W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Centraal Exo-Planeten Topic
Welkom! Volg hier het nieuws over verre planeten buiten ons zonnestelsel
Ga mee op een reis vol avontuur en verwondering!
Vorige delen:
Astronomen ontdekken bewoonbare planeet
[CENTRAAL] Exo-Planeten Topic
Gerelateerde topics:
Het Astronomie Topic
MARS - De Missies!
Astronomie in de Achtertuin
We gaan verder met het laatste artikel uit het vorige topic
05-09-2012
Hoe ontstaat een planeet?
Wetenschappers leren steeds meer over het ontstaan van planeten. Maar hoe ontstaat een planeet nu eigenlijk? En is het mogelijk om de geboorte van een planeet te voorspellen?
Planetaire wetenschappers van de universiteit van Texas ontwikkelden een nieuw hulpmiddel om inzage te krijgen in het planeetvormingsproces: gesimuleerde modellen van hoe planeten ontstaan. Dankzij deze gesimuleerde modellen is het theoretisch mogelijk om te voorspellen waar planeten worden geboren.
Hoe ontstaat een planeet?
De meeste planeten ontstaan wanneer een moleculaire wolk instort, waardoor een jonge ster ontstaat. Een deel van het stof en gas dat overblijft vormt een schijf rondom de ster. De miljoenen jaren daarna botsen de deeltjes in de schijf, waardoor deze deeltjes samenklonteren tot steeds grotere objecten. Uiteindelijk ontstaan er planeten, zoals de aarde, Jupiter en Mars.
“Iedere jonge ster is omringd door een frisbee van gas en stof”, vertelt Sally Dodson-Robinson van de universiteit van Texas. “Dat is de omgeving waar planeten vormen. We willen weten welke factoren ervoor zorgen dat planeten ontstaan en welke factoren een negatieve invloed hebben op dit proces. Het is dus heel belangrijk om goede modellen te hebben hoe planeten ontstaan.”
Ingewikkeld proces
Dit is ingewikkelder dan gedacht. Het planeetvormingsproces wordt beïnvloed door allerlei factoren, zoals temperatuur en turbulentie. Is een omgeving te turbulent, dan klonteren deeltjes niet samen. Een andere belangrijke factor is de ‘ijslijn’. “Ijs is een goed ingrediënt voor grote planeten, zoals Jupiter”, legt onderzoeker Dodson-Robinson uit. “Ijs is niet nodig om kleine aardachtige planeten te vormen. Onze simulaties vertellen ons waar kleine planeten ontstaan en waar gasplaneten ontstaan.”
Wetenschappers dachten altijd dat de stofschijf rondom een ster afkoelt wanneer de schijf groter wordt. Hierdoor komt de ijslijn dichter bij de ster te liggen. Het model laat juist het tegenovergestelde zien. De schijf wordt steeds warmer, waardoor de ijslijn steeds verder van de moederster ligt.
3D-simulaties
De Amerikaanse wetenschappers gebruiken de Ranger-supercomputer om 3D-modellen te maken van gegevens. Dodson-Robinson: “Dankzij deze 3D-renderingen weten we hoe een schijf er echt uitziet, alsof we er als ware overheen vliegen. Het is een uitdaging om deze renderingen te maken. Vertellen we nog wel het hele verhaal als we bepaalde gegevens uit de modellen filteren?”
Zusje van de aarde
Anno 2012 zijn er 2.400 (kandidaat-)exoplaneten ontdekt. Het bewijs dat planeten geen unieke objecten in het heelal zijn. Wetenschappers zijn nu op zoek naar dat ene broertje of zusje van de aarde. Misschien kan de geboorte van deze tweeling wel voorspeld worden aan de hand van dit nieuwe model?
(scientias.nl)
[ Bericht 2% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 06-09-2012 09:47:53 ]
Welkom! Volg hier het nieuws over verre planeten buiten ons zonnestelsel
Ga mee op een reis vol avontuur en verwondering!
Vorige delen:
Astronomen ontdekken bewoonbare planeet
[CENTRAAL] Exo-Planeten Topic
Gerelateerde topics:
Het Astronomie Topic
MARS - De Missies!
Astronomie in de Achtertuin
We gaan verder met het laatste artikel uit het vorige topic
05-09-2012
Hoe ontstaat een planeet?
Wetenschappers leren steeds meer over het ontstaan van planeten. Maar hoe ontstaat een planeet nu eigenlijk? En is het mogelijk om de geboorte van een planeet te voorspellen?
Planetaire wetenschappers van de universiteit van Texas ontwikkelden een nieuw hulpmiddel om inzage te krijgen in het planeetvormingsproces: gesimuleerde modellen van hoe planeten ontstaan. Dankzij deze gesimuleerde modellen is het theoretisch mogelijk om te voorspellen waar planeten worden geboren.
Hoe ontstaat een planeet?
De meeste planeten ontstaan wanneer een moleculaire wolk instort, waardoor een jonge ster ontstaat. Een deel van het stof en gas dat overblijft vormt een schijf rondom de ster. De miljoenen jaren daarna botsen de deeltjes in de schijf, waardoor deze deeltjes samenklonteren tot steeds grotere objecten. Uiteindelijk ontstaan er planeten, zoals de aarde, Jupiter en Mars.
“Iedere jonge ster is omringd door een frisbee van gas en stof”, vertelt Sally Dodson-Robinson van de universiteit van Texas. “Dat is de omgeving waar planeten vormen. We willen weten welke factoren ervoor zorgen dat planeten ontstaan en welke factoren een negatieve invloed hebben op dit proces. Het is dus heel belangrijk om goede modellen te hebben hoe planeten ontstaan.”
Ingewikkeld proces
Dit is ingewikkelder dan gedacht. Het planeetvormingsproces wordt beïnvloed door allerlei factoren, zoals temperatuur en turbulentie. Is een omgeving te turbulent, dan klonteren deeltjes niet samen. Een andere belangrijke factor is de ‘ijslijn’. “Ijs is een goed ingrediënt voor grote planeten, zoals Jupiter”, legt onderzoeker Dodson-Robinson uit. “Ijs is niet nodig om kleine aardachtige planeten te vormen. Onze simulaties vertellen ons waar kleine planeten ontstaan en waar gasplaneten ontstaan.”
Wetenschappers dachten altijd dat de stofschijf rondom een ster afkoelt wanneer de schijf groter wordt. Hierdoor komt de ijslijn dichter bij de ster te liggen. Het model laat juist het tegenovergestelde zien. De schijf wordt steeds warmer, waardoor de ijslijn steeds verder van de moederster ligt.
3D-simulaties
De Amerikaanse wetenschappers gebruiken de Ranger-supercomputer om 3D-modellen te maken van gegevens. Dodson-Robinson: “Dankzij deze 3D-renderingen weten we hoe een schijf er echt uitziet, alsof we er als ware overheen vliegen. Het is een uitdaging om deze renderingen te maken. Vertellen we nog wel het hele verhaal als we bepaalde gegevens uit de modellen filteren?”
Zusje van de aarde
Anno 2012 zijn er 2.400 (kandidaat-)exoplaneten ontdekt. Het bewijs dat planeten geen unieke objecten in het heelal zijn. Wetenschappers zijn nu op zoek naar dat ene broertje of zusje van de aarde. Misschien kan de geboorte van deze tweeling wel voorspeld worden aan de hand van dit nieuwe model?
(scientias.nl)
[ Bericht 2% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 06-09-2012 09:47:53 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-09-2012
Mogelijk meer ‘leefbare’ exoplaneten in het heelal dan gedacht
Hoeveel broeiplaatsen voor leven zijn er in het heelal? In traditionele modellen gaan wetenschappers uit van de Goldilocks zone rondom een ster. Op planeten in de Goldilocks zone is het warm genoeg dat ijs smelt, maar is het niet te warm dat water verdampt. De aarde bevindt zich in de Goldilocks zone van de zon. Maar is de Goldilocks zone wel altijd toepasbaar? Nee, zeggen wetenschappers van de universiteit van Aberdeen. Ook buiten de Goldilocks zone is leven mogelijk.
Een nieuw wetenschappelijk model van de Schotse wetenschappers houdt niet enkel en alleen rekening met de Goldilocks zone, maar kijkt ook naar andere factoren. Hierdoor worden de kansen vergroot dat een ander planetenstelsel een ‘leefbare’ planeet huisvest.
Ondergronds leven
Het nieuwe model kijkt ook naar (microscopisch) leven onder het oppervlak. “En we weten dat de helft van al het leven op aarde niet op het oppervlak leeft, maar juist onder het oppervlak”, vertelt onderzoeker Sean McMahon van de universiteit van Aberdeen.
Te koud?
Op plekken waar de zon niet veel warmte brengt, kan er toch voldoende warmte zijn om microscopisch leven te huisvesten. De temperatuur van de korst van een planeet neemt namelijk toe naarmate iemand dichter bij de kern komt. Een exoplaneet kan op het oppervlak te koud zijn voor (microscopisch) leven, maar kan ondergronds een broedplaats van leven zijn.
“Ons model berekent de Goldilocks zone door rekening te houden met ondergronds water”, vervolgt McMahon. “Hierdoor laat ons model zien dat leven wijdverspreider is dan gedacht.”
(scientias.nl)
Mogelijk meer ‘leefbare’ exoplaneten in het heelal dan gedacht
Hoeveel broeiplaatsen voor leven zijn er in het heelal? In traditionele modellen gaan wetenschappers uit van de Goldilocks zone rondom een ster. Op planeten in de Goldilocks zone is het warm genoeg dat ijs smelt, maar is het niet te warm dat water verdampt. De aarde bevindt zich in de Goldilocks zone van de zon. Maar is de Goldilocks zone wel altijd toepasbaar? Nee, zeggen wetenschappers van de universiteit van Aberdeen. Ook buiten de Goldilocks zone is leven mogelijk.
Een nieuw wetenschappelijk model van de Schotse wetenschappers houdt niet enkel en alleen rekening met de Goldilocks zone, maar kijkt ook naar andere factoren. Hierdoor worden de kansen vergroot dat een ander planetenstelsel een ‘leefbare’ planeet huisvest.
Ondergronds leven
Het nieuwe model kijkt ook naar (microscopisch) leven onder het oppervlak. “En we weten dat de helft van al het leven op aarde niet op het oppervlak leeft, maar juist onder het oppervlak”, vertelt onderzoeker Sean McMahon van de universiteit van Aberdeen.
Te koud?
Op plekken waar de zon niet veel warmte brengt, kan er toch voldoende warmte zijn om microscopisch leven te huisvesten. De temperatuur van de korst van een planeet neemt namelijk toe naarmate iemand dichter bij de kern komt. Een exoplaneet kan op het oppervlak te koud zijn voor (microscopisch) leven, maar kan ondergronds een broedplaats van leven zijn.
“Ons model berekent de Goldilocks zone door rekening te houden met ondergronds water”, vervolgt McMahon. “Hierdoor laat ons model zien dat leven wijdverspreider is dan gedacht.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-09-2012
Planeten ontdekt bij sterren in sterrenhoop
Astronomen hebben, voor het eerst, planeten ontdekt die rond zonachtige sterren in een sterrenhoop draaien. Dat bewijst dat planeten zelfs in een 'drukke' stellaire omgeving kunnen ontstaan (Astrophysical Journal Letters, 14 september).
De ontdekte planeten zijn zogeheten hete Jupiters: grote gasplaneten die in een krappe baan om hun moederster draaien. De twee sterren in kwestie maken deel uit van de jonge sterrenhoop M44, die ook wel Praesepe of de Kribbe wordt genoemd. M44 is een open sterrenhoop die uit ongeveer duizend sterren bestaat die vrijwel gelijktijdig uit één en dezelfde gaswolk zijn geboren.
De sterren van M44 bevatten relatief veel elementen zwaarder de helium - meer dan onze zon bijvoorbeeld. Dat maakt het waarschijnlijk dat rond meer sterren van deze sterrenhoop planeten cirkelen. Uit eerder onderzoek is namelijk gebleken dat zware elementen zoals silicium en ijzer als een soort 'planetaire kunstmest' fungeren: hoe meer zware elementen, hoe rijker de oogst aan zware gasplaneten.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Planeten ontdekt bij sterren in sterrenhoop
Astronomen hebben, voor het eerst, planeten ontdekt die rond zonachtige sterren in een sterrenhoop draaien. Dat bewijst dat planeten zelfs in een 'drukke' stellaire omgeving kunnen ontstaan (Astrophysical Journal Letters, 14 september).
De ontdekte planeten zijn zogeheten hete Jupiters: grote gasplaneten die in een krappe baan om hun moederster draaien. De twee sterren in kwestie maken deel uit van de jonge sterrenhoop M44, die ook wel Praesepe of de Kribbe wordt genoemd. M44 is een open sterrenhoop die uit ongeveer duizend sterren bestaat die vrijwel gelijktijdig uit één en dezelfde gaswolk zijn geboren.
De sterren van M44 bevatten relatief veel elementen zwaarder de helium - meer dan onze zon bijvoorbeeld. Dat maakt het waarschijnlijk dat rond meer sterren van deze sterrenhoop planeten cirkelen. Uit eerder onderzoek is namelijk gebleken dat zware elementen zoals silicium en ijzer als een soort 'planetaire kunstmest' fungeren: hoe meer zware elementen, hoe rijker de oogst aan zware gasplaneten.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ik zat vandaag weer eens wat over het heelal te lezen. Ik ben geen kenner, lees soms puur wat dingen uit interesse. En nu kwam de volgende vraag in me op waar vast al wel een antwoord op bestaat, dus bij deze:
Er wordt gesteld dat er een grens aan het heelal zit en het heelal steeds verder groeit.
Kan het niet zo zijn dat er helemaal geen grens is, maar het heelal oneindig groot is en de 'grens' die wij constateren enkel bestaat doordat het licht van verder weg nog niet de tijd heeft gehad om ons te bereiken? Dat verklaart dan ook direct de groei: licht van steeds verder weg bereikt ons, waardoor het heelal lijkt te groeien, in werkelijkheid wordt er echter enkel steeds meer zichtbaar/meetbaar voor ons.
Bestaande informatie hierover wordt op prijs gesteld.
Er wordt gesteld dat er een grens aan het heelal zit en het heelal steeds verder groeit.
Kan het niet zo zijn dat er helemaal geen grens is, maar het heelal oneindig groot is en de 'grens' die wij constateren enkel bestaat doordat het licht van verder weg nog niet de tijd heeft gehad om ons te bereiken? Dat verklaart dan ook direct de groei: licht van steeds verder weg bereikt ons, waardoor het heelal lijkt te groeien, in werkelijkheid wordt er echter enkel steeds meer zichtbaar/meetbaar voor ons.
Bestaande informatie hierover wordt op prijs gesteld.
Religion taking credit for morality and ethics is like Justin Bieber taking credit for the creation of music.
@ UltraR
Ik ben zelf ook geen expert, maar waar jij het over hebt is de universum wat wij kunnen zien, wij kunnen 13.7 miljard lichtjaar om ons heen kijken, dus vanaf de big bang, alles daarachter kunnen wij niet zien omdat er simpelweg niet genoeg tijd is voor dat licht om ons te bereiken.
Hoe weten wetenschappers dat er toch meer is dan wat wij kunnen zien? Dit heeft te maken met de wet van hubble die stelt dat hoe verder een object van ons afstaat, hoe meer ruimte tussen de 2 objecten, hoe meer uitdijing, hoe sneller het object van ons af beweegt. Het object beweegt niet zelf, maar de ruimte tussen de 2 objecten wordt groter.
Wetenschappers zijn door deze wet erachter gekomen dat objecten die het verst van ons af staan sneller dan het licht van ons afbewegen, wat verklaart waarom het universum groter is dan 13.7 miljard lichtjaar.
Over de grootte van het universum zijn verschillende theorieën. Er wordt gesteld dat er meerdere universa zijn of dat het universum oneindig is. Er wordt ook gesteld dat het universum wel eindig is, met een grootte van zo'n 156 miljard lichtjaar.
We zullen nooit de gebieden achter de 'lichtgrens' zien, want de ruimte tussen ons en die objecten dijt sneller uit dan de lichtsnelheid, m.a.w. het licht zal ons nooit kunnen bereiken.
Ik heb het zo beknopt mogelijk opgeschreven, maar hier kun je echt bladzijdes vol over lullen. Hopelijk heb je hier wat aan.
Ik ben zelf ook geen expert, maar waar jij het over hebt is de universum wat wij kunnen zien, wij kunnen 13.7 miljard lichtjaar om ons heen kijken, dus vanaf de big bang, alles daarachter kunnen wij niet zien omdat er simpelweg niet genoeg tijd is voor dat licht om ons te bereiken.
Hoe weten wetenschappers dat er toch meer is dan wat wij kunnen zien? Dit heeft te maken met de wet van hubble die stelt dat hoe verder een object van ons afstaat, hoe meer ruimte tussen de 2 objecten, hoe meer uitdijing, hoe sneller het object van ons af beweegt. Het object beweegt niet zelf, maar de ruimte tussen de 2 objecten wordt groter.
Wetenschappers zijn door deze wet erachter gekomen dat objecten die het verst van ons af staan sneller dan het licht van ons afbewegen, wat verklaart waarom het universum groter is dan 13.7 miljard lichtjaar.
Over de grootte van het universum zijn verschillende theorieën. Er wordt gesteld dat er meerdere universa zijn of dat het universum oneindig is. Er wordt ook gesteld dat het universum wel eindig is, met een grootte van zo'n 156 miljard lichtjaar.
We zullen nooit de gebieden achter de 'lichtgrens' zien, want de ruimte tussen ons en die objecten dijt sneller uit dan de lichtsnelheid, m.a.w. het licht zal ons nooit kunnen bereiken.
Ik heb het zo beknopt mogelijk opgeschreven, maar hier kun je echt bladzijdes vol over lullen. Hopelijk heb je hier wat aan.
Deze docu heb ik vorige week gezien en kan ik je aanraden, gaat in op je vragen.quote:Op zondag 16 september 2012 19:09 schreef UltraR het volgende:
Ik zat vandaag weer eens wat over het heelal te lezen. Ik ben geen kenner, lees soms puur wat dingen uit interesse. En nu kwam de volgende vraag in me op waar vast al wel een antwoord op bestaat, dus bij deze:
Er wordt gesteld dat er een grens aan het heelal zit en het heelal steeds verder groeit.
Kan het niet zo zijn dat er helemaal geen grens is, maar het heelal oneindig groot is en de 'grens' die wij constateren enkel bestaat doordat het licht van verder weg nog niet de tijd heeft gehad om ons te bereiken? Dat verklaart dan ook direct de groei: licht van steeds verder weg bereikt ons, waardoor het heelal lijkt te groeien, in werkelijkheid wordt er echter enkel steeds meer zichtbaar/meetbaar voor ons.
Bestaande informatie hierover wordt op prijs gesteld.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
‘Rotsachtige’ superaarde blijkt diamantplaneet te zijn
Nieuw onderzoek heeft uitgewezen dat een verre rotsachtige super-aarde eigenlijk een diamantplaneet is. Het is voor het eerst dat een rotswereld met een fundamenteel andere samenstelling dan de aarde is gevonden. Het oppervlak van de planeet is vermoedelijk bedekt met grafiet en diamant in plaats van graniet en water.
De planeet in kwestie, 55 Cancri e, is twee keer zo groot als de aarde en heeft een acht keer grotere massa, waardoor het tot de zogenaamde “super-aardes” wordt gerekend. De planeet behoort tot een stelsel van vijf planeten die draaien rond de zonachtige ster 55 Cancri, die zich op een afstand van 40 lichtjaar van de aarde bevindt, in de richting van het sterrenbeeld Kreeft.
De planeet draait razendsnel rondom zijn moederster: een jaar duurt er slechts 18 uur. Het is er dan ook bloedheet: de oppervlaktetemperatuur van de planeet schommelt rond de 2250 graden Celsius. Vorig jaar trok de planeet, gezien vanaf de aarde, voor zijn moederster langs. Dankzij deze overgang, of transit, kon voor het eerst de diameter van de planeet bepaald worden. In combinatie met de laatste schatting van diens massa, zijn astronomen in staat geweest om de chemische samenstelling van de planeet af te leiden. Hierbij heeft men een computermodel gebruikt, waarbij men alle mogelijke combinaties van elementen en ingrediënten heeft ingevoerd om tot de waargenomen diameter en massa te komen.
Bron: http://www.astroblogs.nl/(...)mantplaneet-te-zijn/
Nieuw onderzoek heeft uitgewezen dat een verre rotsachtige super-aarde eigenlijk een diamantplaneet is. Het is voor het eerst dat een rotswereld met een fundamenteel andere samenstelling dan de aarde is gevonden. Het oppervlak van de planeet is vermoedelijk bedekt met grafiet en diamant in plaats van graniet en water.
De planeet in kwestie, 55 Cancri e, is twee keer zo groot als de aarde en heeft een acht keer grotere massa, waardoor het tot de zogenaamde “super-aardes” wordt gerekend. De planeet behoort tot een stelsel van vijf planeten die draaien rond de zonachtige ster 55 Cancri, die zich op een afstand van 40 lichtjaar van de aarde bevindt, in de richting van het sterrenbeeld Kreeft.
De planeet draait razendsnel rondom zijn moederster: een jaar duurt er slechts 18 uur. Het is er dan ook bloedheet: de oppervlaktetemperatuur van de planeet schommelt rond de 2250 graden Celsius. Vorig jaar trok de planeet, gezien vanaf de aarde, voor zijn moederster langs. Dankzij deze overgang, of transit, kon voor het eerst de diameter van de planeet bepaald worden. In combinatie met de laatste schatting van diens massa, zijn astronomen in staat geweest om de chemische samenstelling van de planeet af te leiden. Hierbij heeft men een computermodel gebruikt, waarbij men alle mogelijke combinaties van elementen en ingrediënten heeft ingevoerd om tot de waargenomen diameter en massa te komen.
Bron: http://www.astroblogs.nl/(...)mantplaneet-te-zijn/
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
Planeet ontdekt met vier zonnen!
Twee astronomen hebben een planeet ontdekt in een zeer exotische omgeving. De hemel van de planeet wordt namelijk verlicht door vier zonnen! De planeet bevindt zich op een afstand van 5000 lichtjaar en is ongeveer zes keer groter dan de aarde. De massa van de planeet is ongeveer 20 tot 50 aardmassa’s. Hoewel we niets weten van de samenstelling van de planeet, vermoeden astronomen dat het een Neptunus-achtige wereld moet zijn.
Zoals gezegd maakt de planeet deel uit van een opmerkelijk systeem. De planeet draait namelijk om een dubbelster, die op haar beurt weer een koppel vormt met een tweede dubbelster. Het is moeilijk voor te stellen hoe het is om niet één, niet twee, maar viér zonnen aan de hemel te hebben. Het is nog moeilijker voor te stellen hoe een planeet in zo’n chaotische omgeving kan ontstaan.
Planeten in meervoudige stersystemen zijn zeldzaam. We kennen slechts zes planeten die rond een dubbelster draaien. De nieuw ontdekte planeet is de eerste die deel uitmaakt van een systeem van meer dan twee sterren. De planeet is ontdekt door twee amateurs, die gebruik gemaakt hebben van de website planethunters.org. Hiermee kunnen bezoekers gegevens van sterren analyseren, waarbij het de bedoeling is om periodieke helderheidsveranderingen te spotten. Zo’n verandering wordt veroorzaakt door een planeet die een deel van het sterlicht “blokkeert” door middel van een overgang of transit. De naam van de planeet is PH1: de letters vormen de initialen van de website, en het is de eerste planeet die op deze manier ontdekt is.
De ontdekking van de planeet heeft implicaties voor de heersende modellen van planeetvorming. In een omgeving met vier sterren is een planeetvormende schijf bijzonder instabiel. Dat betekent dat de planeet alleen kan zijn ontstaan in de binnendelen van zo’n schijf. Nu worden gasplaneten niet geacht om hier te kunnen ontstaan. PH1 zadelt de astronomie dan ook met een enigma op.
Planethunters.org is in 2010 opgericht en maakt gebruikt van gegevens die zijn verzameld door de Amerikaanse ruimtetelescoop én planeetspeurder Kepler. Bezoekers van Planet Hunters krijgen willekeurig toegewezen gegevens van Kepler voorgeschoteld, waarna ze kunnen aangeven of het licht van één van Keplers doelsterren kenmerken laat zien van een planeetovergang. Sinds december 2010 hebben meer dan 170.000 mensen meegewerkt aan het project.
Bron: http://www.astroblogs.nl/(...)vier-zonnen-ontdekt/
Twee astronomen hebben een planeet ontdekt in een zeer exotische omgeving. De hemel van de planeet wordt namelijk verlicht door vier zonnen! De planeet bevindt zich op een afstand van 5000 lichtjaar en is ongeveer zes keer groter dan de aarde. De massa van de planeet is ongeveer 20 tot 50 aardmassa’s. Hoewel we niets weten van de samenstelling van de planeet, vermoeden astronomen dat het een Neptunus-achtige wereld moet zijn.
Zoals gezegd maakt de planeet deel uit van een opmerkelijk systeem. De planeet draait namelijk om een dubbelster, die op haar beurt weer een koppel vormt met een tweede dubbelster. Het is moeilijk voor te stellen hoe het is om niet één, niet twee, maar viér zonnen aan de hemel te hebben. Het is nog moeilijker voor te stellen hoe een planeet in zo’n chaotische omgeving kan ontstaan.
Planeten in meervoudige stersystemen zijn zeldzaam. We kennen slechts zes planeten die rond een dubbelster draaien. De nieuw ontdekte planeet is de eerste die deel uitmaakt van een systeem van meer dan twee sterren. De planeet is ontdekt door twee amateurs, die gebruik gemaakt hebben van de website planethunters.org. Hiermee kunnen bezoekers gegevens van sterren analyseren, waarbij het de bedoeling is om periodieke helderheidsveranderingen te spotten. Zo’n verandering wordt veroorzaakt door een planeet die een deel van het sterlicht “blokkeert” door middel van een overgang of transit. De naam van de planeet is PH1: de letters vormen de initialen van de website, en het is de eerste planeet die op deze manier ontdekt is.
De ontdekking van de planeet heeft implicaties voor de heersende modellen van planeetvorming. In een omgeving met vier sterren is een planeetvormende schijf bijzonder instabiel. Dat betekent dat de planeet alleen kan zijn ontstaan in de binnendelen van zo’n schijf. Nu worden gasplaneten niet geacht om hier te kunnen ontstaan. PH1 zadelt de astronomie dan ook met een enigma op.
Planethunters.org is in 2010 opgericht en maakt gebruikt van gegevens die zijn verzameld door de Amerikaanse ruimtetelescoop én planeetspeurder Kepler. Bezoekers van Planet Hunters krijgen willekeurig toegewezen gegevens van Kepler voorgeschoteld, waarna ze kunnen aangeven of het licht van één van Keplers doelsterren kenmerken laat zien van een planeetovergang. Sinds december 2010 hebben meer dan 170.000 mensen meegewerkt aan het project.
Bron: http://www.astroblogs.nl/(...)vier-zonnen-ontdekt/
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
16-10-2012
Uniek zonnestelsel ontdekt: 5 exoplaneten vlakbij ster
De jacht op planeten buiten ons zonnestelsel heeft opnieuw een verrassende vondst opgeleverd. Zo werd een stelsel met het meeste aantal exoplaneten ooit aangetroffen, die bovendien min of meer op elkaar gepakt, zeer dicht rond hun ster draaien. Dat heeft de gezaghebbende website space.com gemeld.
Onderzoekers rond wetenschapper Darin Ragozzine van de Universiteit van Florida in Gainesville loerden met de Kepler-ruimtetelescoop naar ster KOI-500 die zich op ongeveer 1.100 lichtjaar van ons bevindt in het sterrenbeeld Harp. De ster heeft ongeveer de massa van onze Zon, maar slechts drie kwart van de diameter van onze ster, terwijl ze slechts zowat een miljard jaar oud is.
Dichtst bevolkt
Rond KOI-500 wentelen minstens vijf planeten in een gebied dat 150 keer kleiner is dan de baan van de Aarde rondom de Zon. De planeten hebben bijgevolg respectievelijk maar 1 / 3,1 / 4,6 / 7,1 en 9,5 dagen nodig voor een omwenteling.
Die nabijheid maakt ze te heet om daar te zijn ontstaan. Ze zijn wellicht vanuit verspreide slagorde, door gravitationele interactie tussen hen en de protoplanetaire schijf van stof en gas, inwaarts gemigreerd.
De hemellichamen bevinden zich zo dicht bij elkaar dat hun onderlinge gravitatie hun banen beïnvloedt, alhoewel die globaal gezien stabiel zijn. Risico op botsingen of elkaar wegkegelen van de ster zit er niet in. Nog eigenaardig is dat de vier buitenste planeten in een nooit geziene gesynchroniseerde baan draaien: om de 191 dagen komen zij tot de gelijkaardige orbitale configuratie terug.
(HLN)
Uniek zonnestelsel ontdekt: 5 exoplaneten vlakbij ster
De jacht op planeten buiten ons zonnestelsel heeft opnieuw een verrassende vondst opgeleverd. Zo werd een stelsel met het meeste aantal exoplaneten ooit aangetroffen, die bovendien min of meer op elkaar gepakt, zeer dicht rond hun ster draaien. Dat heeft de gezaghebbende website space.com gemeld.
Onderzoekers rond wetenschapper Darin Ragozzine van de Universiteit van Florida in Gainesville loerden met de Kepler-ruimtetelescoop naar ster KOI-500 die zich op ongeveer 1.100 lichtjaar van ons bevindt in het sterrenbeeld Harp. De ster heeft ongeveer de massa van onze Zon, maar slechts drie kwart van de diameter van onze ster, terwijl ze slechts zowat een miljard jaar oud is.
Dichtst bevolkt
Rond KOI-500 wentelen minstens vijf planeten in een gebied dat 150 keer kleiner is dan de baan van de Aarde rondom de Zon. De planeten hebben bijgevolg respectievelijk maar 1 / 3,1 / 4,6 / 7,1 en 9,5 dagen nodig voor een omwenteling.
Die nabijheid maakt ze te heet om daar te zijn ontstaan. Ze zijn wellicht vanuit verspreide slagorde, door gravitationele interactie tussen hen en de protoplanetaire schijf van stof en gas, inwaarts gemigreerd.
De hemellichamen bevinden zich zo dicht bij elkaar dat hun onderlinge gravitatie hun banen beïnvloedt, alhoewel die globaal gezien stabiel zijn. Risico op botsingen of elkaar wegkegelen van de ster zit er niet in. Nog eigenaardig is dat de vier buitenste planeten in een nooit geziene gesynchroniseerde baan draaien: om de 191 dagen komen zij tot de gelijkaardige orbitale configuratie terug.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-10-2012
Exoplaneet ontdekt in achtertuin van ons zonnestelsel
Wetenschappers hebben in het stellaire systeem dat het dichtst bij ons zonnestelsel staat een planeet ontdekt. De planeet is qua grootte vergelijkbaar met de aarde en gaat de boeken in als de exoplaneet die het dichtst bij de aarde staat.
Ook is het de lichtste exoplaneet die ooit rondom een zonachtige ster is aangetroffen. Dat meldt ESO. Astronomen deden de ontdekking met behulp van het HARPS-instrument, dat zich op een telescoop in Chili bevindt.
Alfa Centauri
Het draait allemaal om het systeem Alfa Centauri. Het is het stellaire systeem dat het dichtst bij ons zonnestelsel staat: op een afstand van zo’n 4,3 lichtjaar. Het systeem bestaat uit drie sterren. Astronomen vermoeden al langer dat zich hier ook ergens een planeet moest bevinden, maar dat kon maar niet bewezen worden. Tot nu.
Klein effect
“Onze waarnemingen met het HARPS-instrument, die zich over meer dan vier jaar uitstrekken, hebben een klein, maar echt signaal opgeleverd van een planeet die elke 3,2 dagen een rondje om Alfa Centauri B volbrengt,” vertelt onderzoeker Xavier Dumusque. De onderzoekers ontdekten de planeet door schommelingen in de beweging van één van de ster in het systeem op te merken: de ster Alfa Centauri B. Deze ster ‘schommelt’ doordat de planeet eraan trekt. Het effect is maar klein en dus viel het niet mee om het schommelen (en dus indirect ook de planeet) waar te nemen. “Het is een buitengewone ontdekking die het uiterste van onze techniek heeft gevergd.”
Twee sterren
De planeet draait op een afstand van zo’n zes miljoen kilometer van de ster Alfa Centauri B. “Zijn omloopbaan ligt heel dicht bij zijn ster, waardoor het er veel te heet is voor leven zoals wij dat kennen,” vertelt onderzoeker Stéphane Udry. De andere ster – Alfa Centauri A – staat honderden keren verder weg. Toch is de ster vanaf de planeet wel te zien.
De vondst is om meerdere redenen bijzonder. Zo is het voor het eerst dat een planeet met een vergelijkbare massa als de aarde bij een zonachtige ster wordt ontdekt. Bovendien is het dichtstbijzijnde exoplaneet. En wellicht heeft Alfa Centauri nog meer geheimen voor ons petto. Onderzoekers sluiten namelijk niet uit dat er nog meer planeten om de ster cirkelen.
(scientias.nl)
Exoplaneet ontdekt in achtertuin van ons zonnestelsel
Wetenschappers hebben in het stellaire systeem dat het dichtst bij ons zonnestelsel staat een planeet ontdekt. De planeet is qua grootte vergelijkbaar met de aarde en gaat de boeken in als de exoplaneet die het dichtst bij de aarde staat.
Ook is het de lichtste exoplaneet die ooit rondom een zonachtige ster is aangetroffen. Dat meldt ESO. Astronomen deden de ontdekking met behulp van het HARPS-instrument, dat zich op een telescoop in Chili bevindt.
Alfa Centauri
Het draait allemaal om het systeem Alfa Centauri. Het is het stellaire systeem dat het dichtst bij ons zonnestelsel staat: op een afstand van zo’n 4,3 lichtjaar. Het systeem bestaat uit drie sterren. Astronomen vermoeden al langer dat zich hier ook ergens een planeet moest bevinden, maar dat kon maar niet bewezen worden. Tot nu.
Klein effect
“Onze waarnemingen met het HARPS-instrument, die zich over meer dan vier jaar uitstrekken, hebben een klein, maar echt signaal opgeleverd van een planeet die elke 3,2 dagen een rondje om Alfa Centauri B volbrengt,” vertelt onderzoeker Xavier Dumusque. De onderzoekers ontdekten de planeet door schommelingen in de beweging van één van de ster in het systeem op te merken: de ster Alfa Centauri B. Deze ster ‘schommelt’ doordat de planeet eraan trekt. Het effect is maar klein en dus viel het niet mee om het schommelen (en dus indirect ook de planeet) waar te nemen. “Het is een buitengewone ontdekking die het uiterste van onze techniek heeft gevergd.”
Twee sterren
De planeet draait op een afstand van zo’n zes miljoen kilometer van de ster Alfa Centauri B. “Zijn omloopbaan ligt heel dicht bij zijn ster, waardoor het er veel te heet is voor leven zoals wij dat kennen,” vertelt onderzoeker Stéphane Udry. De andere ster – Alfa Centauri A – staat honderden keren verder weg. Toch is de ster vanaf de planeet wel te zien.
De vondst is om meerdere redenen bijzonder. Zo is het voor het eerst dat een planeet met een vergelijkbare massa als de aarde bij een zonachtige ster wordt ontdekt. Bovendien is het dichtstbijzijnde exoplaneet. En wellicht heeft Alfa Centauri nog meer geheimen voor ons petto. Onderzoekers sluiten namelijk niet uit dat er nog meer planeten om de ster cirkelen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Is het niet raar dat we nu pas een planeet ontdekken in het sterrenstelsel dat het dichtst bij ons staat? Waarom is die niet eerder ontdekt ? Ze hadden wel het vermoeden, maar toch zijn ze elders veel verder weg eerder ontdekt?
Ben benieuwd of ze er daar nog meer ontdekken en ook eentje in de 'leefbare' zone
Sid Meiers Alpha Centauri wordt bijna werkelijkheid, ik meld me vast aan om te gaan Terraformen.
Ben benieuwd of ze er daar nog meer ontdekken en ook eentje in de 'leefbare' zone
Sid Meiers Alpha Centauri wordt bijna werkelijkheid, ik meld me vast aan om te gaan Terraformen.
Het is wel dichtbij.. Maar dat is relatief... Om er te komen met de huidige technologie doe je er 40.000 jaar over (wel bemand). Onbemand zou binnen 100 jaar kunnen.quote:
Is het niet raar dat we nu pas een planeet ontdekken in het sterrenstelsel dat het dichtst bij ons staat? Waarom is die niet eerder ontdekt ? Ze hadden wel het vermoeden, maar toch zijn ze elders veel verder weg eerder ontdekt?
Ben benieuwd of ze er daar nog meer ontdekken en ook eentje in de 'leefbare' zone
Sid Meiers Alpha Centauri wordt bijna werkelijkheid, ik meld me vast aan om te gaan Terraformen.
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
Ja dat klopt, maar die exoplaneet die onlangs is ontdekt, Gliese nogwat, staat toch veel verder weg? Waarom hebben ze niet eerder rondom Alfa Centauri gezocht of waarom was dat moeilijker daar wat te vinden?quote:Op woensdag 17 oktober 2012 13:49 schreef humorduck28 het volgende:
[..]
Het is wel dichtbij.. Maar dat is relatief... Om er te komen met de huidige technologie doe je er 40.000 jaar over (wel bemand). Onbemand zou binnen 100 jaar kunnen.
Is dat bijvoorbeeld vanwege de 'korte' afstand en dus de felheid van de ster waardoor dat lastiger op te merken is?
" De onderzoekers ontdekten de planeet door schommelingen in de beweging van één van de ster in het systeem op te merken: de ster Alfa Centauri B. Deze ster ‘schommelt’ doordat de planeet eraan trekt. Het effect is maar klein en dus viel het niet mee om het schommelen (en dus indirect ook de planeet) waar te nemen. “Het is een buitengewone ontdekking die het uiterste van onze techniek heeft gevergd.”quote:
[..]
Ja dat klopt, maar die exoplaneet die onlangs is ontdekt, Gliese nogwat, staat toch veel verder weg? Waarom hebben ze niet eerder rondom Alfa Centauri gezocht of waarom was dat moeilijker daar wat te vinden?
Is dat bijvoorbeeld vanwege de 'korte' afstand en dus de felheid van de ster waardoor dat lastiger op te merken is?
bovenstaande lezend denk ik dus datgene wat jij ook typt, dat de planeet 'te dicht bij bij zijn zon' staat om het te ontdekken, wat nu wel gelukt is.
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
19-10-2012
Nieuwe ESA-satelliet gaat jagen op 'superaardes
Het Europese ruimteagentschap ESA wil in 2017 een kleine satelliet lanceren die specifiek naar 'superaardes' gaat zoeken – planeten bij andere sterren die een slag groter zijn dan onze planeet. De satelliet zal daarbij gebruik maken van dezelfde methode waarmee ook de succesvolle NASA-satelliet exoplaneten opspoort: het meten van de kleine helderheidsdipjes die optreden als een planeet voor zijn ster langs trekt.
De nieuwe satelliet heeft de naam Cheops gekregen, een afkorting die staat voor 'CHaracterising ExOPlanets Satellite'. Anders dan Kepler zal hij niet grote aantallen sterren in de gaten houden, om compleet nieuwe planetenstelsels op te sporen. Cheops wordt gericht op nabije, heldere sterren waarbij eerder al (grotere) planeten zijn ontdekt. De verwachting is dat bij deze sterren ook kleinere planeten te vinden zullen zijn. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Nieuwe ESA-satelliet gaat jagen op 'superaardes
Het Europese ruimteagentschap ESA wil in 2017 een kleine satelliet lanceren die specifiek naar 'superaardes' gaat zoeken – planeten bij andere sterren die een slag groter zijn dan onze planeet. De satelliet zal daarbij gebruik maken van dezelfde methode waarmee ook de succesvolle NASA-satelliet exoplaneten opspoort: het meten van de kleine helderheidsdipjes die optreden als een planeet voor zijn ster langs trekt.
De nieuwe satelliet heeft de naam Cheops gekregen, een afkorting die staat voor 'CHaracterising ExOPlanets Satellite'. Anders dan Kepler zal hij niet grote aantallen sterren in de gaten houden, om compleet nieuwe planetenstelsels op te sporen. Cheops wordt gericht op nabije, heldere sterren waarbij eerder al (grotere) planeten zijn ontdekt. De verwachting is dat bij deze sterren ook kleinere planeten te vinden zullen zijn. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-11-2012
Astronomen ontdekken mogelijke levensvatbare 'super-Aarde'
© ap.
Een internationaal team van astronomen heeft aanwijzingen gevonden van het bestaan van een mogelijk levensvatbare 'super-Aarde' in de buurt van ons zonnestelsel. Dat schrijven wetenschappers in het vakblad Astronomy & Astrophysics. Tekenen van leven hebben ze niet gevonden.
Een team rond Mikko Tuomi van de Universiteit van Hertfordshire in Hatfield (GB) en Guillem Anglada-Escudé van de Universiteit Göttingen herbestudeerden waarnemingen van de rode dwergster HD 40307 in het sterrenbeeld Pictor op 42 lichtjaar van ons. In 2008 waren daar al drie planeten ontdekt die alle in de klasse van de 'super-Aardes' vallen.
Daarmee doelen astronomen op planeten die meer massa dan onze Aarde hebben, maar minder dan de lichtste gasplaneet in ons zonnestelsel, Uranus. Het hoeft daarbij niet noodzakelijk om gesteenteplaneten zoals de onze gaan.
Het team stootte nu op sporen van drie tot nu toe onbekende exoplaneten. Indien verdere waarnemingen bevestigen, dan zou de buitenste de ster in de zogenaamde levensvatbare zone omcirkelen. Daar zouden er gematigde temperaturen zijn en vloeibaar water mogelijk zijn. Of het hemellichaam een atmosfeer heeft moet nog blijken.
De mogelijk levensvatbare planeet weegt zeven keer zoveel als de onze. De afstand tot de ster is ongeveer dezelfde als die van de Aarde tot de Zon.
(HLN)
Astronomen ontdekken mogelijke levensvatbare 'super-Aarde'
© ap.
Een internationaal team van astronomen heeft aanwijzingen gevonden van het bestaan van een mogelijk levensvatbare 'super-Aarde' in de buurt van ons zonnestelsel. Dat schrijven wetenschappers in het vakblad Astronomy & Astrophysics. Tekenen van leven hebben ze niet gevonden.
Een team rond Mikko Tuomi van de Universiteit van Hertfordshire in Hatfield (GB) en Guillem Anglada-Escudé van de Universiteit Göttingen herbestudeerden waarnemingen van de rode dwergster HD 40307 in het sterrenbeeld Pictor op 42 lichtjaar van ons. In 2008 waren daar al drie planeten ontdekt die alle in de klasse van de 'super-Aardes' vallen.
Daarmee doelen astronomen op planeten die meer massa dan onze Aarde hebben, maar minder dan de lichtste gasplaneet in ons zonnestelsel, Uranus. Het hoeft daarbij niet noodzakelijk om gesteenteplaneten zoals de onze gaan.
Het team stootte nu op sporen van drie tot nu toe onbekende exoplaneten. Indien verdere waarnemingen bevestigen, dan zou de buitenste de ster in de zogenaamde levensvatbare zone omcirkelen. Daar zouden er gematigde temperaturen zijn en vloeibaar water mogelijk zijn. Of het hemellichaam een atmosfeer heeft moet nog blijken.
De mogelijk levensvatbare planeet weegt zeven keer zoveel als de onze. De afstand tot de ster is ongeveer dezelfde als die van de Aarde tot de Zon.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
09-11-2012
Meerdere planeten in protoplanetaire schijf
Artistieke weergave van de schijf met daarin meerdere planeten. NAOJ
Door de Japanse SUBARA-telescoop te richten op een schijf van gruis en stof rond de jonge ster PDS 70, denken astronomen dat ze aanwijzingen hebben gevonden voor meerdere planeten die rondom deze ster draaien. De stofschijf heeft namelijk een anders niet te verklaren groot gat.
Volgens gangbare theorieën ontstaan planetenstelsels zoals ons eigen zonnestelsel uit grote, platte stofwolken die om jonge sterren draaien. Door de zwaartekracht kunnen delen van deze stofwolk over de loop van miljoenen jaren samenklonteren tot planeten.
Het was juist zo’n jonge stofschijf die astonomen van het Nationale Astronomische Observatorium van Japan en de Princeton-universiteit wilden waarnemen. Bij de 10 miljoen jaar jonge ster PDS 70 – een zonachtige ster op een afstand van ongeveer 460 lichtjaar – zagen ze tot hun verrassing een stofschijf met een enorm gat.
Volgens de astronomen is dit enkel te verklaren als er op die plek al meerdere planeten zijn samengeklonterd uit de schijf. Zij zouden het aanwezige stof en gruis met hun zwaartekracht netjes hebben opgeveegd. Geen enkele planeet, hoe zwaar ook, zou in haar eentje in staat zijn zo veel materie naar zich toe te trekken.
Momenteel proberen de astronomen met nieuwe waarnemingen meer details van de schijf waar te nemen. Een hele klus, want sterren overschijnen de objecten in hun directe omging doorgaans compleet. Om dit probleem te overkomen werd HiCIAO ontwikkeld, een apparaat dat sinds 2009 op de SUBARU-telescoop is gemonteerd en foto’s met een extra hoog contrast kan schieten van protoplanetaire schijven. (Roel van der Heijden)
(allesoversterrenkunde)
Meerdere planeten in protoplanetaire schijf
Artistieke weergave van de schijf met daarin meerdere planeten. NAOJ
Door de Japanse SUBARA-telescoop te richten op een schijf van gruis en stof rond de jonge ster PDS 70, denken astronomen dat ze aanwijzingen hebben gevonden voor meerdere planeten die rondom deze ster draaien. De stofschijf heeft namelijk een anders niet te verklaren groot gat.
Volgens gangbare theorieën ontstaan planetenstelsels zoals ons eigen zonnestelsel uit grote, platte stofwolken die om jonge sterren draaien. Door de zwaartekracht kunnen delen van deze stofwolk over de loop van miljoenen jaren samenklonteren tot planeten.
Het was juist zo’n jonge stofschijf die astonomen van het Nationale Astronomische Observatorium van Japan en de Princeton-universiteit wilden waarnemen. Bij de 10 miljoen jaar jonge ster PDS 70 – een zonachtige ster op een afstand van ongeveer 460 lichtjaar – zagen ze tot hun verrassing een stofschijf met een enorm gat.
Volgens de astronomen is dit enkel te verklaren als er op die plek al meerdere planeten zijn samengeklonterd uit de schijf. Zij zouden het aanwezige stof en gruis met hun zwaartekracht netjes hebben opgeveegd. Geen enkele planeet, hoe zwaar ook, zou in haar eentje in staat zijn zo veel materie naar zich toe te trekken.
Momenteel proberen de astronomen met nieuwe waarnemingen meer details van de schijf waar te nemen. Een hele klus, want sterren overschijnen de objecten in hun directe omging doorgaans compleet. Om dit probleem te overkomen werd HiCIAO ontwikkeld, een apparaat dat sinds 2009 op de SUBARU-telescoop is gemonteerd en foto’s met een extra hoog contrast kan schieten van protoplanetaire schijven. (Roel van der Heijden)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-11-2012
Astronomen vinden verdwaalde exoplaneet
© afp.
Met de VLT-telescoop van de ESO en de Canada-France-Hawaii Telescope hebben astronomen een hemellichaam ontdekt dat zeer waarschijnlijk een planeet is die zonder moederster door de ruimte zwerft, zo heeft de Europese Zuidelijke Sterrenwacht woensdag gemeld. Het gaat om de "spannendste" solitaire planeetkandidaat tot nu toe. Met een afstand van ongeveer honderd lichtjaar staat ze betrekkelijk dichtbij. Doordat er in haar omgeving geen heldere ster te bekennen is, heeft het onderzoeksteam haar atmosfeer nauwkeurig kunnen onderzoeken.
Solitaire planeten zijn hemellichamen met de massa van een planeet die zonder moederster door de ruimte zwerven. Er zijn al verschillende potentiële voorbeelden van zulke objecten ontdekt. Maar omdat hun leeftijden niet bekend zijn, weten astronomen niet zeker of het daarbij om planeten gaat of om bruine dwergen. Deze laatste zijn "mislukte sterren", die niet genoeg massa hebben om de reacties op te wekken die hen laten stralen.
Maar nu hebben astronomen een object met de welluidende naam CFBDSIR2149 ontdekt. Het lijkt bij een nabije stroom van jonge sterren te horen die bekendstaat als de bewegende sterrenhoop AB Doradus. De onderzoekers deden de vondst bij het loeren met de Canada-France-Hawaii Telescope, en gebruikten de kracht van de VLT om zijn eigenschappen te bestuderen.
De bewegende sterrenhoop AB Doradus is de meest nabije in zijn soort. Zijn sterren bewegen gezamenlijk door de ruimte en zijn vermoedelijk gelijktijdig ontstaan. Als het nu ontdekte object inderdaad bij deze groep hoort - en dus jong is - is daaruit veel af te leiden over zijn temperatuur, zijn massa en de samenstelling van zijn atmosfeer. Wel bestaat er een kleine kans dat zijn connectie met de bewegende sterrenhoop op toeval berust, waarschuwt de ESO.
Primeur
De connectie met de bewegende sterrenhoop is de cruciale aanwijzing die astronomen in staat stelt om de leeftijd van het pas ontdekte object te bepalen. Het is voor het eerst dat een object van planetaire massa in een sterrenhoop van dit type is ontdekt, en dat maakt het tot de meest interessante solitaire planeetkandidaat tot nu toe.
Dingen als CFBDSIR2149 kunnen zijn ontstaan als normale planeten, die later uit hun planetenstelsel zijn geschopt, maar ook als kleine sterren of bruine dwergen. Maar of het nu planeten zonder moederster zijn of de kleinst mogelijke sterren, het zijn hoe dan ook intrigerende objecten, beklemtoont de Europese Zuidelijke Sterrenwacht.
Belangrijke vondst
"Deze objecten zijn belangrijk, want ze kunnen ons ofwel helpen begrijpen hoe planeten uit hun planetenstelsels kunnen worden verstoten, of hoe zeer lichte objecten uit het stervormingsproces kunnen voortkomen", zegt Philippe Delorme van de Universiteit van Grenoble en hoofdauteur van het onderzoek. "Als dit kleine object een planeet is die door zijn oorspronkelijke stelsel is verstoten, roept dat het frappante beeld op van verweesde werelden die door de lege ruimte zwerven".
Zulke verdwaalde werelden zouden talrijk kunnen zijn - misschien zelfs zo talrijk als normale sterren.
(HLN)
Astronomen vinden verdwaalde exoplaneet
© afp.
Met de VLT-telescoop van de ESO en de Canada-France-Hawaii Telescope hebben astronomen een hemellichaam ontdekt dat zeer waarschijnlijk een planeet is die zonder moederster door de ruimte zwerft, zo heeft de Europese Zuidelijke Sterrenwacht woensdag gemeld. Het gaat om de "spannendste" solitaire planeetkandidaat tot nu toe. Met een afstand van ongeveer honderd lichtjaar staat ze betrekkelijk dichtbij. Doordat er in haar omgeving geen heldere ster te bekennen is, heeft het onderzoeksteam haar atmosfeer nauwkeurig kunnen onderzoeken.
Solitaire planeten zijn hemellichamen met de massa van een planeet die zonder moederster door de ruimte zwerven. Er zijn al verschillende potentiële voorbeelden van zulke objecten ontdekt. Maar omdat hun leeftijden niet bekend zijn, weten astronomen niet zeker of het daarbij om planeten gaat of om bruine dwergen. Deze laatste zijn "mislukte sterren", die niet genoeg massa hebben om de reacties op te wekken die hen laten stralen.
Maar nu hebben astronomen een object met de welluidende naam CFBDSIR2149 ontdekt. Het lijkt bij een nabije stroom van jonge sterren te horen die bekendstaat als de bewegende sterrenhoop AB Doradus. De onderzoekers deden de vondst bij het loeren met de Canada-France-Hawaii Telescope, en gebruikten de kracht van de VLT om zijn eigenschappen te bestuderen.
De bewegende sterrenhoop AB Doradus is de meest nabije in zijn soort. Zijn sterren bewegen gezamenlijk door de ruimte en zijn vermoedelijk gelijktijdig ontstaan. Als het nu ontdekte object inderdaad bij deze groep hoort - en dus jong is - is daaruit veel af te leiden over zijn temperatuur, zijn massa en de samenstelling van zijn atmosfeer. Wel bestaat er een kleine kans dat zijn connectie met de bewegende sterrenhoop op toeval berust, waarschuwt de ESO.
Primeur
De connectie met de bewegende sterrenhoop is de cruciale aanwijzing die astronomen in staat stelt om de leeftijd van het pas ontdekte object te bepalen. Het is voor het eerst dat een object van planetaire massa in een sterrenhoop van dit type is ontdekt, en dat maakt het tot de meest interessante solitaire planeetkandidaat tot nu toe.
Dingen als CFBDSIR2149 kunnen zijn ontstaan als normale planeten, die later uit hun planetenstelsel zijn geschopt, maar ook als kleine sterren of bruine dwergen. Maar of het nu planeten zonder moederster zijn of de kleinst mogelijke sterren, het zijn hoe dan ook intrigerende objecten, beklemtoont de Europese Zuidelijke Sterrenwacht.
Belangrijke vondst
"Deze objecten zijn belangrijk, want ze kunnen ons ofwel helpen begrijpen hoe planeten uit hun planetenstelsels kunnen worden verstoten, of hoe zeer lichte objecten uit het stervormingsproces kunnen voortkomen", zegt Philippe Delorme van de Universiteit van Grenoble en hoofdauteur van het onderzoek. "Als dit kleine object een planeet is die door zijn oorspronkelijke stelsel is verstoten, roept dat het frappante beeld op van verweesde werelden die door de lege ruimte zwerven".
Zulke verdwaalde werelden zouden talrijk kunnen zijn - misschien zelfs zo talrijk als normale sterren.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-11-2012
Missie 'planetenjager' krijgt vervolg
NASA-satelliet Kepler in actie. NASA/JPL-Caltech
NASA-satelliet Kepler, die naar planeten bij andere sterren zoekt, heeft zijn drieënhalf jaar durende missie volbracht. Zijn eerste missie dan. Want de zoektocht is met nog eens maximaal vier jaar verlengd.
De afgelopen jaren zijn met Kepler meer dan 2300 planeetkandidaten opgespoord. Tot nu toe zijn meer dan honderd van die ontdekkingen bevestigd. De resultaten bevestigen het idee dat ons Melkwegstelsel wemelt van de planeten: rond zeker één op de drie sterren cirkelt minstens één planeet.
De verlenging van het Kepler-onderzoek heeft vooral tot doel om de ongeveer honderd detecties van planeetkandidaten ter grootte van de aarde te kunnen bevestigen. Ook hopen de onderzoekers meer planeten te ontdekken die zich in de 'leefbare zone' van hun ster bevinden – de gordel rond de ster waar gematigde temperaturen heersen en vloeibaar water op het planeetoppervlak kan bestaan.
Kepler spoort planeetkandidaten op door de helderheden van meer dan 150.000 sterren in de gaten houden. Steeds als er een planeet voor een ster langs beweegt, wordt een beetje sterlicht tegengehouden. Uit de regelmaat waarmee dat gebeurt, kan de afstand van de planeet tot zijn ster worden afgeleid. En de mate van helderheidsafname geeft een indicatie van de grootte van de planeet. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Missie 'planetenjager' krijgt vervolg
NASA-satelliet Kepler in actie. NASA/JPL-Caltech
NASA-satelliet Kepler, die naar planeten bij andere sterren zoekt, heeft zijn drieënhalf jaar durende missie volbracht. Zijn eerste missie dan. Want de zoektocht is met nog eens maximaal vier jaar verlengd.
De afgelopen jaren zijn met Kepler meer dan 2300 planeetkandidaten opgespoord. Tot nu toe zijn meer dan honderd van die ontdekkingen bevestigd. De resultaten bevestigen het idee dat ons Melkwegstelsel wemelt van de planeten: rond zeker één op de drie sterren cirkelt minstens één planeet.
De verlenging van het Kepler-onderzoek heeft vooral tot doel om de ongeveer honderd detecties van planeetkandidaten ter grootte van de aarde te kunnen bevestigen. Ook hopen de onderzoekers meer planeten te ontdekken die zich in de 'leefbare zone' van hun ster bevinden – de gordel rond de ster waar gematigde temperaturen heersen en vloeibaar water op het planeetoppervlak kan bestaan.
Kepler spoort planeetkandidaten op door de helderheden van meer dan 150.000 sterren in de gaten houden. Steeds als er een planeet voor een ster langs beweegt, wordt een beetje sterlicht tegengehouden. Uit de regelmaat waarmee dat gebeurt, kan de afstand van de planeet tot zijn ster worden afgeleid. En de mate van helderheidsafname geeft een indicatie van de grootte van de planeet. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-11-2012
Astronomen zetten superplaneet op de foto
Infrarood-opname van exoplaneet Kappa Andromeda b. NAOJ / Subaru / J. Carson (College of Charleston) / T. Currie (University Toronto)
Het is astronomen van onder andere het Duitse Max-Planck-Institut für Astronomie gelukt een enorme exoplaneet te fotograferen. De planeet is bijna dertien keer zwaarder dan de zwaarste planeet in ons eigen zonnestelsel, Jupiter.
De planeet, Kappa Andromeda b, draait in een ruime baan om de jonge ster Kappa Andromeda heen, die 2,5 keer zo zwaar is als de zon en op ongeveer 170 lichtjaar van de aarde staat. De directe waarneming van de planeet werd in het infrarode spectrum gedaan met de Japanse Subaru-telescoop op Hawaï.
Deze ontdekking is volgens de astronomen belangrijk voor ons begrip van planeetvorming rond zware sterren zoals Kappa Andromeda. Eén theorie stelde dat de grote hoeveelheid straling van zo’n ster de vorming van zware planeten onmogelijk zou maken. Kappa Andromeda b laat zien dat zoiets toch mogelijk is.
Het direct fotograferen van exoplaneten is een lastige klus voor astronomen. Om een lichtzwakke planeet zichtbaar te maken moet de grote hoeveelheid straling van de begeleidende ster geblokkeerd of weg gefilterd worden. Zo niet, dan overschijnt de ster alle objecten in haar directe omgeving. Vrijwel alle exoplaneten worden daarom gevonden via indirecte meetmethodes, waarbij bijvoorbeeld naar kleine variaties in de helderheid of het spectrum van de ster wordt gekeken. (Roel van der Heijden)
(allesoversterrenkunde)
Astronomen zetten superplaneet op de foto
Infrarood-opname van exoplaneet Kappa Andromeda b. NAOJ / Subaru / J. Carson (College of Charleston) / T. Currie (University Toronto)
Het is astronomen van onder andere het Duitse Max-Planck-Institut für Astronomie gelukt een enorme exoplaneet te fotograferen. De planeet is bijna dertien keer zwaarder dan de zwaarste planeet in ons eigen zonnestelsel, Jupiter.
De planeet, Kappa Andromeda b, draait in een ruime baan om de jonge ster Kappa Andromeda heen, die 2,5 keer zo zwaar is als de zon en op ongeveer 170 lichtjaar van de aarde staat. De directe waarneming van de planeet werd in het infrarode spectrum gedaan met de Japanse Subaru-telescoop op Hawaï.
Deze ontdekking is volgens de astronomen belangrijk voor ons begrip van planeetvorming rond zware sterren zoals Kappa Andromeda. Eén theorie stelde dat de grote hoeveelheid straling van zo’n ster de vorming van zware planeten onmogelijk zou maken. Kappa Andromeda b laat zien dat zoiets toch mogelijk is.
Het direct fotograferen van exoplaneten is een lastige klus voor astronomen. Om een lichtzwakke planeet zichtbaar te maken moet de grote hoeveelheid straling van de begeleidende ster geblokkeerd of weg gefilterd worden. Zo niet, dan overschijnt de ster alle objecten in haar directe omgeving. Vrijwel alle exoplaneten worden daarom gevonden via indirecte meetmethodes, waarbij bijvoorbeeld naar kleine variaties in de helderheid of het spectrum van de ster wordt gekeken. (Roel van der Heijden)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-11-2012
Leven rond afkoelende sterren lijkt onmogelijk
Impressie van een planeet bij een bruine dwergster. ESO
Astronomen ontdekken steeds meer planeten bij andere sterren. En zo af en toe zit daar ook een planeet bij die zich in de 'leefbare zone' van de ster bevindt – de gordel rond de ster waarbinnen de temperatuur op een planeetoppervlak gematigd genoeg is om water in vloeibare vorm te laten bestaan.
Volgens astronomen uit Duitsland en de VS zijn echter niet alle leefbare zones even geschikt voor de instandhouding van leven. Vooral die rond witte en bruine dwergsterren lijken nauwelijks leefbaar.
Witte dwergen zijn de hete kern van stervende sterren en bruine dwergen zijn koele 'mislukte' sterren – objecten die niet genoeg massa hebben om middels kernfusiereacties te stralen zoals onze zon. Theoretisch hebben ook zulke exotische sterren een leefbare zone. Maar ze hebben ook een andere eigenschap: ze koelen af.
Door die afkoeling schuift de leefbare zone steeds dichter naar de dwergster toe. Planeten die eerst binnen de leefbare zone lagen, worden dus al snel te koud. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Leven rond afkoelende sterren lijkt onmogelijk
Impressie van een planeet bij een bruine dwergster. ESO
Astronomen ontdekken steeds meer planeten bij andere sterren. En zo af en toe zit daar ook een planeet bij die zich in de 'leefbare zone' van de ster bevindt – de gordel rond de ster waarbinnen de temperatuur op een planeetoppervlak gematigd genoeg is om water in vloeibare vorm te laten bestaan.
Volgens astronomen uit Duitsland en de VS zijn echter niet alle leefbare zones even geschikt voor de instandhouding van leven. Vooral die rond witte en bruine dwergsterren lijken nauwelijks leefbaar.
Witte dwergen zijn de hete kern van stervende sterren en bruine dwergen zijn koele 'mislukte' sterren – objecten die niet genoeg massa hebben om middels kernfusiereacties te stralen zoals onze zon. Theoretisch hebben ook zulke exotische sterren een leefbare zone. Maar ze hebben ook een andere eigenschap: ze koelen af.
Door die afkoeling schuift de leefbare zone steeds dichter naar de dwergster toe. Planeten die eerst binnen de leefbare zone lagen, worden dus al snel te koud. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
28-11-2012
Bewolking op exoplaneten is herkenbaar aan 'regenboogeffect'
Impressie van een bewolkte exoplaneet. NOVA
Astronomen van de Universiteit van Amsterdam en ruimteonderzoeksinstituut SRON hebben berekend dat waterwolken op een exoplaneet ook zijn te herkennen wanneer de planeet slechts deels met wolken is bedekt, en zelfs als deze schuilgaan onder ijswolken. De waterwolken zijn te herkennen aan het 'regenboogsignaal'. Dit signaal bestaat uit weerkaatst sterlicht dat in één richting extra sterk is gepolariseerd (Astronomy & Astrophysics).
Een exoplaneet is een planeet die niet om onze zon, maar om een andere ster draait. De afstanden tot exoplaneten zijn zo groot dat we van verreweg de meeste alleen de grootte en de afstand tot hun ster kennen.
Om te bepalen hoe zo'n planeet eruitziet, kunnen astronomen de eigenschappen van het door hem weerkaatste sterlicht onderzoeken. Eén van deze eigenschappen is de polarisatie. In gepolariseerd licht hebben de lichtgolven een voorkeursrichting. De waterdruppels in wolken verstrooien het licht alle kanten op, maar als een exoplaneet zich in bepaalde punten van zijn baan bevindt, gebeurt die verstrooiing vooral onder een hoek van ongeveer 140 graden.
Ook wanneer de zon door een regenbui schijnt, en er een regenboog ontstaat, wordt het licht op deze manier gepolariseerd. Als je door een polarisatiefilter naar de regenboog kijkt en het filter draait, zie je de helderheid van de regenboog veranderen. Dan blijkt dat de helderheid van de regenboog onder één bepaalde hoek het grootst is.
Er was al eerder geopperd dat je waterwolken op exoplaneten zou kunnen herkennen aan hun gepolariseerde regenboogsignaal. Uit de nu gepubliceerde resultaten blijkt dat dit signaal ook te zien is als maar een klein deel van de planeet onder zulke wolken schuilgaat, zoals bij de aarde het geval is. Dit hebben de onderzoekers berekend door een model van onze planeet te gebruiken met een wolkendek zoals dat is gemeten door het MODIS-instrument van NASA’s AURA-satelliet. (EE)
(HLN)
Bewolking op exoplaneten is herkenbaar aan 'regenboogeffect'
Impressie van een bewolkte exoplaneet. NOVA
Astronomen van de Universiteit van Amsterdam en ruimteonderzoeksinstituut SRON hebben berekend dat waterwolken op een exoplaneet ook zijn te herkennen wanneer de planeet slechts deels met wolken is bedekt, en zelfs als deze schuilgaan onder ijswolken. De waterwolken zijn te herkennen aan het 'regenboogsignaal'. Dit signaal bestaat uit weerkaatst sterlicht dat in één richting extra sterk is gepolariseerd (Astronomy & Astrophysics).
Een exoplaneet is een planeet die niet om onze zon, maar om een andere ster draait. De afstanden tot exoplaneten zijn zo groot dat we van verreweg de meeste alleen de grootte en de afstand tot hun ster kennen.
Om te bepalen hoe zo'n planeet eruitziet, kunnen astronomen de eigenschappen van het door hem weerkaatste sterlicht onderzoeken. Eén van deze eigenschappen is de polarisatie. In gepolariseerd licht hebben de lichtgolven een voorkeursrichting. De waterdruppels in wolken verstrooien het licht alle kanten op, maar als een exoplaneet zich in bepaalde punten van zijn baan bevindt, gebeurt die verstrooiing vooral onder een hoek van ongeveer 140 graden.
Ook wanneer de zon door een regenbui schijnt, en er een regenboog ontstaat, wordt het licht op deze manier gepolariseerd. Als je door een polarisatiefilter naar de regenboog kijkt en het filter draait, zie je de helderheid van de regenboog veranderen. Dan blijkt dat de helderheid van de regenboog onder één bepaalde hoek het grootst is.
Er was al eerder geopperd dat je waterwolken op exoplaneten zou kunnen herkennen aan hun gepolariseerde regenboogsignaal. Uit de nu gepubliceerde resultaten blijkt dat dit signaal ook te zien is als maar een klein deel van de planeet onder zulke wolken schuilgaat, zoals bij de aarde het geval is. Dit hebben de onderzoekers berekend door een model van onze planeet te gebruiken met een wolkendek zoals dat is gemeten door het MODIS-instrument van NASA’s AURA-satelliet. (EE)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-12-2012
Leven mogelijk op zeven planeten in ons sterrenstelsel
© Thinkstock.
Op zeven planeten in ons sterrenstelsel zou leven mogelijk zijn. Dat ontdekten wetenschappers die een catalogus met alle levensvatbare planeten hebben samengesteld. Vorig jaar stonden er slechts twee planeten op de lijst, maar het voorbije jaar zijn er vijf nieuwe kanshebbers ontdekt.
De catalogus bestaat intussen één jaar en telt al zeven planeten waar leven mogelijk is. Wetenschappers bestudeerden bijna 900 exoplaneten - planeten die rond een andere ster draaien dan onze zon - en hebben nog een lijstje met ruim 2.500 planeten om te onderzoeken. Maar slechts een handvol zal geschikt zijn voor leven zoals wij het hier op Aarde kennen. Toch was het eerste jaar van de studie een groot succes, want de onderzoekers hadden verwacht dat de lijst met hooguit één of twee levensvatbare planeten zou aandikken.
Met de lijst, die iedereen kan raadplegen, willen de wetenschappers de vele berichten over pas ontdekte planeten nuanceren. Vaak wordt gemeld dat leven mogelijk is, terwijl het aantal kanshebbers eigenlijk heel beperkt is. Het team van onderzoeker Abel Mendez gebruikt drie graadmeters om te bepalen of leven mogelijk is: de variabiliteit van energie die de planeet van haar ster krijgt, de massa van de planeet en de grootte. Grotere gasreuzen die rond een veranderlijke ster draaien hebben minder potentieel dan kleinere, vaste planeten die een stabiele ster hebben.
(HLN)
Leven mogelijk op zeven planeten in ons sterrenstelsel
© Thinkstock.
Op zeven planeten in ons sterrenstelsel zou leven mogelijk zijn. Dat ontdekten wetenschappers die een catalogus met alle levensvatbare planeten hebben samengesteld. Vorig jaar stonden er slechts twee planeten op de lijst, maar het voorbije jaar zijn er vijf nieuwe kanshebbers ontdekt.
De catalogus bestaat intussen één jaar en telt al zeven planeten waar leven mogelijk is. Wetenschappers bestudeerden bijna 900 exoplaneten - planeten die rond een andere ster draaien dan onze zon - en hebben nog een lijstje met ruim 2.500 planeten om te onderzoeken. Maar slechts een handvol zal geschikt zijn voor leven zoals wij het hier op Aarde kennen. Toch was het eerste jaar van de studie een groot succes, want de onderzoekers hadden verwacht dat de lijst met hooguit één of twee levensvatbare planeten zou aandikken.
Met de lijst, die iedereen kan raadplegen, willen de wetenschappers de vele berichten over pas ontdekte planeten nuanceren. Vaak wordt gemeld dat leven mogelijk is, terwijl het aantal kanshebbers eigenlijk heel beperkt is. Het team van onderzoeker Abel Mendez gebruikt drie graadmeters om te bepalen of leven mogelijk is: de variabiliteit van energie die de planeet van haar ster krijgt, de massa van de planeet en de grootte. Grotere gasreuzen die rond een veranderlijke ster draaien hebben minder potentieel dan kleinere, vaste planeten die een stabiele ster hebben.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-12-2012
Nabije ster heeft mogelijk leefbare planeet
Impressie van het planetenstelsel van Tau Ceti. University of Hertfordshire
Een internationaal team van astronomen heeft ontdekt dat de ster Tau Ceti, een van de meest nabije buren van onze zon, vijf planeten heeft. Een van die planeten zou zich in de leefbare zone rond de ster kunnen bevinden – de gordel rond de ster waar de omstandigheden min of meer aangenaam kunnen zijn.
Van alle enkelvoudige sterren is Tau Ceti de meest nabije die veel op de zon lijkt. Zijn vijf planeten zijn naar schatting twee tot zes keer zo zwaar als de aarde. Daarmee behoren ze tot de categorie 'superaardes'. De potentieel leefbare planeet is ruwweg vijf keer zo zwaar als onze planeet.
Ondanks hun betrekkelijk kleine massa's veroorzaken de vijf planeten kleine schommelbewegingen bij hun moederster. Normaal gesproken zouden deze bewegingen met de huidige instrumenten niet of nauwelijks meetbaar zijn. Maar door de gegevens van telescopen in Chili (ESO), op Hawaï (Keck) en in Australië (AAT) met elkaar te combineren – wat in een tweemaal zo grote meetnauwkeurigheid resulteerde – is dat nu toch gelukt. (EE)
(allesoversterrenkunde))
Nabije ster heeft mogelijk leefbare planeet
Impressie van het planetenstelsel van Tau Ceti. University of Hertfordshire
Een internationaal team van astronomen heeft ontdekt dat de ster Tau Ceti, een van de meest nabije buren van onze zon, vijf planeten heeft. Een van die planeten zou zich in de leefbare zone rond de ster kunnen bevinden – de gordel rond de ster waar de omstandigheden min of meer aangenaam kunnen zijn.
Van alle enkelvoudige sterren is Tau Ceti de meest nabije die veel op de zon lijkt. Zijn vijf planeten zijn naar schatting twee tot zes keer zo zwaar als de aarde. Daarmee behoren ze tot de categorie 'superaardes'. De potentieel leefbare planeet is ruwweg vijf keer zo zwaar als onze planeet.
Ondanks hun betrekkelijk kleine massa's veroorzaken de vijf planeten kleine schommelbewegingen bij hun moederster. Normaal gesproken zouden deze bewegingen met de huidige instrumenten niet of nauwelijks meetbaar zijn. Maar door de gegevens van telescopen in Chili (ESO), op Hawaï (Keck) en in Australië (AAT) met elkaar te combineren – wat in een tweemaal zo grote meetnauwkeurigheid resulteerde – is dat nu toch gelukt. (EE)
(allesoversterrenkunde))
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-12-2012
'Aarde 2.0': wordt dit dé ontdekking van 2013?
© ap.
Als we enkele toonaangevende wetenschappers mogen geloven, zullen astronomen volgend jaar de eerste 'Aarde' buiten ons eigen zonnestelsel ontdekken. Dat werd vandaag meegedeeld aan space.com.
Het is van 1995 geleden dat wetenschappers de eerste planeet buiten ons zonnestelsel hebben ontdekt. Sindsdien zijn daar meer dan 800 bijgekomen. Een cataloog van de speciale Kepler-telescoop van de NASA heeft daarbovenop nog meer dan 2.300 potentiële kandidaten aangevlagd.
Mikko Tuomi van de Universiteit van Hertfordshire schat 'voorzichtig' dat er in onze Melkweg alleen al 200 miljard sterren kunnen zijn met minstens 50 miljard planeten. Als 1 op 10.000 op onze Aarde gelijkt, komen we op 5.000.000 dergelijke exoplaneten.
Aarde 2.0?
De eerste gevonden exoplaneten waren hete Jupiter-achtige mastodonten die dicht rondom hun ster draaien. Onbewoonbaar dus. Maar dankzij verbeterde apparatuur en technieken gaven zich ook andere werelden bloot, die ook meer op onze planeet begonnen te lijken.
Geciteerd door space.com meent Abel Mendez van de Universiteit van Puerto Rico dat er momenteel negen potentieel levensvatbare planeten zijn, maar geen ervan is klein genoeg om een tweelingbroer van de Aarde te zijn. "Maar ik ben er zeer positief over dat de eerste tweelingbroer van de Aarde volgend jaar wordt ontdekt", beklemtoont de wetenschapper.
Ook de vermaarde planetenjager Geoff Marcy van de Universiteit van California houdt zo'n ontdekking in 2013 voor "waarschijnlijk". Zowel Mendez als Marcy denken dat de Kepler van de NASA de vondst zal doen die een zware impact op onze mensheid zal hebben.
(HLN)
'Aarde 2.0': wordt dit dé ontdekking van 2013?
© ap.
Als we enkele toonaangevende wetenschappers mogen geloven, zullen astronomen volgend jaar de eerste 'Aarde' buiten ons eigen zonnestelsel ontdekken. Dat werd vandaag meegedeeld aan space.com.
Het is van 1995 geleden dat wetenschappers de eerste planeet buiten ons zonnestelsel hebben ontdekt. Sindsdien zijn daar meer dan 800 bijgekomen. Een cataloog van de speciale Kepler-telescoop van de NASA heeft daarbovenop nog meer dan 2.300 potentiële kandidaten aangevlagd.
Mikko Tuomi van de Universiteit van Hertfordshire schat 'voorzichtig' dat er in onze Melkweg alleen al 200 miljard sterren kunnen zijn met minstens 50 miljard planeten. Als 1 op 10.000 op onze Aarde gelijkt, komen we op 5.000.000 dergelijke exoplaneten.
Aarde 2.0?
De eerste gevonden exoplaneten waren hete Jupiter-achtige mastodonten die dicht rondom hun ster draaien. Onbewoonbaar dus. Maar dankzij verbeterde apparatuur en technieken gaven zich ook andere werelden bloot, die ook meer op onze planeet begonnen te lijken.
Geciteerd door space.com meent Abel Mendez van de Universiteit van Puerto Rico dat er momenteel negen potentieel levensvatbare planeten zijn, maar geen ervan is klein genoeg om een tweelingbroer van de Aarde te zijn. "Maar ik ben er zeer positief over dat de eerste tweelingbroer van de Aarde volgend jaar wordt ontdekt", beklemtoont de wetenschapper.
Ook de vermaarde planetenjager Geoff Marcy van de Universiteit van California houdt zo'n ontdekking in 2013 voor "waarschijnlijk". Zowel Mendez als Marcy denken dat de Kepler van de NASA de vondst zal doen die een zware impact op onze mensheid zal hebben.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Mijn complimenten voor dit topic!quote:
27-12-2012
'Aarde 2.0': wordt dit dé ontdekking van 2013?
[ afbeelding ]
© ap.
Als we enkele toonaangevende wetenschappers mogen geloven, zullen astronomen volgend jaar de eerste 'Aarde' buiten ons eigen zonnestelsel ontdekken. Dat werd vandaag meegedeeld aan space.com.
Het is van 1995 geleden dat wetenschappers de eerste planeet buiten ons zonnestelsel hebben ontdekt. Sindsdien zijn daar meer dan 800 bijgekomen. Een cataloog van de speciale Kepler-telescoop van de NASA heeft daarbovenop nog meer dan 2.300 potentiële kandidaten aangevlagd.
Mikko Tuomi van de Universiteit van Hertfordshire schat 'voorzichtig' dat er in onze Melkweg alleen al 200 miljard sterren kunnen zijn met minstens 50 miljard planeten. Als 1 op 10.000 op onze Aarde gelijkt, komen we op 5.000.000 dergelijke exoplaneten.
Aarde 2.0?
De eerste gevonden exoplaneten waren hete Jupiter-achtige mastodonten die dicht rondom hun ster draaien. Onbewoonbaar dus. Maar dankzij verbeterde apparatuur en technieken gaven zich ook andere werelden bloot, die ook meer op onze planeet begonnen te lijken.
Geciteerd door space.com meent Abel Mendez van de Universiteit van Puerto Rico dat er momenteel negen potentieel levensvatbare planeten zijn, maar geen ervan is klein genoeg om een tweelingbroer van de Aarde te zijn. "Maar ik ben er zeer positief over dat de eerste tweelingbroer van de Aarde volgend jaar wordt ontdekt", beklemtoont de wetenschapper.
Ook de vermaarde planetenjager Geoff Marcy van de Universiteit van California houdt zo'n ontdekking in 2013 voor "waarschijnlijk". Zowel Mendez als Marcy denken dat de Kepler van de NASA de vondst zal doen die een zware impact op onze mensheid zal hebben.
(HLN)
Ik volg het met veel plezier!
Ik sta op de grens. Van vroeger en later.
Voor mij een ruimte. Die ik nog niet ken.
Achter mij alles. Wat ik achter moet laten
Ik sta hier met niets meer. Dan alleen wie ik ben
Voor mij een ruimte. Die ik nog niet ken.
Achter mij alles. Wat ik achter moet laten
Ik sta hier met niets meer. Dan alleen wie ik ben
Dit is ook 1 van mijn favoriete topics!
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
Het zal pas echt snel gaan met het ontdekken van exoplaneten wanneer de James Webb Telescoop in werking is gesteld. http://nl.wikipedia.org/wiki/James_Webb-ruimtetelescoop
quote:
[..]
Mijn complimenten voor dit topic!
Ik volg het met veel plezier!
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:
Dit is ook 1 van mijn favoriete topics!
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-01-2013
Keplertelescoop vindt 461 kandidaat-exoplaneten
De Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler heeft 461 nieuwe kandidaat-exoplaneten gevonden, meldt de NASA.
Vier van de nieuwe potentiële planeten buiten ons zonnestelsel hebben minder dan twee keer de omvang van onze Aarde en draaien in de 'levensvatbare' zone rond hun moederster. Dat betekent de zone waar er vloeibaar water op het oppervlak kan zijn.
De Kepler heeft nu al 2.740 potentiële exoplaneten rond 2.036 sterren ontdekt. Er zijn nu al 467 sterren die meer dan één kandidaat-exoplaneet hebben.
(HLN)
Keplertelescoop vindt 461 kandidaat-exoplaneten
De Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler heeft 461 nieuwe kandidaat-exoplaneten gevonden, meldt de NASA.
Vier van de nieuwe potentiële planeten buiten ons zonnestelsel hebben minder dan twee keer de omvang van onze Aarde en draaien in de 'levensvatbare' zone rond hun moederster. Dat betekent de zone waar er vloeibaar water op het oppervlak kan zijn.
De Kepler heeft nu al 2.740 potentiële exoplaneten rond 2.036 sterren ontdekt. Er zijn nu al 467 sterren die meer dan één kandidaat-exoplaneet hebben.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-01-2013
Een op de zes zonnen heeft een aarde-achtige planeet
Een op de zes zon-achtige sterren wordt vergezeld door een planeet die ongeveer zo groot (of liever gezegd: zo klein) is als de aarde. Erik Petigura van de Universiteit van Californië in Berkeley en Francois Fressin van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics komen onafhankelijk van elkaar tot die conclusie op basis van een statistische analyse van de resultaten van de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler. Het gaat wel om planeten in kleine omloopbanen, waar de temperatuur veel hoger is dan op aarde.
Uit de analyses blijkt dat planeten talrijker zijn naarmate de middellijn kleiner is, hoewel dat verband niet langer opgaat voor de allerkleinste exemplaren: exoplaneten die even klein zijn als de aarde zijn ongeveer even talrijk als planeten die een twee keer zo grote middellijn hebben.
Verder blijkt dat vrijwel alle zonachtige sterren wel door een of meer planeten worden vergezeld, en dat kleine exoplaneten bij elk type ster ongeveer even vaak voorkomen.
De resultaten van Petigura en Fressin zijn deze week gepresenteerd op de 221e bijeenkomst van de American Astronomical Society in Long Beach. (GS)
At Least One in Six Stars Has an Earth-sized Planet (persbericht Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics)
(allesoversterrenkunde)
Een op de zes zonnen heeft een aarde-achtige planeet
Een op de zes zon-achtige sterren wordt vergezeld door een planeet die ongeveer zo groot (of liever gezegd: zo klein) is als de aarde. Erik Petigura van de Universiteit van Californië in Berkeley en Francois Fressin van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics komen onafhankelijk van elkaar tot die conclusie op basis van een statistische analyse van de resultaten van de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler. Het gaat wel om planeten in kleine omloopbanen, waar de temperatuur veel hoger is dan op aarde.
Uit de analyses blijkt dat planeten talrijker zijn naarmate de middellijn kleiner is, hoewel dat verband niet langer opgaat voor de allerkleinste exemplaren: exoplaneten die even klein zijn als de aarde zijn ongeveer even talrijk als planeten die een twee keer zo grote middellijn hebben.
Verder blijkt dat vrijwel alle zonachtige sterren wel door een of meer planeten worden vergezeld, en dat kleine exoplaneten bij elk type ster ongeveer even vaak voorkomen.
De resultaten van Petigura en Fressin zijn deze week gepresenteerd op de 221e bijeenkomst van de American Astronomical Society in Long Beach. (GS)
At Least One in Six Stars Has an Earth-sized Planet (persbericht Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-01-2013
Vrijwilligers ontdekken nieuwe exoplaneten
Vrijwilligers die deelnemen aan het Planethunters-programma hebben vijftien nieuwe exoplaneet-kandidaten ontdekt. Een van de vijftien is inmiddels bevestigd als echte planeet, door vervolgwaarnemingen met de 10-meter Keck-telescoop op Hawaii.
Via de website www.planethunters.org kan iedereen in de waarnemingsgegevens van de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler meezoeken naar planeten bij andere sterren. De vijftien nieuwe exoplaneet-kandidaten zijn grote reuzenplaneten die zich in de bewoonbare zone van hun moederster bevinden, waar de temperaturen zodanig zijn dat er vloeibaar water zou kunnen voorkomen.
Pas door nauwkeurige vervolgwaarnemingen kan van exoplaneet-kandidaten achterhaald worden of het inderdaad om een bona fide planeet gaat. Dat is tot nu toe voor één van de vijftien nieuwe Planethunters-vondsten gelukt. De gasvormige reuzenplaneet, PH2b genoemd (via Planethunters werd eerder ook al een planeet gevonden), zou vergezeld kunnen worden door rotsachtige manen (net zoals de planeet Jupiter in ons eigen zonnestelsel), waarop dan oceanen van vloeibaar water kunnen voorkomen.
De nieuwe ontdekkingen worden binnenkort gepubliceerd in The Astrophysical Journal. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Vrijwilligers ontdekken nieuwe exoplaneten
Vrijwilligers die deelnemen aan het Planethunters-programma hebben vijftien nieuwe exoplaneet-kandidaten ontdekt. Een van de vijftien is inmiddels bevestigd als echte planeet, door vervolgwaarnemingen met de 10-meter Keck-telescoop op Hawaii.
Via de website www.planethunters.org kan iedereen in de waarnemingsgegevens van de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler meezoeken naar planeten bij andere sterren. De vijftien nieuwe exoplaneet-kandidaten zijn grote reuzenplaneten die zich in de bewoonbare zone van hun moederster bevinden, waar de temperaturen zodanig zijn dat er vloeibaar water zou kunnen voorkomen.
Pas door nauwkeurige vervolgwaarnemingen kan van exoplaneet-kandidaten achterhaald worden of het inderdaad om een bona fide planeet gaat. Dat is tot nu toe voor één van de vijftien nieuwe Planethunters-vondsten gelukt. De gasvormige reuzenplaneet, PH2b genoemd (via Planethunters werd eerder ook al een planeet gevonden), zou vergezeld kunnen worden door rotsachtige manen (net zoals de planeet Jupiter in ons eigen zonnestelsel), waarop dan oceanen van vloeibaar water kunnen voorkomen.
De nieuwe ontdekkingen worden binnenkort gepubliceerd in The Astrophysical Journal. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-01-2013
Minstens 17 miljard planeten ter grootte van Aarde in Melkweg
© reuters.
In onze Melkweg zouden zich minstens zeventien miljard planeten die zo groot of bijna zo groot zijn als onze Aarde bevinden, zo blijkt uit een studie van een team van het Harvard Smithsonian Centrum voor Astrofysica. Dat meldt space.com.
Gezien de Melkweg zowat honderd miljard sterren telt, moeten er minimaal zeventien miljard kleine gesteente-werelden zijn, of één planeet ter grootte van de Aarde rond één op zes sterren, zo luidt het op basis van een analyse van data die de Kepler-ruimtetelescoop heeft opgeleverd.
Wellicht zijn er nog meer dergelijke planeten die op een verdere afstand rondom hun ster wentelen. Mogelijk zijn daar Aarde-achtige planeten bij die vatbaar zijn voor het leven zoals wij het kennen.
Om bewoonbaar te zijn moet een planeet zich voldoende afstand van de ster bevinden om oppervlaktetemperaturen mogelijk te maken die noch te warm of te koud zijn om vloeibaar water toe te laten.
Exoplaneten
Niet alleen het aantal exoplaneten groeit. Wetenschappers gewagen nu ook al volop van exokometen, of kometen buiten ons stelsel. Die zouden veel vaker voorkomen en gemakkelijker te vinden zijn dan voorheen gedacht, zo meldde space.com op de bijeenkomst van de American Astronomical Society in het Californische Long Beach.
Een team rond Barry Welsh van de Universiteit van Californië in Berkeley stootte met de 2,1 meter telescoop van het McDonald Observatorium in Texas op zes nieuwe exokomeetsystemen. Zo'n systeem is voor het eerst in 1987 ontdekt, waarna er nog drie andere werden waargenomen, weet space.com.
Het geldt als waarschijnlijk dat al deze tien systemen ook exoplaneten omvatten. Wat op zijn beurt suggereert dat kometen en exoplaten talloze keren samen te vinden zijn, net als in ons zonnestelsel.
Gezien er in onze Melkweg minstens 100 miljard exoplaneten zouden zijn, zouden er in ons sterrenstelsel ook miljarden exokomeetsystemen kunnen zijn. Welsh gewaagt dan ook van de "missing link" in de huidige studie naar planeetvorming.
(HLN)
Minstens 17 miljard planeten ter grootte van Aarde in Melkweg
© reuters.
In onze Melkweg zouden zich minstens zeventien miljard planeten die zo groot of bijna zo groot zijn als onze Aarde bevinden, zo blijkt uit een studie van een team van het Harvard Smithsonian Centrum voor Astrofysica. Dat meldt space.com.
Gezien de Melkweg zowat honderd miljard sterren telt, moeten er minimaal zeventien miljard kleine gesteente-werelden zijn, of één planeet ter grootte van de Aarde rond één op zes sterren, zo luidt het op basis van een analyse van data die de Kepler-ruimtetelescoop heeft opgeleverd.
Wellicht zijn er nog meer dergelijke planeten die op een verdere afstand rondom hun ster wentelen. Mogelijk zijn daar Aarde-achtige planeten bij die vatbaar zijn voor het leven zoals wij het kennen.
Om bewoonbaar te zijn moet een planeet zich voldoende afstand van de ster bevinden om oppervlaktetemperaturen mogelijk te maken die noch te warm of te koud zijn om vloeibaar water toe te laten.
Exoplaneten
Niet alleen het aantal exoplaneten groeit. Wetenschappers gewagen nu ook al volop van exokometen, of kometen buiten ons stelsel. Die zouden veel vaker voorkomen en gemakkelijker te vinden zijn dan voorheen gedacht, zo meldde space.com op de bijeenkomst van de American Astronomical Society in het Californische Long Beach.
Een team rond Barry Welsh van de Universiteit van Californië in Berkeley stootte met de 2,1 meter telescoop van het McDonald Observatorium in Texas op zes nieuwe exokomeetsystemen. Zo'n systeem is voor het eerst in 1987 ontdekt, waarna er nog drie andere werden waargenomen, weet space.com.
Het geldt als waarschijnlijk dat al deze tien systemen ook exoplaneten omvatten. Wat op zijn beurt suggereert dat kometen en exoplaten talloze keren samen te vinden zijn, net als in ons zonnestelsel.
Gezien er in onze Melkweg minstens 100 miljard exoplaneten zouden zijn, zouden er in ons sterrenstelsel ook miljarden exokomeetsystemen kunnen zijn. Welsh gewaagt dan ook van de "missing link" in de huidige studie naar planeetvorming.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-01-2013
Exoplaneet Fomalhaut b stevent af op gordel van kometen
Nieuwe Hubble-waarnemingen van de heldere ster Fomalhaut in het sterrenbeeld Zuidervis wijzen uit dat de merkwaardige planeet die bij deze ster is ontdekt (Fomalhaut b) afstevent op een ontmoeting met een brede gordel van kleine komeetachtige objecten. Fomalhaut b werd in 2004 en 2006 voor het eerst waargenomen door Hubble als een zwak, bewegend lichtstipje binnen de ijs-, gruis- en stofschijf waardoor de ster op grote afstand wordt omgeven. Inmiddels zijn ook in 2010 en in 2012 metingen aan de planeet verricht, waardoor de baan nauwkeuriger kon worden bepaald. Het blijkt dat Fomalhaut b in een zeer excentrische omloopbaan beweegt met een omlooptijd van ongeveer 2000 jaar. De verwachting is dat de planeet over ca. twintig jaar de 'puinschijf' rond de ster begint binnen te dringen. Aangezien die schijf tal van komeetachtige objecten bevat, is het mogelijk dat er tegen die tijd botsingen met kometen gaan plaatsvinden, vergelijkbaar met de botsing van komeet Shoemaker-Levy 9 op de reuzenplaneet Jupiter in 1994. De baanhelling van de planeet is echter niet bekend; het zou ook kunnen dat hij boven of onder de komeetgordel beweegt.
Hoe de planeet in zijn langgerekte baan terecht is gekomen, is niet bekend. Mogelijk komen er meer planeten in het stelsel voor, en is er in het verleden sprake geweest van zwaartekrachtsstoringen. Een tweede planeet zou ook de structuur van de puingordel kunnen verklaren. De nieuwe Hubble-metingen uit 2012 zijn vandaag gepresenteerd op de 221ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Long Beach. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Exoplaneet Fomalhaut b stevent af op gordel van kometen
Nieuwe Hubble-waarnemingen van de heldere ster Fomalhaut in het sterrenbeeld Zuidervis wijzen uit dat de merkwaardige planeet die bij deze ster is ontdekt (Fomalhaut b) afstevent op een ontmoeting met een brede gordel van kleine komeetachtige objecten. Fomalhaut b werd in 2004 en 2006 voor het eerst waargenomen door Hubble als een zwak, bewegend lichtstipje binnen de ijs-, gruis- en stofschijf waardoor de ster op grote afstand wordt omgeven. Inmiddels zijn ook in 2010 en in 2012 metingen aan de planeet verricht, waardoor de baan nauwkeuriger kon worden bepaald. Het blijkt dat Fomalhaut b in een zeer excentrische omloopbaan beweegt met een omlooptijd van ongeveer 2000 jaar. De verwachting is dat de planeet over ca. twintig jaar de 'puinschijf' rond de ster begint binnen te dringen. Aangezien die schijf tal van komeetachtige objecten bevat, is het mogelijk dat er tegen die tijd botsingen met kometen gaan plaatsvinden, vergelijkbaar met de botsing van komeet Shoemaker-Levy 9 op de reuzenplaneet Jupiter in 1994. De baanhelling van de planeet is echter niet bekend; het zou ook kunnen dat hij boven of onder de komeetgordel beweegt.
Hoe de planeet in zijn langgerekte baan terecht is gekomen, is niet bekend. Mogelijk komen er meer planeten in het stelsel voor, en is er in het verleden sprake geweest van zwaartekrachtsstoringen. Een tweede planeet zou ook de structuur van de puingordel kunnen verklaren. De nieuwe Hubble-metingen uit 2012 zijn vandaag gepresenteerd op de 221ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Long Beach. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-01-2013
Mogelijk meest aardachtige exoplaneet tot nog toe ontdekt
Wetenschappers hebben met behulp van de Kepler-telescoop wellicht de meest aardachtige planeet tot nog toe ontdekt. De planeet draait om een zonachtige ster, bevindt zich in de leefbare zone en kan wel eens een uitstekende plek zijn voor het ontdekken van buitenaards leven.
Eerder deze week werd duidelijk dat de Kepler-telescoop 461 nieuwe kandidaat-planeten heeft ontdekt. Onder deze planeten bevinden zich vier exemplaren die minder dan twee keer zo groot zijn als de aarde en zich in de leefbare zone rondom hun ster bevinden. Eén van die kandidaat-planeten gaat voor nu de boeken in als de planeet die qua eigenschappen het meest bij de aarde in de buurt komt.
Voorzichtig
Hoewel dat allemaal fantastisch klinkt, is enige voorzichtigheid geboden. De planeet – die vooralsnog de naam KOI 0172.02 draagt – is nog een kandidaat-planeet. Dat betekent dat het bestaan van de planeet nog niet is bevestigd.
Hoe werkt Kepler? Kepler bestudeert sterren en het licht dat zij afgeven. Wanneer het licht dimt, zou het zomaar kunnen dat een planeet voor de ster langs beweegt. Wanneer Kepler zo’n signaal drie keer heeft waargenomen, gaat zo’n signaal de boeken in als een kandidaat-planeet. Nader onderzoek moet dan uitwijzen of het echt om een planeet gaat. Kepler heeft reeds 2740 kandidaat-planeten ontdekt. Wetenschappers hebben van 105 kandidaat-planeten inmiddels kunnen bevestigen dat het echt planeten zijn.
Overeenkomsten
Het signaal dat Kepler van de kandidaat-planeet heeft opgepikt, wijst er vooralsnog op dat deze op veel punten – veel sterker dan andere exoplaneten – op onze aarde lijkt. KOI 0172.02 heeft een straal die ongeveer 1,5 keer groter is dan die van de aarde. De kandidaat-planeet – die terug te vinden is in NASA’s Exoplanet Archive – doet er ongeveer 242 dagen over om een rondje rond zijn ster te voltooien. Onze aarde heeft daar ongeveer 365 dagen voor nodig. De afstand tussen de planeet en zijn ster is ongeveer 123 miljoen kilometer. Ter vergelijking: de afstand tussen onze planeet en de zon bedraagt gemiddeld 150 miljoen kilometer. Ook draait de planeet – in tegenstelling tot andere planeten die in het verleden een beetje aan onze aarde deden denken – rond een zonachtige ster.
Opwindend
“Dit is heel opwindend, omdat het de eerste superaarde in de bewoonbare zone rondom een zonachtige ster is,” vertelt onderzoeker Natalie Batalha. “Het is zeker belangrijk,” vindt ook astrofysicus Mario Livio. “Het is zeker een goede kandidaat voor leven,” vertelt hij aan Space.com.
Voor we meer conclusies kunnen gaan trekken over KOI 0172.02 moet eerst nog veel werk verzet worden. Zo moet bevestigd worden dat de planeet echt bestaat en zijn onderzoekers ook heel nieuwsgierig naar de samenstelling van de planeet.
(scientias.nl)
Mogelijk meest aardachtige exoplaneet tot nog toe ontdekt
Wetenschappers hebben met behulp van de Kepler-telescoop wellicht de meest aardachtige planeet tot nog toe ontdekt. De planeet draait om een zonachtige ster, bevindt zich in de leefbare zone en kan wel eens een uitstekende plek zijn voor het ontdekken van buitenaards leven.
Eerder deze week werd duidelijk dat de Kepler-telescoop 461 nieuwe kandidaat-planeten heeft ontdekt. Onder deze planeten bevinden zich vier exemplaren die minder dan twee keer zo groot zijn als de aarde en zich in de leefbare zone rondom hun ster bevinden. Eén van die kandidaat-planeten gaat voor nu de boeken in als de planeet die qua eigenschappen het meest bij de aarde in de buurt komt.
Voorzichtig
Hoewel dat allemaal fantastisch klinkt, is enige voorzichtigheid geboden. De planeet – die vooralsnog de naam KOI 0172.02 draagt – is nog een kandidaat-planeet. Dat betekent dat het bestaan van de planeet nog niet is bevestigd.
Hoe werkt Kepler? Kepler bestudeert sterren en het licht dat zij afgeven. Wanneer het licht dimt, zou het zomaar kunnen dat een planeet voor de ster langs beweegt. Wanneer Kepler zo’n signaal drie keer heeft waargenomen, gaat zo’n signaal de boeken in als een kandidaat-planeet. Nader onderzoek moet dan uitwijzen of het echt om een planeet gaat. Kepler heeft reeds 2740 kandidaat-planeten ontdekt. Wetenschappers hebben van 105 kandidaat-planeten inmiddels kunnen bevestigen dat het echt planeten zijn.
Overeenkomsten
Het signaal dat Kepler van de kandidaat-planeet heeft opgepikt, wijst er vooralsnog op dat deze op veel punten – veel sterker dan andere exoplaneten – op onze aarde lijkt. KOI 0172.02 heeft een straal die ongeveer 1,5 keer groter is dan die van de aarde. De kandidaat-planeet – die terug te vinden is in NASA’s Exoplanet Archive – doet er ongeveer 242 dagen over om een rondje rond zijn ster te voltooien. Onze aarde heeft daar ongeveer 365 dagen voor nodig. De afstand tussen de planeet en zijn ster is ongeveer 123 miljoen kilometer. Ter vergelijking: de afstand tussen onze planeet en de zon bedraagt gemiddeld 150 miljoen kilometer. Ook draait de planeet – in tegenstelling tot andere planeten die in het verleden een beetje aan onze aarde deden denken – rond een zonachtige ster.
Opwindend
“Dit is heel opwindend, omdat het de eerste superaarde in de bewoonbare zone rondom een zonachtige ster is,” vertelt onderzoeker Natalie Batalha. “Het is zeker belangrijk,” vindt ook astrofysicus Mario Livio. “Het is zeker een goede kandidaat voor leven,” vertelt hij aan Space.com.
Voor we meer conclusies kunnen gaan trekken over KOI 0172.02 moet eerst nog veel werk verzet worden. Zo moet bevestigd worden dat de planeet echt bestaat en zijn onderzoekers ook heel nieuwsgierig naar de samenstelling van de planeet.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-01-2013
Leven mogelijk op exomanen
Onder de juiste omstandigheden kan ook op manen buiten het zonnestelsel leven bestaan. Astronomen hebben onderzocht aan welke eisen zo´n bewoonbare maan moet voldoen.
Buiten ons zonnestelsel bevinden zich talloze planeten waar mogelijk bewoonbare manen omheen draaien. Dat concludeerden de Duitse astronoom René Heller en zijn Amerikaanse collega Rory Barnes. Zij onderzochten in samenwerking met Nasa aan welke voorwaarden een exomaan moet voldoen om bewoonbaar te zijn.
In de zoektocht naar bewoonbare gebieden buiten het zonnestelsel richt Nasa zich momenteel uitsluitend op planeten. Er zijn enkele vaste planeten gevonden die zich in de bewoonbare zone bevinden - het gebied rondom een ster waar water kan bestaan en dus (aardachtig) leven. Het merendeel van de 850 gevonden exoplaneten bestaat echter uit onbewoonbare gasreuzen. Heller en Barnes bewijzen met hun theorie dat rond deze gasreuzen eventueel manen kunnen draaien die wél bewoonbaar zijn.
Om leefbaar te zijn, moet de maan de juiste afstand hebben tot zijn gasplaneet. Met een theoretisch model hebben Heller en Barnes afgeleid hoe groot die afstand is. Ze moesten hiervoor rekening houden met getijdenkrachten tussen de maan en planeet. De zone die zij als leefbaar bestempelen, noemt het onderzoeksduo de ‘bewoonbare rand’. Heller en Barnes hopen dat astronomen in de toekomst hun model gebruiken om snel te beoordelen of op een maan leven kan voorkomen.
Volgens de onderzoekers zal het klimaat op een bewoonbare maan wel sterk verschillen van een planeetklimaat. Een maan heeft twee lichtbronnen: zowel het licht van de nabije ster valt op het oppervlak, als ook het weerkaatste licht van de planeet. Regelmatig verduistert de planeet echter het sterlicht, waardoor de temperatuur op de maan plots keldert. ‘Iemand die op het oppervlak van de exomaan staat krijgt daardoor een heel ander idee van dag en nacht dan wij hebben,’ oppert Heller in een persverklaring.
De Keplertelescoop, die drie jaar geleden in gebruik is genomen, is in staat manen te vinden die minimaal twee keer zo groot zijn als onze eigen maan. Nog dit jaar zal Nasa de telescoop inzetten om naast exoplaneten, ook exomanen op te sporen.
Ans Hekkenberg
(nwtonlinde.nl)
Leven mogelijk op exomanen
Onder de juiste omstandigheden kan ook op manen buiten het zonnestelsel leven bestaan. Astronomen hebben onderzocht aan welke eisen zo´n bewoonbare maan moet voldoen.
Buiten ons zonnestelsel bevinden zich talloze planeten waar mogelijk bewoonbare manen omheen draaien. Dat concludeerden de Duitse astronoom René Heller en zijn Amerikaanse collega Rory Barnes. Zij onderzochten in samenwerking met Nasa aan welke voorwaarden een exomaan moet voldoen om bewoonbaar te zijn.
In de zoektocht naar bewoonbare gebieden buiten het zonnestelsel richt Nasa zich momenteel uitsluitend op planeten. Er zijn enkele vaste planeten gevonden die zich in de bewoonbare zone bevinden - het gebied rondom een ster waar water kan bestaan en dus (aardachtig) leven. Het merendeel van de 850 gevonden exoplaneten bestaat echter uit onbewoonbare gasreuzen. Heller en Barnes bewijzen met hun theorie dat rond deze gasreuzen eventueel manen kunnen draaien die wél bewoonbaar zijn.
Om leefbaar te zijn, moet de maan de juiste afstand hebben tot zijn gasplaneet. Met een theoretisch model hebben Heller en Barnes afgeleid hoe groot die afstand is. Ze moesten hiervoor rekening houden met getijdenkrachten tussen de maan en planeet. De zone die zij als leefbaar bestempelen, noemt het onderzoeksduo de ‘bewoonbare rand’. Heller en Barnes hopen dat astronomen in de toekomst hun model gebruiken om snel te beoordelen of op een maan leven kan voorkomen.
Volgens de onderzoekers zal het klimaat op een bewoonbare maan wel sterk verschillen van een planeetklimaat. Een maan heeft twee lichtbronnen: zowel het licht van de nabije ster valt op het oppervlak, als ook het weerkaatste licht van de planeet. Regelmatig verduistert de planeet echter het sterlicht, waardoor de temperatuur op de maan plots keldert. ‘Iemand die op het oppervlak van de exomaan staat krijgt daardoor een heel ander idee van dag en nacht dan wij hebben,’ oppert Heller in een persverklaring.
De Keplertelescoop, die drie jaar geleden in gebruik is genomen, is in staat manen te vinden die minimaal twee keer zo groot zijn als onze eigen maan. Nog dit jaar zal Nasa de telescoop inzetten om naast exoplaneten, ook exomanen op te sporen.
Ans Hekkenberg
(nwtonlinde.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Meerdere van de naburige sterren hebben al een (kandidaat)exoplaneet in de leefbare zone liggen. Dan hebben we het over max slechts 20 lichtjaren!
Stel dat maar slechts 1 op de 10.000 sterren momenteel intelligent leven zoals die van ons bevat. We hebben 350.000.000.000 sterren in onze melkweg. Dus dat zou betekenen dat er 35 miljoen intelligente beschavingen in de melkweg aanwezig zijn momenteel!
Er was laatst een sterrenstelsel ontdekt die 40.000x groter is dan de melkweg. Met dezelfde omstandigheden zou betekenen dat daar 1400 MILJARD intelligente beschavingen aanwezig zijn. Deze sterrenstelsel is ouder dan die van ons waarschijnlijk en verder door ontwikkeld. Als we de kans ophogen naar 1 op de 1.000 sterren komen we uit op 14 biljoen intelligente beschavingen. Dat is 2000x meer dan het aantal mensen op Aarde.
Stel dat maar slechts 1 op de 10.000 sterren momenteel intelligent leven zoals die van ons bevat. We hebben 350.000.000.000 sterren in onze melkweg. Dus dat zou betekenen dat er 35 miljoen intelligente beschavingen in de melkweg aanwezig zijn momenteel!
Er was laatst een sterrenstelsel ontdekt die 40.000x groter is dan de melkweg. Met dezelfde omstandigheden zou betekenen dat daar 1400 MILJARD intelligente beschavingen aanwezig zijn. Deze sterrenstelsel is ouder dan die van ons waarschijnlijk en verder door ontwikkeld. Als we de kans ophogen naar 1 op de 1.000 sterren komen we uit op 14 biljoen intelligente beschavingen. Dat is 2000x meer dan het aantal mensen op Aarde.
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
laat staan het aantal minder intelligente beschavingen... zoals de mens...quote:
Meerdere van de naburige sterren hebben al een (kandidaat)exoplaneet in de leefbare zone liggen. Dan hebben we het over max slechts 20 lichtjaren!
Stel dat maar slechts 1 op de 10.000 sterren momenteel intelligent leven zoals die van ons bevat. We hebben 350.000.000.000 sterren in onze melkweg. Dus dat zou betekenen dat er 35 miljoen intelligente beschavingen in de melkweg aanwezig zijn momenteel!
Er was laatst een sterrenstelsel ontdekt die 40.000x groter is dan de melkweg. Met dezelfde omstandigheden zou betekenen dat daar 1400 MILJARD intelligente beschavingen aanwezig zijn. Deze sterrenstelsel is ouder dan die van ons waarschijnlijk en verder door ontwikkeld. Als we de kans ophogen naar 1 op de 1.000 sterren komen we uit op 14 biljoen intelligente beschavingen. Dat is 2000x meer dan het aantal mensen op Aarde.
(sorry, kon het niet laten )
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
hehequote:Op vrijdag 18 januari 2013 11:32 schreef humorduck28 het volgende:
[..]
laat staan het aantal minder intelligente beschavingen... zoals de mens...
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
We zitten te veel te kloten. Stel je eens voor dat we onszelf binnen een x hoeveelheid tijd moeten ontwikkelen. Een recessie die ontstaan is door leningen. We waren vrij snel op de maan, moet je nu zien hoe langzaam het gaat
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
22-01-2013
Kan LOFAR 'poollicht' van exoplaneten zien?
De Nederlandse LOFAR-radiotelescoop (Low-Frequency Array) kan wellicht 'poollicht' detecteren op planeten bij andere sterren dan de zon. Dat concluderen onderzoekers van de Universiteit van Leicester in een artikel in The Astrophysical Journal.
Poollicht in de dampkring van de aarde ontstaat wanneer elektrisch geladen deeltjes van de zon in botsing komen met zuurstof- of stikstofatomen in de bovenste luchtlagen. Ook in de atmosferen van Jupiter en Saturnus is poollicht waargenomen. Het magnetisch veld van de planeet bundelt de geladen deeltjes; poollicht komt alleen in een gebied rond de magnetische noord- en zuidpool voor.
Voordat de geladen deeltjes in de dampkring terechtkomen, zenden ze echter ook radiostraling uit, doordat ze spiraalvormige bewegingen beschrijven rond de magnetische veldlijnen. Die langgolvige, laagfrequente radiostraling is in het geval van Jupiter decennia geleden al voor het eerst waargenomen.
Jonathan Nichols van de Universiteit van Leicester denkt nu dat de waargenomen laagfrequente radiostraling van sommige extreem koele dwergsterren ook op deze manier verklaard kan worden. Bovendien rekenen hij en zijn collega's in hun publicatie voor dat een vergelijkbaar proces moet optreden bij grote exoplaneten met een sterk magnetisch veld.
De verwachting is dat radiotelescopen zoals LOFAR of de Indiase GMRT (Giant Meter-wave Radio Telescope) in principe in staat moeten zijn om de laagfrequente radiostraling van dit 'exo-poollicht' te detecteren. Zulke waarnemingen kunnen extra informatie opleveren over de betreffende planeet.
(allesoversterrenkunde)
Kan LOFAR 'poollicht' van exoplaneten zien?
De Nederlandse LOFAR-radiotelescoop (Low-Frequency Array) kan wellicht 'poollicht' detecteren op planeten bij andere sterren dan de zon. Dat concluderen onderzoekers van de Universiteit van Leicester in een artikel in The Astrophysical Journal.
Poollicht in de dampkring van de aarde ontstaat wanneer elektrisch geladen deeltjes van de zon in botsing komen met zuurstof- of stikstofatomen in de bovenste luchtlagen. Ook in de atmosferen van Jupiter en Saturnus is poollicht waargenomen. Het magnetisch veld van de planeet bundelt de geladen deeltjes; poollicht komt alleen in een gebied rond de magnetische noord- en zuidpool voor.
Voordat de geladen deeltjes in de dampkring terechtkomen, zenden ze echter ook radiostraling uit, doordat ze spiraalvormige bewegingen beschrijven rond de magnetische veldlijnen. Die langgolvige, laagfrequente radiostraling is in het geval van Jupiter decennia geleden al voor het eerst waargenomen.
Jonathan Nichols van de Universiteit van Leicester denkt nu dat de waargenomen laagfrequente radiostraling van sommige extreem koele dwergsterren ook op deze manier verklaard kan worden. Bovendien rekenen hij en zijn collega's in hun publicatie voor dat een vergelijkbaar proces moet optreden bij grote exoplaneten met een sterk magnetisch veld.
De verwachting is dat radiotelescopen zoals LOFAR of de Indiase GMRT (Giant Meter-wave Radio Telescope) in principe in staat moeten zijn om de laagfrequente radiostraling van dit 'exo-poollicht' te detecteren. Zulke waarnemingen kunnen extra informatie opleveren over de betreffende planeet.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-01-2013
Tegendraads bewegende exoplaneet heeft gezelschap
Impressie van het HAT-P-7-stelsel. KASI/CBNU/ARCSEC
Japanse astronomen hebben ontdekt dat het planetenstelsel van de ster HAT-P-7 ingewikkelder in elkaar zit dan tot nu toe bekend was. In 2008 werd bij deze ster al een Jupiter-achtige reuzenplaneet ontdekt: HAT-P-7b. En een jaar later maakten astronomen bekend dat deze planeet tegen de rotatierichting van zijn moederster in beweegt.
Die tegendraadse baanbeweging wees er al op dat er iets bijzonders aan de hand moest zijn. Het leek erop dat de omloopbaan van de HAT-P-7b was gekanteld, mogelijk door de zwaartekrachtsinvloed van een andere zware planeet of van een naburige ster. Nieuw onderzoek met de Subaru-telescoop op Hawaï heeft nu aangetoond dat het HAT-P-7-stelsel beide bevat: een tweede reuzenplaneet (HAT-P-7c) én een stellaire begeleider (HAT-P-7B).
HAT-P-7c veroorzaakt net als de eerder ontdekte planeet een schommelbeweging bij zijn moederster, maar dan trager. Dat wijst erop dat hij een wijdere omloopbaan heeft. De begeleidende ster is ontdekt op opnamen die de afgelopen jaren van HAT-P-7 zijn gemaakt.
De astronomen vermoeden dat de zwaartekrachtsinvloed van de tweede ster heeft gezorgd voor de baankanteling van HAT-P-7b. De tweede planeet heeft de baankanteling versterkt en helpt deze in stand te houden. Zonder deze beide objecten zou de tegendraadse beweging van de planeet allang weer zijn gecorrigeerd. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Tegendraads bewegende exoplaneet heeft gezelschap
Impressie van het HAT-P-7-stelsel. KASI/CBNU/ARCSEC
Japanse astronomen hebben ontdekt dat het planetenstelsel van de ster HAT-P-7 ingewikkelder in elkaar zit dan tot nu toe bekend was. In 2008 werd bij deze ster al een Jupiter-achtige reuzenplaneet ontdekt: HAT-P-7b. En een jaar later maakten astronomen bekend dat deze planeet tegen de rotatierichting van zijn moederster in beweegt.
Die tegendraadse baanbeweging wees er al op dat er iets bijzonders aan de hand moest zijn. Het leek erop dat de omloopbaan van de HAT-P-7b was gekanteld, mogelijk door de zwaartekrachtsinvloed van een andere zware planeet of van een naburige ster. Nieuw onderzoek met de Subaru-telescoop op Hawaï heeft nu aangetoond dat het HAT-P-7-stelsel beide bevat: een tweede reuzenplaneet (HAT-P-7c) én een stellaire begeleider (HAT-P-7B).
HAT-P-7c veroorzaakt net als de eerder ontdekte planeet een schommelbeweging bij zijn moederster, maar dan trager. Dat wijst erop dat hij een wijdere omloopbaan heeft. De begeleidende ster is ontdekt op opnamen die de afgelopen jaren van HAT-P-7 zijn gemaakt.
De astronomen vermoeden dat de zwaartekrachtsinvloed van de tweede ster heeft gezorgd voor de baankanteling van HAT-P-7b. De tweede planeet heeft de baankanteling versterkt en helpt deze in stand te houden. Zonder deze beide objecten zou de tegendraadse beweging van de planeet allang weer zijn gecorrigeerd. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Dit korte filmpje laat nog eens goed zien hoe groot sommige planeten zijn vergeleken met de aarde:
Niet te bevatten.
Niet te bevatten.
30-01-2013
Aarde maar op het randje van model met leefbare planeten
© ap.
Wetenschappers zoeken in het heelal naar planeten die op de Aarde lijken, omdat daar leven mogelijk kan zijn. Een nieuw onderzoek heeft met andere berekeningen voor een nieuwe definitie gezorgd van wat leefbaar is. En wat blijkt: onze planeet bevindt zich maar op het randje van het model. De onderzoekers maken zich sterk dat de resultaten een grote invloed zullen hebben op de zoektocht naar planeten.
Met de meest recente gegevens maakte het 'Penn State Department of Geosciences' een nieuw model om te bepalen of ontdekte planeten binnen een leefbare zone vallen of niet. Een belangrijke factor is de potentiële aanwezigheid van water om leven mogelijk te maken. Maar volgens de nieuwe berekeningen bevinden de meest leefbare planeten zich veel verder van hun ster dan aanvankelijk gedacht werd. Te dicht bij de ster zou het water verdampen en te ver bevriezen. Zo omschreven de wetenschappers de zone waar de omstandigheden voor leven ideaal zijn.
Het nieuwe model maakt gebruik van verworven kennis over water en CO2, waarover het vorige model van twintig jaar geleden nog niet beschikte. Opvallend is dat onze planeet plots maar op het randje van de leefbare zone ligt. En andere exoplaneten, waarvan vermoed werd dat er leven mogelijk is, vallen zelfs buiten de zone. Het model houdt echter geen rekening met de invloed van wolken op Aarde, die straling weerkaatsen en het klimaat stabiel houden.
Intussen zijn al 2.000 systemen ontdekt waar leven mogelijk kan zijn. Met de nieuwe theorie hopen wetenschappers er de beste kandidaten uit te kunnen pikken.
(HLN)
Aarde maar op het randje van model met leefbare planeten
© ap.
Wetenschappers zoeken in het heelal naar planeten die op de Aarde lijken, omdat daar leven mogelijk kan zijn. Een nieuw onderzoek heeft met andere berekeningen voor een nieuwe definitie gezorgd van wat leefbaar is. En wat blijkt: onze planeet bevindt zich maar op het randje van het model. De onderzoekers maken zich sterk dat de resultaten een grote invloed zullen hebben op de zoektocht naar planeten.
Met de meest recente gegevens maakte het 'Penn State Department of Geosciences' een nieuw model om te bepalen of ontdekte planeten binnen een leefbare zone vallen of niet. Een belangrijke factor is de potentiële aanwezigheid van water om leven mogelijk te maken. Maar volgens de nieuwe berekeningen bevinden de meest leefbare planeten zich veel verder van hun ster dan aanvankelijk gedacht werd. Te dicht bij de ster zou het water verdampen en te ver bevriezen. Zo omschreven de wetenschappers de zone waar de omstandigheden voor leven ideaal zijn.
Het nieuwe model maakt gebruik van verworven kennis over water en CO2, waarover het vorige model van twintig jaar geleden nog niet beschikte. Opvallend is dat onze planeet plots maar op het randje van de leefbare zone ligt. En andere exoplaneten, waarvan vermoed werd dat er leven mogelijk is, vallen zelfs buiten de zone. Het model houdt echter geen rekening met de invloed van wolken op Aarde, die straling weerkaatsen en het klimaat stabiel houden.
Intussen zijn al 2.000 systemen ontdekt waar leven mogelijk kan zijn. Met de nieuwe theorie hopen wetenschappers er de beste kandidaten uit te kunnen pikken.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-02-2013
Super-aardes zijn misschien mini-Neptunussen
De aarde (links) vergeleken met een 'mini-Neptunus'.
Volgens Helmut Lammer van het ruimteonderzoeksinstituut van de Oostenrijkse Academie van Wetenschappen zijn veel van de 'super-aardes' die de afgelopen jaren bij andere sterren zijn ontdekt in werkelijkheid 'mni-Neptunussen': rotsachtige werelden die omgeven worden door een zeer dikke waterstofrijke dampkring.
Planeten die ontstaan in een gasrijke protoplanetaire schijf kunnen veel van dat gas aan zich binden door de zwaartekracht. Ook de dikke gasmantels van de reuzenplaneten in ons eigen zonnestelsel zijn op die manier ontstaan. Bij de sterren Kepler 11, Gliese 1214 en 55 Cancri blijkt dat, volgens Lammers onderzoek, echter ook het geval te zijn voor de kleinere, lichtere planeten die op zeer kleine afstand rond hun ster cirkelen. Deze exoplaneten zijn een slagje groter en een paar keer zo zwaar als de aarde, maar uit de waarnemingen blijkt dat ze door waterstofrijke gasmantels worden omgeven.
Lammer heeft nu uitgerekend dat die dikke atmosferen weliswaar in vrij hoog tempo 'verdampen', waardoor veel materie in de ruimte ontsnapt, maar dat dat proces niet efficiënt genoeg is om de gasmantels volledig kwijt te raken. Bij vergelijkbare planeten op grotere afstand van hun moederster, waar de temperatuur lager is, lukt dat dan zéker niet.
Zijn conclusie, gepubliceerd in Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, is dan ook dat veel 'super-aardes' in feite 'mini-Neptunussen' zijn - en blijven. In dat geval is de kans dat er op zo'n 'super-aarde' leven kan voorkomen veel kleiner dan tot nu toe werd gedacht. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Super-aardes zijn misschien mini-Neptunussen
De aarde (links) vergeleken met een 'mini-Neptunus'.
Volgens Helmut Lammer van het ruimteonderzoeksinstituut van de Oostenrijkse Academie van Wetenschappen zijn veel van de 'super-aardes' die de afgelopen jaren bij andere sterren zijn ontdekt in werkelijkheid 'mni-Neptunussen': rotsachtige werelden die omgeven worden door een zeer dikke waterstofrijke dampkring.
Planeten die ontstaan in een gasrijke protoplanetaire schijf kunnen veel van dat gas aan zich binden door de zwaartekracht. Ook de dikke gasmantels van de reuzenplaneten in ons eigen zonnestelsel zijn op die manier ontstaan. Bij de sterren Kepler 11, Gliese 1214 en 55 Cancri blijkt dat, volgens Lammers onderzoek, echter ook het geval te zijn voor de kleinere, lichtere planeten die op zeer kleine afstand rond hun ster cirkelen. Deze exoplaneten zijn een slagje groter en een paar keer zo zwaar als de aarde, maar uit de waarnemingen blijkt dat ze door waterstofrijke gasmantels worden omgeven.
Lammer heeft nu uitgerekend dat die dikke atmosferen weliswaar in vrij hoog tempo 'verdampen', waardoor veel materie in de ruimte ontsnapt, maar dat dat proces niet efficiënt genoeg is om de gasmantels volledig kwijt te raken. Bij vergelijkbare planeten op grotere afstand van hun moederster, waar de temperatuur lager is, lukt dat dan zéker niet.
Zijn conclusie, gepubliceerd in Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, is dan ook dat veel 'super-aardes' in feite 'mini-Neptunussen' zijn - en blijven. In dat geval is de kans dat er op zo'n 'super-aarde' leven kan voorkomen veel kleiner dan tot nu toe werd gedacht. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-02-2013
Leefbare planeten zijn mogelijk heel dichtbij
Rode dwergsterren produceren grote uitbarstingen, maar hun eventuele planeten kunnen een beschermende atmosfeer hebben en miljarden jaren leefbaar zijn. David A. Aguilar (CfA)
Uit gegevens van de NASA-satelliet Kepler leiden astronomen af dat ongeveer één op de zestien rode dwergsterren een leefbare planeet ter grootte van de aarde heeft. Omdat rode dwergen de meest voorkomende soort sterren zijn, zou de meest nabije leefbare planeet dus wel eens heel dichtbij kunnen zijn.
Rode dwergsterren zijn kleiner, koeler en minder helder dan onze zon. Hoewel we vanaf de aarde niet één van deze sterren met het blote oog kunnen zien, wemelt het ervan. Alleen al onze Melkweg telt er naar schatting 75 miljard.
Kleine, koele sterren zijn heel geschikt voor het opsporen van planeten met behulp van de zogeheten transitmethode. Bij deze methode, waar ook de Kepler-satelliet gebruik van maakt, wordt gezocht naar de regelmatige helderheidsveranderingen die een ster vertoont wanneer een om hem heen cirkelende planeet steeds weer voor hem langs schuift. Bij een kleine ster is de hoeveelheid licht die bij zo'n planeetovergang of 'transit' wordt tegengehouden relatief groot.
Astronomen van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics (CfA) hebben nu vastgesteld dat 95 van de rode dwergen die door Kepler zijn waargenomen planeetovergangen vertonen. Daaruit kan worden afgeleid dat rond zeker zestig procent van zulke sterren planeten cirkelen. De meeste daarvan lijken echter in de verste verte niet op onze aarde.
Toch zijn in het onderzoek drie kandidaatplaneten opgedoken die qua temperatuur en afmetingen op onze eigen planeet lijken. Statistisch gezien betekent dit dat bij ongeveer zes procent van alle rode dwergen een leefbare planeet ter grootte van de aarde te vinden is. En omdat driekwart van alle nabije sterren een rode dwerg is, kan daaruit weer worden berekend dat de meest nabije leefbare planeet waarschijnlijk niet veel verder weg is dan dertien lichtjaar – een astronomisch kattensprongetje.
Bij temperatuur en afmetingen houden de overeenkomsten met onze aarde overigens wel zo'n beetje op. Om leefbaar te kunnen zijn, moet de afstand tussen planeet en ster veel kleiner zijn dan de afstand aarde-zon. En dat heeft weer tot gevolg dat steeds dezelfde kant van de planeet naar de ster toe is gekeerd. Alleen warmtetransport door een dichte atmosfeer of een diepe oceaan kan dan voorkomen dat de ene helft van de planeet onleefbaar heet en de andere helft onleefbaar koud is. Een stevige atmosfeer is trouwens toch al van levensbelang, omdat rode dwergsterren sterke uitbarstingen van ultravioletstraling produceren. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Leefbare planeten zijn mogelijk heel dichtbij
Rode dwergsterren produceren grote uitbarstingen, maar hun eventuele planeten kunnen een beschermende atmosfeer hebben en miljarden jaren leefbaar zijn. David A. Aguilar (CfA)
Uit gegevens van de NASA-satelliet Kepler leiden astronomen af dat ongeveer één op de zestien rode dwergsterren een leefbare planeet ter grootte van de aarde heeft. Omdat rode dwergen de meest voorkomende soort sterren zijn, zou de meest nabije leefbare planeet dus wel eens heel dichtbij kunnen zijn.
Rode dwergsterren zijn kleiner, koeler en minder helder dan onze zon. Hoewel we vanaf de aarde niet één van deze sterren met het blote oog kunnen zien, wemelt het ervan. Alleen al onze Melkweg telt er naar schatting 75 miljard.
Kleine, koele sterren zijn heel geschikt voor het opsporen van planeten met behulp van de zogeheten transitmethode. Bij deze methode, waar ook de Kepler-satelliet gebruik van maakt, wordt gezocht naar de regelmatige helderheidsveranderingen die een ster vertoont wanneer een om hem heen cirkelende planeet steeds weer voor hem langs schuift. Bij een kleine ster is de hoeveelheid licht die bij zo'n planeetovergang of 'transit' wordt tegengehouden relatief groot.
Astronomen van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics (CfA) hebben nu vastgesteld dat 95 van de rode dwergen die door Kepler zijn waargenomen planeetovergangen vertonen. Daaruit kan worden afgeleid dat rond zeker zestig procent van zulke sterren planeten cirkelen. De meeste daarvan lijken echter in de verste verte niet op onze aarde.
Toch zijn in het onderzoek drie kandidaatplaneten opgedoken die qua temperatuur en afmetingen op onze eigen planeet lijken. Statistisch gezien betekent dit dat bij ongeveer zes procent van alle rode dwergen een leefbare planeet ter grootte van de aarde te vinden is. En omdat driekwart van alle nabije sterren een rode dwerg is, kan daaruit weer worden berekend dat de meest nabije leefbare planeet waarschijnlijk niet veel verder weg is dan dertien lichtjaar – een astronomisch kattensprongetje.
Bij temperatuur en afmetingen houden de overeenkomsten met onze aarde overigens wel zo'n beetje op. Om leefbaar te kunnen zijn, moet de afstand tussen planeet en ster veel kleiner zijn dan de afstand aarde-zon. En dat heeft weer tot gevolg dat steeds dezelfde kant van de planeet naar de ster toe is gekeerd. Alleen warmtetransport door een dichte atmosfeer of een diepe oceaan kan dan voorkomen dat de ene helft van de planeet onleefbaar heet en de andere helft onleefbaar koud is. Een stevige atmosfeer is trouwens toch al van levensbelang, omdat rode dwergsterren sterke uitbarstingen van ultravioletstraling produceren. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-02-2013
'Stofboog' verraadt aanwezigheid planeet bij jonge ster
Subaru-opname van de stofschijf rond de jonge ster J1604. De pijl wijst naar de ontdekte stofboog. The Graduate University for Advanced Studies/NAOJ
Een internationaal team van astronomen heeft voor het eerst een duidelijke infraroodopname gemaakt van een boog van stofdeeltjes die zich uitstrekt over het centrale 'gat' van een stofschijf rond een jonge ster. Het bestaan van de stofboog wijst erop dat er planeten aanwezig zijn in het lege gebied.
Veel jonge sterren zijn omringd door een schijf van gas en stof – een overblijfsel van de gaswolk waaruit de ster zelf is ontstaan. In zo'n schijf kunnen, door samenklontering van stof en gas, planeten ontstaan. Als dat gebeurt, ontstaan er één of meer lege zones in de schijf.
Waarnemingen met de Subaru-telescoop op Hawaï hebben nu laten zien dat het centrale deel van de stofschijf rond de jonge ster J1604 niet zo leeg is als deze op het eerste gezicht lijkt. J1604 is een zonachtige ster in een groot stervormingsgebied in het sterrenbeeld Schorpioen, op 470 lichtjaar van de aarde.
In het hart van de schijf rond J1604 is een boogvormige structuur van stofdeeltjes ontdekt. Het lijkt erop dat er stof vanuit het binnenste deel van de stofschijf naar een onzichtbaar object – waarschijnlijk een planeet – in het centrale deel stroomt. Onlangs zijn met de ALMA-submillimetertelescoop vergelijkbare structuren, maar dan van gas in plaats van stof, waargenomen bij een andere jonge ster. (EE)
(allesoversterrenkunde)
'Stofboog' verraadt aanwezigheid planeet bij jonge ster
Subaru-opname van de stofschijf rond de jonge ster J1604. De pijl wijst naar de ontdekte stofboog. The Graduate University for Advanced Studies/NAOJ
Een internationaal team van astronomen heeft voor het eerst een duidelijke infraroodopname gemaakt van een boog van stofdeeltjes die zich uitstrekt over het centrale 'gat' van een stofschijf rond een jonge ster. Het bestaan van de stofboog wijst erop dat er planeten aanwezig zijn in het lege gebied.
Veel jonge sterren zijn omringd door een schijf van gas en stof – een overblijfsel van de gaswolk waaruit de ster zelf is ontstaan. In zo'n schijf kunnen, door samenklontering van stof en gas, planeten ontstaan. Als dat gebeurt, ontstaan er één of meer lege zones in de schijf.
Waarnemingen met de Subaru-telescoop op Hawaï hebben nu laten zien dat het centrale deel van de stofschijf rond de jonge ster J1604 niet zo leeg is als deze op het eerste gezicht lijkt. J1604 is een zonachtige ster in een groot stervormingsgebied in het sterrenbeeld Schorpioen, op 470 lichtjaar van de aarde.
In het hart van de schijf rond J1604 is een boogvormige structuur van stofdeeltjes ontdekt. Het lijkt erop dat er stof vanuit het binnenste deel van de stofschijf naar een onzichtbaar object – waarschijnlijk een planeet – in het centrale deel stroomt. Onlangs zijn met de ALMA-submillimetertelescoop vergelijkbare structuren, maar dan van gas in plaats van stof, waargenomen bij een andere jonge ster. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Korte video over de recente ontdekking dat leefbare planeten zich mogelijk vrij dichtbij bevinden:
http://www.zie.nl/video/w(...)gedacht/m1nz8wafx61z
http://www.zie.nl/video/w(...)gedacht/m1nz8wafx61z
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
08-02-2013
Intelligente beschavingen zijn schaars
De 86 exoplaneten zijn 'afgeluisterd' met de Green Bank-radiotelescoop. NRAO
Minder dan één op de miljoen planetenstelsels in de Melkweg herbergt een intelligente beschaving. Tot die conclusie komen wetenschappers van de universiteit van Californië te Berkeley na het 'afluisteren' van 86 sterren waar planeten omheen cirkelen. Bij geen van deze stelsels zijn radiosignalen waargenomen die overduidelijk kunstmatig van oorsprong zijn.
De 86 sterren werden begin 2011 geselecteerd uit een lijst van 1235 kandidaat-planeten die waren opgespoord met de NASA-satelliet Kepler. Gekozen werd voor sterren met vijf of zes mogelijke planeten, en voor sterren met planeten met enigszins leefbare omstandigheden. Met de grote Green Bank-radiotelescoop in Virginia werd elk van de sterren vijf minuten afgeluisterd. Dat gebeurde in het frequentiegebied van 1,1 tot 1,9 GHz – het domein van onze mobiele telefoons en tv-zenders.
Dat er geen opmerkelijke signalen zijn ontvangen, is eigenlijk niet zo verrassend. De meeste onderzochte sterren zijn meer dan duizend lichtjaar van ons verwijderd, wat betekent dat alleen signalen die opzettelijk in onze richting werden uitgezonden detecteerbaar waren.
Volgens de onderzoekers leent de steekproef zich niettemin voor een statistische analyse. Hun berekeningen laten zien dat er op dit moment bij minder dan één op de miljoen sterren een planetaire beschaving bestaat die geavanceerd genoeg is om radiosignalen uit te zenden die wij kunnen detecteren.
Helemaal hopeloos is de speurtocht naar buitenaardse beschavingen daarmee nog niet. Ons Melkwegstelsel telt immers honderden miljarden sterren en misschien wel een biljoen planeten. Theoretisch zouden er dus nog steeds honderdduizenden telefonerende en tv-kijkende beschavingen kunnen zijn. Maar de 'pakkans' lijkt erg klein. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Intelligente beschavingen zijn schaars
De 86 exoplaneten zijn 'afgeluisterd' met de Green Bank-radiotelescoop. NRAO
Minder dan één op de miljoen planetenstelsels in de Melkweg herbergt een intelligente beschaving. Tot die conclusie komen wetenschappers van de universiteit van Californië te Berkeley na het 'afluisteren' van 86 sterren waar planeten omheen cirkelen. Bij geen van deze stelsels zijn radiosignalen waargenomen die overduidelijk kunstmatig van oorsprong zijn.
De 86 sterren werden begin 2011 geselecteerd uit een lijst van 1235 kandidaat-planeten die waren opgespoord met de NASA-satelliet Kepler. Gekozen werd voor sterren met vijf of zes mogelijke planeten, en voor sterren met planeten met enigszins leefbare omstandigheden. Met de grote Green Bank-radiotelescoop in Virginia werd elk van de sterren vijf minuten afgeluisterd. Dat gebeurde in het frequentiegebied van 1,1 tot 1,9 GHz – het domein van onze mobiele telefoons en tv-zenders.
Dat er geen opmerkelijke signalen zijn ontvangen, is eigenlijk niet zo verrassend. De meeste onderzochte sterren zijn meer dan duizend lichtjaar van ons verwijderd, wat betekent dat alleen signalen die opzettelijk in onze richting werden uitgezonden detecteerbaar waren.
Volgens de onderzoekers leent de steekproef zich niettemin voor een statistische analyse. Hun berekeningen laten zien dat er op dit moment bij minder dan één op de miljoen sterren een planetaire beschaving bestaat die geavanceerd genoeg is om radiosignalen uit te zenden die wij kunnen detecteren.
Helemaal hopeloos is de speurtocht naar buitenaardse beschavingen daarmee nog niet. Ons Melkwegstelsel telt immers honderden miljarden sterren en misschien wel een biljoen planeten. Theoretisch zouden er dus nog steeds honderdduizenden telefonerende en tv-kijkende beschavingen kunnen zijn. Maar de 'pakkans' lijkt erg klein. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-02-2013
[img]Nieuw type telescoop kan mogelijk buitenaards leven ontdekken[/img]
Illustratie van een array van flux-collectoren. (C. Göksu)
Een team van Nederlandse sterrenkundigen van de Universiteit Leiden en SRON Netherlands Institute for Space Research heeft laten zien dat met een nieuw type telescoop mogelijk al in de komende 25 jaar aanwijzingen voor buitenaards leven gevonden kunnen gaan worden. Bepaalde, door organismen uitgeademde gassen kunnen in principe worden waargenomen in de atmosferen van exoplaneten – planeten rond andere sterren dan onze zon. Dit idee, dat al is ontwikkeld in de jaren zestig van de vorige eeuw, is nu gekoppeld aan een nieuwe waarnemingstechniek die gebruik maakt van relatief goedkope flux-collectoren - grote spiegeltelescopen die geen scherpe foto's kunnen maken, maar waarmee wel nauwkeurige spectroscopie kan worden gedaan. Tot nu toe werd gedacht dat zulke waarnemingen alleen met ruimtelescopen zouden kunnen worden gedaan. De studie wordt binnenkort gepubliceerd in The Astrophysical Journal.
“De manier om zuurstof in een exoplaneetatmosfeer te onderscheiden van die in onze eigen dampkring, is heel precies de golflengtes van de absorptielijnen meten”, vertelt Ignas Snellen (Sterrewacht Leiden). "Door de hoge snelheid van zo'n planeet ten opzichte van de aarde zullen de zuurstoflijnen Doppler-verschoven zijn, en daardoor niet samenvallen met die van onze eigen atmosfeer. Op deze manier hoeft de telescoop niet buiten onze dampkring te zijn, wat een enorme kostenbesparing oplevert."
Het team laat zien dat zuurstof in de dampkring van een hypothetische tweeling-aarde, gezien tegen het licht van een rode dwergster – koeler en kleiner dan onze zon – mogelijk al met de geplande European Extremely Large Telescope (E-ELT) gezien kan gaan worden. Voor spectroscopische metingen van heldere sterren en hun planeten is het echter niet nodig om een telescoop zoals de E-ELT te bouwen die heel scherpe foto’s kan maken. Het is alleen belangrijk om zoveel mogelijk licht op te vangen, wat kan worden gedaan met grote telescoopspiegels van veel lagere kwaliteit, die tegen veel lagere kosten kunnen worden vervaardigd. “Met een aantal van zulke flux-collectoren, samen ter grootte van een paar voetbalvelden, kunnen we een statistische studie gaan doen naar buitenaards leven op de planeten bij onze buursterren. Er is nog een hele weg te gaan, maar dit zou wel binnen 25 jaar moeten kunnen”, aldus Snellen.
(allesoversterrenkunde)
[img]Nieuw type telescoop kan mogelijk buitenaards leven ontdekken[/img]
Illustratie van een array van flux-collectoren. (C. Göksu)
Een team van Nederlandse sterrenkundigen van de Universiteit Leiden en SRON Netherlands Institute for Space Research heeft laten zien dat met een nieuw type telescoop mogelijk al in de komende 25 jaar aanwijzingen voor buitenaards leven gevonden kunnen gaan worden. Bepaalde, door organismen uitgeademde gassen kunnen in principe worden waargenomen in de atmosferen van exoplaneten – planeten rond andere sterren dan onze zon. Dit idee, dat al is ontwikkeld in de jaren zestig van de vorige eeuw, is nu gekoppeld aan een nieuwe waarnemingstechniek die gebruik maakt van relatief goedkope flux-collectoren - grote spiegeltelescopen die geen scherpe foto's kunnen maken, maar waarmee wel nauwkeurige spectroscopie kan worden gedaan. Tot nu toe werd gedacht dat zulke waarnemingen alleen met ruimtelescopen zouden kunnen worden gedaan. De studie wordt binnenkort gepubliceerd in The Astrophysical Journal.
“De manier om zuurstof in een exoplaneetatmosfeer te onderscheiden van die in onze eigen dampkring, is heel precies de golflengtes van de absorptielijnen meten”, vertelt Ignas Snellen (Sterrewacht Leiden). "Door de hoge snelheid van zo'n planeet ten opzichte van de aarde zullen de zuurstoflijnen Doppler-verschoven zijn, en daardoor niet samenvallen met die van onze eigen atmosfeer. Op deze manier hoeft de telescoop niet buiten onze dampkring te zijn, wat een enorme kostenbesparing oplevert."
Het team laat zien dat zuurstof in de dampkring van een hypothetische tweeling-aarde, gezien tegen het licht van een rode dwergster – koeler en kleiner dan onze zon – mogelijk al met de geplande European Extremely Large Telescope (E-ELT) gezien kan gaan worden. Voor spectroscopische metingen van heldere sterren en hun planeten is het echter niet nodig om een telescoop zoals de E-ELT te bouwen die heel scherpe foto’s kan maken. Het is alleen belangrijk om zoveel mogelijk licht op te vangen, wat kan worden gedaan met grote telescoopspiegels van veel lagere kwaliteit, die tegen veel lagere kosten kunnen worden vervaardigd. “Met een aantal van zulke flux-collectoren, samen ter grootte van een paar voetbalvelden, kunnen we een statistische studie gaan doen naar buitenaards leven op de planeten bij onze buursterren. Er is nog een hele weg te gaan, maar dit zou wel binnen 25 jaar moeten kunnen”, aldus Snellen.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Zou gaaf zijn als ze "amateur" telescopen commercieel uitbrengen die via een soort netwerk aan elkaar verbonden zijn, zodat ze samen ook 1 super telescoop vormen.
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
20-02-2013
Kleinste planeet buiten ons zonnestelsel ontdekt
Archiefbeeld: Corot-95, de eerste 'normale' exoplaneet die in detail bestudeerd kon worden en die regelmatig verschijnt voor een zonachtige ster © afp.
Astronomen hebben de tot nu toe kleinste planeet rond een andere ster dan onze Zon ontdekt, zo bericht een team rond Thomas Barclay van de NASA in het wetenschappelijke vakblad Nature.
Barclay en co stelden met de Kepler-telescoop van de NASA vast dat er rond ster Kepler-37 een mini-planeet en twee compagnons draaien. Het gaat om de tot nog toe kleinste planeet die ooit buiten ons zonnestelsel is ontdekt. De diameter van het ding bedraagt slechts 3.800 km terwijl de diameter van onze Maan 3.800 km bedraagt.
De planeet draait rond Kepler-37 met twee andere planeten waarvan één nog wat kleiner en de andere duidelijk groter is. Vermoedelijk gaat het om een wereld van gesteente, zonder lucht en water, lijkend op "onze" Mercurius maar duidelijk kleiner. Leven is er niet mogelijk.
Diversiteit
De astronomen benadrukken dat de vondst nog maar eens bewijst dat verre planetaire systemen duidelijk van het onze kunnen verschillen.
De vraag is echter of het pas ontdekte ding zijn status van planeet zal kunnen behouden. In 2006 legde de Internationale Astronomische Unie (IAU) strenge omschrijvingen voor het begrip 'planeet' vast, waardoor de kleine Pluto tot dwergplaneet werd gedegradeerd. Strikt genomen geldt de normering van de IAU evenwel enkel voor ons eigen zonnestelsel en worden planeten daarbuiten exoplaneten genoemd.
Kepler-37 © afp.
(HLN)
Kleinste planeet buiten ons zonnestelsel ontdekt
Archiefbeeld: Corot-95, de eerste 'normale' exoplaneet die in detail bestudeerd kon worden en die regelmatig verschijnt voor een zonachtige ster © afp.
Astronomen hebben de tot nu toe kleinste planeet rond een andere ster dan onze Zon ontdekt, zo bericht een team rond Thomas Barclay van de NASA in het wetenschappelijke vakblad Nature.
Barclay en co stelden met de Kepler-telescoop van de NASA vast dat er rond ster Kepler-37 een mini-planeet en twee compagnons draaien. Het gaat om de tot nog toe kleinste planeet die ooit buiten ons zonnestelsel is ontdekt. De diameter van het ding bedraagt slechts 3.800 km terwijl de diameter van onze Maan 3.800 km bedraagt.
De planeet draait rond Kepler-37 met twee andere planeten waarvan één nog wat kleiner en de andere duidelijk groter is. Vermoedelijk gaat het om een wereld van gesteente, zonder lucht en water, lijkend op "onze" Mercurius maar duidelijk kleiner. Leven is er niet mogelijk.
Diversiteit
De astronomen benadrukken dat de vondst nog maar eens bewijst dat verre planetaire systemen duidelijk van het onze kunnen verschillen.
De vraag is echter of het pas ontdekte ding zijn status van planeet zal kunnen behouden. In 2006 legde de Internationale Astronomische Unie (IAU) strenge omschrijvingen voor het begrip 'planeet' vast, waardoor de kleine Pluto tot dwergplaneet werd gedegradeerd. Strikt genomen geldt de normering van de IAU evenwel enkel voor ons eigen zonnestelsel en worden planeten daarbuiten exoplaneten genoemd.
Kepler-37 © afp.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-02-2013
'Levende' planeten eenvoudig op te sporen bij dode sterren
Een aardeachtige exoplaneet in een baan rond een witte dwergster. (David Aguilar/CfQ)
Zuurstof in de dampkring van een aardeachtige exoplaneet is het gemakkelijkst op te sporen wanneer die planeet een baan beschrijft rond een witte dwerg - een stervende ster. Dat concluderen astronomen van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics op basis van een theoretisch onderzoek waarvan de resultaten gepubliceerd zijn in Monthly Notices of the Royal Astronomical Society
(allesoversterrenkunde))
'Levende' planeten eenvoudig op te sporen bij dode sterren
Een aardeachtige exoplaneet in een baan rond een witte dwergster. (David Aguilar/CfQ)
Zuurstof in de dampkring van een aardeachtige exoplaneet is het gemakkelijkst op te sporen wanneer die planeet een baan beschrijft rond een witte dwerg - een stervende ster. Dat concluderen astronomen van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics op basis van een theoretisch onderzoek waarvan de resultaten gepubliceerd zijn in Monthly Notices of the Royal Astronomical Society
(allesoversterrenkunde))
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Het lijkt alsof de natuur ervoor gezorgd heeft dat we intelligente beschavingen als eerste moeten vinden.quote:
25-02-2013
'Levende' planeten eenvoudig op te sporen bij dode sterren
[ afbeelding ]
Een aardeachtige exoplaneet in een baan rond een witte dwergster. (David Aguilar/CfQ)
Zuurstof in de dampkring van een aardeachtige exoplaneet is het gemakkelijkst op te sporen wanneer die planeet een baan beschrijft rond een witte dwerg - een stervende ster. Dat concluderen astronomen van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics op basis van een theoretisch onderzoek waarvan de resultaten gepubliceerd zijn in Monthly Notices of the Royal Astronomical Society
(allesoversterrenkunde))
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
Waar baseer je dat op?quote:
[..]
Het lijkt alsof de natuur ervoor gezorgd heeft dat we intelligente beschavingen als eerste moeten vinden.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-03-2013
Samenstelling exoplaneet verraadt zijn ontstaanswijze
Artist's impression van de jeugd van het planetenstelsel van de ster HR 8799. (Dunlap Institute for Astronomy & Astrophysics; Mediafarm)
Een van de zware, jonge exoplaneten die rond de ster HR 8799 draaien heeft waterdamp en koolmonoxide in zijn atmosfeer, maar geen methaan. Deze ontdekking wijst erop dat de planeet, die HR 8799c heet, is ontstaan door een proces dat kernaccretie wordt genoemd (Science, 15 maart).
Zware gasplaneten zoals HR 8799c kunnen op twee manieren ontstaan. De eerste mogelijkheid is dat zich eerst een zware vaste kern vormt, die vervolgens vluchtige stoffen om zich heen verzamelt: kernaccretie – het proces dat vermoedelijk ook verantwoordelijk is geweest voor de vorming van de planeten van ons eigen zonnestelsel. Het alternatief is een mechanisme dat gravitationele instabiliteit heet. In dat geval ontstaan kern en atmosfeer van de planeet tegelijkertijd.
Hoewel de atmosfeer van HR 8799c veel waterdamp bevat, is de hoeveelheid toch iets minder dan het geval zou zijn geweest als de planeet dezelfde samenstelling had gehad als zijn moederster. Dat wijst erop dat op het moment dat hij zijn atmosfeer verzamelde er al het nodige water(ijs) uit de protoplanetaire schijf rond de ster HR 8799 was verdwenen. Anders gezegd: de atmosfeer van HR 8799c lijkt relatief laat te zijn ontstaan.
Het stelsel van HR 8799 telt nog minstens drie andere zware gasplaneten. Uit eerder onderzoek bleek al dat de atmosferen van deze planeten opmerkelijke onderlinge verschillen vertonen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Samenstelling exoplaneet verraadt zijn ontstaanswijze
Artist's impression van de jeugd van het planetenstelsel van de ster HR 8799. (Dunlap Institute for Astronomy & Astrophysics; Mediafarm)
Een van de zware, jonge exoplaneten die rond de ster HR 8799 draaien heeft waterdamp en koolmonoxide in zijn atmosfeer, maar geen methaan. Deze ontdekking wijst erop dat de planeet, die HR 8799c heet, is ontstaan door een proces dat kernaccretie wordt genoemd (Science, 15 maart).
Zware gasplaneten zoals HR 8799c kunnen op twee manieren ontstaan. De eerste mogelijkheid is dat zich eerst een zware vaste kern vormt, die vervolgens vluchtige stoffen om zich heen verzamelt: kernaccretie – het proces dat vermoedelijk ook verantwoordelijk is geweest voor de vorming van de planeten van ons eigen zonnestelsel. Het alternatief is een mechanisme dat gravitationele instabiliteit heet. In dat geval ontstaan kern en atmosfeer van de planeet tegelijkertijd.
Hoewel de atmosfeer van HR 8799c veel waterdamp bevat, is de hoeveelheid toch iets minder dan het geval zou zijn geweest als de planeet dezelfde samenstelling had gehad als zijn moederster. Dat wijst erop dat op het moment dat hij zijn atmosfeer verzamelde er al het nodige water(ijs) uit de protoplanetaire schijf rond de ster HR 8799 was verdwenen. Anders gezegd: de atmosfeer van HR 8799c lijkt relatief laat te zijn ontstaan.
Het stelsel van HR 8799 telt nog minstens drie andere zware gasplaneten. Uit eerder onderzoek bleek al dat de atmosferen van deze planeten opmerkelijke onderlinge verschillen vertonen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
(Ergens gezien in een video over de detectie:)quote:
[..]
Waar baseer je dat op?
Bepaalde dwergsterren kunnen zeer oud worden. Bewoonbare planeten zijn makkelijk te vinden bij dwergsterren omdat ze A) Vlakbij de ster roteren omdat de leefbare zone zo dichtbij de ster is, en dus een grote zwarte vlek laten zien B) Vaker voor de ster voorbij komen en deze "zwarte vlek" vaak te zien is.
Omdat bepaalde dwergsterren ook zo oud kunnen worden, neem ik aan dat er genoeg tijd was voor intelligent leven om zich te kunnen ontwikkelen.
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
Ok, maar ik vind het een beetje een rare stelling dat we eerst intelligent leven moeten vinden.
Dat hangt in de eerste plaats af van de leeftijd van de ster en de planeet uiteraard of er genoeg tjid is geweest voor intelligent leven zich te ontwikkelen..
Een manier om bewoonbare planeten te ontdekken is te kijken naar de atmosfeer
Leven heeft invloed op een planeet, zoals de vorming van een zuurstofrijke atmosfeer door fotosynthetische bacteriën...
Het hoeft niet per se te betekenen dat we intelligent leven als eerste moeten vinden
[ Bericht 9% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 15-03-2013 19:11:52 ]
Dat hangt in de eerste plaats af van de leeftijd van de ster en de planeet uiteraard of er genoeg tjid is geweest voor intelligent leven zich te ontwikkelen..
Een manier om bewoonbare planeten te ontdekken is te kijken naar de atmosfeer
Leven heeft invloed op een planeet, zoals de vorming van een zuurstofrijke atmosfeer door fotosynthetische bacteriën...
Het hoeft niet per se te betekenen dat we intelligent leven als eerste moeten vinden
[ Bericht 9% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 15-03-2013 19:11:52 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Juist die dwerg sterren die makkelijk te observeren zijn, zijn oud en stabiel.
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
04-04-2013
‘Melkweg telt ongeveer 100 miljard aardachtige planeten’
Wetenschappers hebben een nieuwe methode bedacht om aardachtige planeten in de Melkweg op te sporen. En de onderzoekers verwachten uiteindelijk met hun methode om en nabij de 100 miljard aardachtige planeten aan te treffen.
De onderzoekers maken gebruik van een techniek die bekendstaat als gravitationele microlensing. Ze combineren die techniek met gegevens die NASA’s Kepler-telescoop verzamelt, zo meldt het blad Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.
Kepler
“Kepler vindt aardachtige planeten die vrij dicht bij hun ster staan en geschat wordt dat er zo’n 17 miljard van zulke planeten in de Melkweg te vinden zijn. Deze planeten zijn over het algemeen warmer dan de aarde, hoewel sommigen misschien een vergelijkbare temperatuur hebben (en dus leefbaar kunnen zijn) als ze rond een koelere ster, een rode dwerg, draaien,” vertelt onderzoeker Phil Yock. “Ons voorstel is om het aantal planeten met een massa die vergelijkbaar is met de aarde en die op een afstand van hun ster staan die twee keer zo groot is als de afstand tussen de zon en de aarde, te bepalen.” Deze planeten zullen doorgaans koeler zijn dan de aarde. Door de resultaten van Kepler en gravitationele microlensing te combineren, verwachten de onderzoekers een goede schatting te kunnen maken van het aantal aardachtige, bewoonbare planeten in ons sterrenstelsel. Vanzelfsprekend zal dat aantal hoger liggen dan de eerder voorspelde 17 miljard aardachtige planeten: de wetenschappers kijken immers verder dan Kepler. “We verwachten een aantal dat in de buurt komt van de 100 miljard.”
Afbeelding: NASA
.
Helderder
Het opsporen van (aardachtige) planeten is best lastig. Dat blijkt wel uit het feit dat de eerste planeet die om een zonachtige ster draaide, pas in 1995 werd ontdekt. Kleine planeetjes die om een zeer heldere ster draaien, gaan vaak op in het licht van de ster en zijn onzichtbaar. De enige manier om de planeet te ontdekken, is indirect. Kepler meet bijvoorbeeld kleine fluctuaties in het licht van sterren die erop kunnen wijzen dat een planeet zich voor de ster langs beweegt. Gravitationele microlensing gaat uit van een ander effect. Het zwaartekrachtsveld van een ster die dichter bij de aarde staat kan het licht van een verre ster versterken. Als er bij de ster die dichter bij de aarde staat een planeet te vinden is, kan dit ervoor zorgen dat het licht van de verre ster gedurende korte tijd helderder wordt (zie hiernaast).
De afgelopen jaren zijn met gravitationele microlensing al verschillende planeten – ter grootte van Neptunus en Jupiter bijvoorbeeld – ontdekt. De gemakkelijkste manier om met deze methode ook aardachtige planeten op te sporen, is door gebruik te maken van een wereldwijd netwerk van telescopen. Zo’n netwerk is er al en kan dus worden ingezet om de methode van de wetenschappers en hun schatting te toetsen.
(scientias.nl)
‘Melkweg telt ongeveer 100 miljard aardachtige planeten’
Wetenschappers hebben een nieuwe methode bedacht om aardachtige planeten in de Melkweg op te sporen. En de onderzoekers verwachten uiteindelijk met hun methode om en nabij de 100 miljard aardachtige planeten aan te treffen.
De onderzoekers maken gebruik van een techniek die bekendstaat als gravitationele microlensing. Ze combineren die techniek met gegevens die NASA’s Kepler-telescoop verzamelt, zo meldt het blad Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.
Kepler
“Kepler vindt aardachtige planeten die vrij dicht bij hun ster staan en geschat wordt dat er zo’n 17 miljard van zulke planeten in de Melkweg te vinden zijn. Deze planeten zijn over het algemeen warmer dan de aarde, hoewel sommigen misschien een vergelijkbare temperatuur hebben (en dus leefbaar kunnen zijn) als ze rond een koelere ster, een rode dwerg, draaien,” vertelt onderzoeker Phil Yock. “Ons voorstel is om het aantal planeten met een massa die vergelijkbaar is met de aarde en die op een afstand van hun ster staan die twee keer zo groot is als de afstand tussen de zon en de aarde, te bepalen.” Deze planeten zullen doorgaans koeler zijn dan de aarde. Door de resultaten van Kepler en gravitationele microlensing te combineren, verwachten de onderzoekers een goede schatting te kunnen maken van het aantal aardachtige, bewoonbare planeten in ons sterrenstelsel. Vanzelfsprekend zal dat aantal hoger liggen dan de eerder voorspelde 17 miljard aardachtige planeten: de wetenschappers kijken immers verder dan Kepler. “We verwachten een aantal dat in de buurt komt van de 100 miljard.”
Afbeelding: NASA
.
Helderder
Het opsporen van (aardachtige) planeten is best lastig. Dat blijkt wel uit het feit dat de eerste planeet die om een zonachtige ster draaide, pas in 1995 werd ontdekt. Kleine planeetjes die om een zeer heldere ster draaien, gaan vaak op in het licht van de ster en zijn onzichtbaar. De enige manier om de planeet te ontdekken, is indirect. Kepler meet bijvoorbeeld kleine fluctuaties in het licht van sterren die erop kunnen wijzen dat een planeet zich voor de ster langs beweegt. Gravitationele microlensing gaat uit van een ander effect. Het zwaartekrachtsveld van een ster die dichter bij de aarde staat kan het licht van een verre ster versterken. Als er bij de ster die dichter bij de aarde staat een planeet te vinden is, kan dit ervoor zorgen dat het licht van de verre ster gedurende korte tijd helderder wordt (zie hiernaast).
De afgelopen jaren zijn met gravitationele microlensing al verschillende planeten – ter grootte van Neptunus en Jupiter bijvoorbeeld – ontdekt. De gemakkelijkste manier om met deze methode ook aardachtige planeten op te sporen, is door gebruik te maken van een wereldwijd netwerk van telescopen. Zo’n netwerk is er al en kan dus worden ingezet om de methode van de wetenschappers en hun schatting te toetsen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
...
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
mwoah, klein aantal, honderd miljard aardachtige planeten, in de Melkweg.... wat weinig... 
onvoorstelbaar, en dit betreft dus alleen de Melkweg.
onvoorstelbaar, en dit betreft dus alleen de Melkweg.
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
06-04-2013
NASA selecteert missies voor exoplaneten en neutronensterren
Illustratie van de ruimtetelescoop TESS. (MIT/NASA)
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA lanceert in 2017 twee nieuwe wetenschappelijke ruimteprojecten: TESS, voor onderzoek aan exoplaneten, en NICER, voor onderzoek aan neutronensterren. De twee missies zijn geselecteerd binnen het Astrophysics Explorer Program.
TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite) gebruikt meerdere telescopen om planeetovergangen op het spoor te komen bij relatief heldere, nabijgelegen sterren. Een planeetovergang treedt op wanneer een exoplaneet tijdens zijn omloop rond zijn moederster vóór de ster langs beweegt. De Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler heeft op deze manier vele honderden exoplaneten ontdekt, maar Kepler richt zich op zwakke sterren in één bepaald deel van de hemel; de gevonden exoplaneten bevinden zich meestal op vrij grote afstand. TESS gaat op zoek naar exoplaneten in de bewoonbare zone van nabijgelgen sterren.
NICER (Neutron star Interior Composition ExploreR) is een röntgeninstrument dat geplaatst wordt aan boord van het internationale ruimtestation ISS. Het gaat metingen verrichten aan snelle variaties in de röntgenintensiteit van neutronensterren - compzcte, snel rondtollende overblijfselen van geëxplodeerde sterren. Op deze manier kan informatie worden verkregen over de inwendige opbouw en structuur van deze compacte sterren, en dus over het gedrag van materie onder extreme omstandigheden. (GS)
(allesoversterrenkunde)
NASA selecteert missies voor exoplaneten en neutronensterren
Illustratie van de ruimtetelescoop TESS. (MIT/NASA)
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA lanceert in 2017 twee nieuwe wetenschappelijke ruimteprojecten: TESS, voor onderzoek aan exoplaneten, en NICER, voor onderzoek aan neutronensterren. De twee missies zijn geselecteerd binnen het Astrophysics Explorer Program.
TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite) gebruikt meerdere telescopen om planeetovergangen op het spoor te komen bij relatief heldere, nabijgelegen sterren. Een planeetovergang treedt op wanneer een exoplaneet tijdens zijn omloop rond zijn moederster vóór de ster langs beweegt. De Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler heeft op deze manier vele honderden exoplaneten ontdekt, maar Kepler richt zich op zwakke sterren in één bepaald deel van de hemel; de gevonden exoplaneten bevinden zich meestal op vrij grote afstand. TESS gaat op zoek naar exoplaneten in de bewoonbare zone van nabijgelgen sterren.
NICER (Neutron star Interior Composition ExploreR) is een röntgeninstrument dat geplaatst wordt aan boord van het internationale ruimtestation ISS. Het gaat metingen verrichten aan snelle variaties in de röntgenintensiteit van neutronensterren - compzcte, snel rondtollende overblijfselen van geëxplodeerde sterren. Op deze manier kan informatie worden verkregen over de inwendige opbouw en structuur van deze compacte sterren, en dus over het gedrag van materie onder extreme omstandigheden. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Astronomers Detect Water in Atmosphere of Distant Planetquote:The Great Exoplanet Debate
by Staff Writers for Astrobiology Magazine
Moffett Field CA (SPX) Apr 09, 2013
The Terrestrial Planet Finder (TPF) was a proposed project by NASA to construct a system
of telescopes for detecting Earth-like planets. Although TPF was eventually canceled,
many scientists are hopeful that someday the mission will be revived. Credit: NASA
At the 2012 Astrobiology Science Conference, Astrobiology Magazine hosted a plenary session titled: "Expanding the Habitable Zone: The Hunt for Exoplanets Now and Into the Future." Originally formulated as part of our "Great Debate" series, this panel of exoplanet hunters and thinkers held a lively discussion about some of the most important issues facing the search for and understanding of alien worlds orbiting far-distant stars.
David Grinspoon: I want to switch gears and move on to our next topic for this afternoon's discussion. And that is the question of exoplanet missions, the state that we're in, what we've done, what we are going to do in the future. This is partly about policy, but partly about engineering. I see that Sara has brought some sort of machine with her; I hope it's not a weapon, and maybe we'll hear about that.
But one thing when we are talking about the ground rules and topics for this discussion, we agreed we weren't just going to whine about the Decadal [Survey]. Because nobody wants to hear us get up and whine about the Decadal. But I think it's fair to say there is some disappointment in this community that we don't have a clear plan for the kinds of mission a TPF, a Terrestrial Planet Finder-like mission, on the books that this community so desperately wants, and that we all feel is very important to really start to get at some of these questions of not just: Now that we know the planets are out there, what are they like? What can we really observe about them? And so it's interesting not to whine but perhaps take a critical and constructive look at the Decadal process.
Obviously it seems that exoplanets have maybe fallen through the cracks. We have a Planetary and we have a Astrophysics Decadal process. And when we didn't have exoplanets, which was true for the previous Decadal, that worked fine. Planets were studied by planetary people and astrophysicists studied other things. But now all of sudden, planets are mostly not in the solar system and maybe our mechanisms for dividing the turf of the cosmos and how we fund those efforts are not adequate.
I personally was very involved in the Planetary Decadal, and I have a lot of respect for the people that run these things. I think in general the process works very well, and so I'm certainly not going to whine. But I do think there are some inadequacies both in this falling through the cracks and also the time scale.
Because it's a Decadal, there's good reasons for that, but things that are rapidly changing like the exoplanet revolution, we don't tend to keep pace necessarily with that. So what do you guys think of the current process and is there a way, are we going to need a change in that, in the way things are set up so that we can fully exploit the exoplanet revolution and its scientific potential?
Eric Ford: Well, I'll say we have one big choice to make. Which is, if people want to study habitable planets using the classical habitable zone definition, we have to decide how picky we want to be. Do we want to study planets that are in the habitable zone of M stars? That's these cool stars with these planets that have short orbital periods.
They have stars whose spectra peak in the infrared. They are very different, but they meet that one criteria of being in the classical habitable zone. If that's what we want to do, that's something we already have the information that technology can be working for. If we want to be pickier, and we want to study planets in the classical habitable zone of solar-type stars, well then we need to wait a bit longer and see just how common they are and figure out how large a telescope we need to build...
Sara Seager: We just heard how common they are. Ten times more common than Neptunes, 100 times more common than Jupiters.
Eric Ford: Ok, if you want to look for Earth-size planets [that orbit their star in] less than thirty days, I think we know enough now to scope out that telescope's aperture. If you want to look for Earth-size planets at one AU around a solar-type star, I don't think we have a good enough understanding to make the investment to build that primary mirror yet.
Sara Seager: I think there is a bigger issue at stake here. So I will just remind everyone who is not an astronomer what's really going on. And that is if you think back, for people who either were alive or read history books decades ago. Right? Every place had their own backyard observatory. Mine from my alma mater, the University of Toronto was called the David Dunlap Observatory. It was sold for a huge sum to make the Dunlap Institute of the University of Toronto recently. So we all had that and that's what made astronomers go. You took data from your university's telescope and that was great.
Then we moved on to where people starting building bigger places in better climates. Better atmospheres, such as, in America that would have been Hawaii, that would have been South America. And things just got so exciting in astronomy that all the things that you could do at relatively low cost were done. So we had the same number of people, and the same cultures, who all want their own kind of thing, their own telescope that they'll share, at some level.
But it is no longer really possible in astronomy today. And I think that is the larger issue we're facing over the Decadal, coupled with the demographic issue, where a lot of young people who fortunately don't pay attention to politics, because otherwise people would stop going into astronomy. We actually have a lot of young people, you go to a meeting like this, you go to an exoplanet meeting, and the demographics are lots and lots and lots of young people.
But then the sort of more traditional areas of astrophysics, it's flipped. And so the weighting of people who are making decisions is really not in favor of exoplanets right now. So I think you have those two things that we're used to as astronomy, everyone at every wavelength division or object division, gets their community, and gets their telescope. And then you have the problem where it can't be sustained for generations to come because we have LISA for gravitational waves, we have TPF. I mean everyone has their own equivalent TPF. And that's where the problem really lies right now.
David Grinspoon: So, how do we solve it?
Sara Seager: It's a problem because one further thing that I didn't mention was, exoplanets is built on basically a series of rogue individualists who go and do their own thing. And that particular group, they never really got ahead by cooperating. So its not really clear how this is going to be resolved. I am hoping the other panelists will contribute to that part of the discussion. David Grinspoon: Please, other panelists. How do we solve it?
Vikki Meadows: Not sure about solving it, but I did want to make a point of Eric's, which is that he's right in that the M dwarf planets are easier to do and can be done faster than the FGKs [stars]. But we tend to have this kind of bias that we want these things to be sort of solar-like because that's where we think habitable planets will be. And so, there has always been this focus on FGK for TPF. And the designs are basically designed to get those. The M dwarf planets are very difficult for types of missions. But the Exoplanet Task Force, which I think is a great name for a focus group; I think they should have uniforms. The Exoplanet Task Force came out with this two-pronged approach that said, "Yeah, let's do the M dwarf stuff sooner," and then when we eventually develop, as Eric said, this ability to predict how many planets we are going to find about around other stars, the so-called eta-Earth that Kepler is working on, then we can go for that sort of mission.
Sara Seager: Yes, if I can just interject, I actually spent 400 hours on the Exoplanet Task Force. That's not the current committee today, that was supposed to feed into the Decadal, which actually was not paid attention to, and indeed we came up with a two-pronged approach. Let's do the M star planets now. They are accessible to discover them, some of them from the ground. James Webb could hopefully observe them. And we invest in technology that can find the Sun-like stars. So, yeah that was the two-pronged approach. We really wanted to do it all. And we could do it all, if exoplanets was really the main or the dominate part of astronomy.
Dirk Schulze-Makuch: I don't have a solution either, but isn't Astrobiology basically, as a field, in the same shoes? I mean some of us started out as physicists, some as geologists, some as biologists, some of us as chemists. But what unites us is basically the desire to find life, and to connect us all and to make sense of what the universe is and on what planets we find life.
One thing that is in our favor is that we do have a lot of public interest and public support. And if we can channel that somehow, it worked for a while, or that it may actually still work and hopefully still works for a while, with the Astrobiology Institute and the Astrobiology Initiatives. And something would have to happen perhaps with the astrophysics and astronomy community too. That there is really some kind of interest group and some kind of a momentum-building.
Sara Seager: You know that goes back to where I mentioned about the rogue individualists who do their own thing. And I will give you another example of that. Because I don't want to criticize the Decadal approach. I chose not to be involved with it for reasons that I will give you a little bit later. But really some people criticized the exoplanet community. And they said that we divided and conquered ourselves. And that we didn't get together like you suggest and say here's what we'll put forward, all of us together, but we had the micro-lensing community and the direct imaging folks, and we had the transmission spectra people. And indeed we saw this.
And if you were a sociologist and wanted to look at this carefully, you could actually go and read the white papers that were actually submitted. And you would see that a lot of the exoplanet ones, people spent as much time like criticizing another technique as their own. And so some people felt like it was partly our own fault. I disagree with this. But we didn't become unified and [say] here's the one we want to do. So then it was left up to the Decadal to actually make that choice for us.
Eric Ford: Well I would maybe agree with disagreeing with those people, in the sense that the Decadal Survey sort of had a difficult challenge of agglomerating different interests of different groups. For example, WFIRST, one mission that was recommended, involved taking one possible benefit to exoplanets and one possible benefit to cosmologists, and combined them in a forced marriage that maybe would be isomeric. If we all unified into one mission, here's the one thing that we want, but we closed off the doors to finding collaborations with other communities, its not clear that would be a good thing. I think it's better for us to enumerate all the different great things that you could do with various missions.
And then, if it is important for a political sense to make collaborations, whether it's across fields or whether it's across countries, in order to make these large missions happen, then we can choose the combinations that make sense. The negative side of that is then you don't get your first choice. But perhaps we won't get our first choice anyway.
Sara Seager: Yeah, I guess that is the place where I am pleased to completely disagree with you. In that, we have seen Mars Science Laboratory. A successful launch. I bet a bunch of people here got to go and see the launch. It was really cool. But we see if you want to have a mission that's a shared interest to many groups, it becomes mammothly huge and complex. The James Webb is another example. And I personally think the only way for exoplanet and space engineering to go forward is with specialized missions that maybe you're sharing across people. But not across different technical goals.
[ Bericht 0% gewijzigd door -CRASH- op 09-04-2013 16:09:25 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
09-04-2013
NASA gaat nieuwe planetenjager bouwen
NASA gaat een satelliet bouwen die exoplaneten om de dichtstbijzijnde en meest heldere sterren kan detecteren. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie hoopt zo uiteindelijk rond een nabije ster een aardachtige planeet in de leefbare zone aan te treffen.
De satelliet heeft de naam Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS) gekregen. Het is de bedoeling dat de satelliet – die met meerdere camera’s wordt uitgerust – een groot deel van het heelal in kaart gaat brengen. “De satelliet zal duizenden nieuwe planeten in de buurt van ons zonnestelsel ontdekken,” voorspelt wetenschapper George Ricker. “De focus zal daarbij liggen op planeten die qua grootte vergelijkbaar zijn met de aarde.”
Baan
TESS is bedacht door wetenschappers van onder meer NASA, MIT en het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics. De satelliet zal in een bijzondere baan om de aarde draaien. “Niet te dichtbij en niet te ver weg,” stelt Ricker. De satelliet blijft bijvoorbeeld boven de stralingsgordels van de aarde, zodat deze gordels de observaties niet kunnen verstoren. Tegelijkertijd staat de satelliet wel zo dicht bij de aarde dat deze de verzamelde informatie gemakkelijk terug naar onze planeet kan sturen.
Voorwerk
TESS kan niet alleen exoplaneten opsporen, maar ook de massa, grootte en dichtheid van kleine planeten achterhalen. Daarmee kan de satelliet het nodige voorwerk verrichten voor bijvoorbeeld de James Webb-telescoop. TESS kan interessante planeten aanwijzen die met behulp van deze telescoop vervolgens nader bestudeerd kunnen worden.
TESS is één van de vier concept-missies die NASA in september 2012 van verschillende wetenschappers kreeg aangeboden. Uit deze concept-missies koos NASA twee missies die werkelijkheid gaan worden: TESS en NICER. NICER staat voor Neutron Star Interior Composition Explorer. Dit instrument zal op het ruimtestation worden geïnstalleerd en neutronensterren gaan bestuderen. Voor TESS is zo’n 200 miljoen dollar vrijgemaakt. NICER mag 55 miljoen dollar gaan kosten. Beide instrumenten zullen naar verwachting al in 2017 gelanceerd worden.
(scientias.nl)
NASA gaat nieuwe planetenjager bouwen
NASA gaat een satelliet bouwen die exoplaneten om de dichtstbijzijnde en meest heldere sterren kan detecteren. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie hoopt zo uiteindelijk rond een nabije ster een aardachtige planeet in de leefbare zone aan te treffen.
De satelliet heeft de naam Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS) gekregen. Het is de bedoeling dat de satelliet – die met meerdere camera’s wordt uitgerust – een groot deel van het heelal in kaart gaat brengen. “De satelliet zal duizenden nieuwe planeten in de buurt van ons zonnestelsel ontdekken,” voorspelt wetenschapper George Ricker. “De focus zal daarbij liggen op planeten die qua grootte vergelijkbaar zijn met de aarde.”
Baan
TESS is bedacht door wetenschappers van onder meer NASA, MIT en het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics. De satelliet zal in een bijzondere baan om de aarde draaien. “Niet te dichtbij en niet te ver weg,” stelt Ricker. De satelliet blijft bijvoorbeeld boven de stralingsgordels van de aarde, zodat deze gordels de observaties niet kunnen verstoren. Tegelijkertijd staat de satelliet wel zo dicht bij de aarde dat deze de verzamelde informatie gemakkelijk terug naar onze planeet kan sturen.
Voorwerk
TESS kan niet alleen exoplaneten opsporen, maar ook de massa, grootte en dichtheid van kleine planeten achterhalen. Daarmee kan de satelliet het nodige voorwerk verrichten voor bijvoorbeeld de James Webb-telescoop. TESS kan interessante planeten aanwijzen die met behulp van deze telescoop vervolgens nader bestudeerd kunnen worden.
TESS is één van de vier concept-missies die NASA in september 2012 van verschillende wetenschappers kreeg aangeboden. Uit deze concept-missies koos NASA twee missies die werkelijkheid gaan worden: TESS en NICER. NICER staat voor Neutron Star Interior Composition Explorer. Dit instrument zal op het ruimtestation worden geïnstalleerd en neutronensterren gaan bestuderen. Voor TESS is zo’n 200 miljoen dollar vrijgemaakt. NICER mag 55 miljoen dollar gaan kosten. Beide instrumenten zullen naar verwachting al in 2017 gelanceerd worden.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-04-2013
Ruimtetelescoop ontdekt levensvatbare planeten
© ap.
Met de ruimtetelescoop Kepler zijn twee planeten ontdekt waar leven mogelijk lijkt. De hemellichamen draaien met vijf andere planeten rond een ster op 1.200 lichtjaar afstand van de aarde. Dat meldt het onderzoeksteam onder leiding van de NASA in het vakblad Science.
De planeten -Kepler 62e en 62f- zijn ongeveer 1,5 keer zo groot als de aarde en de kans bestaat dat er water aanwezig is. De hemellichamen doen er 122 en 267 dagen over om rond hun ster te draaien.
Tot nu toe hebben astronomen 850 planeten buiten ons zonnestelsel ontdekt. Daarvan zijn er maar vier die op een afstand van hun ster draaien die er leven (zoals wij dat kennen) op mogelijk maakt. "Het is nog nooit gebeurd dat we twee planeten hebben ontdekt die zo vergelijkbaar zijn met de aarde", zegt astrofysicus Justin Crepp.
Volgens de wetenschappers zou één van de planeten een rotsachtig hemellichaam zijn met ijskappen op de polen, terwijl de andere warmer zou zijn. "Het is slechts een kwestie van tijd vooraleer we weten of er in ons melkwegstelsel een veelheid aan planeten zijn zoals de aarde of dat we uniek zijn", aldus Crepp.
(HLN)
Ruimtetelescoop ontdekt levensvatbare planeten
© ap.
Met de ruimtetelescoop Kepler zijn twee planeten ontdekt waar leven mogelijk lijkt. De hemellichamen draaien met vijf andere planeten rond een ster op 1.200 lichtjaar afstand van de aarde. Dat meldt het onderzoeksteam onder leiding van de NASA in het vakblad Science.
De planeten -Kepler 62e en 62f- zijn ongeveer 1,5 keer zo groot als de aarde en de kans bestaat dat er water aanwezig is. De hemellichamen doen er 122 en 267 dagen over om rond hun ster te draaien.
Tot nu toe hebben astronomen 850 planeten buiten ons zonnestelsel ontdekt. Daarvan zijn er maar vier die op een afstand van hun ster draaien die er leven (zoals wij dat kennen) op mogelijk maakt. "Het is nog nooit gebeurd dat we twee planeten hebben ontdekt die zo vergelijkbaar zijn met de aarde", zegt astrofysicus Justin Crepp.
Volgens de wetenschappers zou één van de planeten een rotsachtig hemellichaam zijn met ijskappen op de polen, terwijl de andere warmer zou zijn. "Het is slechts een kwestie van tijd vooraleer we weten of er in ons melkwegstelsel een veelheid aan planeten zijn zoals de aarde of dat we uniek zijn", aldus Crepp.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
1200 lichtjaar..quote:
18-04-2013
Ruimtetelescoop ontdekt levensvatbare planeten
[ afbeelding ]
© ap.
Met de ruimtetelescoop Kepler zijn twee planeten ontdekt waar leven mogelijk lijkt. De hemellichamen draaien met vijf andere planeten rond een ster op 1.200 lichtjaar afstand van de aarde. Dat meldt het onderzoeksteam onder leiding van de NASA in het vakblad Science.
De planeten -Kepler 62e en 62f- zijn ongeveer 1,5 keer zo groot als de aarde en de kans bestaat dat er water aanwezig is. De hemellichamen doen er 122 en 267 dagen over om rond hun ster te draaien.
Tot nu toe hebben astronomen 850 planeten buiten ons zonnestelsel ontdekt. Daarvan zijn er maar vier die op een afstand van hun ster draaien die er leven (zoals wij dat kennen) op mogelijk maakt. "Het is nog nooit gebeurd dat we twee planeten hebben ontdekt die zo vergelijkbaar zijn met de aarde", zegt astrofysicus Justin Crepp.
Volgens de wetenschappers zou één van de planeten een rotsachtig hemellichaam zijn met ijskappen op de polen, terwijl de andere warmer zou zijn. "Het is slechts een kwestie van tijd vooraleer we weten of er in ons melkwegstelsel een veelheid aan planeten zijn zoals de aarde of dat we uniek zijn", aldus Crepp.
(HLN)
Gelukkig gaan toekomstige planetenjagers op zoek naar planeten die wat dichter bij huis liggen. Dan komt er vanzelf wel meer aandacht om middelen te ontwikkelen die grote afstanden overbruggen.
Never argue with idiots. First they will lower you to their level then beat you with experience.
29-04-2013
Twee exoplaneten voor HARPS-North-sepctrograaf
Illustratie van een 'hete Jupiter'. (Ricardo Cardoso Reis/CAUP)
Met de gevoelige HARPS-North-spectrograaf op de Italiaanse Galileo-telescoop op het Canarische eiland La Palma zijn precisiemetingen verricht aan twee exoplaneten waarvan het bestaan eerder al werd vermoed op basis van waarnemingen van de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler. Kepler ontdekt planeten bij andere sterren via de 'overgangstechniek': wanneer een planeet - gezien vanaf de aarde - voor zijn moederster langs beweegt, wordt een klein beetje sterlicht onderschept, waardoor er periodieke helderheidsdipjes optreden in het licht van de ster. Om de massa van de planeet in kwestie te bepalen, is het echter nodig om spectroscopische vervolgwaarnemingen te doen.
De sterren die Kepler bestudeert bevinden zich in de noordelijke sterrenbeelden Zwaan en Lier, en kunnen alleen met spectroscopen op het noordelijk halfrond bestudeerd worden. De vervolgwaarnemingen gebeurden tot nu toe vooral met de SOPHIE-spectrograaf op de Haute Provence-sterrenwacht in Frankrijk. De Europese HARPS-spectrograaf (High Accuray Radial velocity Planet Searcher) bevindt zich op de La Silla-sterrenwacht in Chi8li, op het zuidelijk halfrond. Sinds enige tijd is op La Palma echter een identieke spectrograaf actief, HARPS-North (of kortweg HARPS-N) geheten.
Zowel SOPHIE als HARPS-N hebben nu vervolgwaarnemingen verricht aan twee kandidaat-exoplaneten van Kepler, KOI-200b en KOI-889b geheten (KOI staat voor Kepler Object of Interest). KOI-200b blijkt iets groter maar tegelijkertijd minder zwaar te zijn dan Jupiter; KOI-889b is even groot als Jupiter maar tien keer zo zwaar - het is een van de zwaarste exoplaneten die tot nu toe zijn ontdekt. Beide planeten draaien in excentrische banen rond hun moederster, met omlooptijden van iets minder dan 7 en bijna 9 dagen; omdat ze zich zo dicht bij hun moederster bevinden, worden ze 'hete Jupiters' genoemd. De extreem zware KOI-889b is mogelijk op een andere manier ontstaan dan 'gewone' exoplaneten, maar veel duidelijkheid hierover is er nog niet. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Twee exoplaneten voor HARPS-North-sepctrograaf
Illustratie van een 'hete Jupiter'. (Ricardo Cardoso Reis/CAUP)
Met de gevoelige HARPS-North-spectrograaf op de Italiaanse Galileo-telescoop op het Canarische eiland La Palma zijn precisiemetingen verricht aan twee exoplaneten waarvan het bestaan eerder al werd vermoed op basis van waarnemingen van de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler. Kepler ontdekt planeten bij andere sterren via de 'overgangstechniek': wanneer een planeet - gezien vanaf de aarde - voor zijn moederster langs beweegt, wordt een klein beetje sterlicht onderschept, waardoor er periodieke helderheidsdipjes optreden in het licht van de ster. Om de massa van de planeet in kwestie te bepalen, is het echter nodig om spectroscopische vervolgwaarnemingen te doen.
De sterren die Kepler bestudeert bevinden zich in de noordelijke sterrenbeelden Zwaan en Lier, en kunnen alleen met spectroscopen op het noordelijk halfrond bestudeerd worden. De vervolgwaarnemingen gebeurden tot nu toe vooral met de SOPHIE-spectrograaf op de Haute Provence-sterrenwacht in Frankrijk. De Europese HARPS-spectrograaf (High Accuray Radial velocity Planet Searcher) bevindt zich op de La Silla-sterrenwacht in Chi8li, op het zuidelijk halfrond. Sinds enige tijd is op La Palma echter een identieke spectrograaf actief, HARPS-North (of kortweg HARPS-N) geheten.
Zowel SOPHIE als HARPS-N hebben nu vervolgwaarnemingen verricht aan twee kandidaat-exoplaneten van Kepler, KOI-200b en KOI-889b geheten (KOI staat voor Kepler Object of Interest). KOI-200b blijkt iets groter maar tegelijkertijd minder zwaar te zijn dan Jupiter; KOI-889b is even groot als Jupiter maar tien keer zo zwaar - het is een van de zwaarste exoplaneten die tot nu toe zijn ontdekt. Beide planeten draaien in excentrische banen rond hun moederster, met omlooptijden van iets minder dan 7 en bijna 9 dagen; omdat ze zich zo dicht bij hun moederster bevinden, worden ze 'hete Jupiters' genoemd. De extreem zware KOI-889b is mogelijk op een andere manier ontstaan dan 'gewone' exoplaneten, maar veel duidelijkheid hierover is er nog niet. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-04-2013
'Planten gaan klimaatopwarming tegen'
De aanwezigheid van planten in een gebied gaat lokale klimaatopwarming tegen, zo hebben Finse wetenschappers ontdekt.
Foto: NU.nl/Tom Block
Als het warmer wordt in een gebied, gaan planten meer gassen uitstoten die leiden tot het ontstaan van relatief grote, biogenische aerosoldeeltjes. Deze deeltjes die door de lucht zweven reflecteren zonlicht en zorgen daardoor voor afkoeling van het klimaat.
De klimaatopwarming in bosrijke gebieden kan door dit effect lokaal met 30 procent verminderen. Dat schijven onderzoekers van de Universiteit van Helsinki in het wetenschappelijk tijdschrift Nature Geoscience.
Metingen
Bij hun onderzoek verzamelden wetenschappers op elf verschillende locaties in de wereld gegevens over gassen van planten en aerosoldeeltjes die zich in de atmosfeer bevonden.
Biogenisch aerosoldeeltjes bestaan uit een mengsel van stof en vloeistofdruppels, afkomstig van planten. Planten stoten daarnaast ook gassen uit die zich aan deze deeltjes hechten, zodat ze groter worden en er een soort wolkvorming ontstaat.
Uit de studie bleek dat de uitstoot van deze gassen toeneemt naarmate de temperatuur stijgt.
Onzekerheid
"Dit zal ons niet redden van klimaatopwarming", verklaart hoofdonderzoeker Ari Asmi op de nieuwssite van het International Institute for Applied System Analysis. "Maar het effect van aerosol op klimaatopwarming is één van de grote onzekerheden in de huidige klimaatmodellen."
"Als we dit mechanisme beter leren begrijpen kunnen we deze onzekerheid verminderen en worden de modellen beter", aldus de onderzoeker.
Op wereldwijde schaal is de invloed van aerosoldeeltjes op klimaatopwarming overigens zeer gering. De deeltjes gaan hooguit één procent van de opwarming op wereldniveau tegen.
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
'Planten gaan klimaatopwarming tegen'
De aanwezigheid van planten in een gebied gaat lokale klimaatopwarming tegen, zo hebben Finse wetenschappers ontdekt.
Foto: NU.nl/Tom Block
Als het warmer wordt in een gebied, gaan planten meer gassen uitstoten die leiden tot het ontstaan van relatief grote, biogenische aerosoldeeltjes. Deze deeltjes die door de lucht zweven reflecteren zonlicht en zorgen daardoor voor afkoeling van het klimaat.
De klimaatopwarming in bosrijke gebieden kan door dit effect lokaal met 30 procent verminderen. Dat schijven onderzoekers van de Universiteit van Helsinki in het wetenschappelijk tijdschrift Nature Geoscience.
Metingen
Bij hun onderzoek verzamelden wetenschappers op elf verschillende locaties in de wereld gegevens over gassen van planten en aerosoldeeltjes die zich in de atmosfeer bevonden.
Biogenisch aerosoldeeltjes bestaan uit een mengsel van stof en vloeistofdruppels, afkomstig van planten. Planten stoten daarnaast ook gassen uit die zich aan deze deeltjes hechten, zodat ze groter worden en er een soort wolkvorming ontstaat.
Uit de studie bleek dat de uitstoot van deze gassen toeneemt naarmate de temperatuur stijgt.
Onzekerheid
"Dit zal ons niet redden van klimaatopwarming", verklaart hoofdonderzoeker Ari Asmi op de nieuwssite van het International Institute for Applied System Analysis. "Maar het effect van aerosol op klimaatopwarming is één van de grote onzekerheden in de huidige klimaatmodellen."
"Als we dit mechanisme beter leren begrijpen kunnen we deze onzekerheid verminderen en worden de modellen beter", aldus de onderzoeker.
Op wereldwijde schaal is de invloed van aerosoldeeltjes op klimaatopwarming overigens zeer gering. De deeltjes gaan hooguit één procent van de opwarming op wereldniveau tegen.
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-05-2013
"Meer planeten waarop mogelijk leven bestaat"
© AFP.
De kans dat er 'nieuwe aarden' zijn, planeten waarop leven zou kunnen bestaan, lijkt veel groter dan verwacht. Er zijn niet alleen veel meer planeten in ons zonnestelsel, ook is de definitie voor 'leefbaarheid' mogelijk te streng.
Wetenschappers van het astronomie-instituut Andrew Howard aan de Universiteit van Hawaï ontdekten een compleet nieuw type planeet, dat qua grootte het midden houdt tussen de Aarde en Neptunus, in theorie een mogelijk 'leefbare' maat.
Niemand had ze verwacht, maar er blijken een heleboel van te bestaan in de Melkweg. Daarnaast toont een onderzoeker van het Massachusetts Institute of Technology (MIT) aan dat onze definitie van een 'leefbare planeet' veel ruimer mag worden genomen.
Met de huidige omschrijving worden veel nieuwe planeten snel beoordeeld als te groot, te klein, te dichtbij of juist te ver van de sterren af om mogelijk levende organismen te kunnen huisvesten. Maar dat hoeft lang niet altijd het geval te zijn, zegt MIT-wetenschapper Sara Seager in het Amerikaanse tijdschrift Times.
Drieduizend
De ruimtetelescoop Kepler heeft in totaal 3.000 mogelijke planeten ontdekt. Veel daarvan zijn relatief klein, maar twee planeten met dezelfde omvang hebben niet per se dezelfde massa, zo blijkt, zoals een 'honkbal' van lood niet te vergelijken valt met een even grote 'honkbal' van sneeuw. Ook ander eigenschappen kunnen verschillen. Al die verschillen kunnen nieuwe perspectieven bieden op het gebied van mogelijk leven.
Atmosfeer en broeikasgassen
Of een planeet de juiste temperatuur heeft om water te herbergen, en dus leefbaar is, is slechts deels afhankelijk van de afstand van de warmte van de sterren. Andere factoren zijn de atmosfeer van de planeet en de concentratie van broeikasgassen daarin. Hier op aarde zijn waterdamp en kooldioxide de belangrijkste broeikasgassen, maar op andere planeten zou dat ook waterstof kunnen zijn. Seager: "Een planeet met een waterstofrijke atmosfeer zou 10 keer zo ver weg kunnen zijn als de aarde, maar desondanks nog bewoonbaar kunnen zijn". Ook andere soorten atmosferen zouden leven kunnen herbergen.
Niet elke wetenschapper is het met Seager eens dat zelfs veel drogere planeten dan de aarde leven zouden kunnen vertonen, erkent ze. "Maar het belangrijkste punt dat ik wil maken, is dat zo ongeveer alles mogelijk is. We zullen het niet echt weten totdat we eropuit trekken om het te onderzoeken".
(HLN)
"Meer planeten waarop mogelijk leven bestaat"
© AFP.
De kans dat er 'nieuwe aarden' zijn, planeten waarop leven zou kunnen bestaan, lijkt veel groter dan verwacht. Er zijn niet alleen veel meer planeten in ons zonnestelsel, ook is de definitie voor 'leefbaarheid' mogelijk te streng.
Wetenschappers van het astronomie-instituut Andrew Howard aan de Universiteit van Hawaï ontdekten een compleet nieuw type planeet, dat qua grootte het midden houdt tussen de Aarde en Neptunus, in theorie een mogelijk 'leefbare' maat.
Niemand had ze verwacht, maar er blijken een heleboel van te bestaan in de Melkweg. Daarnaast toont een onderzoeker van het Massachusetts Institute of Technology (MIT) aan dat onze definitie van een 'leefbare planeet' veel ruimer mag worden genomen.
Met de huidige omschrijving worden veel nieuwe planeten snel beoordeeld als te groot, te klein, te dichtbij of juist te ver van de sterren af om mogelijk levende organismen te kunnen huisvesten. Maar dat hoeft lang niet altijd het geval te zijn, zegt MIT-wetenschapper Sara Seager in het Amerikaanse tijdschrift Times.
Drieduizend
De ruimtetelescoop Kepler heeft in totaal 3.000 mogelijke planeten ontdekt. Veel daarvan zijn relatief klein, maar twee planeten met dezelfde omvang hebben niet per se dezelfde massa, zo blijkt, zoals een 'honkbal' van lood niet te vergelijken valt met een even grote 'honkbal' van sneeuw. Ook ander eigenschappen kunnen verschillen. Al die verschillen kunnen nieuwe perspectieven bieden op het gebied van mogelijk leven.
Atmosfeer en broeikasgassen
Of een planeet de juiste temperatuur heeft om water te herbergen, en dus leefbaar is, is slechts deels afhankelijk van de afstand van de warmte van de sterren. Andere factoren zijn de atmosfeer van de planeet en de concentratie van broeikasgassen daarin. Hier op aarde zijn waterdamp en kooldioxide de belangrijkste broeikasgassen, maar op andere planeten zou dat ook waterstof kunnen zijn. Seager: "Een planeet met een waterstofrijke atmosfeer zou 10 keer zo ver weg kunnen zijn als de aarde, maar desondanks nog bewoonbaar kunnen zijn". Ook andere soorten atmosferen zouden leven kunnen herbergen.
Niet elke wetenschapper is het met Seager eens dat zelfs veel drogere planeten dan de aarde leven zouden kunnen vertonen, erkent ze. "Maar het belangrijkste punt dat ik wil maken, is dat zo ongeveer alles mogelijk is. We zullen het niet echt weten totdat we eropuit trekken om het te onderzoeken".
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-05-2013
Spitzer ziet exoplaneet opwarmen en afkoelen
Illustratie van een hete Jupiter. (NASA)
Met de Amerikaanse infraroodruimtetelescoop Spitzer zijn langdurige, gedetailleerde waarnemingen verricht aan HAT-P-2b, een zware, gasvormige exoplaneet die in een kleine excentrische baan rond zijn moederster draait. De planeet behoort tot de klasse van de 'hete Jupiters'.
Spitzer heeft de planeet zes dagen achtereen bestudeerd, op verschillende infraroodgolflengten, en kon op die manier vaststellen dat de dampkring van de exoplaneet in ongeveer één dag opwarmt en in vier à vijf dagen weer afkoelt als gevolg van de variërende afstand tot de moederster.
Door de grote temperatuurverschillen vertoont de atmosfeer van de planeet veel meer dynamiek dan de dampkring van Jupiter. Ook is ontdekt dat er tijdens de dichtste nadering tot de ster een zogeheten inversielaag in de atmosfeer ontstaat.
De resultaten zijn gepubliceerd in The Astrophysical Journal. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Spitzer ziet exoplaneet opwarmen en afkoelen
Illustratie van een hete Jupiter. (NASA)
Met de Amerikaanse infraroodruimtetelescoop Spitzer zijn langdurige, gedetailleerde waarnemingen verricht aan HAT-P-2b, een zware, gasvormige exoplaneet die in een kleine excentrische baan rond zijn moederster draait. De planeet behoort tot de klasse van de 'hete Jupiters'.
Spitzer heeft de planeet zes dagen achtereen bestudeerd, op verschillende infraroodgolflengten, en kon op die manier vaststellen dat de dampkring van de exoplaneet in ongeveer één dag opwarmt en in vier à vijf dagen weer afkoelt als gevolg van de variërende afstand tot de moederster.
Door de grote temperatuurverschillen vertoont de atmosfeer van de planeet veel meer dynamiek dan de dampkring van Jupiter. Ook is ontdekt dat er tijdens de dichtste nadering tot de ster een zogeheten inversielaag in de atmosfeer ontstaat.
De resultaten zijn gepubliceerd in The Astrophysical Journal. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
09-05-2013
Ruimtetelescoop ontdekt dode sterren die 'vervuild' zijn met puin
Artist's impression van puin rond een witte dwergster. (NASA, ESA, STScI en G. Bacon (STScI))
De Hubble-ruimtetelescoop heeft sporen van aarde-achtige planeten ontdekt op een onwaarschijnlijke plek: de atmosferen van een tweetal uitgeputte sterren in een nabije sterrenhoop. Deze witte dwergen raken 'vervuild' met puin van planetoïde-achtige objecten die naar hen toe vallen. Deze ontdekking wijst erop dat ook sterrenhopen een rijke vindplaats van rotsachtige planeten kunnen zijn.
De witte dwergen – kleine, zwakke overblijfselen van sterren die een slag groter en zwaarder waren dan onze zon – zijn 150 lichtjaar van ons verwijderd. Ze maken deel uit van een bekende open sterrenhoop in het sterrenbeeld Stier: de Hyaden. Deze sterrenhoop is, met een leeftijd van 625 miljoen jaar, tamelijk jong.
Astronomen gaan ervan uit dat alle sterren ooit deel hebben uitgemaakt van een sterrenhoop. Maar de zoektocht naar planeten in deze samenscholingen van sterren heeft nog niet veel opgeleverd: van de ongeveer 800 exoplaneten die we kennen, cirkelen er slechts vier rond sterren die deel uitmaken van een sterrenhoop. Dat kan ermee te maken hebben dat jonge sterren veel uitbarstingen vertonen, waardoor het moeilijk is om de subtiele schommelbewegingen te ontdekken die door hun eventuele planeten worden veroorzaakt.
Maar nu is dus in de atmosferen van twee witte dwergen silicium ontdekt – een belangrijk bestanddeel van vast gesteente. Dat silicium kan afkomstig zijn van planetoïden die zich te dicht in de buurt van de beide sterren hebben gewaagd en door de getijkrachten uit elkaar getrokken zijn. Als dat vermoeden klopt, is de kans groot dat er rond de beide sterren planeten zoals onze aarde hebben gecirkeld of misschien nog wel cirkelen. Planetoïden worden immers beschouwd als de bouwstenen van rotsachtige planeten. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Ruimtetelescoop ontdekt dode sterren die 'vervuild' zijn met puin
Artist's impression van puin rond een witte dwergster. (NASA, ESA, STScI en G. Bacon (STScI))
De Hubble-ruimtetelescoop heeft sporen van aarde-achtige planeten ontdekt op een onwaarschijnlijke plek: de atmosferen van een tweetal uitgeputte sterren in een nabije sterrenhoop. Deze witte dwergen raken 'vervuild' met puin van planetoïde-achtige objecten die naar hen toe vallen. Deze ontdekking wijst erop dat ook sterrenhopen een rijke vindplaats van rotsachtige planeten kunnen zijn.
De witte dwergen – kleine, zwakke overblijfselen van sterren die een slag groter en zwaarder waren dan onze zon – zijn 150 lichtjaar van ons verwijderd. Ze maken deel uit van een bekende open sterrenhoop in het sterrenbeeld Stier: de Hyaden. Deze sterrenhoop is, met een leeftijd van 625 miljoen jaar, tamelijk jong.
Astronomen gaan ervan uit dat alle sterren ooit deel hebben uitgemaakt van een sterrenhoop. Maar de zoektocht naar planeten in deze samenscholingen van sterren heeft nog niet veel opgeleverd: van de ongeveer 800 exoplaneten die we kennen, cirkelen er slechts vier rond sterren die deel uitmaken van een sterrenhoop. Dat kan ermee te maken hebben dat jonge sterren veel uitbarstingen vertonen, waardoor het moeilijk is om de subtiele schommelbewegingen te ontdekken die door hun eventuele planeten worden veroorzaakt.
Maar nu is dus in de atmosferen van twee witte dwergen silicium ontdekt – een belangrijk bestanddeel van vast gesteente. Dat silicium kan afkomstig zijn van planetoïden die zich te dicht in de buurt van de beide sterren hebben gewaagd en door de getijkrachten uit elkaar getrokken zijn. Als dat vermoeden klopt, is de kans groot dat er rond de beide sterren planeten zoals onze aarde hebben gecirkeld of misschien nog wel cirkelen. Planetoïden worden immers beschouwd als de bouwstenen van rotsachtige planeten. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
13-05-2013
'Einstein-planeet': gevonden dankzij nieuwe techniek
Illustratie van de 'Einstein-planeet' Kepler-76b. (CfA/David Aguilar)
Sterrenkundigen hebben een exoplaneet ontdekt met behulp van een nieuwe techniek, die gebruik maakt van subtiele relativistische effecten. De planeet, Kepler-76b geheten, is een zogeheten 'hete Jupiter': een gasvormige reuzenplaneet in een zeer kleine omloopbaan rond zijn moederster.
De meeste exoplaneten - planeten bij andere sterren dan de zon - worden ontdekt doordat ze hun moederster een klein beetje aan het wiebelen brengen, of doordat ze eens per omloop een klein beetje sterlicht onderscheppen wanneer ze (gezien vanaf de aarde) voor hun moederster langs bewegen.
Bij de nieuwe techniek wordt het bestaan van de planeet afgeleid uit extreem kleine helderheidsvariaties van de ster, die door drie verschillende effecten worden veroorzaakt. Het eerste effect volgt uit de relativiteitstheorie van Albert Einstein: wanneer de ster, als gevolg van de zwaartekracht van de rondcirkelende planeet, periodiek naar ons toe en van ons af beweegt, wordt hij een klein beetje helderder en zwakker. Vanwege die 'relativistic beaming' wordt Kepler-76b ook wel de 'Einstein-planeet' genoemd.
De andere twee subtiele helderheidseffecten worden veroorzaakt doordat de ster als gevolg van getijdenkrachten van de planeet een klein beetje wordt uitgerekt, en doordat de planeet een beetje sterlicht weerkaatst. Tijdens de baanbeweging van de planeet zien we het stelsel vanaf de aarde steeds vanuit een andere richting, waardoor de gemeten helderheid niet precies constant is.
Kepler-76b is 25 procent groter en ongeveer twee keer zo zwaar als Jupiter, en beschrijft één omloop in anderhalve dag. Uit de metingen blijkt bovendien dat er krachtige stormen waaien in de dampkring van de planeet. (GS)
(allesoversterrenkunde)
'Einstein-planeet': gevonden dankzij nieuwe techniek
Illustratie van de 'Einstein-planeet' Kepler-76b. (CfA/David Aguilar)
Sterrenkundigen hebben een exoplaneet ontdekt met behulp van een nieuwe techniek, die gebruik maakt van subtiele relativistische effecten. De planeet, Kepler-76b geheten, is een zogeheten 'hete Jupiter': een gasvormige reuzenplaneet in een zeer kleine omloopbaan rond zijn moederster.
De meeste exoplaneten - planeten bij andere sterren dan de zon - worden ontdekt doordat ze hun moederster een klein beetje aan het wiebelen brengen, of doordat ze eens per omloop een klein beetje sterlicht onderscheppen wanneer ze (gezien vanaf de aarde) voor hun moederster langs bewegen.
Bij de nieuwe techniek wordt het bestaan van de planeet afgeleid uit extreem kleine helderheidsvariaties van de ster, die door drie verschillende effecten worden veroorzaakt. Het eerste effect volgt uit de relativiteitstheorie van Albert Einstein: wanneer de ster, als gevolg van de zwaartekracht van de rondcirkelende planeet, periodiek naar ons toe en van ons af beweegt, wordt hij een klein beetje helderder en zwakker. Vanwege die 'relativistic beaming' wordt Kepler-76b ook wel de 'Einstein-planeet' genoemd.
De andere twee subtiele helderheidseffecten worden veroorzaakt doordat de ster als gevolg van getijdenkrachten van de planeet een klein beetje wordt uitgerekt, en doordat de planeet een beetje sterlicht weerkaatst. Tijdens de baanbeweging van de planeet zien we het stelsel vanaf de aarde steeds vanuit een andere richting, waardoor de gemeten helderheid niet precies constant is.
Kepler-76b is 25 procent groter en ongeveer twee keer zo zwaar als Jupiter, en beschrijft één omloop in anderhalve dag. Uit de metingen blijkt bovendien dat er krachtige stormen waaien in de dampkring van de planeet. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-05-2013
'Planetenjager' Kepler verkeert in problemen
Artist's impression van de Kepler-satelliet. (NASA/Ames/JPL-Caltech)
Voor de tweede keer deze maand heeft NASA's ruimtetelescoop Kepler zichzelf in de 'spaarstand' gezet. Hoewel de directe oorzaak nog niet bekend is, gaat het waarschijnlijk om een probleem met het standregelsysteem. De satelliet, die zijn zonnepanelen op de zon heeft gericht, draait momenteel langzaam om zijn as. En dat heeft tot gevolg dat de radioverbinding met de aarde steeds onderbroken wordt.
Het standregelsysteem van de satelliet is niet alleen nodig om in contact te blijven met de vluchtleiding, maar ook om de nauwkeurige metingen te kunnen doen die nodig zijn om planeten buiten ons zonnestelsel op te sporen. Het hart van dit systeem bestaat uit een aantal snel ronddraaiende vliegwielen. Bij zijn lancering in 2009 had Kepler er vier, maar één ervan heeft het in juli 2012 al begeven. Nu lijkt ook een tweede vliegwiel defect te zijn.
Volgens NASA is het mogelijk om Kepler met behulp van zijn stuurraketjes weer zodanig te stabiliseren, dat de radioverbinding met de aarde kan worden hersteld. Maar dat betekent nog niet dat de satelliet zijn planetenjacht dan weer kan hervatten: daarvoor zijn minstens drie werkende vliegwielen nodig.
Afhankelijk van de uitkomsten van de tests die de komende dagen worden gedaan, zal NASA besluiten of het waarneemprogramma van Kepler moet worden afgebroken. Maar zelfs als dat gebeurt, mag de missie een succes worden genoemd: de satelliet heeft bijna vier jaar gewerkt en honderden kandidaat-exoplaneten opgespoord. (EE)
(allesoversterrenkunde)
'Planetenjager' Kepler verkeert in problemen
Artist's impression van de Kepler-satelliet. (NASA/Ames/JPL-Caltech)
Voor de tweede keer deze maand heeft NASA's ruimtetelescoop Kepler zichzelf in de 'spaarstand' gezet. Hoewel de directe oorzaak nog niet bekend is, gaat het waarschijnlijk om een probleem met het standregelsysteem. De satelliet, die zijn zonnepanelen op de zon heeft gericht, draait momenteel langzaam om zijn as. En dat heeft tot gevolg dat de radioverbinding met de aarde steeds onderbroken wordt.
Het standregelsysteem van de satelliet is niet alleen nodig om in contact te blijven met de vluchtleiding, maar ook om de nauwkeurige metingen te kunnen doen die nodig zijn om planeten buiten ons zonnestelsel op te sporen. Het hart van dit systeem bestaat uit een aantal snel ronddraaiende vliegwielen. Bij zijn lancering in 2009 had Kepler er vier, maar één ervan heeft het in juli 2012 al begeven. Nu lijkt ook een tweede vliegwiel defect te zijn.
Volgens NASA is het mogelijk om Kepler met behulp van zijn stuurraketjes weer zodanig te stabiliseren, dat de radioverbinding met de aarde kan worden hersteld. Maar dat betekent nog niet dat de satelliet zijn planetenjacht dan weer kan hervatten: daarvoor zijn minstens drie werkende vliegwielen nodig.
Afhankelijk van de uitkomsten van de tests die de komende dagen worden gedaan, zal NASA besluiten of het waarneemprogramma van Kepler moet worden afgebroken. Maar zelfs als dat gebeurt, mag de missie een succes worden genoemd: de satelliet heeft bijna vier jaar gewerkt en honderden kandidaat-exoplaneten opgespoord. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-05-2013
NASA probeert Kepler te redden
NASA’s Kepler zoekt al sinds maart 2009 op 60 miljoen kilometer van de aarde met zeer grote precisie naar mogelijke planeten in het sterrenbeeld Cygnus.
De ruimtetelescoop heeft tot groot enthousiasme van astronomen al 2.700 mogelijke exoplaneten opgespoord. Kepler dreigt echter ruimteafval te worden nu twee van de vier ‘reactieve wielen’ niet meer goed functioneren. Kepler heeft drie van deze reactieve wielen nodig om zijn werk goed te doen.
Reactieve wielen zijn elektrische motoren die gekoppeld zijn aan gyroscopen. Het draaimoment van deze gyroscopen biedt weerstand aan veranderingen in de oriëntatie van de telescoop. De telescoop blijft hierdoor met een tolerantie van een miljoenste graad op zijn doel gericht. In juli 2012 schakelde NASA reactief wiel 2 uit omdat het teveel frictie vertoonde. Sinds twee weken zit ook reactief wiel 4 vast.
‘Een reactief wiel bestaat uit twee massa’s die ieder via een lager om een stationaire naaf draaien’, zegt Charles Sobeck, een ingenieur bij NASA. ‘We denken dat beide gyroscopen geblokkeerd zijn door stukken die zijn afgebroken van de lagers.’ De aanzet voor deze mechanische schade kan al bij de lancering zijn ontstaan. Het is echter ook nog altijd mogelijk dat de reactieve wielen elektronische problemen geven, omdat componenten zijn beschadigd door ruimtestraling.
Nu nog slechts twee gyroscopen functioneren, wordt Kepler in een enigszins stabiele positie gehouden door zijn stuwraketten. Volgens Sobeck draait Kepler hierdoor plus 20 tot min 20 graden uit zijn ideale positie. NASA probeert het probleem te verhelpen door de reactieve wielen geforceerd te laten draaien. Men hoopt dat het puin in de wielen zal breken en los komt.
Wanneer de twee reactieve wielen vast blijven zitten, kan Nasa nog proberen Kepler in een enigszins stabiele positie te houden door de twee resterende reactieve wielen te laten samenwerken met de stuwraketten. Mocht dit al lukken dan levert de ruimtetelescoop toch enorm in op zijn precisie.
(technischweekbklad)
NASA probeert Kepler te redden
NASA’s Kepler zoekt al sinds maart 2009 op 60 miljoen kilometer van de aarde met zeer grote precisie naar mogelijke planeten in het sterrenbeeld Cygnus.
De ruimtetelescoop heeft tot groot enthousiasme van astronomen al 2.700 mogelijke exoplaneten opgespoord. Kepler dreigt echter ruimteafval te worden nu twee van de vier ‘reactieve wielen’ niet meer goed functioneren. Kepler heeft drie van deze reactieve wielen nodig om zijn werk goed te doen.
Reactieve wielen zijn elektrische motoren die gekoppeld zijn aan gyroscopen. Het draaimoment van deze gyroscopen biedt weerstand aan veranderingen in de oriëntatie van de telescoop. De telescoop blijft hierdoor met een tolerantie van een miljoenste graad op zijn doel gericht. In juli 2012 schakelde NASA reactief wiel 2 uit omdat het teveel frictie vertoonde. Sinds twee weken zit ook reactief wiel 4 vast.
‘Een reactief wiel bestaat uit twee massa’s die ieder via een lager om een stationaire naaf draaien’, zegt Charles Sobeck, een ingenieur bij NASA. ‘We denken dat beide gyroscopen geblokkeerd zijn door stukken die zijn afgebroken van de lagers.’ De aanzet voor deze mechanische schade kan al bij de lancering zijn ontstaan. Het is echter ook nog altijd mogelijk dat de reactieve wielen elektronische problemen geven, omdat componenten zijn beschadigd door ruimtestraling.
Nu nog slechts twee gyroscopen functioneren, wordt Kepler in een enigszins stabiele positie gehouden door zijn stuwraketten. Volgens Sobeck draait Kepler hierdoor plus 20 tot min 20 graden uit zijn ideale positie. NASA probeert het probleem te verhelpen door de reactieve wielen geforceerd te laten draaien. Men hoopt dat het puin in de wielen zal breken en los komt.
Wanneer de twee reactieve wielen vast blijven zitten, kan Nasa nog proberen Kepler in een enigszins stabiele positie te houden door de twee resterende reactieve wielen te laten samenwerken met de stuwraketten. Mocht dit al lukken dan levert de ruimtetelescoop toch enorm in op zijn precisie.
(technischweekbklad)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-06-2013
Hubble gaat op zoek naar planeten bij Proxima Centauri
Illustratie van een (nog denkbeeldige) planeet in een baan rond Proxima Centauri.
Astronomen van het Space Telescope Science Institute in Baltimore gaan de komende jaren met behulp van de Hubble Space Telescope op zoek naar kleine, lichte planeten in een baan rond de rode dwergster Proxima Centauri - de ster die het dichtst bij de zon staat, op slechts 4,3 lichtjaar afstand. Andere waarnemingen hebben al uitgewezen dat Proxima in elk geval niet door zware planeten wordt vergezeld.
Als gevolg van zijn kleine afstand vertoont de dwergster een grote eigenbeweging aan de sterrenhemel. Daarbij zal hij de komende paar jaar twee keer vrijwel exact voor een verre achtergrondster langs bewegen. Het licht van die verre ster wordt dan door het zwaartekrachtsveld van de ster een heel klein beetje afgebogen. Ook de zwaartekracht van eventuele planeten in een baan rond Proxima zal zeer kleine afwijkingen veroorzaken in de waargenomen positie van de achtergrondster.
Uit zulke microlens-waarnemingen kan het bestaan van een planeet worden afgeleid. De waarnemingscampagne werd vandaag aangekondigd op de 222ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Indianapolis. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Hubble gaat op zoek naar planeten bij Proxima Centauri
Illustratie van een (nog denkbeeldige) planeet in een baan rond Proxima Centauri.
Astronomen van het Space Telescope Science Institute in Baltimore gaan de komende jaren met behulp van de Hubble Space Telescope op zoek naar kleine, lichte planeten in een baan rond de rode dwergster Proxima Centauri - de ster die het dichtst bij de zon staat, op slechts 4,3 lichtjaar afstand. Andere waarnemingen hebben al uitgewezen dat Proxima in elk geval niet door zware planeten wordt vergezeld.
Als gevolg van zijn kleine afstand vertoont de dwergster een grote eigenbeweging aan de sterrenhemel. Daarbij zal hij de komende paar jaar twee keer vrijwel exact voor een verre achtergrondster langs bewegen. Het licht van die verre ster wordt dan door het zwaartekrachtsveld van de ster een heel klein beetje afgebogen. Ook de zwaartekracht van eventuele planeten in een baan rond Proxima zal zeer kleine afwijkingen veroorzaken in de waargenomen positie van de achtergrondster.
Uit zulke microlens-waarnemingen kan het bestaan van een planeet worden afgeleid. De waarnemingscampagne werd vandaag aangekondigd op de 222ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Indianapolis. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-06-2013
HD95086b is lichtste exoplaneet die ooit direct is 'gezien'
VLT-opname van exoplaneet HD95086 b. Het licht van de ster is weggefilterd. (ESO/J. Rameau)
Met de Europese Very Large Telescope in Chili zijn opnamen gemaakt van een object dat met de jonge ster HD95086 mee beweegt. Het gaat volgens de onderzoekers om een gasvormige reuzenplaneet op relatief grote afstand van de ster: ca. 56 keer de afstand tussen de aarde en de zon. De planeet, HC95086b genoemd, zou vier à vijf keer zo zwaar zijn als Jupiter. Daarmee is het de lichtste exoplaneet die tot nu toe ooit direct in beeld is gebracht. Dat lukt alleen door het licht van de ster zelf weg te filteren. (Er zijn veel lichtere exoplaneten bekend, maar die zijn nooit direct waargenomen.) Hoe de planeet precies is ontstaan is niet bekend; de moederster is minder dan 20 miljoen jaar oud. (GS)
(allesoversterrenkunde)
HD95086b is lichtste exoplaneet die ooit direct is 'gezien'
VLT-opname van exoplaneet HD95086 b. Het licht van de ster is weggefilterd. (ESO/J. Rameau)
Met de Europese Very Large Telescope in Chili zijn opnamen gemaakt van een object dat met de jonge ster HD95086 mee beweegt. Het gaat volgens de onderzoekers om een gasvormige reuzenplaneet op relatief grote afstand van de ster: ca. 56 keer de afstand tussen de aarde en de zon. De planeet, HC95086b genoemd, zou vier à vijf keer zo zwaar zijn als Jupiter. Daarmee is het de lichtste exoplaneet die tot nu toe ooit direct in beeld is gebracht. Dat lukt alleen door het licht van de ster zelf weg te filteren. (Er zijn veel lichtere exoplaneten bekend, maar die zijn nooit direct waargenomen.) Hoe de planeet precies is ontstaan is niet bekend; de moederster is minder dan 20 miljoen jaar oud. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-06-2013
Hete exoplaneet ontdekt met 'extreem kleine telescoop'
Eén van de twee 'telescopen' van het KELT-project. De ene staat in de Amerikaanse staat Arizona, de andere in Zuid-Afrika.
Promovenda Karen Collins van de universiteit van Louisville heeft een hete exoplaneet ter grootte van Saturnus ontdekt bij een zonachtige ster in het sterrenbeeld Haar van Berenice. Het instrument waarmee de planeet is ontdekt, de Kilodegree Extremely Little Telescope (KELT), is in feite niet veel meer dan een digitale camera met een lichtsterke lens die autonoom functioneert.
Met KELT wordt een aantal hemelgebieden met grote regelmaat gefotografeerd om sterren op te sporen die met vaste tussenpozen een beetje minder helder zijn dan normaal. In sommige gevallen worden zulke helderheidsdipjes veroorzaakt doordat er vanaf de aarde gezien een planeet voor zijn moederster langs schuift. Dezelfde opsporingsmethode wordt ook gebruikt door de onlangs in problemen geraakte Kepler-satelliet.
Planeet KELT-6b bevindt zich op een afstand van 700 lichtjaar en draait in iets minder dan acht dagen om zijn ster. Dat betekent dat een 'jaar' op deze planeet niet veel langer dan een aardse week duurt. Gedurende elke omloop bevindt hij zich ongeveer vijf uur vóór zijn ster.
Vervolgonderzoek met de grote Keck-telescoop op Hawaï heeft geleerd dat KELT-6b weinig elementen zwaarder dan waterstof en helium bevat. In dat opzicht lijkt hij op HD 209458b, een uitvoerig onderzochte exoplaneet die al in 1999 werd ontdekt.
Collins, die haar ontdekking vandaag heeft gepresenteerd op de 222ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Indianapolis, hoopt binnenkort nog het bestaan van een tweede planeet bij de ster KELT-6 te kunnen bevestigen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Hete exoplaneet ontdekt met 'extreem kleine telescoop'
Eén van de twee 'telescopen' van het KELT-project. De ene staat in de Amerikaanse staat Arizona, de andere in Zuid-Afrika.
Promovenda Karen Collins van de universiteit van Louisville heeft een hete exoplaneet ter grootte van Saturnus ontdekt bij een zonachtige ster in het sterrenbeeld Haar van Berenice. Het instrument waarmee de planeet is ontdekt, de Kilodegree Extremely Little Telescope (KELT), is in feite niet veel meer dan een digitale camera met een lichtsterke lens die autonoom functioneert.
Met KELT wordt een aantal hemelgebieden met grote regelmaat gefotografeerd om sterren op te sporen die met vaste tussenpozen een beetje minder helder zijn dan normaal. In sommige gevallen worden zulke helderheidsdipjes veroorzaakt doordat er vanaf de aarde gezien een planeet voor zijn moederster langs schuift. Dezelfde opsporingsmethode wordt ook gebruikt door de onlangs in problemen geraakte Kepler-satelliet.
Planeet KELT-6b bevindt zich op een afstand van 700 lichtjaar en draait in iets minder dan acht dagen om zijn ster. Dat betekent dat een 'jaar' op deze planeet niet veel langer dan een aardse week duurt. Gedurende elke omloop bevindt hij zich ongeveer vijf uur vóór zijn ster.
Vervolgonderzoek met de grote Keck-telescoop op Hawaï heeft geleerd dat KELT-6b weinig elementen zwaarder dan waterstof en helium bevat. In dat opzicht lijkt hij op HD 209458b, een uitvoerig onderzochte exoplaneet die al in 1999 werd ontdekt.
Collins, die haar ontdekking vandaag heeft gepresenteerd op de 222ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Indianapolis, hoopt binnenkort nog het bestaan van een tweede planeet bij de ster KELT-6 te kunnen bevestigen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-06-2013
Sommige exoplaneten worden elektrisch verwarmd
Illustratie van een 'hete Jupiter'. (Ricardo Cardoso Reis/CAUP)
Hete Jupiters, zware exoplaneten die op zeer kleine afstand om hun moederster cirkelen, zijn mogelijk nog vreemder dan astronomen al dachten. Een nieuw model wijst erop dat zij gedeeltelijk worden verwarmd door elektrische stromen die door het magnetische veld van hun moederster worden veroorzaakt.
Een van de bijzondere eigenschappen van de hete Jupiters is dat ze sterk opgezwollen zijn – sterker zelfs dan je op grond van hun kleine afstanden tot hun moedersterren zou verwachten. Dit 'opgeblazen' karakter wordt doorgaans toegeschreven aan processen die de planeet extra opwarmen, zoals getijkrachten of interacties tussen de sterke winden en de magnetische velden die op deze planeten worden verwacht. Maar deze modellen kunnen niet verklaren waarom de meest opgezwollen hete Jupiters bij magnetisch actieve sterren worden aangetroffen.
Bij de planeten in ons eigen zonnestelsel werkt het elektrische verwarmingsmodel niet goed, omdat de buitenste delen van hun atmosferen koud zijn en elektriciteit niet goed geleiden. Maar bij toch al hete planeten die zich dicht bij hun moederster bevinden is dat anders. Daarin kunnen zeer sterke elektrische stromen optreden.
Astronomen van Florida Gulf Coast University hebben hun model vandaag gepresenteerd op de 222ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Indianapolis. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Sommige exoplaneten worden elektrisch verwarmd
Illustratie van een 'hete Jupiter'. (Ricardo Cardoso Reis/CAUP)
Hete Jupiters, zware exoplaneten die op zeer kleine afstand om hun moederster cirkelen, zijn mogelijk nog vreemder dan astronomen al dachten. Een nieuw model wijst erop dat zij gedeeltelijk worden verwarmd door elektrische stromen die door het magnetische veld van hun moederster worden veroorzaakt.
Een van de bijzondere eigenschappen van de hete Jupiters is dat ze sterk opgezwollen zijn – sterker zelfs dan je op grond van hun kleine afstanden tot hun moedersterren zou verwachten. Dit 'opgeblazen' karakter wordt doorgaans toegeschreven aan processen die de planeet extra opwarmen, zoals getijkrachten of interacties tussen de sterke winden en de magnetische velden die op deze planeten worden verwacht. Maar deze modellen kunnen niet verklaren waarom de meest opgezwollen hete Jupiters bij magnetisch actieve sterren worden aangetroffen.
Bij de planeten in ons eigen zonnestelsel werkt het elektrische verwarmingsmodel niet goed, omdat de buitenste delen van hun atmosferen koud zijn en elektriciteit niet goed geleiden. Maar bij toch al hete planeten die zich dicht bij hun moederster bevinden is dat anders. Daarin kunnen zeer sterke elektrische stromen optreden.
Astronomen van Florida Gulf Coast University hebben hun model vandaag gepresenteerd op de 222ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Indianapolis. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-06-2013
Drie nieuwe planeten in levensvatbare zone rond ster ontdekt
Een team van astronomen heeft ontdekt dat het planetenstelsel van ster Gliese 667C minstens zes planeten telt, zo heeft de Europese Zuidelijke Sterrenwacht ESO dinsdag getwitterd. Meer nog, drie zijn "super-Aardes" die zich in de levensvatbare zone rond de ster bevinden.
Gliese 667C is een heel goed onderzochte ster van iets meer dan een derde Zonsmassa. Het is het minst heldere lid van een drievoudige ster, bekend als Gliese 667 (of GJ 667), die op een afstand van 22 lichtjaar in het sterrenbeeld Schorpioen staat. Dat is erg dichtbij.
Eerdere onderzoeken toonden al aan dat er drie planeten rond Gliese 667C draaien, waarvan één in de levensvatbare zone.
Vloeibaar water
Een team van sterrenkundigen ontdekte nu met nieuwe waarnemingen en bestaande gegevens dat het stelsel minstens zes planeten telt. Liefst drie daarvan zijn "super-Aardes" die zich in de zone rond de ster bevinden waar vloeibaar water en eventueel ook leven kan bestaan. Daarmee is dit het eerste planetenstelsel dat we kennen met een volgepakte leefbare zone.
Er zijn ook aanwijzingen dat er mogelijk zeven planeten om de ster cirkelen. Vanaf deze planeten zijn de beide andere sterren van het Gliese 667-stelsel overdag waarneembaar als zeer heldere sterren, en 's nachts geeft dit tweetal ongeveer net zoveel licht als onze volle Maan. De nieuwe planeten vullen de levensvatbare zone rond Gliese 667C helemaal op: meer ruimte voor stabiele planeetbanen is er niet.
(HLN)
Drie nieuwe planeten in levensvatbare zone rond ster ontdekt
Een team van astronomen heeft ontdekt dat het planetenstelsel van ster Gliese 667C minstens zes planeten telt, zo heeft de Europese Zuidelijke Sterrenwacht ESO dinsdag getwitterd. Meer nog, drie zijn "super-Aardes" die zich in de levensvatbare zone rond de ster bevinden.
Gliese 667C is een heel goed onderzochte ster van iets meer dan een derde Zonsmassa. Het is het minst heldere lid van een drievoudige ster, bekend als Gliese 667 (of GJ 667), die op een afstand van 22 lichtjaar in het sterrenbeeld Schorpioen staat. Dat is erg dichtbij.
Eerdere onderzoeken toonden al aan dat er drie planeten rond Gliese 667C draaien, waarvan één in de levensvatbare zone.
Vloeibaar water
Een team van sterrenkundigen ontdekte nu met nieuwe waarnemingen en bestaande gegevens dat het stelsel minstens zes planeten telt. Liefst drie daarvan zijn "super-Aardes" die zich in de zone rond de ster bevinden waar vloeibaar water en eventueel ook leven kan bestaan. Daarmee is dit het eerste planetenstelsel dat we kennen met een volgepakte leefbare zone.
Er zijn ook aanwijzingen dat er mogelijk zeven planeten om de ster cirkelen. Vanaf deze planeten zijn de beide andere sterren van het Gliese 667-stelsel overdag waarneembaar als zeer heldere sterren, en 's nachts geeft dit tweetal ongeveer net zoveel licht als onze volle Maan. De nieuwe planeten vullen de levensvatbare zone rond Gliese 667C helemaal op: meer ruimte voor stabiele planeetbanen is er niet.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
exo-planeten zijn altijd spannendquote:
Spannond!
Lijkt me behoorlijk nieuws, toch?
vooral als ze leefbaar zijn ja
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-06-2013
Zware exoplaneten blijven dicht bij hun moederster
Artist's impression van een denkbeeldig planetenstelsel waarin een grote gasplaneet op geringe afstand om een zware moederster cirkelt. (Lynette Cook)
De resultaten van een ‘planetenjacht’ die door de Gemini-sterrenwacht is opgezet, laten zien dat zware gasplaneten die in wijde banen om hun moederster draaien schaars zijn. De meeste hangen aan moeders rokken.
Bij de waarneemcampagne is niet, zoals gebruikelijk, gekeken naar de kleine schommelbewegingen of helderheidsvariaties die sterren vertonen als er planeten omheen draaien. In plaats daarvan is de omgeving van zeventig nabije, relatief zware sterren, waaronder Bèta Pictoris en Fomalhaut, gefotografeerd. Daarbij zijn verschillende zwakke stellaire begeleiders ontdekt, maar dat bleken zogeheten bruine dwergen te zijn. Er zat niet één zware gasplaneet bij.
Na een statistische analyse komen de onderzoekers tot de conclusie dat bij minder dan één op de vijf sterren van deze klasse zware planeten te vinden zijn die een wijde omloopbaan volgen. 'Wijd' wil in dit geval zeggen: wijder dan de omloopbaan van de planeet Neptunus in ons eigen zonnestelsel. De nog niet gepubliceerde resultaten van verder onderzoek laten zien dat dit gebrek aan zware planeten in wijde omloopbanen ook voor veel andere soorten sterren geldt.
Het lijkt er dus op dat de planetenfamilie die in 2008 bij de ster HR 8799 is ontdekt een vreemde eend in de bijt is. Rond deze jonge ster cirkelen vier ‘gasreuzen’, stuk voor stuk minstens vijf keer zo zwaar als Jupiter, waarvan er twee omloopbanen volgen die wijder zijn dan die van Neptunus. Dat dit planetenstelsel al na onderzoek van slechts enkele sterren werd opgespoord, wekte de indruk dat zware-planeten-op-afstand een normale verschijning zijn. Maar dat blijkt dus niet zo te zijn. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Zware exoplaneten blijven dicht bij hun moederster
Artist's impression van een denkbeeldig planetenstelsel waarin een grote gasplaneet op geringe afstand om een zware moederster cirkelt. (Lynette Cook)
De resultaten van een ‘planetenjacht’ die door de Gemini-sterrenwacht is opgezet, laten zien dat zware gasplaneten die in wijde banen om hun moederster draaien schaars zijn. De meeste hangen aan moeders rokken.
Bij de waarneemcampagne is niet, zoals gebruikelijk, gekeken naar de kleine schommelbewegingen of helderheidsvariaties die sterren vertonen als er planeten omheen draaien. In plaats daarvan is de omgeving van zeventig nabije, relatief zware sterren, waaronder Bèta Pictoris en Fomalhaut, gefotografeerd. Daarbij zijn verschillende zwakke stellaire begeleiders ontdekt, maar dat bleken zogeheten bruine dwergen te zijn. Er zat niet één zware gasplaneet bij.
Na een statistische analyse komen de onderzoekers tot de conclusie dat bij minder dan één op de vijf sterren van deze klasse zware planeten te vinden zijn die een wijde omloopbaan volgen. 'Wijd' wil in dit geval zeggen: wijder dan de omloopbaan van de planeet Neptunus in ons eigen zonnestelsel. De nog niet gepubliceerde resultaten van verder onderzoek laten zien dat dit gebrek aan zware planeten in wijde omloopbanen ook voor veel andere soorten sterren geldt.
Het lijkt er dus op dat de planetenfamilie die in 2008 bij de ster HR 8799 is ontdekt een vreemde eend in de bijt is. Rond deze jonge ster cirkelen vier ‘gasreuzen’, stuk voor stuk minstens vijf keer zo zwaar als Jupiter, waarvan er twee omloopbanen volgen die wijder zijn dan die van Neptunus. Dat dit planetenstelsel al na onderzoek van slechts enkele sterren werd opgespoord, wekte de indruk dat zware-planeten-op-afstand een normale verschijning zijn. Maar dat blijkt dus niet zo te zijn. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Jawel, maar dit klinkt als een doorbraakje. Huis-tuin-en-keuken planeten die ontdekt worden zijn leuk voor insiders, maar dat inmiddels wordt er elke maand wel eentje ontdekt - of in ieder geval veel.quote:
[..]
exo-planeten zijn altijd spannend
Lang leve de aanvoegende wijs!
01-07-2013
Superaarde geïdentificeerd op 70 lichtjaar afstand
De relatieve groottes van de aarde en HD97658b vergeleken. (Jason Eastman and Diana Dragomir)
Sterrenkundigen van de Unviersiteit van Californië in Santa Barbara hebben ontdekt dat de planeet van de heldere ster HD97658, op 70 lichtjaar van de aarde, een zogeheten superaarde is. De planeet was in 2011 al ontdekt met de dopplermethode: als gevolg van de aanwezigheid van de planeet vertoont de ster kleine, periodieke schommelingen. De precieze massa van een exoplaneet kan met die methode echter niet vastgesteld worden.
De astronomen hebben nu met de Canadese MOST-ruimtetelescoop ook overgangen van de planeet wargenomen: eens per omloop beweegt hij voor zijn heldere moederster langs. Uit de grootte van de resulterende (periodieke) helderheidsdipjes kan de middellijn van de planeet worden afgeleid. Omdat de baanoriëntatie nu ook bekend is, valt ook de massa te berekenen. Op die manier is vast komen te staan dat het om een superaarde gaat: een planeet die een paar keer zo zwaar en een paar keer zo groot is als onze eigen aarde.
De gemiddelde dichtheid blijkt ca. vier gram per kubieke centimeter te zijn - ongeveer 70 procent van de dichtheid van de aarde. HD97658b, zoals de planeet heet, heeft mogelijk een uitgebreide dampkring. Leven is er echter niet mogelijk: hij bevindt zich op kleine afstand van zijn hete moederster.
HD97658b is pas de tweede superaarde bij een heldere ster die met behulp van de overgangsmethode is waargenomen. De resultaten zijn vandaag gepubliceerd in Astrophysical Journal Letters. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Superaarde geïdentificeerd op 70 lichtjaar afstand
De relatieve groottes van de aarde en HD97658b vergeleken. (Jason Eastman and Diana Dragomir)
Sterrenkundigen van de Unviersiteit van Californië in Santa Barbara hebben ontdekt dat de planeet van de heldere ster HD97658, op 70 lichtjaar van de aarde, een zogeheten superaarde is. De planeet was in 2011 al ontdekt met de dopplermethode: als gevolg van de aanwezigheid van de planeet vertoont de ster kleine, periodieke schommelingen. De precieze massa van een exoplaneet kan met die methode echter niet vastgesteld worden.
De astronomen hebben nu met de Canadese MOST-ruimtetelescoop ook overgangen van de planeet wargenomen: eens per omloop beweegt hij voor zijn heldere moederster langs. Uit de grootte van de resulterende (periodieke) helderheidsdipjes kan de middellijn van de planeet worden afgeleid. Omdat de baanoriëntatie nu ook bekend is, valt ook de massa te berekenen. Op die manier is vast komen te staan dat het om een superaarde gaat: een planeet die een paar keer zo zwaar en een paar keer zo groot is als onze eigen aarde.
De gemiddelde dichtheid blijkt ca. vier gram per kubieke centimeter te zijn - ongeveer 70 procent van de dichtheid van de aarde. HD97658b, zoals de planeet heet, heeft mogelijk een uitgebreide dampkring. Leven is er echter niet mogelijk: hij bevindt zich op kleine afstand van zijn hete moederster.
HD97658b is pas de tweede superaarde bij een heldere ster die met behulp van de overgangsmethode is waargenomen. De resultaten zijn vandaag gepubliceerd in Astrophysical Journal Letters. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
01-07-2013
Meer bewoonbare planeten dankzij wolken
Computersimulatie van wolken (wit) op een synchroon roterende exoplaneet (blauw). (Jun Yang)
De bewoonbare zone van rode dwergen is veel breder dan gedacht. Dat betekent dat er veel meer bewoonbare planeten in het Melkwegstelsel zijn dan tot nu toe werd aangenomen.
De bewoonbare zone is het gebied rond een ster waar de temperaturen goed zijn voor water aan het oppervlak van een rondcirkelende planeet. Bij rode dwergsterren ligt die bewoonbare zone op kleine afstand van de ster, omdat rode dwergen relatief koel zijn. Planeten die op zo'n kleine afstand rondcirkelen, vertonen een zogeheten synchrone rotatie: ze keren de ster altijd hetzelfde halfrond toe, net zoals de maan dat doet bij de aarde.
Computersimulaties van onderzoekers van de Universiteit van Chicago en Northwestern University, gepubliceerd in Astrophysical Journal Letters, wijzen nu uit dat er aan de 'hete' kant van zo'n synchroon roterende planeet wolken ontstaan, die het licht van de moederster reflecteren en op die manier een verkoelend effect tot gevolg hebben. Dat betekent dat de bewoonbare zone zich verder naar binnen uitstrekt dan je op het eerste gezicht zou verwachten. Omdat er bij rode dwergen (de talrijkste sterren in het heelal) veel exoplaneten zijn ontdekt, betekent dit nieuwe inzicht dat er veel meer potentieel bewoonbare planeten in het Melkwegstelsel zijn dan tot nu toe is gedacht - volgens de onderzoekers misschien wel zestig miljard.
De toekomstige James Webb Space Telescope, waarvan de lancering gepland staat voor 2018, kan de conclusies van de onderzoekers mogelijk bevestigen: op infraroodgolflengten zijn de 'bewolkte' planeten misschien nét waarneembaar. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Meer bewoonbare planeten dankzij wolken
Computersimulatie van wolken (wit) op een synchroon roterende exoplaneet (blauw). (Jun Yang)
De bewoonbare zone van rode dwergen is veel breder dan gedacht. Dat betekent dat er veel meer bewoonbare planeten in het Melkwegstelsel zijn dan tot nu toe werd aangenomen.
De bewoonbare zone is het gebied rond een ster waar de temperaturen goed zijn voor water aan het oppervlak van een rondcirkelende planeet. Bij rode dwergsterren ligt die bewoonbare zone op kleine afstand van de ster, omdat rode dwergen relatief koel zijn. Planeten die op zo'n kleine afstand rondcirkelen, vertonen een zogeheten synchrone rotatie: ze keren de ster altijd hetzelfde halfrond toe, net zoals de maan dat doet bij de aarde.
Computersimulaties van onderzoekers van de Universiteit van Chicago en Northwestern University, gepubliceerd in Astrophysical Journal Letters, wijzen nu uit dat er aan de 'hete' kant van zo'n synchroon roterende planeet wolken ontstaan, die het licht van de moederster reflecteren en op die manier een verkoelend effect tot gevolg hebben. Dat betekent dat de bewoonbare zone zich verder naar binnen uitstrekt dan je op het eerste gezicht zou verwachten. Omdat er bij rode dwergen (de talrijkste sterren in het heelal) veel exoplaneten zijn ontdekt, betekent dit nieuwe inzicht dat er veel meer potentieel bewoonbare planeten in het Melkwegstelsel zijn dan tot nu toe is gedacht - volgens de onderzoekers misschien wel zestig miljard.
De toekomstige James Webb Space Telescope, waarvan de lancering gepland staat voor 2018, kan de conclusies van de onderzoekers mogelijk bevestigen: op infraroodgolflengten zijn de 'bewolkte' planeten misschien nét waarneembaar. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-07-2013
Nieuwe techniek bevordert de detectie van water op exoplaneten
Artist's impression van een hete Jupiter (rechtsonder), een planeet die op geringe afstand om zijn moederster cirkelt. (Sterrewacht Leiden)
Astronomen hebben, met behulp van de Europese Very Large Telescope (VLT), de karakteristieke spectrale vingerafdruk van watermoleculen gedetecteerd in de atmosfeer van een planeet die om een andere ster cirkelt. De detectie is te danken aan een relatief nieuwe techniek die de speurtocht naar water op exoplaneten in een stroomversnelling kan brengen.
De afgelopen twintig jaar hebben astronomen bijna duizend planeten buiten ons zonnestelsel ontdekt. Sommige van deze exoplaneten zijn zogeheten hete Jupiters – planeten die op geringe afstand om hun moederster draaien. Astronomen kunnen zulke exoplaneten opsporen door gebruik te maken van de zwaartekrachtsinvloed die de planeet op zijn ster uitoefent. Deze geeft de ster een regelmatige schommelbeweging die kleine, maar meetbare verschuivingen van de lijnen in het sterspectrum veroorzaakt.
Een team astronomen onder leiding van Jayne Birkby van de Sterrewacht Leiden heeft deze techniek nu omgedraaid door juist gebruik te maken van de veel grotere zwaartekrachtsinvloed van de ster op de planeet. Deze zorgt ervoor dat de planeet met een snelheid van honderdduizenden kilometers per uur om zijn ster cirkelt. Dat resulteert in veel grotere verschuivingen van spectraallijnen, maar daar staat tegenover dat het spectrum van de planeet veel moeilijker detecteerbaar is.
Toch is het met deze techniek nu gelukt om water op te sporen in de atmosfeer van HD 189733b, een Jupiter-achtige planeet die in iets meer dan twee dagen om zijn ster cirkelt en een temperatuur van meer dan 1500 graden heeft. Eerder was met dezelfde techniek ook al koolmonoxide in de atmosfeer van deze exoplaneet aangetoond.
De detectie van water is moeilijker dan die van koolmonoxide, omdat de spectraallijnen van water in een golflengtegebied liggen waar veel last wordt ondervonden van de aardatmosfeer. Vooraf stond dus niet vast dat de meting zou lukken. Nu dat wel is gelukt, zal ook worden geprobeerd om andere moleculen op te sporen, zoals die van methaan en kooldioxide.
Jayne Birkby presenteert het nieuwe resultaat vandaag op de National Astronomy Meeting van de Royal Astronomical Society in St Andrews (Schotland). (EE)
(allesoversterrenkunde)
Nieuwe techniek bevordert de detectie van water op exoplaneten
Artist's impression van een hete Jupiter (rechtsonder), een planeet die op geringe afstand om zijn moederster cirkelt. (Sterrewacht Leiden)
Astronomen hebben, met behulp van de Europese Very Large Telescope (VLT), de karakteristieke spectrale vingerafdruk van watermoleculen gedetecteerd in de atmosfeer van een planeet die om een andere ster cirkelt. De detectie is te danken aan een relatief nieuwe techniek die de speurtocht naar water op exoplaneten in een stroomversnelling kan brengen.
De afgelopen twintig jaar hebben astronomen bijna duizend planeten buiten ons zonnestelsel ontdekt. Sommige van deze exoplaneten zijn zogeheten hete Jupiters – planeten die op geringe afstand om hun moederster draaien. Astronomen kunnen zulke exoplaneten opsporen door gebruik te maken van de zwaartekrachtsinvloed die de planeet op zijn ster uitoefent. Deze geeft de ster een regelmatige schommelbeweging die kleine, maar meetbare verschuivingen van de lijnen in het sterspectrum veroorzaakt.
Een team astronomen onder leiding van Jayne Birkby van de Sterrewacht Leiden heeft deze techniek nu omgedraaid door juist gebruik te maken van de veel grotere zwaartekrachtsinvloed van de ster op de planeet. Deze zorgt ervoor dat de planeet met een snelheid van honderdduizenden kilometers per uur om zijn ster cirkelt. Dat resulteert in veel grotere verschuivingen van spectraallijnen, maar daar staat tegenover dat het spectrum van de planeet veel moeilijker detecteerbaar is.
Toch is het met deze techniek nu gelukt om water op te sporen in de atmosfeer van HD 189733b, een Jupiter-achtige planeet die in iets meer dan twee dagen om zijn ster cirkelt en een temperatuur van meer dan 1500 graden heeft. Eerder was met dezelfde techniek ook al koolmonoxide in de atmosfeer van deze exoplaneet aangetoond.
De detectie van water is moeilijker dan die van koolmonoxide, omdat de spectraallijnen van water in een golflengtegebied liggen waar veel last wordt ondervonden van de aardatmosfeer. Vooraf stond dus niet vast dat de meting zou lukken. Nu dat wel is gelukt, zal ook worden geprobeerd om andere moleculen op te sporen, zoals die van methaan en kooldioxide.
Jayne Birkby presenteert het nieuwe resultaat vandaag op de National Astronomy Meeting van de Royal Astronomical Society in St Andrews (Schotland). (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
2013 of 2014 maakt mij op zich niet uit! Hoe zou je dit nieuws beoordelen, ExperimentalFrentalMental? Overdrijven ze?
Lang leve de aanvoegende wijs!
2013 of 2014 buitenaards leven?????!!quote:
2013 of 2014 maakt mij op zich niet uit! Hoe zou je dit nieuws beoordelen, ExperimentalFrentalMental? Overdrijven ze?
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
Nevermind, ik reageerde per abuis op iets van pagina 1. Dat ging over de 'nieuwe aarde'.
Lang leve de aanvoegende wijs!
Het lijkt me niet overdreven. Het gaat hier om een planeet die ongeveer net zo groot is als de Aarde en waar leven kan ontstaan. We hebben al planeten ontdekt waar leven kan ontstaan. We hebben ook al kandidaat aardachtige planeten ontdekt, dat wil zeggen ter grootte van de Aarde. En als je kijkt naar het aantal exoplaneten die met de bosjes worden ontdekt, nieuwe planetenjagers die gebouwd worden, nieuwe detecteertechnieken, statistsche analyses van Kepler die aantonen dat één op de zes zonnen een aarde-achtige planeet heeft, artikelen waarin verkondigd wordt dat er methodes zijn onwikkeld waarmee ze denken ongeveer 100 miljard aardachtige planeten aan te treffen, .....quote:
2013 of 2014 maakt mij op zich niet uit! Hoe zou je dit nieuws beoordelen, ExperimentalFrentalMental? Overdrijven ze?
ja, dan kijkt t me zeer waarschijnlijk dat we zulke planeten nog dit jaar gaan vinden. Buitenaards leven is een ander verhaal beste Firefly3
[ Bericht 3% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 11-07-2013 09:20:05 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Strange Blue World: Alien Planet's True Color Revealed, a First
This illustration shows HD 189733b, a huge gas giant that orbits very close to its host star HD 189733. The planet's atmosphere is scorching with a temperature of over 1000 degrees Celsius, and it rains glass, sideways, in howling 7000 kilometer-per-hour winds. Image released July 11, 2013.
Call it the deep blue dot. For the first time, scientists have seen the visible color of a distant alien world. The exoplanet — called HD 189733b — is 63 light-years from Earth and a "deep cobalt blue," with raging storms of glass rain and super-fast winds, scientists say. The alien planet's blue color was pinned down using observations from the Hubble Space Telescope. Although the planet might be the same color as Earth from space, scientists think that HD 189733b is a "hot Jupiter" — a gas giant planet that orbits very close to its star. It takes 2.2 Earth days for the planet to travel fully around its sun.
"This planet has been studied well in the past, both by ourselves and other teams," said Frédéric Pont of the University of Exeter, U.K., leader of the Hubble observing program in a statement. "But measuring its color is a real first — we can actually imagine what this planet would look like if we were able to look at it directly."
The exoplanet's weather is less than ideal. Its atmosphere is more than 1,832 degrees Fahrenheit (1,000 degrees Celsius) and the planet rains glass sideways in 4,350 mile per hour (7,000 km/h) winds, according to Hubble officials. In 2007, NASA's Spitzer Space Telescope helped scientists map the weather conditions of the strange alien planet when the spacecraft produced one of the first temperature maps of an exoplanet. The data revealed that temperatures on the day and night sides of the world differ by about 500 degrees Fahrenheit (260 degrees Celsius), causing the strong winds to blow.
Scientists aren't sure what causes the blue planet's coloration, however. "It's difficult to know exactly what causes the color of a planet's atmosphere, even for planets in the solar system," Pont said. "But these new observations add another piece to the puzzle over the nature and atmosphere of HD 189733b. We are slowly painting a more complete picture of this exotic planet."
The research team uncovered the planet's color by measuring the light reflected off the surface of the planet. "We saw the brightness of the whole system drop in the blue part of the spectrum when the planet passed behind its star," Tom Evans of the University of Oxford, U.K., the leader of the study being published in the Aug. 1 issue of the journal Astrophysical Journal Letters said in a statement. "From this, we can gather that the planet is blue, because the signal remained constant at the other colors we measured."
This illustration shows HD 189733b, a huge gas giant that orbits very close to its host star HD 189733. The planet's atmosphere is scorching with a temperature of over 1000 degrees Celsius, and it rains glass, sideways, in howling 7000 kilometer-per-hour winds. Image released July 11, 2013.
Call it the deep blue dot. For the first time, scientists have seen the visible color of a distant alien world. The exoplanet — called HD 189733b — is 63 light-years from Earth and a "deep cobalt blue," with raging storms of glass rain and super-fast winds, scientists say. The alien planet's blue color was pinned down using observations from the Hubble Space Telescope. Although the planet might be the same color as Earth from space, scientists think that HD 189733b is a "hot Jupiter" — a gas giant planet that orbits very close to its star. It takes 2.2 Earth days for the planet to travel fully around its sun.
"This planet has been studied well in the past, both by ourselves and other teams," said Frédéric Pont of the University of Exeter, U.K., leader of the Hubble observing program in a statement. "But measuring its color is a real first — we can actually imagine what this planet would look like if we were able to look at it directly."
The exoplanet's weather is less than ideal. Its atmosphere is more than 1,832 degrees Fahrenheit (1,000 degrees Celsius) and the planet rains glass sideways in 4,350 mile per hour (7,000 km/h) winds, according to Hubble officials. In 2007, NASA's Spitzer Space Telescope helped scientists map the weather conditions of the strange alien planet when the spacecraft produced one of the first temperature maps of an exoplanet. The data revealed that temperatures on the day and night sides of the world differ by about 500 degrees Fahrenheit (260 degrees Celsius), causing the strong winds to blow.
Scientists aren't sure what causes the blue planet's coloration, however. "It's difficult to know exactly what causes the color of a planet's atmosphere, even for planets in the solar system," Pont said. "But these new observations add another piece to the puzzle over the nature and atmosphere of HD 189733b. We are slowly painting a more complete picture of this exotic planet."
The research team uncovered the planet's color by measuring the light reflected off the surface of the planet. "We saw the brightness of the whole system drop in the blue part of the spectrum when the planet passed behind its star," Tom Evans of the University of Oxford, U.K., the leader of the study being published in the Aug. 1 issue of the journal Astrophysical Journal Letters said in a statement. "From this, we can gather that the planet is blue, because the signal remained constant at the other colors we measured."
Nouja ander verhaal. We komen nu wel toch steeds meer in de buurt tot het 'aantonen' van buitenaards leven? Nog los van of we het werkelijk gaan zien of de hand schudden. Het gaat hard merk ik wel. Bedankt voor de info!quote:
[..]
Het lijkt me niet overdreven. Het gaat hier om een planeet die ongeveer net zo groot is als de Aarde en waar leven kan ontstaan. We hebben al planeten ontdekt waar leven kan ontstaan. We hebben ook al kandidaat aardachtige planeten ontdekt, dat wil zeggen ter grootte van de Aarde. En als je kijkt naar het aantal exoplaneten die met de bosjes worden ontdekt, nieuwe planetenjagers die gebouwd worden, nieuwe detecteertechnieken, statistsche analyses van Kepler die aantonen dat één op de zes zonnen een aarde-achtige planeet heeft, artikelen waarin verkondigd wordt dat er methodes zijn onwikkeld waarmee ze denken ongeveer 100 miljard aardachtige planeten aan te treffen, .....
ja, dan kijkt t me zeer waarschijnlijk dat we zulke planeten nog dit jaar gaan vinden. Buitenaards leven is een ander verhaal beste Firefly3
Lang leve de aanvoegende wijs!
Nou ja, we komen niet echt steeds dichter in de buurt. Totdat we daadwerkelijk ergens anders leven aantreffen weten we niet of we het enige leven in het universum zijn. Het feit dat er ontelbare planeten zijn wil nog niet zeggen dat het ontstaan van leven meer dan één keer is voorgekomen. En als er al leven is op een andere planeet is het nog maar de vraag of zich op die planeet ook 'intelligent' leven bevindt. Je moet bedenken dat dinosaurussen hier miljoenen jaren op Aarde hebben rondgelopen en dat wji hier waarschijnlijk niet waren geweest als de dino's niet waren uitgestorven.quote:
[..]
Nouja ander verhaal. We komen nu wel toch steeds meer in de buurt tot het 'aantonen' van buitenaards leven? Nog los van of we het werkelijk gaan zien of de hand schudden. Het gaat hard merk ik wel. Bedankt voor de info!
"Er moet wel ergens leven zijn want er zijn zoveel planeten" is niet echt een goed argument. Deze astronoom legt dat goed uit. Hij is iemand die denkt dat we het enige leven in het universum zijn en hij geeft ook goede argumenten. (vanaf 00:44 min.)
Persoonlijk lijkt het me onwaarschijnlijk dat we het enige leven zijn in het universum.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-07-2013
Onbemande, zelfreplicerende sondes gaan ooit op zoek naar buitenaards leven
Zijn wij de enige intelligente wezens in het heelal? Op deze vraag hopen onderzoekers in de nabije toekomst een antwoord te vinden. Hoe? Door onbemande, zelfreplicerende ruimtesondes in de Melkweg uit te strooien.
Wetenschappers van de universiteit van Edinburgh voorspellen hoe lang het gaat duren voordat de mensheid een vloot interstellaire sondes tot haar beschikking heeft. Onderzoekers Arwen Nicholson en Duncan Forgan verwachten dat dit binnen een fractie van de huidige leeftijd van de aarde gaat gebeuren.
Zwaartekrachtslinger
De ruimtesondes maken gebruik van diverse technieken, zoals normale voortstuwing of een zwaartekrachtslinger. De laatste techniek wordt door veel recente ruimtesondes toegepast, zoals de Voyagers en New Horizons. In dat geval gebruikt een ruimtesonde de massa en beweging van een planeet om de snelheid en koers te wijzigen.
Exoplaneten Er zijn al vele honderden exoplaneten gevonden, waaronder een paar mogelijk ‘leefbare’ exoplaneten. Het is echter lastig om aan te tonen of daar leven – laat staan intelligent leven – voorkomt. Het is de vraag of buitenaards leven dezelfde eisen stelt aan een planeet als aards leven. Het is best mogelijk dat we door de jaren heen ontdekken dat leven flexibeler is dan gedacht en ook op meer plaatsen dan gedacht kan ontstaan. Maar het kan ook de andere kant op gaan. Dat is dus een voortdurend proces van onderzoeken, ontdekken en onze ideeën omtrent buitenaards leven bijschaven.
Veertig jaar naar Alpha Centauri
“Wanneer we de huidige ruimtesondes opschalen, kunnen we concluderen dat een intelligente vloot vrij snel de Melkweg gaat verkennen om het bestaan van intelligent buitenaards leven aan te tonen”, zegt het team in het paper. De onderzoekers stellen dat de sondes met een snelheid van tien procent van de lichtsnelheid gaan reizen. In dat geval duurt de reis naar de meest nabije ster buiten ons zonnestelsel zo’n veertig jaar.
Zijn wij al bezocht?
Maar stel dat er intelligent buitenaards leven bestaat, waarom is de aarde dan niet bezocht door onbemande sondes? De onderzoekers vermoeden dat buitenaardse beschavingen geen sporen willen achterlaten, dus dat we ook geen kapotte sondes vinden. Andere beschavingen denken waarschijnlijk duurzamer dan wij. Daarnaast zijn de sondes in staat om zichzelf te repareren tijdens lange interstellaire reizen of om zichzelf te repliceren met een 3D-printer.
Snelle verspreiding
Zo’n vloot kan zich vrij snel verspreiden. De eerste sonde reist naar Alpha Centauri en scant of daar leven mogelijk is. Vervolgens kloont de sonde zichzelf. Beide sondes gaan naar twee andere sterren, waar ze zichzelf weer repliceren. Het resultaat: binnen enkele honderden of duizenden jaren zijn er duizenden sondes actief.
Andere manieren
Er zijn andere manieren om intelligent buitenaards leven te vinden, bijvoorbeeld door op zoek te gaan naar sterrenmotoren. Of door met radiotelescopen te luisteren naar mysterieuze signalen. Hoe denkt u dat intelligent buitenaards leven ontdekt gaat worden?
(scientias.nl)
Onbemande, zelfreplicerende sondes gaan ooit op zoek naar buitenaards leven
Zijn wij de enige intelligente wezens in het heelal? Op deze vraag hopen onderzoekers in de nabije toekomst een antwoord te vinden. Hoe? Door onbemande, zelfreplicerende ruimtesondes in de Melkweg uit te strooien.
Wetenschappers van de universiteit van Edinburgh voorspellen hoe lang het gaat duren voordat de mensheid een vloot interstellaire sondes tot haar beschikking heeft. Onderzoekers Arwen Nicholson en Duncan Forgan verwachten dat dit binnen een fractie van de huidige leeftijd van de aarde gaat gebeuren.
Zwaartekrachtslinger
De ruimtesondes maken gebruik van diverse technieken, zoals normale voortstuwing of een zwaartekrachtslinger. De laatste techniek wordt door veel recente ruimtesondes toegepast, zoals de Voyagers en New Horizons. In dat geval gebruikt een ruimtesonde de massa en beweging van een planeet om de snelheid en koers te wijzigen.
Exoplaneten Er zijn al vele honderden exoplaneten gevonden, waaronder een paar mogelijk ‘leefbare’ exoplaneten. Het is echter lastig om aan te tonen of daar leven – laat staan intelligent leven – voorkomt. Het is de vraag of buitenaards leven dezelfde eisen stelt aan een planeet als aards leven. Het is best mogelijk dat we door de jaren heen ontdekken dat leven flexibeler is dan gedacht en ook op meer plaatsen dan gedacht kan ontstaan. Maar het kan ook de andere kant op gaan. Dat is dus een voortdurend proces van onderzoeken, ontdekken en onze ideeën omtrent buitenaards leven bijschaven.
Veertig jaar naar Alpha Centauri
“Wanneer we de huidige ruimtesondes opschalen, kunnen we concluderen dat een intelligente vloot vrij snel de Melkweg gaat verkennen om het bestaan van intelligent buitenaards leven aan te tonen”, zegt het team in het paper. De onderzoekers stellen dat de sondes met een snelheid van tien procent van de lichtsnelheid gaan reizen. In dat geval duurt de reis naar de meest nabije ster buiten ons zonnestelsel zo’n veertig jaar.
Zijn wij al bezocht?
Maar stel dat er intelligent buitenaards leven bestaat, waarom is de aarde dan niet bezocht door onbemande sondes? De onderzoekers vermoeden dat buitenaardse beschavingen geen sporen willen achterlaten, dus dat we ook geen kapotte sondes vinden. Andere beschavingen denken waarschijnlijk duurzamer dan wij. Daarnaast zijn de sondes in staat om zichzelf te repareren tijdens lange interstellaire reizen of om zichzelf te repliceren met een 3D-printer.
Snelle verspreiding
Zo’n vloot kan zich vrij snel verspreiden. De eerste sonde reist naar Alpha Centauri en scant of daar leven mogelijk is. Vervolgens kloont de sonde zichzelf. Beide sondes gaan naar twee andere sterren, waar ze zichzelf weer repliceren. Het resultaat: binnen enkele honderden of duizenden jaren zijn er duizenden sondes actief.
Andere manieren
Er zijn andere manieren om intelligent buitenaards leven te vinden, bijvoorbeeld door op zoek te gaan naar sterrenmotoren. Of door met radiotelescopen te luisteren naar mysterieuze signalen. Hoe denkt u dat intelligent buitenaards leven ontdekt gaat worden?
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:
[..]
Nouja ander verhaal. We komen nu wel toch steeds meer in de buurt tot het 'aantonen' van buitenaards leven? Nog los van of we het werkelijk gaan zien of de hand schudden. Het gaat hard merk ik wel. Bedankt voor de info!
Vanavondquote:
[..]
Nou ja, we komen niet echt steeds dichter in de buurt. Totdat we daadwerkelijk ergens anders leven aantreffen weten we niet of we het enige leven in het universum zijn. Het feit dat er ontelbare planeten zijn wil nog niet zeggen dat het ontstaan van leven meer dan één keer is voorgekomen. En als er al leven is op een andere planeet is het nog maar de vraag of zich op die planeet ook 'intelligent' leven bevindt. Je moet bedenken dat dinosaurussen hier miljoenen jaren op Aarde hebben rondgelopen en dat wji hier waarschijnlijk niet waren geweest als de dino's niet waren uitgestorven.
"Er moet wel ergens leven zijn want er zijn zoveel planeten" is niet echt een goed argument. Deze astronoom legt dat goed uit. Hij is iemand die denkt dat we het enige leven in het universum zijn en hij geeft ook goede argumenten. (vanaf 00:44 min.)
Persoonlijk lijkt het me onwaarschijnlijk dat we het enige leven zijn in het universum.
Ned 2 (19:15 - 19:45): NTR Academie afl: Govert Schilling
Govert Schilling: Speurtocht naar buitenaards leven
De mens is altijd op zoek naar buitenaards leven maar misschien zijn we zelf wel 'aliens'. Vrijwel aan de lopende band worden er nieuwe planeten bij andere sterren ontdekt, in sommige gevallen zelfs al planeten waarop water zou kunnen voorkomen. Het leven op aarde is nu nog raadselachtig maar waarschijnlijk niet uitzonderlijk. Hoever zijn we in onze speurtocht naar buitenaardse beschavingen? Met toekomstige telescopen wordt misschien al binnen 10 jaar buitenaards leven gevonden.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-08-2013
Astronomen ontdekken rozige exoplaneet rondom zonachtige ster
Astronomen hebben met behulp van de Subaru Telescoop een planeet ontdekt rondom de zonachtige ster GJ 504. De planeet gaat de boeken in als de lichtste planeet rondom een zonachtige ster die middels directe waarneming is ontdekt.
De planeet heeft de naam GJ 504b gekregen en is ongeveer vier keer zo massief als Jupiter. De planeet draait om de ster GJ 504 die ietsje warmer is dan de zon en zich op zo’n 57 lichtjaar van de aarde bevindt.
Rozig
“Als we naar deze gigantische planeet zouden kunnen reizen, dan zouden we een wereld zien die dankzij de hitte van zijn totstandkoming nog steeds gloeit,” legt onderzoeker Michael McElwain uit. De planeet is daardoor wat rozig (zoals op de afbeelding hierboven ook te zien is).
Grote afstand
GJ 504b staat op vrij grote afstand van zijn sterk: de afstand tussen de planeet en ster is negen keer groter dan de afstand tussen onze zon en Jupiter. En dat is een probleem voor de theorieën die wetenschappers er met betrekking tot de totstandkoming van gigantische planeten op nahouden. Volgens deze theorieën ontstaat een planeet als Jupiter in de gasrijke stofschijf rondom jonge sterren. In deze schijf botsen planetoïden en kometen met elkaar en zo ontstaat uiteindelijk een ‘zaadje’: een stuk puin dat groot genoeg is om gas uit de schijf te onttrekken en zelf te gaan groeien. Deze theorie werkt prima voor planeten die hooguit net zo ver van hun ster verwijderd zijn als Neptunus van onze zon verwijderd is. Maar GJ 504b is zo’n planeet die eigenlijk te ver van de ster verwijderd is om op deze wijze verklaard te kunnen worden. En daarmee is het een lastige planeet, aldus onderzoeker Markus Janson. “De ontdekking van deze planeet impliceert dat we alternatieve theorieën over de totstandkoming van de planeet serieus moeten gaan overwegen, of misschien enkele aannames in de huidige theorieën opnieuw moeten gaan bestuderen.”
De onderzoekers ontdekten GJ 504b door directe waarnemingen. Dit staat haaks op bijvoorbeeld de wijze waarop Kepler planeten opspoort. Kepler bestudeert het licht van sterren en wanneer dit licht regelmatig dimt, wijst dat erop dat er een planeet om de ster cirkelt. Op deze indirecte manier heeft Kepler al heel wat kandidaat-planeten opgespoord. Het direct waarnemen van planeten is in veel opzichten echter een veel waardevollere aanpak. Men kan er niet alleen planeten mee ontdekken, maar direct ook meer te weten komen over de temperatuur, atmosfeer en baan van de planeet. Maar: direct waarnemen is ook heel lastig, legt onderzoeker Masayuki Kuzuhara uit. “Planeten zijn heel zwak en staan zo dicht bij hun sterren dat het vergelijkbaar is met het maken van een foto van een vuurvliegje dat zich nabij een schijnwerper bevindt.”
(scientias.nl)
Astronomen ontdekken rozige exoplaneet rondom zonachtige ster
Astronomen hebben met behulp van de Subaru Telescoop een planeet ontdekt rondom de zonachtige ster GJ 504. De planeet gaat de boeken in als de lichtste planeet rondom een zonachtige ster die middels directe waarneming is ontdekt.
De planeet heeft de naam GJ 504b gekregen en is ongeveer vier keer zo massief als Jupiter. De planeet draait om de ster GJ 504 die ietsje warmer is dan de zon en zich op zo’n 57 lichtjaar van de aarde bevindt.
Rozig
“Als we naar deze gigantische planeet zouden kunnen reizen, dan zouden we een wereld zien die dankzij de hitte van zijn totstandkoming nog steeds gloeit,” legt onderzoeker Michael McElwain uit. De planeet is daardoor wat rozig (zoals op de afbeelding hierboven ook te zien is).
Grote afstand
GJ 504b staat op vrij grote afstand van zijn sterk: de afstand tussen de planeet en ster is negen keer groter dan de afstand tussen onze zon en Jupiter. En dat is een probleem voor de theorieën die wetenschappers er met betrekking tot de totstandkoming van gigantische planeten op nahouden. Volgens deze theorieën ontstaat een planeet als Jupiter in de gasrijke stofschijf rondom jonge sterren. In deze schijf botsen planetoïden en kometen met elkaar en zo ontstaat uiteindelijk een ‘zaadje’: een stuk puin dat groot genoeg is om gas uit de schijf te onttrekken en zelf te gaan groeien. Deze theorie werkt prima voor planeten die hooguit net zo ver van hun ster verwijderd zijn als Neptunus van onze zon verwijderd is. Maar GJ 504b is zo’n planeet die eigenlijk te ver van de ster verwijderd is om op deze wijze verklaard te kunnen worden. En daarmee is het een lastige planeet, aldus onderzoeker Markus Janson. “De ontdekking van deze planeet impliceert dat we alternatieve theorieën over de totstandkoming van de planeet serieus moeten gaan overwegen, of misschien enkele aannames in de huidige theorieën opnieuw moeten gaan bestuderen.”
De onderzoekers ontdekten GJ 504b door directe waarnemingen. Dit staat haaks op bijvoorbeeld de wijze waarop Kepler planeten opspoort. Kepler bestudeert het licht van sterren en wanneer dit licht regelmatig dimt, wijst dat erop dat er een planeet om de ster cirkelt. Op deze indirecte manier heeft Kepler al heel wat kandidaat-planeten opgespoord. Het direct waarnemen van planeten is in veel opzichten echter een veel waardevollere aanpak. Men kan er niet alleen planeten mee ontdekken, maar direct ook meer te weten komen over de temperatuur, atmosfeer en baan van de planeet. Maar: direct waarnemen is ook heel lastig, legt onderzoeker Masayuki Kuzuhara uit. “Planeten zijn heel zwak en staan zo dicht bij hun sterren dat het vergelijkbaar is met het maken van een foto van een vuurvliegje dat zich nabij een schijnwerper bevindt.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-08-2013
Ruimtetelescoop Kepler valt niet meer te redden
© ap.
De Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler is niet meer te redden. NASA heeft na maanden proberen de pogingen opgegeven de telescoop weer helemaal aan de praat te krijgen, zo meldt de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie.
Twee gyroscopische wielen zijn kapotgegaan, waardoor de sonde zich niet meer kan richten op de sterren. Pogingen om tenminste één van de wielen weer aan het werk te krijgen, zijn mislukt.
De Kepler is in maart 2009 gelanceerd. De sonde zocht in het heelal naar planeten zoals de aarde, die om een ster als onze zon draaien. De kans op leven zoals op aarde is daar namelijk het grootst.
(HLN)
Ruimtetelescoop Kepler valt niet meer te redden
© ap.
De Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler is niet meer te redden. NASA heeft na maanden proberen de pogingen opgegeven de telescoop weer helemaal aan de praat te krijgen, zo meldt de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie.
Twee gyroscopische wielen zijn kapotgegaan, waardoor de sonde zich niet meer kan richten op de sterren. Pogingen om tenminste één van de wielen weer aan het werk te krijgen, zijn mislukt.
De Kepler is in maart 2009 gelanceerd. De sonde zocht in het heelal naar planeten zoals de aarde, die om een ster als onze zon draaien. De kans op leven zoals op aarde is daar namelijk het grootst.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
op zich erg jammer... maar er zijn toch wel meer "planetenjagers" ... maar was dit de beste of?quote:
15-08-2013
Ruimtetelescoop Kepler valt niet meer te redden
[ afbeelding ]
© ap.
De Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler is niet meer te redden. NASA heeft na maanden proberen de pogingen opgegeven de telescoop weer helemaal aan de praat te krijgen, zo meldt de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie.
Twee gyroscopische wielen zijn kapotgegaan, waardoor de sonde zich niet meer kan richten op de sterren. Pogingen om tenminste één van de wielen weer aan het werk te krijgen, zijn mislukt.
De Kepler is in maart 2009 gelanceerd. De sonde zocht in het heelal naar planeten zoals de aarde, die om een ster als onze zon draaien. De kans op leven zoals op aarde is daar namelijk het grootst.
(HLN)
Zover ik weet zijn er geen planetenjagers (lees telescopen en satellieten die specifiek zijn gebouwd om planeten op te sporen) op het moment, ze zijn wel een nieuwe aan t bouwen: Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS)quote:
[..]
op zich erg jammer... maar er zijn toch wel meer "planetenjagers" ... maar was dit de beste of?
Je had ook nog de planetenjager Corot, maar die heeft ook al de geest gegeven
Verder kun je bijvoorbeeld telescopen zoals de Hubble, Spitzer Space Telescope, Herschel Space Observatory of radiotelescopen zoals LOFAR gebruiken,
Maar Kepler was denk ik toch het neusje van de zalm die geregeld de kranten haalde en bijzondere ontdekkingen heeft gedaan..
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ok, Thanx voor de info (y)quote:
[..]
Zover ik weet zijn er geen planetenjagers (lees telescopen en satellieten die specifiek zijn gebouwd om planeten op te sporen) op het moment, ze zijn wel een nieuwe aan t bouwen: Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS)
Je had ook nog de planetenjager Corot, maar die heeft ook al de geest gegeven
Verder kun je bijvoorbeeld telescopen zoals de Hubble, Spitzer Space Telescope, Herschel Space Observatory of radiotelescopen zoals LOFAR gebruiken,
Maar Kepler was denk ik toch het neusje van de zalm die geregeld de kranten haalde en bijzondere ontdekkingen heeft gedaan..
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
19-08-2013
Ziedend hete exoplaneet ontdekt
Artist's impression van planeet Kepler-78b. (Cristina Sanchis Ojeda)
Astronomen hebben een exoplaneet ontdekt met een omlooptijd van slechts 8,5 uur. In de tijd dat onze aarde één keer om haar as is gedraaid, volbrengt deze planeet, die Kepler-78b heet, dus bijna drie rondjes om zijn ster. De planeet is een zogeheten superaarde – een slag groter dan de aarde dus.
Uit de korte omlooptijd volgt dat de afstand tussen de planeet en zijn jonge moederster heel klein moet zijn: slechts anderhalf miljoen kilometer. Door die geringe afstand loopt de temperatuur aan het planeetoppervlak op tot ongeveer 3000 kelvin – hoog genoeg om gesteente te laten smelten.
Je zou zeggen dat een kortere omlooptijd bijna niet mogelijk is. Toch is eerder al een exoplaneet ontdekt die maar ruim vier uur over één omloop doet: KOI 1843.03. Berekeningen laten zien dat deze planeet een kolossale dichtheid moet hebben om niet door de getijkrachten van zijn moederster uit elkaar getrokken te worden. Mogelijk bestaat hij vrijwel geheel uit ijzer.
De twee bijzondere planeten zijn ontdekt met de NASA-satelliet Kepler. Ze verraden hun bestaan doordat ze, vanaf de aarde gezien, met korte tussenpozen voor hun ster langs schuiven, waardoor deze eventjes wat in helderheid afneemt. (EE)
(HLN)
Ziedend hete exoplaneet ontdekt
Artist's impression van planeet Kepler-78b. (Cristina Sanchis Ojeda)
Astronomen hebben een exoplaneet ontdekt met een omlooptijd van slechts 8,5 uur. In de tijd dat onze aarde één keer om haar as is gedraaid, volbrengt deze planeet, die Kepler-78b heet, dus bijna drie rondjes om zijn ster. De planeet is een zogeheten superaarde – een slag groter dan de aarde dus.
Uit de korte omlooptijd volgt dat de afstand tussen de planeet en zijn jonge moederster heel klein moet zijn: slechts anderhalf miljoen kilometer. Door die geringe afstand loopt de temperatuur aan het planeetoppervlak op tot ongeveer 3000 kelvin – hoog genoeg om gesteente te laten smelten.
Je zou zeggen dat een kortere omlooptijd bijna niet mogelijk is. Toch is eerder al een exoplaneet ontdekt die maar ruim vier uur over één omloop doet: KOI 1843.03. Berekeningen laten zien dat deze planeet een kolossale dichtheid moet hebben om niet door de getijkrachten van zijn moederster uit elkaar getrokken te worden. Mogelijk bestaat hij vrijwel geheel uit ijzer.
De twee bijzondere planeten zijn ontdekt met de NASA-satelliet Kepler. Ze verraden hun bestaan doordat ze, vanaf de aarde gezien, met korte tussenpozen voor hun ster langs schuiven, waardoor deze eventjes wat in helderheid afneemt. (EE)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Tijd vliegt op nieuwe exoplaneet: een jaar duurt er 8,5 uur
Een werkdag kan soms voelen als een jaar. Maar op de nieuwe exoplaneet Kepler 78b duurt een jaar echt ongeveer net zo lang als een werkdag, namelijk 8,5 uur! De gloeiend hete exoplaneet staat zo dicht bij zijn ster dat een rondje eromheen maar 8,5 uur duurt.
Dat maken wetenschappers van het Massachusetts Institute of Technology bekend. Zij ontdekten de planeet, die zo’n 700 lichtjaar van de aarde verwijderd is.
Warmpjes
De planeet staat uitzonderlijk dicht bij zijn ster: ongeveer veertig keer dichterbij dan Mercurius bij onze zon staat. Door de geringe afstand tussen de planeet en de ster, is het bijzonder warm op de planeet. Zo’n 3000 graden Kelvin, oftewel meer dan 2700 graden Celsius. Dat schrijven de onderzoekers in het blad The Astrophysical Journal.
Leven
Leven hoeven we op deze planeet dan ook waarschijnlijk niet te verwachten, zo stelt onderzoeker Josh Winn. “Wij zouden daar in ieder geval niet kunnen overleven.” Maar dat wil niet zeggen dat leven op planeten die heel dicht bij hun ster staan, altijd uitgesloten is. De onderzoekers zijn van plan om op zoek te gaan naar planeten die relatief dicht bij bruine dwergen – koude sterren – staan. Wellicht is op die planeten – ondanks dat ze dicht bij de ster staan – wel leven mogelijk.
De onderzoekers ontdekten de planeet Kepler 78b door de gegevens van duizenden sterren door te spitten. Ze waren op zoek naar periodieke dipjes in de helderheid van sterren. Die kunnen er namelijk op wijzen dat er rond de ster een planeet cirkelt die zo af en toe tussen de ster en ons in staat. Ze waren met name geïnteresseerd in planeten die heel dicht bij hun ster stonden. “We zijn gewend geraakt aan planeten met omloopbanen die enkele dagen in beslag nemen,” stelt Winn. “Maar we vroegen ons af: hoe zit dat met omloopbanen van enkele uren? Bestaan die? En inderdaad: er zijn enkele planeten met zulke omloopbanen.” Kepler 78b heeft een bijzonder korte omloopbaan. Toch zijn er planeten waarop een jaar nog korter duurt. KOI 1843.03 bijvoorbeeld. Deze planeet heeft maar 4,5 uur nodig om een rondje rond zijn ster te voltooien. Planeten die zo dicht bij hun ster staan, moeten wel een extreem grote dichtheid hebben, anders zou de zwaartekracht van de nabijgelegen ster deze al aan stukken hebben gescheurd. “Het feit dat de planeet in staat is om daar te overleven, suggereert dat deze een enorme dichtheid heeft,” bevestigt Winn. “Of de natuur planeten produceert met een dichtheid die groot genoeg is om nog dichter bij een ster te komen en te overleven, dat is de vraag.”
scientias.nl
Een werkdag kan soms voelen als een jaar. Maar op de nieuwe exoplaneet Kepler 78b duurt een jaar echt ongeveer net zo lang als een werkdag, namelijk 8,5 uur! De gloeiend hete exoplaneet staat zo dicht bij zijn ster dat een rondje eromheen maar 8,5 uur duurt.
Dat maken wetenschappers van het Massachusetts Institute of Technology bekend. Zij ontdekten de planeet, die zo’n 700 lichtjaar van de aarde verwijderd is.
Warmpjes
De planeet staat uitzonderlijk dicht bij zijn ster: ongeveer veertig keer dichterbij dan Mercurius bij onze zon staat. Door de geringe afstand tussen de planeet en de ster, is het bijzonder warm op de planeet. Zo’n 3000 graden Kelvin, oftewel meer dan 2700 graden Celsius. Dat schrijven de onderzoekers in het blad The Astrophysical Journal.
Leven
Leven hoeven we op deze planeet dan ook waarschijnlijk niet te verwachten, zo stelt onderzoeker Josh Winn. “Wij zouden daar in ieder geval niet kunnen overleven.” Maar dat wil niet zeggen dat leven op planeten die heel dicht bij hun ster staan, altijd uitgesloten is. De onderzoekers zijn van plan om op zoek te gaan naar planeten die relatief dicht bij bruine dwergen – koude sterren – staan. Wellicht is op die planeten – ondanks dat ze dicht bij de ster staan – wel leven mogelijk.
De onderzoekers ontdekten de planeet Kepler 78b door de gegevens van duizenden sterren door te spitten. Ze waren op zoek naar periodieke dipjes in de helderheid van sterren. Die kunnen er namelijk op wijzen dat er rond de ster een planeet cirkelt die zo af en toe tussen de ster en ons in staat. Ze waren met name geïnteresseerd in planeten die heel dicht bij hun ster stonden. “We zijn gewend geraakt aan planeten met omloopbanen die enkele dagen in beslag nemen,” stelt Winn. “Maar we vroegen ons af: hoe zit dat met omloopbanen van enkele uren? Bestaan die? En inderdaad: er zijn enkele planeten met zulke omloopbanen.” Kepler 78b heeft een bijzonder korte omloopbaan. Toch zijn er planeten waarop een jaar nog korter duurt. KOI 1843.03 bijvoorbeeld. Deze planeet heeft maar 4,5 uur nodig om een rondje rond zijn ster te voltooien. Planeten die zo dicht bij hun ster staan, moeten wel een extreem grote dichtheid hebben, anders zou de zwaartekracht van de nabijgelegen ster deze al aan stukken hebben gescheurd. “Het feit dat de planeet in staat is om daar te overleven, suggereert dat deze een enorme dichtheid heeft,” bevestigt Winn. “Of de natuur planeten produceert met een dichtheid die groot genoeg is om nog dichter bij een ster te komen en te overleven, dat is de vraag.”
scientias.nl
Kijk eens 1 post boven jouw postquote:Op woensdag 21 augustus 2013 13:51 schreef aloa het volgende:
Tijd vliegt op nieuwe exoplaneet: een jaar duurt er 8,5 uur
[ afbeelding ]
Een werkdag kan soms voelen als een jaar. Maar op de nieuwe exoplaneet Kepler 78b duurt een jaar echt ongeveer net zo lang als een werkdag, namelijk 8,5 uur! De gloeiend hete exoplaneet staat zo dicht bij zijn ster dat een rondje eromheen maar 8,5 uur duurt.
Dat maken wetenschappers van het Massachusetts Institute of Technology bekend. Zij ontdekten de planeet, die zo’n 700 lichtjaar van de aarde verwijderd is.
Warmpjes
De planeet staat uitzonderlijk dicht bij zijn ster: ongeveer veertig keer dichterbij dan Mercurius bij onze zon staat. Door de geringe afstand tussen de planeet en de ster, is het bijzonder warm op de planeet. Zo’n 3000 graden Kelvin, oftewel meer dan 2700 graden Celsius. Dat schrijven de onderzoekers in het blad The Astrophysical Journal.
Leven
Leven hoeven we op deze planeet dan ook waarschijnlijk niet te verwachten, zo stelt onderzoeker Josh Winn. “Wij zouden daar in ieder geval niet kunnen overleven.” Maar dat wil niet zeggen dat leven op planeten die heel dicht bij hun ster staan, altijd uitgesloten is. De onderzoekers zijn van plan om op zoek te gaan naar planeten die relatief dicht bij bruine dwergen – koude sterren – staan. Wellicht is op die planeten – ondanks dat ze dicht bij de ster staan – wel leven mogelijk.
De onderzoekers ontdekten de planeet Kepler 78b door de gegevens van duizenden sterren door te spitten. Ze waren op zoek naar periodieke dipjes in de helderheid van sterren. Die kunnen er namelijk op wijzen dat er rond de ster een planeet cirkelt die zo af en toe tussen de ster en ons in staat. Ze waren met name geïnteresseerd in planeten die heel dicht bij hun ster stonden. “We zijn gewend geraakt aan planeten met omloopbanen die enkele dagen in beslag nemen,” stelt Winn. “Maar we vroegen ons af: hoe zit dat met omloopbanen van enkele uren? Bestaan die? En inderdaad: er zijn enkele planeten met zulke omloopbanen.” Kepler 78b heeft een bijzonder korte omloopbaan. Toch zijn er planeten waarop een jaar nog korter duurt. KOI 1843.03 bijvoorbeeld. Deze planeet heeft maar 4,5 uur nodig om een rondje rond zijn ster te voltooien. Planeten die zo dicht bij hun ster staan, moeten wel een extreem grote dichtheid hebben, anders zou de zwaartekracht van de nabijgelegen ster deze al aan stukken hebben gescheurd. “Het feit dat de planeet in staat is om daar te overleven, suggereert dat deze een enorme dichtheid heeft,” bevestigt Winn. “Of de natuur planeten produceert met een dichtheid die groot genoeg is om nog dichter bij een ster te komen en te overleven, dat is de vraag.”
scientias.nl
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
deze is iets uitgebreiderquote:
[..]
Kijk eens 1 post boven jouw post
03-09-2013
Superaarde GJ1214b heeft waterrijke dampkring
Illustratie van de planeetovergang van GJ1214b, waargenomen in baluw licht. (NAOJ)
De dampkring van de superaarde GJ1214b, op ca. 40 lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Slangendrager, bevat veel waterdamp. Dat blijkt uit nieuwe waarnemingen die verricht zijn met de Japanse 8,2-meter Subaru-telescoop op Mauna Kea, Hawaii.
Tot nu toe konden astronomen weinig met zekerheid zeggen over de samenstelling van de superaarde - een exoplaneet die een paar keer zo groot en een paar keer zo zwaar is als onze eigen thuisplaneet. Het zou kunnen gaan om een mini-versie van de gasrijke planeten Uranus en Neptunus in ons eigen zonnestelsel; in dat geval zou er sprake zijn van een zeer dikke, waterstofrijke atmosfeer. Het alternatief: een planeet die wat meer op de aarde lijkt, met een dampkring die rijk is aan watermoleculen.
Met twee gevoelige optische camera's in het brandpunt van de Subaru-telescoop zijn nu waarnemingen verricht aan de periodieke overgangen van de planeet voor zijn moederster. Daarbij maakten de astronomen gebruik van een blauwfilter. Op die manier kon bepaald worden of er in de planeetdampkring sprake was van een sterke mate van (voorwaartse) lichtverstrooiing, zoals je die met name zou verwachten in den waterstofatmosfeer.
In een artikel in The Astrophysical Journal concluderen de astronomen dat die zogeheten Rayleigh-verstrooiing zeer zwak is, Dat doet vermoeden dat GJ1214b geen dikke dampkring van (voornamelijk) waterstof heeft, maar vermoedelijk een veel minder uitgestrekte atmosfeer waarin veel waterdamp voorkomt. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Superaarde GJ1214b heeft waterrijke dampkring
Illustratie van de planeetovergang van GJ1214b, waargenomen in baluw licht. (NAOJ)
De dampkring van de superaarde GJ1214b, op ca. 40 lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Slangendrager, bevat veel waterdamp. Dat blijkt uit nieuwe waarnemingen die verricht zijn met de Japanse 8,2-meter Subaru-telescoop op Mauna Kea, Hawaii.
Tot nu toe konden astronomen weinig met zekerheid zeggen over de samenstelling van de superaarde - een exoplaneet die een paar keer zo groot en een paar keer zo zwaar is als onze eigen thuisplaneet. Het zou kunnen gaan om een mini-versie van de gasrijke planeten Uranus en Neptunus in ons eigen zonnestelsel; in dat geval zou er sprake zijn van een zeer dikke, waterstofrijke atmosfeer. Het alternatief: een planeet die wat meer op de aarde lijkt, met een dampkring die rijk is aan watermoleculen.
Met twee gevoelige optische camera's in het brandpunt van de Subaru-telescoop zijn nu waarnemingen verricht aan de periodieke overgangen van de planeet voor zijn moederster. Daarbij maakten de astronomen gebruik van een blauwfilter. Op die manier kon bepaald worden of er in de planeetdampkring sprake was van een sterke mate van (voorwaartse) lichtverstrooiing, zoals je die met name zou verwachten in den waterstofatmosfeer.
In een artikel in The Astrophysical Journal concluderen de astronomen dat die zogeheten Rayleigh-verstrooiing zeer zwak is, Dat doet vermoeden dat GJ1214b geen dikke dampkring van (voornamelijk) waterstof heeft, maar vermoedelijk een veel minder uitgestrekte atmosfeer waarin veel waterdamp voorkomt. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-09-2013
Afgeschreven Kepler-telescoop zou zomaar eerste planeet rond witte dwerg kunnen ontdekken
NASA had de moed al opgegeven: de kapotte Kepler zal geen aardachtige planeten meer ontdekken. Maar een nieuw onderzoek suggereert dat NASA de handdoek te snel in de ring heeft gegooid. Kepler kan – ondanks zijn beperking – nog steeds zoeken naar aardachtige planten in de leefbare zone. En wel rondom witte dwergen.
Dat schrijven onderzoekers in dit paper. Ze stellen voor om Kepler in te zetten in de zoektocht naar planeten die zich in de leefbare zone rondom witte dwergen bevinden. “Dankzij het grote gezichtsveld van Kepler kunnen we voor het eerst in de geschiedenis een groot aantal witte dwergen tegelijkertijd bestuderen,” zo schrijven de onderzoekers. Ze willen Kepler zo’n 200 dagen naar planeten laten zoeken en verwachten dat de ruimtetelescoop er gemiddeld elke twee dagen wel eentje zal ontdekken. “Het zal een compleet, nieuw ontdekkingsveld openen.”
Kapot
Het is verrassend. Half augustus verklaarde NASA namelijk nog dat Kepler geen aardachtige exoplaneten meer kan ontdekken. Waarom niet? De ruimtetelescoop moet het zonder twee gyroscoop-achtige wielen stellen en kan zich daardoor niet meer langdurig op heldere sterren richten. En dat laatste is wel nodig wil de planeet een afname in helderheid van de ster (die erop wijst dat een planeet om de ster cirkelt) waarnemen. Einde verhaal dus, zo stelde NASA.
De levenscyclus van een ster
Sterren zijn net organismen: ze hebben een heuse levenscyclus. Ze starten als protosterren in stof- en gaswolken en worden steeds helderder. Totdat hun brandstof op begint te raken en ze veranderen in rode reuzen. Enige tijd later stopt de kernfusie in de ster en stoot deze al zijn materie af. Als de nevel die daarbij rond de ster ontstaat, is opgetrokken, zien we duidelijk wat er van de ster is overgebleven: een kern, oftewel een witte dwerg. Deze kern koelt vervolgens verder af. Misschien vraagt u zich af hoe planeten gedurende al die fasen van de levenscyclus in leven kunnen blijven. Een terechte vraag. Dat kunnen ze niet, tenminste niet als ze zich dichtbij de ster (in de leefbare zone) staan. De planeten die we in de toekomst wellicht in de leefbare zone rondom een witte dwerg aan gaan treffen, zijn daar dan ook nadat de ster een rode reus was, beland.
Witte dwergen
Welnee, zo schrijven de onderzoekers van de universiteit van Oklahoma nu. Rondom grote, heldere sterren kan Kepler inderdaad geen planeten meer ontdekken, maar rondom witte dwergen, die veel kleiner en minder helder zijn, wel. Wanneer een exoplaneet voor deze sterren langs beweegt, is dat gemakkelijker te zien. Zo gemakkelijk dat zelfs een kapotte Kepler deze waar kan nemen.
Planeten
Als het aan de onderzoekers ligt, gaat Kepler in de toekomst dan ook op zoek naar aardachtige planeten rondom witte dwergen. Als Kepler deze daadwerkelijk vindt, zou dat een primeur zijn.
Manen
Maar Kepler zou niet alleen aardachtige planeten rondom witte dwergen kunnen aantreffen. Zelfs kleinere objecten – zo klein als onze maan – zouden door Kepler kunnen worden ontdekt. Dus wie weet, ontdekt Kepler zo aan het eind van zijn Latijn nog wel de eerste exomaan!
Maar..dan moet NASA eerst nog wel overtuigd worden. Later dit jaar maakt NASA bekend wat de kapotte planetenjager precies gaat doen. Het pleidooi voor een zoektocht naar planeten rondom witte dwergen is in ieder geval overtuigend. “Als de historie van de wetenschap omtrent exoplaneten ons iets geleerd heeft, dan is het wel dat planeten overvloedig voorkomen en dat ze op de meest ongebruikelijke plekken te vinden zijn, waaronder heel dicht bij hun sterren en zelfs rond pulsars. Op dit moment zijn er geen planeten rondom witte dwergen bekend, maar we hebben nooit naar een voldoende groot aantal witte dwergen gekeken om ze te kunnen vinden (…) Als bewoonbare planeten rondom witte dwergen bestaan, dan zal de voorgestelde Kepler-missie ze vinden.”
(scientias.nl)
Afgeschreven Kepler-telescoop zou zomaar eerste planeet rond witte dwerg kunnen ontdekken
NASA had de moed al opgegeven: de kapotte Kepler zal geen aardachtige planeten meer ontdekken. Maar een nieuw onderzoek suggereert dat NASA de handdoek te snel in de ring heeft gegooid. Kepler kan – ondanks zijn beperking – nog steeds zoeken naar aardachtige planten in de leefbare zone. En wel rondom witte dwergen.
Dat schrijven onderzoekers in dit paper. Ze stellen voor om Kepler in te zetten in de zoektocht naar planeten die zich in de leefbare zone rondom witte dwergen bevinden. “Dankzij het grote gezichtsveld van Kepler kunnen we voor het eerst in de geschiedenis een groot aantal witte dwergen tegelijkertijd bestuderen,” zo schrijven de onderzoekers. Ze willen Kepler zo’n 200 dagen naar planeten laten zoeken en verwachten dat de ruimtetelescoop er gemiddeld elke twee dagen wel eentje zal ontdekken. “Het zal een compleet, nieuw ontdekkingsveld openen.”
Kapot
Het is verrassend. Half augustus verklaarde NASA namelijk nog dat Kepler geen aardachtige exoplaneten meer kan ontdekken. Waarom niet? De ruimtetelescoop moet het zonder twee gyroscoop-achtige wielen stellen en kan zich daardoor niet meer langdurig op heldere sterren richten. En dat laatste is wel nodig wil de planeet een afname in helderheid van de ster (die erop wijst dat een planeet om de ster cirkelt) waarnemen. Einde verhaal dus, zo stelde NASA.
De levenscyclus van een ster
Sterren zijn net organismen: ze hebben een heuse levenscyclus. Ze starten als protosterren in stof- en gaswolken en worden steeds helderder. Totdat hun brandstof op begint te raken en ze veranderen in rode reuzen. Enige tijd later stopt de kernfusie in de ster en stoot deze al zijn materie af. Als de nevel die daarbij rond de ster ontstaat, is opgetrokken, zien we duidelijk wat er van de ster is overgebleven: een kern, oftewel een witte dwerg. Deze kern koelt vervolgens verder af. Misschien vraagt u zich af hoe planeten gedurende al die fasen van de levenscyclus in leven kunnen blijven. Een terechte vraag. Dat kunnen ze niet, tenminste niet als ze zich dichtbij de ster (in de leefbare zone) staan. De planeten die we in de toekomst wellicht in de leefbare zone rondom een witte dwerg aan gaan treffen, zijn daar dan ook nadat de ster een rode reus was, beland.
Witte dwergen
Welnee, zo schrijven de onderzoekers van de universiteit van Oklahoma nu. Rondom grote, heldere sterren kan Kepler inderdaad geen planeten meer ontdekken, maar rondom witte dwergen, die veel kleiner en minder helder zijn, wel. Wanneer een exoplaneet voor deze sterren langs beweegt, is dat gemakkelijker te zien. Zo gemakkelijk dat zelfs een kapotte Kepler deze waar kan nemen.
Planeten
Als het aan de onderzoekers ligt, gaat Kepler in de toekomst dan ook op zoek naar aardachtige planeten rondom witte dwergen. Als Kepler deze daadwerkelijk vindt, zou dat een primeur zijn.
Manen
Maar Kepler zou niet alleen aardachtige planeten rondom witte dwergen kunnen aantreffen. Zelfs kleinere objecten – zo klein als onze maan – zouden door Kepler kunnen worden ontdekt. Dus wie weet, ontdekt Kepler zo aan het eind van zijn Latijn nog wel de eerste exomaan!
Maar..dan moet NASA eerst nog wel overtuigd worden. Later dit jaar maakt NASA bekend wat de kapotte planetenjager precies gaat doen. Het pleidooi voor een zoektocht naar planeten rondom witte dwergen is in ieder geval overtuigend. “Als de historie van de wetenschap omtrent exoplaneten ons iets geleerd heeft, dan is het wel dat planeten overvloedig voorkomen en dat ze op de meest ongebruikelijke plekken te vinden zijn, waaronder heel dicht bij hun sterren en zelfs rond pulsars. Op dit moment zijn er geen planeten rondom witte dwergen bekend, maar we hebben nooit naar een voldoende groot aantal witte dwergen gekeken om ze te kunnen vinden (…) Als bewoonbare planeten rondom witte dwergen bestaan, dan zal de voorgestelde Kepler-missie ze vinden.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-09-2013
Astronomen ontdekten al bijna 1.000 exoplaneten
© thinkstock.
Sterrenkundigen namen begin de jaren negentig de eerste exoplaneet waar. Ruim twee decennia later staat de teller op bijna 1.000, schrijft Huffington Post.
Exoplaneten zijn planeten die om andere sterren dan onze zon draaien. In 1992 ontdekten astronomen voor het eerst twee zo'n planeten, op ongeveer 1.000 lichtjaren van onze aarde. De ruimtevaarttechniek stond sindsdien niet stil, en het lijstje met exoplaneten werd steeds langer.
Volgens de Amerikaanse nieuwssite zal binnenkort het bestaan van de duizendste exoplaneet worden aangekondigd.
De hemellichamen worden opgesomd in vijf databases. Vier van die vijf gegevensbestanden melden dat er minstens 900 exoplaneten bestaan. Twee ervan breidden hun lijst onlangs uit met exoplaneet nummer 986. Huffington Post gelooft dat in een van de komende weken de kaap van 1.000 zal worden gerond.
3.588 potentiële exoplaneten
Het Kepler Space Observatory, een onbemand ruimtevaartuig ontwikkeld door de NASA, kon de beste resultaten voorleggen. De telescoop ontdekte tot op heden maar liefst 3.588 potentiële planeten rond andere sterren. Ontnuchterend is anderzijds dat 'slechts' 151 daarvan echte exoplaneten bleken.
Hoe indrukwekkend die cijfers ook mogen zijn, het totale aantal exoplaneten kunnen we onmogelijk bevatten, schrijft de nieuwssite, want Kepler onderzocht nog maar een minuscuul stukje van de ruimte. Het heelal telt vermoedelijk miljarden exoplaneten. Volgens een raming van wetenschappers vorig jaar bestaan er ongeveer 160 miljard.
Het doel van de sterrenkundigen is niet om er zo veel mogelijk te tellen. Ze zijn vooral nieuwsgierig naar de samenstelling en de diversiteit ervan. En die variatie is aanzienlijk. Zo werden al erg uiteenlopende types ontdekt, van exoplaneten met een erg zware massa tot uiterst lichte hemellichamen.
En één die lijkt op onze aarde?
Een exoplaneet met dezelfde kenmerken als onze aarde werd nog niet ontdekt, al sluiten astronomen het bestaan ervan niet uit. Kepler werd immers ontworpen om gelijkaardige planeten te kunnen opsporen. Al zal die ontdekking hoogstwaarschijnlijk nog een tijd op zich laten wachten. Eerder dit jaar raakte de ruimtetelescoop immers defect. Een poging om de ruimtekijker te herstellen, mislukte in augustus.
Meer info over de vijf databases met exoplaneten vindt u op deze website.
(HLN)
Astronomen ontdekten al bijna 1.000 exoplaneten
© thinkstock.
Sterrenkundigen namen begin de jaren negentig de eerste exoplaneet waar. Ruim twee decennia later staat de teller op bijna 1.000, schrijft Huffington Post.
Exoplaneten zijn planeten die om andere sterren dan onze zon draaien. In 1992 ontdekten astronomen voor het eerst twee zo'n planeten, op ongeveer 1.000 lichtjaren van onze aarde. De ruimtevaarttechniek stond sindsdien niet stil, en het lijstje met exoplaneten werd steeds langer.
Volgens de Amerikaanse nieuwssite zal binnenkort het bestaan van de duizendste exoplaneet worden aangekondigd.
De hemellichamen worden opgesomd in vijf databases. Vier van die vijf gegevensbestanden melden dat er minstens 900 exoplaneten bestaan. Twee ervan breidden hun lijst onlangs uit met exoplaneet nummer 986. Huffington Post gelooft dat in een van de komende weken de kaap van 1.000 zal worden gerond.
3.588 potentiële exoplaneten
Het Kepler Space Observatory, een onbemand ruimtevaartuig ontwikkeld door de NASA, kon de beste resultaten voorleggen. De telescoop ontdekte tot op heden maar liefst 3.588 potentiële planeten rond andere sterren. Ontnuchterend is anderzijds dat 'slechts' 151 daarvan echte exoplaneten bleken.
Hoe indrukwekkend die cijfers ook mogen zijn, het totale aantal exoplaneten kunnen we onmogelijk bevatten, schrijft de nieuwssite, want Kepler onderzocht nog maar een minuscuul stukje van de ruimte. Het heelal telt vermoedelijk miljarden exoplaneten. Volgens een raming van wetenschappers vorig jaar bestaan er ongeveer 160 miljard.
Het doel van de sterrenkundigen is niet om er zo veel mogelijk te tellen. Ze zijn vooral nieuwsgierig naar de samenstelling en de diversiteit ervan. En die variatie is aanzienlijk. Zo werden al erg uiteenlopende types ontdekt, van exoplaneten met een erg zware massa tot uiterst lichte hemellichamen.
En één die lijkt op onze aarde?
Een exoplaneet met dezelfde kenmerken als onze aarde werd nog niet ontdekt, al sluiten astronomen het bestaan ervan niet uit. Kepler werd immers ontworpen om gelijkaardige planeten te kunnen opsporen. Al zal die ontdekking hoogstwaarschijnlijk nog een tijd op zich laten wachten. Eerder dit jaar raakte de ruimtetelescoop immers defect. Een poging om de ruimtekijker te herstellen, mislukte in augustus.
Meer info over de vijf databases met exoplaneten vindt u op deze website.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-09-2013
Exoplaneet Kepler-7b: bewolking in het westen
Kepler-7b (links), op dezelfde schaal als de planeet Jupiter. (NASA)
Het westelijk halfrond van exoplaneet Kepler-7b gaat schuil onder een dik wolkendek. Aan de oostzijde is de gasvormige reuzenplaneet relatief onbewolkt, en veel variatie zit er niet in dat patroon. Dat blijkt uit onderzoek van de planeet door de infrarode ruimtetelescoop Spitzer.
Kepler-7b werd enkele jaren geleden al ontdekt door de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler, die de minieme periodieke lichtdipjes registreert die ontstaan wanneer een exoplaneet - gezien vanaf de aarde - voor zijn moederster langs beweegt. Kepler-7b is een slag groter dan Jupiter, en draait op een afstand van slechts 9 miljoen kilometer rond zijn moederster.
Uit Kepler-metingen blijkt dat het westelijk halfrond van de planeet relatief helder is. Er was echter niet duidelijk of het hier ging om gereflecteerd sterlicht, of om het gloeien van de planeet zelf. De Spitzer-metingen wijzen nu echter uit dat Kepler-7b vrij koel is, met een 'oppervlakte'-temperatuur van nog geen 1000 graden Celsius. Dat betekent dat het heldere westelijke halfrond alleen te verklaren is door aan te nemen dat het schuilgaat onder een dikke wolkenlaag die het sterlicht weerkaatst.
Het is voor het eerst dat de wolkenverdeling van een planeet bij een andere ster 'in kaart' is gebracht. De resultaten worden binnenkort gepubliceerd in The Astrophysical Journal Letters. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Exoplaneet Kepler-7b: bewolking in het westen
Kepler-7b (links), op dezelfde schaal als de planeet Jupiter. (NASA)
Het westelijk halfrond van exoplaneet Kepler-7b gaat schuil onder een dik wolkendek. Aan de oostzijde is de gasvormige reuzenplaneet relatief onbewolkt, en veel variatie zit er niet in dat patroon. Dat blijkt uit onderzoek van de planeet door de infrarode ruimtetelescoop Spitzer.
Kepler-7b werd enkele jaren geleden al ontdekt door de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler, die de minieme periodieke lichtdipjes registreert die ontstaan wanneer een exoplaneet - gezien vanaf de aarde - voor zijn moederster langs beweegt. Kepler-7b is een slag groter dan Jupiter, en draait op een afstand van slechts 9 miljoen kilometer rond zijn moederster.
Uit Kepler-metingen blijkt dat het westelijk halfrond van de planeet relatief helder is. Er was echter niet duidelijk of het hier ging om gereflecteerd sterlicht, of om het gloeien van de planeet zelf. De Spitzer-metingen wijzen nu echter uit dat Kepler-7b vrij koel is, met een 'oppervlakte'-temperatuur van nog geen 1000 graden Celsius. Dat betekent dat het heldere westelijke halfrond alleen te verklaren is door aan te nemen dat het schuilgaat onder een dikke wolkenlaag die het sterlicht weerkaatst.
Het is voor het eerst dat de wolkenverdeling van een planeet bij een andere ster 'in kaart' is gebracht. De resultaten worden binnenkort gepubliceerd in The Astrophysical Journal Letters. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-09-2013
Buitenaardse aardes
Bron: NewScientist.com
Geregeld doen astronomen ontdekkingen over exoplaneten, planeten die om andere sterren dan onze zon draaien. Zo af en toe duikt er een op die vanaf een afstand van meerdere lichtjaren niet van onze aarde te onderscheiden is. Hoe weten we dat deze planeten op de aarde lijken? Hoeveel tweede aardes zijn in het heelal te vinden? En hoe groot is de kans dat een van deze bewoonbare planeten daadwerkelijk wordt bewoond door levende wezens?
In een interactieve webpagina heeft onze Engelse grote broer deze intrigerende vragen beantwoord. In de webpagina kun je naar beneden scrollen en stukje bij beetje ontdekken waarom het helemaal geen gek idee is dat we niet alleen zijn in het heelal.
Benieuwd? Bekijk hier deze interactieve infographic van de Engelse New Scientist.
(newscientist.nl)
Buitenaardse aardes
Bron: NewScientist.com
Geregeld doen astronomen ontdekkingen over exoplaneten, planeten die om andere sterren dan onze zon draaien. Zo af en toe duikt er een op die vanaf een afstand van meerdere lichtjaren niet van onze aarde te onderscheiden is. Hoe weten we dat deze planeten op de aarde lijken? Hoeveel tweede aardes zijn in het heelal te vinden? En hoe groot is de kans dat een van deze bewoonbare planeten daadwerkelijk wordt bewoond door levende wezens?
In een interactieve webpagina heeft onze Engelse grote broer deze intrigerende vragen beantwoord. In de webpagina kun je naar beneden scrollen en stukje bij beetje ontdekken waarom het helemaal geen gek idee is dat we niet alleen zijn in het heelal.
Benieuwd? Bekijk hier deze interactieve infographic van de Engelse New Scientist.
(newscientist.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-10-2013
Zuurstof in planeetdampkring wijst niet automatisch op leven
Illustratie van aarde-achtige exoplaneten bij een rode dwerg. (ESO)
De aanwezigheid van zuurstof in de dampkring van een verre exoplaneet wijst niet noodzakelijkerwijs op het bestaan van leven op die planeet, zelfs niet wanneer de dampkring ook waterdamp en koolzuur bevat. Die conclusie trekken Chinese en Argentijnse onderzoekers op basis van berekeningen aan de effecten van ultraviolette straling van rode dwergsterren. De resultaten zijn vandaag gepresenteerd op de 45ste bijeenkomst van de Division for Planetary Sciences (DPS) van de American Astronomical Society in Denver, Colorado.
Bij de speurtocht naar bewoonde exoplaneten richten astronomen zich in eerste instantie op planeten rond rode dwergsterren. Daarvan zijn er verreweg het meest, en hun planetenstelsels zijn gemakkelijker in detail te bestuderen, inclusief - in de nabije toekomst - de precieze samenstelling van de planeetatmosferen. Algemeen werd altijd aangenomen dat een combinatie van zuurstof (O2), waterdamp (H2O) en koolzuur (CO2) in de dampkring van een exoplaneet alleen verklaard zou kunnen worden door biologische activiteit aan het oppervlak.
Feng Tian van de Tsinghua-universiteit in Beijing heeft nu de ultraviolette straling van de rode dwergsterren GJ876 en GJ667C bestudeerd, en berekend wat voor effect die heeft op scheikundige reacties in de dampkring van rondcirkelende exoplaneten. Uit de nieuwe modelberekeningen blijkt dat er toch significante hoeveelheden zuurstof kunnen ontstaan, ook zonder biologische activiteit. Zuurstof in combinatie met waterdamp en koolzuur kan dus niet langer beschouwd worden als een betrouwbare 'biomarker'.
Eerder werd door Duitse onderzoekers al aangetoond dat de hoeveelheid ultraviolette straling van een (dwerg-)ster zeer bepalend is voor het gemak waarmee eventuele biomarkers in de dampkring van een planeet aangetoond kunnen worden. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Zuurstof in planeetdampkring wijst niet automatisch op leven
Illustratie van aarde-achtige exoplaneten bij een rode dwerg. (ESO)
De aanwezigheid van zuurstof in de dampkring van een verre exoplaneet wijst niet noodzakelijkerwijs op het bestaan van leven op die planeet, zelfs niet wanneer de dampkring ook waterdamp en koolzuur bevat. Die conclusie trekken Chinese en Argentijnse onderzoekers op basis van berekeningen aan de effecten van ultraviolette straling van rode dwergsterren. De resultaten zijn vandaag gepresenteerd op de 45ste bijeenkomst van de Division for Planetary Sciences (DPS) van de American Astronomical Society in Denver, Colorado.
Bij de speurtocht naar bewoonde exoplaneten richten astronomen zich in eerste instantie op planeten rond rode dwergsterren. Daarvan zijn er verreweg het meest, en hun planetenstelsels zijn gemakkelijker in detail te bestuderen, inclusief - in de nabije toekomst - de precieze samenstelling van de planeetatmosferen. Algemeen werd altijd aangenomen dat een combinatie van zuurstof (O2), waterdamp (H2O) en koolzuur (CO2) in de dampkring van een exoplaneet alleen verklaard zou kunnen worden door biologische activiteit aan het oppervlak.
Feng Tian van de Tsinghua-universiteit in Beijing heeft nu de ultraviolette straling van de rode dwergsterren GJ876 en GJ667C bestudeerd, en berekend wat voor effect die heeft op scheikundige reacties in de dampkring van rondcirkelende exoplaneten. Uit de nieuwe modelberekeningen blijkt dat er toch significante hoeveelheden zuurstof kunnen ontstaan, ook zonder biologische activiteit. Zuurstof in combinatie met waterdamp en koolzuur kan dus niet langer beschouwd worden als een betrouwbare 'biomarker'.
Eerder werd door Duitse onderzoekers al aangetoond dat de hoeveelheid ultraviolette straling van een (dwerg-)ster zeer bepalend is voor het gemak waarmee eventuele biomarkers in de dampkring van een planeet aangetoond kunnen worden. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-10-2013
Ronddolende planeet zonder ster ontdekt
© afp.
Een internationaal team van astronomen heeft een planeet ontdekt die in de ruimte ronddoolt zonder rond een ster te circelen. Dat blijkt uit een publicatie die gisteren verscheen in het Amerikaanse Astrophysical Journal Letters.
© afp.
De exoplaneet, PSO J318.5-22 gedoopt, bevindt zich op 80 lichtjaren van de aarde en heeft een massa die zes keer groter is dan die van Jupiter, aldus de astronomen. Volgens hen is de planeet zo'n 12 miljoen jaar oud, wat erg jong is.
"We hebben nooit eerder een object zoals dit vrij zien rondzweven in de ruimte, met alle karakteristieken van jonge planeten die in een baan rond sterren cirkelen", aldus Michael Lu van de Universiteit van Hawaii. "Ik heb me vaak afgevraagd of dergelijke eenzame objecten zouden bestaan en nu weten we dat dit het geval is."
(HLN)
Ronddolende planeet zonder ster ontdekt
© afp.
Een internationaal team van astronomen heeft een planeet ontdekt die in de ruimte ronddoolt zonder rond een ster te circelen. Dat blijkt uit een publicatie die gisteren verscheen in het Amerikaanse Astrophysical Journal Letters.
© afp.
De exoplaneet, PSO J318.5-22 gedoopt, bevindt zich op 80 lichtjaren van de aarde en heeft een massa die zes keer groter is dan die van Jupiter, aldus de astronomen. Volgens hen is de planeet zo'n 12 miljoen jaar oud, wat erg jong is.
"We hebben nooit eerder een object zoals dit vrij zien rondzweven in de ruimte, met alle karakteristieken van jonge planeten die in een baan rond sterren cirkelen", aldus Michael Lu van de Universiteit van Hawaii. "Ik heb me vaak afgevraagd of dergelijke eenzame objecten zouden bestaan en nu weten we dat dit het geval is."
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
17-10-2013
Eerste planetenstelsel met ‘niet-uitgelijnde’ planeten ontdekt
Het ‘gekantelde’ planetenstelsel van de ster Kepler-56 (niet op schaal). (NASA/GSFC)
Een internationale groep astronomen, onder wie Saskia Hekker (UvA/Max-Planck-Institute für Sonnensystemforschung, Duitsland), heeft het eerste meervoudige planetenstelsel ontdekt waarbij het baanvlak van de planeten heel schuin staat ten opzichte van de evenaar van hun moederster. De ontdekking, die op 18 oktober in Science wordt gepubliceerd, werpt nieuw licht op het vraagstuk van de vorming van de zogeheten ‘hete Jupiters’ – zware planeten die in een zeer nauwe omloopbaan om hun ster draaien.
Theoretisch gezien kunnen hete Jupiters nooit op hun huidige plek zijn ontstaan. Een mogelijk scenario is dat ze op grote afstand van hun moederster zijn gevormd en door de interactie met het stof en gas rond de ster naar binnen zijn gemigreerd.
Deze theorie kwam ter discussie toen hete Jupiters werden ontdekt die helemaal niet uitgelijnd zijn met hun moederster en soms zelfs in tegengestelde richting draaien. Dit als gevolg van interacties met andere hemellichamen, zo werd gesuggereerd. Het eenvoudige migratiescenario kan deze afwijkende baanoriëntaties namelijk niet verklaren.
Als de verstoring van het baanvlak van sommige hete Jupiters inderdaad wordt veroorzaakt door hun vormingsproces, zouden meervoudige systeem zónder hete Jupiters wél netjes uitgelijnd moeten zijn. De astronomen hebben nu echter vastgesteld dat dit niet altijd het geval is: in gegevens van de NASA-satelliet Kepler hebben ze een niet-uitgelijnd planetenstelsel ontdekt dat géén hete Jupiter bevat.
Dat planetenstelsel behoort toe aan Kepler-56, een rode reuzenster, vier keer zo groot als onze zon, op 3000 lichtjaar van de aarde. Bij deze ster ontdekte de Kepler-satelliet twee planeten, waarvan uit nader onderzoek is gebleken dat hun baanvlak een forse hoek maakt met het evenaarsvlak van de moederster.
Vervolgonderzoek met de Keck-telescoop op Hawaï heeft de oorzaak daarvan aan het licht gebracht: in een wijde baan om de ster draait nog een derde planeet. Berekeningen laten zien dat deze zware planeet de stand van de baanvlakken van zijn beide soortgenoten laat variëren. Of dit kantelscenario ook de verklaring is voor het bestaan van niet-uitgelijnde hete Jupiters zal uit verder onderzoek moeten blijken. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Eerste planetenstelsel met ‘niet-uitgelijnde’ planeten ontdekt
Het ‘gekantelde’ planetenstelsel van de ster Kepler-56 (niet op schaal). (NASA/GSFC)
Een internationale groep astronomen, onder wie Saskia Hekker (UvA/Max-Planck-Institute für Sonnensystemforschung, Duitsland), heeft het eerste meervoudige planetenstelsel ontdekt waarbij het baanvlak van de planeten heel schuin staat ten opzichte van de evenaar van hun moederster. De ontdekking, die op 18 oktober in Science wordt gepubliceerd, werpt nieuw licht op het vraagstuk van de vorming van de zogeheten ‘hete Jupiters’ – zware planeten die in een zeer nauwe omloopbaan om hun ster draaien.
Theoretisch gezien kunnen hete Jupiters nooit op hun huidige plek zijn ontstaan. Een mogelijk scenario is dat ze op grote afstand van hun moederster zijn gevormd en door de interactie met het stof en gas rond de ster naar binnen zijn gemigreerd.
Deze theorie kwam ter discussie toen hete Jupiters werden ontdekt die helemaal niet uitgelijnd zijn met hun moederster en soms zelfs in tegengestelde richting draaien. Dit als gevolg van interacties met andere hemellichamen, zo werd gesuggereerd. Het eenvoudige migratiescenario kan deze afwijkende baanoriëntaties namelijk niet verklaren.
Als de verstoring van het baanvlak van sommige hete Jupiters inderdaad wordt veroorzaakt door hun vormingsproces, zouden meervoudige systeem zónder hete Jupiters wél netjes uitgelijnd moeten zijn. De astronomen hebben nu echter vastgesteld dat dit niet altijd het geval is: in gegevens van de NASA-satelliet Kepler hebben ze een niet-uitgelijnd planetenstelsel ontdekt dat géén hete Jupiter bevat.
Dat planetenstelsel behoort toe aan Kepler-56, een rode reuzenster, vier keer zo groot als onze zon, op 3000 lichtjaar van de aarde. Bij deze ster ontdekte de Kepler-satelliet twee planeten, waarvan uit nader onderzoek is gebleken dat hun baanvlak een forse hoek maakt met het evenaarsvlak van de moederster.
Vervolgonderzoek met de Keck-telescoop op Hawaï heeft de oorzaak daarvan aan het licht gebracht: in een wijde baan om de ster draait nog een derde planeet. Berekeningen laten zien dat deze zware planeet de stand van de baanvlakken van zijn beide soortgenoten laat variëren. Of dit kantelscenario ook de verklaring is voor het bestaan van niet-uitgelijnde hete Jupiters zal uit verder onderzoek moeten blijken. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-10-2013
Teller exoplaneten passeert de 1000
Illustratie van een exoplaneet. (NASA)
Met de aankondiging van elf nieuwe exoplaneten die gevonden zijn door het WASP-project, is het aantal bekende planeten bij andere sterren de 1000 gepasseerd. WASP (Wide-Angle Search for Planets) maakt gebruik van geautomatiseerde groothoekcamera's op verschillende sterrenwachten die planeetovergangen registreren.
Tot nu toe heeft WASP ruim honderd exoplaneten ontdekt - iets meer dan tien procent van het totaal. De teller van de exoplaneten-catalogus van de Franse astronoom Jean Schneider klom vandaag van 999 naar 1010. NASA hanteert een iets andere telmethode, en komt nog op een wat lager aantal uit.
De ontdekking van de eerste exoplaneet bij een zonachtige ster werd achttien jaar geleden bekendgemaakt, in oktober 1995. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Teller exoplaneten passeert de 1000
Illustratie van een exoplaneet. (NASA)
Met de aankondiging van elf nieuwe exoplaneten die gevonden zijn door het WASP-project, is het aantal bekende planeten bij andere sterren de 1000 gepasseerd. WASP (Wide-Angle Search for Planets) maakt gebruik van geautomatiseerde groothoekcamera's op verschillende sterrenwachten die planeetovergangen registreren.
Tot nu toe heeft WASP ruim honderd exoplaneten ontdekt - iets meer dan tien procent van het totaal. De teller van de exoplaneten-catalogus van de Franse astronoom Jean Schneider klom vandaag van 999 naar 1010. NASA hanteert een iets andere telmethode, en komt nog op een wat lager aantal uit.
De ontdekking van de eerste exoplaneet bij een zonachtige ster werd achttien jaar geleden bekendgemaakt, in oktober 1995. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-10-1013
Nieuw stelsel met zeven planeten ontdekt
Archiefbeeld © Creative Commons - ESO/M. Kornmesser.
Twee onderzoeksteams hebben onafhankelijk van elkaar rond dwergster KIC 11442793 een systeem met zeven planeten gevonden. De ontdekking kan een record betekenen, meldt de BBC.
Het planetair stelsel heeft een aantal gelijkenissen met het onze. Zo draaien de kleinere planeten het dichtst en de grotere het verst rond hun ster. Wel wentelen alle zeven gevonden planeten veel dichter rond de dwergster die zich op 2.500 lichtjaar van ons bevindt.
Het systeem rond de dwergster telt twee werelden die ongeveer even groot zijn als onze Aarde, drie 'super-Aardes' en twee grotere hemellichamen
(HLN)
Nieuw stelsel met zeven planeten ontdekt
Archiefbeeld © Creative Commons - ESO/M. Kornmesser.
Twee onderzoeksteams hebben onafhankelijk van elkaar rond dwergster KIC 11442793 een systeem met zeven planeten gevonden. De ontdekking kan een record betekenen, meldt de BBC.
Het planetair stelsel heeft een aantal gelijkenissen met het onze. Zo draaien de kleinere planeten het dichtst en de grotere het verst rond hun ster. Wel wentelen alle zeven gevonden planeten veel dichter rond de dwergster die zich op 2.500 lichtjaar van ons bevindt.
Het systeem rond de dwergster telt twee werelden die ongeveer even groot zijn als onze Aarde, drie 'super-Aardes' en twee grotere hemellichamen
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-10-2013
Kleine, hete exoplaneet heeft ‘aardse’ dichtheid
Artist’s impression van de helse planeet Kepler-78b. Op de achtergrond zijn nabije moederster. (Jasiek Krzysztofiak/Nature)
De exoplaneet Kepler-78b, waarvan al bekend was dat hij niet veel groter is dan de aarde, heeft vrijwel dezelfde dichtheid als onze planeet. Dat blijkt uit massabepalingen die twee teams van astronomen – onafhankelijk van elkaar – hebben gedaan (Nature, 31 oktober).
Kepler-78b schuift vanaf de aarde gezien eens in de 8,5 uur voor zijn ster langs. Vandaar dat de NASA-satelliet Kepler, waarmee naar sterren werd gezocht die kleine regelmatige helderheidsdipjes vertonen, in staat was om deze planeet op te sporen.
Uit de mate waarin de helderheid van de ster tijdens deze planeetovergangen afnam, volgde direct al dat Kepler-78b slechts ongeveer twintig procent groter is dan de aarde. Maar zijn massa was tot nu toe onbekend.
Door met instrumenten van de 3,6-meter telescoop van de ESO-sterrenwacht op La Silla en de Keck-telescoop op Hawaï heel nauwkeurig naar het spectrum van de moederster te kijken, hebben astronomen nu gemeten in hoeverre de ster door de om hem heen cirkelende planeet aan het schommelen wordt gebracht. Uit de grootte van die schommelbeweging kan de massa van Kepler-78b worden afgeleid.
De resultaten van de beide massabepalingen liggen dicht bij elkaar. Het Keck-team (o.l.v. Andrew Howard) komt uit op 1,69 aardmassa, het ESO-team (o.l.v. Francesco Pepe) op 1,86 aardmassa. Daaruit volgt dat de gemiddelde dichtheid van Kepler-78b ergens tussen 5,3 en 5,6 gram per kubieke centimeter ligt. Ter vergelijking: de gemiddelde dichtheid van de aarde bedraagt 5,5 gram per kubieke centimeter.
Dat betekent dat de globale samenstelling van Kepler-78b waarschijnlijk op die van de aarde lijkt: veel gesteente en ijzer. Maar daar houden de overeenkomsten ook wel zo’n beetje op. Doordat hij op een afstand van slechts anderhalf miljoen kilometer om zijn ster wentelt, stijgt de temperatuur aan de dagzijde van Kepler-78b tot ongeveer 3000 kelvin – hoog genoeg om gesteente te laten smelten. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Kleine, hete exoplaneet heeft ‘aardse’ dichtheid
Artist’s impression van de helse planeet Kepler-78b. Op de achtergrond zijn nabije moederster. (Jasiek Krzysztofiak/Nature)
De exoplaneet Kepler-78b, waarvan al bekend was dat hij niet veel groter is dan de aarde, heeft vrijwel dezelfde dichtheid als onze planeet. Dat blijkt uit massabepalingen die twee teams van astronomen – onafhankelijk van elkaar – hebben gedaan (Nature, 31 oktober).
Kepler-78b schuift vanaf de aarde gezien eens in de 8,5 uur voor zijn ster langs. Vandaar dat de NASA-satelliet Kepler, waarmee naar sterren werd gezocht die kleine regelmatige helderheidsdipjes vertonen, in staat was om deze planeet op te sporen.
Uit de mate waarin de helderheid van de ster tijdens deze planeetovergangen afnam, volgde direct al dat Kepler-78b slechts ongeveer twintig procent groter is dan de aarde. Maar zijn massa was tot nu toe onbekend.
Door met instrumenten van de 3,6-meter telescoop van de ESO-sterrenwacht op La Silla en de Keck-telescoop op Hawaï heel nauwkeurig naar het spectrum van de moederster te kijken, hebben astronomen nu gemeten in hoeverre de ster door de om hem heen cirkelende planeet aan het schommelen wordt gebracht. Uit de grootte van die schommelbeweging kan de massa van Kepler-78b worden afgeleid.
De resultaten van de beide massabepalingen liggen dicht bij elkaar. Het Keck-team (o.l.v. Andrew Howard) komt uit op 1,69 aardmassa, het ESO-team (o.l.v. Francesco Pepe) op 1,86 aardmassa. Daaruit volgt dat de gemiddelde dichtheid van Kepler-78b ergens tussen 5,3 en 5,6 gram per kubieke centimeter ligt. Ter vergelijking: de gemiddelde dichtheid van de aarde bedraagt 5,5 gram per kubieke centimeter.
Dat betekent dat de globale samenstelling van Kepler-78b waarschijnlijk op die van de aarde lijkt: veel gesteente en ijzer. Maar daar houden de overeenkomsten ook wel zo’n beetje op. Doordat hij op een afstand van slechts anderhalf miljoen kilometer om zijn ster wentelt, stijgt de temperatuur aan de dagzijde van Kepler-78b tot ongeveer 3000 kelvin – hoog genoeg om gesteente te laten smelten. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-11-2013
Een op vijf sterren heeft planeet zoals de aarde
© thinkstock.
Waarschijnlijk heeft een op de vijf sterren zoals de zon een planeet zo groot als de aarde, waar heel misschien leven mogelijk is. Dat hebben Amerikaanse wetenschappers uitgerekend. Hun conclusies zijn gisteren verschenen in het wetenschapsblad Proceedings of the National Academy of Sciences.
"Als je 's nachts naar de duizenden sterren in de lucht kijkt, is de dichtstbijzijnde zonachtige ster met een planeet als de aarde waarschijnlijk maar twaalf lichtjaar van ons verwijderd. De ster is met het blote oog te zien", zegt onderzoeksleider Erik Petigura.
(HLN)
Een op vijf sterren heeft planeet zoals de aarde
© thinkstock.
Waarschijnlijk heeft een op de vijf sterren zoals de zon een planeet zo groot als de aarde, waar heel misschien leven mogelijk is. Dat hebben Amerikaanse wetenschappers uitgerekend. Hun conclusies zijn gisteren verschenen in het wetenschapsblad Proceedings of the National Academy of Sciences.
"Als je 's nachts naar de duizenden sterren in de lucht kijkt, is de dichtstbijzijnde zonachtige ster met een planeet als de aarde waarschijnlijk maar twaalf lichtjaar van ons verwijderd. De ster is met het blote oog te zien", zegt onderzoeksleider Erik Petigura.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-11-2013
Kepler kan straks weer op exoplaneten jagen
Artist's impression van de Kepler-satelliet. (NASA/Ames/JPL-Caltech)
De Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler, die sinds het voorjaar van 2013 buiten bedrijf is als gevolg van een probleem met de standregeling, kan binnenkort misschien weer jacht gaan maken op exoplaneten. Een voorstel voor een aangepaste missie, K2 genoemd, is voorgelegd aan het hoofdkwartier van NASA. Vermoedelijk zal nog dit jaar besloten worden of de K2-missie daadwerkelijk wordt uitgevoerd.
Kepler maakt jacht opexoplaneten door te speuren naar minieme periodieke helderheidsdipjes in het licht van sterren, veroorzaakt door de zogeheten 'overgangen' van planeten. Voor dat soort metingen is een extreen nauwkeurige standregeling nodig. Door het uitvallen van twee van de vier reactiewielen van de ruimtetelescoop kan de vereiste nauwkeurigheid niet langer worden behaald: de variërende druk van onder andere de zonnewind (een stroom van elektrisch geladen deeltjes van de zon) duwt de ruimtetelescoop een klein beetje heen en weer.
Technici hebben nu een methode ontwikkeld om dat probleem te omzeilen. Door de ruimtetelescoop voortdurend zodanig te oriënteren dat de zonnewind een volledig symmetrische druk uitoefent, wordt de invloed van de zonnewind geminimaliseerd. Een testopname heeft uitgewezen dat op die manier 95% van de oorspronkelijke richtnauwkeurigheid kan worden teruggewonnen.
Tijdens de voorgestelde K2-missie zal Kepler niet langer op één gebied aan de hemel worden gericht, maar verschillende gebieden in het oog houden in de Dierenriem. Daarnaast kunnen ook metingen verricht worden aan o.a. sterrenhopen en supernova's. (GS)
(HLN)
Kepler kan straks weer op exoplaneten jagen
Artist's impression van de Kepler-satelliet. (NASA/Ames/JPL-Caltech)
De Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler, die sinds het voorjaar van 2013 buiten bedrijf is als gevolg van een probleem met de standregeling, kan binnenkort misschien weer jacht gaan maken op exoplaneten. Een voorstel voor een aangepaste missie, K2 genoemd, is voorgelegd aan het hoofdkwartier van NASA. Vermoedelijk zal nog dit jaar besloten worden of de K2-missie daadwerkelijk wordt uitgevoerd.
Kepler maakt jacht opexoplaneten door te speuren naar minieme periodieke helderheidsdipjes in het licht van sterren, veroorzaakt door de zogeheten 'overgangen' van planeten. Voor dat soort metingen is een extreen nauwkeurige standregeling nodig. Door het uitvallen van twee van de vier reactiewielen van de ruimtetelescoop kan de vereiste nauwkeurigheid niet langer worden behaald: de variërende druk van onder andere de zonnewind (een stroom van elektrisch geladen deeltjes van de zon) duwt de ruimtetelescoop een klein beetje heen en weer.
Technici hebben nu een methode ontwikkeld om dat probleem te omzeilen. Door de ruimtetelescoop voortdurend zodanig te oriënteren dat de zonnewind een volledig symmetrische druk uitoefent, wordt de invloed van de zonnewind geminimaliseerd. Een testopname heeft uitgewezen dat op die manier 95% van de oorspronkelijke richtnauwkeurigheid kan worden teruggewonnen.
Tijdens de voorgestelde K2-missie zal Kepler niet langer op één gebied aan de hemel worden gericht, maar verschillende gebieden in het oog houden in de Dierenriem. Daarnaast kunnen ook metingen verricht worden aan o.a. sterrenhopen en supernova's. (GS)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-12-2013
Eenzame planeet ontdekt
Impressie van een jonge planeet in een ver verwijderde baan rond zijn ster.
Rond de ster bevindt zich, binnen de baan van de planeet, nog steeds een stofschijf met overgebleven materiaal van het vormingsproces. (NASA/JPL-Caltech/SSI/Hampton University)
Een internationaal team van astronomen, onder wie Tiffany Meshkat en Matthew Kenworthy van de Universiteit Leiden, heeft een reusachtige exoplaneet ontdekt op enorme afstand van de zonachtige ster HD 106906. De planeet is elf keer zo zwaar als Jupiter en draait op meer dan 650 maal de afstand zon-aarde rond zijn ster, wat hem tot recordhouder maakt. Ter vergelijking: de afstand tussen de zon en de buitenste planeet van ons zonnestelsel (Neptunus) is twintig keer zo klein.
Planeten ontstaan in een protoplanetaire schijf rond een jonge ster door de samensmelting van planetoïde-achtige objecten. Dit proces verloopt op grote afstand van de ster echter te langzaam om de vorming van een reuzenplaneet mogelijk te maken. Ook het alternatieve mechanisme – de snelle samentrekking van materie – werkt daar niet: het buitengebied van een protoplanetaire schijf bevat zelden genoeg materie om een planeet ter grootte van HD 106906 b te kunnen vormen.
De vraag is dus hoe de reuzenplaneet zo ver van zijn ster is geraakt. Een boeiende mogelijkheid is dat hij oorspronkelijk wellicht op veel kleinere afstand om zijn ster cirkelde en door een tweede, nog onbekende planeet dichter bij de ster uit zijn baan is geslingerd.
Het stelsel van HD 106906 is nog maar 13 miljoen jaar oud en daardoor gloeit planeet HD 106906 b nog na van zijn geboorte. Hij heeft een temperatuur van ongeveer 1500 graden Celsius en is een sterke bron van infraroodstraling. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Eenzame planeet ontdekt
Impressie van een jonge planeet in een ver verwijderde baan rond zijn ster.
Rond de ster bevindt zich, binnen de baan van de planeet, nog steeds een stofschijf met overgebleven materiaal van het vormingsproces. (NASA/JPL-Caltech/SSI/Hampton University)
Een internationaal team van astronomen, onder wie Tiffany Meshkat en Matthew Kenworthy van de Universiteit Leiden, heeft een reusachtige exoplaneet ontdekt op enorme afstand van de zonachtige ster HD 106906. De planeet is elf keer zo zwaar als Jupiter en draait op meer dan 650 maal de afstand zon-aarde rond zijn ster, wat hem tot recordhouder maakt. Ter vergelijking: de afstand tussen de zon en de buitenste planeet van ons zonnestelsel (Neptunus) is twintig keer zo klein.
Planeten ontstaan in een protoplanetaire schijf rond een jonge ster door de samensmelting van planetoïde-achtige objecten. Dit proces verloopt op grote afstand van de ster echter te langzaam om de vorming van een reuzenplaneet mogelijk te maken. Ook het alternatieve mechanisme – de snelle samentrekking van materie – werkt daar niet: het buitengebied van een protoplanetaire schijf bevat zelden genoeg materie om een planeet ter grootte van HD 106906 b te kunnen vormen.
De vraag is dus hoe de reuzenplaneet zo ver van zijn ster is geraakt. Een boeiende mogelijkheid is dat hij oorspronkelijk wellicht op veel kleinere afstand om zijn ster cirkelde en door een tweede, nog onbekende planeet dichter bij de ster uit zijn baan is geslingerd.
Het stelsel van HD 106906 is nog maar 13 miljoen jaar oud en daardoor gloeit planeet HD 106906 b nog na van zijn geboorte. Hij heeft een temperatuur van ongeveer 1500 graden Celsius en is een sterke bron van infraroodstraling. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-12-2013
Hubble vindt waterdamp in atmosferen van vijf exoplaneten
Artist's impression van een 'hete Jupiter'. (NASA, ESA, and G. Bacon (STScI))
Met de Hubble Space Telescope is bij vijf 'hete Jupiters' - gasvormige reuzenplaneten op kleine afstand van hun moederster - waterdamp aangetroffen in de atmosfeer. De resultaten voor drie van de vijf exoplaneten worden vandaag gepubliceerd in Astrophysical Journal; van de twee andere planeten zijn de metingen eerder dit najaar al gepubliceerd.
Het gaat om de exoplaneten WASP-17b, HD209458b, WASP-12b, WASP-19b en XO-1b. De metingen zijn verricht op infrarode golflengten tijdens zogeheten planeetovergangen. Een klein deel van het sterlicht bereikt ons dan via de dampkring van de planeet, en atomen en moleculen in de atmosfeer kunnen hun spectrale vingerafdruk achterlaten in het waargenomen sterlicht.
In veel gevallen is het watersignaal minder sterk dan werd verwacht, mogelijk als gevolg van de absorberende werking van een heiïge laag in de dampkring. De astronomen denken dat zulke smog-lagen vrij veel voorkomen bij hete Jupiters. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Hubble vindt waterdamp in atmosferen van vijf exoplaneten
Artist's impression van een 'hete Jupiter'. (NASA, ESA, and G. Bacon (STScI))
Met de Hubble Space Telescope is bij vijf 'hete Jupiters' - gasvormige reuzenplaneten op kleine afstand van hun moederster - waterdamp aangetroffen in de atmosfeer. De resultaten voor drie van de vijf exoplaneten worden vandaag gepubliceerd in Astrophysical Journal; van de twee andere planeten zijn de metingen eerder dit najaar al gepubliceerd.
Het gaat om de exoplaneten WASP-17b, HD209458b, WASP-12b, WASP-19b en XO-1b. De metingen zijn verricht op infrarode golflengten tijdens zogeheten planeetovergangen. Een klein deel van het sterlicht bereikt ons dan via de dampkring van de planeet, en atomen en moleculen in de atmosfeer kunnen hun spectrale vingerafdruk achterlaten in het waargenomen sterlicht.
In veel gevallen is het watersignaal minder sterk dan werd verwacht, mogelijk als gevolg van de absorberende werking van een heiïge laag in de dampkring. De astronomen denken dat zulke smog-lagen vrij veel voorkomen bij hete Jupiters. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-12-2013
Afstandsrecord voor nieuwe planeet
De nieuw gevonden reusachtige exoplaneet HD 106906 b is een recordhouder. En wel van de langste afstand. De planeet die werd ontdekt door een internationaal team van astronomen, onder wie Tiffany Meshkat en Matthew Kenworthy van de Universiteit Leiden, draait op meer dan 650 maal de afstand aarde-zon rond zijn moederster HD 106906.
Bron: Wikimedia Commons / NASA/JPL-Caltech
Nooit eerder is een planeet ontdekt die in zo’n wijde baan rond een ster draait. Daardoor past hij ook in geen enkele ontstaanstheorie van planeten of sterren. Planeten vormen zich normaal gesproken in een protoplanetaire schijf rond een jonge ster door de samensmelting van planetoïde-achtige objecten. Dit proces verloopt echter te langzaam voor het ontstaan van reuzenplaneten op grote afstand van hun ster. Een andere mogelijkheid voor het ontstaan van de planeet is door een snelle ineenstorting van materie in de schijf. Dergelijke schijven bevatten echter zelden genoeg materie op afstanden van honderden AE (Astronomische Eenheden), waaruit zo’n reuzenplaneet zou kunnen zijn ontstaan.
Meerdere alternatieve scenario’s zijn geopperd. Van het ontstaan van de ster en de planeet als dubbelstersysteem tot de vorming van de planeet dicht bij de ster, waarna een heftige gebeurtenis hem naar de buitenste regionen heeft geslingerd. De overgebleven materie lijkt een ring te vormen, ver binnen de baan van de planeet. ‘We denken dat dit in het nadeel is van het scenario waarbij de planeet is weggeworpen, omdat zo’n heftige gebeurtenis ook de gas- en stofschijf zou verstoren’, zegt astronoom en hoofdonderzoeker Vanessa Bailey van de universiteit van Arizona in een persverklaring.
Het stelsel rond de ster HD 106906 is 13 miljoen jaar oud en daardoor gloeit planeet HD 106906 b nog na van zijn geboorte. Doordat de planeet ongeveer 1500 graden Celsius is (ongeveer 4500 graden kouder dan zijn ster), straalt hij vooral in infrarood, in plaats van in zichtbaar licht. Volgens Meshkat begrijpen we bij elke nieuwe planeet steeds meer van hoe en waar planeten worden gevormd. ‘Deze ontdekking is extra opwindend, omdat de planeet zo ver van zijn ster staat. Dit leidt tot vele intrigerende vragen over zijn ontstaan en samenstelling. Ontdekkingen zoals HD 106906 b leiden tot een beter begrip van de variëteit aan planetaire systemen.’
De resultaten worden binnenkort gepubliceerd in de Astrophysical Journal Letters.
(newscientist)
Afstandsrecord voor nieuwe planeet
De nieuw gevonden reusachtige exoplaneet HD 106906 b is een recordhouder. En wel van de langste afstand. De planeet die werd ontdekt door een internationaal team van astronomen, onder wie Tiffany Meshkat en Matthew Kenworthy van de Universiteit Leiden, draait op meer dan 650 maal de afstand aarde-zon rond zijn moederster HD 106906.
Bron: Wikimedia Commons / NASA/JPL-Caltech
Nooit eerder is een planeet ontdekt die in zo’n wijde baan rond een ster draait. Daardoor past hij ook in geen enkele ontstaanstheorie van planeten of sterren. Planeten vormen zich normaal gesproken in een protoplanetaire schijf rond een jonge ster door de samensmelting van planetoïde-achtige objecten. Dit proces verloopt echter te langzaam voor het ontstaan van reuzenplaneten op grote afstand van hun ster. Een andere mogelijkheid voor het ontstaan van de planeet is door een snelle ineenstorting van materie in de schijf. Dergelijke schijven bevatten echter zelden genoeg materie op afstanden van honderden AE (Astronomische Eenheden), waaruit zo’n reuzenplaneet zou kunnen zijn ontstaan.
Meerdere alternatieve scenario’s zijn geopperd. Van het ontstaan van de ster en de planeet als dubbelstersysteem tot de vorming van de planeet dicht bij de ster, waarna een heftige gebeurtenis hem naar de buitenste regionen heeft geslingerd. De overgebleven materie lijkt een ring te vormen, ver binnen de baan van de planeet. ‘We denken dat dit in het nadeel is van het scenario waarbij de planeet is weggeworpen, omdat zo’n heftige gebeurtenis ook de gas- en stofschijf zou verstoren’, zegt astronoom en hoofdonderzoeker Vanessa Bailey van de universiteit van Arizona in een persverklaring.
Het stelsel rond de ster HD 106906 is 13 miljoen jaar oud en daardoor gloeit planeet HD 106906 b nog na van zijn geboorte. Doordat de planeet ongeveer 1500 graden Celsius is (ongeveer 4500 graden kouder dan zijn ster), straalt hij vooral in infrarood, in plaats van in zichtbaar licht. Volgens Meshkat begrijpen we bij elke nieuwe planeet steeds meer van hoe en waar planeten worden gevormd. ‘Deze ontdekking is extra opwindend, omdat de planeet zo ver van zijn ster staat. Dit leidt tot vele intrigerende vragen over zijn ontstaan en samenstelling. Ontdekkingen zoals HD 106906 b leiden tot een beter begrip van de variëteit aan planetaire systemen.’
De resultaten worden binnenkort gepubliceerd in de Astrophysical Journal Letters.
(newscientist)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-12-2013
Drie piepjonge exoplaneten direct gefotografeerd
De laatste jaren slagen steeds meer telescopen erin om direct op de gevoelige plaat te worden vastgelegd. Een pittige opdracht, want exoplaneten zijn lastig te fotograferen. Maak kennis met de planeten FW Tau b, ROXs 42B b en Roxs 12 b.
Vaak is het licht van een moederster te helder om een planeet te waarnemen. Kijk ‘s avonds maar eens naar een volle maan. Lukt het u dan om kleine sterren rondom de maan te spotten? Waarschijnlijk niet. En dan is de verhouding in lichtsterkte nog niet zo groot als die van een moederster en een exoplaneet.
In sommige gevallen is een ster niet lichtsterk genoeg om de exoplaneten om zich heen te verbergen. Of is de exoplaneet erg ver verwijderd van zijn moederster. Een krachtige telescoop kan de exoplaneten dan direct observeren. Zo is de Keck II-telescoop gebruikt om de drie exoplaneten in de onderstaande foto’s te kieken.
FW Tau b
FW Tau b maakt deel uit van een bijzonder systeem. FW Tau bestaat namelijk uit twee rode dwergsterren die om elkaar heen draaien. De afstand tussen de twee sterren is vergelijkbaar met de afstand tussen Saturnus en de zon. Beide sterren zijn minder dan twee miljoen jaar oud en bevinden zich op een afstand van 470 lichtjaar van de aarde vandaan. De exoplaneet – FW Tau b – draait om beide sterren heen op een afstand van 50 miljard kilometer. Dat is tien keer verder dan de afstand Neptunus – zon. Indrukwekkend! FW Tau b is tien keer zwaarder dan Jupiter en heeft een temperatuur van 1.700 graden Celsius.
ROX 42B b
Dan is er nog de binaire ster ROXs 42B. Twee kleine sterren draaien om elkaar heen. Daaromheen draait de exoplaneet ROX 42B b, namelijk 22 miljard kilometer bij beide sterren vandaan. Dat is nog steeds verder dan een planeet van onze zon is verwijderd, maar het valt in het niet bij FW Tau B.
ROXs 12 b
Dan blijft er nog één planeet over, namelijk ROXs 12 b. Deze grote planeet is ongeveer 16 keer zwaarder dan Jupiter. De exoplaneet draait om een koele, rode dwergster. Deze dwergster is 390 lichtjaar verwijderd van de aarde. De afstand tussen de dwergster en de exoplaneet is flink: 31 miljard kilometer.
ROXs 12b en FW Tau b hebben een schijf met materie om zich heen. Dit laat zien dat ze nog steeds aan het vormen zijn. Mogelijk worden de exopaneten dus nog massiever en waarschijnlijk zullen ze de komende tijd verder afkoelen.
Toekomst
In de toekomst hopen astronomen meer exoplaneten direct te fotograferen. En dan hopelijk exoplaneten die dichter bij hun moederster staan en meer op de aarde lijken. Maar dan zullen we grotere telescopen moeten bouwen met nog betere apparatuur.
(scientias.nl)
Drie piepjonge exoplaneten direct gefotografeerd
De laatste jaren slagen steeds meer telescopen erin om direct op de gevoelige plaat te worden vastgelegd. Een pittige opdracht, want exoplaneten zijn lastig te fotograferen. Maak kennis met de planeten FW Tau b, ROXs 42B b en Roxs 12 b.
Vaak is het licht van een moederster te helder om een planeet te waarnemen. Kijk ‘s avonds maar eens naar een volle maan. Lukt het u dan om kleine sterren rondom de maan te spotten? Waarschijnlijk niet. En dan is de verhouding in lichtsterkte nog niet zo groot als die van een moederster en een exoplaneet.
In sommige gevallen is een ster niet lichtsterk genoeg om de exoplaneten om zich heen te verbergen. Of is de exoplaneet erg ver verwijderd van zijn moederster. Een krachtige telescoop kan de exoplaneten dan direct observeren. Zo is de Keck II-telescoop gebruikt om de drie exoplaneten in de onderstaande foto’s te kieken.
FW Tau b
FW Tau b maakt deel uit van een bijzonder systeem. FW Tau bestaat namelijk uit twee rode dwergsterren die om elkaar heen draaien. De afstand tussen de twee sterren is vergelijkbaar met de afstand tussen Saturnus en de zon. Beide sterren zijn minder dan twee miljoen jaar oud en bevinden zich op een afstand van 470 lichtjaar van de aarde vandaan. De exoplaneet – FW Tau b – draait om beide sterren heen op een afstand van 50 miljard kilometer. Dat is tien keer verder dan de afstand Neptunus – zon. Indrukwekkend! FW Tau b is tien keer zwaarder dan Jupiter en heeft een temperatuur van 1.700 graden Celsius.
ROX 42B b
Dan is er nog de binaire ster ROXs 42B. Twee kleine sterren draaien om elkaar heen. Daaromheen draait de exoplaneet ROX 42B b, namelijk 22 miljard kilometer bij beide sterren vandaan. Dat is nog steeds verder dan een planeet van onze zon is verwijderd, maar het valt in het niet bij FW Tau B.
ROXs 12 b
Dan blijft er nog één planeet over, namelijk ROXs 12 b. Deze grote planeet is ongeveer 16 keer zwaarder dan Jupiter. De exoplaneet draait om een koele, rode dwergster. Deze dwergster is 390 lichtjaar verwijderd van de aarde. De afstand tussen de dwergster en de exoplaneet is flink: 31 miljard kilometer.
ROXs 12b en FW Tau b hebben een schijf met materie om zich heen. Dit laat zien dat ze nog steeds aan het vormen zijn. Mogelijk worden de exopaneten dus nog massiever en waarschijnlijk zullen ze de komende tijd verder afkoelen.
Toekomst
In de toekomst hopen astronomen meer exoplaneten direct te fotograferen. En dan hopelijk exoplaneten die dichter bij hun moederster staan en meer op de aarde lijken. Maar dan zullen we grotere telescopen moeten bouwen met nog betere apparatuur.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ongelooflijk!!
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
16-12-2013
Nieuw instrument kan binnenkort exoplaneten fotograferen
De 3-meter Shane-telescoop van Lick Observatory. (Lick Observatory)
Amerikaanse astronomen hebben een nieuw instrument ontwikkeld waarmee over niet al te lange tijd planeten bij andere sterren in beeld gebracht kunnen worden. De eerste veelbelovende waarnemingen met het nieuwe instrument, van de ster Capella, zijn deze maand gepubliceerd.
FIRST (Fibered Imager foR Single Telescope) combineert twee astronomische afbeeldingstechnieken: adaptieve optiek (om trillingen in de aardse dampkring te compenseren) en interferometrie (om de beeldscherpte enorm te verhogen). Prototypes van het nieuwe instrument zijn uitgetest op de 3-meter Shane-telescoop van de Lick-sterrenwacht in Californië en op de Japanse 8-meter Subaru-telescoop op Mauna Kea, Hawaii.
In Astronomy and Astrophysics van december 2013 publiceren de astronomen waarnemingvsresultaten van de dubbelster Capella, op 43 lichtjaar afstand van de aarde. Dat Capella een dubbelster is, blijkt uit spectroscopische metingen aan het licht van de ster, maar de twee componenten van de dubbelster staan zo dicht bij elkaar (ca. 100 miljoen kilometer) dat ze vanaf de aarde nooit afzonderlijk gezien zijn. Dat is nu wél gelukt.
In de toekomst zal het FIRST-instrument verder ontwikkeld worden, waardoor ook veel zwakkere begeleiders op kleine afstand van een ster in beeld gebracht kunnen worden. Dan moet het mogelijk zijn om exoplaneten - planeten bij andere sterren dan de zon - te fotograferen. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Nieuw instrument kan binnenkort exoplaneten fotograferen
De 3-meter Shane-telescoop van Lick Observatory. (Lick Observatory)
Amerikaanse astronomen hebben een nieuw instrument ontwikkeld waarmee over niet al te lange tijd planeten bij andere sterren in beeld gebracht kunnen worden. De eerste veelbelovende waarnemingen met het nieuwe instrument, van de ster Capella, zijn deze maand gepubliceerd.
FIRST (Fibered Imager foR Single Telescope) combineert twee astronomische afbeeldingstechnieken: adaptieve optiek (om trillingen in de aardse dampkring te compenseren) en interferometrie (om de beeldscherpte enorm te verhogen). Prototypes van het nieuwe instrument zijn uitgetest op de 3-meter Shane-telescoop van de Lick-sterrenwacht in Californië en op de Japanse 8-meter Subaru-telescoop op Mauna Kea, Hawaii.
In Astronomy and Astrophysics van december 2013 publiceren de astronomen waarnemingvsresultaten van de dubbelster Capella, op 43 lichtjaar afstand van de aarde. Dat Capella een dubbelster is, blijkt uit spectroscopische metingen aan het licht van de ster, maar de twee componenten van de dubbelster staan zo dicht bij elkaar (ca. 100 miljoen kilometer) dat ze vanaf de aarde nooit afzonderlijk gezien zijn. Dat is nu wél gelukt.
In de toekomst zal het FIRST-instrument verder ontwikkeld worden, waardoor ook veel zwakkere begeleiders op kleine afstand van een ster in beeld gebracht kunnen worden. Dan moet het mogelijk zijn om exoplaneten - planeten bij andere sterren dan de zon - te fotograferen. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-12-2013
Nieuwe techniek meet massa van exoplaneten
Artist’s impression van exoplaneet HD189733b. (NASA, ESA, M. Kornmesser)
Astronomen hebben inmiddels al meer dan duizend exoplaneten ontdekt – planeten buiten ons zonnestelsel. Van veel van deze werelden is de massa onbekend, en daardoor is ook onduidelijk of ze voornamelijk uit gassen of uit gesteenten bestaan. Een nieuwe methode, ontwikkeld door onderzoekers van het Massachusetts Institute of Technology (MIT), biedt mogelijk uitkomst (Science, 20 december).
Tot nu toe kunnen astronomen de massa van een exoplaneet eigenlijk maar op één manier meten: door te kijken naar de schommelbeweging die de planeet bij zijn moederster veroorzaakt. Deze methode is echter lang niet altijd bruikbaar, vooral niet bij lichte planeten in relatief wijde omloopbanen.
De MIT-wetenschappers gooien het over een heel andere boeg: zij maken gebruik van het feit dat als een exoplaneet, vanaf de aarde gezien, vóór zijn moederster langs schuift, een klein deel van het sterlicht door de atmosfeer van die planeet heen gaat. En daarbij worden bepaalde golflengten van dat licht geabsorbeerd en andere doorgelaten: de planeetatmosfeer laat als het ware een vingerafdruk achter in het spectrum van de ster.
Uit het MIT-onderzoek blijkt dat uit de kenmerken van die vingerafdruk de temperatuur, de gemiddelde dichtheid en het verticale drukprofiel (de mate waarin de luchtdruk naar boven toe verandert) van de planeetatmosfeer kunnen worden afgeleid. Er bestaat bovendien een standaardvergelijking die het verband beschrijft tussen deze drie atmosferische kengetallen en de zwaartekracht aan het planeetoppervlak. Anders gezegd: als je temperatuur, dichtheid en drukprofiel kent, ken je ook de grootte van de aantrekkingskracht van de planeet. En daaruit kan eenvoudig zijn massa worden afgeleid.
Bij de in 2005 ontdekte exoplaneet HD189733b, waarvan de massa al redelijk goed bekend was, blijkt de nieuwe methode goed te werken. Maar hij zal zijn waarde pas echt kunnen bewijzen als toekomstige ruimtetelescopen, zoals de James Webb Space Telescope, straks nauwkeurige waarnemingen van de atmosferen van grote aantallen exoplaneten gaan afleveren. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Nieuwe techniek meet massa van exoplaneten
Artist’s impression van exoplaneet HD189733b. (NASA, ESA, M. Kornmesser)
Astronomen hebben inmiddels al meer dan duizend exoplaneten ontdekt – planeten buiten ons zonnestelsel. Van veel van deze werelden is de massa onbekend, en daardoor is ook onduidelijk of ze voornamelijk uit gassen of uit gesteenten bestaan. Een nieuwe methode, ontwikkeld door onderzoekers van het Massachusetts Institute of Technology (MIT), biedt mogelijk uitkomst (Science, 20 december).
Tot nu toe kunnen astronomen de massa van een exoplaneet eigenlijk maar op één manier meten: door te kijken naar de schommelbeweging die de planeet bij zijn moederster veroorzaakt. Deze methode is echter lang niet altijd bruikbaar, vooral niet bij lichte planeten in relatief wijde omloopbanen.
De MIT-wetenschappers gooien het over een heel andere boeg: zij maken gebruik van het feit dat als een exoplaneet, vanaf de aarde gezien, vóór zijn moederster langs schuift, een klein deel van het sterlicht door de atmosfeer van die planeet heen gaat. En daarbij worden bepaalde golflengten van dat licht geabsorbeerd en andere doorgelaten: de planeetatmosfeer laat als het ware een vingerafdruk achter in het spectrum van de ster.
Uit het MIT-onderzoek blijkt dat uit de kenmerken van die vingerafdruk de temperatuur, de gemiddelde dichtheid en het verticale drukprofiel (de mate waarin de luchtdruk naar boven toe verandert) van de planeetatmosfeer kunnen worden afgeleid. Er bestaat bovendien een standaardvergelijking die het verband beschrijft tussen deze drie atmosferische kengetallen en de zwaartekracht aan het planeetoppervlak. Anders gezegd: als je temperatuur, dichtheid en drukprofiel kent, ken je ook de grootte van de aantrekkingskracht van de planeet. En daaruit kan eenvoudig zijn massa worden afgeleid.
Bij de in 2005 ontdekte exoplaneet HD189733b, waarvan de massa al redelijk goed bekend was, blijkt de nieuwe methode goed te werken. Maar hij zal zijn waarde pas echt kunnen bewijzen als toekomstige ruimtetelescopen, zoals de James Webb Space Telescope, straks nauwkeurige waarnemingen van de atmosferen van grote aantallen exoplaneten gaan afleveren. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ben benieuwd!!quote:
16-12-2013
Nieuw instrument kan binnenkort exoplaneten fotograferen
[ afbeelding ]
De 3-meter Shane-telescoop van Lick Observatory. (Lick Observatory)
Amerikaanse astronomen hebben een nieuw instrument ontwikkeld waarmee over niet al te lange tijd planeten bij andere sterren in beeld gebracht kunnen worden. De eerste veelbelovende waarnemingen met het nieuwe instrument, van de ster Capella, zijn deze maand gepubliceerd.
FIRST (Fibered Imager foR Single Telescope) combineert twee astronomische afbeeldingstechnieken: adaptieve optiek (om trillingen in de aardse dampkring te compenseren) en interferometrie (om de beeldscherpte enorm te verhogen). Prototypes van het nieuwe instrument zijn uitgetest op de 3-meter Shane-telescoop van de Lick-sterrenwacht in Californië en op de Japanse 8-meter Subaru-telescoop op Mauna Kea, Hawaii.
In Astronomy and Astrophysics van december 2013 publiceren de astronomen waarnemingvsresultaten van de dubbelster Capella, op 43 lichtjaar afstand van de aarde. Dat Capella een dubbelster is, blijkt uit spectroscopische metingen aan het licht van de ster, maar de twee componenten van de dubbelster staan zo dicht bij elkaar (ca. 100 miljoen kilometer) dat ze vanaf de aarde nooit afzonderlijk gezien zijn. Dat is nu wél gelukt.
In de toekomst zal het FIRST-instrument verder ontwikkeld worden, waardoor ook veel zwakkere begeleiders op kleine afstand van een ster in beeld gebracht kunnen worden. Dan moet het mogelijk zijn om exoplaneten - planeten bij andere sterren dan de zon - te fotograferen. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
31-12-2013
Exoplaneet GJ 1214b is een bewolkte wereld
Artist’s impression van exoplaneet GJ 1214b. (NASA, ESA, STScI)
Twee teams van astronomen zijn, met behulp van de Hubble-ruimtetelescoop, meer te weten gekomen over de atmosferen van twee exoplaneten (Nature, 2 januari 2014). Het betreft de warme planeet GJ 436b, die ongeveer zo zwaar is als de planeet Neptunus, en zijn lichtere soortgenoot GJ 1214b.
Vanaf de aarde gezien bewegen de twee planeten tijdens elke omloop gedurende korte tijd vóór hun beider sterren langs. Dat biedt de mogelijkheid om, aan de hand van het sterlicht dat door hun atmosfeer heen gaat, meer te weten te komen over de atmosferische eigenschappen van deze planeten.
Uit het onderzoek van GJ 436b blijkt dat deze planeet geen duidelijke chemische ‘vingerafdrukken’ achterlaat in het spectrum van zijn ster. Dat betekent ofwel dat deze planeet een hoge wolkenlaag heeft die zijn atmosfeer ondoorzichtig maakt, ofwel dat zijn atmosfeer – in tegenstelling tot de atmosfeer van Neptunus – weinig waterstof bevat. In plaats daarvan zou de atmosfeer van GJ 436b uit grote hoeveelheden zwaardere moleculen kunnen bestaan, zoals waterdamp of koolstofdioxide. De chemische signatuur van een dichte atmosfeer van die samenstelling laat zich veel moeilijker detecteren.
Over de atmosfeer van GJ 1214b bestaat nu meer duidelijkheid. De eerste spectra van deze planeet lieten ook geen details zien, wat dezelfde mogelijkheden openliet als bij GJ 436b: een atmosfeer van voornamelijk waterdamp of een waterstofrijke atmosfeer met hoge bewolking. Nieuwe Hubble-waarnemingen hebben nu echter laten zien dat de atmosfeer van GJ 1214b weinig of geen waterdamp, methaan, stikstof of koolstofdioxide bevat.
Dat maakt het waarschijnlijk dat in dit geval sprake is van een hoge, dichte wolkenlaag. Modelberekeningen laten zien dat deze, gezien de hoge temperaturen, heel anders van aard moet zijn dan de wolken op onze eigen planeet. Mogelijk bestaat hij uit een mist van kaliumchloride of zinksulfide. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Exoplaneet GJ 1214b is een bewolkte wereld
Artist’s impression van exoplaneet GJ 1214b. (NASA, ESA, STScI)
Twee teams van astronomen zijn, met behulp van de Hubble-ruimtetelescoop, meer te weten gekomen over de atmosferen van twee exoplaneten (Nature, 2 januari 2014). Het betreft de warme planeet GJ 436b, die ongeveer zo zwaar is als de planeet Neptunus, en zijn lichtere soortgenoot GJ 1214b.
Vanaf de aarde gezien bewegen de twee planeten tijdens elke omloop gedurende korte tijd vóór hun beider sterren langs. Dat biedt de mogelijkheid om, aan de hand van het sterlicht dat door hun atmosfeer heen gaat, meer te weten te komen over de atmosferische eigenschappen van deze planeten.
Uit het onderzoek van GJ 436b blijkt dat deze planeet geen duidelijke chemische ‘vingerafdrukken’ achterlaat in het spectrum van zijn ster. Dat betekent ofwel dat deze planeet een hoge wolkenlaag heeft die zijn atmosfeer ondoorzichtig maakt, ofwel dat zijn atmosfeer – in tegenstelling tot de atmosfeer van Neptunus – weinig waterstof bevat. In plaats daarvan zou de atmosfeer van GJ 436b uit grote hoeveelheden zwaardere moleculen kunnen bestaan, zoals waterdamp of koolstofdioxide. De chemische signatuur van een dichte atmosfeer van die samenstelling laat zich veel moeilijker detecteren.
Over de atmosfeer van GJ 1214b bestaat nu meer duidelijkheid. De eerste spectra van deze planeet lieten ook geen details zien, wat dezelfde mogelijkheden openliet als bij GJ 436b: een atmosfeer van voornamelijk waterdamp of een waterstofrijke atmosfeer met hoge bewolking. Nieuwe Hubble-waarnemingen hebben nu echter laten zien dat de atmosfeer van GJ 1214b weinig of geen waterdamp, methaan, stikstof of koolstofdioxide bevat.
Dat maakt het waarschijnlijk dat in dit geval sprake is van een hoge, dichte wolkenlaag. Modelberekeningen laten zien dat deze, gezien de hoge temperaturen, heel anders van aard moet zijn dan de wolken op onze eigen planeet. Mogelijk bestaat hij uit een mist van kaliumchloride of zinksulfide. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-01-2014
Kleine, gasrijke exoplaneet ontdekt
Artist’s impression van de lichte, gasachtige exoplaneet KOI-314c. De planeet is ongeveer net zo zwaar als de aarde, maar ruim anderhalf keer zo groot.
Een internationaal team van astronomen heeft voor het eerst een planeet van ongeveer dezelfde massa als de aarde opgespoord die tijdens elke omloop voor zijn moederster langs schuift. De planeet, die de aanduiding KOI-314c draagt, is de lichtste waarvan zowel massa als afmetingen bekend zijn. Gezien zijn omvang – 60 procent groter dan onze eigen planeet – is KOI-314c verrassend licht. Dat betekent dat de planeet voor een belangrijk deel uit gassen moet bestaan.
KOI-314c draait om een zwakke rode dwergster op ongeveer tweehonderd lichtjaar van de aarde. Hij volgt een krappe baan om de ster met een omlooptijd van 23 dagen. De afstand tot zijn relatief koele moederster is dermate klein, dat de planeet toch nog ongezond heet is: zijn temperatuur bedraagt ongeveer 100 graden Celsius.
De gemiddelde dichtheid van KOI-314c is slechts 30 procent groter dan die van water. Dat wijst erop dat hij is gehuld in een honderden kilometers dikke atmosfeer van waterstof- en heliumgas.
Volgens de astronomen, die hun ontdekking vandaag tijdens de 223ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Washington DC presenteren, kan KOI-314c oorspronkelijk groter en zwaarder zijn geweest. Mogelijk is hij zijn bestaan begonnen als een kleinere versie van de gasplaneet Neptunus en door de intense straling van zijn moederster een deel van zijn atmosferische gassen kwijtgeraakt. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Kleine, gasrijke exoplaneet ontdekt
Artist’s impression van de lichte, gasachtige exoplaneet KOI-314c. De planeet is ongeveer net zo zwaar als de aarde, maar ruim anderhalf keer zo groot.
Een internationaal team van astronomen heeft voor het eerst een planeet van ongeveer dezelfde massa als de aarde opgespoord die tijdens elke omloop voor zijn moederster langs schuift. De planeet, die de aanduiding KOI-314c draagt, is de lichtste waarvan zowel massa als afmetingen bekend zijn. Gezien zijn omvang – 60 procent groter dan onze eigen planeet – is KOI-314c verrassend licht. Dat betekent dat de planeet voor een belangrijk deel uit gassen moet bestaan.
KOI-314c draait om een zwakke rode dwergster op ongeveer tweehonderd lichtjaar van de aarde. Hij volgt een krappe baan om de ster met een omlooptijd van 23 dagen. De afstand tot zijn relatief koele moederster is dermate klein, dat de planeet toch nog ongezond heet is: zijn temperatuur bedraagt ongeveer 100 graden Celsius.
De gemiddelde dichtheid van KOI-314c is slechts 30 procent groter dan die van water. Dat wijst erop dat hij is gehuld in een honderden kilometers dikke atmosfeer van waterstof- en heliumgas.
Volgens de astronomen, die hun ontdekking vandaag tijdens de 223ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Washington DC presenteren, kan KOI-314c oorspronkelijk groter en zwaarder zijn geweest. Mogelijk is hij zijn bestaan begonnen als een kleinere versie van de gasplaneet Neptunus en door de intense straling van zijn moederster een deel van zijn atmosferische gassen kwijtgeraakt. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-01-2014
Planeten ontdekt met soortelijk gewicht van lood
Illustratie van een exoplaneet. (NASA)
Twee exoplaneten die ontdekt zijn met de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler blijken een soortelijke dichtheid te hebben gelijk aan die van lood. Het gaat om de planeten Kepler-99b en Kepler-406b, die allebei zo'n veertig procent groter zijn dan de aarde. Ook drie andere Kepler-planeten (tussen de 10 en 80 procent groter dan de aarde) blijken uit zware elementen te bestaan. De resultaten zijn vandaag bekendgemaakt op de 223ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Washington, D.C., en gepubliceerd in The Astrophysical Journal.
Kepler kan alleen de middellijn van een planeet vaststellen, door te meten hoeveel licht hij onderschept wanneer hij eens per omloop voor zijn moederster langs beweegt. Om iets over de samenstelling te kunnen zeggen, moet echter ook de massa bekend zijn.
Met de 10-meter Keck-telescoop op Hawaii is nu voor 16 exoplaneten de massa afgeleid uit de periodieke schommelingen van de moederster, veroorzaakt door de zwaartekracht van de planeet. Voor 30 andere planeten is de massa bepaald op basis van onderlinge baanverstoringen die twee planeten in één stelsel op elkaar uitoefenen.
Inmiddels is duidelijk dat driekwart van alle exoplaneten die door Kepler zijn ontdekt minder dan vier keer zo groot is als de aarde. Maar de meeste van deze planeten vertonen toch weinig overeenkomsten met onze thuisplaneet: in veel gevallen gaat het om relatief kleine 'kernen', die omgeven worden door dikke mantels van lichte gassen, zoals waterstof en helium. Over hun ontstaan is nog weinig bekend.
Op basis van de massabepalingen hopen sterrenkundigen te achterhalen welke fractie van de kleine planeten (in middellijn vergelijkbaar met de aarde) ook daadwerkelijk een aardeachtige samenstelling heeft. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Planeten ontdekt met soortelijk gewicht van lood
Illustratie van een exoplaneet. (NASA)
Twee exoplaneten die ontdekt zijn met de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler blijken een soortelijke dichtheid te hebben gelijk aan die van lood. Het gaat om de planeten Kepler-99b en Kepler-406b, die allebei zo'n veertig procent groter zijn dan de aarde. Ook drie andere Kepler-planeten (tussen de 10 en 80 procent groter dan de aarde) blijken uit zware elementen te bestaan. De resultaten zijn vandaag bekendgemaakt op de 223ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Washington, D.C., en gepubliceerd in The Astrophysical Journal.
Kepler kan alleen de middellijn van een planeet vaststellen, door te meten hoeveel licht hij onderschept wanneer hij eens per omloop voor zijn moederster langs beweegt. Om iets over de samenstelling te kunnen zeggen, moet echter ook de massa bekend zijn.
Met de 10-meter Keck-telescoop op Hawaii is nu voor 16 exoplaneten de massa afgeleid uit de periodieke schommelingen van de moederster, veroorzaakt door de zwaartekracht van de planeet. Voor 30 andere planeten is de massa bepaald op basis van onderlinge baanverstoringen die twee planeten in één stelsel op elkaar uitoefenen.
Inmiddels is duidelijk dat driekwart van alle exoplaneten die door Kepler zijn ontdekt minder dan vier keer zo groot is als de aarde. Maar de meeste van deze planeten vertonen toch weinig overeenkomsten met onze thuisplaneet: in veel gevallen gaat het om relatief kleine 'kernen', die omgeven worden door dikke mantels van lichte gassen, zoals waterstof en helium. Over hun ontstaan is nog weinig bekend.
Op basis van de massabepalingen hopen sterrenkundigen te achterhalen welke fractie van de kleine planeten (in middellijn vergelijkbaar met de aarde) ook daadwerkelijk een aardeachtige samenstelling heeft. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-01-2014
Vijf gesteenteplaneten buiten ons zonnestelsel ontdekt
Wetenschappers hebben met de Kepler-telescoop van de NASA weer eens vijf exoplaneten van gesteente gevonden, zo heeft de gezaghebbende website space.com dinsdag van op de jaarlijkse bijeenkomst van de Amerikaanse Sterrenkundige Vereniging in Washington gemeld.
De omvang van de vijf door de planetenjager gevonden planeten buiten ons zonnestelsel is tien tot tachtig procent groter dan die van de Aarde. Twee ervan, Kepler-99b en Kepler-406b, zijn beide veertig procent groter dan onze planeet. Gezien beide hemellichamen in minder dan vijf dagen rond hun ster wentelen, zal het er wellicht te heet zijn om leven mogelijk te maken, denken de onderzoekers.
Astronomen hebben nu al meer dan 800 planeten buiten ons zonnestelsel gevonden, weet space.com.
(HLN)
Vijf gesteenteplaneten buiten ons zonnestelsel ontdekt
Wetenschappers hebben met de Kepler-telescoop van de NASA weer eens vijf exoplaneten van gesteente gevonden, zo heeft de gezaghebbende website space.com dinsdag van op de jaarlijkse bijeenkomst van de Amerikaanse Sterrenkundige Vereniging in Washington gemeld.
De omvang van de vijf door de planetenjager gevonden planeten buiten ons zonnestelsel is tien tot tachtig procent groter dan die van de Aarde. Twee ervan, Kepler-99b en Kepler-406b, zijn beide veertig procent groter dan onze planeet. Gezien beide hemellichamen in minder dan vijf dagen rond hun ster wentelen, zal het er wellicht te heet zijn om leven mogelijk te maken, denken de onderzoekers.
Astronomen hebben nu al meer dan 800 planeten buiten ons zonnestelsel gevonden, weet space.com.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-01-2014
Wetenschappers ontdekken "tweelingplaneet" van Aarde
De aarde. © afp.
Wetenschappers zijn op zowat 200 lichtjaar van ons op een planeet gestoten die als een "tweelingbroer" van de aarde kan gelden, zo heeft SkyNews vandaag gemeld van op de jaarlijkse bijeenkomst van de Amerikaanse Sterrenkundige Vereniging in Washington. Een kopie van onze wereld is het echter niet.
Het gaat om planeet KOI-314c, die zowat dezelfde massa als onze aarde heeft. Maar de diameter is ongeveer zestig procent groter. De dichtheid is slechts dertig procent groter dan de dichtheid van water, wat suggereert dat een honderden kilometers dikke atmosfeer, bestaande uit waterstof en helium, het hemelllichaam omringt.
Mini-Neptunus
Wellicht begon de planeet haar leven als een mini-Neptunus en verloor ze doorheen de tijd door verdamping een groot deel van de gassen in haar atmosfeer.
Met oppervlaktetemperaturen rond 104 graden is het er ook veel heter dan bij ons en kunnen de meeste levensvormen zoals wij die kennen er niet gedijen.
"Niet aardachtig"
"Deze planeet mag dan wel dezelfde massa hebben als de aarde, de planeet is zeker niet aardachtig", aldus David Kipping van het Harvard-Smithsonian Centrum voor Astrofysica. "Het bewijst dat er geen duidelijke scheidslijn is tussen rotsachtige werelden zoals de aarde en waterwerelden of gasgiganten."
KOI-314c cirkelt in 23 dagen rond een rode dwerg waarrond nog een planeet draait. Die is ongeveer net zo groot als KOI-314c, maar heeft een veel grotere dichtheid en weegt vier keer meer dan onze aarde. Deze planeet heeft dertien dagen nodig voor een omloop.
(HLN)
Wetenschappers ontdekken "tweelingplaneet" van Aarde
De aarde. © afp.
Wetenschappers zijn op zowat 200 lichtjaar van ons op een planeet gestoten die als een "tweelingbroer" van de aarde kan gelden, zo heeft SkyNews vandaag gemeld van op de jaarlijkse bijeenkomst van de Amerikaanse Sterrenkundige Vereniging in Washington. Een kopie van onze wereld is het echter niet.
Het gaat om planeet KOI-314c, die zowat dezelfde massa als onze aarde heeft. Maar de diameter is ongeveer zestig procent groter. De dichtheid is slechts dertig procent groter dan de dichtheid van water, wat suggereert dat een honderden kilometers dikke atmosfeer, bestaande uit waterstof en helium, het hemelllichaam omringt.
Mini-Neptunus
Wellicht begon de planeet haar leven als een mini-Neptunus en verloor ze doorheen de tijd door verdamping een groot deel van de gassen in haar atmosfeer.
Met oppervlaktetemperaturen rond 104 graden is het er ook veel heter dan bij ons en kunnen de meeste levensvormen zoals wij die kennen er niet gedijen.
"Niet aardachtig"
"Deze planeet mag dan wel dezelfde massa hebben als de aarde, de planeet is zeker niet aardachtig", aldus David Kipping van het Harvard-Smithsonian Centrum voor Astrofysica. "Het bewijst dat er geen duidelijke scheidslijn is tussen rotsachtige werelden zoals de aarde en waterwerelden of gasgiganten."
KOI-314c cirkelt in 23 dagen rond een rode dwerg waarrond nog een planeet draait. Die is ongeveer net zo groot als KOI-314c, maar heeft een veel grotere dichtheid en weegt vier keer meer dan onze aarde. Deze planeet heeft dertien dagen nodig voor een omloop.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-01-2014
Eerste foto's van exoplanetencamera Gemini-telescoop
Opnamen van de stofring rond de ster HR 4796A, gemaakt door de Gemini Planet Imager (rechts). (LLNL/Gemini Observatory)
Sterrenkundigen hebben vandaag op de 223ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Washington, D.C., de eerste foto's vrijgegeven die gemaakt zijn met de nieuwe Gemini Planet Imager - een camera die ontworpen is om planeten bij andere sterren te fotograferen. De camera is eind oktober geïnstalleerd op de 8,2-meter Gemini South-telescoop op Cerro Pachón in Chili. Hij maakt gebruik van geavanceerde adaptieve optiek (ontwikkeld door het Lawrence Livermore National Laboratory) om storende atmosferische trillingen te compenseren. Een speciale 'coronagraaf' blokkeert het licht van de waargenomen ster, zodat kleine, zwakke objecten vlak bij die ster in beeld gebracht kunnen worden.
Tijdens de testfase van de camera zijn opnamen gemaakt van bekende exoplaneten, zoals Beta Pictoris b. De camera blijkt boven verwachting te functioneren. Bij één ster, HR 4796A, zijn scherpe afbeeldingen verkregen van een smalle stofring rond de ster. In de komende jaren zullen tientallen jonge sterren op afstanden van enkele tientallen tot enkele honderden lichtjaren bestudeerd worden. De verwachting is dat met de Gemini Planet Imager zeker dertig tot vijftig nieuwe exoplaneten ontdekt zullen worden. (GS)
(allesoversterrnekunde)
Eerste foto's van exoplanetencamera Gemini-telescoop
Opnamen van de stofring rond de ster HR 4796A, gemaakt door de Gemini Planet Imager (rechts). (LLNL/Gemini Observatory)
Sterrenkundigen hebben vandaag op de 223ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Washington, D.C., de eerste foto's vrijgegeven die gemaakt zijn met de nieuwe Gemini Planet Imager - een camera die ontworpen is om planeten bij andere sterren te fotograferen. De camera is eind oktober geïnstalleerd op de 8,2-meter Gemini South-telescoop op Cerro Pachón in Chili. Hij maakt gebruik van geavanceerde adaptieve optiek (ontwikkeld door het Lawrence Livermore National Laboratory) om storende atmosferische trillingen te compenseren. Een speciale 'coronagraaf' blokkeert het licht van de waargenomen ster, zodat kleine, zwakke objecten vlak bij die ster in beeld gebracht kunnen worden.
Tijdens de testfase van de camera zijn opnamen gemaakt van bekende exoplaneten, zoals Beta Pictoris b. De camera blijkt boven verwachting te functioneren. Bij één ster, HR 4796A, zijn scherpe afbeeldingen verkregen van een smalle stofring rond de ster. In de komende jaren zullen tientallen jonge sterren op afstanden van enkele tientallen tot enkele honderden lichtjaren bestudeerd worden. De verwachting is dat met de Gemini Planet Imager zeker dertig tot vijftig nieuwe exoplaneten ontdekt zullen worden. (GS)
(allesoversterrnekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-01-2014
Drie exoplaneten ontdekt in sterrenhoop M67
Artist’s impression van een planeet die om een ster van de sterrenhoop M67 cirkelt. (ESO/L. Calçada)
Astronomen hebben drie planeten ontdekt die rond sterren van de sterrenhoop Messier 67 (M67) draaien. Opvallend detail is dat de moederster van een van de nieuwe exoplaneten in bijna alle opzichten identiek is aan onze zon.
Hoewel buiten ons zonnestelsel inmiddels al meer dan duizend planeten zijn ontdekt, bevindt slechts een handjevol daarvan zich in een sterrenhoop. Ergens is dat vreemd, omdat bekend is dat de meeste sterren in zulke groepen worden geboren. Daarom begonnen astronomen zich al af te vragen of deze vreemde schaarste ontstaat doordat planeetvorming in sterrenhopen anders verloopt dan elders in de Melkweg.
Dankzij een zes jaar durende zoektocht met HARPS, een instrument voor het opsporen van exoplaneten op de 3,6-meter telescoop van de ESO-sterrenwacht op La Silla, is dit probleem nu uit de wereld geholpen. Met dat instrument is naar 88 van de ongeveer vijfhonderd sterren in M67 gekeken, en bij drie ervan is een planeet ontdekt.
Dat lijkt weinig, maar de sterrenhoop staat relatief ver weg (2500 lichtjaar), waardoor de afzonderlijke sterren niet erg helder zijn en hun eventuele schommelbewegingen ten gevolge van de aanwezigheid van planeten zich niet gemakkelijk laten meten. In feite is met het nieuwe onderzoek juist aangetoond dat planeten in M67 net zo talrijk zijn dan elders.
Twee van de planeten in M67 draaien rond zonachtige sterren, de derde rond een rode reuzenster. De eerste twee hebben ongeveer een derde van de massa van Jupiter en cirkelen in respectievelijk zeven en vijf dagen om hun moederster. Daarmee behoren ze tot de klasse van hete Jupiters. De derde planeet heeft een omlooptijd van 122 dagen en is zwaarder dan Jupiter. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Drie exoplaneten ontdekt in sterrenhoop M67
Artist’s impression van een planeet die om een ster van de sterrenhoop M67 cirkelt. (ESO/L. Calçada)
Astronomen hebben drie planeten ontdekt die rond sterren van de sterrenhoop Messier 67 (M67) draaien. Opvallend detail is dat de moederster van een van de nieuwe exoplaneten in bijna alle opzichten identiek is aan onze zon.
Hoewel buiten ons zonnestelsel inmiddels al meer dan duizend planeten zijn ontdekt, bevindt slechts een handjevol daarvan zich in een sterrenhoop. Ergens is dat vreemd, omdat bekend is dat de meeste sterren in zulke groepen worden geboren. Daarom begonnen astronomen zich al af te vragen of deze vreemde schaarste ontstaat doordat planeetvorming in sterrenhopen anders verloopt dan elders in de Melkweg.
Dankzij een zes jaar durende zoektocht met HARPS, een instrument voor het opsporen van exoplaneten op de 3,6-meter telescoop van de ESO-sterrenwacht op La Silla, is dit probleem nu uit de wereld geholpen. Met dat instrument is naar 88 van de ongeveer vijfhonderd sterren in M67 gekeken, en bij drie ervan is een planeet ontdekt.
Dat lijkt weinig, maar de sterrenhoop staat relatief ver weg (2500 lichtjaar), waardoor de afzonderlijke sterren niet erg helder zijn en hun eventuele schommelbewegingen ten gevolge van de aanwezigheid van planeten zich niet gemakkelijk laten meten. In feite is met het nieuwe onderzoek juist aangetoond dat planeten in M67 net zo talrijk zijn dan elders.
Twee van de planeten in M67 draaien rond zonachtige sterren, de derde rond een rode reuzenster. De eerste twee hebben ongeveer een derde van de massa van Jupiter en cirkelen in respectievelijk zeven en vijf dagen om hun moederster. Daarmee behoren ze tot de klasse van hete Jupiters. De derde planeet heeft een omlooptijd van 122 dagen en is zwaarder dan Jupiter. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
nu ook een filmpje:quote:
15-01-2014
Drie exoplaneten ontdekt in sterrenhoop M67
[ afbeelding ]
Artist’s impression van een planeet die om een ster van de sterrenhoop M67 cirkelt. (ESO/L. Calçada)
(allesoversterrenkunde)
Ja, maar betekent nee
Alles wat je zegt zal verdraaid tegen je gebruikt worden
Alles wat je zegt zal verdraaid tegen je gebruikt worden
quote:
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-01-2014
[img]Door Leuvens onderzoeker geleid team ontdekt nieuwe exoplaneet[/img]
Een internationaal team van sterrenkundigen onder leiding van doctoraatsstudent Vincent Van Eylen aan de Deense Aarhus University die ook verbonden is met de KU Leuven, heeft met de Kepler-ruimtetelescoop van de NASA exoplaneet Kepler-410A b ontdekt. Er zijn reeds meer dan duizend planeten gevonden die rond een andere ster dan onze Zon draaien.
Onderzoeker Vincent Van Eylen. © Aarhus University.
Deze combinatie ster-planeet is bijzonder omdat ze omwille van haar helderheid goed bestudeerbaar is. De planeet is iets groter dan de Aarde (2,8 keer de aardstraal) en draait in 17,8 dagen volledig rond de ster. Die is iets groter dan de Zon en is vermoedelijk een dubbelster.
Leven op deze planeet is onwaarschijnlijk aangezien de afstand tot de ster veel kleiner is dan de afstand Aarde-Zon met een hoge temperatuur als gevolg. Een bezoek zit er niet in aangezien het stelsel ongeveer 425 lichtjaar van ons staat.
De exoplanetenjager Kepler mat de afgelopen vier jaar de helderheid van deze ster en planeet elke minuut op. De telescoop doet dit met meer dan 150.000 sterren tegelijk.
Het is de derde helderste ster met een planeet die door de Kepler is verschalkt.
De ster lijkt te roteren in dezelfde richting als de baan van de planeet, wat interessant is voor de theorievorming omtrent het ontstaan van dergelijke systemen. Uit de observaties blijkt onder meer dat er een kleine variatie zit in de tijdstippen wanneer de planeet voor de ster schuift, wat wijst op de aanwezigheid van nog een andere planeet, die dan de baan beïnvloedt.
(HLN)
[img]Door Leuvens onderzoeker geleid team ontdekt nieuwe exoplaneet[/img]
Een internationaal team van sterrenkundigen onder leiding van doctoraatsstudent Vincent Van Eylen aan de Deense Aarhus University die ook verbonden is met de KU Leuven, heeft met de Kepler-ruimtetelescoop van de NASA exoplaneet Kepler-410A b ontdekt. Er zijn reeds meer dan duizend planeten gevonden die rond een andere ster dan onze Zon draaien.
Onderzoeker Vincent Van Eylen. © Aarhus University.
Deze combinatie ster-planeet is bijzonder omdat ze omwille van haar helderheid goed bestudeerbaar is. De planeet is iets groter dan de Aarde (2,8 keer de aardstraal) en draait in 17,8 dagen volledig rond de ster. Die is iets groter dan de Zon en is vermoedelijk een dubbelster.
Leven op deze planeet is onwaarschijnlijk aangezien de afstand tot de ster veel kleiner is dan de afstand Aarde-Zon met een hoge temperatuur als gevolg. Een bezoek zit er niet in aangezien het stelsel ongeveer 425 lichtjaar van ons staat.
De exoplanetenjager Kepler mat de afgelopen vier jaar de helderheid van deze ster en planeet elke minuut op. De telescoop doet dit met meer dan 150.000 sterren tegelijk.
Het is de derde helderste ster met een planeet die door de Kepler is verschalkt.
De ster lijkt te roteren in dezelfde richting als de baan van de planeet, wat interessant is voor de theorievorming omtrent het ontstaan van dergelijke systemen. Uit de observaties blijkt onder meer dat er een kleine variatie zit in de tijdstippen wanneer de planeet voor de ster schuift, wat wijst op de aanwezigheid van nog een andere planeet, die dan de baan beïnvloedt.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-01-2014
Nieuwe exoplaneet ontdekt bij heldere ster
Artist's impression van de Kepler-satelliet. (NASA/Ames/JPL-Caltech)
Een internationaal team van astronomen, onder wie de Belgen Vincent Van Eyen en Connie Aerts, heeft een planeet opgespoord bij Kepler-410A, een relatief heldere ster die samen met een zwakkere soortgenoot een dubbelster vormt. De planeet is ongeveer drie keer zo groot als onze aarde en draait in een krappe baan met een omlooptijd van ruwweg achttien dagen rond zijn moederster.
Het reilen en zeilen van de exoplaneet, die de aanduiding ‘Kepler-410A b’ heeft gekregen, is vier jaar lang gevolgd met de NASA-satelliet Kepler. Deze satelliet hield de helderheden van meer dan 150.000 sterren in de gaten, om de kleine, regelmatige ‘helderheidsdipjes’ te kunnen registreren die erop wijzen dat er een planeet rond de ster cirkelt.
Uit kleine verstoringen van de omloopbaan van de planeet kan worden afgeleid dat er waarschijnlijk nog een tweede planeet om Kepler-410A draait. De momenten waarop Kepler-410A b, vanaf de aarde gezien, voor zijn ster langs trekt volgen elkaar namelijk niet met vaste tussenpozen op. Soms begint de planeetovergang tot wel een kwartier te vroeg of te laat. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Nieuwe exoplaneet ontdekt bij heldere ster
Artist's impression van de Kepler-satelliet. (NASA/Ames/JPL-Caltech)
Een internationaal team van astronomen, onder wie de Belgen Vincent Van Eyen en Connie Aerts, heeft een planeet opgespoord bij Kepler-410A, een relatief heldere ster die samen met een zwakkere soortgenoot een dubbelster vormt. De planeet is ongeveer drie keer zo groot als onze aarde en draait in een krappe baan met een omlooptijd van ruwweg achttien dagen rond zijn moederster.
Het reilen en zeilen van de exoplaneet, die de aanduiding ‘Kepler-410A b’ heeft gekregen, is vier jaar lang gevolgd met de NASA-satelliet Kepler. Deze satelliet hield de helderheden van meer dan 150.000 sterren in de gaten, om de kleine, regelmatige ‘helderheidsdipjes’ te kunnen registreren die erop wijzen dat er een planeet rond de ster cirkelt.
Uit kleine verstoringen van de omloopbaan van de planeet kan worden afgeleid dat er waarschijnlijk nog een tweede planeet om Kepler-410A draait. De momenten waarop Kepler-410A b, vanaf de aarde gezien, voor zijn ster langs trekt volgen elkaar namelijk niet met vaste tussenpozen op. Soms begint de planeetovergang tot wel een kwartier te vroeg of te laat. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-01-2014
ESA ontdekt water op Ceres
Astronomen hebben waterdamp ontdekt rondom Ceres, een dwergplaneet die zich in de planetoïdengordel tussen Mars en Jupiter bevindt. De wetenschappers deden de vondst met ruimtetelescoop Herschel.
‘Het is de eerste keer dat we water detecteren in de planetoïdengordel. De meting bewijst dat Ceres een ijzig oppervlak en een atmosfeer heeft’, zegt ESA-astronoom Michael Küppers in een persverklaring. Zijn publicatie verschijnt deze week in Nature.
6 kilo per seconde
In hun zoektocht naar water bekeken de astronomen het licht dat van de dwergplaneet weerkaatst. Uit de golflengte van dat gereflecteerde licht kunnen de wetenschappers achterhalen of er water aanwezig is. Telescoop Herschel deed metingen met periodes van negen uur, de tijd die Ceres nodig heeft om een volledige rotatie te maken. De wetenschappers zagen pieken en dalen in het ‘watersignaal’. Daarmee konden ze de waterverdeling op het oppervlak in kaart brengen.
Al het water lijkt geconcentreerd op twee plekken op Ceres. Deze plekken zijn zo’n 5% donkerder dan de rest van de dwergplaneet. Omdat de gebieden donker zijn, absorberen ze veel zonlicht. Daardoor kan het ijs van het oppervlak direct verdampen, zonder eerst de gebruikelijke ‘tussenstap’ te maken waarbij ijs smelt. Het lijkt erop dat op deze manier gemiddeld zes kilo waterdamp per seconde ontstaat.
Artistieke impressie van Ceres.
Bron: ESA/ATG
Ontstaan van het zonnestelsel
De vondst is een belangrijke aanwijzing voor de vraag hoe het zonnestelsel is ontstaan. Volgens de huidige theorie ontstond het stelsel zo’n 4,6 miljard jaar geleden. In het centrum van het zonnestelsel, waar planeten als Mercurius, Venus en de Aarde zich bevinden, was het toen te warm voor het bestaan van water. In de buitenste randen van het zonnestelsel kon water wel condenseren. Waarschijnlijk is water pas later (zo’n 3,8 miljard jaar geleden) op de aarde terecht gekomen, dankzij planetoïden die op het planeetoppervlak neerstorten. Het feit dat Ceres (een object dat zich in een planetoïde-rijke buurt bevindt) water bevat, lijkt deze theorie te ondersteunen. De ontdekking onderstreept immers dat planetoïde-achtige objecten inderdaad water kunnen bevatten.
Over ongeveer een jaar zal de ruimtesonde Dawn, die momenteel onderweg is naar Ceres, de dwergplaneet bereiken. De sonde zal het oppervlak van de planeet bestuderen zodat astronomen het water veel nauwkeuriger in beeld kunnen brengen.
(newscientist.nl)
ESA ontdekt water op Ceres
Astronomen hebben waterdamp ontdekt rondom Ceres, een dwergplaneet die zich in de planetoïdengordel tussen Mars en Jupiter bevindt. De wetenschappers deden de vondst met ruimtetelescoop Herschel.
‘Het is de eerste keer dat we water detecteren in de planetoïdengordel. De meting bewijst dat Ceres een ijzig oppervlak en een atmosfeer heeft’, zegt ESA-astronoom Michael Küppers in een persverklaring. Zijn publicatie verschijnt deze week in Nature.
6 kilo per seconde
In hun zoektocht naar water bekeken de astronomen het licht dat van de dwergplaneet weerkaatst. Uit de golflengte van dat gereflecteerde licht kunnen de wetenschappers achterhalen of er water aanwezig is. Telescoop Herschel deed metingen met periodes van negen uur, de tijd die Ceres nodig heeft om een volledige rotatie te maken. De wetenschappers zagen pieken en dalen in het ‘watersignaal’. Daarmee konden ze de waterverdeling op het oppervlak in kaart brengen.
Al het water lijkt geconcentreerd op twee plekken op Ceres. Deze plekken zijn zo’n 5% donkerder dan de rest van de dwergplaneet. Omdat de gebieden donker zijn, absorberen ze veel zonlicht. Daardoor kan het ijs van het oppervlak direct verdampen, zonder eerst de gebruikelijke ‘tussenstap’ te maken waarbij ijs smelt. Het lijkt erop dat op deze manier gemiddeld zes kilo waterdamp per seconde ontstaat.
Artistieke impressie van Ceres.
Bron: ESA/ATG
Ontstaan van het zonnestelsel
De vondst is een belangrijke aanwijzing voor de vraag hoe het zonnestelsel is ontstaan. Volgens de huidige theorie ontstond het stelsel zo’n 4,6 miljard jaar geleden. In het centrum van het zonnestelsel, waar planeten als Mercurius, Venus en de Aarde zich bevinden, was het toen te warm voor het bestaan van water. In de buitenste randen van het zonnestelsel kon water wel condenseren. Waarschijnlijk is water pas later (zo’n 3,8 miljard jaar geleden) op de aarde terecht gekomen, dankzij planetoïden die op het planeetoppervlak neerstorten. Het feit dat Ceres (een object dat zich in een planetoïde-rijke buurt bevindt) water bevat, lijkt deze theorie te ondersteunen. De ontdekking onderstreept immers dat planetoïde-achtige objecten inderdaad water kunnen bevatten.
Over ongeveer een jaar zal de ruimtesonde Dawn, die momenteel onderweg is naar Ceres, de dwergplaneet bereiken. De sonde zal het oppervlak van de planeet bestuderen zodat astronomen het water veel nauwkeuriger in beeld kunnen brengen.
(newscientist.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-02-2014
Kepler ontdekt extreem wiebelende planeet
De baanvariaties van Kepler-413b. (NASA/ESA/A. Field)
Misschien is het wel de planeet met de meest extreme seizoenen. De oriëntatie van de draaiingsas van exoplaneet Kepler-413b varieert in elf jaar tijd over een hoek van dertig graden. Kepler-413b is een gasvormige reuzenplaneet die in 66 dagen tijd een kleine omloopbaan beschrijft rond een dubbele dwergster op 2300 lichtjaar afstand van de aarde. De baan van de planeet valt echter niet samen met de baan die de twee sterren om elkaar heen beschrijven. Door zwaartekrachtseffecten verandert het baanvlak van de planeet daardoor continu, met als resultaat dat ook de stand van de planeet in de ruimte aan grote, snelle variaties onderhevig is.
Kepler ontdekt planeten doordat ze minieme helderheidsdipjes veroorzaken in het licht van hun moederster wanneer ze daar voor langs bewegen. Kepler-413b vertoonde aanvankelijk wel zulke overgangen, maar daarna ruim twee jaar niet: door de wiebelingen in de baan bewoog de planeet (gezien vanaf de aarde) lange tijd niet exact voor de ster langs. Naar verwachting zullen er pas vanaf het jaar 2020 weer overgangen te zien zijn.
De nieuwe ontdekking wordt beschreven in een artikel in The Astrophysical Journal. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Kepler ontdekt extreem wiebelende planeet
De baanvariaties van Kepler-413b. (NASA/ESA/A. Field)
Misschien is het wel de planeet met de meest extreme seizoenen. De oriëntatie van de draaiingsas van exoplaneet Kepler-413b varieert in elf jaar tijd over een hoek van dertig graden. Kepler-413b is een gasvormige reuzenplaneet die in 66 dagen tijd een kleine omloopbaan beschrijft rond een dubbele dwergster op 2300 lichtjaar afstand van de aarde. De baan van de planeet valt echter niet samen met de baan die de twee sterren om elkaar heen beschrijven. Door zwaartekrachtseffecten verandert het baanvlak van de planeet daardoor continu, met als resultaat dat ook de stand van de planeet in de ruimte aan grote, snelle variaties onderhevig is.
Kepler ontdekt planeten doordat ze minieme helderheidsdipjes veroorzaken in het licht van hun moederster wanneer ze daar voor langs bewegen. Kepler-413b vertoonde aanvankelijk wel zulke overgangen, maar daarna ruim twee jaar niet: door de wiebelingen in de baan bewoog de planeet (gezien vanaf de aarde) lange tijd niet exact voor de ster langs. Naar verwachting zullen er pas vanaf het jaar 2020 weer overgangen te zien zijn.
De nieuwe ontdekking wordt beschreven in een artikel in The Astrophysical Journal. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-02-2014
ESA gaat op planetenjacht
De missie PLAnetary Transits and Oscillations of stars (PLATO) moet duizenden exoplanetenstelsels opsporen. (ESA–C. Carreau)
Het Europese ruimteagentschap zal in 2024 een nieuwe ruimtetelescoop lanceren die naar planeten buiten ons zonnestelsel gaat speuren. De nieuwe missie heeft de naam PLATO gekregen, de afkorting van ‘Planetary Transits and Oscillations of stars’.
Net als de NASA-satelliet Kepler zal PLATO op exoplaneten jagen door te speuren naar regelmatige helderheidsdipjes in het licht van sterren, die door zogeheten planeetovergangen of ‘transits’ worden veroorzaakt. Daartoe zullen een slordige miljoen sterren in de gaten worden gehouden – niet met één telescoop, maar met 34 afzonderlijke telescoopjes en camera’s. Daarnaast zal de ruimtetelescoop ook de seismische activiteit van de sterren onderzoeken. Dat laatste levert informatie op over hun massa, grootte en leeftijd.
Naar verwachting zal PLATO duizenden exoplaneten ontdekken. Maar de nadruk zal liggen op het opsporen van planeten die niet veel groter zijn dan de aarde, waar leefbare omstandigheden heersen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
ESA gaat op planetenjacht
De missie PLAnetary Transits and Oscillations of stars (PLATO) moet duizenden exoplanetenstelsels opsporen. (ESA–C. Carreau)
Het Europese ruimteagentschap zal in 2024 een nieuwe ruimtetelescoop lanceren die naar planeten buiten ons zonnestelsel gaat speuren. De nieuwe missie heeft de naam PLATO gekregen, de afkorting van ‘Planetary Transits and Oscillations of stars’.
Net als de NASA-satelliet Kepler zal PLATO op exoplaneten jagen door te speuren naar regelmatige helderheidsdipjes in het licht van sterren, die door zogeheten planeetovergangen of ‘transits’ worden veroorzaakt. Daartoe zullen een slordige miljoen sterren in de gaten worden gehouden – niet met één telescoop, maar met 34 afzonderlijke telescoopjes en camera’s. Daarnaast zal de ruimtetelescoop ook de seismische activiteit van de sterren onderzoeken. Dat laatste levert informatie op over hun massa, grootte en leeftijd.
Naar verwachting zal PLATO duizenden exoplaneten ontdekken. Maar de nadruk zal liggen op het opsporen van planeten die niet veel groter zijn dan de aarde, waar leefbare omstandigheden heersen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-02-2014
Water gevonden in atmosfeer van "nabije" exoplaneet
Archiefbeeld. © belga.
Wetenschappers hebben water(damp) gevonden in de atmosfeer van één van de eerste ontdekte exoplaneten, zo heeft de gezaghebbende website space.com gemeld. Het gaat om een "nabije" planeet buiten ons zonnestelsel.
Al in 1996, toen de jacht op exoplaneten op gang kwam, stootten wetenschappers op 'Tau Boötis b' op zowat 51 lichtjaar van ons. Het gaat wellicht om een "hete Jupiter" of een enorme gigant die kort rondom zijn moederster wentelt.
Uit spectrale data van het zwakke licht van de exoplaneet leerden vorsers rondom Alexandra Lockwood van Caltech dat er in de atmosfeer niet alleen het eerder gevonden koolwaterstof zit, maar ook waterdamp. Door de ontdekking hopen wetenschappers dat ze nu gemakkelijker op zoek kunnen gaan naar andere planeten met water.
(HLN)
Water gevonden in atmosfeer van "nabije" exoplaneet
Archiefbeeld. © belga.
Wetenschappers hebben water(damp) gevonden in de atmosfeer van één van de eerste ontdekte exoplaneten, zo heeft de gezaghebbende website space.com gemeld. Het gaat om een "nabije" planeet buiten ons zonnestelsel.
Al in 1996, toen de jacht op exoplaneten op gang kwam, stootten wetenschappers op 'Tau Boötis b' op zowat 51 lichtjaar van ons. Het gaat wellicht om een "hete Jupiter" of een enorme gigant die kort rondom zijn moederster wentelt.
Uit spectrale data van het zwakke licht van de exoplaneet leerden vorsers rondom Alexandra Lockwood van Caltech dat er in de atmosfeer niet alleen het eerder gevonden koolwaterstof zit, maar ook waterdamp. Door de ontdekking hopen wetenschappers dat ze nu gemakkelijker op zoek kunnen gaan naar andere planeten met water.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
26-02-2014
NASA presenteert 715 nieuwe exoplaneten
Artist’s impression van talrijke meervoudige planetenstelsels, waarbij de planeten – vanaf de aarde gezien – tijdens elke omloop voor hun moederster langs schuiven. (NASA)
Het aantal bekende exoplaneten – planeten buiten ons zonnestelsel – is in één klap flink toegenomen. Een zorgvuldige analyse van gegevens die de NASA-satelliet Kepler tussen mei 2009 en maart 2011 heeft verzameld, heeft maar liefst 715 nieuwe werelden opgeleverd. En daarmee is de teller op ongeveer 1700 komen te staan.
De ruim zevenhonderd ontdekte planeten zijn bijna allemaal kleiner dan Neptunus, die bijna vier keer zo groot is als de aarde. Ze cirkelen om 305 verschillende sterren – het gaat in alle gevallen om stelsels met meer dan één planeet, waarvan sommige enige overeenkomst vertonen met ons eigen zonnestelsel.
Slechts vier van de nieuwe planeten zijn minder dan 2,5 keer zo groot als de aarde en cirkelen binnen de zogeheten leefbare zone om hun moederster. Dat hoeft overigens niet per se te betekenen dat de omstandigheden op deze planeten leefbaar zijn: daar komen meer factoren bij kijken. Zo zou de planeet Kepler-296f, die om een zwakke rode dwergster cirkelt, een waterwereld met diepe oceanen kunnen zijn, maar ook een gasplaneet met een verstikkend dichte atmosfeer van waterstof en helium.
Sinds zijn lancering in maart 2009 heeft de Kepler-satelliet 3600 kandidaatplaneten opgespoord. Die kandidaten werden tot nu toe één voor één nader bekeken met andere instrumenten, om te kunnen bevestigen dat het inderdaad om planeten ging. Dat was een tijdrovend proces, dat nog maar enkele honderden treffers had opgeleverd. Dankzij een statistische truc is de Kepler-oogst nu opgelopen tot 961. Dat wil zeggen dat meer dan de helft van alle nu bekende exoplaneten door deze satelliet is opgespoord.
De truc maakt gebruik van een eenvoudig statistisch gegeven. Kepler hield 150.000 sterren in de gaten en ontdekte dat enkele duizenden daarvan de kleine, regelmatige helderheidsvariaties vertonen die op de aanwezigheid van planeten wijzen. Als deze kandidaten willekeurig over de Kepler-sterren verdeeld waren, zou slechts een handjevol sterren meer dan één kandidaatplaneet mogen hebben. Maar Kepler ontdekte honderden sterren met meerdere kandidaatplaneten. Door deze subgroep met voorrang te behandelen, kon het aantal ontdekte planeten in relatief korte tijd flink worden opgevoerd.
(allesoversterrenkunde)
NASA presenteert 715 nieuwe exoplaneten
Artist’s impression van talrijke meervoudige planetenstelsels, waarbij de planeten – vanaf de aarde gezien – tijdens elke omloop voor hun moederster langs schuiven. (NASA)
Het aantal bekende exoplaneten – planeten buiten ons zonnestelsel – is in één klap flink toegenomen. Een zorgvuldige analyse van gegevens die de NASA-satelliet Kepler tussen mei 2009 en maart 2011 heeft verzameld, heeft maar liefst 715 nieuwe werelden opgeleverd. En daarmee is de teller op ongeveer 1700 komen te staan.
De ruim zevenhonderd ontdekte planeten zijn bijna allemaal kleiner dan Neptunus, die bijna vier keer zo groot is als de aarde. Ze cirkelen om 305 verschillende sterren – het gaat in alle gevallen om stelsels met meer dan één planeet, waarvan sommige enige overeenkomst vertonen met ons eigen zonnestelsel.
Slechts vier van de nieuwe planeten zijn minder dan 2,5 keer zo groot als de aarde en cirkelen binnen de zogeheten leefbare zone om hun moederster. Dat hoeft overigens niet per se te betekenen dat de omstandigheden op deze planeten leefbaar zijn: daar komen meer factoren bij kijken. Zo zou de planeet Kepler-296f, die om een zwakke rode dwergster cirkelt, een waterwereld met diepe oceanen kunnen zijn, maar ook een gasplaneet met een verstikkend dichte atmosfeer van waterstof en helium.
Sinds zijn lancering in maart 2009 heeft de Kepler-satelliet 3600 kandidaatplaneten opgespoord. Die kandidaten werden tot nu toe één voor één nader bekeken met andere instrumenten, om te kunnen bevestigen dat het inderdaad om planeten ging. Dat was een tijdrovend proces, dat nog maar enkele honderden treffers had opgeleverd. Dankzij een statistische truc is de Kepler-oogst nu opgelopen tot 961. Dat wil zeggen dat meer dan de helft van alle nu bekende exoplaneten door deze satelliet is opgespoord.
De truc maakt gebruik van een eenvoudig statistisch gegeven. Kepler hield 150.000 sterren in de gaten en ontdekte dat enkele duizenden daarvan de kleine, regelmatige helderheidsvariaties vertonen die op de aanwezigheid van planeten wijzen. Als deze kandidaten willekeurig over de Kepler-sterren verdeeld waren, zou slechts een handjevol sterren meer dan één kandidaatplaneet mogen hebben. Maar Kepler ontdekte honderden sterren met meerdere kandidaatplaneten. Door deze subgroep met voorrang te behandelen, kon het aantal ontdekte planeten in relatief korte tijd flink worden opgevoerd.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
28-02-2014
Europeanen gaan in 2024 op zoek naar een tweede aarde
De grote vraag die iedere exoplanetenjager bezig houdt: waar is toch die tweede aarde? Het is een kwestie van tijd voordat er een tweede leefbare planeet wordt gespot. Of is deze leefbare planeet al gevonden? Desalniettemin, in 2024 gaat de Europese ruimtevaartorganisatie definitief de knoop doorhakken. Dan gaat de PLATO-satelliet op zoek naar exoplaneten rond één miljoen sterren.
STERRENMOTOR
Wat als we een tweede aarde ontdekken? Hoe reizen we er dan naar toe? Wetenschappers denken dat we ooit een sterrenmotor gaan ontwikkelen. Dit betekent dat we onze ster gaan gebruiken om door het heelal te cruisen. Klinkt interessant, nietwaar?
De PLATO-satelliet wordt uitgerust met 34 telescopen. Tot 2030 onderzoekt de satelliet een miljoen sterren in de hoop een tweede aarde te spotten. Van deze miljoen sterren zullen er 85.000 nog beter in kaart worden gebracht.
“PLATO zal planeten zoals de onze gaan ontdekken”, durft directeur Laurent Gizon van het Max Planck Instituut te beweren. “Dit zijn exoplaneten die in staat zijn om leven te huisvesten.” Ambitieus!
Meer exoplaneten dan sterren
Op dit moment zijn er 1800 explaneten gevonden, maar dat is slechts het topje van de ijsberg. Dankzij de Kepler-missie is het aantal ontdekte exoplaneten (en kandidaat-exoplaneten) explosief gestegen. Gisteren kondigden astronomen de vondst van 715 nieuwe exoplaneten aan. Alleen al in onze Melkweg zijn hoogstwaarschijnlijk veel meer exoplaneten dan sterren. Er zijn dus nog genoeg werelden om te ontdekken.
Gedimd licht
Benieuwd hoe PLATO exoplaneten gaat opsporen? Met een trucje dat al regelmatig wordt gebruikt. Wanneer een exoplaneet voor een moederster beweegt, wordt het sterrenlicht iets gedimd. Dit verschil in lichtsterkte is heel klein, maar toch zijn gevoelige instrumenten in staat om dit dipje te detecteren. Wetenschappers verwachten dat PLATO met deze methode duizenden aardachtige exoplaneten gaat vinden, en wellicht nog meer gasplaneten zoals Jupiter en Saturnus.
Concept
Benieuwd hoe PLATO eruit gaat zien? Rechts een conceptfoto van de satelliet. Wat wij ons afvragen is waarom er meer dan 34 telescopen te zien zijn. Of is deze artistieke impressie een vervroegde 1-april-grap van de Europese ruimtevaartorganisatie?
(scientias.nl)
Europeanen gaan in 2024 op zoek naar een tweede aarde
De grote vraag die iedere exoplanetenjager bezig houdt: waar is toch die tweede aarde? Het is een kwestie van tijd voordat er een tweede leefbare planeet wordt gespot. Of is deze leefbare planeet al gevonden? Desalniettemin, in 2024 gaat de Europese ruimtevaartorganisatie definitief de knoop doorhakken. Dan gaat de PLATO-satelliet op zoek naar exoplaneten rond één miljoen sterren.
STERRENMOTOR
Wat als we een tweede aarde ontdekken? Hoe reizen we er dan naar toe? Wetenschappers denken dat we ooit een sterrenmotor gaan ontwikkelen. Dit betekent dat we onze ster gaan gebruiken om door het heelal te cruisen. Klinkt interessant, nietwaar?
De PLATO-satelliet wordt uitgerust met 34 telescopen. Tot 2030 onderzoekt de satelliet een miljoen sterren in de hoop een tweede aarde te spotten. Van deze miljoen sterren zullen er 85.000 nog beter in kaart worden gebracht.
“PLATO zal planeten zoals de onze gaan ontdekken”, durft directeur Laurent Gizon van het Max Planck Instituut te beweren. “Dit zijn exoplaneten die in staat zijn om leven te huisvesten.” Ambitieus!
Meer exoplaneten dan sterren
Op dit moment zijn er 1800 explaneten gevonden, maar dat is slechts het topje van de ijsberg. Dankzij de Kepler-missie is het aantal ontdekte exoplaneten (en kandidaat-exoplaneten) explosief gestegen. Gisteren kondigden astronomen de vondst van 715 nieuwe exoplaneten aan. Alleen al in onze Melkweg zijn hoogstwaarschijnlijk veel meer exoplaneten dan sterren. Er zijn dus nog genoeg werelden om te ontdekken.
Gedimd licht
Benieuwd hoe PLATO exoplaneten gaat opsporen? Met een trucje dat al regelmatig wordt gebruikt. Wanneer een exoplaneet voor een moederster beweegt, wordt het sterrenlicht iets gedimd. Dit verschil in lichtsterkte is heel klein, maar toch zijn gevoelige instrumenten in staat om dit dipje te detecteren. Wetenschappers verwachten dat PLATO met deze methode duizenden aardachtige exoplaneten gaat vinden, en wellicht nog meer gasplaneten zoals Jupiter en Saturnus.
Concept
Benieuwd hoe PLATO eruit gaat zien? Rechts een conceptfoto van de satelliet. Wat wij ons afvragen is waarom er meer dan 34 telescopen te zien zijn. Of is deze artistieke impressie een vervroegde 1-april-grap van de Europese ruimtevaartorganisatie?
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-02-2014
Alle rode dwergen hebben planeten
Illustratie van aarde-achtige exoplaneten bij een rode dwerg. (ESO)
Elke rode dwergster in het Melkwegstelsel wordt waarschijnlijk vergezeld door minstens één planeet. Die conclusie trekken astronomen van de Universiteit van Hertfordshire uit een analyse van spectroscopische metingen, verricht met Europese telescopen in Chili. De resultaten worden gepubliceerd in Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.
Rode dwergsterren zijn kleiner, lichter en koeler dan de zon. Eerder zijn al enkele tientallen 'superaardes' ontdekt bij rode dwergen: planeten die twee tot vier keer zo groot zijn als de aarde. De Britse astronomen, die samenwerkten met sterrenkundigen uit Chili, voegen daar nu acht nieuwe exemplaren aan toe. Ze zijn gevonden bij rode dwergen op kleine afstanden van de zon: tussen 15 en 80 lichtjaar. Drie van de acht nieuwe planeten bevinden zich in de zogeheten bewoonbare zone van hun moederster, waar de temperatuur het bestaan van vloeibaar water aan het oppervlak mogelijk maakt.
Het bestaan van de acht planeten blijkt uit een zeer zorgvuldige analyse van meetgegevens van twee Europese spectrografen: UVES, op de Very Large Telescope van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO) op de Paranal-sterrenwacht, en HARPS, op de 3,6-meter telescoop van ESO op de La Silla-sterrenwacht. Met de spectrografen zijn de kleine, periodieke schommelingen van de ster gemeten die veroorzaakt worden door de zwaartekracht van de rondcirkelende planeet. De omlooptijden van de nieuw ontdekte planeten varieert tussen twee weken en negen jaar.
Naar schatting driekwart van alle sterren in het Melkwegstelsel zijn rode dwergen. Op basis van de nieuwe resultaten concluderen de sterrenkundigen dat het zo goed als zeker is dat elke rode dwerg door minstens één planeet wordt vergezeld. De hoop is dat in de toekomst ook kleinere en lichtere planeten ontdekt zullen worden, die meer overeenkomsten vertonen met de aarde. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Alle rode dwergen hebben planeten
Illustratie van aarde-achtige exoplaneten bij een rode dwerg. (ESO)
Elke rode dwergster in het Melkwegstelsel wordt waarschijnlijk vergezeld door minstens één planeet. Die conclusie trekken astronomen van de Universiteit van Hertfordshire uit een analyse van spectroscopische metingen, verricht met Europese telescopen in Chili. De resultaten worden gepubliceerd in Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.
Rode dwergsterren zijn kleiner, lichter en koeler dan de zon. Eerder zijn al enkele tientallen 'superaardes' ontdekt bij rode dwergen: planeten die twee tot vier keer zo groot zijn als de aarde. De Britse astronomen, die samenwerkten met sterrenkundigen uit Chili, voegen daar nu acht nieuwe exemplaren aan toe. Ze zijn gevonden bij rode dwergen op kleine afstanden van de zon: tussen 15 en 80 lichtjaar. Drie van de acht nieuwe planeten bevinden zich in de zogeheten bewoonbare zone van hun moederster, waar de temperatuur het bestaan van vloeibaar water aan het oppervlak mogelijk maakt.
Het bestaan van de acht planeten blijkt uit een zeer zorgvuldige analyse van meetgegevens van twee Europese spectrografen: UVES, op de Very Large Telescope van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO) op de Paranal-sterrenwacht, en HARPS, op de 3,6-meter telescoop van ESO op de La Silla-sterrenwacht. Met de spectrografen zijn de kleine, periodieke schommelingen van de ster gemeten die veroorzaakt worden door de zwaartekracht van de rondcirkelende planeet. De omlooptijden van de nieuw ontdekte planeten varieert tussen twee weken en negen jaar.
Naar schatting driekwart van alle sterren in het Melkwegstelsel zijn rode dwergen. Op basis van de nieuwe resultaten concluderen de sterrenkundigen dat het zo goed als zeker is dat elke rode dwerg door minstens één planeet wordt vergezeld. De hoop is dat in de toekomst ook kleinere en lichtere planeten ontdekt zullen worden, die meer overeenkomsten vertonen met de aarde. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-03-2014
Acht nieuwe planeten ontdekt rond rode dwergsterren
Vrijwel elke rode dwergster bezit planeten. Die conclusie trekken onderzoekers nadat ze acht nieuwe planeten ontdekt hebben. Onder de planeten bevinden zich onder meer twee superaardes in de leefbare zone. Alle acht planeten cirkelen bovendien om een rode dwerg.
De onderzoekers ontdekten de planeten toen ze de krachten van twee instrumenten bundelden: HARPS (High Accuracy Radial Velocity Planet Searcher) en UVES (Ultraviolet and Visual Echelle Spectograph). “We keken naar de gegevens van UVES alleen en merkten enkele variaties op die niet verklaard konden worden door ruis,” vertelt onderzoeker Mikko Tuomi. “Door die gegevens te combineren met data van HARPS waren we in staat om deze kandidaat-planeten te ontdekken.”
Zeventien stuks
Met deze nieuwe acht planeten komt het totale aantal planeten dat tot op heden rond rode dwergen is aangetroffen op zeventien. Het onderzoek suggereert dat het heel gewoon is dat rode dwergen – sterren met een relatie kleine massa (0,08 tot 0,5 keer de massa van de zon) – planeten bezitten. Vrijwel rond elke rode dwergster zouden planeten te vinden zijn. Een belangrijke ontdekking: ongeveer 75 procent van de sterren in het universum wordt tot de rode dwergen gerekend. “Dit resultaat viel te verwachten,” stelt onderzoeker Hugh Jones. “In die zin dat onderzoeken naar verre rode dwergen met de Kepler-telescoop ook al wezen op een significante populatie kleine planeten. Dus het is prettig om dat resultaat te kunnen bevestigen met een aantal sterren die tot de helderste sterren binnen hun klasse worden gerekend.”
Lichtjaren
De nieuwe planeten bevinden zich op tussen de 15 en 80 miljoen lichtjaar van de aarde. Ze doen er twee weken tot negen jaar over om een rondje rond hun ster te voltooien. Sommige planeten staan daarmee heel dicht bij hun ster. Anderen tot wel vier keer verder dan de aarde van de zon verwijderd is.
Superaardes
Onder de acht planeten bevinden zich ook twee superaardes die zich in de leefbare zone (een denkbeeldige zone rondom een ster waarin in theorie vloeibaar water kan bestaan) bevinden. De onderzoekers vermoeden dat ook die planeten veelvuldig rond rode dwergen te vinden zijn. Zeker een kwart van de rode dwergen in de buurt van de zon zou een superaarde in de leefbare zone bezitten.
Naast de acht planeten troffen de onderzoekers nog tien signalen aan die wijzen op de aanwezigheid van planeten. Die signalen waren echter zwakker en moeten eerst aan nader onderzoek onderworpen worden. “Wij richten ons op een duidelijk overvloedige populatie planeten en mogen verwachten er in de nabije toekomst nog veel meer te ontdekken, zelfs rond de sterren die het dichtst bij de zon staan,” concludeert Tuomi.
(scientias.nl)
Acht nieuwe planeten ontdekt rond rode dwergsterren
Vrijwel elke rode dwergster bezit planeten. Die conclusie trekken onderzoekers nadat ze acht nieuwe planeten ontdekt hebben. Onder de planeten bevinden zich onder meer twee superaardes in de leefbare zone. Alle acht planeten cirkelen bovendien om een rode dwerg.
De onderzoekers ontdekten de planeten toen ze de krachten van twee instrumenten bundelden: HARPS (High Accuracy Radial Velocity Planet Searcher) en UVES (Ultraviolet and Visual Echelle Spectograph). “We keken naar de gegevens van UVES alleen en merkten enkele variaties op die niet verklaard konden worden door ruis,” vertelt onderzoeker Mikko Tuomi. “Door die gegevens te combineren met data van HARPS waren we in staat om deze kandidaat-planeten te ontdekken.”
Zeventien stuks
Met deze nieuwe acht planeten komt het totale aantal planeten dat tot op heden rond rode dwergen is aangetroffen op zeventien. Het onderzoek suggereert dat het heel gewoon is dat rode dwergen – sterren met een relatie kleine massa (0,08 tot 0,5 keer de massa van de zon) – planeten bezitten. Vrijwel rond elke rode dwergster zouden planeten te vinden zijn. Een belangrijke ontdekking: ongeveer 75 procent van de sterren in het universum wordt tot de rode dwergen gerekend. “Dit resultaat viel te verwachten,” stelt onderzoeker Hugh Jones. “In die zin dat onderzoeken naar verre rode dwergen met de Kepler-telescoop ook al wezen op een significante populatie kleine planeten. Dus het is prettig om dat resultaat te kunnen bevestigen met een aantal sterren die tot de helderste sterren binnen hun klasse worden gerekend.”
Lichtjaren
De nieuwe planeten bevinden zich op tussen de 15 en 80 miljoen lichtjaar van de aarde. Ze doen er twee weken tot negen jaar over om een rondje rond hun ster te voltooien. Sommige planeten staan daarmee heel dicht bij hun ster. Anderen tot wel vier keer verder dan de aarde van de zon verwijderd is.
Superaardes
Onder de acht planeten bevinden zich ook twee superaardes die zich in de leefbare zone (een denkbeeldige zone rondom een ster waarin in theorie vloeibaar water kan bestaan) bevinden. De onderzoekers vermoeden dat ook die planeten veelvuldig rond rode dwergen te vinden zijn. Zeker een kwart van de rode dwergen in de buurt van de zon zou een superaarde in de leefbare zone bezitten.
Naast de acht planeten troffen de onderzoekers nog tien signalen aan die wijzen op de aanwezigheid van planeten. Die signalen waren echter zwakker en moeten eerst aan nader onderzoek onderworpen worden. “Wij richten ons op een duidelijk overvloedige populatie planeten en mogen verwachten er in de nabije toekomst nog veel meer te ontdekken, zelfs rond de sterren die het dichtst bij de zon staan,” concludeert Tuomi.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-03-2014
Astronomen fotograferen exoplaneet met ‘gewone’ ccd-chip
De eerste ccd-opname van de planeet Bèta Pictoris b. De positie van de (afgedekte) moederster is met een stersymbool aangegeven. (Jared Males/U)
Wetenschappers van de universiteit van Arizona hebben een nieuwe opname gemaakt van de grote planeet die om de jonge ster Bèta Pictoris cirkelt. Het bijzondere aan de foto is dat hij niet – zoals gebruikelijk in de exoplanetenfotografie – is vastgelegd met een infrarooddetector, maar met een ccd-detector zoals je die ook in gewone digitale camera’s tegenkomt.
Hoewel de nieuwe foto is gemaakt op een golflengte die net buiten het bereik van het menselijk oog ligt, wordt het gebruik van een ccd gezien als een belangrijke stap vooruit. Met dezelfde beeldchips zijn ook opnamen in zichtbaar licht mogelijk. En dat betekent dat in de nabije toekomst ook koude, aarde-achtige planeten kunnen worden vastgelegd.
Alle foto’s van exoplaneten die tot nu toe met telescopen op aarde zijn gemaakt, zijn infraroodopnamen. Anders gezegd: het zijn in feite warmtebeelden. Hierdoor beperken de opnamen zich tot ‘gasreuzen’ – grote planeten die nog jong genoeg zijn om veel warmte uit te stralen. Oudere, mogelijk leefbare planeten die al zijn afgekoeld zenden veel minder infraroodstraling uit en vereisen camera’s die gevoelig zijn voor zichtbaar licht. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Astronomen fotograferen exoplaneet met ‘gewone’ ccd-chip
De eerste ccd-opname van de planeet Bèta Pictoris b. De positie van de (afgedekte) moederster is met een stersymbool aangegeven. (Jared Males/U)
Wetenschappers van de universiteit van Arizona hebben een nieuwe opname gemaakt van de grote planeet die om de jonge ster Bèta Pictoris cirkelt. Het bijzondere aan de foto is dat hij niet – zoals gebruikelijk in de exoplanetenfotografie – is vastgelegd met een infrarooddetector, maar met een ccd-detector zoals je die ook in gewone digitale camera’s tegenkomt.
Hoewel de nieuwe foto is gemaakt op een golflengte die net buiten het bereik van het menselijk oog ligt, wordt het gebruik van een ccd gezien als een belangrijke stap vooruit. Met dezelfde beeldchips zijn ook opnamen in zichtbaar licht mogelijk. En dat betekent dat in de nabije toekomst ook koude, aarde-achtige planeten kunnen worden vastgelegd.
Alle foto’s van exoplaneten die tot nu toe met telescopen op aarde zijn gemaakt, zijn infraroodopnamen. Anders gezegd: het zijn in feite warmtebeelden. Hierdoor beperken de opnamen zich tot ‘gasreuzen’ – grote planeten die nog jong genoeg zijn om veel warmte uit te stralen. Oudere, mogelijk leefbare planeten die al zijn afgekoeld zenden veel minder infraroodstraling uit en vereisen camera’s die gevoelig zijn voor zichtbaar licht. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Wow wordt spannend
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
25-03-2014
Robottelescoop vindt zijn eerste planetenstelsels
De Lick-sterrenwacht op Mount Hamilton in Californië. (Lick Observatory)
Binnen enkele weken na de ingebruikname heeft de Automated Planet Finder van de Lick-sterrenwacht in Californië zijn eerste twee planetenstelsels ontdekt. Naar verwachting zullen de komende jaren nog veel meer planetenstelsels gevonden worden rond relatief nabije sterren. Zelfs de ontdekking van een aardeachtige planeet behoort tot de mogelijkheden, aldus de projectleiders.
De Automated Planet Finder (APF) maakt gebruik van een gevoelige spectroscoop die bevestigd is in het brandpunt van de 2,4-meter telescoop van de sterrenwacht. Volledig automatisch doet hij precisiemetingen aan een aantal vooraf geselecteerde sterren. De spectroscoop kan kleine periodieke variaties op het spoor komen in de radiale snelheid van zo'n ster (naar ons toe of van ons af). Zulke schommelingen worden veroorzaakt door de aanwezigheid van een of meer planeten.
De 12 miljoen dollar kostende APF is begin dit jaar in gebruik genomen en heeft inmiddels vier reuzenplaneten gevonden in kleine omloopbanen rond de ster HD141399 (het bestaan daarvan werd al vermoed op basis van eerdere metingen) en één Neptunus-achtige planeet rond de rode dwergster GJ687. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Robottelescoop vindt zijn eerste planetenstelsels
De Lick-sterrenwacht op Mount Hamilton in Californië. (Lick Observatory)
Binnen enkele weken na de ingebruikname heeft de Automated Planet Finder van de Lick-sterrenwacht in Californië zijn eerste twee planetenstelsels ontdekt. Naar verwachting zullen de komende jaren nog veel meer planetenstelsels gevonden worden rond relatief nabije sterren. Zelfs de ontdekking van een aardeachtige planeet behoort tot de mogelijkheden, aldus de projectleiders.
De Automated Planet Finder (APF) maakt gebruik van een gevoelige spectroscoop die bevestigd is in het brandpunt van de 2,4-meter telescoop van de sterrenwacht. Volledig automatisch doet hij precisiemetingen aan een aantal vooraf geselecteerde sterren. De spectroscoop kan kleine periodieke variaties op het spoor komen in de radiale snelheid van zo'n ster (naar ons toe of van ons af). Zulke schommelingen worden veroorzaakt door de aanwezigheid van een of meer planeten.
De 12 miljoen dollar kostende APF is begin dit jaar in gebruik genomen en heeft inmiddels vier reuzenplaneten gevonden in kleine omloopbanen rond de ster HD141399 (het bestaan daarvan werd al vermoed op basis van eerdere metingen) en één Neptunus-achtige planeet rond de rode dwergster GJ687. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-03-2014
Ook levenloze planeten kunnen een zuurstofrijke atmosfeer hebben
Artist’s impression van de exoplaneet Kepler-22b. Deze planeet zou geschikt kunnen zijn voor (aards) leven. (NASA/Ames/JPL-Caltech)
Zuurstof is geen goede indicator van leven op een exoplaneet. Volgens Robin Wordsworth en Raymond Pierrehumbert van de universiteit van Chicago is de aanwezigheid van water al voldoende om zo’n wereld een zuurstofrijke atmosfeer te geven.
Tot nu toe zijn meer dan 1750 exoplaneten (planeten buiten ons zonnestelsel) ontdekt. Sommige daarvan bevinden zich binnen de ‘leefbare zone’ van hun moederster – het gebied rond de ster waar vloeibaar water kan bestaan. Met de volgende generatie van telescopen zal worden geprobeerd om de atmosferen van zulke planeten te analyseren.
Eerder onderzoek leek erop te wijzen dat zich in de atmosferen van planeten binnen de leefbare zone alleen zuurstof kan verzamelen als er leven aanwezig is. Chemische modellen geven namelijk aan dat zuurstofmoleculen zich onder warme omstandigheden gemakkelijk aan andere elementen binden.
Uit de nieuwe analyse van Wordsworth en Pierrehumbert blijkt echter dat dode planeten binnen de leefbare zone toch veel zuurstof in hun atmosfeer kunnen hebben. Voorwaarde is wel dat er veel water op de planeet is en zijn atmosfeer weinig stikstof en argon bevat. Een gebrek aan stikstof en argon zorgt ervoor dat zich veel waterdamp in de lucht kan verzamelen. Het ultraviolette licht van de moederster doet de rest: watermoleculen worden gesplitst in zuurstof en waterstof, waarna de lichte waterstofatomen de ruimte in verdwijnen.
Bij de zoektocht naar planeten waar leven lijkt te bestaan, moet dus niet alleen worden gelet op de aanwezigheid van atmosferische zuurstof. Ook de aanwezigheid van andere gassen is van belang. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Ook levenloze planeten kunnen een zuurstofrijke atmosfeer hebben
Artist’s impression van de exoplaneet Kepler-22b. Deze planeet zou geschikt kunnen zijn voor (aards) leven. (NASA/Ames/JPL-Caltech)
Zuurstof is geen goede indicator van leven op een exoplaneet. Volgens Robin Wordsworth en Raymond Pierrehumbert van de universiteit van Chicago is de aanwezigheid van water al voldoende om zo’n wereld een zuurstofrijke atmosfeer te geven.
Tot nu toe zijn meer dan 1750 exoplaneten (planeten buiten ons zonnestelsel) ontdekt. Sommige daarvan bevinden zich binnen de ‘leefbare zone’ van hun moederster – het gebied rond de ster waar vloeibaar water kan bestaan. Met de volgende generatie van telescopen zal worden geprobeerd om de atmosferen van zulke planeten te analyseren.
Eerder onderzoek leek erop te wijzen dat zich in de atmosferen van planeten binnen de leefbare zone alleen zuurstof kan verzamelen als er leven aanwezig is. Chemische modellen geven namelijk aan dat zuurstofmoleculen zich onder warme omstandigheden gemakkelijk aan andere elementen binden.
Uit de nieuwe analyse van Wordsworth en Pierrehumbert blijkt echter dat dode planeten binnen de leefbare zone toch veel zuurstof in hun atmosfeer kunnen hebben. Voorwaarde is wel dat er veel water op de planeet is en zijn atmosfeer weinig stikstof en argon bevat. Een gebrek aan stikstof en argon zorgt ervoor dat zich veel waterdamp in de lucht kan verzamelen. Het ultraviolette licht van de moederster doet de rest: watermoleculen worden gesplitst in zuurstof en waterstof, waarna de lichte waterstofatomen de ruimte in verdwijnen.
Bij de zoektocht naar planeten waar leven lijkt te bestaan, moet dus niet alleen worden gelet op de aanwezigheid van atmosferische zuurstof. Ook de aanwezigheid van andere gassen is van belang. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-04-2014
Mogelijke exomaan ontdekt
Bestaat ‘microlensobject’ MOA-2011-BLG-262Lb uit een planeet met een maan (links) of uit een ster met een planeet (rechts)? (NASA/JPL-Caltech)
Astronomen hebben mogelijk een glimp opgevangen van een ‘exomaan’ – een maan die om een planeet buiten ons zonnestelsel cirkelt. Letterlijk een glimp, want het gaat om een niet-reproduceerbare waarneming.
De potentiële exomaan en zijn moederplaneet hebben hun bestaan verraden via het zogeheten gravitationele microlenseffect. Dit effect ontstaat als een (onzichtbaar) zwak voorgrondobject vanaf de aarde gezien precies voor een verre ster langs schuift. Het voorgrondobject – of beter gezegd: zijn zwaartekrachtsveld – werkt in zo’n geval als een soort vergrootglas die het licht van de verre ster tijdelijk versterkt. Zo’n gebeurtenis duurt doorgaans slechts enkele weken.
Dat voorgrondobject kan van alles zijn: een vrij rondzwervende planeet, een zwakke ster, maar ook een ster waar een planeet omheen cirkelt of een planeet met een maan. In die laatste twee gevallen kunnen er – kort na elkaar – als het ware twee vergrootglazen voor de achtergrondster schuiven. En dan wordt de ster twee keer wat helderder dan normaal.
Dat is nu precies wat een internationaal team van astronomen onlangs heeft waargenomen. Het probleem is echter dat niet valt vast te stellen op welke afstand het dubbele object ‘MOA-2011-BLG-262’ zich bevond. Daardoor zal ook altijd onduidelijk blijven wát het was. Een planeet met maan op relatief kleine afstand veroorzaakt namelijk dezelfde ‘lichtshow’ als een ster met planeet op grotere afstand. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Mogelijke exomaan ontdekt
Bestaat ‘microlensobject’ MOA-2011-BLG-262Lb uit een planeet met een maan (links) of uit een ster met een planeet (rechts)? (NASA/JPL-Caltech)
Astronomen hebben mogelijk een glimp opgevangen van een ‘exomaan’ – een maan die om een planeet buiten ons zonnestelsel cirkelt. Letterlijk een glimp, want het gaat om een niet-reproduceerbare waarneming.
De potentiële exomaan en zijn moederplaneet hebben hun bestaan verraden via het zogeheten gravitationele microlenseffect. Dit effect ontstaat als een (onzichtbaar) zwak voorgrondobject vanaf de aarde gezien precies voor een verre ster langs schuift. Het voorgrondobject – of beter gezegd: zijn zwaartekrachtsveld – werkt in zo’n geval als een soort vergrootglas die het licht van de verre ster tijdelijk versterkt. Zo’n gebeurtenis duurt doorgaans slechts enkele weken.
Dat voorgrondobject kan van alles zijn: een vrij rondzwervende planeet, een zwakke ster, maar ook een ster waar een planeet omheen cirkelt of een planeet met een maan. In die laatste twee gevallen kunnen er – kort na elkaar – als het ware twee vergrootglazen voor de achtergrondster schuiven. En dan wordt de ster twee keer wat helderder dan normaal.
Dat is nu precies wat een internationaal team van astronomen onlangs heeft waargenomen. Het probleem is echter dat niet valt vast te stellen op welke afstand het dubbele object ‘MOA-2011-BLG-262’ zich bevond. Daardoor zal ook altijd onduidelijk blijven wát het was. Een planeet met maan op relatief kleine afstand veroorzaakt namelijk dezelfde ‘lichtshow’ als een ster met planeet op grotere afstand. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Planeet van formaat aarde op juiste afstand ster gevonden
Rond een verre ster draait een planeet die ongeveer even groot is als onze aarde en op de 'juiste' afstand tot de ster staat om mogelijk water te bevatten. De planeet Kepler-186f is waarschijnlijk ook rotsachtig zoals de aarde.
Zo’n planeet is nog niet eerder gevonden. De ontdekking is belangrijk, omdat de kans op vloeibaar water, en dus op leven zoals bij ons, het grootst is op zo'n planeet.
De planeet is ontdekt door de Kepler-ruimtetelescoop van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA en een organisatie die zoekt naar buitenaards leven, de Search for Extraterrestrial Intelligence (SETI).
Zij hebben de vondst donderdag bekendgemaakt. Het onderzoek staat binnenkort in het belangrijke wetenschapsblad Science.
Kepler-186f staat te ver weg en is niet helder genoeg om goed onderzoek te doen. Er is daarom geen enkele aanwijzing dat er echt leven mogelijk is. ''Maar ons onderzoek wijst erop dat we planeten rond heldere sterren moeten kunnen vinden, ideale plekken om te bestuderen met toekomstige ruimtetelescopen'', zegt onderzoeker Elisa Quintana.
Afstand
Wetenschappers zoeken al jaren naar planeten waar leven mogelijk zou kunnen zijn. Daarbij kijken ze eerst of er vloeibaar water op een planeet kan zijn. Daarvoor moet een planeet rotsachtig zijn en op de goede afstand van de ster staan.
Als de planeet te dicht bij zijn ster staat, verdampt het water; is de planeet te ver weg dan bevriest het. Die juiste afstand heet de bewoonbare zone of het Goudlokje-gebied.
"Sommige onderzoekers noemen dit bewoonbare planeten, maar we weten natuurlijk niet of ze dat wel zijn", zegt Stephen Kane van de San Francisco State University. "We weten simpelweg dat ze zich in relatie tot de ster in de bewoonbare zone bevinden. Dat is de beste plek om naar bewoonbare planeten te zoeken."
Transitmethode
Kepler-186f is de vijfde en buitenste planeet die ontdekt is bij de dwergster Kepler-186. De planeten zijn ontdekt met behulp van de zogenaamde transitmethode. Hierbij worden de planeten waargenomen als ze vanuit het zichtpunt van de telescoop voor de ster langs komen. De planeet heeft een radius (afstand van de kern tot de oppervlakte) die 1,1 keer zo groot is als die van de aarde.
Tot nu toe hebben wetenschappers 1.780 planeten ontdekt in andere zonnestelsels, zogenaamde exoplaneten. Ongeveer twintig daarvan zitten in het ideale gebied, maar die zijn allemaal veel groter dan de aarde.
Ze bestaan uit gas, zoals Jupiter en Saturnus. Kepler-186f is de eerste planeet die in de goede omgeving zit én de juiste omvang heeft.
Grote kans
"De afgelopen jaren hebben we geleerd dat planeten die anderhalf tot twee keer zo groot zijn als de aarde, zoveel massa hebben dat ze een dikke atmosfeer van helium en waterstof krijgen. Hierdoor lijken ze op de gasreuzen die we ook in ons eigen zonnestelsel vinden", zegt Kane.
"Kijkend naar het formaat van Kepler-186f, is er een kleine kans dat er ook zo'n atmosfeer van helium en gas is. Maar de kans is veel groter dat de planeet een rotsachtige oppervlakte heeft, zoals aarde."
Rond een verre ster draait een planeet die ongeveer even groot is als onze aarde en op de 'juiste' afstand tot de ster staat om mogelijk water te bevatten. De planeet Kepler-186f is waarschijnlijk ook rotsachtig zoals de aarde.
Zo’n planeet is nog niet eerder gevonden. De ontdekking is belangrijk, omdat de kans op vloeibaar water, en dus op leven zoals bij ons, het grootst is op zo'n planeet.
De planeet is ontdekt door de Kepler-ruimtetelescoop van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA en een organisatie die zoekt naar buitenaards leven, de Search for Extraterrestrial Intelligence (SETI).
Zij hebben de vondst donderdag bekendgemaakt. Het onderzoek staat binnenkort in het belangrijke wetenschapsblad Science.
Kepler-186f staat te ver weg en is niet helder genoeg om goed onderzoek te doen. Er is daarom geen enkele aanwijzing dat er echt leven mogelijk is. ''Maar ons onderzoek wijst erop dat we planeten rond heldere sterren moeten kunnen vinden, ideale plekken om te bestuderen met toekomstige ruimtetelescopen'', zegt onderzoeker Elisa Quintana.
Afstand
Wetenschappers zoeken al jaren naar planeten waar leven mogelijk zou kunnen zijn. Daarbij kijken ze eerst of er vloeibaar water op een planeet kan zijn. Daarvoor moet een planeet rotsachtig zijn en op de goede afstand van de ster staan.
Als de planeet te dicht bij zijn ster staat, verdampt het water; is de planeet te ver weg dan bevriest het. Die juiste afstand heet de bewoonbare zone of het Goudlokje-gebied.
"Sommige onderzoekers noemen dit bewoonbare planeten, maar we weten natuurlijk niet of ze dat wel zijn", zegt Stephen Kane van de San Francisco State University. "We weten simpelweg dat ze zich in relatie tot de ster in de bewoonbare zone bevinden. Dat is de beste plek om naar bewoonbare planeten te zoeken."
Transitmethode
Kepler-186f is de vijfde en buitenste planeet die ontdekt is bij de dwergster Kepler-186. De planeten zijn ontdekt met behulp van de zogenaamde transitmethode. Hierbij worden de planeten waargenomen als ze vanuit het zichtpunt van de telescoop voor de ster langs komen. De planeet heeft een radius (afstand van de kern tot de oppervlakte) die 1,1 keer zo groot is als die van de aarde.
Tot nu toe hebben wetenschappers 1.780 planeten ontdekt in andere zonnestelsels, zogenaamde exoplaneten. Ongeveer twintig daarvan zitten in het ideale gebied, maar die zijn allemaal veel groter dan de aarde.
Ze bestaan uit gas, zoals Jupiter en Saturnus. Kepler-186f is de eerste planeet die in de goede omgeving zit én de juiste omvang heeft.
Grote kans
"De afgelopen jaren hebben we geleerd dat planeten die anderhalf tot twee keer zo groot zijn als de aarde, zoveel massa hebben dat ze een dikke atmosfeer van helium en waterstof krijgen. Hierdoor lijken ze op de gasreuzen die we ook in ons eigen zonnestelsel vinden", zegt Kane.
"Kijkend naar het formaat van Kepler-186f, is er een kleine kans dat er ook zo'n atmosfeer van helium en gas is. Maar de kans is veel groter dat de planeet een rotsachtige oppervlakte heeft, zoals aarde."
Alleen een beetje frustrerend dat het hier ook bij blijft:quote:
Frutsel was me voor.
Bijzonder nieuws!
quote:Astronomers may never know for certain whether Kepler-186f can sustain life. The planet is too far away even for next-generation space telescopes like NASA's James Webb, set for launch in 2018, to study it in detail.bron:http://hosted.ap.org/dyna(...)OME&TEMPLATE=DEFAULT
Never argue with idiots. First they will lower you to their level then beat you with experience.
Voorlopig in elk geval wel, maar wie weet ontwikkelen we wel betere technieken in de nabije toekomst.quote:
[..]
Alleen een beetje frustrerend dat het hier ook bij blijft:
[..]
Hoe dan ook... 500 lichtjaar is idd behoorlijk ver.
Niet meer aanwezig in dit forum.
18-04-2014
Zo zou een zonsondergang er uitzien op de kersverse neef van de aarde
© creative commons - University of Puerto Rico at Arecibo / NASA .
Nooit werd er een meer aarde-achtige planeet ontdekt dan Kepler-186f, zo meldde de NASA gisteren. Dat zorgt voor veel enthousiasme bij sterrenliefhebbers. In die mate dat er al visualisaties opduiken van hoe het er daar zou kunnen uitzien.
Er zijn - gelukkig voor ons - wetenschappers die zich volop kunnen verliezen in die 'wat als'-vragen. Zoals de mensen aan het Planetary Habitability Laboratory van de universiteit van Puerto Rico. Zij bewerkten een beeld van een Caraïbische zonsondergang dermate dat het lijkt alsof je op een eenzaam strand aan een oceaan op Kepler-186f zou rondkuieren.
Volgens de wetenschappers van het Planetary Habitability Laboratory is Kepler-186f hoogstwaarschijnlijk een rotsachtige planeet. Kepler zou een gematigd klimaat kunnen hebben, tenminste als de planeet een veel dichtere atmosfeer heeft dan de aarde.
© creative commons - University of Puerto Rico at Arecibo / PHL .
(HLN)
Zo zou een zonsondergang er uitzien op de kersverse neef van de aarde
© creative commons - University of Puerto Rico at Arecibo / NASA .
Nooit werd er een meer aarde-achtige planeet ontdekt dan Kepler-186f, zo meldde de NASA gisteren. Dat zorgt voor veel enthousiasme bij sterrenliefhebbers. In die mate dat er al visualisaties opduiken van hoe het er daar zou kunnen uitzien.
Er zijn - gelukkig voor ons - wetenschappers die zich volop kunnen verliezen in die 'wat als'-vragen. Zoals de mensen aan het Planetary Habitability Laboratory van de universiteit van Puerto Rico. Zij bewerkten een beeld van een Caraïbische zonsondergang dermate dat het lijkt alsof je op een eenzaam strand aan een oceaan op Kepler-186f zou rondkuieren.
Volgens de wetenschappers van het Planetary Habitability Laboratory is Kepler-186f hoogstwaarschijnlijk een rotsachtige planeet. Kepler zou een gematigd klimaat kunnen hebben, tenminste als de planeet een veel dichtere atmosfeer heeft dan de aarde.
© creative commons - University of Puerto Rico at Arecibo / PHL .
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
17-04-2014
Nieuw instrumenten gaat exoplaneten chemisch ontleden
De 2,4-meter telescoop van het New Mexico Institute of Mining and Technology in New Mexico. (New Mexico Tech)
Binnenkort zullen in New Mexico (VS) de eerste metingen worden gedaan met een nieuw meetinstrument waarmee de chemische samenstelling van exoplaneten kan worden bepaald. Op 3 april jl. heeft het instrument, NESSI geheten, zijn eerste testwaarnemingen gedaan.
De afkorting NESSI staat voor New Mexico Exoplanet Spectroscopic Survey Instrument. Het is dus een spectrometer: een instrument dat het licht van objecten kan ontleden, om erachter te komen welke chemische elementen deze bevatten. NESSI is gekoppeld aan een 2,4-meter telescoop.
Het instrument zal ongeveer honderd, reeds bekende exoplaneten onder de loep nemen. Deze planeten variëren in grootte van ‘superaardes’ (planeten die wat zwaarder zijn dan onze eigen planeet) tot ‘hete jupiters’ (reuzenplaneten die op geringe afstand om hun moederster cirkelen).
De planeten zullen worden waargenomen op het moment dat ze – vanaf de aarde gezien – voor hun ster langs trekken. Op dat moment absorbeert de atmosfeer van zo’n planeet specifieke golflengten van het licht van de ster, die karakteristiek zijn voor zijn chemische samenstelling.
Rond het begin van de zomer zal NESSI zijn eerste exoplaneten onderzoeken. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Nieuw instrumenten gaat exoplaneten chemisch ontleden
De 2,4-meter telescoop van het New Mexico Institute of Mining and Technology in New Mexico. (New Mexico Tech)
Binnenkort zullen in New Mexico (VS) de eerste metingen worden gedaan met een nieuw meetinstrument waarmee de chemische samenstelling van exoplaneten kan worden bepaald. Op 3 april jl. heeft het instrument, NESSI geheten, zijn eerste testwaarnemingen gedaan.
De afkorting NESSI staat voor New Mexico Exoplanet Spectroscopic Survey Instrument. Het is dus een spectrometer: een instrument dat het licht van objecten kan ontleden, om erachter te komen welke chemische elementen deze bevatten. NESSI is gekoppeld aan een 2,4-meter telescoop.
Het instrument zal ongeveer honderd, reeds bekende exoplaneten onder de loep nemen. Deze planeten variëren in grootte van ‘superaardes’ (planeten die wat zwaarder zijn dan onze eigen planeet) tot ‘hete jupiters’ (reuzenplaneten die op geringe afstand om hun moederster cirkelen).
De planeten zullen worden waargenomen op het moment dat ze – vanaf de aarde gezien – voor hun ster langs trekken. Op dat moment absorbeert de atmosfeer van zo’n planeet specifieke golflengten van het licht van de ster, die karakteristiek zijn voor zijn chemische samenstelling.
Rond het begin van de zomer zal NESSI zijn eerste exoplaneten onderzoeken. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Het lichtspectrum dat eventeel door buitenaardse wezens wordt opgevangen zal waarschijnlijk in het rode gedeelte meer opgedeeld zijn, zodat ze meerdere kleuren kunnen onderscheiden in het rood.quote:
18-04-2014
Zo zou een zonsondergang er uitzien op de kersverse neef van de aarde
[ afbeelding ]
© creative commons - University of Puerto Rico at Arecibo / NASA .
Nooit werd er een meer aarde-achtige planeet ontdekt dan Kepler-186f, zo meldde de NASA gisteren. Dat zorgt voor veel enthousiasme bij sterrenliefhebbers. In die mate dat er al visualisaties opduiken van hoe het er daar zou kunnen uitzien.
Er zijn - gelukkig voor ons - wetenschappers die zich volop kunnen verliezen in die 'wat als'-vragen. Zoals de mensen aan het Planetary Habitability Laboratory van de universiteit van Puerto Rico. Zij bewerkten een beeld van een Caraïbische zonsondergang dermate dat het lijkt alsof je op een eenzaam strand aan een oceaan op Kepler-186f zou rondkuieren.
Volgens de wetenschappers van het Planetary Habitability Laboratory is Kepler-186f hoogstwaarschijnlijk een rotsachtige planeet. Kepler zou een gematigd klimaat kunnen hebben, tenminste als de planeet een veel dichtere atmosfeer heeft dan de aarde.
[ afbeelding ]
© creative commons - University of Puerto Rico at Arecibo / PHL .
(HLN)
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
24-04-2014
Waarom bewoonbare exoplaneten slecht nieuws zijn voor de mensheid
Zo zou Kepler-186f er ongeveer moeten uitzien. © afp.
Vorige week ontdekten NASA-wetenschappers de meest Aarde-achtige planeet ooit. Mocht er leven op die planeet bestaan, is dat slecht nieuws voor ons, schrijft wetenschapssite Ars Technica. Als we nog geen buitenaards leven gevonden hebben - of andersom - betekent dat dat intelligent leven uitsterft vooraleer het ander intergalactisch leven kan bereiken.
De pas ontdekte planeet, die Kepler-186f gedoopt werd, is ongeveer even groot als de aarde. De planeet bevindt zich op zo'n afstand van dwergster Kepler-186 dat er mogelijk vloeibaar water en leven aanwezig is. "Het is de eerste exoplaneet met de omvang van de Aarde die is aangetroffen in de leefbare zone van een andere ster", zei astronoom Elisa Quintana, die het onderzoek leidde. Maar volgens co-auteur Thomas Barclay "betekent dat niet dat we weten of die planeet leefbaar is".
Uitsterven
Deze ontdekking bewijst wel dat we steeds meer mogen geloven in dat we in de nabije toekomst zelf zullen uitsterven door het concept van 'De Grote Filter', dat de Fermi-paradox probeert op te lossen.
Het stelt de vraag waarom we nog geen buitenaards leven gevonden hebben, of andersom: waarom buitenaards leven ons nog niet gevonden heeft. Er bestaan namelijk honderden miljarden andere zonnestelsels naast het onze.
'Flessenhals'
Door het uitblijven van contact met buitenaards leven lijkt het steeds waarschijnlijker dat het onmogelijk is om te transferen naar een intergalactische bevolking. De afwezigheid van contact met andere beschavingen zou te wijten kunnen zijn aan het feit dat er erg weinig intelligent leven bestaat in ons heelal, of dat dat leven uitsterft alvorens het ander intelligent leven kan vinden. Deze 'flessenhals' wordt ook 'De Grote Filter' genoemd.
Er wordt al vijftig jaar heftig gediscussieerd over wat die 'flessenhals' precies veroorzaakt. De schaarste aan Aarde-achtige planten kan er bijvoorbeeld een van zijn. Er zijn bovendien een reeks perfecte omstandigheden nodig voor de evolutie tot complex leven. Dan denken we aan de perfecte afstand van de zon, dat het sterrenstelsel ver genoeg verwijderd moet zijn van het centrum van het heelal om verwoestende straling te vermijden of de aanwezigheid van onze ongewoonlijk grote maan die ons onze verschillende seizoenen schenkt. Dat zijn nog maar enkele van de talrijke omstandigheden die nodig zijn om complex leven te doen ontstaan.
Radicale veranderingen
Het ontbreken van contact met buitenaards leven zou er aan de andere kant ook kunnen op wijzen dat het niet lang genoeg weet te overleven. Gedurende 200.000 jaar heeft de mensheid supervulkanen, de inslag van asteroïden en pandemieën weten te overleven. Maar we hebben nog maar enkele decennia overleefd in de aanwezigheid van nucleaire wapens, en het is nog maar de vraag of we andere radicale technologische veranderingen die deze eeuw met zich zal meebrengen zullen overleven.
Zo menen gerenommeerde wetenschappers, zoals bijvoorbeeld astronoom Martin Rees, die aan het Cambrigde Centre for the Study of Existential Risk werkt, dat de ontwikkelingen van de biotechnologie mogelijk catastrofaal zullen uitdraaien. Ook wetenschappers als Stephen Hawking hebben hun bezorgdheid al uitgedrukt over de uitbouw van superintelligente machines, waarvan de gevolgen volgens hen te weinig onderzocht worden.
Slecht nieuws
De schaarste aan leefbare planeten wordt steeds meer ontkracht, aangezien er nu de technologie is om steeds meer exoplaneten te ontdekken. Elke ontdekking van een planeet als Kepler-186f maakt het waarschijnlijker dat de Aarde niet de enige planeet is die intelligent leven huisvestigt. Mocht er effectief leven zijn op de planeet, dan is dat heel slecht nieuws voor de mensheid en onze buitenaardse vrienden.
In het geval van Kepler-186f zijn er nog steeds veel redenen om te geloven dat er zich geen leven bevindt op de planeet. Door een te dunne atmosfeer is het mogelijk dat de planeet bevriest, of bij een synchrone rotatie zou er een te statisch milieu zijn om leven te ontwikkelen.
Een ontdekking van een van deze vijandelijke omstandigheden zou de reden zijn voor een feest, meent Ars Technica, die filosoof Nick Bostrom citeert: "De stilte van de nacht is goud waard... in de zoektocht naar buitenaards leven is geen nieuws goed nieuws. Het belooft een mogelijk grootse toekomst voor de mensheid."
(HLN)
Waarom bewoonbare exoplaneten slecht nieuws zijn voor de mensheid
Zo zou Kepler-186f er ongeveer moeten uitzien. © afp.
Vorige week ontdekten NASA-wetenschappers de meest Aarde-achtige planeet ooit. Mocht er leven op die planeet bestaan, is dat slecht nieuws voor ons, schrijft wetenschapssite Ars Technica. Als we nog geen buitenaards leven gevonden hebben - of andersom - betekent dat dat intelligent leven uitsterft vooraleer het ander intergalactisch leven kan bereiken.
De pas ontdekte planeet, die Kepler-186f gedoopt werd, is ongeveer even groot als de aarde. De planeet bevindt zich op zo'n afstand van dwergster Kepler-186 dat er mogelijk vloeibaar water en leven aanwezig is. "Het is de eerste exoplaneet met de omvang van de Aarde die is aangetroffen in de leefbare zone van een andere ster", zei astronoom Elisa Quintana, die het onderzoek leidde. Maar volgens co-auteur Thomas Barclay "betekent dat niet dat we weten of die planeet leefbaar is".
Uitsterven
Deze ontdekking bewijst wel dat we steeds meer mogen geloven in dat we in de nabije toekomst zelf zullen uitsterven door het concept van 'De Grote Filter', dat de Fermi-paradox probeert op te lossen.
Het stelt de vraag waarom we nog geen buitenaards leven gevonden hebben, of andersom: waarom buitenaards leven ons nog niet gevonden heeft. Er bestaan namelijk honderden miljarden andere zonnestelsels naast het onze.
'Flessenhals'
Door het uitblijven van contact met buitenaards leven lijkt het steeds waarschijnlijker dat het onmogelijk is om te transferen naar een intergalactische bevolking. De afwezigheid van contact met andere beschavingen zou te wijten kunnen zijn aan het feit dat er erg weinig intelligent leven bestaat in ons heelal, of dat dat leven uitsterft alvorens het ander intelligent leven kan vinden. Deze 'flessenhals' wordt ook 'De Grote Filter' genoemd.
Er wordt al vijftig jaar heftig gediscussieerd over wat die 'flessenhals' precies veroorzaakt. De schaarste aan Aarde-achtige planten kan er bijvoorbeeld een van zijn. Er zijn bovendien een reeks perfecte omstandigheden nodig voor de evolutie tot complex leven. Dan denken we aan de perfecte afstand van de zon, dat het sterrenstelsel ver genoeg verwijderd moet zijn van het centrum van het heelal om verwoestende straling te vermijden of de aanwezigheid van onze ongewoonlijk grote maan die ons onze verschillende seizoenen schenkt. Dat zijn nog maar enkele van de talrijke omstandigheden die nodig zijn om complex leven te doen ontstaan.
Radicale veranderingen
Het ontbreken van contact met buitenaards leven zou er aan de andere kant ook kunnen op wijzen dat het niet lang genoeg weet te overleven. Gedurende 200.000 jaar heeft de mensheid supervulkanen, de inslag van asteroïden en pandemieën weten te overleven. Maar we hebben nog maar enkele decennia overleefd in de aanwezigheid van nucleaire wapens, en het is nog maar de vraag of we andere radicale technologische veranderingen die deze eeuw met zich zal meebrengen zullen overleven.
Zo menen gerenommeerde wetenschappers, zoals bijvoorbeeld astronoom Martin Rees, die aan het Cambrigde Centre for the Study of Existential Risk werkt, dat de ontwikkelingen van de biotechnologie mogelijk catastrofaal zullen uitdraaien. Ook wetenschappers als Stephen Hawking hebben hun bezorgdheid al uitgedrukt over de uitbouw van superintelligente machines, waarvan de gevolgen volgens hen te weinig onderzocht worden.
Slecht nieuws
De schaarste aan leefbare planeten wordt steeds meer ontkracht, aangezien er nu de technologie is om steeds meer exoplaneten te ontdekken. Elke ontdekking van een planeet als Kepler-186f maakt het waarschijnlijker dat de Aarde niet de enige planeet is die intelligent leven huisvestigt. Mocht er effectief leven zijn op de planeet, dan is dat heel slecht nieuws voor de mensheid en onze buitenaardse vrienden.
In het geval van Kepler-186f zijn er nog steeds veel redenen om te geloven dat er zich geen leven bevindt op de planeet. Door een te dunne atmosfeer is het mogelijk dat de planeet bevriest, of bij een synchrone rotatie zou er een te statisch milieu zijn om leven te ontwikkelen.
Een ontdekking van een van deze vijandelijke omstandigheden zou de reden zijn voor een feest, meent Ars Technica, die filosoof Nick Bostrom citeert: "De stilte van de nacht is goud waard... in de zoektocht naar buitenaards leven is geen nieuws goed nieuws. Het belooft een mogelijk grootse toekomst voor de mensheid."
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-04-2014
Fantastisch filmpje van (bijna) alle bekende exoplaneten
Tom Hands, student aan de universiteit van Leicester heeft een prachtig filmpje gemaakt waarin bijna alle exoplaneten die ons tot op heden bekend zijn acte de présence geven. Hij wil met het filmpje inzicht geven in de distributie van exoplaneten.
Exoplaneten zijn planeten die niet rond onze zon draaien. De afgelopen jaren zijn er honderden van deze exoplaneten ontdekt. Het filmpje van Hands brengt ze (bijna allemaal) in kaart en laat prachtig zien hoe ze over ons sterrenstelsel verdeeld zijn. Hoe compacter een planetenstelsel is, hoe later het in dit filmpje opduikt.
Zoals gezegd laat het filmpje niet alle exoplaneten zien. Het beperkt zich tot de exoplaneten die om één ster draaien. Dubbelstersystemen zijn dus even buiten beschouwing gelaten. Desalniettemin: enjoy!
(scientias.nl)
Fantastisch filmpje van (bijna) alle bekende exoplaneten
Tom Hands, student aan de universiteit van Leicester heeft een prachtig filmpje gemaakt waarin bijna alle exoplaneten die ons tot op heden bekend zijn acte de présence geven. Hij wil met het filmpje inzicht geven in de distributie van exoplaneten.
Exoplaneten zijn planeten die niet rond onze zon draaien. De afgelopen jaren zijn er honderden van deze exoplaneten ontdekt. Het filmpje van Hands brengt ze (bijna allemaal) in kaart en laat prachtig zien hoe ze over ons sterrenstelsel verdeeld zijn. Hoe compacter een planetenstelsel is, hoe later het in dit filmpje opduikt.
Zoals gezegd laat het filmpje niet alle exoplaneten zien. Het beperkt zich tot de exoplaneten die om één ster draaien. Dubbelstersystemen zijn dus even buiten beschouwing gelaten. Desalniettemin: enjoy!
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-04-2014
Dag duurt slechts acht uur op planeet Bèta Pictoris b
Om de 8 uur begint een nieuwe dag op de planeet Bèta Pictoris b. De planeet draait heel snel om zijn as. Dat hebben Nederlandse sterrenkundigen ontdekt. Het is de eerste keer dat wetenschappers erin zijn geslaagd de draaisnelheid van een planeet bij een andere ster te meten. Het onderzoek staat donderdag in het belangrijke wetenschapsblad Nature.
Een dag is de tijd die een planeet nodig heeft om één keer om zijn as te draaien. Bij de aarde is dat afgerond 24 uur. Bèta Pictoris b is 16 keer zo groot als de aarde, maar een dag duurt drie keer zo kort. Dat komt door de enorme draaisnelheid. De planeet draait om z'n as met een snelheid van bijna 100.000 kilometer per uur. Ter vergelijking: de zogeheten rotatiesnelheid van de aarde is ongeveer 1700 kilometer per uur.
De onderzoekers denken dat de hoge snelheid komt doordat de planeet erg zwaar is. Bèta Pictoris b is ongeveer 3000 keer zo zwaar als de aarde. In de loop van de tijd zal de planeet waarschijnlijk afkoelen en krimpen. Als dat gebeurt, zal de planeet nog sneller om zijn as gaan draaien, misschien wel met 144.000 kilometer per uur. Een dag duurt in dag geval nog maar een uurtje of 3.
De planeet werd in 2008 ontdekt. Hij draait rond een ster in het sterrenbeeld Schilder. Die ster is vanaf de aarde met het blote oog te zien.
Het onderzoek is uitgevoerd door wetenschappers van de Sterrewacht in Leiden en het ruimteonderzoeksinstituut SRON in Utrecht.
(HLN)
Dag duurt slechts acht uur op planeet Bèta Pictoris b
Om de 8 uur begint een nieuwe dag op de planeet Bèta Pictoris b. De planeet draait heel snel om zijn as. Dat hebben Nederlandse sterrenkundigen ontdekt. Het is de eerste keer dat wetenschappers erin zijn geslaagd de draaisnelheid van een planeet bij een andere ster te meten. Het onderzoek staat donderdag in het belangrijke wetenschapsblad Nature.
Een dag is de tijd die een planeet nodig heeft om één keer om zijn as te draaien. Bij de aarde is dat afgerond 24 uur. Bèta Pictoris b is 16 keer zo groot als de aarde, maar een dag duurt drie keer zo kort. Dat komt door de enorme draaisnelheid. De planeet draait om z'n as met een snelheid van bijna 100.000 kilometer per uur. Ter vergelijking: de zogeheten rotatiesnelheid van de aarde is ongeveer 1700 kilometer per uur.
De onderzoekers denken dat de hoge snelheid komt doordat de planeet erg zwaar is. Bèta Pictoris b is ongeveer 3000 keer zo zwaar als de aarde. In de loop van de tijd zal de planeet waarschijnlijk afkoelen en krimpen. Als dat gebeurt, zal de planeet nog sneller om zijn as gaan draaien, misschien wel met 144.000 kilometer per uur. Een dag duurt in dag geval nog maar een uurtje of 3.
De planeet werd in 2008 ontdekt. Hij draait rond een ster in het sterrenbeeld Schilder. Die ster is vanaf de aarde met het blote oog te zien.
Het onderzoek is uitgevoerd door wetenschappers van de Sterrewacht in Leiden en het ruimteonderzoeksinstituut SRON in Utrecht.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-05-2014
Omloopbaan van exoplaneet bij Bèta Pictoris bepaald
Illustratie van exoplaneet Bèta Pictoris b. (ESO/L. Calçada)
Amerikaanse astronomen zijn meer te weten gekomen over de omloopbaan van de planeet bij de nabije ster Bèta Pictoris. Met behulp van de recent in gebruik genomen Gemini Planet Imager van de Gemini South Telescope in het noorden van Chili is een reeks opnamen van de exoplaneet gemaakt.
Bèta Pictoris is een ster op 63 lichtjaar van de aarde. In 1983 werd met de infraroodsatelliet IRAS ontdekt dat de ster omgeven is door een omvangrijke schijf van gas en stof. Ruim tien jaar later bleek dat het binnenste deel van deze schijf vervormd is.
Een analyse van de nieuwe opnamen laat zien dat de omloopbaan van de planeet van Bèta Pictoris niet precies samenvalt met de hoofdmoot van de stofschijf. De oriëntatie ervan past beter bij het vervormde binnendeel. Het lijkt erop dat de aanwezigheid van de planeet, die ongeveer vier keer zoveel massa heeft als de planeet Jupiter, de oorzaak van de schijfvervorming is.
De astronomen voorspellen dat er een kleine kans bestaat dat de planeet eind 2017 vanaf de aarde gezien nét (of net niet) voor zijn moederster langs schuift. Als dat inderdaad gebeurt, zal de exacte grootte van de planeet kunnen worden gemeten en wellicht ook zijn chemische samenstelling. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Omloopbaan van exoplaneet bij Bèta Pictoris bepaald
Illustratie van exoplaneet Bèta Pictoris b. (ESO/L. Calçada)
Amerikaanse astronomen zijn meer te weten gekomen over de omloopbaan van de planeet bij de nabije ster Bèta Pictoris. Met behulp van de recent in gebruik genomen Gemini Planet Imager van de Gemini South Telescope in het noorden van Chili is een reeks opnamen van de exoplaneet gemaakt.
Bèta Pictoris is een ster op 63 lichtjaar van de aarde. In 1983 werd met de infraroodsatelliet IRAS ontdekt dat de ster omgeven is door een omvangrijke schijf van gas en stof. Ruim tien jaar later bleek dat het binnenste deel van deze schijf vervormd is.
Een analyse van de nieuwe opnamen laat zien dat de omloopbaan van de planeet van Bèta Pictoris niet precies samenvalt met de hoofdmoot van de stofschijf. De oriëntatie ervan past beter bij het vervormde binnendeel. Het lijkt erop dat de aanwezigheid van de planeet, die ongeveer vier keer zoveel massa heeft als de planeet Jupiter, de oorzaak van de schijfvervorming is.
De astronomen voorspellen dat er een kleine kans bestaat dat de planeet eind 2017 vanaf de aarde gezien nét (of net niet) voor zijn moederster langs schuift. Als dat inderdaad gebeurt, zal de exacte grootte van de planeet kunnen worden gemeten en wellicht ook zijn chemische samenstelling. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-05-2014
‘Planetenjager’ Kepler krijgt een tweede leven
NASA-satelliet Kepler in actie. (NASA/JPL-Caltech)
Het Amerikaanse ruimteagentschap NASA heeft groen licht gegeven aan de aangepaste vervolgmissie van de Kepler-satelliet. De satelliet is al sinds het voorjaar van 2013 buiten bedrijf als gevolg van een probleem met het standregelsysteem.
Kepler maakt jacht op exoplaneten door te speuren naar de periodieke helderheidsdipjes in het licht van sterren, die ontstaan wanneer er planeten voor de sterren langs trekken. Voor het detecteren van zulke planeetovergangen of ‘transits’ is een extreem nauwkeurig standregelsysteem nodig. Het uitvallen van twee van de vier reactiewielen van Kepler gooide echter roet in het eten.
Technici hebben een methode ontwikkeld om het ontstane gebrek te omzeilen. Maar daar wordt wel een prijs voor betaald: Kepler zal niet langer op één vast gebied aan de hemel worden gericht, maar verschillende delen van de dierenriem in het oog houden. Ook zal hij alleen relatief zware planeten met korte omloopstijden kunnen opsporen.
De goedkeuring voorziet in twee jaar financiering van de K2-missie. Kepler zal in die tijd niet alleen naar exoplaneten uitkijken, maar ook sterren(hopen), actieve sterrenstelsels en supernova’s onder de loep nemen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
‘Planetenjager’ Kepler krijgt een tweede leven
NASA-satelliet Kepler in actie. (NASA/JPL-Caltech)
Het Amerikaanse ruimteagentschap NASA heeft groen licht gegeven aan de aangepaste vervolgmissie van de Kepler-satelliet. De satelliet is al sinds het voorjaar van 2013 buiten bedrijf als gevolg van een probleem met het standregelsysteem.
Kepler maakt jacht op exoplaneten door te speuren naar de periodieke helderheidsdipjes in het licht van sterren, die ontstaan wanneer er planeten voor de sterren langs trekken. Voor het detecteren van zulke planeetovergangen of ‘transits’ is een extreem nauwkeurig standregelsysteem nodig. Het uitvallen van twee van de vier reactiewielen van Kepler gooide echter roet in het eten.
Technici hebben een methode ontwikkeld om het ontstane gebrek te omzeilen. Maar daar wordt wel een prijs voor betaald: Kepler zal niet langer op één vast gebied aan de hemel worden gericht, maar verschillende delen van de dierenriem in het oog houden. Ook zal hij alleen relatief zware planeten met korte omloopstijden kunnen opsporen.
De goedkeuring voorziet in twee jaar financiering van de K2-missie. Kepler zal in die tijd niet alleen naar exoplaneten uitkijken, maar ook sterren(hopen), actieve sterrenstelsels en supernova’s onder de loep nemen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Wetenschappers ontdekken 'mega-aarde'
Amerikaanse wetenschappers hebben een nieuw type planeet in kaart gebracht, een zogenoemde 'mega-aarde'.
Het gaat om een planeet met de naam Kepler-10c die zich op ongeveer 560 lichtjaar afstand van de aarde bevindt.
Kepler-10c is zeventien keer zwaarder dan de aarde en heeft toch een rotsachtig oppervlak, net als onze planeet. Tot nu toe werd die combinatie van eigenschappen als onmogelijk beschouwd.
Dat hebben onderzoekers van de Universiteit van Harvard bekendgemaakt op een bijeenkomst van de American Astronomical Society in Massachusetts.
Gassen
Theoretici dachten lange tijd dat planeten met het gewicht van Kepler-10c altijd een gasachtig oppervlak moesten hebben, omdat tijdens het ontstaansproces van dit soort reusachtige hemellichamen waterstof en helium zou worden aangetrokken.
"Maar net wanneer je denkt dat je alles hebt uitgevogeld, zorgt de natuur voor een grote verrassing, in dit geval letterlijk 'groot'", verklaart onderzoekster Nathalie Batalha op de nieuwssite van de NASA.
Het is nog onduidelijk hoe Kepler-10c precies is ontstaan.
Leven
De planeet was al eerder waargenomen met de Kepler-telescoop van NASA. Wetenschappers hebben pas nu de samenstelling van het oppervlak kunnen vaststellen op basis van een groot aantal gegevens die zijn verzameld over het hemellichaam.
Kepler-10c is niet alleen zwaarder dan de aarde, maar ook ruim twee keer zo groot. De diameter van de planeet is 29.000 kilometer.
Volgens de wetenschappers bestaan er waarschijnlijk meer rotsachtige planeten die qua grootte zijn te vergelijken met Kepler-10c. Hoofdonderzoeker Dimitar Sasselov stelt voor om dit soort planeten 'mega-aardes' noemen. "Dat is de meest logische benaming, omdat ze groter zijn dan superaardes."
Bron: nu.nl http://www.nu.nl/wetensch(...)ken-mega-aarde-.html
Amerikaanse wetenschappers hebben een nieuw type planeet in kaart gebracht, een zogenoemde 'mega-aarde'.
Het gaat om een planeet met de naam Kepler-10c die zich op ongeveer 560 lichtjaar afstand van de aarde bevindt.
Kepler-10c is zeventien keer zwaarder dan de aarde en heeft toch een rotsachtig oppervlak, net als onze planeet. Tot nu toe werd die combinatie van eigenschappen als onmogelijk beschouwd.
Dat hebben onderzoekers van de Universiteit van Harvard bekendgemaakt op een bijeenkomst van de American Astronomical Society in Massachusetts.
Gassen
Theoretici dachten lange tijd dat planeten met het gewicht van Kepler-10c altijd een gasachtig oppervlak moesten hebben, omdat tijdens het ontstaansproces van dit soort reusachtige hemellichamen waterstof en helium zou worden aangetrokken.
"Maar net wanneer je denkt dat je alles hebt uitgevogeld, zorgt de natuur voor een grote verrassing, in dit geval letterlijk 'groot'", verklaart onderzoekster Nathalie Batalha op de nieuwssite van de NASA.
Het is nog onduidelijk hoe Kepler-10c precies is ontstaan.
Leven
De planeet was al eerder waargenomen met de Kepler-telescoop van NASA. Wetenschappers hebben pas nu de samenstelling van het oppervlak kunnen vaststellen op basis van een groot aantal gegevens die zijn verzameld over het hemellichaam.
Kepler-10c is niet alleen zwaarder dan de aarde, maar ook ruim twee keer zo groot. De diameter van de planeet is 29.000 kilometer.
Volgens de wetenschappers bestaan er waarschijnlijk meer rotsachtige planeten die qua grootte zijn te vergelijken met Kepler-10c. Hoofdonderzoeker Dimitar Sasselov stelt voor om dit soort planeten 'mega-aardes' noemen. "Dat is de meest logische benaming, omdat ze groter zijn dan superaardes."
Bron: nu.nl http://www.nu.nl/wetensch(...)ken-mega-aarde-.html
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
02-06-2014
Exoplaneten zijn er in drie 'smaken', mede afhankelijk van samenstelling ster
Drie typen exoplaneten: gasreuzen, gasdwergen en aardeachtige planeten. (CfA/David Aguilar)
In ons eigen zonnestelsel kennen we twee typen planeten: kleine, rotsachtige planeten zoals de aarde en gasreuzen zoals Jupiter. Elders in het Melkwegstelsel komt echter ook een derde type voor: 'gasdwergen', die uit een rotsachtige kern en een dikke gasmantel bestaan. Onderzoekers van het Harvards-Smithsonian Center for Astrophysics hebben nu ontdekt dat de samenstelling van een ster mede bepalend is voor het soort planeten waardoor hij wordt vergezeld. De resultaten zijn vandaag gepresenteerd op de 224ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Boston.
Statistisch onderzoek aan de vele honderden exoplaneten die door de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler zijn ontdekt, heeft uitgewezen dat planeten die kleiner zijn dan 1,7 keer de middellijn van de aarde vrijwel altijd rotsachtig zijn. Hiertoe behoren ook de zogeheten superaardes. Planeten die groter zijn dan 3,9 keer de middellijn van de aarde zijn vrijwel altijd gasreuzen zoals Uranus, Neptunus, Saturnus en Jupiter. Planeten met afmetingen tussen 1,7 en 3,9 keer de middellijn van de aarde (die in ons eigen zonnestelsel niet voorkomen) zijn in de meeste gevallen gasdwergen.
Er is nu ontdekt dat sterren met relatief weinig zware elementen, zoals onze eigen zon, vaker vergezeld worden door aardeachtige planeten. Bij sterren met een wat hoger gehalte aan zware elementen komen relatief meer gasdwergen voor. Sterren die uitsluitend door gasreuzen worden vergezeld, blijken het hoogste gehalte aan zware elementen te bevatten.
Ook ontdekten de astronomen dat een rotsachtige planeetkern op grotere afstand van zijn moederster ook groter kan zijn voordat hij een dikke gasmantel aan zich bindt (het gas is afkomstig uit de materieschijf waaruit de planeten ontstaan). Zo kunnen er dus ook grote, zware aardeachtige planeten ontstaan, zoals de recent ontdekte 'mega-aarde' Kepler-10c. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Exoplaneten zijn er in drie 'smaken', mede afhankelijk van samenstelling ster
Drie typen exoplaneten: gasreuzen, gasdwergen en aardeachtige planeten. (CfA/David Aguilar)
In ons eigen zonnestelsel kennen we twee typen planeten: kleine, rotsachtige planeten zoals de aarde en gasreuzen zoals Jupiter. Elders in het Melkwegstelsel komt echter ook een derde type voor: 'gasdwergen', die uit een rotsachtige kern en een dikke gasmantel bestaan. Onderzoekers van het Harvards-Smithsonian Center for Astrophysics hebben nu ontdekt dat de samenstelling van een ster mede bepalend is voor het soort planeten waardoor hij wordt vergezeld. De resultaten zijn vandaag gepresenteerd op de 224ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Boston.
Statistisch onderzoek aan de vele honderden exoplaneten die door de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler zijn ontdekt, heeft uitgewezen dat planeten die kleiner zijn dan 1,7 keer de middellijn van de aarde vrijwel altijd rotsachtig zijn. Hiertoe behoren ook de zogeheten superaardes. Planeten die groter zijn dan 3,9 keer de middellijn van de aarde zijn vrijwel altijd gasreuzen zoals Uranus, Neptunus, Saturnus en Jupiter. Planeten met afmetingen tussen 1,7 en 3,9 keer de middellijn van de aarde (die in ons eigen zonnestelsel niet voorkomen) zijn in de meeste gevallen gasdwergen.
Er is nu ontdekt dat sterren met relatief weinig zware elementen, zoals onze eigen zon, vaker vergezeld worden door aardeachtige planeten. Bij sterren met een wat hoger gehalte aan zware elementen komen relatief meer gasdwergen voor. Sterren die uitsluitend door gasreuzen worden vergezeld, blijken het hoogste gehalte aan zware elementen te bevatten.
Ook ontdekten de astronomen dat een rotsachtige planeetkern op grotere afstand van zijn moederster ook groter kan zijn voordat hij een dikke gasmantel aan zich bindt (het gas is afkomstig uit de materieschijf waaruit de planeten ontstaan). Zo kunnen er dus ook grote, zware aardeachtige planeten ontstaan, zoals de recent ontdekte 'mega-aarde' Kepler-10c. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-06-2014
Zwaar 'ruimteweer' bemoeilijkt leven op planeten bij rode dwergen
Artist's impression van een planeet bij een rode dwergster. (CfA/David Aguilar)
Op een planeet die een baan beschrijft rond een rode dwergster kan vermoedelijk geen leven voorkomen, zelfs al bevindt de planeet zich in de zogeheten bewoonbare zone van de ster, waar de temperatuur goed is voor vloeibaar water aan het oppervlak. Dat blijkt uit computersimulaties die zijn uitgevoerd door astronomen van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics, en die vandaag gepresenteerd zijn op de 224ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Boston.
Rode dwergen zijn kleiner en koeler dan de zon. De bewoonbare zone van een rode dwerg bevindt zich dan ook op veel kleinere afstand van de ster dan de bewoonbare zone in ons eigen zonnestelsel. Eerder waren sterrenkundigen zich er al van bewust dat energierijke uitbarstingen aan het oppervlak van sommige rode dwergen problemen zouden kunnen opleveren voor eventuele levensvormen op een naburige planeet. Nu is er ook gerekend aan de schadelijke invloed van de 'zonnewind' van een rode dwerg - de constante stroom van elektrisch geladen deeltjes die door sterren de ruimte in wordt geblazen.
Zelfs als de planeet in kwestie een magnetisch veld heeft zoals de aarde, zal dat in de meeste gevallen niet in staat zijn om weerstand te bieden aan deze 'ruimteweerverschijnselen', die vanwege de kleine afstand tot de ster extra hevig zijn. Het gevolg is dat de sterrenwind in volle hevigheid met de dampkring van de planeet in botsing komt. Dat veroorzaakt niet alleen spectaculair poollicht (honderdduizend maal zo intensief als op aarde), maar leidt er op termijn ook toe dat de dampkring volledig wordt weggeblazen. Leven kan zich onder die omstandigheden vermoedelijk niet handhaven, aldus de astronomen. (GS)
(allesoversterrnekunde)
Zwaar 'ruimteweer' bemoeilijkt leven op planeten bij rode dwergen
Artist's impression van een planeet bij een rode dwergster. (CfA/David Aguilar)
Op een planeet die een baan beschrijft rond een rode dwergster kan vermoedelijk geen leven voorkomen, zelfs al bevindt de planeet zich in de zogeheten bewoonbare zone van de ster, waar de temperatuur goed is voor vloeibaar water aan het oppervlak. Dat blijkt uit computersimulaties die zijn uitgevoerd door astronomen van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics, en die vandaag gepresenteerd zijn op de 224ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Boston.
Rode dwergen zijn kleiner en koeler dan de zon. De bewoonbare zone van een rode dwerg bevindt zich dan ook op veel kleinere afstand van de ster dan de bewoonbare zone in ons eigen zonnestelsel. Eerder waren sterrenkundigen zich er al van bewust dat energierijke uitbarstingen aan het oppervlak van sommige rode dwergen problemen zouden kunnen opleveren voor eventuele levensvormen op een naburige planeet. Nu is er ook gerekend aan de schadelijke invloed van de 'zonnewind' van een rode dwerg - de constante stroom van elektrisch geladen deeltjes die door sterren de ruimte in wordt geblazen.
Zelfs als de planeet in kwestie een magnetisch veld heeft zoals de aarde, zal dat in de meeste gevallen niet in staat zijn om weerstand te bieden aan deze 'ruimteweerverschijnselen', die vanwege de kleine afstand tot de ster extra hevig zijn. Het gevolg is dat de sterrenwind in volle hevigheid met de dampkring van de planeet in botsing komt. Dat veroorzaakt niet alleen spectaculair poollicht (honderdduizend maal zo intensief als op aarde), maar leidt er op termijn ook toe dat de dampkring volledig wordt weggeblazen. Leven kan zich onder die omstandigheden vermoedelijk niet handhaven, aldus de astronomen. (GS)
(allesoversterrnekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-06-2014
Planetenjager spot het 'Oog van Sauron'
© eso.
SPHERE, een nieuw instrument op de Very Large Telescope (VLT) van de ESO-sterrenwacht op Paranal in Chili, heeft zijn 'eerste licht'-opname gemaakt. De 'Lord of the Rings'-fans onder de wetenschappers moeten hun hart een slag hebben voelen overslaan toen de stofring rond de ster HR 4796A zichzelf leek te ontmaskeren als het 'Oog van Sauron'.
© youtube.
'Eerste licht', dat is altijd iets speciaals voor telescopen en andere astronomische instrumenten. Hoewel het niet altijd van de grootste wetenschappelijke waarde is, is het een soort 'inwijdingsritueel'. Meestal wordt daarvoor een bekend hemelobject gekozen.
Ook het Spectro-Polarimetric High-contrast Exoplanet REsearch instrument (SPHERE) moest zo zijn eerste licht krijgen. SPHERE is een krachtig nieuw instrument voor het opsporen en onderzoeken van exoplaneten. Dat is een bijzonder moeilijke opdracht, omdat zulke planeten zich vanaf de aarde gezien heel dicht bij hun moederster bevinden en heel weinig licht geven. Op een normale opname gaat de zwakke gloed van de planeet helemaal verloren in het licht van de ster. Daarom is het hele ontwerp van SPHERE erop gericht om een zo hoog mogelijk contrast te bereiken in het kleine stukje hemel rond de verblindende ster.
Voor het eerste licht van SPHERE werd er gefocust op de nabije ster HR 4796A. Het resultaat is prachtig, maar ook een beetje griezelig. De stofring rond de ster zorgt namelijk voor een foto die het oog van 'Lord of the Rings'-booswicht Sauron lijkt te imiteren.
Echt origineel is HR 4796A daarmee niet, want het sterrenstelsel NGC 4151, in het sterrenbeeld Jachthonden, wordt soms bestempeld als het 'Oog van Sauron'. NGC 4151 heeft er vanaf nu wel een stevige concurrent bij.
NGC-4151. © NASA.
(HLN)
Planetenjager spot het 'Oog van Sauron'
© eso.
SPHERE, een nieuw instrument op de Very Large Telescope (VLT) van de ESO-sterrenwacht op Paranal in Chili, heeft zijn 'eerste licht'-opname gemaakt. De 'Lord of the Rings'-fans onder de wetenschappers moeten hun hart een slag hebben voelen overslaan toen de stofring rond de ster HR 4796A zichzelf leek te ontmaskeren als het 'Oog van Sauron'.
© youtube.
'Eerste licht', dat is altijd iets speciaals voor telescopen en andere astronomische instrumenten. Hoewel het niet altijd van de grootste wetenschappelijke waarde is, is het een soort 'inwijdingsritueel'. Meestal wordt daarvoor een bekend hemelobject gekozen.
Ook het Spectro-Polarimetric High-contrast Exoplanet REsearch instrument (SPHERE) moest zo zijn eerste licht krijgen. SPHERE is een krachtig nieuw instrument voor het opsporen en onderzoeken van exoplaneten. Dat is een bijzonder moeilijke opdracht, omdat zulke planeten zich vanaf de aarde gezien heel dicht bij hun moederster bevinden en heel weinig licht geven. Op een normale opname gaat de zwakke gloed van de planeet helemaal verloren in het licht van de ster. Daarom is het hele ontwerp van SPHERE erop gericht om een zo hoog mogelijk contrast te bereiken in het kleine stukje hemel rond de verblindende ster.
Voor het eerste licht van SPHERE werd er gefocust op de nabije ster HR 4796A. Het resultaat is prachtig, maar ook een beetje griezelig. De stofring rond de ster zorgt namelijk voor een foto die het oog van 'Lord of the Rings'-booswicht Sauron lijkt te imiteren.
Echt origineel is HR 4796A daarmee niet, want het sterrenstelsel NGC 4151, in het sterrenbeeld Jachthonden, wordt soms bestempeld als het 'Oog van Sauron'. NGC 4151 heeft er vanaf nu wel een stevige concurrent bij.
NGC-4151. © NASA.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-06-2014
Nieuwe klasse planeten ontdekt: de gasdwergen
Wetenschappers hebben een nieuwe klasse planeten ontdekt: de gasdwergen. Het zijn gasachtige planeten die tot vier keer groter zijn dan onze aarde en beschikken over een dikke atmosfeer die uit waterstof en helium bestaat.
Tot voor kort waren er twee soorten planeten. Je had de rotsachtige planeten – zoals de aarde en Mars – en de gasreuzen – zoals Jupiter en Neptunus. Een nieuw onderzoek brengt daar verandering in en onthult de gasdwerg.
Elementen
De onderzoekers bestudeerden 400 sterren. Ze stelden de hoeveelheid elementen zwaarder dan waterstof en helium in deze sterren vast. Aangezien een ster en de planeten eromheen uit dezelfde schijf materiaal ontstaan, konden ze zo ook iets zeggen over de samenstelling van de kandidaat-exoplaneten rond deze sterren. Statistisch onderzoek toonde vervolgens aan dat planeten die kleiner zijn dan 1.7 keer de grootte van de aarde meestal rotsachtig zijn. Planeten die 3.9 keer groter zijn dan de aarde zijn meestal gasreuzen. Planeten die tussen de 1.7 en 3.9 keer groter zijn dan onze aarde zijn meestal gasdwergen. Ze hebben een dikke atmosfeer die bestaat uit waterstof en helium. De rotsachtige kern van deze gasdwergen ontstond vroeg genoeg om wat gas te verzamelen, maar de planeten zijn niet uitgegroeid tot gasreuzen, zoals Jupiter.
Op deze afbeelding ziet u de drie soorten planeten: de aardachtige planeet, de gasreus en gasdwerg. Afbeelding: J. Jauch.
Sterren en planeten
Het onderzoek laat bovendien zien dat de samenstelling van de ster waar planeten omheen draaien gebruikt kan worden om te voorspellen om wat voor soort planeten het gaat. Sterren met kleine, aardachtige planeten beschikken doorgaans over dezelfde hoeveelheden zware elementen als onze eigen zon. Sterren met gasdwergen zijn ietsje rijker aan zware metalen. Sterren met gasreuzen bevatten de meeste metalen (ongeveer vijftig procent meer dan onze zon).
De onderzoekers ontdekten ook dat rotsachtige werelden heel groot kunnen worden. Hoe verder ze van hun ster verwijderd zijn, hoe groter ze kunnen worden zonder een dikke atmosfeer te ontwikkelen en te veranderen in een gasdwerg. Op grote afstand van hun ster kunnen rotsachtige planeten dus monsterachtige groottes aannemen, de nog maar net ontdekte mega-planeet Kepler-10c is daar tot op heden het beste voorbeeld van.
(scientias.nl)
Nieuwe klasse planeten ontdekt: de gasdwergen
Wetenschappers hebben een nieuwe klasse planeten ontdekt: de gasdwergen. Het zijn gasachtige planeten die tot vier keer groter zijn dan onze aarde en beschikken over een dikke atmosfeer die uit waterstof en helium bestaat.
Tot voor kort waren er twee soorten planeten. Je had de rotsachtige planeten – zoals de aarde en Mars – en de gasreuzen – zoals Jupiter en Neptunus. Een nieuw onderzoek brengt daar verandering in en onthult de gasdwerg.
Elementen
De onderzoekers bestudeerden 400 sterren. Ze stelden de hoeveelheid elementen zwaarder dan waterstof en helium in deze sterren vast. Aangezien een ster en de planeten eromheen uit dezelfde schijf materiaal ontstaan, konden ze zo ook iets zeggen over de samenstelling van de kandidaat-exoplaneten rond deze sterren. Statistisch onderzoek toonde vervolgens aan dat planeten die kleiner zijn dan 1.7 keer de grootte van de aarde meestal rotsachtig zijn. Planeten die 3.9 keer groter zijn dan de aarde zijn meestal gasreuzen. Planeten die tussen de 1.7 en 3.9 keer groter zijn dan onze aarde zijn meestal gasdwergen. Ze hebben een dikke atmosfeer die bestaat uit waterstof en helium. De rotsachtige kern van deze gasdwergen ontstond vroeg genoeg om wat gas te verzamelen, maar de planeten zijn niet uitgegroeid tot gasreuzen, zoals Jupiter.
Op deze afbeelding ziet u de drie soorten planeten: de aardachtige planeet, de gasreus en gasdwerg. Afbeelding: J. Jauch.
Sterren en planeten
Het onderzoek laat bovendien zien dat de samenstelling van de ster waar planeten omheen draaien gebruikt kan worden om te voorspellen om wat voor soort planeten het gaat. Sterren met kleine, aardachtige planeten beschikken doorgaans over dezelfde hoeveelheden zware elementen als onze eigen zon. Sterren met gasdwergen zijn ietsje rijker aan zware metalen. Sterren met gasreuzen bevatten de meeste metalen (ongeveer vijftig procent meer dan onze zon).
De onderzoekers ontdekten ook dat rotsachtige werelden heel groot kunnen worden. Hoe verder ze van hun ster verwijderd zijn, hoe groter ze kunnen worden zonder een dikke atmosfeer te ontwikkelen en te veranderen in een gasdwerg. Op grote afstand van hun ster kunnen rotsachtige planeten dus monsterachtige groottes aannemen, de nog maar net ontdekte mega-planeet Kepler-10c is daar tot op heden het beste voorbeeld van.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-06-2014
Honderd miljoen planeten in Melkweg kunnen leven bevatten
Behalve de Aarde zijn er mogelijk honderd miljoen andere planeten in de Melkweg die leven bevatten. © thinkstock.
Volgens astronomen zijn er naast de Aarde honderd miljoen andere plaatsen in de Melkweg die mogelijk leven bevatten. Ze baseren hun onderzoek op een nieuwe berekeningsmethode om informatie over planeten in andere zonnestelsels te analyseren. Dat meldt Science Daily.
De onderzoekers van de universiteiten van Cornell, Texas, Puerto Rico en Washington publiceerden hun studie in het vakblad Challenges. Nooit eerder werd een schatting gemaakt van het aantal werelden in het heelal die mogelijk complexe levensvormen huisvesten.
Ze namen meer dan duizend planeten onder de loep en pasten een formule toe die onder andere dichtheid, temperatuur, samenstelling en afstand tot de centrale ster in rekening brengt. Met de informatie die dat opleverde, ontwikkelden ze de Biological Complexity Index (BCI). Eén à twee procent van de tien miljard planeten in de Melkweg had een BCI-score die hoger was dan 'Europa', een maan van Jupiter waarvan gedacht wordt dat die ondergrondse oceanen heeft die leven kunnen bevatten.
Meercellige organismen
De wetenschappers benadrukken dat hun studie niet aantoont dat er leven bestaat op zoveel planeten. Wel zijn de voorwaarden vervuld die complex leven mogelijk kunnen maken. "Complex leven betekent niet hetzelfde als intelligent leven, hoewel het niet uitgesloten is", zeggen de onderzoekers. "Het gaat om meercellige organismen, groter en complexer dan microben, in verschillende vormen."
Het lijkt dus erg onwaarschijnlijk dat we alleen zijn, zeggen de onderzoekers. Maar ondanks het grote aantal planeten dat mogelijk leven huisvest, is de Melkweg zo groot dat die planeten erg ver uit elkaar liggen. Een ontmoeting met buitenaardse wezens lijkt daardoor uitgesloten.
Het dichtsbijzijnde zonnestelsel dat mogelijk leven bevat, is Gliese 581. Het heeft twee planeten die schijnbaar complexe biosferen kunnen huisvesten. De afstand van de aarde tot Gliese 581 bedraagt ongeveer twintig lichtjaren.
(HLN)
Honderd miljoen planeten in Melkweg kunnen leven bevatten
Behalve de Aarde zijn er mogelijk honderd miljoen andere planeten in de Melkweg die leven bevatten. © thinkstock.
Volgens astronomen zijn er naast de Aarde honderd miljoen andere plaatsen in de Melkweg die mogelijk leven bevatten. Ze baseren hun onderzoek op een nieuwe berekeningsmethode om informatie over planeten in andere zonnestelsels te analyseren. Dat meldt Science Daily.
De onderzoekers van de universiteiten van Cornell, Texas, Puerto Rico en Washington publiceerden hun studie in het vakblad Challenges. Nooit eerder werd een schatting gemaakt van het aantal werelden in het heelal die mogelijk complexe levensvormen huisvesten.
Ze namen meer dan duizend planeten onder de loep en pasten een formule toe die onder andere dichtheid, temperatuur, samenstelling en afstand tot de centrale ster in rekening brengt. Met de informatie die dat opleverde, ontwikkelden ze de Biological Complexity Index (BCI). Eén à twee procent van de tien miljard planeten in de Melkweg had een BCI-score die hoger was dan 'Europa', een maan van Jupiter waarvan gedacht wordt dat die ondergrondse oceanen heeft die leven kunnen bevatten.
Meercellige organismen
De wetenschappers benadrukken dat hun studie niet aantoont dat er leven bestaat op zoveel planeten. Wel zijn de voorwaarden vervuld die complex leven mogelijk kunnen maken. "Complex leven betekent niet hetzelfde als intelligent leven, hoewel het niet uitgesloten is", zeggen de onderzoekers. "Het gaat om meercellige organismen, groter en complexer dan microben, in verschillende vormen."
Het lijkt dus erg onwaarschijnlijk dat we alleen zijn, zeggen de onderzoekers. Maar ondanks het grote aantal planeten dat mogelijk leven huisvest, is de Melkweg zo groot dat die planeten erg ver uit elkaar liggen. Een ontmoeting met buitenaardse wezens lijkt daardoor uitgesloten.
Het dichtsbijzijnde zonnestelsel dat mogelijk leven bevat, is Gliese 581. Het heeft twee planeten die schijnbaar complexe biosferen kunnen huisvesten. De afstand van de aarde tot Gliese 581 bedraagt ongeveer twintig lichtjaren.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-06-2014
Het ultieme zonnestelsel telt tot 60 leefbare werelden
Hoeveel hemellichamen kunnen er idealiter in de leefbare zone van een ster worden gepropt? Astrofysicus Sean Raymond beet zich in die vraag vast en komt met indrukwekkende resultaten: met een beetje handigheid passen er wel zestig in!
Ons zonnestelsel telt acht planeten. En daarmee is het – zeker in vergelijking met andere zonnestelsels die tot op heden zijn ontdekt, aardig druk bevolkt. Van die acht planeten is er – voor zover we weten – eentje waarop leven mogelijk is. Toen astrofysicus Sean Raymond naar een plaatje van ons zonnestelsel keek, vroeg hij zich af of het mogelijk was om efficiënter gebruik te maken van de ruimte. Hij was met name benieuwd of het mogelijk was om meer hemellichamen in de leefbare zone rond onze ster te plaatsen. Hij ging wat schuiven en hield zich daarbij aan twee regels: hij moest alle planeten en grote manen in het zonnestelsel behouden. En de banen die de planeten volgden, moesten ook intact blijven (wel mochten planeten van baan wisselen). Hij creëerde zo een zonnestelsel met zeven mogelijk leefbare planeten (zie de afbeelding hieronder). “Dit betere systeem is ietsje anders dan het zonnestelsel dat we nu hebben,” zo schrijft hij op zijn blog. “Venus is één van de manen van Jupiter geworden, Jupiter bevindt zich in de baan van Mars en Mars bevindt zich in de baan van Venus en de maan van de aarde is omgewisseld met Titan.”
Het ultieme stelsel
Een interessante gedachtegang. En het smaakte naar meer. Het bracht Raymond op het idee om het ultieme zonnestelsel te bouwen. “Ik wil een planetair systeem bouwen met het grootst mogelijke aantal leefbare werelden,” schrijft hij. Het is vanzelfsprekend allemaal denkbeeldig. “Maar wel verbeelding beperkt door de wetenschap.”
Ster
De bouw van het ultieme zonnestelsel begint natuurlijk bij het hart ervan: de ster. Raymond heeft de keuze tussen een ster zoals onze zon of een rode dwerg. Sterren die groter zijn dan de zon zijn geen optie, omdat ze niet zo lang meegaan. Raymond kiest voor een rode dwerg die ongeveer 50 procent van de massa van onze zon heeft. “Deze sterren leven veel langer dan de zon en veranderen veel geleidelijker van helderheid. Hun leefbare zone bevindt zich dicht genoeg bij de ster om getijdenwerking mogelijk te maken.” Het gaat om een zwakke getijdenwerking die te zwak is om tot enorme vulkanische uitbarstingen te leiden, maar sterk genoeg is om platentektoniek in de leefbare zone mogelijk te maken en die leefbare zone te verbreden. Als belangrijk argument voor zijn keuze stelt Raymond dat we rond dergelijke sterren al planeten in de leefbare zone ontdekt hebben. Hij denkt dan aan Kepler-186f. “We hebben (nog) geen planeten ter grootte van de aarde in de leefbare zone van zonachtige sterren ontdekt.”
PLATENTEKTONIEK
Waarom is platentektoniek zo belangrijk voor een leefbare planeet? Platentektoniek zorgt ervoor dat de bouwstoffen die primitieve levensvormen nodig hebben (waterstof, zuurstof, stikstof, zwavel, fosfor, enzovoort) worden aangevuld. Ook speelt platentektoniek een cruciale rol in het regelen van de temperatuur op aarde (nog altijd ons beste voorbeeld van een leefbare planeet). Om de temperatuur op aarde stabiel te houden, moet de hoeveelheid koolstof in de atmosfeer beperkt blijven. De platentektoniek helpt daarbij door een deel van de koolstof diep in de aardkorst te begraven. Zonder platentektoniek zou er veel meer koolstof in de atmosfeer zitten en zou de aarde wellicht helemaal niet al zo’n lange tijd zo’n prettige planeet zijn om te leven. Wellicht zag onze planeet er dan net zo uit als de gloeiendhete Venus.
De planeten
Na de ster gaat Raymond op zoek naar de planeten die nodig zijn om een ultiem zonnestelsel te kunnen bouwen. Die planeten mogen niet te klein (kleiner dan dertig procent van de massa van de aarde) zijn. Kleine planeten hebben namelijk te weinig zwaartekracht om hun atmosfeer miljarden jaren op rij vast te houden. Ook beschikken ze over te weinig interne warmte om de platentektoniek miljarden jaren draaiende te houden. De planeten moeten echter ook niet te groot (meer dan twee keer zo groot als de aarde) zijn. Deze planeten bestaan namelijk voornamelijk uit gas en hebben dus geen oppervlak om op te staan. Daarnaast moeten de planeten ook niet te droog of te nat zijn en zou het prettig zijn als ze een atmosfeer, oceanen en continenten hadden. “Dat vertaalt zich naar werelden die tussen 0,5 en twee keer zo groot zijn als de aarde, met tussen de tien keer minder en tien keer meer water dan de aarde.” Overigens wil dat niet zeggen dat er voor gasplaneten helemaal geen plekje is weggelegd in dit ultieme zonnestelsel. Raymond wijst erop dat we meer leefbare werelden in ons zonnestelsel kunnen stoppen als we ze tot manen van gasreuzen maken.
De baan
Nu de ster en planeten zijn uitgekozen, is het tijd voor een volgende uitdaging: de baan van de planeten. Dat is nog niet zo eenvoudig. Natuurlijk wil Raymond zoveel mogelijk planeten in zijn stelsel ‘proppen’, maar tegelijkertijd moet dat systeem wel stabiel blijven. “Kleine planeten kunnen dichter bij elkaar worden geplaatst dan grote planeten. We kunnen veertien van de kleinste planeten in de leefbare zone van onze gekozen ster kwijt of zeven planeten ter grootte van de aarde, maar slechts drie tot vier van de grootste planeten (tien keer groter dan de aarde) kwijt.” Dat klinkt logisch. Maar het aantal planeten waar Raymond over praat, is nog niet indrukwekkend. Gelukkig heeft Raymond nog wat trucjes achter de hand om ervoor te zorgen dat er meer hemellichamen in het zonnestelsel passen. “Een gasreus kan over tot wel vijf manen beschikken die groot genoeg zijn om leefbaar te zijn,” zo stelt hij. “De planeten die wij gekozen hebben, kunnen ook grote manen bezitten, maar waarschijnlijk maar eentje per planeet.” Daarmee wordt het aantal leefbare hemellichamen al flink vergroot. Maar Raymond is nog niet tevreden. Hij haalt ook de Trojanen nog van stal. Dit zijn planetoïden die dezelfde baan volgen als een planeet (ze zijn voornamelijk nabij Jupiter te vinden). Als een ruimtesteen te dicht bij Jupiter in de buurt komt, zorgt de zwaartekracht van de gasreus ervoor dat deze steen weggeslingerd wordt. De Trojanen bevinden zich echter op zestig graden voor en zestig graden achter Jupiter en hebben niets van de gasreus te vrezen. De plekken waar de Trojanen zich bevinden, worden aangeduid met L4 en L5. “L4 en L5 zouden stabiele eilandjes zijn voor een planeet ter grootte van de aarde. Misschien zelfs één met een grote maan. Sterker nog: twee planeten ter grootte van de aarde – eentje op L4 en eentje op L5 – zou nog stabiel zijn. In sommige omstandigheden zou zich op L4 of L5 nog een andere gasreus kunnen bevinden. “Met manen en Trojanen kunnen veel werelden dezelfde baan volgen. Dat betekent dat we meer werelden ter grootte van de aarde in de leefbare zone kunnen plaatsen.”
24 planeten
Op basis van alle ingrediënten kunnen twee volgepakte – stabiele – zonnestelsels gemaakt worden. Het eerste zonnestelsel bestaat uit een rode dwerg en planeten die ongeveer net zo groot zijn als de aarde. Raymond toont aan dat hij zes banen in de leefbare zone kan proppen. Elke baan wordt gevolgd door twee hemellichamen: een planeet die ongeveer net zo groot is als de aarde en een maan die ongeveer net zo groot is als de aarde. Elk ‘stelletje’ wordt achtervolgd, zoals Trojanen Jupiter achtervolgen. De achtervolgers bestaan uit een planeet en maan ter grootte van de aarde. Zo passen in de leefbare zone van dit zonnestelsel maar liefst 24 leefbare werelden.
Indrukwekkend. Maar kan er echt niet meer in? Jawel. Maar daarvoor moeten we toch de gasreuzen van stal halen. Raymond plaatst er vier in de leefbare zone rond de rode dwerg. “Elk van deze kan tot vijf mogelijk leefbare manen hebben.” Bovendien kan elke gasreus voor en achter zich een dubbelplaneet hebben (in L4 en L5). Zo passen er al snel 36 werelden in de leefbare zone.
Is dit het dan? Nee! Raymond gooit er nog één trucje tegenaan. Hij combineert de twee zonnestelsels. “We kunnen ze samen in één dubbelstersysteem plaatsen. Natuurlijk vormen dubbelsterren een bedreiging voor planetaire systemen. Een dubbelster die te dichtbij of te ver weg staat, kan roet in het eten gooien. Maar als de afstand tussen de twee sterren 100 keer zo groot is als de afstand tussen de zon en de aarde lijkt er niets aan de hand te zijn. Het resultaat is een zonnestelsel met zestig werelden in de leefbare zone. “Dit is mijn ultieme zonnestelsel.”
Dat het een interessant gedachte-experiment is, staat buiten kijf. Maar wat wil Raymond hier nu werkelijk mee bereiken? Hij hoopt mensen aan het denken te zetten over sterren en planeten, ze aan te moedigen om vragen te stellen en vooral aan iedereen te laten zien dat wetenschap gewoon hartstikke leuk is. Wat ons betreft is dat gelukt!
(scientias.nl)
Het ultieme zonnestelsel telt tot 60 leefbare werelden
Hoeveel hemellichamen kunnen er idealiter in de leefbare zone van een ster worden gepropt? Astrofysicus Sean Raymond beet zich in die vraag vast en komt met indrukwekkende resultaten: met een beetje handigheid passen er wel zestig in!
Ons zonnestelsel telt acht planeten. En daarmee is het – zeker in vergelijking met andere zonnestelsels die tot op heden zijn ontdekt, aardig druk bevolkt. Van die acht planeten is er – voor zover we weten – eentje waarop leven mogelijk is. Toen astrofysicus Sean Raymond naar een plaatje van ons zonnestelsel keek, vroeg hij zich af of het mogelijk was om efficiënter gebruik te maken van de ruimte. Hij was met name benieuwd of het mogelijk was om meer hemellichamen in de leefbare zone rond onze ster te plaatsen. Hij ging wat schuiven en hield zich daarbij aan twee regels: hij moest alle planeten en grote manen in het zonnestelsel behouden. En de banen die de planeten volgden, moesten ook intact blijven (wel mochten planeten van baan wisselen). Hij creëerde zo een zonnestelsel met zeven mogelijk leefbare planeten (zie de afbeelding hieronder). “Dit betere systeem is ietsje anders dan het zonnestelsel dat we nu hebben,” zo schrijft hij op zijn blog. “Venus is één van de manen van Jupiter geworden, Jupiter bevindt zich in de baan van Mars en Mars bevindt zich in de baan van Venus en de maan van de aarde is omgewisseld met Titan.”
Het ultieme stelsel
Een interessante gedachtegang. En het smaakte naar meer. Het bracht Raymond op het idee om het ultieme zonnestelsel te bouwen. “Ik wil een planetair systeem bouwen met het grootst mogelijke aantal leefbare werelden,” schrijft hij. Het is vanzelfsprekend allemaal denkbeeldig. “Maar wel verbeelding beperkt door de wetenschap.”
Ster
De bouw van het ultieme zonnestelsel begint natuurlijk bij het hart ervan: de ster. Raymond heeft de keuze tussen een ster zoals onze zon of een rode dwerg. Sterren die groter zijn dan de zon zijn geen optie, omdat ze niet zo lang meegaan. Raymond kiest voor een rode dwerg die ongeveer 50 procent van de massa van onze zon heeft. “Deze sterren leven veel langer dan de zon en veranderen veel geleidelijker van helderheid. Hun leefbare zone bevindt zich dicht genoeg bij de ster om getijdenwerking mogelijk te maken.” Het gaat om een zwakke getijdenwerking die te zwak is om tot enorme vulkanische uitbarstingen te leiden, maar sterk genoeg is om platentektoniek in de leefbare zone mogelijk te maken en die leefbare zone te verbreden. Als belangrijk argument voor zijn keuze stelt Raymond dat we rond dergelijke sterren al planeten in de leefbare zone ontdekt hebben. Hij denkt dan aan Kepler-186f. “We hebben (nog) geen planeten ter grootte van de aarde in de leefbare zone van zonachtige sterren ontdekt.”
PLATENTEKTONIEK
Waarom is platentektoniek zo belangrijk voor een leefbare planeet? Platentektoniek zorgt ervoor dat de bouwstoffen die primitieve levensvormen nodig hebben (waterstof, zuurstof, stikstof, zwavel, fosfor, enzovoort) worden aangevuld. Ook speelt platentektoniek een cruciale rol in het regelen van de temperatuur op aarde (nog altijd ons beste voorbeeld van een leefbare planeet). Om de temperatuur op aarde stabiel te houden, moet de hoeveelheid koolstof in de atmosfeer beperkt blijven. De platentektoniek helpt daarbij door een deel van de koolstof diep in de aardkorst te begraven. Zonder platentektoniek zou er veel meer koolstof in de atmosfeer zitten en zou de aarde wellicht helemaal niet al zo’n lange tijd zo’n prettige planeet zijn om te leven. Wellicht zag onze planeet er dan net zo uit als de gloeiendhete Venus.
De planeten
Na de ster gaat Raymond op zoek naar de planeten die nodig zijn om een ultiem zonnestelsel te kunnen bouwen. Die planeten mogen niet te klein (kleiner dan dertig procent van de massa van de aarde) zijn. Kleine planeten hebben namelijk te weinig zwaartekracht om hun atmosfeer miljarden jaren op rij vast te houden. Ook beschikken ze over te weinig interne warmte om de platentektoniek miljarden jaren draaiende te houden. De planeten moeten echter ook niet te groot (meer dan twee keer zo groot als de aarde) zijn. Deze planeten bestaan namelijk voornamelijk uit gas en hebben dus geen oppervlak om op te staan. Daarnaast moeten de planeten ook niet te droog of te nat zijn en zou het prettig zijn als ze een atmosfeer, oceanen en continenten hadden. “Dat vertaalt zich naar werelden die tussen 0,5 en twee keer zo groot zijn als de aarde, met tussen de tien keer minder en tien keer meer water dan de aarde.” Overigens wil dat niet zeggen dat er voor gasplaneten helemaal geen plekje is weggelegd in dit ultieme zonnestelsel. Raymond wijst erop dat we meer leefbare werelden in ons zonnestelsel kunnen stoppen als we ze tot manen van gasreuzen maken.
De baan
Nu de ster en planeten zijn uitgekozen, is het tijd voor een volgende uitdaging: de baan van de planeten. Dat is nog niet zo eenvoudig. Natuurlijk wil Raymond zoveel mogelijk planeten in zijn stelsel ‘proppen’, maar tegelijkertijd moet dat systeem wel stabiel blijven. “Kleine planeten kunnen dichter bij elkaar worden geplaatst dan grote planeten. We kunnen veertien van de kleinste planeten in de leefbare zone van onze gekozen ster kwijt of zeven planeten ter grootte van de aarde, maar slechts drie tot vier van de grootste planeten (tien keer groter dan de aarde) kwijt.” Dat klinkt logisch. Maar het aantal planeten waar Raymond over praat, is nog niet indrukwekkend. Gelukkig heeft Raymond nog wat trucjes achter de hand om ervoor te zorgen dat er meer hemellichamen in het zonnestelsel passen. “Een gasreus kan over tot wel vijf manen beschikken die groot genoeg zijn om leefbaar te zijn,” zo stelt hij. “De planeten die wij gekozen hebben, kunnen ook grote manen bezitten, maar waarschijnlijk maar eentje per planeet.” Daarmee wordt het aantal leefbare hemellichamen al flink vergroot. Maar Raymond is nog niet tevreden. Hij haalt ook de Trojanen nog van stal. Dit zijn planetoïden die dezelfde baan volgen als een planeet (ze zijn voornamelijk nabij Jupiter te vinden). Als een ruimtesteen te dicht bij Jupiter in de buurt komt, zorgt de zwaartekracht van de gasreus ervoor dat deze steen weggeslingerd wordt. De Trojanen bevinden zich echter op zestig graden voor en zestig graden achter Jupiter en hebben niets van de gasreus te vrezen. De plekken waar de Trojanen zich bevinden, worden aangeduid met L4 en L5. “L4 en L5 zouden stabiele eilandjes zijn voor een planeet ter grootte van de aarde. Misschien zelfs één met een grote maan. Sterker nog: twee planeten ter grootte van de aarde – eentje op L4 en eentje op L5 – zou nog stabiel zijn. In sommige omstandigheden zou zich op L4 of L5 nog een andere gasreus kunnen bevinden. “Met manen en Trojanen kunnen veel werelden dezelfde baan volgen. Dat betekent dat we meer werelden ter grootte van de aarde in de leefbare zone kunnen plaatsen.”
24 planeten
Op basis van alle ingrediënten kunnen twee volgepakte – stabiele – zonnestelsels gemaakt worden. Het eerste zonnestelsel bestaat uit een rode dwerg en planeten die ongeveer net zo groot zijn als de aarde. Raymond toont aan dat hij zes banen in de leefbare zone kan proppen. Elke baan wordt gevolgd door twee hemellichamen: een planeet die ongeveer net zo groot is als de aarde en een maan die ongeveer net zo groot is als de aarde. Elk ‘stelletje’ wordt achtervolgd, zoals Trojanen Jupiter achtervolgen. De achtervolgers bestaan uit een planeet en maan ter grootte van de aarde. Zo passen in de leefbare zone van dit zonnestelsel maar liefst 24 leefbare werelden.
Indrukwekkend. Maar kan er echt niet meer in? Jawel. Maar daarvoor moeten we toch de gasreuzen van stal halen. Raymond plaatst er vier in de leefbare zone rond de rode dwerg. “Elk van deze kan tot vijf mogelijk leefbare manen hebben.” Bovendien kan elke gasreus voor en achter zich een dubbelplaneet hebben (in L4 en L5). Zo passen er al snel 36 werelden in de leefbare zone.
Is dit het dan? Nee! Raymond gooit er nog één trucje tegenaan. Hij combineert de twee zonnestelsels. “We kunnen ze samen in één dubbelstersysteem plaatsen. Natuurlijk vormen dubbelsterren een bedreiging voor planetaire systemen. Een dubbelster die te dichtbij of te ver weg staat, kan roet in het eten gooien. Maar als de afstand tussen de twee sterren 100 keer zo groot is als de afstand tussen de zon en de aarde lijkt er niets aan de hand te zijn. Het resultaat is een zonnestelsel met zestig werelden in de leefbare zone. “Dit is mijn ultieme zonnestelsel.”
Dat het een interessant gedachte-experiment is, staat buiten kijf. Maar wat wil Raymond hier nu werkelijk mee bereiken? Hij hoopt mensen aan het denken te zetten over sterren en planeten, ze aan te moedigen om vragen te stellen en vooral aan iedereen te laten zien dat wetenschap gewoon hartstikke leuk is. Wat ons betreft is dat gelukt!
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-06-2014
Nabije ‘superaarde’ kent extreme seizoenen
Artist’s impression van de mogelijk leefbare ‘superaarde’ Gliese 832 c. Rechts, ter vergelijking, de aarde. (PHL@UPR Arecibo (phl.upr.edu))
Een internationaal team van astronomen heeft de ontdekking bekendgemaakt met een nieuwe, mogelijk leefbare ‘superaarde’. De planeet, die een slag groter is dan de aarde, draait om de nabije rode dwergster Gliese 832. De afstand tot de aarde bedraagt slechts zestien lichtjaar.
Planeet Gliese 832 c heeft een omlooptijd van 36 dagen en is minstens vijf keer zo zwaar als onze planeet. Gemiddeld ontvangt hij evenveel energie van zijn moederster als de aarde van de zon. Dat kan betekenen dat de temperaturen aan zijn oppervlak mild zijn, al is zijn omloopbaan minder cirkelvormig dan die van onze planeet, waardoor flinke seizoensverschillen ontstaan.
Een andere spelbreker zou zijn atmosfeer kunnen zijn. Als deze een hogere dichtheid heeft dan de aardatmosfeer, kan Gliese 832 c net zo onleefbaar heet zijn als Venus.
Desalniettemin behoort de nieuwe exoplaneet tot de meest ‘aarde-achtige’ planeten die we kennen. Hij staat dan ook hoog in de Habitable Exoplanets Catalog. Deze lijst van ‘leefbare’ exoplaneten telt nu 23 objecten – bijna tweemaal zoveel als een jaar geleden. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Nabije ‘superaarde’ kent extreme seizoenen
Artist’s impression van de mogelijk leefbare ‘superaarde’ Gliese 832 c. Rechts, ter vergelijking, de aarde. (PHL@UPR Arecibo (phl.upr.edu))
Een internationaal team van astronomen heeft de ontdekking bekendgemaakt met een nieuwe, mogelijk leefbare ‘superaarde’. De planeet, die een slag groter is dan de aarde, draait om de nabije rode dwergster Gliese 832. De afstand tot de aarde bedraagt slechts zestien lichtjaar.
Planeet Gliese 832 c heeft een omlooptijd van 36 dagen en is minstens vijf keer zo zwaar als onze planeet. Gemiddeld ontvangt hij evenveel energie van zijn moederster als de aarde van de zon. Dat kan betekenen dat de temperaturen aan zijn oppervlak mild zijn, al is zijn omloopbaan minder cirkelvormig dan die van onze planeet, waardoor flinke seizoensverschillen ontstaan.
Een andere spelbreker zou zijn atmosfeer kunnen zijn. Als deze een hogere dichtheid heeft dan de aardatmosfeer, kan Gliese 832 c net zo onleefbaar heet zijn als Venus.
Desalniettemin behoort de nieuwe exoplaneet tot de meest ‘aarde-achtige’ planeten die we kennen. Hij staat dan ook hoog in de Habitable Exoplanets Catalog. Deze lijst van ‘leefbare’ exoplaneten telt nu 23 objecten – bijna tweemaal zoveel als een jaar geleden. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
...
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
hahahaquote:
Ik had een artikel geplaatst maar ik zag daarna dat het voorgaande artikel onegeveer dezelfde info bevat
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ben een beetje nieuw met dit onderwerp. Wel bijzonder interessant. Hoe kan het dat die lijst met leefbare exoplaneten zo snel groeit? Komt het door technische verbeteringen om die planeten te ontdekken. of simpelweg dat meer wetenschappers & astronomen daar nu onderzoek naar doen?quote:
25-06-2014
Nabije ‘superaarde’ kent extreme seizoenen
[ afbeelding ]
Artist’s impression van de mogelijk leefbare ‘superaarde’ Gliese 832 c. Rechts, ter vergelijking, de aarde. (PHL@UPR Arecibo (phl.upr.edu))
Een internationaal team van astronomen heeft de ontdekking bekendgemaakt met een nieuwe, mogelijk leefbare ‘superaarde’. De planeet, die een slag groter is dan de aarde, draait om de nabije rode dwergster Gliese 832. De afstand tot de aarde bedraagt slechts zestien lichtjaar.
Planeet Gliese 832 c heeft een omlooptijd van 36 dagen en is minstens vijf keer zo zwaar als onze planeet. Gemiddeld ontvangt hij evenveel energie van zijn moederster als de aarde van de zon. Dat kan betekenen dat de temperaturen aan zijn oppervlak mild zijn, al is zijn omloopbaan minder cirkelvormig dan die van onze planeet, waardoor flinke seizoensverschillen ontstaan.
Een andere spelbreker zou zijn atmosfeer kunnen zijn. Als deze een hogere dichtheid heeft dan de aardatmosfeer, kan Gliese 832 c net zo onleefbaar heet zijn als Venus.
Desalniettemin behoort de nieuwe exoplaneet tot de meest ‘aarde-achtige’ planeten die we kennen. Hij staat dan ook hoog in de Habitable Exoplanets Catalog. Deze lijst van ‘leefbare’ exoplaneten telt nu 23 objecten – bijna tweemaal zoveel als een jaar geleden. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Arjen Robben Real Madrid wat was ie fit... Smartwatch Centre
beidequote:
[..]
Ben een beetje nieuw met dit onderwerp. Wel bijzonder interessant. Hoe kan het dat die lijst met leefbare exoplaneten zo snel groeit? Komt het door technische verbeteringen om die planeten te ontdekken. of simpelweg dat meer wetenschappers & astronomen daar nu onderzoek naar doen?
In 2017 krijgen we er weer een planetenjager bij: Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS)
Dan zal de lijst nog sneller groeien
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-07-2014
'Bewoonbare planeten' bestaan niet
Kort na de ontdekking van de 'bewoonbare planeet' verspreidde de NASA deze illustratie van de planeet nabij de ster Gliese 581. © afp.
Twee planeten waar leven mogelijk zou zijn, blijken helemaal niet te bestaan. Hun 'ontdekking' was in 2010 bekendgemaakt door sterrenkundigen, maar wat ze zagen, was ruis. Collega-wetenschappers hebben hun ster nogmaals onderzocht en komen nu tot die conclusie, die ze vandaag naar buiten hebben gebracht. Het onderzoek verschijnt in het belangrijke wetenschapsblad Science.
Als sterrenkundigen zoeken naar planeten in andere stelsels, kunnen ze niet kijken naar de planeten zelf. Die zijn namelijk te klein. In plaats daarvan meten ze hoe het licht van een ster dimt, als een planeet er voorlangs gaat.
Gliese 581
Bij de ster Gliese 581 zagen wetenschappers een paar jaar geleden dat het licht veranderde. Dat kwam volgens hen door twee planeten. Die zouden rotsachtig zijn, net als de aarde, en ze zouden op de goede afstand van de ster staan zodat er vloeibaar water op het oppervlak zou kunnen zijn. Zulke planeten zijn 'potentieel bewoonbaar'; als ergens in het heelal buitenaards leven is, zal het waarschijnlijk op zo'n planeet zijn.
Maar het waren helemaal niet de planeten waardoor Gliese 581 dimde, zeggen andere wetenschappers nu. Ze keken opnieuw naar de ster en zeggen dat het hoogstwaarschijnlijk kwam door vlekken op het oppervlak van de ster, zoals onze zon die ook heeft.
Teleurgesteld zijn de wetenschappers niet echt. Dat ze in staat zijn om de ruis te ontdekken, betekent dat ze de echte planeten ook beter kunnen vinden. "Het is jammer dat twee veelbelovende planeten niet bestaan, maar we denken dat dit onderzoek uiteindelijk leidt tot de vondst van meer planeten zoals de aarde", schrijven ze.
Rond de ster Gliese 581 waren eerder drie andere planeten ontdekt. Die zijn er wel degelijk, blijkt ook na de nieuwe berekeningen. Ze staan alleen te dicht bij de ster, waardoor leven er onmogelijk is.
(HLN)
'Bewoonbare planeten' bestaan niet
Kort na de ontdekking van de 'bewoonbare planeet' verspreidde de NASA deze illustratie van de planeet nabij de ster Gliese 581. © afp.
Twee planeten waar leven mogelijk zou zijn, blijken helemaal niet te bestaan. Hun 'ontdekking' was in 2010 bekendgemaakt door sterrenkundigen, maar wat ze zagen, was ruis. Collega-wetenschappers hebben hun ster nogmaals onderzocht en komen nu tot die conclusie, die ze vandaag naar buiten hebben gebracht. Het onderzoek verschijnt in het belangrijke wetenschapsblad Science.
Als sterrenkundigen zoeken naar planeten in andere stelsels, kunnen ze niet kijken naar de planeten zelf. Die zijn namelijk te klein. In plaats daarvan meten ze hoe het licht van een ster dimt, als een planeet er voorlangs gaat.
Gliese 581
Bij de ster Gliese 581 zagen wetenschappers een paar jaar geleden dat het licht veranderde. Dat kwam volgens hen door twee planeten. Die zouden rotsachtig zijn, net als de aarde, en ze zouden op de goede afstand van de ster staan zodat er vloeibaar water op het oppervlak zou kunnen zijn. Zulke planeten zijn 'potentieel bewoonbaar'; als ergens in het heelal buitenaards leven is, zal het waarschijnlijk op zo'n planeet zijn.
Maar het waren helemaal niet de planeten waardoor Gliese 581 dimde, zeggen andere wetenschappers nu. Ze keken opnieuw naar de ster en zeggen dat het hoogstwaarschijnlijk kwam door vlekken op het oppervlak van de ster, zoals onze zon die ook heeft.
Teleurgesteld zijn de wetenschappers niet echt. Dat ze in staat zijn om de ruis te ontdekken, betekent dat ze de echte planeten ook beter kunnen vinden. "Het is jammer dat twee veelbelovende planeten niet bestaan, maar we denken dat dit onderzoek uiteindelijk leidt tot de vondst van meer planeten zoals de aarde", schrijven ze.
Rond de ster Gliese 581 waren eerder drie andere planeten ontdekt. Die zijn er wel degelijk, blijkt ook na de nieuwe berekeningen. Ze staan alleen te dicht bij de ster, waardoor leven er onmogelijk is.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-07-2014
Aardachtige planeet ontdekt in dubbelstersysteem
Leefbare planeten zijn mogelijk op veel meer plekken te vinden dan gedacht. Die conclusie trekken onderzoekers nu ze in een dubbelstersysteem een aardachtige planeet in een aardachtige baan rond zijn ster ontdekt hebben.
De planeet heeft een massa die ongeveer twee keer zo groot is als de massa van de aarde. De planeet maakt deel uit van een dubbelstersysteem en de afstand tussen de planeet en zijn ster is ongeveer net zo groot als de afstand tussen de aarde en de zon. Omdat de ster waar de planeet omheen draait veel minder fel is, is de planeet wel veel kouder dan de aarde. Het zou er zo’n -213 graden Celsius zijn.
WAT IS EEN LEEFBARE ZONE?
De leefbare zone is een denkbeeldige zone rond een ster. Deze zone is niet te ver van de ster verwijderd, waardoor eventueel water op een planeet in deze zone niet bevriest. Maar de afstand is ook niet te klein, waardoor dat water eventueel zou verdampen.
De vondst bewijst voor het eerst dat aardachtige planeten kunnen ontstaan in een baan rond een ster die vergelijkbaar is met de baan die de aarde rond de zon maakt en dat dat zelfs in een dubbelstersysteem waarbij de twee sterren niet al te ver uit elkaar staan, kan gebeuren. De planeet die onderzoekers nu ontdekt hebben, is te koud om leefbaar te zijn. Maar als dezelfde planeet rond een zonachtige ster had gedraaid, was het heel anders geweest. Dan had deze zich in de leefbare zone bevonden.
“Hiermee is het aantal mogelijke plekken waar ze leefbare planeten kunnen ontdekken, enorm uitgebreid,” stelt onderzoeker Scott Gaudi. “De helft van alle sterren in het sterrenstelsel maken deel uit van een dubbelstersysteem. We wisten niet of aardachtige planeten in aardachtige banen wel in dergelijke systemen konden ontstaan.” Nu blijkt dat dat zeker kan, is het aannemelijk dat we in de toekomst meer van dit soort planeten in dubbelstersystemen gaan ontdekken. En misschien zijn die wel net ietsje warmer en geschikt voor leven.
(scientias.nl)
Aardachtige planeet ontdekt in dubbelstersysteem
Leefbare planeten zijn mogelijk op veel meer plekken te vinden dan gedacht. Die conclusie trekken onderzoekers nu ze in een dubbelstersysteem een aardachtige planeet in een aardachtige baan rond zijn ster ontdekt hebben.
De planeet heeft een massa die ongeveer twee keer zo groot is als de massa van de aarde. De planeet maakt deel uit van een dubbelstersysteem en de afstand tussen de planeet en zijn ster is ongeveer net zo groot als de afstand tussen de aarde en de zon. Omdat de ster waar de planeet omheen draait veel minder fel is, is de planeet wel veel kouder dan de aarde. Het zou er zo’n -213 graden Celsius zijn.
WAT IS EEN LEEFBARE ZONE?
De leefbare zone is een denkbeeldige zone rond een ster. Deze zone is niet te ver van de ster verwijderd, waardoor eventueel water op een planeet in deze zone niet bevriest. Maar de afstand is ook niet te klein, waardoor dat water eventueel zou verdampen.
De vondst bewijst voor het eerst dat aardachtige planeten kunnen ontstaan in een baan rond een ster die vergelijkbaar is met de baan die de aarde rond de zon maakt en dat dat zelfs in een dubbelstersysteem waarbij de twee sterren niet al te ver uit elkaar staan, kan gebeuren. De planeet die onderzoekers nu ontdekt hebben, is te koud om leefbaar te zijn. Maar als dezelfde planeet rond een zonachtige ster had gedraaid, was het heel anders geweest. Dan had deze zich in de leefbare zone bevonden.
“Hiermee is het aantal mogelijke plekken waar ze leefbare planeten kunnen ontdekken, enorm uitgebreid,” stelt onderzoeker Scott Gaudi. “De helft van alle sterren in het sterrenstelsel maken deel uit van een dubbelstersysteem. We wisten niet of aardachtige planeten in aardachtige banen wel in dergelijke systemen konden ontstaan.” Nu blijkt dat dat zeker kan, is het aannemelijk dat we in de toekomst meer van dit soort planeten in dubbelstersystemen gaan ontdekken. En misschien zijn die wel net ietsje warmer en geschikt voor leven.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Klinkt goed! Als je bedenkt hoe snel wij als mensheid groeien qua kennisniveau t.o.v. voorgaande decennia is de wetenschappelijke vooruitgang astronomischquote:
[..]
beide
In 2017 krijgen we er weer een planetenjager bij: Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS)
Dan zal de lijst nog sneller groeien
Nog niet zo gek lang geleden vonden we het idee van een mens op de Maan belachelijk. We weten allemaal hoe dat is afgelopen. Nu zijn er ondernemers/ingenieurs zoals Elon Musk die verwachten dat een vlucht naar Mars haalbaar is. Zelfs dat zou nog maar een kleine prestatie zijn, gezien de alomvattendheid van het heelal.Om rationeel te bedenken dat er geen leven buiten aarde is, lijkt mij naïef. Dan heb ik het niet over Will Smit independence day scenario's, alleen iedereen die een beetje simpele wiskunde en statistiek beheerst kan niet om de feiten heen. De Drake Equation is invullen zegt genoeg over de kans op buitenaards leven. http://en.wikipedia.org/wiki/Drake_equation
De grenzen van onze kennis blijven verleggen is goed! Ben benieuwd naar de onderzoeksresultaten van TESS...
Arjen Robben Real Madrid wat was ie fit... Smartwatch Centre
Least distant Alpha Centauri Bb[5] Alpha Centauri B[5] 4.37 light years[5]
With a mass of about 1.1 times the size of Earth, it is very similar in size to Earth.
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_exoplanet_extremes
With a mass of about 1.1 times the size of Earth, it is very similar in size to Earth.
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_exoplanet_extremes
The only limit is your own imagination
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
Die "formule", nee zelfs "vergelijking", is dan ook veel te simplistisch en wordt onterecht gehyped.quote:
De Drake Equation is invullen zegt genoeg over de kans op buitenaards leven. http://en.wikipedia.org/wiki/Drake_equation
The only limit is your own imagination
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
Het grote probleem met de Drake equation blijft natuurlijk (zoals ook vermeld op die wiki pagina) het volgende:quote:
Om rationeel te bedenken dat er geen leven buiten aarde is, lijkt mij naïef. Dan heb ik het niet over Will Smit independence day scenario's, alleen iedereen die een beetje simpele wiskunde en statistiek beheerst kan niet om de feiten heen. De Drake Equation is invullen zegt genoeg over de kans op buitenaards leven. http://en.wikipedia.org/wiki/Drake_equation
"Criticism of the Drake equation follows mostly from the observation that several terms in the equation are largely or entirely based on conjecture."
Als ook maar 1 factor daarin uit de duim gezogen is, en meerdere zijn dat, dan is ook de uitkomst uit de duim gezogen.
Niet meer aanwezig in dit forum.
Daarom moet je die formule ook zo conservatief als het maar kan invullen. En zelfs als je flink onder de waardes gaat zitten die de wetenschap tot nu toe paraat heeft komt er vaak uit dat in het universum miljoenen, zo niet miljarden andere beschavingen moeten zijn. En waarom niet? Een ieder die ooit maar eens een beetje heeft geprobeerd te begrijpen hoe groot het universum is weet dat dit gemakkelijk kan.quote:
[..]
Het grote probleem met de Drake equation blijft natuurlijk (zoals ook vermeld op die wiki pagina) het volgende:
"Criticism of the Drake equation follows mostly from the observation that several terms in the equation are largely or entirely based on conjecture."
Als ook maar 1 factor daarin uit de duim gezogen is, en meerdere zijn dat, dan is ook de uitkomst uit de duim gezogen.
De http://en.wikipedia.org/wiki/Zoo_hypothesis kan dan ook makkelijk van toepassing zijn
Op Fok! sinds 17 / 01 / 2003. Ook wel bekend als "de dag dat de GoT HK dichtging" :P
Factoren waar je helemaal niets over weet kun je ook niet conservatief invullen: je weet dan niet wat 'conservatief' is.quote:
[..]
Daarom moet je die formule ook zo conservatief als het maar kan invullen. En zelfs als je flink onder de waardes gaat zitten die de wetenschap tot nu toe paraat heeft komt er vaak uit dat in het universum miljoenen, zo niet miljarden andere beschavingen moeten zijn.
Dat er ander leven in het universum bestaat is voor mij op zich wel plausibel. Maar alles behalve dankzij die Drake-vergelijking.quote:
Men denkt momenteel dat het universum wel eens oneindig groot zou kunnen zijn.quote:
Een ieder die ooit maar eens een beetje heeft geprobeerd te begrijpen hoe groot het universum is weet dat dit gemakkelijk kan.
Er is zoveel dat waar kan zijn. Mogelijkheden opnoemen vind ik zelf niet zo interessant.quote:
De http://en.wikipedia.org/wiki/Zoo_hypothesis kan dan ook makkelijk van toepassing zijn
Niet meer aanwezig in dit forum.
Onwaar, daar is zeker wel iets over te roepen. 15 jaar geleden hadden we nooit durven zeggen dat er zoveel exoplaneten gevonden zouden worden. De berekeningen van nu wijzen uit dat dit er veel, veel, veel meer zijn dan gedacht - zeker dan rond de tijd waarin de Drake-formule om de hoek kwam zetten -. Ben het met je eens dat we niet veel tot niets weten over hoeveel kans er is dat er ergens zich daadwerkelijk leven ontwikkelt. Wat dat betreft wordt het zeker tijd dat we eens onder het ijs gaan kijken bij wat manen in ons zonnestelsel, stel dat daar (micro)leven is, dan kan dat grote impact hebben op de wijze waarin we de Drake-formule kunnen hanteren.quote:
[q]
Factoren waar je helemaal niets over weet kun je ook niet conservatief invullen: je weet dan niet wat 'conservatief' is.
Men denkt zoveelquote:Men denkt momenteel dat het universum wel eens oneindig groot zou kunnen zijn.
Het kan, ja. Geldt ook voor jou dus, ik gaf alleen maar aan wat voor mij de beste verklaring voor de Fermi Paradox is, misschien had ik dat duidelijker kunnen verwoorden.quote:Er is zoveel dat waar kan zijn. Mogelijkheden opnoemen vind ik zelf niet zo interessant.
Op Fok! sinds 17 / 01 / 2003. Ook wel bekend als "de dag dat de GoT HK dichtging" :P
Zeg maar gewoon 'niets'. En dan is je kennis over het aantal exo-planeten totaal niet interessant. 1 factor in die formule die onbekend is en de uitkomst van de Drake-vergelijking is onbekend.quote:
[..]
Onwaar, daar is zeker wel iets over te roepen. 15 jaar geleden hadden we nooit durven zeggen dat er zoveel exoplaneten gevonden zouden worden. De berekeningen van nu wijzen uit dat dit er veel, veel, veel meer zijn dan gedacht - zeker dan rond de tijd waarin de Drake-formule om de hoek kwam zetten -. Ben het met je eens dat we niet veel tot niets weten over hoeveel kans er is dat er ergens zich daadwerkelijk leven ontwikkelt.
Het enige dat we nu weten is dat er leven op aarde is. Maar op 1 meting kun je helaas geen statistiek doen. Het kan gewoon niet.
Wellicht dat we ooit die missende factoren kunnen invullen. Maar tot die tijd hebben we niets aan het uit onze duim zuigen van de missende factoren: de uitkomst van de Drake vergelijking is net zo onbetrouwbaar als de meest onbetrouwbare factor daarin.quote:
Wat dat betreft wordt het zeker tijd dat we eens onder het ijs gaan kijken bij wat manen in ons zonnestelsel, stel dat daar (micro)leven is, dan kan dat grote impact hebben op de wijze waarin we de Drake-formule kunnen hanteren.
Ehm... dat denkt men op basis van wat we nu weten van de kromming van de ruimte. Het is niet zomaar een wild idee. (Zoals sommige factoren in de Drake vergelijking.)quote:
[..]
Men denkt zoveel
[..]
Geldt ook voor jou dus,
Het blijft een beetje in het wilde weg fantaseren voor mijn gevoel.quote:ik gaf alleen maar aan wat voor mij de beste verklaring voor de Fermi Paradox is, misschien had ik dat duidelijker kunnen verwoorden.
Natuurlijk is het feit dat er hier leven is en dat het universum zo groot is een redelijke basis om te veronderstellen dat het leven hier niet uniek is. Maar veel meer kunnen we er echt niet van zeggen momenteel.
[ Bericht 7% gewijzigd door Molurus op 11-07-2014 10:39:10 ]
Niet meer aanwezig in dit forum.
Deze al voorbij gekomen?
Website met de wedstrijd
Hmm, van het weekend maar eens wat leuks verzinnen!
Bronquote:Publiek krijgt inspraak in namen van exoplaneten
De Internationale Astronomische Unie (IAU) vraagt mensen voor het eerst om mee te denken over de namen van nieuw ontdekte planeten buiten ons zonnestelsel.
De IAU organiseert een wedstrijd met de naam NamExoWorlds, waarbij de namen voor twintig tot dertig exoplaneten zullen worden bepaald door het publiek.
Namen kunnen worden voorgedragen door non-profitorganisaties en astronomieclubs, waarna de winnende naam doormiddel van stemming zal worden bepaald.
De eerste door het publiek bepaalde namen van exoplaneten zullen op 20 augustus 2015 bekend worden gemaakt.
Kopen
De IAU heeft sinds 1919 het alleenrecht op de naamgeving van exoplaneten en kiest voor formele wetenschappelijke namen, zoals OGLE-05-390L of Gliese 581D.
Wetenschappers die een nieuwe planeet buiten ons zonnestelsel ontdekken mogen suggesties doen voor de naam, maar die worden regelmatig in de wind geslagen door de organisatie.
Er bestaan al organisaties die de namen van exoplaneten te koop aanbieden op internet, zoals Uwingu. Maar deze namen worden niet officieel erkend.
Aanmelden
De procedure voor 'democratische' naamgeving voor exoplaneten gaat pas in maart 2015 van start. Organisaties die namen willen voordragen moeten zich registeren op de website van IAU.
Particulieren kunnen zich aanmelden om op de hoogte te worden gehouden van het begin van de uiteindelijke stemming.
De IAU benadrukt wel dat de wetenschappelijke aanduidingen van exoplaneten blijven bestaan naast de door het publiek gekozen namen.
Website met de wedstrijd
Hmm, van het weekend maar eens wat leuks verzinnen!
17-07-2014
Vondst van buitenaards leven nooit zo dichtbij, "maar hoop niet op E.T."
Een impressie van Kepler-186f, gemaakt door NASA. © NASA .
Nooit heeft de wetenschap dichter gestaan bij het vinden van buitenaards leven. Dankzij de NASA-telescoop Kepler werden al duizenden exoplaneten ontdekt, waarvan een aanzienlijk deel zich in de 'bewoonbare' zone van een zonachtige ster bevindt. Maar de hoop op een ontmoeting met E.T. mag u opbergen, zeiden experten tijdens een paneldiscussie in het NASA-hoofdkwartier in Washington. "Wanneer we buitenaards leven vinden, zal dat wellicht niet in de vorm van intelligente wezens zijn."
Als u de astronomen mag geloven, is buitenaards leven nu echt binnen handbereik. Met de regelmaat van de klok worden nieuwe planeten gevonden, en meer en meer klinkt de hoop dat die mogelijk leven bevatten. Zo ontdekten astronomen van de universiteit van New South Wales recent een 'super-Aarde', Gliese 832c, die amper 16 lichtjaren van ons verwijderd is. Ook rond de ster van Kapteyn zou een planeet cirkelen waar leven mogelijk is en eerder dit jaar deelde de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie op een persconferentie mee dat ze "de meest Aarde-achtige planeet ooit" ontdekt had. Kepler-186f cirkelt rond een dwergster en wel op zo'n afstand dat er mogelijk vloeibaar water aanwezig is.
Al deze vondsten werden mee mogelijk gemaakt door de Keplertelescoop, die gelanceerd werd in 2009. De NASA-telescoop hielp wetenschappers duizenden zogenaamde exoplaneten te ontdekken, planeten buiten ons zonnestelsel. Astronomen weten nu dat rond zowat elke ster in de MELKWEG minstens één planeet cirkelt. En één op de vijf planeten die rond een zonachtige ster draaien, zou een Aarde-achtige planeet kunnen zijn in de zogenaamde bewoonbare zone van die ster. Dat is het gebied dat zich net op de juiste afstand van de ster bevindt, waardoor er vloeibaar water kan zijn - en dus ook leven.
James Webb Space Telescope
Vanaf 2018 verwacht de NASA nog een grote stap verder te geraken in de zoektocht naar buitenaards leven. Dan lanceert de ruimtevaartorganisatie haar James Webb Space Telescope (JWST), die wetenschappers de mogelijkheid zal bieden gerichter te zoeken naar tekenen van leven in de atmosfeer van exoplaneten.
"We zijn dichtbij het vinden van leven op een andere planeet", zei Sara Seager, astronoom aan de prestigieuze Amerikaanse universiteit MIT in CAMBRIDGE, tijdens het panelgesprek. Seager speelde een belangrijke rol in de zoektocht naar een zogenaamde Aarde 2.0. "Maar deze extraterrestrials zullen wellicht niet de vorm van intelligente wezens aannemen. Ik denk dat iedereen wel hoopt dat er buitenaards intelligent leven is; dat maakt deel uit van onze cultuur. Maar we zullen al blij zijn als we om het even wat zien."
"Zelfs als het eerste contact met buitenaards leven een eencellige microbe blijkt te zijn, zou dat al fenomenaal zijn", zei Seager. "Want het zou betekenen dat ook buiten de Aarde leven voorkomt. Als elders in de Melkweg levende microben bestaan, vergroot dat de KANS dat er ook ander intelligent leven zou kunnen zijn."
Veel geluk nodig
JWST, de 6,5 miljard euro dure opvolger van de iconische Hubble Space Telescope, zal zoeken naar tekenen van leven - aanwijzingen als zuurstof, carbondioxide of water - door het LICHT te analyseren dat de atmosfeer van de planeten doorlaat. Maar zelfs met de nieuwe telescoop hebben wetenschappers een portie geluk nodig om bewoonde planeten te identificeren. Het licht dat deze buitenaardse werelden afgeven, is immers erg zwak, aldus de experten tijdens de paneldiscussie. Om de zoektocht écht een schop vooruit te helpen, zijn er grotere telescopen nodig.
Ook deze telescopen zullen echter niet in staat zijn vast te stellen of ontdekte levensvormen wezens met hersenen of eencellige microben zijn, aldus Seager. Maar wanneer planeten gevonden worden die tekenen van leven vertonen, kunnen andere telescopen ingezet worden om op die specifieke planeten te zoeken naar buitenaardse intelligentie. Het SETI Institute (Search for Extra-Terrestrial Intelligence) in Californië zoekt nu al naar mogelijke radiogolven of andere signalen die kunnen wijzen op een beschaving op exoplaneten die gevonden zijn door Kepler.
Een ultieme doelstelling is sondes of zelfs bemande ruimtetuigen te sturen naar planeten die tekenen van leven vertonen. Maar met de beperkingen van de huidige rakettechnologie, zou het veel langer dan een mensenleven duren om tot daar te geraken.
(HLN)
Vondst van buitenaards leven nooit zo dichtbij, "maar hoop niet op E.T."
Een impressie van Kepler-186f, gemaakt door NASA. © NASA .
Nooit heeft de wetenschap dichter gestaan bij het vinden van buitenaards leven. Dankzij de NASA-telescoop Kepler werden al duizenden exoplaneten ontdekt, waarvan een aanzienlijk deel zich in de 'bewoonbare' zone van een zonachtige ster bevindt. Maar de hoop op een ontmoeting met E.T. mag u opbergen, zeiden experten tijdens een paneldiscussie in het NASA-hoofdkwartier in Washington. "Wanneer we buitenaards leven vinden, zal dat wellicht niet in de vorm van intelligente wezens zijn."
Als u de astronomen mag geloven, is buitenaards leven nu echt binnen handbereik. Met de regelmaat van de klok worden nieuwe planeten gevonden, en meer en meer klinkt de hoop dat die mogelijk leven bevatten. Zo ontdekten astronomen van de universiteit van New South Wales recent een 'super-Aarde', Gliese 832c, die amper 16 lichtjaren van ons verwijderd is. Ook rond de ster van Kapteyn zou een planeet cirkelen waar leven mogelijk is en eerder dit jaar deelde de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie op een persconferentie mee dat ze "de meest Aarde-achtige planeet ooit" ontdekt had. Kepler-186f cirkelt rond een dwergster en wel op zo'n afstand dat er mogelijk vloeibaar water aanwezig is.
Al deze vondsten werden mee mogelijk gemaakt door de Keplertelescoop, die gelanceerd werd in 2009. De NASA-telescoop hielp wetenschappers duizenden zogenaamde exoplaneten te ontdekken, planeten buiten ons zonnestelsel. Astronomen weten nu dat rond zowat elke ster in de MELKWEG minstens één planeet cirkelt. En één op de vijf planeten die rond een zonachtige ster draaien, zou een Aarde-achtige planeet kunnen zijn in de zogenaamde bewoonbare zone van die ster. Dat is het gebied dat zich net op de juiste afstand van de ster bevindt, waardoor er vloeibaar water kan zijn - en dus ook leven.
James Webb Space Telescope
Vanaf 2018 verwacht de NASA nog een grote stap verder te geraken in de zoektocht naar buitenaards leven. Dan lanceert de ruimtevaartorganisatie haar James Webb Space Telescope (JWST), die wetenschappers de mogelijkheid zal bieden gerichter te zoeken naar tekenen van leven in de atmosfeer van exoplaneten.
"We zijn dichtbij het vinden van leven op een andere planeet", zei Sara Seager, astronoom aan de prestigieuze Amerikaanse universiteit MIT in CAMBRIDGE, tijdens het panelgesprek. Seager speelde een belangrijke rol in de zoektocht naar een zogenaamde Aarde 2.0. "Maar deze extraterrestrials zullen wellicht niet de vorm van intelligente wezens aannemen. Ik denk dat iedereen wel hoopt dat er buitenaards intelligent leven is; dat maakt deel uit van onze cultuur. Maar we zullen al blij zijn als we om het even wat zien."
"Zelfs als het eerste contact met buitenaards leven een eencellige microbe blijkt te zijn, zou dat al fenomenaal zijn", zei Seager. "Want het zou betekenen dat ook buiten de Aarde leven voorkomt. Als elders in de Melkweg levende microben bestaan, vergroot dat de KANS dat er ook ander intelligent leven zou kunnen zijn."
Veel geluk nodig
JWST, de 6,5 miljard euro dure opvolger van de iconische Hubble Space Telescope, zal zoeken naar tekenen van leven - aanwijzingen als zuurstof, carbondioxide of water - door het LICHT te analyseren dat de atmosfeer van de planeten doorlaat. Maar zelfs met de nieuwe telescoop hebben wetenschappers een portie geluk nodig om bewoonde planeten te identificeren. Het licht dat deze buitenaardse werelden afgeven, is immers erg zwak, aldus de experten tijdens de paneldiscussie. Om de zoektocht écht een schop vooruit te helpen, zijn er grotere telescopen nodig.
Ook deze telescopen zullen echter niet in staat zijn vast te stellen of ontdekte levensvormen wezens met hersenen of eencellige microben zijn, aldus Seager. Maar wanneer planeten gevonden worden die tekenen van leven vertonen, kunnen andere telescopen ingezet worden om op die specifieke planeten te zoeken naar buitenaardse intelligentie. Het SETI Institute (Search for Extra-Terrestrial Intelligence) in Californië zoekt nu al naar mogelijke radiogolven of andere signalen die kunnen wijzen op een beschaving op exoplaneten die gevonden zijn door Kepler.
Een ultieme doelstelling is sondes of zelfs bemande ruimtetuigen te sturen naar planeten die tekenen van leven vertonen. Maar met de beperkingen van de huidige rakettechnologie, zou het veel langer dan een mensenleven duren om tot daar te geraken.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-07-2014
Gasplaneet ontdekt met 'jaar' van 704 dagen
Illustratie van exoplaneet Kepler-421b. (David A. Aguilar/CfA)
In de waarnemingsgegevens van de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler is een exoplaneet ontdekt met een omlooptijd van 704 dagen - bijna twee jaar. Van alle planeten die ontdekt zijn via de zogeheten overgangsmethode is Kepler-421b de planeet met de langste omlooptijd. Ter vergelijking: de planeet Mars heeft een omloopperiode van 780 dagen.
Net als andere exoplaneten die door Kepler zijn ontdekt, verraadt Kepler-421b zijn aanwezigheid doordat hij een klein beetje licht van zijn moederster onderschept wanneer hij - gezien vanaf de aarde - voor die ster langs beweegt. Door zijn lange omlooptijd zijn van Kepler-421b slechts twee van zulke overgangen waargenomen tijdens de periode dat Kepler actief was (2009-2013). Uit de grootte van het helderheidsdipje in de moederster (een ORANJE ster die kleiner en koeler is dan de zon) kon afgeleid worden dat het om een planeet gaat die qua afmetingen vergelijkbaar is met Uranus. De afstand tot de aarde bedraagt ongeveer 1000 lichtjaar.
De planeet moet op een afstand van ca. 180 miljoen kilometer rond zijn ster bewegen. Dat is slechts twintig procent groter dan de afstand van de aarde tot de zon. Als gevolg van de lagere temperatuur van de moederster is de exoplaneet toch niet 'warmer' dan 90 graden onder nul.
Gasvormige reuzenplaneten zoals Kepler-421b ontstaan volgens de gangbare theorie altijd op relatief grote afstand van hun moederster - buiten de zogeheten 'sneeuwgrens', waar lichte gassen zoals waterdamp, methaan en ammoniak gecondenseerd zijn in ijskristallen. In de afgelopen 20 jaar zijn ook veel gasreuzen ontdekt op zeer kleine afstand van hun moederster; algemeen wordt aangenomen dat die daar terecht zijn gekomen als gevolg van een migratieproces.
De ontdekking van Kepler-421b, die gepubliceerd wordt in The Astrophysical Journal, maakt duidelijk dat er ook planetenstelsels bestaan waarin dat migratieproces niet heeft plaatsgevonden - evenmin als in ons eigen zonnestelsel. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Gasplaneet ontdekt met 'jaar' van 704 dagen
Illustratie van exoplaneet Kepler-421b. (David A. Aguilar/CfA)
In de waarnemingsgegevens van de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler is een exoplaneet ontdekt met een omlooptijd van 704 dagen - bijna twee jaar. Van alle planeten die ontdekt zijn via de zogeheten overgangsmethode is Kepler-421b de planeet met de langste omlooptijd. Ter vergelijking: de planeet Mars heeft een omloopperiode van 780 dagen.
Net als andere exoplaneten die door Kepler zijn ontdekt, verraadt Kepler-421b zijn aanwezigheid doordat hij een klein beetje licht van zijn moederster onderschept wanneer hij - gezien vanaf de aarde - voor die ster langs beweegt. Door zijn lange omlooptijd zijn van Kepler-421b slechts twee van zulke overgangen waargenomen tijdens de periode dat Kepler actief was (2009-2013). Uit de grootte van het helderheidsdipje in de moederster (een ORANJE ster die kleiner en koeler is dan de zon) kon afgeleid worden dat het om een planeet gaat die qua afmetingen vergelijkbaar is met Uranus. De afstand tot de aarde bedraagt ongeveer 1000 lichtjaar.
De planeet moet op een afstand van ca. 180 miljoen kilometer rond zijn ster bewegen. Dat is slechts twintig procent groter dan de afstand van de aarde tot de zon. Als gevolg van de lagere temperatuur van de moederster is de exoplaneet toch niet 'warmer' dan 90 graden onder nul.
Gasvormige reuzenplaneten zoals Kepler-421b ontstaan volgens de gangbare theorie altijd op relatief grote afstand van hun moederster - buiten de zogeheten 'sneeuwgrens', waar lichte gassen zoals waterdamp, methaan en ammoniak gecondenseerd zijn in ijskristallen. In de afgelopen 20 jaar zijn ook veel gasreuzen ontdekt op zeer kleine afstand van hun moederster; algemeen wordt aangenomen dat die daar terecht zijn gekomen als gevolg van een migratieproces.
De ontdekking van Kepler-421b, die gepubliceerd wordt in The Astrophysical Journal, maakt duidelijk dat er ook planetenstelsels bestaan waarin dat migratieproces niet heeft plaatsgevonden - evenmin als in ons eigen zonnestelsel. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-07-2014
Exoplaneet nauwkeurig opgemeten
Aan de hand van gegevens van de ruimtetelescopen Kepler en Spitzer hebben wetenschappers een nauwkeurige waarde kunnen bepalen voor de afmetingen van de exoplaneet Kepler-93b. (NASA/JPL-Caltech)
Gegevens van de ruimtetelescopen Kepler en Spitzer hebben astronomen in staat gesteld om heel nauwkeurig een planeet buiten ons zonnestelsel ‘op te meten’. De exoplaneet, die Kepler-93b wordt genoemd, heeft een middellijn van 18.800 kilometer, met een onzekerheid van 240 kilometer. Daarmee is de planeet ongeveer anderhalf maal zo groot als de onze.
Met die omvang behoort Kepler-93b tot de ‘superaardes’ – planeten die een slag groter zijn dan de aarde. Eerdere metingen met de Keck-telescoop op Hawaï hadden al laten zien dat de planeet ongeveer 3,8 keer zoveel massa heeft als onze planeet. Daaruit kan worden afgeleid dat hij grotendeels uit zware materialen bestaat, zoals gesteenten en ijzer.
Kepler-93b draait om een ster die ongeveer 300 lichtjaar van ons verwijderd is. De afstand tussen beide bedraagt minder dan tien miljoen kilometer. Door die kleine afstand is de temperatuur aan het oppervlak van de planeet zeer hoog: ruwweg 760 graden Celsius. Geen kans dus op leven. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Exoplaneet nauwkeurig opgemeten
Aan de hand van gegevens van de ruimtetelescopen Kepler en Spitzer hebben wetenschappers een nauwkeurige waarde kunnen bepalen voor de afmetingen van de exoplaneet Kepler-93b. (NASA/JPL-Caltech)
Gegevens van de ruimtetelescopen Kepler en Spitzer hebben astronomen in staat gesteld om heel nauwkeurig een planeet buiten ons zonnestelsel ‘op te meten’. De exoplaneet, die Kepler-93b wordt genoemd, heeft een middellijn van 18.800 kilometer, met een onzekerheid van 240 kilometer. Daarmee is de planeet ongeveer anderhalf maal zo groot als de onze.
Met die omvang behoort Kepler-93b tot de ‘superaardes’ – planeten die een slag groter zijn dan de aarde. Eerdere metingen met de Keck-telescoop op Hawaï hadden al laten zien dat de planeet ongeveer 3,8 keer zoveel massa heeft als onze planeet. Daaruit kan worden afgeleid dat hij grotendeels uit zware materialen bestaat, zoals gesteenten en ijzer.
Kepler-93b draait om een ster die ongeveer 300 lichtjaar van ons verwijderd is. De afstand tussen beide bedraagt minder dan tien miljoen kilometer. Door die kleine afstand is de temperatuur aan het oppervlak van de planeet zeer hoog: ruwweg 760 graden Celsius. Geen kans dus op leven. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-08-2014
Spaanse telescoop bevestigt planeet rond reuzenster
Illustratie van exoplaneet Kepler-91b. (David Cabezas Jimeno)
Spaanse en Duitse astronomen hebben het bestaan bevestigd van een Jupiter-achtige planeet in een kleine, excentrische BAAN rond een rode reuzenster. Het is voor het eerst dat het bestaan van een exoplaneet bevestigd is via waarnemingen die verricht zijn op de Calar Alto-sterrenwacht in het zuidoosten van Spanje.
Waarnemingen met de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler deden al vermoeden dat de reuzenster vergezeld werd door een planeet met een omlooptijd van 6,25 dagen. Er was echter geen zekerheid of het daadwerkelijk een planeet betrof; sommige teams waren van mening dat de Kepler-waarnemingen ook verklaard konden worden door een zogeheten eclipserende dubbelster die zich aan de hemel extreem dicht bij de reuzenster zou bevinden.
De Calar Alto-waarnemingen van dopplerverschuivingen in het licht van de ster hebben aan die onzekerheid nu een eind gemaakt; de exoplaneet kreeg vervolgens de officiële aanduiding Kepler-91b. De planeet is negen procent zwaarder dan Jupiter, en bevindt zich zo dicht bij de ster dat die aan de hemel een hoek van 48 graden beslaat.
Vermoedelijk is de dampkring van de planeet sterk verhit en enorm 'opgeblazen' door de intense straling van de rode reus. De astronomen denken dat Kepler-91b 'op het punt staat' om door de ster verzwolgen te worden. De waarnemingen zijn gepubliceerd in Astronomy & Astrophysics Letters. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Spaanse telescoop bevestigt planeet rond reuzenster
Illustratie van exoplaneet Kepler-91b. (David Cabezas Jimeno)
Spaanse en Duitse astronomen hebben het bestaan bevestigd van een Jupiter-achtige planeet in een kleine, excentrische BAAN rond een rode reuzenster. Het is voor het eerst dat het bestaan van een exoplaneet bevestigd is via waarnemingen die verricht zijn op de Calar Alto-sterrenwacht in het zuidoosten van Spanje.
Waarnemingen met de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler deden al vermoeden dat de reuzenster vergezeld werd door een planeet met een omlooptijd van 6,25 dagen. Er was echter geen zekerheid of het daadwerkelijk een planeet betrof; sommige teams waren van mening dat de Kepler-waarnemingen ook verklaard konden worden door een zogeheten eclipserende dubbelster die zich aan de hemel extreem dicht bij de reuzenster zou bevinden.
De Calar Alto-waarnemingen van dopplerverschuivingen in het licht van de ster hebben aan die onzekerheid nu een eind gemaakt; de exoplaneet kreeg vervolgens de officiële aanduiding Kepler-91b. De planeet is negen procent zwaarder dan Jupiter, en bevindt zich zo dicht bij de ster dat die aan de hemel een hoek van 48 graden beslaat.
Vermoedelijk is de dampkring van de planeet sterk verhit en enorm 'opgeblazen' door de intense straling van de rode reus. De astronomen denken dat Kepler-91b 'op het punt staat' om door de ster verzwolgen te worden. De waarnemingen zijn gepubliceerd in Astronomy & Astrophysics Letters. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-09-2014
Planeet-in-wording ontdekt op 335 lichtjaar van de aarde
Impressie van de gasplaneet-in-wording bij de ster HD 100546. (ESO/L. Calçada)
Een internationaal team van astronomen heeft opnieuw bewijs gevonden dat er bij een ster op ongeveer 335 lichtjaar van de aarde planeetvorming optreedt. Het gaat om een concentratie van gas en stof in de materieschijf die rond de relatief jonge ster HD 100546 draait. Het is de tweede planeet-in-wording die bij deze ster is ontdekt.
De astronomen denken dat de gaswolk uiteindelijk zal samentrekken tot een planeet die minstens drie keer zo groot is als Jupiter, de grootste planeet van ons zonnestelsel. Zijn afstand tot de ster is vergelijkbaar met de afstand tussen onze zon en de planeet Saturnus.
Vorig jaar werd op vier keer zo grote afstand van HD 100546 al een andere concentratie van gas en stof ontdekt, die bezig is om tot een planeet samen te trekken. Die buitenste planeet zou ongeveer net zo groot kunnen worden als Jupiter. (EE)
(allesoversterrnekunde)
Planeet-in-wording ontdekt op 335 lichtjaar van de aarde
Impressie van de gasplaneet-in-wording bij de ster HD 100546. (ESO/L. Calçada)
Een internationaal team van astronomen heeft opnieuw bewijs gevonden dat er bij een ster op ongeveer 335 lichtjaar van de aarde planeetvorming optreedt. Het gaat om een concentratie van gas en stof in de materieschijf die rond de relatief jonge ster HD 100546 draait. Het is de tweede planeet-in-wording die bij deze ster is ontdekt.
De astronomen denken dat de gaswolk uiteindelijk zal samentrekken tot een planeet die minstens drie keer zo groot is als Jupiter, de grootste planeet van ons zonnestelsel. Zijn afstand tot de ster is vergelijkbaar met de afstand tussen onze zon en de planeet Saturnus.
Vorig jaar werd op vier keer zo grote afstand van HD 100546 al een andere concentratie van gas en stof ontdekt, die bezig is om tot een planeet samen te trekken. Die buitenste planeet zou ongeveer net zo groot kunnen worden als Jupiter. (EE)
(allesoversterrnekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-09-2014
Venus-achtige exoplaneten gezocht
Hoewel de aarde (rechterhelft) en Venus (linkerhelft) ongeveer dezelfde afmetingen hebben, zijn de omstandigheden op hun oppervlak heel verschillend. (NASA/JPL-Caltech/Ames)
Amerikaanse astronomen hebben de database van Kepler, een NASA-satelliet die planeten buiten ons zonnestelsel opspoort, doorzocht op kandidaten die op onze buurtplaneet Venus kunnen lijken. De inventarisatie heeft geleid tot de introductie van een nieuw begrip: de Venus-zone. Dat is het gebied rond een ster waarbinnen een ogenschijnlijk ‘aardse’ planeet net zo onleefbaar kan zijn als Venus.
Van ons eigen zonnestelsel weten we dat de grootte van een planeet weinig zegt over zijn leefbaarheid. Buurplaneet Venus is vrijwel net zo groot en zwaar als onze aarde, maar heeft een atmosfeer waarin het broeikaseffect op hol is geslagen. Daardoor zijn de temperatuur en de druk aan haar oppervlak zo hoog opgelopen, dat de planeet onleefbaar is geworden.
Maar waar ligt dat aan? Is het vooral het verschil in afstand tot de zon dat ervoor heeft gezorgd dat de omstandigheden op Venus (dichter bij de zon dan de aarde) onleefbaar zijn geworden? Of zijn er nog meer factoren in het spel, zoals de hoeveelheid koolstof in de atmosfeer?
Om die vragen te kunnen beantwoorden, moeten andere planetenstelsels onderzocht worden op de aanwezigheid van Venus-achtige planeten. De astronomen hebben aangegeven op welke afstanden van een ster zulke planeten gezocht moeten worden. De binnengrens van deze ‘Venus-zone’ ligt op een afstand waar de planeet zo sterk door de ster wordt opgewarmd dat hij geen atmosfeer kan vasthouden. De buitengrens geeft aan op welke afstand van de ster het broeikaseffect in de atmosfeer van een planeet nog nét uit de hand kan lopen.
De astronomen hebben in de Kepler-gegevens 43 exoplaneten van ruwweg de afmetingen van onze aarde opgespoord die zich binnen de Venus-zone van hun ster bevinden. Met de huidige telescopen kan echter niet worden vastgesteld of al deze planeten een atmosfeer hebben, en dus ook niet of het broeikaseffect ook dáár ontspoord is. Toekomstige instrumenten zoals de James Webb-ruimtetelescoop zullen daar naar verwachting wél toe in staat zijn. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Venus-achtige exoplaneten gezocht
Hoewel de aarde (rechterhelft) en Venus (linkerhelft) ongeveer dezelfde afmetingen hebben, zijn de omstandigheden op hun oppervlak heel verschillend. (NASA/JPL-Caltech/Ames)
Amerikaanse astronomen hebben de database van Kepler, een NASA-satelliet die planeten buiten ons zonnestelsel opspoort, doorzocht op kandidaten die op onze buurtplaneet Venus kunnen lijken. De inventarisatie heeft geleid tot de introductie van een nieuw begrip: de Venus-zone. Dat is het gebied rond een ster waarbinnen een ogenschijnlijk ‘aardse’ planeet net zo onleefbaar kan zijn als Venus.
Van ons eigen zonnestelsel weten we dat de grootte van een planeet weinig zegt over zijn leefbaarheid. Buurplaneet Venus is vrijwel net zo groot en zwaar als onze aarde, maar heeft een atmosfeer waarin het broeikaseffect op hol is geslagen. Daardoor zijn de temperatuur en de druk aan haar oppervlak zo hoog opgelopen, dat de planeet onleefbaar is geworden.
Maar waar ligt dat aan? Is het vooral het verschil in afstand tot de zon dat ervoor heeft gezorgd dat de omstandigheden op Venus (dichter bij de zon dan de aarde) onleefbaar zijn geworden? Of zijn er nog meer factoren in het spel, zoals de hoeveelheid koolstof in de atmosfeer?
Om die vragen te kunnen beantwoorden, moeten andere planetenstelsels onderzocht worden op de aanwezigheid van Venus-achtige planeten. De astronomen hebben aangegeven op welke afstanden van een ster zulke planeten gezocht moeten worden. De binnengrens van deze ‘Venus-zone’ ligt op een afstand waar de planeet zo sterk door de ster wordt opgewarmd dat hij geen atmosfeer kan vasthouden. De buitengrens geeft aan op welke afstand van de ster het broeikaseffect in de atmosfeer van een planeet nog nét uit de hand kan lopen.
De astronomen hebben in de Kepler-gegevens 43 exoplaneten van ruwweg de afmetingen van onze aarde opgespoord die zich binnen de Venus-zone van hun ster bevinden. Met de huidige telescopen kan echter niet worden vastgesteld of al deze planeten een atmosfeer hebben, en dus ook niet of het broeikaseffect ook dáár ontspoord is. Toekomstige instrumenten zoals de James Webb-ruimtetelescoop zullen daar naar verwachting wél toe in staat zijn. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-09-2014
Waterdamp gemeten in atmosfeer van ‘kleine’ exoplaneet
Artist’s impression van de exoplaneet HAT P-11b. (David A. Aguilar (CfA))
Astronomen hebben waterdamp ontdekt in de atmosfeer van een exoplaneet die maar vier keer zo groot is als de aarde. Daarmee is ‘HAT P-11b’ de kleinste planeet buiten ons zonnestelsel waarbij dit is gelukt (Nature, 25 september).
Vanaf de aarde gezien beweegt HAT P-11b ongeveer eens in de vijf dagen voor zijn ster langs. Tijdens zo’n planeetovergang of ‘transit’ absorbeert de atmosfeer van de planeet bepaalde golflengten van het licht van de ster.
Uit waarnemingen met de ruimtetelescopen Hubble en Spitzer blijkt dat de absorptie in dit geval voor rekening komt van waterdamp. Dat wil overigens niet zeggen dat dit het hoofdbestanddeel is van de atmosfeer van HAT P-11b. Vermoed wordt dat de planeet overeenkomsten vertoont met de grote gasplaneten van ons zonnestelsel en dat zijn atmosfeer grotendeels uit waterstof bestaat.
Eerdere pogingen om de atmosferische samenstelling van exoplaneten van dit formaat te onderzoeken liepen op niets uit. Dat komt waarschijnlijk doordat hun atmosferen door mist of bewolking zo ondoorzichtig waren, dat ze simpelweg weinig of geen sterlicht doorlaten. Ondanks de aanwezigheid van waterdamp is de atmosfeer van HAT P-11b klaarblijkelijk veel transparanter.
HAT P-11b draait om een koele dwergster in het sterrenbeeld Zwaan, op ongeveer 124 lichtjaar van de aarde. Hij werd in 2008 ontdekt met de geautomatiseerde telescopen van het HAT-netwerk en later ook opgemerkt door de Kepler-satelliet. Dat laatste leverde hem de aanduiding Kepler-3b op. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Waterdamp gemeten in atmosfeer van ‘kleine’ exoplaneet
Artist’s impression van de exoplaneet HAT P-11b. (David A. Aguilar (CfA))
Astronomen hebben waterdamp ontdekt in de atmosfeer van een exoplaneet die maar vier keer zo groot is als de aarde. Daarmee is ‘HAT P-11b’ de kleinste planeet buiten ons zonnestelsel waarbij dit is gelukt (Nature, 25 september).
Vanaf de aarde gezien beweegt HAT P-11b ongeveer eens in de vijf dagen voor zijn ster langs. Tijdens zo’n planeetovergang of ‘transit’ absorbeert de atmosfeer van de planeet bepaalde golflengten van het licht van de ster.
Uit waarnemingen met de ruimtetelescopen Hubble en Spitzer blijkt dat de absorptie in dit geval voor rekening komt van waterdamp. Dat wil overigens niet zeggen dat dit het hoofdbestanddeel is van de atmosfeer van HAT P-11b. Vermoed wordt dat de planeet overeenkomsten vertoont met de grote gasplaneten van ons zonnestelsel en dat zijn atmosfeer grotendeels uit waterstof bestaat.
Eerdere pogingen om de atmosferische samenstelling van exoplaneten van dit formaat te onderzoeken liepen op niets uit. Dat komt waarschijnlijk doordat hun atmosferen door mist of bewolking zo ondoorzichtig waren, dat ze simpelweg weinig of geen sterlicht doorlaten. Ondanks de aanwezigheid van waterdamp is de atmosfeer van HAT P-11b klaarblijkelijk veel transparanter.
HAT P-11b draait om een koele dwergster in het sterrenbeeld Zwaan, op ongeveer 124 lichtjaar van de aarde. Hij werd in 2008 ontdekt met de geautomatiseerde telescopen van het HAT-netwerk en later ook opgemerkt door de Kepler-satelliet. Dat laatste leverde hem de aanduiding Kepler-3b op. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-09-2014
Luikse onderzoekers vinden "hete Jupiters" zeer dichtbij hun ster
Een artistieke impressie van een 'hete Jupiter', een exoplaneet die in dit geval op 10,5 uur rond zijn ster draait. De planeet bevindt zich op 1/130ste van de afstand tussen de zon en de aarde en werd ontdekt in 2006. © epa.
Een team van Europese astronomen onder wie onderzoekers van de Luikse Universiteit (ULg) heeft twee planeten buiten ons zonnestelsel (exoplaneten) gevonden die beide "hete Jupiters" zijn, en die zeer dichtbij hun ster wentelen. Bovendien maken ze deel uit van een zogenaamd 'binair systeem'.
Wetenschappers gaan ervan uit dat tussen 40 en 50 procent van de sterren in onze Melkweg deel kunnen uitmaken van een meervoudig systeem, dat vaak binair is, waarbij de ene ster rondom de andere draait.
Engelse, Zwitserse en Belgische onderzoekers hebben als eerste twee "hete Jupiters" of hete reuzenplaneten gevonden die elk rond één ster van een binair systeem wentelen. Dat laat toe een scenario uit te testen waarbij die planeten bijna met elkaar in botsing komen wanneer zij elkaar te dicht naderen, zegt Michaël Gillon van de ULg.
Beide exoplanten zijn ook bijzonder omdat ze tot op minder dan een tiende van de afstand Mercurius-Zon rond hun ster wentelen. Toch "smelten" ze niet of raken ze niet in de vernieling. Wat wetenschappers meer kan leren over het "hoe" van dit fenomeen.
(HLN)
Luikse onderzoekers vinden "hete Jupiters" zeer dichtbij hun ster
Een artistieke impressie van een 'hete Jupiter', een exoplaneet die in dit geval op 10,5 uur rond zijn ster draait. De planeet bevindt zich op 1/130ste van de afstand tussen de zon en de aarde en werd ontdekt in 2006. © epa.
Een team van Europese astronomen onder wie onderzoekers van de Luikse Universiteit (ULg) heeft twee planeten buiten ons zonnestelsel (exoplaneten) gevonden die beide "hete Jupiters" zijn, en die zeer dichtbij hun ster wentelen. Bovendien maken ze deel uit van een zogenaamd 'binair systeem'.
Wetenschappers gaan ervan uit dat tussen 40 en 50 procent van de sterren in onze Melkweg deel kunnen uitmaken van een meervoudig systeem, dat vaak binair is, waarbij de ene ster rondom de andere draait.
Engelse, Zwitserse en Belgische onderzoekers hebben als eerste twee "hete Jupiters" of hete reuzenplaneten gevonden die elk rond één ster van een binair systeem wentelen. Dat laat toe een scenario uit te testen waarbij die planeten bijna met elkaar in botsing komen wanneer zij elkaar te dicht naderen, zegt Michaël Gillon van de ULg.
Beide exoplanten zijn ook bijzonder omdat ze tot op minder dan een tiende van de afstand Mercurius-Zon rond hun ster wentelen. Toch "smelten" ze niet of raken ze niet in de vernieling. Wat wetenschappers meer kan leren over het "hoe" van dit fenomeen.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
09-10-2014
Hubble-telescoop maakt ‘weerkaart’ van exoplaneet
Deze illustratie laat zien hoe de temperatuur in de atmosfeer van planeet WASP-43b varieert met de lengtegraad. De donkere strook aan de nachtkant is het ‘koelst’. (NASA, ESA, Z. Levay (STScI))
Een team astronomen heeft met behulp van de Hubble-ruimtetelescoop de temperatuur van de atmosfeer van een exoplaneet in kaart gebracht. Ook is de hoeveelheid waterdamp in de planeetatmosfeer gemeten (Science Express, 9 oktober).
De onderzochte planeet, die WASP-43b heet, is een zogeheten hete jupiter. Hij is ongeveer net zo groot, maar tegelijkertijd tweemaal zo zwaar, als de grootste planeet van ons zonnestelsel. De afstand tussen de planeet en zijn moederster is dermate klein – slechts twee miljoen kilometer – dat WASP-43b, gedwongen door de sterke getijkrachten, steeds met dezelfde kant naar de ster is gericht.
De astronomen hebben heel nauwkeurig gekeken naar de manier waarop het licht van de moederster door de atmosfeer van de planeet wordt ‘gefilterd’ en het zwakke schijnsel onderzocht dat van de planeet zelf afkomstig is. Door dit te doen op momenten dat de planeet zich in verschillende punten van zijn omloopbaan bevond, kon worden vastgesteld hoe temperatuur van zijn atmosfeer varieert met de lengtegraad.
Uit de Hubble-waarnemingen blijkt dat de temperatuur aan de zonkant van de planeet oploopt tot 1500 °C. Aan de nachtkant is het met 500 °C relatief koel. Door dit grote temperatuurverschil ontstaan sterke luchtstromingen, waarbij windsnelheden optreden die in de buurt van de geluidssnelheid komen.
Ook is vastgesteld dat WASP-43b maar heel weinig licht van zijn ster weerkaatst. Dat wijst erop dat er in zijn atmosfeer geen wolken te vinden zijn. Dat laat zich gemakkelijk verklaren: de extreem hoge temperaturen in de atmosfeer voorkomen dat de aanwezige waterdamp tot druppeltjes condenseert. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Hubble-telescoop maakt ‘weerkaart’ van exoplaneet
Deze illustratie laat zien hoe de temperatuur in de atmosfeer van planeet WASP-43b varieert met de lengtegraad. De donkere strook aan de nachtkant is het ‘koelst’. (NASA, ESA, Z. Levay (STScI))
Een team astronomen heeft met behulp van de Hubble-ruimtetelescoop de temperatuur van de atmosfeer van een exoplaneet in kaart gebracht. Ook is de hoeveelheid waterdamp in de planeetatmosfeer gemeten (Science Express, 9 oktober).
De onderzochte planeet, die WASP-43b heet, is een zogeheten hete jupiter. Hij is ongeveer net zo groot, maar tegelijkertijd tweemaal zo zwaar, als de grootste planeet van ons zonnestelsel. De afstand tussen de planeet en zijn moederster is dermate klein – slechts twee miljoen kilometer – dat WASP-43b, gedwongen door de sterke getijkrachten, steeds met dezelfde kant naar de ster is gericht.
De astronomen hebben heel nauwkeurig gekeken naar de manier waarop het licht van de moederster door de atmosfeer van de planeet wordt ‘gefilterd’ en het zwakke schijnsel onderzocht dat van de planeet zelf afkomstig is. Door dit te doen op momenten dat de planeet zich in verschillende punten van zijn omloopbaan bevond, kon worden vastgesteld hoe temperatuur van zijn atmosfeer varieert met de lengtegraad.
Uit de Hubble-waarnemingen blijkt dat de temperatuur aan de zonkant van de planeet oploopt tot 1500 °C. Aan de nachtkant is het met 500 °C relatief koel. Door dit grote temperatuurverschil ontstaan sterke luchtstromingen, waarbij windsnelheden optreden die in de buurt van de geluidssnelheid komen.
Ook is vastgesteld dat WASP-43b maar heel weinig licht van zijn ster weerkaatst. Dat wijst erop dat er in zijn atmosfeer geen wolken te vinden zijn. Dat laat zich gemakkelijk verklaren: de extreem hoge temperaturen in de atmosfeer voorkomen dat de aanwezige waterdamp tot druppeltjes condenseert. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-10-2014
Eerste Uranus-achtige exoplaneet gevonden
Wetenschappers hebben op een afstand van 25.000 lichtjaar van de aarde een exoplaneet gevonden, die op de gasplaneet Uranus lijkt. De exoplaneet heeft dezelfde afstand tot zijn moederster als Uranus tot de zon.
Astronomen hebben de Chileense Warsaw-telescoop gebruikt om de exoplaneet te ontdekken. Het onderzoek wordt beschreven in een artikel in het wetenschappelijke journaal The Astrophysical Journal.
Het is de eerste Uranus-achtige exoplaneet die ooit gevonden is. Soortgelijke exoplaneten zijn lastig te ontdekken, omdat ze op een grote afstand van hun moederster verwijderd zijn. Met deze Uranus-achtige exoplaneet hadden wetenschappers geluk. Omdat dit hemellichaam deel uitmaakt van een dubbelstersysteem, konden wetenschappers de ene ster als zwaartekrachtlens gebruiken. Deze methode wordt gravitationele microlensing genoemd.
WAAROM IS URANUS BLAUW?
De bovenste atmosfeer van Uranus bestaat uit waterstof, helium en methaan. Methaan absorbeert rood licht van de zon, maar reflecteert blauw licht. Vandaar dat Uranus een blauwgroene gloed heeft.
Gravitationele microlensing
Hoe werkt dit precies? Bij gravitationele microlensing maken onderzoekers handig gebruik van een ster die op één lijn staat tussen de aarde en de achterliggende ster. De ster op de voorgrond doet dienst als vergrootglas om het licht van de achterliggende ster helderder te maken. Door het spectrum van het licht heel nauwgezet te bestuderen, kunnen exoplaneten gevonden worden. Toevallig bevond de Uranus-achtige exoplaneet zich net voor de moederster, waardoor de planeet werd gedetecteerd.
Verschoppelingen
“We kunnen koude ijsgiganten als Neptunus en Uranus alleen maar vinden met deze techniek”, vertelt professor Andrew Gould van de Ohio State universiteit. Gould en zijn collega’s hopen dat deze vondst meer vertelt over het feit waarom planeten als Uranus en Neptunus zo ver verwijderd zijn van de zon. “Eén theorie is dat deze planeten dichtbij de zon zijn gevormd, maar in een later stadium door Jupiter en Saturnus naar buiten zijn geworpen.”
Nog weinig bekend
De afstand van Uranus tot de zon is ruwweg 20 astronomische eenheden (oftewel 20 keer de afstand aarde – zon). De Uranus-achtige exoplaneet is 18 AE verwijderd van zijn moederster. Daar houden voorlopig alle gelijkenissen op. De Uranus-achtige exoplaneet is namelijk vier keer zwaarder dan Uranus. Daarnaast weten onderzoekers niet wat de samenstelling van de planeet is. Bestaat de exoplaneet – net als Uranus – uit waterstof, helium en methaanijs? Wellicht…
(scientias.nl)
Eerste Uranus-achtige exoplaneet gevonden
Wetenschappers hebben op een afstand van 25.000 lichtjaar van de aarde een exoplaneet gevonden, die op de gasplaneet Uranus lijkt. De exoplaneet heeft dezelfde afstand tot zijn moederster als Uranus tot de zon.
Astronomen hebben de Chileense Warsaw-telescoop gebruikt om de exoplaneet te ontdekken. Het onderzoek wordt beschreven in een artikel in het wetenschappelijke journaal The Astrophysical Journal.
Het is de eerste Uranus-achtige exoplaneet die ooit gevonden is. Soortgelijke exoplaneten zijn lastig te ontdekken, omdat ze op een grote afstand van hun moederster verwijderd zijn. Met deze Uranus-achtige exoplaneet hadden wetenschappers geluk. Omdat dit hemellichaam deel uitmaakt van een dubbelstersysteem, konden wetenschappers de ene ster als zwaartekrachtlens gebruiken. Deze methode wordt gravitationele microlensing genoemd.
WAAROM IS URANUS BLAUW?
De bovenste atmosfeer van Uranus bestaat uit waterstof, helium en methaan. Methaan absorbeert rood licht van de zon, maar reflecteert blauw licht. Vandaar dat Uranus een blauwgroene gloed heeft.
Gravitationele microlensing
Hoe werkt dit precies? Bij gravitationele microlensing maken onderzoekers handig gebruik van een ster die op één lijn staat tussen de aarde en de achterliggende ster. De ster op de voorgrond doet dienst als vergrootglas om het licht van de achterliggende ster helderder te maken. Door het spectrum van het licht heel nauwgezet te bestuderen, kunnen exoplaneten gevonden worden. Toevallig bevond de Uranus-achtige exoplaneet zich net voor de moederster, waardoor de planeet werd gedetecteerd.
Verschoppelingen
“We kunnen koude ijsgiganten als Neptunus en Uranus alleen maar vinden met deze techniek”, vertelt professor Andrew Gould van de Ohio State universiteit. Gould en zijn collega’s hopen dat deze vondst meer vertelt over het feit waarom planeten als Uranus en Neptunus zo ver verwijderd zijn van de zon. “Eén theorie is dat deze planeten dichtbij de zon zijn gevormd, maar in een later stadium door Jupiter en Saturnus naar buiten zijn geworpen.”
Nog weinig bekend
De afstand van Uranus tot de zon is ruwweg 20 astronomische eenheden (oftewel 20 keer de afstand aarde – zon). De Uranus-achtige exoplaneet is 18 AE verwijderd van zijn moederster. Daar houden voorlopig alle gelijkenissen op. De Uranus-achtige exoplaneet is namelijk vier keer zwaarder dan Uranus. Daarnaast weten onderzoekers niet wat de samenstelling van de planeet is. Bestaat de exoplaneet – net als Uranus – uit waterstof, helium en methaanijs? Wellicht…
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-10-2014
Exoplaneet houdt zich niet aan ‘dienstregeling’
Astronomen van Yale University en burgerwetenschappers van Planet Hunters hebben een planeet opgespoord een onregelmatige baanbeweging vertoont. (Michael S. Helfenbein)
Astronomen van Yale University en het Planet Hunters-programma hebben een planeet opgespoord die met een punctualiteitsprobleem kampt. De planeet, die de aanduiding PH3c heeft gekregen, bevindt zich op 2300 lichtjaar van de aarde en heeft een atmosfeer die veel waterstof en helium bevat (The Astrophysical Journal, 29 oktober).
PH3c schuift vanaf de aarde gezien tijdens elke omloop voor zijn moederster langs. Doorgaans gebeurt zoiets met grote regelmaat. Maar de omlooptijd van deze planeet laat variaties in de orde van uren zien. Door dit onregelmatige gedrag ontsnapte hij bijna aan zijn detectie. De computerprogramma’s waarmee het helderheidsgedrag van sterren worden geanalyseerd herkennen namelijk alleen regelmatige ‘helderheidsdipjes’.
Dat PH3c alsnog werd opgespoord is te danken aan Planet Hunters, een zoekprogramma dat wordt uitgevoerd door 300.000 vrijwillige ‘burgerwetenschappers’. Zij bekijken de helderheidsgrafiekjes die zijn aangeleverd door de Kepler-satelliet met iets andere ogen, wat soms onverwachte resultaten oplevert.
Het vreemde gedrag van PH3c is overigens goed verklaarbaar. Hij maakt deel uit van een stelsel dat uit minstens drie planeten bestaat. De onderlinge zwaartekrachtsinteracties tussen de drie planeten resulteren in enigszins onregelmatige baanbewegingen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Exoplaneet houdt zich niet aan ‘dienstregeling’
Astronomen van Yale University en burgerwetenschappers van Planet Hunters hebben een planeet opgespoord een onregelmatige baanbeweging vertoont. (Michael S. Helfenbein)
Astronomen van Yale University en het Planet Hunters-programma hebben een planeet opgespoord die met een punctualiteitsprobleem kampt. De planeet, die de aanduiding PH3c heeft gekregen, bevindt zich op 2300 lichtjaar van de aarde en heeft een atmosfeer die veel waterstof en helium bevat (The Astrophysical Journal, 29 oktober).
PH3c schuift vanaf de aarde gezien tijdens elke omloop voor zijn moederster langs. Doorgaans gebeurt zoiets met grote regelmaat. Maar de omlooptijd van deze planeet laat variaties in de orde van uren zien. Door dit onregelmatige gedrag ontsnapte hij bijna aan zijn detectie. De computerprogramma’s waarmee het helderheidsgedrag van sterren worden geanalyseerd herkennen namelijk alleen regelmatige ‘helderheidsdipjes’.
Dat PH3c alsnog werd opgespoord is te danken aan Planet Hunters, een zoekprogramma dat wordt uitgevoerd door 300.000 vrijwillige ‘burgerwetenschappers’. Zij bekijken de helderheidsgrafiekjes die zijn aangeleverd door de Kepler-satelliet met iets andere ogen, wat soms onverwachte resultaten oplevert.
Het vreemde gedrag van PH3c is overigens goed verklaarbaar. Hij maakt deel uit van een stelsel dat uit minstens drie planeten bestaat. De onderlinge zwaartekrachtsinteracties tussen de drie planeten resulteren in enigszins onregelmatige baanbewegingen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-11-2014
Europese satelliet Gaia kan tienduizenden planeten ontdekken
De recent gelanceerde satelliet Gaia kan de komende jaren 21.000 exoplaneten gaan ontdekken. En wanneer de missie nog eens met vijf jaar verlengd wordt, kunnen dat er zelfs 70.000 zijn. Dat voorspellen onderzoekers.
Dat zijn enorme aantallen. Zeker als je bedenkt dat het ontdekken van nieuwe planeten niet Gaia’s belangrijkste missiedoel is. De satelliet – gebouwd door ESA en in december vorig jaar gelanceerd – moet de beweging, fysieke kenmerken en afstand tot de aarde en afstand tot andere sterren van ongeveer één miljard hemellichamen (voornamelijk sterren) met ongeëvenaarde precisie vaststellen. De satelliet kan ook planeten detecteren. En wel door vast te stellen hoe sterren door toedoen van de planeet die eromheen cirkelt ‘wiebelen’.
Onderzoekers van de universiteit van Princeton hebben nu berekend dat de satelliet – ondanks dat het ontdekken van planeten slechts een belangrijke bijzaak voor Gaia is – tienduizenden planeten kan ontdekken. Die aantallen zijn leuk. Maar nog interessanter zijn de soorten planeten die Gaia kan detecteren. Veel van de planeten die Gaia gaat ontdekken zijn momenteel moeilijk te detecteren of heel zeldzaam. Denk bijvoorbeeld aan planeten ter grootte van Jupiter die rond rode dwergen cirkelen. Naar schatting zijn er in onze Melkweg slechts 25 tot 50 van. En Gaia kan ze vinden.
“Het draait niet alleen om de getallen,” benadrukt onderzoeker Michael Perryman. “Elk van deze planeten zal specifieke details met zich meebrengen en velen zullen elk op hun eigen manier heel interessant zijn. Als je kijkt naar de planeten die tot op heden ontdekt zijn, dan zie je dat ze een specifiek deel van de ruimte bezetten. Gaia zal niet alleen een lange lijst van planeten ontdekken, maar ook in een gebied dat nog niet eerder grondig verkend is.” Uiteindelijk zullen we dankzij Gaia onder meer een accurater beeld krijgen van hoeveel planeten en planetaire systemen er zijn en hoe ze in onze Melkweg gepositioneerd zijn.
(scientias.nl)
Europese satelliet Gaia kan tienduizenden planeten ontdekken
De recent gelanceerde satelliet Gaia kan de komende jaren 21.000 exoplaneten gaan ontdekken. En wanneer de missie nog eens met vijf jaar verlengd wordt, kunnen dat er zelfs 70.000 zijn. Dat voorspellen onderzoekers.
Dat zijn enorme aantallen. Zeker als je bedenkt dat het ontdekken van nieuwe planeten niet Gaia’s belangrijkste missiedoel is. De satelliet – gebouwd door ESA en in december vorig jaar gelanceerd – moet de beweging, fysieke kenmerken en afstand tot de aarde en afstand tot andere sterren van ongeveer één miljard hemellichamen (voornamelijk sterren) met ongeëvenaarde precisie vaststellen. De satelliet kan ook planeten detecteren. En wel door vast te stellen hoe sterren door toedoen van de planeet die eromheen cirkelt ‘wiebelen’.
Onderzoekers van de universiteit van Princeton hebben nu berekend dat de satelliet – ondanks dat het ontdekken van planeten slechts een belangrijke bijzaak voor Gaia is – tienduizenden planeten kan ontdekken. Die aantallen zijn leuk. Maar nog interessanter zijn de soorten planeten die Gaia kan detecteren. Veel van de planeten die Gaia gaat ontdekken zijn momenteel moeilijk te detecteren of heel zeldzaam. Denk bijvoorbeeld aan planeten ter grootte van Jupiter die rond rode dwergen cirkelen. Naar schatting zijn er in onze Melkweg slechts 25 tot 50 van. En Gaia kan ze vinden.
“Het draait niet alleen om de getallen,” benadrukt onderzoeker Michael Perryman. “Elk van deze planeten zal specifieke details met zich meebrengen en velen zullen elk op hun eigen manier heel interessant zijn. Als je kijkt naar de planeten die tot op heden ontdekt zijn, dan zie je dat ze een specifiek deel van de ruimte bezetten. Gaia zal niet alleen een lange lijst van planeten ontdekken, maar ook in een gebied dat nog niet eerder grondig verkend is.” Uiteindelijk zullen we dankzij Gaia onder meer een accurater beeld krijgen van hoeveel planeten en planetaire systemen er zijn en hoe ze in onze Melkweg gepositioneerd zijn.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-11-2014
Computersimulaties voorspellen bestaan van 'dubbelplaneten'
Illustratie van een aardeachtige dubbelplaneet. (Wikimedia Commons)
Uit gedetailleerde simulaties, uitgevoerd met grote supercomputers, blijkt dat er in een jong planetenstelsel ook aardeachtige dubbelplaneten kunnen ontstaan: twee planeten die op kleine onderinge afstand om elkaar heen draaien. De resultaten worden deze week gepresenteerd op de 46ste bijeenkomst van de Division for Planetary Sciences van de American Astronomical Society in Tucson, Arizona.
Planeten ontstaan door samenklonteren en versmelten van kleinere en grotere brokstukken. Uiteindelijk kunnen forse protoplaneten met elkaar in botsing komen. Bij zo'n botsing tussen de pasgevormde aarde en een protoplaneet ter grootte van Mars is naar men aanneemt onze maan gevormd. Ook Charon, de grote maan van Pluto, zou ontstaan kunnen zijn in de nasleep van een botsing.
Waneer de twee hemellichamen elkaar echter met veel geringere snelheid naderen, kunnen ze bewegingsenergie verliezen door de wederzijdse getijdenwerking, en in een baan om elkaar heen terecht komen. Er ontstaat dan een echte dubbelplaneet, waarbij de twee hemellichamen vergelijkbare afmetingen en massa's hebben. Dubbelplaneten in andere planetenstelsels zijn tot op heden nog niet ontdekt. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Computersimulaties voorspellen bestaan van 'dubbelplaneten'
Illustratie van een aardeachtige dubbelplaneet. (Wikimedia Commons)
Uit gedetailleerde simulaties, uitgevoerd met grote supercomputers, blijkt dat er in een jong planetenstelsel ook aardeachtige dubbelplaneten kunnen ontstaan: twee planeten die op kleine onderinge afstand om elkaar heen draaien. De resultaten worden deze week gepresenteerd op de 46ste bijeenkomst van de Division for Planetary Sciences van de American Astronomical Society in Tucson, Arizona.
Planeten ontstaan door samenklonteren en versmelten van kleinere en grotere brokstukken. Uiteindelijk kunnen forse protoplaneten met elkaar in botsing komen. Bij zo'n botsing tussen de pasgevormde aarde en een protoplaneet ter grootte van Mars is naar men aanneemt onze maan gevormd. Ook Charon, de grote maan van Pluto, zou ontstaan kunnen zijn in de nasleep van een botsing.
Waneer de twee hemellichamen elkaar echter met veel geringere snelheid naderen, kunnen ze bewegingsenergie verliezen door de wederzijdse getijdenwerking, en in een baan om elkaar heen terecht komen. Er ontstaat dan een echte dubbelplaneet, waarbij de twee hemellichamen vergelijkbare afmetingen en massa's hebben. Dubbelplaneten in andere planetenstelsels zijn tot op heden nog niet ontdekt. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Aarde-maan heeft toch ook best veel weg van een dubbelplaneet, vind ik.quote:
11-11-2014
Computersimulaties voorspellen bestaan van 'dubbelplaneten'
[ afbeelding ]
Illustratie van een aardeachtige dubbelplaneet. (Wikimedia Commons)
Uit gedetailleerde simulaties, uitgevoerd met grote supercomputers, blijkt dat er in een jong planetenstelsel ook aardeachtige dubbelplaneten kunnen ontstaan: twee planeten die op kleine onderinge afstand om elkaar heen draaien. De resultaten worden deze week gepresenteerd op de 46ste bijeenkomst van de Division for Planetary Sciences van de American Astronomical Society in Tucson, Arizona.
Planeten ontstaan door samenklonteren en versmelten van kleinere en grotere brokstukken. Uiteindelijk kunnen forse protoplaneten met elkaar in botsing komen. Bij zo'n botsing tussen de pasgevormde aarde en een protoplaneet ter grootte van Mars is naar men aanneemt onze maan gevormd. Ook Charon, de grote maan van Pluto, zou ontstaan kunnen zijn in de nasleep van een botsing.
Waneer de twee hemellichamen elkaar echter met veel geringere snelheid naderen, kunnen ze bewegingsenergie verliezen door de wederzijdse getijdenwerking, en in een baan om elkaar heen terecht komen. Er ontstaat dan een echte dubbelplaneet, waarbij de twee hemellichamen vergelijkbare afmetingen en massa's hebben. Dubbelplaneten in andere planetenstelsels zijn tot op heden nog niet ontdekt. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
20-11-2014
Magnetisch veld van exoplaneet indirect gemeten
Artist's impression van een 'hete Jupiter'. (NASA, ESA, and G. Bacon (STScI))
Een internationaal team van astronomen heeft een schatting gemaakt van de sterkte en richting van het magnetische veld van een planeet buiten ons zonnestelsel. De ‘magnetosfeer’ van de planeet – die bekendstaat als HD 209458b – lijkt vrij klein en zwak te zijn (Science, 21 november).
HD 209458b is een zogeheten hete jupiter: een planeet die van vergelijkbare omvang is als ‘onze’ planeet Jupiter, maar op zeer kleine afstand om zijn moederster draait. Vanaf de aarde gezien schuift deze planeet twee keer per week voor de ster langs.
Tijdens zo’n planeetovergang of transit absorbeert de wolk waterstofgas waar HD 209458b in gehuld is een deel van het sterlicht. Dat maakt het mogelijk om de omvang en vorm van de gaswolk te bepalen.
Wetenschappers gaan ervan uit dat de grootte van zo’n gaswolk wordt bepaald door de interactie tussen de geladen deeltjes die de moederster uitzendt (de sterrenwind) en de atmosfeer van de planeet. Net als bij onze aarde vindt die interactie plaats boven de magnetosfeer.
Afhankelijk van de omvang van de magnetosfeer en de sterkte van het bijbehorende magnetische veld heeft de gaswolk rond een planeet een andere vorm. De eigenschappen van de gaswolk rond HD 209458b geven dus indirect inzicht in zijn magnetosfeer. Rechtstreekse metingen van het magnetische veld van exoplaneten zijn op dit moment nog niet mogelijk.
Aan de hand van modelberekeningen laten de onderzoekers zien dat de magnetosfeer van HD 209458b zich uitstrekt tot een afstand van minder dan drie planeetstralen. Ter vergelijking: de magnetosfeer van Jupiter strekt zich in de richting van de zon uit tot op 7 miljoen kilometer – honderd maal de straal van de planeet. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Magnetisch veld van exoplaneet indirect gemeten
Artist's impression van een 'hete Jupiter'. (NASA, ESA, and G. Bacon (STScI))
Een internationaal team van astronomen heeft een schatting gemaakt van de sterkte en richting van het magnetische veld van een planeet buiten ons zonnestelsel. De ‘magnetosfeer’ van de planeet – die bekendstaat als HD 209458b – lijkt vrij klein en zwak te zijn (Science, 21 november).
HD 209458b is een zogeheten hete jupiter: een planeet die van vergelijkbare omvang is als ‘onze’ planeet Jupiter, maar op zeer kleine afstand om zijn moederster draait. Vanaf de aarde gezien schuift deze planeet twee keer per week voor de ster langs.
Tijdens zo’n planeetovergang of transit absorbeert de wolk waterstofgas waar HD 209458b in gehuld is een deel van het sterlicht. Dat maakt het mogelijk om de omvang en vorm van de gaswolk te bepalen.
Wetenschappers gaan ervan uit dat de grootte van zo’n gaswolk wordt bepaald door de interactie tussen de geladen deeltjes die de moederster uitzendt (de sterrenwind) en de atmosfeer van de planeet. Net als bij onze aarde vindt die interactie plaats boven de magnetosfeer.
Afhankelijk van de omvang van de magnetosfeer en de sterkte van het bijbehorende magnetische veld heeft de gaswolk rond een planeet een andere vorm. De eigenschappen van de gaswolk rond HD 209458b geven dus indirect inzicht in zijn magnetosfeer. Rechtstreekse metingen van het magnetische veld van exoplaneten zijn op dit moment nog niet mogelijk.
Aan de hand van modelberekeningen laten de onderzoekers zien dat de magnetosfeer van HD 209458b zich uitstrekt tot een afstand van minder dan drie planeetstralen. Ter vergelijking: de magnetosfeer van Jupiter strekt zich in de richting van de zon uit tot op 7 miljoen kilometer – honderd maal de straal van de planeet. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Zoals ik in de tekst kan lezen, bedoelen ze met dubbelplaneten planeten die een vergelijkbare afmeting en massa hebben. En de aarde en maan hebben dat niet, de maan is kleiner.quote:Op donderdag 13 november 2014 18:22 schreef Papierversnipperaar het volgende:
[..]
Aarde-maan heeft toch ook best veel weg van een dubbelplaneet, vind ik.
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
Juistquote:
[..]
Zoals ik in de tekst kan lezen, bedoelen ze met dubbelplaneten planeten die een vergelijkbare afmeting en massa hebben. En de aarde en maan hebben dat niet, de maan is kleiner.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-12-2014
Primeur: overgang van superaarde 55 Cancri e vanaf de aarde gezien
Wetenschappers hebben voor het eerst met behulp van een op aarde gevestigde telescoop de overgang van een superaarde die rond een zonachtige ster cirkelt, geobserveerd. Een belangrijke stap in de zoektocht naar onder meer leven.
De onderzoekers gebruikten voor hun observaties de 2,5-meter Nordic Optical Telescope op Las Palmas (Spanje). Ze richtten de telescoop op 55 Cancri, een ster die op veertig lichtjaar van de aarde staat en met het blote oog zichtbaar is. Ze zagen hoe de planeet 55 Cancri e voor de ster langsbewoog en daarbij het licht van de ster gedurende bijna twee uur met 0,05 procent dimde. Het toont aan dat de planeet ongeveer twee keer zo groot is als de aarde.
Primeur
Het is een primeur. Eerder konden wetenschappers de overgang van een superaarde die rond een zonachtige ster cirkelt enkel met behulp van ruimtetelescopen observeren. “Onze observaties laten zien dat we de overgang van kleine planeten rond zonachtige sterren met behulp van op aarde gevestigde telescopen kunnen detecteren,” vertelt onderzoeker Ernst de Mooij.
TESS en PLATO
Het is ook een belangrijke primeur. “Toekomstige ruimtemissies zoals TESS en PLATO zullen heel veel kleine planeten rond heldere sterren vinden en we willen die ontdekkingen nader bestuderen met behulp van op aarde gevestigde instrumenten,” stelt De Mooij. Zowel TESS (die in 2017 gelanceerd wordt) als PLATO (die in 2024 gelanceerd wordt) zal op zoek gaan naar aardachtige planeten rond nabijgelegen, heldere sterren. “We verwachten dat deze onderzoeken zoveel nabijgelegen, aardachtige werelden vinden dat ruimtetelescopen simpelweg niet in staat zijn om al die werelden aan een vervolgonderzoek te onderwerpen,” stelt onderzoeker Merceds Lopez-Morales. “Toekomstige op aarde gevestigde instrumenten zijn dan van cruciaal belang en dit onderzoek toont aan dat het kan werken.”
Atmosfeer en leven
De onderzoekers wijzen er bovendien op dat het detecteren van een planeetovergang de eerste stap is wanneer we meer te weten willen komen over de atmosfeer van deze planeet. Door te kijken wat de atmosfeer van een planeet met het licht afkomstig van de ster doet wanneer de planeet – gezien vanaf de aarde – voor de ster staat, kunnen we conclusies trekken over de samenstelling van de atmosfeer. “Met dit onderzoek komen we dichterbij het met behulp van op aarde gevestigde telescopen detecteren van de atmosfeer van kleine planeten,” bevestigt Lopez-Morales. “We maken ook langzaam maar zeker de weg vrij voor het detecteren van biosignaturen (signalen die enkel afkomstig kunnen zijn van leven, red.) op aardachtige planeten rondom nabijgelegen sterren.”
Eerder namen onderzoekers de overgang van de planeet GJ 1214b al vanaf de aarde waar. Deze planeet cirkelt rond een rode dwerg. Het is echter voor het eerst dat onderzoekers de overgang van een superaarde die rond een zonachtige ster draait, waarnemen. “Het is opmerkelijk wat je kunt doen door de grenzen van bestaande telescopen en instrumenten – ondanks de problemen die de aardse turbulente atmosfeer met zich meebrengt – op te schuiven,” vindt onderzoeker Ray Jayawardhana. “Observeren vanaf tientallen lichtjaren afstand is niet gemakkelijk, maar het kan zolang je de juiste techniek maar gebruikt en een beetje vindingrijkheid toont.”
(scientias.nl)
Primeur: overgang van superaarde 55 Cancri e vanaf de aarde gezien
Wetenschappers hebben voor het eerst met behulp van een op aarde gevestigde telescoop de overgang van een superaarde die rond een zonachtige ster cirkelt, geobserveerd. Een belangrijke stap in de zoektocht naar onder meer leven.
De onderzoekers gebruikten voor hun observaties de 2,5-meter Nordic Optical Telescope op Las Palmas (Spanje). Ze richtten de telescoop op 55 Cancri, een ster die op veertig lichtjaar van de aarde staat en met het blote oog zichtbaar is. Ze zagen hoe de planeet 55 Cancri e voor de ster langsbewoog en daarbij het licht van de ster gedurende bijna twee uur met 0,05 procent dimde. Het toont aan dat de planeet ongeveer twee keer zo groot is als de aarde.
Primeur
Het is een primeur. Eerder konden wetenschappers de overgang van een superaarde die rond een zonachtige ster cirkelt enkel met behulp van ruimtetelescopen observeren. “Onze observaties laten zien dat we de overgang van kleine planeten rond zonachtige sterren met behulp van op aarde gevestigde telescopen kunnen detecteren,” vertelt onderzoeker Ernst de Mooij.
TESS en PLATO
Het is ook een belangrijke primeur. “Toekomstige ruimtemissies zoals TESS en PLATO zullen heel veel kleine planeten rond heldere sterren vinden en we willen die ontdekkingen nader bestuderen met behulp van op aarde gevestigde instrumenten,” stelt De Mooij. Zowel TESS (die in 2017 gelanceerd wordt) als PLATO (die in 2024 gelanceerd wordt) zal op zoek gaan naar aardachtige planeten rond nabijgelegen, heldere sterren. “We verwachten dat deze onderzoeken zoveel nabijgelegen, aardachtige werelden vinden dat ruimtetelescopen simpelweg niet in staat zijn om al die werelden aan een vervolgonderzoek te onderwerpen,” stelt onderzoeker Merceds Lopez-Morales. “Toekomstige op aarde gevestigde instrumenten zijn dan van cruciaal belang en dit onderzoek toont aan dat het kan werken.”
Atmosfeer en leven
De onderzoekers wijzen er bovendien op dat het detecteren van een planeetovergang de eerste stap is wanneer we meer te weten willen komen over de atmosfeer van deze planeet. Door te kijken wat de atmosfeer van een planeet met het licht afkomstig van de ster doet wanneer de planeet – gezien vanaf de aarde – voor de ster staat, kunnen we conclusies trekken over de samenstelling van de atmosfeer. “Met dit onderzoek komen we dichterbij het met behulp van op aarde gevestigde telescopen detecteren van de atmosfeer van kleine planeten,” bevestigt Lopez-Morales. “We maken ook langzaam maar zeker de weg vrij voor het detecteren van biosignaturen (signalen die enkel afkomstig kunnen zijn van leven, red.) op aardachtige planeten rondom nabijgelegen sterren.”
Eerder namen onderzoekers de overgang van de planeet GJ 1214b al vanaf de aarde waar. Deze planeet cirkelt rond een rode dwerg. Het is echter voor het eerst dat onderzoekers de overgang van een superaarde die rond een zonachtige ster draait, waarnemen. “Het is opmerkelijk wat je kunt doen door de grenzen van bestaande telescopen en instrumenten – ondanks de problemen die de aardse turbulente atmosfeer met zich meebrengt – op te schuiven,” vindt onderzoeker Ray Jayawardhana. “Observeren vanaf tientallen lichtjaren afstand is niet gemakkelijk, maar het kan zolang je de juiste techniek maar gebruikt en een beetje vindingrijkheid toont.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:
[..]
Zoals ik in de tekst kan lezen, bedoelen ze met dubbelplaneten planeten die een vergelijkbare afmeting en massa hebben. En de aarde en maan hebben dat niet, de maan is kleiner.
Dat snap ik. Maar veel manen zijn veeeeeel kleiner dan de planeet waar ze omheen draaien, vaak alleen maar grote rotsblokken. Wat dat betreft is de Maan niet uniek maar wel apart.quote:
Waar ligt de grens tussen dubbel planeet en planeet-maan stelsel? Hoe veel kleiner moet een maan zijn?
Vroeger had Pluto een maan, nu is het een dubbel-dwerg-planeet.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
17-12-2014
Leven is toch mogelijk op ‘liggende’ exoplaneten
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 17 december 2014 om 19:08 uur
Lang werd gedacht dat planeten met een rotatieas die zeer schuin op het omloopvlak staat, niet zo geschikt zijn voor leven. Maar onderzoek toont aan dat zelfs een planeet met een extreme axiale variatie leefbaar kan zijn als deze compleet bedekt is met water.
De rotatieas van onze planeet staat ietsje schuin op het omloopvlak. Daarmee heeft de aarde een beperkte axiale variatie. Maar we weten dat het extremer kan. Neem bijvoorbeeld Uranus. De rotatieas van deze planeet valt samen met het omloopvlak van de planeet.
Leven
Lang hadden onderzoekers uitgesproken ideeën over de invloed die de axiale variatie op de leefbaarheid van een planeet heeft. Hoe extremer de axiale variatie, hoe minder aantrekkelijk een planeet voor leven is. Dat lijkt een logische conclusie. Een planeet die net als Uranus een rotatieas op het omloopvlak heeft, heeft een noordpool die zes maanden lang zonlicht ontvangt en vervolgens zes maanden in duisternis moet doorbrengen. “De verwachtingen waren dat zo’n planeet niet leefbaar zou zijn,” legt onderzoeker David Ferreira uit. “De planeet zou koken en bevriezen en dat is echt lastig voor leven.”
Niet afschrijven
Maar Ferreira en collega’s hebben nu ontdekt dat er zelfs voor planeten die net als Uranus een extreme axiale variatie kennen, hoop is. Ze kunnen alsnog leven herbergen, zolang ze maar volledig bedekt zijn met een oceaan die minimaal zo’n vijftig meter diep is. “We ontdekten dat de oceaan tijdens de zomer warmte opslaat en deze warmte in de winter teruggeeft, dus dan is het klimaat best mild, zelfs in het hart van de poolwinter. Dus in de zoektocht naar leefbare exoplaneten moeten we de planeten met een extreme axiale variatie niet direct afschrijven.”
Sneeuwbol
De onderzoekers baseren hun conclusies op een model. In dat model was een hoofdrol weggelegd voor een planeet ter omvang van de aarde die ongeveer net zo ver van zijn ster verwijderd was als de aarde van de zon verwijderd is. De onderzoekers bedekten de planeet met water en keken vervolgens wat er gebeurde wanneer de rotatieas werd aangepast. Ze simuleerden axiale variaties die vergelijkbaar zijn met de axiale variatie van de aarde en Uranus en een situatie die daar tussenin zit. Uit de modellen blijkt dat een extreme axiale variatie leven niet in de weg zit als een planeet bedekt is met een oceaan van minstens 50 meter diep. Die diepte is belangrijk. Is de oceaan minder diep, bijvoorbeeld tien meter diep, dan ziet de situatie er heel naders uit. Zodra ijs ontstaat op het deel van de planeet dat donker is, verspreidt dat ijs zich snel. En zelfs wanneer de donkere zijde weer wat licht ontvangt, smelt dat ijs niet weg: het weerkaatst zonlicht, waardoor het zich verder (richting het donkere deel van de planeet) kan verspreiden. Uiteindelijk ontstaat zo een sneeuwbol: een volledig met ijs bedekte planeet. “Dan is er natuurlijk geen leven mogelijk.”
Een diepere oceaan – minstens vijftig meter diep – schept weer een heel ander beeld. “We verwachtten wel dat een planeet met daarop een oceaan iets leefbaarder zou zijn. Maar het is echt verrassend dat zelfs de temperaturen op de polen leefbaar zijn.”
(scientias.nl)
Leven is toch mogelijk op ‘liggende’ exoplaneten
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 17 december 2014 om 19:08 uur
Lang werd gedacht dat planeten met een rotatieas die zeer schuin op het omloopvlak staat, niet zo geschikt zijn voor leven. Maar onderzoek toont aan dat zelfs een planeet met een extreme axiale variatie leefbaar kan zijn als deze compleet bedekt is met water.
De rotatieas van onze planeet staat ietsje schuin op het omloopvlak. Daarmee heeft de aarde een beperkte axiale variatie. Maar we weten dat het extremer kan. Neem bijvoorbeeld Uranus. De rotatieas van deze planeet valt samen met het omloopvlak van de planeet.
Leven
Lang hadden onderzoekers uitgesproken ideeën over de invloed die de axiale variatie op de leefbaarheid van een planeet heeft. Hoe extremer de axiale variatie, hoe minder aantrekkelijk een planeet voor leven is. Dat lijkt een logische conclusie. Een planeet die net als Uranus een rotatieas op het omloopvlak heeft, heeft een noordpool die zes maanden lang zonlicht ontvangt en vervolgens zes maanden in duisternis moet doorbrengen. “De verwachtingen waren dat zo’n planeet niet leefbaar zou zijn,” legt onderzoeker David Ferreira uit. “De planeet zou koken en bevriezen en dat is echt lastig voor leven.”
Niet afschrijven
Maar Ferreira en collega’s hebben nu ontdekt dat er zelfs voor planeten die net als Uranus een extreme axiale variatie kennen, hoop is. Ze kunnen alsnog leven herbergen, zolang ze maar volledig bedekt zijn met een oceaan die minimaal zo’n vijftig meter diep is. “We ontdekten dat de oceaan tijdens de zomer warmte opslaat en deze warmte in de winter teruggeeft, dus dan is het klimaat best mild, zelfs in het hart van de poolwinter. Dus in de zoektocht naar leefbare exoplaneten moeten we de planeten met een extreme axiale variatie niet direct afschrijven.”
Sneeuwbol
De onderzoekers baseren hun conclusies op een model. In dat model was een hoofdrol weggelegd voor een planeet ter omvang van de aarde die ongeveer net zo ver van zijn ster verwijderd was als de aarde van de zon verwijderd is. De onderzoekers bedekten de planeet met water en keken vervolgens wat er gebeurde wanneer de rotatieas werd aangepast. Ze simuleerden axiale variaties die vergelijkbaar zijn met de axiale variatie van de aarde en Uranus en een situatie die daar tussenin zit. Uit de modellen blijkt dat een extreme axiale variatie leven niet in de weg zit als een planeet bedekt is met een oceaan van minstens 50 meter diep. Die diepte is belangrijk. Is de oceaan minder diep, bijvoorbeeld tien meter diep, dan ziet de situatie er heel naders uit. Zodra ijs ontstaat op het deel van de planeet dat donker is, verspreidt dat ijs zich snel. En zelfs wanneer de donkere zijde weer wat licht ontvangt, smelt dat ijs niet weg: het weerkaatst zonlicht, waardoor het zich verder (richting het donkere deel van de planeet) kan verspreiden. Uiteindelijk ontstaat zo een sneeuwbol: een volledig met ijs bedekte planeet. “Dan is er natuurlijk geen leven mogelijk.”
Een diepere oceaan – minstens vijftig meter diep – schept weer een heel ander beeld. “We verwachtten wel dat een planeet met daarop een oceaan iets leefbaarder zou zijn. Maar het is echt verrassend dat zelfs de temperaturen op de polen leefbaar zijn.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-12-2014
Kepler-satelliet ontdekt weer een exoplaneet
Deze artist’s impression toont NASA’s ‘planetenjager’ Kepler, die aan een tweede leven is begonnen. (NASA Ames/JPL-Caltech/T Pyle)
Voor het eerst sinds zijn ‘comeback’ heeft de NASA-satelliet Kepler weer een nieuwe exoplaneet ontdekt. De planeet, HIP 116454b, is 2,5 keer zo groot als de aarde een draait om een ster in het sterrenbeeld Vissen die kleiner en koeler is dan onze zon. Zijn afstand tot de ster is zo gering dat het te heet is op de planeet voor leven zoals wij dat kennen.
Kepler detecteert planeten door naar de kleine, regelmatige ‘helderheidsdipjes’ uit te kijken die optreden als een planeet – van ons uit gezien – voor zijn ster langs trekt. Daartoe is het nodig dat de satelliet heel stabiel op sterren kan worden gericht.
Met dat ‘standregelsysteem’ ging het in mei 2013 fout: door het uitvallen van twee van de vier reactiewielen van de satelliet kon de vereiste nauwkeurigheid niet langer worden behaald.
Een tijd lang leek het erop dat de Kepler-satelliet moest worden afgeschreven. Maar wetenschappers en technici hebben een list bedacht: de satelliet wordt nu gestabiliseerd met behulp van de twee resterende reactiewielen én de stralingsdruk van de zon.
Tijdens zijn K2-missie, die in mei van dit jaar is begonnen, jaagt Kepler overigens niet alleen op exoplaneten. Hij observeert ook sterrenhopen, stervormingsgebieden en objecten in ons eigen zonnestelsel. (EE)
§allesoversterrenkunde)
Kepler-satelliet ontdekt weer een exoplaneet
Deze artist’s impression toont NASA’s ‘planetenjager’ Kepler, die aan een tweede leven is begonnen. (NASA Ames/JPL-Caltech/T Pyle)
Voor het eerst sinds zijn ‘comeback’ heeft de NASA-satelliet Kepler weer een nieuwe exoplaneet ontdekt. De planeet, HIP 116454b, is 2,5 keer zo groot als de aarde een draait om een ster in het sterrenbeeld Vissen die kleiner en koeler is dan onze zon. Zijn afstand tot de ster is zo gering dat het te heet is op de planeet voor leven zoals wij dat kennen.
Kepler detecteert planeten door naar de kleine, regelmatige ‘helderheidsdipjes’ uit te kijken die optreden als een planeet – van ons uit gezien – voor zijn ster langs trekt. Daartoe is het nodig dat de satelliet heel stabiel op sterren kan worden gericht.
Met dat ‘standregelsysteem’ ging het in mei 2013 fout: door het uitvallen van twee van de vier reactiewielen van de satelliet kon de vereiste nauwkeurigheid niet langer worden behaald.
Een tijd lang leek het erop dat de Kepler-satelliet moest worden afgeschreven. Maar wetenschappers en technici hebben een list bedacht: de satelliet wordt nu gestabiliseerd met behulp van de twee resterende reactiewielen én de stralingsdruk van de zon.
Tijdens zijn K2-missie, die in mei van dit jaar is begonnen, jaagt Kepler overigens niet alleen op exoplaneten. Hij observeert ook sterrenhopen, stervormingsgebieden en objecten in ons eigen zonnestelsel. (EE)
§allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-01-2015
Meeste kleine exoplaneten lijken echt op de aarde
^ Illustratie van een aarde-achtige exoplaneet
Kleine exoplaneten, met afmetingen tot ca. 34.000 kilometer (2,7 keer zo groot als de aarde) blijken in de meeste gevallen ook echt op de aarde te lijken, met een kern van metalen en een mantel van gesteenten. Dat blijkt uit precisiemetingen aan de massa's van deze aarde-achtige planeten, vandaag gepresenteerd op de 225ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Seattle.
Uit planeetovergangen, waarbij een exoplaneet gezien vanaf de aarde voor zijn moederster langs beweegt, kunnen de afmetingen van de planeet worden afgeleid. Maar daarmee is nog niet bekend uit welke materialen de planeet is opgebouwd. Om daar een idee van te hebben, moet ook de massa bekend zijn. Die volgt uit de mate waarin de planeet zijn moederster aan het wiebelen krijgt.
Met de onlangs in gebruik genomen Europese HARPS-North spectrograaf op de Italiaanse Galileo-telescoop op La Palma zijn deze minieme wiebelingen heel nauwkeurig opgemeten. Zo blijkt exoplaneet Kepler 93b, die anderhalf keer zo groot is als de aarde, een massa van 4 aardmassa's te hebben. Dat betekent dat hij ongeveer dezelfde dichtheid heeft als de aarde, en dus ook uit gesteenten en metalen moet bestaan.
Volgens Courtney Dessing van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics geldt hetzelfde voor het overgrote deel van de kleine exoplaneten waarvoor nauwkeurige massa's bekend zijn. Anders gezegd: kleine exoplaneten zijn volgens hetzelfde 'recept' bereid als onze eigen aarde. (GS)
(allesoversterrenkunde.nl)
Meeste kleine exoplaneten lijken echt op de aarde
^ Illustratie van een aarde-achtige exoplaneet
Kleine exoplaneten, met afmetingen tot ca. 34.000 kilometer (2,7 keer zo groot als de aarde) blijken in de meeste gevallen ook echt op de aarde te lijken, met een kern van metalen en een mantel van gesteenten. Dat blijkt uit precisiemetingen aan de massa's van deze aarde-achtige planeten, vandaag gepresenteerd op de 225ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Seattle.
Uit planeetovergangen, waarbij een exoplaneet gezien vanaf de aarde voor zijn moederster langs beweegt, kunnen de afmetingen van de planeet worden afgeleid. Maar daarmee is nog niet bekend uit welke materialen de planeet is opgebouwd. Om daar een idee van te hebben, moet ook de massa bekend zijn. Die volgt uit de mate waarin de planeet zijn moederster aan het wiebelen krijgt.
Met de onlangs in gebruik genomen Europese HARPS-North spectrograaf op de Italiaanse Galileo-telescoop op La Palma zijn deze minieme wiebelingen heel nauwkeurig opgemeten. Zo blijkt exoplaneet Kepler 93b, die anderhalf keer zo groot is als de aarde, een massa van 4 aardmassa's te hebben. Dat betekent dat hij ongeveer dezelfde dichtheid heeft als de aarde, en dus ook uit gesteenten en metalen moet bestaan.
Volgens Courtney Dessing van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics geldt hetzelfde voor het overgrote deel van de kleine exoplaneten waarvoor nauwkeurige massa's bekend zijn. Anders gezegd: kleine exoplaneten zijn volgens hetzelfde 'recept' bereid als onze eigen aarde. (GS)
(allesoversterrenkunde.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Erg interessantquote:
05-01-2015
Meeste kleine exoplaneten lijken echt op de aarde
[ afbeelding ]
^ Illustratie van een aarde-achtige exoplaneet
Kleine exoplaneten, met afmetingen tot ca. 34.000 kilometer (2,7 keer zo groot als de aarde) blijken in de meeste gevallen ook echt op de aarde te lijken, met een kern van metalen en een mantel van gesteenten. Dat blijkt uit precisiemetingen aan de massa's van deze aarde-achtige planeten, vandaag gepresenteerd op de 225ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Seattle.
Uit planeetovergangen, waarbij een exoplaneet gezien vanaf de aarde voor zijn moederster langs beweegt, kunnen de afmetingen van de planeet worden afgeleid. Maar daarmee is nog niet bekend uit welke materialen de planeet is opgebouwd. Om daar een idee van te hebben, moet ook de massa bekend zijn. Die volgt uit de mate waarin de planeet zijn moederster aan het wiebelen krijgt.
Met de onlangs in gebruik genomen Europese HARPS-North spectrograaf op de Italiaanse Galileo-telescoop op La Palma zijn deze minieme wiebelingen heel nauwkeurig opgemeten. Zo blijkt exoplaneet Kepler 93b, die anderhalf keer zo groot is als de aarde, een massa van 4 aardmassa's te hebben. Dat betekent dat hij ongeveer dezelfde dichtheid heeft als de aarde, en dus ook uit gesteenten en metalen moet bestaan.
Volgens Courtney Dessing van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics geldt hetzelfde voor het overgrote deel van de kleine exoplaneten waarvoor nauwkeurige massa's bekend zijn. Anders gezegd: kleine exoplaneten zijn volgens hetzelfde 'recept' bereid als onze eigen aarde. (GS)
(allesoversterrenkunde.nl)
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
Helemaal mee eens
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-01-2015
Superaarde met water is de beste kandidaat voor intelligent leven
© thinkstock.
Waar in het heelal vind je leven zoals wij dat kennen? Op planeten die als twee druppels water op de aarde lijken, zou je denken. Nieuw onderzoek wijst echter uit dat grotere 'superaardes' betere kandidaten zijn: ze houden hun oceanen langer vast.
In de afgelopen twintig jaar zijn een paar duizend exoplaneten ontdekt, planeten bij andere sterren dan de zon. Daar zitten veel 'superaardes' tussen: planeten die een flinke slag groter zijn dan de aarde en een paar keer zo zwaar. Als zo'n superaarde op de goede afstand van zijn moederster staat, kunnen er in principe zeeën en oceanen op het oppervlak voorkomen.
In dat geval kan er ook leven ontstaan, als er ten minste ook echt water ís. Harvard-astronomen Laura Schaefer en Dimitar Sasselov hebben nu berekend dat superaardes niet alleen meer oceaanwater hebben dan de aarde, maar dat hun oceanen ook langer blijven bestaan.
Schaefer presenteerde de nieuwe modelberekeningen gisteren op de 225ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Seattle.
(HLN)
Superaarde met water is de beste kandidaat voor intelligent leven
© thinkstock.
Waar in het heelal vind je leven zoals wij dat kennen? Op planeten die als twee druppels water op de aarde lijken, zou je denken. Nieuw onderzoek wijst echter uit dat grotere 'superaardes' betere kandidaten zijn: ze houden hun oceanen langer vast.
In de afgelopen twintig jaar zijn een paar duizend exoplaneten ontdekt, planeten bij andere sterren dan de zon. Daar zitten veel 'superaardes' tussen: planeten die een flinke slag groter zijn dan de aarde en een paar keer zo zwaar. Als zo'n superaarde op de goede afstand van zijn moederster staat, kunnen er in principe zeeën en oceanen op het oppervlak voorkomen.
In dat geval kan er ook leven ontstaan, als er ten minste ook echt water ís. Harvard-astronomen Laura Schaefer en Dimitar Sasselov hebben nu berekend dat superaardes niet alleen meer oceaanwater hebben dan de aarde, maar dat hun oceanen ook langer blijven bestaan.
Schaefer presenteerde de nieuwe modelberekeningen gisteren op de 225ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Seattle.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Sterrenkundigen ontdekken acht 'bewoonbare' exoplaneten
Amerikaanse sterrenkundigen hebben acht exoplaneten ontdekt die binnen de 'bewoonbare zone' van hun ster bestaan. Dat heeft nieuwszender CNN vandaag gemeld. Van de acht zijn er twee die van alle bekende planeten het meest op de aarde lijken. Exoplaneten zijn planeten die om andere sterren dan de zon draaien.
De astronomen van de Universiteit van Harvard meldden hun ontdekking tijdens een bijeenkomst van de Amerikaanse vereniging van sterrenkundigen. Om als 'bewoonbaar' te worden beschouwd moeten planeten op zo'n afstand van hun ster staan dat er vloeibaar water op het oppervlak van de planeet kan voorkomen. In ons zonnestelsel vallen alleen de Aarde en Mars in de 'bewoonbare zone'. Volgens astronoom Guillermo Torres is er een behoorlijke kans dat de meeste nieuwe exoplaneten net als de Aarde rotsachtig zijn.
De twee exoplaneten die het meest op de Aarde lijken, zijn Kepler-438b en Kepler-442b. Zij bewegen rond dwergsterren die kleiner en koeler zijn dan de zon. De eerste is 12 procent groter dan de aarde en de astronomen schatten dat er 70 procent kans is dat hij in de 'bewoonbare zone' van zijn ster ronddraait. De tweede is een derde groter dan de Aarde en de sterrenkundigen achten het vrijwel zeker dat hij zich in de 'bewoonbare zone' bevindt.
Het is overigens zeer moeilijk beide exoplaneten grondig te bestuderen. Kepler-438b is 470 lichtjaren van de Aarde verwijderd, Kepler-0442b zelfs 1100 lichtjaren.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
13-01-2015
Namen-wedstrijd voor exoplaneten van start
Artist’s impression van een exoplaneet. (IAU/M. Kornmesser/N. Risinger (skysurvey.org))
Vanaf vandaag kunnen geregistreerde astronomieclubs en niet-commerciële organisaties deelnemen aan een internationale wedstrijd om namen toe te kennen aan exoplaneten en hun moedersterren. De NameExoworldsContest, georganiseerd door de Internationale Astronomische Unie (IAU), bestaat uit twee rondes.
In de eerste ronde kunnen deelnemende organisaties maximaal 20 POPULAIRE exoplaneten kiezen (uit een lijst van vele honderden). In ronde 2 kunnen namen worden voorgesteld voor de meest populaire planeten en hun moedersterren. Deelnemende organisaties moeten zich vooraf wel officieel aanmelden. De resultaten van de wedstrijd worden in augustus bekendgemaakt tijdens de driejaarlijkse algemene vergadering van de IAU in Honolulu. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Namen-wedstrijd voor exoplaneten van start
Artist’s impression van een exoplaneet. (IAU/M. Kornmesser/N. Risinger (skysurvey.org))
Vanaf vandaag kunnen geregistreerde astronomieclubs en niet-commerciële organisaties deelnemen aan een internationale wedstrijd om namen toe te kennen aan exoplaneten en hun moedersterren. De NameExoworldsContest, georganiseerd door de Internationale Astronomische Unie (IAU), bestaat uit twee rondes.
In de eerste ronde kunnen deelnemende organisaties maximaal 20 POPULAIRE exoplaneten kiezen (uit een lijst van vele honderden). In ronde 2 kunnen namen worden voorgesteld voor de meest populaire planeten en hun moedersterren. Deelnemende organisaties moeten zich vooraf wel officieel aanmelden. De resultaten van de wedstrijd worden in augustus bekendgemaakt tijdens de driejaarlijkse algemene vergadering van de IAU in Honolulu. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-01-2015
Nieuwe telescoop opent jacht op exoplaneten
Deze lang belichte nachtopname is gemaakt tijdens de testfase van de NGTS. In het midden van de foto is het heldere lichtspoor van de maan te zien. (ESO/G. Lambert)
Bij de Europese sterrenwacht op Paranal, in het noorden van Chili, is een nieuw instrument in gebruik genomen: de Next-Generation Transit Survey (NGTS). Hiermee wordt naar exoplaneten gezocht die – vanaf de aarde gezien – vóór hun moederster langs trekken en daarbij het licht van de ster enigszins verzwakken. De nieuwe faciliteit is gericht op de ontdekking van planeten ter grootte van Neptunus en kleiner.
De NGTS bestaat uit een opstelling van twaalf kleine telescopen, elk met een opening van 20 centimeter. Het systeem zal autonoom de helderheden van honderdduizenden relatief heldere sterren aan de zuidelijke hemel in de gaten houden. Om de gezochte planeetovergangen te kunnen detecteren moeten de sterhelderheden tot op één promille nauwkeurig worden gemeten. Mogelijke ‘treffers’ worden nader onderzocht met grotere telescopen, zoals de naburige Very Large Telescope.
Een van de doelen is het opsporen van kleine planeten die helder genoeg zijn om hun massa’s te kunnen bepalen. Hieruit kan dan de dichtheid van deze planeten worden afgeleid, wat weer aanwijzingen geeft over hun samenstelling. Ook kunnen in sommige gevallen de atmosferen van de planeten onderzocht worden: tijdens een planeetovergang gaat een deel van het sterlicht door de eventuele planeetatmosfeer, die een kleine, maar meetbare signatuur achterlaat. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Nieuwe telescoop opent jacht op exoplaneten
Deze lang belichte nachtopname is gemaakt tijdens de testfase van de NGTS. In het midden van de foto is het heldere lichtspoor van de maan te zien. (ESO/G. Lambert)
Bij de Europese sterrenwacht op Paranal, in het noorden van Chili, is een nieuw instrument in gebruik genomen: de Next-Generation Transit Survey (NGTS). Hiermee wordt naar exoplaneten gezocht die – vanaf de aarde gezien – vóór hun moederster langs trekken en daarbij het licht van de ster enigszins verzwakken. De nieuwe faciliteit is gericht op de ontdekking van planeten ter grootte van Neptunus en kleiner.
De NGTS bestaat uit een opstelling van twaalf kleine telescopen, elk met een opening van 20 centimeter. Het systeem zal autonoom de helderheden van honderdduizenden relatief heldere sterren aan de zuidelijke hemel in de gaten houden. Om de gezochte planeetovergangen te kunnen detecteren moeten de sterhelderheden tot op één promille nauwkeurig worden gemeten. Mogelijke ‘treffers’ worden nader onderzocht met grotere telescopen, zoals de naburige Very Large Telescope.
Een van de doelen is het opsporen van kleine planeten die helder genoeg zijn om hun massa’s te kunnen bepalen. Hieruit kan dan de dichtheid van deze planeten worden afgeleid, wat weer aanwijzingen geeft over hun samenstelling. Ook kunnen in sommige gevallen de atmosferen van de planeten onderzocht worden: tijdens een planeetovergang gaat een deel van het sterlicht door de eventuele planeetatmosfeer, die een kleine, maar meetbare signatuur achterlaat. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-01-2015
Drie ‘aardse’ planeten ontdekt bij nabije ster
.
Sinds het begin van de K2-missie zoekt de Kepler-satelliet naar planeten in enkele gebieden in het Melkwegvlak. (NASA)
De Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler heeft een ster ontdekt waar drie planeten omheen draaien die maar net iets groter zijn dan onze aarde. De buitenste van de drie bevindt zich in de ‘leefbare zone’ – het gebied rond de ster waar de temperaturen aan het oppervlak van een planeet zo gematigd zijn dat er vloeibaar water kan bestaan.
De ster, EPIC-201, is een koele rode dwergster die ongeveer half zo groot en zwaar is als onze zon. Met een afstand van 150 lichtjaar behoort hij tot de meest nabije sterren waarbij planeten zijn ontdekt.
De drie planeten zijn 2,1, 1,7 en 1,5 keer zo groot als de aarde. De buitenste en kleinste van de drie ontvangt ongeveer net zo veel licht en warmte van zijn ster als de aarde van de zon. Door hun nabijheid zullen astronomen in staat zijn om de eventuele atmosferen van het drietal te onderzoeken.
De planeten zijn ontdekt tijdens de zogeheten K2-missie van Kepler. Kepler maakt jacht op exoplaneten door te speuren naar de periodieke helderheidsdipjes in het licht van sterren, die ontstaan wanneer er planeten voor hen langs schuiven. Voor het detecteren van zulke planeetovergangen of ‘transits’ is een extreem nauwkeurig standregelsysteem nodig.
Nadat in het voorjaar een onderdeel van het standregelsysteem van de ruimtetelescoop stukging, leek er een abrupt einde te zijn gekomen aan zijn planetenjacht. Maar met wat technische kunstgrepen is Kepler sinds afgelopen voorjaar weer in bedrijf. Die vervolgmissie – ‘K2’ – begint zijn waarde te bewijzen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Drie ‘aardse’ planeten ontdekt bij nabije ster
.
Sinds het begin van de K2-missie zoekt de Kepler-satelliet naar planeten in enkele gebieden in het Melkwegvlak. (NASA)
De Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler heeft een ster ontdekt waar drie planeten omheen draaien die maar net iets groter zijn dan onze aarde. De buitenste van de drie bevindt zich in de ‘leefbare zone’ – het gebied rond de ster waar de temperaturen aan het oppervlak van een planeet zo gematigd zijn dat er vloeibaar water kan bestaan.
De ster, EPIC-201, is een koele rode dwergster die ongeveer half zo groot en zwaar is als onze zon. Met een afstand van 150 lichtjaar behoort hij tot de meest nabije sterren waarbij planeten zijn ontdekt.
De drie planeten zijn 2,1, 1,7 en 1,5 keer zo groot als de aarde. De buitenste en kleinste van de drie ontvangt ongeveer net zo veel licht en warmte van zijn ster als de aarde van de zon. Door hun nabijheid zullen astronomen in staat zijn om de eventuele atmosferen van het drietal te onderzoeken.
De planeten zijn ontdekt tijdens de zogeheten K2-missie van Kepler. Kepler maakt jacht op exoplaneten door te speuren naar de periodieke helderheidsdipjes in het licht van sterren, die ontstaan wanneer er planeten voor hen langs schuiven. Voor het detecteren van zulke planeetovergangen of ‘transits’ is een extreem nauwkeurig standregelsysteem nodig.
Nadat in het voorjaar een onderdeel van het standregelsysteem van de ruimtetelescoop stukging, leek er een abrupt einde te zijn gekomen aan zijn planetenjacht. Maar met wat technische kunstgrepen is Kepler sinds afgelopen voorjaar weer in bedrijf. Die vervolgmissie – ‘K2’ – begint zijn waarde te bewijzen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
26-01-2015
Ringenstelsel rond exoplaneet J1407b blijkt gigantisch
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 26 januari 2015 om 16:01 uur
Het eerste ringenstelsel dat ooit rond een planeet buiten ons zonnestelsel werd aangetroffen blijkt enorm te zijn: veel groter en zwaarder dan dat van Saturnus. Bovendien lijkt er in het ringenstelsel een exomaan te huizen!
In 2012 ontdekten onderzoekers een ringenstelsel rond exoplaneet J1407b. Het was het eerste ringenstelsel dat buiten ons eigen zonnestelsel werd aangetroffen. Een nieuw onderzoek toont nu aan dat het veel groter en zwaarder is dan gedacht. Zo blijkt het stelsel maar liefst dertig ringen te tellen. De grootste ring is bovendien bijna net zo groot als de baan die de aarde rond de zon trekt. “Als we deze ringen rond Saturnus zouden plaatsen, konden we ze ‘s nachts vanaf de aarde zien, vele malen groter dan de volle maan,” vertelt onderzoeker Matthew Kenworthy.
123 miljoen kilometer
Het ringenstelsel bevindt zich op grote afstand van de aarde en kan daarom niet direct worden waargenomen. Om meer over het ringenstelsel te weten te komen, bestudeerden de onderzoekers het licht van de jonge ster J1407. Het ringenstelsel rond de nog niet waargenomen reuzenplaneet dimt het sterlicht zo af en toe. Door te kijken wat het ringenstelsel met het licht van de ster doet, kunnen onderzoekers conclusies trekken over dat ringenstelsel. “De details die we zien in de lichtcurve zijn ongelofelijk.” Uit de analyse blijkt dat het ringenstelsel een diameter van ongeveer 123 miljoen kilometer heeft. Daarmee is het honderd keer zo groot als de ringen van Saturnus. Het ringenstelsel heeft volgens de onderzoekers een massa die tien tot veertig keer groter is dan de massa van Jupiter.
Als Saturnus zo’n groot ringenstelsel had als J1407b dan zou dat er vanuit Leiden ongeveer zo uitzien. Afbeelding: M. Kenworthy / Leiden.
Exomaan
In de ringstructuur zou zich bovendien één gat bevinden, zo stellen de onderzoekers. “Een voor de hand liggende verklaring is dat op deze plek een maan wordt gevormd,” stelt Kenworthy. “Net zoals de gaten in de ringstructuur van Saturnus worden veroorzaakt door de manen.” De vermeende exomaan die rond J1407b cirkelt, zou een massa hebben die tussen de massa van de aarde en haar maan in zit. De exomaan zou er ongeveer twee jaar over doen om een rondje rond de planeet te voltooien.
Toekomst
Naar verwachting houdt het ringenstelsel van J1407b niet eeuwig stand. De onderzoekers verwachten dat de ringen de komende miljoenen jaren steeds dunner worden. Zodra zich rond de planeet meerdere manen hebben gevormd, zullen de ringen zelfs helemaal verdwijnen.
Astronomen hopen dat ze in de toekomst opnieuw zullen zien hoe het ringenstelsel van J1407b het licht van J1407 dwarsboomt. Bovendien hopen ze nog meer exoplaneten met ringenstelsels op te sporen. Dat moet een stuk gemakkelijker zijn nu ze dankzij deze analyse weten hoe zo’n ringenstelsel het licht van sterren dimt.
(scientias.nl))
Ringenstelsel rond exoplaneet J1407b blijkt gigantisch
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 26 januari 2015 om 16:01 uur
Het eerste ringenstelsel dat ooit rond een planeet buiten ons zonnestelsel werd aangetroffen blijkt enorm te zijn: veel groter en zwaarder dan dat van Saturnus. Bovendien lijkt er in het ringenstelsel een exomaan te huizen!
In 2012 ontdekten onderzoekers een ringenstelsel rond exoplaneet J1407b. Het was het eerste ringenstelsel dat buiten ons eigen zonnestelsel werd aangetroffen. Een nieuw onderzoek toont nu aan dat het veel groter en zwaarder is dan gedacht. Zo blijkt het stelsel maar liefst dertig ringen te tellen. De grootste ring is bovendien bijna net zo groot als de baan die de aarde rond de zon trekt. “Als we deze ringen rond Saturnus zouden plaatsen, konden we ze ‘s nachts vanaf de aarde zien, vele malen groter dan de volle maan,” vertelt onderzoeker Matthew Kenworthy.
123 miljoen kilometer
Het ringenstelsel bevindt zich op grote afstand van de aarde en kan daarom niet direct worden waargenomen. Om meer over het ringenstelsel te weten te komen, bestudeerden de onderzoekers het licht van de jonge ster J1407. Het ringenstelsel rond de nog niet waargenomen reuzenplaneet dimt het sterlicht zo af en toe. Door te kijken wat het ringenstelsel met het licht van de ster doet, kunnen onderzoekers conclusies trekken over dat ringenstelsel. “De details die we zien in de lichtcurve zijn ongelofelijk.” Uit de analyse blijkt dat het ringenstelsel een diameter van ongeveer 123 miljoen kilometer heeft. Daarmee is het honderd keer zo groot als de ringen van Saturnus. Het ringenstelsel heeft volgens de onderzoekers een massa die tien tot veertig keer groter is dan de massa van Jupiter.
Als Saturnus zo’n groot ringenstelsel had als J1407b dan zou dat er vanuit Leiden ongeveer zo uitzien. Afbeelding: M. Kenworthy / Leiden.
Exomaan
In de ringstructuur zou zich bovendien één gat bevinden, zo stellen de onderzoekers. “Een voor de hand liggende verklaring is dat op deze plek een maan wordt gevormd,” stelt Kenworthy. “Net zoals de gaten in de ringstructuur van Saturnus worden veroorzaakt door de manen.” De vermeende exomaan die rond J1407b cirkelt, zou een massa hebben die tussen de massa van de aarde en haar maan in zit. De exomaan zou er ongeveer twee jaar over doen om een rondje rond de planeet te voltooien.
Toekomst
Naar verwachting houdt het ringenstelsel van J1407b niet eeuwig stand. De onderzoekers verwachten dat de ringen de komende miljoenen jaren steeds dunner worden. Zodra zich rond de planeet meerdere manen hebben gevormd, zullen de ringen zelfs helemaal verdwijnen.
Astronomen hopen dat ze in de toekomst opnieuw zullen zien hoe het ringenstelsel van J1407b het licht van J1407 dwarsboomt. Bovendien hopen ze nog meer exoplaneten met ringenstelsels op te sporen. Dat moet een stuk gemakkelijker zijn nu ze dankzij deze analyse weten hoe zo’n ringenstelsel het licht van sterren dimt.
(scientias.nl))
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-01-2015
Oeroud zonnestelsel met vijf Aarde-achtige planeten ontdekt
Uit de Kepler-waarnemingen blijkt dat er rond de relatief heldere ster Kepler-444, op 117 lichtjaar afstand van ons in de richting van de sterrenbeelden Zwaan en Lier, vijf planeten cirkelen in kleine omloopbanen, met omlooptijden niet langer dan 9,8 dagen (voor de verst verwijderde, Kepler-444f) en minimaal 3,5 dagen (Kepler-444b). Omwille van die nabijheid kan er geen leven zijn op die planeten. De ster zelf is zowat vier keer zo klein en koeler dan onze Zon.
De planeten blijken tussen de 5.000 en 12.000 kilometer groot te zijn, of 0,4 tot 0,7 keer de Aarde, of variërend tussen Mercurius (Kepler-444b), Mars (de drie middenste) en Venus (Kepler-444f). Zulke kleine planeten moeten uit gesteenten en metalen bestaan.
Twee keer zo oud als aarde
Kepler-444 blijkt 11,2 miljard jaar oud te zijn - twee keer zo oud als onze Zon - zodat ook de planeten zowat die leeftijd moeten hebben en dus twee keer zo oud zouden zijn als onze Aarde. Het is meteen het oudste zonnestelsel met Aarde-achtige planeten in onze Melkweg.
"Wij hebben nooit zoiets dergelijks gezien: een zo oude ster met een groot aantal planeetjes", schreef Huber.
De vondst suggereert ook dat er in de jeugd van de 13,8 miljard jaar geleden geboren kosmos al Aarde-achtige planeten ontstonden. Wat ook betekent dat er al leven in het heelal kan zijn ontstaan, vele miljarden jaren voordat de Zon en Aarde ontstonden.
(HLN)
Oeroud zonnestelsel met vijf Aarde-achtige planeten ontdekt
Uit de Kepler-waarnemingen blijkt dat er rond de relatief heldere ster Kepler-444, op 117 lichtjaar afstand van ons in de richting van de sterrenbeelden Zwaan en Lier, vijf planeten cirkelen in kleine omloopbanen, met omlooptijden niet langer dan 9,8 dagen (voor de verst verwijderde, Kepler-444f) en minimaal 3,5 dagen (Kepler-444b). Omwille van die nabijheid kan er geen leven zijn op die planeten. De ster zelf is zowat vier keer zo klein en koeler dan onze Zon.
De planeten blijken tussen de 5.000 en 12.000 kilometer groot te zijn, of 0,4 tot 0,7 keer de Aarde, of variërend tussen Mercurius (Kepler-444b), Mars (de drie middenste) en Venus (Kepler-444f). Zulke kleine planeten moeten uit gesteenten en metalen bestaan.
Twee keer zo oud als aarde
Kepler-444 blijkt 11,2 miljard jaar oud te zijn - twee keer zo oud als onze Zon - zodat ook de planeten zowat die leeftijd moeten hebben en dus twee keer zo oud zouden zijn als onze Aarde. Het is meteen het oudste zonnestelsel met Aarde-achtige planeten in onze Melkweg.
"Wij hebben nooit zoiets dergelijks gezien: een zo oude ster met een groot aantal planeetjes", schreef Huber.
De vondst suggereert ook dat er in de jeugd van de 13,8 miljard jaar geleden geboren kosmos al Aarde-achtige planeten ontstonden. Wat ook betekent dat er al leven in het heelal kan zijn ontstaan, vele miljarden jaren voordat de Zon en Aarde ontstonden.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-02-2015
Rond meeste sterren draaien aarde-achtige planeten
Illustratie van de aarde-achtige exoplaneet Kepler-186f. (Science)
Australische planeetwetenschappers hebben berekend dat er alleen al in onze Melkweg honderden miljarden aarde-achtige planeten zijn, waarop leven mogelijk is. Die conclusie baseren zij op een aangepaste versie van een vuistregel die meer dan tweehonderd jaar geleden voor de planeten van ons zonnestelsel werd opgesteld (Monthly Notices of the Royal Astronomical Society).
De wetenschappers hebben die vuistregel – de zogeheten wet van Titius-Bode – toegepast op 151 planetenstelsels met minstens drie planeten, die zijn ontdekt met de Amerikaanse Kepler-satelliet. Op basis daarvan voorspellen ze dat in deze stelsels alles bij elkaar nog 228 planeten op ontdekking wachten. Bovendien zouden in elk planetenstelsel gemiddeld twee planeten binnen de leefbare zone van hun ster te vinden zijn.
De wet van Titius-Bode is een formule die een eenvoudig wiskundig verband legt tussen het rangnummer van een planeet en zijn afstand tot de zon. Over de status van deze ‘wet’ bestaat veel discussie. Volgens sommige astronomen berust de in ons zonnestelsel waargenomen regelmaat in de afstanden van de planeten tot de zon op zuiver toeval. Anderen denken dat planetenstelsels van andere sterren een vergelijkbare regelmaat vertonen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Rond meeste sterren draaien aarde-achtige planeten
Illustratie van de aarde-achtige exoplaneet Kepler-186f. (Science)
Australische planeetwetenschappers hebben berekend dat er alleen al in onze Melkweg honderden miljarden aarde-achtige planeten zijn, waarop leven mogelijk is. Die conclusie baseren zij op een aangepaste versie van een vuistregel die meer dan tweehonderd jaar geleden voor de planeten van ons zonnestelsel werd opgesteld (Monthly Notices of the Royal Astronomical Society).
De wetenschappers hebben die vuistregel – de zogeheten wet van Titius-Bode – toegepast op 151 planetenstelsels met minstens drie planeten, die zijn ontdekt met de Amerikaanse Kepler-satelliet. Op basis daarvan voorspellen ze dat in deze stelsels alles bij elkaar nog 228 planeten op ontdekking wachten. Bovendien zouden in elk planetenstelsel gemiddeld twee planeten binnen de leefbare zone van hun ster te vinden zijn.
De wet van Titius-Bode is een formule die een eenvoudig wiskundig verband legt tussen het rangnummer van een planeet en zijn afstand tot de zon. Over de status van deze ‘wet’ bestaat veel discussie. Volgens sommige astronomen berust de in ons zonnestelsel waargenomen regelmaat in de afstanden van de planeten tot de zon op zuiver toeval. Anderen denken dat planetenstelsels van andere sterren een vergelijkbare regelmaat vertonen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-02-2015
Nieuwe lasertechniek houdt belofte in voor detectie exoplaneten
.
De zonnetelescoop waarop de nieuwe laserfrequentiekam is uitgetest. (Kiepenheuer Institut)
Duitse onderzoekers hebben met succes een nieuwe lasertechniek toegepast in spectroscopische waarnemingen van de zon. De nieuwe techniek maakt het mogelijk om minieme golflengteverschuivingen in het licht van de zon ongeveer honderd maal zo nauwkeurig te meten als tot nu toe mogelijk was. Dezelfde techniek kan in de toekomst toegepast worden in het onderzoek aan exoplaneten.
De Duitse onderzoekers werkten met een zogeheten laserfrequentiekam - een instrument dat laserpulsjes produceert op een groot aantal specifieke golflengten. Wanneer het resulterende licht uiteengerafeld wordt met een spectroscoop, ontstaan een kam-achtig patroon van een groot aantal parallelle lijntjes - vandaar de naam. Het spectrum van een lichtbron (zoals de zon of een ster) kan met dit lijntjespatroon vergeleken worden, waardoor een heel nauwkeurige golflengtebepaling mogelijk wordt.
In een artikel in New Journal of Physics worden waarnemingen aan de zon beschreven die zijn uitgevoerd met behulp van een laserfrequentiekam op een Duitse zonnetelescoop op Tenerife. De enorme precisie van de golflengtekalibratie werd bereikt dankzij het feit dat zowel het laserlicht van de frequentiekam als het onderzochte zonlicht door een en dezelfde enkelvoudige glasvezel werden geleid.
De nieuwe techniek biedt ongekende mogelijkheden voor de speurtocht naar exoplaneten. Die verraden hun bestaan door periodieke schommelingen van de ster waar ze omheen draaien. Die schommelingen zijn waarneembaar als minieme periodieke golflengteverschuivingen in het licht van de ster. Met een laserfrequentiekam moet het in de toekomst mogelijk zijn om snelheidsvariaties te meten van slechts één centimeter per seconde - grofweg de snelheidsvariaties van de zon als gevolg van de zwaartekracht van de aarde. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Nieuwe lasertechniek houdt belofte in voor detectie exoplaneten
.
De zonnetelescoop waarop de nieuwe laserfrequentiekam is uitgetest. (Kiepenheuer Institut)
Duitse onderzoekers hebben met succes een nieuwe lasertechniek toegepast in spectroscopische waarnemingen van de zon. De nieuwe techniek maakt het mogelijk om minieme golflengteverschuivingen in het licht van de zon ongeveer honderd maal zo nauwkeurig te meten als tot nu toe mogelijk was. Dezelfde techniek kan in de toekomst toegepast worden in het onderzoek aan exoplaneten.
De Duitse onderzoekers werkten met een zogeheten laserfrequentiekam - een instrument dat laserpulsjes produceert op een groot aantal specifieke golflengten. Wanneer het resulterende licht uiteengerafeld wordt met een spectroscoop, ontstaan een kam-achtig patroon van een groot aantal parallelle lijntjes - vandaar de naam. Het spectrum van een lichtbron (zoals de zon of een ster) kan met dit lijntjespatroon vergeleken worden, waardoor een heel nauwkeurige golflengtebepaling mogelijk wordt.
In een artikel in New Journal of Physics worden waarnemingen aan de zon beschreven die zijn uitgevoerd met behulp van een laserfrequentiekam op een Duitse zonnetelescoop op Tenerife. De enorme precisie van de golflengtekalibratie werd bereikt dankzij het feit dat zowel het laserlicht van de frequentiekam als het onderzochte zonlicht door een en dezelfde enkelvoudige glasvezel werden geleid.
De nieuwe techniek biedt ongekende mogelijkheden voor de speurtocht naar exoplaneten. Die verraden hun bestaan door periodieke schommelingen van de ster waar ze omheen draaien. Die schommelingen zijn waarneembaar als minieme periodieke golflengteverschuivingen in het licht van de ster. Met een laserfrequentiekam moet het in de toekomst mogelijk zijn om snelheidsvariaties te meten van slechts één centimeter per seconde - grofweg de snelheidsvariaties van de zon als gevolg van de zwaartekracht van de aarde. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-03-2015
Gigantische planeet met vier zonnen ontdekt
Wetenschappers hebben een planeet met vier zonnen ontdekt. De ontdekking werd gedaan door een TEAM van de universiteit van Hawaï. De planeet, 30 Ari geheten, staat op 136 lichtjaren verwijderd van de aarde in het sterrenbeeld Ram.
Bekend was al dat 30 Ari drie zonnen had maar onlangs werd vastgesteld dat er een vierde in het spel is. De planeet zelf is van ENORME omvang en heeft een massa die tien keer zo groot is als Jupiter, de grootste planeet in ONS zonnestelsel.
Het zou voor de tweede keer zijn dat een planeet met vier zonnen is ontdekt. Hemellichamen met twee of drie zonnen komen geregeld voor. Door de jongste ontdekking verwachten wetenschappers MEER viersterrige planeten te traceren.
(HLN)
Gigantische planeet met vier zonnen ontdekt
Wetenschappers hebben een planeet met vier zonnen ontdekt. De ontdekking werd gedaan door een TEAM van de universiteit van Hawaï. De planeet, 30 Ari geheten, staat op 136 lichtjaren verwijderd van de aarde in het sterrenbeeld Ram.
Bekend was al dat 30 Ari drie zonnen had maar onlangs werd vastgesteld dat er een vierde in het spel is. De planeet zelf is van ENORME omvang en heeft een massa die tien keer zo groot is als Jupiter, de grootste planeet in ONS zonnestelsel.
Het zou voor de tweede keer zijn dat een planeet met vier zonnen is ontdekt. Hemellichamen met twee of drie zonnen komen geregeld voor. Door de jongste ontdekking verwachten wetenschappers MEER viersterrige planeten te traceren.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Wetenschappers ontdekken nieuwe bewoonbare planeet
Geraken we hier op tijd weg voor onze aarde volledig opgebruikt is? Misschien wel, want wie weet verhuizen we binnenkort naar een nieuwe bewoonbare planeet die we kunnen koloniseren. Helaas is de planeet een eindje vliegen, zo'n 20,5 lichtjaren, ofwel 20,5 jaar reizen aan lichtsnelheid.
Die nieuwe planeet, die de naam GJ 581d meekreeg, werd aanvankelijk beschouwd als "een stellaire activiteit die zich voordoet als een planeet", maar onderzoekers van de Queen Mary University of London hebben die stelling ontkracht.
Volgens hoofdonderzoeker Dr. Guillem Anglada-Escudé is de ontdekking van GJ 581d belangrijk, omdat het de eerste 'aardeachtige' planeet is binnen de 'Goldilocks-zone'. De Goldilocks-zone is de afstand van een planeet tot een ster waarbinnen de temperatuur optimaal is en leven mogelijk is.
Voor we verhuizen veranderen we misschien best de naam, want GJ 581d kunnen we nu niet echt catchy noemen.
Nu bekend is dat er zelfs actieve geisers zijn op een maan van Saturnus, kunnen we slechts concluderen dat het heelal vol zit met werelden zoals die van ons. Zoveel is er denk ik niet nodig om een biologisch proces in gang te zetten. Voor intelligentie ook niet, kijk maar eens hoeveel vrij intelligente diersoorten er bestaan die geheel afgezonderd geevolueerd zijn. Er is geen radiostilte, hoog ontwikkelde aliens communiceren niet met een supertrage radiosignaal. Misschien wel met een soort van zwaartekracht bundel.Dit is het enige dat sneller dan het licht gaat.
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
20-03-2015
Astronomen concurreren om eerste exomaan te vinden
De melkweg zit waarschijnlijk vol met grote manen die om exoplaneten heen cirkelen – zogeheten exomanen. Verschillende onderzoeksteams zijn gretig naar ze op zoek, omdat de kans op het vinden van buitenaards leven groot is. Er is echter nog discussie over de beste methode om exomanen te vinden.
Artistieke impressie van een exoplaneet. Afbeelding, European Southern Observatory
Astronomen hebben al duizenden exoplaneten gevonden. Dat zijn planeten die om andere sterren dan de zon draaien. Hun manen zijn echter veel lastiger te vinden. Er worden verschillende methoden gebruikt om ze op te sporen, elk met hun eigen voor- en nadelen.
Het licht van een ster
De basis voor veel methoden om exoplaneten te vinden is de transitmethode. Daarmee wordt de lichtintensiteit van een ster in de gaten gehouden. Het licht van een ster wordt onderbroken als een planeet in zijn omloopbaan tussen ons en de ster in staat. Dat moment heet een transit. Onder andere de ruimtetelescoop Kepler verzamelt dergelijke data. Een exomaan veroorzaakt een kleine tweede storing in het licht van een ster, net na of tegelijk met de bijbehorende planeet.
Het onderzoeksteam van astronoom Michael Kipping zoekt naar exomanen door modellen te maken van alle mogelijke posities rondom een planeet. Deze modellen combineren ze met de lichtsignalen van de transitmethode. Deze zoekmethode vergt zo veel rekenkracht dat het team hun supercomputer moest crowdfunden en een supercomputer van ruimteorganisatie Nasa moest lenen.
Een eenvoudigere methode
Een ander team, onder leiding van Duits astronoom Michael Hippke, gebruikt een eenvoudigere methode. Ze leggen meerdere metingen van transits over elkaar heen. Daarmee zoeken ze naar een tweede verstoring in de lichtintensiteit van een ster rondom die van een exoplaneet. De methode van Hippke vergt niet de rekenkracht om modellen te maken van de posities van exomanen. Dit maakt de methode van Hippke veel sneller.
De methode gebruikt door Hippke is echter ook niet perfect. ‘Het nadeel is dat de veranderingen in licht ook andere oorzaken kunnen hebben’, legt Hippke uit. Zonnevlekken op de ster bijvoorbeeld – relatief koele plekken op het oppervlak. Die veroorzaken een verstoring in het licht van een ster, en kunnen verward worden met een langsrazende maan. Desondanks is het een nuttige methode om in korte tijd grote hoeveelheden planeten te identificeren die extra aandacht VERDIENEN.
Hippke was in staat om in slechts een paar maanden tijd 4000 Keplerplaneten te analyseren op een normale computer. Kipping erkent: ‘Het is veel sneller dan de technieken die wij gebruiken.’
Toch vindt Kipping het onwaarschijnlijk dat ze met de methode van Hippke een exomaan vinden. ‘We willen een overtuigend onderbouwde eerste vondst van een exoplaneet. Ik zou een vondst op basis van de snelle en simpele methode van Hippke niet geloven.’
Alienjagers
De zoektocht naar exomanen is spannend voor alienjagers. Ruimtetelescoop Kepler heeft genoeg planeten gezien waarvan de manen in de leefbare zone rond de zon draaien. Zo vond de Hubbletelescoop recent dat Ganymedes een oceaan onder zijn oppervlak verbergt. Met diezelfde techniek kan gezocht worden naar water verborgen in exomanen. ‘Er zouden zelfs meer bewoonbare exomanen kunnen zijn dan planeten’, aldus Hippke.
(newscientist.nl)
Astronomen concurreren om eerste exomaan te vinden
De melkweg zit waarschijnlijk vol met grote manen die om exoplaneten heen cirkelen – zogeheten exomanen. Verschillende onderzoeksteams zijn gretig naar ze op zoek, omdat de kans op het vinden van buitenaards leven groot is. Er is echter nog discussie over de beste methode om exomanen te vinden.
Artistieke impressie van een exoplaneet. Afbeelding, European Southern Observatory
Astronomen hebben al duizenden exoplaneten gevonden. Dat zijn planeten die om andere sterren dan de zon draaien. Hun manen zijn echter veel lastiger te vinden. Er worden verschillende methoden gebruikt om ze op te sporen, elk met hun eigen voor- en nadelen.
Het licht van een ster
De basis voor veel methoden om exoplaneten te vinden is de transitmethode. Daarmee wordt de lichtintensiteit van een ster in de gaten gehouden. Het licht van een ster wordt onderbroken als een planeet in zijn omloopbaan tussen ons en de ster in staat. Dat moment heet een transit. Onder andere de ruimtetelescoop Kepler verzamelt dergelijke data. Een exomaan veroorzaakt een kleine tweede storing in het licht van een ster, net na of tegelijk met de bijbehorende planeet.
Het onderzoeksteam van astronoom Michael Kipping zoekt naar exomanen door modellen te maken van alle mogelijke posities rondom een planeet. Deze modellen combineren ze met de lichtsignalen van de transitmethode. Deze zoekmethode vergt zo veel rekenkracht dat het team hun supercomputer moest crowdfunden en een supercomputer van ruimteorganisatie Nasa moest lenen.
Een eenvoudigere methode
Een ander team, onder leiding van Duits astronoom Michael Hippke, gebruikt een eenvoudigere methode. Ze leggen meerdere metingen van transits over elkaar heen. Daarmee zoeken ze naar een tweede verstoring in de lichtintensiteit van een ster rondom die van een exoplaneet. De methode van Hippke vergt niet de rekenkracht om modellen te maken van de posities van exomanen. Dit maakt de methode van Hippke veel sneller.
De methode gebruikt door Hippke is echter ook niet perfect. ‘Het nadeel is dat de veranderingen in licht ook andere oorzaken kunnen hebben’, legt Hippke uit. Zonnevlekken op de ster bijvoorbeeld – relatief koele plekken op het oppervlak. Die veroorzaken een verstoring in het licht van een ster, en kunnen verward worden met een langsrazende maan. Desondanks is het een nuttige methode om in korte tijd grote hoeveelheden planeten te identificeren die extra aandacht VERDIENEN.
Hippke was in staat om in slechts een paar maanden tijd 4000 Keplerplaneten te analyseren op een normale computer. Kipping erkent: ‘Het is veel sneller dan de technieken die wij gebruiken.’
Toch vindt Kipping het onwaarschijnlijk dat ze met de methode van Hippke een exomaan vinden. ‘We willen een overtuigend onderbouwde eerste vondst van een exoplaneet. Ik zou een vondst op basis van de snelle en simpele methode van Hippke niet geloven.’
Alienjagers
De zoektocht naar exomanen is spannend voor alienjagers. Ruimtetelescoop Kepler heeft genoeg planeten gezien waarvan de manen in de leefbare zone rond de zon draaien. Zo vond de Hubbletelescoop recent dat Ganymedes een oceaan onder zijn oppervlak verbergt. Met diezelfde techniek kan gezocht worden naar water verborgen in exomanen. ‘Er zouden zelfs meer bewoonbare exomanen kunnen zijn dan planeten’, aldus Hippke.
(newscientist.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-03-2015
'Star Wars'-planeten mogelijk toch talrijk
Illustratie van het uitzicht vanaf een aardeachtige planeet in een baan rond een dubbelster. (Ben Bromley)
Aardeachtige planeten rond dubbelsterren, zoals Tatooine - de thuiswereld van Star Wars-hoofdpersoon Luke Skywalker - zijn mogelijk toch veel talrijker dan tot nu toe werd gedacht. Dat schrijven astronomen van de Universiteit van Utah in een artikel dat voor publicatie is aangeboden aan Astrophysical Journal.
Er zijn al enkele planeten ontdekt die een baan beschrijven rond een dubbelster, maar dat zijn gasvormige reuzenplaneten. Algemeen is altijd aangenomen dat aardeachtige planeten niet gemakkelijk kunnen ontstaan rond dubbelsterren: de variërende zwaartekrachtseffecten op de gas- en stofschijf rond zo'n dubbelster zouden het geleidelijk samenklonteren van kleinere brokstukken (zogeheten planetesimalen) verhinderen.
Nieuwe modelberekeningen van Ben Bromley en zijn collega's laten echter zien dat er wel degelijk sprake kan zijn van de vorming van kleine, rotsachtige planeten rond dubbelsterren, omdat planetesimalen de neiging zullen vertonen om ellipsvormige banen te gaan beschrijven. (GS)
(allesoversterrenkunde)
'Star Wars'-planeten mogelijk toch talrijk
Illustratie van het uitzicht vanaf een aardeachtige planeet in een baan rond een dubbelster. (Ben Bromley)
Aardeachtige planeten rond dubbelsterren, zoals Tatooine - de thuiswereld van Star Wars-hoofdpersoon Luke Skywalker - zijn mogelijk toch veel talrijker dan tot nu toe werd gedacht. Dat schrijven astronomen van de Universiteit van Utah in een artikel dat voor publicatie is aangeboden aan Astrophysical Journal.
Er zijn al enkele planeten ontdekt die een baan beschrijven rond een dubbelster, maar dat zijn gasvormige reuzenplaneten. Algemeen is altijd aangenomen dat aardeachtige planeten niet gemakkelijk kunnen ontstaan rond dubbelsterren: de variërende zwaartekrachtseffecten op de gas- en stofschijf rond zo'n dubbelster zouden het geleidelijk samenklonteren van kleinere brokstukken (zogeheten planetesimalen) verhinderen.
Nieuwe modelberekeningen van Ben Bromley en zijn collega's laten echter zien dat er wel degelijk sprake kan zijn van de vorming van kleine, rotsachtige planeten rond dubbelsterren, omdat planetesimalen de neiging zullen vertonen om ellipsvormige banen te gaan beschrijven. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-04-2015
Nieuwe verre exoplaneet ontdekt
Deze kaart van de Melkweg toont de locaties van de zon en van de recent ontdekte verre exoplaneet OGLE-2014-BLG-0124L. (NASA/JPL-Caltech)
Astronomen hebben een grote gasplaneet ontdekt op ongeveer 13.000 lichtjaar van de aarde. Daarmee is dit een van de verste planeten die tot nu toe zijn opgespoord.
De planeet is ontdekt met behulp van een techniek die ‘microlensing’ wordt genoemd. Microlensing treedt op wanneer een ster, vanaf de aarde gezien, precies voor een andere, verder weg staande ster langs schuift. De zwaartekracht van de voorgrondster fungeert dan als een lens die het licht van de verre ster versterkt. Als er toevallig een planeet om die ster heen draait, kan ook deze een helderheidspiekje veroorzaken.
Astronomen passen deze techniek vooral toe op sterren in het hart van ons Melkwegstelsel. Daar is de sterdichtheid, en dus de kans dat twee sterren voor elkaar langs schuiven, het grootst. Tot nu toe zijn op die manier een stuk of dertig planeten ontdekt – de verste op een afstand van ongeveer 25.000 lichtjaar.
Het nadeel van deze methode is dat het om eenmalige waarnemingen gaat. Bovendien is de ‘lensster’ doorgaans niet waarneembaar. Dat maakt het moeilijk om de afstand van de achtergrond ster te bepalen.
In dit geval is die afstandsbepaling wel gelukt. Dat is te danken aan het feit dat het lensverschijnsel zowel is waargenomen met een telescoop op aarde als met de Amerikaanse ruimtetelescoop Spitzer, die ruim 200 miljoen kilometer van ons verwijderd is.
Door hun grote onderlinge afstand zien de beide telescopen de ster niet op hetzelfde moment helderder worden. Spitzer registreerde het piekje van de planeet twintig dagen eerder.
Uit dat tijdsverschil kan de afstand van de verre ster en zijn planeet worden berekend. En met behulp van die afstand kan weer een schatting worden gemaakt van de massa van de planeet, die ongeveer half zo zwaar lijkt te zijn als Jupiter. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Nieuwe verre exoplaneet ontdekt
Deze kaart van de Melkweg toont de locaties van de zon en van de recent ontdekte verre exoplaneet OGLE-2014-BLG-0124L. (NASA/JPL-Caltech)
Astronomen hebben een grote gasplaneet ontdekt op ongeveer 13.000 lichtjaar van de aarde. Daarmee is dit een van de verste planeten die tot nu toe zijn opgespoord.
De planeet is ontdekt met behulp van een techniek die ‘microlensing’ wordt genoemd. Microlensing treedt op wanneer een ster, vanaf de aarde gezien, precies voor een andere, verder weg staande ster langs schuift. De zwaartekracht van de voorgrondster fungeert dan als een lens die het licht van de verre ster versterkt. Als er toevallig een planeet om die ster heen draait, kan ook deze een helderheidspiekje veroorzaken.
Astronomen passen deze techniek vooral toe op sterren in het hart van ons Melkwegstelsel. Daar is de sterdichtheid, en dus de kans dat twee sterren voor elkaar langs schuiven, het grootst. Tot nu toe zijn op die manier een stuk of dertig planeten ontdekt – de verste op een afstand van ongeveer 25.000 lichtjaar.
Het nadeel van deze methode is dat het om eenmalige waarnemingen gaat. Bovendien is de ‘lensster’ doorgaans niet waarneembaar. Dat maakt het moeilijk om de afstand van de achtergrond ster te bepalen.
In dit geval is die afstandsbepaling wel gelukt. Dat is te danken aan het feit dat het lensverschijnsel zowel is waargenomen met een telescoop op aarde als met de Amerikaanse ruimtetelescoop Spitzer, die ruim 200 miljoen kilometer van ons verwijderd is.
Door hun grote onderlinge afstand zien de beide telescopen de ster niet op hetzelfde moment helderder worden. Spitzer registreerde het piekje van de planeet twintig dagen eerder.
Uit dat tijdsverschil kan de afstand van de verre ster en zijn planeet worden berekend. En met behulp van die afstand kan weer een schatting worden gemaakt van de massa van de planeet, die ongeveer half zo zwaar lijkt te zijn als Jupiter. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-04-2015
Planeten van Tau Ceti waarschijnlijk niet 'bewoond'
Illustratie van een exoplaneet. (NASA)
Op de exoplaneten Tau Ceti e en f komt waarschijnlijk geen hoog ontwikkeld leven voor. Dat concluderen onderzoekers van Arizona State University op basis van berekeningen aan de evolutie van de moederster. Eerder werd aangenomen dat de twee planeten zich in de zogeheten bewoonbare zone van de ster bevinden, zodat er vloeibaar water en leven zou kunnen voorkomen. De ster Tau Ceti lijkt veel op de zon en staat relatief dichtbij, waardoor hij altijd al populair was bij sciencefictionschrijvers. Pas enkele jaren geleden werd ontdekt dat hij door vijf planeten wordt vergezeld.
Volgens de onderzoekers bevindt planeet e zich alleen in de bewoonbare zone wanneer aan allerlei gunstige voorwaarden wordt voldaan. Planeet f bevindt zich wél in de bewoonbare zone van de ster, maar pas sinds hooguit één miljard jaar: net als de zon neemt Tau Ceti in de loop van de tijd in lichtkracht toe, waardoor de bewoonbare zone langzaam maar zeker naar buiten beweegt. Een periode van één miljard jaar lijkt onvoldoende voor de ontwikkeling van complexe levensvormen.
Bovendien hebben de planeten van Tau Ceti mogelijk heel andere eigenschappen dan de planeten in ons eigen zonnestelsel. De ster bevat verhoudingsgewijs veel magnesium (de verhouding magnesium/silicium is 70 procent hoger dan in de zon), en dat zal vermoedelijk ook gelden voor de planeten. Dat betekent dat de minerale samenstelling van de gesteentemantels van de planeten sterk zal afwijken van die van de aarde, met waarschijnlijk grote gevolgen voor tektonische processen en vulkanisme. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Planeten van Tau Ceti waarschijnlijk niet 'bewoond'
Illustratie van een exoplaneet. (NASA)
Op de exoplaneten Tau Ceti e en f komt waarschijnlijk geen hoog ontwikkeld leven voor. Dat concluderen onderzoekers van Arizona State University op basis van berekeningen aan de evolutie van de moederster. Eerder werd aangenomen dat de twee planeten zich in de zogeheten bewoonbare zone van de ster bevinden, zodat er vloeibaar water en leven zou kunnen voorkomen. De ster Tau Ceti lijkt veel op de zon en staat relatief dichtbij, waardoor hij altijd al populair was bij sciencefictionschrijvers. Pas enkele jaren geleden werd ontdekt dat hij door vijf planeten wordt vergezeld.
Volgens de onderzoekers bevindt planeet e zich alleen in de bewoonbare zone wanneer aan allerlei gunstige voorwaarden wordt voldaan. Planeet f bevindt zich wél in de bewoonbare zone van de ster, maar pas sinds hooguit één miljard jaar: net als de zon neemt Tau Ceti in de loop van de tijd in lichtkracht toe, waardoor de bewoonbare zone langzaam maar zeker naar buiten beweegt. Een periode van één miljard jaar lijkt onvoldoende voor de ontwikkeling van complexe levensvormen.
Bovendien hebben de planeten van Tau Ceti mogelijk heel andere eigenschappen dan de planeten in ons eigen zonnestelsel. De ster bevat verhoudingsgewijs veel magnesium (de verhouding magnesium/silicium is 70 procent hoger dan in de zon), en dat zal vermoedelijk ook gelden voor de planeten. Dat betekent dat de minerale samenstelling van de gesteentemantels van de planeten sterk zal afwijken van die van de aarde, met waarschijnlijk grote gevolgen voor tektonische processen en vulkanisme. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-04-2015
Eerste exoplaneet 51 Pegasi b geeft via spectrum meer geheimen prijs
Illustratie van exoplaneet 51 Pegasi b. (ESO)
Portugese astronomen zijn er voor het eerst in geslaagd om de samenstelling te bestuderen van sterlicht dat gereflecteerd wordt door een exoplaneet. Het gaat om planeet 51 Pegasi b, op ca. 50 lichtjaar afstand van de aarde. Twintig jaar geleden was dit de eerste exoplaneet die gevonden werd in een (zeer kleine) omloopbaan rond een gewone ster. Uit de spectroscopische metingen is nieuwe informatie afgeleid over de planeet.
Eerder is het al een paar keer gelukt om metingen te verrichten aan de samenstelling van de dampkring van een exoplaneet, door sterlicht te bestuderen dat door die planeetatmosfeer wordt 'gefilterd'. Zulke waarnemingen zijn echter alleen mogelijk wanneer we vanaf de aarde exact van opzij tegen de baan van de planeet aankijken, zodat er zogeheten overgangen plaatsvinden.
51 Pegasi b vertoont geen planeetovergangen; het bestaan van de planeet is afgeleid uit de kleine periodieke schommelingen die hij met zijn zwaartekracht veroorzaakt in de beweging van de moederster. Door het spectrum van de ster zeer gedetailleerd te analyseren met behulp van de HARPS-spectrograaf op de 3,6-meter telescoop van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht op La Silla (Chili) is het nu gelukt om het licht te isoleren dat door de planeet wordt gereflecteerd. Daarbij is gebruik gemaakt van de bekende minieme periodieke dopplerverschuiving van dat gereflecteerde licht, veroorzaakt door de baanbeweging van de planeet.
Uit de metingen is afgeleid dat 51 Pegasi b in een baan beweegt die 9 graden helt ten opzichte van de gezichtslijn - net te veel om planeetovergangen te veroorzaken. Nu de baanhelling bekend is, kan uit de gemeten schommelingen van de ster ook de massa van de planeet berekend worden: hij blijkt ongeveer half zo zwaar te zijn als Jupiter. Bovendien concluderen de astronomen dat de planeet een slag groter is dan Jupiter (hij is sterk 'opgezwollen' doordat hij dicht bij de moederster staat en dus erg heet is) en een hoog reflecterend vermogen heeft. (GS)
(allesoversterrnekunde)
Eerste exoplaneet 51 Pegasi b geeft via spectrum meer geheimen prijs
Illustratie van exoplaneet 51 Pegasi b. (ESO)
Portugese astronomen zijn er voor het eerst in geslaagd om de samenstelling te bestuderen van sterlicht dat gereflecteerd wordt door een exoplaneet. Het gaat om planeet 51 Pegasi b, op ca. 50 lichtjaar afstand van de aarde. Twintig jaar geleden was dit de eerste exoplaneet die gevonden werd in een (zeer kleine) omloopbaan rond een gewone ster. Uit de spectroscopische metingen is nieuwe informatie afgeleid over de planeet.
Eerder is het al een paar keer gelukt om metingen te verrichten aan de samenstelling van de dampkring van een exoplaneet, door sterlicht te bestuderen dat door die planeetatmosfeer wordt 'gefilterd'. Zulke waarnemingen zijn echter alleen mogelijk wanneer we vanaf de aarde exact van opzij tegen de baan van de planeet aankijken, zodat er zogeheten overgangen plaatsvinden.
51 Pegasi b vertoont geen planeetovergangen; het bestaan van de planeet is afgeleid uit de kleine periodieke schommelingen die hij met zijn zwaartekracht veroorzaakt in de beweging van de moederster. Door het spectrum van de ster zeer gedetailleerd te analyseren met behulp van de HARPS-spectrograaf op de 3,6-meter telescoop van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht op La Silla (Chili) is het nu gelukt om het licht te isoleren dat door de planeet wordt gereflecteerd. Daarbij is gebruik gemaakt van de bekende minieme periodieke dopplerverschuiving van dat gereflecteerde licht, veroorzaakt door de baanbeweging van de planeet.
Uit de metingen is afgeleid dat 51 Pegasi b in een baan beweegt die 9 graden helt ten opzichte van de gezichtslijn - net te veel om planeetovergangen te veroorzaken. Nu de baanhelling bekend is, kan uit de gemeten schommelingen van de ster ook de massa van de planeet berekend worden: hij blijkt ongeveer half zo zwaar te zijn als Jupiter. Bovendien concluderen de astronomen dat de planeet een slag groter is dan Jupiter (hij is sterk 'opgezwollen' doordat hij dicht bij de moederster staat en dus erg heet is) en een hoog reflecterend vermogen heeft. (GS)
(allesoversterrnekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
28-04-2015
Robot-telescopen vinden superaardes bij nabije ster
.
Illustratie van de drie superaardes bij de ster HD 7924. (Karen Teramura/BJ Fulton/UH/IfA)
Volautomatische robottelescopen hebben een planetenstelsel ontdekt rond de ster HD 7924, op een afstand van slechts 54 lichtjaar in het sterrenbeeld Cassiopeia. De ster wordt vergezeld door drie super-aardes, met massa's van 7 à 8 keer de massa van de aarde. De drie exoplaneten (HD 7924b, c en d) draaien in kleine omloopbanen rond de ster, met omlooptijden van 5, 15 en 24 dagen.
De binnenste planeet (HD 7924b) werd in 2009 al gevonden met een gevoelige spectrograaf op de 10-meter Keck-telescoop op Mauna Kea, Hawaii. De andere twee superaardes zijn gevonden met de Automatic Planet Finder-telescoop op de Lick-sterrenwacht in Californië en de Automatic Photometric Telescope op het Fairborne Observatory in Arizona. Het gaat om relatief kleine telescopen die elke heldere nacht volautomatisch metingen uitvoeren aan een groot aantal sterren.
De superaardes van HD 7924 verraden hun aanwezigheid doordat ze met hun zwaartekracht periodieke schommelingen veroorzaken in de positie van de moederster. De nieuwe ontdekkingen worden gepubliceerd in The Astrophysical Journal. (GS)
(HLN)
Robot-telescopen vinden superaardes bij nabije ster
.
Illustratie van de drie superaardes bij de ster HD 7924. (Karen Teramura/BJ Fulton/UH/IfA)
Volautomatische robottelescopen hebben een planetenstelsel ontdekt rond de ster HD 7924, op een afstand van slechts 54 lichtjaar in het sterrenbeeld Cassiopeia. De ster wordt vergezeld door drie super-aardes, met massa's van 7 à 8 keer de massa van de aarde. De drie exoplaneten (HD 7924b, c en d) draaien in kleine omloopbanen rond de ster, met omlooptijden van 5, 15 en 24 dagen.
De binnenste planeet (HD 7924b) werd in 2009 al gevonden met een gevoelige spectrograaf op de 10-meter Keck-telescoop op Mauna Kea, Hawaii. De andere twee superaardes zijn gevonden met de Automatic Planet Finder-telescoop op de Lick-sterrenwacht in Californië en de Automatic Photometric Telescope op het Fairborne Observatory in Arizona. Het gaat om relatief kleine telescopen die elke heldere nacht volautomatisch metingen uitvoeren aan een groot aantal sterren.
De superaardes van HD 7924 verraden hun aanwezigheid doordat ze met hun zwaartekracht periodieke schommelingen veroorzaken in de positie van de moederster. De nieuwe ontdekkingen worden gepubliceerd in The Astrophysical Journal. (GS)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-05-2015
Bewolkte ochtenden en hete middagen op exoplaneten gemeten
Illustratie van een hete Jupiter. (NASA)
Sterrenkundigen zijn erin geslaagd om dagelijkse 'weerverschijnselen' te meten op zes exoplaneten - planeten bij andere sterren dan de zon. Het gaat om zogeheten 'hete Jupiters': zware, gasvormige reuzenplaneten die op zeer kleine afstand rond hun moederster draaien.
De zes planeten zijn ontdekt doordat ze (gezien vanaf de aarde) elke omloop voor hun moederster langs bewegen (een zogeheten planeetovergang) en daarbij een piepklein beetje licht onderscheppen. Met de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler is het nu echter ook gelukt om de aanwezigheid van de planeten te detecteren wanneer er géén overgang plaatsvindt. Kepler 'ziet' dan het gezamenlijke licht van de ster én de kleine hoeveelheid sterlicht die door de planeet wordt weerkaatst.
Dankzij de enorme gevoeligheid van Kepler was het mogelijk om subtiele helderheidsvariaties te meten van een duizendste procent van de helderheid van de ster zelf. Die variaties worden veroorzaakt door het zogeheten fase-effect: afhankelijk van de plaats van de planeet in zijn baan zien we een groter of een kleiner verlicht deel. Een nauwkeurige analyse van die helderheidsvariaties heeft voor vier van de zes exoplaneten uitgewezen dat er vooral in de ochtenduren sprake is van veel bewolking in de dampkring. Bij de andere twee planeten blijkt er 's middags sprake te zijn van een heldere hemel en een extreem hoge temperatuur (tot meer dan 1600 graden Celsius).
De nieuwe metingen, verricht door een internationaal team van astronomen onder wie Ray Jayawardhana van York University en de Nederlandse astronoom Ernst de Mooij (nu verbonden aan Queen's University Belfast), zijn vandaag gepubliceerd in The Astrophysical Journal.
(allesoversterrenkunde)
Bewolkte ochtenden en hete middagen op exoplaneten gemeten
Illustratie van een hete Jupiter. (NASA)
Sterrenkundigen zijn erin geslaagd om dagelijkse 'weerverschijnselen' te meten op zes exoplaneten - planeten bij andere sterren dan de zon. Het gaat om zogeheten 'hete Jupiters': zware, gasvormige reuzenplaneten die op zeer kleine afstand rond hun moederster draaien.
De zes planeten zijn ontdekt doordat ze (gezien vanaf de aarde) elke omloop voor hun moederster langs bewegen (een zogeheten planeetovergang) en daarbij een piepklein beetje licht onderscheppen. Met de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler is het nu echter ook gelukt om de aanwezigheid van de planeten te detecteren wanneer er géén overgang plaatsvindt. Kepler 'ziet' dan het gezamenlijke licht van de ster én de kleine hoeveelheid sterlicht die door de planeet wordt weerkaatst.
Dankzij de enorme gevoeligheid van Kepler was het mogelijk om subtiele helderheidsvariaties te meten van een duizendste procent van de helderheid van de ster zelf. Die variaties worden veroorzaakt door het zogeheten fase-effect: afhankelijk van de plaats van de planeet in zijn baan zien we een groter of een kleiner verlicht deel. Een nauwkeurige analyse van die helderheidsvariaties heeft voor vier van de zes exoplaneten uitgewezen dat er vooral in de ochtenduren sprake is van veel bewolking in de dampkring. Bij de andere twee planeten blijkt er 's middags sprake te zijn van een heldere hemel en een extreem hoge temperatuur (tot meer dan 1600 graden Celsius).
De nieuwe metingen, verricht door een internationaal team van astronomen onder wie Ray Jayawardhana van York University en de Nederlandse astronoom Ernst de Mooij (nu verbonden aan Queen's University Belfast), zijn vandaag gepubliceerd in The Astrophysical Journal.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-05-2015
Grote ‘exomanen’ kunnen leefbaar zijn
Artist’s impression van een (onleefbare) ’super-Jupiter’ met potentieel leefbare exomanen. (NASA)
Volgens wetenschappers van de McMaster-universiteit in Canada hebben sommige manen van exoplaneten – planeten buiten ons zonnestelsel – de juiste afmetingen en voldoende water om leefbaar te zijn. Dat volgt uit modelberekeningen, waarvan de resultaten in de tijdschriften Astronomy and Astrophysics en The Astrophysical Journal zijn verschenen.
De afgelopen jaren zijn duizenden exoplaneten ontdekt. In veel gevallen gaat het om zware gasplaneten van het type Jupiter: niet bepaald leefbare werelden. Maar de Canadese computermodellen laten zien dat rond deze ‘super-Jupiters’ manen kunnen cirkelen die twee keer zoveel massa hebben als de planeet Mars. Als de moederplaneet zich maar op de juiste afstand van haar ster bevindt, zou zo’n maan zo maar eens een geschikte broedplaats voor leven kunnen zijn.
Tot dusver is overigens nog geen enkele exomaan ontdekt. Volgens de wetenschappers zal dat echter niet lang meer duren. Zelfs het doorspitten van de al bestaande gegevens van de Amerikaanse Kepler-satelliet zou al zekerheid kunnen geven over het bestaan van zware exomanen. En anders lukt het wel met de toekomstige Europese ruimtemissie PLATO of de European Extremely Large Telescope.
(allesoversterrenkunde)
Grote ‘exomanen’ kunnen leefbaar zijn
Artist’s impression van een (onleefbare) ’super-Jupiter’ met potentieel leefbare exomanen. (NASA)
Volgens wetenschappers van de McMaster-universiteit in Canada hebben sommige manen van exoplaneten – planeten buiten ons zonnestelsel – de juiste afmetingen en voldoende water om leefbaar te zijn. Dat volgt uit modelberekeningen, waarvan de resultaten in de tijdschriften Astronomy and Astrophysics en The Astrophysical Journal zijn verschenen.
De afgelopen jaren zijn duizenden exoplaneten ontdekt. In veel gevallen gaat het om zware gasplaneten van het type Jupiter: niet bepaald leefbare werelden. Maar de Canadese computermodellen laten zien dat rond deze ‘super-Jupiters’ manen kunnen cirkelen die twee keer zoveel massa hebben als de planeet Mars. Als de moederplaneet zich maar op de juiste afstand van haar ster bevindt, zou zo’n maan zo maar eens een geschikte broedplaats voor leven kunnen zijn.
Tot dusver is overigens nog geen enkele exomaan ontdekt. Volgens de wetenschappers zal dat echter niet lang meer duren. Zelfs het doorspitten van de al bestaande gegevens van de Amerikaanse Kepler-satelliet zou al zekerheid kunnen geven over het bestaan van zware exomanen. En anders lukt het wel met de toekomstige Europese ruimtemissie PLATO of de European Extremely Large Telescope.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-06-2015
Vulkanisme op exoplaneet kan wijzen op plaattektoniek en mogelijk leven
Uitbarsting van de Calbuco-vulkaan in Chili. (Wikimedia Commons)
Master-studenten aan de University of Washington in Seattle hebben voorgerekend dat zware explosieve vulkaanuitbarstingen op aardeachtige exoplaneten zoveel materiaal in de dampkring kunnen blazen dat er spectroscopische 'vingerafdrukken' waarneembaar moeten zijn tijdens planeetovergangen, wanneer de planeet vanaf de aarde gezien voor zijn moederster langs beweegt.
In het vakblad Astrobiology beschrijven ze hoe op die manier ontdekt zou kunnen worden of er op aardeachtige planeten grootschalige vulkanische activiteit voorkomt. Dat zou kunnen wijzen op plaattektoniek zoals op aarde. Algemeen wordt aangenomen dat het voortbestaan van leven op aarde op z'n minst vergemakkelijkt is door het proces van plaattektoniek, waarbij materiaal wordt uitgewisseld tussen mantel en dampkring, en er een kooldioxidekringloop op gang komt die een planeet gedurende lange tijd leefbaar kan houden.
Als het mogelijk is om via de atmosferische sporen van vulkanisme aan te tonen dat er op een verre planeet plaattektoniek voorkomt, zou dat een manier zijn om exoplaneten te identificeren waar het loont om gericht te gaan zoeken naar de aanwezigheid van leven, aldus de studenten. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Vulkanisme op exoplaneet kan wijzen op plaattektoniek en mogelijk leven
Uitbarsting van de Calbuco-vulkaan in Chili. (Wikimedia Commons)
Master-studenten aan de University of Washington in Seattle hebben voorgerekend dat zware explosieve vulkaanuitbarstingen op aardeachtige exoplaneten zoveel materiaal in de dampkring kunnen blazen dat er spectroscopische 'vingerafdrukken' waarneembaar moeten zijn tijdens planeetovergangen, wanneer de planeet vanaf de aarde gezien voor zijn moederster langs beweegt.
In het vakblad Astrobiology beschrijven ze hoe op die manier ontdekt zou kunnen worden of er op aardeachtige planeten grootschalige vulkanische activiteit voorkomt. Dat zou kunnen wijzen op plaattektoniek zoals op aarde. Algemeen wordt aangenomen dat het voortbestaan van leven op aarde op z'n minst vergemakkelijkt is door het proces van plaattektoniek, waarbij materiaal wordt uitgewisseld tussen mantel en dampkring, en er een kooldioxidekringloop op gang komt die een planeet gedurende lange tijd leefbaar kan houden.
Als het mogelijk is om via de atmosferische sporen van vulkanisme aan te tonen dat er op een verre planeet plaattektoniek voorkomt, zou dat een manier zijn om exoplaneten te identificeren waar het loont om gericht te gaan zoeken naar de aanwezigheid van leven, aldus de studenten. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ze verzinnen steeds meer mogelijkheden voor de zoektocht naar buitenaards leven!quote:
08-06-2015
Vulkanisme op exoplaneet kan wijzen op plaattektoniek en mogelijk leven
[ afbeelding ]
Uitbarsting van de Calbuco-vulkaan in Chili. (Wikimedia Commons)
Master-studenten aan de University of Washington in Seattle hebben voorgerekend dat zware explosieve vulkaanuitbarstingen op aardeachtige exoplaneten zoveel materiaal in de dampkring kunnen blazen dat er spectroscopische 'vingerafdrukken' waarneembaar moeten zijn tijdens planeetovergangen, wanneer de planeet vanaf de aarde gezien voor zijn moederster langs beweegt.
In het vakblad Astrobiology beschrijven ze hoe op die manier ontdekt zou kunnen worden of er op aardeachtige planeten grootschalige vulkanische activiteit voorkomt. Dat zou kunnen wijzen op plaattektoniek zoals op aarde. Algemeen wordt aangenomen dat het voortbestaan van leven op aarde op z'n minst vergemakkelijkt is door het proces van plaattektoniek, waarbij materiaal wordt uitgewisseld tussen mantel en dampkring, en er een kooldioxidekringloop op gang komt die een planeet gedurende lange tijd leefbaar kan houden.
Als het mogelijk is om via de atmosferische sporen van vulkanisme aan te tonen dat er op een verre planeet plaattektoniek voorkomt, zou dat een manier zijn om exoplaneten te identificeren waar het loont om gericht te gaan zoeken naar de aanwezigheid van leven, aldus de studenten. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
BIG EXOPLANET MAY BE SURROUNDED BY HELIUM
No hydrogen found around Neptune-sized planet
By Christopher Crockett 3:30pm, June 21, 2015
The party balloon industry could make a killing on an exoplanet such as GJ 436b, a broiling Neptune-sized world whose atmosphere might contain mostly helium. No such planet orbits our sun, but helium planets might be common throughout the galaxy, researchers say.
Hydrogen dominates the skies over the giant planets Jupiter, Saturn, Neptune and Uranus. But if those planets were closer to the sun, the hydrogen would bake off and leave behind helium, Renyu Hu, an astrophysicist at the Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, Calif., and colleagues suggest. Such a scenario could describe the plethora of “warm Neptunes” turned up by the Kepler space telescope, the researchers suggest online May 11 at arXiv.org.
A shroud of helium could explain the strange chemistry of GJ 436b, where researchers see no trace of the hydrogen-bearing methane that they expected. Astronomers have yet to determine, however, if the planet is ruled by a race of squeaky-voiced balloon suppliers.
https://www.sciencenews.o(...)be-surrounded-helium
No hydrogen found around Neptune-sized planet
By Christopher Crockett 3:30pm, June 21, 2015
The party balloon industry could make a killing on an exoplanet such as GJ 436b, a broiling Neptune-sized world whose atmosphere might contain mostly helium. No such planet orbits our sun, but helium planets might be common throughout the galaxy, researchers say.
Hydrogen dominates the skies over the giant planets Jupiter, Saturn, Neptune and Uranus. But if those planets were closer to the sun, the hydrogen would bake off and leave behind helium, Renyu Hu, an astrophysicist at the Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, Calif., and colleagues suggest. Such a scenario could describe the plethora of “warm Neptunes” turned up by the Kepler space telescope, the researchers suggest online May 11 at arXiv.org.
A shroud of helium could explain the strange chemistry of GJ 436b, where researchers see no trace of the hydrogen-bearing methane that they expected. Astronomers have yet to determine, however, if the planet is ruled by a race of squeaky-voiced balloon suppliers.
https://www.sciencenews.o(...)be-surrounded-helium
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
NIEUWE TECHNIEK GEBRUIKT OM EXOPLATEN TE VINDEN
Geschreven door Tim Kraaijvanger op 23 juni 2015 om 19:04 uur
Astronomen hebben een nieuwe techniek toegepast om een foto te maken van een exoplaneet. De exoplaneet bevindt zich vlak naast zijn moederster.
Tot nu toe zijn er bijna 2000 exoplaneten gevonden, alleen zijn wetenschappers er niet in geslaagd om veel planeten op de gevoelige plaat vast te leggen. Dit komt omdat exoplaneten vaak indirect worden gevonden, bijvoorbeeld omdat er sprake is van een klein dipje in het sterrenlicht of omdat het spectrum van de ster verandert.
De vector Apodizing Phase Plate (vector-APP)-coronagraaf die vorig jaar is geïnstalleerd op de 6,5 meter Magellan Clay-telescoop in Chili kan wel foto’s maken van exoplaneet. Deze coronograaf filtert het sterrenlicht weg, terwijl licht van de exoplaneet wordt doorgelaten. Dit wordt gerealiseerd door een geavanceerde vloeibaar-kristaltechniek, waarbij twee foto’s van een ster worden gemaakt. Er ontstaan donkere D-vormige ‘gaten’ in de halo rond de ster, waardoor onderzoekers in de omgeving exoplaneten kunnen vinden.
“Toen we het eerste plaatje in de controlekamer van de telescoop zagen, wisten we dat we beet hadden,” zegt de Leidse promovendus Gilles Otten, die de resultaten presenteerde tijdens een conferentie in Montreal. Ook de Leidse astronoom Frans Snik is enthousiast. “Na de hele ontwikkel- en laboratoriumtestfase was het echt fantastisch om meteen tijdens de eerste waarneemnacht te zien dat onze nieuwe benadering perfect werkt. We zetten onze nieuwe coronagraaf nu dus vol in om nieuwe exoplaneten te ontdekken.”
De geavanceerde vloeibaar kristal-technologie maakt het ook mogelijk donkere ‘gaten’ te tonen die het complete gebied van 360 graden rond de centrale ster bedekken. Boven dit artikel is een testopname zichtbaar van de ster Beta Centauri, waarop de begeleider Beta Centauri B duidelijk zichtbaar is. Met traditionele technologie is dit niet mogelijk.
http://www.scientias.nl/n(...)oplaneten-te-vinden/
Geschreven door Tim Kraaijvanger op 23 juni 2015 om 19:04 uur
Astronomen hebben een nieuwe techniek toegepast om een foto te maken van een exoplaneet. De exoplaneet bevindt zich vlak naast zijn moederster.
Tot nu toe zijn er bijna 2000 exoplaneten gevonden, alleen zijn wetenschappers er niet in geslaagd om veel planeten op de gevoelige plaat vast te leggen. Dit komt omdat exoplaneten vaak indirect worden gevonden, bijvoorbeeld omdat er sprake is van een klein dipje in het sterrenlicht of omdat het spectrum van de ster verandert.
De vector Apodizing Phase Plate (vector-APP)-coronagraaf die vorig jaar is geïnstalleerd op de 6,5 meter Magellan Clay-telescoop in Chili kan wel foto’s maken van exoplaneet. Deze coronograaf filtert het sterrenlicht weg, terwijl licht van de exoplaneet wordt doorgelaten. Dit wordt gerealiseerd door een geavanceerde vloeibaar-kristaltechniek, waarbij twee foto’s van een ster worden gemaakt. Er ontstaan donkere D-vormige ‘gaten’ in de halo rond de ster, waardoor onderzoekers in de omgeving exoplaneten kunnen vinden.
“Toen we het eerste plaatje in de controlekamer van de telescoop zagen, wisten we dat we beet hadden,” zegt de Leidse promovendus Gilles Otten, die de resultaten presenteerde tijdens een conferentie in Montreal. Ook de Leidse astronoom Frans Snik is enthousiast. “Na de hele ontwikkel- en laboratoriumtestfase was het echt fantastisch om meteen tijdens de eerste waarneemnacht te zien dat onze nieuwe benadering perfect werkt. We zetten onze nieuwe coronagraaf nu dus vol in om nieuwe exoplaneten te ontdekken.”
De geavanceerde vloeibaar kristal-technologie maakt het ook mogelijk donkere ‘gaten’ te tonen die het complete gebied van 360 graden rond de centrale ster bedekken. Boven dit artikel is een testopname zichtbaar van de ster Beta Centauri, waarop de begeleider Beta Centauri B duidelijk zichtbaar is. Met traditionele technologie is dit niet mogelijk.
http://www.scientias.nl/n(...)oplaneten-te-vinden/
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
24-06-2015
Exoplaneet GJ 536b vertoont komeetachtige staart
Artist’s impression van de exoplaneet GJ 436b die, onder invloed van de intense straling van zijn moederster, veel gas verliest. Het tweetal is 33 lichtjaar verwijderd van de aarde. (Mark Garlick/University of Warwick)
Waarnemingen met de Hubble-ruimtetelescoop en de röntgensatelliet Chandra laten zien dat de atmosfeer van de hete exoplaneet GJ 536b aan het ‘verdampen’ is. Hierdoor heeft zich een lange, komeetachtige staart achter de planeet gevormd (Nature, 25 juni).
GJ 536b, een planeet van het formaat Neptunus, draait op een afstand van minder dan 5 miljoen kilometer om een rode dwergster. Vanaf de aarde gezien beweegt de planeet daarbij eens in de 63 uur voor zijn ster langs.
Dat de atmosferen van planeten in zulke krappe omloopbanen te lijden hebben onder de intense straling van de centrale ster, werd al langer vermoed. Maar tot nu toe ontbrak het aan betrouwbare metingen van de hoeveelheid gas die daarbij ontsnapt.
Uit de nieuwe waarnemingen blijkt dat steeds als GJ 536b voor zijn ster langs schuift, het ultraviolette licht van de ster voor ongeveer de helft wordt geabsorbeerd door een grote wolk van waterstofgas. Berekeningen wijzen uit dat er per seconde ongeveer 1000 ton waterstof uit de atmosfeer van de planeet verdwijnt.
Dat lijkt heel veel, maar in dit tempo verliest de planeet in een miljard jaar slechts 0,1% van zijn atmosfeer. Vermoed wordt wel dat het verdampingsproces bij andere exoplaneten veel harder kan toeslaan.
(allesoversterrenkunde)
Exoplaneet GJ 536b vertoont komeetachtige staart
Artist’s impression van de exoplaneet GJ 436b die, onder invloed van de intense straling van zijn moederster, veel gas verliest. Het tweetal is 33 lichtjaar verwijderd van de aarde. (Mark Garlick/University of Warwick)
Waarnemingen met de Hubble-ruimtetelescoop en de röntgensatelliet Chandra laten zien dat de atmosfeer van de hete exoplaneet GJ 536b aan het ‘verdampen’ is. Hierdoor heeft zich een lange, komeetachtige staart achter de planeet gevormd (Nature, 25 juni).
GJ 536b, een planeet van het formaat Neptunus, draait op een afstand van minder dan 5 miljoen kilometer om een rode dwergster. Vanaf de aarde gezien beweegt de planeet daarbij eens in de 63 uur voor zijn ster langs.
Dat de atmosferen van planeten in zulke krappe omloopbanen te lijden hebben onder de intense straling van de centrale ster, werd al langer vermoed. Maar tot nu toe ontbrak het aan betrouwbare metingen van de hoeveelheid gas die daarbij ontsnapt.
Uit de nieuwe waarnemingen blijkt dat steeds als GJ 536b voor zijn ster langs schuift, het ultraviolette licht van de ster voor ongeveer de helft wordt geabsorbeerd door een grote wolk van waterstofgas. Berekeningen wijzen uit dat er per seconde ongeveer 1000 ton waterstof uit de atmosfeer van de planeet verdwijnt.
Dat lijkt heel veel, maar in dit tempo verliest de planeet in een miljard jaar slechts 0,1% van zijn atmosfeer. Vermoed wordt wel dat het verdampingsproces bij andere exoplaneten veel harder kan toeslaan.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-06-2015
Eerste exoplaneet kleiner dan de aarde gewogen en gemeten
Wetenschappers hebben de grootte en het gewicht vastgesteld van Kepler-138b. Het is de eerste exoplaneet kleiner dan de aarde die astronomen wogen en maten.
Kepler-138b draait om een kleine ster op een afstand van 200 lichtjaar van de aarde. De moederster – Kepler-138 – is 30% koeler en twee keer zo klein als de zon. Om deze ster draaien meerdere planeten, zoals Kepler-138c en Kepler-138d. Kepler-138b is de binnenste exoplaneet. Deze buitenaardse wereld is even groot als de planeet Mars en tien keer zo licht als de aarde. Kepler-138c en Kepler-138d zijn iets groter dan de aarde.
Astronomen slaagden erin om de drie exoplaneten te wegen, omdat de drie hemellichamen invloed uitoefenen op elkaar. Kepler-138b heeft een bepaalde snelheid waarmee de planeet om de moederster raast, maar de andere exoplaneten versnellen of vertragen Kepler-138b. Door deze veranderingen te analyseren, kunnen wetenschappers precies achterhalen hoe zwaar de exoplaneten zijn.
Maar hoe weten astronomen hoe groot een exoplaneet is? Ook daarvoor kennen zij een trucje. Iedere keer als een planeet voor de ster langs gaat, wordt een deel van het sterrenlicht geblokkeerd. Astronomen kunnen op die manier de grootte van een exoplaneet vaststellen.
Helaas kunnen we niet verhuizen naar één van deze exoplaneten. Alledrie draaien ze te dicht om hun moederster, waardoor het voor aardbewoners te heet onder de voeten is. Het is er te warm voor vloeibaar water.
(scientias.nl)
Eerste exoplaneet kleiner dan de aarde gewogen en gemeten
Wetenschappers hebben de grootte en het gewicht vastgesteld van Kepler-138b. Het is de eerste exoplaneet kleiner dan de aarde die astronomen wogen en maten.
Kepler-138b draait om een kleine ster op een afstand van 200 lichtjaar van de aarde. De moederster – Kepler-138 – is 30% koeler en twee keer zo klein als de zon. Om deze ster draaien meerdere planeten, zoals Kepler-138c en Kepler-138d. Kepler-138b is de binnenste exoplaneet. Deze buitenaardse wereld is even groot als de planeet Mars en tien keer zo licht als de aarde. Kepler-138c en Kepler-138d zijn iets groter dan de aarde.
Astronomen slaagden erin om de drie exoplaneten te wegen, omdat de drie hemellichamen invloed uitoefenen op elkaar. Kepler-138b heeft een bepaalde snelheid waarmee de planeet om de moederster raast, maar de andere exoplaneten versnellen of vertragen Kepler-138b. Door deze veranderingen te analyseren, kunnen wetenschappers precies achterhalen hoe zwaar de exoplaneten zijn.
Maar hoe weten astronomen hoe groot een exoplaneet is? Ook daarvoor kennen zij een trucje. Iedere keer als een planeet voor de ster langs gaat, wordt een deel van het sterrenlicht geblokkeerd. Astronomen kunnen op die manier de grootte van een exoplaneet vaststellen.
Helaas kunnen we niet verhuizen naar één van deze exoplaneten. Alledrie draaien ze te dicht om hun moederster, waardoor het voor aardbewoners te heet onder de voeten is. Het is er te warm voor vloeibaar water.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-06-2015
Water rondom komeet 67P in kaart gebracht
Het MIRO-instrument van de Rosetta-ruimtesonde heeft een kaart gemaakt van water rondom komeet 67P. De kaart laat zien dat het water niet gelijk verdeeld is.
Zo bevat de nevelige wolk van gas om de kern van de komeet veel water, vooral aan de dagkant van 67P. Er is minder water te vinden boven de nachtkant van de komeet. Vooral het gebied boven de zuidpool bevat weinig water, zoals te zien is op de kaart bovenaan dit artikel.
“Het gebied net boven de nek heeft de hoogste waterdichtheid”, vertelt onderzoeker Nicolas Biver van het LESIA-Observatoire de Paris. “Dit is de regio nabij de noordpool van de komeet. Hier is de hoeveelheid water twee magnitudes hoger dan op andere plekken in de coma.”
Dankzij deze kaart kunnen wetenschappers beter bepalen hoe water circuleert in de ijle atmosfeer boven het oppervlak van komeet 67P. De tijdelijke atmosfeer bestaat namelijk uit deeltjes die los zijn gekomen van de komeet. De metingen zijn verricht op 7 september 2014, toen de Rosetta-ruimtesonde 58 kilometer van het centrum van de komeet verwijderd was. Het scannen duurde in totaal vier uur, waarbij 201 verschillende punten werden gecontroleerd.
(scientias.nl)
Water rondom komeet 67P in kaart gebracht
Het MIRO-instrument van de Rosetta-ruimtesonde heeft een kaart gemaakt van water rondom komeet 67P. De kaart laat zien dat het water niet gelijk verdeeld is.
Zo bevat de nevelige wolk van gas om de kern van de komeet veel water, vooral aan de dagkant van 67P. Er is minder water te vinden boven de nachtkant van de komeet. Vooral het gebied boven de zuidpool bevat weinig water, zoals te zien is op de kaart bovenaan dit artikel.
“Het gebied net boven de nek heeft de hoogste waterdichtheid”, vertelt onderzoeker Nicolas Biver van het LESIA-Observatoire de Paris. “Dit is de regio nabij de noordpool van de komeet. Hier is de hoeveelheid water twee magnitudes hoger dan op andere plekken in de coma.”
Dankzij deze kaart kunnen wetenschappers beter bepalen hoe water circuleert in de ijle atmosfeer boven het oppervlak van komeet 67P. De tijdelijke atmosfeer bestaat namelijk uit deeltjes die los zijn gekomen van de komeet. De metingen zijn verricht op 7 september 2014, toen de Rosetta-ruimtesonde 58 kilometer van het centrum van de komeet verwijderd was. Het scannen duurde in totaal vier uur, waarbij 201 verschillende punten werden gecontroleerd.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-07-2015
Leidse astronomen zien jongste exoplaneet ooit
Nederlandse en Zwitserse astronomen hebben een protoplaneet gevonden bij een ster. Zij kunnen zien hoe de jonge gasplaneet zich vormt.
De protoplaneet draait om de piepjonge ster HD 100546b. Deze ster is pas vijf tot tien miljoen jaar oud en is slechts 335 lichtjaar verwijderd van de aarde. De ster bevindt zich in het sterrenbeeld Vlieg, dat alleen op het zuidelijk halfrond te zien is.
Fomalhaut b is de allereerste exoplaneet die op de gevoelige plaat is vastgelegd. De exoplaneet is in 2004 voor het eerst gefotografeerd, al werd het object pas jaren later gevonden.
De sterrenkundigen gebruikten de Very Large Telescope om in te zoomen op dit exo-zonnestelsel. Aan deze telescoop werd een in Leiden gemaakt instrument gekoppeld, namelijk een coronograaf. “Onze APP-coronograaf filtert het sterlicht weg en laat zien dat de protoplaneet om zijn ster draait”, zegt Matthew Kenworthy van de Leidse Sterrewacht.
De coronograaf werkt op dit moment alleen bij licht van een specifieke golflengte. De Leidse onderzoekers testen momenteel nieuwe instrumenten, die meerdere golflengten tegelijkertijd kunnen waarnemen. Deze instrumenten zijn bedoeld voor de nieuwe generatie supertelescopen.
Er zijn al vaker jonge planeten bij jonge sterren gevonden, maar de nu gevonden exoplaneet lijkt de jongste ooit te zijn. Dit concluderen de wetenschappers op basis van de stofschijf, die om de ster draait. Zo bevat de stofschijf weinig gaten, wat betekent dat er nog weinig activiteit is geweest.
(scientias.nl)
Leidse astronomen zien jongste exoplaneet ooit
Nederlandse en Zwitserse astronomen hebben een protoplaneet gevonden bij een ster. Zij kunnen zien hoe de jonge gasplaneet zich vormt.
De protoplaneet draait om de piepjonge ster HD 100546b. Deze ster is pas vijf tot tien miljoen jaar oud en is slechts 335 lichtjaar verwijderd van de aarde. De ster bevindt zich in het sterrenbeeld Vlieg, dat alleen op het zuidelijk halfrond te zien is.
Fomalhaut b is de allereerste exoplaneet die op de gevoelige plaat is vastgelegd. De exoplaneet is in 2004 voor het eerst gefotografeerd, al werd het object pas jaren later gevonden.
De sterrenkundigen gebruikten de Very Large Telescope om in te zoomen op dit exo-zonnestelsel. Aan deze telescoop werd een in Leiden gemaakt instrument gekoppeld, namelijk een coronograaf. “Onze APP-coronograaf filtert het sterlicht weg en laat zien dat de protoplaneet om zijn ster draait”, zegt Matthew Kenworthy van de Leidse Sterrewacht.
De coronograaf werkt op dit moment alleen bij licht van een specifieke golflengte. De Leidse onderzoekers testen momenteel nieuwe instrumenten, die meerdere golflengten tegelijkertijd kunnen waarnemen. Deze instrumenten zijn bedoeld voor de nieuwe generatie supertelescopen.
Er zijn al vaker jonge planeten bij jonge sterren gevonden, maar de nu gevonden exoplaneet lijkt de jongste ooit te zijn. Dit concluderen de wetenschappers op basis van de stofschijf, die om de ster draait. Zo bevat de stofschijf weinig gaten, wat betekent dat er nog weinig activiteit is geweest.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
15-07-2015
Is dit een exacte kopie van ons eigen zonnestelsel?
Geschreven door Tim Kraaijvanger op 15 juli 2015 om 16:00 uur
Een internationaal team van astronomen heeft de tweelingbroer van Jupiter gevonden. Niet alleen lijkt deze exoplaneet op de grootste planeet van ons zonnestelsel; ook draait de tweelingbroer op dezelfde afstand om een zonachtige ster.
De nieuwe exoplaneet draait om de ster HIP 11915. Deze ster is ongeveer even oud als de zon. Daarnaast is de ster qua samenstelling en massa identiek aan onze moederster.
Het is voor het eerst dat astronomen een combinatie van een ster en een planeet zien die overeenkomt met het duo zon-Jupiter. Is dit systeem een exacte kopie van ons eigen zonnestelsel? Misschien wel. “De zoektocht naar een tweede aarde en een tweede zonnestelsel is één van de spannendste ondernemingen in de astronomie”, vertelt onderzoeker Jorge Melendez van de universiteit van São Paulo. “We zijn heel blij dat we deel uitmaken van dit baanbrekende onderzoek.”
De chemische signatuur van onze zon is mogelijk beïnvloed door de aanwezigheid van rotsachtige planeten in het zonnestelsel. Dit wijst erop dat ook rond HIP 11915 mogelijk rotsachtige planeten cirkelen. Daarnaast vermoeden astronomen dat de huidige ordening van planeten in ons zonnestelsel te danken is aan Jupiter en zijn zwaartekrachtsinvloed. De ontdekking van een evenbeeld van Jupiter zou dus wel eens een belangrijke mijlpaal kunnen zijn in de zoektocht naar een planetenstelsel dat op het onze lijkt. Dit maakt HIP 11915 één van de meest veelbelovende kandidaten voor het huisvesten van een zogenoemd ‘zonnestelsel 2.0′. “Na een twintig jaar durende jacht beginnen we eindelijk grote gasplaneten met lange omlooptijden – zoals in ons eigen zonnestelsel – te ontdekken”, vertelt hoofdauteur Megan Bedell van de universiteit van Chicago. “Dit is een spannend teken dat er andere zonnestelsels op ontdekking wachten.”
De tweelingbroer van Jupiter is ontdekt met behulp van de 3,6-meter ESO-telescoop van de sterrenwacht op La Silla in Chili. Onderzoekers gebruikten het HARPS-instrument. Dankzij dit instrument vonden astronomen onlangs 500 kometen rondom een jonge ster. Ook zagen zij voor het eerst het spectrum van een exoplaneet in zichtbaar licht.
(scientias.nl)
Is dit een exacte kopie van ons eigen zonnestelsel?
Geschreven door Tim Kraaijvanger op 15 juli 2015 om 16:00 uur
Een internationaal team van astronomen heeft de tweelingbroer van Jupiter gevonden. Niet alleen lijkt deze exoplaneet op de grootste planeet van ons zonnestelsel; ook draait de tweelingbroer op dezelfde afstand om een zonachtige ster.
De nieuwe exoplaneet draait om de ster HIP 11915. Deze ster is ongeveer even oud als de zon. Daarnaast is de ster qua samenstelling en massa identiek aan onze moederster.
Het is voor het eerst dat astronomen een combinatie van een ster en een planeet zien die overeenkomt met het duo zon-Jupiter. Is dit systeem een exacte kopie van ons eigen zonnestelsel? Misschien wel. “De zoektocht naar een tweede aarde en een tweede zonnestelsel is één van de spannendste ondernemingen in de astronomie”, vertelt onderzoeker Jorge Melendez van de universiteit van São Paulo. “We zijn heel blij dat we deel uitmaken van dit baanbrekende onderzoek.”
De chemische signatuur van onze zon is mogelijk beïnvloed door de aanwezigheid van rotsachtige planeten in het zonnestelsel. Dit wijst erop dat ook rond HIP 11915 mogelijk rotsachtige planeten cirkelen. Daarnaast vermoeden astronomen dat de huidige ordening van planeten in ons zonnestelsel te danken is aan Jupiter en zijn zwaartekrachtsinvloed. De ontdekking van een evenbeeld van Jupiter zou dus wel eens een belangrijke mijlpaal kunnen zijn in de zoektocht naar een planetenstelsel dat op het onze lijkt. Dit maakt HIP 11915 één van de meest veelbelovende kandidaten voor het huisvesten van een zogenoemd ‘zonnestelsel 2.0′. “Na een twintig jaar durende jacht beginnen we eindelijk grote gasplaneten met lange omlooptijden – zoals in ons eigen zonnestelsel – te ontdekken”, vertelt hoofdauteur Megan Bedell van de universiteit van Chicago. “Dit is een spannend teken dat er andere zonnestelsels op ontdekking wachten.”
De tweelingbroer van Jupiter is ontdekt met behulp van de 3,6-meter ESO-telescoop van de sterrenwacht op La Silla in Chili. Onderzoekers gebruikten het HARPS-instrument. Dankzij dit instrument vonden astronomen onlangs 500 kometen rondom een jonge ster. Ook zagen zij voor het eerst het spectrum van een exoplaneet in zichtbaar licht.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-07-2015
Bewoonbaarheid van planeten mede bepaald door samenstelling
van een aarde-achtige exoplaneet De bewoonbaarheid van een aardeachtige exoplaneet wordt niet alleen bepaald door de afstand van de planeet tot zijn moederster, maar ook door de samenstelling. Dat concluderen onderzoekers van de Universiteit van Californië in Santa Barbara op basis van nieuwe modelberekeningen.
Tot ca. tien jaar geleden werd aangenomen dat de samenstelling van de aarde vergelijkbaar zou zijn met die van zogeheten chondrieten (ee bepaald type steenmeteorieten) - de aardse planeten zijn immers uit zulke kleine brokstukken samengeklonterd. Later bleek echter dat de samenstelling van de aarde in bepaalde opzichten toch afwijkt van die van chondrieten.
Een nieuw model, opgesteld door de Californische aardwetenschappers, gaat er nu vanuit dat de aarde minder radioactieve elementen (uranium, thorium en kalium) bevat dan tot dusver werd aangenomen. Recente berekeningen, vandaag gepubliceerd in Nature Geoscience, laten zien dat het nieuwe model wél leidt tot het ontstaan van plaattektoniek, terwijl de aarde in het 'oude' model géén plaattektoniek zou vertonen, vanwege een te grote warmteproductie.
Plaattektoniek werkt als een soort planetaire thermostaat, en speelt een belangrijke rol bij het bewoonbaar houden van een planeet zoals de aarde. De onderzoekers concluderen dan ook dat bij het beoordelen van de bewoonbaarheid van aardeachtige exoplaneten niet alleen gekeken moet worden naar de afstand tot hun moederster, maar ook naar de samenstelling.
(allesoversterrenkunde)
Bewoonbaarheid van planeten mede bepaald door samenstelling
van een aarde-achtige exoplaneet De bewoonbaarheid van een aardeachtige exoplaneet wordt niet alleen bepaald door de afstand van de planeet tot zijn moederster, maar ook door de samenstelling. Dat concluderen onderzoekers van de Universiteit van Californië in Santa Barbara op basis van nieuwe modelberekeningen.
Tot ca. tien jaar geleden werd aangenomen dat de samenstelling van de aarde vergelijkbaar zou zijn met die van zogeheten chondrieten (ee bepaald type steenmeteorieten) - de aardse planeten zijn immers uit zulke kleine brokstukken samengeklonterd. Later bleek echter dat de samenstelling van de aarde in bepaalde opzichten toch afwijkt van die van chondrieten.
Een nieuw model, opgesteld door de Californische aardwetenschappers, gaat er nu vanuit dat de aarde minder radioactieve elementen (uranium, thorium en kalium) bevat dan tot dusver werd aangenomen. Recente berekeningen, vandaag gepubliceerd in Nature Geoscience, laten zien dat het nieuwe model wél leidt tot het ontstaan van plaattektoniek, terwijl de aarde in het 'oude' model géén plaattektoniek zou vertonen, vanwege een te grote warmteproductie.
Plaattektoniek werkt als een soort planetaire thermostaat, en speelt een belangrijke rol bij het bewoonbaar houden van een planeet zoals de aarde. De onderzoekers concluderen dan ook dat bij het beoordelen van de bewoonbaarheid van aardeachtige exoplaneten niet alleen gekeken moet worden naar de afstand tot hun moederster, maar ook naar de samenstelling.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
NASA's making a big exoplanet announcement this week, watch it live!
NASA has had a pretty big month already, but apparently the US space agency's not done yet. The Ames Research Centre team has just revealed that they'll be making a big announcement on Thursday at 4pm UTC (9am PDT on Thursday, or 2am AEST on Friday) about the exoplanet-hunting Kepler mission. And speculation is already running wild that they may be about to announce the discovery of a new Earth-like planet in the habitable zone of a star... in other words, a potential new home for humanity (or prime spot to look for extraterrestiral life).
http://www.sciencealert.c(...)-s-how-to-watch-live
NASA has had a pretty big month already, but apparently the US space agency's not done yet. The Ames Research Centre team has just revealed that they'll be making a big announcement on Thursday at 4pm UTC (9am PDT on Thursday, or 2am AEST on Friday) about the exoplanet-hunting Kepler mission. And speculation is already running wild that they may be about to announce the discovery of a new Earth-like planet in the habitable zone of a star... in other words, a potential new home for humanity (or prime spot to look for extraterrestiral life).
http://www.sciencealert.c(...)-s-how-to-watch-live
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
Zouden we buitenaards leven kunnen detecteren aan de hand van eventueel licht dat zij uitzenden net als ons bij nacht?
woensdag 6 mei 2015 17:54 schreef Libertarisch het volgende:
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Met de huidige telescopen? Lijkt me sterk. Het reflecterende licht van de ster is vele male sterker dus zal altijd eerst gezien worden..
Veni, vidi, vodka.
23-07-2015
Aardachtige exoplaneet gevonden die om zonachtige ster draait
Astronomen hebben de beste exo-aarde tot nu toe gevonden. Deze kleine planeet draait om de ster Kepler 452 en bevindt zich in de leefbare zone. Dit is een gebied om een ster waar water in vloeibare vorm op het oppervlak van een planeet kan voorkomen.
Grootste kans op buitenaards leven
Er zijn al verschillende aardachtige exoplaneten gevonden. Waar is de kans op buitenaards leven het grootst? Wij hebben een top tien gemaakt. Met de komst van Kepler-452b moet deze lijst binnenkort bijgewerkt worden.
“Het is de eerste aardachtige exoplaneet in de leefbare zone rondom een ster die lijkt op onze zon”, zegt astronoom Douglas Caldwell van het SETI Instituut. Hoewel er op de artistieke impressie bovenaan dit artikel wolken en water te zien zijn op het oppervlak van de exoplaneet, is de aanwezigheid hiervan nog niet bevestigd door wetenschappers.
Over de exo-aarde
De exo-aarde Kepler-452b is 60% groter dan de aarde en draait op een afstand van ruwweg 165 miljoen kilometer om zijn moederster. Dit betekent dat de exoplaneet 10% verder verwijderd is van zijn moederster dan de aarde van de zon. Een jaar op Kepler-452b duurt 385 dagen. Dat komt verrassend dicht in de buurt van een aards jaar.
De nieuwe exoplaneet is fors groter dan de aarde, zoals te zien is op deze visualisatie.
Over de ster
De ster Kepler-452 is 1,5 miljard jaar ouder dan de zon, waardoor de ster en de exoplaneet zes miljard jaar oud zijn. In de eerste vijf miljard jaar kreeg de exo-aarde minder energie van zijn ster dan de aarde van de zon ontvangt, maar dit verschil is nu gelijk getrokken. Dit komt omdat de ster langzaam heter en helderder wordt. Op dit moment is de ster Kepler-452 10% groter en 20% helderder dan de zon. De oppervlaktetemperatuur is gelijk.
In de toekomst kijken
“Kepler-452b kun je zien als het oudere, grotere neefje van de aarde”, zegt data-analist Jon Jenkins van het Kepler-team. “Dankzij deze exoplaneet kunnen we aanschouwen hoe de toekomst van onze planeet eruit gaat zien. Het is verbazingwekkend dat deze planeet zich al zes miljard jaar in de leefbare zone om een ster bevindt. Dit betekent dat leven meer tijd heeft gehad om zich te ontwikkelen. Tenminste… als alle ingrediënten voor leven aanwezig zijn.”
Kepler-452b is de eerste aardachtige exoplaneet die om een zonachtige ster is gevonden. Er zijn al meer aardachtige exoplaneten gevonden, alleen bevinden die zich om kleinere sterren.
.
Ons eigen zonnestelsel vergeleken met het systeem van Kepler-452.
.
Alle kandidaat-planeten die ontdekt zijn door de Kepler-telescoop. De nieuwe aanwas is geel.
Hoe gaat het eigenlijk met Kepler?
De Kepler-telescoop begon in 2009 met zijn wetenschappelijke missie: het vinden van exoplaneten die – net als de aarde – bewoonbaar kunnen zijn. Helaas werkte de telescoop in 2013 niet meer naar behoren, omdat twee reactiewielen waren uitgevallen. De stand kan hierdoor niet meer voldoende nauwkeurig worden geregeld. Toch is de telescoop niet inactief. Op dit moment gebruikt Kepler de zon om te stabiliseren, waardoor het ruimteobservatorium alsnog planeten rondom kleine rode dwergsterren kan ontdekken.
Verre ster
Het Kepler-452-systeem is 1.400 lichtjaar van de aarde verwijderd. Dit betekent dat de ster Kepler-452 geen buur is van de aarde. Het is onmogelijk om dit systeem in de nabije of verre toekomst te bezoeken. Wel kunnen wetenschappers over enkele jaren de James Webb-telescoop gebruiken om bijvoorbeeld de atmosfeer van de exoplaneet te analyseren. De samenstelling van de atmosfeer kan verraden of er leven (mogelijk) is.
Bijna vijfduizend kandidaat-planeten
Kepler-452b is niet de enige exoplaneet die gevonden is door de Kepler-telescoop. In totaal zijn er vandaag 521 nieuwe kandidaat-planeten aangekondigd. In totaal zijn er nu 4.696 kandidaat-planeten. Dit zijn exoplaneten die waarschijnlijk bestaan, maar die nog wel bevestigd moeten worden door een andere telescoop.
(Scientias.nl)
Aardachtige exoplaneet gevonden die om zonachtige ster draait
Astronomen hebben de beste exo-aarde tot nu toe gevonden. Deze kleine planeet draait om de ster Kepler 452 en bevindt zich in de leefbare zone. Dit is een gebied om een ster waar water in vloeibare vorm op het oppervlak van een planeet kan voorkomen.
Grootste kans op buitenaards leven
Er zijn al verschillende aardachtige exoplaneten gevonden. Waar is de kans op buitenaards leven het grootst? Wij hebben een top tien gemaakt. Met de komst van Kepler-452b moet deze lijst binnenkort bijgewerkt worden.
“Het is de eerste aardachtige exoplaneet in de leefbare zone rondom een ster die lijkt op onze zon”, zegt astronoom Douglas Caldwell van het SETI Instituut. Hoewel er op de artistieke impressie bovenaan dit artikel wolken en water te zien zijn op het oppervlak van de exoplaneet, is de aanwezigheid hiervan nog niet bevestigd door wetenschappers.
Over de exo-aarde
De exo-aarde Kepler-452b is 60% groter dan de aarde en draait op een afstand van ruwweg 165 miljoen kilometer om zijn moederster. Dit betekent dat de exoplaneet 10% verder verwijderd is van zijn moederster dan de aarde van de zon. Een jaar op Kepler-452b duurt 385 dagen. Dat komt verrassend dicht in de buurt van een aards jaar.
De nieuwe exoplaneet is fors groter dan de aarde, zoals te zien is op deze visualisatie.
Over de ster
De ster Kepler-452 is 1,5 miljard jaar ouder dan de zon, waardoor de ster en de exoplaneet zes miljard jaar oud zijn. In de eerste vijf miljard jaar kreeg de exo-aarde minder energie van zijn ster dan de aarde van de zon ontvangt, maar dit verschil is nu gelijk getrokken. Dit komt omdat de ster langzaam heter en helderder wordt. Op dit moment is de ster Kepler-452 10% groter en 20% helderder dan de zon. De oppervlaktetemperatuur is gelijk.
In de toekomst kijken
“Kepler-452b kun je zien als het oudere, grotere neefje van de aarde”, zegt data-analist Jon Jenkins van het Kepler-team. “Dankzij deze exoplaneet kunnen we aanschouwen hoe de toekomst van onze planeet eruit gaat zien. Het is verbazingwekkend dat deze planeet zich al zes miljard jaar in de leefbare zone om een ster bevindt. Dit betekent dat leven meer tijd heeft gehad om zich te ontwikkelen. Tenminste… als alle ingrediënten voor leven aanwezig zijn.”
Kepler-452b is de eerste aardachtige exoplaneet die om een zonachtige ster is gevonden. Er zijn al meer aardachtige exoplaneten gevonden, alleen bevinden die zich om kleinere sterren.
.
.Ons eigen zonnestelsel vergeleken met het systeem van Kepler-452.
.
.Alle kandidaat-planeten die ontdekt zijn door de Kepler-telescoop. De nieuwe aanwas is geel.
Hoe gaat het eigenlijk met Kepler?
De Kepler-telescoop begon in 2009 met zijn wetenschappelijke missie: het vinden van exoplaneten die – net als de aarde – bewoonbaar kunnen zijn. Helaas werkte de telescoop in 2013 niet meer naar behoren, omdat twee reactiewielen waren uitgevallen. De stand kan hierdoor niet meer voldoende nauwkeurig worden geregeld. Toch is de telescoop niet inactief. Op dit moment gebruikt Kepler de zon om te stabiliseren, waardoor het ruimteobservatorium alsnog planeten rondom kleine rode dwergsterren kan ontdekken.
Verre ster
Het Kepler-452-systeem is 1.400 lichtjaar van de aarde verwijderd. Dit betekent dat de ster Kepler-452 geen buur is van de aarde. Het is onmogelijk om dit systeem in de nabije of verre toekomst te bezoeken. Wel kunnen wetenschappers over enkele jaren de James Webb-telescoop gebruiken om bijvoorbeeld de atmosfeer van de exoplaneet te analyseren. De samenstelling van de atmosfeer kan verraden of er leven (mogelijk) is.
Bijna vijfduizend kandidaat-planeten
Kepler-452b is niet de enige exoplaneet die gevonden is door de Kepler-telescoop. In totaal zijn er vandaag 521 nieuwe kandidaat-planeten aangekondigd. In totaal zijn er nu 4.696 kandidaat-planeten. Dit zijn exoplaneten die waarschijnlijk bestaan, maar die nog wel bevestigd moeten worden door een andere telescoop.
(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
23-07-2015
Nieuwe oogst van exoplaneten gepresenteerd
Artist’s impression van het oppervlak van de exoplaneet Kepler 452b – wellicht de meest ‘aarde-achtige’ planeet die tot nu toe met de Kepler-satelliet is opgespoord. Of er ook werkelijk vulkanen en water op de planeet zijn, staat allerminst vast. (SETI Institute/Danielle Futselaar)
Astronomen hebben vandaag een nieuwe lijst van meer dan 500 ’exoplaneet-kandidaten’ gepresenteerd. De (mogelijke) planeten zijn opgespoord in gegevens die de afgelopen vier jaar zijn verzameld door de NASA-satelliet Kepler. Een eerdere versie van de Kepler-catalogus telde al 4175 kandidaten.
De Kepler-satelliet spoort planeten op door te letten op periodieke ‘dipjes’ in de helderheden van sterren. Of deze regelmatige helderheidsveranderingen ook werkelijk door planeten worden veroorzaakt, moet uit (tijdrovende) vervolgwaarnemingen blijken. De geschiedenis heeft echter geleerd dat dit bijna altijd het geval is.
Op de nieuwe lijst staan twaalf kandidaten die minder dan twee keer zo groot zijn als de aarde en bovendien binnen de zogeheten ‘leefbare zone’ om hun ster cirkelen. Deze zone is de gordel rond de ster waarbinnen de temperaturen op het oppervlak van een planeet zo gematigd kunnen zijn dat er water in vloeibare vorm kan bestaan. Dat er ook werkelijk water aanwezig is, staat allerminst vast.
Van een van de twaalf kandidaten, Kepler 452b, is het bestaan inmiddels al bevestigd. Deze planeet, die anderhalf keer zo groot is als de aarde, draait om een zonachtige ster die 1400 lichtjaar van ons is verwijderd. De afstand tussen Kepler 452b en zijn moederster is vergelijkbaar met de afstand aarde-zon.
De massa van Kepler 452b wordt geschat op vijf aardmassa’s. Daarmee behoort hij tot de klasse van de ‘superaardes’ – planeten die qua omvang tussen de aarde en de planeet Neptunus in zitten. Uit de massa/grootte-verhouding van de planeet kan worden afgeleid dat het een rotsachtig object is.
Over de omstandigheden op de planeet kan voorlopig alleen maar worden gespeculeerd. Elke overeenkomst tussen de artist’s impression die het SETI Institute aan zijn persbericht heeft toegevoegd en de werkelijkheid berust dus op zuiver toeval.
(allesoversterrenkunde)
Nieuwe oogst van exoplaneten gepresenteerd
Artist’s impression van het oppervlak van de exoplaneet Kepler 452b – wellicht de meest ‘aarde-achtige’ planeet die tot nu toe met de Kepler-satelliet is opgespoord. Of er ook werkelijk vulkanen en water op de planeet zijn, staat allerminst vast. (SETI Institute/Danielle Futselaar)
Astronomen hebben vandaag een nieuwe lijst van meer dan 500 ’exoplaneet-kandidaten’ gepresenteerd. De (mogelijke) planeten zijn opgespoord in gegevens die de afgelopen vier jaar zijn verzameld door de NASA-satelliet Kepler. Een eerdere versie van de Kepler-catalogus telde al 4175 kandidaten.
De Kepler-satelliet spoort planeten op door te letten op periodieke ‘dipjes’ in de helderheden van sterren. Of deze regelmatige helderheidsveranderingen ook werkelijk door planeten worden veroorzaakt, moet uit (tijdrovende) vervolgwaarnemingen blijken. De geschiedenis heeft echter geleerd dat dit bijna altijd het geval is.
Op de nieuwe lijst staan twaalf kandidaten die minder dan twee keer zo groot zijn als de aarde en bovendien binnen de zogeheten ‘leefbare zone’ om hun ster cirkelen. Deze zone is de gordel rond de ster waarbinnen de temperaturen op het oppervlak van een planeet zo gematigd kunnen zijn dat er water in vloeibare vorm kan bestaan. Dat er ook werkelijk water aanwezig is, staat allerminst vast.
Van een van de twaalf kandidaten, Kepler 452b, is het bestaan inmiddels al bevestigd. Deze planeet, die anderhalf keer zo groot is als de aarde, draait om een zonachtige ster die 1400 lichtjaar van ons is verwijderd. De afstand tussen Kepler 452b en zijn moederster is vergelijkbaar met de afstand aarde-zon.
De massa van Kepler 452b wordt geschat op vijf aardmassa’s. Daarmee behoort hij tot de klasse van de ‘superaardes’ – planeten die qua omvang tussen de aarde en de planeet Neptunus in zitten. Uit de massa/grootte-verhouding van de planeet kan worden afgeleid dat het een rotsachtig object is.
Over de omstandigheden op de planeet kan voorlopig alleen maar worden gespeculeerd. Elke overeenkomst tussen de artist’s impression die het SETI Institute aan zijn persbericht heeft toegevoegd en de werkelijkheid berust dus op zuiver toeval.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Misschien eerst een beetje inlezen hoe wetenschappers te werk gaan?quote:
Ik vind het een raar verhaal. Hoe kun je nou zien dat een planeet gastvrij is op 1.500 lichtjaar afstand? Snap hier helemaal niets van.
En dan nog met een plaatje erbij ook nog (in het journaal). Kom op man. We weten amper of er op mars een beetje water is.
In eerste instantie is aangegeven dat de kenmerken op de foto niet bevestigd is door wetenschappers.
We kunnen afleiden dat de planeet zich in een zone bevindt waar vloeibaar water kan voorkomen.
Ook zijn we in staat de atmosfeer te analyseren wanneer een exoplaneet voor de zon trekt.
Dat we een aardachtige planeet hebben ontdekt die zich in de goldilocks zone bevindt, wil niet zeggen dat wij mensen op die planeet zonder astonautenpak kunnen rondlopen
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Met de nieuwe generatie telescopen zouden we misschien het licht van de ster genoeg weg kunnen filteren en kunstmatig licht kunnen opvangen.quote:Op woensdag 22 juli 2015 16:14 schreef Woods het volgende:
Zouden we buitenaards leven kunnen detecteren aan de hand van eventueel licht dat zij uitzenden net als ons bij nacht?
[ [url=https://images.duckduckgo.com/iu/?u=http%3A%2F%2Fwww.gearthblog.com%2Fimages%2Fearthnight.jpg&f=1]afbeelding[/url] ]
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
Hier alvast een lijstje met mogelijke namen
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Ik zei laatst dat het jammer was dat de FP niet naar W&T gerelateerde artikelen linkte waar dat van toepassing is.
Maar dit is toch om te huilen, heeft niks met wetenschap te maken:
NASA doet grote ontdekking: tweede aarde gevonden
Het meteen bestempelen als bewoonbare planeet
.
Maar dit is toch om te huilen, heeft niks met wetenschap te maken:
NASA doet grote ontdekking: tweede aarde gevonden
Het meteen bestempelen als bewoonbare planeet
.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Bewoonbaar is elke planeet; heel kort weliswaar maar goed...quote:
Ik zei laatst dat het jammer was dat de FP niet naar W&T gerelateerde artikelen linkte waar dat van toepassing is.
Maar dit is toch om te huilen, heeft niks met wetenschap te maken:
NASA doet grote ontdekking: tweede aarde gevonden
Het meteen bestempelen als bewoonbare planeet
Jij bent al 1000 keer dood voordat je de oppervlakte van Jupiter aanraakt, dat noem ik niet echt bewoonbaar, ook niet heel kort..quote:
[..]
Bewoonbaar is elke planeet; heel kort weliswaar maar goed...
Veni, vidi, vodka.
Wie zegt dat je de oppervlakte moet aanraken?quote:
[..]
Jij bent al 1000 keer dood voordat je de oppervlakte van Jupiter aanraakt, dat noem ik niet echt bewoonbaar, ook niet heel kort..
Ruime definitie van wonen heb jijquote:
[..]
Wie zegt dat je de oppervlakte moet aanraken?
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
hoe zie je dat voor je op laten we zeggen.. jupiter? een ballon gevuld met wat?quote:
Je kunt ook met een balloon op een gasplaneet wonen, ja in de "wolken" dus.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Ik weet niet of het op Jupiter kan maar het principe dat je met een ballon op een planet kunt vertoeven is niet nieuw. Volgens mij waren er ook ideeën om zo op venus te wonen (is dan wel niet een gasplaneet).quote:
[..]
hoe zie je dat voor je op laten we zeggen.. jupiter? een ballon gevuld met wat?
http://sacd.larc.nasa.gov(...)smab-projects/havoc/quote:
[..]
Ik weet niet of het op Jupiter kan maar het principe dat je met een ballon op een planet kunt vertoeven is niet nieuw. Volgens mij waren er ook ideeën om zo op venus te wonen (is dan wel niet een gasplaneet).
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
checkquote:Op vrijdag 24 juli 2015 16:06 schreef PeteSampras het volgende:
[..]
http://sacd.larc.nasa.gov(...)smab-projects/havoc/
volgens mij zakt een ballon op jupiter meteen naar beneden...quote:
[..]
Ik weet niet of het op Jupiter kan maar het principe dat je met een ballon op een planet kunt vertoeven is niet nieuw. Volgens mij waren er ook ideeën om zo op venus te wonen (is dan wel niet een gasplaneet).
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Dat zou ik niet weten.quote:
[..]
volgens mij zakt een ballon op jupiter meteen naar beneden...
Als je er helium in doet zakt ie naar beneden, want de atmosfeer van jupiter bevat grotendeels waterstof. en er is niets lichter dan waterstof.quote:
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
lolquote:
[..]
Bewoonbaar is elke planeet; heel kort weliswaar maar goed...
Eindbaas Neil legt uit
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
hoezo eindbaas, dankzij hem heeft jouw new horizons topique maar 4 delen ipv 40!quote:
[..]
lol
Eindbaas Neil legt uit
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Hoezo? En kom niet aan met die onzin dat Tyson verantwoordelijk is voor de 'dood' van Pluto als planeetquote:
[..]
hoezo eindbaas, dankzij hem heeft jouw new horizons topique maar 4 delen ipv 40!
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Hmmm, ik denk dat dat eerder Mike Brown was.quote:
[..]
hoezo eindbaas, dankzij hem heeft jouw new horizons topique maar 4 delen ipv 40!
https://twitter.com/plutokiller
http://web.gps.caltech.edu/~mbrown/bio.html
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Hij is daar wel verantwoordelijk voor, want hij is de meest populaire gangmaker achter die theoriequote:
[..]
Hoezo? En kom niet aan met die onzin dat Tyson verantwoordelijk is voor de 'dood' van Pluto als planeet
.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Waar hebben we het hier over, plutokiller. Dit is bullshit. Er was gewoon tot 2006 geen duidelijk omschrijving wat planeten zijn, in 2006 zijn ze met zn alle van het International Astronomical Union (IAU) bij elkaar gekomen (en ja tyson zit daar vast ook bij). Toen kwamen ze uit op 3 categorieën..
- planeten
- dwerg-planeten
- hemellichamen
Pluto voldoet niet aan de omschrijving van planeet die ze toen bedacht hebben, so that's that. Er is een duidelijk verschil tussen dwerg-planeten & planeten het lijkt mij voor de hand liggend dat er een onderscheid gemaakt moet worden..
- planeten
- dwerg-planeten
- hemellichamen
Pluto voldoet niet aan de omschrijving van planeet die ze toen bedacht hebben, so that's that. Er is een duidelijk verschil tussen dwerg-planeten & planeten het lijkt mij voor de hand liggend dat er een onderscheid gemaakt moet worden..
Veni, vidi, vodka.
en nu terug naar exoplaneten potverdorie
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-07-2015
Luikse astronoom ontdekt de dichtste gesteenteplaneet buiten ons zonnestelsel
HD 219134b © NASA.
Astronomen, onder wie Michaël Gillon van de Luikse universiteit, hebben de tot nu dichtstbijzijnde gesteenteplaneet buiten ons zonnestelsel gevonden, zo heeft de uLg vandaag voorafgaand aan een publicatie in vakblad Astronomy & Astrophyics meegedeeld.
Exoplaneet HD 219134b liet zich verschalken met een telescoop op de Canarische eilanden en met de Spitzer-ruimtetelescoop van de NASA. Het hemellichaam bevindt zich rond een - met het blote oog - waar te nemen ster in het sterrenbeeld Cassiopeia nabij de Poolster. De exoplaneet bevindt zich op 21 lichtjaar van ons en is daarmee één van de meest nabije tot nu toe bekende planeten buiten ons zonnestelsel. Slechts twaalf staan nog dichter, met als koploper GJ647b op 15 lichtjaar. Maar geen ervan passeert voor ons zichtbaar voor hun ster.
HD 219134b doet dat wel, wat astronomen toeliet de massa en straal ervan te bepalen als 4,5 en 1,6 keer die van de Aarde. Dit impliceert een dichtheid van 6 gram per kubieke cm, wat erop wijst dat de planeet - net als de onze - essentieel uit gesteente bestaat. Gezien een omloop rond de moederster slechts drie dagen duurt, is dit te dicht om levensvatbaar te zijn.
Met zijn nabijheid van een kosmische steenworp is HD 219134b meteen de dichtst tot ons staande exoplaneet. Samen met zijn transit voor zijn ster is het daarom een prooi voor verder onderzoek, bijvoorbeeld naar de chemische samenstelling, zegt ook Gillon. Temeer omdat het stelsel nog drie andere planeten zou herbergen, waarvan twee met een met de Aarde vergelijkbare grootte.
(HLN)
Luikse astronoom ontdekt de dichtste gesteenteplaneet buiten ons zonnestelsel
HD 219134b © NASA.
Astronomen, onder wie Michaël Gillon van de Luikse universiteit, hebben de tot nu dichtstbijzijnde gesteenteplaneet buiten ons zonnestelsel gevonden, zo heeft de uLg vandaag voorafgaand aan een publicatie in vakblad Astronomy & Astrophyics meegedeeld.
Exoplaneet HD 219134b liet zich verschalken met een telescoop op de Canarische eilanden en met de Spitzer-ruimtetelescoop van de NASA. Het hemellichaam bevindt zich rond een - met het blote oog - waar te nemen ster in het sterrenbeeld Cassiopeia nabij de Poolster. De exoplaneet bevindt zich op 21 lichtjaar van ons en is daarmee één van de meest nabije tot nu toe bekende planeten buiten ons zonnestelsel. Slechts twaalf staan nog dichter, met als koploper GJ647b op 15 lichtjaar. Maar geen ervan passeert voor ons zichtbaar voor hun ster.
HD 219134b doet dat wel, wat astronomen toeliet de massa en straal ervan te bepalen als 4,5 en 1,6 keer die van de Aarde. Dit impliceert een dichtheid van 6 gram per kubieke cm, wat erop wijst dat de planeet - net als de onze - essentieel uit gesteente bestaat. Gezien een omloop rond de moederster slechts drie dagen duurt, is dit te dicht om levensvatbaar te zijn.
Met zijn nabijheid van een kosmische steenworp is HD 219134b meteen de dichtst tot ons staande exoplaneet. Samen met zijn transit voor zijn ster is het daarom een prooi voor verder onderzoek, bijvoorbeeld naar de chemische samenstelling, zegt ook Gillon. Temeer omdat het stelsel nog drie andere planeten zou herbergen, waarvan twee met een met de Aarde vergelijkbare grootte.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Nee hoor, Die ster is ietsje kouder en ietsje minder zwaar dan onze zonquote:
Drie dagen! Mini-ster?
Wel opwindend nieuws dit allemaal.
De reden dat die planeet maar 3 dagen over zijn omoopbaan doet is omdat die zeer dichtbij de ster draait
quote:En er is nog meer!
Naast deze superaarde zijn er rond de ster nog twee superaardes te vinden. Eén van deze superaardes doet er 6,8 dagen over om een rondje rond de ster te voltooien en is ongeveer 2,7 keer zo zwaar als de aarde. De andere superaarde heeft 46,8 dagen nodig om een rondje rond de ster te maken en is 8,7 keer zo zwaar als de aarde. En dan is er – op zeer grote afstand van de ster – nog een vierde planeet te vinden. Deze heeft iets meer dan drie jaar nodig om een tripje rond de ster te maken.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-08-2015
Tiende 'Star Wars-planeet' ontdekt
Illustratie van exoplaneet Kepler-453b (voorgrond), die een baan beschrijft rond een dubbelster. (Mark Garlick)
Voor de tiende maal hebben sterrenkundigen een planeet ontdekt die een baan beschrijft rond een dubbelster - net als Tatooine, de thuisplaneet van Luke Skywalker in de sciencefictionfilm Star Wars. Vier jaar geleden werd er voor het eerst een 'Tatooine-planeet' gevonden (Kepler-16b). Eerder gingen veel astronomen er vanuit dat er rond dubbelsterren geen planeten konden ontstaan.
De nieuw ontdekte planeet, Kepler-453b, beschrijft eens in de 240 dagen een baan rond een dubbelster die bestaat uit een zonachtige ster en een rode dwerg. De twee sterren draaien elke 27 dagen om elkaar heen. De planeet bevindt zich in de 'bewoonbare zone' van de dubbelster (waar de temperatuur geschikt is voor vloeibaar water aan het oppervlak), maar leven zoals wij dat kennen kan er niet voorkomen, omdat het een gasvormige reuzenplaneet is, groter dan Neptunus. Eventuele rotsachtige manen van de planeet zouden misschien wel 'bewoond' kunnen zijn.
Kepler-453b is ontdekt in waarnemingsgegevens van de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler. Die heeft een aantal keren gezien hoe de planeet voor de dubbele moederster langsbewoog, en daarbij een klein beetje licht onderschepte. Als gevolg van de zogeheten precessie van de omloopbaan (een trage verandering in de ligging van de baan, in dit geval veroorzaakt door de wisselende zwaartekrachtswerking van de dubbelster) vinden overgangen van Kepler-453b niet bij elke omloop plaats. Pas in 2066 zal de planeet - gezien vanaf de aarde - opnieuw voor de dubbelster langsbewegen.
Sterrenkundigen gaan er vanuit dat de gasreus op veel grotere afstand van de dubbelster is ontstaan, en pas daarna in een kleinere omloopbaan terecht is gekomen. Het is niet uitgesloten dat er nog meer planeten rond de dubbelster bewegen. De ontdekking is inmiddels gepubliceerd in Astrophysical Journal, en wordt later deze week gepresenteerd op de 29ste algemene vergadering van de Internationale Astronomische Unie in Honolulu, Hawaii.
(allesoversterrenkunde)
Tiende 'Star Wars-planeet' ontdekt
Illustratie van exoplaneet Kepler-453b (voorgrond), die een baan beschrijft rond een dubbelster. (Mark Garlick)
Voor de tiende maal hebben sterrenkundigen een planeet ontdekt die een baan beschrijft rond een dubbelster - net als Tatooine, de thuisplaneet van Luke Skywalker in de sciencefictionfilm Star Wars. Vier jaar geleden werd er voor het eerst een 'Tatooine-planeet' gevonden (Kepler-16b). Eerder gingen veel astronomen er vanuit dat er rond dubbelsterren geen planeten konden ontstaan.
De nieuw ontdekte planeet, Kepler-453b, beschrijft eens in de 240 dagen een baan rond een dubbelster die bestaat uit een zonachtige ster en een rode dwerg. De twee sterren draaien elke 27 dagen om elkaar heen. De planeet bevindt zich in de 'bewoonbare zone' van de dubbelster (waar de temperatuur geschikt is voor vloeibaar water aan het oppervlak), maar leven zoals wij dat kennen kan er niet voorkomen, omdat het een gasvormige reuzenplaneet is, groter dan Neptunus. Eventuele rotsachtige manen van de planeet zouden misschien wel 'bewoond' kunnen zijn.
Kepler-453b is ontdekt in waarnemingsgegevens van de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler. Die heeft een aantal keren gezien hoe de planeet voor de dubbele moederster langsbewoog, en daarbij een klein beetje licht onderschepte. Als gevolg van de zogeheten precessie van de omloopbaan (een trage verandering in de ligging van de baan, in dit geval veroorzaakt door de wisselende zwaartekrachtswerking van de dubbelster) vinden overgangen van Kepler-453b niet bij elke omloop plaats. Pas in 2066 zal de planeet - gezien vanaf de aarde - opnieuw voor de dubbelster langsbewegen.
Sterrenkundigen gaan er vanuit dat de gasreus op veel grotere afstand van de dubbelster is ontstaan, en pas daarna in een kleinere omloopbaan terecht is gekomen. Het is niet uitgesloten dat er nog meer planeten rond de dubbelster bewegen. De ontdekking is inmiddels gepubliceerd in Astrophysical Journal, en wordt later deze week gepresenteerd op de 29ste algemene vergadering van de Internationale Astronomische Unie in Honolulu, Hawaii.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Jupiter assembling: planet 96 light years away hints at how gas giants form | Science | The Guardian
Astronomers find 51 Eridani b, an infant at 20m years old that is still cooking and throwing off clues about methane-rich biggest planet in Earth’s solar system
Astronomers have taken a photograph of a young planet beyond the solar system that may reveal clues as to how planets such as Jupiter are formed and influence their planetary siblings, a study released on Thursday shows.
Scientists used the newly commissioned Gemini Planet Imager, which is mounted on top of a telescope in Chile, to find the planet, known as 51 Eridani b. It circles a very young sun-like star that is located about 96 light years from Earth.
The planet – about double the size of Jupiter, Earth’s largest companion in our solar system – is positioned a bit farther away from its parent star than Saturn orbits the sun. 51 Eridani b is one of the smallest planets beyond the solar system to be directly imaged.
Still radiating heat from its formation less than 20m years ago, or about 40m years after dinosaurs became extinct, 51 Eridani b is glowing in infrared light, which is how the telescope saw it.
“51 Eri b provides an opportunity to study in detail a planet that is still influenced by its formation initial conditions,” Stanford University astronomer Bruce Macintosh and colleagues wrote in this week’s issue of the journal Science.
Follow-up analysis revealed that the planet’s atmosphere, like Jupiter’s, is dominated by methane. The discovery provides an important clue for scientists trying to figure out how gas-giant planets form and evolve.
“51 Eri b is the first young planet that probably looks like Jupiter did billions of years ago, making it currently our most important cornerpiece of the planet-formation jigsaw puzzle,” University of Arizona planetary scientist Travis Barman said in a statement.
Astronomers have only been able to directly see a handful of planets beyond the solar system and nearly all of those have been five to 13 times as massive as Jupiter.
Other telescopes, like Nasa’s Kepler observatory, look for planets indirectly. Kepler, for example, looked for slight dips in the amount of light coming from target stars, a possible clue that an orbiting planet was crossing the face of its parent star.
Another method is to look for wobbles in starlight that may be caused by the slight gravitational tugs of circling planets.
Bron: www.theguardian.com
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
Unzervalt zou daar mooi tussen passenquote:
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
13-08-2015
Astronomen vinden 'zomaar' met telescoop 'jonge Jupiter' buiten ons zonnestelsel
© afp.
Astronomen hebben de kleinste planeet buiten ons zonnestelsel gevonden, tenminste dankzij rechtstreekse waarneming met een telescoop. Dat heeft space.com gisteren gemeld.
De nieuwe exoplaneet kreeg de naam 51 Eridani b (of 51 Eri b) en draait rond een ster op ongeveer 96 lichtjaar van ons. Mogelijk gaat het om een planetair systeem dat veel lijkt op het onze, waardoor wetenschappers meer kunnen leren over ons zonnestelsel.
51 Eridani b is een "jonge Jupiter" of een door methaan omgeven gasgigant zoals "onze" Jupiter.
De laatste twintig jaar zijn meer dan 1.800 planeten buiten ons zonnestelsel gevonden, maar veel hebben weinig gemeen met "onze" planeten.
Exoplaneten laten zich vooral verschalken als ze voor hun moederster passeren en diens licht dimmen, of door hun zwaartekracht de ster aan het 'wiebelen' brengen. In dit geval fotografeerden de wetenschappers onder leiding van Bruce Macintosh van de Stanford-universiteit met de Gemini Planet Imager telescoop in Chili rechtstreeks de 'jonge Jupiter'.
Het licht van 51 Eri b is nochtans een miljoen keer zwakker dan dat van de moederster en gloeit nog na van de hitte van zijn ontstaan. De planeet draait op 13 keer de afstand Aarde-Zon rond de ster.
(HLN)
Astronomen vinden 'zomaar' met telescoop 'jonge Jupiter' buiten ons zonnestelsel
© afp.
Astronomen hebben de kleinste planeet buiten ons zonnestelsel gevonden, tenminste dankzij rechtstreekse waarneming met een telescoop. Dat heeft space.com gisteren gemeld.
De nieuwe exoplaneet kreeg de naam 51 Eridani b (of 51 Eri b) en draait rond een ster op ongeveer 96 lichtjaar van ons. Mogelijk gaat het om een planetair systeem dat veel lijkt op het onze, waardoor wetenschappers meer kunnen leren over ons zonnestelsel.
51 Eridani b is een "jonge Jupiter" of een door methaan omgeven gasgigant zoals "onze" Jupiter.
De laatste twintig jaar zijn meer dan 1.800 planeten buiten ons zonnestelsel gevonden, maar veel hebben weinig gemeen met "onze" planeten.
Exoplaneten laten zich vooral verschalken als ze voor hun moederster passeren en diens licht dimmen, of door hun zwaartekracht de ster aan het 'wiebelen' brengen. In dit geval fotografeerden de wetenschappers onder leiding van Bruce Macintosh van de Stanford-universiteit met de Gemini Planet Imager telescoop in Chili rechtstreeks de 'jonge Jupiter'.
Het licht van 51 Eri b is nochtans een miljoen keer zwakker dan dat van de moederster en gloeit nog na van de hitte van zijn ontstaan. De planeet draait op 13 keer de afstand Aarde-Zon rond de ster.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-09-2015
Astronomen ‘filmen’ baanbeweging van exoplaneet
Deze reeks opnamen, tussen november 2013 en april 2015 gemaakt met de Gemini South-telescoop in Chili, toont de verplaatsing van exoplaneet Beta Pictoris b ten opzichte van zijn ster (links, afgedekt). (M. Millar-Blanchaer, University of Toronto; R. Marchis (SETI Institute))
Astronomen hebben de baanbeweging in beeld gebracht van een planeet die om een andere ster draait. De reeks opnamen, gemaakt tussen november 2013 en april 2015, toont de verplaatsing van exoplaneet Bèta Pictoris b, die een omlooptijd van 22 jaar heeft (Astrophysical Journal, 16 september).
Bèta Pictoris b is een gasplaneet – een soortgenoot van Jupiter, maar dan met tien à twaalf keer zo veel massa. Hij draait om de ster Bèta Pictoris, die zestig lichtjaar van ons verwijderd is. Het bestaan van de planeet is bekend sinds 2008.
Dankzij de nieuwe beelden is de stand van de omloopbaan van Bèta Pictoris b nu beter bekend dan voorheen. Bekend was al dat we vanaf de aarde bijna tegen de zijkant van het baanvlak aan kijken. Dat kon betekenen dat we de planeet binnenkort vóór zijn ster langs zouden zien schuiven.
Uit analyse van de beelden blijkt nu echter dat Bèta Pictoris b hoogstwaarschijnlijk net boven zijn ster langs zal trekken. Dat is jammer, omdat zo’n planeetovergang de grootte van de planeet zou verraden.
De nieuwe opnamen zijn gemaakt met een speciale camera van de Amerikaanse Gemini South-telescoop, in het noorden van Chili. Deze camera maakt gebruik van een techniek die het beeldvertoebelende effect van de aardatmosfeer tegengaat. Bovendien wordt, om de exoplaneet zichtbaar te maken, het heldere licht van de moederster afgeschermd.
(allesoversterrenkunde)
Astronomen ‘filmen’ baanbeweging van exoplaneet
Deze reeks opnamen, tussen november 2013 en april 2015 gemaakt met de Gemini South-telescoop in Chili, toont de verplaatsing van exoplaneet Beta Pictoris b ten opzichte van zijn ster (links, afgedekt). (M. Millar-Blanchaer, University of Toronto; R. Marchis (SETI Institute))
Astronomen hebben de baanbeweging in beeld gebracht van een planeet die om een andere ster draait. De reeks opnamen, gemaakt tussen november 2013 en april 2015, toont de verplaatsing van exoplaneet Bèta Pictoris b, die een omlooptijd van 22 jaar heeft (Astrophysical Journal, 16 september).
Bèta Pictoris b is een gasplaneet – een soortgenoot van Jupiter, maar dan met tien à twaalf keer zo veel massa. Hij draait om de ster Bèta Pictoris, die zestig lichtjaar van ons verwijderd is. Het bestaan van de planeet is bekend sinds 2008.
Dankzij de nieuwe beelden is de stand van de omloopbaan van Bèta Pictoris b nu beter bekend dan voorheen. Bekend was al dat we vanaf de aarde bijna tegen de zijkant van het baanvlak aan kijken. Dat kon betekenen dat we de planeet binnenkort vóór zijn ster langs zouden zien schuiven.
Uit analyse van de beelden blijkt nu echter dat Bèta Pictoris b hoogstwaarschijnlijk net boven zijn ster langs zal trekken. Dat is jammer, omdat zo’n planeetovergang de grootte van de planeet zou verraden.
De nieuwe opnamen zijn gemaakt met een speciale camera van de Amerikaanse Gemini South-telescoop, in het noorden van Chili. Deze camera maakt gebruik van een techniek die het beeldvertoebelende effect van de aardatmosfeer tegengaat. Bovendien wordt, om de exoplaneet zichtbaar te maken, het heldere licht van de moederster afgeschermd.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-10-2015
Bewoonbaarheidsindex ontwikkeld voor exoplaneten
Artist’s impression van het oppervlak van de exoplaneet Kepler 452b – wellicht de meest ‘aarde-achtige’ planeet die tot nu toe met de Kepler-satelliet is opgespoord. . (SETI Institute/Danielle Futselaar)
Sterrenkundigen van de Universiteit van Washington hebben een 'bewoonbaarheidsindex' ontwikkeld voor aarde-achtige planeten bij andere sterren. Als zo'n planeet zich in de bewoonbare zone van zijn moederster bevindt, waar de temperatuur niet te hoog en niet te laag is, kan er in principe stromend water aan het oppervlak voorkomen, en zou er iets kunnen leven.
Volgens Rory Barnes, Victoria Meadows en Nicole Evans spelen veel andere factoren echter ook een belangrijke rol, zoals de samenstelling van de planeet, de reflectiviteit van het oppervlak en de excentriciteit van de planeetbaan. Door al die factoren mee te wegen kan voor elke planeet waarvan voldoende informatie beschikbaar is een objectieve bewoonbaarheidsindex worden bepaald, aldus de drie astronomen in een artikel in The Astrophysical Journal.
In de toekomst zou die index gebruikt kunnen worden om vast te stellen welke exoplaneten het eerst in aanmerking komen voor gedetailleerd vervolgonderzoek met toekomstige reuzentelescopen of met de James Webb Space Telescope, die eind 2018 gelanceerd moet worden.
(allesoversterrenkunde)
Bewoonbaarheidsindex ontwikkeld voor exoplaneten
Artist’s impression van het oppervlak van de exoplaneet Kepler 452b – wellicht de meest ‘aarde-achtige’ planeet die tot nu toe met de Kepler-satelliet is opgespoord. . (SETI Institute/Danielle Futselaar)
Sterrenkundigen van de Universiteit van Washington hebben een 'bewoonbaarheidsindex' ontwikkeld voor aarde-achtige planeten bij andere sterren. Als zo'n planeet zich in de bewoonbare zone van zijn moederster bevindt, waar de temperatuur niet te hoog en niet te laag is, kan er in principe stromend water aan het oppervlak voorkomen, en zou er iets kunnen leven.
Volgens Rory Barnes, Victoria Meadows en Nicole Evans spelen veel andere factoren echter ook een belangrijke rol, zoals de samenstelling van de planeet, de reflectiviteit van het oppervlak en de excentriciteit van de planeetbaan. Door al die factoren mee te wegen kan voor elke planeet waarvan voldoende informatie beschikbaar is een objectieve bewoonbaarheidsindex worden bepaald, aldus de drie astronomen in een artikel in The Astrophysical Journal.
In de toekomst zou die index gebruikt kunnen worden om vast te stellen welke exoplaneten het eerst in aanmerking komen voor gedetailleerd vervolgonderzoek met toekomstige reuzentelescopen of met de James Webb Space Telescope, die eind 2018 gelanceerd moet worden.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Has Kepler Discovered an Alien Megastructure?
Oct 14, 2015 02:23 PM ET // by Ian O'Neill
NASA’s Kepler Space Telescope is tasked with finding small, rocky worlds orbiting distant stars. However, exoplanets aren’t the only thing Kepler can detect — stellar flares, star spots and dusty planetary rings can also pop up in the mission’s observations.
But there’s also been speculation that Kepler may have the ability to detect more than natural phenomena; if they’re out there, Kepler may also detect the signature of artificial structures orbiting other stars. Imagine an advanced civilization that’s well up on the Kardashev scale and has the ability to harness energy directly from its star. This hypothetical alien civilization may want to construct vast megastructures, like supersized solar arrays in orbit around their host star, that could be so big that they blot out a sizable fraction of starlight as they pass in front.
When Kepler detects an exoplanet, it does so by sensing the very slight dip in starlight from a given star. The premise is simple: an exoplanet orbits in front of star (known as a “transit”), Kepler detects a slight dimming of starlight and creates a “lightcurve” — basically a graph charting the dip in starlight over time. Much information can be gleaned from the lightcurve, such as the physical size of the transiting exoplanet. But it can also deduce the exoplanet’s shape.
Normally the shape of an exoplanet isn’t particularly surprising because it’s, well, planet-shaped. It’s round. The physics of planetary formation dictate that a planetary body above a certain mass will be governed by hydrostatic equilibrium. But say if Kepler detects something that isn’t round. Well, that’s when things can get a bit weird.
For the most part, any dip in star brightness can be attributed to some kind of natural phenomenon. But what if all possibilities are accounted for and only one scenario is left? What if that scenario is this object appears to be artificial? In other words, what if it’s alien?
In a chilling article written by Ross Andersen of The Atlantic, at first glance, it seems we may be at this incredible juncture.
GALLERY: How Aliens Can Find Us (and Vice Versa)
A star, named KIC 8462852, has been found with a highly curious transit signal. In a paper submitted to the journal Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, astronomers, including citizen scientists from the Planet Hunters crowdsourcing program, report: “Over the duration of the Kepler mission, KIC 8462852 was observed to undergo irregularly shaped, aperiodic dips in flux down to below the 20 percent level.”
The research paper is thorough, describing the phenomenon, pointing out that this star is unique - we’ve seen nothing like it. Kepler has collected data on this star steadily for four years. It’s not instrumental error. Kepler isn’t seeing things; the signal is real.
“We’d never seen anything like this star,” Tabetha Boyajian, a postdoctorate researcher at Yale University and lead author, told The Atlantic. “It was really weird. We thought it might be bad data or movement on the spacecraft, but everything checked out.”
The Planet Hunters volunteers are depended on to seek out transits in Kepler’s stars in the direction of the constellation Cygnus. This is a huge quantity of data, from over 150,000 stars in Kepler’s original field of view, and you can’t beat the human eye when identifying a true dip in starlight brightness. The Planet Hunters described KIC 8462852 as “bizarre,” “interesting” and a “giant transit.” They’re not wrong.
ANALYSIS: Could Kepler Detect Alien Artifacts?
Follow-up studies focus on two interesting transit events at KIC 8462852, one that was detected between days 788 and 795 of the Kepler mission and between days 1510 to 1570. The researchers have tagged these events as D800 and D1500 respectively.
The D800 event appears to have been a single transit causing a star brightness drop-off of 15 percent, whereas D1500 was a burst of several transits, possibly indicating a clump of different objects, forcing a brightness dip of up to 22 percent. To cause such dips in brightness, these transiting objects must be huge.
The researchers worked through every known possibility, but each solution presented a new problem. For example, they investigated the possibility of some kind of circumstellar disk of dust. However, after looking for the infrared signal associated with these disks, no such signal could be seen.
Also, the star is a mature F-type star, approximately 1.5 times the size of our sun. Circumstellar disks are usually found around young stars.
ANALYSIS: Alien ‘Star Engine’ Detectable in Exoplanet Data?
The researchers also investigated the possibility of a huge planetary collision: could the debris from this smashup be creating this strange signal? The likelihood of us seeing a planetary collision is extremely low. There is no evidence in data taken by NASA’s Wide-field Infrared Survey Explorer (WISE) that a collision happened, creating a very tiny window of opportunity between WISE’s mission end and the beginning of Kepler’s mission (of a few years) for an astronomically unlikely cosmic event like this to occur.
The only natural explanation favored by the researchers seems to focus on an intervening clump of exocomets.
“One way we imagine such a barrage of comets could be triggered is by the passage of a field star through the system,” write the researchers.
Indeed, they argue, there’s a nearby star that might have tidally disturbed otherwise dormant comets in the outermost regions of the KIC 8462852 star system. This small star is located around 1,000 AU from KIC 8462852 and whether it’s a binary partner or an interstellar visitor, its presence may have caused some cometary turmoil. Like the other scenarios, however, the exocomet explanation still falls short of being fully satisfactory.
This research paper focuses only on natural and known possible causes of the mystery transit events around KIC 8462852. A second paper is currently being drafted to investigate a completely different transit scenario that focuses around the possibility of a mega-engineering project created by an advanced alien civilization.
ANALYSIS: Our Super-Advanced Alien Neighbors are Missing
This may sound like science fiction, but our galaxy has existed for over 13 billion years, it’s not such a stretch of the imagination to think that an alien civilization may be out there and evolved to the point where they can build megastructures around stars.
“Aliens should always be the very last hypothesis you consider, but this looked like something you would expect an alien civilization to build,” Jason Wright, an astronomer from Penn State University, told The Atlantic.
Indeed, hunting down huge structures that obscure the light from stars is no new thing. The Search for Extraterrestrial Technology (SETT) is one such project that does just this. Only recently, a survey of the local universe focused on the hope of detecting the waste heat generated by a technologically advanced civilization, specifically a Type II Kardashev civilization.
On the Kardashev scale, a Type II civilization has the ability to utilize all the available energy radiating from a star. Using a vast shell or series of rings surrounding a star, a Dyson sphere-like structure may be constructed. This has the effect of blotting out the star from view in visible wavelengths, but once the solar energy has been used by the alien civilization, the energy is shifted to longer wavelengths and likely lost as infrared radiation.
ANALYSIS: Could We Detect an Alien Civilization’s Waste Heat?
This recent search for aliens’ waste heat drew a blank, reaching the conclusion that as there appears to be no alien intelligence cocooning stars to harvest their heat, there’s likely no Type II civilization nearby.
But as KIC 8462852 is showing us, there may be something else out there — possibly an alien intelligence that is well on its way to becoming a Type II civilization, which is setting up some kind of artificial structure around its star.
Of course, these mystery transit events are nowhere near “proof” of an alien civilization. In fact, it’s barely evidence and a lot more work needs to be done.
The next step is to point a radio antenna at KIC 8462852, just to see whether the system is generating any artificial radio signals that could indicate the presence of something we’d define as “intelligent.” Boyajian and Wright have now teamed up with Andrew Siemion, the Director of the SETI Research Center at the University of California, Berkeley, to get a radio telescope to listen into the star and if they detect an artificial signal, they will request time on the Very Large Array (VLA) to deduce whether any radio signals from that star are the chatter of an alien civilization.
It might be a long shot, and the phenomenon is more likely a clump of comets or some other natural phenomenon that we haven’t accounted for blocking star light from view, but it’s worth investigating, especially if there really is some kind of alien intelligence building structures, or perhaps, ancient structures of a civilization long-gone, around a star only 1,500 light-years away from Earth.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
24-10-2015
Kepler ontdekt twee aarde-achtige planeten bij 'nabije' dwergster
Illustratie van aarde-achtige planeten bij een koele dwergster. (NASA/JPL)
Met de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler zijn twee aarde-achtige planeten ontdekt die banen beschrijven rond een relatief nabijgelegen dwergster, op ca. 200 lichtjaar afstand. De planeten, K2-21b en K2-21c genoemd, zijn 1,6 en 1,9 keer zo groot als de aarde. Hun massa's zijn nog niet bekend - het zou om zware, rotsachtige planeten kunnen gaan of om planeten met een lage dichtheid en een dikke gasmantel.
De twee planeten hebben omlooptijden van 9,3 en 15,5 dagen; de ene planeet beschrijft vijf omlopen rond de ster in dezelfde tijd waarin de andere drie baantjes trekt. Dat doet vermoeden dat de planeten op een grotere afstand van de ster zijn ontstaan en pas in een later stadium naar binnen zijn gemigreerd, waarbij ze 'gevangen' raakten in de huidige baanresonantie.
In tegenstelling tot de meeste andere aarde-achtige exoplaneten die tot nu toe zijn ontdekt, ontvangen K2-21b en K2-21c maar een klein beetje meer energie van hun moederster dan de aarde van de zon ontvangt. Dankzij de kleine afstand van de ster zouden de planeten in de nabije toekomst in detail bestudeerd kunnen worden met de James Webb Space Telescope, die eind 2018 gelanceerd wordt.
De ontdekking wordt gemeld door een team van astronomen onder leiding van Erik Petigura van het California Institute of Technology, in een artikel in The Astrophysical Journal. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Kepler ontdekt twee aarde-achtige planeten bij 'nabije' dwergster
Illustratie van aarde-achtige planeten bij een koele dwergster. (NASA/JPL)
Met de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler zijn twee aarde-achtige planeten ontdekt die banen beschrijven rond een relatief nabijgelegen dwergster, op ca. 200 lichtjaar afstand. De planeten, K2-21b en K2-21c genoemd, zijn 1,6 en 1,9 keer zo groot als de aarde. Hun massa's zijn nog niet bekend - het zou om zware, rotsachtige planeten kunnen gaan of om planeten met een lage dichtheid en een dikke gasmantel.
De twee planeten hebben omlooptijden van 9,3 en 15,5 dagen; de ene planeet beschrijft vijf omlopen rond de ster in dezelfde tijd waarin de andere drie baantjes trekt. Dat doet vermoeden dat de planeten op een grotere afstand van de ster zijn ontstaan en pas in een later stadium naar binnen zijn gemigreerd, waarbij ze 'gevangen' raakten in de huidige baanresonantie.
In tegenstelling tot de meeste andere aarde-achtige exoplaneten die tot nu toe zijn ontdekt, ontvangen K2-21b en K2-21c maar een klein beetje meer energie van hun moederster dan de aarde van de zon ontvangt. Dankzij de kleine afstand van de ster zouden de planeten in de nabije toekomst in detail bestudeerd kunnen worden met de James Webb Space Telescope, die eind 2018 gelanceerd wordt.
De ontdekking wordt gemeld door een team van astronomen onder leiding van Erik Petigura van het California Institute of Technology, in een artikel in The Astrophysical Journal. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Tof, waar heb je die vandaan?quote:
Ik sta op de grens. Van vroeger en later.
Voor mij een ruimte. Die ik nog niet ken.
Achter mij alles. Wat ik achter moet laten
Ik sta hier met niets meer. Dan alleen wie ik ben
Voor mij een ruimte. Die ik nog niet ken.
Achter mij alles. Wat ik achter moet laten
Ik sta hier met niets meer. Dan alleen wie ik ben
Prints staan op de website van NASA, door een copyshop laten printen en een set lijstjes van de leenbakkerquote:
Mooi!quote:
[..]
Prints staan op de website van NASA, door een copyshop laten printen en een set lijstjes van de leenbakker
Heb je ook een directe link?
29-10-2015
Heeft exoplaneet GJ1214b wolken van zoutkristallen?
Illustratie van de bewolkte exoplaneet GJ1214b. (Wikimedia Commons/Tyrogthekreeper)
Hoog in de dampkring van exoplaneet GJ1214b komen wellicht wolken van zoutkristallen voor. Dat concluderen onderzoekers van de Universiteit van Washington in Seattle op basis van driedimensionale computersimulaties van wolkenvorming in de planeetatmosfeer. De resultaten zijn gepubliceerd in Astrophysical Journal Letters.
GJ1214b is een zogeheten mini-Neptunus - een planeet die ca. twee keer zo groot is als de aarde, maar grotendeels uit gas bestaat. Hij beschrijft eens in de 1,6 dagen een baan rond een ster die op 42 lichtjaar afstand staat. Eerder onderzoek aan de planeet heeft uitgewezen dat hij een zeer 'vlak' spectrum heeft, zonder opvallende absorpties of reflecties van atmosferische bestanddelen. Dat doet vermoeden dat zich op grote hoogte in de atmosfeer een wolkenlaag bevindt die het licht van diepere delen van de planeetdampkring tegenhoudt.
Gezien de hoge temperatuur van GJ1214b (als gevolg van de nabijheid van zijn moederster) zal een eventuele wolkenlaag waarschijnlijk uit zoutkristalletjes bestaan. Benjamin Charnay heeft nu modellen ontwikkeld waarin zulke zoutwolken inderdaad op grotere diepte in de atmosfeer gevormd worden, waarna ze als gevolg van circulatiebewegingen in de dampkring omhoog worden getransporteerd.
Een tweede mogelijkheid is dat de absorberende laag uit organische moleculen bestaat, vergelijkbaar met de deeltjes in de heiïge laag in de dampkring van de Saturnusmaan Titan. Charnay hoopt ook zo'n heiïge laag in de atmosfeer van GJ1214b te kunnen modelleren. Uitsluitsel over de samenstelling van de dampkringlaag zal vermoedelijk pas gegeven worden door toekomstige metingen van de James Webb Space Telescope, die eind 2018 gelanceerd moet worden. (
-allesoversterrenkunde)
Heeft exoplaneet GJ1214b wolken van zoutkristallen?
Illustratie van de bewolkte exoplaneet GJ1214b. (Wikimedia Commons/Tyrogthekreeper)
Hoog in de dampkring van exoplaneet GJ1214b komen wellicht wolken van zoutkristallen voor. Dat concluderen onderzoekers van de Universiteit van Washington in Seattle op basis van driedimensionale computersimulaties van wolkenvorming in de planeetatmosfeer. De resultaten zijn gepubliceerd in Astrophysical Journal Letters.
GJ1214b is een zogeheten mini-Neptunus - een planeet die ca. twee keer zo groot is als de aarde, maar grotendeels uit gas bestaat. Hij beschrijft eens in de 1,6 dagen een baan rond een ster die op 42 lichtjaar afstand staat. Eerder onderzoek aan de planeet heeft uitgewezen dat hij een zeer 'vlak' spectrum heeft, zonder opvallende absorpties of reflecties van atmosferische bestanddelen. Dat doet vermoeden dat zich op grote hoogte in de atmosfeer een wolkenlaag bevindt die het licht van diepere delen van de planeetdampkring tegenhoudt.
Gezien de hoge temperatuur van GJ1214b (als gevolg van de nabijheid van zijn moederster) zal een eventuele wolkenlaag waarschijnlijk uit zoutkristalletjes bestaan. Benjamin Charnay heeft nu modellen ontwikkeld waarin zulke zoutwolken inderdaad op grotere diepte in de atmosfeer gevormd worden, waarna ze als gevolg van circulatiebewegingen in de dampkring omhoog worden getransporteerd.
Een tweede mogelijkheid is dat de absorberende laag uit organische moleculen bestaat, vergelijkbaar met de deeltjes in de heiïge laag in de dampkring van de Saturnusmaan Titan. Charnay hoopt ook zo'n heiïge laag in de atmosfeer van GJ1214b te kunnen modelleren. Uitsluitsel over de samenstelling van de dampkringlaag zal vermoedelijk pas gegeven worden door toekomstige metingen van de James Webb Space Telescope, die eind 2018 gelanceerd moet worden. (
-allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
10-11-2015
Nieuwe classificatietest ook toepasbaar op 99% van alle exoplaneten
Artist’s impression van een exoplaneet. (IAU/M. Kornmesser/N. Risinger (skysurvey.org))
Een Californische astronoom heeft een nieuwe classificatietest ontwikkeld voor planeten. De test is toepasbaar op 99% van alle exoplaneten die tot nu toe zijn ontdekt - planeten bij andere sterren. De nieuwe test is gepresenteerd op de 47e bijeenkomst van de Division for Planetary Sciences van de American Astronomical Society in National Harbor, Maryland, en wordt gepubliceerd in The Astronomical Journal.
Volgens een enigszins omstreden definitie van de Internationale Astronomische Unie, opgesteld in 2006, moet een hemellichaam aan drie voorwaarden voldoen om als planeet geclassificeerd te worden: het moet een baan beschrijven rond de zon, het moet onder zijn eigen gewicht de bolvorm hebben aangenomen, en het moet met zijn zwaartekracht 'de omgeving van zijn baan' hebben schoongeveegd. In ons eigen zonnestelsel voldoen acht hemellichamen aan deze drie criteria.
Jean-Luc Margot van de University of California at Los Angeles heeft nu een methode voorgesteld om ook van exoplaneten te bepalen of ze in staat zijn hun baanomgeving schoon te vegen. Daarvoor zijn slecht drie parameters van belang: de massa van de ster, de massa van de planeet en de gemiddelde afstand tussen ster en planeet. Voor veel exoplaneten zijn die drie parameters bekend; in al die gevallen blijken de ontdekte exoplaneten inderdaad aan de planeetdefinitie te voldoen.
Uit Margots analyse blijkt dat hemellichamen die hun baanomgeving schoon kunnen vegen vrijwel altijd ook zwaar genoeg zijn om onder hun eigen gewicht de bolvorm aan te nemen
(allesoversterrenkunde)
Nieuwe classificatietest ook toepasbaar op 99% van alle exoplaneten
Artist’s impression van een exoplaneet. (IAU/M. Kornmesser/N. Risinger (skysurvey.org))
Een Californische astronoom heeft een nieuwe classificatietest ontwikkeld voor planeten. De test is toepasbaar op 99% van alle exoplaneten die tot nu toe zijn ontdekt - planeten bij andere sterren. De nieuwe test is gepresenteerd op de 47e bijeenkomst van de Division for Planetary Sciences van de American Astronomical Society in National Harbor, Maryland, en wordt gepubliceerd in The Astronomical Journal.
Volgens een enigszins omstreden definitie van de Internationale Astronomische Unie, opgesteld in 2006, moet een hemellichaam aan drie voorwaarden voldoen om als planeet geclassificeerd te worden: het moet een baan beschrijven rond de zon, het moet onder zijn eigen gewicht de bolvorm hebben aangenomen, en het moet met zijn zwaartekracht 'de omgeving van zijn baan' hebben schoongeveegd. In ons eigen zonnestelsel voldoen acht hemellichamen aan deze drie criteria.
Jean-Luc Margot van de University of California at Los Angeles heeft nu een methode voorgesteld om ook van exoplaneten te bepalen of ze in staat zijn hun baanomgeving schoon te vegen. Daarvoor zijn slecht drie parameters van belang: de massa van de ster, de massa van de planeet en de gemiddelde afstand tussen ster en planeet. Voor veel exoplaneten zijn die drie parameters bekend; in al die gevallen blijken de ontdekte exoplaneten inderdaad aan de planeetdefinitie te voldoen.
Uit Margots analyse blijkt dat hemellichamen die hun baanomgeving schoon kunnen vegen vrijwel altijd ook zwaar genoeg zijn om onder hun eigen gewicht de bolvorm aan te nemen
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
