De EU-politiek #5

quote:

Op dinsdag 29 juli 2025 11:15 schreef Perrin het volgende:
Precies dit:

[ x ]

quote:

De overeenkomst tussen de Europese Unie en de Verenigde Staten met 15% douanerechten die alleen op Europese exporten worden geheven, is geen "kleinere kwaal".

Het is een bekentenis van zwakte: zwakte in de onderhandelingspositie, zwakte in de wil tot herindustrialisatie, zwakte in de ambitie om te bestaan in nieuwe technologie�n.
En vooral strategische zwakte om een machtsverhouding vol te houden door te steunen op wat wordt verondersteld het ultieme voordeel van de Europese Unie te zijn, haar eengemaakte markt en haar handelsmacht.

Deze zwakte is geen onvermijdelijkheid. Ze is het resultaat van verkeerde keuzes die noch de soevereiniteit, noch de welvaart van het continent en zijn staten waarborgen.

quote:

Op woensdag 30 juli 2025 13:43 schreef Perrin het volgende:
Op ongeveer alle gebieden van belang lopen we in Europa achter of zijn we afhankelijk van de VS.

Een continent geregeerd door ambitieloze en kortzichtige bureaucraten..

[ x ]

quote:

Op woensdag 30 juli 2025 18:33 schreef Cyan9 het volgende:

[..]
Ik weet niet of we een zelfbenoemde conservatieve en suprematistische anarchist heel serieus moeten nemen. Vooral als hij z'n punt wil inleiden met de auto industrie, dat echt al vele jaren wordt gedomineerd door de grootste afzetters in de VS.

quote:

No European company in the global top 10 of tech. No European search engine. No smartphone. No operating system. No streaming platform. No social media giant. No cloud infrastructure.

quote:

Op woensdag 30 juli 2025 18:39 schreef Perrin het volgende:

[..]
Of je gaat in op zijn argumenten in plaats van een ad hominem uit de kast te trekken.
[..]
We lopen op alle fronten van belang achter. Energie, grondstoffen, militair, tech, financieel. En de achterstand loopt op.

quote:

Op woensdag 30 juli 2025 18:52 schreef Cyan9 het volgende:

[..]
Welke argumenten maakt hij precies dan? Ik zie in deze tweet vooral een bozig lijstje van dat we als EU nergens de beste in zijn, van iemand die sowieso al besloten heeft alles van de EU weg te zetten als kut.

quote:

Op woensdag 30 juli 2025 23:35 schreef Pegos het volgende:
Ik ben niet erg tevreden met de uitkomst die mevr. Von der Leyen heeft bedongen met Trump over
de gewraakte handelsoorlog- invoerheffingen. van Trump van 15%. Dit is gewoon teveel, zeker gelet op wat Ursala heeft beloofd om in Amerika aan te schaffen aan enorme kwantiteiten aan gas, olie en kolen.
Daar is zelfs 10% Amerikaanse invoerheffing nog te veel voor.

De 50% Amerikaanse invoerheffing op Europees staal en aluminium is gewoon absurd.
Hiervoor moet een particuliere koopstaking van Amerikaanse vervoersmiddelen, vliegtuigen, etc. tegenover komen te staan.
Ik pleit dus om deze Europese koopstaking te starten.
Vanaf nu zoveel mogelijk Europese vervoersmiddelen, vliegtuigen en andere rollende middelen,.

quote:

Op woensdag 30 juli 2025 23:45 schreef Lospedrosa het volgende:

[..]
De EU heeft de kaarten niet

quote:

Op donderdag 31 juli 2025 07:58 schreef Perrin het volgende:

[..]
Hoe is dat zo gekomen? Wat doen we er aan?

quote:

Europe not only failed to prevent this war; it would have been incapable of sustaining Ukraine without the immediate and comprehensive support of the United States. Without Washington’s decisive intervention in 2022, Ukraine would likely have collapsed in the first phase of the war.

More than three years of complacency, inadequate measures, and a chronic lack of political will and courage in Europe have brought about the continent’s gravest war and destruction since 1945. This is Europe’s make-or-break moment. The fate of Ukraine - and the fate of Europe itself - is now being decided elsewhere, by the three great powers.

Welcome to the new world order. As a European, you can continue living within the carefully curated illusions of a politically incapacitated leadership - or you can confront reality. The reality is harsh, but facing it means you have not yet surrendered your future.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op maandag 11 augustus 2025 01:20 schreef Perrin het volgende:
Helaas achter een betaalmuur, maar een uitstekende column.

Is Europa de kip zonder kop van dit tijdsgewricht?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op maandag 11 augustus 2025 09:14 schreef HowardRoark het volgende:

[..]
Prima column. Het toont wat mij betreft ook aan dat de nadruk moet liggen op de natiestaat, niet bij de EU.

quote:

Stop it with "wake-up call." Russia's attack on Ukraine began in 2014. The major offensive in 2022. Trump was re-elected 10 months ago.

Europe missed every chance to strengthen Ukraine and itself.

quote:

FT: Europe’s ‘happy vassal’ complex

The trade agreement between the US and EU announced in late July has dealt a significant blow to the global standing of the bloc and its member states.

This setback is the result of the world’s largest trading power willingly submitting to overt extortion, with President Donald Trump taking advantage of the EU’s structural vulnerabilities. What once appeared as a strategic trilemma — between market, democracy and climate — has now hardened into a systemic trap.

First, Trump has undermined what was previously considered to be the EU’s key strength, the single market, by revealing this economic giant to be a political dwarf, unwilling and unable to engage in a power struggle to defend its interests or articulate a coherent set of strategic priorities. Europe, which seems to believe the deal was a necessary step to maintain US backing for Ukraine, may be in for a rude surprise at the Trump-Putin Alaska summit.

Second, in demanding increased European investment in American liquefied natural gas, Trump showed how easily what was meant to be a core EU objective — the climate agenda — could be disregarded.

Third, Trump has exposed the inability of the EU and member states to mount a democratic defence of the legitimacy of their own institutions. There is a name for the discrepancy between the strength of Trump’s radical political agenda and the inadequacy of the European response to it: “vassalisation heureuse” a sort of willing submission.

quote:

The underlying goal remains the same: to test the boundaries and obtain a strategic retreat. Although capitulation has been repackaged as pragmatism, there is not really anything "happy" about Europe's submission. It amounts to the rejection of any substantial autonomy in exchange for protection.

The supposed benefits of this arrangement lie mainly in avoiding punishment that is too harsh or sudden. As such, it is more a protection racket than a long-term insurance policy. In a period of rapid upheaval and institutional drift, this settlement gives directionless political systems a vague illusion of stability. It is a dynamic captured in the tense smiles on the faces of European Commission members alongside a triumphant Trump at the announcement of the trade deal with the US.

But temporary relief always comes at a cost. It breeds defeatism and atrophies political imagination. Believing in the inevitability of Trump's project is the first step towards accepting its terms. The constant refrains -- "we have no choice," "we need more time," "the risks are too great" -- hide a deeper problem: if the world's most developed countries are powerless, who, then, is left to act?

quote:

What Bessent is saying is that the US will now treat US allies' wealth as an American "sovereign wealth fund" (his words), "directing" them, "largely at the [US] president's discretion", how to use their money in order to build American factories and reshore American industries.

Even the Fox News host can't believe it, calling it "offshore appropriation", another word for theft.

That's exactly what it is: straight up unabashed colonial plunder.

That's the pattern we see emerge: unable to extract wealth or win wars against an increasingly strong Global South, the US has turned inward to feast on its own "allies" - who can't resist precisely because they depend on their exploiter for military "protection". They're as defenseless against American wealth extraction as any 19th-century colony was against its colonial "protector."

quote:

Op zaterdag 16 augustus 2025 19:23 schreef Perrin het volgende:
Ik zou hem nog niet eens een paraplu toevertrouwen, laat staan een veiligheidswaarborg van levensbelang.

Wie bereid is alles overboord te gooien om een tiran te plezieren, kan onmogelijk de beschermer van onze veiligheid zijn.

Al helemaal niet wanneer het gaat om bescherming tegen diezelfde tiran waar Trump zo gedwee achteraan hobbelt.

[ x ]

quote:

Europe: Stop Being Shocked by Trump. Start Stopping Russia.

Trump’s incompetence on Russia is matched only by Europe’s incompetence on Trump.

It’s been over ten years since Donald Trump descended a golden escalator to announce his candidacy for U.S. president. Europe has been clutching its collective pearls over how to deal with him ever since.

In that time, we have had an entire four-year term to observe his incompetence, egomania, and erratic behavior; a four-year Biden breather during which we were warned of and could have prepared for Trump’s return; and now, more than half a year into his second term, clear evidence that he is just as vindictive and incompetent as he seemed on the campaign trail. Yet European leaders still act surprised when he does something reckless or dangerous – like, say, invite Vladimir Putin to a bilateral summit in Alaska.

For over a decade, European leaders have been caught in a reactive loop: shocked when Trump behaves exactly as he always does, relieved when he momentarily pivots, paralysed when he inevitably reverts. This is not grand strategy, it’s political whiplash.

The cycle is predictable: Trump makes a destabilising move that helps Russia or harms Ukraine, like siding with Vladimir Putin over US intelligence on election interference in Helsinki in 2018, or berating President Zelenskyy in the Oval Office this February. European leaders react with shock. Later Trump pulls a 180 and does something we want, like approving new Patriot missile systems for Ukraine last month, and they breathe a sigh of relief. Then he swings back again, as now with the Alaska summit. Europe freaked out, again, then was somewhat relieved, again, when Trump agreed not to offer Ukrainian territory to Russia during the virtual summit on Wednesday. The merry-go-round spins on.

[..]

After more than ten years of Trump and 3.5 years of full-scale war in Ukraine, Europeans have no one to blame but themselves for lacking a strategy to deal with Trump and Putin. No matter what happens in Alaska today, the United States and Russia bear full responsibility for their actions. Europe bears equal responsibility for its own inaction.

quote:

Op zaterdag 16 augustus 2025 20:15 schreef Perrin het volgende:

[..]

quote:

Een belangrijk punt over de “veiligheidsgaranties” aan Oekra�ne. Veiligheid garanderen voor een land betekent uiteindelijk maar ��n ding: bereid zijn om te vechten om dat land te verdedigen. Zo simpel is het. En daar loopt het bij de Europeanen vast.

In een Europa dat een groot deel van zijn veiligheid heeft gedelegeerd aan geloofsovertuigingen in plaats van aan wapens, onder de hoede van een Amerika dat men als zowel eeuwig als tijdloos beschouwde, is het idee om zich te verplichten tot vechten een absolute afschrikking.

Maar daar gaat het precies om, en om niets anders. Natuurlijk kan men zich ertoe verbinden om te veroordelen, militaire hulp te sturen, geld te geven… Kortom, alles wat we tot nu toe hebben gedaan. Dat is steun. Geen veiligheidsgarantie.

Dat betekent niet dat steun nutteloos of onmisbaar is. Maar als er een vredesakkoord komt tussen Rusland en Oekra�ne en geen enkel Europees land geeft Oekra�ne een expliciete “veiligheidsgarantie”, zal die vrede leeg en betekenisloos zijn.

Fundamenteel is de vraag: “Zijn we bereid om te vechten, zowel voor Oekra�ne als om te voorkomen dat de Russen hun agenda van destabilisatie van het continent voortzetten?” Vooralsnog is het antwoord nee.

Op dit moment heeft Poetin sinds 2014, en in het groot sinds februari 2022, het “whatever it takes”-principe belichaamd. En wij… Wij twijfelen nog.

Natuurlijk neemt het isolationisme in de Verenigde Staten toe. Maar dat is een speldenprik vergeleken met het isolationisme van de Europese maatschappijen, een echte balk in ons oog, een olifant in de kamer.

Vecht men voor Oekra�ne? “Oei, dat is ver, dat is niet bij ons” (van partijen die vaak sneller mobiliseren voor Gaza dan voor Boetsja). Wat volgt daarna? Vecht men voor de Baltische staten? “Oei, dat zijn niet echt mensen zoals wij…”

Vecht men voor Georgi�? Nee? Voor Roemeni�? Zelfs niet? Voor Slowakije? Nee, niet echt. En voor Polen? Zijn wij, Fransen, bereid te vechten voor Polen? Zijn wij bereid de veiligheid van onze bondgenoten te garanderen?

Het is vooral, en dat herhaal ik vaak, een kwestie van belangen, voordat het een kwestie van waarden of moraal is: de veiligheid van het Europese continent garanderen, de Russische invloed buiten houden, indien nodig met wapens, dat is de voorwaarde voor onze welvaart.

Vandaag steunt de Franse (of Belgische, Zwitserse, Deense) levenswijze op een open, vreedzaam, welvarend continent, met intense en permanente economische uitwisselingen en een zekere monetaire stabiliteit (EUR/CHF/GBP…).

Als Rusland Oekra�ne uiteindelijk verslaat EN wij niet voor haar vechten, zal het onmiddellijk zijn “volgende cyclus van agressie” voorbereiden. Poetin zei het zelf: onder de “diepe oorzaken” die hij wil aanpakken, valt de terugtrekking van de NAVO tot de grenzen van 1997.

Ook de vernietiging van de EU hoort hierbij. Waarom? Omdat deze twee organisaties de zwakken sterker maken door ze te verbinden en extra vrede en welvaart in Europa bieden, een democratisch-liberale optie die onhoudbaar is voor de Siloviki.

Dus uiteindelijk draait alles hierom. Simpel, maar diepgaand en existentieel in de meest letterlijke zin van het woord. Willen we bestaan in de wereld, of hopen we gewoon dat anderen ons dat recht verlenen?

Denk erover na, denk na over wat “de veiligheid van Oekra�ne garanderen” betekent in vredestijd. Het betekent “bereid zijn om tegen Rusland te vechten als het opnieuw aanvalt”. Dat is wat we zouden moeten doen. Dat is wat we niet durven doen.

Alles was eenvoudiger toen Amerika de welwillende Leviathan speelde, de weg wees, het grootste deel van de inspanning op zich nam, en een gratis nucleaire paraplu bood. Zelfs voor Frankrijk. Wat was het makkelijk om naast de reus te doen alsof we bestonden!

Zelfs de Franse positie, onafhankelijk, nucleair, “model van een complete krijgsmacht en machtsbalans”, profiteerde sterk van deze Amerikaanse aanwezigheid in Europa, waar we in het grootste comfort kritiek op konden hebben, wetende dat ze er was.

Vandaag is de dreiging tegen het continent, tegen zijn stabiliteit, realiteit. De keuze is simpel: de corrupte, roofzuchtige autocratie, onderworpen aan Moskou of zelfs Trump, of de solidarische, strijdvaardige democratie.

Het is vooral een kwestie van wilskracht, meer dan van middelen. De Europese legers samen zijn voldoende om een Russische poging te weerstaan. Onder de Frans-Britse nucleaire paraplu zijn we beschermd tegen nucleaire chantage.

Maar onze interne kwetsbaarheid belemmert ons pad. Parijs, Berlijn, Londen en Warschau (absoluut deze vier) moeten samen zeggen: “Ja, wij zullen voor Oekra�ne vechten.” Met kracht, geloofwaardigheid en steun van de publieke opinie. Dan zal Poetin terugtrekken.