Ik vind dat eigenlijk erg meevallen bij DP. Ze zegt vooral dat je uit je passiviteit moet stappen en kijken naar wat nog wel lukt. In plaats van enkel naar je eigen ellende kijken en focussen op hoe klote het is. Passiviteit maakt dat je depressie alleen maar dieper wordt.quote:Op donderdag 10 mei 2018 11:51 schreef Elvi het volgende:
Sorry, maar je advies is ook een beetje in de categorie "je moet gewoon positief denken"
Ja, want ik had dan ook meer kans om hiaten in m'n zelfkennis op te vullen en meer kans om (na door de gehaktmolen te zijn gesprongen en even door de psychische pijn heen te gaan) mezelf structureel minder slecht te voelen.quote:Op zondag 6 mei 2018 23:50 schreef Melancholia_war het volgende:
Heeft er iemand hier wel eens echt "zin" om naar therapie te gaan?
Ik heb alles gelezen, ik zie de wanhoop wel. Verder is er al een hele conversatie geweest, ik weet niet zo goed wat ik daaraan zou kunnen toevoegen.quote:Op woensdag 9 mei 2018 16:30 schreef Koettie het volgende:
[..]
Hij durft niet. Dan is er geen structuur en begint het met afspraken en bellen met arbo arts en gedoe. Dat staat hem zo tegen dat hij het makkelijker vindt om maar te gaan werken.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wat goed dat je zo met je paniek aan de slag bent gegaan en het een beetje in toom hebt gehouden.quote:Op vrijdag 11 mei 2018 05:36 schreef cafpow het volgende:
Moet , dit even van me afschrijven en ik.kan nu bij niemand terecht, en wil de personen bij wie ik terecht zou kunnen niet wakkerbellen.
Maar zojuist weer een paniek/angst aanval gehad, op zich ben ik wel trots op hoe ik ermee omga,ondanks dat ik er nog een beetje inzit.
Was namelijk gaan slapen en voelde me al raar..maar viel toch in slaap na een kop thee met melk. Echter werd ik veel later weer wakker en begon te piekeren...dus ging ik ontspanningsoefeningwn doen omdat ik merkte dat iets niet lekkee voelde.
En tijdens die oefening had ik mijn ogen docht en bleef denken en opeens was het alsof ik het moment zag of dat iemand tegen mij zei dat X dood was, en zo voelde het ook. Ik begon gelijk tegen mij te zeggen X gaat ooit dood maar nier nu. X ligt nu te slapen. En zo begon ik mezelf gerust te stellen.
Nu is x idd niet dood, maar moet binnenkort een operatie ondergaan, waaraan is duidelijk alleen zijn bepaalde tests gedaan die het hoe,wat, waar enz nog moete uitwijzen. Op zich is het geen super risicovolle ingreep. Maar een angst die ik heb/had speelt weer.op. Enigsinds niet reel, maar tegelijkertijd wel.
Om maar even een voorveeld te nemen, x heeft enorme pijn in de borst, en heeft wat opgezette lymfklieren. Dus de arts denkt dat het kanker kan zijn, eve n kort door de bocht. Dus tests gedaan en nu afwachten op biopsie. En terwijl het afwachten is voel ik me angstig...en dat lijdt tot allerlei fantasie scenario's..en die leiden momenteel tot.paniek/angstaanvallen.
Eb die krijg ik toevallig 9v/d 10x als ik wil gaan slapen en moe ben. En het is dus een reelen anfst, alleen de emktie is ver uit proportie.
Ga zo maar ff thee drinken en dan proberen te slapen en rusten.
Sterkte en succes gewenst vanmiddag!quote:Op vrijdag 11 mei 2018 08:16 schreef Koettie het volgende:
Heb je nog een beetje kunnen slapen?
@magnetron. Niet verdrinken. 'Gewoon' angst voor het onbekende, afspraken, zichzelf moeten verantwoorden/verdedigen. Hij wil daar niet meer werken en zijn redenatie is dan doen ze hun best voor me en dan wil ik eigenlijk niet eens terug. En bang dat hij niet serieus genomen wordt.
Vanmiddag huisarts. Ben heel bang dat die ons niet serieus neemt,, vorige keer was het ook niet heel prettig praten met die man. Maar goed, we gaan het zien. Misschien valt het ook wel mee.
Wat fijn, klinkt al een heerlijk dagje en het mooie is je hebt er samen van kunnen genieten! En het grappige vind ik is dat je als je de zon ziet en uit het 'donkere'huis komt, voel je je vanzelf wat kalmer..quote:Op vrijdag 11 mei 2018 16:46 schreef Koettie het volgende:
Dank jullie wel allemaal. Het was een fijn gesprek. De huisarts was, in tegenstelling tot vorige keer, heel rustig en luisterde vooral. Vriend kon gewoon z'n wanhoop kwijt en even alles er uit gooien. Terug aan de anti depressiva, doorverwijzing en over twee weken terug komen.
Ook mail gehad van een coach die een afspraak wil maken dus positieve dag. Sowieso wel goede dag dus heel fijn, staan nu te wachten bij de apotheek en net even gegeten op een terras. Eerste zon wat vriend gezien heeft dit jaar. Fijn
Wat fijn dat het nu wel een goed gesprek was! Dat zal een hoop gescheeld hebben bij het bespreken van alles.quote:Op vrijdag 11 mei 2018 16:46 schreef Koettie het volgende:
Dank jullie wel allemaal. Het was een fijn gesprek. De huisarts was, in tegenstelling tot vorige keer, heel rustig en luisterde vooral. Vriend kon gewoon z'n wanhoop kwijt en even alles er uit gooien. Terug aan de anti depressiva, doorverwijzing en over twee weken terug komen.
Ook mail gehad van een coach die een afspraak wil maken dus positieve dag. Sowieso wel goede dag dus heel fijn, staan nu te wachten bij de apotheek en net even gegeten op een terras. Eerste zon wat vriend gezien heeft dit jaar. Fijn
En hoe ging het gisteren?quote:Op vrijdag 11 mei 2018 21:12 schreef Koettie het volgende:
Thanks allemaal. Ben zo opgelucht. Huisarts gaf als advies idd niet ziekmelden ivm met structuur maar wel minder uren en de diensten die het fijnst zijn voor hem. Net de mail naar de manager verstuurd, met bloed zweet en tranen want hij vindt het rot om 'lastig' te zijn maar ziet nu wel in dat het even moet. Emotioneel dagje dus vroeg naar bed vanavond. Morgen wandelen en hopen dat de opluchting even aanhoudt.
In zekere zin kan het best dat ik in de war ben. Maar dit heb ik altijd gehad. Eigenlijk is het piekeren maar zonder emoties, en me dan raar voelen doordat ik het meestal met emotie heb...quote:
Zoals ik het hoor is er in ieder geval iets aan verbetering te horen.quote:Op zondag 13 mei 2018 20:01 schreef Koettie het volgende:
Mwah. Het gaat, we modderen een beetje aan. Hopelijk slaat die fluoxetine snel aan.
Je verhaal klinkt best herkenbaar. Dit heb ik zelf vaak ook, dat toch nog dat ene had willen zeggen of doen en het toch niet doe/deed. Vaak ga in gedachten dan ook heel erg lange gesprekken voeren in mijn hoofd, wat de verwerking is denk ik.quote:Op maandag 14 mei 2018 20:14 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Ik ben mezelf weer even tegengekomen afgelopen weekend. Hoewel ik enorm blij ben dat ik veel minder vaak in een emotionele overdrive schiet, merk ik wel dat sommige situaties me toch lastig afgaan.
Ik hoopte dat na die rescripting sessie ik ook makkelijker zou omgaan met confrontaties maar hier heb ik mezelf wel wat overschat.
Vrijdag was ik op een verjaardag van een paar mensen, en bleek dat ook een paar vroegere vrienden aanwezig waren. Met een ervan hen ik nog wat uit te spreken en ik dacht eerder van 'als ik die tegenkom lukt het me wel om een paar dingen die ik nog op m'n hart heb uit te spreken'.
Het komt erop neer dat hij vorig jaar me in een heel lastige periode heeft laten zitten, van t een op t andere moment had hij geen tijd meer af te spreken, hoewel hij die tijd wel in anderen stak. Ook dingen die we samen zouden doen deed hij ineen met anderen, waar ik dan weer via via van hoorde. Ik heb m destijds een paar keer gevraagd wat er aan de hand was maar hij gaf niet thuis. Een maand of anderhalf terug liep ik m tegen t lijf en wilde hij ineens weer eens praten. Ik heb daar op dat moment geen antwoord op gegeven en gaf aan erop terug te komen. Ik was best verbluft en ook gestresst door die plotselinge vraag.
Eigenlijk wil ik m gewoon zeggen van 'joh vorig jaar heb je me behoorlijk laten zitten en gaf je niet thuis toen ik om uitleg vroeg. Verder hoor ik een en ander terug van mensen wat je over me zegt waardoor ik geen reden meer zie nog contact met je te willen.'
In plaats daarvan raakte ik wat gestresst en durfde ik ik de confrontatie niet aan te gaan. Ik heb me echt ongemakkelijk gevoeld op die verjaardag en voelde mn energie helemaal wegvloeien.
Iets om met mijn psycholoog te bespreken. Ik wil graag bekijken hoe ik dit soort confrontaties wel kan aangaan, want er nu zo mee rondlopen en gestresst raken wanneer ik iemand dan tegenkomen is ook niks.
Iemand hier die het wel is gelukt om over zo'n confrontatie angst heen te komen? Ik ben erg benieuwd hoe je dat hebt aangepakt. Mogelijk kan ik er iets van leren.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |