Depressie & Angst #16

Sylvana Nyota Beide zo goed bezig...

Lastpost, heb al eens vaker posts van je gelezen en zou je dan zo graag beet willen pakken en een dikke kusknufkroel willen geven... Al zal het waarschijnlijk weinig helpen, bij deze...
Zulke verschrikkelijke gebeurtenissen zijn voor de meeste mensen zo ongrijpbaar (en da's maar goed ook, eigenlijk), zeker na enige tijd gaat iedereen (ogenschijnlijk) weer verder met hun leven terwijl de leegte voor jou nooit echt op te vullen is, je blijft dingen ervaren waar anderen niet door belemmerd worden, ik snap enigszins hoe je je in gezelschap van vrienden toch zo eenzaam kan voelen. Ik herken ook hoe mensen je verdriet bagatelliseren omdat je zij gewend bent zijn geraakt aan het masker wat je ophoudt. Weet alleen niet goed wat ik kan zeggen om je een hart onder de riem te steken.
Wees lief voor jezelf, als anderen dat verzuimen. De buitengewone kracht die mensen zoals jij tentoon spreiden, sleept mensen zoals ik er weer doorheen. .

quote:

Op donderdag 12 januari 2012 15:55 schreef Sylvana het volgende:
Thnx iedereen

[..]

Thnx en nee dan ga ik een aantal dagen in de week naar de structurele deeltijdgroep. Daar krijg ik nog een intakegesprek van. En zodra de uitslag van mijn persoonlijkheidsonderzoek binnen is ga ik samen met psych kijken welke therapie ik nog meer kan doen. Maar ben iig blij dat ik naar huis mag en gewoon weer lekker thuis kan slapen enzo

Is die uitsla er nog steeds niet?? Wanneer krijg je die?

quote:

Op donderdag 12 januari 2012 17:24 schreef Nyota het volgende:

[..]

Is die uitsla er nog steeds niet?? Wanneer krijg je die?

Het onderzoek is 4 weken geleden en uitslag zou er binnen 6 weken zijn. Dus als het goed is nog maximaal 2 weken wachten.

quote:

Op donderdag 12 januari 2012 15:18 schreef Murmeli het volgende:
Yayyy voor Sylvana!
En yayy voor nyota ook trouwens maar dat had ik stiekem al gezegd

Ik ben echt een enorme muts maar ik heb mezelf maar meteen min of meer vergeven. Vroegah voor ik aan de AD's zat en voordat ik aan de concerta zat was ik nogal een feestbeest. Alcohol, drugs, alles kon er wel in en dan trok ik soms een hele nacht door.
Nu ben ik natuurlijk van de concerta af en dinsdag werd een vriend van me gecremeerd die vorige week zelfmoord had gepleegd en daarna had ik best wel behoefte om me klem te zuipen en dat liep uit in een nachtje doorhalen met niet alleen drank. Lekker stom met AD's, daar had ik juist wel eens iemand voor uitgescholden dat die dat had gedaan, maar ik kon het niet laten.
Gelukkig is er niks misgegaan, ik ben nu alleen heel erg brak (koppijn, niet normaal meer en kramp aan mijn kaken) maar gelukkig niet depressief. Zou kunnen dat dat een dezer dagen nog komt. Maar ja, eigen schuld. Blond kind dat ik ben. niet meer doen dus....

Heel, heel soms is dat wel goed voor je. Even een keer uit de band springen en even doen als vroeger. Dan weet je meteen weer wat het ook al weer was, waarom je het niet te vaak moet doen, maar even niet bewust met je geest bezig zijn en de middelen kiezen om je even te latengaan.
Mijn psych is voor een keer per jaar akkoord

@Sylvana
Wat fijn dat je met onslag mag! Heerlijk.

@Murmeli
Iedereen heeft wel zulke nachten. En zolang je het niet te vaak doet kan is het niet erg. Soms is het even nodig..

Hier gaat het dubbel. Zit overduidelijk met pieken en dalen die duidelijk merkbaar zijn.
School maak ik me niet meer te druk om, als ik eind van het jaar mijn punten niet haal maar deze de enige slechte periode is..heb ik steun van de decaan. Dus dat neemt de paniek wat af.

Verder kost 1 dag les me nu echt mega
moeite en ben ik eind van de dag gebroken..en dus super depri. Wat ik overdag nog ben. Maar ik kan mezelf een beetje rondslepen overdag.
En nu heb ik 4 dagen weekend..moet wel studeren..maar wil ook meer dan voldoende rust nemen .

En ik wil over een tijdje een hanger laten maken met de foto van oma erin gegraveerd! Het kost wel wat..maar voor mij is dat het meer dan waard! Maar dat wil ik pas doen als het beter gaat en ik wat meer geld heb

quote:

Op zaterdag 14 januari 2012 05:32 schreef Madame_Paon het volgende:
_{Post 1000 in R&P.}

Hoe weet je dat dan?

quote:

Op zaterdag 14 januari 2012 05:32 schreef Madame_Paon het volgende:
Mooi om te horen Sylvana.

Sterkte voor iedereen en hopen dat 2012 een goed jaar wordt.

_{Post 1000 in R&P.}

Ik denk dat ik er veel meer heb, hoe zie je dat?

quote:

Op donderdag 12 januari 2012 20:29 schreef seasushi het volgende:

[..]

Heel, heel soms is dat wel goed voor je. Even een keer uit de band springen en even doen als vroeger. Dan weet je meteen weer wat het ook al weer was, waarom je het niet te vaak moet doen, maar even niet bewust met je geest bezig zijn en de middelen kiezen om je even te latengaan.
Mijn psych is voor een keer per jaar akkoord

mja daar zit ook wat in maar het is ook gewoon gevaarlijk, drugs met antidepressiva. zonder de drugs moet het inderdaad wel kunnen afentoe. veel zuipen is ook niet goed, maar iets minder link.
ik voel me ook pas sinds gisteren/vandaag weer normaal. heeft dus 5 dagen geduurd. moet ik maar niet meer doen.
al heb ik het mezelf wel vergeven....dat is al heel wat voor mij

Ik ben met ontslag

Heb alleen nog geen ontslaggesprek gehad Psychiater had crisisdienst en moest weg naar een crisis. Gesprek is nu donderdag.

Tot die tijd dus ook 2 mgr Risperdal blijven slikken. Zou eigenlijk vanaf vandaag naar 1 mg gaan, maar dat ging dus niet door.

Heb nog geen idee wanneer ik intake heb voor de deeltijdbehandeling, dus de eerste paar dagen gewoon thuis. Dat vind ik wel een beetje spannend, want heb alleen 1 keer een uurtje alleen thuis gezeten.

Maar maar gewoon denken dat het goed gaat en anders kan ik altijd naar mn schoonouders of schoonzusje, dus dat scheelt

@Sylvana,
wat fijn, dat je weer naar huis kunt. Het word denk ik wel even wennen. Maar het weer thuis zijn is alleen positief.

@murmeli
Volgende keer dan maar de drugs iig achterwege laten!! Dat zal die enorme "kater" wel veel doen minderen.

Hier wat dubbele daagjes achter de rug. Wel wat aan school gedaan en verder neit veel. Behalve opppas voor een baby, en dat is gewoon leuk. Vooral nu die baby heel veel mompelt, praat ed. Maar er niks van te verstaan is..dat is zo lief
Gisteren alleen bankgehangen en een beetje gestudeerd voor tentamens.

Maar verder is het hier nog op en af kwa stemmingen...maar is het al iets beter beheersbaar!

Zoo sinds anderhalve week merk ik dat ik duidelijk boven de nullijn ben gekomen, mijn stemming is een stuk beter en heb het gevoel uit de depressie te zijn. Niet dat ik er al ben maar het kan nu alleen nog maar omhoog.

Jammer genoeg is de vermoeidheid nog steeds aanwezig en krijg ik enorme last van spanningen, hartkloppingen, beetje angstig, hoofdpijn en druk op de borst als ik teveel doe op een dag. Gelukkig leer ik steeds beter naar mijn lichaam te luisteren door meteen rust te nemen en is de hersteltijd niet meer zo lang. Toch blijft een psychose het meest enge en kutte dat me ooit is overkomen. Dat gun je je ergste vijand niet.

Zaterdag heb ik het zelfs tot 2 uur volgehouden met stappen, wel met alcohol dus niet zo verstandig. Dat maakte gister ook dubbel kut. Maar vandaag weer een goede dag gehad jeuj.

quote:

Op maandag 16 januari 2012 19:05 schreef Sylvana het volgende:
Ik ben met ontslag

Heb alleen nog geen ontslaggesprek gehad Psychiater had crisisdienst en moest weg naar een crisis. Gesprek is nu donderdag.

Tot die tijd dus ook 2 mgr Risperdal blijven slikken. Zou eigenlijk vanaf vandaag naar 1 mg gaan, maar dat ging dus niet door.

Heb nog geen idee wanneer ik intake heb voor de deeltijdbehandeling, dus de eerste paar dagen gewoon thuis. Dat vind ik wel een beetje spannend, want heb alleen 1 keer een uurtje alleen thuis gezeten.

Maar maar gewoon denken dat het goed gaat en anders kan ik altijd naar mn schoonouders of schoonzusje, dus dat scheelt

Van harte! Natuurlijk is het weer spannend, dat vond ik ook na de opname. Kost een paar weekjes maar dan ben je wel weer gewend.

quote:

Op maandag 16 januari 2012 20:06 schreef b4kl4p het volgende:
Zoo sinds anderhalve week merk ik dat ik duidelijk boven de nullijn ben gekomen, mijn stemming is een stuk beter en heb het gevoel uit de depressie te zijn. Niet dat ik er al ben maar het kan nu alleen nog maar omhoog.

Jammer genoeg is de vermoeidheid nog steeds aanwezig en krijg ik enorme last van spanningen, hartkloppingen, beetje angstig, hoofdpijn en druk op de borst als ik teveel doe op een dag. Gelukkig leer ik steeds beter naar mijn lichaam te luisteren door meteen rust te nemen en is de hersteltijd niet meer zo lang. Toch blijft een psychose het meest enge en kutte dat me ooit is overkomen. Dat gun je je ergste vijand niet.

Zaterdag heb ik het zelfs tot 2 uur volgehouden met stappen, wel met alcohol dus niet zo verstandig. Dat maakte gister ook dubbel kut. Maar vandaag weer een goede dag gehad jeuj.

dat heb ik dus ook en als ik eigenwijs door blijf rennen volgt gegarandeerd een paniekaanval!

Is het voor iemand herkenbaar dat je zelfvertrouwen een deuk oploopt na een burn-out?
Ik heb gesoliciteerd, en hoewel ik weet dat ik goed ben in wat ik doe, merk ik ook dat ik twijfel aan mezelf, Vrijdag maar eens bespreken met mijn psych!

quote:

Op maandag 16 januari 2012 21:35 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Is het voor iemand herkenbaar dat je zelfvertrouwen een deuk oploopt na een burn-out?
Ik heb gesoliciteerd, en hoewel ik weet dat ik goed ben in wat ik doe, merk ik ook dat ik twijfel aan mezelf, Vrijdag maar eens bespreken met mijn psych!

Ja, is herkenbaar. Heb ik ook erg last van gehad toen ik in m'n burn-out zat. Maar misschien is dat wel een algemeen trekje van me.... Hopelijk kan de psych je even een zetje geven

Hier gaat het wel ok. Ik kan waarschijnlijk wat werk gaan doen bij het bedrijf waar een vriend van me werkt. Is echt chill Ga van de week nog even langs om te babbelen, maar ik heb z'n baas al wel eens eerder ontmoet.

En vandaag heerlijk heel de middag buiten geweest! Echt fijn die zon! En straks nog naar de psych. Die zal me wel weer even met beide benen op de grond zetten (lees: dat ik nu niet meer denk dat ik heel de wereld weer aan kan omdat ik alles hard weg duw...)

Dat van zelfvertrouwen is ook wel herkenbaar. En lijkt mij ook vrij logisch want je moet als het ware weer helemaal op nieuw beginnen en dat is veel leren enzo.

Hier ben ik moe, ik ben blij als deze periode voorbij is. En ik de tentamens gehad heb. Bij 1 vak ga ik 100% voor de herkansing. En de andere twee even wat aan doen deze week en hopelijk haal ik het.
Verder is het nog op en af, ene moment barst ik van de energie en heb ik er zin in, en het andere moment wil ik gewoon nisk behalve dat de wereld vergaat.
Vanmiddag ben ik gebeld dat de psych ziek is, en dat de afspraak voor nog onbekende tijd is opgeschort.

Cafpow, wat klote dat die afspraak dan voor onbekende tijd is opgeschort. Zo irritant, want je kunt je er dan helemaal niet op instellen. Is het bekend wat hij/zij heeft?

Hier was ik gisterenavond weer bij m'n psych en was een heftige sessie. Dat kwam geloof ik meer omdat ik mezelf eindelijk eens wat meer durf te laten zien. Haar verteld dat ik me nu zo besef dat ik zo'n intens verlangen heb naar een mama en dat ik weet dat dat nooit meer kan en nooit kan krijgen. En dat maakt me echt verdrietig...Ik zat zowaar bijna te huilen (en ik huil nooit bij iemand, ook niet bij m'n psych).

Hoe dan ook,dat was weer een stap. Verder gaat het redelijk ok. De pillen lijken steeds meer te werken en ga morgen een afspraak maken bij een haptonoom. Wel eens eerder bij geweest, maar volgens m'n psych zou het weer handig kunnen zijn om oude pijn eens uit m'n lichaam te krijgen (want het is duidelijk te merken dat dat er nog erg in zit).

Verder zei m'n psych dat het alles nog wel even gaat duren. Eigenlijk gaat het om het maken van nieuwe patronen en dat dat in mijn geval wellicht wat moeilijk was dan bij anderen. Jippie

quote:

Op woensdag 18 januari 2012 20:20 schreef Nyota het volgende:
Cafpow, wat klote dat die afspraak dan voor onbekende tijd is opgeschort. Zo irritant, want je kunt je er dan helemaal niet op instellen. Is het bekend wat hij/zij heeft?

Hier was ik gisterenavond weer bij m'n psych en was een heftige sessie. Dat kwam geloof ik meer omdat ik mezelf eindelijk eens wat meer durf te laten zien. Haar verteld dat ik me nu zo besef dat ik zo'n intens verlangen heb naar een mama en dat ik weet dat dat nooit meer kan en nooit kan krijgen. En dat maakt me echt verdrietig...Ik zat zowaar bijna te huilen (en ik huil nooit bij iemand, ook niet bij m'n psych).

Hoe dan ook,dat was weer een stap. Verder gaat het redelijk ok. De pillen lijken steeds meer te werken en ga morgen een afspraak maken bij een haptonoom. Wel eens eerder bij geweest, maar volgens m'n psych zou het weer handig kunnen zijn om oude pijn eens uit m'n lichaam te krijgen (want het is duidelijk te merken dat dat er nog erg in zit).

Verder zei m'n psych dat het alles nog wel even gaat duren. Eigenlijk gaat het om het maken van nieuwe patronen en dat dat in mijn geval wellicht wat moeilijk was dan bij anderen. Jippie

@Nyota, tja het is niet bekend wat ze heeft. Maar ik krijg het idee dat de psych redelijk zwak is ofzo. Want de psych is echt om de paar maandjes ziek.
Maar het voordeel is dat van onderweg naar school kan zien of de lichten in de spreekkamer aan staan, dus weet gelijk of ze aanwezig is... wel een voordeeltje
Afgelopen dagen slaap ik beter, maar ik ben echt heel snel bekaf. En dan is het naar mijn vingers genoeg om mij compleet overstuur te maken.
En dan val ik in slaap alsof ze me knock out hebben geslagen..en 's ochtends word ik wakker een half uur of meer nadat ik opgestaan ben.
En verder, tja overleefmodus hier. Ik hoef maar iets triest te horen of te zien en ik zit in tranen.

Tja, fijn dat het een heftige sessie was en dat je jezelf goed kon laten gaan..dat is denk ik nog wel het meest lastige en zwaar..maar dat zal uiteindelijk wel positief uitpakken denk ik..
Verder veel succes bij de haptonoom!

Hier een update van mijn kant, ik lees nog steeds af en toe mee. Het gaat hier af en aan, heb een enorme terugval gehad eind december, maar sinds vorige week gaat het weer wat beter. Baal gewoon van dat alles zo langzaam gaat qua me beter voelen. Dat maakt het niet makkelijker, want doordoor ben ik veel gefrustreerd. Wil heel graag van alles, maar het lukt gewoon nog niet blijkbaar.

Ga nu lekker op bed liggen lezen, hoop dat het met jullie ook allemaal wel goed gaat.
Xx

quote:

Op donderdag 19 januari 2012 22:29 schreef Madame_Paon het volgende:
Toch jammer dat het altijd met terugvallen moet.
Was er maar een middel waar alles meteen goed van werd en goed van bleef.

Ik krijg een hersenscan. Om te kijken wat voor afwijkingen er te zien zijn.
Lijkt me wel eng eigenlijk ...

Oei, dat lijkt me ook wel eng... Wanneer mag je?

@Gewoonmezelf,

Balen, dat het weer minder gaat. Maar goed, je krijgt hulp ga ik vanuit, dus dan zal het op den duur wel weer beter gaan.

@Nyota,
Spannend, ik heb ooit iets een resonantie gehad, en dat vond ik al eng, dus een MRI lijkt me nog enger
Veel succes allemaal.

Hier is het nog op en af..heen en weer. En de zenuwen voor tentamens ed. maken het er niet makkelijker op. En dat zie ik aan mijn nagels Want altijd als ik onder druk sta ga ik nagelbijten, terwijl als ik niet onder druk sta tja, dan groeien tot een zekere lengte tot ik ze er weer afpulk...
Maar ook het ene moment gaat het wel redelijk en sleep ik me wat rond, en het andere moment wil ik niks meer dan op bed liggen en alles vergeten.
Maar ondanks alles, ben ik toch tentamens aan het voorbereiden, ik verwacht minimaal 2 van de 3 te moeten herkansen..maar puur uit gebrek aan tijd en energie. Maar ik doe gewoon wat ik kan op dit moment.