Depressie & Angst #16

Wat fijn sushi en sylvana! Goede berichten

Hier slecht nieuws. Een vriend van me (die ook een ex is) heeft zelfmoord gepleegd. Heb ik dinsdagavond te horen gekregen. Het is iemand uit dezelfde vriendengroep als waar vorige maand ook iemand zelfmoord van heeft gepleegd. Godver. We zijn allemaal verdoofd en verslagen. Hadden dat niet aan zien komen. Heb gisteren zijn zus gesproken. Zij en haar ouders hadden ook niks zien aankomen.
Ik zag hem niet veel maar als we elkaar zagen was het altijd goed. De beste knuffels van de wereld... en die zijn nu weg

Heftig zeg Murmeli! Gecondoleerd en een dikke knuffel

Wat verschrikkelijk! gecondoleerd murmeli!

Murmeli, gecondoleerd. Wat naar!

Sylvana, klinkt ok die deeltijd!

Dat is het ook Nijna! Er wordt ook echt met doelen gewerkt en er zijn blokken zoals systeemblok, netwerkontwikkeling, taakgroep, gezond denken, sociale vaardigheidstraining etc, dus je gaat ook echt aan de slag zeg maar

@ Murmeli.. Gecondoleerd.
Zorg goed en wees lief voor jezelf.

Murmeli, nog maar een dikke knuffel. Gaat het een beetje vandaag?

Een dikke knuffel voor murmeli, schat wat gebeuren er toch een hoop shit dingen bovenop de troep die je al moet verwerken!

Ik lees niet echt veel meer mee, Ik weet niet precies waarom, Ik ben wel benieuwd hoe het met jullie gaat maar ik ben zo druk met alles om me heen dat het soms gewoon niet lukt! Ik heb vandaag wel gehoord dat mijn vriend akkoord gaat met een pup voor mij :D:D:D dat wil ik zo graag, maar hij wilde er niet aan, en vandaag in gesprek met mijn mama, ging hij ineens om. Dus ik ben zooo blij!

Dank je wel lieverds!

Het gaat heel wisselend met mij. Ik slaap nauwelijks en heb misselijkheidsaanvallen (kan ook van het stoppen met de ad's zijn). En plotselinge huilbuien. En soms gaat het ook wel. Ik ga nu ff lekker naar huis en morgen weer naar eindhoven. En maandag weer. De ns wordt heel rijk van mij.

Oh wat een (%!&#@$&% dag... loop om de haverklap te .

quote:

Op vrijdag 17 februari 2012 19:05 schreef Nijna het volgende:
Oh wat een (%!&#@$&% dag... loop om de haverklap te .

Huilen is verwerken, is iets wat ik heb geleerd, dus laat het maar gewoon komen! Let it al out! Dikke knuff

quote:

Op vrijdag 17 februari 2012 20:40 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Huilen is verwerken, is iets wat ik heb geleerd, dus laat het maar gewoon komen! Let it al out! Dikke knuff

precies. Hoewel het niet iedere dag en constant moet zijn. Maar je moet het eruit laten en huilen is een van miljoenen manieren waarop je dingen kan uitten.

ZO uit ik dingen ook wel eens via woede-aanvallen...

grenzen aan leren voelen en aan leren geven... heel lastig...

Vooral dat aan leren GEVEN is heeeel moeilijk!

Wat ook moeilijk is: accepteren wat je niet kunt veranderen. Blijkt dat ik echt diabetes heb en dat het niet door de Risperdal kwam. En dat nieuws kan ik toch nog maar moeilijk verwerken/accepteren

Maar ook met andere dingen vind ik dat moeilijk, vandaar dat ik ook zoveel pieker

Over wat pieker je allemaal dan Sylvana?

quote:

Op vrijdag 17 februari 2012 23:08 schreef kingtoppie het volgende:
Over wat pieker je allemaal dan Sylvana?

Over school, therapie, hoe ik me gedraag, wat dat voor invloed op mn relatie heeft, over een geldzaak, over het gebrek aan sociale contacten, over mn gezondheid, waar niet over eigenlijk

En als je dan je grenzen aangeeft en mensen die dichtbij je staan daar gewoon maar overheen walsen... waarom zou ik ze dan nog aangeven

quote:

Op vrijdag 17 februari 2012 23:12 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Over school, therapie, hoe ik me gedraag, wat dat voor invloed op mn relatie heeft, over een geldzaak, over het gebrek aan sociale contacten, over mn gezondheid, waar niet over eigenlijk

heel erg herkenbaar. Ik pieker ook over echt alles waar je als mens over kan piekeren.

quote:

Op zaterdag 18 februari 2012 09:46 schreef Nijna het volgende:
En als je dan je grenzen aangeeft en mensen die dichtbij je staan daar gewoon maar overheen walsen... waarom zou ik ze dan nog aangeven

Omdat dat hoort bij het leven. En ooit is de maat vol, en dan kan je in ieder aangeven, van ik heb mijn grenzen aangegeven en jij bent erover heen gegaan en nu is het gedaan. ..snap je?

Wil hier ook even mijn verhaal kwijt:

Vanaf na de zomervakantie ben ik ook beetje gaan tobben allemaal. Steeds had ik om de 3/4 weken een periode dat ik het ff niet zag zitten en zat ik een weekje me thuis druk te maken om alles. Ben het afgelopen jaar minder zelfverzekerd geworden en ontzettend gespannen en gestresst om bepaalde dingen. Gesprekken op school/trainen/examens overal ben ik veel angstiger voor dan dat ik vroeger was. Ben hiermee naar de huisarts gegaan en kreeg ik oxazepam om rustiger van te worden. Dit helpt opzich wel goed bij me, maar ik kan dit niet blijven slikken en de spanning/angst blijft toch af en toe terug komen. Nu ben ik de laatste week ook weer wat meer gestresst om kleine dingen en het probleem is dat ik echt de hele dag misselijk ben van dit gepieker. Ik heb opzich wel zin om dingen te ondernemen e.d, maar doordat ik hier zo gestresst voor ben komt het er de laatste tijd niet zoveel van en ga ik bijvoorbeeld niet zoveel uit. Anti-depressiva heb ik het nooit over gehad met de huisarts omdat het steeds maar een korte periode is dat ik me zo gespannen voel. Maar omdat dit toch blijft terugkomen en ik dan een hele week bijna niet eet en veel loop te kokhalzen ga ik maandag misschien toch eens vragen om iets (anti depressiva?) wat me op de langere termijn wat zelfverzekerder en minder gespannen maakt. Wat denken jullie in mijn situatie? Het is niet zo dat ik me depri voel, maar door de gespannenheid en angstigheid blijf ik toch wat meer thuis zitten en beland zo een beetje in een negatieve spiraal. Zelfmoordneigingen enzo heb ik verder helemaal niet.

Je schrijft om de 3/4 weken, ben je man of vrouw? Want als je vrouw bent heeft het misschien wat te maken met je cyclus en is het iets hormonaals?
Zijn er dingen gebeurd die kunnen verklaren dat je angstiger bent geworden?
Al eens overwogen om een psycholoog te bezoeken?

quote:

Op zaterdag 18 februari 2012 16:03 schreef Nijna het volgende:
Je schrijft om de 3/4 weken, ben je man of vrouw? Want als je vrouw bent heeft het misschien wat te maken met je cyclus en is het iets hormonaals?
Zijn er dingen gebeurd die kunnen verklaren dat je angstiger bent geworden?
Al eens overwogen om een psycholoog te bezoeken?

Ben een man (20 jaar), nee is helemaal niets gebeurd verder waardoor dit zou kunnen komen. Psycholoog ofzo heb ik nooit overwogen, dan ben ik voor die gesprekken weer gespannen en ik denk ook niet dat dit me veel zou helpen. Verder zit ik er gewoon erg mee dat ik onwijs misselijk ben in stress en angst perioden en dat ik dan dagen geen hap door me keel krijg en veel loop te kotsen. Als ik in aanmerking zou komen voor anti-depressiva zou ik het dus ook helemaal niet erg vinden als ik wat kilo's aankom en weer lekker veel trek heb. Mijn eetlust is gewoon weg in bepaalde perioden.

quote:

Op vrijdag 17 februari 2012 23:12 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Over school, therapie, hoe ik me gedraag, wat dat voor invloed op mn relatie heeft, over een geldzaak, over het gebrek aan sociale contacten, over mn gezondheid, waar niet over eigenlijk

Het is ook wel veel he wat er dan nu op je afkomt. Diabetes is totaal geen leuke diagnose om te horen te krijgen. Als je je los daarvan ook al niet zo leuk voelt (zacht uitgedrukt) is het heel erg begrijpelijk dat je even de weg kwijt bent.
Probeer een ding tegelijk aan te pakken zover dat gaat, en daarvoor je vriend vooral als bondgenoot te zien en je niet teveel zorgen te maken over wat hij van je gedrag vindt. Hij zal heus wel begrijpen dat je je misschien niet zo leuk gedraagt nu met al deze shit. Als je straks weer wat sterker bent komt dat wel weer goed.
In ieder geval wil ik je heel veel sterkte wensen meis. pff... niet leuk dit allemaal!