R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Oh, dat weet hij. Hij is 2,5 jaar geleden ook (Zwaar) depressief geweest en toen heb ik ook gezegd tot hier en niet verder. Hij is toen in therapie gegaan en nu uit zichzelf naar de huisarts gegaan en is ook heel open over hoe hij zich voelt en waar hij tegenaan loopt, wat hij vorige keer niet deed. Uitmaken is helemaal niet aan de orde.
Kan me ook voorstellen dat je partner niet de waarheid vertelt, je mag er niet bij, de psych is de boeman etc.
Maar misschien heeft de psych juist de vinger op de zere plek gelegd en is je vriend zich daarvan bewust en gaat hij liever de confrontatie met de psych (en daarmee dus zichzelf) uit de weg.
Wil niet betekenen dat hij kiest om depressief te blijven, maar jezelf blootleggen is niet niets.
Naar het zwembad gaan is niet zo moeilijk, maar eenmaal op de hoge duikplank is het allemaal een stuk enger
Maar misschien heeft de psych juist de vinger op de zere plek gelegd en is je vriend zich daarvan bewust en gaat hij liever de confrontatie met de psych (en daarmee dus zichzelf) uit de weg.
Wil niet betekenen dat hij kiest om depressief te blijven, maar jezelf blootleggen is niet niets.
Naar het zwembad gaan is niet zo moeilijk, maar eenmaal op de hoge duikplank is het allemaal een stuk enger
Hell To The Liars
Nee hoor. Ik woon al jaren samen met deze vent en dat is niet het geval. Bij zijn vorige ging ik ook wel eens mee, op zijn initiatief en hij vroeg al voor zijn eerste afspraak of ik mee ging als dat kon. Dus dat is niet het geval. De psych heeft zeker de vinger op de zere plek, namelijk het huiswerk doen. (Bijna klein trauma, ivm niet afgemaakte opleidingen) Boos worden en zeggen dat ze volgende keer dan maar lekker niets gaan doen en de afspraak een week uitstellen lijkt mij alleen niet zo'n handige stap.
Ik doel ook niet op uitmaken. Eerder op als het erop lijkt dat hij de confrontatie met zijn depressie vermijdt, het kan helpen een keer streng te zijn in plaats van er alle ruimte voor te geven.quote:Op maandag 9 april 2018 19:01 schreef Koettie het volgende:
Oh, dat weet hij. Hij is 2,5 jaar geleden ook (Zwaar) depressief geweest en toen heb ik ook gezegd tot hier en niet verder. Hij is toen in therapie gegaan en nu uit zichzelf naar de huisarts gegaan en is ook heel open over hoe hij zich voelt en waar hij tegenaan loopt, wat hij vorige keer niet deed. Uitmaken is helemaal niet aan de orde.
Ondanks dat een depressie heel naar is, is het ook heel erg veilig omdat het bekend terrein is.
Als je je depressie met hulp wil oplissen zul je ook moeten uitzoeken waar het vandaan komt en kijken wat je kan doen. Je moet zelf in actie komen en dat is niet makkelijk. Je neemt de verantwoordelijkheid voor je eigen geluk weer op je door dit aan te gaan, en dat kan je leven enorm veel fijner maken. Maar ook neem je het risico op fouten maken en falen.
Als je dat laatste lastig vind, kan het soms veiliger en gemakkelijker zijn om die verantwoordelijkheid niet te nemen en dan maar depressief te blijven.
Hij wil het ook oplossen en dat ligt juist in het verleden, oa niet afgemaakte opleidingen, faalangst, niet weten wat hij verder moet doen in het leven. Dat vermijdt hij niet. Hij heeft het er over gehad bij psyq, bij de huisarts en nu ook. Dus het is niet dat hij er niet aan wil werken of de confrontatie niet aan wil. De vorige keer, bij psyq is het daar amper over gegaan en gaven ze aan nou het gaat beter, succes en je moet nog 6 maanden pillen slikken. De psych nu is er nog niet heel veel op ingegaan want was z'n 3e sessie en over 2 weken dus pas z'n 4e .quote:Op maandag 9 april 2018 19:21 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Ik doel ook niet op uitmaken. Eerder op als het erop lijkt dat hij de confrontatie met zijn depressie vermijdt, het kan helpen een keer streng te zijn in plaats van er alle ruimte voor te geven.
Ondanks dat een depressie heel naar is, is het ook heel erg veilig omdat het bekend terrein is.
Als je je depressie met hulp wil oplissen zul je ook moeten uitzoeken waar het vandaan komt en kijken wat je kan doen. Je moet zelf in actie komen en dat is niet makkelijk. Je neemt de verantwoordelijkheid voor je eigen geluk weer op je door dit aan te gaan, en dat kan je leven enorm veel fijner maken. Maar ook neem je het risico op fouten maken en falen.
Als je dat laatste lastig vind, kan het soms veiliger en gemakkelijker zijn om die verantwoordelijkheid niet te nemen en dan maar depressief te blijven.
Met alle respect, maar wat let je vriend als hij een bloknoot op tafel legt (desnoods een beetje verstopt) waarbij hij 3x per dag (1x per dagdeel) opschrijft wat hij gedaan heeft..
Na 7 dagen heeft die dan minstens 21 regels en omschrijving van die dagen.
Trauma's zijn er in alle soorten en maten en ik zou zoiets nooit bagataliseren.
Maar een kleine handreiking naar de psych of blijk van "ja, ik wel echt hulp met beide handen aanpakken" zou een psych toch moeten hebben om hem verder te kunnen helpen.
En schijnbaar heeft de psych nu een wat strengere aanpak voor ogen ipv de zachte hand (die niet geholpen heeft de vorige keer).
Misschien had de psych een slechte dag, maar misschien probeert ie te kijken hoe ie hem kan bereiken.
psychologie en therapie, het is niet zo ABC als een gebroken been
sterkte in ieder geval, het lijkt me ook heel lastig voor jouw eigen persoon
Na 7 dagen heeft die dan minstens 21 regels en omschrijving van die dagen.
Trauma's zijn er in alle soorten en maten en ik zou zoiets nooit bagataliseren.
Maar een kleine handreiking naar de psych of blijk van "ja, ik wel echt hulp met beide handen aanpakken" zou een psych toch moeten hebben om hem verder te kunnen helpen.
En schijnbaar heeft de psych nu een wat strengere aanpak voor ogen ipv de zachte hand (die niet geholpen heeft de vorige keer).
Misschien had de psych een slechte dag, maar misschien probeert ie te kijken hoe ie hem kan bereiken.
psychologie en therapie, het is niet zo ABC als een gebroken been
sterkte in ieder geval, het lijkt me ook heel lastig voor jouw eigen persoon
Hell To The Liars
True, misschien heb je ook gelijk. Ben ook heel erg betrokken hierbij natuurlijk (logisch ook). Maar het is goed kut want hij is sinds z'n afspraak echt een zombie en ik weet eigenlijk niet zo goed hoe de komende twee weken eruit gaan zien. Nu heeft hij verder geen huiswerk mee, dat scheelt misschien
Allemaal ook leuk en aardig en superzorgzaam van je, hoe je hier post. Maar wat kan HIJ doen. Kijk -ondanks jullie onvrede met deze hulpverlener- ook heel droog en praktisch naar jullie mogelijkheden he. Het lijkt er misschien een beetje op dat je nu tot deze hulpverlener bent veroordeeld.
Als je dat even voor een feit aanneemt. Dit is het. Daar moet hij het mee doen. Ja, therapie IS kut en moeilijk. Als het makkelijk was huppelden we allemaal door ons zorgeloze en succesvolle leven naar een horizon vol blijheid. Maar dat is het nou eenmaal niet. Je moet er hard voor werken. En dat moet je zelf doen. Wat niet zegt dat je er geen ondersteuning bij zou moeten regelen. Hetzij van je hulpverleners, hetzij bij je persoonlijke supportsystem.
Ok, heel concreet. Wat is dat harde werken dan? Dat harde werken is zijn huiswerk maken. Blijkbaar moet dat gebeuren. Het is niet gebeurd. Blijkbaar roept dat irritatie op in de behandelrelatie (je hulpverlener is een professional, maar ook gewoon een mens.) Wat kan HIJ doen om die relatie te verbeteren? Nou misschien doen wat zij hem opdraagt te doen, in zijn opdracht aan haar om hem te helpen.
Het is de vorige keer niet gelukt. Ok, waarom niet? Wat was de oorzaak? Was de week ineens voorbij en was het er bij ingeschoten? Ok, dan kan iemand uit zijn supportsysteem (jij?) hem misschien op gezette tijden vragen of het al gedaan is, wijzen op de deadline. Of mogelijk op de gestelde tussendeadlines. Wat moet er gebeuren, wat heeft hij nodig om dat voor elkaar te krijgen? Wie kan hem die benodigdheden leveren.
Ander antwoord op de waarom niet vraag? Andere oplossing zoeken.
Als je dat even voor een feit aanneemt. Dit is het. Daar moet hij het mee doen. Ja, therapie IS kut en moeilijk. Als het makkelijk was huppelden we allemaal door ons zorgeloze en succesvolle leven naar een horizon vol blijheid. Maar dat is het nou eenmaal niet. Je moet er hard voor werken. En dat moet je zelf doen. Wat niet zegt dat je er geen ondersteuning bij zou moeten regelen. Hetzij van je hulpverleners, hetzij bij je persoonlijke supportsystem.
Ok, heel concreet. Wat is dat harde werken dan? Dat harde werken is zijn huiswerk maken. Blijkbaar moet dat gebeuren. Het is niet gebeurd. Blijkbaar roept dat irritatie op in de behandelrelatie (je hulpverlener is een professional, maar ook gewoon een mens.) Wat kan HIJ doen om die relatie te verbeteren? Nou misschien doen wat zij hem opdraagt te doen, in zijn opdracht aan haar om hem te helpen.
Het is de vorige keer niet gelukt. Ok, waarom niet? Wat was de oorzaak? Was de week ineens voorbij en was het er bij ingeschoten? Ok, dan kan iemand uit zijn supportsysteem (jij?) hem misschien op gezette tijden vragen of het al gedaan is, wijzen op de deadline. Of mogelijk op de gestelde tussendeadlines. Wat moet er gebeuren, wat heeft hij nodig om dat voor elkaar te krijgen? Wie kan hem die benodigdheden leveren.
Ander antwoord op de waarom niet vraag? Andere oplossing zoeken.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Toppost!quote:
Allemaal ook leuk en aardig en superzorgzaam van je, hoe je hier post. Maar wat kan HIJ doen. Kijk -ondanks jullie onvrede met deze hulpverlener- ook heel droog en praktisch naar jullie mogelijkheden he. Het lijkt er misschien een beetje op dat je nu tot deze hulpverlener bent veroordeeld.
Als je dat even voor een feit aanneemt. Dit is het. Daar moet hij het mee doen. Ja, therapie IS kut en moeilijk. Als het makkelijk was huppelend we allemaal door ons zorgeloze en succesvolle leven naar een horizon vol blijheid. Maar dat is het nou eenmaal niet. Je moet er hard voor werken. En dat moet je zelf doen. Wat niet zegt dat je er geen ondersteuning bij zou moeten regelen. Hetzij van je hulpverleners, hetzij bij je persoonlijke supportsystem.
Ok, heel concreet. Wat is dat harde werken dan? Dat harde werken is zijn huiswerk maken. Blijkbaar moet dat gebeuren. Het is niet gebeurd. Blijkbaar roept dat irritatie op in de behandelrelatie (je hulpverlener is een professional, maar ook gewoon een mens.) Wat kan HIJ doen om die relatie te verbeteren? Nou misschien doen wat hij haar opdraagt te doen, in zijn opdracht om haar om hem te helpen.
Het is de vorige keer niet gelukt. Ok, waarom niet? Wat was de oorzaak? Was de week ineens voorbij en was het er bij ingeschoten? Ok, dan kan iemand uit zijn supportsysteem (jij?) hem misschien op gezette tijden vragen of het al gedaan is, wijzen op de deadline. Of mogelijk op de gestelde tussendeadlines. Wat moet er gebeuren, wat heeft hij nodig om dat voor elkaar te krijgen? Wie kan hem die benodigdheden leveren.
Ander antwoord op de waarom niet vraag? Andere oplossing zoeken.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Heb jij wel eens gedacht aan een praatclubje voor mensen die een depressieve partner hebben.quote:
True, misschien heb je ook gelijk. Ben ook heel erg betrokken hierbij natuurlijk (logisch ook). Maar het is goed kut want hij is sinds z'n afspraak echt een zombie en ik weet eigenlijk niet zo goed hoe de komende twee weken eruit gaan zien. Nu heeft hij verder geen huiswerk mee, dat scheelt misschien
Maar geen huiswerk, wat gaat hijzelf doen om kleine stapjes vooruit te maken deze 2 weken.
Gaat ie wel eens mee wandelen als jij dat vraagt bv?
En heeft ie gezegd of aangegeven hoe hij vandaag geholpen had willen worden (welke knoppen had de psych moeten indrukken om hem opluchting te bezorgen)
Hell To The Liars
Kennen jullie trouwens het gevoel van je schuldig voelen omdat je gelukkig bent? Op dit moment vind ik het compleet ongepast om gelukkig te zijn, maar toch voel ik me zo. Ik slaap slecht, dus misschien zit ik tegen een manie aan. Alleen ik weet niet zeker of het echt geluk is of gekte. En ik vind het raar dat ik gelukkig en druk ben nu. Erg lastig
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
quote:
Ik ben me juist heel bewust van mijn geluksmomenten, ik probeer er bij stil te staan, ze te maximaliseren en er ook bewust dankbaar voor te zijn. Mijn leven is niet zo gek anders dan 2 jaar geleden (ok op sommige vlakken zeeeeeker wel, verliefd geworden, samenwonen, 3 banenquote:
Kennen jullie trouwens het gevoel van je schuldig voelen omdat je gelukkig bent? Op dit moment vind ik het compleet ongepast om gelukkig te zijn, maar toch voel ik me zo. Ik slaap slecht, dus misschien zit ik tegen een manie aan. Alleen ik weet niet zeker of het echt geluk is of gekte. En ik vind het raar dat ik gelukkig en druk ben nu. Erg lastig
maar ik doe nog steeds sociaal wat ik deed en onderneem wat ik toen ook al ondernam.) Alleen dat al dat moois ook echt doordringt 
En niet bezoedeld wordt door de grijze slijklaag die mijn gevoelens gijzelt Dat maakt alle verschil. En ik ben me daar zo bewust van 
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Het is inderdaad niet gelukt. Ik heb elke avond gezegd dat zijn schift daar ligt en dat we samen wat gaan invullen. En dan zitten we een half uur aan tafel en dat eindigt met paniek en uiteindelijk is er niets ingevuld. Dat de week voorbij vliegt en hij het vergeet is het niet iig, hij gaat met loden schoenen naar werk en komt bekaf terug en dan ligt dat schriftje er al. Dus vergeten is het niet.Wat hij nodig heeft dat weet ik niet, dat zou het wel makkelijker maken iig!quote:
Allemaal ook leuk en aardig en superzorgzaam van je, hoe je hier post. Maar wat kan HIJ doen. Kijk -ondanks jullie onvrede met deze hulpverlener- ook heel droog en praktisch naar jullie mogelijkheden he. Het lijkt er misschien een beetje op dat je nu tot deze hulpverlener bent veroordeeld.
Als je dat even voor een feit aanneemt. Dit is het. Daar moet hij het mee doen. Ja, therapie IS kut en moeilijk. Als het makkelijk was huppelend we allemaal door ons zorgeloze en succesvolle leven naar een horizon vol blijheid. Maar dat is het nou eenmaal niet. Je moet er hard voor werken. En dat moet je zelf doen. Wat niet zegt dat je er geen ondersteuning bij zou moeten regelen. Hetzij van je hulpverleners, hetzij bij je persoonlijke supportsystem.
Ok, heel concreet. Wat is dat harde werken dan? Dat harde werken is zijn huiswerk maken. Blijkbaar moet dat gebeuren. Het is niet gebeurd. Blijkbaar roept dat irritatie op in de behandelrelatie (je hulpverlener is een professional, maar ook gewoon een mens.) Wat kan HIJ doen om die relatie te verbeteren? Nou misschien doen wat hij haar opdraagt te doen, in zijn opdracht om haar om hem te helpen.
Het is de vorige keer niet gelukt. Ok, waarom niet? Wat was de oorzaak? Was de week ineens voorbij en was het er bij ingeschoten? Ok, dan kan iemand uit zijn supportsysteem (jij?) hem misschien op gezette tijden vragen of het al gedaan is, wijzen op de deadline. Of mogelijk op de gestelde tussendeadlines. Wat moet er gebeuren, wat heeft hij nodig om dat voor elkaar te krijgen? Wie kan hem die benodigdheden leveren.
Ander antwoord op de waarom niet vraag? Andere oplossing zoeken.
Ja, wel eens overwogen maar had er (nog) geen behoefte aan.quote:
[..]
Heb jij wel eens gedacht aan een praatclubje voor mensen die een depressieve partner hebben.
Maar geen huiswerk, wat gaat hijzelf doen om kleine stapjes vooruit te maken deze 2 weken.
Gaat ie wel eens mee wandelen als jij dat vraagt bv?
En heeft ie gezegd of aangegeven hoe hij vandaag geholpen had willen worden (welke knoppen had de psych moeten indrukken om hem opluchting te bezorgen)
Wandelen en dergelijke wel, hij weet ook dat t goed is. We gaan regelmatig in het weekend wandelen of pokemon go spelen. Ergens lunchen oid.
En daar hadden we het vanmiddag over, begrip. Hij wilde aangeven dat deze week slecht viel ivm allemaal gedoe op werk maar toen ging het alleen nog over die opdracht en heeft de psycholoog gezegd dat ze dan maar niets moeten doen en heeft nog weinig gezegd.
Waarom vind je het ongepast?quote:
Kennen jullie trouwens het gevoel van je schuldig voelen omdat je gelukkig bent? Op dit moment vind ik het compleet ongepast om gelukkig te zijn, maar toch voel ik me zo. Ik slaap slecht, dus misschien zit ik tegen een manie aan. Alleen ik weet niet zeker of het echt geluk is of gekte. En ik vind het raar dat ik gelukkig en druk ben nu. Erg lastig
Is je geluksgevoel verklaarbaar? Misschien toch een soort opluchting en gevoel van vrijheid?
Het geluk is helemaal niet verklaarbaar (ik ben een week geleden gedumpt, door iemand waarvan ik dacht dat hij de partner van mijn leven was) en dat actieve is ook geen best sein omdat ik 's nachts amper tot niet slaap. Gezien ik bipolair ben zou dit op een manie kunnen wijzen, maar ik weet het niet zeker. Volgens mij ben ik niet ongeremd...
De psychiater heeft mail. Alleen ik vind het eng hem te vertrouwen (hey hallo nog een signaal) omdat ik bang ben weer in de kliniek gepropt te worden. Dat zou de derde keer dit jaar zijn en dat vind ik niet zo fijn.
De psychiater heeft mail. Alleen ik vind het eng hem te vertrouwen (hey hallo nog een signaal) omdat ik bang ben weer in de kliniek gepropt te worden. Dat zou de derde keer dit jaar zijn en dat vind ik niet zo fijn.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik weet dat je gedumpt bent, maar wel voordat je er zelf aan zat te denken hetzelfde te doen. Daarom kan het ergens misschien toch een opluchting zijn.quote:
Het geluk is helemaal niet verklaarbaar (ik ben een week geleden gedumpt, door iemand waarvan ik dacht dat hij de partner van mijn leven was) en dat actieve is ook geen best sein omdat ik 's nachts amper tot niet slaap. Gezien ik bipolair ben zou dit op een manie kunnen wijzen, maar ik weet het niet zeker. Volgens mij ben ik niet ongeremd...
De psychiater heeft mail. Alleen ik vind het eng hem te vertrouwen (hey hallo nog een signaal) omdat ik bang ben weer in de kliniek gepropt te worden. Dat zou de derde keer dit jaar zijn en dat vind ik niet zo fijn.
Maar in combinatie met het weinig slapen kan het wel wijzen op een manie ja. Goed dat je de psych gemaild hebt lijkt me.
Ik was er nog niet aan toe en het heeft me toch verrast. Het is deels opluchting (waar ik me ook schuldig over voel), maar ook een gemis. Ik kan het niet goed uitleggen.quote:
[..]
Ik weet dat je gedumpt bent, maar wel voordat je er zelf aan zat te denken hetzelfde te doen. Daarom kan het ergens misschien toch een opluchting zijn.
Maar in combinatie met het weinig slapen kan het wel wijzen op een manie ja. Goed dat je de psych gemaild hebt lijkt me.
Waarschijnlijk belt hij me morgen even
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Hij werkt nog gewoon momenteel?quote:
[..]
Het is inderdaad niet gelukt. Ik heb elke avond gezegd dat zijn schift daar ligt en dat we samen wat gaan invullen. En dan zitten we een half uur aan tafel en dat eindigt met paniek en uiteindelijk is er niets ingevuld. Dat de week voorbij vliegt en hij het vergeet is het niet iig, hij gaat met loden schoenen naar werk en komt bekaf terug en dan ligt dat schriftje er al. Dus vergeten is het niet.Wat hij nodig heeft dat weet ik niet, dat zou het wel makkelijker maken iig!
[..]
Ja, wel eens overwogen maar had er (nog) geen behoefte aan.
Wandelen en dergelijke wel, hij weet ook dat t goed is. We gaan regelmatig in het weekend wandelen of pokemon go spelen. Ergens lunchen oid.
En daar hadden we het vanmiddag over, begrip. Hij wilde aangeven dat deze week slecht viel ivm allemaal gedoe op werk maar toen ging het alleen nog over die opdracht en heeft de psycholoog gezegd dat ze dan maar niets moeten doen en heeft nog weinig gezegd.
Wat doet ie voor soort werk en is het een optie om minder te werken of gewoon even een time out te nemen.
Zijn structuur valt dan wel weg, maar misschien kan ie dan wel tijd maken voor zijn issues en problematiek.
Mijn ervaring is dat als je zwaar depressief bent je niet kan werken en als je kan werken zou je ook misschien iedere dag kunnen douchen.
Maar ja, oordelen vanaf de zijlijn is lekker makkelijk
en ik heb ook alleen maar deze reeks gelezen en heb je eerdere posts niet gezien
Hell To The Liars
Dus dat werkt niet. Zoek een andere manier. Even niet helemaal helder, maar ging het om het bijhouden van je algemene stemming ofzo? Als dat het geval is, kan ik me voorstellen dat het zo -zo fysiek en aanwezig... WAAAACHTENDDDDquote:
[..]
Het is inderdaad niet gelukt. Ik heb elke avond gezegd dat zijn schift daar ligt en dat we samen wat gaan invullen. En dan zitten we een half uur aan tafel en dat eindigt met paniek en uiteindelijk is er niets ingevuld. Dat de week voorbij vliegt en hij het vergeet is het niet iig, hij gaat met loden schoenen naar werk en komt bekaf terug en dan ligt dat schriftje er al. Dus vergeten is het niet.Wat hij nodig heeft dat weet ik niet, dat zou het wel makkelijker maken iig!
[..]
Ja, wel eens overwogen maar had er (nog) geen behoefte aan.
Wandelen en dergelijke wel, hij weet ook dat t goed is. We gaan regelmatig in het weekend wandelen of pokemon go spelen. Ergens lunchen oid.
En daar hadden we het vanmiddag over, begrip. Hij wilde aangeven dat deze week slecht viel ivm allemaal gedoe op werk maar toen ging het alleen nog over die opdracht en heeft de psycholoog gezegd dat ze dan maar niets moeten doen en heeft nog weinig gezegd.
een hele grote weerstand oproept. Eigenlijk gaat het dan ook ineens om een hele andere opdracht, dan de essentie. O GOD ER MOET IETS IN DAT SCHRIFTJE. Nee, die psycholoog wil gewoon weten hoe hij het leven ervaart, gemeten op verschillende punten in zijn week. Zijn antwoorden daarop geven haar info en aanknooppunten om op door te vragen, door te zoeken. Zij weet het namelijk ook niet. Net zo min als zij. Daar moeten ze samen naar zoeken.Ik vind niet dat je als partner de (ondersteunende) hulpverlener moet willen zijn, maar in de praktijk ben je toch het meest aanwezige punt in iemands leven. Wat nou als jij hem een aantal keer benoemt op iets wat stemmingsverhogend is. LIKEERMAGERDWTFEENLOSLOPENDEKANGHASKANWHAAAAAROLLERCOPTERZOOOOMGGGGGGGGEINZ!!!!! "Heee schatje, dit is nou wel echt even zo'n momentje dat net iets beter is dan de rest he? Waarschijnlijk voel je je nog steeds depressief, maar was er wel heel even een momentje van lucht?" en de volgende keer wanneer jullie met dat kutschriftje zitten: "Heeee, je had het over die Snorlax weet je nog!"
Heel gek, maar als ik me heel gelukkig voel, is het depressieve gevoel echt heel onbegrijpelijk voor mij. Als ik depri ben, ben ik juist dat besef van geluk even kwijt. Heel soms sijpelt er wat door de grauwheid heen. Maar ja die wint altijd weer en dan ben je dat lichtpuntje ook zo weer vergeten. En dan zit je daar met dat grafschrift alleen maar te denken aan hoe kut je leven is en hoe zwaar alles is en dat dat schrift stinkt en die pen het niet doet en feitelijk het hele universum tegen je is en dat dat ook nooit meer goedkomt. Dan denk je niet meer aan die klotekutsnorlax. Tenzij je er wel weer even aan denkt want dan is het OMGSNORLAX, voor heel even weer.
Dus misschien kun jij hem meer gedurende de dag bij de opdracht betrokken houden. Hetzij impliciet, hetzij wat uitgesprokener: met hem door de dag heen te roepen WAJOOO KLEIN GELUKSMOMENT 1 VAN 3! Ofzo.
Maak het lichter ofzo? Die aanwezigheid op deze manier helpt hem blijkbaar niet.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Mixed feelings. Hoe dan ook: je voelt je zoals je voelt. Aangezien je het zelf niet in de hand had, heb je niemand om je schuldig tegenover te voelen als je het mij vraagt. Maar ja, gevoelens zijn niet zo rationeel.quote:
[..]
Ik was er nog niet aan toe en het heeft me toch verrast. Het is deels opluchting (waar ik me ook schuldig over voel), maar ook een gemis. Ik kan het niet goed uitleggen.
Waarschijnlijk belt hij me morgen even
Hij werkt juist voor structuur. (toch beetje dat autistischequote:
[..]
Hij werkt nog gewoon momenteel?
Wat doet ie voor soort werk en is het een optie om minder te werken of gewoon even een time out te nemen.
Zijn structuur valt dan wel weg, maar misschien kan ie dan wel tijd maken voor zijn issues en problematiek.
Mijn ervaring is dat als je zwaar depressief bent je niet kan werken en als je kan werken zou je ook misschien iedere dag kunnen douchen.
Maar ja, oordelen vanaf de zijlijn is lekker makkelijk
) Bij de vorige depressie heeft dat hem er echt doorheen getrokken. Nu is er echter gedoe dus dat geeft veel frustratie. Hele dagen thuis zitten wil hij niet en het lijkt mij eigenlijk ook niet handig. Ik ben bang dat hij de hele dag gaat piekeren, net als hoe het in het weekend gaat. Dan is het prima als we even wandelen oid maar als ik terug kom van werken zit hij weer als een zombie op de bank na te denken over dingen. Vooral omdat hij verder geen sport of hobbys heeft waar hij voor naar buiten moet. Hij moest voor elk dagdeel iets opschrijven wat hij deed en daar dan een cijfer aan hangen. Stress want moest het dan gaan over wat hij deed en wat was dan 0 en wat is 10? Want ontbijten is wel oke maar het is geen zes want het is maar ontbijt maar ook geen onvoldoende perse want het is niet perse vervelend om te ontbijten maar ook niet leuk ofzo en... Zo gaat het dan. En het voelt voor hem ook echt als omg ik MOET iets opschrijven en straks is het niet goed genoeg of heb ik de opdracht niet goed begrepen en wat heeft het eigenlijk voor nut en hij heeft ook geen voorbeeld gegeven dus weet niet man.quote:
[..]
Dus dat werkt niet. Zoek een andere manier. Even niet helemaal helder, maar ging het om het bijhouden van je algemene stemming ofzo? Als dat het geval is, kan ik me voorstellen dat het zo -zo fysiek en aanwezig... WAAAACHTENDDDD
Ik vind niet dat je als partner de (ondersteunende) hulpverlener moet willen zijn, maar in de praktijk ben je toch het meest aanwezige punt in iemands leven. Wat nou als jij hem een aantal keer benoemt op iets wat stemmingsverhogend is. LIKEERMAGERDWTFEENLOSLOPENDEKANGHASKANWHAAAAAROLLERCOPTERZOOOOMGGGGGGGGEINZ!!!!! "Heee schatje, dit is nou wel echt even zo'n momentje dat net iets beter is dan de rest he? Waarschijnlijk voel je je nog steeds depressief, maar was er wel heel even een momentje van lucht?" en de volgende keer wanneer jullie met dat kutschriftje zitten: "Heeee, je had het over die Snorlax weet je nog!"
Heel gek, maar als ik me heel gelukkig voel, is het depressieve gevoel echt heel onbegrijpelijk voor mij. Als ik depri ben, ben ik juist dat besef van geluk even kwijt. Heel soms sijpelt er wat door de grauwheid heen. Maar ja die wint altijd weer en dan ben je dat lichtpuntje ook zo weer vergeten. En dan zit je daar met dat grafschrift alleen maar te denken aan hoe kut je leven is en hoe zwaar alles is en dat dat schrift stinkt en die pen het niet doet en feitelijk het hele universum tegen je is en dat dat ook nooit meer goedkomt. Dan denk je niet meer aan die klotekutsnorlax. Tenzij je er wel weer even aan denkt want dan is het OMGSNORLAX, voor heel even weer.
Dus misschien kun jij hem meer gedurende de dag bij de opdracht betrokken houden. Hetzij impliciet, hetzij wat uitgesprokener: met hem door de dag heen te roepen WAJOOO KLEIN GELUKSMOMENT 1 VAN 3! Ofzo.
Maak het lichter ofzo? Die aanwezigheid op deze manier helpt hem blijkbaar niet.
Dat stemmingsverhogende doe ik sowieso, ook nav tips van de vorige therapie. Bijv gister was hij zenuwachtig voor vandaag dus zijn gaan wandelen en ergens gaan eten. Als ik dan iets zeg van joh, nu is wel even een fijn momentje, zo met die opkomende bloembollen. En dan heeft ie iets van hm ja. En als ik begin over het schrifje zegt hij emteen daar word ik toch niet gelukkig van??? Want het was wel even mooi maarja nu is het weer kut. Ik probeer het op het moment zelf, of juist in de avond onder het eten even bespreken van dat en dat was wel leuk of haha daar moest je om lachen. Maar hij weet dat het daarna in het schrifje moet en dan gaat ie weer piekeren en dan was het toc hniet meer zo leuk.
Dat niet hulpverlener zijn is een broos evenwicht want ik ben jawel.. hulpverlener/maatschappelijk werker. Nu ben ik dat niet in de relatie en ik ben ook heel erg niet zijn moeder maar soms vind ik dat wel lastig.
Ik heb soms bijna het idee dat hij er nu veel te diep inzit om 'al' bezig te zijn met CGT. Ben verder geen psych maar het lijkt mij veel fijner als je eerst een sessie of 3,4 over je shit kan praten en uitleggen wat je dwars zit zodat het iig uit je systeem is en de behandelaar ook een grotere context heeft dan wanneer ie meteen dingen te doen geeft. s
Ja maar doh, dat gesprek dat jullie hebben, dat is je antwoord al. Dat moet in dat schriftje.quote:
Hij moest voor elk dagdeel iets opschrijven wat hij deed en daar dan een cijfer aan hangen. Stress want moest het dan gaan over wat hij deed en wat was dan 0 en wat is 10? Want ontbijten is wel oke maar het is geen zes want het is maar ontbijt maar ook geen onvoldoende perse want het is niet perse vervelend om te ontbijten maar ook niet leuk ofzo en... Zo gaat het dan. En het voelt voor hem ook echt als omg ik MOET iets opschrijven en straks is het niet goed genoeg of heb ik de opdracht niet goed begrepen en wat heeft het eigenlijk voor nut en hij heeft ook geen voorbeeld gegeven dus weet niet man.
Dat stemmingsverhogende doe ik sowieso, ook nav tips van de vorige therapie. Bijv gister was hij zenuwachtig voor vandaag dus zijn gaan wandelen en ergens gaan eten. Als ik dan iets zeg van joh, nu is wel even een fijn momentje, zo met die opkomende bloembollen. En dan heeft ie iets van hm ja. En als ik begin over het schrifje zegt hij emteen daar word ik toch niet gelukkig van??? Want het was wel even mooi maarja nu is het weer kut. Ik probeer het op het moment zelf, of juist in de avond onder het eten even bespreken van dat en dat was wel leuk of haha daar moest je om lachen. Maar hij weet dat het daarna in het schrifje moet en dan gaat ie weer piekeren en dan was het toc hniet meer zo leuk.
Dat niet hulpverlener zijn is een broos evenwicht want ik ben jawel.. hulpverlener/maatschappelijk werker. Nu ben ik dat niet in de relatie en ik ben ook heel erg niet zijn moeder maar soms vind ik dat wel lastig.
Ik heb soms bijna het idee dat hij er nu veel te diep inzit om 'al' bezig te zijn met CGT. Ben verder geen psych maar het lijkt mij veel fijner als je eerst een sessie of 3,4 over je shit kan praten en uitleggen wat je dwars zit zodat het iig uit je systeem is en de behandelaar ook een grotere context heeft dan wanneer ie meteen dingen te doen geeft. s
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
En het helpt je zelf denk ik ook niet Koettie om zo dicht betrokken te zijn. No offence. Je schreef, het is zo kut dat hij een zombie is na deze afspraak. De afspraak was vandaag. Dat soort dingen zijn toch gebeuren met mensen na afspraken bij therapeuten? Misschien kun je de volgende keer een paar uur daarna gewoon ff wat anders gaan doen ofzo? Zodat jullie het er wel even over kunnen hebben als dat gewenst is maar dat je daarna alle twee even je eigen gang gaat?quote:
[..]
Dus dat werkt niet. Zoek een andere manier. Even niet helemaal helder, maar ging het om het bijhouden van je algemene stemming ofzo? Als dat het geval is, kan ik me voorstellen dat het zo -zo fysiek en aanwezig... WAAAACHTENDDDD
Ik vind niet dat je als partner de (ondersteunende) hulpverlener moet willen zijn, maar in de praktijk ben je toch het meest aanwezige punt in iemands leven. Wat nou als jij hem een aantal keer benoemt op iets wat stemmingsverhogend is. LIKEERMAGERDWTFEENLOSLOPENDEKANGHASKANWHAAAAAROLLERCOPTERZOOOOMGGGGGGGGEINZ!!!!! "Heee schatje, dit is nou wel echt even zo'n momentje dat net iets beter is dan de rest he? Waarschijnlijk voel je je nog steeds depressief, maar was er wel heel even een momentje van lucht?" en de volgende keer wanneer jullie met dat kutschriftje zitten: "Heeee, je had het over die Snorlax weet je nog!"
Heel gek, maar als ik me heel gelukkig voel, is het depressieve gevoel echt heel onbegrijpelijk voor mij. Als ik depri ben, ben ik juist dat besef van geluk even kwijt. Heel soms sijpelt er wat door de grauwheid heen. Maar ja die wint altijd weer en dan ben je dat lichtpuntje ook zo weer vergeten. En dan zit je daar met dat grafschrift alleen maar te denken aan hoe kut je leven is en hoe zwaar alles is en dat dat schrift stinkt en die pen het niet doet en feitelijk het hele universum tegen je is en dat dat ook nooit meer goedkomt. Dan denk je niet meer aan die klotekutsnorlax. Tenzij je er wel weer even aan denkt want dan is het OMGSNORLAX, voor heel even weer.
Dus misschien kun jij hem meer gedurende de dag bij de opdracht betrokken houden. Hetzij impliciet, hetzij wat uitgesprokener: met hem door de dag heen te roepen WAJOOO KLEIN GELUKSMOMENT 1 VAN 3! Ofzo.
Maak het lichter ofzo? Die aanwezigheid op deze manier helpt hem blijkbaar niet.
En over die geluksmomenten die hierboven beschreven worden en het aangeven wat je nodig hebt. Voor mij ineen combinatie van depressie, trauma, angst en falen zijn die dingen niet te voelen. Als iemand anders die dingen dan wel denkt te zien of te herkennen terwijl ik het niet doe roept het alleen maar meer angst op bij mij om “verkeerd te leven” Of ik voel me onbegrepen of leeg omdat ik er niks bij voelde. Ik zou dat dan ook zeker niet met één van mijn naasten delen.
Voor therapie om te werken, moet je met je billen bloot. Ook al heb je geen perfecte billen. Je moet ze toch laten zien. Dus het maar niet doen, omdat je denkt dat dat wat je wel kunt het therapie-equivalent van een puistige reet is, dat werkt dus niet.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Ik denk dat je deze tekst kunt verkopen.quote:
Voor therapie om te werken, moet je met je billen bloot. Ook al heb je geen perfecte billen. Je moet ze toch laten zien. Dus het maar niet doen, omdat je denkt dat dat wat je wel kunt het therapie-equivalent van een puistige reet is, dat werkt dus niet.
