W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Ja hoor is goed, censuur is van alle tijden en taboes op kennis ook. Dag hoor.quote:Op donderdag 21 maart 2013 13:13 schreef alf89 het volgende:
[..]
Maak hier lekker je eigen topic voor aan.
Rare kerkelijke .
Ikblijfmaarsteedsweerterugkomen???
Je gaat toch niet discussiëren over evolutie? Je weet toch wel iets mag ik hopen?quote:Op donderdag 21 maart 2013 13:41 schreef Semisane het volgende:
[..]
mooi, kan je dan nu stoppen met het vervuilen van het evolutie in het nieuws topic?
Er is een ander topic om over evolutie te discussiëren, je bent daar welkom je visie te delen.
Oooh jij denkt misschien dat je ieder wetenschappelijk vakje niet moet integreren?
Dat is dan een misser.
De aarde is rond by the way.
Als je meer wilt weten dan is daar een leergang voor.
Groetjes.
Ikblijfmaarsteedsweerterugkomen???
Wat is dat de laatste tijd toch met die clowns die de in het nieuws topics misbruiken?
Volkorenbrood: "Geen quotes meer in jullie sigs gaarne."
Het beste is dan ook om dat soort gasten totaal te negeren in dit soort topics.. iedere reactie is te veel want daar gaan ze weer op in. En dat is zonde in dit voor de rest mooie topic.quote:
Wat is dat de laatste tijd toch met die clowns die de in het nieuws topics misbruiken?
Alpha kenny one
22-03-2013
Oermensen verlieten Afrika later dan gedacht
De eerste moderne mensen verlieten het Afrikaanse continent waarschijnlijk veel later dan tot nu toe werd aangenomen. Dat blijkt uit een nieuw wetenschappelijk onderzoek.
De uittocht van onze voorouders uit Afrika begon waarschijnlijk ongeveer 92.000 jaar geleden en mogelijk zelfs pas 62.000 jaar geleden.
Dat meldt een internationale groep onderzoekers in het vaktijdschrift Current Biology. Tot nu toe gingen wetenschappers er vanuit dat de eerste mensen Afrika 130.000 jaar geleden al verlieten.
De nieuwe bevindingen zijn afkomstig uit een studie waarbij het DNA van een groot aantal menselijke fossielen onder de loep is genomen. De skeletten waren 700 tot 40.000 jaar oud.
Mutatiesnelheid
De wetenschappers brachten met behulp van het oude DNA de snelheid in kaart waarmee menselijke genen in de loop van de geschiedenis zijn gemuteerd.
Op basis van die mutatiesnelheid konden ze inschatten wanneer er voor het eerst genetische verwijdering optrad tussen onze voorouders uit Afrika en de eerste mensen die in Europa leefden. Deze genetische veranderingen traden vermoedelijk op vanaf het moment dat moderne mensen zich voor het eerst permanent buiten Afrika vestigden.
Het is voor het eerst dat er een dergelijk onderzoek is uitgevoerd met het DNA van oude menselijke fossielen. Bij eerdere studies werd de mutatiesnelheid van menselijke genen berekend met behulp van het DNA van levende mensen.
Werktuigen
Met de huidige technieken is het echter moeilijk om vast te stellen hoeveel mutaties er zijn opgetreden in de genen van levende personen.
Het DNA van mensen die al duizenden jaren zijn overleden kan eenvoudig worden vergeleken met de genetische veranderingen in het menselijk genoom die later zijn opgetreden, zodat de mutatiesnelheid nauwkeurig kan worden bepaald.
Volgens hoofdonderzoeker Jonathan Krause van de Universiteit van Tübingen komt een relatief laat vertrek van onze voorouders uit Afrika overeen met de ouderdom van stenen werktuigen die op verschillende plaatsen in Europa zijn gevonden.
"Dat is het mooie van onze bevindingen", verklaart hij op de nieuwssite van het wetenschappelijk tijdschrift Science. "Ze komen overeen met bestaand archeologisch bewijs."
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Oermensen verlieten Afrika later dan gedacht
De eerste moderne mensen verlieten het Afrikaanse continent waarschijnlijk veel later dan tot nu toe werd aangenomen. Dat blijkt uit een nieuw wetenschappelijk onderzoek.
De uittocht van onze voorouders uit Afrika begon waarschijnlijk ongeveer 92.000 jaar geleden en mogelijk zelfs pas 62.000 jaar geleden.
Dat meldt een internationale groep onderzoekers in het vaktijdschrift Current Biology. Tot nu toe gingen wetenschappers er vanuit dat de eerste mensen Afrika 130.000 jaar geleden al verlieten.
De nieuwe bevindingen zijn afkomstig uit een studie waarbij het DNA van een groot aantal menselijke fossielen onder de loep is genomen. De skeletten waren 700 tot 40.000 jaar oud.
Mutatiesnelheid
De wetenschappers brachten met behulp van het oude DNA de snelheid in kaart waarmee menselijke genen in de loop van de geschiedenis zijn gemuteerd.
Op basis van die mutatiesnelheid konden ze inschatten wanneer er voor het eerst genetische verwijdering optrad tussen onze voorouders uit Afrika en de eerste mensen die in Europa leefden. Deze genetische veranderingen traden vermoedelijk op vanaf het moment dat moderne mensen zich voor het eerst permanent buiten Afrika vestigden.
Het is voor het eerst dat er een dergelijk onderzoek is uitgevoerd met het DNA van oude menselijke fossielen. Bij eerdere studies werd de mutatiesnelheid van menselijke genen berekend met behulp van het DNA van levende mensen.
Werktuigen
Met de huidige technieken is het echter moeilijk om vast te stellen hoeveel mutaties er zijn opgetreden in de genen van levende personen.
Het DNA van mensen die al duizenden jaren zijn overleden kan eenvoudig worden vergeleken met de genetische veranderingen in het menselijk genoom die later zijn opgetreden, zodat de mutatiesnelheid nauwkeurig kan worden bepaald.
Volgens hoofdonderzoeker Jonathan Krause van de Universiteit van Tübingen komt een relatief laat vertrek van onze voorouders uit Afrika overeen met de ouderdom van stenen werktuigen die op verschillende plaatsen in Europa zijn gevonden.
"Dat is het mooie van onze bevindingen", verklaart hij op de nieuwssite van het wetenschappelijk tijdschrift Science. "Ze komen overeen met bestaand archeologisch bewijs."
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-03-2013
Valk evolueerde razendsnel tot roofdier
Valken groeiden in de loop van de evolutie relatief snel uit tot roofdieren. Dat blijkt uit een nieuwe analyse van het dna van de vogels.
De gekromde snavel en de sterke schedel waarmee valken harde botsingen met prooien kunnen weerstaan zijn razendsnel geëvolueerd in vergelijking met de eigenschappen van andere vogels.
Valken ondervonden waarschijnlijk grote concurrentie van andere dieren die op dezelfde prooien jaagden, waardoor de soort zich in rap tempo moest aanpassen om te kunnen overleven.
Dat schrijven onderzoekers van de Universiteit van Cardiff in het wetenschappelijk tijdschrift Nature Genetics.
Kippen en kalkoenen
Bij hun onderzoek brachten de wetenschappers de dna-volgorde van twee valkensoort in kaart: de slechtvalk en de sakervalk. Het genoom van de dieren werd geanalyseerd en vergeleken met andere vogelsoorten, zoals zebravinken, kippen en kalkoenen.
Uit het onderzoek blijkt dat met name genen die verantwoordelijk zijn voor het jachtvermogen van valken relatief snel tot stand kwamen in de loop van de evolutie.
Deze genen zijn van invloed op de harde schedels van de vogels, hun gekromde snavels en hun efficiënte ademhalingssysteem waarmee ze de grote luchtdruk tijdens hun duikvluchten kunnen weerstaan.
De laatste gemeenschappelijke voorouder van de sakervalk en de slechtvalk leefde ongeveer 2,1 miljoen jaar geleden.
Snelheid
Vooral de gekromde snavel van valken was belangrijk voor de evolutie van het jachtvermogen van de dieren. Door de vorm kan de snavel botsingen met prooidieren weerstaan bij een snelheid van 300 kilometer per uur.
"We hebben vastgesteld dat specifieke genen die de snavelvorming beïnvloeden bijzonder snel zijn geëvolueerd", verklaart hoofdonderzoeker Mike Bruford op BBC News.
"Omdat we bij de sakervalk en de slechtvalk hetzelfde patroon hebben gevonden, is de meest logische verklaring dat het jachtinstinct van valken verantwoordelijk is voor deze snelle evolutie."
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Valk evolueerde razendsnel tot roofdier
Valken groeiden in de loop van de evolutie relatief snel uit tot roofdieren. Dat blijkt uit een nieuwe analyse van het dna van de vogels.
De gekromde snavel en de sterke schedel waarmee valken harde botsingen met prooien kunnen weerstaan zijn razendsnel geëvolueerd in vergelijking met de eigenschappen van andere vogels.
Valken ondervonden waarschijnlijk grote concurrentie van andere dieren die op dezelfde prooien jaagden, waardoor de soort zich in rap tempo moest aanpassen om te kunnen overleven.
Dat schrijven onderzoekers van de Universiteit van Cardiff in het wetenschappelijk tijdschrift Nature Genetics.
Kippen en kalkoenen
Bij hun onderzoek brachten de wetenschappers de dna-volgorde van twee valkensoort in kaart: de slechtvalk en de sakervalk. Het genoom van de dieren werd geanalyseerd en vergeleken met andere vogelsoorten, zoals zebravinken, kippen en kalkoenen.
Uit het onderzoek blijkt dat met name genen die verantwoordelijk zijn voor het jachtvermogen van valken relatief snel tot stand kwamen in de loop van de evolutie.
Deze genen zijn van invloed op de harde schedels van de vogels, hun gekromde snavels en hun efficiënte ademhalingssysteem waarmee ze de grote luchtdruk tijdens hun duikvluchten kunnen weerstaan.
De laatste gemeenschappelijke voorouder van de sakervalk en de slechtvalk leefde ongeveer 2,1 miljoen jaar geleden.
Snelheid
Vooral de gekromde snavel van valken was belangrijk voor de evolutie van het jachtvermogen van de dieren. Door de vorm kan de snavel botsingen met prooidieren weerstaan bij een snelheid van 300 kilometer per uur.
"We hebben vastgesteld dat specifieke genen die de snavelvorming beïnvloeden bijzonder snel zijn geëvolueerd", verklaart hoofdonderzoeker Mike Bruford op BBC News.
"Omdat we bij de sakervalk en de slechtvalk hetzelfde patroon hebben gevonden, is de meest logische verklaring dat het jachtinstinct van valken verantwoordelijk is voor deze snelle evolutie."
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-03-2013
Miljoenen jaren oude fossielen van vissen ontdekt
Wetenschappers hebben in de Grote Riftvallei in Kenia tien tot twaalf miljoen jaar oude fossiele resten van vissen ontdekt. Waarschijnlijk bevinden zich onder de vissen zeker enkele soorten die de wetenschap nog onbekend zijn. Ook kan de vondst wetenschappers meer vertellen over de evolutie van vissen in Afrika.
In het gebied waar vroeger vissen rond zwommen, worden nu slechts stenen en rotsen gevonden. In deze streek doet onderzoeker Bettina Reichenbacher onderzoek met haar team van acht wetenschappers. Zij vertelt: “Het komt zeer zelden voor dat zoveel fossielen bij elkaar worden gevonden en dan ook nog zo goed bewaard zijn gebleven.”
Tien tot twaalf miljoen jaar
In samenwerking met de Egerton Universiteit in Kenia kon het Duitse team van onderzoekers de fossielen meenemen naar München voor verder onderzoek. Zij ontdekten hier dat de fossielen tussen de tien en twaalf miljoen jaar oud zijn. Sommige vissen zijn nog intact, terwijl bij andere exemplaren alleen de kop nog goed herkenbaar is. “Wij vermoeden dat de vissen zijn gestorven door vulkaanuitbarstingen. Veel fossielen hebben een geopende bek, dat wijst op verstikking. Dat de vissen zo goed zijn geconserveerd komt waarschijnlijk ook door het vulkanisme in het gebied. Zij zijn begraven onder een aslaag, zodat zij niet zijn vergaan,” vertelt Reichenbacher.
Nieuwe soorten
Reichenbacher denkt dat veel nieuwe soorten zullen worden beschreven. In het huidige Afrika komen ongeveer 3000 soorten zoetwatervissen voor. Daar tegenover staan slechts 60 fossiele soorten die hier gevonden zijn. Hiervan werden tot nu toe alleen tanden en botten in fossiele vorm gevonden. “De pas ontdekte fossielen zullen onze kennis over de evolutie van vissen in Kenia vergroten. En niet alleen van die in Kenia, maar van heel Afrika,” aldus Reichenbacher.
De wereld van toen
Elk ontdekt fossiel is belangrijk. Niet alleen omdat het iets over de vissen kan vertellen, maar ook omdat de resten wetenschappers kunnen helpen om te achterhalen hoe het gebied er tien tot twaalf miljoen jaar geleden uitzag en hoe het klimaat toen was. Reichenbacher vertelt hierover: “Dankzij vondsten van fossielen kunnen wij bijvoorbeeld achterhalen of bepaalde vissen in tropische zeeën voorkwamen, of dat zij voorkwamen in meertjes in een verder droge omgeving.” Binnen het gebied van de evolutie is het van belang dit te weten, zodat uitspraken kunnen worden gedaan over het ontstaan van graslanden en wat dit voor effect had op de ontwikkeling van mensachtigen, de voorlopers van de moderne mens.
Het wetenschapsteam uit München wordt ondersteund door de Orrorin-Community-Organisation, een plaatselijke organisatie die zich inzet voor het behoud van de fossielen in het gebied. Reichenbach en haar team zijn pasgeleden weer uit Kenia teruggekeerd met veel nieuwe fossielen. Het onderzoek begint weer opnieuw met het op naam brengen van de vele meegebrachte fossielen, een nauwgezet werkje. De beloning volgt aan het eind van elk onderzoek, als men weet hoe de vissen er toen uitzagen, welke soorten het zijn en in wat voor omgeving zij leefden.
(scientias.nl)
Miljoenen jaren oude fossielen van vissen ontdekt
Wetenschappers hebben in de Grote Riftvallei in Kenia tien tot twaalf miljoen jaar oude fossiele resten van vissen ontdekt. Waarschijnlijk bevinden zich onder de vissen zeker enkele soorten die de wetenschap nog onbekend zijn. Ook kan de vondst wetenschappers meer vertellen over de evolutie van vissen in Afrika.
In het gebied waar vroeger vissen rond zwommen, worden nu slechts stenen en rotsen gevonden. In deze streek doet onderzoeker Bettina Reichenbacher onderzoek met haar team van acht wetenschappers. Zij vertelt: “Het komt zeer zelden voor dat zoveel fossielen bij elkaar worden gevonden en dan ook nog zo goed bewaard zijn gebleven.”
Tien tot twaalf miljoen jaar
In samenwerking met de Egerton Universiteit in Kenia kon het Duitse team van onderzoekers de fossielen meenemen naar München voor verder onderzoek. Zij ontdekten hier dat de fossielen tussen de tien en twaalf miljoen jaar oud zijn. Sommige vissen zijn nog intact, terwijl bij andere exemplaren alleen de kop nog goed herkenbaar is. “Wij vermoeden dat de vissen zijn gestorven door vulkaanuitbarstingen. Veel fossielen hebben een geopende bek, dat wijst op verstikking. Dat de vissen zo goed zijn geconserveerd komt waarschijnlijk ook door het vulkanisme in het gebied. Zij zijn begraven onder een aslaag, zodat zij niet zijn vergaan,” vertelt Reichenbacher.
Nieuwe soorten
Reichenbacher denkt dat veel nieuwe soorten zullen worden beschreven. In het huidige Afrika komen ongeveer 3000 soorten zoetwatervissen voor. Daar tegenover staan slechts 60 fossiele soorten die hier gevonden zijn. Hiervan werden tot nu toe alleen tanden en botten in fossiele vorm gevonden. “De pas ontdekte fossielen zullen onze kennis over de evolutie van vissen in Kenia vergroten. En niet alleen van die in Kenia, maar van heel Afrika,” aldus Reichenbacher.
De wereld van toen
Elk ontdekt fossiel is belangrijk. Niet alleen omdat het iets over de vissen kan vertellen, maar ook omdat de resten wetenschappers kunnen helpen om te achterhalen hoe het gebied er tien tot twaalf miljoen jaar geleden uitzag en hoe het klimaat toen was. Reichenbacher vertelt hierover: “Dankzij vondsten van fossielen kunnen wij bijvoorbeeld achterhalen of bepaalde vissen in tropische zeeën voorkwamen, of dat zij voorkwamen in meertjes in een verder droge omgeving.” Binnen het gebied van de evolutie is het van belang dit te weten, zodat uitspraken kunnen worden gedaan over het ontstaan van graslanden en wat dit voor effect had op de ontwikkeling van mensachtigen, de voorlopers van de moderne mens.
Het wetenschapsteam uit München wordt ondersteund door de Orrorin-Community-Organisation, een plaatselijke organisatie die zich inzet voor het behoud van de fossielen in het gebied. Reichenbach en haar team zijn pasgeleden weer uit Kenia teruggekeerd met veel nieuwe fossielen. Het onderzoek begint weer opnieuw met het op naam brengen van de vele meegebrachte fossielen, een nauwgezet werkje. De beloning volgt aan het eind van elk onderzoek, als men weet hoe de vissen er toen uitzagen, welke soorten het zijn en in wat voor omgeving zij leefden.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
klein visje wel eigenlijk 
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
27-03-2013
Grootte hersenen niet zo belangrijk voor evolutie mens
Hersenen van de mens © anp.
De ontwikkeling van de mens werd niet gestuwd door het groter worden van de hersenen, maar door een verandering in de structuur daarvan. Dat suggereert onderzoek van primatenhersenen door onderzoekers van de Universiteit van Londen. De onderzoekers vergeleken de hersenen van 17 soorten primaten om tot deze conclusie te komen.
De onderzoekers analyseerden dwarsdoorsnedes van de hersenen en koppelden deze informatie aan de evolutionaire stamboom. Zo konden ze zien dat hersengebieden die relatief groter werden zo de evolutionaire ontwikkeling van hersenen bepaalden. Hersenorganisatie zou voor driekwart de ontwikkeling bepalen en daarmee veel belangrijker zijn dan hersengrootte.
'Het onderzoek laat zien dat verschillende diersoorten verschillende delen van de hersenen ontwikkelden om zich aan te passen aan hun situatie', zegt Chet Sherwood, antropoloog aan de George Washington Universiteit tegen Livescience. Zo ging bij de mensaap onder andere het hersengebied dat verantwoordelijk is voor de motoriek zich ontwikkelen ten tijde van de afsplitsing van apen. Daardoor konden de mensapen complexe bewegingen maken die er onder andere voor zorgden dat ze gereedschappen konden gebruiken.
Andere apen ontwikkelden andere gebieden van de hersenen die meer aansloten bij hun leefomgeving. Zo vonden de onderzoekers dat gibbons en brulapen de hippocampus ontwikkelden. Dit hersengebied wordt vooral gebruikt bij ruimtelijke taken en is van groot belang voor deze apen die vooral in de boomtoppen leven.
Tot nu toe werd aangenomen dat de grootte van de hersenen bepaald was voor het evolutionaire succes van de mens. De resultaten van de studie laten zien dat deze aanname mogelijk tekort schiet.
(HLN)
Grootte hersenen niet zo belangrijk voor evolutie mens
Hersenen van de mens © anp.
De ontwikkeling van de mens werd niet gestuwd door het groter worden van de hersenen, maar door een verandering in de structuur daarvan. Dat suggereert onderzoek van primatenhersenen door onderzoekers van de Universiteit van Londen. De onderzoekers vergeleken de hersenen van 17 soorten primaten om tot deze conclusie te komen.
De onderzoekers analyseerden dwarsdoorsnedes van de hersenen en koppelden deze informatie aan de evolutionaire stamboom. Zo konden ze zien dat hersengebieden die relatief groter werden zo de evolutionaire ontwikkeling van hersenen bepaalden. Hersenorganisatie zou voor driekwart de ontwikkeling bepalen en daarmee veel belangrijker zijn dan hersengrootte.
'Het onderzoek laat zien dat verschillende diersoorten verschillende delen van de hersenen ontwikkelden om zich aan te passen aan hun situatie', zegt Chet Sherwood, antropoloog aan de George Washington Universiteit tegen Livescience. Zo ging bij de mensaap onder andere het hersengebied dat verantwoordelijk is voor de motoriek zich ontwikkelen ten tijde van de afsplitsing van apen. Daardoor konden de mensapen complexe bewegingen maken die er onder andere voor zorgden dat ze gereedschappen konden gebruiken.
Andere apen ontwikkelden andere gebieden van de hersenen die meer aansloten bij hun leefomgeving. Zo vonden de onderzoekers dat gibbons en brulapen de hippocampus ontwikkelden. Dit hersengebied wordt vooral gebruikt bij ruimtelijke taken en is van groot belang voor deze apen die vooral in de boomtoppen leven.
Tot nu toe werd aangenomen dat de grootte van de hersenen bepaald was voor het evolutionaire succes van de mens. De resultaten van de studie laten zien dat deze aanname mogelijk tekort schiet.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-04-2013
Verre voorouder blijkt een mozaïek van stukjes aap en stukjes mens te zijn
Wetenschappers hebben een zeer oude mensachtige – Australopithecus sediba – onder de loep genomen en moeten concluderen dat het de ultieme overgangsvorm is tussen aap en mens.
De onderzoekers trekken die conclusies nadat ze onder meer gefossiliseerde tanden van A. sediba vergeleken met het gebit van acht andere mensachtigen en gorilla’s. De keuze om juist naar het gebit te kijken, is een hele bewuste. Er zijn in het verleden veel (stukjes) gebit van oude mensachtigen teruggevonden, dus er is veel vergelijkingsmateriaal. Daarnaast bieden veel eigenschappen van het gebit geen voordelen die de ene soort kunnen helpen om de concurrentieslag met de andere soort te winnen. Dat betekent dat als onderzoekers een bepaalde eigenschap in het gebit van twee soorten ziet opduiken, de kans groot is dat de twee soorten verwant zijn en dat de twee soorten die eigenschap dus niet afzonderlijk van elkaar ontwikkeld hebben.
Half mens, half aap
Het onderzoek – waarin wetenschappers 22 eigenschappen van het gebit bestudeerden – levert heel veel informatie op. Zo onderschrijft het bijvoorbeeld dat A. sediba een echte ‘overgangsvorm’ was. “Het onderzoek laat zien dat sediba primitieve en nieuwe eigenschappen had die suggereren dat de soort een brug sloeg tussen de eerdere mensachtigen uit het geslacht Australopithecus en de eerste mensen,” stelt onderzoeker Debbie Guatelli-Steinberg.
Verbanden
Ook hebben de onderzoekers de verbanden tussen verschillende mensachtigen iets helderder proberen te krijgen. Zo blijken A. sediba en A. africanus vijftien van de 22 eigenschappen van het gebit te delen. A. sediba deelde dertien eigenschappen met H. erectus. A. sediba en A. africanus deelden vijf eigenschappen en dat waren ook nog eens eigenschappen die niet eerder in mensachtigen uit dit geslacht zijn aangetroffen. Dat laatste wijst erop dat ze nauw aan elkaar verwant waren. Ook deelden A. sediba en A. africanus vijf eigenschappen met H. habilis, H. rudolfensis en H. erectus die ze niet met oudere voorouders deelden. Dat laat zien dat deze twee mensachtigen uit het geslacht Australopithecus nauw verwant zijn aan de eerste mensen. “Ons onderzoek voorziet ons van meer bewijs dat sediba inderdaad heel nauw verwant was aan de oude mensen.”
Familie
A. sediba leefde bijna twee miljoen jaar geleden. A. africanus tussen de twee en drie miljoen jaar geleden. A. afarensis (in de volksmond ook wel Lucy genoemd) leefde ongeveer 3,2 miljoen jaar geleden. “We kunnen niet definitief stellen of sediba of africanus nauwer aan mensen verwant zijn dan andere soorten. Maar onze resultaten suggereren dat beiden nauw aan elkaar verwant zijn en nauwer aan de mens verwant zijn dan afarensis.”
Wetenschappers bestudeerden niet alleen het gebit van A. sediba. Ook andere botten van de mensachtige werden onder de loep genomen. Het resulteert in totaal in zes papers die beschrijven hoe A. sediba liep, kauwde en bewoog. “Deze studie naar een groot aantal elementen biedt ons een glimp van een mensachtige die anatomisch een mozaïek lijkt te zijn (van menselijke en aapachtige eigenschappen, red.) en die verschillende eigenschappen laat zien die anders zijn dan de eigenschappen van mensachtigen uit het geslacht Australopithecus en anders zijn dan de eigenschappen van de eerste mensen,” concludeert onderzoeker Lee Berger.
(scientias.nl)
Verre voorouder blijkt een mozaïek van stukjes aap en stukjes mens te zijn
Wetenschappers hebben een zeer oude mensachtige – Australopithecus sediba – onder de loep genomen en moeten concluderen dat het de ultieme overgangsvorm is tussen aap en mens.
De onderzoekers trekken die conclusies nadat ze onder meer gefossiliseerde tanden van A. sediba vergeleken met het gebit van acht andere mensachtigen en gorilla’s. De keuze om juist naar het gebit te kijken, is een hele bewuste. Er zijn in het verleden veel (stukjes) gebit van oude mensachtigen teruggevonden, dus er is veel vergelijkingsmateriaal. Daarnaast bieden veel eigenschappen van het gebit geen voordelen die de ene soort kunnen helpen om de concurrentieslag met de andere soort te winnen. Dat betekent dat als onderzoekers een bepaalde eigenschap in het gebit van twee soorten ziet opduiken, de kans groot is dat de twee soorten verwant zijn en dat de twee soorten die eigenschap dus niet afzonderlijk van elkaar ontwikkeld hebben.
Half mens, half aap
Het onderzoek – waarin wetenschappers 22 eigenschappen van het gebit bestudeerden – levert heel veel informatie op. Zo onderschrijft het bijvoorbeeld dat A. sediba een echte ‘overgangsvorm’ was. “Het onderzoek laat zien dat sediba primitieve en nieuwe eigenschappen had die suggereren dat de soort een brug sloeg tussen de eerdere mensachtigen uit het geslacht Australopithecus en de eerste mensen,” stelt onderzoeker Debbie Guatelli-Steinberg.
Verbanden
Ook hebben de onderzoekers de verbanden tussen verschillende mensachtigen iets helderder proberen te krijgen. Zo blijken A. sediba en A. africanus vijftien van de 22 eigenschappen van het gebit te delen. A. sediba deelde dertien eigenschappen met H. erectus. A. sediba en A. africanus deelden vijf eigenschappen en dat waren ook nog eens eigenschappen die niet eerder in mensachtigen uit dit geslacht zijn aangetroffen. Dat laatste wijst erop dat ze nauw aan elkaar verwant waren. Ook deelden A. sediba en A. africanus vijf eigenschappen met H. habilis, H. rudolfensis en H. erectus die ze niet met oudere voorouders deelden. Dat laat zien dat deze twee mensachtigen uit het geslacht Australopithecus nauw verwant zijn aan de eerste mensen. “Ons onderzoek voorziet ons van meer bewijs dat sediba inderdaad heel nauw verwant was aan de oude mensen.”
Familie
A. sediba leefde bijna twee miljoen jaar geleden. A. africanus tussen de twee en drie miljoen jaar geleden. A. afarensis (in de volksmond ook wel Lucy genoemd) leefde ongeveer 3,2 miljoen jaar geleden. “We kunnen niet definitief stellen of sediba of africanus nauwer aan mensen verwant zijn dan andere soorten. Maar onze resultaten suggereren dat beiden nauw aan elkaar verwant zijn en nauwer aan de mens verwant zijn dan afarensis.”
Wetenschappers bestudeerden niet alleen het gebit van A. sediba. Ook andere botten van de mensachtige werden onder de loep genomen. Het resulteert in totaal in zes papers die beschrijven hoe A. sediba liep, kauwde en bewoog. “Deze studie naar een groot aantal elementen biedt ons een glimp van een mensachtige die anatomisch een mozaïek lijkt te zijn (van menselijke en aapachtige eigenschappen, red.) en die verschillende eigenschappen laat zien die anders zijn dan de eigenschappen van mensachtigen uit het geslacht Australopithecus en anders zijn dan de eigenschappen van de eerste mensen,” concludeert onderzoeker Lee Berger.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.deredactie.be/(...)nd/130418_coelacanthquote:Longvis nauwer met ons verwant dan "levende fossiel"
do 18/04/2013 - 14:30 Pieterjan Huyghebaert
De longvis is nauwer met ons verwant dan het "levende fossiel", de coelacant (foto). Dat blijkt uit een onderzoek dat in het wetenschappelijke tijdschrift Nature is verschenen. De vorsers hebben daarvoor het DNA van zowel de coelacant als de longvis vergeleken met dat van landdieren.
De coelacant is een vissoort waarvan tot eind jaren 30 werd aangenomen dat het dier al 70 miljoen jaar was uitgestorven. De vis wordt daarom een "levende fossiel" genoemd. De wetenschappers hebbe
29-04-2013
Schildpad blijkt verwant aan vogel
Schildpadden zijn evolutionair verwant aan vogels. Dat blijkt uit een nieuw wetenschappelijk onderzoek.
Foto: AFP
Ondanks hun bijzondere lichaam zijn schildpadden geen primitieve reptielen zoals lang werd gedacht, maar stammen de dieren af van de voorouders van onder meer vogels en krokodillen.
Schildpadden splitsten zich ongeveer 250 miljoen jaar geleden af van deze groep en ontwikkelden pas relatief laat hun schild. Dat meldt een internationaal team van onderzoekers in het wetenschappelijk tijdschrift Nature.
De onderzoekers kwamen tot hun bevindingen door de DNA-volgorde van de soepschildpad en de Chinese drieklauw in kaart te brengen. Uit de resultaten blijkt het verwantschap met vogels en krokodillen.
Uitstervingsgolf
De afsplitsing van de schildpad van deze groep ging ruim 250 miljoen jaar geleden waarschijnlijk gepaard met een grote uitstervingsgolf. Het is nog onduidelijk of die twee gebeurtenissen met elkaar te maken hadden.
Uit de studie blijkt verder dat het schild van schildpadden pas relatief laat is ontstaan onder invloed van genen uit hun ledematen. Voor die tijd ontwikkelde het lichaam van de dieren zich volgens het 'gewone' bouwplan voor gewervelde dieren.
Evolutionaire vernieuwing
"Schildpadden zijn interessant omdat ze een speciaal geval zijn aan de hand waarvan we de grote evolutionaire veranderingen die plaatsvonden in de geschiedenis van de gewervelde dieren mogelijk beter kunnen begrijpen", verklaart onderzoeker Naoki Irie op nieuwssite ScienceDaily.
"De studie biedt niet alleen een inzicht in de evolutie van schildpadden, maar geeft ons ook aanwijzingen over de manier waarop evolutionaire vernieuwingen zijn ontstaan bij gewervelden."
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Schildpad blijkt verwant aan vogel
Schildpadden zijn evolutionair verwant aan vogels. Dat blijkt uit een nieuw wetenschappelijk onderzoek.
Foto: AFP
Ondanks hun bijzondere lichaam zijn schildpadden geen primitieve reptielen zoals lang werd gedacht, maar stammen de dieren af van de voorouders van onder meer vogels en krokodillen.
Schildpadden splitsten zich ongeveer 250 miljoen jaar geleden af van deze groep en ontwikkelden pas relatief laat hun schild. Dat meldt een internationaal team van onderzoekers in het wetenschappelijk tijdschrift Nature.
De onderzoekers kwamen tot hun bevindingen door de DNA-volgorde van de soepschildpad en de Chinese drieklauw in kaart te brengen. Uit de resultaten blijkt het verwantschap met vogels en krokodillen.
Uitstervingsgolf
De afsplitsing van de schildpad van deze groep ging ruim 250 miljoen jaar geleden waarschijnlijk gepaard met een grote uitstervingsgolf. Het is nog onduidelijk of die twee gebeurtenissen met elkaar te maken hadden.
Uit de studie blijkt verder dat het schild van schildpadden pas relatief laat is ontstaan onder invloed van genen uit hun ledematen. Voor die tijd ontwikkelde het lichaam van de dieren zich volgens het 'gewone' bouwplan voor gewervelde dieren.
Evolutionaire vernieuwing
"Schildpadden zijn interessant omdat ze een speciaal geval zijn aan de hand waarvan we de grote evolutionaire veranderingen die plaatsvonden in de geschiedenis van de gewervelde dieren mogelijk beter kunnen begrijpen", verklaart onderzoeker Naoki Irie op nieuwssite ScienceDaily.
"De studie biedt niet alleen een inzicht in de evolutie van schildpadden, maar geeft ons ook aanwijzingen over de manier waarop evolutionaire vernieuwingen zijn ontstaan bij gewervelden."
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Prachtig hoe DNA onderzoek dit soort onverwachte zaken in beeld brengt.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
30-04-2013
Wereldberoemd fossiel Lucy terug naar thuisland
Na een tournee van bijna zes jaar in de Verenigde Staten keert Lucy terug naar haar heimat in Ethiopië. Dat meldde de regering in Addis Abeba. Het wereldberoemde fossiel werd in 1974 in het Ethiopische Afar opgegraven door de Amerikaanse paleoantropoloog Donald Johanson.
© kos.
De vondst heette "sensationeel", want bewees dat de voorlopers van de mens drie miljoen jaar geleden al rechtop liep. Lucy was ongeveer een meter groot.
Haar wetenschappelijke naam luidt Australopithecus afarensis. Haar koosnaampje dankt ze dan weer aan de Beatles-song 'Lucy in the sky with diamonds' dat, zo wil de legende, op de cassetterecorder werd afgespeeld op het moment van de vondst. In eigen land wordt Lucy 'Dinknesh' genoemd, 'de bovennatuurlijke'.
Sinds 2007 was Lucy onder andere te bewonderen in musea in Houston, Seattle en New York. De Ethiopiërs moesten het inmiddels stellen met een Lucy-kopie in het Ethiopische Nationale Museum in Addis Abeba.
(HLN)
Wereldberoemd fossiel Lucy terug naar thuisland
Na een tournee van bijna zes jaar in de Verenigde Staten keert Lucy terug naar haar heimat in Ethiopië. Dat meldde de regering in Addis Abeba. Het wereldberoemde fossiel werd in 1974 in het Ethiopische Afar opgegraven door de Amerikaanse paleoantropoloog Donald Johanson.
© kos.
De vondst heette "sensationeel", want bewees dat de voorlopers van de mens drie miljoen jaar geleden al rechtop liep. Lucy was ongeveer een meter groot.
Haar wetenschappelijke naam luidt Australopithecus afarensis. Haar koosnaampje dankt ze dan weer aan de Beatles-song 'Lucy in the sky with diamonds' dat, zo wil de legende, op de cassetterecorder werd afgespeeld op het moment van de vondst. In eigen land wordt Lucy 'Dinknesh' genoemd, 'de bovennatuurlijke'.
Sinds 2007 was Lucy onder andere te bewonderen in musea in Houston, Seattle en New York. De Ethiopiërs moesten het inmiddels stellen met een Lucy-kopie in het Ethiopische Nationale Museum in Addis Abeba.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.knack.be/nieuw(...)le-4000304901127.htmquote:Waarom u nooit een aap mag vertrouwen
vrijdag 17 mei 2013 om 08u58
Liegen is niet eigen aan de mens, maar ontstond mogelijk in het dierenrijk.
http://www.digitaljournal.com/article/326976
Bizar!!quote:Scientists find woman who sees 99 million more colors than others
Newcastle University neuroscientist Dr. Gabriele Jordan, recently announced that she has identified a woman who is a "tetrachromat," that is, a woman with the ability to see much greater color depth than the ordinary person.
According to Daily Mail, an ordinary person can perceive a million different hues of colors. The power to distinguish the hues comes from cells in our eyes called cones. In the average person, there are three types of cones each of which is triggered by different wavelengths of light.
Discover Magazine explains that most people have three types of cones, and are said to be "trichromats." Color blind individuals have only two types of cones and they are said to be "dichromats." Almost all animals, including dogs and New World Monkeys are dichromats.
However, scientists have long believed that there are people with four cones who can see a wider range of colors than most of us can detect. These persons are called "tetrachromats," and can see a hundred million colors. From the perspective of such people, the hues familiar to trichromats fracture further into more subtle shades of differences that have not been given names since most of us are trichromats who cannot see these shades and name them.
Jordan and her colleagues have for 20 years searched for people endowed with super color vision, or tetrachromatic vision. According to Discover Magazine, Jordan found a tetrachromat two year ago. Although the person is the first tetrachromat known to science, the researchers believe there are others.
Niet meer aanwezig in dit forum.
Wow, gaaf. Ben benieuwd of ze bijv het verschil ziet tussen een beeld van iets op een beeldscherm (3 kleuren) en het echte beeld (voor haar 4-kleurig). Of wie weet ziet ze verder in het UV-spectrum of IR-spectrum dan trichromaten.quote:
http://www.digitaljournal.com/article/326976
[..]
Bizar!!
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
Ik vraag me sowieso af of iemand die zo'n tetrachromaat is dat van zichzelf doorheeft.quote:
[..]
Wow, gaaf. Ben benieuwd of ze bijv het verschil ziet tussen een beeld van iets op een beeldscherm (3 kleuren) en het echte beeld (voor haar 4-kleurig). Of wie weet ziet ze verder in het UV-spectrum of IR-spectrum dan trichromaten.
Meer info: http://en.wikipedia.org/wiki/Tetrachromacy
Niet meer aanwezig in dit forum.
quote:Belg ontdekt oudste voorloper van vogels
Een paleontoloog van het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen (KBIN) heeft samen met Chinese, Italiaanse en Britse collega's de meest primitieve gekende vogel ontdekt. De Aurornis xiu, wat staat voor 'dageraad van de vogel', stoot daarmee de Archeopterix van de troon als oudste voorloper van de vogel. .
Het fossiel van de Aurornis, met deels bewaarde veren, werd door fossielenverzamelaars gevonden in de Tiaojishanformatie in de Noordoost-Chinese provincie Liaoning. Een internationaal team onder leiding van paleontoloog Pascal Godefroit (KBIN) onderzocht het fossiel en ontdekte dat het ongeveer 155 miljoen jaar oud was. 'Het dier was ongeveer 50 centimeter groot en kon wellicht goed lopen. Zijn kleine tandjes doen vermoeden dat het om een insecteneter gaat.'
Vogelstamboom
Via een uitzonderlijk omvangrijke analyse van de ontwikkelingsgeschiedenis, waarbij beschreven wordt hoe de ene groep organismen uit de andere ontstaat, blijkt dat het dier aan de basis staat van de vogelstamboom. 'Het verschil vinden tussen een primitieve dinosauriër of vogel is bijzonder moeilijk', aldus Godefroit. 'De studie bevestigt ook dat de typische vogelvlucht maar één keer ontstond binnen de zogenaamde Paraves, een groep die gevederde dinosauriërs en vogels omvat.'
De Archeopterix, waarvan sinds 1861 een twaalftal exemplaren zijn beschreven, wordt tien miljoen jaar jonger geschat dat de Aurornis. Door de ontdekking van de Aurornis blijft hij evenwel tot de tak van de vogels behoren, in 2011 nog plaatste men hem bij de gevederde dinosauriërs. 'De Archeopterix blijft een primitieve vogel, maar het dier dat we nu beschreven, is nog primitiever.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
Meer info over datzelfde beestje:
http://blogs.discovermaga(...)s-origins-of-flight/
Met reconstructie:
http://blogs.discovermaga(...)s-origins-of-flight/
Met reconstructie:
quote:The new research also shifts the position of Balaur, a flightless Romanian dinosaur, from the non-bird line dromaeosaurids (the group including Velociraptor) to a much firmer placement within Avialae. Aurornis, like Balaur, lacks pennaceous feathers. Both were thus incapable of flight, unlike the rest of the Avialae.
This positioning of Balaur, Aurornis and Archaeopteryx within Avialae means that powered flight only evolved once in dinosaurs. Feathers thus almost certainly initially evolved for things other than flight, such as for signalling, or keeping eggs warm when brooding.
Niet meer aanwezig in dit forum.
31-05-2013
Fossiel geeft kijkje in evolutie schildpad
© afp.
De analyse van een fossiel van een voorouder van de schildpad, de Eunotosaurus, laat voor het eerst een beginstadium van de evolutie van het schild zien. Uit bestudering van het fossiel blijkt dat de Eunotosaurus wel de negen verbrede ribben heeft die de schildpad ook heeft, maar geen schild. De wetenschappers publiceerden de resultaten in het tijdschrift Current Biology.
Wetenschappers denken dat de verbrede ribben de opmaat naar het schild vormden. 'De Eunotosaurus laat duidelijk de overgang zien van reptiel naar schildpad', zei onderzoeker Tyler Lyson van de Yale Universiteit tegen de BBC.
Lees ook
Neem nu een abonnement op het AD
De oudste fossielen tot nu toe zijn ruim 210 miljoen jaar oud en hadden een schild dat veel leek op het schild van de schildpad. Dit fossiel laat alleen verbreding van de ribben zien. 'Het schild van de schildpad is een complexe structuur die dus minimaal 260 miljoen jaar geleden begon met evolueren', zegt Lyson.
Schild
Het schild van de schildpad bestaat uit vijftig verschillende botten. De ribben, schouderbotten, en wervels vormen samen één geheel. Om te zien hoe een schild groeit, kan gekeken worden naar een schildpadembryo. Eerst verbreden de ribben en daarna de wervels. Om het schild heen groeit dan een extra huidlaag.
Biologe Judith Cebra-Thomas is enthousiast over de vondst. 'Het schild van de schildpad is een evolutionaire zeldzaamheid, wat betekent dat er geen soortgelijke dieren leven waarmee de schildpad kan worden vergeleken', zegt Cebra-Thomas tegen de BBC. 'Dat leidt vaak tot het idee dat zulke dingen helemaal niet kunnen komen door een evolutionair proces. Maar als je goed kijkt zie je dat, stap voor stap, kleine veranderingen toch kunnen leiden tot een dergelijk bijzonder schild.'
In onderstaande video wordt kort uitgelegd hoe de spieren van de embryo de schouderbladen uit de weg trekken zodat de ribben een schild kunnen vormen.
(AD)
Fossiel geeft kijkje in evolutie schildpad
© afp.
De analyse van een fossiel van een voorouder van de schildpad, de Eunotosaurus, laat voor het eerst een beginstadium van de evolutie van het schild zien. Uit bestudering van het fossiel blijkt dat de Eunotosaurus wel de negen verbrede ribben heeft die de schildpad ook heeft, maar geen schild. De wetenschappers publiceerden de resultaten in het tijdschrift Current Biology.
Wetenschappers denken dat de verbrede ribben de opmaat naar het schild vormden. 'De Eunotosaurus laat duidelijk de overgang zien van reptiel naar schildpad', zei onderzoeker Tyler Lyson van de Yale Universiteit tegen de BBC.
Lees ook
Neem nu een abonnement op het AD
De oudste fossielen tot nu toe zijn ruim 210 miljoen jaar oud en hadden een schild dat veel leek op het schild van de schildpad. Dit fossiel laat alleen verbreding van de ribben zien. 'Het schild van de schildpad is een complexe structuur die dus minimaal 260 miljoen jaar geleden begon met evolueren', zegt Lyson.
Schild
Het schild van de schildpad bestaat uit vijftig verschillende botten. De ribben, schouderbotten, en wervels vormen samen één geheel. Om te zien hoe een schild groeit, kan gekeken worden naar een schildpadembryo. Eerst verbreden de ribben en daarna de wervels. Om het schild heen groeit dan een extra huidlaag.
Biologe Judith Cebra-Thomas is enthousiast over de vondst. 'Het schild van de schildpad is een evolutionaire zeldzaamheid, wat betekent dat er geen soortgelijke dieren leven waarmee de schildpad kan worden vergeleken', zegt Cebra-Thomas tegen de BBC. 'Dat leidt vaak tot het idee dat zulke dingen helemaal niet kunnen komen door een evolutionair proces. Maar als je goed kijkt zie je dat, stap voor stap, kleine veranderingen toch kunnen leiden tot een dergelijk bijzonder schild.'
In onderstaande video wordt kort uitgelegd hoe de spieren van de embryo de schouderbladen uit de weg trekken zodat de ribben een schild kunnen vormen.
(AD)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-06-2013
Oudste vrijwel complete skelet van een primaat ontdekt
Wetenschappers hebben in China het vrijwel complete skelet van een 55 miljoen jaar oude primaat teruggevonden. Het zijn de oudste resten die ooit van een primaat zijn teruggevonden en ze kunnen ons wellicht een beter beeld geven van de evolutie van de primaten en de mens.
De wetenschappers doen hun ontdekking in het blad Nature uit de doeken. En ze kunnen hun geluk niet op. “Hoewel wetenschappers eerder tanden, kaken en enkele schedels of een paar beenderen van primaten uit deze periode hebben teruggevonden, is geen enkel bewijsstuk zo compleet als dit nieuwe skelet uit China,” vertelt onderzoeker Dan Gebo. Het skelet van deze primaat is zo’n zeven miljoen jaar ouder dan het skelet van een primaat dat wetenschappers eerder als ‘oudste skelet’ aanduidden. Gebo benadrukt dat zo’n compleet skelet ons van beter bewijs voorziet als het gaat om de evolutie die primaten en uiteindelijk ook mensen hebben doorgemaakt. “We hoeven daar niet meer naar te raden.”
De naam De onderzoekers hebben de primaat de naam Archicebus achilles gegeven. ‘Archi‘ is Grieks voor ‘het begin’ en ‘cebus‘ betekent zoveel als ‘aap met lange staart’. ‘Achilles‘ verwijst naar de bijzondere anatomie van de hielen van de primaat.
Piepklein primaatje
De fossiele resten van de primaat werden in eerste instantie ontdekt door een boer. Hij trof de resten ten zuiden van de Yangtze-rivier aan. In de tijd van de primaat telde dit gebied verschillende meren die omringd werden door tropische bossen. “Onze analyse laat zien dat deze primaat heel klein was en minder woog dan een ounce (ongeveer 28 gram, red.),” vertelt onderzoeker Xijun Ni, één van de wetenschappers die nadat de boer de fossiele resten aan de wetenschap schonk, mocht onderzoeken. “De primaat had slanke ledematen en een lange staart.” Waarschijnlijk was het dier voornamelijk overdag actief en at het insecten.
Belangrijk
De onderzoekers kunnen niet vaak genoeg benadrukken hoe belangrijk de vondst is. Het vrijwel complete skelet heeft de potentie om ons een veel beter beeld te geven van de allereerste fase in de evolutie van primaten en mensen. Dat wil echter niet zeggen dat we met deze vondst moeiteloos alle geheimen uit die tijd kunnen ontrafelen. De primaat beschikt namelijk over een combinatie van eigenschappen die nog nooit in één dier zijn aangetroffen. “Archicebus verschilt radicaal van andere primaten, zowel levende als uitgestorven exemplaren, die ons bekend zijn,” stelt onderzoeker K. Christopher Beard. “Het lijkt op een vreemde kruising met de voeten van een kleine aap, de armen, benen en tanden van een heel primitieve primaat en een primitieve schedel met verrassend kleine ogen. De vondst dwingt ons om de manier waarop de apen zijn geëvolueerd, te herschrijven.”
Een reconstructie van het skelet van de primaat. Afbeelding: Xijun Ni / Chinese Academy of Sciences, Paul Tafforeau / European Synchrotron Radiation Facility.
Bijzondere voeten
Met name de voeten van de primaat zijn bijzonder. “We zien robuuste, grote tenen waarmee het dier kon grijpen, lange tenen en eigenschappen die horen bij primitieve primaten die in bomen leefden, maar we hebben ook te maken met hielbeenderen die doen denken aan apen en aapachtige middenvoetsbeenderen die je normaal gesproken niet zou vinden bij een primitieve primaat uit het Eoceen,” stelt Gebo. “Deze nieuwe combinatie van eigenschappen is door ons geïnterpreteerd als bewijs dat dit fossiel vrij primitief was en dat zijn unieke anatomische combinaties een verband leggen tussen de Tarsiidae (spookdieren) en apen.”
De vondst geeft ons meer duidelijkheid over de evolutie van primaten en mensen. Afbeelding: M.A. Klingler / Carnegie Museum of Natural History.
De vondst werpt ook weer een nieuw licht op een prangende vraag van een heel andere aard: waar ontstonden de primaten? Lang werd gedacht dat de wieg van de primaten in Afrika stond. “Maar het laatste decennium lijkt het erop dat Azië een aannemelijker continent van oorsprong is en dit nieuwe skelet onderschrijft die visie.”
(scientias.nl)
Oudste vrijwel complete skelet van een primaat ontdekt
Wetenschappers hebben in China het vrijwel complete skelet van een 55 miljoen jaar oude primaat teruggevonden. Het zijn de oudste resten die ooit van een primaat zijn teruggevonden en ze kunnen ons wellicht een beter beeld geven van de evolutie van de primaten en de mens.
De wetenschappers doen hun ontdekking in het blad Nature uit de doeken. En ze kunnen hun geluk niet op. “Hoewel wetenschappers eerder tanden, kaken en enkele schedels of een paar beenderen van primaten uit deze periode hebben teruggevonden, is geen enkel bewijsstuk zo compleet als dit nieuwe skelet uit China,” vertelt onderzoeker Dan Gebo. Het skelet van deze primaat is zo’n zeven miljoen jaar ouder dan het skelet van een primaat dat wetenschappers eerder als ‘oudste skelet’ aanduidden. Gebo benadrukt dat zo’n compleet skelet ons van beter bewijs voorziet als het gaat om de evolutie die primaten en uiteindelijk ook mensen hebben doorgemaakt. “We hoeven daar niet meer naar te raden.”
De naam De onderzoekers hebben de primaat de naam Archicebus achilles gegeven. ‘Archi‘ is Grieks voor ‘het begin’ en ‘cebus‘ betekent zoveel als ‘aap met lange staart’. ‘Achilles‘ verwijst naar de bijzondere anatomie van de hielen van de primaat.
Piepklein primaatje
De fossiele resten van de primaat werden in eerste instantie ontdekt door een boer. Hij trof de resten ten zuiden van de Yangtze-rivier aan. In de tijd van de primaat telde dit gebied verschillende meren die omringd werden door tropische bossen. “Onze analyse laat zien dat deze primaat heel klein was en minder woog dan een ounce (ongeveer 28 gram, red.),” vertelt onderzoeker Xijun Ni, één van de wetenschappers die nadat de boer de fossiele resten aan de wetenschap schonk, mocht onderzoeken. “De primaat had slanke ledematen en een lange staart.” Waarschijnlijk was het dier voornamelijk overdag actief en at het insecten.
Belangrijk
De onderzoekers kunnen niet vaak genoeg benadrukken hoe belangrijk de vondst is. Het vrijwel complete skelet heeft de potentie om ons een veel beter beeld te geven van de allereerste fase in de evolutie van primaten en mensen. Dat wil echter niet zeggen dat we met deze vondst moeiteloos alle geheimen uit die tijd kunnen ontrafelen. De primaat beschikt namelijk over een combinatie van eigenschappen die nog nooit in één dier zijn aangetroffen. “Archicebus verschilt radicaal van andere primaten, zowel levende als uitgestorven exemplaren, die ons bekend zijn,” stelt onderzoeker K. Christopher Beard. “Het lijkt op een vreemde kruising met de voeten van een kleine aap, de armen, benen en tanden van een heel primitieve primaat en een primitieve schedel met verrassend kleine ogen. De vondst dwingt ons om de manier waarop de apen zijn geëvolueerd, te herschrijven.”
Een reconstructie van het skelet van de primaat. Afbeelding: Xijun Ni / Chinese Academy of Sciences, Paul Tafforeau / European Synchrotron Radiation Facility.
Bijzondere voeten
Met name de voeten van de primaat zijn bijzonder. “We zien robuuste, grote tenen waarmee het dier kon grijpen, lange tenen en eigenschappen die horen bij primitieve primaten die in bomen leefden, maar we hebben ook te maken met hielbeenderen die doen denken aan apen en aapachtige middenvoetsbeenderen die je normaal gesproken niet zou vinden bij een primitieve primaat uit het Eoceen,” stelt Gebo. “Deze nieuwe combinatie van eigenschappen is door ons geïnterpreteerd als bewijs dat dit fossiel vrij primitief was en dat zijn unieke anatomische combinaties een verband leggen tussen de Tarsiidae (spookdieren) en apen.”
De vondst geeft ons meer duidelijkheid over de evolutie van primaten en mensen. Afbeelding: M.A. Klingler / Carnegie Museum of Natural History.
De vondst werpt ook weer een nieuw licht op een prangende vraag van een heel andere aard: waar ontstonden de primaten? Lang werd gedacht dat de wieg van de primaten in Afrika stond. “Maar het laatste decennium lijkt het erop dat Azië een aannemelijker continent van oorsprong is en dit nieuwe skelet onderschrijft die visie.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
