OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Tsjah, ik had begin vorige week de brief van de arbo al binnen..
Waar ik overigens niet al te vrolijk meteen mijn werkgever over heb aangesproken dat ze dat fijn nog maar een tijdje uitstellen..
Half jaar niets van die lui gehoord en dan nu moet het opeens in een paar dagen..
Waar ik overigens niet al te vrolijk meteen mijn werkgever over heb aangesproken dat ze dat fijn nog maar een tijdje uitstellen..
Half jaar niets van die lui gehoord en dan nu moet het opeens in een paar dagen..
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Nou ja, ik kan me voorstellen dat ze eens met je willen bespreken wat er aan de hand is en hoe ze je kunnen helpen. Maar dat hoeft niet op stel en sprong, en gezien de omstandigheden zouden ze dat zelf ook wel kunnen bedenken...
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Njah, ik ga straks eerst nog een revalidatie traject in, dat is blijven staan maar wordt nu even bekeken nog hoe en wat.. ik sta overigens nog een maand of anderhalf op de wachtlijst voordat het zover is sowieso.
Eerst maar eens kijken hoe het gaat met revalideren, dan krijg ik wel eens zicht op reintegreren dunkt me.
Eerst maar eens kijken hoe het gaat met revalideren, dan krijg ik wel eens zicht op reintegreren dunkt me.
MarMar;quote:Op vrijdag 16 januari 2009 16:51 schreef MarMar het volgende:
En dan ben je twee weken verder, heeft iedereen zijn gezicht inmiddels wel laten zien en komen de eerste "gaat het nu weer?" vragen al om de hoek...
Zo snel gaat alles alweer door en gelukkig maar aan de ene kant. Het gaat mij alleen stiekem wel een beetje te snel allemaal.
Mensen "horen niet" iets te denken of het nu alweer een beetje gaat, na zoiets heftigs en zeker niet na zo'n korte tijd. Ik hoop dat je goed de tijd voor jezelf neemt! Maffemuts; goed dat je de tijd genomen hebt om even bij te tanken na zo'n zware tijd. ik hoop met je mee dat je weer beetje bij beetje de dingen op kunt pakken. Ik vind je al die tijd zo sterk klinkenquote:Op maandag 12 januari 2009 10:02 schreef maffemuts het volgende:
*maffe weer n beetje bijgekomen is*
Na alle hectiek van alles wat bij de bevalling en uitvaart n beetje n plaatsje gegeven te hebben, weer n beetje bijgeslapen te hebben is maffe weer n beetje terug in de running.
Wel gelezen hier op t forum hoor, maar kon de kracht even niet opbrengen om te posten
Ik was even behoorlijk de draad kwijt, denk dat dat komt omdat je in zo'n periode meer geleefd wordt dan dat je zelf leeft en dus als ware in een roes zit. Ik hoop dat ik nu langzamerhand de dingen van alle dag weer een beetje kan oppakken en weer kan leren genieten van de kleine dingen.
Aan de andere kant, beter zo dan dat ze je behandelen alsof je lepra hebt en je links laten liggen, toch?quote:Op vrijdag 16 januari 2009 16:51 schreef MarMar het volgende:
En dan ben je twee weken verder, heeft iedereen zijn gezicht inmiddels wel laten zien en komen de eerste "gaat het nu weer?" vragen al om de hoek...
Zo snel gaat alles alweer door en gelukkig maar aan de ene kant. Het gaat mij alleen stiekem wel een beetje te snel allemaal.
Je zou er haast een boek over schrijven!
Oh ja, das de andere helft idd...quote:Op zaterdag 17 januari 2009 00:15 schreef moussy het volgende:
[..]
Aan de andere kant, beter zo dan dat ze je behandelen alsof je lepra hebt en je links laten liggen, toch?
Niets bijzonders, mensen vinden het gewoon moeilijk om met mensen om te gaan die niet vrolijk in het gareel lopen, dat is geen nieuws voor me.
Net als dooddoeners die beginnen met beter zo dan dat.... Hoe lief bedoeld ook..
@Marmar
Toch, als ik ik me verplaats in de anderen... ik weet zelf ook niet goed hoe ik moet reageren. Botte reacties heb ik ook gekregen, maar ik ga er vanuit dat het een beetje onmacht is. Veel mensen zijn nu eenmaal onbeholpen in dit soort situaties,maar wat ze ook zeggen, het kan altijd verkeerd vallen.
Als men vraagt 'gaat het weer een beetje', kan het lijken alsof ze voorbijlopen aan je gevoelens.
Als men je mijdt, lijken ze ongeïnteresseerd.
Als men zegt: 'ik kan me zó voorstellen hoe je je voelt', walsen ze over je persoonlijkheid heen.
Als men zegt: 'ik heb geen idee hoe je je moet voelen', hebben ze gebrek aan inlevingsvermogen.
Als men hulp aanbiedt kan het lijken of ze dat maar doen zodat ze het niet over gevoelens hoeven te hebben.
Als men geen hulp aanbiedt, voel je je in de steek gelaten.
Ik vind het niet gek dat omstanders geen flauw benul hebben hoe ze moeten reageren. Ik ga er maar vanuit dat wat ze ook doen, met de beste bedoelingen gebeurt.
Toch, als ik ik me verplaats in de anderen... ik weet zelf ook niet goed hoe ik moet reageren. Botte reacties heb ik ook gekregen, maar ik ga er vanuit dat het een beetje onmacht is. Veel mensen zijn nu eenmaal onbeholpen in dit soort situaties,maar wat ze ook zeggen, het kan altijd verkeerd vallen.
Als men vraagt 'gaat het weer een beetje', kan het lijken alsof ze voorbijlopen aan je gevoelens.
Als men je mijdt, lijken ze ongeïnteresseerd.
Als men zegt: 'ik kan me zó voorstellen hoe je je voelt', walsen ze over je persoonlijkheid heen.
Als men zegt: 'ik heb geen idee hoe je je moet voelen', hebben ze gebrek aan inlevingsvermogen.
Als men hulp aanbiedt kan het lijken of ze dat maar doen zodat ze het niet over gevoelens hoeven te hebben.
Als men geen hulp aanbiedt, voel je je in de steek gelaten.
Ik vind het niet gek dat omstanders geen flauw benul hebben hoe ze moeten reageren. Ik ga er maar vanuit dat wat ze ook doen, met de beste bedoelingen gebeurt.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Tan, wat vind/vond jij zelf fijne reacties? Zijn er dingen waar je echt iets aan hebt?
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Ik ben Tan niet, maar een praatje pot vond ik héérlijk, gewoon een lulpraatje over niets. Maar een ander kan dat weer verschrikkelijk vinden.
Je zou er haast een boek over schrijven!
quote:Op maandag 19 januari 2009 16:29 schreef Rewimo het volgende:
Tan, wat vind/vond jij zelf fijne reacties? Zijn er dingen waar je echt iets aan hebt?
Wat Moussy zegt ja.quote:Op maandag 19 januari 2009 16:56 schreef moussy het volgende:
Ik ben Tan niet, maar een praatje pot vond ik héérlijk, gewoon een lulpraatje over niets. Maar een ander kan dat weer verschrikkelijk vinden.
Ik had altijd zoiets van doe maar lekker gewoon. Even over iets anders praten vond ik inderdaad heerlijk. Maar het hing ook een beetje van de persoon af. Ik heb vriendinnen bij wie ik rustig tranen met tuiten huil als het moet en ik heb mensen om mij heen met wie een gewoon babbelpraatje even heerlijk bevrijdend is.
Overigens heb ik het meest heel ontroerende reacties gekregen. Gedichtjes, een kort verhaaltje, een anekdote, een bosje bloemen, jullie geldinzamelactie... het deed me zó goed dat er mensen aan Ayden en aan ons dachten. Het maakte mij echt niet uit dat reacties soms onbeholpen waren.
Overigens, wat ik net opsomde in de reactie van 15:01 uur geldt niet voor mijzelf hoor. Ik noemde het alleen als voorbeelden, omdat het zo moeilijk is om te reageren op dusdanige wijze dat de betrokkene zich niet gepasseerd voelt.
Het is ook zo vreselijk persoonlijk. Wat voor de een dan weer wel een goede reactie is, is dat voor de ander niet.quote:Op maandag 19 januari 2009 17:05 schreef Tan het volgende:
Overigens, wat ik net opsomde in de reactie van 15:01 uur geldt niet voor mijzelf hoor. Ik noemde het alleen als voorbeelden, omdat het zo moeilijk is om te reageren op dusdanige wijze dat de betrokkene zich niet gepasseerd voelt.
Ik weet wel dat ik hier regelmatig lees, maa rniet veel reageer, gewoonweg omdat ik niet weet wat te zeggen. Ik lees soms reacties van anderen en dan denk ik: ja, dat zou ik ook wel hebben willen zeggen. Het zijn alleen geen dingen die ik bedenk. Ik kom niet verder dan: wat vreselijk, heel veel sterkte, ik denk aan je
En, eerlijk is eerlijk, het is net zo oprecht gemeend, ook al is het simpel.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Er is natuurlijk ook geen standaardreactie mogelijk. En ik kan me wel een beetje voorstellen dat het fijn kan zijn om er juist even van afgeleid te worden door over iets heel anders te praten. Hangt ook van je eigen stemming af denk ik 
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Ik heb zo eens de laatste reacties zitten overdenken....
Ik merk aan mezelf ook dat ik nu niet zo goed meer weet wat te zeggen. Het 'gewone leven' gaat weer door, de dagen gaan verder. Ik denk niet meer dagelijks aan Jeff, Youri en Ayden. Voor jullie, moeders/ouders van de Engeltjes, voelt dat natuurlijk heel anders.
Het is niet zo dat de belangstelling en het medeleven verdwijnen, zeker niet, maar, tja, hoe moet ik het zeggen, het is (voor mijn als meelever aan de zijkant) wat meer naar de achtergrond geraakt.
Wellicht ook heel logisch.
Maar niet ongeinteresseerd bedoeld.
dan maar, bij gebrek aan betere woorden...
Ik merk aan mezelf ook dat ik nu niet zo goed meer weet wat te zeggen. Het 'gewone leven' gaat weer door, de dagen gaan verder. Ik denk niet meer dagelijks aan Jeff, Youri en Ayden. Voor jullie, moeders/ouders van de Engeltjes, voelt dat natuurlijk heel anders.
Het is niet zo dat de belangstelling en het medeleven verdwijnen, zeker niet, maar, tja, hoe moet ik het zeggen, het is (voor mijn als meelever aan de zijkant) wat meer naar de achtergrond geraakt.
Wellicht ook heel logisch.
Maar niet ongeinteresseerd bedoeld.
dan maar, bij gebrek aan betere woorden...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik kan me nog herinneren dat, kort na Max dood, een
praatprogramma van Catherine keyl als thema "ouders van een overleden kind" had.
Ik kijken natuurlijk......
Ik heb me dus gewoon de pestpokke geërgerd aan 1 vrouw die erbij zat.
Die zat echt alleen maar te klagen over wat zij allemaal foute reacties had gevonden.
Ik werd gewoon kwaad op die zeikerd, want echt niemand kon goed doen in haar ogen.
En ik kon alleen maar denken, "mens prijs je gelukkig dat mensen überhaupt op je af stappen".
Ik hoor tien keer liever de meest goed bedoelde k*tste k*t opmerking, dan dat mensen me ontlopen.
Ik heb één keer een bekende een andere route in het winkelcentrum zien nemen om mij.
En das pas echt auw.
Die vrouw, op tv stoorde zich er zelfs aan als mensen haar vroegen: "hoe gaat het met je?"
"ja, hoe denk je verdomme dat het met me gaat!?
" sneerde ze op het podium.
Ik dacht "hoe moeten ze dàn openen mens, hoe?!" En dat vertelde dus niet natuurlijk he!
Zelfs ik, in dezelfde situatie, had geen idee hoe je een gesprek opent met iemand die zo`n trauma heeft opgelopen.
Nog steeds geéééén idee trouwens!
Hoe anders kun je beginnen dan met: "hoe gaat het met je?" toch?
praatprogramma van Catherine keyl als thema "ouders van een overleden kind" had.
Ik kijken natuurlijk......
Ik heb me dus gewoon de pestpokke geërgerd aan 1 vrouw die erbij zat.
Die zat echt alleen maar te klagen over wat zij allemaal foute reacties had gevonden.
Ik werd gewoon kwaad op die zeikerd, want echt niemand kon goed doen in haar ogen.
En ik kon alleen maar denken, "mens prijs je gelukkig dat mensen überhaupt op je af stappen".
Ik hoor tien keer liever de meest goed bedoelde k*tste k*t opmerking, dan dat mensen me ontlopen.
Ik heb één keer een bekende een andere route in het winkelcentrum zien nemen om mij.
En das pas echt auw.
Die vrouw, op tv stoorde zich er zelfs aan als mensen haar vroegen: "hoe gaat het met je?"
"ja, hoe denk je verdomme dat het met me gaat!?
" sneerde ze op het podium.Ik dacht "hoe moeten ze dàn openen mens, hoe?!" En dat vertelde dus niet natuurlijk he!
Zelfs ik, in dezelfde situatie, had geen idee hoe je een gesprek opent met iemand die zo`n trauma heeft opgelopen.
Nog steeds geéééén idee trouwens!
Hoe anders kun je beginnen dan met: "hoe gaat het met je?" toch?
The waves you made will always be
Lijkt me idd ook niet met de bedoeling dat je beging met 'Hallo, het gaat vandaag zeker weer goed k*t met je?'.
Ik kan me de frustratie wel voorstellen, maar wat moet je idd anders zeggen.
Ik heb dat trouwens ook wel met het 'dit wil je nooit meer horen-topic' hier. Daar zie je mensen aan de ene kant dingen neerzetten die voor hun blijkbaar kwetsend zijn, maar aan de andere kant walsen ze met het grootste gemak over andermans pijnpunten heen. Dat soort dingen zijn zo persoonlijk, er is gewoon geen right or wrong.
Ik kan me de frustratie wel voorstellen, maar wat moet je idd anders zeggen.
Ik heb dat trouwens ook wel met het 'dit wil je nooit meer horen-topic' hier. Daar zie je mensen aan de ene kant dingen neerzetten die voor hun blijkbaar kwetsend zijn, maar aan de andere kant walsen ze met het grootste gemak over andermans pijnpunten heen. Dat soort dingen zijn zo persoonlijk, er is gewoon geen right or wrong.
***
Nee, ik denk ook dat zoiets niet in te vullen is voor een ander. Zoals ik al eerder zei... ik voel me zelf ook onbeholpen. Weet het soms echt niet hoe ik moet reageren.
Een vriendin van me heeft een half jaar na mij een jong kindje verloren. Ze stond onlangs met een maxicosi (dat was haar nichtje, vertelde ze later) in haar armen, dus ik zeg heel onnozel: 'goh die is niet van jou'. Een fractie later realiseerde ik me hoe pijnlijk dat was. Hoe kón ik?? Tsja... floepte eruit. Gelukkig is zij net zo nuchter als ik, ze nam het me totaal niet kwalijk, kon er zelfs om lachen... Maar toch 
ik had er een ander vreselijk mee kunnen kwetsen.
Een vriendin van me heeft een half jaar na mij een jong kindje verloren. Ze stond onlangs met een maxicosi (dat was haar nichtje, vertelde ze later) in haar armen, dus ik zeg heel onnozel: 'goh die is niet van jou'. Een fractie later realiseerde ik me hoe pijnlijk dat was. Hoe kón ik??
Tsja... floepte eruit. Gelukkig is zij net zo nuchter als ik, ze nam het me totaal niet kwalijk, kon er zelfs om lachen... Maar toch ik had er een ander vreselijk mee kunnen kwetsen.
Ik moet ook toegeven dat het de ene keer beter valt dan de andere keer hoor, soms kan ik alles makkelijk hebben, soms een stuk minder.
Waarom ik het van mijn werkgever niet kon hebben is omdat hij in het telefoontje zei "Tsjah, ik ken je niet zo goed dus ik hou het maar zakelijk"
Kijk, dit kan ik me prima voorstellen als je in een commercieel bedrijf oid werkt.. maar ik werk notabene bij het GGZ...
Nu weet ik dat het in de praktijk altijd anders is, maar toch vind ik dat je van iemand die al zn halve leven bij het GGZ werkt iets meer empathie zou moeten kunnen verwachten
Gewoon open vraag met hoe is het is prima, en gewoon vragen of het alweer gaat is ook niet zo erg.
Het doorgaan echter als ik te kennen geef dat ik het nog niet zo heel goed vind gaan met opsommen van kleine dingetjes die toch wel alweer beter gaan volgens hun irriteert me dan wel, zeker als dat dan ook nog eens sterk overdreven wordt.
Vast heel lief en bemoedigend bedoeld, dat geloof ik best en ik reageer dan ook altijd maar netjes (hier reageer ik wel ff af )
Het hoeft niet erger gemaakt dan het is, maar gebagetelliseer hou ik ook echt niet van.
Ook is het nog eens zo dat het niet eens per se om de bewoording gaat, maar om de echtheid ervan, inderdaad dus ook een soort van "doe maar gewoon" en niet gemaakt meelevend of gemaakt helpend met adviezen...
Nah jah, niet zomaar in wat woorden te vangen, dat is dan weer het nadeel van een forum, taal is maar een heel klein percentage van communicatie.
Toch denk ik dat jullie wel een beetje snappen wat ik bedoel.
Waarom ik het van mijn werkgever niet kon hebben is omdat hij in het telefoontje zei "Tsjah, ik ken je niet zo goed dus ik hou het maar zakelijk"
Kijk, dit kan ik me prima voorstellen als je in een commercieel bedrijf oid werkt.. maar ik werk notabene bij het GGZ...
Nu weet ik dat het in de praktijk altijd anders is, maar toch vind ik dat je van iemand die al zn halve leven bij het GGZ werkt iets meer empathie zou moeten kunnen verwachten
Gewoon open vraag met hoe is het is prima, en gewoon vragen of het alweer gaat is ook niet zo erg.
Het doorgaan echter als ik te kennen geef dat ik het nog niet zo heel goed vind gaan met opsommen van kleine dingetjes die toch wel alweer beter gaan volgens hun irriteert me dan wel, zeker als dat dan ook nog eens sterk overdreven wordt.
Vast heel lief en bemoedigend bedoeld, dat geloof ik best en ik reageer dan ook altijd maar netjes (hier reageer ik wel ff af
) Het hoeft niet erger gemaakt dan het is, maar gebagetelliseer hou ik ook echt niet van.
Ook is het nog eens zo dat het niet eens per se om de bewoording gaat, maar om de echtheid ervan, inderdaad dus ook een soort van "doe maar gewoon" en niet gemaakt meelevend of gemaakt helpend met adviezen...
Nah jah, niet zomaar in wat woorden te vangen, dat is dan weer het nadeel van een forum, taal is maar een heel klein percentage van communicatie.
Toch denk ik dat jullie wel een beetje snappen wat ik bedoel.
Eigenlijk vind ik het wel gepast dat iemand het zakelijk houdt als diegene je niet zo goed kent, vooral als het ook nog aangegeven wordt. Vaak is dat dan om juist iemand niet te kwetsen met opmerkingen.
Ook al zou je willen, je kan niet met iedereen je verdriet delen, dat gaat gewoon niet. Zoals Moonah al zegt, en terecht, voor buitenstaanders gaat het naar de achtergrond, alleen jij zal er mee moeten leren leven en dat duurt gewoon, bij de ene gaat het sneller en makkelijker dan bij de andere.
Ook al zou je willen, je kan niet met iedereen je verdriet delen, dat gaat gewoon niet. Zoals Moonah al zegt, en terecht, voor buitenstaanders gaat het naar de achtergrond, alleen jij zal er mee moeten leren leven en dat duurt gewoon, bij de ene gaat het sneller en makkelijker dan bij de andere.
Je zou er haast een boek over schrijven!
MarMar in mijn ogen is het volkomen logisch dat degene die jou niet zo goed kent het persoonlijk houdt. Waarom omdat hij niet het reilen en zeilen van jouw gevoelens, verwerkingswijze enz. enz. kent. En ja dat je bij de GGZ werkt doet daar denk ik niets aan af maar goed zo denk ik er persoonlijk over.
Even stukje uit de mail dan...
Overigens is het niet zo dat hij mijn naam alleen van papier kent ofzo. maar soit, dit is zijn beleving blijkbaar..
Wellicht verklaart het toch een heleboel van je ziektegeschiedenis die je tot nu toe gehad hebt.
Ik zou in de komende tijd wel eens met je willen spreken over de stand van zaken, hoe je die zelf ziet etc. Zodat wij op een rijtje krijgen wat mogelijkheden en onmogelijkheden zijn. Eerst zal **** **** de arbo arts je een oproep sturen voor een gesprek.
Dan vertel ik er nog even bij dat dit een reactie is op de mail waar ongeveer hetzelfde verhaal in stond als mijn eerste post in dit topic plus dat ik gedurende mijn ziekzijn de hele tijd contact heb gehad met een meerdere die wat dichterbij stond en dat deze reactie van hem dus ook nog eens volkomen uit de lucht gevallen is en hij officieel niet eens mijn contactpersoon was. Hij heeft dit ook buiten medeweten van haar om gedaan.
Daarbij heb je als je voor het GGZ werkt wel een beetje ervaring met mensen die dingen meemaken waar jij je niet altijd in kan inleven, maar waar je wel rekening met gevoelens houdt van die persoon...
Hopelijk kan ik dat nog over 20 of 30 jaar, ik ga er iig wel mijn best voor doen om daar bewust van te blijven.
Overigens is het niet zo dat hij mijn naam alleen van papier kent ofzo. maar soit, dit is zijn beleving blijkbaar..
Wellicht verklaart het toch een heleboel van je ziektegeschiedenis die je tot nu toe gehad hebt.
Ik zou in de komende tijd wel eens met je willen spreken over de stand van zaken, hoe je die zelf ziet etc. Zodat wij op een rijtje krijgen wat mogelijkheden en onmogelijkheden zijn. Eerst zal **** **** de arbo arts je een oproep sturen voor een gesprek.
Dan vertel ik er nog even bij dat dit een reactie is op de mail waar ongeveer hetzelfde verhaal in stond als mijn eerste post in dit topic plus dat ik gedurende mijn ziekzijn de hele tijd contact heb gehad met een meerdere die wat dichterbij stond en dat deze reactie van hem dus ook nog eens volkomen uit de lucht gevallen is en hij officieel niet eens mijn contactpersoon was. Hij heeft dit ook buiten medeweten van haar om gedaan.
Daarbij heb je als je voor het GGZ werkt wel een beetje ervaring met mensen die dingen meemaken waar jij je niet altijd in kan inleven, maar waar je wel rekening met gevoelens houdt van die persoon...
Hopelijk kan ik dat nog over 20 of 30 jaar, ik ga er iig wel mijn best voor doen om daar bewust van te blijven.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet heel erg zakelijk over vind komen maar gewoon op een normaal niveau tussen werkgever en werknemer. Maar goed ik sta dan ook niet in jouw schoenen en ken jullie geschiedenis verder niet.
Kun je hem niet terugverwijzen naar de meerdere waar jij wel contact mee hebt gehad en die meerdere ook op de hoogte stellen dat je nu van twee kanten bestookt wordt en dat dat nog teveel van het goede is?
Kun je hem niet terugverwijzen naar de meerdere waar jij wel contact mee hebt gehad en die meerdere ook op de hoogte stellen dat je nu van twee kanten bestookt wordt en dat dat nog teveel van het goede is?
Da's al geregeld Mibos.
Ze nam zelf contact met me op en wilde zich volledig distantieren van zijn reactie..
Ik blijf het belachelijk kort door de bocht vinden, zeker gezien ik koud 2 dagen thuis was uit het ziekenhuis.
Ze nam zelf contact met me op en wilde zich volledig distantieren van zijn reactie..
Ik blijf het belachelijk kort door de bocht vinden, zeker gezien ik koud 2 dagen thuis was uit het ziekenhuis.
Ik kan niks vreselijks opmaken uit je mailtje, maar dat zal dan allemaal wel aan mij liggen. Maar goed Is dit niet meer iets voor [WGR] ik snap wel dat het één met het ander te maken heeft, maar bij jou loopt het natuurlijk ook al lang met het ziek zijn en zo.
Is dit niet meer iets voor [WGR] ik snap wel dat het één met het ander te maken heeft, maar bij jou loopt het natuurlijk ook al lang met het ziek zijn en zo.
Je zou er haast een boek over schrijven!
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Ik vind dat eerste zinnetje wel gek eigenlijk (het hele mailtje vind ik ook niet heel vervelend maar hoe zoiets valt ligt natuurlijk ook aan je "relatie" met die persoon). Alsof hij denkt dat je klachten door een onverwachte zwangerschap komen of zo
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Dat vind ik een moeilijke vraag Burdie.
Bij vlagen lijkt het alsof het maar een droom was, bij vlagen komt het juist heel hard binnen.
Langzaam aan begint "het leven" weer een beetje minder ver van mn bed en minder wazig te worden.
Door alles heen is het misschien wel nog intenser geworden om te ervaren watvoor schatten van kids en lieve man in heb, daar ben ik ontzettend dankbaar voor.
Gister zijn de hangertjes met as van Jeff gebracht, voor ons een sterretje van goud en voor de kids eentje van zilver. Voelt goed om iets bij me te kunnen dragen van Jeff, iets wat niet iedereen meteen ziet voor wat het is, maar wat altijd heel dicht bij me is.
Hoe we er als gezin mee omgaan, samen met familie en vrienden om ons heen voelt ook heel goed en bijzonder in a way.
Bij vlagen lijkt het alsof het maar een droom was, bij vlagen komt het juist heel hard binnen.
Langzaam aan begint "het leven" weer een beetje minder ver van mn bed en minder wazig te worden.
Door alles heen is het misschien wel nog intenser geworden om te ervaren watvoor schatten van kids en lieve man in heb, daar ben ik ontzettend dankbaar voor.
Gister zijn de hangertjes met as van Jeff gebracht, voor ons een sterretje van goud en voor de kids eentje van zilver. Voelt goed om iets bij me te kunnen dragen van Jeff, iets wat niet iedereen meteen ziet voor wat het is, maar wat altijd heel dicht bij me is.
Hoe we er als gezin mee omgaan, samen met familie en vrienden om ons heen voelt ook heel goed en bijzonder in a way.
Jeroen heeft in de afgelopen weken een grote kast gebouwd in één van de kamers boven. Een aantal schappen zijn bestemd voor Danyel's kleertjes, die nog steeds in de verhuisverpakking op zolder lagen. Ik kon niet van alle kleertjes afscheid nemen, maar vond het ook rot dat ze daar maar "zo" op zolder lagen.
Vandaag heb ik alles uitgezocht. Bij ongeveer een kwart van de kleertjes had ik weinig tot geen herinneringen, die heb ik dan ook vrij moeiteloos weggedaan. Maar er bleef nog zoveel over; rompertjes, pyama's, sokjes, petjes, broekjes, t-shirts en truien. Uiteindelijk toch nog 8 stapeltjes, waar ik echt (nog) geen afscheid van kan nemen. Ik vraag me eigenlijk af of dat wel gezond is... het is tenslotte al bijna 3 jaar geleden!
Halverwege het sorteren kwamen de tranen, er kwamen zoveel herinneringen boven. Ik heb er wel even aan toegegeven, maar niet te lang, ik wilde er niet in blijven hangen.
Gek is dat, afgelopen nacht had ik een hele fijne droom van Danyel. Ik droom vaak dat ik, terwijl hij dus eigenlijk wel uit ons leven is, ik hem zomaar opeens ergens tegenkom. En altijd is er dan van zijn kant uit dan een enorm blijde herkenning (hij is dan nog steeds 1,5 jaar).
Het komt niet zo heel vaak voor dat ik van Danyel droom, maar de timing was wel weer bijzonder goed gekozen, zo vlak voor de opruimklus van vandaag.
Zo, dat moest ik gewoon even kwijt. Het is fijn af en toe een paar keer zijn naam te kunnen typen.
Vandaag heb ik alles uitgezocht. Bij ongeveer een kwart van de kleertjes had ik weinig tot geen herinneringen, die heb ik dan ook vrij moeiteloos weggedaan. Maar er bleef nog zoveel over; rompertjes, pyama's, sokjes, petjes, broekjes, t-shirts en truien. Uiteindelijk toch nog 8 stapeltjes, waar ik echt (nog) geen afscheid van kan nemen. Ik vraag me eigenlijk af of dat wel gezond is... het is tenslotte al bijna 3 jaar geleden!
Halverwege het sorteren kwamen de tranen, er kwamen zoveel herinneringen boven. Ik heb er wel even aan toegegeven, maar niet te lang, ik wilde er niet in blijven hangen.
Gek is dat, afgelopen nacht had ik een hele fijne droom van Danyel. Ik droom vaak dat ik, terwijl hij dus eigenlijk wel uit ons leven is, ik hem zomaar opeens ergens tegenkom. En altijd is er dan van zijn kant uit dan een enorm blijde herkenning (hij is dan nog steeds 1,5 jaar).
Het komt niet zo heel vaak voor dat ik van Danyel droom, maar de timing was wel weer bijzonder goed gekozen, zo vlak voor de opruimklus van vandaag.
Zo, dat moest ik gewoon even kwijt. Het is fijn af en toe een paar keer zijn naam te kunnen typen.
... ♥ ik mis je ♥
Lieve Phluphy....bijzonder dat Danyel zo dicht bij je was !
ik weet niet zo goed hoe te schrijven, maar wil zoveel zeggen...
liefs Stout
ik weet niet zo goed hoe te schrijven, maar wil zoveel zeggen...
liefs Stout
Phluphy,fijn dat je de kleertjes nu hebt kunnen uitzoeken en dat je daarin werd gesteund door de droom over Danyel.
Net zoals Stout blijf ik het moeilijk vinden om te reageren. Ik schrijf nu wel fijn, maar ik begrijp wel dat dat een hele verkeerde omschrijving moet zijn voor hoe jij deze dag ervaren hebt. Maar zo komt het uiteindelijk uit jouw bericht toch bij mij naar voren.
Net zoals Stout blijf ik het moeilijk vinden om te reageren. Ik schrijf nu wel fijn, maar ik begrijp wel dat dat een hele verkeerde omschrijving moet zijn voor hoe jij deze dag ervaren hebt. Maar zo komt het uiteindelijk uit jouw bericht toch bij mij naar voren.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ik moet glimachen om je laatste paragraaf. Je beschrijft het heel mooi. 
En over die 3 jaar... er staat geen termijn voor. Als die kleertjes er over 10 jaar nog liggen, prima toch? Er is toch al zo weinig tastbaars dat er over is van de korte tijd die hij hier was.
En over die 3 jaar... er staat geen termijn voor. Als die kleertjes er over 10 jaar nog liggen, prima toch? Er is toch al zo weinig tastbaars dat er over is van de korte tijd die hij hier was.
***
Het is in tijd inderdaad 3 jaar, maar het was voor het eerst dat ik alle kleertjes (als in stuk voor stuk in de handen gehad) gezien heb. Maar het was alsof ik ze gisteren voor het laatst zag, dat is wat me echt verbaasde. Het was nog helemaal eigen en bekend. En zó aan Danyel "verbonden" dat ik inderdaad denk dat ik ze over 10, 20 , 40 jaar nog steeds zal hebben.
Stout en Livelink, dat mensen die het moeilijk vinden om te reageren, toch schrijven omdat ze denken daar de ander een plezier mee te doen, vind ik iets heel moois en warms. Een soort onbaatzuchtigheid. Dat soort dingen maken de wereld mooi(er)!
Stout en Livelink, dat mensen die het moeilijk vinden om te reageren, toch schrijven omdat ze denken daar de ander een plezier mee te doen, vind ik iets heel moois en warms. Een soort onbaatzuchtigheid. Dat soort dingen maken de wereld mooi(er)!
... ♥ ik mis je ♥
Phluphy, ik begrijp heel goed dat je de kleertjes wil bewaren. Het is soms al zo gek om kleertjes weg te doen van je kindje omdat ze niet meer passen, laat staan hoe dat voor jou moet zijn.
Ik vind dat jullie een mooie oplossing bedacht hebben zo!
Ik vind dat jullie een mooie oplossing bedacht hebben zo!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
PM, ik dacht precies hetzelfde. Ik vind het al moeilijk om te kleine kleertjes weg te doen...
Phluphke.... Mooi dat er een plekje in de kast is voor de kleren van Danyel.
En wat knap dat je 'even' kunt toegeven aan je tranen.
Het lijkt me zo verleidelijk om er helemaal in weg te zakken. Maar wellicht heb je de ervaring dat het je niet vooruit helpt. Je krijgt er je ventje immers niet mee terug. 
Phluphke....
Mooi dat er een plekje in de kast is voor de kleren van Danyel. En wat knap dat je 'even' kunt toegeven aan je tranen.
Het lijkt me zo verleidelijk om er helemaal in weg te zakken. Maar wellicht heb je de ervaring dat het je niet vooruit helpt. Je krijgt er je ventje immers niet mee terug.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Wat fijn dat je zo met de spulletjes van Danyel bezig hebt kunnen zijn. Het maakt niet uit hoe lang iets in tijd geleden is, dit is de weg die je gevoel aangeeft te volgen, dus dan is het goed. Je manneke is niet geweest, hij is er nog altijd, en zal er altijd blijven in gedachten van heel veel mensen
Today is life -
the only life you are sure of. Make the most of today.
Dale Carnegie
the only life you are sure of. Make the most of today.
Dale Carnegie
Wat lijken die "gewone dingen", zoals het opruimen van kleertjes en speelgoed me vreselijk moeilijk
Ik denk dat het inderdaad ook niet uitmaakt hoe lang geleden het is. Het is de emotie die het doet denk ik.
Maffemuts hoe gaat het met jou?
Ik denk dat het inderdaad ook niet uitmaakt hoe lang geleden het is. Het is de emotie die het doet denk ik.
Maffemuts hoe gaat het met jou?
Het is nog maar 3 jaar geleden, niet al. Danyel heeft zoveel harten geraakt in zijn korte leventje, ik vind het een geweldig idee dat je nog kleertjes hebt waarbij je zoveel herinneringen hebt.
En jouw dromen zijn ook prachtig
En jouw dromen zijn ook prachtig
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Fluf, er zijn zoveel mensen die nog kleine kleertjes hebben liggen. Paar maanden terug kreeg ik zelfs nog babykleertjes van mezelf. Helemaal met Danyel is zo heel anders. Ik vind het zo goed voor je dat je dit hebt gedaan.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Fluf, wat ben jij toch een dappere! Heb je dat van je zoon ofzo?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik heb ooit de gedachte gehad om van alle kleertjes een stukje uit te knippen en daar een lappendeken van te maken. Een mooie gedachte, maar ik denk niet dat ik 'm echt zou gaan gebruiken.
Dat ze een eigen plekje hebben gekregen, wat altijd "hun" plekje zal zijn, vind ik echt superfijn.
Dat ze een eigen plekje hebben gekregen, wat altijd "hun" plekje zal zijn, vind ik echt superfijn.
... ♥ ik mis je ♥
Niet zo heel dapper, als je bedenkt dat ik deze aktie bijna 3 jaar voor me uit geschoven heb.quote:Op vrijdag 30 januari 2009 20:45 schreef Sugar het volgende:
Fluf, wat ben jij toch een dappere! Heb je dat van je zoon ofzo?
Deels natuurlijk omdat we toch nog aan het heen-en-weer verhuizen waren, maar deels ook omdat ik het gewoon eng vond.
Maar o.k., als er dan toch wat dapperheid in me schuilt, dan wil ik inderdaad graag denken dat ik dat van mijn zoon heb!
Dank je wel voor deze mooie gedachte!
... ♥ ik mis je ♥
ik vind 't ook een heel mooi idee, die 8 stapeltjes die een eigen plekje in jullie kast hebben nu. hoef je ze ook niet te verknippen, dat lijkt me erg moeilijk nl.
Phluphy, danyel blijft toch altijd op een of andere manier bij jullie, in je hart in je herinnering in je dromen.
Dan mogen zijn kleertjes toch ook best bij jullie blijven zodat je af en toe nog iets kan vastpakken als je dat wilt.
Mooi dat jullie dat zo gedaan hebben!
Dan mogen zijn kleertjes toch ook best bij jullie blijven zodat je af en toe nog iets kan vastpakken als je dat wilt.
Mooi dat jullie dat zo gedaan hebben!
Niet echt geweldig, slapeloosheid en 100en vragen.. maar we slaan ons er (vast) wel doorheenquote:Op vrijdag 30 januari 2009 20:15 schreef mrien het volgende:
Wat lijken die "gewone dingen", zoals het opruimen van kleertjes en speelgoed me vreselijk moeilijk
Ik denk dat het inderdaad ook niet uitmaakt hoe lang geleden het is. Het is de emotie die het doet denk ik.
Maffemuts hoe gaat het met jou?
Phluphy er staat geen houdbaarheidsdatum op verdriet hoor
neem gewoon je tijd, en geef jezelf de kans om af en toe te huilen, het lucht echt op
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
Wanneer krijgen jullie uitslag van de onderzoeken, Maffemuts?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
1e gesprek is geweest 4 februari het vervolg gesprek met een arts die gespecialiseerd is in erfelijke aandoeningen.
Ben benieuwd wat die ons te vertellen heeft en wat het in de (mogelijke) toekomst voor gevolgen heeft.
Je krijgt zoveel informatie in zo'n gesprek en volgende week krijgen we dus dan ook n kopie van alles mee zodat we het ook nog rustig doorkunnen lezen en googlen etc.
Maar het is in iedergeval iets erfelijks daardoor moeten wij nog verder onderzocht worden wie van ons de drager is en of ons dochtertje al dan niet drager is.
Spannende tijden
Ben benieuwd wat die ons te vertellen heeft en wat het in de (mogelijke) toekomst voor gevolgen heeft.
Je krijgt zoveel informatie in zo'n gesprek en volgende week krijgen we dus dan ook n kopie van alles mee zodat we het ook nog rustig doorkunnen lezen en googlen etc.
Maar het is in iedergeval iets erfelijks daardoor moeten wij nog verder onderzocht worden wie van ons de drager is en of ons dochtertje al dan niet drager is.
Spannende tijden
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
dat is wel schrikken dat het erfelijk is, maffemuts. Zeker ook met het oog op je dochtertje.
nou hoop ik voor je dat ze er misschien wel iets aan kunnen doen...
nou hoop ik voor je dat ze er misschien wel iets aan kunnen doen...
@maffemuts, hoe ging het gesprek 4 feb. en wanneer krijg je uitslagen van evt. vervolgonderzoeken?
@pluphy, ik kan me zó voorstellen dat je dat hebt uitgesteld, ook ik vind het dapper dat je er aan bent begonnen. Ik ben erg aanhanger van de uitspraak: 'alles op zijn tijd', als je dingen forceert voelt het alleen maar moeilijker.
Kan me ook goed voorstellen dat je geen afscheid kunt nemen van die kleertjes.
Ik heb zelf te weinig om een kast te vullen, alles zit nog in de plastik bewaarbox/doos van het kraampakket maar ik zoek nog steeds de perfecte doos of kist om het in te bewaren (een beetje in kinderkamerstijl of zo). Ik heb al wel leuke manden gezien, maar het moet wel bestand zijn tegen vocht en motten enzo.
@pluphy, ik kan me zó voorstellen dat je dat hebt uitgesteld, ook ik vind het dapper dat je er aan bent begonnen. Ik ben erg aanhanger van de uitspraak: 'alles op zijn tijd', als je dingen forceert voelt het alleen maar moeilijker.
Kan me ook goed voorstellen dat je geen afscheid kunt nemen van die kleertjes.
Ik heb zelf te weinig om een kast te vullen, alles zit nog in de plastik bewaarbox/doos van het kraampakket
maar ik zoek nog steeds de perfecte doos of kist om het in te bewaren (een beetje in kinderkamerstijl of zo). Ik heb al wel leuke manden gezien, maar het moet wel bestand zijn tegen vocht en motten enzo.
Phluphy, wat ik wil zeggen deed BE al voor mij.
Ik vind het dapper.
Tan, van die blikken van Rice (volgens mij hou je daarvan toch?) is dat niet iets.
Ik kan geen linkje vinden...
Nouja, je komt vast iets heel moois tegen.
[ Bericht 33% gewijzigd door Lishe op 10-02-2009 10:33:40 ]
Ik vind het dapper.
Tan, van die blikken van Rice (volgens mij hou je daarvan toch?) is dat niet iets.
Ik kan geen linkje vinden...
Nouja, je komt vast iets heel moois tegen.
[ Bericht 33% gewijzigd door Lishe op 10-02-2009 10:33:40 ]
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
