Alle verhalen tot nu toe:quote:Op donderdag 22 januari 2009 14:47 schreef Faja-Lobi het volgende:
Ik zag in het krantje van de creche een estafette staan waarin 1 ouder een aantal vragen krijgt voorgeschoteld en deze kan dan de estafette door spelen aan een andere ouder, een die je zelf kiest.
Het leek mij een leuk idee om hier op FOK ook zo een estafette te beginnen.
Vertel iets over je zelf,
wie je bent,
waar je (ongeveer) vandaan komt,
wat je zoal doet in het dagelijkse leven,
wat zijn je hobbies,
je grootste passies,
welk boek staat op je nummer 1 lijst of welk boek lees je momenteel,
welke film is je-van-het,
voor welk gerecht kunnen ze je 's nachts wakker maken,
wat is de leukste uitspraak die je in tijden hebt gehoord (mag van je kinderen zijn of als je nog geen kinderen hebt van je buurman of buurvrouw etc)
etc etc
en last but not least, stel een (persoonlijke) vraag aan de volgende van de estafette.
SPOILERFaja-lobi [updated op 23-02-2009]
Maneki.neko [updated op 22-02-2009]
Spuuglokje
bix
Marie
Rewimo
pinquit
Huup
Swets
Lois
Macka
PM-girl
KP
Troel
p_iglet
Belana
livelink
MeNicole
Kersjes
Sjak
Moussy
Stout
Brighteyes
just me
Yvonne
shmoopy
Moonah
Vivi
Slaapmeisje
Rockabella
Poppejans
Bass-Miss
Icicle
Lishe
debuurvrouw
ET
dutchie
phluphy
snoopy
Oxymoron
Miss_Sly
Texelonia
kleurdoos (dakota)
Memmel
Vicky
Saffier
Reinhilde
Owlet
cattie
m@x
Loena-tik-
Five_Horizons
Grijs
Luchtbel
knorretje
jessie
Rottdog
Ireth
Madelieve
Guuzewuus
Bla_Bla_Bla
k_i_m
gr8w8
amaranta
Juup©
_Ingrid_
freecell
DaviniaHR
Ynske
Jojogirl
Sjeen
Beessie-Jen
Ymme
mijsje
mefke79
flugeltje
DJMO
Maffemuts
Tan
_Bar_
Diaan73
Estrys
Vlindur
Leonieke
Asyniur
Flower-Ti-Amo
Tessie
Chell
Innepin
Ticootje
appelsap
Sugar
Lily
Fuente
evenstar
Tazz
Digger
Igraine
Jelief
Pandora73
Mrien
LovelyLady
Linda2205
Raissa
Fruppel
Pvoesss
Zweefvliegje
Joshua.
oeke
Incantrix
Lijnloos
Marlinde
McLaura
Basboussa
Orea
Sorbootje
Becky27
Ssserpente
seilram
jeetjejom
twentemeisje
chan
draculletje
sonnetje85
-sabine-
Ferrari_rood
danic
The_Tankgirl
relain
sologratia
soempie
LadyBlack
droomvrouwtje
_NIKKI_
Stormqueen
AwayTL
DevilsAndDust
[ Bericht 91% gewijzigd door Kyara op 01-07-2015 20:47:39 ]
En mijn man, hij is de beste ja! Hij staat er altijd voor mij, helaas is hij mede daardoor zichzelf voorbij gelopen waarvoor hij nu ook psychologische hulp heeft
jaja, ik ben er alquote:Op woensdag 1 juli 2015 19:19 schreef Loj het volgende:
En we gaan weer door
En ik kreeg de op natuurlijk niet gekopieerd op m'n mobiel.
Maar dat fixt vast wel een lief modje
Iemand anders mag even de linkjes opsporen om de nieuwe verhalen in de OP te zetten
En jeetje wat knap dat je steeds weer uit de moeilijke tijden kwam. Volgens mij ben je een hele sterke vrouw! Heel veel succes met je therapie/behandelingen die je nu volgt. Maar na het kezen van je verhaal weet ik zeker dat je dit (ook) gaat overwinnen!
Je zegt wel dat het een rotleven lijkt, maar ik zie ook heel veel liefde erin: je ouders, je zussen, je man en Eva... Ondanks de het iedere dag weer met jezelf in de knoop zitten (wat ik herken, maar dat wist je al geloof ik) zie ik power, en een mooie toekomst voor jullie.
Ik ben wel heel benieuwd naar de manier waarop borderline tegenwoordig genezen wordt, ken het zelf alleen als een diagnose 'levenslang'. Maar ik heb het dan ook niet, ik heb abdere 'levenslangs'
.Door schematherapie kan het genezen tot drastisch verminderen. Borderline is (Bij mij in ieder geval) een vorm van denken in je hoofd, bepaalde automatische gedachten die hele heftige emoties opwekken en daaruit een reactie laten voortvloeien. Bij schematherapie ga je terug naar het moment waarop die automatische gedachten ooit begonnen is, leert welke schema daarbij hoort en je leert hoe je daar mee om moet gaan. En het schijnt als je dus leert die automatische gedachten positief te beïnvloeden dat klachten van borderline/ERS in zoverre mate afnemen dat er niet meer wordt voldaan aan de criteria van borderline. Wat natuurlijk niet zeggen wil dat je geen enkele klacht meer hebt, ik zal er sowieso vatbaar voor blijven.quote:Op woensdag 1 juli 2015 21:10 schreef Cwen het volgende:
Jeetje Spark, wat een verhaal!
Je zegt wel dat het een rotleven lijkt, maar ik zie ook heel veel liefde erin: je ouders, je zussen, je man en Eva... Ondanks de het iedere dag weer met jezelf in de knoop zitten (wat ik herken, maar dat wist je al geloof ik) zie ik power, en een mooie toekomst voor jullie.
Ik ben wel heel benieuwd naar de manier waarop borderline tegenwoordig genezen wordt, ken het zelf alleen als een diagnose 'levenslang'. Maar ik heb het dan ook niet, ik heb abdere 'levenslangs'
Maar ik word altijd zo blij van de liefde voor je kleintje die je op facebook deelt
En ik denk dat het 'probleem' onder ogen zien en het tenminste willen proberen aan te pakken al laat zien dat je eigenlijk een heel sterk mens bent
Dat dusquote:
[..]
Door schematherapie kan het genezen tot drastisch verminderen. Borderline is (Bij mij in ieder geval) een vorm van denken in je hoofd, bepaalde automatische gedachten die hele heftige emoties opwekken en daaruit een reactie laten voortvloeien. Bij schematherapie ga je terug naar het moment waarop die automatische gedachten ooit begonnen is, leert welke schema daarbij hoort en je leert hoe je daar mee om moet gaan. En het schijnt als je dus leert die automatische gedachten positief te beïnvloeden dat klachten van borderline/ERS in zoverre mate afnemen dat er niet meer wordt voldaan aan de criteria van borderline. Wat natuurlijk niet zeggen wil dat je geen enkele klacht meer hebt, ik zal er sowieso vatbaar voor blijven.
mooi verwoord. Mijn therapeut zei: "je zult altijd de blauwdruk van een borderliner hebben maar het beïnvloedt je leven niet meer negatief." Hij zei ook altijd dat hij borderliners zo leuke mensen vindt omdat veel dingen van borderline ook juist positief kunnen uitwerken. Ik ben zelfs een beetje trots op mijn blauwdruk want dat maakt me tot wie ik ben.Je zei al dat we veel overeenkomsten had en we hebben elkaar al vaker gesproken. Ik ben heel benieuwd naar jouw verhaal.
Gewoonmezelf87
Veel succes!
Mijn vraag aan jou:
Je hebt al even laten doorschemeren dat je het thuis niet altijd makkelijk had met een alcoholist als vader.
Maar zijn er ook dingen die je positief van huis uit hebt meegekregen en jij weer wil doorgeven aan jouw dochter?
En ook negatief, wat zou jij volledig anders doen?
Mooi! Ik hoop over een tijdje op dezelfde plaats te staan. Je bent vanaf vandaag een beetje mijn voorbeeld geworden. De eerste die ik echt 'ken' en genezen isquote:
[..]
Dat dus
quote:
Ik heb ook iemand genomineerd als opvolger en ze zei ja!
Je zei al dat we veel overeenkomsten had en we hebben elkaar al vaker gesproken. Ik ben heel benieuwd naar jouw verhaal.
Gewoonmezelf87
Veel succes!
Mijn vraag aan jou:
Je hebt al even laten doorschemeren dat je het thuis niet altijd makkelijk had met een alcoholist als vader.
Maar zijn er ook dingen die je positief van huis uit hebt meegekregen en jij weer wil doorgeven aan jouw dochter?
En ook negatief, wat zou jij volledig anders doen?
mooie vraag ook, Ik ga even over t antwoordt nadenken. Was al aan t schrijven geslagen na vanmorgen...
Als je dingen wilt weten of iemand zoekt om bij te spuien dan weet je me wel te vindenquote:
[..]
Mooi! Ik hoop over een tijdje op dezelfde plaats te staan. Je bent vanaf vandaag een beetje mijn voorbeeld geworden. De eerste die ik echt 'ken' en genezen is
heb zelf ook een groepstherapie gevolgd en vond de herkenning echt zo geruststellend. Gm Ik ben heel benieuwd naar je verhaal!
Werkt idd heel therapeutisch.
En dan de vraag van Sparkling, welke positieve dingen ik mee wil geven aan saar en welke juist niet.SPOILERMijn verhaal begint op 16 juni 1987 in het zuid-hollandse Gouda. 5 weken te vroeg kom ik door een stortbevalling ter wereld en vanaf dan ben ik 10 dagen van mijn moeder gescheiden, zij had de waterpokken en mocht er dus niet meer bij, ik blijk een vochtplekje op mijn long te hebben en achteraf gezien is dat het begin geweest van veel longproblemen.
Ik groei op als jongste van 2 meiden, en mijn moeder is degene die ons het meest heeft opgevoed,mijn vader werkte veel en maakte lange dagen als vrachtwagenchauffeur, toen ik ouder werd had ik regelmatig ruzie met mijn zus over wie er met papa mee mocht op de vrachtwagen, en stiekem had ik altijd wel een klein streepje voor, al denk ik echt dat dit onbewust ging.
Ik was als klein meisje veel ziek, luchtweginfecties en longontstekingen kwamen om de haverklap voorbij en voor mijn 10e levensjaar had ik al meer antibiotica gehad dan mijn opa in zijn hele leven. Ik was het zorgenkindje en denk ook dat dit voor het streepje voor heeft gezorgd, plus dat ik het evenbeeld van mn vader ben.
Verder waren wij een doorsnee gezin denk ik, pa werkt, ma zorgt voor de kinderen, ik heb fijne herinneringen aan het feit dat mam er altijd was. En in het weekend was mn vader er ook bij.
Ik ging naar een openbare basisschool, ik was een spontaan kleutertje en praatte overal over, onbevangen zou je het kunnen noemen, dit zou ook zo blijven tot in groep 5 onze school fuseerde met een andere school, Ik ging over naar groep 6, mijn zus ging van school, want die ging naar de middelbare en vanaf dat moment ging het mis. Ik werd om de 1 of andere reden het pispaaltje van de klas, ik was een zwaar kindje, en dat was voer voor de pestkoppen, dikzak, varken en zwijn zijn enkele woorden die ik in die tijd veel hoor, af en toe komt daar ook geduw en getrek bij kijken en op een dag durf ik niet meer naar school... Ik vertrek s'ochtends wel maar 10 minuten sta ik weer voor de deur met de melding dat ik ziek ben, dat gaat 2x natuurlijk goed maar de 3e keer krijgt mijn moeder argwaan, maar als ze er naar vraagt zeg ik dat er niks aan de hand is, Ik wil haar er niet mee lastig vallen en draag het pesten best een poosje in mijn eentje. Op een dag laat ik tegen mijn moeder vallen dat ik wel een last ben en maar beter dood kan zijn, dan kunnen ze mij ook niet meer pesten en hebben mijn ouders geen last meer van mij. Vanaf dat moment gaat het snel,en voor ik het weet krijg ik regelmatig hulp van jeugdzorg. Ik leer mij wapenen tegen het pesten, en trek een muur op. Dan komt het moment waarop ik wederom wordt uitgescholden door een pestkop en er vervolgens bovenop sla... huilend ging ik naar huis want ik zou nu vast straf krijgen... maar niets was minder waar, mijn moeder was heel trots dat ik eindelijk van mij af had gebeten. Toch blijft het pesten de rest van de basisschool sluimeren op de achtergrond, als iets wat elk moment kan toeslaan.
Maar dan komt toch echt het moment dat groep 8 klaar is en ik naar de middelbare ga, met Mavo-advies maar ik ga naar het VMBO, een leerstroom die dat jaar zijn intrede doet en die voor mij perfect werkte. Ik ging als enige van mijn oude klas naar deze school en voor mij was dit dus echt een nieuw begin. En die kans heb ik benut, Ik werd rebels, grote mond, en vooral niet serieus doen (hallo muur)... Ik begon met roken en in de pauze hing ik op t schoolplein met mn beste vriendinnen die ik al heel snel had gemaakt.
Het is ook rond deze tijd dat ik besef dat mijn vader zijn drinkgedrag niet normaal is....Waar ik voorheen dacht dat elke vader zoveel bier dronk, leer ik nu dat dit echt niet normaal is, En dat het een taboe is binnen mijn gezin leer ik als ik straf krijg wanneer mijn moeder mijn geschreven opstel over mijn alcoholistische papa vind. "dit deel je niet met anderen" en "het gaat niemand wat aan" zijn de 2 zinnen die ik dan en vele jaren daarna nog zal horen.
Ik denk dat ik mijn vader wel kan genezen en doe er alles aan om met hem te praten, maar niks lijkt te helpen, opgeven kan ik het echter niet...
Ik ben 17 als ik van dichtbij meemaak wat alcohol kan doen,
De vader van 1 van mijn beste vriendinnen heeft zich letterlijk doodgezopen... De paniek slaat toe want dit kan mij ook gebeuren, mijn vader kan zich ook dood drinken en dan heb ik geen papa meer....
Voor de 2e keer kom ik bij jeugdzorg terecht, dit keer om te leren accepteren dat ik sommige dingen niet kan veranderen, maar de therapie komt vooral met domme suggesties als praten met mijn vader, en hem vertellen hoe ik het voel, Ja hoor, dat heb ik nog niet geprobeerd....
Uiteindelijk leer ik zonder hun ook accepteren dat ik het niet kan veranderen en leer het los te laten, al wordt dit pas echt makkelijker als ik de deur uitga, maar dat duurt dan nog een paar jaar.
Na de middelbare ga ik naar het Spw en ik doorloop zonder problemen het 1e jaar, In het 2e jaar keert mijn gezondheid zich tegen mij en na een periode van meer ziek zijn dan stage lopen wordt mijn opleiding stopgezet en kan ik vertrekken, met de mededeling, kom volgend jaar maar terug...
Nou no way... ik ben er klaar mee en besluit dat ik best zonder opleiding kanen ik ga aan het werk als oppas en dan weer als winkelmedewerker, allerlei baantjes maar ik kom geen klap verder, In 2007 kan ik aan het werk op een tussenschoolse opvang en het werken met kinderen bevalt zo goed dat ik besluit toch maar mn diploma te gaan halen. Maar via een thuisstudie want ik wil niet meer naar school, ik ben inmiddels 20 en heb weinig zin om tussen de 15 jarige te zitten.
Een spw bbl traject bij de NTI, en een werkplek is snel gevonden. Eindelijk gaat het de goede kant op.
Uiteraard weer eens niet voor lang, maar met vele gezondheidsproblemen tussendoor haal ik in 2011 toch mooi dat papiertje!
In de tijd dat ik besloot weer te gaan studeren liep het thuis allemaal niet heel lekker, mijn pa dronk meer dan ooit sinds de zelfmoord van zijn beste vriend, Onze bouvier overlijdt en later dat jaar sterft ook mijn liefste opa, die altijd als een 2e papa heeft gefungeerd...
In de tussentijd heeft mijn zus een jongen leren kennen en om en om zijn ze t hele weekend bij ons thuis, vanaf dag 1 liggen hij en ik elkaar niet, maar omwille van mijn zus laat ik dat weinig merken, als zij maar blij is.... Maar eind van dat jaar escaleert er het 1 en ander en nadat hij dreigt mijn strot dicht te knijpen, wordt hij de deur uit gezet door mijn vader, Maar een week later zit hij weer aan de tafel, Hij heeft met mijn moeder en zus gepraat en hij heeft sorry gezegd, voor hun is daarmee de kous af maar voor mij groeit het gevoel van eenzaamheid en onveiligheid... In die periode ontstaan ook de eerste paniekaanvallen... maar als ik dit met mijn moeder bespreek krijg ik te horen dat die jongen geen makkelijk leven heeft gehad en nooit geleerd heeft om zich te uiten... en daarmee is t klaar... mijn moeder is een schat van een vrouw maar wil altijd iedereen blij houden, helaas sloeg ze hier de plank wmb een beetje mis.
Tussen mij en mijn zwager is het nooit meer goed gekomen, mijn zus is met hem getrouwd en als we elkaar zien doen we normaal, maar daar blijft t bij.( Hij is ook deels de reden dat wij ze niet als voogd willen.)
Die paniekaanvallen zouden nog veel erger worden en uiteindelijk wordt alles teveel, ik heb flashbacks van het pesten in mijn jeugd en leef in een roes... Ik steek kruispunten over zonder te kijken en dat gaat tot 2x toe bijna mis... Ik kom (wederom) bij een psychiater terecht en al snel valt de term burnout... dit is het begin van een lange lange weg met therapie, ook na mijn verhuizing naar Rotterdam gaat dit door en vanwege mijn kinderwens kom ik in het Erasmus op de POP-poli terecht, Daar ga ik in dagbehandeling, en tegen dat ik zwanger blijk, ben ik een heel stuk zekerder en kan ik ook mijn grenzen aangeven, moet het alleen nog wat vaker ook echt doen. Kiezen.voor mezelf blijft een zwak punt, ik zorg liever dat het met iedereen goed gaat en vind mezelf daarbij minder belangrijk.
In 2010 zit ik op een avond samen met een vriendin op msn als we besluiten dat het best grappig zou zijn om ons in te schrijven op een datingsite... dus dat doen we dan ook... dating2000 wordt t. Ik kom het profiel van ene R. tegen en besluit hem een digikus te sturen, de volgende dag heb ik een reactie van hem en vanaf dat moment mailen we veel over en weer, Op zondag gaan we over op msn en op woensdag hebben we een eerste date...
Hij komt vanuit Rotterdam naar Gouda met de trein en op t moment dat hij uit de trein stapt voel ik het als een blok beton in mn maag vallen... holymozes wat een lekker ding! De rest van de dag vliegt voorbij en bij het afscheid weet ik het al, ik ben verliefd! Gelukkig blijkt dit wederzijds te zijn en al snel volgen er meerdere dates en zijn wij officieel een setje.
Op 13 mei 2013 trouwen wij en op 31 juli 2014 wordt onze liefde bekroond met S.arah
En nu is zij bijna 1, zit mijn 1e jaar als moeder er bijna op en ben ik weer een stuk verder in mijn ontwikkeling als het gaat om loslaten. Ik heb oprecht moeten wennen aan het leven als mama, het 24/7 beschikbaar zijn is iets wat ik niet zo zwaar had ingecalculeerd, maar aan t eind van elke dag als de ogen sluiten ben ik zo intens dankbaar dat ik mama van dit geweldige meisje mag zijn
Terugkijkend en lezend heb ik een hoop narigheid op mijn bord gehad, maar sinds ik R heb gevonden heb ik altijd een veilige plek om weg te kruipen als ik het even niet meer weet, en met de komst van Saar is de zon nog veel uitbundiger gaan schijnen voor mij. Alsof ik al die tijd gewerkt heb naar dit perfecte wezentje.
Wat de toekomst brengt weet ik niet, Mijn vader drinkt nog steeds veel te veel en begint tekenen van korsakov te vertonen, dus geen idee hoelang we nog van hem mogen genieten.voor hij echt alles vergeet, Ik hoop nog lang want Saar is gek op opa en andersom.
Wij zoeken een ander huis en verder hoop ik dat wij in de toekomst een broertje of zusje mogen verwelkomen voor Saar.
Negatief: Het niet praten en geen emotie tonen, Dat is heel lang de tendens geweest thuis, belangrijke dingen werden (en worden) verzwegen en daar heb ik ontiegelijke moeite mee, zeker als je getrouwd bent vind ik dat er ten alle tijden openheid moet zijn tussen de partners. Maar ook naar een kind mag je best emoties tonen, Een kind mag best zien dat mama soms verdriet heeft of pijn,( je hoeft ze niet alles uit te leggen natuurlijk
) En wat ik altijd gezworen heb anders te doen is ruzie maken, Ik kan mij nog wel een paar incidenten herinneren waarbij mn ouders ruzie hadden, pa teveel gedronken, ma een kort lontje en mijn zus en ik boven aan de trap... Ik heb toen gezworen om nooit ruzie te maken waar mijn kinderen bij zijn en tot nu toe gaat het goed, weinig ruzie
Positief: De ruimte voor gezelligheid, op zondagochtend deden we altijd een spelletje met elkaar en daar hoorde dan een chippie oid bij, en later toen we allemaal werkte en een eigen leven hadden verhuisde dit moment naar de vrijdagmiddag als we weekend hadden.
Die momenten waren altijd quality time en daar bewaar ik goede herinneringen aan, even leek ons gezin dan volkomen normaal.
Die gezelligheid en saamhorigheid wil ik saar zeker ook meegeven, sowieso het spelen van bordspelletjes.
En nu ga ik even nadenken over degene aan wie ik het stokje doorgeef.
first thing in the morning!Bijzonder he, hoe een kind je leven zo mooi kan maken.
Oh en natuurlijk: bordspelletjes
Ik wist dat allemaal niet joh! 
en Saar 
Wat heftig zeg, al wist ik heel veel al wel. Ik ben blij dat je R hebt leren kennen en S jullie leven is komen verrijken
Het vervolg al even heftig. Wat fijn dat je close bent met je zussen, dat is goud waard! En je man, heel rot dat ook hij nu klachten heeft. Maar jullie hebben samen al veel doorstaan, dit gaat jullie vast ook lukken!
Dank voor het delen
.GM, ik ga later jouw verhaal lezen. De verhalen maken zo veel emoties los dat ik het wat doseer.
Openhartig .. de geschiedenis van je pa is me een beetje voorbij gegaan. Ik zie altijd hele leuke fotos van Saar met opa voorbij komen op facebook! Dit had ik er nooit achter gezocht.
Wat dat moederschap toch veel goed maakt ondanks gebroken nachten.. onzekerheid en zulks he
Sparkling jeetje wat een samenvatting van je leven. Maar ook ik vind dat er veel liefde doorheen spreekt, gelukkig zie je dat zelf ook zo
GM ook al zo'n heftige jeugd. Waarom pesten mensen elkaar toch zo, wat moet dat eenzaam voelen
gelukkig heb je op de middelbare school wel een goeie tijd gehad! En wat klink je gelukkig met R en Saar Dat is ook t dubbele... iedereen zegt ook altijd "wat is jouw pa toch een leuke man, altijd vrolijk en gezellig" en dat klopt ook, als er anderen bij zijn.quote:
GM .. stiekem een speciaal plekje voor jou bij mij omdat Saar een dag eerder als Boaz geboren is. Ik was stikjaloers
Openhartig .. de geschiedenis van je pa is me een beetje voorbij gegaan. Ik zie altijd hele leuke fotos van Saar met opa voorbij komen op facebook! Dit had ik er nooit achter gezocht.
Wat dat moederschap toch veel goed maakt ondanks gebroken nachten.. onzekerheid en zulks he
Met saar zie ik een heel andere man, niks is te gek voor zijn saartje, maar de drank laten staan... helaas.
GM
Dit.quote:
Beide verhalen net gelezen.
Sparkling jeetje wat een samenvatting van je leven. Maar ook ik vind dat er veel liefde doorheen spreekt, gelukkig zie je dat zelf ook zo
GM ook al zo'n heftige jeugd. Waarom pesten mensen elkaar toch zo, wat moet dat eenzaam voelen
GM, Ik vind je een bijzonder, warm mens. En een lieve mama voor Saar.
En wat tekent gepest worden een mens toch
.Fijn om te lezen hoe gelukkig je nu bent met je man & dochter. Blijft leuk dat we dezelfde trouwdatum hebben (op het jaar na dan
)Wat fijn dat R en Saar voor rust hebben gezorgd
voor alle nare dingen die je meegemaakt hebt maar wat heb je het nu goed voor elkaar met man en jullie mooie S.arah Treurig dat niemand hem blijkbaar hiermee kan helpen/ hij geen hulp wil aannemen. Hopelijk blijft hij nog lang bij jullie.
. Wat een narigheid ook met je vader. Ik hoop dat hij nog lang van zijn kleindochter (en van jou) mag genieten. Wel fijn dat je het nu zo goed hebt met je gezinnetje!Mooie en bijzondere verhalen Sparkling en GM!
bijzondere verhalen weerGM
Wat fijn dat je R hebt gevonden
en gelukkig bent. Ik heb op de afdeling korsakow (afkick) gewerkt. Die eerste symptomen zijn niet leuk om te herkennen..helemaal niet bij je familie.
Tijd om het stokje door te geven, Ik heb haar gevraagd of ze er behoefte aan heeft en ze heeft ja gezegd.
Cygne!
Mijn vraag aan jou; Je zit in een bizarre draaimolen qua emoties en hebt heel veel te verwerken gekregen het laatste jaar, Hoe staan jij en je man er nu in? Je gaf zelf al aan toch ook bang te zijn, en dat kan ik mij heel goed voorstellen.
En nog even eenquote:
GM .. stiekem een speciaal plekje voor jou bij mij omdat Saar een dag eerder als Boaz geboren is. Ik was stikjaloers
Openhartig .. de geschiedenis van je pa is me een beetje voorbij gegaan. Ik zie altijd hele leuke fotos van Saar met opa voorbij komen op facebook! Dit had ik er nooit achter gezocht.
Wat dat moederschap toch veel goed maakt ondanks gebroken nachten.. onzekerheid en zulks he
voor je bekentenis! Onze ukkies worden nu al bijna 1 Cygnequote:
Bedankt allemaal
Tijd om het stokje door te geven, Ik heb haar gevraagd of ze er behoefte aan heeft en ze heeft ja gezegd.
Cygne!
Mijn vraag aan jou; Je zit in een bizarre draaimolen qua emoties en hebt heel veel te verwerken gekregen het laatste jaar, Hoe staan jij en je man er nu in? Je gaf zelf al aan toch ook bang te zijn, en dat kan ik mij heel goed voorstellen.
Erg benieuwd naar je verhaal!Can you imaginequote:
[..]
En nog even een
Cygne, ben benieuwd! .. Want wat jij de afgelopen tijd hebt moeten doormaken .. (lurker hier..)
Spark, ik hield het niet droog bij het verhaal over je moeder
Wat een nare ervaring. En wat klinkt je man als een rots in de branding, heerlijk om zo iemand naast je te hebben! Nu moet ik even bijkomen, dus de rest lees ik later
+1, ik kan er niets anders aan toevoegen!quote:
[..]
Dit.
GM, Ik vind je een bijzonder, warm mens. En een lieve mama voor Saar.
Verder zit ik hier in 1 zucht alle verhalen te lezen, allemaal even bijzonder!
Blijft raar he .. ik ken jullie niet maar ook weer wel. Sommige verhalen hier van jullie word ik echt stil van.quote:
Nu moet ik even bijkomen, dus de rest lees ik later
Dan denk ik: wat zeik ik nu nog?
(Deze laat ik vaak aan leerlingen zien, als het gaat over hoe ouderen het vaak hebben over dat ze het vroeger zo zwaar hadden en dat de jeugd van nu maar verwend is
). Spark en GM, bijzonder om jullie verhalen te lezen. Kan me voorstellen dat jullie veel van elkaar begrijpen en kunnen delen.
.
Thanks voor het stokje GM, ik zal er binnenkort voor gaan zitten.
. Ook jij bedankt voor het delen Leed valt niet met leed te vergelijken!quote:
[..]
Blijft raar he .. ik ken jullie niet maar ook weer wel. Sommige verhalen hier van jullie word ik echt stil van.
Dan denk ik: wat zeik ik nu nog?
Vorige week op vakantie ging onze huurauto kapot en die werd weggesleept. Daar hadden we flink de balen in en daar werd ik op Facebook over aangesproken. Dat het wel een erg luxeprobleem is en ik de volgende keer maar een privé chauffeur moet regelen.
Dan denk ik:
hallo, het is niet alsof ik niet weet dat er zwaarder leed in de wereld is. Maar soms is klagen over onbenullige dingen best heel fijn!De vraag van GM:SPOILERMijn vader wilde twee kinderen en mijn moeder drie. Ze hebben toen tegen elkaar gezegd: ‘De eerste twee ‘bewust’, de derde mag een cadeautje zijn’. Dat cadeautje kwam vrij snel na mijn broer, een jongetje dat met een zwangerschapsduur van 23 weken dood is geboren, daarna kwam nog een miskraam. Ik geloof dat dat het punt was dat mijn ouders dachten: ‘Het is goed zo, we hebben twee gezonde kinderen, die derde is ons kennelijk niet gegund.’, zes jaar later werd mijn moeder niet meer ongesteld. ‘vervroegde overgang’, zei de huisarts. Ze was toen 36. Niets bleek minder waar want een maand of drie later zagen ze een kloppend hartje op de echo. Ze bleek al 5 maanden zwanger te zijn van mij, hun zo gewenste cadeautje. Ik werd gezond geboren in Eindhoven en kwam terecht in een warm gezin met lieve ouders en een grote zus en broer. Ik heb een hele veilige en warme jeugd gehad en ik werd tot op het bot verwend door zowel mijn ouders als mijn oudere broer en zus. Ik weet nog dat mijn broer ooit van het geld van zijn bijbaantje een veel te dure barbie voor me kocht. Ik was daar zo blij mee, niet eens zozeer vanwege de Barbie maar omdat hij zoiets voor mij had gedaan. Mijn zus liep stage op een instelling waar mensen woonden met een lichamelijke en/of mentale beperking en ik mocht wel eens mee. En mijn zus nam haar bewoners ook wel eens mee naar huis, als ze jarig was, bijvoorbeeld. Mijn moeder gaf ze dan drinken en lekkers en die gelukkige gezichten vergeet ik nooit meer.
Op de basisschool vond ik niet echt aansluitiing, ik was dromerig en verlegen en had een dikke bril. Het liefste ging ik naar school en daarna snel weer naar huis om lekker te lezen. Want boeken verslond ik, elke vrijdag met mijn ouders naar de bibliotheek waar ik het maximale aantal boeken mocht lenen. Ik was (en ben nog steeds) een echt papa’s kindje. Mijn mama is de liefste, maar altijd als ze me naar bed bracht moest papa me nog een knuffel komen geven. Ook had ik een opa geadopteerd. Hij was de broodbezorger en had prachtig wit haar. Mijn eigen opa’s waren al lang voor mijn geboorte overleden dus besloot ik dat deze man mijn opa was. Dat is hij ook gebleven tot aan zijn dood.
Op mijn elfde kondigde mijn zus haar zwangerschap aan en ik mocht peettante worden. We waren allemaal zo blij. Dat duurde niet lang. De telefoon ging en mijn ouders waren in tranen en stapten meteen in de auto. Mijn zus had een zelfmoordpoging gedaan. Ze waren er op tijd bij en haar maag werd leeggepompt, met het kindje was alles goed. Zus werd voor de rest van haar zwangerschap opgenomen op de PAAZ-afdeling. 6 maanden later werd er een prachtig meisje geboren. Ondertussen lag mijn oma op de hartbewaking, ze heeft haar eerste achterkleinkind nog vastgehouden en is een paar dagen later overleden. Alsof ze erop had gewacht.
Ik ging naar de havo en had daar een hele fijne, onbezorgde tijd. Lieve vriendinnen en leuke docenten. Ik leerde mijn eerste vriendje kennen, die het niet zo nauw nam met de waarheid en eigenlijk zijn hele leven bij elkaar had verzonnen, ik maakte het uit. Hij was daar niet blij mee en heeft me nog maandenlang lastiggevallen. Niet lang daarna kreeg ik mijn tweede vriendje, dat duurde ook niet lang. Het leefijdsverschil was te groot en eigenlijk waren we ook niet zo’n goede match. Wel leerde ik toen zijn beste vriendin kennen, waar het meteen mee klikte. Met haar heb ik nog steeds veel contact.
Intussen zat ik in het laatste jaar van de havo, een vriendin had een jongen, W leren kennen via internet en na jaren chatten op MSN besloten ze af te spreken. Ze durfde niet alleen dus vroeg ze mij mee. We gingen samen naar Eindhoven om hem op te halen van het station, hij stapte uit de trein en ik dacht: ‘jeutje wat een nerd.’ Hij zag mij en het was voor hem liefde op het eerste gezicht. Ik hield me afzijdig want ik dacht dat hij en mijn vriendin elkaar leuk vonden. We bleken exact dezelfde humor te hebben en moesten lachten om dezelfde stomme dingen, waar mijn vriendin dan weer niets van snapte. De daaropvolgende weken hebben we veel gepraat op MSN en hij heeft mijn vriendin aan haar hoofd gezeurd dat hij mij zo leuk vond. We besloten nog eens af te spreken en we zijn naar de film geweest. Ik voelde me meteen thuis bij hem. Later thuis, op MSN besloten we dat we ‘verkering’ hadden. Ik zei tegen mijn moeder: ‘Mam, ik heb een vriendje en hij komt volgend weekend hier logeren, oké?’. Mijn moeder vond het goed en vanaf dat moment waren we elk weekend samen. Met de bus en twee treinen en nog een bus kwam hij dan naar me toe.
Ik slaagde voor de havo, we gingen samen met mijn ouders op vakantie en daarna naar Lowlands.
Na de vakantie startte ik op het HBO. Ik wil daar niet teveel over kwijt vanwege herkenbaarheid, maar het komt er op neer dat ik daar weggepest ben, dat ging écht heel erg ver. Ik was niet de enige, er werd ook vol trots tegen docenten gezegd ‘dat ze weer iemand weg hadden gepest.’. Ik ben daarna nog twee opleidingen gaan doen die ik allebei niet af heb gemaakt. Ik had extreme faalangst ontwikkeld en vond dat ik niks kon en niks waard was. Ik voelde me diep ongelukkig en dacht eigenlijk dat mijn familie en vriend gelukkiger zouden zijn zonder mij, dat ze me niet eens zouden missen. Ondanks dat mijn ouders me continu vertelden dat ze van me hielden, dat ze trots op me waren en dat ik er mocht zijn. Na verloop van tijd heb ik het allemaal weggestopt en ik hield mezelf voor dat het eigenlijk wel prima ging. W. kreeg een huis en ik ging bij hem wonen, een heel eind bij mijn ouders vandaan.
We gingen trouwen en op het nummer ‘Turn Turn Turn (voor alles is een tijd) gaf mijn vader me huilend met de woorden ‘pas goed op m’n meisje’ weg aan W. De dochters van mijn zus droegen mijn sleep. En iedereen die ons dierbaar was, was erbij.
Mijn bril, die had ik 12 jaar daarvoor al aan de wilgen gehangen en ingeruild voor lenzen, lenzen waar ik eigenlijk helemaal niet tegen kon. Ik besloot contact op te nemen met een oogkliniek, ik wilde graag lensimplantaten. Ik mocht komen voor een onderzoek, maar de kans was heel erg klein dat ze me konden helpen. (Ik was hoog verziend en doorgaans zijn de oogkamers bij zulke hoge sterktes te krap voor implantlenzen.). Uit het onderzoek bleek dat er voldoende ruimte was en ik zou een paar maanden later geholpen kunnen worden, of ik dat aandurfde? ‘Liever vandaag dan morgen’, zei ik. Onderweg naar huis werd ik gebeld. Er is een plekje vrijgekomen voor volgende week en we moesten meteen aan jou denken. En zo kreeg ik vlak voor de kerst, het allermooiste cadeau. ‘Nieuwe ogen’, Onder plaatselijke verdoving werden de lenzen geplaatst. Ik kreeg alles mee en stelde ondertussen allerlei medische vragen aan de oogarts. Na de operatie kon ik vrij snel goed zien. Ik heb W. een keer ’s nachts geroepen. ‘Kijk nou! Bloemetjes! Op het wc-papier!’.
Bijna een jaar later besloten we dat ik zou stoppen met de pil. In juli 2013. Ik was 24. W. vond het eigenlijk te jong maar ik zei dat ik het gevoel had dat het bij ons niet zou gaan zoals het moest gaan. Ik heb altijd gezegd dat de eerste zwangerschap een miskraam zou worden.
Na 7 rondes proberen hadden we een positieve test. We waren blij maar in mijn achterhoofd was toch dat stemmetje: ‘het gaat tóch wel mis’. En inderdaad, het ging mis. Miskraam nummer 1
Daarna hoefden we niet lang te wachten, na vier rondes was ik weer zwanger. Ik had drie goede echo’s maar bij de termijnecho zagen we op het scherm een heel erg stil kindje. Een week later werd ik gecuretteerd. Dat wilde ik graag omdat ik het niet zélf wilde doen, mijn oom was een week ervoor overleden en het was allemaal teveel. In die week zijn mijn ouders veel bij ons geweest. Mama heeft ons huishouden gedaan en ik heb met mijn vader eindeloos series zitten kijken.
De gynaecoloog adviseerde ons om onderzoek te laten doen naar de oorzaak van de miskramen. De kans zou klein zijn dat er iets uitkwam maar dan konden we dat uitsluiten. We moesten twee maanden wachten op de uitslag en zoals ik al dacht lag het probleem bij mij. Er was een gebalanceerde translocatie gevonden tussen de chromosomen 2 en 4. We kregen een doorverwijzing naar de klinisch geneticus in het radboud waar ik (ondertussen voor de derde keer) naartoe ging. Er werd een familiestamboom gemaakt (nog een hele kluif want ik heb een gróte familie) en daaruit werd geconcludeerd dat de translocatie waarschijnlijk erfelijk was en dat de kans groot was dat ik het van mijn vader had. Uit de bloedtest bleek dat dit inderdaad klopte. Papa was ook drager. Vlak voordat we die uitslag kregen, had ik op mijn verjaardag, miskraam nummer drie.
Dit keer was ik héél snel zwanger. Na één ronde was het al raak. Ik begon weer te vloeien en ging uit van miskraam nummer vier maar de testen bleven donkerder worden. Dus kreeg ik een echo, een echo waarop een hele lege baarmoeder te zien was. De verloskundige vertrouwde het niet en we mochten ons direct melden op de verloskamers waar er nog een echo gemaakt werd, en nog één. Uit de bloedtest kwam een hoog hcg-gehalte, te hoog voor een lege baarmoeder en de gynaecoloog dacht wat te zien in mijn rechtereileider. Ik werd geopereerd en mijn bijna geknapte eileider werd eruit gehaald. Ik was vooral heel boos, boos op mijn lichaam dat niet werkte zoals het moest werkte. Boos op mezelf, dat het me niet lukte om een zwangerschap te voldragen. Ook voelde ik me schuldig tegenover W. Ik zei tegen hem dat hij maar van me moest scheiden en een andere vrouw moest zoeken die wel normaal was, die hem wel papa kon maken. Hij zei daarop dat hij geen kinderen wilde, niet als het niet met mij zou zijn.
We zijn nu negen jaar samen en ondanks het verdriet van de afgelopen anderhalf jaar is onze relatie heel sterk. Hij is mijn hele wereld, mijn veilige haven, mijn thuis. Dankzij hem ben ik een gelukkig mens. We hebben heel veel pech gehad maar net zoveel geluk. Er zullen zeer waarschijnlijk nog meer miskramen komen, nog veel meer verdriet. Maar samen kunnen we dat aan, daar ben ik van overtuigd.
Mijn vraag aan jou; Je zit in een bizarre draaimolen qua emoties en hebt heel veel te verwerken gekregen het laatste jaar, Hoe staan jij en je man er nu in? Je gaf zelf al aan toch ook bang te zijn, en dat kan ik mij heel goed voorstellen.
Mooi verwoord, een bizarre draaimolen. We proberen positief te blijven, dat lukt zeker niet altijd en we leven eigenlijk een beetje met de dag. Vandaag ging goed/niet goed? Morgen zien we wel weer. Er is ook geen makkelijke keuze. Gaan we verder op de natuurlijke manier, met een grote kans op meer miskramen? Of gaan we het zware traject van IVF-PGD in, waar we ook geen garanties hebben. Nu gaan we voor optie 1, omdat we ons nog niet klaar voelen voor IVF-PGD, dat voelt nog niet goed en we vinden dat we het dan nog niet moeten doen. Maar we denken ook dat het wel een keer goed komt. We weten niet wanneer of hoe, maar het komt een keer goed. Linksom of rechtsom, dat zien we dan wel. Nu zijn we bezig met de dingen die we wél hebben. Allebei een fijne baan waar we het enorm naar ons zin hebben. Een enorm vangnet van lieve vrienden en familie waar we altijd terecht kunnen. We zijn dankbaar voor élk lichtpuntje, elke dag, hoe klein ook.
Bedankt voor het delen.Maar wat is het leven soms oneerlijk.
Ik moest glimlachen om het deel waarin je onverwacht toch nog als cadeautje kwam voor je ouders Maar van de opleiding gepest… je zou denken dat je er met volwassen mensen zit. Heel erg dat mensen zoiets doen, dat verdien je niet. En verder hoop ik dat je snel een gezond kindje in je armen mag sluiten Groepsdynamiek, denk ik en ook ergens een stukje onzekerheid. Sommige mensen hebben dat kennelijk nodig om zichzelf een beter gevoel te geven, over zichzelf. Een ander naar beneden halen om hun eigen ego op te krikken.quote:
O Cygne wat gun ik jullie dat gezonde kindje! En ook al zo gepest, waarom willen mensen elkaar nu zo kwetsen
Toen vond ik dat heel moeilijk hoor maar nu heb ik eigenlijk wel een beetje medelijden met zulke mensen.
En wat erg dat je weggepest bent op de HBO. Onbegrijpelijk
Meisjes bedankt voor het delen
Bedankt voor het delen van je verhaal
Ook ik hoop met alles wat ik heb op een mooi gezond kindje voor jullie Cygne!
Maar als ik nu zo jouw verhaal lees waarin je schrijft dat man en jij zo'n goed team zijn, dan ben ik zo ongelooflijk blij voor je. Wat jullie overkomt is ontzettend verdrietig maar samen redden jullie het.
Ik gun jullie voor de toekomst alle geluk en een prachtig gezond kindje! Ik weet dat twee strepen voor jou niet meer de waarde hebben die ze zouden moeten hebben maar als het weer zo ver is, duim ik mijn duimen blauw voor jullie!
Ik ken je voornamelijk uit het Zwanger...en dan gaat het mis topic. En steeds weer de herkenning en emoties die ermee gepaard gaan.
Ik hoop dat jullie ooit dat o zo gewenste kindje in jullie armen mogen sluiten, want er zitten er al zoveel in jullie hart!
Ik heb het zelf ook meegemaakt. Het kan zo geniepig zijn en er blijft niets van je zelfvertrouwen over. Toen er hier fysiek geweld tegen mij werd gebruikt heb ik afstand kunnen nemen (het was tijdens mijn stage in het buitenland) maar het heeft mij uiteindelijk sterker gemaakt met meer zelfvertrouwen. Ik hoop zo dat dit bij jou ook ooit zo is, dat je het een plek kan geven, die je sterker maakt
Ik ben echt zo blij dat je een goed vangnet om je heen hebt
En ik blijf gewoon duimen voor een gezond kindje! quote:
Jeetje Cygne, wat een verhaal... Ook al zoveel bagage. Maar wat klink je sterk en wat enorm fijn dat jij en je man zo een goed team zijn! Daarmee kunnen jullie samen de wereld aan!
Ik ken je voornamelijk uit het Zwanger...en dan gaat het mis topic. En steeds weer de herkenning en emoties die ermee gepaard gaan.
Ik hoop dat jullie ooit dat o zo gewenste kindje in jullie armen mogen sluiten, want er zitten er al zoveel in jullie hart!
Loj, stom he. Bij mij is nooit fysiek geweld gebruikt. Maar wel uitsluiting, negeren en stoken. Me vooral het gevoel geven dat ik Heel Erg Onbelangrijk was. En dat ook expliciet uitdrukken. Docenten waren op de hoogte maar die stuurden mij naar de sschoolpsycholoog. Want als iedereen zo deed moest het toch gewoon aan mij liggen? Ik heb dat zelf ook heel erg lang geloofd. Ik heb mijn man ook regelmatig gevraagd wat zo'n leuke jongen als hij toch met een hoop Niets zoals ik moest. Dan zei hij: 'Nou gewoon, omdat jij de allerleukste bent.
'.Wat n lieve reacties allemaal.
En dat pesten is inderdaad te erg voor woorden
Waarom?
hopelijk krijgen jullie snel het oh zo gegunde cadeautje En dat pesten op het hbo
En ik sluit me aan bij de andere reacties..
Het is jullie gegund..
.Je kunt het ook omdraaien en je man mag blij zijn met jou!
Gek dat we het van de week nog over je school hadden he...
Ik hoop nog steeds dat onze afspraak uit komt en we bij elkaar op kraamvisite kunnen komen!! :-*
quote:
Cygne, je bent een kanjer en dat mag je niet vergeten!
Je kunt het ook omdraaien en je man mag blij zijn met jou!
Gek dat we het van de week nog over je school hadden he...
Ik hoop nog steeds dat onze afspraak uit komt en we bij elkaar op kraamvisite kunnen komen!! :-*
En die beste vriendin van dat ex-vriendje is dus Eresh.
Nu hebben ze een prachtige zoon samen. Prachtige verhalen weer, stuk voor stuk
Ja joh.quote:
Huh, de beste vriendin van je exvriendje, die je via hem leerde kennen, maar nooit ontmoet hebt?
Prachtige verhalen weer, stuk voor stuk
MSN.
SPOILEREn verder heel lang ingewikkeld verhaal.
Doen wij goed he? Ik woonde toen een uur bij hem vandaan dus zagen we elkaar niet veel..quote:
Huh, de beste vriendin van je exvriendje, die je via hem leerde kennen, maar nooit ontmoet hebt?
Prachtige verhalen weer, stuk voor stuk
Daarom hebben we afgesproken dat we toch echt bij elkaar op kraamvisite gaan als het zo ver gaat komen haha
Aan Malteser!
Mijn vraag: Jij hebt twee miskramen gehad en dan nu een goede zwangerschap, hoe voelt dat? En waar verheug je je t meeste op nu je echt echt echt moeder gaat worden?
Ik schrok er best van want had het niet verwacht. Maar ik ga dit weekend mijn verhaal op papier zetten en uiteraard nadenken over jouw vragen!Bijzonder ook om de verhalen en achtergronden te lezen van de users die ik minder goed "ken".
Ja dat hoop ik ook! Al is het alleen al dat er dan mooie baby's zijn geboren! Mag ook onderhand wel na bijna 9 jaar contact via internet en WhatsApp hahaquote:
Wat bijzonder Cygne en Eresh. Hoop dat jullie elkaar snel zullen ontmoeten.
Bijzonder ook om de verhalen en achtergronden te lezen van de users die ik minder goed "ken".
Ik volg je nog steeds Cygne, ik hoop dat er voor jullie in de toekomst ook een kindje mag komen
Malteser ben ik ook benieuwd naar
@kyara, bijzonder inderdaad! Eresh en ik zitten nu allebei in een situatie dat t allemaal niet zo makkelijk gaat voor wat betreft de kinderwens en het is erg fijn om daarover te kunnen praten samen.
@Eresh, 9 jaar alweer! De tijd gaat snel!
Ik ben ontroerd door alle lieve reacties. Dat doet me goed!
En ik ben uiteraard ook heel benieuwd naar t verhaal van Malteser!
Vragen van Cygne:SPOILERMijn verhaal begint 30 jaar geleden. Ik ben geboren in Eindhoven, als eerste kind van mijn ouders. Dolgelukkig waren ze met mijn komst. Al gauw was er de wens voor nog een kindje maar een nieuwe zwangerschap liet lang op zich wachten.
Ondertussen lieten mijn ouders een huis bouwen en mijn eerste herinneringen zijn uit die tijd. We woonden tijdelijk in een naburige plaats en gingen vaak kijken op de bouw. Daar speelde ik met mijn toekomstige buurjongetje uren in het zand. Ik was toen 3.
Niet lang na de oplevering van ons huis raakte mama zwanger en ik was 4,5 toen mijn broertje geboren werd. Hij had een slechte start, zijn hartslag viel helemaal weg tijdens de bevalling en middels een spoedkeizersnede werd hij gehaald. En ondanks dat hij in zijn glazen huisje lag aan allerlei draadjes en een monitor, was ik op slag verliefd. Mijn lieve, kleine broertje!
Broertje en mama herstelden goed, ze mochten na 2 weken naar huis en het gezin was compleet. Die eerste jaren waren we een gelukkig gezin, mama was altijd thuis, papa werkte veel maar als hij thuis was, was hij er ook echt. We picknickten in de bossen, bouwden hutten en er kan niemand zo goed beschuitfluiten als mijn papa.
Wel ontwikkelde mijn broertje zich wat anders dan ik en toen hij bijna 1 was, werd er een duidelijke diagnose gesteld. Broertje was zeer ernstig visueel beperkt waarbij men niet kon garanderen of hij wel of niet totaal blind zou worden. Een enorme klap voor mijn ouders en doordat zij daar allebei anders mee omgingen, was dat de eerste deuk in hun huwelijk.
Niet lang na deze diagnose werd er bij mijn Opa, de vader van mama, kanker geconstateerd. Hij zette zijn schouders eronder en begon met chemokuren maar na een half jaar dokteren nam hij een voor iedereen geheel onverwacht, onbegrijpelijk en rigoureus besluit. Hij sprong voor de trein en was op slag dood.
Ik (inmiddels 6) weet nog dat de telefoon ging heel vroeg in de ochtend, dat er paniek ontstond omdat Opa kwijt was en dat papa ineens weg was. Niet lang na dat telefoontje bleek er sprake te zijn van een zelfdoding op het spoor. Papa heeft de taak op zich genomen Opa te identificeren, omdat Oma, mama en haar broer en zussen dat niet konden.
Vanaf dat moment was mama anders. Niet meer de altijd vrolijke, lieve mama maar steeds vaker huilde ze, soms hele dagen. Deuk 2 in het huwelijk van mijn ouders was een feit.
Toch pakten we de draad weer op, bijna zoals 'vroeger'. Wel was ik me bewust van de stemmingswisselingen die mama kon hebben. Dus probeerde ik zo lief en goed mogelijk te zijn.
Inmiddels was ik 8 en steeds vaker hoorde ik mijn ouders ruzie maken als wij in bed lagen. Ik was 10 toen de beslissing viel die ik al twee jaar had zien aankomen, mijn ouders scheidden. Ons mooie huis werd verkocht en na een korte overbrugging bij Oma in huis kreeg mama een huurhuisje toegewezen. Papa zagen we één weekend in de 14 dagen. Een enorme omschakeling voor iedereen en mijn ouders voerden ondertussen een verbeten strijd om de gezamenlijke bezittingen.
Door de scheiding was er van mama's emotionele welbevinden niet veel meer over. Uren zat ze op de bank met koffie en een sigaret en ze snoot dozen tissues weg. Ze kon daardoor niet goed voor ons zorgen dus nam ik die taak op me. Ik verzorgde mijn broertje en deed het huishouden en hoopte dat men op school niet teveel zou merken van de thuissituatie.
Zowel broertje als ik hadden het naar ons zin op school. Ik behoorde niet tot de populaire groep, die ambitie had ik ook niet, maar ik had een paar leuke vriendinnetjes. Het leren ging me prima af dus school was voor mij goede afleiding en een rustpunt.
Niet lang na de scheiding ontmoette mijn moeder een man. Al gauw was het haar vriend en beetje bij beetje trok hij bij ons in. Ik vond het een vreemde man maar zag mama weer wat opbloeien dus ik liet het er verder bij. Ik werd 11 en vlak na mijn 11e verjaardag begon voor mij dat wat ik 'mijn andere leven' noem. Vanaf die tijd ben ik seksueel misbruikt en uitgebuit door de vriend van mijn moeder. Ik was 18 toen het stopte. Ik ga hier verder niet teveel op in maar het heeft mijn leven bepaald.
Mijn basisschoolperiode liep ten einde en met een maximale Cito-score van 550 verliet ik de basisschool. Het VWO werd mijn volgende doel.
Op de middelbare school had ik 3 vriendinnen en daarmee bleef school voor mij mijn veilige haven. Thuis deed ik mijn huiswerk, zorgde ik voor mijn broertje en leefde ik 'mijn andere leven'.
Papa had inmiddels ook een nieuwe vrouw en snel na hun eerste ontmoeting, trouwden ze. Ik was daar niet zo blij mee, want ook deze vrouw had iets vreemds over zich. Vlak na hun trouwdag bleek mijn onderbuikgevoel te kloppen. De op het oog zo leuke vrouw veranderde in een soort van combinatie tussen de stiefmoeder van Assepoester en een dictator. Dus ook als we bij papa waren, voelde ik me ongewenst en onveilig.
Het werd ondertussen ook duidelijk dat de beperking van mijn broertje te groot werd voor het reguliere onderwijs en dus werd er besloten om hem te plaatsen op het blinden- en slechtzienden instituut. Dit hield in dat hij van maandag t/m vrijdag niet thuis kwam. Voor hem absoluut de beste optie, voor mij persoonlijk een dramatische beslissing want daarmee viel een groot deel van mijn zorgtaak weg. En hoewel het me geruststelde dat hij daar veilig was en hij op die manier minder makkelijk een prooi voor mijn stiefvader kon worden, miste ik hem vreselijk. Maar de angst dat ook broertje slachtoffer zou worden, hing altijd als het zwaard van Damocles boven mijn hoofd en dit drukte altijd zwaar op me. Dus in die zin was er ook opluchting.
Mijn schooltijd verliep ondanks de omstandigheden vrij aardig. Ik haalde ruime voldoendes en pas in VWO 5 brak de combinatie school en 'mijn andere leven' me op. Ook had mama in die tijd zelfmoordneigingen en deed ze twee mislukte pogingen. Ik was regelmatig niet in staat tot het maken van huiswerk en nam een docente op school in vertrouwen over mijn wat ingewikkelde thuissituatie. Ik vertelde haar lang niet alles maar kreeg daardoor wel de steun vanuit school om de vijfde klas te verspreiden over 2 schooljaren. Om meerdere redenen een gouden zet bleek later.
In mijn eindexamenjaar stopte het misbruik en zodoende slaagde ik met een ruime 7 gemiddeld.
Ik was 19, had mijn VWO diploma op zak, woonde inmiddels bij papa en zijn vrouw en begon aan de PABO. Zeker niet mijn eerste keus maar ik ben dol op kinderen en gunde mezelf de rust van een opleiding die ik zeker weten af kon ronden. Want ik wilde dolgraag zo snel mogelijk op eigen benen staan. En aan mijn ouders had ik toch niets.
Ik hield contact met de 3 vriendinnen van de middelbare school en ook met één vriend die mij tijdens mijn tweede jaar VWO 5 op sleeptouw nam toen ik bij hem in de klas kwam. En dat wat ik nooit voor mogelijk hield gebeurde toch, ik werd verliefd. Iedere dag een beetje meer. Uiteindelijk was ik bijna 22 toen ik het aan hem op durfde te biechten. En het bleek wederzijds. Maar hij durfde jarenlang de stap niet te zetten, omdat hij de band die we hadden niet wilde verstoren.
Maar sinds die tijd zijn we onafscheidelijk, won hij langzaamaan mijn vertrouwen, hebben we een super leuke verkeringstijd gehad, rondden we onze studies af (hij aan de universiteit, ik de PABO), trok hij bij mij in (ik huurde een klein flatje), kochten ons eerste huis, zijn we getrouwd en nu ben ik dus zwanger van ons eerste kindje.
Mijn man is mijn maatje, mijn rots in de branding, mijn rustpunt, mijn veilige haven. We lachen, we huilen, we praten, we vrijen, we ondernemen van alles. Hij accepteert me zoals ik ben, steunt me, houdt van me. En minstens zo belangrijk, het klikt ook super goed tussen hem en mijn broertje!
Ruim 10 jaar na het misbruik durfde ik de stap te zetten om hulp te zoeken. Hulp die ik heel heel heel hard nodig heb. Want 'mijn andere leven' heeft sporen nagelaten, zowel fysiek als mentaal. En daar durf ik pas sinds een jaar voor uit te komen.
Mijn vertrouwen in de mens is klein, mijn dagen zitten vol triggers, mijn nachten vol nare dromen, ik heb een negatief zelfbeeld en vind mezelf niet belangrijk. Zie mezelf als een ballast voor mijn omgeving, ben enorm bang om te falen en mensen teleur te stellen. Ik heb een enorme afkeer van mijn lichaam.
De relatie met mijn ouders is en blijft oppervlakkig. Mama heeft inmiddels een andere, fijne man. Ik hoop dat zij samen oud mogen worden. Papa is nog steeds samen met mijn stiefmoeder, dat is zijn keuze.
Vorig jaar durfden we de stap te zetten om de anticonceptie de deur uit te doen om te kijken of we onze grootste wens in vervulling konden laten gaan. En wonder boven wonder telde ik heel snel aan. Zo snel dat we er pas bij ruim 8,5 week achter kwamen. Er werd een eerste echo gemaakt waarop een kloppend hartje te zien was, ook een tweede echo was goed. Maar 2 weken later bleek het bij de termijnecho mis, het hartje klopte niet meer. 2,5 week wachtten we af of mijn lichaam het zelf af zou stoten maar uiteindelijk bleek een curettage noodzakelijk. Mijn wereld stortte in, ik was er van overtuigd dat het mijn fout was, dat mijn lichaam niet in staat was om een kindje te dragen. Dit kindje, hoe klein ook, het was zo gewenst.
Maar de maatschappij draaide verder, mijn werkgever had me nodig en daarin werd ik meegezogen. Een paar maanden later telde ik opnieuw aan. Voorzichtige blijdschap bij het zien van de test maar ook hier bekroop me een onheilspellend gevoel. Bij 6 weken verloor ik het vruchtje. Een klap, opnieuw. Maar mijn man bleef positief en steunde me.
Begin dit jaar plaste ik voor de derde keer in drie kwart jaar tijd twee streepjes. Zwanger worden blijkt dus duidelijk geen probleem, ondanks mijn verleden. En 3 keer blijkt scheepsrecht. Ik ben inmiddels in het derde trimester beland en krijg er langzaamaan vertrouwen in dat dit misschien goed gaat komen. Dat ons oh zo gewenste kindje er echt gaat komen. Dat we een gezin worden, papa en mama. 'Gewoon' zoals ik altijd gehoopt had maar nooit voor mogelijk hield.
Een kindje om voor te zorgen, om lief te hebben, om onvoorwaardelijk van te houden. En daarin heb ik één grote wens: dat ik het beter zal doen dan mijn eigen ouders.
Helaas ben ik met ziekteverlof ivm de zwangerschap maar ook omdat het traject bij de psycholoog een zwaar traject blijkt te zijn. Maar ik heb het heel hard nodig. Om mijn verleden onder ogen te gaan zien, mijn verhaal eindelijk eens echt te delen, ermee om te leren gaan. Dit vreet energie, ik kan hier voorlopig niet bij werken, dat schuldgevoel knaagt aan me. En ik heb nog een lange weg te gaan, twijfel er soms zelfs aan of het ooit wel helemaal goed komt met me.
Maar mijn man, ons ongeboren kindje en mijn broertje zijn het meer dan waard om voor te knokken!!
Onze toekomst zie ik positief tegemoet. Ondanks alles wat er gebeurd is, vind ik het leven een feestje. Ik geniet van de kleine dingen in het leven. Ons ontbijt op zaterdagmorgen met verse broodjes van de bakker, ons fijne huis waar ik me veilig voel, lekker samen wandelen en een ijsje eten bij de ijssalon twee straten verderop, uitwaaien op de hei en daarna warme chocomelk klaar maken met veel te veel verse slagroom, de knuffel die ik steevast krijg van mijn man als hij thuiskomt van zijn werk, een pyjamadag op een mooie zondag in de winter die we afsluiten met diepvriespizza op de bank. Voor anderen ogenschijnlijk simpele dingen, voor mij zo vol betekenis.
Het leven is zo mooi! Ik koester en omarm het, samen met de mensen van wie ik hou!
Jij hebt twee miskramen gehad en dan nu een goede zwangerschap, hoe voelt dat? En waar verheug je je t meeste op nu je echt echt echt moeder gaat worden?
Het voelt als een enorm geschenk dat deze zwangerschap nu al zo ver is. Ik heb me heel onzeker gevoeld en zo voelt het nog wel eens maar het lijkt er steeds meer op dat we echt een kindje mogen krijgen.
Waar ik me het meest op verheug is dat er straks een kindje is van mijn man en mij, geboren uit de liefde die we voor elkaar voelen. Dat is iets wat ik lang niet voor mogelijk hield maar wat nu toch echt lijkt te gaan gebeuren
. Ik vind je zó moedig, dat je je heftige verhaal durfde te delen. Want wat heb jij veel op je bordje gehad. En wat fijn dat je een veilige haven hebt kunnen vinden bij je man.
Ik hoop dat jij jezelf ooit kunt gaan zien als het sterke, moedige en mooie mens dat je bent.
Hoe is het nu met je broertje?
Cygne, ik heb ook nog niet gereageerd op jouw verhaal. Natuurlijk kende ik 'de afloop' al maar toch blijft het indrukwekkend om te lezen. Ik moet ook zeggen dat je jonger bent dan ik in gedachte heb, je reageert altijd zo verstandig en eigen en dat vind ik mooi.
Dikke
[ Bericht 3% gewijzigd door Lingue op 05-07-2015 09:22:09 ]
Hoe gaat het met je broertje?
En wat spreekt er een liefde uit je verhaal voor je man, broertje en oh zo gewenste baby. Je bent een sterke vrouw met zoveel liefde om te geven Echt petje af!+1quote:
Wat een leven Malteser, en wat een enorme powervrouw ben jij! Die kleine boft met zo'n sterke mama
@mevrouwCactus, wat lief dat je dat zegt!
Is er ooit nog aangifte gedaan tegen je stiefvader? Ik mag toch hopen dat dit niet ongestraft is gebleven Je klinkt als een hele sterke en liefdevolle vrouw! Hoe je praat over je broertje, je man en je ongeboren kind, wat een liefde nu al
Ik weet zeker dat je een supermama gaat worden! Wat antwoorden op jullie vragen:
Met mijn broertje gaat het goed. Hij woont zelfstandig, heeft na zijn middelbare school een MBO opleiding gedaan en goed afgerond en hij is nu op zoek naar een werkgever die het aandurft hem in dienst te nemen. Man en ik doen zijn administratie en wat kleine dingen die hij zelf niet kan ivm zijn beperking maar verder is het een vlotte knul van 25 die midden in het leven staat.
Wat vertrouwen op mijn intuïtie betreft: dat durf ik deels. Als we om wat voor reden dan ook nieuwe mensen ontmoeten, staan mijn voelsprieten altijd uit. Voelt het niet goed, dan durf ik dat aan man aan te geven. Verder is mijn gevoel en intuïtie iets wat ik vooral voor mezelf houd. Zoals ik bijna alles voor mezelf houd. Mijn mening, gevoelens en intuïtie hebben nooit geteld, ik werd nooit gehoord en dat maakt het nu lastig om het te uiten en te beseffen dat er nu wel naar me geluisterd wordt.
Wat aangifte betreft: vooralsnog is het onbestraft gebleven. Voor het in gang zetten van een aangifte moet ik allereerst mijn hele verhaal doen en aangezien het gaat om een periode van ruim 8 jaar, is dat nogal wat. Ook heb ik er tot een aantal maanden geleden niet over kunnen en durven praten. Daar zijn dus nog wel stappen in te zetten. Het 'geluk' is dat het niet meer kan verjaren, die regels zijn een aantal jaar geleden aangepast. Dus wie weet lukt het me ooit om dat proces in gang te zetten. Voor nu richt ik me op mijn eigen welbevinden. Uiteraard is het liefste wat ik zou zien dat hij gestraft wordt. Maar daarvoor moet ik nu zelf nog teveel offers brengen. Bovendien zal geen enkele straf de lading dekken van dat wat er met me gebeurd is.
all around voor iedereen even, want ik kan even geen woorden vinden...Ben benieuwd naar wie de volgende is.
GM, cygne, Malteser: alle drie zulke verschillende verhalen, alledrie powervrouwen
Leuk om jullie nu een beetje beter te kennenHier kom je alleen maar sterker uit. Samen met je man, kindje en je broertje! Wat spreek je daar vol liefde over.
Voel je niet schuldig tegenover bv. je werk dat je deze tijd volledig nodig hebt voor dit traject. Ik denk dat niemand jou dat kwalijk kan nemen! Integendeel!
Wat een heftige verhalen weer.
Maar wat zijn jullie mooie mensen
040 ja, onderwijs nee. Woon jij ook regio 040?quote:
Nog steeds woonachtig in regio 040 en werkzaam in het onderwijs Malteser?
Ik snap ook dat je niet zomaar die hele beerput open wil trekken, het is ook nogal wat natuurlijk. Wel "fijn" dat het niet meer verjaard en dat je altijd nog die keuze kunt maken om alsnog aangifte te doen. Vooral ook omdat hij gewoon nog vrij rondloopt en misschien dit ook anderen (weer) aandoet. Maar eerst je eigen welbevinden, dat staat bovenaanquote:
Dank jullie wel voor jullie reacties, vond het enorm spannend om mijn verhaal te posten.
Wat antwoorden op jullie vragen:
Met mijn broertje gaat het goed. Hij woont zelfstandig, heeft na zijn middelbare school een MBO opleiding gedaan en goed afgerond en hij is nu op zoek naar een werkgever die het aandurft hem in dienst te nemen. Man en ik doen zijn administratie en wat kleine dingen die hij zelf niet kan ivm zijn beperking maar verder is het een vlotte knul van 25 die midden in het leven staat.
Wat vertrouwen op mijn intuïtie betreft: dat durf ik deels. Als we om wat voor reden dan ook nieuwe mensen ontmoeten, staan mijn voelsprieten altijd uit. Voelt het niet goed, dan durf ik dat aan man aan te geven. Verder is mijn gevoel en intuïtie iets wat ik vooral voor mezelf houd. Zoals ik bijna alles voor mezelf houd. Mijn mening, gevoelens en intuïtie hebben nooit geteld, ik werd nooit gehoord en dat maakt het nu lastig om het te uiten en te beseffen dat er nu wel naar me geluisterd wordt.
Wat aangifte betreft: vooralsnog is het onbestraft gebleven. Voor het in gang zetten van een aangifte moet ik allereerst mijn hele verhaal doen en aangezien het gaat om een periode van ruim 8 jaar, is dat nogal wat. Ook heb ik er tot een aantal maanden geleden niet over kunnen en durven praten. Daar zijn dus nog wel stappen in te zetten. Het 'geluk' is dat het niet meer kan verjaren, die regels zijn een aantal jaar geleden aangepast. Dus wie weet lukt het me ooit om dat proces in gang te zetten. Voor nu richt ik me op mijn eigen welbevinden. Uiteraard is het liefste wat ik zou zien dat hij gestraft wordt. Maar daarvoor moet ik nu zelf nog teveel offers brengen. Bovendien zal geen enkele straf de lading dekken van dat wat er met me gebeurd is.
Ja, en ook werkzaam in het onderwijs in die regio.quote:
[..]
040 ja, onderwijs nee. Woon jij ook regio 040?
Maar wat klink je nu heerlijk gelukkig
Sterke vrouw
.Ik wens je een gelukkige, liefdevolle toekomst!!
Dikke +1!quote:
Pff kippenvel van jou verhaal malteser ik wens je nog een hele fijne zwangerschap toe en dat je straks maar mag gaan genieten van je gezin! 😘
.Cygne, ook zo heftig. Pesten op het hbo
. Bizar! Ik hoop echt dat ook voor jou snel een goede, voldragen zwangerschap in het verschiet ligt . En straks jullie minimens erbij
Ik word er altijd zo gelukkig van als ik dat lees. Liefde
+1quote:
Malteser wat verdrietig dat je zo veel nare dingen hebt mee moeten maken. Maar gelukkig heb je iemand gevonden die je 100% in vertrouwen durft te nemen. Jij bent het waard!! En straks ook dat zo gewenste kindje
Cygne, ook zo heftig. Pesten op het hbo
Ik vind alle verhalen zo indrukwekkend. Jullie hebben allemaal zoveel meegemaakt al.
Ik heb echt een heel saai leven volgens mij
+1! Weet zelf vaak niet zo goed wat te zeggen...quote:
Malteser wat verdrietig dat je zo veel nare dingen hebt mee moeten maken. Maar gelukkig heb je iemand gevonden die je 100% in vertrouwen durft te nemen. Jij bent het waard!! En straks ook dat zo gewenste kindje
Cygne, ook zo heftig. Pesten op het hbo
Lokquotequote:
(al had ik ook nog niet gezegd dat ik je verhaal heftig en bijzonder vind).Het topic zakt alweer weg uit de AT... Heb je al iemand benaderd? Ik zou t zo zonde vinden als dit topic wegzakt....
.+1quote:
Ik lees hier ook steeds mee, maar ik vind het soms lastig te reageren. Prachtige verhalen en heftige verledens zie ik voorbij komen. Jullie zijn allemaal stuk voor stuk allemaal topvrouwen
+1 ja! Ik vind jullie levensverhalen prachtig (en soms ontzettend verdrietig), een eer om te mogen lezen iigquote:
Ik lees hier ook steeds mee, maar ik vind het soms lastig te reageren. Prachtige verhalen en heftige verledens zie ik voorbij komen. Jullie zijn allemaal stuk voor stuk allemaal topvrouwen
Ja dit!quote:
Sorry, je hebt gelijk. Was even druk met minder leven voelen en bijbehorende ziekenhuisbezoeken.quote:
[..]
Lokquote
Het topic zakt alweer weg uit de AT... Heb je al iemand benaderd? Ik zou t zo zonde vinden als dit topic wegzakt....
Ik heb iemand in mijn hoofd die ik ga benaderen. Komt goed!
Snap ik, dat las ik pas na mijn postquote:
[..]
Sorry, je hebt gelijk. Was even druk met minder leven voelen en bijbehorende ziekenhuisbezoeken.
Ik heb iemand in mijn hoofd die ik ga benaderen. Komt goed!
sorry!. Bij dezen draag ik het stokje over aan:
JufMariska
Vraag voor jou:
Jullie mooie L. kondigde zich weken te vroeg aan. Had jij ondanks de heftigheid van de situatie wel meteen het 'oergevoel' waar iedereen het altijd over heeft of heeft dat echt moeten groeien?
!Ik ga aan de slag, met m'n verhaal en het antwoord op jouw vraag!quote:
Degene die ik in mijn hoofd heb, heeft het stokje geaccepteerd
Bij dezen draag ik het stokje over aan:
JufMariska
Vraag voor jou:
Jullie mooie L. kondigde zich weken te vroeg aan. Had jij ondanks de heftigheid van de situatie wel meteen het 'oergevoel' waar iedereen het altijd over heeft of heeft dat echt moeten groeien?
Zo, dit echt helemaal!quote:
Jeetje Malteser, wat heftig. Maar je man en jij, die band
Ik word er altijd zo gelukkig van als ik dat lees. Liefde
Mijn naamgenootje!
Leuk! Ben erg benieuwd of we meer dan drie (naam/juf/4-10-2014) overeenkomsten hebben
omdat JM nog niet genoeg te doen heeft. quote:Op maandag 13 juli 2015 22:04 schreef Crumpette het volgende:
F5
Jaja!quote:
F5
quote:
Ik heb er even over nagedacht, maar ik hoef niet in de op enzo. Onder spoiler en extern...De vraag van Malteser heb ik al typend beantwoord, in het verhaal dus. Hoop dat dat ok is.SPOILER
En nu maar 's nadenken over een nominaaaaasie.
JufMariska, heftig, zeker je puberjaren. Goed dat je dit toch een plaatsje hebt kunnen geven.quote:
Hier is het dan tochDe vraag van Malteser heb ik al typend beantwoord, in het verhaal dus. Hoop dat dat ok is.SPOILER
En nu maar 's nadenken over een nominaaaaasie.
En ik moest stiekem even gniffelen om je eerste date met J.
.De rode draad in veel van de verhalen (bij mijzelf, Cygne, Malteser, en nu ook JM), lijkt toch wel te zijn dat vertrouwen beschaamd wordt. Wat worden blijkbaar veel meisjes en jonge vrouwen daardoor gevormd.
. JM, je vertelt heel veel wat ik nog niet over je wist, en het maakt indruk op me. Dapper dat je het op wilde schrijven, en wat werk je hard om alles een plek te geven.
. En je J. is een lot uit de loterij. .Ook weer een pittig verhaal! Je klinkt heel nuchter, maar misschien is het ook een beetje het 'vlakke' dat je beschrijft.
En wel bijzonder wat je schrijft over je moedergevoel, want van buiten (posts, foto's hier en instagram ed) zie ik als leek juist een supertrotse en vrij relaxte moeder
Ik ben ook wel nuchter, dat kan ook een valkuil zijn
En kort van stof, teveel emotie kost ook woorden Nadat jij je hier meldde, zwanger van L, vond ik het al bijzonder. Een juf Mariska, maar een maandje later uitgerekend. En toen bevielen we dezelfde dag (jouw berichtje was toen zelfs voor mij de reden om het maar even te laten checken of m'n vliezen waren gebroken), gaf je je zoontje de naam, die wij ook heel lang wilden geven en beleefde je een herkenbare "nachtmerrie".
Dus ik heb altijd heel veel respect voor jou gehad, ondanks dat ik je verder niet ken en je aan de andere kant van het land woont.
En weet je, nu heb ik nog meer respect voor jou!
Oh en dit heb ik wel eens eerder gezegd: maar ook hier weer zo mooi om te lezen dat je een man hebt die onvoorwaardelijk van je houdt
Je gevoel over je verloren voelen na een vroeggeboorte herken ik wel (prachtig gewicht idd!).
Ik ken je niet zo goed maar je komt op mij wel over als een relaxte, lieve en zelfverzekerde moeder.
. . En L die je elke dag bewijst hoeveel moois er uit jou kan voortkomen . , maar omdat je verhaal me zo ontroert. Wat heb je veel meegemaakt en wat ben je sterk. Uit alle posts en foto's van L blijkt jouw moederliefde. Kiertje? Dat is een hele deur! ik vind je echt een sterke prachtvrouw met een geweldige vent en een van de allerleukste baby's die ik ooit heb gezien jullie hebben het maar getroffen met elkaar Over jouw oergevoel. Alles wat ik hier lees en op jouw foto's van L aflees komt het bij mij ook over dat je een heel groot moedergevoel hebt
edit: toch uit kunnen lezen, lag aan mijn telefoon geloof ik.quote:
Hier is het dan tochDe vraag van Malteser heb ik al typend beantwoord, in het verhaal dus. Hoop dat dat ok is.SPOILER
En nu maar 's nadenken over een nominaaaaasie.
En wat een fijne man is jouw J
zou t aan de initiaal liggen ?[ Bericht 6% gewijzigd door kwakz0r op 14-07-2015 19:38:01 ]
Dames wat een voorrecht om jullie verhalen te mogen lezen
Wat een bulk aan ervaringen, wat een enorme hoop aan liefde en wat een verschrikkelijke pijnen heb ik gelezen. Uit jouw posts over L. blijkt zoveel liefde, je bent een geweldige moeder. Ook het stukje van de vroeg geboorte is erg herkenbaar!
En wat super sterk dat je een rechtszaak hebt aangespannen en gewonnen tegen de persoon die je zoveel onrecht heeft aangedaan!
Ik heb 'm niet weggehaald hoor!quote:
[..]
ik kon het einde niet meer helemaal lezen, je haalde hem weg nadat ik m half had geladen denk ik, maar wat schrijf je zoiets moeilijks mooi op. Je komt op mij ook als een hele liefdevolle moeder over.
En wat een fijne man is jouw J
En inderdaad, onze J's
Thanks Mijn J is een superheld, zo gelukkig dat ik hem heb leren kennen
Hij is de man die een vrouw met butsen nodig heeft om uit het gedoe te komen quote:
Dankjulliewel, ook ik vond het erg spannend om te delen! Heb al wel wat hints laten vallen in z&g en baby, maar het hele verhaal is best een kluif ja..
Mijn J is een superheld, zo gelukkig dat ik hem heb leren kennen
ik heb t einde nu ook gelezen. Ik heb echt veel bewondering voor wie je bent, bijvoorbeeld met al je creativiteit, en hoe je met je verleden omgaat. En je baby is ook een toffe
Verder lijk je me gewoon een leuk mens ook
Wat mooi om te lezen dat er zo veel van jullie hun man/vriend beschrijven als veilige haven en rots in de branding. Het klinkt alsof vele van jullie het echt getroffen hebben ❤️
. Ook veel respect dat je de rechtszaak bent aangegaan.Oh lieverds, nu zit ik te snotteren om jullie lieve reacties! Dankjulliewel, echt!quote:
JM, hoe is eigenlijk je bedrijf ontstaan en had die creativiteit al eerder een rol?
Ehmmmm mijn bedrijf..! Ik heb een aantal periodes van min of meer erge depressies gehad, en in de winter van 2009 (toen de rechtszaak diende en er veel in m'n hoofd omging) zat J voor stage in 020. Hij gaf me toen elke week een foto-opdrachtje om bezig te blijven met mijn het jaar daarvoor gekochte slr. Toen kreeg ik de slag te pakken, heb ik veeeeel foto's gemaakt en heb ik veel geleerd. In mei 2010 heb ik m'n eerste klus gedaan, foto's voor het geboortekaartje van baby van collega, en vanaf daar is alles gaan rollen. In november 2010 bedrijf ingeschreven bij de kvk en sinds vorig jaar fulltime fotograaf
Daartussen werkte ik ook nog als docent Psychologie bij de universiteit. MaR wat klink je sterk En wat goed dat je een rechtszaak aangespannen hebt! Over moedergevoel hoef je je volgens mij geen zorgen te maken, de liefde spat van je foto's van L af Wat een verhaal. Stoer dat je het zo met ons deelt! In ontmoetingen ervaar ik je als ontzettend open/gelukkig/kwetsbaar/sterk/lief, en de liefde voor je gezin druipt er vanaf . Volgens mij doen jullie het hardstikke goed samen, dat hele leven naar eigen idee en met wat je zelf belangrijk vindt. en al die stukjes van je leven, die vinden vanzelf hun plek naast elkaar! En ik lees nu over je bedrijf, damn! Ben je autodidact?
Heftig verhaal, knap dat je het zo mooi op papier hebt weten te zetten. Potver wat mooiquote:
[..]
Oh lieverds, nu zit ik te snotteren om jullie lieve reacties! Dankjulliewel, echt!
Ehmmmm mijn bedrijf..! Ik heb een aantal periodes van min of meer erge depressies gehad, en in de winter van 2009 (toen de rechtszaak diende en er veel in m'n hoofd omging) zat J voor stage in 020. Hij gaf me toen elke week een foto-opdrachtje om bezig te blijven met mijn het jaar daarvoor gekochte slr. Toen kreeg ik de slag te pakken, heb ik veeeeel foto's gemaakt en heb ik veel geleerd. In mei 2010 heb ik m'n eerste klus gedaan, foto's voor het geboortekaartje van baby van collega, en vanaf daar is alles gaan rollen. In november 2010 bedrijf ingeschreven bij de kvk en sinds vorig jaar fulltime fotograaf
Ik heb je verhaal ademloos zitten lezen, kan niet zo goed geloven dat dat de relaxte mama is die ik tegenover me had in Oberland! Wat een goeie match zijn jullie, en L boft er maar mee!
Wat tof dat hij de aanleiding is geweest!quote:
[..]
Oh lieverds, nu zit ik te snotteren om jullie lieve reacties! Dankjulliewel, echt!
Ehmmmm mijn bedrijf..! Ik heb een aantal periodes van min of meer erge depressies gehad, en in de winter van 2009 (toen de rechtszaak diende en er veel in m'n hoofd omging) zat J voor stage in 020. Hij gaf me toen elke week een foto-opdrachtje om bezig te blijven met mijn het jaar daarvoor gekochte slr. Toen kreeg ik de slag te pakken, heb ik veeeeel foto's gemaakt en heb ik veel geleerd. In mei 2010 heb ik m'n eerste klus gedaan, foto's voor het geboortekaartje van baby van collega, en vanaf daar is alles gaan rollen. In november 2010 bedrijf ingeschreven bij de kvk en sinds vorig jaar fulltime fotograaf
En wat gek eigenlijk dat je aan de ene kant zegt een zwartkijker te zijn, maar door je lens precies het tegenovergestelde doet.
Yupquote:
En ik lees nu over je bedrijf, damn! Ben je autodidact?
En mooi IMA, zo heb ik het nooit bekeken
Ik wil inderdaad alles en iedereen zo mooi vastleggen als ze zijn, om iedereen iets moois te geven zo Nm. Spoilers zijn natuurlijk niet te openen als je niet bent ingelogd.
jeetje, wat een verhaal... ik vind het zo verdrietig om te lezen dat jij maar ook veel anderen die hun hart hier openstellen zoveel heftige, verdrietige dingen hebben meegemaakt. Je komt op mij ook over als een sterke vrouw, met ontzettend veel liefde voor haar mannen
Ik heb intussen na wat wikken & wegen het stokje doorgegeven aan mooie mama Crumpette
Oh wat leuk! Ik ben benieuwdquote:
Dank dank nogmaals!
Ik heb intussen na wat wikken & wegen het stokje doorgegeven aan mooie mama Crumpette
.awwquote:
Dank dank nogmaals!
Ik heb intussen na wat wikken & wegen het stokje doorgegeven aan mooie mama Crumpette
Heb je eigenlijk ook nog een vraag voor me? of dat niet specifiek.
+1!quote:
Ja, denk ik nog over na 😄quote:
[..]
aww
Heb je eigenlijk ook nog een vraag voor me? of dat niet specifiek.
Maar ook hier proef ik weer de liefde, ondanks de pijn
En wat gaaf, nog een autodidact met eigen bedrijf
.ik ben niet zo goed in wiskundige opgaven, dat je dat vast weet.quote:
Crumpette, niet zo diepzinnig, maar: jouw man is brits; wat doen jullie om naar wens beide culturen aan jullie zoon mee te geven?
Thee, doilies en vloerbedekking in de wcquote:
Ik laat J de reacties ook lezen, die knuffelt me alleen maar
Crumpette, niet zo diepzinnig, maar: jouw man is brits; wat doen jullie om naar wens beide culturen aan jullie zoon mee te geven?
Luiers 'nappies' noemenquote:
[..]
Thee, doilies en vloerbedekking in de wc
en ze eten friet uit een krantquote:
[..]
Thee, doilies en vloerbedekking in de wc
En rijden stug links. De rest moet maar wijken.quote:
quote:
[..]
En rijden stug links. De rest moet maar wijken.
Gelukkig hebben ze geen auto!
ja daarom ook! Als we een auto hadden hoorde je over de spookrijders in de hofstad .Patatquote:
Het zou zo cool zijn als zijn eerste woordjes "HELLO GOUVERNOUR" zijnquote:
[..]
Thee, doilies en vloerbedekking in de wc
No pressure W.. no pressurequote:
[..]
Het zou zo cool zijn als zijn eerste woordjes "HELLO GOUVERNOUR" zijn
fixedquote:
[..]
Het zou zo cool zijn als zijn eerste woordjes "HELLO GOUVERNOUR ALLO GUV'NOR" zijn
speesfoto's van mijn facebook halen is valsspelen. SQ??quote:
Crumpette in t weekend
[ afbeelding ]
"Crumpeeeeeette residence, the lady of the house speaking!"
"Oh yes W-i-aaaaam! How much do you need..?"
Neequote:
SPOILERpoppetje gezien!
[ Bericht 21% gewijzigd door Crumpette op 16-07-2015 13:35:15 ]
Wat schrijf je met enorm veel liefde over je man en W. Mooi om te zien dat zingen echt een rode draad is in je leven. wat ontzettend tof om zo eens meer over jou te lezen! Ook veel meegemaakt, en ook weer veel herkenbare dingen. Je hebt zo'n leuk gezin, je praat er echt ontzettend liefdevol over Je heugd klinkt heftig. Maar wat beschrijf je de tijd in de flat en in het huisje als liefsevol! En wat leuk dat jullie thyis Engels spreken. Gaan jullie W tweetalig opvoeden?
Maar wat klink je gelukkig met R en W Dat r Brits was wist ik geloof ik wel, maar niet echt meer, zo leuk! geboortestad boks
Wat heb je mooi en liefdevol geschreven Crump! En weer zo'n stralende krachtige vrouw met een heftig verleden.quote:
En toen rolde er best wel snel vandaag toch wat uit. Veel sneller dan ik had verwacht! Ik wil niet in de OP, en ik laat het ook niet eeuwig staan, maar hier is het dan toch.SPOILER
Ik heb een paar keer moeten slikken, ik had niet verwacht dat het zo'n heftig verhaal zou zijn ondanks de hints die je wel eens hebt laten vallen.
ik vind het heel fijn dat ook jij je rots in de branding bent tegengekomen. En nu dan de tofste little sausage ever erbij
Lastig ook, de spagaat werk en moederschap, het is al zo'n lastig vak om aan werk te komen. Ik wist ook niet dat dat koor dat ik het jaar erna deed de stap richting het vak voor je was
Je verleden sucks .. maar daarna olala wat een liefde proef ik uit je verhaal .. wordt er helemaal blij van. Het muziekwereldje ken ik niet echt .. hoop dat je ooit weer aan de bak komt waar jij je passie terug kunt vinden. En tot die tijd lekker genieten van je kleintje. Het komt vast goed!
.En zingen
Dankjewel voor je openheid, je doet 't allemaal maar mooi! Geen fijne thuissituatie dus, knap hoe je toch je eigen weg daarin hebt gevonden![ Bericht 13% gewijzigd door Fazz op 16-07-2015 15:42:38 ]
. @Fazz:
SPOILER
[ Bericht 61% gewijzigd door Crumpette op 16-07-2015 13:34:49 ]
. Daarom extra bijzonder om op deze manier te vernemen wat je allemaal hebt meegemaakt. Verdrietige maar ook hele mooie dingen. . En het leven gaat nog zoveel meer leuks brengen, want met die twee mannen samen kun je de hele wereld aan. . En da's vaak geen keuze die je van de ene op de andere dag maakt .. daar gaat vaak een tijd overheen. Ik heb ongeveer hetzelfde met mijn moeder.
Merk je soms dat mensen je daarom veroordelen i.d.z.v. reacties als: jaaaaaaaaaa maaaaaaaaaaaar het is en blijft je vader blablabla?
dit is ook bepaald geen dagelijkse kost voor mij gelukkig.Twinkle, herkenbaar ja.
.[ Bericht 39% gewijzigd door Crumpette op 16-07-2015 13:36:36 ]
Het 'ja maar' dat Twinkle aanhaalt begrijp ik ook, maar dat is waarschijnlijk vooral omdat ik me niet kan voorstellen hoe het is om een dusdanig verstoorde band te hebben met je ouders/familie dat je voor jezelf geen andere keuze ziet dan met ze te breken.
Soms voel ik me dan ook wel wat ... schuldig (?) naar andere Fokkers! toe. Kijk naar SQ die haar moeder binnenkort op een oneerlijke manier gaat verliezen. De vader van BE waar het slecht mee gaat/ging. En Fok! mama's die (een van) de ouders al verloren hebben. Dan voel ik me wel eens knap lullig dat ik de keuze voor mijn kinderen maak dat ze zonder opa en oma door het leven gaan.
Maar soms is het gewoon beter zo. Wat Crumpette zegt vind ik heel mooi. Wat je jezelf aan wil doen is jouw probleem. Maar onze kinderen kunnen zich niet verweren tegen al die negativiteit. Voor nu maken wij die keuzes. Maar wie weet hoe de toekomst zal vergaan
Knap gedaan allemaal crumpette, ik vind je echt stoer en leuk.SPOILER
[ Bericht 27% gewijzigd door Spees_Eend op 16-07-2015 13:14:05 ]
Wat ik zo gaaf vind aan alle verhalen is dat iedereen uiteindelijk zo'n super kerel heeft getroffen
[ Bericht 14% gewijzigd door MaJo op 16-07-2015 13:50:14 ]
en wat een hoop ellende lijkt iedereen toch meegemaakt te hebben
Ja, inderdaad!quote:
Wat ik zo gaaf vind aan alle verhalen is dat iedereen uiteindelijk zo'n super kerel heeft getroffen
Ik ken je dus uit een gelukkige omgeving, en ondanks dat ik er niet veel deel aan zal hebben gehad, en ik blij dat dat koor zo goed voor je is geweest
ik ook, met dank aan Cwen
Ik word ook altijd van het ontmoet stukje onwijs vrolijk
Dankjewel voor het delen van jullie bijzondere heftige en mooie verhalen. Ik vind het heel knap om te zien en te lezen dat de zaken uit het verleden jullie alleen maar sterker hebben gemaakt als persoon
Wij vinden dat ook alleen maar klote omdat de opa en oma in kwestie gewoon lieve en toffe mensen zijn/waren. Vergeet dat alsjeblieft nietquote:
Het is ook heel erg klote soms. Tuurlijk zie ik het liefste dat mijn kindjes flink verwend worden door beide opa's en oma's, want alles leeft gelukkig bij ons nog.
Soms voel ik me dan ook wel wat ... schuldig (?) naar andere Fokkers! toe. Kijk naar SQ die haar moeder binnenkort op een oneerlijke manier gaat verliezen. De vader van BE waar het slecht mee gaat/ging. En Fok! mama's die (een van) de ouders al verloren hebben. Dan voel ik me wel eens knap lullig dat ik de keuze voor mijn kinderen maak dat ze zonder opa en oma door het leven gaan.
Maar soms is het gewoon beter zo. Wat Crumpette zegt vind ik heel mooi. Wat je jezelf aan wil doen is jouw probleem. Maar onze kinderen kunnen zich niet verweren tegen al die negativiteit. Voor nu maken wij die keuzes. Maar wie weet hoe de toekomst zal vergaan
Crump, jammer dat ik het verhaal gemist heb, maar je komt op mij idd sowieso al over als een standvastige/krachtige vrouw en lieve mama.
Dit ja! Zitten hier nou relatief veel vrouwen met een heftig verhaal of zijn er gewoon in het algemeen meer dan je denkt?quote:
Wat een bijzondere verhalen allemaal!
en wat een hoop ellende lijkt iedereen toch meegemaakt te hebben
Vroeg ik me ook af idd! Ieder huis z'n kruis of is FOK een pleisterplaats voor mensen met bagage?quote:
[..]
Dit ja! Zitten hier nou relatief veel vrouwen met een heftig verhaal of zijn er gewoon in het algemeen meer dan je denkt?
. Met je mooie kerels Op 2 a4tjes gezet of geleefd over 30 jaar geeft natuurlijk wel een ander beeld. Denk ook dat iedereen op zijn manier wel wat mee heeft gemaakt. De een natuurlijk wat 'erger' dan de ander.quote:
[..]
Vroeg ik me ook af idd! Ieder huis z'n kruis of is FOK een pleisterplaats voor mensen met bagage?
+1. Wijze oet' Oasten.quote:
[..]
Op 2 a4tjes gezet of geleefd over 30 jaar geeft natuurlijk wel een ander beeld. Denk ook dat iedereen op zijn manier wel wat mee heeft gemaakt. De een natuurlijk wat 'erger' dan de ander.
Ik voel me vereerdquote:
Ennn de volgende estafette deelneemster is: Razz!
En ik vind het spannend
Heb je ook nog een persoonlijke vraag?
ben benieuwd!die volgt nog!quote:
[..]
Ik voel me vereerd
En ik vind het spannend
Heb je ook nog een persoonlijke vraag?
ik vond het ook spannend
. Hell, ik vind het nog steeds spannend maar ik ben dan ook een stresskonijn.Benieuwd!quote:
Ennn de volgende estafette deelneemster is: Razz!
Wat een prachtige, aangrijpende, heftige verhalen allemaal
Heb de 'recentere' allemaal gelezen de laatste weken... heel bijzonder om zoveel meer te weten te komen over jullie
Vanavond het verhaal van JM gelezen. Jij bent gewoon een lief mens vol passie voor d'r mannen en d'r fotografie
Voor Crump was ik te laat.. de mooie meid met het gouden strotje
Pm je zo wel ff /like. Je nominatie Razz
Ik lees meestal bij hier na de nachtvoedingen
En ik lees dus alles, maar vind het lastig reageren. Zoveel heftige, bijzondere levens. Dan lijkt zo'n simpel berichtje de lading nooit te dekken. Ik vind het in ieder geval heel bijzonder dat jullie dit allemaal hier delen Nu je surprazzle onderweg is : waar kijk je het meest naar uit? En wat lijkt je de grootste uitdaging met 2 kleintjes?
SPOILERhttps://docs.google.com/d(...)dit?usp=docslist_api
(Edit: even een Google link, dit hoeft niet snel weg maar ook niet eeuwig te blijven staan.)
[ Bericht 10% gewijzigd door #ANONIEM op 17-07-2015 23:57:37 ]
Je overdenkingen over enig kind zijn en dat voor je eigen kind toch niet willen zijn voor mij heel herkenbaar! Al wilde ik ook vooral heel graag weer zwanger zijn en alles meemaken, maar toch vind ik het ook heel belangrijk dat E straks iemand heeft met wie ze alle jeugdherinneringen zal delen
Enne, ik heb er best lang over gedaan om weer helemaal mezelf te worden, en bijvoorbeeld weg te gaan zonder met een half hoofd nog bij E's verzorging te zijn, maar het komt heus weer terug, je eigen ik!
. En dat ongeluk van je man herinner ik me nog! Wat een schrik was dat. Mooi geschreven, Razz!
Mooi om te lezen ook dat er ondanks dat soms best werk aan de winkel is. (Nog zo'n herkenningspunt).Het ongeluk van je man kan ik me volgens mij nog herinneren uit de reeks waar we toen samen postten... Nooit beseft dat dat de aanloop naar jullie huwelijk was.
Ik vind het zo leuk voor je dat er een tweede pluisje bij komt
Je jeugd en liefde en Pluis 1 & 2 en je struggles rond het afronden van studie en de eerste jaren voor de klas (herkenbaar ook ) Ik vind het eng, zo alles neerzetten. Maar ook wel goed om het eens op te schrijven.En ik vond het best lastig om te omschrijven wat voor relatie wij hebben. Grote liefde, true, maar het is hard werken, zo'n huwelijk
. We hebben vandaag weer een lekkere pre-vakantie-inpak-regel-ontplof-episode gehad, dus het gaat hier gewoon nooit helemaal vanzelf ofzo . Maar dat geeft niet, want het zit wel goed. Zo'n liefde, zeg maar . Al ben ik wel eens jaloers op alle rots-in-de-branding-verhalen hier. Wij hebben soms allebei een rots nodig maar zijn vaak allebei de branding, zoiets.[ Bericht 8% gewijzigd door #ANONIEM op 17-07-2015 22:33:42 ]
Leuk om meer van je te lezen
Wat mooi geschreven, dankjewel!Hoe anders en tegelijk hoe veel herkenning (ranja en buitenspelen, ernstig kind, outsiders tienergroepje). Superfijn dat je zo'n fijn gezinnetje hebt nu, en met pluis2 onderweg wordt het nog mooier natuurlijk
ik snap je uitdaging daarin volkomen. potver, ik vind het met 1 kindeke al moeilijk genoeg mezelf niet compleet uit het oog te verliezen. Dat kan jij! 
ik verheug me nu al op pluisfoto's! 12 jaar samen, 11 jaar samenwonen, 4 jaar getrouwd, we kunnen nog gezellig ruziën
zonder wrijving geen glans quote:
allebei de branding
Mooi omschreven! Wij ontploffen ook vaak hoor (oke ik net wat vaker) maar als t hoge nood is staat hij er wel. En dat is bij jullie zo te lezen ook zo.quote:
Mooi geschreven Razz. Veel herkenbaarheid mbt het afronden van die stomme lerarenopleiding, de start voor de klas en de liefde voor muziek. En ik word altijd een beetje warm van het lezen over iedereens grote liefdes.
Het ongeluk van je man kan ik me volgens mij nog herinneren uit de reeks waar we toen samen postten... Nooit beseft dat dat de aanloop naar jullie huwelijk was.
Ik vind het zo leuk voor je dat er een tweede pluisje bij komt
Een tweede pluis
Razz ik vind je zo grappig, lief, mooi en bubbly overkomen hier. Ik had gedacht dat jij vroeger hoorde tot de populairen op school. Zo kun je je dus vergissen. Fijn dat je toch je plekje hebt gevonden. En weet niet of ik je nou al gefeliciteerd had (wel gedacht dat ik dat nog moest doen) maar van harte met pluis 2 op komst
Dit.quote:
Allebei de branding
Razz ik vind je zo grappig, lief, mooi en bubbly overkomen hier. Ik had gedacht dat jij vroeger hoorde tot de populairen op school. Zo kun je je dus vergissen. Fijn dat je toch je plekje hebt gevonden. En weet niet of ik je nou al gefeliciteerd had (wel gedacht dat ik dat nog moest doen) maar van harte met pluis 2 op komst
.Ik ga nog even broeden op een vraag. Maar ik moet eerst alles inpakken voor de vakantie. Als ik dat heb overleefd en we zijn onderweg komt er vast wel een goede vraag bovendrijven. Kun jij alvast gaan typen
. Herkenbaar ook, dat outsider-tienergroepje. Hoewel ik het vooral online vond. Hoe fijn om dat IRL te hebben!
Ik vind het tof en een beetje eng, ook al is mijn verhaal niet zo ingewikkeld.quote:
Ohja en ik wil het stokje graag doorgeven aan Kwak.
Ik ga nog even broeden op een vraag. Maar ik moet eerst alles inpakken voor de vakantie. Als ik dat heb overleefd en we zijn onderweg komt er vast wel een goede vraag bovendrijven. Kun jij alvast gaan typen
Ik ga broeden, en doe mijn best snel te schrijven ondanks verhuisgedoe hier (we gaan maandag over).
Razz Een 2e pluis. Komt helemaal goed. Mooi verhaal
Ik vind het lastig om te reageren op persoonlijke verhalen.. Het is erg bijzonder om levensverhalen te mogen lezen.
En die interactie tussen brusjes is (meestal) zoooooo leuk! You're gonna love it!
Ik vind het mooi om meer achtergrond te krijgen over de vrouwen die ik ken als gevatte, grappige, sterke vrouwen. Het is wel schrijnend om te zien dat zoveel mensen gekwetst zijn in hun jeugd, wat zijn mensen toch wreed voor elkaar.
En nerds
Kwak succes met schrijven
ik werd er blij van.Haha, dat klopt! Wat een kleine wereld! Ik vond de WP een heerlijke school als stagiairquote:
Razz was die school waar je stage liep in Bilthoven toevallig de WP? Dan zou je namelijk op mijn middelbare school stage hebben gelopen en nu lesgeven op de middelbare school van mijn lief
, maar als docent zou ik er niet willen werken. Stond je ineens met z'n tweeën op 80 derdeklassers in een 'domein'. Argh .Kleine wereld inderdaadquote:
[..]
Haha, dat klopt! Wat een kleine wereld! Ik vond de WP een heerlijke school als stagiair
Ik vond de WP echt een topschool! Dat domein zegt me niks (denk van na mijn tijd, deed geen tweede fase) maar hadden ze ook nog steeds de werkers en de medewerkers en de kleine en de grote siësta? .Siesta's zo noemden we de pauzesquote:
Geen siësta's, wel werkers en medewerkers en huiskamerbijeenkomsten en kookles en een schooltuin
Ik heb alleen Havo 4 en 5 er gedaan dus helaas geen kookles, naailes, muziek enz gehad Wel dramales te gefeliciteerd met je zwangerschap!!+1. Mooi gezegdquote:
Ik vind het leuk/mooi/bijzonder om te lezen dat de mensen die zich een buitenbeentje voelden/voelen op mij juist zo zeker over komen. Terwijl het gevoel van een buitenbeentje zijn toch voor een deel onzekerheid is, toch?
Ik vind het mooi om meer achtergrond te krijgen over de vrouwen die ik ken als gevatte, grappige, sterke vrouwen. Het is wel schrijnend om te zien dat zoveel mensen gekwetst zijn in hun jeugd, wat zijn mensen toch wreed voor elkaar.
Wat een leuk mens ben je toch Bedankt voor je verhaal!