9 juni 2006,![]()
Het is vroeg in de ochtend en word gewekt door de telefoon, nog half slaperig pak ik de telefoon, en hoor dat het Marco is.
Hij vraagt me of ik zo snel mogelijk naar het ziekenhuis wil komen, want het gaat niet zo goed... Mij nog totaal niet bewust van de ernst van de situatie, kleed ik me op het gemakje aan, en dan gaat weer de telefoon, Marco weer... Bar ben je al onderweg... Ik moest met nee antwoorden, zocht nog steeds naar buren die wakker zouden zijn en mij even weg wilden brengen, Marco stelde voor om me anders zelf op te komen halen, maar dan kon het wel eens telaat zijn... (zijn woorden ik heb ze niet gehoord) Na eenmaal buren uit hun bed gekregen te hebben en die me weg wilden brengen, gingen we onderweg, snapte er nog steeds maar weinig van, wat was er aan de hand....
En toen ik stapte uit liep naar de ingang en Marco kwam mij al tegemoed gelopen... Maar er klopte iets niet aan dat beeld... Waarom keek hij zo triestig, waarom de beer van
Thijs in zijn hand... Hij kon maar weinig uitbrengen, alleen maar ze konden hem niet meer redden...
Toen ben ik gaan lopen, lopen naar de kinderafdeling van het ziekenhuis, lopen naar de kamer waar
Thijs lag, Ik riep em maar geen gehoor, ik deed de deur open...De hekjes rond zijnbedje waren naar beneden...en daar lag
Thijs op zijn rug, oogjes half open, maar hij ademde niet meer...
Mijn
Thijs mijn kindje ons kindje, dit kon toch niet, dit is niet echt, dit gebeurd mij niet echt, wie haalt er een grap met mij uit, in welke droom leef ik, ik streelde zijn haartjes, gaf hem kusjes, maar mij reageerde niet meer...
![]()
En toen storte mijn wereld in... Dag zoontje, dag lief kindje, dag lieve
Thijs... we moesten dingen gaan regelen, fam inlichten...begrafenis regelen en noem het maar op, mijn grootste angst was werkelijkheid....
![]()
Nu 1 jaar later, nog steeds soms vol ongeloof, nog steeds met boel onbeantwoorde vragen, nog steeds hoop je stiekem dat dit nooit gebeurd is, maar als je dan om je heen kijkt weet je dat dat niet zo is,
Thijs is overleden en is niet meer in ons leven,
Thijs leeft nu bij zijn oma samen daar hoog op die wolkjes, dicht bij de sterren en de maan, soms kijken ze samen naar beneden en zwaaien ze naar ons, dan ontstaat er een prachtige regenboog, soms schiet er ineens een vlinder voorbij, soms het gevoel dat hij snachts heel dicht bij je is, soms even knuffelen in gedachten.
Vergeten doen we je nooit, in die 21 maandjes heb je zoveel voor ons betekend, zoveel met ons gedaan, zoveel ontdekt, zoveel gespeeld, genoten van elke lach, elke traan. Vandaag gaan er speciaal voor jou lieve knul 21 ballonnen de lucht in, elke ballon staat voor 1 maandje van je leven, en aan elke ballon komt een stukje wat zo typisch jou is.[ Bericht 1% gewijzigd door _Bar_ op 09-06-2007 08:58:09 ]