Depressie & Angst #151 eindelijk lente!

Oh wauw, dat is dan wel weer apart

Al kán ik me ook voorstellen dat het een beetje meer te maken heeft moet hoe het gesprek verlopen is dan het daadwerkelijke feit dat jij dingen hebt opgeschreven?

quote:

Op maandag 9 april 2018 21:39 schreef aeque het volgende:

[..]

Is ook niet zo heel raar aangezien het vooral bedoeld is om jezelf een inzicht te geven van je eigen handelingen en gedachte daarbij.

En nu ga ik weer even verder met mijn eigen huiswerk.

Ja sowieso, maar iets is dan nog altijd een beter uitgangspunt dan helemaal niets. Dan werk je naar dat zelf opschrijven toe, toch?

quote:

Op maandag 9 april 2018 21:39 schreef DancingPhoebe het volgende:
Oh wauw, dat is dan wel weer apart

Al kán ik me ook voorstellen dat het een beetje meer te maken heeft moet hoe het gesprek verlopen is dan het daadwerkelijke feit dat jij dingen hebt opgeschreven?

Geen idee. Vind 't lastig want kan wel herhalen wat vriend zei maar doe heeft z'n donderbui bril op natuurlijk.

quote:

Op maandag 9 april 2018 21:40 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Ja sowieso, maar iets is dan nog altijd een beter uitgangspunt dan helemaal niets. Dan werk je naar dat zelf opschrijven toe, toch?

Niet als je aan het vermijden bent. Dan is het wel fijn dat iemand anders het doet en komt er nooit meer iets van terecht. Je maakt dat huiswerk namelijk niet voor de psych, maar voor jezelf.

quote:

Op maandag 9 april 2018 21:42 schreef Koettie het volgende:

[..]

Geen idee. Vind 't lastig want kan wel herhalen wat vriend zei maar doe heeft z'n donderbui bril op natuurlijk.

Zou je met zijn toestemming contact met haar kunnen en/of willen hebben over dit soort dingen? Vind het tricky hoor, misschien zit je dan al veel te veel te hulpverlenen.

Zijn psych is een man. En ja heeft vriend al gevraagd maar dat wil de psycholoog niet. Onnodig en onhandig..

Of tenminste, ik bedoel meegaan naar een afspraak. Contact weet ik niet.

quote:

Op maandag 9 april 2018 21:49 schreef Koettie het volgende:
Of tenminste, ik bedoel meegaan naar een afspraak. Contact weet ik niet.

Dat is vreemd. Ik zou gewoon contact proberen te leggen om te kijken wat die psych zelf zegt. Dan hoor je dit ook vanuit zijn kant.

quote:

Op maandag 9 april 2018 21:49 schreef Koettie het volgende:
Of tenminste, ik bedoel meegaan naar een afspraak. Contact weet ik niet.

Ik heb tijdens een opname ook wel eens gehad dat mijn ex niet mee mocht naar een gesprek, omdat het teveel zou afleiden van het therapiedoel. Hij heeft toen ook uitgelegd waarom, aan mij en niet aan mijn ex.

Misschien kun je het mailadres of telefoonnummer krijgen en gewoon zelf vragen waarom niet?

quote:

Op maandag 9 april 2018 18:49 schreef Koettie het volgende:

[..]

Haarlem eo. En bellen al gedaan, er zijn overal giga wachtrijen. Logisch maarja, zes weken zonder is gewoon te lang op dit moment.

[..]

Die huisarts denkt ook niet met ons mee. Tenminste, voel me echt helemaal niet gesteund what so ever. De POH is die psych bij de huisarts toch? Daar is hij vorige keer geweest en die vrouw was constant te laat, trok verkeerde conclusies en was regelmatig haar papieren kwijt..

Bij Psyq zijn we ook eerder geweest en eigenlijk ook niet zo tevreden over, die pakte echt nul door en toen hij eenmaal niet meer dood wilde was het nou je wil niet meer dood, we sluiten het af doeiiii. Terwijl er nooit eens verder gekeken wordt naar de onderliggende dingen.

Weet nu niet wat handig is, huisarts weer bellen? Of zelf PsyQ benaderen, met een doorverwijzing naar een compleet andere instantie die dus al 'ingezet' is bij zijn huidige psych (geen idee of dat kan/mag). Of nog een andere zoeken maar weet niet waar ik moet zoeken, de wachtrijen zijn op z'n kortst 6/8 weken.

De diagnose van de psych nu is een milde depressie.

Ik kan enkele dingen bedenken. Jullie zouden bij Passant binnen kunnen lopen en daar eventueel om advies vragen?
Er was ook een inloop op 1 of enkele dagen. Aangezien je zelf ook hulpverlener bent, lijkt 't me waarschijnlijk dat je al eens van Passant hebt gehoord.

Een andere optie is om buiten jullie stad/regio naar hulp te gaan zoeken of jullie daarbuiten laten doorverwijzen. Amsterdam zou relatief goed georganiseerd zijn wat hulpverlening op het gebied van autisme betreft. Een voorbeeld is het Leo Kannerhuis. Zoals mij uitgelegd is, kon ik daar terecht mede omdat de hulpverlening op het gebied van autisme in m'n eigen regio ontoereikend was. Je hebt daarvoor wel een verwijzing nodig. Er zijn nog andere alternatieven binnen Amsterdam, maar weet ze niet allemaal uit m'n hoofd.
Er was ook nog 1nP en een aantal andere organisaties die hun eigen niche op het gebied van autisme hebben.

Maar het zou best een goed idee kunnen zijn om buiten jullie eigen regio om hulp te gaan zoeken, zeker aangezien er bij jullie in 'de buurt' een relatief grote stad aanwezig is

Het komt wel neer op een beetje netwerken en rondvragen, om telefoonnummers vragen, etc. Tis wel erg omslachtig, maar wel een optie voor als je vastloopt.

En wat dat schrijven betreft, het lijkt op een soort blokkade?

Ik kende het niet magnetronkoffie. Werkt niet hier in de stad en hele andere doelgroep. Ziet er interessant uit! Morgen even bellen, dank je wel voor de tip

quote:

Op dinsdag 10 april 2018 01:33 schreef Koettie het volgende:
Ik kende het niet magnetronkoffie. Werkt niet hier in de stad en hele andere doelgroep. Ziet er interessant uit! Morgen even bellen, dank je wel voor de tip

Graag gedaan

Maar het was toch nog niet helemaal zeker dat hij autisme heeft? Of heb ik dat verkeerd begrepen?

Hier blij. Psych acht me weer geschikt om te werken en bespreekt nu in het team of we binnenkort kunnen afronden en stoppen met de therapie.

Voel me beter, durf meer en zit lekkerder in m'n vel. Prettig om te ervaren na al die tijd.

quote:

Op dinsdag 10 april 2018 12:09 schreef aeque het volgende:
Maar het was toch nog niet helemaal zeker dat hij autisme heeft? Of heb ik dat verkeerd begrepen?

Jawel, hij heeft de diagnose pddnos

quote:

Op maandag 9 april 2018 20:26 schreef Koettie het volgende:

Hij moest voor elk dagdeel iets opschrijven wat hij deed en daar dan een cijfer aan hangen. Stress want moest het dan gaan over wat hij deed en wat was dan 0 en wat is 10? Want ontbijten is wel oke maar het is geen zes want het is maar ontbijt maar ook geen onvoldoende perse want het is niet perse vervelend om te ontbijten maar ook niet leuk ofzo en... Zo gaat het dan. En het voelt voor hem ook echt als omg ik MOET iets opschrijven en straks is het niet goed genoeg of heb ik de opdracht niet goed begrepen en wat heeft het eigenlijk voor nut en hij heeft ook geen voorbeeld gegeven dus weet niet man.

Hij heeft pdd-nos schrijf je.
Mijn eerste vraag, zeker als ik dikgedrukte bovenstaande lees... is de opdracht duidelijk genoeg voor hem?
Wat is 0 en wat is 10... lastig uit te leggen en veel mensen kunnen zich er uiteindelijk wel een voorstelling bij maken. Maar dat kan wel moeilijk zijn voor iemand met autisme.
Misschien is de opdracht te open voor hem, ik weet ook niet hoe dat concreter te maken.
Maar als je niet goed weet hoe/wat/waar te beginnen dan is het ook niet zo gek dat het niet lukt.

Geen idee of het ergens op slaat, maar voorbeeld... in de hoop dat dat iets duidelijker maakt:
Gooi iemand een zwemband toe en roep zwem daar naartoe. Zeg dat hij iets met zijn armen en benen moet doen en als hij dan kopje onder gaat of niet vooruit komt dan blijf je herhalen dat hij iets met zijn armen en benen moet doen. Dat hij naar die zwemband moet.
Hij weet niet hoe te zwemmen en behalve dat hij naar die zwemband toe moet, heeft hij geen idee hoe het te gebruiken. Waar begin je dan?
En als ze dan gaan zeggen: je wilt het niet eens, want je probeert niet. Maar je weet niet eens hoe je het moet doen...

Ik krijg de indruk uit je schrijfsels dat hij op zich wel wil. Misschien klikt het niet met deze persoon, dat kan ook nog.
En ik snap niet zo goed waarom jij niet mee zou mogen terwijl (als ik het goed lees) je vriend dat wel prettig zou vinden en jij ook...

Sterkte in elk geval

quote:

Op dinsdag 10 april 2018 20:45 schreef Nijna het volgende:

[..]

Hij heeft pdd-nos schrijf je.
Mijn eerste vraag, zeker als ik dikgedrukte bovenstaande lees... is de opdracht duidelijk genoeg voor hem?
Wat is 0 en wat is 10... lastig uit te leggen en veel mensen kunnen zich er uiteindelijk wel een voorstelling bij maken. Maar dat kan wel moeilijk zijn voor iemand met autisme.
Misschien is de opdracht te open voor hem, ik weet ook niet hoe dat concreter te maken.
Maar als je niet goed weet hoe/wat/waar te beginnen dan is het ook niet zo gek dat het niet lukt.

Geen idee of het ergens op slaat, maar voorbeeld... in de hoop dat dat iets duidelijker maakt:
Gooi iemand een zwemband toe en roep zwem daar naartoe. Zeg dat hij iets met zijn armen en benen moet doen en als hij dan kopje onder gaat of niet vooruit komt dan blijf je herhalen dat hij iets met zijn armen en benen moet doen. Dat hij naar die zwemband moet.
Hij weet niet hoe te zwemmen en behalve dat hij naar die zwemband toe moet, heeft hij geen idee hoe het te gebruiken. Waar begin je dan?
En als ze dan gaan zeggen: je wilt het niet eens, want je probeert niet. Maar je weet niet eens hoe je het moet doen...

Ik krijg de indruk uit je schrijfsels dat hij op zich wel wil. Misschien klikt het niet met deze persoon, dat kan ook nog.
En ik snap niet zo goed waarom jij niet mee zou mogen terwijl (als ik het goed lees) je vriend dat wel prettig zou vinden en jij ook...

Sterkte in elk geval

Ja weet niet. Hij geeft aan dat hij het idee wel begrijpt maar het vreemd vindt want bijv in de tuin zitten is wel fijn dus een 7 an sich. Maar hij wordt er niet blijer van dus hoezo is het dan een zeven? Denk dat dat gewoon paniek oproept, dat zie ik ook. Gister hebben we het samen ingevuld. Ik roep een paar dingen en hij kiest dan welke er opgeschreven worden. Dan maar even zo. Ik snap dat eigenlijk ook niet zo goed.

quote:

Op dinsdag 10 april 2018 21:28 schreef Koettie het volgende:

[..]

Ja weet niet. Hij geeft aan dat hij het idee wel begrijpt maar het vreemd vindt want bijv in de tuin zitten is wel fijn dus een 7 an sich. Maar hij wordt er niet blijer van dus hoezo is het dan een zeven? Denk dat dat gewoon paniek oproept, dat zie ik ook. Gister hebben we het samen ingevuld. Ik roep een paar dingen en hij kiest dan welke er opgeschreven worden. Dan maar even zo. Ik snap dat eigenlijk ook niet zo goed.

En je kan het idee begrijpen, maar dat scoren van iets wat je doet is wel lastig.
Dat voorbeeld van de tuin, op zich een 7, maar blijer wordt hij er niet van... welk cijfer moet je dan geven...
Ik herken het wel. En ik doe dan maar wat of dat waarvan ik denk dat het van me verwacht wordt. Beetje lastig uitleggen, ik vraag me dan ook altijd af in hoeverre het een realistisch beeld geeft zeg maar. Ik ga alles zitten beredeneren ofzo

quote:

Op vrijdag 13 april 2018 16:26 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

De enige hulpverlener die me goed kent is mijn psycholoog. Als ik contact had met maatschappelijk werk had ik zo iemand wel gevraagd.

Er zijn in mijn omgeving niet veel mensen die inhoudelijk op de hoogte zijn, de tijd/energie hebben om mee te gaan en die ik zelf graag zou willen meenemen.

Even een domme vraag; wat moet die ander doen als die met je meegaat? Ik neem aan dat jij het gesprek voert, de ander is er toch enkel voor jouw zelfvertrouwen/ondersteuning.geestelijke bijstand? Moet die ander dan inhoudelijk op de hoogte zijn of zou het jou ook al helpen als er iemand is die gewoon naast je zit?

Zeau, even niks negatief van mijn kant, maar juist positief.

Vanavond een enorme stap genomen met het doen van iets waar ik sowieso een grote angst voor had en daarom ook al maanden misschien wel jaren niet meer had gedaan.

En dat voelt enorm goed. Beter nog zelfs, ik ben zowaar een keer trots op mijzelf en dat voelt al helemaal verdomd goed!!!

quote:

Op zaterdag 14 april 2018 00:23 schreef aeque het volgende:
Zeau, even niks negatief van mijn kant, maar juist positief.

Vanavond een enorme stap genomen met het doen van iets waar ik sowieso een grote angst voor had en daarom ook al maanden misschien wel jaren niet meer had gedaan.

En dat voelt enorm goed. Beter nog zelfs, ik ben zowaar een keer trots op mijzelf en dat voelt al helemaal verdomd goed!!!

quote:

Op zaterdag 14 april 2018 01:35 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik zou het zelf het fijnst vinden als die persoon weet wat ik wil vertellen. En dus ook mogelijk aanvult. Hoewel er intern vanalles gebeurt is dat vaak niet zo zichtbaar bij mij. Ik vergeet wel eens dingen, zo ook bij dit gesprek. Maar omdat ik redelijk goed uit mijn woorden kwam kan wel het idee rijzen dat ik juist heel scherp was.

Qua emotionele steun weet ik het niet zo goed of ik dat wil. Alsin, ik vind het niet fijn als ik een serieus gesprek probeer te voeren en iemand me heel erg gaat troosten als het even veel is. Dan gaat mijn aandacht daar naartoe en vergeet ik wat ik wilde zeggen.

Nu gaat de uwv arts informatie opvragen bij mijn psycholoog. En zij bespreekt wat ze deelt eerst met mij. Ik wil dat dinsdag even bespreken met haar, mogelijk kan zij ook dingen die ik nu vergat te vertellen nog benoemen.

Die arts van het UWV, was dat dan niet een 'bedrijfsarts'? Vrij bizar en nogal inefficiënt om dat met 2 mensen te bespreken. Wat dat betreft ben ik blij dat ik niks met het UWV te maken heb.

Het volgende bedoel ik niet lullig maar maak je het in je gedachte niet veel moeilijker voor jezelf dan dat het eigenlijk is?
Met name omdat ik al wat dingen van je voorbij heb zien komen dat ik achteraf dacht, zo die doet dat gewoon even!