Korte omschrijving depressie:quote:Op zondag 3 januari 2010 01:17 schreef Quickie_Butt het volgende:
Het viel me op dat er nog geen centraal topic is voor depressies en/of angstklachten. Wel een topic over medicatie bij psychische problemen en een hoe voel je je nu topic, maar die dekken naar mijn mening niet helemaal de lading.
Ik denk dat dit topic wel kan bijdragen in dit subforum. Veel mensen kampen namelijk met depressieve of angstklachten en zo kunnen we een beetje steun bij elkaar zoeken en elkaar van adviezen en tips voorzien
Korte uitleg van angststoornissen:quote:Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.
Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.
Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie
Vorige delen:quote:Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.
Wanneer spreken we van een angststoornis?
Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.
In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:
Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs
Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:
Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Bron: http://www.trimbos.nl/ond(...)stoornissen-algemeen
Ja hoor, Als ik mijn vreselijke nachtmerries heb gehad dan voel ik me echt niet goed en kan het dagen duren voor ik er weer een beetje bovenop benquote:Op vrijdag 6 januari 2012 18:37 schreef Madame_Paon het volgende:
Mooi dat het met meerdere mensen wat beter gaat.
Hier niet ... ik heb gister zulke heftige emoties ervaren, dat ik het gevoel heb alsof ik een enorme kater heb, terwijl ik amper gedronken heb (2 glazen).
Herkennen jullie dat, een kater door emoties?
Dat malen over school is momenteel zo herkenbaar! Sorry dat ik hiermee ineens zo kom binnenvallen, lees wel al een tijdje mee en heb ooit ook wel eens wat gepost geloof ik.quote:Op vrijdag 6 januari 2012 16:10 schreef cafpow het volgende:
@Beestjuh
Wat fijn dat het zo goed gaat...nu nog vasthouden dat gevoel hè!
Hier gaat het wel maar tegelijkertijd ook niet. Zolang ik niks hoef te doen en maar wat door huis kan slenteren.
Maar zodra ik iets moet doen gaat het gewoon mis.
Die buien waar ik vorige week last van had zijn weg, maar zijn nu omgezet in een soort lusteloosheid.
Ik heb nergens zin in en niks interesseert me eigenlijk.
En die lusteloosheid heb ik eigenlijk al sinds tiener..ik doe dingen omdat ze moeten maar zonder belangstelling en dat maakt alles weer zo zwaar.
En nu heb ik 's avonds wel wat meer rust in mijn hoofd.
Maar het enige dat constant blijft malen is school..ik moet volgende week dinsdag weer beginnen en mijn gedachtes proberen allerlei "smoesjes" en redenen te bedenken om niet te gaan.
En ik weet gewoon niet wat te doen ermee...en ik moet het voorlopig echt zelf uitzoeken.
En dan mag ik over 2 weken weer naar de psych maar deels gaat die zoiets hebben van tja je moet zelf kiezen wat je gaat doen..
Zit je aan de seroquel?quote:Op maandag 9 januari 2012 12:17 schreef Ayumu2.0 het volgende:
Weer hele erge nachtmerries gehad als er iets is waar ik gek van word is het dat wel, Durf gewoon bijna niet meer mijn ogen dicht te doen. Heeft iemand anders hier last van gehad en heeft die misschien hints en tips?
Want dit trek ik bijna toch echt niet meer
En dat had ik ook al gepost, dus we zijn het wel met elkaar eens Ben benieuwd.quote:
Fijn om weer thuis te zijn, en min of meer rust in mijn hoofd te hebben. het tijdje dat ik opgenomen geweest ben, is wel een groot zwart gat. Ik moet terug lezen wat ik in die tijd allemaal gepost heb.quote:Op maandag 9 januari 2012 16:45 schreef Sylvana het volgende:
[..]
En dat had ik ook al gepost, dus we zijn het wel met elkaar eens Ben benieuwd.
@seasushi, hoe gaat het thuis?
Heb het een week op 25mg gedaan, kreeg zulke ongelooflijk levendige nachtmerries dat ik moeier wakker werd dan dat ik naar bed ging. Toen ben ik gestopt en ben weer op de pammetjes overgegaan. Volgende week even vragen of er wat anders is want ik word niet blij van dat spul.quote:Op maandag 9 januari 2012 16:56 schreef seasushi het volgende:
Ik krijg overigens meer nachtmerries van de seroquel. Ook met een drastisch verlaagde dosis.
Ik neem ze maar voor lief. Blijkbaar moet er het een en ander op deze manier ook nog verwerkt worden.
Nee, ik heb de dood van mijn moeder absoluut nog niet helemaal verwerkt. En juist daarom is het fijn om er over te praten. Of dat nou met mijn vriendin, met de psycholoog of met iemand anders is.quote:Op maandag 9 januari 2012 23:55 schreef cafpow het volgende:
@brawler
Die gebeurtenissen in je post heb je die al goed verwerkt? En als je het nut van de terapie niet ziet waarom ga je dan? En ga je niet naar je ha en kijkt naar andere mischien intensievere terapie?
En dat het als je onderweg naar huis bet het weer kut gaat betekend dat de terapie wat met je doet..
Want hetzelfde ervaar ik...
Maar goed verder weet ik ook niet wat te zeggen erop.
Ik zelf zou ook niet goed weten waaraan te denken bij intensievere terapie, mishcien verschillende vormen mengen ofzo. Geen idee, dat moet je echt met je behandelaar bespreken, want die weet ook wat mogelijkheden zijn.quote:Op dinsdag 10 januari 2012 11:39 schreef Brawler het volgende:
[..]
Nee, ik heb de dood van mijn moeder absoluut nog niet helemaal verwerkt. En juist daarom is het fijn om er over te praten. Of dat nou met mijn vriendin, met de psycholoog of met iemand anders is.
Het is niet dat ik het nut niet zie van mijn sessies bij de psych, ik verwoorde het verkeerd. Ik voel me op dat moment wel even opgelucht, alsof er een last van mijn schouders is. Maar kort daarna voel ik me weer waardeloos, en dan lijkt dat gevoel van opluchting daar niet tegen op te wegen of zo.
Ik heb nooit nagedacht over eventuele intensievere therapie. Waarom weet ik niet, eigenlijk. Misschien is dat wel de oplossing. Maar waar moet ik dan aan denken? Ik weet niet zo goed wat ik me er bij voor moet stellen, en misschien vind ik het ook wel eng.
Dus het kan kloppen dat ik me onderweg naar huis al weer slecht voel? Dat is eigenlijk een goed teken? Het klinkt paradoxaal, maar als jij het zelfde ervaart, zou het kunnen toch?
De psychiater schrijft dat meestal voor.quote:Op donderdag 12 januari 2012 00:10 schreef cafpow het volgende:
Hoe gaat het met iedereen?
Hier op en af en ben doodop. Maar ik heb een vraag, voor degene die naar een psycholoog gaan en AD krijgen. Hoe is dat gelopen? Want een psycholoog mag zelf geen AD geven, toch?
Ik vind het logisch dat je op weg naar huis je je rotter voelt dan daarvoor, je hebt het over iets ingrijpends en pijnlijks wat gewoon tijd kost om er beter mee om te kunnen gaan.quote:Op dinsdag 10 januari 2012 11:39 schreef Brawler het volgende:
[..]
Nee, ik heb de dood van mijn moeder absoluut nog niet helemaal verwerkt. En juist daarom is het fijn om er over te praten. Of dat nou met mijn vriendin, met de psycholoog of met iemand anders is.
Het is niet dat ik het nut niet zie van mijn sessies bij de psych, ik verwoorde het verkeerd. Ik voel me op dat moment wel even opgelucht, alsof er een last van mijn schouders is. Maar kort daarna voel ik me weer waardeloos, en dan lijkt dat gevoel van opluchting daar niet tegen op te wegen of zo.
Ik heb nooit nagedacht over eventuele intensievere therapie. Waarom weet ik niet, eigenlijk. Misschien is dat wel de oplossing. Maar waar moet ik dan aan denken? Ik weet niet zo goed wat ik me er bij voor moet stellen, en misschien vind ik het ook wel eng.
Dus het kan kloppen dat ik me onderweg naar huis al weer slecht voel? Dat is eigenlijk een goed teken? Het klinkt paradoxaal, maar als jij het zelfde ervaart, zou het kunnen toch?
Wat fijn!!! Super voor je! En wat als je daar weer weg bent, weer 1x per week naar de psych? Of wat?quote:
Thnx en nee dan ga ik een aantal dagen in de week naar de structurele deeltijdgroep. Daar krijg ik nog een intakegesprek van. En zodra de uitslag van mijn persoonlijkheidsonderzoek binnen is ga ik samen met psych kijken welke therapie ik nog meer kan doen. Maar ben iig blij dat ik naar huis mag en gewoon weer lekker thuis kan slapen enzoquote:Op donderdag 12 januari 2012 14:29 schreef Nyota het volgende:
[..]
Wat fijn!!! Super voor je! En wat als je daar weer weg bent, weer 1x per week naar de psych? Of wat?
Is die uitsla er nog steeds niet?? Wanneer krijg je die?quote:Op donderdag 12 januari 2012 15:55 schreef Sylvana het volgende:
Thnx iedereen
[..]
Thnx en nee dan ga ik een aantal dagen in de week naar de structurele deeltijdgroep. Daar krijg ik nog een intakegesprek van. En zodra de uitslag van mijn persoonlijkheidsonderzoek binnen is ga ik samen met psych kijken welke therapie ik nog meer kan doen. Maar ben iig blij dat ik naar huis mag en gewoon weer lekker thuis kan slapen enzo
Het onderzoek is 4 weken geleden en uitslag zou er binnen 6 weken zijn. Dus als het goed is nog maximaal 2 weken wachten.quote:Op donderdag 12 januari 2012 17:24 schreef Nyota het volgende:
[..]
Is die uitsla er nog steeds niet?? Wanneer krijg je die?
Heel, heel soms is dat wel goed voor je. Even een keer uit de band springen en even doen als vroeger. Dan weet je meteen weer wat het ook al weer was, waarom je het niet te vaak moet doen, maar even niet bewust met je geest bezig zijn en de middelen kiezen om je even te latengaan.quote:Op donderdag 12 januari 2012 15:18 schreef Murmeli het volgende:
Yayyy voor Sylvana!
En yayy voor nyota ook trouwens maar dat had ik stiekem al gezegd
Ik ben echt een enorme muts maar ik heb mezelf maar meteen min of meer vergeven. Vroegah voor ik aan de AD's zat en voordat ik aan de concerta zat was ik nogal een feestbeest. Alcohol, drugs, alles kon er wel in en dan trok ik soms een hele nacht door.
Nu ben ik natuurlijk van de concerta af en dinsdag werd een vriend van me gecremeerd die vorige week zelfmoord had gepleegd en daarna had ik best wel behoefte om me klem te zuipen en dat liep uit in een nachtje doorhalen met niet alleen drank. Lekker stom met AD's, daar had ik juist wel eens iemand voor uitgescholden dat die dat had gedaan, maar ik kon het niet laten.
Gelukkig is er niks misgegaan, ik ben nu alleen heel erg brak (koppijn, niet normaal meer en kramp aan mijn kaken) maar gelukkig niet depressief. Zou kunnen dat dat een dezer dagen nog komt. Maar ja, eigen schuld. Blond kind dat ik ben. niet meer doen dus....
Door de FOK!statstool.quote:
Ik denk dat ik er veel meer heb, hoe zie je dat?quote:Op zaterdag 14 januari 2012 05:32 schreef Madame_Paon het volgende:
Mooi om te horen Sylvana.
Sterkte voor iedereen en hopen dat 2012 een goed jaar wordt.
Post 1000 in R&P.
http://www.thuisserver.net/fokdagcijfers/quote:Op zaterdag 14 januari 2012 19:33 schreef kingtoppie het volgende:
[..]
Ik denk dat ik er veel meer heb, hoe zie je dat?
mja daar zit ook wat in maar het is ook gewoon gevaarlijk, drugs met antidepressiva. zonder de drugs moet het inderdaad wel kunnen afentoe. veel zuipen is ook niet goed, maar iets minder link.quote:Op donderdag 12 januari 2012 20:29 schreef seasushi het volgende:
[..]
Heel, heel soms is dat wel goed voor je. Even een keer uit de band springen en even doen als vroeger. Dan weet je meteen weer wat het ook al weer was, waarom je het niet te vaak moet doen, maar even niet bewust met je geest bezig zijn en de middelen kiezen om je even te latengaan.
Mijn psych is voor een keer per jaar akkoord
Van harte! Natuurlijk is het weer spannend, dat vond ik ook na de opname. Kost een paar weekjes maar dan ben je wel weer gewend.quote:Op maandag 16 januari 2012 19:05 schreef Sylvana het volgende:
Ik ben met ontslag
Heb alleen nog geen ontslaggesprek gehad Psychiater had crisisdienst en moest weg naar een crisis. Gesprek is nu donderdag.
Tot die tijd dus ook 2 mgr Risperdal blijven slikken. Zou eigenlijk vanaf vandaag naar 1 mg gaan, maar dat ging dus niet door.
Heb nog geen idee wanneer ik intake heb voor de deeltijdbehandeling, dus de eerste paar dagen gewoon thuis. Dat vind ik wel een beetje spannend, want heb alleen 1 keer een uurtje alleen thuis gezeten.
Maar maar gewoon denken dat het goed gaat en anders kan ik altijd naar mn schoonouders of schoonzusje, dus dat scheelt
dat heb ik dus ook en als ik eigenwijs door blijf rennen volgt gegarandeerd een paniekaanval!quote:Op maandag 16 januari 2012 20:06 schreef b4kl4p het volgende:
Zoo sinds anderhalve week merk ik dat ik duidelijk boven de nullijn ben gekomen, mijn stemming is een stuk beter en heb het gevoel uit de depressie te zijn. Niet dat ik er al ben maar het kan nu alleen nog maar omhoog.
Jammer genoeg is de vermoeidheid nog steeds aanwezig en krijg ik enorme last van spanningen, hartkloppingen, beetje angstig, hoofdpijn en druk op de borst als ik teveel doe op een dag. Gelukkig leer ik steeds beter naar mijn lichaam te luisteren door meteen rust te nemen en is de hersteltijd niet meer zo lang. Toch blijft een psychose het meest enge en kutte dat me ooit is overkomen. Dat gun je je ergste vijand niet.
Zaterdag heb ik het zelfs tot 2 uur volgehouden met stappen, wel met alcohol dus niet zo verstandig. Dat maakte gister ook dubbel kut. Maar vandaag weer een goede dag gehad jeuj.
Ja, is herkenbaar. Heb ik ook erg last van gehad toen ik in m'n burn-out zat. Maar misschien is dat wel een algemeen trekje van me.... Hopelijk kan de psych je even een zetje gevenquote:Op maandag 16 januari 2012 21:35 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
Is het voor iemand herkenbaar dat je zelfvertrouwen een deuk oploopt na een burn-out?
Ik heb gesoliciteerd, en hoewel ik weet dat ik goed ben in wat ik doe, merk ik ook dat ik twijfel aan mezelf, Vrijdag maar eens bespreken met mijn psych!
@Nyota, tja het is niet bekend wat ze heeft. Maar ik krijg het idee dat de psych redelijk zwak is ofzo. Want de psych is echt om de paar maandjes ziek.quote:Op woensdag 18 januari 2012 20:20 schreef Nyota het volgende:
Cafpow, wat klote dat die afspraak dan voor onbekende tijd is opgeschort. Zo irritant, want je kunt je er dan helemaal niet op instellen. Is het bekend wat hij/zij heeft?
Hier was ik gisterenavond weer bij m'n psych en was een heftige sessie. Dat kwam geloof ik meer omdat ik mezelf eindelijk eens wat meer durf te laten zien. Haar verteld dat ik me nu zo besef dat ik zo'n intens verlangen heb naar een mama en dat ik weet dat dat nooit meer kan en nooit kan krijgen. En dat maakt me echt verdrietig...Ik zat zowaar bijna te huilen (en ik huil nooit bij iemand, ook niet bij m'n psych).
Hoe dan ook,dat was weer een stap. Verder gaat het redelijk ok. De pillen lijken steeds meer te werken en ga morgen een afspraak maken bij een haptonoom. Wel eens eerder bij geweest, maar volgens m'n psych zou het weer handig kunnen zijn om oude pijn eens uit m'n lichaam te krijgen (want het is duidelijk te merken dat dat er nog erg in zit).
Verder zei m'n psych dat het alles nog wel even gaat duren. Eigenlijk gaat het om het maken van nieuwe patronen en dat dat in mijn geval wellicht wat moeilijk was dan bij anderen. Jippie
Oei, dat lijkt me ook wel eng... Wanneer mag je?quote:Op donderdag 19 januari 2012 22:29 schreef Madame_Paon het volgende:
Toch jammer dat het altijd met terugvallen moet.
Was er maar een middel waar alles meteen goed van werd en goed van bleef.
Ik krijg een hersenscan. Om te kijken wat voor afwijkingen er te zien zijn.
Lijkt me wel eng eigenlijk ...
Dat is nog niet duidelijk. Ik moet dan naar het AMC (3 uur rijden ), maar daar hebben ze wel lange wachtlijsten.quote:Op donderdag 19 januari 2012 22:35 schreef Nyota het volgende:
[..]
Oei, dat lijkt me ook wel eng... Wanneer mag je?
En waar zitten jullie in de kroeg? We zouden nog een meet plannen? Hebben jullie er nog zin in?quote:Op dinsdag 24 januari 2012 19:27 schreef Murmeli het volgende:
Ik zit met nyota in de kroeg. Tijd voor een hapje eten en wat fris.....
Tralalalala!
Oh en ik ga mn ad's weer wisselen..... nu paroxetine afbouwen en over 2 weken beginnen met efexor/venlanogwat
Utrecht deze keer, is dat ook n optie?quote:Op dinsdag 24 januari 2012 19:58 schreef cafpow het volgende:
[..]
En waar zitten jullie in de kroeg? We zouden nog een meet plannen? Hebben jullie er nog zin in?
Sorry als ik niet veel reageer maar heb deze week 3 tentamens en volgende week nog 1 en een portfolio..
Dus ik zit makkelijk 3 uur per dag in de boeken
(wel mijn eigen schuld door niks te doe. De rest vd periode )
Als het niet te laat is zowat heel nl een optie ?quote:Op dinsdag 24 januari 2012 20:29 schreef Nyota het volgende:
[..]
Utrecht deze keer, is dat ook n optie?
Ik ben ook voor R'dam.quote:Op dinsdag 24 januari 2012 20:45 schreef Murmeli het volgende:
Gezellig!
Na deze week heb ik t wat rustiger dus kan ik wel.
Ik ben voor rdam
Voor mij part kan het in principe al na volgende week woensdag...want dan heb ik het laatste tentamen en een weekend van bijna 4 dagenquote:Op woensdag 25 januari 2012 08:59 schreef Murmeli het volgende:
Succes met je tentamens, en dan kijken we daarna ff voor een datum. Heb je vast iets om naar uit te kijken
Hoi! Als je iets kwijt wil, horen we t wel hè?quote:Op donderdag 26 januari 2012 13:39 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
Ik sluit mij maar even aan bij dit topic.
Dus bij deze:
Hoi
Dat komt vanzelfquote:Op donderdag 26 januari 2012 13:51 schreef Nyota het volgende:
[..]
Hoi! Als je iets kwijt wil, horen we t wel hè?
Ja dan zit je hier wel goed jaquote:Op donderdag 26 januari 2012 15:07 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
Ik moet wel zeggen, ik weet niet of het bij mij om een depressie of angststoornis gaat. Maar het gaat niet lekker, ik ben op zoek naar een psycholoog (al een aantal gemaild) en ik wil gewoon ergens mijn verhaal kwijt kunnen bij mensen waar ik verder niets mee heb. Ik denk wel dat ik hier goed zit dan, toch?
Fijn.quote:
Fijn! Psycholoog he, geen psychotherapeut? (omdat je er zo snel een gevonden hebt )quote:Op donderdag 26 januari 2012 15:44 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
Werd net gebeld. Eentje waarbij ik voor intake kan komen, dinsdag 7 februari
Psycholoog ja.quote:Op donderdag 26 januari 2012 15:46 schreef Nyota het volgende:
[..]
Fijn! Psycholoog he, geen psychotherapeut? (omdat je er zo snel een gevonden hebt )
Zo kon ik een tijdje geleden blij zijn als ik de vaatwasser had uitgeruimd Maar een tijdje later begon ik dan weer te denken: "wat stelt het nou voor".quote:Op donderdag 26 januari 2012 17:48 schreef Sylvana het volgende:
Ja en mocht het toch niet lukken moet ik bellen. Uitslag is nog niet bekend, in de computer kon ze zien dat diegene er nog mee bezig is.
En jezelf niet vergelijken met anderen of je gezonde ik is idd lastig. Ik moet leren om te kijken naar wat ik wel kan of gedaan heb. Voor mij is het bijvoorbeeld niet standaard dat ik na het opstaan ontbijt, douche en me aankleed. Als ik dat wel gedaan heb is dat iets goeds, niet iets normaals.
Ik moet leren om de kleine goede dingen ook te zien en te waarderen en niet alleen de grote dingen. Niet zeggen dat ik niks in het huishouden heb gedaan als ik wel wat heb opgeruimd en de vuilnis heb weggebracht bijvoorbeeld.
Pas na een paar weken zit het in je systeem, doorzetten dus. Anders zet je een wekker op je telefoon.quote:Op donderdag 26 januari 2012 18:34 schreef Sylvana het volgende:
Ja dat heb ik ook een tijdje geprobeerd, elke dag 5 positieve dingen opschrijven. Maar dan doe ik dat een paar dagen en dan komt de klad er al weer in bij mij.
quote:Op donderdag 26 januari 2012 15:30 schreef Nyota het volgende:
Succes zo Sylvana. Hopelijk kan hij/zij je weer een beetje op weg helpen. Want nu ook zo weer in bed blijven hangen, is natuurlijk ook niet goed en je wil natuurlijk niet heen waar je net uitgeklommen bent.
En girlnextdoor: je zit hier prima Hopelijk heb je snel een psycholoog gevonden waar het mee klikt
Hier een niks doen dag. Ik merkte dat ik de afgelopen tijd veel te hard heb rondgerend. Ik denk omdat dat m'n psych 2 weken geleden een snaar had geraakt en ik vooral niet wilde voelen verder en dus maar vanalles ben gaan doen. En vooral ook om me heen laten zien dat ik zo goed bezig was met vanalles.
Wat ben ik toch een muts soms. De haptonoom gisterenn maakte dat besef nog wat duidelijker, dus vandaag niet zo veel aan het doen en gewoon eens proberen echt te voelen. Ik vind er niks aan
Zo probeer ik ook wat van mijn dag te maken. Beetje regelmaat is voor iedereen goedquote:Op donderdag 26 januari 2012 17:15 schreef Sylvana het volgende:
Gesprek met de psych was fijn Weer even een klein plan van aanpak gemaakt hoe de dag door te komen. Maximaal om 12 uur uit bed (liefst eerder natuurlijk), elke dag iets aan beweging doen (stuk wandelen/fietsen of naar de sportschool), elke dag 1 ding in het huishouden doen (en dan niet de hele keuken schoonmaken als 1 ding zien, maar bijvoorbeeld het gasfornuis schoonmaken) en iedere dag iig 1 plezierige activiteit doen.
Verder heeft ze me aangemeld voor psychotherapie, een andere psychiater en gaat ze erachteraan wanneer ik met de deeltijdbehandeling kan starten. Was een erg nuttig gesprek dus
Bij mij ging het op dat moment dat de stap genomen is dusdanig slecht dat ik zelf niet de stap kon nemen richting de Huisarts.quote:Op maandag 30 januari 2012 15:17 schreef Lillymii het volgende:
Hoi!
Ik lees hier af en toe ook eens mee en ik zie wel veel herkenbare dingen langskomen.
En ik vroeg me af, was voor jullie de stap naar een psycholoog erg groot?
Ik heb zo mijn overwegingen om er ook 1 op te zoeken maar ik durf het eigenlijk niet goed.
Ben erg iemand die alles alleen probeert op te lossen maar dat blijkt niet te werken.
Ik hoop dat jullie iets van advies hebben
Dankjequote:Op maandag 30 januari 2012 15:42 schreef cafpow het volgende:
[..]
Eigenlijk valt de stap nemen wel mee, het lastigste en zwaarste is denk dat je je verhaald bij een "vreemde(HA)" moet neerleggen. En dat is het moeilijkste maar eenmaal dat dingen op gang komen, lijkt het soms bijna vanzelf te gaan.
en dat is juist een foute gedachtengang.quote:Op maandag 30 januari 2012 16:12 schreef Lillymii het volgende:
[..]
Dankje
Mijn verhaal bij een vreemde neerleggen vind ik nog niet het moeilijkst alleen het is allemaal zo ingewikkeld dat ik er niet meer uit kom.. alles staat met elkaar in verbinding en heeft allemaal invloed op elkaar.
Wat mij tegenhoud om te gaan is dat ik dan moet toegeven dat ik niet alles alleen kan.
Ik heb altijd alles alleen gedaan en het voelt dan vreselijk stom dat dit dan niet lukt.
Ik heb net mijn 2e (intake)gesprek gehad bij een psycho. De eerste keer voelde ik mij ontzettend ongemakkelijk, maar ik begon zelf maar gewoon tegen haar aan te praten.quote:Op maandag 30 januari 2012 15:17 schreef Lillymii het volgende:
Hoi!
Ik lees hier af en toe ook eens mee en ik zie wel veel herkenbare dingen langskomen.
En ik vroeg me af, was voor jullie de stap naar een psycholoog erg groot?
Ik heb zo mijn overwegingen om er ook 1 op te zoeken maar ik durf het eigenlijk niet goed.
Ben erg iemand die alles alleen probeert op te lossen maar dat blijkt niet te werken.
Ik hoop dat jullie iets van advies hebben
Dat ken ik zo goed... Weinig vrienden.. thuis ongelovelijk nutteloos doen..quote:Op maandag 30 januari 2012 17:21 schreef Sylvana het volgende:
Hier wil het nog niet echt lukken met het plan van aanpak dat ik met de psych je gemaakt Het klinkt zo makkelijk om op tijd op te staan en 1 huishoudelijk klusje te doen en wat te bewegen, maar het lukt me gewoon echt niet En daarom voel ik me echt z'n mislukkeling.
En ik voel me ook nog eens ontzettend eenzaam, omdat ik maar 1 vriendin heb en verder eigenlijk niemand zie. Zit de hele dag maar een beetje alleen thuis te niksen en te wachten tot vriendlief uit zn werk is. En dan doen we de boodschappen en de afwas en verder hangen we ook maar een beetje op de bank tv te kijken en te computeren. Ik voel me gewoon zo ontzettend nutteloos
Vrijwilligerswerk is een goed ideequote:Op maandag 30 januari 2012 19:15 schreef Sylvana het volgende:
Mja, op het moment ga ik dus niet naar school, op zijn vroegst pas in september. Ik hoop gewoon dat ik snel met die deeltijdbehandeling kan beginnen, dan ben ik iig een paar dagen in de week onder de pannen. En zit eraan te denken om misschien 2 middagen in de week vrijwilligerswerk bij de peuterspeelzaal ofzo te doen Maar verder zou ik echt niet weten waar ik mn sociale kring kan uitbreiden.
Van deze plekken heb ik dus alleen de sportschool en daar ben ik wel onder de mensen, maar er zitten niet echt mensen bij waar ik buiten de sportschool contact mee zou willen eigenlijk. Niet echt mensen van mijn leeftijd ook.quote:Op maandag 30 januari 2012 19:17 schreef Ewelina het volgende:
Studie, studentenvereniging, sportschool, hobby's (toneelclub, muziekvereniging) , noem maar op. Genoeg plekken om nieuwe mensen te leren kennen.
Deed jij niet het honeursprogamma op het hbo? En ben je daar door je depressie mee gestopt?quote:Op maandag 30 januari 2012 19:22 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Van deze plekken heb ik dus alleen de sportschool en daar ben ik wel onder de mensen, maar er zitten niet echt mensen bij waar ik buiten de sportschool contact mee zou willen eigenlijk. Niet echt mensen van mijn leeftijd ook.
Dat was ik idd van plan, ik was al toegelaten, maar vanwege mijn depressie idd met dit schooljaar gestopt en ben dus helemaal niet met het Honours Programme begonnenquote:Op maandag 30 januari 2012 19:25 schreef debeterebob het volgende:
[..]
Deed jij niet het honeursprogamma op het hbo? En ben je daar door je depressie mee gestopt?
Zonde wel. Ga je studie wel weer op pakken? Kon me nog herinneren dat we discussie hadden over honeursprogrammaquote:Op maandag 30 januari 2012 19:30 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Dat was ik idd van plan, ik was al toegelaten, maar vanwege mijn depressie idd met dit schooljaar gestopt en ben dus helemaal niet met het Honours Programme begonnen
Wat is er mis mee om een hobby te zoeken? Of lid te worden van een vereniging?quote:Op maandag 30 januari 2012 19:22 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Van deze plekken heb ik dus alleen de sportschool en daar ben ik wel onder de mensen, maar er zitten niet echt mensen bij waar ik buiten de sportschool contact mee zou willen eigenlijk. Niet echt mensen van mijn leeftijd ook.
Nee, ik had er best wel wat vrienden, maar dat is de laatste tijd verwaterd. Maar dat is niet de reden dat ik depressief ben.quote:Op maandag 30 januari 2012 19:40 schreef Ewelina het volgende:
[..]
Wat is er mis mee om een hobby te zoeken? Of lid te worden van een vereniging?
Denk je niet dat juist een van de redenen dat je depressief bent is dat je weinig vrienden hebt?
Houd je zeg maar nu je echte vrienden over?quote:Op maandag 30 januari 2012 19:43 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Nee, ik had er best wel wat vrienden, maar dat is de laatste tijd verwaterd. Maar dat is niet de reden dat ik depressief ben.
En er is niks mis met een hobby zoeken of lid worden van een vereniging, maar ik zou niet weten wat.
Ik heb nu nog 1 vriendin over, die zelf ook psychische problemen heeft, waardoor we elkaar heel goed begrijpen Met haar spreek ik nog wel regelmatig af en bel ik veel En dan gaat het niet alleen over de minder leuke kanten van het leven, maar we doen ook wel leuke dingen samen, zoals bijvoorbeeld taarten bakkenquote:Op maandag 30 januari 2012 19:44 schreef debeterebob het volgende:
[..]
Houd je zeg maar nu je echte vrienden over?
Ik heb me wel opgegeven voor 2 workshops (taarten decoreren en deco patch) maar die zijn pas in maart en april en dat is maar 1malig. Vind fotograferen wel leuk en heb al wel geïnformeerd naar een fotogroep in de buurt. Maar dan twijfel ik toch weer of mn foto's wel goed genoeg zijn enzoquote:Op maandag 30 januari 2012 19:47 schreef cafpow het volgende:
@Sylvana, ik zou inderdaad een paar maandjes wat aan vrijwilligers werk proberen te doen.
En verder, tja op de studie kom je waarschijnlijk meer mensen tegen die bij je passen..dus is het nu even uithouden, met wat er is.
En tja, wat doe je graag in je vrije tijd? Zoek daar een club bij..
Soms heb je ook cursussen fotograveren? Hier in Rotterdam was er altijd eentje..waar ik een pc cursus heb gedaan ooit.quote:Op maandag 30 januari 2012 19:48 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Ik heb me wel opgegeven voor 2 workshops (taarten decoreren en deco patch) maar die zijn pas in maart en april en dat is maar 1malig. Vind fotograferen wel leuk en heb al wel geïnformeerd naar een fotogroep in de buurt. Maar dan twijfel ik toch weer of mn foto's wel goed genoeg zijn enzo
Dat wou ik ook zeggen, maarja ik mag hier niet reageren .quote:Op maandag 30 januari 2012 19:21 schreef Mestras het volgende:
[..]
Vrijwilligerswerk is een goed idee
Maar ook met vrijwilligerswerk moet je enige continuiteit kunnen waarborgen. Daar moet men ook op je kunnen rekenen. Mensen die zich verheugen omdat de vrijwilliger met ze komt lopen/lezen/spelen zijn teleurgesteld als je (weer) niet op komt dagen.quote:Op maandag 30 januari 2012 19:21 schreef Mestras het volgende:
[..]
Vrijwilligerswerk is een goed idee
Maar daarom juist lijkt het me verstandig om het rustig aan op te bouwen. Eerst bijvoorbeeld 1 middag, ook om te kijken hoe het bevalt en om zelf ook te kunnen wennen eraan. En niet gelijk teveel druk op jezelf tegooien.quote:Op dinsdag 31 januari 2012 10:02 schreef seasushi het volgende:
[..]
Maar ook met vrijwilligerswerk moet je enige continuiteit kunnen waarborgen. Daar moet men ook op je kunnen rekenen. Mensen die zich verheugen omdat de vrijwilliger met ze komt lopen/lezen/spelen zijn teleurgesteld als je (weer) niet op komt dagen.
het zonnetje is inderdaad lekker.quote:Op dinsdag 31 januari 2012 15:17 schreef diginoob2 het volgende:
BTW! Ik voelde me net heel slecht, maar ben even helemaal in de zon gaan zitten en genoten van de warmte en de blauwe lucht en de vogels. Nu voel ik me goed, ik hoop dat jullie ook kunnen genieten van het zonlicht want het is echt prachtig nu.
Als je depressief bent, voel je je heel vaak heel alleen! En als je dan een relatie hebt dan is er iemand om je op te vangen tijdens zulke momenten, Dus nee ik vind het niet gek, Ik ben ook echt heel blij dat ik mijn vriend had toen ik zo diep zat, Het is heel zwaar geweest, en af en toe heb ik echt mijn best gedaan hem af te stoten, maar gelukkig is hij gebleven en heeft hij mee gevochten, en ik durf te zeggen dat we er samen veel sterker uitgekomen zijn, en dat terwijl we nog geen 2 jaar samen zijn! Hij is voor mij die enequote:Op woensdag 1 februari 2012 16:28 schreef Knieschijfkapot het volgende:
Als ik een vriendin heb, voel ik me veel fijner, heb ik minder last van depressies.
Is dat gek? Het is niet zo dat ik al mijn geluk bij haar dan neer leg of zo.
Ik voel me dan gewoon meer geaccepteerd of zo.
Ik herken dit heel erg, Ik heb ook maanden lopen rennen voor mijn gevoel, Echt gewoon op de vlucht zijn voor jezelf in feite, maar lieverd ik kan je vertellen dat het goed komt, Je zal eerst nog een keer hard op je plaat gaan, en dan ineens beseffen dat het anders moet, Ik weet uit welke hel ik omhoog gekomen ben, Heb de afgelopen maanden het leven af en toe gehaat, maar ik sta weer, klim langzaam omhoog, en alles waar ik niets meer mee kan, laat ik achter in de puinhoop waar ik uitklim, Ik wil eigenlijk alleen maar zeggen dat hoewel het soms hopenloos lijkt, het goed komt!!quote:Op woensdag 1 februari 2012 15:27 schreef Nyota het volgende:
Vandaag bij de haptonoom geweest en dat was na afloop ook weer een klein bommetje. En maandag was ik bij m'n psych en dat was ook behoorlijk zwaar. Ik merk steeds meer barstjes in dat veilige schild van me. Heftige troep allemaal, maar ooit zal het hopelijk vruchten afwerpen. Vooralsnog vind ik het maar eng en blijf ik het liefst nog steeds rennen en rennen en rennen...
Is er iemand die je kan helpen door je op bepaalde momenten op je plan van aanpak te wijzen?quote:Op woensdag 1 februari 2012 20:36 schreef Sylvana het volgende:
Pffft vandaag tot 16 uur op bed gelegen en daarna op de bank gehangen. Heb me niet gedoucht of aangekleed. Dat plan van aanpak lukt me echt niet. Morgen de psych maar mailen/bellen dat het niet lukt. Want begin dit goed zat te worden. Maar het lukt me gewoon echt niet zelf
Heb wel gebeld over dat vrijwilligerswerk en heb maandag een afspraak Dus iig 1 ding goed gedaan vandaag...
+ Ik heb dat ook, maar ook omdat bij mij fijn knuffelen en intiem zijn met iemand een van de weinige manieren is om ´uit mijn hoofd´ te gaan en te genieten. Helaas nu ook geen relatie dus moet het doen met de kat hier.quote:Op woensdag 1 februari 2012 16:28 schreef Knieschijfkapot het volgende:
Als ik een vriendin heb, voel ik me veel fijner, heb ik minder last van depressies.
Is dat gek? Het is niet zo dat ik al mijn geluk bij haar dan neer leg of zo.
Ik voel me dan gewoon meer geaccepteerd of zo.
Bij mij helpt het als ik mezelf beloon met iets lekkers of iets leuks als tegenprestatie. Volgens mij heb ik een tijdje geleden in R&P al iets gezegd over een chocoladebol (of iets anders wat je heel lekker vindt) in de koelkast zetten en die dan opeten nadat je de afspraak met jezelf bent nagekomen .quote:Op woensdag 1 februari 2012 21:25 schreef diginoob2 het volgende:
[..]
Is er iemand die je kan helpen door je op bepaalde momenten op je plan van aanpak te wijzen?
Bij mij helpt het bv wel als iemand in huis zegt dat ik iets moet gaan doen of als ik een afspraak met meer mensen maak.
Mede door ben ik bangquote:Op woensdag 1 februari 2012 21:43 schreef Sylvana het volgende:
nee diginoob ik heb niemand die me op mn plan van aanpak kan wijzen. Vriendlief is overdag aan het werk, net als de enige vriendin die ik heb.
TGND, dat is kut! Komt het (mede) door je depressie of ligt het ergens anders aan? Sterkte
Ik weet ook niet wat ik moet doen. Voel me verschrikkelijk waardeloosquote:Op woensdag 1 februari 2012 21:53 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Dat is helemaal kut want daar kun jij niks aan doen
Wat maakt dat hij het zo moeilijk heeft met jouw situatie en hij je niet kan steunen in deze moeilijke tijd ipv weglopen? Hoe lang zijn jullie al bij elkaar als ik vragen mag?quote:Op woensdag 1 februari 2012 22:10 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
[..]
Ik weet ook niet wat ik moet doen. Voel me verschrikkelijk waardeloos
Iets meer dan anderhalf jaar. Het gaat al een tijdje niet lekker tussen ons, simpelweg omdat ik mezelf verloren ben door alles wat ik momenteel meemaak.quote:Op woensdag 1 februari 2012 22:12 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Wat maakt dat hij het zo moeilijk heeft met jouw situatie en hij je niet kan steunen in deze moeilijke tijd ipv weglopen? Hoe lang zijn jullie al bij elkaar als ik vragen mag?
Ik zou niet meer weten hoe..quote:Op woensdag 1 februari 2012 22:20 schreef Sylvana het volgende:
Kunnen jullie echt niet proberen hier samen uit te komen? Als jullie toch al 1.5 jaar hebben. Of vind jij zelf ook dat het beter is om uit elkaar te gaan? Ook al verlies je dan je laatste beetje geluk.
Dat is jammer Dikke knuffel iigquote:Op woensdag 1 februari 2012 22:21 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
[..]
Ik zou niet meer weten hoe..
Das nooit leuk om mensen hier weer terug te zienquote:Op woensdag 1 februari 2012 22:28 schreef Bos81 het volgende:
Ik vrees dat ik me hier weer mag melden..
Wat is er bosje? Gaat het weer even wat minder. Leuk om wat van je te horen, maar niet op deze manier!quote:Op woensdag 1 februari 2012 22:28 schreef Bos81 het volgende:
Ik vrees dat ik me hier weer mag melden..
Tja het is lastig, en op bepaald moment ben je het ook zat. net als wanneer je iedere dag salami eet, op iedere boterham op bepaald moment kan je geen salami doen. Maar dat is simpel op te lossen, want naar de winkel en bijv. ham kopen.quote:Op woensdag 1 februari 2012 22:42 schreef Bos81 het volgende:
Het gaat al een tijdje op en af, maar momenteel zijn de mindere momenten killing en de wil om te leven en er wat van te maken wordt steeds minder. Ik doe mijn best, maar zoals jij Cafpow ook al zegt steeds weer opkrabbelen na een val.. AHHHHn
Ze zeggen dan wel, het komt wel goed, je bent er al eerder uitgekomen.
Dan heb ik zoiets, jij hebt makkelijk praten, weet je wel hoe zwaar dat iedere keer is, de koek is gewoon een keer op...
Hij praat niet zo makkelijk. Sinds een maand of 2 is hij een gesloten boek. Hij praat niet over wat hij voelt of denkt. Met niemand.quote:Op woensdag 1 februari 2012 22:26 schreef cafpow het volgende:
@Girlnextdoor,
dat is wel balen dat het zo loopt. Praten over dingen lukt niet ga ik vanuit? Hebben jullie nog wel plezier met elkaar soms? Want die momenten moet je ook beethouden, want die glippen het makkelijkste weg.
Ik denk dat je daarin het geluk hebt gehad dat je vriend weet hoe het voelt om depressief te zijn. Mijn vriend snapt het niet, ondanks dat hij wel weet in wat voor een kut situatie ik zit, snapt hij niet dat ik me er zo verschrikkelijk slecht om voel en dat daardoor alles spaak loopt. Wat het is waarom hij het niet begrijpt weet ik niet. Ook vind hij het na een tijdje gezeur als ik het er wéér met hem over wil hebben. Dus echt met hem praten kan ik niet meer. Maar ook hij heeft het nodige meegemaakt, recentelijk, en is daardoor een gesloten boek.quote:Op woensdag 1 februari 2012 23:24 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
tgnd mag ik vragen waar het op stuk loopt? ik heb (helaas) Ervaring van beide kanten, mijn vriend kreeg een zware depressie toen wij nog geen jaar samen waren en toen hij weer enigzins op poten stond ging ik zelf neer, ik raakte burn- out en depressief,. ik ben nog bezig met opkrabbelen en de relatie heeft af en toe onder zeer zware druk gestaan maar we zijn erdoor gekomen en zijn inmiddels verloofd, misschien dat ik kan helpen?? als je daar geen behoefte aan hebt is het ook prima hoor
Nee, is hij niet.quote:Op donderdag 2 februari 2012 08:56 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
toen mijn vriend depressief was had ik geen enkele ervaring ermee, en snapte er ook helemaal niks van! door er veel over te lezen en te praten met anderen kreeg ik steeds meer inzicht in een depressie, ik weet niet of jouw vriend een fokker is?
Ik weet niet goed hoe ik hierop moet reageren. Ik snap wat je bedoeld, maar ik kan ook niet uitleggen hoe mijn vriend in elkaar steekt. Ik heb hem in ieder geval al meerdere malen gevraagd of hij me gewoon af en toe eens een knuffel geven wil, maar dat zit nou eenmaal niet in hem.quote:Op donderdag 2 februari 2012 09:21 schreef beestjuh het volgende:
Sterkte hoor buurmeisje.
Kun je hem niet vragen of hij er op een andere manier voor je kan zijn dan praten? Je gewoon op sleeptouw nemen, of je wat vaker een knuffel geven?
Een depressie kan voor de omgeving net zo moeilijk zijn als voor het lijdende voorwerp. Gewoon omdat men niet weet hoe ermee om te gaan, het is haast niet te bevatten voor veel mensen, hoe je je zo slecht kunt voelen! Heb je niemand in je omgeving die er wat meer ervaring mee heeft? Zo heb ik héél veel steun aan mijn vriendinnen en een neefje, die het allemaal niet makkelijk hebben gehad in hun leven. Of zoek ze via een lotgenotengroep?
En dit klinkt hard, maar als je vriend er niet voor je wil zijn in je moeilijke tijden, dan sta je waarschijnlijk sterker in je eentje.
Ik vind deze reactie heel fijn. Wat dat precies is weet ik niet. Maar het geeft me wel meer kracht voor vanavond.quote:Op donderdag 2 februari 2012 10:19 schreef beestjuh het volgende:
Ok, duidelijk. Jammer dat hij ook niet over zijn eigen gevoelens kan of wil praten, hij is dus niet altijd zo gesloten geweest? Snap dat je je verrekt eenzaam kan voelen iig. Maar echt, je kan beter alleen zijn, dan je alleen voelen terwijl je met iemand samen bent, al zul je het nu waarschijnlijk moeilijk vinden dat zo te zien.
Ik hoop wel voor je dat hij er samen met je voor wil vechten. Dan zul je wel duidelijke afspraken moeten maken zodat jullie beiden weten wat je van elkaar kan verwachten, en wat niet. Want de relatie op dezelfde manier voortzetten als je nu illustreert, lijkt me ook niet bevorderlijk voor jouw depressie!
Fijn dat je wel een beste vriendin hebt. Al is ze niet bekend met depressies, ze kan je misschien wel goed bijstaan nu je relatie stroef loopt.
Dankjewel hiervoorquote:Op donderdag 2 februari 2012 11:37 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Girlnextdoor, het is en blijft een lastige situatie, Jij voelt je kut, en je wilt dat je partner er voor je is, Maar tegelijk heb je de energie niet om je met hem bezig te houden, Ik begreep er geen fluit van toen mijn vriend depressief was, Ik gaf hem extra knuffels maar het deed hem niks, Ik zorgde dat alles geregeld was, en het boeide hem niet, Ik wilde met hem praten, maar dat wilde hij niet, Hij was toen ook nog zo gesloten als een boek, En toen kwam ik op het punt dat ik het uit wilde maken, net als jouw vriend nu,Ik kon niet meer verder, Ik stak er veel energie in, had genoeg sores van mezelf, zat midden in mijn afstuderen en dan had ik ook nog een partner die apatisch was geworden, Ik heb toen besloten nog 1 keer het gesprek aan te gaan, maar daarvoor nog een gesprek gehad met iemand die wist hoe het was om depressief te zijn, en dat werkte heel verhelderend, Dat hij apatisch was betekende niet dat hij niet van mij hield, Hij kon het alleen niet tonen want het gevoel was er ff niet niet, Dat hij mij amper aanraakte kwam niet omdat hij mij niet meer aantrekkelijk vond maar omdat het zo donker om hem heen was, dat hij geen behoefte had aan contact.
Tijdens het gesprek heb ik ook eerlijk verteld hoe het voor mij was, Ik had een vriend maar was eigenlijk net zo goed single, want ik had niks, En dat het mij zeer deed hem zo te zien, Hij gaf toen aan wel heel gek op mij te zijn, maar er soms gewoon geen zin meer in te hebben, Ik heb tegen hem gezegd, dat hij toch echt hulp moest gaan zoeken, omdat ik het anders niet meer trok, En tegelijk heb ik meer voor mezelf gekozen, Vaker thuis blijven, vaker afspreken met mijn vrienden, en als het me bij hem teveel werd ging ik ook gewoon weer weg, na dit gesprek is hij hulp gaan zoeken, en ik denk ook echt dat dat uiteindelijk geholpen heeft, Een depressie is zwaar en als partner van een depressief iemand heb je zelf meer kans om ook depressief te worden, Uiteindlijk ben ik daar zelf ook in beland maar dat was niet door hem!
Leg hem vanavond eerlijk uit hoe je je voelt, en dat je heel gek op hem bent, maar het nu heel moeilijk is om bij dat gevoel te komen omdat de wereld om je heen zo donker is.
En accepteer het ook als hij wat meer afstand wil, Dat heeft hij nodig en zal jullie relatie uiteindelijk echt ten goede komen,
Is hij echt vastberaden weg te lopen, dan ben je waarschijnlijk beter af in je eentje, Je moet al hard genoeg vechten om te overleven en dan kun je geen blok-aan-been-vriend gebruiken.
Sterkte in ieder geval.
Wat klote zegquote:Op donderdag 2 februari 2012 17:56 schreef Nyota het volgende:
Op de een of andere manier voel ik mezelf steeds verder afglijden op het moment. En waar dat nou precies aan ligt?
Misschien toch de afgelopen 2 gesprekken met m'n psych, waarin ik steeds meer m'n barsten voel en me verdrietig voel. Herinneringen aan vroeger, of vooral het gevoel van vroeger van intense gevoel van eenzaamheid (of eigenlijk niet verbonden zijn en echte aandacht missen), komen steeds vaker weer langs. En dat vind ik zo moeilijk om mee om te gaan en weet dus ook niet zo goed wat ik er mee moet.
En dan komen die vluchtneigingen. Ik voel me weer zo'n flipperkastballetje. Tegelijkertijd moet ik bij mensen meer van mezelf laten zien. En dan zit ik te denken dat ik dat zeker de afgelopen tijd wel vaker heb gedaan, maar misschien omdat ik verkeerde verwachtingen heb ofzo of weet ik veel wat, voelt het nooit als iets dat ooit verandering gaat brengen bij mij.
Ik weet eigenlijk niet precies wat ik hier nou probeer te zeggen, kom er even niet zo goed uit.
Vind het wel vervelend dat ik dit nu weer zo heb. Is dit iets wat met medicatie niet voor zou moeten komen (hoewel ik tot nog toe het idee had dat die pillen wel werkten), of is dit gewoon iets logisch als onderdeel van het therapieproces?
Bleh
O ja vreselijk is dat. Ik ben ook een keer over gestapt, van de Cymbalta naar Citalopram. Ik heb bijna niks anders gedaan dan op bed zitten piekeren/janken en hopen dat de nieuwe meds wel aanslaan en niet opgenomen hoefde te worden waar de " psychiater het over had, mcht de situatie niet verbeteren,quote:Op donderdag 2 februari 2012 13:51 schreef Murmeli het volgende:
Leuk, medicijnen wisselen.
Ben nu iets meer dan een week aan het afbouwen en mijn stemming wordt er niet beter op zullen we maar zeggen. moet weer moeite doen om mezelf aan de gang te krijgen, om de deur uit te gaan. bleh
dinsdag of woensdag starten met de nieuwe pillen, hopelijk slaan die al snel een beetje aan, dan ben ik weer blije murmeli. en hopelijk hebben die geen bijwerkingen hihihi
ff wachten, ik begin er volgende week meequote:Op vrijdag 3 februari 2012 20:55 schreef kingtoppie het volgende:
Heeft iemand hier ervaring met venlafaxine eigenlijk?
Nee dat is niet mogelijk ivm de werkzaamheden die hij heeft. En vaak word ik ook niet wakker van de telefoon.quote:Op vrijdag 3 februari 2012 21:10 schreef Nijna het volgende:
Efexor Kingtoppie, deed bij mij niet veel.
Oh ja Sylvana, dat is wel erg vroeg. Of kan het helpen als je af spreekt dat hij je op een bepaald moment belt ofzo? Ik roep maar wat...
Wat naar dat je je zo voelt maar herkenbaar. MIsschien heb je dit allang geprobeerd, maar toch een paar tips:quote:Op vrijdag 3 februari 2012 23:37 schreef cafpow het volgende:
sorry dat ik niet op iedereen reageer, maar ben de draad kwijt en ben bekaf.
Ik merk dat ik op dit moment erg veel moeite heb met het feit dat ik eits meer vrije tijd en dus minder druk heb. Ik merk dat ik me daardoor verveel en ga piekeren waardoor ik utieindelijk overstuur raak. Ik probeer dit te doorbreken door iets te zoeken wat ik leuk vind en afleiding geeft, maar op zulke momenten weet ik neit wat te doen en heb eigenlijk nergens zin in.
En op andere momenten kan ik neit stoppen met dingen doen, vooral omdat ik dan niet denk en ook de dingen niet voel die ik voel. En dus eigenlijk wegren ervoor.
Maari k heb ook het gevoel dat ik niet anderes kan, omdat als ik een dag heel depressief doe,mijn moeder er heel veel problemen mee heeft, wat leid tot conflicten met elkaar.
Verder slaap ik nu meer, gemiddeld van half12 tot een uur of 9 's ochtends. En ben heel snel moe, en vanaf volgende week heb ik een heel druk lesrooster. En zie er als een berg tegenop...
Knuffelquote:Op maandag 6 februari 2012 09:57 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
Nou, mijn vriend heeft er gisteren een punt achter gezet.
Ik ben helemaal kapot, lig alleen maar in bed te janken.
Ik weet hoe je je voelt ... Sterkte ermee.quote:Op maandag 6 februari 2012 09:57 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
Nou, mijn vriend heeft er gisteren een punt achter gezet.
Ik ben helemaal kapot, lig alleen maar in bed te janken.
Ik snap hoe je voelt. Ik heb pasgeleden vergelijkbare dagen gehad.quote:Op maandag 6 februari 2012 09:57 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
Nou, mijn vriend heeft er gisteren een punt achter gezet.
Ik ben helemaal kapot, lig alleen maar in bed te janken.
sorry, ik moest lachen.quote:Op dinsdag 7 februari 2012 18:31 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
Net intake gehad bij de psycholoog.
Eerste opdracht die ik meekrijg is dat ik mijn eigen begravenisrede moet gaan schrijven..
De reden krijg ik als het goed is volgende week te horen. Wanneer ik hem dus af heb.quote:Op woensdag 8 februari 2012 10:08 schreef seasushi het volgende:
[..]
sorry, ik moest lachen.
Wat was de reden voor deze bizarre opdracht?
(alhoewel, men schrijft natuurlijk nooit een negatieve grafrede over iemand)
Ik denk dat het ook te maken heeft met je zelfbeeld. Dat je als je depressief bent alles heel negatief ziet. En in zo'n begrafenisrede zijn mensen altijd positief over de dode. Dus zo leer je anders te denken, leer je om ook naar de positieve kanten van jezelf te kijkenquote:Op woensdag 8 februari 2012 10:19 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
[..]
De reden krijg ik als het goed is volgende week te horen. Wanneer ik hem dus af heb.
Ik snap dat je moest lachen, ikzelf had ook even zoiets van 'huh, hij is toch niet serieus?'.
Maar dat is hij dus wel. En geloof me, als je hoort dat je je eigen begravenisrede moet gaan schrijven, ga je echt wel nadenken..
Ja me2, maar ik ben een beetje bang dat ik verdoemd ben en geen verandering ga zien.quote:
Dat is zeker heel lang. Er is geen mogelijkheid om eerder terecht te kunnen? Ook niet bij eventueel een andere psycholoog?quote:Op woensdag 8 februari 2012 19:39 schreef kingtoppie het volgende:
Dumdidum...
Is het gebruikelijk dat je 6 weken oid moet wachten op een afspraak bij de psycholoog, nadat je al pillen meekrijgt van de psychiater?
Ik weet het niet, ik heb er verder ook geen ervaringen mee.. Dusja..quote:Op woensdag 8 februari 2012 20:47 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
[..]
Dat is zeker heel lang. Er is geen mogelijkheid om eerder terecht te kunnen? Ook niet bij eventueel een andere psycholoog?
Ik zou zelf proberen om eerder een afspraak te krijgen, het liefst volgende week nog. Zeker als je je medicatie al hebt.quote:Op woensdag 8 februari 2012 20:54 schreef kingtoppie het volgende:
[..]
Ik weet het niet, ik heb er verder ook geen ervaringen mee.. Dusja..
Dan zou die psychiater dat toch moeten weten? Venlafaxine heet het goedje.quote:Op woensdag 8 februari 2012 20:56 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
[..]
Ik zou zelf proberen om eerder een afspraak te krijgen, het liefst volgende week nog. Zeker als je je medicatie al hebt.
De eerste paar weken kunnen, juist met medicatie (al weet ik niet precies wat voor een medicatie, maar ik ga hier even uit van anti-depressiva, gezien het topic enzo), heel erg cruciaal zijn.
Je psychiater heeft hier niets over gezegd?quote:Op woensdag 8 februari 2012 20:57 schreef kingtoppie het volgende:
[..]
Dan zou die psychiater dat toch moeten weten? Venlafaxine heet het goedje.
Ehh, volgens mij zou hij me doorverwijzenquote:Op woensdag 8 februari 2012 21:03 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
[..]
Je psychiater heeft hier niets over gezegd?
Ik hoop dan dat het verder geen probleem is. Hij weet dat je afspraak bij de psycholoog pas over 6 weken is?
Daar ben ik gisteren mee begonnen. Hoe gaat t bij jou?quote:Op woensdag 8 februari 2012 20:57 schreef kingtoppie het volgende:
[..]
Dan zou die psychiater dat toch moeten weten? Venlafaxine heet het goedje.
2 weken na het begin staat de afspraak.quote:Op woensdag 8 februari 2012 21:49 schreef Murmeli het volgende:
[..]
Daar ben ik gisteren mee begonnen. Hoe gaat t bij jou?
Je moet sowieso over 1 of 2 weken echt ff contact hebben met de psychiater, anders ben je teveel aan het zwemmen vind ik.
Heeft de psychiater iets gezegd over ophogen vd dosering? Met welke dosering ben je begonnen?
Nee de psychiater heeft pillen meegegeven, na 6 weken is er pas een afspraak mogelijk met de psycholoog, na 2 weken weer langs bij de psychiater.quote:Op woensdag 8 februari 2012 22:11 schreef Murmeli het volgende:
Huh? Dus je begint over 4 weken met de pillz?
Oplossen doet het meestal ook niet, maar wel zorgen dat je meer zin krijgt om dingen aan te gaan pakken.
Ik heb ook 75.
Ik ben niet zo impulsief dat ik gekke dingen doe.quote:Op woensdag 8 februari 2012 22:21 schreef Murmeli het volgende:
Ah zo. Dat is wel normaal. Alleen moet je ergens tussendoor terecht kunnen als er wat mis gaat. Maar dan moet je ff je psychiater bellen
Volgens mij heb ik al heel wat kilometers afgelegdquote:Op donderdag 9 februari 2012 21:44 schreef Murmeli het volgende:
Nyota
T is ook niet makkelijk meis. 30 jaar rennen leer je niet in een paar maanden af.
Ik heb gelukkig nog wel zin in koken. Sterker nog, het is een van de dingen die ik leuk vind om te doen, dus maak nu juist de meest nieuwe dingen omdat ik tijd zat hebquote:Op maandag 13 februari 2012 18:27 schreef Sylvana het volgende:
Hoe doen jullie dat trouwens met eten koken? Ik heb daar dus echt geen.zin/plezier meer in, waardoor het vaak iets van aardappelen, groenten, vlees of gehakt met pastasaus of chicken tonight ofzo wordt. Maar elke keer hetzelfde eten begin ik ook zat te worden. Maar heb ook geen inspiratie om dat anders te maken wat simpel is en niet teveel moeite kost...
Wat een helder en mooi verhaal. Je bent echt een taaie volgens mij!quote:Op maandag 13 februari 2012 23:04 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Goedenavond dames,
Een dikke knuffel voor jullie
Met mij gaat het eigenlijk wel goed, Ik ben druk bezig maar wel met mijn grenzen bewaakt! Ik heb een soort afscheid genomen van mijn burn-out! Als jullie willen kun je het lezen :http://www.xead.nl/ode-aan-mijn-burn-out
Ik ben er trots op en het voelde ook echt als afsluiten!
Ik deed dat ook, gewoon wat groente + stukje vlees uit de schappen pakken en de boel opbakken.quote:Op maandag 13 februari 2012 18:27 schreef Sylvana het volgende:
Hoe doen jullie dat trouwens met eten koken? Ik heb daar dus echt geen.zin/plezier meer in, waardoor het vaak iets van aardappelen, groenten, vlees of gehakt met pastasaus of chicken tonight ofzo wordt. Maar elke keer hetzelfde eten begin ik ook zat te worden. Maar heb ook geen inspiratie om dat anders te maken wat simpel is en niet teveel moeite kost...
Grappig wel, ik zit aan hetzelfde middel..quote:Op dinsdag 14 februari 2012 15:50 schreef Murmeli het volgende:
Even weer een pillenupdate van het experimentenfront. Ik ga weer stoppen met de Venlafaxine want heb daar dezelfde bijwerking mee als bij paroxetine en lexapro. Nu even een weekje pillenpauze nemen zodat mijn lichaam ff rust heeft, en dan ga ik volgende week terug naar good old citalopram. Daar werd ik wel slaperig van, maar ik weet niet meer in welke mate en of dat ook zo was als ik gewoon genoeg slaap en niet veel ga zitten borrelen.
Psychiatert was het ook eens met mijn plannetje dus dan maar weer gaan met die banaan
wish me luck...ik heb t nodig!
wat fijn. Dan ben je in ieder geval bezig en heb je al wat afleiding..quote:Op woensdag 15 februari 2012 14:19 schreef Sylvana het volgende:
Net intakegesprek gehad voor de structurerende deeltijd en ik kan morgen beginnen Ga 6 dagdelen in de week: maandagochtend, dinsdagmiddag, woensdag de hele dag en donderdagochtend en vrijdagochtend. Druk programma dus, maar dat helpt me wel goed om de dag door te komen
Wat fijn dat het goed gaat! Heb je nog wel een andere vorm van behandeling en/of medicatie?quote:Op woensdag 15 februari 2012 16:26 schreef seasushi het volgende:
... mini-update. 6 weken na mijn ontslag uit de "crisis" en ik voel me gewoon goed.
quote:Op woensdag 15 februari 2012 16:26 schreef seasushi het volgende:
... mini-update. 6 weken na mijn ontslag uit de "crisis" en ik voel me gewoon goed.
Huilen is verwerken, is iets wat ik heb geleerd, dus laat het maar gewoon komen! Let it al out! Dikke knuffquote:Op vrijdag 17 februari 2012 19:05 schreef Nijna het volgende:
Oh wat een (%!@$&% dag... loop om de haverklap te .
precies. Hoewel het niet iedere dag en constant moet zijn. Maar je moet het eruit laten en huilen is een van miljoenen manieren waarop je dingen kan uitten.quote:Op vrijdag 17 februari 2012 20:40 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
Huilen is verwerken, is iets wat ik heb geleerd, dus laat het maar gewoon komen! Let it al out! Dikke knuff
Over school, therapie, hoe ik me gedraag, wat dat voor invloed op mn relatie heeft, over een geldzaak, over het gebrek aan sociale contacten, over mn gezondheid, waar niet over eigenlijkquote:Op vrijdag 17 februari 2012 23:08 schreef kingtoppie het volgende:
Over wat pieker je allemaal dan Sylvana?
heel erg herkenbaar. Ik pieker ook over echt alles waar je als mens over kan piekeren.quote:Op vrijdag 17 februari 2012 23:12 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Over school, therapie, hoe ik me gedraag, wat dat voor invloed op mn relatie heeft, over een geldzaak, over het gebrek aan sociale contacten, over mn gezondheid, waar niet over eigenlijk
Omdat dat hoort bij het leven. En ooit is de maat vol, en dan kan je in ieder aangeven, van ik heb mijn grenzen aangegeven en jij bent erover heen gegaan en nu is het gedaan. ..snap je?quote:Op zaterdag 18 februari 2012 09:46 schreef Nijna het volgende:
En als je dan je grenzen aangeeft en mensen die dichtbij je staan daar gewoon maar overheen walsen... waarom zou ik ze dan nog aangeven
Ben een man (20 jaar), nee is helemaal niets gebeurd verder waardoor dit zou kunnen komen. Psycholoog ofzo heb ik nooit overwogen, dan ben ik voor die gesprekken weer gespannen en ik denk ook niet dat dit me veel zou helpen. Verder zit ik er gewoon erg mee dat ik onwijs misselijk ben in stress en angst perioden en dat ik dan dagen geen hap door me keel krijg en veel loop te kotsen. Als ik in aanmerking zou komen voor anti-depressiva zou ik het dus ook helemaal niet erg vinden als ik wat kilo's aankom en weer lekker veel trek heb. Mijn eetlust is gewoon weg in bepaalde perioden.quote:Op zaterdag 18 februari 2012 16:03 schreef Nijna het volgende:
Je schrijft om de 3/4 weken, ben je man of vrouw? Want als je vrouw bent heeft het misschien wat te maken met je cyclus en is het iets hormonaals?
Zijn er dingen gebeurd die kunnen verklaren dat je angstiger bent geworden?
Al eens overwogen om een psycholoog te bezoeken?
Het is ook wel veel he wat er dan nu op je afkomt. Diabetes is totaal geen leuke diagnose om te horen te krijgen. Als je je los daarvan ook al niet zo leuk voelt (zacht uitgedrukt) is het heel erg begrijpelijk dat je even de weg kwijt bent.quote:Op vrijdag 17 februari 2012 23:12 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Over school, therapie, hoe ik me gedraag, wat dat voor invloed op mn relatie heeft, over een geldzaak, over het gebrek aan sociale contacten, over mn gezondheid, waar niet over eigenlijk
dus als ik het goed begrijp wordt al je ellende veroorzaakt door je ex vriend, en alleen hij is schuldig aan hoe je je voelt, en blijkbaar vind je het ook niet erg dat hij straks met een schuldgevoel moet rondlopen als het verkeerd gaat met jou, het is immers zijn schuld?quote:Op zondag 19 februari 2012 09:45 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
Ik ben moe, kapot. Ik kan niet meer en ik wil niet meer. Ik stop overal zo verschrikkelijk veel energie in, maar ik krijg er echt helemaal niets voor terug, alles gaat zo verschrikkelijk stroef.
Het liefst lig ik hele dagen gewoon jankend op bed. Ik heb 's ochtends steeds minder de motivatie om mn bed uit te komen en 's avonds voor het slapen gaan hoop ik de volgende ochtend niet meer wakker te worden.
Het gevoel van machteloosheid is zo groot.. Vooral als het gaat om het terug krijgen van mijn ex. Het is nu 2 weken uit, maar het gevoel voor hem wordt alsmaar sterker. Ik wil hem terug, en ik kan gewoon niets doen. Alles dat ik doe duwt hem alleen maar van me weg. Ik wil dit leven niet. Ik wil weer terug naar een jaar geleden, toen was alles nog goed
Nee, de ellende is niet veroorzaakt door mn vriend maar verergert. En ik mag hier mijn hart niet luchten dus? Ik kan dat verdomme al nergens. Fijn is dat.quote:Op zondag 19 februari 2012 10:04 schreef Re het volgende:
[..]
dus als ik het goed begrijp wordt al je ellende veroorzaakt door je ex vriend, en alleen hij is schuldig aan hoe je je voelt, en blijkbaar vind je het ook niet erg dat hij straks met een schuldgevoel moet rondlopen als het verkeerd gaat met jou, het is immers zijn schuld?
Ga eerst eens aan jezelf werken en zoek hulp of zoek extra hulp, maar zulk soort posts worden hier niet gewaardeerd
zeg doe is normaal, op zo'n antwoord zit zij niet te wachten hoor.quote:Op zondag 19 februari 2012 10:04 schreef Re het volgende:
[..]
dus als ik het goed begrijp wordt al je ellende veroorzaakt door je ex vriend, en alleen hij is schuldig aan hoe je je voelt, en blijkbaar vind je het ook niet erg dat hij straks met een schuldgevoel moet rondlopen als het verkeerd gaat met jou, het is immers zijn schuld?
Ga eerst eens aan jezelf werken en zoek hulp of zoek extra hulp, maar zulk soort posts worden hier niet gewaardeerd
je mag je hart best luchten hoor, maar we hebben het gewoon niet zo op de taal die je spreekt, het is niet fijn te lezen voor je mede users die verder ook weinig kunnen met die informatiequote:Op zondag 19 februari 2012 10:07 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
[..]
Nee, de ellende is niet veroorzaakt door mn vriend maar verergert. En ik mag hier mijn hart niet luchten dus? Ik kan dat verdomme al nergens. Fijn is dat.
21.quote:Op zondag 19 februari 2012 10:12 schreef roos94 het volgende:
@TheGirlNextDoor hoe oud ben je als ik vragen mag?
ik snap wat je bedoelt.. heb je vriendinnen waarmee je over je verdriet kan praten?quote:Op zondag 19 februari 2012 10:14 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
Dus ik moet me ook al gaan beperken in wat ik zeg. Nou wordt ie helemaal mooi. Als ik mij zo verdomde klote voel, dan mag ik dat toch best ergens kwijt in de hoop dat iemand me een advies kan geven?
Ik zie verdomme geen andere uitweg meer. Ik voel me zo verschrikkelijk alleen
Nee, daarom doe ik het hier.quote:Op zondag 19 februari 2012 10:15 schreef roos94 het volgende:
[..]
ik snap wat je bedoelt.. heb je vriendinnen waarmee je over je verdriet kan praten?
iets minder op de "ik wil niet meer, ik hoop dat ik niet meer wakker wordt" toerquote:Op zondag 19 februari 2012 10:14 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
Dus ik moet me ook al gaan beperken in wat ik zeg. Nou wordt ie helemaal mooi. Als ik mij zo verdomde klote voel, dan mag ik dat toch best ergens kwijt in de hoop dat iemand me een advies kan geven?
Ik zie verdomme geen andere uitweg meer. Ik voel me zo verschrikkelijk alleen
Sinds wanneer zijn zelfmoordgedachtes verboden?quote:Op zondag 19 februari 2012 10:16 schreef Re het volgende:
[..]
iets minder op de "ik wil niet meer, ik hoop dat ik niet meer wakker wordt" toer
ze zijn niet verboden, we hebben het gewoon niet graag op het forum hierquote:Op zondag 19 februari 2012 10:18 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
[..]
Sinds wanneer zijn zelfmoordgedachtes verboden?
tsjesus, dramaqueenquote:Op zondag 19 februari 2012 10:20 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
Goed, het is me wel duidelijk. Hier kan ik dus niet terecht.
Dan moet ik dus écht in mn eentje zien te dealen met alles wat ik niet aankan.
Succes allemaal, ik had jullie graag gesteund, maar aangezien ik mezelf niet kan steunen en ik hier kennelijk niet mag zeggen wat ik op mn hart heb. Ik heb genoeg beperkingen, ga me niet nog meer laten beperken.
Aju.
Je duwt graag he?quote:
we hebben hier genoeg ervaring gehad met mensen met zelfmoordgedachtes en meer, is gewoon niet leuk, wij kunnen er niets mee namelijk en leidt alleen maar tot ongemak bij je mede postgenootjes.quote:Op zondag 19 februari 2012 10:23 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
[..]
Je duwt graag he?
Ja, ik heb al proffesionele hulp.
Vind het echt verschrikkelijk onzin dat ik me moet gaan beperken in wat ik zeg.
Ik wil je wel helpen via de mail ofzo. Je bent niet alleen, echt niet. Laat je niet opfokken door Requote:Op zondag 19 februari 2012 10:20 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
Goed, het is me wel duidelijk. Hier kan ik dus niet terecht.
Dan moet ik dus écht in mn eentje zien te dealen met alles wat ik niet aankan.
Succes allemaal, ik had jullie graag gesteund, maar aangezien ik mezelf niet kan steunen en ik hier kennelijk niet mag zeggen wat ik op mn hart heb. Ik heb genoeg beperkingen, ga me niet nog meer laten beperken.
Aju.
Leg dat dan gewoon uit zonder eerst zelf als dramaqueen te reageren, of vind je het geslaagd van jezelf zo te reageren tegen iemand die het duidelijk moeilijk heeft?quote:Op zondag 19 februari 2012 10:26 schreef Re het volgende:
we hebben hier genoeg ervaring gehad met mensen met zelfmoordgedachtes en meer, is gewoon niet leuk, wij kunnen er niets mee namelijk en leidt alleen maar tot ongemak bij je mede postgenootjes.
nou ja, zo interpreteerde ik haar post, vriendje heeft het uitgemaakt, boehoe, nu wil ik dood...quote:Op zondag 19 februari 2012 11:00 schreef Canillas het volgende:
[..]
Leg dat dan gewoon uit zonder eerst zelf als dramaqueen te reageren, of vind je het geslaagd van jezelf zo te reageren tegen iemand die het duidelijk moeilijk heeft?
Dit is eigenlijk wat voor het anderen moeilijk kan maken om je een reactie te geven, je bent er duidelijk van overtuigd dat je hetgeen wat in jou speelt niet aan kan; anderen zien het als dat jij nog niet geleerd hebt om jij met hetgeen wat in jou speelt om kan (leren) gaan.quote:Op zondag 19 februari 2012 10:20 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
Goed, het is me wel duidelijk. Hier kan ik dus niet terecht.
Dan moet ik dus écht in mn eentje zien te dealen met alles wat ik niet aankan.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |