Ouders van Prachtige Engeltjes (12)

quote:

Op zaterdag 26 april 2008 17:48 schreef phluphy het volgende:
Ik heb hetzelfde als jij, pepper. Danyel wordt in mijn gedachten nooit ouder, daarom heb ik ook alleen moeite met die hele kleintjes.

Afgelopen donderdag was ik eindelijk weer eens bij het grafje. Tot mijn ontzetting zag ik dat het magnoliaboompje (dat Danyel gekregen had van Sugar, Snoopy, Luchtbel, Merisse en Piglet) opeens weg was.

Theoretisch is het mogelijk dat een dier (ree) dit heeft gedaan, het was natuurlijk nog maar een klein boompje. Maar we vermoeden eigenlijk dat het gestolen is. Het boompje stond net achter het heggetje in een stukje grond dat niet officieel bij het kerkhof hoort. Misschien dat iemand dacht dat het daarom maar meegenomen mocht worden.
Ik vind het echt afschuwelijk.

Phluphy wat afschuwelijk

jeetje pluhphy, das echt naar

Zo jong allemaal die kindjes

Oh Phluph... wat ongelofelijk rot...

Phluph, het komt echt weer goed

Precies, dat komt het.

Pluphy wat verschrikkelijk ineens een boompje weg....

Phluphy

wat stom zeg phluph.

Fluf wat akelig! Gelukkig gaat het goedkomen begrijp ik, lief van jullie meiden

Nou ja zeg! Ik ben echt perplex, wie doet er nu zoiets. Een ree, zou kunnen, maar dan zou je sporen moeten zien.

De mier....

Op een avond zaten de eekhoorn en de mier naast elkaar op de bovenste tak van de beuk. Het was warm en stil en zij keken naar de toppen van de bomen en naar de sterren.
Zij hadden honing gegeten en gepraat over de zon, de oever van de rivier, brieven en vermoedens.

‘Ik ga deze avond bewaren’, zei de mier. ‘Vind je dat goed?’
De eekhoorn keek hem verbaasd aan.
De mier haalde een klein zwart doosje te voorschijn.
‘Hier zit ook al de verjaardag van de lijster in’, zei hij.
‘De verjaardag van de lijster?’, vroeg de eekhoorn.
‘Ja’, zei de mier en hij pakte die verjaardag uit het doosje.
En zij aten weer zoete kastanjetaart met vlierbessenroom, en ze dansten weer terwijl de nachtegaal zong en het vuurvliegje aan- en uitging, en ze zagen de snavel van de lijster weer glimmen van plezier. Het was de mooiste verjaardag die zij zich konden herinneren.
De mier stopte hem weer in het doosje.
‘Daar stop ik deze avond bij’, zei hij. ‘Er zit al heel veel in.’
Hij deed het doosje dicht, groette de eekhoorn en ging naar huis.
De eekhoorn bleef nog lang op de tak voor zijn deur zitten en dacht aan dat doosje.
Hoe zou die avond daar nu inzitten?
Zou hij niet verkreukelen of verbleken?
Zou de smaak van honing er ook inzitten?
En zou je hem er altijd weer in kunnen krijgen als je hem eruit haalde?
Zou hij niet kunnen vallen en breken, of wegrollen?
Wat zou er trouwens nog meer in dat doosje zitten?
Avonturen die de mier alleen had beleefd?
Ochtenden in het gras aan de oever van de rivier, als de golven glinsterden?
Brieven van verre dieren?
En zou het ooit vol zijn, zodat er niets meer bij kon?
En zouden er ook andere doosjes bestaan, voor treurige dagen?

Zijn hoofd duizelde. Hij ging zijn huis in en stapte in bed.
De mier lag toen al lang te slapen, in zijn huis onder de struik. Het doosje lag boven zijn hoofd, op een plank. Maar hij had het niet stevig genoeg dicht gedaan. Midden in de nacht schoot het plotseling open en een oude verjaardag schoot met grote snelheid naar buiten, de kamer in. En plotseling danste de mier met de olifant, in het maanlicht, onder de linde.
‘Maar ik slaap!’ riep de mier.
‘O dat geeft niets,’ zei de olifant en hij zwierde met de mier in het rond. Hij zwaaide met zijn oren en zijn slurf en zei:’Wat dansen wij goed, hé?’ en ‘O pardon’ als hij op de tenen van de mier trapte. En hij zei dat de mier ook best op zijn tenen mocht trappen.
De gloeiworm glom in de rozenstruik en de eekhoorn zat op de onderste tak van de linde en wuifde naar de mier.
Plotseling glipte de verjaardag het doosje weer in en even later werd de mier wakker.
Hij wreef zijn ogen uit en keek om zich heen. De maan scheen naar binnen en viel op het doosje op de plank. De mier stond op en duwde het deksel stevig dicht. Maar hij hield zijn oor nog wel even tegen het doosje en hoorde muziek en geritsel en gekabbel van golven.
En hij dacht zelfs even dat hij de smaak van honing hoorde, maar hij wist niet zeker of dat wel kon.
Hij fronste zijn voorhoofd en stapte weer in bed.
Uit:"Misschien wisten zij alles" van Toon Tellegen

mooi verhaal Snoopy

_{Ik weet niet of het hier al eens eerder voorbij is gekomen.}

Ohh ik heb ook een heleboel boeken van Toon Tellegen over de mier en de eekhoorn
Al die verhaaltjes zijn zo fijn!

Ook een dikke voor Phluphy, wat naar nu dat het boompje weg is.......

Toon Tellegen zoveel mooie gedichten en verhaaltjes.

'Ik ga voor geruime tijd op reis,' zei hij, 'maar ik weet niet voor hoe lang. Ik neem dus maar zo afscheid dat het ook voor heel lang kan zijn.

Zij schudden elkaar vijf keer de hand en omhelsden elkaar ook zoals het bij een afscheid voor lange tijd hoort.

'Laat je nog iets van je horen?' vroeg de eekhoorn.

De mier had zich al omgedraaid en riep, terwijl hij langs het bospad liep: 'Ja!

Even later was hij uit het gezicht verdwenen en bleef de eekhoorn alleen achter. Wat zou het voor reis zijn? dacht hij. Maar hij wist hoe weinig je kon zeggen van rei zen die nog moesten beginnen.Niet lang daarna ontving de eekhoorn een brief:

Beste Eekhoorn,

Ik ben nu volledig op reis. Ik heb je beloofd dat ik iets van mij zou laten horen.

Als je straks een uitroepteken leest laat ik iets van mij horen.

Lees je goed? Let op!

Op dat moment klonk er een zacht gefluit dat onmiskenbaar het gefluit van de mier was.

'Mier!' riep de eekhoorn opgetogen. Hij draaide de brief om en om, keek tussen alle letters en toen in de envelop en op de grond, maar er was geen spoor van de mier te bekennen. Hij begon opnieuw te lezen, en weer hoorde hij, toen hij het uitroepteken las, hetzelfde zachte gefluit. Als hij lang naar het uitroepteken keek kon hij zelfs een liedje herkennen dat de mier dikwijls floot.Hij deed de brief in de envelop en legde hem op de tafel naast zijn bed.

Hij moet heel ver weg zijn, dacht de eekhoorn. Maar hij denkt aan mij!

De zon scheen en de eekhoorn ging op de tak voor zijn deur zitten. Maar telkens stond hij op en ging hij naar binnen om de brief opnieuw te lezen, en telkens als hij bij het uitroepteken kwam hoorde hij weer het zachte fluiten van de mier die van ver weg iets van zich liet horen.

En telkens schudde de eekhoorn zijn hoofd, glinsterden zijn ogen en dacht hij: mier, mier!

quote:

Op zaterdag 26 april 2008 18:15 schreef phluphy het volgende:
Laatste post in het vorige topic:

Ik heb hetzelfde als jij, pepper. Danyel wordt in mijn gedachten nooit ouder, daarom heb ik ook alleen moeite met die hele kleintjes.

Afgelopen donderdag was ik eindelijk weer eens bij het grafje. Tot mijn ontzetting zag ik dat het magnoliaboompje (dat Danyel gekregen had van Sugar, Snoopy, Luchtbel, Merisse en Piglet) opeens weg was.

Theoretisch is het mogelijk dat een dier (ree) dit heeft gedaan, het was natuurlijk nog maar een klein boompje. Maar we vermoeden eigenlijk dat het gestolen is. Het boompje stond net achter het heggetje in een stukje grond dat niet officieel bij het kerkhof hoort. Misschien dat iemand dacht dat het daarom maar meegenomen mocht worden.
Ik vind het echt afschuwelijk.

Ah phluphy wat vreselijk min van die mensen om zomaar iets zo kostbaars even zomaar weg te halen.
Of het was een hongerig hert.....maar toch, hoe dan ook een flinke domper meid.

wat mooi dat verhaal van de mier.

Dat zijn echt leuke verhaaltjes. Kinderboeken neem ik aan (en voor welke leeftijd?)? Ken ze niet in ieder geval.

Toon maakt boeken voor kinderen tot 12 jaar en maakt ook volwassenboeken.
google maar en je komt genoeg tegen

Ik kwam een paar dagen terug via oude topics weer bij het vreselijke berichtje uit dat Thijs was overleden. Tranen met tuiten heb ik er weer om gehuild, om hoe alles toen ging, hoe alles voelde en hoe radeloos en verdrietig jullie nog altijd moeten zijn vanbinnen.
Daarom voor alle ouders van kindjes die er niet meer zijn: heel veel liefs van mij gewoon even.

Sugar