W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiėren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/wetenschap/1.1995171quote:Koloniale dammen sturen evolutie van vissen in Connecticut
do 12/06/2014 - 17:05 Alexander Verstraete
Nadat het fenomeen eerder al bij de elft was vastgesteld, blijkt nu ook de evolutie van de zonnebaars danig beļnvloed door de koloniale dammen die 300 jaar geleden op de rivieren en de meren van de Amerikaanse staat Connecticut zijn gebouwd. Dat blijkt uit onderzoek aan de Landbouwuniversiteit in Zweden.
quote:The game theory of life
An insight borrowed from computer science suggests that evolution values both fitness and diversity
In what appears to be the first study of its kind, computer scientists report that an algorithm discovered more than 50 years ago in game theory and now widely used in machine learning is mathematically identical to the equations used to describe the distribution of genes within a population of organisms. Researchers may be able to use the algorithm, which is surprisingly simple and powerful, to better understand how natural selection works and how populations maintain their genetic diversity.
By viewing evolution as a repeated game, in which individual players, in this case genes, try to find a strategy that creates the fittest population, researchers found that evolution values both diversity and fitness.
Some biologists say that the findings are too new and theoretical to be of use; researchers don't yet know how to test the ideas in living organisms. Others say the surprising connection, published Monday in the advance online version of the Proceedings of the National Academy of Sciences, may help scientists understand a puzzling feature of natural selection: The fittest organisms don't always wipe out their weaker competition. Indeed, as evidenced by the menagerie of life on Earth, genetic diversity reigns.
"It's a very different way to look at selection," said Stephen Stearns, an evolutionary biologist at Yale University who was not involved in the study. "I always find radically different ways of looking at a problem interesting."
The algorithm, which has been used to solve problems in linear programming, zero-sum games and a dozen other sophisticated computer science problems, is used to determine how an agent should weigh possible strategies when making a series of decisions. For example, imagine that you have 10 financial experts giving you advice on how to invest your savings. Each day you have to choose to follow one of them. At the start of the investment period, you know nothing about how well each expert performs. But every day, the multiplicative weights update algorithm, as it is called, instructs you to boost the probability of choosing the experts who have given the best advice and decrease it for those who have performed poorly.
"If you do this day after day, at the end of the year, you will do almost as well as if you had followed the best expert from the beginning," said Christos Papadimitriou, a computer scientist at the University of California, Berkeley. "It's as if you were omniscient in the beginning, singling out the best expert and following their advice day after day."
Papadimitriou and his collaborators came across the connection between game theory and evolution when they were searching for a mathematical explanation of sex, which triggers new genetic diversity by mixing up the chromosomes from each parent. They were working with equations commonly used in population genetics, first developed nearly a century ago, that describe how the frequencies of certain genetic variations change with each generation. For example, plants that flourish in the current climate might dwindle as global warming alters conditions.
When they showed the equations to Umesh Vazirani, pictured, a computer scientist at Berkeley, he noticed parallels to a repeated coordination game — a scenario in game theory in which success depends on the players choosing mutually beneficial options. As an example, consider a situation in which two prisoners are tempted to turn on each other. If one talks, both lose; if neither talks, both win. Neither prisoner knows what the other will do. (This scenario is different than the well-known prisoner's dilemma.)
Viewing the algorithm through the lens of evolution, genes are the players, and each gene has a number of different strategies in the form of genetic variations, or alleles. One variant of a gene might make a plant tolerate warmer temperatures or drier soil, for instance. The game is played over and over again; at the end of each round, the gene, or player, evaluates how well each of its alleles performed in the current genetic environment and then boosts the weight of the good performers and downsizes the weight of poor performers.
The researchers said the findings will provide a new way to examine the role of sex in evolution. For example, Papadimitriou said he believes that part of its role is to carry out the multiplicative weights update algorithm, though he hasn't yet proven this mathematically.
Traditional applications of game theory to evolution examine how evolutionary processes shape an individual's behavior. They have also been used to study the evolution of altruism and other properties. "But here, we're talking about something completely different," said Adi Livnat, a biologist at Virginia Polytechnic Institute in Blacksburg, Va., who collaborated on the study. The new study focuses on genes rather than individual organisms, and on the genetic makeup of the population instead of behavior.
The approach could illuminate a long-standing mystery in population biology. Just as in the financial world, where it's best to keep a diversified portfolio, Vazirani and his collaborators found that the algorithm values both fitness and diversity. You might be tempted to place all your money on a soaring stock. But if circumstances change and that stock starts to tank, you're better off having invested in a more balanced selection. Similarly, an organism's genes may be perfectly tailored to a particular set of environmental conditions, but if those conditions change, a genetically diverse population is more likely to survive.
"Evolution is, of course, interested in performance," Papadimitriou said.
"But it's also interested in hedging its bets, keeping around a lot of genetic diversity because who knows what will come next."
Evolutionary biologists know that in practice, a genetically diverse population is often more resilient than a homogeneous one because it is better able to respond to changing environments. But they have struggled to explain how such diversity is maintained. In the short term, one would expect diversity to drop as the fittest members of a population spread, knocking out the weaker, genetically dissimilar members. How do long-term needs surmount the short-term pressures?
The findings provide a "speculative suggestion" for how this might happen, though the authors don't propose a specific mechanism, said Nick Barton, a biologist at the Institute of Science and Technology in Austria who was not involved in the study. "I don't think it gives us the algorithm that can achieve the diversity we see on Earth in 3.5 billion years, when life first began," he said.
Stearns and others in the field say it's too soon to assess how the findings will affect our understanding of evolution. Even though the connection between different fields is interesting, "it does not actually help us understand biological evolution," said Chris Adami, a physicist and computational biologist at Michigan State University, who was not involved in the study. "Unless such a relationship allows you to say something new either in computer science or biology, it's just an observation."
Evolutionary biologists are often skeptical of mathematical insights from outsiders. Although mathematicians and computer scientists regularly publish in the field, biologists disagree over how much their contributions have done to shape it. "I think it will take some time to figure out how the paper plays out," Stearns said. "If this doesn't cause any new data to be gathered, then it won't be very important." Even if the findings don't prove relevant in the short-term, they might prove important over the long –term. Sometimes it can take decades before the right technology or approach arises to test a new theory, Stearns said.
The equations in the study are based on certain assumptions that may limit their applicability to the real world. For example, the equations don't account for mutations, which would introduce new alleles, or strategies, into the game. (Adding this factor makes the mathematics much more complex.) Some say this simplification is a serious drawback, while others maintain that it is not so important in the short term, when existing variations have the strongest impact. "What happens when you move away from the assumptions?" said Lee Altenberg, a senior fellow at the Konrad Lorenz Institute in Austria. "They have pinned a single point on the map. But to know whether that means anything, you have to start departing from that point."
One outcome of the analysis is likely to puzzle biologists. According to the standard view of evolution, the further a generation lies in the past, the less impact it has on the present — your ancestors from 1,000 years ago probably had less effect on your fitness than your grandparents. But if the Berkeley team's insights hold up, "it shows us that every past generation contributes equally to what happens in the next generation," Stearns said. "That's an intriguing and wildly implausible claim from the standpoint of regular evolution." Papadimitriou said his team was also perplexed by that outcome. "It is something that hopefully will make researchers rethink, revisit and interpret," he said.
"You can't really test these theorems in relation to real life," Barton said. "They are tools for getting intuition about how to understand evolution."
Evolution and entropy
One of the surprising discoveries of Papadimitriou's study is that natural selection values not just fitness, but also genetic diversity, which in more technical terms is referred to as entropy. This view that evolution optimizes not just mean fitness but mean fitness and entropy is not well known, "but I think it's a deep observation," Adami said.
The Berkeley team isn't the first to highlight the role entropy might play in evolution. But until now, the subject has mainly been of interest to mathematicians rather than biologists.
"Applications of entropy in evolution have had a bad name, because they were very ill-defined," Barton said. "More recently, there have been some interesting, and much sounder, ideas, which make a link between fields that are addressing a similar issue: statistical physics and evolutionary biology both try to understand the overall properties of a complicated system, independent of the microscopic details."
These more recent results are mathematically sound, but they still don't connect well with existing biological understanding, he said. "So it's not clear to biologists how [the results] might help explain their open questions."
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
interessant en uitgebreid artikelquote:
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-07-2014
Nieuwe inzichten in de evolutie van veren
De vondst van een nieuw Archaeopteryx-fossiel geeft nieuwe inzichten in hoe en wanneer veren zijn ontstaan tijdens de evolutie van dino’s. Tevens helpt het fossiel de paleontologen om de primaire functies van veren te achterhalen. De website van het AD opende echter ten onrechte met ‘Oervogel kon waarschijnlijk wel vliegen’. Ook Nu.nl en Telegraaf.nl schreven een bericht met dezelfde toon.
Het nieuws dat oervogel Archaeopteryx wellicht kon vliegen is niet de hoofdboodschap van het wetenschappelijke artikel dat paleontologen vandaag publiceerden in Nature. De oorsprong en primaire functies van slagpennen, veren die moderne vogels slag- en stuwkracht geven, zijn in het artikel het belangrijkst.
Veren ontstonden in de eerste instantie niet om mee te vliegen.
Bron: Wikimedia Commons
Het nieuwe Archeopteryx-fossiel is het best bewaard gebleven exemplaar. Dit fossiel bleek niet alleen niet veren op de gevederde voorpoten en staart te hebben, maar over het gehele lichaam.
Het fossiel geeft daardoor nieuwe inzichten in het ontstaan van veren op het lichaam van dinosaurussen. Volgens de onderzoekers was de primaire functie van slagpennen bij tweepotige dinosaurussen niet om ermee te vliegen, maar om gevederde dino’s warm te houden. John de Vos, voormalig paleontoloog bij Naturalis, bevestigt dat. ‘Die slagpennen zijn ontstaan voor isolatie’, zegt hij. ‘En als die veren toch aanwezig zijn, kunnen ze ook voor andere dingen gebruikt worden, bijvoorbeeld om te kunnen gaan vliegen.’
Aanhoudende discussie
Dat Archaeopteryx kon vliegen, is ook niet iets wat met zekerheid gezegd kan worden. Wetenschappers, zo meldt ook het AD, zijn al sinds de ontdekking van Archaeopteryx in discussie over of het dier wel of niet kan vliegen. Die discussie bestaat vandaag de dag nog steeds. Het nieuwste exemplaar laat weliswaar zien dat het over een compleet verenpak beschikte, maar vliegen is een heel ander verhaal. Volgens De Vos is het een moeilijke kwestie. ‘Archaeopteryx heeft geen borstbeen, het bot waar bij moderne vogels de vliegspieren aan vastzitten’, zegt hij.
In 2003 toonden paleontologen met modellen aan dat Archaeopteryx van boom tot boom kon ‘vliegen’. Ze berekenden daarbij dat het dier maximaal afstanden van veertig meter kon afleggen. Dat ‘vliegen’ leek meer op glijden, en totaal niet op het vliegen wat moderne vogels doen.
Terecht meldt het AD zegt over dat ‘De assen van de vleugels in kracht vergelijkbaar zijn met die van moderne vogels’. Dat laten de onderzoekers zien in een grafiek. Maar dat betekent nog niet dat ze ook kunnen vliegen. ‘Om te kunnen vliegen heeft Archaeopteryx niet alleen veren nodig, maar ook vleugels’, zegt De Vos. Dat poten volledig bedekt zijn met veren, zorgt niet noodzakelijk voor vliegvermogen.
(newscientist.nl)
Nieuwe inzichten in de evolutie van veren
De vondst van een nieuw Archaeopteryx-fossiel geeft nieuwe inzichten in hoe en wanneer veren zijn ontstaan tijdens de evolutie van dino’s. Tevens helpt het fossiel de paleontologen om de primaire functies van veren te achterhalen. De website van het AD opende echter ten onrechte met ‘Oervogel kon waarschijnlijk wel vliegen’. Ook Nu.nl en Telegraaf.nl schreven een bericht met dezelfde toon.
Het nieuws dat oervogel Archaeopteryx wellicht kon vliegen is niet de hoofdboodschap van het wetenschappelijke artikel dat paleontologen vandaag publiceerden in Nature. De oorsprong en primaire functies van slagpennen, veren die moderne vogels slag- en stuwkracht geven, zijn in het artikel het belangrijkst.
Veren ontstonden in de eerste instantie niet om mee te vliegen.
Bron: Wikimedia Commons
Het nieuwe Archeopteryx-fossiel is het best bewaard gebleven exemplaar. Dit fossiel bleek niet alleen niet veren op de gevederde voorpoten en staart te hebben, maar over het gehele lichaam.
Het fossiel geeft daardoor nieuwe inzichten in het ontstaan van veren op het lichaam van dinosaurussen. Volgens de onderzoekers was de primaire functie van slagpennen bij tweepotige dinosaurussen niet om ermee te vliegen, maar om gevederde dino’s warm te houden. John de Vos, voormalig paleontoloog bij Naturalis, bevestigt dat. ‘Die slagpennen zijn ontstaan voor isolatie’, zegt hij. ‘En als die veren toch aanwezig zijn, kunnen ze ook voor andere dingen gebruikt worden, bijvoorbeeld om te kunnen gaan vliegen.’
Aanhoudende discussie
Dat Archaeopteryx kon vliegen, is ook niet iets wat met zekerheid gezegd kan worden. Wetenschappers, zo meldt ook het AD, zijn al sinds de ontdekking van Archaeopteryx in discussie over of het dier wel of niet kan vliegen. Die discussie bestaat vandaag de dag nog steeds. Het nieuwste exemplaar laat weliswaar zien dat het over een compleet verenpak beschikte, maar vliegen is een heel ander verhaal. Volgens De Vos is het een moeilijke kwestie. ‘Archaeopteryx heeft geen borstbeen, het bot waar bij moderne vogels de vliegspieren aan vastzitten’, zegt hij.
In 2003 toonden paleontologen met modellen aan dat Archaeopteryx van boom tot boom kon ‘vliegen’. Ze berekenden daarbij dat het dier maximaal afstanden van veertig meter kon afleggen. Dat ‘vliegen’ leek meer op glijden, en totaal niet op het vliegen wat moderne vogels doen.
Terecht meldt het AD zegt over dat ‘De assen van de vleugels in kracht vergelijkbaar zijn met die van moderne vogels’. Dat laten de onderzoekers zien in een grafiek. Maar dat betekent nog niet dat ze ook kunnen vliegen. ‘Om te kunnen vliegen heeft Archaeopteryx niet alleen veren nodig, maar ook vleugels’, zegt De Vos. Dat poten volledig bedekt zijn met veren, zorgt niet noodzakelijk voor vliegvermogen.
(newscientist.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/wetenschap/1.2046023quote:"Asteroļde kwam op slecht moment voor dino's"
ma 28/07/2014 - 17:40 Joris Truyts
Als de asteroļde die hun uitsterven veroorzaakte een paar miljoen jaar vroeger of later had ingeslagen, zou de aarde nu misschien nog steeds door dinosauriėrs bevolkt worden. Die conclusie trekken onderzoekers in een nieuwe studie.
[ Bericht 0% gewijzigd door zakjapannertje op 29-07-2014 01:09:41 ]
Leuke typo in de titel.quote:Op dinsdag 29 juli 2014 00:09 schreef zakjapannertje het volgende:
[..]
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/wetenschap/1.2046023
Volkorenbrood: "Geen quotes meer in jullie sigs gaarne."
http://www.nationalgeogra(...)razendsnel-van-kleurquote:Onderzoekers laten vlinders van kleur verschieten
De evolutie van kleuren in de natuur is een raadselachtig proces, maar onderzoekers van Yale University hebben nu enig licht in de duisternis gebracht. Zij zijn erin geslaagd de kleur van vlindervleugels in minder dan een jaar tijd te veranderen.
19-08-2014
Afrikaanse pygmeeėn ontstonden twee keer in evolutie
Zeker twee Afrikaanse pygmeeėnvolken in Afrika zijn onafhankelijk van elkaar ontstaan in de loop van de evolutie, zo blijkt uit nieuw onderzoek.
De pygmeeėn die in Oeganda leven, hebben hun kleine postuur te danken aan heel andere genen dan pygmeeėn in West-Afrika.
Die bevinding suggereert dat een geringe lenge zo veel voordelen bood voor jagerverzamelaars in het Afrikaanse regenwoud dat pygmeeėn meerdere malen zijn ontstaan in de loop van de evolutie.
Onderzoekers van de Universiteit van Montreal komen tot die conclusie in het wetenschappelijk tijdschrift PNAS.
DNA
De wetenschappers analyseerden de DNA-volgorde van leden van de Batwa, een pygmeeėnstam in Oeganda. Ze richtten zich bij hun onderzoek vooral op delen van het genoom die van invloed zijn op lengte.
Vervolgens vergeleken ze het onderzochte DNA van de Batwa met de genen van de Baka, een pygmeeėnstam in West-Afrika.
"In beide groepen was er een grote variatie in de regio's van het DNA die worden geassocieerd met een klein postuur, maar we vonden geen overlap tussen deze genen bij de twee twee stammen", verklaart hoofdonderzoeker Luis Barreiro op nieuwssite New Scientist.
Bukken
Barreiro vermoedt dat de genen voor de geringe lengte van verschillende pygmeeėnvolken onafhankelijk van elkaar zijn ontstaan, omdat ze in dichte regenwouden leven. "Daar heb je het makkelijker als klein bent, zodat je niet hoeft te bukken om onder takken door te lopen."
Dat blijkt ook uit vervolgonderzoek waarbij de wetenschappers pygmeeėn volgden tijdens hun tochten door het regenwoud. "De kleinste leden van de stammen hoefden minder te bukken, zweetten minder en verbruikten daardoor minder energie", aldus Barreiro.
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Afrikaanse pygmeeėn ontstonden twee keer in evolutie
Zeker twee Afrikaanse pygmeeėnvolken in Afrika zijn onafhankelijk van elkaar ontstaan in de loop van de evolutie, zo blijkt uit nieuw onderzoek.
De pygmeeėn die in Oeganda leven, hebben hun kleine postuur te danken aan heel andere genen dan pygmeeėn in West-Afrika.
Die bevinding suggereert dat een geringe lenge zo veel voordelen bood voor jagerverzamelaars in het Afrikaanse regenwoud dat pygmeeėn meerdere malen zijn ontstaan in de loop van de evolutie.
Onderzoekers van de Universiteit van Montreal komen tot die conclusie in het wetenschappelijk tijdschrift PNAS.
DNA
De wetenschappers analyseerden de DNA-volgorde van leden van de Batwa, een pygmeeėnstam in Oeganda. Ze richtten zich bij hun onderzoek vooral op delen van het genoom die van invloed zijn op lengte.
Vervolgens vergeleken ze het onderzochte DNA van de Batwa met de genen van de Baka, een pygmeeėnstam in West-Afrika.
"In beide groepen was er een grote variatie in de regio's van het DNA die worden geassocieerd met een klein postuur, maar we vonden geen overlap tussen deze genen bij de twee twee stammen", verklaart hoofdonderzoeker Luis Barreiro op nieuwssite New Scientist.
Bukken
Barreiro vermoedt dat de genen voor de geringe lengte van verschillende pygmeeėnvolken onafhankelijk van elkaar zijn ontstaan, omdat ze in dichte regenwouden leven. "Daar heb je het makkelijker als klein bent, zodat je niet hoeft te bukken om onder takken door te lopen."
Dat blijkt ook uit vervolgonderzoek waarbij de wetenschappers pygmeeėn volgden tijdens hun tochten door het regenwoud. "De kleinste leden van de stammen hoefden minder te bukken, zweetten minder en verbruikten daardoor minder energie", aldus Barreiro.
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
17-09-2014
'Evolutie maakte menselijke gezichten sterk verschillend'
Menselijke gezichten zijn waarschijnlijk geėvolueerd om zo veel mogelijk uniek te zijn. Dat beweren Amerikaanse wetenschappers in een nieuwe studie.
Foto: 123RF
De verschillen tussen gezichten van individuen zijn bij mensen veel groter dan bij dieren.
Dat is waarschijnlijk in de loop van de evolutie zo gegroeid, omdat de herkenbaarheid van individuen van groot belang is bij sociale interacties tussen mensen.
Dat melden onderzoekers van de Universiteit van Californiė in het wetenschappelijk tijdschrift Nature Communications.
Genen
De wetenschappers analyseerden de DNA-volgorde van een groot aantal mensen over de hele wereld. Genen waarvan bekend is dat ze de vorm en bouw van het gezicht bepalen, bleken veel sterker te variėren dan genen die het uiterlijk van andere lichaamsdelen beļnvloeden.
Volgens hoofdonderzoeker Michael Sheenan suggereren de bevindingen dat het gezicht van mensen is geėvolueerd om zo veel mogelijk uniek te zijn.
Waar de meeste dieren vooral op geuren afgaan om elkaar te herkennen, zijn sociale interacties bij mensen vooral visueel gericht.
Hersenen
"Mensen zijn fenomenaal goed in het herkennen van gezichten, er is zelfs een hersendeel gespecialiseerd in deze taak", verklaart Sheenan op nieuwssite ScienceDaily.
"Onze studie toont aan dat mensen in de loop van de evolutie zijn geslecteerd om uniek en herkenbaar te zijn."
Sheenan neemt zichzelf als voorbeeld om het bijzondere staaltje evolutie uit te leggen. "Het is duidelijk in mijn voordeel dat ik anderen gemakkelijk kan herkennen, maar het is ook handig dat ik herkenbaar ben voor anderen. Als het geen evolutionair voordeel zou zijn om een uniek gezicht te hebben, dan zouden we er allemaal ongeveer hetzelfde uitzien."
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
'Evolutie maakte menselijke gezichten sterk verschillend'
Menselijke gezichten zijn waarschijnlijk geėvolueerd om zo veel mogelijk uniek te zijn. Dat beweren Amerikaanse wetenschappers in een nieuwe studie.
Foto: 123RF
De verschillen tussen gezichten van individuen zijn bij mensen veel groter dan bij dieren.
Dat is waarschijnlijk in de loop van de evolutie zo gegroeid, omdat de herkenbaarheid van individuen van groot belang is bij sociale interacties tussen mensen.
Dat melden onderzoekers van de Universiteit van Californiė in het wetenschappelijk tijdschrift Nature Communications.
Genen
De wetenschappers analyseerden de DNA-volgorde van een groot aantal mensen over de hele wereld. Genen waarvan bekend is dat ze de vorm en bouw van het gezicht bepalen, bleken veel sterker te variėren dan genen die het uiterlijk van andere lichaamsdelen beļnvloeden.
Volgens hoofdonderzoeker Michael Sheenan suggereren de bevindingen dat het gezicht van mensen is geėvolueerd om zo veel mogelijk uniek te zijn.
Waar de meeste dieren vooral op geuren afgaan om elkaar te herkennen, zijn sociale interacties bij mensen vooral visueel gericht.
Hersenen
"Mensen zijn fenomenaal goed in het herkennen van gezichten, er is zelfs een hersendeel gespecialiseerd in deze taak", verklaart Sheenan op nieuwssite ScienceDaily.
"Onze studie toont aan dat mensen in de loop van de evolutie zijn geslecteerd om uniek en herkenbaar te zijn."
Sheenan neemt zichzelf als voorbeeld om het bijzondere staaltje evolutie uit te leggen. "Het is duidelijk in mijn voordeel dat ik anderen gemakkelijk kan herkennen, maar het is ook handig dat ik herkenbaar ben voor anderen. Als het geen evolutionair voordeel zou zijn om een uniek gezicht te hebben, dan zouden we er allemaal ongeveer hetzelfde uitzien."
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-10-2014
[ Er was eens... een eiwitpaar ]
Co-evolutieprincipe helpt bij opheldering 3D-eiwitstructuren
Als het oppervlak van een eiwit evolueert, moeten eiwitten die er interactie mee vertonen dezelfde kant op evolueren om te blijven ‘passen’. Dit ‘co-evolutieprincipe’ vergemakkelijkt het voorspellen van de 3D-structuur van eiwitparen aan de hand van hun aminozuursequenties, betogen Utrechtse en Amerikaanse onderzoekers in het onlinetijdschrift eLife.
Zo’n voorspelling is alleen mogelijk als je beschikt over voldoende sequenties die gelijkenis vertonen. Maar vaak is er geen andere eenvoudige manier om überhaupt een idee van zo’n eiwitinteractie te krijgen. Met enkel een aminozuursequentie en verder niets zijn de huidige modelleringsmethoden nog beperkt en kost het veel te veel rekenkracht om zo’n 3D-vorm te voorspellen. Analyse met röntgenkristallografie of kernspinresonantie (NMR) lukt ook alleen maar in gevallen dat het onderzochte eiwitcomplex wil uitkristalliseren of zich leent voor die NMR.
Volgens co-auteur Alexandre Bonvin (Universiteit Utrecht) hebben we van de paar honderdduizend eiwitinteracties binnen het menselijk lichaam dan ook nog maar een fractie in kaart. 'Įlles wat je met bio-informatica kunt voorspellen heeft een toegevoegde waarde', zo vat hij het samen.
Bonvin en collegas van Harvard en het Memorial Sloan-Kettering Cancer Center baseerden hun aanpak op een database met alle eiwit-eiwitinteracties uit de bacterie E.coli waarvan de 3D-structuur al bekend is. Veel van die eiwit-eiwitinteracties zijn zoals dat heet ‘highly conserved’; je vindt ze in vrijwel ongewijzigde vorm terug in talloze andere soorten.'
Er werden computermodellen ontwikkeld die voorspellingen doen over hoe zo’n paar op elkaar past, welke aminozuren bij de eigenlijke binding betrokken zijn, en wat er, bij evolutie van het ene eiwit, aan het andere eiwit moet veranderen om de pasvorm te behouden (wat tevens verraadt welke aminozuren precies met elkaar in contact zijn).
Voor een set van 76 eiwitparen met zo'n beschikbare 3D-structuur waren voldoende variaties in aminozuursequenties bekend (hetzij bij E.coli, hetzij bij andere soorten) om iets te kunnen zeggen over het werkelijke verloop van de co-evolutie. Die subset werd gebruikt om de gedane voorspellingen te verifiėren. In de meeste gevallen kwamen deze goed overeen met de daadwerkelijke contacten in de eitwitparen.
De onderzoekers denken nu dus een model in handen te hebben waarmee ze kunnen voorspellen hoe de interacties van andere eiwitparen, die behoren tot een bekende co-evolutionaire lijn, er in 3D uit zullen zien. De evolutiegegevens dienen daarbij als extra input voor de HADDOCK-modelleersoftware (High Ambiguity Driven protein-protein DOCKing), die eerder al aan de UU werd ontwikkeld.
Zo'n benadering heeft vooral grote voordelen als men kijkt naar membraaneiwitten en hun complexen, die experimenteel moeilijk te bestuderen zijn, voegt Bonvin er aan toe.
(c2w.nl)
[ Er was eens... een eiwitpaar ]
Co-evolutieprincipe helpt bij opheldering 3D-eiwitstructuren
Als het oppervlak van een eiwit evolueert, moeten eiwitten die er interactie mee vertonen dezelfde kant op evolueren om te blijven ‘passen’. Dit ‘co-evolutieprincipe’ vergemakkelijkt het voorspellen van de 3D-structuur van eiwitparen aan de hand van hun aminozuursequenties, betogen Utrechtse en Amerikaanse onderzoekers in het onlinetijdschrift eLife.
Zo’n voorspelling is alleen mogelijk als je beschikt over voldoende sequenties die gelijkenis vertonen. Maar vaak is er geen andere eenvoudige manier om überhaupt een idee van zo’n eiwitinteractie te krijgen. Met enkel een aminozuursequentie en verder niets zijn de huidige modelleringsmethoden nog beperkt en kost het veel te veel rekenkracht om zo’n 3D-vorm te voorspellen. Analyse met röntgenkristallografie of kernspinresonantie (NMR) lukt ook alleen maar in gevallen dat het onderzochte eiwitcomplex wil uitkristalliseren of zich leent voor die NMR.
Volgens co-auteur Alexandre Bonvin (Universiteit Utrecht) hebben we van de paar honderdduizend eiwitinteracties binnen het menselijk lichaam dan ook nog maar een fractie in kaart. 'Įlles wat je met bio-informatica kunt voorspellen heeft een toegevoegde waarde', zo vat hij het samen.
Bonvin en collegas van Harvard en het Memorial Sloan-Kettering Cancer Center baseerden hun aanpak op een database met alle eiwit-eiwitinteracties uit de bacterie E.coli waarvan de 3D-structuur al bekend is. Veel van die eiwit-eiwitinteracties zijn zoals dat heet ‘highly conserved’; je vindt ze in vrijwel ongewijzigde vorm terug in talloze andere soorten.'
Er werden computermodellen ontwikkeld die voorspellingen doen over hoe zo’n paar op elkaar past, welke aminozuren bij de eigenlijke binding betrokken zijn, en wat er, bij evolutie van het ene eiwit, aan het andere eiwit moet veranderen om de pasvorm te behouden (wat tevens verraadt welke aminozuren precies met elkaar in contact zijn).
Voor een set van 76 eiwitparen met zo'n beschikbare 3D-structuur waren voldoende variaties in aminozuursequenties bekend (hetzij bij E.coli, hetzij bij andere soorten) om iets te kunnen zeggen over het werkelijke verloop van de co-evolutie. Die subset werd gebruikt om de gedane voorspellingen te verifiėren. In de meeste gevallen kwamen deze goed overeen met de daadwerkelijke contacten in de eitwitparen.
De onderzoekers denken nu dus een model in handen te hebben waarmee ze kunnen voorspellen hoe de interacties van andere eiwitparen, die behoren tot een bekende co-evolutionaire lijn, er in 3D uit zullen zien. De evolutiegegevens dienen daarbij als extra input voor de HADDOCK-modelleersoftware (High Ambiguity Driven protein-protein DOCKing), die eerder al aan de UU werd ontwikkeld.
Zo'n benadering heeft vooral grote voordelen als men kijkt naar membraaneiwitten en hun complexen, die experimenteel moeilijk te bestuderen zijn, voegt Bonvin er aan toe.
(c2w.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-10-2014
Huidige evolutietheorie onder vuur?
Een groep evolutiebiologen stelt dat de evolutietheorie uitgebreid moet worden met vier concepten (embryonale ontwikkeling, plasticiteit, niche constructie en niet-genetische overerving). Aanhangers van het huidige evolutiemodel reageren gevat.
Er woedt een hevig debat onder evolutiebiologen. Sinds de Moderne Synthese in de jaren 30, waarin natuurlijke selectie, genetica, paleontologie en taxonomie verenigd werden, ligt de focus van evolutionair onderzoek op genen. Een groep evolutiebiologen stelt nu dat deze synthese uitgebreid moet worden met nieuwe concepten. Deze nieuwe synthese, Extended Evolutionary Synthesis (EES) gedoopt, betoogt dat evolutie meer is dan enkel genen. In het vaktijdschrift Nature werden beide kampen tegenover elkaar gezet.
Vier concepten
Volgens de aanhangers van de nieuwe synthese ontbreken er vier concepten in de standaard evolutionaire theorie, namelijk embryonale ontwikkeling, plasticiteit, niche constructie en niet-genetische overerving. Deze concepten zijn weliswaar het onderwerp van talloze studies, ze worden echter gezien als uitkomsten van andere, meer fundamentele evolutionaire processen. De EES-verdedigers stellen dat deze vier concepten ook een belangrijke rol spelen als drijvende krachten in de evolutie. Plasticiteit (uiting van verschillende kenmerken afhankelijk van de omgeving) en bepaalde trends in de embryonale ontwikkeling kunnen bijvoorbeeld de eerste stap zijn in de oorsprong van nieuwe kenmerken. Niche constructie (de invloed van organismen op hun omgeving, zoals een beverdam) kan ervoor zorgen dat organismen zelf hun selectiedruk sturen. Tenslotte, niet-genetische processen, zoals epigenetica, kunnen het evolutionaire proces sterk beļnvloeden.
Het antwoord
In het andere kamp reageert men dat de vier voorgestelde concepten reeds onderdeel uitmaken van diverse onderzoeksprogramma’s. Maar de basis van evolutiebiologie blijft nog steeds het gen. Het is zeker waar dat niet-genetische processen soms een rol spelen in de evolutie van bepaalde organismen, en plasticiteit in genexpressie is meermaals aangetoond. Maar om embryonale ontwikkeling of plasticiteit een fundamentele rol toe te bedelen, daarvoor is er voorlopig nog geen overtuigend bewijs.
Mijn visie
Als evolutiebioloog, wil ik ook graag mijn eigen visie op dit debat met de lezers delen. Ik neig ernaar me aan te sluiten bij het kamp dat de standaard evolutionaire theorie verdedigt. De vier concepten waarvan geopperd wordt dat zij ook een fundamentele rol spelen, zijn zeker de moeite waard om te bestuderen. Maar uiteindelijk kan alles teruggebracht worden op de genen. Bijvoorbeeld, plasticiteit is een gevolg van de expressie van verschillende genen, maar deze patronen in genexpressie worden weer gereguleerd door de andere genen. Het komt mij voor dat het EES-kamp niet zo zeer het huidige evolutiemodel aanvalt, maar eerder genetisch determinisme: de idee dat alles voorgeprogrammeerd is in het genoom en dat er bij gevolg geen vrije wil bestaat.
Jente Ottenburghs (1988) heeft sinds zijn Master Evolutie en Gedragsbiologie aan de Universiteit van Antwerpen een brede interesse voor evolutionaire biologie. Sinds mei 2012 werkt hij als PhD-student bij de Resource Ecology Group aan de Universiteit van Wageningen. Meer informatie over zijn onderzoek vindt u hier. En neem ook eens een kijkje op zijn blog waarop – hoe kan het ook anders – de evolutie eveneens centraal staat.
(scientias.nl)
Huidige evolutietheorie onder vuur?
Een groep evolutiebiologen stelt dat de evolutietheorie uitgebreid moet worden met vier concepten (embryonale ontwikkeling, plasticiteit, niche constructie en niet-genetische overerving). Aanhangers van het huidige evolutiemodel reageren gevat.
Er woedt een hevig debat onder evolutiebiologen. Sinds de Moderne Synthese in de jaren 30, waarin natuurlijke selectie, genetica, paleontologie en taxonomie verenigd werden, ligt de focus van evolutionair onderzoek op genen. Een groep evolutiebiologen stelt nu dat deze synthese uitgebreid moet worden met nieuwe concepten. Deze nieuwe synthese, Extended Evolutionary Synthesis (EES) gedoopt, betoogt dat evolutie meer is dan enkel genen. In het vaktijdschrift Nature werden beide kampen tegenover elkaar gezet.
Vier concepten
Volgens de aanhangers van de nieuwe synthese ontbreken er vier concepten in de standaard evolutionaire theorie, namelijk embryonale ontwikkeling, plasticiteit, niche constructie en niet-genetische overerving. Deze concepten zijn weliswaar het onderwerp van talloze studies, ze worden echter gezien als uitkomsten van andere, meer fundamentele evolutionaire processen. De EES-verdedigers stellen dat deze vier concepten ook een belangrijke rol spelen als drijvende krachten in de evolutie. Plasticiteit (uiting van verschillende kenmerken afhankelijk van de omgeving) en bepaalde trends in de embryonale ontwikkeling kunnen bijvoorbeeld de eerste stap zijn in de oorsprong van nieuwe kenmerken. Niche constructie (de invloed van organismen op hun omgeving, zoals een beverdam) kan ervoor zorgen dat organismen zelf hun selectiedruk sturen. Tenslotte, niet-genetische processen, zoals epigenetica, kunnen het evolutionaire proces sterk beļnvloeden.
Het antwoord
In het andere kamp reageert men dat de vier voorgestelde concepten reeds onderdeel uitmaken van diverse onderzoeksprogramma’s. Maar de basis van evolutiebiologie blijft nog steeds het gen. Het is zeker waar dat niet-genetische processen soms een rol spelen in de evolutie van bepaalde organismen, en plasticiteit in genexpressie is meermaals aangetoond. Maar om embryonale ontwikkeling of plasticiteit een fundamentele rol toe te bedelen, daarvoor is er voorlopig nog geen overtuigend bewijs.
Mijn visie
Als evolutiebioloog, wil ik ook graag mijn eigen visie op dit debat met de lezers delen. Ik neig ernaar me aan te sluiten bij het kamp dat de standaard evolutionaire theorie verdedigt. De vier concepten waarvan geopperd wordt dat zij ook een fundamentele rol spelen, zijn zeker de moeite waard om te bestuderen. Maar uiteindelijk kan alles teruggebracht worden op de genen. Bijvoorbeeld, plasticiteit is een gevolg van de expressie van verschillende genen, maar deze patronen in genexpressie worden weer gereguleerd door de andere genen. Het komt mij voor dat het EES-kamp niet zo zeer het huidige evolutiemodel aanvalt, maar eerder genetisch determinisme: de idee dat alles voorgeprogrammeerd is in het genoom en dat er bij gevolg geen vrije wil bestaat.
Jente Ottenburghs (1988) heeft sinds zijn Master Evolutie en Gedragsbiologie aan de Universiteit van Antwerpen een brede interesse voor evolutionaire biologie. Sinds mei 2012 werkt hij als PhD-student bij de Resource Ecology Group aan de Universiteit van Wageningen. Meer informatie over zijn onderzoek vindt u hier. En neem ook eens een kijkje op zijn blog waarop – hoe kan het ook anders – de evolutie eveneens centraal staat.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-10-2014
Evolutie van het vliegen vooral gestuurd door wendbaarheid
De evolutie van het vliegen lijkt vooral gedreven te zijn door de noodzaak voor stabiliteit bij het zweven.
Foto: AFP
Dat schrijft een interdisciplinair team van biologen en technici donderdag in Peer J.
Het team onderzocht de evolutie van vliegen door modellen van huidige en uitgestorven dieren te maken, en die te testen in een windtunnel.
Ze maakten vier bestaande vogels, zeven oervogelachtigen en twee vleermuizen, en als controle een windvaan en een bol. De modellen werden onder verschillende hoeken in de tunnel geplaatst, waarna sensoren de verschillende krachten maten.
Veren
Uit de windtunneltests bleek dat de veren op voor- en achterpoten en de staart van pre-vogel dinosaurussen konden helpen bij het manoeuvreren in de lucht. Bij het verder evolueren werden de veren op staart en achterpoten kleiner, en groeiden juist de voorpoten.
De studie laat door de vergelijking van verschillende vliegende dieren zien dat veel structuren waarvan gedacht werd dat ze gebruikt werden voor de aandrijving, eigenlijk voor stabiliteit waren. Kracht zetten bij het vliegen zou dan dus een nieuwere eigenschap zijn.
Door: NU.nl/Stephan van Duin
(nu.nl)
Evolutie van het vliegen vooral gestuurd door wendbaarheid
De evolutie van het vliegen lijkt vooral gedreven te zijn door de noodzaak voor stabiliteit bij het zweven.
Foto: AFP
Dat schrijft een interdisciplinair team van biologen en technici donderdag in Peer J.
Het team onderzocht de evolutie van vliegen door modellen van huidige en uitgestorven dieren te maken, en die te testen in een windtunnel.
Ze maakten vier bestaande vogels, zeven oervogelachtigen en twee vleermuizen, en als controle een windvaan en een bol. De modellen werden onder verschillende hoeken in de tunnel geplaatst, waarna sensoren de verschillende krachten maten.
Veren
Uit de windtunneltests bleek dat de veren op voor- en achterpoten en de staart van pre-vogel dinosaurussen konden helpen bij het manoeuvreren in de lucht. Bij het verder evolueren werden de veren op staart en achterpoten kleiner, en groeiden juist de voorpoten.
De studie laat door de vergelijking van verschillende vliegende dieren zien dat veel structuren waarvan gedacht werd dat ze gebruikt werden voor de aandrijving, eigenlijk voor stabiliteit waren. Kracht zetten bij het vliegen zou dan dus een nieuwere eigenschap zijn.
Door: NU.nl/Stephan van Duin
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-10-2014
Is evolutie voorspelbaar? Soms wel, zo blijkt!
Onderzoekers vragen zich al lang af of evolutie een voorspelbaar proces is. Nieuw onderzoek onder inktvissen suggereert nu dat de evolutie van complexe organen in deze organismen – achteraf gezien – heel voorspelbaar is verlopen.
De onderzoekers bestudeerden twee soorten inktvissen: Euprymna scolopes (onder meer te vinden voor de kust van Hawaii) en Uroteuthis edulis (een Japanse inktvis die ook vaak in sushi-restaurants op het menu staat, zie de afbeelding hierboven). De twee soorten zijn heel in de verte nog aan elkaar verwant. Bovendien beschikken ze allebei over lichtgevende organen. Die organen geven licht, omdat ze bepaalde lichtgevende bacteriėn bevatten. De inktvissen kunnen zelf regelen hoeveel licht hun lichtgevende organen geven.
LICHTGEVENDE ORGANEN
Waarom hebben inktvissen eigenlijk lichtgevende organen? Onderzoek suggereert dat de organen van pas komen als de inktvis behoefte heeft aan camouflage. “Als je je voorstelt dat je op je rug diep in de oceaan ligt en naar boven kijkt, zie je dat al het licht recht van boven komt,” legt onderzoeker Todd Oakley uit. “Er zijn geen muren of bomen die het licht reflecteren, dus als er iets boven je zit, werpt dat een schaduw. De inktvis kan licht produceren dat overeenkomt met het licht achter hem, zodat deze geen schaduw werpt en dat is een soort van camouflage.”
De genetische basis
De onderzoekers waren geļnteresseerd in de genen die aan deze lichtgevende organen ten grondslag lagen. Ze vroegen zich af in hoeverre de genetische basis voor deze lichtgevende organen – die de twee inktvissoorten onafhankelijk van elkaar ontwikkeld hebben – vergelijkbaar is. Om dat te achterhalen, brachten ze alle genen die tot uiting komen in deze organen, in kaart.
De resultaten
De resultaten zijn opmerkelijk. De genetische basis voor de lichtgevende organen in E. scolopes bleek opvallend sterk te lijken op de genen die in U. edulis aan de lichtgevende organen ten grondslag lagen. “Normaal gesproken zouden we, wanneer twee complexe organen zich onafhankelijk van elkaar ontwikkelen, verwachten dat ze elk heel verschillende evolutionaire paden bewandelen om terecht te komen waar ze vandaag de dag zijn,” vertelt onderzoeker Todd Oakley. “De onverwachte overeenkomsten laten zien dat deze twee inktvissen heel vergelijkbare paden bewandelden om deze eigenschappen te ontwikkelen.”
De onderzoekers demonstreren dat inktvissen gedurende hun evolutie herhaaldelijk lichtgevende organen ontwikkelden en dat de genetische bases voor die lichtgevende organen elke keer veel op elkaar leken. Het suggereert dat de evolutie van de totale genexpressie die aan convergente – door soorten onafhankelijk van elkaar ontwikkelde – complexe eigenschappen ten grondslag ligt, voorspelbaar is.
(scientias.nl)
Is evolutie voorspelbaar? Soms wel, zo blijkt!
Onderzoekers vragen zich al lang af of evolutie een voorspelbaar proces is. Nieuw onderzoek onder inktvissen suggereert nu dat de evolutie van complexe organen in deze organismen – achteraf gezien – heel voorspelbaar is verlopen.
De onderzoekers bestudeerden twee soorten inktvissen: Euprymna scolopes (onder meer te vinden voor de kust van Hawaii) en Uroteuthis edulis (een Japanse inktvis die ook vaak in sushi-restaurants op het menu staat, zie de afbeelding hierboven). De twee soorten zijn heel in de verte nog aan elkaar verwant. Bovendien beschikken ze allebei over lichtgevende organen. Die organen geven licht, omdat ze bepaalde lichtgevende bacteriėn bevatten. De inktvissen kunnen zelf regelen hoeveel licht hun lichtgevende organen geven.
LICHTGEVENDE ORGANEN
Waarom hebben inktvissen eigenlijk lichtgevende organen? Onderzoek suggereert dat de organen van pas komen als de inktvis behoefte heeft aan camouflage. “Als je je voorstelt dat je op je rug diep in de oceaan ligt en naar boven kijkt, zie je dat al het licht recht van boven komt,” legt onderzoeker Todd Oakley uit. “Er zijn geen muren of bomen die het licht reflecteren, dus als er iets boven je zit, werpt dat een schaduw. De inktvis kan licht produceren dat overeenkomt met het licht achter hem, zodat deze geen schaduw werpt en dat is een soort van camouflage.”
De genetische basis
De onderzoekers waren geļnteresseerd in de genen die aan deze lichtgevende organen ten grondslag lagen. Ze vroegen zich af in hoeverre de genetische basis voor deze lichtgevende organen – die de twee inktvissoorten onafhankelijk van elkaar ontwikkeld hebben – vergelijkbaar is. Om dat te achterhalen, brachten ze alle genen die tot uiting komen in deze organen, in kaart.
De resultaten
De resultaten zijn opmerkelijk. De genetische basis voor de lichtgevende organen in E. scolopes bleek opvallend sterk te lijken op de genen die in U. edulis aan de lichtgevende organen ten grondslag lagen. “Normaal gesproken zouden we, wanneer twee complexe organen zich onafhankelijk van elkaar ontwikkelen, verwachten dat ze elk heel verschillende evolutionaire paden bewandelen om terecht te komen waar ze vandaag de dag zijn,” vertelt onderzoeker Todd Oakley. “De onverwachte overeenkomsten laten zien dat deze twee inktvissen heel vergelijkbare paden bewandelden om deze eigenschappen te ontwikkelen.”
De onderzoekers demonstreren dat inktvissen gedurende hun evolutie herhaaldelijk lichtgevende organen ontwikkelden en dat de genetische bases voor die lichtgevende organen elke keer veel op elkaar leken. Het suggereert dat de evolutie van de totale genexpressie die aan convergente – door soorten onafhankelijk van elkaar ontwikkelde – complexe eigenschappen ten grondslag ligt, voorspelbaar is.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-10-2014
Oudste menselijke genoom bevat Neanderthaler-DNA
Wetenschappers hebben het genoom van een 45.000-jaar oude mens in kaart gebracht om te ontrafelen wanneer Neanderthalers en moderne mensen seks hadden. Zij concluderen dat de vermenging van DNA zo’n 50.000 tot 60.000 jaar geleden plaatsvond.
In 2008 werd het dijbeen van een man gevonden langs de rivier Irtysh in het westen van Siberiė. Deze man leefde 45.000 jaar geleden. Het is tot op het heden de oudste moderne mens waarvan het genoom is ontrafeld. “Het is daarnaast één van de oudste mensen die ooit buiten Afrika of het Midden-Oosten is gevonden”, concludeert antropoloog Bence Viola.
Vroege vermenging
De onderzoekers beweren dat de desbetreffende man Neanderthaler-DNA heeft. Sterker nog, de
hoeveelheid Neanderthaler-DNA is vergelijkbaar met het percentage in mensen die vandaag de dag op aarde leven. De gemiddelde Nederlander of Belg heeft 1,5 tot 2,1 procent Neanderthaler-DNA in zijn lichaam. Omdat dit percentage 45.000 jaar geleden niet anders was, concluderen wetenschappers dat de vermenging van DNA zeker 7.000 tot 13.000 jaar daarvoor plaatsvond. Dit betekent dat moderne mensen en Neanderthalers 50.000 tot 60.000 jaar geleden seks hadden, kort nadat mensen zich vanuit Afrika en het Midden-Oosten over de aarde verspreidden.
Menu
Het dijbeen onthulde overigens nog meer geheimen. Zo at deze man voornamelijk planten en groenten, zoals knoflook, aubergines, peren, bonen en tarwe. Dit is af te leiden uit koolstof- en stikstofisotopen in het dijbeen. Daarnaast had de man zoetwatervissen en dieren op het menu staan.
Mutaties
Omdat het 45.000 jaar oude genoom van extreem goede kwaliteit is, hebben wetenschappers het aantal mutaties kunnen berekenen. Hieruit blijkt dat er ongeveer één tot twee mutaties per jaar plaatsvinden in de genomen van mensen in Europa en Aziė. Dit komt overeen met andere onderzoeken naar de genetische verschillen tussen ouders en kinderen.
(scientias.nl)
Oudste menselijke genoom bevat Neanderthaler-DNA
Wetenschappers hebben het genoom van een 45.000-jaar oude mens in kaart gebracht om te ontrafelen wanneer Neanderthalers en moderne mensen seks hadden. Zij concluderen dat de vermenging van DNA zo’n 50.000 tot 60.000 jaar geleden plaatsvond.
In 2008 werd het dijbeen van een man gevonden langs de rivier Irtysh in het westen van Siberiė. Deze man leefde 45.000 jaar geleden. Het is tot op het heden de oudste moderne mens waarvan het genoom is ontrafeld. “Het is daarnaast één van de oudste mensen die ooit buiten Afrika of het Midden-Oosten is gevonden”, concludeert antropoloog Bence Viola.
Vroege vermenging
De onderzoekers beweren dat de desbetreffende man Neanderthaler-DNA heeft. Sterker nog, de
hoeveelheid Neanderthaler-DNA is vergelijkbaar met het percentage in mensen die vandaag de dag op aarde leven. De gemiddelde Nederlander of Belg heeft 1,5 tot 2,1 procent Neanderthaler-DNA in zijn lichaam. Omdat dit percentage 45.000 jaar geleden niet anders was, concluderen wetenschappers dat de vermenging van DNA zeker 7.000 tot 13.000 jaar daarvoor plaatsvond. Dit betekent dat moderne mensen en Neanderthalers 50.000 tot 60.000 jaar geleden seks hadden, kort nadat mensen zich vanuit Afrika en het Midden-Oosten over de aarde verspreidden.
Menu
Het dijbeen onthulde overigens nog meer geheimen. Zo at deze man voornamelijk planten en groenten, zoals knoflook, aubergines, peren, bonen en tarwe. Dit is af te leiden uit koolstof- en stikstofisotopen in het dijbeen. Daarnaast had de man zoetwatervissen en dieren op het menu staan.
Mutaties
Omdat het 45.000 jaar oude genoom van extreem goede kwaliteit is, hebben wetenschappers het aantal mutaties kunnen berekenen. Hieruit blijkt dat er ongeveer één tot twee mutaties per jaar plaatsvinden in de genomen van mensen in Europa en Aziė. Dit komt overeen met andere onderzoeken naar de genetische verschillen tussen ouders en kinderen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Nounounou. Op basis van dit bericht vind ik de conclusie in de laatste alinea ongelooflijke onzin!quote:
21-10-2014
Is evolutie voorspelbaar? Soms wel, zo blijkt!
[ afbeelding ]
Onderzoekers vragen zich al lang af of evolutie een voorspelbaar proces is. Nieuw onderzoek onder inktvissen suggereert nu dat de evolutie van complexe organen in deze organismen – achteraf gezien – heel voorspelbaar is verlopen.
De onderzoekers bestudeerden twee soorten inktvissen: Euprymna scolopes (onder meer te vinden voor de kust van Hawaii) en Uroteuthis edulis (een Japanse inktvis die ook vaak in sushi-restaurants op het menu staat, zie de afbeelding hierboven). De twee soorten zijn heel in de verte nog aan elkaar verwant. Bovendien beschikken ze allebei over lichtgevende organen. Die organen geven licht, omdat ze bepaalde lichtgevende bacteriėn bevatten. De inktvissen kunnen zelf regelen hoeveel licht hun lichtgevende organen geven.
LICHTGEVENDE ORGANEN
Waarom hebben inktvissen eigenlijk lichtgevende organen? Onderzoek suggereert dat de organen van pas komen als de inktvis behoefte heeft aan camouflage. “Als je je voorstelt dat je op je rug diep in de oceaan ligt en naar boven kijkt, zie je dat al het licht recht van boven komt,” legt onderzoeker Todd Oakley uit. “Er zijn geen muren of bomen die het licht reflecteren, dus als er iets boven je zit, werpt dat een schaduw. De inktvis kan licht produceren dat overeenkomt met het licht achter hem, zodat deze geen schaduw werpt en dat is een soort van camouflage.”
De genetische basis
De onderzoekers waren geļnteresseerd in de genen die aan deze lichtgevende organen ten grondslag lagen. Ze vroegen zich af in hoeverre de genetische basis voor deze lichtgevende organen – die de twee inktvissoorten onafhankelijk van elkaar ontwikkeld hebben – vergelijkbaar is. Om dat te achterhalen, brachten ze alle genen die tot uiting komen in deze organen, in kaart.
De resultaten
De resultaten zijn opmerkelijk. De genetische basis voor de lichtgevende organen in E. scolopes bleek opvallend sterk te lijken op de genen die in U. edulis aan de lichtgevende organen ten grondslag lagen. “Normaal gesproken zouden we, wanneer twee complexe organen zich onafhankelijk van elkaar ontwikkelen, verwachten dat ze elk heel verschillende evolutionaire paden bewandelen om terecht te komen waar ze vandaag de dag zijn,” vertelt onderzoeker Todd Oakley. “De onverwachte overeenkomsten laten zien dat deze twee inktvissen heel vergelijkbare paden bewandelden om deze eigenschappen te ontwikkelen.”
De onderzoekers demonstreren dat inktvissen gedurende hun evolutie herhaaldelijk lichtgevende organen ontwikkelden en dat de genetische bases voor die lichtgevende organen elke keer veel op elkaar leken. Het suggereert dat de evolutie van de totale genexpressie die aan convergente – door soorten onafhankelijk van elkaar ontwikkelde – complexe eigenschappen ten grondslag ligt, voorspelbaar is.
(scientias.nl)
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Misschien dat de conclusie zinniger klinkt in de originele wetenschappelijke taal? Of een beetje onhandig vertaald uit het Engels?quote:
[..]
Nounounou. Op basis van dit bericht vind ik de conclusie in de laatste alinea ongelooflijke onzin!
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
24-10-2014
Hagedis in Florida evolueert in krap vijftien jaar tijd
Evolutie: een traag proces? Niet in Florida! Daar zijn hagedissen in reactie op de komst van een indringer in krap vijftien jaar tijd (oftewel twintig generaties) geėvolueerd. Hun tenen zijn nu groter, waardoor ze hoger kunnen klimmen.
De roodkeelanolis komt van oorsprong in het zuidoosten van de VS voor. Maar in de jaren vijftig kreeg de hagedis concurrentie. De Sagra’s anolis – die van oorsprong op Cuba en de Bahama’s voorkomt – dook op in Florida. Waarschijnlijk was de hagedis samen met landbouwproducten vanuit Cuba naar de VS komen zetten. En daar beviel het de Sagra’s anolis wel: in rap tempo verspreidden de hagedissen zich over het zuidoostelijke deel van de VS.
Verandering
Wetenschappers hebben nu ontdekt dat de roodkeelanolis in korte tijd – waarschijnlijk in reactie op de komst van Sagra’s anolis – sterk veranderd is. Binnen enkele maanden na de komst van de Cubaanse hagedissen verhuisden de hagedissen die van oorsprong in het zuidoosten van de VS voorkwamen naar een hoger leefgebied: ze klommen hoger in bomen. En in een periode van vijftien jaar (twintig generaties) werden hun tenen groter. Grotere tenen betekent dat de hagedissen meer grip hebben en dus beter in staat zijn om te klimmen.
Heel snel
“We hadden wel voorspeld dat we een verandering zouden zien,” vertelt onderzoeker Yoel Stuart. “Maar de mate en snelheid waarmee ze evolueren is verrassend. Om het in het juiste perspectief te plaatsen: als de lengte van mensen zo snel veranderde als de tenen van deze hagedissen, dan zou de lengte van de gemiddelde Amerikaan van 1.75 meter in twintig generaties tijd toenemen tot 1.93 meter. Hoewel mensen langer leven dan hagedissen, zou dit in evolutionaire termen een heel snelle verandering zijn.”
De onderzoekers gaan ervan uit dat de verandering die ze bij de roodkeelanolis zien, het gevolg is van de competitie met Sagra’s anolis die in hetzelfde gebied leeft en op hetzelfde voedsel jaagt. De onderzoekers wijzen er bovendien op dat de volwassen roodkeelanolissen en Sagra’s anolissen de jongen van de andere soort eten. “Dus misschien is het wel zo dat je wanneer je een jonge hagedis bent snel hoger in de bomen moet klimmen om te voorkomen dat je wordt opgegeten. Misschien gaat dat beter als je grotere tenen hebt.
(scientias.nl)
Hagedis in Florida evolueert in krap vijftien jaar tijd
Evolutie: een traag proces? Niet in Florida! Daar zijn hagedissen in reactie op de komst van een indringer in krap vijftien jaar tijd (oftewel twintig generaties) geėvolueerd. Hun tenen zijn nu groter, waardoor ze hoger kunnen klimmen.
De roodkeelanolis komt van oorsprong in het zuidoosten van de VS voor. Maar in de jaren vijftig kreeg de hagedis concurrentie. De Sagra’s anolis – die van oorsprong op Cuba en de Bahama’s voorkomt – dook op in Florida. Waarschijnlijk was de hagedis samen met landbouwproducten vanuit Cuba naar de VS komen zetten. En daar beviel het de Sagra’s anolis wel: in rap tempo verspreidden de hagedissen zich over het zuidoostelijke deel van de VS.
Verandering
Wetenschappers hebben nu ontdekt dat de roodkeelanolis in korte tijd – waarschijnlijk in reactie op de komst van Sagra’s anolis – sterk veranderd is. Binnen enkele maanden na de komst van de Cubaanse hagedissen verhuisden de hagedissen die van oorsprong in het zuidoosten van de VS voorkwamen naar een hoger leefgebied: ze klommen hoger in bomen. En in een periode van vijftien jaar (twintig generaties) werden hun tenen groter. Grotere tenen betekent dat de hagedissen meer grip hebben en dus beter in staat zijn om te klimmen.
Heel snel
“We hadden wel voorspeld dat we een verandering zouden zien,” vertelt onderzoeker Yoel Stuart. “Maar de mate en snelheid waarmee ze evolueren is verrassend. Om het in het juiste perspectief te plaatsen: als de lengte van mensen zo snel veranderde als de tenen van deze hagedissen, dan zou de lengte van de gemiddelde Amerikaan van 1.75 meter in twintig generaties tijd toenemen tot 1.93 meter. Hoewel mensen langer leven dan hagedissen, zou dit in evolutionaire termen een heel snelle verandering zijn.”
De onderzoekers gaan ervan uit dat de verandering die ze bij de roodkeelanolis zien, het gevolg is van de competitie met Sagra’s anolis die in hetzelfde gebied leeft en op hetzelfde voedsel jaagt. De onderzoekers wijzen er bovendien op dat de volwassen roodkeelanolissen en Sagra’s anolissen de jongen van de andere soort eten. “Dus misschien is het wel zo dat je wanneer je een jonge hagedis bent snel hoger in de bomen moet klimmen om te voorkomen dat je wordt opgegeten. Misschien gaat dat beter als je grotere tenen hebt.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ik bedoel de conclusie dat de evolutie van genexpressie voorspelbaar is.quote:Op zondag 26 oktober 2014 11:33 schreef Papierversnipperaar het volgende:
[..]
Misschien dat de conclusie zinniger klinkt in de originele wetenschappelijke taal? Of een beetje onhandig vertaald uit het Engels?
Verder:
Twee soorten inktvis die tot een soortgelijke camouflage komen? Och, dat is toch niet zo bijzonder?
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
05-11-2014
Nieuw fossiel blijkt een belangrijke ‘missing link’ te zijn
Wetenschappers hebben het fossiel van een 250 miljoen jaar oude zeereptiel gevonden, die de voorouder is van de ichthyosauriėrs. De oorsprong van de ichthyosauriėrs was een lange tijd één van de raadsels binnen de paleontologie. Het fossiel is dus een belangrijke missing link.
De kleine zeereptiel heeft de naam ‘Cartorhynchus lenticarpus’ gekregen en was slechts 0,4 meter lang. Het dier leefde niet alleen op het land, maar kon ook in de zee leven. De Cartorhynchus lenticarpus was één van de eerste roofdieren na de Perm-Trias-massa-extinctie en verorberde inktvissen, garnalen en meer soortgelijke zeediertjes.
Het 250 miljoen jaar oude fossiel in beeld.
“VEEL CREATIONISTEN ZIEN DE ICHTHYOSAURIĖR ALS HÉT BEWIJS DAT DE EVOLUTIETHEORIE NIET KLOPT”
De grootste extinctie ooit
De Perm-Trias-massa-extinctie was de grootste extinctie ooit. Vergeleken hierbij was de Krijt-Tertiair-massa-extinctie van 65 miljoen jaar geleden, waarbij de dinosauriėrs het loodje legden, maar een kleine gebeurtenis. Tijdens de Perm-Trias-massa-extinctie stierf 95% van alle in zee levende soorten en 70% van de gewervelde landdieren. Daarnaast verdween één derde van alle insectsoorten. Dit kwam omdat de aarde opwarmde, de oceanen verzuurden er een zuurstofgebrek in de oceanen ontstond.
Maak kennis met de ichthyosauriėr! Vindt jij dit uitgestorven zeedier ook op een dolfijn lijken?
Ichthyosauriėrs
De ichthyosauriėrs waren zeedieren, die 250 miljoen jaar geleden verschenen. “Veel creationisten zien de ichthyosauriėr als hét bewijs dat de evolutietheorie niet klopt”, vertelt hoofdauteur Ryosuke Motani van de universiteit van Californiė aan de Washington Post. “Ichthyosauriėrs hebben de botstructuur van een reptiel, dus dat betekent dat hun voorouders ooit op het land leefden. Toch waren ichthyosauriėrs volledig aangepast aan leven in het water. De link konden we lange tijd niet vinden.”
Moeilijke puzzel
Wetenschappers melden in een paper in het wetenschappelijke journaal Nature dat de Cartorhynchus lenticarpus deze missing link is. Het fossiel werd al in 2011 gevonden, maar het was een lastige puzzel om in elkaar te leggen. “Ik zag al snel dat het dier familie was van de ichthyosauriėr, maar ik kon hem niet precies plaatsen”, onthult Motani. “Pas na een jaar wist ik het zeker: dit is de voorouder van de ichthyosauriėr.”
Verschillen
Het dier verschilt wel iets van de ichthyosauriėr. De ichthyosauriėr had een lange snuit om vissen te vangen. De snuit van de Cartorhynchus lenticarpus is korter en lijkt meer op die van een landreptiel. Daarnaast had de Cartorhynchus lenticarpus grote vinnen en flexibele polsen om op het land te kunnen wandelen, net zoals zeehonden dat doen. Verder had de zeereptiel zwaardere en dikkere botten dan de ichthyosauriėr.
(scientist.nl)
Nieuw fossiel blijkt een belangrijke ‘missing link’ te zijn
Wetenschappers hebben het fossiel van een 250 miljoen jaar oude zeereptiel gevonden, die de voorouder is van de ichthyosauriėrs. De oorsprong van de ichthyosauriėrs was een lange tijd één van de raadsels binnen de paleontologie. Het fossiel is dus een belangrijke missing link.
De kleine zeereptiel heeft de naam ‘Cartorhynchus lenticarpus’ gekregen en was slechts 0,4 meter lang. Het dier leefde niet alleen op het land, maar kon ook in de zee leven. De Cartorhynchus lenticarpus was één van de eerste roofdieren na de Perm-Trias-massa-extinctie en verorberde inktvissen, garnalen en meer soortgelijke zeediertjes.
Het 250 miljoen jaar oude fossiel in beeld.
“VEEL CREATIONISTEN ZIEN DE ICHTHYOSAURIĖR ALS HÉT BEWIJS DAT DE EVOLUTIETHEORIE NIET KLOPT”
De grootste extinctie ooit
De Perm-Trias-massa-extinctie was de grootste extinctie ooit. Vergeleken hierbij was de Krijt-Tertiair-massa-extinctie van 65 miljoen jaar geleden, waarbij de dinosauriėrs het loodje legden, maar een kleine gebeurtenis. Tijdens de Perm-Trias-massa-extinctie stierf 95% van alle in zee levende soorten en 70% van de gewervelde landdieren. Daarnaast verdween één derde van alle insectsoorten. Dit kwam omdat de aarde opwarmde, de oceanen verzuurden er een zuurstofgebrek in de oceanen ontstond.
Maak kennis met de ichthyosauriėr! Vindt jij dit uitgestorven zeedier ook op een dolfijn lijken?
Ichthyosauriėrs
De ichthyosauriėrs waren zeedieren, die 250 miljoen jaar geleden verschenen. “Veel creationisten zien de ichthyosauriėr als hét bewijs dat de evolutietheorie niet klopt”, vertelt hoofdauteur Ryosuke Motani van de universiteit van Californiė aan de Washington Post. “Ichthyosauriėrs hebben de botstructuur van een reptiel, dus dat betekent dat hun voorouders ooit op het land leefden. Toch waren ichthyosauriėrs volledig aangepast aan leven in het water. De link konden we lange tijd niet vinden.”
Moeilijke puzzel
Wetenschappers melden in een paper in het wetenschappelijke journaal Nature dat de Cartorhynchus lenticarpus deze missing link is. Het fossiel werd al in 2011 gevonden, maar het was een lastige puzzel om in elkaar te leggen. “Ik zag al snel dat het dier familie was van de ichthyosauriėr, maar ik kon hem niet precies plaatsen”, onthult Motani. “Pas na een jaar wist ik het zeker: dit is de voorouder van de ichthyosauriėr.”
Verschillen
Het dier verschilt wel iets van de ichthyosauriėr. De ichthyosauriėr had een lange snuit om vissen te vangen. De snuit van de Cartorhynchus lenticarpus is korter en lijkt meer op die van een landreptiel. Daarnaast had de Cartorhynchus lenticarpus grote vinnen en flexibele polsen om op het land te kunnen wandelen, net zoals zeehonden dat doen. Verder had de zeereptiel zwaardere en dikkere botten dan de ichthyosauriėr.
(scientist.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Lekker zinloze toevoeging aan een dergelijk artikel. Dat creationisten wat cherrypicken in het fossielenbestand lijkt me niet zo relevant.quote:“VEEL CREATIONISTEN ZIEN DE ICHTHYOSAURIĖR ALS HÉT BEWIJS DAT DE EVOLUTIETHEORIE NIET KLOPT”
Volkorenbrood: "Geen quotes meer in jullie sigs gaarne."
http://www.sciencedaily.com/releases/2014/11/141106113334.htm
From single cells to multicellular life: Researchers capture the emergence of multicellular life in real-time experiments
All multicellular creatures are descended from single-celled organisms. The leap from unicellularity to multicellularity is possible only if the originally independent cells collaborate. So-called cheating cells that exploit the cooperation of others are considered a major obstacle. Scientists at the Max Planck Institute for Evolutionary Biology in Plön, Germany, together with researchers from New Zealand and the USA, have observed in real time the evolution of simple self-reproducing groups of cells from previously individual cells. The nascent organisms are comprised of a single tissue dedicated to acquiring oxygen, but this tissue also generates cells that are the seeds of future generations: a reproductive division of labour. Intriguingly, the cells that serve as a germ line were derived from cheating cells whose destructive effects were tamed by integration into a life cycle that allowed groups to reproduce. The life cycle turned out to be a spectacular gift to evolution. Rather than working directly on cells, evolution was able to work on a developmental programme that eventually merged cells into a single organism. When this happened groups began to prosper with the once free-living cells coming to work for the good of the whole.
Single bacterial cells of Pseudomonas fluorescens usually live independently of each other. However, some mutations allow cells to produce adhesive glues that cause cells to remain stuck together after cell division. Under appropriate ecological conditions, the cellular assemblies can be favoured by natural selection, despite a cost to individual cells that produce the glues. When Pseudomonas fluorescens is grown in unshaken test tubes the cellular collectives prosper because they form mats at the surface of liquids where the cells gain access to oxygen that is otherwise -- in the liquid -- unavailable.
Given both costs associated with production of adhesive substances and benefits that accrue to the collective, natural selection is expected to favour types that no longer produce costly glues, but take advantage of the mat to support their own rapid growth. Such types are often referred to as cheats because they take advantage of the community effort while paying none of the costs. Cheats arise in the authors' experimental populations and bring about collapse of the mats. The mats fail when cheats prosper: cheats obtain an abundance of oxygen, but contribute no glue to keep the mat from disintegrating -- the mats eventually break and fall to the bottom where they are starved of oxygen.
Paul Rainey, who led the study at the New Zealand Institute for Advanced Study and the Max Planck Institute for Evolutionary Biology, explains: "Simple cooperating groups -- like the mats that interest us -- stand as one possible origin of multicellular life, but no sooner do the mats arise, than they fail: the same process that ensures their success -- natural selection -- , ensures their demise." But even more problematic is that groups, once extant, must have some means of reproducing themselves, else they are of little evolutionary consequence.
Pondering this problem led Rainey to an ingenious solution. What if cheats could act as seeds -- a germ line -- for the next set of mats: while cheats destroy the mats, what about the possibility that they might also stand as their saviour? "It's just a matter of perspective," argues Rainey. The idea is beautifully simple, but counter-intuitive. Nonetheless, it offers potential solutions to profound problems such as the origins of reproduction, the soma / germ distinction -- even the origin of development itself.
In their experiments the researchers compared how two different life cycles affected group (mat) evolution. In the first, the mats were allowed to reproduce via a two-phase life cycle in which mats gave rise to mat offspring via cheater cells that functioned as a kind of germ line. In the second, cheats were purged and mats reproduced by fragmentation. "The viability of the resulting bacterial mats, that is, their biological fitness, improved under both scenarios, provided we allowed mats to compete with each other," explains Katrin Hammerschmidt of the New Zealand Institute for Advanced Study.
Surprisingly however, the researchers found that when cheats were part of the life cycle, the fitness of cellular collectives decoupled from that of the individual cells: that is, the most fit mats consisted of cells with relatively low individual fitness. "The selfish interests of individual cells in these collectives appear to have been conquered by natural selection working at the level of mats: individual cells ended up working for the common good. The resulting mats were thus more than a casual association of multiple cells. Instead, they developed into a new kind of biological entity -- a multicellular organism whose fitness can no longer be explained by the fitness of the individual cells that comprise the collective" says Rainey.
"Life cycles consisting of two phases are surprisingly similar to the life cycles of most multicellular organisms that we know today. It is even possible that germ-line cells, i.e. egg and sperm cells, may have emerged during the course of evolution from such selfish cheating cells," says Rainey.
From single cells to multicellular life: Researchers capture the emergence of multicellular life in real-time experiments
All multicellular creatures are descended from single-celled organisms. The leap from unicellularity to multicellularity is possible only if the originally independent cells collaborate. So-called cheating cells that exploit the cooperation of others are considered a major obstacle. Scientists at the Max Planck Institute for Evolutionary Biology in Plön, Germany, together with researchers from New Zealand and the USA, have observed in real time the evolution of simple self-reproducing groups of cells from previously individual cells. The nascent organisms are comprised of a single tissue dedicated to acquiring oxygen, but this tissue also generates cells that are the seeds of future generations: a reproductive division of labour. Intriguingly, the cells that serve as a germ line were derived from cheating cells whose destructive effects were tamed by integration into a life cycle that allowed groups to reproduce. The life cycle turned out to be a spectacular gift to evolution. Rather than working directly on cells, evolution was able to work on a developmental programme that eventually merged cells into a single organism. When this happened groups began to prosper with the once free-living cells coming to work for the good of the whole.
Single bacterial cells of Pseudomonas fluorescens usually live independently of each other. However, some mutations allow cells to produce adhesive glues that cause cells to remain stuck together after cell division. Under appropriate ecological conditions, the cellular assemblies can be favoured by natural selection, despite a cost to individual cells that produce the glues. When Pseudomonas fluorescens is grown in unshaken test tubes the cellular collectives prosper because they form mats at the surface of liquids where the cells gain access to oxygen that is otherwise -- in the liquid -- unavailable.
Given both costs associated with production of adhesive substances and benefits that accrue to the collective, natural selection is expected to favour types that no longer produce costly glues, but take advantage of the mat to support their own rapid growth. Such types are often referred to as cheats because they take advantage of the community effort while paying none of the costs. Cheats arise in the authors' experimental populations and bring about collapse of the mats. The mats fail when cheats prosper: cheats obtain an abundance of oxygen, but contribute no glue to keep the mat from disintegrating -- the mats eventually break and fall to the bottom where they are starved of oxygen.
Paul Rainey, who led the study at the New Zealand Institute for Advanced Study and the Max Planck Institute for Evolutionary Biology, explains: "Simple cooperating groups -- like the mats that interest us -- stand as one possible origin of multicellular life, but no sooner do the mats arise, than they fail: the same process that ensures their success -- natural selection -- , ensures their demise." But even more problematic is that groups, once extant, must have some means of reproducing themselves, else they are of little evolutionary consequence.
Pondering this problem led Rainey to an ingenious solution. What if cheats could act as seeds -- a germ line -- for the next set of mats: while cheats destroy the mats, what about the possibility that they might also stand as their saviour? "It's just a matter of perspective," argues Rainey. The idea is beautifully simple, but counter-intuitive. Nonetheless, it offers potential solutions to profound problems such as the origins of reproduction, the soma / germ distinction -- even the origin of development itself.
In their experiments the researchers compared how two different life cycles affected group (mat) evolution. In the first, the mats were allowed to reproduce via a two-phase life cycle in which mats gave rise to mat offspring via cheater cells that functioned as a kind of germ line. In the second, cheats were purged and mats reproduced by fragmentation. "The viability of the resulting bacterial mats, that is, their biological fitness, improved under both scenarios, provided we allowed mats to compete with each other," explains Katrin Hammerschmidt of the New Zealand Institute for Advanced Study.
Surprisingly however, the researchers found that when cheats were part of the life cycle, the fitness of cellular collectives decoupled from that of the individual cells: that is, the most fit mats consisted of cells with relatively low individual fitness. "The selfish interests of individual cells in these collectives appear to have been conquered by natural selection working at the level of mats: individual cells ended up working for the common good. The resulting mats were thus more than a casual association of multiple cells. Instead, they developed into a new kind of biological entity -- a multicellular organism whose fitness can no longer be explained by the fitness of the individual cells that comprise the collective" says Rainey.
"Life cycles consisting of two phases are surprisingly similar to the life cycles of most multicellular organisms that we know today. It is even possible that germ-line cells, i.e. egg and sperm cells, may have emerged during the course of evolution from such selfish cheating cells," says Rainey.
Niet meer aanwezig in dit forum.
http://www.livescience.co(...)brian-explosion.html
'Big Bang' of Species May Be Explained by Continental Shift
A sudden explosion of new life-forms hundreds of millions of years ago may have been triggered by a major tectonic shift, new research shows.
About 530 million years ago, the Cambrian explosion brought a surge in new species to Earth, including most modern animal groups. Recent studies suggest that, during the Cambrian explosion, life evolved about five times faster than it's evolving today. The sudden increase in species is sometimes referred to as "Darwin's dilemma" because, at face value, it seems to contradict Charles Darwin's theory of gradual evolution.
Scientists are still unsure what caused the number of species to skyrocket in such a short period of time, but Ian Dalziel, a research professor at the University of Texas Institute for Geophysics, thinks part of the answer may lie in how the continents shifted.
'Big Bang' of Species May Be Explained by Continental Shift
A sudden explosion of new life-forms hundreds of millions of years ago may have been triggered by a major tectonic shift, new research shows.
About 530 million years ago, the Cambrian explosion brought a surge in new species to Earth, including most modern animal groups. Recent studies suggest that, during the Cambrian explosion, life evolved about five times faster than it's evolving today. The sudden increase in species is sometimes referred to as "Darwin's dilemma" because, at face value, it seems to contradict Charles Darwin's theory of gradual evolution.
Scientists are still unsure what caused the number of species to skyrocket in such a short period of time, but Ian Dalziel, a research professor at the University of Texas Institute for Geophysics, thinks part of the answer may lie in how the continents shifted.
Niet meer aanwezig in dit forum.
Phys.orgquote:Game theory analysis shows how evolution favors cooperation's collapse
Last year, University of Pennsylvania researchers Alexander J. Stewart and Joshua B. Plotkin published a mathematical explanation for why cooperation and generosity have evolved in nature. Using the classical game theory match-up known as the Prisoner's Dilemma, they found that generous strategies were the only ones that could persist and succeed in a multi-player, iterated version of the game over the long term.
But now they've come out with a somewhat less rosy view of evolution. With a new analysis of the Prisoner's Dilemma played in a large, evolving population, they found that adding more flexibility to the game can allow selfish strategies to be more successful. The work paints a dimmer but likely more realistic view of how cooperation and selfishness balance one another in nature.
"It's a somewhat depressing evolutionary outcome, but it makes intuitive sense," said Plotkin, a professor in Penn's Department of Biology in the School of Arts & Sciences, who coauthored the study with Stewart, a postdoctoral researcher in his lab. "We had a nice picture of how evolution can promote cooperation even amongst self-interested agents and indeed it sometimes can, but, when we allow mutations that change the nature of the game, there is a runaway evolutionary process, and suddenly defection becomes the more robust outcome."
Their study, which will appear in the Proceedings of the National Academy of Sciences, examines the outcomes of the Prisoner's Dilemma, a scenario used in the field of game theory to understand how individuals decide whether to cooperate or not. In the dilemma, if both players cooperate, they both receive a payoff. If one cooperates and the other does not, the cooperating player receives the smallest possible payoff, and the defecting player the largest. If both players do not cooperate, they both receive a payoff, but it is less than what they would gain if both had cooperated. In other words, it pays to cooperate, but it can pay even more to be selfish.
Stewart and Plotkin's previous study examined an iterated and evolutionary version of the Prisoner's Dilemma, in which a population of players matches up against one another repeatedly. The most successful players "reproduce" more and pass along their winning strategies to the next generation. The researchers found that, in such a scenario, cooperative and even forgiving strategies won out, in part because "cheaters" couldn't win against themselves.
In the new investigation, Stewart and Plotkin added a new twist. Now, not only could players alter their strategy—whether or not they cooperate—but they could also vary the payoffs they receive for cooperating.
This, Plotkin said, may more accurately reflect the balancing of risk and reward that occurs in nature, where organisms decide not only how often they cooperate but also the extent to which they cooperate.
Initially, as in their earlier study, cooperative strategies found success.
"But when cooperative strategies predominate, payoffs will rise as well," Stewart said. "With higher and higher payoffs at stake, the temptation to defect also rises. In a sense the cooperators are paving the way for their own demise."
Indeed, Stewart and Plotkin found that the population of players reached a tipping point after which defection was the predominant strategy in the population.
In a second analysis, they allowed the payoffs to vary outside the order set by the Prisoner's Dilemma. Instead of unilateral defection winning the greatest reward, for example, it could be that mutual cooperation reaped the greatest payoff, the situation described by a game known as Stag Hunt. Or, mutual defection could generate the lowest possible reward, as described by the game theory model known as the Snowdrift or Hawk-Dove game.
What they found was that, again, there was an initial collapse in cooperative strategies. But, as the population continued to play and evolve, players also altered the payoffs so that they were playing a different game, either Snowdrift or Stag Hunt.
"So we see complicated dynamics when we allow the full range of payoffs to evolve," Plotkin said. "One of the interesting results is that the Prisoner's Dilemma game itself is unstable and is replaced by other games. It is as if evolution would like to avoid the dilemma altogether."
Stewart and Plotkin say their new conception of how strategies and payoffs co-evolve in populations is ripe for testing, with the marine bacteria Vibrionaceae as a potential model. In these bacterial populations, the researchers noted, individuals cooperate by sharing a protein they extrude that allows them to metabolize iron. But the bacteria can possess mutations that alter whether they produce the protein and how much they generate, whether and how much they cooperate, as well as mutations that affect how efficiently they can take up the protein, their payoff. The Penn researchers said a "natural experiment" using these or other microbes could put their theory to the test, to see exactly when and how selfishness can pay off.
"After this study, we end up with a less sunny view of the evolution of cooperation," Stewart said. "But it rings true that it's not the case that evolution always tends towards happily ever after."
Volkorenbrood: "Geen quotes meer in jullie sigs gaarne."
28-11-2014
Darwins manuscripten zijn na 155 jaar online in te zien
Geschreven door Tim Kraaijvanger op 28 november 2014 om 16:52 uur
Op 24 november 1859 publiceerde Charles Darwin ‘On The Origin of Species’. Wist je dat dit werk 155 jaar na dato online te lezen is? Wetenschappers van het Darwin Manuscripts Project digitaliseren sinds 2003 alle tekeningen, geschriften en aantekeningen van Darwin.
Op dit moment staan er 16.000 afbeeldingen op de website. De onderzoekers hopen volgend jaar 30.000 documenten gedigitaliseerd te hebben. Het gaat dan om tekeningen en teksten die in de periode van 1835 tot 1882 door Charles Darwin zijn gemaakt.
De verschillende publicaties zijn hier in te zien. De catalogus begint bij ‘Zoology of H.M.S. Beagle’ (1839-1843), een vijfdelig boek waarin Darwin papers bundelde van andere wetenschappers over vondsten tijdens de reis met de Beagle (1832-1836). On The Origin of Species vormt natuurlijk het hoogtepunt, waarin Charles Darwin de evolutietheorie uiteenzet. In dit boek beweert Darwin dat al het leven op aarde een gemeenschappelijke afstamming heeft en dat natuurlijke selectie het belangrijkste mechanisme is voor het ontstaan van nieuwe soorten.
Meer weten over Charles Darwin en hoe hij zijn evolutietheorie ontdekte? Lees erover in het achtergrondartikel: Darwins drijfveren: geloof, racisme en passie. Wist je bijvoorbeeld dat de evolutietheorie er zonder het christelijk geloof nooit was gekomen?
(Scientias.nl)
Darwins manuscripten zijn na 155 jaar online in te zien
Geschreven door Tim Kraaijvanger op 28 november 2014 om 16:52 uur
Op 24 november 1859 publiceerde Charles Darwin ‘On The Origin of Species’. Wist je dat dit werk 155 jaar na dato online te lezen is? Wetenschappers van het Darwin Manuscripts Project digitaliseren sinds 2003 alle tekeningen, geschriften en aantekeningen van Darwin.
Op dit moment staan er 16.000 afbeeldingen op de website. De onderzoekers hopen volgend jaar 30.000 documenten gedigitaliseerd te hebben. Het gaat dan om tekeningen en teksten die in de periode van 1835 tot 1882 door Charles Darwin zijn gemaakt.
De verschillende publicaties zijn hier in te zien. De catalogus begint bij ‘Zoology of H.M.S. Beagle’ (1839-1843), een vijfdelig boek waarin Darwin papers bundelde van andere wetenschappers over vondsten tijdens de reis met de Beagle (1832-1836). On The Origin of Species vormt natuurlijk het hoogtepunt, waarin Charles Darwin de evolutietheorie uiteenzet. In dit boek beweert Darwin dat al het leven op aarde een gemeenschappelijke afstamming heeft en dat natuurlijke selectie het belangrijkste mechanisme is voor het ontstaan van nieuwe soorten.
Meer weten over Charles Darwin en hoe hij zijn evolutietheorie ontdekte? Lees erover in het achtergrondartikel: Darwins drijfveren: geloof, racisme en passie. Wist je bijvoorbeeld dat de evolutietheorie er zonder het christelijk geloof nooit was gekomen?
(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
09-12-2014
[ Evolutie zonder biologie ]
Survival of the fittest, toegepast op oliedruppels
Met mengsels van organische oliėn, een tot labrobot verbouwde 3D-printer, een webcam, beeldherkenningssoftware en een hele hoop fantasie kun je Darwiniaanse evolutie simuleren in een petrischaaltje. Of iets dat er een beetje op lijkt, valt op te maken uit een publicatie van Lee Cronin en collega’s van de University of Glasgow in Nature Communications.
De druppel rechtsboven heeft zich zojuist gedeeld. Of voortgeplant, zo je wilt.
Het idee is dat je die organische stoffen in telkens andere verhoudingen met elkaar mengt. Het mengsel druppel je in een petrischaaltje met een bodempje water (of eigenlijk loog) en vervolgens volg je met de webcam wat de druppels doen.
Volgens Cronin kunnen er verschillende dingen gebeuren. Belangrijkste drijfveer is het Marangoni-effect, waarbij toevallige verstoringen van de oppervlaktespanning de druppel doen bewegen. Dat kan langzaam of snel gaan, en het tempo kan veranderen doordat één van de componenten enigszins in water oplost of er mee reageert. Ook kunnen de druppels aan elkaar en/of tegen de wand van het petrischaaltje aan klitten, uit elkaar vallen of helemaal de waterfase in diffunderen. Uiteindelijk kom je op minstens 9 mogelijke gedragspatronen uit, waarvan een aantal die je van tevoren niet direct zou verwachten.
Uiteraard heeft zo’n druppel van zichzelf geen enkele overlevingsdrang. Die ken je er dus kunstmatig aan toe, via een computeralgoritme dat uit de gefilmde tempo’s van deling, beweging en trilling een tamelijk arbitraire ‘fitnesswaarde’ destilleert. Vervolgens doe je het experiment over met iets anders samengestelde druppels, kijkt of de ‘fitness’ verbetert, en baseert daarop de samenstelling voor experiment nummer drie. Zo ga je net zo lang door als je wilt; in deze publicatie werd na 21 generaties gestopt.
Als je dit met de hand moet doen ben je veel te lang bezig. Vandaar dat Cronins groep een eerder zelf in elkaar geknutselde 3D-printer, type RepRap, heeft verbouwd tot labrobot, met hulp van een tweede RepRap die de gewijzigde onderdelen uitprintte. De robot maakt de mengsels aan op basis van de feedback van de beeldherkenning, laat er telkens vier druppels van vallen in een petrischaaltje, en spoelt na afloop de hele proefopzet nog schoon ook.
Het is uitgeprobeerd met 1-octanol, diėthylftalaat, 1-penmtanool en octaanzuur óf dodecaan als ingrediėnten, in water dat op pH 13 was gebufferd. Inderdaad blijk je zo een soort evolutie te kunnen creėren, waarin de ‘fitness’ van de druppels langzaam stijgt.
Cronin beschouwt het als een eerste proof of principle. Uiteindelijk wil hij naar een systeem toe dat die labrobot niet meer nodig heeft om verder te evolueren, zodat je het vanuit een ‘chemisch agnostisch’ standpunt zou kunnen omschrijven als ‘kunstmatig leven’.
bron: Nature Communications, University of Glasgow
(c2w)
[ Evolutie zonder biologie ]
Survival of the fittest, toegepast op oliedruppels
Met mengsels van organische oliėn, een tot labrobot verbouwde 3D-printer, een webcam, beeldherkenningssoftware en een hele hoop fantasie kun je Darwiniaanse evolutie simuleren in een petrischaaltje. Of iets dat er een beetje op lijkt, valt op te maken uit een publicatie van Lee Cronin en collega’s van de University of Glasgow in Nature Communications.
De druppel rechtsboven heeft zich zojuist gedeeld. Of voortgeplant, zo je wilt.
Het idee is dat je die organische stoffen in telkens andere verhoudingen met elkaar mengt. Het mengsel druppel je in een petrischaaltje met een bodempje water (of eigenlijk loog) en vervolgens volg je met de webcam wat de druppels doen.
Volgens Cronin kunnen er verschillende dingen gebeuren. Belangrijkste drijfveer is het Marangoni-effect, waarbij toevallige verstoringen van de oppervlaktespanning de druppel doen bewegen. Dat kan langzaam of snel gaan, en het tempo kan veranderen doordat één van de componenten enigszins in water oplost of er mee reageert. Ook kunnen de druppels aan elkaar en/of tegen de wand van het petrischaaltje aan klitten, uit elkaar vallen of helemaal de waterfase in diffunderen. Uiteindelijk kom je op minstens 9 mogelijke gedragspatronen uit, waarvan een aantal die je van tevoren niet direct zou verwachten.
Uiteraard heeft zo’n druppel van zichzelf geen enkele overlevingsdrang. Die ken je er dus kunstmatig aan toe, via een computeralgoritme dat uit de gefilmde tempo’s van deling, beweging en trilling een tamelijk arbitraire ‘fitnesswaarde’ destilleert. Vervolgens doe je het experiment over met iets anders samengestelde druppels, kijkt of de ‘fitness’ verbetert, en baseert daarop de samenstelling voor experiment nummer drie. Zo ga je net zo lang door als je wilt; in deze publicatie werd na 21 generaties gestopt.
Als je dit met de hand moet doen ben je veel te lang bezig. Vandaar dat Cronins groep een eerder zelf in elkaar geknutselde 3D-printer, type RepRap, heeft verbouwd tot labrobot, met hulp van een tweede RepRap die de gewijzigde onderdelen uitprintte. De robot maakt de mengsels aan op basis van de feedback van de beeldherkenning, laat er telkens vier druppels van vallen in een petrischaaltje, en spoelt na afloop de hele proefopzet nog schoon ook.
Het is uitgeprobeerd met 1-octanol, diėthylftalaat, 1-penmtanool en octaanzuur óf dodecaan als ingrediėnten, in water dat op pH 13 was gebufferd. Inderdaad blijk je zo een soort evolutie te kunnen creėren, waarin de ‘fitness’ van de druppels langzaam stijgt.
Cronin beschouwt het als een eerste proof of principle. Uiteindelijk wil hij naar een systeem toe dat die labrobot niet meer nodig heeft om verder te evolueren, zodat je het vanuit een ‘chemisch agnostisch’ standpunt zou kunnen omschrijven als ‘kunstmatig leven’.
bron: Nature Communications, University of Glasgow
(c2w)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-02-2015
Organisme evolueert al 2 miljard jaar niet meer
Amerikaanse onderzoekers hebben een organisme ontdekt dat al meer dan 2 miljard jaar niet is geėvolueerd. Het organisme, dat is beschreven in een artikel in PNAS, is daarmee de onbetwiste recordhouder.
Een stuk steen dat 1,8 miljard jaar oude fossielen bevat. De fossielen (op de donkere plekken) verschillen niet van de hedendaagse zwavelbacteriėn.
Bron: UCLA
Het gaat om zwavelbacteriėn die diep in de zee leven. Het wetenschappelijk team onderzocht oude bacteriėn, die 2,3 tot 1,8 miljard jaar geleden nabij West-Australiė leefden en in steen fossiliseerden, en hedendaagse bacteriėn van dezelfde soort die nabij Chili leven. Ze ontdekten dat het organisme in al die tijd niet was veranderd.
‘Het lijkt ongelofelijk dat een levensvorm al die tijd niet is geėvolueerd. Meer dan twee miljard jaar – dat is bijna de helft van de aardse geschiedenis’, zegt onderzoeksleider J. William Schopf in een persverklaring.
Darwin bevestigd
De vondst onderstreept de evolutietheorie, benadrukken de onderzoekers. Als de leefomgeving van een diersoort niet verandert, heeft de soort ook geen reden te evolueren. De omgeving van de zwavelbacterie is al drie miljard jaar hetzelfde gebleven. Het dier gedijt goed in de situatie, en veranderingen van de soort zijn dus niet zinvol.
Modellen
Om de oude bacteriefossielen te onderzoeken, gebruikte het team zogeheten Ramanspectroscopie waarmee ze de samenstelling van een steen konden bekijken, en lasermicrosopie waarmee ze 3D-modellen van de fossielen konden maken.
(newscientist)
Organisme evolueert al 2 miljard jaar niet meer
Amerikaanse onderzoekers hebben een organisme ontdekt dat al meer dan 2 miljard jaar niet is geėvolueerd. Het organisme, dat is beschreven in een artikel in PNAS, is daarmee de onbetwiste recordhouder.
Een stuk steen dat 1,8 miljard jaar oude fossielen bevat. De fossielen (op de donkere plekken) verschillen niet van de hedendaagse zwavelbacteriėn.
Bron: UCLA
Het gaat om zwavelbacteriėn die diep in de zee leven. Het wetenschappelijk team onderzocht oude bacteriėn, die 2,3 tot 1,8 miljard jaar geleden nabij West-Australiė leefden en in steen fossiliseerden, en hedendaagse bacteriėn van dezelfde soort die nabij Chili leven. Ze ontdekten dat het organisme in al die tijd niet was veranderd.
‘Het lijkt ongelofelijk dat een levensvorm al die tijd niet is geėvolueerd. Meer dan twee miljard jaar – dat is bijna de helft van de aardse geschiedenis’, zegt onderzoeksleider J. William Schopf in een persverklaring.
Darwin bevestigd
De vondst onderstreept de evolutietheorie, benadrukken de onderzoekers. Als de leefomgeving van een diersoort niet verandert, heeft de soort ook geen reden te evolueren. De omgeving van de zwavelbacterie is al drie miljard jaar hetzelfde gebleven. Het dier gedijt goed in de situatie, en veranderingen van de soort zijn dus niet zinvol.
Modellen
Om de oude bacteriefossielen te onderzoeken, gebruikte het team zogeheten Ramanspectroscopie waarmee ze de samenstelling van een steen konden bekijken, en lasermicrosopie waarmee ze 3D-modellen van de fossielen konden maken.
(newscientist)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-02-2015
Evolutie werkt nog bij de mens
Fins onderzoek naar voortplantingsgedrag
Hoewel de kindersterfte sinds de 18e eeuw drastisch gedaald is, blijkt de gezinssamenstelling nog steeds voor een belangrijk deel erfelijk bepaald. Het lijkt er zelfs op, dat we tegenwoordig vrijer zijn om aan onze genetische variatie expressie te geven.
© Arnout Jaspers
In de moderne wereld neemt diversiteit mogelijk juist toe door nieuwe selectiedruk.
In Finland zijn vanaf het begin van de 18e eeuw kerkregisters overgeleverd die huwelijken, geboortes en overlijden registreren. Onderzoekers van de universteiten van Sheffield en Uppsala hebben deze kerkregisters gebruikt om families generaties lang te volgen, waarbij ze gegevens over in totaal ongeveer tienduizend personen verzamelden.
Zo bleek onder meer dat slechts 67 % van de rond 1860 geboren kinderen in leven bleven tot ze volwassen waren. Rond 1940 was dit percentage gestegen tot 94 %. In diezelfde periode daalde het aantal kinderen per persoon van 5 naar 1,6.
Reproductiegeschiedenis
Van ruim tienduizend individuen die leefden tussen 1705 en 2011, waarvan meerdere generaties lang – tot wel 15 – de reproductiegeschiedenis bekend was (aantal kinderen, leeftijd toen ze hun eerste/laatste kind kregen, levensduur) werden onder meer deze gegevens in een zogeheten G-matrix verwerkt. Dit is een statistische methode die, in dit geval, kan laten zien in hoeverre eigenschappen genetisch, dan wel door omgevingsinvloeden worden overgedragen van de ene generatie op de volgende.
Dit is relevant voor een al langer lopende discussie, namelijk of de evolutie nog wel werkt voor de menselijke soort, althans, in het welvarende deel van de wereld. Immers, vrijwel ieder mens die zich wil voortplanten lukt dit ook, en in welvarende landen blijven de nakomelingen ook bijna allemaal in leven. Welke invloed heeft dit op het proces van natuurlijke selectie?
In de periode die het Finse onderzoek besloeg, vond de zogeheten demografische transitie plaats, de overgang van een armoedige, agrarische samenleving naar een industriėle maatschappij. Dat gaat altijd gepaard met een flinke daling van zowel de kindersterfte als het gemiddelde aantal kinderen per gezin, maar je kunt nog wel kijken wat er vóór en na de transitie gebeurt met de variatie in het kindertal: worden bovengemiddeld kinderrijke of – arme gezinnen zeldzamer of niet, en in hoeverre is de eigenschap 'veel kinderen krijgen' erfelijk? Ook vroeg of laat in het leven kinderen krijgen blijkt een eigenschap die voor een flink deel eerfelijk bepaald is.
G-matrix
De onderzoekers analyseerden met de G-matrixmethode diverse van dit soort eigenschappen, en komen tot de conclusie dat, ondanks alle medische vooruitgang, natuurlijke selectie nog steeds werkzaam is. Er vindt nog steeds selectie plaats op erfelijke eigenschappen, maar dat zijn andere eigenschappen dan degene die gunstig zijn voor overleving in een maatschappij met een schaarste aan voedsel en zonder moderne medische zorg.
Dat kan al binnen een paar generaties leiden tot merkbare veranderingen in een populatie. Zo bleek in een ander onderzoek, in Gambia, dat mensen binnen 60 jaar gemiddeld langer en slanker werden nadat zich ook daar een demografische transitie voltrokken had.
Effects of the demographic transition on the genetic variances and covariances of human
(npo.nl)
Evolutie werkt nog bij de mens
Fins onderzoek naar voortplantingsgedrag
Hoewel de kindersterfte sinds de 18e eeuw drastisch gedaald is, blijkt de gezinssamenstelling nog steeds voor een belangrijk deel erfelijk bepaald. Het lijkt er zelfs op, dat we tegenwoordig vrijer zijn om aan onze genetische variatie expressie te geven.
© Arnout Jaspers
In de moderne wereld neemt diversiteit mogelijk juist toe door nieuwe selectiedruk.
In Finland zijn vanaf het begin van de 18e eeuw kerkregisters overgeleverd die huwelijken, geboortes en overlijden registreren. Onderzoekers van de universteiten van Sheffield en Uppsala hebben deze kerkregisters gebruikt om families generaties lang te volgen, waarbij ze gegevens over in totaal ongeveer tienduizend personen verzamelden.
Zo bleek onder meer dat slechts 67 % van de rond 1860 geboren kinderen in leven bleven tot ze volwassen waren. Rond 1940 was dit percentage gestegen tot 94 %. In diezelfde periode daalde het aantal kinderen per persoon van 5 naar 1,6.
Reproductiegeschiedenis
Van ruim tienduizend individuen die leefden tussen 1705 en 2011, waarvan meerdere generaties lang – tot wel 15 – de reproductiegeschiedenis bekend was (aantal kinderen, leeftijd toen ze hun eerste/laatste kind kregen, levensduur) werden onder meer deze gegevens in een zogeheten G-matrix verwerkt. Dit is een statistische methode die, in dit geval, kan laten zien in hoeverre eigenschappen genetisch, dan wel door omgevingsinvloeden worden overgedragen van de ene generatie op de volgende.
Dit is relevant voor een al langer lopende discussie, namelijk of de evolutie nog wel werkt voor de menselijke soort, althans, in het welvarende deel van de wereld. Immers, vrijwel ieder mens die zich wil voortplanten lukt dit ook, en in welvarende landen blijven de nakomelingen ook bijna allemaal in leven. Welke invloed heeft dit op het proces van natuurlijke selectie?
In de periode die het Finse onderzoek besloeg, vond de zogeheten demografische transitie plaats, de overgang van een armoedige, agrarische samenleving naar een industriėle maatschappij. Dat gaat altijd gepaard met een flinke daling van zowel de kindersterfte als het gemiddelde aantal kinderen per gezin, maar je kunt nog wel kijken wat er vóór en na de transitie gebeurt met de variatie in het kindertal: worden bovengemiddeld kinderrijke of – arme gezinnen zeldzamer of niet, en in hoeverre is de eigenschap 'veel kinderen krijgen' erfelijk? Ook vroeg of laat in het leven kinderen krijgen blijkt een eigenschap die voor een flink deel eerfelijk bepaald is.
G-matrix
De onderzoekers analyseerden met de G-matrixmethode diverse van dit soort eigenschappen, en komen tot de conclusie dat, ondanks alle medische vooruitgang, natuurlijke selectie nog steeds werkzaam is. Er vindt nog steeds selectie plaats op erfelijke eigenschappen, maar dat zijn andere eigenschappen dan degene die gunstig zijn voor overleving in een maatschappij met een schaarste aan voedsel en zonder moderne medische zorg.
Dat kan al binnen een paar generaties leiden tot merkbare veranderingen in een populatie. Zo bleek in een ander onderzoek, in Gambia, dat mensen binnen 60 jaar gemiddeld langer en slanker werden nadat zich ook daar een demografische transitie voltrokken had.
Effects of the demographic transition on the genetic variances and covariances of human
(npo.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-02-2015
The true origin of species
Waarom de ene Darwinvink de andere niet is
Dat Darwinvinken allemaal andere snavels hebben, ligt grotendeels aan één gen. Vergelijking van de gesequenste genomen van 120 van die vinken met hun snavelafmetingen wijst dat uit, melden Zweedse onderzoekers in Nature.
Geospiza magnirostris, eentje met een botte snavel. (Copyright: B.R.Grant)
Dat gen genaamd ALX1 verdient daarmee eigenlijk een standbeeld. Die snavels inspireerden Charles Darwin immers tot zijn ‘survival of the fittest’-theorie.
De vinken in kwestie zitten vast op verschillende eilanden van de Galįpagos-archipel. Elk eiland kent andere voedselbronnen en de snavels hebben zich evolutionair aangepast om dat voedsel zo efficiėnt mogelijk te pakken te krijgen.
Aan de universiteit van Uppsala hebben ze nu dus 120 individuele vinken gesequenst. Alle vijftien soorten Darwinvinken zaten er bij, plus twee andere vinkensoorten. Daar kwam een sterke correlatie uit tussen de snavelvorm en de variaties in een sequentie van 240.000 basenparen.
Dat stuk bevat slechts twee genen waarvan er één nog nooit in verband is gebracht met botgroei bij gewervelde diersoorten. ALX1 is het andere en daarvan is juist wél bekend dat het codeert voor een transcriptiefactor die een grote invloed heeft op de vormgeving van de schedel. Bij mensen worden defecten in dit gen geassocieerd met frontonasale dysplasie, een zeldzame en nogal heftige gelaatsafwijking.
Het lijkt er op neer te komen dat Darwinvinken twee hoofdvarianten (‘haplotypes’) van dit gen hebben. De ene leidt tot een gepunte snavel, de andere tot een botte. De meeste soorten beschikken over één van de twee; dat hun snavels niet geheel hetzelfde zijn, ligt kennelijk aan andere genen.
Maar er zit één soort bij, Geospiza fortis, waarbij beide haplotypes voorkomen. Die staat dan ook bekend om zijn variabele snavelvorm, en het vermogen om die vorm aan te passen aan klimatologische verandering. Na een periode van grote droogte in de jaren 70 zag je de soort in realtime evolueren: hij kreeg steeds vaker een puntsnavel om beter naar voedsel te kunnen peuren.
Het onderzoek maakt ook duidelijk hoe hij aan die twee haplotypes komt: de verschillende soorten kunnen onderling wel degelijk nakomelingen krijgen en zo via ‘introgressieve hybridisatie’ elkaars genenpool verrijken. Het suggereert dat zo’n vogel toch vaker van het ene naar het andere eiland waait dan Darwin dacht.
Er komt trouwens ook uit dat de stamboom van die vinken iets anders in elkaar zit dan men tot nu toe aannam op basis van uiterlijke kenmerken. In minstens één geval is geen sprake van twee ondersoorten op verschillende eilanden, maar van twee aparte soorten die genetisch niet eens zo nauw verwant zijn.
bron: Nature, Uppsala University
(c2w.nl)
The true origin of species
Waarom de ene Darwinvink de andere niet is
Dat Darwinvinken allemaal andere snavels hebben, ligt grotendeels aan één gen. Vergelijking van de gesequenste genomen van 120 van die vinken met hun snavelafmetingen wijst dat uit, melden Zweedse onderzoekers in Nature.
Geospiza magnirostris, eentje met een botte snavel. (Copyright: B.R.Grant)
Dat gen genaamd ALX1 verdient daarmee eigenlijk een standbeeld. Die snavels inspireerden Charles Darwin immers tot zijn ‘survival of the fittest’-theorie.
De vinken in kwestie zitten vast op verschillende eilanden van de Galįpagos-archipel. Elk eiland kent andere voedselbronnen en de snavels hebben zich evolutionair aangepast om dat voedsel zo efficiėnt mogelijk te pakken te krijgen.
Aan de universiteit van Uppsala hebben ze nu dus 120 individuele vinken gesequenst. Alle vijftien soorten Darwinvinken zaten er bij, plus twee andere vinkensoorten. Daar kwam een sterke correlatie uit tussen de snavelvorm en de variaties in een sequentie van 240.000 basenparen.
Dat stuk bevat slechts twee genen waarvan er één nog nooit in verband is gebracht met botgroei bij gewervelde diersoorten. ALX1 is het andere en daarvan is juist wél bekend dat het codeert voor een transcriptiefactor die een grote invloed heeft op de vormgeving van de schedel. Bij mensen worden defecten in dit gen geassocieerd met frontonasale dysplasie, een zeldzame en nogal heftige gelaatsafwijking.
Het lijkt er op neer te komen dat Darwinvinken twee hoofdvarianten (‘haplotypes’) van dit gen hebben. De ene leidt tot een gepunte snavel, de andere tot een botte. De meeste soorten beschikken over één van de twee; dat hun snavels niet geheel hetzelfde zijn, ligt kennelijk aan andere genen.
Maar er zit één soort bij, Geospiza fortis, waarbij beide haplotypes voorkomen. Die staat dan ook bekend om zijn variabele snavelvorm, en het vermogen om die vorm aan te passen aan klimatologische verandering. Na een periode van grote droogte in de jaren 70 zag je de soort in realtime evolueren: hij kreeg steeds vaker een puntsnavel om beter naar voedsel te kunnen peuren.
Het onderzoek maakt ook duidelijk hoe hij aan die twee haplotypes komt: de verschillende soorten kunnen onderling wel degelijk nakomelingen krijgen en zo via ‘introgressieve hybridisatie’ elkaars genenpool verrijken. Het suggereert dat zo’n vogel toch vaker van het ene naar het andere eiland waait dan Darwin dacht.
Er komt trouwens ook uit dat de stamboom van die vinken iets anders in elkaar zit dan men tot nu toe aannam op basis van uiterlijke kenmerken. In minstens één geval is geen sprake van twee ondersoorten op verschillende eilanden, maar van twee aparte soorten die genetisch niet eens zo nauw verwant zijn.
bron: Nature, Uppsala University
(c2w.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-03-2015
De mens is 400.000 jaar ouder dan gedacht
De tanden van het fossiel zijn kleiner dan die van andere mensachtigen. © reuters.
WETENSCHAP Amerikaanse onderzoekers hebben in Ethiopiė een kaakbeen opgegraven dat - volgens hen - toebehoorde aan een van de allereerste mensen. Opmerkelijk is dat het bot 2,8 miljoen jaar oud is. Dat betekent dat de mens al 400.000 jaar eerder opdook dan wetenschappers tot nu toe dachten.
Het fossiel werd door een Ethiopische student gevonden in het onderzoeksgebied Ledi-Geraru. Meer dan een stuk onderkaak met vijf kiezen is het niet, maar Chalachew Seyoum wist meteen dat hij de ontdekking van zijn leven gedaan had. "Ik besefte onmiddellijk dat het belangrijk was", zei hij aan BBC News, "omdat uit dit tijdperk maar weinig fossielen gevonden worden in Oost-Afrika."
De vondst dicht een hiaat in de kennis van de menselijke evolutie. Tot nu toe werd aangenomen dat de geschiedenis van onze soort 2,35 miljoen jaar geleden begon. Van dat tijdperk dateert het tot nu toe oudst gevonden menselijke fossiel, een bovenkaak die werd opgegraven in Hadar, Ethiopiė.
Drie miljoen jaar geleden leefde de voorganger van de mens, de soort Australopithecus. Getuige daarvan is het bekende fossiel 'Lucy', dat in hetzelfde gebied gevonden werd in 1974. Wat daartussen gebeurde, was tot hiertoe een mysterie.
De vondst van een 2,8 miljoen jaar oud kaakbeen dicht een hiaat in de kennis van de menselijke evolutie
Volgens de onderzoekers van Arizona State University, die hun studie vandaag publiceerden in het vakblad Science, is het duidelijk dat de kaak van een mens moet zijn. De achterste kiezen zijn kleiner dan die van andere mensachtigen die in het gebied leefden. Dat is een van de kenmerken die de mens onderscheiden van zijn meer primitieve voorouders.
Een computerreconstructie van het bot dat eerder in Hadar gevonden werd, suggereert dat het wel degelijk om een afstammeling kan gaan van de soort waarover vandaag werd bericht.
In een aparte studie in Science stellen de onderzoekers dat een verandering in het klimaat de evolutie van boomklimmer naar mens mogelijk aangespoord heeft. Toen bomen plaatsmaakten voor grasvlaktes, zochten de apen een manier om zich aan hun nieuwe omgeving aan te passen. Ze ontwikkelden grotere hersenmassa's en begonnen gebruik te maken van gereedschappen, waardoor ze minder afhankelijk werden van hun grote kaken en tanden.
(HLN)
De mens is 400.000 jaar ouder dan gedacht
De tanden van het fossiel zijn kleiner dan die van andere mensachtigen. © reuters.
WETENSCHAP Amerikaanse onderzoekers hebben in Ethiopiė een kaakbeen opgegraven dat - volgens hen - toebehoorde aan een van de allereerste mensen. Opmerkelijk is dat het bot 2,8 miljoen jaar oud is. Dat betekent dat de mens al 400.000 jaar eerder opdook dan wetenschappers tot nu toe dachten.
Het fossiel werd door een Ethiopische student gevonden in het onderzoeksgebied Ledi-Geraru. Meer dan een stuk onderkaak met vijf kiezen is het niet, maar Chalachew Seyoum wist meteen dat hij de ontdekking van zijn leven gedaan had. "Ik besefte onmiddellijk dat het belangrijk was", zei hij aan BBC News, "omdat uit dit tijdperk maar weinig fossielen gevonden worden in Oost-Afrika."
De vondst dicht een hiaat in de kennis van de menselijke evolutie. Tot nu toe werd aangenomen dat de geschiedenis van onze soort 2,35 miljoen jaar geleden begon. Van dat tijdperk dateert het tot nu toe oudst gevonden menselijke fossiel, een bovenkaak die werd opgegraven in Hadar, Ethiopiė.
Drie miljoen jaar geleden leefde de voorganger van de mens, de soort Australopithecus. Getuige daarvan is het bekende fossiel 'Lucy', dat in hetzelfde gebied gevonden werd in 1974. Wat daartussen gebeurde, was tot hiertoe een mysterie.
De vondst van een 2,8 miljoen jaar oud kaakbeen dicht een hiaat in de kennis van de menselijke evolutie
Volgens de onderzoekers van Arizona State University, die hun studie vandaag publiceerden in het vakblad Science, is het duidelijk dat de kaak van een mens moet zijn. De achterste kiezen zijn kleiner dan die van andere mensachtigen die in het gebied leefden. Dat is een van de kenmerken die de mens onderscheiden van zijn meer primitieve voorouders.
Een computerreconstructie van het bot dat eerder in Hadar gevonden werd, suggereert dat het wel degelijk om een afstammeling kan gaan van de soort waarover vandaag werd bericht.
In een aparte studie in Science stellen de onderzoekers dat een verandering in het klimaat de evolutie van boomklimmer naar mens mogelijk aangespoord heeft. Toen bomen plaatsmaakten voor grasvlaktes, zochten de apen een manier om zich aan hun nieuwe omgeving aan te passen. Ze ontwikkelden grotere hersenmassa's en begonnen gebruik te maken van gereedschappen, waardoor ze minder afhankelijk werden van hun grote kaken en tanden.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Niet echt nieuws (want al uit 2009) , maar ik struikelde hier eigenlijk over en het was me niet zo bekent en vind het interessant genoeg om (wellicht opnieuw) te delen. 
Charles Darwin really did have advanced ideas about the origin of life
Het volledige artikel te verkrijgen in PDF, ePub etc.
Charles Darwin really did have advanced ideas about the origin of life
Het volledige artikel te verkrijgen in PDF, ePub etc.
quote:When Charles Darwin published The Origin of Species 150 years ago he consciously avoided discussing the origin of life. However, analysis of some other texts written by Darwin, and of the correspondence he exchanged with friends and colleagues demonstrates that he took for granted the possibility of a natural emergence of the first life forms. As shown by notes from the pages he excised from his private notebooks, as early as 1837 Darwin was convinced that “the intimate relation of Life with laws of chemical combination, & the universality of latter render spontaneous generation not improbable”.
Like many of his contemporaries, Darwin rejected the idea that putrefaction of preexisting organic compounds could lead to the appearance of organisms. Although he favored the possibility that life could appear by natural processes from simple inorganic compounds, his reluctance to discuss the issue resulted from his recognition that at the time it was impossible to undertake the experimental study of the emergence of life.
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
'Hyena met hoge sociale status leeft langer'
Het werkelijk artikel van Current Biology:
De rest op NU.nlquote:Hyena's met een hoge sociale status leven vermoedelijk bovengemiddeld lang. Dat zou blijken uit nieuw wetenschappelijk onderzoek.
Als hyena's hoog in de hiėrarchie van hun roedel staan, zijn hun telomeren gemiddeld genomen langer dan die van hun soortgenoten .
Dat melden onderzoekers van Michigan State University in het wetenschappelijk tijdschrift Current Biology.
Telomeren zijn de uiteinden van chromosomen. De stukjes DNA bepalen hoe vaak een cel zich deelt en hebben waarschijnlijk grote invloed op de gezondheid en levensduur van dieren.
Het werkelijk artikel van Current Biology:
quote:Abstract
Telomeres are regarded as important biomarkers of ageing and serve as useful tools in revealing how stress acts at the cellular level. However, the effects of social and ecological factors on telomere length remain poorly understood, particularly in free-ranging mammals. Here, we investigated the influences of within-group dominance rank and group membership on telomere length in wild adult spotted hyenas (Crocuta crocuta). We found large effects of both factors; high-ranking hyenas exhibited significantly greater mean telomere length than did subordinate animals, and group membership significantly predicted mean telomere length within high-ranking females. We further inquired whether prey availability mediates the observed effect of group membership on telomere length, but this hypothesis was not supported. Interestingly, adult telomere length was not predicted by age. Our work shows for the first time, to the best of our knowledge, the effects of social rank on telomere length in a wild mammal and enhances our understanding of how social and ecological variables may contribute to organismal senescence.
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
University of Floridaquote:Two most destructive termite species forming superswarms in South Florida, UF study finds
Two of the most destructive termite species in the world -- responsible for much of the $40 billion in economic loss caused by termites annually -- are now swarming simultaneously in South Florida, creating hybrid colonies that grow quickly and have the potential to migrate to other states.
[...]
UF scientists previously thought the two termite species had distinct swarming seasons that prevented them from interacting. Their new research indicates not only an overlap of seasons where the two species are interbreeding; it shows that male Asian termites prefer to mate with Formosan females rather than females of their own species, increasing the risk of hybridization.
Wetenschappelijk artikel
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
04-05-2015
Evolutie in een reageerbuis
Amerikaanse chemici maken nuttig, nieuw enzym*
Wetenschappers zijn niet zo bedreven in het maken van nieuwe enzymen. Maar de natuur doet het doorlopend door bestaande enzymen te laten evolueren. Amerikaanse chemici wisten die evolutie na te doen in een reageerbuis, met als resultaat een gloednieuw, nuttig enzym.
Elke cel heeft enzymen om chemische reacties te katalyseren.
In onze cellen zitten duizenden verschillende soorten enzymen die samen heel diverse reacties versnellen. Zo helpt DNA-polymerase het DNA verdubbelen en breekt trypsine eiwitten af in de dunne darm.
Chemici gebruiken zulke biologische katalysatoren in de industrie voor de omzetting van organische verbindingen, bijvoorbeeld om biopolymeren te maken. Maar wat als je een enzym werk wil laten uitvoeren, dat het nooit zou doen in een levende cel? Biochemicus Francis Arnold en haar collega’s van het California Institute of Technologie vonden een oplossing: ze lieten een enzym evolueren.
Wat doen enzymen?
Vrijwel alle chemische reacties in ons lichaam vinden plaats dankzij enzymen: eiwitten die chemische reacties versnellen. Elk enzym herkent één of meerdere moleculen die in de cel ronddrijven. Alleen dié moleculen worden door het enzym omgezet in andere moleculen.
Evolutie
Evolutie is de geleidelijke verandering van soorten. Het gebeurt doordat alleen populaties die zich goed kunnen aanpassen aan veranderingen in hun omgeving overleven. Zij geven hun voordelige genen door aan de volgende generatie. Ook enzymen zijn onderhevig aan evolutie. Als ze in de cel op onbekende situaties stuiten, kunnen ze evolueren om nieuwe taken uit te voeren. Via evolutie maakt de natuur voortdurend nieuwe enzymen.
De Amerikanen rapporteren in het vakblad ACS Central Science dat ze de natuur kopiėren. Ze gebruikten dezelfde evolutionaire strategie om het bestaande enzym cytochroom P450, dat in veel organismen voorkomt, te veranderen en nieuw werk te geven.
Engineered p450
Aangepaste enzymen kunnen nieuwe reacties uitvoeren.
Aminozuren
Het cytochroom P450 is eigenlijk een verzameling van enzymen die helpt bij de afbraak van giftige stoffen en medicijnen. Arnold en haar collega’s ontdekten dat het mogelijk is om een P450 zo aan te passen, dat het compleet andere moleculen herkent, en dus andere reacties katalyseert.
Ze wilden het enzym een aziridine -reactie laten uitvoeren. In de natuur kan P450 dat niet. “Aziridine is een veelzijdige, chemische verbinding die makkelijk is om te zetten in andere verbindingen die interessant zijn voor de farmaceutische industrie,” legt onderzoeker Ruijie Zhang uit. Het is daarom zeer gewenst. De ontdekking dat je enzymen dingen kan laten doen die niet in de natuur gebeuren, leidt tot routes om belangrijke moleculen te maken. In 2014 rapporteerden chemici bijvoorbeeld al over een enzym dat ze zover kregen dat het levomilnacipran maakt, een antidepressivum.
Hoe moet je P450 dan veranderen? Dat was van tevoren niet precies bekend. Dus maakte het team verschillende varianten van het enzym. In elke variant vervingen ze een belangrijk aminozuur – een eiwit is opgebouwd uit aminozuren – door een ander aminozuur. Dat kan door het DNA dat de code bevat voor dit enzym gericht te veranderen.
Escherichia coli
De bacterie E. coli werd kon met het aangepaste enzym nieuwe chemie uitvoeren.
Bacterie
Het DNA met de mutatie plaatsten ze in een bacterie; elke mutatie weer in een andere. De bacterie maakt vervolgens het aangepaste enzym. De bacterie, en dus de enzymvariant, die de aziridinatie-reactie het best uitvoerde pikten de wetenschappers eruit. Met de winnaar herhaalden ze bovenstaand proces nog een keer om het enzym nog beter te maken. Het oorspronkelijke P450 veranderde, of evolueerde, geleidelijk in een nieuw enzym.
Het zelf ontworpen P450 levert niet direct een handig molecuul op: het maakt C-N bindingen van alkenen (onverzadigde koolwaterstoffen). Het pakt een alkeen als substraat en levert een aziridine als product. Met dat product kan de industrie vervolgens verder om medicijnen te maken. “Deze chemie is menselijke chemici goed bekend, maar was nog nooit vertoond in de biologische wereld”, aldus onderzoeksleider Arnold. “Maar met de juiste reagentia kan de natuur leren hoe ze het moet doen.”
Bron:
•Christopher C. Farwell e.a., ‘Enantioselective enzyme-catalyzed aziridination enabled by active-2 site evolution of a cytochrome P450’, ACS Central Science, online op 22 april 2015. DOI: 10.1021/acscentsci.5b00056
(Kennislink)
Evolutie in een reageerbuis
Amerikaanse chemici maken nuttig, nieuw enzym*
Wetenschappers zijn niet zo bedreven in het maken van nieuwe enzymen. Maar de natuur doet het doorlopend door bestaande enzymen te laten evolueren. Amerikaanse chemici wisten die evolutie na te doen in een reageerbuis, met als resultaat een gloednieuw, nuttig enzym.
Elke cel heeft enzymen om chemische reacties te katalyseren.
In onze cellen zitten duizenden verschillende soorten enzymen die samen heel diverse reacties versnellen. Zo helpt DNA-polymerase het DNA verdubbelen en breekt trypsine eiwitten af in de dunne darm.
Chemici gebruiken zulke biologische katalysatoren in de industrie voor de omzetting van organische verbindingen, bijvoorbeeld om biopolymeren te maken. Maar wat als je een enzym werk wil laten uitvoeren, dat het nooit zou doen in een levende cel? Biochemicus Francis Arnold en haar collega’s van het California Institute of Technologie vonden een oplossing: ze lieten een enzym evolueren.
Wat doen enzymen?
Vrijwel alle chemische reacties in ons lichaam vinden plaats dankzij enzymen: eiwitten die chemische reacties versnellen. Elk enzym herkent één of meerdere moleculen die in de cel ronddrijven. Alleen dié moleculen worden door het enzym omgezet in andere moleculen.
Evolutie
Evolutie is de geleidelijke verandering van soorten. Het gebeurt doordat alleen populaties die zich goed kunnen aanpassen aan veranderingen in hun omgeving overleven. Zij geven hun voordelige genen door aan de volgende generatie. Ook enzymen zijn onderhevig aan evolutie. Als ze in de cel op onbekende situaties stuiten, kunnen ze evolueren om nieuwe taken uit te voeren. Via evolutie maakt de natuur voortdurend nieuwe enzymen.
De Amerikanen rapporteren in het vakblad ACS Central Science dat ze de natuur kopiėren. Ze gebruikten dezelfde evolutionaire strategie om het bestaande enzym cytochroom P450, dat in veel organismen voorkomt, te veranderen en nieuw werk te geven.
Engineered p450
Aangepaste enzymen kunnen nieuwe reacties uitvoeren.
Aminozuren
Het cytochroom P450 is eigenlijk een verzameling van enzymen die helpt bij de afbraak van giftige stoffen en medicijnen. Arnold en haar collega’s ontdekten dat het mogelijk is om een P450 zo aan te passen, dat het compleet andere moleculen herkent, en dus andere reacties katalyseert.
Ze wilden het enzym een aziridine -reactie laten uitvoeren. In de natuur kan P450 dat niet. “Aziridine is een veelzijdige, chemische verbinding die makkelijk is om te zetten in andere verbindingen die interessant zijn voor de farmaceutische industrie,” legt onderzoeker Ruijie Zhang uit. Het is daarom zeer gewenst. De ontdekking dat je enzymen dingen kan laten doen die niet in de natuur gebeuren, leidt tot routes om belangrijke moleculen te maken. In 2014 rapporteerden chemici bijvoorbeeld al over een enzym dat ze zover kregen dat het levomilnacipran maakt, een antidepressivum.
Hoe moet je P450 dan veranderen? Dat was van tevoren niet precies bekend. Dus maakte het team verschillende varianten van het enzym. In elke variant vervingen ze een belangrijk aminozuur – een eiwit is opgebouwd uit aminozuren – door een ander aminozuur. Dat kan door het DNA dat de code bevat voor dit enzym gericht te veranderen.
Escherichia coli
De bacterie E. coli werd kon met het aangepaste enzym nieuwe chemie uitvoeren.
Bacterie
Het DNA met de mutatie plaatsten ze in een bacterie; elke mutatie weer in een andere. De bacterie maakt vervolgens het aangepaste enzym. De bacterie, en dus de enzymvariant, die de aziridinatie-reactie het best uitvoerde pikten de wetenschappers eruit. Met de winnaar herhaalden ze bovenstaand proces nog een keer om het enzym nog beter te maken. Het oorspronkelijke P450 veranderde, of evolueerde, geleidelijk in een nieuw enzym.
Het zelf ontworpen P450 levert niet direct een handig molecuul op: het maakt C-N bindingen van alkenen (onverzadigde koolwaterstoffen). Het pakt een alkeen als substraat en levert een aziridine als product. Met dat product kan de industrie vervolgens verder om medicijnen te maken. “Deze chemie is menselijke chemici goed bekend, maar was nog nooit vertoond in de biologische wereld”, aldus onderzoeksleider Arnold. “Maar met de juiste reagentia kan de natuur leren hoe ze het moet doen.”
Bron:
•Christopher C. Farwell e.a., ‘Enantioselective enzyme-catalyzed aziridination enabled by active-2 site evolution of a cytochrome P450’, ACS Central Science, online op 22 april 2015. DOI: 10.1021/acscentsci.5b00056
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-05-2015
Missing link gevonden in evolutie van complex leven
Verre, verre voorouder van de mens, dier en plant leeft in bodem Atlantische Oceaan
Moet de evolutie van complex leven worden herschreven? Wetenschappers vonden op de bodem van de oceaan een tussenvorm tussen eenvoudige en complexe cellen.
Het is een van de grote, onbeantwoorde vragen in de biologie: hoe is complex leven ontstaan? Mensen, dieren, planten en zelfs schimmels en amoeben bestaan uit cellen met onder meer een celkern en energiefabriekjes genaamd mitochondriėn. Die complexe cellen, bekend als eukaryoten, zijn waarschijnlijk zo’n twee miljard jaar geleden ontstaan uit eenvoudiger levensvormen.
Probleem: er zijn nooit tussenvormen gevonden die deze theorie onderschrijven. Er is wel ander bewijs. De energiefabriekjes van complexe cellen hebben bijvoorbeeld hun eigen DNA, dat sterk lijkt op dat van bacteriėn. Dat wijst erop dat complexe cellen zijn voortgekomen uit de versmelting van meerdere simpeler cellen. Een dergelijk proces vindt niet in een achternamiddag plaats, dus je zou verwachten dat wetenschappers vroeg of laat een tussenvorm ontdekken tussen simpele en eenvoudige cellen.
Tussenvorm
Precies zo’n tussenvorm hebben ze nu gevonden, twee kilometer onder de bodem van de noordelijke Atlantische Oceaan. De Nederlandse onderzoeker Thijs Ettema had nauwelijks een theelepeltje sediment tot zijn beschikking, maar wist daaruit het DNA van een missing link te destilleren, Lokiarchaeum gedoopt. Een echte tussenvorm: ‘Loki’ ontbeert een celkern en energiefabriekjes, maar heeft tegelijkertijd veel eigenschappen die je alleen bij eukaryoten vindt.
Dat zou wel eens kunnen betekenen dat de boom des levens opnieuw moet worden ingedeeld. Tot dusver ging men uit van drie hoofdtakken: bacteriėn, archaea (een soort oerbacteriėn) en eukaryoten – de complexe cellen waar mens, plant en dier uit bestaan. Maar als de eukaryoten zijn voortgekomen uit archaea, dan zijn er feitelijk maar twee hoofdtakken, waarvan er een zich later nogmaals heeft gesplitst.
Doorbraak
Geen wonder dat sommige wetenschappers al spreken van een doorbraak die bijna te goed is om waar te zijn. Maar kritiek is er ook. De Britse biochemicus Nick Lane laat in New Scientist weten dat Loki hooguit een duizendste van de complexiteit van eukaryoten bezit – in vergelijking tot andere archaea zeer complex, maar zo verschillend van eukaryoten dat het bijna misplaatst is om van een missing link te spreken.
Ettema geeft toe dat er nog veel uit te zoeken is. Hij heeft tot dusver alleen naar het DNA van Loki kunnen kijken en kan zelfs nog niet zeggen hoe groot Loki precies moet zijn. Maar daar hoopt hij binnenkort wel antwoord op te kunnen geven. Ettema heeft namelijk inmiddels de beschikking over nieuwe stalen met sediment, waarin hij de Loki-microben al heeft aangetroffen. De kunst is nu om de omstandigheden in het lab zo te houden dat de microben lang genoeg blijven leven om ze verder te onderzoeken. En zo meer aan de weet te komen over de ontwikkeling van onze verre, verre voorouders.
(npowetenschap.nl)
Missing link gevonden in evolutie van complex leven
Verre, verre voorouder van de mens, dier en plant leeft in bodem Atlantische Oceaan
Moet de evolutie van complex leven worden herschreven? Wetenschappers vonden op de bodem van de oceaan een tussenvorm tussen eenvoudige en complexe cellen.
Het is een van de grote, onbeantwoorde vragen in de biologie: hoe is complex leven ontstaan? Mensen, dieren, planten en zelfs schimmels en amoeben bestaan uit cellen met onder meer een celkern en energiefabriekjes genaamd mitochondriėn. Die complexe cellen, bekend als eukaryoten, zijn waarschijnlijk zo’n twee miljard jaar geleden ontstaan uit eenvoudiger levensvormen.
Probleem: er zijn nooit tussenvormen gevonden die deze theorie onderschrijven. Er is wel ander bewijs. De energiefabriekjes van complexe cellen hebben bijvoorbeeld hun eigen DNA, dat sterk lijkt op dat van bacteriėn. Dat wijst erop dat complexe cellen zijn voortgekomen uit de versmelting van meerdere simpeler cellen. Een dergelijk proces vindt niet in een achternamiddag plaats, dus je zou verwachten dat wetenschappers vroeg of laat een tussenvorm ontdekken tussen simpele en eenvoudige cellen.
Tussenvorm
Precies zo’n tussenvorm hebben ze nu gevonden, twee kilometer onder de bodem van de noordelijke Atlantische Oceaan. De Nederlandse onderzoeker Thijs Ettema had nauwelijks een theelepeltje sediment tot zijn beschikking, maar wist daaruit het DNA van een missing link te destilleren, Lokiarchaeum gedoopt. Een echte tussenvorm: ‘Loki’ ontbeert een celkern en energiefabriekjes, maar heeft tegelijkertijd veel eigenschappen die je alleen bij eukaryoten vindt.
Dat zou wel eens kunnen betekenen dat de boom des levens opnieuw moet worden ingedeeld. Tot dusver ging men uit van drie hoofdtakken: bacteriėn, archaea (een soort oerbacteriėn) en eukaryoten – de complexe cellen waar mens, plant en dier uit bestaan. Maar als de eukaryoten zijn voortgekomen uit archaea, dan zijn er feitelijk maar twee hoofdtakken, waarvan er een zich later nogmaals heeft gesplitst.
Doorbraak
Geen wonder dat sommige wetenschappers al spreken van een doorbraak die bijna te goed is om waar te zijn. Maar kritiek is er ook. De Britse biochemicus Nick Lane laat in New Scientist weten dat Loki hooguit een duizendste van de complexiteit van eukaryoten bezit – in vergelijking tot andere archaea zeer complex, maar zo verschillend van eukaryoten dat het bijna misplaatst is om van een missing link te spreken.
Ettema geeft toe dat er nog veel uit te zoeken is. Hij heeft tot dusver alleen naar het DNA van Loki kunnen kijken en kan zelfs nog niet zeggen hoe groot Loki precies moet zijn. Maar daar hoopt hij binnenkort wel antwoord op te kunnen geven. Ettema heeft namelijk inmiddels de beschikking over nieuwe stalen met sediment, waarin hij de Loki-microben al heeft aangetroffen. De kunst is nu om de omstandigheden in het lab zo te houden dat de microben lang genoeg blijven leven om ze verder te onderzoeken. En zo meer aan de weet te komen over de ontwikkeling van onze verre, verre voorouders.
(npowetenschap.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-05-2015
Opgeviste oerbacterie geeft inkijk in onze oorsprong
Alle planten, dieren en mensen zijn ontstaan uit dezelfde simpele cellen waarmee het allereerste leven begon. Maar hoe verliep die evolutie? Een nieuw ontdekte oerbacterie, opgevist diep uit de oceaan, stelt de theorie bij.
Op de bodem van de Atlantische Oceaan liggen microben verstopt die van alle simpele cellen onze meest naaste verwanten zijn. Zweedse biologen ontdekten de organismen. Ze schrijven deze week in Nature dat de microben weleens de missing link kunnen zijn tussen ons en oerbacteriėn (de archaea).
In de ouderwetse stamboom van het leven zijn archaea en eukaryoten twee aparte takken.
Montana State University
Drie groepen
In de meeste biologieboeken is de diversiteit van het leven ingedeeld in drie grote groepen: de eukaryoten en twee groepen prokaryoten, de bacteriėn en archaea (ook wel oerbacteriėn genoemd). Prokaryoten hebben simpele cellen zonder celkern. Eukaryoten hebben cellen met celkern en andere onderdelen, zoals een celskelet. Wij, en alle andere dieren en planten, zijn eukaryoten. Archaea hebben een zelfde soort structuur als prokaryoten maar lijken weer meer op eukaryoten als het gaat om de manier waarop de genetische codes worden vertaald.
De cellen van eukaryoten zijn zó veel ingewikkelder dan die van prokaryoten, dat evolutiebiologen hun hersenen kraken over de vraag hoe de ene geėvolueerd is uit de ander. Er zijn meerdere theorieėn die elkaar tegenspreken. In de klassieke stamboom van het leven, die de evolutionaire oorsprong van de drie groepen weergeeft, zijn eukaryoten en archaea twee aparte takken. Dit idee staat al een tijd ter discussie. Recent onderzoek wijst namelijk in de richting dat eukaryoten zijn voortgekomen uit archaea.
Het testen van die theorie is lastig: organismen die de tussenstap vormen tussen archaea en eukaryoten zijn nooit gevonden. Maar wie zoekt zal vinden, dachten Thijs Ettema en zijn collega’s van de Uppsala Universiteit.
Image1 1024x681
Hier lag Loki verstopt.
R.B. Pedersen, Centre for Geobiology
Loki
Het team ontdekte op de zeebodem een nieuw type archaea die ze Lokiarchaeota noemen, of liefkozend ‘Loki’. Loki lijkt meer op de cellen van planten en dieren dan alle andere tot dusver ontdekte prokaryoten.
Loki is 100% oerbacterie en heeft net als alle andere archaea-soorten geen celkern. Maar vreemd genoeg heeft hij wel honderd genen die alleen bij eukaryoten voorkomen. Deze genen coderen onder andere voor eiwitten om een celskelet te bouwen. De vondst is een doorbraak: dit nieuwe micro-organisme lijkt de lijn tussen archaea en eukaryoten te vervagen.
Gissen
De Zweden maakten met het DNA van Loki een nieuwe stamboom. In hun model splitsten bacteriėn en archaea zich 3,4 miljard jaar geleden van elkaar af. De archaea leefde vrolijk verder tot er 2 miljard jaar geleden binnen de groep een tweesplitsing kwam, in Loki en eukaryoten. In de boom zijn mensen, dieren, planten en schimmels geen aparte tak, maar een zijtak van de archaea. Wat dat betekent? Dat we zijn ontstaan uit oerbacteriėn!
Waarschijnlijk waren sommige kenmerken van eukaryoten, zoals het celskelet, al geėvolueerd in de laatste gemeenschappelijke voorouder van eukaryoten en Lokiarchaeota. Hoe die voorouder er dan uitzag, dat blijft gissen.
In eukaryote cellen zitten mitochondriėn die energie leveren.
Rand lab/Brown University
Te simpel
Niet iedereen denkt dat Lokiarchaeota het evolutionaire gat tussen onze cellen en die van archaea kan opvullen. Zoals evolutionair biochemicus Nick Lane van het University College London. Volgens hem zitten we de oerbacteriėn die de voorgangers waren van eukaryoten op de hielen, maar is Loki nog te simpel.
“Het DNA van Loki is niet groot genoeg en hij heeft geen mitochondriėn die echte eukaryoten wel hebben”, zegt Lane in het tijdschrift New Scientist. Hij denkt dat de bemachtiging van mitochondriėn een noodzakelijke stap was in de evolutie van eukaryoten. Want dat leverde de energie voor ingewikkelde processen in de cel.
Toch geeft de ontdekking van Loki een interessant inkijkje in de evolutionaire oorsprong van het complexe leven. Het zijn tenslotte de meest aan ons verwante prokaryoten tot nu toe. Het team denkt op korte termijn nog meer microben te vinden die het gat tussen eukaryoten en archaea kunnen overbruggen.
Bronnen:
•Anja Spang ea. ‘Complex archaea that bridge the gap between prokaryotes and eukaryotes’, Nature, online 6 mei 2015. doi:10.1038/nature14447
•T. Martin Embley & Tom A. Williams. ‘Evolution: Steps on the road to eukaryotes’, Nature News & Views, online 6 mei 2015. doi:10.1038/nature14522
(Kennislink)
Opgeviste oerbacterie geeft inkijk in onze oorsprong
Alle planten, dieren en mensen zijn ontstaan uit dezelfde simpele cellen waarmee het allereerste leven begon. Maar hoe verliep die evolutie? Een nieuw ontdekte oerbacterie, opgevist diep uit de oceaan, stelt de theorie bij.
Op de bodem van de Atlantische Oceaan liggen microben verstopt die van alle simpele cellen onze meest naaste verwanten zijn. Zweedse biologen ontdekten de organismen. Ze schrijven deze week in Nature dat de microben weleens de missing link kunnen zijn tussen ons en oerbacteriėn (de archaea).
In de ouderwetse stamboom van het leven zijn archaea en eukaryoten twee aparte takken.
Montana State University
Drie groepen
In de meeste biologieboeken is de diversiteit van het leven ingedeeld in drie grote groepen: de eukaryoten en twee groepen prokaryoten, de bacteriėn en archaea (ook wel oerbacteriėn genoemd). Prokaryoten hebben simpele cellen zonder celkern. Eukaryoten hebben cellen met celkern en andere onderdelen, zoals een celskelet. Wij, en alle andere dieren en planten, zijn eukaryoten. Archaea hebben een zelfde soort structuur als prokaryoten maar lijken weer meer op eukaryoten als het gaat om de manier waarop de genetische codes worden vertaald.
De cellen van eukaryoten zijn zó veel ingewikkelder dan die van prokaryoten, dat evolutiebiologen hun hersenen kraken over de vraag hoe de ene geėvolueerd is uit de ander. Er zijn meerdere theorieėn die elkaar tegenspreken. In de klassieke stamboom van het leven, die de evolutionaire oorsprong van de drie groepen weergeeft, zijn eukaryoten en archaea twee aparte takken. Dit idee staat al een tijd ter discussie. Recent onderzoek wijst namelijk in de richting dat eukaryoten zijn voortgekomen uit archaea.
Het testen van die theorie is lastig: organismen die de tussenstap vormen tussen archaea en eukaryoten zijn nooit gevonden. Maar wie zoekt zal vinden, dachten Thijs Ettema en zijn collega’s van de Uppsala Universiteit.
Image1 1024x681
Hier lag Loki verstopt.
R.B. Pedersen, Centre for Geobiology
Loki
Het team ontdekte op de zeebodem een nieuw type archaea die ze Lokiarchaeota noemen, of liefkozend ‘Loki’. Loki lijkt meer op de cellen van planten en dieren dan alle andere tot dusver ontdekte prokaryoten.
Loki is 100% oerbacterie en heeft net als alle andere archaea-soorten geen celkern. Maar vreemd genoeg heeft hij wel honderd genen die alleen bij eukaryoten voorkomen. Deze genen coderen onder andere voor eiwitten om een celskelet te bouwen. De vondst is een doorbraak: dit nieuwe micro-organisme lijkt de lijn tussen archaea en eukaryoten te vervagen.
Gissen
De Zweden maakten met het DNA van Loki een nieuwe stamboom. In hun model splitsten bacteriėn en archaea zich 3,4 miljard jaar geleden van elkaar af. De archaea leefde vrolijk verder tot er 2 miljard jaar geleden binnen de groep een tweesplitsing kwam, in Loki en eukaryoten. In de boom zijn mensen, dieren, planten en schimmels geen aparte tak, maar een zijtak van de archaea. Wat dat betekent? Dat we zijn ontstaan uit oerbacteriėn!
Waarschijnlijk waren sommige kenmerken van eukaryoten, zoals het celskelet, al geėvolueerd in de laatste gemeenschappelijke voorouder van eukaryoten en Lokiarchaeota. Hoe die voorouder er dan uitzag, dat blijft gissen.
In eukaryote cellen zitten mitochondriėn die energie leveren.
Rand lab/Brown University
Te simpel
Niet iedereen denkt dat Lokiarchaeota het evolutionaire gat tussen onze cellen en die van archaea kan opvullen. Zoals evolutionair biochemicus Nick Lane van het University College London. Volgens hem zitten we de oerbacteriėn die de voorgangers waren van eukaryoten op de hielen, maar is Loki nog te simpel.
“Het DNA van Loki is niet groot genoeg en hij heeft geen mitochondriėn die echte eukaryoten wel hebben”, zegt Lane in het tijdschrift New Scientist. Hij denkt dat de bemachtiging van mitochondriėn een noodzakelijke stap was in de evolutie van eukaryoten. Want dat leverde de energie voor ingewikkelde processen in de cel.
Toch geeft de ontdekking van Loki een interessant inkijkje in de evolutionaire oorsprong van het complexe leven. Het zijn tenslotte de meest aan ons verwante prokaryoten tot nu toe. Het team denkt op korte termijn nog meer microben te vinden die het gat tussen eukaryoten en archaea kunnen overbruggen.
Bronnen:
•Anja Spang ea. ‘Complex archaea that bridge the gap between prokaryotes and eukaryotes’, Nature, online 6 mei 2015. doi:10.1038/nature14447
•T. Martin Embley & Tom A. Williams. ‘Evolution: Steps on the road to eukaryotes’, Nature News & Views, online 6 mei 2015. doi:10.1038/nature14522
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Oldest stone tools pre-date earliest humans
They were unearthed from the shores of Lake Turkana in Kenya, and date to 3.3 million years ago.
They are 700,000 years older than any tools found before, even pre-dating the earliest humans in the Homo genus.
The find, reported in Nature, suggests that more ancient species, such as Australopithecus afarensis or Kenyanthropus platyops, may have been more sophisticated than was thought.
"They are significantly earlier than anything that has been found previously," said Dr Nick Taylor, from the National Centre of Scientific Research (CNRS) in France and the University of Leiden in the Netherlands.
"It's really quite astonishing to think what separates the previous oldest site and this site is 700,000 years of time. It's monumental."
And what rough beast, its hour come round at last,
Slouches towards Bethlehem to be born?
Slouches towards Bethlehem to be born?
28-05-2015
Nieuwe menselijke voorouder gevonden, die naast Lucy leefde
Een internationaal team van wetenschappers heeft een nieuwe menselijke voorouder gevonden in Ethiopiė. Deze nieuwe mensensoort heet Australopithecus deyiremeda en wandelde 3,3 tot 3,5 miljoen jaar geleden op de aarde.
Dit betekent dat de Australopithecus deviremeda waarschijnlijk ook Lucy’s soort tegen het lijf aan liep: de Australopithecus afarensis. Deze hominide leefde namelijk tussen 2,9 en 3,8 miljoen jaar geleden, waardoor de periodes en het leefgebied elkaar overlappen.
Het is de eerste keer dat wetenschappers een overtuigend bewijs vinden dat een menselijke voorouder drie miljoen jaar geleden op aarde wandelde. De leeftijd van de nieuwe fossielen zijn op verschillende manieren vastgesteld. Denk aan radiometrische datering, regionale geologie en paleomagnetische data. Al deze methoden wijzen op dezelfde leeftijd: 3,3 tot 3,5 miljoen jaar oud. Alle fossielen van mensachtigen die tot nu toe zijn gevonden zijn of jonger of de leeftijd kan niet goed worden bepaald.
Naaste verwant
De naam van de soort – deyirmeda – betekent ‘naaste verwant’ in de taal die de Afar-mensen spreken. Dr. Yohannes Haile-Selassie van het Natuurhistorisch Museum van Cleveland leidde het onderzoeksteam. Zijn team vond de boven- en onderkaak van de nieuwe mensachtige in de Afar-regio in Ethiopiė. Opvallend is dat de tanden relatief klein zijn. Dit betekent dat de Australopithecus deyiremeda waarschijnlijk niet hetzelfde dieet volgde als andere mensachtigen.
“De vondst van deze nieuwe soort is opnieuw een bevestiging dat Lucy’s soort, Australopithecus afarensis, niet alleen was”, zegt hoofdauteur Haile-Selassie. “Mogelijk woonden niet twee, maar drie verschillende hominiden in dit gebied in Ethiopiė.
Zo zag de kaak van de nieuwe mensachtige er uit..
Essentialisme
“Deze nieuwe soort zorgt weer voor veel discussies,” vervolgt Haile-Selassie. “Sommige collega’s zijn namelijk nogal skeptisch.” Niet geheel onterecht, want het classificeren van soorten is een vorm van essentialisme. “Paleontologen voeren discussies over de vraag of een bepaald fossiel een Australopithecus of een Homo is”, zegt Richard Dawkins in het achtergrondartikel over essentialisme, dat in juli op Scientias.nl verschijnt. “Het is essentialistische dwaasheid dat je een fossiel precies bij het ene of andere genus kunt onderbrengen. Er heeft nooit een Australopithecus-moeder bestaan die een Homo-nakomeling ter wereld bracht. Elke nakomeling behoort tot dezelfde soort als zijn moeder. Creationisten gebruiken dit soort gaten graag om evolutionisten onderuit te halen.”
De eerste mensachtigen - zoals Lucy - zagen er nog meer uit als apen, dan als moderne mensen.
.
Stamboom van de mens
De stamboom van de mens wordt in ieder geval steeds onoverzichtelijker. We dachten altijd dat de Australopithecus afarensis de directe voorouder was van de Homo sapiens, maar dit hoeft niet zo te zijn. In Tsjaad is de Australopithecus bahrelghazali gevonden, in Kenia de Kenyanthropus platyops en nu dus de Australopithecus deviremeda. De zoektocht naar de herkomst van de mens krijgt steeds meer diepgang en wordt interessanter.
Veel vragen, weinig antwoorden
De onderzoekers gaan vervolgonderzoek doen en hopen meer fossielen aan te treffen. Wellicht komen zij erachter of verschillende Australopithecus-soorten met elkaar sliepen, zoals de Neanderthaler en de Homo sapiens. Misschien stelden de eerste mensachtigen zich juist vijandig naar elkaar op. Of wisselden ze voedsel uit? Misschien worden deze prangende vragen binnenkort beantwoord.
(scientias.nl)
Nieuwe menselijke voorouder gevonden, die naast Lucy leefde
Een internationaal team van wetenschappers heeft een nieuwe menselijke voorouder gevonden in Ethiopiė. Deze nieuwe mensensoort heet Australopithecus deyiremeda en wandelde 3,3 tot 3,5 miljoen jaar geleden op de aarde.
Dit betekent dat de Australopithecus deviremeda waarschijnlijk ook Lucy’s soort tegen het lijf aan liep: de Australopithecus afarensis. Deze hominide leefde namelijk tussen 2,9 en 3,8 miljoen jaar geleden, waardoor de periodes en het leefgebied elkaar overlappen.
Het is de eerste keer dat wetenschappers een overtuigend bewijs vinden dat een menselijke voorouder drie miljoen jaar geleden op aarde wandelde. De leeftijd van de nieuwe fossielen zijn op verschillende manieren vastgesteld. Denk aan radiometrische datering, regionale geologie en paleomagnetische data. Al deze methoden wijzen op dezelfde leeftijd: 3,3 tot 3,5 miljoen jaar oud. Alle fossielen van mensachtigen die tot nu toe zijn gevonden zijn of jonger of de leeftijd kan niet goed worden bepaald.
Naaste verwant
De naam van de soort – deyirmeda – betekent ‘naaste verwant’ in de taal die de Afar-mensen spreken. Dr. Yohannes Haile-Selassie van het Natuurhistorisch Museum van Cleveland leidde het onderzoeksteam. Zijn team vond de boven- en onderkaak van de nieuwe mensachtige in de Afar-regio in Ethiopiė. Opvallend is dat de tanden relatief klein zijn. Dit betekent dat de Australopithecus deyiremeda waarschijnlijk niet hetzelfde dieet volgde als andere mensachtigen.
“De vondst van deze nieuwe soort is opnieuw een bevestiging dat Lucy’s soort, Australopithecus afarensis, niet alleen was”, zegt hoofdauteur Haile-Selassie. “Mogelijk woonden niet twee, maar drie verschillende hominiden in dit gebied in Ethiopiė.
Zo zag de kaak van de nieuwe mensachtige er uit..
Essentialisme
“Deze nieuwe soort zorgt weer voor veel discussies,” vervolgt Haile-Selassie. “Sommige collega’s zijn namelijk nogal skeptisch.” Niet geheel onterecht, want het classificeren van soorten is een vorm van essentialisme. “Paleontologen voeren discussies over de vraag of een bepaald fossiel een Australopithecus of een Homo is”, zegt Richard Dawkins in het achtergrondartikel over essentialisme, dat in juli op Scientias.nl verschijnt. “Het is essentialistische dwaasheid dat je een fossiel precies bij het ene of andere genus kunt onderbrengen. Er heeft nooit een Australopithecus-moeder bestaan die een Homo-nakomeling ter wereld bracht. Elke nakomeling behoort tot dezelfde soort als zijn moeder. Creationisten gebruiken dit soort gaten graag om evolutionisten onderuit te halen.”
De eerste mensachtigen - zoals Lucy - zagen er nog meer uit als apen, dan als moderne mensen.
.
Stamboom van de mens
De stamboom van de mens wordt in ieder geval steeds onoverzichtelijker. We dachten altijd dat de Australopithecus afarensis de directe voorouder was van de Homo sapiens, maar dit hoeft niet zo te zijn. In Tsjaad is de Australopithecus bahrelghazali gevonden, in Kenia de Kenyanthropus platyops en nu dus de Australopithecus deviremeda. De zoektocht naar de herkomst van de mens krijgt steeds meer diepgang en wordt interessanter.
Veel vragen, weinig antwoorden
De onderzoekers gaan vervolgonderzoek doen en hopen meer fossielen aan te treffen. Wellicht komen zij erachter of verschillende Australopithecus-soorten met elkaar sliepen, zoals de Neanderthaler en de Homo sapiens. Misschien stelden de eerste mensachtigen zich juist vijandig naar elkaar op. Of wisselden ze voedsel uit? Misschien worden deze prangende vragen binnenkort beantwoord.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-06-2015
Uitgestorven vis onthult hoe tanden zijn geėvolueerd
.
Artistieke impressie van de Romundina stellina.
Een vis die 400 miljoen jaar geleden leefde, had harde bobbelige platen in zijn bek. Hij gebruikte deze platen als schuurpapier, namelijk om eten te malen. Zo zijn tanden ontstaan.
Als je nu naar het gebit van een dier of een mens kijkt, dan zie je veel individuele tanden. Ooit was dit anders. Wetenschappers beweren dat tanden ontstaan zijn als grote platen. In de loop van de tijd zijn deze platen geėvolueerd tot losse tanden.
Een analyse van de tandplaten van een Romundina stellina.
.
Wetenschappers kijken vaak naar haaien als het gaat om de evolutie van tanden. Dit komt omdat haaien al meer dan 420 miljoen jaar tanden hebben. De biologische processen die de ontwikkeling van tanden aansturen komen overeen met de groei van tanden in dieren die later ontstonden. Maar haaien waren niet de enige dieren met tanden; ook een vis met de naam Romundina stellina had een prehistorisch gebied. Daarnaast had deze vis een pantser om zich te beschermen tegen roofdieren.
Paleobioloog Philip Donoghue van de universiteit van Bristol en Martin Rücklin van Naturalis in Leiden analyseerden de tandplaten van gefossiliseerde R. stellina-vissen. Zo werden er o.a. 3D-röntgenscans gemaakt van de platen. Hierdoor zagen de wetenschappers piepkleine details van tien micrometer groot.
Geen simpele platen
De afbeeldingen laten zien dat de tandplaten niet tegelijkertijd vormden. Er zijn lijnen zichtbaar, die de grenzen markeren tussen individuele structuren. Deze individuele structuren bleken – net als moderne tanden – een kern van tandbeen en een buitenste laag van glazuur te hebben. De onderzoekers vertellen in het paper op de site van Biology Letters dat de tandplaten vormden rondom een zogenoemde ‘pioniertand’.
Onmisbare tanden
Voor veel organismen zijn tanden onmisbaar. Het is mooi om te zien dat er zoveel diversiteit is. Een dinosaurus met de naam Nundasuchus songeaensis had tanden die doen denken aan vleesmessen. Het grootste knaagdier ooit gebruikte zijn snijtanden om te graven en te vechten. Er heeft ooit een dinosaurus bestaan die iedere twee maanden een nieuwe tand kreeg. Onder elke tand zaten tot wel vijf reserve-exemplaren op hun kans te wachten. En dan heb je nog deze vis, die navigeert met behulp van zijn tanden. Wat is het toch een wonderlijke natuur.
(scientias.nl)
Uitgestorven vis onthult hoe tanden zijn geėvolueerd
.
Artistieke impressie van de Romundina stellina.
Een vis die 400 miljoen jaar geleden leefde, had harde bobbelige platen in zijn bek. Hij gebruikte deze platen als schuurpapier, namelijk om eten te malen. Zo zijn tanden ontstaan.
Als je nu naar het gebit van een dier of een mens kijkt, dan zie je veel individuele tanden. Ooit was dit anders. Wetenschappers beweren dat tanden ontstaan zijn als grote platen. In de loop van de tijd zijn deze platen geėvolueerd tot losse tanden.
Een analyse van de tandplaten van een Romundina stellina.
.
Wetenschappers kijken vaak naar haaien als het gaat om de evolutie van tanden. Dit komt omdat haaien al meer dan 420 miljoen jaar tanden hebben. De biologische processen die de ontwikkeling van tanden aansturen komen overeen met de groei van tanden in dieren die later ontstonden. Maar haaien waren niet de enige dieren met tanden; ook een vis met de naam Romundina stellina had een prehistorisch gebied. Daarnaast had deze vis een pantser om zich te beschermen tegen roofdieren.
Paleobioloog Philip Donoghue van de universiteit van Bristol en Martin Rücklin van Naturalis in Leiden analyseerden de tandplaten van gefossiliseerde R. stellina-vissen. Zo werden er o.a. 3D-röntgenscans gemaakt van de platen. Hierdoor zagen de wetenschappers piepkleine details van tien micrometer groot.
Geen simpele platen
De afbeeldingen laten zien dat de tandplaten niet tegelijkertijd vormden. Er zijn lijnen zichtbaar, die de grenzen markeren tussen individuele structuren. Deze individuele structuren bleken – net als moderne tanden – een kern van tandbeen en een buitenste laag van glazuur te hebben. De onderzoekers vertellen in het paper op de site van Biology Letters dat de tandplaten vormden rondom een zogenoemde ‘pioniertand’.
Onmisbare tanden
Voor veel organismen zijn tanden onmisbaar. Het is mooi om te zien dat er zoveel diversiteit is. Een dinosaurus met de naam Nundasuchus songeaensis had tanden die doen denken aan vleesmessen. Het grootste knaagdier ooit gebruikte zijn snijtanden om te graven en te vechten. Er heeft ooit een dinosaurus bestaan die iedere twee maanden een nieuwe tand kreeg. Onder elke tand zaten tot wel vijf reserve-exemplaren op hun kans te wachten. En dan heb je nog deze vis, die navigeert met behulp van zijn tanden. Wat is het toch een wonderlijke natuur.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Computer scientists find mass extinctions can accelerate evolution
Computer scientists have found that robots evolve more quickly and efficiently after a virtual mass extinction modeled after real-life disasters such as the one that killed off the dinosaurs. Beyond implications for artificial intelligence, the research supports the idea that mass extinctions actually speed up evolution by unleashing new creativity in adaptations.
Bron: Science Daily.
Computer scientists have found that robots evolve more quickly and efficiently after a virtual mass extinction modeled after real-life disasters such as the one that killed off the dinosaurs. Beyond implications for artificial intelligence, the research supports the idea that mass extinctions actually speed up evolution by unleashing new creativity in adaptations.
Bron: Science Daily.
Niet meer aanwezig in dit forum.
Creativity in evolutie? Het is toch geen Intelligent Design!quote:
Computer scientists find mass extinctions can accelerate evolution
... the research supports the idea that mass extinctions actually speed up evolution by unleashing new creativity in adaptations.
[ afbeelding ]
Bron: Science Daily.
Dat soort beeldspraak is bijna onvermijdelijk.quote:
[..]
Creativity in evolutie? Het is toch geen Intelligent Design!
Toch neem ik aan dat je begrijpt dat men het niet heeft over ontwerp maar de schijn van ontwerp alsmede de schijn van creativiteit.Het gaat over de snelheid waarmee nieuwe aanpassingen zich vormen. Het lijkt erop dat massa extincties de snelheid van evolutie verhogen. En dat is toch een tamelijk opmerkelijke bevinding.
Niet meer aanwezig in dit forum.
Ik vind het altijd een beetje tenenkrommend, die beeldspraak. Helpt ook niet om een beter begrip bij de leek bij te brengen. Die denkt nog steeds dat evolutie iets gestuurd is, met de mens als (voorlopig) hoogtepunt.quote:
[..]
Dat soort beeldspraak is bijna onvermijdelijk.
Het gaat over de snelheid waarmee nieuwe aanpassingen zich vormen. Het lijkt erop dat massa extincties de snelheid van evolutie verhogen. En dat is toch een tamelijk opmerkelijke bevinding.
Het is toch ook niet echt nodig? Je kan toch ook "onverwachte adaptaties", of "geheel nieuwe adaptaties", of zoiets zeggen?
"Adaptatie" is in deze context al een beeldspraak.quote:
[..]
Het is toch ook niet echt nodig? Je kan toch ook "onverwachte adaptaties", of "geheel nieuwe adaptaties", of zoiets zeggen?
Wellicht zouden we moeten spreken van "een verandering die gunstig uitwerkt". Maar het wordt dan wel heel krampachtig taalgebruik.
Niet meer aanwezig in dit forum.
quote:Study of Holocaust survivors finds trauma passed on to children's genes | Science | The Guardian
New finding is first example in humans of the theory of epigenetic inheritance: the idea that environmental factors can affect the genes of your children
Genetic changes stemming from the trauma suffered by Holocaust survivors are capable of being passed on to their children, the clearest sign yet that one person’s life experience can affect subsequent generations.
The conclusion from a research team at New York’s Mount Sinai hospital led by Rachel Yehuda stems from the genetic study of 32 Jewish men and women who had either been interned in a Nazi concentration camp, witnessed or experienced torture or who had had to hide during the second world war.
They also analysed the genes of their children, who are known to have increased likelihood of stress disorders, and compared the results with Jewish families who were living outside of Europe during the war. “The gene changes in the children could only be attributed to Holocaust exposure in the parents,” said Yehuda.
Related: Holocaust survivors' grandchildren call for action over inherited trauma
Her team’s work is the clearest example in humans of the transmission of trauma to a child via what is called “epigenetic inheritance” - the idea that environmental influences such as smoking, diet and stress can affect the genes of your children and possibly even grandchildren.
The idea is controversial, as scientific convention states that genes contained in DNA are the only way to transmit biological information between generations. However, our genes are modified by the environment all the time, through chemical tags that attach themselves to our DNA, switching genes on and off. Recent studies suggest that some of these tags might somehow be passed through generations, meaning our environment could have and impact on our children’s health.
Other studies have proposed a more tentative connection between one generation’s experience and the next. For example, girls born to Dutch women who were pregnant during a severe famine at the end of the second world war had an above-average risk of developing schizophrenia. Likewise, another study has showed that men who smoked before puberty fathered heavier sons than those who smoked after.
The team were specifically interested in one region of a gene associated with the regulation of stress hormones, which is known to be affected by trauma. “It makes sense to look at this gene,” said Yehuda. “If there’s a transmitted effect of trauma, it would be in a stress-related gene that shapes the way we cope with our environment.”
They found epigenetic tags on the very same part of this gene in both the Holocaust survivors and their offspring, the same correlation was not found in any of the control group and their children.
Through further genetic analysis, the team ruled out the possibility that the epigenetic changes were a result of trauma that the children had experienced themselves.
“To our knowledge, this provides the first demonstration of transmission of pre-conception stress effects resulting in epigenetic changes in both the exposed parents and their offspring in humans,” said Yehuda, whose work was published in Biological Psychiatry.
It’s still not clear how these tags might be passed from parent to child. Genetic information in sperm and eggs is not supposed to be affected by the environment - any epigenetic tags on DNA had been thought to be wiped clean soon after fertilisation occurs.
However, research by Azim Surani at Cambridge University and colleagues, has recently shown that some epigenetic tags escape the cleaning process at fertilisation, slipping through the net. It’s not clear whether the gene changes found in the study would permanently affect the children’s health, nor do the results upend any of our theories of evolution.
Whether the gene in question is switched on or off could have a tremendous impact on how much stress hormone is made and how we cope with stress, said Yehuda. “It’s a lot to wrap our heads around. It’s certainly an opportunity to learn a lot of important things about how we adapt to our environment and how we might pass on environmental resilience.”
The impact of Holocaust survival on the next generation has been investigated for years - the challenge has been to show intergenerational effects are not just transmitted by social influences from the parents or regular genetic inheritance, said Marcus Pembrey, emeritus professor of paediatric genetics at University College London.
“Yehuda’s paper makes some useful progress. What we’re getting here is the very beginnings of a understanding of how one generation responds to the experiences of the previous generation. It’s fine-tuning the way your genes respond to the world.”
Researchers have already shown that certain fears might be inherited through generations, at least in animals.
Scientists at Emory University in Atlanta trained male mice to fear the smell of cherry blossom by pairing the smell with a small electric shock. Eventually the mice shuddered at the smell even when it was delivered on its own.
Despite never having encountered the smell of cherry blossom, the offspring of these mice had the same fearful response to the smell - shuddering when they came in contact with it. So too did some of their own offspring.
On the other hand, offspring of mice that had been conditioned to fear another smell, or mice who’d had no such conditioning had no fear of cherry blossom.
The fearful mice produced sperm which had fewer epigenetic tags on the gene responsible for producing receptors that sense cherry blossom. The pups themselves had an increased number of cherry blossom smell receptors in their brain, although how this led to them associating the smell with fear is still a mystery.
Bron: www.theguardian.com
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
Design staat echt voor een bewuste actie, dus een plan maken voor iets. De natuur vormt het leven wel, maar ontwerpt het niet.quote:
Ik vind design wel goed passen bij evolutie. De natuur is immers de designer.
Ligt er maar net aan hoe je design wil zien. De definitie die ik en sommige anderen gebruiken zijn ook toepasbaar op bijvoorbeeld zwaartekracht; zwaartekracht designed de vorm van de planeten en ons zonnestelsel.quote:Op zondag 30 augustus 2015 02:36 schreef Stompzinnig het volgende:
[..]
Design staat echt voor een bewuste actie, dus een plan maken voor iets. De natuur vormt het leven wel, maar ontwerpt het niet.
Zoals richard dwakings zegt. "Now Praise Intelligent Design"
Jij refereert naar "true design".
Er is geen scherpe scheiding tussen 'schijnbaar ontwerp' en 'echt ontwerp'. Dat is een enorm grijs gebied.
Zie ook:
Zie ook:
Niet meer aanwezig in dit forum.
Resten nieuwe mensachtige soort ontdekt in Zuid-Afrika
Onderzoekers hebben resten van een nieuwe mensachtige soort ontdekt en de soort 'homo naledi' (ster) gedoopt, naar de vindplaats; een grot in Zuid-Afrika.
De volwassen man was 1,50 meter lang, woog 45 kilo en zijn schouders hadden meer weg van een mensaap.
De eerste vondsten van resten werden al in 2013 gedaan. Volgens onderzoeker John Hawks van de universiteit van Wisconsin oogt de 'sterrenmens' als een van de primitiefste mensachtigen die ooit zijn gevonden.
De naledi had een brein ter grootte van een sinaasappel, de helft van het brein van de moderne mens. Hij had aapachtige kromme vingers, maar voeten die nauwelijks te onderscheiden zijn van de onze.
Meer: nu.nl
Onderzoekers hebben resten van een nieuwe mensachtige soort ontdekt en de soort 'homo naledi' (ster) gedoopt, naar de vindplaats; een grot in Zuid-Afrika.
De volwassen man was 1,50 meter lang, woog 45 kilo en zijn schouders hadden meer weg van een mensaap.
De eerste vondsten van resten werden al in 2013 gedaan. Volgens onderzoeker John Hawks van de universiteit van Wisconsin oogt de 'sterrenmens' als een van de primitiefste mensachtigen die ooit zijn gevonden.
De naledi had een brein ter grootte van een sinaasappel, de helft van het brein van de moderne mens. Hij had aapachtige kromme vingers, maar voeten die nauwelijks te onderscheiden zijn van de onze.
Meer: nu.nl
Niet meer aanwezig in dit forum.
quote:
Resten nieuwe mensachtige soort ontdekt in Zuid-Afrika
[ afbeelding ]
Onderzoekers hebben resten van een nieuwe mensachtige soort ontdekt en de soort 'homo naledi' (ster) gedoopt, naar de vindplaats; een grot in Zuid-Afrika.
De volwassen man was 1,50 meter lang, woog 45 kilo en zijn schouders hadden meer weg van een mensaap.
De eerste vondsten van resten werden al in 2013 gedaan. Volgens onderzoeker John Hawks van de universiteit van Wisconsin oogt de 'sterrenmens' als een van de primitiefste mensachtigen die ooit zijn gevonden.
De naledi had een brein ter grootte van een sinaasappel, de helft van het brein van de moderne mens. Hij had aapachtige kromme vingers, maar voeten die nauwelijks te onderscheiden zijn van de onze.
Meer: nu.nl
(HLN)
(NRC)
Links zie je Lucy (Australopithecus afarensis, 3,2 miljoen jaar oud), met daarnaast Turkana Boy (Homo erectus, 1,6 miljoen jaar oud) en de Rising Star-hominide (Homo naledi, leeftijd onbekend).
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Interessant nieuws weer 
Zoals eigenlijk altijd wel in dit topic.
Maar toch moet ik zeggen: Schedels kussen
Zoals eigenlijk altijd wel in dit topic.Maar toch moet ik zeggen: Schedels kussen
Robert Moog died for our synths
Inderdaad. Zonde dat er zo weinig interesse is voor dit topic.quote:Op vrijdag 11 september 2015 09:23 schreef Gehenna het volgende:
Interessant nieuws weer
Maar toch moet ik zeggen: Schedels kussen
]k lees in ieder geval standaard mee! Ik volg dit soort nieuws niet echt vanuit andere bronnenen heb hier niet veel te melden, maar interessant is het zeker.quote:
[..]
Inderdaad. Zonde dat er zo weinig interesse is voor dit topic.
Evolution Is Finally Winning Out Over Creationism
A majority of young people endorse the scientific explanation of how humans evolved.
[...]
Now, at long last, there seems to be hope: National polls show that creationism is beginning to falter, and Americans are finally starting to move in favor of evolution. After decades of legal battles, resistance to science education, and a deeply rooted cultural divide, evolution may be poised to win out once and for all.
The people responsible for this shift are the young. According to a recent Pew Research Center report, 73 percent of American adults younger than 30 expressed some sort of belief in evolution, a jump from 61 percent in 2009, the first year in which the question was asked. The number who believed in purely secular evolution (that is, not directed by any divine power) jumped from 40 percent to a majority of 51 percent. In other words, if you ask a younger American how humans arose, you’re likely to get an answer that has nothing to do with God.
[...]
Bron Slate.com
A majority of young people endorse the scientific explanation of how humans evolved.
[...]
Now, at long last, there seems to be hope: National polls show that creationism is beginning to falter, and Americans are finally starting to move in favor of evolution. After decades of legal battles, resistance to science education, and a deeply rooted cultural divide, evolution may be poised to win out once and for all.
The people responsible for this shift are the young. According to a recent Pew Research Center report, 73 percent of American adults younger than 30 expressed some sort of belief in evolution, a jump from 61 percent in 2009, the first year in which the question was asked. The number who believed in purely secular evolution (that is, not directed by any divine power) jumped from 40 percent to a majority of 51 percent. In other words, if you ask a younger American how humans arose, you’re likely to get an answer that has nothing to do with God.
[...]
Bron Slate.com
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
Goed zo! Ik vraag me af of America aan het seculariseren slaat.quote:Op zaterdag 21 november 2015 10:55 schreef Semisane het volgende:
Evolution Is Finally Winning Out Over Creationism
A majority of young people endorse the scientific explanation of how humans evolved.
[...]
Now, at long last, there seems to be hope: National polls show that creationism is beginning to falter, and Americans are finally starting to move in favor of evolution. After decades of legal battles, resistance to science education, and a deeply rooted cultural divide, evolution may be poised to win out once and for all.
The people responsible for this shift are the young. According to a recent Pew Research Center report, 73 percent of American adults younger than 30 expressed some sort of belief in evolution, a jump from 61 percent in 2009, the first year in which the question was asked. The number who believed in purely secular evolution (that is, not directed by any divine power) jumped from 40 percent to a majority of 51 percent. In other words, if you ask a younger American how humans arose, you’re likely to get an answer that has nothing to do with God.
[...]
Bron Slate.com
quote:
Evolution Is Finally Winning Out Over Creationism
A majority of young people endorse the scientific explanation of how humans evolved.
[...]
Now, at long last, there seems to be hope: National polls show that creationism is beginning to falter, and Americans are finally starting to move in favor of evolution. After decades of legal battles, resistance to science education, and a deeply rooted cultural divide, evolution may be poised to win out once and for all.
The people responsible for this shift are the young. According to a recent Pew Research Center report, 73 percent of American adults younger than 30 expressed some sort of belief in evolution, a jump from 61 percent in 2009, the first year in which the question was asked. The number who believed in purely secular evolution (that is, not directed by any divine power) jumped from 40 percent to a majority of 51 percent. In other words, if you ask a younger American how humans arose, you’re likely to get an answer that has nothing to do with God.
[...]
Bron Slate.com
Robert Moog died for our synths
The Evolution of Cooperation
When and why individual organisms work together at the game of life, and what keeps cheaters in check
ANT LADDER: Nestmates will climb on top of their nest mates to achieve collective goals, such as reaching food.
© VOLKER MOHRKE/CORBIS
Vanuit het bovenstaande artikel stond een link naar het volgende artikel dat ook erg interessant bleek te zijn:
From Simple To Complex
The switch from single-celled organisms to ones made up of many cells has evolved independently more than two dozen times. What can this transition teach us about the origin of complex organisms such as animals and plants?
Continue
En deze vond ik ook op de site...Nieuw ontdekte soorten in 2015.
New Species Abound
A look at some of the species newly described in the last 12 months
By Karen Zusi | December 28, 2015
Artikel
En hiermee blaas ik dit topic een klein beetje leven in, in het jaar 2016.
When and why individual organisms work together at the game of life, and what keeps cheaters in check
ANT LADDER: Nestmates will climb on top of their nest mates to achieve collective goals, such as reaching food.
© VOLKER MOHRKE/CORBIS
Continuequote:Evolution by natural selection, Darwin wrote, mainly depends on “success in leaving progeny.”1 He also recognized that such success may be achieved by “dependence of one being on another.” When are individuals most successful living on their own, and when can they benefit from working with others?
It’s not always an easy question to answer. For parasites living in or on other organisms, for example, maximizing reproduction is a tricky proposition. Using more host resources lets parasites produce more offspring, but overexploitation shortens host life span, reducing the amount of time the parasites have to reproduce. So it may make sense for parasites to avoid harming their hosts, and parasites that increase host life span may fare even better. As British evolutionary biologist and geneticist John Maynard Smith noted more than 100 years after Darwin’s musings on reproduction and cooperation, you shouldn’t kill the goose that lays the golden eggs.2
But Maynard Smith recognized that this strategy is based on a critical assumption: that if you do not kill the golden goose, no one else will either. [...]
Vanuit het bovenstaande artikel stond een link naar het volgende artikel dat ook erg interessant bleek te zijn:
From Simple To Complex
The switch from single-celled organisms to ones made up of many cells has evolved independently more than two dozen times. What can this transition teach us about the origin of complex organisms such as animals and plants?
Continue
En deze vond ik ook op de site...Nieuw ontdekte soorten in 2015.
New Species Abound
A look at some of the species newly described in the last 12 months
By Karen Zusi | December 28, 2015
Artikel
En hiermee blaas ik dit topic een klein beetje leven in, in het jaar 2016.
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
Borrowing Immunity Through Interbreeding
Neanderthals and Denisovans contributed innate immune genes to modern humans, scientists show.
Neanderthals and Denisovans contributed innate immune genes to modern humans, scientists show.
the-scientist.comquote:Modern humans adopted innate immune genes responsible for recognizing invading microbes from Neanderthals and Denisovans, according to two studies published today (January 7) in The American Journal of Human Genetics. The two teams, based in France and Germany, independently concluded that humans picked up some versions of a cluster of toll-like receptors by interbreeding with archaic hominin relatives.
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/wetenschap/1.2543831quote:Grootste mensaap ooit ging aan eigen omvang ten onder
Het uitsterven van de Gigantopithecus zo'n 100.000 jaar geleden was een gevolg van zijn gigantische afmetingen waardoor hij zijn dieet niet aan zijn veranderende omgeving wist aan te passen. Dat blijkt uit een nieuwe studie. Met een lengte tot 3 meter en een gewicht tot 540 kilo was de mensaap de grootste primaat die ooit heeft geleefd.
Startling new finding: 600 million years ago, a biological mishap changed everything
En de daadwerkelijke publicatie:
Evolution of an ancient protein function involved in organized multicellularity in animals
Artikelquote:In a paper published in the open-access journal eLife this week, researchers say they have pinpointed what may well be one of evolution’s greatest copy mess-ups yet: the mutation that allowed our ancient protozoa predecessors to evolve into complex, multi-cellular organisms.
En de daadwerkelijke publicatie:
Evolution of an ancient protein function involved in organized multicellularity in animals
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
quote:Headteacher mocked on Twitter for claiming evolution is not a fact | World news | The Guardian
Richard Dawkins weighs in on social media debate after Christina Wilkinson said there was ‘more evidence that Bible is true’
Richard Dawkins weighs in on social media debate after Christina Wilkinson said there was ‘more evidence that Bible is true’
A primary school headteacher has been mocked on Twitter after claiming that evolution was “a theory” and there was “more evidence that the Bible is true”.
Christina Wilkinson, of St Andrew’s Church of England school in Oswaldtwistle, Lancashire, made the remarks in a tweet responding to London headteacher Tom Sherrington, who urged teachers to stick to science when teaching the origins of life.
Wilkinson wrote: “Evolution is not a fact. That’s why it’s called a theory! There’s more evidence that the Bible is true.”
Amid criticism and calls for her to resign on Twitter, Wilkinson issued a statement saying: “I’d like to make it clear that we teach the full national curriculum in school and that our pupils receive a fully rounded education.”
She also said her tweet was sent from a personal account and “represents my own views”. However, her Twitter handle was @WilkinsonHead, apparently referencing her role as headteacher. The tweet has since been taken down and the account closed.
Wilkinson’s assertion was met with scorn on the social media site. One person suggested she retrain as a vicar, while another said: “That’s an unacceptable level of stupidity from a headteacher.”
Liv Boeree tweeted: “This is horrifying. I’m still holding out hope her response is some kind of performance art. Pls pls pls tell me this lady doesn’t work in education. Please.”
Sherrington wrote: “Sigh. I sincerely hope your students aren’t told that. Take them to a natural history museum.”
His original posts, which sparked the exchange, had read: “For me, it is critical that teachers do not water down the science to accommodate religious perspectives if that means sacrificing the acceptance of evidence.
“This applies to science and RE teachers. New Earth creationism and more subtle variants of Intelligent Design are a denial of science and I think all teachers need to be conscious of that.”
The evolutionary biologist Prof Richard Dawkins said Wilkinson was misusing the word theory. “Scientists call evolution a theory only in a special scientists’ sense, which is NOT the same as the layman’s ‘tentative hypothesis’,” he said.
“This is so often misunderstood that I now recommend abandoning the confusing word ‘theory’ altogether for the case of evolution. Evoluton is a fact, as securely attested as any fact in science. ‘We are cousins of monkeys and kangaroos’ can be asserted with as much confidence as ‘Our planet orbits the sun’.”
The government banned the teaching of creationism in science classes in UK schools 18 months ago. It said funding would be withdrawn from any free school that taught theories that run “contrary to established scientific and/or historical evidence and explanations”.
Ken Moss, a local councillor with responsibility for education, told the MailOnline: “I don’t think we should be promoting any religious text as more scientifically accurate than hundreds of years of detailed study.”
He added: “There is plenty of room for religious teaching, but I do not think that should be above science fact. The role of a school and a headteacher is to inform the pupils of the facts and not to just promote religious texts.”
Graham Jones, Labour MP for Hyndburn, whose constituency includes Wilkinson’s school, said: “It’s a Church of England school and it will, of course, teach the Bible. But it should also teach the children about other religions and beliefs.
“The national curriculum requires a more broad-based perception of evolution and a balance of opinions has to be struck so pupils can make up their own minds.”
A spokesman for Blackburn diocesan board of education said: “As a diocese we state all schools should teach the full national curriculum, which includes ‘adaptation of plants and animals and that adaption may lead to evolution’.”
Bron: www.theguardian.com
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
http://www.nationalgeogra(...)duizenden-kilometersquote:Bijzondere ontdekking: libel vliegt duizenden kilometers
Een libel van nauwelijks drie centimeter lang blijkt de beste langeafstandsvlieger uit het dierenrijk. De ‘wereldzwerver’ legt duizenden kilometers af over de oceaan, van continent tot continent.
3 maart 2016 Paul Heuts
Discovermagazinequote:Tiny Fungus Pioneered Life on Terra Firma
Before primitive ocean-dwellers could crawl out of the primordial sea millions of years ago, there needed to be an ecosystem capable of sustaining them. An ancient, pioneering fungus may have played a key role in transforming Earth’s surface into a life-sustaining ecosystem.
Dr. Martin Smith, now at Durham University, discovered the 440-million-year-old fossilized remains of a stringy fungus belonging to the genus Tortotubus — similar to mushrooms today. The minuscule fossils are believed to be the oldest-known evidence of a land-dwelling organism. Researchers believe Tortotubus helped terraform the earth by decomposing organic matter and collecting nutrients, paving the way for more complex organisms to establish themselves on land.
Publicatie
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
Vis beklimt waterval alsof hij een salamander is
Een visje in Thailand blijkt iets heel bijzonders te kunnen. Hij wandelt en beklimt watervallen op dezelfde manier als viervoeters.
Dat schrijven onderzoekers in het blad Nature Scientific Reports. Het onderzoek gaat over het blinde visje Cryptotora thamicola. “het visje bezit morfologische kenmerken die eerder enkel aan Tetrapoda (viervoeters, red.) zijn toegeschreven,” stelt onderzoeker Brooke Flammang. “Het bekken en de wervelkolom van deze vis stellen het in staat om zijn eigen lichaamsgewicht tegen de zwaartekracht in te ondersteunen.”
Het is een heel bijzondere ontdekking. Nog niet eerder hebben onderzoekers zoiets bij nu nog voorkomende vissen gezien. De manier waarop de vis wandelt en watervallen beklimt is vergelijkbaar met de manier waarop Tetrapoda (vierpotige zoogdieren en amfibieėn) dat doen.
De ontdekking kan tevens meer inzicht geven in de evolutie van landdieren. Aangenomen wordt dat het leven op aarde in het water begon. Op een gegeven moment verlieten een aantal organismen het water en koloniseerden het land. Het vroeg om een aantal aanpassingen. Zo moesten de vinnen die in het water heel handig waren op het land plaatsmaken voor ledematen. “Dit onderzoek geeft ons inzicht in de plasticiteit van het lichaam van vissen,” aldus Flammang.
http://www.scientias.nl/vis-beklimt-waterval-alsof-salamander-is/
Een visje in Thailand blijkt iets heel bijzonders te kunnen. Hij wandelt en beklimt watervallen op dezelfde manier als viervoeters.
Dat schrijven onderzoekers in het blad Nature Scientific Reports. Het onderzoek gaat over het blinde visje Cryptotora thamicola. “het visje bezit morfologische kenmerken die eerder enkel aan Tetrapoda (viervoeters, red.) zijn toegeschreven,” stelt onderzoeker Brooke Flammang. “Het bekken en de wervelkolom van deze vis stellen het in staat om zijn eigen lichaamsgewicht tegen de zwaartekracht in te ondersteunen.”
Het is een heel bijzondere ontdekking. Nog niet eerder hebben onderzoekers zoiets bij nu nog voorkomende vissen gezien. De manier waarop de vis wandelt en watervallen beklimt is vergelijkbaar met de manier waarop Tetrapoda (vierpotige zoogdieren en amfibieėn) dat doen.
De ontdekking kan tevens meer inzicht geven in de evolutie van landdieren. Aangenomen wordt dat het leven op aarde in het water begon. Op een gegeven moment verlieten een aantal organismen het water en koloniseerden het land. Het vroeg om een aantal aanpassingen. Zo moesten de vinnen die in het water heel handig waren op het land plaatsmaken voor ledematen. “Dit onderzoek geeft ons inzicht in de plasticiteit van het lichaam van vissen,” aldus Flammang.
http://www.scientias.nl/vis-beklimt-waterval-alsof-salamander-is/
Deze fascinerende ontdekking van 'live' evolutie mis ik nog hier
Scientists just discovered plastic-eating bacteria that can break down PET
Scientists just discovered plastic-eating bacteria that can break down PET
En er is een nieuwe boom "ontdekt":
Publicatie
nytimesquote:A team of scientists unveiled a new tree of life on Monday, a diagram outlining the evolution of all living things. The researchers found that bacteria make up most of life’s branches. And they found that much of that diversity has been waiting in plain sight to be discovered, dwelling in river mud and meadow soils.
Publicatie
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
quote:Complex life a billion years earlier than thought?
Researchers said Tuesday they had uncovered fossils showing that complex life on Earth began more than 1.5 billion years ago, nearly a billion years earlier than previously thought. But the evidence, published in Nature Communications, immediately provoked debate, with some scientists hailing it as rock solid, and others saying they were wholly unconvinced.
After first emerging from the primordial soup, life remained primitive and unicellular for billions of years, but some of those cells eventually congregated like clones in a colony. Scientists even took to calling the later part of this period the "boring billion", because evolution seemed to have stalled. But at some point there was another huge leap—arguably second in importance only to the appearance of life itself—towards complex organisms. This transition progressively gave rise to all the plants and animals that have ever existed.
Exactly when multi-cell eukaryotes—organisms in which differentiated cells each contain a membrane-bound nucleus with genetic material—showed up has inflamed scientific passions for many decades. The new study is sure to enrich that tradition.
"Our discovery pushes back nearly one billion years the appearance of macroscopic, multicellular eukaryotes compared to previous research," Maoyan Zhu, a professor at the Nanjing Institute of Geology and Palaeontology, told AFP. The fossils were uncovered in Hebei Province's Yanshan region, where Mao Zedong and his communist army hunkered down during World War II before coming to power.
Zhu and colleagues found 167 measurable fossils, a third of them in one of four regular shapes—an indication of complexity. he largest measured 30 by eight centimetres (12 by three inches). Taken together, they are "compelling evidence for the early evolution of organisms large enough to be visible with the naked eye," said Zhu.
"This totally renews current knowledge on the early history of life."
And what rough beast, its hour come round at last,
Slouches towards Bethlehem to be born?
Slouches towards Bethlehem to be born?
Je was me voor! Dan maar een artikel over de Giraffe.quote:
genome-reveals-why-giraffes-have-long-necks
http://www.scientificamer(...)fes-have-long-necks/quote:Call it a tall task: researchers have decoded the genomes of the giraffe and its closest relative, the okapi. The sequences, published on May 17 in Nature Communications, reveal clues to the age-old mystery of how the giraffe evolved its unusually long neck and legs.
[...]
As the tallest mammals on Earth, giraffes can reach heights up to nearly 6 metres, with necks stretching 2 metres. To prevent fainting when they lower their heads to drink water, giraffes have developed an unusually strong pumping mechanism in their hearts that can maintain a blood pressure 2.5 times greater than that of humans.
[...]
En nog één die gewoon erg cool is onder het motto "moedertje natuur weet het altijd beter"...
The most powerful proton conductor in the natural world is this jelly found inside a shark's head
Shark jelly ftw!
http://www.sciencealert.c(...)nside-a-shark-s-headquote:A clear, internal jelly that helps sharks and other marine animals detect the electrical signals of their prey offers the highest proton conductivity in the natural world, according to a new study.
The jelly in question is found in the 'ampullae of Lorenzini' (AoL) - an array of electrosensory organs present in cartilaginous fish such as sharks, skates, and rays. While scientists have known about the ampullae of Lorenzini for centuries, the remarkable conductivity of the jelly-like substance inside has come as a surprise, and it could even lead to new technological applications for the biological material.
[...]
[ Bericht 25% gewijzigd door Semisane op 19-05-2016 10:24:53 ]
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
HOW DID THE GIRAFFE GET ITS LONG NECK?
Gene analysis tells a tall story
The world’s tallest land animal, the giraffe boasts some curious characteristics including elongated neck vertebrae, an unusual heart structure and blood pressure more than twice that of humans. Photograph: Doug Cavener
It sounds like a tale by Rudyard Kipling, but researchers delving into giraffe genetics say they have discovered new insights into how the creature got its long neck and gangly frame.
The world’s tallest land animal, the giraffe boasts some curious characteristics. Its neck contains seven vertebrae, the same number as humans, but each is elongated. For blood to reach the brain, the heart must pump it to a height of two metres - a feat made possible by an unusual heart structure, blood pressure more than twice that of humans and thick-walled blood vessels.
Now scientists have discovered a host of genetic variations that could be behind such traits.
https://www.theguardian.c(...)s-a-tall-story#img-1
Gene analysis tells a tall story
The world’s tallest land animal, the giraffe boasts some curious characteristics including elongated neck vertebrae, an unusual heart structure and blood pressure more than twice that of humans. Photograph: Doug Cavener
It sounds like a tale by Rudyard Kipling, but researchers delving into giraffe genetics say they have discovered new insights into how the creature got its long neck and gangly frame.
The world’s tallest land animal, the giraffe boasts some curious characteristics. Its neck contains seven vertebrae, the same number as humans, but each is elongated. For blood to reach the brain, the heart must pump it to a height of two metres - a feat made possible by an unusual heart structure, blood pressure more than twice that of humans and thick-walled blood vessels.
Now scientists have discovered a host of genetic variations that could be behind such traits.
https://www.theguardian.c(...)s-a-tall-story#img-1
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
NEW FOSSIL FIND POINTS TO RAPID EVOLUTION OF MARINE REPTILES AFTER MASS EXTINCTION
Fossilised skeleton of a toothless animal that lived 247 million years ago opens a window to a time of remarkable diversity on Earth after the ‘Great Dying’ event
The fossil of Sclerocormus parviceps, the newly described marine reptile, was unearthed in a quarry in China. Unlike its close relative, the ichthyosaurs, it lacked a long snout, tail-fins and teeth.
The discovery of a toothless animal with a short snout and a long tail that roamed the seas around 247 million years ago, suggests early marine reptiles evolved more rapidly than previously thought after the the most devastating mass extinction event the planet has ever experienced, scientists have revealed.
Dubbed Sclerocormus parviceps, a name that nods to its rigid body and small skull, the ichthyosauriform was unearthed by fossil hunters in China.
But its appearance has surprised researchers. Sclerocormus is lacking a host of features seen in closely related marine reptiles: many ichthyosaurs had a long snout, teeth and a tail with big fins – none of which are present in the new find.
“What it is telling us is that very soon after this massive extinction event [at the end of the Permian geologic period] there was a radiation and filling of all these vacant niches, and biodiversity of forms, that took place much, much quicker than we had previously imagined,” said Nick Fraser of the National Museums Scotland, an author of the study.
https://www.theguardian.c(...)ass-extinction#img-1
Fossilised skeleton of a toothless animal that lived 247 million years ago opens a window to a time of remarkable diversity on Earth after the ‘Great Dying’ event
The fossil of Sclerocormus parviceps, the newly described marine reptile, was unearthed in a quarry in China. Unlike its close relative, the ichthyosaurs, it lacked a long snout, tail-fins and teeth.
The discovery of a toothless animal with a short snout and a long tail that roamed the seas around 247 million years ago, suggests early marine reptiles evolved more rapidly than previously thought after the the most devastating mass extinction event the planet has ever experienced, scientists have revealed.
Dubbed Sclerocormus parviceps, a name that nods to its rigid body and small skull, the ichthyosauriform was unearthed by fossil hunters in China.
But its appearance has surprised researchers. Sclerocormus is lacking a host of features seen in closely related marine reptiles: many ichthyosaurs had a long snout, teeth and a tail with big fins – none of which are present in the new find.
“What it is telling us is that very soon after this massive extinction event [at the end of the Permian geologic period] there was a radiation and filling of all these vacant niches, and biodiversity of forms, that took place much, much quicker than we had previously imagined,” said Nick Fraser of the National Museums Scotland, an author of the study.
https://www.theguardian.c(...)ass-extinction#img-1
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
quote:Getting babies to stop crying and not die may have made humans smarter
With sleepless nights and puzzling crying spells, caring for a newborn may seem like a mind numbing endeavor. But the mental abilities needed to keep a helpless, fussy infant alive may actually be the source of our smarts.
Humans’ extraordinary intellectual abilities may have arisen, in part, in an evolutionary feedback loop involving the care of helpless infants, researchers hypothesize in a study published in the Proceedings of the National Academy of Sciences. In the loop, big-headed babies are born relatively early in their development to ensure that they fit through the human vaginal canal. The underdeveloped newborns then rely heavily on the savviness of their parents for survival. Through generations, this selects for brainy parents, which pushes kids to have ever fatter noggins and, thus, earlier births.
And what rough beast, its hour come round at last,
Slouches towards Bethlehem to be born?
Slouches towards Bethlehem to be born?
quote:Dogs were domesticated not once, but twice... in different parts of the world, research shows
The question, 'Where do domestic dogs come from?', has vexed scholars for a very long time. Some argue that humans first domesticated wolves in Europe, while others claim this happened in Central Asia or China.
A new paper, published in Science, suggests that all these claims may be right. Supported by funding from the European Research Council and the Natural Environment Research Council, a large international team of scientists compared genetic data with existing archaeological evidence and show that man's best friend may have emerged independently from two separate (possibly now extinct) wolf populations that lived on opposite sides of the Eurasian continent.
This means that dogs may have been domesticated not once, as widely believed, but twice.
And what rough beast, its hour come round at last,
Slouches towards Bethlehem to be born?
Slouches towards Bethlehem to be born?
Scientists just found the remains of a 700,000-year-old 'hobbit'
The legends are true.
An international team of researchers has just announced the discovery of 700,000-year-old remains that are related to a tiny species of human ancestors, lovingly referred to as 'hobbits'.
Found on an island in Indonesia, the newly found hominins only grew to around 1 metre in height, and it's not year clear whether they represent a new species.
But they look remarkably like the currently known hobbit species, Homo floresiensis - the big difference is that they lived more than 600,000 years before them, which shakes up our understanding of hominin evolution.
Flores fossil discovery provides clues to 'hobbit' ancestors
[ Bericht 26% gewijzigd door Kijkertje op 09-06-2016 01:59:38 ]
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
quote:Gene Drives That Tinker with Evolution Are an Unknown Risk, Researchers Say
With great power—in this case, a technology that can alter the rules of evolution—comes great responsibility. And since there are “considerable gaps in knowledge” about the possible consequences of releasing this technology, called a gene drive, into natural environments, it is not yet responsible to do so. That’s the major conclusion of a report published today by the National Academies of Science, Engineering, and Medicine.
And what rough beast, its hour come round at last,
Slouches towards Bethlehem to be born?
Slouches towards Bethlehem to be born?
Meer over het 'hobbit'-verhaal..
quote:New Fossils Hint 'Hobbit' Humans Are Older Than Thought
For the past decade, a fossil human relative about the size of a toddler has loomed large in the story of our evolutionary history. This mysterious creature—found on the Indonesian island of Flores—has sparked a heated debate about its origins, including questions over its classification as a unique species.
But now, a scattering of teeth and bone may at last unlock the mystery of the “hobbits,” also known as Homo floresiensis.
The 700,000-year-old human remains are the first found outside Liang Bua cave, the site on Flores that yielded the original hobbit fossils. The much older samples show intriguing similarities to H. floresiensis, including their small size, and so provide the best evidence yet of a potential hobbit ancestor.
“Since the hobbit was found, there have been two major hypotheses concerning its ancestry,” says Gerritt van den Bergh, an archaeologist at the University of Wollongong in Australia and a contributor to the work.
According to one theory, H. floresiensis is a dwarfed form of Homo erectus, an ancient human relative that lived in East Asia and parts of Africa until about 143,000 years ago. But other researchers think the hobbits evolved from even earlier, smaller-bodied hominins such as Homo habilis or Australopithecus.
“These new findings suggest that Homo floresiensis is indeed a dwarfed form of Homo erectus from Java, a small group of which must have gotten marooned on Flores and evolved in isolation,” van den Bergh says.
And what rough beast, its hour come round at last,
Slouches towards Bethlehem to be born?
Slouches towards Bethlehem to be born?
quote:Functioning ‘mechanical gears’ seen in nature for the first time
Previously believed to be only man-made, a natural example of a functioning gear mechanism has been discovered in a common insect - showing that evolution developed interlocking cogs long before we did.
The juvenile Issus - a plant-hopping insect found in gardens across Europe - has hind-leg joints with curved cog-like strips of opposing ‘teeth’ that intermesh, rotating like mechanical gears to synchronise the animal’s legs when it launches into a jump.
And what rough beast, its hour come round at last,
Slouches towards Bethlehem to be born?
Slouches towards Bethlehem to be born?
Ik heb de link nog niet bekeken maar volgens mij heb ik dit, overigens toffe nieuws, al wel eens eerder gezien.quote:
Edit: in 2013 dus, zie link
ph'nglui mglw'nafh Cthulhu R'lyeh wgah'nagl fhtagn
Oei idd.. Ik had 'm te klakkeloos overgenomen van een aggregatie-sitequote:
[..]
Ik heb de link nog niet bekeken maar volgens mij heb ik dit, overigens toffe nieuws, al wel eens eerder gezien.
Edit: in 2013 dus, zie link
Al oud nieuws 
Laat 'm wel ff staan omdat het zo gaaf is.
And what rough beast, its hour come round at last,
Slouches towards Bethlehem to be born?
Slouches towards Bethlehem to be born?
29-08-2016
Onderzoekers werpen nieuw licht op dood van onze voorouder Lucy
© ap.
Wetenschappers hebben nieuw licht geworpen op hoe Lucy - een van onze bekendste voorouders - 3,2 miljoen jaar geleden om het leven gekomen zou zijn. Volgens een artikel dat vandaag in Nature werd gepubliceerd, zou ze uit een boom gevallen zijn.
© ap.
Stel je voor: het is avond en Lucy - met haar wetenschappelijke naam een 'australopithecus afarensis' - zoekt bescherming voor de nacht van roofdieren. Ze besluit in een boom te klimmen om te slapen. Hoewel ze op twee benen loopt, heeft ze toch nog altijd stevige schouders om beter te kunnen klimmen. Maar vanavond gaat er iets mis. Ze verliest haar grip en valt naar beneden.
Bij de val heeft Lucy een reflex: ze probeert met haar handen haar val te breken. Tevergeefs, want ze komt hard neer, breekt heel wat beenderen en sterft.
Skelet
Dat is toch wat nieuw onderzoek van de Universiteit van Texas (UT) in Austin suggereert. Daarvoor maakten wetenschappers een grondige studie van haar skelet. Dat was al eerder gebeurd sinds haar ontdekking in Ethiopiė in 1974, maar nog nooit specifiek om de doodsoorzaak te bepalen.
"Tien dagen lang hebben we het skelet van Lucy non-stop gescand met een speciaal röntgentoestel dat beelden maakt met een uitzonderlijke hoge resolutie", vertelt auteur John Kappelman, die antropologie en geologie doceert aan de UT. Op de beelden zagen de onderzoekers bewijs van breuken die van vóór Lucy's dood zouden dateren. Volgens hen zijn het breuken die veroorzaakt werden door een enorme druk op de beenderen, een druk die zó hard was dat de beenderen braken, zoals bij een val.
Orthopedische chirurgen
De breuk aan haar schouder kwam overeen met wat mensen oplopen als ze hun val proberen te breken met hun handen. Dat werd door tien verschillende orthopedische chirurgen bevestigd.
Auteur John Kappelman. © afp.
Met die wetenschap gingen de onderzoekers de andere breuken in Lucy's lichaam opnieuw bekijken en zagen ze flink wat bewijs om hun these nog te verstevigen, onder meer een enkelbreuk en breuken aan haar knieėn van een traumatische impact die van onderen kwam. En ook een breuk aan haar eerste rib, iets wat alleen voorkomt als de impact, inderdaad, van beneden komt.
Kritisch
Niet iedereen is evenwel overtuigd van de nieuwe these. Heel wat wetenschappers hebben zich vandaag al kritisch uitgelaten over het onderzoek. Zo vinden enkelen het bewijs dat de breuken vóór Lucy's dood gebeurden, niet overtuigend. Of vragen zich af of Lucy nog wel in bomen klom in die fase van haar evolutie.
Het betekent niet noodzakelijk dat het onderzoek niet juist is, maar de vraag blijft of we ooit wel met zekerheid zullen weten hoe Lucy aan haar einde kwam.
(HLN)
Onderzoekers werpen nieuw licht op dood van onze voorouder Lucy
© ap.
Wetenschappers hebben nieuw licht geworpen op hoe Lucy - een van onze bekendste voorouders - 3,2 miljoen jaar geleden om het leven gekomen zou zijn. Volgens een artikel dat vandaag in Nature werd gepubliceerd, zou ze uit een boom gevallen zijn.
© ap.
Stel je voor: het is avond en Lucy - met haar wetenschappelijke naam een 'australopithecus afarensis' - zoekt bescherming voor de nacht van roofdieren. Ze besluit in een boom te klimmen om te slapen. Hoewel ze op twee benen loopt, heeft ze toch nog altijd stevige schouders om beter te kunnen klimmen. Maar vanavond gaat er iets mis. Ze verliest haar grip en valt naar beneden.
Bij de val heeft Lucy een reflex: ze probeert met haar handen haar val te breken. Tevergeefs, want ze komt hard neer, breekt heel wat beenderen en sterft.
Skelet
Dat is toch wat nieuw onderzoek van de Universiteit van Texas (UT) in Austin suggereert. Daarvoor maakten wetenschappers een grondige studie van haar skelet. Dat was al eerder gebeurd sinds haar ontdekking in Ethiopiė in 1974, maar nog nooit specifiek om de doodsoorzaak te bepalen.
"Tien dagen lang hebben we het skelet van Lucy non-stop gescand met een speciaal röntgentoestel dat beelden maakt met een uitzonderlijke hoge resolutie", vertelt auteur John Kappelman, die antropologie en geologie doceert aan de UT. Op de beelden zagen de onderzoekers bewijs van breuken die van vóór Lucy's dood zouden dateren. Volgens hen zijn het breuken die veroorzaakt werden door een enorme druk op de beenderen, een druk die zó hard was dat de beenderen braken, zoals bij een val.
Orthopedische chirurgen
De breuk aan haar schouder kwam overeen met wat mensen oplopen als ze hun val proberen te breken met hun handen. Dat werd door tien verschillende orthopedische chirurgen bevestigd.
Auteur John Kappelman. © afp.
Met die wetenschap gingen de onderzoekers de andere breuken in Lucy's lichaam opnieuw bekijken en zagen ze flink wat bewijs om hun these nog te verstevigen, onder meer een enkelbreuk en breuken aan haar knieėn van een traumatische impact die van onderen kwam. En ook een breuk aan haar eerste rib, iets wat alleen voorkomt als de impact, inderdaad, van beneden komt.
Kritisch
Niet iedereen is evenwel overtuigd van de nieuwe these. Heel wat wetenschappers hebben zich vandaag al kritisch uitgelaten over het onderzoek. Zo vinden enkelen het bewijs dat de breuken vóór Lucy's dood gebeurden, niet overtuigend. Of vragen zich af of Lucy nog wel in bomen klom in die fase van haar evolutie.
Het betekent niet noodzakelijk dat het onderzoek niet juist is, maar de vraag blijft of we ooit wel met zekerheid zullen weten hoe Lucy aan haar einde kwam.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:'Wetenschappers ontdekken bestaan van vier soorten giraffes'
Wetenschappers hebben ontdekt dat er niet slechts één giraffesoort bestaat, maar vier verschillende soorten.
Deze soorten verschillen qua uiterlijk niet zo veel van elkaar, maar genetisch gezien lopen ze wel sterk uiteen.
De vier giraffesoorten hebben waarschijnlijk al één tot twee miljoen jaar geen genen meer uitgewisseld. Kortom: de ze hebben al die tijd niet met elkaar gepaard.
Dat melden Duitse onderzoekers in het wetenschappelijk tijdschrift Current Biology.
IJsberen
De wetenschappers kwamen tot hun opmerkelijke bevinding door DNA af te nemen bij 190 giraffes die op verschillende plaatsen in Afrika leven. Tot nu toe werd aangenomen dat de verschillende populaties in Afrika allemaal tot één soort behoorden. Maar uit de analyse blijkt dat er vier soorten giraffes bestaan die genetisch evenveel van elkaar verschillen als bruine beren en ijsberen.
Het gaat om de zuidelijke giraffe uit Zuid-Afrika, de Masagiraffe uit Kenia en Tanzania, de netgiraffe uit Somaliė en de noordelijke giraffe die vooral in Kameroen en Tsjaad voorkomt.
Het DNA van deze giraffes verschilt waarschijnlijk zo sterk omdat de dieren zich in de loop van miljoenen jaren hebben aangepast aan verschillende diėten en leefomgevingen.
Genen
Van de buitenkant zien de giraffes er vrijwel hetzelfde uit. "De verschillen in morfologie en vachtpatroon zijn beperkt", verklaart hoofdonderzoeker Axel Janke op nieuwssite Phys.org. "We waren dan ook extreem verrast door onze ontdekking."
Het aantal giraffes op aarde neemt snel af. Drie decennia geleden leefden er nog 150.000 exemplaren in Afrika, nu minder dan 100.000.
Sommige van de nieuw ontdekte giraffesoorten worden dan ook met uitsterven bedreigd. "Er zijn minder dan 4.750 noordelijke giraffes en minder dan 8.700 netgiraffes", aldus Janke. "Daarmee behoren deze giraffes tot de meest bedreigde grote zoogdieren op aarde."
Never in the entire history of calming down did anyone ever calm down after being told to calm down.
Misschien al wel eens iets eerder van voorbij gekomen, maar toch:
quote:Tasmaanse duivel evolueert sneller om kanker de baas te worden
Even leek het erop dat een besmettelijke vorm van kanker de Tasmaanse duivel zou uitroeien. Maar nieuw onderzoek suggereert dat er hoop is.
Tasmaanse duivels zijn vleesetende buideldieren die op dit moment enkel op het eiland Tasmaniė voorkomen. En de dieren hebben het moeilijk. Het is allemaal te wijten aan een besmettelijke vorm van kanker die rap om zich heen grijpt. Deze vorm van kanker wordt Tasmaanse duivels meestal kort nadat ze volwassen zijn geworden fataal. Hierdoor zijn ze slechts in staat om één nestje – in plaats van de gebruikelijke drie nestjes – jongen groot te brengen. De besmettelijke vorm van kanker speelt de Tasmaanse duivel nu zo’n twintig jaar parten en in die periode is de populatie Tasmaanse duivels met zeker tachtig procent afgenomen.
Evolueren
Onderzoekers wisten het dan ook zeker: dit gaat de Tasmaanse duivel niet redden. Maar het tegendeel blijkt waar te zijn. Zo blijken Tasmaanse duivels – tegen alle verwachtingen in – nog steeds te leven in gebieden waar de besmettelijke vorm van kanker iets meer dan twintig jaar geleden al opdook. “Modellen die ik zeven jaar geleden publiceerde, voorspelden dat deze populaties nu uitgestorven zouden moeten zijn,” vertelt onderzoeker Hamish McCallum. “Ik ben heel blij dat ik het verkeerd had.” Maar hoe weten de Tasmaanse duivels in de gebieden in kwestie te overleven? “Het lijkt erop dat de duivels zichzelf redden door te evolueren.”
Het onderzoek
McCallum en collega’s trekken die conclusie nadat ze het DNA van verschillende Tasmaanse duivels bestudeerden. Ze bekeken het DNA van Tasmaanse duivels die tussen 8 en 16 jaar nadat deze besmettelijke vorm van kanker de kop opstak, in verschillende delen van Tasmaniė leefden. Ook bestudeerden ze het DNA van Tasmaanse duivels die leefden in de tijd voordat de besmettelijke vorm van kanker een probleem werd. De onderzoekers identificeerden twee kleine regio’s in het genoom die er bij de Tasmaanse duivels die na de uitbraak van de besmettelijke vorm van kanker leefden heel anders uitzagen dan bij de Tasmaanse duivels die voor de uitbraak leefden. Deze regio’s zijn in reactie op een krachtige selectiedruk – ontstaan door de kanker – veranderd. En dat in slechts vier tot acht generaties tijd! Vijf van de zeven genen in de twee regio’s hielden verband met kanker of de immuunfunctie, wat suggereert dat Tasmaanse duivels inderdaad bezig zijn om resistent te worden voor de besmettelijke vorm van kanker.
Het is hoopgevend, maar zeker geen reden om achterover te leunen. “Hoewel het onderzoek suggereert dat duivels in het wild zichzelf door evolutie kunnen redden, is het belangrijk om managementstrategieėn te ontwikkelen die ze in staat stellen om dat te doen,” vindt McCallum. En misschien kunnen we door de Tasmaanse duivels uitgebreid te bestuderen ook meer inzicht krijgen in kanker. “Kanker ontstaat en sterft meestal met zijn gastheer, maar in slechts twee gewervelden – honden en Tasmaanse duivels – heeft kanker een uitzonderlijke evolutionaire stap gezet en is besmettelijk geworden. Deze vormen van kanker verspreiden zich niet alleen in de gastheer, maar ook naar andere dieren toe, waardoor ze in feite onsterfelijk worden (…) Dit is een bizarre vorm van kanker in een uniek Australisch buideldier, maar de ziekte en de manier waarop Tasmaanse duivels reageren, kan wel eens nieuwe algemene inzichten opleveren in de biologie van kanker.”
NIet echt goed uitgelegd. Waarschijnlijk was dat genetisch profiel er al voordat die kankerepidemie twintig jaar geleden begon. Alleen die beestjes overleefden in her gebied waar kanker toesloeg. Als de Tasmaanse duivel 80% is afgenomen, en die kanker is kennelijk niet eens actief in sommige gebieden (sterfte dus veel hoger waar kanker wel heeft toegeslagen), dan heb je een enorm sterke selectie pressure. Denk ik niet zo raar dat dat profiel in 5 tot 9 generaties gaat domineren, wel gelukkig dat er een aanpassing is die resitent tegen deze kanker is.quote:
Misschien al wel eens iets eerder van voorbij gekomen, maar toch:
[..]
In het artikel maken ze van evolutie iets magisch, lijkt het wel, de duivels redden zichzelf door te evolueren. Wat slim van ze!
quote:Watching Evolution Happen in Two Lifetimes
The biologists Rosemary and Peter Grant have spent four decades on a tiny island in the Galįpagos. Their discoveries reveal how new animal species can emerge in just a few generations.
Vanavond
Ned 1 (20:30 - 21:35): DWDD UNIVRSITY PRESENTEERT: Freek Vonk over Evolutie
Waarom zijn we bang voor slangen? Waarom zit onze neus boven onze mond? En hoe kan het dat baby’s zich zo goed aan een waslijn vast kunnen houden? Op vrijdagavond 9 december geeft bioloog Freek Vonk voor de tweede keer een college voor DWDD University. De Gashouder op het Amsterdamse Westergasfabriekterrein wordt opnieuw omgetoverd tot een gigantisch biologielokaal. Freek onderwijst de 1100 aanwezigen en de kijkers thuis over de Evolutie.
Freek: “Ik ben al van kinds af aan gefascineerd door hoe dieren op hun eigen en unieke manier zijn aangepast aan het leven op onze planeet. De wereld om ons heen is mooi, de diversiteit aan dieren is adembenemend. Maar dat is natuurlijk niet altijd zo geweest. In dit college gaan we een prachtige reis door de tijd maken. Van het allereerste leven op aarde, de allereerste eencelligen, de eerste dieren die zelfstandig konden bewegen en vervolgens het land gingen koloniseren, tot het tijdperk van de dino’s en de evolutie van de mens. Het wordt een schitterende en adembenemende reis!”
‘DWDD University presenteert: Evolutie, door Freek Vonk’, vrijdag 9 december om 20.30 uur bij de VARA op NPO 1.
Bizarre manieren van voortplanting, survival of the fittest, overlevingsstrategieėn, alles komt aan bod. Net als bij zijn vorige college laat Freek prachtige beelden zien, neemt hij levende en opgezette dieren mee én dit keer ook zeldzame fossielen. Zo staat er onder andere een geraamte van een echte mammoet in de Gashouder.
Freek Vonk (1983) is Nederlands meest bekende bioloog. Hij studeerde af aan de Universiteit Leiden en specialiseerde in de evolutiebiologie van reptielen. Hij is research fellow bij Museum Naturalis in Leiden en presenteert verschillende tv-programma’s bij de NPO. In 2014 presenteerde hij voor DWDD University het college Gif.
Ned 1 (20:30 - 21:35): DWDD UNIVRSITY PRESENTEERT: Freek Vonk over Evolutie
Waarom zijn we bang voor slangen? Waarom zit onze neus boven onze mond? En hoe kan het dat baby’s zich zo goed aan een waslijn vast kunnen houden? Op vrijdagavond 9 december geeft bioloog Freek Vonk voor de tweede keer een college voor DWDD University. De Gashouder op het Amsterdamse Westergasfabriekterrein wordt opnieuw omgetoverd tot een gigantisch biologielokaal. Freek onderwijst de 1100 aanwezigen en de kijkers thuis over de Evolutie.
Freek: “Ik ben al van kinds af aan gefascineerd door hoe dieren op hun eigen en unieke manier zijn aangepast aan het leven op onze planeet. De wereld om ons heen is mooi, de diversiteit aan dieren is adembenemend. Maar dat is natuurlijk niet altijd zo geweest. In dit college gaan we een prachtige reis door de tijd maken. Van het allereerste leven op aarde, de allereerste eencelligen, de eerste dieren die zelfstandig konden bewegen en vervolgens het land gingen koloniseren, tot het tijdperk van de dino’s en de evolutie van de mens. Het wordt een schitterende en adembenemende reis!”
‘DWDD University presenteert: Evolutie, door Freek Vonk’, vrijdag 9 december om 20.30 uur bij de VARA op NPO 1.
Bizarre manieren van voortplanting, survival of the fittest, overlevingsstrategieėn, alles komt aan bod. Net als bij zijn vorige college laat Freek prachtige beelden zien, neemt hij levende en opgezette dieren mee én dit keer ook zeldzame fossielen. Zo staat er onder andere een geraamte van een echte mammoet in de Gashouder.
Freek Vonk (1983) is Nederlands meest bekende bioloog. Hij studeerde af aan de Universiteit Leiden en specialiseerde in de evolutiebiologie van reptielen. Hij is research fellow bij Museum Naturalis in Leiden en presenteert verschillende tv-programma’s bij de NPO. In 2014 presenteerde hij voor DWDD University het college Gif.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Nice!quote:
Vanavond
Ned 1 (20:30 - 21:35): DWDD UNIVRSITY PRESENTEERT: Freek Vonk over Evolutie
Niet vergeten.Fuck, dat was gister.
Dan maar wachten tot het een keer op youtube staat.Edit: staat wel op uitzending gemist.
watching.[ Bericht 8% gewijzigd door Molurus op 10-12-2016 19:25:33 ]
Niet meer aanwezig in dit forum.
quote:Hoe de evolutie de fruitmand vulde
De verre voorouder van appelbomen, aardbeienplanten en frambozenstruiken was een klein plantje dat groeide in het tijdperk van de dino’s. De vruchtjes van dit plantje waren hard en klein, zonder vruchtvlees. Honderd miljoen jaar later zijn de nazaten onherkenbaar veranderd. Sommige soorten hebben steenvruchten met harde pit geėvolueerd (pruimen en abrikozen), andere kregen juist vlezige vruchten met meerdere zaden (appels en peren) of meerdere, kleine vruchtjes met een enkele pit (bramen en frambozen).
Dit nieuwe scenario van de evolutie van de planten uit de rozenfamilie, de Rosaceae, presenteerden Chinese biologen vorige maand in Molecular Biology and Evolution. Ze baseerden hun reconstructie op DNA-analyse en onderzoek aan fossielen.
And what rough beast, its hour come round at last,
Slouches towards Bethlehem to be born?
Slouches towards Bethlehem to be born?
A Possible Break in One of Evolution's Biggest Whale Mysteries
Ah heerlijk zulke titels...
https://www.theatlantic.c(...)ale-passport/509756/quote:Whales have a history that is among the strangest and least-understood of any animal—and barnacles might be the key to unlocking their secrets.
Ah heerlijk zulke titels...
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
Voetstappen gevonden in Tanzania van 3,6m jaar oud van 5 Lucy's (Australopithecus afarensis), waaronder een man van 1,65m (ze noemen hem Chewie 
)
Stepping back 3.6m years: footprints yield new clues to humans’ ancestors
)Stepping back 3.6m years: footprints yield new clues to humans’ ancestors
quote:Tracks found by accident on proposed museum site in Tanzania were preserved in volcanic ash dampened by ancient African rains
The footprints of five ancestors of humans who walked the Earth more than 3.6m years ago have been found preserved in volcanic ash that was dampened by ancient African rains. Researchers unearthed the tracks by accident when they began to excavate test pits that had been called for as part of an assessment of the impact of building a proposed museum on the site in Tanzania.
The markings reveal that the ancient human relatives walked side by side for at least 30 metres. The footprints were laid down in a layer of ash that was subsequently buried, but which when moistened retained the tracks like clay.
A first analysis of the footprints suggests that they were made when a male, three females and a child passed through what is now Laetoli in the African country. The individuals almost certainly belong to a species of hairy bipedal ape called Australopithecus afarensis which is known to have lived in the region.....
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
http://www.nature.com/news/the-sparrow-with-four-sexes-1.21018
Een vogelsoort met 4 geslachten, ze hebben een extra paar sex chromosomen. Je hebt dus mannetjes en vrouwtjes en wit en donker. Mannetjes doen het alleen met vrouwtjes en wit doet het alleen met donker. Misschien zijn we wel aan het kijken naar het ontstaan van een nieuwe soort
[ Bericht 2% gewijzigd door Bosbeetle op 15-12-2016 11:21:27 ]
Een vogelsoort met 4 geslachten, ze hebben een extra paar sex chromosomen. Je hebt dus mannetjes en vrouwtjes en wit en donker. Mannetjes doen het alleen met vrouwtjes en wit doet het alleen met donker. Misschien zijn we wel aan het kijken naar het ontstaan van een nieuwe soort
[ Bericht 2% gewijzigd door Bosbeetle op 15-12-2016 11:21:27 ]
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
quote:Ghost Shark Caught on Camera for the First Time
Dive deep deep down into the ocean, long past the point where the sun’s rays can penetrate, and you will enter the realm of the ghost sharks.
Also called chimaeras, ghost sharks are dead-eyed, wing-finned fish rarely seen by people.
Relatives of sharks and rays, these deep-sea denizens split off from these other groups some 300 million years ago. Even though ghost sharks have been gliding through the depths since long before the dinosaurs, we still know very little about them. Now, video recently released by the Monterey Bay Aquarium Research Institute in California has shined new light on these mysterious creatures.
And what rough beast, its hour come round at last,
Slouches towards Bethlehem to be born?
Slouches towards Bethlehem to be born?
Zo zie je maar dat ook interraciale gangbangs de natuur niet vreemd zijn.quote:
http://www.nature.com/news/the-sparrow-with-four-sexes-1.21018
Een vogelsoort met 4 geslachten, ze hebben een extra paar sex chromosomen. Je hebt dus mannetjes en vrouwtjes en wit en donker. Mannetjes doen het alleen met vrouwtjes en wit doet het alleen met donker. Misschien zijn we wel aan het kijken naar het ontstaan van een nieuwe soort
Volkorenbrood: "Geen quotes meer in jullie sigs gaarne."
Daar zitten heel wat curieuze wezentjes tussen.quote:This Deep Sea Fisherman Posts His Discoveries on Twitter and OH MY GOD KILL IT WITH FIRE
Roman Fedortsov is a deep sea fisherman in Russia. And he’s been taking photos of OH MY GOD WHAT IS THAT?
Seriously, I just took a quick three-minute scroll through Fedortsov’s Twitter page, and he has photos of ocean creatures that look like they’re from the most twisted Jim Henson movie ever produced. (If Jim Henson did a ton of fucking acid.)
And what rough beast, its hour come round at last,
Slouches towards Bethlehem to be born?
Slouches towards Bethlehem to be born?
Schitterende foto's van bijzondere wezensquote:
[..]
Daar zitten heel wat curieuze wezentjes tussen.
quote:Lampionplant van 52 miljoen jaar straalt aan ‘einde van de wereld’
In Argentiniė is een 52 miljoen jaar oud fossiel gevonden van een lampionplant. Het leek onmogelijk om zulke fossielen te vinden, maar deze is onverwacht oud en onverwacht mooi.
And what rough beast, its hour come round at last,
Slouches towards Bethlehem to be born?
Slouches towards Bethlehem to be born?
