Depressie & Angst #16

quote:

Op maandag 9 januari 2012 15:13 schreef b4kl4p het volgende:

[..]

Zit je aan de seroquel?

Nee aan geen enkele medicatie.

@brawler

Die gebeurtenissen in je post heb je die al goed verwerkt? En als je het nut van de terapie niet ziet waarom ga je dan? En ga je niet naar je ha en kijkt naar andere mischien intensievere terapie?

En dat het als je onderweg naar huis bet het weer kut gaat betekend dat de terapie wat met je doet..
Want hetzelfde ervaar ik...
Maar goed verder weet ik ook niet wat te zeggen erop.

@Majo
Ze zeggen dat je AD altijd heel structureel moet slikken omdat je anders nare effecten ervaart zoals jij.
Mischien handig om een extra strip of doosje ofzo altijd in je jas of tas te laten zitten??

@Murmeli
Fijn dat er naar een goede oplossing gezocht word. En helemaal fijn dat het wat beter gaat.

Hier zit ik met wat stress ..morgen mijn 1e lesdag na de vakantie en zie er dusdanig tegenop dat er een grote kans is dat ik het maar oversla..
Maar eigenlijk wil ik alles stopzetten, dus stoppen met de opleiding..maar tegelijk ook niet.
Maar ik heb nu echt het gevoel dat het allemaal teveel is nu.
Ik krijg me met wat getrek en geduw uit bed, zit mer gevoelens vanwege verlies oma, heb sowieso al stress door school, tentamens komen eraan, thuis loopt het ook niet al te lekker. En mijn "depressieve gedrag" leidt tot nog meer conflicten omdat ma mij eruit wil en probeert te duwen en trekken..
Maar goed ik zie morgen wel weer.
Trouwens na een paar dagen heb ik moeten stoppen met de alprazolam omdat ik er hoofdpijn van krijg..

Dus ik ga even afwachten tot woensdag het gepsprek met de decaan en ga kijken of ik de psych of een vervanger kan regelen als er geen klein mini beetje vooruitgang is.
Maar nu maar proberen te slapen om te kijken of ik toch naar school kan morgen!

quote:

Op maandag 9 januari 2012 23:55 schreef cafpow het volgende:
@brawler

Die gebeurtenissen in je post heb je die al goed verwerkt? En als je het nut van de terapie niet ziet waarom ga je dan? En ga je niet naar je ha en kijkt naar andere mischien intensievere terapie?

En dat het als je onderweg naar huis bet het weer kut gaat betekend dat de terapie wat met je doet..
Want hetzelfde ervaar ik...
Maar goed verder weet ik ook niet wat te zeggen erop.

Nee, ik heb de dood van mijn moeder absoluut nog niet helemaal verwerkt. En juist daarom is het fijn om er over te praten. Of dat nou met mijn vriendin, met de psycholoog of met iemand anders is.
Het is niet dat ik het nut niet zie van mijn sessies bij de psych, ik verwoorde het verkeerd. Ik voel me op dat moment wel even opgelucht, alsof er een last van mijn schouders is. Maar kort daarna voel ik me weer waardeloos, en dan lijkt dat gevoel van opluchting daar niet tegen op te wegen of zo.

Ik heb nooit nagedacht over eventuele intensievere therapie. Waarom weet ik niet, eigenlijk. Misschien is dat wel de oplossing. Maar waar moet ik dan aan denken? Ik weet niet zo goed wat ik me er bij voor moet stellen, en misschien vind ik het ook wel eng.

Dus het kan kloppen dat ik me onderweg naar huis al weer slecht voel? Dat is eigenlijk een goed teken? Het klinkt paradoxaal, maar als jij het zelfde ervaart, zou het kunnen toch?

quote:

Op dinsdag 10 januari 2012 11:39 schreef Brawler het volgende:

[..]

Nee, ik heb de dood van mijn moeder absoluut nog niet helemaal verwerkt. En juist daarom is het fijn om er over te praten. Of dat nou met mijn vriendin, met de psycholoog of met iemand anders is.
Het is niet dat ik het nut niet zie van mijn sessies bij de psych, ik verwoorde het verkeerd. Ik voel me op dat moment wel even opgelucht, alsof er een last van mijn schouders is. Maar kort daarna voel ik me weer waardeloos, en dan lijkt dat gevoel van opluchting daar niet tegen op te wegen of zo.

Ik heb nooit nagedacht over eventuele intensievere therapie. Waarom weet ik niet, eigenlijk. Misschien is dat wel de oplossing. Maar waar moet ik dan aan denken? Ik weet niet zo goed wat ik me er bij voor moet stellen, en misschien vind ik het ook wel eng.

Dus het kan kloppen dat ik me onderweg naar huis al weer slecht voel? Dat is eigenlijk een goed teken? Het klinkt paradoxaal, maar als jij het zelfde ervaart, zou het kunnen toch?

Ik zelf zou ook niet goed weten waaraan te denken bij intensievere terapie, mishcien verschillende vormen mengen ofzo. Geen idee, dat moet je echt met je behandelaar bespreken, want die weet ook wat mogelijkheden zijn.

En dat je je onderweg naar huis slecht voelt, tja ik weet ook niet echt wat dat betekend. Maar het betekend dat dat gesprek toch iets met je doet..of dat positief of negatief is zou ik niet weten, maar het raakt iets en dat betekend dat je bezig bent met een van de gevoelige snaren. En dat lijkt mij juist positief...
Maar goed ik weet het ook niet helemaal hoor..

Vanuit mijn kant ben ik vandaag niet naar school gegaan, kon gisterenavond absoluut niet slapen en ben na 3 uur in slaap gevallen. Heb me wel netjes afgemeld alleen volgens mij kwam de situatie in de mail een beetje erg extreem over...en dus erger dan het is. Maar dat kan ik morgen alsnog met de decaan bespreken...

Verder zit ik te twijfelen tussen wel of niet de psych bellen, want er zit enige verbetering in de situatie maar ook niet al te veel.
Maar nu ben ik alleen thuis en voel ik gewoon veel minder spanning..en ben ik een heel klein beetje schoolwerk aan het doen. Maar als mijn ma thuis is dan krijg ik niks voor elkaar..zeer raar..maar goed ik doe het lekker rustig aan, en wacht het gesprek met de decaan morgen af.

Hoe gaat het met iedereen?

Hier op en af en ben doodop. Maar ik heb een vraag, voor degene die naar een psycholoog gaan en AD krijgen. Hoe is dat gelopen? Want een psycholoog mag zelf geen AD geven, toch?

ik heb mijn AD gekregen bij de huisarts en daarbij volg ik therapie, voor mij werkt het wel goed

Mijn therapeute heeft me op een gegeven moment doorgestuurd naar de psychiater en hij heeft m'n ad's dan ook voorgeschreven.

Morgen overigens weer een afspraak met de beste man. Zit nu 4,5 week aan de pillen en ik ben wat rustiger, nog steeds. Gisteren zelfs zowaar wat meer van mezelf aan een vriendin laten zien. Dat is namelijk iets wat ik heel moeilijk vind om te doen. Ik had er wel een uur of 5 voor nodig, maar uiteindelijk gewoon gepraat over 'echte' dingen in plaats van het oppervlakkige geouwehoer.

Klein stapje, maar ben er wel blij mee geloof ik Niet dat het heel veel veranderd..

quote:

Op dinsdag 10 januari 2012 11:39 schreef Brawler het volgende:

[..]

Nee, ik heb de dood van mijn moeder absoluut nog niet helemaal verwerkt. En juist daarom is het fijn om er over te praten. Of dat nou met mijn vriendin, met de psycholoog of met iemand anders is.
Het is niet dat ik het nut niet zie van mijn sessies bij de psych, ik verwoorde het verkeerd. Ik voel me op dat moment wel even opgelucht, alsof er een last van mijn schouders is. Maar kort daarna voel ik me weer waardeloos, en dan lijkt dat gevoel van opluchting daar niet tegen op te wegen of zo.

Ik heb nooit nagedacht over eventuele intensievere therapie. Waarom weet ik niet, eigenlijk. Misschien is dat wel de oplossing. Maar waar moet ik dan aan denken? Ik weet niet zo goed wat ik me er bij voor moet stellen, en misschien vind ik het ook wel eng.

Dus het kan kloppen dat ik me onderweg naar huis al weer slecht voel? Dat is eigenlijk een goed teken? Het klinkt paradoxaal, maar als jij het zelfde ervaart, zou het kunnen toch?

Ik vind het logisch dat je op weg naar huis je je rotter voelt dan daarvoor, je hebt het over iets ingrijpends en pijnlijks wat gewoon tijd kost om er beter mee om te kunnen gaan.
Zelf heb ik inmiddels alweer bijna 4 jaar geleden mijn vorige vriendin verloren en al gaat het nu het merendeel van de dagen goed en heb ik daar geen therapie meer voor, zelfs nu breekt het me geregeld nog op en voel ik me nog steeds extra rot na feestdagen, haar verjaardag etc.

Dus zo vreemd vind ik het niet, al herken ik het 'nutteloze' gevoel wel hoor, je voelt je een dag redelijk en zodra je daar weg bent voel je je enkel rotter, dan vraag je je af en toe wel af waarom je in godsnaam gaat.
Ik hoor zelf vaak dat ik het niet verwerkt zou hebben, vraag me in godsnaam af hoe je iets dergelijks verwerkt en of dat wel te doen valt.

Hier ook maar gelijk een update, mede door m'n directe omgeving heb ik me eigenlijk laten omlullen om niet naar een psych te gaan, want het viel allemaal wel mee, het is gewoon wat stress, daar ben je veel te vrolijk voor en ga zo maar door, lekker kut moment als je denkt serieus iets aan te kunnen kaarten en de reactie is als volgt.
En m'n huidige vriendin zit ook aan de AD en de bijwerkingen maken het er voor mij ook niet makkelijker op als chronisch zieke, maar al met al ben ik nog geen reet opgeschoten.

Ik praat ondertussen wel meer met m'n omgeving over de 'dingen' die spelen, maar echt concreet kan ik daar ook weer niet in worden op een of andere manier omdat er geen tastbare zaken zijn waarvan ik zeker weet dat die voor de onrust en chaos in m'n hoofd zorgen.
Als ik terugblik op de afgelopen 5 jaar is er zoveel gebeurt dat praktisch alles wel toepasbaar is, maar ik vind het lastig om te zeggen wat het nou veroorzaakt.
Volgens mij heb ik echt random last van veranderingen in m'n humeur, ben sinds een aantal jaar echt labiel geworden, kan nog janken om een tekenfilm waarbij de hamster in een kooitje wordt gestopt en de ene dag gaat het prima en stroomt het glas haast over en op andere momenten is ie praktisch leeg terwijl de dag hetzelfde brengt.

Sport weer meer, pak m'n hobbies op, spreek vaker weer met vrienden af en probeer te genieten maar het komt niet veel verder als "Ik ga door, want ik geniet, ook al heb ik er geen zin ... dit is genieten!', dat idee.

Samenvatting: Voel me al jaren kut naar omstandigheden, omgeving lacht het weg en als chronisch vermoeide kan ik deze onzin er nou net niet bij gebruiken.

Ik mag maandag met ontslag

quote:

Op donderdag 12 januari 2012 13:03 schreef Sylvana het volgende:
Ik mag maandag met ontslag

Wat fijn!!! Super voor je! En wat als je daar weer weg bent, weer 1x per week naar de psych? Of wat?

quote:

Op donderdag 12 januari 2012 13:03 schreef Sylvana het volgende:
Ik mag maandag met ontslag

geniet er van!

Yayyy voor Sylvana!
En yayy voor nyota ook trouwens maar dat had ik stiekem al gezegd

Ik ben echt een enorme muts maar ik heb mezelf maar meteen min of meer vergeven. Vroegah voor ik aan de AD's zat en voordat ik aan de concerta zat was ik nogal een feestbeest. Alcohol, drugs, alles kon er wel in en dan trok ik soms een hele nacht door.
Nu ben ik natuurlijk van de concerta af en dinsdag werd een vriend van me gecremeerd die vorige week zelfmoord had gepleegd en daarna had ik best wel behoefte om me klem te zuipen en dat liep uit in een nachtje doorhalen met niet alleen drank. Lekker stom met AD's, daar had ik juist wel eens iemand voor uitgescholden dat die dat had gedaan, maar ik kon het niet laten.
Gelukkig is er niks misgegaan, ik ben nu alleen heel erg brak (koppijn, niet normaal meer en kramp aan mijn kaken) maar gelukkig niet depressief. Zou kunnen dat dat een dezer dagen nog komt. Maar ja, eigen schuld. Blond kind dat ik ben. niet meer doen dus....

Thnx iedereen

quote:

Op donderdag 12 januari 2012 14:29 schreef Nyota het volgende:

[..]

Wat fijn!!! Super voor je! En wat als je daar weer weg bent, weer 1x per week naar de psych? Of wat?

Thnx en nee dan ga ik een aantal dagen in de week naar de structurele deeltijdgroep. Daar krijg ik nog een intakegesprek van. En zodra de uitslag van mijn persoonlijkheidsonderzoek binnen is ga ik samen met psych kijken welke therapie ik nog meer kan doen. Maar ben iig blij dat ik naar huis mag en gewoon weer lekker thuis kan slapen enzo

Sylvana Nyota Beide zo goed bezig...

Lastpost, heb al eens vaker posts van je gelezen en zou je dan zo graag beet willen pakken en een dikke kusknufkroel willen geven... Al zal het waarschijnlijk weinig helpen, bij deze...
Zulke verschrikkelijke gebeurtenissen zijn voor de meeste mensen zo ongrijpbaar (en da's maar goed ook, eigenlijk), zeker na enige tijd gaat iedereen (ogenschijnlijk) weer verder met hun leven terwijl de leegte voor jou nooit echt op te vullen is, je blijft dingen ervaren waar anderen niet door belemmerd worden, ik snap enigszins hoe je je in gezelschap van vrienden toch zo eenzaam kan voelen. Ik herken ook hoe mensen je verdriet bagatelliseren omdat je zij gewend bent zijn geraakt aan het masker wat je ophoudt. Weet alleen niet goed wat ik kan zeggen om je een hart onder de riem te steken.
Wees lief voor jezelf, als anderen dat verzuimen. De buitengewone kracht die mensen zoals jij tentoon spreiden, sleept mensen zoals ik er weer doorheen. .

quote:

Op donderdag 12 januari 2012 15:55 schreef Sylvana het volgende:
Thnx iedereen

[..]

Thnx en nee dan ga ik een aantal dagen in de week naar de structurele deeltijdgroep. Daar krijg ik nog een intakegesprek van. En zodra de uitslag van mijn persoonlijkheidsonderzoek binnen is ga ik samen met psych kijken welke therapie ik nog meer kan doen. Maar ben iig blij dat ik naar huis mag en gewoon weer lekker thuis kan slapen enzo

Is die uitsla er nog steeds niet?? Wanneer krijg je die?

quote:

Op donderdag 12 januari 2012 17:24 schreef Nyota het volgende:

[..]

Is die uitsla er nog steeds niet?? Wanneer krijg je die?

Het onderzoek is 4 weken geleden en uitslag zou er binnen 6 weken zijn. Dus als het goed is nog maximaal 2 weken wachten.

quote:

Op donderdag 12 januari 2012 15:18 schreef Murmeli het volgende:
Yayyy voor Sylvana!
En yayy voor nyota ook trouwens maar dat had ik stiekem al gezegd

Ik ben echt een enorme muts maar ik heb mezelf maar meteen min of meer vergeven. Vroegah voor ik aan de AD's zat en voordat ik aan de concerta zat was ik nogal een feestbeest. Alcohol, drugs, alles kon er wel in en dan trok ik soms een hele nacht door.
Nu ben ik natuurlijk van de concerta af en dinsdag werd een vriend van me gecremeerd die vorige week zelfmoord had gepleegd en daarna had ik best wel behoefte om me klem te zuipen en dat liep uit in een nachtje doorhalen met niet alleen drank. Lekker stom met AD's, daar had ik juist wel eens iemand voor uitgescholden dat die dat had gedaan, maar ik kon het niet laten.
Gelukkig is er niks misgegaan, ik ben nu alleen heel erg brak (koppijn, niet normaal meer en kramp aan mijn kaken) maar gelukkig niet depressief. Zou kunnen dat dat een dezer dagen nog komt. Maar ja, eigen schuld. Blond kind dat ik ben. niet meer doen dus....

Heel, heel soms is dat wel goed voor je. Even een keer uit de band springen en even doen als vroeger. Dan weet je meteen weer wat het ook al weer was, waarom je het niet te vaak moet doen, maar even niet bewust met je geest bezig zijn en de middelen kiezen om je even te latengaan.
Mijn psych is voor een keer per jaar akkoord

@Sylvana
Wat fijn dat je met onslag mag! Heerlijk.

@Murmeli
Iedereen heeft wel zulke nachten. En zolang je het niet te vaak doet kan is het niet erg. Soms is het even nodig..

Hier gaat het dubbel. Zit overduidelijk met pieken en dalen die duidelijk merkbaar zijn.
School maak ik me niet meer te druk om, als ik eind van het jaar mijn punten niet haal maar deze de enige slechte periode is..heb ik steun van de decaan. Dus dat neemt de paniek wat af.

Verder kost 1 dag les me nu echt mega
moeite en ben ik eind van de dag gebroken..en dus super depri. Wat ik overdag nog ben. Maar ik kan mezelf een beetje rondslepen overdag.
En nu heb ik 4 dagen weekend..moet wel studeren..maar wil ook meer dan voldoende rust nemen .

En ik wil over een tijdje een hanger laten maken met de foto van oma erin gegraveerd! Het kost wel wat..maar voor mij is dat het meer dan waard! Maar dat wil ik pas doen als het beter gaat en ik wat meer geld heb

quote:

Op zaterdag 14 januari 2012 05:32 schreef Madame_Paon het volgende:
_{Post 1000 in R&P.}

Hoe weet je dat dan?

quote:

Op zaterdag 14 januari 2012 05:32 schreef Madame_Paon het volgende:
Mooi om te horen Sylvana.

Sterkte voor iedereen en hopen dat 2012 een goed jaar wordt.

_{Post 1000 in R&P.}

Ik denk dat ik er veel meer heb, hoe zie je dat?

quote:

Op donderdag 12 januari 2012 20:29 schreef seasushi het volgende:

[..]

Heel, heel soms is dat wel goed voor je. Even een keer uit de band springen en even doen als vroeger. Dan weet je meteen weer wat het ook al weer was, waarom je het niet te vaak moet doen, maar even niet bewust met je geest bezig zijn en de middelen kiezen om je even te latengaan.
Mijn psych is voor een keer per jaar akkoord

mja daar zit ook wat in maar het is ook gewoon gevaarlijk, drugs met antidepressiva. zonder de drugs moet het inderdaad wel kunnen afentoe. veel zuipen is ook niet goed, maar iets minder link.
ik voel me ook pas sinds gisteren/vandaag weer normaal. heeft dus 5 dagen geduurd. moet ik maar niet meer doen.
al heb ik het mezelf wel vergeven....dat is al heel wat voor mij

Ik ben met ontslag

Heb alleen nog geen ontslaggesprek gehad Psychiater had crisisdienst en moest weg naar een crisis. Gesprek is nu donderdag.

Tot die tijd dus ook 2 mgr Risperdal blijven slikken. Zou eigenlijk vanaf vandaag naar 1 mg gaan, maar dat ging dus niet door.

Heb nog geen idee wanneer ik intake heb voor de deeltijdbehandeling, dus de eerste paar dagen gewoon thuis. Dat vind ik wel een beetje spannend, want heb alleen 1 keer een uurtje alleen thuis gezeten.

Maar maar gewoon denken dat het goed gaat en anders kan ik altijd naar mn schoonouders of schoonzusje, dus dat scheelt

@Sylvana,
wat fijn, dat je weer naar huis kunt. Het word denk ik wel even wennen. Maar het weer thuis zijn is alleen positief.

@murmeli
Volgende keer dan maar de drugs iig achterwege laten!! Dat zal die enorme "kater" wel veel doen minderen.

Hier wat dubbele daagjes achter de rug. Wel wat aan school gedaan en verder neit veel. Behalve opppas voor een baby, en dat is gewoon leuk. Vooral nu die baby heel veel mompelt, praat ed. Maar er niks van te verstaan is..dat is zo lief
Gisteren alleen bankgehangen en een beetje gestudeerd voor tentamens.

Maar verder is het hier nog op en af kwa stemmingen...maar is het al iets beter beheersbaar!

Zoo sinds anderhalve week merk ik dat ik duidelijk boven de nullijn ben gekomen, mijn stemming is een stuk beter en heb het gevoel uit de depressie te zijn. Niet dat ik er al ben maar het kan nu alleen nog maar omhoog.

Jammer genoeg is de vermoeidheid nog steeds aanwezig en krijg ik enorme last van spanningen, hartkloppingen, beetje angstig, hoofdpijn en druk op de borst als ik teveel doe op een dag. Gelukkig leer ik steeds beter naar mijn lichaam te luisteren door meteen rust te nemen en is de hersteltijd niet meer zo lang. Toch blijft een psychose het meest enge en kutte dat me ooit is overkomen. Dat gun je je ergste vijand niet.

Zaterdag heb ik het zelfs tot 2 uur volgehouden met stappen, wel met alcohol dus niet zo verstandig. Dat maakte gister ook dubbel kut. Maar vandaag weer een goede dag gehad jeuj.

quote:

Op maandag 16 januari 2012 19:05 schreef Sylvana het volgende:
Ik ben met ontslag

Heb alleen nog geen ontslaggesprek gehad Psychiater had crisisdienst en moest weg naar een crisis. Gesprek is nu donderdag.

Tot die tijd dus ook 2 mgr Risperdal blijven slikken. Zou eigenlijk vanaf vandaag naar 1 mg gaan, maar dat ging dus niet door.

Heb nog geen idee wanneer ik intake heb voor de deeltijdbehandeling, dus de eerste paar dagen gewoon thuis. Dat vind ik wel een beetje spannend, want heb alleen 1 keer een uurtje alleen thuis gezeten.

Maar maar gewoon denken dat het goed gaat en anders kan ik altijd naar mn schoonouders of schoonzusje, dus dat scheelt

Van harte! Natuurlijk is het weer spannend, dat vond ik ook na de opname. Kost een paar weekjes maar dan ben je wel weer gewend.

quote:

Op maandag 16 januari 2012 20:06 schreef b4kl4p het volgende:
Zoo sinds anderhalve week merk ik dat ik duidelijk boven de nullijn ben gekomen, mijn stemming is een stuk beter en heb het gevoel uit de depressie te zijn. Niet dat ik er al ben maar het kan nu alleen nog maar omhoog.

Jammer genoeg is de vermoeidheid nog steeds aanwezig en krijg ik enorme last van spanningen, hartkloppingen, beetje angstig, hoofdpijn en druk op de borst als ik teveel doe op een dag. Gelukkig leer ik steeds beter naar mijn lichaam te luisteren door meteen rust te nemen en is de hersteltijd niet meer zo lang. Toch blijft een psychose het meest enge en kutte dat me ooit is overkomen. Dat gun je je ergste vijand niet.

Zaterdag heb ik het zelfs tot 2 uur volgehouden met stappen, wel met alcohol dus niet zo verstandig. Dat maakte gister ook dubbel kut. Maar vandaag weer een goede dag gehad jeuj.

dat heb ik dus ook en als ik eigenwijs door blijf rennen volgt gegarandeerd een paniekaanval!

Is het voor iemand herkenbaar dat je zelfvertrouwen een deuk oploopt na een burn-out?
Ik heb gesoliciteerd, en hoewel ik weet dat ik goed ben in wat ik doe, merk ik ook dat ik twijfel aan mezelf, Vrijdag maar eens bespreken met mijn psych!

quote:

Op maandag 16 januari 2012 21:35 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Is het voor iemand herkenbaar dat je zelfvertrouwen een deuk oploopt na een burn-out?
Ik heb gesoliciteerd, en hoewel ik weet dat ik goed ben in wat ik doe, merk ik ook dat ik twijfel aan mezelf, Vrijdag maar eens bespreken met mijn psych!

Ja, is herkenbaar. Heb ik ook erg last van gehad toen ik in m'n burn-out zat. Maar misschien is dat wel een algemeen trekje van me.... Hopelijk kan de psych je even een zetje geven

Hier gaat het wel ok. Ik kan waarschijnlijk wat werk gaan doen bij het bedrijf waar een vriend van me werkt. Is echt chill Ga van de week nog even langs om te babbelen, maar ik heb z'n baas al wel eens eerder ontmoet.

En vandaag heerlijk heel de middag buiten geweest! Echt fijn die zon! En straks nog naar de psych. Die zal me wel weer even met beide benen op de grond zetten (lees: dat ik nu niet meer denk dat ik heel de wereld weer aan kan omdat ik alles hard weg duw...)

Dat van zelfvertrouwen is ook wel herkenbaar. En lijkt mij ook vrij logisch want je moet als het ware weer helemaal op nieuw beginnen en dat is veel leren enzo.

Hier ben ik moe, ik ben blij als deze periode voorbij is. En ik de tentamens gehad heb. Bij 1 vak ga ik 100% voor de herkansing. En de andere twee even wat aan doen deze week en hopelijk haal ik het.
Verder is het nog op en af, ene moment barst ik van de energie en heb ik er zin in, en het andere moment wil ik gewoon nisk behalve dat de wereld vergaat.
Vanmiddag ben ik gebeld dat de psych ziek is, en dat de afspraak voor nog onbekende tijd is opgeschort.

Cafpow, wat klote dat die afspraak dan voor onbekende tijd is opgeschort. Zo irritant, want je kunt je er dan helemaal niet op instellen. Is het bekend wat hij/zij heeft?

Hier was ik gisterenavond weer bij m'n psych en was een heftige sessie. Dat kwam geloof ik meer omdat ik mezelf eindelijk eens wat meer durf te laten zien. Haar verteld dat ik me nu zo besef dat ik zo'n intens verlangen heb naar een mama en dat ik weet dat dat nooit meer kan en nooit kan krijgen. En dat maakt me echt verdrietig...Ik zat zowaar bijna te huilen (en ik huil nooit bij iemand, ook niet bij m'n psych).

Hoe dan ook,dat was weer een stap. Verder gaat het redelijk ok. De pillen lijken steeds meer te werken en ga morgen een afspraak maken bij een haptonoom. Wel eens eerder bij geweest, maar volgens m'n psych zou het weer handig kunnen zijn om oude pijn eens uit m'n lichaam te krijgen (want het is duidelijk te merken dat dat er nog erg in zit).

Verder zei m'n psych dat het alles nog wel even gaat duren. Eigenlijk gaat het om het maken van nieuwe patronen en dat dat in mijn geval wellicht wat moeilijk was dan bij anderen. Jippie

quote:

Op woensdag 18 januari 2012 20:20 schreef Nyota het volgende:
Cafpow, wat klote dat die afspraak dan voor onbekende tijd is opgeschort. Zo irritant, want je kunt je er dan helemaal niet op instellen. Is het bekend wat hij/zij heeft?

Hier was ik gisterenavond weer bij m'n psych en was een heftige sessie. Dat kwam geloof ik meer omdat ik mezelf eindelijk eens wat meer durf te laten zien. Haar verteld dat ik me nu zo besef dat ik zo'n intens verlangen heb naar een mama en dat ik weet dat dat nooit meer kan en nooit kan krijgen. En dat maakt me echt verdrietig...Ik zat zowaar bijna te huilen (en ik huil nooit bij iemand, ook niet bij m'n psych).

Hoe dan ook,dat was weer een stap. Verder gaat het redelijk ok. De pillen lijken steeds meer te werken en ga morgen een afspraak maken bij een haptonoom. Wel eens eerder bij geweest, maar volgens m'n psych zou het weer handig kunnen zijn om oude pijn eens uit m'n lichaam te krijgen (want het is duidelijk te merken dat dat er nog erg in zit).

Verder zei m'n psych dat het alles nog wel even gaat duren. Eigenlijk gaat het om het maken van nieuwe patronen en dat dat in mijn geval wellicht wat moeilijk was dan bij anderen. Jippie

@Nyota, tja het is niet bekend wat ze heeft. Maar ik krijg het idee dat de psych redelijk zwak is ofzo. Want de psych is echt om de paar maandjes ziek.
Maar het voordeel is dat van onderweg naar school kan zien of de lichten in de spreekkamer aan staan, dus weet gelijk of ze aanwezig is... wel een voordeeltje
Afgelopen dagen slaap ik beter, maar ik ben echt heel snel bekaf. En dan is het naar mijn vingers genoeg om mij compleet overstuur te maken.
En dan val ik in slaap alsof ze me knock out hebben geslagen..en 's ochtends word ik wakker een half uur of meer nadat ik opgestaan ben.
En verder, tja overleefmodus hier. Ik hoef maar iets triest te horen of te zien en ik zit in tranen.

Tja, fijn dat het een heftige sessie was en dat je jezelf goed kon laten gaan..dat is denk ik nog wel het meest lastige en zwaar..maar dat zal uiteindelijk wel positief uitpakken denk ik..
Verder veel succes bij de haptonoom!

Hier een update van mijn kant, ik lees nog steeds af en toe mee. Het gaat hier af en aan, heb een enorme terugval gehad eind december, maar sinds vorige week gaat het weer wat beter. Baal gewoon van dat alles zo langzaam gaat qua me beter voelen. Dat maakt het niet makkelijker, want doordoor ben ik veel gefrustreerd. Wil heel graag van alles, maar het lukt gewoon nog niet blijkbaar.

Ga nu lekker op bed liggen lezen, hoop dat het met jullie ook allemaal wel goed gaat.
Xx