(…) Raar is dat, dat mensen bijna altijd aan me vragen hoe Ron Brandsteder in bed was. Ik zal er eerlijk in zijn. Slecht. Hij wilde altijd op mijn buik klaarkomen, dat was dan porno of zo. Hij had wat ik en mijn vriendinnen een hondenpikkie noemen, een beetje kort, blauwig en bijna puntig. Zal wel not done zijn dat ik het vertel, maar ik wil zo eerlijk mogelijk zijn. Het lijkt me hypocriet om nu dingen achter te houden. Mijn leven ligt sowieso op straat en toen ik in de goot lag lulde iedereen ook over mij, de raarste verhalen, dat ik bijvoorbeeld mijn buitenste schaamlippen weg zou hebben laten snijden in ruil voor cocaïne. Ron kon er gewoon niks van. Had niets te betekenen. Met Carlo Nassi lag dat anders. Ik kan me herinneren dat, toen we in St.Tropez in een vijfsterrenhotel lagen te vrijen, onze buren hadden geklaagd bij de receptie. Ze dachten dat er iemand naast hun zijn huisdier mee op vakantie had genomen. Heel hijgerig was Nassi, maar wel een lekker lange dikke pik. Ik wil als ik geneukt word het wel echt voelen. Ron was iemand die zijn neus in mij snoot. Nassi is eigenlijk altijd mijn grote liefde gebleven. (…)
Een befaamde Fransoos zei ooit: Qui ceci lit est un fou.