Depressie & Angst #151 eindelijk lente!

quote:

Op zondag 8 april 2018 22:36 schreef aeque het volgende:
Heeft iemand hier misschien te maken gehad met een opname naar aanleiding van depressieve klachten?

quote:

Op zondag 8 april 2018 22:37 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Meld
(meerdere malen en meestal gedwongen).

quote:

Op zondag 8 april 2018 22:38 schreef aeque het volgende:

[..]

Maar ook vrijwillig dus? Heb je er wat aan gehad of viel dat uiteindelijk tegen?

quote:

Op zondag 8 april 2018 22:42 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Ik ben best vaak opgenomen geweest (zo vaak dat ik de tel kwijt ben. Ergens rond de twaalf keer, twee keer voor PTSS, en de rest voor de psychoses en stemming) en het heeft mij altijd wel goed geholpen. Zonder die opnames zou ik nu dit bericht niet meer getypt hebben. Ik heb wel gemerkt dat wat jijzelf in de opname stopt, krijg je terug. Je moet echt bewust zelf gesprekken voeren met de verpleging, zelf aangeven wat er speelt. Ondanks dat je bent opgenomen kunnen ze natuurlijk je gedachten niet lezen

De vrijwillige opnames waren heel prettig voor mij. Alleen ik heb twee weken op een behandelafdeling voor stemming gezeten. Dat was niet geschikt voor mij (bipolair, maar ook schizofreen en PTSS en eetstoornis) omdat de problemen te complex waren. Dus ik beland altijd op de gesloten crisis of op de intensive care.

Als je meer wil weten, tips wil of je hart luchten, schiet me aan!

quote:

Op zondag 8 april 2018 22:36 schreef aeque het volgende:
Heeft iemand hier misschien te maken gehad met een opname naar aanleiding van depressieve klachten?

quote:

Op zondag 8 april 2018 23:42 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ja.

Was een vrijwillige opname, maar bij mij ging het om concrete plannen en had ook eigenlijk de knoop al doorgehakt.

Ik heb er wel wat aan gehad, maar dat lag denk ik meer aan dat ik tijdens m'n opname iemand leerde kennen waarmee ik daarna een tijdje ging
Die 6 weken hebben me er uiteindelijk doorheen gesleept, want m'n (vrijwillige) opnameduur was eigenlijk te kort.
Ik was het spoor bijster en was eigenlijk gewoon niet goed in staat weloverwogen beslissingen te nemen.

Tegenwoordig doen ze wel moeilijker met vrijwillige opname, een 2e poging mezelf vrijwillig te laten opnemen strandde (zelfs m'n HA was voor, maar m'n toenmalige hoofdbehandelaars wilden niet echt meewerken).

quote:

Op maandag 9 april 2018 10:57 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Waarom wordt daar moeilijker over gedaan?

quote:

Op maandag 9 april 2018 10:57 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Waarom wordt daar moeilijker over gedaan?

quote:

Op maandag 9 april 2018 11:19 schreef Emisys het volgende:

[..]

Misbruik, kosten. Mensen misbruiken dit soort dingen ook, alleen voor eigen winst.

quote:

Op maandag 9 april 2018 14:33 schreef Koettie het volgende:
Jongens, ik heb even een vraag over hoe psychologen 'horen' te doen. Vriend is vandaag voor de derde keer geweest. Hij kreeg huiswerk mee om leuke dingen op te schrijven als deel van CTG en heeft toen al aangegeven dat hij dat enorm moeilijk vindt en niet weet of dat lukt. Vandaag was hij terug met maar één dag die hij had bijgehouden en de psycholoog heeft (volgens mij vriend) gezegd van tja, wat doe je hier dan, ik ben gefrustreerd en verwacht dat dit niets gaat worden zo. Waarom doe je niet gewoon wat ik zeg en je wil blijkbaar niet beter worden. Daarna heeft hij aan het einde nog aangegeven dat vriend echt niet perse terug hoefde te komen als ie geen zin had. Sfeer was bozig en hij voelde zich niet begrepen. Nou, vriend is nu nogal down en heeft iets van zie je kan net zo goed stoppen met bestaan. Ik kan me niet voorstellen dat mensen zo doen? Is dit een soort van normale grens van de psych of moeten we met spoed opzoek naar een ander?
Ben zelf nogal van slag, deze week was zwaar en ben bang dat het na dit alleen maar erger gaat worden en weet gewoon niet meer waar we heen kunnen.

quote:

Op maandag 9 april 2018 14:33 schreef Koettie het volgende:
Jongens, ik heb even een vraag over hoe psychologen 'horen' te doen. Vriend is vandaag voor de derde keer geweest. Hij kreeg huiswerk mee om leuke dingen op te schrijven als deel van CTG en heeft toen al aangegeven dat hij dat enorm moeilijk vindt en niet weet of dat lukt. Vandaag was hij terug met maar één dag die hij had bijgehouden en de psycholoog heeft (volgens mij vriend) gezegd van tja, wat doe je hier dan, ik ben gefrustreerd en verwacht dat dit niets gaat worden zo. Waarom doe je niet gewoon wat ik zeg en je wil blijkbaar niet beter worden. Daarna heeft hij aan het einde nog aangegeven dat vriend echt niet perse terug hoefde te komen als ie geen zin had. Sfeer was bozig en hij voelde zich niet begrepen. Nou, vriend is nu nogal down en heeft iets van zie je kan net zo goed stoppen met bestaan. Ik kan me niet voorstellen dat mensen zo doen? Is dit een soort van normale grens van de psych of moeten we met spoed opzoek naar een ander?
Ben zelf nogal van slag, deze week was zwaar en ben bang dat het na dit alleen maar erger gaat worden en weet gewoon niet meer waar we heen kunnen.

quote:

Op maandag 9 april 2018 16:48 schreef Koettie het volgende:
Het is een eerstelijns. We zijn bij de huisarts geweest eind jan en die verwees naar een psycholoog met specialisatie in autisme. Die hadden alleen geen specialist meer dus moesten we maar ff naar psyq. Die had een wachttijd van 14 weken en die hij nu heeft geen, want het gaat slecht en hij moest ergens terecht. Het is geen geval van geen zin maar paniek en onmacht. Hij heeft bijv nooit een opleiding afgemaakt omdat oa het huiswerk deel te lastig was. Lastig om te begrijpen en lastig om zich ertoe te zetten. Zelfs bijv een sollicitatiebrief, zobder druk van buitenaf is een paniekmoment en angst dat het toch een kut brief is.
Mee naar een afspraak wil ik graag maar wil deze psycholoog niet, hij vindt het onnodig en onhandig.

Dat er niet getrokken kan worden aan een dood paard snap ik maar volgens mij mist hij de ernst. Ik ben al blij als hij drie keer per week gaat douchen en voor zichzelf een pizza opwarmt als ik niet thuis eet, ipv niet eten. Het is geen kwestie van niet willen maar een kwestie van complete onmacht en met z'n handen in het haar zitten. En ik weet echt niet meer wat ik ermee moet inmiddels. De huisarts werkt en denkt niet mee, die zegt ga lekker ff sporten joh en op tijd slapen terwijl hij net vertelt dat hij dood wil.

Sorry, lekker chaotisch verhaal maar zo voelt het ook.

quote:

Op maandag 9 april 2018 18:44 schreef aeque het volgende:

[..]

En zie hier de reden waarom er bij PsyQ een wachttijd van 14 weken is en bij de eerstelijns niet.
Dat hij even ergens terecht moet snap ik, maar neemt niet weg dat hij blijkbaar daar niet de juiste hulp krijgt. Is er überhaupt al wel een diagnose gesteld? Want een huisarts die je direct naar een psycholoog met autisme stuurt lijkt mij ook niet helemaal de bedoeling.

De klachten komen voor zover ik het nu lees nogal overeen met wat ik zelf meemaak. En inderdaad het is diep van binnen geen kwestie van niet willen, maar aan de oppervlakte wel. Want het lukt toch niet, ik kan het niet, het heeft allemaal geen zin, ik ben niet boeiend genoeg, etc. dus het zal allemaal wel. Lekker in bed liggen en wat er in de boze buitenwereld gebeurd zal allemaal wel.

Ik zou er toch achteraan gaan dat de huisarts of psycholoog een verwijzing gaat geven voor de gespecialiseerde GGZ (PsyQ of andere instanties) zodat ze daar kunnen kijken wat er allemaal speelt en wat het beste behandelplan is. In de tussentijd zou ik hem dan alsnog naar de psycholoog laten gaan, of als dat niet meer kan dan, naar de POH-GGZ. Zodat er in ieder geval een professioneel iemand hem in de gaten kan houden en hij daar wekelijks zijn ei kwijt kan.

quote:

Op maandag 9 april 2018 18:42 schreef DancingPhoebe het volgende:
Bij zo weinig productiviteit heb je volgens mij zo'n verlammende depressie dat je helemaal geen specialist in autisme nodig. Dan moet je gewoon een psycholoog die met depressie dealt, beschikbaar is en met wie het klikt.

Neem het heft in eigen hand, google de vrijgevestigde specialisten in jouw regio, bel ze, leg de situatie voor en kijk wat ze zeggen.

quote:

Op maandag 9 april 2018 18:44 schreef aeque het volgende:

[..]

En zie hier de reden waarom er bij PsyQ een wachttijd van 14 weken is en bij de eerstelijns niet.
Dat hij even ergens terecht moet snap ik, maar neemt niet weg dat hij blijkbaar daar niet de juiste hulp krijgt. Is er überhaupt al wel een diagnose gesteld? Want een huisarts die je direct naar een psycholoog met autisme stuurt lijkt mij ook niet helemaal de bedoeling.

De klachten komen voor zover ik het nu lees nogal overeen met wat ik zelf meemaak. En inderdaad het is diep van binnen geen kwestie van niet willen, maar aan de oppervlakte wel. Want het lukt toch niet, ik kan het niet, het heeft allemaal geen zin, ik ben niet boeiend genoeg, etc. dus het zal allemaal wel. Lekker in bed liggen en wat er in de boze buitenwereld gebeurd zal allemaal wel.

Ik zou er toch achteraan gaan dat de huisarts of psycholoog een verwijzing gaat geven voor de gespecialiseerde GGZ (PsyQ of andere instanties) zodat ze daar kunnen kijken wat er allemaal speelt en wat het beste behandelplan is. In de tussentijd zou ik hem dan alsnog naar de psycholoog laten gaan, of als dat niet meer kan dan, naar de POH-GGZ. Zodat er in ieder geval een professioneel iemand hem in de gaten kan houden en hij daar wekelijks zijn ei kwijt kan.

quote:

Op maandag 9 april 2018 18:46 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Begrijp ik je goed, dat je de psyq-s ed boven de vrijgevestigde of kleine praktijken plaatst in de kwaliteitsrangorde?

quote:

Op maandag 9 april 2018 18:44 schreef aeque het volgende:

[..]

De klachten komen voor zover ik het nu lees nogal overeen met wat ik zelf meemaak. En inderdaad het is diep van binnen geen kwestie van niet willen, maar aan de oppervlakte wel. Want het lukt toch niet, ik kan het niet, het heeft allemaal geen zin, ik ben niet boeiend genoeg, etc. dus het zal allemaal wel. Lekker in bed liggen en wat er in de boze buitenwereld gebeurd zal allemaal wel.

quote:

Op maandag 9 april 2018 19:21 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik doel ook niet op uitmaken. Eerder op als het erop lijkt dat hij de confrontatie met zijn depressie vermijdt, het kan helpen een keer streng te zijn in plaats van er alle ruimte voor te geven.

Ondanks dat een depressie heel naar is, is het ook heel erg veilig omdat het bekend terrein is.

Als je je depressie met hulp wil oplissen zul je ook moeten uitzoeken waar het vandaan komt en kijken wat je kan doen. Je moet zelf in actie komen en dat is niet makkelijk. Je neemt de verantwoordelijkheid voor je eigen geluk weer op je door dit aan te gaan, en dat kan je leven enorm veel fijner maken. Maar ook neem je het risico op fouten maken en falen.

Als je dat laatste lastig vind, kan het soms veiliger en gemakkelijker zijn om die verantwoordelijkheid niet te nemen en dan maar depressief te blijven.

quote:

Op maandag 9 april 2018 19:45 schreef DancingPhoebe het volgende:
Allemaal ook leuk en aardig en superzorgzaam van je, hoe je hier post. Maar wat kan HIJ doen. Kijk -ondanks jullie onvrede met deze hulpverlener- ook heel droog en praktisch naar jullie mogelijkheden he. Het lijkt er misschien een beetje op dat je nu tot deze hulpverlener bent veroordeeld.

Als je dat even voor een feit aanneemt. Dit is het. Daar moet hij het mee doen. Ja, therapie IS kut en moeilijk. Als het makkelijk was huppelend we allemaal door ons zorgeloze en succesvolle leven naar een horizon vol blijheid. Maar dat is het nou eenmaal niet. Je moet er hard voor werken. En dat moet je zelf doen. Wat niet zegt dat je er geen ondersteuning bij zou moeten regelen. Hetzij van je hulpverleners, hetzij bij je persoonlijke supportsystem.

Ok, heel concreet. Wat is dat harde werken dan? Dat harde werken is zijn huiswerk maken. Blijkbaar moet dat gebeuren. Het is niet gebeurd. Blijkbaar roept dat irritatie op in de behandelrelatie (je hulpverlener is een professional, maar ook gewoon een mens.) Wat kan HIJ doen om die relatie te verbeteren? Nou misschien doen wat hij haar opdraagt te doen, in zijn opdracht om haar om hem te helpen.

Het is de vorige keer niet gelukt. Ok, waarom niet? Wat was de oorzaak? Was de week ineens voorbij en was het er bij ingeschoten? Ok, dan kan iemand uit zijn supportsysteem (jij?) hem misschien op gezette tijden vragen of het al gedaan is, wijzen op de deadline. Of mogelijk op de gestelde tussendeadlines. Wat moet er gebeuren, wat heeft hij nodig om dat voor elkaar te krijgen? Wie kan hem die benodigdheden leveren.

Ander antwoord op de waarom niet vraag? Andere oplossing zoeken.

quote:

Op maandag 9 april 2018 19:35 schreef Koettie het volgende:
True, misschien heb je ook gelijk. Ben ook heel erg betrokken hierbij natuurlijk (logisch ook). Maar het is goed kut want hij is sinds z'n afspraak echt een zombie en ik weet eigenlijk niet zo goed hoe de komende twee weken eruit gaan zien. Nu heeft hij verder geen huiswerk mee, dat scheelt misschien

quote:

Op maandag 9 april 2018 19:47 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Toppost!

quote:

Op maandag 9 april 2018 19:48 schreef ChildoftheStars het volgende:
Kennen jullie trouwens het gevoel van je schuldig voelen omdat je gelukkig bent? Op dit moment vind ik het compleet ongepast om gelukkig te zijn, maar toch voel ik me zo. Ik slaap slecht, dus misschien zit ik tegen een manie aan. Alleen ik weet niet zeker of het echt geluk is of gekte. En ik vind het raar dat ik gelukkig en druk ben nu. Erg lastig

quote:

Op maandag 9 april 2018 19:45 schreef DancingPhoebe het volgende:
Allemaal ook leuk en aardig en superzorgzaam van je, hoe je hier post. Maar wat kan HIJ doen. Kijk -ondanks jullie onvrede met deze hulpverlener- ook heel droog en praktisch naar jullie mogelijkheden he. Het lijkt er misschien een beetje op dat je nu tot deze hulpverlener bent veroordeeld.

Als je dat even voor een feit aanneemt. Dit is het. Daar moet hij het mee doen. Ja, therapie IS kut en moeilijk. Als het makkelijk was huppelend we allemaal door ons zorgeloze en succesvolle leven naar een horizon vol blijheid. Maar dat is het nou eenmaal niet. Je moet er hard voor werken. En dat moet je zelf doen. Wat niet zegt dat je er geen ondersteuning bij zou moeten regelen. Hetzij van je hulpverleners, hetzij bij je persoonlijke supportsystem.

Ok, heel concreet. Wat is dat harde werken dan? Dat harde werken is zijn huiswerk maken. Blijkbaar moet dat gebeuren. Het is niet gebeurd. Blijkbaar roept dat irritatie op in de behandelrelatie (je hulpverlener is een professional, maar ook gewoon een mens.) Wat kan HIJ doen om die relatie te verbeteren? Nou misschien doen wat hij haar opdraagt te doen, in zijn opdracht om haar om hem te helpen.

Het is de vorige keer niet gelukt. Ok, waarom niet? Wat was de oorzaak? Was de week ineens voorbij en was het er bij ingeschoten? Ok, dan kan iemand uit zijn supportsysteem (jij?) hem misschien op gezette tijden vragen of het al gedaan is, wijzen op de deadline. Of mogelijk op de gestelde tussendeadlines. Wat moet er gebeuren, wat heeft hij nodig om dat voor elkaar te krijgen? Wie kan hem die benodigdheden leveren.

Ander antwoord op de waarom niet vraag? Andere oplossing zoeken.

quote:

Op maandag 9 april 2018 19:48 schreef Droopie het volgende:

[..]

Heb jij wel eens gedacht aan een praatclubje voor mensen die een depressieve partner hebben.

Maar geen huiswerk, wat gaat hijzelf doen om kleine stapjes vooruit te maken deze 2 weken.
Gaat ie wel eens mee wandelen als jij dat vraagt bv?
En heeft ie gezegd of aangegeven hoe hij vandaag geholpen had willen worden (welke knoppen had de psych moeten indrukken om hem opluchting te bezorgen)

quote:

Op maandag 9 april 2018 19:48 schreef ChildoftheStars het volgende:
Kennen jullie trouwens het gevoel van je schuldig voelen omdat je gelukkig bent? Op dit moment vind ik het compleet ongepast om gelukkig te zijn, maar toch voel ik me zo. Ik slaap slecht, dus misschien zit ik tegen een manie aan. Alleen ik weet niet zeker of het echt geluk is of gekte. En ik vind het raar dat ik gelukkig en druk ben nu. Erg lastig

quote:

Op maandag 9 april 2018 19:57 schreef ChildoftheStars het volgende:
Het geluk is helemaal niet verklaarbaar (ik ben een week geleden gedumpt, door iemand waarvan ik dacht dat hij de partner van mijn leven was) en dat actieve is ook geen best sein omdat ik 's nachts amper tot niet slaap. Gezien ik bipolair ben zou dit op een manie kunnen wijzen, maar ik weet het niet zeker. Volgens mij ben ik niet ongeremd...

De psychiater heeft mail. Alleen ik vind het eng hem te vertrouwen (hey hallo nog een signaal) omdat ik bang ben weer in de kliniek gepropt te worden. Dat zou de derde keer dit jaar zijn en dat vind ik niet zo fijn.

quote:

Op maandag 9 april 2018 20:03 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Ik weet dat je gedumpt bent, maar wel voordat je er zelf aan zat te denken hetzelfde te doen. Daarom kan het ergens misschien toch een opluchting zijn.

Maar in combinatie met het weinig slapen kan het wel wijzen op een manie ja. Goed dat je de psych gemaild hebt lijkt me.

quote:

Op maandag 9 april 2018 19:53 schreef Koettie het volgende:

[..]

Het is inderdaad niet gelukt. Ik heb elke avond gezegd dat zijn schift daar ligt en dat we samen wat gaan invullen. En dan zitten we een half uur aan tafel en dat eindigt met paniek en uiteindelijk is er niets ingevuld. Dat de week voorbij vliegt en hij het vergeet is het niet iig, hij gaat met loden schoenen naar werk en komt bekaf terug en dan ligt dat schriftje er al. Dus vergeten is het niet.Wat hij nodig heeft dat weet ik niet, dat zou het wel makkelijker maken iig!

[..]

Ja, wel eens overwogen maar had er (nog) geen behoefte aan.

Wandelen en dergelijke wel, hij weet ook dat t goed is. We gaan regelmatig in het weekend wandelen of pokemon go spelen. Ergens lunchen oid.

En daar hadden we het vanmiddag over, begrip. Hij wilde aangeven dat deze week slecht viel ivm allemaal gedoe op werk maar toen ging het alleen nog over die opdracht en heeft de psycholoog gezegd dat ze dan maar niets moeten doen en heeft nog weinig gezegd.

quote:

Op maandag 9 april 2018 19:53 schreef Koettie het volgende:

[..]

Het is inderdaad niet gelukt. Ik heb elke avond gezegd dat zijn schift daar ligt en dat we samen wat gaan invullen. En dan zitten we een half uur aan tafel en dat eindigt met paniek en uiteindelijk is er niets ingevuld. Dat de week voorbij vliegt en hij het vergeet is het niet iig, hij gaat met loden schoenen naar werk en komt bekaf terug en dan ligt dat schriftje er al. Dus vergeten is het niet.Wat hij nodig heeft dat weet ik niet, dat zou het wel makkelijker maken iig!

[..]

Ja, wel eens overwogen maar had er (nog) geen behoefte aan.

Wandelen en dergelijke wel, hij weet ook dat t goed is. We gaan regelmatig in het weekend wandelen of pokemon go spelen. Ergens lunchen oid.

En daar hadden we het vanmiddag over, begrip. Hij wilde aangeven dat deze week slecht viel ivm allemaal gedoe op werk maar toen ging het alleen nog over die opdracht en heeft de psycholoog gezegd dat ze dan maar niets moeten doen en heeft nog weinig gezegd.

quote:

Op maandag 9 april 2018 20:09 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Ik was er nog niet aan toe en het heeft me toch verrast. Het is deels opluchting (waar ik me ook schuldig over voel), maar ook een gemis. Ik kan het niet goed uitleggen.

Waarschijnlijk belt hij me morgen even

quote:

Op maandag 9 april 2018 20:09 schreef Droopie het volgende:

[..]

Hij werkt nog gewoon momenteel?
Wat doet ie voor soort werk en is het een optie om minder te werken of gewoon even een time out te nemen.

Zijn structuur valt dan wel weg, maar misschien kan ie dan wel tijd maken voor zijn issues en problematiek.

Mijn ervaring is dat als je zwaar depressief bent je niet kan werken en als je kan werken zou je ook misschien iedere dag kunnen douchen.

Maar ja, oordelen vanaf de zijlijn is lekker makkelijk en ik heb ook alleen maar deze reeks gelezen en heb je eerdere posts niet gezien

quote:

Op maandag 9 april 2018 20:13 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Dus dat werkt niet. Zoek een andere manier. Even niet helemaal helder, maar ging het om het bijhouden van je algemene stemming ofzo? Als dat het geval is, kan ik me voorstellen dat het zo -zo fysiek en aanwezig... WAAAACHTENDDDD een hele grote weerstand oproept. Eigenlijk gaat het dan ook ineens om een hele andere opdracht, dan de essentie. O GOD ER MOET IETS IN DAT SCHRIFTJE. Nee, die psycholoog wil gewoon weten hoe hij het leven ervaart, gemeten op verschillende punten in zijn week. Zijn antwoorden daarop geven haar info en aanknooppunten om op door te vragen, door te zoeken. Zij weet het namelijk ook niet. Net zo min als zij. Daar moeten ze samen naar zoeken.

Ik vind niet dat je als partner de (ondersteunende) hulpverlener moet willen zijn, maar in de praktijk ben je toch het meest aanwezige punt in iemands leven. Wat nou als jij hem een aantal keer benoemt op iets wat stemmingsverhogend is. LIKEERMAGERDWTFEENLOSLOPENDEKANGHASKANWHAAAAAROLLERCOPTERZOOOOMGGGGGGGGEINZ!!!!! "Heee schatje, dit is nou wel echt even zo'n momentje dat net iets beter is dan de rest he? Waarschijnlijk voel je je nog steeds depressief, maar was er wel heel even een momentje van lucht?" en de volgende keer wanneer jullie met dat kutschriftje zitten: "Heeee, je had het over die Snorlax weet je nog!"

Heel gek, maar als ik me heel gelukkig voel, is het depressieve gevoel echt heel onbegrijpelijk voor mij. Als ik depri ben, ben ik juist dat besef van geluk even kwijt. Heel soms sijpelt er wat door de grauwheid heen. Maar ja die wint altijd weer en dan ben je dat lichtpuntje ook zo weer vergeten. En dan zit je daar met dat grafschrift alleen maar te denken aan hoe kut je leven is en hoe zwaar alles is en dat dat schrift stinkt en die pen het niet doet en feitelijk het hele universum tegen je is en dat dat ook nooit meer goedkomt. Dan denk je niet meer aan die klotekutsnorlax. Tenzij je er wel weer even aan denkt want dan is het OMGSNORLAX, voor heel even weer.

Dus misschien kun jij hem meer gedurende de dag bij de opdracht betrokken houden. Hetzij impliciet, hetzij wat uitgesprokener: met hem door de dag heen te roepen WAJOOO KLEIN GELUKSMOMENT 1 VAN 3! Ofzo.

Maak het lichter ofzo? Die aanwezigheid op deze manier helpt hem blijkbaar niet.

quote:

Op maandag 9 april 2018 20:26 schreef Koettie het volgende:


Hij moest voor elk dagdeel iets opschrijven wat hij deed en daar dan een cijfer aan hangen. Stress want moest het dan gaan over wat hij deed en wat was dan 0 en wat is 10? Want ontbijten is wel oke maar het is geen zes want het is maar ontbijt maar ook geen onvoldoende perse want het is niet perse vervelend om te ontbijten maar ook niet leuk ofzo en... Zo gaat het dan. En het voelt voor hem ook echt als omg ik MOET iets opschrijven en straks is het niet goed genoeg of heb ik de opdracht niet goed begrepen en wat heeft het eigenlijk voor nut en hij heeft ook geen voorbeeld gegeven dus weet niet man.

Dat stemmingsverhogende doe ik sowieso, ook nav tips van de vorige therapie. Bijv gister was hij zenuwachtig voor vandaag dus zijn gaan wandelen en ergens gaan eten. Als ik dan iets zeg van joh, nu is wel even een fijn momentje, zo met die opkomende bloembollen. En dan heeft ie iets van hm ja. En als ik begin over het schrifje zegt hij emteen daar word ik toch niet gelukkig van??? Want het was wel even mooi maarja nu is het weer kut. Ik probeer het op het moment zelf, of juist in de avond onder het eten even bespreken van dat en dat was wel leuk of haha daar moest je om lachen. Maar hij weet dat het daarna in het schrifje moet en dan gaat ie weer piekeren en dan was het toc hniet meer zo leuk.

Dat niet hulpverlener zijn is een broos evenwicht want ik ben jawel.. hulpverlener/maatschappelijk werker. Nu ben ik dat niet in de relatie en ik ben ook heel erg niet zijn moeder maar soms vind ik dat wel lastig.

Ik heb soms bijna het idee dat hij er nu veel te diep inzit om 'al' bezig te zijn met CGT. Ben verder geen psych maar het lijkt mij veel fijner als je eerst een sessie of 3,4 over je shit kan praten en uitleggen wat je dwars zit zodat het iig uit je systeem is en de behandelaar ook een grotere context heeft dan wanneer ie meteen dingen te doen geeft. s

quote:

Op maandag 9 april 2018 20:13 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Dus dat werkt niet. Zoek een andere manier. Even niet helemaal helder, maar ging het om het bijhouden van je algemene stemming ofzo? Als dat het geval is, kan ik me voorstellen dat het zo -zo fysiek en aanwezig... WAAAACHTENDDDD een hele grote weerstand oproept. Eigenlijk gaat het dan ook ineens om een hele andere opdracht, dan de essentie. O GOD ER MOET IETS IN DAT SCHRIFTJE. Nee, die psycholoog wil gewoon weten hoe hij het leven ervaart, gemeten op verschillende punten in zijn week. Zijn antwoorden daarop geven haar info en aanknooppunten om op door te vragen, door te zoeken. Zij weet het namelijk ook niet. Net zo min als zij. Daar moeten ze samen naar zoeken.

Ik vind niet dat je als partner de (ondersteunende) hulpverlener moet willen zijn, maar in de praktijk ben je toch het meest aanwezige punt in iemands leven. Wat nou als jij hem een aantal keer benoemt op iets wat stemmingsverhogend is. LIKEERMAGERDWTFEENLOSLOPENDEKANGHASKANWHAAAAAROLLERCOPTERZOOOOMGGGGGGGGEINZ!!!!! "Heee schatje, dit is nou wel echt even zo'n momentje dat net iets beter is dan de rest he? Waarschijnlijk voel je je nog steeds depressief, maar was er wel heel even een momentje van lucht?" en de volgende keer wanneer jullie met dat kutschriftje zitten: "Heeee, je had het over die Snorlax weet je nog!"

Heel gek, maar als ik me heel gelukkig voel, is het depressieve gevoel echt heel onbegrijpelijk voor mij. Als ik depri ben, ben ik juist dat besef van geluk even kwijt. Heel soms sijpelt er wat door de grauwheid heen. Maar ja die wint altijd weer en dan ben je dat lichtpuntje ook zo weer vergeten. En dan zit je daar met dat grafschrift alleen maar te denken aan hoe kut je leven is en hoe zwaar alles is en dat dat schrift stinkt en die pen het niet doet en feitelijk het hele universum tegen je is en dat dat ook nooit meer goedkomt. Dan denk je niet meer aan die klotekutsnorlax. Tenzij je er wel weer even aan denkt want dan is het OMGSNORLAX, voor heel even weer.

Dus misschien kun jij hem meer gedurende de dag bij de opdracht betrokken houden. Hetzij impliciet, hetzij wat uitgesprokener: met hem door de dag heen te roepen WAJOOO KLEIN GELUKSMOMENT 1 VAN 3! Ofzo.

Maak het lichter ofzo? Die aanwezigheid op deze manier helpt hem blijkbaar niet.

quote:

Op maandag 9 april 2018 20:35 schreef DancingPhoebe het volgende:
Voor therapie om te werken, moet je met je billen bloot. Ook al heb je geen perfecte billen. Je moet ze toch laten zien. Dus het maar niet doen, omdat je denkt dat dat wat je wel kunt het therapie-equivalent van een puistige reet is, dat werkt dus niet.

quote:

Op maandag 9 april 2018 20:33 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Ja maar doh, dat gesprek dat jullie hebben, dat is je antwoord al. Dat moet in dat schriftje.

quote:

Op maandag 9 april 2018 20:35 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

En het helpt je zelf denk ik ook niet Koettie om zo dicht betrokken te zijn. No offence. Je schreef, het is zo kut dat hij een zombie is na deze afspraak. De afspraak was vandaag. Dat soort dingen zijn toch gebeuren met mensen na afspraken bij therapeuten? Misschien kun je de volgende keer een paar uur daarna gewoon ff wat anders gaan doen ofzo? Zodat jullie het er wel even over kunnen hebben als dat gewenst is maar dat je daarna alle twee even je eigen gang gaat?

En over die geluksmomenten die hierboven beschreven worden en het aangeven wat je nodig hebt. Voor mij ineen combinatie van depressie, trauma, angst en falen zijn die dingen niet te voelen. Als iemand anders die dingen dan wel denkt te zien of te herkennen terwijl ik het niet doe roept het alleen maar meer angst op bij mij om “verkeerd te leven” Of ik voel me onbegrepen of leeg omdat ik er niks bij voelde. Ik zou dat dan ook zeker niet met één van mijn naasten delen.

quote:

Op maandag 9 april 2018 20:26 schreef Koettie het volgende:

[..]

Hij werkt juist voor structuur. (toch beetje dat autistische ) Bij de vorige depressie heeft dat hem er echt doorheen getrokken. Nu is er echter gedoe dus dat geeft veel frustratie. Hele dagen thuis zitten wil hij niet en het lijkt mij eigenlijk ook niet handig. Ik ben bang dat hij de hele dag gaat piekeren, net als hoe het in het weekend gaat. Dan is het prima als we even wandelen oid maar als ik terug kom van werken zit hij weer als een zombie op de bank na te denken over dingen. Vooral omdat hij verder geen sport of hobbys heeft waar hij voor naar buiten

quote:

Op maandag 9 april 2018 20:45 schreef Droopie het volgende:

[..]

werken kan je ook prima gebruiken als excuus om niet aan je eigen problemen te denken (en daarmee ook denken of bijdragen aan een oplossing)

therapie hoort altijd op de eerste plaats te komen vind ik en als je een zombie bent prive, en werk is daar mede debet aan.. zou je vriend zich achter de oren moeten krabben wat onder aan de streep gezond voor hem is

verder alles wat dancingphoebe zegt

quote:

Op maandag 9 april 2018 20:40 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Ik denk dat je deze tekst kunt verkopen.

quote:

Op maandag 9 april 2018 20:51 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Op zo'n grote 90x90 tuintegel?

quote:

Op maandag 9 april 2018 21:03 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Ik dacht meer aan vastleggen en royalties over vragen therapieboeken en zulks.

Maar als jij een tuintegel wil ook best, ik weet nog wel wat leuke groepsruimtes waar ie niet zou misstaan

quote:

Op maandag 9 april 2018 20:41 schreef Koettie het volgende:

[..]

Dat weet ik, maar hij schrijf het niet in het schriftje.

quote:

Op maandag 9 april 2018 21:37 schreef Koettie het volgende:
Dat heb ik een paar keer gedaan, maar dat mocht niet blijkbaar. Want dat heeft ie meegenomen vanmorgen.

quote:

Op maandag 9 april 2018 21:39 schreef aeque het volgende:

[..]

Is ook niet zo heel raar aangezien het vooral bedoeld is om jezelf een inzicht te geven van je eigen handelingen en gedachte daarbij.

En nu ga ik weer even verder met mijn eigen huiswerk.

quote:

Op maandag 9 april 2018 21:39 schreef DancingPhoebe het volgende:
Oh wauw, dat is dan wel weer apart

Al kán ik me ook voorstellen dat het een beetje meer te maken heeft moet hoe het gesprek verlopen is dan het daadwerkelijke feit dat jij dingen hebt opgeschreven?

quote:

Op maandag 9 april 2018 21:40 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Ja sowieso, maar iets is dan nog altijd een beter uitgangspunt dan helemaal niets. Dan werk je naar dat zelf opschrijven toe, toch?

quote:

Op maandag 9 april 2018 21:42 schreef Koettie het volgende:

[..]

Geen idee. Vind 't lastig want kan wel herhalen wat vriend zei maar doe heeft z'n donderbui bril op natuurlijk.

quote:

Op maandag 9 april 2018 21:49 schreef Koettie het volgende:
Of tenminste, ik bedoel meegaan naar een afspraak. Contact weet ik niet.

quote:

Op maandag 9 april 2018 21:49 schreef Koettie het volgende:
Of tenminste, ik bedoel meegaan naar een afspraak. Contact weet ik niet.

quote:

Op maandag 9 april 2018 18:49 schreef Koettie het volgende:

[..]

Haarlem eo. En bellen al gedaan, er zijn overal giga wachtrijen. Logisch maarja, zes weken zonder is gewoon te lang op dit moment.

[..]

Die huisarts denkt ook niet met ons mee. Tenminste, voel me echt helemaal niet gesteund what so ever. De POH is die psych bij de huisarts toch? Daar is hij vorige keer geweest en die vrouw was constant te laat, trok verkeerde conclusies en was regelmatig haar papieren kwijt..

Bij Psyq zijn we ook eerder geweest en eigenlijk ook niet zo tevreden over, die pakte echt nul door en toen hij eenmaal niet meer dood wilde was het nou je wil niet meer dood, we sluiten het af doeiiii. Terwijl er nooit eens verder gekeken wordt naar de onderliggende dingen.

Weet nu niet wat handig is, huisarts weer bellen? Of zelf PsyQ benaderen, met een doorverwijzing naar een compleet andere instantie die dus al 'ingezet' is bij zijn huidige psych (geen idee of dat kan/mag). Of nog een andere zoeken maar weet niet waar ik moet zoeken, de wachtrijen zijn op z'n kortst 6/8 weken.

De diagnose van de psych nu is een milde depressie.

quote:

Op dinsdag 10 april 2018 01:33 schreef Koettie het volgende:
Ik kende het niet magnetronkoffie. Werkt niet hier in de stad en hele andere doelgroep. Ziet er interessant uit! Morgen even bellen, dank je wel voor de tip

quote:

Op dinsdag 10 april 2018 12:09 schreef aeque het volgende:
Maar het was toch nog niet helemaal zeker dat hij autisme heeft? Of heb ik dat verkeerd begrepen?

quote:

Op maandag 9 april 2018 20:26 schreef Koettie het volgende:

Hij moest voor elk dagdeel iets opschrijven wat hij deed en daar dan een cijfer aan hangen. Stress want moest het dan gaan over wat hij deed en wat was dan 0 en wat is 10? Want ontbijten is wel oke maar het is geen zes want het is maar ontbijt maar ook geen onvoldoende perse want het is niet perse vervelend om te ontbijten maar ook niet leuk ofzo en... Zo gaat het dan. En het voelt voor hem ook echt als omg ik MOET iets opschrijven en straks is het niet goed genoeg of heb ik de opdracht niet goed begrepen en wat heeft het eigenlijk voor nut en hij heeft ook geen voorbeeld gegeven dus weet niet man.

quote:

Op dinsdag 10 april 2018 20:45 schreef Nijna het volgende:

[..]

Hij heeft pdd-nos schrijf je.
Mijn eerste vraag, zeker als ik dikgedrukte bovenstaande lees... is de opdracht duidelijk genoeg voor hem?
Wat is 0 en wat is 10... lastig uit te leggen en veel mensen kunnen zich er uiteindelijk wel een voorstelling bij maken. Maar dat kan wel moeilijk zijn voor iemand met autisme.
Misschien is de opdracht te open voor hem, ik weet ook niet hoe dat concreter te maken.
Maar als je niet goed weet hoe/wat/waar te beginnen dan is het ook niet zo gek dat het niet lukt.

Geen idee of het ergens op slaat, maar voorbeeld... in de hoop dat dat iets duidelijker maakt:
Gooi iemand een zwemband toe en roep zwem daar naartoe. Zeg dat hij iets met zijn armen en benen moet doen en als hij dan kopje onder gaat of niet vooruit komt dan blijf je herhalen dat hij iets met zijn armen en benen moet doen. Dat hij naar die zwemband moet.
Hij weet niet hoe te zwemmen en behalve dat hij naar die zwemband toe moet, heeft hij geen idee hoe het te gebruiken. Waar begin je dan?
En als ze dan gaan zeggen: je wilt het niet eens, want je probeert niet. Maar je weet niet eens hoe je het moet doen...

Ik krijg de indruk uit je schrijfsels dat hij op zich wel wil. Misschien klikt het niet met deze persoon, dat kan ook nog.
En ik snap niet zo goed waarom jij niet mee zou mogen terwijl (als ik het goed lees) je vriend dat wel prettig zou vinden en jij ook...

Sterkte in elk geval

quote:

Op dinsdag 10 april 2018 21:28 schreef Koettie het volgende:

[..]

Ja weet niet. Hij geeft aan dat hij het idee wel begrijpt maar het vreemd vindt want bijv in de tuin zitten is wel fijn dus een 7 an sich. Maar hij wordt er niet blijer van dus hoezo is het dan een zeven? Denk dat dat gewoon paniek oproept, dat zie ik ook. Gister hebben we het samen ingevuld. Ik roep een paar dingen en hij kiest dan welke er opgeschreven worden. Dan maar even zo. Ik snap dat eigenlijk ook niet zo goed.

quote:

Op vrijdag 13 april 2018 16:26 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

De enige hulpverlener die me goed kent is mijn psycholoog. Als ik contact had met maatschappelijk werk had ik zo iemand wel gevraagd.

Er zijn in mijn omgeving niet veel mensen die inhoudelijk op de hoogte zijn, de tijd/energie hebben om mee te gaan en die ik zelf graag zou willen meenemen.

quote:

Op zaterdag 14 april 2018 00:23 schreef aeque het volgende:
Zeau, even niks negatief van mijn kant, maar juist positief.

Vanavond een enorme stap genomen met het doen van iets waar ik sowieso een grote angst voor had en daarom ook al maanden misschien wel jaren niet meer had gedaan.

En dat voelt enorm goed. Beter nog zelfs, ik ben zowaar een keer trots op mijzelf en dat voelt al helemaal verdomd goed!!!

quote:

Op zaterdag 14 april 2018 01:35 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik zou het zelf het fijnst vinden als die persoon weet wat ik wil vertellen. En dus ook mogelijk aanvult. Hoewel er intern vanalles gebeurt is dat vaak niet zo zichtbaar bij mij. Ik vergeet wel eens dingen, zo ook bij dit gesprek. Maar omdat ik redelijk goed uit mijn woorden kwam kan wel het idee rijzen dat ik juist heel scherp was.

Qua emotionele steun weet ik het niet zo goed of ik dat wil. Alsin, ik vind het niet fijn als ik een serieus gesprek probeer te voeren en iemand me heel erg gaat troosten als het even veel is. Dan gaat mijn aandacht daar naartoe en vergeet ik wat ik wilde zeggen.

Nu gaat de uwv arts informatie opvragen bij mijn psycholoog. En zij bespreekt wat ze deelt eerst met mij. Ik wil dat dinsdag even bespreken met haar, mogelijk kan zij ook dingen die ik nu vergat te vertellen nog benoemen.

quote:

Op zondag 15 april 2018 04:09 schreef Melancholia_war het volgende:
Wat kan een depressie soms toch zo ongemerkt een verlammende werking hebben.

quote:

Op zaterdag 14 april 2018 01:35 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik zou het zelf het fijnst vinden als die persoon weet wat ik wil vertellen. En dus ook mogelijk aanvult. Hoewel er intern vanalles gebeurt is dat vaak niet zo zichtbaar bij mij. Ik vergeet wel eens dingen, zo ook bij dit gesprek. Maar omdat ik redelijk goed uit mijn woorden kwam kan wel het idee rijzen dat ik juist heel scherp was.

Qua emotionele steun weet ik het niet zo goed of ik dat wil. Alsin, ik vind het niet fijn als ik een serieus gesprek probeer te voeren en iemand me heel erg gaat troosten als het even veel is. Dan gaat mijn aandacht daar naartoe en vergeet ik wat ik wilde zeggen.

Nu gaat de uwv arts informatie opvragen bij mijn psycholoog. En zij bespreekt wat ze deelt eerst met mij. Ik wil dat dinsdag even bespreken met haar, mogelijk kan zij ook dingen die ik nu vergat te vertellen nog benoemen.

quote:

Op zondag 15 april 2018 04:09 schreef Melancholia_war het volgende:
Wat kan een depressie soms toch zo ongemerkt een verlammende werking hebben.

quote:

Op dinsdag 17 april 2018 13:18 schreef aeque het volgende:
Na een oke tot goed weekend, hebben gisteren mijn depressie, zelfvertrouwen en angsten een flinke knauw gehad. Ik wil niet helemaal in de details treden maar het komt erop neer dat de allerlaatste persoon die dichtbij mij stond en ik lief en leed mee heb gedeeld, besloten heeft om helemaal geen contact en geen vriendschap meer te hebben.
Voor een gedeelte snap ik het wel, ik kan veel van zo iemand vragen. Maar aan de andere kant was het ook prima geweest als diegene had gezegd het allemaal even op een lager pitje te zetten. Ik kom niet uit een ei en diegene heeft ook gewoon een eigen leven. Alleen als dan zelfs af en toe een appje sturen al niet meer mogelijk is ga je jezelf toch afvragen of je wel goed genoeg bent en er wel echt om je gegeven werd.

quote:

Waar ik mij nu vooral zorgen over maak en redelijk somber door wordt en lichtelijk overstuur is het feit dat er nu niemand meer is waar ik even bij terecht kan. Niet zozeer met mijn psychische problemen maar andere praktische zaken, zoals een 2e mening als je iets moet beslissen. Of dat je even lekker bezig bent geweest met dingen waar je eerder angstig voor was. Om gewoon dingen te bespreken zoals beste vrienden dat doen.

quote:

Vandaag wel de beslissing genomen om aan de bel te trekken bij mijn behandelaar. Had ik in het verleden niet zo snel gedaan. Zodat ze in ieder geval weten dat het niet goed gaat. Met name omdat ik bang ben voor mijn eigen gedachtegang en welke richting die op kan gaan.

Sorry voor de lap tekst. Moest het even van mij afschrijven.

quote:

Op dinsdag 17 april 2018 18:22 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Naast het forum hier, zou je irl eventueel ook kunnen kijken naar een maatjes- of buddyproject.

quote:

maar sluit contact met ouderen ook niet uit. Daar kunnen misschien ook leuke contacten tussen zitten, waar je juist door het leeftijdsverschil weer een andere blik op dingen kan krijgen.

^{(Scary Mary dus ).}

quote:

Op vrijdag 20 april 2018 21:32 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Pfoe, kom net thuis en de brief van het uwv van de arts ligt er. Ik moet er even voor gaan zitten met iemand met verstand van zaken want ik vind het lastig in te schatten.

Er staat een redelijk lange lijst met beperkingen in, met namr op gebied van concentratie, en siciaal functioneren maar ook dat ik met de beperkingen maximaal 30 uur per week zou mogen werken.

En dat geeft wel even stress, want ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik dat zou moeten volhouden. Zelfs als ik dit bij mijn vrijwilligerswerk zou doen dan zou ik denk ik omvallen. Sowieso heb ik echt minimaal een dag nodig om bij te komen na een therapiesessie.

En dan zou ik in de overige 4 dagen 30 uur moeten maken. Terwijl ik nu na 3 uur eerst echt even moet gaan zitten en bijkomen voor ik naar huis ga. En dan houdt ik er al rekening mee dat ik geen puf meer heb om te koken door daar vast warm te eten. Brrr zeg. Mag ik dan de rekening voor t avondeten ook doorsturen naar UWV?

Nu maar even op zoek naar wat advies over hoe ik dit allemaal moet zien. Ik wil in elk geval aan de bedrijfsarts nog laten weten dat ik na 3 uur echt op ben, en daar hebben we het ook helemaal niet over gehad. In de brief staat ook dat alles besproken is maar ik heb van de bedrijfsarts niets gehoord van de urenbeperking.

Pff maar even proberen te ontspannen en mijn hoofd rustig te krijgen zodat ik genoeg rust heb om hulp te zoeken.

quote:

Op zondag 22 april 2018 14:20 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Komt hopelijk goed. Mijn ouders kennen een arbeidsdeskundige die voor een verzekeringsmaatschappij werkt en beoordeelt wat mensen wel en niet kunnen. Zij gaan vragen of hij me wil helpen die brief goed te interpreteren.

Tot nu toe gaat t oke, geen paniek of op hol geslagen gedachten maar een 'normale' spanning en het zelfvertrouwen dat ik goed voor mezelf kan opkomen.

quote:

Op maandag 23 april 2018 15:00 schreef cafpow het volgende:
* cafpow meld zich

Na een aantal jaar redelijk gefunctioneerd te hebben is recentelijk alles weer fout gegaan, en zijn meerdere angsten, onzekerheden en twijfels heel erg sterk naar voren gekomen, waarover ik maar blijf piekeren.

Daarom kom ik hier meeschrijven, aangezien ik mijn verhaal bijna nergens kwijt kan en een stukje herkenning is toch fijn. Details laat ik liever achterwege i.v.m. herkenbaarheid.

Pasgeleden heb ik een intake gehad aan de hand van welke momenteel een behandelplan wordt opgesteld. Er zijn 4 kernproblemen die aangepakt zullen worden d.m.v. o.a. cognitieve gedragsterapie.
Van deze kernpunten is er 1 punt dat ik snel en heel hard wil aanpakken, omdat als ik die aanpak ik denk weer redelijk te kunnen functioneren en aan een vaste daginvulling zoals vrijwillegerswerk of een echte baan kan gaan denken.
Momenteel zit ik namelijk thuis en ben heel erg onstabiel en het niet hebben van een vaste daginvulling helpt niet echt. Dit omdat één van issues piekeren is..

quote:

medicatie wil ik niet aan beginnen, aangezien het innemen van medicatie meer angst produceert. Ik heb wel een aantal pilletjes meegekregen voor als het op bepaald moment echt helemaal niet gaat, maar die laat ik zo lang mogelijk in een lade liggen.

quote:

Op maandag 23 april 2018 15:58 schreef magnetronkoffie het volgende:
Is piekeren 1 van de kernproblemen waar je 't over had?
Waarover pieker je? Ik heb zelf 't idee dat 't piekeren op zich niet een probleem is, maar eerder een gevolg van een probleem waarvoor je geen oplossing ziet. Zorgen kunnen ook piekeren veroorzaken.

Zou je wat meer kunnen vertellen over je situatie? Dingen zoals (schatting van) leeftijd, thuiswonend/zelfstandig wonend, wel/geen partner, eventuele diagnoses en wat geschiedenis kunnen helpen, ik vind 't lastig hier iets van te kunnen zeggen, juist omdat je het (begrijpelijkerwijze) vaag hebt gelaten.

quote:

Op maandag 23 april 2018 15:58 schreef magnetronkoffie het volgende:
Mag ik weten om wat voor medicatie dit ging?
Die pillen in dat laatje zijn zeg maar je noodrem? Verstandig dat je ze niet meteen als snoepjes gebruikt of zo.

Ik wens je in elk geval veel sterkte. Ik kan begrijpen waarom je liever niet aan medicatie begint. Ik heb zelf een voorkeur voor zo min mogelijk medicatie gebruiken, maar zal wel medicatie gebruiken als ik denk dat 't me helpt. 't heeft me wel door een moeilijke fase heen geholpen.

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 10:48 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Dus, 1. het gaat goed met mij, keeping my cool rondom de uwv situatie!
2. ik sprak mijn psycholoog vandaag, die wilde de brief die ze uwv gaat sturen even doornemen en mijn akkoord. Nu ik de brief van de uwv arts met haar bevindingen al heb, blijkt dus dat die haar bevindingen niet meegenomen heeft.

Vanmiddag ga ik in elk geval mijn eigen eerdere bevindingen en daarbij het verzoek de brief van mijn psycholoog mee te nemen in de bevindingen in een brief zetten en die naar uwv sturen.

In de brief van de psycholoog stonden trouwens een aantal diagnoses. O.a. ptss, wat ik eigenlijk al dacht. Het voelt als een soort erkenning, zie je wel ik ben niet gek. Toen durfde ik ook te vertellen dat ik heel lang bang ben geweest dat ik borderline had, een beetje cru maar dat is lang mijn schrikbeeld geweest. Mijn psycholoog gaf meteen aan dat dat niet zo is, dat ze het wel snapte maar mijn klachten bij lange na niet zo ernstig zijn en ik veel kenmerken ook niet heb. Pfoe. Roerige tijden zo. Maar ik heb de poot erop! Ik kan dit!

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 19:50 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Echt goed voel ik me niet, ik voel me vooral sterk genoeg om dit aan te kunnen en waar ik invloed heb die uit te oefenen. Het is een behoorlijke vooruitgang inderdaad.

Wat ben je goed bezig! Mijn ervaring is dat kleinere angsten best goed te behapstukken zijn door even te gaan zitten en er rustig over na te denken om uit te vinden waar je nu eigenlijk bang voor bent en te checken of dat reëel is.

Bij grotere angsten voelt dat als een soort pleister op een open beenbreuk. Als dat soort angsten bij mij optreedt (bepaald stuk trauma), dan krijg ik een fysieke stressreactie die zo heftig kan worden dat ik ineens mentaal soort van afgeschermd wordt van de wereld. Om deze angsten tot rust te brengen heb ik psychische hulp en ik kom daar ook niet aan zonder begeleiding.

Wanneer het opspeelt en teveel wordt heb ik een aantal dingen die ik doe. 1. even terugtrekken uit de buitenwereld zodat ik door externe zaken niet erger uit balans raak. 2. bespreken met vertrouwde mensen via whatsapp, of vragen om even te kunnen bellen. 3. oxazepam erin en tot rust komen. 4. bij eerst volgend gesprek bespreken met mijn psycholoog om die angst aan te pakken.

Ik weet natuurlijk niet hoe extreem je angst is, maar soms is het beter te wachten met aanpakken tot je een hulpverlener hebt met verstand van zaken die je er doorheen helpt op een goede manier. Heb jij een 'zelfbehoud' plan om in elk geval zolang je het niet onder controle hebt jezelf wat te beschermen?

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 19:50 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

*knip*

quote:

Op woensdag 25 april 2018 10:09 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Herkenbaar! Contact met uwv kan zo invasief voelen. Heb je concrete afspraken gekregen over weer aan het werk gaan?

quote:

Op woensdag 25 april 2018 10:41 schreef aeque het volgende:

[..]

Niet echt (heb overigens ook geen contact met het UWV daarvoor). Alleen dat ik voor aanstaande dinsdag nog even contact opneem om aan te geven of ik een re-integratiebureau een goed idee vind.

Als je het mij vraagt ben ik er ook nog lang niet aan toe, misschien heel licht vrijwilligerswerk. Maar ook dat zie ik eigenlijk op het moment niet zitten, ik ben de afgelopen dagen meer bezig met de gedachte: 'waarom doe ik het allemaal nog en het heeft allemaal geen zin meer'. Op je ziel getrapt worden door iemand die zei dat ze om je geeft doet toch iets meer pijn dan gedacht, zeker als diegene gewoon vrolijk verder gaat met haar leven en er niet eens naar omkijkt.

quote:

Op woensdag 25 april 2018 13:15 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Dit is wel iets om in overweging te nemen in het geval dat de stress me echt teveel wordt.

Op zich durf ik het wel aan alleen te gaan, een extra paar ogen en oren zou fijn zijn maar om alleen daarvoor een organisatie als MEE in te schakelen vind ik wat ver gaan.

Ik heb verder ook veel aan mijn psycholoog die ook meedenkt bij praktische situaties. Ik heb morgen fysiotherapie omdat mijn nek en schouders zo vastzitten dat een zenuw afgekneld wordt. Maar aanraking is wel een van mijn knopjes, en ze dacht heel fijn mee in hoe ik de fysiotherapeut kan uitleggen dat ik hier last van heb en op welke punten hij me kan helpen om bij mezelf te blijven. En dat als ik me niet goed voel ik mag vragen om een andere, nu ook al kan hij daar niks aan doen in mijn hoofd zijn geslacht en leeftijd meespelen in mijn knopje.

quote:

Op woensdag 25 april 2018 17:57 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik zou vragen over het boek even opschrijven en met je psycholoog bespreken. Het is prima als je daar vragen over hebt.

Ik heb er ook moeite mee om de rust te bewaren als ik ergens nerveus over ben. Dan zoek ik echt rusteloos naar afleiding en moet ik ook bezig blijven. Ik heb een idle game die me helpt, projecteer ik daar de rusteloosheid op terwijl ik wel rustig kan zitten.

quote:

Op woensdag 25 april 2018 23:21 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Ik heb vandaag een goed gesprek met mijn zus gehad, zij is overheidsjurist en heeft me advies gegeven over hoe de situatie met het uwv het beste in te steken. Dat was erg fijn, ik heb nu een paar concrete handvaten om hier in te gaan.

Tip 1 was om nu al een iemand met kennis van zaken in te schakelen om mee te kijken. Morgen ga ik bellen met MEE in mijn stad om om hulp te vragen.

Tip 2 was om waar mogelijk in gesprek te gaan, en te blijven, maar zodra het teveel wordt de persoon uit tip 1. ertussen te schuiven om ervoor te zorgen dat er geen genante situaties ontstaan. A.k.a. dat ik ontplof / implodeer door de stress en dingen doe die niet handig zijn.

Ook gaf ze aan dat het goed kan dat de arts me overschat omdat ik best intelligent ben en daarnaast me verbaal heel goed kan uitdrukken. Mensen zien niet hoe het bij mij van binnen werkt en dat werkt tegen me.

Pff... beetje minder spanning nu. Morgen maar weer een stapje zetten om hulp te organiseren.

quote:

Op woensdag 25 april 2018 23:15 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Ik heb jaren in mijn hoofd geleefd, en met hulp van een therapeut geleerd weer te gaan voelen. Pas nadat zij me geholpen had om woorden te geven aan wat ik begon te voelen kon ik het oproepen en gaan vertellen wat er allemaal in mij gebeurde.

quote:

Op woensdag 25 april 2018 23:21 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Ik heb vandaag een goed gesprek met mijn zus gehad, zij is overheidsjurist en heeft me advies gegeven over hoe de situatie met het uwv het beste in te steken. Dat was erg fijn, ik heb nu een paar concrete handvaten om hier in te gaan.

Tip 1 was om nu al een iemand met kennis van zaken in te schakelen om mee te kijken. Morgen ga ik bellen met MEE in mijn stad om om hulp te vragen.

Tip 2 was om waar mogelijk in gesprek te gaan, en te blijven, maar zodra het teveel wordt de persoon uit tip 1. ertussen te schuiven om ervoor te zorgen dat er geen genante situaties ontstaan. A.k.a. dat ik ontplof / implodeer door de stress en dingen doe die niet handig zijn.

Ook gaf ze aan dat het goed kan dat de arts me overschat omdat ik best intelligent ben en daarnaast me verbaal heel goed kan uitdrukken. Mensen zien niet hoe het bij mij van binnen werkt en dat werkt tegen me.

Pff... beetje minder spanning nu. Morgen maar weer een stapje zetten om hulp te organiseren.

quote:

Op donderdag 26 april 2018 07:37 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Misschien een gekke opmerking, maar waarom laat je het verdriet er niet uitkomen? Het is nergens verboden om verdrietig te zijn. Juist het het ertegen vechten lijkt me zorgen dat het blijft zitten en je verdrietig blijft.

quote:

Op woensdag 25 april 2018 11:21 schreef Scary_Mary het volgende:
Bedankt MK

[..]

Je behandelaar mag niet voor het UWV bepalen in hoeverre je geschikt bent voor werk, maar die kan wel meebeoordelen over je totale belastingsplaatje en je mogelijkheden hoe hier best mee om te kunnen gaan atm. Daar kan ook een risico-analyse bijhoren, wat je valkuilen zijn, hoe die en je grenzen te erkennen en bijbehorende copingstrategies. Nu zijn dat dingen waar een reïntegratiebedrijf zich ook mee bezig houdt en dat hoeft niet per se meteen in de vorm van vrijwilligerswerk doen. Je zou ook in een traject met zo een bureau kunnen komen waarbij je in eerste instantie begeleiding krijgt in de vorm van resocialisatie en zo iemand dan meer met je meeloopt en meedenkt hoe je bepaalde dingen aan zou kunnen pakken. Dan zou het meer in een verlengde van je huidige behandeling kunnen liggen en dus niet meteen aan een baantje van x uur moeten aanpakken.
Voordat je ja zegt tegen zo een traject kun je misschien eerst eens in gesprek met zo iemand, wat ze voor je kunnen betekenen en hoe ze/jullie met bepaalde dingen om kunnen gaan. Ik meen dat ze tegenwoordig op basis van postcodegebieden werken en je op basis daarvan een beperkte keuze voorgeschoteld kan krijgen. Vraag naar de verschillen tussen de bureau's onderling en hoe er om wordt gegaan indien het niet klikt enzo.
Dus ipv een gevoelsmatige dikke nee, kijken naar de mogelijkheden van wat het wel zou kunnen bieden voor je. Dat kan je naast meer inzicht krijgen, ook iets meer machtiger kunnen laten voelen, dat je niet aan de goden overgeleverd bent. Bonuspunten dat het meewerkender overkomt naar het UWV.

Bespreek het eerst met je behandelaar zou ik zeggen, sowieso wat voor gevoelens zo een vraag bij je oproept. Verder zou je ook eens kunnen kijken naar een Stichting als MEE. Wellicht kunnen zij je bijstaan, door bijvoorbeeld wat praktischer met je mee te denken en eventueel mee te gaan naar UWV-gesprekken ofzo. Een extra stel oren bij zulke gesprekken kan echt heel fijn zijn, zeker als ze beroepsmatig vaker met zulke bijltjes gehakt hebben.
Misschien ook iets voor Mevrouw voor jou?

En sterkte allemaal

quote:

Op donderdag 26 april 2018 17:25 schreef aeque het volgende:
Mooie docu:

ZO VOELT EEN ANGSTSTOORNIS

quote:

Op donderdag 26 april 2018 20:01 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
at het je lukt om die angsten wat te verminderen. Maar je bent goed op weg

quote:

Op donderdag 26 april 2018 20:03 schreef cafpow het volgende:

[..]

Enorm heftig om dit zo te zien. En vooral hoe ingrijpend het voor deze persoon is. En dan ben ik maar blij dat ik ook wel angst heb, maar één echte specifieke.

Het mijne lijkt niks vergeleken met dit. Want tijdens de angst blijf ik toch rationeel en besef ik dat het angst is en gaat me niet overheersen.
Terwijl hier de angst echt het hele leven domineert.

quote:

Op donderdag 26 april 2018 21:00 schreef aeque het volgende:

[..]

Wat dat betreft zit ik er zelf zo'n beetje tussen in. Een aantal dingen herkende ik heel goed, vooral het naar buiten gaan. Al heeft het bij mij een andere reden dan alleen het naar buiten gaan. Waar ik zelf nogal bij bleef hangen en wat hard aankwam was het gedeelte met zijn zus en vriendin die hem ondersteunen. Dat is iets waar ik enorm tegenaan loop bij het aangaan van die angsten omdat ik alles alleen moet doen.
Wat mij enorm opviel aan het geheel was dat hij het er zeker moeilijk mee had, maar niet somber in het leven staat. Dat vind ik dan wel weer behoorlijk knap, vraag mij toch af waar dat aan ligt.

quote:

Op donderdag 26 april 2018 21:10 schreef Elvi het volgende:

[..]

Ik vond zn vriendin juist heel hard overkomen niet echt ondersteunend in het geheel. Alsof hij een kind was dat tot last was. Dan vind ik zn zus juist veel liever daarin.

Ik heb zelf een gegeneraliseerde angststoornis, en ik denk dat dat anders is dan wat hij ervaarde? Of bij mij uit het zich anders in ieder geval Bij mij zie je het niet. Hij was aan het hyperventileren, zei ook dat hij een paniekaanval had, was erg bezig met zn hart. Ik sla totaal dicht Als ik het ook fysiek laat zien dan is er echt al een hele tijd overheen gegaan en dan kan ik niet meer.

quote:

Op donderdag 26 april 2018 21:10 schreef Elvi het volgende:

[..]

Ik vond zn vriendin juist heel hard overkomen niet echt ondersteunend in het geheel. Alsof hij een kind was dat tot last was. Dan vind ik zn zus juist veel liever daarin.

Ik heb zelf een gegeneraliseerde angststoornis, en ik denk dat dat anders is dan wat hij ervaarde? Of bij mij uit het zich anders in ieder geval Bij mij zie je het niet. Hij was aan het hyperventileren, zei ook dat hij een paniekaanval had, was erg bezig met zn hart. Ik sla totaal dicht Als ik het ook fysiek laat zien dan is er echt al een hele tijd overheen gegaan en dan kan ik niet meer.

quote:

Op vrijdag 27 april 2018 00:29 schreef aeque het volgende:

[..]

Hij leeft dan ook niet met zijn zus samen. Maar ik vond het optreden van zijn vriendin juist goed. Misschien inderdaad af en toe wat hard maar volgens mij weet ze heel goed wanneer ze wat harder/strenger kan zijn en wanneer ze beter kan ondersteunen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op vrijdag 27 april 2018 23:02 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Deze week was enorm stressvol, maar geen paniekaanvallen waarvoor

Maar ik had wel iets geks. Ik sliep slecht en eergisteren had ik mn vrijwilligerswerk afgezegd, wekker uit en slapen. Dacht ik, want ik hoorde n paar minuten later mn wekker weer afgaan.

Dus ik n beetje narrig van heb ik t stomme ding niet uitgezet. Kijk op mn telefoon, gaat niet af. Oke, zal wel en ik draai me weer om.

Hoor ik toch weer de wekker afgaan. Dus ik luisteren, oren gespitst en ebt het geluid langzaam weg. Geluid weg, oke ik wil weer slapen maar zodra m'n focus van de wekker af is hoor ik m weer.

Ik heb geprobeerd erachter te komen of iemand in de buurt heel toevallig t zelfde deuntje had, het is echt een half orkest en valt op, maar elke keer dat ik me erop focuste was het weer weg en het klonk ook niet of het uit een andere kamer kwam.

Uiteindelijk stopte het en deed ik het voor dat moment af als de enorme stress en vermoeidheid door slecht slapen. Toen ik doorhad dat het niet echt was heb ik t maar gelaten, 'heb ik weer, kan ik bijslapen regelt mn hoofd ff een extra wekker die blijft afgaan'
het bleef nog even gebeuren en stopte toen.

Is dit normaal bij erge vermoeidheid of iets om even aan te stippen bij mijn psycholoog?
Ik heb vroeger wel eens een hallucinatie gehad door medicatie maar verder nooit zoiets. En ik had ook vrij snel door dat het niet echt was.

Is dit iets om wel ook ff met mijn psycholoog te bespreken? Gewpon voor de zekerheid? Ik denk eigenlijk niet echt dat er wat aan de hand is ofzo.

quote:

Op vrijdag 27 april 2018 23:30 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Nee ik vind t ook niet zo gek gezien de situatie. T was eigenlijk gewoon een beetje raar maar verder ook niet.

Ik zou me zorgen maken als het iets absurds was geweest of ik er lang over had gedaan om erachter te komen dat die wekker tussen mijn oren zat.

T is ook een beetje dat ik niet meteen slapende honden wakker wil maken a.k.a. dat de psych gaat denken dat ik psychotisch wordt ofzo.

quote:

Op vrijdag 27 april 2018 22:02 schreef Elvi het volgende:
Ik denk dat de reden waarom mijn paniekaanvallen niet te zien zijn, is dat ik zelden emoties laat zien Ik krop alles op. Ik heb ook niet echt mensen bij wie ik mn ei kwijt kan zeg maar. Soms sta ik wel op het punt om mn hart te luchten maar dan is er weer een stemmetje die zegt "doe maar niet, mensen kunnen hier niks mee, je stelt je aan, ze kunnen je met deze info pijn doen, je bent niemand en niks waard dus waarom zou je iets zeggen, het interesseert niemand, anderen hebben ergere problemen..." En hoe meer ik naar binnen keer hoe meer ik grijp naar een uitlaatklep die niet gezond is.

Hmmm ok ik twijfel of ik dit hier neer zal zetten maar misscien haal ik het straks wel weer weg Of een mod of whatever... Mensen die snel getriggerd zijn kunnen de spoiler beter niet openen en ik zou het fijn vinden als het ook in een quote wordt weggehaald .

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

En het stomme is, ik wéét ook hoe het allemaal zit, waar het vandaan komt, waar het mee te maken heeft, en hoe ik het kan doorbreken. In die zin heeft therapie voor mij geen zin meer. Er zijn geen inzichten die ik verder kan opdoen; ik moet nu de inzichten ook echt gaan gebruiken om tot verandering te komen. Het is nog steeds een work in progress

quote:

Op vrijdag 27 april 2018 23:30 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Nee ik vind t ook niet zo gek gezien de situatie. T was eigenlijk gewoon een beetje raar maar verder ook niet.

Ik zou me zorgen maken als het iets absurds was geweest of ik er lang over had gedaan om erachter te komen dat die wekker tussen mijn oren zat.

T is ook een beetje dat ik niet meteen slapende honden wakker wil maken a.k.a. dat de psych gaat denken dat ik psychotisch wordt ofzo.

quote:

Op dinsdag 1 mei 2018 16:18 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Ik heb fijn nieuws. Uwv heeft besloten dat ik nog een jaar in de ziektewet mag en dat er in dat jaar geen herkeuring plaatsvind. Kortgezegd, ik krijg nog een jaar om te herstellen zonder druk.

Dat is beter dan waar ik op gehoopt had. Wat een enorme opluchting is dat zeg!

quote:

Op dinsdag 1 mei 2018 16:18 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Ik heb fijn nieuws. Uwv heeft besloten dat ik nog een jaar in de ziektewet mag en dat er in dat jaar geen herkeuring plaatsvind. Kortgezegd, ik krijg nog een jaar om te herstellen zonder druk.

Dat is beter dan waar ik op gehoopt had. Wat een enorme opluchting is dat zeg!

quote:

Op dinsdag 1 mei 2018 16:18 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Ik heb fijn nieuws. Uwv heeft besloten dat ik nog een jaar in de ziektewet mag en dat er in dat jaar geen herkeuring plaatsvind. Kortgezegd, ik krijg nog een jaar om te herstellen zonder druk.

Dat is beter dan waar ik op gehoopt had. Wat een enorme opluchting is dat zeg!

quote:

Op maandag 23 april 2018 17:00 schreef cafpow het volgende:

[..]

Piekeren is inderdaad een gevolg van 1 van de kernproblemen...maar het wordt vrij extreem. Soms piekeren ik zelf over de dingen die ik miljoen keer heb gedaan en waar ik geen echte angst bij heb..zoals het nemen van de tram.

quote:

Situatie is lastig te beschrijven, heb geen partner. Woon tijdelijk bij familie i.v.m. verhuizing ben boven de 30.

Heb een vrij lange behandelgeschiedenis, heel kort samgevat:
1e behandeling, rond 15 jaar. Deze is na een paar sessies gestopt omdat ik me heel erg onder druk gezet voelde door de behandelaar.

2e behandeling: rond 23, leidde tot diagnose autisme(pdd-Nos), voornamelijk gericht op het kunnen oppaken van mijn studie en afronden. Kon mijn issues en gevoel dusdanig camoufleren dat alles oke leek en de behandeling is stopgezet na afronden studie.

En nu dus weer tegen de lamp aangelopen, en in behandeling voor o.a. angstissues, regie over emoties. Met dus als gevolg piekeren...

quote:

[..]

het gaat dus om clozan(vorm van benzodiazepine), en hier heb ik nu dus nog 2 van die ik inderdaad als noodrem wil bewaren. Hoewel ik de indruk heb dat het ergste moment achter de rug is..en ze dus in het laatje zullen blijven.

Ik zou medicatie gebruiken als het nodig is, en als ik bijvoorbeeld enigszinds toch zou moeten functioneren overdag. Maar aangezien ik thuiszit zonder werk en geen verplichtingen heb probeer ik liever de strijd aan te gaan en proberen te ontspannen en kleine dingen doen die ik leuk vindt.

Aangezien ik de kleine dingen zoals boodschappen doen, koken, voor mezelf zorgen enz prima kan, met wat hobbels.

quote:

Op dinsdag 1 mei 2018 16:18 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Ik heb fijn nieuws. Uwv heeft besloten dat ik nog een jaar in de ziektewet mag en dat er in dat jaar geen herkeuring plaatsvind. Kortgezegd, ik krijg nog een jaar om te herstellen zonder druk.

Dat is beter dan waar ik op gehoopt had. Wat een enorme opluchting is dat zeg!

quote:

Op dinsdag 1 mei 2018 21:51 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik denk dat t leven voor veel mensen een stuk makkelijker zou zijn als ze in alle rust de dingen konden oplossen. Ik hoop dat jij ook wat meer rust kan vinden.

quote:

Op dinsdag 1 mei 2018 18:45 schreef magnetronkoffie het volgende:
Dit piekeren, wat voor dingen/beelden krijg je dan in je hoofd?
Op zich vind ik 't niet vreemd dat je spanning kunt hebben bij het ondernemen van een reis, maar ik ken de magnitude van je aan reizen gerelateerde klachten verder niet

quote:

Op dinsdag 1 mei 2018 18:45 schreef magnetronkoffie het volgende:
Het regie hebben over je emoties en je gevoelens oppotten/camoufleren is iets wat (helaas) een best gebruikelijke handelswijze is als het om de omgang met de eigen emoties gaat.

Ik zie het wel vaker terug, die angsten.
Heb je mensen in je sociale kring die je vertrouwt of heb je in je verleden nare ervaringen gehad die te maken hadden met dat je je door iemand gekwetst voelde? Of nare ervaringen met afwijzing als persoon?

Zou je jezelf trouwens kunnen omschrijven als iemand die buitengewoon gevoelig is? Voor ruzies of geschreeuw of ben je misschien gevoelig voor sensorische prikkels zoals lawaai of bepaalde kleding?

quote:

Op dinsdag 1 mei 2018 18:45 schreef magnetronkoffie het volgende:
Heb je verder iets van een dagbesteding? Heb je vrienden of kennissen waar je zeg maar een beetje terecht kunt (afgezien van familie).

quote:

Op dinsdag 1 mei 2018 21:44 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

He getver, wat vervelend dat ze dat zo hebben ingeregeld. Is daar nog wat mee te schuiven? Sterkte hiermee, echt rot dat t net eat beter ging en dan nu dit weer.

quote:

Op woensdag 2 mei 2018 08:26 schreef Nijna het volgende:
Mevrouw, fijn van het UWV!

Koettie, wat beroerd.
Weten ze op zijn werk dat het niet zo goed gaat? Misschien toch kijken of ze nog wat kunnen schuiven. Dit is wel klote zeg. Sterkte

quote:

Op woensdag 2 mei 2018 08:29 schreef Koettie het volgende:

[..]

Op deze locatie niet. Maar er is al gezegd dat het niet anders kan, ze komen personeel tekort dus al stress. Ze zijn vandaag bijv met twee ipv vier.

Denk dat we maar eens een jobcoach gaan zoeken, hij wil weg maar geen diploma's en daar is het cirkeltje weer rond want dan moet hij wel dom zijn, zonder opleiding. Vind het zooo naar om hem zo te zien. Het is een hele slimme creatieve jongen, maarja, wel met een gebruiksaanwijzing en nood aan structuur. En een zeldzame arbeidsethos want ziek melden doet hij alleen als hij half dood gaat. Veel verantwoordelijkheidsgevoel.

quote:

Op dinsdag 1 mei 2018 16:18 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Ik heb fijn nieuws. Uwv heeft besloten dat ik nog een jaar in de ziektewet mag en dat er in dat jaar geen herkeuring plaatsvind. Kortgezegd, ik krijg nog een jaar om te herstellen zonder druk.

Dat is beter dan waar ik op gehoopt had. Wat een enorme opluchting is dat zeg!

quote:

Op woensdag 2 mei 2018 14:14 schreef cafpow het volgende:

[..]

Heb de situatie gelezen en echt vervelend voor hem en uiteraaard voor jou. Een jobcoach lijkt mij een goed idee.
Is er niet een thuisstudie die hij kan doen waarmee hij bijvoorbeeld een certificaat kan halen, en zo meer richting de kantoorbaan kan gaan? En dat jullie dan samen een duidelijk rooster voor hem maken enz.??

[..]

Wat fijn, en vooral goed dat het om een heel jaar gaat. Nu kan je rustig bijkomen van de hele bureaucratische rompslomp en alle tijd aan jezelf besteden. En de rust die dit besluit je geeft kan enorm goed zijn voor je ‘herstel’.

quote:

Op woensdag 2 mei 2018 16:40 schreef Koettie het volgende:

[..]

Hij is er slim genoeg voor maar dan moet er eerst iets gebeuren met die faalangst. Hij is niet goed in begrijpend lezen en kan sommige zinnen echt op zes manieren interpreteren en daardoor erg onzeker. Hij is er wel slim genoeg voor maar meer een praktijk mens.

Net gebeld naar stichting Voorzet. Die konden niet helpen, hadden een wachttijd van 6 maanden ( ) en namen even niemand aan. Doorverwezen naar Autisme specialist in Castricum. Die vrouw had iets vna ohhh, we doen alleen diagnose stellen dus geen idee waarom ze je doorverwezen naar ons. Die heeft ons weer verwezen naar IQ coach dus daar maar aangemeld.

quote:

Op dinsdag 1 mei 2018 16:18 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Ik heb fijn nieuws. Uwv heeft besloten dat ik nog een jaar in de ziektewet mag en dat er in dat jaar geen herkeuring plaatsvind. Kortgezegd, ik krijg nog een jaar om te herstellen zonder druk.

Dat is beter dan waar ik op gehoopt had. Wat een enorme opluchting is dat zeg!

quote:

Op donderdag 3 mei 2018 15:05 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik kan me voorstellen dat het een flinke opgave is om nu in je nieuwe situatie te wennen en je draai te vinden.

Heb je eigenlijk hulp van iemand die je helpt het overzicht een beetje te bewaren?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zondag 6 mei 2018 23:50 schreef Melancholia_war het volgende:
Heeft er iemand hier wel eens echt "zin" om naar therapie te gaan?

quote:

Op maandag 7 mei 2018 06:55 schreef aeque het volgende:

[..]

Tot vorige week eigenlijk elke keer wel.

quote:

Op maandag 7 mei 2018 07:40 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Wat maakte dat je er zin in had en wat zorgt ervoor dat dat nu helaas niet meer zo is?

quote:

Op maandag 7 mei 2018 09:26 schreef aeque het volgende:

[..]

Ik kon mijn verhaal kwijt en als het op angsten aankwam hielp het ook. Maar soms gebeuren er dingen in je leven die er voor zorgen dat je het allemaal maar opgeeft en dus ook in therapie geen zin meer hebt.

quote:

Op maandag 7 mei 2018 11:42 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Dat spijt me om te horen en herkenbaar ook.

Wellicht een open deur maar: zou therapie dan niet juist kunnen helpen?

quote:

Op maandag 7 mei 2018 12:24 schreef aeque het volgende:

[..]

Reguliere therapie gaat hem niet echt worden als je op het punt staat om de crisisdienst te bellen.

quote:

Op maandag 7 mei 2018 16:21 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Dat is inderdaad van een ander kaliber.

Nu kan ik mijn eigen psycholoog altijd bellen of mailen, en in het geval het echt mis is kan ik bij de organisatie direct even contact met iemand hebben. Wellicht dat ze me niet direct uit een crisis kunnen helpen maar wel organiseren dat er direct hulp komt.

Dit lijkt me een situatie waarbij je je psycholoog gerust kan bellen voor hulp, steun of advies over wat te doen.

quote:

Op dinsdag 8 mei 2018 11:43 schreef Koettie het volgende:
Hier helemaal kut. Vriend slaapt paar uur per nacht. Hele dag zombie en volledig uit het veld geslagen door alle afwijzingen en onbegrip van z'n huidige psycholoog. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Hij geeft aan dat hij dood wil en niet weet hoe hij verder moet en ik weet het eigenlijk ook niet. Wil zo de huisarts bellen maar alle spanning van afgelopen weken komt eruit want kan niet meer stoppen met huilen.

quote:

Op dinsdag 8 mei 2018 12:31 schreef Kamina het volgende:

[..]

Slapeloosheid had ik ook last van. Omdat ik toch rust nodig had bleef ik gewoon met m'n ogen dicht liggen. In plaats van meegaan in m'n gedachten liet ik ze voorbij drijven.

Dit hielp mij enorm.

Wat betreft niet weten hoe je verder moet, kan ik weinig anders delen dan vertrouwen hebben dat het ooit beter wordt. Besef dat je brein ziek is waardoor je lichtpuntjes moeilijk ziet, zelfs als ze recht voor je zijn.

Als laatste: laat hem zichzelf moe maken. Door sporten en inlezen over zijn stoornis. Maak afspraken met elkaar om momenten samen door te brengen, zodat jullie niet het gevoel krijgen er alleen voor te staan.

quote:

Op dinsdag 8 mei 2018 12:59 schreef Koettie het volgende:

[..]

Hij is al bekaf. Hij werkt veertig uur. Hij slaapt gewoon slecht in en is erg vroeg weer wakker. Samen tijd doorbrengen hebben we altijd al gedaan, hoewel het nu letterlijk samen knuffelen op de bank is want de rest is gewoon teveel energie.

quote:

Ik heb weinig vertrouwen dat hij beter wordt zonder hulp. Zal ook altijd blijven spelen want is z'n zoveelste depressie. Ben eigenlijk bang dat hij over drie maanden z'n angst voor de dood opzij zet en iets doms doet.

quote:

Ben gewoon zoooo kwaad, niemand die kan helpen ,huisarts denkt niet meer, alles zit vol en verwijst naar instanties die helemaal niet kunnen helpen, aanvragen voor informatie duurt lang, z'n psycholoog zegt ga maar googlen naar een andere baan terwijl hij dat nu gewoon niet kan en voelt van alle kanten niet serieus genomen. Ben echt pislink. En hij heeft eindelijk z'n ouders op de hoogte gesteld dat het slecht gaat dus die zijn me nu aan het berichten en bellen. Ze maken zich zorgen natuurlijk en komen met allemaal tips en goede adviezen. Voelt dubbel, alsof ik zo dom ben of alsof het zo makkelijk is. 'misschien moet hij een nieuwe baan' joh. Maar goed, weten zij ook niet allemaal natuurlijk.

quote:

Heb vrijgekomen vanmiddag, zit er echt doorheen. Morgen huisarts en aangeven dat het echt niet gaat en of er iets van medicatie oid opgestart kan worden.

quote:

Op dinsdag 8 mei 2018 11:43 schreef Koettie het volgende:
Hier helemaal kut. Vriend slaapt paar uur per nacht. Hele dag zombie en volledig uit het veld geslagen door alle afwijzingen en onbegrip van z'n huidige psycholoog. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Hij geeft aan dat hij dood wil en niet weet hoe hij verder moet en ik weet het eigenlijk ook niet. Wil zo de huisarts bellen maar alle spanning van afgelopen weken komt eruit want kan niet meer stoppen met huilen.

quote:

Op dinsdag 8 mei 2018 15:06 schreef kuolema het volgende:

[..]

Wat naar voor jullie
Misschien had je er al iets over gezegd, dat weet ik niet meer, sorry, maar is er een mogelijkheid dat je vriend tijdelijk wat minder werkt? Denk je dat de werkdruk hem wanhopiger maakt of is het juist goed voor hem als hij veel bezig is, afleiding heeft?

quote:

Op dinsdag 8 mei 2018 15:35 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Het is bewonderenswaardig hoe enorm jij je inzet voor je lief. Maar denk je ook een beetje aan jezelf? Heb je zelf een vangnet waar je regelmatig even je ei kwijt kan, en wat kan ontspannen ?

Het is zo makkelijk om jezelf helemaal weg te cijferen als je een zieke partner hebt maar jij mag ook wat steun en hulp vragen. Ook lief zijn voor jezelf! Knuffels!

quote:

Op dinsdag 8 mei 2018 15:44 schreef Koettie het volgende:

[..]

Hij wil niet minder werken en wil zich niet ziek melden. Voelt zich heel verantwoordelijk voor die hele locatie. Van mijn part fikt het helmaal af maarja. En hele dagen thuis zit zonder hulp zie ik ook niet echt zitten stiekem.

quote:

Op dinsdag 8 mei 2018 15:54 schreef Lastpost het volgende:
Vandaag voor het laatst bij m'n psych geweest. Zo vreemd is dat, dat het ineens klaar is.
Maar natuurlijk wel lekker, voelde zelf al een tijdje dat het de goede kant op ging maar die bevestiging dan krijgen is nog mooier.

Ook weer aan het werk, dagelijkse leuke activiteiten weer voorzichtig aan het inplannen maar nog wel een beetje rustig aan en de balans zoeken want ik wil gelijk te snel.
Echt bizar, paar maanden geleden durfde ik amper alleen de straat op, zat ik de in de ziektewet, andere werk al opgezegd en aan de medicatie en vermeed vrijwel alles buiten en nu loop ik weer relaxed en ontspannen door de stad.

Nu alleen de schade zien te repareren op fysiek vlak, maandenlang 'depressief' en opgesloten in huis hebben m'n gewicht weinig goed gedaan.

quote:

Op dinsdag 8 mei 2018 12:59 schreef Koettie het volgende:

[..]

Hij is al bekaf. Hij werkt veertig uur. Hij slaapt gewoon slecht in en is erg vroeg weer wakker. Samen tijd doorbrengen hebben we altijd al gedaan, hoewel het nu letterlijk samen knuffelen op de bank is want de rest is gewoon teveel energie. Ik heb weinig vertrouwen dat hij beter wordt zonder hulp. Zal ook altijd blijven spelen want is z'n zoveelste depressie. Ben eigenlijk bang dat hij over drie maanden z'n angst voor de dood opzij zet en iets doms doet.

Ben gewoon zoooo kwaad, niemand die kan helpen ,huisarts denkt niet meer, alles zit vol en verwijst naar instanties die helemaal niet kunnen helpen, aanvragen voor informatie duurt lang, z'n psycholoog zegt ga maar googlen naar een andere baan terwijl hij dat nu gewoon niet kan en voelt van alle kanten niet serieus genomen. Ben echt pislink. En hij heeft eindelijk z'n ouders op de hoogte gesteld dat het slecht gaat dus die zijn me nu aan het berichten en bellen. Ze maken zich zorgen natuurlijk en komen met allemaal tips en goede adviezen. Voelt dubbel, alsof ik zo dom ben of alsof het zo makkelijk is. 'misschien moet hij een nieuwe baan' joh. Maar goed, weten zij ook niet allemaal natuurlijk.

Heb vrijgekomen vanmiddag, zit er echt doorheen. Morgen huisarts en aangeven dat het echt niet gaat en of er iets van medicatie oid opgestart kan worden.

quote:

Op dinsdag 8 mei 2018 15:45 schreef Koettie het volgende:

[..]

Yes. M'n zusje en moeder zijn net weg. Had een SOS gestuurd. Nu even slapen, ben helemaal gaar en vanavond werken.

quote:

Op woensdag 9 mei 2018 08:15 schreef Koettie het volgende:
Thanks. Weer avond overleefd. Net huisarts gebeld. Die assistent is zo'n trut. Ik gaf aan dat ik belde omdat hij zich zo slecht voelde dat het niet ging en dat het heel slecht ging. 'Slecht, wat is slecht? Wil hij dood of dat dat weer niet?? Wel ff duidelijk alsjeblieft!!' Hallo doe eens rustig tegen mij. Kunnen vrijdag pas terecht, met' spoed'. Ook tijd voor een nieuwe huisarts denk ik.

quote:

Op woensdag 9 mei 2018 13:24 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
ik mezelf wat ga aandoen, ik heb n

quote:

Op woensdag 9 mei 2018 14:00 schreef Koettie het volgende:
Ja, baal nu beetje dat ik me heb laten afschepen. Morgen zijn ze natuurlijk dicht ivm Hemelvaart dus vrijdag was beste optie. We hebben ook de irritante huisarts dus dat wordt wat. Ik ga m'n tranen alvast sparen, ben er zo klaar mee. Net weer een uitbarsting van vriend. Die zich nog steeds weigert ziek te melden. Blegh.

quote:

Op woensdag 9 mei 2018 13:24 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Wat naar dat die huisartsen zo weinig sjoege geven. Mogelijk dat je het wat moet aanzetten? 'Ik ben bang dat mijn vriend zichzelf/ik mezelf wat ga aandoen, ik heb nu hulp nodig!'

quote:

Op woensdag 9 mei 2018 14:08 schreef cafpow het volgende:

[..]

Enorm, vervelend deze situatie. Ik weet ook niet goed wat te zeggen. Het enige wat ik je kan aanraden, is kijken of je je vriend tot fysieke inspanning, zoals wandelen, joggen, zwemmen o.i.d. kan aanzetten. Dat zorgt voor het aanmaken van stofjes die je 'blij' maken, echt blij wordt je niet als je depressief of met angst kampt, maar het kan ervoor zorgen dat je je iets beter voelt..iig dat je spanning op die manier uit.

Verder veel sterkte, en zorg voor je eigen ontspanning, hé!

quote:

Op woensdag 9 mei 2018 16:28 schreef DancingPhoebe het volgende:
Sorry hoor, maar waarom weigert hij zich ziek te melden. Hij is ziek en door zich niet ziek te melden maakt hij zichzelf alleen maar zieker.

Kan me niet voorstellen dat het zin heeft zo door te modderen, dat levert hem waarschijnlijk alleen maar een slechte beoordeling en gezeik op. Dat heeft hij dan écht aan zichzelf te danken. Die gevolgen zullen veel vervelender zijn dan ziek uitvallen en iom (arbo)arts bepalen wat de belastbaarheid is.

quote:

Op woensdag 9 mei 2018 16:30 schreef Koettie het volgende:

[..]

Hij durft niet. Dan is er geen structuur en begint het met afspraken en bellen met arbo arts en gedoe. Dat staat hem zo tegen dat hij het makkelijker vindt om maar te gaan werken.

quote:

Op woensdag 9 mei 2018 16:32 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Dan creeer je structuur.

quote:

Op woensdag 9 mei 2018 17:09 schreef aeque het volgende:

[..]

Lekker makkelijk praten vanaf de zijlijn.