OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Dat is ook wat ik heb meegemaakt.quote:Op zondag 15 juli 2007 17:04 schreef Bluezz het volgende:
Wat jij beschrijft doet me ineens heel erg denken aan de eerste weken, maanden na de geboorte/overlijden van Jamie.
Toen ik (met Quint die anderhalf was in de buggy) weer naar buiten 'durfde' en de eerste boodschapjes of wandelingetjes met hem maakte.
Omdat ik al mijn hele leven zowat in dezelfde wijk woonde, boven mijn vader's garagebedrijf woonde, kende ik zowat iedereen in de buurt (en zij mij )
Wat ik toen ervaarde vond ik echt rot.
De meeste mensen wisten wat er gebeurd was d.m.v. het 'dorpse' van die wijk.
Ze zagen me lopen en gaven een knikje om vervolgens over te steken... ze kwamen niet eens naar me toe!
Of deden of ze me niet zagen.. terwijl dat daarvoor ondenkbaar was, altijd even zwaaien, groeten een praatje etc etc.
Ik werd dus gemeden.
Aan mijn vader vroegen ze hoe het met ons ging, ze kwamen zelfs de garage binnenlopen, maar ze belden niet aan bij mijn voordeur, daar net om de hoek.
Pas na heel lang kreeg ik zelf pas de vragen etc.
Er werd dus wel over ons gepraat, maar ze verzuimden om mij erbij te betrekken zeg maar... dat deed best pijn.
Natuurlijk waren er ook kennissen, familie en vrienden die ons wel heel erg steunden en waar we altijd met ons verhaal bij terechtkonden (nu nog gelukkig) maar die ervaring van die eerste weken ben ik nooit meer vergeten.
Het zal wel angst geweest zijn, en tegenwoordig zal het misschien wel beter gaan, maar ik wil toch benadrukken dat het heel belangrijk is om juist níet bang te zijn om een reaktie te geven, of alleen maar een simpele vraag hoe je je nou eigenlijk voelt is echt genoeg!
)Een bekende liep in het winkelcentrum met haar dochter recht op me af, ze zag me op dat moment niet.
Opeens zag ze me, zichtbare schrik, en ineens schiet ze het marktplein over terwijl ze duidelijk eerst helemaal geen interesse in winkels op het markplein had.
erg pijnlijk en verdrietig, je voelt je extra gestraft op zo`n moment.
Ik heb me altijd benaderbaar opgesteld, kom maar met je vragen en of opmerkingen. Liever kwetsende opmerking dan dat ze me negeerden of wegrenden voor me. kom maar met je "domme" vragen of kwetsende opmerkingen, liever dat en dat ik kan uitleggen hoe het wel is of hoe het voelt dan dat ik behandel wordt als iemand met een enge ziekte
Ik hoop dus ook gewoon dat de lurkers inderdaad hier meelezen en straks irl gewoon wel meteen op een rouwende ouder afstappen.
Er was ooit in "katerine" het onderwerp 'ouders van een overleden kind' en de bedoeling was dan om de mensen te leren omgaan met mensen die een kind verloren waren.
Ik heb me dood geërgerd aan een zeikend jank mens wat er tussen zat. Niks was goed en niks deugde.
Ze gedroeg zich als s`wereld`s grootste slachtoffer en daar dook ze ook helemaal in.
Haar klacht: "...ja en dan komen mensen naar me toe en dan vragen ze; "hoe gaat het nou met je?" Ja hoe denk je verdomme dat het met me gaat ik heb net m`n kind verloren!" snibde ze dan.
Ze was zichzelf onbenaderbaar aan het maken en zo druk bezig met verbolgen zijn over alles, dat ze niet door had dat ze bezig was heel heel erg eenzaam te gaan worden.
Mensen die die show gezien hebben,hebben dus alleen geleerd wat vooral allemaal niet mocht en hebben geen uitleg gehad wat ze dan wel konden doen. Hele doel van de show aan gort dus.....
Ikzelf zou trouwens ook geen enkele andere openingszin kunnen bedenken om een gesprek met een rouwende papa of mama op te starten.....
The waves you made will always be
ik ben zelf mijn neefje 6 jaar geleden door moord verloren en hij was 21 toen (ik 22). Ik ben juist heel vaak naar mijn oom en tante toe gegaan in die tijd. Het aanwezig zijn zonder soms wat te hoeven zeggen maar wel delen in het verdriet en gemis. Ik denk dat een hoop mensen gewoon echt niet weten wat te zeggen behalve het geen er standaard wordt gevraagd en gezegt. Ik denk dat het IRL net zo is als op een medium zoals Fok. Een hoop mensen willen delen in jullie verdriet, jullie een hart onder de riem steken maar soms komen de woorden gewoon niet zo makkelijk.
als er spelfouten tussen zitten dan komt het omdat ik met 1 hand in de biotex zit
als er spelfouten tussen zitten dan komt het omdat ik met 1 hand in de biotex zit
pepper, die aflevering heb ik gezien, en kan ik me nog herinneren.
Inderdaad, de slachtofferrol stoot alleen maar af, vreselijk is dat, en dan heb je echt geen zin meer om er verder nog naar te vragen!!
faja, erbij zitten, luisteren en 'er zijn' is al zo fijn! En dat kan idd ook online lijkt mij
Inderdaad, de slachtofferrol stoot alleen maar af, vreselijk is dat, en dan heb je echt geen zin meer om er verder nog naar te vragen!!
faja, erbij zitten, luisteren en 'er zijn' is al zo fijn! En dat kan idd ook online lijkt mij
Kijk, en dan open ik hem weer eens om te lezen en dan sluit ik hem weer, zonder te reageren, weer een view erbij. Nog maar eens geopend om toch te reageren.
Pepper wat jij schrijft, dat klopt wel. In zekere zin leer ik wel van het lezen hier. Bijvoorbeeld over die vragen, dat dat gewoon prettig kan zijn en beter dan mijden. Want dat laatste is wel wat velen als eerste reactie hebben denk ik, althans ik wel. En waarschijnlijk ook hier.
Door het delen van jullie verdriet hier, ben ik me bij vlagen superbewust van wat een rijkdom kinderen zijn. En door jullie voorbeelden hier te lezen, denk ik soms ook aan de engeltjes, bij het zien van een helicopter of een vlinder.
Pepper wat jij schrijft, dat klopt wel. In zekere zin leer ik wel van het lezen hier. Bijvoorbeeld over die vragen, dat dat gewoon prettig kan zijn en beter dan mijden. Want dat laatste is wel wat velen als eerste reactie hebben denk ik, althans ik wel. En waarschijnlijk ook hier.
Door het delen van jullie verdriet hier, ben ik me bij vlagen superbewust van wat een rijkdom kinderen zijn. En door jullie voorbeelden hier te lezen, denk ik soms ook aan de engeltjes, bij het zien van een helicopter of een vlinder.
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Ik denk eerlijk gezegd dat het ook bescheidenheid is van mensen en het idee "waarom zou hij/zij het verdriet met míj willen delen? Ik ben 'maar' de buurvrouw, waarschijnlijk vraagt iedereen de hele dag aan hem/haar hoe het gaat... En misschien lijk ik wel alleen maar nieuwsgierig, in plaats van dat ik een steun voor hem/haar ben..." Dat denk ik. Dat mensen denken dat ze zich dan te veel opdringen en dat ze juist de steun die ze kunnen geven, heel erg onderschatten.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Hier nog zo iemand die meeleest en dan telkens toch maar niet reageert. Net ook al zonder reactie dicht gedaan. Niet omdat ik niet wil reageren maar ook echt niet weet wat ik dan kan zeggen wat iets toevoegt. Vaak zijn de dingen al heel vaak gezegd.
En tja, waarom ik dit topic zo vaak lees. Het geeft me kracht en vertrouwen in mensen. En er spreekt zoveel liefde in dit topic. Daarom dus...
En tja, waarom ik dit topic zo vaak lees. Het geeft me kracht en vertrouwen in mensen. En er spreekt zoveel liefde in dit topic. Daarom dus...
Lekker douchen!
ik had het niet beter kunnen zeggenquote:Op zondag 15 juli 2007 22:51 schreef sjak het volgende:
Hier nog zo iemand die meeleest en dan telkens toch maar niet reageert. Net ook al zonder reactie dicht gedaan. Niet omdat ik niet wil reageren maar ook echt niet weet wat ik dan kan zeggen wat iets toevoegt. Vaak zijn de dingen al heel vaak gezegd.
En tja, waarom ik dit topic zo vaak lees. Het geeft me kracht en vertrouwen in mensen. En er spreekt zoveel liefde in dit topic. Daarom dus...
"Wie niet gelooft in wonderen, is geen realist."
Ik lees hier soms, duf het vaak niet aan, te confronterend.
Maar af en toe lurk ik wel, niet wetend wat ik eigenlijk moet zeggen maar ik vind het wel super hoe de mensen hier die zoiets afschuwelijks hebben meegemaakt hun gevoelens kunnen delen.
[ Bericht 29% gewijzigd door KD-fotografie op 18-07-2007 00:49:05 ]
Maar af en toe lurk ik wel, niet wetend wat ik eigenlijk moet zeggen maar ik vind het wel super hoe de mensen hier die zoiets afschuwelijks hebben meegemaakt hun gevoelens kunnen delen.
[ Bericht 29% gewijzigd door KD-fotografie op 18-07-2007 00:49:05 ]
Nog een lurker hier.
Ik ben (nog?) geen mamma en heb eigenlijk altijd het gevoel niks toe te kunnen voegen.
En wil daarom het topic niet vervuilen met loze opmerkingen of een regelmatige 'Ik heb het gelezen en ben vol bewondering hoe jullie met zo'n groot verlies omgaan. Heel veel sterkte' - opmerking.
Maar heb er ook nooit bij stil gestaan dat de pageviews wel zichtbaar zijn en kan me voorstellen dat dit irritaties opwekt.
Ik zou het erg vinden als ik (op afstand) niet meer kon delen in hoe jullie omgaan met het verlies van je kindjes, het plaatst voor mij altijd mijn dagelijkse beslommeringen in een ander perspectief.
En het is een openbaar forum, je weet dat, wat je erop zet, door heel veel anderen gelezen kan worden. En waar ook heel veel mensen steun uit halen, of een stuk relativering (in mijn geval). Ik zou het jammer vinden dat te moeten missen.
Uiteraard is dit topic niet in de eerste plaats voor mensen als mij bedoeld. De mensen die het aangaat posten hier om hun gevoel te delen met lotgenoten. Als men het echter zo vervelend vindt dat anderen meelezen, zou je moeten gaan kijken naar een andere manier van lotgenotencontact, een gesloten forum oid. Maar ik ben bang dat je dan wel de mensen 'buitensluit' die ook zoiets hebben meegemaakt en, al lurkend, een stukje herkenning en misschien wel verwerking vinden en daardoor misschien uiteindelijk ook de moed om te posten (ik denk bij voorbeeld aan mamma_van_Pepijn).
Heel verhaal, ik hoop dat het te volgen is. In ieder geval verklaart dit hopelijk minimaal 1 extra page view per week.
Ik ben (nog?) geen mamma en heb eigenlijk altijd het gevoel niks toe te kunnen voegen.
En wil daarom het topic niet vervuilen met loze opmerkingen of een regelmatige 'Ik heb het gelezen en ben vol bewondering hoe jullie met zo'n groot verlies omgaan. Heel veel sterkte' - opmerking.
Maar heb er ook nooit bij stil gestaan dat de pageviews wel zichtbaar zijn en kan me voorstellen dat dit irritaties opwekt.
Ik zou het erg vinden als ik (op afstand) niet meer kon delen in hoe jullie omgaan met het verlies van je kindjes, het plaatst voor mij altijd mijn dagelijkse beslommeringen in een ander perspectief.
En het is een openbaar forum, je weet dat, wat je erop zet, door heel veel anderen gelezen kan worden. En waar ook heel veel mensen steun uit halen, of een stuk relativering (in mijn geval). Ik zou het jammer vinden dat te moeten missen.
Uiteraard is dit topic niet in de eerste plaats voor mensen als mij bedoeld. De mensen die het aangaat posten hier om hun gevoel te delen met lotgenoten. Als men het echter zo vervelend vindt dat anderen meelezen, zou je moeten gaan kijken naar een andere manier van lotgenotencontact, een gesloten forum oid. Maar ik ben bang dat je dan wel de mensen 'buitensluit' die ook zoiets hebben meegemaakt en, al lurkend, een stukje herkenning en misschien wel verwerking vinden en daardoor misschien uiteindelijk ook de moed om te posten (ik denk bij voorbeeld aan mamma_van_Pepijn).
Heel verhaal, ik hoop dat het te volgen is. In ieder geval verklaart dit hopelijk minimaal 1 extra page view per week.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Hier ook iemand die wel mee leest maar bewust niet post. Als ik zou gaan posten dan zou het voor mijzelf te moeilijk worden.
Jullie zijn in ieder geval heel veel in mijn gedachte...
Jullie zijn in ieder geval heel veel in mijn gedachte...
Iedere dag is het begin van een nieuwe morgen...
Resumerend (en dan spreek ik alleen voor mezelf) :
De meeste lurkers lijken oprecht geïnteresseerd, dus het aantal sensatiezoekers zal waarschijnlijk wel meevallen.
Verder:
Als ik postte om mijn ei kwijt te raken kwam er geen (amper) respons.
Als ik blijf posten zoals voorheen, steun ik daarmee andere mensen.
Dan concludeer ik :
Dat mijn bijdragen in dit topic mij niets opleveren, behalve dan het gevoel dat ik er mogelijkerwijs anderen mee geholpen heb.
Wie kan voor mij deze conclusie ontkrachten?
Dit is niet zeikerig bedoeld, ik probeer echt inzicht te krijgen. En zo mogelijk een oplossing.
Want :
ik vind het fijn om te weten dat andere mensen iets positiefs halen uit mijn (en andere) posts.
maar dat botst met:
dat ik het echt lullig vind indien er amper gereageerd wordt.
Ik kom er niet meer uit.
Verder:
Dan concludeer ik :
Wie kan voor mij deze conclusie ontkrachten?
Dit is niet zeikerig bedoeld, ik probeer echt inzicht te krijgen. En zo mogelijk een oplossing.
Want :
maar dat botst met:
Ik kom er niet meer uit.
... ♥ ik mis je ♥
Raak jij ook wel echt je ei kwijt als je hier post dan phluph? Want ik lees (wellicht verkeerd) nu dat jij dus zelf niet het gevoel hebt dat je er zelf iets aan hebt om hier te posten?
Toch wel, Pruk, indien er sprake is van interactie.
Als ik wel views zie, maar geen reactie, dan ga ik twijfelen aan de inhoud / bestaansrecht van mijn post.
Je kan je zelfs afvragen of ze je post überhaupt gelezen hebben, misschien heeft men alleen naar andere posts in het topic gelezen.
Als ik wel views zie, maar geen reactie, dan ga ik twijfelen aan de inhoud / bestaansrecht van mijn post.
Je kan je zelfs afvragen of ze je post überhaupt gelezen hebben, misschien heeft men alleen naar andere posts in het topic gelezen.
... ♥ ik mis je ♥
Hoe stom het misschien klinkt, maar ik "durf" gewoon niet te reageren...
Ik heb geen kinderen.. en ben ook zo bang dat ik misschien een verkeerde / kwetsende opmerking maak.
Bij mijn (pleeg)-zus is na 8 maand zwangerschap haar kindje overleden in haar buik er was al lange tijd iets mis, maar dit is nooit opgemerkt. (is onderhand ook al weer meer dan 10 jaar geleden) Toen had je nog minder echo's enzo. Helaas heeft haar vroedvrouw niet opgemerkt dat er bepaalde dingen niet in orde waren... Dit heeft toen op mijn diepe indruk gemaakt.. Ik was er ook zeker voor mijn zus, door er enkel voor haar te zijn.
Maar ik vind het moeilijk om bij mensen die ik IRL niet ken, te reageren, toch onbewust bang het verkeerde te zeggen...
Ik heb geen kinderen.. en ben ook zo bang dat ik misschien een verkeerde / kwetsende opmerking maak.
Bij mijn (pleeg)-zus is na 8 maand zwangerschap haar kindje overleden in haar buik er was al lange tijd iets mis, maar dit is nooit opgemerkt. (is onderhand ook al weer meer dan 10 jaar geleden) Toen had je nog minder echo's enzo. Helaas heeft haar vroedvrouw niet opgemerkt dat er bepaalde dingen niet in orde waren... Dit heeft toen op mijn diepe indruk gemaakt.. Ik was er ook zeker voor mijn zus, door er enkel voor haar te zijn.
Maar ik vind het moeilijk om bij mensen die ik IRL niet ken, te reageren, toch onbewust bang het verkeerde te zeggen...
"Wie niet gelooft in wonderen, is geen realist."
Maar het zou jou dus helpen als we wel een berichtje achterlaten, ook al weten we niet precies wat we moeten zeggen, maar puur om je wel te laten zien dat we het wel gelezen hebben? Ben je niet bang dat dat soort berichtjes dan misschien akelig over zullen komen en meer als berichtjes zullen zijn van "tja, ik weet niet wat ik moet zeggen, maar jij vindt het prettig, dus ik post hier even, ik heb het gelezen, aju paraplu"?quote:Op maandag 16 juli 2007 17:26 schreef phluphy het volgende:
Toch wel, Pruk, indien er sprake is van interactie.
Als ik wel views zie, maar geen reactie, dan ga ik twijfelen aan de inhoud / bestaansrecht van mijn post.
Je kan je zelfs afvragen of ze je post überhaupt gelezen hebben, misschien heeft men alleen naar andere posts in het topic gelezen.
Niet een erg sterk voorbeeld denk ik, maar daar ben ik toch al niet zo goed in.
Even vanaf de andere kant bekeken..
De mensen die hier wél een berichtje plaatsen, hebben daar vaak heel veel moeite mee. Persoonlijk kostte het me heel veel energie om hier een bericht te schrijven en te verwoorden wat ik voel. Denk dat dat voor mee mensen geldt. Ik lees echter bijna nooit een bericht van de mensen voor wie die 'moeilijke' berichten bedoeld zijn, dat ze er iets aan gehad hebben of een klein bedankje. Dit klinkt misschien egoïstisch, maar ik heb op mijn beurt ook niet het idee dat mijn bericht iets bijdraagt aan het topic.
Dit is trouwens niet het enige topic waar mensen soms niet even 'dankjewel' kunnen zeggen, zie het ook zo vaak in het bijvoorbeeld het fototopic.
Ik begrijp het gevoel wat je krijgt door 'lurkers'. Al heb ik daar op een forum niet zoveel last van. Dat is toch veel anoniemer dan een persoonlijk log bijvoorbeeld.
De mensen die hier wél een berichtje plaatsen, hebben daar vaak heel veel moeite mee. Persoonlijk kostte het me heel veel energie om hier een bericht te schrijven en te verwoorden wat ik voel. Denk dat dat voor mee mensen geldt. Ik lees echter bijna nooit een bericht van de mensen voor wie die 'moeilijke' berichten bedoeld zijn, dat ze er iets aan gehad hebben of een klein bedankje. Dit klinkt misschien egoïstisch, maar ik heb op mijn beurt ook niet het idee dat mijn bericht iets bijdraagt aan het topic.
Dit is trouwens niet het enige topic waar mensen soms niet even 'dankjewel' kunnen zeggen, zie het ook zo vaak in het bijvoorbeeld het fototopic.
Ik begrijp het gevoel wat je krijgt door 'lurkers'. Al heb ik daar op een forum niet zoveel last van. Dat is toch veel anoniemer dan een persoonlijk log bijvoorbeeld.
♥ ♥ Jij een beetje van mij, ik een beetje van jou. ♥ ♥
Progje, dat is echt heel begrijpelijk. Maar het maakt de problematiek qua (behoefte aan) interactie best gecompliceerd.
.
Daarom ben ik ook bang dat het niet op te lossen is.
.
Nee natuurlijk niet, dat wordt een veel te geforceerd gedoe en dat is het laatste wat ik wil.quote:Op maandag 16 juli 2007 17:34 schreef Pruk het volgende:
Maar het zou jou dus helpen als we wel een berichtje achterlaten, ook al weten we niet precies wat we moeten zeggen, maar puur om je wel te laten zien dat we het wel gelezen hebben?
Idem.quote:Ben je niet bang dat dat soort berichtjes dan misschien akelig over zullen komen en meer als berichtjes zullen zijn van "tja, ik weet niet wat ik moet zeggen, maar jij vindt het prettig, dus ik post hier even, ik heb het gelezen, aju paraplu"?
Daarom ben ik ook bang dat het niet op te lossen is.
... ♥ ik mis je ♥
Ow, wat ik wel even nog kwijt wil. Ik denk niet (en ik denk dat iedereen dat met me eens is als ik zo vrij mag zijn) dat hier iemand zou moeten twijfelen aan bestaansrecht aan zijn of haar posts.quote:Op maandag 16 juli 2007 17:39 schreef phluphy het volgende:
Idem.
Daarom ben ik ook bang dat het niet op te lossen is.
Goed dat je dit aansnijdt, want het hoort zeker in het totaalplaatje.quote:Op maandag 16 juli 2007 17:38 schreef lcicle het volgende:
Even vanaf de andere kant bekeken..
De mensen die hier wél een berichtje plaatsen, hebben daar vaak heel veel moeite mee. Persoonlijk kostte het me heel veel energie om hier een bericht te schrijven en te verwoorden wat ik voel. Denk dat dat voor mee mensen geldt. Ik lees echter bijna nooit een bericht van de mensen voor wie die 'moeilijke' berichten bedoeld zijn, dat ze er iets aan gehad hebben of een klein bedankje. Dit klinkt misschien egoïstisch, maar ik heb op mijn beurt ook niet het idee dat mijn bericht iets bijdraagt aan het topic.
Dit is trouwens niet het enige topic waar mensen soms niet even 'dankjewel' kunnen zeggen, zie het ook zo vaak in het bijvoorbeeld het fototopic.
Ik meen dat ik mezelf dit overigens niet hoef aan te rekenen, doorgaans ben ik redelijk "trouw" om ook daar aandacht aan te schenken.
ehhh, bedoel je dit niet net andersom?quote:Ik begrijp het gevoel wat je krijgt door 'lurkers'. Al heb ik daar op een forum niet zoveel last van. Dat is toch veel anoniemer dan een persoonlijk log bijvoorbeeld.
... ♥ ik mis je ♥
Het zou inderdaad niet moeten. Maar het gebeurt toch. Mij in elk geval wel, en ik denk dat ik niet de enige ben (algemeen gezien). Zoals: Mensen zouden niet onzeker moeten zijn, maar ze zijn het vaak toch.quote:Op maandag 16 juli 2007 17:40 schreef Pruk het volgende:
Ow, wat ik wel even nog kwijt wil. Ik denk niet (en ik denk dat iedereen dat met me eens is als ik zo vrij mag zijn) dat hier iemand zou moeten twijfelen aan bestaansrecht aan zijn of haar posts.
... ♥ ik mis je ♥
En weer 2 views erbij, ik klikte het topic weg omdat ik het niet wist te formuleren, maar probeer het dan nu toch maar.
Ik snap dat je reacties wilt Phluph, anders had je net zo lief een anonieme blog kunnen openen of gewoon een dagboek kunnen pakken. Het idee van een forum is nou juist dat je anderen dingen vertelt zodat de anderen daarop kunnen reageren.
Maar... juist op zoiets ruims als een forum kan het contact ook dusdanig vluchtig zijn dat mensen niet gedwongen worden tot reageren en er dus daarom soms voor zullen kiezen niet te reageren omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen, bang zijn voor foutjes, of een ander die het al goed verwoord heeft.
Het blijft dan jouw keuze om wel of niet te posten.
Ik vraag me af of je, door nu te melden dat je het op deze niet prettig vindt, mss wel weer een soort van 'schijnsituatie' creeert met nu een aantal mensen die reageren (net als de vorige keer nadat je aan de bel trok), maar dat dat mss wel weer zo langzaamaan weer afneemt etc. etc.
Over het ontkrachten, dat kan ik niet. Again, ik denk dat jij voor jezelf 'moet' uitmaken of het voor jou voldoende is te weten dat anderen wel degelijk iets aan je posts hebben zonder dat ze dat melden.
Ik snap dat je reacties wilt Phluph, anders had je net zo lief een anonieme blog kunnen openen of gewoon een dagboek kunnen pakken. Het idee van een forum is nou juist dat je anderen dingen vertelt zodat de anderen daarop kunnen reageren.
Maar... juist op zoiets ruims als een forum kan het contact ook dusdanig vluchtig zijn dat mensen niet gedwongen worden tot reageren en er dus daarom soms voor zullen kiezen niet te reageren omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen, bang zijn voor foutjes, of een ander die het al goed verwoord heeft.
Het blijft dan jouw keuze om wel of niet te posten.
Ik vraag me af of je, door nu te melden dat je het op deze niet prettig vindt, mss wel weer een soort van 'schijnsituatie' creeert met nu een aantal mensen die reageren (net als de vorige keer nadat je aan de bel trok), maar dat dat mss wel weer zo langzaamaan weer afneemt etc. etc.
Over het ontkrachten, dat kan ik niet. Again, ik denk dat jij voor jezelf 'moet' uitmaken of het voor jou voldoende is te weten dat anderen wel degelijk iets aan je posts hebben zonder dat ze dat melden.
***
Eens met alles dat hierboven staat.quote:Op maandag 16 juli 2007 18:06 schreef Brighteyes het volgende:
En weer 2 views erbij, ik klikte het topic weg omdat ik het niet wist te formuleren, maar probeer het dan nu toch maar.
Ik snap dat je reacties wilt Phluph, anders had je net zo lief een anonieme blog kunnen openen of gewoon een dagboek kunnen pakken. Het idee van een forum is nou juist dat je anderen dingen vertelt zodat de anderen daarop kunnen reageren.
Maar... juist op zoiets ruims als een forum kan het contact ook dusdanig vluchtig zijn dat mensen niet gedwongen worden tot reageren en er dus daarom soms voor zullen kiezen niet te reageren omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen, bang zijn voor foutjes, of een ander die het al goed verwoord heeft.
Het blijft dan jouw keuze om wel of niet te posten.
Zo'n schijnsituatie wil ik dus voorkomen. De discussie die nu nog loopt is wat mij betreft ook niet bedoeld om een oplossing te vinden, want die is er niet. Ik zocht nog wel meningen en visies, misschien om het onvermijdelijke te ontlopen.quote:Ik vraag me af of je, door nu te melden dat je het op deze niet prettig vindt, mss wel weer een soort van 'schijnsituatie' creeert met nu een aantal mensen die reageren (net als de vorige keer nadat je aan de bel trok), maar dat dat mss wel weer zo langzaamaan weer afneemt etc. etc.
Yep, en dat vind ik echt heel heel moeilijk.quote:Over het ontkrachten, dat kan ik niet. Again, ik denk dat jij voor jezelf 'moet' uitmaken of het voor jou voldoende is te weten dat anderen wel degelijk iets aan je posts hebben zonder dat ze dat melden.
... ♥ ik mis je ♥
Snap ik.
Wat nou als je gaat voor een ad hoc oplossing. Per 'geval' kijken of je het wel of niet wil posten, onafhankelijk van de reacties. Of gewoon niet posten totdat iemand hier vraagt hoe het met je is?
Maar ik zou het wel snappen als je zou stoppen met dat soort posts hoor. Ik heb dat ook wel eens gehad, dat je bij wijze van spreke de neiging hebt om je heen te kijken van 'huh? waar zijn al die mensen dan? waarom zeggen ze niks?'
Wat nou als je gaat voor een ad hoc oplossing. Per 'geval' kijken of je het wel of niet wil posten, onafhankelijk van de reacties. Of gewoon niet posten totdat iemand hier vraagt hoe het met je is?
Maar ik zou het wel snappen als je zou stoppen met dat soort posts hoor. Ik heb dat ook wel eens gehad, dat je bij wijze van spreke de neiging hebt om je heen te kijken van 'huh? waar zijn al die mensen dan? waarom zeggen ze niks?'
***
Of een ad hoc oplossing het antwoord is weet ik niet. Zoals ik het nu voel, in elk geval niet.
Maar ik heb inmiddels wel geleerd dat meningen bijgesteld kunnen worden, vooral als de frustratie eenmaal gezakt is. Met de kans dat je een herhaling krijgt en dan begint dat gemier weer van voren af aan. En vooral dát wil ik voorkomen.
Het gevoel van "Huh? waar zijn al die mensen dan en waarom zeggen ze niks" omschrijf jij als verbazing, voor mij gaat het verder dan dat, bijna als een afwijzing.
Dat het geen afwijzing is, is uitgebreid aan de orde geweest en is ook helder, maar dat is een gevoel dat ik altijd zal houden. Aard van het beestje, I guess. Maar dus wel iets waar ik rekening mee te houden heb.
Maar ik heb inmiddels wel geleerd dat meningen bijgesteld kunnen worden, vooral als de frustratie eenmaal gezakt is. Met de kans dat je een herhaling krijgt en dan begint dat gemier weer van voren af aan. En vooral dát wil ik voorkomen.
Het gevoel van "Huh? waar zijn al die mensen dan en waarom zeggen ze niks" omschrijf jij als verbazing, voor mij gaat het verder dan dat, bijna als een afwijzing.
Dat het geen afwijzing is, is uitgebreid aan de orde geweest en is ook helder, maar dat is een gevoel dat ik altijd zal houden. Aard van het beestje, I guess. Maar dus wel iets waar ik rekening mee te houden heb.
... ♥ ik mis je ♥
Dat herken ik ook wel, Fluf. Ik heb dat wel eens ervaren in het Depressie-topic. Ik pik 'weinig reacties, veel views' ook op alsof ik word genegeerd of afgewezen door de viewers.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Maar die afwijzing zit in jezelf. Want dat herken ik al wanneer ik gewoon in het fototopic wat foto's plaats en er maar weinig reacties komen. Terwijl ik ook weet dat het soms gewoonweg zo werkt. Hetzij omdat ik geen tijd neem voor een reactie, hetzij dat ik niet meer weet dan ah.. wat leuk en ga zo maar door.
Maar je hebt eerder iets daarover aangehaald. Ervaar je nu precies hetzelfde als de vorige keer. Of ligt dit toch wat genuanceerder. Want dat blijft je gevoel dus idd zoals het is. Aard van het beestje of de aard van je zijn.
Het feit dat dit, oh zo moeilijke, topic er is. En dat ik het zie. Is heel confronterend. Maar tegelijkertijd ook weer zo bijzonder omdat ze er gewoon altijd zijn. Die kleine veel te vroege vlindertjes. En dat maakt dat is soms zo anders opeens, in een flits, naar mijn kostbare bezit kan kijken.
Maar je hebt eerder iets daarover aangehaald. Ervaar je nu precies hetzelfde als de vorige keer. Of ligt dit toch wat genuanceerder. Want dat blijft je gevoel dus idd zoals het is. Aard van het beestje of de aard van je zijn.
Het feit dat dit, oh zo moeilijke, topic er is. En dat ik het zie. Is heel confronterend. Maar tegelijkertijd ook weer zo bijzonder omdat ze er gewoon altijd zijn. Die kleine veel te vroege vlindertjes. En dat maakt dat is soms zo anders opeens, in een flits, naar mijn kostbare bezit kan kijken.
Oh, en Fluf, ik wou dat ik je meer kon troosten, er meer voor je kon zijn met reacties in dit topic. Want jij post je verdriet niet om er anderen mee te helpen, dat begrijp ik maar al te goed. Ik wou echt dat ik je beter kon troosten.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Het was inderdaad niet persoonlijk bedoeld, ik ben echt niet gaan tellen hoe vaak iemand 'dankjewel' zegtquote:Op maandag 16 juli 2007 17:42 schreef phluphy het volgende:
[..]
Goed dat je dit aansnijdt, want het hoort zeker in het totaalplaatje.
Ik meen dat ik mezelf dit overigens niet hoef aan te rekenen, doorgaans ben ik redelijk "trouw" om ook daar aandacht aan te schenken.
Ik ben blij dat je het goed opvat en begrijpt wat ik bedoel! In tegenstelling tot iemand van wie ik ineens een pm had.. Jammer dat ik het juist in dit topic niet zou mogen omdraaien.
Misschien heb ik het niet goed geformuleerd..quote:ehhh, bedoel je dit niet net andersom?
Ik ben me altijd en overal op internet heel bewust van 'lurkers'. Op een forum als dit stoor ik me er minder aan, omdat het anoniemer is dan een persoonlijk log. Daar komen de mensen echt om jóuw persoonlijke verhalen te lezen.
[ Bericht 1% gewijzigd door lcicle op 16-07-2007 21:33:53 ]
♥ ♥ Jij een beetje van mij, ik een beetje van jou. ♥ ♥
goedenavond...
Allereerst wil ik nog even Reageren op een vorige post van Pluphy niet om er op door te gaan, maar puur omdat ik vind dat ik "moet"reageren
Mede omdat ik me kan voorstellen hoe "moeilijk"dit geweest moest zijn...
Pluphy lijkt me "zwaar"om juist daar weer in die kamer te zijn, in dat ziekenhuis... veel herrineringen, veel herkenning, veel terug denkend aan toen...
Ik weet nog wel toen ik voor het ziekenhuis in de tijd dat ik er nog werkte wat moest afleveren op de kinderafdeling, met lood in mijn schoenen liep ik die ruimte binnen, eenmaal binnen bleef mijn aandacht naar dat "beruchte"kamertje, ik had ook erg de behoefte om naar dat kamertje te gaan, het idee dat daar Thijs is overleden is een nare gedachte, maar ergens ook heel erg fijn, in de zin van even heel dicht bij...
Kan me voorstellen dat jij dat ook beetje zo ervaarde alleen dan in de zin van zekenhuis hier ging het welliswaar "mis"maar Danyel is daar wel geboren... is daar vaak geweest enz enz...
Meid een virturele knuffel van deze kant
Om nu even terug te komen op de vele views en weinig reacties...
Tja dit is idd niet bepaald het "leukste"makkelijkste"topic voor veel mensen...
Kan me dan ook wel voorstellen dat reageren voor vele "moeilijk"is...
Wat kan ik zeggen, wat moet ik zeggen zonder dat ik perongeluk ze kwets....
Hoe geef je juist daar "normaal"antwoord op.
Wat zijn de "juiste"woorden...
En dan snap ik wel dat het "raar"overkomt als je dan iets post en je ziet weinig reacties terwijl er veel views zijn....
Maar juist die mensen die lurken voor hun is het ook vaak zo dat ze geen idee hebben waar wij als ouders doorheen gaan elke dag weer, voor hun is het dan ook lastig te begrijpen wat wij doorstaan als we bv terug moeten naar een plek waar voor ons herrineringen liggen die bij ons een hoop teweeg brengen...
Nee ik begrijp het ergens wel, maar snap/begrijp Pluphy ook.
Allereerst wil ik nog even Reageren op een vorige post van Pluphy niet om er op door te gaan, maar puur omdat ik vind dat ik "moet"reageren
Mede omdat ik me kan voorstellen hoe "moeilijk"dit geweest moest zijn...
Pluphy lijkt me "zwaar"om juist daar weer in die kamer te zijn, in dat ziekenhuis... veel herrineringen, veel herkenning, veel terug denkend aan toen...
Ik weet nog wel toen ik voor het ziekenhuis in de tijd dat ik er nog werkte wat moest afleveren op de kinderafdeling, met lood in mijn schoenen liep ik die ruimte binnen, eenmaal binnen bleef mijn aandacht naar dat "beruchte"kamertje, ik had ook erg de behoefte om naar dat kamertje te gaan, het idee dat daar Thijs is overleden is een nare gedachte, maar ergens ook heel erg fijn, in de zin van even heel dicht bij...
Kan me voorstellen dat jij dat ook beetje zo ervaarde alleen dan in de zin van zekenhuis hier ging het welliswaar "mis"maar Danyel is daar wel geboren... is daar vaak geweest enz enz...
Meid een virturele knuffel van deze kant
Om nu even terug te komen op de vele views en weinig reacties...
Tja dit is idd niet bepaald het "leukste"makkelijkste"topic voor veel mensen...
Kan me dan ook wel voorstellen dat reageren voor vele "moeilijk"is...
Wat kan ik zeggen, wat moet ik zeggen zonder dat ik perongeluk ze kwets....
Hoe geef je juist daar "normaal"antwoord op.
Wat zijn de "juiste"woorden...
En dan snap ik wel dat het "raar"overkomt als je dan iets post en je ziet weinig reacties terwijl er veel views zijn....
Maar juist die mensen die lurken voor hun is het ook vaak zo dat ze geen idee hebben waar wij als ouders doorheen gaan elke dag weer, voor hun is het dan ook lastig te begrijpen wat wij doorstaan als we bv terug moeten naar een plek waar voor ons herrineringen liggen die bij ons een hoop teweeg brengen...
Nee ik begrijp het ergens wel, maar snap/begrijp Pluphy ook.
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Ik begrijp eigenlijk best heel goed wat je zegt Phluphy. Je post niet voor niets. Je wilt antwoord, je wilt niet als enige in die kring aan het woord zijn en de rest houd zijn mond dicht. Dat heeft toch totaal geen nut. Dat gevoel heb ik ook in het zwangerschaps topic, ik post en er wordt totaal niet gereageerd. En dat heb ik al eerder gehad in andere topics. Maar ja, zelf maak ik me ook schuldig aan lezen en dan vaak niet de tijd hebben om te reageren, of tijd maken kan ook.
En ook ik ga topics vaak diverse malen in om het nog eens te lezen en om na te denken hoe ik zal reageren. Ken je dat, dan denk je ik reageer morgen wel, maar morgen heb je het te druk met andere dingen. En dan tegen de tijd dat je wel kunt reageren, heeft iemand anders eigenlijk al verwoord wat jij wilde zeggen dus dan hoeft het al niet meer.
Ik moet zeggen dat dit het enige topic is wat ik het meeste probeer bij te houden (ik zoek er ook 9 van de 10 keer naar) omdat hier met gevoel geantwoord en verteld wordt. En dat trekt mij meer dan al dat gezeik in andere topics, waar er op elk verhaaltje het liefst een korreltje zout gelegd wordt. En daar bedoel ik dan niet mee dat ik sensatie belust ben ofzo, en ook niet dat ik het niet erg vindt dat jullie allemaal een kindje verloren hebben door de dood. Nee dat vind ik afschuwelijk. Nee hier zie je hoe het vaak werkelijk in elkaar zit. En dat is vaak heel hard maar wel de waarheid. Nou ja ik heb nu geantwoord zonder te editten. Ik hoop niet dat ik er iemand mee op zijn tenen trap.
En ook ik ga topics vaak diverse malen in om het nog eens te lezen en om na te denken hoe ik zal reageren. Ken je dat, dan denk je ik reageer morgen wel, maar morgen heb je het te druk met andere dingen. En dan tegen de tijd dat je wel kunt reageren, heeft iemand anders eigenlijk al verwoord wat jij wilde zeggen dus dan hoeft het al niet meer.
Ik moet zeggen dat dit het enige topic is wat ik het meeste probeer bij te houden (ik zoek er ook 9 van de 10 keer naar) omdat hier met gevoel geantwoord en verteld wordt. En dat trekt mij meer dan al dat gezeik in andere topics, waar er op elk verhaaltje het liefst een korreltje zout gelegd wordt. En daar bedoel ik dan niet mee dat ik sensatie belust ben ofzo, en ook niet dat ik het niet erg vindt dat jullie allemaal een kindje verloren hebben door de dood. Nee dat vind ik afschuwelijk. Nee hier zie je hoe het vaak werkelijk in elkaar zit. En dat is vaak heel hard maar wel de waarheid. Nou ja ik heb nu geantwoord zonder te editten. Ik hoop niet dat ik er iemand mee op zijn tenen trap.
*Ook even uit lurkstand komt...
Ook ik ben verantwoordelijk voor een deel van de views. Ik lees hier op fok af en toe mee maar omdat ik eigenlijk bijna nooit post (nergens op fok), denk ik elke keer opnieuw: als ik hier even 'sterkte' kom zeggen (wat ik dan ook nog zo'n hol woord vind maar iets beter kan ik nooit bedenken) dan heb je daar waarschijnlijk erg weinig aan want ik kom uit het niets...
Maar wat de afgelopen dagen geschreven is, heeft me aan het denken gezet. Waarschijnlijk hoor je liever een sterkte die van iemand onbekend komt dan helemaal niets.
En eigenlijk heb ik intussen ook best veel aan dit topic gehad. In één van de gezinnen waar ik vaak oppas is de moeder na een zwangerschap van 5 maanden bevallen van een overleden kindje. Ik vond het erg moeilijk om mijzelf een houding te geven, ermee om te gaan t.a.v. de ouders maar door hier te lezen, kon ik mij een beter beeld vormen van hoe zij zich gevoeld hebben en hoe ik er zo goed mogelijk voor hen kon zijn. Dus ook voor mij als lurker betekent dit topic echt wel iets...
In elk geval wil ik graag dat jullie weten dat ik jullie bewonder, allemaal één voor één even hard. Jullie stralen naar mij toe echt een kracht uit...
Ik zal proberen vanaf nu iets vaker uit die lurkstand te komen...
Ook ik ben verantwoordelijk voor een deel van de views. Ik lees hier op fok af en toe mee maar omdat ik eigenlijk bijna nooit post (nergens op fok), denk ik elke keer opnieuw: als ik hier even 'sterkte' kom zeggen (wat ik dan ook nog zo'n hol woord vind maar iets beter kan ik nooit bedenken) dan heb je daar waarschijnlijk erg weinig aan want ik kom uit het niets...
Maar wat de afgelopen dagen geschreven is, heeft me aan het denken gezet. Waarschijnlijk hoor je liever een sterkte die van iemand onbekend komt dan helemaal niets.
En eigenlijk heb ik intussen ook best veel aan dit topic gehad. In één van de gezinnen waar ik vaak oppas is de moeder na een zwangerschap van 5 maanden bevallen van een overleden kindje. Ik vond het erg moeilijk om mijzelf een houding te geven, ermee om te gaan t.a.v. de ouders maar door hier te lezen, kon ik mij een beter beeld vormen van hoe zij zich gevoeld hebben en hoe ik er zo goed mogelijk voor hen kon zijn. Dus ook voor mij als lurker betekent dit topic echt wel iets...
In elk geval wil ik graag dat jullie weten dat ik jullie bewonder, allemaal één voor één even hard. Jullie stralen naar mij toe echt een kracht uit...
Ik zal proberen vanaf nu iets vaker uit die lurkstand te komen...
*The waves you made will always be*
Prima toch!quote:Op dinsdag 17 juli 2007 00:08 schreef Moi.com het volgende:
En eigenlijk heb ik intussen ook best veel aan dit topic gehad. In één van de gezinnen waar ik vaak oppas is de moeder na een zwangerschap van 5 maanden bevallen van een overleden kindje. Ik vond het erg moeilijk om mijzelf een houding te geven, ermee om te gaan t.a.v. de ouders maar door hier te lezen, kon ik mij een beter beeld vormen van hoe zij zich gevoeld hebben en hoe ik er zo goed mogelijk voor hen kon zijn. Dus ook voor mij als lurker betekent dit topic echt wel iets...
En voor de rest vind ik dat men hier regelmatig op zijn tenen loopt om niet te kwetsen of de 'verkeerde' dingen te zeggen of zo, volgens mij is dat echt niet nodig hoor
Het is opengebroken en dat is alleen maar goed
Ik lurk hier niet vaak maar sta wel vaak met mijn muispijltje op het punt om naar binnen te gaan hier om de mensen die het ergst denkbare overkomen is kracht toe te wensen... om het vervolgens dan toch weer niet te durven. Want zoals al hierboven vermeld: wie ben ik nou helemaal. Zitten jullie daar wel op te wachten? Voel je je niet aangetast in je 'privacy' als je je gevoelens met lotgenoten wilt delen en er komt een spuit 11 die er geen kaas van gegeten heeft je 'even' sterkte wensen?
Ik kan iedere keer wel janken als ik aan jullie verdriet denk. Ik ben echt weken van slag geweest toen Thijs ons aardse bestaan verliet. Voelde me bijna schuldig als ik 'savonds bij mijn kinderen ging kijken of ze lekker lagen te slapen en tegelijkertijd liet het me beseffen hoe rijk ik ben. Ik kan me er iets bij voorstellen dat voor iedereen het leven doorgaat en dat die voor jullie van tijd tot tijd stil staat. En ik kan me ook verdomd goed voorstellen dat het -zoals Pluphy aangeeft- pijn doet als je je verhaal vertelt en er wordt niet op gereageerd. Alsof het volstrekt niet interessant is wat je vertelt. Ik heb dat zelf al als ik iets over die lummels van mij vertel in een ander topic terwijl het dan ook nog -relatief- nergens over gaat.
Laat ik dan nu doen wat ik iedere keer zou willen doen als ik dit topic aktief zie staan:
Ik wens alle mede-ouders die hun kindje helaas niet meer bij zich mochten houden ontzettend veel kracht en sterkte met hun onvoorstelbare verlies. Ik wou dat ik IETS voor jullie kon doen... Mijn gebed van vanavond gaat naar jullie uit.
Ik kan iedere keer wel janken als ik aan jullie verdriet denk. Ik ben echt weken van slag geweest toen Thijs ons aardse bestaan verliet. Voelde me bijna schuldig als ik 'savonds bij mijn kinderen ging kijken of ze lekker lagen te slapen en tegelijkertijd liet het me beseffen hoe rijk ik ben. Ik kan me er iets bij voorstellen dat voor iedereen het leven doorgaat en dat die voor jullie van tijd tot tijd stil staat. En ik kan me ook verdomd goed voorstellen dat het -zoals Pluphy aangeeft- pijn doet als je je verhaal vertelt en er wordt niet op gereageerd. Alsof het volstrekt niet interessant is wat je vertelt. Ik heb dat zelf al als ik iets over die lummels van mij vertel in een ander topic terwijl het dan ook nog -relatief- nergens over gaat.
Laat ik dan nu doen wat ik iedere keer zou willen doen als ik dit topic aktief zie staan:
Ik wens alle mede-ouders die hun kindje helaas niet meer bij zich mochten houden ontzettend veel kracht en sterkte met hun onvoorstelbare verlies. Ik wou dat ik IETS voor jullie kon doen... Mijn gebed van vanavond gaat naar jullie uit.
Kijk dat bedoelde ik dus en hoopte ik dus ook op!quote:Op dinsdag 17 juli 2007 00:08 schreef Moi.com het volgende:
*Ook even uit lurkstand komt...
Ook ik ben verantwoordelijk voor een deel van de views. Ik lees hier op fok af en toe mee maar omdat ik eigenlijk bijna nooit post (nergens op fok), denk ik elke keer opnieuw: als ik hier even 'sterkte' kom zeggen (wat ik dan ook nog zo'n hol woord vind maar iets beter kan ik nooit bedenken) dan heb je daar waarschijnlijk erg weinig aan want ik kom uit het niets...
Maar wat de afgelopen dagen geschreven is, heeft me aan het denken gezet. Waarschijnlijk hoor je liever een sterkte die van iemand onbekend komt dan helemaal niets.
En eigenlijk heb ik intussen ook best veel aan dit topic gehad. In één van de gezinnen waar ik vaak oppas is de moeder na een zwangerschap van 5 maanden bevallen van een overleden kindje. Ik vond het erg moeilijk om mijzelf een houding te geven, ermee om te gaan t.a.v. de ouders maar door hier te lezen, kon ik mij een beter beeld vormen van hoe zij zich gevoeld hebben en hoe ik er zo goed mogelijk voor hen kon zijn. Dus ook voor mij als lurker betekent dit topic echt wel iets...
In elk geval wil ik graag dat jullie weten dat ik jullie bewonder, allemaal één voor één even hard. Jullie stralen naar mij toe echt een kracht uit...
Ik zal proberen vanaf nu iets vaker uit die lurkstand te komen...
En ik heb vandaag ook alweer meerdere keren in het topic gekeken zonder een reactie te plaatsen.
Ook al weet ik zelf precies hoe het voelt om een kind te verliezen dan nog sta ook ik soms gewoon met mn mond vol tanden. Durf ik ook niet zomaar te reageren uit angst te kwetsen.
Dat ik nou toevallig door dezelfde hel ben gegaan betekend dus kennelijk niet dat ik ervaringsdeskundige ben en altijd precies weet wat wel en wat niet te zeggen.
Omdat hetzelfde verdriet toch door iedereen anders beleefd wordt.
Ook speelt het misschien mee dat mijn verdriet wat ouder is en voor veel ouders in dit topic verser.
Dat maakt dat ik al in een fase zit waarin ik , als ik in een dip beland, mezelf een schop onder me kont kan geven om eruit te komen.
Ik weet nog wel die verschillende fases waar ik doorheen ging maar ook niet meer precies wanneer ik nou precies op welk punt van het rouwen zat.
dat schop onder je eigen kont geven gevoel is voor jullie helemaal nog niet van toepassing. Het is nog zo kort geleden voor jullie. 1 jaar, 2 jaar, 3 jaar, het is nog niks, dan ben je nog helemaal niet klaar met die diepe rouw periode. Mensen verwachten dat het met een half jaartje a een jaartje toch wel klaar moet zijn maar dan begint het pas!!
Ik kan nu na tien jaar zeggen.
Ik leg me erbij neer, het is niet anders, het is ons overkomen en dat is zwaar k*t maar we leven nog en we hebben nu een nieuw, ander leven. We zijn een nieuw pad ingeslagen helaas niet meer met Max maar met onze kleine meid. Hij zal er in gedachten altijd bij zijn en horen, vergeten kan en zal en wil ik nooit. is ook onmogelijk want hij was echt onwijs cute en lief en grappig en cool!
We zijn weer opnieuw gelukkig, alleen het "zorgeloos gelukkig" zijn is dan wel weg.
Ik hoef niet meer te weten waarom, ik hoef ook niet meer te weten of hij ergens is of nergens is. Al die vragen die ik in het begin had heb ik niet meer. Er gaan dus jaren overheen om dat gevoel van berusting te krijgen.
En dat gevoel maakt dus ook tegelijkertijd dat ik heel voorzichtig probeer te zijn om mensen die nog zo in dat diepe verse verdriet zitten niet met mijn nuchterdere gedachtes om de oren te meppen.
Dat maakt ook dat ik meerdere keren per dag in dit topic kijk en dan de boel overdenk en nog eens overdenk om er dan, inderdaad zoals anderen ook al zeiden, achter te komen dat anderen mij voor waren en het misschien nog wel beter verwoord hebben dan ik.
Lieve allemaal, dus ook meelevende lurkers, !!
The waves you made will always be
Pepper, dat herken ik wel... niet wat betreft mijn vriendin, dat is nog veel te vers (hoewel ik nu van her en der te horen krijg dat het toch al 2 jaar geleden is, nee het is PAS 2 jaar geleden...) maar ik weet van vrienden dat het anders wordt, het komt al kost het veel tijd.
Phulpy: je hebt een discussie geopend die wat mij betreft al veel eerder had moeten komen. Ik snap jou, snap de lurkers en snap dat het voor iedereen lastig is, toch hoop ik dat je hier blijft schrijven, dat je niet afgaat op mensen die kijken maar op de mensen die reageren ! En zoals je nu ziet, zijn er een hoop mensen over de dam ! (en als een een paar zijn, volgen er meer !
Ik zal in elk geval vaker schrijven nu, nu ik weet dat ik hier ook over Annemiek* kan en mag praten hoewel ze geen kind is (en dat doet onwijs goed )
Phulpy: je hebt een discussie geopend die wat mij betreft al veel eerder had moeten komen. Ik snap jou, snap de lurkers en snap dat het voor iedereen lastig is, toch hoop ik dat je hier blijft schrijven, dat je niet afgaat op mensen die kijken maar op de mensen die reageren ! En zoals je nu ziet, zijn er een hoop mensen over de dam ! (en als een een paar zijn, volgen er meer !
Ik zal in elk geval vaker schrijven nu, nu ik weet dat ik hier ook over Annemiek* kan en mag praten hoewel ze geen kind is (en dat doet onwijs goed )
Ik kan me dat van jouw vriendin nog wel herinneren. Echt afschuwelijk zeg. Hoe is het met die vader en het kindje? Dat heeft toen ook wel diepe indruk gemaakt. Je verwacht veel, maar niet dat de moeder komt te overlijden na de geboorte
Ehm... zonder de vorige rel weer overnieuw te willen beginnen en zeker ook zonder iemand te willen kwetsen willen wij mods daar toch wel een kleine kanttekening bij plaatsen.
Net zoals toen tegen Rewimo gezegd is, natuurlijk mag je best zijdelings refereren aan je eigen verdriet en ervaringen mbt de dood van een volwassen iemand, maar dat het blijft natuurlijk wel het engeltjes topic. Dus voornamelijk voor en door ouders van overleden kindjes.
Het is een speciaal plekje binnen OUD, speciaal daarvoor gecreeerd omdat de verhalen echt wel een eigen plekje verdienden hier en dat willen we graag op deze manier zo behouden.
Andere rouwverhalen horen toch eigenlijk echt meer in R&P thuis.
Nogmaals, we willen hier niemand mee kwetsen, maar zeker gezien eerdere opmerkingen van ons en de reactie daarop wilden we het toch nog een keer duidelijk aanstippen.
Net zoals toen tegen Rewimo gezegd is, natuurlijk mag je best zijdelings refereren aan je eigen verdriet en ervaringen mbt de dood van een volwassen iemand, maar dat het blijft natuurlijk wel het engeltjes topic. Dus voornamelijk voor en door ouders van overleden kindjes.
Het is een speciaal plekje binnen OUD, speciaal daarvoor gecreeerd omdat de verhalen echt wel een eigen plekje verdienden hier en dat willen we graag op deze manier zo behouden.
Andere rouwverhalen horen toch eigenlijk echt meer in R&P thuis.
Nogmaals, we willen hier niemand mee kwetsen, maar zeker gezien eerdere opmerkingen van ons en de reactie daarop wilden we het toch nog een keer duidelijk aanstippen.
***
Goed punt BE (en andere mods).
Een goede vriendin van mij is op 20 jarige leeftijd overleden, maar ik voel niet de behoefte om het in dit topic over haar te hebben. Dit is niet de juiste plek. Is er trouwens een centraal 'rouw'topic voor volwassenen (excusez le mot) in R&P waar je indien nodig naar zou kunnen verwijzen?
Ik ben blij te lezen dat de bijdragen van mij en mijn mede-lurkers de vaste posters wat gerust hebben kunnen stellen. Wel jammer dat we het dilemma voor jullie niet helderder hebben kunnen maken. Dat is toch voor iedereen persoonlijk en net weer anders.
Een goede vriendin van mij is op 20 jarige leeftijd overleden, maar ik voel niet de behoefte om het in dit topic over haar te hebben. Dit is niet de juiste plek. Is er trouwens een centraal 'rouw'topic voor volwassenen (excusez le mot) in R&P waar je indien nodig naar zou kunnen verwijzen?
Ik ben blij te lezen dat de bijdragen van mij en mijn mede-lurkers de vaste posters wat gerust hebben kunnen stellen. Wel jammer dat we het dilemma voor jullie niet helderder hebben kunnen maken. Dat is toch voor iedereen persoonlijk en net weer anders.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Er was heel lang geleden ooit eens een centraal topic voor mensen die je verloren had, maar dat is echt jaren geleden. Inmiddels zijn er verschillende topics maar niet echt een centrale.
Dit is dat oude topic, het is meer een 'in memoriam' dan een rouwtopic zie ik nu: http://forum.fok.nl/topic/479058
Dit is dat oude topic, het is meer een 'in memoriam' dan een rouwtopic zie ik nu: http://forum.fok.nl/topic/479058
***
Dan wil ik me ook maar even melden als lurker
Ik lees vaker in OUD, maar post niet mee want ik heb nog geen kinderen.
Ik kijk niet elke dag op fok, maar wel al een paar jaar en ik weet zelfs nog dat een paar kindjes van jullie geboren werden en vooral Danyel omdat er op heel Fok gewoon veel aandacht aan werd besteed.
Waarom ik in het engeltjestopic lees als het weer eens boven staat? Geen idee, de dood hoort voor mij bij het leven en het is niet iets waar ik bang voor ben en dus gewoon kan lezen.
Dat ik het klote en zielig voor jullie vind, daar heb je toch niks aan?
En elke keer een post met STERKTE!!! verstoort volgens mij alleen maar de intieme gesprekken hier.
En over eigen ervaringen met overleden mensen zijn idd andere topics voor, dus dat post je hier ook niet.
Als je er niet prettig bij voelt dat onbekenden jouw posts lezen, niet boos worden op die onbekenden, want hun hebben het er niet neergezet...
Ik lees vaker in OUD, maar post niet mee want ik heb nog geen kinderen.
Ik kijk niet elke dag op fok, maar wel al een paar jaar en ik weet zelfs nog dat een paar kindjes van jullie geboren werden en vooral Danyel omdat er op heel Fok gewoon veel aandacht aan werd besteed.
Waarom ik in het engeltjestopic lees als het weer eens boven staat? Geen idee, de dood hoort voor mij bij het leven en het is niet iets waar ik bang voor ben en dus gewoon kan lezen.
Dat ik het klote en zielig voor jullie vind, daar heb je toch niks aan?
En elke keer een post met STERKTE!!! verstoort volgens mij alleen maar de intieme gesprekken hier.
En over eigen ervaringen met overleden mensen zijn idd andere topics voor, dus dat post je hier ook niet.
Als je er niet prettig bij voelt dat onbekenden jouw posts lezen, niet boos worden op die onbekenden, want hun hebben het er niet neergezet...
Ik wil allereerst iedereen bedanken voor de reacties. Niet omdat ik dit moet van Icicle maar omdat ik het heel erg op prijs stel dat men de moeite neemt uitgebreid uit te leggen hoe men erover denkt en tegenaan kijkt.
Al die meningen probeer ik te gebruiken voor mijn beeldvorming, maar ik ben er nog steeds niet uit.
Het is wel al heel fijn te weten dat het gros van de lurkers meelezen ofwel uit stil medeleven dan wel omdat ze er zelf steun uit putten. Hierdoor is het gevoel dat ik alleen sensatiezoekers zit te vermaken, wel afgenomen.
Wat betreft de behoefte aan interactie ben ik nog steeds in dubio. Want ja, ik begrijp terughoudendheid en voorzichtigheid wel, maar aan de andere kant denk ik: laat dat varen, zeg gewoon wat je denkt, hoezo zou je ons kwetsen wanneer je niet elk woord eerst erg afweegt?
Lewis geeft dit zelf al heel duidelijk aan in haar post: recht uit het hart.
Maar ook dit is voor velen makkelijker gezegd dan gedaan. En dat begrijp ik best.
Het balletje ligt nog steeds bij mij en bezinning valt mij nu ten deel.
Al die meningen probeer ik te gebruiken voor mijn beeldvorming, maar ik ben er nog steeds niet uit.
Het is wel al heel fijn te weten dat het gros van de lurkers meelezen ofwel uit stil medeleven dan wel omdat ze er zelf steun uit putten. Hierdoor is het gevoel dat ik alleen sensatiezoekers zit te vermaken, wel afgenomen.
Wat betreft de behoefte aan interactie ben ik nog steeds in dubio. Want ja, ik begrijp terughoudendheid en voorzichtigheid wel, maar aan de andere kant denk ik: laat dat varen, zeg gewoon wat je denkt, hoezo zou je ons kwetsen wanneer je niet elk woord eerst erg afweegt?
Lewis geeft dit zelf al heel duidelijk aan in haar post: recht uit het hart.
Maar ook dit is voor velen makkelijker gezegd dan gedaan. En dat begrijp ik best.
Het balletje ligt nog steeds bij mij en bezinning valt mij nu ten deel.
... ♥ ik mis je ♥
Ook hier dan uiteindelijk een berichtje. Had net alles al gelezen en heb toen niets geschreven. En ook nu blijf ik het moeilijk vinden. Waarom lees ik hier? Eigenlijk om te zien hoe het met jullie is. En waarom ik dan niet reageer? Omdat ik het moeilijk vind om te verwoorden wat ik voel. Regelmatig stromen hier de tranen van medeleven over mijn wangen en zou ik gevoelsmatig een dikke knuffel willen geven aan jullie, maar hoe schrijf je dat gevoel op. Dus wat doe ik hier.... ik luister (lees), probeer me in te leven in jullie verdriet en verlies en ben stil. Ik denk aan jullie en steun jullie in mijn gedachten. Probleem is dan dus, dat jullie dit niet zien, niet voelen, niet lezen....
Phluphy, ik zou het jammer vinden als je hier je ei niet meer kwijt zou kunnen. Net als alle andere moeders die hun kindje hebben verloren. Ik vindt dit juist een van de topics met zo veel liefde. Alleen hoe steek je een moeder met verdriet om haar overleden kindje een hart onder de riem?
Ik heb na 6 jaar nog altijd moeite om mijn tante een hart onder de riem te steken. Ik kom trouw ieder jaar een bosje bloemen op de dag van het overlijden van mijn neefje brengen, net als op zijn verjaardag. Maar er wordt zeer zelden over gepraat. Mijn tante is wel een prater, mijn oom is net als mijn pa een binnenvetter. Uiteindelijk heeft ook het verlies van hun oudste zoon en het niet kunnen communiceren met elkaar ervoor gezorgt dat ze na 6 jaar als nog uit elkaar gaan.
Ik ben heel wat begravenissen en crematies geweest maar de begravenis van Thijs verleden jaar heeft zo veel indruk gemaakt. En ik heb amper 3 woorden gewisseld met Bar en kan alleen maar hopen dat aanwezig zijn soms meer dan genoeg is om verdriet te kunnen delen. Ik heb die weken wat 's nachts en 's avonds bij mijn dochter aan der bedje gezeten dankbaar dat ik haar zo dicht bij mij mag hebben en dan voel je die stekende pijn dat een andere moeder haar kindje moet missen. Ik zat aan het bed van mijn dochter die lekker lag te slapen onbewust van de gedachtes die door mijn hoofd gingen. Een andere moeder zat misschien wel naast een leeg bedje of box waar eerst wel een kindje lag of speelde.
Ik heb ook vaak op de site van Dayel gekeken en berichtje achter gelaten toen hij nog leefde. En na zijn dood heb ik ook nog vaak genoeg naar zijn mooie koppie gekeken op de site. En ik lees hier mee hoe jullie toch iedere keer weer de kracht vinden om 's morgens uit bed te komen, je ding te doen en niet koppie onder te gaan in de emoties die jullie verlies met zich mee brengt. Ik ga nog altijd langs bij mijn tante en zie hoe zij vecht met de dagelijkse gang van zaken, dat zij het liefst onder de dekens kruipt om niet meer wakker te willen worden en dat doet pijn. En wat zeg je dan tegen zo een moeder (of vader) om het voor hen draagzaam te maken of minder pijnlijk? Heel vaak geef ik alleen maar een knuffel of een zoen maar hoe doe je dat online? Alleen zeggen dat je aan jullie denkt en mee leeft is soms het enige dat er in me op komt. Je kent de persoon online ook niet persoonlijk dus dat maakt het misschien nog wel moeilijker om iets neer te zetten waar jij of een ander kracht uit kan putten, iets minder verdriet door voelt.
Maar jullie zijn zeker iedere dag in mijn gedachten, gaat geen dag voorbij dat ik denk aan hoe verdomde moeilijk het voor jullie moet zijn en hoe knap ik het vind dat jullie toch de kracht hebben kunnen vinden om door te gaan. En ik ben dankbaar voor iets moois dat ik bij mij mag houden.
[ Bericht 0% gewijzigd door Faja-Lobi op 18-07-2007 18:51:37 (niet zo helder van geest met typen) ]
Ik heb na 6 jaar nog altijd moeite om mijn tante een hart onder de riem te steken. Ik kom trouw ieder jaar een bosje bloemen op de dag van het overlijden van mijn neefje brengen, net als op zijn verjaardag. Maar er wordt zeer zelden over gepraat. Mijn tante is wel een prater, mijn oom is net als mijn pa een binnenvetter. Uiteindelijk heeft ook het verlies van hun oudste zoon en het niet kunnen communiceren met elkaar ervoor gezorgt dat ze na 6 jaar als nog uit elkaar gaan.
Ik ben heel wat begravenissen en crematies geweest maar de begravenis van Thijs verleden jaar heeft zo veel indruk gemaakt. En ik heb amper 3 woorden gewisseld met Bar en kan alleen maar hopen dat aanwezig zijn soms meer dan genoeg is om verdriet te kunnen delen. Ik heb die weken wat 's nachts en 's avonds bij mijn dochter aan der bedje gezeten dankbaar dat ik haar zo dicht bij mij mag hebben en dan voel je die stekende pijn dat een andere moeder haar kindje moet missen. Ik zat aan het bed van mijn dochter die lekker lag te slapen onbewust van de gedachtes die door mijn hoofd gingen. Een andere moeder zat misschien wel naast een leeg bedje of box waar eerst wel een kindje lag of speelde.
Ik heb ook vaak op de site van Dayel gekeken en berichtje achter gelaten toen hij nog leefde. En na zijn dood heb ik ook nog vaak genoeg naar zijn mooie koppie gekeken op de site. En ik lees hier mee hoe jullie toch iedere keer weer de kracht vinden om 's morgens uit bed te komen, je ding te doen en niet koppie onder te gaan in de emoties die jullie verlies met zich mee brengt. Ik ga nog altijd langs bij mijn tante en zie hoe zij vecht met de dagelijkse gang van zaken, dat zij het liefst onder de dekens kruipt om niet meer wakker te willen worden en dat doet pijn. En wat zeg je dan tegen zo een moeder (of vader) om het voor hen draagzaam te maken of minder pijnlijk? Heel vaak geef ik alleen maar een knuffel of een zoen maar hoe doe je dat online? Alleen zeggen dat je aan jullie denkt en mee leeft is soms het enige dat er in me op komt. Je kent de persoon online ook niet persoonlijk dus dat maakt het misschien nog wel moeilijker om iets neer te zetten waar jij of een ander kracht uit kan putten, iets minder verdriet door voelt.
Maar jullie zijn zeker iedere dag in mijn gedachten, gaat geen dag voorbij dat ik denk aan hoe verdomde moeilijk het voor jullie moet zijn en hoe knap ik het vind dat jullie toch de kracht hebben kunnen vinden om door te gaan. En ik ben dankbaar voor iets moois dat ik bij mij mag houden.
[ Bericht 0% gewijzigd door Faja-Lobi op 18-07-2007 18:51:37 (niet zo helder van geest met typen) ]
Phluphy ik begrijp je gevoel hierover wel moet ik zeggen. In verscheidene topics in OUD wordt vaak gewaarschuwd dat het geen dagboek moet worden, daar is een forum niet voor. En met dit topic is dat natuurlijk net zo. Alleen is dit topic zo beladen met emoties dat het voor velen moeilijk is te reageren. Ook ik ben hier schuldig aan, voel me zo nietig hier en weet (in mijn ogen) niets zinnigs toe te voegen aan het topic. Jouw opmerkingen hebben me het een en ander in een ander daglicht laten zien, ik ben blij dat je het aangekaart hebt.
Een beetje vreemd, maar wel lekker
Ik besloot maar eens wat toe te voegen aan dit topic. Ik was altijd bang om wonden open te halen of bang ik geen "recht van spreken" had omdat ik geen ervaring heb in dit verdriet. Maar ik zie in dat dat waarschijnlijk onzinnig is.
Voor alle vlindertjes
Vlindertjes die ik nooit kende
Maar die ik wel voel
Die wij voelen
Vlindertjes van blijdschap
Vlindertjes van verdriet
Vlindertjes in onze buik
Kindertjes die ik nooit kende
Maar die ik mis
Die wij missen
Kindertjes van blijdschap
Kindertjes van verdriet
Kindertjes die altijd bij ons zullen zijn.
Voor alle vlindertjes
Vlindertjes die ik nooit kende
Maar die ik wel voel
Die wij voelen
Vlindertjes van blijdschap
Vlindertjes van verdriet
Vlindertjes in onze buik
Kindertjes die ik nooit kende
Maar die ik mis
Die wij missen
Kindertjes van blijdschap
Kindertjes van verdriet
Kindertjes die altijd bij ons zullen zijn.
Deze user werd mede mogelijk gemaakt door Yvonne. Bedankt!
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Ik ben het met beefcake eens. Ik vind het zeer dapper dat je het aan de orde stelt. Het aantal pageviews viel me net ook ineens op, daarvan zijn er echt veel van mij.... Ik kan nu niet beloven dat ik altijd zal reageren als ik hier lees maar ik ga mijn best doen. Lukt het je een beetje om alle input te ordenen?
Lekker douchen!
Ik durf niet te reageren vaak op jouw Phluphy. Voor mijn gevoel is het te oneerlijk. We waren dezelfde dag uitgerekend en ik heb behoorlijk at medicatie moeten slikken tijdens de zwangerschap, jij was zo gezond bezig, alles voor de kleine omdat het zo'n groot wonder was dat je toch zwanger was. Je verlangen naar carpacio, je liefde en geluk tijdens je zwangerschap en ik zit hier en heb mijn zoon nog en jij niet meer.
Wat voor een woorden kan ik je dan geven? Ja dat het kut is en oneerlijk, dat dit nooit had moge gebeurenen blijkbaar weer gebeurt is als ik de reactie zo lees, want heb het verhaal niet gelezen. Ik wil je troosten, wil je steunen en virtueel een arm om j heen slaan, maar ik kan me zo voorstellen dat jij denkt: Rot op! Kijk wat jij gedaan hebt en wat je nu nog hebt.
Daarom durf ik niks te zeggen, behalve dat ik nog steeds elke dag aan jullie denk.
Net als aan Thijs, de beste vakantie van mijn leven was Hongarije 2005, at hebben wegenoten met de jongens en wa doet he zeer dat het lieve ventje er niet meer is. Djulian had van de week ee traktatie mee kregen uit school en dat was een balon met helium gevuld. midden in de nacht had hij een benauwdheids aanval en ik zit bij hem op bed. Ineens ziet hij dat de balon niet meer omhoog gaat, dat dehelium is uitgewerkt en dan hoor je een bijna 3 jarig jongetje zeggen: mama bajon kan nu nie meer naar Thijs toe in de wolken.
Hoe komt hij erbij? Ik heb geen idee, net als het muziekdoosje dat begint te spelen midden in de nacht toen hij verstpt achter de kast lag en Thijs net overleden was (we waren hem al kwijt die bloem) of de bus die hij van Bar gehad heeft, want Thijs had ook zo'n bus en in de vakantie hebben ze er uren mee zitten spelen en we gaan naar het ziekenhuis toe voor alergieonderzoek, de bus is mee, in de auto deedhet muziekje het nog, in het ziekenhuis niet meer, met geen mogelijkheid was er geluid uit te krijgen en we zitten in de auto op weg naar huis en het muziekje doet het weer.
leg mij die dingen maar eens uit, maar 1 ding is zeker Thijs was een ventjemet een speciaal plekje in mijn hart en daar zou hij altijd blijven zitten.
Wat voor een woorden kan ik je dan geven? Ja dat het kut is en oneerlijk, dat dit nooit had moge gebeurenen blijkbaar weer gebeurt is als ik de reactie zo lees, want heb het verhaal niet gelezen. Ik wil je troosten, wil je steunen en virtueel een arm om j heen slaan, maar ik kan me zo voorstellen dat jij denkt: Rot op! Kijk wat jij gedaan hebt en wat je nu nog hebt.
Daarom durf ik niks te zeggen, behalve dat ik nog steeds elke dag aan jullie denk.
Net als aan Thijs, de beste vakantie van mijn leven was Hongarije 2005, at hebben wegenoten met de jongens en wa doet he zeer dat het lieve ventje er niet meer is. Djulian had van de week ee traktatie mee kregen uit school en dat was een balon met helium gevuld. midden in de nacht had hij een benauwdheids aanval en ik zit bij hem op bed. Ineens ziet hij dat de balon niet meer omhoog gaat, dat dehelium is uitgewerkt en dan hoor je een bijna 3 jarig jongetje zeggen: mama bajon kan nu nie meer naar Thijs toe in de wolken.
Hoe komt hij erbij? Ik heb geen idee, net als het muziekdoosje dat begint te spelen midden in de nacht toen hij verstpt achter de kast lag en Thijs net overleden was (we waren hem al kwijt die bloem) of de bus die hij van Bar gehad heeft, want Thijs had ook zo'n bus en in de vakantie hebben ze er uren mee zitten spelen en we gaan naar het ziekenhuis toe voor alergieonderzoek, de bus is mee, in de auto deedhet muziekje het nog, in het ziekenhuis niet meer, met geen mogelijkheid was er geluid uit te krijgen en we zitten in de auto op weg naar huis en het muziekje doet het weer.
leg mij die dingen maar eens uit, maar 1 ding is zeker Thijs was een ventjemet een speciaal plekje in mijn hart en daar zou hij altijd blijven zitten.
Ook al gaan we met de billen bloot en zijn we best kwetsbaar in dit topic merk ik toch vooral de behoefte die ik aan deze uitlaatklep heb.
Ook al post ik niet elke week of misschien zelfs maand(en) toch duik ik hier regelmatig in om mee te lezen en leven.
Ook bijzonder om te merken aan al die afgelopen reacties dat, ook al wordt er niet altijd wat gezegd, er wel heel veel mensen zijn die ons in stilte bijstaan en aan onze kleintjes denken.
Voor hen durf ik best met de billen bloot.
Lief gedichtje Paradijsvogeltje.
Ook al post ik niet elke week of misschien zelfs maand(en) toch duik ik hier regelmatig in om mee te lezen en leven.
Ook bijzonder om te merken aan al die afgelopen reacties dat, ook al wordt er niet altijd wat gezegd, er wel heel veel mensen zijn die ons in stilte bijstaan en aan onze kleintjes denken.
Voor hen durf ik best met de billen bloot.
Lief gedichtje Paradijsvogeltje.
The waves you made will always be
Precies, ik sta toch altijd eventjes stil bij deze kleintjes. Word er altijd weer droef van... en in gedachten ben ik dan even bij jullie.quote:Op donderdag 19 juli 2007 09:12 schreef pepper_961 het volgende:
Ook al gaan we met de billen bloot en zijn we best kwetsbaar in dit topic merk ik toch vooral de behoefte die ik aan deze uitlaatklep heb.
Ook al post ik niet elke week of misschien zelfs maand(en) toch duik ik hier regelmatig in om mee te lezen en leven.
Ook bijzonder om te merken aan al die afgelopen reacties dat, ook al wordt er niet altijd wat gezegd, er wel heel veel mensen zijn die ons in stilte bijstaan en aan onze kleintjes denken.
Voor hen durf ik best met de billen bloot.
Lief gedichtje Paradijsvogeltje.
Er zitten wel meer dichjes in mij...
Deze user werd mede mogelijk gemaakt door Yvonne. Bedankt!
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Lieve allemaal, ik denk aan jullie en wens iedereen die het nodig heeft veel kracht toe Heel vaak, als ik naar mijn kinderen kijk, besef ik juist ook door dit topic, wat een enorme rijkdom het is om gezonde kinderen te hebben. Als ik me ook maar even teveel laat meevoeren in de gedachten hoe het zou zijn als er eentje niet meer zou leven, dan word ik al zo intens verdrietig; hoe moet het voor jullie, voor wie zo'n nachtmerrie werkelijkheid is geworden, wel niet voelen?! Daarom schrijf ik nu maar eens op wat ik heel vaak denk: heel veel sterkte!
Regelmatig lees ook ik hier en post dan lang niet altijd. Vaak omdat ik niets nieuws weet te zeggen dat al niet tientallen of honderden keren is gezegd. Of ik schrijf iets, maar verwijder het later weer. Want wat moet je zeggen tegen iemand die het allerbelangrijkste verloren heeft? Dankzij jullie heb ik geleerd dat je beter iets doms kunt zeggen dan helemaal niks, dus soms post ik toch maar. Het is zo jammer dat dit topic moet bestaan, maar wel opvallend dat hier zo'n verschrikkelijk sterkte mensen zitten.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik heb nog niks bijgelezen sinds mijn laatste post van eergisteren. Het "lot" heeft ingegrepen, en de wereld op zijn kop gezet. Hierdoor wil/kan ik even niet nadenken over het onderwerp van de afgelopen dagen. Maar om niet de indruk te wekken dat ik van de aardbodem verdwenen ben, toch even dit berichtje. Wat weer heel raar is, want eigenlijk geef ik nu dus toch een soort update zonder al besloten te hebben of ik dit eigenlijk wel wil doen.
Het is niets "ernstigs" overigens waardoor ik de kluts kwijt ben. Het was 'slechts' een droom. Mijn eerste droom over Danyel, heel echt en vol emoties. Een weerzien, waar ik een intens gelukkig gevoel van kreeg. Zo'n intens gevoel heb ik in waak-toestand nooit eerder gekend. Ik had helemaal niet wakker willen worden.
Het is niets "ernstigs" overigens waardoor ik de kluts kwijt ben. Het was 'slechts' een droom. Mijn eerste droom over Danyel, heel echt en vol emoties. Een weerzien, waar ik een intens gelukkig gevoel van kreeg. Zo'n intens gevoel heb ik in waak-toestand nooit eerder gekend. Ik had helemaal niet wakker willen worden.
... ♥ ik mis je ♥
Pluph, wat heftig lijkt me dat. Is het soms net alsof je dingen onder controle lijkt te hebben en dan gebeurt er zoiets? Dat moet verwarrend zijn.
voor jou
voor jou
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Dát zijn de heftige dromen. Ik ken ze... en ik geloof een klein beetje dat de overledenen dan even contact met ons zochten. Altijd jammer om daaruit wakker te worden.quote:Op donderdag 19 juli 2007 14:25 schreef phluphy het volgende:
Ik heb nog niks bijgelezen sinds mijn laatste post van eergisteren. Het "lot" heeft ingegrepen, en de wereld op zijn kop gezet. Hierdoor wil/kan ik even niet nadenken over het onderwerp van de afgelopen dagen. Maar om niet de indruk te wekken dat ik van de aardbodem verdwenen ben, toch even dit berichtje. Wat weer heel raar is, want eigenlijk geef ik nu dus toch een soort update zonder al besloten te hebben of ik dit eigenlijk wel wil doen.
Het is niets "ernstigs" overigens waardoor ik de kluts kwijt ben. Het was 'slechts' een droom. Mijn eerste droom over Danyel, heel echt en vol emoties. Een weerzien, waar ik een intens gelukkig gevoel van kreeg. Zo'n intens gevoel heb ik in waak-toestand nooit eerder gekend. Ik had helemaal niet wakker willen worden.
Deze user werd mede mogelijk gemaakt door Yvonne. Bedankt!
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Jeetje Phluph, wat moet dat heftig zijn dan idd. Hem 'zomaar' ineens weer te zien...
Sterkte met het weer vinden van je draai...
Sterkte met het weer vinden van je draai...
***
Phulphy, wat een heftige droom! Zo'n droom is zeker niet 'slechts' een droom, maar een hele intense ervaring. Danyel is volgens mij nog heel dicht bij je. Het is vast heel rot als je uit zo'n droom wakker wordt, maar ik denk dat het de bedoeling was (van wie of wat dan ook, misschien van Danyel en anders van je onderbewuste) om weer even van hem te genieten en dat gevoel even vast te houden. Sterkte met alles!
Dit is de eerste keer dat ik hier post. Ik lees wel soms mee, maar weet niet wat te zeggen. Wat jou en de anderen hier is overkomen is te groot voor mij om te reageren. Ik heb veel respect voor hoe jullie er mee om gaan, en leef zeker met jullie mee. Maar mede door de discussie de afgelopen dagen wilde ik wel op deze post reageren.
Dit is de eerste keer dat ik hier post. Ik lees wel soms mee, maar weet niet wat te zeggen. Wat jou en de anderen hier is overkomen is te groot voor mij om te reageren. Ik heb veel respect voor hoe jullie er mee om gaan, en leef zeker met jullie mee. Maar mede door de discussie de afgelopen dagen wilde ik wel op deze post reageren.
En daar zit ik dan weer...wat te zeggen? Wat rot, wat fijn.
Het eerste wat in mij op kwam, waren de woorden van mijn vader nadat mijn moeder was overleden. "Ik heb ze vanacht bij me gehad. Ze hield me stevig vast. Toen ik wakker werd voelde ik haar nog steeds bij me, maar toen ik rond keek, wist ik weer dat ze er niet meer was." De pijn is dan extra, maar het gevoel wat je had, had je niet willen missen.
Phluphy, koester het gevoel en weet dat Danyel je weet te vinden, zelfs zeker in je dromen.
Dikke
Het eerste wat in mij op kwam, waren de woorden van mijn vader nadat mijn moeder was overleden. "Ik heb ze vanacht bij me gehad. Ze hield me stevig vast. Toen ik wakker werd voelde ik haar nog steeds bij me, maar toen ik rond keek, wist ik weer dat ze er niet meer was." De pijn is dan extra, maar het gevoel wat je had, had je niet willen missen.
Phluphy, koester het gevoel en weet dat Danyel je weet te vinden, zelfs zeker in je dromen.
Dikke
Phluphy je bent dan helemaal in de war, het is zo echt en dan wordt je wakker en dan is ie weg... zo ontzettend moeilijk, misschien over een tijd als je vaker over hem droomt kan je het omzetten in 'fijn dat ik hem gezien heb' gevoel
Lieve Pluphy een heel dikke zoiets is niet gemakkelijk, hopelijk kijk je er straks met een mooi bijzonder gevoel op terug
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Oh Phluph, wat prachtig! Ook al zal het voor jou tevens heel verdrietig en confronterend zijn.
Mijn vader is overleden toen ik bijna 4 was. Rond mijn 21e was ik heel erg met hem bezig. Ik heb toen ook een droom over hem gehad, zo echt, zo dichtbij. Ik kan me die nu, 17 jaar later nog steeds helemaal voor de geest halen, voelen. Ik ben ervan overtuigd dat mijn vader toen op bezoek is geweest bij me.
Ik hoop voor je dat je gelooft dat Danyel ook bij jou op bezoek is geweest, even weer bij mama...
Mijn vader is overleden toen ik bijna 4 was. Rond mijn 21e was ik heel erg met hem bezig. Ik heb toen ook een droom over hem gehad, zo echt, zo dichtbij. Ik kan me die nu, 17 jaar later nog steeds helemaal voor de geest halen, voelen. Ik ben ervan overtuigd dat mijn vader toen op bezoek is geweest bij me.
Ik hoop voor je dat je gelooft dat Danyel ook bij jou op bezoek is geweest, even weer bij mama...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Men zegt dan wanneer je zo echt droomt over een overleden geliefde dat het ook zo is dat de persoon op dat moment contact zoekt/heeft met jou (degene die de droom heeft). Mijn neefje was een aantal weken/maanden dood en ik had iedere nacht nachtmerries. Op 1 nacht droomde ik dat hij een wandeling met mij maakte en mijn hand vast nam om afscheid te nemen. Dat het goed was waar hij nu was en dat ik hem los moest laten. Ik voelde zijn hand uit de mijne glijden en daarna was hij weg. Ik werd wakker met een warme hand en tranen op mijn gezicht. Phluphy aan de ene kant is het een heerlijk gevoel om dicht bij degene te zijn waarvan je zo veel houdt en ook heel wreed dat het daarna toch alleen maar een droom blijkt te zijn.
Pluphy
het lijkt me verschrikkelijk confronterend om weer wakker te worden... maar ik hoop dat je er over een tijdje toch met een goed gevoel op terug kan kijken..
het lijkt me verschrikkelijk confronterend om weer wakker te worden... maar ik hoop dat je er over een tijdje toch met een goed gevoel op terug kan kijken..
"Wie niet gelooft in wonderen, is geen realist."
Ik voel me nu wel heel stom over de discussie van eerder deze week, want jullie reacties zijn vandaag zo welkom.
Jeroen is nog niet thuis en mijn buddy's op vakantie. Zal je net zien...
Jeroen is nog niet thuis en mijn buddy's op vakantie. Zal je net zien...
... ♥ ik mis je ♥
Dan is de discussie dus juist op het goede moment geweest.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Soms moet je toch gewoon je frustratie of hoe je het ook wilt noemen kunnen uiten zonder dat er meteen tegen schenen wordt aangeschopt. Je hebt een hoop mensen wakker geschud die anders nooit een berichtje posten hier en nu dus wel en je dus ook een schouder kunnen bieden of een troostend gebaar.
Zonder dat jij het onder de aandacht had gebracht had ik denk ik weer niet durven posten, dus zo "stom" was je discussie helemaal nietquote:Op donderdag 19 juli 2007 16:33 schreef phluphy het volgende:
Ik voel me nu wel heel stom over de discussie van eerder deze week, want jullie reacties zijn vandaag zo welkom.
Jeroen is nog niet thuis en mijn buddy's op vakantie. Zal je net zien...
"Wie niet gelooft in wonderen, is geen realist."
Phluphy, wat progje ook al zegt: jouw discussie heeft een weg naar reageren vrijgemaakt.
Wat mooi en indrukwekkend, dat je zo'n droom hebt gekregen. Alsof het een bevestiging is dat Danyel jou net zo min loslaat als jij hem. (Ik snap wel dat het geen 'makkelijk' cadeau is, zo'n droom. Maar het lijkt wel een cadeau.)
Wat mooi en indrukwekkend, dat je zo'n droom hebt gekregen. Alsof het een bevestiging is dat Danyel jou net zo min loslaat als jij hem. (Ik snap wel dat het geen 'makkelijk' cadeau is, zo'n droom. Maar het lijkt wel een cadeau.)
DancingPhoebe op <a href="http://forum.fok.nl/topic/1352192/3/51#73971988" target="_blank" >23/10/09</a>:[/b]
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
Ik vind het wel een ontzettend lief cadeautje van Danyel, blijkbaar vind hij dat je dit nu wel aankan en dat is toch een compliment.
Dikke knuffel voor jou
Dikke knuffel voor jou
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Jemig Phluphy, wat lijkt me dat heftig!
Zulke sterke gevoelens na zo'n droom zijn niet snel uit je systeem, lijkt me, dus ik kan me voorstellen dat je daarvan echt even moet bijkomen!
Big hug!
Zulke sterke gevoelens na zo'n droom zijn niet snel uit je systeem, lijkt me, dus ik kan me voorstellen dat je daarvan echt even moet bijkomen!
Big hug!
Fluf, wat een intense ervaring heb je gehad dan, in je droom en je contact met Danyel. Alle goeds voor jou om daar mee om te gaan in je dagelijkse dag.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Oh Fluf, wat zul je je dubbel voelen!
Zo mooi aan de ene kant maar zo dubbel aan de andere kant omdat het gemis mss weer zoveel extra aanwezig voelt.
Klopt dat zo?
Nou ja... dat je het maar een prachtig plekje kan geven (hopenlijk binnenkort)
Zo mooi aan de ene kant maar zo dubbel aan de andere kant omdat het gemis mss weer zoveel extra aanwezig voelt.
Klopt dat zo?
Nou ja... dat je het maar een prachtig plekje kan geven (hopenlijk binnenkort)
Phluphy, ik ben meestal heel nuchter en geloof niet zo in buitenaardse dingen, maar een droom als dat doet mij altijd van dat geloof af brengen, steeds een stukje meer.
Maar wat zal het dubbel zijn zo!
[ Bericht 0% gewijzigd door PM-girl op 19-07-2007 22:06:47 ]
Maar wat zal het dubbel zijn zo!
[ Bericht 0% gewijzigd door PM-girl op 19-07-2007 22:06:47 ]
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Phluphy, het is een beetje in de lijn van wat je laatst aangaf, dat er dingen in het rouwproces aan het veranderen waren en dat je Danyel soms heel intens bij je voelde. Niet altijd, maar dat kwam wel weer, schreef je in je lange update van 27 juni. En deze droom is het bewijs dat je dat goed zag en aanvoelde.
Ik vind het fijn voor je dat je Danyel weer zo dichtbij je hebt gevoeld, maar ik kan me voorstellen dat het heel verwarrend is. Ik hoop dat je het inmiddels met Jeroen hebt kunnen delen.
Ik vind het fijn voor je dat je Danyel weer zo dichtbij je hebt gevoeld, maar ik kan me voorstellen dat het heel verwarrend is. Ik hoop dat je het inmiddels met Jeroen hebt kunnen delen.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Wat heerlijk en ontzettend verdrietig tegelijk Phluphy!
Je mooie man weer even bij je.
Maar wakker worden dan...
Je mooie man weer even bij je.
Maar wakker worden dan...
Heb ik ook PM, aan de ene kant ben ik heel sceptisch over het gene 'tussen hemel en aarde' en aan de andere kant zijn er soms verhalen waardoor je wel moet geloven dat er meer is. Ik wil het ook graag geloven, zodat de dood minder angstaanjagend lijkt.
Phluphy wat fijn dat je contact hebt gehad met Danyel, logisch dat je niet meer wakker wilde worden. Moge deze droom je altijd bijblijven om kracht uit te putten En natuurlijk hoop ik voor je dat er meer volgen.
Phluphy wat fijn dat je contact hebt gehad met Danyel, logisch dat je niet meer wakker wilde worden. Moge deze droom je altijd bijblijven om kracht uit te putten En natuurlijk hoop ik voor je dat er meer volgen.
Een beetje vreemd, maar wel lekker
Ik lees hier voor het eerst sinds een tijdje weer eens bij. Aan de discussie van de afgelopen dagen heb ik weinig toe te voegen. Dit blijft gewoon een moeilijk topic, waar ik soms bewust uit vandaan blijf. En ik realiseer me dan ook meteen wat een voorrecht het is dat ik me hier inderdaad af en toe voor kan afsluiten in tegenstelling tot de ouders van al die prachtige engeltjes. Het is niet eerlijk en ik vind het heel goed en dapper van je Phluphy dat je ons er steeds opnieuw op aanspreekt, maar ik kan me wel voorstellen dat het voor jou erg onbevredigend is en dat je het zat bent om er steeds opnieuw tegenaan te lopen.
Ik heb net ook pas het berichtje van Mama van Pepijn gelezen. Ik vind het jammer dat je je hier in OUD niet genoeg thuis voelt om ook in Zwangerschap en Geboorte en de rest mee te posten. Ik hoop toch dat je je af en toe nog even laat zien om te laten weten hoe het met je gaat. Veel succes en veel plezier met je zwangerschap gewenst en hopelijk tot ziens
Ik heb net ook pas het berichtje van Mama van Pepijn gelezen. Ik vind het jammer dat je je hier in OUD niet genoeg thuis voelt om ook in Zwangerschap en Geboorte en de rest mee te posten. Ik hoop toch dat je je af en toe nog even laat zien om te laten weten hoe het met je gaat. Veel succes en veel plezier met je zwangerschap gewenst en hopelijk tot ziens
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Wat een mooie droom Phluphy. En ook zo moeilijk als je weer wakker wordt. Hopelijk zul je Danyel nog heel vaak zo dicht bij je mogen voelen.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Prachtig zo'n droom Phulphy ! Iets om te koesteren en toch zo moelijk om weer wakker te worden en te beseffen dat het allemaal anders is.
Ik hoop dat je nog vaak van Danyel mag dromen
Ik hoop dat je nog vaak van Danyel mag dromen
Phluphy zulke dromen doen pijn om wakker te worden, maar je hebt een hele mooie herinnring ervoor terug. Even was Danyel echt heel dicht bij je
phluphy, ik heb ook heel af en toe zo'n soort droom over een goede vriendin van me die inmiddels alweer 7 jaar geleden is overleden en ik houd er meestal vooral een heel blij gevoel aan over, het voelt inderdaad zo ontzettend echt alsof je elkaar weer even gezien hebt. heel bijzonder. maar dat het gemis daarna weer extra hard toeslaat kan ik me ook voorstellen. ik hoop dat je het gevoel uit de droom nog lang vast kunt houden.
en wat ik me nog bedacht over die grote aantallen views bij dit topic: ze worden denk ik ook voor een groot deels veroorzaakt doordat je juist bij dit soort serieuze zaken vaak even goed moet nadenken over een reactie. ik realiseerde het me gisteren, toen ik dit gelezen had. ik lees, en herlees wel een aantal keren (en sluit het topic tussentijds dus dat zijn allemaal views op de teller) voor ik uiteindelijk zelf iets ga schrijven.
en wat ik me nog bedacht over die grote aantallen views bij dit topic: ze worden denk ik ook voor een groot deels veroorzaakt doordat je juist bij dit soort serieuze zaken vaak even goed moet nadenken over een reactie. ik realiseerde het me gisteren, toen ik dit gelezen had. ik lees, en herlees wel een aantal keren (en sluit het topic tussentijds dus dat zijn allemaal views op de teller) voor ik uiteindelijk zelf iets ga schrijven.
Ik lees vaak iets terug op de vorige pagina, zijn ook extra views.
Die droom vind ik echt mooi. Dat heb ik eens gehad met mijn aller-liefste-lievelings-oma. Nu weet ik dat, zolang ik dromen kan, ze bij me blijft.
Die droom vind ik echt mooi. Dat heb ik eens gehad met mijn aller-liefste-lievelings-oma. Nu weet ik dat, zolang ik dromen kan, ze bij me blijft.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik was inderdaad even alle "grip" kwijt. Gisteren naar tennis gereden over zo'n smal provincieweggetje en bij elke grote tegenligger gedacht aan de mogelijkheid tot het stuur omgooien. Let wel: gedacht aan de mogelijkheid, da's net iets anders dan denken aan de uitvoering.
Vandaag ben ik al veel meer mezelf en kan ik ook meer genieten van de fijne bijgedachte die de droom met zich meebracht. Het past ook wel in het plaatje van de afgelopen week, waarin ik vele "encounters" had met vlinders, lieveheersbeestjes, luchtballonnen en helicopters.
Moonah, faja, progje, bluezz, macka: bedankt voor het extra hart onder de riem. Achteraf voelt het altijd als een storm in een glas water, maar ik denk zeker dat het allemaal goed was zo!
Vandaag ben ik al veel meer mezelf en kan ik ook meer genieten van de fijne bijgedachte die de droom met zich meebracht. Het past ook wel in het plaatje van de afgelopen week, waarin ik vele "encounters" had met vlinders, lieveheersbeestjes, luchtballonnen en helicopters.
Moonah, faja, progje, bluezz, macka: bedankt voor het extra hart onder de riem. Achteraf voelt het altijd als een storm in een glas water, maar ik denk zeker dat het allemaal goed was zo!
... ♥ ik mis je ♥
Verdrietig en prachtig tegelijk he?
prachtig want jullie waren weer eventjes saampjes en verdrietig omdat je weer helemaal opnieuw moest afscheid nemen voor je gevoel.
Ik heb ook twee keer over Max gedroomd. De eerste ging denk ik voornamelijk over mijn eigen schuldgevoel. Het was een vreselijk but droom en de rest van de dag was ik daar ook van streek van.
De tweede droom was wel heel mooi.
Ik zag hem voor me lopen, zelfde kleertjes aan als op de dag dat hij stierf, blij verrast riep ik Max?!
Langzaam draait hij zich om en ik weet dat hij naar me kijkt maar gek genoeg zie ik geen gezichtje. (Oke dat was wel wazig) En toch voelde het niet negatief. Ik werd in elk geval getroost en blij wakker.
Misschien hoefde ik ook niet per se z`n gezichtje te zien of zo,
Ik herkende hem ook wel aan zijn houding en maniertjes.
prachtig want jullie waren weer eventjes saampjes en verdrietig omdat je weer helemaal opnieuw moest afscheid nemen voor je gevoel.
Ik heb ook twee keer over Max gedroomd. De eerste ging denk ik voornamelijk over mijn eigen schuldgevoel. Het was een vreselijk but droom en de rest van de dag was ik daar ook van streek van.
De tweede droom was wel heel mooi.
Ik zag hem voor me lopen, zelfde kleertjes aan als op de dag dat hij stierf, blij verrast riep ik Max?!
Langzaam draait hij zich om en ik weet dat hij naar me kijkt maar gek genoeg zie ik geen gezichtje. (Oke dat was wel wazig) En toch voelde het niet negatief. Ik werd in elk geval getroost en blij wakker.
Misschien hoefde ik ook niet per se z`n gezichtje te zien of zo,
Ik herkende hem ook wel aan zijn houding en maniertjes.
The waves you made will always be
Pepper, wat fijn dat die tweede droom 'goed' was.Het zou natuurlijk naar zijn als je alleen maar van die rottige dromen zou hebben.
Phluphje, ik kan me geloof ik wel voorstellen wat je schrijft over je stuur omgooien (jaja, ik weet het, je dacht alleen aan de mogelijkheid ) Want wat is de manier om weer zo over Danyel te kunnnen dromen, zo dicht bij hem te zijn?
Phluphje, ik kan me geloof ik wel voorstellen wat je schrijft over je stuur omgooien (jaja, ik weet het, je dacht alleen aan de mogelijkheid ) Want wat is de manier om weer zo over Danyel te kunnnen dromen, zo dicht bij hem te zijn?
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
pepper, wanneer had jij je eerste droom? En je tweede/laatste? Is dat al lang geleden?
Vind je het zelf niet jammer dat het maar bij 2 dromen gebleven is in al die jaren?
Ach snoop, als men vroeger zei "het leven duurt maar kort", vond ik dat een nare gedachte. Nu niet meer.
Ik ben blj dat ik er zo over denken kan.
Vind je het zelf niet jammer dat het maar bij 2 dromen gebleven is in al die jaren?
Ach snoop, als men vroeger zei "het leven duurt maar kort", vond ik dat een nare gedachte. Nu niet meer.
Ik ben blj dat ik er zo over denken kan.
... ♥ ik mis je ♥
Phluphy, wat fijn dat je op die manier vrede hebt met die gedachte!
Pepper, wat dromen met je kunnen doen he, zowel positief als negatief.
Pepper, wat dromen met je kunnen doen he, zowel positief als negatief.
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Phlup, ik droom nóg wel eens van Jamie hoor
Zelfs na al die jaren En het raakt me soms nog, loop ik er meteen een dag of 2 mee rond.
Pepper, dat heb ik ook vaak gehad, dat omkijken of dat naar je kijken maar je kan het gezichtje niet goed zien.
Echt zo vreemd is dat? Zal wel pyschologisch te verklaren zijn qua rouwproces of zo?
Zelfs na al die jaren En het raakt me soms nog, loop ik er meteen een dag of 2 mee rond.
En het raakt me soms nog, loop ik er meteen een dag of 2 mee rond.Pepper, dat heb ik ook vaak gehad, dat omkijken of dat naar je kijken maar je kan het gezichtje niet goed zien.
Echt zo vreemd is dat? Zal wel pyschologisch te verklaren zijn qua rouwproces of zo?
Gewoon even een komt geven...
Ik heb de afgelopen week veel helicopters gezien
Ik heb de afgelopen week veel helicopters gezien
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Ik kan me ook vaag nog zoiets herinneren dat ik zo'n levensechte droom heb gehad over iemand die was overleden. Maar dat gevoel waar je de hele dag mee rondloopt is zo vreemd. Het was zo echt, was het wel echt. Die vraag bleef ik mijzelf maar stellen.
Mooi Phluphy, heel apart ook. Zeker iets om te koesteren Van de week moest ik ineens denken aan Danyel denken, kan me alleen niet meer precies herinneren waarom. Oh ja nu weet ik het weer. Ik associeer hem ook een beetje met Schotland. Ik ben daar 2 weken geleden geweest en het is daar zo mooi. Toen Danyel geboren was en het zo moeilijk ging met hem na geboorte was ik daar op vakantie en toen heb ik vaak duimen gedraaid en gehoopt dat hij het zou halen. Echt dus een momentje dat ik dus weer even stil stond bij zijn leventje.
Mooi Phluphy, heel apart ook. Zeker iets om te koesteren Van de week moest ik ineens denken aan Danyel denken, kan me alleen niet meer precies herinneren waarom. Oh ja nu weet ik het weer. Ik associeer hem ook een beetje met Schotland. Ik ben daar 2 weken geleden geweest en het is daar zo mooi. Toen Danyel geboren was en het zo moeilijk ging met hem na geboorte was ik daar op vakantie en toen heb ik vaak duimen gedraaid en gehoopt dat hij het zou halen. Echt dus een momentje dat ik dus weer even stil stond bij zijn leventje.
Zulke dromen heb ik ook wel eens gehad, niet alleen van overledenen. Het zal wel een betekenis hebben.. Misschien de angst om het onderwerp* te vergeten. (*geliefde, overledene.)quote:Op zondag 22 juli 2007 20:11 schreef Bluezz het volgende:
Phlup, ik droom nóg wel eens van Jamie hoor
Zelfs na al die jaren En het raakt me soms nog, loop ik er meteen een dag of 2 mee rond.
Pepper, dat heb ik ook vaak gehad, dat omkijken of dat naar je kijken maar je kan het gezichtje niet goed zien.
Echt zo vreemd is dat? Zal wel pyschologisch te verklaren zijn qua rouwproces of zo?
Angsten uit het onderbewustzijn enzo...
Deze user werd mede mogelijk gemaakt door Yvonne. Bedankt!
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Ik heb het gezichtje juist haarscherp gezien, het was hetgeen dat het meest eruit sprong eigenlijk. En ook hetgeen wat me het beste bij is gebleven.
Afgelopen nacht heb ik weer enorm over Danyel gedroomd, dit keer alleen maar wazige en onsamenhangende flarden, en het heeft ook amper impact gehad dit keer. Het zal wel komen omdat ik gisteren een nogal intense dag heb gehad met de moeder van Finn*. (www.stichtingfinn.nl).
Lewis, Schotland lijkt me prachtig. Een mooie plek om aan Danyel te denken. Dank je.
Afgelopen nacht heb ik weer enorm over Danyel gedroomd, dit keer alleen maar wazige en onsamenhangende flarden, en het heeft ook amper impact gehad dit keer. Het zal wel komen omdat ik gisteren een nogal intense dag heb gehad met de moeder van Finn*. (www.stichtingfinn.nl).
Lewis, Schotland lijkt me prachtig. Een mooie plek om aan Danyel te denken. Dank je.
... ♥ ik mis je ♥
jij blijft
jij blijft wie je bent
baby
engel
ster
zomaar weg maar zo dichtbij
liefde kent geen ver
jij blijft wat je bent
broertje
zoontje van
zomaar weg maar zo dichtbij
liefde kent geen plan
jij blijft waar je bent
in ons hart
en hoofd
zomaar weg maar zo dichtbij
liefde is beloofd
jij blijft hoe je bent
zonder pijn
of spijt
zomaar weg maar zo dichtbij
liefde voor altijd
jij blijft
voor altijd
jij blijft.
Van Dolf Jansen
jij blijft wie je bent
baby
engel
ster
zomaar weg maar zo dichtbij
liefde kent geen ver
jij blijft wat je bent
broertje
zoontje van
zomaar weg maar zo dichtbij
liefde kent geen plan
jij blijft waar je bent
in ons hart
en hoofd
zomaar weg maar zo dichtbij
liefde is beloofd
jij blijft hoe je bent
zonder pijn
of spijt
zomaar weg maar zo dichtbij
liefde voor altijd
jij blijft
voor altijd
jij blijft.
Van Dolf Jansen
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Wat een trieste verhalen op de site van Finn Het lezen ervan doet me weer eens beseffen hoe dankbaar ik mag zijn. Ik heb bewondering voor de ouders van Finn, dat ze zich zo inzetten voor lotgenootjes van hun zoon!
Een beetje vreemd, maar wel lekker
Prachtig gedicht, Sugar. Is dat van dé Dolf Jansen?
Dat had ik niet achter die man gezocht!
Beefcake, de bewondering voor de ouders van Finn is zeer terecht, maar ik moet er volledigheidshalve even bij vermelden dat de Stichting een initiatief was van Finn's opa, die er nog steeds veel werk voor verricht. Geweldig, al die betrokkenheid.
Dat had ik niet achter die man gezocht!
Beefcake, de bewondering voor de ouders van Finn is zeer terecht, maar ik moet er volledigheidshalve even bij vermelden dat de Stichting een initiatief was van Finn's opa, die er nog steeds veel werk voor verricht. Geweldig, al die betrokkenheid.
... ♥ ik mis je ♥
