quote:Het OUD Estafette topic:
Op donderdag 22 januari 2009 14:47 schreef Faja-Lobi het volgende:
Ik zag in het krantje van de creche een estafette staan waarin 1 ouder een aantal vragen krijgt voorgeschoteld en deze kan dan de estafette door spelen aan een andere ouder, een die je zelf kiest.
Het leek mij een leuk idee om hier op FOK ook zo een estafette te beginnen.
Vertel iets over je zelf,
wie je bent,
waar je (ongeveer) vandaan komt,
wat je zoal doet in het dagelijkse leven,
wat zijn je hobbies,
je grootste passies,
welk boek staat op je nummer 1 lijst of welk boek lees je momenteel,
welke film is je-van-het,
voor welk gerecht kunnen ze je 's nachts wakker maken,
wat is de leukste uitspraak die je in tijden hebt gehoord (mag van je kinderen zijn of als je nog geen kinderen hebt van je buurman of buurvrouw etc)
etc etc
en last but not least, stel een (persoonlijke) vraag aan de volgende van de estafette.
Het OUD Estafettetopic deel 2
Het OUD Estafette Topic deel 3
Het OUD Estafette Topic deel 4
Het OUD Estafette Topic deel 5
Het OUD Estafette Topic deel 6
Het OUD Estafette Topic deel 7
Het OUD Estafette Topic deel 8
Het OUD Estafette Topic deel 9
[quote]Op zondag 7 juni 2009 22:06 schreef mrien het volgende:
[..]
Het OUD Estafette topic
Het OUD Estafettetopic deel 2
Het OUD Estafette Topic deel 3
Het OUD Estafette Topic deel 4
Het OUD Estafette Topic deel 5
Het OUD Estafette Topic deel 6
Het OUD Estafette Topic deel 7
Het OUD Estafette Topic deel 8
Faja-lobi [updated op 23-02-2009]
Maneki.neko [updated op 22-02-2009]
Spuuglokje
bix
Marie
Rewimo
pinquit
Huup
Swets
Lois
Macka
PM-girl
KP
Troel
p_iglet
Belana
livelink
MeNicole
Kersjes
Sjak
Moussy
Stout
Brighteyes
just me
Yvonne
shmoopy
Moonah
Vivi
Slaapmeisje
Rockabella
Poppejans
Bass-Miss
Icicle
Lishe
debuurvrouw
ET
dutchie
phluphy
snoopy
Oxymoron
Miss_Sly
Texelonia
Dakota
Memmel
Vicky
Saffier
Reinhilde
Owlet
cattie
m@x
Loena-tik-
Five_Horizons
Grijs
Luchtbel
knorretje
jessie
Rottdog
Ireth
Madelieve
Guuzewuus
Bla_Bla_Bla
k_i_m
gr8w8
amaranta
Juup©
_Ingrid_
freecell
DaviniaHR
Ynske
Jojogirl
Sjeen
Beessie-Jen
Ymme
mijsje
mefke79
flugeltje
DJMO
Maffemuts
Tan
_Bar_
Diaan73
Estrys
Vlindur
Leonieke
Asyniur
Flower-Ti-Amo
Tessie
Chell
Innepin
Ticootje
appelsap
Sugar
Lily
Fuente
evenstar
Tazz
Digger
Igraine
Jelief
Pandora73
Mrien
LovelyLady
Linda2205
Raissa
[ Bericht 35% gewijzigd door #ANONIEM op 20-08-2009 16:20:13 ]
* Troel gaat het verhaal van Raissa later lezen, dus vandaar nog geen reactie
Ik ga nog even hard nadenken over een vraag!
Ik hoor veel vrouwen zeggen dat ze zo anders zijn geworden door het moederschap. Zelf ervaar ik dat helemaal niet zo, ik ben nog steeds dezelfde Raïssa maar heb er een stukje bijgekregen. Vind jij dat je veranderd bent door het moederschap en in welk opzicht dan?
Ik probeer van het weekend mijn stukje af te hebben!
Het heeft even op zich laten wachten maar hier is dan eindelijk in vogelvlucht een stukje uit mijn leven,Vond het ontzettend moeilijk om te bepalen wat ik wel en wat ik niet in mijn verhaaltje zou vermelden maar ik geloof dat het wel een beetje gelukt is!
Wie ik ben, ik ben Patricia en ben 26 jaar geleden geboren in Amstelveen waar mijn ouders tot op de dag van vandaag nog wonen.
Over mijn jeugd valt eigenlijk heel erg weinig te vertellen, het was een heerlijke zorgeloze jeugd waar ik dan ook met een heel fijn gevoel op terug kan kijken.
Tuurlijk had ik wel eens ruzie en was ik wel eens de pispaal op school en tijdens het buiten spelen maar al met al kon ik het wel handelen en werd ik er steeds een stukje sterker van.
Op mijn 6de werd mijn broertje geboren, hartstikke leuk maar door het grote leeftijdsverschil hebben wij eigenlijk nooit een hele goede band met elkaar gehad dit is pas beter geworden toen ik het huis uit ging.
Nu hebben het het hartstikke leuk met elkaar maar toch kunnen we ook nog goed ruzie maken…dat zal wel nooit veranderen denk ik, we zijn gewoon te verschillend.
Hij is een super lief oompje voor Danique en ook zijn vriendin is helemaal gek op haar “kleine nichtje”, dat maakt al het geruzie ruimschoots goed!
Toen ik 15 was kreeg ik verkering met mijn eerste echte vriendje, Ik ga verder hier niet over uitweiden maar achteraf gezien is deze relatie mijn domste keuze ooit geweest!
Na deze
drama relatie van 5 jaar (!) was ik er heilig van overtuigd dat ik nooit maar dan ook nooit meer een man wilde…was er helemaal klaar mee!En toen ontmoette ik M
M. was een collega en in de eerste instantie was hij me helemaal nog niet opgevallen.
Hij werkte in een andere tak van het bedrijf en pas op een bedrijfsavondje raakten we aan de praat.
We hadden ontzettend veel gemeen en hebben onwijs gelachen, een leuke vriendschap was geboren.
Meer dan die vriendschap zou het ook niet worden, M had een relatie en woonde al een aantal jaar samen en dat was prima want ik had voldoende aan een gezellig stapmaatje erbij!
We hebben een hele leuke tijd gehad, veel gefeest en heel veel gepraat…
Toen na een tijdje de relatie van M stuk liep zijn we meer met elkaar af gaan spreken en bleken we toch wel heel veel voor elkaar te voelen.
Heel voorzichtig zijn we wat met elkaar begonnen, hij net uit een relatie en ik nog niet toe aan een relatie.
Deze relatie duurt inmiddels 5 jaar en 1 dag waarvan we bijna 1 jaar getrouwd zijn, na een stroomversnelling in het begin (door troubles met mijn ex) woonde ik binnen 2 weken "tijdelijk" bij M en ben ik uiteindelijk daar niet meer weggegaan.
We hebben het heerlijk samen
en als bekroning van ons geluk werd op 28 Januari Danique Nova geboren!
Na een hele moeilijke start, die de meeste hier wel bekend is (en voor degene die het niet weten maar wel willen weten, jullie mogen me PMen) gaat het nu heel erg goed met Danique
Een super gezellig meisje want heel veel wilt maar nog niet kan
, het is zoveel leuker dan wij van te voren hadden kunnen bedenken en het moederschap vind ik een heerlijk iets.Tja en verder, ik hou van Fok!en, sporten, stappen, lezen en films kijken maar heb geen favoriete film, boek, schijver of filmster….simpelweg omdat ik heel slecht ben in het onthouden van namen en titels.
Vind het verder heerlijk om er uit te gaan met mijn gezinnetje en de hond, lekker uitwaaien op het strand of struinen in het bos.
’s nachts mag je me nergens voor wakker maken, ik ben al blij als ik lekker een nachtje door kan slapen, Danique is dan ook de enige waar ik mijn bed voor uitkom ’s nachts.
Momenteel is dat zo'n 3x per nacht door tandjes en snotneuzen
maar tijdens normale tijden slaapt ze heerlijk door!En dan last but not least de vraag van Raissa:
Ik hoor veel vrouwen zeggen dat ze zo anders zijn geworden door het moederschap. Zelf ervaar ik dat helemaal niet zo, ik ben nog steeds dezelfde Raïssa maar heb er een stukje bijgekregen. Vind jij dat je veranderd bent door het moederschap en in welk opzicht dan?
Ik ervaar dat zelf niet zo, ik ben nog steeds dezelfde Patries als voor de geboorte van Danique, ik vind (wat jij ook zegt) dat ik er een stukje bij gekregen heb. Een heel mooi stukje waar ik niet meer zonder zou kunnen!
Ik vind het heel erg belangrijk om ook mijn “eigen ik” te behouden, ik ben niet alleen mama maar ook vrouw…
Ik ga even bedenken aan wie ik het stokje door ga geven, vrijwillige aanmeldingen zijn ook welkom
Durf niet op invoeren te klikken
Mooi verhaal Fruppel!
Fijn dat Danique helemaal in orde is!
Leuk dat het weer doorgaat!
Heb alle verhalen elke keer gelezen. Zoveel wat iedereen heeft meegemaakt. Mooi dat iedereen zo openhartig is in het vertellen van hun eigen levensverhaal.
Fruppel jij met je heerlijke dochter
Ben zo blij dat het zo goed gaat! Ik wacht nog op reaktie van mijn mogelijke stokjes overneemster, ben heel erg benieuwd of ze hem van mij over wil nemen!
(tvp)
Ik had aan Pvoesss gevraagd of zij het leuk zou vinden om het stokje van mij over te nemen, en zij heeft besloten om het stokje aan te nemen!
Ik ga me even over een vraag buigen voor haar!
Wat een ontzettend mooi initiatief Faja en wat enorm openhartig is iedereen, geweldig!
Ik vind het leuk om zo wat meer over iedereen te lezen, dan weet je een beetje "wie je voor je hebt" als er gepraat wordt in een topic.
(Lekkere "veilige" vraag in samenspraak met Pvoesss)
Raissa en Fruppel ik heb genoten (en wat weggeslikt) bij jullie verhalen. Mooi Ik ben ook heel benieuwd naar Pvoesss
Ik had het topic ook niet actief staan nog. Tof dat het weer door gaat.
En ook leuk dat het topic weer doorgaat!
vergeet je ons niet Pvoesssje?Hij is bijna af
maar ik wil steeds wat wijzigen maar dan is de zinsopbouw krom en het verhaal is al zo enorm warrig omdat ik steeds wat anders wil vertellen etc quote:Plaats het onder een eenmalige kloon?Op donderdag 1 oktober 2009 21:27 schreef Pvoesss het volgende:
Hmmmzz ik heb het verhaal wel af.. Maar ik kom er niet uit zonder de heftige dingen erin te vermelden en die wil ik liever niet openbaar.. Maar ik denk dat het me toch wel oplucht als ik het kwijt ben dus ik weet niet wat ik nu moet..
quote:Op donderdag 1 oktober 2009 23:33 schreef Vlindur het volgende:
[..]
Plaats het onder een eenmalige kloon?
quote:
[..]
Plaats het onder een eenmalige kloon?
O! En ik ben een ramptoerist dus wmb post je het gewoon!
quote:Nou dit dus.
Gewoon niks Pvoess. Als het je zoveel gedoe kost het te plaatsen.
O! En ik ben een ramptoerist dus wmb post je het gewoon!
Je post het, of je post het niet... Lijkt mij niet al te moelijk.
Maar wel al een maand of zo. dus niet heel nieuw meer.
quote:Dan plaats je 24 uur de complete versie en dan haal je die weg en plaats je alleen de milde versie?
Nou ik kan altijd de milde versie plaatsen idd.. Wat mij betreft mag heel oud het "echte" verhaal weten maar niet alleen OUD leest mee natuurlijk.. ik ga weer aan de slag
Ik ben nu wel erg benieuwd naar je echte verhaal hoor!
En dat het verhaal wat meer gaat over vroeger dat ik dat niet neer ga zetten vanwege de privacy van mijn ouders en familieleden want daar ging het me eigenlijk om. Dat is een keus die ze zelf moeten maken en niet ik
Ben benieuwd!Maar je hebt zo te lezen de goeie keuze gemaakt. Liever alleenstaand en gelukkig dan onzeker maar samen..
Ik gun je een geweldige toekomst
Nu begrijp ik wel weer beter waarom je je nick hebt veranderd.
Hopelijk stabiliseert de situatie met de vader van je dochter snel en bijvend!
B&J Cookie dough!
Aan wie ga je het stokje doorgeven?
En de vraag denk ik nog even over na.. Ik vind dat je reuze trots mag zijn op jezelf en hoe je het doet met je mooie meisje!
Wat zal het rauw op je dak gekomen zijn dat de vraag om een omgangsregeling ineens kwam.
Heel erg veel sterkte en vooral heeeeeel veel geluk!
Mijn vraag voor Zweefvliegje:
Ik weet toevallig dat je vriend vaart. Hoe ga je daar mee om?
En zal je ooit mee gaan varen? Of ben je van plan om droog op de wal te blijven?
Danique is echt een prachtmeid!
Ze straalt helemaal.En Pvoess, goed zo meis, beter alleen met zijn tweetjes gelukkig dan ongelukkig met zijn drietjes! Je bent stoer!
Wat ik me nog wel afvroeg is of er nu echt weer sprake is van die bezoekersregeling? Mag dat zomaar weer, na eerst maanden niks van je te laten horen?
In overleg met Pvoesss neem ik het stokje van haar over, bedankt!
Ik zal ergens deze dagen een verhaaltje over mezelf schrijven, dus to be continued...
Ik heb ondertussen al wat meerdere verhalen gelezen.. Het groeien van puber naar volwassen.. En de keuzes die gemaakt worden, vind het zo knap.. Want voor jezelf/gezin/kinderen kiezen is nooit makkelijk.. Er zijn altijd mensen die daar tegen in gaan het maar onzin vinden, vinden dat je niet moet aanstellen..
Al met al echt mooi en ontroerend om te lezen.. Van heftig naar zwijmelen en alles wat er tussen in kan...
*gaat verder met lezen*
Ik heb ook een advocaat en de eerste zitting is al over minder dan 2 weken.
Het is maar afwachten wat die zegt.. Of ze zijn bedreigingen etc mee laat wegen of dat er gewoon simpel weg alleen gekeken gaat worden dat hij de vader is en er recht op heeft..
Ik heb geen idee wat me te wachten staat.
Ben je niet bang dat hij nu wel weer weet wat je nick is, nu je dit zo openlijk hebt verteld?
Heftig verhaal, Pvoess! Dat lijkt me heel niet makkelijk. Veel sterkte met de komende rechtzaak.
Ik vind het heel bijzonder om de verhalen van iedereen hier te lezen.
Ik ben het topic een tijdje kwijt geweest dus heb nog lang niet alles gelezen. Binnenkort ga ik er weer eens goed voor zitten.quote:Ik denk als hij haar zou willen vinden, dit toch wel gebeuren zal.Op zaterdag 3 oktober 2009 12:43 schreef chacama het volgende:
Een moedige en moeilijke beslissing heb je gemaakt. En een roerig begin van je jonge leven. Heel veel sterkte in de komende tijd.
Ben je niet bang dat hij nu wel weer weet wat je nick is, nu je dit zo openlijk hebt verteld?
En vind niet dat zij alles moet laten en voor vluchten omdat HIJ rotstreken uithaalt en doet.
Hij kent immers FOK.. heeft hier natuurlijk ook mijn prive gegevens neergezet ooit.
Echt inclusief adres, telefoon etc. had hiervoor wel een ban maar een proxy is zo gedaan natuurlijk.
En ik voel me al heel erg een kluizenaar soms. Op iedere site weet die me te achterhalen.
Ik maak me meer zorgen om hem in het echt tegen te komen dan op fok..
En nu zijn jullie in ieder geval voorbereid
Ik vlucht toch nog redelijk. Ik let wel heel erg op het posten van tijden van dingen.
Als ik ergens heen ga waar hij makkelijk naar toe kan gaan en ik me minder veilig voel doe ik dat niet.
Ik kijk heel erg over mijn schouder altijd overal..
Maar juist het internet is een goede afleiding als het me weer even teveel is.
voor jouquote:Dankje voor je uitleg. Het was trouwens niet als een aanval bedoelt. Maar gewoon ook een beetje bezorgdheid, juist omdat je schrijft dat ie zo'n bedreiging is. Ik blijf erbij, ik vind het echt heel sterk dat je de keuzes gemaakt hebt voor jou en je kleine kitten.Op zaterdag 3 oktober 2009 17:34 schreef Pvoesss het volgende:
Hij zal dit waarschijnlijk ook wel vinden. Maar dat is niet te voorkomen.
Hij kent immers FOK.. heeft hier natuurlijk ook mijn prive gegevens neergezet ooit.
Echt inclusief adres, telefoon etc. had hiervoor wel een ban maar een proxy is zo gedaan natuurlijk.
En ik voel me al heel erg een kluizenaar soms. Op iedere site weet die me te achterhalen.
Ik maak me meer zorgen om hem in het echt tegen te komen dan op fok..
En nu zijn jullie in ieder geval voorbereid
Ik vlucht toch nog redelijk. Ik let wel heel erg op het posten van tijden van dingen.
Als ik ergens heen ga waar hij makkelijk naar toe kan gaan en ik me minder veilig voel doe ik dat niet.
Ik kijk heel erg over mijn schouder altijd overal..
Maar juist het internet is een goede afleiding als het me weer even teveel is.
Ik hoop dat je een heel mooie toekomst tegemoet gaat met je kleine meid!
quote:jaren geleden ben ik een lange tijd gestalkt en telefonisch lastig gevallen en bedreigd met de vreselijkste dingen. ik ben er nooit achter gekomen wie het geweest is en was doodsbang op een gegeven moment.Op zaterdag 3 oktober 2009 17:34 schreef Pvoesss het volgende:
Hij zal dit waarschijnlijk ook wel vinden. Maar dat is niet te voorkomen.
Hij kent immers FOK.. heeft hier natuurlijk ook mijn prive gegevens neergezet ooit.
Echt inclusief adres, telefoon etc. had hiervoor wel een ban maar een proxy is zo gedaan natuurlijk.
En ik voel me al heel erg een kluizenaar soms. Op iedere site weet die me te achterhalen.
Ik maak me meer zorgen om hem in het echt tegen te komen dan op fok..
En nu zijn jullie in ieder geval voorbereid
Ik vlucht toch nog redelijk. Ik let wel heel erg op het posten van tijden van dingen.
Als ik ergens heen ga waar hij makkelijk naar toe kan gaan en ik me minder veilig voel doe ik dat niet.
Ik kijk heel erg over mijn schouder altijd overal..
Maar juist het internet is een goede afleiding als het me weer even teveel is.
ik kan me zo voorstellen hoe je je voelt.
veel sterkte ermee.
bij mij hield het ineens op, misschien houdt hij het ook ineens voor gezien en heb je eindelijk rust.
het kan en mag toch niet dat zo'n psychopaat een omgangsregeling kan krijgen ?
Ik snap dat dit natuurlijk in grote lijnen het verhaal is en dat je de details niet neer zit.
Lijkt me dat je je echt rot hebt gevoeld, en nu nog steeds. En dat je misschien daardoor ook wel zelf veranderd bent.
Ik hoop voor je dat het goed komt met hem en dat je dochter ooit een normale(in hoe verre dat kan dan) relatie met hem kan hebben.
Eerste gedachte die ik had bij het lezen van je verhaal was: "kon je het maar van te voren weten", dan had het allemaal niet zo hoeven lopen.
Maar dat terzijde geloof ik dat niets zonder reden gebeurd.
Ik wens je er succes en sterkte mee, en dat je leven maar een stuk rooskleuriger mag worden!
Gr. van een 'bekende'.
Een leven bestaat uit keuzes maken, en dat is iets wat ik soms moeilijk vind. Het begint hier al met het typen van dit stukje, over mezelf. In welke volgorde wil ik wat vertellen en wat vertel ik wel en wat niet, enzovoorts enzovoorts! Maargoed, laat ik maar de volgorde van Faja haar vragenlijstje aanhouden, anders blijf ik knippen, plakken, verschuiven en meer! Dit wordt een lange lap tekst.. je kunt nu nog stoppen met lezen!
Mijn naam is Else, ik ben 23 jaar en ben geboren en getogen in Leeuwarden. Ik ben opgegroeid aan de rand van de stad, samen met mijn ouders, (helaas) zonder broers/zussen. Alles vanaf m'n geboorte tot de middelbare school -op wat pesterij op de basisschool na- ging eigenlijk gewoon z'n gangetje.
Op de Havo begonnen de moeilijke keuzes over "later", ik moest een profiel kiezen.
Als 14jarige wist ik nog lang niet wat ik wilde worden, dus besloot ik Economie en Maatschappij te kiezen met als keuzevak biologie en informatica. Van alles wat dus. Ik blonk nergens echt in uit, en mijn examen haalde ik dan ook met allemaal zesjes en zevens.
Daar kwam de volgende keuze. Welke opleiding wilde ik gaan doen? Geen flauw idee!
Ik wist nog steeds niet wat ik wilde worden.. Dus was mijn besluit gevallen op de HBO opleiding Toerisme en Management, een verkorte opleiding van 3 jaar, want misschien wist ik dán wel wat ik wilde gaan doen. Maar nee, ook na mijn diploma wist ik het niet. Omdat ik geen zin had om nog een opleiding te doen zonder te weten wat ik er daarna mee moest doen, ben ik eerst maar gaan werken.
Ik ben begonnen als telefoon verkoopster in een grote winkelketen, en vervolgens ben ik bij een kleinere telecomzaak ass. filiaalmanager geweest. Dit tot juli dit jaar, maar door de crisis heb ik nu helaas geen baan meer. Nu twijfel ik of ik misschien eerst nog een opleiding moet doen (al dan niet duaal) of dat ik weer gewoon zal gaan solliciteren.
Mijn grootste hobby is zweefvliegen. Toen ik 12 was had ik in groep 8 een project, ter land ter zee en in de lucht. En mijn project deed ik over vliegen. Ik heb bij de lokale zweefvliegclub om informatie gevraagd en toen kreeg ik een vlucht van een uur aangeboden in hun motorzwever. Na die vlucht wist ik het zeker, ik wilde dit ook gaan doen! Mijn vader is nog datzelfde jaar lid geworden van de club, en ik een paar jaar later, toen ik 14 werd. Ik begon heel actief, en was elk weekend te vinden op de vliegbasis. Toen we een paar jaar later een zomerkamp hadden in Duitsland is er een ongeluk gebeurd met een zweefvliegtuig, en is er 1 voor mijn neus neergestort. Dit heeft veel met me gedaan, en na die tijd heb ik nauwelijks meer gevlogen en al helemaal niet meer in m'n eentje. Weer wat jaren later ben ik weer wat actiever geworden, maar nog steeds is die angst in me niet weg.
Wat mooi is aan m'n hobby is dat ik mijn vriend daar tegen het lijf ben gelopen! Hij was al lid van de zweefvliegclub toen ik daar voor het eerst kwam. Ik vond hem al gauw leuk, maarja, hij was veel ouder dan mij (we schelen bijna 8 jaar) dus of dat wat ging worden.. Maar hij bleek mij ook leuk te vinden, en 2 dagen nadat ik 16 ben geworden, kregen we een relatie.
Toen ik klaar was met m'n studie waarvoor ik met stages tijdelijk in Amsterdam en in Apeldoorn heb gewoond, zijn we gaan samenwonen.
Toen we het hadden over het hebben van kinderen, stond hij daar positiever tegenover dan ik. Ik hou van kinderen, maar die bevalling, daar zag ik tegenop! Maarja, als je kinderen wilt moet je daarvoor bevallen, dus dat tegenargument van mij is snel van de tafel geveegd. Ik was snel zwanger, veel sneller dan verwacht! Helaas eindigde deze zwangerschap na 11 weken in een miskraam. M'n vriend was varen en ik was helemaal alleen. Ik moet nog huilen als ik daaraan denk, want ik ben toen zoveel bloed verloren, ik had eigenlijk naar het ziekenhuis gemoeten maar ik dacht dat het normaal was hoe het ging.
Omdat er geen reden was om aan te nemen dat er meer miskramen zouden volgen zijn we er toen ik weer ongesteld ben geworden weer voor gegaan, in juni was ik weer zwanger. Omdat ik nog wel gewoon ongesteld werd, ontdekte ik het pas in augustus. Afgelopen februari hebben we ons dochtertje Lianne gekregen, helemaal gezond, en ze doet het goed, helemaal geweldig!
Nu staat mijn leven vooral in het teken van Lianne, ik heb geen baan (ben wel weer zoekende, maar je raadt het al, ik weet niet wat ik gaan doen), maar heb dus alle tijd voor haar. Voorheen keek ik graag elke avond film op tv en op dinsdag en donderdag House, maar omdat ik er nu alleen voor sta, heb ik geen tijd om me te
concentreren op de film als er ondertussen iemand wil drinken, dus kijk ik voornamelijk simpele/domme programma's waarbij ik ook wel wat kan missen. Denk aan: So You Think You Can Dance, K2 zoekt K3, Popstars, Take me Out, WhipeOut zulke dingen! Of gewoon geen tv, ook geen probleem. We gaan overdag graag even wandelen met de hond, de stad in of wat dan ook. En dat het liefste in de draagdoek!
Ik ben momenteel bezig in een boek van Nicci French, wat te doen als iemand sterft. Eigenlijk al veels te lang, als m'n vriend straks weer thuis is ga ik echt tijd maken om weer te gaan lezen! Ik ben namelijk gek op literaire thrillers! Nicci French, Saksia Noort, Sophie Hannah en Anna Kalmann zijn dan ook mijn favorieten.
Qua films hou ik van komedies tot thrillers, heel divers, alleen SF en fantasy boeien me niet zo. The Green Mile kan ik trouwens niet vaak genoeg zien wát een mooie film en ik moet er nog altijd om huilen. Momenteel ben ik vooral van de romantische komedies.
Voor welk gerecht kan ik wakker gemaakt worden? Hmm, eens denken! Ik moet opbiechten dat ik zelf namelijk totaal niet kan koken, dus ik ben altijd erg blij als m'n vriend er is, die kan dat namelijk wel! Als hij rijst met kip heeft gemaakt zoals een Filipijnse kok bij hem aan boord altijd deed, daar mag je mij voor wakker maken, of voor een spinazietaart, gebakken door m'n moeder.
Maar verder blijf ik liever slapen, ik hou namelijk van slapen!En dan tot slot het antwoord op Pvoesss' vraag:
quote:M'n vriend vaarde al voordat ik hem leerde kennen. Of eigenlijk liep hij nog stage, maar het stond vast dat hij dit werk zou blijven doen en dat hij dus veel van huis zou zijn. Hij begon als leerling en is inmiddels eerste stuurman. Hij heeft een soort en met van schema en dat is dat hij zo'n 4 maanden van huis is, en dan zo'n 2,5 maand thuis. Wel valt er veel aan te passen en te meten, hij kan ook langer varen om meer verlof op te sparen, of wat loon inleveren om ook langer thuis te kunnen blijven. Ik ben al heel erg blij dat hij met mijn bevalling er kon zijn, hij is namelijk half januari thuisgekomen en hoefde pas begin juni weer weg -en ik kon ook nog eens mee- heerlijk dus! We zijn namelijk 3 juni met z'n 3en naar Roemenië gevlogen om vervolgens terug te varen naar Nederland, daar was hij toen 2 maanden en eind augustus ging hij pas "echt weg". Ik moet wel zeggen dat ik er heel erg tegenop zag dat hij weer weg moest, maar dat het me toch wel heel erg meevalt. Lianne is gelukkig een hele gemakkelijke baby.Ik weet toevallig dat je vriend vaart. Hoe ga je daar mee om? En zal je ooit mee gaan varen? Of ben je van plan om droog op de wal te blijven?
Binnenkort komt hij terug, dus ik heb hem maar 1,5 maand echt moeten missen. Ik denk ook dat het voor hem lastiger is dan voor mij, want hij mist nu een aantal ontwikkelingen van Lianne en mijn leven gaat hier gewoon door zoals het altijd al ging. Meevaren met hem is nu Lianne nog klein is en ik geen werk heb nog wel te doen, maar dat zal in de toekomst lastiger worden.
Owja, ik vergeet er nog 1, de leukste uitspraak in tijden.. Ik wilde deze even leeg laten, maar ik geloof dat ik die zonet per sms heb ontvangen van m'n vriend, "Kantoor staat op scherp om mijn vlucht te boeken". Kortom, hij komt bijna thuis!
Ik wil graag het stokje overdragen aan Joshua. In het babietjestopic en elders zijn er wat discussies gaande dus ik dacht, misschien kun je wat duidelijkheid brengen. Ik heb namelijk begrepen dat jouw vriend helemaal geen kinderen wilde en jij in eerste instantie ook niet. Nu hebben jullie toch een zoontje gekregen. Je komt niet altijd even positief over over hem, en is je vriend bijgedraaid, zijn jullie nu gelukkig met z'n allen en hoe is dat jullie gelukt? (Ho, dat zijn wel erg veel vragen in 1 zin
)En leuk weer s wat luchtigs te lezen!
Geniet ervan als je man straks weer thuis is!
Ik ben benieuwd naar het verhaal van Joshua. Ook of ze überhaupt snapt wat ze nu moet doen
mooi verhaal, wel heftig dat je vriend zoveel van huis is, maar zo te lezen regelt zich dat wel
ben benieuwd naar het verhaal van joshua
Heb het verhaal in het babytjestopic gevolgd en ben benieuwd naar wat Joshua vertelt.
al denk ik stiekum dat dat nooit gaat komen
quote:Ik ben er nog niet aan toe gekomen. Geduld het komt eraan.Op donderdag 8 oktober 2009 20:19 schreef Vicky het volgende:
Ik wacht ook gespannen op het verhaal van Joshua.
al denk ik stiekum dat dat nooit gaat komen
En vandaag had ik geen tijd en het is toch eventjes een langer antwoord dan dat je normaal plaats.
Ik ben bezig maar het is nog niet helemaal af.
quote:Op vrijdag 9 oktober 2009 10:17 schreef Zweefvliegje het volgende:
Bedankt voor jullie reacties! M'n vriend is zaterdag jarig, en raad het eens, om 11 uur staat hij dan op Schiphol!!
quote:Zo al 3 hele zinnen!
Het moet toch allemaal goed geschreven worden.
En vandaag had ik geen tijd en het is toch eventjes een langer antwoord dan dat je normaal plaats.
Ik ben bezig maar het is nog niet helemaal af.
Ik kan niet wachten op je verhaal!
quote:Wat heerlijk zeg! Weer lekker compleet!
Bedankt voor jullie reacties! M'n vriend is zaterdag jarig, en raad het eens, om 11 uur staat hij dan op Schiphol!!
openhartige maar soms o zo heftige verhalen. Gelukkig is iedereen echt sterker geworden van deze ervaringen en nu een trotse mama (to be) Pvoesss, sterkte met de komende periode
Zweefvliegje, wat een heerlijk vooruitzicht
quote:Wat fijn zweefvliegje, dat hij zaterdag al terug is. En kunnen jullie mooi zijn verjaardag samen vierenOp vrijdag 9 oktober 2009 10:17 schreef Zweefvliegje het volgende:
Bedankt voor jullie reacties! M'n vriend is zaterdag jarig, en raad het eens, om 11 uur staat hij dan op Schiphol!!
quote:bedoel je nou dat je denkt dat Joshua een kloon is van Just Me??Op zaterdag 10 oktober 2009 12:33 schreef bodpa09 het volgende:
Dus toch! Heb je er veel schik aan beleefd?
nee joh!
The revelation of the clones
zal er nog een Joshuaverhaal komen??
quote:nee joh trust me Just Me is niet JoshuaOp zaterdag 10 oktober 2009 12:50 schreef bodpa09 het volgende:
Ja dat bedoel ik. Hij zegt toch niet voor niets TVPoets.
Maarre... heb je die post in clonestopic ook gezien?
quote:Het zou wel een hele goede rol zijn, knap gespeeld!Op zaterdag 10 oktober 2009 13:24 schreef YPPY het volgende:
just me zou echt niet met zo'n kloon aankomen, die doet dat wel beter.
ben ik nou het spoor bijster??quote:ik ben ook benieuwd... alleen heb ik persoonlijk niet het idee dat dat verhaal gaat komen...Op zaterdag 10 oktober 2009 13:33 schreef droomvrouwtje het volgende:
nee klopt.. maar kan me niet voorstellen dat joshua een kloon is.... zal aan mij liggen.. dus ik blijf wel nieuwsgierig naar het verhaal
quote:just me is een hij???Op zaterdag 10 oktober 2009 12:50 schreef bodpa09 het volgende:
Ja dat bedoel ik. Hij zegt toch niet voor niets TVPoets.
quote:nou ik kan me niet voorstellen dat joshua GEEN kloon is, eerlijk gezegd. ik vind 't er nogal dik bovenop liggen.Op zaterdag 10 oktober 2009 13:33 schreef droomvrouwtje het volgende:
nee klopt.. maar kan me niet voorstellen dat joshua een kloon is.... zal aan mij liggen.. dus ik blijf wel nieuwsgierig naar het verhaal
quote:Ik ben GEEN kloon jahOp zaterdag 10 oktober 2009 13:38 schreef trui het volgende:
[..]
nou ik kan me niet voorstellen dat joshua GEEN kloon is, eerlijk gezegd. ik vind 't er nogal dik bovenop liggen.
quote:met tietuh hè en heb 2 kinderen borstvoeding gegeven!
groeten
J.
quote:kijk maar eens in de OP en zoek de post van just me in een eerder estafette topic op. ik kan me ook echt niet voorstellen dat just me joshua is.
Hmmmm, ik ben natuurlijk een newbie he, en kan het niet anders lezen. Nouja, de enige die echt uitsluitsel kan geven is Just Me zelf.
Maarre... heb je die post in clonestopic ook gezien?
Maar ik ben gewoon just me en heb hier of ergens anders niet als Joshua gepost!
Ik heb geloof ik alleen nog een kloon mama Merel maar ja daar zal ik het wachtwoord wel niet meer van hebben en zelfs onder mama Merel wisten de meeste mensen dat ik het ben
Dat krijg je als je al 10 jaar op fok rondzwerft
quote:Nog een foutje. Ik kruip weer even onder steen, goed?
quote:Niet nodig hoorOp zaterdag 10 oktober 2009 13:54 schreef bodpa09 het volgende:
[..]
Nog een foutje. Ik kruip weer even onder steen, goed?
ik heb just me IRL gezien, ze is ook op m'n bruiloft geweest, ik kan je verzekeren, ze is zeker geen hij en ik kan me ook echt niet voorstellen dat ze Joshua is...quote:ik zou Joshua nu eigenlijk de kans willen geven om haar verhaal inderdaad hier neer te zetten, om gewoon te laten zien wie ze nou eigenlijk is... (wat ze kwijt wil dan...) het stokje is al vaker een week bij iemand geweest, toch?Op zaterdag 10 oktober 2009 14:00 schreef Faja-Lobi het volgende:
Kunnen we niet gewoon iemand anders het stokje geven ipv Joshua?
quote:Nee joh! Ik kan me op zich wel voorstellen dat je het zo gelezen hebt, hoor, alleen als je hier al wat jaartjes meeloopt, weet je dat just me dat niet zal doen.
[..]
Nog een foutje. Ik kruip weer even onder steen, goed?
quote:niet doen joh, nergens voor nodig, ook iemands profiel is niet altijd te vertrouwen hoor !!Op zaterdag 10 oktober 2009 13:54 schreef bodpa09 het volgende:
[..]
Nog een foutje. Ik kruip weer even onder steen, goed?
maar het is nu tijd voor mij om te gaan POETSEN (grapje, woordspeling) en ik lees vanavond wel hoe het met Joshua is
quote:Ik denk juist dat heel veel hier heel graag wat meer info willenOp zaterdag 10 oktober 2009 14:00 schreef Faja-Lobi het volgende:
Kunnen we niet gewoon iemand anders het stokje geven ipv Joshua?
quote:Meerdere mensen hebben er best een poos over gedaan om een verhaal te schrijven...Op zaterdag 10 oktober 2009 14:00 schreef mijsje het volgende:
ik zou Joshua nu eigenlijk de kans willen geven om haar verhaal inderdaad hier neer te zetten, om gewoon te laten zien wie ze nou eigenlijk is... (wat ze kwijt wil dan...) het stokje is al vaker een week bij iemand geweest, toch?
quote:Joshua weet ervan, we hebben (PM) contact gehad, dus als het geen kloon is dan komt het verhaal er wel aan.Op zaterdag 10 oktober 2009 14:00 schreef Faja-Lobi het volgende:
Kunnen we niet gewoon iemand anders het stokje geven ipv Joshua?
Maar mochten jullie willen dat ik iemand anders kies dan is dat ook geen probleem hoor, ik wilde in eerste instantie het stokje aan iemand anders geven.. maar toen was er zo'n gedoe in onder andere het babietjestopic dat ik voor Joshua heb gekozen.
quote:Aanvullend op de reacties voor me: en als het anders was gelopen, had ze misschien haar prachtige dochter nu niet gehad!Op maandag 5 oktober 2009 13:36 schreef Blablaman het volgende:
Eerste gedachte die ik had bij het lezen van je verhaal was: "kon je het maar van te voren weten", dan had het allemaal niet zo hoeven lopen.
Pvoesssss, ik had al veel respect voor je, maar nu nog meer. Veel sterkte!
Wat een hoop heftige verhalen trouwens hier... Schrik er soms wel van hoeveel leed er verborgen zit achter alle voordeuren en alle nicknames... En wat een sterke mensen dat dan toch nog zijn!
quote:Na het weekend pas had het druk en het is bijna af.Op zaterdag 10 oktober 2009 12:53 schreef Vicky het volgende:
ik oo kniet eerlijk gezegd..
zal er nog een Joshuaverhaal komen??
Heben julie geen gedult als ik wist dat het in een keer af moest zijn.
Dat hebben julie er niet bij vertelt.
Ik vind het leuk om straks wat meer van je te leren en je dus een beetje persoonlijker te leren kennen! (en als je dat wederzijds wil, ik sta ook al in de lijst... ) Gezellig.quote:misschien maakt ze er wel meteen een boek van!Op zaterdag 10 oktober 2009 16:59 schreef trui het volgende:
ook als 't een kloon is kan er toch best een verhaal komen?
quote:Op zondag 11 oktober 2009 00:40 schreef moussy het volgende:
[..]
misschien maakt ze er wel meteen een boek van!
quote:Dat vind ik erg lief van jeOp zaterdag 10 oktober 2009 17:36 schreef Pandora73 het volgende:
[..]
Aanvullend op de reacties voor me: en als het anders was gelopen, had ze misschien haar prachtige dochter nu niet gehad!
Pvoesssss, ik had al veel respect voor je, maar nu nog meer. Veel sterkte!
Wat een hoop heftige verhalen trouwens hier... Schrik er soms wel van hoeveel leed er verborgen zit achter alle voordeuren en alle nicknames... En wat een sterke mensen dat dan toch nog zijn!
Joshua als jij zegt morgen dan gaan we uit van morgen en niet van na het weekend
quote:Op zondag 11 oktober 2009 00:40 schreef moussy het volgende:
[..]
misschien maakt ze er wel meteen een boek van!
maar tis spuuglokje quote:Op zondag 11 oktober 2009 11:53 schreef moussy het volgende:
Ik wilde al bijna posten: zeg dan ook niets!
Ik word er helemaal niet goed van. Maar ik moet inderdaad gewoon mijn mond houden. quote:Op zondag 11 oktober 2009 00:40 schreef moussy het volgende:
[..]
misschien maakt ze er wel meteen een boek van!
quote:Ahh toeOp zondag 11 oktober 2009 12:04 schreef Spuuglokje het volgende:
[..]
Als je nou in het clonestopic zegt dat je mij of mousst bent ... ga je dan van je vingers af??
quote:...................Op woensdag 7 oktober 2009 21:26 schreef Joshua. het volgende:
Morgen zal ik mijn verhaaltje wel plaatsen.
quote:
quote:weer terug onder steen kruipt...Op zaterdag 10 oktober 2009 23:05 schreef Joshua. het volgende:
Na het weekend pas had het druk en het is bijna af.
Heben julie geen gedult als ik wist dat het in een keer af moest zijn.
Dat hebben julie er niet bij vertelt.
quote:Ik ben ook weer ondergedokenOp maandag 12 oktober 2009 00:04 schreef mijsje het volgende:
[..]
[..]
weer terug onder steen kruipt...
quote:Joh, dat verhaal komt er toch niet
Of het bestaat uit 10 zinnen. Dat zou dan wel dr langste post ever zijn
quote:* Vlindur is al stil..Op maandag 12 oktober 2009 11:37 schreef Lois het volgende:
Zeg dames is het nu niet genoeg? Als jullie zo doorgaan komt dat verhaal er zeker niet.
Ik ben nu 29 jaar oud en mijn zoon is ruim 8 maanden oud.
Ik ben geboren in Noord Holland daar wonen we nog steeds.
Ik heb een redelijke normale jeugt gehad ik heb een oudere broer en een jongere broetje ik ben de midelste van de 3.
Mijn ouders gingen toen mijn jongste broetje geboren was vrij snel scheiden van elkaar.
Wij 3 zijn ook voornamelijk door mijn moeder opgevoedt toen mijn ouders gescheiden waren zag ik mijn vader weinig of nooit.
Het ging ook steeds slecher met mijn vader omdat hij ons weinig of nooit zag.
Tot ik wat ouder werd en steeds een betere band kreeg met mijn vader. Mijn moeder had het ook erg zwaar om voor 3 kinderen te moeten zorgen en dat met een uitkering maar ze redden het wel.
Het enige wat zei erg belangrijk vond was dat wij gezond waren en ze wou elk jaar met ons op vakentie draaide elk dubbeltje om om het te kunnen betalen.
We gingen ook elk jaar op vakantie met de fiets naar het zelfde huisje ik heb er erg veel respect voor dat ze dat deed met 3 kleine kinderen op de fiets naar Texel toe. Nu ga ik nog steeds elk jaar met mijn moeder naar Texel toe voorheen ik alleen samen met mijn moeder en afgelopen jaar voor het eerst met mijn kleine mannetje.
Maar om nog even terug te komen op mijn vader helaas ging het zo slecht met hem ondanks dat ik nu wel wat vaker bij hem kwam was hij gewoon niet gelukig. En heeft hij toen ik 16 jaar was zelf moord gepleegt mijn broer was net 18 en kon voor alle schulden op draaien en hij was nog gok verslaaft en had een alcohol probleem.
Ondanks dat heb ik toch met heel veel moeite mijn vbo diploma gehaalt daarna heb ik mijn Assitent diplama gehaalt daarna heb ik de opleiding voor helpende gedaan. Toen ben ik eerst een jaartje gaan werken in de thuiszorg bij ouderen mensen thuis om het huishouden te gaan doen. Daarna had ik toch zo iets van is dit het nu en omdat ik nog thuis woonde en lekker had gespaart dacht ik laat ik toch maar weer naar school gaan om de opleiding spw te gaan doen.
Bij mijn laaste stage in een peuterspeelzaal hadden ze gezegt als je klaar bent met je opleiding kun je hier wel aan de slag en dat heb ik ook gedaan.
Op 21 jarige leeftijd ontmoeten ik mijn vriend nog steeds mijn huidige partner.
Wij hadden 1 jaar met elkaar en gingen toen al samen wonen. Ik zal even in het kort vertellen wie hij is mijn vriend is nu 33 jaar oud.
Komt uit Oost Berlijn hun zijn toen gevlucht uit Berlijn net voor dat de muur viel. Zijn ouderen broer en zus zijn daar gebleven want die hadden al een gezin met kinderen.
Ze zijn hier naar toegekomen nog met zijn zus en zijn broer en natuurlijk zijn ouders dat was natuurlijk ook allemaal niet zo heel erg makkelijk.
Dus hij is de jongste van de 5. Dat even kort over mijn vriend .
Nu nog weer over mij zelf ik heb jaren an stijldansen gedaan en daar heb ik mijn meeste vrienden ontmoet. Mijn vriend heb ik daar niet ontmoet die heb ik ontmoet via een vriendin van mij.
Maar goed ik dwaal af bij mijn verhaal we gingen dus samen wonen dat ging allemaal harstikke goed toen ik op mezelf ging wonen kreeg ik een nog betere band met mijn moeder. Tot vorig jaar toen ik terug kwam van vakantie vroegen een paar colega,s of ik mischien zwanger was en ik zei nog wel nee ik werd ook elke maand gewoon ongestelt en was aan de pil toch maar een test doen en ja hoor volgens de test was ik zwanger.
Heb meteen maar een afspraak gemaakt met de verloskundige om te kijken of het echt waar was want ik geloofte er niks van. Na de echo bleek dat ik al 24 weken in verwachting was kreeg ook een foto mee en heb de hele dag bedacht hoe ga ik dit mijn vriend vertellen. savonds na het eten heb ik het hem vertelt hij schrok net zo als ik en geloofte me in eerst niet. De eerste beste keer met de echo ging hij mee toen besefte hij het steeds meer ik wordt vader. Toen zijn we maar direct aan de slag te gaan op een andere woning hebben we gereageert en gelukig ook gekregen. Toen zijn we nog maar snel verhuist terwijl ik 7 maanden in verwachting was we wouden altijd al naar een betere buurt maar nu hadden we wat meer haast. Alles was gelukig op tijd af voor dat de baby er was. Ik wou altijd al kinderen maar hij niet dus hij moest er helemaal aan wennen.
Net dat de baby geboren was had ik mijn vriend nog nooit zo emotioneel mee gemaakt hij is nu harstikke gek op hem.
Alleen jammer dat mijn schoon ouders heel erg raar er over denken maar in het begin trok hij zich heel veel aan van wat zijn moeder er van vind maar dat wordt gelukig steeds minder.
Hij is nu onderhand wel een heel stuk bij gedraait en wil zelfs wel een tweede .
We hebben nu ook besloten om in 2011 te gaan trouwen en dan zijn wij 10 jaar bij elkaar. Mijn leven is nu ook erg verandert met de kleine maar ik wist niet dat een kindje je zo gelukig kon maken mijn leven is compleet. Dat was het wel zo een beetje als julie nog wat willen weten dan vragen julie maar.
julie krijgen allemaal de groetjes en kusjes van mijn zoon Joshua.
quote:datOp maandag 12 oktober 2009 13:30 schreef Grijs het volgende:
Moedig dat je zo'n open verhaal vertelt, ondanks de voorgaande reacties!
En wat een moeilijke tijd heb je gehad zeg met je vader.
Dat geld trouwens voor alle meiden hier. Mooi geschreven allemaal.
Maar een ding snap ik niet zo goed. Je zegt dat jij kinderen wilde maar hier zeg je juist dat jullie helemaal geen kinderen wilden
is overigens niet om te rellen/stoken, maar het was het eerste wat me opviel gewoon na het verhaal; dat ik me kon herinneren dat je in het foto-topic dat toen zo expliciet gezegd hebt.
Maar Joshua wel fijn dat je toch je verhaal geplaatst hebt.
quote:Zelfde als bij jou toch, hij wil (nog) niet werd waarschijnlijk ook daar wij willen niet.Op maandag 12 oktober 2009 15:05 schreef _Ingrid_ het volgende:
Asyniur, daar moest ik ook aan denken.
Maar Joshua wel fijn dat je toch je verhaal geplaatst hebt.
Dapper dat je toch het toch nog hebt gepost Joshua
quote:Ik ken Joshua haar voorgeschiedenis niet qua posts (ik lees al een paar weken nauwelijks meer in [OUD] ) maar als ik haar verhaal nu lees, dan lees ik daar toch dat ze aan de pil was en dat ze ondanks ongesteldheid zwanger bleek te zijn. En tegen de tijd dat ze er achter kwam was dat al 24 weken. Volgens mij heb je dan niet zo heel veel keuze meer... Of je nou wil of niet.Op maandag 12 oktober 2009 14:16 schreef Asyniur het volgende:
Joshua, fijn dat je je verhaal geplaatst hebt!
Maar een ding snap ik niet zo goed. Je zegt dat jij kinderen wilde maar hier zeg je juist dat jullie helemaal geen kinderen wilden
is overigens niet om te rellen/stoken, maar het was het eerste wat me opviel gewoon na het verhaal; dat ik me kon herinneren dat je in het foto-topic dat toen zo expliciet gezegd hebt.
quote:dat stuk had ik wel begrepen, maar ze zegt nu dat zij wel kinderen wilde maar haar vriend niet. Maar in het foto-topic zei ze toen dat ze allebei geen kinderen wilden. Omdat ze dat toen zo expliciet gezegd heeft, was me dat zo bijgebleven. Vandaar dat ik het even terug gezocht heb omdat ik even dacht dat ik het verkeerd had onthouden.Op maandag 12 oktober 2009 15:30 schreef Pandora73 het volgende:
[..]
Ik ken Joshua haar voorgeschiedenis niet qua posts (ik lees al een paar weken nauwelijks meer in [OUD] ) maar als ik haar verhaal nu lees, dan lees ik daar toch dat ze aan de pil was en dat ze ondanks ongesteldheid zwanger bleek te zijn. En tegen de tijd dat ze er achter kwam was dat al 24 weken. Volgens mij heb je dan niet zo heel veel keuze meer... Of je nou wil of niet.
Maar ik vind het fijn om te lezen dat voor Joshua en vriend alles op z'n plek is gevallen
En trouwen is leuk!
quote:Dat had ik toen verkeerd neer gezet ik bedoelde toen ook dat ik wel kinderen wou en hij niet maat nu is hij er blij mee.Op maandag 12 oktober 2009 15:35 schreef Asyniur het volgende:
[..]
dat stuk had ik wel begrepen, maar ze zegt nu dat zij wel kinderen wilde maar haar vriend niet. Maar in het foto-topic zei ze toen dat ze allebei geen kinderen wilden. Omdat ze dat toen zo expliciet gezegd heeft, was me dat zo bijgebleven. Vandaar dat ik het even terug gezocht heb omdat ik even dacht dat ik het verkeerd had onthouden.
Maar ik vind het fijn om te lezen dat voor Joshua en vriend alles op z'n plek is gevallen
En trouwen is leuk!
quote:Mooi mooi mooiOp maandag 12 oktober 2009 15:38 schreef Joshua. het volgende:
[..]
Dat had ik toen verkeerd neer gezet ik bedoelde toen ook dat ik wel kinderen wou en hij niet maat nu is hij er blij mee.
Wanneer gaan jullie trouwen? Precies op de dag dat jullie 10 jaar samen zijn?
quote:Precies op de dag dat we 10 jaar samen zijn is wel de bedoeling.Op maandag 12 oktober 2009 15:42 schreef Asyniur het volgende:
[..]
Mooi mooi mooi
Wanneer gaan jullie trouwen? Precies op de dag dat jullie 10 jaar samen zijn?
quote:Wij ook!
[..]
Precies op de dag dat we 10 jaar samen zijn is wel de bedoeling.
Das de planning iig, nu de uitvoering nog
18-11-2000 zou dus 18-11-2010 worden Bedankt voor je verhaal. Heb je ook nog hobby's, favoriete leesboeken en favoriete gerechten enzo? Die mis ik nog een beetje!
quote:Film kijken goed boek lezen.Op maandag 12 oktober 2009 15:55 schreef Vlindur het volgende:
[..]
Wij ook!
Das de planning iig, nu de uitvoering nog
Bedankt voor je verhaal. Heb je ook nog hobby's, favoriete leesboeken en favoriete gerechten enzo? Die mis ik nog een beetje!
ik vind je verhaal wel heel bekend klinken....
en als je weet wat ik bedoel dat laat je me dat vast wel weten, toch?
Ik heb je al eerder de kans gegeven via PM, ik vraag het je nu nogmaals.
quote:Wat voor film? (Actie, horror, romantiek?)
Wat voor boek? (Actie, litteratuur, horror, bouquet reeks boeken?)
Geef eens uitgebreide antwoorden aub!
quote:Ik heb geen idee.Op maandag 12 oktober 2009 16:13 schreef Belana het volgende:
joshua kiest ervoor mij te antwoorden via PM... ze heeft geen idee...maar ik wel en ik ben niet gek.
Heb je dan echt niets gemerkt??
quote:dan weet je vriend het vast wel.
quote:Hij weet het ook niet.
.. gefeliciteerd alvast en natuurlijk gefeliciteerd met jullie voorgenomen huwelijk! Belana, ken jij Joshua persoonlijk?
quote:bijzonder kort van geheugen dan beiden
ik denk dat je maar op ignore mode moet bij iedereen, dat lijkt mij echt het beste
quote:echt ik had een soortgelijk iets getypt, maar nog niet ingevoerd.Op maandag 12 oktober 2009 22:09 schreef trui het volgende:
joshua, ik ben wel benieuwd hoe 't kan dat je bij een peuterspeelzaal gewerkt hebt en toch zo verbaasd was over 't feit dat kleine kindjes knoeien met eten.
Ik moet wel kwijt dat ik denk dat Joshua toch geen kloon is, MAAR het gevoel van er klopt iets niet is daar niet minder om. Sorry.
quote:B, je hebt een mooie ondertitel!Op maandag 12 oktober 2009 21:56 schreef Belana het volgende:
[..]
bijzonder kort van geheugen dan beiden
ik denk dat je maar op ignore mode moet bij iedereen, dat lijkt mij echt het beste
Maar wil je niet hier zeggen wat je bedoelt? kben nwsgierig
quote:Ik schat je in op "Single white female" en"Bezeten van mij"?
quote:Op maandag 12 oktober 2009 22:16 schreef Vivi het volgende:
[..]
Ik schat je in op "Single white female" en"Bezeten van mij"?
SPOILERik wil anders ook wel hoor.. als niemand anders wilt
Maar ik heb haar nooit benaderd en weet niet of ze wil, maar het lijkt mij dat Joshua nu het stokje verder mag geven. Ik stuur wel even een PM dat het stokje ook verder moet..
Oeke neemt het stokje over van mij.
Ik vraag me namelijk wel wat af en ik ben maar even zo vrij om het hier neer te zetten
Jullie wonen in 1 ruimte dus zitten veel op elkaars lip stel ik me zo voor. Is dat nu Kobus er is wel te doen of zouden jullie graag groter wonen? En als je het wel te doen vindt... Hoe doen jullie dat dan?
Hebben jullie afspraken daarover of zoiets? Ik trek mijzelf graag terug, vind het heerlijk om af en toe gewoon lekker alleen te zijn en kan me haast niet voorstellen dat je niet af en toe gillend gek wordt als je in 1 ruimte leeft, vandaar dat ik het me afvraag.. quote:Het enige moment dat ik me terugtrek is als ik moet poepen, en zelfs dat mag ik tegenwoordig niet meer alleen doen, Jen komt meestal op het potje zitten wat naast de tiolet staat.Op dinsdag 13 oktober 2009 11:50 schreef Chan het volgende:
Heb je Oeke ook een vraag gesteld eigenlijk?
Ik vraag me namelijk wel wat af en ik ben maar even zo vrij om het hier neer te zetten
Jullie wonen in 1 ruimte dus zitten veel op elkaars lip stel ik me zo voor. Is dat nu Kobus er is wel te doen of zouden jullie graag groter wonen? En als je het wel te doen vindt... Hoe doen jullie dat dan?
Verder zijn wij ook altijd met zn allen in de woonkamer te vinden.
Dat zal ik ook even doen.
quote:Oh ja, dat kunnen we wel ja... Maar dat gebeurt eigenlijk niet zo vaakOp dinsdag 13 oktober 2009 11:59 schreef Chan het volgende:
Tico maar ook niet als jij wil slapen en je man wil tv kijken bijvoorbeeld (of andersom)? Of jullie willen natuurlijk altijd tegelijk slapen, dat kan ook nog.. Oh en als ik het me goed herinner wil Jen ook wel eens tv kijken terwijl jullie je terugtrekken
Nou je kinderen hebt is jou leven erg verandert dan voorheen of valt het wel mee.
Joshua vroeg of we samen een vraag kunnen bedenken, maar ik vind het wel leuk om er gewoon een te krijgen.
Joshua, als het niet lukt, kunnen we ook de vraag van Chan nemen, hoor.
Ik heb trouwens eens nee gezegd voor het stokje, maar bedacht dat ik het natuurlijk zelf kan invullen wat ik wel of niet vertel, dus vandaar nu wel. En ik voel me alweer meer thuis in OUD!
Edit: Ah, daar is al je vraag, ik beantwoord ze gewoon allebei!
Duurt nog even hoor, eerst de draagmeet.
quote:Ik zou gek worden!Op dinsdag 13 oktober 2009 12:05 schreef _Ingrid_ het volgende:
Wij zijn ook altijd wel samen in de woonkamer. Kijken dezelfde series. (nemen we op en kijken we samen, lekker reclame doorspoelen) . Mijn series kijk ik overdag, als kim op psz zit, of 's avonds als er verder niks op is, dan gaat Djeez internetten. Oa Desperate houswives, ER, Ugly Betty, Law SVU
Ook wat Tico verteld, ik zou er ééécht niet tegen kunnen.quote:Jij woont niet samen met je vriend toch? Of ben ik in de war met iemand anders?Op dinsdag 13 oktober 2009 15:02 schreef Vivi het volgende:
[..]
Ik zou gek worden!
quote:Stimmt! We zijn 3 á 4 dagen per week samen en hoewel ik eerst liever wilde samenwonen merk ik steeds meer dat ik het LAT-ten toch wel érrug lekker vindOp dinsdag 13 oktober 2009 15:19 schreef _Ingrid_ het volgende:
[..]
Jij woont niet samen met je vriend toch? Of ben ik in de war met iemand anders?
.Ik heb zelf ook die behoefte af en toe. Daarom is t ook wel lekker dat ik doordeweeks wel s vrij ben en mijn vriend niet
Ik wordt trouwens juist af en toe gek van t feit dat hij altijd samen tv wil kijken haha. Omdat hij de dingen die ik wil zien niet wil zien en andersom!Kan me op zich wel voorstellen wat Vivi zegt, al ben ik wel weer te huismusserig om altijd alleen te zijn
Dat vind ik dan weer niets haha..quote:haha das waar
zo bedoelde ik dat eigenlijk ook niet quote:Als dat voor jou werkt, prima toch.Op dinsdag 13 oktober 2009 21:26 schreef Vivi het volgende:
[..]
Stimmt! We zijn 3 á 4 dagen per week samen en hoewel ik eerst liever wilde samenwonen merk ik steeds meer dat ik het LAT-ten toch wel érrug lekker vind
Ik zou dat juist niet kunnen.
quote:Nee daar lijk je me idd het type niet voorOp dinsdag 13 oktober 2009 23:55 schreef _Ingrid_ het volgende:
[..]
Als dat voor jou werkt, prima toch.
Ik zou dat juist niet kunnen.
.[ Bericht 100% gewijzigd door lady-wrb op 14-10-2009 10:50:14 (laat ook maar, wordt toch weer verkeerd opgevat ) ]
Het is heel interessant, wel of niet alleen kunnen zijn, maar het hoort niet echt in dit topic en als we zo ver afdwalen steeds loopt het topic wel heel snel vol.
Mss verder op het speeltuinbankje? Gaan we hier verder met wachten op het verhaal van Oeke. Oeke dus, 35 jaar geleden geboren in Zuid-Holland, maar daar niet erg lang gebleven.
Na 4 maanden door mijn opa op het vliegtuig gezet om naar Tunesie te vliegen, waar mijn ouders al met een busje naar toe waren. Mijn vader werkt namelijk in de ontwikkelingshulp. Ze woonden daar al maar zijn voor de bevalling tijdelijk weer in NL komen wonen. Tot ze vonden dat ik groot genoeg was om te vliegen. Opa vond het zo spannend dat ik op 2 paspoorten vloog, het mijne en het zijne. (trouwens wel onder begeleiding van een stewardess)
Daar is bijna 3 jaar later mijn zusje geboren. Vlak daarna verhuisden we weer, nu naar een West Afrikaans land. En daar is na 3 jaar mijn broertje geboren.
We zijn toen ik 7 was weer naar NL verhuisd en daar heb ik gewoond tot mijn 12de. Ik ben dus altijd een jaar ouder dan mijn klasgenootjes geweest omdat ik op mijn zevende naar de eerste klas ging. Het leek mijn moeder slimmer vanwege een engelstalige kleuterschool en vriendinnetjes maken enzo.
Op mijn 12de werd mijn vader weer uitgezonden en wij gingen mee. Ditmaal naar Rwanda. Daar hebben we weer 3 jaar gewoond. Dat is de draaitijd in mijn vaders werk. Steeds ergens 3 of 4 jaar gestationeerd als je ervoor kiest.
In Rwanda ging ik naar een Belgische school. Het laatste jaar van de lagere school in het Vlaams en daarna 2 jaren middelbare school in het Frans. Tja, wat kan/wil ik hier over zeggen. Het was een naar binnen gekeerde pubertijd. Veel lezen en nog meer lezen.
Op mijn 15de gingen we weer naar NL, we kwamen terecht in Zoetermeer. Hier heb ik een heerlijke middelbare schooltijd gehad, VWO. Renzell was een van mijn dierbaarste vriendinnetjes op school en zij is de enige die ik nog zie uit die tijd.
En wat ik wilde worden later, geen idee....
Dus ben ik een orienterend jaar gaan doen met veel kunst/cultuur/filosofie vakken. Na dat jaar dacht ik dat het wel een goed plan zou zijn om naar Leiden te gaan en Afrikaanse taal en letterkunde te gaan studeren. Ik had namelijk veel heimwee naar de savanne en dacht zo een manier te vinden terug te gaan. 3 jaar heb ik in Leiden gewoond. waarvan 1 jaar aan de studie. Dat ging mis, ik vond het vreselijk saai en het had totaal niets te maken met het Afrika in mijn hart. Alleen de Swahili lessen vond ik wel leuk.
In 1996 ben ik naar de kunstacademie gegaan en daar was ik op mijn plek! Een heerlijke tijd gehad. Uiteindelijk in 2000 afgestudeerd ongeveer tegelijk met de echtscheiding van mijn ouders. Mijn vader verhuisde weer voor zijn werk naar Afrika en mijn moeder bleef in Zoetermeer.
Ik ging aan de slag in de theaterwereld waar ik nog steeds in werk als freelancer, en waar ik een haat/liefde verhouding mee heb. Waar ik van hou is samen iets moois neer te kunnen zetten en lelijk vind ik de onzekerheid van dit bestaan.
In 2004 was ik aan het werk op Lowlands en daar heb ik mijn lief ontmoet. Hij was daar ook aan het werk als artiest en we gingen samen backstage concerten kijken en proberen de koelkast in de kleedkamer leeg te drinken, die op magische wijze steeds evenvol was als we weer langs kwamen. In dat weekend werd ik ook 30 dus het was een ultiem bijzonder weekend, met 2 hoogtepunten, als eerste natuurlijk de ontmoeting met mijn lief en als tweede het lied wat ik in mijn oor gezongen kreeg als verjaardagskado door Andre Manuel.
In dec 2006 deed ik de pil de deur uit maar het heeft nog 2 jaar en 8 maanden geduurd voor ik zwanger was. Een lichte vorm van PCOS. De dag dat ik met Clomid wilde beginnen was dat geen ongesteldheid, maar innestellingsbloed! En nu is daar ons jongetje en wat is het heerlijk om mama te zijn.
Mijn leven in een notedop.
k lees nog steeds alles wat los en vast zit en ik zie uit naar leuke voorleesuurtjes straks. Verder kan ik echt echt echt niet zonder naaimachine. Ik heb er natuurlijk op mijn atelier staan maar tijdens mijn verlof heb ik een goed tweedehandsje gekocht zodat ik er ook thuis een had.
Ik hou van reizen, en ik hoop gauw weer een reis met mijn verse gezin te maken naar mijn vader die weer in het buitenland zit, en dit keer in Midden Amerika, zijn laatste keer voor zijn pensioen.
Films, van alles, van fantasy-thriller tot Bollywood-kostuumdrama-filmhuisfilms.
En eten: vegetarisch en dan het liefst Surinaams-Indonesisch-Thais-Indiaas en de pizza's van mijn lief!
De vraag van Chan en Joshua liggen niet ver van elkaar vandaan. We wonen op een verdieping in een hele leuke buurt in Amsterdam. Keuken, slaap en leefgedeelte bevinden zich allemaal in 1 ruimte. We hebben een badkamertje, met bad en een zolder. In totaal zo'n 45 vierkante meter. We zien het zelf als een woonboot zonder water.
De vorige bewoner heeft er echt iets heel bijzonders mee gedaan en toen hij het verkocht aan de woningbouw, bedongen dat het zo zou blijven tot er een nieuwe huurder in zou komen. Als wij eruit gaan, gaan ze het waarschijnlijk verbouwen en 'normaliseren'. Dat betekent 2 dingen, het is een vrij huis, dus willen wij een muur maken, dan mag dat en ten tweede de huur is erg laag.
Hierdoor kan ik mij een heerlijk atelier veroorloven, waar ik dus erg vaak te vinden was voor de geboorte van Ko. Dit atelier is mijn tweede thuis, vaak verspreek ik mij en zeg ik, ik ga naar huis als ik mijn atelier bedoel en omgekeerd. Zonder deze plek zou het absoluut niet zo kunnen.
En nu, nu is het moeilijker, ik moet daar weer een weg in vinden, op een nieuwe manier. Mijn vriend werkt thuis en dus betekent het dat we nu vaak met zijn drieen thuis zijn. Dat begint best zwaar te worden, eerlijk gezegd.
Gelukkig is het het grootste deel van de tijd fijn maar ik begin de laatste weken weer meer behoefte aan mij-tijd te krijgen. Kriebel in mijn kont. Ik kom langzaam aan weer op de wereld. En nu wil ik weer naar mijn atelier. Neem ik Ko mee of niet etc...
Omdat we allebei freelancers zijn vinden we het nu onzin om Ko op een kdv te doen, ook vanwege het geld. Dus we delen de zorg, Ik 2 dagen, P. 2 dagen en 3 dagen samen of afwisselend.
Hoe het verder gaat weten we nog niet, soms dromen we ineens van een woning in Den Haag, een stad aan zee, dan weer van gewoon hier blijven en een klein kamertje timmeren voor Ko, of een grote bus kopen en een paar jaar gaan zwerven tot hij leerplichtig is of een huisje op het platteland of in Spanje of...
Als ik kijk naar vroeger en welke middelbare en wat je nu doet.
Ik zie je al helemaal gaan
( Misschien doordat we op dezelfde school hebben gezeten.)Mooi verhaal
Je klinkt nu iig erg gelukkig met je leventje en je ventje(s)
Ik vind je iig een leuk, creatief mens
mooi stuk, idd romantisch, maar niet zonder realiteitszin. En gelukkig met je mannen, wat een rijkdom he? Wat mij betreft blijven jullie nog een tijd in Amsterdam, hoor
ik ben benieuwd hoe (en waar) 't verder zal gaan met jullie! Je komt ook zo tevreden over, heerlijk verhaal! Poeh, het was eng.
* zweet van voorhoofd veegt.
Ik ben wel benieuwd naar wat je allemaal maakt in je atelier! Leuk dat je je lief hebt ontmoet op Lowlands, en al die plannen, heerlijk! Alweer bekomen van de schrik ondertussen (qua woops-wat-heb-ik-nú-weer-gepost??)? en net als TF droom ik er wel vaker van, maar doen
En leuk dat je ook iets met theater hebt...
* Pandora73 is stiekem wel benieuwd of je nu een BN-er aan de haak hebt geslagen, hahahah
Mooi geschreven en een mooi verhaal!
En het klinkt heel avontuurlijk en natuurlijk waren/zijn er ook avonturen, maar in Afrika aten we ook elke vrijdag frietjes met vissticks (gefrituurde Tilapia eigenlijk).
ik ben er al van bekomen hoor Icantrix, het scheelt dat ik de echt verdrietige ingewikkelde familieschandalen niet heb opgeschreven.
Maar in het kader van privacy, vond ik het toch heel spannend.
Nu ga ik nadenken over wie ik het stokje kan doorgeven.
En wat blijft dit toch een bijzonder topic! Echt leuk al die kijkjes in iedereens leven!
Grappige is dat ik dacht dat je jonger was! Toen ik je laatst ontmoet had kon ik het niet helemaal inschatten maar dacht dat je rond mijn leeftijd zat
Hopelijk is het een complimetje
Ik ben heel benieuwd wie het stokje over gaat nemen!
Wat een bijzonder leven heb jij Oeke!
Ik ben ook benieuwd naar het volgende verhaal.
quote:Nergens voor nodig dusOp zondag 18 oktober 2009 23:34 schreef oeke het volgende:
Poeh, het was eng.
* zweet van voorhoofd veegt.
Leuk en interessant om te lezen !
Zoals ik altijd begrepen heb, hebben 'third culture' kinderen geen diepe wortels maar wel brede wortels. Dus weinig binding met het land/de grond waarop ze leven en wel een groot netwerk van bekenden. Maar dat is natuurlijk algemeen.
Bij mijzelf herken ik het gemakkelijk binden aan iemand/ergens als ook weer gemakkelijk loslaten. Weg is weg zeg maar. dat zeg ik nu makkelijker dan ik het vind trouwens
Afrika heeft heel lang getrokken en trekt nog steeds. Ik voel grote behoefte mijn lief en kind mijn thuiscontinent te laten zien terwijl dat toch ook gewoon hier is. Hoezo tweeslachtig?
Nieuws over Afrika en in het bijzonder Rwanda lees ik altijd.
Nu word ik toch lang van stof.
De plek waar ik het langst gewoond heb (7 jaar) is trouwens Utrecht. De enige plek in Nl waar ik me meteen thuis voelde, zelfs toen ik er nog niet woonde. Toch raakte ik daar ook op uitgekeken en ben ik weg gegaan.
Droomvrouwtje: dat weet ik niet. Echt een moeilijke vraag. Ik heb natuurlijk gewoon een Nederlandse achtergrond, met sinterklaas en drop en stamppot. Maar ik maak graag couscous en houd van Afrikaanse muziek. Hier in huis is het vrij multiculti.
Ik denk nog even na over wie ik wil vragen, ik heb al een idee en ga morgen even polsen.
Bij mijn lief en kind, bij mijn spulletjes en met mijn neus in een boek. Maar huizen kunnen zeer tijdelijk voor mij voelen. En soms vind ik het heel jammer dat ik geen geboortegrond heb, zoals bv mijn vriend die zijn hele leven al in Amsterdam woont.
quote:Áls dat al zo zou zijn, vind ik het iig niet storend.
Tnx voor je bijzondere verhaal.
Ik heb al een vraag in gedachten maar ik wil hem nog even goed formuleren. Komt eraan dus.
Bedankt trouwens voor alle lieve woorden.
Ik vind het ook erg bijzonder, dat jij veel van de wereld hebt gezien enzo. Vond jij het niet soms storend om steeds weer ergens anders opnieuw te moeten beginnen?
Verder ga je gewoon mee met je ouders. Bv. toen ik bijna 12 was en weer verhuisde zat ik op Ritmisch Gym en we zouden een voorstelling doen op muziek van de Pink Panther met roze laarsjes en alles. Dat ik daar niet aan mee kon doen en dus ook geen roze laarsjes kreeg vond ik geloof ik erger dan dat ik mijn klas niet meer zou zien.
Anyway, Incantrix!
Mijn vraag: waar ik aan dacht was dat ik gelezen had dat je veel spullen tweedehands aanschaft vanuit een idealisme. Zo ook wasbare luiertjes.
Ik herken daar iets in en ik ben nieuwsgierig naar je redenen en motivatie.
Wil je dat bewustzijn ook graag meegeven aan je kind?
Ik ga morgen aan de schrijf, hopelijk krijg ik het in één dagje af.. Maar voor nu: welterusten Sowwy.. En waar ik dan eigenlijk nog het bangst voor ben: dat niemand zal reageren en iedereen me zo laat staan met mijn verhaal ************
Hoi
Ik ben Incantrix, ook wel bekend als An of Annibal, ik ben 30 jaar oud en geboren en getogen in Den Haag. Ik heb nooit in een andere stad gewoond of gewerkt (geschoold stiekum wel trouwens, maar ok) en ik voel me sterk verbonden met 'mijn' stad. Ik ben opgegroeid in een gezin van 4 mensen: mama, papa, ik en mijn 5 jaar jongere broertje (W.). Mijn jeugd bracht ik door aan de rand van Den Haag en ik ben nog steeds erg verknocht aan dit stukje van de stad en woon er op dit moment dan ook niet al te ver vandaan. Als je niet van lange verhalen houdt is dit een mooi moment om te skippen naar mijn favoriete films ofzo, want hoewel ik het moeilijk vind om over mezelf te vertellen schrijf ik wel erg graag en daarbij ben ik nogal lang van stof Ja, wie ben ik dan? Ik ben iemand niet meer zoekende is, maar wel lerende. Een lange tijd heb ik gezocht in mijn leven, naar bevestiging, naar troost, naar liefde. Een honger gevoed vanuit een diepgeworteld gevoel van minderwaardigheid dat ik het grootste deel van mijn dagen met me meezeulde. De deuren naar waar dit vandaan kwam hou ik liever gesloten, want deze dingen liggen achter me: de afgelopen jaren heb ik geleerd dat ik in al die dingen die ik zocht geen anderen nodig heb. Nu kan ik dit aan mezelf geven.
En op deze manier kan ik met een geweldig mooi en heel onpersoonlijk verhaal uren doorratelen over mezelf zonder ooit iets van mezelf bloot te geven. Maar wie bén ik nou? Dit stokje kun je voor mijn gevoel niet aannemen zonder eerlijk en openhartig te zijn; vertellen over wie je bent is vertellen over je verleden, want dit heeft je gevormd. Dat hierbij niet alle deuren naar het verleden geopend worden lijkt me daarbij wel acceptabel. Goed. Here goes.
Helaas is de diepste bodem, de fundering waarop 'ik' gebouwd ben, geen al te gezellige. Een vroege jeugd waarin ik leerde minderwaardig en ondergeschikt te zijn aan anderen, mezelf in dienst te stellen aan mijn 'meerderen' en niet te klagen. Dat is wie ik, in de basis, ben. Het is voor mij een tweede natuur om aan te voelen wat anderen willen en voelen en daaraan te voldoen voor zover ik maar kan. Hooggevoeligheid noemen ze dat ook wel eens. Ik zie het zelf niet zo, dit is simpelweg hoe ik altijd ben geweest.
Ik weet nog heel veel van toen ik héél klein was en daar ben ik extreem dankbaar voor. Zo kan ik me mijn opa nog herinneren, die overleed toen ik 3 jaar oud was. Tenminste, ik weet zijn benen nog (altijd strak in grijze of bruine pantalon met zo'n vouw erin gesteven) en zijn stem. Ik kan me herinneren dat mijn broertje kwam, mijn moeder stond in de keuken en riep mijn vader; er lag een plas water onder haar. Daarna kwam oma me halen. Toen was de baby er en ik en mijn vader gingen samen naar het ziekenhuis om te kijken. Zulke dingen. Na de komst van mijn broertje zit een periode die gesloten blijft en als ik het verhaal weer oppak ben ik 10 jaar oud. Mijn vader is loodgieter en is op zijn werk, als mijn moeder aan het eind van de middag een telefoontje krijgt van een collega van mijn vader. Hij is van een ladder gevallen en mijn moeder moet zo snel mogelijk naar het ziekenhuis komen. Ik en W. gaan bij de buren eten en met hun zoontje spelen en moeder vertrekt. Mijn vader blijkt tijdens een klus met zijn ladder van een trap te zijn gevallen (in een portiek) en hij is daarbij zo rottig op zijn been terecht gekomen dat de artsen eigenlijk niet zo goed weten wat ze ermee moeten. De enkel is zo verbrijzeld dat er her en der botten uit zijn huid steken, zijn scheenbeen is gebroken, zijn dijbeen ook, op 3 plaatsen. Na veel gedoe wordt uiteindelijk besloten de reeds geplande amputatie uit te stellen en een experiment uit te voeren: eerst krijgt mijn vader tape en gips om het bot weer zijn been ín te dirigeren, daarna een constructie met schroeven en een soort van 'kunstbot' aan de buitenzijde van zijn been.
Een revalidatieproces van meer als een jaar volgt en uiteindelijk geschied een wonder: mijn vader loopt weer! Al deze tijd is het contact tussen hem en zijn werkgever goed gebleven en de dag breekt aan dat hij weer, voorzichtig, mag gaan werken. Echt volledig loodgieterswerk zal hij nooit meer kunnen doen: op ladders staan kan hij niet meer, op het dak werken is te gevaarlijk en door kruipruimtes kruipen is ook niet meer aan de orde. Aangepast werk moet hij dus hebben, voorbereiden voor de andere loodgieters op de werkplaats. Maar dan begint de ellende: ineens is de baas een héél stuk minder blij met hem en dan begint het: mijn vader wordt getreiterd. Eerst alleen door de baas, maar al snel denken bepaalde collega's een wit voetje bij de baas te kunnen halen door hieraan mee te gaan doen. Eén van die collega's is mijn vaders broer, en dat komt héél erg hard aan. Mijn vader kan echter niet zonder werk en blijft gaan, maar dat is niets dat de baas niet aankan: hij betaalt gewoon geen salaris meer uit. Oktober, november, december.. Met de kerst zitten mijn ouders volledig aan de grond, we eten vaak bij oma en oma koopt ook een kerstboom voor ons. Mijn oom verspreid ondertussen leugens onder de familie van mijn vader en zij laten mijn ouders vallen, terwijl mijn ouders leven op automatische piloot: ze staan in modus 'overleven'. Er is geen ruimte om ons, de kinderen, nog enige vorm van emotionele opvoeding danwel opvang te geven en ik zie dankzij eerder opgedane 'skills' precies waar ik het hardst nodig ben: ik vang mijn broertje op, luister naar hem, neem hem op sleeptouw met van alles en nogwat. Het werd een kerst om nooit te vergeten.. Ik heb mijn moeder nog nooit zó hard zien huilen als toen ze de 'cadeau'tjes' onder de kerstboom zag die mijn broertje en ik onhandig bij elkaar hadden gescharreld van het kleine beetje muntgeld uit onze spaarpotten en in hadden gepakt in alumiumfolie omdat cadeaupapier te duur was. En ik.. Ik kon nog kind zijn bij mijn oma, dus daar kwam ik graag. Met de hond spelen, yoghi drinken..
Op mijn middelbare school hadden mijn klasgenoten ondertussen wel ontdekt dat er iets niet klopte aan mij en mijn groeistuip precíes in deze periode kwam érg onhandig uit. Ik HAAT de uitdrukking 'hoog water op Scheveningen' want meer dan dit werd er door veel klasgenoten niet tegen me gezegd. Ik kon er niets mee, maar het deed oneindig veel zeer.
Mijn vader ging uiteindelijk weg bij zijn werkgever wegens een verstoorde werkrelatie en omdat hij lid was van de bond kregen we de mogelijkheid om een advocaat in te schakelen om de ex-baas van mijn vader aan te pakken omtrent de niet in acht genomen veiligheidsmaatregelen waardoor mijn vader heeft kunnen vallen. Na heel veel moeite vond hij een baan als conciërge op een school en vlak na mijn 14e verjaardag was dit gevecht over en de verzekering van de ex-baas moest een recordbedrag aan gederfde inkomsten en smartengeld betalen. Eind goed al goed.
Dus toen kreeg mijn oma kanker. Ze ging het ziekenhuis in en is er, op 2 weken 'vakantie' na, nooit meer uitgekomen. Een jaar deed ze erover om weg te kwijnen en te sterven, op het laatst kon ze niet meer praten, was ze van een forse vrouw verworden tot een hoopje vel met botten, 'at' ze via een infuus, haar operatiewonden heelden niet meer waardoor er telkens dood vlees weggesneden moest worden en ademen deed ze door een canule (een gaatje in haar keel) omdat haar verhemelte te vol kanker zat. En ik weet dat het niet logisch is, maar dít voelt nog steeds alsof ik werd gestraft voor iets: hierop toe moeten zien tot het over was is 15 jaar na dato nog steeds een verschrikkelijke kwelling.
Ondertussen begon te puberen en wilde ik niet langer dienstbaar zijn. Dus het begon te botsen, thuis. Heel erg te botsen zelfs, waardoor ik na een paar jaar moeilijkheden het hazenpad koos en een huis kocht met mijn toenmalige vriend (voor huurwoningen waren erg lange wachttijden en alleen een huis kopen was niet mogelijk met mijn salaris). Dat werd natuurlijk een grote deceptie: het voelde alsof ik een klein kind in huis had voor wie ik moest zorgen. Hij deed helemaal níks in huis en verwachtte bediend te worden, als mijn vader stond te klussen stond ik mijn vader te helpen en zat híj te playstationnen en dat soort dingen meer. Ik kon nergens meer heengaan, hij moest altijd mee en een mening had hij nooit, ik moest alles maar zelf uitzoeken. Ik hield 10 maanden vol en toen was ik er klaar mee: ik maakte het uit en hij pakte zijn biezen richting zijn ouders. Ik zou in het huis blijven wonen met onze (vanaf dat moment míjn) kleine katjes tot het verkocht zou zijn. Ik nam al snel een ander telefoonnummer en ontfutselde ex met enige moeite de huissleutel die hij nog had 'omdat het ook zijn huis was' (ex had nogal moeite met loslaten, zullen we maar zeggen
) en een wonderlijke tijd brak aan: ik had ineens een vrijheid zoals ik 'm nog nóóit had gekend! Niet meer voor anderen zorgen, niet meer doen wat anderen van me verwachtten, geen verplichtingen meer aan wie dan ook! Mijn vrienden namen me op sleeptouw en ookal had ik het niet zo breed vanwege dat nog onverkochte huis, ik had de tijd van mijn leven. Ik was vrij en dat gevoel was het mooiste dat ik ooit gekregen had. Nóóit meer en vent voor mij! Ik, mijn katten, mijn vrienden, en verder niks. En als je niet zoekt, dan vind je. Via mijn vrienden kwam ik iemand tegen van wie mijn hart oversloeg. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt. Als hij tegen me praatte begon ik te tintelen en wist ik spontaan niet meer hoe ik ook al weer moest praten. Als een willekeurige vriend of vriendin een feestje gaf of wat mensen thuis uitnodigde begon ik steeds harder te hopen dat híj er ook zou zijn. Toen mijn beste vriendin op een dag aan me vroeg 'wat ik eigenlijk van P. vond, want hij had al een paar keer naar me gevraagd als ik er niet was' kneep mijn strot dicht en stamelde ik wat onsamenhangends, maar ondertussen was het gebeurd: ik was reddeloos verloren. We draaiden nog een tijdje verlegen om elkaar heen, maar uiteindelijk durfde ik (via MSN, dat dan weer wel) op te biechten hoe ik me voelde en na nog een héleboel verlegen heen-en-weer-ge-'hihiiiiii' gingen we samen even snel wat eten bij de Mac en naar de film. Bij de Mac bleek dat hij een waxinelichtje mee had genomen, dus we aten bij kaarslicht. Nouja, híj dan, want eten, dat was echt beyond me. Ik verzon ter plekke dat ik thuis stiekum al wat had gegeten omdat ik zo'n honger had (insert zoemer van fout antwoord hier, ik had al sinds we afspraken geen hap meer door mijn strot gekregen) en toen we bij de bios aankwamen bleken alle films die potentieel interessant waren al te zijn begonnen dus kochten we uiteindelijk twee kaartjes voor een film uit het genre dat we beiden niet te prúimen vinden: een romantische comedy (met Sandra Bullock en Hugh Grant for crying out loud!). Gelukkig vermaakten we ons prima door de (vele) foutjes in de beelden op te sporen en toen ik zo rond een uur of twee in de nacht naar huis ging hadden we verkering.
En we zijn een perfect match, altijd gebleven. We hadden een ruwe start samen, ik heb nog anderhalf jaar moeten vechten om het huis verkocht te krijgen (met beschuldigingen en bemoeizucht van ex en zijn familie op de achtergrond), hij raakte zijn baan kwijt en nog allemaal crap, maar dat konden we allemaal aan, samen. En een steviger fundering voor een relatie is er niet. Dus zijn we nog steeds samen en leren we nog steeds van elkaar. Hij prikkelt me om verder te komen, mezelf te ontwikkelen, door te blijven zoeken en niet stil te blijven staan. Mijn leergierige persoonlijkheid niet langer te onderdrukken omwille van anderen. Dankzij hem durfde ik in therapie te gaan om af te rekenen met de skeletten in mijn kast. Hij leerde me in mezelf te geloven, verving samen met mijn therapeut heel langzaam maar zeker mijn grote 'ik ben niet goed genoeg' door 'ik heb niemand nodig om van mij te houden, want dat kan ik zelf'. En nu, iets meer dan 6,5 jaar nadat wij samen naar een superstomme film gingen, ben ik in staat om mijn 'eisers' toe te laten in mijn leven voor zo ver ík dat wil en verder niet. Ik ben ik geworden, en ik mag er zijn. Mijn therapie sloot ik af met een tatoeage op mijn been die staat voor mij, mijn vrijheid, mijn leven. Ik ben niet meer afhankelijk van anderen voor troost, steun en liefde, ik regel het zelf wel. En voor het eerst in mijn leven ben ik perfect gelukkig.
Toen het huis verkocht raakte, op een maand na 2 jaar nadat het in de verkoop ging en anderhalf jaar nadat P. en ik verkering kregen, trok ik bij hem in en na iets meer als een jaar kochten we samen dit huis. Dicht bij het strand, waar mijn hart ligt. Op een rustige plek. Juli 2007 trouwden we. En nu, vandaag, ben ik 33 weken en 6 dagen zwanger van ons eerste kind en we kijken samen érg uit naar het begeleiden van dit kereltje naar de volwassenheid. Ook zijn grenzen zullen streng bewaakt zijn voor 'eisers' en ik weet één ding heel erg zeker: van dit kind zal onvoorwaardelijk gehouden worden..
Pfiew, nou, respect voor degenen die nog aan het lezen zijn
Hopelijk zullen jullie dit verhaal niet opvatten als een klaagzang, maar als een succesverhaal, want ik ben behoorlijk trots op wat ik heb bereikt en op wie ik nu ben.Kan ik jullie dan ook nog verblijden door het beantwoorden van de wat meer lichthartige vragen? Vást (oh, jolly!
): Ik ben afgestudeerd schoonheidsspecialiste en visagiste en werk op een kantoor omdat die wereld lastig is voor mensen die wél een vast dienstverband ambiëren, maar niet in een schoonheidssalon maskertjes willen smeren de rest van hun leven. Ik doe er nog wel met regelmaat leuke dingetjes mee en het voordeel hiervan is, dat dat dan voelt alsof ik even 'buiten mag spelen'. Vanwege mijn creatieve vriendengroep komen er nog wel eens leuke opdrachten op mijn pad. Zo heb ik onlangs (mijn laatste opdracht voor de zwangerschaps-ischias te heftig werd om nog te kunnen staan) meegewerkt aan een film en heb ik o.a. de make-up gedaan voor de nieuwe wervingsposters van het haagse buddy-netwerk (die hangen nu overigens door heel Den Haag en ik ben er best trots op
). Een andere grote passie is het bezoeken van festivals en concerten, ik hou erg van fotograferen met mijn spiegelreflex, bak graag taarten bij gelegenheid, ben een Nintendo-fanboy (jóh!) en wordt heel blij en stuiterig van schattige beestjes (tot grote ergernis van mijn lief, die mijn tassen liever niet in het openbaar vasthoudt voor me).Mijn favoriete boeken zijn LOTR (geen verdere introductie nodig lijkt me) en de boeken van Clive Barker en Jeff Noon. Op dit moment lees ik 'Een goede man slaat soms zijn vrouw' van Joris Luiendijk en ik probeer altijd wanhopig tearjerker-boeken te vermijden, want van huilen krijg ik hoofdpijn. Films zijn een passie van mij en lief samen, het Rotterdams Filmfestival slaan wij bijvoorbeeld nooit over. Mijn favo films zijn Donnie Darko (met stip op 1, wát een juweel.. En die muziek!), Starship Troopers (heerlijk sarcastische aanklacht tegen de hedendaagse maatschappij in Amerika), The Exorcist (de spiderwalk!!! I love de ónovertroffen gruwel daarvan
), The Transformers: The Movie (uit 1986 dus, de tekenfilm-film. Niet de Michael Bay-crap, ik ben een G1-obsessieveling en kan de hele film meepraten, lief wil 'm niet eens meer met me kijken) Pulp Fiction (de dead nigger storage sequence is zó briljant..) en Monty Python and the Holy Grail (onovertroffen absurditeit). Ik word trouwens ook heel blij van Aziatische horror met als toppers Ringu, a Tale of Two Sisters en Ichi the Killer Muziek is ook belangrijk voor mij, met name Punk, Metal en Ska. Mijn all-time favoriete cd's zijn Demanufacture van Fear Factory en City van Strapping Young lad.Mij wakker maken voor welke vorm van voedsel dan ook heeft weinig zin, als ik wakker wordt buiten mijn bioritme om ben ik misselijk en kan ik niet eten. Als je me echter in wakende toestand treft kun je me normaalgesproken érg blij maken met chocolade en slagroom (los, gecombineerd, whatever), een broodje frikandel met mayo of een goed gegrilde halve kip.
En leuke uitspraken, tjonge.. Ik weet nog wel een heel oude, van, naar ik meen, een vriendje van mijn broertje van de kleuterschool:
moeder: "Piet, jij komt met mij mee, we gaan zo boodschappen doen."
Piet: "Mama, ik wil niet! Ik wil bij papa blijven!"
moeder: "Dat kan niet liefje, papa gaat zo even fietsen met de hond."
Piet: *grote ogen* "Heeft Fido dan een fíetsje??"
Eentje die ik recent tegenkwam welke niet funny-haha maar meer clever-funny is (maar misschien moet je daar lichtelijk chaotisch voor zijn) is van A.A. Milne: ""One of the advantages of being disorderly is that one is constantly making exciting discoveries."
En dan tot slot de vraag van Oeke. Wij zijn ons inderdaad erg bewust van de manier waarop wij omgaan met onze gebruiksvoorwerpen en proberen onszelf hier op een actieve manier mee bezig te houden. Dit proberen wij zéker op het vlak van het hergebruiken van voorwerpen en het gebruik van middelen die minder of niet schadelijk zijn (denk inderdaad aan het kopen van tweedehands spullen of het gebruik van wasnoten), maar ook op andere gebieden. Ik denk dat onze beweegredenen hiervoor liggen in het feit dat wij ons meer en meer storen aan de manier waarop deze maatschappij is ingericht en hoe blind en onnadenkend veel mensen volgen. Wij zijn allebei gezegend met een kritische blik en een flinke dosis eigenwijsheid waardoor het ons vrij makkelijk afgaat om ons eigen plan te trekken en ons buiten de meest gebaande paden te wagen. Wij willen onze zoon dit ábsoluut meegeven wanneer hij opgroeit: kijk je niet blind op wat je kant-en-klaar wordt voorgeschoteld, maar probeer zélf na te denken over hoe dingen in elkaar zitten en hoe jij hier mee om wil gaan. Ons idealisme staat ons dagelijks leven niet in de weg, maar wij willen er graag iets aan doen om bewust met onze wereld om te gaan en het voelt gewoon goed om ná te denken over wat je koopt, gebruikt en weggooit.
Waarom raken veel mensen in paniek als hun tv het begeeft of er een storing is in hun kabel-aansluiting? Waarom geloven wij fabrikanten van diervoeding zonder er een mili-seconde over na te denken wanneer ons gezegd wordt dat de inhoud van een blikje met een kat erop per definitie goed is voor de kat? Hoe kan het zijn dat je ¤ 600,= betaalt voor een nieuwe mobiele telefoon, die met nog geen twee jaar meestal alweer uit elkaar klettert van ellende? Waarom hoor je bij een speciale, drukbezochte koopavond mensen sarcastische opmerkingen maken over dat het dús wel meevalt met die economische crisis, terwijl ze zelf net zo hard meelopen in de stroom consumerende mensen? En mensen vinden óns raar?
Wij worden namelijk met regelmaat raar aangekeken om onze manier van met dingen omgaan en iets dat mij érg vaak opvalt is dat heel veel mensen bij voorbaat al héél hard beginnen te roepen dat iets niet kan, niet handig is, niet zal. Als wij het dan toch doen en het wérkt, dan komt de oprechte interesse vaak pas op gang. Dat vind ik erg tekenend voor hoe men over het algemeen met zaken omgaat en ik hoop echt dat ik mijn kind zal kunnen leren dat het niet zo hoeft te zijn.. Ik ga dus lekker aan de slag met mijn wasbare luiertjes, kijk als ik iets nodig heb eerst eens op Marktplaats, kijk practisch geen tv (lekker rustig
) en geef mijn katten geen brok of blik, maar rauw, vers vlees. Als mensen dat raar vinden is dat hun probleem, ik voel me er prima bij Dan is het nu tijd voor mij om met mijn hart in mijn keel op 'invoeren' te drukken en op zoek te gaan naar iemand die het stokje van mij over zou willen nemen. Ik moet er overigens nog even over nadenken (en ik raak telkens een beetje verloren in dit topic, er staan zó veel prachtige, ontroerende, leuke en geweldige verhalen van mensen dat ik me suflees hier, dus een
voor al mijn voorgang(st)ers!), dus jullie horen nog van mij.Ehm, dit was mijn spreekbeurt.
)Knap vind ik het hoe jullie zo goed je levensverhaal kunnen verwoorden en het hier durven neer te zetten!
Je klinkt in elk geval erg gelukkig. Fijn dat alles een plekje gekregen heeft
Dank je wel voor het delen. Wat een verhaal Wat mooi en eerlijk en ontroerend om te lezen.. Bedankt Ik ben eigenlijk, wel benieuwd naar het verhaal van Tearsong! Dus als iemand haar een vraag wil stellen?!
Wat heerlijk dat je nu voor jezelf kunt zeggen dat je niemand nodig hebt om van jou te houden, omdat je dat zelf kunt... Dat lijkt me echt een geweldig gevoel.
Dank je dat ik dit heb mogen lezen!
!! Ik had gehoopt dat er wel wat mensen zouden reageren, maar zulke mooie en lieve reacties had ik niet verwacht, heel erg dank jullie wel
Ik word er een beetje snotterig van, haha! Fijn dat eruit te halen is dat ik nu heel erg gelukkig ben, want dat was voor mij de essentie van het verhaal Nogmaals thnx..Mooi levensverhaal, vanuit je boot-atelier!
ik vind het hoe dan ook dapper hoor al jullie verhalen
maar incantrix, ik ben echt ontroerd door je verhaal
quote:Hier moest ik janken
Ik heb mijn moeder nog nooit zó hard zien huilen als toen ze de 'cadeau'tjes' onder de kerstboom zag die mijn broertje en ik onhandig bij elkaar hadden gescharreld van het kleine beetje muntgeld uit onze spaarpotten en in hadden gepakt in alumiumfolie omdat cadeaupapier te duur was.
Heel mooi geschreven verhaal, respect
quote:Ik ook, precies op dat punt!
[..]
Hier moest ik janken
Heel mooi geschreven verhaal, respect
Je verhaal leest echt lekker weg Incantrix. Ik vind het ook knap dat je zo kan uitleggen hoe jullie in het leven staan
Respect ook voor de rest, bijzonder hoe jullie dingen met ons willen delen.
[ Bericht 0% gewijzigd door bodpa09 op 22-10-2009 20:06:56 ]
En mooi hoe je in het leven staat!
Iedereen veel plezier en geluk gewenst!
quote:ben je gestopt dan met je 'kindje'-procedure?Op donderdag 22 oktober 2009 20:29 schreef Pandora73 het volgende:
Ik hoor inmiddels niet meer in OUD, dus zwaai bij dezen nu het topic bijna dicht is nog snel even gedag...
Iedereen veel plezier en geluk gewenst!
quote:Yep... Ik heb er goed over nagedacht, en besloten dat het toch niet verstandig is.Op donderdag 22 oktober 2009 20:31 schreef Asyniur het volgende:
[..]
ben je gestopt dan met je 'kindje'-procedure?
Ik kan leven met het gemis, maar zou niet kunnen leven met de gevolgen van als ik het toch niet aan zou kunnen.
zo openhartig kon ik niet hoor
En zeker niet denken dat niemand zal reageren of je verhaal zal lezen.
Daar heb je het veel te pakkend voor geschreven. Veel liefs en geluk, Pandorah!
MOOI!
quote:Heel veel geluk voor de toekomst!Op donderdag 22 oktober 2009 20:36 schreef Pandora73 het volgende:
[..]
Yep... Ik heb er goed over nagedacht, en besloten dat het toch niet verstandig is.
Ik kan leven met het gemis, maar zou niet kunnen leven met de gevolgen van als ik het toch niet aan zou kunnen.