Op donderdag 24 januari 2008 09:19 schreef Tan het volgende:@Belana en Nanook - het voelt ook onwennig. Net of ik hier niet 'hoor'. Het besef dat dit wel zo is, komt heel raar aan.
Aanvankelijk dacht ik dat het niet echt wat voor mij was, maar eigenlijk toch wel. Er zijn gewoon dingen die ik nu of later wil delen, maar nergens anders kwijt kan, misschien zelfs niet op mijn log.
@Phluphy

Ik heb trouwens tijdens mijn zwangerschap het boek gekregen waar BE al eens mee aankwam. Een
babyboek, speciaal voor overleden kindjes, neem aan dat jullie het kennen of misschien zelfs hebben.
Ik wil het gaan invullen, maar het voelt zo raar, ik dúrf bijna niet. Net alsof ik het daarmee zo definitief maak. Slaat nergens op. Maar het voelt gewoon raar. Anderzijds ben ik bang dat van uitstel afstel komt. Ik moet dus er dus één dezer dagen wel tijd voor vrij gaan maken.
Hetzelfde heb ik met de filmpjes. Er zijn drie filmpjes gemaakt van Ayden op de reanimatiekamer. Ik heb ze nog niet terug durven zien. Ik heb een fragment gehoord, niet gezien, en daarop huilde hij. Ik werd helemaal naar bij dat geluid. Mijn kindje dat heeft gehuild, een huiltje dat ik zelf nooit heb gehoord. Het is zo moeilijk om dat terug te zien. Ik durf nog steeds niet, maar wil het nu vandaag of morgen echt bekijken.
En dan tot slot... er staan nog elf lege foto's op het rolletje van de analoge camera. Ik wil het rolletje vol maken zodat ik het weg kan brengen. Daar staan ook nog veel foto's (25) op van Ayden namelijk. Geen idee wat er op staat. Ben zo bang om dat straks terug te zien. Ik stel het steeds uit, wat niet handig is natuurlijk. Maar wil het anderzijds zo snel mogelijk doen.
Die dingen zijn zo moeilijk nu. Maar steeds maar uitstellen voelt ook niet goed
