R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik vind dat eigenlijk erg meevallen bij DP. Ze zegt vooral dat je uit je passiviteit moet stappen en kijken naar wat nog wel lukt. In plaats van enkel naar je eigen ellende kijken en focussen op hoe klote het is. Passiviteit maakt dat je depressie alleen maar dieper wordt.quote:Op donderdag 10 mei 2018 11:51 schreef Elvi het volgende:
Sorry, maar je advies is ook een beetje in de categorie "je moet gewoon positief denken"
Natuurlijk kun je zo diep zitten dat er niet meer ruimte is er dan uit je bed komen, je badjas aantrekken en op de bank gaan zitten. En je dan afvragen hoe je in godsnaam je dag doorkomt. Maar dat is het moment om ingrijpendere hulp te vragen, of iemand dat voor je te laten doen. En ook dat is verantwoordelijkheid voor jezelf nemen, accepteren dat het je niet alleen lukt en hulp vragen.
Ik heb zelf heel diep gezeten. Heel serieus overwogen of ik er al dan niet een einde aan zou maken omdat ik bij god niet meer wist hoe ik hier weer uit moest komen. Dat is vorig jaar drie keer gebeurd, en alledrie de keren ben ik naar de huisarts gegaan en heb verteld dat het me niet meer lukte. Ik vroeg om hulp omdat ik niet meer kon.
[ Bericht 16% gewijzigd door Mevrouw_voor_jou op 10-05-2018 12:17:42 ]
Ja, want ik had dan ook meer kans om hiaten in m'n zelfkennis op te vullen en meer kans om (na door de gehaktmolen te zijn gesprongen en even door de psychische pijn heen te gaan) mezelf structureel minder slecht te voelen.quote:
Heeft er iemand hier wel eens echt "zin" om naar therapie te gaan?
Liever meteen de pijn en daarna beter worden dan pappen en nathouden en nooit verder komen.
Ik heb alles gelezen, ik zie de wanhoop wel. Verder is er al een hele conversatie geweest, ik weet niet zo goed wat ik daaraan zou kunnen toevoegen.quote:Op woensdag 9 mei 2018 16:30 schreef Koettie het volgende:
[..]
Hij durft niet. Dan is er geen structuur en begint het met afspraken en bellen met arbo arts en gedoe. Dat staat hem zo tegen dat hij het makkelijker vindt om maar te gaan werken.
Waarom staat het arbo-arts gebeuren hem trouwens zo tegen? Verdrinkt hij zich in z'n werk?
Sowieso kan ik wel aanbevelen om jezelf niet op slechts 1 ding te storten (zoals hij dat schijnbaar met z'n werk doet), maar om je eieren over meerdere mandjes te spreiden.
Zelfde tip geef ik ook aan mensen wat vrienden/vriendschappen betreft, want zo heb je meestal wel een vangnet voor als het ineens met 1 vriend even niet loopt zoals je hoopt.
Ik kan eigenlijk wel een kleine update geven:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Moet , dit even van me afschrijven en ik.kan nu bij niemand terecht, en wil de personen bij wie ik terecht zou kunnen niet wakkerbellen.
Maar zojuist weer een paniek/angst aanval gehad, op zich ben ik wel trots op hoe ik ermee omga,ondanks dat ik er nog een beetje inzit.
Was namelijk gaan slapen en voelde me al raar..maar viel toch in slaap na een kop thee met melk. Echter werd ik veel later weer wakker en begon te piekeren...dus ging ik ontspanningsoefeningwn doen omdat ik merkte dat iets niet lekkee voelde.
En tijdens die oefening had ik mijn ogen docht en bleef denken en opeens was het alsof ik het moment zag of dat iemand tegen mij zei dat X dood was, en zo voelde het ook. Ik begon gelijk tegen mij te zeggen X gaat ooit dood maar nier nu. X ligt nu te slapen. En zo begon ik mezelf gerust te stellen.
Nu is x idd niet dood, maar moet binnenkort een operatie ondergaan, waaraan is duidelijk alleen zijn bepaalde tests gedaan die het hoe,wat, waar enz nog moete uitwijzen. Op zich is het geen super risicovolle ingreep. Maar een angst die ik heb/had speelt weer.op. Enigsinds niet reel, maar tegelijkertijd wel.
Om maar even een voorveeld te nemen, x heeft enorme pijn in de borst, en heeft wat opgezette lymfklieren. Dus de arts denkt dat het kanker kan zijn, eve n kort door de bocht. Dus tests gedaan en nu afwachten op biopsie. En terwijl het afwachten is voel ik me angstig...en dat lijdt tot allerlei fantasie scenario's..en die leiden momenteel tot.paniek/angstaanvallen.
Eb die krijg ik toevallig 9v/d 10x als ik wil gaan slapen en moe ben. En het is dus een reelen anfst, alleen de emktie is ver uit proportie.
Ga zo maar ff thee drinken en dan proberen te slapen en rusten.
Maar zojuist weer een paniek/angst aanval gehad, op zich ben ik wel trots op hoe ik ermee omga,ondanks dat ik er nog een beetje inzit.
Was namelijk gaan slapen en voelde me al raar..maar viel toch in slaap na een kop thee met melk. Echter werd ik veel later weer wakker en begon te piekeren...dus ging ik ontspanningsoefeningwn doen omdat ik merkte dat iets niet lekkee voelde.
En tijdens die oefening had ik mijn ogen docht en bleef denken en opeens was het alsof ik het moment zag of dat iemand tegen mij zei dat X dood was, en zo voelde het ook. Ik begon gelijk tegen mij te zeggen X gaat ooit dood maar nier nu. X ligt nu te slapen. En zo begon ik mezelf gerust te stellen.
Nu is x idd niet dood, maar moet binnenkort een operatie ondergaan, waaraan is duidelijk alleen zijn bepaalde tests gedaan die het hoe,wat, waar enz nog moete uitwijzen. Op zich is het geen super risicovolle ingreep. Maar een angst die ik heb/had speelt weer.op. Enigsinds niet reel, maar tegelijkertijd wel.
Om maar even een voorveeld te nemen, x heeft enorme pijn in de borst, en heeft wat opgezette lymfklieren. Dus de arts denkt dat het kanker kan zijn, eve n kort door de bocht. Dus tests gedaan en nu afwachten op biopsie. En terwijl het afwachten is voel ik me angstig...en dat lijdt tot allerlei fantasie scenario's..en die leiden momenteel tot.paniek/angstaanvallen.
Eb die krijg ik toevallig 9v/d 10x als ik wil gaan slapen en moe ben. En het is dus een reelen anfst, alleen de emktie is ver uit proportie.
Ga zo maar ff thee drinken en dan proberen te slapen en rusten.
Wat goed dat je zo met je paniek aan de slag bent gegaan en het een beetje in toom hebt gehouden.quote:
Moet , dit even van me afschrijven en ik.kan nu bij niemand terecht, en wil de personen bij wie ik terecht zou kunnen niet wakkerbellen.
Maar zojuist weer een paniek/angst aanval gehad, op zich ben ik wel trots op hoe ik ermee omga,ondanks dat ik er nog een beetje inzit.
Was namelijk gaan slapen en voelde me al raar..maar viel toch in slaap na een kop thee met melk. Echter werd ik veel later weer wakker en begon te piekeren...dus ging ik ontspanningsoefeningwn doen omdat ik merkte dat iets niet lekkee voelde.
En tijdens die oefening had ik mijn ogen docht en bleef denken en opeens was het alsof ik het moment zag of dat iemand tegen mij zei dat X dood was, en zo voelde het ook. Ik begon gelijk tegen mij te zeggen X gaat ooit dood maar nier nu. X ligt nu te slapen. En zo begon ik mezelf gerust te stellen.
Nu is x idd niet dood, maar moet binnenkort een operatie ondergaan, waaraan is duidelijk alleen zijn bepaalde tests gedaan die het hoe,wat, waar enz nog moete uitwijzen. Op zich is het geen super risicovolle ingreep. Maar een angst die ik heb/had speelt weer.op. Enigsinds niet reel, maar tegelijkertijd wel.
Om maar even een voorveeld te nemen, x heeft enorme pijn in de borst, en heeft wat opgezette lymfklieren. Dus de arts denkt dat het kanker kan zijn, eve n kort door de bocht. Dus tests gedaan en nu afwachten op biopsie. En terwijl het afwachten is voel ik me angstig...en dat lijdt tot allerlei fantasie scenario's..en die leiden momenteel tot.paniek/angstaanvallen.
Eb die krijg ik toevallig 9v/d 10x als ik wil gaan slapen en moe ben. En het is dus een reelen anfst, alleen de emktie is ver uit proportie.
Ga zo maar ff thee drinken en dan proberen te slapen en rusten.
Heel veel sterkte, het lijkt me vreselijk spannend om op zoiets te moeten afwachten.
Heb je nog een beetje kunnen slapen?
@magnetron. Niet verdrinken. 'Gewoon' angst voor het onbekende, afspraken, zichzelf moeten verantwoorden/verdedigen. Hij wil daar niet meer werken en zijn redenatie is dan doen ze hun best voor me en dan wil ik eigenlijk niet eens terug. En bang dat hij niet serieus genomen wordt.
Vanmiddag huisarts. Ben heel bang dat die ons niet serieus neemt,, vorige keer was het ook niet heel prettig praten met die man. Maar goed, we gaan het zien. Misschien valt het ook wel mee.
@magnetron. Niet verdrinken. 'Gewoon' angst voor het onbekende, afspraken, zichzelf moeten verantwoorden/verdedigen. Hij wil daar niet meer werken en zijn redenatie is dan doen ze hun best voor me en dan wil ik eigenlijk niet eens terug. En bang dat hij niet serieus genomen wordt.
Vanmiddag huisarts. Ben heel bang dat die ons niet serieus neemt,, vorige keer was het ook niet heel prettig praten met die man. Maar goed, we gaan het zien. Misschien valt het ook wel mee.
Sterkte en succes gewenst vanmiddag!quote:
Heb je nog een beetje kunnen slapen?
@magnetron. Niet verdrinken. 'Gewoon' angst voor het onbekende, afspraken, zichzelf moeten verantwoorden/verdedigen. Hij wil daar niet meer werken en zijn redenatie is dan doen ze hun best voor me en dan wil ik eigenlijk niet eens terug. En bang dat hij niet serieus genomen wordt.
Vanmiddag huisarts. Ben heel bang dat die ons niet serieus neemt,, vorige keer was het ook niet heel prettig praten met die man. Maar goed, we gaan het zien. Misschien valt het ook wel mee.
Je zou eventueel kort op papier kunnen zetten wat je wil vragen van de huisarts. Stel dat het een lastig gesprek wordt dan heb je een goeie geheugensteun. En wellicht dat je het wat kan aandikken zodat hij de klachten van je vriend serieuzer neemt?
Ik hoop dat het meevalt/mee is gevallen bij de huisarts en dat jullie een goed gesprek hebben (gehad).
Mama van 2 lieve meiden :)
Dank jullie wel allemaal. Het was een fijn gesprek. De huisarts was, in tegenstelling tot vorige keer, heel rustig en luisterde vooral. Vriend kon gewoon z'n wanhoop kwijt en even alles er uit gooien. Terug aan de anti depressiva, doorverwijzing en over twee weken terug komen.
Ook mail gehad van een coach die een afspraak wil maken dus positieve dag. Sowieso wel goede dag dus heel fijn, staan nu te wachten bij de apotheek en net even gegeten op een terras. Eerste zon wat vriend gezien heeft dit jaar. Fijn
Ook mail gehad van een coach die een afspraak wil maken dus positieve dag. Sowieso wel goede dag dus heel fijn, staan nu te wachten bij de apotheek en net even gegeten op een terras. Eerste zon wat vriend gezien heeft dit jaar. Fijn
Wat fijn, klinkt al een heerlijk dagje en het mooie is je hebt er samen van kunnen genieten! En het grappige vind ik is dat je als je de zon ziet en uit het 'donkere'huis komt, voel je je vanzelf wat kalmer..quote:
Dank jullie wel allemaal. Het was een fijn gesprek. De huisarts was, in tegenstelling tot vorige keer, heel rustig en luisterde vooral. Vriend kon gewoon z'n wanhoop kwijt en even alles er uit gooien. Terug aan de anti depressiva, doorverwijzing en over twee weken terug komen.
Ook mail gehad van een coach die een afspraak wil maken dus positieve dag. Sowieso wel goede dag dus heel fijn, staan nu te wachten bij de apotheek en net even gegeten op een terras. Eerste zon wat vriend gezien heeft dit jaar. Fijn
Ik heb na mijn kop thee met melk, nog 2 uurtjes geslapen. Had wel medicatie tegen migraine ingenomen, omdat ik na zo'n aanval altijd doodop ben en migraine krijg.
Dus voel me nu stukken beter, en ik heb na bijna 4 dagen weer een positieve emotie om te noteren in mijn emotie dagboek, voor het ggg schema.
Want wat ik merk is dat er idd bizar weinig positieviteit tussen zit.
Vandaag ook een interessant dagje...behalve koken dan..want ik ben absoluut geen huismens en alles wat huishoudelijk is sla ik het liefst over...en doe veel dingen dan ook pas tegen het eind van de dag.
Maar goed, straks naar een soort bijenkomst, presentatie over de sector waarin ik werk...kwamer pertoeval achter en het is inde buurt en gratis. En ik probeer 2x per week te gaan zwemmen...
Dus voel me nu stukken beter, en ik heb na bijna 4 dagen weer een positieve emotie om te noteren in mijn emotie dagboek, voor het ggg schema.
Want wat ik merk is dat er idd bizar weinig positieviteit tussen zit. Vandaag ook een interessant dagje...behalve koken dan..want ik ben absoluut geen huismens en alles wat huishoudelijk is sla ik het liefst over...en doe veel dingen dan ook pas tegen het eind van de dag.
Maar goed, straks naar een soort bijenkomst, presentatie over de sector waarin ik werk...kwamer pertoeval achter en het is inde buurt en gratis. En ik probeer 2x per week te gaan zwemmen...
Wat fijn dat het nu wel een goed gesprek was! Dat zal een hoop gescheeld hebben bij het bespreken van alles.quote:
Dank jullie wel allemaal. Het was een fijn gesprek. De huisarts was, in tegenstelling tot vorige keer, heel rustig en luisterde vooral. Vriend kon gewoon z'n wanhoop kwijt en even alles er uit gooien. Terug aan de anti depressiva, doorverwijzing en over twee weken terug komen.
Ook mail gehad van een coach die een afspraak wil maken dus positieve dag. Sowieso wel goede dag dus heel fijn, staan nu te wachten bij de apotheek en net even gegeten op een terras. Eerste zon wat vriend gezien heeft dit jaar. Fijn
Thanks allemaal. Ben zo opgelucht. Huisarts gaf als advies idd niet ziekmelden ivm met structuur maar wel minder uren en de diensten die het fijnst zijn voor hem. Net de mail naar de manager verstuurd, met bloed zweet en tranen want hij vindt het rot om 'lastig' te zijn maar ziet nu wel in dat het even moet. Emotioneel dagje dus vroeg naar bed vanavond. Morgen wandelen en hopen dat de opluchting even aanhoudt.
En hoe ging het gisteren?quote:
Thanks allemaal. Ben zo opgelucht. Huisarts gaf als advies idd niet ziekmelden ivm met structuur maar wel minder uren en de diensten die het fijnst zijn voor hem. Net de mail naar de manager verstuurd, met bloed zweet en tranen want hij vindt het rot om 'lastig' te zijn maar ziet nu wel in dat het even moet. Emotioneel dagje dus vroeg naar bed vanavond. Morgen wandelen en hopen dat de opluchting even aanhoudt.
Hier een korte update, na de enorme dip van afgelopen week gaat het sinds vrijdag ietsjes beter, alleen heb ik nu de neiging om teveel te gelijk te willen en te gaan doen. Dus moet mezelf proberen te controleren.
Verder vrijdag weer een sessie met de psycholoog gehad..en die was enorm zwaar. Want na/tijdens mijn 'paniekdagen' heb ik haar een bericht gestuurd. En tijdens deze sessie hebben we het erover gehad en vooral wat er gebeurd...het blijven denken en tegelijk willen stoppen met denken en het feit dat ik emotioneel alles veel erger ervaar dan het is.
En tijdens deze sessie werd ik dus enorm emotioneel, mede doordat ik de angst in woorden heb uitgedrukt. En tijdens het uitdrukken in worden begon ik al overstuur te raken. Dus is de heel de sessie hieraan besteed i.p.v. de emoties die ik moest bijhouden.
En ze snapt nu wel waarmee en waardoor ikvastzit en dat ik vooral de bomen de bos het niet meer zie/kan zien.
Vandaag mezelf gedwongen een rust dagje te houden thuis, mede doordat ik lichtelijk hyper ben, doordat ik me redelijk goed voel en daardoor wil ik heel actief dingen gaan doen. En momenteel moet ik mijn energie goed verdelen..want als ik vermoeid raak dan neig ik weer te kelderen qua stemming.
En vandaag moest ik op bepaalde momenten denken aan mijn angst en het leek net alof ik probeerde mezelf te triggeren naar slecht voelen...maar het niet kon omdat ik me niet slecht voel. ...
Verder vrijdag weer een sessie met de psycholoog gehad..en die was enorm zwaar. Want na/tijdens mijn 'paniekdagen' heb ik haar een bericht gestuurd. En tijdens deze sessie hebben we het erover gehad en vooral wat er gebeurd...het blijven denken en tegelijk willen stoppen met denken en het feit dat ik emotioneel alles veel erger ervaar dan het is.
En tijdens deze sessie werd ik dus enorm emotioneel, mede doordat ik de angst in woorden heb uitgedrukt. En tijdens het uitdrukken in worden begon ik al overstuur te raken. Dus is de heel de sessie hieraan besteed i.p.v. de emoties die ik moest bijhouden.
En ze snapt nu wel waarmee en waardoor ikvastzit en dat ik vooral de bomen de bos het niet meer zie/kan zien.
Vandaag mezelf gedwongen een rust dagje te houden thuis, mede doordat ik lichtelijk hyper ben, doordat ik me redelijk goed voel en daardoor wil ik heel actief dingen gaan doen. En momenteel moet ik mijn energie goed verdelen..want als ik vermoeid raak dan neig ik weer te kelderen qua stemming.
En vandaag moest ik op bepaalde momenten denken aan mijn angst en het leek net alof ik probeerde mezelf te triggeren naar slecht voelen...maar het niet kon omdat ik me niet slecht voel. ...
Klinkt wel verwarrend allemaal. Ben je niet gewoon in de war omdat je je nu goed voelt, in tegenstelling tot vrijdag?
Klinkt wel verwarrend allemaal. Ben je niet gewoon in de war omdat je je nu goed voelt, in tegenstelling (tot vrijdag?
In zekere zin kan het best dat ik in de war ben. Maar dit heb ik altijd gehad. Eigenlijk is het piekeren maar zonder emoties, en me dan raar voelen doordat ik het meestal met emotie heb...quote:
Zoals ik het hoor is er in ieder geval iets aan verbetering te horen.quote:
Mwah. Het gaat, we modderen een beetje aan. Hopelijk slaat die fluoxetine snel aan.
Ik ben mezelf weer even tegengekomen afgelopen weekend. Hoewel ik enorm blij ben dat ik veel minder vaak in een emotionele overdrive schiet, merk ik wel dat sommige situaties me toch lastig afgaan.
Ik hoopte dat na die rescripting sessie ik ook makkelijker zou omgaan met confrontaties maar hier heb ik mezelf wel wat overschat.
Vrijdag was ik op een verjaardag van een paar mensen, en bleek dat ook een paar vroegere vrienden aanwezig waren. Met een ervan hen ik nog wat uit te spreken en ik dacht eerder van 'als ik die tegenkom lukt het me wel om een paar dingen die ik nog op m'n hart heb uit te spreken'.
Het komt erop neer dat hij vorig jaar me in een heel lastige periode heeft laten zitten, van t een op t andere moment had hij geen tijd meer af te spreken, hoewel hij die tijd wel in anderen stak. Ook dingen die we samen zouden doen deed hij ineen met anderen, waar ik dan weer via via van hoorde. Ik heb m destijds een paar keer gevraagd wat er aan de hand was maar hij gaf niet thuis. Een maand of anderhalf terug liep ik m tegen t lijf en wilde hij ineens weer eens praten. Ik heb daar op dat moment geen antwoord op gegeven en gaf aan erop terug te komen. Ik was best verbluft en ook gestresst door die plotselinge vraag.
Eigenlijk wil ik m gewoon zeggen van 'joh vorig jaar heb je me behoorlijk laten zitten en gaf je niet thuis toen ik om uitleg vroeg. Verder hoor ik een en ander terug van mensen wat je over me zegt waardoor ik geen reden meer zie nog contact met je te willen.'
In plaats daarvan raakte ik wat gestresst en durfde ik ik de confrontatie niet aan te gaan. Ik heb me echt ongemakkelijk gevoeld op die verjaardag en voelde mn energie helemaal wegvloeien.
Iets om met mijn psycholoog te bespreken. Ik wil graag bekijken hoe ik dit soort confrontaties wel kan aangaan, want er nu zo mee rondlopen en gestresst raken wanneer ik iemand dan tegenkomen is ook niks.
Iemand hier die het wel is gelukt om over zo'n confrontatie angst heen te komen? Ik ben erg benieuwd hoe je dat hebt aangepakt. Mogelijk kan ik er iets van leren.
Ik hoopte dat na die rescripting sessie ik ook makkelijker zou omgaan met confrontaties maar hier heb ik mezelf wel wat overschat.
Vrijdag was ik op een verjaardag van een paar mensen, en bleek dat ook een paar vroegere vrienden aanwezig waren. Met een ervan hen ik nog wat uit te spreken en ik dacht eerder van 'als ik die tegenkom lukt het me wel om een paar dingen die ik nog op m'n hart heb uit te spreken'.
Het komt erop neer dat hij vorig jaar me in een heel lastige periode heeft laten zitten, van t een op t andere moment had hij geen tijd meer af te spreken, hoewel hij die tijd wel in anderen stak. Ook dingen die we samen zouden doen deed hij ineen met anderen, waar ik dan weer via via van hoorde. Ik heb m destijds een paar keer gevraagd wat er aan de hand was maar hij gaf niet thuis. Een maand of anderhalf terug liep ik m tegen t lijf en wilde hij ineens weer eens praten. Ik heb daar op dat moment geen antwoord op gegeven en gaf aan erop terug te komen. Ik was best verbluft en ook gestresst door die plotselinge vraag.
Eigenlijk wil ik m gewoon zeggen van 'joh vorig jaar heb je me behoorlijk laten zitten en gaf je niet thuis toen ik om uitleg vroeg. Verder hoor ik een en ander terug van mensen wat je over me zegt waardoor ik geen reden meer zie nog contact met je te willen.'
In plaats daarvan raakte ik wat gestresst en durfde ik ik de confrontatie niet aan te gaan. Ik heb me echt ongemakkelijk gevoeld op die verjaardag en voelde mn energie helemaal wegvloeien.
Iets om met mijn psycholoog te bespreken. Ik wil graag bekijken hoe ik dit soort confrontaties wel kan aangaan, want er nu zo mee rondlopen en gestresst raken wanneer ik iemand dan tegenkomen is ook niks.
Iemand hier die het wel is gelukt om over zo'n confrontatie angst heen te komen? Ik ben erg benieuwd hoe je dat hebt aangepakt. Mogelijk kan ik er iets van leren.
Je verhaal klinkt best herkenbaar. Dit heb ik zelf vaak ook, dat toch nog dat ene had willen zeggen of doen en het toch niet doe/deed. Vaak ga in gedachten dan ook heel erg lange gesprekken voeren in mijn hoofd, wat de verwerking is denk ik.quote:
Ik ben mezelf weer even tegengekomen afgelopen weekend. Hoewel ik enorm blij ben dat ik veel minder vaak in een emotionele overdrive schiet, merk ik wel dat sommige situaties me toch lastig afgaan.
Ik hoopte dat na die rescripting sessie ik ook makkelijker zou omgaan met confrontaties maar hier heb ik mezelf wel wat overschat.
Vrijdag was ik op een verjaardag van een paar mensen, en bleek dat ook een paar vroegere vrienden aanwezig waren. Met een ervan hen ik nog wat uit te spreken en ik dacht eerder van 'als ik die tegenkom lukt het me wel om een paar dingen die ik nog op m'n hart heb uit te spreken'.
Het komt erop neer dat hij vorig jaar me in een heel lastige periode heeft laten zitten, van t een op t andere moment had hij geen tijd meer af te spreken, hoewel hij die tijd wel in anderen stak. Ook dingen die we samen zouden doen deed hij ineen met anderen, waar ik dan weer via via van hoorde. Ik heb m destijds een paar keer gevraagd wat er aan de hand was maar hij gaf niet thuis. Een maand of anderhalf terug liep ik m tegen t lijf en wilde hij ineens weer eens praten. Ik heb daar op dat moment geen antwoord op gegeven en gaf aan erop terug te komen. Ik was best verbluft en ook gestresst door die plotselinge vraag.
Eigenlijk wil ik m gewoon zeggen van 'joh vorig jaar heb je me behoorlijk laten zitten en gaf je niet thuis toen ik om uitleg vroeg. Verder hoor ik een en ander terug van mensen wat je over me zegt waardoor ik geen reden meer zie nog contact met je te willen.'
In plaats daarvan raakte ik wat gestresst en durfde ik ik de confrontatie niet aan te gaan. Ik heb me echt ongemakkelijk gevoeld op die verjaardag en voelde mn energie helemaal wegvloeien.
Iets om met mijn psycholoog te bespreken. Ik wil graag bekijken hoe ik dit soort confrontaties wel kan aangaan, want er nu zo mee rondlopen en gestresst raken wanneer ik iemand dan tegenkomen is ook niks.
Iemand hier die het wel is gelukt om over zo'n confrontatie angst heen te komen? Ik ben erg benieuwd hoe je dat hebt aangepakt. Mogelijk kan ik er iets van leren.
Tengewoordig probeer ik mezelf alsik zo iemand tegenkom, eerst heel diep en kalm te ademen...en bij mezelf te blijven..soms knijp ik mezelf even om uit de 'angst' te komen. En vertel ik aan mezelf wat ik wil zeggen. En daarna probeer ik het tegen die persoon te zeggen.
En bij speelt vooral het wat zullen ze ervan vinden, wat zullen ze denken een rol. En tegenwoordig zeg ik dan tegen mezelf: deze persoon heb je niet nodig, je ziet hem nu en wellicht nooit meer.Op die manier krijg ik mezelf uit die angst.
Wat ik je aanraad:
1. Zoek een manier om uit de stress te komen(d.m.v.) jezelf iets aanpraten, fysiek iets(bijv. jezelf even knijpen) of gewoon even te mediteren.
2. Eenmaal uit die stress, probeer rationeel na te denken wat jewilt zeggen en formuleer het in zinnen. Desnoods schrijf je het op en geef je het papiertje aan de desbetreffende persoon.
Het zal veel tijd kosten tot het eenmaal lukt...ik ben er al heel lang mee bezig..en soms lukt het en soms niet.
Hier schommel ik behoorlijk qua positiviteit/negativiteit. Heb op bepaalde momenten heel erg de neiging negatief te gaan denken en dan ook negatief te voelen. .....en dan opeens 5 minuten later kan ik me enorm goed voelen.
Vooral verveling speelt een enorm grote rol..daarom wil ik ook weer werk zoeken, maar ik ben bang dat ik me dan weer op en top ga voelen en dan na 2 of 3 jaar weer terugval. Want dat is een beetje het patroon dat ik heb..soms duurt de periode naar een terugval langer en soms korter..en soms zijn de terugvallen ook enorm kort.Maar bijna altijd als ik bereik wat ik wil, gooi ik zelf het roer om en ga dan i.p.v.rechtsaf, linksaf wat daarna doodloopt. En ik weer vastzit
En vooral op dit moment ben ik niet stabiel..alles (vooral negatieve) hakt er dusdanig op in dat ik dagen van mijn stokje val.En dan als ik het weer normaal lijk op te pakken neig ik door te slaan naar alles te willen en mezelf dusdanig goed te voelen dat ikalles aankan...alleen begin ikme dan af te vragen of ik het wel wil.En zo zit ik een beetje in een circel.
Vooral verveling speelt een enorm grote rol..daarom wil ik ook weer werk zoeken, maar ik ben bang dat ik me dan weer op en top ga voelen en dan na 2 of 3 jaar weer terugval. Want dat is een beetje het patroon dat ik heb..soms duurt de periode naar een terugval langer en soms korter..en soms zijn de terugvallen ook enorm kort.Maar bijna altijd als ik bereik wat ik wil, gooi ik zelf het roer om en ga dan i.p.v.rechtsaf, linksaf wat daarna doodloopt. En ik weer vastzit
En vooral op dit moment ben ik niet stabiel..alles (vooral negatieve) hakt er dusdanig op in dat ik dagen van mijn stokje val.En dan als ik het weer normaal lijk op te pakken neig ik door te slaan naar alles te willen en mezelf dusdanig goed te voelen dat ikalles aankan...alleen begin ikme dan af te vragen of ik het wel wil.En zo zit ik een beetje in een circel.
Voor zover ik me kan herinneren heb ik dat nooit gehad. Dat zou kunnen komen doordat mijn nervositeit overheerst, of gewoon omdat ik de gesprekken vaak niet prettig vind.quote:
Heeft er iemand hier wel eens echt "zin" om naar therapie te gaan?
Why are you wearing that stupid man suit?
"Grappig" dingetje hoe bizar sommige dingen in mijn hoofd werken.
Ik heb de neiging om mij heel druk te maken over werkgerelateerde zaken en dat levert vaak stress op.
Vorige week half overspannen en toen kreeg mijn vader een ongeluk en belandde in het ziekenhuis.
Daardoor werd ik zo gefocust op zijn welzijn en voor hem te zorgen dat ik geen enkele moeite had om eerder van werk te vertrekken en werk werd bijzaak voor mij, waarbij ik gewoon mijn taken goed uitvoerde maar geen enkele stress ervaarde door mijn werk.
Mijn grootste depressie beleefde ik nadat ik terug kwam uit New York paar jaar geleden, zo gefocused en gebrand was ik toen op die reis.
Zodra ik geen focus heb en mijn werk op de voorgrond komt komen de klachten.
Leermomentje en als straks de storm is gaan liggen kan ik daar mee aan de slag.
Ik heb de neiging om mij heel druk te maken over werkgerelateerde zaken en dat levert vaak stress op.
Vorige week half overspannen en toen kreeg mijn vader een ongeluk en belandde in het ziekenhuis.
Daardoor werd ik zo gefocust op zijn welzijn en voor hem te zorgen dat ik geen enkele moeite had om eerder van werk te vertrekken en werk werd bijzaak voor mij, waarbij ik gewoon mijn taken goed uitvoerde maar geen enkele stress ervaarde door mijn werk.
Mijn grootste depressie beleefde ik nadat ik terug kwam uit New York paar jaar geleden, zo gefocused en gebrand was ik toen op die reis.
Zodra ik geen focus heb en mijn werk op de voorgrond komt komen de klachten.
Leermomentje en als straks de storm is gaan liggen kan ik daar mee aan de slag.
Hell To The Liars
Ennnnn we krijgen weer ruzie met een depressie. Ik schiet de afgelopen tijd de hele tijd heen en weer tussen semi-mani en semi-depressie. Het komt doordat therapie heel zwaar valt (exposure) en het is dodelijk vermoeiend. Op dit moment weet ik amper wat ik kan doen om houvast te vinden. Maar dit alles hoort erbij.
Sorry, ik moest even klagen
Sorry, ik moest even klagen
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Dit herken ik ook wel..bij mij is terapie altijd heel dubbel. Aan de ene kant ga ik dolgraag, omdat ik van mijn issues afwil en tegelijkertijd wordt ik er nerveus over, want ik vraag me af hoe zal het zijn, wat zal er gebeuren, hoe ga ik me daar voelen. Enigssinds ben ik ook bang om te laten zien wat ik voel...en kan me nu niet inhouden...terwijl ik altijd heel rustig kon vertellen wat er gebeurd en in me omgaat..en nu wordt ik er meteen emotioneel van..quote:
[..]
Voor zover ik me kan herinneren heb ik dat nooit gehad. Dat zou kunnen komen doordat mijn nervositeit overheerst, of gewoon omdat ik de gesprekken vaak niet prettig vind.
Het is heel logisch, dat exposure zo'n effect op je heeft. Want je confronteerd je met iets wat voor jou (heel erg) heftig is.En je voert als het ware een strijd tegen je emotie..en dat is vermoeiend.quote:
Ennnnn we krijgen weer ruzie met een depressie. Ik schiet de afgelopen tijd de hele tijd heen en weer tussen semi-mani en semi-depressie. Het komt doordat therapie heel zwaar valt (exposure) en het is dodelijk vermoeiend. Op dit moment weet ik amper wat ik kan doen om houvast te vinden. Maar dit alles hoort erbij.
Sorry, ik moest even klagen
En vermoeidheid kan zorgen voor negativiteit/slecht voelen..dus het is een circel..waar je op een bepaald moment uit zal stappen!
Kloptquote:
[..]
Het is heel logisch, dat exposure zo'n effect op je heeft. Want je confronteerd je met iets wat voor jou (heel erg) heftig is.En je voert als het ware een strijd tegen je emotie..en dat is vermoeiend.
En vermoeidheid kan zorgen voor negativiteit/slecht voelen..dus het is een circel..waar je op een bepaald moment uit zal stappen!
Aan het eind van de week gaat het telkens wat beter. Dus het is een kwestie van doorzetten. Dank je wel 
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
(OMG... deze sessie kon ik de therapeut wel schieten. Van het ene detail waarvoor ik me schaam naar het volgende waar ik me nog meer voor schaam. ULRCH)
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik zit de laatste tijd weer in een mindere periode helaas. Nu was er de afgelopen weken op NPO3 extra aandacht voor depressie en andere psychologische problemen. Hoewel het kijken van dit soort programma's een weinig positief effect heeft op mijn gemoedstoestand, vind ik het toch interessant 
Het programma #Jesuisdepri, waarbij jongeren met depressie werden gevolgd, heeft veel indruk op me gemaakt. Niet alleen het programma zelf, maar ook het nummer dat werd gebruikt tijdens de intro. Het gaat om Adele - Million Years Ago en ik herken me heel goed in de tekst:
''I know I'm not the only one
Who regrets the things they've done
Sometimes I just feel it's only me
Who can't stand the reflection that they see
I wish I could live a little more
Look up to the sky, not just the floor
I feel like my life is flashing by
And all I can do is watch and cry''
(normale versie kon ik even niet zo snel vinden op YouTube)
Zomaar iets wat ik even wilde delen. Meer mensen die zich hierin kunnen herkennen?
Het programma #Jesuisdepri, waarbij jongeren met depressie werden gevolgd, heeft veel indruk op me gemaakt. Niet alleen het programma zelf, maar ook het nummer dat werd gebruikt tijdens de intro. Het gaat om Adele - Million Years Ago en ik herken me heel goed in de tekst:
''I know I'm not the only one
Who regrets the things they've done
Sometimes I just feel it's only me
Who can't stand the reflection that they see
I wish I could live a little more
Look up to the sky, not just the floor
I feel like my life is flashing by
And all I can do is watch and cry''
(normale versie kon ik even niet zo snel vinden op YouTube)
Zomaar iets wat ik even wilde delen. Meer mensen die zich hierin kunnen herkennen?
quote:
"Grappig" dingetje hoe bizar sommige dingen in mijn hoofd werken.
Ik heb de neiging om mij heel druk te maken over werkgerelateerde zaken en dat levert vaak stress op.
Vorige week half overspannen en toen kreeg mijn vader een ongeluk en belandde in het ziekenhuis.
Daardoor werd ik zo gefocust op zijn welzijn en voor hem te zorgen dat ik geen enkele moeite had om eerder van werk te vertrekken en werk werd bijzaak voor mij, waarbij ik gewoon mijn taken goed uitvoerde maar geen enkele stress ervaarde door mijn werk.
Mijn grootste depressie beleefde ik nadat ik terug kwam uit New York paar jaar geleden, zo gefocused en gebrand was ik toen op die reis.
Zodra ik geen focus heb en mijn werk op de voorgrond komt komen de klachten.
Leermomentje en als straks de storm is gaan liggen kan ik daar mee aan de slag.
Ik heb juist totaal het tegenovergestelde. Zolang ik werk (heb) komen mijn klachten op 2e plaats, waarschijnlijk door een enorm verantwoordelijkheidsgevoel en het feit dat werken voor afleiding en focus zorgt.quote:
"Grappig" dingetje hoe bizar sommige dingen in mijn hoofd werken.
Ik heb de neiging om mij heel druk te maken over werkgerelateerde zaken en dat levert vaak stress op.
Vorige week half overspannen en toen kreeg mijn vader een ongeluk en belandde in het ziekenhuis.
Daardoor werd ik zo gefocust op zijn welzijn en voor hem te zorgen dat ik geen enkele moeite had om eerder van werk te vertrekken en werk werd bijzaak voor mij, waarbij ik gewoon mijn taken goed uitvoerde maar geen enkele stress ervaarde door mijn werk.
Mijn grootste depressie beleefde ik nadat ik terug kwam uit New York paar jaar geleden, zo gefocused en gebrand was ik toen op die reis.
Zodra ik geen focus heb en mijn werk op de voorgrond komt komen de klachten.
Leermomentje en als straks de storm is gaan liggen kan ik daar mee aan de slag.
In zekere zin vind ik het best herkenbaar, maar tegelijkertijd vind ik het lied best dramatisch overkomen..vooral doordat de wisselingen bij mij enorm wisselen qua intensiteit en duur.quote:
Ik zit de laatste tijd weer in een mindere periode helaas. Nu was er de afgelopen weken op NPO3 extra aandacht voor depressie en andere psychologische problemen. Hoewel het kijken van dit soort programma's een weinig positief effect heeft op mijn gemoedstoestand, vind ik het toch interessant
Het programma #Jesuisdepri, waarbij jongeren met depressie werden gevolgd, heeft veel indruk op me gemaakt. Niet alleen het programma zelf, maar ook het nummer dat werd gebruikt tijdens de intro. Het gaat om Adele - Million Years Ago en ik herken me heel goed in de tekst:
''I know I'm not the only one
Who regrets the things they've done
Sometimes I just feel it's only me
Who can't stand the reflection that they see
I wish I could live a little more
Look up to the sky, not just the floor
I feel like my life is flashing by
And all I can do is watch and cry''
(normale versie kon ik even niet zo snel vinden op YouTube)
Zomaar iets wat ik even wilde delen. Meer mensen die zich hierin kunnen herkennen?
Ik had gisteren een rare dag...begon positief maar beetje verveeld(had niks te doen) en wat ik wilde doen/gepland had daar was ik te lui voor. Mede doordat ik de nacht ervoor enorm veel heb verwerkt in mijn slaap...met een nachtmerrie met een 'kalm' einde. Eigenlijk had ik een soort van paniekaanval in mijn dromen/slaap. En werd ik wakker met zoiets van : wtf...
Maar gedurende de ochtend werd ik negatiever en negatiever..wel een enorm intensief, diepgaand en lang gesprek gehad over wat er allemaal met me gebeurd gehad met een goede bekende. Dat luchtte enorm op.
Waardoor ik toch even ben gaan wandelen later, waarna ik weer enorm hyperactief begon te worden en druk.
Vandaag proberen een rustig dagje ervan te maken, heb weer liggen dromen vannacht. En wil een beetje opruimen en schoonmaken vandaag...want dat is één van de dingen waar ik nou nooit echt veel zin in heb
Maar gedurende de ochtend werd ik negatiever en negatiever..wel een enorm intensief, diepgaand en lang gesprek gehad over wat er allemaal met me gebeurd gehad met een goede bekende. Dat luchtte enorm op.
Waardoor ik toch even ben gaan wandelen later, waarna ik weer enorm hyperactief begon te worden en druk.
Vandaag proberen een rustig dagje ervan te maken, heb weer liggen dromen vannacht. En wil een beetje opruimen en schoonmaken vandaag...want dat is één van de dingen waar ik nou nooit echt veel zin in heb
Oh... dit klinkt heel erg naar. Probeer een beetje lief voor jezelf te zijn. Dromerig slapen maakt een mens enorm moe (tenminste, mijn ervaring). Rust is heel belangrijk.quote:
Ik had gisteren een rare dag...begon positief maar beetje verveeld(had niks te doen) en wat ik wilde doen/gepland had daar was ik te lui voor. Mede doordat ik de nacht ervoor enorm veel heb verwerkt in mijn slaap...met een nachtmerrie met een 'kalm' einde. Eigenlijk had ik een soort van paniekaanval in mijn dromen/slaap. En werd ik wakker met zoiets van : wtf...
Maar gedurende de ochtend werd ik negatiever en negatiever..wel een enorm intensief, diepgaand en lang gesprek gehad over wat er allemaal met me gebeurd gehad met een goede bekende. Dat luchtte enorm op.
Waardoor ik toch even ben gaan wandelen later, waarna ik weer enorm hyperactief begon te worden en druk.
Vandaag proberen een rustig dagje ervan te maken, heb weer liggen dromen vannacht. En wil een beetje opruimen en schoonmaken vandaag...want dat is één van de dingen waar ik nou nooit echt veel zin in heb
Helpt het misschien om na het eten op te schrijven waarover je allemaal piekert? Misschien slaap je dan wat beter (helpt mij). Hopelijk krabbel je er snel weer bovenop
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Poeh, ik heb het moeilijk. Ik heb een enorme behoefte tot automutilatie, alleen dat mag niet van mezelf. Mijn hoofd zit er zo vol mee dat niks anders lukt (ik houd mezelf heel en dat kost me al mijn energie).
Daarnaast heb ik nu een heel pittig gesprek dat ik tweemaal per dag moet terugluisteren
Maar goed, er is thee, er is Netflix en ik moet momenteel niks in mijn leven.
Het is pittig, maar het komt wel goed
[ Bericht 87% gewijzigd door ChildoftheStars op 16-05-2018 23:18:12 ]
Daarnaast heb ik nu een heel pittig gesprek dat ik tweemaal per dag moet terugluisteren
Maar goed, er is thee, er is Netflix en ik moet momenteel niks in mijn leven.
Het is pittig, maar het komt wel goed
[ Bericht 87% gewijzigd door ChildoftheStars op 16-05-2018 23:18:12 ]
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Lijkt me enorm zwaar je te moeten confronteren hiermee, maar op den duur zal het je sterker en beter maken!quote:
Poeh, ik heb het moeilijk. Ik heb een enorme behoefte tot automutilatie, alleen dat mag niet van mezelf. Mijn hoofd zit er zo vol mee dat niks anders lukt (ik houd mezelf heel en dat kost me al mijn energie).
Daarnaast heb ik nu een heel pittig gesprek dat ik tweemaal per dag moet terugluisteren (waarin de psych tot in het kleinste, gênantste detail blijft doorzeuren op een verkrachting en dat roept weer allerlei andere momenten op).
Maar goed, er is thee, er is Netflix en ik moet momenteel niks in mijn leven.
Het is pittig, maar het komt wel goed
En inderdaad je moet niks, het enige wat je moet is voorjezelf zorgen en zoals je tegen mij zegt, lief zijn voor jezelf.
Kan je niet proberen op de momenten dat je wil/neiging hebt tot automutileren het automutileren vervangen door iets anders bijvoorbeeld tegen een kussen slaan o.i.d. om zo toch de (negatieve) energie die je kwijt moet eruit te gooien?
Lief ben ik zeker voor mezelf. Ik volg mijn zin en slaap lekker uit als dat lukt... Ik doe precies wat ik nodig heb. Alleen ik schaam me de oren van het hoofd. Ondanks dat de ramen dicht zijn ben ik bang dat elke voorbijganger kan horen wat ik opgenomen heb en me een vieze slet vindt. Dat hoort er eenmaal bij/quote:
[..]
Lijkt me enorm zwaar je te moeten confronteren hiermee, maar op den duur zal het je sterker en beter maken!
En inderdaad je moet niks, het enige wat je moet is voorjezelf zorgen en zoals je tegen mij zegt, lief zijn voor jezelf.
Kan je niet proberen op de momenten dat je wil/neiging hebt tot automutileren het automutileren vervangen door iets anders bijvoorbeeld tegen een kussen slaan o.i.d. om zo toch de (negatieve) energie die je kwijt moet eruit te gooien?
Op zulke momenten ga ik aan mijn deken haken en mag pas stoppen als ik weer rustig ben. En Pretty Little Liars (echt achterlijk dat ik dat leuk vind) leidt me goed af. Of ik ga wandelen of sporten. Net waar de behoefte ligt. Van stompen in een kussen (om maar iets te noemen) wakker ik juist het gevoel aan. Voor mij hebt het om iets zachts te doen. Klinkt misschien tuttig, maar ja... ik ben eenmaal een tuttige trut
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
En eigenlijk hoef je je nergens voor te schamen..je hebt het recht om te zijn wat je wilt...zolang jij tevreden bent. En het is verdraaid lastig je niks van anderen aan te trekken..ik weet het uit ervaring!quote:
[..]
Lief ben ik zeker voor mezelf. Ik volg mijn zin en slaap lekker uit als dat lukt... Ik doe precies wat ik nodig heb. Alleen ik schaam me de oren van het hoofd. Ondanks dat de ramen dicht zijn ben ik bang dat elke voorbijganger kan horen wat ik opgenomen heb en me een vieze slet vindt. Dat hoort er eenmaal bij/
Op zulke momenten ga ik aan mijn deken haken en mag pas stoppen als ik weer rustig ben. En Pretty Little Liars (echt achterlijk dat ik dat leuk vind) leidt me goed af. Of ik ga wandelen of sporten. Net waar de behoefte ligt. Van stompen in een kussen (om maar iets te noemen) wakker ik juist het gevoel aan. Voor mij hebt het om iets zachts te doen. Klinkt misschien tuttig, maar ja... ik ben eenmaal een tuttige trut
Dat is waarquote:
[..]
En eigenlijk hoef je je nergens voor te schamen..je hebt het recht om te zijn wat je wilt...zolang jij tevreden bent. En het is verdraaid lastig je niks van anderen aan te trekken..ik weet het uit ervaring!
En dat is heel moeilijk, zeker omdat ik zo afwijk van de meeste mensen en het lukt me maar niet om "normale" hobby's leuk te vinden en "normale" boeken leuk te vinden etc.Ik kies altijd het verkeerde uit (over iets gesproken dat me soms knap depressief maakt). Ik heb echt een zware hekel aan mezelf soms
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Dit ga ik dus mezelf aanleren om op naalden te doen ipv op een breiring.
De boord van een sok is dat
De boord van een sok is dat
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Wat voor vreemde hobby's heb je en rare boeken lees je dan? Wat maakt je keuzes verkeerd?quote:
[..]
Dat is waar
Why are you wearing that stupid man suit?
De boeken: Young Adult (en ahem, ik ben 30) post-apocalyptische verhalen, SF, fantasy...quote:
[..]
Wat voor vreemde hobby's heb je en rare boeken lees je dan? Wat maakt je keuzes verkeerd?
En hetzelfde met series en films
En de hobby's: Handwerken (haken breien borduren), knutselen in het algemeen, knuffeltjes maken... kleuren... noem maar op. En natuurlijk lezen, series kijken, tekenen en die algemene dingen
en domme keuzes: Altijd per ongeluk alles net anders doen dan anderen (voorbeeld: intro van de opleiding had het thema onbewoond eiland. Iedereen, letterlijk iedereen, was een piraat. Behalve ik. Ik dacht als inboorling te gaan. En mijn brein maak altijd van dat soort fouten). Waarom vind ik shoppen en hardlopen niet gewoon leuk. Nee, ik zit weer achterlijke knuffeltjes te maken en feministische poëzie te lezen en ga naar handwerk- en spelletjesverenigingen. Ik hoor in de kroeg te zitten en proberen een vent aan de haak te slaan. Maar nee, ik ben aseksueel en wil geen relatie. En nee, ik wil niet in een drukke ruimte zitten. Het zijn altijd die domme dingen waardoor ik altijd anders ben. Dertig en ik loop met zelfgeknoopte armbandjes rond. Dertig en ik maak zelf oorbellen ipv ze te kopen. Dertig en ik speel met fimoklei.
Oooooh hoe meer ik erover nadenk hoe meer ik een schurfthekel aan mezelf heb en het lukt me niet om het te veranderen
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik ben ook aseksueel, geen zin in drukke kroegen en ik heb (waarschijnlijk volgens jou dan) ook rare hobby’s. Oja, ik ben inmiddels 33 jaar. Moet ik nu ook een hekel aan mezelf hebben? Dacht het niet. Het is MIJN leven.quote:
[..]
De boeken: Young Adult (en ahem, ik ben 30) post-apocalyptische verhalen, SF, fantasy...
En hetzelfde met series en films
En de hobby's: Handwerken (haken breien borduren), knutselen in het algemeen, knuffeltjes maken... kleuren... noem maar op. En natuurlijk lezen, series kijken, tekenen en die algemene dingen
en domme keuzes: Altijd per ongeluk alles net anders doen dan anderen (voorbeeld: intro van de opleiding had het thema onbewoond eiland. Iedereen, letterlijk iedereen, was een piraat. Behalve ik. Ik dacht als inboorling te gaan. En mijn brein maak altijd van dat soort fouten). Waarom vind ik shoppen en hardlopen niet gewoon leuk. Nee, ik zit weer achterlijke knuffeltjes te maken en feministische poëzie te lezen en ga naar handwerk- en spelletjesverenigingen. Ik hoor in de kroeg te zitten en proberen een vent aan de haak te slaan. Maar nee, ik ben aseksueel en wil geen relatie. En nee, ik wil niet in een drukke ruimte zitten. Het zijn altijd die domme dingen waardoor ik altijd anders ben. Dertig en ik loop met zelfgeknoopte armbandjes rond. Dertig en ik maak zelf oorbellen ipv ze te kopen. Dertig en ik speel met fimoklei.
Oooooh hoe meer ik erover nadenk hoe meer ik een schurfthekel aan mezelf heb en het lukt me niet om het te veranderen
ROBODEMONS..................|:(
Ik vind oprecht niets raar of stom aan bovenstaande. Gewoon echt niet dus. Ook niet licht ongemiddeld (ik heb zelf zojuist deze term bedacht). En ik vind echt wel eens mensen heel raar.quote:
[..]
De boeken: Young Adult (en ahem, ik ben 30) post-apocalyptische verhalen, SF, fantasy...
En hetzelfde met series en films
En de hobby's: Handwerken (haken breien borduren), knutselen in het algemeen, knuffeltjes maken... kleuren... noem maar op. En natuurlijk lezen, series kijken, tekenen en die algemene dingen
en domme keuzes: Altijd per ongeluk alles net anders doen dan anderen (voorbeeld: intro van de opleiding had het thema onbewoond eiland. Iedereen, letterlijk iedereen, was een piraat. Behalve ik. Ik dacht als inboorling te gaan. En mijn brein maak altijd van dat soort fouten). Waarom vind ik shoppen en hardlopen niet gewoon leuk. Nee, ik zit weer achterlijke knuffeltjes te maken en feministische poëzie te lezen en ga naar handwerk- en spelletjesverenigingen. Ik hoor in de kroeg te zitten en proberen een vent aan de haak te slaan. Maar nee, ik ben aseksueel en wil geen relatie. En nee, ik wil niet in een drukke ruimte zitten. Het zijn altijd die domme dingen waardoor ik altijd anders ben. Dertig en ik loop met zelfgeknoopte armbandjes rond. Dertig en ik maak zelf oorbellen ipv ze te kopen. Dertig en ik speel met fimoklei.
Oooooh hoe meer ik erover nadenk hoe meer ik een schurfthekel aan mezelf heb en het lukt me niet om het te veranderen
Ik denk dat ik van sommige dingen wel begrijp waarom jij of anderen zouden kunnen denken dat het afwijkend is. Dat geldt ook voor sommige van mijn eigen interesses.
Wat naar mijn idee een groot verschil maakt is met wat voor mensen je omgaat.
Als die mensen graag shoppen en flirten, en knutselen kinderachtig vinden, kun je je makkelijk een buitenstaander voelen, terwijl je in een grotere steekgroep net zo'n grijze muis zou zijn als de rest.
Als ik geen mensen had met wie ik mijn enthousiasme over bijvoorbeeld morbide zaken, Lego en Disneyfilms kon delen, zou ik me daar ook minder prettig bij voelen. Want ik weet dat er mensen zijn die dat raar vinden. Dat zal altijd voorkomen, wat je ook doet.
Ik heb ook altijd mijn best gedaan om dingen die 'normale' mensen doen leuk te vinden. Maar dat werkt niet. En het is zo zonde van je tijd!
Er zullen vast personen zijn die (een van je) interesses met je delen. Hoe denk je over hen? Vind je hen ook een beetje raar?
Als je het prettig vindt, omring je dan wat meer met deze mensen. Dan voel je je waarschijnlijk minder een gekkie.
Hebben mensen wel eens iets van afkeuring of onbegrip laten blijken wanneer ze iets van je interesses vernamen? Of vul jij dat voor ze in?
[ Bericht 2% gewijzigd door kuolema op 17-05-2018 00:46:54 ]
Why are you wearing that stupid man suit?
Sorryquote:
[..]
Ik ben ook aseksueel, geen zin in drukke kroegen en ik heb (waarschijnlijk volgens jou dan) ook rare hobby’s. Oja, ik ben inmiddels 33 jaar. Moet ik nu ook een hekel aan mezelf hebben? Dacht het niet. Het is MIJN leven.
Ik wilde je niet kwetsen en je moet absoluut geen hekel aan jezelf hebben, echt niet
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |