Ouders van Prachtige Engeltjes (8)

FOK!forum / Ouder(s) / Ouders van Prachtige Engeltjes (8)

pepper_961	woensdag 30 mei 2007 @ 23:15
	Een topic voor ouders door ouders. Een "gevoelig" onderwerp, een onderwerp wat je geen enkele andere ouder toewenst. Een topic waarin je misschien wel steun vindt met elkaar, door je verhalen, herinneringen en gedachten neer te zetten. Mooie linkjes: http://lichtwerker.web-log.nl/ http://www.angelsymbols.nl/ http://www.regenboogboom.nl/ Engeltjes: Max: 7 augustus 1995 - 9 juni 1997 (zoon van pepper_961) Mink: 10 augustus 2002 - 11 augustus 2002 (zoon van moussy en BlackCrow) Pepijn: 23 februari 2004 - 05 maart 2005 (zoon van mama_van_pepijn) Stan: 28 oktober 2005 - 20 december 2005 (zoon van irule25) Esmée: 01 mei 2003 - 20 februari 2006 (dochter van humpeltje) Danyel: 11 september 2004 - 21 maart 2006 (zoon van Phluphy) Thijs: 06 september 2004 - 09 juni 2006 (zoon van Bar_en_Mar) Estee: 04 april 2006 - 06 april 2006 (dochter van dayves) Ouders van Prachtige Engeltjes... Ouders van Prachtige Engeltjes (2) Ouders van Prachtige Engeltjes (3) Ouders van Prachtige Engeltjes (4) Ouders van Prachtige Engeltjes (5) Ouders van Prachtige Engeltjes (6) Ouders van Prachtige Engeltjes (7) [ Bericht 4% gewijzigd door BE op 31-05-2007 08:44:24 ]
pepper_961	woensdag 30 mei 2007 @ 23:19
	quote: Pffff ik zal aan je denken Bar. 9 juni een dag die we delen, èèn waarin we allebei afscheid moesten nemen van het allerliefste en kostbaarste wat we hadden..... Voor jullie 1 jaar en voor ons straks 10, onvoorstelbaar want het klinkt zo lang geleden.....10.....10 jaren, maar zo ver terug in de tijd voelt het helemaal niet. Ik kan alles zo terug halen qua herinnering aan die dag. Al zorgt die, inmiddels 10 jaar "ervaring" ( ) , er wel voor dat ik er al wat kalmer en minder heftig tegenover sta misschien. Die dag komt nou eenmaal of je wilt of niet, maar.... die dag gaat ook weer. Net als mooie dagen om zijn voor je het weet gaan ook akelige/moeilijke dagen (achteraf gezien misschien) snel voorbij. Morgen ga ik samen met m`n buurmeisje de mooiste plantjes die ik maar kon vinden planten bij Max. Blauwe, lila-achtige en roze bloemen dragen die plantjes. Ik heb ook een paar (nep ) siervogeltjes en een paar glazen vlindertjes gekocht, die prik er dan mooi tussen. Misschien, als ik het niet vergeet, dat ik dan wat foto`s maak en hier laat zien. ( kan even duren misschien omdat ik dat op de pc up- loaden niet kan, dus moet ik wachten tot mn man dat gedaan heeft. ) Nogmaals Bar hou je taai de 9e. Wel fijn om te horen dat je al redelijk lekker in je vel zit. Liefs voor allemaal!! M`n sluitpost van topic 7 ook nog eventjes hier.
Sugar	donderdag 31 mei 2007 @ 07:15
	Pepper en Bar, wat een vreemd toeval toch dat jullie kinderen op dezelfde datum stierven. Ik denk aan jullie deze dagen. Als ik terugdenk aan bijna een jaar terug, die vrijdagochtend dat ik op mijn werk Fok! even checkte, krijg ik weer kippenvel en een dikke keel. Wat stond daar voor een afschuwelijk bericht van Bar_en_Mar? Nu weten we dat het echt waar was, echt heel erg hard waar. Alweer bijna een jaar geleden. Bar, ik vind het idee van de ballonnen heel erg mooi.
BE	donderdag 31 mei 2007 @ 08:57
	Och ja, Max ook, dat was ik even vergeten. Ook voor jou komt die rotdag dichterbij Pepper.
pepper_961	donderdag 31 mei 2007 @ 11:12
	quote: Op donderdag 31 mei 2007 08:57 schreef Brighteyes het volgende: Och ja, Max ook, dat was ik even vergeten. Ook voor jou komt die rotdag dichterbij Pepper. thanks BE en Sugar. Nahja, die dag komt nou eenmaal maar gaat ook altijd weer. Ik ben er dit jaar relaxt onder eigenlijk, vorig jaar deze tijd zat ik wel in een vette dip en had ik nergens meer zin in of energie voor. Die dips komen en gaan nou eenmaal en dat geeft niet want dat hoort erij en zal er denk ik ook wel altiijd zijn. Ook wel logisch denk ik en ik gun mezelf die dagen ook om me gewoon ff zielig te voelen. Die dip periodes komen trouwens niet altijd rond zijn geboorte of sterfdag hoor, wat dat betreft is verdriet niet data gebonden denk ik. Ik heb ook wel, ik dacht het tweede jaar, zelf met droge ogen en met eigenlijk best wel een "oke" gevoel aan zn grafje gestaan terwijl enkele anderen om me heen wel moesten huilen. Maar kon het niet helpen, ik voelde me die dag gewoon niet rot. Die periode van me rot voelen en verdrietig zijn had ik enkele weken daarvoor gewoon al gehad. Plantjes planten heb ik nog niet gedaan eigenlijk. Het ziet er dreigend uit buiten en het heeft ook al een paar keer geregend, met dat natte weer en die natte grond is plantjes planten niet handig denk ik.
phluphy	donderdag 31 mei 2007 @ 13:15
	Pepper, ik had het wel gezien dat die twee sterfdata hetzelfde waren, maar ik was eerlijk gezegd bang dat dit misschien een foutje was (is wel erg toevallig) en dat ik je dan niet terecht zou addresseren. Daarbij dacht ik er slim aan te doen even af te wachten tot het vanzelf zou gaan blijken in dit topic, en aldus geschiedde. Ook al zijn de verdrietmomenten bij jou minder aan de data verbonden, ik wil je toch sterkte wensen de komende dagen. Misschien overvalt het je toch ineens. Bar ik ben echt blij te horen dat het nog steeds zo lekker gaat met je (naar omstandigheden dan). Ben je eigenlijk nog in therapie? En hoe is het nou met werken? Doe je dit nog en nog steeds op verschillende plekken? Ben je nog zwervende of inmiddels weer honkvast? Ik vind het idee van de balonnen helemaal top. Sterkte met alle voorbereidingen (en emoties) voor de 9e.
Lewis.de.boxer	donderdag 31 mei 2007 @ 15:34
	Ja ik herinner het me ook nog heel goed dat bericht van Bar over Thijs. Ik geloofde echt mijn ogen niet gewoon. Bar sterkte de komende dagen En Pepper jij ook Of het nou 1 jaar of 10 jaar geleden is, dat maakt volgens mij niet veel uit. Phluphy hoe is het met jouw? En MvP, gaat het nog een beetje met jouw? En Humpeltje red jij het allemaal nog met de zorg voor al je meiden en je eigen verdriet? Ik maakte me toch wel een beetje zorgen na je berichtjes en het lezen op je website. De zorg voor 3 meiden en jezelf alleen zal zeker niet meevallen, en dan helemaal als je zoveel hartepijn met je meedraagt.
mama_van_pepijn	donderdag 31 mei 2007 @ 21:24
	Ik heb even allerlei andere 'problemen' aan mijn hoofd dus vandaar dat ik hier even niet reageer. Ik heb een glaasje laten snijden voor het lantaarntje en het zit er ook al in. Niet beschilderd nog maar ik wilde gewoon zo snel mogelijk de lantaarn weer 'compleet' hebben. Ik bezoek trouw elke dag de graven. Pepper bij mij in de buurt staat aan het water een kruisje met een foto erop en speelgoedjes er om heen. Ik ken het verhaal er achter niet maar het doet me elke dag aan jou denken. Ik ken het fenomeen dip maar al te goed. Dat de plantjes die je gaat planten maar mooi mogen bloeien. Bar ik wend me tot jou op een andere manier dan een berichtje hier op fok, gij sterke vrouw
_Bar_	donderdag 31 mei 2007 @ 21:45
	quote: Op donderdag 31 mei 2007 13:15 schreef phluphy het volgende: Bar ik ben echt blij te horen dat het nog steeds zo lekker gaat met je (naar omstandigheden dan). Ben je eigenlijk nog in therapie? En hoe is het nou met werken? Doe je dit nog en nog steeds op verschillende plekken? Ben je nog zwervende of inmiddels weer honkvast? Ik vind het idee van de balonnen helemaal top. Sterkte met alle voorbereidingen (en emoties) voor de 9e. 4juni loopt mijn therapie af Het gaat lekker met me, en kan het gewoon goed hendelen nu, tis niet meer zo als ik verdriet heb om Thijs, dat ik dan terug in die "depressie"zak, Maar dat ik terug kan denken aan de juist mooie en bijzondere momenten die we met Thijs hadden. _{mijn werk daar mail ik je nog over} De ballonnen was iets wat ik eigenlijk al wilde tijdens de begrafenis, alleen vond Marco dat te feestelijk... Dat vind hij eigenlijk nu nog steeds, maar gaat er wel in mee. 21 is idd veel, maar staan wel voor alle 21 maandjes die Thijs hier heeft mogen beleven. En tja denk ook wel dat Thijs kan genieten van al die witte en blauwe ballonnen die ineens naar dat ene wolkje komen Aan elke wolk zal ook een klein tekstje komen. En er komen 21 gele rozen op zijn grafje, beetje van ons en beetje voor oma, mijn moeder was dol op gele rozen, en hiermee wil ik haar bedanken dat ze nu op Thijs past Mama van peppijn ik ga jou een dikke geven Pepper en man
bibi	donderdag 31 mei 2007 @ 22:03
	quote: Op donderdag 31 mei 2007 21:24 schreef mama_van_pepijn het volgende: Ik heb even allerlei andere 'problemen' aan mijn hoofd dus vandaar dat ik hier even niet reageer. Ik heb een glaasje laten snijden voor het lantaarntje en het zit er ook al in. Niet beschilderd nog maar ik wilde gewoon zo snel mogelijk de lantaarn weer 'compleet' hebben. Ik bezoek trouw elke dag de graven. Pepper bij mij in de buurt staat aan het water een kruisje met een foto erop en speelgoedjes er om heen. Ik ken het verhaal er achter niet maar het doet me elke dag aan jou denken. Ik ken het fenomeen dip maar al te goed. Dat de plantjes die je gaat planten maar mooi mogen bloeien. Bar ik wend me tot jou op een andere manier dan een berichtje hier op fok, gij sterke vrouw Dat kruisje bij het water, betreft dat een donker jongetje?
mama_van_pepijn	donderdag 31 mei 2007 @ 22:13
	quote: Op donderdag 31 mei 2007 22:03 schreef bibi het volgende: [..] Dat kruisje bij het water, betreft dat een donker jongetje? Ik heb de foto nooit van dichtbij bekeken maar getint zou denk ik de juiste omschrijving zijn hier
bibi	donderdag 31 mei 2007 @ 22:24
	quote: Op donderdag 31 mei 2007 22:13 schreef mama_van_pepijn het volgende: [..] Ik heb de foto nooit van dichtbij bekeken maar getint zou denk ik de juiste omschrijving zijn hier Ja sorry was niet een goeie woordkeuze... Als het in de buurt is van een oud konmar filiaal, dan weet ik helaas het verhaal er achter wel. En dan is het bijna ook alweer een jaar geleden dat hij is overleden
phluphy	vrijdag 1 juni 2007 @ 13:56
	quote: Op donderdag 31 mei 2007 15:34 schreef Lewis.de.boxer het volgende: Phluphy hoe is het met jouw? quote: Op woensdag 30 mei 2007 07:50 schreef phluphy het volgende: Verder gaat het hier wel redelijk goed. In het rouwproces hebben zich weer wat veranderingen voorgedaan, maar ik vind het nu nog een beetje moeilijk om dit goed onder woorden te brengen. Dat hou je van me te goed. Heden: situatie ongewijzigd. Het betreft overigens wel positieve ontwikkelingen.
mama_van_pepijn	vrijdag 1 juni 2007 @ 20:57
	Ik had hier nog niet gemeld dat ik bezig ben met een monumentje voor Pepijn en dat ik er vertrouwen in heb dat het heel mooi wordt. Het was moeilijk maar het brengt ook rust en tevredenheid. Een prachtig monumentje voor mijn prachtige ventje. Het is nu goed. De tijd is daar om dit nu te doen.
phluphy	vrijdag 1 juni 2007 @ 21:18
	Fijn mvp! Voelt het ook als een opluchting dat het er nu van gekomen is? Want je zat er toch al een tijdje tegenaan te "hikken" als het ware? Ik ben erg benieuwd wat je gekozen hebt. Wanneer verwachten ze dat het geplaatst kan worden?
mama_van_pepijn	vrijdag 1 juni 2007 @ 21:33
	Ja ik voel me er erg goed bij. Ik kon die stap maar niet zetten omdat het zo met je neus op de feiten gedrukt worden is. Een monumentje met daarop de geboorte en sterf datum maar het is oke nu. Een eigen monumentje voor mijn kleintje maar wel passend bij het graf van zijn papa. Mijn twee mannen horen bij elkaar en dat wil ik terug laten komen in de graven. Het gaat ongeveer drie maanden duren.
Blues	zaterdag 2 juni 2007 @ 14:20
	Mvp, wat lees ik in het zw. topic! lijkt me dubbel etc etc en zo fijn en moeilijk etc etc, wist niet eens dat je een nieuwe vriend had? Of heb ik daarover heen gelezen? Of moet ik me gewoon nergens mee bemoeien? Ook goed hoor
mama_van_pepijn	zaterdag 2 juni 2007 @ 16:16
	Ik wil het hier niet uitgebreid neerzetten maar nieuw issie niet en vriend vriend ook al een tijd niet meer tot mijn spijt en het was ook niet gepland maar soms kan je alles doen zoals het hoort en dan nog gebeuren er wonderen. Hij weet ook nog niet wat ie er mee aan moet en voorlopig gunnen we elkaar rust om het te laten bezinken. Ik ben één grote emo kip op het moment. In het begin voelde ik me er vooral rot over. Ik wist niet of ik er klaar voor was en ik wist dat de vader er niet happy mee zou zijn en wil ik dat een kindje aan doen. Ik ben zelf natuurlijk ook lang niet altijd op mijn best en dan eventueel alleen een kindje opvoeden. Maar na een paar dagen veranderde mijn gevoel. Ik merkte dat de gedachte aan het wondertje in mijn buik me happy maakt, het geeft me hoop in mijn hart en geloof me mijn hoop was vaak ver te zoeken de laatste twee jaar. Juist ook omdat ik niet verwacht had dit er de komende tijd in zou zitten. En ik weet dondersgoed dat dit kind niet de leegte op kan vullen maar het geeft wel een nieuwe invulling aan mijn leven, vooruit. Maar ondanks dat ik heb besloten er vol voor te gaan vind ik het doodeng. Sowieso omdat ik niet weet of ik op de vader kan rekenen maar ook wat het emotioneel met me gaat doen. Hoe om te gaan als die 13 maanden grens nadert etc. Ga ik juist meer of minder met Pepijn bezig zijn hierdoor en moet ik me dan schuldig voelen t.o.v. Pepijn of de baby? Moet ik alle spullen van Pepijn te voorschijn trekken of juist niet en nieuwe spullen kopen? Ik ben er qua gevoel op zoveel vlakken gewoon nog niet uit en hoop dat binnen 8 maanden toch wel te doen want ik wil absoluut dit babietje niet met mijn verdriet opzadelen. En dan zegt Lishe zo lief je wordt mama van nog een kindje en dan denk ik 'ja dadelijk ben ik niet alleen meer mama van een overleden kindje maar ziet iedereen weer dat ik mama ben.' Maar aan de andere kant achter het nieuwe geluk blijft heel veel verdriet schuil gaan maar mensen staan daar dan niet meer zo bij stil. Je hebt dan weer een kindje dus dat maakt alles dan ook maar oke ofzo. Een volgend kindje is heus geen pleister die alle wonden heelt ofzo. En lieve B-M die juist Pepijn erbij betrekt en zegt pepijntje krijgt een broertje of zusje. Zo lief vond ik dat maar tegelijkertijd drukt het zo je neus op de feiten. De plannen waren er namelijk allang voor een brusje en nu is Pepijn er niet meer om als grote stoere broer te fungeren maar ook de man met wie ik dat brusje wilde is er niet meer. En oh dit gaat verschrikkelijk klinken. Niks tegen de vader van dit kindje. Hij is iemand waarmee ik juist ooit wel weer die stap wilde nemen maar het is gewoon niet zoals ik destijds de toekomst voor me had gezien. En tegelijkertijd besef ik me dat hoewel ik zonder het ongeluk misschien wel weer zwanger was van een kindje van William dan was dat niet dit kindje en elk kindje is uniek en ik moet mezelf gewoon gelukkig prijzen maar oh wat kunnen dingen tegenstrijdig voelen.
pepper_961	zaterdag 2 juni 2007 @ 18:02
	quote: Op donderdag 31 mei 2007 21:24 schreef mama_van_pepijn het volgende: Ik heb even allerlei andere 'problemen' aan mijn hoofd dus vandaar dat ik hier even niet reageer. Ik heb een glaasje laten snijden voor het lantaarntje en het zit er ook al in. Niet beschilderd nog maar ik wilde gewoon zo snel mogelijk de lantaarn weer 'compleet' hebben. Ik bezoek trouw elke dag de graven. Pepper bij mij in de buurt staat aan het water een kruisje met een foto erop en speelgoedjes er om heen. Ik ken het verhaal er achter niet maar het doet me elke dag aan jou denken. Ik ken het fenomeen dip maar al te goed. Dat de plantjes die je gaat planten maar mooi mogen bloeien. Bar ik wend me tot jou op een andere manier dan een berichtje hier op fok, gij sterke vrouw Het is wel een beetje te raden vrees ik. Zoveel kindjes gaan op die manier..... Gelukkig komen er na die dipjes ook fijne tijden en bij zijn het nu inmiddels meer fijne tijden dan periodes van dipjes. Dat gaat ooit voor jou en de anderen ook steeds vaker komen die mooie dagen, mark my words. Plantjes staan!! Het ziet er weer helemaal mooi uit. Ik hoop ook dat ze mooi blijven bloeien want het is wel snel verdroogd hoor op de begraafplaats. Ze staan gewoon vet in de volle zon daar natuurlijk.
Blues	zaterdag 2 juni 2007 @ 18:20
	quote: En tegelijkertijd besef ik me dat hoewel ik zonder het ongeluk misschien wel weer zwanger was van een kindje van William dan was dat niet dit kindje en elk kindje is uniek en ik moet mezelf gewoon gelukkig prijzen maar oh wat kunnen dingen tegenstrijdig voelen. Ik haal dit stukje eruit mvp, heel erg bedankt voor je openhartige eerlijke en oh zo kwetsbare verhaal. Wat kan internet toch goed zijn om zo beschermd, doordat niemand je -echt- kent, je verhaal te kunnen doen, vind je niet? Wat je schrijft (vooral in het gequote stukje) is zo herkenbaar, al zijn feiten en gruwelijke, ingrijpende ervaringen voor iedereen anders natuurlijk... Het lijkt me verschrikkelijk moeilijk om nu in jouw situatie te zitten, maar je kan er over 'praten' hier, het van je af schrijven, want aan de werkelijke omstandigheden is nu eenmaal niets te doen. (..) Dit nieuwe leven wat nu in je groeit, staat helemaal op zichzelf, en toch ook helemaal niet, dat dubbele moeilijke gevoel zal zijn/haar leven lang verweven zijn met jullie leven samen. Probeer daar óók naar te kijken, en probeer er ook van te genieten!! Dit is een kind wat erg graag je 'medicijn' wil zijn. Hopelijk komt dit bovenste niet al te zweverig over, maar mijn jongste (nu alweer 20..) niet gepland, we waren er niet echt klaar voor, was er simpel weg niet eens geweest als Jamie was blijven leven...hoe vaak ik daar mee heb geworsteld, echt, ik snap je helemaal. En wat een geluk, plezier en zéér warme gevoelens ik juist daarom voor hem heb, zal hij misschien pas over 20 jaar een beetje kunnen begrijpen, al laat ik hem dat wel op allerlei manieren zo af en toe merken
phluphy	zondag 3 juni 2007 @ 09:58
	MvP, hoe dubbel, tegenstrijdig en emotioneel beladen deze zwangerschap ook voor je is, ik ga je toch van harte feliciteren! Hoe gecompliceerd de situatie ook is / lijkt, er is nieuw leven, en dat is mooi. Ik hoop dat je snel zult kunnen genieten van je zwangerschap, ondanks alle moeilijke gedachten eromheen. Ik kan me voorstellen dat het een behoorlijke wirwar moet zijn in je hoofd. De zin "het leven nemen zoals het komt" blijft maar in me opkomen. Misschien is dat maar het beste. De toekomst die je nu tegemoet gaat omarmen, je richten op het nieuwe leven, waarin William en Pepijn altijd een rol zullen blijven spelen, maar waar toch weer ruimte is voor geluk. Succes! [ Bericht 1% gewijzigd door phluphy op 03-06-2007 10:34:59 ]
phluphy	zondag 3 juni 2007 @ 10:08
	quote: Op zaterdag 2 juni 2007 18:02 schreef pepper_961 het volgende: Het is wel een beetje te raden vrees ik. Zoveel kindjes gaan op die manier..... Gisteren nog, een meisje (in de unit waar Jeroen werkt). Met de helicopter naar Nijmegen gebracht. Ze leeft nog, maar waarschijnlijk met veel hersenbeschadiging. Wat een hel moet het nu voor de ouders zijn. Dat vind ik altijd zo moeilijk, dat het maar door gaat. Het hield niet op met onze kindjes. Nog steeds raken er kindjes te water, nog steeds worden kinderen ziek. Soms sluit ik me er het liefst voor af, al die nare berichten. quote: Plantjes staan!! Het ziet er weer helemaal mooi uit. Ik hoop ook dat ze mooi blijven bloeien want het is wel snel verdroogd hoor op de begraafplaats. Ze staan gewoon vet in de volle zon daar natuurlijk. Wat je kunt doen of waar je op kunt letten: Plantjes kopen die lang zonder water kunnen. Die zijn er best veel, je moet er even naar vragen in een goede zaak. Plantjes poten in aarde die het water lang vasthouden. Wij gebruiken speciale pieremest, maar die is niet overal verkrijgbaar. Bij een goed tuincentrum weten ze wel een goed alternatief. Verder kun je nog overwegen om de plantjes in zo'n speciale bloembak te zetten, die je vervolgens ingraaft. Die bloembakken hebben zo'n speciaal systeem, deels met korreltjes, waar je door zo'n buisje water moet geven. Ze hebben dan genoeg vocht voor een week, zelfs met hoge temperaturen.
pepper_961	zondag 3 juni 2007 @ 14:10
	quote: Op zondag 3 juni 2007 10:08 schreef phluphy het volgende: [..] Gisteren nog, een meisje (in de unit waar Jeroen werkt). Met de helicopter naar Nijmegen gebracht. Ze leeft nog, maar waarschijnlijk met veel hersenbeschadiging. Wat een hel moet het nu voor de ouders zijn. Dat vind ik altijd zo moeilijk, dat het maar door gaat. Het hield niet op met onze kindjes. Nog steeds raken er kindjes te water, nog steeds worden kinderen ziek. Soms sluit ik me er het liefst voor af, al die nare berichten. [..] Wat je kunt doen of waar je op kunt letten: Plantjes kopen die lang zonder water kunnen. Die zijn er best veel, je moet er even naar vragen in een goede zaak. Plantjes poten in aarde die het water lang vasthouden. Wij gebruiken speciale pieremest, maar die is niet overal verkrijgbaar. Bij een goed tuincentrum weten ze wel een goed alternatief. Verder kun je nog overwegen om de plantjes in zo'n speciale bloembak te zetten, die je vervolgens ingraaft. Die bloembakken hebben zo'n speciaal systeem, deels met korreltjes, waar je door zo'n buisje water moet geven. Ze hebben dan genoeg vocht voor een week, zelfs met hoge temperaturen. Ach gos wat akelig. Ik lees ook liefst zo snel mogelijk over zulke berichten heen. Niet omdat ik niet wil geloven dat het bestaat en voorkomt want dat weet ik donders goed natuurlijk, maar omdat je toch steeds weer terug in de tijd schiet en alles herbeleeft en ook zo goed weet in wat voor hel/nachtmerrie die mensen zitten. Je weet ook hoeveel jaren hard werk het kost om je huwelijk en je eigen welzijn op de rails te houden. Dan denk je; "ah god, niet weer he?! Niet weer een familie die nog maar aan het begin van een lang slopend proces staan. Dat blijft dan ook de hele tijd door mn kop malen allemaal. Heey wat een goeie tips!! Dankjewel. Stom he, maar al die jaren kopen wij gewoon plantjes die leuk bloeien zonder naar de verzorging te kijken. Nou weten we inmiddels ook wel een beetje welke plantjes daar niet goed houden en welke geliefd voer voor de konijnen daar zijn, maar ik heb me er nooit in verdiept dat betere grond of bakken met een hydro systeem ook nog uitkomst bieden. En nu zal ik het nog even genanter maken ook!! Ik heb op een land en tuinbouw school gezeten!!
pepper_961	zondag 3 juni 2007 @ 14:29
	lieve mama_van_pepijn Van harte gefeliciteerd met je nieuwe kleine wondertje! Het gaat vast wel moeilijk worden maar ook o zo mooi joh!! Zodra je straks je nieuwe verse kruimeltje in je armen krijgt..... vlagen van weemoed en verdrietig afgewisseld door totale blijdschap en verliefheid en alles wat je nog herkennen zal van toen je Pepijn kreeg. Je gaat er niet meer of minder mee bezig zijn. Tenminste dat had ik niet in elk geval. Alhoewel.... de eerste maand heb ik wel elke dag gehuild tot ik op een dag besloot dat dat nu maar afgelopen moest zijn. En ik huilde dan om van alles. Dat haar wimpertjes zo mooi waren of die mooie kleine handjes of dat roze mondje of dat ik bang was haar te verliezen of dat ik bang was haar niet te kunnen beschermen tegen de grote boze buiten wereld. De zorgen die je voor je eerste kindje voelde vallen iets zwaarder op je schouders door het gebeuren. Maar je kunt het handelen, echt! Als ik dat kan, kun jij het helemaal!! Je hoeft niet alles tevoorschijn te trekken maar je hoeft ook niet alles nieuw hoor. Je kunt bijvoorbeeld slabbetjes of lakentjes of dingen die niet zo heel uitgesproken aan Pepijn laten denken gewoon weer gebruiken. Je kijkt gewoon wat was echt speciaal en doet me het hardst aan hem denken en dan maak je de keuze of je het juist wel prettig vindt om het je nieuwe kindje te laten gebruiken of, indien te pijnlijk, juist niet. Is niks mis met "lenen" ook hoor. Was Pepijn bij je gebleven had je hoogstwaarschijnlijk precies hetzelfde gedaan. Voel je er ajb niet rot onder hoor. Pepijn had het vast niet erg gevonden als zijn broertje/zusje een slabje of uni-seks pakje van hem had zou lenen. toch?? Meis probeer tussen je moeilijke gevoelens ook de straaltjes licht te zien en ervan te genieten. Ik geloof dat dit kindje bedoeld was nu te komen.
phluphy	zondag 3 juni 2007 @ 20:44
	quote: Op zondag 3 juni 2007 14:10 schreef pepper_961 het volgende:Ach gos wat akelig. Ik lees ook liefst zo snel mogelijk over zulke berichten heen. Niet omdat ik niet wil geloven dat het bestaat en voorkomt want dat weet ik donders goed natuurlijk, maar omdat je toch steeds weer terug in de tijd schiet en alles herbeleeft en ook zo goed weet in wat voor hel/nachtmerrie die mensen zitten. Je weet ook hoeveel jaren hard werk het kost om je huwelijk en je eigen welzijn op de rails te houden. Dan denk je; "ah god, niet weer he?! Niet weer een familie die nog maar aan het begin van een lang slopend proces staan. Dat blijft dan ook de hele tijd door mn kop malen allemaal. Dat is exact wat ik denk en voel, wanneer ik in de oudergroep voor kinderen met een moeilijk instelbare epilepsie weer een aanmelding zie (ook al hebben de meeste kinderen een aanmerkelijk langer leven, de onzekerheid etc. geldt voor iedereen quote: Heey wat een goeie tips!! Dankjewel. Stom he, maar al die jaren kopen wij gewoon plantjes die leuk bloeien zonder naar de verzorging te kijken. Nou weten we inmiddels ook wel een beetje welke plantjes daar niet goed houden en welke geliefd voer voor de konijnen daar zijn, maar ik heb me er nooit in verdiept dat betere grond of bakken met een hydro systeem ook nog uitkomst bieden. En nu zal ik het nog even genanter maken ook!! Ik heb op een land en tuinbouw school gezeten!!
_Bar_	maandag 4 juni 2007 @ 22:38
	YeaY vanmiddag was mijn laatste gesprek met de psycholoog Hij vond dat het prima met me ging, de hoge pieken en de lage dalen zijn drastisch afgenomen, panniekaanvallen zijn weg, net zo nu en dan nog een lichte vorm van hyperventilatie. Maar het gaat lekker Voor de rest idd veel terug kijken, terug denken, stilstaan bij Thijs en vorig jaar.... Mama van Pepijn je kaart geweldig en zo lief dank je wel
phluphy	dinsdag 5 juni 2007 @ 09:07
	Da's mooi Bar! Moet een goed gevoel geven, dat de peut/loog bevestigt wat je zelf al voelde. Fijn voor je. En natuurlijk weer sterkte de komende dagen.
Blues	dinsdag 5 juni 2007 @ 14:37
	Fijn Bar!! Maar pas goed op jezelf. Hoe is het met 'Mar' intussen?
_Bar_	donderdag 7 juni 2007 @ 18:46
	Tja... Vorig jaar rond deze tijd speelde Thijs nog in de woonkamer, hadden we nog zo gelachen om zijn meesterwerkje hoe eet je op zijn Thijs een croisantje met jam... Deze avond kreeg Thijs zoals elk ander kindje weer eens koorts, en dus een zetpilletje en zijn bedje in.... In Het dreumes en peutertopic heb ik toen verschillende postjes neergezet; quote: Een goed half uur geleden heeft Thijs zijn 2de koortstuip achter de rug, hij heeft ook hoge koorts, ik heb hem uit zijn slaapzak gehaald shirtje uit en nu ligt hij in diepe slaap in zijn hempje en luier te slapen. heb al die tijd met de huisartsenpost aan de telefoon geweest, ik hoefde geen zetpil meer te geven, maar hem gewoon koel leggen al is dat moeilijk met een kamer temp van 23 graden Uhm het zullen meerdere onderzoeken gaan worden, want ik vetrouw het nu helemaal niet meer. Vannacht om half 3 ofzo zaten we in het ziekenhuis ivm koortstuip thijs, 3 uur ongeveer terug thuis. Vanmorgen tegen half7 weer een aanval van Thijs En zojuist om half 11 alweer een aanval van Thijs Ik loop op van de zenuwen en vind het niet kloppen, Thijs is doodziek, ligt te schudden op de bank, hangt is ontzettend huilerig tussendoor en na een aanval slaapt hij enorm diep. Al een aantal dagen denk ik terug, terug aan het begin van deze nachtmerrie, slaap beroerd, als de telefoon gaat gaat er vanalles door me heen.... Hieronder post ik wat fotos die ik met mijn mobiel genomen heb, maar nog niet eerder geplaatst heb althans niet hier op fok;
Anitra	donderdag 7 juni 2007 @ 18:50
	Bar Vannacht moest ik aan jullie denken, hoe het vorig jaar was en hoe het ineens veranderde in een nachtmerrie. We zullen altijd in gedachten bij jullie wezen Wat een mooie foto's Bar
BE	donderdag 7 juni 2007 @ 19:16
	Bar Ik ben er zaterdag niet, en uit angst dat ik het morgen alsnog ga vergeten ga ik je nu iig alvast een enorme dikke knuffel geven. Ik kan er eigenlijk nog steeds niet bij...
phileine	donderdag 7 juni 2007 @ 19:48
	Wat een prachige foto's Bar, die geweldige ogen van je manneke
phluphy	donderdag 7 juni 2007 @ 19:50
	Oh Bar, wat een loeizware dagen moeten dit voor jullie zijn. Ik wilde dat ik meer kon doen, maar moet me beperken tot het sterkte wensen en hopen dat jullie er weer goed doorheen komen. Die foto's zijn prachtig, en toch ook zo verdrietig. Trouwens nog bedankt voor je mooie en lieve kaart. Onverwachte post heeft altijd iets speciaals. Pepper, ook voor jullie nog een keertje extra sterkte gewenst voor de komende dagen.
Chell	donderdag 7 juni 2007 @ 20:12
	Thijs Zelfs nu, bijna een jaar later, vind ik het nog steeds onwerkelijk dat Thijs er zomaar niet meer is. Bar, alvast héél héél veel sterkte voor jullie allebei de komende dagen.
sombie	donderdag 7 juni 2007 @ 23:10
	Het slaat nergens op maar het is net of het nog echter wordt, nu het bijna een jaar is. Heel veel sterkte, Bar.
Paradijsvogeltje	donderdag 7 juni 2007 @ 23:18
	quote: Op donderdag 7 juni 2007 23:10 schreef sombie het volgende: Het slaat nergens op maar het is net of het nog echter wordt, nu het bijna een jaar is. Heel veel sterkte, Bar. Ik snap wat je bedoelt. Het lijkt wel alsof het nu pas echt doordringt, terwijl ik vorig jaar net zo goed in tranen uitbarstte. Bar en Mar, ik leef met jullie mee. Pepper ook sterkte met jullie herinneringen..
BE	vrijdag 8 juni 2007 @ 07:19
	Pepper, ook voor jou alvast een dikke voor morgen. 1 jaar, 10 jaar...
humpeltje	vrijdag 8 juni 2007 @ 07:41
	[quote]Op donderdag 7 juni 2007 18:46 schreef _Bar_ het volgende: Tja... Vorig jaar rond deze tijd speelde Thijs nog in de woonkamer, hadden we nog zo gelachen om zijn meesterwerkje hoe eet je op zijn Thijs een croisantje met jam... Deze avond kreeg Thijs zoals elk ander kindje weer eens koorts, en dus een zetpilletje en zijn bedje in.... Zo heftig, zo'n terugblik. Een jaar geleden wist je nog niks van de grote nachtmerrie die zou volgen. Blijf je gevoel volgen deze bijzondere dagen. Cyberknuf...
Rottdog	vrijdag 8 juni 2007 @ 09:14
	Thijs Bar en Pepper voor morgen.
bixister	vrijdag 8 juni 2007 @ 09:42
	bar ik moet ook veel aan je denken deze dagen. en aan thijs uiteraard. lieve foto's zeg. sterkte. pepper jij ook veel sterkte, morgen 10 jaar alweer zeg...
_Bar_	vrijdag 8 juni 2007 @ 10:12
	quote: Op donderdag 7 juni 2007 23:10 schreef sombie het volgende: Het slaat nergens op maar het is net of het nog echter wordt, nu het bijna een jaar is. Heel veel sterkte, Bar. Ik ben me er al even heel erg van bewust dat het echt zo is, maar nog steeds ergens zit dat gevoel wat afentoe het idee geeft, dat het nog steeds 1 grote grap is... En dat ik op een dag wakker word en Thijs er gewoon weer is... Helaas het zal altijd bij dromen blijven... Bright eyes, burning like fire. Bright eyes, how can you close and fail? How can the light that burned so brightly Suddenly burn so pale? bright eyes. [ Bericht 13% gewijzigd door _Bar_ op 08-06-2007 10:18:58 ]
bixister	vrijdag 8 juni 2007 @ 10:20
	het blijft niet te geloven vind ik.
_Bar_	vrijdag 8 juni 2007 @ 10:42
	Als een vlinder naar het licht ben je ons vooruit gevlogen. Onbereikbaar ver en toch zo heel nabij Pepper ook voor jou sterkte vandaag,morgen en alle andere dagen Pluphy, mama van peppijn, humpeltje, moussy,irule25,dayves,bluezz, en aan alle andere ouders die een engeltje bij zich hebben
pluisje	vrijdag 8 juni 2007 @ 11:02
	Als je de posts van vorig jaar leest, dan zie je 'gewoon' een moeder die vreselijk bezorgd is om haar zieke kindje. Gevoelens die denk ik iedereen hier zal herkennen, want hebben we dat allemaal niet zo nu en dan? Dat het zo af zou lopen vind ik nog steeds niet te bevatten. Hoe kwetsbaar zo'n klein leventje kan zijn... zo ontzettend confronterend en niet eerlijk. Bar, toen ik net samen met Tobias de foto's van Thijs bekeek hield hij bij hoog en laag vol dat hij het was die daar op die foto's stond. En ze hebben, zeker op het gebied van ondeugendheid en enthousiasme, ook best wat van elkaar weg. Het is niet te geloven dat Thijs er nu al bijna een jaar niet meer is. Heel veel sterkte de komende dagen, waarin alle herinneringen waarschijnlijk dubbel en dwars naar boven zullen komen. Wij denken aan jullie, en aan Thijs.
lily	vrijdag 8 juni 2007 @ 11:12
	quote: Op vrijdag 8 juni 2007 07:41 schreef humpeltje het volgende: Zo heftig, zo'n terugblik. Een jaar geleden wist je nog niks van de grote nachtmerrie die zou volgen. inderdaad Je leven van de een op de andere dag "zomaar" op z'n kop... vreselijk en ongelooflijk, bah iedereen die het nodig heeft veel sterkte
Vicky	vrijdag 8 juni 2007 @ 18:38
	Lieve Barbara en Marco, heel veel sterkte morgen!! Ik denk aan jullie en brandt een kaarsje! _{ik heb je adres neit meer anders had ik een mooie kaart gestuurd} Pepper, jij ook heel veel sterkte morgen met de 10 sterfdag van jullie Max!
Blues	zaterdag 9 juni 2007 @ 00:57
	Bar... sterkte jullie vandaag!!! Wat zal dit een moeilijke dag voor jullie zijn vol met terugblikken gedachtes etc etc. Vandaag stond er aan de balie op mijn werk een meisje van 11-08-1985, wat kon ik me maar moeilijk losweken van haar geb. datum op haar ponsplaatje, wat moest ik mezelf echt heel erg dwingen om haar niet aan te staren en alles normaal netjes afhandelen, echt raar, na zoveel jaar, echt even van de kaart...
_evenstar_	zaterdag 9 juni 2007 @ 02:17
	Lieve bar en mar doopkaars zal hier branden voor thijs en een ballonetje de lucht in met een tekening van arwen pepper ook voor jou max eentje erbij en brandt de kaars even hard. veel kracht en sterkte voor jullie en allen
vronie	zaterdag 9 juni 2007 @ 02:43
	Bar ,ik wens je alle sterkte toe. Ik heb verleden jaar bijna mijn kleindochter moeten verliezen door een koortsstuip. Heel veel sterkte. Liefs Vronie
Lewis.de.boxer	zaterdag 9 juni 2007 @ 02:52
	Bar en Mar sterkte vandaag. Jullie mooie lieve mannetje is er al 1 jaar niet meer. Het is heel raar te bedenken en onwerkelijk dat je kindje er zomaar niet meer zou zijn van de ene op de andere dag. MvP, ja misschien is het wel dat ene medicijn voor je dat je weer op weg helpt. Het zal zeker niet makkelijk zijn en worden. Maar het is wel heel speciaal. Gefeliciteerd meid, ik hoop echt van harte dat het allemaal goed gaat en op zijn pootjes terecht komt voor je.
snoopy	zaterdag 9 juni 2007 @ 07:48
	Bar, ik denk aan jullie. Een jaar alweer, hoe is het mogelijk! Pepper
jolene	zaterdag 9 juni 2007 @ 07:48
	Lieve pepper, vandaag al weer tien jaar terug. Heel veel sterkte vandaag. Lieve Bar en Mar, vandaag een jaar later. Heel veel sterkte samen om deze dag door te komen
livelink	zaterdag 9 juni 2007 @ 08:00
	Lieve Bar en Mar, wat onvoorstelbaar dat het alweer een jaar geleden is. Heel veel sterkte vandaag en laat die ballonnen lekker naar Thijs vliegen met alle liefs, knuffels en kusjes die je maar kan bedenken Pepper, voor jullie ook een dikke
Martineke	zaterdag 9 juni 2007 @ 08:20
	Bar en SC, 1 jaar voorbij wat gaat de tijd hard zeg. ongelooflijk dat dat alweer een jaar geleden is. zo'n mooie knul weg heel veel sterkte vandaag met veel kracht. dikke knuf en Pepper en gezinnetje, ook jullie wil ik veel sterkte toewensen en kracht. het is alweer 10 jaar geleden dat jullie Max weg ging. ook een dikke knuf en
Saffier	zaterdag 9 juni 2007 @ 08:38
	'Een jaar verder... Bar heel veel sterkte vandaag, we denken aan jullie en aan Thijs . Pepper alweer 10 jaar zonder Max, wat een tijd... Voor alle ouders met engeltjes
_Bar_	zaterdag 9 juni 2007 @ 08:43
	9 juni 2006, Het is vroeg in de ochtend en word gewekt door de telefoon, nog half slaperig pak ik de telefoon, en hoor dat het Marco is. Hij vraagt me of ik zo snel mogelijk naar het ziekenhuis wil komen, want het gaat niet zo goed... Mij nog totaal niet bewust van de ernst van de situatie, kleed ik me op het gemakje aan, en dan gaat weer de telefoon, Marco weer... Bar ben je al onderweg... Ik moest met nee antwoorden, zocht nog steeds naar buren die wakker zouden zijn en mij even weg wilden brengen, Marco stelde voor om me anders zelf op te komen halen, maar dan kon het wel eens telaat zijn... (zijn woorden ik heb ze niet gehoord) Na eenmaal buren uit hun bed gekregen te hebben en die me weg wilden brengen, gingen we onderweg, snapte er nog steeds maar weinig van, wat was er aan de hand.... En toen ik stapte uit liep naar de ingang en Marco kwam mij al tegemoed gelopen... Maar er klopte iets niet aan dat beeld... Waarom keek hij zo triestig, waarom de beer van Thijs in zijn hand... Hij kon maar weinig uitbrengen, alleen maar ze konden hem niet meer redden... Toen ben ik gaan lopen, lopen naar de kinderafdeling van het ziekenhuis, lopen naar de kamer waar Thijs lag, Ik riep em maar geen gehoor, ik deed de deur open...De hekjes rond zijnbedje waren naar beneden...en daar lag Thijs op zijn rug, oogjes half open, maar hij ademde niet meer... Mijn Thijs mijn kindje ons kindje, dit kon toch niet, dit is niet echt, dit gebeurd mij niet echt, wie haalt er een grap met mij uit, in welke droom leef ik, ik streelde zijn haartjes, gaf hem kusjes, maar mij reageerde niet meer... En toen storte mijn wereld in... Dag zoontje, dag lief kindje, dag lieve Thijs... we moesten dingen gaan regelen, fam inlichten...begrafenis regelen en noem het maar op, mijn grootste angst was werkelijkheid.... Nu 1 jaar later, nog steeds soms vol ongeloof, nog steeds met boel onbeantwoorde vragen, nog steeds hoop je stiekem dat dit nooit gebeurd is, maar als je dan om je heen kijkt weet je dat dat niet zo is, Thijs is overleden en is niet meer in ons leven, Thijs leeft nu bij zijn oma samen daar hoog op die wolkjes, dicht bij de sterren en de maan, soms kijken ze samen naar beneden en zwaaien ze naar ons, dan ontstaat er een prachtige regenboog, soms schiet er ineens een vlinder voorbij, soms het gevoel dat hij snachts heel dicht bij je is, soms even knuffelen in gedachten. Vergeten doen we je nooit, in die 21 maandjes heb je zoveel voor ons betekend, zoveel met ons gedaan, zoveel ontdekt, zoveel gespeeld, genoten van elke lach, elke traan. Vandaag gaan er speciaal voor jou lieve knul 21 ballonnen de lucht in, elke ballon staat voor 1 maandje van je leven, en aan elke ballon komt een stukje wat zo typisch jou is. [ Bericht 1% gewijzigd door _Bar_ op 09-06-2007 08:58:09 ]
Martineke	zaterdag 9 juni 2007 @ 08:48
	ik denka an jullie de hele dag. en wat mooi 21 ballonnen
Sugar	zaterdag 9 juni 2007 @ 08:55
	Wat wilden we graag dat het een droom was, een nachtmerrie waaruit jullie wakker konden schrikken. Om dan te zien dat het echte leven nog hetzelfde was. Dat er in het echte leven niet zoiets vreselijks gebeurt als in die nare droom. Maar de nachtmerrie bleef en duurde nu al een jaar. Een echt jaar zonder jullie kind. Steeds beter dat besef: het is echt gebeurd. Wat zullen jullie Thijs missen en blijven missen. Ik denk vaak aan jullie, misschien is dat een kleine troost. Veel sterkte vandaag en altijd. Pepper, ook bij jouw verhaal sta ik vandaag weer even extra stil. Wat een verdriet dat er zulke dingen gebeuren en gebeurden. Een jaar geleden, tien jaar geleden. Heel veel sterkte met deze dagen en alle herinneringen.
piglet	zaterdag 9 juni 2007 @ 09:08
	Alweer een heel jaar zonder Thijs Veel sterkte vandaag Bar En voor Pepper ook een
Lois	zaterdag 9 juni 2007 @ 09:40
	Max en Thijs, voor jullie laat ik een ballon op vandaag. De kinderen zijn hier mooie bellen aan het blazen, die komen naar jullie toe. Lieve ouders, heel veel sterkte vandaag, ik denk aan jullie
PM-girl	zaterdag 9 juni 2007 @ 09:43
	Bar, heel veel sterkte vandaag Pepper, voor jou ook
texelonia	zaterdag 9 juni 2007 @ 09:50
	Ongelooflijk dat Thijs er al een jaar niet meer is Bar en Mar heel veel sterkte vandaag! Pepper, 10 jaar alweer, wat een onvoorstelbare lange tijd. Ook voor jou veel sterkte vandaag
m@x	zaterdag 9 juni 2007 @ 10:14
	Bar en Pepper, heel veel sterkte vandaag
kozakken	zaterdag 9 juni 2007 @ 10:17
	Dag lieve vlindertjes daarboven. Kijken jullie af en toe goed naar beneden? Sturen jullie eens een helicopter of wat anders langs? We denken aan juliie. Want hoe kunnen we nu ooit vergeten dat jullie hier zoveel moois hebben mogen brengen. Kleine grote Thijs. Kleine grote Max Sterkte Bar en Mar. Sterkte Pepper
sombie	zaterdag 9 juni 2007 @ 10:18
	Pepper, 10 jaar vandaag, veel sterkte. Bar, ik heb het in een ander topic ook al gezegd, jij ook veel sterkte vandaag.
Fuente	zaterdag 9 juni 2007 @ 10:38
	Bar.. een jaar alweer.....ik denk aan jullie Pepper veel sterkte, ook aan jullie wordt hier gedacht vandaag
buddyjoe	zaterdag 9 juni 2007 @ 10:46
	Bar en Mar, ook alle sterkte van mij voor vandaag. Zit net je verhaal van die ochtend te lezen. Ik herinner me nog alles als de dag van gisteren, vanaf het moment dat Anitra belde op m`n werk om het slechte nieuws te vertellen. Het komt de laatste dagen allemaal zo boven, zo emotioneel Thijs z`n foto staat op de kast hier en Djulian had het zomaar vanmorgen ineens over "temmen" toen iie de foto zag. Zwemmen met Thijs in dat grote bad. Nogmaals, verschrikkelijk veel sterkte voor jullie vandaag!! Pepper ook jij heel veel sterkte!
phluphy	zaterdag 9 juni 2007 @ 10:52
	Thijs en Max, hier wordt extra aan jullie gedacht vandaag. Bar & Mar, Pepper, sterkte deze dag.
Stiekemurd	zaterdag 9 juni 2007 @ 10:55
	Bar vorig jaar schrok ik zo vreselijk van jullie bericht... al weer een jaar geleden! Ontzettend veel sterkte Pepper jij ook heel veel sterkte vandaag
Paradijsvogeltje	zaterdag 9 juni 2007 @ 11:11
	Bar, Mar en Pepper, het is niet eerlijk! Veel sterkte vandaag..... ... voor iedereen hier.
easy-going	zaterdag 9 juni 2007 @ 11:20
	Een jaar geleden zette ik de pc aan, startte Fok! op, zag een nieuw topic van Bar .. en het werd koud om mijn hart Vol ongeloof, steeds maar naar die woorden gekeken ... "ik weet niet hoe te zeggen" En nu zijn we een jaar verder ... Bar, je slaat je er kranig doorheen En wat een mooi idee van de ballonnen. Pepper, jij ook veel sterkte vandaag en ook de andere ouders/familieleden van alle engeltjes ... het zijn er veels te veel.
Nonneke	zaterdag 9 juni 2007 @ 11:22
	Heel veel sterkte vandaag gewenst Bar en Mar
Chell	zaterdag 9 juni 2007 @ 11:24
	Bar & Mar, veel sterkte vandaag! Wat een mooi gebaar die ballonnen. Pepper, ook jij veel sterkte. TIen jaar, wat een onvoorstelbaar lange tijd....
Vicky	zaterdag 9 juni 2007 @ 11:32
	Lieve Barbara en Marco, met tranen in mijn ogen lees ik jouw stukje Bar! Wat mooi die 21 ballonnen!! Hier brandt een kaarsje voor jullie! Sterkte vandaag! Lieve Pepper en gezin, 10 jaar al weer... jullie ook heel veel sterkte vandaag. Voor jullie Max brandt ook een kaars!
pepper_961	zaterdag 9 juni 2007 @ 12:20
	In memoriam 1997 - 2007 Jouw schaterlach, je dribbelvoetjes rennend in het verleden "mama, mama, kijt is!" Langzaam lopen we naar de toekomst af en toe stilstaand, omkijkend Max, Max, kijt is.... Onze ogen vol trots, liefde. Een glimlach rond onze mond. We missen je lieffie.
pepper_961	zaterdag 9 juni 2007 @ 12:37
	Lieve Barbara en Marco, Heel veel sterkte vandaag! Voor jullie is het nog zo vers Een jaar voorbij maar het voelt of het gisteren was. In gedachten ben ik ook bij jullie vandaag en geef een kusje op elke ballon die voor Thijs omhoog gaat.
Slaapmeisje	zaterdag 9 juni 2007 @ 12:56
	Lieve Bar, Het kippenvel staat duimendik op mijn armen bij het lezen van je verhaal. Nog steeds kijk ik vol ongeloof naar de foto's van jullie prachtige Thijs. Wat zal hij stralen als hij al die ballonnen zijn kant op ziet komen! Heel veel sterkte vandaag voor jou en Marco Lieve Pepper, Wat een prachtig gedichtje over jullie ventje Max. Wat een intens gemis moet dat zijn, maar wat heb je het mooi verwoord. Ook voor jullie heel veel sterkte
pepper_961	zaterdag 9 juni 2007 @ 12:57
	Dank jullie wel allemaal. Zo lief hoe jullie allemaal meeleven en aan ons denken. Bedankt voor de lieve woorden en de brandende kaarsjes.
Anitra	zaterdag 9 juni 2007 @ 13:06
	Lieve Barbara en Marco, Vorig jaar toen ik het las kon ik alleen maar keihard nee schreeuwen, dit kon niet waar zijn. Mijn hart schreeuwt nog steeds nee, maar mijn verstand weet dat het waar is, dat deze nachtmerrie werkelijkheid is voor jullie. Ik wil zo weer in de auto springen, mijn armen om jullie heen slaan. In gedachten ben ik bij jullie en heel veel sterkte vandaag. Pepper jullie ook heel veel sterkte vandaag!
Jambo	zaterdag 9 juni 2007 @ 13:33
	Lieve Bar en Mar, heel veel sterkte vandaag. Ik denk aan jullie. Pepper, ook heel veel sterkte vandaag.
m@x	zaterdag 9 juni 2007 @ 13:44
	Sunny days seem to hurt the most. I wear the pain like a heavy coat. I feel you everywhere I go. I see your smile, I see your face, I hear you laughin' in the rain. I still can't believe you're gone. It ain't fair: you died too young, Like the story that had just begun, But death tore the pages all away. God knows how I miss you, All the hell I've been through, Just knowin' no-one could take your place. An' sometimes I wonder, Who'd you be today? Would you see the world? Would you chase your dreams? Settle down with a family, I wonder what would you name your babies? Some days the sky's so blue, I feel like I can talk to you, An' I know it might sound crazy. It ain't fair: you died too young, Like the story that had just begun, But death tore the pages all away. God knows how I miss you, All the hell I've been through, Just knowin' no-one could take your place. An' sometimes I wonder, Who you'd be today? _{Kenny Chesney - Who you'd be today}
Noli.	zaterdag 9 juni 2007 @ 13:47
	Pepper, Bar en Mar... Heel veel sterkte toegewenst vandaag..
Vivi	zaterdag 9 juni 2007 @ 14:30
	Veel sterkte op deze dag aan alle ouders van mooie lieve kindjes die er helaas niet meer zijn...
Blues	zaterdag 9 juni 2007 @ 15:26
	Sterkte ook jij Pepper vandaag
bl0emetjE	zaterdag 9 juni 2007 @ 17:13
	Bar, Mar, Pepper en familie, Ook al kennen jullie mij niet, ik denk aan jullie en jullie engeltjes! Heel erg veel sterke, vandaag, elke dag. 1 jaar, 10 jaar, het maakt niet meer uit.. Elk jaar is er al 1 teveel. Vandaag was er een beachvolleycompetitie op het plein voor mijn huis, er werden ballonnen met helium uitgedeeld, en bij elke balon die omhoog ging dacht ik aan Bar die balonnen voor Thijs omhoog laat. Hier gingen er vandaag ook een aantal de lucht, naar alle engelenkindjes! Ik vind het echt een heel mooi idee, van die balonnen!
nebelung	zaterdag 9 juni 2007 @ 21:20
	Bar en Mar, een heel jaar voorbij en toch lijkt het als de dag van gisteren. Veel sterkte Pepper, zoveel jaren alweer. Sterkte
Jelief	zaterdag 9 juni 2007 @ 23:25
	-ik kan geen woorden vinden, misschien heb ik morgen meer inspiratie- iig een kus voor bar en mar en pepper.
YPPY	zondag 10 juni 2007 @ 10:17

lcicle	zondag 10 juni 2007 @ 12:09
	Lieve ouders, ik heb gisteren vaak aan jullie gedacht.. Gisteren was mijn zoontje precies 13 maanden. Een jaar geleden zat ik daar naar m'n beeldscherm te staren. Mijn verse moederhart waar in een maand tijd al zoveel emoties doorheen waren gegaan, werd ijskoud, deed zelfs bijna pijn. Gisteren wilde ik hier iets schrijven, maar vond het op die dag té moeilijk. Engeltjes als Max en Thijs betekenen veel voor mij. Zij maken mij ervan bewust te genieten van ELK moment van de dag! Van ELKE glimlach van je kind. Ik kan niets zeggen wat jullie verdriet doet minderen, maar hoop dat het jullie sterkt dat jullie kindjes zoveel voor mij (en waarschijnlijk ook voor anderen) betekenen, ook al zijn ze niet meer tastbaar onder ons.
sjak	zondag 10 juni 2007 @ 20:27
	Lieve Bar en Mar, ook hier is veel aan jullie gedacht de afgelopen dagen. Ik hoop dat jullie de dag goed zijn doorgekomen. Wat een prachtig gebaar de balonnen voor jullie mooie thijs Pepper wat een mooi gedicht zeg, de tranen staan nog in mijn ogen. Jij uiteraard ook heel veel sterkte deze dagen.
pepper_961	zondag 10 juni 2007 @ 21:18
	Dit was de beste van al de wazige foto`s die genomen zijn.
rameijer	dinsdag 12 juni 2007 @ 15:06
	BarMar en Pepper, heel veel sterkte deze dagen...
YPPY	dinsdag 12 juni 2007 @ 15:11
	Ik hoop niet dat je het een stomme opmerking vindt, maar ik vind dat het er echt mooi uitziet.
jellyrose	dinsdag 12 juni 2007 @ 15:21
	quote: Op dinsdag 12 juni 2007 15:11 schreef YPPY het volgende: Ik hoop niet dat je het een stomme opmerking vindt, maar ik vind dat het er echt mooi uitziet. Ja, ik zou eigenlijk haast 'gezellig' willen zeggen (het klinkt heel erg raar in m'n hoofd en bijna schofterig als je bedenkt dat het over een kindergrafje (wat zo onnatuurlijk en verdrietig is) gaat, maar zo bedoel ik het dus niet!!)
beefcake	dinsdag 12 juni 2007 @ 15:24
	VInd ik ook YPPY, heel mooi met die bloemen en ballonnen. En tegelijkertijd is de aanblik van een kindergraf ook zo triest Bar en Pepper ik wilde jullie nog even een blijk van medeleven geven voor afgelopen zaterdag. Ik hoop dat jullie de dag goed doorgekomen zijn, met veel mooie herinneringen
Blues	dinsdag 12 juni 2007 @ 15:28
	Een kindergraf, juist omdat het zo verschrikkelijk is, mag er zo uitbundig kleurrijk uitzien, echt heel mooi zo
YPPY	dinsdag 12 juni 2007 @ 15:49
	Op het kerkhof waar mijn opa en oma liggen zijn aan het begin de kindergrafjes. Daar is zo'n mooie bij, ik ga er elke keer staan kijken. Het ziet er zo 'optimistisch' uit, het lijkt of er helemaal over nagedacht is wat er op zou komen te staan. Een lief hekje, een mooie kunstbloem en de plantjes passen er altijd perfect bij. Ik vraag me altijd zo af wat het verhaal daarachter is.
Blues	dinsdag 12 juni 2007 @ 16:36
	Bij mij knaagt ook nog regelmatig de spijt dat Jamie toen is gecremeerd, en niet een mooi klein grafje heeft gekregen, dan had ik nog iets om naar toe te gaan en te verzorgen. _{In die tijd is mij niets gevraagd, het besluit stond al vast en ik was te ziek om er verder over na te denken, ben er niet eens bij geweest}
beefcake	dinsdag 12 juni 2007 @ 16:41
	quote: Op dinsdag 12 juni 2007 16:36 schreef Bluezz het volgende: _{In die tijd is mij niets gevraagd, het besluit stond al vast en ik was te ziek om er verder over na te denken, ben er niet eens bij geweest} Wat erg! Dan mis je toch ook een essentieel onderdeel van de rouwverwerking of zie ik dat verkeerd?
Blues	dinsdag 12 juni 2007 @ 16:48
	quote: Op dinsdag 12 juni 2007 16:41 schreef beefcake het volgende: Wat erg! Dan mis je toch ook een essentieel onderdeel van de rouwverwerking of zie ik dat verkeerd? Ik heb daar inderdaad zo af en toe nog veel 'last' van inderdaad. Er borrelt soms een scherp soort verdriet omhoog, en ik denk dat het daarmee te maken heeft.
jellyrose	dinsdag 12 juni 2007 @ 16:52
	Jeejte Bluezz, dat is idd wel heel triest Kan me goed voorstellen dat je daar zelfs 80 jaar later nog af en toe heel erg verdrietig om kan worden
BE	dinsdag 12 juni 2007 @ 19:01
	quote: Op zaterdag 9 juni 2007 08:43 schreef _Bar_ het volgende: 9 juni 2006, [afbeelding] Het is vroeg in de ochtend en word gewekt door de telefoon, nog half slaperig pak ik de telefoon, en hoor dat het Marco is. [...] Vergeten doen we je nooit, in die 21 maandjes heb je zoveel voor ons betekend, zoveel met ons gedaan, zoveel ontdekt, zoveel gespeeld, genoten van elke lach, elke traan. Vandaag gaan er speciaal voor jou lieve knul 21 ballonnen de lucht in, elke ballon staat voor 1 maandje van je leven, en aan elke ballon komt een stukje wat zo typisch jou is. Bar, het zweet stroomt van mijn rug zo warm is het hier, en toch staat het kippevel op mijn kruin en mijn ogen vol tranen van je post...
BE	dinsdag 12 juni 2007 @ 19:03
	quote: Op zaterdag 9 juni 2007 12:20 schreef pepper_961 het volgende: [afbeelding] In memoriam 1997 - 2007 Jouw schaterlach, je dribbelvoetjes rennend in het verleden "mama, mama, kijt is!" Langzaam lopen we naar de toekomst af en toe stilstaand, omkijkend Max, Max, kijt is.... Onze ogen vol trots, liefde. Een glimlach rond onze mond. We missen je lieffie. [afbeelding] En toen liepen mijn ogen over... 2 van die prachtige knulletjes...
BE	dinsdag 12 juni 2007 @ 19:05
	Bluezzebeeb... Gelukkig is er in de loop der jaren een hoop veranderd op dit gebied, helaas voor jou te laat. Ik gun je zo graag een aantal andere herinneringen erbij...
pepper_961	woensdag 13 juni 2007 @ 12:57
	quote: Op dinsdag 12 juni 2007 15:21 schreef jellyrose het volgende: [..] Ja, ik zou eigenlijk haast 'gezellig' willen zeggen (het klinkt heel erg raar in m'n hoofd en bijna schofterig als je bedenkt dat het over een kindergrafje (wat zo onnatuurlijk en verdrietig is) gaat, maar zo bedoel ik het dus niet!!) Vind ik niet stom hoor. Zo stond ik ook tevreden na het "tuinieren" te zeggen: "Wat is het mooi geworden weer he? Het ziet er weer gezellig uit" Voor het tuinieren was het een drama hoor. Stond geen bloeiend bloemetje meer in! Maar het is gewoon zo dat het er, door al die bloemen, heel fleurig uitziet. (ondanks dat het een grafje is....)
phluphy	woensdag 13 juni 2007 @ 13:51
	Pepper, het ziet er inderdaad prachtig uit. Bij mij komt ook meteen het woord "vrolijk" naar de voorgrond. Ik vind het helemaal niet verkeerd om het zo te zeggen. Al die bloemen, plantjes, kleurtjes, geeft echt een vrolijk beeld. Een graf hoeft toch geen weerspiegeling te zijn van (je) verdriet? Ik vind het meer een weerspiegeling van de liefde die je had voor je kind en dat mag dus best uitbundig zijn.
mama_van_pepijn	zaterdag 16 juni 2007 @ 00:29
	Ik had vandaag vrij dus ik heb de het glaasje van Pepijn's lantaarntje dat stuk was gegaan, opnieuw geschilderd. Ik heb vrij genomen omdat deze datum speciaal was voor William en mij en dus had ik rozen meegenomen. Op het moment dat ik ze op het graf legde ging het zonnetje schijnen Bij Pepijntje heb ik een houten trein geplaatst. Die trein heb ik zelf gemaakt van hout met wat hulp van mijn zwager. Ik ben er apetrots op. Helaas is nog zo'n trein ons volgende project. Nu eentje voor Colm, zijn zoontje mijn neefje Heb ook voorzichtig wat dozen geopend met spullen van Pepijn om te inventariseren wat ik allemaal heb en gewoon om te kijken wat voor reactie het oproept. Honderdduizend gedachten bij elk item maar het voelt oke. Deze baby mag de spullen van grote broer Pepijn gebruiken. Vrees alleen dat al is het daarna dan versleten dat ik het dan als nog niet weg kan doen.
kapitein_pannekoek	zaterdag 16 juni 2007 @ 07:37
	MvP, wat ontzettend fijn om te lezen dat je met dit soort dingen bezig bent. Fijn dat het ok voelt. Spullen inventariseren, bedoel ik. Dat moet echt zwaar zijn. Toch weer een stapje verder.... KP geeft MvP pluim
Blues	zaterdag 16 juni 2007 @ 13:37
	quote: Op zaterdag 16 juni 2007 00:29 schreef mama_van_pepijn het volgende: Heb ook voorzichtig wat dozen geopend met spullen van Pepijn om te inventariseren wat ik allemaal heb en gewoon om te kijken wat voor reactie het oproept. Honderdduizend gedachten bij elk item maar het voelt oke. Deze baby mag de spullen van grote broer Pepijn gebruiken. Vrees alleen dat al is het daarna dan versleten dat ik het dan als nog niet weg kan doen. Wat fijn dat het ok voelt Er zijn gewoon van die dingen die je moet en mag bewaren toch? Ik heb zo'n speciale luxe soort 'schoenendoos' met foto's brieven kaarten etc etc en er liggen ook een paar sokjes in Zo af en toe ga ik op bed zitten en lees en kijk en ruik ik alles door En dan kan ik er weer tegen.
mama_van_pepijn	donderdag 21 juni 2007 @ 19:35
	K-P vroeg heel lief in het zwangerschapstopic hoe het met me gaat dus dat kom ik hier even beantwoorden. Het gaat best lekker eigenlijk. Dit weekend waren William's ouders hier en hoewel ik van te voren bergen problemen zag, viel het reuze mee. Ze waren heel aardig en we zijn een paar keer naar de graven geweest. Ze hadden wat dingen er voor mee genomen die we er geplaatst hebben. Ik heb wel mijn mond over mijn zwangerschap gehouden. William's moeder heeft me een shirt van William gegeven dat nog steeds bij hen in de kast lag en ze gebruikt in haar kasten van die geurzakjes die ze zelf maakt. William gebruikte die dingen ook vaak en hoewel ik altijd vond het zijn kleding een apart geurtje gaf was ik nu zoooo blij met het geurtje. Ze heeft me er een geurzakje bij gegeven dus af en toe ga ik even snuifen in de kast Het te voorschijn halen van Pepijn's spullen om te kijken wat ik wil hergebruiken heeft ook grote impact maar op een goede manier. Ik heb de niet ingeplakte foto's er bij gepakt en ben maar eens gaan inplakken. Het is fijn om gewoon met een goed gevoel naar mijn mannetje te kunnen kijken. Ik ga ook nog steeds naar een psycholoog elke twee weken. Ja het leven is best oke op het moment.
phluphy	donderdag 21 juni 2007 @ 22:13
	quote: Op donderdag 21 juni 2007 19:35 schreef mama_van_pepijn het volgende: -knip- Ja het leven is best oke op het moment. Sjonge wat is dat fijn om te lezen mvp! Wanneer mensen door een moeilijke periode gaan, probeer ik ze altijd te bemoedigen, maar ik weet dat dit niet de pijn verzacht. Je doet het dan ook meer om iemand door zo'n periode te loodsen met wat steun en bijval, hopende op betere tijden. En zie hier! Ik hoop dat deze "up" heel lang gaat duren voor je, en dat je ondanks alles kunt genieten van je zwangerschap. Mooi trouwens, van dat geurzakje. Heb je al besloten wanneer je de ouders van William gaat inlichten? Lijkt me niet makkelijk.
Blues	donderdag 21 juni 2007 @ 22:52
	Wat phluph zegt MvP Zo blij dat het je wat beter gaat idd!! Vandaag kregen we een bedanktkaart/mail van de ouders van Siem. Dezelfde bewerkte foto als de grotere versie in schilderijvorm die zij zelf aan de muur hebben hangen. [ Bericht 62% gewijzigd door Blues op 21-06-2007 23:15:48 ]
bixister	donderdag 21 juni 2007 @ 23:41
	oh bluez, wat een pracht van een jongetje... en een erg mooie foto ook. mvp, ik ben ook echt blij om te lezen dat het leven je momenteel wat lichter valt. heerlijk, het is je zeer gegund! wordt inderdaad misschien nog best moeilijk om de ouders van william in te lichten over je zwangerschap denk ik? dat van die geuren kan ik me ook zeer levendig voorstellen. lief dat ze er aan dachten om zo'n zakje mee te nemen!
BE	donderdag 21 juni 2007 @ 23:41
	Jeumig Bluezz, wat onwijs mooi, maar ook zo confronterend. Mooie indringende oogjes trouwens.
Blues	zaterdag 23 juni 2007 @ 17:12
	quote: Op donderdag 21 juni 2007 23:41 schreef Brighteyes het volgende: Jeumig Bluezz, wat onwijs mooi, maar ook zo confronterend. Mooie indringende oogjes trouwens. Ja he Ik heb op mijn weblog dit gedichtje erbij gezet : quote: op een wolkje oh zo hoog zit je lekker zacht kijk je naar de regenboog en de maan die naar je lacht sterretjes blinken om je heen en de zon verwarmt je huid je bent daarboven niet alleen je bent ons vast vooruit...
phluphy	woensdag 27 juni 2007 @ 17:53
	Bluezz, het is inderdaad een adembenemende foto! Erg bijzonder, ook hoe het bewerkt is. Het is erg stilletjes rondom iedereen. Hoe is het? Bar, m.n. rondom jouw persoontje is het akelig stil, hoe gaat het? Ik had al een paar keer een update beloofd, dus bij deze een samenvatting van de belangrijkste gebeurtenissen van de afgelopen maanden: Qua verdrietverwerking en de draad oppakken gaat de stijgende lijn door. Bij Jeroen inmiddels ook, bij hem heeft het iets langer geduurd voordat die "knik naar boven in de lijn" begon in te zetten. De rust die we nu al een tijd rondom onszelf gecreëerd hebben heeft absoluut vruchten afgeworpen. Verder zorgen we beide voor voldoende hobby-activiteiten en andere prettige afleiding, en ook dat draagt positief bij. Aan het begin van deze maand heb ik een aantal weken een heel intense band met Danyel gevoeld. Mijn gedachten hoefden hem nooit te zoeken, hij was er al. Hij zat in me, we waren één gevoel, één gedachte. Dit was werkelijk heel bijzonder, soms was het zo sterk dat ik mijn adem inhield om het moment zo intens mogelijk te beleven. Net zo spontaan als het gevoel is gekomen, is het ook weer weggegaan. Ik denk dat de omgevingsfactoren bepalen wanneer zoiets "toeslaat". Nu is het al een tijdje weg, maar ik weet zeker dat het weer terug gaat komen. Afgelopen weekend hadden we bezoek van een vriendje/lotgenootje van Danyel, en zijn moeder. Dit heeft erg veel impact gehad, er kwamen heel veel herinneringen en gevoelens terug, er ontstond genegenheid voor dit jochie en al die gevoelens liepen door mekaar heen. Het gemis van Danyel stak weer sterk de kop op, maar er ontstonden ook gevoelens van verdriet over dit kindje en zijn beperkingen. Het was een zwaar weekend, maar ook heel fijn en heel mooi. Ik ben een paar dagen behoorlijk van slag geweest, maar de dagelijkse beslommeringen hebben inmiddels weer de overhand genomen en de rust is weer teruggekeerd. Verder zijn we wat toekomstplannen aan het maken rondom verhuizing/plaats van bestemming, werk, studie, etc. Maar dat doen we héél langzaam, om de balans van het moment niet te verstoren. Einde update. Lang verhaal, maar ik had dan ook veel bij te praten.
Icaä	woensdag 27 juni 2007 @ 20:04
	Meiden, ik vlieg laag over, maar wil jullie laten weten dat ik dit het meest moeilijke maar ook het meest oprechte stukje fok vind. Dikke dikke knuffel. _{niet aan mij vragen hoe het gaat; mijn verhaal hoort hier niet thuis. Heel kort wil ik zeggen: we komen er wel, en hij komt af en toe langs. Nooit uit ons hart, nooit uit ons leven. Ooit ga ik hem weer zien.}
snoopy	woensdag 27 juni 2007 @ 20:13
	Phluph en Icaä, fijn om van jullie allebei een bericht te lezen. Het voelt fijn dat jullie zo'n positieve instelling hebben ondanks alle moeilijke momenten.
Rottdog	woensdag 27 juni 2007 @ 21:39
	Pluph fijn om te lezen dat Danyel zo vlakbij is Icaä
_Bar_	vrijdag 29 juni 2007 @ 12:50
	quote: Op woensdag 27 juni 2007 17:53 schreef phluphy het volgende: Het is erg stilletjes rondom iedereen. Hoe is het? Bar, m.n. rondom jouw persoontje is het akelig stil, hoe gaat het? Middag allemaal Ja het was idd erg stil van mijn kant, mijn excusus voor de gene die zich daardoor misschien "zorgen"maakten. Wat zal ik eens zeggen, het gaat hier voorzichtig allemaal in stijgende lijn naar boven, val nog wel met enige mate terug, en dan is het gemis soms heel heftig aanwezig, en lijkt het alsof het huilen niet meer stoppen wilt. De tijd rondom 9 juni en daarvooraf gaand eigenlijk kun je wel spreken van de week ervoor en een tijdje erna, was heel "appart"intens"moeilijk"bijzonder"vol gedachten. En voor de rest steeds meer stapjes zetten om mijn leven weer invulling te geven, heel voorzichtig aan, want nogmaals ik ben nog steeds "bang"dat als ik teveel geniet, er weer wat heftigs gebeurd... Maar toch als ik nu terug kijk, heb ik het me toch allemaal veel lichter voorgesteld als dat ik me daadwerkelijk voelde en doorheen ging. Want waar praat je over 1 jaar, een jaar waarin daarna nog veel meer dingen gebeurd zijn, een jaar waarin met name voor mij heel veel verduidelijkt is. Was ik eerst verlost van de vervelende nachtmerries.. ze zijn weer terug, de dromen zijn heftig en heel akelig, dromen die gaan over stuipjes... met gevolg dat ik bezweet en vol panniek wakker word, en het liefste opzoek wil gaan naar Thijs... Vorige week zaterdag heb ik een film zitten kijken: Artificial Intelligence die mij behoorlijk aan het huilen gebracht heeft, het was ergens voor mij erg herkenbaar (moeder overlijd-kindje overlijd) waardoor er in mijn hoofd een hele film begon af te spelen, een film die me terug deed kijken naar de tijd toen mijn moeder overleed, tot aan Thijs die overleed en hoezeer ik die 2 mensen zo gigantisch mis. In de afgelopen weken is er een kindje van een ex collega van me overleden aan de gevolgen van Leukemie, het jongetje mocht maar 3 lentes oud worden. waardoor je ook weer even stilstaat bij je eigen verlies, en gemis. Maar even terug komen op 9 juni 2007, de dag begon al vroeg, beide ontwaakten we al vroeg, ergens rond 6.15 uur, en tegen half 7 wisten we beide heel goed wat er een jaar geleden gebeurd was... de tijd van overlijden van Thijs... We hebben eigenlijk maar weinig tegen elkaar gezegd, en probeerden zoveel mogelijk te doen, daarna even hier een berichtje gepost, en daarna naar het grafje waar we een teletubbie ballon op hebben gehangen (gekregen van een heel lieve fok mevrouw nogmaals onze vele dank hiervoor ) en er een bos met 21 gele rozen neergelegd. Even erbij gebleven in stilte, en daarna vertrokken naar Limburg. Daar aangekomen even koffie/thee gedronken en daarna naar Gulpen gereden om daar 21 ballonnen op te laten voor Thijs (was een leuk gezicht al die ballonnen in de auto van onze voorganger) In Gulpen zijn we doorgereden naar een Maria beeld, en de regen verdween er verscheen een mooie blauwe lucht. Het was nog even "vechten"om de ballonnen goed te krijgen, maar het is gelukt (dank je wel Sjeen, en vriendje) en dit was het resultaat; Ballon oplaten in Limburg bij een Maria beeld in Gulpen : Ballonnen stevig vasthouden, er stond een aardig windje... Isa vond het heel interesant allemaal, en nu was het zoeken naar haar Ballon Door de touwtjes glipten er toch een aantal al naar boven... Steeds hoger en hoger vlogen de eerste paar... Isa nog even uitleggen voor wie de Ballonen waren Het aftellen was begonnen... 3 2 1 Dag Thijs Geniet van je ballonnen
PM-girl	vrijdag 29 juni 2007 @ 12:58
	Wat een mooie indrukwekkende post, ik ben er even stil van, Bar!
Sugar	vrijdag 29 juni 2007 @ 19:44
	Mooi, Bar. Ik wil jullie allemaal graag even een extra hart onder de riem steken. Ben blij dat het soms gewoon heel goed gaat met jullie allemaal, maar voor de minder goede momenten of dagen even dit virtuele steuntje.
Lois	vrijdag 29 juni 2007 @ 20:41
	Ontroerend Bar, al die ballonnen zo hoog te zien gaan. Lief ook dat Isa er zo aanwezig was.
_evenstar_	vrijdag 29 juni 2007 @ 21:32
	Bar en mar ontroerend denk dat jullie mannetje heel veel lol heetf gehad en nog heetf met zoveel mooie balonnen. phlupphy je klinkt goed
Leah	vrijdag 29 juni 2007 @ 21:54
	Ik vind het hele mooie ontroerende foto's Bar. Ik moet nog vaak aan jullie (aan alle ouders in dit topic trouwens) denken. Heb er vaak geen woorden voor.
Rottdog	vrijdag 29 juni 2007 @ 22:54
	Bar en Mar wat een mooi gebaar voor Thijs hij heeft ze vast omarmd
Martineke	vrijdag 29 juni 2007 @ 23:18
	hele mooie foto's Bar en SC en wat zag je er leuk uit vandaag werd ik zomaar in het winkelcentrum herinnerd aan Danyel die mensen doen met gehandicapte kindjes paardrijden, zo liggend op een paard net zoals we gezien hebben bij Danyel, alleen nu kregen ze geen subsidie meer, en om toch dat geld te kunnen krijgen waren ze nu pennen aan het verkopen voor 2,50. heb er gelijk 1 gekocht
BE	zondag 1 juli 2007 @ 02:10
	Mooie foto's Bar! Phluph, bedankt voor je update. Ik moest van de week nog aan jullie denken. Hoe het nu met de boompjes enzo is bij het grafje, ik denk regelmatig aan dat hele mooie plekje.
phluphy	maandag 2 juli 2007 @ 17:26
	Mooi verslag en foto's Bar. Ik blijf het een indrukwekkend gezicht vinden, die balonnen zo hoog de lucht in (of meer de gedachte die erachter zit). Martineke, gij warmhartig mens. Ik hoop dat ze flink gescoord hebben met hun aktie! BE, alles groeit en bloeit er prachtig. Ik was er vrijdagavond vrij laat, na negenen dus het schemerde tussen de bomen al iets. Opeens kwam er een enorm gevaarte op me af (die dacht dat ik een sappig konijntje was of zo). Ik schrok me een ongeluk, het was een Oehoe! Hij schrok nog meer van mij, toen het konijntje wat aan de grote kant bleek te zijn, en vloog snel weer weg. Wederom een bijzondere ontmoeting op dat bijzondere plekje. De Oehoe die ik zag had een spanwijdte van meer dan 1 meter. Echt een enorm groot dier.
BE	maandag 2 juli 2007 @ 19:17
	Mooi!
Blues	maandag 2 juli 2007 @ 19:48
	Ik geloof heilig in 'tekens' en bijzondere gebeurtenissen. Práchtig dier!
phluphy	maandag 2 juli 2007 @ 20:37
	quote: Op maandag 2 juli 2007 19:48 schreef Bluezz het volgende: Ik geloof heilig in 'tekens' en bijzondere gebeurtenissen. Ik ben supersceptisch, maar door de diverse gebeurtenissen weet ik inmiddels ook zeker dat sommige dingen té "toevallig" zijn. Twee weken geleden had ik mijn eerste tenniswedstrijd en ik was erg zenuwachtig. Terwijl ik nerveus mijn spullen aan het uitpakken was, vloog er een helicopter over. Super!
EdvandeBerg	maandag 2 juli 2007 @ 23:10
	Heel veel sterkte aan de ouders van deze veel te vroeg gestorven kindjes. Ik ben een grote vent en niet snel van mijn stuk maar bij het lezen van deze verhalen wordt ik toch even heel klein.
Lewis.de.boxer	dinsdag 3 juli 2007 @ 22:36
	Phluphy wow. Ik vind uilen altijd erg indrukwekkend. Er zit er hier vlakbij ook altijd 1 in het bos te schetteren. Vind het altijd spannend om naar te luisteren.
Lewis.de.boxer	dinsdag 3 juli 2007 @ 22:43
	Bar, wat mooi die ballonnen in de lucht. Thijs zal daar vast van genoten hebben. Mooi plekje uitgekozen trouwens. _{Daar kom ik altijd graag.} Ik had trouwens nog de rillingen op mijn rug van je verhaal toen je het te horen kreeg in het ziekenhuis dat Thijs niet meer leefde. Echt gewoon koud had ik het ervan en tranen. Wat een nachtmerrie! MvP, wat fijn om te horen dat het met jouw momenteel wat beter gaat. Gelukkig maar, misschien dat je zo ook een beetje kunt genieten van de nieuwe zwangerschap. Ik kan me trouwens wel voorstellen dat je het vreselijk moeilijk vindt om je schoonouders in te lichten over de zwangerschap. En Max vorige maand ook al 10 geleden overleden. Tjonge, die foto met die fles aan zijn mondje. Grafje zag er inderdaad mooi en vrolijk uit
Moonah	woensdag 4 juli 2007 @ 09:43
	Zo eens in de zoveel tijd, niet aan data gebonden, klik ik op dit topic en ben ik weer diep, diep onder de indruk van jullie relaas. En realiseer ik me des te meer dat ik intens mag genieten van het leven en met name van mijn zoon.
_Bar_	woensdag 4 juli 2007 @ 17:19
	Vanhier op Terschelling, moet ik continu denken aan wat Thijs aan het doen zou kunnen zijn... Ben ik me er ook zeer van bewust dat als Thijs nog zou leven ik hier helemaal nooit zou komen om te werken... Vanmiddag waren we met de auto een stukje rijden over het eiland, en kwam er een helikopter en vloog er een prachtige vlinder rondjes rondom de stilstaande auto Even voelde ik me heeldicht bij Thijs. Houd hier op het eiland een geschreven dagboek bij, gewoon voormezelf, omdat een heleboel dingen hier zoveel pijn en verdriet doen dat dit een mannier is om weer even van me af te schrijven. Wil ik ook veel wandelingen gaan maken om rust te vinden daar waar ik het nodig heb. Thijs is mis je zo giga veel
BE	woensdag 4 juli 2007 @ 17:50
	Barreke...
mama_van_pepijn	donderdag 5 juli 2007 @ 14:24
	Ik kom hier even afscheid nemen van alle mama's (en papa's) van prachtige engeltjes. Ik ben iedereen heel dankbaar voor alle steun in de tijd dat ik hier gepost heb, maar ik heb voorlopig even genoeg van OUD. Sowieso heb ik buiten dit topic niet zo heel veel te zoeken in OUD al en ik merk dat er toch wel verschillend wordt gereageerd op mensen die vanaf de zwangerschap hier mee doen of mensen die zich later aanmelden. Geen verwijt hoor, naar niemand niet, maar het speelt wel mee. Ik merkte ook dat ik het toch wel moeilijk ~~vond~~ vind dat er hier een Pepijn is geboren en dat zijn belevenissen verteld gaan worden. Daar kan p_iglet helemaal niks aan doen uiteraard, het is ook een hele leuke naam maar waarom mezelf kwellen? Het is iets waar ik aan moet werken maar wel wanneer ik daar klaar voor ben. Al met al is het een optel sommetje dat zijn hoogtepunt wel bereikt heeft de laatste dagen. Ik heb heel veel aan dit topic gehad toen ik het heel heel erg moeilijk had. Het gaat momenteel heel redelijk en ik ga mijn stinkende best doen om dat gevoel vast te houden. Ik kom er wel. Voor iedereen die contact wil houden is er het wonder genaamd PM. Tot ziens lieve mensen
_evenstar_	donderdag 5 juli 2007 @ 14:32
	MVP je kiest voor jezelf, en wat voor jou het beste is Blijf zo sterk zo puur en oprecht zoals je nu bent.
_Bar_	donderdag 5 juli 2007 @ 15:26
	Mama van Peppijn
Lishe	donderdag 5 juli 2007 @ 16:20
	Mama van Pepijn, ik wil je hierbij dan heel, heel veel mooie momenten toewensen in je zwangerschap. Dat er met je kindje ook veel geluk bij je groeit. Heel veel geluk voor de toekomst, een prachtig mooi broertje of zusje voor Pepijn. Een lief en fijn kindje dat jou weer zichtbaar mama laat zijn. Bar, ik denk aan je. Het blijft zo ontzettend hard. Ik hoop dat het schrijven in je dagboek je helpt, en ook het wandelen. Ik hoop wel dat je her en der wat fijne momenten mee kunt pikken. (Die vlinders... ) Dikke kus en een goede tijd op je eilandje.
Moonah	donderdag 5 juli 2007 @ 17:35
	quote: Op donderdag 5 juli 2007 14:24 schreef mama_van_pepijn het volgende: Ik merkte ook dat ik het toch wel moeilijk ~~vond~~ vind dat er hier een Pepijn is geboren en dat zijn belevenissen verteld gaan worden. Oh, dat vroeg ik me nog af idd. Het ga je goed!
Moonah	donderdag 5 juli 2007 @ 17:37
	quote: Op woensdag 4 juli 2007 17:19 schreef _Bar_ het volgende: Thijs is mis je zo giga veel Pfff, de pijn spat bijna van het scherm af...
Blues	donderdag 5 juli 2007 @ 18:42
	MvP Bar
phluphy	donderdag 5 juli 2007 @ 18:52
	Ik vroeg me al af hoe dat voor jou moest zijn, bij het lezen van de naam Pepijn. Zelfs ik had het er moeite mee, dus hoe het voor jou dan moet zijn... Dat zijn van die dingen in het (ons) leven, ze zijn niet te vermijden, het hoort er bij, maar het maakt het soms extra moeilijk. Ik kan me goed voorstellen dat je besluit ervoor 'weg te lopen', je hoeft jezelf niet onnodig te kwellen. Ik vind het fijn om te lezen dat je de afgelopen tijd iets aan dit topic hebt gehad en dat het nu wat beter met je gaat. En natuurlijk wens ik je het allerbeste.
PM-girl	donderdag 5 juli 2007 @ 20:48
	Mama van Pepijn, het was mijn eerste reactie ook, wat zou mama van pepijn ervan vinden? Ik begrijp je keuze. Sterkte!!
phluphy	vrijdag 13 juli 2007 @ 17:11
	- [ Bericht 100% gewijzigd door phluphy op 13-07-2007 23:14:50 ]
snoopy	vrijdag 13 juli 2007 @ 17:19
	Phluph, wat moet dan 'vreemd' geweest zijn. En in hetzelfde ziekenhuis dus waar Danyel is geboren?
phluphy	vrijdag 13 juli 2007 @ 17:31
	- [ Bericht 100% gewijzigd door phluphy op 13-07-2007 23:15:16 ]
BE	vrijdag 13 juli 2007 @ 20:32
	Nou, dat kan ik me idd wel voorstelen phluph. Dat soort dingen zullen wel altijd blijven lijkt me.
phluphy	vrijdag 13 juli 2007 @ 23:05
	Voor de gein eens bijgehouden: 6 uur na mijn post zijn er bijna 300 views geweest en 2 reacties. Lijkt wel alsof ik een aantal sensatiebeluste lurkers zit te vermaken. Het zal er wel bij horen op een forum, maar ik krijg er een vieze smaak van in mijn mond. Bij een rel of afzeiksessie staat de massa klaar om te reageren, maar hier weet men niets te zeggen. Op zich best begrijpelijk, maar dan heeft posten geen toegevoegde waarde (voor mij in elk geval niet).
Blues	vrijdag 13 juli 2007 @ 23:09
	Oh maar dat is bekend hier op fok phluph En niet alleen jij hebt dat gevoel, ik heb dat ook zo vaak. En bovendien is dit geen topic om zomaar ff een losse flodder in te gooien, wat zo vaak op Fok gebeurt.
m@x	vrijdag 13 juli 2007 @ 23:15
	quote: Op vrijdag 13 juli 2007 23:09 schreef Bluezz het volgende: Oh maar dat is bekend hier op fok phluph En niet alleen jij hebt dat gevoel, ik heb dat ook zo vaak. En bovendien is dit geen topic om zomaar ff een losse flodder in te gooien, wat zo vaak op Fok gebeurt. En dat is bijvoorbeeld de reden dat ik hier wel regelmatig even kijk maar meestal geen reactie achterlaat. Ik kan me je gevoel voorstellen maar ik denk dat je het mis hebt. Het is niet niks wat jullie en de andere ouders in dit topic is overkomen. Ik vind het persoonlijk erg lastig om onder woorden te brengen hoe vreselijk ik het vind en hoe zeer ik hoop dat het verlies draagbaarder zal worden. Alleen "sterkte" vind ik in zo'n situatie zo'n uitgekauwd iets. En dan post ik dus maar niks. Ik denk dat er met mij meerdere mensen zijn die er op die manier mee omgaan en die worden nu ook neergezet als sensatiezoekers. Jammer.
Jelief	vrijdag 13 juli 2007 @ 23:17
	Het zal er wel bij horen Pluphy,ik moet zeggen dat ik hier regelmatig lees maar gewoon niet altijd onder woorden kan brengen wat ik wil. En soms heb ik gewoon niks te zeggen iig niet iets dat, voor jou in dit geval, een toegevoegde waarde kan hebben. Zoals nu, ik kom niet verder dan dit: Lijkt mij moeilijk zo'n confrontatie.
renzell	vrijdag 13 juli 2007 @ 23:20
	Weet je Phluph, ik snap jouw reactie daarop héél erg goed. En ik moet je zeggen dat, de laatste tijd, ik door persoonlijke omstandigheden ook weinig gepost en gelezen heb, maar eerlijk gezegd geloof ik niet zo in dat verhaal van sensatiebeluste lurkers. Dít is jullie verhaal. Dít is realiteit, voor jullie. Een verschrikkelijke, en confronterende realiteit. En, hoe cru ook... op het moment dat ik hier lees, ben ik twee uur lang totaal van de kaart. Dan raakt het me zó dat ik bijna niets anders kan dan huilen. Maar tegelijkertijd voel ik me zó níet belangrijk in dit vehaal, zó niemand in deze geschiedenis, dat ik gewoonweg niet weet hoe, of wat.... Heeft écht niets met sensatiebelustheid te maken. Ik voel me gewoonweg níet de aangewezen persoon. En misschien is dat heel stom juist...
phluphy	vrijdag 13 juli 2007 @ 23:21
	Stom genoeg realiseer ik me dat nu pas Bluezz. En zoals gezegd, het voelt eigenlijk gewoon niet goed. Op sommige momenten zoek je interactie, en die vind je hier niet. Dus wat is de zin ervan? m@x, ik gaf al aan dat ik dat best begrijp. Maar op deze manier heeft het topic geen nut. Voor sommigen van jullie wel, als mensen willen weten hoe het gaat. Maar die kunnen het ook in de mail of zo horen. Voor mij heeft het geen nut, maar ondertussen wordt het ook gelezen door weet ik hoeveel onbekenden. Useless. No hard feelings, behalve dan t.a.v. de echte sensatiezoekers.
phluphy	vrijdag 13 juli 2007 @ 23:25
	Jelief, Renzell, en er zullen nog velen zijn die er zo over denken/voelen: prima, begrijpelijk. Het voelt voor mij inderdaad niet prettig meer. (Want naast FOK!kers zoals jullie denk ik wel degelijk dat er sensatiezoekers zijn). Echt stom dat ik me dat niet eerder heb gerealiseerd. Nu ja, er waren nog zinvole updates t.a.v. de schommel, grafmonument etc. Voor al die mensen die meeleefden al die jaren, vind ik ook dat ze min of meer een beetje recht hadden om op de hoogte te blijven. Maar nu gaat het meer om persoonlijke dingen, het gaat nu om Jeroen en mij en niet meer om Danyel. En dat vind ik toch net iets anders. Edit: Renzell, ik vind het trouwens wel heel naar dat je je (zo lang) rot voelt als je "ons leven" leest. En ook al hoort het bij het leven, en moet je met 2 benen op de grond blijven staan, je mag ook best (relatief) zorgeloos leven en genieten van wat je hebt. Tuurlijk mag je wel met anderen meeleven, maar niemand is erbij gebaat dat jij er ook nog eens zo onder lijdt. Nu ja, dat wilde ik gewoon even zeggen. [ Bericht 9% gewijzigd door phluphy op 13-07-2007 23:37:39 ]
Blues	vrijdag 13 juli 2007 @ 23:33
	Ik denk dat het voor jou dan beter aan zou voelen per mail dan hier op een openbaar forum. Want ; wat verwacht je? Alleen sterktes en kusjes die echt, echt gemeend zijn, dat zie en voel ik hier. De vraag is of je daarop zit te wachten, maar dat is wel het meeleven en de geintresseerdheid die hier dan ook wel weer echt goed aanvoelt!! Wat jij beschrijft phluph, is dat het voyeurisme een te hoog gehalte krijgt. Het staat niet meer in verhouding tot de kracht die je eruit put en het fijn vinden om je verhaal te posten. Zoiets is het denk ik ?
Jelief	vrijdag 13 juli 2007 @ 23:38
	Ik denk dat je met dit soort dingen ook wel terecht kunt op het speeltuinbankje bvb, of ( hoe wrang ook) bij hoe gaat het nu met de moeders. Voor als je het met fouders van Fok wilt delen.Minder sensatiezoekers daar denk ik.
phluphy	vrijdag 13 juli 2007 @ 23:40
	quote: Op vrijdag 13 juli 2007 23:33 schreef Bluezz het volgende: Ik denk dat het voor jou dan beter aan zou voelen per mail dan hier op een openbaar forum. Dat doe ik ook, in een meer specifiek lotgenoten contactgroep. En besloten, overigens. quote: Want ; wat verwacht je? Alleen sterktes en kusjes die echt, echt gemeend zijn, dat zie en voel ik hier. De vraag is of je daarop zit te wachten, maar dat is wel het meeleven en de geintresseerdheid die hier dan ook wel weer echt goed aanvoelt!! Mee eens, maar weegt het voordeel op tegen het nadeel? quote: Wat jij beschrijft phluph, is dat het voyeurisme een te hoog gehalte krijgt. Ik schrok wel van de hoeveelheid views in een paar uur ja. Dus ja, ik denk dat dit wel klopt. quote: Het staat niet meer in verhouding tot de kracht die je eruit put en het fijn vinden om je verhaal te posten. Zoiets is het denk ik ? Yep.
Blues	vrijdag 13 juli 2007 @ 23:42
	quote: Op vrijdag 13 juli 2007 23:25 schreef phluphy het volgende: Edit: Renzell, ik vind het trouwens wel heel naar dat je je (zo lang) rot voelt als je "ons leven" leest. En ook al hoort het bij het leven, en moet je met 2 benen op de grond blijven staan, je mag ook best (relatief) zorgeloos leven en genieten van wat je hebt. Tuurlijk mag je wel met anderen meeleven, maar niemand is erbij gebaat dat jij er ook nog eens zo onder lijdt. Nu ja, dat wilde ik gewoon even zeggen. Goeie edit Precies wat ik dacht. Maar door het continue editten van mijn andere bericht niet op gereageerd.
Christiaan	vrijdag 13 juli 2007 @ 23:45
	Ik kan het niet aan om deze topics te lezen zonder dat de tranen me in de ogen springen. Maar mijn respect voor jullie, werkelijk . Jullie doen zo je best om er iets van te maken en ik vind het heel knap dat jullie je leven ook weer op de rails weten te krijgen. Heel veel sterkte allemaal .
renzell	vrijdag 13 juli 2007 @ 23:46
	quote: Op vrijdag 13 juli 2007 23:25 schreef phluphy het volgende: Jelief, Renzell, en er zullen nog velen zijn die er zo over denken/voelen: prima, begrijpelijk. Het voelt voor mij inderdaad niet prettig meer. (Want naast FOK!kers zoals jullie denk ik wel degelijk dat er sensatiezoekers zijn). Echt stom dat ik me dat niet eerder heb gerealiseerd. Ja, wellicht heb je tóch gelijk wat dit betreft, besef ik mij nu pas. Die mensen zullen er heus zijn. En dat dat niet prettig voelt, kan ik mij erg goed voorstellen. En helemaal niet zo stom dat je je dat niet eerder hebt gerealiseerd. Dít was immers een belangrijke uitlaatklep. Een plek waar mensen er voor je waren die jouw kenden, die jouw verhaal kenden en die met je meeleefden. Dat daar óók een stel sensatiebeluste types bij zitten, is jammer. Vanuit jouw optiek is het volkomen begrijpelijk dat je daar in den beginne geen aandacht voor gehad hebt. Natuurlijk wil je niet dat jouw verhaal, en jouw verdriet, gemeengoed worden. Ik vind dan ook niet dat jij (of jullie) je verplicht zouden moeten voelen om 'ons' op de hoogte te houden. Het gaat om jullie, ja. Om jullie relatie met Daniel, om jullie manier van verwerken, en wat daar voor nodig is. Géén verplichting ten aanzien van een stel Fokkers hoor Phluphy! Echt níet!
phluphy	vrijdag 13 juli 2007 @ 23:52
	quote: Op vrijdag 13 juli 2007 23:38 schreef Jelief het volgende: Ik denk dat je met dit soort dingen ook wel terecht kunt op het speeltuinbankje bvb, of ( hoe wrang ook) bij hoe gaat het nu met de moeders. Voor als je het met fouders van Fok wilt delen.Minder sensatiezoekers daar denk ik. Ik zal het aantal views in het moedertopic eens gaan bijhouden. 't Speeltuinbankje, ik weet niet. Doorgaans is het daar toch een gezellig bijklets plekje waar je wat luchtige dingen kwijt kan. En als ik wat leuks te melden heb, past het daar prima. Maar als het eens wat minder rooskleurig gaat, plemp ik dat er niet zomaar tussen.
renzell	vrijdag 13 juli 2007 @ 23:55
	^PmPhluph.
Blues	vrijdag 13 juli 2007 @ 23:58
	Je bent wél op zoek naar troost, begrip en je wil je verhaal kwijt. Geen 2 keer maar het liefst 10.000 keer, door de jaren heen, over and over again. Want dát helpt, dus dat helpt het verwerkingsproces ook! Dus het is niet zo gek dat 'wij' daarvoor een 'eigen' plekje willen en hier in het engeltopic gevonden hebben. Dat zit er ook aan vast. Bovendien voelt alle aandacht, het meedenken en jullie emotionele betrokkenheid echt heel fijn. Tenminste dat is mijn ervaring. De rare gedachte die ik al eerder had, ga ik hier dan ook gewoon ff plaatsen. Stél dat ik niet in 1985 Jamie had verloren, maar anno nu, man wat had ik een ongelofelijke troost en kracht uit jullie bijdrages geput. En dat meen ik echt!!
phluphy	vrijdag 13 juli 2007 @ 23:58
	Renzell, gelukkig voelt het ook niet als een verplichting. Het was meer een soort gewoonte geworden. Ook handig (en meer op zijn plek) als iemand in een ander topic vroeg hoe het gaat. Als ik écht behoefte heb aan steun, zoek ik die niet op FOK!. Waarmee ik niet wil zeggen dat het meeleven nooit gewaarderd werd, overigens. On the contrary! Maar het is dus niet zo, dat ik nu het enige plekje kwijtraak waar ik mijn ei kwijt kan.
Blues	zaterdag 14 juli 2007 @ 00:03
	Oh en je kan van de views ongeveer 100 aftrekken hoor, die zijn van mijn hand, gewoon lezen nog eens lezen, denken, piekeren, nog eens overdenken, en dan besluiten niet die te zetten, want dat had ik al eerder gedaan, maar meer komt er dan gewoon niet uit
renzell	zaterdag 14 juli 2007 @ 00:06
	Ik begrijp het Phluph, een verplichting moet het ook nooit worden. Als het dát wordt, dan moet het klaar zijn volgens mij. Bluez, ik begrijp óók dat. Dat is natuurlijk wat je hoopt. Dat zo'n topic íets kan uitmaken, ergens. Dat je op de één of andere ongelofelijke manier energiestralen kunt zenden door je beeldscherm heen , zó naar die ander toe, die je niet kent, maar waarvan je alleen maar dát weet. Dat ene verschrikkelijke. Dat hoop je, met heel veel hoop. En tegelijkertijd voelt dat belachelijk. Dat het íets zou uitmaken wat zomaar iemand van fok vindt, of hoopt, of denkt. [ Bericht 0% gewijzigd door renzell op 14-07-2007 07:52:33 ]
Blues	zaterdag 14 juli 2007 @ 00:10
	Ja renzell dát ook, je zou soms echt iemand door dat beeldscherm willen trekken, naar je toe, en heeel heeel erg stevig vast willen houden. Dat voel ik wel eens hoor, als ontvanger en gever, en dat voelt heel erg goed. Alle beetjes helpen? Ja, echt elk klein warm begripje erbij kan zomaar een paar minuten in je enorme verdriet een lichtpuntje geven.
phluphy	zaterdag 14 juli 2007 @ 00:10
	quote: Op vrijdag 13 juli 2007 23:58 schreef Bluezz het volgende: De rare gedachte die ik al eerder had, ga ik hier dan ook gewoon ff plaatsen. Stél dat ik niet in 1985 Jamie had verloren, maar anno nu, man wat had ik een ongelofelijke troost en kracht uit jullie bijdrages geput. En dat meen ik echt!! Dat vind ik helemaal geen rare gedachte? Ik vind het heel logisch. Het tijdperk van nu is echt heel anders, met al die mogelijkheden. quote: Op zaterdag 14 juli 2007 00:03 schreef Bluezz het volgende: Oh en je kan van de views ongeveer 100 aftrekken hoor, die zijn van mijn hand, gewoon lezen nog eens lezen, denken, piekeren, nog eens overdenken, en dan besluiten niet die te zetten, want dat had ik al eerder gedaan, maar meer komt er dan gewoon niet uit Ahá ! dus het is allemaal jouw schuld!
Blues	zaterdag 14 juli 2007 @ 00:11
	quote: Op zaterdag 14 juli 2007 00:10 schreef phluphy het volgende: Dat vind ik helemaal geen rare gedachte? Ik vind het heel logisch. Het tijdperk van nu is echt heel anders, met al die mogelijkheden. Ik dacht, ik check het even
Blues	zaterdag 14 juli 2007 @ 00:13
	Dus al met al, laten we hier nou eens niet op onze tenen lopen. Uit dan maar hier ook dit soort gedachtes, dat zal de meelezenden goed doen, het verrijkt hun leven denk ik zo
phluphy	zaterdag 14 juli 2007 @ 00:16
	quote: Op zaterdag 14 juli 2007 00:13 schreef Bluezz het volgende: Dus al met al, laten we hier nou eens niet op onze tenen lopen. Uit dan maar hier ook dit soort gedachtes, dat zal de meelezenden goed doen, het verrijkt hun leven denk ik zo Nou, ik denk dat ik toch wel wat terughoudender wordt hoor. Ik denk dat ik best nog wel eens een foto'tje van het graf zal laten zien, of zal vertellen dat de Danyel Schommel zo veel gebruikt wordt, maar wat de echte persoonlijke gevoelens betreft, die bewaar ik wel voor de privé sfeer en het besloten forum. Hier wil ik nog even iets aan toevoegen wat me net te binnen schoot. Want ja, ik weet dat veel mensen lezen en niet altijd wat posten omdat ze het moeilijk vinden, maar er zijn ook heel veel moeders in OUD die echt nog *nooit* iets gepost hebben. Nooit, niks, noppes, nada. Maar wel blijven lezen. En die groep, die "gun" ik het eigenlijk niet. Dit standpunt staat ook verder niet ter discussie, dat is voor mij gewoon een overtuiging waar ik achter sta.
Blues	zaterdag 14 juli 2007 @ 00:22
	Lijkt me dan ook beter op zijn plek daar. Wel goed dat je het hier gewoon open gooit he Ja, als jij gaat editten moet ik het ook Ruikt naar een soort 'sneertje'
phluphy	zaterdag 14 juli 2007 @ 00:30
	quote: Op zaterdag 14 juli 2007 00:22 schreef Bluezz het volgende: Lijkt me dan ook beter op zijn plek daar. Wel goed dat je het hier gewoon open gooit he Nu ja, en maar weer hopen dat er lering uit getrokken wordt? Jij bedankt voor het meedenken en zo i.i.g. U is lief. quote: Ja, als jij gaat editten moet ik het ook Ruikt naar een soort 'sneertje' Ja, beetje wel. Dat stoort me. Een aantal mensen die je in diverse topics tegenkomt, die dus echt van de hoed en de rand weten, maar nooit reageren. Misschien omdat ze het moeilijk vinden, in welk geval het volstaat om hier één keer melding van te maken, maar misschien ook wel uit des-interesse. Het is best een groep users van ons-kent-ons, maar dan wel selectief. Ik kan het niet goed uitleggen, maar soms voelt het alsof de fatsoensnormen overschreden worden. Maar misschien wijken mijn normen wel wat af. So be it!
Blues	zaterdag 14 juli 2007 @ 00:36
	Nee hoor, ik begrijp heel goed wat je bedoelt. Maar je kan niet verwachten dat wat 'ze' in andere topics kwijt kunnen/veiliger aanvoelt, ze dat ook hier zullen doen denk ik. Ik lees dus ook meer dan ik post in OUD, dat doe ik liever in andere topics, niet te zwaar en niet te persoonlijk.... Mss is het fijn en grens/gedachtenverleggend voor anderen om eens buiten OUD te kijken.
phluphy	zaterdag 14 juli 2007 @ 00:40
	Grappig dat je dat zegt. Juist doordat ik zelf vrij veel in andere subfora kom, is me duidelijk geworden welk "type mensch" dus ook toegang heeft tot mijn persoonlijke verhalen. Want laten we eerlijk zijn, er loopt toch best wat gespuis rond. Enough said. Ik ga slapen. Trusten.
Blues	zaterdag 14 juli 2007 @ 00:46
	Dag phluph, ik vond het echt goed en leuk
bixister	zaterdag 14 juli 2007 @ 01:07
	phluphy, ik behoor tot die groep vrees ik, lezen, herlezen, twijfelen over wat te zeggen, vaak wel een reactie beginnen maar ook erg vaak toch maar weer op annuleren klikken. toevallig vanavond niet, omdat ik de hele avond weg was dus dus al die views van vandaag kun je mij niet aanrekenen , maar over het algemeen komt het wel vaak (te vaak realiseer ik me nu) voor dat ik eigenlijk net iets te makkelijk denk 'oh ik kom er nu echt niet uit, morgen misschien'. en de volgende dag komt het er niet van of voelt het al gauw als een te late reactie. ik kan me goed voorstellen dat 't vanuit jou of een van de anderen hier die wel al die moeite doen om hun persoonlijke verhaal hier neer te zetten wel erg laf / oneerlijk voelt, en dat is het ook eigenlijk gewoon. het lastige is dat het medium en de grootte van dit forum zich er zo voor leent om zo slordig om te springen met anderen. dus misschien geen gek idee om het in wat beslotener vorm te doen voortaan. wel geldt ook voor mij dat ik wel degelijk erg meeleef en steeds weer enorm onder de indruk ben van de relazen hier. maar ja, echt reageren heb ik al een hele tijd niet gedaan zie ik, dus daar heb je inderdaad maar weinig aan. een welgemeend excuus in elk geval en ik hoop je toch een beetje te kunnen/mogen blijven volgen. mamavanpepijn, ook van jou vind ik het begrijpelijk maar jammer dat je je terugtrekt van dit forum. ik wens je ook het allerbeste en een hele goede zwangerschap toe. hoop van harte dat je toch ook nog eens terugkomt. sterkte voor nu. bar, ik had ook nog steeds niet gereageerd op je mooie verslag van de herdenking van thijs, met die 21 ballonnen, zo lief en ontroerend vond ik dat. fijn dat je weer op terschelling bent, dat mooie uitwaai eiland. en dat je thijs zo dichtbij voelt en tegelijk zo vreselijk mist, wat blijft het toch ontzettend verdrietig en wat ben je toch dapper dat je dat wel allemaal aan durft te gaan. ik ben vreselijk moe dus zeg misschien wel onzin dingen, maar ik meen ze wel (en 't is niet onder invloed van andere dingen dan alleen die vermoeidheid hoor, ik was 'De Bob'. ). heel veel sterkte allemaal weer, ik hoop dat we als mede-ouders toch af en toe wat kunnen blijven bijdragen in de steun bij jullie ondraaglijke verdriet, in welke vorm dan ook.
Sugar	zaterdag 14 juli 2007 @ 07:16
	Ik begrijp je gevoel ook goed, Fluf. Ik was inderdaad benieuwd naar hoe het met je gaat en ben blij dat ik dat nu weer weet. Maar ik mail je voortaan gewoon over die dingen, dat voelt dan waarschijnlijk fijner. Het lijkt me voor jullie heel zwaar en beladen om op plekken te komen die zo doen denken aan de tijd met Danyel hier. Ik had het al in het klein na de bevalling van Storm, dat ik heel veel emoties voelde toen ik een keer in het ziekenhuis terugkwam. Voor jullie vast en zeker een veel groter gevoel, veel meer herinneringen en het grote gemis van Danyel lijkt me extra pijnlijk voelbaar op die momenten. Lieve Fluf, nogmaals, ik begrijp je nare smaak bij sommige aspecten van het forum. Dat neemt niet weg dat ik het heel fijn en enorm van betekenis vind dat jullie hier delen en deelden wat jullie hebben meegemaakt. Die waarde heeft het voor mij in elk geval
Mickey86	zaterdag 14 juli 2007 @ 07:23
	Wat een vreselijk droevig topic Vooral de foto's, wat een prachtig, vrolijk kindje zeg... wens iedereen heel veel sterkte toe...
piglet	zaterdag 14 juli 2007 @ 08:12
	Ik zie mezelf niet als sensatiezoeker, maar maak me wel schuldig aan meelezen en vaak niet reageren. Mijn probleem zit er denk ik in dat ik er wel mee bezig ben, erg aan jullie denk, maar dan vervolgens verzuim ook daadwerkelijk een reactie te typen. Ik heb me bijvoorbeeld geprobeerd voor te stellen wat zo'n ziekenhuisbezoek in jou losmaakt. Daarbij kan ik teruggrijpen naar iets vergelijkbaars in het klein, het wachten op de 20 wekenecho gebeurde namelijk in een gang waarbij ik uitzicht had op de gang waar mijn vader een paar jaar geleden lag. Dat vond ik moeilijk. Ik probeer me dan in te denken dat dat gevoel maal 1.000? 10.000? is wat jij moet hebben gevoeld en dan weet ik gewoon niet wat ik moet zeggen. Sterkte of voelt dan veel te leeg... Wel kan ik me indenken dat het reageren hier voor jou zo steeds minder waarde krijgt. En ik merk zelf ook dat ik het inmiddels fijner vindt om in besloten kring updates te geven over mezelf ipv hier op Fok. Ik was een tijd geleden al geschrokken van het aantal views dat sommige topics trekken in verhouding tot het aantal reacties. En inderdaad, als je een beetje rondkijkt in de andere subfora zie je wat hier zoal nog meer rondhangt en wil je van sommige dingen niet eens meer dat iedereen maar mee kan lezen
Stout	zaterdag 14 juli 2007 @ 08:20
	Voor het eerst dat ik hier schrijf, mijn gevoel zegt ik hoor hier niet , heb geen kindje verloren, maar heb wel iemand verloren die dicht bij me staat... In 2005 overleed onverwacht mijn liefste vriendin, geen afscheid niks was er.. De leegte die julie omschrijven herken ik heel goed maar ook de vlinders en andere zaken die spontaan ineens bij je in de buurt komen zijn heel herkenbaar. Momenteel ruik ik haar parfum, echt op plekken waar het niet kan (in onze slaapkamer, woonkamer maar ook op het strand (en ik ben er alleen), midden in de stad op een regenachtige dag op bankje zittend) Het geeft me het gevoel dat ze wil laten weten dat ze op me let, dat ze nog steeds dicht bij me is... Eigenlijk hoor ik hier niet maar omdat ik zoveel herken in jullie ervaringen lees ik hier toch, niet als sensatiezoeker maar als steun. Omdat ook ik weer in het ziekenhuis kwam waar mijn vriendin overleed, in dezelfde kamer, maar nu lag er iemand heel blij te zijn.....hoe moeilijk ik het dan vind om blij te zijn voor degene.... En reageren, dat had ik wellicht eerder moeten doen maar ook daarvoor moet je een grens over en die is soms lastig zoals jullie weten. Lieverds, heel veel kracht toegewenst !
BE	zaterdag 14 juli 2007 @ 08:37
	Phluph, ik snap wat je zegt, maar ik vind het wel heel jammer. Ik ben er namelijk zoeen die het wel heel 'prettig' vind dat je hier af en toe komt vertellen hoe het met je is, de dingen waar je nog tegenaan loopt. Ik ben niet een type die je gaat mailen hoe het ermee staat. Mede dus omdat ik niet zo heel attent ben, en daarnaast omdat ik ook niet (geforceerd) wil gaan vragen om info zeg maar, ik zou zelf dan juist meer het sensatiezoekerige gevoel hebben. Ik vind reacties geven in dit topic ook heel moeilijk, heb vaak idd het idee dat het echt maar loze woorden zijn, maar nadat je hier al eens eerder aan de bel hebt getrokken denk ik er idd wel overna om niet zomaar te lurken maar gewoon wel even te laten merken dat ik het gelezen heb. Waar schrijf je het anders voor idd.
Pruk	zaterdag 14 juli 2007 @ 09:05
	Ik ben ook verantwoordelijk voor heel wat views. Reageren durf ik eigenlijk niet, omdat ik gewoon bang ben het verkeerde te zeggen. Maar ik snap ook wel dat soms juist die reactie wel weer goed is.
Poesch	zaterdag 14 juli 2007 @ 09:17
	Lieve dames, Ook ik ben een lurker pur sang, omdat ik vaak niet weet hoe ik op de heftige verhalen moet reageren. De reden waarom ik bij OUD terecht ben gekomen is een 'rammelverhaal', maar ik ben speciifiek in dit topic blijven meelezen omdat de gevoelens die hier geuit worden zo echt en puur zijn. (anders dan in veel andere subfora) Ik leef in stilte mee en denk aan jullie. Weet vaak niet wat ik moet zeggen, maar besef me nu des te beter dat niets zeggen nog altijd nuttelozer is dan een vriendelijk woord. Sterkte aan jullie allemaal
Moonah	zaterdag 14 juli 2007 @ 11:32
	Phluph en andere dames, ook ik ben debet aan de views. Zoals ik al eerder schreef, zo af en toe lees ik hier mee. Dan neem ik er de tijd voor en voel intens mee. Renzell zei het ook al, dat gevoel blijft dan een hele poos hangen. Als ik zo'n keer heb bijgelezen reageer ik ook even. Met als gevolg dat dit topic in MyAt staat. En dan klik ik er toch wat vaker op en reageer ik níet altijd. Waarom niet? Daar heb ik over nagedacht. Het is niet zo zeer desinteresse. Maar het heeft wel te maken met het feit dat ik jullie niet zo goed ken. Ik reageer (ook in het babietjes- en moedertopic) toch het meest op de dames uit 'mijn lichting', bij hen is mijn betrokkenheid toch het grootst. Door jouw woorden Phluphy, realiseer ik me wél dat het 'niet reageren' juist in dit topic als vervelend kan worden ervaren.
Vivi	zaterdag 14 juli 2007 @ 12:02
	Missschien zijn er ook wel mensen die hier lurken om er zelf steun uit te putten ipv te bieden...zou ook goed kunnen toch? Ik lees hier ook af en toe, en zeg soms ook wat, maar niet als ik niet het gevoel heb dat ik niks anders kan toevoegen dan wat anderen ook al hebben gezegd. Alleen "sterkte" klinkt soms ook zo leeg namelijk. En, met alle respect hoor, maar om op een openbaar forum te klagen dat er te veel mensen meelezen..tja.... _{dit klinkt wrs lulliger dan het bedoeld is, maar ik weet het even niet anders te formuleren .}
phluphy	zaterdag 14 juli 2007 @ 12:30
	Zoals jullie het toelichten, is logisch, helder, fijn, begrijpelijk. Maar: Zijn alle lurkers zoals jullie? En aangezien ik geen gedachten kan lezen, hou ik er een one-man show gevoel bij. Stout, Vivi, het is fantastisch als andere mensen er steun uit putten. Maar dit topic was meer bedoeld als steunpunt voor “ons”. Een combinatie zou geweldig zijn, maar daarvoor is er te weinig interactie in dit topic. . quote: Op zaterdag 14 juli 2007 12:02 schreef Vivi het volgende: En, met alle respect hoor, maar om op een openbaar forum te klagen dat er te veel mensen meelezen..tja.... _{dit klinkt wrs lulliger dan het bedoeld is, maar ik weet het even niet anders te formuleren .} Klagen? No way. Alleen aangegeven dat ik me niet gerealiseerd heb dat het er zó veel waren. Niet geklaagd, alleen opgemerkt, en er vervolgens een conclusie aan verbonden. Je had dit dus niet hoeven posten, had je je ook niet druk hoeven maken of je formulering misschien te lullig over zou komen.
Vicky	zaterdag 14 juli 2007 @ 21:35
	Ook ik ben er debet aan. Ik lees regelmatig hier maar kan, zoals de andere meiden ook zeggen, niet altijd de juiste woorden vinden om hier neer te zetten. Dan heb ik iets getypt, dan lees ik het en dan denk ik, nahh dat staat raar ofzo. Pluph, ik vind het jammer dat je niet meer gaat komen, maar ik snap je wel! MvP, ik begrijp jou ook! Ik wens je een voorspoedige zwangerschap en een mooi brusje voor Pepijn!
kozakken	zaterdag 14 juli 2007 @ 23:18
	Ik moet zeggen dat ik ook regelmatig schrik van de hoeveelheid posts en de weinige reacties bij de verschillende topics. (zoals het fototopic )En ook bij mij is dat pas sinds een paar weken echt 'geland'. (maw: ik heb het eens bijgehouden) Het blijft, denk ik, zo moeilijk om aan beide kanten grip te houden op datgene wat wij meemaken. Ik bijvoorbeeld met mijn gezin en alle drukte daaromheen (en dus ook af en toe mijn geklaag daarover) en alle mama's (en papa's) van de vlindertjes hier die juist een weg moeten vinden in hun verlies. Dat botst soms. Ik ben een 'haler' en geen 'brenger'. Mijn schoonouders zouden 'brengers' zijn. En nog steeds, ook al is het meer dan 40 jaar terug, is er nog zo veel verdriet. Daarnaast was het toen een andere tijd met andere wijzen van (niet)verwerking. Zoals dat verdriet van Mama van Pepijn en dan de geboorte van die geheel andere Pepijn. En je eigen prachtig mooie nieuwe zwangerschap. Ik wens je alle goeds. Phluphy, is het niet zo dat een forum zoals dit vooral zo fijn is bij 'acuute dingen'. De directe emoties, het direct op elkaar kunnen en mogen reageren. Maar het is veel lastiger om al die 'gewone' dingen te delen. Het je leven oppakken doe je toch met elkaar. -thuis, irl- Ik denk niet dat je hier een one-man show hebt. Maar wel een topic waarin er (altijd teveel) maar toch relatief weinig moeders echt weten hoe het is. En daarom is het een topic waarin het vnl. een kwestie van brengen is voor je en weinig 'halen'. En de overweging of dat je energie waard is, vind ik een duidelijke.
PM-girl	zondag 15 juli 2007 @ 00:23
	Ook ik sluit me aan. Met die zelfde redenen als die hierboven genoemd worden, niet weten wat of hoe te zeggen en niet enkel een sterkte te willen schrijven, al is dat hoe dan ook wel zo gemeend. Maar ik begrijp je gevoel erbij. _{Eigenlijk voegt deze post niets toe, behalve dat dan even mijn aandeeltje views wil 'verklaren.'}
Fuente	zondag 15 juli 2007 @ 06:08
	Ook ik lees vaker dan dat ik een reactie kan plaatsen, ook om bovengenoemde redenen.... Stout, ik herinner me nog toen het gebeurde, ik was toen net bevallen van Sara! Wel fijn dat je het idee hebt dat je vriendin in de buurt is, tenminste mij lijk dat heel fijn. Was zij toen niet net bevallen?
Stout	zondag 15 juli 2007 @ 09:11
	Ja klopt, ze is kort na de bevalling in coma geraakt door een massale hersenbloeding in de hersenstam. 1 dag later was ze hersendood en nog een dag later is ze in de ok overleden bij het uitnmen van haar organen voor transplantatie
Blues	zondag 15 juli 2007 @ 14:21
	Jeetje stout wat vreselijk
phluphy	zondag 15 juli 2007 @ 14:35
	Jemig Stout wat een verhaal. Daar word ik toch echt even helemaal stil van. Overigens hebben sommigen blijkbaar mijn "boodschap" verkeerd begrepen. Ik heb niet gezegd dat ik dit topic zou verlaten, ik heb alleen aangegeven dat ik er geen (te) persoonlijke berichten meer zou plaatsen.
pepper_961	zondag 15 juli 2007 @ 14:38
	quote: Op vrijdag 13 juli 2007 23:05 schreef phluphy het volgende: Voor de gein eens bijgehouden: 6 uur na mijn post zijn er bijna 300 views geweest en 2 reacties. Lijkt wel alsof ik een aantal sensatiebeluste lurkers zit te vermaken. Het zal er wel bij horen op een forum, maar ik krijg er een vieze smaak van in mijn mond. Bij een rel of afzeiksessie staat de massa klaar om te reageren, maar hier weet men niets te zeggen. Op zich best begrijpelijk, maar dan heeft posten geen toegevoegde waarde (voor mij in elk geval niet). Ik kan alleen voor mezelf spreken natuurlijk niet voor de overige vieuwers. Ik heb vaak dat ik een stuk lees en dat ik dan, of goed na wil denken over mn reactie omdat ik niks pijnlijks of kwetsends wil zeggen, of het is een stukje tekst waar gewoon niets aan toe te voegen is. Van mij uit dus sowieso geen sensatie zucht of iets dergelijks. En misschien van die vieuwers ook niet per se, misschien eerder een nieuwsgierigheid in de zin van; hoe beleven mensen die hun kind verliezen hun verdriet en wat vinden zij pijnlijk om te horen en wat vinden ze troostend/fijn om te horen. En inderdaad dit is ook geen makkelijk topic om zomaar ff wat reacties in te plempen. Dit topic is om mee te leven te troosten en te steunen en misschien voor veel lurkers om te leren?? Wat fijn is omdat zij, mochten ze onverhoopt ooit zoiets in hun omgeving meemaken, dan misschien wel op een verdrietige ouder afstappen in plaats van weg te rennen voor hun verdriet. Misschien zitten er onder de lurkers ook veel mensen die rouwen om hun kind en er van andere ouders alles over willen horen, maar is de drempel te groot en is het voor hen te kwetsbaar om hun gevoel te uiten? Ik zou hier wel eens een poll van willen zien eigenlijk........
Blues	zondag 15 juli 2007 @ 17:04
	Wat jij beschrijft doet me ineens heel erg denken aan de eerste weken, maanden na de geboorte/overlijden van Jamie. Toen ik (met Quint die anderhalf was in de buggy) weer naar buiten 'durfde' en de eerste boodschapjes of wandelingetjes met hem maakte. Omdat ik al mijn hele leven zowat in dezelfde wijk woonde, boven mijn vader's garagebedrijf woonde, kende ik zowat iedereen in de buurt (en zij mij ) Wat ik toen ervaarde vond ik echt rot. De meeste mensen wisten wat er gebeurd was d.m.v. het 'dorpse' van die wijk. Ze zagen me lopen en gaven een knikje om vervolgens over te steken... ze kwamen niet eens naar me toe! Of deden of ze me niet zagen.. terwijl dat daarvoor ondenkbaar was, altijd even zwaaien, groeten een praatje etc etc. Ik werd dus gemeden. Aan mijn vader vroegen ze hoe het met ons ging, ze kwamen zelfs de garage binnenlopen, maar ze belden niet aan bij mijn voordeur, daar net om de hoek. Pas na heel lang kreeg ik zelf pas de vragen etc. Er werd dus wel over ons gepraat, maar ze verzuimden om mij erbij te betrekken zeg maar... dat deed best pijn. Natuurlijk waren er ook kennissen, familie en vrienden die ons wel heel erg steunden en waar we altijd met ons verhaal bij terechtkonden (nu nog gelukkig) maar die ervaring van die eerste weken ben ik nooit meer vergeten. Het zal wel angst geweest zijn, en tegenwoordig zal het misschien wel beter gaan, maar ik wil toch benadrukken dat het heel belangrijk is om juist níet bang te zijn om een reaktie te geven, of alleen maar een simpele vraag hoe je je nou eigenlijk voelt is echt genoeg!
pepper_961	zondag 15 juli 2007 @ 17:51
	quote: Op zondag 15 juli 2007 17:04 schreef Bluezz het volgende: Wat jij beschrijft doet me ineens heel erg denken aan de eerste weken, maanden na de geboorte/overlijden van Jamie. Toen ik (met Quint die anderhalf was in de buggy) weer naar buiten 'durfde' en de eerste boodschapjes of wandelingetjes met hem maakte. Omdat ik al mijn hele leven zowat in dezelfde wijk woonde, boven mijn vader's garagebedrijf woonde, kende ik zowat iedereen in de buurt (en zij mij ) Wat ik toen ervaarde vond ik echt rot. De meeste mensen wisten wat er gebeurd was d.m.v. het 'dorpse' van die wijk. Ze zagen me lopen en gaven een knikje om vervolgens over te steken... ze kwamen niet eens naar me toe! Of deden of ze me niet zagen.. terwijl dat daarvoor ondenkbaar was, altijd even zwaaien, groeten een praatje etc etc. Ik werd dus gemeden. Aan mijn vader vroegen ze hoe het met ons ging, ze kwamen zelfs de garage binnenlopen, maar ze belden niet aan bij mijn voordeur, daar net om de hoek. Pas na heel lang kreeg ik zelf pas de vragen etc. Er werd dus wel over ons gepraat, maar ze verzuimden om mij erbij te betrekken zeg maar... dat deed best pijn. Natuurlijk waren er ook kennissen, familie en vrienden die ons wel heel erg steunden en waar we altijd met ons verhaal bij terechtkonden (nu nog gelukkig) maar die ervaring van die eerste weken ben ik nooit meer vergeten. Het zal wel angst geweest zijn, en tegenwoordig zal het misschien wel beter gaan, maar ik wil toch benadrukken dat het heel belangrijk is om juist níet bang te zijn om een reaktie te geven, of alleen maar een simpele vraag hoe je je nou eigenlijk voelt is echt genoeg! Dat is ook wat ik heb meegemaakt. Een bekende liep in het winkelcentrum met haar dochter recht op me af, ze zag me op dat moment niet. Opeens zag ze me, zichtbare schrik, en ineens schiet ze het marktplein over terwijl ze duidelijk eerst helemaal geen interesse in winkels op het markplein had. erg pijnlijk en verdrietig, je voelt je extra gestraft op zo`n moment. Ik heb me altijd benaderbaar opgesteld, kom maar met je vragen en of opmerkingen. Liever kwetsende opmerking dan dat ze me negeerden of wegrenden voor me. kom maar met je "domme" vragen of kwetsende opmerkingen, liever dat en dat ik kan uitleggen hoe het wel is of hoe het voelt dan dat ik behandel wordt als iemand met een enge ziekte Ik hoop dus ook gewoon dat de lurkers inderdaad hier meelezen en straks irl gewoon wel meteen op een rouwende ouder afstappen. Er was ooit in "katerine" het onderwerp 'ouders van een overleden kind' en de bedoeling was dan om de mensen te leren omgaan met mensen die een kind verloren waren. Ik heb me dood geërgerd aan een zeikend jank mens wat er tussen zat. Niks was goed en niks deugde. Ze gedroeg zich als s`wereld`s grootste slachtoffer en daar dook ze ook helemaal in. Haar klacht: "...ja en dan komen mensen naar me toe en dan vragen ze; "hoe gaat het nou met je?" Ja hoe denk je verdomme dat het met me gaat ik heb net m`n kind verloren!" snibde ze dan. Ze was zichzelf onbenaderbaar aan het maken en zo druk bezig met verbolgen zijn over alles, dat ze niet door had dat ze bezig was heel heel erg eenzaam te gaan worden. Mensen die die show gezien hebben,hebben dus alleen geleerd wat vooral allemaal niet mocht en hebben geen uitleg gehad wat ze dan wel konden doen. Hele doel van de show aan gort dus..... Ikzelf zou trouwens ook geen enkele andere openingszin kunnen bedenken om een gesprek met een rouwende papa of mama op te starten.....
Faja-Lobi	zondag 15 juli 2007 @ 18:01
	ik ben zelf mijn neefje 6 jaar geleden door moord verloren en hij was 21 toen (ik 22). Ik ben juist heel vaak naar mijn oom en tante toe gegaan in die tijd. Het aanwezig zijn zonder soms wat te hoeven zeggen maar wel delen in het verdriet en gemis. Ik denk dat een hoop mensen gewoon echt niet weten wat te zeggen behalve het geen er standaard wordt gevraagd en gezegt. Ik denk dat het IRL net zo is als op een medium zoals Fok. Een hoop mensen willen delen in jullie verdriet, jullie een hart onder de riem steken maar soms komen de woorden gewoon niet zo makkelijk. _{als er spelfouten tussen zitten dan komt het omdat ik met 1 hand in de biotex zit}
Blues	zondag 15 juli 2007 @ 18:21
	pepper, die aflevering heb ik gezien, en kan ik me nog herinneren. Inderdaad, de slachtofferrol stoot alleen maar af, vreselijk is dat, en dan heb je echt geen zin meer om er verder nog naar te vragen!! faja, erbij zitten, luisteren en 'er zijn' is al zo fijn! En dat kan idd ook online lijkt mij
PM-girl	zondag 15 juli 2007 @ 21:03
	Kijk, en dan open ik hem weer eens om te lezen en dan sluit ik hem weer, zonder te reageren, weer een view erbij. Nog maar eens geopend om toch te reageren. Pepper wat jij schrijft, dat klopt wel. In zekere zin leer ik wel van het lezen hier. Bijvoorbeeld over die vragen, dat dat gewoon prettig kan zijn en beter dan mijden. Want dat laatste is wel wat velen als eerste reactie hebben denk ik, althans ik wel. En waarschijnlijk ook hier. Door het delen van jullie verdriet hier, ben ik me bij vlagen superbewust van wat een rijkdom kinderen zijn. En door jullie voorbeelden hier te lezen, denk ik soms ook aan de engeltjes, bij het zien van een helicopter of een vlinder.
Sugar	zondag 15 juli 2007 @ 22:39
	Ik denk eerlijk gezegd dat het ook bescheidenheid is van mensen en het idee "waarom zou hij/zij het verdriet met míj willen delen? Ik ben 'maar' de buurvrouw, waarschijnlijk vraagt iedereen de hele dag aan hem/haar hoe het gaat... En misschien lijk ik wel alleen maar nieuwsgierig, in plaats van dat ik een steun voor hem/haar ben..." Dat denk ik. Dat mensen denken dat ze zich dan te veel opdringen en dat ze juist de steun die ze kunnen geven, heel erg onderschatten.
sjak	zondag 15 juli 2007 @ 22:51
	Hier nog zo iemand die meeleest en dan telkens toch maar niet reageert. Net ook al zonder reactie dicht gedaan. Niet omdat ik niet wil reageren maar ook echt niet weet wat ik dan kan zeggen wat iets toevoegt. Vaak zijn de dingen al heel vaak gezegd. En tja, waarom ik dit topic zo vaak lees. Het geeft me kracht en vertrouwen in mensen. En er spreekt zoveel liefde in dit topic. Daarom dus...
progje	maandag 16 juli 2007 @ 11:52
	quote: Op zondag 15 juli 2007 22:51 schreef sjak het volgende: Hier nog zo iemand die meeleest en dan telkens toch maar niet reageert. Net ook al zonder reactie dicht gedaan. Niet omdat ik niet wil reageren maar ook echt niet weet wat ik dan kan zeggen wat iets toevoegt. Vaak zijn de dingen al heel vaak gezegd. En tja, waarom ik dit topic zo vaak lees. Het geeft me kracht en vertrouwen in mensen. En er spreekt zoveel liefde in dit topic. Daarom dus... ik had het niet beter kunnen zeggen
KD-fotografie	maandag 16 juli 2007 @ 12:22
	Ik lees hier soms, duf het vaak niet aan, te confronterend. Maar af en toe lurk ik wel, niet wetend wat ik eigenlijk moet zeggen maar ik vind het wel super hoe de mensen hier die zoiets afschuwelijks hebben meegemaakt hun gevoelens kunnen delen. [ Bericht 29% gewijzigd door KD-fotografie op 18-07-2007 00:49:05 ]
Cat-astrophe	maandag 16 juli 2007 @ 14:19
	Nog een lurker hier. Ik ben (nog?) geen mamma en heb eigenlijk altijd het gevoel niks toe te kunnen voegen. En wil daarom het topic niet vervuilen met loze opmerkingen of een regelmatige 'Ik heb het gelezen en ben vol bewondering hoe jullie met zo'n groot verlies omgaan. Heel veel sterkte' - opmerking. Maar heb er ook nooit bij stil gestaan dat de pageviews wel zichtbaar zijn en kan me voorstellen dat dit irritaties opwekt. Ik zou het erg vinden als ik (op afstand) niet meer kon delen in hoe jullie omgaan met het verlies van je kindjes, het plaatst voor mij altijd mijn dagelijkse beslommeringen in een ander perspectief. En het is een openbaar forum, je weet dat, wat je erop zet, door heel veel anderen gelezen kan worden. En waar ook heel veel mensen steun uit halen, of een stuk relativering (in mijn geval). Ik zou het jammer vinden dat te moeten missen. Uiteraard is dit topic niet in de eerste plaats voor mensen als mij bedoeld. De mensen die het aangaat posten hier om hun gevoel te delen met lotgenoten. Als men het echter zo vervelend vindt dat anderen meelezen, zou je moeten gaan kijken naar een andere manier van lotgenotencontact, een gesloten forum oid. Maar ik ben bang dat je dan wel de mensen 'buitensluit' die ook zoiets hebben meegemaakt en, al lurkend, een stukje herkenning en misschien wel verwerking vinden en daardoor misschien uiteindelijk ook de moed om te posten (ik denk bij voorbeeld aan mamma_van_Pepijn). Heel verhaal, ik hoop dat het te volgen is. In ieder geval verklaart dit hopelijk minimaal 1 extra page view per week.
Mibos	maandag 16 juli 2007 @ 16:16
	Hier ook iemand die wel mee leest maar bewust niet post. Als ik zou gaan posten dan zou het voor mijzelf te moeilijk worden. Jullie zijn in ieder geval heel veel in mijn gedachte...
phluphy	maandag 16 juli 2007 @ 17:08
	Resumerend (en dan spreek ik alleen voor mezelf) : De meeste lurkers lijken oprecht geïnteresseerd, dus het aantal sensatiezoekers zal waarschijnlijk wel meevallen. Verder: Als ik postte om mijn ei kwijt te raken kwam er geen (amper) respons. Als ik blijf posten zoals voorheen, steun ik daarmee andere mensen. Dan concludeer ik : Dat mijn bijdragen in dit topic mij niets opleveren, behalve dan het gevoel dat ik er mogelijkerwijs anderen mee geholpen heb. Wie kan voor mij deze conclusie ontkrachten? Dit is niet zeikerig bedoeld, ik probeer echt inzicht te krijgen. En zo mogelijk een oplossing. Want : ik vind het fijn om te weten dat andere mensen iets positiefs halen uit mijn (en andere) posts. maar dat botst met: dat ik het echt lullig vind indien er amper gereageerd wordt. Ik kom er niet meer uit.
Pruk	maandag 16 juli 2007 @ 17:11
	Raak jij ook wel echt je ei kwijt als je hier post dan phluph? Want ik lees (wellicht verkeerd) nu dat jij dus zelf niet het gevoel hebt dat je er zelf iets aan hebt om hier te posten?
phluphy	maandag 16 juli 2007 @ 17:26
	Toch wel, Pruk, indien er sprake is van interactie. Als ik wel views zie, maar geen reactie, dan ga ik twijfelen aan de inhoud / bestaansrecht van mijn post. Je kan je zelfs afvragen of ze je post überhaupt gelezen hebben, misschien heeft men alleen naar andere posts in het topic gelezen.
progje	maandag 16 juli 2007 @ 17:30
	Hoe stom het misschien klinkt, maar ik "durf" gewoon niet te reageren... Ik heb geen kinderen.. en ben ook zo bang dat ik misschien een verkeerde / kwetsende opmerking maak. Bij mijn (pleeg)-zus is na 8 maand zwangerschap haar kindje overleden in haar buik er was al lange tijd iets mis, maar dit is nooit opgemerkt. (is onderhand ook al weer meer dan 10 jaar geleden) Toen had je nog minder echo's enzo. Helaas heeft haar vroedvrouw niet opgemerkt dat er bepaalde dingen niet in orde waren... Dit heeft toen op mijn diepe indruk gemaakt.. Ik was er ook zeker voor mijn zus, door er enkel voor haar te zijn. Maar ik vind het moeilijk om bij mensen die ik IRL niet ken, te reageren, toch onbewust bang het verkeerde te zeggen...
Pruk	maandag 16 juli 2007 @ 17:34
	quote: Op maandag 16 juli 2007 17:26 schreef phluphy het volgende: Toch wel, Pruk, indien er sprake is van interactie. Als ik wel views zie, maar geen reactie, dan ga ik twijfelen aan de inhoud / bestaansrecht van mijn post. Je kan je zelfs afvragen of ze je post überhaupt gelezen hebben, misschien heeft men alleen naar andere posts in het topic gelezen. Maar het zou jou dus helpen als we wel een berichtje achterlaten, ook al weten we niet precies wat we moeten zeggen, maar puur om je wel te laten zien dat we het wel gelezen hebben? Ben je niet bang dat dat soort berichtjes dan misschien akelig over zullen komen en meer als berichtjes zullen zijn van "tja, ik weet niet wat ik moet zeggen, maar jij vindt het prettig, dus ik post hier even, ik heb het gelezen, aju paraplu"? Niet een erg sterk voorbeeld denk ik, maar daar ben ik toch al niet zo goed in.
lcicle	maandag 16 juli 2007 @ 17:38
	Even vanaf de andere kant bekeken.. De mensen die hier wél een berichtje plaatsen, hebben daar vaak heel veel moeite mee. Persoonlijk kostte het me heel veel energie om hier een bericht te schrijven en te verwoorden wat ik voel. Denk dat dat voor mee mensen geldt. Ik lees echter bijna nooit een bericht van de mensen voor wie die 'moeilijke' berichten bedoeld zijn, dat ze er iets aan gehad hebben of een klein bedankje. Dit klinkt misschien egoïstisch, maar ik heb op mijn beurt ook niet het idee dat mijn bericht iets bijdraagt aan het topic. Dit is trouwens niet het enige topic waar mensen soms niet even 'dankjewel' kunnen zeggen, zie het ook zo vaak in het bijvoorbeeld het fototopic. Ik begrijp het gevoel wat je krijgt door 'lurkers'. Al heb ik daar op een forum niet zoveel last van. Dat is toch veel anoniemer dan een persoonlijk log bijvoorbeeld.
phluphy	maandag 16 juli 2007 @ 17:39
	Progje, dat is echt heel begrijpelijk. Maar het maakt de problematiek qua (behoefte aan) interactie best gecompliceerd. . quote: Op maandag 16 juli 2007 17:34 schreef Pruk het volgende: Maar het zou jou dus helpen als we wel een berichtje achterlaten, ook al weten we niet precies wat we moeten zeggen, maar puur om je wel te laten zien dat we het wel gelezen hebben? Nee natuurlijk niet, dat wordt een veel te geforceerd gedoe en dat is het laatste wat ik wil. quote: Ben je niet bang dat dat soort berichtjes dan misschien akelig over zullen komen en meer als berichtjes zullen zijn van "tja, ik weet niet wat ik moet zeggen, maar jij vindt het prettig, dus ik post hier even, ik heb het gelezen, aju paraplu"? Idem. Daarom ben ik ook bang dat het niet op te lossen is.
Pruk	maandag 16 juli 2007 @ 17:40
	quote: Op maandag 16 juli 2007 17:39 schreef phluphy het volgende: Idem. Daarom ben ik ook bang dat het niet op te lossen is. Ow, wat ik wel even nog kwijt wil. Ik denk niet (en ik denk dat iedereen dat met me eens is als ik zo vrij mag zijn) dat hier iemand zou moeten twijfelen aan bestaansrecht aan zijn of haar posts.
phluphy	maandag 16 juli 2007 @ 17:42
	quote: Op maandag 16 juli 2007 17:38 schreef lcicle het volgende: Even vanaf de andere kant bekeken.. De mensen die hier wél een berichtje plaatsen, hebben daar vaak heel veel moeite mee. Persoonlijk kostte het me heel veel energie om hier een bericht te schrijven en te verwoorden wat ik voel. Denk dat dat voor mee mensen geldt. Ik lees echter bijna nooit een bericht van de mensen voor wie die 'moeilijke' berichten bedoeld zijn, dat ze er iets aan gehad hebben of een klein bedankje. Dit klinkt misschien egoïstisch, maar ik heb op mijn beurt ook niet het idee dat mijn bericht iets bijdraagt aan het topic. Dit is trouwens niet het enige topic waar mensen soms niet even 'dankjewel' kunnen zeggen, zie het ook zo vaak in het bijvoorbeeld het fototopic. Goed dat je dit aansnijdt, want het hoort zeker in het totaalplaatje. Ik meen dat ik mezelf dit overigens niet hoef aan te rekenen, doorgaans ben ik redelijk "trouw" om ook daar aandacht aan te schenken. quote: Ik begrijp het gevoel wat je krijgt door 'lurkers'. Al heb ik daar op een forum niet zoveel last van. Dat is toch veel anoniemer dan een persoonlijk log bijvoorbeeld. ehhh, bedoel je dit niet net andersom?
phluphy	maandag 16 juli 2007 @ 17:45
	quote: Op maandag 16 juli 2007 17:40 schreef Pruk het volgende: Ow, wat ik wel even nog kwijt wil. Ik denk niet (en ik denk dat iedereen dat met me eens is als ik zo vrij mag zijn) dat hier iemand zou moeten twijfelen aan bestaansrecht aan zijn of haar posts. Het zou inderdaad niet moeten. Maar het gebeurt toch. Mij in elk geval wel, en ik denk dat ik niet de enige ben (algemeen gezien). Zoals: Mensen zouden niet onzeker moeten zijn, maar ze zijn het vaak toch.
BE	maandag 16 juli 2007 @ 18:06
	En weer 2 views erbij, ik klikte het topic weg omdat ik het niet wist te formuleren, maar probeer het dan nu toch maar. Ik snap dat je reacties wilt Phluph, anders had je net zo lief een anonieme blog kunnen openen of gewoon een dagboek kunnen pakken. Het idee van een forum is nou juist dat je anderen dingen vertelt zodat de anderen daarop kunnen reageren. Maar... juist op zoiets ruims als een forum kan het contact ook dusdanig vluchtig zijn dat mensen niet gedwongen worden tot reageren en er dus daarom soms voor zullen kiezen niet te reageren omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen, bang zijn voor foutjes, of een ander die het al goed verwoord heeft. Het blijft dan jouw keuze om wel of niet te posten. Ik vraag me af of je, door nu te melden dat je het op deze niet prettig vindt, mss wel weer een soort van 'schijnsituatie' creeert met nu een aantal mensen die reageren (net als de vorige keer nadat je aan de bel trok), maar dat dat mss wel weer zo langzaamaan weer afneemt etc. etc. Over het ontkrachten, dat kan ik niet. Again, ik denk dat jij voor jezelf 'moet' uitmaken of het voor jou voldoende is te weten dat anderen wel degelijk iets aan je posts hebben zonder dat ze dat melden.
phluphy	maandag 16 juli 2007 @ 18:24
	quote: Op maandag 16 juli 2007 18:06 schreef Brighteyes het volgende: En weer 2 views erbij, ik klikte het topic weg omdat ik het niet wist te formuleren, maar probeer het dan nu toch maar. Ik snap dat je reacties wilt Phluph, anders had je net zo lief een anonieme blog kunnen openen of gewoon een dagboek kunnen pakken. Het idee van een forum is nou juist dat je anderen dingen vertelt zodat de anderen daarop kunnen reageren. Maar... juist op zoiets ruims als een forum kan het contact ook dusdanig vluchtig zijn dat mensen niet gedwongen worden tot reageren en er dus daarom soms voor zullen kiezen niet te reageren omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen, bang zijn voor foutjes, of een ander die het al goed verwoord heeft. Het blijft dan jouw keuze om wel of niet te posten. Eens met alles dat hierboven staat. quote: Ik vraag me af of je, door nu te melden dat je het op deze niet prettig vindt, mss wel weer een soort van 'schijnsituatie' creeert met nu een aantal mensen die reageren (net als de vorige keer nadat je aan de bel trok), maar dat dat mss wel weer zo langzaamaan weer afneemt etc. etc. Zo'n schijnsituatie wil ik dus voorkomen. De discussie die nu nog loopt is wat mij betreft ook niet bedoeld om een oplossing te vinden, want die is er niet. Ik zocht nog wel meningen en visies, misschien om het onvermijdelijke te ontlopen. quote: Over het ontkrachten, dat kan ik niet. Again, ik denk dat jij voor jezelf 'moet' uitmaken of het voor jou voldoende is te weten dat anderen wel degelijk iets aan je posts hebben zonder dat ze dat melden. Yep, en dat vind ik echt heel heel moeilijk.
BE	maandag 16 juli 2007 @ 18:28
	Snap ik. Wat nou als je gaat voor een ad hoc oplossing. Per 'geval' kijken of je het wel of niet wil posten, onafhankelijk van de reacties. Of gewoon niet posten totdat iemand hier vraagt hoe het met je is? Maar ik zou het wel snappen als je zou stoppen met dat soort posts hoor. Ik heb dat ook wel eens gehad, dat je bij wijze van spreke de neiging hebt om je heen te kijken van 'huh? waar zijn al die mensen dan? waarom zeggen ze niks?'
phluphy	maandag 16 juli 2007 @ 18:38
	Of een ad hoc oplossing het antwoord is weet ik niet. Zoals ik het nu voel, in elk geval niet. Maar ik heb inmiddels wel geleerd dat meningen bijgesteld kunnen worden, vooral als de frustratie eenmaal gezakt is. Met de kans dat je een herhaling krijgt en dan begint dat gemier weer van voren af aan. En vooral dát wil ik voorkomen. Het gevoel van "Huh? waar zijn al die mensen dan en waarom zeggen ze niks" omschrijf jij als verbazing, voor mij gaat het verder dan dat, bijna als een afwijzing. Dat het geen afwijzing is, is uitgebreid aan de orde geweest en is ook helder, maar dat is een gevoel dat ik altijd zal houden. Aard van het beestje, I guess. Maar dus wel iets waar ik rekening mee te houden heb.
Sugar	maandag 16 juli 2007 @ 19:11
	Dat herken ik ook wel, Fluf. Ik heb dat wel eens ervaren in het Depressie-topic. Ik pik 'weinig reacties, veel views' ook op alsof ik word genegeerd of afgewezen door de viewers.
kozakken	maandag 16 juli 2007 @ 19:20
	Maar die afwijzing zit in jezelf. Want dat herken ik al wanneer ik gewoon in het fototopic wat foto's plaats en er maar weinig reacties komen. Terwijl ik ook weet dat het soms gewoonweg zo werkt. Hetzij omdat ik geen tijd neem voor een reactie, hetzij dat ik niet meer weet dan ah.. wat leuk en ga zo maar door. Maar je hebt eerder iets daarover aangehaald. Ervaar je nu precies hetzelfde als de vorige keer. Of ligt dit toch wat genuanceerder. Want dat blijft je gevoel dus idd zoals het is. Aard van het beestje of de aard van je zijn. Het feit dat dit, oh zo moeilijke, topic er is. En dat ik het zie. Is heel confronterend. Maar tegelijkertijd ook weer zo bijzonder omdat ze er gewoon altijd zijn. Die kleine veel te vroege vlindertjes. En dat maakt dat is soms zo anders opeens, in een flits, naar mijn kostbare bezit kan kijken.
Sugar	maandag 16 juli 2007 @ 19:24
	Oh, en Fluf, ik wou dat ik je meer kon troosten, er meer voor je kon zijn met reacties in dit topic. Want jij post je verdriet niet om er anderen mee te helpen, dat begrijp ik maar al te goed. Ik wou echt dat ik je beter kon troosten.
lcicle	maandag 16 juli 2007 @ 20:29
	quote: Op maandag 16 juli 2007 17:42 schreef phluphy het volgende: [..] Goed dat je dit aansnijdt, want het hoort zeker in het totaalplaatje. Ik meen dat ik mezelf dit overigens niet hoef aan te rekenen, doorgaans ben ik redelijk "trouw" om ook daar aandacht aan te schenken. Het was inderdaad niet persoonlijk bedoeld, ik ben echt niet gaan tellen hoe vaak iemand 'dankjewel' zegt Ik ben blij dat je het goed opvat en begrijpt wat ik bedoel! In tegenstelling tot iemand van wie ik ineens een pm had.. Jammer dat ik het juist in dit topic niet zou mogen omdraaien. quote: ehhh, bedoel je dit niet net andersom? Misschien heb ik het niet goed geformuleerd.. Ik ben me altijd en overal op internet heel bewust van 'lurkers'. Op een forum als dit stoor ik me er minder aan, omdat het anoniemer is dan een persoonlijk log. Daar komen de mensen echt om jóuw persoonlijke verhalen te lezen. [ Bericht 1% gewijzigd door lcicle op 16-07-2007 21:33:53 ]
_Bar_	maandag 16 juli 2007 @ 20:31
	goedenavond... Allereerst wil ik nog even Reageren op een vorige post van Pluphy niet om er op door te gaan, maar puur omdat ik vind dat ik "moet"reageren Mede omdat ik me kan voorstellen hoe "moeilijk"dit geweest moest zijn... Pluphy lijkt me "zwaar"om juist daar weer in die kamer te zijn, in dat ziekenhuis... veel herrineringen, veel herkenning, veel terug denkend aan toen... Ik weet nog wel toen ik voor het ziekenhuis in de tijd dat ik er nog werkte wat moest afleveren op de kinderafdeling, met lood in mijn schoenen liep ik die ruimte binnen, eenmaal binnen bleef mijn aandacht naar dat "beruchte"kamertje, ik had ook erg de behoefte om naar dat kamertje te gaan, het idee dat daar Thijs is overleden is een nare gedachte, maar ergens ook heel erg fijn, in de zin van even heel dicht bij... Kan me voorstellen dat jij dat ook beetje zo ervaarde alleen dan in de zin van zekenhuis hier ging het welliswaar "mis"maar Danyel is daar wel geboren... is daar vaak geweest enz enz... Meid een virturele knuffel van deze kant Om nu even terug te komen op de vele views en weinig reacties... Tja dit is idd niet bepaald het "leukste"makkelijkste"topic voor veel mensen... Kan me dan ook wel voorstellen dat reageren voor vele "moeilijk"is... Wat kan ik zeggen, wat moet ik zeggen zonder dat ik perongeluk ze kwets.... Hoe geef je juist daar "normaal"antwoord op. Wat zijn de "juiste"woorden... En dan snap ik wel dat het "raar"overkomt als je dan iets post en je ziet weinig reacties terwijl er veel views zijn.... Maar juist die mensen die lurken voor hun is het ook vaak zo dat ze geen idee hebben waar wij als ouders doorheen gaan elke dag weer, voor hun is het dan ook lastig te begrijpen wat wij doorstaan als we bv terug moeten naar een plek waar voor ons herrineringen liggen die bij ons een hoop teweeg brengen... Nee ik begrijp het ergens wel, maar snap/begrijp Pluphy ook.
Lewis.de.boxer	maandag 16 juli 2007 @ 21:49
	Ik begrijp eigenlijk best heel goed wat je zegt Phluphy. Je post niet voor niets. Je wilt antwoord, je wilt niet als enige in die kring aan het woord zijn en de rest houd zijn mond dicht. Dat heeft toch totaal geen nut. Dat gevoel heb ik ook in het zwangerschaps topic, ik post en er wordt totaal niet gereageerd. En dat heb ik al eerder gehad in andere topics. Maar ja, zelf maak ik me ook schuldig aan lezen en dan vaak niet de tijd hebben om te reageren, of tijd maken kan ook. En ook ik ga topics vaak diverse malen in om het nog eens te lezen en om na te denken hoe ik zal reageren. Ken je dat, dan denk je ik reageer morgen wel, maar morgen heb je het te druk met andere dingen. En dan tegen de tijd dat je wel kunt reageren, heeft iemand anders eigenlijk al verwoord wat jij wilde zeggen dus dan hoeft het al niet meer. Ik moet zeggen dat dit het enige topic is wat ik het meeste probeer bij te houden (ik zoek er ook 9 van de 10 keer naar) omdat hier met gevoel geantwoord en verteld wordt. En dat trekt mij meer dan al dat gezeik in andere topics, waar er op elk verhaaltje het liefst een korreltje zout gelegd wordt. En daar bedoel ik dan niet mee dat ik sensatie belust ben ofzo, en ook niet dat ik het niet erg vindt dat jullie allemaal een kindje verloren hebben door de dood. Nee dat vind ik afschuwelijk. Nee hier zie je hoe het vaak werkelijk in elkaar zit. En dat is vaak heel hard maar wel de waarheid. Nou ja ik heb nu geantwoord zonder te editten. Ik hoop niet dat ik er iemand mee op zijn tenen trap.
Moi.com	dinsdag 17 juli 2007 @ 00:08
	*Ook even uit lurkstand komt... Ook ik ben verantwoordelijk voor een deel van de views. Ik lees hier op fok af en toe mee maar omdat ik eigenlijk bijna nooit post (nergens op fok), denk ik elke keer opnieuw: als ik hier even 'sterkte' kom zeggen (wat ik dan ook nog zo'n hol woord vind maar iets beter kan ik nooit bedenken) dan heb je daar waarschijnlijk erg weinig aan want ik kom uit het niets... Maar wat de afgelopen dagen geschreven is, heeft me aan het denken gezet. Waarschijnlijk hoor je liever een sterkte die van iemand onbekend komt dan helemaal niets. En eigenlijk heb ik intussen ook best veel aan dit topic gehad. In één van de gezinnen waar ik vaak oppas is de moeder na een zwangerschap van 5 maanden bevallen van een overleden kindje. Ik vond het erg moeilijk om mijzelf een houding te geven, ermee om te gaan t.a.v. de ouders maar door hier te lezen, kon ik mij een beter beeld vormen van hoe zij zich gevoeld hebben en hoe ik er zo goed mogelijk voor hen kon zijn. Dus ook voor mij als lurker betekent dit topic echt wel iets... In elk geval wil ik graag dat jullie weten dat ik jullie bewonder, allemaal één voor één even hard. Jullie stralen naar mij toe echt een kracht uit... Ik zal proberen vanaf nu iets vaker uit die lurkstand te komen...
Blues	dinsdag 17 juli 2007 @ 00:20
	quote: Op dinsdag 17 juli 2007 00:08 schreef Moi.com het volgende: En eigenlijk heb ik intussen ook best veel aan dit topic gehad. In één van de gezinnen waar ik vaak oppas is de moeder na een zwangerschap van 5 maanden bevallen van een overleden kindje. Ik vond het erg moeilijk om mijzelf een houding te geven, ermee om te gaan t.a.v. de ouders maar door hier te lezen, kon ik mij een beter beeld vormen van hoe zij zich gevoeld hebben en hoe ik er zo goed mogelijk voor hen kon zijn. Dus ook voor mij als lurker betekent dit topic echt wel iets... Prima toch! En voor de rest vind ik dat men hier regelmatig op zijn tenen loopt om niet te kwetsen of de 'verkeerde' dingen te zeggen of zo, volgens mij is dat echt niet nodig hoor Het is opengebroken en dat is alleen maar goed
Mammietje	dinsdag 17 juli 2007 @ 00:34
	Ik lurk hier niet vaak maar sta wel vaak met mijn muispijltje op het punt om naar binnen te gaan hier om de mensen die het ergst denkbare overkomen is kracht toe te wensen... om het vervolgens dan toch weer niet te durven. Want zoals al hierboven vermeld: wie ben ik nou helemaal. Zitten jullie daar wel op te wachten? Voel je je niet aangetast in je 'privacy' als je je gevoelens met lotgenoten wilt delen en er komt een spuit 11 die er geen kaas van gegeten heeft je 'even' sterkte wensen? Ik kan iedere keer wel janken als ik aan jullie verdriet denk. Ik ben echt weken van slag geweest toen Thijs ons aardse bestaan verliet. Voelde me bijna schuldig als ik 'savonds bij mijn kinderen ging kijken of ze lekker lagen te slapen en tegelijkertijd liet het me beseffen hoe rijk ik ben. Ik kan me er iets bij voorstellen dat voor iedereen het leven doorgaat en dat die voor jullie van tijd tot tijd stil staat. En ik kan me ook verdomd goed voorstellen dat het -zoals Pluphy aangeeft- pijn doet als je je verhaal vertelt en er wordt niet op gereageerd. Alsof het volstrekt niet interessant is wat je vertelt. Ik heb dat zelf al als ik iets over die lummels van mij vertel in een ander topic terwijl het dan ook nog -relatief- nergens over gaat. Laat ik dan nu doen wat ik iedere keer zou willen doen als ik dit topic aktief zie staan: Ik wens alle mede-ouders die hun kindje helaas niet meer bij zich mochten houden ontzettend veel kracht en sterkte met hun onvoorstelbare verlies. Ik wou dat ik IETS voor jullie kon doen... Mijn gebed van vanavond gaat naar jullie uit.
pepper_961	dinsdag 17 juli 2007 @ 00:49
	quote: Op dinsdag 17 juli 2007 00:08 schreef Moi.com het volgende: Ook even uit lurkstand komt... Ook ik ben verantwoordelijk voor een deel van de views. Ik lees hier op fok af en toe mee maar omdat ik eigenlijk bijna nooit post (nergens op fok), denk ik elke keer opnieuw: als ik hier even 'sterkte' kom zeggen (wat ik dan ook nog zo'n hol woord vind maar iets beter kan ik nooit bedenken) dan heb je daar waarschijnlijk erg weinig aan want ik kom uit het niets... Maar wat de afgelopen dagen geschreven is, heeft me aan het denken gezet. Waarschijnlijk hoor je liever een sterkte die van iemand onbekend komt dan helemaal niets. En eigenlijk heb ik intussen ook best veel aan dit topic gehad. In één van de gezinnen waar ik vaak oppas is de moeder na een zwangerschap van 5 maanden bevallen van een overleden kindje. Ik vond het erg moeilijk om mijzelf een houding te geven, ermee om te gaan t.a.v. de ouders maar door hier te lezen, kon ik mij een beter beeld vormen van hoe zij zich gevoeld hebben en hoe ik er zo goed mogelijk voor hen kon zijn. Dus ook voor mij als lurker betekent dit topic echt wel iets... In elk geval wil ik graag dat jullie weten dat ik jullie bewonder, allemaal één voor één even hard. Jullie stralen naar mij toe echt een kracht uit... Ik zal proberen vanaf nu iets vaker uit die lurkstand te komen... Kijk dat* bedoelde ik dus en hoopte ik dus ook op! En ik heb vandaag ook alweer meerdere keren in het topic gekeken zonder een reactie te plaatsen. Ook al weet ik zelf precies hoe het voelt om een kind te verliezen dan nog sta ook ik soms gewoon met mn mond vol tanden. Durf ik ook niet zomaar te reageren uit angst te kwetsen. Dat ik nou toevallig door dezelfde hel ben gegaan betekend dus kennelijk niet dat ik ervaringsdeskundige ben en altijd precies weet wat wel en wat niet te zeggen. Omdat hetzelfde verdriet toch door iedereen anders beleefd wordt. Ook speelt het misschien mee dat mijn verdriet wat ouder is en voor veel ouders in dit topic verser. Dat maakt dat ik al in een fase zit waarin ik , als ik in een dip beland, mezelf een schop onder me kont kan geven om eruit te komen. Ik weet nog wel die verschillende fases waar ik doorheen ging maar ook niet meer precies wanneer ik nou precies op welk punt van het rouwen zat. dat schop onder je eigen kont geven gevoel is voor jullie helemaal nog niet van toepassing. Het is nog zo kort geleden voor jullie. 1 jaar, 2 jaar, 3 jaar, het is nog niks, dan ben je nog helemaal niet klaar met die diepe rouw periode. Mensen verwachten dat het met een half jaartje a een jaartje toch wel klaar moet zijn maar dan begint het pas!! Ik kan nu na tien jaar zeggen. Ik leg me erbij neer, het is niet anders, het is ons overkomen en dat is zwaar k*t maar we leven nog en we hebben nu een nieuw, ander leven. We zijn een nieuw pad ingeslagen helaas niet meer met Max maar met onze kleine meid. Hij zal er in gedachten altijd bij zijn en horen, vergeten kan en zal en wil ik nooit. is ook onmogelijk want hij was echt onwijs cute en lief en grappig en cool! We zijn weer opnieuw gelukkig, alleen het "zorgeloos gelukkig" zijn is dan wel weg. Ik hoef niet meer te weten waarom, ik hoef ook niet meer te weten of hij ergens is of nergens is. Al die vragen die ik in het begin had heb ik niet meer. Er gaan dus jaren overheen om dat gevoel van berusting te krijgen. En dat gevoel maakt dus ook tegelijkertijd dat ik heel voorzichtig probeer te zijn om mensen die nog zo in dat diepe verse verdriet zitten niet met mijn nuchterdere gedachtes om de oren te meppen. Dat maakt ook dat ik meerdere keren per dag in dit topic kijk en dan de boel overdenk en nog eens overdenk om er dan, inderdaad zoals anderen ook al zeiden, achter te komen dat anderen mij voor waren en het misschien nog wel beter verwoord hebben dan ik. Lieve allemaal, dus ook meelevende lurkers, !!
Stout	dinsdag 17 juli 2007 @ 08:29
	Pepper, dat herken ik wel... niet wat betreft mijn vriendin, dat is nog veel te vers (hoewel ik nu van her en der te horen krijg dat het toch al 2 jaar geleden is, nee het is PAS 2 jaar geleden...) maar ik weet van vrienden dat het anders wordt, het komt al kost het veel tijd. Phulpy: je hebt een discussie geopend die wat mij betreft al veel eerder had moeten komen. Ik snap jou, snap de lurkers en snap dat het voor iedereen lastig is, toch hoop ik dat je hier blijft schrijven, dat je niet afgaat op mensen die kijken maar op de mensen die reageren ! En zoals je nu ziet, zijn er een hoop mensen over de dam ! (en als een een paar zijn, volgen er meer ! Ik zal in elk geval vaker schrijven nu, nu ik weet dat ik hier ook over Annemiek* kan en mag praten hoewel ze geen kind is (en dat doet onwijs goed )
Lewis.de.boxer	dinsdag 17 juli 2007 @ 09:27
	Ik kan me dat van jouw vriendin nog wel herinneren. Echt afschuwelijk zeg. Hoe is het met die vader en het kindje? Dat heeft toen ook wel diepe indruk gemaakt. Je verwacht veel, maar niet dat de moeder komt te overlijden na de geboorte
BE	dinsdag 17 juli 2007 @ 09:31
	Ehm... zonder de vorige rel weer overnieuw te willen beginnen en zeker ook zonder iemand te willen kwetsen willen wij mods daar toch wel een kleine kanttekening bij plaatsen. Net zoals toen tegen Rewimo gezegd is, natuurlijk mag je best zijdelings refereren aan je eigen verdriet en ervaringen mbt de dood van een volwassen iemand, maar dat het blijft natuurlijk wel het engeltjes topic. Dus voornamelijk voor en door ouders van overleden kindjes. Het is een speciaal plekje binnen OUD, speciaal daarvoor gecreeerd omdat de verhalen echt wel een eigen plekje verdienden hier en dat willen we graag op deze manier zo behouden. Andere rouwverhalen horen toch eigenlijk echt meer in R&P thuis. Nogmaals, we willen hier niemand mee kwetsen, maar zeker gezien eerdere opmerkingen van ons en de reactie daarop wilden we het toch nog een keer duidelijk aanstippen.
Cat-astrophe	dinsdag 17 juli 2007 @ 09:59
	Goed punt BE (en andere mods). Een goede vriendin van mij is op 20 jarige leeftijd overleden, maar ik voel niet de behoefte om het in dit topic over haar te hebben. Dit is niet de juiste plek. Is er trouwens een centraal 'rouw'topic voor volwassenen (excusez le mot) in R&P waar je indien nodig naar zou kunnen verwijzen? Ik ben blij te lezen dat de bijdragen van mij en mijn mede-lurkers de vaste posters wat gerust hebben kunnen stellen. Wel jammer dat we het dilemma voor jullie niet helderder hebben kunnen maken. Dat is toch voor iedereen persoonlijk en net weer anders.
BE	dinsdag 17 juli 2007 @ 10:02
	Er was heel lang geleden ooit eens een centraal topic voor mensen die je verloren had, maar dat is echt jaren geleden. Inmiddels zijn er verschillende topics maar niet echt een centrale. _{Dit is dat oude topic, het is meer een 'in memoriam' dan een rouwtopic zie ik nu: http://forum.fok.nl/topic/479058}
Troeta	dinsdag 17 juli 2007 @ 12:19
	Dan wil ik me ook maar even melden als lurker Ik lees vaker in OUD, maar post niet mee want ik heb nog geen kinderen. Ik kijk niet elke dag op fok, maar wel al een paar jaar en ik weet zelfs nog dat een paar kindjes van jullie geboren werden en vooral Danyel omdat er op heel Fok gewoon veel aandacht aan werd besteed. Waarom ik in het engeltjestopic lees als het weer eens boven staat? Geen idee, de dood hoort voor mij bij het leven en het is niet iets waar ik bang voor ben en dus gewoon kan lezen. Dat ik het klote en zielig voor jullie vind, daar heb je toch niks aan? En elke keer een post met STERKTE!!! verstoort volgens mij alleen maar de intieme gesprekken hier. En over eigen ervaringen met overleden mensen zijn idd andere topics voor, dus dat post je hier ook niet. Als je er niet prettig bij voelt dat onbekenden jouw posts lezen, niet boos worden op die onbekenden, want hun hebben het er niet neergezet...
phluphy	dinsdag 17 juli 2007 @ 13:52
	Ik wil allereerst iedereen bedanken voor de reacties. Niet omdat ik dit moet van Icicle maar omdat ik het heel erg op prijs stel dat men de moeite neemt uitgebreid uit te leggen hoe men erover denkt en tegenaan kijkt. Al die meningen probeer ik te gebruiken voor mijn beeldvorming, maar ik ben er nog steeds niet uit. Het is wel al heel fijn te weten dat het gros van de lurkers meelezen ofwel uit stil medeleven dan wel omdat ze er zelf steun uit putten. Hierdoor is het gevoel dat ik alleen sensatiezoekers zit te vermaken, wel afgenomen. Wat betreft de behoefte aan interactie ben ik nog steeds in dubio. Want ja, ik begrijp terughoudendheid en voorzichtigheid wel, maar aan de andere kant denk ik: laat dat varen, zeg gewoon wat je denkt, hoezo zou je ons kwetsen wanneer je niet elk woord eerst erg afweegt? Lewis geeft dit zelf al heel duidelijk aan in haar post: recht uit het hart. Maar ook dit is voor velen makkelijker gezegd dan gedaan. En dat begrijp ik best. Het balletje ligt nog steeds bij mij en bezinning valt mij nu ten deel.
chacama	dinsdag 17 juli 2007 @ 14:17
	Ook hier dan uiteindelijk een berichtje. Had net alles al gelezen en heb toen niets geschreven. En ook nu blijf ik het moeilijk vinden. Waarom lees ik hier? Eigenlijk om te zien hoe het met jullie is. En waarom ik dan niet reageer? Omdat ik het moeilijk vind om te verwoorden wat ik voel. Regelmatig stromen hier de tranen van medeleven over mijn wangen en zou ik gevoelsmatig een dikke knuffel willen geven aan jullie, maar hoe schrijf je dat gevoel op. Dus wat doe ik hier.... ik luister (lees), probeer me in te leven in jullie verdriet en verlies en ben stil. Ik denk aan jullie en steun jullie in mijn gedachten. Probleem is dan dus, dat jullie dit niet zien, niet voelen, niet lezen....
Faja-Lobi	dinsdag 17 juli 2007 @ 16:19
	Phluphy, ik zou het jammer vinden als je hier je ei niet meer kwijt zou kunnen. Net als alle andere moeders die hun kindje hebben verloren. Ik vindt dit juist een van de topics met zo veel liefde. Alleen hoe steek je een moeder met verdriet om haar overleden kindje een hart onder de riem? Ik heb na 6 jaar nog altijd moeite om mijn tante een hart onder de riem te steken. Ik kom trouw ieder jaar een bosje bloemen op de dag van het overlijden van mijn neefje brengen, net als op zijn verjaardag. Maar er wordt zeer zelden over gepraat. Mijn tante is wel een prater, mijn oom is net als mijn pa een binnenvetter. Uiteindelijk heeft ook het verlies van hun oudste zoon en het niet kunnen communiceren met elkaar ervoor gezorgt dat ze na 6 jaar als nog uit elkaar gaan. Ik ben heel wat begravenissen en crematies geweest maar de begravenis van Thijs verleden jaar heeft zo veel indruk gemaakt. En ik heb amper 3 woorden gewisseld met Bar en kan alleen maar hopen dat aanwezig zijn soms meer dan genoeg is om verdriet te kunnen delen. Ik heb die weken wat 's nachts en 's avonds bij mijn dochter aan der bedje gezeten dankbaar dat ik haar zo dicht bij mij mag hebben en dan voel je die stekende pijn dat een andere moeder haar kindje moet missen. Ik zat aan het bed van mijn dochter die lekker lag te slapen onbewust van de gedachtes die door mijn hoofd gingen. Een andere moeder zat misschien wel naast een leeg bedje of box waar eerst wel een kindje lag of speelde. Ik heb ook vaak op de site van Dayel gekeken en berichtje achter gelaten toen hij nog leefde. En na zijn dood heb ik ook nog vaak genoeg naar zijn mooie koppie gekeken op de site. En ik lees hier mee hoe jullie toch iedere keer weer de kracht vinden om 's morgens uit bed te komen, je ding te doen en niet koppie onder te gaan in de emoties die jullie verlies met zich mee brengt. Ik ga nog altijd langs bij mijn tante en zie hoe zij vecht met de dagelijkse gang van zaken, dat zij het liefst onder de dekens kruipt om niet meer wakker te willen worden en dat doet pijn. En wat zeg je dan tegen zo een moeder (of vader) om het voor hen draagzaam te maken of minder pijnlijk? Heel vaak geef ik alleen maar een knuffel of een zoen maar hoe doe je dat online? Alleen zeggen dat je aan jullie denkt en mee leeft is soms het enige dat er in me op komt. Je kent de persoon online ook niet persoonlijk dus dat maakt het misschien nog wel moeilijker om iets neer te zetten waar jij of een ander kracht uit kan putten, iets minder verdriet door voelt. Maar jullie zijn zeker iedere dag in mijn gedachten, gaat geen dag voorbij dat ik denk aan hoe verdomde moeilijk het voor jullie moet zijn en hoe knap ik het vind dat jullie toch de kracht hebben kunnen vinden om door te gaan. En ik ben dankbaar voor iets moois dat ik bij mij mag houden. [ Bericht 0% gewijzigd door Faja-Lobi op 18-07-2007 18:51:37 (niet zo helder van geest met typen) ]
beefcake	dinsdag 17 juli 2007 @ 20:35
	Phluphy ik begrijp je gevoel hierover wel moet ik zeggen. In verscheidene topics in OUD wordt vaak gewaarschuwd dat het geen dagboek moet worden, daar is een forum niet voor. En met dit topic is dat natuurlijk net zo. Alleen is dit topic zo beladen met emoties dat het voor velen moeilijk is te reageren. Ook ik ben hier schuldig aan, voel me zo nietig hier en weet (in mijn ogen) niets zinnigs toe te voegen aan het topic. Jouw opmerkingen hebben me het een en ander in een ander daglicht laten zien, ik ben blij dat je het aangekaart hebt.
Paradijsvogeltje	dinsdag 17 juli 2007 @ 22:42
	Ik besloot maar eens wat toe te voegen aan dit topic. Ik was altijd bang om wonden open te halen of bang ik geen "recht van spreken" had omdat ik geen ervaring heb in dit verdriet. Maar ik zie in dat dat waarschijnlijk onzinnig is. Voor alle vlindertjes Vlindertjes die ik nooit kende Maar die ik wel voel Die wij voelen Vlindertjes van blijdschap Vlindertjes van verdriet Vlindertjes in onze buik Kindertjes die ik nooit kende Maar die ik mis Die wij missen Kindertjes van blijdschap Kindertjes van verdriet Kindertjes die altijd bij ons zullen zijn.
sjak	dinsdag 17 juli 2007 @ 23:34
	Ik ben het met beefcake eens. Ik vind het zeer dapper dat je het aan de orde stelt. Het aantal pageviews viel me net ook ineens op, daarvan zijn er echt veel van mij.... Ik kan nu niet beloven dat ik altijd zal reageren als ik hier lees maar ik ga mijn best doen. Lukt het je een beetje om alle input te ordenen?
Anitra	woensdag 18 juli 2007 @ 01:10
	Ik durf niet te reageren vaak op jouw Phluphy. Voor mijn gevoel is het te oneerlijk. We waren dezelfde dag uitgerekend en ik heb behoorlijk at medicatie moeten slikken tijdens de zwangerschap, jij was zo gezond bezig, alles voor de kleine omdat het zo'n groot wonder was dat je toch zwanger was. Je verlangen naar carpacio, je liefde en geluk tijdens je zwangerschap en ik zit hier en heb mijn zoon nog en jij niet meer. Wat voor een woorden kan ik je dan geven? Ja dat het kut is en oneerlijk, dat dit nooit had moge gebeuren_{en blijkbaar weer gebeurt is als ik de reactie zo lees, want heb het verhaal niet gelezen}. Ik wil je troosten, wil je steunen en virtueel een arm om j heen slaan, maar ik kan me zo voorstellen dat jij denkt: Rot op! Kijk wat jij gedaan hebt en wat je nu nog hebt. Daarom durf ik niks te zeggen, behalve dat ik nog steeds elke dag aan jullie denk. Net als aan Thijs, de beste vakantie van mijn leven was Hongarije 2005, at hebben wegenoten met de jongens en wa doet he zeer dat het lieve ventje er niet meer is. Djulian had van de week ee traktatie mee kregen uit school en dat was een balon met helium gevuld. midden in de nacht had hij een benauwdheids aanval en ik zit bij hem op bed. Ineens ziet hij dat de balon niet meer omhoog gaat, dat dehelium is uitgewerkt en dan hoor je een bijna 3 jarig jongetje zeggen: mama bajon kan nu nie meer naar Thijs toe in de wolken. Hoe komt hij erbij? Ik heb geen idee, net als het muziekdoosje dat begint te spelen midden in de nacht toen hij verstpt achter de kast lag en Thijs net overleden was (we waren hem al kwijt die bloem) of de bus die hij van Bar gehad heeft, want Thijs had ook zo'n bus en in de vakantie hebben ze er uren mee zitten spelen en we gaan naar het ziekenhuis toe voor alergieonderzoek, de bus is mee, in de auto deedhet muziekje het nog, in het ziekenhuis niet meer, met geen mogelijkheid was er geluid uit te krijgen en we zitten in de auto op weg naar huis en het muziekje doet het weer. leg mij die dingen maar eens uit, maar 1 ding is zeker Thijs was een ventjemet een speciaal plekje in mijn hart en daar zou hij altijd blijven zitten.
pepper_961	donderdag 19 juli 2007 @ 09:12
	Ook al gaan we met de billen bloot en zijn we best kwetsbaar in dit topic merk ik toch vooral de behoefte die ik aan deze uitlaatklep heb. Ook al post ik niet elke week of misschien zelfs maand(en) toch duik ik hier regelmatig in om mee te lezen en leven. Ook bijzonder om te merken aan al die afgelopen reacties dat, ook al wordt er niet altijd wat gezegd, er wel heel veel mensen zijn die ons in stilte bijstaan en aan onze kleintjes denken. Voor hen durf ik best met de billen bloot. Lief gedichtje Paradijsvogeltje.
Paradijsvogeltje	donderdag 19 juli 2007 @ 10:04
	quote: Op donderdag 19 juli 2007 09:12 schreef pepper_961 het volgende: Ook al gaan we met de billen bloot en zijn we best kwetsbaar in dit topic merk ik toch vooral de behoefte die ik aan deze uitlaatklep heb. Ook al post ik niet elke week of misschien zelfs maand(en) toch duik ik hier regelmatig in om mee te lezen en leven. Ook bijzonder om te merken aan al die afgelopen reacties dat, ook al wordt er niet altijd wat gezegd, er wel heel veel mensen zijn die ons in stilte bijstaan en aan onze kleintjes denken. Voor hen durf ik best met de billen bloot. Lief gedichtje Paradijsvogeltje. Precies, ik sta toch altijd eventjes stil bij deze kleintjes. Word er altijd weer droef van... en in gedachten ben ik dan even bij jullie. Er zitten wel meer dichjes in mij...
Spuuglokje	donderdag 19 juli 2007 @ 10:33
	Lieve allemaal, ik denk aan jullie en wens iedereen die het nodig heeft veel kracht toe Heel vaak, als ik naar mijn kinderen kijk, besef ik juist ook door dit topic, wat een enorme rijkdom het is om gezonde kinderen te hebben. Als ik me ook maar even teveel laat meevoeren in de gedachten hoe het zou zijn als er eentje niet meer zou leven, dan word ik al zo intens verdrietig; hoe moet het voor jullie, voor wie zo'n nachtmerrie werkelijkheid is geworden, wel niet voelen?! Daarom schrijf ik nu maar eens op wat ik heel vaak denk: heel veel sterkte!
YPPY	donderdag 19 juli 2007 @ 11:21
	Regelmatig lees ook ik hier en post dan lang niet altijd. Vaak omdat ik niets nieuws weet te zeggen dat al niet tientallen of honderden keren is gezegd. Of ik schrijf iets, maar verwijder het later weer. Want wat moet je zeggen tegen iemand die het allerbelangrijkste verloren heeft? Dankzij jullie heb ik geleerd dat je beter iets doms kunt zeggen dan helemaal niks, dus soms post ik toch maar. Het is zo jammer dat dit topic moet bestaan, maar wel opvallend dat hier zo'n verschrikkelijk sterkte mensen zitten.
phluphy	donderdag 19 juli 2007 @ 14:25
	Ik heb nog niks bijgelezen sinds mijn laatste post van eergisteren. Het "lot" heeft ingegrepen, en de wereld op zijn kop gezet. Hierdoor wil/kan ik even niet nadenken over het onderwerp van de afgelopen dagen. Maar om niet de indruk te wekken dat ik van de aardbodem verdwenen ben, toch even dit berichtje. Wat weer heel raar is, want eigenlijk geef ik nu dus toch een soort update zonder al besloten te hebben of ik dit eigenlijk wel wil doen. Het is niets "ernstigs" overigens waardoor ik de kluts kwijt ben. Het was 'slechts' een droom. Mijn eerste droom over Danyel, heel echt en vol emoties. Een weerzien, waar ik een intens gelukkig gevoel van kreeg. Zo'n intens gevoel heb ik in waak-toestand nooit eerder gekend. Ik had helemaal niet wakker willen worden.
snoopy	donderdag 19 juli 2007 @ 14:42
	Pluph, wat heftig lijkt me dat. Is het soms net alsof je dingen onder controle lijkt te hebben en dan gebeurt er zoiets? Dat moet verwarrend zijn. voor jou
Paradijsvogeltje	donderdag 19 juli 2007 @ 14:53
	quote: Op donderdag 19 juli 2007 14:25 schreef phluphy het volgende: Ik heb nog niks bijgelezen sinds mijn laatste post van eergisteren. Het "lot" heeft ingegrepen, en de wereld op zijn kop gezet. Hierdoor wil/kan ik even niet nadenken over het onderwerp van de afgelopen dagen. Maar om niet de indruk te wekken dat ik van de aardbodem verdwenen ben, toch even dit berichtje. Wat weer heel raar is, want eigenlijk geef ik nu dus toch een soort update zonder al besloten te hebben of ik dit eigenlijk wel wil doen. Het is niets "ernstigs" overigens waardoor ik de kluts kwijt ben. Het was 'slechts' een droom. Mijn eerste droom over Danyel, heel echt en vol emoties. Een weerzien, waar ik een intens gelukkig gevoel van kreeg. Zo'n intens gevoel heb ik in waak-toestand nooit eerder gekend. Ik had helemaal niet wakker willen worden. Dát zijn de heftige dromen. Ik ken ze... en ik geloof een klein beetje dat de overledenen dan even contact met ons zochten. Altijd jammer om daaruit wakker te worden.
BE	donderdag 19 juli 2007 @ 15:18
	Jeetje Phluph, wat moet dat heftig zijn dan idd. Hem 'zomaar' ineens weer te zien... Sterkte met het weer vinden van je draai...
cattie	donderdag 19 juli 2007 @ 15:22
	Phulphy, wat een heftige droom! Zo'n droom is zeker niet 'slechts' een droom, maar een hele intense ervaring. Danyel is volgens mij nog heel dicht bij je. Het is vast heel rot als je uit zo'n droom wakker wordt, maar ik denk dat het de bedoeling was (van wie of wat dan ook, misschien van Danyel en anders van je onderbewuste) om weer even van hem te genieten en dat gevoel even vast te houden. Sterkte met alles! _{Dit is de eerste keer dat ik hier post. Ik lees wel soms mee, maar weet niet wat te zeggen. Wat jou en de anderen hier is overkomen is te groot voor mij om te reageren. Ik heb veel respect voor hoe jullie er mee om gaan, en leef zeker met jullie mee. Maar mede door de discussie de afgelopen dagen wilde ik wel op deze post reageren.}
chacama	donderdag 19 juli 2007 @ 15:27
	En daar zit ik dan weer...wat te zeggen? Wat rot, wat fijn. Het eerste wat in mij op kwam, waren de woorden van mijn vader nadat mijn moeder was overleden. "Ik heb ze vanacht bij me gehad. Ze hield me stevig vast. Toen ik wakker werd voelde ik haar nog steeds bij me, maar toen ik rond keek, wist ik weer dat ze er niet meer was." De pijn is dan extra, maar het gevoel wat je had, had je niet willen missen. Phluphy, koester het gevoel en weet dat Danyel je weet te vinden, ~~zelfs~~ zeker in je dromen. Dikke
Belana	donderdag 19 juli 2007 @ 15:32
	wow phluphy, dat klinkt enorm heavy, maar ook heel mooi evengoed! voor je
Blues	donderdag 19 juli 2007 @ 15:38
	Phluphy je bent dan helemaal in de war, het is zo echt en dan wordt je wakker en dan is ie weg... zo ontzettend moeilijk, misschien over een tijd als je vaker over hem droomt kan je het omzetten in 'fijn dat ik hem gezien heb' gevoel
_Bar_	donderdag 19 juli 2007 @ 15:52
	Lieve Pluphy een heel dikke zoiets is niet gemakkelijk, hopelijk kijk je er straks met een mooi bijzonder gevoel op terug
Moonah	donderdag 19 juli 2007 @ 15:52
	Oh Phluph, wat prachtig! Ook al zal het voor jou tevens heel verdrietig en confronterend zijn. Mijn vader is overleden toen ik bijna 4 was. Rond mijn 21e was ik heel erg met hem bezig. Ik heb toen ook een droom over hem gehad, zo echt, zo dichtbij. Ik kan me die nu, 17 jaar later nog steeds helemaal voor de geest halen, voelen. Ik ben ervan overtuigd dat mijn vader toen op bezoek is geweest bij me. Ik hoop voor je dat je gelooft dat Danyel ook bij jou op bezoek is geweest, even weer bij mama...
Faja-Lobi	donderdag 19 juli 2007 @ 16:08
	Men zegt dan wanneer je zo echt droomt over een overleden geliefde dat het ook zo is dat de persoon op dat moment contact zoekt/heeft met jou (degene die de droom heeft). Mijn neefje was een aantal weken/maanden dood en ik had iedere nacht nachtmerries. Op 1 nacht droomde ik dat hij een wandeling met mij maakte en mijn hand vast nam om afscheid te nemen. Dat het goed was waar hij nu was en dat ik hem los moest laten. Ik voelde zijn hand uit de mijne glijden en daarna was hij weg. Ik werd wakker met een warme hand en tranen op mijn gezicht. Phluphy aan de ene kant is het een heerlijk gevoel om dicht bij degene te zijn waarvan je zo veel houdt en ook heel wreed dat het daarna toch alleen maar een droom blijkt te zijn.
progje	donderdag 19 juli 2007 @ 16:17
	Pluphy het lijkt me verschrikkelijk confronterend om weer wakker te worden... maar ik hoop dat je er over een tijdje toch met een goed gevoel op terug kan kijken..
phluphy	donderdag 19 juli 2007 @ 16:33
	Ik voel me nu wel heel stom over de discussie van eerder deze week, want jullie reacties zijn vandaag zo welkom. Jeroen is nog niet thuis en mijn buddy's op vakantie. Zal je net zien...
Moonah	donderdag 19 juli 2007 @ 16:34
	Dan is de discussie dus juist op het goede moment geweest.
Faja-Lobi	donderdag 19 juli 2007 @ 16:36
	Soms moet je toch gewoon je frustratie of hoe je het ook wilt noemen kunnen uiten zonder dat er meteen tegen schenen wordt aangeschopt. Je hebt een hoop mensen wakker geschud die anders nooit een berichtje posten hier en nu dus wel en je dus ook een schouder kunnen bieden of een troostend gebaar.
progje	donderdag 19 juli 2007 @ 16:36
	quote: Op donderdag 19 juli 2007 16:33 schreef phluphy het volgende: Ik voel me nu wel heel stom over de discussie van eerder deze week, want jullie reacties zijn vandaag zo welkom. Jeroen is nog niet thuis en mijn buddy's op vakantie. Zal je net zien... Zonder dat jij het onder de aandacht had gebracht had ik denk ik weer niet durven posten, dus zo "stom" was je discussie helemaal niet
Blues	donderdag 19 juli 2007 @ 16:37
	Nooit terugkomen op dingen die je op dat moment zo voelde Het is echt wel goed zo!!
Macka66	donderdag 19 juli 2007 @ 17:14
	Phluphy, wat progje ook al zegt: jouw discussie heeft een weg naar reageren vrijgemaakt. Wat mooi en indrukwekkend, dat je zo'n droom hebt gekregen. Alsof het een bevestiging is dat Danyel jou net zo min loslaat als jij hem. (Ik snap wel dat het geen 'makkelijk' cadeau is, zo'n droom. Maar het lijkt wel een cadeau.)
Lois	donderdag 19 juli 2007 @ 19:56
	Ik vind het wel een ontzettend lief cadeautje van Danyel, blijkbaar vind hij dat je dit nu wel aankan en dat is toch een compliment. Dikke knuffel voor jou
Poesch	donderdag 19 juli 2007 @ 20:28
	Jemig Phluphy, wat lijkt me dat heftig! Zulke sterke gevoelens na zo'n droom zijn niet snel uit je systeem, lijkt me, dus ik kan me voorstellen dat je daarvan echt even moet bijkomen! Big hug!
Sugar	donderdag 19 juli 2007 @ 20:37
	Fluf, wat een intense ervaring heb je gehad dan, in je droom en je contact met Danyel. Alle goeds voor jou om daar mee om te gaan in je dagelijkse dag.
piglet	donderdag 19 juli 2007 @ 21:04
	Flufje wat prachtig en verdrietig tegelijk zo'n droom!
kozakken	donderdag 19 juli 2007 @ 21:36
	Oh Fluf, wat zul je je dubbel voelen! Zo mooi aan de ene kant maar zo dubbel aan de andere kant omdat het gemis mss weer zoveel extra aanwezig voelt. Klopt dat zo? Nou ja... dat je het maar een prachtig plekje kan geven (hopenlijk binnenkort)
PM-girl	donderdag 19 juli 2007 @ 21:54
	Phluphy, ik ben meestal heel nuchter en geloof niet zo in buitenaardse dingen, maar een droom als dat doet mij altijd van dat geloof af brengen, steeds een stukje meer. Maar wat zal het dubbel zijn zo! [ Bericht 0% gewijzigd door PM-girl op 19-07-2007 22:06:47 ]
livelink	donderdag 19 juli 2007 @ 22:04
	Phluphy, het is een beetje in de lijn van wat je laatst aangaf, dat er dingen in het rouwproces aan het veranderen waren en dat je Danyel soms heel intens bij je voelde. Niet altijd, maar dat kwam wel weer, schreef je in je lange update van 27 juni. En deze droom is het bewijs dat je dat goed zag en aanvoelde. Ik vind het fijn voor je dat je Danyel weer zo dichtbij je hebt gevoeld, maar ik kan me voorstellen dat het heel verwarrend is. Ik hoop dat je het inmiddels met Jeroen hebt kunnen delen.
renzell	donderdag 19 juli 2007 @ 22:09
	Wat heerlijk en ontzettend verdrietig tegelijk Phluphy! Je mooie man weer even bij je. Maar wakker worden dan...
beefcake	donderdag 19 juli 2007 @ 22:15
	Heb ik ook PM, aan de ene kant ben ik heel sceptisch over het gene 'tussen hemel en aarde' en aan de andere kant zijn er soms verhalen waardoor je wel moet geloven dat er meer is. Ik wil het ook graag geloven, zodat de dood minder angstaanjagend lijkt. Phluphy wat fijn dat je contact hebt gehad met Danyel, logisch dat je niet meer wakker wilde worden. Moge deze droom je altijd bijblijven om kracht uit te putten En natuurlijk hoop ik voor je dat er meer volgen.
livelink	donderdag 19 juli 2007 @ 22:17
	Ik lees hier voor het eerst sinds een tijdje weer eens bij. Aan de discussie van de afgelopen dagen heb ik weinig toe te voegen. Dit blijft gewoon een moeilijk topic, waar ik soms bewust uit vandaan blijf. En ik realiseer me dan ook meteen wat een voorrecht het is dat ik me hier inderdaad af en toe voor kan afsluiten in tegenstelling tot de ouders van al die prachtige engeltjes. Het is niet eerlijk en ik vind het heel goed en dapper van je Phluphy dat je ons er steeds opnieuw op aanspreekt, maar ik kan me wel voorstellen dat het voor jou erg onbevredigend is en dat je het zat bent om er steeds opnieuw tegenaan te lopen. Ik heb net ook pas het berichtje van Mama van Pepijn gelezen. Ik vind het jammer dat je je hier in OUD niet genoeg thuis voelt om ook in Zwangerschap en Geboorte en de rest mee te posten. Ik hoop toch dat je je af en toe nog even laat zien om te laten weten hoe het met je gaat. Veel succes en veel plezier met je zwangerschap gewenst en hopelijk tot ziens
Cat-astrophe	vrijdag 20 juli 2007 @ 07:57
	Wat een mooie droom Phluphy. En ook zo moeilijk als je weer wakker wordt. Hopelijk zul je Danyel nog heel vaak zo dicht bij je mogen voelen.
Stout	vrijdag 20 juli 2007 @ 08:41
	Prachtig zo'n droom Phulphy ! Iets om te koesteren en toch zo moelijk om weer wakker te worden en te beseffen dat het allemaal anders is. Ik hoop dat je nog vaak van Danyel mag dromen
Rottdog	vrijdag 20 juli 2007 @ 08:57
	Heftig Pluphy
Anitra	vrijdag 20 juli 2007 @ 09:19
	Phluphy zulke dromen doen pijn om wakker te worden, maar je hebt een hele mooie herinnring ervoor terug. Even was Danyel echt heel dicht bij je
bixister	vrijdag 20 juli 2007 @ 10:33
	phluphy, ik heb ook heel af en toe zo'n soort droom over een goede vriendin van me die inmiddels alweer 7 jaar geleden is overleden en ik houd er meestal vooral een heel blij gevoel aan over, het voelt inderdaad zo ontzettend echt alsof je elkaar weer even gezien hebt. heel bijzonder. maar dat het gemis daarna weer extra hard toeslaat kan ik me ook voorstellen. ik hoop dat je het gevoel uit de droom nog lang vast kunt houden. _{en wat ik me nog bedacht over die grote aantallen views bij dit topic: ze worden denk ik ook voor een groot deels veroorzaakt doordat je juist bij dit soort serieuze zaken vaak even goed moet nadenken over een reactie. ik realiseerde het me gisteren, toen ik dit gelezen had. ik lees, en herlees wel een aantal keren (en sluit het topic tussentijds dus dat zijn allemaal views op de teller) voor ik uiteindelijk zelf iets ga schrijven.}
YPPY	vrijdag 20 juli 2007 @ 10:58
	Ik lees vaak iets terug op de vorige pagina, zijn ook extra views. Die droom vind ik echt mooi. Dat heb ik eens gehad met mijn aller-liefste-lievelings-oma. Nu weet ik dat, zolang ik dromen kan, ze bij me blijft.
phluphy	vrijdag 20 juli 2007 @ 18:44
	Ik was inderdaad even alle "grip" kwijt. Gisteren naar tennis gereden over zo'n smal provincieweggetje en bij elke grote tegenligger gedacht aan de mogelijkheid tot het stuur omgooien. Let wel: gedacht aan de mogelijkheid, da's net iets anders dan denken aan de uitvoering. Vandaag ben ik al veel meer mezelf en kan ik ook meer genieten van de fijne bijgedachte die de droom met zich meebracht. Het past ook wel in het plaatje van de afgelopen week, waarin ik vele "encounters" had met vlinders, lieveheersbeestjes, luchtballonnen en helicopters. Moonah, faja, progje, bluezz, macka: bedankt voor het extra hart onder de riem. Achteraf voelt het altijd als een storm in een glas water, maar ik denk zeker dat het allemaal goed was zo!
Maggie	vrijdag 20 juli 2007 @ 18:51
	Phluphy
pepper_961	zondag 22 juli 2007 @ 03:44
	Verdrietig en prachtig tegelijk he? prachtig want jullie waren weer eventjes saampjes en verdrietig omdat je weer helemaal opnieuw moest afscheid nemen voor je gevoel. Ik heb ook twee keer over Max gedroomd. De eerste ging denk ik voornamelijk over mijn eigen schuldgevoel. Het was een vreselijk but droom en de rest van de dag was ik daar ook van streek van. De tweede droom was wel heel mooi. Ik zag hem voor me lopen, zelfde kleertjes aan als op de dag dat hij stierf, blij verrast riep ik Max?! Langzaam draait hij zich om en ik weet dat hij naar me kijkt maar gek genoeg zie ik geen gezichtje. (Oke dat was wel wazig) En toch voelde het niet negatief. Ik werd in elk geval getroost en blij wakker. Misschien hoefde ik ook niet per se z`n gezichtje te zien of zo, Ik herkende hem ook wel aan zijn houding en maniertjes.
snoopy	zondag 22 juli 2007 @ 06:48
	Pepper, wat fijn dat die tweede droom 'goed' was.Het zou natuurlijk naar zijn als je alleen maar van die rottige dromen zou hebben. Phluphje, ik kan me geloof ik wel voorstellen wat je schrijft over je stuur omgooien (jaja, ik weet het, je dacht alleen aan de mogelijkheid ) Want wat is de manier om weer zo over Danyel te kunnnen dromen, zo dicht bij hem te zijn?
phluphy	zondag 22 juli 2007 @ 19:38
	pepper, wanneer had jij je eerste droom? En je tweede/laatste? Is dat al lang geleden? Vind je het zelf niet jammer dat het maar bij 2 dromen gebleven is in al die jaren? Ach snoop, als men vroeger zei "het leven duurt maar kort", vond ik dat een nare gedachte. Nu niet meer. Ik ben blj dat ik er zo over denken kan.
PM-girl	zondag 22 juli 2007 @ 19:56
	Phluphy, wat fijn dat je op die manier vrede hebt met die gedachte! Pepper, wat dromen met je kunnen doen he, zowel positief als negatief.
Blues	zondag 22 juli 2007 @ 20:11
	Phlup, ik droom nóg wel eens van Jamie hoor Zelfs na al die jaren En het raakt me soms nog, loop ik er meteen een dag of 2 mee rond. Pepper, dat heb ik ook vaak gehad, dat omkijken of dat naar je kijken maar je kan het gezichtje niet goed zien. Echt zo vreemd is dat? Zal wel pyschologisch te verklaren zijn qua rouwproces of zo?
Sjeen	zondag 22 juli 2007 @ 22:06
	Gewoon even een komt geven... _{Ik heb de afgelopen week veel helicopters gezien}
Lewis.de.boxer	dinsdag 24 juli 2007 @ 17:13
	Ik kan me ook vaag nog zoiets herinneren dat ik zo'n levensechte droom heb gehad over iemand die was overleden. Maar dat gevoel waar je de hele dag mee rondloopt is zo vreemd. Het was zo echt, was het wel echt. Die vraag bleef ik mijzelf maar stellen. Mooi Phluphy, heel apart ook. Zeker iets om te koesteren Van de week moest ik ineens denken aan Danyel denken, kan me alleen niet meer precies herinneren waarom. Oh ja nu weet ik het weer. Ik associeer hem ook een beetje met Schotland. Ik ben daar 2 weken geleden geweest en het is daar zo mooi. Toen Danyel geboren was en het zo moeilijk ging met hem na geboorte was ik daar op vakantie en toen heb ik vaak duimen gedraaid en gehoopt dat hij het zou halen. Echt dus een momentje dat ik dus weer even stil stond bij zijn leventje.
Paradijsvogeltje	dinsdag 24 juli 2007 @ 20:54
	quote: Op zondag 22 juli 2007 20:11 schreef Bluezz het volgende: Phlup, ik droom nóg wel eens van Jamie hoor Zelfs na al die jaren En het raakt me soms nog, loop ik er meteen een dag of 2 mee rond. Pepper, dat heb ik ook vaak gehad, dat omkijken of dat naar je kijken maar je kan het gezichtje niet goed zien. Echt zo vreemd is dat? Zal wel pyschologisch te verklaren zijn qua rouwproces of zo? Zulke dromen heb ik ook wel eens gehad, niet alleen van overledenen. Het zal wel een betekenis hebben.. Misschien de angst om het onderwerp* te vergeten. (*geliefde, overledene.) Angsten uit het onderbewustzijn enzo...
phluphy	dinsdag 24 juli 2007 @ 21:20
	Ik heb het gezichtje juist haarscherp gezien, het was hetgeen dat het meest eruit sprong eigenlijk. En ook hetgeen wat me het beste bij is gebleven. Afgelopen nacht heb ik weer enorm over Danyel gedroomd, dit keer alleen maar wazige en onsamenhangende flarden, en het heeft ook amper impact gehad dit keer. Het zal wel komen omdat ik gisteren een nogal intense dag heb gehad met de moeder van Finn*. (www.stichtingfinn.nl). Lewis, Schotland lijkt me prachtig. Een mooie plek om aan Danyel te denken. Dank je.
Sugar	donderdag 26 juli 2007 @ 08:06
	jij blijft jij blijft wie je bent baby engel ster zomaar weg maar zo dichtbij liefde kent geen ver jij blijft wat je bent broertje zoontje van zomaar weg maar zo dichtbij liefde kent geen plan jij blijft waar je bent in ons hart en hoofd zomaar weg maar zo dichtbij liefde is beloofd jij blijft hoe je bent zonder pijn of spijt zomaar weg maar zo dichtbij liefde voor altijd jij blijft voor altijd jij blijft. _{Van Dolf Jansen}
Blues	donderdag 26 juli 2007 @ 08:45
	Prachtig!
beefcake	donderdag 26 juli 2007 @ 22:12
	Wat een trieste verhalen op de site van Finn _{Het lezen ervan doet me weer eens beseffen hoe dankbaar ik mag zijn.} Ik heb bewondering voor de ouders van Finn, dat ze zich zo inzetten voor lotgenootjes van hun zoon!
phluphy	vrijdag 27 juli 2007 @ 23:52
	Prachtig gedicht, Sugar. Is dat van dé Dolf Jansen? Dat had ik niet achter die man gezocht! Beefcake, de bewondering voor de ouders van Finn is zeer terecht, maar ik moet er volledigheidshalve even bij vermelden dat de Stichting een initiatief was van Finn's opa, die er nog steeds veel werk voor verricht. Geweldig, al die betrokkenheid.
beefcake	zaterdag 28 juli 2007 @ 00:08
	Inderdaad geweldig, klasse-opa, die opa van Finn