Op zaterdag 3 januari 2009 13:43 schreef MarMar het volgende:Ik heb deze post al in "mijn eigen" topic gezet bij lif... maar het past hier beter...
Oudjaarsdag ging ik naar de huisarts.. zoals hier boven al gemeld..
Eenmaal bij de huisarts was het beleid vooralsnog die hormoonkuur, maar ik vertrouwde het niet.
Dan toch maar verder onderzocht en ik bleek zwanger..
Meteen doorgestuurd via SEH het ziekenhuis in, want het leek erop dat het aan het misgaan was.
Eenmaal in het ziekenhuis leek alles goed, we zagen een springlevend kindje op de echo van al 18 weken en 5 dagen, grote schok maar wat waren we blij!
En ik.. een verklaring voor alle rare kwalen van de afgelopen maanden?
Gewoon Pfeiffer en daarna zwangerschapskwalen? Dan zou de wereld er opeens zo mooi uit gaan zien, ik mijn gezondheid misschien wel weer terug en een kindje op de koop toe!
Helaas, het heeft niet zo mogen zijn..
Weer thuis ging het wel heel erg vloeien, dus heb ik direct het ziekenhuis weer gebeld en moest ik meteen weer komen. De echo was nogsteeds goed, maar het vloeien was wel erg extreem en ik moest blijven.
Later op de avond krampen en meteen medicatie gekregen om de weeën af te remmen wat hielp en de rest van de nacht vrij goed doorgekomen.
De volgende dag leek het rustig, ik moest alleen opgenomen blijven en bedrust houden zolang ik nog vloeide, verder leek het allemaal goed te komen.
Die avond begonnen de krampen weer en sloegen vrij snel om in echte weeën.. meteen weer weeënremmer gekregen, maar ondanks dat de hele nacht weeën gehad. In de ochtend zakte het dan eindelijk weer af, de echo er weer bij gehad.. en er leek toch nogsteeds een hele grote kans dat het goed zou komen... al voelde ik ergens zelf van niet.
Na een paar uurtjes slapen begon het weer opnieuw.. dit keer was er geen keren of houden meer aan..
Gisteravond om kwart voor acht ben ik bevallen van een zoontje, Jeff...
Hij heeft nog een uurtje geleefd in onze armen...
[
afbeelding ]
De handjes en voetjes van ons zoontje...