Ouders van Prachtige Engeltjes (12)

quote:

Op zaterdag 26 april 2008 17:48 schreef phluphy het volgende:
Ik heb hetzelfde als jij, pepper. Danyel wordt in mijn gedachten nooit ouder, daarom heb ik ook alleen moeite met die hele kleintjes.

Afgelopen donderdag was ik eindelijk weer eens bij het grafje. Tot mijn ontzetting zag ik dat het magnoliaboompje (dat Danyel gekregen had van Sugar, Snoopy, Luchtbel, Merisse en Piglet) opeens weg was.

Theoretisch is het mogelijk dat een dier (ree) dit heeft gedaan, het was natuurlijk nog maar een klein boompje. Maar we vermoeden eigenlijk dat het gestolen is. Het boompje stond net achter het heggetje in een stukje grond dat niet officieel bij het kerkhof hoort. Misschien dat iemand dacht dat het daarom maar meegenomen mocht worden.
Ik vind het echt afschuwelijk.

Phluphy wat afschuwelijk

jeetje pluhphy, das echt naar

Zo jong allemaal die kindjes

Oh Phluph... wat ongelofelijk rot...

Phluph, het komt echt weer goed

Precies, dat komt het.

Pluphy wat verschrikkelijk ineens een boompje weg....

Phluphy

wat stom zeg phluph.

Fluf wat akelig! Gelukkig gaat het goedkomen begrijp ik, lief van jullie meiden

Nou ja zeg! Ik ben echt perplex, wie doet er nu zoiets. Een ree, zou kunnen, maar dan zou je sporen moeten zien.

De mier....

Op een avond zaten de eekhoorn en de mier naast elkaar op de bovenste tak van de beuk. Het was warm en stil en zij keken naar de toppen van de bomen en naar de sterren.
Zij hadden honing gegeten en gepraat over de zon, de oever van de rivier, brieven en vermoedens.

‘Ik ga deze avond bewaren’, zei de mier. ‘Vind je dat goed?’
De eekhoorn keek hem verbaasd aan.
De mier haalde een klein zwart doosje te voorschijn.
‘Hier zit ook al de verjaardag van de lijster in’, zei hij.
‘De verjaardag van de lijster?’, vroeg de eekhoorn.
‘Ja’, zei de mier en hij pakte die verjaardag uit het doosje.
En zij aten weer zoete kastanjetaart met vlierbessenroom, en ze dansten weer terwijl de nachtegaal zong en het vuurvliegje aan- en uitging, en ze zagen de snavel van de lijster weer glimmen van plezier. Het was de mooiste verjaardag die zij zich konden herinneren.
De mier stopte hem weer in het doosje.
‘Daar stop ik deze avond bij’, zei hij. ‘Er zit al heel veel in.’
Hij deed het doosje dicht, groette de eekhoorn en ging naar huis.
De eekhoorn bleef nog lang op de tak voor zijn deur zitten en dacht aan dat doosje.
Hoe zou die avond daar nu inzitten?
Zou hij niet verkreukelen of verbleken?
Zou de smaak van honing er ook inzitten?
En zou je hem er altijd weer in kunnen krijgen als je hem eruit haalde?
Zou hij niet kunnen vallen en breken, of wegrollen?
Wat zou er trouwens nog meer in dat doosje zitten?
Avonturen die de mier alleen had beleefd?
Ochtenden in het gras aan de oever van de rivier, als de golven glinsterden?
Brieven van verre dieren?
En zou het ooit vol zijn, zodat er niets meer bij kon?
En zouden er ook andere doosjes bestaan, voor treurige dagen?

Zijn hoofd duizelde. Hij ging zijn huis in en stapte in bed.
De mier lag toen al lang te slapen, in zijn huis onder de struik. Het doosje lag boven zijn hoofd, op een plank. Maar hij had het niet stevig genoeg dicht gedaan. Midden in de nacht schoot het plotseling open en een oude verjaardag schoot met grote snelheid naar buiten, de kamer in. En plotseling danste de mier met de olifant, in het maanlicht, onder de linde.
‘Maar ik slaap!’ riep de mier.
‘O dat geeft niets,’ zei de olifant en hij zwierde met de mier in het rond. Hij zwaaide met zijn oren en zijn slurf en zei:’Wat dansen wij goed, hé?’ en ‘O pardon’ als hij op de tenen van de mier trapte. En hij zei dat de mier ook best op zijn tenen mocht trappen.
De gloeiworm glom in de rozenstruik en de eekhoorn zat op de onderste tak van de linde en wuifde naar de mier.
Plotseling glipte de verjaardag het doosje weer in en even later werd de mier wakker.
Hij wreef zijn ogen uit en keek om zich heen. De maan scheen naar binnen en viel op het doosje op de plank. De mier stond op en duwde het deksel stevig dicht. Maar hij hield zijn oor nog wel even tegen het doosje en hoorde muziek en geritsel en gekabbel van golven.
En hij dacht zelfs even dat hij de smaak van honing hoorde, maar hij wist niet zeker of dat wel kon.
Hij fronste zijn voorhoofd en stapte weer in bed.
Uit:"Misschien wisten zij alles" van Toon Tellegen

mooi verhaal Snoopy

_{Ik weet niet of het hier al eens eerder voorbij is gekomen.}

Ohh ik heb ook een heleboel boeken van Toon Tellegen over de mier en de eekhoorn
Al die verhaaltjes zijn zo fijn!

Ook een dikke voor Phluphy, wat naar nu dat het boompje weg is.......

Toon Tellegen zoveel mooie gedichten en verhaaltjes.

'Ik ga voor geruime tijd op reis,' zei hij, 'maar ik weet niet voor hoe lang. Ik neem dus maar zo afscheid dat het ook voor heel lang kan zijn.

Zij schudden elkaar vijf keer de hand en omhelsden elkaar ook zoals het bij een afscheid voor lange tijd hoort.

'Laat je nog iets van je horen?' vroeg de eekhoorn.

De mier had zich al omgedraaid en riep, terwijl hij langs het bospad liep: 'Ja!

Even later was hij uit het gezicht verdwenen en bleef de eekhoorn alleen achter. Wat zou het voor reis zijn? dacht hij. Maar hij wist hoe weinig je kon zeggen van rei zen die nog moesten beginnen.Niet lang daarna ontving de eekhoorn een brief:

Beste Eekhoorn,

Ik ben nu volledig op reis. Ik heb je beloofd dat ik iets van mij zou laten horen.

Als je straks een uitroepteken leest laat ik iets van mij horen.

Lees je goed? Let op!

Op dat moment klonk er een zacht gefluit dat onmiskenbaar het gefluit van de mier was.

'Mier!' riep de eekhoorn opgetogen. Hij draaide de brief om en om, keek tussen alle letters en toen in de envelop en op de grond, maar er was geen spoor van de mier te bekennen. Hij begon opnieuw te lezen, en weer hoorde hij, toen hij het uitroepteken las, hetzelfde zachte gefluit. Als hij lang naar het uitroepteken keek kon hij zelfs een liedje herkennen dat de mier dikwijls floot.Hij deed de brief in de envelop en legde hem op de tafel naast zijn bed.

Hij moet heel ver weg zijn, dacht de eekhoorn. Maar hij denkt aan mij!

De zon scheen en de eekhoorn ging op de tak voor zijn deur zitten. Maar telkens stond hij op en ging hij naar binnen om de brief opnieuw te lezen, en telkens als hij bij het uitroepteken kwam hoorde hij weer het zachte fluiten van de mier die van ver weg iets van zich liet horen.

En telkens schudde de eekhoorn zijn hoofd, glinsterden zijn ogen en dacht hij: mier, mier!

quote:

Op zaterdag 26 april 2008 18:15 schreef phluphy het volgende:
Laatste post in het vorige topic:

Ik heb hetzelfde als jij, pepper. Danyel wordt in mijn gedachten nooit ouder, daarom heb ik ook alleen moeite met die hele kleintjes.

Afgelopen donderdag was ik eindelijk weer eens bij het grafje. Tot mijn ontzetting zag ik dat het magnoliaboompje (dat Danyel gekregen had van Sugar, Snoopy, Luchtbel, Merisse en Piglet) opeens weg was.

Theoretisch is het mogelijk dat een dier (ree) dit heeft gedaan, het was natuurlijk nog maar een klein boompje. Maar we vermoeden eigenlijk dat het gestolen is. Het boompje stond net achter het heggetje in een stukje grond dat niet officieel bij het kerkhof hoort. Misschien dat iemand dacht dat het daarom maar meegenomen mocht worden.
Ik vind het echt afschuwelijk.

Ah phluphy wat vreselijk min van die mensen om zomaar iets zo kostbaars even zomaar weg te halen.
Of het was een hongerig hert.....maar toch, hoe dan ook een flinke domper meid.

wat mooi dat verhaal van de mier.

Dat zijn echt leuke verhaaltjes. Kinderboeken neem ik aan (en voor welke leeftijd?)? Ken ze niet in ieder geval.

Toon maakt boeken voor kinderen tot 12 jaar en maakt ook volwassenboeken.
google maar en je komt genoeg tegen

Ik kwam een paar dagen terug via oude topics weer bij het vreselijke berichtje uit dat Thijs was overleden. Tranen met tuiten heb ik er weer om gehuild, om hoe alles toen ging, hoe alles voelde en hoe radeloos en verdrietig jullie nog altijd moeten zijn vanbinnen.
Daarom voor alle ouders van kindjes die er niet meer zijn: heel veel liefs van mij gewoon even.

Sugar

Hoop - Karen van der Aalst

Winnares Dichter bij 4 mei 2007

Hoop verbrokkelde,
Tot het puin in de straten,
Dat de getuige onderwierp,
Aan zijn laatste verhoor.

Zijn zwijgen overstemde,
Wat hij niet had willen horen,
Wat hij niet had willen zien,
Maar wat deel was van hemzelf.

Een laatste zucht,
Werd door het stof geblazen.
Om dat wat was verbrokkeld,
Hoog op te laten waaien.

En zich - opnieuw - te laten opbouwen,
In de harten van de mensen.


Een gedicht wat mij enorm ontroerde gisteren

Meiden, even een voor jullie.
Ik moest vanmorgen echt even zuchten toen ik aan jullie dacht bij het zien van al die moederdag-reclames overal...

Och jee ja... zover had ik dan weer niet gedacht.
Idd hebben sommigen van jullie zelf nog wel moeders en/of schoonmoeders... Lijkt mij dat je daar niet echt op zit te wachten nee. Ik zou geloof ik ook een donker hol in willen kruipen.

Ik dacht ook aan jullie en hoe moeilijk dit moet zijn, maar net als BE had ik weer niet nagedacht over de eigen moeders waar je wel rekening mee moet houden Dem, kon je maar even onder een steen die dagen....

Ik zei toevalig van de week nog thuis dat al die reclame e-mails over moederdag toch wel heel erg pijnlijk moeten zijn voor jullie Bah.

het ergste vind ik nog dat ik die dag werken moet, en alles in het teken van moeders staat, elke moeder krijgt dus ook een kleinigheidje...

en we zitten nu al volgereserveerd....

Lieve Mamma's....Voor de komende dagen, wat voor elke dag...ik wens jullie kracht toe.

Sinds mijn vriendin overleed weet ik hoe moelijk moederdag is als je moeder er niet meer is....haar zoontje maakt elk jaar iets voor haar wat geschikt is voor haar eigen plekje... (gelukkig houden de juffen er rekening mee), haar dochter weet wel wie Mamma is maar heeft haar niet gekend.

Ik hoop dat jullie Moederdag niet vergeten wordt ,moeder ben je hoe dan ook.. Dat jullie moeders één keer voor jullie zorgen op deze dag...als teken van moederliefde...dat wens ik...

Liefs, Stout

Oh jakkes Bar... daar zit je dan echt niet op te wachten nee...

Lieve mama's van de overleden kindjes, regelmatig denk ik even aan jullie, gaan mijn gedachten naar jullie uit, gedachten over jullie kindjes die er niet meer zijn, die leegte. Maar weinig laat ik dan van me horen of zien, ik vind het heel moeilijk om dat gevoel van meeleven onder woorden te brengen. Maar nu als er zo'n dag als Moederdag aankomt, kan ik me goed voorstellen dat die leegte wel groter lijkt, het gemis intenser, Daarom klik ik dit keer het topic niet zomaar weer dicht, maar wil ik jullie nu even die extra kracht geven. Ik hoop dat jullie die dag op jullie manier kunnen vorm geven. Sterkte!

quote:

Op woensdag 7 mei 2008 18:44 schreef phluphy het volgende:
Het is fijn dat er mensen zijn die snappen dat het een moeilijke dag is. Ik bedoel, die het echt snappen, en niet alleen zeggen dat ze het snappen. Het is zo'n dag die ik het liefst oversla, maar ja, mijn eigen moeder en schoonmoeder vieren toch ook moederdag, dus wordt er min of meer toch verwacht dat je "gewoon" acte de présence geeft. Onvermijdelijk, vrees ik.

Ik zie dit jaar ook op tegen moederdag, en ik snap erg goed dat het voor jullie een moeilijke dag is. Ik heb het zelf dit jaar zo geregeld dat schaap en ik ook geen moederdag met de eigen moeders vieren. Dit jaar even niet. Voor jullie kan dat niet, een jaar overslaan, want volgend jaar is diezelfde leegte er nog steeds. Ik kan me niet voorstellen hoe jullie je moeten voelen, maar juist daarom toch maar een keer een post in dit topic om te laten weten dat ook ik aan jullie denk

helaas, ging het echt niet, heb het wel uitgelegd allemaal, en er was/is echt begrip voor maar er zijn al te veel mensen met vakantie.....

Ik zet wel weer een masker op,maar ik weet wel dat als ik iets wil het echt wel lukken gaat....

Bar, wat ontzettend rot zeg. Jij en alle andere moeders van engeltjes heel veel sterkte zondag.

Vanuit hier ook even een hart onder de riem voor de ouders van de kindjes van dit topic. Veel sterkte met de komende zondag, ik zou zo graag voor jullie willen dat jullie moederdag samen met jullie kindjes mochten vieren...

Wat moeilijk voor jullie weer
Allemaal veel sterkte de komende dagen!

Lieve mensen hier, ik kom even met een klein zonnestraaltje dit topic binnen.
Degene die het verhaal hebben gevolgd van het kleinzoontje van mijn zus, Siem...die feb vorig jaar op 2 jarige leeftijd is overleden aan leukemie? Er is op 1 mei een nieuw extra speciaal kindje daar geboren, een zoontje, Kick!
In het geboortekaartje zit o.a. een tekening van Siem

Oh, Bluezz, ik kan me het verhaal inderdaad nog goed herinneren. Fijn dat er voor de familie van Siem weer iets heel moois is om voor te leven.

En een tekening van Siem op het geboortekaartje... Wat mooi. Zo is hij echt betrokken, niet alleen door hem te noemen, maar zelfs door als grote broer een tekening gemaakt te hebben. Mooi, vind ik.

Ik zag al zoiets op je blog en kon het niet helemaal thuisbrengen. Wat fijn voor ze!

* _Bar_ is blij, en stiekem erg opgelucht, gisteren met collega overlegd omdat die beetje aan het "klagen"was over te weinig uren, en die gaat gewoon morgen een hele dag werken speciaal voor mij

Heb haar gisteren 2 keer bedankt en vind het zo fijn.

Bluezz gefeliciteerd

Bar, wat fijn!

Super Bar, een collega met het hart op de goeie plaats, al werkt het ook een beetje in haar eigen voordeel !

Wat ontzettend fijn Bar!
Kan jij gewoon even de tijd voor jezelf nemen zonder dat je nog eens speciale acties moet gaan uithalen.