R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Nee, gewoon een arts van het uwv. Ik zit in de ziektewet vanuit de ww dus er is geen bedrijfsarts. Ik vind het wel goed dat een uwv arts mijn psycholoog raadpleegt.quote:Op zondag 15 april 2018 01:35 schreef aeque het volgende:
[..]
Die arts van het UWV, was dat dan niet een 'bedrijfsarts'? Vrij bizar en nogal inefficiënt om dat met 2 mensen te bespreken. Wat dat betreft ben ik blij dat ik niks met het UWV te maken heb.
Het volgende bedoel ik niet lullig maar maak je het in je gedachte niet veel moeilijker voor jezelf dan dat het eigenlijk is? van
Met name omdat ik al wat dingen van je voorbij heb zien komen dat ik achteraf dacht, zo die doet dat gewoon even!
Ik weet niet goed of ik het mezelf moeilijker maak dan nodig. Het gesprek met uwv vond ik heel spannend omdat er veel vanaf hangt maar er is niks getriggerd waardoor mijn hoofd op hol slaat.
Ik had liever gehad dat er iemand meekon, maar het is geen ramp als dat niet gebeurt.
Kleine update, vriend wordt overgeplaatst op werk naar een plek die veel beter bij hem past, in overleg met zijn leidinggevende. Spannend en hij is er wat onzeker over maar zie dat het toch veel opluchting geeft. Heel fijn. Maandag bellen naar iets waar Passant mee kwam, ben benieuwd.
Mevrouw, spannend een UWV traject. Snap wel dat je zenuwachtig ben maar het klinkt heel netjes hoe ze het doen!
Mevrouw, spannend een UWV traject. Snap wel dat je zenuwachtig ben maar het klinkt heel netjes hoe ze het doen!
Dat is goed nieuws! Geeft hem hopelijk ook wat ruimte om met zijn therapie verder te komen.quote:
Kleine update, vriend wordt overgeplaatst op werk naar een plek die veel beter bij hem past, in overleg met zijn leidinggevende. Spannend en hij is er wat onzeker over maar zie dat het toch veel opluchting geeft. Heel fijn. Maandag bellen naar iets waar Passant mee kwam, ben benieuwd.
Mevrouw, spannend een UWV traject. Snap wel dat je zenuwachtig ben maar het klinkt heel netjes hoe ze het doen!
Het UWV komt ook netjes over op mij. Niet de horrorverhalen die je soms hoort. Maargoed de beslissing is nog niet genomen.
Klopt.quote:
Wat kan een depressie soms toch zo ongemerkt een verlammende werking hebben.
Soort zakelijke back-up, moet ik het zo zien?quote:Op zaterdag 14 april 2018 01:35 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Ik zou het zelf het fijnst vinden als die persoon weet wat ik wil vertellen. En dus ook mogelijk aanvult. Hoewel er intern vanalles gebeurt is dat vaak niet zo zichtbaar bij mij. Ik vergeet wel eens dingen, zo ook bij dit gesprek. Maar omdat ik redelijk goed uit mijn woorden kwam kan wel het idee rijzen dat ik juist heel scherp was.
Qua emotionele steun weet ik het niet zo goed of ik dat wil. Alsin, ik vind het niet fijn als ik een serieus gesprek probeer te voeren en iemand me heel erg gaat troosten als het even veel is. Dan gaat mijn aandacht daar naartoe en vergeet ik wat ik wilde zeggen.
Nu gaat de uwv arts informatie opvragen bij mijn psycholoog. En zij bespreekt wat ze deelt eerst met mij. Ik wil dat dinsdag even bespreken met haar, mogelijk kan zij ook dingen die ik nu vergat te vertellen nog benoemen.
Goed van je dat het je in je eentje is gelukt, trouwens.
Prrrrr
Yep.quote:
Wat kan een depressie soms toch zo ongemerkt een verlammende werking hebben.
En denk je alles wel een keer gehad te hebben, wordt je vervolgens nog een keer finaal de grond in getrapt.
Ja ik denk het wel.quote:
[..]
Soort zakelijke back-up, moet ik het zo zien?
Goed van je dat het je in je eentje is gelukt, trouwens.
Ik kan inmiddels redelijk praten over wat er speelt maar zo'n gesprek is best intens. En dan is t fijn dat iemand meekijkt.
Na een oke tot goed weekend, hebben gisteren mijn depressie, zelfvertrouwen en angsten een flinke knauw gehad. Ik wil niet helemaal in de details treden maar het komt erop neer dat de allerlaatste persoon die dichtbij mij stond en ik lief en leed mee heb gedeeld, besloten heeft om helemaal geen contact en geen vriendschap meer te hebben.
Voor een gedeelte snap ik het wel, ik kan veel van zo iemand vragen. Maar aan de andere kant was het ook prima geweest als diegene had gezegd het allemaal even op een lager pitje te zetten. Ik kom niet uit een ei en diegene heeft ook gewoon een eigen leven. Alleen als dan zelfs af en toe een appje sturen al niet meer mogelijk is ga je jezelf toch afvragen of je wel goed genoeg bent en er wel echt om je gegeven werd.
Waar ik mij nu vooral zorgen over maak en redelijk somber door wordt en lichtelijk overstuur is het feit dat er nu niemand meer is waar ik even bij terecht kan. Niet zozeer met mijn psychische problemen maar andere praktische zaken, zoals een 2e mening als je iets moet beslissen. Of dat je even lekker bezig bent geweest met dingen waar je eerder angstig voor was. Om gewoon dingen te bespreken zoals beste vrienden dat doen.
Vandaag wel de beslissing genomen om aan de bel te trekken bij mijn behandelaar. Had ik in het verleden niet zo snel gedaan. Zodat ze in ieder geval weten dat het niet goed gaat. Met name omdat ik bang ben voor mijn eigen gedachtegang en welke richting die op kan gaan.
Sorry voor de lap tekst.
Moest het even van mij afschrijven.
Voor een gedeelte snap ik het wel, ik kan veel van zo iemand vragen. Maar aan de andere kant was het ook prima geweest als diegene had gezegd het allemaal even op een lager pitje te zetten. Ik kom niet uit een ei en diegene heeft ook gewoon een eigen leven. Alleen als dan zelfs af en toe een appje sturen al niet meer mogelijk is ga je jezelf toch afvragen of je wel goed genoeg bent en er wel echt om je gegeven werd.
Waar ik mij nu vooral zorgen over maak en redelijk somber door wordt en lichtelijk overstuur is het feit dat er nu niemand meer is waar ik even bij terecht kan. Niet zozeer met mijn psychische problemen maar andere praktische zaken, zoals een 2e mening als je iets moet beslissen. Of dat je even lekker bezig bent geweest met dingen waar je eerder angstig voor was. Om gewoon dingen te bespreken zoals beste vrienden dat doen.
Vandaag wel de beslissing genomen om aan de bel te trekken bij mijn behandelaar. Had ik in het verleden niet zo snel gedaan. Zodat ze in ieder geval weten dat het niet goed gaat. Met name omdat ik bang ben voor mijn eigen gedachtegang en welke richting die op kan gaan.
Sorry voor de lap tekst.
Moest het even van mij afschrijven.
Misschien is het juist daarom. Omdat het focking moeilijk kan zijn om iemand waar je om geeft en weet dat die persoon beter kan, alleen af en toe te kunnen "ondersteunen". Zo een beperking, omdat het een proces in eigen tempo is en ook vooral moet zijn. Maar waar je soms knettergek van wordt als je ernaast moet blijven. Of erachter. Of ervoor. Iedere keer gevoelsmatig eromheen dansen en dat kan je als persoon en in een vriendschap gewoon keihard opbreken. Juist omdat je er zoveel om geeft en juist omdat je niet wil dat het het moois wat er was /is kapot zou maken.quote:
Na een oke tot goed weekend, hebben gisteren mijn depressie, zelfvertrouwen en angsten een flinke knauw gehad. Ik wil niet helemaal in de details treden maar het komt erop neer dat de allerlaatste persoon die dichtbij mij stond en ik lief en leed mee heb gedeeld, besloten heeft om helemaal geen contact en geen vriendschap meer te hebben.
Voor een gedeelte snap ik het wel, ik kan veel van zo iemand vragen. Maar aan de andere kant was het ook prima geweest als diegene had gezegd het allemaal even op een lager pitje te zetten. Ik kom niet uit een ei en diegene heeft ook gewoon een eigen leven. Alleen als dan zelfs af en toe een appje sturen al niet meer mogelijk is ga je jezelf toch afvragen of je wel goed genoeg bent en er wel echt om je gegeven werd.
Soms moet je dan een heel moeilijke keuze maken om afstand te nemen. Niet halfslachtig de juiste afstand proberen te houden, maar echt een clean break. Zodat je niet gevoelsmatig blijft modderen met what ifs enzo.
Wie weet denkt die persoon omgekeerd wel hetzelfde trouwens. Soms heb je al zoveel gezegd, hoeveel meer moet je dan zeggen? Zeg je het dan gewoon niet goed genoeg of ben je niet de juiste persoon om tot die ander door te kunnen dringen? En dat doordringen, dingen moeten zeggen, zegt dat misschien niet genoeg dat dit het zo niet is? Dat je het aanvoelen bij elkaar, samen gewoon ook stil kan zijn, dat dat aan het verdwijnen is?
Houd je elkaar dan misschien niet gevangen in een oud patroon dat kennelijk niet voldoende werkt?
Begrijpelijk, dat is ook kut. Maar waar je hier misschien teveel op 1 paard bleef wedden, is dit misschien ook net dat beetje extra stok achter de deur om daar meer mee aan de slag te gaan en breder in te zetten?quote:Waar ik mij nu vooral zorgen over maak en redelijk somber door wordt en lichtelijk overstuur is het feit dat er nu niemand meer is waar ik even bij terecht kan. Niet zozeer met mijn psychische problemen maar andere praktische zaken, zoals een 2e mening als je iets moet beslissen. Of dat je even lekker bezig bent geweest met dingen waar je eerder angstig voor was. Om gewoon dingen te bespreken zoals beste vrienden dat doen.
Naast het forum hier, zou je irl eventueel ook kunnen kijken naar een maatjes- of buddyproject. Niet omdat iemand je handje vast moet komen houden, maar iemand die het leuk vindt om met je te sparren over dingen. Misschien niet iets waar je nu op zit te wachten, maar sluit contact met ouderen ook niet uit. Daar kunnen misschien ook leuke contacten tussen zitten, waar je juist door het leeftijdsverschil weer een andere blik op dingen kan krijgen.
Goede stap en eentje die aangeeft dat je jezelf gelukkig ook wel de moeite waard vindt om aan de bel te trekkenquote:Vandaag wel de beslissing genomen om aan de bel te trekken bij mijn behandelaar. Had ik in het verleden niet zo snel gedaan. Zodat ze in ieder geval weten dat het niet goed gaat. Met name omdat ik bang ben voor mijn eigen gedachtegang en welke richting die op kan gaan.
Sorry voor de lap tekst.
Ik heb zelf ooit deelgenomen aan een maatjesproject. Bij mij duurde het een jaar en behalve praten over gemeenschappelijke interesses (de mijne was een beetje filosofisch aangelegd en had ook al veel meegemaakt, we klikten goed) ondernamen we ook dingen, zoals een keertje naar de bios en een keertje bowlen. Maar een keertje gewoon een middagje praten was ook goed.quote:
[..]
Naast het forum hier, zou je irl eventueel ook kunnen kijken naar een maatjes- of buddyproject.
Het duurde een jaar. Daarna heb ik niet nog een keer deelgenomen, maar ik vond 't wel een leuke ervaring
Dit kan ik ook bevestigen. Ik heb oudere kennissen gehad, 1 daarvan was ongeveer 30 jaar ouder en heeft me o.a. leren sjoelen, naast dat ie me met z'n levenswijsheden heeft verrijktquote:maar sluit contact met ouderen ook niet uit. Daar kunnen misschien ook leuke contacten tussen zitten, waar je juist door het leeftijdsverschil weer een andere blik op dingen kan krijgen.
Ik kijk sowieso niet naar leeftijd, maar naar wat ik zeg maar aan die persoon kan hebben en als je daar relatief makkelijk in bent, kan je soms behoorlijke leeftijdsverschillen hebben (wat helemaal geen probleem hoeft te zijn).
Mooie post SM
(Scary Mary dus
).
Ik kan me goed voorstellen dat dat een flinke knauw geeft. En heel goed van je dat je aan de bel trekt.quote:
Na een oke tot goed weekend, hebben gisteren mijn depressie, zelfvertrouwen en angsten een flinke knauw gehad. Ik wil niet helemaal in de details treden maar het komt erop neer dat de allerlaatste persoon die dichtbij mij stond en ik lief en leed mee heb gedeeld, besloten heeft om helemaal geen contact en geen vriendschap meer te hebben.
Voor een gedeelte snap ik het wel, ik kan veel van zo iemand vragen. Maar aan de andere kant was het ook prima geweest als diegene had gezegd het allemaal even op een lager pitje te zetten. Ik kom niet uit een ei en diegene heeft ook gewoon een eigen leven. Alleen als dan zelfs af en toe een appje sturen al niet meer mogelijk is ga je jezelf toch afvragen of je wel goed genoeg bent en er wel echt om je gegeven werd.
Waar ik mij nu vooral zorgen over maak en redelijk somber door wordt en lichtelijk overstuur is het feit dat er nu niemand meer is waar ik even bij terecht kan. Niet zozeer met mijn psychische problemen maar andere praktische zaken, zoals een 2e mening als je iets moet beslissen. Of dat je even lekker bezig bent geweest met dingen waar je eerder angstig voor was. Om gewoon dingen te bespreken zoals beste vrienden dat doen.
Vandaag wel de beslissing genomen om aan de bel te trekken bij mijn behandelaar. Had ik in het verleden niet zo snel gedaan. Zodat ze in ieder geval weten dat het niet goed gaat. Met name omdat ik bang ben voor mijn eigen gedachtegang en welke richting die op kan gaan.
Sorry voor de lap tekst.
Ik wilde dat ik je advies kon geven om iets meer netwerk om je heen op te bouwen. Ik hoop dat je in elk geval weer wat nieuwe contacten kan opdoen, al is t maar voor wat aanspraak.
Knuffels
Ik had vandaag weer therapie. We zijn uitgebreid ingegaan op vorige week en de impact daarvan. Die heeft de hele week nog nagewerkt en eigenlijk een heel positief effect op me gehad. Ik heb het idee dat dit echt de kern raakte van waar mijn problemen zitten en een wezenlijke verandering in gang heeft gezet.
Dat was ook de bedoeling legde de psycholoog uit. Alsin, het was de bedoeling om de emotie en herinnering die bij mij werd getriggerd te herschrijven zodat het niet meer die heftige emoties oproept en juist een ander gevoel geeft.
Ik probeer het gevoel en de gedachte dat ik iemand ben waarvoor opgekomen mag worden vast te houden en een beetje te integreren. En daarnaast ook dat ik voor mezelf mag opkomen en dat dat prima is, en ik dus niet zo enorm hoef te twijfelen aan mezelf. Hoewel positief kost die verandering ook veel energie, maar ik doe rustig aan en probeer lief voor mezelf te zijn.
Dat was ook de bedoeling legde de psycholoog uit. Alsin, het was de bedoeling om de emotie en herinnering die bij mij werd getriggerd te herschrijven zodat het niet meer die heftige emoties oproept en juist een ander gevoel geeft.
Ik probeer het gevoel en de gedachte dat ik iemand ben waarvoor opgekomen mag worden vast te houden en een beetje te integreren. En daarnaast ook dat ik voor mezelf mag opkomen en dat dat prima is, en ik dus niet zo enorm hoef te twijfelen aan mezelf. Hoewel positief kost die verandering ook veel energie, maar ik doe rustig aan en probeer lief voor mezelf te zijn.
Pfoe, kom net thuis en de brief van het uwv van de arts ligt er. Ik moet er even voor gaan zitten met iemand met verstand van zaken want ik vind het lastig in te schatten.
Er staat een redelijk lange lijst met beperkingen in, met namr op gebied van concentratie, en siciaal functioneren maar ook dat ik met de beperkingen maximaal 30 uur per week zou mogen werken.
En dat geeft wel even stress, want ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik dat zou moeten volhouden. Zelfs als ik dit bij mijn vrijwilligerswerk zou doen dan zou ik denk ik omvallen. Sowieso heb ik echt minimaal een dag nodig om bij te komen na een therapiesessie.
En dan zou ik in de overige 4 dagen 30 uur moeten maken. Terwijl ik nu na 3 uur eerst echt even moet gaan zitten en bijkomen voor ik naar huis ga. En dan houdt ik er al rekening mee dat ik geen puf meer heb om te koken door daar vast warm te eten. Brrr zeg. Mag ik dan de rekening voor t avondeten ook doorsturen naar UWV?
Nu maar even op zoek naar wat advies over hoe ik dit allemaal moet zien. Ik wil in elk geval aan de bedrijfsarts nog laten weten dat ik na 3 uur echt op ben, en daar hebben we het ook helemaal niet over gehad. In de brief staat ook dat alles besproken is maar ik heb van de bedrijfsarts niets gehoord van de urenbeperking.
Pff maar even proberen te ontspannen en mijn hoofd rustig te krijgen zodat ik genoeg rust heb om hulp te zoeken.
Er staat een redelijk lange lijst met beperkingen in, met namr op gebied van concentratie, en siciaal functioneren maar ook dat ik met de beperkingen maximaal 30 uur per week zou mogen werken.
En dat geeft wel even stress, want ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik dat zou moeten volhouden. Zelfs als ik dit bij mijn vrijwilligerswerk zou doen dan zou ik denk ik omvallen. Sowieso heb ik echt minimaal een dag nodig om bij te komen na een therapiesessie.
En dan zou ik in de overige 4 dagen 30 uur moeten maken. Terwijl ik nu na 3 uur eerst echt even moet gaan zitten en bijkomen voor ik naar huis ga. En dan houdt ik er al rekening mee dat ik geen puf meer heb om te koken door daar vast warm te eten. Brrr zeg. Mag ik dan de rekening voor t avondeten ook doorsturen naar UWV?
Nu maar even op zoek naar wat advies over hoe ik dit allemaal moet zien. Ik wil in elk geval aan de bedrijfsarts nog laten weten dat ik na 3 uur echt op ben, en daar hebben we het ook helemaal niet over gehad. In de brief staat ook dat alles besproken is maar ik heb van de bedrijfsarts niets gehoord van de urenbeperking.
Pff maar even proberen te ontspannen en mijn hoofd rustig te krijgen zodat ik genoeg rust heb om hulp te zoeken.
Sterkte. Ik heb inhoudelijk geen advies voor je, ik hoop dat het je lukt een beetje rustig te blijvenquote:
Pfoe, kom net thuis en de brief van het uwv van de arts ligt er. Ik moet er even voor gaan zitten met iemand met verstand van zaken want ik vind het lastig in te schatten.
Er staat een redelijk lange lijst met beperkingen in, met namr op gebied van concentratie, en siciaal functioneren maar ook dat ik met de beperkingen maximaal 30 uur per week zou mogen werken.
En dat geeft wel even stress, want ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik dat zou moeten volhouden. Zelfs als ik dit bij mijn vrijwilligerswerk zou doen dan zou ik denk ik omvallen. Sowieso heb ik echt minimaal een dag nodig om bij te komen na een therapiesessie.
En dan zou ik in de overige 4 dagen 30 uur moeten maken. Terwijl ik nu na 3 uur eerst echt even moet gaan zitten en bijkomen voor ik naar huis ga. En dan houdt ik er al rekening mee dat ik geen puf meer heb om te koken door daar vast warm te eten. Brrr zeg. Mag ik dan de rekening voor t avondeten ook doorsturen naar UWV?
Nu maar even op zoek naar wat advies over hoe ik dit allemaal moet zien. Ik wil in elk geval aan de bedrijfsarts nog laten weten dat ik na 3 uur echt op ben, en daar hebben we het ook helemaal niet over gehad. In de brief staat ook dat alles besproken is maar ik heb van de bedrijfsarts niets gehoord van de urenbeperking.
Pff maar even proberen te ontspannen en mijn hoofd rustig te krijgen zodat ik genoeg rust heb om hulp te zoeken.
Dank je!quote:
[..]
Sterkte. Ik heb inhoudelijk geen advies voor je, ik hoop dat het je lukt een beetje rustig te blijven
T helpt dat ik t hier even heb opgeschreven en heb net met wat mensen gepraat. De spanning die ik voelde daarvoor is nu een stuk minder en ik denk nu dat ik het wel kan handelen. En anders heb ik n strip oxazepam achter de hand.
Go mevrouw!
Naast alles wat je de afgelopen tijd bent aangegaan is dit een peuleschil joh!
Naast alles wat je de afgelopen tijd bent aangegaan is dit een peuleschil joh!
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Dank je!quote:
Go mevrouw!
Naast alles wat je de afgelopen tijd bent aangegaan is dit een peuleschil joh!
Mevrouw, inderdaad maar eens goed uit zien te zoeken wat het precies inhoudt, wat er in de brief staat.
Mama van 2 lieve meiden :)
Komt hopelijk goed. Mijn ouders kennen een arbeidsdeskundige die voor een verzekeringsmaatschappij werkt en beoordeelt wat mensen wel en niet kunnen. Zij gaan vragen of hij me wil helpen die brief goed te interpreteren.quote:
Mevrouw, inderdaad maar eens goed uit zien te zoeken wat het precies inhoudt, wat er in de brief staat.
Tot nu toe gaat t oke, geen paniek of op hol geslagen gedachten maar een 'normale' spanning en het zelfvertrouwen dat ik goed voor mezelf kan opkomen.
Fijn dat je ouders iemand kennen die je daarmee kan helpen! Toch handig zulke lijntjes. En mooi dat het oke gaat!quote:
[..]
Komt hopelijk goed. Mijn ouders kennen een arbeidsdeskundige die voor een verzekeringsmaatschappij werkt en beoordeelt wat mensen wel en niet kunnen. Zij gaan vragen of hij me wil helpen die brief goed te interpreteren.
Tot nu toe gaat t oke, geen paniek of op hol geslagen gedachten maar een 'normale' spanning en het zelfvertrouwen dat ik goed voor mezelf kan opkomen.
Mama van 2 lieve meiden :)
* cafpow meld zich
Na een aantal jaar redelijk gefunctioneerd te hebben is recentelijk alles weer fout gegaan, en zijn meerdere angsten, onzekerheden en twijfels heel erg sterk naar voren gekomen, waarover ik maar blijf piekeren.
Daarom kom ik hier meeschrijven, aangezien ik mijn verhaal bijna nergens kwijt kan en een stukje herkenning is toch fijn. Details laat ik liever achterwege i.v.m. herkenbaarheid.
Pasgeleden heb ik een intake gehad aan de hand van welke momenteel een behandelplan wordt opgesteld. Er zijn 4 kernproblemen die aangepakt zullen worden d.m.v. o.a. cognitieve gedragsterapie.
Van deze kernpunten is er 1 punt dat ik snel en heel hard wil aanpakken, omdat als ik die aanpak ik denk weer redelijk te kunnen functioneren en aan een vaste daginvulling zoals vrijwillegerswerk of een echte baan kan gaan denken.
Momenteel zit ik namelijk thuis en ben heel erg onstabiel en het niet hebben van een vaste daginvulling helpt niet echt. Dit omdat één van issues piekeren is..
medicatie wil ik niet aan beginnen, aangezien het innemen van medicatie meer angst produceert. Ik heb wel een aantal pilletjes meegekregen voor als het op bepaald moment echt helemaal niet gaat, maar die laat ik zo lang mogelijk in een lade liggen.
Na een aantal jaar redelijk gefunctioneerd te hebben is recentelijk alles weer fout gegaan, en zijn meerdere angsten, onzekerheden en twijfels heel erg sterk naar voren gekomen, waarover ik maar blijf piekeren.
Daarom kom ik hier meeschrijven, aangezien ik mijn verhaal bijna nergens kwijt kan en een stukje herkenning is toch fijn. Details laat ik liever achterwege i.v.m. herkenbaarheid.
Pasgeleden heb ik een intake gehad aan de hand van welke momenteel een behandelplan wordt opgesteld. Er zijn 4 kernproblemen die aangepakt zullen worden d.m.v. o.a. cognitieve gedragsterapie.
Van deze kernpunten is er 1 punt dat ik snel en heel hard wil aanpakken, omdat als ik die aanpak ik denk weer redelijk te kunnen functioneren en aan een vaste daginvulling zoals vrijwillegerswerk of een echte baan kan gaan denken.
Momenteel zit ik namelijk thuis en ben heel erg onstabiel en het niet hebben van een vaste daginvulling helpt niet echt. Dit omdat één van issues piekeren is..
medicatie wil ik niet aan beginnen, aangezien het innemen van medicatie meer angst produceert. Ik heb wel een aantal pilletjes meegekregen voor als het op bepaald moment echt helemaal niet gaat, maar die laat ik zo lang mogelijk in een lade liggen.
Probeer dan te zoeken naar manieren waarmee het slikken van medicatie hanteerbaarder voor je wordt? De juiste medicatie is namelijk een zegen.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Is piekeren 1 van de kernproblemen waar je 't over had?quote:
* cafpow meld zich
Na een aantal jaar redelijk gefunctioneerd te hebben is recentelijk alles weer fout gegaan, en zijn meerdere angsten, onzekerheden en twijfels heel erg sterk naar voren gekomen, waarover ik maar blijf piekeren.
Daarom kom ik hier meeschrijven, aangezien ik mijn verhaal bijna nergens kwijt kan en een stukje herkenning is toch fijn. Details laat ik liever achterwege i.v.m. herkenbaarheid.
Pasgeleden heb ik een intake gehad aan de hand van welke momenteel een behandelplan wordt opgesteld. Er zijn 4 kernproblemen die aangepakt zullen worden d.m.v. o.a. cognitieve gedragsterapie.
Van deze kernpunten is er 1 punt dat ik snel en heel hard wil aanpakken, omdat als ik die aanpak ik denk weer redelijk te kunnen functioneren en aan een vaste daginvulling zoals vrijwillegerswerk of een echte baan kan gaan denken.
Momenteel zit ik namelijk thuis en ben heel erg onstabiel en het niet hebben van een vaste daginvulling helpt niet echt. Dit omdat één van issues piekeren is..
Waarover pieker je? Ik heb zelf 't idee dat 't piekeren op zich niet een probleem is, maar eerder een gevolg van een probleem waarvoor je geen oplossing ziet. Zorgen kunnen ook piekeren veroorzaken.
Zou je wat meer kunnen vertellen over je situatie? Dingen zoals (schatting van) leeftijd, thuiswonend/zelfstandig wonend, wel/geen partner, eventuele diagnoses en wat geschiedenis kunnen helpen, ik vind 't lastig hier iets van te kunnen zeggen, juist omdat je het (begrijpelijkerwijze) vaag hebt gelaten.
Mag ik weten om wat voor medicatie dit ging?quote:medicatie wil ik niet aan beginnen, aangezien het innemen van medicatie meer angst produceert. Ik heb wel een aantal pilletjes meegekregen voor als het op bepaald moment echt helemaal niet gaat, maar die laat ik zo lang mogelijk in een lade liggen.
Die pillen in dat laatje zijn zeg maar je noodrem? Verstandig dat je ze niet meteen als snoepjes gebruikt of zo.
Ik wens je in elk geval veel sterkte. Ik kan begrijpen waarom je liever niet aan medicatie begint. Ik heb zelf een voorkeur voor zo min mogelijk medicatie gebruiken, maar zal wel medicatie gebruiken als ik denk dat 't me helpt. 't heeft me wel door een moeilijke fase heen geholpen.
Piekeren is inderdaad een gevolg van 1 van de kernproblemen...maar het wordt vrij extreem. Soms piekeren ik zelf over de dingen die ik miljoen keer heb gedaan en waar ik geen echte angst bij heb..zoals het nemen van de tram.quote:
Is piekeren 1 van de kernproblemen waar je 't over had?
Waarover pieker je? Ik heb zelf 't idee dat 't piekeren op zich niet een probleem is, maar eerder een gevolg van een probleem waarvoor je geen oplossing ziet. Zorgen kunnen ook piekeren veroorzaken.
Zou je wat meer kunnen vertellen over je situatie? Dingen zoals (schatting van) leeftijd, thuiswonend/zelfstandig wonend, wel/geen partner, eventuele diagnoses en wat geschiedenis kunnen helpen, ik vind 't lastig hier iets van te kunnen zeggen, juist omdat je het (begrijpelijkerwijze) vaag hebt gelaten.
Situatie is lastig te beschrijven, heb geen partner. Woon tijdelijk bij familie i.v.m. verhuizing ben boven de 30.
Heb een vrij lange behandelgeschiedenis, heel kort samgevat:
1e behandeling, rond 15 jaar. Deze is na een paar sessies gestopt omdat ik me heel erg onder druk gezet voelde door de behandelaar.
2e behandeling: rond 23, leidde tot diagnose autisme(pdd-Nos), voornamelijk gericht op het kunnen oppaken van mijn studie en afronden. Kon mijn issues en gevoel dusdanig camoufleren dat alles oke leek en de behandeling is stopgezet na afronden studie.
En nu dus weer tegen de lamp aangelopen, en in behandeling voor o.a. angstissues, regie over emoties. Met dus als gevolg piekeren...
het gaat dus om clozan(vorm van benzodiazepine), en hier heb ik nu dus nog 2 van die ik inderdaad als noodrem wil bewaren. Hoewel ik de indruk heb dat het ergste moment achter de rug is..en ze dus in het laatje zullen blijven.quote:
Mag ik weten om wat voor medicatie dit ging?
Die pillen in dat laatje zijn zeg maar je noodrem? Verstandig dat je ze niet meteen als snoepjes gebruikt of zo.
Ik wens je in elk geval veel sterkte. Ik kan begrijpen waarom je liever niet aan medicatie begint. Ik heb zelf een voorkeur voor zo min mogelijk medicatie gebruiken, maar zal wel medicatie gebruiken als ik denk dat 't me helpt. 't heeft me wel door een moeilijke fase heen geholpen.
Ik zou medicatie gebruiken als het nodig is, en als ik bijvoorbeeld enigszinds toch zou moeten functioneren overdag. Maar aangezien ik thuiszit zonder werk en geen verplichtingen heb probeer ik liever de strijd aan te gaan en proberen te ontspannen en kleine dingen doen die ik leuk vindt.
Aangezien ik de kleine dingen zoals boodschappen doen, koken, voor mezelf zorgen enz prima kan, met wat hobbels.
[ Bericht 19% gewijzigd door cafpow op 23-04-2018 17:12:07 ]
Dus, 1. het gaat goed met mij, keeping my cool rondom de uwv situatie!
2. ik sprak mijn psycholoog vandaag, die wilde de brief die ze uwv gaat sturen even doornemen en mijn akkoord. Nu ik de brief van de uwv arts met haar bevindingen al heb, blijkt dus dat die haar bevindingen niet meegenomen heeft.
Vanmiddag ga ik in elk geval mijn eigen eerdere bevindingen en daarbij het verzoek de brief van mijn psycholoog mee te nemen in de bevindingen in een brief zetten en die naar uwv sturen.
In de brief van de psycholoog stonden trouwens een aantal diagnoses. O.a. ptss, wat ik eigenlijk al dacht. Het voelt als een soort erkenning, zie je wel ik ben niet gek. Toen durfde ik ook te vertellen dat ik heel lang bang ben geweest dat ik borderline had, een beetje cru maar dat is lang mijn schrikbeeld geweest. Mijn psycholoog gaf meteen aan dat dat niet zo is, dat ze het wel snapte maar mijn klachten bij lange na niet zo ernstig zijn en ik veel kenmerken ook niet heb. Pfoe. Roerige tijden zo. Maar ik heb de poot erop! Ik kan dit!
2. ik sprak mijn psycholoog vandaag, die wilde de brief die ze uwv gaat sturen even doornemen en mijn akkoord. Nu ik de brief van de uwv arts met haar bevindingen al heb, blijkt dus dat die haar bevindingen niet meegenomen heeft.
Vanmiddag ga ik in elk geval mijn eigen eerdere bevindingen en daarbij het verzoek de brief van mijn psycholoog mee te nemen in de bevindingen in een brief zetten en die naar uwv sturen.
In de brief van de psycholoog stonden trouwens een aantal diagnoses. O.a. ptss, wat ik eigenlijk al dacht. Het voelt als een soort erkenning, zie je wel ik ben niet gek. Toen durfde ik ook te vertellen dat ik heel lang bang ben geweest dat ik borderline had, een beetje cru maar dat is lang mijn schrikbeeld geweest. Mijn psycholoog gaf meteen aan dat dat niet zo is, dat ze het wel snapte maar mijn klachten bij lange na niet zo ernstig zijn en ik veel kenmerken ook niet heb. Pfoe. Roerige tijden zo. Maar ik heb de poot erop! Ik kan dit!
Wat fijn dat je je goed voelt. Heb niet je hele verhaal meegekregen, maar heb een beetje zitten bladeren tussen de verschillende posts. En voor mij klinkt/lijkt het alsof je heel goed vooruit gaat...quote:
Dus, 1. het gaat goed met mij, keeping my cool rondom de uwv situatie!
2. ik sprak mijn psycholoog vandaag, die wilde de brief die ze uwv gaat sturen even doornemen en mijn akkoord. Nu ik de brief van de uwv arts met haar bevindingen al heb, blijkt dus dat die haar bevindingen niet meegenomen heeft.
Vanmiddag ga ik in elk geval mijn eigen eerdere bevindingen en daarbij het verzoek de brief van mijn psycholoog mee te nemen in de bevindingen in een brief zetten en die naar uwv sturen.
In de brief van de psycholoog stonden trouwens een aantal diagnoses. O.a. ptss, wat ik eigenlijk al dacht. Het voelt als een soort erkenning, zie je wel ik ben niet gek. Toen durfde ik ook te vertellen dat ik heel lang bang ben geweest dat ik borderline had, een beetje cru maar dat is lang mijn schrikbeeld geweest. Mijn psycholoog gaf meteen aan dat dat niet zo is, dat ze het wel snapte maar mijn klachten bij lange na niet zo ernstig zijn en ik veel kenmerken ook niet heb. Pfoe. Roerige tijden zo. Maar ik heb de poot erop! Ik kan dit!
Hier probeer ik 's ochtends heel bewust bezig te zijn met mijn angsten en mij ermee te confronteren en aan de hand van meditatie en een zelfhulp boek duidelijk inzicht te krijgen in mijn gevoel. En 's middags/'s avonds probeer ik te ontspannen en leuke dingen te doen. Zo ben ik van plan strakjes na het eten een stukje te gaan wandelen...
En het helpt wel, want wat in het boek gezegd wordt is waar...mijn hoofd slaat bij elk iets wat paniek/angst/onrust veroorzaakt in de overlevingsmodus..en dan neig ik hyper te worden en in het doen te vluchten.
Terwijl nu forceer ik me te blijven zitten en bewust de angst beet te pakken..en met de kleine angsten lukt het redelijk.
En ik kan eigenlijk niet wachten echt te starten met de terapie, omdat ik het gevoel/de indruk heb dat eindelijk iets 'echts' in gang wordt gezet!
Echt goed voel ik me niet, ik voel me vooral sterk genoeg om dit aan te kunnen en waar ik invloed heb die uit te oefenen. Het is een behoorlijke vooruitgang inderdaad.quote:
[..]
Wat fijn dat je je goed voelt. Heb niet je hele verhaal meegekregen, maar heb een beetje zitten bladeren tussen de verschillende posts. En voor mij klinkt/lijkt het alsof je heel goed vooruit gaat...
Hier probeer ik 's ochtends heel bewust bezig te zijn met mijn angsten en mij ermee te confronteren en aan de hand van meditatie en een zelfhulp boek duidelijk inzicht te krijgen in mijn gevoel. En 's middags/'s avonds probeer ik te ontspannen en leuke dingen te doen. Zo ben ik van plan strakjes na het eten een stukje te gaan wandelen...
En het helpt wel, want wat in het boek gezegd wordt is waar...mijn hoofd slaat bij elk iets wat paniek/angst/onrust veroorzaakt in de overlevingsmodus..en dan neig ik hyper te worden en in het doen te vluchten.
Terwijl nu forceer ik me te blijven zitten en bewust de angst beet te pakken..en met de kleine angsten lukt het redelijk.
En ik kan eigenlijk niet wachten echt te starten met de terapie, omdat ik het gevoel/de indruk heb dat eindelijk iets 'echts' in gang wordt gezet!
Wat ben je goed bezig! Mijn ervaring is dat kleinere angsten best goed te behapstukken zijn door even te gaan zitten en er rustig over na te denken om uit te vinden waar je nu eigenlijk bang voor bent en te checken of dat reëel is.
Bij grotere angsten voelt dat als een soort pleister op een open beenbreuk. Als dat soort angsten bij mij optreedt (bepaald stuk trauma), dan krijg ik een fysieke stressreactie die zo heftig kan worden dat ik ineens mentaal soort van afgeschermd wordt van de wereld. Om deze angsten tot rust te brengen heb ik psychische hulp en ik kom daar ook niet aan zonder begeleiding.
Wanneer het opspeelt en teveel wordt heb ik een aantal dingen die ik doe. 1. even terugtrekken uit de buitenwereld zodat ik door externe zaken niet erger uit balans raak. 2. bespreken met vertrouwde mensen via whatsapp, of vragen om even te kunnen bellen. 3. oxazepam erin en tot rust komen. 4. bij eerst volgend gesprek bespreken met mijn psycholoog om die angst aan te pakken.
Ik weet natuurlijk niet hoe extreem je angst is, maar soms is het beter te wachten met aanpakken tot je een hulpverlener hebt met verstand van zaken die je er doorheen helpt op een goede manier. Heb jij een 'zelfbehoud' plan om in elk geval zolang je het niet onder controle hebt jezelf wat te beschermen?
Jezelf echt goed voelen gaat waarschijnlijk lang duren, maar stap voor stap moet je je beter gaan voelen, want een wonderpil bestaat niet...alhoewel dat soms wel fijn zou zijn.quote:
[..]
Echt goed voel ik me niet, ik voel me vooral sterk genoeg om dit aan te kunnen en waar ik invloed heb die uit te oefenen. Het is een behoorlijke vooruitgang inderdaad.
Wat ben je goed bezig! Mijn ervaring is dat kleinere angsten best goed te behapstukken zijn door even te gaan zitten en er rustig over na te denken om uit te vinden waar je nu eigenlijk bang voor bent en te checken of dat reëel is.
Bij grotere angsten voelt dat als een soort pleister op een open beenbreuk. Als dat soort angsten bij mij optreedt (bepaald stuk trauma), dan krijg ik een fysieke stressreactie die zo heftig kan worden dat ik ineens mentaal soort van afgeschermd wordt van de wereld. Om deze angsten tot rust te brengen heb ik psychische hulp en ik kom daar ook niet aan zonder begeleiding.
Wanneer het opspeelt en teveel wordt heb ik een aantal dingen die ik doe. 1. even terugtrekken uit de buitenwereld zodat ik door externe zaken niet erger uit balans raak. 2. bespreken met vertrouwde mensen via whatsapp, of vragen om even te kunnen bellen. 3. oxazepam erin en tot rust komen. 4. bij eerst volgend gesprek bespreken met mijn psycholoog om die angst aan te pakken.
Ik weet natuurlijk niet hoe extreem je angst is, maar soms is het beter te wachten met aanpakken tot je een hulpverlener hebt met verstand van zaken die je er doorheen helpt op een goede manier. Heb jij een 'zelfbehoud' plan om in elk geval zolang je het niet onder controle hebt jezelf wat te beschermen?
BIj mij is mijn grootste angst emoties! Ja, emoties...ik heb nooit geleerd hoe ermee om te gaan en ben dus bang voor het voelen. en verder speelt er separatie angst, doordat ik in mijn jeigd 2 extreem belangrijke figuren(voor mij) heb verloren en één van mijn ouders maar voor een deel aanwezig was, wat voor mij heel lastig was.
En daarnaast mede door mijn autisme ben ik een erg nerveus iemand, die zolang er een duidelijke structuur is redelijk kan functioneren, maar als de structuur wegvalt (zij het in mijn hoofd of externe factoren) dan kan ik zomaar paniek krijgen..en val ik naar automatische piloot.
Bij mij is het confronteren met mijn angst dus onder andere het toelaten van mijn emoties, en de kleine emoties kan ik best zelf confronteren. Zo probeer ik 3x per dag stil te staan bij wat ik voel op het moment. En de grote angst/emoties laat ik rusten om met de psycholoog te gaan bespreken/behandelen.
Terugtrekken doe ik ook, zo heb ik afgelopen dagen heel veel tijd bewust in mijn kamer doorgebracht, om weer tot rust te komen. En ik kan zelf niet tijdig aan de bel trekken, maar gelukkig is er een dusdanig goede familieband met een paar personen die nu snappen wat er speelt. En om het zo te zeggen een oogje in het zeil houden. En vooral afgelopen week veel steun boden en regelmatig even belden om te kijken hoe het ging enz.
En mijn zelfbehoud plan bestaat voornamelijk uit het nemen van 1 de pillen die ongeveer 7-8 uur werken en ik woon niet alleen en één van mijn 'huisgenoten' werkt wel maar komt tussen de middag thuis eten dus merkt het als het dreigt te escaleren.
