Het OUD Estafette Topic Deel 10

Ik wacht nog even op antwoord van mijn mogelijke stokjesoverneemster

jee zeg alweer een nieuw topic.

Heel mooi verhaal Raissa!

zo moest ik toch ineens een heleboel lezen! Dank dames!

Wat leuk dat het stokje toch weer zo lekker verder gaat

* Troel gaat het verhaal van Raissa later lezen, dus vandaar nog geen reactie

Fruppel neemt het stokje van me over, ze heeft aangegeven dat het iets langer kan duren i.v.m. een zieke dochter maar ze wil het wel doen

Ik ga nog even hard nadenken over een vraag!

Mooi Raissa! Ben benieuwd naar Fruppel.

Mijn vraag aan Fruppel:

Ik hoor veel vrouwen zeggen dat ze zo anders zijn geworden door het moederschap. Zelf ervaar ik dat helemaal niet zo, ik ben nog steeds dezelfde Raïssa maar heb er een stukje bijgekregen. Vind jij dat je veranderd bent door het moederschap en in welk opzicht dan?

Fruppel, is je dochter alweer beter?

Ja ze is weer beter en ik ben druk bezig met mijn verhaaltje maar het gaat een beetje tussen de bedrijven door zeg maar
Ik probeer van het weekend mijn stukje af te hebben!

Het heeft even op zich laten wachten maar hier is dan eindelijk in vogelvlucht een stukje uit mijn leven,
Vond het ontzettend moeilijk om te bepalen wat ik wel en wat ik niet in mijn verhaaltje zou vermelden maar ik geloof dat het wel een beetje gelukt is!

Wie ik ben, ik ben Patricia en ben 26 jaar geleden geboren in Amstelveen waar mijn ouders tot op de dag van vandaag nog wonen.
Over mijn jeugd valt eigenlijk heel erg weinig te vertellen, het was een heerlijke zorgeloze jeugd waar ik dan ook met een heel fijn gevoel op terug kan kijken.
Tuurlijk had ik wel eens ruzie en was ik wel eens de pispaal op school en tijdens het buiten spelen maar al met al kon ik het wel handelen en werd ik er steeds een stukje sterker van.

Op mijn 6de werd mijn broertje geboren, hartstikke leuk maar door het grote leeftijdsverschil hebben wij eigenlijk nooit een hele goede band met elkaar gehad dit is pas beter geworden toen ik het huis uit ging.
Nu hebben het het hartstikke leuk met elkaar maar toch kunnen we ook nog goed ruzie maken…dat zal wel nooit veranderen denk ik, we zijn gewoon te verschillend.
Hij is een super lief oompje voor Danique en ook zijn vriendin is helemaal gek op haar “kleine nichtje”, dat maakt al het geruzie ruimschoots goed!

Toen ik 15 was kreeg ik verkering met mijn eerste echte vriendje, Ik ga verder hier niet over uitweiden maar achteraf gezien is deze relatie mijn domste keuze ooit geweest!
Na deze drama relatie van 5 jaar (!) was ik er heilig van overtuigd dat ik nooit maar dan ook nooit meer een man wilde…was er helemaal klaar mee!

En toen ontmoette ik M
M. was een collega en in de eerste instantie was hij me helemaal nog niet opgevallen.
Hij werkte in een andere tak van het bedrijf en pas op een bedrijfsavondje raakten we aan de praat.
We hadden ontzettend veel gemeen en hebben onwijs gelachen, een leuke vriendschap was geboren.
Meer dan die vriendschap zou het ook niet worden, M had een relatie en woonde al een aantal jaar samen en dat was prima want ik had voldoende aan een gezellig stapmaatje erbij!
We hebben een hele leuke tijd gehad, veel gefeest en heel veel gepraat…

Toen na een tijdje de relatie van M stuk liep zijn we meer met elkaar af gaan spreken en bleken we toch wel heel veel voor elkaar te voelen.
Heel voorzichtig zijn we wat met elkaar begonnen, hij net uit een relatie en ik nog niet toe aan een relatie.
Deze relatie duurt inmiddels 5 jaar en 1 dag waarvan we bijna 1 jaar getrouwd zijn, na een stroomversnelling in het begin (door troubles met mijn ex) woonde ik binnen 2 weken "tijdelijk" bij M en ben ik uiteindelijk daar niet meer weggegaan.
We hebben het heerlijk samen en als bekroning van ons geluk werd op 28 Januari
Danique Nova geboren!

Na een hele moeilijke start, die de meeste hier wel bekend is (en voor degene die het niet weten maar wel willen weten, jullie mogen me PMen) gaat het nu heel erg goed met Danique
Een super gezellig meisje want heel veel wilt maar nog niet kan , het is zoveel leuker dan wij van te voren hadden kunnen bedenken en het moederschap vind ik een heerlijk iets.

Tja en verder, ik hou van Fok!en, sporten, stappen, lezen en films kijken maar heb geen favoriete film, boek, schijver of filmster….simpelweg omdat ik heel slecht ben in het onthouden van namen en titels.
Vind het verder heerlijk om er uit te gaan met mijn gezinnetje en de hond, lekker uitwaaien op het strand of struinen in het bos.

’s nachts mag je me nergens voor wakker maken, ik ben al blij als ik lekker een nachtje door kan slapen, Danique is dan ook de enige waar ik mijn bed voor uitkom ’s nachts.
Momenteel is dat zo'n 3x per nacht door tandjes en snotneuzen maar tijdens normale tijden slaapt ze heerlijk door!

En dan last but not least de vraag van Raissa:
Ik hoor veel vrouwen zeggen dat ze zo anders zijn geworden door het moederschap. Zelf ervaar ik dat helemaal niet zo, ik ben nog steeds dezelfde Raïssa maar heb er een stukje bijgekregen. Vind jij dat je veranderd bent door het moederschap en in welk opzicht dan?

Ik ervaar dat zelf niet zo, ik ben nog steeds dezelfde Patries als voor de geboorte van Danique, ik vind (wat jij ook zegt) dat ik er een stukje bij gekregen heb. Een heel mooi stukje waar ik niet meer zonder zou kunnen!
Ik vind het heel erg belangrijk om ook mijn “eigen ik” te behouden, ik ben niet alleen mama maar ook vrouw…


Ik ga even bedenken aan wie ik het stokje door ga geven, vrijwillige aanmeldingen zijn ook welkom

_{Durf niet op invoeren te klikken}

leuk!

Inderdaad leuk!

Je hebt toch op invoeren geklikt
Mooi verhaal Fruppel!
Fijn dat Danique helemaal in orde is!

Leuk dat het weer doorgaat!

Super Fruppel. Heerlijk dat Danique het zo goed doet nu!

_{Heb alle verhalen elke keer gelezen. Zoveel wat iedereen heeft meegemaakt. Mooi dat iedereen zo openhartig is in het vertellen van hun eigen levensverhaal.}

He! Ik was hem kwijt!

Fruppel jij met je heerlijke dochter Ben zo blij dat het zo goed gaat!

Leuk Fruppel!

Mooi geschreven Fruppel!

fruppel leuk! en wat fijn dat jullie je draai gevonden hebben!

Bedankt voor de leuke reakties!

Leuk om zo een kijkje in jouw leven te hebben Fruppel!

Dank je wel!!
Ik wacht nog op reaktie van mijn mogelijke stokjes overneemster, ben heel erg benieuwd of ze hem van mij over wil nemen!

Leuk topic!

(tvp)

Goedemorgen!

Ik had aan Pvoesss gevraagd of zij het leuk zou vinden om het stokje van mij over te nemen, en zij heeft besloten om het stokje aan te nemen!

Ik ga me even over een vraag buigen voor haar!

Pfff, het was even lezen, maar ik heb zowat van iedereen het verhaal gelezen!
Wat een ontzettend mooi initiatief Faja en wat enorm openhartig is iedereen, geweldig!
Ik vind het leuk om zo wat meer over iedereen te lezen, dan weet je een beetje "wie je voor je hebt" als er gepraat wordt in een topic.

Pvoesss, ik zou van jou heel graag willen weten wat jij erg belangrijjk vind in de opvoeding van je Kitten.

(Lekkere "veilige" vraag in samenspraak met Pvoesss)

Ik ben er mee bezig hoor. Maar deze week is helaas een nogal zware en nare week dat het er nog even niet van komt. Wat er speelt staat ook wel in het verhaal dus de uitleg volgt

ik van het weekend dit topic eens op mijn gemak van begin tot eind lezen.. wel leuk zo, leer je elkaar een beetje kennen..

Ik was heel dit topic kwijt Raissa en Fruppel ik heb genoten (en wat weggeslikt) bij jullie verhalen. Mooi

Ik ben ook heel benieuwd naar Pvoesss

Ik had het topic ook niet actief staan nog.
Tof dat het weer door gaat.

Leuk Frups!!

En ook leuk dat het topic weer doorgaat!

ik heb er van het weekend al een paar gelezen.. en het is soms zo ontroerend, en ik vind het knap dat iemand zo open kan zijn over zichzelf en zijn/haar gezin en hoe iemand in het leven.. En dat er ook heel veel dingen zijn waar je het zelfde over denkt... overmorgen maar weer op mijn gemak verder lezen... heb nog niet alles gelezen

vergeet je ons niet Pvoesssje?

Ik dacht gisteren ook dat ik vandaag maar eens moest posten in dit topic, om te vragen of Pvoesss nog gaat vertellen.

Ik hoorde een lokroep..
Hij is bijna af maar ik wil steeds wat wijzigen maar dan is de zinsopbouw krom en het verhaal is al zo enorm warrig omdat ik steeds wat anders wil vertellen etc

Geeft niks, lezen we wel omheen!

Hmmmzz ik heb het verhaal wel af.. Maar ik kom er niet uit zonder de heftige dingen erin te vermelden en die wil ik liever niet openbaar.. Maar ik denk dat het me toch wel oplucht als ik het kwijt ben dus ik weet niet wat ik nu moet..

quote:

Op donderdag 1 oktober 2009 21:27 schreef Pvoesss het volgende:
Hmmmzz ik heb het verhaal wel af.. Maar ik kom er niet uit zonder de heftige dingen erin te vermelden en die wil ik liever niet openbaar.. Maar ik denk dat het me toch wel oplucht als ik het kwijt ben dus ik weet niet wat ik nu moet..

Plaats het onder een eenmalige kloon?

quote:

Op donderdag 1 oktober 2009 23:33 schreef Vlindur het volgende:

[..]

Plaats het onder een eenmalige kloon?

quote:

Op donderdag 1 oktober 2009 23:33 schreef Vlindur het volgende:

[..]

Plaats het onder een eenmalige kloon?

Of PM'en aan de geïnteresseerden!

Gewoon niks Pvoess. Als het je zoveel gedoe kost het te plaatsen.
O! En ik ben een ramptoerist dus wmb post je het gewoon!

Nou ik kan altijd de milde versie plaatsen idd.. Wat mij betreft mag heel oud het "echte" verhaal weten maar niet alleen OUD leest mee natuurlijk.. ik ga weer aan de slag

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2009 11:13 schreef Lishe het volgende:
Gewoon niks Pvoess. Als het je zoveel gedoe kost het te plaatsen.
O! En ik ben een ramptoerist dus wmb post je het gewoon!

Nou dit dus.
Je post het, of je post het niet... Lijkt mij niet al te moelijk.

Is Pvoesss ook weer een kloon die ik gemist heb?

Ja
Maar wel al een maand of zo. dus niet heel nieuw meer.

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2009 11:19 schreef Pvoesss het volgende:
Nou ik kan altijd de milde versie plaatsen idd.. Wat mij betreft mag heel oud het "echte" verhaal weten maar niet alleen OUD leest mee natuurlijk.. ik ga weer aan de slag

Dan plaats je 24 uur de complete versie en dan haal je die weg en plaats je alleen de milde versie?
Ik ben nu wel erg benieuwd naar je echte verhaal hoor!

Hij is bijna af.. Ik heb besloten dat ik het echte verhaal van nu er gewoon neer kwak.
En dat het verhaal wat meer gaat over vroeger dat ik dat niet neer ga zetten vanwege de privacy van mijn ouders en familieleden want daar ging het me eigenlijk om. Dat is een keus die ze zelf moeten maken en niet ik

Ben benieuwd!

Heftig zeg..
Maar je hebt zo te lezen de goeie keuze gemaakt. Liever alleenstaand en gelukkig dan onzeker maar samen..

Ik gun je een geweldige toekomst

Pff, pvoesss, wat heftig zo, zeg!
Nu begrijp ik wel weer beter waarom je je nick hebt veranderd.

Hopelijk stabiliseert de situatie met de vader van je dochter snel en bijvend!

B&J Cookie dough!

Aan wie ga je het stokje doorgeven?

Het stokje gaat naar Zweefvliegje! En de vraag denk ik nog even over na..

Pvoesss wat een heftig verhaal. En wat moeilijk dat hij zomaar ineens toch een omgangsregeling wil... Ik wens je veel sterkte en wijsheid, en een heel gelukkig leven.

Pvoessss wat goed van je dat het je gelukt is en wat een heftige verhaal is het zeg!
Ik vind dat je reuze trots mag zijn op jezelf en hoe je het doet met je mooie meisje!
Wat zal het rauw op je dak gekomen zijn dat de vraag om een omgangsregeling ineens kwam.

Heel erg veel sterkte en vooral heeeeeel veel geluk!

Dankjulliewel

Mijn vraag voor Zweefvliegje:
Ik weet toevallig dat je vriend vaart. Hoe ga je daar mee om?
En zal je ooit mee gaan varen? Of ben je van plan om droog op de wal te blijven?

Pvoesss heftig hoor.

Mooi geschreven Fruppel en Pvoess! Bijzonder om zomaar iemands levensverhaal te mogen lezen.

Danique is echt een prachtmeid! Ze straalt helemaal.

En Pvoess, goed zo meis, beter alleen met zijn tweetjes gelukkig dan ongelukkig met zijn drietjes! Je bent stoer!

Pvoesss, wat heb je een heftige tijd achter de rug en wat klink je als een sterke, positieve moeder voor je dochter. Be proud!

Pvoesss, wat een heftig verhaal! Maar ik ben blij dat je nu gelukkig bent, samen met je dochter!
Wat ik me nog wel afvroeg is of er nu echt weer sprake is van die bezoekersregeling? Mag dat zomaar weer, na eerst maanden niks van je te laten horen?

In overleg met Pvoesss neem ik het stokje van haar over, bedankt!
Ik zal ergens deze dagen een verhaaltje over mezelf schrijven, dus to be continued...

wat een heftig verhaal pvoesss... wel naar dat nu ineens je ex wel weer een omgangsregeling wil en dat zo opstel en sprong.. Kan dat zomaar?? Moet daar niet eerst een rechter aan te pas komen omdat het voorheen zoals ik in je verhaal lees ook onder begeleiding ging??


Ik heb ondertussen al wat meerdere verhalen gelezen.. Het groeien van puber naar volwassen.. En de keuzes die gemaakt worden, vind het zo knap.. Want voor jezelf/gezin/kinderen kiezen is nooit makkelijk.. Er zijn altijd mensen die daar tegen in gaan het maar onzin vinden, vinden dat je niet moet aanstellen..
Al met al echt mooi en ontroerend om te lezen.. Van heftig naar zwijmelen en alles wat er tussen in kan...

*gaat verder met lezen*

Ja hij kan eisen wat die wil.. Het is aan de rechter om daar nee tegen te zeggen.
Ik heb ook een advocaat en de eerste zitting is al over minder dan 2 weken.
Het is maar afwachten wat die zegt.. Of ze zijn bedreigingen etc mee laat wegen of dat er gewoon simpel weg alleen gekeken gaat worden dat hij de vader is en er recht op heeft..

Ik heb geen idee wat me te wachten staat.

Een moedige en moeilijke beslissing heb je gemaakt. En een roerig begin van je jonge leven. Heel veel sterkte in de komende tijd.

Ben je niet bang dat hij nu wel weer weet wat je nick is, nu je dit zo openlijk hebt verteld?

_{Dat heb ik dan weer gemist! Van wie is Pvoess en kloo?}

Heftig verhaal, Pvoess! Dat lijkt me heel niet makkelijk. Veel sterkte met de komende rechtzaak.

Ik vind het heel bijzonder om de verhalen van iedereen hier te lezen. Ik ben het topic een tijdje kwijt geweest dus heb nog lang niet alles gelezen. Binnenkort ga ik er weer eens goed voor zitten.

quote:

Op zaterdag 3 oktober 2009 12:43 schreef chacama het volgende:
Een moedige en moeilijke beslissing heb je gemaakt. En een roerig begin van je jonge leven. Heel veel sterkte in de komende tijd.

Ben je niet bang dat hij nu wel weer weet wat je nick is, nu je dit zo openlijk hebt verteld?

Ik denk als hij haar zou willen vinden, dit toch wel gebeuren zal.
En vind niet dat zij alles moet laten en voor vluchten omdat HIJ rotstreken uithaalt en doet.

Hij zal dit waarschijnlijk ook wel vinden. Maar dat is niet te voorkomen.
Hij kent immers FOK.. heeft hier natuurlijk ook mijn prive gegevens neergezet ooit.
Echt inclusief adres, telefoon etc. had hiervoor wel een ban maar een proxy is zo gedaan natuurlijk.
En ik voel me al heel erg een kluizenaar soms. Op iedere site weet die me te achterhalen.

Ik maak me meer zorgen om hem in het echt tegen te komen dan op fok..
En nu zijn jullie in ieder geval voorbereid

Ik vlucht toch nog redelijk. Ik let wel heel erg op het posten van tijden van dingen.
Als ik ergens heen ga waar hij makkelijk naar toe kan gaan en ik me minder veilig voel doe ik dat niet.

Ik kijk heel erg over mijn schouder altijd overal..
Maar juist het internet is een goede afleiding als het me weer even teveel is.

quote:

Op zaterdag 3 oktober 2009 17:34 schreef Pvoesss het volgende:
Hij zal dit waarschijnlijk ook wel vinden. Maar dat is niet te voorkomen.
Hij kent immers FOK.. heeft hier natuurlijk ook mijn prive gegevens neergezet ooit.
Echt inclusief adres, telefoon etc. had hiervoor wel een ban maar een proxy is zo gedaan natuurlijk.
En ik voel me al heel erg een kluizenaar soms. Op iedere site weet die me te achterhalen.

Ik maak me meer zorgen om hem in het echt tegen te komen dan op fok..
En nu zijn jullie in ieder geval voorbereid

Ik vlucht toch nog redelijk. Ik let wel heel erg op het posten van tijden van dingen.
Als ik ergens heen ga waar hij makkelijk naar toe kan gaan en ik me minder veilig voel doe ik dat niet.

Ik kijk heel erg over mijn schouder altijd overal..
Maar juist het internet is een goede afleiding als het me weer even teveel is.

Dankje voor je uitleg. Het was trouwens niet als een aanval bedoelt. Maar gewoon ook een beetje bezorgdheid, juist omdat je schrijft dat ie zo'n bedreiging is. Ik blijf erbij, ik vind het echt heel sterk dat je de keuzes gemaakt hebt voor jou en je kleine kitten.

Pvoess: Ik post hier nog niet zolang, maar wil toch even tegen je zeggen dat ik erg onder de indruk ben van je verhaal. Je komt heel sterk over!

Ik hoop dat je een heel mooie toekomst tegemoet gaat met je kleine meid!

quote:

Op zaterdag 3 oktober 2009 17:34 schreef Pvoesss het volgende:
Hij zal dit waarschijnlijk ook wel vinden. Maar dat is niet te voorkomen.
Hij kent immers FOK.. heeft hier natuurlijk ook mijn prive gegevens neergezet ooit.
Echt inclusief adres, telefoon etc. had hiervoor wel een ban maar een proxy is zo gedaan natuurlijk.
En ik voel me al heel erg een kluizenaar soms. Op iedere site weet die me te achterhalen.

Ik maak me meer zorgen om hem in het echt tegen te komen dan op fok..
En nu zijn jullie in ieder geval voorbereid

Ik vlucht toch nog redelijk. Ik let wel heel erg op het posten van tijden van dingen.
Als ik ergens heen ga waar hij makkelijk naar toe kan gaan en ik me minder veilig voel doe ik dat niet.

Ik kijk heel erg over mijn schouder altijd overal..
Maar juist het internet is een goede afleiding als het me weer even teveel is.

jaren geleden ben ik een lange tijd gestalkt en telefonisch lastig gevallen en bedreigd met de vreselijkste dingen. ik ben er nooit achter gekomen wie het geweest is en was doodsbang op een gegeven moment.
ik kan me zo voorstellen hoe je je voelt.
veel sterkte ermee.
bij mij hield het ineens op, misschien houdt hij het ook ineens voor gezien en heb je eindelijk rust.
het kan en mag toch niet dat zo'n psychopaat een omgangsregeling kan krijgen ?

Erg heftig verhaal.

Ik snap dat dit natuurlijk in grote lijnen het verhaal is en dat je de details niet neer zit.
Lijkt me dat je je echt rot hebt gevoeld, en nu nog steeds. En dat je misschien daardoor ook wel zelf veranderd bent.

Ik hoop voor je dat het goed komt met hem en dat je dochter ooit een normale(in hoe verre dat kan dan) relatie met hem kan hebben.

Eerste gedachte die ik had bij het lezen van je verhaal was: "kon je het maar van te voren weten", dan had het allemaal niet zo hoeven lopen.

Maar dat terzijde geloof ik dat niets zonder reden gebeurd.

Ik wens je er succes en sterkte mee, en dat je leven maar een stuk rooskleuriger mag worden!

Gr. van een 'bekende'.

heb je je helemaal geregistreerd om dit als "bekende" te posten?

"bekende" ik vind het apart dat je op deze manier post, waarom je dan niet bekend maken of haar een PM sturen?

Oef, nu is het mijn beurt! Dankjewel dat ik het stokje van je mocht overnemen Pvoesss!

Een leven bestaat uit keuzes maken, en dat is iets wat ik soms moeilijk vind. Het begint hier al met het typen van dit stukje, over mezelf. In welke volgorde wil ik wat vertellen en wat vertel ik wel en wat niet, enzovoorts enzovoorts! Maargoed, laat ik maar de volgorde van Faja haar vragenlijstje aanhouden, anders blijf ik knippen, plakken, verschuiven en meer! Dit wordt een lange lap tekst.. je kunt nu nog stoppen met lezen!

Mijn naam is Else, ik ben 23 jaar en ben geboren en getogen in Leeuwarden. Ik ben opgegroeid aan de rand van de stad, samen met mijn ouders, (helaas) zonder broers/zussen. Alles vanaf m'n geboorte tot de middelbare school -op wat pesterij op de basisschool na- ging eigenlijk gewoon z'n gangetje.

Op de Havo begonnen de moeilijke keuzes over "later", ik moest een profiel kiezen.
Als 14jarige wist ik nog lang niet wat ik wilde worden, dus besloot ik Economie en Maatschappij te kiezen met als keuzevak biologie en informatica. Van alles wat dus. Ik blonk nergens echt in uit, en mijn examen haalde ik dan ook met allemaal zesjes en zevens.

Daar kwam de volgende keuze. Welke opleiding wilde ik gaan doen? Geen flauw idee!
Ik wist nog steeds niet wat ik wilde worden.. Dus was mijn besluit gevallen op de HBO opleiding Toerisme en Management, een verkorte opleiding van 3 jaar, want misschien wist ik dán wel wat ik wilde gaan doen. Maar nee, ook na mijn diploma wist ik het niet. Omdat ik geen zin had om nog een opleiding te doen zonder te weten wat ik er daarna mee moest doen, ben ik eerst maar gaan werken.
Ik ben begonnen als telefoon verkoopster in een grote winkelketen, en vervolgens ben ik bij een kleinere telecomzaak ass. filiaalmanager geweest. Dit tot juli dit jaar, maar door de crisis heb ik nu helaas geen baan meer. Nu twijfel ik of ik misschien eerst nog een opleiding moet doen (al dan niet duaal) of dat ik weer gewoon zal gaan solliciteren.

Mijn grootste hobby is zweefvliegen. Toen ik 12 was had ik in groep 8 een project, ter land ter zee en in de lucht. En mijn project deed ik over vliegen. Ik heb bij de lokale zweefvliegclub om informatie gevraagd en toen kreeg ik een vlucht van een uur aangeboden in hun motorzwever. Na die vlucht wist ik het zeker, ik wilde dit ook gaan doen! Mijn vader is nog datzelfde jaar lid geworden van de club, en ik een paar jaar later, toen ik 14 werd. Ik begon heel actief, en was elk weekend te vinden op de vliegbasis. Toen we een paar jaar later een zomerkamp hadden in Duitsland is er een ongeluk gebeurd met een zweefvliegtuig, en is er 1 voor mijn neus neergestort. Dit heeft veel met me gedaan, en na die tijd heb ik nauwelijks meer gevlogen en al helemaal niet meer in m'n eentje. Weer wat jaren later ben ik weer wat actiever geworden, maar nog steeds is die angst in me niet weg.

Wat mooi is aan m'n hobby is dat ik mijn vriend daar tegen het lijf ben gelopen! Hij was al lid van de zweefvliegclub toen ik daar voor het eerst kwam. Ik vond hem al gauw leuk, maarja, hij was veel ouder dan mij (we schelen bijna 8 jaar) dus of dat wat ging worden.. Maar hij bleek mij ook leuk te vinden, en 2 dagen nadat ik 16 ben geworden, kregen we een relatie.
Toen ik klaar was met m'n studie waarvoor ik met stages tijdelijk in Amsterdam en in Apeldoorn heb gewoond, zijn we gaan samenwonen.

Toen we het hadden over het hebben van kinderen, stond hij daar positiever tegenover dan ik. Ik hou van kinderen, maar die bevalling, daar zag ik tegenop! Maarja, als je kinderen wilt moet je daarvoor bevallen, dus dat tegenargument van mij is snel van de tafel geveegd. Ik was snel zwanger, veel sneller dan verwacht! Helaas eindigde deze zwangerschap na 11 weken in een miskraam. M'n vriend was varen en ik was helemaal alleen. Ik moet nog huilen als ik daaraan denk, want ik ben toen zoveel bloed verloren, ik had eigenlijk naar het ziekenhuis gemoeten maar ik dacht dat het normaal was hoe het ging.
Omdat er geen reden was om aan te nemen dat er meer miskramen zouden volgen zijn we er toen ik weer ongesteld ben geworden weer voor gegaan, in juni was ik weer zwanger. Omdat ik nog wel gewoon ongesteld werd, ontdekte ik het pas in augustus. Afgelopen februari hebben we ons dochtertje Lianne gekregen, helemaal gezond, en ze doet het goed, helemaal geweldig!

Nu staat mijn leven vooral in het teken van Lianne, ik heb geen baan (ben wel weer zoekende, maar je raadt het al, ik weet niet wat ik gaan doen), maar heb dus alle tijd voor haar. Voorheen keek ik graag elke avond film op tv en op dinsdag en donderdag House, maar omdat ik er nu alleen voor sta, heb ik geen tijd om me te
concentreren op de film als er ondertussen iemand wil drinken, dus kijk ik voornamelijk simpele/domme programma's waarbij ik ook wel wat kan missen. Denk aan: So You Think You Can Dance, K2 zoekt K3, Popstars, Take me Out, WhipeOut zulke dingen! Of gewoon geen tv, ook geen probleem. We gaan overdag graag even wandelen met de hond, de stad in of wat dan ook. En dat het liefste in de draagdoek!

Ik ben momenteel bezig in een boek van Nicci French, wat te doen als iemand sterft. Eigenlijk al veels te lang, als m'n vriend straks weer thuis is ga ik echt tijd maken om weer te gaan lezen! Ik ben namelijk gek op literaire thrillers! Nicci French, Saksia Noort, Sophie Hannah en Anna Kalmann zijn dan ook mijn favorieten.

Qua films hou ik van komedies tot thrillers, heel divers, alleen SF en fantasy boeien me niet zo. The Green Mile kan ik trouwens niet vaak genoeg zien wát een mooie film en ik moet er nog altijd om huilen. Momenteel ben ik vooral van de romantische komedies.

Voor welk gerecht kan ik wakker gemaakt worden? Hmm, eens denken! Ik moet opbiechten dat ik zelf namelijk totaal niet kan koken, dus ik ben altijd erg blij als m'n vriend er is, die kan dat namelijk wel! Als hij rijst met kip heeft gemaakt zoals een Filipijnse kok bij hem aan boord altijd deed, daar mag je mij voor wakker maken, of voor een spinazietaart, gebakken door m'n moeder. Maar verder blijf ik liever slapen, ik hou namelijk van slapen!

En dan tot slot het antwoord op Pvoesss' vraag:

quote:

Ik weet toevallig dat je vriend vaart. Hoe ga je daar mee om? En zal je ooit mee gaan varen? Of ben je van plan om droog op de wal te blijven?

M'n vriend vaarde al voordat ik hem leerde kennen. Of eigenlijk liep hij nog stage, maar het stond vast dat hij dit werk zou blijven doen en dat hij dus veel van huis zou zijn. Hij begon als leerling en is inmiddels eerste stuurman. Hij heeft een soort en met van schema en dat is dat hij zo'n 4 maanden van huis is, en dan zo'n 2,5 maand thuis. Wel valt er veel aan te passen en te meten, hij kan ook langer varen om meer verlof op te sparen, of wat loon inleveren om ook langer thuis te kunnen blijven. Ik ben al heel erg blij dat hij met mijn bevalling er kon zijn, hij is namelijk half januari thuisgekomen en hoefde pas begin juni weer weg -en ik kon ook nog eens mee- heerlijk dus! We zijn namelijk 3 juni met z'n 3en naar Roemenië gevlogen om vervolgens terug te varen naar Nederland, daar was hij toen 2 maanden en eind augustus ging hij pas "echt weg". Ik moet wel zeggen dat ik er heel erg tegenop zag dat hij weer weg moest, maar dat het me toch wel heel erg meevalt. Lianne is gelukkig een hele gemakkelijke baby.
Binnenkort komt hij terug, dus ik heb hem maar 1,5 maand echt moeten missen. Ik denk ook dat het voor hem lastiger is dan voor mij, want hij mist nu een aantal ontwikkelingen van Lianne en mijn leven gaat hier gewoon door zoals het altijd al ging. Meevaren met hem is nu Lianne nog klein is en ik geen werk heb nog wel te doen, maar dat zal in de toekomst lastiger worden.

Owja, ik vergeet er nog 1, de leukste uitspraak in tijden.. Ik wilde deze even leeg laten, maar ik geloof dat ik die zonet per sms heb ontvangen van m'n vriend, "Kantoor staat op scherp om mijn vlucht te boeken". Kortom, hij komt bijna thuis!

Ik wil graag het stokje overdragen aan Joshua. In het babietjestopic en elders zijn er wat discussies gaande dus ik dacht, misschien kun je wat duidelijkheid brengen. Ik heb namelijk begrepen dat jouw vriend helemaal geen kinderen wilde en jij in eerste instantie ook niet. Nu hebben jullie toch een zoontje gekregen. Je komt niet altijd even positief over over hem, en is je vriend bijgedraaid, zijn jullie nu gelukkig met z'n allen en hoe is dat jullie gelukt? (Ho, dat zijn wel erg veel vragen in 1 zin )

Zweefvliegje, wat heb je een mooie naam in het echt!
En leuk weer s wat luchtigs te lezen!
Geniet ervan als je man straks weer thuis is!

Leuk verhaal Zweefvliegje, en top actie je vraag... ben benieuwd

Mooi verhaal zweefvlieg. En wat eng van dat ongeluk!

Ik ben benieuwd naar het verhaal van Joshua. Ook of ze überhaupt snapt wat ze nu moet doen

wat een mooi verhaal zweefvliegje..

Mooi verhaal zweefvliegje!! En wat fijn dat je vriend weer bijna thuis komt!

zweefvliegje, dit beantwoordt wel de vraag waarom je deze nick gekozen hebt

mooi verhaal, wel heftig dat je vriend zoveel van huis is, maar zo te lezen regelt zich dat wel

ben benieuwd naar het verhaal van joshua

Dit is een erg mooi verhaal Zweefvliegje. Ik wens jou, Lianne en je man het beste! Hopelijk kan je man man in de komende tijd veel thuis zijn of kunnen jullie met hem mee zodat hij de ontwikkeling van zijn dochtertje kan volgen.

Heb het verhaal in het babytjestopic gevolgd en ben benieuwd naar wat Joshua vertelt.

Morgen zal ik mijn verhaaltje wel plaatsen.

daar tvp ik voor

Joshua het is al lang "morgen"!! Heb je je verhaaltje al....

Zweefvliegje, mooi verhaal! Fijn dat je je draai kunt vinden met Lianne terwijl manlief vaart!

Ik kwam ook kijken of Joshua al wat had verteld.

Ik wacht ook gespannen op het verhaal van Joshua.

_{al denk ik stiekum dat dat nooit gaat komen}

quote:

Op donderdag 8 oktober 2009 20:19 schreef Vicky het volgende:
Ik wacht ook gespannen op het verhaal van Joshua.

_{al denk ik stiekum dat dat nooit gaat komen}

Ik ben er nog niet aan toe gekomen. Geduld het komt eraan.

Het moet toch allemaal goed geschreven worden.
En vandaag had ik geen tijd en het is toch eventjes een langer antwoord dan dat je normaal plaats.
Ik ben bezig maar het is nog niet helemaal af.

Bedankt voor jullie reacties! M'n vriend is zaterdag jarig, en raad het eens, om 11 uur staat hij dan op Schiphol!!

quote:

Op vrijdag 9 oktober 2009 10:17 schreef Zweefvliegje het volgende:
Bedankt voor jullie reacties! M'n vriend is zaterdag jarig, en raad het eens, om 11 uur staat hij dan op Schiphol!!

quote:

Op donderdag 8 oktober 2009 21:37 schreef Joshua. het volgende:
Het moet toch allemaal goed geschreven worden.
En vandaag had ik geen tijd en het is toch eventjes een langer antwoord dan dat je normaal plaats.
Ik ben bezig maar het is nog niet helemaal af.

Zo al 3 hele zinnen!

Ik kan niet wachten op je verhaal!

Wat fijn Zweefvliegje!

quote:

Op vrijdag 9 oktober 2009 10:17 schreef Zweefvliegje het volgende:
Bedankt voor jullie reacties! M'n vriend is zaterdag jarig, en raad het eens, om 11 uur staat hij dan op Schiphol!!

Wat heerlijk zeg! Weer lekker compleet!

Weer een aantal verhalen gelezen. Wat een mooie openhartige maar soms o zo heftige verhalen. Gelukkig is iedereen echt sterker geworden van deze ervaringen en nu een trotse mama (to be)

Pvoesss, sterkte met de komende periode

Zweefvliegje, wat een heerlijk vooruitzicht

quote:

Op vrijdag 9 oktober 2009 10:17 schreef Zweefvliegje het volgende:
Bedankt voor jullie reacties! M'n vriend is zaterdag jarig, en raad het eens, om 11 uur staat hij dan op Schiphol!!

Wat fijn zweefvliegje, dat hij zaterdag al terug is. En kunnen jullie mooi zijn verjaardag samen vieren

TVPoets

Dus toch! Heb je er veel schik aan beleefd?

Zweefvliegje, wat leuk om jouw verhaal te lezen. En ik vind het toch knap dat je zoveel in je eentje voor Lianne zorgt! En fijn dat je vriend weer snel terug is

quote:

Op zaterdag 10 oktober 2009 12:33 schreef bodpa09 het volgende:
Dus toch! Heb je er veel schik aan beleefd?

bedoel je nou dat je denkt dat Joshua een kloon is van Just Me??
nee joh!

Joh!

Ja dat bedoel ik. Hij zegt toch niet voor niets TVPoets.

Ik zou het ook bijna zo lezen, maar ik kan me just me als Joshua niet echt voorstellen.

Kijk maar dames, wat er staat in het relevation of the clones topic

The revelation of the clones

ik oo kniet eerlijk gezegd..
zal er nog een Joshuaverhaal komen??

quote:

Op zaterdag 10 oktober 2009 12:50 schreef bodpa09 het volgende:
Ja dat bedoel ik. Hij zegt toch niet voor niets TVPoets.

nee joh trust me Just Me is niet Joshua

Hmmmm, ik ben natuurlijk een newbie he, en kan het niet anders lezen. Nouja, de enige die echt uitsluitsel kan geven is Just Me zelf.

Maarre... heb je die post in clonestopic ook gezien?

just me zou echt niet met zo'n kloon aankomen, die doet dat wel beter.

dat lijkt me ook niet echt iets voor just her!

quote:

Op zaterdag 10 oktober 2009 13:24 schreef YPPY het volgende:
just me zou echt niet met zo'n kloon aankomen, die doet dat wel beter.

Het zou wel een hele goede rol zijn, knap gespeeld!

ben ik nou het spoor bijster??

droomvrouwtje, welk spoor? er is niet echt een spoor geloof ik.

nee klopt.. maar kan me niet voorstellen dat joshua een kloon is.... zal aan mij liggen.. dus ik blijf wel nieuwsgierig naar het verhaal

quote:

Op zaterdag 10 oktober 2009 13:33 schreef droomvrouwtje het volgende:
nee klopt.. maar kan me niet voorstellen dat joshua een kloon is.... zal aan mij liggen.. dus ik blijf wel nieuwsgierig naar het verhaal

ik ben ook benieuwd... alleen heb ik persoonlijk niet het idee dat dat verhaal gaat komen...

zou wel jammer zijn..

quote:

Op zaterdag 10 oktober 2009 12:50 schreef bodpa09 het volgende:
Ja dat bedoel ik. Hij zegt toch niet voor niets TVPoets.

just me is een hij???

quote:

Op zaterdag 10 oktober 2009 13:33 schreef droomvrouwtje het volgende:
nee klopt.. maar kan me niet voorstellen dat joshua een kloon is.... zal aan mij liggen.. dus ik blijf wel nieuwsgierig naar het verhaal

nou ik kan me niet voorstellen dat joshua GEEN kloon is, eerlijk gezegd. ik vind 't er nogal dik bovenop liggen.

quote:

Op zaterdag 10 oktober 2009 13:38 schreef trui het volgende:

[..]

nou ik kan me niet voorstellen dat joshua GEEN kloon is, eerlijk gezegd. ik vind 't er nogal dik bovenop liggen.

Ik ben GEEN kloon jah

Sh*t, verkeerd ingelogd

quote:

Op zaterdag 10 oktober 2009 13:38 schreef easy-going het volgende:

[..]

just me is een hij???

met tietuh hè en heb 2 kinderen borstvoeding gegeven!
groeten

J.

quote:

Op zaterdag 10 oktober 2009 13:02 schreef bodpa09 het volgende:
Hmmmm, ik ben natuurlijk een newbie he, en kan het niet anders lezen. Nouja, de enige die echt uitsluitsel kan geven is Just Me zelf.

Maarre... heb je die post in clonestopic ook gezien?

kijk maar eens in de OP en zoek de post van just me in een eerder estafette topic op. ik kan me ook echt niet voorstellen dat just me joshua is.

Sorry dat ik jullie met mijn tvp-tje op het verkeerde spoor hebt gezet!

Maar ik ben gewoon just me en heb hier of ergens anders niet als Joshua gepost!

Ik heb geloof ik alleen nog een kloon mama Merel maar ja daar zal ik het wachtwoord wel niet meer van hebben en zelfs onder mama Merel wisten de meeste mensen dat ik het ben

Dat krijg je als je al 10 jaar op fok rondzwerft

Ok, sorry dan just me, dan heb ik het verkeerd gelezen. Mea Culpa.

quote:

Op zaterdag 10 oktober 2009 13:38 schreef easy-going het volgende:

[..]

just me is een hij???

Nog een foutje. Ik kruip weer even onder steen, goed?

quote:

Op zaterdag 10 oktober 2009 13:54 schreef bodpa09 het volgende:

[..]

Nog een foutje. Ik kruip weer even onder steen, goed?

Niet nodig hoor

Kunnen we niet gewoon iemand anders het stokje geven ipv Joshua?

ik heb just me IRL gezien, ze is ook op m'n bruiloft geweest, ik kan je verzekeren, ze is zeker geen hij en ik kan me ook echt niet voorstellen dat ze Joshua is...

quote:

Op zaterdag 10 oktober 2009 14:00 schreef Faja-Lobi het volgende:
Kunnen we niet gewoon iemand anders het stokje geven ipv Joshua?

ik zou Joshua nu eigenlijk de kans willen geven om haar verhaal inderdaad hier neer te zetten, om gewoon te laten zien wie ze nou eigenlijk is... (wat ze kwijt wil dan...) het stokje is al vaker een week bij iemand geweest, toch?

quote:

Op zaterdag 10 oktober 2009 13:54 schreef bodpa09 het volgende:

[..]

Nog een foutje. Ik kruip weer even onder steen, goed?

Nee joh! Ik kan me op zich wel voorstellen dat je het zo gelezen hebt, hoor, alleen als je hier al wat jaartjes meeloopt, weet je dat just me dat niet zal doen.

quote:

Op zaterdag 10 oktober 2009 13:54 schreef bodpa09 het volgende:

[..]

Nog een foutje. Ik kruip weer even onder steen, goed?

niet doen joh, nergens voor nodig, ook iemands profiel is niet altijd te vertrouwen hoor !!

maar het is nu tijd voor mij om te gaan POETSEN (grapje, woordspeling) en ik lees vanavond wel hoe het met Joshua is

quote:

Op zaterdag 10 oktober 2009 14:00 schreef Faja-Lobi het volgende:
Kunnen we niet gewoon iemand anders het stokje geven ipv Joshua?

Ik denk juist dat heel veel hier heel graag wat meer info willen

quote:

Op zaterdag 10 oktober 2009 14:00 schreef mijsje het volgende:
ik zou Joshua nu eigenlijk de kans willen geven om haar verhaal inderdaad hier neer te zetten, om gewoon te laten zien wie ze nou eigenlijk is... (wat ze kwijt wil dan...) het stokje is al vaker een week bij iemand geweest, toch?

Meerdere mensen hebben er best een poos over gedaan om een verhaal te schrijven...

quote:

Op zaterdag 10 oktober 2009 14:00 schreef Faja-Lobi het volgende:
Kunnen we niet gewoon iemand anders het stokje geven ipv Joshua?

Joshua weet ervan, we hebben (PM) contact gehad, dus als het geen kloon is dan komt het verhaal er wel aan.
Maar mochten jullie willen dat ik iemand anders kies dan is dat ook geen probleem hoor, ik wilde in eerste instantie het stokje aan iemand anders geven.. maar toen was er zo'n gedoe in onder andere het babietjestopic dat ik voor Joshua heb gekozen.

ook als 't een kloon is kan er toch best een verhaal komen?

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 13:36 schreef Blablaman het volgende:
Eerste gedachte die ik had bij het lezen van je verhaal was: "kon je het maar van te voren weten", dan had het allemaal niet zo hoeven lopen.

Aanvullend op de reacties voor me: en als het anders was gelopen, had ze misschien haar prachtige dochter nu niet gehad!

Pvoesssss, ik had al veel respect voor je, maar nu nog meer. Veel sterkte!

Wat een hoop heftige verhalen trouwens hier... Schrik er soms wel van hoeveel leed er verborgen zit achter alle voordeuren en alle nicknames... En wat een sterke mensen dat dan toch nog zijn!

quote:

Op zaterdag 10 oktober 2009 12:53 schreef Vicky het volgende:
ik oo kniet eerlijk gezegd..
zal er nog een Joshuaverhaal komen??

Na het weekend pas had het druk en het is bijna af.
Heben julie geen gedult als ik wist dat het in een keer af moest zijn.
Dat hebben julie er niet bij vertelt.

Joshua, even de tijd nemen voor een goed verhaal is helemaal niet verkeerd hoor Ik vind het leuk om straks wat meer van je te leren en je dus een beetje persoonlijker te leren kennen! (en als je dat wederzijds wil, ik sta ook al in de lijst... ) Gezellig.

quote:

Op zaterdag 10 oktober 2009 16:59 schreef trui het volgende:
ook als 't een kloon is kan er toch best een verhaal komen?

misschien maakt ze er wel meteen een boek van!

quote:

Op zondag 11 oktober 2009 00:40 schreef moussy het volgende:

[..]

misschien maakt ze er wel meteen een boek van!

quote:

Op zaterdag 10 oktober 2009 17:36 schreef Pandora73 het volgende:

[..]

Aanvullend op de reacties voor me: en als het anders was gelopen, had ze misschien haar prachtige dochter nu niet gehad!

Pvoesssss, ik had al veel respect voor je, maar nu nog meer. Veel sterkte!

Wat een hoop heftige verhalen trouwens hier... Schrik er soms wel van hoeveel leed er verborgen zit achter alle voordeuren en alle nicknames... En wat een sterke mensen dat dan toch nog zijn!

Dat vind ik erg lief van je

Joshua als jij zegt morgen dan gaan we uit van morgen en niet van na het weekend

quote:

Op zondag 11 oktober 2009 00:40 schreef moussy het volgende:

[..]

misschien maakt ze er wel meteen een boek van!

Ik moet zoooooo op mijn handen gaan zitten.

Wat? Waarom?

Ik wilde al bijna posten: zeg dan ook niets! maar tis spuuglokje

quote:

Op zondag 11 oktober 2009 11:53 schreef moussy het volgende:
Ik wilde al bijna posten: zeg dan ook niets! maar tis spuuglokje

Ik word er helemaal niet goed van. Maar ik moet inderdaad gewoon mijn mond houden.

quote:

Op zondag 11 oktober 2009 00:40 schreef moussy het volgende:

[..]

misschien maakt ze er wel meteen een boek van!

quote:

Op zondag 11 oktober 2009 12:04 schreef Spuuglokje het volgende:

[..]

Ik word er helemaal niet goed van. Maar ik moet inderdaad gewoon mijn mond houden.

Ahh toe

Als je nou in het clonestopic zegt dat je mij of mousst bent ... ga je dan van je vingers af??

Ja Spuug, dit is een beetje bleuh!

A zeggen is ook B zeggen toch?!

Kijk eens, deel 10 alweer. Alles weer bijgelezen, poeh. mijn portie voor vanavond weer gehad. Wat maken we toch allemaal veel mee.

_{waarom wachten we niet eerst het verhaal van Joshua af?}

quote:

Op woensdag 7 oktober 2009 21:26 schreef Joshua. het volgende:
Morgen zal ik mijn verhaaltje wel plaatsen.

...................

quote:

Op maandag 12 oktober 2009 00:01 schreef kissaa het volgende:

[..]

...................

quote:

Op zaterdag 10 oktober 2009 23:05 schreef Joshua. het volgende:
Na het weekend pas had het druk en het is bijna af.
Heben julie geen gedult als ik wist dat het in een keer af moest zijn.
Dat hebben julie er niet bij vertelt.

_{weer terug onder steen kruipt...}

quote:

Op maandag 12 oktober 2009 00:04 schreef mijsje het volgende:

[..]


[..]

_{weer terug onder steen kruipt...}

_{Ik ben ook weer ondergedoken}

Joshua al klaar met je verhaal?

Ze heeft niet gezegd welk weekend

quote:

Op maandag 12 oktober 2009 11:30 schreef easy-going het volgende:
Ze heeft niet gezegd welk weekend

Joh, dat verhaal komt er toch niet

_{Of het bestaat uit 10 zinnen. Dat zou dan wel dr langste post ever zijn}

vast het weekend wanneer pasen en pinksteren op elkaar vallen

Zeg dames is het nu niet genoeg? Als jullie zo doorgaan komt dat verhaal er zeker niet.

quote:

Op maandag 12 oktober 2009 11:37 schreef Lois het volgende:
Zeg dames is het nu niet genoeg? Als jullie zo doorgaan komt dat verhaal er zeker niet.

* Vlindur is al stil..

Hallo ik ben de moeder van Joshua,

Ik ben nu 29 jaar oud en mijn zoon is ruim 8 maanden oud.
Ik ben geboren in Noord Holland daar wonen we nog steeds.
Ik heb een redelijke normale jeugt gehad ik heb een oudere broer en een jongere broetje ik ben de midelste van de 3.
Mijn ouders gingen toen mijn jongste broetje geboren was vrij snel scheiden van elkaar.
Wij 3 zijn ook voornamelijk door mijn moeder opgevoedt toen mijn ouders gescheiden waren zag ik mijn vader weinig of nooit.
Het ging ook steeds slecher met mijn vader omdat hij ons weinig of nooit zag.
Tot ik wat ouder werd en steeds een betere band kreeg met mijn vader. Mijn moeder had het ook erg zwaar om voor 3 kinderen te moeten zorgen en dat met een uitkering maar ze redden het wel.
Het enige wat zei erg belangrijk vond was dat wij gezond waren en ze wou elk jaar met ons op vakentie draaide elk dubbeltje om om het te kunnen betalen.
We gingen ook elk jaar op vakantie met de fiets naar het zelfde huisje ik heb er erg veel respect voor dat ze dat deed met 3 kleine kinderen op de fiets naar Texel toe. Nu ga ik nog steeds elk jaar met mijn moeder naar Texel toe voorheen ik alleen samen met mijn moeder en afgelopen jaar voor het eerst met mijn kleine mannetje.
Maar om nog even terug te komen op mijn vader helaas ging het zo slecht met hem ondanks dat ik nu wel wat vaker bij hem kwam was hij gewoon niet gelukig. En heeft hij toen ik 16 jaar was zelf moord gepleegt mijn broer was net 18 en kon voor alle schulden op draaien en hij was nog gok verslaaft en had een alcohol probleem.
Ondanks dat heb ik toch met heel veel moeite mijn vbo diploma gehaalt daarna heb ik mijn Assitent diplama gehaalt daarna heb ik de opleiding voor helpende gedaan. Toen ben ik eerst een jaartje gaan werken in de thuiszorg bij ouderen mensen thuis om het huishouden te gaan doen. Daarna had ik toch zo iets van is dit het nu en omdat ik nog thuis woonde en lekker had gespaart dacht ik laat ik toch maar weer naar school gaan om de opleiding spw te gaan doen.
Bij mijn laaste stage in een peuterspeelzaal hadden ze gezegt als je klaar bent met je opleiding kun je hier wel aan de slag en dat heb ik ook gedaan.
Op 21 jarige leeftijd ontmoeten ik mijn vriend nog steeds mijn huidige partner.
Wij hadden 1 jaar met elkaar en gingen toen al samen wonen. Ik zal even in het kort vertellen wie hij is mijn vriend is nu 33 jaar oud.
Komt uit Oost Berlijn hun zijn toen gevlucht uit Berlijn net voor dat de muur viel. Zijn ouderen broer en zus zijn daar gebleven want die hadden al een gezin met kinderen.
Ze zijn hier naar toegekomen nog met zijn zus en zijn broer en natuurlijk zijn ouders dat was natuurlijk ook allemaal niet zo heel erg makkelijk.
Dus hij is de jongste van de 5. Dat even kort over mijn vriend .
Nu nog weer over mij zelf ik heb jaren an stijldansen gedaan en daar heb ik mijn meeste vrienden ontmoet. Mijn vriend heb ik daar niet ontmoet die heb ik ontmoet via een vriendin van mij.
Maar goed ik dwaal af bij mijn verhaal we gingen dus samen wonen dat ging allemaal harstikke goed toen ik op mezelf ging wonen kreeg ik een nog betere band met mijn moeder. Tot vorig jaar toen ik terug kwam van vakantie vroegen een paar colega,s of ik mischien zwanger was en ik zei nog wel nee ik werd ook elke maand gewoon ongestelt en was aan de pil toch maar een test doen en ja hoor volgens de test was ik zwanger.
Heb meteen maar een afspraak gemaakt met de verloskundige om te kijken of het echt waar was want ik geloofte er niks van. Na de echo bleek dat ik al 24 weken in verwachting was kreeg ook een foto mee en heb de hele dag bedacht hoe ga ik dit mijn vriend vertellen. savonds na het eten heb ik het hem vertelt hij schrok net zo als ik en geloofte me in eerst niet. De eerste beste keer met de echo ging hij mee toen besefte hij het steeds meer ik wordt vader. Toen zijn we maar direct aan de slag te gaan op een andere woning hebben we gereageert en gelukig ook gekregen. Toen zijn we nog maar snel verhuist terwijl ik 7 maanden in verwachting was we wouden altijd al naar een betere buurt maar nu hadden we wat meer haast. Alles was gelukig op tijd af voor dat de baby er was. Ik wou altijd al kinderen maar hij niet dus hij moest er helemaal aan wennen.
Net dat de baby geboren was had ik mijn vriend nog nooit zo emotioneel mee gemaakt hij is nu harstikke gek op hem.
Alleen jammer dat mijn schoon ouders heel erg raar er over denken maar in het begin trok hij zich heel veel aan van wat zijn moeder er van vind maar dat wordt gelukig steeds minder.
Hij is nu onderhand wel een heel stuk bij gedraait en wil zelfs wel een tweede .
We hebben nu ook besloten om in 2011 te gaan trouwen en dan zijn wij 10 jaar bij elkaar. Mijn leven is nu ook erg verandert met de kleine maar ik wist niet dat een kindje je zo gelukig kon maken mijn leven is compleet. Dat was het wel zo een beetje als julie nog wat willen weten dan vragen julie maar.
julie krijgen allemaal de groetjes en kusjes van mijn zoon Joshua.

Dank je wel voor je verhaal Joshua.

Poeh, wat een verhaal Joshua, dank voor het delen !

Moedig dat je zo'n open verhaal vertelt, ondanks de voorgaande reacties!

quote:

Op maandag 12 oktober 2009 13:30 schreef Grijs het volgende:
Moedig dat je zo'n open verhaal vertelt, ondanks de voorgaande reacties!

dat

Leuk dat je je verhaal gepost hebt! Best heftig allemaal!

Joshua. Ik vond het ook erg fijn om iets meer over je te lezen.
En wat een moeilijke tijd heb je gehad zeg met je vader.

Dat geld trouwens voor alle meiden hier. Mooi geschreven allemaal.

Joshua, fijn dat je je verhaal geplaatst hebt!
Maar een ding snap ik niet zo goed. Je zegt dat jij kinderen wilde maar hier zeg je juist dat jullie helemaal geen kinderen wilden
_{is overigens niet om te rellen/stoken, maar het was het eerste wat me opviel gewoon na het verhaal; dat ik me kon herinneren dat je in het foto-topic dat toen zo expliciet gezegd hebt.}

Asyniur, daar moest ik ook aan denken.
Maar Joshua wel fijn dat je toch je verhaal geplaatst hebt.

Het is zo goed ik hoef nu niks anders meer te doen.

quote:

Op maandag 12 oktober 2009 15:05 schreef _Ingrid_ het volgende:
Asyniur, daar moest ik ook aan denken.
Maar Joshua wel fijn dat je toch je verhaal geplaatst hebt.

Zelfde als bij jou toch, hij wil (nog) niet werd waarschijnlijk ook daar wij willen niet.

Dapper dat je toch het toch nog hebt gepost Joshua

quote:

Op maandag 12 oktober 2009 14:16 schreef Asyniur het volgende:
Joshua, fijn dat je je verhaal geplaatst hebt!
Maar een ding snap ik niet zo goed. Je zegt dat jij kinderen wilde maar hier zeg je juist dat jullie helemaal geen kinderen wilden
_{is overigens niet om te rellen/stoken, maar het was het eerste wat me opviel gewoon na het verhaal; dat ik me kon herinneren dat je in het foto-topic dat toen zo expliciet gezegd hebt.}

Ik ken Joshua haar voorgeschiedenis niet qua posts (ik lees al een paar weken nauwelijks meer in [OUD] ) maar als ik haar verhaal nu lees, dan lees ik daar toch dat ze aan de pil was en dat ze ondanks ongesteldheid zwanger bleek te zijn. En tegen de tijd dat ze er achter kwam was dat al 24 weken. Volgens mij heb je dan niet zo heel veel keuze meer... Of je nou wil of niet.

quote:

Op maandag 12 oktober 2009 15:30 schreef Pandora73 het volgende:

[..]

Ik ken Joshua haar voorgeschiedenis niet qua posts (ik lees al een paar weken nauwelijks meer in [OUD] ) maar als ik haar verhaal nu lees, dan lees ik daar toch dat ze aan de pil was en dat ze ondanks ongesteldheid zwanger bleek te zijn. En tegen de tijd dat ze er achter kwam was dat al 24 weken. Volgens mij heb je dan niet zo heel veel keuze meer... Of je nou wil of niet.

_{dat stuk had ik wel begrepen, maar ze zegt nu dat zij wel kinderen wilde maar haar vriend niet. Maar in het foto-topic zei ze toen dat ze allebei geen kinderen wilden. Omdat ze dat toen zo expliciet gezegd heeft, was me dat zo bijgebleven. Vandaar dat ik het even terug gezocht heb omdat ik even dacht dat ik het verkeerd had onthouden.}
Maar ik vind het fijn om te lezen dat voor Joshua en vriend alles op z'n plek is gevallen
En trouwen is leuk!

quote:

Op maandag 12 oktober 2009 15:35 schreef Asyniur het volgende:

[..]

_{dat stuk had ik wel begrepen, maar ze zegt nu dat zij wel kinderen wilde maar haar vriend niet. Maar in het foto-topic zei ze toen dat ze allebei geen kinderen wilden. Omdat ze dat toen zo expliciet gezegd heeft, was me dat zo bijgebleven. Vandaar dat ik het even terug gezocht heb omdat ik even dacht dat ik het verkeerd had onthouden.}
Maar ik vind het fijn om te lezen dat voor Joshua en vriend alles op z'n plek is gevallen
En trouwen is leuk!

Dat had ik toen verkeerd neer gezet ik bedoelde toen ook dat ik wel kinderen wou en hij niet maat nu is hij er blij mee.

quote:

Op maandag 12 oktober 2009 15:38 schreef Joshua. het volgende:

[..]

Dat had ik toen verkeerd neer gezet ik bedoelde toen ook dat ik wel kinderen wou en hij niet maat nu is hij er blij mee.

Mooi mooi mooi
Wanneer gaan jullie trouwen? Precies op de dag dat jullie 10 jaar samen zijn?

quote:

Op maandag 12 oktober 2009 15:42 schreef Asyniur het volgende:

[..]

Mooi mooi mooi
Wanneer gaan jullie trouwen? Precies op de dag dat jullie 10 jaar samen zijn?

Precies op de dag dat we 10 jaar samen zijn is wel de bedoeling.

quote:

Op maandag 12 oktober 2009 15:44 schreef Joshua. het volgende:

[..]

Precies op de dag dat we 10 jaar samen zijn is wel de bedoeling.

Wij ook!
Das de planning iig, nu de uitvoering nog 18-11-2000 zou dus 18-11-2010 worden

Bedankt voor je verhaal. Heb je ook nog hobby's, favoriete leesboeken en favoriete gerechten enzo? Die mis ik nog een beetje!

quote:

Op maandag 12 oktober 2009 15:55 schreef Vlindur het volgende:

[..]

Wij ook!
Das de planning iig, nu de uitvoering nog 18-11-2000 zou dus 18-11-2010 worden

Bedankt voor je verhaal. Heb je ook nog hobby's, favoriete leesboeken en favoriete gerechten enzo? Die mis ik nog een beetje!

Film kijken goed boek lezen.

joshua....
ik vind je verhaal wel heel bekend klinken....
en als je weet wat ik bedoel dat laat je me dat vast wel weten, toch?
Ik heb je al eerder de kans gegeven via PM, ik vraag het je nu nogmaals.

quote:

Op maandag 12 oktober 2009 16:00 schreef Joshua. het volgende:

[..]

Film kijken goed boek lezen.

Wat voor film? (Actie, horror, romantiek?)
Wat voor boek? (Actie, litteratuur, horror, bouquet reeks boeken?)
Geef eens uitgebreide antwoorden aub!

joshua kiest ervoor mij te antwoorden via PM... ze heeft geen idee...maar ik wel en ik ben niet gek.

quote:

Op maandag 12 oktober 2009 16:13 schreef Belana het volgende:
joshua kiest ervoor mij te antwoorden via PM... ze heeft geen idee...maar ik wel en ik ben niet gek.

Ik heb geen idee.

Belana jij denkt te weten wie Joshua is?

Ik wist het de eerste weken ook niet en ook ongesteld maar 24 weken is lang.
Heb je dan echt niets gemerkt??

quote:

Op maandag 12 oktober 2009 16:20 schreef Joshua. het volgende:

[..]

Ik heb geen idee.

dan weet je vriend het vast wel.

quote:

Op maandag 12 oktober 2009 17:16 schreef Belana het volgende:

[..]

dan weet je vriend het vast wel.

Hij weet het ook niet.

Ik vind het knap dat je ondanks alles toch je verhaal hebt gepost.. Fijn dat ondanks alles toch op zijn plaats is gevallen.. En leuk dat je gaat trouwen .. gefeliciteerd alvast

Ik vind het ook super dat je je verhaal gewoon hebt gepost en natuurlijk gefeliciteerd met jullie voorgenomen huwelijk!

Belana, ken jij Joshua persoonlijk?

quote:

Op maandag 12 oktober 2009 18:44 schreef Joshua. het volgende:

[..]

Hij weet het ook niet.

bijzonder kort van geheugen dan beiden

ik denk dat je maar op ignore mode moet bij iedereen, dat lijkt mij echt het beste

Hoe kom je op Fok terecht Joshua?

joshua, ik ben wel benieuwd hoe 't kan dat je bij een peuterspeelzaal gewerkt hebt en toch zo verbaasd was over 't feit dat kleine kindjes knoeien met eten.

quote:

Op maandag 12 oktober 2009 22:09 schreef trui het volgende:
joshua, ik ben wel benieuwd hoe 't kan dat je bij een peuterspeelzaal gewerkt hebt en toch zo verbaasd was over 't feit dat kleine kindjes knoeien met eten.

echt ik had een soortgelijk iets getypt, maar nog niet ingevoerd.

Ik moet wel kwijt dat ik denk dat Joshua toch geen kloon is, MAAR het gevoel van er klopt iets niet is daar niet minder om. Sorry.

quote:

Op maandag 12 oktober 2009 21:56 schreef Belana het volgende:

[..]

bijzonder kort van geheugen dan beiden

ik denk dat je maar op ignore mode moet bij iedereen, dat lijkt mij echt het beste

B, je hebt een mooie ondertitel!

Maar wil je niet hier zeggen wat je bedoelt? kben nwsgierig

quote:

Op maandag 12 oktober 2009 16:00 schreef Joshua. het volgende:

[..]

Film kijken goed boek lezen.

Ik schat je in op "Single white female" en"Bezeten van mij"?

quote:

Op maandag 12 oktober 2009 22:16 schreef Vivi het volgende:

[..]

Ik schat je in op "Single white female" en"Bezeten van mij"?

Wie krijgt nu het estafettestokje? Ik hoop op een leuk en/of interessant iemand.

Goede vraag.

tsja, ik ben al geweest.

heeft joshua eigelijk wel begrepen dat ze het stokje moet overdragen???

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Poemojn bijvoorbeeld!

Ik wilde eigenlijk in eerste instantie eens wat meer over Oeke weten, maar toen heb ik voor Joshua. gekozen.
Maar ik heb haar nooit benaderd en weet niet of ze wil, maar het lijkt mij dat Joshua nu het stokje verder mag geven. Ik stuur wel even een PM dat het stokje ook verder moet..

Ik kreeg PM van Joshua of ik t stokje over wilde nemen. Maar ik sta er al in als Dakota, dus wil een modje dat aanpassen?

Hoi allemaal,

Oeke neemt het stokje over van mij.

Heb je Oeke ook een vraag gesteld eigenlijk?

Ik vraag me namelijk wel wat af en ik ben maar even zo vrij om het hier neer te zetten
Jullie wonen in 1 ruimte dus zitten veel op elkaars lip stel ik me zo voor. Is dat nu Kobus er is wel te doen of zouden jullie graag groter wonen? En als je het wel te doen vindt... Hoe doen jullie dat dan? Hebben jullie afspraken daarover of zoiets? Ik trek mijzelf graag terug, vind het heerlijk om af en toe gewoon lekker alleen te zijn en kan me haast niet voorstellen dat je niet af en toe gillend gek wordt als je in 1 ruimte leeft, vandaar dat ik het me afvraag..

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2009 11:50 schreef Chan het volgende:
Heb je Oeke ook een vraag gesteld eigenlijk?

Ik vraag me namelijk wel wat af en ik ben maar even zo vrij om het hier neer te zetten
Jullie wonen in 1 ruimte dus zitten veel op elkaars lip stel ik me zo voor. Is dat nu Kobus er is wel te doen of zouden jullie graag groter wonen? En als je het wel te doen vindt... Hoe doen jullie dat dan? Hebben jullie afspraken daarover of zoiets? Ik trek mijzelf graag terug, vind het heerlijk om af en toe gewoon lekker alleen te zijn en kan me haast niet voorstellen dat je niet af en toe gillend gek wordt als je in 1 ruimte leeft, vandaar dat ik het me afvraag..

Het enige moment dat ik me terugtrek is als ik moet poepen, en zelfs dat mag ik tegenwoordig niet meer alleen doen, Jen komt meestal op het potje zitten wat naast de tiolet staat.

Verder zijn wij ook altijd met zn allen in de woonkamer te vinden.

Nee ik heb nog geen vraag gestelt.
Dat zal ik ook even doen.

Tico maar ook niet als jij wil slapen en je man wil tv kijken bijvoorbeeld (of andersom)? Of jullie willen natuurlijk altijd tegelijk slapen, dat kan ook nog.. Oh en als ik het me goed herinner wil Jen ook wel eens tv kijken terwijl jullie je terugtrekken

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2009 11:59 schreef Chan het volgende:
Tico maar ook niet als jij wil slapen en je man wil tv kijken bijvoorbeeld (of andersom)? Of jullie willen natuurlijk altijd tegelijk slapen, dat kan ook nog.. Oh en als ik het me goed herinner wil Jen ook wel eens tv kijken terwijl jullie je terugtrekken

Oh ja, dat kunnen we wel ja... Maar dat gebeurt eigenlijk niet zo vaak

Wij zijn ook altijd wel samen in de woonkamer. Kijken dezelfde series. (nemen we op en kijken we samen, lekker reclame doorspoelen) . Mijn series kijk ik overdag, als kim op psz zit, of 's avonds als er verder niks op is, dan gaat Djeez internetten. Oa Desperate houswives, ER, Ugly Betty, Law SVU

Nou hier komt mijn vraag voor Oeke.

Nou je kinderen hebt is jou leven erg verandert dan voorheen of valt het wel mee.

Chan, die vraag wil ik wel beantwoorden hoor!
Joshua vroeg of we samen een vraag kunnen bedenken, maar ik vind het wel leuk om er gewoon een te krijgen.

Joshua, als het niet lukt, kunnen we ook de vraag van Chan nemen, hoor.

Ik heb trouwens eens nee gezegd voor het stokje, maar bedacht dat ik het natuurlijk zelf kan invullen wat ik wel of niet vertel, dus vandaar nu wel. En ik voel me alweer meer thuis in OUD!

Edit: Ah, daar is al je vraag, ik beantwoord ze gewoon allebei!
Duurt nog even hoor, eerst de draagmeet.

oeke, leuk!

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2009 12:05 schreef _Ingrid_ het volgende:
Wij zijn ook altijd wel samen in de woonkamer. Kijken dezelfde series. (nemen we op en kijken we samen, lekker reclame doorspoelen) . Mijn series kijk ik overdag, als kim op psz zit, of 's avonds als er verder niks op is, dan gaat Djeez internetten. Oa Desperate houswives, ER, Ugly Betty, Law SVU

Ik zou gek worden! Ook wat Tico verteld, ik zou er ééécht niet tegen kunnen.

Hee wat leuk, Oeke wil!

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2009 15:02 schreef Vivi het volgende:

[..]

Ik zou gek worden! Ook wat Tico verteld, ik zou er ééécht niet tegen kunnen.

Jij woont niet samen met je vriend toch? Of ben ik in de war met iemand anders?

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2009 15:19 schreef _Ingrid_ het volgende:

[..]

Jij woont niet samen met je vriend toch? Of ben ik in de war met iemand anders?

Stimmt! We zijn 3 á 4 dagen per week samen en hoewel ik eerst liever wilde samenwonen merk ik steeds meer dat ik het LAT-ten toch wel érrug lekker vind .

Nou maar ook als je samenwoont is t toch wel s lekker om alleen te zijn?

Ik heb zelf ook die behoefte af en toe. Daarom is t ook wel lekker dat ik doordeweeks wel s vrij ben en mijn vriend niet Ik wordt trouwens juist af en toe gek van t feit dat hij altijd samen tv wil kijken haha. Omdat hij de dingen die ik wil zien niet wil zien en andersom!

Kan me op zich wel voorstellen wat Vivi zegt, al ben ik wel weer te huismusserig om altijd alleen te zijn Dat vind ik dan weer niets haha.

Maar ik ben dan ook niet altijd alleen .

Ik haat alleen zijn!

Ik ben jaren alleen geweest en vond dat eigenlijk best fijn. Maar nu vind ik het samen zijn ook erg fijn. Scheelt misschien ook dat wij een hele dag in dezelfde ruimte kunnen zijn en totaal met iets anders bezig zijn zonder de ander daarbij nodig te hebben of te storen. Vind het echter ook wel lekker om eens een avondje/dagje voor mezelf te hebben, wat natuurlijk wel wat lastiger wordt nu met een kind.

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2009 22:38 schreef Vivi het volgende:
Maar ik ben dan ook niet altijd alleen .

haha das waar zo bedoelde ik dat eigenlijk ook niet

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2009 21:26 schreef Vivi het volgende:

[..]

Stimmt! We zijn 3 á 4 dagen per week samen en hoewel ik eerst liever wilde samenwonen merk ik steeds meer dat ik het LAT-ten toch wel érrug lekker vind .

Als dat voor jou werkt, prima toch.
Ik zou dat juist niet kunnen.

Ik vind het ook heerlijk om af en toe alleen te zijn hoor. Alleen slapen vind ik niet fijn, maar een avond, dag, alleen, geen probleem.

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2009 23:55 schreef _Ingrid_ het volgende:

[..]

Als dat voor jou werkt, prima toch.
Ik zou dat juist niet kunnen.

Nee daar lijk je me idd het type niet voor .

Ik vind af en toe alleen zijn niet erg. Als het over een langere periode van tijd is vind ik het minder fijn.

[ Bericht 100% gewijzigd door lady-wrb op 14-10-2009 10:50:14 (laat ook maar, wordt toch weer verkeerd opgevat ) ]

Ik kan spieken en zeg het gewoon wel.
Het is heel interessant, wel of niet alleen kunnen zijn, maar het hoort niet echt in dit topic en als we zo ver afdwalen steeds loopt het topic wel heel snel vol. Mss verder op het speeltuinbankje? Gaan we hier verder met wachten op het verhaal van Oeke.

Oeke heb je al wat geschreven? Ik ben heel nieuwsgierig!

Chan, ik ben ermee bezig, maar ik heb de neiging breedsprakig/langdradig te worden, dus ik wil het iets indammen. Het komt eraan!

Van mij hoef je niets in te dammen hoor.

Het is een lang verhaal geworden en ik vind het ook nog eens heel spannend. Als ouwe lurker weet ik dat er zoveel mensen zijn die meelezen, dus best eng. Maar goed:

Oeke dus, 35 jaar geleden geboren in Zuid-Holland, maar daar niet erg lang gebleven.
Na 4 maanden door mijn opa op het vliegtuig gezet om naar Tunesie te vliegen, waar mijn ouders al met een busje naar toe waren. Mijn vader werkt namelijk in de ontwikkelingshulp. Ze woonden daar al maar zijn voor de bevalling tijdelijk weer in NL komen wonen. Tot ze vonden dat ik groot genoeg was om te vliegen. Opa vond het zo spannend dat ik op 2 paspoorten vloog, het mijne en het zijne. (trouwens wel onder begeleiding van een stewardess)

Daar is bijna 3 jaar later mijn zusje geboren. Vlak daarna verhuisden we weer, nu naar een West Afrikaans land. En daar is na 3 jaar mijn broertje geboren.
We zijn toen ik 7 was weer naar NL verhuisd en daar heb ik gewoond tot mijn 12de. Ik ben dus altijd een jaar ouder dan mijn klasgenootjes geweest omdat ik op mijn zevende naar de eerste klas ging. Het leek mijn moeder slimmer vanwege een engelstalige kleuterschool en vriendinnetjes maken enzo.

Op mijn 12de werd mijn vader weer uitgezonden en wij gingen mee. Ditmaal naar Rwanda. Daar hebben we weer 3 jaar gewoond. Dat is de draaitijd in mijn vaders werk. Steeds ergens 3 of 4 jaar gestationeerd als je ervoor kiest.
In Rwanda ging ik naar een Belgische school. Het laatste jaar van de lagere school in het Vlaams en daarna 2 jaren middelbare school in het Frans. Tja, wat kan/wil ik hier over zeggen. Het was een naar binnen gekeerde pubertijd. Veel lezen en nog meer lezen.

Op mijn 15de gingen we weer naar NL, we kwamen terecht in Zoetermeer. Hier heb ik een heerlijke middelbare schooltijd gehad, VWO. Renzell was een van mijn dierbaarste vriendinnetjes op school en zij is de enige die ik nog zie uit die tijd.
En wat ik wilde worden later, geen idee....
Dus ben ik een orienterend jaar gaan doen met veel kunst/cultuur/filosofie vakken. Na dat jaar dacht ik dat het wel een goed plan zou zijn om naar Leiden te gaan en Afrikaanse taal en letterkunde te gaan studeren. Ik had namelijk veel heimwee naar de savanne en dacht zo een manier te vinden terug te gaan. 3 jaar heb ik in Leiden gewoond. waarvan 1 jaar aan de studie. Dat ging mis, ik vond het vreselijk saai en het had totaal niets te maken met het Afrika in mijn hart. Alleen de Swahili lessen vond ik wel leuk.

In 1996 ben ik naar de kunstacademie gegaan en daar was ik op mijn plek! Een heerlijke tijd gehad. Uiteindelijk in 2000 afgestudeerd ongeveer tegelijk met de echtscheiding van mijn ouders. Mijn vader verhuisde weer voor zijn werk naar Afrika en mijn moeder bleef in Zoetermeer.

Ik ging aan de slag in de theaterwereld waar ik nog steeds in werk als freelancer, en waar ik een haat/liefde verhouding mee heb. Waar ik van hou is samen iets moois neer te kunnen zetten en lelijk vind ik de onzekerheid van dit bestaan.

In 2004 was ik aan het werk op Lowlands en daar heb ik mijn lief ontmoet. Hij was daar ook aan het werk als artiest en we gingen samen backstage concerten kijken en proberen de koelkast in de kleedkamer leeg te drinken, die op magische wijze steeds evenvol was als we weer langs kwamen. In dat weekend werd ik ook 30 dus het was een ultiem bijzonder weekend, met 2 hoogtepunten, als eerste natuurlijk de ontmoeting met mijn lief en als tweede het lied wat ik in mijn oor gezongen kreeg als verjaardagskado door Andre Manuel.

In dec 2006 deed ik de pil de deur uit maar het heeft nog 2 jaar en 8 maanden geduurd voor ik zwanger was. Een lichte vorm van PCOS. De dag dat ik met Clomid wilde beginnen was dat geen ongesteldheid, maar innestellingsbloed! En nu is daar ons jongetje en wat is het heerlijk om mama te zijn.
Mijn leven in een notedop.

k lees nog steeds alles wat los en vast zit en ik zie uit naar leuke voorleesuurtjes straks. Verder kan ik echt echt echt niet zonder naaimachine. Ik heb er natuurlijk op mijn atelier staan maar tijdens mijn verlof heb ik een goed tweedehandsje gekocht zodat ik er ook thuis een had.
Ik hou van reizen, en ik hoop gauw weer een reis met mijn verse gezin te maken naar mijn vader die weer in het buitenland zit, en dit keer in Midden Amerika, zijn laatste keer voor zijn pensioen.
Films, van alles, van fantasy-thriller tot Bollywood-kostuumdrama-filmhuisfilms.
En eten: vegetarisch en dan het liefst Surinaams-Indonesisch-Thais-Indiaas en de pizza's van mijn lief!

De vraag van Chan en Joshua liggen niet ver van elkaar vandaan. We wonen op een verdieping in een hele leuke buurt in Amsterdam. Keuken, slaap en leefgedeelte bevinden zich allemaal in 1 ruimte. We hebben een badkamertje, met bad en een zolder. In totaal zo'n 45 vierkante meter. We zien het zelf als een woonboot zonder water.
De vorige bewoner heeft er echt iets heel bijzonders mee gedaan en toen hij het verkocht aan de woningbouw, bedongen dat het zo zou blijven tot er een nieuwe huurder in zou komen. Als wij eruit gaan, gaan ze het waarschijnlijk verbouwen en 'normaliseren'. Dat betekent 2 dingen, het is een vrij huis, dus willen wij een muur maken, dan mag dat en ten tweede de huur is erg laag.

Hierdoor kan ik mij een heerlijk atelier veroorloven, waar ik dus erg vaak te vinden was voor de geboorte van Ko. Dit atelier is mijn tweede thuis, vaak verspreek ik mij en zeg ik, ik ga naar huis als ik mijn atelier bedoel en omgekeerd. Zonder deze plek zou het absoluut niet zo kunnen.

En nu, nu is het moeilijker, ik moet daar weer een weg in vinden, op een nieuwe manier. Mijn vriend werkt thuis en dus betekent het dat we nu vaak met zijn drieen thuis zijn. Dat begint best zwaar te worden, eerlijk gezegd.
Gelukkig is het het grootste deel van de tijd fijn maar ik begin de laatste weken weer meer behoefte aan mij-tijd te krijgen. Kriebel in mijn kont. Ik kom langzaam aan weer op de wereld. En nu wil ik weer naar mijn atelier. Neem ik Ko mee of niet etc...
Omdat we allebei freelancers zijn vinden we het nu onzin om Ko op een kdv te doen, ook vanwege het geld. Dus we delen de zorg, Ik 2 dagen, P. 2 dagen en 3 dagen samen of afwisselend.

Hoe het verder gaat weten we nog niet, soms dromen we ineens van een woning in Den Haag, een stad aan zee, dan weer van gewoon hier blijven en een klein kamertje timmeren voor Ko, of een grote bus kopen en een paar jaar gaan zwerven tot hij leerplichtig is of een huisje op het platteland of in Spanje of...

Ik krijg bij jou echt het idee dat je leven precies bij je past.
Als ik kijk naar vroeger en welke middelbare en wat je nu doet.
Ik zie je al helemaal gaan ( Misschien doordat we op dezelfde school hebben gezeten.)

Mooi verhaal

Mooi geschreven oeke, romantisch en toch weer niet helemaal.
Je klinkt nu iig erg gelukkig met je leventje en je ventje(s)
Ik vind je iig een leuk, creatief mens

oeke
mooi stuk, idd romantisch, maar niet zonder realiteitszin. En gelukkig met je mannen, wat een rijkdom he? Wat mij betreft blijven jullie nog een tijd in Amsterdam, hoor

bijzonder oeke! en mooi om te lezen! ik ben benieuwd hoe (en waar) 't verder zal gaan met jullie!

Wauw wat een bijzonder leven heb je (gehad) zeg! Je komt ook zo tevreden over, heerlijk verhaal!

Wat een leuk en interessant verhaal Oeke!

Oeke wat een mooi verhaal!

Poeh, het was eng.
* zweet van voorhoofd veegt.

Wat een mooi verhaal! Je hebt een avontuurlijk leven, ik droom daar wel eens van maar ben ook wel weer blij met de burgerlijke voorspelbaarheid van mijn eigen leven

Wat leuk om jouw verhaal te lezen Oeke. Erg mooi, klinkt heerlijk!

Wat een mooi verhaal Oeke Ik ben wel benieuwd naar wat je allemaal maakt in je atelier!

Oeke, wat een bijzonder en mooi verhaal Leuk dat je je lief hebt ontmoet op Lowlands, en al die plannen, heerlijk! Alweer bekomen van de schrik ondertussen (qua woops-wat-heb-ik-nú-weer-gepost??)?

Mooi verhaal Oeke! En je hebt al aardig gezien op de wereld!

Leuk zo'n avontuurlijk type!
_{en net als TF droom ik er wel vaker van, maar doen}

Wat een leuk en interessant levensverhaal Oeke!
En leuk dat je ook iets met theater hebt...
* Pandora73 is stiekem wel benieuwd of je nu een BN-er aan de haak hebt geslagen, hahahah

Oeke, wat een leuk verhaal!

Wow Oeke, avontuurlijk zeg!
Mooi geschreven en een mooi verhaal!

Geen BNer hoor Pandora. Gewoon mijn eigenste lieve kunstenmaker.

En het klinkt heel avontuurlijk en natuurlijk waren/zijn er ook avonturen, maar in Afrika aten we ook elke vrijdag frietjes met vissticks (gefrituurde Tilapia eigenlijk).

ik ben er al van bekomen hoor Icantrix, het scheelt dat ik de echt verdrietige ingewikkelde familieschandalen niet heb opgeschreven.
Maar in het kader van privacy, vond ik het toch heel spannend.

Nu ga ik nadenken over wie ik het stokje kan doorgeven.

dat was interessant en mooi om te lezen Oeke

Wat een heerlijke laatste zin, de toekomst ligt zo open, heerlijk lijkt me dat. Ik hoop voor je dat je lekker je neus achterna kan gaan!

En wat blijft dit toch een bijzonder topic! Echt leuk al die kijkjes in iedereens leven!

Mooi en interessant verhaal Oeke!

Sow heej, oeke, wat een gaaf leven leiden jullie zeg! Ik moet eerlijk zeggen, petje af, want ik zou het echt niet kunnen.

Oeke wat ontzettend leuk om je verhaal te lezen, klinkt echt heerlijk!
Grappige is dat ik dacht dat je jonger was! Toen ik je laatst ontmoet had kon ik het niet helemaal inschatten maar dacht dat je rond mijn leeftijd zat
_{Hopelijk is het een complimetje}

Ik ben heel benieuwd wie het stokje over gaat nemen!

Wat een mooie verhalen weer!!!

Wat een bijzonder leven heb jij Oeke!

Ik ben ook benieuwd naar het volgende verhaal.

Wat een leuk stuk Oeke. Ik wilde je nog iets vragen: jij was tussen je 7e en 12e in Nederland. Volgens veel mensen die ik ken (ik heb zelf twee "Third Culture Kids" en we wonen niet in Nederland) is dat precies de periode waarin kinderen hun 'basis', hun wortels krijgen. Is dat uiteindelijk ook jouw ervaring, of blijft Afrika toch trekken?

wat een mooi verhaal, en zo vol met liefde.. Ik ben best wel jaloers hoor.. door je vader heb je veel van de wereld kunnen zien, en heb je ook veel culturen meegemaakt.. Waar ik wel benieuwd naar ben is, neem je dan die dingen die zo anders zijn dan hier in nederland dan ook over in je eigen leven en in de opvoeding van je zoontje??

quote:

Op zondag 18 oktober 2009 23:34 schreef oeke het volgende:


Poeh, het was eng.
* zweet van voorhoofd veegt.

Nergens voor nodig dus

Leuk en interessant om te lezen !

Leuk om te lezen Oeke!

Oeke wat heb jij een roerig leven, leuk om te lezen

Gaoxing, ik was al aan een antwoord begonnen maar dat werd weer enorm langdradig en dus even kort door de bocht: Met de plek waar ik in die periode woonde heb ik helemaal niets meer, behalve herinneringen, die niet mooier of lelijker zijn dan die aan de andere plekken waar ik gewoond heb.
Zoals ik altijd begrepen heb, hebben 'third culture' kinderen geen diepe wortels maar wel brede wortels. Dus weinig binding met het land/de grond waarop ze leven en wel een groot netwerk van bekenden. Maar dat is natuurlijk algemeen.
Bij mijzelf herken ik het gemakkelijk binden aan iemand/ergens als ook weer gemakkelijk loslaten. Weg is weg zeg maar. _{dat zeg ik nu makkelijker dan ik het vind trouwens}
Afrika heeft heel lang getrokken en trekt nog steeds. Ik voel grote behoefte mijn lief en kind mijn thuiscontinent te laten zien terwijl dat toch ook gewoon hier is. Hoezo tweeslachtig?
Nieuws over Afrika en in het bijzonder Rwanda lees ik altijd.

Nu word ik toch lang van stof.

De plek waar ik het langst gewoond heb (7 jaar) is trouwens Utrecht. De enige plek in Nl waar ik me meteen thuis voelde, zelfs toen ik er nog niet woonde. Toch raakte ik daar ook op uitgekeken en ben ik weg gegaan.

Droomvrouwtje: dat weet ik niet. Echt een moeilijke vraag. Ik heb natuurlijk gewoon een Nederlandse achtergrond, met sinterklaas en drop en stamppot. Maar ik maak graag couscous en houd van Afrikaanse muziek. Hier in huis is het vrij multiculti.

Ik denk nog even na over wie ik wil vragen, ik heb al een idee en ga morgen even polsen.

Oeke! Goed verhaal.

Interessant Oeke. Ben ook wel benieuwd naar de vraag die hierboven staat. Of eigenlijk komt het bij mij meer op de volgende vraag neer: voel je je wel ergens echt thuis?

Bij mijn lief en kind, bij mijn spulletjes en met mijn neus in een boek. Maar huizen kunnen zeer tijdelijk voor mij voelen.
En soms vind ik het heel jammer dat ik geen geboortegrond heb, zoals bv mijn vriend die zijn hele leven al in Amsterdam woont.

quote:

Op maandag 19 oktober 2009 21:55 schreef oeke het volgende:
Nu word ik toch lang van stof.

Áls dat al zo zou zijn, vind ik het iig niet storend.
Tnx voor je bijzondere verhaal.

Incantrix heeft het stokje van me aangenomen!

Ik heb al een vraag in gedachten maar ik wil hem nog even goed formuleren. Komt eraan dus.

Bedankt trouwens voor alle lieve woorden.

Het is een erg mooi verhaal Oeke.

Ik vind het ook erg bijzonder, dat jij veel van de wereld hebt gezien enzo. Vond jij het niet soms storend om steeds weer ergens anders opnieuw te moeten beginnen?

Tinuviel, in mijn jeugdig enthousiasme dacht ik vaak dat het juist een uitkomst was, naar een nieuwe plek waar ik dan wel heel populair kon worden. Of heul veel vriendjes zou krijgen. Maar dat viel tegen, je komt toch steeds in een groep die al gevormd is.
Verder ga je gewoon mee met je ouders. Bv. toen ik bijna 12 was en weer verhuisde zat ik op Ritmisch Gym en we zouden een voorstelling doen op muziek van de Pink Panther met roze laarsjes en alles. Dat ik daar niet aan mee kon doen en dus ook geen roze laarsjes kreeg vond ik geloof ik erger dan dat ik mijn klas niet meer zou zien.

Anyway, Incantrix!

Mijn vraag: waar ik aan dacht was dat ik gelezen had dat je veel spullen tweedehands aanschaft vanuit een idealisme. Zo ook wasbare luiertjes.
Ik herken daar iets in en ik ben nieuwsgierig naar je redenen en motivatie.
Wil je dat bewustzijn ook graag meegeven aan je kind?

Da's een leuke vraag waar ik met plezier antwoord op ga geven, Oeke Ik ga morgen aan de schrijf, hopelijk krijg ik het in één dagje af.. Maar voor nu: welterusten

Ik wou even zeggen dat je heel erg happy klinkt Oeke! Zo met je gezinnetje, je aterliertje, het reizen etc. Lijkt me heerlijk om zo veel van de wereld te hebben gezien en aan van zo veel culturen te hebben mogen proeven. Leuk ook dat je in Amsterdam woont, ben benieuwd wel stadsdeel. Je vriend is in A'dam geboren en getogen. Ik ook maar ik zou het niet erg vinden om het in te ruilen voor een compleet andere stad of dorp.

Noot ná het schrijven van het hele verhaal: ik durf het eigenlijk niet te posten, niet eens vanwege de persoonlijke dingen die erin staan, maar vooral vanwege de lengte Sowwy.. _{En waar ik dan eigenlijk nog het bangst voor ben: dat niemand zal reageren en iedereen me zo laat staan met mijn verhaal}

************

Hoi Ik ben Incantrix, ook wel bekend als An of Annibal, ik ben 30 jaar oud en geboren en getogen in Den Haag. Ik heb nooit in een andere stad gewoond of gewerkt (geschoold stiekum wel trouwens, maar ok) en ik voel me sterk verbonden met 'mijn' stad. Ik ben opgegroeid in een gezin van 4 mensen: mama, papa, ik en mijn 5 jaar jongere broertje (W.). Mijn jeugd bracht ik door aan de rand van Den Haag en ik ben nog steeds erg verknocht aan dit stukje van de stad en woon er op dit moment dan ook niet al te ver vandaan. Als je niet van lange verhalen houdt is dit een mooi moment om te skippen naar mijn favoriete films ofzo, want hoewel ik het moeilijk vind om over mezelf te vertellen schrijf ik wel erg graag en daarbij ben ik nogal lang van stof

Ja, wie ben ik dan? Ik ben iemand niet meer zoekende is, maar wel lerende. Een lange tijd heb ik gezocht in mijn leven, naar bevestiging, naar troost, naar liefde. Een honger gevoed vanuit een diepgeworteld gevoel van minderwaardigheid dat ik het grootste deel van mijn dagen met me meezeulde. De deuren naar waar dit vandaan kwam hou ik liever gesloten, want deze dingen liggen achter me: de afgelopen jaren heb ik geleerd dat ik in al die dingen die ik zocht geen anderen nodig heb. Nu kan ik dit aan mezelf geven.

En op deze manier kan ik met een geweldig mooi en heel onpersoonlijk verhaal uren doorratelen over mezelf zonder ooit iets van mezelf bloot te geven. Maar wie bén ik nou? Dit stokje kun je voor mijn gevoel niet aannemen zonder eerlijk en openhartig te zijn; vertellen over wie je bent is vertellen over je verleden, want dit heeft je gevormd. Dat hierbij niet alle deuren naar het verleden geopend worden lijkt me daarbij wel acceptabel. Goed. Here goes.

Helaas is de diepste bodem, de fundering waarop 'ik' gebouwd ben, geen al te gezellige. Een vroege jeugd waarin ik leerde minderwaardig en ondergeschikt te zijn aan anderen, mezelf in dienst te stellen aan mijn 'meerderen' en niet te klagen. Dat is wie ik, in de basis, ben. Het is voor mij een tweede natuur om aan te voelen wat anderen willen en voelen en daaraan te voldoen voor zover ik maar kan. Hooggevoeligheid noemen ze dat ook wel eens. Ik zie het zelf niet zo, dit is simpelweg hoe ik altijd ben geweest.

Ik weet nog heel veel van toen ik héél klein was en daar ben ik extreem dankbaar voor. Zo kan ik me mijn opa nog herinneren, die overleed toen ik 3 jaar oud was. Tenminste, ik weet zijn benen nog (altijd strak in grijze of bruine pantalon met zo'n vouw erin gesteven) en zijn stem. Ik kan me herinneren dat mijn broertje kwam, mijn moeder stond in de keuken en riep mijn vader; er lag een plas water onder haar. Daarna kwam oma me halen. Toen was de baby er en ik en mijn vader gingen samen naar het ziekenhuis om te kijken. Zulke dingen. Na de komst van mijn broertje zit een periode die gesloten blijft en als ik het verhaal weer oppak ben ik 10 jaar oud. Mijn vader is loodgieter en is op zijn werk, als mijn moeder aan het eind van de middag een telefoontje krijgt van een collega van mijn vader. Hij is van een ladder gevallen en mijn moeder moet zo snel mogelijk naar het ziekenhuis komen. Ik en W. gaan bij de buren eten en met hun zoontje spelen en moeder vertrekt. Mijn vader blijkt tijdens een klus met zijn ladder van een trap te zijn gevallen (in een portiek) en hij is daarbij zo rottig op zijn been terecht gekomen dat de artsen eigenlijk niet zo goed weten wat ze ermee moeten. De enkel is zo verbrijzeld dat er her en der botten uit zijn huid steken, zijn scheenbeen is gebroken, zijn dijbeen ook, op 3 plaatsen. Na veel gedoe wordt uiteindelijk besloten de reeds geplande amputatie uit te stellen en een experiment uit te voeren: eerst krijgt mijn vader tape en gips om het bot weer zijn been ín te dirigeren, daarna een constructie met schroeven en een soort van 'kunstbot' aan de buitenzijde van zijn been.

Een revalidatieproces van meer als een jaar volgt en uiteindelijk geschied een wonder: mijn vader loopt weer! Al deze tijd is het contact tussen hem en zijn werkgever goed gebleven en de dag breekt aan dat hij weer, voorzichtig, mag gaan werken. Echt volledig loodgieterswerk zal hij nooit meer kunnen doen: op ladders staan kan hij niet meer, op het dak werken is te gevaarlijk en door kruipruimtes kruipen is ook niet meer aan de orde. Aangepast werk moet hij dus hebben, voorbereiden voor de andere loodgieters op de werkplaats. Maar dan begint de ellende: ineens is de baas een héél stuk minder blij met hem en dan begint het: mijn vader wordt getreiterd. Eerst alleen door de baas, maar al snel denken bepaalde collega's een wit voetje bij de baas te kunnen halen door hieraan mee te gaan doen. Eén van die collega's is mijn vaders broer, en dat komt héél erg hard aan. Mijn vader kan echter niet zonder werk en blijft gaan, maar dat is niets dat de baas niet aankan: hij betaalt gewoon geen salaris meer uit. Oktober, november, december.. Met de kerst zitten mijn ouders volledig aan de grond, we eten vaak bij oma en oma koopt ook een kerstboom voor ons. Mijn oom verspreid ondertussen leugens onder de familie van mijn vader en zij laten mijn ouders vallen, terwijl mijn ouders leven op automatische piloot: ze staan in modus 'overleven'. Er is geen ruimte om ons, de kinderen, nog enige vorm van emotionele opvoeding danwel opvang te geven en ik zie dankzij eerder opgedane 'skills' precies waar ik het hardst nodig ben: ik vang mijn broertje op, luister naar hem, neem hem op sleeptouw met van alles en nogwat. Het werd een kerst om nooit te vergeten.. Ik heb mijn moeder nog nooit zó hard zien huilen als toen ze de 'cadeau'tjes' onder de kerstboom zag die mijn broertje en ik onhandig bij elkaar hadden gescharreld van het kleine beetje muntgeld uit onze spaarpotten en in hadden gepakt in alumiumfolie omdat cadeaupapier te duur was. En ik.. Ik kon nog kind zijn bij mijn oma, dus daar kwam ik graag. Met de hond spelen, yoghi drinken..

Op mijn middelbare school hadden mijn klasgenoten ondertussen wel ontdekt dat er iets niet klopte aan mij en mijn groeistuip precíes in deze periode kwam érg onhandig uit. Ik HAAT de uitdrukking 'hoog water op Scheveningen' want meer dan dit werd er door veel klasgenoten niet tegen me gezegd. Ik kon er niets mee, maar het deed oneindig veel zeer.

Mijn vader ging uiteindelijk weg bij zijn werkgever wegens een verstoorde werkrelatie en omdat hij lid was van de bond kregen we de mogelijkheid om een advocaat in te schakelen om de ex-baas van mijn vader aan te pakken omtrent de niet in acht genomen veiligheidsmaatregelen waardoor mijn vader heeft kunnen vallen. Na heel veel moeite vond hij een baan als conciërge op een school en vlak na mijn 14e verjaardag was dit gevecht over en de verzekering van de ex-baas moest een recordbedrag aan gederfde inkomsten en smartengeld betalen. Eind goed al goed.

Dus toen kreeg mijn oma kanker. Ze ging het ziekenhuis in en is er, op 2 weken 'vakantie' na, nooit meer uitgekomen. Een jaar deed ze erover om weg te kwijnen en te sterven, op het laatst kon ze niet meer praten, was ze van een forse vrouw verworden tot een hoopje vel met botten, 'at' ze via een infuus, haar operatiewonden heelden niet meer waardoor er telkens dood vlees weggesneden moest worden en ademen deed ze door een canule (een gaatje in haar keel) omdat haar verhemelte te vol kanker zat. En ik weet dat het niet logisch is, maar dít voelt nog steeds alsof ik werd gestraft voor iets: hierop toe moeten zien tot het over was is 15 jaar na dato nog steeds een verschrikkelijke kwelling.

Ondertussen begon te puberen en wilde ik niet langer dienstbaar zijn. Dus het begon te botsen, thuis. Heel erg te botsen zelfs, waardoor ik na een paar jaar moeilijkheden het hazenpad koos en een huis kocht met mijn toenmalige vriend (voor huurwoningen waren erg lange wachttijden en alleen een huis kopen was niet mogelijk met mijn salaris). Dat werd natuurlijk een grote deceptie: het voelde alsof ik een klein kind in huis had voor wie ik moest zorgen. Hij deed helemaal níks in huis en verwachtte bediend te worden, als mijn vader stond te klussen stond ik mijn vader te helpen en zat híj te playstationnen en dat soort dingen meer. Ik kon nergens meer heengaan, hij moest altijd mee en een mening had hij nooit, ik moest alles maar zelf uitzoeken. Ik hield 10 maanden vol en toen was ik er klaar mee: ik maakte het uit en hij pakte zijn biezen richting zijn ouders. Ik zou in het huis blijven wonen met onze (vanaf dat moment míjn) kleine katjes tot het verkocht zou zijn. Ik nam al snel een ander telefoonnummer en ontfutselde ex met enige moeite de huissleutel die hij nog had 'omdat het ook zijn huis was' (ex had nogal moeite met loslaten, zullen we maar zeggen ) en een wonderlijke tijd brak aan: ik had ineens een vrijheid zoals ik 'm nog nóóit had gekend! Niet meer voor anderen zorgen, niet meer doen wat anderen van me verwachtten, geen verplichtingen meer aan wie dan ook! Mijn vrienden namen me op sleeptouw en ookal had ik het niet zo breed vanwege dat nog onverkochte huis, ik had de tijd van mijn leven. Ik was vrij en dat gevoel was het mooiste dat ik ooit gekregen had. Nóóit meer en vent voor mij! Ik, mijn katten, mijn vrienden, en verder niks.

En als je niet zoekt, dan vind je. Via mijn vrienden kwam ik iemand tegen van wie mijn hart oversloeg. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt. Als hij tegen me praatte begon ik te tintelen en wist ik spontaan niet meer hoe ik ook al weer moest praten. Als een willekeurige vriend of vriendin een feestje gaf of wat mensen thuis uitnodigde begon ik steeds harder te hopen dat híj er ook zou zijn. Toen mijn beste vriendin op een dag aan me vroeg 'wat ik eigenlijk van P. vond, want hij had al een paar keer naar me gevraagd als ik er niet was' kneep mijn strot dicht en stamelde ik wat onsamenhangends, maar ondertussen was het gebeurd: ik was reddeloos verloren. We draaiden nog een tijdje verlegen om elkaar heen, maar uiteindelijk durfde ik (via MSN, dat dan weer wel) op te biechten hoe ik me voelde en na nog een héleboel verlegen heen-en-weer-ge-'hihiiiiii' gingen we samen even snel wat eten bij de Mac en naar de film. Bij de Mac bleek dat hij een waxinelichtje mee had genomen, dus we aten bij kaarslicht. Nouja, híj dan, want eten, dat was echt beyond me. Ik verzon ter plekke dat ik thuis stiekum al wat had gegeten omdat ik zo'n honger had (insert zoemer van fout antwoord hier, ik had al sinds we afspraken geen hap meer door mijn strot gekregen) en toen we bij de bios aankwamen bleken alle films die potentieel interessant waren al te zijn begonnen dus kochten we uiteindelijk twee kaartjes voor een film uit het genre dat we beiden niet te prúimen vinden: een romantische comedy (met Sandra Bullock en Hugh Grant for crying out loud!). Gelukkig vermaakten we ons prima door de (vele) foutjes in de beelden op te sporen en toen ik zo rond een uur of twee in de nacht naar huis ging hadden we verkering.

En we zijn een perfect match, altijd gebleven. We hadden een ruwe start samen, ik heb nog anderhalf jaar moeten vechten om het huis verkocht te krijgen (met beschuldigingen en bemoeizucht van ex en zijn familie op de achtergrond), hij raakte zijn baan kwijt en nog allemaal crap, maar dat konden we allemaal aan, samen. En een steviger fundering voor een relatie is er niet. Dus zijn we nog steeds samen en leren we nog steeds van elkaar. Hij prikkelt me om verder te komen, mezelf te ontwikkelen, door te blijven zoeken en niet stil te blijven staan. Mijn leergierige persoonlijkheid niet langer te onderdrukken omwille van anderen. Dankzij hem durfde ik in therapie te gaan om af te rekenen met de skeletten in mijn kast. Hij leerde me in mezelf te geloven, verving samen met mijn therapeut heel langzaam maar zeker mijn grote 'ik ben niet goed genoeg' door 'ik heb niemand nodig om van mij te houden, want dat kan ik zelf'. En nu, iets meer dan 6,5 jaar nadat wij samen naar een superstomme film gingen, ben ik in staat om mijn 'eisers' toe te laten in mijn leven voor zo ver ík dat wil en verder niet. Ik ben ik geworden, en ik mag er zijn. Mijn therapie sloot ik af met een tatoeage op mijn been die staat voor mij, mijn vrijheid, mijn leven. Ik ben niet meer afhankelijk van anderen voor troost, steun en liefde, ik regel het zelf wel. En voor het eerst in mijn leven ben ik perfect gelukkig.

Toen het huis verkocht raakte, op een maand na 2 jaar nadat het in de verkoop ging en anderhalf jaar nadat P. en ik verkering kregen, trok ik bij hem in en na iets meer als een jaar kochten we samen dit huis. Dicht bij het strand, waar mijn hart ligt. Op een rustige plek. Juli 2007 trouwden we. En nu, vandaag, ben ik 33 weken en 6 dagen zwanger van ons eerste kind en we kijken samen érg uit naar het begeleiden van dit kereltje naar de volwassenheid. Ook zijn grenzen zullen streng bewaakt zijn voor 'eisers' en ik weet één ding heel erg zeker: van dit kind zal onvoorwaardelijk gehouden worden..

Pfiew, nou, respect voor degenen die nog aan het lezen zijn Hopelijk zullen jullie dit verhaal niet opvatten als een klaagzang, maar als een succesverhaal, want ik ben behoorlijk trots op wat ik heb bereikt en op wie ik nu ben.

Kan ik jullie dan ook nog verblijden door het beantwoorden van de wat meer lichthartige vragen? Vást (oh, jolly! ):

Ik ben afgestudeerd schoonheidsspecialiste en visagiste en werk op een kantoor omdat die wereld lastig is voor mensen die wél een vast dienstverband ambiëren, maar niet in een schoonheidssalon maskertjes willen smeren de rest van hun leven. Ik doe er nog wel met regelmaat leuke dingetjes mee en het voordeel hiervan is, dat dat dan voelt alsof ik even 'buiten mag spelen'. Vanwege mijn creatieve vriendengroep komen er nog wel eens leuke opdrachten op mijn pad. Zo heb ik onlangs (mijn laatste opdracht voor de zwangerschaps-ischias te heftig werd om nog te kunnen staan) meegewerkt aan een film en heb ik o.a. de make-up gedaan voor de nieuwe wervingsposters van het haagse buddy-netwerk (die hangen nu overigens door heel Den Haag en ik ben er best trots op ). Een andere grote passie is het bezoeken van festivals en concerten, ik hou erg van fotograferen met mijn spiegelreflex, bak graag taarten bij gelegenheid, ben een Nintendo-fanboy (jóh!) en wordt heel blij en stuiterig van schattige beestjes (tot grote ergernis van mijn lief, die mijn tassen liever niet in het openbaar vasthoudt voor me).

Mijn favoriete boeken zijn LOTR (geen verdere introductie nodig lijkt me) en de boeken van Clive Barker en Jeff Noon. Op dit moment lees ik 'Een goede man slaat soms zijn vrouw' van Joris Luiendijk en ik probeer altijd wanhopig tearjerker-boeken te vermijden, want van huilen krijg ik hoofdpijn. Films zijn een passie van mij en lief samen, het Rotterdams Filmfestival slaan wij bijvoorbeeld nooit over. Mijn favo films zijn Donnie Darko (met stip op 1, wát een juweel.. En die muziek!), Starship Troopers (heerlijk sarcastische aanklacht tegen de hedendaagse maatschappij in Amerika), The Exorcist (de spiderwalk!!! I love de ónovertroffen gruwel daarvan ), The Transformers: The Movie (uit 1986 dus, de tekenfilm-film. Niet de Michael Bay-crap, ik ben een G1-obsessieveling en kan de hele film meepraten, lief wil 'm niet eens meer met me kijken) Pulp Fiction (de dead nigger storage sequence is zó briljant..) en Monty Python and the Holy Grail (onovertroffen absurditeit). Ik word trouwens ook heel blij van Aziatische horror met als toppers Ringu, a Tale of Two Sisters en Ichi the Killer Muziek is ook belangrijk voor mij, met name Punk, Metal en Ska. Mijn all-time favoriete cd's zijn Demanufacture van Fear Factory en City van Strapping Young lad.

Mij wakker maken voor welke vorm van voedsel dan ook heeft weinig zin, als ik wakker wordt buiten mijn bioritme om ben ik misselijk en kan ik niet eten. Als je me echter in wakende toestand treft kun je me normaalgesproken érg blij maken met chocolade en slagroom (los, gecombineerd, whatever), een broodje frikandel met mayo of een goed gegrilde halve kip.

En leuke uitspraken, tjonge.. Ik weet nog wel een heel oude, van, naar ik meen, een vriendje van mijn broertje van de kleuterschool:
moeder: "Piet, jij komt met mij mee, we gaan zo boodschappen doen."
Piet: "Mama, ik wil niet! Ik wil bij papa blijven!"
moeder: "Dat kan niet liefje, papa gaat zo even fietsen met de hond."
Piet: *grote ogen* "Heeft Fido dan een fíetsje??"

Eentje die ik recent tegenkwam welke niet funny-haha maar meer clever-funny is (maar misschien moet je daar lichtelijk chaotisch voor zijn) is van A.A. Milne: ""One of the advantages of being disorderly is that one is constantly making exciting discoveries."

En dan tot slot de vraag van Oeke. Wij zijn ons inderdaad erg bewust van de manier waarop wij omgaan met onze gebruiksvoorwerpen en proberen onszelf hier op een actieve manier mee bezig te houden. Dit proberen wij zéker op het vlak van het hergebruiken van voorwerpen en het gebruik van middelen die minder of niet schadelijk zijn (denk inderdaad aan het kopen van tweedehands spullen of het gebruik van wasnoten), maar ook op andere gebieden. Ik denk dat onze beweegredenen hiervoor liggen in het feit dat wij ons meer en meer storen aan de manier waarop deze maatschappij is ingericht en hoe blind en onnadenkend veel mensen volgen. Wij zijn allebei gezegend met een kritische blik en een flinke dosis eigenwijsheid waardoor het ons vrij makkelijk afgaat om ons eigen plan te trekken en ons buiten de meest gebaande paden te wagen. Wij willen onze zoon dit ábsoluut meegeven wanneer hij opgroeit: kijk je niet blind op wat je kant-en-klaar wordt voorgeschoteld, maar probeer zélf na te denken over hoe dingen in elkaar zitten en hoe jij hier mee om wil gaan. Ons idealisme staat ons dagelijks leven niet in de weg, maar wij willen er graag iets aan doen om bewust met onze wereld om te gaan en het voelt gewoon goed om ná te denken over wat je koopt, gebruikt en weggooit.

Waarom raken veel mensen in paniek als hun tv het begeeft of er een storing is in hun kabel-aansluiting? Waarom geloven wij fabrikanten van diervoeding zonder er een mili-seconde over na te denken wanneer ons gezegd wordt dat de inhoud van een blikje met een kat erop per definitie goed is voor de kat? Hoe kan het zijn dat je ¤ 600,= betaalt voor een nieuwe mobiele telefoon, die met nog geen twee jaar meestal alweer uit elkaar klettert van ellende? Waarom hoor je bij een speciale, drukbezochte koopavond mensen sarcastische opmerkingen maken over dat het dús wel meevalt met die economische crisis, terwijl ze zelf net zo hard meelopen in de stroom consumerende mensen? En mensen vinden óns raar?

Wij worden namelijk met regelmaat raar aangekeken om onze manier van met dingen omgaan en iets dat mij érg vaak opvalt is dat heel veel mensen bij voorbaat al héél hard beginnen te roepen dat iets niet kan, niet handig is, niet zal. Als wij het dan toch doen en het wérkt, dan komt de oprechte interesse vaak pas op gang. Dat vind ik erg tekenend voor hoe men over het algemeen met zaken omgaat en ik hoop echt dat ik mijn kind zal kunnen leren dat het niet zo hoeft te zijn.. Ik ga dus lekker aan de slag met mijn wasbare luiertjes, kijk als ik iets nodig heb eerst eens op Marktplaats, kijk practisch geen tv (lekker rustig ) en geef mijn katten geen brok of blik, maar rauw, vers vlees. Als mensen dat raar vinden is dat hun probleem, ik voel me er prima bij

Dan is het nu tijd voor mij om _{met mijn hart in mijn keel} op 'invoeren' te drukken en op zoek te gaan naar iemand die het stokje van mij over zou willen nemen. Ik moet er overigens nog even over nadenken (en ik raak telkens een beetje verloren in dit topic, er staan zó veel prachtige, ontroerende, leuke en geweldige verhalen van mensen dat ik me suflees hier, dus een voor al mijn voorgang(st)ers!), dus jullie horen nog van mij.

Ehm, dit was mijn spreekbeurt.

Wow Icantrix, mooi geschreven (en pakkend ook, want ik heb tot het einde doorgelezen )

Knap vind ik het hoe jullie zo goed je levensverhaal kunnen verwoorden en het hier durven neer te zetten!

Wat een mooie spreekbeurt Incantrix!
Je klinkt in elk geval erg gelukkig. Fijn dat alles een plekje gekregen heeft

dit is toch wel één van de mooiste verhalen die ik tot dusver gelezen heb.

Mooi verhaal Incantrix en je schrijft als een schrijfster...

Mooi verhaal Incantrix! En inderdaad pakkend genoeg om uit te lezen. Niet in één keer overigens want ik moest bijna een beetje huilen bij het stuk over je vader en je oma, je omschrijft het zó dat het echt wel aankomt, zeg maar.

Incantrix ik heb het in 1 keer gelezen. Je schrijft zeer boeiend en het is duidelijk dat je goed in je vel zit. Idd een succes story.

Jeumig Incantrix, wàt een verhaal! Heel mooi geschreven ook!

Icantrix, wat een goed verhaal! Ik heb het in één ruk uitgelezen. Met recht een successtory! Dank je wel voor het delen.

Wat een verhaal Wat mooi en eerlijk en ontroerend om te lezen.. Bedankt

Mooie verhalen!

Ik ben eigenlijk, wel benieuwd naar het verhaal van Tearsong! Dus als iemand haar een vraag wil stellen?!