W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Welkom in Evolutie in het Nieuws #3
Delen uit de voormalige reeks
Evolutie. Deel XIV
Evolutie. Deel XV
Centraal] Evolutie in het Nieuws
Evolutie in het Nieuws #2
Wat hoort er in dit topic thuis?
Interessante artikelen uit de media of publicaties met betrekking tot de evolutie.
Evolutie
Wie Darwin denkt, denkt evolutie. Maar wat is evolutie eigenlijk precies? Hoe kwam Darwin aan zijn ideeën? Hoe ziet de evolutie van het leven op aarde er precies uit en hoe zijn we zelf ontstaan? Hoeveel invloed heeft Darwin nog in de moderne wetenschap? Op al deze vragen krijg je antwoord in dit evolutiedossier.
Op 12 februari 2009 was het 200 jaar geleden dat Charles Darwin, ontdekker van de evolutietheorie, werd geboren. Bovendien publiceerde hij zijn invloedrijke werk ‘On the origin of species’ precies 150 jaar geleden. Tijd dus voor een dossier over evolutie. Hierin lees je alles over de man achter de theorie, de evolutie van oersoep tot moderne mens en de invloed van Darwin in de rest van de wetenschap.
Wetenschappers hadden niet altijd zoveel bewondering voor Darwin's evolutietheorie als nu. Toen hij zijn theorie net presenteerde, vonden veel onderzoekers en theologen de gedachte dat mensen zouden afstaan van apen maar aanstootgevend. Nu kunnen we ons dat niet meer goed voorstellen, maar toen was het idee van een Darwinjaar waarschijnlijk net zo raar als het idee dat iemand de evolutie ontkent nu is.
De jonge Darwin
Charles Robert Darwin werd in 1809 geboren in Shrewsbury, vlakbij Birmingham in West-Engeland. Al vanaf het begin las de jonge Darwin boeken over de natuur en hield hij zich bezig met het verzamelen van schelpen, insecten en mineralen. Zijn vader (zelf arts) zag geen toekomst voor zijn zoon als natuurwetenschapper en stuurde Charles daarom op zijn zestiende naar de universiteit van Edinburgh om medicijnen te studeren.
Darwin als jochie van 7 jaar. Zoals je ziet op dit schilderij was hij een grote liefhebber van de natuur.
Na twee jaar verliet Darwin de opleiding. Het belangrijkst dat hij geleerd had, was het opzetten en conserveren van vogels en andere dieren. Volgens zijn vader moest Charles dan maar dominee worden. Daartoe verbleef hij drie jaar op het Christ College van de universiteit van Cambridge, waar alle wetenschappers de natuurlijke theologie (zie kader) aanhingen.
Darwin’s inspiratiebronnen
In de tijd van Darwin geloofden mensen in de westerse wereld dat de aarde enkele duizenden jaren oud is. De planeet wordt bewoond door vormen van leven die onveranderlijk zijn. Dit idee is afkomstig van de filosofen Plato en Aristoteles (427 tot 322 jaar voor Christus), maar werd nog versterkt door het opkomen van de natuurlijke theologie rond 1700. Deze leer gaat er vanuit dat alle levensvormen in één week zijn gemaakt door een Schepper die eerst het heelal creëerde.
Een aantal wetenschappers zag halverwege de zestiende eeuw al barstjes in de natuurlijke theologie theorie. Zo realiseerde de Fransman Georges Cuvier zich dat de geschiedenis van het leven op aarde vastligt in afdrukken in de rotsen (fossielen). Ook ontdekte hij dat hoe dieper de fossielen in de rotsen lagen, hoe ouder ze zijn en hoe minder ze lijken op moderne soorten. Zelfs het uitsterven van soorten behoorde volgens Cuvier tot de mogelijkheden.
Twee Schotse geologen, James Hutton (1726-1797) en Charles Lyell (1797-1875), vormen de belangrijkste inspiratiebron van Darwin. Zij deden de ontdekking dat de aarde verandert door continue, langzame acties en niet door plotselinge gebeurtenissen. Dit betekent niet alleen dat de aarde veel ouder moet zijn dan duizenden jaren, de wetenschappers zagen ook in dat langzame processen op de lange termijn grote verschillen kunnen bewerkstelligen. Natuurlijke theologie zien we tegenwoordig nog terug in stromingen als het creationisme en intelligent design.
(Op de foto: Georges Cuvier)
Meer over creationisme en intelligent design:
Creationisme en evolutie (Kennislinkartikel ism NIBI)
Intelligent Design: oude wijn, nieuwe zakken (Kennislinkartikel)
Scheppingstheorie verdonkeremaant 4,5 miljard jaar (Kennislinkartikel)
Discussie over Intelligent Design en Evolutietheorie (Kennislinkartikel)
Minister ontvangt boek over ID (Kennislinkartikel)
Webquest: Het lagerhuisdebat van het leven (Kennislinkartikel ism NIBI)
Evolutie of Intelligent Design (Kennislinkartikel van Nederlands Tijdschrift voor Natuurkunde)
Op reis met de Beagle
Darwin’s professor in de botanie (John Henslow) introduceerde hem na het behalen van zijn graad bij de kapitein (Robert Fitzroy) van het schip de Beagle. Fitzroy was van plan een reis rond de wereld te maken om de waarheid van natuurlijke theologie te bewijzen. In december 1831 vertrok de Beagle richting Zuid-Amerika. Darwin concentreerde zich tijdens de reis voornamelijk op het verzamelen van planten en dieren. Na bijna vijf jaar varen bestond zijn collectie uit duizenden exemplaren. Hij merkte op dat Zuid-Amerikaanse soorten hele andere eigenschappen hebben dan Europese soorten.
Darwin's reis met de Beagle.
Meer over Darwin:
Charles Darwin schrijft Hugo de Vries (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Alles over Darwin (Engels)
Complete werken van Darwin online (Engels)
De evolutietheorie
Eenmaal weer thuis deed Darwin de ontdekkingen die hem op het spoor van de evolutietheorie zette. Aan zijn collectie van de Galápagos eilanden (vulkanische eilanden 900 km van de westkust van Zuid-Amerika) zag hij dat de meeste soorten die hij daar verzameld had nergens anders ter wereld voorkomen. Toch lijken zij wel een beetje op soorten van het Zuid-Amerikaanse vasteland. Zou het mogelijk zijn dat planten en dieren van de ene plek naar de andere plek verhuizen en zich aanpassen aan hun nieuwe omgeving? Darwin dacht van wel, maar was terughoudend met het introduceren van zijn theorie in de samenleving.
Een van de diersoorten die Darwin op het idee van evolutie brachten, waren de vinken op de Galápagos eilanden. Op het ene eiland zag hij een vink met een scherpe, spitse snavel. Op het andere eiland trof Darwin nagenoeg dezelfde vink aan, maar dan met een stompe snavel. Klaarblijkelijk was er ooit één soort vink, die zich door de verschillende omstandigheden op de beide eilanden net iets anders had ontwikkeld - oftewel: net iets anders was geëvolueerd.
Pas in 1959 publiceerde Darwin zijn ‘On the origin of species’. In dit werk maakte de natuurwetenschapper twee belangrijke punten. Elke soort die op dit moment op aarde leeft, is ontstaan uit een voorouder (met andere woorden: soorten zijn geleidelijk ontstaan). Een groep planten of dieren kan veranderen doordat sommige individuen gunstige eigenschappen hebben en daardoor meer nakomelingen krijgen dan anderen (voortbestaan van de best passende of ook wel survival of the fittest). Dit mechanisme staat bekend als natuurlijke selectie en zorgt er uiteindelijk voor dat soorten aangepast raken aan hun omgeving. De combinatie van deze twee punten vormt de basis van de evolutietheorie.
Geen twee wezens zijn hetzelfde. Dat komt ten eerste natuurlijk doordat we een combinatie zijn van de genen van onze vader en onze moeder. Maar er kan ook nog iets anders gebeuren: per ongeluk verandert een stukje van onze genetische code. Zo'n toevallige verandering noemen we een mutatie. Meestal is die mutatie niet handig of zelfs schadelijk. Dan is de kans niet groot dat hij wordt doorgegeven aan de volgende generatie. Maar als die mutatie er toevallig voor zorgt dat je beter aan je omgeving aangepast bent, dan heb je juist meer kans dat je veel nakomelingen krijgt die ook die mutatie hebben. Gefeliciteerd! Je kinderen zijn zojuist een beetje geëvolueerd.
Meer over evolutie:
Survival of the fittest? (Kennislinkartikel ism NIBI)
Complexe evolutie (Kennislinkartikel)
Wandelen door de evolutie (Kennislinkartikel van Universiteit Leiden)
Natuurlijke selectie onder de loep (Kennislinkartikel ism NIBI)
De buitenaardse blik op evolutie herzien (Kennislinkartikel ism NIBI)
Breaking the law (Kennislinkartikel ism NIBI)
Evolutie op het hoogste niveau: het ontstaan van nieuwe soorten (Kennislinkartikel ism NIBI)
De evolutie van genen (Kennislinkartikel ism NIBI)
Van oersoep tot moderne mens
Darwin stelde dat elke soort is ontstaan uit een voorouder. Dit betekent dat we de stamboom van het leven op aarde moeten kunnen reconstrueren van oersoep tot moderne mens. De aarde ontstond ongeveer 4,5 miljard jaar geleden, maar was toen nog onbewoonbaar. Onze planeet werd gebombardeerd door rotsen, afkomstig van de vorming van de rest van het zonnestelsel. De extreme hitte die hierbij vrijkwam, zorgde ervoor dat zeeën en oceanen niet ontstonden.
Darwin had ongelijk
Darwin dacht dat er één enkele voorouder was. Vanuit deze voorouder – de stam van de ‘tree of life’ - waren alle levende soorten – de takken - ontstaan. Zodra een soort zich splitste in twee nieuwe soorten, kwamen die nooit meer bij elkaar. Op de afbeeldingen zie je een pagina uit zijn notitieboek waarin hij dat idee voor zichzelf op papier zette.
Ondertussen weten we dat dit niet helemaal klopt. Zo wisselen microbes van verschillende soorten links en rechts toch stukjes genetisch materiaal uit. En dat geldt niet alleen voor microben. Ook zoogdieren van twee soorten kunnen DNA uitwisselen. Dat doen ze op de ‘ouderwetse’ manier: door samen kinderen te maken. Zo zijn er aanwijzingen dat de homo erectus en de neanderthalers samen succesvol hybride nakomelingen kregen.
Bron: Why Darwin was wrong about the tree of life (New Scientist, 21-1-2009)
Ongeveer 3,9 miljard jaar geleden was de stenenregen ten einde en koelde de aarde langzaam af naar een temperatuur waarbij vloeibaar water voorkwam. Vlak daarna ontwikkelden zich waarschijnlijk ook de eerste tekenen van leven. Het gaat voornamelijk om eencelligen zonder celkern (prokaryoten) die leven van koolstofdioxide en zuurstof uitstoten in de atmosfeer: cyanobacteriën. 2,7 miljard jaar geleden hadden deze cyanobacteriën zoveel zuurstof geproduceerd dat veel meer levensvormen een kans kregen.
Meer over ontstaan van het leven
De oorsprong van het leven (Kennislinkartikel ism NIBI)
Ontstaan van RNA en DNA (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Het ontstaan van leven in een sodaoceaan (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Zuurstofrijke supercontinenten (Kennislinkartikel)
Het eerste dier op aarde (Kennislinkartikel van Geonieuws)
Proef voor fabriceren van kunstmatig 'eerste leven' mislukt (Kennislinkartikel van Geonieuws)
Al snel ontstonden eencelligen met een celkern (eukaryoten). 1,2 miljard jaar geleden voegden ook de meercelligen zich bij het leven op aarde. Dit gaf aanleiding voor het in gang zetten van de Cambrium explosie (543-510 miljoen jaar geleden) waarin de basis werd gelegd voor het ontstaan van de meeste moderne diergroepen. In de perioden daarna koloniseerden de eerste planten, schimmels en dieren het land. Op de komst van de zoogdieren moeten we wachten tot ongeveer 60 miljoen jaar geleden. Wijzelf zijn pas ontstaan ten tijde van de ijstijden (tussen 1,8 en 0,01 miljoen jaar geleden).
Meer over evolutie van het leven:
De evolutie van het plantenrijk (Kennislinkartikel ism NIBI)
Stamboom van het leven verliest tak (Kennislinkartikel)
Nieuwe overgangsvorm van vis naar landdier (Kennislinkartikel)
Evolutie van vin naar voet (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Een nieuwe ijstijd? (Kennislinkartikel van Universiteit Leiden)
Mitochondriën vertellen over de evolutie (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Het aanpassingsvermogen van zeehonden (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Over mensen en apen
Darwin meende dat ook de mens een product is van evolutie. Wij zouden zijn ontstaan uit een aapachtige voorouder. Het belangrijkste kenmerk van de groep apen, mensapen en mensen is de opponeerbare duim. Daarmee hebben soorten uit deze groep als enige de mogelijkheid om met hun duim de topjes van iedere vinger aan te raken. Deze eigenschap is waarschijnlijk ontstaan als aanpassing aan het leven in bomen, maar wordt door de moderne mens benut voor precisie bij het werken met voorwerpen. Mensapen zijn 25 tot 30 miljoen jaar geleden afgesplitst van de oude wereld (Afrika en Azië) apen. Uit DNA-onderzoek blijkt dat mensen het dichtst bij chimpansees en bonobo’s staan (met beide mensapen delen we 98 procent van ons DNA). De laatste gemeenschappelijke voorouder van mensaap en mens leefde waarschijnlijk vijf tot zeven miljoen jaar geleden.
De stamboom van de mensapen. Van de gemeenschappelijke voorouder splitste zich als eerste een aapsoort af, die zich sindsdien heeft ontwikkeld tot orang oetan. De volgende tak is voor de hedendaagse gorilla's. De moderne mens is het meest verwant met de chimpansee en de bonobo. Het is overigens erg waarschijnlijk dat er ooit nog meer mensaapachtige soorten zijn geweest, die ondertussen zijn uitgestorven.
Meer over mensen en apen:
98% aap (Kennislinkartikel)
Notenkrakende gorilla veroorzaakt discussie rond evolutie (Kennislinkartikel)
De mens als foetale aap (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Gezichtsherkenning aap en mens hetzelfde (Kennislinkartikel)
Stenen werktuigen waarschijnlijk niet door de mens uitgevonden (Kennislinkartikel van Geonieuws)
Betty bezit een menselijke gave (Kennislinkartikel ism NIBI)
Evolutie en het ontstaan van de schroevendraaier (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Moleculaire biologie en paleontologie (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Op zoek naar het verschil (Kennislinkartikel van Bionieuws)
Chimpansees gebruiken al lang gereedschap (Kennislinkartikel ism NIBI)
Evolutie van de moderne mens
De oudste mensachtigen behoorden tot de groep van de Australopithecus soorten. Deze groep ontstond vier miljoen jaar geleden en ontwikkelde het lopen op twee voeten. Er waren robuuste Australopithecus met sterke kaken en grote tanden, aangepast aan het eten van hard voedsel. Daarnaast leefden ook dunne, slanke soorten waarvan het gebit voornamelijk zacht voedsel verwerkte. Uit deze laatste groep zijn vermoedelijk de mensachtige soorten van de groep Homo ontstaan. Dit gebeurde ongeveer 2,5 miljoen jaar geleden.
Lucy in the sky with diamonds
Op de afbeelding zie je de reconstructie van een vrouwelijke Australopithecus afarensis. Het meest bekende lid van deze voorouder is waarschijnlijk Lucy. Ze is genoemd naar het Beatlenummer 'Lucy in the sky with diamonds', dat op de avond dat ze werd ontdekt opstond in het kamp van de vinders van haar skelet.
Overigens zijn er wetenschappers, zoals de Amerikaanse archeoloog Lori D. Hager - die betwijfelen of Lucy wel echt een vrouw is. De voornaamste reden om dit aan te nemen is dat ze, hoewel volwassen, toch behoorlijk klein is. Dat past in de theorie dat bij de a. afarensis mannen veel groter en sterker waren dan vrouwen. Helaas zijn er maar een paar exemplaren van a. afarensis gevonden, dus er iets niet veel vergelijkingsmateriaal. Dat maakt de conclusie dat Lucy een vrouw was omdat ze klein was extra dubieus, aldus Hager. Je gebruikt dan namelijk je theorie om dezelfde theorie te bevestigen.
Bij de latere voorouders van de mens - die tot het geslacht homo behoren is het gemakkelijker om te zien of een skelet aan een vrouw toebehoort. Omdat deze vroege mensen al hele grote schedels hebben zijn de heupen van de vrouw breder dan die van de man, zodat ze een baby met een groot hoofd kon baren.
Zo heeft de stamboom van de moderne mens en haar voorouders er waarschijnlijk uitgezien. Het is voor wetenschappers lastig om dit precies te weten, omdat er maar zo weinig skeletten van onze voorouders gevonden zijn. Bovendien zouden er nog best meer mensensoorten geweest kunnen zijn, waarvan de resten (nog) niet zijn gevonden.
Ergens tussen 1,8 en 500.000 jaar geleden was Homo erectus de eerste soort die Afrika verliet en Azië (en waarschijnlijk later ook Europa) koloniseerde. In Europa vormde erectus de voorouder van de Neanderthaler die 200.000 tot 40.000 jaar geleden ontstond. Ook vanuit Afrika ging de evolutie van de mens intussen door. De moderne mens (Homo sapiens) verspreidde zich over de hele wereld door een tweede massale migratie vanuit Afrika, 100.000 jaar geleden. Deze groep verdreef regionale populaties (zoals de Neanderthalers in Europa), zodat uiteindelijk alle mensen van dezelfde voorouder afstammen. Dit scenario staat bekend als de ´Out of Africa´ theorie en wordt onderschreven door het meeste moderne DNA/onderzoek.
De verspreiding van homo sapiens over de planeet. In het rood de homo sapiens, in het geel de neanderthalers en in het groen de vroege homoniden, zoals homo erectus en homo ergaster.
Meer over evolutie van de moderne mens:
Ook Neanderthaler had grote hersenen (Kennislinkartikel)
Rechtshandigheid en taal in de evolutie (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Egyptische grotbewoners (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Schudden aan de menselijke stamboom (Kennislinkartikel ism Marco van Kerkhoven)
Uit eten in de steentijd (Kennsilinkartikel)
Datering van oude fossielen (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Nieuwe prehistorische ‘hobbit’ uit Micronesië (Kennislinkartikel van Geonieuws)
Nieuwe schedel van de Javamens gevonden (Kennislinkartikel van Natuurwetenschap en Techniek)
De prijs van de menselijke evolutie (Kennislinkartikel)
Voorouder mens at al gekookt voedsel (Kennislinkartikel)
Micro-RNA’s maken de mens (Kennislinkartikel van Bionieuws)
Evolutie mens versnelt (Kennislinkartikel)
Oermens wel of géén Afrikaan? (Kennislinkartikel van Universiteit Leiden)
‘Genoom van Nederland’ gekraakt (Kennislinkartikel)
Wetenschap na Darwin
Tegenwoordig weten we dat DNA en genen belangrijk zijn bij het bepalen van evolutie. Darwin besefte wel dat er voor natuurlijke selectie een soort erfelijkheid nodig was, maar had op dat moment nog geen idee hoe dit eruit kon zien. In 1865 publiceerde Gregor Mendel zijn beroemde erfelijkheidswerk. Begin twintigste eeuw werd ingezien dat de natuurlijke selectie van Darwin een genetische basis moest hebben. Alleen de best passende genen worden doorgegeven aan de volgende generatie. Vanaf dat moment kwamen ook termen als ‘kin selection’ (oma investeert in de verzorging van kleinkinderen, omdat een kwart van haar genen daardoor in de populatie blijft) en ‘ the selfish gene’ (evolutie werkt niet ten gunste van het voortbestaan van de soort, maar is slechts gericht op het doorgeven van gunstige genen).
Gelukkig zijn we na Darwin niet opgehouden met nadenken over de evolutie. In deze documentaire legt evolutiebioloog Richard Dawkins - bekend van zijn 'zelfzuchtige genen'-theorie en ook wel Darwin's pitbull genoemd - onder meer uit wat we na Darwin nog allemaal te weten zijn gekomen over de evolutie van de moderne mens.
Ook andere wetenschappelijke vakgebieden maken dankbaar gebruik van Darwin’s werk. Zo is er de sociobiologie dat probeert menselijk gedrag te verklaren aan de hand van evolutie. De astrobiologie kijkt naar de mogelijkheden voor het ontstaan en ontwikkelen van leven op andere planeten. En dan is er nog de evolutionaire geneeskunde. Deze discipline zoekt verklaringen voor het voorkomen van bepaalde moderne ziekten en bestudeert ook de evolutie van allerlei ziekteverwekkende micro-organismen. Kortom 150 jaar na het verschijnen van zijn werk vormt Darwin nog steeds een inspiratiebron voor de moderne wetenschap.
Evolutie en sociobiologie:
Misdaad en menselijke evolutie (Kennislinkartikel van Cicero)
Evolutionaire verklaringen voor menselijk gedrag (I) (Kennislinkartikel ism NIBI)
Evolutionaire verklaringen voor menselijk gedrag (II) (Kennislinkartikel ism NIBI)
Evolutionaire verklaringen voor menselijk gedrag (III) (Kennislinkartikel ism NIBI)
Evolutie en astrobiologie:
Veerpontjes voor leven tussen Mars en aarde (Kennislinkartikel van UvA)
Korstmos overleeft ruimtereis (Kennislinkartikel van ESA)
Leven uit de ruimte (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Koolstofdioxide ontdekt op verre planeet (Kennislinkartikel)
Teken van leven (Kennislinkartikel)
Evolutie en geneeskunde:
Op consult bij dokter Darwin (Kennislinkartikel)
Waarom we nog steeds een blinde darm hebben (Kennislinkartikel van Bionieuws)
Evolutie en psychologie:
Waarom mannen en vrouwen even goed kunnen inparkeren... (Kennislinkartikel)
De evolutie van god
De prijs van menselijke evolutie (Kennislinkartikel)
Jongetjesaap speelt liever met autootjes (Kennislinkartikel)
Uit eten in de steentijd (Kennislinkartikel)
Meer weten over het Darwinjaar en evolutie?
Algemene website over het Darwinjaar 2009
Boeken over de evolutie
(Kennislink)
Delen uit de voormalige reeks
Evolutie. Deel XIV
Evolutie. Deel XV
Centraal] Evolutie in het Nieuws
Evolutie in het Nieuws #2
Wat hoort er in dit topic thuis?
Interessante artikelen uit de media of publicaties met betrekking tot de evolutie.
Evolutie
Wie Darwin denkt, denkt evolutie. Maar wat is evolutie eigenlijk precies? Hoe kwam Darwin aan zijn ideeën? Hoe ziet de evolutie van het leven op aarde er precies uit en hoe zijn we zelf ontstaan? Hoeveel invloed heeft Darwin nog in de moderne wetenschap? Op al deze vragen krijg je antwoord in dit evolutiedossier.
Op 12 februari 2009 was het 200 jaar geleden dat Charles Darwin, ontdekker van de evolutietheorie, werd geboren. Bovendien publiceerde hij zijn invloedrijke werk ‘On the origin of species’ precies 150 jaar geleden. Tijd dus voor een dossier over evolutie. Hierin lees je alles over de man achter de theorie, de evolutie van oersoep tot moderne mens en de invloed van Darwin in de rest van de wetenschap.
Wetenschappers hadden niet altijd zoveel bewondering voor Darwin's evolutietheorie als nu. Toen hij zijn theorie net presenteerde, vonden veel onderzoekers en theologen de gedachte dat mensen zouden afstaan van apen maar aanstootgevend. Nu kunnen we ons dat niet meer goed voorstellen, maar toen was het idee van een Darwinjaar waarschijnlijk net zo raar als het idee dat iemand de evolutie ontkent nu is.
De jonge Darwin
Charles Robert Darwin werd in 1809 geboren in Shrewsbury, vlakbij Birmingham in West-Engeland. Al vanaf het begin las de jonge Darwin boeken over de natuur en hield hij zich bezig met het verzamelen van schelpen, insecten en mineralen. Zijn vader (zelf arts) zag geen toekomst voor zijn zoon als natuurwetenschapper en stuurde Charles daarom op zijn zestiende naar de universiteit van Edinburgh om medicijnen te studeren.
Darwin als jochie van 7 jaar. Zoals je ziet op dit schilderij was hij een grote liefhebber van de natuur.
Na twee jaar verliet Darwin de opleiding. Het belangrijkst dat hij geleerd had, was het opzetten en conserveren van vogels en andere dieren. Volgens zijn vader moest Charles dan maar dominee worden. Daartoe verbleef hij drie jaar op het Christ College van de universiteit van Cambridge, waar alle wetenschappers de natuurlijke theologie (zie kader) aanhingen.
Darwin’s inspiratiebronnen
In de tijd van Darwin geloofden mensen in de westerse wereld dat de aarde enkele duizenden jaren oud is. De planeet wordt bewoond door vormen van leven die onveranderlijk zijn. Dit idee is afkomstig van de filosofen Plato en Aristoteles (427 tot 322 jaar voor Christus), maar werd nog versterkt door het opkomen van de natuurlijke theologie rond 1700. Deze leer gaat er vanuit dat alle levensvormen in één week zijn gemaakt door een Schepper die eerst het heelal creëerde.
Een aantal wetenschappers zag halverwege de zestiende eeuw al barstjes in de natuurlijke theologie theorie. Zo realiseerde de Fransman Georges Cuvier zich dat de geschiedenis van het leven op aarde vastligt in afdrukken in de rotsen (fossielen). Ook ontdekte hij dat hoe dieper de fossielen in de rotsen lagen, hoe ouder ze zijn en hoe minder ze lijken op moderne soorten. Zelfs het uitsterven van soorten behoorde volgens Cuvier tot de mogelijkheden.
Twee Schotse geologen, James Hutton (1726-1797) en Charles Lyell (1797-1875), vormen de belangrijkste inspiratiebron van Darwin. Zij deden de ontdekking dat de aarde verandert door continue, langzame acties en niet door plotselinge gebeurtenissen. Dit betekent niet alleen dat de aarde veel ouder moet zijn dan duizenden jaren, de wetenschappers zagen ook in dat langzame processen op de lange termijn grote verschillen kunnen bewerkstelligen. Natuurlijke theologie zien we tegenwoordig nog terug in stromingen als het creationisme en intelligent design.
(Op de foto: Georges Cuvier)
Meer over creationisme en intelligent design:
Creationisme en evolutie (Kennislinkartikel ism NIBI)
Intelligent Design: oude wijn, nieuwe zakken (Kennislinkartikel)
Scheppingstheorie verdonkeremaant 4,5 miljard jaar (Kennislinkartikel)
Discussie over Intelligent Design en Evolutietheorie (Kennislinkartikel)
Minister ontvangt boek over ID (Kennislinkartikel)
Webquest: Het lagerhuisdebat van het leven (Kennislinkartikel ism NIBI)
Evolutie of Intelligent Design (Kennislinkartikel van Nederlands Tijdschrift voor Natuurkunde)
Op reis met de Beagle
Darwin’s professor in de botanie (John Henslow) introduceerde hem na het behalen van zijn graad bij de kapitein (Robert Fitzroy) van het schip de Beagle. Fitzroy was van plan een reis rond de wereld te maken om de waarheid van natuurlijke theologie te bewijzen. In december 1831 vertrok de Beagle richting Zuid-Amerika. Darwin concentreerde zich tijdens de reis voornamelijk op het verzamelen van planten en dieren. Na bijna vijf jaar varen bestond zijn collectie uit duizenden exemplaren. Hij merkte op dat Zuid-Amerikaanse soorten hele andere eigenschappen hebben dan Europese soorten.
Darwin's reis met de Beagle.
Meer over Darwin:
Charles Darwin schrijft Hugo de Vries (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Alles over Darwin (Engels)
Complete werken van Darwin online (Engels)
De evolutietheorie
Eenmaal weer thuis deed Darwin de ontdekkingen die hem op het spoor van de evolutietheorie zette. Aan zijn collectie van de Galápagos eilanden (vulkanische eilanden 900 km van de westkust van Zuid-Amerika) zag hij dat de meeste soorten die hij daar verzameld had nergens anders ter wereld voorkomen. Toch lijken zij wel een beetje op soorten van het Zuid-Amerikaanse vasteland. Zou het mogelijk zijn dat planten en dieren van de ene plek naar de andere plek verhuizen en zich aanpassen aan hun nieuwe omgeving? Darwin dacht van wel, maar was terughoudend met het introduceren van zijn theorie in de samenleving.
Een van de diersoorten die Darwin op het idee van evolutie brachten, waren de vinken op de Galápagos eilanden. Op het ene eiland zag hij een vink met een scherpe, spitse snavel. Op het andere eiland trof Darwin nagenoeg dezelfde vink aan, maar dan met een stompe snavel. Klaarblijkelijk was er ooit één soort vink, die zich door de verschillende omstandigheden op de beide eilanden net iets anders had ontwikkeld - oftewel: net iets anders was geëvolueerd.
Pas in 1959 publiceerde Darwin zijn ‘On the origin of species’. In dit werk maakte de natuurwetenschapper twee belangrijke punten. Elke soort die op dit moment op aarde leeft, is ontstaan uit een voorouder (met andere woorden: soorten zijn geleidelijk ontstaan). Een groep planten of dieren kan veranderen doordat sommige individuen gunstige eigenschappen hebben en daardoor meer nakomelingen krijgen dan anderen (voortbestaan van de best passende of ook wel survival of the fittest). Dit mechanisme staat bekend als natuurlijke selectie en zorgt er uiteindelijk voor dat soorten aangepast raken aan hun omgeving. De combinatie van deze twee punten vormt de basis van de evolutietheorie.
Geen twee wezens zijn hetzelfde. Dat komt ten eerste natuurlijk doordat we een combinatie zijn van de genen van onze vader en onze moeder. Maar er kan ook nog iets anders gebeuren: per ongeluk verandert een stukje van onze genetische code. Zo'n toevallige verandering noemen we een mutatie. Meestal is die mutatie niet handig of zelfs schadelijk. Dan is de kans niet groot dat hij wordt doorgegeven aan de volgende generatie. Maar als die mutatie er toevallig voor zorgt dat je beter aan je omgeving aangepast bent, dan heb je juist meer kans dat je veel nakomelingen krijgt die ook die mutatie hebben. Gefeliciteerd! Je kinderen zijn zojuist een beetje geëvolueerd.
Meer over evolutie:
Survival of the fittest? (Kennislinkartikel ism NIBI)
Complexe evolutie (Kennislinkartikel)
Wandelen door de evolutie (Kennislinkartikel van Universiteit Leiden)
Natuurlijke selectie onder de loep (Kennislinkartikel ism NIBI)
De buitenaardse blik op evolutie herzien (Kennislinkartikel ism NIBI)
Breaking the law (Kennislinkartikel ism NIBI)
Evolutie op het hoogste niveau: het ontstaan van nieuwe soorten (Kennislinkartikel ism NIBI)
De evolutie van genen (Kennislinkartikel ism NIBI)
Van oersoep tot moderne mens
Darwin stelde dat elke soort is ontstaan uit een voorouder. Dit betekent dat we de stamboom van het leven op aarde moeten kunnen reconstrueren van oersoep tot moderne mens. De aarde ontstond ongeveer 4,5 miljard jaar geleden, maar was toen nog onbewoonbaar. Onze planeet werd gebombardeerd door rotsen, afkomstig van de vorming van de rest van het zonnestelsel. De extreme hitte die hierbij vrijkwam, zorgde ervoor dat zeeën en oceanen niet ontstonden.
Darwin had ongelijk
Darwin dacht dat er één enkele voorouder was. Vanuit deze voorouder – de stam van de ‘tree of life’ - waren alle levende soorten – de takken - ontstaan. Zodra een soort zich splitste in twee nieuwe soorten, kwamen die nooit meer bij elkaar. Op de afbeeldingen zie je een pagina uit zijn notitieboek waarin hij dat idee voor zichzelf op papier zette.
Ondertussen weten we dat dit niet helemaal klopt. Zo wisselen microbes van verschillende soorten links en rechts toch stukjes genetisch materiaal uit. En dat geldt niet alleen voor microben. Ook zoogdieren van twee soorten kunnen DNA uitwisselen. Dat doen ze op de ‘ouderwetse’ manier: door samen kinderen te maken. Zo zijn er aanwijzingen dat de homo erectus en de neanderthalers samen succesvol hybride nakomelingen kregen.
Bron: Why Darwin was wrong about the tree of life (New Scientist, 21-1-2009)
Ongeveer 3,9 miljard jaar geleden was de stenenregen ten einde en koelde de aarde langzaam af naar een temperatuur waarbij vloeibaar water voorkwam. Vlak daarna ontwikkelden zich waarschijnlijk ook de eerste tekenen van leven. Het gaat voornamelijk om eencelligen zonder celkern (prokaryoten) die leven van koolstofdioxide en zuurstof uitstoten in de atmosfeer: cyanobacteriën. 2,7 miljard jaar geleden hadden deze cyanobacteriën zoveel zuurstof geproduceerd dat veel meer levensvormen een kans kregen.
Meer over ontstaan van het leven
De oorsprong van het leven (Kennislinkartikel ism NIBI)
Ontstaan van RNA en DNA (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Het ontstaan van leven in een sodaoceaan (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Zuurstofrijke supercontinenten (Kennislinkartikel)
Het eerste dier op aarde (Kennislinkartikel van Geonieuws)
Proef voor fabriceren van kunstmatig 'eerste leven' mislukt (Kennislinkartikel van Geonieuws)
Al snel ontstonden eencelligen met een celkern (eukaryoten). 1,2 miljard jaar geleden voegden ook de meercelligen zich bij het leven op aarde. Dit gaf aanleiding voor het in gang zetten van de Cambrium explosie (543-510 miljoen jaar geleden) waarin de basis werd gelegd voor het ontstaan van de meeste moderne diergroepen. In de perioden daarna koloniseerden de eerste planten, schimmels en dieren het land. Op de komst van de zoogdieren moeten we wachten tot ongeveer 60 miljoen jaar geleden. Wijzelf zijn pas ontstaan ten tijde van de ijstijden (tussen 1,8 en 0,01 miljoen jaar geleden).
Meer over evolutie van het leven:
De evolutie van het plantenrijk (Kennislinkartikel ism NIBI)
Stamboom van het leven verliest tak (Kennislinkartikel)
Nieuwe overgangsvorm van vis naar landdier (Kennislinkartikel)
Evolutie van vin naar voet (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Een nieuwe ijstijd? (Kennislinkartikel van Universiteit Leiden)
Mitochondriën vertellen over de evolutie (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Het aanpassingsvermogen van zeehonden (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Over mensen en apen
Darwin meende dat ook de mens een product is van evolutie. Wij zouden zijn ontstaan uit een aapachtige voorouder. Het belangrijkste kenmerk van de groep apen, mensapen en mensen is de opponeerbare duim. Daarmee hebben soorten uit deze groep als enige de mogelijkheid om met hun duim de topjes van iedere vinger aan te raken. Deze eigenschap is waarschijnlijk ontstaan als aanpassing aan het leven in bomen, maar wordt door de moderne mens benut voor precisie bij het werken met voorwerpen. Mensapen zijn 25 tot 30 miljoen jaar geleden afgesplitst van de oude wereld (Afrika en Azië) apen. Uit DNA-onderzoek blijkt dat mensen het dichtst bij chimpansees en bonobo’s staan (met beide mensapen delen we 98 procent van ons DNA). De laatste gemeenschappelijke voorouder van mensaap en mens leefde waarschijnlijk vijf tot zeven miljoen jaar geleden.
De stamboom van de mensapen. Van de gemeenschappelijke voorouder splitste zich als eerste een aapsoort af, die zich sindsdien heeft ontwikkeld tot orang oetan. De volgende tak is voor de hedendaagse gorilla's. De moderne mens is het meest verwant met de chimpansee en de bonobo. Het is overigens erg waarschijnlijk dat er ooit nog meer mensaapachtige soorten zijn geweest, die ondertussen zijn uitgestorven.
Meer over mensen en apen:
98% aap (Kennislinkartikel)
Notenkrakende gorilla veroorzaakt discussie rond evolutie (Kennislinkartikel)
De mens als foetale aap (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Gezichtsherkenning aap en mens hetzelfde (Kennislinkartikel)
Stenen werktuigen waarschijnlijk niet door de mens uitgevonden (Kennislinkartikel van Geonieuws)
Betty bezit een menselijke gave (Kennislinkartikel ism NIBI)
Evolutie en het ontstaan van de schroevendraaier (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Moleculaire biologie en paleontologie (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Op zoek naar het verschil (Kennislinkartikel van Bionieuws)
Chimpansees gebruiken al lang gereedschap (Kennislinkartikel ism NIBI)
Evolutie van de moderne mens
De oudste mensachtigen behoorden tot de groep van de Australopithecus soorten. Deze groep ontstond vier miljoen jaar geleden en ontwikkelde het lopen op twee voeten. Er waren robuuste Australopithecus met sterke kaken en grote tanden, aangepast aan het eten van hard voedsel. Daarnaast leefden ook dunne, slanke soorten waarvan het gebit voornamelijk zacht voedsel verwerkte. Uit deze laatste groep zijn vermoedelijk de mensachtige soorten van de groep Homo ontstaan. Dit gebeurde ongeveer 2,5 miljoen jaar geleden.
Lucy in the sky with diamonds
Op de afbeelding zie je de reconstructie van een vrouwelijke Australopithecus afarensis. Het meest bekende lid van deze voorouder is waarschijnlijk Lucy. Ze is genoemd naar het Beatlenummer 'Lucy in the sky with diamonds', dat op de avond dat ze werd ontdekt opstond in het kamp van de vinders van haar skelet.
Overigens zijn er wetenschappers, zoals de Amerikaanse archeoloog Lori D. Hager - die betwijfelen of Lucy wel echt een vrouw is. De voornaamste reden om dit aan te nemen is dat ze, hoewel volwassen, toch behoorlijk klein is. Dat past in de theorie dat bij de a. afarensis mannen veel groter en sterker waren dan vrouwen. Helaas zijn er maar een paar exemplaren van a. afarensis gevonden, dus er iets niet veel vergelijkingsmateriaal. Dat maakt de conclusie dat Lucy een vrouw was omdat ze klein was extra dubieus, aldus Hager. Je gebruikt dan namelijk je theorie om dezelfde theorie te bevestigen.
Bij de latere voorouders van de mens - die tot het geslacht homo behoren is het gemakkelijker om te zien of een skelet aan een vrouw toebehoort. Omdat deze vroege mensen al hele grote schedels hebben zijn de heupen van de vrouw breder dan die van de man, zodat ze een baby met een groot hoofd kon baren.
Zo heeft de stamboom van de moderne mens en haar voorouders er waarschijnlijk uitgezien. Het is voor wetenschappers lastig om dit precies te weten, omdat er maar zo weinig skeletten van onze voorouders gevonden zijn. Bovendien zouden er nog best meer mensensoorten geweest kunnen zijn, waarvan de resten (nog) niet zijn gevonden.
Ergens tussen 1,8 en 500.000 jaar geleden was Homo erectus de eerste soort die Afrika verliet en Azië (en waarschijnlijk later ook Europa) koloniseerde. In Europa vormde erectus de voorouder van de Neanderthaler die 200.000 tot 40.000 jaar geleden ontstond. Ook vanuit Afrika ging de evolutie van de mens intussen door. De moderne mens (Homo sapiens) verspreidde zich over de hele wereld door een tweede massale migratie vanuit Afrika, 100.000 jaar geleden. Deze groep verdreef regionale populaties (zoals de Neanderthalers in Europa), zodat uiteindelijk alle mensen van dezelfde voorouder afstammen. Dit scenario staat bekend als de ´Out of Africa´ theorie en wordt onderschreven door het meeste moderne DNA/onderzoek.
De verspreiding van homo sapiens over de planeet. In het rood de homo sapiens, in het geel de neanderthalers en in het groen de vroege homoniden, zoals homo erectus en homo ergaster.
Meer over evolutie van de moderne mens:
Ook Neanderthaler had grote hersenen (Kennislinkartikel)
Rechtshandigheid en taal in de evolutie (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Egyptische grotbewoners (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Schudden aan de menselijke stamboom (Kennislinkartikel ism Marco van Kerkhoven)
Uit eten in de steentijd (Kennsilinkartikel)
Datering van oude fossielen (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Nieuwe prehistorische ‘hobbit’ uit Micronesië (Kennislinkartikel van Geonieuws)
Nieuwe schedel van de Javamens gevonden (Kennislinkartikel van Natuurwetenschap en Techniek)
De prijs van de menselijke evolutie (Kennislinkartikel)
Voorouder mens at al gekookt voedsel (Kennislinkartikel)
Micro-RNA’s maken de mens (Kennislinkartikel van Bionieuws)
Evolutie mens versnelt (Kennislinkartikel)
Oermens wel of géén Afrikaan? (Kennislinkartikel van Universiteit Leiden)
‘Genoom van Nederland’ gekraakt (Kennislinkartikel)
Wetenschap na Darwin
Tegenwoordig weten we dat DNA en genen belangrijk zijn bij het bepalen van evolutie. Darwin besefte wel dat er voor natuurlijke selectie een soort erfelijkheid nodig was, maar had op dat moment nog geen idee hoe dit eruit kon zien. In 1865 publiceerde Gregor Mendel zijn beroemde erfelijkheidswerk. Begin twintigste eeuw werd ingezien dat de natuurlijke selectie van Darwin een genetische basis moest hebben. Alleen de best passende genen worden doorgegeven aan de volgende generatie. Vanaf dat moment kwamen ook termen als ‘kin selection’ (oma investeert in de verzorging van kleinkinderen, omdat een kwart van haar genen daardoor in de populatie blijft) en ‘ the selfish gene’ (evolutie werkt niet ten gunste van het voortbestaan van de soort, maar is slechts gericht op het doorgeven van gunstige genen).
Gelukkig zijn we na Darwin niet opgehouden met nadenken over de evolutie. In deze documentaire legt evolutiebioloog Richard Dawkins - bekend van zijn 'zelfzuchtige genen'-theorie en ook wel Darwin's pitbull genoemd - onder meer uit wat we na Darwin nog allemaal te weten zijn gekomen over de evolutie van de moderne mens.
Ook andere wetenschappelijke vakgebieden maken dankbaar gebruik van Darwin’s werk. Zo is er de sociobiologie dat probeert menselijk gedrag te verklaren aan de hand van evolutie. De astrobiologie kijkt naar de mogelijkheden voor het ontstaan en ontwikkelen van leven op andere planeten. En dan is er nog de evolutionaire geneeskunde. Deze discipline zoekt verklaringen voor het voorkomen van bepaalde moderne ziekten en bestudeert ook de evolutie van allerlei ziekteverwekkende micro-organismen. Kortom 150 jaar na het verschijnen van zijn werk vormt Darwin nog steeds een inspiratiebron voor de moderne wetenschap.
Evolutie en sociobiologie:
Misdaad en menselijke evolutie (Kennislinkartikel van Cicero)
Evolutionaire verklaringen voor menselijk gedrag (I) (Kennislinkartikel ism NIBI)
Evolutionaire verklaringen voor menselijk gedrag (II) (Kennislinkartikel ism NIBI)
Evolutionaire verklaringen voor menselijk gedrag (III) (Kennislinkartikel ism NIBI)
Evolutie en astrobiologie:
Veerpontjes voor leven tussen Mars en aarde (Kennislinkartikel van UvA)
Korstmos overleeft ruimtereis (Kennislinkartikel van ESA)
Leven uit de ruimte (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Koolstofdioxide ontdekt op verre planeet (Kennislinkartikel)
Teken van leven (Kennislinkartikel)
Evolutie en geneeskunde:
Op consult bij dokter Darwin (Kennislinkartikel)
Waarom we nog steeds een blinde darm hebben (Kennislinkartikel van Bionieuws)
Evolutie en psychologie:
Waarom mannen en vrouwen even goed kunnen inparkeren... (Kennislinkartikel)
De evolutie van god
De prijs van menselijke evolutie (Kennislinkartikel)
Jongetjesaap speelt liever met autootjes (Kennislinkartikel)
Uit eten in de steentijd (Kennislinkartikel)
Meer weten over het Darwinjaar en evolutie?
Algemene website over het Darwinjaar 2009
Boeken over de evolutie
(Kennislink)
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
Dat vermoedde ik natuurlijk ook al, maar ik had het graag uit zijn eigen pen/toetsenbord gehoord.quote:
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Of mensen zich nou wel of niet evolutionair hebben aangepast vlees beter te kunnen verteren, dat maakt niets uit. Dat is net zo min een argument tegen vegetariërsquote:Op zondag 7 oktober 2012 22:58 schreef Kees22 het volgende:
[..]
Ik snap niet goed wat je daar mee wilt zeggen.
En serieus, dat filmpje. Waar zien jullie mij voor aan? Een naturalistische drogreden wil zeggen dat je het argument maakt dat iets goed is, omdat het de natuur is. Je kan bijvoorbeeld niet zeggen dat vlees eten moraal acceptabel is, omdat we vlees kunnen verteren, of omdat het "in de natuur" ook zo werkt.
Volgens mij ben jij een andere discussie aan het voeren dan die wetenschappers. Het gaat er niet om of de mens vlees moet eten of dat het weggelaten kan worden, het gaat erom dat de vroege mens vlees at, wat een belangrijke voorwaarde was voor de ontwikkeling van het brein.quote:
[..]
Of mensen zich nou wel of niet evolutionair hebben aangepast vlees beter te kunnen verteren, dat maakt niets uit. Dat is net zo min een argument tegen vegetariërs
En serieus, dat filmpje. Waar zien jullie mij voor aan? Een naturalistische drogreden wil zeggen dat je het argument maakt dat iets goed is, omdat het de natuur is. Je kan bijvoorbeeld niet zeggen dat vlees eten moraal acceptabel is, omdat we vlees kunnen verteren, of omdat het "in de natuur" ook zo werkt.
Ooit schreef oh-oh het volgende:Management en beleid en zo, dat kan elke debiel leren.
Het was ook een reactie op Kees, die het daar wel over had.quote:Op zondag 7 oktober 2012 23:53 schreef Barbaaf het volgende:
[..]
Volgens mij ben jij een andere discussie aan het voeren dan die wetenschappers. Het gaat er niet om of de mens vlees moet eten of dat het weggelaten kan worden, het gaat erom dat de vroege mens vlees at, wat een belangrijke voorwaarde was voor de ontwikkeling van het brein.
Ik zag naturalistische drogreden inderdaad even aan voor een drogreden gebaseerd op de natuurwetenschap. (Mede getriggerd door je naam, die doet denken aan KoningDavid) Ik ben blij dat je zelf reageert.quote:
[..]
Of mensen zich nou wel of niet evolutionair hebben aangepast vlees beter te kunnen verteren, dat maakt niets uit. Dat is net zo min een argument tegen vegetariërs
En serieus, dat filmpje. Waar zien jullie mij voor aan? Een naturalistische drogreden wil zeggen dat je het argument maakt dat iets goed is, omdat het de natuur is. Je kan bijvoorbeeld niet zeggen dat vlees eten moraal acceptabel is, omdat we vlees kunnen verteren, of omdat het "in de natuur" ook zo werkt.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Het bericht is wel degelijk relevant voor vegetariërs, omdat het niet eten van vlees consequenties lijkt te hebben voor hun gesteldheid. Geen vlees eten zou dus ongezond zijn.
Dat in de natuur erg veel vlees gegeten wordt door allerlei dieren, maakt het eten van vlees wel natuurlijk. Ik zag ooit een stukje documentaire over het eten van een zalm door een beer. Nou, dat was niet verdoofd slachten hoor. De zalm werd gewoon in twee stukken gescheurd.
Over de moraal laat het artikel zich niet uit. Dus of jij het moreel verantwoord vindt om vlees te eten, hangt nog steeds af van jouw moraal.Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
quote:
[..]
Ik zag naturalistische drogreden inderdaad even aan voor een drogreden gebaseerd op de natuurwetenschap. (Mede getriggerd door je naam, die doet denken aan KoningDavid) Ik ben blij dat je zelf reageert.Ik zeg ook niet dat het niet natuurlijk is. Het is alleen niet te verantwoorden is door te zeggen dat het natuurlijk is. Je kan niet zeggen dat iets intrinsiek goed of slecht is, omdat het wel of niet natuurlijk is.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Het bericht is wel degelijk relevant voor vegetariërs, omdat het niet eten van vlees consequenties lijkt te hebben voor hun gesteldheid. Geen vlees eten zou dus ongezond zijn.
Dat in de natuur erg veel vlees gegeten wordt door allerlei dieren, maakt het eten van vlees wel natuurlijk. Ik zag ooit een stukje documentaire over het eten van een zalm door een beer. Nou, dat was niet verdoofd slachten hoor. De zalm werd gewoon in twee stukken gescheurd.
Over de moraal laat het artikel zich niet uit. Dus of jij het moreel verantwoord vindt om vlees te eten, hangt nog steeds af van jouw moraal.
Realiseer jij je wel dat je Moskowitz op je nek kunt krijgen door de term intrinsiek slecht.?quote:
[..]
Ik zeg ook niet dat het niet natuurlijk is. Het is alleen niet te verantwoorden is door te zeggen dat het natuurlijk is. Je kan niet zeggen dat iets intrinsiek goed of slecht is, omdat het wel of niet natuurlijk is.
Goed of slecht zijn termen die gedefinieerd worden op basis van een of andere moraal.
De natuur kent geen moraal.
Dus moraal valt niet te baseren op natuur.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Natuur kent wel moraal, maar dat is iets wat zich afspeelt in individuen en in sommige intelligente sociale soorten. Er is alleen geen universele natuurlijke moraal.quote:
[..]
Realiseer jij je wel dat je Moskowitz op je nek kunt krijgen door de term intrinsiek slecht.?
Goed of slecht zijn termen die gedefinieerd worden op basis van een of andere moraal.
De natuur kent geen moraal.
Dus moraal valt niet te baseren op natuur.
Het vleeseet artikel houd er wel een erg zwakke redenatie op na, maargoed het kan wel iets aanwijzen, al zijn er volgens mij al veel duidelijkere aanwijzingen dat mensen toen al vlees aten.
Overigens is het klimatologisch ook wel te vermoeden dat mensen al langer vlees eten. In tropische regenwouden vind je het gehele jaar door wel vruchten en voedsel. Terwijl in savannes en al helemaal de gematigde of pool gebieden vrijwel niet te overleven zijn zonder vlees te eten omdat deze gebieden een seizoen hebben waarin vrij weinig andere voedselbronnen aanwezig zijn. Mensen zijn pas recentelijk in staat volledig vegetarisch te zijn doordat we eten kunnen invliegen vanuit andere landen.
Inter faeces et urinam nascimur,
Er lijkt een moraal te zijn binnen een soort. Of zelfs binnen een stam, waar stamleden elkaar helpen en niet-stamleden doden.quote:
[..]
Natuur kent wel moraal, maar dat is iets wat zich afspeelt in individuen en in sommige intelligente sociale soorten. Er is alleen geen universele natuurlijke moraal.
Het vleeseet artikel houd er wel een erg zwakke redenatie op na, maargoed het kan wel iets aanwijzen, al zijn er volgens mij al veel duidelijkere aanwijzingen dat mensen toen al vlees aten.
Overigens is het klimatologisch ook wel te vermoeden dat mensen al langer vlees eten. In tropische regenwouden vind je het gehele jaar door wel vruchten en voedsel. Terwijl in savannes en al helemaal de gematigde of pool gebieden vrijwel niet te overleven zijn zonder vlees te eten omdat deze gebieden een seizoen hebben waarin vrij weinig andere voedselbronnen aanwezig zijn. Mensen zijn pas recentelijk in staat volledig vegetarisch te zijn doordat we eten kunnen invliegen vanuit andere landen.
Maar ook is er bedriegerij binnen een soort. Kraaien die nadrukkelijk voedsel gaan zoeken op plaatsen waar ze NIET hun voorraad hebben verstopt.
Dus wat is moraal?
Overigens is het kunnen invliegen of invaren van eten niet de reden dat mensen vegetarisch kunnen zijn. En overigens ook moreel discutabel.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Nouja niet de enige reden maar zonder globalisatie was vegetarisme maar weinig mogelijk en maar beperkt tot een aantal gebieden. Door seizoenen is er bijna nergens op de wereld een volledig aanbod van nutrienten beschikbaar het hele jaar rond.quote:
[..]
Er lijkt een moraal te zijn binnen een soort. Of zelfs binnen een stam, waar stamleden elkaar helpen en niet-stamleden doden.
Maar ook is er bedriegerij binnen een soort. Kraaien die nadrukkelijk voedsel gaan zoeken op plaatsen waar ze NIET hun voorraad hebben verstopt.
Dus wat is moraal?
Overigens is het kunnen invliegen of invaren van eten niet de reden dat mensen vegetarisch kunnen zijn. En overigens ook moreel discutabel.
Tegenwoordig is het mogelijk om seizoensgebrekken te verminderen door: Meer rassen en soorten, nieuwe kweektechnieken als kassen, conserveringstechnieken, sterk verhoogde landbouw productiviteit en dus ook import.
Dit kunt je niet gebruiken als argument voor of tegen vegetarisme want dat zou een natural fallacy zijn. De natuur is niet goed of fout.
Maar het geeft wel duidelijk aan dat we vanuit de geschiedenis geruime tijd afhankelijk zijn geweest van vlees en niet dat het een van onze moderne modegrillen is.
Inter faeces et urinam nascimur,
Vet van mij. wasda?quote:
[..]
Nouja niet de enige reden maar zonder globalisatie was vegetarisme maar weinig mogelijk en maar beperkt tot een aantal gebieden. Door seizoenen is er bijna nergens op de wereld een volledig aanbod van nutrienten beschikbaar het hele jaar rond.
Tegenwoordig is het mogelijk om seizoensgebrekken te verminderen door: Meer rassen en soorten, nieuwe kweektechnieken als kassen, conserveringstechnieken, sterk verhoogde landbouw productiviteit en dus ook import.
Dit kunt je niet gebruiken als argument voor of tegen vegetarisme want dat zou een natural fallacy zijn. De natuur is niet goed of fout.
Maar het geeft wel duidelijk aan dat we vanuit de geschiedenis geruime tijd afhankelijk zijn geweest van vlees en niet dat het een van onze moderne modegrillen is.
Ik herinner me een artikel waarin werd betoogd dat de uitvinding van het vuur, dus het koken van eten, dus het vrouwelijke verzorgende, veel meer heeft bijgedragen aan de voeding van de mensheid dan de jacht. Door het koken werden planten veel beter verteerbaar, waardoor de gekookte planten van mama een grotere bijdrage leverden aan de voeding dan de gevangen/gedode dieren die papa binnenbracht.
Of het waar is, weet ik natuurlijk niet. Al was het maar omdat ik mijn bron kwijt ben. Maar onlogisch lijkt het me niet.
Al was het maar omdat men vreest voor voedseltekorten als arme bevolkingen rijker worden en meer vlees gaan eten. Vanuit de geschiedenis zijn we dus niet afhankelijk geweest van vlees.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Dat je geen goed of fout kan afleiden van een natuurlijke staat.quote:
http://en.wikipedia.org/wiki/Naturalistic_fallacy
http://nl.wikipedia.org/wiki/Naturalistische_dwaling
Mja op veel vlakken is dat echt wel een belangrijke ontwikkeling geweest, en dan ook nog voor het kunnen eten van vlees. Echter gaat het niet alleen om calorische inname maar ook om allerlei soorten nutrienten. Het is in veel gebieden moeilijk om alle mineralen en de benodigde eiwitten binnen te kunnen krijgen in elke tijd van het jaar. In het hoge noorden als nomade (en dus geen grote voedselopslag) kom je gewoon tekort in de winter en ben je aangewezen op vlees omdat je vrijwel geen groen meer om je heen kunt vinden maar terwijl er nog wel sappige biefstukjes rondlopen.quote:Ik herinner me een artikel waarin werd betoogd dat de uitvinding van het vuur, dus het koken van eten, dus het vrouwelijke verzorgende, veel meer heeft bijgedragen aan de voeding van de mensheid dan de jacht. Door het koken werden planten veel beter verteerbaar, waardoor de gekookte planten van mama een grotere bijdrage leverden aan de voeding dan de gevangen/gedode dieren die papa binnenbracht.
Wel afhankelijk maar bij lange na niet in de mate wat wij nu gebruiken. In principe kun je het volledige dieet samenstellen vanuit planten echter is het vrijwel nooit mogelijk geweest in de geschiedenis door seizoenen en beperkingen in de soorten planten.quote:Of het waar is, weet ik natuurlijk niet. Al was het maar omdat ik mijn bron kwijt ben. Maar onlogisch lijkt het me niet.
Al was het maar omdat men vreest voor voedseltekorten als arme bevolkingen rijker worden en meer vlees gaan eten. Vanuit de geschiedenis zijn we dus niet afhankelijk geweest van vlees.
Inter faeces et urinam nascimur,
11-10-2012
520 miljoen jaar oud 'modern' brein ontdekt
Wetenschapper hebben mogelijk het eerste voorbeeld van een moderne hersenstructuur gevonden in een 520 miljoen jaar oud fossiel van een geleedpotige.
De ontdekking, een vrucht van een samenwerkingsverband tussen de Chinese National Natural Science Foundation en de Amerikaanse University of Arizona, is woensdag gepubliceerd in het tijdschrift Nature.
Het ruim zeven en een halve centimeter grote fossiel uit het Cambrium van de geleedpotige Fuxianhuia protensa, werd gevonden in de provincie Yunnan in China. Het laat zien dat complexe hersenstructuren al eerder geëvolueerd zijn dan voorheen gedacht.
.De onderzoekers zeggen dat het gefossiliseerde brein mogelijk de ontbrekende schakel is in de evolutionaire geschiedenis van de arthopoda, ofwel geleedpotigen, waar insecten, spinnen en kreeftachtigen onder vallen.
''Niemand verwachtte dat zo’n geavanceerd brein al zo vroeg in de ontwikkeling van meercellige dieren ontstaan was,'' zegt een van de auteurs Nicholas Strausfeld.
Evolutie
Verwacht wordt dat de ontdekking zorgt voor nieuwe inzichten in hoe insecten evolueerden.
De vondst van het fossiel in deze staat is bijzonder, aangezien overblijfselen van zachte weefsels, zoals hersenen, zeer zeldzaam zijn.
Dat de gefossiliseerde weefsels in dit specifieke fossiel zijn ontdekt, maakt dit het meest overtuigende bewijs voor complex zenuwweefsel in een fossiele arthopod. De auteurs geven aan dat het bijzondere is dat de uit drie delen bestaande hersenen zo veel lijken op die van moderne arthopoda.
Als dit dier echt in de stam van alle arthopoda hoort voor te komen, dan ontstonden de complexe hersenen al erg vroeg, maar dan moeten de voorouders van nog bestaande arthopoda met minder complexe hersenen ergens in hun evolutie simpeler geworden zijn.
Maar misschien moet de hele plaats van Fuxianhuia in de evolutionaire stamboom wel heroverwogen worden.
In ieder geval zorgt de ontdekking voor de noodzaak vele oude fossielen weer eens uit de kast te trekken.
Door: NU.nl/Krijn Soeteman .
(nu.nl)
520 miljoen jaar oud 'modern' brein ontdekt
Wetenschapper hebben mogelijk het eerste voorbeeld van een moderne hersenstructuur gevonden in een 520 miljoen jaar oud fossiel van een geleedpotige.
De ontdekking, een vrucht van een samenwerkingsverband tussen de Chinese National Natural Science Foundation en de Amerikaanse University of Arizona, is woensdag gepubliceerd in het tijdschrift Nature.
Het ruim zeven en een halve centimeter grote fossiel uit het Cambrium van de geleedpotige Fuxianhuia protensa, werd gevonden in de provincie Yunnan in China. Het laat zien dat complexe hersenstructuren al eerder geëvolueerd zijn dan voorheen gedacht.
.De onderzoekers zeggen dat het gefossiliseerde brein mogelijk de ontbrekende schakel is in de evolutionaire geschiedenis van de arthopoda, ofwel geleedpotigen, waar insecten, spinnen en kreeftachtigen onder vallen.
''Niemand verwachtte dat zo’n geavanceerd brein al zo vroeg in de ontwikkeling van meercellige dieren ontstaan was,'' zegt een van de auteurs Nicholas Strausfeld.
Evolutie
Verwacht wordt dat de ontdekking zorgt voor nieuwe inzichten in hoe insecten evolueerden.
De vondst van het fossiel in deze staat is bijzonder, aangezien overblijfselen van zachte weefsels, zoals hersenen, zeer zeldzaam zijn.
Dat de gefossiliseerde weefsels in dit specifieke fossiel zijn ontdekt, maakt dit het meest overtuigende bewijs voor complex zenuwweefsel in een fossiele arthopod. De auteurs geven aan dat het bijzondere is dat de uit drie delen bestaande hersenen zo veel lijken op die van moderne arthopoda.
Als dit dier echt in de stam van alle arthopoda hoort voor te komen, dan ontstonden de complexe hersenen al erg vroeg, maar dan moeten de voorouders van nog bestaande arthopoda met minder complexe hersenen ergens in hun evolutie simpeler geworden zijn.
Maar misschien moet de hele plaats van Fuxianhuia in de evolutionaire stamboom wel heroverwogen worden.
In ieder geval zorgt de ontdekking voor de noodzaak vele oude fossielen weer eens uit de kast te trekken.
Door: NU.nl/Krijn Soeteman .
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Oh, dat.quote:
[..]
Dat je geen goed of fout kan afleiden van een natuurlijke staat.
http://en.wikipedia.org/wiki/Naturalistic_fallacy
http://nl.wikipedia.org/wiki/Naturalistische_dwaling
Daar kun je gelijk in hebben.quote:[..]
Mja op veel vlakken is dat echt wel een belangrijke ontwikkeling geweest, en dan ook nog voor het kunnen eten van vlees. Echter gaat het niet alleen om calorische inname maar ook om allerlei soorten nutrienten. Het is in veel gebieden moeilijk om alle mineralen en de benodigde eiwitten binnen te kunnen krijgen in elke tijd van het jaar. In het hoge noorden als nomade (en dus geen grote voedselopslag) kom je gewoon tekort in de winter en ben je aangewezen op vlees omdat je vrijwel geen groen meer om je heen kunt vinden maar terwijl er nog wel sappige biefstukjes rondlopen.
[..]
Wel afhankelijk maar bij lange na niet in de mate wat wij nu gebruiken. In principe kun je het volledige dieet samenstellen vanuit planten echter is het vrijwel nooit mogelijk geweest in de geschiedenis door seizoenen en beperkingen in de soorten planten.
We hebben ook niet voor niks een omnivoor gebit. (Nou ja: plastic gebit.) Overigens geldt voor vrijwel alle diersoorten dat er perioden zijn in het jaar dat ze het moeilijk hebben.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
16-10-2012
Omvang hersenen meestal geen drijvende kracht evolutie
De relatieve hersenomvang wordt eerder bepaald door verandering in lichaamsgrootte dan door groei of krimp van de hersenen zelf.
Dat schrijven onderzoekers onder leiding van University College London in wetenschapsblad PNAS.
Tot nog toe namen wetenschappers aan dat evolutionaire druk ervoor zorgde dat de hersenen zelf in omvang veranderden.
Ook in de geschiedenis van aapachtigen blijkt het meestal groei of krimp van het lichaam in plaats van de hersenen zelf, die heeft geleid tot veranderingen in relatieve hersenvolume, stellen de wetenschappers.
Overleven
Zowel roof- als prooidieren hebben in de strijd voordeel van een groter lichaam. Grotere individuen overleven hierdoor makkelijker, zodat ‘evolutionaire druk’ bestaat om het lichaam te laten groeien.
In tijden van schaarste heeft deze druk vaak een tegengestelde richting: individuen met een relatief klein lichaam hebben een kleinere energiebehoefte – en hoeven dus minder voedsel te vinden om te overleven.
Geschiedenis
Voor de nieuwe studie hebben onderzoekers de lichaamssamenstelling van honderden moderne en uitgestorven soorten met elkaar vergeleken – om een ontwikkelingsgeschiedenis te reconstrueren over miljoenen jaren.
Primaten en op land jagende carnivoren hadden sterk varierende lichaamsomvang bij relatief constante hersenmaat. Alleen bij vleermuizen vonden de onderzoekers een snelle toename van het hersenvolume ten opzichte van de lichaamsgrootte.
Dankzij hun relatief grote hersenen kunnen moderne vleermuizen een feilloos systeem voor echolocatie combineren met grote motorische wendbaarheid.
Intelligentiemaat
Wetenschappers hanteren de verhouding tussen het volume van de hersenen en de omvang van het verdere lichaam als een indicatie voor de intelligentie van een soort. Zo heeft een mens relatief grotere hersenen dan een olifant.
De studie heeft niet onderzocht of een toename van de relatieve hersengrootte door een krimp van het lichaam bij soorten ook daadwerkelijk leidt tot een toename van intelligentie.
Door: NU.nl/Bitsofscience.org .
(nu.nl)
Omvang hersenen meestal geen drijvende kracht evolutie
De relatieve hersenomvang wordt eerder bepaald door verandering in lichaamsgrootte dan door groei of krimp van de hersenen zelf.
Dat schrijven onderzoekers onder leiding van University College London in wetenschapsblad PNAS.
Tot nog toe namen wetenschappers aan dat evolutionaire druk ervoor zorgde dat de hersenen zelf in omvang veranderden.
Ook in de geschiedenis van aapachtigen blijkt het meestal groei of krimp van het lichaam in plaats van de hersenen zelf, die heeft geleid tot veranderingen in relatieve hersenvolume, stellen de wetenschappers.
Overleven
Zowel roof- als prooidieren hebben in de strijd voordeel van een groter lichaam. Grotere individuen overleven hierdoor makkelijker, zodat ‘evolutionaire druk’ bestaat om het lichaam te laten groeien.
In tijden van schaarste heeft deze druk vaak een tegengestelde richting: individuen met een relatief klein lichaam hebben een kleinere energiebehoefte – en hoeven dus minder voedsel te vinden om te overleven.
Geschiedenis
Voor de nieuwe studie hebben onderzoekers de lichaamssamenstelling van honderden moderne en uitgestorven soorten met elkaar vergeleken – om een ontwikkelingsgeschiedenis te reconstrueren over miljoenen jaren.
Primaten en op land jagende carnivoren hadden sterk varierende lichaamsomvang bij relatief constante hersenmaat. Alleen bij vleermuizen vonden de onderzoekers een snelle toename van het hersenvolume ten opzichte van de lichaamsgrootte.
Dankzij hun relatief grote hersenen kunnen moderne vleermuizen een feilloos systeem voor echolocatie combineren met grote motorische wendbaarheid.
Intelligentiemaat
Wetenschappers hanteren de verhouding tussen het volume van de hersenen en de omvang van het verdere lichaam als een indicatie voor de intelligentie van een soort. Zo heeft een mens relatief grotere hersenen dan een olifant.
De studie heeft niet onderzocht of een toename van de relatieve hersengrootte door een krimp van het lichaam bij soorten ook daadwerkelijk leidt tot een toename van intelligentie.
Door: NU.nl/Bitsofscience.org .
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Vet van mij: Merkwaardige maat.quote:
16-10-2012
Omvang hersenen meestal geen drijvende kracht evolutie
De relatieve hersenomvang wordt eerder bepaald door verandering in lichaamsgrootte dan door groei of krimp van de hersenen zelf.
Dat schrijven onderzoekers onder leiding van University College London in wetenschapsblad PNAS.
Tot nog toe namen wetenschappers aan dat evolutionaire druk ervoor zorgde dat de hersenen zelf in omvang veranderden.
[ afbeelding ]
Ook in de geschiedenis van aapachtigen blijkt het meestal groei of krimp van het lichaam in plaats van de hersenen zelf, die heeft geleid tot veranderingen in relatieve hersenvolume, stellen de wetenschappers.
Overleven
Zowel roof- als prooidieren hebben in de strijd voordeel van een groter lichaam. Grotere individuen overleven hierdoor makkelijker, zodat ‘evolutionaire druk’ bestaat om het lichaam te laten groeien.
In tijden van schaarste heeft deze druk vaak een tegengestelde richting: individuen met een relatief klein lichaam hebben een kleinere energiebehoefte – en hoeven dus minder voedsel te vinden om te overleven.
Geschiedenis
Voor de nieuwe studie hebben onderzoekers de lichaamssamenstelling van honderden moderne en uitgestorven soorten met elkaar vergeleken – om een ontwikkelingsgeschiedenis te reconstrueren over miljoenen jaren.
Primaten en op land jagende carnivoren hadden sterk varierende lichaamsomvang bij relatief constante hersenmaat. Alleen bij vleermuizen vonden de onderzoekers een snelle toename van het hersenvolume ten opzichte van de lichaamsgrootte.
Dankzij hun relatief grote hersenen kunnen moderne vleermuizen een feilloos systeem voor echolocatie combineren met grote motorische wendbaarheid.
Intelligentiemaat
Wetenschappers hanteren de verhouding tussen het volume van de hersenen en de omvang van het verdere lichaam als een indicatie voor de intelligentie van een soort. Zo heeft een mens relatief grotere hersenen dan een olifant.
De studie heeft niet onderzocht of een toename van de relatieve hersengrootte door een krimp van het lichaam bij soorten ook daadwerkelijk leidt tot een toename van intelligentie.
Door: NU.nl/Bitsofscience.org .
(nu.nl)
Verder vind ik het een onbegrijpelijk verhaal. Wat wil men nu eigenlijk onderzoeken en welke verbanden zijn er gevonden?
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
17-10-2012
In de stamboom van het leven klimmen: het kan nu!
Wetenschappers maken de stamboom van het leven met behulp van een website voor iedereen toegankelijk. Een soort Google Maps dat niet laat zien waar we heen moeten, maar waar we vandaan komen.
“Na decennia van inspanning zijn wetenschappers nu mogelijk nog maar een jaar verwijderd van de eerste schets van de complete stamboom van het leven,” vertelt onderzoeker James Rosindell van het Imperial College London. “Het zou toch zonde zijn als we die boom bouwen, maar er geen enkele manier is om die boom te visualiseren.”
Google Maps
Om dat probleem op te lossen, liet Rosindell zich inspireren door Google Maps. “Bomen met miljoenen topjes, rijk versierd met extra gegevens, kunnen nu heel gemakkelijk in de browser met behulp van een zoomsysteem dat vergelijkbaar is met dat van Google Maps worden bestudeerd.” De website – die vandaag online is gegaan – heeft de naam OneZoom gekregen. “OneZoom is een nieuwe manier om de stamboom van het leven te visualiseren. Deze ziet er nog steeds uit als een boom, maar je kunt inzoomen op gebieden waar je interesse in hebt, net zoals je in kunt zoomen op kaarten (in Google Maps, red.).”
Zoogdieren
Op het moment bevat OneZoom enkel zoogdieren. Maar dat wil niet zeggen dat u er snel uitgekeken bent. De stamboom van het leven bevat meer dan 5000 soorten die allemaal netjes in groepen zijn onderverdeeld. Ook de status van het dier (bedreigd of niet) wordt gecommuniceerd. In de toekomst hoopt Rosindell nog veel meer soorten toe te kunnen voegen. “Onze droom voor de verre toekomst is een gemakkelijk toegankelijke website met daarop alles wat we over het leven op aarde weten.”
Met één muisklik kunt u zich naar een specifiek deel van de stamboom van het leven gaan en inzoomen op verschillende soorten die hier onder vallen. Bent u op zoek naar een specifieke soort? Dan kunt u de naam intypen en zoekt het programma deze soort op de stamboom op. “OneZoom biedt ons een heel natuurlijke manier om grote hoeveelheden complexe informatie te verkennen. Het is heel intuïtief, omdat het net zo werkt als de manier waarop we de wereld verkennen: we stappen op interessante objecten af om ze in detail te kunnen bekijken.”
(scientias.nl)
In de stamboom van het leven klimmen: het kan nu!
Wetenschappers maken de stamboom van het leven met behulp van een website voor iedereen toegankelijk. Een soort Google Maps dat niet laat zien waar we heen moeten, maar waar we vandaan komen.
“Na decennia van inspanning zijn wetenschappers nu mogelijk nog maar een jaar verwijderd van de eerste schets van de complete stamboom van het leven,” vertelt onderzoeker James Rosindell van het Imperial College London. “Het zou toch zonde zijn als we die boom bouwen, maar er geen enkele manier is om die boom te visualiseren.”
Google Maps
Om dat probleem op te lossen, liet Rosindell zich inspireren door Google Maps. “Bomen met miljoenen topjes, rijk versierd met extra gegevens, kunnen nu heel gemakkelijk in de browser met behulp van een zoomsysteem dat vergelijkbaar is met dat van Google Maps worden bestudeerd.” De website – die vandaag online is gegaan – heeft de naam OneZoom gekregen. “OneZoom is een nieuwe manier om de stamboom van het leven te visualiseren. Deze ziet er nog steeds uit als een boom, maar je kunt inzoomen op gebieden waar je interesse in hebt, net zoals je in kunt zoomen op kaarten (in Google Maps, red.).”
Zoogdieren
Op het moment bevat OneZoom enkel zoogdieren. Maar dat wil niet zeggen dat u er snel uitgekeken bent. De stamboom van het leven bevat meer dan 5000 soorten die allemaal netjes in groepen zijn onderverdeeld. Ook de status van het dier (bedreigd of niet) wordt gecommuniceerd. In de toekomst hoopt Rosindell nog veel meer soorten toe te kunnen voegen. “Onze droom voor de verre toekomst is een gemakkelijk toegankelijke website met daarop alles wat we over het leven op aarde weten.”
Met één muisklik kunt u zich naar een specifiek deel van de stamboom van het leven gaan en inzoomen op verschillende soorten die hier onder vallen. Bent u op zoek naar een specifieke soort? Dan kunt u de naam intypen en zoekt het programma deze soort op de stamboom op. “OneZoom biedt ons een heel natuurlijke manier om grote hoeveelheden complexe informatie te verkennen. Het is heel intuïtief, omdat het net zo werkt als de manier waarop we de wereld verkennen: we stappen op interessante objecten af om ze in detail te kunnen bekijken.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-10-2012
Intelligentie, cultuur en beschaving gegroeid door ... te koken?
Wetenschappers van de Federale Universiteit van Rio de Janeiro stellen dat we de groei van het menselijk brein en de ontwikkeling van werktuigen, cultuur en beschaving voor een deel te danken hebben aan onze kookkunsten. Vermoed wordt dat de Homo erectus voor het eerst leerde koken en dat warme maaltijden niet alleen meer energie gaven aan de hersenen, maar ook sociale interactie en creativiteit bevorderden.
De studie suggereert dat de mens zonder de evolutie van rauwe naar gekookte maaltijden vandaag nooit zo intelligent had kunnen zijn. Het leren koken bracht namelijk een zeer efficiënte manier met zich mee om calorieën te leveren aan de neuronen, waardoor de hersenen konden groeien. De overgang naar gekookte maaltijden zorgde volgens de onderzoekers ook voor meer sociale interactie en creatieve opdrachten, elementen die bijdragen aan de verdere evolutie van een groot en complex brein.
Brein voeden
De Braziliaanse wetenschappers berekenden de metabolische noden van huidige mensapen en vergeleken die met een aantal verschillende vroege menselijke soorten. Ze ontdekten dat gorilla's vandaag al de limiet van hun hersencapaciteit hebben bereikt met een dieet op basis van rauwe voeding. Het eten ervan palmt bovendien 8 tot 10 uur per dag in omdat ze 'energiehongerige' lichamen hebben. Drie vroege menselijke soorten (Homo habilis, Australopithecus afarensis en Paranthropus boisei) zouden eveneens meer dan 7 uur per dag gegeten hebben om hun hersengrootte te ondersteunen.
Leren koken
"De komst van het koken vergrootte de calorische opbrengst van het dieet aanzienlijk omdat het kauwen makkelijker ging, net als het verteren en het absorberen van voedingsstoffen. Warme maaltijden worden vandaag bovendien ook verkozen boven rauwe door niet-menselijke mensapen", verklaart Suzana Herculano-Houzel.
(HLN)
Intelligentie, cultuur en beschaving gegroeid door ... te koken?
Wetenschappers van de Federale Universiteit van Rio de Janeiro stellen dat we de groei van het menselijk brein en de ontwikkeling van werktuigen, cultuur en beschaving voor een deel te danken hebben aan onze kookkunsten. Vermoed wordt dat de Homo erectus voor het eerst leerde koken en dat warme maaltijden niet alleen meer energie gaven aan de hersenen, maar ook sociale interactie en creativiteit bevorderden.
De studie suggereert dat de mens zonder de evolutie van rauwe naar gekookte maaltijden vandaag nooit zo intelligent had kunnen zijn. Het leren koken bracht namelijk een zeer efficiënte manier met zich mee om calorieën te leveren aan de neuronen, waardoor de hersenen konden groeien. De overgang naar gekookte maaltijden zorgde volgens de onderzoekers ook voor meer sociale interactie en creatieve opdrachten, elementen die bijdragen aan de verdere evolutie van een groot en complex brein.
Brein voeden
De Braziliaanse wetenschappers berekenden de metabolische noden van huidige mensapen en vergeleken die met een aantal verschillende vroege menselijke soorten. Ze ontdekten dat gorilla's vandaag al de limiet van hun hersencapaciteit hebben bereikt met een dieet op basis van rauwe voeding. Het eten ervan palmt bovendien 8 tot 10 uur per dag in omdat ze 'energiehongerige' lichamen hebben. Drie vroege menselijke soorten (Homo habilis, Australopithecus afarensis en Paranthropus boisei) zouden eveneens meer dan 7 uur per dag gegeten hebben om hun hersengrootte te ondersteunen.
Leren koken
"De komst van het koken vergrootte de calorische opbrengst van het dieet aanzienlijk omdat het kauwen makkelijker ging, net als het verteren en het absorberen van voedingsstoffen. Warme maaltijden worden vandaag bovendien ook verkozen boven rauwe door niet-menselijke mensapen", verklaart Suzana Herculano-Houzel.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Het enige recht van een vrouw is het aanrecht. En, zoals Pim Fortuyn zei: "Mens, ga toch koken!"
Een grotere bijdrage aan de evolutie dan het jagen.
Beetje dom, want nu moeten grote hoofden van baby's door een nauw bekkenkanaal van de moeder.
Een grotere bijdrage aan de evolutie dan het jagen.
Beetje dom, want nu moeten grote hoofden van baby's door een nauw bekkenkanaal van de moeder.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
26-10-2012
Oudste mensachtige klom nog steeds in boom
Mensenachtigen klommen nog veel langer in bomen dan tot nu toe werd aangenomen. Onderzoek van de oudste mensachtige 'Lucy' bewijst dat deze soort nog veel tijd in bomen doorbracht.
Dat blijkt uit onderzoek van de Midwestern University dat vandaag wordt gepubliceerd in Science.
Onderzoek naar de schouderbladen van Australopithecus Afarensis bevestigen dat Lucy en haar soortgenoten nog steeds veel tijd in bomen doorbrachten.
Eerder namen wetenschappers aan dat deze mensachtige de eerste aap was die niet meer klom, maar volledig begon te lopen.
Heupen en schouders
Over het heupgewricht, het onderbeen en de voet van Australopithecus afarensis bestond onder de meeste wetenschappers al overeenstemming. Deze lijken erg veel op de mens en zijn geschikt om rechtop te lopen.
De schouderbladen voegen hier aan toe dat Lucy, Selam en hun soortgenoten daarnaast ook uitstekend konden klimmen, terwijl bij de moderne mens de schouderbladen een heel ander beeld laten zien.
De vorm van het schouderblad van Selam komt overeen met die van eerder gevonden, volwassen soortgenoten, namelijk schouderbladen die geschikt zijn om te klimmen.
Bij moderne mensen veranderen de schouderbladen tijdens de ontwikkeling juist aanzienlijk.
Zo is de hoek van de schouderkom bij baby’s iets naar beneden georiënteerd en staat bij volwassenen meer naar buiten.
Oudste mens
De skeletten die onderzocht werden zijn van de oudst bekendste mensachtigen in de wereld. De skeletten hebben de naam Lucy en Selam en zijn 3,3 miljoen jaar oud.
In 2000 werd het skelet van Selam gevonden. Doordat het skelet goed bewaard is gebleven, was het mogelijk deze ontdekking te doen.
Door: NU.nl .
(nu.nl)
Oudste mensachtige klom nog steeds in boom
Mensenachtigen klommen nog veel langer in bomen dan tot nu toe werd aangenomen. Onderzoek van de oudste mensachtige 'Lucy' bewijst dat deze soort nog veel tijd in bomen doorbracht.
Dat blijkt uit onderzoek van de Midwestern University dat vandaag wordt gepubliceerd in Science.
Onderzoek naar de schouderbladen van Australopithecus Afarensis bevestigen dat Lucy en haar soortgenoten nog steeds veel tijd in bomen doorbrachten.
Eerder namen wetenschappers aan dat deze mensachtige de eerste aap was die niet meer klom, maar volledig begon te lopen.
Heupen en schouders
Over het heupgewricht, het onderbeen en de voet van Australopithecus afarensis bestond onder de meeste wetenschappers al overeenstemming. Deze lijken erg veel op de mens en zijn geschikt om rechtop te lopen.
De schouderbladen voegen hier aan toe dat Lucy, Selam en hun soortgenoten daarnaast ook uitstekend konden klimmen, terwijl bij de moderne mens de schouderbladen een heel ander beeld laten zien.
De vorm van het schouderblad van Selam komt overeen met die van eerder gevonden, volwassen soortgenoten, namelijk schouderbladen die geschikt zijn om te klimmen.
Bij moderne mensen veranderen de schouderbladen tijdens de ontwikkeling juist aanzienlijk.
Zo is de hoek van de schouderkom bij baby’s iets naar beneden georiënteerd en staat bij volwassenen meer naar buiten.
Oudste mens
De skeletten die onderzocht werden zijn van de oudst bekendste mensachtigen in de wereld. De skeletten hebben de naam Lucy en Selam en zijn 3,3 miljoen jaar oud.
In 2000 werd het skelet van Selam gevonden. Doordat het skelet goed bewaard is gebleven, was het mogelijk deze ontdekking te doen.
Door: NU.nl .
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
31-10-2012
Mogelijk meest explosieve uitbreiding van onze soort in de prehistorie ontdekt
Wetenschappers denken bewijzen gevonden te hebben voor een totnogtoe onbekende explosieve uitbreiding van de mensheid. Ergens tussen 40.000 en 50.000 jaar geleden nam het aantal mensen in een zeer rap tempo explosief toe.
Dat er momenten zijn geweest waarop het aantal mensen dat op aarde leefde, sterk toenam, wisten we al wel. Wetenschappers stelden bijvoorbeeld eerder al vast dat het vertrek van mensen uit Afrika tot een flinke uitbreiding van het aantal mensen leidde. “We zagen dat altijd als de grootste uitbreiding van de populatie moderne mensen, maar ons onderzoek trekt die theorie nu in twijfel,” vertelt onderzoeker Wei Wei. “De uitbreiding door Afrika te verlaten, die ongeveer 60.000 jaar geleden plaatsvond, was voor geografische begrippen met mensen die zich over de wereld verspreidden, enorm. Nu hebben we een tweede golf van uitbreiding ontdekt die veel groter is als het gaat om de groei van de menselijke populatie en over een hele korte periode plaatsvond: ergens tussen 40.000 en 50.000 jaar geleden.”
Y-chromosoom
Het idee dat de mensheid zich in die periode rap uitbreidde, is helemaal nieuw. De onderzoekers baseren hun conclusie op het bestuderen van 36 Y-chromosomen. Op basis daarvan konden ze een zeer accurate stamboom van het Y-chromosoom maken en conclusies trekken over de historie van de groei van de mensheid, zo meldt het blad Genome Research.
Verklaring
Hoewel uit de studie heel duidelijk naar voren komt dat de mensheid zich zo’n 40.000 tot 50.000 jaar geleden enorm uitbreidde, kunnen de chromosomen ons weinig vertellen over de oorzaken van die snelle expansie. Toch denken de onderzoekers wel te weten hoe de snelle uitbreiding plaats kon vinden. Een mogelijke theorie is dat mensen toen ze Afrika verlieten, langs de kustlijn reisden en zich gaandeweg vestigden. “We denken dat wanneer mensen uit de hoorn van Afrika naar Azië, Australië en uiteindelijk ook Europa trokken, ze in kleine groepjes bij de kust bleven. Het kostte ze duizenden jaren om zich aan te passen aan de heuvelachtige en bosrijke omgevingen op de binnenste continenten. Maar zodra hun genen aan die omgevingen waren aangepast, nam de populatie extreem snel toe, doordat groepen het binnenland in trokken en daar profiteerden van de overvloed aan ruimte en voedsel.”
Wat de onderzoekers betreft, zit hun studie er nog lang niet op. Tijdens dit onderzoek richtten ze zich maar op 36 complete Y-chromosomen en konden ze toch grote conclusies trekken. Dat smaakt naar meer. “We willen nu naar tien keer meer Y-chromosomen gaan kijken in gegevens van het 1000 Genomes Project,” vertelt onderzoeker Chris Tyler-Smith. “Wie weet wat we dan vinden.”
(scientias.nl)
Mogelijk meest explosieve uitbreiding van onze soort in de prehistorie ontdekt
Wetenschappers denken bewijzen gevonden te hebben voor een totnogtoe onbekende explosieve uitbreiding van de mensheid. Ergens tussen 40.000 en 50.000 jaar geleden nam het aantal mensen in een zeer rap tempo explosief toe.
Dat er momenten zijn geweest waarop het aantal mensen dat op aarde leefde, sterk toenam, wisten we al wel. Wetenschappers stelden bijvoorbeeld eerder al vast dat het vertrek van mensen uit Afrika tot een flinke uitbreiding van het aantal mensen leidde. “We zagen dat altijd als de grootste uitbreiding van de populatie moderne mensen, maar ons onderzoek trekt die theorie nu in twijfel,” vertelt onderzoeker Wei Wei. “De uitbreiding door Afrika te verlaten, die ongeveer 60.000 jaar geleden plaatsvond, was voor geografische begrippen met mensen die zich over de wereld verspreidden, enorm. Nu hebben we een tweede golf van uitbreiding ontdekt die veel groter is als het gaat om de groei van de menselijke populatie en over een hele korte periode plaatsvond: ergens tussen 40.000 en 50.000 jaar geleden.”
Y-chromosoom
Het idee dat de mensheid zich in die periode rap uitbreidde, is helemaal nieuw. De onderzoekers baseren hun conclusie op het bestuderen van 36 Y-chromosomen. Op basis daarvan konden ze een zeer accurate stamboom van het Y-chromosoom maken en conclusies trekken over de historie van de groei van de mensheid, zo meldt het blad Genome Research.
Verklaring
Hoewel uit de studie heel duidelijk naar voren komt dat de mensheid zich zo’n 40.000 tot 50.000 jaar geleden enorm uitbreidde, kunnen de chromosomen ons weinig vertellen over de oorzaken van die snelle expansie. Toch denken de onderzoekers wel te weten hoe de snelle uitbreiding plaats kon vinden. Een mogelijke theorie is dat mensen toen ze Afrika verlieten, langs de kustlijn reisden en zich gaandeweg vestigden. “We denken dat wanneer mensen uit de hoorn van Afrika naar Azië, Australië en uiteindelijk ook Europa trokken, ze in kleine groepjes bij de kust bleven. Het kostte ze duizenden jaren om zich aan te passen aan de heuvelachtige en bosrijke omgevingen op de binnenste continenten. Maar zodra hun genen aan die omgevingen waren aangepast, nam de populatie extreem snel toe, doordat groepen het binnenland in trokken en daar profiteerden van de overvloed aan ruimte en voedsel.”
Wat de onderzoekers betreft, zit hun studie er nog lang niet op. Tijdens dit onderzoek richtten ze zich maar op 36 complete Y-chromosomen en konden ze toch grote conclusies trekken. Dat smaakt naar meer. “We willen nu naar tien keer meer Y-chromosomen gaan kijken in gegevens van het 1000 Genomes Project,” vertelt onderzoeker Chris Tyler-Smith. “Wie weet wat we dan vinden.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-10-2012
Nieuwe studie onthult hoe en wanneer uw zicht ontstond
Voor de meeste organismen – waaronder mensen – is het heel gewoon om te kunnen zien. Maar dat is niet altijd zo geweest: ook het zicht moest zich evolueren. Een nieuw onderzoek wijst er nu op dat dat veel eerder gebeurde dan gedacht.
Wetenschappers van de universiteit van Bristol richtten zich op de evolutie van lichtgevoelige proteïnen. De ontwikkeling van deze proteïnen was cruciaal: uiteindelijk leidde het ertoe dat organismen dingen konden gaan waarnemen.
Neteldieren
De onderzoekers toetsten elke hypothese die omtrent de ontwikkeling van deze proteïnen tot op heden is opgesteld, met behulp van computermodellen. In deze analyse namen ze ook alle genetische informatie van relevante organismen mee. Denk bijvoorbeeld aan de neteldieren: een groep organismen waarvan onderzoekers denken dat deze als eerste ogen ontwikkelde.
Voorouder
Aan de hand van de computermodellen konden de onderzoekers een tijdlijn ontwikkelen die ze terugvoerde naar die ene voorouder die over de lichtgevoelige proteïnen beschikte en waar alle organismen die kunnen zien uit voortkomen. Deze voorouder was in eerste instantie zelf ook blind, maar over een periode van zo’n elf miljoen jaar ontwikkelde hij de vaardigheid om licht waar te nemen, zo schrijven de onderzoekers in het blad Proceedings of the National Academy of Sciences.
Uit het onderzoek blijkt wel dat het zicht veel eerder ontstond dan altijd werd gedacht. Maar dat is niet de enige implicatie die dit onderzoek heeft. “Wat deze studie zo relevant maakt, is dat we het ontstaan van het zicht hebben opgespoord en dat we ontdekten dat het slechts eenmaal in dieren ontstond.” Dat laatste is interessant. Het zou betekenen dat we met deze studie kunnen vaststellen hoe en wanneer het zicht voor alle organismen – waaronder mensen – die vandaag de dag kunnen zien, ontstond.
(scientias.nl)
Nieuwe studie onthult hoe en wanneer uw zicht ontstond
Voor de meeste organismen – waaronder mensen – is het heel gewoon om te kunnen zien. Maar dat is niet altijd zo geweest: ook het zicht moest zich evolueren. Een nieuw onderzoek wijst er nu op dat dat veel eerder gebeurde dan gedacht.
Wetenschappers van de universiteit van Bristol richtten zich op de evolutie van lichtgevoelige proteïnen. De ontwikkeling van deze proteïnen was cruciaal: uiteindelijk leidde het ertoe dat organismen dingen konden gaan waarnemen.
Neteldieren
De onderzoekers toetsten elke hypothese die omtrent de ontwikkeling van deze proteïnen tot op heden is opgesteld, met behulp van computermodellen. In deze analyse namen ze ook alle genetische informatie van relevante organismen mee. Denk bijvoorbeeld aan de neteldieren: een groep organismen waarvan onderzoekers denken dat deze als eerste ogen ontwikkelde.
Voorouder
Aan de hand van de computermodellen konden de onderzoekers een tijdlijn ontwikkelen die ze terugvoerde naar die ene voorouder die over de lichtgevoelige proteïnen beschikte en waar alle organismen die kunnen zien uit voortkomen. Deze voorouder was in eerste instantie zelf ook blind, maar over een periode van zo’n elf miljoen jaar ontwikkelde hij de vaardigheid om licht waar te nemen, zo schrijven de onderzoekers in het blad Proceedings of the National Academy of Sciences.
Uit het onderzoek blijkt wel dat het zicht veel eerder ontstond dan altijd werd gedacht. Maar dat is niet de enige implicatie die dit onderzoek heeft. “Wat deze studie zo relevant maakt, is dat we het ontstaan van het zicht hebben opgespoord en dat we ontdekten dat het slechts eenmaal in dieren ontstond.” Dat laatste is interessant. Het zou betekenen dat we met deze studie kunnen vaststellen hoe en wanneer het zicht voor alle organismen – waaronder mensen – die vandaag de dag kunnen zien, ontstond.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-11-2012
Dinosauriërs werden reusachtig dankzij evolutiewet
Miljoenen jaren onderlinge competitie dreef zowel plant- als vleesetende dinosauriërs ertoe hun enorme afmetingen te bereiken.
Daarmee blijkt de wetmatigheid dat soorten door evolutie eerder groter dan kleiner worden niet alleen op te gaan voor de tegenwoordig dominante zoogdieren, maar ook voor de diergroep die tot aan hun beroemde uitsterven door een vermeende meteorietinslag 140 miljoen jaar lang de dienst uitmaakten op Aarde.
Dit betogen drie Amerikaanse wetenschappers op zondag tijdens een bijeenkomst van de Geological Society of America.
Zij hebben onderzoek verricht naar fossiele dijbenen en ontdekten dat de meeste afstammingslijnen geleidelijk steeds grotere soorten voortbrachten - in overeenstemming met de Wet van Cope, vernoemd naar de 19e eeuwse Amerikaanse paleontoloog Edward Cope.
Survival of the biggest
Hieruit zou blijken dat het zowel voor jagende als voor vegetarische dinosauriërs structureel voordelig zou zijn om groter te zijn dan de individuen van de eigen soort en van andere soorten – ondanks dat een grotere lichaamsomvang ook nadelen met zich meebrengt.
Wel ontdekten de paleontologen dat tweebenige dinosauriërs, zoals de beroemde Tyrannosaurus rex, aan het einde van het Krijt waarschijnlijk een bovengrens voor hun lichaamsomvang hadden bereikt, terwijl het gestel van de allergrootste planteneters, zoals de vierbenige bomenetende sauropoda , nog verdere groei toestond.
Vliegende dinosauriërs
Vogels, die afstammen van vliegende dinosauriërs, vormen een uitzondering op de Wet van Cope omdat deze groep juist evolutionaire druk ervoer om steeds lichter te worden, zo zeggen de onderzoekers.
Onder de dinosauriërs bevonden zich de grootste landdieren die onze planeet ooit heeft gezien. Toch heeft de evolutie ook zeer kleine dinosauriërs voortgebracht – die als warmbloedige dieren waarschijnlijk afhankelijk waren van een vacht of verendek.
Door: NU.nl/Bitsofscience.org .
(nu.nl)
Dinosauriërs werden reusachtig dankzij evolutiewet
Miljoenen jaren onderlinge competitie dreef zowel plant- als vleesetende dinosauriërs ertoe hun enorme afmetingen te bereiken.
Daarmee blijkt de wetmatigheid dat soorten door evolutie eerder groter dan kleiner worden niet alleen op te gaan voor de tegenwoordig dominante zoogdieren, maar ook voor de diergroep die tot aan hun beroemde uitsterven door een vermeende meteorietinslag 140 miljoen jaar lang de dienst uitmaakten op Aarde.
Dit betogen drie Amerikaanse wetenschappers op zondag tijdens een bijeenkomst van de Geological Society of America.
Zij hebben onderzoek verricht naar fossiele dijbenen en ontdekten dat de meeste afstammingslijnen geleidelijk steeds grotere soorten voortbrachten - in overeenstemming met de Wet van Cope, vernoemd naar de 19e eeuwse Amerikaanse paleontoloog Edward Cope.
Survival of the biggest
Hieruit zou blijken dat het zowel voor jagende als voor vegetarische dinosauriërs structureel voordelig zou zijn om groter te zijn dan de individuen van de eigen soort en van andere soorten – ondanks dat een grotere lichaamsomvang ook nadelen met zich meebrengt.
Wel ontdekten de paleontologen dat tweebenige dinosauriërs, zoals de beroemde Tyrannosaurus rex, aan het einde van het Krijt waarschijnlijk een bovengrens voor hun lichaamsomvang hadden bereikt, terwijl het gestel van de allergrootste planteneters, zoals de vierbenige bomenetende sauropoda , nog verdere groei toestond.
Vliegende dinosauriërs
Vogels, die afstammen van vliegende dinosauriërs, vormen een uitzondering op de Wet van Cope omdat deze groep juist evolutionaire druk ervoer om steeds lichter te worden, zo zeggen de onderzoekers.
Onder de dinosauriërs bevonden zich de grootste landdieren die onze planeet ooit heeft gezien. Toch heeft de evolutie ook zeer kleine dinosauriërs voortgebracht – die als warmbloedige dieren waarschijnlijk afhankelijk waren van een vacht of verendek.
Door: NU.nl/Bitsofscience.org .
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-11-2012
'Mensheid hoefde geen vulkaanwinter te doorstaan'
Een extreme vulkaanuitbarsting tijdens de ijstijd bracht homo sapiens nauwelijks extra koude, wel een wereldwijde golf van zure regen.
Foto: AFP
Dit zegt een internationale onderzoeksgroep onder leiding van de Universiteit van Kopenhagen. Zij hebben de uitbarsting van de Toba-vulkaan onderzocht, die ongeveer 74.000 jaar geleden op het Indonesische eiland Sumatra plaatshad.
Bij deze uitbarsting kwam tenminste 250 maal zoveel lava en as vrij als bij de grootste vulkaanuitbarsting in het recente verleden, die van Mount Pinatubo op de Filipijnen, in 1991.
Extreme afkoeling
Klimaatmodellen hadden berekend dat het vrijgekomen zwavelstof van de Toba-uitbarsting de gehele Aarde voor enkele decennia met wel 10 graden zou hebben kunnen afkoelen, en dat terwijl er al een ijstijd gaande was.
Daar vinden de wetenschappers echter geen bewijs voor in boorkernen uit de ijskappen van Groenland en Antarctica. Het noordelijk halfrond koelde kort na de uitbarsting tijdelijk iets af, terwijl het op het zuidelijk halfrond juist iets warmer werd.
Wel vinden de wetenschappers bewijs voor een wereldwijde golf van zure regen, teken dat de vulkaan inderdaad grote hoeveelheden zwavel heeft uitgestoten.
Evolutietheorie
De Toba-vulkaan staat in de aandacht van verschillende wetenschappen. Archeologen en biologen die de evolutie van de moderne mens bestuderen, denken dat onze voorouders rond de tijd van de uitbarsting ergens door een 'evolutionair oog van de naald' zijn gekropen.
Genenonderzoek toont aan dat alle tegenwoordig levende mensen afstammen van slechts enkele duizenden of tienduizenden koppels tijdens de laatste ijstijd. Het Y-chromosoom in alle moderne mensen zou zelfs te herleiden zijn tot één enkele man die zo’n 60.000 jaar geleden heeft geleefd.
Aanhangers van de Toba-catastrofetheorie denken dat veel mensenpopulaties de uitbarsting van de vulkaan niet hebben overleefd. Juist dat een betrekkelijk kleine groep overleefde, zou volgens hen ook nog voordeel hebben gebracht, omdat het mensen dwong beter samen te werken – waardoor ze uiteindelijk andere mensensoorten, zoals de Neanderthaler, wisten te verdringen.
Kritiek
Er bestaat veel kritiek op de theorie. Er zijn meerdere genetische bottlenecks te definiëren in het menselijk chromosoom - en de meeste hiervan lijken ouder te zijn dan de datum van de vulkaanuitbarsting. Zo zouden alle moderne mensen ook afstammen van één vrouw, zo’n 140.000 jaar geleden - en ook 90.000 jaar terug nog van een enkele man.
De klimaatonderzoekers kiezen geen partij in deze discussie. Alhoewel ze geen sporen van een dramatische 'vulkaanwinter' hebben gevonden, benadrukken ze dat er nog steeds grote gevolgen waren voor de natuur. Zo werden grote delen van Azië bedekt door een laag as - en kan ook de zure regen voedselgewassen hebben aangetast.
Door: NU.nl/Bitsofscience.org .
(nu.nl)
'Mensheid hoefde geen vulkaanwinter te doorstaan'
Een extreme vulkaanuitbarsting tijdens de ijstijd bracht homo sapiens nauwelijks extra koude, wel een wereldwijde golf van zure regen.
Foto: AFP
Dit zegt een internationale onderzoeksgroep onder leiding van de Universiteit van Kopenhagen. Zij hebben de uitbarsting van de Toba-vulkaan onderzocht, die ongeveer 74.000 jaar geleden op het Indonesische eiland Sumatra plaatshad.
Bij deze uitbarsting kwam tenminste 250 maal zoveel lava en as vrij als bij de grootste vulkaanuitbarsting in het recente verleden, die van Mount Pinatubo op de Filipijnen, in 1991.
Extreme afkoeling
Klimaatmodellen hadden berekend dat het vrijgekomen zwavelstof van de Toba-uitbarsting de gehele Aarde voor enkele decennia met wel 10 graden zou hebben kunnen afkoelen, en dat terwijl er al een ijstijd gaande was.
Daar vinden de wetenschappers echter geen bewijs voor in boorkernen uit de ijskappen van Groenland en Antarctica. Het noordelijk halfrond koelde kort na de uitbarsting tijdelijk iets af, terwijl het op het zuidelijk halfrond juist iets warmer werd.
Wel vinden de wetenschappers bewijs voor een wereldwijde golf van zure regen, teken dat de vulkaan inderdaad grote hoeveelheden zwavel heeft uitgestoten.
Evolutietheorie
De Toba-vulkaan staat in de aandacht van verschillende wetenschappen. Archeologen en biologen die de evolutie van de moderne mens bestuderen, denken dat onze voorouders rond de tijd van de uitbarsting ergens door een 'evolutionair oog van de naald' zijn gekropen.
Genenonderzoek toont aan dat alle tegenwoordig levende mensen afstammen van slechts enkele duizenden of tienduizenden koppels tijdens de laatste ijstijd. Het Y-chromosoom in alle moderne mensen zou zelfs te herleiden zijn tot één enkele man die zo’n 60.000 jaar geleden heeft geleefd.
Aanhangers van de Toba-catastrofetheorie denken dat veel mensenpopulaties de uitbarsting van de vulkaan niet hebben overleefd. Juist dat een betrekkelijk kleine groep overleefde, zou volgens hen ook nog voordeel hebben gebracht, omdat het mensen dwong beter samen te werken – waardoor ze uiteindelijk andere mensensoorten, zoals de Neanderthaler, wisten te verdringen.
Kritiek
Er bestaat veel kritiek op de theorie. Er zijn meerdere genetische bottlenecks te definiëren in het menselijk chromosoom - en de meeste hiervan lijken ouder te zijn dan de datum van de vulkaanuitbarsting. Zo zouden alle moderne mensen ook afstammen van één vrouw, zo’n 140.000 jaar geleden - en ook 90.000 jaar terug nog van een enkele man.
De klimaatonderzoekers kiezen geen partij in deze discussie. Alhoewel ze geen sporen van een dramatische 'vulkaanwinter' hebben gevonden, benadrukken ze dat er nog steeds grote gevolgen waren voor de natuur. Zo werden grote delen van Azië bedekt door een laag as - en kan ook de zure regen voedselgewassen hebben aangetast.
Door: NU.nl/Bitsofscience.org .
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-11-2012
Chimpansees en mensen organiseren hun darmbacteriën op dezelfde manier
Niet alleen genetisch zijn er de nodige overeenkomsten tussen mensen en chimpansees. Wetenschappers hebben ontdekt dat chimpansees dezelfde drie bacteriële ecosystemen in de darmen hebben als wij mensen.
Het wijst erop dat die ecosystemen al vele jaren oud zijn. “Deze gedeelde organisatie van de microben in de darmen is miljoenen jaren oud en de resultaten onderschrijven maar weer eens hoe belangrijk ze (de georganiseerde microben, red.) zijn,” concludeert onderzoeker Howard Ochman. Uit eerdere onderzoeken is al gebleken dat deze bacteriën heel belangrijk zijn. Ze helpen bepaalde cellen in de maag te vernieuwen en breken stoffen die ons lichaam niet (zo gemakkelijk) af kan breken, af.
De bacteriën in onze darmen organiseren zichzelf ruwweg in drie specifieke groepen, die we ook wel enterotypen noemen. Elk individu heeft één van deze drie enterotypes in de darmen zitten. De onderzoekers vroegen zich af waarom bacteriën zichzelf zo organiseren en welke rol de bacteriën in deze groepen spelen.
Om daar achter te komen, richtten ze zich op de chimpansees die Jane Goodall bestudeerde. Ze ontdekten dat de dieren ook drie enterotypen hebben. Dat wijst erop dat enterotypen een cruciale rol in de evolutie van de mensapen hebben gespeeld. En dat staat haaks op de overtuiging van sommige wetenschappers dat de verschillende samenstelling van de groepen bacteriën niet zo belangrijk zou zijn en het gevolg zou zijn van verschillende diëten. “Nu we weten dat enterotypen over evolutionaire tijdschalen behouden zijn gebleven, willen we hun functies gaan achterhalen en vaststellen hoe belangrijk ze zijn voor de gezondheid van hun gastheer.”
(scientias.nl)
Chimpansees en mensen organiseren hun darmbacteriën op dezelfde manier
Niet alleen genetisch zijn er de nodige overeenkomsten tussen mensen en chimpansees. Wetenschappers hebben ontdekt dat chimpansees dezelfde drie bacteriële ecosystemen in de darmen hebben als wij mensen.
Het wijst erop dat die ecosystemen al vele jaren oud zijn. “Deze gedeelde organisatie van de microben in de darmen is miljoenen jaren oud en de resultaten onderschrijven maar weer eens hoe belangrijk ze (de georganiseerde microben, red.) zijn,” concludeert onderzoeker Howard Ochman. Uit eerdere onderzoeken is al gebleken dat deze bacteriën heel belangrijk zijn. Ze helpen bepaalde cellen in de maag te vernieuwen en breken stoffen die ons lichaam niet (zo gemakkelijk) af kan breken, af.
De bacteriën in onze darmen organiseren zichzelf ruwweg in drie specifieke groepen, die we ook wel enterotypen noemen. Elk individu heeft één van deze drie enterotypes in de darmen zitten. De onderzoekers vroegen zich af waarom bacteriën zichzelf zo organiseren en welke rol de bacteriën in deze groepen spelen.
Om daar achter te komen, richtten ze zich op de chimpansees die Jane Goodall bestudeerde. Ze ontdekten dat de dieren ook drie enterotypen hebben. Dat wijst erop dat enterotypen een cruciale rol in de evolutie van de mensapen hebben gespeeld. En dat staat haaks op de overtuiging van sommige wetenschappers dat de verschillende samenstelling van de groepen bacteriën niet zo belangrijk zou zijn en het gevolg zou zijn van verschillende diëten. “Nu we weten dat enterotypen over evolutionaire tijdschalen behouden zijn gebleven, willen we hun functies gaan achterhalen en vaststellen hoe belangrijk ze zijn voor de gezondheid van hun gastheer.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-11-2012
Gen ontdekt dat wellicht kan verklaren wat ons menselijk maakt
Wat onderscheidt mensen van apen? Een lastige vraag, maar wetenschappers zijn een antwoord op het spoor. Ze hebben een gen ontdekt dat mogelijk kan verklaren hoe mensen uit de apen ontstonden.
Het gen in kwestie – miR-941 – heeft volgens wetenschappers van de universiteit van Edinburgh waarschijnlijk een cruciale rol gespeeld in de ontwikkeling van onze hersenen. Het zou mede dankzij dit gen zijn dat we leerden om gereedschappen en taal te gebruiken.
Vergelijking
De onderzoekers vonden het gen toen ze het genoom van mensen vergeleken met het genoom van elf andere soorten zoogdieren, waaronder chimpansees, muizen, gorilla’s en ratten. Het gen miR-941 komt alleen bij mensen voor en is zo’n 6,5 miljoen jaar geleden ontstaan. In die tijd hadden de mensachtigen zich al van de apen afgescheiden.
Functie
De onderzoekers keken ook naar de functie van het gen. Zo ontdekten ze dat het gen vooral actief is in twee delen van het brein die betrokken zijn bij het nemen van beslissingen en taalvaardigheden. Dat wijst er voorzichtig op dat het gen een rol heeft gespeeld in de ontwikkeling van geavanceerde hersenfuncties waarmee mensen zich onderscheiden van apen.
Junk-DNA
De meeste verschillen tussen soorten ontstaan doordat bestaande genen veranderen. Het gen miR-941 ontstond volgens de onderzoekers heel anders: het kwam volledig functioneel uit zogenaamd junk-DNA (stukjes DNA in het menselijk genoom die geen functie hebben) zetten. Het gen ontstond in zeer korte tijd. “Het nieuwe molecuul ontstond vanuit het niets in een tijd waarin onze soort dramatische veranderingen onderging: we leefden langer, gingen rechtop lopen, leerden hoe we gereedschappen moesten gebruiken en hoe we moesten communiceren,” vertelt onderzoeker Martin Taylor. “We hebben goede hoop dat we meer nieuwe genen gaan vinden die ons helpen aan te tonen wat ons menselijk maakt.”
De vondst is heel bijzonder. Het is voor het eerst dat onderzoekers een nieuw gen vinden dat mensen wel en apen niet hebben en daar ook direct een specifieke functie in het menselijk lichaam aan kunnen verbinden.
(scientias.nl)
Gen ontdekt dat wellicht kan verklaren wat ons menselijk maakt
Wat onderscheidt mensen van apen? Een lastige vraag, maar wetenschappers zijn een antwoord op het spoor. Ze hebben een gen ontdekt dat mogelijk kan verklaren hoe mensen uit de apen ontstonden.
Het gen in kwestie – miR-941 – heeft volgens wetenschappers van de universiteit van Edinburgh waarschijnlijk een cruciale rol gespeeld in de ontwikkeling van onze hersenen. Het zou mede dankzij dit gen zijn dat we leerden om gereedschappen en taal te gebruiken.
Vergelijking
De onderzoekers vonden het gen toen ze het genoom van mensen vergeleken met het genoom van elf andere soorten zoogdieren, waaronder chimpansees, muizen, gorilla’s en ratten. Het gen miR-941 komt alleen bij mensen voor en is zo’n 6,5 miljoen jaar geleden ontstaan. In die tijd hadden de mensachtigen zich al van de apen afgescheiden.
Functie
De onderzoekers keken ook naar de functie van het gen. Zo ontdekten ze dat het gen vooral actief is in twee delen van het brein die betrokken zijn bij het nemen van beslissingen en taalvaardigheden. Dat wijst er voorzichtig op dat het gen een rol heeft gespeeld in de ontwikkeling van geavanceerde hersenfuncties waarmee mensen zich onderscheiden van apen.
Junk-DNA
De meeste verschillen tussen soorten ontstaan doordat bestaande genen veranderen. Het gen miR-941 ontstond volgens de onderzoekers heel anders: het kwam volledig functioneel uit zogenaamd junk-DNA (stukjes DNA in het menselijk genoom die geen functie hebben) zetten. Het gen ontstond in zeer korte tijd. “Het nieuwe molecuul ontstond vanuit het niets in een tijd waarin onze soort dramatische veranderingen onderging: we leefden langer, gingen rechtop lopen, leerden hoe we gereedschappen moesten gebruiken en hoe we moesten communiceren,” vertelt onderzoeker Martin Taylor. “We hebben goede hoop dat we meer nieuwe genen gaan vinden die ons helpen aan te tonen wat ons menselijk maakt.”
De vondst is heel bijzonder. Het is voor het eerst dat onderzoekers een nieuw gen vinden dat mensen wel en apen niet hebben en daar ook direct een specifieke functie in het menselijk lichaam aan kunnen verbinden.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-11-2012
Mysterie rond snelle evolutie loofbomen ontrafeld
De snelle opmars van loofbomen ten koste van de coniferen tijdens het Krijt hing samen met een flinke daling van de CO2-concentratie in de atmosfeer.
Foto: ANP
Dat schrijven onderzoekers van de Universiteit Utrecht dinsdag in het tijdschrift Nature Communications.
Tijdens het Krijt, een geologische periode die duurde van 145 tot 66 miljoen jaar geleden, ontstond een grote diversiteit aan loofbomen. De loofbomen verspreidden zich binnen enkele tientallen miljoenen jaren over de hele wereld.
Deze relatief snelle opmars van loofbomen stelde ook Darwin al voor een raadsel en werd zijn ‘abominable mystery’. De snelheid waarmee de opmars plaatsvond, strookte niet met zijn evolutietheorie, waarin evolutie juist geleidelijk verloopt.
Meer water
De concentratie koolstofdioxide in de lucht daalde tijdens het Krijt. Daardoor waren loofbomen in het voordeel ten opzichte van coniferen doordat bij een lagere CO2-concentratie meer water nodig is voor fotosynthese.
Fotosynthese is het proces waarbij planten en sommige bacteriën lichtenergie gebruiken om CO2 en water om te zetten in chemische energie om het organisme te voeden.
Een loofboom heeft een vertakte nerfstructuur. Door al die vertakkingen kunnen loofbomen water en CO2 efficiënter transporteren dan coniferen en hielden ze hun fotosynthese beter op peil.
De onderzoekers laten aan de hand van fossiele data zien dat de nerfstructuur van loofbomen zich gedurende het Krijt steeds verder vertakte en dat de bladeren steeds meer en kleinere huidmondjes kregen.
Fossielen
Uit fossiele resten blijkt dat er een fundamenteel omslagpunt in de bouw van het blad plaatsvindt: de eindpunten van de nerven komen dichterbij de huidmondjes te liggen dan de bladgroenkorrels. Na dit omslagpunt verhoogde de koolstofopname van loofbomen aanzienlijk en dat had als gevolg dat ze sneller gingen groeien dan hun concurrenten, de coniferen.
De onderzoekers denken niet dat coniferen bij de nu stijgende hoeveelheid CO2 in de atmosfeer in het voordeel zijn ten opzichte van de loofbomen, omdat die laatste een duidelijke drempel over zijn gegaan.
Nu ze eenmaal deze aanpassing hebben kunnen doen, zullen ze waarschijnlijk ook de weg terug makkelijk kunnen bewandelen.
Door: NU.nl/Krijn Soeteman .
(nu.nl)
Mysterie rond snelle evolutie loofbomen ontrafeld
De snelle opmars van loofbomen ten koste van de coniferen tijdens het Krijt hing samen met een flinke daling van de CO2-concentratie in de atmosfeer.
Foto: ANP
Dat schrijven onderzoekers van de Universiteit Utrecht dinsdag in het tijdschrift Nature Communications.
Tijdens het Krijt, een geologische periode die duurde van 145 tot 66 miljoen jaar geleden, ontstond een grote diversiteit aan loofbomen. De loofbomen verspreidden zich binnen enkele tientallen miljoenen jaren over de hele wereld.
Deze relatief snelle opmars van loofbomen stelde ook Darwin al voor een raadsel en werd zijn ‘abominable mystery’. De snelheid waarmee de opmars plaatsvond, strookte niet met zijn evolutietheorie, waarin evolutie juist geleidelijk verloopt.
Meer water
De concentratie koolstofdioxide in de lucht daalde tijdens het Krijt. Daardoor waren loofbomen in het voordeel ten opzichte van coniferen doordat bij een lagere CO2-concentratie meer water nodig is voor fotosynthese.
Fotosynthese is het proces waarbij planten en sommige bacteriën lichtenergie gebruiken om CO2 en water om te zetten in chemische energie om het organisme te voeden.
Een loofboom heeft een vertakte nerfstructuur. Door al die vertakkingen kunnen loofbomen water en CO2 efficiënter transporteren dan coniferen en hielden ze hun fotosynthese beter op peil.
De onderzoekers laten aan de hand van fossiele data zien dat de nerfstructuur van loofbomen zich gedurende het Krijt steeds verder vertakte en dat de bladeren steeds meer en kleinere huidmondjes kregen.
Fossielen
Uit fossiele resten blijkt dat er een fundamenteel omslagpunt in de bouw van het blad plaatsvindt: de eindpunten van de nerven komen dichterbij de huidmondjes te liggen dan de bladgroenkorrels. Na dit omslagpunt verhoogde de koolstofopname van loofbomen aanzienlijk en dat had als gevolg dat ze sneller gingen groeien dan hun concurrenten, de coniferen.
De onderzoekers denken niet dat coniferen bij de nu stijgende hoeveelheid CO2 in de atmosfeer in het voordeel zijn ten opzichte van de loofbomen, omdat die laatste een duidelijke drempel over zijn gegaan.
Nu ze eenmaal deze aanpassing hebben kunnen doen, zullen ze waarschijnlijk ook de weg terug makkelijk kunnen bewandelen.
Door: NU.nl/Krijn Soeteman .
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://blog.naturalis.nl/?p=7808quote:IJsselmeerpolders evolueren razendsnel
Geplaatst op 26 november 2012 door Redactie
Slakken mogen in de ogen van mensen dan zeer traag bewegen, ze evolueren wel razendsnel. Dit ontdekte onze evolutiebioloog Menno Schilthuizen aan de hand van de droogleggingsjaren van de IJsselmeerpolders.
Hij berekende dat slakken in bos na 50 jaar een vier maal hogere frequentie van bepaalde kleurvormen hadden geëvolueerd dan in grasland. Dit is een van de hoogste snelheden ooit gemeten bij dieren in het wild.
De tuinslak Cepaea nemoralis is onder evolutiebiologen bijna zo beroemd als de Darwinvink. Zijn slakkenh
04-12-2012
Recreatief vissen beïnvloedt evolutie forelbaars
Recreatief vissen heeft een selecterend effect op de vispopulatie, waardoor het verloop van de evolutie veranderd kan worden.
Foto: ANP
Dat schrijft een internationaal team van visserijbiologen maandag in PNAS.
Er gingen al lang verhalen rond over de geforceerde evolutie door visserij (omdat vissen met bepaalde eigenschappen wel vatbaar zouden zijn voor visserij, en anderen niet), maar echt duidelijk bewijs ontbrak nog.
Door twee varianten van forelbaars te kweken met verschillende eigenschappen en die te bevissen, konden de biologen daar nu wel voor zorgen.
Hengelen
De forelbaars werd zo gekweekt dat er een groep ontstond die wel vatbaar was voor het hengelen, en een andere groep juist niet. Vervolgens konden de andere karaktertrekjes van de vissen, die daarmee samenhangen, bekeken worden.
De groep met hapgrage forelbaarzen bestond met name uit grote, agressieve mannetjes, die in de natuur ook de grootste kans op nakomelingen hebben. De groep mannetjes die meer aan nakomelingenzorg deed, beet minder graag in een stukje aas.
De onderzoekers concluderen dat recreatief vissen (zonder terugzetten) hiermee wel degelijk een evolutionaire druk kan uitoefenen, want een populatie van deze vissen zal langzaam verschuiven van een diverse groep naar een groep met veel nakomelingenzorg en weinig agressieve mannetjes.
Door: NU.nl/Stephan van Duin .
(nu.nl)
Recreatief vissen beïnvloedt evolutie forelbaars
Recreatief vissen heeft een selecterend effect op de vispopulatie, waardoor het verloop van de evolutie veranderd kan worden.
Foto: ANP
Dat schrijft een internationaal team van visserijbiologen maandag in PNAS.
Er gingen al lang verhalen rond over de geforceerde evolutie door visserij (omdat vissen met bepaalde eigenschappen wel vatbaar zouden zijn voor visserij, en anderen niet), maar echt duidelijk bewijs ontbrak nog.
Door twee varianten van forelbaars te kweken met verschillende eigenschappen en die te bevissen, konden de biologen daar nu wel voor zorgen.
Hengelen
De forelbaars werd zo gekweekt dat er een groep ontstond die wel vatbaar was voor het hengelen, en een andere groep juist niet. Vervolgens konden de andere karaktertrekjes van de vissen, die daarmee samenhangen, bekeken worden.
De groep met hapgrage forelbaarzen bestond met name uit grote, agressieve mannetjes, die in de natuur ook de grootste kans op nakomelingen hebben. De groep mannetjes die meer aan nakomelingenzorg deed, beet minder graag in een stukje aas.
De onderzoekers concluderen dat recreatief vissen (zonder terugzetten) hiermee wel degelijk een evolutionaire druk kan uitoefenen, want een populatie van deze vissen zal langzaam verschuiven van een diverse groep naar een groep met veel nakomelingenzorg en weinig agressieve mannetjes.
Door: NU.nl/Stephan van Duin .
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Het leukste uit het bericht quote je nietquote:
[..]
http://blog.naturalis.nl/?p=7808
Geweldig! Wist niet dat er een eenheid voor Evolutiesnelheid wasquote:Evolutiesnelheid wordt overigens gemeten in kiloDarwin
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
quote:Cave Fish, Draconectes Narinosus, Discovered On Vietnamese Island
A cave-dwelling fish with no eyes and no scales has been discovered on a tiny island in Vietnam's scenic Ha Long Bay, according to conservation group Fauna & Flora International.
The newly described fish, a type of loach, has been named Draconectes narinosus, which derives from the Greek words for dragon "drakon" and swimmer "nectes," as well as the Latin word "narinosus," which means "who has large nostrils."
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
Een 4 maal hogere of een 4 maal zo hoge?quote:
[..]
http://blog.naturalis.nl/?p=7808
(4 maal hoger is 1 + 4 x 1 = 5 x 1)
(4 maal zo hoog is 1 x 4 = 4 x 1)
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Ik ben ook stomverbaasd.quote:
[..]
Het leukste uit het bericht quote je niet
[..]
Geweldig! Wist niet dat er een eenheid voor Evolutiesnelheid was
Maar wat ik dan weer mis is ook maar de vaagste aanduiding van wat een kiloDarwin is.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
11-12-2012
Reconstructie prehistorisch DNA weerlegt kritiek op evolutietheorie
© afp.
Wetenschappers zijn erin geslaagd DNA en eiwitten van prehistorische gistcellen te reconstrueren. Hierdoor kon worden achterhaald hoe genen ontstaan en hoe deze in meer dan 100 miljoen jaar evolueerden naar hun huidige vorm. .
De resultaten van het onderzoek van wetenschappers van VIB, KU Leuven, UGent en Harvard worden dinsdag in het wetenschappelijke tijdschrift PLoS Biology gepubliceerd.
De reconstructie van prehistorisch DNA weerlegt de kritiek van tegenstanders op de evolutietheorie: de kans op het ontstaan van een werkzaam nieuw stuk DNA zou net zo groot zijn als de kans dat een jumbojet zich spontaan zou opbouwen uit een paar brokstukken.
Reconstructie
'Veel wetenschappers stelden voor dat nieuw functioneel DNA niet uit het niets ontstaat, maar geleidelijk wordt gebouwd uit een kopie van een reeds bestaand stukje functioneel DNA', vertelt Kevin Verstrepen van VIB/KU Leuven. 'Door de reconstructie van een stukje prehistorisch DNA dat verschillende keren tijdens de evolutie gekopieerd was, konden we de veranderingen bestuderen die geleidelijk tot nieuwe functies leiden.'
Doordat er nagenoeg geen prehistorische DNA en eiwitten bewaard zijn gebleven, was onderzoek naar het verschil tussen oude en hedendaagse exemplaren niet goed mogelijk. Maar door nieuwe technieken in de biologie konden de onderzoekers het DNA en de eiwitten van voorhistorische gistcellen nabouwen.
'Het oer-gen voor het eiwit dat instaat voor de vertering van maltose, een suiker in graan, is tijdens de evolutie een aantal keer gekopieerd. Het DNA van sommige kopieën is lichtjes gewijzigd, waardoor nieuwe eiwitten ontstonden die andere suikers kunnen afbreken', legt Karin Voordeckers van VIB Leuven uit. Volgens de wetenschappers liggen dit soort verdubbelingen van het DNA heel vaak aan de basis van het ontstaan van 'nieuwe' eiwitten. .
(Volkskrant)
Reconstructie prehistorisch DNA weerlegt kritiek op evolutietheorie
© afp.
Wetenschappers zijn erin geslaagd DNA en eiwitten van prehistorische gistcellen te reconstrueren. Hierdoor kon worden achterhaald hoe genen ontstaan en hoe deze in meer dan 100 miljoen jaar evolueerden naar hun huidige vorm. .
De resultaten van het onderzoek van wetenschappers van VIB, KU Leuven, UGent en Harvard worden dinsdag in het wetenschappelijke tijdschrift PLoS Biology gepubliceerd.
De reconstructie van prehistorisch DNA weerlegt de kritiek van tegenstanders op de evolutietheorie: de kans op het ontstaan van een werkzaam nieuw stuk DNA zou net zo groot zijn als de kans dat een jumbojet zich spontaan zou opbouwen uit een paar brokstukken.
Reconstructie
'Veel wetenschappers stelden voor dat nieuw functioneel DNA niet uit het niets ontstaat, maar geleidelijk wordt gebouwd uit een kopie van een reeds bestaand stukje functioneel DNA', vertelt Kevin Verstrepen van VIB/KU Leuven. 'Door de reconstructie van een stukje prehistorisch DNA dat verschillende keren tijdens de evolutie gekopieerd was, konden we de veranderingen bestuderen die geleidelijk tot nieuwe functies leiden.'
Doordat er nagenoeg geen prehistorische DNA en eiwitten bewaard zijn gebleven, was onderzoek naar het verschil tussen oude en hedendaagse exemplaren niet goed mogelijk. Maar door nieuwe technieken in de biologie konden de onderzoekers het DNA en de eiwitten van voorhistorische gistcellen nabouwen.
'Het oer-gen voor het eiwit dat instaat voor de vertering van maltose, een suiker in graan, is tijdens de evolutie een aantal keer gekopieerd. Het DNA van sommige kopieën is lichtjes gewijzigd, waardoor nieuwe eiwitten ontstonden die andere suikers kunnen afbreken', legt Karin Voordeckers van VIB Leuven uit. Volgens de wetenschappers liggen dit soort verdubbelingen van het DNA heel vaak aan de basis van het ontstaan van 'nieuwe' eiwitten. .
(Volkskrant)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-12-2012
Zo zag de echte hobbit eruit
Australische wetenschappers hebben op basis van teruggevonden schedels van de kleine Homo floresiensis (in de volksmond ook wel de hobbit genoemd) een reconstructie gemaakt van hoe deze eruit moet hebben gezien.
Onderzoeker Susan Hayes neemt het woord ‘reconstructie’ liever niet in de mond. “Omdat ik op basis van bewijs en in de archeologie werk, prefereren wij de term ‘benadering’,” vertelt ze. Haar ‘benadering’ is gebaseerd op de resten van een vrouwelijke Homo floresiensis, die in 2003 in Indonesië werden teruggevonden.
Stapje voor stapje
Om deze fossiele resten een gezicht te geven, werkte Hayes stapsgewijs. Dat is op de afbeelding hieronder goed te zien. Laagje voor laagje wordt de schedel ‘bekleed’ en zo worden de gezichtstrekken van de vrouw steeds beter zichtbaar. “Het kostte me wat meer tijd en ook wat meer hoofdbrekens dan ik had verwacht,” bekent Hayes. “Maar ik ben blij met de methodologische ontwikkeling en het resultaat.”
Stapje voor stapje. Afbeelding: University of Wollongong.
Onderscheidend
Het resultaat geeft ons een goed beeld van hoe de kleine mensachtigen op het Indonesische eilandje Flores er ongeveer uit moeten hebben gezien. “Ze is niet echt heel knap, maar ze is in ieder geval onderscheidend.”
De eerste resten van Homo floresiensis werden in 2003 op Flores teruggevonden. Ze zijn zo’n 18.000 jaar oud en hoewel er duidelijk overeenkomsten zijn tussen H. floresiensis en de moderne mens, zijn er ook grote verschillen. Zo is H. floresiensis klein: ietsje langer dan één meter en slechts 25 kilo zwaar. In 2004 besluiten onderzoekers dat het toch echt om een tot op heden onbekende mensachtige en dus een nieuwe soort gaat. Lang niet alle wetenschappers zijn het daar echter mee eens: sommigen vermoeden dat H. floresiensis een reeds bekende mensachtige met een bepaalde ziekte (dwerggroei) of andere afwijking is.
(scientias.nl)
Zo zag de echte hobbit eruit
Australische wetenschappers hebben op basis van teruggevonden schedels van de kleine Homo floresiensis (in de volksmond ook wel de hobbit genoemd) een reconstructie gemaakt van hoe deze eruit moet hebben gezien.
Onderzoeker Susan Hayes neemt het woord ‘reconstructie’ liever niet in de mond. “Omdat ik op basis van bewijs en in de archeologie werk, prefereren wij de term ‘benadering’,” vertelt ze. Haar ‘benadering’ is gebaseerd op de resten van een vrouwelijke Homo floresiensis, die in 2003 in Indonesië werden teruggevonden.
Stapje voor stapje
Om deze fossiele resten een gezicht te geven, werkte Hayes stapsgewijs. Dat is op de afbeelding hieronder goed te zien. Laagje voor laagje wordt de schedel ‘bekleed’ en zo worden de gezichtstrekken van de vrouw steeds beter zichtbaar. “Het kostte me wat meer tijd en ook wat meer hoofdbrekens dan ik had verwacht,” bekent Hayes. “Maar ik ben blij met de methodologische ontwikkeling en het resultaat.”
Stapje voor stapje. Afbeelding: University of Wollongong.
Onderscheidend
Het resultaat geeft ons een goed beeld van hoe de kleine mensachtigen op het Indonesische eilandje Flores er ongeveer uit moeten hebben gezien. “Ze is niet echt heel knap, maar ze is in ieder geval onderscheidend.”
De eerste resten van Homo floresiensis werden in 2003 op Flores teruggevonden. Ze zijn zo’n 18.000 jaar oud en hoewel er duidelijk overeenkomsten zijn tussen H. floresiensis en de moderne mens, zijn er ook grote verschillen. Zo is H. floresiensis klein: ietsje langer dan één meter en slechts 25 kilo zwaar. In 2004 besluiten onderzoekers dat het toch echt om een tot op heden onbekende mensachtige en dus een nieuwe soort gaat. Lang niet alle wetenschappers zijn het daar echter mee eens: sommigen vermoeden dat H. floresiensis een reeds bekende mensachtige met een bepaalde ziekte (dwerggroei) of andere afwijking is.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-12-2012
Genoom van uw kerstboom is al 100 miljoen jaar nagenoeg hetzelfde
Wetenschappers hebben het genoom van uw kerstboom in kaart gebracht en wat blijkt: uw kerstboom en zijn genoom zijn de laatste 100 miljoen jaar weinig veranderd. Kerstbomen zagen er dus in de tijd van de dino’s al zo uit.
Dat blijkt uit een onderzoek van Université Laval en Canadian Forest Service. De onderzoekers bestudeerden het genoom van coniferen, een orde waaronder ook de dennenboom, spar en lariks vallen.
Kleine aanpassingen
De onderzoekers analyseerden het genoom en moeten concluderen dat het de laatste 100 miljoen jaar weinig veranderd is. “Dat betekent niet dat er geen kleine aanpassingen, zoals genetische mutaties hebben plaatsgevonden,” benadrukt onderzoeker Jean Bousquet. “Maar de macrostructuur van het genoom van de conifeer is door de tijden heen opmerkelijk stabiel gebleven.”
Weinig soorten
Die stabiliteit gaat hand in hand met het feit dat er relatief weinig soorten coniferen zijn. Wereldwijd vinden we er zo’n 600. Ter vergelijking: er zijn zo’n 400.000 soorten bloeiende planten. “Coniferen lijken al heel vroeg met hun omgeving in balans te zijn geraakt.” En die balans hebben ze tot vandaag de dag weten vol te houden. “Zelfs vandaag gedijen deze planten nog prima op een groot deel van onze aardbol en dan voornamelijk in koude klimaten. Bloeiende planten daarentegen staan onder intense evolutionaire druk, terwijl ze vechten om te overleven en zich voort te planten.”
Het onderzoek naar het genoom van de coniferen kan wel het één en ander verklaren, zo stellen de onderzoekers in het blad BMC Biology. Bijvoorbeeld waarom fossiele resten van coniferen die al miljoenen jaren oud zijn, zo sterk lijken op de coniferen van vandaag de dag.
(scientias.nl)
Genoom van uw kerstboom is al 100 miljoen jaar nagenoeg hetzelfde
Wetenschappers hebben het genoom van uw kerstboom in kaart gebracht en wat blijkt: uw kerstboom en zijn genoom zijn de laatste 100 miljoen jaar weinig veranderd. Kerstbomen zagen er dus in de tijd van de dino’s al zo uit.
Dat blijkt uit een onderzoek van Université Laval en Canadian Forest Service. De onderzoekers bestudeerden het genoom van coniferen, een orde waaronder ook de dennenboom, spar en lariks vallen.
Kleine aanpassingen
De onderzoekers analyseerden het genoom en moeten concluderen dat het de laatste 100 miljoen jaar weinig veranderd is. “Dat betekent niet dat er geen kleine aanpassingen, zoals genetische mutaties hebben plaatsgevonden,” benadrukt onderzoeker Jean Bousquet. “Maar de macrostructuur van het genoom van de conifeer is door de tijden heen opmerkelijk stabiel gebleven.”
Weinig soorten
Die stabiliteit gaat hand in hand met het feit dat er relatief weinig soorten coniferen zijn. Wereldwijd vinden we er zo’n 600. Ter vergelijking: er zijn zo’n 400.000 soorten bloeiende planten. “Coniferen lijken al heel vroeg met hun omgeving in balans te zijn geraakt.” En die balans hebben ze tot vandaag de dag weten vol te houden. “Zelfs vandaag gedijen deze planten nog prima op een groot deel van onze aardbol en dan voornamelijk in koude klimaten. Bloeiende planten daarentegen staan onder intense evolutionaire druk, terwijl ze vechten om te overleven en zich voort te planten.”
Het onderzoek naar het genoom van de coniferen kan wel het één en ander verklaren, zo stellen de onderzoekers in het blad BMC Biology. Bijvoorbeeld waarom fossiele resten van coniferen die al miljoenen jaren oud zijn, zo sterk lijken op de coniferen van vandaag de dag.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Die kritiek over de jumbojet die spontaan zou ontstaan was ook al makkelijk op andere manieren te weerleggen. Bijvoorbeeld door de evolutie van vliegmachines te volgen.quote:
11-12-2012
Reconstructie prehistorisch DNA weerlegt kritiek op evolutietheorie
[ afbeelding ]
© afp.
Wetenschappers zijn erin geslaagd DNA en eiwitten van prehistorische gistcellen te reconstrueren. Hierdoor kon worden achterhaald hoe genen ontstaan en hoe deze in meer dan 100 miljoen jaar evolueerden naar hun huidige vorm. .
De resultaten van het onderzoek van wetenschappers van VIB, KU Leuven, UGent en Harvard worden dinsdag in het wetenschappelijke tijdschrift PLoS Biology gepubliceerd.
De reconstructie van prehistorisch DNA weerlegt de kritiek van tegenstanders op de evolutietheorie: de kans op het ontstaan van een werkzaam nieuw stuk DNA zou net zo groot zijn als de kans dat een jumbojet zich spontaan zou opbouwen uit een paar brokstukken.
Reconstructie
'Veel wetenschappers stelden voor dat nieuw functioneel DNA niet uit het niets ontstaat, maar geleidelijk wordt gebouwd uit een kopie van een reeds bestaand stukje functioneel DNA', vertelt Kevin Verstrepen van VIB/KU Leuven. 'Door de reconstructie van een stukje prehistorisch DNA dat verschillende keren tijdens de evolutie gekopieerd was, konden we de veranderingen bestuderen die geleidelijk tot nieuwe functies leiden.'
Doordat er nagenoeg geen prehistorische DNA en eiwitten bewaard zijn gebleven, was onderzoek naar het verschil tussen oude en hedendaagse exemplaren niet goed mogelijk. Maar door nieuwe technieken in de biologie konden de onderzoekers het DNA en de eiwitten van voorhistorische gistcellen nabouwen.
'Het oer-gen voor het eiwit dat instaat voor de vertering van maltose, een suiker in graan, is tijdens de evolutie een aantal keer gekopieerd. Het DNA van sommige kopieën is lichtjes gewijzigd, waardoor nieuwe eiwitten ontstonden die andere suikers kunnen afbreken', legt Karin Voordeckers van VIB Leuven uit. Volgens de wetenschappers liggen dit soort verdubbelingen van het DNA heel vaak aan de basis van het ontstaan van 'nieuwe' eiwitten. .
(Volkskrant)
Wat aan dit onderzoek verder niet veel afdoet.
Maar dit onderzoek voegt ook niet heel veel toe, niet genoeg om een vette kop te rechtvaardigen.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Ik zie er wel 1000 Darwins, maar geen kilo-Darwin.quote:
1000 darwin?
http://en.wikipedia.org/wiki/Darwin_(unit)
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
24-12-2012
Ecosystemen Oost-Afrika beïnvloedden menselijke evolutie
Ecosystemen in Oost-Afrika, waar de mens is ontstaan, veranderden snel, en zorgden daardoor voor evolutie van onze soort.
Foto: Thinkstock
Dat schrijven geologen van Penn State University maandag in twee artikelen in PNAS.
De mensensoort, Homo erectus, is ontstaan in het Oosten van Afrika. De onderzoekers bekeken daar de Olduvai vallei.
Uit sedimenten in de bodem van meren analyseerden zij welke planten dominant waren tijdens het ontstaan van de mens, zo’n 2 miljoen jaar geleden. Ook konden zij uit de samenstelling van de plantenmaterialen afleiden hoeveel regenwater er in die tijd viel.
Het blijkt dat het gebied een relatief snelle afwisseling kende tussen open grasland en dichte bossen. Droge periodes vielen samen met de graslandbegroeiing, terwijl de natte periodes werden gekenmerkt door de dichte bossen.
De afwisseling tussen de twee typen ecosysteem duurde slechts honderden of enkele duizenden jaren.
Afsplitsing
Omdat het milieu dit gedrag vertoonde rondom het ontstaan van de mens, verklaren de onderzoekers dat dit wel eens de reden zou kunnen zijn voor de afsplitsing en evolutie van de menselijke soort.
De conclusie van deze artikelen gaat in tegen bestaande theorieën over het ontstaan van de mens. De huidige consensus ging uit van een langzame overgang van bos naar grasland in het gebied. De mens zou daarvan geprofiteerd hebben door op twee benen te gaan lopen.
Door: NU.nl/Stephan van Duin
(nu.nl)
Ecosystemen Oost-Afrika beïnvloedden menselijke evolutie
Ecosystemen in Oost-Afrika, waar de mens is ontstaan, veranderden snel, en zorgden daardoor voor evolutie van onze soort.
Foto: Thinkstock
Dat schrijven geologen van Penn State University maandag in twee artikelen in PNAS.
De mensensoort, Homo erectus, is ontstaan in het Oosten van Afrika. De onderzoekers bekeken daar de Olduvai vallei.
Uit sedimenten in de bodem van meren analyseerden zij welke planten dominant waren tijdens het ontstaan van de mens, zo’n 2 miljoen jaar geleden. Ook konden zij uit de samenstelling van de plantenmaterialen afleiden hoeveel regenwater er in die tijd viel.
Het blijkt dat het gebied een relatief snelle afwisseling kende tussen open grasland en dichte bossen. Droge periodes vielen samen met de graslandbegroeiing, terwijl de natte periodes werden gekenmerkt door de dichte bossen.
De afwisseling tussen de twee typen ecosysteem duurde slechts honderden of enkele duizenden jaren.
Afsplitsing
Omdat het milieu dit gedrag vertoonde rondom het ontstaan van de mens, verklaren de onderzoekers dat dit wel eens de reden zou kunnen zijn voor de afsplitsing en evolutie van de menselijke soort.
De conclusie van deze artikelen gaat in tegen bestaande theorieën over het ontstaan van de mens. De huidige consensus ging uit van een langzame overgang van bos naar grasland in het gebied. De mens zou daarvan geprofiteerd hebben door op twee benen te gaan lopen.
Door: NU.nl/Stephan van Duin
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Nuquote:Inleveren op andere gebieden door grote hersenen
AMSTERDAM - Door guppies handmatig te selecteren op hersengrootte, tonen wetenschappers voor het eerst experimenteel aan dat grote hersenen veel energie kosten en wat de eventuele voordelen zijn.
De resultaten publiceren de biologen van de Uppsala University uit Zweden donderdag in het tijdschrift Current Biology.
Dat grote hersenen veel energie gebruiken, is al lang bekend. Wat echter nog nooit onderzocht was, was de wisselwerking tussen hersenen en energiebehoefte van andere organen en voortplanting.
Ideeën hierover kwamen alleen uit vergelijkende studies tussen soorten en niet binnen een en dezelfde soort.
Selectiedruk
In deze studie keken de wetenschappers naar verschillen binnen een soort. Door pasgeboren guppies te selecteren op grote en kleine hersenen ten opzichte van hun lichaamsgrootte, evolueerde de grootte van de hersenen opmerkelijk snel onder die hoge selectiedruk. Hierdoor ontstonden snel twee duidelijk van elkaar te scheiden groepen.
Na de selectie scoorden vooral de vrouwelijke guppen met grote hersenen beduidend beter bij een numerieke test waarbij leren omgaan met hoeveelheden een rol speelde. Maar doordat er meer energie door de hersenen gebruikt werd, hadden deze ‘slimme’ guppies kleinere andere organen en minder nakomelingen.
De effecten werden waargenomen ondanks het feit dat de vissen ruimvoldoende voedsel kregen.
Competitief
De onderzoekers zijn benieuwd wat er gebeurt in toekomstige experimenten met de vissen als ze in meer competitieve, meer natuurlijke omgevingen terechtkomen met minder voedsel en roofdieren: hebben ze dan nog steeds een voordeel van hun betere cognitieve eigenschappen?
Daarnaast vermoeden de biologen dat de relatief kleine families bij mensen en andere hogere diersoorten, mogelijk geholpen hebben bij het groter worden van onze hersenen.
Geld maakt meer kapot dan je lief is.
Het zijn sterke ruggen die vrijheid en weelde kunnen dragen
Het zijn sterke ruggen die vrijheid en weelde kunnen dragen
05-01-2013
Nieuw bewijs dat onze roots toch echt in Azië liggen
Wetenschappers hebben in Myanmar fossiele resten gevonden die erop wijzen dat onze echte roots niet in Afrika, maar in Azië liggen.
Dat is te lezen in het blad Proceedings of the National Academy of Sciences. Het onderzoek onderschrijft de steeds sterker wordende theorie dat onze verre voorouders niet in Afrika, maar in Azië ontstonden en daar vandaan naar Afrika trokken.
Schakel
De onderzoekers vonden in Myanmar de fossiele resten van een nieuwe primatensoort. Ze hebben de primaat de naam Afrasia djijidae gegeven. Het dier leefde zo’n 37 miljoen jaar geleden en vormt een belangrijke schakel in de evolutie van de eerste anthropoïden: een groep waartoe onder meer mensapen en mensen behoren.
Libië
De nieuwe soort lijkt opvallend genoeg sterk op de Afrotarsius libycus. Deze werd onlangs in de woestijn van Libië ontdekt en is van een vergelijkbare leeftijd. Het feit dat de twee zo op elkaar lijken, wijst erop dat familie van A. djijidae kort daarvoor naar het noorden van Afrika toog en zich daar ontwikkelde tot de A. libycus. Als familie van A. djijidae eerder naar Afrika was vertrokken, hadden er reeds meer verschillen moeten zijn tussen A. djijidae en A. libycus. “Afrasia bewijst niet alleen dat anthropoïden in Azië ontstonden, maar vertelt ons ook wanneer onze voorouders naar Afrika gingen en zich daar evolueerden tot apen en mensen,” concludeert onderzoeker Chris Beard.
Azië
Lang gingen onderzoekers ervan uit dat de voorouders van onze voorouders in Afrika ontstonden, zich daar ontwikkelden en uiteindelijk de wereld bevolkten. Maar de laatste jaren worden in Azië regelmatig fossiele resten gevonden die die theorie tegenspreken. Dat verklaart waarom wetenschappers in Afrika jarenlang tevergeefs naar fossiele resten van hele verre voorouders zochten.
Hoe?
Het onderzoek is belangrijk. Het bewijst namelijk niet alleen dat onze verre voorouders eigenlijk uit Azië komen, maar helpt ons ook om exacter vast te stellen wanneer deze Aziatische voorouders naar Afrika gingen. Hoe deze primaten die reis precies maakten, blijft onduidelijk. Dat moet echter vrij lastig zijn geweest. In de tijd van A. djijidae bevond zich tussen Afrika en Eurazië veel water: de Tethysoceaan.
Of het ook echt A. djijidae was die de oversteek maakte, is eveneens onduidelijk. Naar alle waarschijnlijkheid waren het overigens meerdere soorten primaten die uiteindelijk Afrika koloniseerden. In Libië zijn namelijk ook fossiele resten gevonden van anthropoïden die niet direct lijken op A. djijidae.
(scientias.nl)
Nieuw bewijs dat onze roots toch echt in Azië liggen
Wetenschappers hebben in Myanmar fossiele resten gevonden die erop wijzen dat onze echte roots niet in Afrika, maar in Azië liggen.
Dat is te lezen in het blad Proceedings of the National Academy of Sciences. Het onderzoek onderschrijft de steeds sterker wordende theorie dat onze verre voorouders niet in Afrika, maar in Azië ontstonden en daar vandaan naar Afrika trokken.
Schakel
De onderzoekers vonden in Myanmar de fossiele resten van een nieuwe primatensoort. Ze hebben de primaat de naam Afrasia djijidae gegeven. Het dier leefde zo’n 37 miljoen jaar geleden en vormt een belangrijke schakel in de evolutie van de eerste anthropoïden: een groep waartoe onder meer mensapen en mensen behoren.
Libië
De nieuwe soort lijkt opvallend genoeg sterk op de Afrotarsius libycus. Deze werd onlangs in de woestijn van Libië ontdekt en is van een vergelijkbare leeftijd. Het feit dat de twee zo op elkaar lijken, wijst erop dat familie van A. djijidae kort daarvoor naar het noorden van Afrika toog en zich daar ontwikkelde tot de A. libycus. Als familie van A. djijidae eerder naar Afrika was vertrokken, hadden er reeds meer verschillen moeten zijn tussen A. djijidae en A. libycus. “Afrasia bewijst niet alleen dat anthropoïden in Azië ontstonden, maar vertelt ons ook wanneer onze voorouders naar Afrika gingen en zich daar evolueerden tot apen en mensen,” concludeert onderzoeker Chris Beard.
Azië
Lang gingen onderzoekers ervan uit dat de voorouders van onze voorouders in Afrika ontstonden, zich daar ontwikkelden en uiteindelijk de wereld bevolkten. Maar de laatste jaren worden in Azië regelmatig fossiele resten gevonden die die theorie tegenspreken. Dat verklaart waarom wetenschappers in Afrika jarenlang tevergeefs naar fossiele resten van hele verre voorouders zochten.
Hoe?
Het onderzoek is belangrijk. Het bewijst namelijk niet alleen dat onze verre voorouders eigenlijk uit Azië komen, maar helpt ons ook om exacter vast te stellen wanneer deze Aziatische voorouders naar Afrika gingen. Hoe deze primaten die reis precies maakten, blijft onduidelijk. Dat moet echter vrij lastig zijn geweest. In de tijd van A. djijidae bevond zich tussen Afrika en Eurazië veel water: de Tethysoceaan.
Of het ook echt A. djijidae was die de oversteek maakte, is eveneens onduidelijk. Naar alle waarschijnlijkheid waren het overigens meerdere soorten primaten die uiteindelijk Afrika koloniseerden. In Libië zijn namelijk ook fossiele resten gevonden van anthropoïden die niet direct lijken op A. djijidae.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Dat is wel een beetje erg ver teruggrijpen.
Maar het kan nog verder terug.
Onze eigenlijke wortels liggen natuurlijk ergens in zee, waar de eerste zichzelfreproducerende eencelliggen ontstonden.
Maar het kan nog verder terug.
Onze eigenlijke wortels liggen natuurlijk ergens in zee, waar de eerste zichzelfreproducerende eencelliggen ontstonden.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Met "eerste zichzelfreproducerende eencelliggen" heb je het dan over bacteriën, of denk je dan al zover in de evolutie dat je het over Eukaryote eencelligen hebt?quote:
Dat is wel een beetje erg ver teruggrijpen.
Maar het kan nog verder terug.
Onze eigenlijke wortels liggen natuurlijk ergens in zee, waar de eerste zichzelfreproducerende eencelliggen ontstonden.
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
Nou ja, het begin van de menselijke evolutie veronderstelt toch wel een minimale gelijkenis met mensen. Als ik dit artikel goed begrijp, wordt hier gesproken over de eerste primaten. Enkele stappen eerder.quote:
[..]
Met "eerste zichzelfreproducerende eencelliggen" heb je het dan over bacteriën, of denk je dan al zover in de evolutie dat je het over Eukaryote eencelligen hebt?
Ik vind de gang van onze rechtoplopende voorouders nog wel interessant, maar de daarvoorliggende gang van onze bologige voorvoorvoorouders al minder.
IK chargeerde dat met de eencelligen.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Het artikel ( als ik het goed lees) gaat niet over de eerste primaten, maar over de eerste "Antropoïde" primaten, en dat is de tak van primaten waaruit de mensapen en de mens is ontstaan, of in elk geval horen de halfapen (ook primaten) er niet bij.quote:
[..]
Nou ja, het begin van de menselijke evolutie veronderstelt toch wel een minimale gelijkenis met mensen. Als ik dit artikel goed begrijp, wordt hier gesproken over de eerste primaten. Enkele stappen eerder.
Ik vind de gang van onze rechtoplopende voorouders nog wel interessant, maar de daarvoorliggende gang van onze bologige voorvoorvoorouders al minder.
IK chargeerde dat met de eencelligen.
Ok ik begrijp nu waarom je het over eencelligen had. Maar ik vind het altijd zo raar als er over de eerste eencelligen wordt gesproken. Je kan dan toch ook zeggen "de eerste bacteriën".
[ Bericht 2% gewijzigd door barthol op 10-01-2013 03:06:47 ]
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
Je had het zelf al over eukaryote eencelligen. Ik wou juist die discussie vermijden.quote:
[..]
Het artikel ( als ik het goed lees) gaat niet over de eerste primaten, maar over de eerste "Antropoïde" primaten, en dat is de tak van primaten waaruit de mensapen en de mens is ontstaan, of in elk geval horen de halfapen (ook primaten) er niet bij.
Ok ik begrijp nu waarom je het over eencelligen had. Maar ik vind het altijd zo raar als er over de eerste eencelligen wordt gesproken. Je kan dan toch ook zeggen "de eerste bacteriën".
Die foto gaf mij de indruk van een erg vroege primaat. Maar misschien vergis ik me daarin.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
De foto is natuurlijk van een moderne (hedendaagse) Tarsier (met een net zo lange evolutiegeschiedenis als wijzelf) . En de keuze voor die foto is natuurlijk omdat in het artikel artikel vermeld staat:quote:
[..]
Je had het zelf al over eukaryote eencelligen. Ik wou juist die discussie vermijden.
Die foto gaf mij de indruk van een erg vroege primaat. Maar misschien vergis ik me daarin.
Maar die Afrotarsius is dus een primaat uit het Eoceen. En of je die Afrotarsius tot de tarsiers moet rekenen is controversieel.quote:De nieuwe soort lijkt opvallend genoeg sterk op de Afrotarsius libycus.
Ik elk geval rept het artikel ook over:
Dan zit je bij de primaten al in de tak van de Haplorhinesquote:de eerste anthropoïden
De Strepsirrhines (Lemuren en Loris) zijn dan al een andere tak.
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
Ach dat is 37 miljoen jaar geleden. De eerste zelfreplicerende eencelligen (het eerste leven, want bij leven hoort per definitie replicatie) waren ruim een honderdvoud eerder met 3,8 miljard jaar geleden.quote:
[..]
Je had het zelf al over eukaryote eencelligen. Ik wou juist die discussie vermijden.
Die foto gaf mij de indruk van een erg vroege primaat. Maar misschien vergis ik me daarin.
Die antropoiden zijn zo laat dus niet
Inter faeces et urinam nascimur,
Dit leert me weer het een en ander.quote:
[..]
De foto is natuurlijk van een moderne (hedendaagse) Tarsier (met een net zo lange evolutiegeschiedenis als wijzelf) . En de keuze voor die foto is natuurlijk omdat in het artikel artikel vermeld staat:
[..]
Maar die Afrotarsius is dus een primaat uit het Eoceen. En of je die Afrotarsius tot de tarsiers moet rekenen is controversieel.
Ik elk geval rept het artikel ook over:
[..]
Dan zit je bij de primaten al in de tak van de Haplorhines
De Strepsirrhines (Lemuren en Loris) zijn dan al een andere tak.
[ afbeelding ]
Maar wat heeft dat nou met onze herkomst uit Azië te maken?
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
De gangbare theorie is dat we altijd al uit Afrika afkomstig zijn maar dit fossiel duid er misschien op dat we rond 37 mlj jaar geleden vanuit Azie trokken naar Afrika en daarna pas in Afrika verder zijn geevolueerd tot homoniden.
Inter faeces et urinam nascimur,
Ja, als je ver genoeg teruggaat komen we allemaal uit zee gekropen.quote:
De gangbare theorie is dat we altijd al uit Afrika afkomstig zijn maar dit fossiel duid er misschien op dat we rond 37 mlj jaar geleden vanuit Azie trokken naar Afrika en daarna pas in Afrika verder zijn geevolueerd tot homoniden.
Ik snap de relevantie niet zo goed.
Met een aap kan ik me nog enigszins verwant voelen, maar een stokstaartje of zo vind ik toch al minder interessant.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Het gaat erom waar de gezamenlijke voorouder van de Anthropoidea leefde.
Wat het oorspronggebied was van waaruit die Anthropidea zich hebben verspreid en gesplitst in Platyrhini en Catarrhini (wij behoren uiteraard tot de Catarrhini)
En dan moet je dat niet bekijken met de wereldkaart van nu, maar die van het late Eoceen.
Je zou ook verder in de evolutie kunnen kijken en je afvragen waar de gezamenlijke voorouder van de Hominoidea ergens heeft geleefd.
Van die groep tref je nu de Gibbons en de Orang Oetans in Z.O.Azie enerzijds en Gorilla, Chimp/Bonobo in Afrika, (en de mens overal maar met een oorspronggebied in Afrika.)
Waar leefden die Hominoidea toen dat nog niet opgesplitst was, maar die gezamenlijke voorouder leefde.
Wat het oorspronggebied was van waaruit die Anthropidea zich hebben verspreid en gesplitst in Platyrhini en Catarrhini (wij behoren uiteraard tot de Catarrhini)
En dan moet je dat niet bekijken met de wereldkaart van nu, maar die van het late Eoceen.
Je zou ook verder in de evolutie kunnen kijken en je afvragen waar de gezamenlijke voorouder van de Hominoidea ergens heeft geleefd.
Van die groep tref je nu de Gibbons en de Orang Oetans in Z.O.Azie enerzijds en Gorilla, Chimp/Bonobo in Afrika, (en de mens overal maar met een oorspronggebied in Afrika.)
Waar leefden die Hominoidea toen dat nog niet opgesplitst was, maar die gezamenlijke voorouder leefde.
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
Jaja, dat is allemaal heel interessant. Ik zou wel eens een combinatie willen zien van de evolutie en van de geografische veranderingen.
Maar waarom we nou opeens uit Azië komen in plaats van uit Afrika, ontgaat mij.
Als ik het goed begrijp zijn de voorlopers van de hominiden die in Afrika ontstonden, uit Azië gekomen. (aannemende dat dat toen al bestond!!) en naar Afrika verhuisd.
Maar als je zo verder terug gaat redeneren, komen we allemaal uit zee.
Dus mijn vraag is: wat voegt dit toe?
Maar waarom we nou opeens uit Azië komen in plaats van uit Afrika, ontgaat mij.
Als ik het goed begrijp zijn de voorlopers van de hominiden die in Afrika ontstonden, uit Azië gekomen. (aannemende dat dat toen al bestond!!) en naar Afrika verhuisd.
Maar als je zo verder terug gaat redeneren, komen we allemaal uit zee.
Dus mijn vraag is: wat voegt dit toe?
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Het gaat er niet primair over waar wij vandaan komen.quote:
Jaja, dat is allemaal heel interessant. Ik zou wel eens een combinatie willen zien van de evolutie en van de geografische veranderingen.
Maar waarom we nou opeens uit Azië komen in plaats van uit Afrika, ontgaat mij.
Als ik het goed begrijp zijn de voorlopers van de hominiden die in Afrika ontstonden, uit Azië gekomen. (aannemende dat dat toen al bestond!!) en naar Afrika verhuisd.
Maar als je zo verder terug gaat redeneren, komen we allemaal uit zee.
Dus mijn vraag is: wat voegt dit toe?
Waar het over gaat dat is dat er eerst twee fossielen van Afrotarsius zijn gevonden,
In 1985 in Egypte en in het Oligoceen gedateerd.
en in 2010 in Libië. en in het late Eoceen gedateerd.
Aan de naamgeving is te zien dat het naar Afrika verwijst, en dat er in eerste instantie aan een verwantschap met Tarsiers werd gedacht. Op gegeven moment zag men bewijzen voor een verwantschap met Antropoiden , dus de lijn naar de evolutie naar apen van de nieuwe Wereld en apen van de oude wereld (waaronder dus ook de mensapen en wij).
Aan de hand van die fossielen en de link met Antropoiden werd de oorsprong van Antropoide primaten in Afrika geplaatst.
Totdat in 2012 een fossiel in Myanmar werd gevonden die Afrasia djijidae werd genoemd. Ook uit het Eoceen. En die bleek nauw verwant met Afrotarsius (de fossielen in N.Afrika)
Dat was opmerkelijk, niet alleen door de afstand tussen de vindplaatsen, maar (als je de wereldkaart van het Eoceen bekijkt) ook omdat Afrika in die tijd nog geen land verbinding had met Azië.
Nu blijkt dat die Antropoide primaten hun oorspronggebied dus niet in Afrika hebben, maar in Azie.
Dat is nieuws, een inzicht wat is veranderd.
Overigens betreffen die fossielen geen complete skeletten, maar delen van de kaak en gebitselementen.
En moet je die afrotarsius en Afrasia niet zien als de gemeenschappelijke voorouders van de antropoide primaten, maar als exemplaren uit een groep soorten die eosimiformes worden genoemd, en in die goep moet je dus ook de gezamenlijke voorouders van apen (van de nieuwe wereld, en van de oude wereld) zoeken. en toevallig horen onze voorouders daarbij als het om apen van de oude wereld gaat.
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
Wat dat betreft kan het nog steeds zijn dat alles in Afrika afspeelde maar dat die Afrasia djijidae zijn leefgebied sterk heeft uitgebreid.
@ Kees22: opzich is het niet zo spectaculair, er werd vroeger alleen niet zo op azie gericht. Het zou wel kunnen dat we wat meer richten op aziatische fossielen van antropoiden en dat we daar nog ontbrekende puzzelstukjes vinden. Maar uiteindelijk is het in evolutie en in geologie toch elke keer een heen en weer geschuif van soorten.
@ Kees22: opzich is het niet zo spectaculair, er werd vroeger alleen niet zo op azie gericht. Het zou wel kunnen dat we wat meer richten op aziatische fossielen van antropoiden en dat we daar nog ontbrekende puzzelstukjes vinden. Maar uiteindelijk is het in evolutie en in geologie toch elke keer een heen en weer geschuif van soorten.
Inter faeces et urinam nascimur,
14-01-2013
Nieuw bewijs dat de hobbit een echte soort was
Wetenschappers hebben polsbotjes van Homo floresiensis, oftewel de hobbit, ontdekt op het eilandje Flores. De botjes wijzen erop dat de hobbits tot een aparte soort behoorden en dus niet gewoon mensen met een groeiachterstand waren.
Het levert eigenlijk sinds de eerste ontdekking van restanten van H. floresiensis discussies op. Was de kleine mensachtige (ietsje langer dan 1 meter en om en nabij de 25 kilo zwaar) een nieuwe soort of waren dit gewoon moderne mensen met een ziekte, waardoor ze heel klein bleven? Over het algemeen wordt de hobbit als een nieuwe soort gezien en nu komen wetenschappers met nieuw bewijs daarvoor.
LB1
Op het eilandje Flores (Indonesië) vonden wetenschappers enkele polsbotjes. Ze vergeleken de botjes met die van LB1: de eerste resten die van Homo floresiensis werden teruggevonden. Op basis daarvan konden de wetenschappers vaststellen dat het echt om resten van Homo floresiensis – ook wel Floresmens genoemd – gaat.
Echte soort
Vervolgens vergeleken de onderzoekers de polsen van H. floresiensis met die van andere mensachtigen, waaronder Australopithecus, Homo erectus en Neanderthalers. Ook werd de pols vergeleken met die van Homo sapiens. De anatomie van de pols van H. floresiensis wijst erop dat de evolutie die leidde tot de hobbit eerder plaatsvond dan de totstandkoming van moderne mensen en Neanderthalers. In andere woorden: de hobbit kan geen zieke moderne mens zijn geweest. Dat schrijven wetenschappers in het blad Journal of Human Evolution.
Evolutie
Hoe H. floresiensis precies is ontstaan, blijft ook na dit onderzoek onduidelijk. Eén van de hypothesen die wetenschappers er al een tijdje op nahouden, is dat H. floresiensis gehoorzaamde aan de Wet van Foster. Volgens deze wet worden grote diersoorten nadat ze zich op een eiland gevestigd hebben, kleiner omdat er minder voedsel voorhanden is. Mogelijk belandden mensachtigen (H. erectus, wellicht?) op het eilandje Flores en evolueerden daar tot de kleinere H. floresiensis? Of waren de voorouders van H. floresiensis die op Flores belandden, al aan de kleine kant toen ze op het eiland aankwamen?
Het nieuwe onderzoek is slechts een heel klein puzzelstukje in een enorme puzzel die wetenschappers al sinds LB1 ontdekt werd, bezighoudt. Er blijven nog genoeg vragen. Maar wellicht dat meer vondsten op Flores die vragen stuk voor stuk kunnen oplossen en de puzzel in de toekomst alsnog compleet maken.
(scientias.nl)
Nieuw bewijs dat de hobbit een echte soort was
Wetenschappers hebben polsbotjes van Homo floresiensis, oftewel de hobbit, ontdekt op het eilandje Flores. De botjes wijzen erop dat de hobbits tot een aparte soort behoorden en dus niet gewoon mensen met een groeiachterstand waren.
Het levert eigenlijk sinds de eerste ontdekking van restanten van H. floresiensis discussies op. Was de kleine mensachtige (ietsje langer dan 1 meter en om en nabij de 25 kilo zwaar) een nieuwe soort of waren dit gewoon moderne mensen met een ziekte, waardoor ze heel klein bleven? Over het algemeen wordt de hobbit als een nieuwe soort gezien en nu komen wetenschappers met nieuw bewijs daarvoor.
LB1
Op het eilandje Flores (Indonesië) vonden wetenschappers enkele polsbotjes. Ze vergeleken de botjes met die van LB1: de eerste resten die van Homo floresiensis werden teruggevonden. Op basis daarvan konden de wetenschappers vaststellen dat het echt om resten van Homo floresiensis – ook wel Floresmens genoemd – gaat.
Echte soort
Vervolgens vergeleken de onderzoekers de polsen van H. floresiensis met die van andere mensachtigen, waaronder Australopithecus, Homo erectus en Neanderthalers. Ook werd de pols vergeleken met die van Homo sapiens. De anatomie van de pols van H. floresiensis wijst erop dat de evolutie die leidde tot de hobbit eerder plaatsvond dan de totstandkoming van moderne mensen en Neanderthalers. In andere woorden: de hobbit kan geen zieke moderne mens zijn geweest. Dat schrijven wetenschappers in het blad Journal of Human Evolution.
Evolutie
Hoe H. floresiensis precies is ontstaan, blijft ook na dit onderzoek onduidelijk. Eén van de hypothesen die wetenschappers er al een tijdje op nahouden, is dat H. floresiensis gehoorzaamde aan de Wet van Foster. Volgens deze wet worden grote diersoorten nadat ze zich op een eiland gevestigd hebben, kleiner omdat er minder voedsel voorhanden is. Mogelijk belandden mensachtigen (H. erectus, wellicht?) op het eilandje Flores en evolueerden daar tot de kleinere H. floresiensis? Of waren de voorouders van H. floresiensis die op Flores belandden, al aan de kleine kant toen ze op het eiland aankwamen?
Het nieuwe onderzoek is slechts een heel klein puzzelstukje in een enorme puzzel die wetenschappers al sinds LB1 ontdekt werd, bezighoudt. Er blijven nog genoeg vragen. Maar wellicht dat meer vondsten op Flores die vragen stuk voor stuk kunnen oplossen en de puzzel in de toekomst alsnog compleet maken.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-01-2013
Indiase voorouders van Aboriginals
Ruim 4000 jaar geleden bereikten emigranten uit India al Australië, blijkt uit genetisch onderzoek.
Heeft deze Aboriginal-jongen ook Indiaas bloed door zijn aderen stromen?
In de wetenschap was tot nu toe consensus over de kolonisatie van Australië door de mens: die was in twee golven het continent binnengekomen. Ongeveer 45.000 jaar geleden kwamen de eerste mensen aan, na een lange tocht via Zuidoost-Azië vanuit Afrika, vanwaar ze zich tussen 125.000 en 60.000 jaar geleden over de wereld begonnen te verspreiden. De tweede immigratiegolf begon aan het einde van de 18e eeuw vanuit Europa, na de “ontdekking” van Australië.
Het lijkt nu een bijna onmogelijke onderneming, om in primitieve bootjes de zeestraten rond het huidige Indonesië over te steken. Tijdens diverse ijstijden in het pleistoceen was het zeeniveau echter veel lager dan nu, omdat veel van het water op aarde vastgelegd was in de ijskappen. Java, Sumatra en Borneo lagen vast aan het Aziatische continent (Sunda) en Australië en Nieuw Guinea vormden één landmassa, de Sahul Shelf. Mensen die vanuit Azië naar het zuidoosten trokken, hoefden maar een klein stukje over volle zee om Australië te bereiken.
Deze migranten namen de tijd voor hun reis en ze hebben langs hun route dan ook genetische sporen achtergelaten. Het genoom van de oorspronkelijke bevolking van Australië, de Aboriginals, vertoont grote overeenkomsten met dat van de bewoners van Nieuw Guinea en met de Mamanwa, een groep oorspronkelijke bewoners van de Filippijnen. Dat toont aan dat de landverhuizers niet in korte tijd naar Australië trokken, maar dat een aantal van hen op veel plaatsen onderweg is blijven hangen.
Onderzoekers uit Leipzig en Rotterdam hebben nu in het DNA van Aboriginals uit Noord-Australië sporen gevonden van een nog een migratiegolf Zij schrijven hierover in het blad PNAS. Ruim 4000 jaar geleden moeten er mensen uit India naar Australië verhuisd zijn. Een deel van het DNA van Aboriginals uit de Northern Territories bleek hetzelfde te zijn als dat van Dravidische volken in Zuid-India, die beschouwd worden als de oudste bewoners van het Indiase subcontinent. Op grond van de veranderingssnelheid van DNA moet die Indiase migratiegolf 141 generaties terug hebben plaatsgevonden, oftewel 4230 jaar geleden (aangenomen dat een generatie 30 jaar is).
Deze Indiase genetische sporen zijn niet aangetroffen in het DNA van andere Zuidoost-Aziatische bevolkingsgroepen die onderzocht zijn. Dat impliceert dat de Indiërs die naar Australië trokken, dat in betrekkelijk korte tijd moeten hebben gedaan, zonder te blijven hangen op de tussenliggende eilanden.
Deze immigratiegolf van 4200 jaar geleden valt samen met een verandering in de archeologische vondsten in Australië. In deze periode verschijnen zgn. microlieten: kleine, vlijmscherpe schilfers steen die gebruikt werden als mesjes of pijlpunten.
Ook de oudste fossielen van de dingo, de Australische wilde hond, dateren van ongeveer 4000 jaar geleden. Op grond van hun DNA lijkt die Zuidoost-Aziatische voorouders te hebben, maar hij lijkt het meest op Indiase honden. Het is heel goed mogelijk dat de Indiërs op hun reis naar het zuidoosten ook hun huisdieren hebben meegenomen.
Niks nieuws onder de zon dus, Australië was 4000 jaar geleden ook al een immigratieland. En het is nog steeds populair onder Indiërs: na Nieuw Zeeland, China en Groot Brittannië staat India tegenwoordig op de vierde plaats van landen waar emigranten Australië als bestemming kiezen.
(wetenschap24.nl)
Indiase voorouders van Aboriginals
Ruim 4000 jaar geleden bereikten emigranten uit India al Australië, blijkt uit genetisch onderzoek.
Heeft deze Aboriginal-jongen ook Indiaas bloed door zijn aderen stromen?
In de wetenschap was tot nu toe consensus over de kolonisatie van Australië door de mens: die was in twee golven het continent binnengekomen. Ongeveer 45.000 jaar geleden kwamen de eerste mensen aan, na een lange tocht via Zuidoost-Azië vanuit Afrika, vanwaar ze zich tussen 125.000 en 60.000 jaar geleden over de wereld begonnen te verspreiden. De tweede immigratiegolf begon aan het einde van de 18e eeuw vanuit Europa, na de “ontdekking” van Australië.
Het lijkt nu een bijna onmogelijke onderneming, om in primitieve bootjes de zeestraten rond het huidige Indonesië over te steken. Tijdens diverse ijstijden in het pleistoceen was het zeeniveau echter veel lager dan nu, omdat veel van het water op aarde vastgelegd was in de ijskappen. Java, Sumatra en Borneo lagen vast aan het Aziatische continent (Sunda) en Australië en Nieuw Guinea vormden één landmassa, de Sahul Shelf. Mensen die vanuit Azië naar het zuidoosten trokken, hoefden maar een klein stukje over volle zee om Australië te bereiken.
Deze migranten namen de tijd voor hun reis en ze hebben langs hun route dan ook genetische sporen achtergelaten. Het genoom van de oorspronkelijke bevolking van Australië, de Aboriginals, vertoont grote overeenkomsten met dat van de bewoners van Nieuw Guinea en met de Mamanwa, een groep oorspronkelijke bewoners van de Filippijnen. Dat toont aan dat de landverhuizers niet in korte tijd naar Australië trokken, maar dat een aantal van hen op veel plaatsen onderweg is blijven hangen.
Onderzoekers uit Leipzig en Rotterdam hebben nu in het DNA van Aboriginals uit Noord-Australië sporen gevonden van een nog een migratiegolf Zij schrijven hierover in het blad PNAS. Ruim 4000 jaar geleden moeten er mensen uit India naar Australië verhuisd zijn. Een deel van het DNA van Aboriginals uit de Northern Territories bleek hetzelfde te zijn als dat van Dravidische volken in Zuid-India, die beschouwd worden als de oudste bewoners van het Indiase subcontinent. Op grond van de veranderingssnelheid van DNA moet die Indiase migratiegolf 141 generaties terug hebben plaatsgevonden, oftewel 4230 jaar geleden (aangenomen dat een generatie 30 jaar is).
Deze Indiase genetische sporen zijn niet aangetroffen in het DNA van andere Zuidoost-Aziatische bevolkingsgroepen die onderzocht zijn. Dat impliceert dat de Indiërs die naar Australië trokken, dat in betrekkelijk korte tijd moeten hebben gedaan, zonder te blijven hangen op de tussenliggende eilanden.
Deze immigratiegolf van 4200 jaar geleden valt samen met een verandering in de archeologische vondsten in Australië. In deze periode verschijnen zgn. microlieten: kleine, vlijmscherpe schilfers steen die gebruikt werden als mesjes of pijlpunten.
Ook de oudste fossielen van de dingo, de Australische wilde hond, dateren van ongeveer 4000 jaar geleden. Op grond van hun DNA lijkt die Zuidoost-Aziatische voorouders te hebben, maar hij lijkt het meest op Indiase honden. Het is heel goed mogelijk dat de Indiërs op hun reis naar het zuidoosten ook hun huisdieren hebben meegenomen.
Niks nieuws onder de zon dus, Australië was 4000 jaar geleden ook al een immigratieland. En het is nog steeds populair onder Indiërs: na Nieuw Zeeland, China en Groot Brittannië staat India tegenwoordig op de vierde plaats van landen waar emigranten Australië als bestemming kiezen.
(wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Is een generatie van 30 jaar niet wat lang voor een pre-industriëel volk? 15 - 20 jaar lijkt me wat realistischer, maar dan moet er een andere verklaring gevonden worden voor opduiken van microlieten in de archeologische vondsten.
Ooit schreef oh-oh het volgende:Management en beleid en zo, dat kan elke debiel leren.
Ligt aan het soort gemeenschap waar je het over hebt, als mannen zich eerst moeten bewijzen als krijger is 15-20 jaar juist te kort voor 1 generatie en moet je meer aan 25 of 30 jaar denken.quote:Op maandag 21 januari 2013 09:37 schreef Barbaaf het volgende:
Is een generatie van 30 jaar niet wat lang voor een pre-industriëel volk? 15 - 20 jaar lijkt me wat realistischer, maar dan moet er een andere verklaring gevonden worden voor opduiken van microlieten in de archeologische vondsten.
07-02-2013
Uitzonderlijk oud menselijk fossiel ontdekt op de Balkan
Wetenschappers hebben in Servië een gefossiliseerd menselijk kaakbeen ontdekt. Het is verrassend oud: zeker 397.000 jaar. De vondst werpt een heel nieuw licht op de evolutie van de mens: blijkbaar was de Balkan heel belangrijk voor de totstandkoming van onze soort.
De onderzoekers vonden het kaakbeen in een grot in Servië. Met behulp van drie verschillende technieken werd het bot vervolgens gedateerd. Die drie technieken leverden opvallend consistente resultaten op. “Het fossiel is zeker 397.000 jaar en mogelijk zelfs meer dan 525.000 jaar oud,” vertelt onderzoeker William Jack Rink. De onderzoekers vermoeden dat het kaakbeen dat ze teruggevonden hebben aan een mensachtige van de soort Homo erectus toebehoorde, zo is te lezen in het blad PLoS ONE.
“In deze periode (enkele honderdenduizenden jaren geleden, red.) begonnen mensen in het westen van Europa de kenmerken van Neanderthalers te ontwikkelen,” legt onderzoeker Mirjana Roksandic uit. Het kaakbeen dat de onderzoekers nu hebben teruggevonden wijst erop dat dit exemplaar die eigenschappen nog niet had. “Wetenschappers denken dat de evolutie van kenmerken van Neanderthalers sterk beïnvloed werd door de vorming van gletsjers die ze tijdelijk van anderen isoleerden. Aan de andere kant: de mensen in het zuidoosten van Europa werden nooit door gletsjers gescheiden van Azië en Afrika en toch hadden ze met hele andere evolutionaire ontwikkelingen te maken. De Balkan kan wel eens onderdeel uitgemaakt hebben van een verondersteld gebied van waaruit menselijke populaties Europa nadat de gletsjers zich terugtrokken opnieuw bevolkten.”
De vondst is belangrijk, zo benadrukt onderzoeker Du¨an Mihailović. “Goed gedateerde menselijke fossielen uit deze periode zijn zeldzaam en dergelijke fossiele resten in dit deel van de wereld terugvinden, is uitzonderlijk.” De vondst benadrukt nog eens hoe belangrijk het zuidoostelijke deel van Europa voor de evolutie van de mens moet zijn geweest. “Het was een poort naar het continent en één van de drie belangrijkste gebieden waar mensen, planeten en dieren hun toevlucht zochten tijdens ijstijden in de prehistorie.”
(scientias.nl)
Uitzonderlijk oud menselijk fossiel ontdekt op de Balkan
Wetenschappers hebben in Servië een gefossiliseerd menselijk kaakbeen ontdekt. Het is verrassend oud: zeker 397.000 jaar. De vondst werpt een heel nieuw licht op de evolutie van de mens: blijkbaar was de Balkan heel belangrijk voor de totstandkoming van onze soort.
De onderzoekers vonden het kaakbeen in een grot in Servië. Met behulp van drie verschillende technieken werd het bot vervolgens gedateerd. Die drie technieken leverden opvallend consistente resultaten op. “Het fossiel is zeker 397.000 jaar en mogelijk zelfs meer dan 525.000 jaar oud,” vertelt onderzoeker William Jack Rink. De onderzoekers vermoeden dat het kaakbeen dat ze teruggevonden hebben aan een mensachtige van de soort Homo erectus toebehoorde, zo is te lezen in het blad PLoS ONE.
“In deze periode (enkele honderdenduizenden jaren geleden, red.) begonnen mensen in het westen van Europa de kenmerken van Neanderthalers te ontwikkelen,” legt onderzoeker Mirjana Roksandic uit. Het kaakbeen dat de onderzoekers nu hebben teruggevonden wijst erop dat dit exemplaar die eigenschappen nog niet had. “Wetenschappers denken dat de evolutie van kenmerken van Neanderthalers sterk beïnvloed werd door de vorming van gletsjers die ze tijdelijk van anderen isoleerden. Aan de andere kant: de mensen in het zuidoosten van Europa werden nooit door gletsjers gescheiden van Azië en Afrika en toch hadden ze met hele andere evolutionaire ontwikkelingen te maken. De Balkan kan wel eens onderdeel uitgemaakt hebben van een verondersteld gebied van waaruit menselijke populaties Europa nadat de gletsjers zich terugtrokken opnieuw bevolkten.”
De vondst is belangrijk, zo benadrukt onderzoeker Du¨an Mihailović. “Goed gedateerde menselijke fossielen uit deze periode zijn zeldzaam en dergelijke fossiele resten in dit deel van de wereld terugvinden, is uitzonderlijk.” De vondst benadrukt nog eens hoe belangrijk het zuidoostelijke deel van Europa voor de evolutie van de mens moet zijn geweest. “Het was een poort naar het continent en één van de drie belangrijkste gebieden waar mensen, planeten en dieren hun toevlucht zochten tijdens ijstijden in de prehistorie.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-02-2013
Voorouder van alle placentadieren opgespoord en gereconstrueerd
Wetenschappers hebben een reconstructie gemaakt van de oudste voorouder die alle placentadieren (waaronder dus wij mensen) delen. Het was mogelijk een klein, insecten etend beestje met een lange, zeer harige staart. Met het onderzoek geven wetenschappers mensen eindelijk een plekje op de stamboom van het leven.
Dat schrijven onderzoekers van de universiteit van Yale en het American Museum of Natural History in het blad Science. Het onderzoek levert niet alleen een reconstructie van de voorouder van alle placentadieren op, maar laat tevens zien dat placentadieren zich pas heel laat in de geschiedenis onderverdeelden in de verschillende lijnen die we vandaag de dag kennen.
Knaagdieren en dino’s
Het onderzoek wijst er namelijk op dat die diversificatie pas nadat de dinosaurussen waren uitgestorven, plaatsvond. “Een analyse van deze enorme hoeveelheid gegevens laat zien dat placentadieren niet tijdens het Mesozoïcum ontstonden,” vertelt onderzoeker Maureen O’Leary. “Soorten zoals knaagdieren en primaten deelden de aarde niet met dinosaurussen die niet konden vliegen, maar ontstonden na de ondergang van de dinosaurussen uit een gezamenlijke voorouder: een klein, insecten etend dier.”
Veel later
De voorouder van alle placentadieren zou pas 200.000 tot 400.000 jaar na het uitsterven van de dinosaurussen zijn ontstaan. “Dat is zo’n 36 miljoen jaar later dan we puur op basis van genetische informatie voorspelden,” stelt onderzoeker Marcelo Weksler.
De eerste kenmerken Nu de wetenschappers een reconstructie hebben gemaakt van hoe de voorouder van alle placentadieren er mogelijk uitzag, weten we ook welke eigenschappen placentadieren als eerste ontwikkelden. De voorouder blijkt onder meer een ingewikkelde hersenschors gehad te hebben. Ook beschikte deze over een placenta die het bloed van de moeder in nauw contact met de membranen die de foetus omringden, bracht.
Gondwana
Maar het onderzoek gooit meer aannames overhoop. Zo dachten sommige onderzoekers dat de diversiteit onder placentadieren ingegeven werd door het opbreken van supercontinent Gondwana. Maar dat is onmogelijk: Gondwana viel miljoenen jaren voor de dinosaurussen uitstierven al uiteen. “De nieuwe stamboom wijst erop dat de fragmentatie van Gondwana ver voor de oorsprong van placentadieren optrad en er dus geen verband mee houdt,” legt onderzoeker John Wible uit.
Zo heeft de hypothetische voorouder er waarschijnlijk uitgezien. Afbeelding: Carl Buell.
Aanpak
De onderzoekers trekken die conclusies nadat ze de genen en fysieke kenmerken van de meest uiteenlopende placentadieren (waaronder een aantal die we alleen van fossiele resten kennen) analyseerden. Fysieke kenmerken waar de onderzoekers bijvoorbeeld naar keken, waren: de aan- of afwezigheid van vleugels, de vacht en de structuur van de hersenen. De keuze om naast het DNA ook naar het uiterlijk van de dieren te kijken, was een hele bewuste, zo legt onderzoeker Michael Novacek uit. Het is soms niet mogelijk om DNA uit fossiele resten te halen, maar uiterlijke kenmerken kunnen onderzoekers er nog wel uit afleiden. “En we willen geen stamboom bouwen zonder gebruik te maken van het directe bewijs dat deze fossielen kunnen leveren.” “Het ontdekken van de stamboom van het leven is net zoiets als het bij elkaar puzzelen van het verhaal van een plaats delict: het is een verhaal dat in het verleden plaatsvond en dat je niet kunt herhalen,” voegt onderzoeker Maureen O’Leary toe. “Op een plaats delict voegt DNA belangrijke informatie toe, net als andere fysieke aanwijzingen zoals een lichaam of in het geval van de wetenschap: een fossiel. Het combineren van al dat bewijs levert de best onderbouwde reconstructie van een gebeurtenis in het verleden op.”
Het onderzoek is belangrijk, zo benadrukt onderzoeker Nancy Simmons. “Er zijn meer dan 5100 levende soorten placentadieren en de diversiteit onder deze dieren is enorm: ze verschillen in grootte, wijze van voortbeweging en omvang van het brein. Met het oog op die diversiteit is het heel belangrijk om te weten wanneer en hoe deze tak voor het eerst evolueerde en steeds diverser werd.” Onderzoeker Mary Silcox onderschrijft dat. “Wij hebben mensen in de stamboom van het leven gezet.” “Het geeft ons een nieuw beeld van hoe grote veranderingen – zoals het uitsterven van de dinosaurussen – de geschiedenis van het leven kunnen beïnvloeden: het uitsterven van de dinosaurussen was een groots gebeuren in de geschiedenis van de aarde en legde mogelijk de fundering voor de diversificatie van zoogdieren, waaronder onze eigen, verre voorouders,” stelt onderzoeker Jonathan Bloch.
(scientias.nl)
Voorouder van alle placentadieren opgespoord en gereconstrueerd
Wetenschappers hebben een reconstructie gemaakt van de oudste voorouder die alle placentadieren (waaronder dus wij mensen) delen. Het was mogelijk een klein, insecten etend beestje met een lange, zeer harige staart. Met het onderzoek geven wetenschappers mensen eindelijk een plekje op de stamboom van het leven.
Dat schrijven onderzoekers van de universiteit van Yale en het American Museum of Natural History in het blad Science. Het onderzoek levert niet alleen een reconstructie van de voorouder van alle placentadieren op, maar laat tevens zien dat placentadieren zich pas heel laat in de geschiedenis onderverdeelden in de verschillende lijnen die we vandaag de dag kennen.
Knaagdieren en dino’s
Het onderzoek wijst er namelijk op dat die diversificatie pas nadat de dinosaurussen waren uitgestorven, plaatsvond. “Een analyse van deze enorme hoeveelheid gegevens laat zien dat placentadieren niet tijdens het Mesozoïcum ontstonden,” vertelt onderzoeker Maureen O’Leary. “Soorten zoals knaagdieren en primaten deelden de aarde niet met dinosaurussen die niet konden vliegen, maar ontstonden na de ondergang van de dinosaurussen uit een gezamenlijke voorouder: een klein, insecten etend dier.”
Veel later
De voorouder van alle placentadieren zou pas 200.000 tot 400.000 jaar na het uitsterven van de dinosaurussen zijn ontstaan. “Dat is zo’n 36 miljoen jaar later dan we puur op basis van genetische informatie voorspelden,” stelt onderzoeker Marcelo Weksler.
De eerste kenmerken Nu de wetenschappers een reconstructie hebben gemaakt van hoe de voorouder van alle placentadieren er mogelijk uitzag, weten we ook welke eigenschappen placentadieren als eerste ontwikkelden. De voorouder blijkt onder meer een ingewikkelde hersenschors gehad te hebben. Ook beschikte deze over een placenta die het bloed van de moeder in nauw contact met de membranen die de foetus omringden, bracht.
Gondwana
Maar het onderzoek gooit meer aannames overhoop. Zo dachten sommige onderzoekers dat de diversiteit onder placentadieren ingegeven werd door het opbreken van supercontinent Gondwana. Maar dat is onmogelijk: Gondwana viel miljoenen jaren voor de dinosaurussen uitstierven al uiteen. “De nieuwe stamboom wijst erop dat de fragmentatie van Gondwana ver voor de oorsprong van placentadieren optrad en er dus geen verband mee houdt,” legt onderzoeker John Wible uit.
Zo heeft de hypothetische voorouder er waarschijnlijk uitgezien. Afbeelding: Carl Buell.
Aanpak
De onderzoekers trekken die conclusies nadat ze de genen en fysieke kenmerken van de meest uiteenlopende placentadieren (waaronder een aantal die we alleen van fossiele resten kennen) analyseerden. Fysieke kenmerken waar de onderzoekers bijvoorbeeld naar keken, waren: de aan- of afwezigheid van vleugels, de vacht en de structuur van de hersenen. De keuze om naast het DNA ook naar het uiterlijk van de dieren te kijken, was een hele bewuste, zo legt onderzoeker Michael Novacek uit. Het is soms niet mogelijk om DNA uit fossiele resten te halen, maar uiterlijke kenmerken kunnen onderzoekers er nog wel uit afleiden. “En we willen geen stamboom bouwen zonder gebruik te maken van het directe bewijs dat deze fossielen kunnen leveren.” “Het ontdekken van de stamboom van het leven is net zoiets als het bij elkaar puzzelen van het verhaal van een plaats delict: het is een verhaal dat in het verleden plaatsvond en dat je niet kunt herhalen,” voegt onderzoeker Maureen O’Leary toe. “Op een plaats delict voegt DNA belangrijke informatie toe, net als andere fysieke aanwijzingen zoals een lichaam of in het geval van de wetenschap: een fossiel. Het combineren van al dat bewijs levert de best onderbouwde reconstructie van een gebeurtenis in het verleden op.”
Het onderzoek is belangrijk, zo benadrukt onderzoeker Nancy Simmons. “Er zijn meer dan 5100 levende soorten placentadieren en de diversiteit onder deze dieren is enorm: ze verschillen in grootte, wijze van voortbeweging en omvang van het brein. Met het oog op die diversiteit is het heel belangrijk om te weten wanneer en hoe deze tak voor het eerst evolueerde en steeds diverser werd.” Onderzoeker Mary Silcox onderschrijft dat. “Wij hebben mensen in de stamboom van het leven gezet.” “Het geeft ons een nieuw beeld van hoe grote veranderingen – zoals het uitsterven van de dinosaurussen – de geschiedenis van het leven kunnen beïnvloeden: het uitsterven van de dinosaurussen was een groots gebeuren in de geschiedenis van de aarde en legde mogelijk de fundering voor de diversificatie van zoogdieren, waaronder onze eigen, verre voorouders,” stelt onderzoeker Jonathan Bloch.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
6 terrifying mutations with awesome historical explanations
Ik opper trouwens voor een vermelding van deze man in de openingspost
Uit de tijd dat de Arabische wereld nog de kar van de wetenschap trok..
Al-Jahiz
776 - 869
al-Ji (Arabic: ) (full name Ab Uthman Amr ibn Bar al-Kinn al-Bar ) (born in Basra, 781 December 868/January 869) was an Arabic prose writer and author of works of literature, Mu'tazili theology, and politico-religious polemics.
In biology, Al-Ji introduced the concept of food chains and also proposed a scheme of animal evolution that entailed natural selection, environmental determinism and possibly the inheritance of acquired characteristics.[1]
Most important books:
Kitab al-Hayawan (Book of Animals)
The al-Hayawan is an encyclopedia of seven volume of anecdotes, poetic descriptions and proverbs describing over 350 varieties of animals. The work was considered by the 11th-century Muslim scholar Al-Khatib al-Baghdadi to be "little more than a plagiarism" of Aristotle's Kitb al-Hayawn, a charge that was once levelled against Aristotle himself with regard to a certain "Asclepiades of Pergamum".[10] Later scholars have noted that there was only a limited Aristotelian influence in al-Ji's work, and that al-Baghdadi may have been unacquainted with Aristotle's work.[11]
In the work al-Ji speculates on the influence of environment on animals, a concept considered by some to be a precursor to evolution. It is considered as the most important work of Al-Ji.
[ Bericht 41% gewijzigd door Beathoven op 11-02-2013 17:55:23 ]
Ik opper trouwens voor een vermelding van deze man in de openingspost
Uit de tijd dat de Arabische wereld nog de kar van de wetenschap trok..
Al-Jahiz
776 - 869
al-Ji (Arabic: ) (full name Ab Uthman Amr ibn Bar al-Kinn al-Bar ) (born in Basra, 781 December 868/January 869) was an Arabic prose writer and author of works of literature, Mu'tazili theology, and politico-religious polemics.
In biology, Al-Ji introduced the concept of food chains and also proposed a scheme of animal evolution that entailed natural selection, environmental determinism and possibly the inheritance of acquired characteristics.[1]
Most important books:
Kitab al-Hayawan (Book of Animals)
The al-Hayawan is an encyclopedia of seven volume of anecdotes, poetic descriptions and proverbs describing over 350 varieties of animals. The work was considered by the 11th-century Muslim scholar Al-Khatib al-Baghdadi to be "little more than a plagiarism" of Aristotle's Kitb al-Hayawn, a charge that was once levelled against Aristotle himself with regard to a certain "Asclepiades of Pergamum".[10] Later scholars have noted that there was only a limited Aristotelian influence in al-Ji's work, and that al-Baghdadi may have been unacquainted with Aristotle's work.[11]
In the work al-Ji speculates on the influence of environment on animals, a concept considered by some to be a precursor to evolution. It is considered as the most important work of Al-Ji.
[ Bericht 41% gewijzigd door Beathoven op 11-02-2013 17:55:23 ]
01-02-2013
Waarom wij de enige mensachtigen zijn
“Waarschijnlijk hebben neanderthalers het meerdere keren succesvol met onze voorouders gedaan, maar alleen de moderne mens heeft de geschiedenis overleefd.” Woensdagavond vertelde antropoloog en bestsellerschrijver Chris Stringer over zijn onderzoek tijdens de tweede Hoboken-lezing in het Natuur Historisch Museum in Rotterdam.
Chris-Stringer met de schedel van Homo rhodesiensis (Rhodesian man), een van onze voorouders uit Afrika. De schedel werd in 1921 in het huidige Zambia gevonden.
Natural History Museum Londen
Chris Stringer is als hoogleraar verbonden aan het Natural History Museum in Londen en doet al dertig jaar onderzoek naar de oorsprong van de moderne mens. “Vroeger was dat voornamelijk aan de hand van fossielen, maar tegenwoordig beschikken we over veel meer mogelijkheden. Met name de genetische inzichten hebben ons vakgebied in een stroomversnelling gebracht.”
Stringer start zijn verhaal 2,5 miljoen jaar geleden bij Homo erectus. “Deze mensensoort vertrok ongeveer 1,8 miljoen jaar geleden uit Afrika en verspreidde zich naar het Verre Oosten, naar China en Java. Ook kwam hij in Dmanisi, in Georgië terecht. Daar, onder de resten van een Middeleeuws dorp, vonden wetenschappers fossielen van een primitieve voorganger van Homo erectus, de eerste vertegenwoordigers van mensen die buiten Afrika leefden. Daarnaast werden er verschillende diersoorten gevonden.” 1,8 miljoen jaar geleden waren er dus al mensen buiten Afrika te vinden en al dicht in de buurt van Europa. “Het klimaat wisselde die periode nog niet zo sterk tussen warme en koude extremen. Tegen de tijd dat mensen Europa bereikten, moesten ze met veel grotere extremen om zien te gaan.”
Hier in Dmanisi in Georgië, onder de resten van een Middeleeuws dorp, vonden wetenschappers fossielen van een primitieve voorganger van Homo erectus, de eerste vertegenwoordigers van mensen die buiten Afrika leefden.
Wikimedia Commons
Het duurde daarna nog een paar honderd duizend jaar voordat de eerste mens stappen op Europees grondgebied zette. “Het oudste fossiel dat in Europa is gevonden, is een kaak uit het Zuid-Spaanse Atapuerca en is 1,2 miljoen jaar oud. Uit hetzelfde gebied hebben we meerdere fossielen van een andere mensensoort, Homo antecessor, deze botten zijn naar schatting 800.000 jaar oud.”
Olifanten in Engeland
Om in Noord-Europa te kunnen overleven waren vervolgens nog wel enkele aanpassingen nodig. “In Noord-Europa was het klimaat veel kouder en moeilijker om in te overleven dan zuidelijker. Er was vuur nodig, schuilplaatsen, betere jachttechnieken enzovoort.” Om te bepalen wanneer de mens in Noord-Europa arriveerde, is onderzoek in Engeland erg nuttig. “Engeland ligt in de Atlantische Oceaan en krijgt daardoor de uitersten van klimaatwisselingen mee. Als de Atlantische Oceaan ijskoud is, is Engeland dat ook. Zo liepen er 120.000 jaar geleden olifanten en hyena’s door Engeland en 20.000 jaar geleden leek het meer de toendra van Noord-Scandinavië met rendieren en vossen.” Wanneer was het klimaat gunstig om in Engeland te arriveren? “In Pakefield hebben we menselijke resten van 700.000 jaar geleden gevonden. Op dat moment zat Engeland nog met een landbrug aan Europa vast en kon de oversteek gemaakt worden. Het klimaat was Mediterraan en dus zeer gunstig.”
Duiken naar botten
In de Engelse kustplaats Happisburgh wordt al jaren, ook door Nederlandse wetenschappers, onderzoek gedaan. “Gereedschap dat daar is gevonden duidt erop dat er 900.000 jaar geleden al mensen waren, maar welke soort dat was blijft gissen, want er zijn tot nu toe geen fossielen gevonden. Als het klopt dat er toen al mensen waren moeten we onze eerdere gedachten, met betrekking tot klimaataanpassing, bijstellen.” 900.000 jaar geleden was het klimaat in Engeland namelijk vergelijkbaar met dat in Zuid-Zweden nu. Duikers zoeken momenteel verder naar aanwijzingen voor de kust.
Dit is een van de belangrijkste vondsten uit Atapuerca, Spanje. De bijbehorende kaak werd een aantal jaren bijna intact gevonden.
Wikimedia Commons
Laatste gemeenschappelijke voorouder
600.000 jaar geleden bereikte een andere mensensoort, Homo heidelbergensis Europa. “In mijn ogen is dat een heel interessante soort in de evolutie van de mens, ik denk namelijk dat het de laatste gemeenschappelijke voorouder van Homo neanderthalensis neanderthalensis en Homo sapiens was.” De soort was wijdverspreid. Stringer laat het publiek foto’s van schedels uit Afrika, Frankrijk en Griekenland zien. “Evolutionair gezien nam de soort twee routes, hij evolueerde ten noorden van het mediterraan gebied in de neanderthalers en ten zuiden daarvan in ons, Homo sapiens.
Discussie met de Spanjaarden
Archeologen aan het werk in de archeologische vindplaats in Atapuerca, Zuid-Spanje.
Wikimedia Commons
“En dan raken we de mensen in Engeland even uit het oog”. 450.000 jaar geleden brak namelijk een ijstijd uit. “Of er toen mensen in Engeland leefden weten we niet. We hebben in ieder geval geen aanwijzingen daarvoor gevonden, maar het kan zijn dat het zulke kleine aantallen waren dat we er niets van terug kunnen vinden.” 50.000 jaar later, in het Engelse Swanscombe, kwam er weer leven te voorschijn. “Daar zijn fossielen van dieren gevonden, evenals een menselijk fossiel. Dat is een interessant exemplaar omdat het verschilt van de Homo heidelbergensis, sommige karakteristieken lijken op die van de neanderthaler. Deze mens zou aan de oorsprong van de neanderthaler kunnen staan.” Elders in Europa is ook bewijs voor de splitsing van Homo heidelbergensis in Homo neanderthalensis en Homo sapiens gevonden. “Diep in het grottenstelsel van Atapuerca, vonden Spaanse archeologen 6000 menselijke fossielen, afkomstig van ongeveer 28 individuen. Sommigen daarvan lijken sterk op neanderthalers.” Over die fossielen was overigens nog flink wat discussie. De Spaanse collega’s claimen dat de fossielen 600.000 jaar oud zijn. Stringer vertrouwde dat niet, er zaten immers tanden bij die vergelijkbaar waren met fossielen van 400.000 jaar oud. Dat is dan volgens hem ook de juiste leeftijd. “Inmiddels zijn de Spanjaarden zelf ook teruggekomen op hun inschatting. Binnenkort zal er een rectificatie gepubliceerd worden.”
Karakteristiek kenmerk van de neanderthaler was zijn grote neus.
Wikimedia Commons
Dan neemt Stringer een sprong in de geschiedenis. Vanwege enkele grote overstromingen was Engeland een tijdje verlaten, ondanks het warme klimaat. “Maar 60.000 jaar geleden waren er in ieder geval neanderthalers in Engeland. Op dat moment was er ook nog genoeg land dat ons met de rest van Europa verbond. Neanderthalers waren destijds wijdverspreid, tot aan Siberië. Ze liepen rechtop, hadden een vergelijkbare (net iets groter) hersenvolume dan wij, maar er waren ook duidelijke verschillen. De grote neus is zo’n karakteristiek verschil.”
Out of Africa
Terug naar Afrika. Daar zijn 200.000 jaar oude fossielen gevonden die duidelijk van moderne mensen, Homo sapiens zijn. Stringer is dan ook een van de mensen achter de out-of-Africa theorie die stelt dat de moderne mens in Afrika ontstond en via het Midden-Oosten naar Europa en Azië verspreidde. “60.000 jaar geleden trok Homo sapiens van zuidelijke gebieden naar het Neanderthalergebied. Genetisch onderzoek wijst uit dat Neanderthalers en moderne mensen het op meerdere momenten op verschillende plekken succesvol met elkaar gedaan. Dat wakkert de discussie weer aan of het echt een andere soort was.” Formeel kunnen verschillende soorten onderling namelijk geen vruchtbare nakomelingen produceren.
De hypothese van Stringer over de stamboom van de mens.
Nature
Gaten in de evolutie
Maar, Europeanen dragen allemaal een beetje neanderthaler-dna in ons genoom, en mensen in China zelfs nog meer. “Het Midden-Oosten lijkt een logische plek waar de soorten elkaar ontmoet hebben, helaas is er alleen dna-bewijs en missen we archeologische vondsten.” Hoe de neanderthalers uiteindelijk uitstierven en of de moderne mens daar schuldig aan is, durft Stringer niet met zekerheid te zeggen. “Uit dna-studies weten we dat neanderthalers al op hun retour waren toen ze de moderne mens ontmoetten. De genetische variatie in het neanderthaler genoom was toen klein, dat duidt op kleine populaties.” Maar wat de finale klap voor neanderthalers is geweest, blijft nog even onbekend. “Er valt nog heel wat over de menselijke evolutie te ontdekken.”
Bronnen:
Lezing Chris Stringer, 27 februari 2013, Natuur Historisch Museum Rotterdam
Jeffrey D. Wall, Melinda A. Yang, Flora Jay e.a., Higher Levels of Neanderthal Ancestry in East Asians Than in Europeans, Genetics, 14 februari 2013, doi:10.1534/genetics.112.148213
(kennislink)
Waarom wij de enige mensachtigen zijn
“Waarschijnlijk hebben neanderthalers het meerdere keren succesvol met onze voorouders gedaan, maar alleen de moderne mens heeft de geschiedenis overleefd.” Woensdagavond vertelde antropoloog en bestsellerschrijver Chris Stringer over zijn onderzoek tijdens de tweede Hoboken-lezing in het Natuur Historisch Museum in Rotterdam.
__een_van_onze_voorouders_uit_Agrika._De_schedel_werd_in_1921_in_het_huidige_Zambia_gevonden..jpg?1362127901)
Chris-Stringer met de schedel van Homo rhodesiensis (Rhodesian man), een van onze voorouders uit Afrika. De schedel werd in 1921 in het huidige Zambia gevonden.
Natural History Museum Londen
Chris Stringer is als hoogleraar verbonden aan het Natural History Museum in Londen en doet al dertig jaar onderzoek naar de oorsprong van de moderne mens. “Vroeger was dat voornamelijk aan de hand van fossielen, maar tegenwoordig beschikken we over veel meer mogelijkheden. Met name de genetische inzichten hebben ons vakgebied in een stroomversnelling gebracht.”
Stringer start zijn verhaal 2,5 miljoen jaar geleden bij Homo erectus. “Deze mensensoort vertrok ongeveer 1,8 miljoen jaar geleden uit Afrika en verspreidde zich naar het Verre Oosten, naar China en Java. Ook kwam hij in Dmanisi, in Georgië terecht. Daar, onder de resten van een Middeleeuws dorp, vonden wetenschappers fossielen van een primitieve voorganger van Homo erectus, de eerste vertegenwoordigers van mensen die buiten Afrika leefden. Daarnaast werden er verschillende diersoorten gevonden.” 1,8 miljoen jaar geleden waren er dus al mensen buiten Afrika te vinden en al dicht in de buurt van Europa. “Het klimaat wisselde die periode nog niet zo sterk tussen warme en koude extremen. Tegen de tijd dat mensen Europa bereikten, moesten ze met veel grotere extremen om zien te gaan.”
Hier in Dmanisi in Georgië, onder de resten van een Middeleeuws dorp, vonden wetenschappers fossielen van een primitieve voorganger van Homo erectus, de eerste vertegenwoordigers van mensen die buiten Afrika leefden.
Wikimedia Commons
Het duurde daarna nog een paar honderd duizend jaar voordat de eerste mens stappen op Europees grondgebied zette. “Het oudste fossiel dat in Europa is gevonden, is een kaak uit het Zuid-Spaanse Atapuerca en is 1,2 miljoen jaar oud. Uit hetzelfde gebied hebben we meerdere fossielen van een andere mensensoort, Homo antecessor, deze botten zijn naar schatting 800.000 jaar oud.”
Olifanten in Engeland
Om in Noord-Europa te kunnen overleven waren vervolgens nog wel enkele aanpassingen nodig. “In Noord-Europa was het klimaat veel kouder en moeilijker om in te overleven dan zuidelijker. Er was vuur nodig, schuilplaatsen, betere jachttechnieken enzovoort.” Om te bepalen wanneer de mens in Noord-Europa arriveerde, is onderzoek in Engeland erg nuttig. “Engeland ligt in de Atlantische Oceaan en krijgt daardoor de uitersten van klimaatwisselingen mee. Als de Atlantische Oceaan ijskoud is, is Engeland dat ook. Zo liepen er 120.000 jaar geleden olifanten en hyena’s door Engeland en 20.000 jaar geleden leek het meer de toendra van Noord-Scandinavië met rendieren en vossen.” Wanneer was het klimaat gunstig om in Engeland te arriveren? “In Pakefield hebben we menselijke resten van 700.000 jaar geleden gevonden. Op dat moment zat Engeland nog met een landbrug aan Europa vast en kon de oversteek gemaakt worden. Het klimaat was Mediterraan en dus zeer gunstig.”
Duiken naar botten
In de Engelse kustplaats Happisburgh wordt al jaren, ook door Nederlandse wetenschappers, onderzoek gedaan. “Gereedschap dat daar is gevonden duidt erop dat er 900.000 jaar geleden al mensen waren, maar welke soort dat was blijft gissen, want er zijn tot nu toe geen fossielen gevonden. Als het klopt dat er toen al mensen waren moeten we onze eerdere gedachten, met betrekking tot klimaataanpassing, bijstellen.” 900.000 jaar geleden was het klimaat in Engeland namelijk vergelijkbaar met dat in Zuid-Zweden nu. Duikers zoeken momenteel verder naar aanwijzingen voor de kust.
Dit is een van de belangrijkste vondsten uit Atapuerca, Spanje. De bijbehorende kaak werd een aantal jaren bijna intact gevonden.
Wikimedia Commons
Laatste gemeenschappelijke voorouder
600.000 jaar geleden bereikte een andere mensensoort, Homo heidelbergensis Europa. “In mijn ogen is dat een heel interessante soort in de evolutie van de mens, ik denk namelijk dat het de laatste gemeenschappelijke voorouder van Homo neanderthalensis neanderthalensis en Homo sapiens was.” De soort was wijdverspreid. Stringer laat het publiek foto’s van schedels uit Afrika, Frankrijk en Griekenland zien. “Evolutionair gezien nam de soort twee routes, hij evolueerde ten noorden van het mediterraan gebied in de neanderthalers en ten zuiden daarvan in ons, Homo sapiens.
Discussie met de Spanjaarden
Archeologen aan het werk in de archeologische vindplaats in Atapuerca, Zuid-Spanje.
Wikimedia Commons
“En dan raken we de mensen in Engeland even uit het oog”. 450.000 jaar geleden brak namelijk een ijstijd uit. “Of er toen mensen in Engeland leefden weten we niet. We hebben in ieder geval geen aanwijzingen daarvoor gevonden, maar het kan zijn dat het zulke kleine aantallen waren dat we er niets van terug kunnen vinden.” 50.000 jaar later, in het Engelse Swanscombe, kwam er weer leven te voorschijn. “Daar zijn fossielen van dieren gevonden, evenals een menselijk fossiel. Dat is een interessant exemplaar omdat het verschilt van de Homo heidelbergensis, sommige karakteristieken lijken op die van de neanderthaler. Deze mens zou aan de oorsprong van de neanderthaler kunnen staan.” Elders in Europa is ook bewijs voor de splitsing van Homo heidelbergensis in Homo neanderthalensis en Homo sapiens gevonden. “Diep in het grottenstelsel van Atapuerca, vonden Spaanse archeologen 6000 menselijke fossielen, afkomstig van ongeveer 28 individuen. Sommigen daarvan lijken sterk op neanderthalers.” Over die fossielen was overigens nog flink wat discussie. De Spaanse collega’s claimen dat de fossielen 600.000 jaar oud zijn. Stringer vertrouwde dat niet, er zaten immers tanden bij die vergelijkbaar waren met fossielen van 400.000 jaar oud. Dat is dan volgens hem ook de juiste leeftijd. “Inmiddels zijn de Spanjaarden zelf ook teruggekomen op hun inschatting. Binnenkort zal er een rectificatie gepubliceerd worden.”
Karakteristiek kenmerk van de neanderthaler was zijn grote neus.
Wikimedia Commons
Dan neemt Stringer een sprong in de geschiedenis. Vanwege enkele grote overstromingen was Engeland een tijdje verlaten, ondanks het warme klimaat. “Maar 60.000 jaar geleden waren er in ieder geval neanderthalers in Engeland. Op dat moment was er ook nog genoeg land dat ons met de rest van Europa verbond. Neanderthalers waren destijds wijdverspreid, tot aan Siberië. Ze liepen rechtop, hadden een vergelijkbare (net iets groter) hersenvolume dan wij, maar er waren ook duidelijke verschillen. De grote neus is zo’n karakteristiek verschil.”
Out of Africa
Terug naar Afrika. Daar zijn 200.000 jaar oude fossielen gevonden die duidelijk van moderne mensen, Homo sapiens zijn. Stringer is dan ook een van de mensen achter de out-of-Africa theorie die stelt dat de moderne mens in Afrika ontstond en via het Midden-Oosten naar Europa en Azië verspreidde. “60.000 jaar geleden trok Homo sapiens van zuidelijke gebieden naar het Neanderthalergebied. Genetisch onderzoek wijst uit dat Neanderthalers en moderne mensen het op meerdere momenten op verschillende plekken succesvol met elkaar gedaan. Dat wakkert de discussie weer aan of het echt een andere soort was.” Formeel kunnen verschillende soorten onderling namelijk geen vruchtbare nakomelingen produceren.
De hypothese van Stringer over de stamboom van de mens.
Nature
Gaten in de evolutie
Maar, Europeanen dragen allemaal een beetje neanderthaler-dna in ons genoom, en mensen in China zelfs nog meer. “Het Midden-Oosten lijkt een logische plek waar de soorten elkaar ontmoet hebben, helaas is er alleen dna-bewijs en missen we archeologische vondsten.” Hoe de neanderthalers uiteindelijk uitstierven en of de moderne mens daar schuldig aan is, durft Stringer niet met zekerheid te zeggen. “Uit dna-studies weten we dat neanderthalers al op hun retour waren toen ze de moderne mens ontmoetten. De genetische variatie in het neanderthaler genoom was toen klein, dat duidt op kleine populaties.” Maar wat de finale klap voor neanderthalers is geweest, blijft nog even onbekend. “Er valt nog heel wat over de menselijke evolutie te ontdekken.”
Bronnen:
Lezing Chris Stringer, 27 februari 2013, Natuur Historisch Museum Rotterdam
Jeffrey D. Wall, Melinda A. Yang, Flora Jay e.a., Higher Levels of Neanderthal Ancestry in East Asians Than in Europeans, Genetics, 14 februari 2013, doi:10.1534/genetics.112.148213
(kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Hoppa!!!!
De Y-MRCA "most recent common ancester" in de mannelijke lijn van vader op zoon, "Y-Adam" in de Y-chromosomale stamboom is opeens een stuk verder terug in de tijd geplaatst.
Namelijk 338.000 jaar geleden, en dat is uit een een tijd van voordat er fossielen worden gevonden van de anatomisch moderne Mens. Tot nu toe gaan we ervan uit dat de anatomisch moderne mens ongeveer 200.000 jaar geleden is ontstaan.
En dit kwam omdat iemand in de VS (african-american) zijn DNA liet onderzoeken.
Zijn Y-DNA lijn kwam niet helemaal overeen met het Y-DNA wat we kennen. Of was in elk geval niet goed in te passen in de Y-chromosomale stamboom die we tot nu toe hadden. Het was eerder afgesplitst.
ScienceDaily: Human Y Chromosome Much Older Than Previously Thought
[ Bericht 0% gewijzigd door barthol op 06-03-2013 01:57:11 ]
De Y-MRCA "most recent common ancester" in de mannelijke lijn van vader op zoon, "Y-Adam" in de Y-chromosomale stamboom is opeens een stuk verder terug in de tijd geplaatst.
Namelijk 338.000 jaar geleden, en dat is uit een een tijd van voordat er fossielen worden gevonden van de anatomisch moderne Mens. Tot nu toe gaan we ervan uit dat de anatomisch moderne mens ongeveer 200.000 jaar geleden is ontstaan.
En dit kwam omdat iemand in de VS (african-american) zijn DNA liet onderzoeken.
Zijn Y-DNA lijn kwam niet helemaal overeen met het Y-DNA wat we kennen. Of was in elk geval niet goed in te passen in de Y-chromosomale stamboom die we tot nu toe hadden. Het was eerder afgesplitst.
ScienceDaily: Human Y Chromosome Much Older Than Previously Thought
[ Bericht 0% gewijzigd door barthol op 06-03-2013 01:57:11 ]
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
19-03-2013
Kortere vleugels dankzij roadkill
Wat te doen als je graag je nest bouwt onder bruggen of in tunnels, maar niet het slachtoffer wilt worden van het voorbijrazende verkeer? Evolueer kortere vleugels om de auto’s behendig te ontwijken! Dat is precies wat de klifzwaluw de laatste paar decennia heeft gedaan, is te lezen in het vakblad Current Biology.
Het biologenechtpaar Charles en Mary Brown bestudeerden sinds 1982 elk broedseizoen koloniën van duizenden klifzwaluwen in de Amerikaanse staat Nebraska. Ze telden de vogels en de gelegde eieren, beschreven hun gedrag en onderzochten karkassen van verkeersslachtoffers.
Na verloop van tijd ontdekten de Browns dat er steeds minder geraamtes waren om op te rapen: van twintig per seizoen in 1985 en 1986 tot minder dan vijf per seizoen in de laatste 5 jaar. Dit terwijl het aantal nesten per jaar verdubbelde en de verkeersdrukte gelijk bleef.
Bij nadere bestudering van levende en dode vogels bleek waardoor dit kwam. De spanwijdte van de karkassen was in 2012 gemiddeld 112 millimeter lang, terwijl die van de levende exemplaren gemiddeld 106 millimeter maten. Dit schijnbaar kleine verschil maakt veel uit wanneer het gaat om behendigheid in het ontwijken van het verkeer: kortere vleugels betekent minder kans om roadkill te worden.
Evolutie door menselijk toedoen is een fenomeen dat nog niet vaak is onderzocht. De onderzoekers hopen dat dit veranderd, aangezien de mens steeds meer zijn stempel lijkt te drukken op zijn omgeving en de dieren die erin leven.
Foto: Ingrid Taylar
(faqt.nl)
Kortere vleugels dankzij roadkill
Wat te doen als je graag je nest bouwt onder bruggen of in tunnels, maar niet het slachtoffer wilt worden van het voorbijrazende verkeer? Evolueer kortere vleugels om de auto’s behendig te ontwijken! Dat is precies wat de klifzwaluw de laatste paar decennia heeft gedaan, is te lezen in het vakblad Current Biology.
Het biologenechtpaar Charles en Mary Brown bestudeerden sinds 1982 elk broedseizoen koloniën van duizenden klifzwaluwen in de Amerikaanse staat Nebraska. Ze telden de vogels en de gelegde eieren, beschreven hun gedrag en onderzochten karkassen van verkeersslachtoffers.
Na verloop van tijd ontdekten de Browns dat er steeds minder geraamtes waren om op te rapen: van twintig per seizoen in 1985 en 1986 tot minder dan vijf per seizoen in de laatste 5 jaar. Dit terwijl het aantal nesten per jaar verdubbelde en de verkeersdrukte gelijk bleef.
Bij nadere bestudering van levende en dode vogels bleek waardoor dit kwam. De spanwijdte van de karkassen was in 2012 gemiddeld 112 millimeter lang, terwijl die van de levende exemplaren gemiddeld 106 millimeter maten. Dit schijnbaar kleine verschil maakt veel uit wanneer het gaat om behendigheid in het ontwijken van het verkeer: kortere vleugels betekent minder kans om roadkill te worden.
Evolutie door menselijk toedoen is een fenomeen dat nog niet vaak is onderzocht. De onderzoekers hopen dat dit veranderd, aangezien de mens steeds meer zijn stempel lijkt te drukken op zijn omgeving en de dieren die erin leven.
Foto: Ingrid Taylar
(faqt.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:
Hoppa!!!!
De Y-MRCA "most recent common ancester" in de mannelijke lijn van vader op zoon, "Y-Adam" in de Y-chromosomale stamboom is opeens een stuk verder terug in de tijd geplaatst.
Namelijk 338.000 jaar geleden, en dat is uit een een tijd van voordat er fossielen worden gevonden van de anatomisch moderne Mens. Tot nu toe gaan we ervan uit dat de anatomisch moderne mens ongeveer 200.000 jaar geleden is ontstaan.
En dit kwam omdat iemand in de VS (african-american) zijn DNA liet onderzoeken.
Zijn Y-DNA lijn kwam niet helemaal overeen met het Y-DNA wat we kennen. Of was in elk geval niet goed in te passen in de Y-chromosomale stamboom die we tot nu toe hadden. Het was eerder afgesplitst.
ScienceDaily: Human Y Chromosome Much Older Than Previously Thought
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-03-2013
Voor het eerst volledig neanderthaler-DNA ontcijferd
© thinkstock.
Genetici hebben voor het eerst de volledige DNA-volgorde ontcijferd van de neanderthaler. De wetenschappers van het Max Planck Instituut voor Evolutionaire Antropologie in Leipzig konden dat doen dankzij de vondst van een bot uit de teen van een neanderthaler in 2010 in Siberië. Met slechts 0,038 gram van het bot kon het team de volgorde vijftig keer ontcijferen.
"We kennen het genoom van een neanderthaler we nu even goed als dat van om het even welke mens die vandaag op straat loopt", legt wetenschapper Svante Paabo uit aan persbureau AP. De wetenschappers vergelijken momenteel hun DNA-volgorde met andere, onvolledige neanderthalergenomen.
(HLN)
Voor het eerst volledig neanderthaler-DNA ontcijferd
© thinkstock.
Genetici hebben voor het eerst de volledige DNA-volgorde ontcijferd van de neanderthaler. De wetenschappers van het Max Planck Instituut voor Evolutionaire Antropologie in Leipzig konden dat doen dankzij de vondst van een bot uit de teen van een neanderthaler in 2010 in Siberië. Met slechts 0,038 gram van het bot kon het team de volgorde vijftig keer ontcijferen.
"We kennen het genoom van een neanderthaler we nu even goed als dat van om het even welke mens die vandaag op straat loopt", legt wetenschapper Svante Paabo uit aan persbureau AP. De wetenschappers vergelijken momenteel hun DNA-volgorde met andere, onvolledige neanderthalergenomen.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Alle wezens die voor ons leefden......dat waren wij.
Darwin zag het vrij goed.
In boeddhisme, wat bijna iedereen weigert te studeren onder de drogreden dat het een religie is, kun je leren dat niet enkel de aarde rond is, ook dat evolutie een deel van wording is, maar ook dat net als de aarde het leven ook rondgaat.
Reïncarnatie is gebaseerd op feiten, nauwelijks te ontkennen, en degenen die dat wel doen kunnen net zo goed zeggen dat ze bij Ajax niks van voetbal weten.
Het is waarlijk ridicuul om dit belangrijkste onderwerp niet te bestuderen. iets wat vele professoren voor jullie wel deden.
Ik probeer jullie niet te bekeren, enkel tot studie aan te zetten, de reden is dat de hele wereld verandert als meer mensen weten wat leven en sterven is.
Dan weet je dat je niet moet doden. Iets wat al dood is kun je gerust eten.
Darwin zag het vrij goed.
In boeddhisme, wat bijna iedereen weigert te studeren onder de drogreden dat het een religie is, kun je leren dat niet enkel de aarde rond is, ook dat evolutie een deel van wording is, maar ook dat net als de aarde het leven ook rondgaat.
Reïncarnatie is gebaseerd op feiten, nauwelijks te ontkennen, en degenen die dat wel doen kunnen net zo goed zeggen dat ze bij Ajax niks van voetbal weten.
Het is waarlijk ridicuul om dit belangrijkste onderwerp niet te bestuderen. iets wat vele professoren voor jullie wel deden.
Ik probeer jullie niet te bekeren, enkel tot studie aan te zetten, de reden is dat de hele wereld verandert als meer mensen weten wat leven en sterven is.
Dan weet je dat je niet moet doden. Iets wat al dood is kun je gerust eten.
Ikblijfmaarsteedsweerterugkomen???
Ik geloof niet dat dit topic bedoeld is voor deze verzameling drogredenen.quote:
Alle wezens die voor ons leefden......dat waren wij.
Darwin zag het vrij goed.
In boeddhisme, wat bijna iedereen weigert te studeren onder de drogreden dat het een religie is, kun je leren dat niet enkel de aarde rond is, ook dat evolutie een deel van wording is, maar ook dat net als de aarde het leven ook rondgaat.
Reïncarnatie is gebaseerd op feiten, nauwelijks te ontkennen, en degenen die dat wel doen kunnen net zo goed zeggen dat ze bij Ajax niks van voetbal weten.
Het is waarlijk ridicuul om dit belangrijkste onderwerp niet te bestuderen. iets wat vele professoren voor jullie wel deden.
Ik probeer jullie niet te bekeren, enkel tot studie aan te zetten, de reden is dat de hele wereld verandert als meer mensen weten wat leven en sterven is.
Dan weet je dat je niet moet doden. Iets wat al dood is kun je gerust eten.
Volkorenbrood: "Geen quotes meer in jullie sigs gaarne."
Je bedoelt dat er 1 tak van wetenschap niet gewenst is?quote:
[..]
Ik geloof niet dat dit topic bedoeld is voor deze verzameling drogredenen.
Ikblijfmaarsteedsweerterugkomen???
Jij weigert dus ook om SERIEUS te gaan studeren?quote:
[..]
Ik geloof niet dat dit topic bedoeld is voor deze verzameling drogredenen.
Je begraaft je liever in de trots van de wetenschapper die nog veel te ontdekken heeft?
Je verkiest een leraar die twijfelt?
Het is enkel je trots Monolith.
Trots is een slechte raadgever.
En wat zo goed als vast staat:
Je schaart jezelf in de rij die te lang wilden volhouden dat de aarde plat is.
Daar zou ik niet bij willen horen.
Ikblijfmaarsteedsweerterugkomen???
Maak hier lekker je eigen topic voor aan.quote:
[..]
Jij weigert dus ook om SERIEUS te gaan studeren?
Je begraaft je liever in de trots van de wetenschapper die nog veel te ontdekken heeft?
Je verkiest een leraar die twijfelt?
Het is enkel je trots Monolith.
Trots is een slechte raadgever.
En wat zo goed als vast staat:
Je schaart jezelf in de rij die te lang wilden volhouden dat de aarde plat is.
Daar zou ik niet bij willen horen.
mooi, kan je dan nu stoppen met het vervuilen van het evolutie in het nieuws topic?quote:
[..]
Daar zou ik niet bij willen horen.
Er is een ander topic om over evolutie te discussieren, je bent daar welkom je visie te delen.
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
Ja hoor is goed, censuur is van alle tijden en taboes op kennis ook. Dag hoor.quote:
[..]
Maak hier lekker je eigen topic voor aan.
Rare kerkelijke .
Ikblijfmaarsteedsweerterugkomen???
Je gaat toch niet discussiëren over evolutie? Je weet toch wel iets mag ik hopen?quote:Op donderdag 21 maart 2013 13:41 schreef Semisane het volgende:
[..]
mooi, kan je dan nu stoppen met het vervuilen van het evolutie in het nieuws topic?
Er is een ander topic om over evolutie te discussiëren, je bent daar welkom je visie te delen.
Oooh jij denkt misschien dat je ieder wetenschappelijk vakje niet moet integreren?
Dat is dan een misser.
De aarde is rond by the way.
Als je meer wilt weten dan is daar een leergang voor.
Groetjes.
Ikblijfmaarsteedsweerterugkomen???
Wat is dat de laatste tijd toch met die clowns die de in het nieuws topics misbruiken?
Volkorenbrood: "Geen quotes meer in jullie sigs gaarne."
Het beste is dan ook om dat soort gasten totaal te negeren in dit soort topics.. iedere reactie is te veel want daar gaan ze weer op in. En dat is zonde in dit voor de rest mooie topic.quote:
Wat is dat de laatste tijd toch met die clowns die de in het nieuws topics misbruiken?
Alpha kenny one
22-03-2013
Oermensen verlieten Afrika later dan gedacht
De eerste moderne mensen verlieten het Afrikaanse continent waarschijnlijk veel later dan tot nu toe werd aangenomen. Dat blijkt uit een nieuw wetenschappelijk onderzoek.
De uittocht van onze voorouders uit Afrika begon waarschijnlijk ongeveer 92.000 jaar geleden en mogelijk zelfs pas 62.000 jaar geleden.
Dat meldt een internationale groep onderzoekers in het vaktijdschrift Current Biology. Tot nu toe gingen wetenschappers er vanuit dat de eerste mensen Afrika 130.000 jaar geleden al verlieten.
De nieuwe bevindingen zijn afkomstig uit een studie waarbij het DNA van een groot aantal menselijke fossielen onder de loep is genomen. De skeletten waren 700 tot 40.000 jaar oud.
Mutatiesnelheid
De wetenschappers brachten met behulp van het oude DNA de snelheid in kaart waarmee menselijke genen in de loop van de geschiedenis zijn gemuteerd.
Op basis van die mutatiesnelheid konden ze inschatten wanneer er voor het eerst genetische verwijdering optrad tussen onze voorouders uit Afrika en de eerste mensen die in Europa leefden. Deze genetische veranderingen traden vermoedelijk op vanaf het moment dat moderne mensen zich voor het eerst permanent buiten Afrika vestigden.
Het is voor het eerst dat er een dergelijk onderzoek is uitgevoerd met het DNA van oude menselijke fossielen. Bij eerdere studies werd de mutatiesnelheid van menselijke genen berekend met behulp van het DNA van levende mensen.
Werktuigen
Met de huidige technieken is het echter moeilijk om vast te stellen hoeveel mutaties er zijn opgetreden in de genen van levende personen.
Het DNA van mensen die al duizenden jaren zijn overleden kan eenvoudig worden vergeleken met de genetische veranderingen in het menselijk genoom die later zijn opgetreden, zodat de mutatiesnelheid nauwkeurig kan worden bepaald.
Volgens hoofdonderzoeker Jonathan Krause van de Universiteit van Tübingen komt een relatief laat vertrek van onze voorouders uit Afrika overeen met de ouderdom van stenen werktuigen die op verschillende plaatsen in Europa zijn gevonden.
"Dat is het mooie van onze bevindingen", verklaart hij op de nieuwssite van het wetenschappelijk tijdschrift Science. "Ze komen overeen met bestaand archeologisch bewijs."
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Oermensen verlieten Afrika later dan gedacht
De eerste moderne mensen verlieten het Afrikaanse continent waarschijnlijk veel later dan tot nu toe werd aangenomen. Dat blijkt uit een nieuw wetenschappelijk onderzoek.
De uittocht van onze voorouders uit Afrika begon waarschijnlijk ongeveer 92.000 jaar geleden en mogelijk zelfs pas 62.000 jaar geleden.
Dat meldt een internationale groep onderzoekers in het vaktijdschrift Current Biology. Tot nu toe gingen wetenschappers er vanuit dat de eerste mensen Afrika 130.000 jaar geleden al verlieten.
De nieuwe bevindingen zijn afkomstig uit een studie waarbij het DNA van een groot aantal menselijke fossielen onder de loep is genomen. De skeletten waren 700 tot 40.000 jaar oud.
Mutatiesnelheid
De wetenschappers brachten met behulp van het oude DNA de snelheid in kaart waarmee menselijke genen in de loop van de geschiedenis zijn gemuteerd.
Op basis van die mutatiesnelheid konden ze inschatten wanneer er voor het eerst genetische verwijdering optrad tussen onze voorouders uit Afrika en de eerste mensen die in Europa leefden. Deze genetische veranderingen traden vermoedelijk op vanaf het moment dat moderne mensen zich voor het eerst permanent buiten Afrika vestigden.
Het is voor het eerst dat er een dergelijk onderzoek is uitgevoerd met het DNA van oude menselijke fossielen. Bij eerdere studies werd de mutatiesnelheid van menselijke genen berekend met behulp van het DNA van levende mensen.
Werktuigen
Met de huidige technieken is het echter moeilijk om vast te stellen hoeveel mutaties er zijn opgetreden in de genen van levende personen.
Het DNA van mensen die al duizenden jaren zijn overleden kan eenvoudig worden vergeleken met de genetische veranderingen in het menselijk genoom die later zijn opgetreden, zodat de mutatiesnelheid nauwkeurig kan worden bepaald.
Volgens hoofdonderzoeker Jonathan Krause van de Universiteit van Tübingen komt een relatief laat vertrek van onze voorouders uit Afrika overeen met de ouderdom van stenen werktuigen die op verschillende plaatsen in Europa zijn gevonden.
"Dat is het mooie van onze bevindingen", verklaart hij op de nieuwssite van het wetenschappelijk tijdschrift Science. "Ze komen overeen met bestaand archeologisch bewijs."
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-03-2013
Valk evolueerde razendsnel tot roofdier
Valken groeiden in de loop van de evolutie relatief snel uit tot roofdieren. Dat blijkt uit een nieuwe analyse van het dna van de vogels.
De gekromde snavel en de sterke schedel waarmee valken harde botsingen met prooien kunnen weerstaan zijn razendsnel geëvolueerd in vergelijking met de eigenschappen van andere vogels.
Valken ondervonden waarschijnlijk grote concurrentie van andere dieren die op dezelfde prooien jaagden, waardoor de soort zich in rap tempo moest aanpassen om te kunnen overleven.
Dat schrijven onderzoekers van de Universiteit van Cardiff in het wetenschappelijk tijdschrift Nature Genetics.
Kippen en kalkoenen
Bij hun onderzoek brachten de wetenschappers de dna-volgorde van twee valkensoort in kaart: de slechtvalk en de sakervalk. Het genoom van de dieren werd geanalyseerd en vergeleken met andere vogelsoorten, zoals zebravinken, kippen en kalkoenen.
Uit het onderzoek blijkt dat met name genen die verantwoordelijk zijn voor het jachtvermogen van valken relatief snel tot stand kwamen in de loop van de evolutie.
Deze genen zijn van invloed op de harde schedels van de vogels, hun gekromde snavels en hun efficiënte ademhalingssysteem waarmee ze de grote luchtdruk tijdens hun duikvluchten kunnen weerstaan.
De laatste gemeenschappelijke voorouder van de sakervalk en de slechtvalk leefde ongeveer 2,1 miljoen jaar geleden.
Snelheid
Vooral de gekromde snavel van valken was belangrijk voor de evolutie van het jachtvermogen van de dieren. Door de vorm kan de snavel botsingen met prooidieren weerstaan bij een snelheid van 300 kilometer per uur.
"We hebben vastgesteld dat specifieke genen die de snavelvorming beïnvloeden bijzonder snel zijn geëvolueerd", verklaart hoofdonderzoeker Mike Bruford op BBC News.
"Omdat we bij de sakervalk en de slechtvalk hetzelfde patroon hebben gevonden, is de meest logische verklaring dat het jachtinstinct van valken verantwoordelijk is voor deze snelle evolutie."
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Valk evolueerde razendsnel tot roofdier
Valken groeiden in de loop van de evolutie relatief snel uit tot roofdieren. Dat blijkt uit een nieuwe analyse van het dna van de vogels.
De gekromde snavel en de sterke schedel waarmee valken harde botsingen met prooien kunnen weerstaan zijn razendsnel geëvolueerd in vergelijking met de eigenschappen van andere vogels.
Valken ondervonden waarschijnlijk grote concurrentie van andere dieren die op dezelfde prooien jaagden, waardoor de soort zich in rap tempo moest aanpassen om te kunnen overleven.
Dat schrijven onderzoekers van de Universiteit van Cardiff in het wetenschappelijk tijdschrift Nature Genetics.
Kippen en kalkoenen
Bij hun onderzoek brachten de wetenschappers de dna-volgorde van twee valkensoort in kaart: de slechtvalk en de sakervalk. Het genoom van de dieren werd geanalyseerd en vergeleken met andere vogelsoorten, zoals zebravinken, kippen en kalkoenen.
Uit het onderzoek blijkt dat met name genen die verantwoordelijk zijn voor het jachtvermogen van valken relatief snel tot stand kwamen in de loop van de evolutie.
Deze genen zijn van invloed op de harde schedels van de vogels, hun gekromde snavels en hun efficiënte ademhalingssysteem waarmee ze de grote luchtdruk tijdens hun duikvluchten kunnen weerstaan.
De laatste gemeenschappelijke voorouder van de sakervalk en de slechtvalk leefde ongeveer 2,1 miljoen jaar geleden.
Snelheid
Vooral de gekromde snavel van valken was belangrijk voor de evolutie van het jachtvermogen van de dieren. Door de vorm kan de snavel botsingen met prooidieren weerstaan bij een snelheid van 300 kilometer per uur.
"We hebben vastgesteld dat specifieke genen die de snavelvorming beïnvloeden bijzonder snel zijn geëvolueerd", verklaart hoofdonderzoeker Mike Bruford op BBC News.
"Omdat we bij de sakervalk en de slechtvalk hetzelfde patroon hebben gevonden, is de meest logische verklaring dat het jachtinstinct van valken verantwoordelijk is voor deze snelle evolutie."
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-03-2013
Miljoenen jaren oude fossielen van vissen ontdekt
Wetenschappers hebben in de Grote Riftvallei in Kenia tien tot twaalf miljoen jaar oude fossiele resten van vissen ontdekt. Waarschijnlijk bevinden zich onder de vissen zeker enkele soorten die de wetenschap nog onbekend zijn. Ook kan de vondst wetenschappers meer vertellen over de evolutie van vissen in Afrika.
In het gebied waar vroeger vissen rond zwommen, worden nu slechts stenen en rotsen gevonden. In deze streek doet onderzoeker Bettina Reichenbacher onderzoek met haar team van acht wetenschappers. Zij vertelt: “Het komt zeer zelden voor dat zoveel fossielen bij elkaar worden gevonden en dan ook nog zo goed bewaard zijn gebleven.”
Tien tot twaalf miljoen jaar
In samenwerking met de Egerton Universiteit in Kenia kon het Duitse team van onderzoekers de fossielen meenemen naar München voor verder onderzoek. Zij ontdekten hier dat de fossielen tussen de tien en twaalf miljoen jaar oud zijn. Sommige vissen zijn nog intact, terwijl bij andere exemplaren alleen de kop nog goed herkenbaar is. “Wij vermoeden dat de vissen zijn gestorven door vulkaanuitbarstingen. Veel fossielen hebben een geopende bek, dat wijst op verstikking. Dat de vissen zo goed zijn geconserveerd komt waarschijnlijk ook door het vulkanisme in het gebied. Zij zijn begraven onder een aslaag, zodat zij niet zijn vergaan,” vertelt Reichenbacher.
Nieuwe soorten
Reichenbacher denkt dat veel nieuwe soorten zullen worden beschreven. In het huidige Afrika komen ongeveer 3000 soorten zoetwatervissen voor. Daar tegenover staan slechts 60 fossiele soorten die hier gevonden zijn. Hiervan werden tot nu toe alleen tanden en botten in fossiele vorm gevonden. “De pas ontdekte fossielen zullen onze kennis over de evolutie van vissen in Kenia vergroten. En niet alleen van die in Kenia, maar van heel Afrika,” aldus Reichenbacher.
De wereld van toen
Elk ontdekt fossiel is belangrijk. Niet alleen omdat het iets over de vissen kan vertellen, maar ook omdat de resten wetenschappers kunnen helpen om te achterhalen hoe het gebied er tien tot twaalf miljoen jaar geleden uitzag en hoe het klimaat toen was. Reichenbacher vertelt hierover: “Dankzij vondsten van fossielen kunnen wij bijvoorbeeld achterhalen of bepaalde vissen in tropische zeeën voorkwamen, of dat zij voorkwamen in meertjes in een verder droge omgeving.” Binnen het gebied van de evolutie is het van belang dit te weten, zodat uitspraken kunnen worden gedaan over het ontstaan van graslanden en wat dit voor effect had op de ontwikkeling van mensachtigen, de voorlopers van de moderne mens.
Het wetenschapsteam uit München wordt ondersteund door de Orrorin-Community-Organisation, een plaatselijke organisatie die zich inzet voor het behoud van de fossielen in het gebied. Reichenbach en haar team zijn pasgeleden weer uit Kenia teruggekeerd met veel nieuwe fossielen. Het onderzoek begint weer opnieuw met het op naam brengen van de vele meegebrachte fossielen, een nauwgezet werkje. De beloning volgt aan het eind van elk onderzoek, als men weet hoe de vissen er toen uitzagen, welke soorten het zijn en in wat voor omgeving zij leefden.
(scientias.nl)
Miljoenen jaren oude fossielen van vissen ontdekt
Wetenschappers hebben in de Grote Riftvallei in Kenia tien tot twaalf miljoen jaar oude fossiele resten van vissen ontdekt. Waarschijnlijk bevinden zich onder de vissen zeker enkele soorten die de wetenschap nog onbekend zijn. Ook kan de vondst wetenschappers meer vertellen over de evolutie van vissen in Afrika.
In het gebied waar vroeger vissen rond zwommen, worden nu slechts stenen en rotsen gevonden. In deze streek doet onderzoeker Bettina Reichenbacher onderzoek met haar team van acht wetenschappers. Zij vertelt: “Het komt zeer zelden voor dat zoveel fossielen bij elkaar worden gevonden en dan ook nog zo goed bewaard zijn gebleven.”
Tien tot twaalf miljoen jaar
In samenwerking met de Egerton Universiteit in Kenia kon het Duitse team van onderzoekers de fossielen meenemen naar München voor verder onderzoek. Zij ontdekten hier dat de fossielen tussen de tien en twaalf miljoen jaar oud zijn. Sommige vissen zijn nog intact, terwijl bij andere exemplaren alleen de kop nog goed herkenbaar is. “Wij vermoeden dat de vissen zijn gestorven door vulkaanuitbarstingen. Veel fossielen hebben een geopende bek, dat wijst op verstikking. Dat de vissen zo goed zijn geconserveerd komt waarschijnlijk ook door het vulkanisme in het gebied. Zij zijn begraven onder een aslaag, zodat zij niet zijn vergaan,” vertelt Reichenbacher.
Nieuwe soorten
Reichenbacher denkt dat veel nieuwe soorten zullen worden beschreven. In het huidige Afrika komen ongeveer 3000 soorten zoetwatervissen voor. Daar tegenover staan slechts 60 fossiele soorten die hier gevonden zijn. Hiervan werden tot nu toe alleen tanden en botten in fossiele vorm gevonden. “De pas ontdekte fossielen zullen onze kennis over de evolutie van vissen in Kenia vergroten. En niet alleen van die in Kenia, maar van heel Afrika,” aldus Reichenbacher.
De wereld van toen
Elk ontdekt fossiel is belangrijk. Niet alleen omdat het iets over de vissen kan vertellen, maar ook omdat de resten wetenschappers kunnen helpen om te achterhalen hoe het gebied er tien tot twaalf miljoen jaar geleden uitzag en hoe het klimaat toen was. Reichenbacher vertelt hierover: “Dankzij vondsten van fossielen kunnen wij bijvoorbeeld achterhalen of bepaalde vissen in tropische zeeën voorkwamen, of dat zij voorkwamen in meertjes in een verder droge omgeving.” Binnen het gebied van de evolutie is het van belang dit te weten, zodat uitspraken kunnen worden gedaan over het ontstaan van graslanden en wat dit voor effect had op de ontwikkeling van mensachtigen, de voorlopers van de moderne mens.
Het wetenschapsteam uit München wordt ondersteund door de Orrorin-Community-Organisation, een plaatselijke organisatie die zich inzet voor het behoud van de fossielen in het gebied. Reichenbach en haar team zijn pasgeleden weer uit Kenia teruggekeerd met veel nieuwe fossielen. Het onderzoek begint weer opnieuw met het op naam brengen van de vele meegebrachte fossielen, een nauwgezet werkje. De beloning volgt aan het eind van elk onderzoek, als men weet hoe de vissen er toen uitzagen, welke soorten het zijn en in wat voor omgeving zij leefden.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
klein visje wel eigenlijk 
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
27-03-2013
Grootte hersenen niet zo belangrijk voor evolutie mens
Hersenen van de mens © anp.
De ontwikkeling van de mens werd niet gestuwd door het groter worden van de hersenen, maar door een verandering in de structuur daarvan. Dat suggereert onderzoek van primatenhersenen door onderzoekers van de Universiteit van Londen. De onderzoekers vergeleken de hersenen van 17 soorten primaten om tot deze conclusie te komen.
De onderzoekers analyseerden dwarsdoorsnedes van de hersenen en koppelden deze informatie aan de evolutionaire stamboom. Zo konden ze zien dat hersengebieden die relatief groter werden zo de evolutionaire ontwikkeling van hersenen bepaalden. Hersenorganisatie zou voor driekwart de ontwikkeling bepalen en daarmee veel belangrijker zijn dan hersengrootte.
'Het onderzoek laat zien dat verschillende diersoorten verschillende delen van de hersenen ontwikkelden om zich aan te passen aan hun situatie', zegt Chet Sherwood, antropoloog aan de George Washington Universiteit tegen Livescience. Zo ging bij de mensaap onder andere het hersengebied dat verantwoordelijk is voor de motoriek zich ontwikkelen ten tijde van de afsplitsing van apen. Daardoor konden de mensapen complexe bewegingen maken die er onder andere voor zorgden dat ze gereedschappen konden gebruiken.
Andere apen ontwikkelden andere gebieden van de hersenen die meer aansloten bij hun leefomgeving. Zo vonden de onderzoekers dat gibbons en brulapen de hippocampus ontwikkelden. Dit hersengebied wordt vooral gebruikt bij ruimtelijke taken en is van groot belang voor deze apen die vooral in de boomtoppen leven.
Tot nu toe werd aangenomen dat de grootte van de hersenen bepaald was voor het evolutionaire succes van de mens. De resultaten van de studie laten zien dat deze aanname mogelijk tekort schiet.
(HLN)
Grootte hersenen niet zo belangrijk voor evolutie mens
Hersenen van de mens © anp.
De ontwikkeling van de mens werd niet gestuwd door het groter worden van de hersenen, maar door een verandering in de structuur daarvan. Dat suggereert onderzoek van primatenhersenen door onderzoekers van de Universiteit van Londen. De onderzoekers vergeleken de hersenen van 17 soorten primaten om tot deze conclusie te komen.
De onderzoekers analyseerden dwarsdoorsnedes van de hersenen en koppelden deze informatie aan de evolutionaire stamboom. Zo konden ze zien dat hersengebieden die relatief groter werden zo de evolutionaire ontwikkeling van hersenen bepaalden. Hersenorganisatie zou voor driekwart de ontwikkeling bepalen en daarmee veel belangrijker zijn dan hersengrootte.
'Het onderzoek laat zien dat verschillende diersoorten verschillende delen van de hersenen ontwikkelden om zich aan te passen aan hun situatie', zegt Chet Sherwood, antropoloog aan de George Washington Universiteit tegen Livescience. Zo ging bij de mensaap onder andere het hersengebied dat verantwoordelijk is voor de motoriek zich ontwikkelen ten tijde van de afsplitsing van apen. Daardoor konden de mensapen complexe bewegingen maken die er onder andere voor zorgden dat ze gereedschappen konden gebruiken.
Andere apen ontwikkelden andere gebieden van de hersenen die meer aansloten bij hun leefomgeving. Zo vonden de onderzoekers dat gibbons en brulapen de hippocampus ontwikkelden. Dit hersengebied wordt vooral gebruikt bij ruimtelijke taken en is van groot belang voor deze apen die vooral in de boomtoppen leven.
Tot nu toe werd aangenomen dat de grootte van de hersenen bepaald was voor het evolutionaire succes van de mens. De resultaten van de studie laten zien dat deze aanname mogelijk tekort schiet.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-04-2013
Verre voorouder blijkt een mozaïek van stukjes aap en stukjes mens te zijn
Wetenschappers hebben een zeer oude mensachtige – Australopithecus sediba – onder de loep genomen en moeten concluderen dat het de ultieme overgangsvorm is tussen aap en mens.
De onderzoekers trekken die conclusies nadat ze onder meer gefossiliseerde tanden van A. sediba vergeleken met het gebit van acht andere mensachtigen en gorilla’s. De keuze om juist naar het gebit te kijken, is een hele bewuste. Er zijn in het verleden veel (stukjes) gebit van oude mensachtigen teruggevonden, dus er is veel vergelijkingsmateriaal. Daarnaast bieden veel eigenschappen van het gebit geen voordelen die de ene soort kunnen helpen om de concurrentieslag met de andere soort te winnen. Dat betekent dat als onderzoekers een bepaalde eigenschap in het gebit van twee soorten ziet opduiken, de kans groot is dat de twee soorten verwant zijn en dat de twee soorten die eigenschap dus niet afzonderlijk van elkaar ontwikkeld hebben.
Half mens, half aap
Het onderzoek – waarin wetenschappers 22 eigenschappen van het gebit bestudeerden – levert heel veel informatie op. Zo onderschrijft het bijvoorbeeld dat A. sediba een echte ‘overgangsvorm’ was. “Het onderzoek laat zien dat sediba primitieve en nieuwe eigenschappen had die suggereren dat de soort een brug sloeg tussen de eerdere mensachtigen uit het geslacht Australopithecus en de eerste mensen,” stelt onderzoeker Debbie Guatelli-Steinberg.
Verbanden
Ook hebben de onderzoekers de verbanden tussen verschillende mensachtigen iets helderder proberen te krijgen. Zo blijken A. sediba en A. africanus vijftien van de 22 eigenschappen van het gebit te delen. A. sediba deelde dertien eigenschappen met H. erectus. A. sediba en A. africanus deelden vijf eigenschappen en dat waren ook nog eens eigenschappen die niet eerder in mensachtigen uit dit geslacht zijn aangetroffen. Dat laatste wijst erop dat ze nauw aan elkaar verwant waren. Ook deelden A. sediba en A. africanus vijf eigenschappen met H. habilis, H. rudolfensis en H. erectus die ze niet met oudere voorouders deelden. Dat laat zien dat deze twee mensachtigen uit het geslacht Australopithecus nauw verwant zijn aan de eerste mensen. “Ons onderzoek voorziet ons van meer bewijs dat sediba inderdaad heel nauw verwant was aan de oude mensen.”
Familie
A. sediba leefde bijna twee miljoen jaar geleden. A. africanus tussen de twee en drie miljoen jaar geleden. A. afarensis (in de volksmond ook wel Lucy genoemd) leefde ongeveer 3,2 miljoen jaar geleden. “We kunnen niet definitief stellen of sediba of africanus nauwer aan mensen verwant zijn dan andere soorten. Maar onze resultaten suggereren dat beiden nauw aan elkaar verwant zijn en nauwer aan de mens verwant zijn dan afarensis.”
Wetenschappers bestudeerden niet alleen het gebit van A. sediba. Ook andere botten van de mensachtige werden onder de loep genomen. Het resulteert in totaal in zes papers die beschrijven hoe A. sediba liep, kauwde en bewoog. “Deze studie naar een groot aantal elementen biedt ons een glimp van een mensachtige die anatomisch een mozaïek lijkt te zijn (van menselijke en aapachtige eigenschappen, red.) en die verschillende eigenschappen laat zien die anders zijn dan de eigenschappen van mensachtigen uit het geslacht Australopithecus en anders zijn dan de eigenschappen van de eerste mensen,” concludeert onderzoeker Lee Berger.
(scientias.nl)
Verre voorouder blijkt een mozaïek van stukjes aap en stukjes mens te zijn
Wetenschappers hebben een zeer oude mensachtige – Australopithecus sediba – onder de loep genomen en moeten concluderen dat het de ultieme overgangsvorm is tussen aap en mens.
De onderzoekers trekken die conclusies nadat ze onder meer gefossiliseerde tanden van A. sediba vergeleken met het gebit van acht andere mensachtigen en gorilla’s. De keuze om juist naar het gebit te kijken, is een hele bewuste. Er zijn in het verleden veel (stukjes) gebit van oude mensachtigen teruggevonden, dus er is veel vergelijkingsmateriaal. Daarnaast bieden veel eigenschappen van het gebit geen voordelen die de ene soort kunnen helpen om de concurrentieslag met de andere soort te winnen. Dat betekent dat als onderzoekers een bepaalde eigenschap in het gebit van twee soorten ziet opduiken, de kans groot is dat de twee soorten verwant zijn en dat de twee soorten die eigenschap dus niet afzonderlijk van elkaar ontwikkeld hebben.
Half mens, half aap
Het onderzoek – waarin wetenschappers 22 eigenschappen van het gebit bestudeerden – levert heel veel informatie op. Zo onderschrijft het bijvoorbeeld dat A. sediba een echte ‘overgangsvorm’ was. “Het onderzoek laat zien dat sediba primitieve en nieuwe eigenschappen had die suggereren dat de soort een brug sloeg tussen de eerdere mensachtigen uit het geslacht Australopithecus en de eerste mensen,” stelt onderzoeker Debbie Guatelli-Steinberg.
Verbanden
Ook hebben de onderzoekers de verbanden tussen verschillende mensachtigen iets helderder proberen te krijgen. Zo blijken A. sediba en A. africanus vijftien van de 22 eigenschappen van het gebit te delen. A. sediba deelde dertien eigenschappen met H. erectus. A. sediba en A. africanus deelden vijf eigenschappen en dat waren ook nog eens eigenschappen die niet eerder in mensachtigen uit dit geslacht zijn aangetroffen. Dat laatste wijst erop dat ze nauw aan elkaar verwant waren. Ook deelden A. sediba en A. africanus vijf eigenschappen met H. habilis, H. rudolfensis en H. erectus die ze niet met oudere voorouders deelden. Dat laat zien dat deze twee mensachtigen uit het geslacht Australopithecus nauw verwant zijn aan de eerste mensen. “Ons onderzoek voorziet ons van meer bewijs dat sediba inderdaad heel nauw verwant was aan de oude mensen.”
Familie
A. sediba leefde bijna twee miljoen jaar geleden. A. africanus tussen de twee en drie miljoen jaar geleden. A. afarensis (in de volksmond ook wel Lucy genoemd) leefde ongeveer 3,2 miljoen jaar geleden. “We kunnen niet definitief stellen of sediba of africanus nauwer aan mensen verwant zijn dan andere soorten. Maar onze resultaten suggereren dat beiden nauw aan elkaar verwant zijn en nauwer aan de mens verwant zijn dan afarensis.”
Wetenschappers bestudeerden niet alleen het gebit van A. sediba. Ook andere botten van de mensachtige werden onder de loep genomen. Het resulteert in totaal in zes papers die beschrijven hoe A. sediba liep, kauwde en bewoog. “Deze studie naar een groot aantal elementen biedt ons een glimp van een mensachtige die anatomisch een mozaïek lijkt te zijn (van menselijke en aapachtige eigenschappen, red.) en die verschillende eigenschappen laat zien die anders zijn dan de eigenschappen van mensachtigen uit het geslacht Australopithecus en anders zijn dan de eigenschappen van de eerste mensen,” concludeert onderzoeker Lee Berger.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.deredactie.be/(...)nd/130418_coelacanthquote:Longvis nauwer met ons verwant dan "levende fossiel"
do 18/04/2013 - 14:30 Pieterjan Huyghebaert
De longvis is nauwer met ons verwant dan het "levende fossiel", de coelacant (foto). Dat blijkt uit een onderzoek dat in het wetenschappelijke tijdschrift Nature is verschenen. De vorsers hebben daarvoor het DNA van zowel de coelacant als de longvis vergeleken met dat van landdieren.
De coelacant is een vissoort waarvan tot eind jaren 30 werd aangenomen dat het dier al 70 miljoen jaar was uitgestorven. De vis wordt daarom een "levende fossiel" genoemd. De wetenschappers hebbe
29-04-2013
Schildpad blijkt verwant aan vogel
Schildpadden zijn evolutionair verwant aan vogels. Dat blijkt uit een nieuw wetenschappelijk onderzoek.
Foto: AFP
Ondanks hun bijzondere lichaam zijn schildpadden geen primitieve reptielen zoals lang werd gedacht, maar stammen de dieren af van de voorouders van onder meer vogels en krokodillen.
Schildpadden splitsten zich ongeveer 250 miljoen jaar geleden af van deze groep en ontwikkelden pas relatief laat hun schild. Dat meldt een internationaal team van onderzoekers in het wetenschappelijk tijdschrift Nature.
De onderzoekers kwamen tot hun bevindingen door de DNA-volgorde van de soepschildpad en de Chinese drieklauw in kaart te brengen. Uit de resultaten blijkt het verwantschap met vogels en krokodillen.
Uitstervingsgolf
De afsplitsing van de schildpad van deze groep ging ruim 250 miljoen jaar geleden waarschijnlijk gepaard met een grote uitstervingsgolf. Het is nog onduidelijk of die twee gebeurtenissen met elkaar te maken hadden.
Uit de studie blijkt verder dat het schild van schildpadden pas relatief laat is ontstaan onder invloed van genen uit hun ledematen. Voor die tijd ontwikkelde het lichaam van de dieren zich volgens het 'gewone' bouwplan voor gewervelde dieren.
Evolutionaire vernieuwing
"Schildpadden zijn interessant omdat ze een speciaal geval zijn aan de hand waarvan we de grote evolutionaire veranderingen die plaatsvonden in de geschiedenis van de gewervelde dieren mogelijk beter kunnen begrijpen", verklaart onderzoeker Naoki Irie op nieuwssite ScienceDaily.
"De studie biedt niet alleen een inzicht in de evolutie van schildpadden, maar geeft ons ook aanwijzingen over de manier waarop evolutionaire vernieuwingen zijn ontstaan bij gewervelden."
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Schildpad blijkt verwant aan vogel
Schildpadden zijn evolutionair verwant aan vogels. Dat blijkt uit een nieuw wetenschappelijk onderzoek.
Foto: AFP
Ondanks hun bijzondere lichaam zijn schildpadden geen primitieve reptielen zoals lang werd gedacht, maar stammen de dieren af van de voorouders van onder meer vogels en krokodillen.
Schildpadden splitsten zich ongeveer 250 miljoen jaar geleden af van deze groep en ontwikkelden pas relatief laat hun schild. Dat meldt een internationaal team van onderzoekers in het wetenschappelijk tijdschrift Nature.
De onderzoekers kwamen tot hun bevindingen door de DNA-volgorde van de soepschildpad en de Chinese drieklauw in kaart te brengen. Uit de resultaten blijkt het verwantschap met vogels en krokodillen.
Uitstervingsgolf
De afsplitsing van de schildpad van deze groep ging ruim 250 miljoen jaar geleden waarschijnlijk gepaard met een grote uitstervingsgolf. Het is nog onduidelijk of die twee gebeurtenissen met elkaar te maken hadden.
Uit de studie blijkt verder dat het schild van schildpadden pas relatief laat is ontstaan onder invloed van genen uit hun ledematen. Voor die tijd ontwikkelde het lichaam van de dieren zich volgens het 'gewone' bouwplan voor gewervelde dieren.
Evolutionaire vernieuwing
"Schildpadden zijn interessant omdat ze een speciaal geval zijn aan de hand waarvan we de grote evolutionaire veranderingen die plaatsvonden in de geschiedenis van de gewervelde dieren mogelijk beter kunnen begrijpen", verklaart onderzoeker Naoki Irie op nieuwssite ScienceDaily.
"De studie biedt niet alleen een inzicht in de evolutie van schildpadden, maar geeft ons ook aanwijzingen over de manier waarop evolutionaire vernieuwingen zijn ontstaan bij gewervelden."
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Prachtig hoe DNA onderzoek dit soort onverwachte zaken in beeld brengt.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
30-04-2013
Wereldberoemd fossiel Lucy terug naar thuisland
Na een tournee van bijna zes jaar in de Verenigde Staten keert Lucy terug naar haar heimat in Ethiopië. Dat meldde de regering in Addis Abeba. Het wereldberoemde fossiel werd in 1974 in het Ethiopische Afar opgegraven door de Amerikaanse paleoantropoloog Donald Johanson.
© kos.
De vondst heette "sensationeel", want bewees dat de voorlopers van de mens drie miljoen jaar geleden al rechtop liep. Lucy was ongeveer een meter groot.
Haar wetenschappelijke naam luidt Australopithecus afarensis. Haar koosnaampje dankt ze dan weer aan de Beatles-song 'Lucy in the sky with diamonds' dat, zo wil de legende, op de cassetterecorder werd afgespeeld op het moment van de vondst. In eigen land wordt Lucy 'Dinknesh' genoemd, 'de bovennatuurlijke'.
Sinds 2007 was Lucy onder andere te bewonderen in musea in Houston, Seattle en New York. De Ethiopiërs moesten het inmiddels stellen met een Lucy-kopie in het Ethiopische Nationale Museum in Addis Abeba.
(HLN)
Wereldberoemd fossiel Lucy terug naar thuisland
Na een tournee van bijna zes jaar in de Verenigde Staten keert Lucy terug naar haar heimat in Ethiopië. Dat meldde de regering in Addis Abeba. Het wereldberoemde fossiel werd in 1974 in het Ethiopische Afar opgegraven door de Amerikaanse paleoantropoloog Donald Johanson.
© kos.
De vondst heette "sensationeel", want bewees dat de voorlopers van de mens drie miljoen jaar geleden al rechtop liep. Lucy was ongeveer een meter groot.
Haar wetenschappelijke naam luidt Australopithecus afarensis. Haar koosnaampje dankt ze dan weer aan de Beatles-song 'Lucy in the sky with diamonds' dat, zo wil de legende, op de cassetterecorder werd afgespeeld op het moment van de vondst. In eigen land wordt Lucy 'Dinknesh' genoemd, 'de bovennatuurlijke'.
Sinds 2007 was Lucy onder andere te bewonderen in musea in Houston, Seattle en New York. De Ethiopiërs moesten het inmiddels stellen met een Lucy-kopie in het Ethiopische Nationale Museum in Addis Abeba.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.knack.be/nieuw(...)le-4000304901127.htmquote:Waarom u nooit een aap mag vertrouwen
vrijdag 17 mei 2013 om 08u58
Liegen is niet eigen aan de mens, maar ontstond mogelijk in het dierenrijk.
http://www.digitaljournal.com/article/326976
Bizar!!quote:Scientists find woman who sees 99 million more colors than others
Newcastle University neuroscientist Dr. Gabriele Jordan, recently announced that she has identified a woman who is a "tetrachromat," that is, a woman with the ability to see much greater color depth than the ordinary person.
According to Daily Mail, an ordinary person can perceive a million different hues of colors. The power to distinguish the hues comes from cells in our eyes called cones. In the average person, there are three types of cones each of which is triggered by different wavelengths of light.
Discover Magazine explains that most people have three types of cones, and are said to be "trichromats." Color blind individuals have only two types of cones and they are said to be "dichromats." Almost all animals, including dogs and New World Monkeys are dichromats.
However, scientists have long believed that there are people with four cones who can see a wider range of colors than most of us can detect. These persons are called "tetrachromats," and can see a hundred million colors. From the perspective of such people, the hues familiar to trichromats fracture further into more subtle shades of differences that have not been given names since most of us are trichromats who cannot see these shades and name them.
Jordan and her colleagues have for 20 years searched for people endowed with super color vision, or tetrachromatic vision. According to Discover Magazine, Jordan found a tetrachromat two year ago. Although the person is the first tetrachromat known to science, the researchers believe there are others.
Niet meer aanwezig in dit forum.
Wow, gaaf. Ben benieuwd of ze bijv het verschil ziet tussen een beeld van iets op een beeldscherm (3 kleuren) en het echte beeld (voor haar 4-kleurig). Of wie weet ziet ze verder in het UV-spectrum of IR-spectrum dan trichromaten.quote:
http://www.digitaljournal.com/article/326976
[..]
Bizar!!
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
Ik vraag me sowieso af of iemand die zo'n tetrachromaat is dat van zichzelf doorheeft.quote:
[..]
Wow, gaaf. Ben benieuwd of ze bijv het verschil ziet tussen een beeld van iets op een beeldscherm (3 kleuren) en het echte beeld (voor haar 4-kleurig). Of wie weet ziet ze verder in het UV-spectrum of IR-spectrum dan trichromaten.
Meer info: http://en.wikipedia.org/wiki/Tetrachromacy
Niet meer aanwezig in dit forum.
quote:Belg ontdekt oudste voorloper van vogels
Een paleontoloog van het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen (KBIN) heeft samen met Chinese, Italiaanse en Britse collega's de meest primitieve gekende vogel ontdekt. De Aurornis xiu, wat staat voor 'dageraad van de vogel', stoot daarmee de Archeopterix van de troon als oudste voorloper van de vogel. .
Het fossiel van de Aurornis, met deels bewaarde veren, werd door fossielenverzamelaars gevonden in de Tiaojishanformatie in de Noordoost-Chinese provincie Liaoning. Een internationaal team onder leiding van paleontoloog Pascal Godefroit (KBIN) onderzocht het fossiel en ontdekte dat het ongeveer 155 miljoen jaar oud was. 'Het dier was ongeveer 50 centimeter groot en kon wellicht goed lopen. Zijn kleine tandjes doen vermoeden dat het om een insecteneter gaat.'
Vogelstamboom
Via een uitzonderlijk omvangrijke analyse van de ontwikkelingsgeschiedenis, waarbij beschreven wordt hoe de ene groep organismen uit de andere ontstaat, blijkt dat het dier aan de basis staat van de vogelstamboom. 'Het verschil vinden tussen een primitieve dinosauriër of vogel is bijzonder moeilijk', aldus Godefroit. 'De studie bevestigt ook dat de typische vogelvlucht maar één keer ontstond binnen de zogenaamde Paraves, een groep die gevederde dinosauriërs en vogels omvat.'
De Archeopterix, waarvan sinds 1861 een twaalftal exemplaren zijn beschreven, wordt tien miljoen jaar jonger geschat dat de Aurornis. Door de ontdekking van de Aurornis blijft hij evenwel tot de tak van de vogels behoren, in 2011 nog plaatste men hem bij de gevederde dinosauriërs. 'De Archeopterix blijft een primitieve vogel, maar het dier dat we nu beschreven, is nog primitiever.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
Meer info over datzelfde beestje:
http://blogs.discovermaga(...)s-origins-of-flight/
Met reconstructie:
http://blogs.discovermaga(...)s-origins-of-flight/
Met reconstructie:
quote:The new research also shifts the position of Balaur, a flightless Romanian dinosaur, from the non-bird line dromaeosaurids (the group including Velociraptor) to a much firmer placement within Avialae. Aurornis, like Balaur, lacks pennaceous feathers. Both were thus incapable of flight, unlike the rest of the Avialae.
This positioning of Balaur, Aurornis and Archaeopteryx within Avialae means that powered flight only evolved once in dinosaurs. Feathers thus almost certainly initially evolved for things other than flight, such as for signalling, or keeping eggs warm when brooding.
Niet meer aanwezig in dit forum.
31-05-2013
Fossiel geeft kijkje in evolutie schildpad
© afp.
De analyse van een fossiel van een voorouder van de schildpad, de Eunotosaurus, laat voor het eerst een beginstadium van de evolutie van het schild zien. Uit bestudering van het fossiel blijkt dat de Eunotosaurus wel de negen verbrede ribben heeft die de schildpad ook heeft, maar geen schild. De wetenschappers publiceerden de resultaten in het tijdschrift Current Biology.
Wetenschappers denken dat de verbrede ribben de opmaat naar het schild vormden. 'De Eunotosaurus laat duidelijk de overgang zien van reptiel naar schildpad', zei onderzoeker Tyler Lyson van de Yale Universiteit tegen de BBC.
Lees ook
Neem nu een abonnement op het AD
De oudste fossielen tot nu toe zijn ruim 210 miljoen jaar oud en hadden een schild dat veel leek op het schild van de schildpad. Dit fossiel laat alleen verbreding van de ribben zien. 'Het schild van de schildpad is een complexe structuur die dus minimaal 260 miljoen jaar geleden begon met evolueren', zegt Lyson.
Schild
Het schild van de schildpad bestaat uit vijftig verschillende botten. De ribben, schouderbotten, en wervels vormen samen één geheel. Om te zien hoe een schild groeit, kan gekeken worden naar een schildpadembryo. Eerst verbreden de ribben en daarna de wervels. Om het schild heen groeit dan een extra huidlaag.
Biologe Judith Cebra-Thomas is enthousiast over de vondst. 'Het schild van de schildpad is een evolutionaire zeldzaamheid, wat betekent dat er geen soortgelijke dieren leven waarmee de schildpad kan worden vergeleken', zegt Cebra-Thomas tegen de BBC. 'Dat leidt vaak tot het idee dat zulke dingen helemaal niet kunnen komen door een evolutionair proces. Maar als je goed kijkt zie je dat, stap voor stap, kleine veranderingen toch kunnen leiden tot een dergelijk bijzonder schild.'
In onderstaande video wordt kort uitgelegd hoe de spieren van de embryo de schouderbladen uit de weg trekken zodat de ribben een schild kunnen vormen.
(AD)
Fossiel geeft kijkje in evolutie schildpad
© afp.
De analyse van een fossiel van een voorouder van de schildpad, de Eunotosaurus, laat voor het eerst een beginstadium van de evolutie van het schild zien. Uit bestudering van het fossiel blijkt dat de Eunotosaurus wel de negen verbrede ribben heeft die de schildpad ook heeft, maar geen schild. De wetenschappers publiceerden de resultaten in het tijdschrift Current Biology.
Wetenschappers denken dat de verbrede ribben de opmaat naar het schild vormden. 'De Eunotosaurus laat duidelijk de overgang zien van reptiel naar schildpad', zei onderzoeker Tyler Lyson van de Yale Universiteit tegen de BBC.
Lees ook
Neem nu een abonnement op het AD
De oudste fossielen tot nu toe zijn ruim 210 miljoen jaar oud en hadden een schild dat veel leek op het schild van de schildpad. Dit fossiel laat alleen verbreding van de ribben zien. 'Het schild van de schildpad is een complexe structuur die dus minimaal 260 miljoen jaar geleden begon met evolueren', zegt Lyson.
Schild
Het schild van de schildpad bestaat uit vijftig verschillende botten. De ribben, schouderbotten, en wervels vormen samen één geheel. Om te zien hoe een schild groeit, kan gekeken worden naar een schildpadembryo. Eerst verbreden de ribben en daarna de wervels. Om het schild heen groeit dan een extra huidlaag.
Biologe Judith Cebra-Thomas is enthousiast over de vondst. 'Het schild van de schildpad is een evolutionaire zeldzaamheid, wat betekent dat er geen soortgelijke dieren leven waarmee de schildpad kan worden vergeleken', zegt Cebra-Thomas tegen de BBC. 'Dat leidt vaak tot het idee dat zulke dingen helemaal niet kunnen komen door een evolutionair proces. Maar als je goed kijkt zie je dat, stap voor stap, kleine veranderingen toch kunnen leiden tot een dergelijk bijzonder schild.'
In onderstaande video wordt kort uitgelegd hoe de spieren van de embryo de schouderbladen uit de weg trekken zodat de ribben een schild kunnen vormen.
(AD)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-06-2013
Oudste vrijwel complete skelet van een primaat ontdekt
Wetenschappers hebben in China het vrijwel complete skelet van een 55 miljoen jaar oude primaat teruggevonden. Het zijn de oudste resten die ooit van een primaat zijn teruggevonden en ze kunnen ons wellicht een beter beeld geven van de evolutie van de primaten en de mens.
De wetenschappers doen hun ontdekking in het blad Nature uit de doeken. En ze kunnen hun geluk niet op. “Hoewel wetenschappers eerder tanden, kaken en enkele schedels of een paar beenderen van primaten uit deze periode hebben teruggevonden, is geen enkel bewijsstuk zo compleet als dit nieuwe skelet uit China,” vertelt onderzoeker Dan Gebo. Het skelet van deze primaat is zo’n zeven miljoen jaar ouder dan het skelet van een primaat dat wetenschappers eerder als ‘oudste skelet’ aanduidden. Gebo benadrukt dat zo’n compleet skelet ons van beter bewijs voorziet als het gaat om de evolutie die primaten en uiteindelijk ook mensen hebben doorgemaakt. “We hoeven daar niet meer naar te raden.”
De naam De onderzoekers hebben de primaat de naam Archicebus achilles gegeven. ‘Archi‘ is Grieks voor ‘het begin’ en ‘cebus‘ betekent zoveel als ‘aap met lange staart’. ‘Achilles‘ verwijst naar de bijzondere anatomie van de hielen van de primaat.
Piepklein primaatje
De fossiele resten van de primaat werden in eerste instantie ontdekt door een boer. Hij trof de resten ten zuiden van de Yangtze-rivier aan. In de tijd van de primaat telde dit gebied verschillende meren die omringd werden door tropische bossen. “Onze analyse laat zien dat deze primaat heel klein was en minder woog dan een ounce (ongeveer 28 gram, red.),” vertelt onderzoeker Xijun Ni, één van de wetenschappers die nadat de boer de fossiele resten aan de wetenschap schonk, mocht onderzoeken. “De primaat had slanke ledematen en een lange staart.” Waarschijnlijk was het dier voornamelijk overdag actief en at het insecten.
Belangrijk
De onderzoekers kunnen niet vaak genoeg benadrukken hoe belangrijk de vondst is. Het vrijwel complete skelet heeft de potentie om ons een veel beter beeld te geven van de allereerste fase in de evolutie van primaten en mensen. Dat wil echter niet zeggen dat we met deze vondst moeiteloos alle geheimen uit die tijd kunnen ontrafelen. De primaat beschikt namelijk over een combinatie van eigenschappen die nog nooit in één dier zijn aangetroffen. “Archicebus verschilt radicaal van andere primaten, zowel levende als uitgestorven exemplaren, die ons bekend zijn,” stelt onderzoeker K. Christopher Beard. “Het lijkt op een vreemde kruising met de voeten van een kleine aap, de armen, benen en tanden van een heel primitieve primaat en een primitieve schedel met verrassend kleine ogen. De vondst dwingt ons om de manier waarop de apen zijn geëvolueerd, te herschrijven.”
Een reconstructie van het skelet van de primaat. Afbeelding: Xijun Ni / Chinese Academy of Sciences, Paul Tafforeau / European Synchrotron Radiation Facility.
Bijzondere voeten
Met name de voeten van de primaat zijn bijzonder. “We zien robuuste, grote tenen waarmee het dier kon grijpen, lange tenen en eigenschappen die horen bij primitieve primaten die in bomen leefden, maar we hebben ook te maken met hielbeenderen die doen denken aan apen en aapachtige middenvoetsbeenderen die je normaal gesproken niet zou vinden bij een primitieve primaat uit het Eoceen,” stelt Gebo. “Deze nieuwe combinatie van eigenschappen is door ons geïnterpreteerd als bewijs dat dit fossiel vrij primitief was en dat zijn unieke anatomische combinaties een verband leggen tussen de Tarsiidae (spookdieren) en apen.”
De vondst geeft ons meer duidelijkheid over de evolutie van primaten en mensen. Afbeelding: M.A. Klingler / Carnegie Museum of Natural History.
De vondst werpt ook weer een nieuw licht op een prangende vraag van een heel andere aard: waar ontstonden de primaten? Lang werd gedacht dat de wieg van de primaten in Afrika stond. “Maar het laatste decennium lijkt het erop dat Azië een aannemelijker continent van oorsprong is en dit nieuwe skelet onderschrijft die visie.”
(scientias.nl)
Oudste vrijwel complete skelet van een primaat ontdekt
Wetenschappers hebben in China het vrijwel complete skelet van een 55 miljoen jaar oude primaat teruggevonden. Het zijn de oudste resten die ooit van een primaat zijn teruggevonden en ze kunnen ons wellicht een beter beeld geven van de evolutie van de primaten en de mens.
De wetenschappers doen hun ontdekking in het blad Nature uit de doeken. En ze kunnen hun geluk niet op. “Hoewel wetenschappers eerder tanden, kaken en enkele schedels of een paar beenderen van primaten uit deze periode hebben teruggevonden, is geen enkel bewijsstuk zo compleet als dit nieuwe skelet uit China,” vertelt onderzoeker Dan Gebo. Het skelet van deze primaat is zo’n zeven miljoen jaar ouder dan het skelet van een primaat dat wetenschappers eerder als ‘oudste skelet’ aanduidden. Gebo benadrukt dat zo’n compleet skelet ons van beter bewijs voorziet als het gaat om de evolutie die primaten en uiteindelijk ook mensen hebben doorgemaakt. “We hoeven daar niet meer naar te raden.”
De naam De onderzoekers hebben de primaat de naam Archicebus achilles gegeven. ‘Archi‘ is Grieks voor ‘het begin’ en ‘cebus‘ betekent zoveel als ‘aap met lange staart’. ‘Achilles‘ verwijst naar de bijzondere anatomie van de hielen van de primaat.
Piepklein primaatje
De fossiele resten van de primaat werden in eerste instantie ontdekt door een boer. Hij trof de resten ten zuiden van de Yangtze-rivier aan. In de tijd van de primaat telde dit gebied verschillende meren die omringd werden door tropische bossen. “Onze analyse laat zien dat deze primaat heel klein was en minder woog dan een ounce (ongeveer 28 gram, red.),” vertelt onderzoeker Xijun Ni, één van de wetenschappers die nadat de boer de fossiele resten aan de wetenschap schonk, mocht onderzoeken. “De primaat had slanke ledematen en een lange staart.” Waarschijnlijk was het dier voornamelijk overdag actief en at het insecten.
Belangrijk
De onderzoekers kunnen niet vaak genoeg benadrukken hoe belangrijk de vondst is. Het vrijwel complete skelet heeft de potentie om ons een veel beter beeld te geven van de allereerste fase in de evolutie van primaten en mensen. Dat wil echter niet zeggen dat we met deze vondst moeiteloos alle geheimen uit die tijd kunnen ontrafelen. De primaat beschikt namelijk over een combinatie van eigenschappen die nog nooit in één dier zijn aangetroffen. “Archicebus verschilt radicaal van andere primaten, zowel levende als uitgestorven exemplaren, die ons bekend zijn,” stelt onderzoeker K. Christopher Beard. “Het lijkt op een vreemde kruising met de voeten van een kleine aap, de armen, benen en tanden van een heel primitieve primaat en een primitieve schedel met verrassend kleine ogen. De vondst dwingt ons om de manier waarop de apen zijn geëvolueerd, te herschrijven.”
Een reconstructie van het skelet van de primaat. Afbeelding: Xijun Ni / Chinese Academy of Sciences, Paul Tafforeau / European Synchrotron Radiation Facility.
Bijzondere voeten
Met name de voeten van de primaat zijn bijzonder. “We zien robuuste, grote tenen waarmee het dier kon grijpen, lange tenen en eigenschappen die horen bij primitieve primaten die in bomen leefden, maar we hebben ook te maken met hielbeenderen die doen denken aan apen en aapachtige middenvoetsbeenderen die je normaal gesproken niet zou vinden bij een primitieve primaat uit het Eoceen,” stelt Gebo. “Deze nieuwe combinatie van eigenschappen is door ons geïnterpreteerd als bewijs dat dit fossiel vrij primitief was en dat zijn unieke anatomische combinaties een verband leggen tussen de Tarsiidae (spookdieren) en apen.”
De vondst geeft ons meer duidelijkheid over de evolutie van primaten en mensen. Afbeelding: M.A. Klingler / Carnegie Museum of Natural History.
De vondst werpt ook weer een nieuw licht op een prangende vraag van een heel andere aard: waar ontstonden de primaten? Lang werd gedacht dat de wieg van de primaten in Afrika stond. “Maar het laatste decennium lijkt het erop dat Azië een aannemelijker continent van oorsprong is en dit nieuwe skelet onderschrijft die visie.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-06-2013
Apen en mensenkinderen gebaren op dezelfde manier
Chimpansees en bonobo’s staan het dichtst bij ons in de evolutionaire stamboom. Wij kunnen spreken, zij komen niet verder dan ‘oeh-oeh-aa’. Onderzoekers ontdekken nu dat wij én zij bijna exact hetzelfde gebaren op jonge leeftijd. Hiermee lijkt de oorsprong van taal in gebaren te liggen.
In tegenstelling tot apen leren mensen op den duur te praten. Als we nog baby zijn en nog niet kunnen praten, maken we gebaren om duidelijk te maken wat we willen zeggen. Charles Darwin, de man achter de evolutietheorie, schreef in 1872 dat mensen wereldwijd dezelfde gebaren gebruiken en deze daarom aangeboren moeten zijn. Patricia Greenfield en haar collega’s gingen wat verder terug in de evolutie en ontdekten, door voor het eerst de gebaren van apen met die van mensen te vergelijken, het bewijs dat de oorsprong van taal in gebaren ligt.
Onderzoek
Greenfield en haar collega’s keken naar video’s van een vrouwelijke chimpansee (Pan troglodytes), een vrouwelijke bonobo (Pan paniscus) en een vrouwelijk kind om de gebaren die zij maakten met elkaar te vergelijken. De bonobo en chimpansee groeiden samen op in een onderzoekscentrum waar zij leerden te communiceren met verzorgers door gebaren te gebruiken, geluiden te maken en visuele symbolen (lexigrams) aan te wijzen. “De lexigrams werden als menselijke taal geleerd bij betekenisvolle sociale interacties in plaats van gedragstrainingen,” zegt Kristen Gillespie-Lynch, hoofd van de studie. Het mensenkindje groeide gewoon bij haar ouders op, samen met haar oudere broer. Zij leerde niet zoals de apen symbolen, maar gesproken woorden. Videoanalyse begon voor het meisje toen zij elf maanden oud was en stopte bij achttien maanden. De videoanalyse voor de apen duurde wat langer: het begon bij twaalf maanden en eindigde wanneer ze zesentwintig maanden oud waren. Iedere maand keken de onderzoekers naar een uur videobeeld van de drie soorten en zagen in vergelijkbare fasen van communicatieve ontwikkeling ontzettend veel gelijkenissen in de gebaren.
Communicatief gebaren
Bij gebaren kunt u denken aan reiken, met een vinger of het hoofd wijzen en de armen omhoog hijsen om opgetild te worden. “De gelijkenis in de vorm en functie van de gebaren in die drie soorten als baby was erg bijzonder,” zegt Patricia Greenfield, van University of California, Los Angeles. Alle gebaren waren bij alle drie de soorten overwegend communicatief, vertelt ze. Gebaren waarbij eveneens oogcontact met de ander is, een geluid wordt gemaakt of ander gedrag wordt gebruikt om aandacht of een respons uit te lokken, werden bij alle drie de soorten als communicatieve gebaren beschouwd.
Taal
In de eerste helft van het onderzoek waren de gebaren voor alle drie de soorten dominant als communicatie. Tijdens de tweede helft van het onderzoek, gebruikten alle drie de soorten meer symbolen – voor de apen waren dit de lexigrams en voor het meisje de sprekende woorden. “Gebaren leek alle drie de soorten te helpen symbolische vaardigheden te ontwikkelen wanneer zij in een omgeving waren waarin gesproken en gecommuniceerd werd,” zegt Gillespie-Lynch. Dit patroon suggereert daarom volgens Lynch dat gebaren een rol speelt in de evolutie en ontwikkeling van taal. Gebaren ging het kind net zo goed en snel af als de apen. Bij gebruik van symbolen leerde het meisje wel veel sneller. Woorden kregen in het tweede deel van het onderzoek dan ook de overhand in haar manier van communiceren terwijl de apen nog steeds voornamelijk met gebaren dingen duidelijk wilden maken. Dit was dus het eerste verschil van een ander pad naar taal, vertelt Greenfield. Alle soorten gingen naarmate zij ouder werden steeds meer symbolen gebruiken, maar deze toename was toch wel duidelijker te zien bij het mensenkind.
De onderscheidende overgang van gebaren naar taal kan een beeld geven van hoe de menselijke taal zich via evolutionaire weg vormde. Gebaren zijn mogelijk de eerste stap van onze evolutie in taal, stellen de onderzoekers in hun paper in het blad Frontiers in Comparative Psychology . Het mensenkind maakte ook meer geluiden dan de apen wanneer zij in het begin gebaren maakte. “Deze bevinding suggereert dat de combinatie van gebaren en geluiden misschien wel erg belangrijk is geweest voor de evolutie van taal,” voegt de onderzoekster eraan toe. Maar onze manier van gebaren komt duidelijk van onze voorouders van zes miljoen jaar geleden af.
(Scientias.nl)
Apen en mensenkinderen gebaren op dezelfde manier
Chimpansees en bonobo’s staan het dichtst bij ons in de evolutionaire stamboom. Wij kunnen spreken, zij komen niet verder dan ‘oeh-oeh-aa’. Onderzoekers ontdekken nu dat wij én zij bijna exact hetzelfde gebaren op jonge leeftijd. Hiermee lijkt de oorsprong van taal in gebaren te liggen.
In tegenstelling tot apen leren mensen op den duur te praten. Als we nog baby zijn en nog niet kunnen praten, maken we gebaren om duidelijk te maken wat we willen zeggen. Charles Darwin, de man achter de evolutietheorie, schreef in 1872 dat mensen wereldwijd dezelfde gebaren gebruiken en deze daarom aangeboren moeten zijn. Patricia Greenfield en haar collega’s gingen wat verder terug in de evolutie en ontdekten, door voor het eerst de gebaren van apen met die van mensen te vergelijken, het bewijs dat de oorsprong van taal in gebaren ligt.
Onderzoek
Greenfield en haar collega’s keken naar video’s van een vrouwelijke chimpansee (Pan troglodytes), een vrouwelijke bonobo (Pan paniscus) en een vrouwelijk kind om de gebaren die zij maakten met elkaar te vergelijken. De bonobo en chimpansee groeiden samen op in een onderzoekscentrum waar zij leerden te communiceren met verzorgers door gebaren te gebruiken, geluiden te maken en visuele symbolen (lexigrams) aan te wijzen. “De lexigrams werden als menselijke taal geleerd bij betekenisvolle sociale interacties in plaats van gedragstrainingen,” zegt Kristen Gillespie-Lynch, hoofd van de studie. Het mensenkindje groeide gewoon bij haar ouders op, samen met haar oudere broer. Zij leerde niet zoals de apen symbolen, maar gesproken woorden. Videoanalyse begon voor het meisje toen zij elf maanden oud was en stopte bij achttien maanden. De videoanalyse voor de apen duurde wat langer: het begon bij twaalf maanden en eindigde wanneer ze zesentwintig maanden oud waren. Iedere maand keken de onderzoekers naar een uur videobeeld van de drie soorten en zagen in vergelijkbare fasen van communicatieve ontwikkeling ontzettend veel gelijkenissen in de gebaren.
Communicatief gebaren
Bij gebaren kunt u denken aan reiken, met een vinger of het hoofd wijzen en de armen omhoog hijsen om opgetild te worden. “De gelijkenis in de vorm en functie van de gebaren in die drie soorten als baby was erg bijzonder,” zegt Patricia Greenfield, van University of California, Los Angeles. Alle gebaren waren bij alle drie de soorten overwegend communicatief, vertelt ze. Gebaren waarbij eveneens oogcontact met de ander is, een geluid wordt gemaakt of ander gedrag wordt gebruikt om aandacht of een respons uit te lokken, werden bij alle drie de soorten als communicatieve gebaren beschouwd.
Taal
In de eerste helft van het onderzoek waren de gebaren voor alle drie de soorten dominant als communicatie. Tijdens de tweede helft van het onderzoek, gebruikten alle drie de soorten meer symbolen – voor de apen waren dit de lexigrams en voor het meisje de sprekende woorden. “Gebaren leek alle drie de soorten te helpen symbolische vaardigheden te ontwikkelen wanneer zij in een omgeving waren waarin gesproken en gecommuniceerd werd,” zegt Gillespie-Lynch. Dit patroon suggereert daarom volgens Lynch dat gebaren een rol speelt in de evolutie en ontwikkeling van taal. Gebaren ging het kind net zo goed en snel af als de apen. Bij gebruik van symbolen leerde het meisje wel veel sneller. Woorden kregen in het tweede deel van het onderzoek dan ook de overhand in haar manier van communiceren terwijl de apen nog steeds voornamelijk met gebaren dingen duidelijk wilden maken. Dit was dus het eerste verschil van een ander pad naar taal, vertelt Greenfield. Alle soorten gingen naarmate zij ouder werden steeds meer symbolen gebruiken, maar deze toename was toch wel duidelijker te zien bij het mensenkind.
De onderscheidende overgang van gebaren naar taal kan een beeld geven van hoe de menselijke taal zich via evolutionaire weg vormde. Gebaren zijn mogelijk de eerste stap van onze evolutie in taal, stellen de onderzoekers in hun paper in het blad Frontiers in Comparative Psychology . Het mensenkind maakte ook meer geluiden dan de apen wanneer zij in het begin gebaren maakte. “Deze bevinding suggereert dat de combinatie van gebaren en geluiden misschien wel erg belangrijk is geweest voor de evolutie van taal,” voegt de onderzoekster eraan toe. Maar onze manier van gebaren komt duidelijk van onze voorouders van zes miljoen jaar geleden af.
(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.knack.be/nieuw(...)le-4000322734637.htmquote:Hoe vogels hun penis kwijtraakten
vrijdag 07 juni 2013 om 16u29
Ongeveer 97 procent van de vogelsoorten is doorheen de evolutie zijn penis kwijtgespeeld. Het gevolg van een specifiek eiwit tijdens de ontwikkeling in het ei, zo blijkt uit een nieuwe studie.
20-06-2013
Innovatief ei sleutel evolutie
zijn zo succesvol op het land omdat hun eieren beschermd zijn tegen uitdroging. Dankzij een extra-embryonaal membraan in het ei konden insecten met succes overstappen van leven in het water naar leven op het land.
Dit bijzonder membraan heet de Serosa en is een vlies dat het embryo zelf maakt. “De serosa houdt water binnen het ei vast”, legt onderzoeker Chris Jacobs uit. “Eerst hebben we aangetoond dat de serosa uniek is voor insecteneieren. De voorouders van insecten, schaaldieren zoals kreeften en garnalen, hebben zo’n beschermend membraan niet. Die dieren leven in de zee."
"Maar insecten hebben de stap naar het land gemaakt. Om werkelijk onafhankelijk te zijn van water, moeten niet alleen de volwassenen beschermd zijn tegen uitdroging, maar moeten ook de eieren zich goed op het land kunnen ontwikkelen. De evolutie van de serosa in insecteneieren heeft dat mogelijk gemaakt.”
Uit het water het land op
Om de functie van de serosa vast te stellen, gebruikten de onderzoekers de meelkever als model. De fruitvlieg was niet geschikt, omdat deze vlieg als enige insect de serosa weer heeft verloren. De meelkever heeft net als alle andere insecten wel een serosa.
Om de serosa uit te schakelen gebruikten de onderzoekers de moleculair genetische techniek RNA-interferentie, waarmee de onderzoekers genexpressie kunnen remmen. De serosa kan niet op een andere manier verwijderd worden, omdat dit membraan onder de eierschaal ligt die de moeder maakt. RNA-interferentie maakte het mogelijk de serosa uit te schakelen en de eierschaal intact te laten. Hierna zagen de wetenschappers dat de serosa-loze eieren gevoelig werden voor uitdroging.
“Het hele verhaal lijkt op wat er in gewervelde dieren is gebeurd’, vult onderzoeksleider Maurijn van der Zee van Universiteit Leiden aan. “Vissen, de eerste gewervelden, leefden in zee. Amfibieën hebben weliswaar pootjes en longen, maar moeten wel hun eieren in het water leggen.
Wat dat betreft zijn het niet echt landdieren. De evolutie van het amniote ei, een ei met een vlies eromheen zoals reptielen en vogels dat leggen, heeft gewervelden pas echt onafhankelijk gemaakt van water. In insecten is het dus ook een innovatie in het ei die ze zo succesvol heeft gemaakt op het land.”
(scienceguide.nl)
Innovatief ei sleutel evolutie
zijn zo succesvol op het land omdat hun eieren beschermd zijn tegen uitdroging. Dankzij een extra-embryonaal membraan in het ei konden insecten met succes overstappen van leven in het water naar leven op het land.
Dit bijzonder membraan heet de Serosa en is een vlies dat het embryo zelf maakt. “De serosa houdt water binnen het ei vast”, legt onderzoeker Chris Jacobs uit. “Eerst hebben we aangetoond dat de serosa uniek is voor insecteneieren. De voorouders van insecten, schaaldieren zoals kreeften en garnalen, hebben zo’n beschermend membraan niet. Die dieren leven in de zee."
"Maar insecten hebben de stap naar het land gemaakt. Om werkelijk onafhankelijk te zijn van water, moeten niet alleen de volwassenen beschermd zijn tegen uitdroging, maar moeten ook de eieren zich goed op het land kunnen ontwikkelen. De evolutie van de serosa in insecteneieren heeft dat mogelijk gemaakt.”
Uit het water het land op
Om de functie van de serosa vast te stellen, gebruikten de onderzoekers de meelkever als model. De fruitvlieg was niet geschikt, omdat deze vlieg als enige insect de serosa weer heeft verloren. De meelkever heeft net als alle andere insecten wel een serosa.
Om de serosa uit te schakelen gebruikten de onderzoekers de moleculair genetische techniek RNA-interferentie, waarmee de onderzoekers genexpressie kunnen remmen. De serosa kan niet op een andere manier verwijderd worden, omdat dit membraan onder de eierschaal ligt die de moeder maakt. RNA-interferentie maakte het mogelijk de serosa uit te schakelen en de eierschaal intact te laten. Hierna zagen de wetenschappers dat de serosa-loze eieren gevoelig werden voor uitdroging.
“Het hele verhaal lijkt op wat er in gewervelde dieren is gebeurd’, vult onderzoeksleider Maurijn van der Zee van Universiteit Leiden aan. “Vissen, de eerste gewervelden, leefden in zee. Amfibieën hebben weliswaar pootjes en longen, maar moeten wel hun eieren in het water leggen.
Wat dat betreft zijn het niet echt landdieren. De evolutie van het amniote ei, een ei met een vlies eromheen zoals reptielen en vogels dat leggen, heeft gewervelden pas echt onafhankelijk gemaakt van water. In insecten is het dus ook een innovatie in het ei die ze zo succesvol heeft gemaakt op het land.”
(scienceguide.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
26-06-2013
Schouder is een van mooiste successen van mens
Onze schouder werkt als een soort katapult. © thinkstock.
De schouder is een van de mooiste successen in de evolutie van de diersoort mens, schrijven biologen van de George Washington Universiteit in het vakblad Nature. Onze voorouders konden vanaf zowat twee miljoen jaar geleden wild vanop afstand doden door stenen of speren te gooien. Cruciaal bij die mechanica is de schouder.
Biologen rond Neil Roach filmden met een hogesnelheids-3D-camera worpen van baseballspelers. Digitale verwerking van de gegevens toont aan dat de schouder werkt als een krachtige katapult die energie opslaat en die tijdens het lanceren brutaal loslaat.
Hoewel de chimpansee zes miljoen jaar geleden meer kracht en atletische capaciteit had dan wij, was zijn capaciteit om iets te lanceren niet groter dan die van een mensenkind. Onze voorouders aten echter al 2,6 miljoen jaar geleden vlees, en jaagden bijna twee miljoen jaar geleden reeds op grote prooien.
De evolutie van de menselijke schouder lijkt dus een van de factoren die uitlegt waarom de eerder trage en zwakke homo erectus, de voorganger van de homo sapiens, in een vijandige omgeving kon overleven.
(HLN)
Schouder is een van mooiste successen van mens
Onze schouder werkt als een soort katapult. © thinkstock.
De schouder is een van de mooiste successen in de evolutie van de diersoort mens, schrijven biologen van de George Washington Universiteit in het vakblad Nature. Onze voorouders konden vanaf zowat twee miljoen jaar geleden wild vanop afstand doden door stenen of speren te gooien. Cruciaal bij die mechanica is de schouder.
Biologen rond Neil Roach filmden met een hogesnelheids-3D-camera worpen van baseballspelers. Digitale verwerking van de gegevens toont aan dat de schouder werkt als een krachtige katapult die energie opslaat en die tijdens het lanceren brutaal loslaat.
Hoewel de chimpansee zes miljoen jaar geleden meer kracht en atletische capaciteit had dan wij, was zijn capaciteit om iets te lanceren niet groter dan die van een mensenkind. Onze voorouders aten echter al 2,6 miljoen jaar geleden vlees, en jaagden bijna twee miljoen jaar geleden reeds op grote prooien.
De evolutie van de menselijke schouder lijkt dus een van de factoren die uitlegt waarom de eerder trage en zwakke homo erectus, de voorganger van de homo sapiens, in een vijandige omgeving kon overleven.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-06-2013
Evolutie ontraadselen
(foto: John Goode)
Genetische beperkingen in organismen worden aan- en uitgeschakeld worden door moleculen in hun omgeving. Daardoor kan de evolutionaire ontwikkeling van een organisme plots stilvallen, maar ook kan een organisme zo juist weer scoren in deze race. FOM ontraadselt een sleutel in de evolutie.
De bevindingen helpen om de evolutionaire geschiedenis beter te doorgronden en om de mogelijke toekomst van het evolutieproces in kaart te brengen. Organismen kunnen zich verbeteren door middel van evolutie, maar aan deze verbetering zitten beperkingen. Zo kan de evolutie bijvoorbeeld nooit fysische wetten overtreden. Daarnaast stokt de evolutionaire vooruitgang ook als voor de 'volgende stap' een zeldzame combinatie van mutaties nodig is.
Moleculaire signalen
Onderzoek in de groep van prof.dr.ir. Sander Tans laat nu zien dat moleculaire signalen dit soort genetische beperkingen sterk kunnen beïnvloeden. Een voorbeeld van een moleculair signaal is een suiker dat aanwezig is in de leefomgeving van een organisme. Het suiker kan zich binden aan een eiwit van het organisme. Daardoor verandert het eiwit zodanig van vorm dat mutaties de functies van het eiwit op voorheen niet voorgekomen manieren beïnvloeden. Daardoor kan een eiwit en organisme dat evolutionair stil ligt weer meedoen aan de evolutionaire rat race. Andersom is het ook mogelijk – een molecuul dat zich aan een eiwit bindt kan een evolutionaire spurt van het eiwit juist platleggen.
Experimentele aanpak
De onderzoekers ontwikkelden voor deze studie een geheel nieuwe aanpak. Het was voorheen al mogelijk natuurlijke evolutie gedurende een periode te volgen door bijvoorbeeld bacteriën in een reageerbuis te groeien. Een dergelijke methode laat echter alleen zien wát er gebeurt, niet waaróm.
Daarom reconstrueerden de FOM-onderzoekers kunstmatig de relevante genetische varianten van het E. coli lac-onderdrukker eiwit, dat lactose kan binden. Dit onderdrukker eiwit detecteert lactose in zijn omgeving. Wanneer geen lactose aanwezig is, verandert het eiwit van vorm waardoor hij de productie van lactose-afbraakenzymen zal tegenhouden. De onderzoekers bepaalden het groeipotentieel van de E. coli-bacteriën met en zonder een lactose-analoog in de omgeving.
Kaart in meer dimensies
De metingen vormden een meer-dimensionele ‘kaart’ van de relatie tussen het moleculair signaal, het groeipotentieel en de genetische variaties ten gevolge van mutaties. De kaart liet het aan- en uitschakelen van genetische beperkingen door de moleculaire signalen zien.
De studie helpt het evolutieproces, zowel in de geschiedenis als in de toekomst, beter te begrijpen. Daarnaast is de ontdekking van belang om bijvoorbeeld de evolutie van antibioticaresistentie beter te begrijpen.
(scienceguide)
Evolutie ontraadselen
(foto: John Goode)
Genetische beperkingen in organismen worden aan- en uitgeschakeld worden door moleculen in hun omgeving. Daardoor kan de evolutionaire ontwikkeling van een organisme plots stilvallen, maar ook kan een organisme zo juist weer scoren in deze race. FOM ontraadselt een sleutel in de evolutie.
De bevindingen helpen om de evolutionaire geschiedenis beter te doorgronden en om de mogelijke toekomst van het evolutieproces in kaart te brengen. Organismen kunnen zich verbeteren door middel van evolutie, maar aan deze verbetering zitten beperkingen. Zo kan de evolutie bijvoorbeeld nooit fysische wetten overtreden. Daarnaast stokt de evolutionaire vooruitgang ook als voor de 'volgende stap' een zeldzame combinatie van mutaties nodig is.
Moleculaire signalen
Onderzoek in de groep van prof.dr.ir. Sander Tans laat nu zien dat moleculaire signalen dit soort genetische beperkingen sterk kunnen beïnvloeden. Een voorbeeld van een moleculair signaal is een suiker dat aanwezig is in de leefomgeving van een organisme. Het suiker kan zich binden aan een eiwit van het organisme. Daardoor verandert het eiwit zodanig van vorm dat mutaties de functies van het eiwit op voorheen niet voorgekomen manieren beïnvloeden. Daardoor kan een eiwit en organisme dat evolutionair stil ligt weer meedoen aan de evolutionaire rat race. Andersom is het ook mogelijk – een molecuul dat zich aan een eiwit bindt kan een evolutionaire spurt van het eiwit juist platleggen.
Experimentele aanpak
De onderzoekers ontwikkelden voor deze studie een geheel nieuwe aanpak. Het was voorheen al mogelijk natuurlijke evolutie gedurende een periode te volgen door bijvoorbeeld bacteriën in een reageerbuis te groeien. Een dergelijke methode laat echter alleen zien wát er gebeurt, niet waaróm.
Daarom reconstrueerden de FOM-onderzoekers kunstmatig de relevante genetische varianten van het E. coli lac-onderdrukker eiwit, dat lactose kan binden. Dit onderdrukker eiwit detecteert lactose in zijn omgeving. Wanneer geen lactose aanwezig is, verandert het eiwit van vorm waardoor hij de productie van lactose-afbraakenzymen zal tegenhouden. De onderzoekers bepaalden het groeipotentieel van de E. coli-bacteriën met en zonder een lactose-analoog in de omgeving.
Kaart in meer dimensies
De metingen vormden een meer-dimensionele ‘kaart’ van de relatie tussen het moleculair signaal, het groeipotentieel en de genetische variaties ten gevolge van mutaties. De kaart liet het aan- en uitschakelen van genetische beperkingen door de moleculaire signalen zien.
De studie helpt het evolutieproces, zowel in de geschiedenis als in de toekomst, beter te begrijpen. Daarnaast is de ontdekking van belang om bijvoorbeeld de evolutie van antibioticaresistentie beter te begrijpen.
(scienceguide)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-07-2013
‘Evolutie is voorspelbaar’
Als je de resetknop van de evolutie zou indrukken en de film van de evolutie opnieuw zou afspelen, zouden we dan vrijwel dezelfde soorten zien? Ja, zegt onderzoek bij hagedissen.
De voorspelbaarheid van de evolutie is lange tijd onderwerp van debat geweest onder biologen. Stephen Jay Gould, een grootheid op het gebied van evolutie, was altijd van mening dat een kleine gebeurtenis als een storm die een beekje verwoest al de loop van de evolutie compleet kan veranderen. Andere biologen vinden echter dat voor evolutie het grote plaatje geldt. Een onderzoeksteam van Harvard en het MIT besloot zich in de discussie te mengen.
De onderzoekers deden metingen aan de anolissen, een soort hagedissen, van vier nabije eilanden: Cuba, Hispaniola, Jamaica en Puerto Rico. Zo’n 40 miljoen jaar geleden koloniseerden de anolissen deze eilanden, waarna ze onafhankelijk van elkaar in een vergelijkbaar klimaat en omgeving evolueerden.
De metingen gaven aan dat de soorten op elk eiland erg op elkaar lijken en dat ze bovendien op dezelfde manier leven (bijvoorbeeld hoog in de bomen of juist in het gras). Een soort op het ene eiland had een vergelijkbare kopie op het andere eiland rondlopen. Dit is volgens het onderzoeksteam bewijs dat convergentie, het ontstaan van zeer vergelijkbare soorten in dezelfde omgeving, echt bestaat, en daarmee blijkt de evolutie toch aardig voorspelbaar.
De studie is gepubliceerd in Science.
(faqt.nl)
‘Evolutie is voorspelbaar’
Als je de resetknop van de evolutie zou indrukken en de film van de evolutie opnieuw zou afspelen, zouden we dan vrijwel dezelfde soorten zien? Ja, zegt onderzoek bij hagedissen.
De voorspelbaarheid van de evolutie is lange tijd onderwerp van debat geweest onder biologen. Stephen Jay Gould, een grootheid op het gebied van evolutie, was altijd van mening dat een kleine gebeurtenis als een storm die een beekje verwoest al de loop van de evolutie compleet kan veranderen. Andere biologen vinden echter dat voor evolutie het grote plaatje geldt. Een onderzoeksteam van Harvard en het MIT besloot zich in de discussie te mengen.
De onderzoekers deden metingen aan de anolissen, een soort hagedissen, van vier nabije eilanden: Cuba, Hispaniola, Jamaica en Puerto Rico. Zo’n 40 miljoen jaar geleden koloniseerden de anolissen deze eilanden, waarna ze onafhankelijk van elkaar in een vergelijkbaar klimaat en omgeving evolueerden.
De metingen gaven aan dat de soorten op elk eiland erg op elkaar lijken en dat ze bovendien op dezelfde manier leven (bijvoorbeeld hoog in de bomen of juist in het gras). Een soort op het ene eiland had een vergelijkbare kopie op het andere eiland rondlopen. Dit is volgens het onderzoeksteam bewijs dat convergentie, het ontstaan van zeer vergelijkbare soorten in dezelfde omgeving, echt bestaat, en daarmee blijkt de evolutie toch aardig voorspelbaar.
De studie is gepubliceerd in Science.
(faqt.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
New species of super-strong 'Hero Shrew' discovered
The Hero Shrew's extraordinary strength is down to its unique spine
A new species of the mysterious "Hero Shrew" has been discovered in Africa.
Scientists first described the Hero Shrew, nicknamed for its extraordinary strength, over a century ago.
Now for the first time, scientists have found a new, smaller-skulled species of the Hero Shrew which they have called Scutisorex thori.
The authors propose in Royal Society journals: Biology Letters that its unique interlocking vertebrae give it the strength to move large objects.
Invincible in battle
The new species has fewer lower vertebrae and more robust and flattened ribs than its relative.
Bill Stanley, from the Field Museum of Natural History, Chicago, US, said: "The expanded backbone and the strength of this animal has fascinated biologists for over 100 years. Until now there has been only one species known with this bizarre vertebral column.
"We hypothesise that this shrew - with its expanded backbone and associated musculature - can crawl in-between the trunk and leaf bases of trees to allow access to concentrated food resources that would normally be protected from predation.
"The same mechanism could be used for getting under logs or rocks which they could lift out of the way."
The shrews have interlocking vertebrae which form an expanded backbone
The unique Hero Shrew has twice the number of vertebrae humans do and a spine four times more robust relative to its body size.
Its strength has received legendary status in the African Congo, where parts of the animal are worn as a talisman in battle. The wearers believe it could make them invincible to spears or bullets.
As no other forms of its expanded back bone have previously been discovered, many zoologists believed the Hero Shrew was an example of punctuated equilibrium - which is where dramatic evolutionary changes take place very quickly.
Missing link
But Mr Stanley explained that there are aspects of S. thori's vertebral column that "suggest it's a transition between the regular shrew and the original species of Hero Shrew", which could shed light on how quickly it evolved.
He told BBC News it had the potential to be a "missing link" to how the Hero relates to other shrews.
"The age of discovery is not over. People think we have everything sussed out but the collections contained within institutions [such as the Field Museum] allow us to figure out what makes this planet tick.
"This is just one example of a new mammal but there's still a lot more to this planet we have to learn about."
Kristofer Helgen, of the Smithsonian Institution's National Museum of Natural History, who was not involved with the study, said it was an "outstanding find".
"The anatomy of this new species gives important clues about the evolution of the unusually strong spine in this group of shrews, and the authors of the paper provide the first compelling explanation for the adaptive significance of the unusual spine."
Bron
.jpg)
The Hero Shrew's extraordinary strength is down to its unique spine
A new species of the mysterious "Hero Shrew" has been discovered in Africa.
Scientists first described the Hero Shrew, nicknamed for its extraordinary strength, over a century ago.
Now for the first time, scientists have found a new, smaller-skulled species of the Hero Shrew which they have called Scutisorex thori.
The authors propose in Royal Society journals: Biology Letters that its unique interlocking vertebrae give it the strength to move large objects.
Invincible in battle
The new species has fewer lower vertebrae and more robust and flattened ribs than its relative.
Bill Stanley, from the Field Museum of Natural History, Chicago, US, said: "The expanded backbone and the strength of this animal has fascinated biologists for over 100 years. Until now there has been only one species known with this bizarre vertebral column.
"We hypothesise that this shrew - with its expanded backbone and associated musculature - can crawl in-between the trunk and leaf bases of trees to allow access to concentrated food resources that would normally be protected from predation.
"The same mechanism could be used for getting under logs or rocks which they could lift out of the way."
.jpg)
The shrews have interlocking vertebrae which form an expanded backbone
The unique Hero Shrew has twice the number of vertebrae humans do and a spine four times more robust relative to its body size.
Its strength has received legendary status in the African Congo, where parts of the animal are worn as a talisman in battle. The wearers believe it could make them invincible to spears or bullets.
As no other forms of its expanded back bone have previously been discovered, many zoologists believed the Hero Shrew was an example of punctuated equilibrium - which is where dramatic evolutionary changes take place very quickly.
Missing link
But Mr Stanley explained that there are aspects of S. thori's vertebral column that "suggest it's a transition between the regular shrew and the original species of Hero Shrew", which could shed light on how quickly it evolved.
He told BBC News it had the potential to be a "missing link" to how the Hero relates to other shrews.
"The age of discovery is not over. People think we have everything sussed out but the collections contained within institutions [such as the Field Museum] allow us to figure out what makes this planet tick.
"This is just one example of a new mammal but there's still a lot more to this planet we have to learn about."
Kristofer Helgen, of the Smithsonian Institution's National Museum of Natural History, who was not involved with the study, said it was an "outstanding find".
"The anatomy of this new species gives important clues about the evolution of the unusually strong spine in this group of shrews, and the authors of the paper provide the first compelling explanation for the adaptive significance of the unusual spine."
Bron
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
Gaaf. Familie van de elephant shrew, dat is 1 van de 'small five'.
Edit: hm... heeft wel een heel andere naam. Kennelijk niet heel direct verwant. Heeft uiterlijk ook wat weg van een mol als je het mij vraagt.
Edit: hm... heeft wel een heel andere naam. Kennelijk niet heel direct verwant. Heeft uiterlijk ook wat weg van een mol als je het mij vraagt.
Niet meer aanwezig in dit forum.
05-08-2013
"Genetische Adam en Eva zijn 135.000 jaar oud"
X-chromosoom en het veel kleinere Y-chromosoom. © Kos.
Bijna elke man die nu op deze planeet rondloopt, stamt af van een kerel die 135.000 jaar geleden geleefd heeft. Ook de moeder van alle vrouwen gaat zo ver in de tijd terug. Dat blijkt uit het recentste onderzoek van het mannelijke geslachtschromosoom. Tot nu toe werd gedacht dat die 'genetische Adam' 50.000 à 60.000 jaar geleden leefde, staat te lezen in het wetenschappelijke blad 'Science'. Hoewel ze in dezelfde periode leefden, zouden die oude Adam en Eva elkaar niet gekend hebben.
Wetenschappers zijn ervan overtuigd dat de moderne mens tussen 60.000 en 200.000 jaar geleden voor het eerst Afrika verliet én dat de moeder van alle vrouwen uit Oost-Afrika komt. Daarbuiten wordt het al snel koffiedik kijken.
Het Y-chromosoom wordt identiek doorgegeven van vader op zoon, via mutaties kan dus zo de 'gemeenschappelijke voorvader' opgespoord worden. Bij vrouwen wordt gekeken naar het mitochondriaal DNA. "Je kan het het best vergelijken met een puzzel die moet samengelegd worden, zonder dat je vooraf weet waar je naartoe moet", aldus auteur van de studie Carlos Bustamante.
Bosjesmannen en Jakoeten
Zijn team maakte de puzzel echter nog wat groter door het volledige genoom van het Y-chromosoom bij 69 mannen te reconstrueren. De 'proefkonijnen' komen uit zeven verschillende bevolkingsgroepen, zoals de Bosjesmannen en de Jakoeten uit Siberië. Reken daar nog de mutatiesnelheid door bijvoorbeeld de migratie via de Beringstraat bij en de klok tikte af op 125.000 tot 156.000 jaar geleden. Stalen van mitochondriaal DNA wezen dan weer uit dat de mitochondriale Eva tussen 99.000 en 148.000 jaar geleden in Afrika moet geleefd hebben. Ongeveer dezelfde periode dus...
Hoe indrukwekkend de resultaten ook mogen klinken, ze moeten wel met een korreltje zout genomen worden. Een gelijkaardige studie wees immers al uit dat zo'n gemeenschappelijke voorouder al 180.000 tot 200.000 jaar geleden leefde. En geneticus Michael Hammer van de universiteit van Arizona deed nog straffer: volgens zijn berekeningen hadden mannen in Afrika unieke Y-chromosomen tot 581.000 jaar terug.
(HLN)
"Genetische Adam en Eva zijn 135.000 jaar oud"
X-chromosoom en het veel kleinere Y-chromosoom. © Kos.
Bijna elke man die nu op deze planeet rondloopt, stamt af van een kerel die 135.000 jaar geleden geleefd heeft. Ook de moeder van alle vrouwen gaat zo ver in de tijd terug. Dat blijkt uit het recentste onderzoek van het mannelijke geslachtschromosoom. Tot nu toe werd gedacht dat die 'genetische Adam' 50.000 à 60.000 jaar geleden leefde, staat te lezen in het wetenschappelijke blad 'Science'. Hoewel ze in dezelfde periode leefden, zouden die oude Adam en Eva elkaar niet gekend hebben.
Wetenschappers zijn ervan overtuigd dat de moderne mens tussen 60.000 en 200.000 jaar geleden voor het eerst Afrika verliet én dat de moeder van alle vrouwen uit Oost-Afrika komt. Daarbuiten wordt het al snel koffiedik kijken.
Het Y-chromosoom wordt identiek doorgegeven van vader op zoon, via mutaties kan dus zo de 'gemeenschappelijke voorvader' opgespoord worden. Bij vrouwen wordt gekeken naar het mitochondriaal DNA. "Je kan het het best vergelijken met een puzzel die moet samengelegd worden, zonder dat je vooraf weet waar je naartoe moet", aldus auteur van de studie Carlos Bustamante.
Bosjesmannen en Jakoeten
Zijn team maakte de puzzel echter nog wat groter door het volledige genoom van het Y-chromosoom bij 69 mannen te reconstrueren. De 'proefkonijnen' komen uit zeven verschillende bevolkingsgroepen, zoals de Bosjesmannen en de Jakoeten uit Siberië. Reken daar nog de mutatiesnelheid door bijvoorbeeld de migratie via de Beringstraat bij en de klok tikte af op 125.000 tot 156.000 jaar geleden. Stalen van mitochondriaal DNA wezen dan weer uit dat de mitochondriale Eva tussen 99.000 en 148.000 jaar geleden in Afrika moet geleefd hebben. Ongeveer dezelfde periode dus...
Hoe indrukwekkend de resultaten ook mogen klinken, ze moeten wel met een korreltje zout genomen worden. Een gelijkaardige studie wees immers al uit dat zo'n gemeenschappelijke voorouder al 180.000 tot 200.000 jaar geleden leefde. En geneticus Michael Hammer van de universiteit van Arizona deed nog straffer: volgens zijn berekeningen hadden mannen in Afrika unieke Y-chromosomen tot 581.000 jaar terug.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-08-2013
Harig proto-zoogdier bewijst dat de vacht eerder ontstond dan zoogdieren zelf
Wetenschappers hebben in China de fossiele resten van een nieuw proto-zoogdier ontdekt. Het 165 miljoen jaar oude dier laat zien dat haar en vacht – typische eigenschappen van een zoogdier – al lang voor de totstandkoming van echte zoogdieren hun oorsprong vonden.
De onderzoekers ontdekten het dier in Mongolië. Ze hebben het de naam Megaconus mammaliaformis gegeven. Het beestje leefde zo’n 165 miljoen jaar geleden en is een zogenoemd proto-zoogdier. Dat wil zeggen dat het een verre voorouder van de moderne zoogdieren is. Hoewel het beestje al wel eigenschappen van een zoogdier heeft, mag deze nog niet echt een zoogdier worden genoemd.
De fossiele resten die in Mongolië zijn aangetroffen. Foto: Zhe-Xi Luo, University of Chicago.
Harig
Wat de ontdekking van M. mammaliaformis zo bijzonder maakt, is dat het fossiel uitzonderlijk goed bewaard is gebleven. Zo goed dat zelfs sporen van de dekharen en ondervacht zijn teruggevonden. Daarmee is M. mammaliaformis het tweede harige proto-zoogdier dat tot op heden is ontdekt. “Megaconus bevestigt dat veel biologische functies van moderne zoogdieren die samenhangen met de huid en huidbedekking al geëvolueerd waren voordat de moderne zoogdieren ontstonden,” vertelt onderzoeker Zhe-Xi Luo. De vondst is belangrijk, omdat deze ons meer kan vertellen over de evolutie van zoogdieren en dan bijzonder de overgang van proto-zoogdieren naar de zoogdieren zoals we die vandaag de dag kennen. “Megaconus laat ons zien dat veel aanpassingen die we vandaag de dag bij moderne zoogdieren zien, al werden uitgeprobeerd door onze verre, uitgestorven familieleden.”
Alleseter
M. mammaliaformis was ongeveer zo groot als een grondeekhoorn en at waarschijnlijk van alles: insecten, wormen, planten, maar wellicht ook kleine gewervelden. Aangezien er op de buik van het dier bijna geen haren zijn aangetroffen, vermoeden de onderzoekers dat deze onbehaard was. Op de hielen bevindt zich een uitsteeksel dat mogelijk giftig was.
Vooral het gebit en de kaak van de nieuwe soort doet denken aan moderne zoogdieren. Verder zijn er ook eigenschappen aangetroffen die weer meer doen denken aan reptielen. “We kunnen niet zeggen dat Megaconus onze directe voorouder is,” legt Luo uit. “Maar het dier ziet er zeker uit als een achterachterachteroom die 165 miljoen jaar van ons verwijderd is.”
(scientias.nl)
Harig proto-zoogdier bewijst dat de vacht eerder ontstond dan zoogdieren zelf
Wetenschappers hebben in China de fossiele resten van een nieuw proto-zoogdier ontdekt. Het 165 miljoen jaar oude dier laat zien dat haar en vacht – typische eigenschappen van een zoogdier – al lang voor de totstandkoming van echte zoogdieren hun oorsprong vonden.
De onderzoekers ontdekten het dier in Mongolië. Ze hebben het de naam Megaconus mammaliaformis gegeven. Het beestje leefde zo’n 165 miljoen jaar geleden en is een zogenoemd proto-zoogdier. Dat wil zeggen dat het een verre voorouder van de moderne zoogdieren is. Hoewel het beestje al wel eigenschappen van een zoogdier heeft, mag deze nog niet echt een zoogdier worden genoemd.
De fossiele resten die in Mongolië zijn aangetroffen. Foto: Zhe-Xi Luo, University of Chicago.
Harig
Wat de ontdekking van M. mammaliaformis zo bijzonder maakt, is dat het fossiel uitzonderlijk goed bewaard is gebleven. Zo goed dat zelfs sporen van de dekharen en ondervacht zijn teruggevonden. Daarmee is M. mammaliaformis het tweede harige proto-zoogdier dat tot op heden is ontdekt. “Megaconus bevestigt dat veel biologische functies van moderne zoogdieren die samenhangen met de huid en huidbedekking al geëvolueerd waren voordat de moderne zoogdieren ontstonden,” vertelt onderzoeker Zhe-Xi Luo. De vondst is belangrijk, omdat deze ons meer kan vertellen over de evolutie van zoogdieren en dan bijzonder de overgang van proto-zoogdieren naar de zoogdieren zoals we die vandaag de dag kennen. “Megaconus laat ons zien dat veel aanpassingen die we vandaag de dag bij moderne zoogdieren zien, al werden uitgeprobeerd door onze verre, uitgestorven familieleden.”
Alleseter
M. mammaliaformis was ongeveer zo groot als een grondeekhoorn en at waarschijnlijk van alles: insecten, wormen, planten, maar wellicht ook kleine gewervelden. Aangezien er op de buik van het dier bijna geen haren zijn aangetroffen, vermoeden de onderzoekers dat deze onbehaard was. Op de hielen bevindt zich een uitsteeksel dat mogelijk giftig was.
Vooral het gebit en de kaak van de nieuwe soort doet denken aan moderne zoogdieren. Verder zijn er ook eigenschappen aangetroffen die weer meer doen denken aan reptielen. “We kunnen niet zeggen dat Megaconus onze directe voorouder is,” legt Luo uit. “Maar het dier ziet er zeker uit als een achterachterachteroom die 165 miljoen jaar van ons verwijderd is.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Geen diertjes dit keer, maar als het over de 'ontdekkers' van natuurlijke selectie gaat dan mag het wel in dit topic lijkt me.
Darwin did not cheat Wallace out of his rightful place in history
Attempts to reinstate Wallace as the working class hero who discovered evolution before Darwin have no basis in fact
[ Bericht 0% gewijzigd door Semisane op 11-08-2013 21:34:46 ]
Darwin did not cheat Wallace out of his rightful place in history
Attempts to reinstate Wallace as the working class hero who discovered evolution before Darwin have no basis in fact
Voor het hele Guardian artikel doe maar klikquote:This year is the centenary of the death of Victorian naturalist and co-discoverer of evolution by natural selection, Alfred Russel Wallace. So we have heard a lot about him recently...
[...]
Wallace deserves more attention but much of what you will have heard about him in the last few months is factually incorrect – and amounts to a misguided campaign to reinstate the reputation of a genius who (according to his fans) has been wronged by history and robbed of his rightful fame.
[...]
There has not been enough progress with our understanding of Wallace because some of the important research projects that have unveiled a treasure trove of new findings about Darwin had never been done for Wallace: his complete works had not been assembled on one scholarly website, his Malay archipelago expedition correspondence had not been collected and edited and his notebooks and journals had not been edited and their contents made intelligible.
All of these have recently been done, the latter two not yet published. These new sources have shown us that every substantive claim in the popular narrative about Wallace turns out to be incorrect.
• Wallace was not working class but the son of a gentleman and attended a public school.
• He thought of natural selection on the island of Ternate, not Gilolo. Hence the races there did not inspire his theory.
• He did not send his essay to Darwin on the next steamer, but replied on the following monthly steamer. So Darwin received Wallace's essay exactly when he said he did.
• Darwin and his friends were not obliged to publish Wallace's paper, as he had not requested this, but it was acceptable practice at the time for Wallace's essay to be published without seeking his explicit permission first.
• Darwin did not borrow any idea on evolutionary divergence from Wallace - who in fact had no such theory of his own. And in any case, at the time scientific priority was not settled only by publication, but also by sharing one's views with colleagues privately.
• Darwin did not keep his belief in evolution secret and he did not postpone publishing because of any fears. But ironically Wallace was afraid to reveal his evolutionary beliefs and carefully concealed them in his published papers. His famous 1855 paper never mentions evolution.
[...]
[ Bericht 0% gewijzigd door Semisane op 11-08-2013 21:34:46 ]
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
quote:Nieuwe berensoort ontdekt in museum
Wetenschappers hebben in het Smithsonian National Museum of Natural History in Washington een nieuw roofdier ontdekt. De olinguito (bassaricyon neblina) lijkt op een kruising tussen een kat en een teddybeer en leeft in de bossen van het Andesgebergte in Zuid-Amerika, meldden de wetenschappers deze week in het vakblad ZooKeys.
Volgens de onderzoekers is het voor het eerst in 35 jaar dat een nieuw soort carnivoor wordt ontdekt op het westelijk halfrond. De olinguitos behoren tot de familie van wasberen (procyonidae), waar ook neusberen toe behoren.
Het roofdier werd bij toeval ontdekt toen onderzoekers vergelijkend onderzoek deden naar verschillende berensoorten, olinguo's. Ze merkten op dat bepaalde exemplaren in het museum afwijkende schedels en tanden hadden. Een genetische studie heeft uitgewezen dat het ook daadwerkelijk om een nieuwe soort ging.
Bestaande informatie over de dieren in het museum bleek vrij oud. De dieren waren gevangen aan het begin van de 20e eeuw. Het onderzoeksteam wilde dan ook graag onderzoeken of olinguitos nog steeds in het wild voorkomen. Tijdens een recente expeditie naar de Andes bleek dat zo te zijn. Het voortbestaan van de beer wordt echter wel bedreigd doordat een steeds groter deel van zijn leefomgeving wordt gebruikt voor bebouwing of landbouwgrond.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
quote:Evolutie flikt ook op moleculair niveau steeds hetzelfde kunstje
Een van de verbluffendste verschijnselen van de evolutie blijkt veel gewoner dan gedacht. Dieren doen niet alleen aan de buitenkant, maar ook van binnen - in hun dna - uitbundig aan 'convergente evolutie', zoals het verschijnsel heet. .
Maar wie inzoomt op de genetische 'lettercode' van het leven, vindt pas écht veel dubbel-uitvindingen
Door convergentie levert de natuurlijke selectie bij totaal verschillende soorten in dezelfde omstandigheden dezelfde, vaak zeer complexe 'oplossing'. Zo ontwikkelden ogen zich meerdere keren in verschillende takken van het leven, en ontstonden vleugels onafhankelijk van elkaar bij insecten, vogels en vleermuizen - dieren, die in de verste verte niet aan elkaar verwant zijn.
Maar wie inzoomt op de genetische 'lettercode' van het leven, vindt pas écht veel dubbel-uitvindingen, schrijft de Britse microbioloog Joe Parker vandaag samen met Deense en Italiaanse collega's in Nature.
De wetenschappers stelden gedetailleerde genetische kaarten op van 22 soorten vleermuizen en dolfijnen - twee levenstakken die onafhankelijk van elkaar echolocatie hebben ontwikkeld, het waarnemen van obstakels met piepsignalen. In de moleculaire machinekamer vonden de onderzoekers liefst 200 plekken waar het dna zich op dezelfde manier had aangepast.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
200 plekken! Op de hoeveel te onderscheiden plekken?quote:
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Insect met tandwielen ontdekt
Een bepaald insect blijkt in zijn jonge verschijningsvorm een soort tandwiel in de achterpootgewrichten te hebben.
Dat ontdekten wetenschappers van de Universiteit van Cambridge in het Verenigd Koninkrijk door het bestuderen van high-speed camerabeelden en het uitvoeren van een anatomische analyse.
Ze publiceerden hun ontdekking deze week in het tijdschrift Science.
Synchroon
De 'tandwielen' in de achterpoten van de jonge Issus grijpen in elkaar wanneer het insect gaat springen zodat de achterpoten synchroon bewegen.
Door de tandwielen bewegen de achterpoten altijd binnen dertig microseconden van elkaar. Volgens de onderzoekers is een dergelijke precisie niet te bereiken via het zenuwstelsel omdat de signalen synchroniseren tussen beide spieren meer tijd zou kosten.
Deze overbrenging zorgt ervoor dat als de ene poot de sprong gaat aanleggen, de andere automatisch meegaat.
De Issus verliest de tandwielen wel na de laatste vervelling. Insecten moeten vervellen omdat hun huid niet meegroeit. Ze vallen onder de geleedpotigen, ofwel dieren met een uitwendig skelet.
Vervelling
Hoe de synchronisatie bij volwassen dieren dan verloopt, weten de onderzoekers niet precies, maar ze vermoeden dat de poten van de volwassen Issus zo groot zijn dat ze onderling al wrijving hebben en zo synchroniseren.
Ondanks dat er wel meer dieren zijn die tandwielachtige structuren vertonen, is dit het eerste dier waarbij het niet voor decoratie is, maar daadwerkelijk een functie heeft.
Bron.
Een bepaald insect blijkt in zijn jonge verschijningsvorm een soort tandwiel in de achterpootgewrichten te hebben.
Dat ontdekten wetenschappers van de Universiteit van Cambridge in het Verenigd Koninkrijk door het bestuderen van high-speed camerabeelden en het uitvoeren van een anatomische analyse.
Ze publiceerden hun ontdekking deze week in het tijdschrift Science.
Synchroon
De 'tandwielen' in de achterpoten van de jonge Issus grijpen in elkaar wanneer het insect gaat springen zodat de achterpoten synchroon bewegen.
Door de tandwielen bewegen de achterpoten altijd binnen dertig microseconden van elkaar. Volgens de onderzoekers is een dergelijke precisie niet te bereiken via het zenuwstelsel omdat de signalen synchroniseren tussen beide spieren meer tijd zou kosten.
Deze overbrenging zorgt ervoor dat als de ene poot de sprong gaat aanleggen, de andere automatisch meegaat.
De Issus verliest de tandwielen wel na de laatste vervelling. Insecten moeten vervellen omdat hun huid niet meegroeit. Ze vallen onder de geleedpotigen, ofwel dieren met een uitwendig skelet.
Vervelling
Hoe de synchronisatie bij volwassen dieren dan verloopt, weten de onderzoekers niet precies, maar ze vermoeden dat de poten van de volwassen Issus zo groot zijn dat ze onderling al wrijving hebben en zo synchroniseren.
Ondanks dat er wel meer dieren zijn die tandwielachtige structuren vertonen, is dit het eerste dier waarbij het niet voor decoratie is, maar daadwerkelijk een functie heeft.
Bron.
Niet meer aanwezig in dit forum.
Aanzet tot ontstaan van leven verklaardquote:Het lijkt erop dat leven in het heelal een heel normaal verschijnsel is. Wetenschappers van het Imperial College London hebben namelijk ontdekt dat, wanneer een ijzig object, zoals een komeet, met grote snelheid op een planeet knalt, er aminozuren kunnen ontstaan. Aminozuren kan je beschouwen als legostenen waar leven uit kan voortkomen.
De wetenschappers vuurden objecten af op een mix van ijs, die dezelfde samenstelling had als een komeet. Daarbij ontdekte men dat uit simpele moleculen als water en koolstofdioxide naar een meer complex molecuul als aminozuur kunnen overgaan. Hetzelfde effect krijg je wanneer een meteoriet op een ijzige planeet of baan knalt. Zo zou een meteoriet die op een van de manen van Jupiter, Europa botst, ervoor kunnen zorgen dat ook daar aminozuren en op den duur leven ontstaat.
Het onderzoek laat zien dat dit overal kan gebeuren. Toch is dit geen garantie voor leven op andere planeten. Hiervoor zijn meer gunstige omstandigheden nodig. Zoals de ligging van de maan/planeet in het specifieke zonnestelsel. Wel geeft het een verklaring hoe het eerste leven op aarde tot stand kwam.
De wetenschappers menen dat het zeer de moeite loont om eens een kijkje te gaan nemen op manen die voldoen aan bovengenoemde voorwaarden. Leuke kandidaten hiervoor zouden Europa, Enceladus en Helene kunnen zijn.
Die eerste zin moet zijn: "het lijkt erop dat het ontstaan van de bouwstenen van leven een heel normaal verschijnsel is".
Totdat we weten hoe je van die bouwstenen, daadwerkelijk leven krijgt, is het nogal raar om te zeggen dat leven een heel normaal verschijnsel is.
Totdat we weten hoe je van die bouwstenen, daadwerkelijk leven krijgt, is het nogal raar om te zeggen dat leven een heel normaal verschijnsel is.
Dat zal dan ook wel dichterlijke vrijheid zijn van degene die dat artikel heeft gelezen. Zeer onwaarschijnlijk dat een wetenschapper dat zou zeggen.quote:
Die eerste zin moet zijn: "het lijkt erop dat het ontstaan van de bouwstenen van leven een heel normaal verschijnsel is".
Totdat we weten hoe je van die bouwstenen, daadwerkelijk leven krijgt, is het nogal raar om te zeggen dat leven een heel normaal verschijnsel is.
Die zou eerder aangeven dat aminozuren, die op Aarde een cruciale bouwsteen zijn voor het leven (want dat _weten_ we wel!), veel vaker voorkomt in het heelal dan tot nu toe gedacht.
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
quote:Oudste fossielen van bloeiende planten ontdekt
Wetenschappers hebben in Zwitserland de oudst bekende fossielen gevonden van bloeiende planten. De fossielen zijn aangetroffen bij boringen in de aarde in het noorden van Zwitserland. Het prehistorische stuifmeel is naar schatting 240 miljoen jaar oud.
Dat melden Zwitserse onderzoekers in het wetenschappelijk tijdschrift Frontiers in Plant Science.
De bevindingen suggereren dat bloeiende planten ongeveer honderd miljoen jaar eerder zijn ontstaan dan tot nu toe wordt aangenomen. Wetenschappers gaan er over het algemeen vanuit dat de eerste voorlopers van coniferen en palmvarens opdoken in het landschap aan het begin van het Krijt, een geologisch tijdperk dat ongeveer 145 miljoen jaar geleden begon.
"Maar wij geloven dat zelfs zeer sceptische wetenschappers er nu van overtuigd zullen raken dat bloeiende planten al ver voor het Krijt ontstonden", verklaart hoofdonderzoeker Peter Hochuli op de nieuwssite van de Universiteit van Zürich.
De onderzoekers vermoeden dat de eerste bloeiende planten tot wasdom kwamen in een droog klimaat. De planten werden niet bestoven door bijen, want die bestonden 240 miljoen jaar geleden nog niet. Waarschijnlijk waren kevers verantwoordelijk voor de bestuiving.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
Interessant, zouden windbestuivers er nu eerder zijn geweest, of juist niet?quote:
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Juist niet, insectenbestuiving was hoogstwaarschijnlijk eerder:quote:
[..]
Interessant, zouden windbestuivers er nu eerder zijn geweest, of juist niet?
http://friedmanlab.syr.edu/Friedman_Lab/Pollination.html
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
quote:Nederlander ontdekt nieuwe uilensoort
Een Nederlandse bioloog heeft samen met Engelse collega’s een nog onbekende uilensoort ontdekt in Oman.
Foto: Arnoud van den Berg Het gaat om een grijze uil van het geslacht Trix die op steile rotshellingen in de bergen van Oman leeft en qua grootte vergelijkbaar is met de in Nederland levende bosuil.
De wetenschappers van de onderzoeksgroep The Sound Approach hoorden de roep van het dier bij toeval toen ze een andere uil bestudeerden. Ze lokaliseerden de nieuwe soort met geavanceerde geluidsapparatuur.
Het Nederlandse groepslid Arnoud van den Berg kon vervolgens de eerste foto’s van de uil maken, zo verklaart hij tegenover NU.nl.
"Het was lastig om die foto te schieten. Ik moest een flink stuk tegen een rotswand op klimmen", aldus Van den Berg. "We vermoedden meteen dat we een nog onbekende uil op het spoor waren, op basis van zijn uiterlijk en de geluiden die het dier maakte."
Uiteindelijk spoorden de onderzoekers zeven exemplaren van de nieuwe soort op in het berggebied. Het is nog onbekend op welke prooien de dieren jagen.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
De openingszin is al veelzeggend:quote:
[..]
Juist niet, insectenbestuiving was hoogstwaarschijnlijk eerder:
http://friedmanlab.syr.edu/Friedman_Lab/Pollination.html
The evolution of wind pollination from animal pollination has been one of the most enduring evolutionary problems in flowering plants.
Er wordt dus al vanuit gegaan dat dieren oorspronkelijk de bevruchting van planten verzorgden.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
07-10-2013
De spons: het antwoord op de 171 jaar oude Darwins Paradox!
Koraalriffen zijn oasen in een grote oceaan, die verder grotendeels leeg is. Hoe is het mogelijk dat er op het koraalrif zoveel organismen leven, terwijl een paar meter verderop de oceaan wel een woestijn lijkt? Darwin vroeg zich dit 171 jaar geleden ook al af. Later werd dit raadsel ‘Darwins Paradox’ genoemd. Wetenschappers uit Nederland hebben nu het antwoord gevonden!
Tropische zeeën zijn over het algemeen voedselarm. Hoe kan het dat er zoveel organismen op een koraalrif kunnen leven, terwijl er zo weinig voedsel beschikbaar is? Het antwoord is: sponzenpoep! Sponzen kunnen het water heel goed filteren, waarbij ze bacteriën, eencellige algen en zelfs virussen eten. Het grootste deel van hun dieet bestaat echter uit organische stoffen, zoals suikers die zijn opgelost in het zeewater. Deze opgeloste organische stoffen zijn de belangrijkste bron van voedsel op de koraalriffen: ze worden geproduceerd door de koralen en algen op het rif. Deze voedselbron is echter niet beschikbaar voor de meeste andere bewoners van het koraalrif en dreigt daarom weg te lekken naar de omliggende tropische zee-woestijn.
Spons
Jasper de Goeij van de Universiteit van Amsterdam en Dick van Oevelen van het Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee hebben samen met een aantal collega’s onderzoek gedaan aan het koraalrif bij Curaçao. Daar ontdekten ze dat de binnenkant van het koraalrif – een soort grotten – bedekt is met een dun laagje spons. Omdat deze binnenkant van de koraalgrotten heel sterk geplooid is, is het toch een groot oppervlak. Al deze sponzen bij elkaar blijken in staat om de opgeloste suikers uit het zeewater te filteren. Ondanks al dit voedsel, groeiden de sponzen niet. Wat gebeurde er dan wel?
Close-up van de spons Halisarca caerulea met uitstroomopening voor het gefilterde water (stervormig). De sponzenpoep (detritus) is zichtbaar als lichtbruine vlokjes op het oppervlak van de spons. © Jasper de Goeij.
Sponzenpoep
Het bleek dat de sponzen enorm veel nieuwe cellen produceerden. Maar als ze niet groeien, waar bleven die cellen dan? Uiteindelijk bleek dat ze hun cellen heel snel vernieuwen en de oude cellen als dood organisch materiaal uitpoepten. En die sponzenpoep, dat is een lekker maaltje voor krabbetjes, wormen en slakjes. En die worden op hun beurt weer gegeten door grotere dieren, zoals vissen. De Goeij en collega’s toonden hierdoor aan dat sponzen een tot nu toe onbekende en onmisbare schakel zijn in de voedselkringloop van koraalriffen.
Onopvallend
Hoe kan het dat dat niet veel eerder ontdekt is? De sponzen leven vooral aan de binnenkant van het rif, en vallen dus niet op als u langs het rif zwemt. Bovendien poepen de sponzen ook nog eens vooral ‘s nachts. En wie gaat er nu midden in de nacht in het pikkedonker aan de binnenkant van een koraalrif kijken?!
De Goeij en Van Oevelen wijzen op de belangrijke rol van sponzen in toekomstig onderzoek en in de bescherming van koraalriffen. Deze rol is tot nu onderbelicht gebleven terwijl het voortbestaan van de koraalriffen wereldwijd ernstig wordt bedreigd. Het sponzenonderzoek maakt niet alleen duidelijker hoe het koraalrif werkt, maar ook hoe het ecosysteem productief kan zijn zonder dat er energie verloren gaat. Dit is belangrijk voor de ontwikkeling van duurzame vormen van aquacultuur en het opzetten van zeeboerderijen.
Nienke Bloksma is wetenschapsvoorlichter bij het Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee op Texel. Sinds haar jeugd heeft ze een passie voor de natuur en het milieu, met een speciale voorkeur voor het Waddengebied en de zeeën. Na een studie Biologie en Geografie heeft ze voor de milieucommunicatie gekozen.
(scientias.nl)
[ Bericht 2% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 08-10-2013 10:45:43 ]
De spons: het antwoord op de 171 jaar oude Darwins Paradox!
Koraalriffen zijn oasen in een grote oceaan, die verder grotendeels leeg is. Hoe is het mogelijk dat er op het koraalrif zoveel organismen leven, terwijl een paar meter verderop de oceaan wel een woestijn lijkt? Darwin vroeg zich dit 171 jaar geleden ook al af. Later werd dit raadsel ‘Darwins Paradox’ genoemd. Wetenschappers uit Nederland hebben nu het antwoord gevonden!
Tropische zeeën zijn over het algemeen voedselarm. Hoe kan het dat er zoveel organismen op een koraalrif kunnen leven, terwijl er zo weinig voedsel beschikbaar is? Het antwoord is: sponzenpoep! Sponzen kunnen het water heel goed filteren, waarbij ze bacteriën, eencellige algen en zelfs virussen eten. Het grootste deel van hun dieet bestaat echter uit organische stoffen, zoals suikers die zijn opgelost in het zeewater. Deze opgeloste organische stoffen zijn de belangrijkste bron van voedsel op de koraalriffen: ze worden geproduceerd door de koralen en algen op het rif. Deze voedselbron is echter niet beschikbaar voor de meeste andere bewoners van het koraalrif en dreigt daarom weg te lekken naar de omliggende tropische zee-woestijn.
Spons
Jasper de Goeij van de Universiteit van Amsterdam en Dick van Oevelen van het Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee hebben samen met een aantal collega’s onderzoek gedaan aan het koraalrif bij Curaçao. Daar ontdekten ze dat de binnenkant van het koraalrif – een soort grotten – bedekt is met een dun laagje spons. Omdat deze binnenkant van de koraalgrotten heel sterk geplooid is, is het toch een groot oppervlak. Al deze sponzen bij elkaar blijken in staat om de opgeloste suikers uit het zeewater te filteren. Ondanks al dit voedsel, groeiden de sponzen niet. Wat gebeurde er dan wel?
Close-up van de spons Halisarca caerulea met uitstroomopening voor het gefilterde water (stervormig). De sponzenpoep (detritus) is zichtbaar als lichtbruine vlokjes op het oppervlak van de spons. © Jasper de Goeij.
Sponzenpoep
Het bleek dat de sponzen enorm veel nieuwe cellen produceerden. Maar als ze niet groeien, waar bleven die cellen dan? Uiteindelijk bleek dat ze hun cellen heel snel vernieuwen en de oude cellen als dood organisch materiaal uitpoepten. En die sponzenpoep, dat is een lekker maaltje voor krabbetjes, wormen en slakjes. En die worden op hun beurt weer gegeten door grotere dieren, zoals vissen. De Goeij en collega’s toonden hierdoor aan dat sponzen een tot nu toe onbekende en onmisbare schakel zijn in de voedselkringloop van koraalriffen.
Onopvallend
Hoe kan het dat dat niet veel eerder ontdekt is? De sponzen leven vooral aan de binnenkant van het rif, en vallen dus niet op als u langs het rif zwemt. Bovendien poepen de sponzen ook nog eens vooral ‘s nachts. En wie gaat er nu midden in de nacht in het pikkedonker aan de binnenkant van een koraalrif kijken?!
De Goeij en Van Oevelen wijzen op de belangrijke rol van sponzen in toekomstig onderzoek en in de bescherming van koraalriffen. Deze rol is tot nu onderbelicht gebleven terwijl het voortbestaan van de koraalriffen wereldwijd ernstig wordt bedreigd. Het sponzenonderzoek maakt niet alleen duidelijker hoe het koraalrif werkt, maar ook hoe het ecosysteem productief kan zijn zonder dat er energie verloren gaat. Dit is belangrijk voor de ontwikkeling van duurzame vormen van aquacultuur en het opzetten van zeeboerderijen.
Nienke Bloksma is wetenschapsvoorlichter bij het Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee op Texel. Sinds haar jeugd heeft ze een passie voor de natuur en het milieu, met een speciale voorkeur voor het Waddengebied en de zeeën. Na een studie Biologie en Geografie heeft ze voor de milieucommunicatie gekozen.
(scientias.nl)
[ Bericht 2% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 08-10-2013 10:45:43 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Belangrijke nieuwe Homo Erectus vondst in Dmanisi.
Een behoorlijk complete schedel van 1.8 miljoen jaar geleden. Schedel nr 5 van die vindplaats in Georgië.
De grote betekenis van de vondst binnen het complex met ook andere schedels is dat het de morphologische variatie van die vroege mensachtigen toont. Schedels van de zelfde mensensoort die er t.o.v. elkaar heel verschillend uitzien.
Het suggereert dat Homo Habilis, Homo Rudolfensis, Homo Erectus en anderen allemaal tot dezelfde soort behoren, Maar dat er binnen diezelfde soort veel uiterlijke verschillen waren. Veel variatie in de schedelvorm.
(ScienceMagazine) A Complete Skull from Dmanisi, Georgia, and the Evolutionary Biology of Early Homo
artist impression
De 5 Dmanisi schedels naast elkaar
Een behoorlijk complete schedel van 1.8 miljoen jaar geleden. Schedel nr 5 van die vindplaats in Georgië.
De grote betekenis van de vondst binnen het complex met ook andere schedels is dat het de morphologische variatie van die vroege mensachtigen toont. Schedels van de zelfde mensensoort die er t.o.v. elkaar heel verschillend uitzien.
Het suggereert dat Homo Habilis, Homo Rudolfensis, Homo Erectus en anderen allemaal tot dezelfde soort behoren, Maar dat er binnen diezelfde soort veel uiterlijke verschillen waren. Veel variatie in de schedelvorm.
(ScienceMagazine) A Complete Skull from Dmanisi, Georgia, and the Evolutionary Biology of Early Homo
fotos/afbeeldingen en een quote van livescience.comquote:Abstract
The site of Dmanisi, Georgia, has yielded an impressive sample of hominid cranial and postcranial remains, documenting the presence of Homo outside Africa around 1.8 million years ago. Here we report on a new cranium from Dmanisi (D4500) that, together with its mandible (D2600), represents the world's first completely preserved adult hominid skull from the early Pleistocene. D4500/D2600 combines a small braincase (546 cubic centimeters) with a large prognathic face and exhibits close morphological affinities with the earliest known Homo fossils from Africa. The Dmanisi sample, which now comprises five crania, provides direct evidence for wide morphological variation within and among early Homo paleodemes. This implies the existence of a single evolving lineage of early Homo, with phylogeographic continuity across continents.
quote:Researchers have analyzed a complete, approximately 1.8-million-year-old skull that was unearthed in Dmanisi, Georgia. The skull (called Skull 5), which was pieced together from the individual's cranium and mandible found separately, suggests the earliest members of our Homo genus (Homo habilis, Homo rudolfensis, Homo erectus and others) belonged to the same species and simply looked different from one another. The research is detailed in the Oct. 18, 2013, issue of the journal Science.
artist impression
De 5 Dmanisi schedels naast elkaar
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
Dat is dus net zoals bij moderne mensen: die hebben ook allemaal een verschillend hoofd.
Behalve natuurlijk negers en Chinezen, die lijken allemaal sprekend op elkaar!
(Onderling dan: negers op negers en Chinezen op Chinezen. Negers lijken natuurlijk niet op Chinezen!)
Behalve natuurlijk negers en Chinezen, die lijken allemaal sprekend op elkaar!
(Onderling dan: negers op negers en Chinezen op Chinezen. Negers lijken natuurlijk niet op Chinezen!)
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
29-10-2013
Het raadsel van de ontbrekende fossielen
Fossielen worden voortdurend aangehaald als bewijs voor de evolutietheorie. Maar in de ogen van Charles Darwin vormden ze tegelijkertijd een uitdaging voor zijn theorie. Want waarom zijn er zo weinig overgangsvormen die de trage en gelijkmatige werking van natuurlijke selectie illustreren, ontdekt? Darwin loste dat vraagstuk op door te stellen dat het fossielenbestand incompleet is. Maar klopt dat wel?
Gebaseerd op klassieke Darwiniaanse processen (mutatie, natuurlijke selectie en genetische drift) formuleerden paleontologen een model om de oorsprong van taxa te verklaren: het fyletisch gradualisme. In dit model ontstaan nieuwe soorten door de trage transformatie van een volledige populatie in een andere door geleidelijke veranderingen (anagenese). In combinatie met cladogenesis (het splitsen van evolutionaire lijnen) verklaart dit evolutionaire model de diversiteit van het leven op aarde.
Twee voorspellingen
Deze theorie doet twee voorspellingen: ten eerste, het fossielenbestand voor de oorsprong van nieuwe soorten bestaat uit een lange reeks continue, langzaam veranderende tussenvormen die een afstammeling verbinden met zijn voorouder. En ten tweede, morfologische breuken in deze reeksen zijn het gevolg van imperfecties in het fossielenbestand.
De twee theorieën: fyletisch gradualisme en punctuated equilibria. Afbeelding: Miguel Chavez (via Wikimedia Commons).
Het Alternatief: Punctuated Equilibria
In 1972 stelden Stephen Jay Gould en Niles Eldredge een nieuw model voor: punctuated equilibria (onderbroken evenwichten). Deze theorie geeft aan dat de meeste soorten geen grote evolutionaire veranderingen ondergaan tijdens hun geologische geschiedenis. Maar zulke periodes van stasis worden onderbroken door onverwachte gebeurtenissen van snelle evolutionaire verandering (op een geologische tijdschaal) waarin nieuwe soorten ontstaan. De gaten die we in het fossielenbestand zien, zijn dus geen ontbrekende fossielen, maar het gevolg van periodes met snelle evolutionaire veranderingen.
En de winnaar is…
Waarschijnlijk beide theorieën, er is bewijs gevonden voor zowel fyletisch gradualisme als voor punctuated equilibria. Ze sluiten elkaar ook niet volledig uit. Het is perfect mogelijk dat bepaalde taxa zich ontwikkeld hebben volgens het ene model en andere taxa volgens het andere model. Malmgren en collega’s combineerden beide theorieën zelfs (het zogenaamde punctuated gradualisme) om de evolutie van planktonische foraminiferen te verklaren.
Er zijn echter wetenschappers die het fyletisch gradualisme als enige juiste model zien. Zo blijven evolutiebioloog Richard Dawkins en filosoof Daniel Dennett kritisch ten opzichte van punctuated equilibria. Verder onderzoek en nieuwe fossielen zullen hopelijk uitsluitsel geven in dit debat.
Jente Ottenburghs (1988) heeft sinds zijn Master Evolutie en Gedragsbiologie aan de Universiteit van Antwerpen een brede interesse voor evolutionaire biologie. Sinds mei 2012 werkt hij als PhD-student bij de Resource Ecology Group aan de Universiteit van Wageningen. Meer informatie over zijn onderzoek vindt u hier.
(scientias.nl)
Het raadsel van de ontbrekende fossielen
Fossielen worden voortdurend aangehaald als bewijs voor de evolutietheorie. Maar in de ogen van Charles Darwin vormden ze tegelijkertijd een uitdaging voor zijn theorie. Want waarom zijn er zo weinig overgangsvormen die de trage en gelijkmatige werking van natuurlijke selectie illustreren, ontdekt? Darwin loste dat vraagstuk op door te stellen dat het fossielenbestand incompleet is. Maar klopt dat wel?
Gebaseerd op klassieke Darwiniaanse processen (mutatie, natuurlijke selectie en genetische drift) formuleerden paleontologen een model om de oorsprong van taxa te verklaren: het fyletisch gradualisme. In dit model ontstaan nieuwe soorten door de trage transformatie van een volledige populatie in een andere door geleidelijke veranderingen (anagenese). In combinatie met cladogenesis (het splitsen van evolutionaire lijnen) verklaart dit evolutionaire model de diversiteit van het leven op aarde.
Twee voorspellingen
Deze theorie doet twee voorspellingen: ten eerste, het fossielenbestand voor de oorsprong van nieuwe soorten bestaat uit een lange reeks continue, langzaam veranderende tussenvormen die een afstammeling verbinden met zijn voorouder. En ten tweede, morfologische breuken in deze reeksen zijn het gevolg van imperfecties in het fossielenbestand.
De twee theorieën: fyletisch gradualisme en punctuated equilibria. Afbeelding: Miguel Chavez (via Wikimedia Commons).
Het Alternatief: Punctuated Equilibria
In 1972 stelden Stephen Jay Gould en Niles Eldredge een nieuw model voor: punctuated equilibria (onderbroken evenwichten). Deze theorie geeft aan dat de meeste soorten geen grote evolutionaire veranderingen ondergaan tijdens hun geologische geschiedenis. Maar zulke periodes van stasis worden onderbroken door onverwachte gebeurtenissen van snelle evolutionaire verandering (op een geologische tijdschaal) waarin nieuwe soorten ontstaan. De gaten die we in het fossielenbestand zien, zijn dus geen ontbrekende fossielen, maar het gevolg van periodes met snelle evolutionaire veranderingen.
En de winnaar is…
Waarschijnlijk beide theorieën, er is bewijs gevonden voor zowel fyletisch gradualisme als voor punctuated equilibria. Ze sluiten elkaar ook niet volledig uit. Het is perfect mogelijk dat bepaalde taxa zich ontwikkeld hebben volgens het ene model en andere taxa volgens het andere model. Malmgren en collega’s combineerden beide theorieën zelfs (het zogenaamde punctuated gradualisme) om de evolutie van planktonische foraminiferen te verklaren.
Er zijn echter wetenschappers die het fyletisch gradualisme als enige juiste model zien. Zo blijven evolutiebioloog Richard Dawkins en filosoof Daniel Dennett kritisch ten opzichte van punctuated equilibria. Verder onderzoek en nieuwe fossielen zullen hopelijk uitsluitsel geven in dit debat.
Jente Ottenburghs (1988) heeft sinds zijn Master Evolutie en Gedragsbiologie aan de Universiteit van Antwerpen een brede interesse voor evolutionaire biologie. Sinds mei 2012 werkt hij als PhD-student bij de Resource Ecology Group aan de Universiteit van Wageningen. Meer informatie over zijn onderzoek vindt u hier.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Geleerden vinden 250 miljoen jaar oude tand
Duitse wetenschappers hopen dat de vondst van een meer dan 250 miljoen oude tand nieuwe inzichten in de ontwikkeling van zoogdieren oplevert. De tand werd ontdekt bij opgravingen van een fossiel dierengebit en is niet groter is dan een speldenknop.
De tand is afkomstig uit het gebit van een procynosuchus, een 60 centimeter lang hagedisachtig dier, dat wat weg heeft van een hond. Omdat de tand is gevonden in Korbach in het noorden van de deelstaat Hessen, wordt wel gesproken van de 'Korbacher teckel'.
De tand werd maandag getoond in een museum in Korbach. Bij een onderzoek van het procynosuchusgebit onder de microscoop bleek dat een nieuwe tand zich op de wortel van een oude tand aan het ontwikkelen was. Dat is volgens aardwetenschapper Eberhard Frey 'spectaculair', omdat in Korbach weliswaar vele resten van een procynosuchus zijn gevonden, maar nog nooit zo'n tand.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
Nu.nlquote:Ook evolueerbaarheid evolueert
Het vermogen van een organisme om zich snel op veranderende omstandigheden aan te passen, is op zichzelf een eigenschap waarop de evolutie selecteert.
Dat tonen onderzoekers van de Universiteit van Pennsylvania in Philadelphia deze week aan in PLoS Pathogens. Ze deden dat op basis van experimenten met de bacterie Borrelia burgdorferi, die de ziekte van Lyme veroorzaakt.
De publicatie in PLoS Pathogens
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
Welbeschouwd is er nooit enig bewijs geleverd dat random mutaties plus natuurlijke selectie zo snel, of zelfs maar uberhaupt, tot evolutie van nieuwe soorten kan leiden. Zo'n random proces is ontzettend traag. Toch gaat echte evolutie ontzettend snel. Was dat niet het geval dan had het leven het niet lang uitgehouden in zo'n dynamische omgeving als planeet Aarde. Blijkbaar missen we een component in de vergelijking. De vraag is wat die component is.
The 'physical world' is a postulated explanatory framework which abstracts certain properties (physical properties) from our experience and thinks of them as objectively existing.
Dit is het 'evolutie in het nieuws' topic, niet het creationisme topic.quote:
Welbeschouwd is er nooit enig bewijs geleverd dat random mutaties plus natuurlijke selectie zo snel, of zelfs maar uberhaupt, tot evolutie van nieuwe soorten kan leiden. Zo'n random proces is ontzettend traag. Toch gaat echte evolutie ontzettend snel. Was dat niet het geval dan had het leven het niet lang uitgehouden in zo'n dynamische omgeving als planeet Aarde. Blijkbaar missen we een component in de vergelijking. De vraag is wat die component is.
Volkorenbrood: "Geen quotes meer in jullie sigs gaarne."
Nee ik bedoel niet het creationisme. Beter nadenken. (minder monolithisch).
The 'physical world' is a postulated explanatory framework which abstracts certain properties (physical properties) from our experience and thinks of them as objectively existing.
Je post staat vol met vrij standaard creationistische drogredenen, dus het leek me een veilige conclusie.quote:
Nee ik bedoel niet het creationisme. Beter nadenken. (minder monolithisch).
Maar dat was het punt niet. Dit topic is bedoeld voor nieuwsberichten over evolutie. Voor dit soort vragen is een apart topic.
Volkorenbrood: "Geen quotes meer in jullie sigs gaarne."
OK bureaucraat. Welk topic is dat?
En doe me een lol en toon die drogredenen eens aan in dat topic.
Lijkt me interessanter dan 'nieuwsberichten'.
En doe me een lol en toon die drogredenen eens aan in dat topic.
Lijkt me interessanter dan 'nieuwsberichten'.
The 'physical world' is a postulated explanatory framework which abstracts certain properties (physical properties) from our experience and thinks of them as objectively existing.
Het beveiligingscertificaat van de site is niet betrouwbaar.
The 'physical world' is a postulated explanatory framework which abstracts certain properties (physical properties) from our experience and thinks of them as objectively existing.
Betere argumenten graag. Laat me maar weten als je klaar bent.
The 'physical world' is a postulated explanatory framework which abstracts certain properties (physical properties) from our experience and thinks of them as objectively existing.
Zo, opgelost:quote:
Het beveiligingscertificaat van de site is niet betrouwbaar.
Speciation faq.
Niet meer aanwezig in dit forum.
Ik zie eerlijk gezegd je probleem niet, noch hoe je tot de conclusie komt dat soortvorming nooit is aangetoond. Er is op dat punt juist bergen bewijs.quote:
Welbeschouwd is er nooit enig bewijs geleverd dat random mutaties plus natuurlijke selectie zo snel, of zelfs maar uberhaupt, tot evolutie van nieuwe soorten kan leiden. Zo'n random proces is ontzettend traag. Toch gaat echte evolutie ontzettend snel. Was dat niet het geval dan had het leven het niet lang uitgehouden in zo'n dynamische omgeving als planeet Aarde. Blijkbaar missen we een component in de vergelijking. De vraag is wat die component is.
Presenteer eerst zelf maar wat argumenten.quote:
Betere argumenten graag. Laat me maar weten als je klaar bent.
Niet meer aanwezig in dit forum.
Ha die Molurus. Waar kom jij nou vandaan ;-) Je krijgt nog antwoord hoor.
En nee, ik ben geen creationist.
En ik heb al zoveel artikelen gelezen. Ik kom hier voor discussie, niet voor verwijzing.
En nee, ik ben geen creationist.
En ik heb al zoveel artikelen gelezen. Ik kom hier voor discussie, niet voor verwijzing.
The 'physical world' is a postulated explanatory framework which abstracts certain properties (physical properties) from our experience and thinks of them as objectively existing.
Voor inhoudelijke discussie kun je hier terecht:
W&T / [ Centraal ] Evolutie discussie & vragentopic.
Graag wel voorzien van degelijke inhoudelijke argumenten en liefst ook bronvermeldingen.
Dit topic is voor evolutie in het nieuws.
W&T / [ Centraal ] Evolutie discussie & vragentopic.
Graag wel voorzien van degelijke inhoudelijke argumenten en liefst ook bronvermeldingen.
Dit topic is voor evolutie in het nieuws.
Niet meer aanwezig in dit forum.
22-11-2013
De mens blijkt een mengelmoes
Verschillende typen mensachtigen deden het met alles wat op twee benen liep in de prehistorie. Neem onze neef de neanderthaler en een nog verdere verwant, de denisovan. Onderzoekers vinden steeds meer bewijzen dat vaag verwante mensachtigen elkaar vaker vonden in vrijpartijen dan tot nu toe verondersteld. Ook zou een nog onbekende, nog oudere mensachtige uit Azië hebben gepaard met denisovans. Over deze ontdekking is gepubliceerd door Nature.
De denisovans zijn zelf nog een groot mysterie, daar niemand weet hoe ze er precies uitzagen. Er zijn alleen in Rusland wat overblijfselen gevonden waarop nu uitgebreid genetisch onderzoek wordt gedaan. Bekend is inmiddels dat de denisovans zich richting Azië hebben verspreid en dat hun DNA nu nog voorkomt in bijvoorbeeld Melanesiërs.
Dergelijk onderzoek levert ook steeds meer informatie op over onze eigen herkomst. De moderne mens draagt nog altijd DNA van neanderthalers in zich, zo’n 2,5 procent. Het DNA van denisovans zou voor 17 procent van neanderthalers afkomstig zijn.
(faqt.nl)
De mens blijkt een mengelmoes
Verschillende typen mensachtigen deden het met alles wat op twee benen liep in de prehistorie. Neem onze neef de neanderthaler en een nog verdere verwant, de denisovan. Onderzoekers vinden steeds meer bewijzen dat vaag verwante mensachtigen elkaar vaker vonden in vrijpartijen dan tot nu toe verondersteld. Ook zou een nog onbekende, nog oudere mensachtige uit Azië hebben gepaard met denisovans. Over deze ontdekking is gepubliceerd door Nature.
De denisovans zijn zelf nog een groot mysterie, daar niemand weet hoe ze er precies uitzagen. Er zijn alleen in Rusland wat overblijfselen gevonden waarop nu uitgebreid genetisch onderzoek wordt gedaan. Bekend is inmiddels dat de denisovans zich richting Azië hebben verspreid en dat hun DNA nu nog voorkomt in bijvoorbeeld Melanesiërs.
Dergelijk onderzoek levert ook steeds meer informatie op over onze eigen herkomst. De moderne mens draagt nog altijd DNA van neanderthalers in zich, zo’n 2,5 procent. Het DNA van denisovans zou voor 17 procent van neanderthalers afkomstig zijn.
(faqt.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Was niet onlangs in het nieuws dat al die zogenaamde verschillende soorten mens gewoon diverse uiterlijke variaties waren? Dit door een vondst van diverse typen vlak bij elkaar in Georgië of zo?quote:
22-11-2013
De mens blijkt een mengelmoes
[ afbeelding ]
Verschillende typen mensachtigen deden het met alles wat op twee benen liep in de prehistorie. Neem onze neef de neanderthaler en een nog verdere verwant, de denisovan. Onderzoekers vinden steeds meer bewijzen dat vaag verwante mensachtigen elkaar vaker vonden in vrijpartijen dan tot nu toe verondersteld. Ook zou een nog onbekende, nog oudere mensachtige uit Azië hebben gepaard met denisovans. Over deze ontdekking is gepubliceerd door Nature.
De denisovans zijn zelf nog een groot mysterie, daar niemand weet hoe ze er precies uitzagen. Er zijn alleen in Rusland wat overblijfselen gevonden waarop nu uitgebreid genetisch onderzoek wordt gedaan. Bekend is inmiddels dat de denisovans zich richting Azië hebben verspreid en dat hun DNA nu nog voorkomt in bijvoorbeeld Melanesiërs.
Dergelijk onderzoek levert ook steeds meer informatie op over onze eigen herkomst. De moderne mens draagt nog altijd DNA van neanderthalers in zich, zo’n 2,5 procent. Het DNA van denisovans zou voor 17 procent van neanderthalers afkomstig zijn.
(faqt.nl)
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
New record: World’s oldest animal is 507 years old
It’s time to rewrite the record books. New accurate dating shows that the world’s oldest animal was 507 years old when it died in 2006. That’s more than 100 years older than previously thought.
In autumn 2006 a team of researchers went on an expedition to Iceland, where they discovered something that made the headlines across the world. The discovery even made it into the Guinness Book of World Records.
One of the Arctica islandica bivalve molluscs, also known as ocean quahogs, that the researchers picked up from the Icelandic seabed turned out to be around 405 years old, and thus the world’s oldest animal.
However, after taking a closer look at the old mollusc using more refined methods, the researchers found that the animal is actually 100 years older than they thought. The new estimate says that the mollusc is actually 507 years old:
“We got it wrong the first time and maybe we were a bit hastingly publishing our findings back then. But we are absolutely certain that we’ve got the right age now,” ocean scientist Paul Butler, who researches into the A. islandica at Bangor University in Wales, tells ScienceNordic.
Meer:
http://sciencenordic.com/(...)animal-507-years-old
It’s time to rewrite the record books. New accurate dating shows that the world’s oldest animal was 507 years old when it died in 2006. That’s more than 100 years older than previously thought.
In autumn 2006 a team of researchers went on an expedition to Iceland, where they discovered something that made the headlines across the world. The discovery even made it into the Guinness Book of World Records.
One of the Arctica islandica bivalve molluscs, also known as ocean quahogs, that the researchers picked up from the Icelandic seabed turned out to be around 405 years old, and thus the world’s oldest animal.
However, after taking a closer look at the old mollusc using more refined methods, the researchers found that the animal is actually 100 years older than they thought. The new estimate says that the mollusc is actually 507 years old:
“We got it wrong the first time and maybe we were a bit hastingly publishing our findings back then. But we are absolutely certain that we’ve got the right age now,” ocean scientist Paul Butler, who researches into the A. islandica at Bangor University in Wales, tells ScienceNordic.
Meer:
http://sciencenordic.com/(...)animal-507-years-old
Niet meer aanwezig in dit forum.
Mij werd vandaag een organisme gepresenteerd dat 900 jaar oud was.
Maar ik weet niet meer waar: ik logde op een vreemde computer uit op hotmail en ging kijken op een serie bijzondere foto's.
En waren er geen Seqouia's die duizend jaren oud waren?
Maar ik weet niet meer waar: ik logde op een vreemde computer uit op hotmail en ging kijken op een serie bijzondere foto's.
En waren er geen Seqouia's die duizend jaren oud waren?
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Als we het alleen over dieren hebben, kunnen sponsdieren sowieso ouder worden, net als een type kwal dat kan terug kan keren naar haar jeugdfase. Hoewel die natuurlijk nog wel steeds kans heeft om te sterven door opgegeten te worden door roofdieren.quote:
Mij werd vandaag een organisme gepresenteerd dat 900 jaar oud was.
Maar ik weet niet meer waar: ik logde op een vreemde computer uit op hotmail en ging kijken op een serie bijzondere foto's.
En waren er geen Seqouia's die duizend jaren oud waren?
http://www.alletop10lijst(...)e-het-langste-leven/
You don't need a weatherman to know which way the wind blows.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
last.fm Album top 100
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
last.fm Album top 100
quote:Modeling the contrasting Neolithic male lineage expansions in Europe and Africa
Michael J Sikora, Vincenza Colonna, Yali Xue and Chris Tyler-Smith
Investigative Genetics (21 November 2013), 4:25.
Background
Patterns of genetic variation in a population carry information about the prehistory of the population, and for the human Y chromosome an especially informative phylogenetic tree has previously been constructed from fully-sequenced chromosomes. This revealed contrasting bifurcating and starlike phylogenies for the major lineages associated with the Neolithic expansions in sub-Saharan Africa and Western Europe, respectively.
Results
We used coalescent simulations to investigate the range of demographic models most likely to produce the phylogenetic structures observed in Africa and Europe, assessing the starting and ending genetic effective population sizes, duration of the expansion, and time when expansion ended. The best-fitting models in Africa and Europe are very different. In Africa, the expansion took about 12 thousand years, ending very recently; it started from approximately 40 men and numbers expanded approximately 50-fold. In Europe, the expansion was much more rapid, taking only a few generations and occurring as soon as the major R1b lineage entered Europe; it started from just one to three men, whose numbers expanded more than a thousandfold.
Conclusions
Although highly simplified, the demographic model we have used captures key elements of the differences between the male Neolithic expansions in Africa and Europe, and is consistent with archaeological findings.
Volkorenbrood: "Geen quotes meer in jullie sigs gaarne."
Wel een saai topic dan als je niet mag reageren. Beetje kopieeren en plakken vanuit diverse media dus.quote:
Voor inhoudelijke discussie kun je hier terecht:
W&T / [ Centraal ] Evolutie discussie & vragentopic.
Graag wel voorzien van degelijke inhoudelijke argumenten en liefst ook bronvermeldingen.
Dit topic is voor evolutie in het nieuws.
The 'physical world' is a postulated explanatory framework which abstracts certain properties (physical properties) from our experience and thinks of them as objectively existing.
Klopt, het is ook gewoon daarvoor bedoelt.quote:
[..]
Wel een saai topic dan als je niet mag reageren. Beetje kopieeren en plakken vanuit diverse media dus.
Interessant voor diegene die zich in evolutie verdiepen...niet zo interessant als het je niet boeit, maar goed zoals Molurus al aangaf, er is een discussie/vragen topic.'Ontopic', wel eens waar geen nieuws, maar ben in dit boek gedoken.
Een review daarvan in de Guardian.
quote:Notable figures including David Attenborough and the geneticist Steve Jones have remarked that human evolution has now ceased. Lieberman says this cannot be true: human beings continue to show a great degree of heritable variation, and reproductive success is also variable; so evolution of some kind must still be active.
[ Bericht 0% gewijzigd door Semisane op 29-11-2013 16:57:55 ]
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
Je hoeft hier dan ook niet te posten als het je niet interesseert. Molurus geeft je bovendien een link naar een topic dat wél bedoeld is voor dergelijke inhoudelijke discussies. Wellicht kun je daar een inhoudelijk betoog uiteenzetten in plaats van hier te gaan zaniken.quote:
[..]
Wel een saai topic dan als je niet mag reageren. Beetje kopieeren en plakken vanuit diverse media dus.
Volkorenbrood: "Geen quotes meer in jullie sigs gaarne."
OK heb een inhoudelijk betoog uiteengezet in plaats van te zaniken. Ben benieuwd naar je reactie.
The 'physical world' is a postulated explanatory framework which abstracts certain properties (physical properties) from our experience and thinks of them as objectively existing.
En van jou ook natuurlijk.quote:Op vrijdag 29 november 2013 16:36 schreef Semisane het volgende:
[..]
Klopt, het is ook gewoon daarvoor bedoelt.
'Ontopic', wel eens waar geen nieuws, maar ben in dit boek gedoken.
[ afbeelding ]
Een review daarvan in de Guardian.
[..]
The 'physical world' is a postulated explanatory framework which abstracts certain properties (physical properties) from our experience and thinks of them as objectively existing.
quote:The smell of fear can be inherited, scientists prove
Scientists have shown for the first time that fear can be transmitted from a father to his offspring through his sperm alone in a ground-breaking study into a new kind of genetic inheritance.
Experiments on mice have demonstrated that they can be trained to associate a particular kind of smell to a fearful memory and that this fear can be passed down through subsequent generations via chemical changes to a father’s sperm cells.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
Krijgt Lamarck toch gelijk?quote:
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Mwoah, epigenetische overerving wordt door sommigen inderdaad wel gezien als een neo-Lamarckiaans mechanisme. De vraag is hoe groot de rol van dergelijke mechanismen is en in welke mate er ook sprake kan zijn van fixatie van dergelijke overerving.quote:
Volkorenbrood: "Geen quotes meer in jullie sigs gaarne."
Dit soort mechanismes lijken me zo te lezen meer een soort 'korte-termijn-accent' te geven aan de op de lange termijn werkende Darwiniaanse evolutie. Ik vermoed dat als de muizen uit het artikel een verder vredig leventje hebben dat hun kinderen op hun beurt weer geen ingebakken angst hebben voor die bepaalde geur.quote:
[..]
Mwoah, epigenetische overerving wordt door sommigen inderdaad wel gezien als een neo-Lamarckiaans mechanisme. De vraag is hoe groot de rol van dergelijke mechanismen is en in welke mate er ook sprake kan zijn van fixatie van dergelijke overerving.
Evolutionair gezien is het wel een handig mechanisme om bij afwezigheid van complex cultureel gedrag (de manier waarop wijzelf dit soort kennis over omgevingsgevaren zouden overdragen aan ons nageslacht) toch het nageslacht enigszins flexibel te kunnen laten inspelen op deze acute en veelvoorkomende omgevingsgevaren.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
quote:Raadselachtige 'oerspanjaard' verbijstert genetici
In het huidige noorden van Spanje blijkt in de Steentijd een mensenvolk te hebben geleefd waarvan wetenschappers tot dusver geen weet hadden: een oervolk dat sindsdien spoorloos van de kaart is verdwenen.
Spaanse en Duitse genetici maken dat op uit minieme restjes dna van de oermensen, dat ze met grote moeite wisten te verkrijgen uit een reeds eerder opgegraven dijbeen van een van de mensen. De geheimzinnige oer-Spanjaarden leefden zo'n 400 duizend jaar geleden in de huidige Noord-Spaanse kustgebieden. Hun botten, die hier en daar zijn opgedoken in oude putten en grotten in de grond, werden door experts altijd aangezien als botten van de heidelbergmens, een vroege voorouder van de Neanderthaler en de moderne mens. Maar het dna wijst nu uit dat het gaat om een tot dusver onbekende groep.
Die is gek genoeg niet zozeer aan de Neanderthalers verwant - de uit de kluiten gewassen mensensoort die in Europa tijdens de ijstijd domineerde - maar aan de Denisova-mens, een ook al met raadselen omgeven oervolk, dat 40 duizend jaar in Siberië leefde. 'Onze ontdekking roept meer vragen op dan dat hij beantwoordt', zegt geneticus Svante Pääbo van het Max Planck Instituut voor Evolutionaire Antropologie, die het oer-dna isoleerde. 'Het suggereert dat er een of andere connectie is tussen deze zeer vroege mens in Europa en populaties in Azië.'
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
Verderquote:7 Reasons Why It's Easier for Humans to Believe in God Than Evolution
Late last week, the Texas Board of Education failed to approve a leading high school biology textbook—whose authors include the Roman Catholic biologist Kenneth Miller of Brown University—because of its treatment of evolution. According to The New York Times, critiques from a textbook reviewer identified as a "Darwin Skeptic" were a principal cause.
Yet even as creationists keep trying to undermine modern science, modern science is beginning to explain creationism scientifically. And it looks like evolution—the scientifically uncontested explanation for the diversity and interrelatedness of life on Earth, emphatically including human life—will be a major part of the story. Our brains are a stunning product of evolution; and yet ironically, they may naturally pre-dispose us against its acceptance.
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
04-12-2013
Wetenschappers ontdekken menselijk DNA van 400.000 jaar oud
© ap.
Wetenschappers in Duitsland het oudste genetische materiaal dat kan gelinkt woorden aan de menselijke evolutie ontdekt. Het genetisch materiaal werd uit het skelet van een Homo heidelbergensis gehaald in een grot in het noorden van Spanje en dateert van 400.000 jaar geleden.
© ap.
Het team van het Max Planck Instituut (MPI) voor evolutionaire antropologie in Leipzig liet weten dat het DNA niet gerelateerd is aan de neanderthaler zoals oorspronkelijk gedacht werd, maar wel aan de Homo denisova, een andere uitgestorven mensachtige soort.
Vandaag de dag bestaat er slechts een mensensoort, de Homo sapiens. In het verleden steunde onderzoek naar de oorsprong van de mens hoofdzakelijk op de studie van de vorm van fossiele beenderen.
Het team onder leiding van Matthias Meyer haalden een bijna volledige mitochondriale streng uit het bot, dat werd gevonden in het Spaanse grottencomplex Sima de los Huesos. Mitochondriën zijn de energieleveranciers van cellen en hebben hun eigen DNA.
Meyer zei dat de vorige mijlpaal het DNA van een neanderthaler 100.000 jaar oud was, die werd gevonden in de grot Scladina op de rechteroever van de Maas in het Belgische Sclayn bij Andenne.
De soort die in Spanje is gevonden en de Homo denisova, die gekend zijn door de ontdekking van botdeeltjes in Siberië splitsten zich 700.000 jaar geleden van elkaar af, zei Meyer.
(HLN)
Wetenschappers ontdekken menselijk DNA van 400.000 jaar oud
© ap.
Wetenschappers in Duitsland het oudste genetische materiaal dat kan gelinkt woorden aan de menselijke evolutie ontdekt. Het genetisch materiaal werd uit het skelet van een Homo heidelbergensis gehaald in een grot in het noorden van Spanje en dateert van 400.000 jaar geleden.
© ap.
Het team van het Max Planck Instituut (MPI) voor evolutionaire antropologie in Leipzig liet weten dat het DNA niet gerelateerd is aan de neanderthaler zoals oorspronkelijk gedacht werd, maar wel aan de Homo denisova, een andere uitgestorven mensachtige soort.
Vandaag de dag bestaat er slechts een mensensoort, de Homo sapiens. In het verleden steunde onderzoek naar de oorsprong van de mens hoofdzakelijk op de studie van de vorm van fossiele beenderen.
Het team onder leiding van Matthias Meyer haalden een bijna volledige mitochondriale streng uit het bot, dat werd gevonden in het Spaanse grottencomplex Sima de los Huesos. Mitochondriën zijn de energieleveranciers van cellen en hebben hun eigen DNA.
Meyer zei dat de vorige mijlpaal het DNA van een neanderthaler 100.000 jaar oud was, die werd gevonden in de grot Scladina op de rechteroever van de Maas in het Belgische Sclayn bij Andenne.
De soort die in Spanje is gevonden en de Homo denisova, die gekend zijn door de ontdekking van botdeeltjes in Siberië splitsten zich 700.000 jaar geleden van elkaar af, zei Meyer.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Het suggereert dat Homo Habilis, Homo Rudolfensis, Homo Erectus en anderen allemaal tot dezelfde soort behoren.quote:
[..]
Was niet onlangs in het nieuws dat al die zogenaamde verschillende soorten mens gewoon diverse uiterlijke variaties waren? Dit door een vondst van diverse typen vlak bij elkaar in Georgië of zo?
Het artikel waar jij op reageerde heeft het over de Neanderthaler en de Denisovans
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Nou ja, ik ben geen deskundige in dit vak, maar de vraag is dan wel waar de grens ligt.quote:
[..]
Het suggereert dat Homo Habilis, Homo Rudolfensis, Homo Erectus en anderen allemaal tot dezelfde soort behoren.
Het artikel waar jij op reageerde heeft het over de Neanderthaler en de Denisovans
Als iemand fossielen van diverse huidige menselijke aardbewoners naast elkaar zou zien, zou hij ook wel vreemd opkijken. Niet alleen de normaal geachte vormen, maar ook bijvoorbeeld dwergen of mensen met Down-syndroom of zo.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Het verschil tussen Neanderthalers en de Denisova-mens is een genetische distantie.quote:
[..]
Nou ja, ik ben geen deskundige in dit vak, maar de vraag is dan wel waar de grens ligt.
Als iemand fossielen van diverse huidige menselijke aardbewoners naast elkaar zou zien, zou hij ook wel vreemd opkijken. Niet alleen de normaal geachte vormen, maar ook bijvoorbeeld dwergen of mensen met Down-syndroom of zo.
Gaat niet over een onderscheid op basis van morfologie, maar over mitochondriaal DNA wat significant verschilt, en die Denisova-mens apart zet vergeleken met Neanderthalers en de vroege moderne mens.
Toen men de Denisova grot in Siberië onderzocht waren de gevonden menselijke resten te fragmentarisch om een goed beeld te kunnen vormen van het uiterlijk. Het ging slechts over twee gebitselementen en een vingerkootje, gevonden in een laag die gedateerd kon worden uit een tijd tussen ~29,200-48,650 jaar geleden.
Maar de omstandigheden in die grot hebben ervoor gezorgd dat er uit die fragmenten wel goed DNA kon worden onttrokken. En het mitochondriale DNA profiel verschilde dus significant van wat we weten over het mitochondriale DNA van Neanderthalers of het mitochondriale DNA van vroege moderne mensen.
Wat wel over morfologie gezegd kon worden was dat het vingerkootje waarschijnlijk van een kind was (5-7 jaar oud) En een gevonden kies ( 2e of 3e molaar van de linker bovenkaak) van een jong volwassene, Ander individu maar behorend tot dezelfde mensensoort.
De morfologie (vorm/grootte) van die kies was heel anders dan wat we kennen bij Neanderthalers. Leek qua grootte eigenlijk het meest op wat we kennen van de Australopithecus.
Het verhaal werd nog boeiender toen Denisova DNA in kleine percentages ook in het DNA van moderne mensen werd terug gevonden. Er is in het verleden op kleine schaal vermenging geweest en dat heeft in sommige gebieden zijn genetische sporen achter gelaten bij nu levende mensen..
In heel kleine percentages werd het aangetroffen in China, maar vooral in Melanesië (Papua's in New Guinea en Bougainville eiland, en bij aboriginal's in Noordelijk Australië) werd bij mensen 4-6% Denisova DNA gevonden.
Een heel eind weg van Siberië..
Daarom zijn deze nieuwe onderzoeksresultaten bij het DNA onderzoek van fossielen van Atapuerco in Spanje, en een associatie met het DNA profiel van Denisovans. (overigens niet exact gelijk maar wel gelijkend) een verrassende ontwikkeling. Het maakt de puzzel wie die Denisova mens was nog complexer, en de verspreiding van die mens nog groter.
Een bron die ik bij dit schrijven heb gebruikt is o.a. deze pagina
Maar er zijn op het internet natuurlijk nog een hoop andere plaatsen waar je kan lezen over de Denisova grot, het Denisova DNA en de Denisova-mens als je er meer over wilt weten.
En o ja, liever de vragen en de discussie naar aanleiding van nieuwsberichten hier, wat meer in het Evolutie discussie & vragentopic
.
[ Bericht 0% gewijzigd door barthol op 08-12-2013 18:16:01 ]
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
16-12-2013
Evolutie op z’n kleinst
Enzymen zijn onontbeerlijk in elke cel: ze versnellen chemische reacties in het lichaam die anders heel langzaam zouden gaan. Een enzym met de lastige naam dihydrofolaatreductase (DHFR, zie plaatje) helpt bijvoorbeeld bij een van de tussenstappen in de omvorming van foliumzuur (ook wel bekend al vitamine B9) tot stoffen die essentieel zijn bij de aanmaak van DNA en eiwitten.
DHFR kregen we ooit van bacteriën. Om te zien in hoeverre het enzym sinds de overdracht tussen bacterie en mens is veranderd, maakten de onderzoekers een tussenvariant: een gehumaniseerd bacterieel enzym, waarbij delen van het bacteriële DHFR zijn vervangen door typisch menselijke stukjes. Vervolgens analyseerden de wetenschappers precies hoe goed dit enzym zijn werk doet.
Wat bleek? Hoewel veel stappen van de werking van het enzym aan het evolueren zijn, is er één ding vrijwel gelijk gebleven: het samenbrengen van de te reageren stoffen en het versnellen van de reactie. Dat is volgens de onderzoekers onverwachts, want de menselijke variant van DHFR is behoorlijk sneller dan de bacteriële variant.
De studie laat niet alleen zien hoe evolutie op molecuulniveau werkt, maar kan volgens het onderzoeksteam ook nog eens helpen bij geneesmiddelontwikkeling. Als dit enzym bij mensen bijvoorbeeld niet goed werkt, wat tot ziekte kan leiden, kan er op basis van de bacteriële variant naar een geneesmiddel worden gezocht. Dat gaat dan sneller en makkelijker dan bij de mens.
Het onderzoek werd gepubliceerd in het Journal of Biological Chemistry.
(faqt.nl)
Evolutie op z’n kleinst
Enzymen zijn onontbeerlijk in elke cel: ze versnellen chemische reacties in het lichaam die anders heel langzaam zouden gaan. Een enzym met de lastige naam dihydrofolaatreductase (DHFR, zie plaatje) helpt bijvoorbeeld bij een van de tussenstappen in de omvorming van foliumzuur (ook wel bekend al vitamine B9) tot stoffen die essentieel zijn bij de aanmaak van DNA en eiwitten.
DHFR kregen we ooit van bacteriën. Om te zien in hoeverre het enzym sinds de overdracht tussen bacterie en mens is veranderd, maakten de onderzoekers een tussenvariant: een gehumaniseerd bacterieel enzym, waarbij delen van het bacteriële DHFR zijn vervangen door typisch menselijke stukjes. Vervolgens analyseerden de wetenschappers precies hoe goed dit enzym zijn werk doet.
Wat bleek? Hoewel veel stappen van de werking van het enzym aan het evolueren zijn, is er één ding vrijwel gelijk gebleven: het samenbrengen van de te reageren stoffen en het versnellen van de reactie. Dat is volgens de onderzoekers onverwachts, want de menselijke variant van DHFR is behoorlijk sneller dan de bacteriële variant.
De studie laat niet alleen zien hoe evolutie op molecuulniveau werkt, maar kan volgens het onderzoeksteam ook nog eens helpen bij geneesmiddelontwikkeling. Als dit enzym bij mensen bijvoorbeeld niet goed werkt, wat tot ziekte kan leiden, kan er op basis van de bacteriële variant naar een geneesmiddel worden gezocht. Dat gaat dan sneller en makkelijker dan bij de mens.
Het onderzoek werd gepubliceerd in het Journal of Biological Chemistry.
(faqt.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.kijkmagazine.n(...)-legden-geen-eieren/quote:Voorouders slangen legden geen eieren
Geschreven op 17 december 2013 door KIJK-redactie
De moderne slang legt eieren, maar zijn voorouders deden het anders. Hun jongen zagen het levenslicht door een bevalling.
Wow!quote:
[..]
http://www.kijkmagazine.n(...)-legden-geen-eieren/
Niet meer aanwezig in dit forum.
31-12-2013
Eén op drie Amerikanen gelooft niet in evolutietheorie
© thinkstock.
Een derde van de Amerikanen gelooft niet in de evolutietheorie, en is ervan overtuigd dat de mens "sinds het begin in zijn/haar huidige vorm bestaat". Dat blijkt uit een peiling van het instituut Pew Research.
Ongeveer een kwart van de Amerikanen meent dat "God of een ander Hoger Wezen" de evolutie een hand heeft toegestoken, terwijl 32 procent denkt dat de evolutie het gevolg is van "natuurlijke processen". Eenzelfde peiling in 2009 leverde ongeveer een identiek resultaat op.
De verschillen polariseren zich langs partijlijnen: vooral Democraten geloven in de evolutietheorie. Zo ligt het percentage Darwinisten bij de partij van Obama op 67, bij de partij van ex-president Bush en John McCain "slechts" op 43. Van de partijlozen gelooft 65 procent in de evolutietheorie.
Creationisme
De evolutietheorie, die stelt dat mens en aap voortkomen uit dezelfde voorouders, ligt in de VS al een tijdje onder vuur. Aanhangers van het niet-religieus onderwijs willen dat de evolutietheorie wordt onderwezen, fundamentalistische christenen willen dat het creationisme (de mens is, meteen in zijn huidige gedaante, geschapen door God) wordt onderwezen.
De meningen over het ontstaan van de mens verschillen tevens naargelang de beleden godsdienst. Blanke evangelistische protestanten zijn voornamelijk creationist, de andere protestanten eerder evolutionist.
(HLN)
Eén op drie Amerikanen gelooft niet in evolutietheorie
© thinkstock.
Een derde van de Amerikanen gelooft niet in de evolutietheorie, en is ervan overtuigd dat de mens "sinds het begin in zijn/haar huidige vorm bestaat". Dat blijkt uit een peiling van het instituut Pew Research.
Ongeveer een kwart van de Amerikanen meent dat "God of een ander Hoger Wezen" de evolutie een hand heeft toegestoken, terwijl 32 procent denkt dat de evolutie het gevolg is van "natuurlijke processen". Eenzelfde peiling in 2009 leverde ongeveer een identiek resultaat op.
De verschillen polariseren zich langs partijlijnen: vooral Democraten geloven in de evolutietheorie. Zo ligt het percentage Darwinisten bij de partij van Obama op 67, bij de partij van ex-president Bush en John McCain "slechts" op 43. Van de partijlozen gelooft 65 procent in de evolutietheorie.
Creationisme
De evolutietheorie, die stelt dat mens en aap voortkomen uit dezelfde voorouders, ligt in de VS al een tijdje onder vuur. Aanhangers van het niet-religieus onderwijs willen dat de evolutietheorie wordt onderwezen, fundamentalistische christenen willen dat het creationisme (de mens is, meteen in zijn huidige gedaante, geschapen door God) wordt onderwezen.
De meningen over het ontstaan van de mens verschillen tevens naargelang de beleden godsdienst. Blanke evangelistische protestanten zijn voornamelijk creationist, de andere protestanten eerder evolutionist.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Was dit een paar jaar terug niet nog 40%?quote:
31-12-2013
Eén op drie Amerikanen gelooft niet in evolutietheorie
[ afbeelding ]
© thinkstock.
Een derde van de Amerikanen gelooft niet in de evolutietheorie, en is ervan overtuigd dat de mens "sinds het begin in zijn/haar huidige vorm bestaat". Dat blijkt uit een peiling van het instituut Pew Research.
Ongeveer een kwart van de Amerikanen meent dat "God of een ander Hoger Wezen" de evolutie een hand heeft toegestoken, terwijl 32 procent denkt dat de evolutie het gevolg is van "natuurlijke processen". Eenzelfde peiling in 2009 leverde ongeveer een identiek resultaat op.
De verschillen polariseren zich langs partijlijnen: vooral Democraten geloven in de evolutietheorie. Zo ligt het percentage Darwinisten bij de partij van Obama op 67, bij de partij van ex-president Bush en John McCain "slechts" op 43. Van de partijlozen gelooft 65 procent in de evolutietheorie.
Creationisme
De evolutietheorie, die stelt dat mens en aap voortkomen uit dezelfde voorouders, ligt in de VS al een tijdje onder vuur. Aanhangers van het niet-religieus onderwijs willen dat de evolutietheorie wordt onderwezen, fundamentalistische christenen willen dat het creationisme (de mens is, meteen in zijn huidige gedaante, geschapen door God) wordt onderwezen.
De meningen over het ontstaan van de mens verschillen tevens naargelang de beleden godsdienst. Blanke evangelistische protestanten zijn voornamelijk creationist, de andere protestanten eerder evolutionist.
(HLN)
Wat dat betreft misschien minder sneue cijfers dan het artikel doet vermoeden.
Volkorenbrood: "Geen quotes meer in jullie sigs gaarne."
Idd, de trend is interessanter.quote:
[..]
Was dit een paar jaar terug niet nog 40%?
Wat dat betreft misschien minder sneue cijfers dan het artikel doet vermoeden.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
quote:Viewpoint: Human evolution, from tree to braid
If one human evolution paper published in 2013 sticks in my mind above all others, it has to be the wonderful report in the 18 October issue of the journal Science.
The article in question described the beautiful fifth skull from Dmanisi in Georgia. Most commentators and colleagues were full of praise, but controversy soon reared its ugly head.
What was, in my view, a logical conclusion reached by the authors was too much for some researchers to take.
The conclusion of the Dmanisi study was that the variation in skull shape and morphology observed in this small sample, derived from a single population of Homo erectus, matched the entire variation observed among African fossils ascribed to three species - H. erectus, H. habilis and H. rudolfensis.
The five highly variable Dmanisi fossils belonged to a single population of H. erectus, so how could we argue any longer that similar variation among spatially and temporally widely distributed fossils in Africa reflected differences between species? They all had to be the same species.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
'Be Different or Die' Does Not Drive Evolution, Bird Study Finds
Nature publicatie
Dit gaat overigens niet over de gehele evolutietheorie, maar enkel een onderdeel daarvan. Lijkt me onnodig om te benadrukken, maar we hebben hier soms een beetje te "hoopvolle" meelezers.
Waar men nu dus er van overtuigd is dat evolutie plaatsvind, ook in oudere soorten, omdat er een druk bestaat om "anders" te zijn dan je soortgenoten, lijkt dit toch niet het geval te zijn. Bij relatief jonge soorten is dit wel het geval, maar bij ouderen soorten weer een stuk minder.
Lijkt me interessant om te zien waar de vervolgstudie naar toe leidt.
Persoonlijk vind het artikel wel een beetje te sensationeel, men geeft de indruk vrij revolutionair bezig te zijn, maar het lijkt meer op een kleine toevoeging/aanpassing aan dat wat we al weten en waar de laatste jaren al meer is aan gesleuteld. Dat bijvoorbeeld coöperatie een belangrijk evolutionair mechanisme is bij sociale diersoorten ipv concurrentie. Heeft deze studie ook wat meer van weg.
Bronquote:A new study has found that species living together are not forced to evolve differently to avoid competing with each other, challenging a theory that has held since Darwin's Origin of Species.
[...]
"The real novelty of this research is that it takes the evolutionary age of species into account," said Dr Nathalie Seddon of Oxford University's Department of Zoology, co-author of the study. "A first glance at our data suggests the same patterns that Darwin had expected. It is only when accounting for the fact that species vary in age, and then comparing between lineages of similar age, that the picture changes."
Nature publicatie
Dit gaat overigens niet over de gehele evolutietheorie, maar enkel een onderdeel daarvan. Lijkt me onnodig om te benadrukken, maar we hebben hier soms een beetje te "hoopvolle" meelezers.
Waar men nu dus er van overtuigd is dat evolutie plaatsvind, ook in oudere soorten, omdat er een druk bestaat om "anders" te zijn dan je soortgenoten, lijkt dit toch niet het geval te zijn. Bij relatief jonge soorten is dit wel het geval, maar bij ouderen soorten weer een stuk minder.
Lijkt me interessant om te zien waar de vervolgstudie naar toe leidt.
Persoonlijk vind het artikel wel een beetje te sensationeel, men geeft de indruk vrij revolutionair bezig te zijn, maar het lijkt meer op een kleine toevoeging/aanpassing aan dat wat we al weten en waar de laatste jaren al meer is aan gesleuteld. Dat bijvoorbeeld coöperatie een belangrijk evolutionair mechanisme is bij sociale diersoorten ipv concurrentie. Heeft deze studie ook wat meer van weg.
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
Bronquote:The Most Fascinating Human Evolution Discoveries of 2013
Wow. I’ve just spent the last couple days going through the paleoanthropology news that broke in 2013 and I must say it was a banner year. There were so many exciting new findings that bear on scientists’ understanding of just about every chapter of humanity’s seven-million-year saga—from our ancestors’ first upright steps to the peopling of the Americas. But don’t take my word for it. Check out the links below for highlights from our latest turn around the sun and see for yourself just how very far we have come.
Analysis of the shape of the braincase of seven-million-year-old Sahelanthropus tchadensis from Chad supports the claim that it is the oldest human ancestor on record.
The femur of Orrorin tugenensis, a putative human ancestor that lived six million years ago in Kenya, has a shape that is intermediate between that of fossil apes and early members of the human lineage—a finding that confirms previous claims that the creature walked upright.
Tiny, rarely preserved middle-ear bones from two of our ancient relatives that lived millions of years ago exhibit modern features, which may indicate an early shift in hearing ability.
The latest round of studies of Australopithecus sediba, a nearly two-million-year-old relative of ours from South Africa, reveals a previously unknown form of upright walking and decidedly humanlike jaws and teeth. But is it the ancestor of our genus, Homo? Not so fast.
Our ability to throw projectiles with speed and accuracy originated around two million years ago in Homo erectus thanks to key shoulder adaptations, a study of college athletes suggests. This new throwing arm helped make our ancestors deadly predators. Indeed, early Homo became so good at hunting large game that they may have driven many of Africa’s large carnivores to extinction by outcompeting them.
Spectacular skull from the site of Dmanisi in Georgia is the fifth skull to emerge from the site, which dates to 1.77 million years ago. The specimens are quite diverse in size and shape, yet they all come from the same time and place, and thus surely belong to the same species. The discovery team argues that the variation seen in this one group suggests that several early human species that scientists have named may in fact belong to a single, variable species. Not everyone agrees. Either way, some of the variation evident in the lower jaw bones from Dmanisi may be the result of overuse of toothpicks.
A hand bone dating to nearly 1.5 million years ago, probably from H. erectus, shows that a key feature related to the dexterity and strength necessary for making and wielding complex tools evolved half a million years earlier than previously thought.
First partial skeleton of Paranthropus boisei, a 1.34-million-year-old specimen from Tanzania’s Olduvai Gorge, indicates that this species had an extremely robust build and spent at least some of its time in the trees.
Researchers unearthed a treasure trove of fossils belonging to an as-yet-unidentified human relative from a cave in South Africa’s Cradle of Humankind—and invited the world to follow the adventure as it unfolded (not the usual way of doing things in paleoanthropology, which is notoriously secretive).
DNA from a 400,000-year-old fossil from Spain—the oldest human DNA yet by a long shot—unexpectedly resembles DNA from the mysterious Denisovan people who lived in Siberia 80,000 years ago.
Stone-tipped javelins from Ethiopia date to more than 279,000 years ago, making them nearly 200,000 years older than the previous record holders. Experts thought that H. sapiens was the first species to invent composite projectiles, but the new finds pre-date the origin of our kind and thus must be the handiwork of another species. It’s one more wrinkle in the surprisingly complex story of the evolution of human creativity.
The first high-quality genome of a Neandertal—a female who lived in Siberia around 50,000 years ago–shows that her parents were as closely related as half siblings and that her recent ancestors mated with close relatives, too. Comparison of her genome with genomes of other extinct humans suggests that both Neandertals and an unknown human species interbred with the mysterious Denisovans from Siberia—yet more evidence of interspecies boot-knocking among our ancestors.
Neandertals had a good year. A French find revealed they used special bone tools called lissoirs to make animal hides smooth and supple just as modern-day leather workers do. They also seem to have independently invented string (one of the all-time great innovations) by 90,000 years ago, free from the influence of anatomically modern H. sapiens. In addition, analysis of a cave in Italy showed that Neandertals were neatniks, organizing their homes to create spaces dedicated to specific tasks (a behavior previously ascribed exclusively to modern humans). And re-assessment of a site in France demonstrated that Neandertals intentionally buried their dead. Time to stop using their name as a pejorative? Hell yeah.
Additional wrist bones of the wee human “hobbits” that lived in Indonesia as recently as 17,000 years ago bolster the case for the remains representing a distinct species, H. floresiensis, and not diseased modern humans as critics have claimed. On a sad note, archaeologist Mike Morwood, co-discoverer of our little hobbit cousins, passed away.
Conventional wisdom holds that Native Americans are descended from East Asians, but the genome of a Siberian boy who lived 24,000 years ago suggests that about a third of their ancestry comes from Europe.
Volkorenbrood: "Geen quotes meer in jullie sigs gaarne."
Lees verder het artikel op: ScienceDaily: 'Ardi' Skull Reveals Links to Human Lineagequote:'Ardi' Skull Reveals Links to Human Lineage
Jan. 6, 2014 — One of the most hotly debated issues in current human origins research focuses on how the 4.4 million-year-old African species Ardipithecus ramidus is related to the human lineage. "Ardi" was an unusual primate. Though it possessed a tiny brain and a grasping big toe used for clambering in the trees, it had small, humanlike canine teeth and an upper pelvis modified for bipedal walking on the ground.
Scientists disagree about where this mixture of features positions Ardipithecus ramidus on the tree of human and ape relationships. Was Ardi an ape with a few humanlike features retained from an ancestor near in time (between 6 and 8 million years ago, according to DNA evidence) to the split between the chimpanzee and human lines? Or was it a true relative of the human line that had yet to shed many signs of its remote tree-dwelling ancestry?
New research led by Arizona State University paleoanthropologist William Kimbel confirms Ardi's close evolutionary relationship to humans. Kimbel and.........>>
[ Bericht 3% gewijzigd door barthol op 06-01-2014 22:55:50 ]
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
lees verder: ScienceDaily: New Fossils Shed Light On the Origins of Lions, Tigers, and Bearsquote:
New Fossils Shed Light On the Origins of Lions, Tigers, and Bears
Jan. 6, 2014 — New fossils from Belgium have shed light on the origin of some of the most well-known, and well-loved, modern mammals. Cats and dogs, as well as other carnivorous mammals (like bears, seals, and weasels), taxonomically called 'carnivoraformes', trace their ancestry to primitive carnivorous mammals dating back to 55 million years ago (the beginning of the time period called the Eocene). A study, published in the most recent issue of the Journal of Vertebrate Paleontology, discusses the origins of this group and describes new specimens of one of the earliest of these primitive taxa.
The species, dubbed Dormaalocyon latouri, had previously been found at the Belgian locality of Dormaal (thus the name of the genus). New specimens found by lead author Floréal Solé and his colleagues, allow for a better characterization of the animal, and its placement in the evolutionary history of carnivores. "Its description allows better understanding of the origination, variability and ecology of the earliest carnivoraforms," says Solé.
The new specimens include over 250 teeth and ...>>
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
07-01-2014quote:
[..]
lees verder: ScienceDaily: New Fossils Shed Light On the Origins of Lions, Tigers, and Bears
Maak kennis met de voorouder van katten, honden, beren, tijgers en leeuwen
Ze moeten doorgaans niks van elkaar hebben: katten en honden. En toch delen ze een voorouder. Wetenschappers hebben in België nu heel veel resten van de voorouder van vleeseters zoals honden, katten, beren, tijgers en leeuwen ontdekt en krijgen zo een beter beeld van de evolutie van tal van moderne dieren.
Het is niet voor het eerst dat onderzoekers resten van deze gedeelde voorouder – Dormaalocyon latouri genaamd – terugvinden. Wel maken de nieuwe vondsten ons beeld van dit beestje een stuk completer.
Tanden
Onder de nieuwe fossiele resten bevinden zich zo’n 250 tanden en enkelbootjes. Dat betekent onder meer dat onderzoekers nu een completer beeld hebben van het gebit van D. latouri: eerder waren alleen de twee bovenste kiezen ons bekend. De onderzoekers troffen zelfs melktandjes aan. Het feit dat deze er heel primitief uitzien suggereert dat het beestje aan de oorsprong van de eerder genoemde vleeseters staat en dat de wortels van deze vleeseters dus in Europa liggen.
Enkels
De enkelbotjes die onderzoekers hebben teruggevonden, wijzen erop dat Dormaalocyon in de bomen leefde. Dat komt overeen met de plek waar de resten van Dormaalocyon zijn teruggevonden. In dit deel van België waren in de tijd dat dit beestje leefde bossen te vinden waarin het warm en vochtig was.
Hoewel D. latouri aan de oorsprong van vleeseters zoals katten, honden, beren, tijgers en leeuwen lijkt te staan, is het waarschijnlijk dat er nog primitievere soorten te vinden zijn.
(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-01-2014
Ardi lijkt toch familie van ons te zijn
Als paleontologen ergens van wakker kunnen liggen, dan is het wel Ardi. Een aap- en tegelijkertijd mensachtig organisme dat zo’n 4,4 miljoen jaar geleden leefde. Want wat is Ardi nu: een aap met mensachtige trekjes of een mens met aapachtige trekjes? De kogel lijkt nu eindelijk door de kerk!
Ardipithecus ramidus (kortweg ‘Ardi’) had een klein brein en grote tenen waarmee deze takken vast kon grijpen. Een echte aap, zou u zeggen. Maar Ardi had tegelijkertijd ook kleine, mensachtige tanden en het grote bekken stelde Ardi in staat om op twee benen te lopen. Mensachtig, zou u zeggen. En daarmee belanden we direct in een vurig debat in de studie naar de oorsprong van de mens. Want wat is Ardi nu? Mensachtig? Of aapachtig?
Onderzoekers van de Arizona State University scheppen met een nieuw onderzoek iets meer duidelijkheid. Ze bestudeerden de onderkant van de schedel van A. ramidus en vergeleken het met de onderkant van de schedel van moderne mensen. Dit deel van het lichaam is heel interessant, omdat het heel complex is en verband houdt met het brein, de houding van een organisme en de manier waarop een organisme kauwt. Maar misschien nog wel belangrijker: dit deel van het lichaam is bij apen heel anders dan bij mensen.
De onderzoekers ontdekten dat dit deel van de schedel van Ardi grote overeenkomsten vertoont met dat van moderne mensen en juist helemaal niet lijkt op dat van apen. De vondst wijst erop dat Ardi nauwer verwant is aan mensen dan aan chimpansees. “Gezien de hele kleine omvang van Ardi’s schedel zijn de overeenkomsten tussen de onderkant van de schedel van Ardi en de mens verbazingwekkend,” merkt onderzoeker William Kimbel op.
(Scientias.nl)
Ardi lijkt toch familie van ons te zijn
Als paleontologen ergens van wakker kunnen liggen, dan is het wel Ardi. Een aap- en tegelijkertijd mensachtig organisme dat zo’n 4,4 miljoen jaar geleden leefde. Want wat is Ardi nu: een aap met mensachtige trekjes of een mens met aapachtige trekjes? De kogel lijkt nu eindelijk door de kerk!
Ardipithecus ramidus (kortweg ‘Ardi’) had een klein brein en grote tenen waarmee deze takken vast kon grijpen. Een echte aap, zou u zeggen. Maar Ardi had tegelijkertijd ook kleine, mensachtige tanden en het grote bekken stelde Ardi in staat om op twee benen te lopen. Mensachtig, zou u zeggen. En daarmee belanden we direct in een vurig debat in de studie naar de oorsprong van de mens. Want wat is Ardi nu? Mensachtig? Of aapachtig?
Onderzoekers van de Arizona State University scheppen met een nieuw onderzoek iets meer duidelijkheid. Ze bestudeerden de onderkant van de schedel van A. ramidus en vergeleken het met de onderkant van de schedel van moderne mensen. Dit deel van het lichaam is heel interessant, omdat het heel complex is en verband houdt met het brein, de houding van een organisme en de manier waarop een organisme kauwt. Maar misschien nog wel belangrijker: dit deel van het lichaam is bij apen heel anders dan bij mensen.
De onderzoekers ontdekten dat dit deel van de schedel van Ardi grote overeenkomsten vertoont met dat van moderne mensen en juist helemaal niet lijkt op dat van apen. De vondst wijst erop dat Ardi nauwer verwant is aan mensen dan aan chimpansees. “Gezien de hele kleine omvang van Ardi’s schedel zijn de overeenkomsten tussen de onderkant van de schedel van Ardi en de mens verbazingwekkend,” merkt onderzoeker William Kimbel op.
(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-01-2014
Hoe zorgde evolutie ervoor dat vissen op het land konden leven?
© UNIVERSITEIT VAN NEDERLAND. Dr. Roy Erkens.
De aarde is zo'n 4,5 miljard jaar oud. In het begin was er niet veel, slechts een paar bacteriën. Maar die bacteriën hebben er wel voor gezorgd dat wij er nu zijn. Wat is er tussen toen en nu allemaal ontstaan? Dr. Roy Erkens gebruikt in dit college een creatieve tijdlijn!
(volkskrant)
Hoe zorgde evolutie ervoor dat vissen op het land konden leven?
© UNIVERSITEIT VAN NEDERLAND. Dr. Roy Erkens.
De aarde is zo'n 4,5 miljard jaar oud. In het begin was er niet veel, slechts een paar bacteriën. Maar die bacteriën hebben er wel voor gezorgd dat wij er nu zijn. Wat is er tussen toen en nu allemaal ontstaan? Dr. Roy Erkens gebruikt in dit college een creatieve tijdlijn!
(volkskrant)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
13-01-2014
200.000 jaar mens, maar niet altijd dezelfde!
Hoewel het voor het ongeoefende oog misschien lastig is om de mens van tienduizenden jaren geleden te onderscheiden van de mens van nu, is dat voor wetenschappers een eitje. Regionale variatie in huidskleur, afweersysteem en stofwisseling laten zien dat evolutie zeker niet tot stilstand is gekomen.
door Fransje Smits
Hoewel de meest kenmerkende eigenschappen van de mens in Afrika zijn ontstaan, ziet ons lichaam er nu toch anders uit dan toen de eerste homo sapiens [1] Afrika verliet. Dit blijkt uit onderzoek van het menselijk genoom en van overblijfselen van menselijke skeletten. Van genen is vaak onduidelijk wat ze precies met het lichaam doen. Als onderzoek van het genoom dus laat zien dat de frequentie waarmee een bepaalde genvariant voorkomt is veranderd, is dat niet per se terug te zien in menselijke overblijfselen. Waarschijnlijk is dat bij het merendeel van de gevallen van genetische verandering zelfs niet zo. Meestal gaat het immers ook maar om heel subtiele verschillen.
Kaart van hoe de mens zich over de wereld verspreidde. De gekleurde strepen geven aan hoeveel duizendtal jaar geleden groepen mensen (weergegeven met zwarte pijlen en strepen) wegtrokken.
Andersom hoeven veranderingen van het skelet niet voort te komen uit genetische verandering. De omgeving oefent namelijk ook na bevruchting van de eicel invloed uit op het lichaam en op welke genen aan en uit worden gezet. Aan het feit dat ons lichaam er anders uit is gaan zien liggen dus meerdere processen ten grondslag.
Versnelling van menselijke evolutie
Aan regionale variatie in lichaamskenmerken (zoals huidskleur) is goed te zien dat er nadat onze voorouders uit Afrika wegtrokken nog genetische verandering heeft plaatsgevonden. Recent onderzoek laat zelfs zien dat Noord-Nederlanders genetisch verschillen van Zuid-Nederlanders. Dit soort regionale verschillen wijst op recente selectie.
Vergelijking tussen de schedels van een Neanderthaler (rechts) en de homo sapiens of moderne mens (links).
Niet alleen heeft er sinds onze laatste gemeenschappelijke voorouder dus nog genetische verandering plaatsgevonden, het heeft er alle schijn van dat evolutie zelfs versneld is. Deze versnelling is te verklaren vanuit drastische veranderingen in de leefomgeving gecombineerd met een sterke bevolkingsgroei. In nieuwe leefomgevingen werden andere lichamelijke kenmerken gunstig. En omdat er in een grotere bevolking meer mutaties (toevallige veranderingen in het erfelijk materiaal) worden gegenereerd, is er ook een grotere kans dat er geselecteerd kan gaan worden op zo’n nu gunstig geworden kenmerk.
Vermoedelijk werden genetische oplossingen voor de uitdagingen waarvoor de nieuwe omgeving ons stelde, ook aangedragen doordat homo sapiens zich met andere mensachtigen (zoals de Neanderthaler) heeft gekruist. Deze kruisingen hebben vast ook voor veel ongunstige eigenschappen gezorgd. Maar ongunstige eigenschappen werden door selectie gauw genoeg weer geëlimineerd, terwijl de eigenschappen die voortplantingsvoordeel boden, konden blijven bestaan.
[imghttp://www.kennislink.nl/(...)small.jpg?1389176194[/img]
Tekort aan vitamine D kan resulteren in de Engelse ziekte, met als kenmerkend verschijnsel de kromme benen te zien op deze röntgenfoto.
Huidskleur
De duidelijkste genetische verandering is wel huidskleur. Onderzoek toont aan dat er in niet-Afrikaanse populaties de afgelopen tienduizend jaar sterk is geselecteerd op genen die hierop van invloed zijn. Homo sapiens ontstond niet ver van de evenaar. Mensen die van die plek wegtrokken, kregen door de verminderde blootstelling aan de zon te maken met vitamine D-tekorten.
Omdat deze tekorten aandoeningen als de Engelse ziekte tot gevolg konden hebben, hadden mensen die meer vitamine D opnamen omdat ze net wat lichter getint waren een voortplantingsvoordeel.
Huidskleur hangt niet perfect samen met breedtegraad, onder andere omdat ook voeding (met name vlees en vis) een bron is van vitamine D. Mogelijk heeft dus niet alleen het wegtrekken van de evenaar, maar ook het door de komst van de landbouw veranderende voedingspatroon voor de lichtere huidskleur gezorgd.
Afweersysteem
Een tweede terrein waarop zich sinds de uittocht uit Afrika belangrijke genetische verandering heeft voorgedaan, is dat van ons afweersysteem. Ook hierin zijn grote regionale verschillen ontstaan.
Door domesticatie nam de omgang met dieren in Eurazië [15] sterk toe en eveneens kwamen mensen veel dichter op elkaar te wonen. Infectieziekten kregen hierdoor vrij spel. Omdat infectieziekten dodelijk kunnen zijn en de kans op voortplanting dus sterk inperken, was een mutatie die infectieziekten minder dodelijk maakt in deze gebieden enorm gunstig.
Domesticatie: Een koe wordt gemolken in het Antieke Egypte.
De ziekten die Europeanen met zich meedroegen en voor hen al lang niet meer dodelijk waren, bleken dat bij de verovering van Amerika voor de Indianen nog wel te zijn. In Afrika werden Europese kolonisten echter geconfronteerd met malaria. Hiertegen hadden de Afrikanen in de loop der tijd genetische bescherming ontwikkeld. Mogelijk kan dit verklaren waarom het de Europeanen wel lukte om de Amerika’s maar niet om Afrika te veroveren.
Stofwisseling
Ook is er de afgelopen tienduizend jaar sterk geselecteerd op genen die te maken hebben met het verwerken van voedsel. Niet zo gek misschien als je weet hoe zeer de komst van de landbouw ons voedingspatroon heeft veranderd. Granen en zuivelproducten zijn we tienduizend jaar geleden pas in grote hoeveelheden gaan consumeren.
Hoe langer er ergens al landbouw bedreven wordt, hoe langer geleden het is dat mutaties op het gebied van stofwisseling optraden en hoe minder gevoelig mensen zijn voor welvaartsziekten. Een bekend voorbeeld van zo’n mutatie is ons, door de domesticatie van dieren, toegenomen vermogen om zuivel te verteren. In Noord-Europa maken tegenwoordig bijna alle volwassenen het enzym lactase aan, wat het mogelijk maakt melksuikers af te breken [21].
Ook onder bepaalde groepen Afrikanen heeft zich lactosetolerantie ontwikkeld. Door de Sahara rondtrekkende Toearegs bijvoorbeeld konden de melk van hun kamelen goed gebruiken; hier op de foto’s begeleiden zij overigens toeristen op een rondreisje.
De toename in de hoeveelheid geconsumeerde koolhydraten had aandoeningen gerelateerd aan insulineresistentie (zoals diabetes) en daarmee een selectie op hogere insulinegevoeligheid [23] tot gevolg. Daarnaast zijn er veranderingen opgetreden in de frequentie waarmee genvarianten die te maken hebben met het vervoer van vitaminen voorkomen.
Seksuele selectie
Verder blijkt er recentelijk onder andere geselecteerd te zijn op genen die van invloed zijn op hersenen, botten, reuk, smaak, haargroei en oogkleur. De meeste van de in dit artikel beschreven genetische veranderingen lijken overigens eerder het resultaat van natuurlijke dan van seksuele selectie. Een andere huidskleur, afweer en stofwisseling ging namelijk gepaard met een grotere kans om gezond de reproductieve [25] leeftijd te bereiken. Maar tussen bruine en blauwe ogen en tussen kroeshaar en steil haar lijken geen functionele verschillen te bestaan. Dat maakt het waarschijnlijker dat de selectie op haargroei en oogkleur seksueel van aard was.
Veranderende menselijke overblijfselen
Naast onderzoek van het menselijk genoom, laat ook onderzoek van overblijfselen van menselijke skeletten zien dat ons lichaam is veranderd. Dit onderzoek heeft bijvoorbeeld duidelijk aangetoond dat de mens gedurende de afgelopen tienduizenden jaren niet altijd even lang is geweest. Lange tijd krompen we en het dieptepunt in lichaamslengte werd vermoedelijk zo’n vijfduizend jaar geleden bereikt. Tegenwoordig zijn we weer bijna net zo lang als onze jagende en verzamelende voorouders.
Ook is onze hersenomvang afgenomen. Deze krimp heeft vermoedelijk geen genetische grondslag. Hoewel er tegenwoordig weinig effect meer lijkt te zijn van intelligentie op voortplantingssucces, lijkt het ook weer niet waarschijnlijk dat een kleiner brein een groter nageslacht met zich meebracht, zeker honderden of duizenden jaren geleden niet. Ons krimpende brein lijkt, net als ons krimpende lichaam, eerder een uiting van een slechtere gezondheid.
We zijn pas vrij recentelijk landbouw gaan bedrijven. Op de voeding die landbouw ons biedt, is ons lichaam daarom nog niet afgestemd. Deze mismatch zou resulteren in een slechtere gezondheid, met een kleiner brein, een kleiner lichaam en slechter gebit tot gevolg.
Wikimedia Commons
Het aantal generaties ná de komst van de landbouw is namelijk te klein om ons genetisch volledig aan het nieuwe voedingspatroon aan te passen. Wat we dankzij de landbouw zijn gaan eten, deed ons lichaam dus niet per se goed. Ook ons verslechterde gebit en onze kleiner geworden bekkeningang zouden aan deze mismatch te wijten kunnen zijn.
Sterke veranderingen in de leefomgeving brachten dus ook een veranderend menselijk lichaam met zich mee. In hoeverre het veranderen van de mens zelf vervolgens ook weer zorgde voor verdere culturele veranderingen (bijvoorbeeld de industriële revolutie [31]) blijft nog onduidelijk. Er valt dus nog veel meer te ontdekken over de wederzijdse beïnvloeding van onze omgeving en onze biologie.
Fransje Smits is als postdoctoraal onderzoeker in de sociologie verbonden aan de Universiteit van Luxemburg.
(kennislink)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 14-01-2014 09:09:26 ]
200.000 jaar mens, maar niet altijd dezelfde!
Hoewel het voor het ongeoefende oog misschien lastig is om de mens van tienduizenden jaren geleden te onderscheiden van de mens van nu, is dat voor wetenschappers een eitje. Regionale variatie in huidskleur, afweersysteem en stofwisseling laten zien dat evolutie zeker niet tot stilstand is gekomen.
door Fransje Smits
Hoewel de meest kenmerkende eigenschappen van de mens in Afrika zijn ontstaan, ziet ons lichaam er nu toch anders uit dan toen de eerste homo sapiens [1] Afrika verliet. Dit blijkt uit onderzoek van het menselijk genoom en van overblijfselen van menselijke skeletten. Van genen is vaak onduidelijk wat ze precies met het lichaam doen. Als onderzoek van het genoom dus laat zien dat de frequentie waarmee een bepaalde genvariant voorkomt is veranderd, is dat niet per se terug te zien in menselijke overblijfselen. Waarschijnlijk is dat bij het merendeel van de gevallen van genetische verandering zelfs niet zo. Meestal gaat het immers ook maar om heel subtiele verschillen.
Kaart van hoe de mens zich over de wereld verspreidde. De gekleurde strepen geven aan hoeveel duizendtal jaar geleden groepen mensen (weergegeven met zwarte pijlen en strepen) wegtrokken.
Andersom hoeven veranderingen van het skelet niet voort te komen uit genetische verandering. De omgeving oefent namelijk ook na bevruchting van de eicel invloed uit op het lichaam en op welke genen aan en uit worden gezet. Aan het feit dat ons lichaam er anders uit is gaan zien liggen dus meerdere processen ten grondslag.
Versnelling van menselijke evolutie
Aan regionale variatie in lichaamskenmerken (zoals huidskleur) is goed te zien dat er nadat onze voorouders uit Afrika wegtrokken nog genetische verandering heeft plaatsgevonden. Recent onderzoek laat zelfs zien dat Noord-Nederlanders genetisch verschillen van Zuid-Nederlanders. Dit soort regionale verschillen wijst op recente selectie.
Vergelijking tussen de schedels van een Neanderthaler (rechts) en de homo sapiens of moderne mens (links).
Niet alleen heeft er sinds onze laatste gemeenschappelijke voorouder dus nog genetische verandering plaatsgevonden, het heeft er alle schijn van dat evolutie zelfs versneld is. Deze versnelling is te verklaren vanuit drastische veranderingen in de leefomgeving gecombineerd met een sterke bevolkingsgroei. In nieuwe leefomgevingen werden andere lichamelijke kenmerken gunstig. En omdat er in een grotere bevolking meer mutaties (toevallige veranderingen in het erfelijk materiaal) worden gegenereerd, is er ook een grotere kans dat er geselecteerd kan gaan worden op zo’n nu gunstig geworden kenmerk.
Vermoedelijk werden genetische oplossingen voor de uitdagingen waarvoor de nieuwe omgeving ons stelde, ook aangedragen doordat homo sapiens zich met andere mensachtigen (zoals de Neanderthaler) heeft gekruist. Deze kruisingen hebben vast ook voor veel ongunstige eigenschappen gezorgd. Maar ongunstige eigenschappen werden door selectie gauw genoeg weer geëlimineerd, terwijl de eigenschappen die voortplantingsvoordeel boden, konden blijven bestaan.
[imghttp://www.kennislink.nl/(...)small.jpg?1389176194[/img]
Tekort aan vitamine D kan resulteren in de Engelse ziekte, met als kenmerkend verschijnsel de kromme benen te zien op deze röntgenfoto.
Huidskleur
De duidelijkste genetische verandering is wel huidskleur. Onderzoek toont aan dat er in niet-Afrikaanse populaties de afgelopen tienduizend jaar sterk is geselecteerd op genen die hierop van invloed zijn. Homo sapiens ontstond niet ver van de evenaar. Mensen die van die plek wegtrokken, kregen door de verminderde blootstelling aan de zon te maken met vitamine D-tekorten.
Omdat deze tekorten aandoeningen als de Engelse ziekte tot gevolg konden hebben, hadden mensen die meer vitamine D opnamen omdat ze net wat lichter getint waren een voortplantingsvoordeel.
Huidskleur hangt niet perfect samen met breedtegraad, onder andere omdat ook voeding (met name vlees en vis) een bron is van vitamine D. Mogelijk heeft dus niet alleen het wegtrekken van de evenaar, maar ook het door de komst van de landbouw veranderende voedingspatroon voor de lichtere huidskleur gezorgd.
Afweersysteem
Een tweede terrein waarop zich sinds de uittocht uit Afrika belangrijke genetische verandering heeft voorgedaan, is dat van ons afweersysteem. Ook hierin zijn grote regionale verschillen ontstaan.
Door domesticatie nam de omgang met dieren in Eurazië [15] sterk toe en eveneens kwamen mensen veel dichter op elkaar te wonen. Infectieziekten kregen hierdoor vrij spel. Omdat infectieziekten dodelijk kunnen zijn en de kans op voortplanting dus sterk inperken, was een mutatie die infectieziekten minder dodelijk maakt in deze gebieden enorm gunstig.
Domesticatie: Een koe wordt gemolken in het Antieke Egypte.
De ziekten die Europeanen met zich meedroegen en voor hen al lang niet meer dodelijk waren, bleken dat bij de verovering van Amerika voor de Indianen nog wel te zijn. In Afrika werden Europese kolonisten echter geconfronteerd met malaria. Hiertegen hadden de Afrikanen in de loop der tijd genetische bescherming ontwikkeld. Mogelijk kan dit verklaren waarom het de Europeanen wel lukte om de Amerika’s maar niet om Afrika te veroveren.
Stofwisseling
Ook is er de afgelopen tienduizend jaar sterk geselecteerd op genen die te maken hebben met het verwerken van voedsel. Niet zo gek misschien als je weet hoe zeer de komst van de landbouw ons voedingspatroon heeft veranderd. Granen en zuivelproducten zijn we tienduizend jaar geleden pas in grote hoeveelheden gaan consumeren.
Hoe langer er ergens al landbouw bedreven wordt, hoe langer geleden het is dat mutaties op het gebied van stofwisseling optraden en hoe minder gevoelig mensen zijn voor welvaartsziekten. Een bekend voorbeeld van zo’n mutatie is ons, door de domesticatie van dieren, toegenomen vermogen om zuivel te verteren. In Noord-Europa maken tegenwoordig bijna alle volwassenen het enzym lactase aan, wat het mogelijk maakt melksuikers af te breken [21].
Ook onder bepaalde groepen Afrikanen heeft zich lactosetolerantie ontwikkeld. Door de Sahara rondtrekkende Toearegs bijvoorbeeld konden de melk van hun kamelen goed gebruiken; hier op de foto’s begeleiden zij overigens toeristen op een rondreisje.
De toename in de hoeveelheid geconsumeerde koolhydraten had aandoeningen gerelateerd aan insulineresistentie (zoals diabetes) en daarmee een selectie op hogere insulinegevoeligheid [23] tot gevolg. Daarnaast zijn er veranderingen opgetreden in de frequentie waarmee genvarianten die te maken hebben met het vervoer van vitaminen voorkomen.
Seksuele selectie
Verder blijkt er recentelijk onder andere geselecteerd te zijn op genen die van invloed zijn op hersenen, botten, reuk, smaak, haargroei en oogkleur. De meeste van de in dit artikel beschreven genetische veranderingen lijken overigens eerder het resultaat van natuurlijke dan van seksuele selectie. Een andere huidskleur, afweer en stofwisseling ging namelijk gepaard met een grotere kans om gezond de reproductieve [25] leeftijd te bereiken. Maar tussen bruine en blauwe ogen en tussen kroeshaar en steil haar lijken geen functionele verschillen te bestaan. Dat maakt het waarschijnlijker dat de selectie op haargroei en oogkleur seksueel van aard was.
Veranderende menselijke overblijfselen
Naast onderzoek van het menselijk genoom, laat ook onderzoek van overblijfselen van menselijke skeletten zien dat ons lichaam is veranderd. Dit onderzoek heeft bijvoorbeeld duidelijk aangetoond dat de mens gedurende de afgelopen tienduizenden jaren niet altijd even lang is geweest. Lange tijd krompen we en het dieptepunt in lichaamslengte werd vermoedelijk zo’n vijfduizend jaar geleden bereikt. Tegenwoordig zijn we weer bijna net zo lang als onze jagende en verzamelende voorouders.
Ook is onze hersenomvang afgenomen. Deze krimp heeft vermoedelijk geen genetische grondslag. Hoewel er tegenwoordig weinig effect meer lijkt te zijn van intelligentie op voortplantingssucces, lijkt het ook weer niet waarschijnlijk dat een kleiner brein een groter nageslacht met zich meebracht, zeker honderden of duizenden jaren geleden niet. Ons krimpende brein lijkt, net als ons krimpende lichaam, eerder een uiting van een slechtere gezondheid.
We zijn pas vrij recentelijk landbouw gaan bedrijven. Op de voeding die landbouw ons biedt, is ons lichaam daarom nog niet afgestemd. Deze mismatch zou resulteren in een slechtere gezondheid, met een kleiner brein, een kleiner lichaam en slechter gebit tot gevolg.
Wikimedia Commons
Het aantal generaties ná de komst van de landbouw is namelijk te klein om ons genetisch volledig aan het nieuwe voedingspatroon aan te passen. Wat we dankzij de landbouw zijn gaan eten, deed ons lichaam dus niet per se goed. Ook ons verslechterde gebit en onze kleiner geworden bekkeningang zouden aan deze mismatch te wijten kunnen zijn.
Sterke veranderingen in de leefomgeving brachten dus ook een veranderend menselijk lichaam met zich mee. In hoeverre het veranderen van de mens zelf vervolgens ook weer zorgde voor verdere culturele veranderingen (bijvoorbeeld de industriële revolutie [31]) blijft nog onduidelijk. Er valt dus nog veel meer te ontdekken over de wederzijdse beïnvloeding van onze omgeving en onze biologie.
Fransje Smits is als postdoctoraal onderzoeker in de sociologie verbonden aan de Universiteit van Luxemburg.
(kennislink)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 14-01-2014 09:09:26 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Zeer interessant. Maar heb je ook een betere versie van die verspreidingskaart? Ik kan de bijschriften niet lezen.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Dat is een afbeelding van Wikimedia Commonsquote:
Zeer interessant. Maar heb je ook een betere versie van die verspreidingskaart? Ik kan de bijschriften niet lezen.
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
Dank, al een stuk beter.quote:
[..]
Dat is een afbeelding van Wikimedia Commons
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
14-01-2014
Eerste landdieren ontwikkelden hun achterpootjes in het water
Waar ontwikkelden de eerste landdieren hun achterpootjes? Deden ze dat zodra ze op het land kwamen? Of begon dat al in het water? Een nieuw onderzoek suggereert het laatste.
Het leven ontstond in het water. Een aantal ambitieuze gewervelden verliet dat water op een gegeven moment en evolueerde tot landdieren. Het lijkt een duidelijk verhaal. Maar toch hebben onderzoekers nog heel wat vragen als het gaat om de overgang van water naar land. Eén van die vragen luidt: wanneer ontwikkelden deze organismen de achterpootjes die ze op het land zo goed konden gebruiken? Ontwikkelden ze die toen ze eenmaal op het land waren? Of werd er al in het water aan gewerkt?
Tiktaalik
Wetenschappers denken die vraag nu te kunnen beantwoorden. Ze ontdekten namelijk een uitstekend bewaard gebleven bekken en gedeeltelijke achtervin van Tiktaalik roseae. Dit is een zogenoemde overgangssoort die tussen de vissen en eerste dieren met pootjes inzit. T. roseae leefde zo’n 375 miljoen jaar geleden.
LONGVISSEN
Het idee dat vissen kunnen lopen, is niet helemaal nieuw. In 2011 ontdekten onderzoekers nog dat de longvis een prima wandelaar is.
Bekkengordel
De bekkengordel van T. roseae lijkt opvallend genoeg veel gemeen te hebben met dat van de eerste viervoeters. “Ze lijken de vin gebruikt te hebben op een manier die doet denken aan de manier waarop een been wordt gebruikt,” stelt onderzoeker Edward Daeschler. Het bekken van T. roseae is duidelijk visachtig, maar de grootte, beweeglijkheid en stevigheid van de bekkengordel, het heupgewricht en de vin wijzen erop dat de vis hier heel veel mee kon. “Het is heel redelijk om aan te nemen dat Tiktaalik deze grote vinstralen gebruikte om te zwemmen. Maar het is mogelijk dat deze er ook mee kon lopen.” Ongeacht of T. roseae nu zwom of liep: de aanpassingen die nodig waren om te wandelen, lijken al in het water begonnen te zijn.
Eerdere theorieën – gebaseerd op het beste bewijs dat tot op heden voorhanden was – suggereerden dat vissen zich voortbewogen met behulp van hun voorste vinnen, terwijl de dieren op het land een manier ontwikkelden om zich met vier pootjes aan te drijven. Deze ontdekking wijst er echter op dat die verandering al plaatsvond in het water en niet pas op het land.
(scientias.nl)
Eerste landdieren ontwikkelden hun achterpootjes in het water
Waar ontwikkelden de eerste landdieren hun achterpootjes? Deden ze dat zodra ze op het land kwamen? Of begon dat al in het water? Een nieuw onderzoek suggereert het laatste.
Het leven ontstond in het water. Een aantal ambitieuze gewervelden verliet dat water op een gegeven moment en evolueerde tot landdieren. Het lijkt een duidelijk verhaal. Maar toch hebben onderzoekers nog heel wat vragen als het gaat om de overgang van water naar land. Eén van die vragen luidt: wanneer ontwikkelden deze organismen de achterpootjes die ze op het land zo goed konden gebruiken? Ontwikkelden ze die toen ze eenmaal op het land waren? Of werd er al in het water aan gewerkt?
Tiktaalik
Wetenschappers denken die vraag nu te kunnen beantwoorden. Ze ontdekten namelijk een uitstekend bewaard gebleven bekken en gedeeltelijke achtervin van Tiktaalik roseae. Dit is een zogenoemde overgangssoort die tussen de vissen en eerste dieren met pootjes inzit. T. roseae leefde zo’n 375 miljoen jaar geleden.
LONGVISSEN
Het idee dat vissen kunnen lopen, is niet helemaal nieuw. In 2011 ontdekten onderzoekers nog dat de longvis een prima wandelaar is.
Bekkengordel
De bekkengordel van T. roseae lijkt opvallend genoeg veel gemeen te hebben met dat van de eerste viervoeters. “Ze lijken de vin gebruikt te hebben op een manier die doet denken aan de manier waarop een been wordt gebruikt,” stelt onderzoeker Edward Daeschler. Het bekken van T. roseae is duidelijk visachtig, maar de grootte, beweeglijkheid en stevigheid van de bekkengordel, het heupgewricht en de vin wijzen erop dat de vis hier heel veel mee kon. “Het is heel redelijk om aan te nemen dat Tiktaalik deze grote vinstralen gebruikte om te zwemmen. Maar het is mogelijk dat deze er ook mee kon lopen.” Ongeacht of T. roseae nu zwom of liep: de aanpassingen die nodig waren om te wandelen, lijken al in het water begonnen te zijn.
Eerdere theorieën – gebaseerd op het beste bewijs dat tot op heden voorhanden was – suggereerden dat vissen zich voortbewogen met behulp van hun voorste vinnen, terwijl de dieren op het land een manier ontwikkelden om zich met vier pootjes aan te drijven. Deze ontdekking wijst er echter op dat die verandering al plaatsvond in het water en niet pas op het land.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-01-2014
‘Interval des Doods’ werd veroorzaakt door ontstaan supercontinent
Zo’n 500 miljoen jaar geleden mondde de formatie van een supercontinent uit in het ‘Interval des Doods’.
Fossielen uit het Cambrium. Bron: Wikimedia Commons
Dat direct na de Cambrische explosie, de ‘oerknal van het meercellig leven’, de evolutie abrupt tot een halt kwam, heeft er mogelijk mee te maken dat op hetzelfde moment het supercontinent Gondwana ontstond en daardoor de ene na de andere vulkaan uitbarstte. Dat schrijft geoloog Ryan McKenzie van de universiteit van Texas in een artikel in het vakblad Geology.
McKenzie komt tot zijn conclusie na een onderzoek naar het mineraal zirkoon. Dat mineraal wordt uitsluitend gevormd door vulkanen die zich op de grens van botsende continentale platen bevinden. McKenzie maakte een overzicht van de aanwezigheid van zirkoon in verschillende gesteentelagen. Door behalve het zirkoongehalte ook de ouderdom van de gesteentelagen te bepalen, kon McKenzie een geologische tijdlijn samenstellen. Die tijdlijn toont de mate van vulkanische activiteit ten gevolge van botsingen tussen continenten door de tijd heen. Uit die tijdlijn blijkt dat zirkoon afwezig is in gesteentelagen die dateren uit de periode voorafgaand aan de Cambrische explosie. In gesteentelagen die dateren uit een evolutionair tijdperk dat volgde op de Cambrische explosie en dat bekend staat als het ‘Interval des Doods’, bleek het zirkoongehalte juist uitzonderlijk hoog te zijn.
Die hoge zirkoongehaltes leveren het eerste harde bewijs dat het samenkomen van de continenten tot een supercontinent, iets meer dan 500 miljoen jaar geleden, leidde tot een periode van hoge vulkanische activiteit. Volgens McKenzie is het geen toeval dat die periode van hoge vulkanische activiteit samenviel met het ‘Interval des Doods’, waarin het leven op aarde binnen korte tijd te maken kreeg met drie massa-extincties.
Het onderzoeksresultaat draagt mogelijk bij aan een beter begrip van de vroege evolutie van meercellig leven. In zijn artikel stelt McKenzie dat schommelingen in soortenrijkdom indirect kunnen worden verklaard met platentectoniek. Volgens die hypothese leidde de formatie van supercontinent Gondwana tot een reeks aan vulkaanuitbarstingen, waardoor het CO2-gehalte in de atmosfeer toe nam en de temperatuur op aarde steeg. Bovendien veranderde de pH van oceanen als gevolg van opname van CO2 uit de lucht. Organismen die zich niet aan die veranderingen wisten aan te passen, stierven massaal uit. Vandaar dus dat wetenschappers die periode, die zich afspeelde tussen 515 en 485 miljoen jaar geleden, ook wel aanduiden als het ‘Interval des Doods’. Later, nadat Gondwana eenmaal was ontstaan, nam de vulkanische activiteit weer af, daalde de temperatuur op aarde, en kon het leven haar opmars weer hervatten.
Het ‘Interval des Doods’ voltrok zich vlak na een van de belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van het leven op aarde. Nadat miljarden jaren lang het leven alleen uit eencelligen had bestaan, ontstonden zo’n 540 miljoen jaar geleden plotseling allerlei meercellige levensvormen. In die zogeheten Cambrische explosie kennen alle organische ‘bouwplannen’, waaronder die van de hedendaagse insecten, gewervelden en weekdieren, hun oorspron
(newscientist.nl)
‘Interval des Doods’ werd veroorzaakt door ontstaan supercontinent
Zo’n 500 miljoen jaar geleden mondde de formatie van een supercontinent uit in het ‘Interval des Doods’.
Fossielen uit het Cambrium. Bron: Wikimedia Commons
Dat direct na de Cambrische explosie, de ‘oerknal van het meercellig leven’, de evolutie abrupt tot een halt kwam, heeft er mogelijk mee te maken dat op hetzelfde moment het supercontinent Gondwana ontstond en daardoor de ene na de andere vulkaan uitbarstte. Dat schrijft geoloog Ryan McKenzie van de universiteit van Texas in een artikel in het vakblad Geology.
McKenzie komt tot zijn conclusie na een onderzoek naar het mineraal zirkoon. Dat mineraal wordt uitsluitend gevormd door vulkanen die zich op de grens van botsende continentale platen bevinden. McKenzie maakte een overzicht van de aanwezigheid van zirkoon in verschillende gesteentelagen. Door behalve het zirkoongehalte ook de ouderdom van de gesteentelagen te bepalen, kon McKenzie een geologische tijdlijn samenstellen. Die tijdlijn toont de mate van vulkanische activiteit ten gevolge van botsingen tussen continenten door de tijd heen. Uit die tijdlijn blijkt dat zirkoon afwezig is in gesteentelagen die dateren uit de periode voorafgaand aan de Cambrische explosie. In gesteentelagen die dateren uit een evolutionair tijdperk dat volgde op de Cambrische explosie en dat bekend staat als het ‘Interval des Doods’, bleek het zirkoongehalte juist uitzonderlijk hoog te zijn.
Die hoge zirkoongehaltes leveren het eerste harde bewijs dat het samenkomen van de continenten tot een supercontinent, iets meer dan 500 miljoen jaar geleden, leidde tot een periode van hoge vulkanische activiteit. Volgens McKenzie is het geen toeval dat die periode van hoge vulkanische activiteit samenviel met het ‘Interval des Doods’, waarin het leven op aarde binnen korte tijd te maken kreeg met drie massa-extincties.
Het onderzoeksresultaat draagt mogelijk bij aan een beter begrip van de vroege evolutie van meercellig leven. In zijn artikel stelt McKenzie dat schommelingen in soortenrijkdom indirect kunnen worden verklaard met platentectoniek. Volgens die hypothese leidde de formatie van supercontinent Gondwana tot een reeks aan vulkaanuitbarstingen, waardoor het CO2-gehalte in de atmosfeer toe nam en de temperatuur op aarde steeg. Bovendien veranderde de pH van oceanen als gevolg van opname van CO2 uit de lucht. Organismen die zich niet aan die veranderingen wisten aan te passen, stierven massaal uit. Vandaar dus dat wetenschappers die periode, die zich afspeelde tussen 515 en 485 miljoen jaar geleden, ook wel aanduiden als het ‘Interval des Doods’. Later, nadat Gondwana eenmaal was ontstaan, nam de vulkanische activiteit weer af, daalde de temperatuur op aarde, en kon het leven haar opmars weer hervatten.
Het ‘Interval des Doods’ voltrok zich vlak na een van de belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van het leven op aarde. Nadat miljarden jaren lang het leven alleen uit eencelligen had bestaan, ontstonden zo’n 540 miljoen jaar geleden plotseling allerlei meercellige levensvormen. In die zogeheten Cambrische explosie kennen alle organische ‘bouwplannen’, waaronder die van de hedendaagse insecten, gewervelden en weekdieren, hun oorspron
(newscientist.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-01-2014
Wat maakt ons tot een mens? Stukje brein ontdekt dat apen niet hebben
Wat maakt ons tot een mens? Oftewel: hoe onderscheiden we ons van de primaten die het nauwst aan ons verwant zijn? We komen dichter bij een antwoord op die vraag nu wetenschappers hebben ontdekt dat het menselijk brein een onderdeeltje heeft dat in niets lijkt op de hersendelen van andere soorten.
Het onderdeeltje in kwestie speelt een belangrijke rol wanneer we op heel geavanceerde wijze zaken plannen of ingewikkelde beslissingen moeten nemen. “We zijn geneigd te denken dat het maken van plannen voor de toekomst, flexibiliteit en ons vermogen om van ander te leren met name heel indrukwekkende vaardigheden van ons mensen zijn,” stelt onderzoeker Matthew Rushworth. “Wij hebben een stukje van het brein geïdentificeerd dat alleen mensen lijken te hebben en dat iets met die cognitieve vermogens te maken heeft.”
Makaken
De onderzoekers verzamelden 25 volwassenen en scanden een deel van de frontale cortex. Ook keken ze hoe dat deel verbonden was met andere delen van het brein. Vervolgens vergeleken ze de resultaten met MRI-gegevens van 25 makaken. Maar voor ze dat deden, verdeelden ze het stukje brein in twaalf regio’s. “Elk van deze twaalf gebieden heeft zijn eigen verbindingen met de rest van het brein en dat vertelt ons dat deze delen elk iets unieks doen.”
ADHD
Het deel van het brein dat de onderzoekers bestudeerden, speelt ook een rol bij ADHD en drugsverslavingen. En wanneer dit deel van het brein aangetast is, kunnen patiënten taalproblemen ervaren. Door beter te begrijpen hoe dit deel van het brein in elkaar steekt en met de rest van het brein verbonden is, kunnen onderzoekers wellicht ook meer inzicht krijgen in deze aandoeningen.
Eén regio
Uit het onderzoek blijkt dat elf van de twaalf regio’s die het menselijk brein rijk was, ook te vinden zijn in het brein van makaken. De elf regio’s bleken in het brein van de apen ook op vergelijkbare manieren met de rest van het brein verbonden te zijn. Maar één regio in het menselijk brein konden de onderzoekers maar niet vinden in het brein van de apen. “We hebben een deel in de menselijke frontale cortex ontdekt dat geen equivalent heeft in de aap,” vat onderzoeker Franz-Xaver Neubert samen. “Dit deel van het brein speelt een rol bij strategisch plannen, beslissingen maken en multitasken.”
Daarnaast ontdekten de onderzoekers dat de delen van het menselijk brein die we gebruiken om geluiden te verwerken uitstekend verbonden waren met de prefrontale cortex. Bij de makaak waren die verbindingen minder goed. De onderzoekers vermoeden dat die verbindingen kunnen verklaren waarom wij mensen in staat zijn om te spreken en spraak te verstaan.
(scientias.nl)
Wat maakt ons tot een mens? Stukje brein ontdekt dat apen niet hebben
Wat maakt ons tot een mens? Oftewel: hoe onderscheiden we ons van de primaten die het nauwst aan ons verwant zijn? We komen dichter bij een antwoord op die vraag nu wetenschappers hebben ontdekt dat het menselijk brein een onderdeeltje heeft dat in niets lijkt op de hersendelen van andere soorten.
Het onderdeeltje in kwestie speelt een belangrijke rol wanneer we op heel geavanceerde wijze zaken plannen of ingewikkelde beslissingen moeten nemen. “We zijn geneigd te denken dat het maken van plannen voor de toekomst, flexibiliteit en ons vermogen om van ander te leren met name heel indrukwekkende vaardigheden van ons mensen zijn,” stelt onderzoeker Matthew Rushworth. “Wij hebben een stukje van het brein geïdentificeerd dat alleen mensen lijken te hebben en dat iets met die cognitieve vermogens te maken heeft.”
Makaken
De onderzoekers verzamelden 25 volwassenen en scanden een deel van de frontale cortex. Ook keken ze hoe dat deel verbonden was met andere delen van het brein. Vervolgens vergeleken ze de resultaten met MRI-gegevens van 25 makaken. Maar voor ze dat deden, verdeelden ze het stukje brein in twaalf regio’s. “Elk van deze twaalf gebieden heeft zijn eigen verbindingen met de rest van het brein en dat vertelt ons dat deze delen elk iets unieks doen.”
ADHD
Het deel van het brein dat de onderzoekers bestudeerden, speelt ook een rol bij ADHD en drugsverslavingen. En wanneer dit deel van het brein aangetast is, kunnen patiënten taalproblemen ervaren. Door beter te begrijpen hoe dit deel van het brein in elkaar steekt en met de rest van het brein verbonden is, kunnen onderzoekers wellicht ook meer inzicht krijgen in deze aandoeningen.
Eén regio
Uit het onderzoek blijkt dat elf van de twaalf regio’s die het menselijk brein rijk was, ook te vinden zijn in het brein van makaken. De elf regio’s bleken in het brein van de apen ook op vergelijkbare manieren met de rest van het brein verbonden te zijn. Maar één regio in het menselijk brein konden de onderzoekers maar niet vinden in het brein van de apen. “We hebben een deel in de menselijke frontale cortex ontdekt dat geen equivalent heeft in de aap,” vat onderzoeker Franz-Xaver Neubert samen. “Dit deel van het brein speelt een rol bij strategisch plannen, beslissingen maken en multitasken.”
Daarnaast ontdekten de onderzoekers dat de delen van het menselijk brein die we gebruiken om geluiden te verwerken uitstekend verbonden waren met de prefrontale cortex. Bij de makaak waren die verbindingen minder goed. De onderzoekers vermoeden dat die verbindingen kunnen verklaren waarom wij mensen in staat zijn om te spreken en spraak te verstaan.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Modern human genomes reveal our inner Neanderthal
Sex with Neanderthals had its ups and its downs. Cross-breeding may have given modern humans genes useful for coping with climates colder than Africa's, but the hybrid offspring probably suffered from significant fertility problems.
Those conclusions come from two papers published today in Science1 and Nature2, which identify the slices of the genome that contemporary humans inherited from Neanderthals, the stocky hunter-gatherers that went extinct around 30,000 years ago.
Homo sapiens and Neanderthals share a common ancestor that probably lived in Africa more than half a million years ago. The ancestors of Neanderthals were the first to move to Europe and Asia while the modern-human lineage stayed in Africa. But after modern humans began to leave Africa less than 100,000 years ago, they interbred with the Neanderthals who had settled on a range stretching from Western Europe to Siberia.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
http://www.kijkmagazine.n(...)loed-regenwoud-azie/quote:Mens heeft al 11.000 jaar invloed op regenwoud Azië
Geschreven op 28 januari 2014 door JPK
Na vijftien jaar onderzoek hebben twee wetenschappers kunnen vaststellen dat de mens al millennia lang een merkbare invloed heeft op Aziatische regenwouden.
04-02-2014
Pestepidemieën zorgden voor evolutie van ons immuunsysteem
© ANP. Een dokter met een pestmasker, waarin kruiden liggen die kwalijke dampen zouden moeten tegengaan, tijdens de nabootsing van een scène in het museum De Stratemakerstoren in Nijmegen in 1998.
De verwoestende pestepidemieën die Europa in de late middeleeuwen teisterden, hebben een sterke evolutie teweeggebracht in bepaalde genen van het menselijk immuunsysteem. De dodelijke infectieziekte selecteerde mensen uit met genen die goede bescherming boden.
Dat schrijven onderzoekers van onder meer Radboud UMC deze week in het tijdschrift PNAS op basis van een genetisch onderzoek. Ze willen ermee achterhalen wat het effect is van potentieel dodelijke epidemische infectieziekten zoals pest, pokken en griep op de evolutie van het immuunsysteem.
De auteurs onderzochten dit door twee groepen te vergelijken die in dezelfde condities leven en aan dezelfde ziekten zijn blootgesteld, maar die een andere herkomst hebben: Roemenen van Europese afkomst en Roma van Noord-Indiase afkomst in Roemenië.
Pestepidemie
De Roma (zigeuners) zijn meer dan duizend jaar geleden van Noord-India naar Europa gemigreerd. Roma en Roemenen leven in Roemenië sinds die tijd samen, ook ten tijde van de grote pestepidemie in de 14de eeuw, ofwel de Zwarte Dood, waarbij 30 tot 50 procent van alle Europeanen omkwamen.
Om te zien of er bij Roma en Roemenen een evolutionaire selectie is opgetreden, screenden de onderzoekers het dna van drie groepen (100 Roemenen, 100 Roma en 500 Noord-Indiërs als controlegroep) op kleine variaties in circa 200 duizend 'dna-letters'.
© anp.
Doktoren met pestmaskers tijdens de opnamen van een scène van Floris, in 1968 in Brugge.
Groep genen
Ze ontdekten een groep genen voor afweerreceptoren tegen bacteriën (TLR1/TLR6/TLR10) die bij Roemenen en Roma veel variatie vertoont, maar bij Noord-Indiërs niet. Die genen lijken in de laatste duizend jaar te zijn veranderd door een evolutionaire invloed die in Europa aanwezig was en in India niet. Dat kan de 14de eeuwse pestepidemie zijn geweest, stellen de auteurs, want die is aan India voorbijgegaan.
De onderzoekers namen de proef op de som door witte bloedcellen van moderne Europeanen bloot te stellen aan de pestbacterie Yersinia pestis. De genoemde genen bleken inderdaad actief te worden in de afweerreactie van de bloedcellen, terwijl genen voor een andere receptor dat niet werden.
Populatiegeneticus Peter de Knijff van LUMC is niet overtuigd. 'Het is niet uit te sluiten dat de Romagenen die beschermen tegen de pest niet bij henzelf zijn geëvolueerd, maar via vermenging zijn overgenomen van Europeanen. Het is ook onzeker of de middeleeuwse pest India links heeft laten liggen.'
Onwaarschijnlijk
Hoofdauteur Mihai Netea (Radboud UMC) erkent dat de Roma de genetische varianten kunnen hebben overgenomen van hun Roemeense buren, maar noemt dat onwaarschijnlijk. 'Er is nooit veel vermenging geweest.'
Volgens Netea kan zijn onderzoek meer licht werpen op hoe moderne immuunziekten ontstaan en helpen bij de ontwikkeling van medicijnen
(Volkskrant)
Pestepidemieën zorgden voor evolutie van ons immuunsysteem
© ANP. Een dokter met een pestmasker, waarin kruiden liggen die kwalijke dampen zouden moeten tegengaan, tijdens de nabootsing van een scène in het museum De Stratemakerstoren in Nijmegen in 1998.
De verwoestende pestepidemieën die Europa in de late middeleeuwen teisterden, hebben een sterke evolutie teweeggebracht in bepaalde genen van het menselijk immuunsysteem. De dodelijke infectieziekte selecteerde mensen uit met genen die goede bescherming boden.
Dat schrijven onderzoekers van onder meer Radboud UMC deze week in het tijdschrift PNAS op basis van een genetisch onderzoek. Ze willen ermee achterhalen wat het effect is van potentieel dodelijke epidemische infectieziekten zoals pest, pokken en griep op de evolutie van het immuunsysteem.
De auteurs onderzochten dit door twee groepen te vergelijken die in dezelfde condities leven en aan dezelfde ziekten zijn blootgesteld, maar die een andere herkomst hebben: Roemenen van Europese afkomst en Roma van Noord-Indiase afkomst in Roemenië.
Pestepidemie
De Roma (zigeuners) zijn meer dan duizend jaar geleden van Noord-India naar Europa gemigreerd. Roma en Roemenen leven in Roemenië sinds die tijd samen, ook ten tijde van de grote pestepidemie in de 14de eeuw, ofwel de Zwarte Dood, waarbij 30 tot 50 procent van alle Europeanen omkwamen.
Om te zien of er bij Roma en Roemenen een evolutionaire selectie is opgetreden, screenden de onderzoekers het dna van drie groepen (100 Roemenen, 100 Roma en 500 Noord-Indiërs als controlegroep) op kleine variaties in circa 200 duizend 'dna-letters'.
© anp.
Doktoren met pestmaskers tijdens de opnamen van een scène van Floris, in 1968 in Brugge.
Groep genen
Ze ontdekten een groep genen voor afweerreceptoren tegen bacteriën (TLR1/TLR6/TLR10) die bij Roemenen en Roma veel variatie vertoont, maar bij Noord-Indiërs niet. Die genen lijken in de laatste duizend jaar te zijn veranderd door een evolutionaire invloed die in Europa aanwezig was en in India niet. Dat kan de 14de eeuwse pestepidemie zijn geweest, stellen de auteurs, want die is aan India voorbijgegaan.
De onderzoekers namen de proef op de som door witte bloedcellen van moderne Europeanen bloot te stellen aan de pestbacterie Yersinia pestis. De genoemde genen bleken inderdaad actief te worden in de afweerreactie van de bloedcellen, terwijl genen voor een andere receptor dat niet werden.
Populatiegeneticus Peter de Knijff van LUMC is niet overtuigd. 'Het is niet uit te sluiten dat de Romagenen die beschermen tegen de pest niet bij henzelf zijn geëvolueerd, maar via vermenging zijn overgenomen van Europeanen. Het is ook onzeker of de middeleeuwse pest India links heeft laten liggen.'
Onwaarschijnlijk
Hoofdauteur Mihai Netea (Radboud UMC) erkent dat de Roma de genetische varianten kunnen hebben overgenomen van hun Roemeense buren, maar noemt dat onwaarschijnlijk. 'Er is nooit veel vermenging geweest.'
Volgens Netea kan zijn onderzoek meer licht werpen op hoe moderne immuunziekten ontstaan en helpen bij de ontwikkeling van medicijnen
(Volkskrant)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Niet echt direct iets met evolutie te maken, maar wel interessant omwille de "complexe samenleving" die is ontstaan bij deze grote groep chimpansees.
Huge chimpanzee population thriving in remote Congo forest
Huge chimpanzee population thriving in remote Congo forest
quote:In one of the most dangerous regions of the planet, against all odds, a huge yet mysterious population of chimpanzees appears to be thriving – for now. [...]
"This is one of the few places left on Earth with a huge continuous population of chimps," says Cleve Hicks, a primatologist based at the Max Planck Institute in Leipzig, Germany, who says the group is probably the largest in Africa. "We estimate many thousands of individuals, perhaps tens of thousands." A unique set of customs and behaviour is shared by the apes across a vast area of 50,000 sq km, revealing how they live naturally.
The unusually large chimps of the Bili-Uele forest have been seen feasting on leopard and build ground nests far more often than other chimps, as well as having a unique taste for giant African snails, whose shells they appear to pound open on rocks or logs. Motion-activated video cameras left in the forest for eight months also recorded gangs of males patrolling their territory and mothers showing their young how to use tools to eat swarming insects [...]
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
Toch wel met evolutie te maken: de individuen die dit begrijpen, zullen zich beter voortplanten.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
http://www.kijkmagazine.n(...)s-massa-uitsterving/quote:Mega-ratten de baas na massa-uitsterving?
Geschreven op 8 februari 2014 door JPK
Welke diersoort wordt dominant op aarde als de grotere dieren uitsterven – zoals ooit gebeurde met de dinosaurussen? Volgens de Britse geoloog Jan Zalasiewicz maken ratten de beste kans. Bovendien kunnen ze in dat geval uitgroeien tot beesten van minstens 80 kilo.
25-02-2014
Hoe ontstaat een nieuwe soort?
De vorming van nieuwe soorten is een complex proces. Charles Darwin had het over “Het Mysterie der Mysteriën”. Vele wetenschappers hebben heel wat theoretisch en experimenteel werk verricht om inzicht te krijgen in soortvorming. En het mysterie heeft al enkele van zijn geheimen prijsgegeven.
De meest invloedrijke bioloog op het gebied van speciatie is Ernst Mayr, een Duitse ornitholoog. Hij formuleerde bijvoorbeeld het Biologische Soortconcept, dat stelt dat soorten populaties zijn waarvan de individuen vruchtbare nakomelingen kunnen produceren. Dit soortconcept legt de nadruk op reproductieve isolatie. Nieuwe soorten kunnen dan ook enkel ontstaan wanneer twee populaties reproductief geïsoleerd worden van elkaar. Voor Mayr was geografische isolatie de belangrijkste vorm van soortvorming. Wanneer een populatie in tweeën gedeeld wordt door een rivier of een bergketen, dan zullen de twee resulterende populaties los van elkaar verder evolueren. Als na ruime tijd deze populaties terug met elkaar in contact komen, zijn ze zo verschillend geworden dat leden van beide populaties niet meer kunnen kruisen. En volgens het Biologische Soortconcept zijn het dan dus verschillende soorten. Dit model staat bekend als allopatrische speciatie.
Dobzhansky en Muller
Het is reeds aangetoond dat verschillende populaties na een lange periode van geografische isolatie geen leefbare of vruchtbare nakomelingen kunnen produceren. Maar welk genetisch mechanisme zit hierachter? Theodosius Dobzhansky formuleerde in 1934 een model dat door Herman Muller (1942) verder werd uitgewerkt. Neem een populatie organismen met twee genen: A en B. Door een geografische verandering (bijvoorbeeld een rivier) wordt de populatie in tweeën gedeeld. In de eerste populatie vindt er een mutatie plaats waardoor gen A verandert in a. En in de tweede populatie gebeurt iets gelijkaardigs: gen B muteert in b. Beide mutaties doen het goed en nemen toe in frequentie. Later komen beide populaties weer in contact en vinden er enkele kruisingen plaats. Maar de interactie tussen de genen a en b was niet aanwezig in de originele populatie. Het is dus mogelijk dat deze genen niet compatibel zijn en leiden tot onvruchtbaarheid of andere fysieke problemen bij de kruisingen. Dit model, dat luistert naar de naam Dobzhansky-Muller incompatibiliteiten, is ondertussen bevestigd voor diverse organismen, zoals de fruitvlieg (Drosophila), zandraket (Arabidopsis) en gist (Saccharomyces).
Melanomen
Een goed gedocumenteerd voorbeeld vinden we terug bij vissen van het genus Xiphophorus. Enkele soorten in dit genus hebben zwarte vlekken op de huid. Maar sommige kruisingen tussen Platy (X. maculatus) en Zwaarddrager (X. helleri) ontwikkelen kwaadaardige melanomen. Onderzoekers identificeerden de genen die hiervoor verantwoordelijk zijn. De vorming van de melanomen is het gevolg van een overexpressie van het Tu-gen. Een tweede gen (R) zorgt normaal gezien voor een gecontroleerde expressie van Tu. De Platy bezit beide genen, waardoor de zwarte vlekjes mooi gevormd worden. Maar in het genoom van de Zwaarddrager zijn deze genen niet aanwezig. Kruisingen tussen beide soorten leveren dus soms individuen op met het Tu gen, maar zonder het R gen om de expressie te controleren. Deze vissen ontwikkelen daarom melanomen. Een schoolvoorbeeld van het Dobzhansky Muller model.
Links de zwaarddrager (Foto: Ltshears, via Wikimedia Commons) en rechts Platy (Foto: Marrabbio2, via Wikimedia Commons).
Jente Ottenburghs (1988) heeft sinds zijn Master Evolutie en Gedragsbiologie aan de Universiteit van Antwerpen een brede interesse voor evolutionaire biologie. Sinds mei 2012 werkt hij als PhD-student bij de Resource Ecology Group aan de Universiteit van Wageningen. Meer informatie over zijn onderzoek vindt u hier. En neem ook eens een kijkje op zijn blog waarop – hoe kan het ook anders – de evolutie eveneens centraal staat
(scientias.nl)
Hoe ontstaat een nieuwe soort?
De vorming van nieuwe soorten is een complex proces. Charles Darwin had het over “Het Mysterie der Mysteriën”. Vele wetenschappers hebben heel wat theoretisch en experimenteel werk verricht om inzicht te krijgen in soortvorming. En het mysterie heeft al enkele van zijn geheimen prijsgegeven.
De meest invloedrijke bioloog op het gebied van speciatie is Ernst Mayr, een Duitse ornitholoog. Hij formuleerde bijvoorbeeld het Biologische Soortconcept, dat stelt dat soorten populaties zijn waarvan de individuen vruchtbare nakomelingen kunnen produceren. Dit soortconcept legt de nadruk op reproductieve isolatie. Nieuwe soorten kunnen dan ook enkel ontstaan wanneer twee populaties reproductief geïsoleerd worden van elkaar. Voor Mayr was geografische isolatie de belangrijkste vorm van soortvorming. Wanneer een populatie in tweeën gedeeld wordt door een rivier of een bergketen, dan zullen de twee resulterende populaties los van elkaar verder evolueren. Als na ruime tijd deze populaties terug met elkaar in contact komen, zijn ze zo verschillend geworden dat leden van beide populaties niet meer kunnen kruisen. En volgens het Biologische Soortconcept zijn het dan dus verschillende soorten. Dit model staat bekend als allopatrische speciatie.
Dobzhansky en Muller
Het is reeds aangetoond dat verschillende populaties na een lange periode van geografische isolatie geen leefbare of vruchtbare nakomelingen kunnen produceren. Maar welk genetisch mechanisme zit hierachter? Theodosius Dobzhansky formuleerde in 1934 een model dat door Herman Muller (1942) verder werd uitgewerkt. Neem een populatie organismen met twee genen: A en B. Door een geografische verandering (bijvoorbeeld een rivier) wordt de populatie in tweeën gedeeld. In de eerste populatie vindt er een mutatie plaats waardoor gen A verandert in a. En in de tweede populatie gebeurt iets gelijkaardigs: gen B muteert in b. Beide mutaties doen het goed en nemen toe in frequentie. Later komen beide populaties weer in contact en vinden er enkele kruisingen plaats. Maar de interactie tussen de genen a en b was niet aanwezig in de originele populatie. Het is dus mogelijk dat deze genen niet compatibel zijn en leiden tot onvruchtbaarheid of andere fysieke problemen bij de kruisingen. Dit model, dat luistert naar de naam Dobzhansky-Muller incompatibiliteiten, is ondertussen bevestigd voor diverse organismen, zoals de fruitvlieg (Drosophila), zandraket (Arabidopsis) en gist (Saccharomyces).
Melanomen
Een goed gedocumenteerd voorbeeld vinden we terug bij vissen van het genus Xiphophorus. Enkele soorten in dit genus hebben zwarte vlekken op de huid. Maar sommige kruisingen tussen Platy (X. maculatus) en Zwaarddrager (X. helleri) ontwikkelen kwaadaardige melanomen. Onderzoekers identificeerden de genen die hiervoor verantwoordelijk zijn. De vorming van de melanomen is het gevolg van een overexpressie van het Tu-gen. Een tweede gen (R) zorgt normaal gezien voor een gecontroleerde expressie van Tu. De Platy bezit beide genen, waardoor de zwarte vlekjes mooi gevormd worden. Maar in het genoom van de Zwaarddrager zijn deze genen niet aanwezig. Kruisingen tussen beide soorten leveren dus soms individuen op met het Tu gen, maar zonder het R gen om de expressie te controleren. Deze vissen ontwikkelen daarom melanomen. Een schoolvoorbeeld van het Dobzhansky Muller model.
Links de zwaarddrager (Foto: Ltshears, via Wikimedia Commons) en rechts Platy (Foto: Marrabbio2, via Wikimedia Commons).
Jente Ottenburghs (1988) heeft sinds zijn Master Evolutie en Gedragsbiologie aan de Universiteit van Antwerpen een brede interesse voor evolutionaire biologie. Sinds mei 2012 werkt hij als PhD-student bij de Resource Ecology Group aan de Universiteit van Wageningen. Meer informatie over zijn onderzoek vindt u hier. En neem ook eens een kijkje op zijn blog waarop – hoe kan het ook anders – de evolutie eveneens centraal staat
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-02-2014
Fossielen bevestigen: er was geen ‘oerknal van het leven’
Canadese onderzoekers hebben een nieuwe fossielenvindplaats in de Rocky Mountains ontdekt. De versteende zeedieren die hier in de schalie zitten bieden een kijkje in de allervroegste evolutie van het leven op aarde, en bevestigen dat de ‘Cambrische explosie’ een achterhaald begrip is.
door Marlies ter Voorde
Het is een wijdverbreid misverstand en een idee dat lang geheerst heeft onder aardwetenschappers: dat van de Cambrische explosie, ook wel de oerknal van het leven genoemd. Duizenden nieuwe, meercellige diersoorten zouden bijna 550 miljoen jaar geleden in een relatief kort tijdsbestek van slechts enkele miljoenen jaren zijn ontstaan.
Er was echter helemaal geen sprake van een explosie, is de afgelopen jaren steeds duidelijker geworden. Sinds paleontoloog en fossielenverzamelaar Charles Walcott in het jaar 1909 als eerste per toeval op de fossielrijke Cambrische Burgess Shale stuitte – het kleiige gesteente waarin de oeroude fossielen zo goed bewaard zijn gebleven – zijn er al meer dan 40 andere vindplaatsen ontdekt, met uiteenlopende ouderdommen. “De ‘Cambrische explosie’ blijkt eigenlijk een gestage evolutie te zijn geweest, die ongeveer 100 miljoen jaar duurde”, vertelt Simon Troelstra, gepensioneerd micro-paleontoloog van de Vrije Universiteit Amsterdam, die gespecialiseerd is in deze periode, maar zelf overigens niet bij de vondst in de Rocky Mountains betrokken was.
De Kootenay-site
Een jaar geleden ontdekten onderzoekers van het Royal Ontario Museum in Canada een nieuwe vindplaats van Cambrische fossielen, in het Kootenay National Park in de Rocky Mountains. De fossielen die de wetenschappers hier aantroffen bevestigen nogmaals dat de Cambrische explosie langer dan een paar miljoen jaar duurde. Het Kootenay Park bevindt zich op slechts 40 kilometer van het Yoho National Park, de beroemde plek waar Walcott de Burgess Schalie vond. Toch troffen de Canadese onderzoekers fossielen aan van zeebeestjes die in het Yoho National Park niet aanwezig waren, maar enkele jaren geleden wel in de beroemde 10 miljoen jaar oudere fossielenvindplaats Chengjiang in China werden aangetroffen. Volgens de Canadese paleontologen betekent dit dat deze oerdieren wijd verspreid voorkwamen, en inderdaad langer in onze zeeën hebben rondgezwommen dan oorspronkelijk werd gedacht.
Startschot
Het startschot voor de ontwikkeling van complexe organismen werd ongeveer 650 miljoen jaar geleden gegeven, na een periode waarin het op aarde zo koud was dat deze helemaal bedekt was met ijs (Snowball Earth). Het klimaat warmde op, supercontinent Rodinia viel uit elkaar en veranderde daarmee meteen de chemische samenstelling van de oceaan, die kalkiger werd en meer fosfaat ging bevatten, en de hoeveelheid zuurstof in de atmosfeer nam toe.
De wapenwedloop
Tot er genoeg kalk in de oceaan terecht kwam om botten, tanden, en skeletten mee te fabriceren, was het in zee een vreedzame bedoening. De weke organismen zweefden wat rond, filterden wat voedsel uit het water, en dat was het wel zo´n beetje. Met het kalk kwamen echter ook de wapens voor de rovers, bijvoorbeeld in de vorm van tanden, gevolgd door de eerste schilden die de prooidieren moesten beschermen. De vrede was over, de wapenwedloop was een feit.
De eencellige, primitieve voorlopers van het leven begonnen zich vervolgens te ontwikkelen tot de ingewikkelder exemplaren waarvan momenteel op meer dan 40 plekken op aarde de fossielen te vinden zijn. “De meesten zijn in de loop van de evolutie weer uitgestorven”, zegt Troelstra. Maar ook de eerste gewervelde, onze oer-voorloper, dook op in deze periode. “Het was een soort zebravisje.”
Vijftig soorten
De Kootenay-site is bijzonder, zegt Troelstra. De soortenrijkdom lijkt groot – in 15 dagen ontdekten de onderzoekers ruim 50 verschillende soorten, waarvan sommigen nog nooit eerder gezien waren – en de conservering extreem goed. Zelfs de weke delen van de fossielen zijn goed zichtbaar in de fossielen.
Toch is de vondst van een locatie met Cambrische fossielen op zich niet uniek. “Je vindt ze overal ter wereld, op plekken waar plotselinge modderstromen zijn voorgekomen”, zegt Troelstra. De zee-organismen uit de Burgess Shale van de Rocky Mountains leefden aan de voet van een steile helling. Ze werden door een plotselinge lawine van modderdeeltjes verrast, bedekt en afgesloten van zuurstof, waardoor er geen afbraak kon plaatsvinden. Hierdoor zijn de beesten niet verrot maar gefossiliseerd.
Het echte belang van de vondst zal pas duidelijk worden als er meer onderzoek ter plekke gedaan is, denkt Troelstra. “Zo te zien zit het er vol met prachtig geconserveerde fossielen. Die kunnen ons vast iets meer vertellen over deze bijzondere periode in de evolutie.”
Bronnen:
Caron e.a. A new phyllopod bed-like assemblage from the Burgess Shale of the Canadian Rockies, Nature Communications (2014), DOI: 10.1038/ncomms4210
Caron, J.B. Mighty Burgess Shale fossil site discovered in Kootenay national Park (blog over de vondst en de expeditie)
(kennislink)
Fossielen bevestigen: er was geen ‘oerknal van het leven’
Canadese onderzoekers hebben een nieuwe fossielenvindplaats in de Rocky Mountains ontdekt. De versteende zeedieren die hier in de schalie zitten bieden een kijkje in de allervroegste evolutie van het leven op aarde, en bevestigen dat de ‘Cambrische explosie’ een achterhaald begrip is.
door Marlies ter Voorde
Het is een wijdverbreid misverstand en een idee dat lang geheerst heeft onder aardwetenschappers: dat van de Cambrische explosie, ook wel de oerknal van het leven genoemd. Duizenden nieuwe, meercellige diersoorten zouden bijna 550 miljoen jaar geleden in een relatief kort tijdsbestek van slechts enkele miljoenen jaren zijn ontstaan.
Er was echter helemaal geen sprake van een explosie, is de afgelopen jaren steeds duidelijker geworden. Sinds paleontoloog en fossielenverzamelaar Charles Walcott in het jaar 1909 als eerste per toeval op de fossielrijke Cambrische Burgess Shale stuitte – het kleiige gesteente waarin de oeroude fossielen zo goed bewaard zijn gebleven – zijn er al meer dan 40 andere vindplaatsen ontdekt, met uiteenlopende ouderdommen. “De ‘Cambrische explosie’ blijkt eigenlijk een gestage evolutie te zijn geweest, die ongeveer 100 miljoen jaar duurde”, vertelt Simon Troelstra, gepensioneerd micro-paleontoloog van de Vrije Universiteit Amsterdam, die gespecialiseerd is in deze periode, maar zelf overigens niet bij de vondst in de Rocky Mountains betrokken was.
De Kootenay-site
Een jaar geleden ontdekten onderzoekers van het Royal Ontario Museum in Canada een nieuwe vindplaats van Cambrische fossielen, in het Kootenay National Park in de Rocky Mountains. De fossielen die de wetenschappers hier aantroffen bevestigen nogmaals dat de Cambrische explosie langer dan een paar miljoen jaar duurde. Het Kootenay Park bevindt zich op slechts 40 kilometer van het Yoho National Park, de beroemde plek waar Walcott de Burgess Schalie vond. Toch troffen de Canadese onderzoekers fossielen aan van zeebeestjes die in het Yoho National Park niet aanwezig waren, maar enkele jaren geleden wel in de beroemde 10 miljoen jaar oudere fossielenvindplaats Chengjiang in China werden aangetroffen. Volgens de Canadese paleontologen betekent dit dat deze oerdieren wijd verspreid voorkwamen, en inderdaad langer in onze zeeën hebben rondgezwommen dan oorspronkelijk werd gedacht.
Startschot
Het startschot voor de ontwikkeling van complexe organismen werd ongeveer 650 miljoen jaar geleden gegeven, na een periode waarin het op aarde zo koud was dat deze helemaal bedekt was met ijs (Snowball Earth). Het klimaat warmde op, supercontinent Rodinia viel uit elkaar en veranderde daarmee meteen de chemische samenstelling van de oceaan, die kalkiger werd en meer fosfaat ging bevatten, en de hoeveelheid zuurstof in de atmosfeer nam toe.
De wapenwedloop
Tot er genoeg kalk in de oceaan terecht kwam om botten, tanden, en skeletten mee te fabriceren, was het in zee een vreedzame bedoening. De weke organismen zweefden wat rond, filterden wat voedsel uit het water, en dat was het wel zo´n beetje. Met het kalk kwamen echter ook de wapens voor de rovers, bijvoorbeeld in de vorm van tanden, gevolgd door de eerste schilden die de prooidieren moesten beschermen. De vrede was over, de wapenwedloop was een feit.
De eencellige, primitieve voorlopers van het leven begonnen zich vervolgens te ontwikkelen tot de ingewikkelder exemplaren waarvan momenteel op meer dan 40 plekken op aarde de fossielen te vinden zijn. “De meesten zijn in de loop van de evolutie weer uitgestorven”, zegt Troelstra. Maar ook de eerste gewervelde, onze oer-voorloper, dook op in deze periode. “Het was een soort zebravisje.”
Vijftig soorten
De Kootenay-site is bijzonder, zegt Troelstra. De soortenrijkdom lijkt groot – in 15 dagen ontdekten de onderzoekers ruim 50 verschillende soorten, waarvan sommigen nog nooit eerder gezien waren – en de conservering extreem goed. Zelfs de weke delen van de fossielen zijn goed zichtbaar in de fossielen.
Toch is de vondst van een locatie met Cambrische fossielen op zich niet uniek. “Je vindt ze overal ter wereld, op plekken waar plotselinge modderstromen zijn voorgekomen”, zegt Troelstra. De zee-organismen uit de Burgess Shale van de Rocky Mountains leefden aan de voet van een steile helling. Ze werden door een plotselinge lawine van modderdeeltjes verrast, bedekt en afgesloten van zuurstof, waardoor er geen afbraak kon plaatsvinden. Hierdoor zijn de beesten niet verrot maar gefossiliseerd.
Het echte belang van de vondst zal pas duidelijk worden als er meer onderzoek ter plekke gedaan is, denkt Troelstra. “Zo te zien zit het er vol met prachtig geconserveerde fossielen. Die kunnen ons vast iets meer vertellen over deze bijzondere periode in de evolutie.”
Bronnen:
Caron e.a. A new phyllopod bed-like assemblage from the Burgess Shale of the Canadian Rockies, Nature Communications (2014), DOI: 10.1038/ncomms4210
Caron, J.B. Mighty Burgess Shale fossil site discovered in Kootenay national Park (blog over de vondst en de expeditie)
(kennislink)
28-02-2014
Wat voor evolutionair nut heeft zelfmoord? Algen geven antwoord!
Zelfmoord, het blijft een lastig thema. Waarom besluit een fysiek gezond organisme om zijn eigen leven te beëindigen? Wetenschappers doen al decennia onderzoek naar zelfdoding. Steeds vaker blijkt dat zelfmoord óók positieve gevolgen heeft. Zo beweert een team van Zuid-Afrikaanse en Amerikaanse wetenschappers dat bij eencellige algen familieleden profiteren van een geslaagde zelfdoding.
De één zijn dood is – letterlijk – de ander zijn brood. Wanneer een eencellige alg (Chlamydomonas reinhardtii) zijn eigen lichaam consumeert, komen er allerlei voedingsstoffen vrij. Deze voedingsstoffen kunnen enkel verorbert worden door familieleden van de overleden alg. Sterker nog, de voedingsstoffen remmen de groei van buitenstaanders juist af, waardoor zelfmoord onder deze algen ook de concurrentie kan uitschakelen.
En ‘survival of the fittest’ dan?
Wanneer er puur wordt gekeken naar het individu, dan strookt een geprogrammeerde dood – een betere benaming dan zelfmoord in dit geval – niet met de regel ‘survival of the fittest’. Iedere individu wil toch overleven? Waarom bestaat er dan zoiets als zelfdoding of geprogrammeerde dood? Nu blijkt dat dit breder gezien moet worden. Natuurlijk is een geprogrammeerde dood voor het individu niet zinvol, maar wél voor zijn directe omgeving. “We hebben nu één aanwijzing gevonden en die wijst in de richting van de algen”, vertelt wetenschapper Pierre Durand van de universiteit van Witwatersrand in Johannesburg.
Alle algen zijn een beetje Vulcan
Hoewel wetenschappers dit mechanisme alleen zagen bij de Chlamydomonas reinhardtii, is de kans groot dat het fenomeen universeel aanwezig is bij alle eencellige organismen. Vooral in stressvolle situaties. “Wanneer niet iedereen kan overleven in een bepaalde omgeving, offeren sommige organismen zich op”, zegt Durand. Of zoals Spock uit Star Trek zou zeggen: “The needs of the many outweigh the needs of the few or the one.” Dit betekent dat het heel logisch om jezelf op te offeren wanneer er op die manier meer mensen gered worden. Dit geldt ook voor algen. Wanneer er te weinig voedingsstoffen aanwezig zijn voor alle algen, kan zelfdoding de familie van een alg redden. Slim!
Zelfmoord bij mensen
Natuurlijk is het niet zo dat een alg exact hetzelfde in elkaar steekt als een mens. Maar er zijn parallellen. Zo is het een feit dat ook wij mensen in een stressvolle situatie eerder zelfmoord plegen. Zo was het aantal zelfdodingen in Nederland in 2012 hoger dan ooit door de economische crisis.
(scientias.nl)
Wat voor evolutionair nut heeft zelfmoord? Algen geven antwoord!
Zelfmoord, het blijft een lastig thema. Waarom besluit een fysiek gezond organisme om zijn eigen leven te beëindigen? Wetenschappers doen al decennia onderzoek naar zelfdoding. Steeds vaker blijkt dat zelfmoord óók positieve gevolgen heeft. Zo beweert een team van Zuid-Afrikaanse en Amerikaanse wetenschappers dat bij eencellige algen familieleden profiteren van een geslaagde zelfdoding.
De één zijn dood is – letterlijk – de ander zijn brood. Wanneer een eencellige alg (Chlamydomonas reinhardtii) zijn eigen lichaam consumeert, komen er allerlei voedingsstoffen vrij. Deze voedingsstoffen kunnen enkel verorbert worden door familieleden van de overleden alg. Sterker nog, de voedingsstoffen remmen de groei van buitenstaanders juist af, waardoor zelfmoord onder deze algen ook de concurrentie kan uitschakelen.
En ‘survival of the fittest’ dan?
Wanneer er puur wordt gekeken naar het individu, dan strookt een geprogrammeerde dood – een betere benaming dan zelfmoord in dit geval – niet met de regel ‘survival of the fittest’. Iedere individu wil toch overleven? Waarom bestaat er dan zoiets als zelfdoding of geprogrammeerde dood? Nu blijkt dat dit breder gezien moet worden. Natuurlijk is een geprogrammeerde dood voor het individu niet zinvol, maar wél voor zijn directe omgeving. “We hebben nu één aanwijzing gevonden en die wijst in de richting van de algen”, vertelt wetenschapper Pierre Durand van de universiteit van Witwatersrand in Johannesburg.
Alle algen zijn een beetje Vulcan
Hoewel wetenschappers dit mechanisme alleen zagen bij de Chlamydomonas reinhardtii, is de kans groot dat het fenomeen universeel aanwezig is bij alle eencellige organismen. Vooral in stressvolle situaties. “Wanneer niet iedereen kan overleven in een bepaalde omgeving, offeren sommige organismen zich op”, zegt Durand. Of zoals Spock uit Star Trek zou zeggen: “The needs of the many outweigh the needs of the few or the one.” Dit betekent dat het heel logisch om jezelf op te offeren wanneer er op die manier meer mensen gered worden. Dit geldt ook voor algen. Wanneer er te weinig voedingsstoffen aanwezig zijn voor alle algen, kan zelfdoding de familie van een alg redden. Slim!
Zelfmoord bij mensen
Natuurlijk is het niet zo dat een alg exact hetzelfde in elkaar steekt als een mens. Maar er zijn parallellen. Zo is het een feit dat ook wij mensen in een stressvolle situatie eerder zelfmoord plegen. Zo was het aantal zelfdodingen in Nederland in 2012 hoger dan ooit door de economische crisis.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.scientias.nl/v(...)ng-dan-gedacht/98421quote:Vrouwelijke zangvogels hebben veel meer noten op hun zang dan gedacht
Geschreven op 04 maart 2014 om 17:21 uur door Caroline Kraaijvanger
Een internationaal onderzoeksteam, waaronder Katharina Riebel, verbonden aan de universiteit van Leiden, heeft ontdekt dat ook veel vrouwtjesvogels zingen. Het is een opvallende ontdekking, omdat altijd gedacht werd dat vogelzang vooral een mannelijke eigenschap is, bedoeld om vrouwtjes het hof te maken.
http://www.kijkmagazine.n(...)alf-dier-half-plant/quote:Zeeanemoon is genetisch half dier, half plant
Geschreven op 21 maart 2014 door KIJK-redactie
Wetenschappers hebben het genoom van een bepaalde zeeanemonensoort onder de loep genomen. Die lijkt genetisch gezien opvallend veel op de mens, maar heeft ook plantachtige kenmerken.
Voracious Worm Evolves to Eat Biotech Corn Engineered to Kill It
Evolutie terwijl we er naar kijken.quote:One of agricultural biotechnology’s great success stories may become a cautionary tale of how short-sighted mismanagement can squander the benefits of genetic modification.
After years of predicting it would happen — and after years of having their suggestions largely ignored by companies, farmers and regulators — scientists have documented the rapid evolution of corn rootworms that are resistant to Bt corn.
[...]
Fast forward to 2009, when Gassmann responded to reports of extensive rootworm damage in Bt cornfields in northeast Iowa. Populations there had become resistant to one of the three Bt corn varieties. (Each variety produces a different type of Bt toxin.) He described that resistance in a 2011 study; around the same time, reports of rootworm-damaged Bt corn came in from parts of Illinois, Minnesota, Nebraska and South Dakota. These didn’t represent a single outbreak, but rather the emergence, again and again, of resistance.
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/wetenschap/1.1927805quote:Bacteriën halen elektriciteit uit de zeebodem
di 01/04/2014 - 22:47 Luc De Roy
Lange draadvormige bacteriën die elektriciteit produceren, en zo de zeebodem laten werken als een elektrochemische batterij. Het klinkt vreemd, maar het is een recente ontdekking van een internationaal team van mariene onderzoekers van de Vrije Universiteit Brussel (VUB) en het Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee (NIOZ). Deze “levende batterijen” werden eerst ontdekt voor de kust voor Oostende in de Noordzee, en in de Nederlandse Delta (Oosterschelde en Grevelingen). Maar het proces komt wereldwijd voor, en heeft een grote impact op het ecosysteem van de zeebodem.
17-04-2014
Oudste voorouder van de plantenetende landdieren ontdekt
Onderzoekers hebben in Kansas de fossiele resten van de oudste voorouder van de plantenetende landdieren ontdekt. Het gaat om een reptiel dat dol was op..vlees.
Het vleesetende reptiel heeft de naam Eocasea martini gekregen. Het organisme leefde zo’n 300 miljoen jaar geleden en at insecten en andere kleine organismen.
Cadeidae
De onderzoekers vergeleken de fossiele resten met de resten van verwante organismen en ontdekten dat E. martini behoort tot de Cadeidae, een uitgestorven groep reptielen. De Cadeidae behoren weer tot de Synapsida, een groep gewervelde dieren. Deze groep – waartoe ook de oudste plantenetende landdieren en grote roofdieren behoren – evolueerde uiteindelijk tot de moderne zoogdieren zoals we die vandaag de dag kennen. Eocasea is het meest primitieve lid van deze groep en at vlees, terwijl jongere leden planten aten. Duidelijk bewijs dat de grote plantenetende landdieren afstammen van dit kleine, vleesetende organisme. “Eocasea is het eerste dier dat het proces dat resulteerde in een ecosysteem op het land met heel veel planteneters en steeds minder roofdieren, in gang zette,” stelt onderzoeker Robert Reisz.
OP DE AFBEELDING
Op de afbeelding hierboven ziet u de vleesetende Eocasea martini. Dit organisme leefde zo’n 300 miljoen jaar geleden. E. martini zit in de voetstappen van de grootste planteneter die zo’n 270 miljoen jaar geleden leefde.
Vijf keer
Maar de vaardigheid om plantaardig materiaal te verteren, ontstond niet alleen in de groep waar Eocasea deel van uitmaakte, zo ontdekten de onderzoekers. De vaardigheid ontwikkelde zich zeker op vijf plekken in de stamboom van moderne zoogdieren. Elke keer onafhankelijk van elkaar en twee keer onder reptielen. “Toen de vaardigheid om planten te verteren na Eocasea ontstond, was het hek van voor de dam,” stelt Reisz. “Verschillende groepen ontwikkelden dezelfde eigenschappen die nodig waren om planten te verteren.”
Verstandige stap
Dat de overstap van vlees op planten – die overvloedig op het land groeiden – een verstandige stap was, blijkt wel als we de stamboom van de Cadeidae volgen. Het oudste lid van deze groep – Eocasea – was heel klein en woog nog geen twee kilo. Het jongste lid van deze groep was zwaarder dan 500 kilo.
Hoewel het onderzoek verschillende vragen beanwoordt, roept het ook vragen op. “Eén van de grote mysteries die in mij opkomen, is waarom gingen organismen niet eerder planten eten en waarom ontwikkelden ze die vaardigheid onafhankelijk van elkaar in verschillende groepen? Dat maakt deze gebeurtenis zo fascinerend. Het is de eerste keer dat zoiets gebeurt en het resulteert in een enorme verandering in het ecosysteem op het land.”
(scientias.nl)
Oudste voorouder van de plantenetende landdieren ontdekt
Onderzoekers hebben in Kansas de fossiele resten van de oudste voorouder van de plantenetende landdieren ontdekt. Het gaat om een reptiel dat dol was op..vlees.
Het vleesetende reptiel heeft de naam Eocasea martini gekregen. Het organisme leefde zo’n 300 miljoen jaar geleden en at insecten en andere kleine organismen.
Cadeidae
De onderzoekers vergeleken de fossiele resten met de resten van verwante organismen en ontdekten dat E. martini behoort tot de Cadeidae, een uitgestorven groep reptielen. De Cadeidae behoren weer tot de Synapsida, een groep gewervelde dieren. Deze groep – waartoe ook de oudste plantenetende landdieren en grote roofdieren behoren – evolueerde uiteindelijk tot de moderne zoogdieren zoals we die vandaag de dag kennen. Eocasea is het meest primitieve lid van deze groep en at vlees, terwijl jongere leden planten aten. Duidelijk bewijs dat de grote plantenetende landdieren afstammen van dit kleine, vleesetende organisme. “Eocasea is het eerste dier dat het proces dat resulteerde in een ecosysteem op het land met heel veel planteneters en steeds minder roofdieren, in gang zette,” stelt onderzoeker Robert Reisz.
OP DE AFBEELDING
Op de afbeelding hierboven ziet u de vleesetende Eocasea martini. Dit organisme leefde zo’n 300 miljoen jaar geleden. E. martini zit in de voetstappen van de grootste planteneter die zo’n 270 miljoen jaar geleden leefde.
Vijf keer
Maar de vaardigheid om plantaardig materiaal te verteren, ontstond niet alleen in de groep waar Eocasea deel van uitmaakte, zo ontdekten de onderzoekers. De vaardigheid ontwikkelde zich zeker op vijf plekken in de stamboom van moderne zoogdieren. Elke keer onafhankelijk van elkaar en twee keer onder reptielen. “Toen de vaardigheid om planten te verteren na Eocasea ontstond, was het hek van voor de dam,” stelt Reisz. “Verschillende groepen ontwikkelden dezelfde eigenschappen die nodig waren om planten te verteren.”
Verstandige stap
Dat de overstap van vlees op planten – die overvloedig op het land groeiden – een verstandige stap was, blijkt wel als we de stamboom van de Cadeidae volgen. Het oudste lid van deze groep – Eocasea – was heel klein en woog nog geen twee kilo. Het jongste lid van deze groep was zwaarder dan 500 kilo.
Hoewel het onderzoek verschillende vragen beanwoordt, roept het ook vragen op. “Eén van de grote mysteries die in mij opkomen, is waarom gingen organismen niet eerder planten eten en waarom ontwikkelden ze die vaardigheid onafhankelijk van elkaar in verschillende groepen? Dat maakt deze gebeurtenis zo fascinerend. Het is de eerste keer dat zoiets gebeurt en het resulteert in een enorme verandering in het ecosysteem op het land.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/wetenschap/140416_baardenquote:Heeft de baard zijn piek bereikt?
wo 16/04/2014 - 16:15 Dieter Bauwens
Baarden zijn in de mode. Of liever, dat waren ze. We zouden inmiddels immers de piek van de baardhype bereikt hebben. Of bebaarde mannen aantrekkelijk bevonden worden, zou volgens een nieuwe studie van Australische onderzoekers bepaald worden door de natuurlijke selectie zoals Charles Darwin die schetste. Hoe meer mannen met baarden er zijn, hoe minder aantrekkelijk die bevonden worden in vergelijking met gladgeschoren mannen.
Vaag artikel met zeer onduidelijke sprongen in de redeneringen.quote:
17-04-2014
Oudste voorouder van de plantenetende landdieren ontdekt
[ afbeelding ]
Onderzoekers hebben in Kansas de fossiele resten van de oudste voorouder van de plantenetende landdieren ontdekt. Het gaat om een reptiel dat dol was op..vlees.
Het vleesetende reptiel heeft de naam Eocasea martini gekregen. Het organisme leefde zo’n 300 miljoen jaar geleden en at insecten en andere kleine organismen.
Cadeidae
De onderzoekers vergeleken de fossiele resten met de resten van verwante organismen en ontdekten dat E. martini behoort tot de Cadeidae, een uitgestorven groep reptielen. De Cadeidae behoren weer tot de Synapsida, een groep gewervelde dieren. Deze groep – waartoe ook de oudste plantenetende landdieren en grote roofdieren behoren – evolueerde uiteindelijk tot de moderne zoogdieren zoals we die vandaag de dag kennen. Eocasea is het meest primitieve lid van deze groep en at vlees, terwijl jongere leden planten aten. Duidelijk bewijs dat de grote plantenetende landdieren afstammen van dit kleine, vleesetende organisme. “Eocasea is het eerste dier dat het proces dat resulteerde in een ecosysteem op het land met heel veel planteneters en steeds minder roofdieren, in gang zette,” stelt onderzoeker Robert Reisz.
OP DE AFBEELDING
Op de afbeelding hierboven ziet u de vleesetende Eocasea martini. Dit organisme leefde zo’n 300 miljoen jaar geleden. E. martini zit in de voetstappen van de grootste planteneter die zo’n 270 miljoen jaar geleden leefde.
Vijf keer
Maar de vaardigheid om plantaardig materiaal te verteren, ontstond niet alleen in de groep waar Eocasea deel van uitmaakte, zo ontdekten de onderzoekers. De vaardigheid ontwikkelde zich zeker op vijf plekken in de stamboom van moderne zoogdieren. Elke keer onafhankelijk van elkaar en twee keer onder reptielen. “Toen de vaardigheid om planten te verteren na Eocasea ontstond, was het hek van voor de dam,” stelt Reisz. “Verschillende groepen ontwikkelden dezelfde eigenschappen die nodig waren om planten te verteren.”
Verstandige stap
Dat de overstap van vlees op planten – die overvloedig op het land groeiden – een verstandige stap was, blijkt wel als we de stamboom van de Cadeidae volgen. Het oudste lid van deze groep – Eocasea – was heel klein en woog nog geen twee kilo. Het jongste lid van deze groep was zwaarder dan 500 kilo.
Hoewel het onderzoek verschillende vragen beanwoordt, roept het ook vragen op. “Eén van de grote mysteries die in mij opkomen, is waarom gingen organismen niet eerder planten eten en waarom ontwikkelden ze die vaardigheid onafhankelijk van elkaar in verschillende groepen? Dat maakt deze gebeurtenis zo fascinerend. Het is de eerste keer dat zoiets gebeurt en het resulteert in een enorme verandering in het ecosysteem op het land.”
(scientias.nl)
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/wetenschap/1.1995171quote:Koloniale dammen sturen evolutie van vissen in Connecticut
do 12/06/2014 - 17:05 Alexander Verstraete
Nadat het fenomeen eerder al bij de elft was vastgesteld, blijkt nu ook de evolutie van de zonnebaars danig beïnvloed door de koloniale dammen die 300 jaar geleden op de rivieren en de meren van de Amerikaanse staat Connecticut zijn gebouwd. Dat blijkt uit onderzoek aan de Landbouwuniversiteit in Zweden.
quote:The game theory of life
An insight borrowed from computer science suggests that evolution values both fitness and diversity
In what appears to be the first study of its kind, computer scientists report that an algorithm discovered more than 50 years ago in game theory and now widely used in machine learning is mathematically identical to the equations used to describe the distribution of genes within a population of organisms. Researchers may be able to use the algorithm, which is surprisingly simple and powerful, to better understand how natural selection works and how populations maintain their genetic diversity.
By viewing evolution as a repeated game, in which individual players, in this case genes, try to find a strategy that creates the fittest population, researchers found that evolution values both diversity and fitness.
Some biologists say that the findings are too new and theoretical to be of use; researchers don't yet know how to test the ideas in living organisms. Others say the surprising connection, published Monday in the advance online version of the Proceedings of the National Academy of Sciences, may help scientists understand a puzzling feature of natural selection: The fittest organisms don't always wipe out their weaker competition. Indeed, as evidenced by the menagerie of life on Earth, genetic diversity reigns.
"It's a very different way to look at selection," said Stephen Stearns, an evolutionary biologist at Yale University who was not involved in the study. "I always find radically different ways of looking at a problem interesting."
The algorithm, which has been used to solve problems in linear programming, zero-sum games and a dozen other sophisticated computer science problems, is used to determine how an agent should weigh possible strategies when making a series of decisions. For example, imagine that you have 10 financial experts giving you advice on how to invest your savings. Each day you have to choose to follow one of them. At the start of the investment period, you know nothing about how well each expert performs. But every day, the multiplicative weights update algorithm, as it is called, instructs you to boost the probability of choosing the experts who have given the best advice and decrease it for those who have performed poorly.
"If you do this day after day, at the end of the year, you will do almost as well as if you had followed the best expert from the beginning," said Christos Papadimitriou, a computer scientist at the University of California, Berkeley. "It's as if you were omniscient in the beginning, singling out the best expert and following their advice day after day."
Papadimitriou and his collaborators came across the connection between game theory and evolution when they were searching for a mathematical explanation of sex, which triggers new genetic diversity by mixing up the chromosomes from each parent. They were working with equations commonly used in population genetics, first developed nearly a century ago, that describe how the frequencies of certain genetic variations change with each generation. For example, plants that flourish in the current climate might dwindle as global warming alters conditions.
When they showed the equations to Umesh Vazirani, pictured, a computer scientist at Berkeley, he noticed parallels to a repeated coordination game — a scenario in game theory in which success depends on the players choosing mutually beneficial options. As an example, consider a situation in which two prisoners are tempted to turn on each other. If one talks, both lose; if neither talks, both win. Neither prisoner knows what the other will do. (This scenario is different than the well-known prisoner's dilemma.)
Viewing the algorithm through the lens of evolution, genes are the players, and each gene has a number of different strategies in the form of genetic variations, or alleles. One variant of a gene might make a plant tolerate warmer temperatures or drier soil, for instance. The game is played over and over again; at the end of each round, the gene, or player, evaluates how well each of its alleles performed in the current genetic environment and then boosts the weight of the good performers and downsizes the weight of poor performers.
The researchers said the findings will provide a new way to examine the role of sex in evolution. For example, Papadimitriou said he believes that part of its role is to carry out the multiplicative weights update algorithm, though he hasn't yet proven this mathematically.
Traditional applications of game theory to evolution examine how evolutionary processes shape an individual's behavior. They have also been used to study the evolution of altruism and other properties. "But here, we're talking about something completely different," said Adi Livnat, a biologist at Virginia Polytechnic Institute in Blacksburg, Va., who collaborated on the study. The new study focuses on genes rather than individual organisms, and on the genetic makeup of the population instead of behavior.
The approach could illuminate a long-standing mystery in population biology. Just as in the financial world, where it's best to keep a diversified portfolio, Vazirani and his collaborators found that the algorithm values both fitness and diversity. You might be tempted to place all your money on a soaring stock. But if circumstances change and that stock starts to tank, you're better off having invested in a more balanced selection. Similarly, an organism's genes may be perfectly tailored to a particular set of environmental conditions, but if those conditions change, a genetically diverse population is more likely to survive.
"Evolution is, of course, interested in performance," Papadimitriou said.
"But it's also interested in hedging its bets, keeping around a lot of genetic diversity because who knows what will come next."
Evolutionary biologists know that in practice, a genetically diverse population is often more resilient than a homogeneous one because it is better able to respond to changing environments. But they have struggled to explain how such diversity is maintained. In the short term, one would expect diversity to drop as the fittest members of a population spread, knocking out the weaker, genetically dissimilar members. How do long-term needs surmount the short-term pressures?
The findings provide a "speculative suggestion" for how this might happen, though the authors don't propose a specific mechanism, said Nick Barton, a biologist at the Institute of Science and Technology in Austria who was not involved in the study. "I don't think it gives us the algorithm that can achieve the diversity we see on Earth in 3.5 billion years, when life first began," he said.
Stearns and others in the field say it's too soon to assess how the findings will affect our understanding of evolution. Even though the connection between different fields is interesting, "it does not actually help us understand biological evolution," said Chris Adami, a physicist and computational biologist at Michigan State University, who was not involved in the study. "Unless such a relationship allows you to say something new either in computer science or biology, it's just an observation."
Evolutionary biologists are often skeptical of mathematical insights from outsiders. Although mathematicians and computer scientists regularly publish in the field, biologists disagree over how much their contributions have done to shape it. "I think it will take some time to figure out how the paper plays out," Stearns said. "If this doesn't cause any new data to be gathered, then it won't be very important." Even if the findings don't prove relevant in the short-term, they might prove important over the long –term. Sometimes it can take decades before the right technology or approach arises to test a new theory, Stearns said.
The equations in the study are based on certain assumptions that may limit their applicability to the real world. For example, the equations don't account for mutations, which would introduce new alleles, or strategies, into the game. (Adding this factor makes the mathematics much more complex.) Some say this simplification is a serious drawback, while others maintain that it is not so important in the short term, when existing variations have the strongest impact. "What happens when you move away from the assumptions?" said Lee Altenberg, a senior fellow at the Konrad Lorenz Institute in Austria. "They have pinned a single point on the map. But to know whether that means anything, you have to start departing from that point."
One outcome of the analysis is likely to puzzle biologists. According to the standard view of evolution, the further a generation lies in the past, the less impact it has on the present — your ancestors from 1,000 years ago probably had less effect on your fitness than your grandparents. But if the Berkeley team's insights hold up, "it shows us that every past generation contributes equally to what happens in the next generation," Stearns said. "That's an intriguing and wildly implausible claim from the standpoint of regular evolution." Papadimitriou said his team was also perplexed by that outcome. "It is something that hopefully will make researchers rethink, revisit and interpret," he said.
"You can't really test these theorems in relation to real life," Barton said. "They are tools for getting intuition about how to understand evolution."
Evolution and entropy
One of the surprising discoveries of Papadimitriou's study is that natural selection values not just fitness, but also genetic diversity, which in more technical terms is referred to as entropy. This view that evolution optimizes not just mean fitness but mean fitness and entropy is not well known, "but I think it's a deep observation," Adami said.
The Berkeley team isn't the first to highlight the role entropy might play in evolution. But until now, the subject has mainly been of interest to mathematicians rather than biologists.
"Applications of entropy in evolution have had a bad name, because they were very ill-defined," Barton said. "More recently, there have been some interesting, and much sounder, ideas, which make a link between fields that are addressing a similar issue: statistical physics and evolutionary biology both try to understand the overall properties of a complicated system, independent of the microscopic details."
These more recent results are mathematically sound, but they still don't connect well with existing biological understanding, he said. "So it's not clear to biologists how [the results] might help explain their open questions."
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
interessant en uitgebreid artikelquote:
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-07-2014
Nieuwe inzichten in de evolutie van veren
De vondst van een nieuw Archaeopteryx-fossiel geeft nieuwe inzichten in hoe en wanneer veren zijn ontstaan tijdens de evolutie van dino’s. Tevens helpt het fossiel de paleontologen om de primaire functies van veren te achterhalen. De website van het AD opende echter ten onrechte met ‘Oervogel kon waarschijnlijk wel vliegen’. Ook Nu.nl en Telegraaf.nl schreven een bericht met dezelfde toon.
Het nieuws dat oervogel Archaeopteryx wellicht kon vliegen is niet de hoofdboodschap van het wetenschappelijke artikel dat paleontologen vandaag publiceerden in Nature. De oorsprong en primaire functies van slagpennen, veren die moderne vogels slag- en stuwkracht geven, zijn in het artikel het belangrijkst.
Veren ontstonden in de eerste instantie niet om mee te vliegen.
Bron: Wikimedia Commons
Het nieuwe Archeopteryx-fossiel is het best bewaard gebleven exemplaar. Dit fossiel bleek niet alleen niet veren op de gevederde voorpoten en staart te hebben, maar over het gehele lichaam.
Het fossiel geeft daardoor nieuwe inzichten in het ontstaan van veren op het lichaam van dinosaurussen. Volgens de onderzoekers was de primaire functie van slagpennen bij tweepotige dinosaurussen niet om ermee te vliegen, maar om gevederde dino’s warm te houden. John de Vos, voormalig paleontoloog bij Naturalis, bevestigt dat. ‘Die slagpennen zijn ontstaan voor isolatie’, zegt hij. ‘En als die veren toch aanwezig zijn, kunnen ze ook voor andere dingen gebruikt worden, bijvoorbeeld om te kunnen gaan vliegen.’
Aanhoudende discussie
Dat Archaeopteryx kon vliegen, is ook niet iets wat met zekerheid gezegd kan worden. Wetenschappers, zo meldt ook het AD, zijn al sinds de ontdekking van Archaeopteryx in discussie over of het dier wel of niet kan vliegen. Die discussie bestaat vandaag de dag nog steeds. Het nieuwste exemplaar laat weliswaar zien dat het over een compleet verenpak beschikte, maar vliegen is een heel ander verhaal. Volgens De Vos is het een moeilijke kwestie. ‘Archaeopteryx heeft geen borstbeen, het bot waar bij moderne vogels de vliegspieren aan vastzitten’, zegt hij.
In 2003 toonden paleontologen met modellen aan dat Archaeopteryx van boom tot boom kon ‘vliegen’. Ze berekenden daarbij dat het dier maximaal afstanden van veertig meter kon afleggen. Dat ‘vliegen’ leek meer op glijden, en totaal niet op het vliegen wat moderne vogels doen.
Terecht meldt het AD zegt over dat ‘De assen van de vleugels in kracht vergelijkbaar zijn met die van moderne vogels’. Dat laten de onderzoekers zien in een grafiek. Maar dat betekent nog niet dat ze ook kunnen vliegen. ‘Om te kunnen vliegen heeft Archaeopteryx niet alleen veren nodig, maar ook vleugels’, zegt De Vos. Dat poten volledig bedekt zijn met veren, zorgt niet noodzakelijk voor vliegvermogen.
(newscientist.nl)
Nieuwe inzichten in de evolutie van veren
De vondst van een nieuw Archaeopteryx-fossiel geeft nieuwe inzichten in hoe en wanneer veren zijn ontstaan tijdens de evolutie van dino’s. Tevens helpt het fossiel de paleontologen om de primaire functies van veren te achterhalen. De website van het AD opende echter ten onrechte met ‘Oervogel kon waarschijnlijk wel vliegen’. Ook Nu.nl en Telegraaf.nl schreven een bericht met dezelfde toon.
Het nieuws dat oervogel Archaeopteryx wellicht kon vliegen is niet de hoofdboodschap van het wetenschappelijke artikel dat paleontologen vandaag publiceerden in Nature. De oorsprong en primaire functies van slagpennen, veren die moderne vogels slag- en stuwkracht geven, zijn in het artikel het belangrijkst.
Veren ontstonden in de eerste instantie niet om mee te vliegen.
Bron: Wikimedia Commons
Het nieuwe Archeopteryx-fossiel is het best bewaard gebleven exemplaar. Dit fossiel bleek niet alleen niet veren op de gevederde voorpoten en staart te hebben, maar over het gehele lichaam.
Het fossiel geeft daardoor nieuwe inzichten in het ontstaan van veren op het lichaam van dinosaurussen. Volgens de onderzoekers was de primaire functie van slagpennen bij tweepotige dinosaurussen niet om ermee te vliegen, maar om gevederde dino’s warm te houden. John de Vos, voormalig paleontoloog bij Naturalis, bevestigt dat. ‘Die slagpennen zijn ontstaan voor isolatie’, zegt hij. ‘En als die veren toch aanwezig zijn, kunnen ze ook voor andere dingen gebruikt worden, bijvoorbeeld om te kunnen gaan vliegen.’
Aanhoudende discussie
Dat Archaeopteryx kon vliegen, is ook niet iets wat met zekerheid gezegd kan worden. Wetenschappers, zo meldt ook het AD, zijn al sinds de ontdekking van Archaeopteryx in discussie over of het dier wel of niet kan vliegen. Die discussie bestaat vandaag de dag nog steeds. Het nieuwste exemplaar laat weliswaar zien dat het over een compleet verenpak beschikte, maar vliegen is een heel ander verhaal. Volgens De Vos is het een moeilijke kwestie. ‘Archaeopteryx heeft geen borstbeen, het bot waar bij moderne vogels de vliegspieren aan vastzitten’, zegt hij.
In 2003 toonden paleontologen met modellen aan dat Archaeopteryx van boom tot boom kon ‘vliegen’. Ze berekenden daarbij dat het dier maximaal afstanden van veertig meter kon afleggen. Dat ‘vliegen’ leek meer op glijden, en totaal niet op het vliegen wat moderne vogels doen.
Terecht meldt het AD zegt over dat ‘De assen van de vleugels in kracht vergelijkbaar zijn met die van moderne vogels’. Dat laten de onderzoekers zien in een grafiek. Maar dat betekent nog niet dat ze ook kunnen vliegen. ‘Om te kunnen vliegen heeft Archaeopteryx niet alleen veren nodig, maar ook vleugels’, zegt De Vos. Dat poten volledig bedekt zijn met veren, zorgt niet noodzakelijk voor vliegvermogen.
(newscientist.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/wetenschap/1.2046023quote:"Asteroïde kwam op slecht moment voor dino's"
ma 28/07/2014 - 17:40 Joris Truyts
Als de asteroïde die hun uitsterven veroorzaakte een paar miljoen jaar vroeger of later had ingeslagen, zou de aarde nu misschien nog steeds door dinosauriërs bevolkt worden. Die conclusie trekken onderzoekers in een nieuwe studie.
[ Bericht 0% gewijzigd door zakjapannertje op 29-07-2014 01:09:41 ]
Leuke typo in de titel.quote:
[..]
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/wetenschap/1.2046023
Volkorenbrood: "Geen quotes meer in jullie sigs gaarne."
http://www.nationalgeogra(...)razendsnel-van-kleurquote:Onderzoekers laten vlinders van kleur verschieten
De evolutie van kleuren in de natuur is een raadselachtig proces, maar onderzoekers van Yale University hebben nu enig licht in de duisternis gebracht. Zij zijn erin geslaagd de kleur van vlindervleugels in minder dan een jaar tijd te veranderen.
19-08-2014
Afrikaanse pygmeeën ontstonden twee keer in evolutie
Zeker twee Afrikaanse pygmeeënvolken in Afrika zijn onafhankelijk van elkaar ontstaan in de loop van de evolutie, zo blijkt uit nieuw onderzoek.
De pygmeeën die in Oeganda leven, hebben hun kleine postuur te danken aan heel andere genen dan pygmeeën in West-Afrika.
Die bevinding suggereert dat een geringe lenge zo veel voordelen bood voor jagerverzamelaars in het Afrikaanse regenwoud dat pygmeeën meerdere malen zijn ontstaan in de loop van de evolutie.
Onderzoekers van de Universiteit van Montreal komen tot die conclusie in het wetenschappelijk tijdschrift PNAS.
DNA
De wetenschappers analyseerden de DNA-volgorde van leden van de Batwa, een pygmeeënstam in Oeganda. Ze richtten zich bij hun onderzoek vooral op delen van het genoom die van invloed zijn op lengte.
Vervolgens vergeleken ze het onderzochte DNA van de Batwa met de genen van de Baka, een pygmeeënstam in West-Afrika.
"In beide groepen was er een grote variatie in de regio's van het DNA die worden geassocieerd met een klein postuur, maar we vonden geen overlap tussen deze genen bij de twee twee stammen", verklaart hoofdonderzoeker Luis Barreiro op nieuwssite New Scientist.
Bukken
Barreiro vermoedt dat de genen voor de geringe lengte van verschillende pygmeeënvolken onafhankelijk van elkaar zijn ontstaan, omdat ze in dichte regenwouden leven. "Daar heb je het makkelijker als klein bent, zodat je niet hoeft te bukken om onder takken door te lopen."
Dat blijkt ook uit vervolgonderzoek waarbij de wetenschappers pygmeeën volgden tijdens hun tochten door het regenwoud. "De kleinste leden van de stammen hoefden minder te bukken, zweetten minder en verbruikten daardoor minder energie", aldus Barreiro.
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Afrikaanse pygmeeën ontstonden twee keer in evolutie
Zeker twee Afrikaanse pygmeeënvolken in Afrika zijn onafhankelijk van elkaar ontstaan in de loop van de evolutie, zo blijkt uit nieuw onderzoek.
De pygmeeën die in Oeganda leven, hebben hun kleine postuur te danken aan heel andere genen dan pygmeeën in West-Afrika.
Die bevinding suggereert dat een geringe lenge zo veel voordelen bood voor jagerverzamelaars in het Afrikaanse regenwoud dat pygmeeën meerdere malen zijn ontstaan in de loop van de evolutie.
Onderzoekers van de Universiteit van Montreal komen tot die conclusie in het wetenschappelijk tijdschrift PNAS.
DNA
De wetenschappers analyseerden de DNA-volgorde van leden van de Batwa, een pygmeeënstam in Oeganda. Ze richtten zich bij hun onderzoek vooral op delen van het genoom die van invloed zijn op lengte.
Vervolgens vergeleken ze het onderzochte DNA van de Batwa met de genen van de Baka, een pygmeeënstam in West-Afrika.
"In beide groepen was er een grote variatie in de regio's van het DNA die worden geassocieerd met een klein postuur, maar we vonden geen overlap tussen deze genen bij de twee twee stammen", verklaart hoofdonderzoeker Luis Barreiro op nieuwssite New Scientist.
Bukken
Barreiro vermoedt dat de genen voor de geringe lengte van verschillende pygmeeënvolken onafhankelijk van elkaar zijn ontstaan, omdat ze in dichte regenwouden leven. "Daar heb je het makkelijker als klein bent, zodat je niet hoeft te bukken om onder takken door te lopen."
Dat blijkt ook uit vervolgonderzoek waarbij de wetenschappers pygmeeën volgden tijdens hun tochten door het regenwoud. "De kleinste leden van de stammen hoefden minder te bukken, zweetten minder en verbruikten daardoor minder energie", aldus Barreiro.
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
17-09-2014
'Evolutie maakte menselijke gezichten sterk verschillend'
Menselijke gezichten zijn waarschijnlijk geëvolueerd om zo veel mogelijk uniek te zijn. Dat beweren Amerikaanse wetenschappers in een nieuwe studie.
Foto: 123RF
De verschillen tussen gezichten van individuen zijn bij mensen veel groter dan bij dieren.
Dat is waarschijnlijk in de loop van de evolutie zo gegroeid, omdat de herkenbaarheid van individuen van groot belang is bij sociale interacties tussen mensen.
Dat melden onderzoekers van de Universiteit van Californië in het wetenschappelijk tijdschrift Nature Communications.
Genen
De wetenschappers analyseerden de DNA-volgorde van een groot aantal mensen over de hele wereld. Genen waarvan bekend is dat ze de vorm en bouw van het gezicht bepalen, bleken veel sterker te variëren dan genen die het uiterlijk van andere lichaamsdelen beïnvloeden.
Volgens hoofdonderzoeker Michael Sheenan suggereren de bevindingen dat het gezicht van mensen is geëvolueerd om zo veel mogelijk uniek te zijn.
Waar de meeste dieren vooral op geuren afgaan om elkaar te herkennen, zijn sociale interacties bij mensen vooral visueel gericht.
Hersenen
"Mensen zijn fenomenaal goed in het herkennen van gezichten, er is zelfs een hersendeel gespecialiseerd in deze taak", verklaart Sheenan op nieuwssite ScienceDaily.
"Onze studie toont aan dat mensen in de loop van de evolutie zijn geslecteerd om uniek en herkenbaar te zijn."
Sheenan neemt zichzelf als voorbeeld om het bijzondere staaltje evolutie uit te leggen. "Het is duidelijk in mijn voordeel dat ik anderen gemakkelijk kan herkennen, maar het is ook handig dat ik herkenbaar ben voor anderen. Als het geen evolutionair voordeel zou zijn om een uniek gezicht te hebben, dan zouden we er allemaal ongeveer hetzelfde uitzien."
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
'Evolutie maakte menselijke gezichten sterk verschillend'
Menselijke gezichten zijn waarschijnlijk geëvolueerd om zo veel mogelijk uniek te zijn. Dat beweren Amerikaanse wetenschappers in een nieuwe studie.
Foto: 123RF
De verschillen tussen gezichten van individuen zijn bij mensen veel groter dan bij dieren.
Dat is waarschijnlijk in de loop van de evolutie zo gegroeid, omdat de herkenbaarheid van individuen van groot belang is bij sociale interacties tussen mensen.
Dat melden onderzoekers van de Universiteit van Californië in het wetenschappelijk tijdschrift Nature Communications.
Genen
De wetenschappers analyseerden de DNA-volgorde van een groot aantal mensen over de hele wereld. Genen waarvan bekend is dat ze de vorm en bouw van het gezicht bepalen, bleken veel sterker te variëren dan genen die het uiterlijk van andere lichaamsdelen beïnvloeden.
Volgens hoofdonderzoeker Michael Sheenan suggereren de bevindingen dat het gezicht van mensen is geëvolueerd om zo veel mogelijk uniek te zijn.
Waar de meeste dieren vooral op geuren afgaan om elkaar te herkennen, zijn sociale interacties bij mensen vooral visueel gericht.
Hersenen
"Mensen zijn fenomenaal goed in het herkennen van gezichten, er is zelfs een hersendeel gespecialiseerd in deze taak", verklaart Sheenan op nieuwssite ScienceDaily.
"Onze studie toont aan dat mensen in de loop van de evolutie zijn geslecteerd om uniek en herkenbaar te zijn."
Sheenan neemt zichzelf als voorbeeld om het bijzondere staaltje evolutie uit te leggen. "Het is duidelijk in mijn voordeel dat ik anderen gemakkelijk kan herkennen, maar het is ook handig dat ik herkenbaar ben voor anderen. Als het geen evolutionair voordeel zou zijn om een uniek gezicht te hebben, dan zouden we er allemaal ongeveer hetzelfde uitzien."
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-10-2014
[ Er was eens... een eiwitpaar ]
Co-evolutieprincipe helpt bij opheldering 3D-eiwitstructuren
Als het oppervlak van een eiwit evolueert, moeten eiwitten die er interactie mee vertonen dezelfde kant op evolueren om te blijven ‘passen’. Dit ‘co-evolutieprincipe’ vergemakkelijkt het voorspellen van de 3D-structuur van eiwitparen aan de hand van hun aminozuursequenties, betogen Utrechtse en Amerikaanse onderzoekers in het onlinetijdschrift eLife.
Zo’n voorspelling is alleen mogelijk als je beschikt over voldoende sequenties die gelijkenis vertonen. Maar vaak is er geen andere eenvoudige manier om überhaupt een idee van zo’n eiwitinteractie te krijgen. Met enkel een aminozuursequentie en verder niets zijn de huidige modelleringsmethoden nog beperkt en kost het veel te veel rekenkracht om zo’n 3D-vorm te voorspellen. Analyse met röntgenkristallografie of kernspinresonantie (NMR) lukt ook alleen maar in gevallen dat het onderzochte eiwitcomplex wil uitkristalliseren of zich leent voor die NMR.
Volgens co-auteur Alexandre Bonvin (Universiteit Utrecht) hebben we van de paar honderdduizend eiwitinteracties binnen het menselijk lichaam dan ook nog maar een fractie in kaart. 'Álles wat je met bio-informatica kunt voorspellen heeft een toegevoegde waarde', zo vat hij het samen.
Bonvin en collegas van Harvard en het Memorial Sloan-Kettering Cancer Center baseerden hun aanpak op een database met alle eiwit-eiwitinteracties uit de bacterie E.coli waarvan de 3D-structuur al bekend is. Veel van die eiwit-eiwitinteracties zijn zoals dat heet ‘highly conserved’; je vindt ze in vrijwel ongewijzigde vorm terug in talloze andere soorten.'
Er werden computermodellen ontwikkeld die voorspellingen doen over hoe zo’n paar op elkaar past, welke aminozuren bij de eigenlijke binding betrokken zijn, en wat er, bij evolutie van het ene eiwit, aan het andere eiwit moet veranderen om de pasvorm te behouden (wat tevens verraadt welke aminozuren precies met elkaar in contact zijn).
Voor een set van 76 eiwitparen met zo'n beschikbare 3D-structuur waren voldoende variaties in aminozuursequenties bekend (hetzij bij E.coli, hetzij bij andere soorten) om iets te kunnen zeggen over het werkelijke verloop van de co-evolutie. Die subset werd gebruikt om de gedane voorspellingen te verifiëren. In de meeste gevallen kwamen deze goed overeen met de daadwerkelijke contacten in de eitwitparen.
De onderzoekers denken nu dus een model in handen te hebben waarmee ze kunnen voorspellen hoe de interacties van andere eiwitparen, die behoren tot een bekende co-evolutionaire lijn, er in 3D uit zullen zien. De evolutiegegevens dienen daarbij als extra input voor de HADDOCK-modelleersoftware (High Ambiguity Driven protein-protein DOCKing), die eerder al aan de UU werd ontwikkeld.
Zo'n benadering heeft vooral grote voordelen als men kijkt naar membraaneiwitten en hun complexen, die experimenteel moeilijk te bestuderen zijn, voegt Bonvin er aan toe.
(c2w.nl)
[ Er was eens... een eiwitpaar ]
Co-evolutieprincipe helpt bij opheldering 3D-eiwitstructuren
Als het oppervlak van een eiwit evolueert, moeten eiwitten die er interactie mee vertonen dezelfde kant op evolueren om te blijven ‘passen’. Dit ‘co-evolutieprincipe’ vergemakkelijkt het voorspellen van de 3D-structuur van eiwitparen aan de hand van hun aminozuursequenties, betogen Utrechtse en Amerikaanse onderzoekers in het onlinetijdschrift eLife.
Zo’n voorspelling is alleen mogelijk als je beschikt over voldoende sequenties die gelijkenis vertonen. Maar vaak is er geen andere eenvoudige manier om überhaupt een idee van zo’n eiwitinteractie te krijgen. Met enkel een aminozuursequentie en verder niets zijn de huidige modelleringsmethoden nog beperkt en kost het veel te veel rekenkracht om zo’n 3D-vorm te voorspellen. Analyse met röntgenkristallografie of kernspinresonantie (NMR) lukt ook alleen maar in gevallen dat het onderzochte eiwitcomplex wil uitkristalliseren of zich leent voor die NMR.
Volgens co-auteur Alexandre Bonvin (Universiteit Utrecht) hebben we van de paar honderdduizend eiwitinteracties binnen het menselijk lichaam dan ook nog maar een fractie in kaart. 'Álles wat je met bio-informatica kunt voorspellen heeft een toegevoegde waarde', zo vat hij het samen.
Bonvin en collegas van Harvard en het Memorial Sloan-Kettering Cancer Center baseerden hun aanpak op een database met alle eiwit-eiwitinteracties uit de bacterie E.coli waarvan de 3D-structuur al bekend is. Veel van die eiwit-eiwitinteracties zijn zoals dat heet ‘highly conserved’; je vindt ze in vrijwel ongewijzigde vorm terug in talloze andere soorten.'
Er werden computermodellen ontwikkeld die voorspellingen doen over hoe zo’n paar op elkaar past, welke aminozuren bij de eigenlijke binding betrokken zijn, en wat er, bij evolutie van het ene eiwit, aan het andere eiwit moet veranderen om de pasvorm te behouden (wat tevens verraadt welke aminozuren precies met elkaar in contact zijn).
Voor een set van 76 eiwitparen met zo'n beschikbare 3D-structuur waren voldoende variaties in aminozuursequenties bekend (hetzij bij E.coli, hetzij bij andere soorten) om iets te kunnen zeggen over het werkelijke verloop van de co-evolutie. Die subset werd gebruikt om de gedane voorspellingen te verifiëren. In de meeste gevallen kwamen deze goed overeen met de daadwerkelijke contacten in de eitwitparen.
De onderzoekers denken nu dus een model in handen te hebben waarmee ze kunnen voorspellen hoe de interacties van andere eiwitparen, die behoren tot een bekende co-evolutionaire lijn, er in 3D uit zullen zien. De evolutiegegevens dienen daarbij als extra input voor de HADDOCK-modelleersoftware (High Ambiguity Driven protein-protein DOCKing), die eerder al aan de UU werd ontwikkeld.
Zo'n benadering heeft vooral grote voordelen als men kijkt naar membraaneiwitten en hun complexen, die experimenteel moeilijk te bestuderen zijn, voegt Bonvin er aan toe.
(c2w.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-10-2014
Huidige evolutietheorie onder vuur?
Een groep evolutiebiologen stelt dat de evolutietheorie uitgebreid moet worden met vier concepten (embryonale ontwikkeling, plasticiteit, niche constructie en niet-genetische overerving). Aanhangers van het huidige evolutiemodel reageren gevat.
Er woedt een hevig debat onder evolutiebiologen. Sinds de Moderne Synthese in de jaren 30, waarin natuurlijke selectie, genetica, paleontologie en taxonomie verenigd werden, ligt de focus van evolutionair onderzoek op genen. Een groep evolutiebiologen stelt nu dat deze synthese uitgebreid moet worden met nieuwe concepten. Deze nieuwe synthese, Extended Evolutionary Synthesis (EES) gedoopt, betoogt dat evolutie meer is dan enkel genen. In het vaktijdschrift Nature werden beide kampen tegenover elkaar gezet.
Vier concepten
Volgens de aanhangers van de nieuwe synthese ontbreken er vier concepten in de standaard evolutionaire theorie, namelijk embryonale ontwikkeling, plasticiteit, niche constructie en niet-genetische overerving. Deze concepten zijn weliswaar het onderwerp van talloze studies, ze worden echter gezien als uitkomsten van andere, meer fundamentele evolutionaire processen. De EES-verdedigers stellen dat deze vier concepten ook een belangrijke rol spelen als drijvende krachten in de evolutie. Plasticiteit (uiting van verschillende kenmerken afhankelijk van de omgeving) en bepaalde trends in de embryonale ontwikkeling kunnen bijvoorbeeld de eerste stap zijn in de oorsprong van nieuwe kenmerken. Niche constructie (de invloed van organismen op hun omgeving, zoals een beverdam) kan ervoor zorgen dat organismen zelf hun selectiedruk sturen. Tenslotte, niet-genetische processen, zoals epigenetica, kunnen het evolutionaire proces sterk beïnvloeden.
Het antwoord
In het andere kamp reageert men dat de vier voorgestelde concepten reeds onderdeel uitmaken van diverse onderzoeksprogramma’s. Maar de basis van evolutiebiologie blijft nog steeds het gen. Het is zeker waar dat niet-genetische processen soms een rol spelen in de evolutie van bepaalde organismen, en plasticiteit in genexpressie is meermaals aangetoond. Maar om embryonale ontwikkeling of plasticiteit een fundamentele rol toe te bedelen, daarvoor is er voorlopig nog geen overtuigend bewijs.
Mijn visie
Als evolutiebioloog, wil ik ook graag mijn eigen visie op dit debat met de lezers delen. Ik neig ernaar me aan te sluiten bij het kamp dat de standaard evolutionaire theorie verdedigt. De vier concepten waarvan geopperd wordt dat zij ook een fundamentele rol spelen, zijn zeker de moeite waard om te bestuderen. Maar uiteindelijk kan alles teruggebracht worden op de genen. Bijvoorbeeld, plasticiteit is een gevolg van de expressie van verschillende genen, maar deze patronen in genexpressie worden weer gereguleerd door de andere genen. Het komt mij voor dat het EES-kamp niet zo zeer het huidige evolutiemodel aanvalt, maar eerder genetisch determinisme: de idee dat alles voorgeprogrammeerd is in het genoom en dat er bij gevolg geen vrije wil bestaat.
Jente Ottenburghs (1988) heeft sinds zijn Master Evolutie en Gedragsbiologie aan de Universiteit van Antwerpen een brede interesse voor evolutionaire biologie. Sinds mei 2012 werkt hij als PhD-student bij de Resource Ecology Group aan de Universiteit van Wageningen. Meer informatie over zijn onderzoek vindt u hier. En neem ook eens een kijkje op zijn blog waarop – hoe kan het ook anders – de evolutie eveneens centraal staat.
(scientias.nl)
Huidige evolutietheorie onder vuur?
Een groep evolutiebiologen stelt dat de evolutietheorie uitgebreid moet worden met vier concepten (embryonale ontwikkeling, plasticiteit, niche constructie en niet-genetische overerving). Aanhangers van het huidige evolutiemodel reageren gevat.
Er woedt een hevig debat onder evolutiebiologen. Sinds de Moderne Synthese in de jaren 30, waarin natuurlijke selectie, genetica, paleontologie en taxonomie verenigd werden, ligt de focus van evolutionair onderzoek op genen. Een groep evolutiebiologen stelt nu dat deze synthese uitgebreid moet worden met nieuwe concepten. Deze nieuwe synthese, Extended Evolutionary Synthesis (EES) gedoopt, betoogt dat evolutie meer is dan enkel genen. In het vaktijdschrift Nature werden beide kampen tegenover elkaar gezet.
Vier concepten
Volgens de aanhangers van de nieuwe synthese ontbreken er vier concepten in de standaard evolutionaire theorie, namelijk embryonale ontwikkeling, plasticiteit, niche constructie en niet-genetische overerving. Deze concepten zijn weliswaar het onderwerp van talloze studies, ze worden echter gezien als uitkomsten van andere, meer fundamentele evolutionaire processen. De EES-verdedigers stellen dat deze vier concepten ook een belangrijke rol spelen als drijvende krachten in de evolutie. Plasticiteit (uiting van verschillende kenmerken afhankelijk van de omgeving) en bepaalde trends in de embryonale ontwikkeling kunnen bijvoorbeeld de eerste stap zijn in de oorsprong van nieuwe kenmerken. Niche constructie (de invloed van organismen op hun omgeving, zoals een beverdam) kan ervoor zorgen dat organismen zelf hun selectiedruk sturen. Tenslotte, niet-genetische processen, zoals epigenetica, kunnen het evolutionaire proces sterk beïnvloeden.
Het antwoord
In het andere kamp reageert men dat de vier voorgestelde concepten reeds onderdeel uitmaken van diverse onderzoeksprogramma’s. Maar de basis van evolutiebiologie blijft nog steeds het gen. Het is zeker waar dat niet-genetische processen soms een rol spelen in de evolutie van bepaalde organismen, en plasticiteit in genexpressie is meermaals aangetoond. Maar om embryonale ontwikkeling of plasticiteit een fundamentele rol toe te bedelen, daarvoor is er voorlopig nog geen overtuigend bewijs.
Mijn visie
Als evolutiebioloog, wil ik ook graag mijn eigen visie op dit debat met de lezers delen. Ik neig ernaar me aan te sluiten bij het kamp dat de standaard evolutionaire theorie verdedigt. De vier concepten waarvan geopperd wordt dat zij ook een fundamentele rol spelen, zijn zeker de moeite waard om te bestuderen. Maar uiteindelijk kan alles teruggebracht worden op de genen. Bijvoorbeeld, plasticiteit is een gevolg van de expressie van verschillende genen, maar deze patronen in genexpressie worden weer gereguleerd door de andere genen. Het komt mij voor dat het EES-kamp niet zo zeer het huidige evolutiemodel aanvalt, maar eerder genetisch determinisme: de idee dat alles voorgeprogrammeerd is in het genoom en dat er bij gevolg geen vrije wil bestaat.
Jente Ottenburghs (1988) heeft sinds zijn Master Evolutie en Gedragsbiologie aan de Universiteit van Antwerpen een brede interesse voor evolutionaire biologie. Sinds mei 2012 werkt hij als PhD-student bij de Resource Ecology Group aan de Universiteit van Wageningen. Meer informatie over zijn onderzoek vindt u hier. En neem ook eens een kijkje op zijn blog waarop – hoe kan het ook anders – de evolutie eveneens centraal staat.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-10-2014
Evolutie van het vliegen vooral gestuurd door wendbaarheid
De evolutie van het vliegen lijkt vooral gedreven te zijn door de noodzaak voor stabiliteit bij het zweven.
Foto: AFP
Dat schrijft een interdisciplinair team van biologen en technici donderdag in Peer J.
Het team onderzocht de evolutie van vliegen door modellen van huidige en uitgestorven dieren te maken, en die te testen in een windtunnel.
Ze maakten vier bestaande vogels, zeven oervogelachtigen en twee vleermuizen, en als controle een windvaan en een bol. De modellen werden onder verschillende hoeken in de tunnel geplaatst, waarna sensoren de verschillende krachten maten.
Veren
Uit de windtunneltests bleek dat de veren op voor- en achterpoten en de staart van pre-vogel dinosaurussen konden helpen bij het manoeuvreren in de lucht. Bij het verder evolueren werden de veren op staart en achterpoten kleiner, en groeiden juist de voorpoten.
De studie laat door de vergelijking van verschillende vliegende dieren zien dat veel structuren waarvan gedacht werd dat ze gebruikt werden voor de aandrijving, eigenlijk voor stabiliteit waren. Kracht zetten bij het vliegen zou dan dus een nieuwere eigenschap zijn.
Door: NU.nl/Stephan van Duin
(nu.nl)
Evolutie van het vliegen vooral gestuurd door wendbaarheid
De evolutie van het vliegen lijkt vooral gedreven te zijn door de noodzaak voor stabiliteit bij het zweven.
Foto: AFP
Dat schrijft een interdisciplinair team van biologen en technici donderdag in Peer J.
Het team onderzocht de evolutie van vliegen door modellen van huidige en uitgestorven dieren te maken, en die te testen in een windtunnel.
Ze maakten vier bestaande vogels, zeven oervogelachtigen en twee vleermuizen, en als controle een windvaan en een bol. De modellen werden onder verschillende hoeken in de tunnel geplaatst, waarna sensoren de verschillende krachten maten.
Veren
Uit de windtunneltests bleek dat de veren op voor- en achterpoten en de staart van pre-vogel dinosaurussen konden helpen bij het manoeuvreren in de lucht. Bij het verder evolueren werden de veren op staart en achterpoten kleiner, en groeiden juist de voorpoten.
De studie laat door de vergelijking van verschillende vliegende dieren zien dat veel structuren waarvan gedacht werd dat ze gebruikt werden voor de aandrijving, eigenlijk voor stabiliteit waren. Kracht zetten bij het vliegen zou dan dus een nieuwere eigenschap zijn.
Door: NU.nl/Stephan van Duin
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-10-2014
Is evolutie voorspelbaar? Soms wel, zo blijkt!
Onderzoekers vragen zich al lang af of evolutie een voorspelbaar proces is. Nieuw onderzoek onder inktvissen suggereert nu dat de evolutie van complexe organen in deze organismen – achteraf gezien – heel voorspelbaar is verlopen.
De onderzoekers bestudeerden twee soorten inktvissen: Euprymna scolopes (onder meer te vinden voor de kust van Hawaii) en Uroteuthis edulis (een Japanse inktvis die ook vaak in sushi-restaurants op het menu staat, zie de afbeelding hierboven). De twee soorten zijn heel in de verte nog aan elkaar verwant. Bovendien beschikken ze allebei over lichtgevende organen. Die organen geven licht, omdat ze bepaalde lichtgevende bacteriën bevatten. De inktvissen kunnen zelf regelen hoeveel licht hun lichtgevende organen geven.
LICHTGEVENDE ORGANEN
Waarom hebben inktvissen eigenlijk lichtgevende organen? Onderzoek suggereert dat de organen van pas komen als de inktvis behoefte heeft aan camouflage. “Als je je voorstelt dat je op je rug diep in de oceaan ligt en naar boven kijkt, zie je dat al het licht recht van boven komt,” legt onderzoeker Todd Oakley uit. “Er zijn geen muren of bomen die het licht reflecteren, dus als er iets boven je zit, werpt dat een schaduw. De inktvis kan licht produceren dat overeenkomt met het licht achter hem, zodat deze geen schaduw werpt en dat is een soort van camouflage.”
De genetische basis
De onderzoekers waren geïnteresseerd in de genen die aan deze lichtgevende organen ten grondslag lagen. Ze vroegen zich af in hoeverre de genetische basis voor deze lichtgevende organen – die de twee inktvissoorten onafhankelijk van elkaar ontwikkeld hebben – vergelijkbaar is. Om dat te achterhalen, brachten ze alle genen die tot uiting komen in deze organen, in kaart.
De resultaten
De resultaten zijn opmerkelijk. De genetische basis voor de lichtgevende organen in E. scolopes bleek opvallend sterk te lijken op de genen die in U. edulis aan de lichtgevende organen ten grondslag lagen. “Normaal gesproken zouden we, wanneer twee complexe organen zich onafhankelijk van elkaar ontwikkelen, verwachten dat ze elk heel verschillende evolutionaire paden bewandelen om terecht te komen waar ze vandaag de dag zijn,” vertelt onderzoeker Todd Oakley. “De onverwachte overeenkomsten laten zien dat deze twee inktvissen heel vergelijkbare paden bewandelden om deze eigenschappen te ontwikkelen.”
De onderzoekers demonstreren dat inktvissen gedurende hun evolutie herhaaldelijk lichtgevende organen ontwikkelden en dat de genetische bases voor die lichtgevende organen elke keer veel op elkaar leken. Het suggereert dat de evolutie van de totale genexpressie die aan convergente – door soorten onafhankelijk van elkaar ontwikkelde – complexe eigenschappen ten grondslag ligt, voorspelbaar is.
(scientias.nl)
Is evolutie voorspelbaar? Soms wel, zo blijkt!
Onderzoekers vragen zich al lang af of evolutie een voorspelbaar proces is. Nieuw onderzoek onder inktvissen suggereert nu dat de evolutie van complexe organen in deze organismen – achteraf gezien – heel voorspelbaar is verlopen.
De onderzoekers bestudeerden twee soorten inktvissen: Euprymna scolopes (onder meer te vinden voor de kust van Hawaii) en Uroteuthis edulis (een Japanse inktvis die ook vaak in sushi-restaurants op het menu staat, zie de afbeelding hierboven). De twee soorten zijn heel in de verte nog aan elkaar verwant. Bovendien beschikken ze allebei over lichtgevende organen. Die organen geven licht, omdat ze bepaalde lichtgevende bacteriën bevatten. De inktvissen kunnen zelf regelen hoeveel licht hun lichtgevende organen geven.
LICHTGEVENDE ORGANEN
Waarom hebben inktvissen eigenlijk lichtgevende organen? Onderzoek suggereert dat de organen van pas komen als de inktvis behoefte heeft aan camouflage. “Als je je voorstelt dat je op je rug diep in de oceaan ligt en naar boven kijkt, zie je dat al het licht recht van boven komt,” legt onderzoeker Todd Oakley uit. “Er zijn geen muren of bomen die het licht reflecteren, dus als er iets boven je zit, werpt dat een schaduw. De inktvis kan licht produceren dat overeenkomt met het licht achter hem, zodat deze geen schaduw werpt en dat is een soort van camouflage.”
De genetische basis
De onderzoekers waren geïnteresseerd in de genen die aan deze lichtgevende organen ten grondslag lagen. Ze vroegen zich af in hoeverre de genetische basis voor deze lichtgevende organen – die de twee inktvissoorten onafhankelijk van elkaar ontwikkeld hebben – vergelijkbaar is. Om dat te achterhalen, brachten ze alle genen die tot uiting komen in deze organen, in kaart.
De resultaten
De resultaten zijn opmerkelijk. De genetische basis voor de lichtgevende organen in E. scolopes bleek opvallend sterk te lijken op de genen die in U. edulis aan de lichtgevende organen ten grondslag lagen. “Normaal gesproken zouden we, wanneer twee complexe organen zich onafhankelijk van elkaar ontwikkelen, verwachten dat ze elk heel verschillende evolutionaire paden bewandelen om terecht te komen waar ze vandaag de dag zijn,” vertelt onderzoeker Todd Oakley. “De onverwachte overeenkomsten laten zien dat deze twee inktvissen heel vergelijkbare paden bewandelden om deze eigenschappen te ontwikkelen.”
De onderzoekers demonstreren dat inktvissen gedurende hun evolutie herhaaldelijk lichtgevende organen ontwikkelden en dat de genetische bases voor die lichtgevende organen elke keer veel op elkaar leken. Het suggereert dat de evolutie van de totale genexpressie die aan convergente – door soorten onafhankelijk van elkaar ontwikkelde – complexe eigenschappen ten grondslag ligt, voorspelbaar is.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-10-2014
Oudste menselijke genoom bevat Neanderthaler-DNA
Wetenschappers hebben het genoom van een 45.000-jaar oude mens in kaart gebracht om te ontrafelen wanneer Neanderthalers en moderne mensen seks hadden. Zij concluderen dat de vermenging van DNA zo’n 50.000 tot 60.000 jaar geleden plaatsvond.
In 2008 werd het dijbeen van een man gevonden langs de rivier Irtysh in het westen van Siberië. Deze man leefde 45.000 jaar geleden. Het is tot op het heden de oudste moderne mens waarvan het genoom is ontrafeld. “Het is daarnaast één van de oudste mensen die ooit buiten Afrika of het Midden-Oosten is gevonden”, concludeert antropoloog Bence Viola.
Vroege vermenging
De onderzoekers beweren dat de desbetreffende man Neanderthaler-DNA heeft. Sterker nog, de
hoeveelheid Neanderthaler-DNA is vergelijkbaar met het percentage in mensen die vandaag de dag op aarde leven. De gemiddelde Nederlander of Belg heeft 1,5 tot 2,1 procent Neanderthaler-DNA in zijn lichaam. Omdat dit percentage 45.000 jaar geleden niet anders was, concluderen wetenschappers dat de vermenging van DNA zeker 7.000 tot 13.000 jaar daarvoor plaatsvond. Dit betekent dat moderne mensen en Neanderthalers 50.000 tot 60.000 jaar geleden seks hadden, kort nadat mensen zich vanuit Afrika en het Midden-Oosten over de aarde verspreidden.
Menu
Het dijbeen onthulde overigens nog meer geheimen. Zo at deze man voornamelijk planten en groenten, zoals knoflook, aubergines, peren, bonen en tarwe. Dit is af te leiden uit koolstof- en stikstofisotopen in het dijbeen. Daarnaast had de man zoetwatervissen en dieren op het menu staan.
Mutaties
Omdat het 45.000 jaar oude genoom van extreem goede kwaliteit is, hebben wetenschappers het aantal mutaties kunnen berekenen. Hieruit blijkt dat er ongeveer één tot twee mutaties per jaar plaatsvinden in de genomen van mensen in Europa en Azië. Dit komt overeen met andere onderzoeken naar de genetische verschillen tussen ouders en kinderen.
(scientias.nl)
Oudste menselijke genoom bevat Neanderthaler-DNA
Wetenschappers hebben het genoom van een 45.000-jaar oude mens in kaart gebracht om te ontrafelen wanneer Neanderthalers en moderne mensen seks hadden. Zij concluderen dat de vermenging van DNA zo’n 50.000 tot 60.000 jaar geleden plaatsvond.
In 2008 werd het dijbeen van een man gevonden langs de rivier Irtysh in het westen van Siberië. Deze man leefde 45.000 jaar geleden. Het is tot op het heden de oudste moderne mens waarvan het genoom is ontrafeld. “Het is daarnaast één van de oudste mensen die ooit buiten Afrika of het Midden-Oosten is gevonden”, concludeert antropoloog Bence Viola.
Vroege vermenging
De onderzoekers beweren dat de desbetreffende man Neanderthaler-DNA heeft. Sterker nog, de
hoeveelheid Neanderthaler-DNA is vergelijkbaar met het percentage in mensen die vandaag de dag op aarde leven. De gemiddelde Nederlander of Belg heeft 1,5 tot 2,1 procent Neanderthaler-DNA in zijn lichaam. Omdat dit percentage 45.000 jaar geleden niet anders was, concluderen wetenschappers dat de vermenging van DNA zeker 7.000 tot 13.000 jaar daarvoor plaatsvond. Dit betekent dat moderne mensen en Neanderthalers 50.000 tot 60.000 jaar geleden seks hadden, kort nadat mensen zich vanuit Afrika en het Midden-Oosten over de aarde verspreidden.
Menu
Het dijbeen onthulde overigens nog meer geheimen. Zo at deze man voornamelijk planten en groenten, zoals knoflook, aubergines, peren, bonen en tarwe. Dit is af te leiden uit koolstof- en stikstofisotopen in het dijbeen. Daarnaast had de man zoetwatervissen en dieren op het menu staan.
Mutaties
Omdat het 45.000 jaar oude genoom van extreem goede kwaliteit is, hebben wetenschappers het aantal mutaties kunnen berekenen. Hieruit blijkt dat er ongeveer één tot twee mutaties per jaar plaatsvinden in de genomen van mensen in Europa en Azië. Dit komt overeen met andere onderzoeken naar de genetische verschillen tussen ouders en kinderen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Nounounou. Op basis van dit bericht vind ik de conclusie in de laatste alinea ongelooflijke onzin!quote:
21-10-2014
Is evolutie voorspelbaar? Soms wel, zo blijkt!
[ afbeelding ]
Onderzoekers vragen zich al lang af of evolutie een voorspelbaar proces is. Nieuw onderzoek onder inktvissen suggereert nu dat de evolutie van complexe organen in deze organismen – achteraf gezien – heel voorspelbaar is verlopen.
De onderzoekers bestudeerden twee soorten inktvissen: Euprymna scolopes (onder meer te vinden voor de kust van Hawaii) en Uroteuthis edulis (een Japanse inktvis die ook vaak in sushi-restaurants op het menu staat, zie de afbeelding hierboven). De twee soorten zijn heel in de verte nog aan elkaar verwant. Bovendien beschikken ze allebei over lichtgevende organen. Die organen geven licht, omdat ze bepaalde lichtgevende bacteriën bevatten. De inktvissen kunnen zelf regelen hoeveel licht hun lichtgevende organen geven.
LICHTGEVENDE ORGANEN
Waarom hebben inktvissen eigenlijk lichtgevende organen? Onderzoek suggereert dat de organen van pas komen als de inktvis behoefte heeft aan camouflage. “Als je je voorstelt dat je op je rug diep in de oceaan ligt en naar boven kijkt, zie je dat al het licht recht van boven komt,” legt onderzoeker Todd Oakley uit. “Er zijn geen muren of bomen die het licht reflecteren, dus als er iets boven je zit, werpt dat een schaduw. De inktvis kan licht produceren dat overeenkomt met het licht achter hem, zodat deze geen schaduw werpt en dat is een soort van camouflage.”
De genetische basis
De onderzoekers waren geïnteresseerd in de genen die aan deze lichtgevende organen ten grondslag lagen. Ze vroegen zich af in hoeverre de genetische basis voor deze lichtgevende organen – die de twee inktvissoorten onafhankelijk van elkaar ontwikkeld hebben – vergelijkbaar is. Om dat te achterhalen, brachten ze alle genen die tot uiting komen in deze organen, in kaart.
De resultaten
De resultaten zijn opmerkelijk. De genetische basis voor de lichtgevende organen in E. scolopes bleek opvallend sterk te lijken op de genen die in U. edulis aan de lichtgevende organen ten grondslag lagen. “Normaal gesproken zouden we, wanneer twee complexe organen zich onafhankelijk van elkaar ontwikkelen, verwachten dat ze elk heel verschillende evolutionaire paden bewandelen om terecht te komen waar ze vandaag de dag zijn,” vertelt onderzoeker Todd Oakley. “De onverwachte overeenkomsten laten zien dat deze twee inktvissen heel vergelijkbare paden bewandelden om deze eigenschappen te ontwikkelen.”
De onderzoekers demonstreren dat inktvissen gedurende hun evolutie herhaaldelijk lichtgevende organen ontwikkelden en dat de genetische bases voor die lichtgevende organen elke keer veel op elkaar leken. Het suggereert dat de evolutie van de totale genexpressie die aan convergente – door soorten onafhankelijk van elkaar ontwikkelde – complexe eigenschappen ten grondslag ligt, voorspelbaar is.
(scientias.nl)
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Misschien dat de conclusie zinniger klinkt in de originele wetenschappelijke taal? Of een beetje onhandig vertaald uit het Engels?quote:
[..]
Nounounou. Op basis van dit bericht vind ik de conclusie in de laatste alinea ongelooflijke onzin!
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
24-10-2014
Hagedis in Florida evolueert in krap vijftien jaar tijd
Evolutie: een traag proces? Niet in Florida! Daar zijn hagedissen in reactie op de komst van een indringer in krap vijftien jaar tijd (oftewel twintig generaties) geëvolueerd. Hun tenen zijn nu groter, waardoor ze hoger kunnen klimmen.
De roodkeelanolis komt van oorsprong in het zuidoosten van de VS voor. Maar in de jaren vijftig kreeg de hagedis concurrentie. De Sagra’s anolis – die van oorsprong op Cuba en de Bahama’s voorkomt – dook op in Florida. Waarschijnlijk was de hagedis samen met landbouwproducten vanuit Cuba naar de VS komen zetten. En daar beviel het de Sagra’s anolis wel: in rap tempo verspreidden de hagedissen zich over het zuidoostelijke deel van de VS.
Verandering
Wetenschappers hebben nu ontdekt dat de roodkeelanolis in korte tijd – waarschijnlijk in reactie op de komst van Sagra’s anolis – sterk veranderd is. Binnen enkele maanden na de komst van de Cubaanse hagedissen verhuisden de hagedissen die van oorsprong in het zuidoosten van de VS voorkwamen naar een hoger leefgebied: ze klommen hoger in bomen. En in een periode van vijftien jaar (twintig generaties) werden hun tenen groter. Grotere tenen betekent dat de hagedissen meer grip hebben en dus beter in staat zijn om te klimmen.
Heel snel
“We hadden wel voorspeld dat we een verandering zouden zien,” vertelt onderzoeker Yoel Stuart. “Maar de mate en snelheid waarmee ze evolueren is verrassend. Om het in het juiste perspectief te plaatsen: als de lengte van mensen zo snel veranderde als de tenen van deze hagedissen, dan zou de lengte van de gemiddelde Amerikaan van 1.75 meter in twintig generaties tijd toenemen tot 1.93 meter. Hoewel mensen langer leven dan hagedissen, zou dit in evolutionaire termen een heel snelle verandering zijn.”
De onderzoekers gaan ervan uit dat de verandering die ze bij de roodkeelanolis zien, het gevolg is van de competitie met Sagra’s anolis die in hetzelfde gebied leeft en op hetzelfde voedsel jaagt. De onderzoekers wijzen er bovendien op dat de volwassen roodkeelanolissen en Sagra’s anolissen de jongen van de andere soort eten. “Dus misschien is het wel zo dat je wanneer je een jonge hagedis bent snel hoger in de bomen moet klimmen om te voorkomen dat je wordt opgegeten. Misschien gaat dat beter als je grotere tenen hebt.
(scientias.nl)
Hagedis in Florida evolueert in krap vijftien jaar tijd
Evolutie: een traag proces? Niet in Florida! Daar zijn hagedissen in reactie op de komst van een indringer in krap vijftien jaar tijd (oftewel twintig generaties) geëvolueerd. Hun tenen zijn nu groter, waardoor ze hoger kunnen klimmen.
De roodkeelanolis komt van oorsprong in het zuidoosten van de VS voor. Maar in de jaren vijftig kreeg de hagedis concurrentie. De Sagra’s anolis – die van oorsprong op Cuba en de Bahama’s voorkomt – dook op in Florida. Waarschijnlijk was de hagedis samen met landbouwproducten vanuit Cuba naar de VS komen zetten. En daar beviel het de Sagra’s anolis wel: in rap tempo verspreidden de hagedissen zich over het zuidoostelijke deel van de VS.
Verandering
Wetenschappers hebben nu ontdekt dat de roodkeelanolis in korte tijd – waarschijnlijk in reactie op de komst van Sagra’s anolis – sterk veranderd is. Binnen enkele maanden na de komst van de Cubaanse hagedissen verhuisden de hagedissen die van oorsprong in het zuidoosten van de VS voorkwamen naar een hoger leefgebied: ze klommen hoger in bomen. En in een periode van vijftien jaar (twintig generaties) werden hun tenen groter. Grotere tenen betekent dat de hagedissen meer grip hebben en dus beter in staat zijn om te klimmen.
Heel snel
“We hadden wel voorspeld dat we een verandering zouden zien,” vertelt onderzoeker Yoel Stuart. “Maar de mate en snelheid waarmee ze evolueren is verrassend. Om het in het juiste perspectief te plaatsen: als de lengte van mensen zo snel veranderde als de tenen van deze hagedissen, dan zou de lengte van de gemiddelde Amerikaan van 1.75 meter in twintig generaties tijd toenemen tot 1.93 meter. Hoewel mensen langer leven dan hagedissen, zou dit in evolutionaire termen een heel snelle verandering zijn.”
De onderzoekers gaan ervan uit dat de verandering die ze bij de roodkeelanolis zien, het gevolg is van de competitie met Sagra’s anolis die in hetzelfde gebied leeft en op hetzelfde voedsel jaagt. De onderzoekers wijzen er bovendien op dat de volwassen roodkeelanolissen en Sagra’s anolissen de jongen van de andere soort eten. “Dus misschien is het wel zo dat je wanneer je een jonge hagedis bent snel hoger in de bomen moet klimmen om te voorkomen dat je wordt opgegeten. Misschien gaat dat beter als je grotere tenen hebt.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ik bedoel de conclusie dat de evolutie van genexpressie voorspelbaar is.quote:Op zondag 26 oktober 2014 11:33 schreef Papierversnipperaar het volgende:
[..]
Misschien dat de conclusie zinniger klinkt in de originele wetenschappelijke taal? Of een beetje onhandig vertaald uit het Engels?
Verder:
Twee soorten inktvis die tot een soortgelijke camouflage komen? Och, dat is toch niet zo bijzonder?
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
05-11-2014
Nieuw fossiel blijkt een belangrijke ‘missing link’ te zijn
Wetenschappers hebben het fossiel van een 250 miljoen jaar oude zeereptiel gevonden, die de voorouder is van de ichthyosauriërs. De oorsprong van de ichthyosauriërs was een lange tijd één van de raadsels binnen de paleontologie. Het fossiel is dus een belangrijke missing link.
De kleine zeereptiel heeft de naam ‘Cartorhynchus lenticarpus’ gekregen en was slechts 0,4 meter lang. Het dier leefde niet alleen op het land, maar kon ook in de zee leven. De Cartorhynchus lenticarpus was één van de eerste roofdieren na de Perm-Trias-massa-extinctie en verorberde inktvissen, garnalen en meer soortgelijke zeediertjes.
Het 250 miljoen jaar oude fossiel in beeld.
“VEEL CREATIONISTEN ZIEN DE ICHTHYOSAURIËR ALS HÉT BEWIJS DAT DE EVOLUTIETHEORIE NIET KLOPT”
De grootste extinctie ooit
De Perm-Trias-massa-extinctie was de grootste extinctie ooit. Vergeleken hierbij was de Krijt-Tertiair-massa-extinctie van 65 miljoen jaar geleden, waarbij de dinosauriërs het loodje legden, maar een kleine gebeurtenis. Tijdens de Perm-Trias-massa-extinctie stierf 95% van alle in zee levende soorten en 70% van de gewervelde landdieren. Daarnaast verdween één derde van alle insectsoorten. Dit kwam omdat de aarde opwarmde, de oceanen verzuurden er een zuurstofgebrek in de oceanen ontstond.
Maak kennis met de ichthyosauriër! Vindt jij dit uitgestorven zeedier ook op een dolfijn lijken?
Ichthyosauriërs
De ichthyosauriërs waren zeedieren, die 250 miljoen jaar geleden verschenen. “Veel creationisten zien de ichthyosauriër als hét bewijs dat de evolutietheorie niet klopt”, vertelt hoofdauteur Ryosuke Motani van de universiteit van Californië aan de Washington Post. “Ichthyosauriërs hebben de botstructuur van een reptiel, dus dat betekent dat hun voorouders ooit op het land leefden. Toch waren ichthyosauriërs volledig aangepast aan leven in het water. De link konden we lange tijd niet vinden.”
Moeilijke puzzel
Wetenschappers melden in een paper in het wetenschappelijke journaal Nature dat de Cartorhynchus lenticarpus deze missing link is. Het fossiel werd al in 2011 gevonden, maar het was een lastige puzzel om in elkaar te leggen. “Ik zag al snel dat het dier familie was van de ichthyosauriër, maar ik kon hem niet precies plaatsen”, onthult Motani. “Pas na een jaar wist ik het zeker: dit is de voorouder van de ichthyosauriër.”
Verschillen
Het dier verschilt wel iets van de ichthyosauriër. De ichthyosauriër had een lange snuit om vissen te vangen. De snuit van de Cartorhynchus lenticarpus is korter en lijkt meer op die van een landreptiel. Daarnaast had de Cartorhynchus lenticarpus grote vinnen en flexibele polsen om op het land te kunnen wandelen, net zoals zeehonden dat doen. Verder had de zeereptiel zwaardere en dikkere botten dan de ichthyosauriër.
(scientist.nl)
Nieuw fossiel blijkt een belangrijke ‘missing link’ te zijn
Wetenschappers hebben het fossiel van een 250 miljoen jaar oude zeereptiel gevonden, die de voorouder is van de ichthyosauriërs. De oorsprong van de ichthyosauriërs was een lange tijd één van de raadsels binnen de paleontologie. Het fossiel is dus een belangrijke missing link.
De kleine zeereptiel heeft de naam ‘Cartorhynchus lenticarpus’ gekregen en was slechts 0,4 meter lang. Het dier leefde niet alleen op het land, maar kon ook in de zee leven. De Cartorhynchus lenticarpus was één van de eerste roofdieren na de Perm-Trias-massa-extinctie en verorberde inktvissen, garnalen en meer soortgelijke zeediertjes.
Het 250 miljoen jaar oude fossiel in beeld.
“VEEL CREATIONISTEN ZIEN DE ICHTHYOSAURIËR ALS HÉT BEWIJS DAT DE EVOLUTIETHEORIE NIET KLOPT”
De grootste extinctie ooit
De Perm-Trias-massa-extinctie was de grootste extinctie ooit. Vergeleken hierbij was de Krijt-Tertiair-massa-extinctie van 65 miljoen jaar geleden, waarbij de dinosauriërs het loodje legden, maar een kleine gebeurtenis. Tijdens de Perm-Trias-massa-extinctie stierf 95% van alle in zee levende soorten en 70% van de gewervelde landdieren. Daarnaast verdween één derde van alle insectsoorten. Dit kwam omdat de aarde opwarmde, de oceanen verzuurden er een zuurstofgebrek in de oceanen ontstond.
Maak kennis met de ichthyosauriër! Vindt jij dit uitgestorven zeedier ook op een dolfijn lijken?
Ichthyosauriërs
De ichthyosauriërs waren zeedieren, die 250 miljoen jaar geleden verschenen. “Veel creationisten zien de ichthyosauriër als hét bewijs dat de evolutietheorie niet klopt”, vertelt hoofdauteur Ryosuke Motani van de universiteit van Californië aan de Washington Post. “Ichthyosauriërs hebben de botstructuur van een reptiel, dus dat betekent dat hun voorouders ooit op het land leefden. Toch waren ichthyosauriërs volledig aangepast aan leven in het water. De link konden we lange tijd niet vinden.”
Moeilijke puzzel
Wetenschappers melden in een paper in het wetenschappelijke journaal Nature dat de Cartorhynchus lenticarpus deze missing link is. Het fossiel werd al in 2011 gevonden, maar het was een lastige puzzel om in elkaar te leggen. “Ik zag al snel dat het dier familie was van de ichthyosauriër, maar ik kon hem niet precies plaatsen”, onthult Motani. “Pas na een jaar wist ik het zeker: dit is de voorouder van de ichthyosauriër.”
Verschillen
Het dier verschilt wel iets van de ichthyosauriër. De ichthyosauriër had een lange snuit om vissen te vangen. De snuit van de Cartorhynchus lenticarpus is korter en lijkt meer op die van een landreptiel. Daarnaast had de Cartorhynchus lenticarpus grote vinnen en flexibele polsen om op het land te kunnen wandelen, net zoals zeehonden dat doen. Verder had de zeereptiel zwaardere en dikkere botten dan de ichthyosauriër.
(scientist.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Lekker zinloze toevoeging aan een dergelijk artikel. Dat creationisten wat cherrypicken in het fossielenbestand lijkt me niet zo relevant.quote:“VEEL CREATIONISTEN ZIEN DE ICHTHYOSAURIËR ALS HÉT BEWIJS DAT DE EVOLUTIETHEORIE NIET KLOPT”
Volkorenbrood: "Geen quotes meer in jullie sigs gaarne."
http://www.sciencedaily.com/releases/2014/11/141106113334.htm
From single cells to multicellular life: Researchers capture the emergence of multicellular life in real-time experiments
All multicellular creatures are descended from single-celled organisms. The leap from unicellularity to multicellularity is possible only if the originally independent cells collaborate. So-called cheating cells that exploit the cooperation of others are considered a major obstacle. Scientists at the Max Planck Institute for Evolutionary Biology in Plön, Germany, together with researchers from New Zealand and the USA, have observed in real time the evolution of simple self-reproducing groups of cells from previously individual cells. The nascent organisms are comprised of a single tissue dedicated to acquiring oxygen, but this tissue also generates cells that are the seeds of future generations: a reproductive division of labour. Intriguingly, the cells that serve as a germ line were derived from cheating cells whose destructive effects were tamed by integration into a life cycle that allowed groups to reproduce. The life cycle turned out to be a spectacular gift to evolution. Rather than working directly on cells, evolution was able to work on a developmental programme that eventually merged cells into a single organism. When this happened groups began to prosper with the once free-living cells coming to work for the good of the whole.
Single bacterial cells of Pseudomonas fluorescens usually live independently of each other. However, some mutations allow cells to produce adhesive glues that cause cells to remain stuck together after cell division. Under appropriate ecological conditions, the cellular assemblies can be favoured by natural selection, despite a cost to individual cells that produce the glues. When Pseudomonas fluorescens is grown in unshaken test tubes the cellular collectives prosper because they form mats at the surface of liquids where the cells gain access to oxygen that is otherwise -- in the liquid -- unavailable.
Given both costs associated with production of adhesive substances and benefits that accrue to the collective, natural selection is expected to favour types that no longer produce costly glues, but take advantage of the mat to support their own rapid growth. Such types are often referred to as cheats because they take advantage of the community effort while paying none of the costs. Cheats arise in the authors' experimental populations and bring about collapse of the mats. The mats fail when cheats prosper: cheats obtain an abundance of oxygen, but contribute no glue to keep the mat from disintegrating -- the mats eventually break and fall to the bottom where they are starved of oxygen.
Paul Rainey, who led the study at the New Zealand Institute for Advanced Study and the Max Planck Institute for Evolutionary Biology, explains: "Simple cooperating groups -- like the mats that interest us -- stand as one possible origin of multicellular life, but no sooner do the mats arise, than they fail: the same process that ensures their success -- natural selection -- , ensures their demise." But even more problematic is that groups, once extant, must have some means of reproducing themselves, else they are of little evolutionary consequence.
Pondering this problem led Rainey to an ingenious solution. What if cheats could act as seeds -- a germ line -- for the next set of mats: while cheats destroy the mats, what about the possibility that they might also stand as their saviour? "It's just a matter of perspective," argues Rainey. The idea is beautifully simple, but counter-intuitive. Nonetheless, it offers potential solutions to profound problems such as the origins of reproduction, the soma / germ distinction -- even the origin of development itself.
In their experiments the researchers compared how two different life cycles affected group (mat) evolution. In the first, the mats were allowed to reproduce via a two-phase life cycle in which mats gave rise to mat offspring via cheater cells that functioned as a kind of germ line. In the second, cheats were purged and mats reproduced by fragmentation. "The viability of the resulting bacterial mats, that is, their biological fitness, improved under both scenarios, provided we allowed mats to compete with each other," explains Katrin Hammerschmidt of the New Zealand Institute for Advanced Study.
Surprisingly however, the researchers found that when cheats were part of the life cycle, the fitness of cellular collectives decoupled from that of the individual cells: that is, the most fit mats consisted of cells with relatively low individual fitness. "The selfish interests of individual cells in these collectives appear to have been conquered by natural selection working at the level of mats: individual cells ended up working for the common good. The resulting mats were thus more than a casual association of multiple cells. Instead, they developed into a new kind of biological entity -- a multicellular organism whose fitness can no longer be explained by the fitness of the individual cells that comprise the collective" says Rainey.
"Life cycles consisting of two phases are surprisingly similar to the life cycles of most multicellular organisms that we know today. It is even possible that germ-line cells, i.e. egg and sperm cells, may have emerged during the course of evolution from such selfish cheating cells," says Rainey.
From single cells to multicellular life: Researchers capture the emergence of multicellular life in real-time experiments
All multicellular creatures are descended from single-celled organisms. The leap from unicellularity to multicellularity is possible only if the originally independent cells collaborate. So-called cheating cells that exploit the cooperation of others are considered a major obstacle. Scientists at the Max Planck Institute for Evolutionary Biology in Plön, Germany, together with researchers from New Zealand and the USA, have observed in real time the evolution of simple self-reproducing groups of cells from previously individual cells. The nascent organisms are comprised of a single tissue dedicated to acquiring oxygen, but this tissue also generates cells that are the seeds of future generations: a reproductive division of labour. Intriguingly, the cells that serve as a germ line were derived from cheating cells whose destructive effects were tamed by integration into a life cycle that allowed groups to reproduce. The life cycle turned out to be a spectacular gift to evolution. Rather than working directly on cells, evolution was able to work on a developmental programme that eventually merged cells into a single organism. When this happened groups began to prosper with the once free-living cells coming to work for the good of the whole.
Single bacterial cells of Pseudomonas fluorescens usually live independently of each other. However, some mutations allow cells to produce adhesive glues that cause cells to remain stuck together after cell division. Under appropriate ecological conditions, the cellular assemblies can be favoured by natural selection, despite a cost to individual cells that produce the glues. When Pseudomonas fluorescens is grown in unshaken test tubes the cellular collectives prosper because they form mats at the surface of liquids where the cells gain access to oxygen that is otherwise -- in the liquid -- unavailable.
Given both costs associated with production of adhesive substances and benefits that accrue to the collective, natural selection is expected to favour types that no longer produce costly glues, but take advantage of the mat to support their own rapid growth. Such types are often referred to as cheats because they take advantage of the community effort while paying none of the costs. Cheats arise in the authors' experimental populations and bring about collapse of the mats. The mats fail when cheats prosper: cheats obtain an abundance of oxygen, but contribute no glue to keep the mat from disintegrating -- the mats eventually break and fall to the bottom where they are starved of oxygen.
Paul Rainey, who led the study at the New Zealand Institute for Advanced Study and the Max Planck Institute for Evolutionary Biology, explains: "Simple cooperating groups -- like the mats that interest us -- stand as one possible origin of multicellular life, but no sooner do the mats arise, than they fail: the same process that ensures their success -- natural selection -- , ensures their demise." But even more problematic is that groups, once extant, must have some means of reproducing themselves, else they are of little evolutionary consequence.
Pondering this problem led Rainey to an ingenious solution. What if cheats could act as seeds -- a germ line -- for the next set of mats: while cheats destroy the mats, what about the possibility that they might also stand as their saviour? "It's just a matter of perspective," argues Rainey. The idea is beautifully simple, but counter-intuitive. Nonetheless, it offers potential solutions to profound problems such as the origins of reproduction, the soma / germ distinction -- even the origin of development itself.
In their experiments the researchers compared how two different life cycles affected group (mat) evolution. In the first, the mats were allowed to reproduce via a two-phase life cycle in which mats gave rise to mat offspring via cheater cells that functioned as a kind of germ line. In the second, cheats were purged and mats reproduced by fragmentation. "The viability of the resulting bacterial mats, that is, their biological fitness, improved under both scenarios, provided we allowed mats to compete with each other," explains Katrin Hammerschmidt of the New Zealand Institute for Advanced Study.
Surprisingly however, the researchers found that when cheats were part of the life cycle, the fitness of cellular collectives decoupled from that of the individual cells: that is, the most fit mats consisted of cells with relatively low individual fitness. "The selfish interests of individual cells in these collectives appear to have been conquered by natural selection working at the level of mats: individual cells ended up working for the common good. The resulting mats were thus more than a casual association of multiple cells. Instead, they developed into a new kind of biological entity -- a multicellular organism whose fitness can no longer be explained by the fitness of the individual cells that comprise the collective" says Rainey.
"Life cycles consisting of two phases are surprisingly similar to the life cycles of most multicellular organisms that we know today. It is even possible that germ-line cells, i.e. egg and sperm cells, may have emerged during the course of evolution from such selfish cheating cells," says Rainey.
Niet meer aanwezig in dit forum.
http://www.livescience.co(...)brian-explosion.html
'Big Bang' of Species May Be Explained by Continental Shift
A sudden explosion of new life-forms hundreds of millions of years ago may have been triggered by a major tectonic shift, new research shows.
About 530 million years ago, the Cambrian explosion brought a surge in new species to Earth, including most modern animal groups. Recent studies suggest that, during the Cambrian explosion, life evolved about five times faster than it's evolving today. The sudden increase in species is sometimes referred to as "Darwin's dilemma" because, at face value, it seems to contradict Charles Darwin's theory of gradual evolution.
Scientists are still unsure what caused the number of species to skyrocket in such a short period of time, but Ian Dalziel, a research professor at the University of Texas Institute for Geophysics, thinks part of the answer may lie in how the continents shifted.
'Big Bang' of Species May Be Explained by Continental Shift
A sudden explosion of new life-forms hundreds of millions of years ago may have been triggered by a major tectonic shift, new research shows.
About 530 million years ago, the Cambrian explosion brought a surge in new species to Earth, including most modern animal groups. Recent studies suggest that, during the Cambrian explosion, life evolved about five times faster than it's evolving today. The sudden increase in species is sometimes referred to as "Darwin's dilemma" because, at face value, it seems to contradict Charles Darwin's theory of gradual evolution.
Scientists are still unsure what caused the number of species to skyrocket in such a short period of time, but Ian Dalziel, a research professor at the University of Texas Institute for Geophysics, thinks part of the answer may lie in how the continents shifted.
Niet meer aanwezig in dit forum.
Phys.orgquote:Game theory analysis shows how evolution favors cooperation's collapse
Last year, University of Pennsylvania researchers Alexander J. Stewart and Joshua B. Plotkin published a mathematical explanation for why cooperation and generosity have evolved in nature. Using the classical game theory match-up known as the Prisoner's Dilemma, they found that generous strategies were the only ones that could persist and succeed in a multi-player, iterated version of the game over the long term.
But now they've come out with a somewhat less rosy view of evolution. With a new analysis of the Prisoner's Dilemma played in a large, evolving population, they found that adding more flexibility to the game can allow selfish strategies to be more successful. The work paints a dimmer but likely more realistic view of how cooperation and selfishness balance one another in nature.
"It's a somewhat depressing evolutionary outcome, but it makes intuitive sense," said Plotkin, a professor in Penn's Department of Biology in the School of Arts & Sciences, who coauthored the study with Stewart, a postdoctoral researcher in his lab. "We had a nice picture of how evolution can promote cooperation even amongst self-interested agents and indeed it sometimes can, but, when we allow mutations that change the nature of the game, there is a runaway evolutionary process, and suddenly defection becomes the more robust outcome."
Their study, which will appear in the Proceedings of the National Academy of Sciences, examines the outcomes of the Prisoner's Dilemma, a scenario used in the field of game theory to understand how individuals decide whether to cooperate or not. In the dilemma, if both players cooperate, they both receive a payoff. If one cooperates and the other does not, the cooperating player receives the smallest possible payoff, and the defecting player the largest. If both players do not cooperate, they both receive a payoff, but it is less than what they would gain if both had cooperated. In other words, it pays to cooperate, but it can pay even more to be selfish.
Stewart and Plotkin's previous study examined an iterated and evolutionary version of the Prisoner's Dilemma, in which a population of players matches up against one another repeatedly. The most successful players "reproduce" more and pass along their winning strategies to the next generation. The researchers found that, in such a scenario, cooperative and even forgiving strategies won out, in part because "cheaters" couldn't win against themselves.
In the new investigation, Stewart and Plotkin added a new twist. Now, not only could players alter their strategy—whether or not they cooperate—but they could also vary the payoffs they receive for cooperating.
This, Plotkin said, may more accurately reflect the balancing of risk and reward that occurs in nature, where organisms decide not only how often they cooperate but also the extent to which they cooperate.
Initially, as in their earlier study, cooperative strategies found success.
"But when cooperative strategies predominate, payoffs will rise as well," Stewart said. "With higher and higher payoffs at stake, the temptation to defect also rises. In a sense the cooperators are paving the way for their own demise."
Indeed, Stewart and Plotkin found that the population of players reached a tipping point after which defection was the predominant strategy in the population.
In a second analysis, they allowed the payoffs to vary outside the order set by the Prisoner's Dilemma. Instead of unilateral defection winning the greatest reward, for example, it could be that mutual cooperation reaped the greatest payoff, the situation described by a game known as Stag Hunt. Or, mutual defection could generate the lowest possible reward, as described by the game theory model known as the Snowdrift or Hawk-Dove game.
What they found was that, again, there was an initial collapse in cooperative strategies. But, as the population continued to play and evolve, players also altered the payoffs so that they were playing a different game, either Snowdrift or Stag Hunt.
"So we see complicated dynamics when we allow the full range of payoffs to evolve," Plotkin said. "One of the interesting results is that the Prisoner's Dilemma game itself is unstable and is replaced by other games. It is as if evolution would like to avoid the dilemma altogether."
Stewart and Plotkin say their new conception of how strategies and payoffs co-evolve in populations is ripe for testing, with the marine bacteria Vibrionaceae as a potential model. In these bacterial populations, the researchers noted, individuals cooperate by sharing a protein they extrude that allows them to metabolize iron. But the bacteria can possess mutations that alter whether they produce the protein and how much they generate, whether and how much they cooperate, as well as mutations that affect how efficiently they can take up the protein, their payoff. The Penn researchers said a "natural experiment" using these or other microbes could put their theory to the test, to see exactly when and how selfishness can pay off.
"After this study, we end up with a less sunny view of the evolution of cooperation," Stewart said. "But it rings true that it's not the case that evolution always tends towards happily ever after."
Volkorenbrood: "Geen quotes meer in jullie sigs gaarne."
28-11-2014
Darwins manuscripten zijn na 155 jaar online in te zien
Geschreven door Tim Kraaijvanger op 28 november 2014 om 16:52 uur
Op 24 november 1859 publiceerde Charles Darwin ‘On The Origin of Species’. Wist je dat dit werk 155 jaar na dato online te lezen is? Wetenschappers van het Darwin Manuscripts Project digitaliseren sinds 2003 alle tekeningen, geschriften en aantekeningen van Darwin.
Op dit moment staan er 16.000 afbeeldingen op de website. De onderzoekers hopen volgend jaar 30.000 documenten gedigitaliseerd te hebben. Het gaat dan om tekeningen en teksten die in de periode van 1835 tot 1882 door Charles Darwin zijn gemaakt.
De verschillende publicaties zijn hier in te zien. De catalogus begint bij ‘Zoology of H.M.S. Beagle’ (1839-1843), een vijfdelig boek waarin Darwin papers bundelde van andere wetenschappers over vondsten tijdens de reis met de Beagle (1832-1836). On The Origin of Species vormt natuurlijk het hoogtepunt, waarin Charles Darwin de evolutietheorie uiteenzet. In dit boek beweert Darwin dat al het leven op aarde een gemeenschappelijke afstamming heeft en dat natuurlijke selectie het belangrijkste mechanisme is voor het ontstaan van nieuwe soorten.
Meer weten over Charles Darwin en hoe hij zijn evolutietheorie ontdekte? Lees erover in het achtergrondartikel: Darwins drijfveren: geloof, racisme en passie. Wist je bijvoorbeeld dat de evolutietheorie er zonder het christelijk geloof nooit was gekomen?
(Scientias.nl)
Darwins manuscripten zijn na 155 jaar online in te zien
Geschreven door Tim Kraaijvanger op 28 november 2014 om 16:52 uur
Op 24 november 1859 publiceerde Charles Darwin ‘On The Origin of Species’. Wist je dat dit werk 155 jaar na dato online te lezen is? Wetenschappers van het Darwin Manuscripts Project digitaliseren sinds 2003 alle tekeningen, geschriften en aantekeningen van Darwin.
Op dit moment staan er 16.000 afbeeldingen op de website. De onderzoekers hopen volgend jaar 30.000 documenten gedigitaliseerd te hebben. Het gaat dan om tekeningen en teksten die in de periode van 1835 tot 1882 door Charles Darwin zijn gemaakt.
De verschillende publicaties zijn hier in te zien. De catalogus begint bij ‘Zoology of H.M.S. Beagle’ (1839-1843), een vijfdelig boek waarin Darwin papers bundelde van andere wetenschappers over vondsten tijdens de reis met de Beagle (1832-1836). On The Origin of Species vormt natuurlijk het hoogtepunt, waarin Charles Darwin de evolutietheorie uiteenzet. In dit boek beweert Darwin dat al het leven op aarde een gemeenschappelijke afstamming heeft en dat natuurlijke selectie het belangrijkste mechanisme is voor het ontstaan van nieuwe soorten.
Meer weten over Charles Darwin en hoe hij zijn evolutietheorie ontdekte? Lees erover in het achtergrondartikel: Darwins drijfveren: geloof, racisme en passie. Wist je bijvoorbeeld dat de evolutietheorie er zonder het christelijk geloof nooit was gekomen?
(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
09-12-2014
[ Evolutie zonder biologie ]
Survival of the fittest, toegepast op oliedruppels
Met mengsels van organische oliën, een tot labrobot verbouwde 3D-printer, een webcam, beeldherkenningssoftware en een hele hoop fantasie kun je Darwiniaanse evolutie simuleren in een petrischaaltje. Of iets dat er een beetje op lijkt, valt op te maken uit een publicatie van Lee Cronin en collega’s van de University of Glasgow in Nature Communications.
De druppel rechtsboven heeft zich zojuist gedeeld. Of voortgeplant, zo je wilt.
Het idee is dat je die organische stoffen in telkens andere verhoudingen met elkaar mengt. Het mengsel druppel je in een petrischaaltje met een bodempje water (of eigenlijk loog) en vervolgens volg je met de webcam wat de druppels doen.
Volgens Cronin kunnen er verschillende dingen gebeuren. Belangrijkste drijfveer is het Marangoni-effect, waarbij toevallige verstoringen van de oppervlaktespanning de druppel doen bewegen. Dat kan langzaam of snel gaan, en het tempo kan veranderen doordat één van de componenten enigszins in water oplost of er mee reageert. Ook kunnen de druppels aan elkaar en/of tegen de wand van het petrischaaltje aan klitten, uit elkaar vallen of helemaal de waterfase in diffunderen. Uiteindelijk kom je op minstens 9 mogelijke gedragspatronen uit, waarvan een aantal die je van tevoren niet direct zou verwachten.
Uiteraard heeft zo’n druppel van zichzelf geen enkele overlevingsdrang. Die ken je er dus kunstmatig aan toe, via een computeralgoritme dat uit de gefilmde tempo’s van deling, beweging en trilling een tamelijk arbitraire ‘fitnesswaarde’ destilleert. Vervolgens doe je het experiment over met iets anders samengestelde druppels, kijkt of de ‘fitness’ verbetert, en baseert daarop de samenstelling voor experiment nummer drie. Zo ga je net zo lang door als je wilt; in deze publicatie werd na 21 generaties gestopt.
Als je dit met de hand moet doen ben je veel te lang bezig. Vandaar dat Cronins groep een eerder zelf in elkaar geknutselde 3D-printer, type RepRap, heeft verbouwd tot labrobot, met hulp van een tweede RepRap die de gewijzigde onderdelen uitprintte. De robot maakt de mengsels aan op basis van de feedback van de beeldherkenning, laat er telkens vier druppels van vallen in een petrischaaltje, en spoelt na afloop de hele proefopzet nog schoon ook.
Het is uitgeprobeerd met 1-octanol, diëthylftalaat, 1-penmtanool en octaanzuur óf dodecaan als ingrediënten, in water dat op pH 13 was gebufferd. Inderdaad blijk je zo een soort evolutie te kunnen creëren, waarin de ‘fitness’ van de druppels langzaam stijgt.
Cronin beschouwt het als een eerste proof of principle. Uiteindelijk wil hij naar een systeem toe dat die labrobot niet meer nodig heeft om verder te evolueren, zodat je het vanuit een ‘chemisch agnostisch’ standpunt zou kunnen omschrijven als ‘kunstmatig leven’.
bron: Nature Communications, University of Glasgow
(c2w)
[ Evolutie zonder biologie ]
Survival of the fittest, toegepast op oliedruppels
Met mengsels van organische oliën, een tot labrobot verbouwde 3D-printer, een webcam, beeldherkenningssoftware en een hele hoop fantasie kun je Darwiniaanse evolutie simuleren in een petrischaaltje. Of iets dat er een beetje op lijkt, valt op te maken uit een publicatie van Lee Cronin en collega’s van de University of Glasgow in Nature Communications.
De druppel rechtsboven heeft zich zojuist gedeeld. Of voortgeplant, zo je wilt.
Het idee is dat je die organische stoffen in telkens andere verhoudingen met elkaar mengt. Het mengsel druppel je in een petrischaaltje met een bodempje water (of eigenlijk loog) en vervolgens volg je met de webcam wat de druppels doen.
Volgens Cronin kunnen er verschillende dingen gebeuren. Belangrijkste drijfveer is het Marangoni-effect, waarbij toevallige verstoringen van de oppervlaktespanning de druppel doen bewegen. Dat kan langzaam of snel gaan, en het tempo kan veranderen doordat één van de componenten enigszins in water oplost of er mee reageert. Ook kunnen de druppels aan elkaar en/of tegen de wand van het petrischaaltje aan klitten, uit elkaar vallen of helemaal de waterfase in diffunderen. Uiteindelijk kom je op minstens 9 mogelijke gedragspatronen uit, waarvan een aantal die je van tevoren niet direct zou verwachten.
Uiteraard heeft zo’n druppel van zichzelf geen enkele overlevingsdrang. Die ken je er dus kunstmatig aan toe, via een computeralgoritme dat uit de gefilmde tempo’s van deling, beweging en trilling een tamelijk arbitraire ‘fitnesswaarde’ destilleert. Vervolgens doe je het experiment over met iets anders samengestelde druppels, kijkt of de ‘fitness’ verbetert, en baseert daarop de samenstelling voor experiment nummer drie. Zo ga je net zo lang door als je wilt; in deze publicatie werd na 21 generaties gestopt.
Als je dit met de hand moet doen ben je veel te lang bezig. Vandaar dat Cronins groep een eerder zelf in elkaar geknutselde 3D-printer, type RepRap, heeft verbouwd tot labrobot, met hulp van een tweede RepRap die de gewijzigde onderdelen uitprintte. De robot maakt de mengsels aan op basis van de feedback van de beeldherkenning, laat er telkens vier druppels van vallen in een petrischaaltje, en spoelt na afloop de hele proefopzet nog schoon ook.
Het is uitgeprobeerd met 1-octanol, diëthylftalaat, 1-penmtanool en octaanzuur óf dodecaan als ingrediënten, in water dat op pH 13 was gebufferd. Inderdaad blijk je zo een soort evolutie te kunnen creëren, waarin de ‘fitness’ van de druppels langzaam stijgt.
Cronin beschouwt het als een eerste proof of principle. Uiteindelijk wil hij naar een systeem toe dat die labrobot niet meer nodig heeft om verder te evolueren, zodat je het vanuit een ‘chemisch agnostisch’ standpunt zou kunnen omschrijven als ‘kunstmatig leven’.
bron: Nature Communications, University of Glasgow
(c2w)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-02-2015
Organisme evolueert al 2 miljard jaar niet meer
Amerikaanse onderzoekers hebben een organisme ontdekt dat al meer dan 2 miljard jaar niet is geëvolueerd. Het organisme, dat is beschreven in een artikel in PNAS, is daarmee de onbetwiste recordhouder.
Een stuk steen dat 1,8 miljard jaar oude fossielen bevat. De fossielen (op de donkere plekken) verschillen niet van de hedendaagse zwavelbacteriën.
Bron: UCLA
Het gaat om zwavelbacteriën die diep in de zee leven. Het wetenschappelijk team onderzocht oude bacteriën, die 2,3 tot 1,8 miljard jaar geleden nabij West-Australië leefden en in steen fossiliseerden, en hedendaagse bacteriën van dezelfde soort die nabij Chili leven. Ze ontdekten dat het organisme in al die tijd niet was veranderd.
‘Het lijkt ongelofelijk dat een levensvorm al die tijd niet is geëvolueerd. Meer dan twee miljard jaar – dat is bijna de helft van de aardse geschiedenis’, zegt onderzoeksleider J. William Schopf in een persverklaring.
Darwin bevestigd
De vondst onderstreept de evolutietheorie, benadrukken de onderzoekers. Als de leefomgeving van een diersoort niet verandert, heeft de soort ook geen reden te evolueren. De omgeving van de zwavelbacterie is al drie miljard jaar hetzelfde gebleven. Het dier gedijt goed in de situatie, en veranderingen van de soort zijn dus niet zinvol.
Modellen
Om de oude bacteriefossielen te onderzoeken, gebruikte het team zogeheten Ramanspectroscopie waarmee ze de samenstelling van een steen konden bekijken, en lasermicrosopie waarmee ze 3D-modellen van de fossielen konden maken.
(newscientist)
Organisme evolueert al 2 miljard jaar niet meer
Amerikaanse onderzoekers hebben een organisme ontdekt dat al meer dan 2 miljard jaar niet is geëvolueerd. Het organisme, dat is beschreven in een artikel in PNAS, is daarmee de onbetwiste recordhouder.
Een stuk steen dat 1,8 miljard jaar oude fossielen bevat. De fossielen (op de donkere plekken) verschillen niet van de hedendaagse zwavelbacteriën.
Bron: UCLA
Het gaat om zwavelbacteriën die diep in de zee leven. Het wetenschappelijk team onderzocht oude bacteriën, die 2,3 tot 1,8 miljard jaar geleden nabij West-Australië leefden en in steen fossiliseerden, en hedendaagse bacteriën van dezelfde soort die nabij Chili leven. Ze ontdekten dat het organisme in al die tijd niet was veranderd.
‘Het lijkt ongelofelijk dat een levensvorm al die tijd niet is geëvolueerd. Meer dan twee miljard jaar – dat is bijna de helft van de aardse geschiedenis’, zegt onderzoeksleider J. William Schopf in een persverklaring.
Darwin bevestigd
De vondst onderstreept de evolutietheorie, benadrukken de onderzoekers. Als de leefomgeving van een diersoort niet verandert, heeft de soort ook geen reden te evolueren. De omgeving van de zwavelbacterie is al drie miljard jaar hetzelfde gebleven. Het dier gedijt goed in de situatie, en veranderingen van de soort zijn dus niet zinvol.
Modellen
Om de oude bacteriefossielen te onderzoeken, gebruikte het team zogeheten Ramanspectroscopie waarmee ze de samenstelling van een steen konden bekijken, en lasermicrosopie waarmee ze 3D-modellen van de fossielen konden maken.
(newscientist)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-02-2015
Evolutie werkt nog bij de mens
Fins onderzoek naar voortplantingsgedrag
Hoewel de kindersterfte sinds de 18e eeuw drastisch gedaald is, blijkt de gezinssamenstelling nog steeds voor een belangrijk deel erfelijk bepaald. Het lijkt er zelfs op, dat we tegenwoordig vrijer zijn om aan onze genetische variatie expressie te geven.
© Arnout Jaspers
In de moderne wereld neemt diversiteit mogelijk juist toe door nieuwe selectiedruk.
In Finland zijn vanaf het begin van de 18e eeuw kerkregisters overgeleverd die huwelijken, geboortes en overlijden registreren. Onderzoekers van de universteiten van Sheffield en Uppsala hebben deze kerkregisters gebruikt om families generaties lang te volgen, waarbij ze gegevens over in totaal ongeveer tienduizend personen verzamelden.
Zo bleek onder meer dat slechts 67 % van de rond 1860 geboren kinderen in leven bleven tot ze volwassen waren. Rond 1940 was dit percentage gestegen tot 94 %. In diezelfde periode daalde het aantal kinderen per persoon van 5 naar 1,6.
Reproductiegeschiedenis
Van ruim tienduizend individuen die leefden tussen 1705 en 2011, waarvan meerdere generaties lang – tot wel 15 – de reproductiegeschiedenis bekend was (aantal kinderen, leeftijd toen ze hun eerste/laatste kind kregen, levensduur) werden onder meer deze gegevens in een zogeheten G-matrix verwerkt. Dit is een statistische methode die, in dit geval, kan laten zien in hoeverre eigenschappen genetisch, dan wel door omgevingsinvloeden worden overgedragen van de ene generatie op de volgende.
Dit is relevant voor een al langer lopende discussie, namelijk of de evolutie nog wel werkt voor de menselijke soort, althans, in het welvarende deel van de wereld. Immers, vrijwel ieder mens die zich wil voortplanten lukt dit ook, en in welvarende landen blijven de nakomelingen ook bijna allemaal in leven. Welke invloed heeft dit op het proces van natuurlijke selectie?
In de periode die het Finse onderzoek besloeg, vond de zogeheten demografische transitie plaats, de overgang van een armoedige, agrarische samenleving naar een industriële maatschappij. Dat gaat altijd gepaard met een flinke daling van zowel de kindersterfte als het gemiddelde aantal kinderen per gezin, maar je kunt nog wel kijken wat er vóór en na de transitie gebeurt met de variatie in het kindertal: worden bovengemiddeld kinderrijke of – arme gezinnen zeldzamer of niet, en in hoeverre is de eigenschap 'veel kinderen krijgen' erfelijk? Ook vroeg of laat in het leven kinderen krijgen blijkt een eigenschap die voor een flink deel eerfelijk bepaald is.
G-matrix
De onderzoekers analyseerden met de G-matrixmethode diverse van dit soort eigenschappen, en komen tot de conclusie dat, ondanks alle medische vooruitgang, natuurlijke selectie nog steeds werkzaam is. Er vindt nog steeds selectie plaats op erfelijke eigenschappen, maar dat zijn andere eigenschappen dan degene die gunstig zijn voor overleving in een maatschappij met een schaarste aan voedsel en zonder moderne medische zorg.
Dat kan al binnen een paar generaties leiden tot merkbare veranderingen in een populatie. Zo bleek in een ander onderzoek, in Gambia, dat mensen binnen 60 jaar gemiddeld langer en slanker werden nadat zich ook daar een demografische transitie voltrokken had.
Effects of the demographic transition on the genetic variances and covariances of human
(npo.nl)
Evolutie werkt nog bij de mens
Fins onderzoek naar voortplantingsgedrag
Hoewel de kindersterfte sinds de 18e eeuw drastisch gedaald is, blijkt de gezinssamenstelling nog steeds voor een belangrijk deel erfelijk bepaald. Het lijkt er zelfs op, dat we tegenwoordig vrijer zijn om aan onze genetische variatie expressie te geven.
© Arnout Jaspers
In de moderne wereld neemt diversiteit mogelijk juist toe door nieuwe selectiedruk.
In Finland zijn vanaf het begin van de 18e eeuw kerkregisters overgeleverd die huwelijken, geboortes en overlijden registreren. Onderzoekers van de universteiten van Sheffield en Uppsala hebben deze kerkregisters gebruikt om families generaties lang te volgen, waarbij ze gegevens over in totaal ongeveer tienduizend personen verzamelden.
Zo bleek onder meer dat slechts 67 % van de rond 1860 geboren kinderen in leven bleven tot ze volwassen waren. Rond 1940 was dit percentage gestegen tot 94 %. In diezelfde periode daalde het aantal kinderen per persoon van 5 naar 1,6.
Reproductiegeschiedenis
Van ruim tienduizend individuen die leefden tussen 1705 en 2011, waarvan meerdere generaties lang – tot wel 15 – de reproductiegeschiedenis bekend was (aantal kinderen, leeftijd toen ze hun eerste/laatste kind kregen, levensduur) werden onder meer deze gegevens in een zogeheten G-matrix verwerkt. Dit is een statistische methode die, in dit geval, kan laten zien in hoeverre eigenschappen genetisch, dan wel door omgevingsinvloeden worden overgedragen van de ene generatie op de volgende.
Dit is relevant voor een al langer lopende discussie, namelijk of de evolutie nog wel werkt voor de menselijke soort, althans, in het welvarende deel van de wereld. Immers, vrijwel ieder mens die zich wil voortplanten lukt dit ook, en in welvarende landen blijven de nakomelingen ook bijna allemaal in leven. Welke invloed heeft dit op het proces van natuurlijke selectie?
In de periode die het Finse onderzoek besloeg, vond de zogeheten demografische transitie plaats, de overgang van een armoedige, agrarische samenleving naar een industriële maatschappij. Dat gaat altijd gepaard met een flinke daling van zowel de kindersterfte als het gemiddelde aantal kinderen per gezin, maar je kunt nog wel kijken wat er vóór en na de transitie gebeurt met de variatie in het kindertal: worden bovengemiddeld kinderrijke of – arme gezinnen zeldzamer of niet, en in hoeverre is de eigenschap 'veel kinderen krijgen' erfelijk? Ook vroeg of laat in het leven kinderen krijgen blijkt een eigenschap die voor een flink deel eerfelijk bepaald is.
G-matrix
De onderzoekers analyseerden met de G-matrixmethode diverse van dit soort eigenschappen, en komen tot de conclusie dat, ondanks alle medische vooruitgang, natuurlijke selectie nog steeds werkzaam is. Er vindt nog steeds selectie plaats op erfelijke eigenschappen, maar dat zijn andere eigenschappen dan degene die gunstig zijn voor overleving in een maatschappij met een schaarste aan voedsel en zonder moderne medische zorg.
Dat kan al binnen een paar generaties leiden tot merkbare veranderingen in een populatie. Zo bleek in een ander onderzoek, in Gambia, dat mensen binnen 60 jaar gemiddeld langer en slanker werden nadat zich ook daar een demografische transitie voltrokken had.
Effects of the demographic transition on the genetic variances and covariances of human
(npo.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-02-2015
The true origin of species
Waarom de ene Darwinvink de andere niet is
Dat Darwinvinken allemaal andere snavels hebben, ligt grotendeels aan één gen. Vergelijking van de gesequenste genomen van 120 van die vinken met hun snavelafmetingen wijst dat uit, melden Zweedse onderzoekers in Nature.
Geospiza magnirostris, eentje met een botte snavel. (Copyright: B.R.Grant)
Dat gen genaamd ALX1 verdient daarmee eigenlijk een standbeeld. Die snavels inspireerden Charles Darwin immers tot zijn ‘survival of the fittest’-theorie.
De vinken in kwestie zitten vast op verschillende eilanden van de Galápagos-archipel. Elk eiland kent andere voedselbronnen en de snavels hebben zich evolutionair aangepast om dat voedsel zo efficiënt mogelijk te pakken te krijgen.
Aan de universiteit van Uppsala hebben ze nu dus 120 individuele vinken gesequenst. Alle vijftien soorten Darwinvinken zaten er bij, plus twee andere vinkensoorten. Daar kwam een sterke correlatie uit tussen de snavelvorm en de variaties in een sequentie van 240.000 basenparen.
Dat stuk bevat slechts twee genen waarvan er één nog nooit in verband is gebracht met botgroei bij gewervelde diersoorten. ALX1 is het andere en daarvan is juist wél bekend dat het codeert voor een transcriptiefactor die een grote invloed heeft op de vormgeving van de schedel. Bij mensen worden defecten in dit gen geassocieerd met frontonasale dysplasie, een zeldzame en nogal heftige gelaatsafwijking.
Het lijkt er op neer te komen dat Darwinvinken twee hoofdvarianten (‘haplotypes’) van dit gen hebben. De ene leidt tot een gepunte snavel, de andere tot een botte. De meeste soorten beschikken over één van de twee; dat hun snavels niet geheel hetzelfde zijn, ligt kennelijk aan andere genen.
Maar er zit één soort bij, Geospiza fortis, waarbij beide haplotypes voorkomen. Die staat dan ook bekend om zijn variabele snavelvorm, en het vermogen om die vorm aan te passen aan klimatologische verandering. Na een periode van grote droogte in de jaren 70 zag je de soort in realtime evolueren: hij kreeg steeds vaker een puntsnavel om beter naar voedsel te kunnen peuren.
Het onderzoek maakt ook duidelijk hoe hij aan die twee haplotypes komt: de verschillende soorten kunnen onderling wel degelijk nakomelingen krijgen en zo via ‘introgressieve hybridisatie’ elkaars genenpool verrijken. Het suggereert dat zo’n vogel toch vaker van het ene naar het andere eiland waait dan Darwin dacht.
Er komt trouwens ook uit dat de stamboom van die vinken iets anders in elkaar zit dan men tot nu toe aannam op basis van uiterlijke kenmerken. In minstens één geval is geen sprake van twee ondersoorten op verschillende eilanden, maar van twee aparte soorten die genetisch niet eens zo nauw verwant zijn.
bron: Nature, Uppsala University
(c2w.nl)
The true origin of species
Waarom de ene Darwinvink de andere niet is
Dat Darwinvinken allemaal andere snavels hebben, ligt grotendeels aan één gen. Vergelijking van de gesequenste genomen van 120 van die vinken met hun snavelafmetingen wijst dat uit, melden Zweedse onderzoekers in Nature.
Geospiza magnirostris, eentje met een botte snavel. (Copyright: B.R.Grant)
Dat gen genaamd ALX1 verdient daarmee eigenlijk een standbeeld. Die snavels inspireerden Charles Darwin immers tot zijn ‘survival of the fittest’-theorie.
De vinken in kwestie zitten vast op verschillende eilanden van de Galápagos-archipel. Elk eiland kent andere voedselbronnen en de snavels hebben zich evolutionair aangepast om dat voedsel zo efficiënt mogelijk te pakken te krijgen.
Aan de universiteit van Uppsala hebben ze nu dus 120 individuele vinken gesequenst. Alle vijftien soorten Darwinvinken zaten er bij, plus twee andere vinkensoorten. Daar kwam een sterke correlatie uit tussen de snavelvorm en de variaties in een sequentie van 240.000 basenparen.
Dat stuk bevat slechts twee genen waarvan er één nog nooit in verband is gebracht met botgroei bij gewervelde diersoorten. ALX1 is het andere en daarvan is juist wél bekend dat het codeert voor een transcriptiefactor die een grote invloed heeft op de vormgeving van de schedel. Bij mensen worden defecten in dit gen geassocieerd met frontonasale dysplasie, een zeldzame en nogal heftige gelaatsafwijking.
Het lijkt er op neer te komen dat Darwinvinken twee hoofdvarianten (‘haplotypes’) van dit gen hebben. De ene leidt tot een gepunte snavel, de andere tot een botte. De meeste soorten beschikken over één van de twee; dat hun snavels niet geheel hetzelfde zijn, ligt kennelijk aan andere genen.
Maar er zit één soort bij, Geospiza fortis, waarbij beide haplotypes voorkomen. Die staat dan ook bekend om zijn variabele snavelvorm, en het vermogen om die vorm aan te passen aan klimatologische verandering. Na een periode van grote droogte in de jaren 70 zag je de soort in realtime evolueren: hij kreeg steeds vaker een puntsnavel om beter naar voedsel te kunnen peuren.
Het onderzoek maakt ook duidelijk hoe hij aan die twee haplotypes komt: de verschillende soorten kunnen onderling wel degelijk nakomelingen krijgen en zo via ‘introgressieve hybridisatie’ elkaars genenpool verrijken. Het suggereert dat zo’n vogel toch vaker van het ene naar het andere eiland waait dan Darwin dacht.
Er komt trouwens ook uit dat de stamboom van die vinken iets anders in elkaar zit dan men tot nu toe aannam op basis van uiterlijke kenmerken. In minstens één geval is geen sprake van twee ondersoorten op verschillende eilanden, maar van twee aparte soorten die genetisch niet eens zo nauw verwant zijn.
bron: Nature, Uppsala University
(c2w.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-03-2015
De mens is 400.000 jaar ouder dan gedacht
De tanden van het fossiel zijn kleiner dan die van andere mensachtigen. © reuters.
WETENSCHAP Amerikaanse onderzoekers hebben in Ethiopië een kaakbeen opgegraven dat - volgens hen - toebehoorde aan een van de allereerste mensen. Opmerkelijk is dat het bot 2,8 miljoen jaar oud is. Dat betekent dat de mens al 400.000 jaar eerder opdook dan wetenschappers tot nu toe dachten.
Het fossiel werd door een Ethiopische student gevonden in het onderzoeksgebied Ledi-Geraru. Meer dan een stuk onderkaak met vijf kiezen is het niet, maar Chalachew Seyoum wist meteen dat hij de ontdekking van zijn leven gedaan had. "Ik besefte onmiddellijk dat het belangrijk was", zei hij aan BBC News, "omdat uit dit tijdperk maar weinig fossielen gevonden worden in Oost-Afrika."
De vondst dicht een hiaat in de kennis van de menselijke evolutie. Tot nu toe werd aangenomen dat de geschiedenis van onze soort 2,35 miljoen jaar geleden begon. Van dat tijdperk dateert het tot nu toe oudst gevonden menselijke fossiel, een bovenkaak die werd opgegraven in Hadar, Ethiopië.
Drie miljoen jaar geleden leefde de voorganger van de mens, de soort Australopithecus. Getuige daarvan is het bekende fossiel 'Lucy', dat in hetzelfde gebied gevonden werd in 1974. Wat daartussen gebeurde, was tot hiertoe een mysterie.
De vondst van een 2,8 miljoen jaar oud kaakbeen dicht een hiaat in de kennis van de menselijke evolutie
Volgens de onderzoekers van Arizona State University, die hun studie vandaag publiceerden in het vakblad Science, is het duidelijk dat de kaak van een mens moet zijn. De achterste kiezen zijn kleiner dan die van andere mensachtigen die in het gebied leefden. Dat is een van de kenmerken die de mens onderscheiden van zijn meer primitieve voorouders.
Een computerreconstructie van het bot dat eerder in Hadar gevonden werd, suggereert dat het wel degelijk om een afstammeling kan gaan van de soort waarover vandaag werd bericht.
In een aparte studie in Science stellen de onderzoekers dat een verandering in het klimaat de evolutie van boomklimmer naar mens mogelijk aangespoord heeft. Toen bomen plaatsmaakten voor grasvlaktes, zochten de apen een manier om zich aan hun nieuwe omgeving aan te passen. Ze ontwikkelden grotere hersenmassa's en begonnen gebruik te maken van gereedschappen, waardoor ze minder afhankelijk werden van hun grote kaken en tanden.
(HLN)
De mens is 400.000 jaar ouder dan gedacht
De tanden van het fossiel zijn kleiner dan die van andere mensachtigen. © reuters.
WETENSCHAP Amerikaanse onderzoekers hebben in Ethiopië een kaakbeen opgegraven dat - volgens hen - toebehoorde aan een van de allereerste mensen. Opmerkelijk is dat het bot 2,8 miljoen jaar oud is. Dat betekent dat de mens al 400.000 jaar eerder opdook dan wetenschappers tot nu toe dachten.
Het fossiel werd door een Ethiopische student gevonden in het onderzoeksgebied Ledi-Geraru. Meer dan een stuk onderkaak met vijf kiezen is het niet, maar Chalachew Seyoum wist meteen dat hij de ontdekking van zijn leven gedaan had. "Ik besefte onmiddellijk dat het belangrijk was", zei hij aan BBC News, "omdat uit dit tijdperk maar weinig fossielen gevonden worden in Oost-Afrika."
De vondst dicht een hiaat in de kennis van de menselijke evolutie. Tot nu toe werd aangenomen dat de geschiedenis van onze soort 2,35 miljoen jaar geleden begon. Van dat tijdperk dateert het tot nu toe oudst gevonden menselijke fossiel, een bovenkaak die werd opgegraven in Hadar, Ethiopië.
Drie miljoen jaar geleden leefde de voorganger van de mens, de soort Australopithecus. Getuige daarvan is het bekende fossiel 'Lucy', dat in hetzelfde gebied gevonden werd in 1974. Wat daartussen gebeurde, was tot hiertoe een mysterie.
De vondst van een 2,8 miljoen jaar oud kaakbeen dicht een hiaat in de kennis van de menselijke evolutie
Volgens de onderzoekers van Arizona State University, die hun studie vandaag publiceerden in het vakblad Science, is het duidelijk dat de kaak van een mens moet zijn. De achterste kiezen zijn kleiner dan die van andere mensachtigen die in het gebied leefden. Dat is een van de kenmerken die de mens onderscheiden van zijn meer primitieve voorouders.
Een computerreconstructie van het bot dat eerder in Hadar gevonden werd, suggereert dat het wel degelijk om een afstammeling kan gaan van de soort waarover vandaag werd bericht.
In een aparte studie in Science stellen de onderzoekers dat een verandering in het klimaat de evolutie van boomklimmer naar mens mogelijk aangespoord heeft. Toen bomen plaatsmaakten voor grasvlaktes, zochten de apen een manier om zich aan hun nieuwe omgeving aan te passen. Ze ontwikkelden grotere hersenmassa's en begonnen gebruik te maken van gereedschappen, waardoor ze minder afhankelijk werden van hun grote kaken en tanden.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Niet echt nieuws (want al uit 2009) , maar ik struikelde hier eigenlijk over en het was me niet zo bekent en vind het interessant genoeg om (wellicht opnieuw) te delen.
Charles Darwin really did have advanced ideas about the origin of life
Het volledige artikel te verkrijgen in PDF, ePub etc.
Charles Darwin really did have advanced ideas about the origin of life
Het volledige artikel te verkrijgen in PDF, ePub etc.
quote:When Charles Darwin published The Origin of Species 150 years ago he consciously avoided discussing the origin of life. However, analysis of some other texts written by Darwin, and of the correspondence he exchanged with friends and colleagues demonstrates that he took for granted the possibility of a natural emergence of the first life forms. As shown by notes from the pages he excised from his private notebooks, as early as 1837 Darwin was convinced that “the intimate relation of Life with laws of chemical combination, & the universality of latter render spontaneous generation not improbable”.
Like many of his contemporaries, Darwin rejected the idea that putrefaction of preexisting organic compounds could lead to the appearance of organisms. Although he favored the possibility that life could appear by natural processes from simple inorganic compounds, his reluctance to discuss the issue resulted from his recognition that at the time it was impossible to undertake the experimental study of the emergence of life.
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
'Hyena met hoge sociale status leeft langer'
Het werkelijk artikel van Current Biology:
De rest op NU.nlquote:Hyena's met een hoge sociale status leven vermoedelijk bovengemiddeld lang. Dat zou blijken uit nieuw wetenschappelijk onderzoek.
Als hyena's hoog in de hiërarchie van hun roedel staan, zijn hun telomeren gemiddeld genomen langer dan die van hun soortgenoten .
Dat melden onderzoekers van Michigan State University in het wetenschappelijk tijdschrift Current Biology.
Telomeren zijn de uiteinden van chromosomen. De stukjes DNA bepalen hoe vaak een cel zich deelt en hebben waarschijnlijk grote invloed op de gezondheid en levensduur van dieren.
Het werkelijk artikel van Current Biology:
quote:Abstract
Telomeres are regarded as important biomarkers of ageing and serve as useful tools in revealing how stress acts at the cellular level. However, the effects of social and ecological factors on telomere length remain poorly understood, particularly in free-ranging mammals. Here, we investigated the influences of within-group dominance rank and group membership on telomere length in wild adult spotted hyenas (Crocuta crocuta). We found large effects of both factors; high-ranking hyenas exhibited significantly greater mean telomere length than did subordinate animals, and group membership significantly predicted mean telomere length within high-ranking females. We further inquired whether prey availability mediates the observed effect of group membership on telomere length, but this hypothesis was not supported. Interestingly, adult telomere length was not predicted by age. Our work shows for the first time, to the best of our knowledge, the effects of social rank on telomere length in a wild mammal and enhances our understanding of how social and ecological variables may contribute to organismal senescence.
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
University of Floridaquote:Two most destructive termite species forming superswarms in South Florida, UF study finds
Two of the most destructive termite species in the world -- responsible for much of the $40 billion in economic loss caused by termites annually -- are now swarming simultaneously in South Florida, creating hybrid colonies that grow quickly and have the potential to migrate to other states.
[...]
UF scientists previously thought the two termite species had distinct swarming seasons that prevented them from interacting. Their new research indicates not only an overlap of seasons where the two species are interbreeding; it shows that male Asian termites prefer to mate with Formosan females rather than females of their own species, increasing the risk of hybridization.
Wetenschappelijk artikel
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
04-05-2015
Evolutie in een reageerbuis
Amerikaanse chemici maken nuttig, nieuw enzym*
Wetenschappers zijn niet zo bedreven in het maken van nieuwe enzymen. Maar de natuur doet het doorlopend door bestaande enzymen te laten evolueren. Amerikaanse chemici wisten die evolutie na te doen in een reageerbuis, met als resultaat een gloednieuw, nuttig enzym.
Elke cel heeft enzymen om chemische reacties te katalyseren.
In onze cellen zitten duizenden verschillende soorten enzymen die samen heel diverse reacties versnellen. Zo helpt DNA-polymerase het DNA verdubbelen en breekt trypsine eiwitten af in de dunne darm.
Chemici gebruiken zulke biologische katalysatoren in de industrie voor de omzetting van organische verbindingen, bijvoorbeeld om biopolymeren te maken. Maar wat als je een enzym werk wil laten uitvoeren, dat het nooit zou doen in een levende cel? Biochemicus Francis Arnold en haar collega’s van het California Institute of Technologie vonden een oplossing: ze lieten een enzym evolueren.
Wat doen enzymen?
Vrijwel alle chemische reacties in ons lichaam vinden plaats dankzij enzymen: eiwitten die chemische reacties versnellen. Elk enzym herkent één of meerdere moleculen die in de cel ronddrijven. Alleen dié moleculen worden door het enzym omgezet in andere moleculen.
Evolutie
Evolutie is de geleidelijke verandering van soorten. Het gebeurt doordat alleen populaties die zich goed kunnen aanpassen aan veranderingen in hun omgeving overleven. Zij geven hun voordelige genen door aan de volgende generatie. Ook enzymen zijn onderhevig aan evolutie. Als ze in de cel op onbekende situaties stuiten, kunnen ze evolueren om nieuwe taken uit te voeren. Via evolutie maakt de natuur voortdurend nieuwe enzymen.
De Amerikanen rapporteren in het vakblad ACS Central Science dat ze de natuur kopiëren. Ze gebruikten dezelfde evolutionaire strategie om het bestaande enzym cytochroom P450, dat in veel organismen voorkomt, te veranderen en nieuw werk te geven.
Engineered p450
Aangepaste enzymen kunnen nieuwe reacties uitvoeren.
Aminozuren
Het cytochroom P450 is eigenlijk een verzameling van enzymen die helpt bij de afbraak van giftige stoffen en medicijnen. Arnold en haar collega’s ontdekten dat het mogelijk is om een P450 zo aan te passen, dat het compleet andere moleculen herkent, en dus andere reacties katalyseert.
Ze wilden het enzym een aziridine -reactie laten uitvoeren. In de natuur kan P450 dat niet. “Aziridine is een veelzijdige, chemische verbinding die makkelijk is om te zetten in andere verbindingen die interessant zijn voor de farmaceutische industrie,” legt onderzoeker Ruijie Zhang uit. Het is daarom zeer gewenst. De ontdekking dat je enzymen dingen kan laten doen die niet in de natuur gebeuren, leidt tot routes om belangrijke moleculen te maken. In 2014 rapporteerden chemici bijvoorbeeld al over een enzym dat ze zover kregen dat het levomilnacipran maakt, een antidepressivum.
Hoe moet je P450 dan veranderen? Dat was van tevoren niet precies bekend. Dus maakte het team verschillende varianten van het enzym. In elke variant vervingen ze een belangrijk aminozuur – een eiwit is opgebouwd uit aminozuren – door een ander aminozuur. Dat kan door het DNA dat de code bevat voor dit enzym gericht te veranderen.
Escherichia coli
De bacterie E. coli werd kon met het aangepaste enzym nieuwe chemie uitvoeren.
Bacterie
Het DNA met de mutatie plaatsten ze in een bacterie; elke mutatie weer in een andere. De bacterie maakt vervolgens het aangepaste enzym. De bacterie, en dus de enzymvariant, die de aziridinatie-reactie het best uitvoerde pikten de wetenschappers eruit. Met de winnaar herhaalden ze bovenstaand proces nog een keer om het enzym nog beter te maken. Het oorspronkelijke P450 veranderde, of evolueerde, geleidelijk in een nieuw enzym.
Het zelf ontworpen P450 levert niet direct een handig molecuul op: het maakt C-N bindingen van alkenen (onverzadigde koolwaterstoffen). Het pakt een alkeen als substraat en levert een aziridine als product. Met dat product kan de industrie vervolgens verder om medicijnen te maken. “Deze chemie is menselijke chemici goed bekend, maar was nog nooit vertoond in de biologische wereld”, aldus onderzoeksleider Arnold. “Maar met de juiste reagentia kan de natuur leren hoe ze het moet doen.”
Bron:
•Christopher C. Farwell e.a., ‘Enantioselective enzyme-catalyzed aziridination enabled by active-2 site evolution of a cytochrome P450’, ACS Central Science, online op 22 april 2015. DOI: 10.1021/acscentsci.5b00056
(Kennislink)
Evolutie in een reageerbuis
Amerikaanse chemici maken nuttig, nieuw enzym*
Wetenschappers zijn niet zo bedreven in het maken van nieuwe enzymen. Maar de natuur doet het doorlopend door bestaande enzymen te laten evolueren. Amerikaanse chemici wisten die evolutie na te doen in een reageerbuis, met als resultaat een gloednieuw, nuttig enzym.
Elke cel heeft enzymen om chemische reacties te katalyseren.
In onze cellen zitten duizenden verschillende soorten enzymen die samen heel diverse reacties versnellen. Zo helpt DNA-polymerase het DNA verdubbelen en breekt trypsine eiwitten af in de dunne darm.
Chemici gebruiken zulke biologische katalysatoren in de industrie voor de omzetting van organische verbindingen, bijvoorbeeld om biopolymeren te maken. Maar wat als je een enzym werk wil laten uitvoeren, dat het nooit zou doen in een levende cel? Biochemicus Francis Arnold en haar collega’s van het California Institute of Technologie vonden een oplossing: ze lieten een enzym evolueren.
Wat doen enzymen?
Vrijwel alle chemische reacties in ons lichaam vinden plaats dankzij enzymen: eiwitten die chemische reacties versnellen. Elk enzym herkent één of meerdere moleculen die in de cel ronddrijven. Alleen dié moleculen worden door het enzym omgezet in andere moleculen.
Evolutie
Evolutie is de geleidelijke verandering van soorten. Het gebeurt doordat alleen populaties die zich goed kunnen aanpassen aan veranderingen in hun omgeving overleven. Zij geven hun voordelige genen door aan de volgende generatie. Ook enzymen zijn onderhevig aan evolutie. Als ze in de cel op onbekende situaties stuiten, kunnen ze evolueren om nieuwe taken uit te voeren. Via evolutie maakt de natuur voortdurend nieuwe enzymen.
De Amerikanen rapporteren in het vakblad ACS Central Science dat ze de natuur kopiëren. Ze gebruikten dezelfde evolutionaire strategie om het bestaande enzym cytochroom P450, dat in veel organismen voorkomt, te veranderen en nieuw werk te geven.
Engineered p450
Aangepaste enzymen kunnen nieuwe reacties uitvoeren.
Aminozuren
Het cytochroom P450 is eigenlijk een verzameling van enzymen die helpt bij de afbraak van giftige stoffen en medicijnen. Arnold en haar collega’s ontdekten dat het mogelijk is om een P450 zo aan te passen, dat het compleet andere moleculen herkent, en dus andere reacties katalyseert.
Ze wilden het enzym een aziridine -reactie laten uitvoeren. In de natuur kan P450 dat niet. “Aziridine is een veelzijdige, chemische verbinding die makkelijk is om te zetten in andere verbindingen die interessant zijn voor de farmaceutische industrie,” legt onderzoeker Ruijie Zhang uit. Het is daarom zeer gewenst. De ontdekking dat je enzymen dingen kan laten doen die niet in de natuur gebeuren, leidt tot routes om belangrijke moleculen te maken. In 2014 rapporteerden chemici bijvoorbeeld al over een enzym dat ze zover kregen dat het levomilnacipran maakt, een antidepressivum.
Hoe moet je P450 dan veranderen? Dat was van tevoren niet precies bekend. Dus maakte het team verschillende varianten van het enzym. In elke variant vervingen ze een belangrijk aminozuur – een eiwit is opgebouwd uit aminozuren – door een ander aminozuur. Dat kan door het DNA dat de code bevat voor dit enzym gericht te veranderen.
Escherichia coli
De bacterie E. coli werd kon met het aangepaste enzym nieuwe chemie uitvoeren.
Bacterie
Het DNA met de mutatie plaatsten ze in een bacterie; elke mutatie weer in een andere. De bacterie maakt vervolgens het aangepaste enzym. De bacterie, en dus de enzymvariant, die de aziridinatie-reactie het best uitvoerde pikten de wetenschappers eruit. Met de winnaar herhaalden ze bovenstaand proces nog een keer om het enzym nog beter te maken. Het oorspronkelijke P450 veranderde, of evolueerde, geleidelijk in een nieuw enzym.
Het zelf ontworpen P450 levert niet direct een handig molecuul op: het maakt C-N bindingen van alkenen (onverzadigde koolwaterstoffen). Het pakt een alkeen als substraat en levert een aziridine als product. Met dat product kan de industrie vervolgens verder om medicijnen te maken. “Deze chemie is menselijke chemici goed bekend, maar was nog nooit vertoond in de biologische wereld”, aldus onderzoeksleider Arnold. “Maar met de juiste reagentia kan de natuur leren hoe ze het moet doen.”
Bron:
•Christopher C. Farwell e.a., ‘Enantioselective enzyme-catalyzed aziridination enabled by active-2 site evolution of a cytochrome P450’, ACS Central Science, online op 22 april 2015. DOI: 10.1021/acscentsci.5b00056
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-05-2015
Missing link gevonden in evolutie van complex leven
Verre, verre voorouder van de mens, dier en plant leeft in bodem Atlantische Oceaan
Moet de evolutie van complex leven worden herschreven? Wetenschappers vonden op de bodem van de oceaan een tussenvorm tussen eenvoudige en complexe cellen.
Het is een van de grote, onbeantwoorde vragen in de biologie: hoe is complex leven ontstaan? Mensen, dieren, planten en zelfs schimmels en amoeben bestaan uit cellen met onder meer een celkern en energiefabriekjes genaamd mitochondriën. Die complexe cellen, bekend als eukaryoten, zijn waarschijnlijk zo’n twee miljard jaar geleden ontstaan uit eenvoudiger levensvormen.
Probleem: er zijn nooit tussenvormen gevonden die deze theorie onderschrijven. Er is wel ander bewijs. De energiefabriekjes van complexe cellen hebben bijvoorbeeld hun eigen DNA, dat sterk lijkt op dat van bacteriën. Dat wijst erop dat complexe cellen zijn voortgekomen uit de versmelting van meerdere simpeler cellen. Een dergelijk proces vindt niet in een achternamiddag plaats, dus je zou verwachten dat wetenschappers vroeg of laat een tussenvorm ontdekken tussen simpele en eenvoudige cellen.
Tussenvorm
Precies zo’n tussenvorm hebben ze nu gevonden, twee kilometer onder de bodem van de noordelijke Atlantische Oceaan. De Nederlandse onderzoeker Thijs Ettema had nauwelijks een theelepeltje sediment tot zijn beschikking, maar wist daaruit het DNA van een missing link te destilleren, Lokiarchaeum gedoopt. Een echte tussenvorm: ‘Loki’ ontbeert een celkern en energiefabriekjes, maar heeft tegelijkertijd veel eigenschappen die je alleen bij eukaryoten vindt.
Dat zou wel eens kunnen betekenen dat de boom des levens opnieuw moet worden ingedeeld. Tot dusver ging men uit van drie hoofdtakken: bacteriën, archaea (een soort oerbacteriën) en eukaryoten – de complexe cellen waar mens, plant en dier uit bestaan. Maar als de eukaryoten zijn voortgekomen uit archaea, dan zijn er feitelijk maar twee hoofdtakken, waarvan er een zich later nogmaals heeft gesplitst.
Doorbraak
Geen wonder dat sommige wetenschappers al spreken van een doorbraak die bijna te goed is om waar te zijn. Maar kritiek is er ook. De Britse biochemicus Nick Lane laat in New Scientist weten dat Loki hooguit een duizendste van de complexiteit van eukaryoten bezit – in vergelijking tot andere archaea zeer complex, maar zo verschillend van eukaryoten dat het bijna misplaatst is om van een missing link te spreken.
Ettema geeft toe dat er nog veel uit te zoeken is. Hij heeft tot dusver alleen naar het DNA van Loki kunnen kijken en kan zelfs nog niet zeggen hoe groot Loki precies moet zijn. Maar daar hoopt hij binnenkort wel antwoord op te kunnen geven. Ettema heeft namelijk inmiddels de beschikking over nieuwe stalen met sediment, waarin hij de Loki-microben al heeft aangetroffen. De kunst is nu om de omstandigheden in het lab zo te houden dat de microben lang genoeg blijven leven om ze verder te onderzoeken. En zo meer aan de weet te komen over de ontwikkeling van onze verre, verre voorouders.
(npowetenschap.nl)
Missing link gevonden in evolutie van complex leven
Verre, verre voorouder van de mens, dier en plant leeft in bodem Atlantische Oceaan
Moet de evolutie van complex leven worden herschreven? Wetenschappers vonden op de bodem van de oceaan een tussenvorm tussen eenvoudige en complexe cellen.
Het is een van de grote, onbeantwoorde vragen in de biologie: hoe is complex leven ontstaan? Mensen, dieren, planten en zelfs schimmels en amoeben bestaan uit cellen met onder meer een celkern en energiefabriekjes genaamd mitochondriën. Die complexe cellen, bekend als eukaryoten, zijn waarschijnlijk zo’n twee miljard jaar geleden ontstaan uit eenvoudiger levensvormen.
Probleem: er zijn nooit tussenvormen gevonden die deze theorie onderschrijven. Er is wel ander bewijs. De energiefabriekjes van complexe cellen hebben bijvoorbeeld hun eigen DNA, dat sterk lijkt op dat van bacteriën. Dat wijst erop dat complexe cellen zijn voortgekomen uit de versmelting van meerdere simpeler cellen. Een dergelijk proces vindt niet in een achternamiddag plaats, dus je zou verwachten dat wetenschappers vroeg of laat een tussenvorm ontdekken tussen simpele en eenvoudige cellen.
Tussenvorm
Precies zo’n tussenvorm hebben ze nu gevonden, twee kilometer onder de bodem van de noordelijke Atlantische Oceaan. De Nederlandse onderzoeker Thijs Ettema had nauwelijks een theelepeltje sediment tot zijn beschikking, maar wist daaruit het DNA van een missing link te destilleren, Lokiarchaeum gedoopt. Een echte tussenvorm: ‘Loki’ ontbeert een celkern en energiefabriekjes, maar heeft tegelijkertijd veel eigenschappen die je alleen bij eukaryoten vindt.
Dat zou wel eens kunnen betekenen dat de boom des levens opnieuw moet worden ingedeeld. Tot dusver ging men uit van drie hoofdtakken: bacteriën, archaea (een soort oerbacteriën) en eukaryoten – de complexe cellen waar mens, plant en dier uit bestaan. Maar als de eukaryoten zijn voortgekomen uit archaea, dan zijn er feitelijk maar twee hoofdtakken, waarvan er een zich later nogmaals heeft gesplitst.
Doorbraak
Geen wonder dat sommige wetenschappers al spreken van een doorbraak die bijna te goed is om waar te zijn. Maar kritiek is er ook. De Britse biochemicus Nick Lane laat in New Scientist weten dat Loki hooguit een duizendste van de complexiteit van eukaryoten bezit – in vergelijking tot andere archaea zeer complex, maar zo verschillend van eukaryoten dat het bijna misplaatst is om van een missing link te spreken.
Ettema geeft toe dat er nog veel uit te zoeken is. Hij heeft tot dusver alleen naar het DNA van Loki kunnen kijken en kan zelfs nog niet zeggen hoe groot Loki precies moet zijn. Maar daar hoopt hij binnenkort wel antwoord op te kunnen geven. Ettema heeft namelijk inmiddels de beschikking over nieuwe stalen met sediment, waarin hij de Loki-microben al heeft aangetroffen. De kunst is nu om de omstandigheden in het lab zo te houden dat de microben lang genoeg blijven leven om ze verder te onderzoeken. En zo meer aan de weet te komen over de ontwikkeling van onze verre, verre voorouders.
(npowetenschap.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-05-2015
Opgeviste oerbacterie geeft inkijk in onze oorsprong
Alle planten, dieren en mensen zijn ontstaan uit dezelfde simpele cellen waarmee het allereerste leven begon. Maar hoe verliep die evolutie? Een nieuw ontdekte oerbacterie, opgevist diep uit de oceaan, stelt de theorie bij.
Op de bodem van de Atlantische Oceaan liggen microben verstopt die van alle simpele cellen onze meest naaste verwanten zijn. Zweedse biologen ontdekten de organismen. Ze schrijven deze week in Nature dat de microben weleens de missing link kunnen zijn tussen ons en oerbacteriën (de archaea).
In de ouderwetse stamboom van het leven zijn archaea en eukaryoten twee aparte takken.
Montana State University
Drie groepen
In de meeste biologieboeken is de diversiteit van het leven ingedeeld in drie grote groepen: de eukaryoten en twee groepen prokaryoten, de bacteriën en archaea (ook wel oerbacteriën genoemd). Prokaryoten hebben simpele cellen zonder celkern. Eukaryoten hebben cellen met celkern en andere onderdelen, zoals een celskelet. Wij, en alle andere dieren en planten, zijn eukaryoten. Archaea hebben een zelfde soort structuur als prokaryoten maar lijken weer meer op eukaryoten als het gaat om de manier waarop de genetische codes worden vertaald.
De cellen van eukaryoten zijn zó veel ingewikkelder dan die van prokaryoten, dat evolutiebiologen hun hersenen kraken over de vraag hoe de ene geëvolueerd is uit de ander. Er zijn meerdere theorieën die elkaar tegenspreken. In de klassieke stamboom van het leven, die de evolutionaire oorsprong van de drie groepen weergeeft, zijn eukaryoten en archaea twee aparte takken. Dit idee staat al een tijd ter discussie. Recent onderzoek wijst namelijk in de richting dat eukaryoten zijn voortgekomen uit archaea.
Het testen van die theorie is lastig: organismen die de tussenstap vormen tussen archaea en eukaryoten zijn nooit gevonden. Maar wie zoekt zal vinden, dachten Thijs Ettema en zijn collega’s van de Uppsala Universiteit.
Image1 1024x681
Hier lag Loki verstopt.
R.B. Pedersen, Centre for Geobiology
Loki
Het team ontdekte op de zeebodem een nieuw type archaea die ze Lokiarchaeota noemen, of liefkozend ‘Loki’. Loki lijkt meer op de cellen van planten en dieren dan alle andere tot dusver ontdekte prokaryoten.
Loki is 100% oerbacterie en heeft net als alle andere archaea-soorten geen celkern. Maar vreemd genoeg heeft hij wel honderd genen die alleen bij eukaryoten voorkomen. Deze genen coderen onder andere voor eiwitten om een celskelet te bouwen. De vondst is een doorbraak: dit nieuwe micro-organisme lijkt de lijn tussen archaea en eukaryoten te vervagen.
Gissen
De Zweden maakten met het DNA van Loki een nieuwe stamboom. In hun model splitsten bacteriën en archaea zich 3,4 miljard jaar geleden van elkaar af. De archaea leefde vrolijk verder tot er 2 miljard jaar geleden binnen de groep een tweesplitsing kwam, in Loki en eukaryoten. In de boom zijn mensen, dieren, planten en schimmels geen aparte tak, maar een zijtak van de archaea. Wat dat betekent? Dat we zijn ontstaan uit oerbacteriën!
Waarschijnlijk waren sommige kenmerken van eukaryoten, zoals het celskelet, al geëvolueerd in de laatste gemeenschappelijke voorouder van eukaryoten en Lokiarchaeota. Hoe die voorouder er dan uitzag, dat blijft gissen.
In eukaryote cellen zitten mitochondriën die energie leveren.
Rand lab/Brown University
Te simpel
Niet iedereen denkt dat Lokiarchaeota het evolutionaire gat tussen onze cellen en die van archaea kan opvullen. Zoals evolutionair biochemicus Nick Lane van het University College London. Volgens hem zitten we de oerbacteriën die de voorgangers waren van eukaryoten op de hielen, maar is Loki nog te simpel.
“Het DNA van Loki is niet groot genoeg en hij heeft geen mitochondriën die echte eukaryoten wel hebben”, zegt Lane in het tijdschrift New Scientist. Hij denkt dat de bemachtiging van mitochondriën een noodzakelijke stap was in de evolutie van eukaryoten. Want dat leverde de energie voor ingewikkelde processen in de cel.
Toch geeft de ontdekking van Loki een interessant inkijkje in de evolutionaire oorsprong van het complexe leven. Het zijn tenslotte de meest aan ons verwante prokaryoten tot nu toe. Het team denkt op korte termijn nog meer microben te vinden die het gat tussen eukaryoten en archaea kunnen overbruggen.
Bronnen:
•Anja Spang ea. ‘Complex archaea that bridge the gap between prokaryotes and eukaryotes’, Nature, online 6 mei 2015. doi:10.1038/nature14447
•T. Martin Embley & Tom A. Williams. ‘Evolution: Steps on the road to eukaryotes’, Nature News & Views, online 6 mei 2015. doi:10.1038/nature14522
(Kennislink)
Opgeviste oerbacterie geeft inkijk in onze oorsprong
Alle planten, dieren en mensen zijn ontstaan uit dezelfde simpele cellen waarmee het allereerste leven begon. Maar hoe verliep die evolutie? Een nieuw ontdekte oerbacterie, opgevist diep uit de oceaan, stelt de theorie bij.
Op de bodem van de Atlantische Oceaan liggen microben verstopt die van alle simpele cellen onze meest naaste verwanten zijn. Zweedse biologen ontdekten de organismen. Ze schrijven deze week in Nature dat de microben weleens de missing link kunnen zijn tussen ons en oerbacteriën (de archaea).
In de ouderwetse stamboom van het leven zijn archaea en eukaryoten twee aparte takken.
Montana State University
Drie groepen
In de meeste biologieboeken is de diversiteit van het leven ingedeeld in drie grote groepen: de eukaryoten en twee groepen prokaryoten, de bacteriën en archaea (ook wel oerbacteriën genoemd). Prokaryoten hebben simpele cellen zonder celkern. Eukaryoten hebben cellen met celkern en andere onderdelen, zoals een celskelet. Wij, en alle andere dieren en planten, zijn eukaryoten. Archaea hebben een zelfde soort structuur als prokaryoten maar lijken weer meer op eukaryoten als het gaat om de manier waarop de genetische codes worden vertaald.
De cellen van eukaryoten zijn zó veel ingewikkelder dan die van prokaryoten, dat evolutiebiologen hun hersenen kraken over de vraag hoe de ene geëvolueerd is uit de ander. Er zijn meerdere theorieën die elkaar tegenspreken. In de klassieke stamboom van het leven, die de evolutionaire oorsprong van de drie groepen weergeeft, zijn eukaryoten en archaea twee aparte takken. Dit idee staat al een tijd ter discussie. Recent onderzoek wijst namelijk in de richting dat eukaryoten zijn voortgekomen uit archaea.
Het testen van die theorie is lastig: organismen die de tussenstap vormen tussen archaea en eukaryoten zijn nooit gevonden. Maar wie zoekt zal vinden, dachten Thijs Ettema en zijn collega’s van de Uppsala Universiteit.
Image1 1024x681
Hier lag Loki verstopt.
R.B. Pedersen, Centre for Geobiology
Loki
Het team ontdekte op de zeebodem een nieuw type archaea die ze Lokiarchaeota noemen, of liefkozend ‘Loki’. Loki lijkt meer op de cellen van planten en dieren dan alle andere tot dusver ontdekte prokaryoten.
Loki is 100% oerbacterie en heeft net als alle andere archaea-soorten geen celkern. Maar vreemd genoeg heeft hij wel honderd genen die alleen bij eukaryoten voorkomen. Deze genen coderen onder andere voor eiwitten om een celskelet te bouwen. De vondst is een doorbraak: dit nieuwe micro-organisme lijkt de lijn tussen archaea en eukaryoten te vervagen.
Gissen
De Zweden maakten met het DNA van Loki een nieuwe stamboom. In hun model splitsten bacteriën en archaea zich 3,4 miljard jaar geleden van elkaar af. De archaea leefde vrolijk verder tot er 2 miljard jaar geleden binnen de groep een tweesplitsing kwam, in Loki en eukaryoten. In de boom zijn mensen, dieren, planten en schimmels geen aparte tak, maar een zijtak van de archaea. Wat dat betekent? Dat we zijn ontstaan uit oerbacteriën!
Waarschijnlijk waren sommige kenmerken van eukaryoten, zoals het celskelet, al geëvolueerd in de laatste gemeenschappelijke voorouder van eukaryoten en Lokiarchaeota. Hoe die voorouder er dan uitzag, dat blijft gissen.
In eukaryote cellen zitten mitochondriën die energie leveren.
Rand lab/Brown University
Te simpel
Niet iedereen denkt dat Lokiarchaeota het evolutionaire gat tussen onze cellen en die van archaea kan opvullen. Zoals evolutionair biochemicus Nick Lane van het University College London. Volgens hem zitten we de oerbacteriën die de voorgangers waren van eukaryoten op de hielen, maar is Loki nog te simpel.
“Het DNA van Loki is niet groot genoeg en hij heeft geen mitochondriën die echte eukaryoten wel hebben”, zegt Lane in het tijdschrift New Scientist. Hij denkt dat de bemachtiging van mitochondriën een noodzakelijke stap was in de evolutie van eukaryoten. Want dat leverde de energie voor ingewikkelde processen in de cel.
Toch geeft de ontdekking van Loki een interessant inkijkje in de evolutionaire oorsprong van het complexe leven. Het zijn tenslotte de meest aan ons verwante prokaryoten tot nu toe. Het team denkt op korte termijn nog meer microben te vinden die het gat tussen eukaryoten en archaea kunnen overbruggen.
Bronnen:
•Anja Spang ea. ‘Complex archaea that bridge the gap between prokaryotes and eukaryotes’, Nature, online 6 mei 2015. doi:10.1038/nature14447
•T. Martin Embley & Tom A. Williams. ‘Evolution: Steps on the road to eukaryotes’, Nature News & Views, online 6 mei 2015. doi:10.1038/nature14522
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Oldest stone tools pre-date earliest humans
They were unearthed from the shores of Lake Turkana in Kenya, and date to 3.3 million years ago.
They are 700,000 years older than any tools found before, even pre-dating the earliest humans in the Homo genus.
The find, reported in Nature, suggests that more ancient species, such as Australopithecus afarensis or Kenyanthropus platyops, may have been more sophisticated than was thought.
"They are significantly earlier than anything that has been found previously," said Dr Nick Taylor, from the National Centre of Scientific Research (CNRS) in France and the University of Leiden in the Netherlands.
"It's really quite astonishing to think what separates the previous oldest site and this site is 700,000 years of time. It's monumental."
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
28-05-2015
Nieuwe menselijke voorouder gevonden, die naast Lucy leefde
Een internationaal team van wetenschappers heeft een nieuwe menselijke voorouder gevonden in Ethiopië. Deze nieuwe mensensoort heet Australopithecus deyiremeda en wandelde 3,3 tot 3,5 miljoen jaar geleden op de aarde.
Dit betekent dat de Australopithecus deviremeda waarschijnlijk ook Lucy’s soort tegen het lijf aan liep: de Australopithecus afarensis. Deze hominide leefde namelijk tussen 2,9 en 3,8 miljoen jaar geleden, waardoor de periodes en het leefgebied elkaar overlappen.
Het is de eerste keer dat wetenschappers een overtuigend bewijs vinden dat een menselijke voorouder drie miljoen jaar geleden op aarde wandelde. De leeftijd van de nieuwe fossielen zijn op verschillende manieren vastgesteld. Denk aan radiometrische datering, regionale geologie en paleomagnetische data. Al deze methoden wijzen op dezelfde leeftijd: 3,3 tot 3,5 miljoen jaar oud. Alle fossielen van mensachtigen die tot nu toe zijn gevonden zijn of jonger of de leeftijd kan niet goed worden bepaald.
Naaste verwant
De naam van de soort – deyirmeda – betekent ‘naaste verwant’ in de taal die de Afar-mensen spreken. Dr. Yohannes Haile-Selassie van het Natuurhistorisch Museum van Cleveland leidde het onderzoeksteam. Zijn team vond de boven- en onderkaak van de nieuwe mensachtige in de Afar-regio in Ethiopië. Opvallend is dat de tanden relatief klein zijn. Dit betekent dat de Australopithecus deyiremeda waarschijnlijk niet hetzelfde dieet volgde als andere mensachtigen.
“De vondst van deze nieuwe soort is opnieuw een bevestiging dat Lucy’s soort, Australopithecus afarensis, niet alleen was”, zegt hoofdauteur Haile-Selassie. “Mogelijk woonden niet twee, maar drie verschillende hominiden in dit gebied in Ethiopië.
Zo zag de kaak van de nieuwe mensachtige er uit..
Essentialisme
“Deze nieuwe soort zorgt weer voor veel discussies,” vervolgt Haile-Selassie. “Sommige collega’s zijn namelijk nogal skeptisch.” Niet geheel onterecht, want het classificeren van soorten is een vorm van essentialisme. “Paleontologen voeren discussies over de vraag of een bepaald fossiel een Australopithecus of een Homo is”, zegt Richard Dawkins in het achtergrondartikel over essentialisme, dat in juli op Scientias.nl verschijnt. “Het is essentialistische dwaasheid dat je een fossiel precies bij het ene of andere genus kunt onderbrengen. Er heeft nooit een Australopithecus-moeder bestaan die een Homo-nakomeling ter wereld bracht. Elke nakomeling behoort tot dezelfde soort als zijn moeder. Creationisten gebruiken dit soort gaten graag om evolutionisten onderuit te halen.”
De eerste mensachtigen - zoals Lucy - zagen er nog meer uit als apen, dan als moderne mensen.
.
Stamboom van de mens
De stamboom van de mens wordt in ieder geval steeds onoverzichtelijker. We dachten altijd dat de Australopithecus afarensis de directe voorouder was van de Homo sapiens, maar dit hoeft niet zo te zijn. In Tsjaad is de Australopithecus bahrelghazali gevonden, in Kenia de Kenyanthropus platyops en nu dus de Australopithecus deviremeda. De zoektocht naar de herkomst van de mens krijgt steeds meer diepgang en wordt interessanter.
Veel vragen, weinig antwoorden
De onderzoekers gaan vervolgonderzoek doen en hopen meer fossielen aan te treffen. Wellicht komen zij erachter of verschillende Australopithecus-soorten met elkaar sliepen, zoals de Neanderthaler en de Homo sapiens. Misschien stelden de eerste mensachtigen zich juist vijandig naar elkaar op. Of wisselden ze voedsel uit? Misschien worden deze prangende vragen binnenkort beantwoord.
(scientias.nl)
Nieuwe menselijke voorouder gevonden, die naast Lucy leefde
Een internationaal team van wetenschappers heeft een nieuwe menselijke voorouder gevonden in Ethiopië. Deze nieuwe mensensoort heet Australopithecus deyiremeda en wandelde 3,3 tot 3,5 miljoen jaar geleden op de aarde.
Dit betekent dat de Australopithecus deviremeda waarschijnlijk ook Lucy’s soort tegen het lijf aan liep: de Australopithecus afarensis. Deze hominide leefde namelijk tussen 2,9 en 3,8 miljoen jaar geleden, waardoor de periodes en het leefgebied elkaar overlappen.
Het is de eerste keer dat wetenschappers een overtuigend bewijs vinden dat een menselijke voorouder drie miljoen jaar geleden op aarde wandelde. De leeftijd van de nieuwe fossielen zijn op verschillende manieren vastgesteld. Denk aan radiometrische datering, regionale geologie en paleomagnetische data. Al deze methoden wijzen op dezelfde leeftijd: 3,3 tot 3,5 miljoen jaar oud. Alle fossielen van mensachtigen die tot nu toe zijn gevonden zijn of jonger of de leeftijd kan niet goed worden bepaald.
Naaste verwant
De naam van de soort – deyirmeda – betekent ‘naaste verwant’ in de taal die de Afar-mensen spreken. Dr. Yohannes Haile-Selassie van het Natuurhistorisch Museum van Cleveland leidde het onderzoeksteam. Zijn team vond de boven- en onderkaak van de nieuwe mensachtige in de Afar-regio in Ethiopië. Opvallend is dat de tanden relatief klein zijn. Dit betekent dat de Australopithecus deyiremeda waarschijnlijk niet hetzelfde dieet volgde als andere mensachtigen.
“De vondst van deze nieuwe soort is opnieuw een bevestiging dat Lucy’s soort, Australopithecus afarensis, niet alleen was”, zegt hoofdauteur Haile-Selassie. “Mogelijk woonden niet twee, maar drie verschillende hominiden in dit gebied in Ethiopië.
Zo zag de kaak van de nieuwe mensachtige er uit..
Essentialisme
“Deze nieuwe soort zorgt weer voor veel discussies,” vervolgt Haile-Selassie. “Sommige collega’s zijn namelijk nogal skeptisch.” Niet geheel onterecht, want het classificeren van soorten is een vorm van essentialisme. “Paleontologen voeren discussies over de vraag of een bepaald fossiel een Australopithecus of een Homo is”, zegt Richard Dawkins in het achtergrondartikel over essentialisme, dat in juli op Scientias.nl verschijnt. “Het is essentialistische dwaasheid dat je een fossiel precies bij het ene of andere genus kunt onderbrengen. Er heeft nooit een Australopithecus-moeder bestaan die een Homo-nakomeling ter wereld bracht. Elke nakomeling behoort tot dezelfde soort als zijn moeder. Creationisten gebruiken dit soort gaten graag om evolutionisten onderuit te halen.”
De eerste mensachtigen - zoals Lucy - zagen er nog meer uit als apen, dan als moderne mensen.
.
Stamboom van de mens
De stamboom van de mens wordt in ieder geval steeds onoverzichtelijker. We dachten altijd dat de Australopithecus afarensis de directe voorouder was van de Homo sapiens, maar dit hoeft niet zo te zijn. In Tsjaad is de Australopithecus bahrelghazali gevonden, in Kenia de Kenyanthropus platyops en nu dus de Australopithecus deviremeda. De zoektocht naar de herkomst van de mens krijgt steeds meer diepgang en wordt interessanter.
Veel vragen, weinig antwoorden
De onderzoekers gaan vervolgonderzoek doen en hopen meer fossielen aan te treffen. Wellicht komen zij erachter of verschillende Australopithecus-soorten met elkaar sliepen, zoals de Neanderthaler en de Homo sapiens. Misschien stelden de eerste mensachtigen zich juist vijandig naar elkaar op. Of wisselden ze voedsel uit? Misschien worden deze prangende vragen binnenkort beantwoord.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-06-2015
Uitgestorven vis onthult hoe tanden zijn geëvolueerd
.
Artistieke impressie van de Romundina stellina.
Een vis die 400 miljoen jaar geleden leefde, had harde bobbelige platen in zijn bek. Hij gebruikte deze platen als schuurpapier, namelijk om eten te malen. Zo zijn tanden ontstaan.
Als je nu naar het gebit van een dier of een mens kijkt, dan zie je veel individuele tanden. Ooit was dit anders. Wetenschappers beweren dat tanden ontstaan zijn als grote platen. In de loop van de tijd zijn deze platen geëvolueerd tot losse tanden.
Een analyse van de tandplaten van een Romundina stellina.
.
Wetenschappers kijken vaak naar haaien als het gaat om de evolutie van tanden. Dit komt omdat haaien al meer dan 420 miljoen jaar tanden hebben. De biologische processen die de ontwikkeling van tanden aansturen komen overeen met de groei van tanden in dieren die later ontstonden. Maar haaien waren niet de enige dieren met tanden; ook een vis met de naam Romundina stellina had een prehistorisch gebied. Daarnaast had deze vis een pantser om zich te beschermen tegen roofdieren.
Paleobioloog Philip Donoghue van de universiteit van Bristol en Martin Rücklin van Naturalis in Leiden analyseerden de tandplaten van gefossiliseerde R. stellina-vissen. Zo werden er o.a. 3D-röntgenscans gemaakt van de platen. Hierdoor zagen de wetenschappers piepkleine details van tien micrometer groot.
Geen simpele platen
De afbeeldingen laten zien dat de tandplaten niet tegelijkertijd vormden. Er zijn lijnen zichtbaar, die de grenzen markeren tussen individuele structuren. Deze individuele structuren bleken – net als moderne tanden – een kern van tandbeen en een buitenste laag van glazuur te hebben. De onderzoekers vertellen in het paper op de site van Biology Letters dat de tandplaten vormden rondom een zogenoemde ‘pioniertand’.
Onmisbare tanden
Voor veel organismen zijn tanden onmisbaar. Het is mooi om te zien dat er zoveel diversiteit is. Een dinosaurus met de naam Nundasuchus songeaensis had tanden die doen denken aan vleesmessen. Het grootste knaagdier ooit gebruikte zijn snijtanden om te graven en te vechten. Er heeft ooit een dinosaurus bestaan die iedere twee maanden een nieuwe tand kreeg. Onder elke tand zaten tot wel vijf reserve-exemplaren op hun kans te wachten. En dan heb je nog deze vis, die navigeert met behulp van zijn tanden. Wat is het toch een wonderlijke natuur.
(scientias.nl)
Uitgestorven vis onthult hoe tanden zijn geëvolueerd
.
Artistieke impressie van de Romundina stellina.
Een vis die 400 miljoen jaar geleden leefde, had harde bobbelige platen in zijn bek. Hij gebruikte deze platen als schuurpapier, namelijk om eten te malen. Zo zijn tanden ontstaan.
Als je nu naar het gebit van een dier of een mens kijkt, dan zie je veel individuele tanden. Ooit was dit anders. Wetenschappers beweren dat tanden ontstaan zijn als grote platen. In de loop van de tijd zijn deze platen geëvolueerd tot losse tanden.
Een analyse van de tandplaten van een Romundina stellina.
.
Wetenschappers kijken vaak naar haaien als het gaat om de evolutie van tanden. Dit komt omdat haaien al meer dan 420 miljoen jaar tanden hebben. De biologische processen die de ontwikkeling van tanden aansturen komen overeen met de groei van tanden in dieren die later ontstonden. Maar haaien waren niet de enige dieren met tanden; ook een vis met de naam Romundina stellina had een prehistorisch gebied. Daarnaast had deze vis een pantser om zich te beschermen tegen roofdieren.
Paleobioloog Philip Donoghue van de universiteit van Bristol en Martin Rücklin van Naturalis in Leiden analyseerden de tandplaten van gefossiliseerde R. stellina-vissen. Zo werden er o.a. 3D-röntgenscans gemaakt van de platen. Hierdoor zagen de wetenschappers piepkleine details van tien micrometer groot.
Geen simpele platen
De afbeeldingen laten zien dat de tandplaten niet tegelijkertijd vormden. Er zijn lijnen zichtbaar, die de grenzen markeren tussen individuele structuren. Deze individuele structuren bleken – net als moderne tanden – een kern van tandbeen en een buitenste laag van glazuur te hebben. De onderzoekers vertellen in het paper op de site van Biology Letters dat de tandplaten vormden rondom een zogenoemde ‘pioniertand’.
Onmisbare tanden
Voor veel organismen zijn tanden onmisbaar. Het is mooi om te zien dat er zoveel diversiteit is. Een dinosaurus met de naam Nundasuchus songeaensis had tanden die doen denken aan vleesmessen. Het grootste knaagdier ooit gebruikte zijn snijtanden om te graven en te vechten. Er heeft ooit een dinosaurus bestaan die iedere twee maanden een nieuwe tand kreeg. Onder elke tand zaten tot wel vijf reserve-exemplaren op hun kans te wachten. En dan heb je nog deze vis, die navigeert met behulp van zijn tanden. Wat is het toch een wonderlijke natuur.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Computer scientists find mass extinctions can accelerate evolution
Computer scientists have found that robots evolve more quickly and efficiently after a virtual mass extinction modeled after real-life disasters such as the one that killed off the dinosaurs. Beyond implications for artificial intelligence, the research supports the idea that mass extinctions actually speed up evolution by unleashing new creativity in adaptations.
Bron: Science Daily.
Computer scientists have found that robots evolve more quickly and efficiently after a virtual mass extinction modeled after real-life disasters such as the one that killed off the dinosaurs. Beyond implications for artificial intelligence, the research supports the idea that mass extinctions actually speed up evolution by unleashing new creativity in adaptations.
Bron: Science Daily.
Niet meer aanwezig in dit forum.
Creativity in evolutie? Het is toch geen Intelligent Design!quote:
Computer scientists find mass extinctions can accelerate evolution
... the research supports the idea that mass extinctions actually speed up evolution by unleashing new creativity in adaptations.
[ afbeelding ]
Bron: Science Daily.
Dat soort beeldspraak is bijna onvermijdelijk.quote:
[..]
Creativity in evolutie? Het is toch geen Intelligent Design!
Toch neem ik aan dat je begrijpt dat men het niet heeft over ontwerp maar de schijn van ontwerp alsmede de schijn van creativiteit.Het gaat over de snelheid waarmee nieuwe aanpassingen zich vormen. Het lijkt erop dat massa extincties de snelheid van evolutie verhogen. En dat is toch een tamelijk opmerkelijke bevinding.
Niet meer aanwezig in dit forum.
Ik vind het altijd een beetje tenenkrommend, die beeldspraak. Helpt ook niet om een beter begrip bij de leek bij te brengen. Die denkt nog steeds dat evolutie iets gestuurd is, met de mens als (voorlopig) hoogtepunt.quote:
[..]
Dat soort beeldspraak is bijna onvermijdelijk.
Het gaat over de snelheid waarmee nieuwe aanpassingen zich vormen. Het lijkt erop dat massa extincties de snelheid van evolutie verhogen. En dat is toch een tamelijk opmerkelijke bevinding.
Het is toch ook niet echt nodig? Je kan toch ook "onverwachte adaptaties", of "geheel nieuwe adaptaties", of zoiets zeggen?
"Adaptatie" is in deze context al een beeldspraak.quote:
[..]
Het is toch ook niet echt nodig? Je kan toch ook "onverwachte adaptaties", of "geheel nieuwe adaptaties", of zoiets zeggen?
Wellicht zouden we moeten spreken van "een verandering die gunstig uitwerkt". Maar het wordt dan wel heel krampachtig taalgebruik.
Niet meer aanwezig in dit forum.
quote:Study of Holocaust survivors finds trauma passed on to children's genes | Science | The Guardian
New finding is first example in humans of the theory of epigenetic inheritance: the idea that environmental factors can affect the genes of your children
Genetic changes stemming from the trauma suffered by Holocaust survivors are capable of being passed on to their children, the clearest sign yet that one person’s life experience can affect subsequent generations.
The conclusion from a research team at New York’s Mount Sinai hospital led by Rachel Yehuda stems from the genetic study of 32 Jewish men and women who had either been interned in a Nazi concentration camp, witnessed or experienced torture or who had had to hide during the second world war.
They also analysed the genes of their children, who are known to have increased likelihood of stress disorders, and compared the results with Jewish families who were living outside of Europe during the war. “The gene changes in the children could only be attributed to Holocaust exposure in the parents,” said Yehuda.
Related: Holocaust survivors' grandchildren call for action over inherited trauma
Her team’s work is the clearest example in humans of the transmission of trauma to a child via what is called “epigenetic inheritance” - the idea that environmental influences such as smoking, diet and stress can affect the genes of your children and possibly even grandchildren.
The idea is controversial, as scientific convention states that genes contained in DNA are the only way to transmit biological information between generations. However, our genes are modified by the environment all the time, through chemical tags that attach themselves to our DNA, switching genes on and off. Recent studies suggest that some of these tags might somehow be passed through generations, meaning our environment could have and impact on our children’s health.
Other studies have proposed a more tentative connection between one generation’s experience and the next. For example, girls born to Dutch women who were pregnant during a severe famine at the end of the second world war had an above-average risk of developing schizophrenia. Likewise, another study has showed that men who smoked before puberty fathered heavier sons than those who smoked after.
The team were specifically interested in one region of a gene associated with the regulation of stress hormones, which is known to be affected by trauma. “It makes sense to look at this gene,” said Yehuda. “If there’s a transmitted effect of trauma, it would be in a stress-related gene that shapes the way we cope with our environment.”
They found epigenetic tags on the very same part of this gene in both the Holocaust survivors and their offspring, the same correlation was not found in any of the control group and their children.
Through further genetic analysis, the team ruled out the possibility that the epigenetic changes were a result of trauma that the children had experienced themselves.
“To our knowledge, this provides the first demonstration of transmission of pre-conception stress effects resulting in epigenetic changes in both the exposed parents and their offspring in humans,” said Yehuda, whose work was published in Biological Psychiatry.
It’s still not clear how these tags might be passed from parent to child. Genetic information in sperm and eggs is not supposed to be affected by the environment - any epigenetic tags on DNA had been thought to be wiped clean soon after fertilisation occurs.
However, research by Azim Surani at Cambridge University and colleagues, has recently shown that some epigenetic tags escape the cleaning process at fertilisation, slipping through the net. It’s not clear whether the gene changes found in the study would permanently affect the children’s health, nor do the results upend any of our theories of evolution.
Whether the gene in question is switched on or off could have a tremendous impact on how much stress hormone is made and how we cope with stress, said Yehuda. “It’s a lot to wrap our heads around. It’s certainly an opportunity to learn a lot of important things about how we adapt to our environment and how we might pass on environmental resilience.”
The impact of Holocaust survival on the next generation has been investigated for years - the challenge has been to show intergenerational effects are not just transmitted by social influences from the parents or regular genetic inheritance, said Marcus Pembrey, emeritus professor of paediatric genetics at University College London.
“Yehuda’s paper makes some useful progress. What we’re getting here is the very beginnings of a understanding of how one generation responds to the experiences of the previous generation. It’s fine-tuning the way your genes respond to the world.”
Researchers have already shown that certain fears might be inherited through generations, at least in animals.
Scientists at Emory University in Atlanta trained male mice to fear the smell of cherry blossom by pairing the smell with a small electric shock. Eventually the mice shuddered at the smell even when it was delivered on its own.
Despite never having encountered the smell of cherry blossom, the offspring of these mice had the same fearful response to the smell - shuddering when they came in contact with it. So too did some of their own offspring.
On the other hand, offspring of mice that had been conditioned to fear another smell, or mice who’d had no such conditioning had no fear of cherry blossom.
The fearful mice produced sperm which had fewer epigenetic tags on the gene responsible for producing receptors that sense cherry blossom. The pups themselves had an increased number of cherry blossom smell receptors in their brain, although how this led to them associating the smell with fear is still a mystery.
Bron: www.theguardian.com
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
Design staat echt voor een bewuste actie, dus een plan maken voor iets. De natuur vormt het leven wel, maar ontwerpt het niet.quote:
Ik vind design wel goed passen bij evolutie. De natuur is immers de designer.
Ligt er maar net aan hoe je design wil zien. De definitie die ik en sommige anderen gebruiken zijn ook toepasbaar op bijvoorbeeld zwaartekracht; zwaartekracht designed de vorm van de planeten en ons zonnestelsel.quote:
[..]
Design staat echt voor een bewuste actie, dus een plan maken voor iets. De natuur vormt het leven wel, maar ontwerpt het niet.
Zoals richard dwakings zegt. "Now Praise Intelligent Design"
Jij refereert naar "true design".
Er is geen scherpe scheiding tussen 'schijnbaar ontwerp' en 'echt ontwerp'. Dat is een enorm grijs gebied.
Zie ook:
Zie ook:
Niet meer aanwezig in dit forum.
Resten nieuwe mensachtige soort ontdekt in Zuid-Afrika
Onderzoekers hebben resten van een nieuwe mensachtige soort ontdekt en de soort 'homo naledi' (ster) gedoopt, naar de vindplaats; een grot in Zuid-Afrika.
De volwassen man was 1,50 meter lang, woog 45 kilo en zijn schouders hadden meer weg van een mensaap.
De eerste vondsten van resten werden al in 2013 gedaan. Volgens onderzoeker John Hawks van de universiteit van Wisconsin oogt de 'sterrenmens' als een van de primitiefste mensachtigen die ooit zijn gevonden.
De naledi had een brein ter grootte van een sinaasappel, de helft van het brein van de moderne mens. Hij had aapachtige kromme vingers, maar voeten die nauwelijks te onderscheiden zijn van de onze.
Meer: nu.nl
Onderzoekers hebben resten van een nieuwe mensachtige soort ontdekt en de soort 'homo naledi' (ster) gedoopt, naar de vindplaats; een grot in Zuid-Afrika.
De volwassen man was 1,50 meter lang, woog 45 kilo en zijn schouders hadden meer weg van een mensaap.
De eerste vondsten van resten werden al in 2013 gedaan. Volgens onderzoeker John Hawks van de universiteit van Wisconsin oogt de 'sterrenmens' als een van de primitiefste mensachtigen die ooit zijn gevonden.
De naledi had een brein ter grootte van een sinaasappel, de helft van het brein van de moderne mens. Hij had aapachtige kromme vingers, maar voeten die nauwelijks te onderscheiden zijn van de onze.
Meer: nu.nl
Niet meer aanwezig in dit forum.
quote:
Resten nieuwe mensachtige soort ontdekt in Zuid-Afrika
[ afbeelding ]
Onderzoekers hebben resten van een nieuwe mensachtige soort ontdekt en de soort 'homo naledi' (ster) gedoopt, naar de vindplaats; een grot in Zuid-Afrika.
De volwassen man was 1,50 meter lang, woog 45 kilo en zijn schouders hadden meer weg van een mensaap.
De eerste vondsten van resten werden al in 2013 gedaan. Volgens onderzoeker John Hawks van de universiteit van Wisconsin oogt de 'sterrenmens' als een van de primitiefste mensachtigen die ooit zijn gevonden.
De naledi had een brein ter grootte van een sinaasappel, de helft van het brein van de moderne mens. Hij had aapachtige kromme vingers, maar voeten die nauwelijks te onderscheiden zijn van de onze.
Meer: nu.nl
(HLN)
(NRC)
Links zie je Lucy (Australopithecus afarensis, 3,2 miljoen jaar oud), met daarnaast Turkana Boy (Homo erectus, 1,6 miljoen jaar oud) en de Rising Star-hominide (Homo naledi, leeftijd onbekend).
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Interessant nieuws weer Zoals eigenlijk altijd wel in dit topic.
Maar toch moet ik zeggen: Schedels kussen
Zoals eigenlijk altijd wel in dit topic.Maar toch moet ik zeggen: Schedels kussen
nee, jij dan!
Inderdaad. Zonde dat er zo weinig interesse is voor dit topic.quote:Op vrijdag 11 september 2015 09:23 schreef Gehenna het volgende:
Interessant nieuws weer
Maar toch moet ik zeggen: Schedels kussen
]k lees in ieder geval standaard mee! Ik volg dit soort nieuws niet echt vanuit andere bronnenen heb hier niet veel te melden, maar interessant is het zeker.quote:
[..]
Inderdaad. Zonde dat er zo weinig interesse is voor dit topic.
Evolution Is Finally Winning Out Over Creationism
A majority of young people endorse the scientific explanation of how humans evolved.
[...]
Now, at long last, there seems to be hope: National polls show that creationism is beginning to falter, and Americans are finally starting to move in favor of evolution. After decades of legal battles, resistance to science education, and a deeply rooted cultural divide, evolution may be poised to win out once and for all.
The people responsible for this shift are the young. According to a recent Pew Research Center report, 73 percent of American adults younger than 30 expressed some sort of belief in evolution, a jump from 61 percent in 2009, the first year in which the question was asked. The number who believed in purely secular evolution (that is, not directed by any divine power) jumped from 40 percent to a majority of 51 percent. In other words, if you ask a younger American how humans arose, you’re likely to get an answer that has nothing to do with God.
[...]
Bron Slate.com
A majority of young people endorse the scientific explanation of how humans evolved.
[...]
Now, at long last, there seems to be hope: National polls show that creationism is beginning to falter, and Americans are finally starting to move in favor of evolution. After decades of legal battles, resistance to science education, and a deeply rooted cultural divide, evolution may be poised to win out once and for all.
The people responsible for this shift are the young. According to a recent Pew Research Center report, 73 percent of American adults younger than 30 expressed some sort of belief in evolution, a jump from 61 percent in 2009, the first year in which the question was asked. The number who believed in purely secular evolution (that is, not directed by any divine power) jumped from 40 percent to a majority of 51 percent. In other words, if you ask a younger American how humans arose, you’re likely to get an answer that has nothing to do with God.
[...]
Bron Slate.com
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
Goed zo! Ik vraag me af of America aan het seculariseren slaat.quote:
Evolution Is Finally Winning Out Over Creationism
A majority of young people endorse the scientific explanation of how humans evolved.
[...]
Now, at long last, there seems to be hope: National polls show that creationism is beginning to falter, and Americans are finally starting to move in favor of evolution. After decades of legal battles, resistance to science education, and a deeply rooted cultural divide, evolution may be poised to win out once and for all.
The people responsible for this shift are the young. According to a recent Pew Research Center report, 73 percent of American adults younger than 30 expressed some sort of belief in evolution, a jump from 61 percent in 2009, the first year in which the question was asked. The number who believed in purely secular evolution (that is, not directed by any divine power) jumped from 40 percent to a majority of 51 percent. In other words, if you ask a younger American how humans arose, you’re likely to get an answer that has nothing to do with God.
[...]
Bron Slate.com
quote:
Evolution Is Finally Winning Out Over Creationism
A majority of young people endorse the scientific explanation of how humans evolved.
[...]
Now, at long last, there seems to be hope: National polls show that creationism is beginning to falter, and Americans are finally starting to move in favor of evolution. After decades of legal battles, resistance to science education, and a deeply rooted cultural divide, evolution may be poised to win out once and for all.
The people responsible for this shift are the young. According to a recent Pew Research Center report, 73 percent of American adults younger than 30 expressed some sort of belief in evolution, a jump from 61 percent in 2009, the first year in which the question was asked. The number who believed in purely secular evolution (that is, not directed by any divine power) jumped from 40 percent to a majority of 51 percent. In other words, if you ask a younger American how humans arose, you’re likely to get an answer that has nothing to do with God.
[...]
Bron Slate.com
nee, jij dan!
The Evolution of Cooperation
When and why individual organisms work together at the game of life, and what keeps cheaters in check
ANT LADDER: Nestmates will climb on top of their nest mates to achieve collective goals, such as reaching food.
© VOLKER MOHRKE/CORBIS
Vanuit het bovenstaande artikel stond een link naar het volgende artikel dat ook erg interessant bleek te zijn:
From Simple To Complex
The switch from single-celled organisms to ones made up of many cells has evolved independently more than two dozen times. What can this transition teach us about the origin of complex organisms such as animals and plants?
Continue
En deze vond ik ook op de site...Nieuw ontdekte soorten in 2015.
New Species Abound
A look at some of the species newly described in the last 12 months
By Karen Zusi | December 28, 2015
Artikel
En hiermee blaas ik dit topic een klein beetje leven in, in het jaar 2016.
When and why individual organisms work together at the game of life, and what keeps cheaters in check
ANT LADDER: Nestmates will climb on top of their nest mates to achieve collective goals, such as reaching food.
© VOLKER MOHRKE/CORBIS
Continuequote:Evolution by natural selection, Darwin wrote, mainly depends on “success in leaving progeny.”1 He also recognized that such success may be achieved by “dependence of one being on another.” When are individuals most successful living on their own, and when can they benefit from working with others?
It’s not always an easy question to answer. For parasites living in or on other organisms, for example, maximizing reproduction is a tricky proposition. Using more host resources lets parasites produce more offspring, but overexploitation shortens host life span, reducing the amount of time the parasites have to reproduce. So it may make sense for parasites to avoid harming their hosts, and parasites that increase host life span may fare even better. As British evolutionary biologist and geneticist John Maynard Smith noted more than 100 years after Darwin’s musings on reproduction and cooperation, you shouldn’t kill the goose that lays the golden eggs.2
But Maynard Smith recognized that this strategy is based on a critical assumption: that if you do not kill the golden goose, no one else will either. [...]
Vanuit het bovenstaande artikel stond een link naar het volgende artikel dat ook erg interessant bleek te zijn:
From Simple To Complex
The switch from single-celled organisms to ones made up of many cells has evolved independently more than two dozen times. What can this transition teach us about the origin of complex organisms such as animals and plants?
Continue
En deze vond ik ook op de site...Nieuw ontdekte soorten in 2015.
New Species Abound
A look at some of the species newly described in the last 12 months
By Karen Zusi | December 28, 2015
Artikel
En hiermee blaas ik dit topic een klein beetje leven in, in het jaar 2016.
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
Borrowing Immunity Through Interbreeding
Neanderthals and Denisovans contributed innate immune genes to modern humans, scientists show.
Neanderthals and Denisovans contributed innate immune genes to modern humans, scientists show.
the-scientist.comquote:Modern humans adopted innate immune genes responsible for recognizing invading microbes from Neanderthals and Denisovans, according to two studies published today (January 7) in The American Journal of Human Genetics. The two teams, based in France and Germany, independently concluded that humans picked up some versions of a cluster of toll-like receptors by interbreeding with archaic hominin relatives.
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/wetenschap/1.2543831quote:Grootste mensaap ooit ging aan eigen omvang ten onder
Het uitsterven van de Gigantopithecus zo'n 100.000 jaar geleden was een gevolg van zijn gigantische afmetingen waardoor hij zijn dieet niet aan zijn veranderende omgeving wist aan te passen. Dat blijkt uit een nieuwe studie. Met een lengte tot 3 meter en een gewicht tot 540 kilo was de mensaap de grootste primaat die ooit heeft geleefd.
Startling new finding: 600 million years ago, a biological mishap changed everything
En de daadwerkelijke publicatie:
Evolution of an ancient protein function involved in organized multicellularity in animals
Artikelquote:In a paper published in the open-access journal eLife this week, researchers say they have pinpointed what may well be one of evolution’s greatest copy mess-ups yet: the mutation that allowed our ancient protozoa predecessors to evolve into complex, multi-cellular organisms.
En de daadwerkelijke publicatie:
Evolution of an ancient protein function involved in organized multicellularity in animals
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
quote:Headteacher mocked on Twitter for claiming evolution is not a fact | World news | The Guardian
Richard Dawkins weighs in on social media debate after Christina Wilkinson said there was ‘more evidence that Bible is true’
Richard Dawkins weighs in on social media debate after Christina Wilkinson said there was ‘more evidence that Bible is true’
A primary school headteacher has been mocked on Twitter after claiming that evolution was “a theory” and there was “more evidence that the Bible is true”.
Christina Wilkinson, of St Andrew’s Church of England school in Oswaldtwistle, Lancashire, made the remarks in a tweet responding to London headteacher Tom Sherrington, who urged teachers to stick to science when teaching the origins of life.
Wilkinson wrote: “Evolution is not a fact. That’s why it’s called a theory! There’s more evidence that the Bible is true.”
Amid criticism and calls for her to resign on Twitter, Wilkinson issued a statement saying: “I’d like to make it clear that we teach the full national curriculum in school and that our pupils receive a fully rounded education.”
She also said her tweet was sent from a personal account and “represents my own views”. However, her Twitter handle was @WilkinsonHead, apparently referencing her role as headteacher. The tweet has since been taken down and the account closed.
Wilkinson’s assertion was met with scorn on the social media site. One person suggested she retrain as a vicar, while another said: “That’s an unacceptable level of stupidity from a headteacher.”
Liv Boeree tweeted: “This is horrifying. I’m still holding out hope her response is some kind of performance art. Pls pls pls tell me this lady doesn’t work in education. Please.”
Sherrington wrote: “Sigh. I sincerely hope your students aren’t told that. Take them to a natural history museum.”
His original posts, which sparked the exchange, had read: “For me, it is critical that teachers do not water down the science to accommodate religious perspectives if that means sacrificing the acceptance of evidence.
“This applies to science and RE teachers. New Earth creationism and more subtle variants of Intelligent Design are a denial of science and I think all teachers need to be conscious of that.”
The evolutionary biologist Prof Richard Dawkins said Wilkinson was misusing the word theory. “Scientists call evolution a theory only in a special scientists’ sense, which is NOT the same as the layman’s ‘tentative hypothesis’,” he said.
“This is so often misunderstood that I now recommend abandoning the confusing word ‘theory’ altogether for the case of evolution. Evoluton is a fact, as securely attested as any fact in science. ‘We are cousins of monkeys and kangaroos’ can be asserted with as much confidence as ‘Our planet orbits the sun’.”
The government banned the teaching of creationism in science classes in UK schools 18 months ago. It said funding would be withdrawn from any free school that taught theories that run “contrary to established scientific and/or historical evidence and explanations”.
Ken Moss, a local councillor with responsibility for education, told the MailOnline: “I don’t think we should be promoting any religious text as more scientifically accurate than hundreds of years of detailed study.”
He added: “There is plenty of room for religious teaching, but I do not think that should be above science fact. The role of a school and a headteacher is to inform the pupils of the facts and not to just promote religious texts.”
Graham Jones, Labour MP for Hyndburn, whose constituency includes Wilkinson’s school, said: “It’s a Church of England school and it will, of course, teach the Bible. But it should also teach the children about other religions and beliefs.
“The national curriculum requires a more broad-based perception of evolution and a balance of opinions has to be struck so pupils can make up their own minds.”
A spokesman for Blackburn diocesan board of education said: “As a diocese we state all schools should teach the full national curriculum, which includes ‘adaptation of plants and animals and that adaption may lead to evolution’.”
Bron: www.theguardian.com
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
http://www.nationalgeogra(...)duizenden-kilometersquote:Bijzondere ontdekking: libel vliegt duizenden kilometers
Een libel van nauwelijks drie centimeter lang blijkt de beste langeafstandsvlieger uit het dierenrijk. De ‘wereldzwerver’ legt duizenden kilometers af over de oceaan, van continent tot continent.
3 maart 2016 Paul Heuts
Discovermagazinequote:Tiny Fungus Pioneered Life on Terra Firma
Before primitive ocean-dwellers could crawl out of the primordial sea millions of years ago, there needed to be an ecosystem capable of sustaining them. An ancient, pioneering fungus may have played a key role in transforming Earth’s surface into a life-sustaining ecosystem.
Dr. Martin Smith, now at Durham University, discovered the 440-million-year-old fossilized remains of a stringy fungus belonging to the genus Tortotubus — similar to mushrooms today. The minuscule fossils are believed to be the oldest-known evidence of a land-dwelling organism. Researchers believe Tortotubus helped terraform the earth by decomposing organic matter and collecting nutrients, paving the way for more complex organisms to establish themselves on land.
Publicatie
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
Vis beklimt waterval alsof hij een salamander is
Een visje in Thailand blijkt iets heel bijzonders te kunnen. Hij wandelt en beklimt watervallen op dezelfde manier als viervoeters.
Dat schrijven onderzoekers in het blad Nature Scientific Reports. Het onderzoek gaat over het blinde visje Cryptotora thamicola. “het visje bezit morfologische kenmerken die eerder enkel aan Tetrapoda (viervoeters, red.) zijn toegeschreven,” stelt onderzoeker Brooke Flammang. “Het bekken en de wervelkolom van deze vis stellen het in staat om zijn eigen lichaamsgewicht tegen de zwaartekracht in te ondersteunen.”
Het is een heel bijzondere ontdekking. Nog niet eerder hebben onderzoekers zoiets bij nu nog voorkomende vissen gezien. De manier waarop de vis wandelt en watervallen beklimt is vergelijkbaar met de manier waarop Tetrapoda (vierpotige zoogdieren en amfibieën) dat doen.
De ontdekking kan tevens meer inzicht geven in de evolutie van landdieren. Aangenomen wordt dat het leven op aarde in het water begon. Op een gegeven moment verlieten een aantal organismen het water en koloniseerden het land. Het vroeg om een aantal aanpassingen. Zo moesten de vinnen die in het water heel handig waren op het land plaatsmaken voor ledematen. “Dit onderzoek geeft ons inzicht in de plasticiteit van het lichaam van vissen,” aldus Flammang.
http://www.scientias.nl/vis-beklimt-waterval-alsof-salamander-is/
Een visje in Thailand blijkt iets heel bijzonders te kunnen. Hij wandelt en beklimt watervallen op dezelfde manier als viervoeters.
Dat schrijven onderzoekers in het blad Nature Scientific Reports. Het onderzoek gaat over het blinde visje Cryptotora thamicola. “het visje bezit morfologische kenmerken die eerder enkel aan Tetrapoda (viervoeters, red.) zijn toegeschreven,” stelt onderzoeker Brooke Flammang. “Het bekken en de wervelkolom van deze vis stellen het in staat om zijn eigen lichaamsgewicht tegen de zwaartekracht in te ondersteunen.”
Het is een heel bijzondere ontdekking. Nog niet eerder hebben onderzoekers zoiets bij nu nog voorkomende vissen gezien. De manier waarop de vis wandelt en watervallen beklimt is vergelijkbaar met de manier waarop Tetrapoda (vierpotige zoogdieren en amfibieën) dat doen.
De ontdekking kan tevens meer inzicht geven in de evolutie van landdieren. Aangenomen wordt dat het leven op aarde in het water begon. Op een gegeven moment verlieten een aantal organismen het water en koloniseerden het land. Het vroeg om een aantal aanpassingen. Zo moesten de vinnen die in het water heel handig waren op het land plaatsmaken voor ledematen. “Dit onderzoek geeft ons inzicht in de plasticiteit van het lichaam van vissen,” aldus Flammang.
http://www.scientias.nl/vis-beklimt-waterval-alsof-salamander-is/
Deze fascinerende ontdekking van 'live' evolutie mis ik nog hier
Scientists just discovered plastic-eating bacteria that can break down PET
Scientists just discovered plastic-eating bacteria that can break down PET
En er is een nieuwe boom "ontdekt":
Publicatie
nytimesquote:A team of scientists unveiled a new tree of life on Monday, a diagram outlining the evolution of all living things. The researchers found that bacteria make up most of life’s branches. And they found that much of that diversity has been waiting in plain sight to be discovered, dwelling in river mud and meadow soils.
Publicatie
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
quote:Complex life a billion years earlier than thought?
Researchers said Tuesday they had uncovered fossils showing that complex life on Earth began more than 1.5 billion years ago, nearly a billion years earlier than previously thought. But the evidence, published in Nature Communications, immediately provoked debate, with some scientists hailing it as rock solid, and others saying they were wholly unconvinced.
After first emerging from the primordial soup, life remained primitive and unicellular for billions of years, but some of those cells eventually congregated like clones in a colony. Scientists even took to calling the later part of this period the "boring billion", because evolution seemed to have stalled. But at some point there was another huge leap—arguably second in importance only to the appearance of life itself—towards complex organisms. This transition progressively gave rise to all the plants and animals that have ever existed.
Exactly when multi-cell eukaryotes—organisms in which differentiated cells each contain a membrane-bound nucleus with genetic material—showed up has inflamed scientific passions for many decades. The new study is sure to enrich that tradition.
"Our discovery pushes back nearly one billion years the appearance of macroscopic, multicellular eukaryotes compared to previous research," Maoyan Zhu, a professor at the Nanjing Institute of Geology and Palaeontology, told AFP. The fossils were uncovered in Hebei Province's Yanshan region, where Mao Zedong and his communist army hunkered down during World War II before coming to power.
Zhu and colleagues found 167 measurable fossils, a third of them in one of four regular shapes—an indication of complexity. he largest measured 30 by eight centimetres (12 by three inches). Taken together, they are "compelling evidence for the early evolution of organisms large enough to be visible with the naked eye," said Zhu.
"This totally renews current knowledge on the early history of life."
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
Je was me voor! Dan maar een artikel over de Giraffe.quote:
genome-reveals-why-giraffes-have-long-necks
http://www.scientificamer(...)fes-have-long-necks/quote:Call it a tall task: researchers have decoded the genomes of the giraffe and its closest relative, the okapi. The sequences, published on May 17 in Nature Communications, reveal clues to the age-old mystery of how the giraffe evolved its unusually long neck and legs.
[...]
As the tallest mammals on Earth, giraffes can reach heights up to nearly 6 metres, with necks stretching 2 metres. To prevent fainting when they lower their heads to drink water, giraffes have developed an unusually strong pumping mechanism in their hearts that can maintain a blood pressure 2.5 times greater than that of humans.
[...]
En nog één die gewoon erg cool is onder het motto "moedertje natuur weet het altijd beter"...
The most powerful proton conductor in the natural world is this jelly found inside a shark's head
Shark jelly ftw!
http://www.sciencealert.c(...)nside-a-shark-s-headquote:A clear, internal jelly that helps sharks and other marine animals detect the electrical signals of their prey offers the highest proton conductivity in the natural world, according to a new study.
The jelly in question is found in the 'ampullae of Lorenzini' (AoL) - an array of electrosensory organs present in cartilaginous fish such as sharks, skates, and rays. While scientists have known about the ampullae of Lorenzini for centuries, the remarkable conductivity of the jelly-like substance inside has come as a surprise, and it could even lead to new technological applications for the biological material.
[...]
[ Bericht 25% gewijzigd door Semisane op 19-05-2016 10:24:53 ]
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
HOW DID THE GIRAFFE GET ITS LONG NECK?
Gene analysis tells a tall story
The world’s tallest land animal, the giraffe boasts some curious characteristics including elongated neck vertebrae, an unusual heart structure and blood pressure more than twice that of humans. Photograph: Doug Cavener
It sounds like a tale by Rudyard Kipling, but researchers delving into giraffe genetics say they have discovered new insights into how the creature got its long neck and gangly frame.
The world’s tallest land animal, the giraffe boasts some curious characteristics. Its neck contains seven vertebrae, the same number as humans, but each is elongated. For blood to reach the brain, the heart must pump it to a height of two metres - a feat made possible by an unusual heart structure, blood pressure more than twice that of humans and thick-walled blood vessels.
Now scientists have discovered a host of genetic variations that could be behind such traits.
https://www.theguardian.c(...)s-a-tall-story#img-1
Gene analysis tells a tall story
The world’s tallest land animal, the giraffe boasts some curious characteristics including elongated neck vertebrae, an unusual heart structure and blood pressure more than twice that of humans. Photograph: Doug Cavener
It sounds like a tale by Rudyard Kipling, but researchers delving into giraffe genetics say they have discovered new insights into how the creature got its long neck and gangly frame.
The world’s tallest land animal, the giraffe boasts some curious characteristics. Its neck contains seven vertebrae, the same number as humans, but each is elongated. For blood to reach the brain, the heart must pump it to a height of two metres - a feat made possible by an unusual heart structure, blood pressure more than twice that of humans and thick-walled blood vessels.
Now scientists have discovered a host of genetic variations that could be behind such traits.
https://www.theguardian.c(...)s-a-tall-story#img-1
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
NEW FOSSIL FIND POINTS TO RAPID EVOLUTION OF MARINE REPTILES AFTER MASS EXTINCTION
Fossilised skeleton of a toothless animal that lived 247 million years ago opens a window to a time of remarkable diversity on Earth after the ‘Great Dying’ event
The fossil of Sclerocormus parviceps, the newly described marine reptile, was unearthed in a quarry in China. Unlike its close relative, the ichthyosaurs, it lacked a long snout, tail-fins and teeth.
The discovery of a toothless animal with a short snout and a long tail that roamed the seas around 247 million years ago, suggests early marine reptiles evolved more rapidly than previously thought after the the most devastating mass extinction event the planet has ever experienced, scientists have revealed.
Dubbed Sclerocormus parviceps, a name that nods to its rigid body and small skull, the ichthyosauriform was unearthed by fossil hunters in China.
But its appearance has surprised researchers. Sclerocormus is lacking a host of features seen in closely related marine reptiles: many ichthyosaurs had a long snout, teeth and a tail with big fins – none of which are present in the new find.
“What it is telling us is that very soon after this massive extinction event [at the end of the Permian geologic period] there was a radiation and filling of all these vacant niches, and biodiversity of forms, that took place much, much quicker than we had previously imagined,” said Nick Fraser of the National Museums Scotland, an author of the study.
https://www.theguardian.c(...)ass-extinction#img-1
Fossilised skeleton of a toothless animal that lived 247 million years ago opens a window to a time of remarkable diversity on Earth after the ‘Great Dying’ event
The fossil of Sclerocormus parviceps, the newly described marine reptile, was unearthed in a quarry in China. Unlike its close relative, the ichthyosaurs, it lacked a long snout, tail-fins and teeth.
The discovery of a toothless animal with a short snout and a long tail that roamed the seas around 247 million years ago, suggests early marine reptiles evolved more rapidly than previously thought after the the most devastating mass extinction event the planet has ever experienced, scientists have revealed.
Dubbed Sclerocormus parviceps, a name that nods to its rigid body and small skull, the ichthyosauriform was unearthed by fossil hunters in China.
But its appearance has surprised researchers. Sclerocormus is lacking a host of features seen in closely related marine reptiles: many ichthyosaurs had a long snout, teeth and a tail with big fins – none of which are present in the new find.
“What it is telling us is that very soon after this massive extinction event [at the end of the Permian geologic period] there was a radiation and filling of all these vacant niches, and biodiversity of forms, that took place much, much quicker than we had previously imagined,” said Nick Fraser of the National Museums Scotland, an author of the study.
https://www.theguardian.c(...)ass-extinction#img-1
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
quote:Getting babies to stop crying and not die may have made humans smarter
With sleepless nights and puzzling crying spells, caring for a newborn may seem like a mind numbing endeavor. But the mental abilities needed to keep a helpless, fussy infant alive may actually be the source of our smarts.
Humans’ extraordinary intellectual abilities may have arisen, in part, in an evolutionary feedback loop involving the care of helpless infants, researchers hypothesize in a study published in the Proceedings of the National Academy of Sciences. In the loop, big-headed babies are born relatively early in their development to ensure that they fit through the human vaginal canal. The underdeveloped newborns then rely heavily on the savviness of their parents for survival. Through generations, this selects for brainy parents, which pushes kids to have ever fatter noggins and, thus, earlier births.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
quote:Dogs were domesticated not once, but twice... in different parts of the world, research shows
The question, 'Where do domestic dogs come from?', has vexed scholars for a very long time. Some argue that humans first domesticated wolves in Europe, while others claim this happened in Central Asia or China.
A new paper, published in Science, suggests that all these claims may be right. Supported by funding from the European Research Council and the Natural Environment Research Council, a large international team of scientists compared genetic data with existing archaeological evidence and show that man's best friend may have emerged independently from two separate (possibly now extinct) wolf populations that lived on opposite sides of the Eurasian continent.
This means that dogs may have been domesticated not once, as widely believed, but twice.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
Scientists just found the remains of a 700,000-year-old 'hobbit'
The legends are true.
An international team of researchers has just announced the discovery of 700,000-year-old remains that are related to a tiny species of human ancestors, lovingly referred to as 'hobbits'.
Found on an island in Indonesia, the newly found hominins only grew to around 1 metre in height, and it's not year clear whether they represent a new species.
But they look remarkably like the currently known hobbit species, Homo floresiensis - the big difference is that they lived more than 600,000 years before them, which shakes up our understanding of hominin evolution.
Flores fossil discovery provides clues to 'hobbit' ancestors
[ Bericht 26% gewijzigd door Kijkertje op 09-06-2016 01:59:38 ]
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
quote:Gene Drives That Tinker with Evolution Are an Unknown Risk, Researchers Say
With great power—in this case, a technology that can alter the rules of evolution—comes great responsibility. And since there are “considerable gaps in knowledge” about the possible consequences of releasing this technology, called a gene drive, into natural environments, it is not yet responsible to do so. That’s the major conclusion of a report published today by the National Academies of Science, Engineering, and Medicine.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
Meer over het 'hobbit'-verhaal..
quote:New Fossils Hint 'Hobbit' Humans Are Older Than Thought
For the past decade, a fossil human relative about the size of a toddler has loomed large in the story of our evolutionary history. This mysterious creature—found on the Indonesian island of Flores—has sparked a heated debate about its origins, including questions over its classification as a unique species.
But now, a scattering of teeth and bone may at last unlock the mystery of the “hobbits,” also known as Homo floresiensis.
The 700,000-year-old human remains are the first found outside Liang Bua cave, the site on Flores that yielded the original hobbit fossils. The much older samples show intriguing similarities to H. floresiensis, including their small size, and so provide the best evidence yet of a potential hobbit ancestor.
“Since the hobbit was found, there have been two major hypotheses concerning its ancestry,” says Gerritt van den Bergh, an archaeologist at the University of Wollongong in Australia and a contributor to the work.
According to one theory, H. floresiensis is a dwarfed form of Homo erectus, an ancient human relative that lived in East Asia and parts of Africa until about 143,000 years ago. But other researchers think the hobbits evolved from even earlier, smaller-bodied hominins such as Homo habilis or Australopithecus.
“These new findings suggest that Homo floresiensis is indeed a dwarfed form of Homo erectus from Java, a small group of which must have gotten marooned on Flores and evolved in isolation,” van den Bergh says.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
quote:Functioning ‘mechanical gears’ seen in nature for the first time
Previously believed to be only man-made, a natural example of a functioning gear mechanism has been discovered in a common insect - showing that evolution developed interlocking cogs long before we did.
The juvenile Issus - a plant-hopping insect found in gardens across Europe - has hind-leg joints with curved cog-like strips of opposing ‘teeth’ that intermesh, rotating like mechanical gears to synchronise the animal’s legs when it launches into a jump.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
Ik heb de link nog niet bekeken maar volgens mij heb ik dit, overigens toffe nieuws, al wel eens eerder gezien.quote:
Edit: in 2013 dus, zie link
ph'nglui mglw'nafh Cthulhu R'lyeh wgah'nagl fhtagn
Oei idd.. Ik had 'm te klakkeloos overgenomen van een aggregatie-sitequote:
[..]
Ik heb de link nog niet bekeken maar volgens mij heb ik dit, overigens toffe nieuws, al wel eens eerder gezien.
Edit: in 2013 dus, zie link
Al oud nieuws 
Laat 'm wel ff staan omdat het zo gaaf is.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
29-08-2016
Onderzoekers werpen nieuw licht op dood van onze voorouder Lucy
© ap.
Wetenschappers hebben nieuw licht geworpen op hoe Lucy - een van onze bekendste voorouders - 3,2 miljoen jaar geleden om het leven gekomen zou zijn. Volgens een artikel dat vandaag in Nature werd gepubliceerd, zou ze uit een boom gevallen zijn.
© ap.
Stel je voor: het is avond en Lucy - met haar wetenschappelijke naam een 'australopithecus afarensis' - zoekt bescherming voor de nacht van roofdieren. Ze besluit in een boom te klimmen om te slapen. Hoewel ze op twee benen loopt, heeft ze toch nog altijd stevige schouders om beter te kunnen klimmen. Maar vanavond gaat er iets mis. Ze verliest haar grip en valt naar beneden.
Bij de val heeft Lucy een reflex: ze probeert met haar handen haar val te breken. Tevergeefs, want ze komt hard neer, breekt heel wat beenderen en sterft.
Skelet
Dat is toch wat nieuw onderzoek van de Universiteit van Texas (UT) in Austin suggereert. Daarvoor maakten wetenschappers een grondige studie van haar skelet. Dat was al eerder gebeurd sinds haar ontdekking in Ethiopië in 1974, maar nog nooit specifiek om de doodsoorzaak te bepalen.
"Tien dagen lang hebben we het skelet van Lucy non-stop gescand met een speciaal röntgentoestel dat beelden maakt met een uitzonderlijke hoge resolutie", vertelt auteur John Kappelman, die antropologie en geologie doceert aan de UT. Op de beelden zagen de onderzoekers bewijs van breuken die van vóór Lucy's dood zouden dateren. Volgens hen zijn het breuken die veroorzaakt werden door een enorme druk op de beenderen, een druk die zó hard was dat de beenderen braken, zoals bij een val.
Orthopedische chirurgen
De breuk aan haar schouder kwam overeen met wat mensen oplopen als ze hun val proberen te breken met hun handen. Dat werd door tien verschillende orthopedische chirurgen bevestigd.
Auteur John Kappelman. © afp.
Met die wetenschap gingen de onderzoekers de andere breuken in Lucy's lichaam opnieuw bekijken en zagen ze flink wat bewijs om hun these nog te verstevigen, onder meer een enkelbreuk en breuken aan haar knieën van een traumatische impact die van onderen kwam. En ook een breuk aan haar eerste rib, iets wat alleen voorkomt als de impact, inderdaad, van beneden komt.
Kritisch
Niet iedereen is evenwel overtuigd van de nieuwe these. Heel wat wetenschappers hebben zich vandaag al kritisch uitgelaten over het onderzoek. Zo vinden enkelen het bewijs dat de breuken vóór Lucy's dood gebeurden, niet overtuigend. Of vragen zich af of Lucy nog wel in bomen klom in die fase van haar evolutie.
Het betekent niet noodzakelijk dat het onderzoek niet juist is, maar de vraag blijft of we ooit wel met zekerheid zullen weten hoe Lucy aan haar einde kwam.
(HLN)
Onderzoekers werpen nieuw licht op dood van onze voorouder Lucy
© ap.
Wetenschappers hebben nieuw licht geworpen op hoe Lucy - een van onze bekendste voorouders - 3,2 miljoen jaar geleden om het leven gekomen zou zijn. Volgens een artikel dat vandaag in Nature werd gepubliceerd, zou ze uit een boom gevallen zijn.
© ap.
Stel je voor: het is avond en Lucy - met haar wetenschappelijke naam een 'australopithecus afarensis' - zoekt bescherming voor de nacht van roofdieren. Ze besluit in een boom te klimmen om te slapen. Hoewel ze op twee benen loopt, heeft ze toch nog altijd stevige schouders om beter te kunnen klimmen. Maar vanavond gaat er iets mis. Ze verliest haar grip en valt naar beneden.
Bij de val heeft Lucy een reflex: ze probeert met haar handen haar val te breken. Tevergeefs, want ze komt hard neer, breekt heel wat beenderen en sterft.
Skelet
Dat is toch wat nieuw onderzoek van de Universiteit van Texas (UT) in Austin suggereert. Daarvoor maakten wetenschappers een grondige studie van haar skelet. Dat was al eerder gebeurd sinds haar ontdekking in Ethiopië in 1974, maar nog nooit specifiek om de doodsoorzaak te bepalen.
"Tien dagen lang hebben we het skelet van Lucy non-stop gescand met een speciaal röntgentoestel dat beelden maakt met een uitzonderlijke hoge resolutie", vertelt auteur John Kappelman, die antropologie en geologie doceert aan de UT. Op de beelden zagen de onderzoekers bewijs van breuken die van vóór Lucy's dood zouden dateren. Volgens hen zijn het breuken die veroorzaakt werden door een enorme druk op de beenderen, een druk die zó hard was dat de beenderen braken, zoals bij een val.
Orthopedische chirurgen
De breuk aan haar schouder kwam overeen met wat mensen oplopen als ze hun val proberen te breken met hun handen. Dat werd door tien verschillende orthopedische chirurgen bevestigd.
Auteur John Kappelman. © afp.
Met die wetenschap gingen de onderzoekers de andere breuken in Lucy's lichaam opnieuw bekijken en zagen ze flink wat bewijs om hun these nog te verstevigen, onder meer een enkelbreuk en breuken aan haar knieën van een traumatische impact die van onderen kwam. En ook een breuk aan haar eerste rib, iets wat alleen voorkomt als de impact, inderdaad, van beneden komt.
Kritisch
Niet iedereen is evenwel overtuigd van de nieuwe these. Heel wat wetenschappers hebben zich vandaag al kritisch uitgelaten over het onderzoek. Zo vinden enkelen het bewijs dat de breuken vóór Lucy's dood gebeurden, niet overtuigend. Of vragen zich af of Lucy nog wel in bomen klom in die fase van haar evolutie.
Het betekent niet noodzakelijk dat het onderzoek niet juist is, maar de vraag blijft of we ooit wel met zekerheid zullen weten hoe Lucy aan haar einde kwam.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:'Wetenschappers ontdekken bestaan van vier soorten giraffes'
Wetenschappers hebben ontdekt dat er niet slechts één giraffesoort bestaat, maar vier verschillende soorten.
Deze soorten verschillen qua uiterlijk niet zo veel van elkaar, maar genetisch gezien lopen ze wel sterk uiteen.
De vier giraffesoorten hebben waarschijnlijk al één tot twee miljoen jaar geen genen meer uitgewisseld. Kortom: de ze hebben al die tijd niet met elkaar gepaard.
Dat melden Duitse onderzoekers in het wetenschappelijk tijdschrift Current Biology.
IJsberen
De wetenschappers kwamen tot hun opmerkelijke bevinding door DNA af te nemen bij 190 giraffes die op verschillende plaatsen in Afrika leven. Tot nu toe werd aangenomen dat de verschillende populaties in Afrika allemaal tot één soort behoorden. Maar uit de analyse blijkt dat er vier soorten giraffes bestaan die genetisch evenveel van elkaar verschillen als bruine beren en ijsberen.
Het gaat om de zuidelijke giraffe uit Zuid-Afrika, de Masagiraffe uit Kenia en Tanzania, de netgiraffe uit Somalië en de noordelijke giraffe die vooral in Kameroen en Tsjaad voorkomt.
Het DNA van deze giraffes verschilt waarschijnlijk zo sterk omdat de dieren zich in de loop van miljoenen jaren hebben aangepast aan verschillende diëten en leefomgevingen.
Genen
Van de buitenkant zien de giraffes er vrijwel hetzelfde uit. "De verschillen in morfologie en vachtpatroon zijn beperkt", verklaart hoofdonderzoeker Axel Janke op nieuwssite Phys.org. "We waren dan ook extreem verrast door onze ontdekking."
Het aantal giraffes op aarde neemt snel af. Drie decennia geleden leefden er nog 150.000 exemplaren in Afrika, nu minder dan 100.000.
Sommige van de nieuw ontdekte giraffesoorten worden dan ook met uitsterven bedreigd. "Er zijn minder dan 4.750 noordelijke giraffes en minder dan 8.700 netgiraffes", aldus Janke. "Daarmee behoren deze giraffes tot de meest bedreigde grote zoogdieren op aarde."
Misschien al wel eens iets eerder van voorbij gekomen, maar toch:
quote:Tasmaanse duivel evolueert sneller om kanker de baas te worden
Even leek het erop dat een besmettelijke vorm van kanker de Tasmaanse duivel zou uitroeien. Maar nieuw onderzoek suggereert dat er hoop is.
Tasmaanse duivels zijn vleesetende buideldieren die op dit moment enkel op het eiland Tasmanië voorkomen. En de dieren hebben het moeilijk. Het is allemaal te wijten aan een besmettelijke vorm van kanker die rap om zich heen grijpt. Deze vorm van kanker wordt Tasmaanse duivels meestal kort nadat ze volwassen zijn geworden fataal. Hierdoor zijn ze slechts in staat om één nestje – in plaats van de gebruikelijke drie nestjes – jongen groot te brengen. De besmettelijke vorm van kanker speelt de Tasmaanse duivel nu zo’n twintig jaar parten en in die periode is de populatie Tasmaanse duivels met zeker tachtig procent afgenomen.
Evolueren
Onderzoekers wisten het dan ook zeker: dit gaat de Tasmaanse duivel niet redden. Maar het tegendeel blijkt waar te zijn. Zo blijken Tasmaanse duivels – tegen alle verwachtingen in – nog steeds te leven in gebieden waar de besmettelijke vorm van kanker iets meer dan twintig jaar geleden al opdook. “Modellen die ik zeven jaar geleden publiceerde, voorspelden dat deze populaties nu uitgestorven zouden moeten zijn,” vertelt onderzoeker Hamish McCallum. “Ik ben heel blij dat ik het verkeerd had.” Maar hoe weten de Tasmaanse duivels in de gebieden in kwestie te overleven? “Het lijkt erop dat de duivels zichzelf redden door te evolueren.”
Het onderzoek
McCallum en collega’s trekken die conclusie nadat ze het DNA van verschillende Tasmaanse duivels bestudeerden. Ze bekeken het DNA van Tasmaanse duivels die tussen 8 en 16 jaar nadat deze besmettelijke vorm van kanker de kop opstak, in verschillende delen van Tasmanië leefden. Ook bestudeerden ze het DNA van Tasmaanse duivels die leefden in de tijd voordat de besmettelijke vorm van kanker een probleem werd. De onderzoekers identificeerden twee kleine regio’s in het genoom die er bij de Tasmaanse duivels die na de uitbraak van de besmettelijke vorm van kanker leefden heel anders uitzagen dan bij de Tasmaanse duivels die voor de uitbraak leefden. Deze regio’s zijn in reactie op een krachtige selectiedruk – ontstaan door de kanker – veranderd. En dat in slechts vier tot acht generaties tijd! Vijf van de zeven genen in de twee regio’s hielden verband met kanker of de immuunfunctie, wat suggereert dat Tasmaanse duivels inderdaad bezig zijn om resistent te worden voor de besmettelijke vorm van kanker.
Het is hoopgevend, maar zeker geen reden om achterover te leunen. “Hoewel het onderzoek suggereert dat duivels in het wild zichzelf door evolutie kunnen redden, is het belangrijk om managementstrategieën te ontwikkelen die ze in staat stellen om dat te doen,” vindt McCallum. En misschien kunnen we door de Tasmaanse duivels uitgebreid te bestuderen ook meer inzicht krijgen in kanker. “Kanker ontstaat en sterft meestal met zijn gastheer, maar in slechts twee gewervelden – honden en Tasmaanse duivels – heeft kanker een uitzonderlijke evolutionaire stap gezet en is besmettelijk geworden. Deze vormen van kanker verspreiden zich niet alleen in de gastheer, maar ook naar andere dieren toe, waardoor ze in feite onsterfelijk worden (…) Dit is een bizarre vorm van kanker in een uniek Australisch buideldier, maar de ziekte en de manier waarop Tasmaanse duivels reageren, kan wel eens nieuwe algemene inzichten opleveren in de biologie van kanker.”
NIet echt goed uitgelegd. Waarschijnlijk was dat genetisch profiel er al voordat die kankerepidemie twintig jaar geleden begon. Alleen die beestjes overleefden in her gebied waar kanker toesloeg. Als de Tasmaanse duivel 80% is afgenomen, en die kanker is kennelijk niet eens actief in sommige gebieden (sterfte dus veel hoger waar kanker wel heeft toegeslagen), dan heb je een enorm sterke selectie pressure. Denk ik niet zo raar dat dat profiel in 5 tot 9 generaties gaat domineren, wel gelukkig dat er een aanpassing is die resitent tegen deze kanker is.quote:
Misschien al wel eens iets eerder van voorbij gekomen, maar toch:
[..]
In het artikel maken ze van evolutie iets magisch, lijkt het wel, de duivels redden zichzelf door te evolueren. Wat slim van ze!
quote:Watching Evolution Happen in Two Lifetimes
The biologists Rosemary and Peter Grant have spent four decades on a tiny island in the Galápagos. Their discoveries reveal how new animal species can emerge in just a few generations.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
Vanavond
Ned 1 (20:30 - 21:35): DWDD UNIVRSITY PRESENTEERT: Freek Vonk over Evolutie
Waarom zijn we bang voor slangen? Waarom zit onze neus boven onze mond? En hoe kan het dat baby’s zich zo goed aan een waslijn vast kunnen houden? Op vrijdagavond 9 december geeft bioloog Freek Vonk voor de tweede keer een college voor DWDD University. De Gashouder op het Amsterdamse Westergasfabriekterrein wordt opnieuw omgetoverd tot een gigantisch biologielokaal. Freek onderwijst de 1100 aanwezigen en de kijkers thuis over de Evolutie.
Freek: “Ik ben al van kinds af aan gefascineerd door hoe dieren op hun eigen en unieke manier zijn aangepast aan het leven op onze planeet. De wereld om ons heen is mooi, de diversiteit aan dieren is adembenemend. Maar dat is natuurlijk niet altijd zo geweest. In dit college gaan we een prachtige reis door de tijd maken. Van het allereerste leven op aarde, de allereerste eencelligen, de eerste dieren die zelfstandig konden bewegen en vervolgens het land gingen koloniseren, tot het tijdperk van de dino’s en de evolutie van de mens. Het wordt een schitterende en adembenemende reis!”
‘DWDD University presenteert: Evolutie, door Freek Vonk’, vrijdag 9 december om 20.30 uur bij de VARA op NPO 1.
Bizarre manieren van voortplanting, survival of the fittest, overlevingsstrategieën, alles komt aan bod. Net als bij zijn vorige college laat Freek prachtige beelden zien, neemt hij levende en opgezette dieren mee én dit keer ook zeldzame fossielen. Zo staat er onder andere een geraamte van een echte mammoet in de Gashouder.
Freek Vonk (1983) is Nederlands meest bekende bioloog. Hij studeerde af aan de Universiteit Leiden en specialiseerde in de evolutiebiologie van reptielen. Hij is research fellow bij Museum Naturalis in Leiden en presenteert verschillende tv-programma’s bij de NPO. In 2014 presenteerde hij voor DWDD University het college Gif.
Ned 1 (20:30 - 21:35): DWDD UNIVRSITY PRESENTEERT: Freek Vonk over Evolutie
Waarom zijn we bang voor slangen? Waarom zit onze neus boven onze mond? En hoe kan het dat baby’s zich zo goed aan een waslijn vast kunnen houden? Op vrijdagavond 9 december geeft bioloog Freek Vonk voor de tweede keer een college voor DWDD University. De Gashouder op het Amsterdamse Westergasfabriekterrein wordt opnieuw omgetoverd tot een gigantisch biologielokaal. Freek onderwijst de 1100 aanwezigen en de kijkers thuis over de Evolutie.
Freek: “Ik ben al van kinds af aan gefascineerd door hoe dieren op hun eigen en unieke manier zijn aangepast aan het leven op onze planeet. De wereld om ons heen is mooi, de diversiteit aan dieren is adembenemend. Maar dat is natuurlijk niet altijd zo geweest. In dit college gaan we een prachtige reis door de tijd maken. Van het allereerste leven op aarde, de allereerste eencelligen, de eerste dieren die zelfstandig konden bewegen en vervolgens het land gingen koloniseren, tot het tijdperk van de dino’s en de evolutie van de mens. Het wordt een schitterende en adembenemende reis!”
‘DWDD University presenteert: Evolutie, door Freek Vonk’, vrijdag 9 december om 20.30 uur bij de VARA op NPO 1.
Bizarre manieren van voortplanting, survival of the fittest, overlevingsstrategieën, alles komt aan bod. Net als bij zijn vorige college laat Freek prachtige beelden zien, neemt hij levende en opgezette dieren mee én dit keer ook zeldzame fossielen. Zo staat er onder andere een geraamte van een echte mammoet in de Gashouder.
Freek Vonk (1983) is Nederlands meest bekende bioloog. Hij studeerde af aan de Universiteit Leiden en specialiseerde in de evolutiebiologie van reptielen. Hij is research fellow bij Museum Naturalis in Leiden en presenteert verschillende tv-programma’s bij de NPO. In 2014 presenteerde hij voor DWDD University het college Gif.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Nice!quote:
Vanavond
Ned 1 (20:30 - 21:35): DWDD UNIVRSITY PRESENTEERT: Freek Vonk over Evolutie
Niet vergeten.Fuck, dat was gister.
Dan maar wachten tot het een keer op youtube staat.Edit: staat wel op uitzending gemist.
watching.[ Bericht 8% gewijzigd door Molurus op 10-12-2016 19:25:33 ]
Niet meer aanwezig in dit forum.
quote:Hoe de evolutie de fruitmand vulde
De verre voorouder van appelbomen, aardbeienplanten en frambozenstruiken was een klein plantje dat groeide in het tijdperk van de dino’s. De vruchtjes van dit plantje waren hard en klein, zonder vruchtvlees. Honderd miljoen jaar later zijn de nazaten onherkenbaar veranderd. Sommige soorten hebben steenvruchten met harde pit geëvolueerd (pruimen en abrikozen), andere kregen juist vlezige vruchten met meerdere zaden (appels en peren) of meerdere, kleine vruchtjes met een enkele pit (bramen en frambozen).
Dit nieuwe scenario van de evolutie van de planten uit de rozenfamilie, de Rosaceae, presenteerden Chinese biologen vorige maand in Molecular Biology and Evolution. Ze baseerden hun reconstructie op DNA-analyse en onderzoek aan fossielen.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
A Possible Break in One of Evolution's Biggest Whale Mysteries
Ah heerlijk zulke titels...
https://www.theatlantic.c(...)ale-passport/509756/quote:Whales have a history that is among the strangest and least-understood of any animal—and barnacles might be the key to unlocking their secrets.
Ah heerlijk zulke titels...
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
Voetstappen gevonden in Tanzania van 3,6m jaar oud van 5 Lucy's (Australopithecus afarensis), waaronder een man van 1,65m (ze noemen hem Chewie 
)
Stepping back 3.6m years: footprints yield new clues to humans’ ancestors
)Stepping back 3.6m years: footprints yield new clues to humans’ ancestors
quote:Tracks found by accident on proposed museum site in Tanzania were preserved in volcanic ash dampened by ancient African rains
The footprints of five ancestors of humans who walked the Earth more than 3.6m years ago have been found preserved in volcanic ash that was dampened by ancient African rains. Researchers unearthed the tracks by accident when they began to excavate test pits that had been called for as part of an assessment of the impact of building a proposed museum on the site in Tanzania.
The markings reveal that the ancient human relatives walked side by side for at least 30 metres. The footprints were laid down in a layer of ash that was subsequently buried, but which when moistened retained the tracks like clay.
A first analysis of the footprints suggests that they were made when a male, three females and a child passed through what is now Laetoli in the African country. The individuals almost certainly belong to a species of hairy bipedal ape called Australopithecus afarensis which is known to have lived in the region.....
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
http://www.nature.com/news/the-sparrow-with-four-sexes-1.21018
Een vogelsoort met 4 geslachten, ze hebben een extra paar sex chromosomen. Je hebt dus mannetjes en vrouwtjes en wit en donker. Mannetjes doen het alleen met vrouwtjes en wit doet het alleen met donker. Misschien zijn we wel aan het kijken naar het ontstaan van een nieuwe soort
[ Bericht 2% gewijzigd door Bosbeetle op 15-12-2016 11:21:27 ]
Een vogelsoort met 4 geslachten, ze hebben een extra paar sex chromosomen. Je hebt dus mannetjes en vrouwtjes en wit en donker. Mannetjes doen het alleen met vrouwtjes en wit doet het alleen met donker. Misschien zijn we wel aan het kijken naar het ontstaan van een nieuwe soort
[ Bericht 2% gewijzigd door Bosbeetle op 15-12-2016 11:21:27 ]
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
quote:Ghost Shark Caught on Camera for the First Time
Dive deep deep down into the ocean, long past the point where the sun’s rays can penetrate, and you will enter the realm of the ghost sharks.
Also called chimaeras, ghost sharks are dead-eyed, wing-finned fish rarely seen by people.
Relatives of sharks and rays, these deep-sea denizens split off from these other groups some 300 million years ago. Even though ghost sharks have been gliding through the depths since long before the dinosaurs, we still know very little about them. Now, video recently released by the Monterey Bay Aquarium Research Institute in California has shined new light on these mysterious creatures.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
Zo zie je maar dat ook interraciale gangbangs de natuur niet vreemd zijn.quote:
http://www.nature.com/news/the-sparrow-with-four-sexes-1.21018
Een vogelsoort met 4 geslachten, ze hebben een extra paar sex chromosomen. Je hebt dus mannetjes en vrouwtjes en wit en donker. Mannetjes doen het alleen met vrouwtjes en wit doet het alleen met donker. Misschien zijn we wel aan het kijken naar het ontstaan van een nieuwe soort
Volkorenbrood: "Geen quotes meer in jullie sigs gaarne."
Daar zitten heel wat curieuze wezentjes tussen.quote:This Deep Sea Fisherman Posts His Discoveries on Twitter and OH MY GOD KILL IT WITH FIRE
Roman Fedortsov is a deep sea fisherman in Russia. And he’s been taking photos of OH MY GOD WHAT IS THAT?
Seriously, I just took a quick three-minute scroll through Fedortsov’s Twitter page, and he has photos of ocean creatures that look like they’re from the most twisted Jim Henson movie ever produced. (If Jim Henson did a ton of fucking acid.)
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
Schitterende foto's van bijzondere wezensquote:
[..]
Daar zitten heel wat curieuze wezentjes tussen.
quote:Lampionplant van 52 miljoen jaar straalt aan ‘einde van de wereld’
In Argentinië is een 52 miljoen jaar oud fossiel gevonden van een lampionplant. Het leek onmogelijk om zulke fossielen te vinden, maar deze is onverwacht oud en onverwacht mooi.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
13-01-2017
Waarom gaan orka's in de overgang?
Orka’s stoppen ergens na hun dertigste verjaardag met voortplanten en gaan in de overgang. Net als mensen kunnen orka’s na de menopauze nog tientallen jaren leven. Waarom eigenlijk? Deze vraag is nu eindelijk beantwoord.
Oude orkavrouwtjes helpen hun jongere familieleden om voedsel te vinden en te overleven. Toch is dat niet de belangrijkste reden dat orka’s in de overgang gaan. Wetenschappers schrijven in een paper in het wetenschappelijke vakblad Current Biology dat het vooral te maken heeft met het feit dat een moeder en haar dochters anders concurrenten worden, met alle gevolgen van dien.
Uit nieuw onderzoek blijkt dat wanneer vrouwtjes op latere leeftijd jongen krijgen, dat de jonge kalven dan een grotere kans hebben om te sterven. Vooral wanneer moeders en dochters tegelijkertijd zwanger zijn. De onderzoekers hebben 43 jaar aan data geanalyseerd en concluderen dat in het geval van een gelijktijdige zwangerschap de kans 1,7 keer groter is dat een kalf van een oud vrouwtje sterft dan het jong van een jonger vrouwtje.
Het is dus – evolutionair gezien – beter dat oudere orka’s stoppen met voortplanten en hun jongere familieleden helpen. Op die manier ontstaat er geen competitie op het gebied van voortplanting tussen een moeder en haar dochters.
Dit verklaart waarom een orkavrouwtje op haar vijftiende vruchtbaar wordt en zo’n dertig tot veertig jaar na de geboorte stopt met voortplanten. Orka’s kunnen negentig jaar oud worden, wat betekent dat orkavrouwtjes tientallen jaren onvruchtbaar zijn voor ze sterven.
Andere uitleg
De nieuwe hypothese staat haaks op die van Engelse onderzoekers. Wetenschappers van de universiteit van Exeter en de universiteit van York beweerden in 2015 dat vrouwelijke orka’s onvruchtbaar worden, omdat zij hun wijsheid moeten doorgeven aan de generaties onder hen. Ze worden een soort zwemmende denktanks. Een tekort aan zalm vergroot de sterftekansen van de orka aanzienlijk en de kennis van een oudere dame die precies weet waar en wanneer je het beste zalm kunt vinden, is dan ook van onschatbare waarde.
Conclusie
Hoe dan ook, de conclusie van het onderzoek uit 2015 en dit nieuwe onderzoek is hetzelfde. Menopauze is geen ongeluk, maar een geëvolueerde eigenschap die de kans op overleven (van het nageslacht) vergroot.
(scientias.nl)
Waarom gaan orka's in de overgang?
Orka’s stoppen ergens na hun dertigste verjaardag met voortplanten en gaan in de overgang. Net als mensen kunnen orka’s na de menopauze nog tientallen jaren leven. Waarom eigenlijk? Deze vraag is nu eindelijk beantwoord.
Oude orkavrouwtjes helpen hun jongere familieleden om voedsel te vinden en te overleven. Toch is dat niet de belangrijkste reden dat orka’s in de overgang gaan. Wetenschappers schrijven in een paper in het wetenschappelijke vakblad Current Biology dat het vooral te maken heeft met het feit dat een moeder en haar dochters anders concurrenten worden, met alle gevolgen van dien.
Uit nieuw onderzoek blijkt dat wanneer vrouwtjes op latere leeftijd jongen krijgen, dat de jonge kalven dan een grotere kans hebben om te sterven. Vooral wanneer moeders en dochters tegelijkertijd zwanger zijn. De onderzoekers hebben 43 jaar aan data geanalyseerd en concluderen dat in het geval van een gelijktijdige zwangerschap de kans 1,7 keer groter is dat een kalf van een oud vrouwtje sterft dan het jong van een jonger vrouwtje.
Het is dus – evolutionair gezien – beter dat oudere orka’s stoppen met voortplanten en hun jongere familieleden helpen. Op die manier ontstaat er geen competitie op het gebied van voortplanting tussen een moeder en haar dochters.
Dit verklaart waarom een orkavrouwtje op haar vijftiende vruchtbaar wordt en zo’n dertig tot veertig jaar na de geboorte stopt met voortplanten. Orka’s kunnen negentig jaar oud worden, wat betekent dat orkavrouwtjes tientallen jaren onvruchtbaar zijn voor ze sterven.
Andere uitleg
De nieuwe hypothese staat haaks op die van Engelse onderzoekers. Wetenschappers van de universiteit van Exeter en de universiteit van York beweerden in 2015 dat vrouwelijke orka’s onvruchtbaar worden, omdat zij hun wijsheid moeten doorgeven aan de generaties onder hen. Ze worden een soort zwemmende denktanks. Een tekort aan zalm vergroot de sterftekansen van de orka aanzienlijk en de kennis van een oudere dame die precies weet waar en wanneer je het beste zalm kunt vinden, is dan ook van onschatbare waarde.
Conclusie
Hoe dan ook, de conclusie van het onderzoek uit 2015 en dit nieuwe onderzoek is hetzelfde. Menopauze is geen ongeluk, maar een geëvolueerde eigenschap die de kans op overleven (van het nageslacht) vergroot.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |