Fok!Dieetclub deel 58

quote:

Obsessie met eten

We leven in een tijdperk met een ongekende angst en afschuw voor iets wat gedurende de geschiedenis meestal werd beschouwd als de bron van het leven - voedsel. Er gaat nauwelijks een dag voorbij dat niet een nieuw dieet het levenslicht ziet om onze hopeloos abnormale relatie met voedsel te bekrachtigen. De dieet industrie - die voor zover ik het zie gewoon het overduidelijke verkoopt aan de indolente mens - heeft het nog nooit zo goed gedaan.

Afgelopen week verscheen er een artikel waarin na onderzoek van 4 diëten geconcludeerd werd dat het niet eens zo belangrijk was welk dieet je koos, maar dat het volhouden van het dieet veel belangrijker was. Weer een geweldig gebruik van onderzoeksgeld door de geciviliseerde wereld. Alle deelnemers waren te zwaar of obese; 75% van hen had minder dan 5% gewicht verloren in het jaar van het onderzoek.

Dat zegt het eigenlijk allemaal. Want het geheim van afvallen is, uiteraard, geen geheim. Het is gewoon minder en beter eten en meer bewegen. En alhoewel we dat allemaal wel weten, er zijn er maar weinig die het accepteren en dus spenderen we veel tijd aan het lezen van dieetboeken (Amazon heeft momenteel zo'n 5000 verschillende), kopen diverse afslankprodukten en kreunen bij het zien van chocolade bij de kassa van de supermarkt. Het is steeds duidelijker dat we als Nederlanders alsmaar zwaarder worden, echter we lijnen fanatieker dan ooit. Ik vraag me dan eigenlijk af hoe de dieet mythe toch kan blijven voortduren.

Misschien dat ons jagersinstinct helemaal in de war is door de overvloed aan voedsel dat we zonder al teveel moeite kunnen aanschaffen en verorberen. Een stemmetje in je hoofd dat je aanspoort nu te gaan bunkeren, omdat de volgende vis of vogel misschien pas over een paar dagen wordt gevangen, lijkt sterker te zijn ingebouwd dan een Microsoft browser. Het resultaat is helaas dat we geen plezier meer hebben in wat we eten. Elke hap verboden voedsel wordt begeleid door spijt en het gevoel iets verkeerds te doen. Het schuldgevoel is sinds kort niet meer alleen het domein van vrouwen, maar is meer en meer ook opkomend bij mannen.

Verjaardagsbezoek brengt me altijd tussen de lijnende tantes en sinds kort ook ooms. Bij mannen is het Atkinsdieet erg populair, aangezien je dan zeer mannelijk zeer grote aderenverstoppende stukken vlees naar binnen kunt schuiven. Ook de gebakken eieren met spek als ontbijt geven het dieet een pré. Grote mannen met ongetwijfeld door bier gekweekte buiken die een glas cola light voor zich hebben staan.

Al dit dieetgedoe heeft onze liefde voor goed voedsel gedeeltelijk verpest. Het is juist goed om te genieten van je eten, om je smaakpapillen aan de slag te zetten en af en toe iets verrassends te laten smelten op je tong. De geur van lekker eten moet gevoelens van geluk opwekken, geen schuldgevoelens. Een deel van het probleem is alleen dat de huidige consument liever voor kwantiteit gaat dan voor kwaliteit. Iedereen kent wel de grapjes over de Febo na een exclusief dineetje, wat heerlijk was, maar het bord was niet tot over de rand gevuld.

Ook de hang naar gemak is dodelijk. Sommige mensen spenderen minder tijd in hun eigen keuken dan voor de kassa van de MacDonalds. Het aanbod van kant&klaar voedsel is enorm en de onwetendheid over ingrediënten, zoals te zien aan de uitleg in de supermarkt hoe je doodgewone groente moet koken, toenemend. Ik zie gemaksvoedsel en streng lijnen als twee kwaden; het zijn beiden een aanval op goed voedsel. En van allebei wordt je op de lange termijn waarschijnlijk te dik.

Geniet van je eten, experimenteer met verse ingrediënten, wees lief voor je smaakpapillen en neus. Wees lief voor jezelf. En bedenk dat kwaliteit boven kwantiteit hoort te gaan. Zo, dan nu eerst een stukje pure chocolade - uit onderzoek is naar voren gekomen dat het één van de gezondste dingen is - en dan zal ik dat er vanavond weer afsporten zonder enig schuldgevoel.