OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Nou, dat kan ik me idd wel voorstelen phluph. Dat soort dingen zullen wel altijd blijven lijkt me.
***
Voor de gein eens bijgehouden: 6 uur na mijn post zijn er bijna 300 views geweest en 2 reacties.
Lijkt wel alsof ik een aantal sensatiebeluste lurkers zit te vermaken.
Het zal er wel bij horen op een forum, maar ik krijg er een vieze smaak van in mijn mond.
Bij een rel of afzeiksessie staat de massa klaar om te reageren, maar hier weet men niets te zeggen. Op zich best begrijpelijk, maar dan heeft posten geen toegevoegde waarde (voor mij in elk geval niet).
Lijkt wel alsof ik een aantal sensatiebeluste lurkers zit te vermaken.
Het zal er wel bij horen op een forum, maar ik krijg er een vieze smaak van in mijn mond.
Bij een rel of afzeiksessie staat de massa klaar om te reageren, maar hier weet men niets te zeggen. Op zich best begrijpelijk, maar dan heeft posten geen toegevoegde waarde (voor mij in elk geval niet).
... ♥ ik mis je ♥
Oh maar dat is bekend hier op fok phluph
En niet alleen jij hebt dat gevoel, ik heb dat ook zo vaak.
En bovendien is dit geen topic om zomaar ff een losse flodder in te gooien, wat zo vaak op Fok gebeurt.
En niet alleen jij hebt dat gevoel, ik heb dat ook zo vaak.
En bovendien is dit geen topic om zomaar ff een losse flodder in te gooien, wat zo vaak op Fok gebeurt.
En dat is bijvoorbeeld de reden dat ik hier wel regelmatig even kijk maar meestal geen reactie achterlaat. Ik kan me je gevoel voorstellen maar ik denk dat je het mis hebt. Het is niet niks wat jullie en de andere ouders in dit topic is overkomen. Ik vind het persoonlijk erg lastig om onder woorden te brengen hoe vreselijk ik het vind en hoe zeer ik hoop dat het verlies draagbaarder zal worden. Alleen "sterkte" vind ik in zo'n situatie zo'n uitgekauwd iets. En dan post ik dus maar niks. Ik denk dat er met mij meerdere mensen zijn die er op die manier mee omgaan en die worden nu ook neergezet als sensatiezoekers. Jammer.quote:Op vrijdag 13 juli 2007 23:09 schreef Bluezz het volgende:
Oh maar dat is bekend hier op fok phluph
En niet alleen jij hebt dat gevoel, ik heb dat ook zo vaak.
En bovendien is dit geen topic om zomaar ff een losse flodder in te gooien, wat zo vaak op Fok gebeurt.
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Het zal er wel bij horen Pluphy,ik moet zeggen dat ik hier regelmatig lees maar gewoon niet altijd onder woorden kan brengen wat ik wil. En soms heb ik gewoon niks te zeggen iig niet iets dat, voor jou in dit geval, een toegevoegde waarde kan hebben.
Zoals nu, ik kom niet verder dan dit: Lijkt mij moeilijk zo'n confrontatie.
Zoals nu, ik kom niet verder dan dit: Lijkt mij moeilijk zo'n confrontatie.
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Weet je Phluph, ik snap jouw reactie daarop héél erg goed. En ik moet je zeggen dat, de laatste tijd, ik door persoonlijke omstandigheden ook weinig gepost en gelezen heb, maar eerlijk gezegd geloof ik niet zo in dat verhaal van sensatiebeluste lurkers. Dít is jullie verhaal. Dít is realiteit, voor jullie. Een verschrikkelijke, en confronterende realiteit. En, hoe cru ook... op het moment dat ik hier lees, ben ik twee uur lang totaal van de kaart. Dan raakt het me zó dat ik bijna niets anders kan dan huilen. Maar tegelijkertijd voel ik me zó níet belangrijk in dit vehaal, zó niemand in deze geschiedenis, dat ik gewoonweg niet weet hoe, of wat.... Heeft écht niets met sensatiebelustheid te maken. Ik voel me gewoonweg níet de aangewezen persoon. En misschien is dat heel stom juist...
Stom genoeg realiseer ik me dat nu pas Bluezz. En zoals gezegd, het voelt eigenlijk gewoon niet goed.
Op sommige momenten zoek je interactie, en die vind je hier niet. Dus wat is de zin ervan?
m@x, ik gaf al aan dat ik dat best begrijp. Maar op deze manier heeft het topic geen nut. Voor sommigen van jullie wel, als mensen willen weten hoe het gaat. Maar die kunnen het ook in de mail of zo horen. Voor mij heeft het geen nut, maar ondertussen wordt het ook gelezen door weet ik hoeveel onbekenden. Useless.
No hard feelings, behalve dan t.a.v. de echte sensatiezoekers.
Op sommige momenten zoek je interactie, en die vind je hier niet. Dus wat is de zin ervan?
m@x, ik gaf al aan dat ik dat best begrijp. Maar op deze manier heeft het topic geen nut. Voor sommigen van jullie wel, als mensen willen weten hoe het gaat. Maar die kunnen het ook in de mail of zo horen. Voor mij heeft het geen nut, maar ondertussen wordt het ook gelezen door weet ik hoeveel onbekenden. Useless.
No hard feelings, behalve dan t.a.v. de echte sensatiezoekers.
... ♥ ik mis je ♥
Jelief, Renzell, en er zullen nog velen zijn die er zo over denken/voelen: prima, begrijpelijk.
Het voelt voor mij inderdaad niet prettig meer. (Want naast FOK!kers zoals jullie denk ik wel degelijk dat er sensatiezoekers zijn).
Echt stom dat ik me dat niet eerder heb gerealiseerd.
Nu ja, er waren nog zinvole updates t.a.v. de schommel, grafmonument etc. Voor al die mensen die meeleefden al die jaren, vind ik ook dat ze min of meer een beetje recht hadden om op de hoogte te blijven.
Maar nu gaat het meer om persoonlijke dingen, het gaat nu om Jeroen en mij en niet meer om Danyel. En dat vind ik toch net iets anders.
Edit: Renzell, ik vind het trouwens wel heel naar dat je je (zo lang) rot voelt als je "ons leven" leest.
En ook al hoort het bij het leven, en moet je met 2 benen op de grond blijven staan, je mag ook best (relatief) zorgeloos leven en genieten van wat je hebt. Tuurlijk mag je wel met anderen meeleven, maar niemand is erbij gebaat dat jij er ook nog eens zo onder lijdt. Nu ja, dat wilde ik gewoon even zeggen.
[ Bericht 9% gewijzigd door phluphy op 13-07-2007 23:37:39 ]
Het voelt voor mij inderdaad niet prettig meer. (Want naast FOK!kers zoals jullie denk ik wel degelijk dat er sensatiezoekers zijn).
Echt stom dat ik me dat niet eerder heb gerealiseerd.
Nu ja, er waren nog zinvole updates t.a.v. de schommel, grafmonument etc. Voor al die mensen die meeleefden al die jaren, vind ik ook dat ze min of meer een beetje recht hadden om op de hoogte te blijven.
Maar nu gaat het meer om persoonlijke dingen, het gaat nu om Jeroen en mij en niet meer om Danyel. En dat vind ik toch net iets anders.
Edit: Renzell, ik vind het trouwens wel heel naar dat je je (zo lang) rot voelt als je "ons leven" leest.
En ook al hoort het bij het leven, en moet je met 2 benen op de grond blijven staan, je mag ook best (relatief) zorgeloos leven en genieten van wat je hebt. Tuurlijk mag je wel met anderen meeleven, maar niemand is erbij gebaat dat jij er ook nog eens zo onder lijdt. Nu ja, dat wilde ik gewoon even zeggen.
[ Bericht 9% gewijzigd door phluphy op 13-07-2007 23:37:39 ]
... ♥ ik mis je ♥
Ik denk dat het voor jou dan beter aan zou voelen per mail dan hier op een openbaar forum.
Want ; wat verwacht je?
Alleen sterktes en kusjes die echt, echt gemeend zijn, dat zie en voel ik hier.
De vraag is of je daarop zit te wachten, maar dat is wel het meeleven en de geintresseerdheid die hier dan ook wel weer echt goed aanvoelt!!
Wat jij beschrijft phluph, is dat het voyeurisme een te hoog gehalte krijgt.
Het staat niet meer in verhouding tot de kracht die je eruit put en het fijn vinden om je verhaal te posten.
Zoiets is het denk ik ?
Want ; wat verwacht je?
Alleen sterktes en kusjes die echt, echt gemeend zijn, dat zie en voel ik hier.
De vraag is of je daarop zit te wachten, maar dat is wel het meeleven en de geintresseerdheid die hier dan ook wel weer echt goed aanvoelt!!
Wat jij beschrijft phluph, is dat het voyeurisme een te hoog gehalte krijgt.
Het staat niet meer in verhouding tot de kracht die je eruit put en het fijn vinden om je verhaal te posten.
Zoiets is het denk ik ?
Ik denk dat je met dit soort dingen ook wel terecht kunt op het speeltuinbankje bvb, of ( hoe wrang ook) bij hoe gaat het nu met de moeders. Voor als je het met fouders van Fok wilt delen.Minder sensatiezoekers daar denk ik.
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Dat doe ik ook, in een meer specifiek lotgenoten contactgroep. En besloten, overigens.quote:Op vrijdag 13 juli 2007 23:33 schreef Bluezz het volgende:
Ik denk dat het voor jou dan beter aan zou voelen per mail dan hier op een openbaar forum.
Mee eens, maar weegt het voordeel op tegen het nadeel?quote:Want ; wat verwacht je?
Alleen sterktes en kusjes die echt, echt gemeend zijn, dat zie en voel ik hier.
De vraag is of je daarop zit te wachten, maar dat is wel het meeleven en de geintresseerdheid die hier dan ook wel weer echt goed aanvoelt!!
Ik schrok wel van de hoeveelheid views in een paar uur ja. Dus ja, ik denk dat dit wel klopt.quote:Wat jij beschrijft phluph, is dat het voyeurisme een te hoog gehalte krijgt.
Yep.quote:Het staat niet meer in verhouding tot de kracht die je eruit put en het fijn vinden om je verhaal te posten.
Zoiets is het denk ik ?
... ♥ ik mis je ♥
Goeie editquote:Op vrijdag 13 juli 2007 23:25 schreef phluphy het volgende:
Edit: Renzell, ik vind het trouwens wel heel naar dat je je (zo lang) rot voelt als je "ons leven" leest.
En ook al hoort het bij het leven, en moet je met 2 benen op de grond blijven staan, je mag ook best (relatief) zorgeloos leven en genieten van wat je hebt. Tuurlijk mag je wel met anderen meeleven, maar niemand is erbij gebaat dat jij er ook nog eens zo onder lijdt. Nu ja, dat wilde ik gewoon even zeggen.
Precies wat ik dacht.
Maar door het continue editten van mijn andere bericht niet op gereageerd.
niet op gereageerd.
Ik kan het niet aan om deze topics te lezen zonder dat de tranen me in de ogen springen. Maar mijn respect voor jullie, werkelijk . Jullie doen zo je best om er iets van te maken en ik vind het heel knap dat jullie je leven ook weer op de rails weten te krijgen. Heel veel sterkte allemaal .
. Jullie doen zo je best om er iets van te maken en ik vind het heel knap dat jullie je leven ook weer op de rails weten te krijgen. Heel veel sterkte allemaal
Op maandag 9 november 2009 12:25 schreef Whiskey_Tango het volgende:
Dat interesseert GroenLinks voor geen meter, ze zien je als een wandelende zak euro's waar ze handig een tap in kunnen drukken voor hun socialistische hobbies.
Dat interesseert GroenLinks voor geen meter, ze zien je als een wandelende zak euro's waar ze handig een tap in kunnen drukken voor hun socialistische hobbies.
Ja, wellicht heb je tóch gelijk wat dit betreft, besef ik mij nu pas. Die mensen zullen er heus zijn. En dat dat niet prettig voelt, kan ik mij erg goed voorstellen. En helemaal niet zo stom dat je je dat niet eerder hebt gerealiseerd. Dít was immers een belangrijke uitlaatklep. Een plek waar mensen er voor je waren die jouw kenden, die jouw verhaal kenden en die met je meeleefden. Dat daar óók een stel sensatiebeluste types bij zitten, is jammer. Vanuit jouw optiek is het volkomen begrijpelijk dat je daar in den beginne geen aandacht voor gehad hebt. Natuurlijk wil je niet dat jouw verhaal, en jouw verdriet, gemeengoed worden. Ik vind dan ook niet dat jij (of jullie) je verplicht zouden moeten voelen om 'ons' op de hoogte te houden. Het gaat om jullie, ja. Om jullie relatie met Daniel, om jullie manier van verwerken, en wat daar voor nodig is. Géén verplichting ten aanzien van een stel Fokkers hoor Phluphy! Echt níet!quote:Op vrijdag 13 juli 2007 23:25 schreef phluphy het volgende:
Jelief, Renzell, en er zullen nog velen zijn die er zo over denken/voelen: prima, begrijpelijk.
Het voelt voor mij inderdaad niet prettig meer. (Want naast FOK!kers zoals jullie denk ik wel degelijk dat er sensatiezoekers zijn).
Echt stom dat ik me dat niet eerder heb gerealiseerd.
Ik zal het aantal views in het moedertopic eens gaan bijhouden.quote:Op vrijdag 13 juli 2007 23:38 schreef Jelief het volgende:
Ik denk dat je met dit soort dingen ook wel terecht kunt op het speeltuinbankje bvb, of ( hoe wrang ook) bij hoe gaat het nu met de moeders. Voor als je het met fouders van Fok wilt delen.Minder sensatiezoekers daar denk ik.
't Speeltuinbankje, ik weet niet. Doorgaans is het daar toch een gezellig bijklets plekje waar je wat luchtige dingen kwijt kan. En als ik wat leuks te melden heb, past het daar prima. Maar als het eens wat minder rooskleurig gaat, plemp ik dat er niet zomaar tussen.
... ♥ ik mis je ♥
Je bent wél op zoek naar troost, begrip en je wil je verhaal kwijt.
Geen 2 keer maar het liefst 10.000 keer, door de jaren heen, over and over again.
Want dát helpt, dus dat helpt het verwerkingsproces ook!
Dus het is niet zo gek dat 'wij' daarvoor een 'eigen' plekje willen en hier in het engeltopic gevonden hebben.
Dat zit er ook aan vast.
Bovendien voelt alle aandacht, het meedenken en jullie emotionele betrokkenheid echt heel fijn.
Tenminste dat is mijn ervaring.
De rare gedachte die ik al eerder had, ga ik hier dan ook gewoon ff plaatsen.
Stél dat ik niet in 1985 Jamie had verloren, maar anno nu, man wat had ik een ongelofelijke troost en kracht uit jullie bijdrages geput.
En dat meen ik echt!!
Geen 2 keer maar het liefst 10.000 keer, door de jaren heen, over and over again.
Want dát helpt, dus dat helpt het verwerkingsproces ook!
Dus het is niet zo gek dat 'wij' daarvoor een 'eigen' plekje willen en hier in het engeltopic gevonden hebben.
Dat zit er ook aan vast.
Bovendien voelt alle aandacht, het meedenken en jullie emotionele betrokkenheid echt heel fijn.
Tenminste dat is mijn ervaring.
De rare gedachte die ik al eerder had, ga ik hier dan ook gewoon ff plaatsen.
Stél dat ik niet in 1985 Jamie had verloren, maar anno nu, man wat had ik een ongelofelijke troost en kracht uit jullie bijdrages geput.
En dat meen ik echt!!
Renzell, gelukkig voelt het ook niet als een verplichting. Het was meer een soort gewoonte geworden.
Ook handig (en meer op zijn plek) als iemand in een ander topic vroeg hoe het gaat.
Als ik écht behoefte heb aan steun, zoek ik die niet op FOK!. Waarmee ik niet wil zeggen dat het meeleven nooit gewaarderd werd, overigens. On the contrary!
Maar het is dus niet zo, dat ik nu het enige plekje kwijtraak waar ik mijn ei kwijt kan.
Ook handig (en meer op zijn plek) als iemand in een ander topic vroeg hoe het gaat.
Als ik écht behoefte heb aan steun, zoek ik die niet op FOK!. Waarmee ik niet wil zeggen dat het meeleven nooit gewaarderd werd, overigens. On the contrary!
Maar het is dus niet zo, dat ik nu het enige plekje kwijtraak waar ik mijn ei kwijt kan.
... ♥ ik mis je ♥
Oh en je kan van de views ongeveer 100 aftrekken hoor, die zijn van mijn hand, gewoon lezen nog eens lezen, denken, piekeren, nog eens overdenken, en dan besluiten niet die te zetten, want dat had ik al eerder gedaan, maar meer komt er dan gewoon niet uit
Ik begrijp het Phluph, een verplichting moet het ook nooit worden. Als het dát wordt, dan moet het klaar zijn volgens mij. Bluez, ik begrijp óók dat. Dat is natuurlijk wat je hoopt. Dat zo'n topic íets kan uitmaken, ergens. Dat je op de één of andere ongelofelijke manier energiestralen kunt zenden door je beeldscherm heen , zó naar die ander toe, die je niet kent, maar waarvan je alleen maar dát weet. Dat ene verschrikkelijke. Dat hoop je, met heel veel hoop. En tegelijkertijd voelt dat belachelijk. Dat het íets zou uitmaken wat zomaar iemand van fok vindt, of hoopt, of denkt.
[ Bericht 0% gewijzigd door renzell op 14-07-2007 07:52:33 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door renzell op 14-07-2007 07:52:33 ]
Ja renzell dát ook, je zou soms echt iemand door dat beeldscherm willen trekken, naar je toe, en heeel heeel erg stevig vast willen houden.
Dat voel ik wel eens hoor, als ontvanger en gever, en dat voelt heel erg goed.
Alle beetjes helpen? Ja, echt elk klein warm begripje erbij kan zomaar een paar minuten in je enorme verdriet een lichtpuntje geven.
Dat voel ik wel eens hoor, als ontvanger en gever, en dat voelt heel erg goed.
Alle beetjes helpen? Ja, echt elk klein warm begripje erbij kan zomaar een paar minuten in je enorme verdriet een lichtpuntje geven.
Dat vind ik helemaal geen rare gedachte? Ik vind het heel logisch. Het tijdperk van nu is echt heel anders, met al die mogelijkheden.quote:Op vrijdag 13 juli 2007 23:58 schreef Bluezz het volgende:
De rare gedachte die ik al eerder had, ga ik hier dan ook gewoon ff plaatsen.
Stél dat ik niet in 1985 Jamie had verloren, maar anno nu, man wat had ik een ongelofelijke troost en kracht uit jullie bijdrages geput.
En dat meen ik echt!!
Ahá ! dus het is allemaal jouw schuld!quote:Op zaterdag 14 juli 2007 00:03 schreef Bluezz het volgende:
Oh en je kan van de views ongeveer 100 aftrekken hoor, die zijn van mijn hand, gewoon lezen nog eens lezen, denken, piekeren, nog eens overdenken, en dan besluiten niet die te zetten, want dat had ik al eerder gedaan, maar meer komt er dan gewoon niet uit
... ♥ ik mis je ♥
Ik dacht, ik check het evenquote:Op zaterdag 14 juli 2007 00:10 schreef phluphy het volgende:
Dat vind ik helemaal geen rare gedachte? Ik vind het heel logisch. Het tijdperk van nu is echt heel anders, met al die mogelijkheden.
Dus al met al, laten we hier nou eens niet op onze tenen lopen.
Uit dan maar hier ook dit soort gedachtes, dat zal de meelezenden goed doen, het verrijkt hun leven denk ik zo
Uit dan maar hier ook dit soort gedachtes, dat zal de meelezenden goed doen, het verrijkt hun leven denk ik zo
Nou, ik denk dat ik toch wel wat terughoudender wordt hoor.quote:Op zaterdag 14 juli 2007 00:13 schreef Bluezz het volgende:
Dus al met al, laten we hier nou eens niet op onze tenen lopen.
Uit dan maar hier ook dit soort gedachtes, dat zal de meelezenden goed doen, het verrijkt hun leven denk ik zo
Ik denk dat ik best nog wel eens een foto'tje van het graf zal laten zien, of zal vertellen dat de Danyel Schommel zo veel gebruikt wordt, maar wat de echte persoonlijke gevoelens betreft, die bewaar ik wel voor de privé sfeer en het besloten forum.
Hier wil ik nog even iets aan toevoegen wat me net te binnen schoot.
Want ja, ik weet dat veel mensen lezen en niet altijd wat posten omdat ze het moeilijk vinden, maar er zijn ook heel veel moeders in OUD die echt nog nooit iets gepost hebben. Nooit, niks, noppes, nada. Maar wel blijven lezen. En die groep, die "gun" ik het eigenlijk niet. Dit standpunt staat ook verder niet ter discussie, dat is voor mij gewoon een overtuiging waar ik achter sta.
... ♥ ik mis je ♥
Lijkt me dan ook beter op zijn plek daar.
Wel goed dat je het hier gewoon open gooit he
Ja, als jij gaat editten moet ik het ook
Ruikt naar een soort 'sneertje'
Wel goed dat je het hier gewoon open gooit he
Ja, als jij gaat editten moet ik het ook
Ruikt naar een soort 'sneertje'
Nu ja, en maar weer hopen dat er lering uit getrokken wordt?quote:Op zaterdag 14 juli 2007 00:22 schreef Bluezz het volgende:
Lijkt me dan ook beter op zijn plek daar.
Wel goed dat je het hier gewoon open gooit he
Jij bedankt voor het meedenken en zo i.i.g. U is lief.
Ja, beetje wel. Dat stoort me. Een aantal mensen die je in diverse topics tegenkomt, die dus echt van de hoed en de rand weten, maar nooit reageren. Misschien omdat ze het moeilijk vinden, in welk geval het volstaat om hier één keer melding van te maken, maar misschien ook wel uit des-interesse.quote:Ja, als jij gaat editten moet ik het ook
Ruikt naar een soort 'sneertje'
Het is best een groep users van ons-kent-ons, maar dan wel selectief. Ik kan het niet goed uitleggen, maar soms voelt het alsof de fatsoensnormen overschreden worden. Maar misschien wijken mijn normen wel wat af. So be it!
... ♥ ik mis je ♥
Nee hoor, ik begrijp heel goed wat je bedoelt.
Maar je kan niet verwachten dat wat 'ze' in andere topics kwijt kunnen/veiliger aanvoelt, ze dat ook hier zullen doen denk ik.
Ik lees dus ook meer dan ik post in OUD, dat doe ik liever in andere topics, niet te zwaar en niet te persoonlijk....
Mss is het fijn en grens/gedachtenverleggend voor anderen om eens buiten OUD te kijken.
Maar je kan niet verwachten dat wat 'ze' in andere topics kwijt kunnen/veiliger aanvoelt, ze dat ook hier zullen doen denk ik.
Ik lees dus ook meer dan ik post in OUD, dat doe ik liever in andere topics, niet te zwaar en niet te persoonlijk....
Mss is het fijn en grens/gedachtenverleggend voor anderen om eens buiten OUD te kijken.
Grappig dat je dat zegt. Juist doordat ik zelf vrij veel in andere subfora kom, is me duidelijk geworden welk "type mensch" dus ook toegang heeft tot mijn persoonlijke verhalen.
Want laten we eerlijk zijn, er loopt toch best wat gespuis rond.
Enough said. Ik ga slapen. Trusten.
Want laten we eerlijk zijn, er loopt toch best wat gespuis rond.
Enough said. Ik ga slapen. Trusten.
... ♥ ik mis je ♥
phluphy, ik behoor tot die groep vrees ik, lezen, herlezen, twijfelen over wat te zeggen, vaak wel een reactie beginnen maar ook erg vaak toch maar weer op annuleren klikken. toevallig vanavond niet, omdat ik de hele avond weg was dus dus al die views van vandaag kun je mij niet aanrekenen , maar over het algemeen komt het wel vaak (te vaak realiseer ik me nu) voor dat ik eigenlijk net iets te makkelijk denk 'oh ik kom er nu echt niet uit, morgen misschien'. en de volgende dag komt het er niet van of voelt het al gauw als een te late reactie. ik kan me goed voorstellen dat 't vanuit jou of een van de anderen hier die wel al die moeite doen om hun persoonlijke verhaal hier neer te zetten wel erg laf / oneerlijk voelt, en dat is het ook eigenlijk gewoon. het lastige is dat het medium en de grootte van dit forum zich er zo voor leent om zo slordig om te springen met anderen. dus misschien geen gek idee om het in wat beslotener vorm te doen voortaan. wel geldt ook voor mij dat ik wel degelijk erg meeleef en steeds weer enorm onder de indruk ben van de relazen hier. maar ja, echt reageren heb ik al een hele tijd niet gedaan zie ik, dus daar heb je inderdaad maar weinig aan. een welgemeend excuus in elk geval en ik hoop je toch een beetje te kunnen/mogen blijven volgen.
mamavanpepijn, ook van jou vind ik het begrijpelijk maar jammer dat je je terugtrekt van dit forum. ik wens je ook het allerbeste en een hele goede zwangerschap toe. hoop van harte dat je toch ook nog eens terugkomt. sterkte voor nu.
bar, ik had ook nog steeds niet gereageerd op je mooie verslag van de herdenking van thijs, met die 21 ballonnen, zo lief en ontroerend vond ik dat. fijn dat je weer op terschelling bent, dat mooie uitwaai eiland. en dat je thijs zo dichtbij voelt en tegelijk zo vreselijk mist, wat blijft het toch ontzettend verdrietig en wat ben je toch dapper dat je dat wel allemaal aan durft te gaan.
ik ben vreselijk moe dus zeg misschien wel onzin dingen, maar ik meen ze wel (en 't is niet onder invloed van andere dingen dan alleen die vermoeidheid hoor, ik was 'De Bob'. ). heel veel sterkte allemaal weer, ik hoop dat we als mede-ouders toch af en toe wat kunnen blijven bijdragen in de steun bij jullie ondraaglijke verdriet, in welke vorm dan ook.
mamavanpepijn, ook van jou vind ik het begrijpelijk maar jammer dat je je terugtrekt van dit forum. ik wens je ook het allerbeste en een hele goede zwangerschap toe. hoop van harte dat je toch ook nog eens terugkomt. sterkte voor nu.
bar, ik had ook nog steeds niet gereageerd op je mooie verslag van de herdenking van thijs, met die 21 ballonnen, zo lief en ontroerend vond ik dat. fijn dat je weer op terschelling bent, dat mooie uitwaai eiland. en dat je thijs zo dichtbij voelt en tegelijk zo vreselijk mist, wat blijft het toch ontzettend verdrietig en wat ben je toch dapper dat je dat wel allemaal aan durft te gaan.
ik ben vreselijk moe dus zeg misschien wel onzin dingen, maar ik meen ze wel (en 't is niet onder invloed van andere dingen dan alleen die vermoeidheid hoor, ik was 'De Bob'. ). heel veel sterkte allemaal weer, ik hoop dat we als mede-ouders toch af en toe wat kunnen blijven bijdragen in de steun bij jullie ondraaglijke verdriet, in welke vorm dan ook.
Ik begrijp je gevoel ook goed, Fluf.
Ik was inderdaad benieuwd naar hoe het met je gaat en ben blij dat ik dat nu weer weet. Maar ik mail je voortaan gewoon over die dingen, dat voelt dan waarschijnlijk fijner.
Het lijkt me voor jullie heel zwaar en beladen om op plekken te komen die zo doen denken aan de tijd met Danyel hier. Ik had het al in het klein na de bevalling van Storm, dat ik heel veel emoties voelde toen ik een keer in het ziekenhuis terugkwam. Voor jullie vast en zeker een veel groter gevoel, veel meer herinneringen en het grote gemis van Danyel lijkt me extra pijnlijk voelbaar op die momenten.
Lieve Fluf, nogmaals, ik begrijp je nare smaak bij sommige aspecten van het forum. Dat neemt niet weg dat ik het heel fijn en enorm van betekenis vind dat jullie hier delen en deelden wat jullie hebben meegemaakt. Die waarde heeft het voor mij in elk geval
Ik was inderdaad benieuwd naar hoe het met je gaat en ben blij dat ik dat nu weer weet. Maar ik mail je voortaan gewoon over die dingen, dat voelt dan waarschijnlijk fijner.
Het lijkt me voor jullie heel zwaar en beladen om op plekken te komen die zo doen denken aan de tijd met Danyel hier. Ik had het al in het klein na de bevalling van Storm, dat ik heel veel emoties voelde toen ik een keer in het ziekenhuis terugkwam. Voor jullie vast en zeker een veel groter gevoel, veel meer herinneringen en het grote gemis van Danyel lijkt me extra pijnlijk voelbaar op die momenten.
Lieve Fluf, nogmaals, ik begrijp je nare smaak bij sommige aspecten van het forum. Dat neemt niet weg dat ik het heel fijn en enorm van betekenis vind dat jullie hier delen en deelden wat jullie hebben meegemaakt. Die waarde heeft het voor mij in elk geval
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Wat een vreselijk droevig topic
Vooral de foto's, wat een prachtig, vrolijk kindje zeg... wens iedereen heel veel sterkte toe...
Vooral de foto's, wat een prachtig, vrolijk kindje zeg... wens iedereen heel veel sterkte toe...
Ik zie mezelf niet als sensatiezoeker, maar maak me wel schuldig aan meelezen en vaak niet reageren. Mijn probleem zit er denk ik in dat ik er wel mee bezig ben, erg aan jullie denk, maar dan vervolgens verzuim ook daadwerkelijk een reactie te typen.
Ik heb me bijvoorbeeld geprobeerd voor te stellen wat zo'n ziekenhuisbezoek in jou losmaakt. Daarbij kan ik teruggrijpen naar iets vergelijkbaars in het klein, het wachten op de 20 wekenecho gebeurde namelijk in een gang waarbij ik uitzicht had op de gang waar mijn vader een paar jaar geleden lag. Dat vond ik moeilijk.
Ik probeer me dan in te denken dat dat gevoel maal 1.000? 10.000? is wat jij moet hebben gevoeld en dan weet ik gewoon niet wat ik moet zeggen. Sterkte of voelt dan veel te leeg...
Wel kan ik me indenken dat het reageren hier voor jou zo steeds minder waarde krijgt. En ik merk zelf ook dat ik het inmiddels fijner vindt om in besloten kring updates te geven over mezelf ipv hier op Fok. Ik was een tijd geleden al geschrokken van het aantal views dat sommige topics trekken in verhouding tot het aantal reacties. En inderdaad, als je een beetje rondkijkt in de andere subfora zie je wat hier zoal nog meer rondhangt en wil je van sommige dingen niet eens meer dat iedereen maar mee kan lezen
Ik heb me bijvoorbeeld geprobeerd voor te stellen wat zo'n ziekenhuisbezoek in jou losmaakt. Daarbij kan ik teruggrijpen naar iets vergelijkbaars in het klein, het wachten op de 20 wekenecho gebeurde namelijk in een gang waarbij ik uitzicht had op de gang waar mijn vader een paar jaar geleden lag. Dat vond ik moeilijk.
Ik probeer me dan in te denken dat dat gevoel maal 1.000? 10.000? is wat jij moet hebben gevoeld en dan weet ik gewoon niet wat ik moet zeggen. Sterkte of voelt dan veel te leeg...
Wel kan ik me indenken dat het reageren hier voor jou zo steeds minder waarde krijgt. En ik merk zelf ook dat ik het inmiddels fijner vindt om in besloten kring updates te geven over mezelf ipv hier op Fok. Ik was een tijd geleden al geschrokken van het aantal views dat sommige topics trekken in verhouding tot het aantal reacties. En inderdaad, als je een beetje rondkijkt in de andere subfora zie je wat hier zoal nog meer rondhangt en wil je van sommige dingen niet eens meer dat iedereen maar mee kan lezen
Voor het eerst dat ik hier schrijf, mijn gevoel zegt ik hoor hier niet , heb geen kindje verloren, maar heb wel iemand verloren die dicht bij me staat...
In 2005 overleed onverwacht mijn liefste vriendin, geen afscheid niks was er.. De leegte die julie omschrijven herken ik heel goed maar ook de vlinders en andere zaken die spontaan ineens bij je in de buurt komen zijn heel herkenbaar. Momenteel ruik ik haar parfum, echt op plekken waar het niet kan (in onze slaapkamer, woonkamer maar ook op het strand (en ik ben er alleen), midden in de stad op een regenachtige dag op bankje zittend) Het geeft me het gevoel dat ze wil laten weten dat ze op me let, dat ze nog steeds dicht bij me is...
Eigenlijk hoor ik hier niet maar omdat ik zoveel herken in jullie ervaringen lees ik hier toch, niet als sensatiezoeker maar als steun. Omdat ook ik weer in het ziekenhuis kwam waar mijn vriendin overleed, in dezelfde kamer, maar nu lag er iemand heel blij te zijn.....hoe moeilijk ik het dan vind om blij te zijn voor degene....
En reageren, dat had ik wellicht eerder moeten doen maar ook daarvoor moet je een grens over en die is soms lastig zoals jullie weten.
Lieverds, heel veel kracht toegewenst !
In 2005 overleed onverwacht mijn liefste vriendin, geen afscheid niks was er.. De leegte die julie omschrijven herken ik heel goed maar ook de vlinders en andere zaken die spontaan ineens bij je in de buurt komen zijn heel herkenbaar. Momenteel ruik ik haar parfum, echt op plekken waar het niet kan (in onze slaapkamer, woonkamer maar ook op het strand (en ik ben er alleen), midden in de stad op een regenachtige dag op bankje zittend) Het geeft me het gevoel dat ze wil laten weten dat ze op me let, dat ze nog steeds dicht bij me is...
Eigenlijk hoor ik hier niet maar omdat ik zoveel herken in jullie ervaringen lees ik hier toch, niet als sensatiezoeker maar als steun. Omdat ook ik weer in het ziekenhuis kwam waar mijn vriendin overleed, in dezelfde kamer, maar nu lag er iemand heel blij te zijn.....hoe moeilijk ik het dan vind om blij te zijn voor degene....
En reageren, dat had ik wellicht eerder moeten doen maar ook daarvoor moet je een grens over en die is soms lastig zoals jullie weten.
Lieverds, heel veel kracht toegewenst !
Phluph, ik snap wat je zegt, maar ik vind het wel heel jammer.
Ik ben er namelijk zoeen die het wel heel 'prettig' vind dat je hier af en toe komt vertellen hoe het met je is, de dingen waar je nog tegenaan loopt.
Ik ben niet een type die je gaat mailen hoe het ermee staat. Mede dus omdat ik niet zo heel attent ben, en daarnaast omdat ik ook niet (geforceerd) wil gaan vragen om info zeg maar, ik zou zelf dan juist meer het sensatiezoekerige gevoel hebben.
Ik vind reacties geven in dit topic ook heel moeilijk, heb vaak idd het idee dat het echt maar loze woorden zijn, maar nadat je hier al eens eerder aan de bel hebt getrokken denk ik er idd wel overna om niet zomaar te lurken maar gewoon wel even te laten merken dat ik het gelezen heb. Waar schrijf je het anders voor idd.
Ik ben er namelijk zoeen die het wel heel 'prettig' vind dat je hier af en toe komt vertellen hoe het met je is, de dingen waar je nog tegenaan loopt.
Ik ben niet een type die je gaat mailen hoe het ermee staat. Mede dus omdat ik niet zo heel attent ben, en daarnaast omdat ik ook niet (geforceerd) wil gaan vragen om info zeg maar, ik zou zelf dan juist meer het sensatiezoekerige gevoel hebben.
Ik vind reacties geven in dit topic ook heel moeilijk, heb vaak idd het idee dat het echt maar loze woorden zijn, maar nadat je hier al eens eerder aan de bel hebt getrokken denk ik er idd wel overna om niet zomaar te lurken maar gewoon wel even te laten merken dat ik het gelezen heb. Waar schrijf je het anders voor idd.
***
Ik ben ook verantwoordelijk voor heel wat views.
Reageren durf ik eigenlijk niet, omdat ik gewoon bang ben het verkeerde te zeggen. Maar ik snap ook wel dat soms juist die reactie wel weer goed is.
Reageren durf ik eigenlijk niet, omdat ik gewoon bang ben het verkeerde te zeggen. Maar ik snap ook wel dat soms juist die reactie wel weer goed is.
Lieve dames,
Ook ik ben een lurker pur sang, omdat ik vaak niet weet hoe ik op de heftige verhalen moet reageren. De reden waarom ik bij OUD terecht ben gekomen is een 'rammelverhaal', maar ik ben speciifiek in dit topic blijven meelezen omdat de gevoelens die hier geuit worden zo echt en puur zijn. (anders dan in veel andere subfora) Ik leef in stilte mee en denk aan jullie. Weet vaak niet wat ik moet zeggen, maar besef me nu des te beter dat niets zeggen nog altijd nuttelozer is dan een vriendelijk woord.
Sterkte aan jullie allemaal
Ook ik ben een lurker pur sang, omdat ik vaak niet weet hoe ik op de heftige verhalen moet reageren. De reden waarom ik bij OUD terecht ben gekomen is een 'rammelverhaal', maar ik ben speciifiek in dit topic blijven meelezen omdat de gevoelens die hier geuit worden zo echt en puur zijn. (anders dan in veel andere subfora) Ik leef in stilte mee en denk aan jullie. Weet vaak niet wat ik moet zeggen, maar besef me nu des te beter dat niets zeggen nog altijd nuttelozer is dan een vriendelijk woord.
Sterkte aan jullie allemaal
Phluph en andere dames, ook ik ben debet aan de views. Zoals ik al eerder schreef, zo af en toe lees ik hier mee. Dan neem ik er de tijd voor en voel intens mee. Renzell zei het ook al, dat gevoel blijft dan een hele poos hangen. Als ik zo'n keer heb bijgelezen reageer ik ook even. Met als gevolg dat dit topic in MyAt staat. En dan klik ik er toch wat vaker op en reageer ik níet altijd. Waarom niet? Daar heb ik over nagedacht. Het is niet zo zeer desinteresse. Maar het heeft wel te maken met het feit dat ik jullie niet zo goed ken. Ik reageer (ook in het babietjes- en moedertopic) toch het meest op de dames uit 'mijn lichting', bij hen is mijn betrokkenheid toch het grootst. Door jouw woorden Phluphy, realiseer ik me wél dat het 'niet reageren' juist in dit topic als vervelend kan worden ervaren.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Missschien zijn er ook wel mensen die hier lurken om er zelf steun uit te putten ipv te bieden...zou ook goed kunnen toch?
Ik lees hier ook af en toe, en zeg soms ook wat, maar niet als ik niet het gevoel heb dat ik niks anders kan toevoegen dan wat anderen ook al hebben gezegd.
Alleen "sterkte" klinkt soms ook zo leeg namelijk.
En, met alle respect hoor, maar om op een openbaar forum te klagen dat er te veel mensen meelezen..tja....
dit klinkt wrs lulliger dan het bedoeld is, maar ik weet het even niet anders te formuleren .
Ik lees hier ook af en toe, en zeg soms ook wat, maar niet als ik niet het gevoel heb dat ik niks anders kan toevoegen dan wat anderen ook al hebben gezegd.
Alleen "sterkte" klinkt soms ook zo leeg namelijk.
En, met alle respect hoor, maar om op een openbaar forum te klagen dat er te veel mensen meelezen..tja....
dit klinkt wrs lulliger dan het bedoeld is, maar ik weet het even niet anders te formuleren .
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Zoals jullie het toelichten, is logisch, helder, fijn, begrijpelijk.
Maar: Zijn alle lurkers zoals jullie? En aangezien ik geen gedachten kan lezen, hou ik er een one-man show gevoel bij.
Stout, Vivi, het is fantastisch als andere mensen er steun uit putten. Maar dit topic was meer bedoeld als steunpunt voor “ons”. Een combinatie zou geweldig zijn, maar daarvoor is er te weinig interactie in dit topic.
.
Je had dit dus niet hoeven posten, had je je ook niet druk hoeven maken of je formulering misschien te lullig over zou komen.
Maar: Zijn alle lurkers zoals jullie? En aangezien ik geen gedachten kan lezen, hou ik er een one-man show gevoel bij.
Stout, Vivi, het is fantastisch als andere mensen er steun uit putten. Maar dit topic was meer bedoeld als steunpunt voor “ons”. Een combinatie zou geweldig zijn, maar daarvoor is er te weinig interactie in dit topic.
.
Klagen? No way. Alleen aangegeven dat ik me niet gerealiseerd heb dat het er zó veel waren. Niet geklaagd, alleen opgemerkt, en er vervolgens een conclusie aan verbonden.quote:Op zaterdag 14 juli 2007 12:02 schreef Vivi het volgende:
En, met alle respect hoor, maar om op een openbaar forum te klagen dat er te veel mensen meelezen..tja....
dit klinkt wrs lulliger dan het bedoeld is, maar ik weet het even niet anders te formuleren .
Je had dit dus niet hoeven posten, had je je ook niet druk hoeven maken of je formulering misschien te lullig over zou komen.
... ♥ ik mis je ♥
Ook ik ben er debet aan.
Ik lees regelmatig hier maar kan, zoals de andere meiden ook zeggen, niet altijd de juiste woorden vinden om hier neer te zetten. Dan heb ik iets getypt, dan lees ik het en dan denk ik, nahh dat staat raar ofzo.
Pluph, ik vind het jammer dat je niet meer gaat komen, maar ik snap je wel!
MvP, ik begrijp jou ook! Ik wens je een voorspoedige zwangerschap en een mooi brusje voor Pepijn!
Ik lees regelmatig hier maar kan, zoals de andere meiden ook zeggen, niet altijd de juiste woorden vinden om hier neer te zetten. Dan heb ik iets getypt, dan lees ik het en dan denk ik, nahh dat staat raar ofzo.
Pluph, ik vind het jammer dat je niet meer gaat komen, maar ik snap je wel!
MvP, ik begrijp jou ook! Ik wens je een voorspoedige zwangerschap en een mooi brusje voor Pepijn!
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Ik moet zeggen dat ik ook regelmatig schrik van de hoeveelheid posts en de weinige reacties bij de verschillende topics. (zoals het fototopic )En ook bij mij is dat pas sinds een paar weken echt 'geland'. (maw: ik heb het eens bijgehouden)
Het blijft, denk ik, zo moeilijk om aan beide kanten grip te houden op datgene wat wij meemaken. Ik bijvoorbeeld met mijn gezin en alle drukte daaromheen (en dus ook af en toe mijn geklaag daarover) en alle mama's (en papa's) van de vlindertjes hier die juist een weg moeten vinden in hun verlies.
Dat botst soms.
Ik ben een 'haler' en geen 'brenger'. Mijn schoonouders zouden 'brengers' zijn. En nog steeds, ook al is het meer dan 40 jaar terug, is er nog zo veel verdriet. Daarnaast was het toen een andere tijd met andere wijzen van (niet)verwerking.
Zoals dat verdriet van Mama van Pepijn en dan de geboorte van die geheel andere Pepijn. En je eigen prachtig mooie nieuwe zwangerschap. Ik wens je alle goeds.
Phluphy, is het niet zo dat een forum zoals dit vooral zo fijn is bij 'acuute dingen'. De directe emoties, het direct op elkaar kunnen en mogen reageren. Maar het is veel lastiger om al die 'gewone' dingen te delen. Het je leven oppakken doe je toch met elkaar. -thuis, irl-
Ik denk niet dat je hier een one-man show hebt. Maar wel een topic waarin er (altijd teveel) maar toch relatief weinig moeders echt weten hoe het is. En daarom is het een topic waarin het vnl. een kwestie van brengen is voor je en weinig 'halen'. En de overweging of dat je energie waard is, vind ik een duidelijke.
Het blijft, denk ik, zo moeilijk om aan beide kanten grip te houden op datgene wat wij meemaken. Ik bijvoorbeeld met mijn gezin en alle drukte daaromheen (en dus ook af en toe mijn geklaag daarover) en alle mama's (en papa's) van de vlindertjes hier die juist een weg moeten vinden in hun verlies.
Dat botst soms.
Ik ben een 'haler' en geen 'brenger'. Mijn schoonouders zouden 'brengers' zijn. En nog steeds, ook al is het meer dan 40 jaar terug, is er nog zo veel verdriet. Daarnaast was het toen een andere tijd met andere wijzen van (niet)verwerking.
Zoals dat verdriet van Mama van Pepijn en dan de geboorte van die geheel andere Pepijn. En je eigen prachtig mooie nieuwe zwangerschap. Ik wens je alle goeds.
Phluphy, is het niet zo dat een forum zoals dit vooral zo fijn is bij 'acuute dingen'. De directe emoties, het direct op elkaar kunnen en mogen reageren. Maar het is veel lastiger om al die 'gewone' dingen te delen. Het je leven oppakken doe je toch met elkaar. -thuis, irl-
Ik denk niet dat je hier een one-man show hebt. Maar wel een topic waarin er (altijd teveel) maar toch relatief weinig moeders echt weten hoe het is. En daarom is het een topic waarin het vnl. een kwestie van brengen is voor je en weinig 'halen'. En de overweging of dat je energie waard is, vind ik een duidelijke.
Ook ik sluit me aan. Met die zelfde redenen als die hierboven genoemd worden, niet weten wat of hoe te zeggen en niet enkel een sterkte te willen schrijven, al is dat hoe dan ook wel zo gemeend.
Maar ik begrijp je gevoel erbij.
Eigenlijk voegt deze post niets toe, behalve dat dan even mijn aandeeltje views wil 'verklaren.'
Maar ik begrijp je gevoel erbij.
Eigenlijk voegt deze post niets toe, behalve dat dan even mijn aandeeltje views wil 'verklaren.'
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Ook ik lees vaker dan dat ik een reactie kan plaatsen, ook om bovengenoemde redenen....
Stout, ik herinner me nog toen het gebeurde, ik was toen net bevallen van Sara! Wel fijn dat je het idee hebt dat je vriendin in de buurt is, tenminste mij lijk dat heel fijn.
Was zij toen niet net bevallen?
Stout, ik herinner me nog toen het gebeurde, ik was toen net bevallen van Sara! Wel fijn dat je het idee hebt dat je vriendin in de buurt is, tenminste mij lijk dat heel fijn.
Was zij toen niet net bevallen?
Ja klopt, ze is kort na de bevalling in coma geraakt door een massale hersenbloeding in de hersenstam. 1 dag later was ze hersendood en nog een dag later is ze in de ok overleden bij het uitnmen van haar organen voor transplantatie
Jemig Stout wat een verhaal.
Daar word ik toch echt even helemaal stil van.
Overigens hebben sommigen blijkbaar mijn "boodschap" verkeerd begrepen.
Ik heb niet gezegd dat ik dit topic zou verlaten, ik heb alleen aangegeven dat ik er geen (te) persoonlijke berichten meer zou plaatsen.
Daar word ik toch echt even helemaal stil van.
Overigens hebben sommigen blijkbaar mijn "boodschap" verkeerd begrepen.
Ik heb niet gezegd dat ik dit topic zou verlaten, ik heb alleen aangegeven dat ik er geen (te) persoonlijke berichten meer zou plaatsen.
... ♥ ik mis je ♥
Ik kan alleen voor mezelf spreken natuurlijk niet voor de overige vieuwers.quote:Op vrijdag 13 juli 2007 23:05 schreef phluphy het volgende:
Voor de gein eens bijgehouden: 6 uur na mijn post zijn er bijna 300 views geweest en 2 reacties.
Lijkt wel alsof ik een aantal sensatiebeluste lurkers zit te vermaken.
Het zal er wel bij horen op een forum, maar ik krijg er een vieze smaak van in mijn mond.
Bij een rel of afzeiksessie staat de massa klaar om te reageren, maar hier weet men niets te zeggen. Op zich best begrijpelijk, maar dan heeft posten geen toegevoegde waarde (voor mij in elk geval niet).
Ik heb vaak dat ik een stuk lees en dat ik dan, of goed na wil denken over mn reactie omdat ik niks pijnlijks of kwetsends wil zeggen, of het is een stukje tekst waar gewoon niets aan toe te voegen is.
Van mij uit dus sowieso geen sensatie zucht of iets dergelijks.
En misschien van die vieuwers ook niet per se, misschien eerder een nieuwsgierigheid in de zin van; hoe beleven mensen die hun kind verliezen hun verdriet en wat vinden zij pijnlijk om te horen en wat vinden ze troostend/fijn om te horen.
En inderdaad dit is ook geen makkelijk topic om zomaar ff wat reacties in te plempen. Dit topic is om mee te leven te troosten en te steunen en misschien voor veel lurkers om te leren?? Wat fijn is omdat zij, mochten ze onverhoopt ooit zoiets in hun omgeving meemaken, dan misschien wel op een verdrietige ouder afstappen in plaats van weg te rennen voor hun verdriet.
Misschien zitten er onder de lurkers ook veel mensen die rouwen om hun kind en er van andere ouders alles over willen horen, maar is de drempel te groot en is het voor hen te kwetsbaar om hun gevoel te uiten?
Ik zou hier wel eens een poll van willen zien eigenlijk........
The waves you made will always be
Wat jij beschrijft doet me ineens heel erg denken aan de eerste weken, maanden na de geboorte/overlijden van Jamie.
Toen ik (met Quint die anderhalf was in de buggy) weer naar buiten 'durfde' en de eerste boodschapjes of wandelingetjes met hem maakte.
Omdat ik al mijn hele leven zowat in dezelfde wijk woonde, boven mijn vader's garagebedrijf woonde, kende ik zowat iedereen in de buurt (en zij mij )
Wat ik toen ervaarde vond ik echt rot.
De meeste mensen wisten wat er gebeurd was d.m.v. het 'dorpse' van die wijk.
Ze zagen me lopen en gaven een knikje om vervolgens over te steken... ze kwamen niet eens naar me toe!
Of deden of ze me niet zagen.. terwijl dat daarvoor ondenkbaar was, altijd even zwaaien, groeten een praatje etc etc.
Ik werd dus gemeden.
Aan mijn vader vroegen ze hoe het met ons ging, ze kwamen zelfs de garage binnenlopen, maar ze belden niet aan bij mijn voordeur, daar net om de hoek.
Pas na heel lang kreeg ik zelf pas de vragen etc.
Er werd dus wel over ons gepraat, maar ze verzuimden om mij erbij te betrekken zeg maar... dat deed best pijn.
Natuurlijk waren er ook kennissen, familie en vrienden die ons wel heel erg steunden en waar we altijd met ons verhaal bij terechtkonden (nu nog gelukkig) maar die ervaring van die eerste weken ben ik nooit meer vergeten.
Het zal wel angst geweest zijn, en tegenwoordig zal het misschien wel beter gaan, maar ik wil toch benadrukken dat het heel belangrijk is om juist níet bang te zijn om een reaktie te geven, of alleen maar een simpele vraag hoe je je nou eigenlijk voelt is echt genoeg!
Toen ik (met Quint die anderhalf was in de buggy) weer naar buiten 'durfde' en de eerste boodschapjes of wandelingetjes met hem maakte.
Omdat ik al mijn hele leven zowat in dezelfde wijk woonde, boven mijn vader's garagebedrijf woonde, kende ik zowat iedereen in de buurt (en zij mij )
Wat ik toen ervaarde vond ik echt rot.
De meeste mensen wisten wat er gebeurd was d.m.v. het 'dorpse' van die wijk.
Ze zagen me lopen en gaven een knikje om vervolgens over te steken... ze kwamen niet eens naar me toe!
Of deden of ze me niet zagen.. terwijl dat daarvoor ondenkbaar was, altijd even zwaaien, groeten een praatje etc etc.
Ik werd dus gemeden.
Aan mijn vader vroegen ze hoe het met ons ging, ze kwamen zelfs de garage binnenlopen, maar ze belden niet aan bij mijn voordeur, daar net om de hoek.
Pas na heel lang kreeg ik zelf pas de vragen etc.
Er werd dus wel over ons gepraat, maar ze verzuimden om mij erbij te betrekken zeg maar... dat deed best pijn.
Natuurlijk waren er ook kennissen, familie en vrienden die ons wel heel erg steunden en waar we altijd met ons verhaal bij terechtkonden (nu nog gelukkig) maar die ervaring van die eerste weken ben ik nooit meer vergeten.
Het zal wel angst geweest zijn, en tegenwoordig zal het misschien wel beter gaan, maar ik wil toch benadrukken dat het heel belangrijk is om juist níet bang te zijn om een reaktie te geven, of alleen maar een simpele vraag hoe je je nou eigenlijk voelt is echt genoeg!
Dat is ook wat ik heb meegemaakt.quote:Op zondag 15 juli 2007 17:04 schreef Bluezz het volgende:
Wat jij beschrijft doet me ineens heel erg denken aan de eerste weken, maanden na de geboorte/overlijden van Jamie.
Toen ik (met Quint die anderhalf was in de buggy) weer naar buiten 'durfde' en de eerste boodschapjes of wandelingetjes met hem maakte.
Omdat ik al mijn hele leven zowat in dezelfde wijk woonde, boven mijn vader's garagebedrijf woonde, kende ik zowat iedereen in de buurt (en zij mij )
Wat ik toen ervaarde vond ik echt rot.
De meeste mensen wisten wat er gebeurd was d.m.v. het 'dorpse' van die wijk.
Ze zagen me lopen en gaven een knikje om vervolgens over te steken... ze kwamen niet eens naar me toe!
Of deden of ze me niet zagen.. terwijl dat daarvoor ondenkbaar was, altijd even zwaaien, groeten een praatje etc etc.
Ik werd dus gemeden.
Aan mijn vader vroegen ze hoe het met ons ging, ze kwamen zelfs de garage binnenlopen, maar ze belden niet aan bij mijn voordeur, daar net om de hoek.
Pas na heel lang kreeg ik zelf pas de vragen etc.
Er werd dus wel over ons gepraat, maar ze verzuimden om mij erbij te betrekken zeg maar... dat deed best pijn.
Natuurlijk waren er ook kennissen, familie en vrienden die ons wel heel erg steunden en waar we altijd met ons verhaal bij terechtkonden (nu nog gelukkig) maar die ervaring van die eerste weken ben ik nooit meer vergeten.
Het zal wel angst geweest zijn, en tegenwoordig zal het misschien wel beter gaan, maar ik wil toch benadrukken dat het heel belangrijk is om juist níet bang te zijn om een reaktie te geven, of alleen maar een simpele vraag hoe je je nou eigenlijk voelt is echt genoeg!
Een bekende liep in het winkelcentrum met haar dochter recht op me af, ze zag me op dat moment niet.
Opeens zag ze me, zichtbare schrik, en ineens schiet ze het marktplein over terwijl ze duidelijk eerst helemaal geen interesse in winkels op het markplein had.
erg pijnlijk en verdrietig, je voelt je extra gestraft op zo`n moment.
Ik heb me altijd benaderbaar opgesteld, kom maar met je vragen en of opmerkingen. Liever kwetsende opmerking dan dat ze me negeerden of wegrenden voor me. kom maar met je "domme" vragen of kwetsende opmerkingen, liever dat en dat ik kan uitleggen hoe het wel is of hoe het voelt dan dat ik behandel wordt als iemand met een enge ziekte
Ik hoop dus ook gewoon dat de lurkers inderdaad hier meelezen en straks irl gewoon wel meteen op een rouwende ouder afstappen.
Er was ooit in "katerine" het onderwerp 'ouders van een overleden kind' en de bedoeling was dan om de mensen te leren omgaan met mensen die een kind verloren waren.
Ik heb me dood geërgerd aan een zeikend jank mens wat er tussen zat. Niks was goed en niks deugde.
Ze gedroeg zich als s`wereld`s grootste slachtoffer en daar dook ze ook helemaal in.
Haar klacht: "...ja en dan komen mensen naar me toe en dan vragen ze; "hoe gaat het nou met je?" Ja hoe denk je verdomme dat het met me gaat ik heb net m`n kind verloren!" snibde ze dan.
Ze was zichzelf onbenaderbaar aan het maken en zo druk bezig met verbolgen zijn over alles, dat ze niet door had dat ze bezig was heel heel erg eenzaam te gaan worden.
Mensen die die show gezien hebben,hebben dus alleen geleerd wat vooral allemaal niet mocht en hebben geen uitleg gehad wat ze dan wel konden doen. Hele doel van de show aan gort dus.....
Ikzelf zou trouwens ook geen enkele andere openingszin kunnen bedenken om een gesprek met een rouwende papa of mama op te starten.....
The waves you made will always be
ik ben zelf mijn neefje 6 jaar geleden door moord verloren en hij was 21 toen (ik 22). Ik ben juist heel vaak naar mijn oom en tante toe gegaan in die tijd. Het aanwezig zijn zonder soms wat te hoeven zeggen maar wel delen in het verdriet en gemis. Ik denk dat een hoop mensen gewoon echt niet weten wat te zeggen behalve het geen er standaard wordt gevraagd en gezegt. Ik denk dat het IRL net zo is als op een medium zoals Fok. Een hoop mensen willen delen in jullie verdriet, jullie een hart onder de riem steken maar soms komen de woorden gewoon niet zo makkelijk.
als er spelfouten tussen zitten dan komt het omdat ik met 1 hand in de biotex zit
als er spelfouten tussen zitten dan komt het omdat ik met 1 hand in de biotex zit
pepper, die aflevering heb ik gezien, en kan ik me nog herinneren.
Inderdaad, de slachtofferrol stoot alleen maar af, vreselijk is dat, en dan heb je echt geen zin meer om er verder nog naar te vragen!!
faja, erbij zitten, luisteren en 'er zijn' is al zo fijn! En dat kan idd ook online lijkt mij
Inderdaad, de slachtofferrol stoot alleen maar af, vreselijk is dat, en dan heb je echt geen zin meer om er verder nog naar te vragen!!
faja, erbij zitten, luisteren en 'er zijn' is al zo fijn! En dat kan idd ook online lijkt mij
Kijk, en dan open ik hem weer eens om te lezen en dan sluit ik hem weer, zonder te reageren, weer een view erbij. Nog maar eens geopend om toch te reageren.
Pepper wat jij schrijft, dat klopt wel. In zekere zin leer ik wel van het lezen hier. Bijvoorbeeld over die vragen, dat dat gewoon prettig kan zijn en beter dan mijden. Want dat laatste is wel wat velen als eerste reactie hebben denk ik, althans ik wel. En waarschijnlijk ook hier.
Door het delen van jullie verdriet hier, ben ik me bij vlagen superbewust van wat een rijkdom kinderen zijn. En door jullie voorbeelden hier te lezen, denk ik soms ook aan de engeltjes, bij het zien van een helicopter of een vlinder.
Pepper wat jij schrijft, dat klopt wel. In zekere zin leer ik wel van het lezen hier. Bijvoorbeeld over die vragen, dat dat gewoon prettig kan zijn en beter dan mijden. Want dat laatste is wel wat velen als eerste reactie hebben denk ik, althans ik wel. En waarschijnlijk ook hier.
Door het delen van jullie verdriet hier, ben ik me bij vlagen superbewust van wat een rijkdom kinderen zijn. En door jullie voorbeelden hier te lezen, denk ik soms ook aan de engeltjes, bij het zien van een helicopter of een vlinder.
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Ik denk eerlijk gezegd dat het ook bescheidenheid is van mensen en het idee "waarom zou hij/zij het verdriet met míj willen delen? Ik ben 'maar' de buurvrouw, waarschijnlijk vraagt iedereen de hele dag aan hem/haar hoe het gaat... En misschien lijk ik wel alleen maar nieuwsgierig, in plaats van dat ik een steun voor hem/haar ben..." Dat denk ik. Dat mensen denken dat ze zich dan te veel opdringen en dat ze juist de steun die ze kunnen geven, heel erg onderschatten.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Hier nog zo iemand die meeleest en dan telkens toch maar niet reageert. Net ook al zonder reactie dicht gedaan. Niet omdat ik niet wil reageren maar ook echt niet weet wat ik dan kan zeggen wat iets toevoegt. Vaak zijn de dingen al heel vaak gezegd.
En tja, waarom ik dit topic zo vaak lees. Het geeft me kracht en vertrouwen in mensen. En er spreekt zoveel liefde in dit topic. Daarom dus...
En tja, waarom ik dit topic zo vaak lees. Het geeft me kracht en vertrouwen in mensen. En er spreekt zoveel liefde in dit topic. Daarom dus...
Lekker douchen!
ik had het niet beter kunnen zeggenquote:Op zondag 15 juli 2007 22:51 schreef sjak het volgende:
Hier nog zo iemand die meeleest en dan telkens toch maar niet reageert. Net ook al zonder reactie dicht gedaan. Niet omdat ik niet wil reageren maar ook echt niet weet wat ik dan kan zeggen wat iets toevoegt. Vaak zijn de dingen al heel vaak gezegd.
En tja, waarom ik dit topic zo vaak lees. Het geeft me kracht en vertrouwen in mensen. En er spreekt zoveel liefde in dit topic. Daarom dus...
"Wie niet gelooft in wonderen, is geen realist."
Ik lees hier soms, duf het vaak niet aan, te confronterend.
Maar af en toe lurk ik wel, niet wetend wat ik eigenlijk moet zeggen maar ik vind het wel super hoe de mensen hier die zoiets afschuwelijks hebben meegemaakt hun gevoelens kunnen delen.
[ Bericht 29% gewijzigd door KD-fotografie op 18-07-2007 00:49:05 ]
Maar af en toe lurk ik wel, niet wetend wat ik eigenlijk moet zeggen maar ik vind het wel super hoe de mensen hier die zoiets afschuwelijks hebben meegemaakt hun gevoelens kunnen delen.
[ Bericht 29% gewijzigd door KD-fotografie op 18-07-2007 00:49:05 ]
Nog een lurker hier.
Ik ben (nog?) geen mamma en heb eigenlijk altijd het gevoel niks toe te kunnen voegen.
En wil daarom het topic niet vervuilen met loze opmerkingen of een regelmatige 'Ik heb het gelezen en ben vol bewondering hoe jullie met zo'n groot verlies omgaan. Heel veel sterkte' - opmerking.
Maar heb er ook nooit bij stil gestaan dat de pageviews wel zichtbaar zijn en kan me voorstellen dat dit irritaties opwekt.
Ik zou het erg vinden als ik (op afstand) niet meer kon delen in hoe jullie omgaan met het verlies van je kindjes, het plaatst voor mij altijd mijn dagelijkse beslommeringen in een ander perspectief.
En het is een openbaar forum, je weet dat, wat je erop zet, door heel veel anderen gelezen kan worden. En waar ook heel veel mensen steun uit halen, of een stuk relativering (in mijn geval). Ik zou het jammer vinden dat te moeten missen.
Uiteraard is dit topic niet in de eerste plaats voor mensen als mij bedoeld. De mensen die het aangaat posten hier om hun gevoel te delen met lotgenoten. Als men het echter zo vervelend vindt dat anderen meelezen, zou je moeten gaan kijken naar een andere manier van lotgenotencontact, een gesloten forum oid. Maar ik ben bang dat je dan wel de mensen 'buitensluit' die ook zoiets hebben meegemaakt en, al lurkend, een stukje herkenning en misschien wel verwerking vinden en daardoor misschien uiteindelijk ook de moed om te posten (ik denk bij voorbeeld aan mamma_van_Pepijn).
Heel verhaal, ik hoop dat het te volgen is. In ieder geval verklaart dit hopelijk minimaal 1 extra page view per week.
Ik ben (nog?) geen mamma en heb eigenlijk altijd het gevoel niks toe te kunnen voegen.
En wil daarom het topic niet vervuilen met loze opmerkingen of een regelmatige 'Ik heb het gelezen en ben vol bewondering hoe jullie met zo'n groot verlies omgaan. Heel veel sterkte' - opmerking.
Maar heb er ook nooit bij stil gestaan dat de pageviews wel zichtbaar zijn en kan me voorstellen dat dit irritaties opwekt.
Ik zou het erg vinden als ik (op afstand) niet meer kon delen in hoe jullie omgaan met het verlies van je kindjes, het plaatst voor mij altijd mijn dagelijkse beslommeringen in een ander perspectief.
En het is een openbaar forum, je weet dat, wat je erop zet, door heel veel anderen gelezen kan worden. En waar ook heel veel mensen steun uit halen, of een stuk relativering (in mijn geval). Ik zou het jammer vinden dat te moeten missen.
Uiteraard is dit topic niet in de eerste plaats voor mensen als mij bedoeld. De mensen die het aangaat posten hier om hun gevoel te delen met lotgenoten. Als men het echter zo vervelend vindt dat anderen meelezen, zou je moeten gaan kijken naar een andere manier van lotgenotencontact, een gesloten forum oid. Maar ik ben bang dat je dan wel de mensen 'buitensluit' die ook zoiets hebben meegemaakt en, al lurkend, een stukje herkenning en misschien wel verwerking vinden en daardoor misschien uiteindelijk ook de moed om te posten (ik denk bij voorbeeld aan mamma_van_Pepijn).
Heel verhaal, ik hoop dat het te volgen is. In ieder geval verklaart dit hopelijk minimaal 1 extra page view per week.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Hier ook iemand die wel mee leest maar bewust niet post. Als ik zou gaan posten dan zou het voor mijzelf te moeilijk worden.
Jullie zijn in ieder geval heel veel in mijn gedachte...
Jullie zijn in ieder geval heel veel in mijn gedachte...
Iedere dag is het begin van een nieuwe morgen...
Resumerend (en dan spreek ik alleen voor mezelf) :
De meeste lurkers lijken oprecht geïnteresseerd, dus het aantal sensatiezoekers zal waarschijnlijk wel meevallen.
Verder:
Als ik postte om mijn ei kwijt te raken kwam er geen (amper) respons.
Als ik blijf posten zoals voorheen, steun ik daarmee andere mensen.
Dan concludeer ik :
Dat mijn bijdragen in dit topic mij niets opleveren, behalve dan het gevoel dat ik er mogelijkerwijs anderen mee geholpen heb.
Wie kan voor mij deze conclusie ontkrachten?
Dit is niet zeikerig bedoeld, ik probeer echt inzicht te krijgen. En zo mogelijk een oplossing.
Want :
ik vind het fijn om te weten dat andere mensen iets positiefs halen uit mijn (en andere) posts.
maar dat botst met:
dat ik het echt lullig vind indien er amper gereageerd wordt.
Ik kom er niet meer uit.
Verder:
Dan concludeer ik :
Wie kan voor mij deze conclusie ontkrachten?
Dit is niet zeikerig bedoeld, ik probeer echt inzicht te krijgen. En zo mogelijk een oplossing.
Want :
maar dat botst met:
Ik kom er niet meer uit.
... ♥ ik mis je ♥
Raak jij ook wel echt je ei kwijt als je hier post dan phluph? Want ik lees (wellicht verkeerd) nu dat jij dus zelf niet het gevoel hebt dat je er zelf iets aan hebt om hier te posten?
Toch wel, Pruk, indien er sprake is van interactie.
Als ik wel views zie, maar geen reactie, dan ga ik twijfelen aan de inhoud / bestaansrecht van mijn post.
Je kan je zelfs afvragen of ze je post überhaupt gelezen hebben, misschien heeft men alleen naar andere posts in het topic gelezen.
Als ik wel views zie, maar geen reactie, dan ga ik twijfelen aan de inhoud / bestaansrecht van mijn post.
Je kan je zelfs afvragen of ze je post überhaupt gelezen hebben, misschien heeft men alleen naar andere posts in het topic gelezen.
... ♥ ik mis je ♥
Hoe stom het misschien klinkt, maar ik "durf" gewoon niet te reageren...
Ik heb geen kinderen.. en ben ook zo bang dat ik misschien een verkeerde / kwetsende opmerking maak.
Bij mijn (pleeg)-zus is na 8 maand zwangerschap haar kindje overleden in haar buik er was al lange tijd iets mis, maar dit is nooit opgemerkt. (is onderhand ook al weer meer dan 10 jaar geleden) Toen had je nog minder echo's enzo. Helaas heeft haar vroedvrouw niet opgemerkt dat er bepaalde dingen niet in orde waren... Dit heeft toen op mijn diepe indruk gemaakt.. Ik was er ook zeker voor mijn zus, door er enkel voor haar te zijn.
Maar ik vind het moeilijk om bij mensen die ik IRL niet ken, te reageren, toch onbewust bang het verkeerde te zeggen...
Ik heb geen kinderen.. en ben ook zo bang dat ik misschien een verkeerde / kwetsende opmerking maak.
Bij mijn (pleeg)-zus is na 8 maand zwangerschap haar kindje overleden in haar buik er was al lange tijd iets mis, maar dit is nooit opgemerkt. (is onderhand ook al weer meer dan 10 jaar geleden) Toen had je nog minder echo's enzo. Helaas heeft haar vroedvrouw niet opgemerkt dat er bepaalde dingen niet in orde waren... Dit heeft toen op mijn diepe indruk gemaakt.. Ik was er ook zeker voor mijn zus, door er enkel voor haar te zijn.
Maar ik vind het moeilijk om bij mensen die ik IRL niet ken, te reageren, toch onbewust bang het verkeerde te zeggen...
"Wie niet gelooft in wonderen, is geen realist."
Maar het zou jou dus helpen als we wel een berichtje achterlaten, ook al weten we niet precies wat we moeten zeggen, maar puur om je wel te laten zien dat we het wel gelezen hebben? Ben je niet bang dat dat soort berichtjes dan misschien akelig over zullen komen en meer als berichtjes zullen zijn van "tja, ik weet niet wat ik moet zeggen, maar jij vindt het prettig, dus ik post hier even, ik heb het gelezen, aju paraplu"?quote:Op maandag 16 juli 2007 17:26 schreef phluphy het volgende:
Toch wel, Pruk, indien er sprake is van interactie.
Als ik wel views zie, maar geen reactie, dan ga ik twijfelen aan de inhoud / bestaansrecht van mijn post.
Je kan je zelfs afvragen of ze je post überhaupt gelezen hebben, misschien heeft men alleen naar andere posts in het topic gelezen.
Niet een erg sterk voorbeeld denk ik, maar daar ben ik toch al niet zo goed in.
Even vanaf de andere kant bekeken..
De mensen die hier wél een berichtje plaatsen, hebben daar vaak heel veel moeite mee. Persoonlijk kostte het me heel veel energie om hier een bericht te schrijven en te verwoorden wat ik voel. Denk dat dat voor mee mensen geldt. Ik lees echter bijna nooit een bericht van de mensen voor wie die 'moeilijke' berichten bedoeld zijn, dat ze er iets aan gehad hebben of een klein bedankje. Dit klinkt misschien egoïstisch, maar ik heb op mijn beurt ook niet het idee dat mijn bericht iets bijdraagt aan het topic.
Dit is trouwens niet het enige topic waar mensen soms niet even 'dankjewel' kunnen zeggen, zie het ook zo vaak in het bijvoorbeeld het fototopic.
Ik begrijp het gevoel wat je krijgt door 'lurkers'. Al heb ik daar op een forum niet zoveel last van. Dat is toch veel anoniemer dan een persoonlijk log bijvoorbeeld.
De mensen die hier wél een berichtje plaatsen, hebben daar vaak heel veel moeite mee. Persoonlijk kostte het me heel veel energie om hier een bericht te schrijven en te verwoorden wat ik voel. Denk dat dat voor mee mensen geldt. Ik lees echter bijna nooit een bericht van de mensen voor wie die 'moeilijke' berichten bedoeld zijn, dat ze er iets aan gehad hebben of een klein bedankje. Dit klinkt misschien egoïstisch, maar ik heb op mijn beurt ook niet het idee dat mijn bericht iets bijdraagt aan het topic.
Dit is trouwens niet het enige topic waar mensen soms niet even 'dankjewel' kunnen zeggen, zie het ook zo vaak in het bijvoorbeeld het fototopic.
Ik begrijp het gevoel wat je krijgt door 'lurkers'. Al heb ik daar op een forum niet zoveel last van. Dat is toch veel anoniemer dan een persoonlijk log bijvoorbeeld.
♥ ♥ Jij een beetje van mij, ik een beetje van jou. ♥ ♥
Progje, dat is echt heel begrijpelijk. Maar het maakt de problematiek qua (behoefte aan) interactie best gecompliceerd.
.
Daarom ben ik ook bang dat het niet op te lossen is.
.
Nee natuurlijk niet, dat wordt een veel te geforceerd gedoe en dat is het laatste wat ik wil.quote:Op maandag 16 juli 2007 17:34 schreef Pruk het volgende:
Maar het zou jou dus helpen als we wel een berichtje achterlaten, ook al weten we niet precies wat we moeten zeggen, maar puur om je wel te laten zien dat we het wel gelezen hebben?
Idem.quote:Ben je niet bang dat dat soort berichtjes dan misschien akelig over zullen komen en meer als berichtjes zullen zijn van "tja, ik weet niet wat ik moet zeggen, maar jij vindt het prettig, dus ik post hier even, ik heb het gelezen, aju paraplu"?
Daarom ben ik ook bang dat het niet op te lossen is.
... ♥ ik mis je ♥
Ow, wat ik wel even nog kwijt wil. Ik denk niet (en ik denk dat iedereen dat met me eens is als ik zo vrij mag zijn) dat hier iemand zou moeten twijfelen aan bestaansrecht aan zijn of haar posts.quote:Op maandag 16 juli 2007 17:39 schreef phluphy het volgende:
Idem.
Daarom ben ik ook bang dat het niet op te lossen is.
Goed dat je dit aansnijdt, want het hoort zeker in het totaalplaatje.quote:Op maandag 16 juli 2007 17:38 schreef lcicle het volgende:
Even vanaf de andere kant bekeken..
De mensen die hier wél een berichtje plaatsen, hebben daar vaak heel veel moeite mee. Persoonlijk kostte het me heel veel energie om hier een bericht te schrijven en te verwoorden wat ik voel. Denk dat dat voor mee mensen geldt. Ik lees echter bijna nooit een bericht van de mensen voor wie die 'moeilijke' berichten bedoeld zijn, dat ze er iets aan gehad hebben of een klein bedankje. Dit klinkt misschien egoïstisch, maar ik heb op mijn beurt ook niet het idee dat mijn bericht iets bijdraagt aan het topic.
Dit is trouwens niet het enige topic waar mensen soms niet even 'dankjewel' kunnen zeggen, zie het ook zo vaak in het bijvoorbeeld het fototopic.
Ik meen dat ik mezelf dit overigens niet hoef aan te rekenen, doorgaans ben ik redelijk "trouw" om ook daar aandacht aan te schenken.
ehhh, bedoel je dit niet net andersom?quote:Ik begrijp het gevoel wat je krijgt door 'lurkers'. Al heb ik daar op een forum niet zoveel last van. Dat is toch veel anoniemer dan een persoonlijk log bijvoorbeeld.
... ♥ ik mis je ♥
Het zou inderdaad niet moeten. Maar het gebeurt toch. Mij in elk geval wel, en ik denk dat ik niet de enige ben (algemeen gezien). Zoals: Mensen zouden niet onzeker moeten zijn, maar ze zijn het vaak toch.quote:Op maandag 16 juli 2007 17:40 schreef Pruk het volgende:
Ow, wat ik wel even nog kwijt wil. Ik denk niet (en ik denk dat iedereen dat met me eens is als ik zo vrij mag zijn) dat hier iemand zou moeten twijfelen aan bestaansrecht aan zijn of haar posts.
... ♥ ik mis je ♥
En weer 2 views erbij, ik klikte het topic weg omdat ik het niet wist te formuleren, maar probeer het dan nu toch maar.
Ik snap dat je reacties wilt Phluph, anders had je net zo lief een anonieme blog kunnen openen of gewoon een dagboek kunnen pakken. Het idee van een forum is nou juist dat je anderen dingen vertelt zodat de anderen daarop kunnen reageren.
Maar... juist op zoiets ruims als een forum kan het contact ook dusdanig vluchtig zijn dat mensen niet gedwongen worden tot reageren en er dus daarom soms voor zullen kiezen niet te reageren omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen, bang zijn voor foutjes, of een ander die het al goed verwoord heeft.
Het blijft dan jouw keuze om wel of niet te posten.
Ik vraag me af of je, door nu te melden dat je het op deze niet prettig vindt, mss wel weer een soort van 'schijnsituatie' creeert met nu een aantal mensen die reageren (net als de vorige keer nadat je aan de bel trok), maar dat dat mss wel weer zo langzaamaan weer afneemt etc. etc.
Over het ontkrachten, dat kan ik niet. Again, ik denk dat jij voor jezelf 'moet' uitmaken of het voor jou voldoende is te weten dat anderen wel degelijk iets aan je posts hebben zonder dat ze dat melden.
Ik snap dat je reacties wilt Phluph, anders had je net zo lief een anonieme blog kunnen openen of gewoon een dagboek kunnen pakken. Het idee van een forum is nou juist dat je anderen dingen vertelt zodat de anderen daarop kunnen reageren.
Maar... juist op zoiets ruims als een forum kan het contact ook dusdanig vluchtig zijn dat mensen niet gedwongen worden tot reageren en er dus daarom soms voor zullen kiezen niet te reageren omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen, bang zijn voor foutjes, of een ander die het al goed verwoord heeft.
Het blijft dan jouw keuze om wel of niet te posten.
Ik vraag me af of je, door nu te melden dat je het op deze niet prettig vindt, mss wel weer een soort van 'schijnsituatie' creeert met nu een aantal mensen die reageren (net als de vorige keer nadat je aan de bel trok), maar dat dat mss wel weer zo langzaamaan weer afneemt etc. etc.
Over het ontkrachten, dat kan ik niet. Again, ik denk dat jij voor jezelf 'moet' uitmaken of het voor jou voldoende is te weten dat anderen wel degelijk iets aan je posts hebben zonder dat ze dat melden.
***
Eens met alles dat hierboven staat.quote:Op maandag 16 juli 2007 18:06 schreef Brighteyes het volgende:
En weer 2 views erbij, ik klikte het topic weg omdat ik het niet wist te formuleren, maar probeer het dan nu toch maar.
Ik snap dat je reacties wilt Phluph, anders had je net zo lief een anonieme blog kunnen openen of gewoon een dagboek kunnen pakken. Het idee van een forum is nou juist dat je anderen dingen vertelt zodat de anderen daarop kunnen reageren.
Maar... juist op zoiets ruims als een forum kan het contact ook dusdanig vluchtig zijn dat mensen niet gedwongen worden tot reageren en er dus daarom soms voor zullen kiezen niet te reageren omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen, bang zijn voor foutjes, of een ander die het al goed verwoord heeft.
Het blijft dan jouw keuze om wel of niet te posten.
Zo'n schijnsituatie wil ik dus voorkomen. De discussie die nu nog loopt is wat mij betreft ook niet bedoeld om een oplossing te vinden, want die is er niet. Ik zocht nog wel meningen en visies, misschien om het onvermijdelijke te ontlopen.quote:Ik vraag me af of je, door nu te melden dat je het op deze niet prettig vindt, mss wel weer een soort van 'schijnsituatie' creeert met nu een aantal mensen die reageren (net als de vorige keer nadat je aan de bel trok), maar dat dat mss wel weer zo langzaamaan weer afneemt etc. etc.
Yep, en dat vind ik echt heel heel moeilijk.quote:Over het ontkrachten, dat kan ik niet. Again, ik denk dat jij voor jezelf 'moet' uitmaken of het voor jou voldoende is te weten dat anderen wel degelijk iets aan je posts hebben zonder dat ze dat melden.
... ♥ ik mis je ♥
Snap ik.
Wat nou als je gaat voor een ad hoc oplossing. Per 'geval' kijken of je het wel of niet wil posten, onafhankelijk van de reacties. Of gewoon niet posten totdat iemand hier vraagt hoe het met je is?
Maar ik zou het wel snappen als je zou stoppen met dat soort posts hoor. Ik heb dat ook wel eens gehad, dat je bij wijze van spreke de neiging hebt om je heen te kijken van 'huh? waar zijn al die mensen dan? waarom zeggen ze niks?'
Wat nou als je gaat voor een ad hoc oplossing. Per 'geval' kijken of je het wel of niet wil posten, onafhankelijk van de reacties. Of gewoon niet posten totdat iemand hier vraagt hoe het met je is?
Maar ik zou het wel snappen als je zou stoppen met dat soort posts hoor. Ik heb dat ook wel eens gehad, dat je bij wijze van spreke de neiging hebt om je heen te kijken van 'huh? waar zijn al die mensen dan? waarom zeggen ze niks?'
***
Of een ad hoc oplossing het antwoord is weet ik niet. Zoals ik het nu voel, in elk geval niet.
Maar ik heb inmiddels wel geleerd dat meningen bijgesteld kunnen worden, vooral als de frustratie eenmaal gezakt is. Met de kans dat je een herhaling krijgt en dan begint dat gemier weer van voren af aan. En vooral dát wil ik voorkomen.
Het gevoel van "Huh? waar zijn al die mensen dan en waarom zeggen ze niks" omschrijf jij als verbazing, voor mij gaat het verder dan dat, bijna als een afwijzing.
Dat het geen afwijzing is, is uitgebreid aan de orde geweest en is ook helder, maar dat is een gevoel dat ik altijd zal houden. Aard van het beestje, I guess. Maar dus wel iets waar ik rekening mee te houden heb.
Maar ik heb inmiddels wel geleerd dat meningen bijgesteld kunnen worden, vooral als de frustratie eenmaal gezakt is. Met de kans dat je een herhaling krijgt en dan begint dat gemier weer van voren af aan. En vooral dát wil ik voorkomen.
Het gevoel van "Huh? waar zijn al die mensen dan en waarom zeggen ze niks" omschrijf jij als verbazing, voor mij gaat het verder dan dat, bijna als een afwijzing.
Dat het geen afwijzing is, is uitgebreid aan de orde geweest en is ook helder, maar dat is een gevoel dat ik altijd zal houden. Aard van het beestje, I guess. Maar dus wel iets waar ik rekening mee te houden heb.
... ♥ ik mis je ♥
