Depressie & Angst #16

quote:

Op woensdag 8 februari 2012 22:21 schreef Murmeli het volgende:
Ah zo. Dat is wel normaal. Alleen moet je ergens tussendoor terecht kunnen als er wat mis gaat. Maar dan moet je ff je psychiater bellen

Ik ben niet zo impulsief dat ik gekke dingen doe.

@ Kingtoppie: het hoeft niet per se te zijn dat je gekke dingen gaat doen, maar het kan ook dat je medicijnen gewoon helemaal niet lekker vallen en je heel vervelende bijwerkingen krijgt waarbij het dan ook handig is dat je dat indien nodig eerder kan bespreken.

Sylvana, wat klote dat je je weer voelt afglijden. Wat frustrerend. Heb je nog een concrete vraag morgen als je je psych gaat bellen?

TGND: je eigen begrafenisrede; pff, wat lastig. Inderdaad zal dat wel zijn omdat je dan wellicht eerder geneigd bent om naar positieve dingen te zoeken. Ik heb nu van m'n loopbaancoach de opdracht op te schrijven wat je wil dat andere over je zeggen aan het eind van je leven (dus eigenlijk soortgelijk iets). Echt zo verschrikkkelijk lastig!!

Kortom, dat zijn zo van die dingen die ik aan het uitstellen ben, temeer ook omdat ik nu zo veel mogelijk wil schaatsen. En verder ook aan het wegrennen en ik voel dat m'n lichaam het moeilijk heeft en ik moe ben en eigenlijk eens even een stapje terug moet doen. Maar door dat uitstellen gaat dat ook weer niet. Kortom, ik ben niet handig bezig.

Dus aan het eind van deze middag dacht ik: laat ik eens rustig gaan zitten en proberen bij m'n gevoel te komen. Nou, die is mijlen ver weg, dus kreeg dat niet echt voor elkaar.

Zo niet handig, ik blijf maar rennen en denk dan ook bijna: Nou, het gaat toch goed, waarom moet ik eigenlijk naar die psych?? Ik zit daar een beetje d'r tijd te verdoen.

Dus, tja, heel handig. Ik ben soms zo'n doos.

Nyota

T is ook niet makkelijk meis. 30 jaar rennen leer je niet in een paar maanden af.

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 21:44 schreef Murmeli het volgende:
Nyota

T is ook niet makkelijk meis. 30 jaar rennen leer je niet in een paar maanden af.

Volgens mij heb ik al heel wat kilometers afgelegd

TheGirlNextDoor, vervelend om te lezen van je relatie, hoe voel je je nu? Hopelijk iets sterker. Ik wens je alle kracht iig.

Hier ook psychiater-perikelen: Had eindelijk zin ergens in: Schaatsen. Ik kon ineens nergens anders meer aan denken, zoals wel meer mensen in ons landje. Eigenlijk geen geld voor, maar na veel wikken en wegen toch gaan halen, héle mooie retro-kunstschaatsen. Kom ik ten lange leste thuis, ligt daar ein-de-lijk de uitnodiging voor de psych. Of ik dan wel even mijn portemonnee wil trekken: 100 euro. Die ik dus eigenlijk niet meer heb. In 2 seconden van een blij ende dartel ijsprinsesje naar een apathisch ijskonijn. (De volgende dag word ik wakker met een dikke rooie ontsteking aan mijn voet, een schaatsknobbel, oh, the fucking irony, dus de schaatsen staan alweer in het vet voor ze ooit ijs gezien hebben, zuur zeg, maar dat terzijde). Het kostte me al zoveel moeite een verwijzing te gaan vragen, maar door zulke bedragen word ik ook erg afgeschrikt, ik wil ga immers weer naar school, en heb maar een uitkering op het moment, zal dus elke cent om moeten draaien. Dus toch maar met de huisarts gaan goochelen?

Over school gesproken: De eerste stap is gezet, ik ben naar de open dag geweest. Het leek me nog leuk ook! Nu gaan studeren voor het toelatingsexamen in mei!

Bluh. Nieuwe pillen doen net zo vervelend als de vorige. Ben er echt stiksjaggerijnig van. Doe geen oog dicht, rare dromen. Bah!

@Beestjuh,

goed van je! Eerste stap gezet..nu rustig aan de rest. En ik zou proberen me niet al te druk te maken over de kosten van de psych want het is een noodzaak. Tenzij je denkt van oké ik kan zonder begeleiding verder.
En als je je echt zorgen maakt, ga naar de ha hij kan ook nog voor je kijken of bepaalde psych's mogelijk gedeeltelijk vergoed worden.

@Murmeli
Balen van die medicatie. Wel wat geduld hebben ermee hé...

Hier gaat het op en af...ik maak me wat zorgen over school. En thuis loopt het niet al te soepel ma loopt een aantal dagen in rare buien, en ik loop ook niet al te vrolijk omdat ik bepaalde dingen te weten ben gekomen, waar ik me mateloos aan irriteer dingen die al jaren spelen en dan moet een "vreemde"(ex-bekende) zich er nog eens mee bemoeien.

Verder tja, veel last van spanning en vermoeidheid! en dus weer hoofdpijn erbij. Maar de vermoeidheid kan gedeeltelijk ook door de kou komen die van nu wel weer een beetje mag gaan wegtrekken

Ik ben echt way to beïnvloedbaar en chaotisch...

Ik kan geen mensen kiezen ofzo.. Mijn middelvinger functie doet het niet... En dat is echt vervelend want ik laat mezelf er kut door voelen.

Woensdagmiddag heb ik intake voor de structurerende deeltijd

Wordt echt tijd, want gaat nog steeds niet goed hier

Hoe doen jullie dat trouwens met eten koken? Ik heb daar dus echt geen.zin/plezier meer in, waardoor het vaak iets van aardappelen, groenten, vlees of gehakt met pastasaus of chicken tonight ofzo wordt. Maar elke keer hetzelfde eten begin ik ook zat te worden. Maar heb ook geen inspiratie om dat anders te maken wat simpel is en niet teveel moeite kost...

quote:

Op maandag 13 februari 2012 18:27 schreef Sylvana het volgende:
Hoe doen jullie dat trouwens met eten koken? Ik heb daar dus echt geen.zin/plezier meer in, waardoor het vaak iets van aardappelen, groenten, vlees of gehakt met pastasaus of chicken tonight ofzo wordt. Maar elke keer hetzelfde eten begin ik ook zat te worden. Maar heb ook geen inspiratie om dat anders te maken wat simpel is en niet teveel moeite kost...

Ik heb gelukkig nog wel zin in koken. Sterker nog, het is een van de dingen die ik leuk vind om te doen, dus maak nu juist de meest nieuwe dingen omdat ik tijd zat heb

Misschien is wat dagen vooruit plannen een idee, zodat je van te voren al weet wat je gaat maken. Dan stop je er een keer wat meer tijd in qua bedenken en hoef je dat de rest van de week niet meer te doen. Of is dat ook al te veel moeite??

Dat is wel een idee. Ik heb ontzettend veel kookboeken en recepten en normaal vind ik het heerlijk om een nieuw recept ofzo uit te proberen. Maar nu heb ik echt geen idee wat ik moet maken en grijp ik gewoon in de supermarkt wat uit de schappen. Toch maar eens een middagje ervoor gaan zitten en wat makkelijke recepten opzoeken dus. Boodschappen doen is ook een drama hier hoor, met al die mensen en spullen. Word me al snel teveel. Maar moet toch gebeuren natuurlijk...

Goedenavond dames,

Een dikke knuffel voor jullie

Met mij gaat het eigenlijk wel goed, Ik ben druk bezig maar wel met mijn grenzen bewaakt! Ik heb een soort afscheid genomen van mijn burn-out! Als jullie willen kun je het lezen :http://www.xead.nl/ode-aan-mijn-burn-out

Ik ben er trots op en het voelde ook echt als afsluiten!

Ups en downs hier. En niet zo'n klein beetje ook. Voel me nu weer verschrikkelijk down.
Ik mis hem zo

quote:

Op maandag 13 februari 2012 23:04 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Goedenavond dames,

Een dikke knuffel voor jullie

Met mij gaat het eigenlijk wel goed, Ik ben druk bezig maar wel met mijn grenzen bewaakt! Ik heb een soort afscheid genomen van mijn burn-out! Als jullie willen kun je het lezen :http://www.xead.nl/ode-aan-mijn-burn-out

Ik ben er trots op en het voelde ook echt als afsluiten!

Wat een helder en mooi verhaal. Je bent echt een taaie volgens mij!

Even een kleine update.

Ik ben ondertussen met m'n AD gestopt. Tot nu toe gaat het redelijk lekker. Heb de laatste weken druk gehad met een verhuizing die nu aan het afronden is en in die tijd geen tijd voor mezelf gehad.

Ik wou per sé eerst wachten met het beginnen met een nieuwe AD en zolang het gaat zonder, zal ik zonder blijven gaan.
Ik heb sinds kort gesprekken met een psychologe en moet zeggen dat die best goed zijn. Ik heb die gesprekken ivm angstklachten (durf de deur niet uit).
Vandaag m'n fiets naar een fietsenmaker gebracht zodat die weer helemaal rijklaar is. Ik ben namelijk steeds bang dat m'n fiets onderweg kapot gaat (ik weet, klinkt raar) en straks heb ik daar geen reden meer voor, dus een reden minder om binnen te blijven. Bovendien zal de extra lichaamsbeweging me goed doen

Ik kom nog steeds bijna de deur niet uit (door die angstklachten) maar ik heb nu tenminste een plan van aanpak.
Het komt er op neer dat ik moet confronteren, en dat doe ik nu ook.
Zelfs naar de supermarkt vind ik steeds weer een enorme stap, en daar baal ik zelf ook van.

Ik zal echt enorm blij zijn als het straks eindelijk weer lente is

quote:

Op maandag 13 februari 2012 18:27 schreef Sylvana het volgende:
Hoe doen jullie dat trouwens met eten koken? Ik heb daar dus echt geen.zin/plezier meer in, waardoor het vaak iets van aardappelen, groenten, vlees of gehakt met pastasaus of chicken tonight ofzo wordt. Maar elke keer hetzelfde eten begin ik ook zat te worden. Maar heb ook geen inspiratie om dat anders te maken wat simpel is en niet teveel moeite kost...

Ik deed dat ook, gewoon wat groente + stukje vlees uit de schappen pakken en de boel opbakken.
De laatste tijd heb ik wat ge-experimenteerd met stamppotjes. Dat is vooral een kwestie van de tijd goed in de gaten houden.

Trouwens iets heel anders: Iemand hier toevallig ook last van vreetbuien 's avonds?
Ik heb daar geen oplossing voor, behalve door steeds eerder naar bed te gaan. In de ochtend ontbijten doe ik nu wel, maar dat lijkt die vreetbuien niet echt te beteugelen.
Misschien wel een idee dit met m'n psychologe te bespreken.

Heb nog een berichtje gehad van het Leo Kannerhuis, ze gaan m'n dossiers bekijken en later hoor ik dan of ik door hun behandeld ga worden. Wel kut dat ik dan wel de eigen bijdrage moet gaan betalen (tis toch weer ¤200 down the drain) dus hopelijk komt er wel wat goeds uit.

Beetje lange update, sorrie!

Lange updates zijn nooit erg magnetronkoffie.
hopelijk kan je terecht bij het LKH

Vreetbuien savonds heb ik niet trouwens. Kan het komen doordat je savonds net te weinig eet? Als ik dat doe krijg ik namelijk wel vreetbuien. Soms denk ik wel eens dat ik op de lijn moet letten en dan eet ik tot ik net genoeg heb voor mijn gevoel, maar dat is dus net te weinig. het is (voor mij) beter om als ik denk dat ik net genoeg heb, nog een paar happen (kwart bord ofzo) door te eten, dan zit ik vol tot ik ga slapen en heb ik geen honger meer.

Even weer een pillenupdate van het experimentenfront. Ik ga weer stoppen met de Venlafaxine want heb daar dezelfde bijwerking mee als bij paroxetine en lexapro. Nu even een weekje pillenpauze nemen zodat mijn lichaam ff rust heeft, en dan ga ik volgende week terug naar good old citalopram. Daar werd ik wel slaperig van, maar ik weet niet meer in welke mate en of dat ook zo was als ik gewoon genoeg slaap en niet veel ga zitten borrelen.
Psychiatert was het ook eens met mijn plannetje dus dan maar weer gaan met die banaan
wish me luck...ik heb t nodig!

quote:

Op dinsdag 14 februari 2012 15:50 schreef Murmeli het volgende:
Even weer een pillenupdate van het experimentenfront. Ik ga weer stoppen met de Venlafaxine want heb daar dezelfde bijwerking mee als bij paroxetine en lexapro. Nu even een weekje pillenpauze nemen zodat mijn lichaam ff rust heeft, en dan ga ik volgende week terug naar good old citalopram. Daar werd ik wel slaperig van, maar ik weet niet meer in welke mate en of dat ook zo was als ik gewoon genoeg slaap en niet veel ga zitten borrelen.
Psychiatert was het ook eens met mijn plannetje dus dan maar weer gaan met die banaan
wish me luck...ik heb t nodig!

Grappig wel, ik zit aan hetzelfde middel..
Wat heb jij allemaal voor bijwerkingen dan?

Ik ben inmiddels zover dat ik eindelijk iets meer durf te laten merken aan mijn directe omgeving (vriendin en moeder, het begin is er haha) dat het slechter met me gaat dan ik me voordoe en vooral ook laat merken.
Qua 'mood' is het nogal wisselend, momenteel voel ik me vrij aardig en opgewekt omdat ik vooral de zaken ontwijk die de boel triggeren, terwijl m'n verstand weer zegt dat ik het juist moet inzien en mezelf moet confronteren, maar hé ik voel me er in ieder geval even wat beter en positiever bij en dat is ook wat waard.

Voor mijn omgeving is het nog steeds lastig, m'n vriendin is eigenlijk de enige die het merkt wanneer ik anders/minder in m'n veel steek, tegelijkertijd weer een nadeel omdat ze zichzelf meetrekt in die negatieve spiraal en daardoor ... nouja, de rest lijkt me duidelijk en ook geen ideale situatie.
Nog een kleine 3 weken en het is weer 4 jaar geleden dat m'n vorige vriendin overleed en ik voel me momenteel nogal schuldig dat ik zo weinig ben geweest op de begraafplaats, anderzijds ook weer niet omdat ik me er niet prettig voel en het idee heb dat ze toch wel voelt/merkt dat ik aan haar denk.

Gelukkig gaat het ook studie gebied inmiddels weer iets beter, was opgestapt bij m'n stage omdat ik merkte dat ik gewoonweg niet gewaardeerd werd en men mijn klachten niet lekker inschatte maar een nieuwe stage duurde nogal een tijd, inmiddels hopelijk een nieuwe als het papierwerk in orde komt.

En dan zit ik er nog steeds erg mee dat ik totaal veranderd ben de afgelopen periode (na het overlijden van mijn vorige vriendin), romantiek is van mijn kant ineens ver te zoeken terwijl het me voorheen kenmerkte, spotaniteit is verminderd, zin in seks/hobbies (kan ook bij elkaar) en het plannen van leuke dingen is ook al niet bijzonder veel meer en ik twijfel over alles of ik het wel goed doe en of ik het überhaupt wel kan, terwijl ik dat ergens gewoon weet dat ik het kan.
Merk ook dat het avondeten niet veel meer voorstelt, moet echt moeite doen om niet structureel zo'n opwarmmagnetronmaaltijd te halen en zelfs in bad gaan heb ik al geen geduld/zin meer in en voor.
Ook de rekenen zijn echt een ramp, geld zat op de rekeningen maar de incassobrieven vallen geregeld op de deurmat en dan moet er nota bene een 2e herinnering komen eer ik hem betaal omdat iets ervoor zorgt dat ik gewoon geen 'zin' heb om het te doen en niet dat ik zoveel anders qua verplichtingen heb waardoor het er tussendoor schiet.

Vermoeiend en met een chronische vermoeidheidsziekte kun je dat er eigenlijk niet bij hebben, nu vooral aan mezelf denken en proberen ergens te beginnen met het weer op de rails krijgen van m'n leventje.
Ik weet ook wel dat ik eigenlijk naar een psycholoog moet voor m'n shit, maar ik zie er gewoon tegenop en ben bang dat het dan helemaal een chaos wordt in huis met een ander die ook al aan de antidepressiva zit en vanwaar die angst? Ook geen flauw idee, maar ik praat mezelf allemaal nood scenario's aan.

jeetje wat gaat het snel hier.
Hier weet ik het niet meer. Ik heb doordeweeks nergens tijd voor, stomme rot-lesrooster.....gelukkig zit ik nu met 3 lange dagen ipv. 4..maar de vrijdag zit ik met overmoeidheid.
En ik ga dus meer moeten doen in het weekend, na de vakantie komen er ook nog 2 herknasingen aan.
Dus ik begin weer enorm te stressen.

En gisteren gesprek bij de psych gehad die heel veel losmaakte bij mij en sindsdien kost het me weer iets meer moeite om mijn hoofd boven water te houden. En vandaag tijdens een draaide de docent een liedje, waarbij ik spontaan in tranen barste omdat mijn oma dat zo een geweldig lied vond.

En verder kan ik niet verder wandelen maar alleen struikelen...
maar ik trek het niet echt helemaal meer....

Net intakegesprek gehad voor de structurerende deeltijd en ik kan morgen beginnen Ga 6 dagdelen in de week: maandagochtend, dinsdagmiddag, woensdag de hele dag en donderdagochtend en vrijdagochtend. Druk programma dus, maar dat helpt me wel goed om de dag door te komen

quote:

Op woensdag 15 februari 2012 14:19 schreef Sylvana het volgende:
Net intakegesprek gehad voor de structurerende deeltijd en ik kan morgen beginnen Ga 6 dagdelen in de week: maandagochtend, dinsdagmiddag, woensdag de hele dag en donderdagochtend en vrijdagochtend. Druk programma dus, maar dat helpt me wel goed om de dag door te komen

wat fijn. Dan ben je in ieder geval bezig en heb je al wat afleiding..

... mini-update. 6 weken na mijn ontslag uit de "crisis" en ik voel me gewoon goed.

Dankjewel cafpow. 6 dagdelen is wel veel, de rest van de groep gaat minder dagdelen. Maar ik heb het nu nog wel even nodig. Kan altijd minderen als het goed gaat natuurlijk

quote:

Op woensdag 15 februari 2012 16:26 schreef seasushi het volgende:
... mini-update. 6 weken na mijn ontslag uit de "crisis" en ik voel me gewoon goed.

Wat fijn dat het goed gaat! Heb je nog wel een andere vorm van behandeling en/of medicatie?