W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Centraal Exo-Planeten Topic
Welkom! Volg hier het nieuws over verre planeten buiten ons zonnestelsel
Ga mee op een reis vol avontuur en verwondering!
Vorige delen:
Astronomen ontdekken bewoonbare planeet
[CENTRAAL] Exo-Planeten Topic
Gerelateerde topics:
Het Astronomie Topic
MARS - De Missies!
Astronomie in de Achtertuin
We gaan verder met het laatste artikel uit het vorige topic
05-09-2012
Hoe ontstaat een planeet?
Wetenschappers leren steeds meer over het ontstaan van planeten. Maar hoe ontstaat een planeet nu eigenlijk? En is het mogelijk om de geboorte van een planeet te voorspellen?
Planetaire wetenschappers van de universiteit van Texas ontwikkelden een nieuw hulpmiddel om inzage te krijgen in het planeetvormingsproces: gesimuleerde modellen van hoe planeten ontstaan. Dankzij deze gesimuleerde modellen is het theoretisch mogelijk om te voorspellen waar planeten worden geboren.
Hoe ontstaat een planeet?
De meeste planeten ontstaan wanneer een moleculaire wolk instort, waardoor een jonge ster ontstaat. Een deel van het stof en gas dat overblijft vormt een schijf rondom de ster. De miljoenen jaren daarna botsen de deeltjes in de schijf, waardoor deze deeltjes samenklonteren tot steeds grotere objecten. Uiteindelijk ontstaan er planeten, zoals de aarde, Jupiter en Mars.
“Iedere jonge ster is omringd door een frisbee van gas en stof”, vertelt Sally Dodson-Robinson van de universiteit van Texas. “Dat is de omgeving waar planeten vormen. We willen weten welke factoren ervoor zorgen dat planeten ontstaan en welke factoren een negatieve invloed hebben op dit proces. Het is dus heel belangrijk om goede modellen te hebben hoe planeten ontstaan.”
Ingewikkeld proces
Dit is ingewikkelder dan gedacht. Het planeetvormingsproces wordt beïnvloed door allerlei factoren, zoals temperatuur en turbulentie. Is een omgeving te turbulent, dan klonteren deeltjes niet samen. Een andere belangrijke factor is de ‘ijslijn’. “Ijs is een goed ingrediënt voor grote planeten, zoals Jupiter”, legt onderzoeker Dodson-Robinson uit. “Ijs is niet nodig om kleine aardachtige planeten te vormen. Onze simulaties vertellen ons waar kleine planeten ontstaan en waar gasplaneten ontstaan.”
Wetenschappers dachten altijd dat de stofschijf rondom een ster afkoelt wanneer de schijf groter wordt. Hierdoor komt de ijslijn dichter bij de ster te liggen. Het model laat juist het tegenovergestelde zien. De schijf wordt steeds warmer, waardoor de ijslijn steeds verder van de moederster ligt.
3D-simulaties
De Amerikaanse wetenschappers gebruiken de Ranger-supercomputer om 3D-modellen te maken van gegevens. Dodson-Robinson: “Dankzij deze 3D-renderingen weten we hoe een schijf er echt uitziet, alsof we er als ware overheen vliegen. Het is een uitdaging om deze renderingen te maken. Vertellen we nog wel het hele verhaal als we bepaalde gegevens uit de modellen filteren?”
Zusje van de aarde
Anno 2012 zijn er 2.400 (kandidaat-)exoplaneten ontdekt. Het bewijs dat planeten geen unieke objecten in het heelal zijn. Wetenschappers zijn nu op zoek naar dat ene broertje of zusje van de aarde. Misschien kan de geboorte van deze tweeling wel voorspeld worden aan de hand van dit nieuwe model?
(scientias.nl)
[ Bericht 2% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 06-09-2012 09:47:53 ]
Welkom! Volg hier het nieuws over verre planeten buiten ons zonnestelsel
Ga mee op een reis vol avontuur en verwondering!
Vorige delen:
Astronomen ontdekken bewoonbare planeet
[CENTRAAL] Exo-Planeten Topic
Gerelateerde topics:
Het Astronomie Topic
MARS - De Missies!
Astronomie in de Achtertuin
We gaan verder met het laatste artikel uit het vorige topic
05-09-2012
Hoe ontstaat een planeet?
Wetenschappers leren steeds meer over het ontstaan van planeten. Maar hoe ontstaat een planeet nu eigenlijk? En is het mogelijk om de geboorte van een planeet te voorspellen?
Planetaire wetenschappers van de universiteit van Texas ontwikkelden een nieuw hulpmiddel om inzage te krijgen in het planeetvormingsproces: gesimuleerde modellen van hoe planeten ontstaan. Dankzij deze gesimuleerde modellen is het theoretisch mogelijk om te voorspellen waar planeten worden geboren.
Hoe ontstaat een planeet?
De meeste planeten ontstaan wanneer een moleculaire wolk instort, waardoor een jonge ster ontstaat. Een deel van het stof en gas dat overblijft vormt een schijf rondom de ster. De miljoenen jaren daarna botsen de deeltjes in de schijf, waardoor deze deeltjes samenklonteren tot steeds grotere objecten. Uiteindelijk ontstaan er planeten, zoals de aarde, Jupiter en Mars.
“Iedere jonge ster is omringd door een frisbee van gas en stof”, vertelt Sally Dodson-Robinson van de universiteit van Texas. “Dat is de omgeving waar planeten vormen. We willen weten welke factoren ervoor zorgen dat planeten ontstaan en welke factoren een negatieve invloed hebben op dit proces. Het is dus heel belangrijk om goede modellen te hebben hoe planeten ontstaan.”
Ingewikkeld proces
Dit is ingewikkelder dan gedacht. Het planeetvormingsproces wordt beïnvloed door allerlei factoren, zoals temperatuur en turbulentie. Is een omgeving te turbulent, dan klonteren deeltjes niet samen. Een andere belangrijke factor is de ‘ijslijn’. “Ijs is een goed ingrediënt voor grote planeten, zoals Jupiter”, legt onderzoeker Dodson-Robinson uit. “Ijs is niet nodig om kleine aardachtige planeten te vormen. Onze simulaties vertellen ons waar kleine planeten ontstaan en waar gasplaneten ontstaan.”
Wetenschappers dachten altijd dat de stofschijf rondom een ster afkoelt wanneer de schijf groter wordt. Hierdoor komt de ijslijn dichter bij de ster te liggen. Het model laat juist het tegenovergestelde zien. De schijf wordt steeds warmer, waardoor de ijslijn steeds verder van de moederster ligt.
3D-simulaties
De Amerikaanse wetenschappers gebruiken de Ranger-supercomputer om 3D-modellen te maken van gegevens. Dodson-Robinson: “Dankzij deze 3D-renderingen weten we hoe een schijf er echt uitziet, alsof we er als ware overheen vliegen. Het is een uitdaging om deze renderingen te maken. Vertellen we nog wel het hele verhaal als we bepaalde gegevens uit de modellen filteren?”
Zusje van de aarde
Anno 2012 zijn er 2.400 (kandidaat-)exoplaneten ontdekt. Het bewijs dat planeten geen unieke objecten in het heelal zijn. Wetenschappers zijn nu op zoek naar dat ene broertje of zusje van de aarde. Misschien kan de geboorte van deze tweeling wel voorspeld worden aan de hand van dit nieuwe model?
(scientias.nl)
[ Bericht 2% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 06-09-2012 09:47:53 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-09-2012
Mogelijk meer ‘leefbare’ exoplaneten in het heelal dan gedacht
Hoeveel broeiplaatsen voor leven zijn er in het heelal? In traditionele modellen gaan wetenschappers uit van de Goldilocks zone rondom een ster. Op planeten in de Goldilocks zone is het warm genoeg dat ijs smelt, maar is het niet te warm dat water verdampt. De aarde bevindt zich in de Goldilocks zone van de zon. Maar is de Goldilocks zone wel altijd toepasbaar? Nee, zeggen wetenschappers van de universiteit van Aberdeen. Ook buiten de Goldilocks zone is leven mogelijk.
Een nieuw wetenschappelijk model van de Schotse wetenschappers houdt niet enkel en alleen rekening met de Goldilocks zone, maar kijkt ook naar andere factoren. Hierdoor worden de kansen vergroot dat een ander planetenstelsel een ‘leefbare’ planeet huisvest.
Ondergronds leven
Het nieuwe model kijkt ook naar (microscopisch) leven onder het oppervlak. “En we weten dat de helft van al het leven op aarde niet op het oppervlak leeft, maar juist onder het oppervlak”, vertelt onderzoeker Sean McMahon van de universiteit van Aberdeen.
Te koud?
Op plekken waar de zon niet veel warmte brengt, kan er toch voldoende warmte zijn om microscopisch leven te huisvesten. De temperatuur van de korst van een planeet neemt namelijk toe naarmate iemand dichter bij de kern komt. Een exoplaneet kan op het oppervlak te koud zijn voor (microscopisch) leven, maar kan ondergronds een broedplaats van leven zijn.
“Ons model berekent de Goldilocks zone door rekening te houden met ondergronds water”, vervolgt McMahon. “Hierdoor laat ons model zien dat leven wijdverspreider is dan gedacht.”
(scientias.nl)
Mogelijk meer ‘leefbare’ exoplaneten in het heelal dan gedacht
Hoeveel broeiplaatsen voor leven zijn er in het heelal? In traditionele modellen gaan wetenschappers uit van de Goldilocks zone rondom een ster. Op planeten in de Goldilocks zone is het warm genoeg dat ijs smelt, maar is het niet te warm dat water verdampt. De aarde bevindt zich in de Goldilocks zone van de zon. Maar is de Goldilocks zone wel altijd toepasbaar? Nee, zeggen wetenschappers van de universiteit van Aberdeen. Ook buiten de Goldilocks zone is leven mogelijk.
Een nieuw wetenschappelijk model van de Schotse wetenschappers houdt niet enkel en alleen rekening met de Goldilocks zone, maar kijkt ook naar andere factoren. Hierdoor worden de kansen vergroot dat een ander planetenstelsel een ‘leefbare’ planeet huisvest.
Ondergronds leven
Het nieuwe model kijkt ook naar (microscopisch) leven onder het oppervlak. “En we weten dat de helft van al het leven op aarde niet op het oppervlak leeft, maar juist onder het oppervlak”, vertelt onderzoeker Sean McMahon van de universiteit van Aberdeen.
Te koud?
Op plekken waar de zon niet veel warmte brengt, kan er toch voldoende warmte zijn om microscopisch leven te huisvesten. De temperatuur van de korst van een planeet neemt namelijk toe naarmate iemand dichter bij de kern komt. Een exoplaneet kan op het oppervlak te koud zijn voor (microscopisch) leven, maar kan ondergronds een broedplaats van leven zijn.
“Ons model berekent de Goldilocks zone door rekening te houden met ondergronds water”, vervolgt McMahon. “Hierdoor laat ons model zien dat leven wijdverspreider is dan gedacht.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-09-2012
Planeten ontdekt bij sterren in sterrenhoop
Astronomen hebben, voor het eerst, planeten ontdekt die rond zonachtige sterren in een sterrenhoop draaien. Dat bewijst dat planeten zelfs in een 'drukke' stellaire omgeving kunnen ontstaan (Astrophysical Journal Letters, 14 september).
De ontdekte planeten zijn zogeheten hete Jupiters: grote gasplaneten die in een krappe baan om hun moederster draaien. De twee sterren in kwestie maken deel uit van de jonge sterrenhoop M44, die ook wel Praesepe of de Kribbe wordt genoemd. M44 is een open sterrenhoop die uit ongeveer duizend sterren bestaat die vrijwel gelijktijdig uit één en dezelfde gaswolk zijn geboren.
De sterren van M44 bevatten relatief veel elementen zwaarder de helium - meer dan onze zon bijvoorbeeld. Dat maakt het waarschijnlijk dat rond meer sterren van deze sterrenhoop planeten cirkelen. Uit eerder onderzoek is namelijk gebleken dat zware elementen zoals silicium en ijzer als een soort 'planetaire kunstmest' fungeren: hoe meer zware elementen, hoe rijker de oogst aan zware gasplaneten.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Planeten ontdekt bij sterren in sterrenhoop
Astronomen hebben, voor het eerst, planeten ontdekt die rond zonachtige sterren in een sterrenhoop draaien. Dat bewijst dat planeten zelfs in een 'drukke' stellaire omgeving kunnen ontstaan (Astrophysical Journal Letters, 14 september).
De ontdekte planeten zijn zogeheten hete Jupiters: grote gasplaneten die in een krappe baan om hun moederster draaien. De twee sterren in kwestie maken deel uit van de jonge sterrenhoop M44, die ook wel Praesepe of de Kribbe wordt genoemd. M44 is een open sterrenhoop die uit ongeveer duizend sterren bestaat die vrijwel gelijktijdig uit één en dezelfde gaswolk zijn geboren.
De sterren van M44 bevatten relatief veel elementen zwaarder de helium - meer dan onze zon bijvoorbeeld. Dat maakt het waarschijnlijk dat rond meer sterren van deze sterrenhoop planeten cirkelen. Uit eerder onderzoek is namelijk gebleken dat zware elementen zoals silicium en ijzer als een soort 'planetaire kunstmest' fungeren: hoe meer zware elementen, hoe rijker de oogst aan zware gasplaneten.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ik zat vandaag weer eens wat over het heelal te lezen. Ik ben geen kenner, lees soms puur wat dingen uit interesse. En nu kwam de volgende vraag in me op waar vast al wel een antwoord op bestaat, dus bij deze:
Er wordt gesteld dat er een grens aan het heelal zit en het heelal steeds verder groeit.
Kan het niet zo zijn dat er helemaal geen grens is, maar het heelal oneindig groot is en de 'grens' die wij constateren enkel bestaat doordat het licht van verder weg nog niet de tijd heeft gehad om ons te bereiken? Dat verklaart dan ook direct de groei: licht van steeds verder weg bereikt ons, waardoor het heelal lijkt te groeien, in werkelijkheid wordt er echter enkel steeds meer zichtbaar/meetbaar voor ons.
Bestaande informatie hierover wordt op prijs gesteld.
Er wordt gesteld dat er een grens aan het heelal zit en het heelal steeds verder groeit.
Kan het niet zo zijn dat er helemaal geen grens is, maar het heelal oneindig groot is en de 'grens' die wij constateren enkel bestaat doordat het licht van verder weg nog niet de tijd heeft gehad om ons te bereiken? Dat verklaart dan ook direct de groei: licht van steeds verder weg bereikt ons, waardoor het heelal lijkt te groeien, in werkelijkheid wordt er echter enkel steeds meer zichtbaar/meetbaar voor ons.
Bestaande informatie hierover wordt op prijs gesteld.
Religion taking credit for morality and ethics is like Justin Bieber taking credit for the creation of music.
@ UltraR
Ik ben zelf ook geen expert, maar waar jij het over hebt is de universum wat wij kunnen zien, wij kunnen 13.7 miljard lichtjaar om ons heen kijken, dus vanaf de big bang, alles daarachter kunnen wij niet zien omdat er simpelweg niet genoeg tijd is voor dat licht om ons te bereiken.
Hoe weten wetenschappers dat er toch meer is dan wat wij kunnen zien? Dit heeft te maken met de wet van hubble die stelt dat hoe verder een object van ons afstaat, hoe meer ruimte tussen de 2 objecten, hoe meer uitdijing, hoe sneller het object van ons af beweegt. Het object beweegt niet zelf, maar de ruimte tussen de 2 objecten wordt groter.
Wetenschappers zijn door deze wet erachter gekomen dat objecten die het verst van ons af staan sneller dan het licht van ons afbewegen, wat verklaart waarom het universum groter is dan 13.7 miljard lichtjaar.
Over de grootte van het universum zijn verschillende theorieën. Er wordt gesteld dat er meerdere universa zijn of dat het universum oneindig is. Er wordt ook gesteld dat het universum wel eindig is, met een grootte van zo'n 156 miljard lichtjaar.
We zullen nooit de gebieden achter de 'lichtgrens' zien, want de ruimte tussen ons en die objecten dijt sneller uit dan de lichtsnelheid, m.a.w. het licht zal ons nooit kunnen bereiken.
Ik heb het zo beknopt mogelijk opgeschreven, maar hier kun je echt bladzijdes vol over lullen. Hopelijk heb je hier wat aan.
Ik ben zelf ook geen expert, maar waar jij het over hebt is de universum wat wij kunnen zien, wij kunnen 13.7 miljard lichtjaar om ons heen kijken, dus vanaf de big bang, alles daarachter kunnen wij niet zien omdat er simpelweg niet genoeg tijd is voor dat licht om ons te bereiken.
Hoe weten wetenschappers dat er toch meer is dan wat wij kunnen zien? Dit heeft te maken met de wet van hubble die stelt dat hoe verder een object van ons afstaat, hoe meer ruimte tussen de 2 objecten, hoe meer uitdijing, hoe sneller het object van ons af beweegt. Het object beweegt niet zelf, maar de ruimte tussen de 2 objecten wordt groter.
Wetenschappers zijn door deze wet erachter gekomen dat objecten die het verst van ons af staan sneller dan het licht van ons afbewegen, wat verklaart waarom het universum groter is dan 13.7 miljard lichtjaar.
Over de grootte van het universum zijn verschillende theorieën. Er wordt gesteld dat er meerdere universa zijn of dat het universum oneindig is. Er wordt ook gesteld dat het universum wel eindig is, met een grootte van zo'n 156 miljard lichtjaar.
We zullen nooit de gebieden achter de 'lichtgrens' zien, want de ruimte tussen ons en die objecten dijt sneller uit dan de lichtsnelheid, m.a.w. het licht zal ons nooit kunnen bereiken.
Ik heb het zo beknopt mogelijk opgeschreven, maar hier kun je echt bladzijdes vol over lullen. Hopelijk heb je hier wat aan.
Deze docu heb ik vorige week gezien en kan ik je aanraden, gaat in op je vragen.quote:Op zondag 16 september 2012 19:09 schreef UltraR het volgende:
Ik zat vandaag weer eens wat over het heelal te lezen. Ik ben geen kenner, lees soms puur wat dingen uit interesse. En nu kwam de volgende vraag in me op waar vast al wel een antwoord op bestaat, dus bij deze:
Er wordt gesteld dat er een grens aan het heelal zit en het heelal steeds verder groeit.
Kan het niet zo zijn dat er helemaal geen grens is, maar het heelal oneindig groot is en de 'grens' die wij constateren enkel bestaat doordat het licht van verder weg nog niet de tijd heeft gehad om ons te bereiken? Dat verklaart dan ook direct de groei: licht van steeds verder weg bereikt ons, waardoor het heelal lijkt te groeien, in werkelijkheid wordt er echter enkel steeds meer zichtbaar/meetbaar voor ons.
Bestaande informatie hierover wordt op prijs gesteld.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
‘Rotsachtige’ superaarde blijkt diamantplaneet te zijn
Nieuw onderzoek heeft uitgewezen dat een verre rotsachtige super-aarde eigenlijk een diamantplaneet is. Het is voor het eerst dat een rotswereld met een fundamenteel andere samenstelling dan de aarde is gevonden. Het oppervlak van de planeet is vermoedelijk bedekt met grafiet en diamant in plaats van graniet en water.
De planeet in kwestie, 55 Cancri e, is twee keer zo groot als de aarde en heeft een acht keer grotere massa, waardoor het tot de zogenaamde “super-aardes” wordt gerekend. De planeet behoort tot een stelsel van vijf planeten die draaien rond de zonachtige ster 55 Cancri, die zich op een afstand van 40 lichtjaar van de aarde bevindt, in de richting van het sterrenbeeld Kreeft.
De planeet draait razendsnel rondom zijn moederster: een jaar duurt er slechts 18 uur. Het is er dan ook bloedheet: de oppervlaktetemperatuur van de planeet schommelt rond de 2250 graden Celsius. Vorig jaar trok de planeet, gezien vanaf de aarde, voor zijn moederster langs. Dankzij deze overgang, of transit, kon voor het eerst de diameter van de planeet bepaald worden. In combinatie met de laatste schatting van diens massa, zijn astronomen in staat geweest om de chemische samenstelling van de planeet af te leiden. Hierbij heeft men een computermodel gebruikt, waarbij men alle mogelijke combinaties van elementen en ingrediënten heeft ingevoerd om tot de waargenomen diameter en massa te komen.
Bron: http://www.astroblogs.nl/(...)mantplaneet-te-zijn/
Nieuw onderzoek heeft uitgewezen dat een verre rotsachtige super-aarde eigenlijk een diamantplaneet is. Het is voor het eerst dat een rotswereld met een fundamenteel andere samenstelling dan de aarde is gevonden. Het oppervlak van de planeet is vermoedelijk bedekt met grafiet en diamant in plaats van graniet en water.
De planeet in kwestie, 55 Cancri e, is twee keer zo groot als de aarde en heeft een acht keer grotere massa, waardoor het tot de zogenaamde “super-aardes” wordt gerekend. De planeet behoort tot een stelsel van vijf planeten die draaien rond de zonachtige ster 55 Cancri, die zich op een afstand van 40 lichtjaar van de aarde bevindt, in de richting van het sterrenbeeld Kreeft.
De planeet draait razendsnel rondom zijn moederster: een jaar duurt er slechts 18 uur. Het is er dan ook bloedheet: de oppervlaktetemperatuur van de planeet schommelt rond de 2250 graden Celsius. Vorig jaar trok de planeet, gezien vanaf de aarde, voor zijn moederster langs. Dankzij deze overgang, of transit, kon voor het eerst de diameter van de planeet bepaald worden. In combinatie met de laatste schatting van diens massa, zijn astronomen in staat geweest om de chemische samenstelling van de planeet af te leiden. Hierbij heeft men een computermodel gebruikt, waarbij men alle mogelijke combinaties van elementen en ingrediënten heeft ingevoerd om tot de waargenomen diameter en massa te komen.
Bron: http://www.astroblogs.nl/(...)mantplaneet-te-zijn/
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
Planeet ontdekt met vier zonnen!
Twee astronomen hebben een planeet ontdekt in een zeer exotische omgeving. De hemel van de planeet wordt namelijk verlicht door vier zonnen! De planeet bevindt zich op een afstand van 5000 lichtjaar en is ongeveer zes keer groter dan de aarde. De massa van de planeet is ongeveer 20 tot 50 aardmassa’s. Hoewel we niets weten van de samenstelling van de planeet, vermoeden astronomen dat het een Neptunus-achtige wereld moet zijn.
Zoals gezegd maakt de planeet deel uit van een opmerkelijk systeem. De planeet draait namelijk om een dubbelster, die op haar beurt weer een koppel vormt met een tweede dubbelster. Het is moeilijk voor te stellen hoe het is om niet één, niet twee, maar viér zonnen aan de hemel te hebben. Het is nog moeilijker voor te stellen hoe een planeet in zo’n chaotische omgeving kan ontstaan.
Planeten in meervoudige stersystemen zijn zeldzaam. We kennen slechts zes planeten die rond een dubbelster draaien. De nieuw ontdekte planeet is de eerste die deel uitmaakt van een systeem van meer dan twee sterren. De planeet is ontdekt door twee amateurs, die gebruik gemaakt hebben van de website planethunters.org. Hiermee kunnen bezoekers gegevens van sterren analyseren, waarbij het de bedoeling is om periodieke helderheidsveranderingen te spotten. Zo’n verandering wordt veroorzaakt door een planeet die een deel van het sterlicht “blokkeert” door middel van een overgang of transit. De naam van de planeet is PH1: de letters vormen de initialen van de website, en het is de eerste planeet die op deze manier ontdekt is.
De ontdekking van de planeet heeft implicaties voor de heersende modellen van planeetvorming. In een omgeving met vier sterren is een planeetvormende schijf bijzonder instabiel. Dat betekent dat de planeet alleen kan zijn ontstaan in de binnendelen van zo’n schijf. Nu worden gasplaneten niet geacht om hier te kunnen ontstaan. PH1 zadelt de astronomie dan ook met een enigma op.
Planethunters.org is in 2010 opgericht en maakt gebruikt van gegevens die zijn verzameld door de Amerikaanse ruimtetelescoop én planeetspeurder Kepler. Bezoekers van Planet Hunters krijgen willekeurig toegewezen gegevens van Kepler voorgeschoteld, waarna ze kunnen aangeven of het licht van één van Keplers doelsterren kenmerken laat zien van een planeetovergang. Sinds december 2010 hebben meer dan 170.000 mensen meegewerkt aan het project.
Bron: http://www.astroblogs.nl/(...)vier-zonnen-ontdekt/
Twee astronomen hebben een planeet ontdekt in een zeer exotische omgeving. De hemel van de planeet wordt namelijk verlicht door vier zonnen! De planeet bevindt zich op een afstand van 5000 lichtjaar en is ongeveer zes keer groter dan de aarde. De massa van de planeet is ongeveer 20 tot 50 aardmassa’s. Hoewel we niets weten van de samenstelling van de planeet, vermoeden astronomen dat het een Neptunus-achtige wereld moet zijn.
Zoals gezegd maakt de planeet deel uit van een opmerkelijk systeem. De planeet draait namelijk om een dubbelster, die op haar beurt weer een koppel vormt met een tweede dubbelster. Het is moeilijk voor te stellen hoe het is om niet één, niet twee, maar viér zonnen aan de hemel te hebben. Het is nog moeilijker voor te stellen hoe een planeet in zo’n chaotische omgeving kan ontstaan.
Planeten in meervoudige stersystemen zijn zeldzaam. We kennen slechts zes planeten die rond een dubbelster draaien. De nieuw ontdekte planeet is de eerste die deel uitmaakt van een systeem van meer dan twee sterren. De planeet is ontdekt door twee amateurs, die gebruik gemaakt hebben van de website planethunters.org. Hiermee kunnen bezoekers gegevens van sterren analyseren, waarbij het de bedoeling is om periodieke helderheidsveranderingen te spotten. Zo’n verandering wordt veroorzaakt door een planeet die een deel van het sterlicht “blokkeert” door middel van een overgang of transit. De naam van de planeet is PH1: de letters vormen de initialen van de website, en het is de eerste planeet die op deze manier ontdekt is.
De ontdekking van de planeet heeft implicaties voor de heersende modellen van planeetvorming. In een omgeving met vier sterren is een planeetvormende schijf bijzonder instabiel. Dat betekent dat de planeet alleen kan zijn ontstaan in de binnendelen van zo’n schijf. Nu worden gasplaneten niet geacht om hier te kunnen ontstaan. PH1 zadelt de astronomie dan ook met een enigma op.
Planethunters.org is in 2010 opgericht en maakt gebruikt van gegevens die zijn verzameld door de Amerikaanse ruimtetelescoop én planeetspeurder Kepler. Bezoekers van Planet Hunters krijgen willekeurig toegewezen gegevens van Kepler voorgeschoteld, waarna ze kunnen aangeven of het licht van één van Keplers doelsterren kenmerken laat zien van een planeetovergang. Sinds december 2010 hebben meer dan 170.000 mensen meegewerkt aan het project.
Bron: http://www.astroblogs.nl/(...)vier-zonnen-ontdekt/
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
16-10-2012
Uniek zonnestelsel ontdekt: 5 exoplaneten vlakbij ster
De jacht op planeten buiten ons zonnestelsel heeft opnieuw een verrassende vondst opgeleverd. Zo werd een stelsel met het meeste aantal exoplaneten ooit aangetroffen, die bovendien min of meer op elkaar gepakt, zeer dicht rond hun ster draaien. Dat heeft de gezaghebbende website space.com gemeld.
Onderzoekers rond wetenschapper Darin Ragozzine van de Universiteit van Florida in Gainesville loerden met de Kepler-ruimtetelescoop naar ster KOI-500 die zich op ongeveer 1.100 lichtjaar van ons bevindt in het sterrenbeeld Harp. De ster heeft ongeveer de massa van onze Zon, maar slechts drie kwart van de diameter van onze ster, terwijl ze slechts zowat een miljard jaar oud is.
Dichtst bevolkt
Rond KOI-500 wentelen minstens vijf planeten in een gebied dat 150 keer kleiner is dan de baan van de Aarde rondom de Zon. De planeten hebben bijgevolg respectievelijk maar 1 / 3,1 / 4,6 / 7,1 en 9,5 dagen nodig voor een omwenteling.
Die nabijheid maakt ze te heet om daar te zijn ontstaan. Ze zijn wellicht vanuit verspreide slagorde, door gravitationele interactie tussen hen en de protoplanetaire schijf van stof en gas, inwaarts gemigreerd.
De hemellichamen bevinden zich zo dicht bij elkaar dat hun onderlinge gravitatie hun banen beïnvloedt, alhoewel die globaal gezien stabiel zijn. Risico op botsingen of elkaar wegkegelen van de ster zit er niet in. Nog eigenaardig is dat de vier buitenste planeten in een nooit geziene gesynchroniseerde baan draaien: om de 191 dagen komen zij tot de gelijkaardige orbitale configuratie terug.
(HLN)
Uniek zonnestelsel ontdekt: 5 exoplaneten vlakbij ster
De jacht op planeten buiten ons zonnestelsel heeft opnieuw een verrassende vondst opgeleverd. Zo werd een stelsel met het meeste aantal exoplaneten ooit aangetroffen, die bovendien min of meer op elkaar gepakt, zeer dicht rond hun ster draaien. Dat heeft de gezaghebbende website space.com gemeld.
Onderzoekers rond wetenschapper Darin Ragozzine van de Universiteit van Florida in Gainesville loerden met de Kepler-ruimtetelescoop naar ster KOI-500 die zich op ongeveer 1.100 lichtjaar van ons bevindt in het sterrenbeeld Harp. De ster heeft ongeveer de massa van onze Zon, maar slechts drie kwart van de diameter van onze ster, terwijl ze slechts zowat een miljard jaar oud is.
Dichtst bevolkt
Rond KOI-500 wentelen minstens vijf planeten in een gebied dat 150 keer kleiner is dan de baan van de Aarde rondom de Zon. De planeten hebben bijgevolg respectievelijk maar 1 / 3,1 / 4,6 / 7,1 en 9,5 dagen nodig voor een omwenteling.
Die nabijheid maakt ze te heet om daar te zijn ontstaan. Ze zijn wellicht vanuit verspreide slagorde, door gravitationele interactie tussen hen en de protoplanetaire schijf van stof en gas, inwaarts gemigreerd.
De hemellichamen bevinden zich zo dicht bij elkaar dat hun onderlinge gravitatie hun banen beïnvloedt, alhoewel die globaal gezien stabiel zijn. Risico op botsingen of elkaar wegkegelen van de ster zit er niet in. Nog eigenaardig is dat de vier buitenste planeten in een nooit geziene gesynchroniseerde baan draaien: om de 191 dagen komen zij tot de gelijkaardige orbitale configuratie terug.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-10-2012
Exoplaneet ontdekt in achtertuin van ons zonnestelsel
Wetenschappers hebben in het stellaire systeem dat het dichtst bij ons zonnestelsel staat een planeet ontdekt. De planeet is qua grootte vergelijkbaar met de aarde en gaat de boeken in als de exoplaneet die het dichtst bij de aarde staat.
Ook is het de lichtste exoplaneet die ooit rondom een zonachtige ster is aangetroffen. Dat meldt ESO. Astronomen deden de ontdekking met behulp van het HARPS-instrument, dat zich op een telescoop in Chili bevindt.
Alfa Centauri
Het draait allemaal om het systeem Alfa Centauri. Het is het stellaire systeem dat het dichtst bij ons zonnestelsel staat: op een afstand van zo’n 4,3 lichtjaar. Het systeem bestaat uit drie sterren. Astronomen vermoeden al langer dat zich hier ook ergens een planeet moest bevinden, maar dat kon maar niet bewezen worden. Tot nu.
Klein effect
“Onze waarnemingen met het HARPS-instrument, die zich over meer dan vier jaar uitstrekken, hebben een klein, maar echt signaal opgeleverd van een planeet die elke 3,2 dagen een rondje om Alfa Centauri B volbrengt,” vertelt onderzoeker Xavier Dumusque. De onderzoekers ontdekten de planeet door schommelingen in de beweging van één van de ster in het systeem op te merken: de ster Alfa Centauri B. Deze ster ‘schommelt’ doordat de planeet eraan trekt. Het effect is maar klein en dus viel het niet mee om het schommelen (en dus indirect ook de planeet) waar te nemen. “Het is een buitengewone ontdekking die het uiterste van onze techniek heeft gevergd.”
Twee sterren
De planeet draait op een afstand van zo’n zes miljoen kilometer van de ster Alfa Centauri B. “Zijn omloopbaan ligt heel dicht bij zijn ster, waardoor het er veel te heet is voor leven zoals wij dat kennen,” vertelt onderzoeker Stéphane Udry. De andere ster – Alfa Centauri A – staat honderden keren verder weg. Toch is de ster vanaf de planeet wel te zien.
De vondst is om meerdere redenen bijzonder. Zo is het voor het eerst dat een planeet met een vergelijkbare massa als de aarde bij een zonachtige ster wordt ontdekt. Bovendien is het dichtstbijzijnde exoplaneet. En wellicht heeft Alfa Centauri nog meer geheimen voor ons petto. Onderzoekers sluiten namelijk niet uit dat er nog meer planeten om de ster cirkelen.
(scientias.nl)
Exoplaneet ontdekt in achtertuin van ons zonnestelsel
Wetenschappers hebben in het stellaire systeem dat het dichtst bij ons zonnestelsel staat een planeet ontdekt. De planeet is qua grootte vergelijkbaar met de aarde en gaat de boeken in als de exoplaneet die het dichtst bij de aarde staat.
Ook is het de lichtste exoplaneet die ooit rondom een zonachtige ster is aangetroffen. Dat meldt ESO. Astronomen deden de ontdekking met behulp van het HARPS-instrument, dat zich op een telescoop in Chili bevindt.
Alfa Centauri
Het draait allemaal om het systeem Alfa Centauri. Het is het stellaire systeem dat het dichtst bij ons zonnestelsel staat: op een afstand van zo’n 4,3 lichtjaar. Het systeem bestaat uit drie sterren. Astronomen vermoeden al langer dat zich hier ook ergens een planeet moest bevinden, maar dat kon maar niet bewezen worden. Tot nu.
Klein effect
“Onze waarnemingen met het HARPS-instrument, die zich over meer dan vier jaar uitstrekken, hebben een klein, maar echt signaal opgeleverd van een planeet die elke 3,2 dagen een rondje om Alfa Centauri B volbrengt,” vertelt onderzoeker Xavier Dumusque. De onderzoekers ontdekten de planeet door schommelingen in de beweging van één van de ster in het systeem op te merken: de ster Alfa Centauri B. Deze ster ‘schommelt’ doordat de planeet eraan trekt. Het effect is maar klein en dus viel het niet mee om het schommelen (en dus indirect ook de planeet) waar te nemen. “Het is een buitengewone ontdekking die het uiterste van onze techniek heeft gevergd.”
Twee sterren
De planeet draait op een afstand van zo’n zes miljoen kilometer van de ster Alfa Centauri B. “Zijn omloopbaan ligt heel dicht bij zijn ster, waardoor het er veel te heet is voor leven zoals wij dat kennen,” vertelt onderzoeker Stéphane Udry. De andere ster – Alfa Centauri A – staat honderden keren verder weg. Toch is de ster vanaf de planeet wel te zien.
De vondst is om meerdere redenen bijzonder. Zo is het voor het eerst dat een planeet met een vergelijkbare massa als de aarde bij een zonachtige ster wordt ontdekt. Bovendien is het dichtstbijzijnde exoplaneet. En wellicht heeft Alfa Centauri nog meer geheimen voor ons petto. Onderzoekers sluiten namelijk niet uit dat er nog meer planeten om de ster cirkelen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Is het niet raar dat we nu pas een planeet ontdekken in het sterrenstelsel dat het dichtst bij ons staat? Waarom is die niet eerder ontdekt ? Ze hadden wel het vermoeden, maar toch zijn ze elders veel verder weg eerder ontdekt?
Ben benieuwd of ze er daar nog meer ontdekken en ook eentje in de 'leefbare' zone
Sid Meiers Alpha Centauri wordt bijna werkelijkheid, ik meld me vast aan om te gaan Terraformen.
Ben benieuwd of ze er daar nog meer ontdekken en ook eentje in de 'leefbare' zone
Sid Meiers Alpha Centauri wordt bijna werkelijkheid, ik meld me vast aan om te gaan Terraformen.
Het is wel dichtbij.. Maar dat is relatief... Om er te komen met de huidige technologie doe je er 40.000 jaar over (wel bemand). Onbemand zou binnen 100 jaar kunnen.quote:
Is het niet raar dat we nu pas een planeet ontdekken in het sterrenstelsel dat het dichtst bij ons staat? Waarom is die niet eerder ontdekt ? Ze hadden wel het vermoeden, maar toch zijn ze elders veel verder weg eerder ontdekt?
Ben benieuwd of ze er daar nog meer ontdekken en ook eentje in de 'leefbare' zone
Sid Meiers Alpha Centauri wordt bijna werkelijkheid, ik meld me vast aan om te gaan Terraformen.
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
Ja dat klopt, maar die exoplaneet die onlangs is ontdekt, Gliese nogwat, staat toch veel verder weg? Waarom hebben ze niet eerder rondom Alfa Centauri gezocht of waarom was dat moeilijker daar wat te vinden?quote:Op woensdag 17 oktober 2012 13:49 schreef humorduck28 het volgende:
[..]
Het is wel dichtbij.. Maar dat is relatief... Om er te komen met de huidige technologie doe je er 40.000 jaar over (wel bemand). Onbemand zou binnen 100 jaar kunnen.
Is dat bijvoorbeeld vanwege de 'korte' afstand en dus de felheid van de ster waardoor dat lastiger op te merken is?
" De onderzoekers ontdekten de planeet door schommelingen in de beweging van één van de ster in het systeem op te merken: de ster Alfa Centauri B. Deze ster ‘schommelt’ doordat de planeet eraan trekt. Het effect is maar klein en dus viel het niet mee om het schommelen (en dus indirect ook de planeet) waar te nemen. “Het is een buitengewone ontdekking die het uiterste van onze techniek heeft gevergd.”quote:
[..]
Ja dat klopt, maar die exoplaneet die onlangs is ontdekt, Gliese nogwat, staat toch veel verder weg? Waarom hebben ze niet eerder rondom Alfa Centauri gezocht of waarom was dat moeilijker daar wat te vinden?
Is dat bijvoorbeeld vanwege de 'korte' afstand en dus de felheid van de ster waardoor dat lastiger op te merken is?
bovenstaande lezend denk ik dus datgene wat jij ook typt, dat de planeet 'te dicht bij bij zijn zon' staat om het te ontdekken, wat nu wel gelukt is.
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
19-10-2012
Nieuwe ESA-satelliet gaat jagen op 'superaardes
Het Europese ruimteagentschap ESA wil in 2017 een kleine satelliet lanceren die specifiek naar 'superaardes' gaat zoeken – planeten bij andere sterren die een slag groter zijn dan onze planeet. De satelliet zal daarbij gebruik maken van dezelfde methode waarmee ook de succesvolle NASA-satelliet exoplaneten opspoort: het meten van de kleine helderheidsdipjes die optreden als een planeet voor zijn ster langs trekt.
De nieuwe satelliet heeft de naam Cheops gekregen, een afkorting die staat voor 'CHaracterising ExOPlanets Satellite'. Anders dan Kepler zal hij niet grote aantallen sterren in de gaten houden, om compleet nieuwe planetenstelsels op te sporen. Cheops wordt gericht op nabije, heldere sterren waarbij eerder al (grotere) planeten zijn ontdekt. De verwachting is dat bij deze sterren ook kleinere planeten te vinden zullen zijn. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Nieuwe ESA-satelliet gaat jagen op 'superaardes
Het Europese ruimteagentschap ESA wil in 2017 een kleine satelliet lanceren die specifiek naar 'superaardes' gaat zoeken – planeten bij andere sterren die een slag groter zijn dan onze planeet. De satelliet zal daarbij gebruik maken van dezelfde methode waarmee ook de succesvolle NASA-satelliet exoplaneten opspoort: het meten van de kleine helderheidsdipjes die optreden als een planeet voor zijn ster langs trekt.
De nieuwe satelliet heeft de naam Cheops gekregen, een afkorting die staat voor 'CHaracterising ExOPlanets Satellite'. Anders dan Kepler zal hij niet grote aantallen sterren in de gaten houden, om compleet nieuwe planetenstelsels op te sporen. Cheops wordt gericht op nabije, heldere sterren waarbij eerder al (grotere) planeten zijn ontdekt. De verwachting is dat bij deze sterren ook kleinere planeten te vinden zullen zijn. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-11-2012
Astronomen ontdekken mogelijke levensvatbare 'super-Aarde'
© ap.
Een internationaal team van astronomen heeft aanwijzingen gevonden van het bestaan van een mogelijk levensvatbare 'super-Aarde' in de buurt van ons zonnestelsel. Dat schrijven wetenschappers in het vakblad Astronomy & Astrophysics. Tekenen van leven hebben ze niet gevonden.
Een team rond Mikko Tuomi van de Universiteit van Hertfordshire in Hatfield (GB) en Guillem Anglada-Escudé van de Universiteit Göttingen herbestudeerden waarnemingen van de rode dwergster HD 40307 in het sterrenbeeld Pictor op 42 lichtjaar van ons. In 2008 waren daar al drie planeten ontdekt die alle in de klasse van de 'super-Aardes' vallen.
Daarmee doelen astronomen op planeten die meer massa dan onze Aarde hebben, maar minder dan de lichtste gasplaneet in ons zonnestelsel, Uranus. Het hoeft daarbij niet noodzakelijk om gesteenteplaneten zoals de onze gaan.
Het team stootte nu op sporen van drie tot nu toe onbekende exoplaneten. Indien verdere waarnemingen bevestigen, dan zou de buitenste de ster in de zogenaamde levensvatbare zone omcirkelen. Daar zouden er gematigde temperaturen zijn en vloeibaar water mogelijk zijn. Of het hemellichaam een atmosfeer heeft moet nog blijken.
De mogelijk levensvatbare planeet weegt zeven keer zoveel als de onze. De afstand tot de ster is ongeveer dezelfde als die van de Aarde tot de Zon.
(HLN)
Astronomen ontdekken mogelijke levensvatbare 'super-Aarde'
© ap.
Een internationaal team van astronomen heeft aanwijzingen gevonden van het bestaan van een mogelijk levensvatbare 'super-Aarde' in de buurt van ons zonnestelsel. Dat schrijven wetenschappers in het vakblad Astronomy & Astrophysics. Tekenen van leven hebben ze niet gevonden.
Een team rond Mikko Tuomi van de Universiteit van Hertfordshire in Hatfield (GB) en Guillem Anglada-Escudé van de Universiteit Göttingen herbestudeerden waarnemingen van de rode dwergster HD 40307 in het sterrenbeeld Pictor op 42 lichtjaar van ons. In 2008 waren daar al drie planeten ontdekt die alle in de klasse van de 'super-Aardes' vallen.
Daarmee doelen astronomen op planeten die meer massa dan onze Aarde hebben, maar minder dan de lichtste gasplaneet in ons zonnestelsel, Uranus. Het hoeft daarbij niet noodzakelijk om gesteenteplaneten zoals de onze gaan.
Het team stootte nu op sporen van drie tot nu toe onbekende exoplaneten. Indien verdere waarnemingen bevestigen, dan zou de buitenste de ster in de zogenaamde levensvatbare zone omcirkelen. Daar zouden er gematigde temperaturen zijn en vloeibaar water mogelijk zijn. Of het hemellichaam een atmosfeer heeft moet nog blijken.
De mogelijk levensvatbare planeet weegt zeven keer zoveel als de onze. De afstand tot de ster is ongeveer dezelfde als die van de Aarde tot de Zon.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
09-11-2012
Meerdere planeten in protoplanetaire schijf
Artistieke weergave van de schijf met daarin meerdere planeten. NAOJ
Door de Japanse SUBARA-telescoop te richten op een schijf van gruis en stof rond de jonge ster PDS 70, denken astronomen dat ze aanwijzingen hebben gevonden voor meerdere planeten die rondom deze ster draaien. De stofschijf heeft namelijk een anders niet te verklaren groot gat.
Volgens gangbare theorieën ontstaan planetenstelsels zoals ons eigen zonnestelsel uit grote, platte stofwolken die om jonge sterren draaien. Door de zwaartekracht kunnen delen van deze stofwolk over de loop van miljoenen jaren samenklonteren tot planeten.
Het was juist zo’n jonge stofschijf die astonomen van het Nationale Astronomische Observatorium van Japan en de Princeton-universiteit wilden waarnemen. Bij de 10 miljoen jaar jonge ster PDS 70 – een zonachtige ster op een afstand van ongeveer 460 lichtjaar – zagen ze tot hun verrassing een stofschijf met een enorm gat.
Volgens de astronomen is dit enkel te verklaren als er op die plek al meerdere planeten zijn samengeklonterd uit de schijf. Zij zouden het aanwezige stof en gruis met hun zwaartekracht netjes hebben opgeveegd. Geen enkele planeet, hoe zwaar ook, zou in haar eentje in staat zijn zo veel materie naar zich toe te trekken.
Momenteel proberen de astronomen met nieuwe waarnemingen meer details van de schijf waar te nemen. Een hele klus, want sterren overschijnen de objecten in hun directe omging doorgaans compleet. Om dit probleem te overkomen werd HiCIAO ontwikkeld, een apparaat dat sinds 2009 op de SUBARU-telescoop is gemonteerd en foto’s met een extra hoog contrast kan schieten van protoplanetaire schijven. (Roel van der Heijden)
(allesoversterrenkunde)
Meerdere planeten in protoplanetaire schijf
Artistieke weergave van de schijf met daarin meerdere planeten. NAOJ
Door de Japanse SUBARA-telescoop te richten op een schijf van gruis en stof rond de jonge ster PDS 70, denken astronomen dat ze aanwijzingen hebben gevonden voor meerdere planeten die rondom deze ster draaien. De stofschijf heeft namelijk een anders niet te verklaren groot gat.
Volgens gangbare theorieën ontstaan planetenstelsels zoals ons eigen zonnestelsel uit grote, platte stofwolken die om jonge sterren draaien. Door de zwaartekracht kunnen delen van deze stofwolk over de loop van miljoenen jaren samenklonteren tot planeten.
Het was juist zo’n jonge stofschijf die astonomen van het Nationale Astronomische Observatorium van Japan en de Princeton-universiteit wilden waarnemen. Bij de 10 miljoen jaar jonge ster PDS 70 – een zonachtige ster op een afstand van ongeveer 460 lichtjaar – zagen ze tot hun verrassing een stofschijf met een enorm gat.
Volgens de astronomen is dit enkel te verklaren als er op die plek al meerdere planeten zijn samengeklonterd uit de schijf. Zij zouden het aanwezige stof en gruis met hun zwaartekracht netjes hebben opgeveegd. Geen enkele planeet, hoe zwaar ook, zou in haar eentje in staat zijn zo veel materie naar zich toe te trekken.
Momenteel proberen de astronomen met nieuwe waarnemingen meer details van de schijf waar te nemen. Een hele klus, want sterren overschijnen de objecten in hun directe omging doorgaans compleet. Om dit probleem te overkomen werd HiCIAO ontwikkeld, een apparaat dat sinds 2009 op de SUBARU-telescoop is gemonteerd en foto’s met een extra hoog contrast kan schieten van protoplanetaire schijven. (Roel van der Heijden)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-11-2012
Astronomen vinden verdwaalde exoplaneet
© afp.
Met de VLT-telescoop van de ESO en de Canada-France-Hawaii Telescope hebben astronomen een hemellichaam ontdekt dat zeer waarschijnlijk een planeet is die zonder moederster door de ruimte zwerft, zo heeft de Europese Zuidelijke Sterrenwacht woensdag gemeld. Het gaat om de "spannendste" solitaire planeetkandidaat tot nu toe. Met een afstand van ongeveer honderd lichtjaar staat ze betrekkelijk dichtbij. Doordat er in haar omgeving geen heldere ster te bekennen is, heeft het onderzoeksteam haar atmosfeer nauwkeurig kunnen onderzoeken.
Solitaire planeten zijn hemellichamen met de massa van een planeet die zonder moederster door de ruimte zwerven. Er zijn al verschillende potentiële voorbeelden van zulke objecten ontdekt. Maar omdat hun leeftijden niet bekend zijn, weten astronomen niet zeker of het daarbij om planeten gaat of om bruine dwergen. Deze laatste zijn "mislukte sterren", die niet genoeg massa hebben om de reacties op te wekken die hen laten stralen.
Maar nu hebben astronomen een object met de welluidende naam CFBDSIR2149 ontdekt. Het lijkt bij een nabije stroom van jonge sterren te horen die bekendstaat als de bewegende sterrenhoop AB Doradus. De onderzoekers deden de vondst bij het loeren met de Canada-France-Hawaii Telescope, en gebruikten de kracht van de VLT om zijn eigenschappen te bestuderen.
De bewegende sterrenhoop AB Doradus is de meest nabije in zijn soort. Zijn sterren bewegen gezamenlijk door de ruimte en zijn vermoedelijk gelijktijdig ontstaan. Als het nu ontdekte object inderdaad bij deze groep hoort - en dus jong is - is daaruit veel af te leiden over zijn temperatuur, zijn massa en de samenstelling van zijn atmosfeer. Wel bestaat er een kleine kans dat zijn connectie met de bewegende sterrenhoop op toeval berust, waarschuwt de ESO.
Primeur
De connectie met de bewegende sterrenhoop is de cruciale aanwijzing die astronomen in staat stelt om de leeftijd van het pas ontdekte object te bepalen. Het is voor het eerst dat een object van planetaire massa in een sterrenhoop van dit type is ontdekt, en dat maakt het tot de meest interessante solitaire planeetkandidaat tot nu toe.
Dingen als CFBDSIR2149 kunnen zijn ontstaan als normale planeten, die later uit hun planetenstelsel zijn geschopt, maar ook als kleine sterren of bruine dwergen. Maar of het nu planeten zonder moederster zijn of de kleinst mogelijke sterren, het zijn hoe dan ook intrigerende objecten, beklemtoont de Europese Zuidelijke Sterrenwacht.
Belangrijke vondst
"Deze objecten zijn belangrijk, want ze kunnen ons ofwel helpen begrijpen hoe planeten uit hun planetenstelsels kunnen worden verstoten, of hoe zeer lichte objecten uit het stervormingsproces kunnen voortkomen", zegt Philippe Delorme van de Universiteit van Grenoble en hoofdauteur van het onderzoek. "Als dit kleine object een planeet is die door zijn oorspronkelijke stelsel is verstoten, roept dat het frappante beeld op van verweesde werelden die door de lege ruimte zwerven".
Zulke verdwaalde werelden zouden talrijk kunnen zijn - misschien zelfs zo talrijk als normale sterren.
(HLN)
Astronomen vinden verdwaalde exoplaneet
© afp.
Met de VLT-telescoop van de ESO en de Canada-France-Hawaii Telescope hebben astronomen een hemellichaam ontdekt dat zeer waarschijnlijk een planeet is die zonder moederster door de ruimte zwerft, zo heeft de Europese Zuidelijke Sterrenwacht woensdag gemeld. Het gaat om de "spannendste" solitaire planeetkandidaat tot nu toe. Met een afstand van ongeveer honderd lichtjaar staat ze betrekkelijk dichtbij. Doordat er in haar omgeving geen heldere ster te bekennen is, heeft het onderzoeksteam haar atmosfeer nauwkeurig kunnen onderzoeken.
Solitaire planeten zijn hemellichamen met de massa van een planeet die zonder moederster door de ruimte zwerven. Er zijn al verschillende potentiële voorbeelden van zulke objecten ontdekt. Maar omdat hun leeftijden niet bekend zijn, weten astronomen niet zeker of het daarbij om planeten gaat of om bruine dwergen. Deze laatste zijn "mislukte sterren", die niet genoeg massa hebben om de reacties op te wekken die hen laten stralen.
Maar nu hebben astronomen een object met de welluidende naam CFBDSIR2149 ontdekt. Het lijkt bij een nabije stroom van jonge sterren te horen die bekendstaat als de bewegende sterrenhoop AB Doradus. De onderzoekers deden de vondst bij het loeren met de Canada-France-Hawaii Telescope, en gebruikten de kracht van de VLT om zijn eigenschappen te bestuderen.
De bewegende sterrenhoop AB Doradus is de meest nabije in zijn soort. Zijn sterren bewegen gezamenlijk door de ruimte en zijn vermoedelijk gelijktijdig ontstaan. Als het nu ontdekte object inderdaad bij deze groep hoort - en dus jong is - is daaruit veel af te leiden over zijn temperatuur, zijn massa en de samenstelling van zijn atmosfeer. Wel bestaat er een kleine kans dat zijn connectie met de bewegende sterrenhoop op toeval berust, waarschuwt de ESO.
Primeur
De connectie met de bewegende sterrenhoop is de cruciale aanwijzing die astronomen in staat stelt om de leeftijd van het pas ontdekte object te bepalen. Het is voor het eerst dat een object van planetaire massa in een sterrenhoop van dit type is ontdekt, en dat maakt het tot de meest interessante solitaire planeetkandidaat tot nu toe.
Dingen als CFBDSIR2149 kunnen zijn ontstaan als normale planeten, die later uit hun planetenstelsel zijn geschopt, maar ook als kleine sterren of bruine dwergen. Maar of het nu planeten zonder moederster zijn of de kleinst mogelijke sterren, het zijn hoe dan ook intrigerende objecten, beklemtoont de Europese Zuidelijke Sterrenwacht.
Belangrijke vondst
"Deze objecten zijn belangrijk, want ze kunnen ons ofwel helpen begrijpen hoe planeten uit hun planetenstelsels kunnen worden verstoten, of hoe zeer lichte objecten uit het stervormingsproces kunnen voortkomen", zegt Philippe Delorme van de Universiteit van Grenoble en hoofdauteur van het onderzoek. "Als dit kleine object een planeet is die door zijn oorspronkelijke stelsel is verstoten, roept dat het frappante beeld op van verweesde werelden die door de lege ruimte zwerven".
Zulke verdwaalde werelden zouden talrijk kunnen zijn - misschien zelfs zo talrijk als normale sterren.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-11-2012
Missie 'planetenjager' krijgt vervolg
NASA-satelliet Kepler in actie. NASA/JPL-Caltech
NASA-satelliet Kepler, die naar planeten bij andere sterren zoekt, heeft zijn drieënhalf jaar durende missie volbracht. Zijn eerste missie dan. Want de zoektocht is met nog eens maximaal vier jaar verlengd.
De afgelopen jaren zijn met Kepler meer dan 2300 planeetkandidaten opgespoord. Tot nu toe zijn meer dan honderd van die ontdekkingen bevestigd. De resultaten bevestigen het idee dat ons Melkwegstelsel wemelt van de planeten: rond zeker één op de drie sterren cirkelt minstens één planeet.
De verlenging van het Kepler-onderzoek heeft vooral tot doel om de ongeveer honderd detecties van planeetkandidaten ter grootte van de aarde te kunnen bevestigen. Ook hopen de onderzoekers meer planeten te ontdekken die zich in de 'leefbare zone' van hun ster bevinden – de gordel rond de ster waar gematigde temperaturen heersen en vloeibaar water op het planeetoppervlak kan bestaan.
Kepler spoort planeetkandidaten op door de helderheden van meer dan 150.000 sterren in de gaten houden. Steeds als er een planeet voor een ster langs beweegt, wordt een beetje sterlicht tegengehouden. Uit de regelmaat waarmee dat gebeurt, kan de afstand van de planeet tot zijn ster worden afgeleid. En de mate van helderheidsafname geeft een indicatie van de grootte van de planeet. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Missie 'planetenjager' krijgt vervolg
NASA-satelliet Kepler in actie. NASA/JPL-Caltech
NASA-satelliet Kepler, die naar planeten bij andere sterren zoekt, heeft zijn drieënhalf jaar durende missie volbracht. Zijn eerste missie dan. Want de zoektocht is met nog eens maximaal vier jaar verlengd.
De afgelopen jaren zijn met Kepler meer dan 2300 planeetkandidaten opgespoord. Tot nu toe zijn meer dan honderd van die ontdekkingen bevestigd. De resultaten bevestigen het idee dat ons Melkwegstelsel wemelt van de planeten: rond zeker één op de drie sterren cirkelt minstens één planeet.
De verlenging van het Kepler-onderzoek heeft vooral tot doel om de ongeveer honderd detecties van planeetkandidaten ter grootte van de aarde te kunnen bevestigen. Ook hopen de onderzoekers meer planeten te ontdekken die zich in de 'leefbare zone' van hun ster bevinden – de gordel rond de ster waar gematigde temperaturen heersen en vloeibaar water op het planeetoppervlak kan bestaan.
Kepler spoort planeetkandidaten op door de helderheden van meer dan 150.000 sterren in de gaten houden. Steeds als er een planeet voor een ster langs beweegt, wordt een beetje sterlicht tegengehouden. Uit de regelmaat waarmee dat gebeurt, kan de afstand van de planeet tot zijn ster worden afgeleid. En de mate van helderheidsafname geeft een indicatie van de grootte van de planeet. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-11-2012
Astronomen zetten superplaneet op de foto
Infrarood-opname van exoplaneet Kappa Andromeda b. NAOJ / Subaru / J. Carson (College of Charleston) / T. Currie (University Toronto)
Het is astronomen van onder andere het Duitse Max-Planck-Institut für Astronomie gelukt een enorme exoplaneet te fotograferen. De planeet is bijna dertien keer zwaarder dan de zwaarste planeet in ons eigen zonnestelsel, Jupiter.
De planeet, Kappa Andromeda b, draait in een ruime baan om de jonge ster Kappa Andromeda heen, die 2,5 keer zo zwaar is als de zon en op ongeveer 170 lichtjaar van de aarde staat. De directe waarneming van de planeet werd in het infrarode spectrum gedaan met de Japanse Subaru-telescoop op Hawaï.
Deze ontdekking is volgens de astronomen belangrijk voor ons begrip van planeetvorming rond zware sterren zoals Kappa Andromeda. Eén theorie stelde dat de grote hoeveelheid straling van zo’n ster de vorming van zware planeten onmogelijk zou maken. Kappa Andromeda b laat zien dat zoiets toch mogelijk is.
Het direct fotograferen van exoplaneten is een lastige klus voor astronomen. Om een lichtzwakke planeet zichtbaar te maken moet de grote hoeveelheid straling van de begeleidende ster geblokkeerd of weg gefilterd worden. Zo niet, dan overschijnt de ster alle objecten in haar directe omgeving. Vrijwel alle exoplaneten worden daarom gevonden via indirecte meetmethodes, waarbij bijvoorbeeld naar kleine variaties in de helderheid of het spectrum van de ster wordt gekeken. (Roel van der Heijden)
(allesoversterrenkunde)
Astronomen zetten superplaneet op de foto
Infrarood-opname van exoplaneet Kappa Andromeda b. NAOJ / Subaru / J. Carson (College of Charleston) / T. Currie (University Toronto)
Het is astronomen van onder andere het Duitse Max-Planck-Institut für Astronomie gelukt een enorme exoplaneet te fotograferen. De planeet is bijna dertien keer zwaarder dan de zwaarste planeet in ons eigen zonnestelsel, Jupiter.
De planeet, Kappa Andromeda b, draait in een ruime baan om de jonge ster Kappa Andromeda heen, die 2,5 keer zo zwaar is als de zon en op ongeveer 170 lichtjaar van de aarde staat. De directe waarneming van de planeet werd in het infrarode spectrum gedaan met de Japanse Subaru-telescoop op Hawaï.
Deze ontdekking is volgens de astronomen belangrijk voor ons begrip van planeetvorming rond zware sterren zoals Kappa Andromeda. Eén theorie stelde dat de grote hoeveelheid straling van zo’n ster de vorming van zware planeten onmogelijk zou maken. Kappa Andromeda b laat zien dat zoiets toch mogelijk is.
Het direct fotograferen van exoplaneten is een lastige klus voor astronomen. Om een lichtzwakke planeet zichtbaar te maken moet de grote hoeveelheid straling van de begeleidende ster geblokkeerd of weg gefilterd worden. Zo niet, dan overschijnt de ster alle objecten in haar directe omgeving. Vrijwel alle exoplaneten worden daarom gevonden via indirecte meetmethodes, waarbij bijvoorbeeld naar kleine variaties in de helderheid of het spectrum van de ster wordt gekeken. (Roel van der Heijden)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-11-2012
Leven rond afkoelende sterren lijkt onmogelijk
Impressie van een planeet bij een bruine dwergster. ESO
Astronomen ontdekken steeds meer planeten bij andere sterren. En zo af en toe zit daar ook een planeet bij die zich in de 'leefbare zone' van de ster bevindt – de gordel rond de ster waarbinnen de temperatuur op een planeetoppervlak gematigd genoeg is om water in vloeibare vorm te laten bestaan.
Volgens astronomen uit Duitsland en de VS zijn echter niet alle leefbare zones even geschikt voor de instandhouding van leven. Vooral die rond witte en bruine dwergsterren lijken nauwelijks leefbaar.
Witte dwergen zijn de hete kern van stervende sterren en bruine dwergen zijn koele 'mislukte' sterren – objecten die niet genoeg massa hebben om middels kernfusiereacties te stralen zoals onze zon. Theoretisch hebben ook zulke exotische sterren een leefbare zone. Maar ze hebben ook een andere eigenschap: ze koelen af.
Door die afkoeling schuift de leefbare zone steeds dichter naar de dwergster toe. Planeten die eerst binnen de leefbare zone lagen, worden dus al snel te koud. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Leven rond afkoelende sterren lijkt onmogelijk
Impressie van een planeet bij een bruine dwergster. ESO
Astronomen ontdekken steeds meer planeten bij andere sterren. En zo af en toe zit daar ook een planeet bij die zich in de 'leefbare zone' van de ster bevindt – de gordel rond de ster waarbinnen de temperatuur op een planeetoppervlak gematigd genoeg is om water in vloeibare vorm te laten bestaan.
Volgens astronomen uit Duitsland en de VS zijn echter niet alle leefbare zones even geschikt voor de instandhouding van leven. Vooral die rond witte en bruine dwergsterren lijken nauwelijks leefbaar.
Witte dwergen zijn de hete kern van stervende sterren en bruine dwergen zijn koele 'mislukte' sterren – objecten die niet genoeg massa hebben om middels kernfusiereacties te stralen zoals onze zon. Theoretisch hebben ook zulke exotische sterren een leefbare zone. Maar ze hebben ook een andere eigenschap: ze koelen af.
Door die afkoeling schuift de leefbare zone steeds dichter naar de dwergster toe. Planeten die eerst binnen de leefbare zone lagen, worden dus al snel te koud. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
28-11-2012
Bewolking op exoplaneten is herkenbaar aan 'regenboogeffect'
Impressie van een bewolkte exoplaneet. NOVA
Astronomen van de Universiteit van Amsterdam en ruimteonderzoeksinstituut SRON hebben berekend dat waterwolken op een exoplaneet ook zijn te herkennen wanneer de planeet slechts deels met wolken is bedekt, en zelfs als deze schuilgaan onder ijswolken. De waterwolken zijn te herkennen aan het 'regenboogsignaal'. Dit signaal bestaat uit weerkaatst sterlicht dat in één richting extra sterk is gepolariseerd (Astronomy & Astrophysics).
Een exoplaneet is een planeet die niet om onze zon, maar om een andere ster draait. De afstanden tot exoplaneten zijn zo groot dat we van verreweg de meeste alleen de grootte en de afstand tot hun ster kennen.
Om te bepalen hoe zo'n planeet eruitziet, kunnen astronomen de eigenschappen van het door hem weerkaatste sterlicht onderzoeken. Eén van deze eigenschappen is de polarisatie. In gepolariseerd licht hebben de lichtgolven een voorkeursrichting. De waterdruppels in wolken verstrooien het licht alle kanten op, maar als een exoplaneet zich in bepaalde punten van zijn baan bevindt, gebeurt die verstrooiing vooral onder een hoek van ongeveer 140 graden.
Ook wanneer de zon door een regenbui schijnt, en er een regenboog ontstaat, wordt het licht op deze manier gepolariseerd. Als je door een polarisatiefilter naar de regenboog kijkt en het filter draait, zie je de helderheid van de regenboog veranderen. Dan blijkt dat de helderheid van de regenboog onder één bepaalde hoek het grootst is.
Er was al eerder geopperd dat je waterwolken op exoplaneten zou kunnen herkennen aan hun gepolariseerde regenboogsignaal. Uit de nu gepubliceerde resultaten blijkt dat dit signaal ook te zien is als maar een klein deel van de planeet onder zulke wolken schuilgaat, zoals bij de aarde het geval is. Dit hebben de onderzoekers berekend door een model van onze planeet te gebruiken met een wolkendek zoals dat is gemeten door het MODIS-instrument van NASA’s AURA-satelliet. (EE)
(HLN)
Bewolking op exoplaneten is herkenbaar aan 'regenboogeffect'
Impressie van een bewolkte exoplaneet. NOVA
Astronomen van de Universiteit van Amsterdam en ruimteonderzoeksinstituut SRON hebben berekend dat waterwolken op een exoplaneet ook zijn te herkennen wanneer de planeet slechts deels met wolken is bedekt, en zelfs als deze schuilgaan onder ijswolken. De waterwolken zijn te herkennen aan het 'regenboogsignaal'. Dit signaal bestaat uit weerkaatst sterlicht dat in één richting extra sterk is gepolariseerd (Astronomy & Astrophysics).
Een exoplaneet is een planeet die niet om onze zon, maar om een andere ster draait. De afstanden tot exoplaneten zijn zo groot dat we van verreweg de meeste alleen de grootte en de afstand tot hun ster kennen.
Om te bepalen hoe zo'n planeet eruitziet, kunnen astronomen de eigenschappen van het door hem weerkaatste sterlicht onderzoeken. Eén van deze eigenschappen is de polarisatie. In gepolariseerd licht hebben de lichtgolven een voorkeursrichting. De waterdruppels in wolken verstrooien het licht alle kanten op, maar als een exoplaneet zich in bepaalde punten van zijn baan bevindt, gebeurt die verstrooiing vooral onder een hoek van ongeveer 140 graden.
Ook wanneer de zon door een regenbui schijnt, en er een regenboog ontstaat, wordt het licht op deze manier gepolariseerd. Als je door een polarisatiefilter naar de regenboog kijkt en het filter draait, zie je de helderheid van de regenboog veranderen. Dan blijkt dat de helderheid van de regenboog onder één bepaalde hoek het grootst is.
Er was al eerder geopperd dat je waterwolken op exoplaneten zou kunnen herkennen aan hun gepolariseerde regenboogsignaal. Uit de nu gepubliceerde resultaten blijkt dat dit signaal ook te zien is als maar een klein deel van de planeet onder zulke wolken schuilgaat, zoals bij de aarde het geval is. Dit hebben de onderzoekers berekend door een model van onze planeet te gebruiken met een wolkendek zoals dat is gemeten door het MODIS-instrument van NASA’s AURA-satelliet. (EE)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-12-2012
Leven mogelijk op zeven planeten in ons sterrenstelsel
© Thinkstock.
Op zeven planeten in ons sterrenstelsel zou leven mogelijk zijn. Dat ontdekten wetenschappers die een catalogus met alle levensvatbare planeten hebben samengesteld. Vorig jaar stonden er slechts twee planeten op de lijst, maar het voorbije jaar zijn er vijf nieuwe kanshebbers ontdekt.
De catalogus bestaat intussen één jaar en telt al zeven planeten waar leven mogelijk is. Wetenschappers bestudeerden bijna 900 exoplaneten - planeten die rond een andere ster draaien dan onze zon - en hebben nog een lijstje met ruim 2.500 planeten om te onderzoeken. Maar slechts een handvol zal geschikt zijn voor leven zoals wij het hier op Aarde kennen. Toch was het eerste jaar van de studie een groot succes, want de onderzoekers hadden verwacht dat de lijst met hooguit één of twee levensvatbare planeten zou aandikken.
Met de lijst, die iedereen kan raadplegen, willen de wetenschappers de vele berichten over pas ontdekte planeten nuanceren. Vaak wordt gemeld dat leven mogelijk is, terwijl het aantal kanshebbers eigenlijk heel beperkt is. Het team van onderzoeker Abel Mendez gebruikt drie graadmeters om te bepalen of leven mogelijk is: de variabiliteit van energie die de planeet van haar ster krijgt, de massa van de planeet en de grootte. Grotere gasreuzen die rond een veranderlijke ster draaien hebben minder potentieel dan kleinere, vaste planeten die een stabiele ster hebben.
(HLN)
Leven mogelijk op zeven planeten in ons sterrenstelsel
© Thinkstock.
Op zeven planeten in ons sterrenstelsel zou leven mogelijk zijn. Dat ontdekten wetenschappers die een catalogus met alle levensvatbare planeten hebben samengesteld. Vorig jaar stonden er slechts twee planeten op de lijst, maar het voorbije jaar zijn er vijf nieuwe kanshebbers ontdekt.
De catalogus bestaat intussen één jaar en telt al zeven planeten waar leven mogelijk is. Wetenschappers bestudeerden bijna 900 exoplaneten - planeten die rond een andere ster draaien dan onze zon - en hebben nog een lijstje met ruim 2.500 planeten om te onderzoeken. Maar slechts een handvol zal geschikt zijn voor leven zoals wij het hier op Aarde kennen. Toch was het eerste jaar van de studie een groot succes, want de onderzoekers hadden verwacht dat de lijst met hooguit één of twee levensvatbare planeten zou aandikken.
Met de lijst, die iedereen kan raadplegen, willen de wetenschappers de vele berichten over pas ontdekte planeten nuanceren. Vaak wordt gemeld dat leven mogelijk is, terwijl het aantal kanshebbers eigenlijk heel beperkt is. Het team van onderzoeker Abel Mendez gebruikt drie graadmeters om te bepalen of leven mogelijk is: de variabiliteit van energie die de planeet van haar ster krijgt, de massa van de planeet en de grootte. Grotere gasreuzen die rond een veranderlijke ster draaien hebben minder potentieel dan kleinere, vaste planeten die een stabiele ster hebben.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-12-2012
Nabije ster heeft mogelijk leefbare planeet
Impressie van het planetenstelsel van Tau Ceti. University of Hertfordshire
Een internationaal team van astronomen heeft ontdekt dat de ster Tau Ceti, een van de meest nabije buren van onze zon, vijf planeten heeft. Een van die planeten zou zich in de leefbare zone rond de ster kunnen bevinden – de gordel rond de ster waar de omstandigheden min of meer aangenaam kunnen zijn.
Van alle enkelvoudige sterren is Tau Ceti de meest nabije die veel op de zon lijkt. Zijn vijf planeten zijn naar schatting twee tot zes keer zo zwaar als de aarde. Daarmee behoren ze tot de categorie 'superaardes'. De potentieel leefbare planeet is ruwweg vijf keer zo zwaar als onze planeet.
Ondanks hun betrekkelijk kleine massa's veroorzaken de vijf planeten kleine schommelbewegingen bij hun moederster. Normaal gesproken zouden deze bewegingen met de huidige instrumenten niet of nauwelijks meetbaar zijn. Maar door de gegevens van telescopen in Chili (ESO), op Hawaï (Keck) en in Australië (AAT) met elkaar te combineren – wat in een tweemaal zo grote meetnauwkeurigheid resulteerde – is dat nu toch gelukt. (EE)
(allesoversterrenkunde))
Nabije ster heeft mogelijk leefbare planeet
Impressie van het planetenstelsel van Tau Ceti. University of Hertfordshire
Een internationaal team van astronomen heeft ontdekt dat de ster Tau Ceti, een van de meest nabije buren van onze zon, vijf planeten heeft. Een van die planeten zou zich in de leefbare zone rond de ster kunnen bevinden – de gordel rond de ster waar de omstandigheden min of meer aangenaam kunnen zijn.
Van alle enkelvoudige sterren is Tau Ceti de meest nabije die veel op de zon lijkt. Zijn vijf planeten zijn naar schatting twee tot zes keer zo zwaar als de aarde. Daarmee behoren ze tot de categorie 'superaardes'. De potentieel leefbare planeet is ruwweg vijf keer zo zwaar als onze planeet.
Ondanks hun betrekkelijk kleine massa's veroorzaken de vijf planeten kleine schommelbewegingen bij hun moederster. Normaal gesproken zouden deze bewegingen met de huidige instrumenten niet of nauwelijks meetbaar zijn. Maar door de gegevens van telescopen in Chili (ESO), op Hawaï (Keck) en in Australië (AAT) met elkaar te combineren – wat in een tweemaal zo grote meetnauwkeurigheid resulteerde – is dat nu toch gelukt. (EE)
(allesoversterrenkunde))
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-12-2012
'Aarde 2.0': wordt dit dé ontdekking van 2013?
© ap.
Als we enkele toonaangevende wetenschappers mogen geloven, zullen astronomen volgend jaar de eerste 'Aarde' buiten ons eigen zonnestelsel ontdekken. Dat werd vandaag meegedeeld aan space.com.
Het is van 1995 geleden dat wetenschappers de eerste planeet buiten ons zonnestelsel hebben ontdekt. Sindsdien zijn daar meer dan 800 bijgekomen. Een cataloog van de speciale Kepler-telescoop van de NASA heeft daarbovenop nog meer dan 2.300 potentiële kandidaten aangevlagd.
Mikko Tuomi van de Universiteit van Hertfordshire schat 'voorzichtig' dat er in onze Melkweg alleen al 200 miljard sterren kunnen zijn met minstens 50 miljard planeten. Als 1 op 10.000 op onze Aarde gelijkt, komen we op 5.000.000 dergelijke exoplaneten.
Aarde 2.0?
De eerste gevonden exoplaneten waren hete Jupiter-achtige mastodonten die dicht rondom hun ster draaien. Onbewoonbaar dus. Maar dankzij verbeterde apparatuur en technieken gaven zich ook andere werelden bloot, die ook meer op onze planeet begonnen te lijken.
Geciteerd door space.com meent Abel Mendez van de Universiteit van Puerto Rico dat er momenteel negen potentieel levensvatbare planeten zijn, maar geen ervan is klein genoeg om een tweelingbroer van de Aarde te zijn. "Maar ik ben er zeer positief over dat de eerste tweelingbroer van de Aarde volgend jaar wordt ontdekt", beklemtoont de wetenschapper.
Ook de vermaarde planetenjager Geoff Marcy van de Universiteit van California houdt zo'n ontdekking in 2013 voor "waarschijnlijk". Zowel Mendez als Marcy denken dat de Kepler van de NASA de vondst zal doen die een zware impact op onze mensheid zal hebben.
(HLN)
'Aarde 2.0': wordt dit dé ontdekking van 2013?
© ap.
Als we enkele toonaangevende wetenschappers mogen geloven, zullen astronomen volgend jaar de eerste 'Aarde' buiten ons eigen zonnestelsel ontdekken. Dat werd vandaag meegedeeld aan space.com.
Het is van 1995 geleden dat wetenschappers de eerste planeet buiten ons zonnestelsel hebben ontdekt. Sindsdien zijn daar meer dan 800 bijgekomen. Een cataloog van de speciale Kepler-telescoop van de NASA heeft daarbovenop nog meer dan 2.300 potentiële kandidaten aangevlagd.
Mikko Tuomi van de Universiteit van Hertfordshire schat 'voorzichtig' dat er in onze Melkweg alleen al 200 miljard sterren kunnen zijn met minstens 50 miljard planeten. Als 1 op 10.000 op onze Aarde gelijkt, komen we op 5.000.000 dergelijke exoplaneten.
Aarde 2.0?
De eerste gevonden exoplaneten waren hete Jupiter-achtige mastodonten die dicht rondom hun ster draaien. Onbewoonbaar dus. Maar dankzij verbeterde apparatuur en technieken gaven zich ook andere werelden bloot, die ook meer op onze planeet begonnen te lijken.
Geciteerd door space.com meent Abel Mendez van de Universiteit van Puerto Rico dat er momenteel negen potentieel levensvatbare planeten zijn, maar geen ervan is klein genoeg om een tweelingbroer van de Aarde te zijn. "Maar ik ben er zeer positief over dat de eerste tweelingbroer van de Aarde volgend jaar wordt ontdekt", beklemtoont de wetenschapper.
Ook de vermaarde planetenjager Geoff Marcy van de Universiteit van California houdt zo'n ontdekking in 2013 voor "waarschijnlijk". Zowel Mendez als Marcy denken dat de Kepler van de NASA de vondst zal doen die een zware impact op onze mensheid zal hebben.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Mijn complimenten voor dit topic!quote:
27-12-2012
'Aarde 2.0': wordt dit dé ontdekking van 2013?
[ afbeelding ]
© ap.
Als we enkele toonaangevende wetenschappers mogen geloven, zullen astronomen volgend jaar de eerste 'Aarde' buiten ons eigen zonnestelsel ontdekken. Dat werd vandaag meegedeeld aan space.com.
Het is van 1995 geleden dat wetenschappers de eerste planeet buiten ons zonnestelsel hebben ontdekt. Sindsdien zijn daar meer dan 800 bijgekomen. Een cataloog van de speciale Kepler-telescoop van de NASA heeft daarbovenop nog meer dan 2.300 potentiële kandidaten aangevlagd.
Mikko Tuomi van de Universiteit van Hertfordshire schat 'voorzichtig' dat er in onze Melkweg alleen al 200 miljard sterren kunnen zijn met minstens 50 miljard planeten. Als 1 op 10.000 op onze Aarde gelijkt, komen we op 5.000.000 dergelijke exoplaneten.
Aarde 2.0?
De eerste gevonden exoplaneten waren hete Jupiter-achtige mastodonten die dicht rondom hun ster draaien. Onbewoonbaar dus. Maar dankzij verbeterde apparatuur en technieken gaven zich ook andere werelden bloot, die ook meer op onze planeet begonnen te lijken.
Geciteerd door space.com meent Abel Mendez van de Universiteit van Puerto Rico dat er momenteel negen potentieel levensvatbare planeten zijn, maar geen ervan is klein genoeg om een tweelingbroer van de Aarde te zijn. "Maar ik ben er zeer positief over dat de eerste tweelingbroer van de Aarde volgend jaar wordt ontdekt", beklemtoont de wetenschapper.
Ook de vermaarde planetenjager Geoff Marcy van de Universiteit van California houdt zo'n ontdekking in 2013 voor "waarschijnlijk". Zowel Mendez als Marcy denken dat de Kepler van de NASA de vondst zal doen die een zware impact op onze mensheid zal hebben.
(HLN)
Ik volg het met veel plezier!
Ik sta op de grens. Van vroeger en later.
Voor mij een ruimte. Die ik nog niet ken.
Achter mij alles. Wat ik achter moet laten
Ik sta hier met niets meer. Dan alleen wie ik ben
Voor mij een ruimte. Die ik nog niet ken.
Achter mij alles. Wat ik achter moet laten
Ik sta hier met niets meer. Dan alleen wie ik ben
Dit is ook 1 van mijn favoriete topics!
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
Het zal pas echt snel gaan met het ontdekken van exoplaneten wanneer de James Webb Telescoop in werking is gesteld. http://nl.wikipedia.org/wiki/James_Webb-ruimtetelescoop
quote:
[..]
Mijn complimenten voor dit topic!
Ik volg het met veel plezier!
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:
Dit is ook 1 van mijn favoriete topics!
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-01-2013
Keplertelescoop vindt 461 kandidaat-exoplaneten
De Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler heeft 461 nieuwe kandidaat-exoplaneten gevonden, meldt de NASA.
Vier van de nieuwe potentiële planeten buiten ons zonnestelsel hebben minder dan twee keer de omvang van onze Aarde en draaien in de 'levensvatbare' zone rond hun moederster. Dat betekent de zone waar er vloeibaar water op het oppervlak kan zijn.
De Kepler heeft nu al 2.740 potentiële exoplaneten rond 2.036 sterren ontdekt. Er zijn nu al 467 sterren die meer dan één kandidaat-exoplaneet hebben.
(HLN)
Keplertelescoop vindt 461 kandidaat-exoplaneten
De Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler heeft 461 nieuwe kandidaat-exoplaneten gevonden, meldt de NASA.
Vier van de nieuwe potentiële planeten buiten ons zonnestelsel hebben minder dan twee keer de omvang van onze Aarde en draaien in de 'levensvatbare' zone rond hun moederster. Dat betekent de zone waar er vloeibaar water op het oppervlak kan zijn.
De Kepler heeft nu al 2.740 potentiële exoplaneten rond 2.036 sterren ontdekt. Er zijn nu al 467 sterren die meer dan één kandidaat-exoplaneet hebben.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-01-2013
Een op de zes zonnen heeft een aarde-achtige planeet
Een op de zes zon-achtige sterren wordt vergezeld door een planeet die ongeveer zo groot (of liever gezegd: zo klein) is als de aarde. Erik Petigura van de Universiteit van Californië in Berkeley en Francois Fressin van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics komen onafhankelijk van elkaar tot die conclusie op basis van een statistische analyse van de resultaten van de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler. Het gaat wel om planeten in kleine omloopbanen, waar de temperatuur veel hoger is dan op aarde.
Uit de analyses blijkt dat planeten talrijker zijn naarmate de middellijn kleiner is, hoewel dat verband niet langer opgaat voor de allerkleinste exemplaren: exoplaneten die even klein zijn als de aarde zijn ongeveer even talrijk als planeten die een twee keer zo grote middellijn hebben.
Verder blijkt dat vrijwel alle zonachtige sterren wel door een of meer planeten worden vergezeld, en dat kleine exoplaneten bij elk type ster ongeveer even vaak voorkomen.
De resultaten van Petigura en Fressin zijn deze week gepresenteerd op de 221e bijeenkomst van de American Astronomical Society in Long Beach. (GS)
At Least One in Six Stars Has an Earth-sized Planet (persbericht Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics)
(allesoversterrenkunde)
Een op de zes zonnen heeft een aarde-achtige planeet
Een op de zes zon-achtige sterren wordt vergezeld door een planeet die ongeveer zo groot (of liever gezegd: zo klein) is als de aarde. Erik Petigura van de Universiteit van Californië in Berkeley en Francois Fressin van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics komen onafhankelijk van elkaar tot die conclusie op basis van een statistische analyse van de resultaten van de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler. Het gaat wel om planeten in kleine omloopbanen, waar de temperatuur veel hoger is dan op aarde.
Uit de analyses blijkt dat planeten talrijker zijn naarmate de middellijn kleiner is, hoewel dat verband niet langer opgaat voor de allerkleinste exemplaren: exoplaneten die even klein zijn als de aarde zijn ongeveer even talrijk als planeten die een twee keer zo grote middellijn hebben.
Verder blijkt dat vrijwel alle zonachtige sterren wel door een of meer planeten worden vergezeld, en dat kleine exoplaneten bij elk type ster ongeveer even vaak voorkomen.
De resultaten van Petigura en Fressin zijn deze week gepresenteerd op de 221e bijeenkomst van de American Astronomical Society in Long Beach. (GS)
At Least One in Six Stars Has an Earth-sized Planet (persbericht Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-01-2013
Vrijwilligers ontdekken nieuwe exoplaneten
Vrijwilligers die deelnemen aan het Planethunters-programma hebben vijftien nieuwe exoplaneet-kandidaten ontdekt. Een van de vijftien is inmiddels bevestigd als echte planeet, door vervolgwaarnemingen met de 10-meter Keck-telescoop op Hawaii.
Via de website www.planethunters.org kan iedereen in de waarnemingsgegevens van de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler meezoeken naar planeten bij andere sterren. De vijftien nieuwe exoplaneet-kandidaten zijn grote reuzenplaneten die zich in de bewoonbare zone van hun moederster bevinden, waar de temperaturen zodanig zijn dat er vloeibaar water zou kunnen voorkomen.
Pas door nauwkeurige vervolgwaarnemingen kan van exoplaneet-kandidaten achterhaald worden of het inderdaad om een bona fide planeet gaat. Dat is tot nu toe voor één van de vijftien nieuwe Planethunters-vondsten gelukt. De gasvormige reuzenplaneet, PH2b genoemd (via Planethunters werd eerder ook al een planeet gevonden), zou vergezeld kunnen worden door rotsachtige manen (net zoals de planeet Jupiter in ons eigen zonnestelsel), waarop dan oceanen van vloeibaar water kunnen voorkomen.
De nieuwe ontdekkingen worden binnenkort gepubliceerd in The Astrophysical Journal. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Vrijwilligers ontdekken nieuwe exoplaneten
Vrijwilligers die deelnemen aan het Planethunters-programma hebben vijftien nieuwe exoplaneet-kandidaten ontdekt. Een van de vijftien is inmiddels bevestigd als echte planeet, door vervolgwaarnemingen met de 10-meter Keck-telescoop op Hawaii.
Via de website www.planethunters.org kan iedereen in de waarnemingsgegevens van de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler meezoeken naar planeten bij andere sterren. De vijftien nieuwe exoplaneet-kandidaten zijn grote reuzenplaneten die zich in de bewoonbare zone van hun moederster bevinden, waar de temperaturen zodanig zijn dat er vloeibaar water zou kunnen voorkomen.
Pas door nauwkeurige vervolgwaarnemingen kan van exoplaneet-kandidaten achterhaald worden of het inderdaad om een bona fide planeet gaat. Dat is tot nu toe voor één van de vijftien nieuwe Planethunters-vondsten gelukt. De gasvormige reuzenplaneet, PH2b genoemd (via Planethunters werd eerder ook al een planeet gevonden), zou vergezeld kunnen worden door rotsachtige manen (net zoals de planeet Jupiter in ons eigen zonnestelsel), waarop dan oceanen van vloeibaar water kunnen voorkomen.
De nieuwe ontdekkingen worden binnenkort gepubliceerd in The Astrophysical Journal. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-01-2013
Minstens 17 miljard planeten ter grootte van Aarde in Melkweg
© reuters.
In onze Melkweg zouden zich minstens zeventien miljard planeten die zo groot of bijna zo groot zijn als onze Aarde bevinden, zo blijkt uit een studie van een team van het Harvard Smithsonian Centrum voor Astrofysica. Dat meldt space.com.
Gezien de Melkweg zowat honderd miljard sterren telt, moeten er minimaal zeventien miljard kleine gesteente-werelden zijn, of één planeet ter grootte van de Aarde rond één op zes sterren, zo luidt het op basis van een analyse van data die de Kepler-ruimtetelescoop heeft opgeleverd.
Wellicht zijn er nog meer dergelijke planeten die op een verdere afstand rondom hun ster wentelen. Mogelijk zijn daar Aarde-achtige planeten bij die vatbaar zijn voor het leven zoals wij het kennen.
Om bewoonbaar te zijn moet een planeet zich voldoende afstand van de ster bevinden om oppervlaktetemperaturen mogelijk te maken die noch te warm of te koud zijn om vloeibaar water toe te laten.
Exoplaneten
Niet alleen het aantal exoplaneten groeit. Wetenschappers gewagen nu ook al volop van exokometen, of kometen buiten ons stelsel. Die zouden veel vaker voorkomen en gemakkelijker te vinden zijn dan voorheen gedacht, zo meldde space.com op de bijeenkomst van de American Astronomical Society in het Californische Long Beach.
Een team rond Barry Welsh van de Universiteit van Californië in Berkeley stootte met de 2,1 meter telescoop van het McDonald Observatorium in Texas op zes nieuwe exokomeetsystemen. Zo'n systeem is voor het eerst in 1987 ontdekt, waarna er nog drie andere werden waargenomen, weet space.com.
Het geldt als waarschijnlijk dat al deze tien systemen ook exoplaneten omvatten. Wat op zijn beurt suggereert dat kometen en exoplaten talloze keren samen te vinden zijn, net als in ons zonnestelsel.
Gezien er in onze Melkweg minstens 100 miljard exoplaneten zouden zijn, zouden er in ons sterrenstelsel ook miljarden exokomeetsystemen kunnen zijn. Welsh gewaagt dan ook van de "missing link" in de huidige studie naar planeetvorming.
(HLN)
Minstens 17 miljard planeten ter grootte van Aarde in Melkweg
© reuters.
In onze Melkweg zouden zich minstens zeventien miljard planeten die zo groot of bijna zo groot zijn als onze Aarde bevinden, zo blijkt uit een studie van een team van het Harvard Smithsonian Centrum voor Astrofysica. Dat meldt space.com.
Gezien de Melkweg zowat honderd miljard sterren telt, moeten er minimaal zeventien miljard kleine gesteente-werelden zijn, of één planeet ter grootte van de Aarde rond één op zes sterren, zo luidt het op basis van een analyse van data die de Kepler-ruimtetelescoop heeft opgeleverd.
Wellicht zijn er nog meer dergelijke planeten die op een verdere afstand rondom hun ster wentelen. Mogelijk zijn daar Aarde-achtige planeten bij die vatbaar zijn voor het leven zoals wij het kennen.
Om bewoonbaar te zijn moet een planeet zich voldoende afstand van de ster bevinden om oppervlaktetemperaturen mogelijk te maken die noch te warm of te koud zijn om vloeibaar water toe te laten.
Exoplaneten
Niet alleen het aantal exoplaneten groeit. Wetenschappers gewagen nu ook al volop van exokometen, of kometen buiten ons stelsel. Die zouden veel vaker voorkomen en gemakkelijker te vinden zijn dan voorheen gedacht, zo meldde space.com op de bijeenkomst van de American Astronomical Society in het Californische Long Beach.
Een team rond Barry Welsh van de Universiteit van Californië in Berkeley stootte met de 2,1 meter telescoop van het McDonald Observatorium in Texas op zes nieuwe exokomeetsystemen. Zo'n systeem is voor het eerst in 1987 ontdekt, waarna er nog drie andere werden waargenomen, weet space.com.
Het geldt als waarschijnlijk dat al deze tien systemen ook exoplaneten omvatten. Wat op zijn beurt suggereert dat kometen en exoplaten talloze keren samen te vinden zijn, net als in ons zonnestelsel.
Gezien er in onze Melkweg minstens 100 miljard exoplaneten zouden zijn, zouden er in ons sterrenstelsel ook miljarden exokomeetsystemen kunnen zijn. Welsh gewaagt dan ook van de "missing link" in de huidige studie naar planeetvorming.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-01-2013
Exoplaneet Fomalhaut b stevent af op gordel van kometen
Nieuwe Hubble-waarnemingen van de heldere ster Fomalhaut in het sterrenbeeld Zuidervis wijzen uit dat de merkwaardige planeet die bij deze ster is ontdekt (Fomalhaut b) afstevent op een ontmoeting met een brede gordel van kleine komeetachtige objecten. Fomalhaut b werd in 2004 en 2006 voor het eerst waargenomen door Hubble als een zwak, bewegend lichtstipje binnen de ijs-, gruis- en stofschijf waardoor de ster op grote afstand wordt omgeven. Inmiddels zijn ook in 2010 en in 2012 metingen aan de planeet verricht, waardoor de baan nauwkeuriger kon worden bepaald. Het blijkt dat Fomalhaut b in een zeer excentrische omloopbaan beweegt met een omlooptijd van ongeveer 2000 jaar. De verwachting is dat de planeet over ca. twintig jaar de 'puinschijf' rond de ster begint binnen te dringen. Aangezien die schijf tal van komeetachtige objecten bevat, is het mogelijk dat er tegen die tijd botsingen met kometen gaan plaatsvinden, vergelijkbaar met de botsing van komeet Shoemaker-Levy 9 op de reuzenplaneet Jupiter in 1994. De baanhelling van de planeet is echter niet bekend; het zou ook kunnen dat hij boven of onder de komeetgordel beweegt.
Hoe de planeet in zijn langgerekte baan terecht is gekomen, is niet bekend. Mogelijk komen er meer planeten in het stelsel voor, en is er in het verleden sprake geweest van zwaartekrachtsstoringen. Een tweede planeet zou ook de structuur van de puingordel kunnen verklaren. De nieuwe Hubble-metingen uit 2012 zijn vandaag gepresenteerd op de 221ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Long Beach. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Exoplaneet Fomalhaut b stevent af op gordel van kometen
Nieuwe Hubble-waarnemingen van de heldere ster Fomalhaut in het sterrenbeeld Zuidervis wijzen uit dat de merkwaardige planeet die bij deze ster is ontdekt (Fomalhaut b) afstevent op een ontmoeting met een brede gordel van kleine komeetachtige objecten. Fomalhaut b werd in 2004 en 2006 voor het eerst waargenomen door Hubble als een zwak, bewegend lichtstipje binnen de ijs-, gruis- en stofschijf waardoor de ster op grote afstand wordt omgeven. Inmiddels zijn ook in 2010 en in 2012 metingen aan de planeet verricht, waardoor de baan nauwkeuriger kon worden bepaald. Het blijkt dat Fomalhaut b in een zeer excentrische omloopbaan beweegt met een omlooptijd van ongeveer 2000 jaar. De verwachting is dat de planeet over ca. twintig jaar de 'puinschijf' rond de ster begint binnen te dringen. Aangezien die schijf tal van komeetachtige objecten bevat, is het mogelijk dat er tegen die tijd botsingen met kometen gaan plaatsvinden, vergelijkbaar met de botsing van komeet Shoemaker-Levy 9 op de reuzenplaneet Jupiter in 1994. De baanhelling van de planeet is echter niet bekend; het zou ook kunnen dat hij boven of onder de komeetgordel beweegt.
Hoe de planeet in zijn langgerekte baan terecht is gekomen, is niet bekend. Mogelijk komen er meer planeten in het stelsel voor, en is er in het verleden sprake geweest van zwaartekrachtsstoringen. Een tweede planeet zou ook de structuur van de puingordel kunnen verklaren. De nieuwe Hubble-metingen uit 2012 zijn vandaag gepresenteerd op de 221ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Long Beach. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-01-2013
Mogelijk meest aardachtige exoplaneet tot nog toe ontdekt
Wetenschappers hebben met behulp van de Kepler-telescoop wellicht de meest aardachtige planeet tot nog toe ontdekt. De planeet draait om een zonachtige ster, bevindt zich in de leefbare zone en kan wel eens een uitstekende plek zijn voor het ontdekken van buitenaards leven.
Eerder deze week werd duidelijk dat de Kepler-telescoop 461 nieuwe kandidaat-planeten heeft ontdekt. Onder deze planeten bevinden zich vier exemplaren die minder dan twee keer zo groot zijn als de aarde en zich in de leefbare zone rondom hun ster bevinden. Eén van die kandidaat-planeten gaat voor nu de boeken in als de planeet die qua eigenschappen het meest bij de aarde in de buurt komt.
Voorzichtig
Hoewel dat allemaal fantastisch klinkt, is enige voorzichtigheid geboden. De planeet – die vooralsnog de naam KOI 0172.02 draagt – is nog een kandidaat-planeet. Dat betekent dat het bestaan van de planeet nog niet is bevestigd.
Hoe werkt Kepler? Kepler bestudeert sterren en het licht dat zij afgeven. Wanneer het licht dimt, zou het zomaar kunnen dat een planeet voor de ster langs beweegt. Wanneer Kepler zo’n signaal drie keer heeft waargenomen, gaat zo’n signaal de boeken in als een kandidaat-planeet. Nader onderzoek moet dan uitwijzen of het echt om een planeet gaat. Kepler heeft reeds 2740 kandidaat-planeten ontdekt. Wetenschappers hebben van 105 kandidaat-planeten inmiddels kunnen bevestigen dat het echt planeten zijn.
Overeenkomsten
Het signaal dat Kepler van de kandidaat-planeet heeft opgepikt, wijst er vooralsnog op dat deze op veel punten – veel sterker dan andere exoplaneten – op onze aarde lijkt. KOI 0172.02 heeft een straal die ongeveer 1,5 keer groter is dan die van de aarde. De kandidaat-planeet – die terug te vinden is in NASA’s Exoplanet Archive – doet er ongeveer 242 dagen over om een rondje rond zijn ster te voltooien. Onze aarde heeft daar ongeveer 365 dagen voor nodig. De afstand tussen de planeet en zijn ster is ongeveer 123 miljoen kilometer. Ter vergelijking: de afstand tussen onze planeet en de zon bedraagt gemiddeld 150 miljoen kilometer. Ook draait de planeet – in tegenstelling tot andere planeten die in het verleden een beetje aan onze aarde deden denken – rond een zonachtige ster.
Opwindend
“Dit is heel opwindend, omdat het de eerste superaarde in de bewoonbare zone rondom een zonachtige ster is,” vertelt onderzoeker Natalie Batalha. “Het is zeker belangrijk,” vindt ook astrofysicus Mario Livio. “Het is zeker een goede kandidaat voor leven,” vertelt hij aan Space.com.
Voor we meer conclusies kunnen gaan trekken over KOI 0172.02 moet eerst nog veel werk verzet worden. Zo moet bevestigd worden dat de planeet echt bestaat en zijn onderzoekers ook heel nieuwsgierig naar de samenstelling van de planeet.
(scientias.nl)
Mogelijk meest aardachtige exoplaneet tot nog toe ontdekt
Wetenschappers hebben met behulp van de Kepler-telescoop wellicht de meest aardachtige planeet tot nog toe ontdekt. De planeet draait om een zonachtige ster, bevindt zich in de leefbare zone en kan wel eens een uitstekende plek zijn voor het ontdekken van buitenaards leven.
Eerder deze week werd duidelijk dat de Kepler-telescoop 461 nieuwe kandidaat-planeten heeft ontdekt. Onder deze planeten bevinden zich vier exemplaren die minder dan twee keer zo groot zijn als de aarde en zich in de leefbare zone rondom hun ster bevinden. Eén van die kandidaat-planeten gaat voor nu de boeken in als de planeet die qua eigenschappen het meest bij de aarde in de buurt komt.
Voorzichtig
Hoewel dat allemaal fantastisch klinkt, is enige voorzichtigheid geboden. De planeet – die vooralsnog de naam KOI 0172.02 draagt – is nog een kandidaat-planeet. Dat betekent dat het bestaan van de planeet nog niet is bevestigd.
Hoe werkt Kepler? Kepler bestudeert sterren en het licht dat zij afgeven. Wanneer het licht dimt, zou het zomaar kunnen dat een planeet voor de ster langs beweegt. Wanneer Kepler zo’n signaal drie keer heeft waargenomen, gaat zo’n signaal de boeken in als een kandidaat-planeet. Nader onderzoek moet dan uitwijzen of het echt om een planeet gaat. Kepler heeft reeds 2740 kandidaat-planeten ontdekt. Wetenschappers hebben van 105 kandidaat-planeten inmiddels kunnen bevestigen dat het echt planeten zijn.
Overeenkomsten
Het signaal dat Kepler van de kandidaat-planeet heeft opgepikt, wijst er vooralsnog op dat deze op veel punten – veel sterker dan andere exoplaneten – op onze aarde lijkt. KOI 0172.02 heeft een straal die ongeveer 1,5 keer groter is dan die van de aarde. De kandidaat-planeet – die terug te vinden is in NASA’s Exoplanet Archive – doet er ongeveer 242 dagen over om een rondje rond zijn ster te voltooien. Onze aarde heeft daar ongeveer 365 dagen voor nodig. De afstand tussen de planeet en zijn ster is ongeveer 123 miljoen kilometer. Ter vergelijking: de afstand tussen onze planeet en de zon bedraagt gemiddeld 150 miljoen kilometer. Ook draait de planeet – in tegenstelling tot andere planeten die in het verleden een beetje aan onze aarde deden denken – rond een zonachtige ster.
Opwindend
“Dit is heel opwindend, omdat het de eerste superaarde in de bewoonbare zone rondom een zonachtige ster is,” vertelt onderzoeker Natalie Batalha. “Het is zeker belangrijk,” vindt ook astrofysicus Mario Livio. “Het is zeker een goede kandidaat voor leven,” vertelt hij aan Space.com.
Voor we meer conclusies kunnen gaan trekken over KOI 0172.02 moet eerst nog veel werk verzet worden. Zo moet bevestigd worden dat de planeet echt bestaat en zijn onderzoekers ook heel nieuwsgierig naar de samenstelling van de planeet.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-01-2013
Leven mogelijk op exomanen
Onder de juiste omstandigheden kan ook op manen buiten het zonnestelsel leven bestaan. Astronomen hebben onderzocht aan welke eisen zo´n bewoonbare maan moet voldoen.
Buiten ons zonnestelsel bevinden zich talloze planeten waar mogelijk bewoonbare manen omheen draaien. Dat concludeerden de Duitse astronoom René Heller en zijn Amerikaanse collega Rory Barnes. Zij onderzochten in samenwerking met Nasa aan welke voorwaarden een exomaan moet voldoen om bewoonbaar te zijn.
In de zoektocht naar bewoonbare gebieden buiten het zonnestelsel richt Nasa zich momenteel uitsluitend op planeten. Er zijn enkele vaste planeten gevonden die zich in de bewoonbare zone bevinden - het gebied rondom een ster waar water kan bestaan en dus (aardachtig) leven. Het merendeel van de 850 gevonden exoplaneten bestaat echter uit onbewoonbare gasreuzen. Heller en Barnes bewijzen met hun theorie dat rond deze gasreuzen eventueel manen kunnen draaien die wél bewoonbaar zijn.
Om leefbaar te zijn, moet de maan de juiste afstand hebben tot zijn gasplaneet. Met een theoretisch model hebben Heller en Barnes afgeleid hoe groot die afstand is. Ze moesten hiervoor rekening houden met getijdenkrachten tussen de maan en planeet. De zone die zij als leefbaar bestempelen, noemt het onderzoeksduo de ‘bewoonbare rand’. Heller en Barnes hopen dat astronomen in de toekomst hun model gebruiken om snel te beoordelen of op een maan leven kan voorkomen.
Volgens de onderzoekers zal het klimaat op een bewoonbare maan wel sterk verschillen van een planeetklimaat. Een maan heeft twee lichtbronnen: zowel het licht van de nabije ster valt op het oppervlak, als ook het weerkaatste licht van de planeet. Regelmatig verduistert de planeet echter het sterlicht, waardoor de temperatuur op de maan plots keldert. ‘Iemand die op het oppervlak van de exomaan staat krijgt daardoor een heel ander idee van dag en nacht dan wij hebben,’ oppert Heller in een persverklaring.
De Keplertelescoop, die drie jaar geleden in gebruik is genomen, is in staat manen te vinden die minimaal twee keer zo groot zijn als onze eigen maan. Nog dit jaar zal Nasa de telescoop inzetten om naast exoplaneten, ook exomanen op te sporen.
Ans Hekkenberg
(nwtonlinde.nl)
Leven mogelijk op exomanen
Onder de juiste omstandigheden kan ook op manen buiten het zonnestelsel leven bestaan. Astronomen hebben onderzocht aan welke eisen zo´n bewoonbare maan moet voldoen.
Buiten ons zonnestelsel bevinden zich talloze planeten waar mogelijk bewoonbare manen omheen draaien. Dat concludeerden de Duitse astronoom René Heller en zijn Amerikaanse collega Rory Barnes. Zij onderzochten in samenwerking met Nasa aan welke voorwaarden een exomaan moet voldoen om bewoonbaar te zijn.
In de zoektocht naar bewoonbare gebieden buiten het zonnestelsel richt Nasa zich momenteel uitsluitend op planeten. Er zijn enkele vaste planeten gevonden die zich in de bewoonbare zone bevinden - het gebied rondom een ster waar water kan bestaan en dus (aardachtig) leven. Het merendeel van de 850 gevonden exoplaneten bestaat echter uit onbewoonbare gasreuzen. Heller en Barnes bewijzen met hun theorie dat rond deze gasreuzen eventueel manen kunnen draaien die wél bewoonbaar zijn.
Om leefbaar te zijn, moet de maan de juiste afstand hebben tot zijn gasplaneet. Met een theoretisch model hebben Heller en Barnes afgeleid hoe groot die afstand is. Ze moesten hiervoor rekening houden met getijdenkrachten tussen de maan en planeet. De zone die zij als leefbaar bestempelen, noemt het onderzoeksduo de ‘bewoonbare rand’. Heller en Barnes hopen dat astronomen in de toekomst hun model gebruiken om snel te beoordelen of op een maan leven kan voorkomen.
Volgens de onderzoekers zal het klimaat op een bewoonbare maan wel sterk verschillen van een planeetklimaat. Een maan heeft twee lichtbronnen: zowel het licht van de nabije ster valt op het oppervlak, als ook het weerkaatste licht van de planeet. Regelmatig verduistert de planeet echter het sterlicht, waardoor de temperatuur op de maan plots keldert. ‘Iemand die op het oppervlak van de exomaan staat krijgt daardoor een heel ander idee van dag en nacht dan wij hebben,’ oppert Heller in een persverklaring.
De Keplertelescoop, die drie jaar geleden in gebruik is genomen, is in staat manen te vinden die minimaal twee keer zo groot zijn als onze eigen maan. Nog dit jaar zal Nasa de telescoop inzetten om naast exoplaneten, ook exomanen op te sporen.
Ans Hekkenberg
(nwtonlinde.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Meerdere van de naburige sterren hebben al een (kandidaat)exoplaneet in de leefbare zone liggen. Dan hebben we het over max slechts 20 lichtjaren!
Stel dat maar slechts 1 op de 10.000 sterren momenteel intelligent leven zoals die van ons bevat. We hebben 350.000.000.000 sterren in onze melkweg. Dus dat zou betekenen dat er 35 miljoen intelligente beschavingen in de melkweg aanwezig zijn momenteel!
Er was laatst een sterrenstelsel ontdekt die 40.000x groter is dan de melkweg. Met dezelfde omstandigheden zou betekenen dat daar 1400 MILJARD intelligente beschavingen aanwezig zijn. Deze sterrenstelsel is ouder dan die van ons waarschijnlijk en verder door ontwikkeld. Als we de kans ophogen naar 1 op de 1.000 sterren komen we uit op 14 biljoen intelligente beschavingen. Dat is 2000x meer dan het aantal mensen op Aarde.
Stel dat maar slechts 1 op de 10.000 sterren momenteel intelligent leven zoals die van ons bevat. We hebben 350.000.000.000 sterren in onze melkweg. Dus dat zou betekenen dat er 35 miljoen intelligente beschavingen in de melkweg aanwezig zijn momenteel!
Er was laatst een sterrenstelsel ontdekt die 40.000x groter is dan de melkweg. Met dezelfde omstandigheden zou betekenen dat daar 1400 MILJARD intelligente beschavingen aanwezig zijn. Deze sterrenstelsel is ouder dan die van ons waarschijnlijk en verder door ontwikkeld. Als we de kans ophogen naar 1 op de 1.000 sterren komen we uit op 14 biljoen intelligente beschavingen. Dat is 2000x meer dan het aantal mensen op Aarde.
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
laat staan het aantal minder intelligente beschavingen... zoals de mens...quote:
Meerdere van de naburige sterren hebben al een (kandidaat)exoplaneet in de leefbare zone liggen. Dan hebben we het over max slechts 20 lichtjaren!
Stel dat maar slechts 1 op de 10.000 sterren momenteel intelligent leven zoals die van ons bevat. We hebben 350.000.000.000 sterren in onze melkweg. Dus dat zou betekenen dat er 35 miljoen intelligente beschavingen in de melkweg aanwezig zijn momenteel!
Er was laatst een sterrenstelsel ontdekt die 40.000x groter is dan de melkweg. Met dezelfde omstandigheden zou betekenen dat daar 1400 MILJARD intelligente beschavingen aanwezig zijn. Deze sterrenstelsel is ouder dan die van ons waarschijnlijk en verder door ontwikkeld. Als we de kans ophogen naar 1 op de 1.000 sterren komen we uit op 14 biljoen intelligente beschavingen. Dat is 2000x meer dan het aantal mensen op Aarde.
(sorry, kon het niet laten )
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
hehequote:Op vrijdag 18 januari 2013 11:32 schreef humorduck28 het volgende:
[..]
laat staan het aantal minder intelligente beschavingen... zoals de mens...
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
We zitten te veel te kloten. Stel je eens voor dat we onszelf binnen een x hoeveelheid tijd moeten ontwikkelen. Een recessie die ontstaan is door leningen. We waren vrij snel op de maan, moet je nu zien hoe langzaam het gaat
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
22-01-2013
Kan LOFAR 'poollicht' van exoplaneten zien?
De Nederlandse LOFAR-radiotelescoop (Low-Frequency Array) kan wellicht 'poollicht' detecteren op planeten bij andere sterren dan de zon. Dat concluderen onderzoekers van de Universiteit van Leicester in een artikel in The Astrophysical Journal.
Poollicht in de dampkring van de aarde ontstaat wanneer elektrisch geladen deeltjes van de zon in botsing komen met zuurstof- of stikstofatomen in de bovenste luchtlagen. Ook in de atmosferen van Jupiter en Saturnus is poollicht waargenomen. Het magnetisch veld van de planeet bundelt de geladen deeltjes; poollicht komt alleen in een gebied rond de magnetische noord- en zuidpool voor.
Voordat de geladen deeltjes in de dampkring terechtkomen, zenden ze echter ook radiostraling uit, doordat ze spiraalvormige bewegingen beschrijven rond de magnetische veldlijnen. Die langgolvige, laagfrequente radiostraling is in het geval van Jupiter decennia geleden al voor het eerst waargenomen.
Jonathan Nichols van de Universiteit van Leicester denkt nu dat de waargenomen laagfrequente radiostraling van sommige extreem koele dwergsterren ook op deze manier verklaard kan worden. Bovendien rekenen hij en zijn collega's in hun publicatie voor dat een vergelijkbaar proces moet optreden bij grote exoplaneten met een sterk magnetisch veld.
De verwachting is dat radiotelescopen zoals LOFAR of de Indiase GMRT (Giant Meter-wave Radio Telescope) in principe in staat moeten zijn om de laagfrequente radiostraling van dit 'exo-poollicht' te detecteren. Zulke waarnemingen kunnen extra informatie opleveren over de betreffende planeet.
(allesoversterrenkunde)
Kan LOFAR 'poollicht' van exoplaneten zien?
De Nederlandse LOFAR-radiotelescoop (Low-Frequency Array) kan wellicht 'poollicht' detecteren op planeten bij andere sterren dan de zon. Dat concluderen onderzoekers van de Universiteit van Leicester in een artikel in The Astrophysical Journal.
Poollicht in de dampkring van de aarde ontstaat wanneer elektrisch geladen deeltjes van de zon in botsing komen met zuurstof- of stikstofatomen in de bovenste luchtlagen. Ook in de atmosferen van Jupiter en Saturnus is poollicht waargenomen. Het magnetisch veld van de planeet bundelt de geladen deeltjes; poollicht komt alleen in een gebied rond de magnetische noord- en zuidpool voor.
Voordat de geladen deeltjes in de dampkring terechtkomen, zenden ze echter ook radiostraling uit, doordat ze spiraalvormige bewegingen beschrijven rond de magnetische veldlijnen. Die langgolvige, laagfrequente radiostraling is in het geval van Jupiter decennia geleden al voor het eerst waargenomen.
Jonathan Nichols van de Universiteit van Leicester denkt nu dat de waargenomen laagfrequente radiostraling van sommige extreem koele dwergsterren ook op deze manier verklaard kan worden. Bovendien rekenen hij en zijn collega's in hun publicatie voor dat een vergelijkbaar proces moet optreden bij grote exoplaneten met een sterk magnetisch veld.
De verwachting is dat radiotelescopen zoals LOFAR of de Indiase GMRT (Giant Meter-wave Radio Telescope) in principe in staat moeten zijn om de laagfrequente radiostraling van dit 'exo-poollicht' te detecteren. Zulke waarnemingen kunnen extra informatie opleveren over de betreffende planeet.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-01-2013
Tegendraads bewegende exoplaneet heeft gezelschap
Impressie van het HAT-P-7-stelsel. KASI/CBNU/ARCSEC
Japanse astronomen hebben ontdekt dat het planetenstelsel van de ster HAT-P-7 ingewikkelder in elkaar zit dan tot nu toe bekend was. In 2008 werd bij deze ster al een Jupiter-achtige reuzenplaneet ontdekt: HAT-P-7b. En een jaar later maakten astronomen bekend dat deze planeet tegen de rotatierichting van zijn moederster in beweegt.
Die tegendraadse baanbeweging wees er al op dat er iets bijzonders aan de hand moest zijn. Het leek erop dat de omloopbaan van de HAT-P-7b was gekanteld, mogelijk door de zwaartekrachtsinvloed van een andere zware planeet of van een naburige ster. Nieuw onderzoek met de Subaru-telescoop op Hawaï heeft nu aangetoond dat het HAT-P-7-stelsel beide bevat: een tweede reuzenplaneet (HAT-P-7c) én een stellaire begeleider (HAT-P-7B).
HAT-P-7c veroorzaakt net als de eerder ontdekte planeet een schommelbeweging bij zijn moederster, maar dan trager. Dat wijst erop dat hij een wijdere omloopbaan heeft. De begeleidende ster is ontdekt op opnamen die de afgelopen jaren van HAT-P-7 zijn gemaakt.
De astronomen vermoeden dat de zwaartekrachtsinvloed van de tweede ster heeft gezorgd voor de baankanteling van HAT-P-7b. De tweede planeet heeft de baankanteling versterkt en helpt deze in stand te houden. Zonder deze beide objecten zou de tegendraadse beweging van de planeet allang weer zijn gecorrigeerd. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Tegendraads bewegende exoplaneet heeft gezelschap
Impressie van het HAT-P-7-stelsel. KASI/CBNU/ARCSEC
Japanse astronomen hebben ontdekt dat het planetenstelsel van de ster HAT-P-7 ingewikkelder in elkaar zit dan tot nu toe bekend was. In 2008 werd bij deze ster al een Jupiter-achtige reuzenplaneet ontdekt: HAT-P-7b. En een jaar later maakten astronomen bekend dat deze planeet tegen de rotatierichting van zijn moederster in beweegt.
Die tegendraadse baanbeweging wees er al op dat er iets bijzonders aan de hand moest zijn. Het leek erop dat de omloopbaan van de HAT-P-7b was gekanteld, mogelijk door de zwaartekrachtsinvloed van een andere zware planeet of van een naburige ster. Nieuw onderzoek met de Subaru-telescoop op Hawaï heeft nu aangetoond dat het HAT-P-7-stelsel beide bevat: een tweede reuzenplaneet (HAT-P-7c) én een stellaire begeleider (HAT-P-7B).
HAT-P-7c veroorzaakt net als de eerder ontdekte planeet een schommelbeweging bij zijn moederster, maar dan trager. Dat wijst erop dat hij een wijdere omloopbaan heeft. De begeleidende ster is ontdekt op opnamen die de afgelopen jaren van HAT-P-7 zijn gemaakt.
De astronomen vermoeden dat de zwaartekrachtsinvloed van de tweede ster heeft gezorgd voor de baankanteling van HAT-P-7b. De tweede planeet heeft de baankanteling versterkt en helpt deze in stand te houden. Zonder deze beide objecten zou de tegendraadse beweging van de planeet allang weer zijn gecorrigeerd. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Dit korte filmpje laat nog eens goed zien hoe groot sommige planeten zijn vergeleken met de aarde:
Niet te bevatten.
Niet te bevatten.
30-01-2013
Aarde maar op het randje van model met leefbare planeten
© ap.
Wetenschappers zoeken in het heelal naar planeten die op de Aarde lijken, omdat daar leven mogelijk kan zijn. Een nieuw onderzoek heeft met andere berekeningen voor een nieuwe definitie gezorgd van wat leefbaar is. En wat blijkt: onze planeet bevindt zich maar op het randje van het model. De onderzoekers maken zich sterk dat de resultaten een grote invloed zullen hebben op de zoektocht naar planeten.
Met de meest recente gegevens maakte het 'Penn State Department of Geosciences' een nieuw model om te bepalen of ontdekte planeten binnen een leefbare zone vallen of niet. Een belangrijke factor is de potentiële aanwezigheid van water om leven mogelijk te maken. Maar volgens de nieuwe berekeningen bevinden de meest leefbare planeten zich veel verder van hun ster dan aanvankelijk gedacht werd. Te dicht bij de ster zou het water verdampen en te ver bevriezen. Zo omschreven de wetenschappers de zone waar de omstandigheden voor leven ideaal zijn.
Het nieuwe model maakt gebruik van verworven kennis over water en CO2, waarover het vorige model van twintig jaar geleden nog niet beschikte. Opvallend is dat onze planeet plots maar op het randje van de leefbare zone ligt. En andere exoplaneten, waarvan vermoed werd dat er leven mogelijk is, vallen zelfs buiten de zone. Het model houdt echter geen rekening met de invloed van wolken op Aarde, die straling weerkaatsen en het klimaat stabiel houden.
Intussen zijn al 2.000 systemen ontdekt waar leven mogelijk kan zijn. Met de nieuwe theorie hopen wetenschappers er de beste kandidaten uit te kunnen pikken.
(HLN)
Aarde maar op het randje van model met leefbare planeten
© ap.
Wetenschappers zoeken in het heelal naar planeten die op de Aarde lijken, omdat daar leven mogelijk kan zijn. Een nieuw onderzoek heeft met andere berekeningen voor een nieuwe definitie gezorgd van wat leefbaar is. En wat blijkt: onze planeet bevindt zich maar op het randje van het model. De onderzoekers maken zich sterk dat de resultaten een grote invloed zullen hebben op de zoektocht naar planeten.
Met de meest recente gegevens maakte het 'Penn State Department of Geosciences' een nieuw model om te bepalen of ontdekte planeten binnen een leefbare zone vallen of niet. Een belangrijke factor is de potentiële aanwezigheid van water om leven mogelijk te maken. Maar volgens de nieuwe berekeningen bevinden de meest leefbare planeten zich veel verder van hun ster dan aanvankelijk gedacht werd. Te dicht bij de ster zou het water verdampen en te ver bevriezen. Zo omschreven de wetenschappers de zone waar de omstandigheden voor leven ideaal zijn.
Het nieuwe model maakt gebruik van verworven kennis over water en CO2, waarover het vorige model van twintig jaar geleden nog niet beschikte. Opvallend is dat onze planeet plots maar op het randje van de leefbare zone ligt. En andere exoplaneten, waarvan vermoed werd dat er leven mogelijk is, vallen zelfs buiten de zone. Het model houdt echter geen rekening met de invloed van wolken op Aarde, die straling weerkaatsen en het klimaat stabiel houden.
Intussen zijn al 2.000 systemen ontdekt waar leven mogelijk kan zijn. Met de nieuwe theorie hopen wetenschappers er de beste kandidaten uit te kunnen pikken.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-02-2013
Super-aardes zijn misschien mini-Neptunussen
De aarde (links) vergeleken met een 'mini-Neptunus'.
Volgens Helmut Lammer van het ruimteonderzoeksinstituut van de Oostenrijkse Academie van Wetenschappen zijn veel van de 'super-aardes' die de afgelopen jaren bij andere sterren zijn ontdekt in werkelijkheid 'mni-Neptunussen': rotsachtige werelden die omgeven worden door een zeer dikke waterstofrijke dampkring.
Planeten die ontstaan in een gasrijke protoplanetaire schijf kunnen veel van dat gas aan zich binden door de zwaartekracht. Ook de dikke gasmantels van de reuzenplaneten in ons eigen zonnestelsel zijn op die manier ontstaan. Bij de sterren Kepler 11, Gliese 1214 en 55 Cancri blijkt dat, volgens Lammers onderzoek, echter ook het geval te zijn voor de kleinere, lichtere planeten die op zeer kleine afstand rond hun ster cirkelen. Deze exoplaneten zijn een slagje groter en een paar keer zo zwaar als de aarde, maar uit de waarnemingen blijkt dat ze door waterstofrijke gasmantels worden omgeven.
Lammer heeft nu uitgerekend dat die dikke atmosferen weliswaar in vrij hoog tempo 'verdampen', waardoor veel materie in de ruimte ontsnapt, maar dat dat proces niet efficiënt genoeg is om de gasmantels volledig kwijt te raken. Bij vergelijkbare planeten op grotere afstand van hun moederster, waar de temperatuur lager is, lukt dat dan zéker niet.
Zijn conclusie, gepubliceerd in Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, is dan ook dat veel 'super-aardes' in feite 'mini-Neptunussen' zijn - en blijven. In dat geval is de kans dat er op zo'n 'super-aarde' leven kan voorkomen veel kleiner dan tot nu toe werd gedacht. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Super-aardes zijn misschien mini-Neptunussen
De aarde (links) vergeleken met een 'mini-Neptunus'.
Volgens Helmut Lammer van het ruimteonderzoeksinstituut van de Oostenrijkse Academie van Wetenschappen zijn veel van de 'super-aardes' die de afgelopen jaren bij andere sterren zijn ontdekt in werkelijkheid 'mni-Neptunussen': rotsachtige werelden die omgeven worden door een zeer dikke waterstofrijke dampkring.
Planeten die ontstaan in een gasrijke protoplanetaire schijf kunnen veel van dat gas aan zich binden door de zwaartekracht. Ook de dikke gasmantels van de reuzenplaneten in ons eigen zonnestelsel zijn op die manier ontstaan. Bij de sterren Kepler 11, Gliese 1214 en 55 Cancri blijkt dat, volgens Lammers onderzoek, echter ook het geval te zijn voor de kleinere, lichtere planeten die op zeer kleine afstand rond hun ster cirkelen. Deze exoplaneten zijn een slagje groter en een paar keer zo zwaar als de aarde, maar uit de waarnemingen blijkt dat ze door waterstofrijke gasmantels worden omgeven.
Lammer heeft nu uitgerekend dat die dikke atmosferen weliswaar in vrij hoog tempo 'verdampen', waardoor veel materie in de ruimte ontsnapt, maar dat dat proces niet efficiënt genoeg is om de gasmantels volledig kwijt te raken. Bij vergelijkbare planeten op grotere afstand van hun moederster, waar de temperatuur lager is, lukt dat dan zéker niet.
Zijn conclusie, gepubliceerd in Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, is dan ook dat veel 'super-aardes' in feite 'mini-Neptunussen' zijn - en blijven. In dat geval is de kans dat er op zo'n 'super-aarde' leven kan voorkomen veel kleiner dan tot nu toe werd gedacht. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-02-2013
Leefbare planeten zijn mogelijk heel dichtbij
Rode dwergsterren produceren grote uitbarstingen, maar hun eventuele planeten kunnen een beschermende atmosfeer hebben en miljarden jaren leefbaar zijn. David A. Aguilar (CfA)
Uit gegevens van de NASA-satelliet Kepler leiden astronomen af dat ongeveer één op de zestien rode dwergsterren een leefbare planeet ter grootte van de aarde heeft. Omdat rode dwergen de meest voorkomende soort sterren zijn, zou de meest nabije leefbare planeet dus wel eens heel dichtbij kunnen zijn.
Rode dwergsterren zijn kleiner, koeler en minder helder dan onze zon. Hoewel we vanaf de aarde niet één van deze sterren met het blote oog kunnen zien, wemelt het ervan. Alleen al onze Melkweg telt er naar schatting 75 miljard.
Kleine, koele sterren zijn heel geschikt voor het opsporen van planeten met behulp van de zogeheten transitmethode. Bij deze methode, waar ook de Kepler-satelliet gebruik van maakt, wordt gezocht naar de regelmatige helderheidsveranderingen die een ster vertoont wanneer een om hem heen cirkelende planeet steeds weer voor hem langs schuift. Bij een kleine ster is de hoeveelheid licht die bij zo'n planeetovergang of 'transit' wordt tegengehouden relatief groot.
Astronomen van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics (CfA) hebben nu vastgesteld dat 95 van de rode dwergen die door Kepler zijn waargenomen planeetovergangen vertonen. Daaruit kan worden afgeleid dat rond zeker zestig procent van zulke sterren planeten cirkelen. De meeste daarvan lijken echter in de verste verte niet op onze aarde.
Toch zijn in het onderzoek drie kandidaatplaneten opgedoken die qua temperatuur en afmetingen op onze eigen planeet lijken. Statistisch gezien betekent dit dat bij ongeveer zes procent van alle rode dwergen een leefbare planeet ter grootte van de aarde te vinden is. En omdat driekwart van alle nabije sterren een rode dwerg is, kan daaruit weer worden berekend dat de meest nabije leefbare planeet waarschijnlijk niet veel verder weg is dan dertien lichtjaar – een astronomisch kattensprongetje.
Bij temperatuur en afmetingen houden de overeenkomsten met onze aarde overigens wel zo'n beetje op. Om leefbaar te kunnen zijn, moet de afstand tussen planeet en ster veel kleiner zijn dan de afstand aarde-zon. En dat heeft weer tot gevolg dat steeds dezelfde kant van de planeet naar de ster toe is gekeerd. Alleen warmtetransport door een dichte atmosfeer of een diepe oceaan kan dan voorkomen dat de ene helft van de planeet onleefbaar heet en de andere helft onleefbaar koud is. Een stevige atmosfeer is trouwens toch al van levensbelang, omdat rode dwergsterren sterke uitbarstingen van ultravioletstraling produceren. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Leefbare planeten zijn mogelijk heel dichtbij
Rode dwergsterren produceren grote uitbarstingen, maar hun eventuele planeten kunnen een beschermende atmosfeer hebben en miljarden jaren leefbaar zijn. David A. Aguilar (CfA)
Uit gegevens van de NASA-satelliet Kepler leiden astronomen af dat ongeveer één op de zestien rode dwergsterren een leefbare planeet ter grootte van de aarde heeft. Omdat rode dwergen de meest voorkomende soort sterren zijn, zou de meest nabije leefbare planeet dus wel eens heel dichtbij kunnen zijn.
Rode dwergsterren zijn kleiner, koeler en minder helder dan onze zon. Hoewel we vanaf de aarde niet één van deze sterren met het blote oog kunnen zien, wemelt het ervan. Alleen al onze Melkweg telt er naar schatting 75 miljard.
Kleine, koele sterren zijn heel geschikt voor het opsporen van planeten met behulp van de zogeheten transitmethode. Bij deze methode, waar ook de Kepler-satelliet gebruik van maakt, wordt gezocht naar de regelmatige helderheidsveranderingen die een ster vertoont wanneer een om hem heen cirkelende planeet steeds weer voor hem langs schuift. Bij een kleine ster is de hoeveelheid licht die bij zo'n planeetovergang of 'transit' wordt tegengehouden relatief groot.
Astronomen van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics (CfA) hebben nu vastgesteld dat 95 van de rode dwergen die door Kepler zijn waargenomen planeetovergangen vertonen. Daaruit kan worden afgeleid dat rond zeker zestig procent van zulke sterren planeten cirkelen. De meeste daarvan lijken echter in de verste verte niet op onze aarde.
Toch zijn in het onderzoek drie kandidaatplaneten opgedoken die qua temperatuur en afmetingen op onze eigen planeet lijken. Statistisch gezien betekent dit dat bij ongeveer zes procent van alle rode dwergen een leefbare planeet ter grootte van de aarde te vinden is. En omdat driekwart van alle nabije sterren een rode dwerg is, kan daaruit weer worden berekend dat de meest nabije leefbare planeet waarschijnlijk niet veel verder weg is dan dertien lichtjaar – een astronomisch kattensprongetje.
Bij temperatuur en afmetingen houden de overeenkomsten met onze aarde overigens wel zo'n beetje op. Om leefbaar te kunnen zijn, moet de afstand tussen planeet en ster veel kleiner zijn dan de afstand aarde-zon. En dat heeft weer tot gevolg dat steeds dezelfde kant van de planeet naar de ster toe is gekeerd. Alleen warmtetransport door een dichte atmosfeer of een diepe oceaan kan dan voorkomen dat de ene helft van de planeet onleefbaar heet en de andere helft onleefbaar koud is. Een stevige atmosfeer is trouwens toch al van levensbelang, omdat rode dwergsterren sterke uitbarstingen van ultravioletstraling produceren. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-02-2013
'Stofboog' verraadt aanwezigheid planeet bij jonge ster
Subaru-opname van de stofschijf rond de jonge ster J1604. De pijl wijst naar de ontdekte stofboog. The Graduate University for Advanced Studies/NAOJ
Een internationaal team van astronomen heeft voor het eerst een duidelijke infraroodopname gemaakt van een boog van stofdeeltjes die zich uitstrekt over het centrale 'gat' van een stofschijf rond een jonge ster. Het bestaan van de stofboog wijst erop dat er planeten aanwezig zijn in het lege gebied.
Veel jonge sterren zijn omringd door een schijf van gas en stof – een overblijfsel van de gaswolk waaruit de ster zelf is ontstaan. In zo'n schijf kunnen, door samenklontering van stof en gas, planeten ontstaan. Als dat gebeurt, ontstaan er één of meer lege zones in de schijf.
Waarnemingen met de Subaru-telescoop op Hawaï hebben nu laten zien dat het centrale deel van de stofschijf rond de jonge ster J1604 niet zo leeg is als deze op het eerste gezicht lijkt. J1604 is een zonachtige ster in een groot stervormingsgebied in het sterrenbeeld Schorpioen, op 470 lichtjaar van de aarde.
In het hart van de schijf rond J1604 is een boogvormige structuur van stofdeeltjes ontdekt. Het lijkt erop dat er stof vanuit het binnenste deel van de stofschijf naar een onzichtbaar object – waarschijnlijk een planeet – in het centrale deel stroomt. Onlangs zijn met de ALMA-submillimetertelescoop vergelijkbare structuren, maar dan van gas in plaats van stof, waargenomen bij een andere jonge ster. (EE)
(allesoversterrenkunde)
'Stofboog' verraadt aanwezigheid planeet bij jonge ster
Subaru-opname van de stofschijf rond de jonge ster J1604. De pijl wijst naar de ontdekte stofboog. The Graduate University for Advanced Studies/NAOJ
Een internationaal team van astronomen heeft voor het eerst een duidelijke infraroodopname gemaakt van een boog van stofdeeltjes die zich uitstrekt over het centrale 'gat' van een stofschijf rond een jonge ster. Het bestaan van de stofboog wijst erop dat er planeten aanwezig zijn in het lege gebied.
Veel jonge sterren zijn omringd door een schijf van gas en stof – een overblijfsel van de gaswolk waaruit de ster zelf is ontstaan. In zo'n schijf kunnen, door samenklontering van stof en gas, planeten ontstaan. Als dat gebeurt, ontstaan er één of meer lege zones in de schijf.
Waarnemingen met de Subaru-telescoop op Hawaï hebben nu laten zien dat het centrale deel van de stofschijf rond de jonge ster J1604 niet zo leeg is als deze op het eerste gezicht lijkt. J1604 is een zonachtige ster in een groot stervormingsgebied in het sterrenbeeld Schorpioen, op 470 lichtjaar van de aarde.
In het hart van de schijf rond J1604 is een boogvormige structuur van stofdeeltjes ontdekt. Het lijkt erop dat er stof vanuit het binnenste deel van de stofschijf naar een onzichtbaar object – waarschijnlijk een planeet – in het centrale deel stroomt. Onlangs zijn met de ALMA-submillimetertelescoop vergelijkbare structuren, maar dan van gas in plaats van stof, waargenomen bij een andere jonge ster. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Korte video over de recente ontdekking dat leefbare planeten zich mogelijk vrij dichtbij bevinden:
http://www.zie.nl/video/w(...)gedacht/m1nz8wafx61z
http://www.zie.nl/video/w(...)gedacht/m1nz8wafx61z
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
08-02-2013
Intelligente beschavingen zijn schaars
De 86 exoplaneten zijn 'afgeluisterd' met de Green Bank-radiotelescoop. NRAO
Minder dan één op de miljoen planetenstelsels in de Melkweg herbergt een intelligente beschaving. Tot die conclusie komen wetenschappers van de universiteit van Californië te Berkeley na het 'afluisteren' van 86 sterren waar planeten omheen cirkelen. Bij geen van deze stelsels zijn radiosignalen waargenomen die overduidelijk kunstmatig van oorsprong zijn.
De 86 sterren werden begin 2011 geselecteerd uit een lijst van 1235 kandidaat-planeten die waren opgespoord met de NASA-satelliet Kepler. Gekozen werd voor sterren met vijf of zes mogelijke planeten, en voor sterren met planeten met enigszins leefbare omstandigheden. Met de grote Green Bank-radiotelescoop in Virginia werd elk van de sterren vijf minuten afgeluisterd. Dat gebeurde in het frequentiegebied van 1,1 tot 1,9 GHz – het domein van onze mobiele telefoons en tv-zenders.
Dat er geen opmerkelijke signalen zijn ontvangen, is eigenlijk niet zo verrassend. De meeste onderzochte sterren zijn meer dan duizend lichtjaar van ons verwijderd, wat betekent dat alleen signalen die opzettelijk in onze richting werden uitgezonden detecteerbaar waren.
Volgens de onderzoekers leent de steekproef zich niettemin voor een statistische analyse. Hun berekeningen laten zien dat er op dit moment bij minder dan één op de miljoen sterren een planetaire beschaving bestaat die geavanceerd genoeg is om radiosignalen uit te zenden die wij kunnen detecteren.
Helemaal hopeloos is de speurtocht naar buitenaardse beschavingen daarmee nog niet. Ons Melkwegstelsel telt immers honderden miljarden sterren en misschien wel een biljoen planeten. Theoretisch zouden er dus nog steeds honderdduizenden telefonerende en tv-kijkende beschavingen kunnen zijn. Maar de 'pakkans' lijkt erg klein. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Intelligente beschavingen zijn schaars
De 86 exoplaneten zijn 'afgeluisterd' met de Green Bank-radiotelescoop. NRAO
Minder dan één op de miljoen planetenstelsels in de Melkweg herbergt een intelligente beschaving. Tot die conclusie komen wetenschappers van de universiteit van Californië te Berkeley na het 'afluisteren' van 86 sterren waar planeten omheen cirkelen. Bij geen van deze stelsels zijn radiosignalen waargenomen die overduidelijk kunstmatig van oorsprong zijn.
De 86 sterren werden begin 2011 geselecteerd uit een lijst van 1235 kandidaat-planeten die waren opgespoord met de NASA-satelliet Kepler. Gekozen werd voor sterren met vijf of zes mogelijke planeten, en voor sterren met planeten met enigszins leefbare omstandigheden. Met de grote Green Bank-radiotelescoop in Virginia werd elk van de sterren vijf minuten afgeluisterd. Dat gebeurde in het frequentiegebied van 1,1 tot 1,9 GHz – het domein van onze mobiele telefoons en tv-zenders.
Dat er geen opmerkelijke signalen zijn ontvangen, is eigenlijk niet zo verrassend. De meeste onderzochte sterren zijn meer dan duizend lichtjaar van ons verwijderd, wat betekent dat alleen signalen die opzettelijk in onze richting werden uitgezonden detecteerbaar waren.
Volgens de onderzoekers leent de steekproef zich niettemin voor een statistische analyse. Hun berekeningen laten zien dat er op dit moment bij minder dan één op de miljoen sterren een planetaire beschaving bestaat die geavanceerd genoeg is om radiosignalen uit te zenden die wij kunnen detecteren.
Helemaal hopeloos is de speurtocht naar buitenaardse beschavingen daarmee nog niet. Ons Melkwegstelsel telt immers honderden miljarden sterren en misschien wel een biljoen planeten. Theoretisch zouden er dus nog steeds honderdduizenden telefonerende en tv-kijkende beschavingen kunnen zijn. Maar de 'pakkans' lijkt erg klein. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-02-2013
[img]Nieuw type telescoop kan mogelijk buitenaards leven ontdekken[/img]
Illustratie van een array van flux-collectoren. (C. Göksu)
Een team van Nederlandse sterrenkundigen van de Universiteit Leiden en SRON Netherlands Institute for Space Research heeft laten zien dat met een nieuw type telescoop mogelijk al in de komende 25 jaar aanwijzingen voor buitenaards leven gevonden kunnen gaan worden. Bepaalde, door organismen uitgeademde gassen kunnen in principe worden waargenomen in de atmosferen van exoplaneten – planeten rond andere sterren dan onze zon. Dit idee, dat al is ontwikkeld in de jaren zestig van de vorige eeuw, is nu gekoppeld aan een nieuwe waarnemingstechniek die gebruik maakt van relatief goedkope flux-collectoren - grote spiegeltelescopen die geen scherpe foto's kunnen maken, maar waarmee wel nauwkeurige spectroscopie kan worden gedaan. Tot nu toe werd gedacht dat zulke waarnemingen alleen met ruimtelescopen zouden kunnen worden gedaan. De studie wordt binnenkort gepubliceerd in The Astrophysical Journal.
“De manier om zuurstof in een exoplaneetatmosfeer te onderscheiden van die in onze eigen dampkring, is heel precies de golflengtes van de absorptielijnen meten”, vertelt Ignas Snellen (Sterrewacht Leiden). "Door de hoge snelheid van zo'n planeet ten opzichte van de aarde zullen de zuurstoflijnen Doppler-verschoven zijn, en daardoor niet samenvallen met die van onze eigen atmosfeer. Op deze manier hoeft de telescoop niet buiten onze dampkring te zijn, wat een enorme kostenbesparing oplevert."
Het team laat zien dat zuurstof in de dampkring van een hypothetische tweeling-aarde, gezien tegen het licht van een rode dwergster – koeler en kleiner dan onze zon – mogelijk al met de geplande European Extremely Large Telescope (E-ELT) gezien kan gaan worden. Voor spectroscopische metingen van heldere sterren en hun planeten is het echter niet nodig om een telescoop zoals de E-ELT te bouwen die heel scherpe foto’s kan maken. Het is alleen belangrijk om zoveel mogelijk licht op te vangen, wat kan worden gedaan met grote telescoopspiegels van veel lagere kwaliteit, die tegen veel lagere kosten kunnen worden vervaardigd. “Met een aantal van zulke flux-collectoren, samen ter grootte van een paar voetbalvelden, kunnen we een statistische studie gaan doen naar buitenaards leven op de planeten bij onze buursterren. Er is nog een hele weg te gaan, maar dit zou wel binnen 25 jaar moeten kunnen”, aldus Snellen.
(allesoversterrenkunde)
[img]Nieuw type telescoop kan mogelijk buitenaards leven ontdekken[/img]
Illustratie van een array van flux-collectoren. (C. Göksu)
Een team van Nederlandse sterrenkundigen van de Universiteit Leiden en SRON Netherlands Institute for Space Research heeft laten zien dat met een nieuw type telescoop mogelijk al in de komende 25 jaar aanwijzingen voor buitenaards leven gevonden kunnen gaan worden. Bepaalde, door organismen uitgeademde gassen kunnen in principe worden waargenomen in de atmosferen van exoplaneten – planeten rond andere sterren dan onze zon. Dit idee, dat al is ontwikkeld in de jaren zestig van de vorige eeuw, is nu gekoppeld aan een nieuwe waarnemingstechniek die gebruik maakt van relatief goedkope flux-collectoren - grote spiegeltelescopen die geen scherpe foto's kunnen maken, maar waarmee wel nauwkeurige spectroscopie kan worden gedaan. Tot nu toe werd gedacht dat zulke waarnemingen alleen met ruimtelescopen zouden kunnen worden gedaan. De studie wordt binnenkort gepubliceerd in The Astrophysical Journal.
“De manier om zuurstof in een exoplaneetatmosfeer te onderscheiden van die in onze eigen dampkring, is heel precies de golflengtes van de absorptielijnen meten”, vertelt Ignas Snellen (Sterrewacht Leiden). "Door de hoge snelheid van zo'n planeet ten opzichte van de aarde zullen de zuurstoflijnen Doppler-verschoven zijn, en daardoor niet samenvallen met die van onze eigen atmosfeer. Op deze manier hoeft de telescoop niet buiten onze dampkring te zijn, wat een enorme kostenbesparing oplevert."
Het team laat zien dat zuurstof in de dampkring van een hypothetische tweeling-aarde, gezien tegen het licht van een rode dwergster – koeler en kleiner dan onze zon – mogelijk al met de geplande European Extremely Large Telescope (E-ELT) gezien kan gaan worden. Voor spectroscopische metingen van heldere sterren en hun planeten is het echter niet nodig om een telescoop zoals de E-ELT te bouwen die heel scherpe foto’s kan maken. Het is alleen belangrijk om zoveel mogelijk licht op te vangen, wat kan worden gedaan met grote telescoopspiegels van veel lagere kwaliteit, die tegen veel lagere kosten kunnen worden vervaardigd. “Met een aantal van zulke flux-collectoren, samen ter grootte van een paar voetbalvelden, kunnen we een statistische studie gaan doen naar buitenaards leven op de planeten bij onze buursterren. Er is nog een hele weg te gaan, maar dit zou wel binnen 25 jaar moeten kunnen”, aldus Snellen.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Zou gaaf zijn als ze "amateur" telescopen commercieel uitbrengen die via een soort netwerk aan elkaar verbonden zijn, zodat ze samen ook 1 super telescoop vormen.
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
20-02-2013
Kleinste planeet buiten ons zonnestelsel ontdekt
Archiefbeeld: Corot-95, de eerste 'normale' exoplaneet die in detail bestudeerd kon worden en die regelmatig verschijnt voor een zonachtige ster © afp.
Astronomen hebben de tot nu toe kleinste planeet rond een andere ster dan onze Zon ontdekt, zo bericht een team rond Thomas Barclay van de NASA in het wetenschappelijke vakblad Nature.
Barclay en co stelden met de Kepler-telescoop van de NASA vast dat er rond ster Kepler-37 een mini-planeet en twee compagnons draaien. Het gaat om de tot nog toe kleinste planeet die ooit buiten ons zonnestelsel is ontdekt. De diameter van het ding bedraagt slechts 3.800 km terwijl de diameter van onze Maan 3.800 km bedraagt.
De planeet draait rond Kepler-37 met twee andere planeten waarvan één nog wat kleiner en de andere duidelijk groter is. Vermoedelijk gaat het om een wereld van gesteente, zonder lucht en water, lijkend op "onze" Mercurius maar duidelijk kleiner. Leven is er niet mogelijk.
Diversiteit
De astronomen benadrukken dat de vondst nog maar eens bewijst dat verre planetaire systemen duidelijk van het onze kunnen verschillen.
De vraag is echter of het pas ontdekte ding zijn status van planeet zal kunnen behouden. In 2006 legde de Internationale Astronomische Unie (IAU) strenge omschrijvingen voor het begrip 'planeet' vast, waardoor de kleine Pluto tot dwergplaneet werd gedegradeerd. Strikt genomen geldt de normering van de IAU evenwel enkel voor ons eigen zonnestelsel en worden planeten daarbuiten exoplaneten genoemd.
Kepler-37 © afp.
(HLN)
Kleinste planeet buiten ons zonnestelsel ontdekt
Archiefbeeld: Corot-95, de eerste 'normale' exoplaneet die in detail bestudeerd kon worden en die regelmatig verschijnt voor een zonachtige ster © afp.
Astronomen hebben de tot nu toe kleinste planeet rond een andere ster dan onze Zon ontdekt, zo bericht een team rond Thomas Barclay van de NASA in het wetenschappelijke vakblad Nature.
Barclay en co stelden met de Kepler-telescoop van de NASA vast dat er rond ster Kepler-37 een mini-planeet en twee compagnons draaien. Het gaat om de tot nog toe kleinste planeet die ooit buiten ons zonnestelsel is ontdekt. De diameter van het ding bedraagt slechts 3.800 km terwijl de diameter van onze Maan 3.800 km bedraagt.
De planeet draait rond Kepler-37 met twee andere planeten waarvan één nog wat kleiner en de andere duidelijk groter is. Vermoedelijk gaat het om een wereld van gesteente, zonder lucht en water, lijkend op "onze" Mercurius maar duidelijk kleiner. Leven is er niet mogelijk.
Diversiteit
De astronomen benadrukken dat de vondst nog maar eens bewijst dat verre planetaire systemen duidelijk van het onze kunnen verschillen.
De vraag is echter of het pas ontdekte ding zijn status van planeet zal kunnen behouden. In 2006 legde de Internationale Astronomische Unie (IAU) strenge omschrijvingen voor het begrip 'planeet' vast, waardoor de kleine Pluto tot dwergplaneet werd gedegradeerd. Strikt genomen geldt de normering van de IAU evenwel enkel voor ons eigen zonnestelsel en worden planeten daarbuiten exoplaneten genoemd.
Kepler-37 © afp.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-02-2013
'Levende' planeten eenvoudig op te sporen bij dode sterren
Een aardeachtige exoplaneet in een baan rond een witte dwergster. (David Aguilar/CfQ)
Zuurstof in de dampkring van een aardeachtige exoplaneet is het gemakkelijkst op te sporen wanneer die planeet een baan beschrijft rond een witte dwerg - een stervende ster. Dat concluderen astronomen van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics op basis van een theoretisch onderzoek waarvan de resultaten gepubliceerd zijn in Monthly Notices of the Royal Astronomical Society
(allesoversterrenkunde))
'Levende' planeten eenvoudig op te sporen bij dode sterren
Een aardeachtige exoplaneet in een baan rond een witte dwergster. (David Aguilar/CfQ)
Zuurstof in de dampkring van een aardeachtige exoplaneet is het gemakkelijkst op te sporen wanneer die planeet een baan beschrijft rond een witte dwerg - een stervende ster. Dat concluderen astronomen van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics op basis van een theoretisch onderzoek waarvan de resultaten gepubliceerd zijn in Monthly Notices of the Royal Astronomical Society
(allesoversterrenkunde))
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Het lijkt alsof de natuur ervoor gezorgd heeft dat we intelligente beschavingen als eerste moeten vinden.quote:
25-02-2013
'Levende' planeten eenvoudig op te sporen bij dode sterren
[ afbeelding ]
Een aardeachtige exoplaneet in een baan rond een witte dwergster. (David Aguilar/CfQ)
Zuurstof in de dampkring van een aardeachtige exoplaneet is het gemakkelijkst op te sporen wanneer die planeet een baan beschrijft rond een witte dwerg - een stervende ster. Dat concluderen astronomen van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics op basis van een theoretisch onderzoek waarvan de resultaten gepubliceerd zijn in Monthly Notices of the Royal Astronomical Society
(allesoversterrenkunde))
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
Waar baseer je dat op?quote:
[..]
Het lijkt alsof de natuur ervoor gezorgd heeft dat we intelligente beschavingen als eerste moeten vinden.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-03-2013
Samenstelling exoplaneet verraadt zijn ontstaanswijze
Artist's impression van de jeugd van het planetenstelsel van de ster HR 8799. (Dunlap Institute for Astronomy & Astrophysics; Mediafarm)
Een van de zware, jonge exoplaneten die rond de ster HR 8799 draaien heeft waterdamp en koolmonoxide in zijn atmosfeer, maar geen methaan. Deze ontdekking wijst erop dat de planeet, die HR 8799c heet, is ontstaan door een proces dat kernaccretie wordt genoemd (Science, 15 maart).
Zware gasplaneten zoals HR 8799c kunnen op twee manieren ontstaan. De eerste mogelijkheid is dat zich eerst een zware vaste kern vormt, die vervolgens vluchtige stoffen om zich heen verzamelt: kernaccretie – het proces dat vermoedelijk ook verantwoordelijk is geweest voor de vorming van de planeten van ons eigen zonnestelsel. Het alternatief is een mechanisme dat gravitationele instabiliteit heet. In dat geval ontstaan kern en atmosfeer van de planeet tegelijkertijd.
Hoewel de atmosfeer van HR 8799c veel waterdamp bevat, is de hoeveelheid toch iets minder dan het geval zou zijn geweest als de planeet dezelfde samenstelling had gehad als zijn moederster. Dat wijst erop dat op het moment dat hij zijn atmosfeer verzamelde er al het nodige water(ijs) uit de protoplanetaire schijf rond de ster HR 8799 was verdwenen. Anders gezegd: de atmosfeer van HR 8799c lijkt relatief laat te zijn ontstaan.
Het stelsel van HR 8799 telt nog minstens drie andere zware gasplaneten. Uit eerder onderzoek bleek al dat de atmosferen van deze planeten opmerkelijke onderlinge verschillen vertonen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Samenstelling exoplaneet verraadt zijn ontstaanswijze
Artist's impression van de jeugd van het planetenstelsel van de ster HR 8799. (Dunlap Institute for Astronomy & Astrophysics; Mediafarm)
Een van de zware, jonge exoplaneten die rond de ster HR 8799 draaien heeft waterdamp en koolmonoxide in zijn atmosfeer, maar geen methaan. Deze ontdekking wijst erop dat de planeet, die HR 8799c heet, is ontstaan door een proces dat kernaccretie wordt genoemd (Science, 15 maart).
Zware gasplaneten zoals HR 8799c kunnen op twee manieren ontstaan. De eerste mogelijkheid is dat zich eerst een zware vaste kern vormt, die vervolgens vluchtige stoffen om zich heen verzamelt: kernaccretie – het proces dat vermoedelijk ook verantwoordelijk is geweest voor de vorming van de planeten van ons eigen zonnestelsel. Het alternatief is een mechanisme dat gravitationele instabiliteit heet. In dat geval ontstaan kern en atmosfeer van de planeet tegelijkertijd.
Hoewel de atmosfeer van HR 8799c veel waterdamp bevat, is de hoeveelheid toch iets minder dan het geval zou zijn geweest als de planeet dezelfde samenstelling had gehad als zijn moederster. Dat wijst erop dat op het moment dat hij zijn atmosfeer verzamelde er al het nodige water(ijs) uit de protoplanetaire schijf rond de ster HR 8799 was verdwenen. Anders gezegd: de atmosfeer van HR 8799c lijkt relatief laat te zijn ontstaan.
Het stelsel van HR 8799 telt nog minstens drie andere zware gasplaneten. Uit eerder onderzoek bleek al dat de atmosferen van deze planeten opmerkelijke onderlinge verschillen vertonen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
(Ergens gezien in een video over de detectie:)quote:
[..]
Waar baseer je dat op?
Bepaalde dwergsterren kunnen zeer oud worden. Bewoonbare planeten zijn makkelijk te vinden bij dwergsterren omdat ze A) Vlakbij de ster roteren omdat de leefbare zone zo dichtbij de ster is, en dus een grote zwarte vlek laten zien B) Vaker voor de ster voorbij komen en deze "zwarte vlek" vaak te zien is.
Omdat bepaalde dwergsterren ook zo oud kunnen worden, neem ik aan dat er genoeg tijd was voor intelligent leven om zich te kunnen ontwikkelen.
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
Ok, maar ik vind het een beetje een rare stelling dat we eerst intelligent leven moeten vinden.
Dat hangt in de eerste plaats af van de leeftijd van de ster en de planeet uiteraard of er genoeg tjid is geweest voor intelligent leven zich te ontwikkelen..
Een manier om bewoonbare planeten te ontdekken is te kijken naar de atmosfeer
Leven heeft invloed op een planeet, zoals de vorming van een zuurstofrijke atmosfeer door fotosynthetische bacteriën...
Het hoeft niet per se te betekenen dat we intelligent leven als eerste moeten vinden
[ Bericht 9% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 15-03-2013 19:11:52 ]
Dat hangt in de eerste plaats af van de leeftijd van de ster en de planeet uiteraard of er genoeg tjid is geweest voor intelligent leven zich te ontwikkelen..
Een manier om bewoonbare planeten te ontdekken is te kijken naar de atmosfeer
Leven heeft invloed op een planeet, zoals de vorming van een zuurstofrijke atmosfeer door fotosynthetische bacteriën...
Het hoeft niet per se te betekenen dat we intelligent leven als eerste moeten vinden
[ Bericht 9% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 15-03-2013 19:11:52 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Juist die dwerg sterren die makkelijk te observeren zijn, zijn oud en stabiel.
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
04-04-2013
‘Melkweg telt ongeveer 100 miljard aardachtige planeten’
Wetenschappers hebben een nieuwe methode bedacht om aardachtige planeten in de Melkweg op te sporen. En de onderzoekers verwachten uiteindelijk met hun methode om en nabij de 100 miljard aardachtige planeten aan te treffen.
De onderzoekers maken gebruik van een techniek die bekendstaat als gravitationele microlensing. Ze combineren die techniek met gegevens die NASA’s Kepler-telescoop verzamelt, zo meldt het blad Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.
Kepler
“Kepler vindt aardachtige planeten die vrij dicht bij hun ster staan en geschat wordt dat er zo’n 17 miljard van zulke planeten in de Melkweg te vinden zijn. Deze planeten zijn over het algemeen warmer dan de aarde, hoewel sommigen misschien een vergelijkbare temperatuur hebben (en dus leefbaar kunnen zijn) als ze rond een koelere ster, een rode dwerg, draaien,” vertelt onderzoeker Phil Yock. “Ons voorstel is om het aantal planeten met een massa die vergelijkbaar is met de aarde en die op een afstand van hun ster staan die twee keer zo groot is als de afstand tussen de zon en de aarde, te bepalen.” Deze planeten zullen doorgaans koeler zijn dan de aarde. Door de resultaten van Kepler en gravitationele microlensing te combineren, verwachten de onderzoekers een goede schatting te kunnen maken van het aantal aardachtige, bewoonbare planeten in ons sterrenstelsel. Vanzelfsprekend zal dat aantal hoger liggen dan de eerder voorspelde 17 miljard aardachtige planeten: de wetenschappers kijken immers verder dan Kepler. “We verwachten een aantal dat in de buurt komt van de 100 miljard.”
Afbeelding: NASA
.
Helderder
Het opsporen van (aardachtige) planeten is best lastig. Dat blijkt wel uit het feit dat de eerste planeet die om een zonachtige ster draaide, pas in 1995 werd ontdekt. Kleine planeetjes die om een zeer heldere ster draaien, gaan vaak op in het licht van de ster en zijn onzichtbaar. De enige manier om de planeet te ontdekken, is indirect. Kepler meet bijvoorbeeld kleine fluctuaties in het licht van sterren die erop kunnen wijzen dat een planeet zich voor de ster langs beweegt. Gravitationele microlensing gaat uit van een ander effect. Het zwaartekrachtsveld van een ster die dichter bij de aarde staat kan het licht van een verre ster versterken. Als er bij de ster die dichter bij de aarde staat een planeet te vinden is, kan dit ervoor zorgen dat het licht van de verre ster gedurende korte tijd helderder wordt (zie hiernaast).
De afgelopen jaren zijn met gravitationele microlensing al verschillende planeten – ter grootte van Neptunus en Jupiter bijvoorbeeld – ontdekt. De gemakkelijkste manier om met deze methode ook aardachtige planeten op te sporen, is door gebruik te maken van een wereldwijd netwerk van telescopen. Zo’n netwerk is er al en kan dus worden ingezet om de methode van de wetenschappers en hun schatting te toetsen.
(scientias.nl)
‘Melkweg telt ongeveer 100 miljard aardachtige planeten’
Wetenschappers hebben een nieuwe methode bedacht om aardachtige planeten in de Melkweg op te sporen. En de onderzoekers verwachten uiteindelijk met hun methode om en nabij de 100 miljard aardachtige planeten aan te treffen.
De onderzoekers maken gebruik van een techniek die bekendstaat als gravitationele microlensing. Ze combineren die techniek met gegevens die NASA’s Kepler-telescoop verzamelt, zo meldt het blad Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.
Kepler
“Kepler vindt aardachtige planeten die vrij dicht bij hun ster staan en geschat wordt dat er zo’n 17 miljard van zulke planeten in de Melkweg te vinden zijn. Deze planeten zijn over het algemeen warmer dan de aarde, hoewel sommigen misschien een vergelijkbare temperatuur hebben (en dus leefbaar kunnen zijn) als ze rond een koelere ster, een rode dwerg, draaien,” vertelt onderzoeker Phil Yock. “Ons voorstel is om het aantal planeten met een massa die vergelijkbaar is met de aarde en die op een afstand van hun ster staan die twee keer zo groot is als de afstand tussen de zon en de aarde, te bepalen.” Deze planeten zullen doorgaans koeler zijn dan de aarde. Door de resultaten van Kepler en gravitationele microlensing te combineren, verwachten de onderzoekers een goede schatting te kunnen maken van het aantal aardachtige, bewoonbare planeten in ons sterrenstelsel. Vanzelfsprekend zal dat aantal hoger liggen dan de eerder voorspelde 17 miljard aardachtige planeten: de wetenschappers kijken immers verder dan Kepler. “We verwachten een aantal dat in de buurt komt van de 100 miljard.”
Afbeelding: NASA
.
Helderder
Het opsporen van (aardachtige) planeten is best lastig. Dat blijkt wel uit het feit dat de eerste planeet die om een zonachtige ster draaide, pas in 1995 werd ontdekt. Kleine planeetjes die om een zeer heldere ster draaien, gaan vaak op in het licht van de ster en zijn onzichtbaar. De enige manier om de planeet te ontdekken, is indirect. Kepler meet bijvoorbeeld kleine fluctuaties in het licht van sterren die erop kunnen wijzen dat een planeet zich voor de ster langs beweegt. Gravitationele microlensing gaat uit van een ander effect. Het zwaartekrachtsveld van een ster die dichter bij de aarde staat kan het licht van een verre ster versterken. Als er bij de ster die dichter bij de aarde staat een planeet te vinden is, kan dit ervoor zorgen dat het licht van de verre ster gedurende korte tijd helderder wordt (zie hiernaast).
De afgelopen jaren zijn met gravitationele microlensing al verschillende planeten – ter grootte van Neptunus en Jupiter bijvoorbeeld – ontdekt. De gemakkelijkste manier om met deze methode ook aardachtige planeten op te sporen, is door gebruik te maken van een wereldwijd netwerk van telescopen. Zo’n netwerk is er al en kan dus worden ingezet om de methode van de wetenschappers en hun schatting te toetsen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
...
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
mwoah, klein aantal, honderd miljard aardachtige planeten, in de Melkweg.... wat weinig... 
onvoorstelbaar, en dit betreft dus alleen de Melkweg.
onvoorstelbaar, en dit betreft dus alleen de Melkweg.
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
06-04-2013
NASA selecteert missies voor exoplaneten en neutronensterren
Illustratie van de ruimtetelescoop TESS. (MIT/NASA)
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA lanceert in 2017 twee nieuwe wetenschappelijke ruimteprojecten: TESS, voor onderzoek aan exoplaneten, en NICER, voor onderzoek aan neutronensterren. De twee missies zijn geselecteerd binnen het Astrophysics Explorer Program.
TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite) gebruikt meerdere telescopen om planeetovergangen op het spoor te komen bij relatief heldere, nabijgelegen sterren. Een planeetovergang treedt op wanneer een exoplaneet tijdens zijn omloop rond zijn moederster vóór de ster langs beweegt. De Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler heeft op deze manier vele honderden exoplaneten ontdekt, maar Kepler richt zich op zwakke sterren in één bepaald deel van de hemel; de gevonden exoplaneten bevinden zich meestal op vrij grote afstand. TESS gaat op zoek naar exoplaneten in de bewoonbare zone van nabijgelgen sterren.
NICER (Neutron star Interior Composition ExploreR) is een röntgeninstrument dat geplaatst wordt aan boord van het internationale ruimtestation ISS. Het gaat metingen verrichten aan snelle variaties in de röntgenintensiteit van neutronensterren - compzcte, snel rondtollende overblijfselen van geëxplodeerde sterren. Op deze manier kan informatie worden verkregen over de inwendige opbouw en structuur van deze compacte sterren, en dus over het gedrag van materie onder extreme omstandigheden. (GS)
(allesoversterrenkunde)
NASA selecteert missies voor exoplaneten en neutronensterren
Illustratie van de ruimtetelescoop TESS. (MIT/NASA)
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA lanceert in 2017 twee nieuwe wetenschappelijke ruimteprojecten: TESS, voor onderzoek aan exoplaneten, en NICER, voor onderzoek aan neutronensterren. De twee missies zijn geselecteerd binnen het Astrophysics Explorer Program.
TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite) gebruikt meerdere telescopen om planeetovergangen op het spoor te komen bij relatief heldere, nabijgelegen sterren. Een planeetovergang treedt op wanneer een exoplaneet tijdens zijn omloop rond zijn moederster vóór de ster langs beweegt. De Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler heeft op deze manier vele honderden exoplaneten ontdekt, maar Kepler richt zich op zwakke sterren in één bepaald deel van de hemel; de gevonden exoplaneten bevinden zich meestal op vrij grote afstand. TESS gaat op zoek naar exoplaneten in de bewoonbare zone van nabijgelgen sterren.
NICER (Neutron star Interior Composition ExploreR) is een röntgeninstrument dat geplaatst wordt aan boord van het internationale ruimtestation ISS. Het gaat metingen verrichten aan snelle variaties in de röntgenintensiteit van neutronensterren - compzcte, snel rondtollende overblijfselen van geëxplodeerde sterren. Op deze manier kan informatie worden verkregen over de inwendige opbouw en structuur van deze compacte sterren, en dus over het gedrag van materie onder extreme omstandigheden. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Astronomers Detect Water in Atmosphere of Distant Planetquote:The Great Exoplanet Debate
by Staff Writers for Astrobiology Magazine
Moffett Field CA (SPX) Apr 09, 2013
The Terrestrial Planet Finder (TPF) was a proposed project by NASA to construct a system
of telescopes for detecting Earth-like planets. Although TPF was eventually canceled,
many scientists are hopeful that someday the mission will be revived. Credit: NASA
At the 2012 Astrobiology Science Conference, Astrobiology Magazine hosted a plenary session titled: "Expanding the Habitable Zone: The Hunt for Exoplanets Now and Into the Future." Originally formulated as part of our "Great Debate" series, this panel of exoplanet hunters and thinkers held a lively discussion about some of the most important issues facing the search for and understanding of alien worlds orbiting far-distant stars.
David Grinspoon: I want to switch gears and move on to our next topic for this afternoon's discussion. And that is the question of exoplanet missions, the state that we're in, what we've done, what we are going to do in the future. This is partly about policy, but partly about engineering. I see that Sara has brought some sort of machine with her; I hope it's not a weapon, and maybe we'll hear about that.
But one thing when we are talking about the ground rules and topics for this discussion, we agreed we weren't just going to whine about the Decadal [Survey]. Because nobody wants to hear us get up and whine about the Decadal. But I think it's fair to say there is some disappointment in this community that we don't have a clear plan for the kinds of mission a TPF, a Terrestrial Planet Finder-like mission, on the books that this community so desperately wants, and that we all feel is very important to really start to get at some of these questions of not just: Now that we know the planets are out there, what are they like? What can we really observe about them? And so it's interesting not to whine but perhaps take a critical and constructive look at the Decadal process.
Obviously it seems that exoplanets have maybe fallen through the cracks. We have a Planetary and we have a Astrophysics Decadal process. And when we didn't have exoplanets, which was true for the previous Decadal, that worked fine. Planets were studied by planetary people and astrophysicists studied other things. But now all of sudden, planets are mostly not in the solar system and maybe our mechanisms for dividing the turf of the cosmos and how we fund those efforts are not adequate.
I personally was very involved in the Planetary Decadal, and I have a lot of respect for the people that run these things. I think in general the process works very well, and so I'm certainly not going to whine. But I do think there are some inadequacies both in this falling through the cracks and also the time scale.
Because it's a Decadal, there's good reasons for that, but things that are rapidly changing like the exoplanet revolution, we don't tend to keep pace necessarily with that. So what do you guys think of the current process and is there a way, are we going to need a change in that, in the way things are set up so that we can fully exploit the exoplanet revolution and its scientific potential?
Eric Ford: Well, I'll say we have one big choice to make. Which is, if people want to study habitable planets using the classical habitable zone definition, we have to decide how picky we want to be. Do we want to study planets that are in the habitable zone of M stars? That's these cool stars with these planets that have short orbital periods.
They have stars whose spectra peak in the infrared. They are very different, but they meet that one criteria of being in the classical habitable zone. If that's what we want to do, that's something we already have the information that technology can be working for. If we want to be pickier, and we want to study planets in the classical habitable zone of solar-type stars, well then we need to wait a bit longer and see just how common they are and figure out how large a telescope we need to build...
Sara Seager: We just heard how common they are. Ten times more common than Neptunes, 100 times more common than Jupiters.
Eric Ford: Ok, if you want to look for Earth-size planets [that orbit their star in] less than thirty days, I think we know enough now to scope out that telescope's aperture. If you want to look for Earth-size planets at one AU around a solar-type star, I don't think we have a good enough understanding to make the investment to build that primary mirror yet.
Sara Seager: I think there is a bigger issue at stake here. So I will just remind everyone who is not an astronomer what's really going on. And that is if you think back, for people who either were alive or read history books decades ago. Right? Every place had their own backyard observatory. Mine from my alma mater, the University of Toronto was called the David Dunlap Observatory. It was sold for a huge sum to make the Dunlap Institute of the University of Toronto recently. So we all had that and that's what made astronomers go. You took data from your university's telescope and that was great.
Then we moved on to where people starting building bigger places in better climates. Better atmospheres, such as, in America that would have been Hawaii, that would have been South America. And things just got so exciting in astronomy that all the things that you could do at relatively low cost were done. So we had the same number of people, and the same cultures, who all want their own kind of thing, their own telescope that they'll share, at some level.
But it is no longer really possible in astronomy today. And I think that is the larger issue we're facing over the Decadal, coupled with the demographic issue, where a lot of young people who fortunately don't pay attention to politics, because otherwise people would stop going into astronomy. We actually have a lot of young people, you go to a meeting like this, you go to an exoplanet meeting, and the demographics are lots and lots and lots of young people.
But then the sort of more traditional areas of astrophysics, it's flipped. And so the weighting of people who are making decisions is really not in favor of exoplanets right now. So I think you have those two things that we're used to as astronomy, everyone at every wavelength division or object division, gets their community, and gets their telescope. And then you have the problem where it can't be sustained for generations to come because we have LISA for gravitational waves, we have TPF. I mean everyone has their own equivalent TPF. And that's where the problem really lies right now.
David Grinspoon: So, how do we solve it?
Sara Seager: It's a problem because one further thing that I didn't mention was, exoplanets is built on basically a series of rogue individualists who go and do their own thing. And that particular group, they never really got ahead by cooperating. So its not really clear how this is going to be resolved. I am hoping the other panelists will contribute to that part of the discussion. David Grinspoon: Please, other panelists. How do we solve it?
Vikki Meadows: Not sure about solving it, but I did want to make a point of Eric's, which is that he's right in that the M dwarf planets are easier to do and can be done faster than the FGKs [stars]. But we tend to have this kind of bias that we want these things to be sort of solar-like because that's where we think habitable planets will be. And so, there has always been this focus on FGK for TPF. And the designs are basically designed to get those. The M dwarf planets are very difficult for types of missions. But the Exoplanet Task Force, which I think is a great name for a focus group; I think they should have uniforms. The Exoplanet Task Force came out with this two-pronged approach that said, "Yeah, let's do the M dwarf stuff sooner," and then when we eventually develop, as Eric said, this ability to predict how many planets we are going to find about around other stars, the so-called eta-Earth that Kepler is working on, then we can go for that sort of mission.
Sara Seager: Yes, if I can just interject, I actually spent 400 hours on the Exoplanet Task Force. That's not the current committee today, that was supposed to feed into the Decadal, which actually was not paid attention to, and indeed we came up with a two-pronged approach. Let's do the M star planets now. They are accessible to discover them, some of them from the ground. James Webb could hopefully observe them. And we invest in technology that can find the Sun-like stars. So, yeah that was the two-pronged approach. We really wanted to do it all. And we could do it all, if exoplanets was really the main or the dominate part of astronomy.
Dirk Schulze-Makuch: I don't have a solution either, but isn't Astrobiology basically, as a field, in the same shoes? I mean some of us started out as physicists, some as geologists, some as biologists, some of us as chemists. But what unites us is basically the desire to find life, and to connect us all and to make sense of what the universe is and on what planets we find life.
One thing that is in our favor is that we do have a lot of public interest and public support. And if we can channel that somehow, it worked for a while, or that it may actually still work and hopefully still works for a while, with the Astrobiology Institute and the Astrobiology Initiatives. And something would have to happen perhaps with the astrophysics and astronomy community too. That there is really some kind of interest group and some kind of a momentum-building.
Sara Seager: You know that goes back to where I mentioned about the rogue individualists who do their own thing. And I will give you another example of that. Because I don't want to criticize the Decadal approach. I chose not to be involved with it for reasons that I will give you a little bit later. But really some people criticized the exoplanet community. And they said that we divided and conquered ourselves. And that we didn't get together like you suggest and say here's what we'll put forward, all of us together, but we had the micro-lensing community and the direct imaging folks, and we had the transmission spectra people. And indeed we saw this.
And if you were a sociologist and wanted to look at this carefully, you could actually go and read the white papers that were actually submitted. And you would see that a lot of the exoplanet ones, people spent as much time like criticizing another technique as their own. And so some people felt like it was partly our own fault. I disagree with this. But we didn't become unified and [say] here's the one we want to do. So then it was left up to the Decadal to actually make that choice for us.
Eric Ford: Well I would maybe agree with disagreeing with those people, in the sense that the Decadal Survey sort of had a difficult challenge of agglomerating different interests of different groups. For example, WFIRST, one mission that was recommended, involved taking one possible benefit to exoplanets and one possible benefit to cosmologists, and combined them in a forced marriage that maybe would be isomeric. If we all unified into one mission, here's the one thing that we want, but we closed off the doors to finding collaborations with other communities, its not clear that would be a good thing. I think it's better for us to enumerate all the different great things that you could do with various missions.
And then, if it is important for a political sense to make collaborations, whether it's across fields or whether it's across countries, in order to make these large missions happen, then we can choose the combinations that make sense. The negative side of that is then you don't get your first choice. But perhaps we won't get our first choice anyway.
Sara Seager: Yeah, I guess that is the place where I am pleased to completely disagree with you. In that, we have seen Mars Science Laboratory. A successful launch. I bet a bunch of people here got to go and see the launch. It was really cool. But we see if you want to have a mission that's a shared interest to many groups, it becomes mammothly huge and complex. The James Webb is another example. And I personally think the only way for exoplanet and space engineering to go forward is with specialized missions that maybe you're sharing across people. But not across different technical goals.
[ Bericht 0% gewijzigd door -CRASH- op 09-04-2013 16:09:25 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
09-04-2013
NASA gaat nieuwe planetenjager bouwen
NASA gaat een satelliet bouwen die exoplaneten om de dichtstbijzijnde en meest heldere sterren kan detecteren. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie hoopt zo uiteindelijk rond een nabije ster een aardachtige planeet in de leefbare zone aan te treffen.
De satelliet heeft de naam Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS) gekregen. Het is de bedoeling dat de satelliet – die met meerdere camera’s wordt uitgerust – een groot deel van het heelal in kaart gaat brengen. “De satelliet zal duizenden nieuwe planeten in de buurt van ons zonnestelsel ontdekken,” voorspelt wetenschapper George Ricker. “De focus zal daarbij liggen op planeten die qua grootte vergelijkbaar zijn met de aarde.”
Baan
TESS is bedacht door wetenschappers van onder meer NASA, MIT en het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics. De satelliet zal in een bijzondere baan om de aarde draaien. “Niet te dichtbij en niet te ver weg,” stelt Ricker. De satelliet blijft bijvoorbeeld boven de stralingsgordels van de aarde, zodat deze gordels de observaties niet kunnen verstoren. Tegelijkertijd staat de satelliet wel zo dicht bij de aarde dat deze de verzamelde informatie gemakkelijk terug naar onze planeet kan sturen.
Voorwerk
TESS kan niet alleen exoplaneten opsporen, maar ook de massa, grootte en dichtheid van kleine planeten achterhalen. Daarmee kan de satelliet het nodige voorwerk verrichten voor bijvoorbeeld de James Webb-telescoop. TESS kan interessante planeten aanwijzen die met behulp van deze telescoop vervolgens nader bestudeerd kunnen worden.
TESS is één van de vier concept-missies die NASA in september 2012 van verschillende wetenschappers kreeg aangeboden. Uit deze concept-missies koos NASA twee missies die werkelijkheid gaan worden: TESS en NICER. NICER staat voor Neutron Star Interior Composition Explorer. Dit instrument zal op het ruimtestation worden geïnstalleerd en neutronensterren gaan bestuderen. Voor TESS is zo’n 200 miljoen dollar vrijgemaakt. NICER mag 55 miljoen dollar gaan kosten. Beide instrumenten zullen naar verwachting al in 2017 gelanceerd worden.
(scientias.nl)
NASA gaat nieuwe planetenjager bouwen
NASA gaat een satelliet bouwen die exoplaneten om de dichtstbijzijnde en meest heldere sterren kan detecteren. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie hoopt zo uiteindelijk rond een nabije ster een aardachtige planeet in de leefbare zone aan te treffen.
De satelliet heeft de naam Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS) gekregen. Het is de bedoeling dat de satelliet – die met meerdere camera’s wordt uitgerust – een groot deel van het heelal in kaart gaat brengen. “De satelliet zal duizenden nieuwe planeten in de buurt van ons zonnestelsel ontdekken,” voorspelt wetenschapper George Ricker. “De focus zal daarbij liggen op planeten die qua grootte vergelijkbaar zijn met de aarde.”
Baan
TESS is bedacht door wetenschappers van onder meer NASA, MIT en het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics. De satelliet zal in een bijzondere baan om de aarde draaien. “Niet te dichtbij en niet te ver weg,” stelt Ricker. De satelliet blijft bijvoorbeeld boven de stralingsgordels van de aarde, zodat deze gordels de observaties niet kunnen verstoren. Tegelijkertijd staat de satelliet wel zo dicht bij de aarde dat deze de verzamelde informatie gemakkelijk terug naar onze planeet kan sturen.
Voorwerk
TESS kan niet alleen exoplaneten opsporen, maar ook de massa, grootte en dichtheid van kleine planeten achterhalen. Daarmee kan de satelliet het nodige voorwerk verrichten voor bijvoorbeeld de James Webb-telescoop. TESS kan interessante planeten aanwijzen die met behulp van deze telescoop vervolgens nader bestudeerd kunnen worden.
TESS is één van de vier concept-missies die NASA in september 2012 van verschillende wetenschappers kreeg aangeboden. Uit deze concept-missies koos NASA twee missies die werkelijkheid gaan worden: TESS en NICER. NICER staat voor Neutron Star Interior Composition Explorer. Dit instrument zal op het ruimtestation worden geïnstalleerd en neutronensterren gaan bestuderen. Voor TESS is zo’n 200 miljoen dollar vrijgemaakt. NICER mag 55 miljoen dollar gaan kosten. Beide instrumenten zullen naar verwachting al in 2017 gelanceerd worden.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-04-2013
Ruimtetelescoop ontdekt levensvatbare planeten
© ap.
Met de ruimtetelescoop Kepler zijn twee planeten ontdekt waar leven mogelijk lijkt. De hemellichamen draaien met vijf andere planeten rond een ster op 1.200 lichtjaar afstand van de aarde. Dat meldt het onderzoeksteam onder leiding van de NASA in het vakblad Science.
De planeten -Kepler 62e en 62f- zijn ongeveer 1,5 keer zo groot als de aarde en de kans bestaat dat er water aanwezig is. De hemellichamen doen er 122 en 267 dagen over om rond hun ster te draaien.
Tot nu toe hebben astronomen 850 planeten buiten ons zonnestelsel ontdekt. Daarvan zijn er maar vier die op een afstand van hun ster draaien die er leven (zoals wij dat kennen) op mogelijk maakt. "Het is nog nooit gebeurd dat we twee planeten hebben ontdekt die zo vergelijkbaar zijn met de aarde", zegt astrofysicus Justin Crepp.
Volgens de wetenschappers zou één van de planeten een rotsachtig hemellichaam zijn met ijskappen op de polen, terwijl de andere warmer zou zijn. "Het is slechts een kwestie van tijd vooraleer we weten of er in ons melkwegstelsel een veelheid aan planeten zijn zoals de aarde of dat we uniek zijn", aldus Crepp.
(HLN)
Ruimtetelescoop ontdekt levensvatbare planeten
© ap.
Met de ruimtetelescoop Kepler zijn twee planeten ontdekt waar leven mogelijk lijkt. De hemellichamen draaien met vijf andere planeten rond een ster op 1.200 lichtjaar afstand van de aarde. Dat meldt het onderzoeksteam onder leiding van de NASA in het vakblad Science.
De planeten -Kepler 62e en 62f- zijn ongeveer 1,5 keer zo groot als de aarde en de kans bestaat dat er water aanwezig is. De hemellichamen doen er 122 en 267 dagen over om rond hun ster te draaien.
Tot nu toe hebben astronomen 850 planeten buiten ons zonnestelsel ontdekt. Daarvan zijn er maar vier die op een afstand van hun ster draaien die er leven (zoals wij dat kennen) op mogelijk maakt. "Het is nog nooit gebeurd dat we twee planeten hebben ontdekt die zo vergelijkbaar zijn met de aarde", zegt astrofysicus Justin Crepp.
Volgens de wetenschappers zou één van de planeten een rotsachtig hemellichaam zijn met ijskappen op de polen, terwijl de andere warmer zou zijn. "Het is slechts een kwestie van tijd vooraleer we weten of er in ons melkwegstelsel een veelheid aan planeten zijn zoals de aarde of dat we uniek zijn", aldus Crepp.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
1200 lichtjaar..quote:
18-04-2013
Ruimtetelescoop ontdekt levensvatbare planeten
[ afbeelding ]
© ap.
Met de ruimtetelescoop Kepler zijn twee planeten ontdekt waar leven mogelijk lijkt. De hemellichamen draaien met vijf andere planeten rond een ster op 1.200 lichtjaar afstand van de aarde. Dat meldt het onderzoeksteam onder leiding van de NASA in het vakblad Science.
De planeten -Kepler 62e en 62f- zijn ongeveer 1,5 keer zo groot als de aarde en de kans bestaat dat er water aanwezig is. De hemellichamen doen er 122 en 267 dagen over om rond hun ster te draaien.
Tot nu toe hebben astronomen 850 planeten buiten ons zonnestelsel ontdekt. Daarvan zijn er maar vier die op een afstand van hun ster draaien die er leven (zoals wij dat kennen) op mogelijk maakt. "Het is nog nooit gebeurd dat we twee planeten hebben ontdekt die zo vergelijkbaar zijn met de aarde", zegt astrofysicus Justin Crepp.
Volgens de wetenschappers zou één van de planeten een rotsachtig hemellichaam zijn met ijskappen op de polen, terwijl de andere warmer zou zijn. "Het is slechts een kwestie van tijd vooraleer we weten of er in ons melkwegstelsel een veelheid aan planeten zijn zoals de aarde of dat we uniek zijn", aldus Crepp.
(HLN)
Gelukkig gaan toekomstige planetenjagers op zoek naar planeten die wat dichter bij huis liggen. Dan komt er vanzelf wel meer aandacht om middelen te ontwikkelen die grote afstanden overbruggen.
Never argue with idiots. First they will lower you to their level then beat you with experience.
29-04-2013
Twee exoplaneten voor HARPS-North-sepctrograaf
Illustratie van een 'hete Jupiter'. (Ricardo Cardoso Reis/CAUP)
Met de gevoelige HARPS-North-spectrograaf op de Italiaanse Galileo-telescoop op het Canarische eiland La Palma zijn precisiemetingen verricht aan twee exoplaneten waarvan het bestaan eerder al werd vermoed op basis van waarnemingen van de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler. Kepler ontdekt planeten bij andere sterren via de 'overgangstechniek': wanneer een planeet - gezien vanaf de aarde - voor zijn moederster langs beweegt, wordt een klein beetje sterlicht onderschept, waardoor er periodieke helderheidsdipjes optreden in het licht van de ster. Om de massa van de planeet in kwestie te bepalen, is het echter nodig om spectroscopische vervolgwaarnemingen te doen.
De sterren die Kepler bestudeert bevinden zich in de noordelijke sterrenbeelden Zwaan en Lier, en kunnen alleen met spectroscopen op het noordelijk halfrond bestudeerd worden. De vervolgwaarnemingen gebeurden tot nu toe vooral met de SOPHIE-spectrograaf op de Haute Provence-sterrenwacht in Frankrijk. De Europese HARPS-spectrograaf (High Accuray Radial velocity Planet Searcher) bevindt zich op de La Silla-sterrenwacht in Chi8li, op het zuidelijk halfrond. Sinds enige tijd is op La Palma echter een identieke spectrograaf actief, HARPS-North (of kortweg HARPS-N) geheten.
Zowel SOPHIE als HARPS-N hebben nu vervolgwaarnemingen verricht aan twee kandidaat-exoplaneten van Kepler, KOI-200b en KOI-889b geheten (KOI staat voor Kepler Object of Interest). KOI-200b blijkt iets groter maar tegelijkertijd minder zwaar te zijn dan Jupiter; KOI-889b is even groot als Jupiter maar tien keer zo zwaar - het is een van de zwaarste exoplaneten die tot nu toe zijn ontdekt. Beide planeten draaien in excentrische banen rond hun moederster, met omlooptijden van iets minder dan 7 en bijna 9 dagen; omdat ze zich zo dicht bij hun moederster bevinden, worden ze 'hete Jupiters' genoemd. De extreem zware KOI-889b is mogelijk op een andere manier ontstaan dan 'gewone' exoplaneten, maar veel duidelijkheid hierover is er nog niet. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Twee exoplaneten voor HARPS-North-sepctrograaf
Illustratie van een 'hete Jupiter'. (Ricardo Cardoso Reis/CAUP)
Met de gevoelige HARPS-North-spectrograaf op de Italiaanse Galileo-telescoop op het Canarische eiland La Palma zijn precisiemetingen verricht aan twee exoplaneten waarvan het bestaan eerder al werd vermoed op basis van waarnemingen van de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler. Kepler ontdekt planeten bij andere sterren via de 'overgangstechniek': wanneer een planeet - gezien vanaf de aarde - voor zijn moederster langs beweegt, wordt een klein beetje sterlicht onderschept, waardoor er periodieke helderheidsdipjes optreden in het licht van de ster. Om de massa van de planeet in kwestie te bepalen, is het echter nodig om spectroscopische vervolgwaarnemingen te doen.
De sterren die Kepler bestudeert bevinden zich in de noordelijke sterrenbeelden Zwaan en Lier, en kunnen alleen met spectroscopen op het noordelijk halfrond bestudeerd worden. De vervolgwaarnemingen gebeurden tot nu toe vooral met de SOPHIE-spectrograaf op de Haute Provence-sterrenwacht in Frankrijk. De Europese HARPS-spectrograaf (High Accuray Radial velocity Planet Searcher) bevindt zich op de La Silla-sterrenwacht in Chi8li, op het zuidelijk halfrond. Sinds enige tijd is op La Palma echter een identieke spectrograaf actief, HARPS-North (of kortweg HARPS-N) geheten.
Zowel SOPHIE als HARPS-N hebben nu vervolgwaarnemingen verricht aan twee kandidaat-exoplaneten van Kepler, KOI-200b en KOI-889b geheten (KOI staat voor Kepler Object of Interest). KOI-200b blijkt iets groter maar tegelijkertijd minder zwaar te zijn dan Jupiter; KOI-889b is even groot als Jupiter maar tien keer zo zwaar - het is een van de zwaarste exoplaneten die tot nu toe zijn ontdekt. Beide planeten draaien in excentrische banen rond hun moederster, met omlooptijden van iets minder dan 7 en bijna 9 dagen; omdat ze zich zo dicht bij hun moederster bevinden, worden ze 'hete Jupiters' genoemd. De extreem zware KOI-889b is mogelijk op een andere manier ontstaan dan 'gewone' exoplaneten, maar veel duidelijkheid hierover is er nog niet. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-04-2013
'Planten gaan klimaatopwarming tegen'
De aanwezigheid van planten in een gebied gaat lokale klimaatopwarming tegen, zo hebben Finse wetenschappers ontdekt.
Foto: NU.nl/Tom Block
Als het warmer wordt in een gebied, gaan planten meer gassen uitstoten die leiden tot het ontstaan van relatief grote, biogenische aerosoldeeltjes. Deze deeltjes die door de lucht zweven reflecteren zonlicht en zorgen daardoor voor afkoeling van het klimaat.
De klimaatopwarming in bosrijke gebieden kan door dit effect lokaal met 30 procent verminderen. Dat schijven onderzoekers van de Universiteit van Helsinki in het wetenschappelijk tijdschrift Nature Geoscience.
Metingen
Bij hun onderzoek verzamelden wetenschappers op elf verschillende locaties in de wereld gegevens over gassen van planten en aerosoldeeltjes die zich in de atmosfeer bevonden.
Biogenisch aerosoldeeltjes bestaan uit een mengsel van stof en vloeistofdruppels, afkomstig van planten. Planten stoten daarnaast ook gassen uit die zich aan deze deeltjes hechten, zodat ze groter worden en er een soort wolkvorming ontstaat.
Uit de studie bleek dat de uitstoot van deze gassen toeneemt naarmate de temperatuur stijgt.
Onzekerheid
"Dit zal ons niet redden van klimaatopwarming", verklaart hoofdonderzoeker Ari Asmi op de nieuwssite van het International Institute for Applied System Analysis. "Maar het effect van aerosol op klimaatopwarming is één van de grote onzekerheden in de huidige klimaatmodellen."
"Als we dit mechanisme beter leren begrijpen kunnen we deze onzekerheid verminderen en worden de modellen beter", aldus de onderzoeker.
Op wereldwijde schaal is de invloed van aerosoldeeltjes op klimaatopwarming overigens zeer gering. De deeltjes gaan hooguit één procent van de opwarming op wereldniveau tegen.
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
'Planten gaan klimaatopwarming tegen'
De aanwezigheid van planten in een gebied gaat lokale klimaatopwarming tegen, zo hebben Finse wetenschappers ontdekt.
Foto: NU.nl/Tom Block
Als het warmer wordt in een gebied, gaan planten meer gassen uitstoten die leiden tot het ontstaan van relatief grote, biogenische aerosoldeeltjes. Deze deeltjes die door de lucht zweven reflecteren zonlicht en zorgen daardoor voor afkoeling van het klimaat.
De klimaatopwarming in bosrijke gebieden kan door dit effect lokaal met 30 procent verminderen. Dat schijven onderzoekers van de Universiteit van Helsinki in het wetenschappelijk tijdschrift Nature Geoscience.
Metingen
Bij hun onderzoek verzamelden wetenschappers op elf verschillende locaties in de wereld gegevens over gassen van planten en aerosoldeeltjes die zich in de atmosfeer bevonden.
Biogenisch aerosoldeeltjes bestaan uit een mengsel van stof en vloeistofdruppels, afkomstig van planten. Planten stoten daarnaast ook gassen uit die zich aan deze deeltjes hechten, zodat ze groter worden en er een soort wolkvorming ontstaat.
Uit de studie bleek dat de uitstoot van deze gassen toeneemt naarmate de temperatuur stijgt.
Onzekerheid
"Dit zal ons niet redden van klimaatopwarming", verklaart hoofdonderzoeker Ari Asmi op de nieuwssite van het International Institute for Applied System Analysis. "Maar het effect van aerosol op klimaatopwarming is één van de grote onzekerheden in de huidige klimaatmodellen."
"Als we dit mechanisme beter leren begrijpen kunnen we deze onzekerheid verminderen en worden de modellen beter", aldus de onderzoeker.
Op wereldwijde schaal is de invloed van aerosoldeeltjes op klimaatopwarming overigens zeer gering. De deeltjes gaan hooguit één procent van de opwarming op wereldniveau tegen.
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-05-2013
"Meer planeten waarop mogelijk leven bestaat"
© AFP.
De kans dat er 'nieuwe aarden' zijn, planeten waarop leven zou kunnen bestaan, lijkt veel groter dan verwacht. Er zijn niet alleen veel meer planeten in ons zonnestelsel, ook is de definitie voor 'leefbaarheid' mogelijk te streng.
Wetenschappers van het astronomie-instituut Andrew Howard aan de Universiteit van Hawaï ontdekten een compleet nieuw type planeet, dat qua grootte het midden houdt tussen de Aarde en Neptunus, in theorie een mogelijk 'leefbare' maat.
Niemand had ze verwacht, maar er blijken een heleboel van te bestaan in de Melkweg. Daarnaast toont een onderzoeker van het Massachusetts Institute of Technology (MIT) aan dat onze definitie van een 'leefbare planeet' veel ruimer mag worden genomen.
Met de huidige omschrijving worden veel nieuwe planeten snel beoordeeld als te groot, te klein, te dichtbij of juist te ver van de sterren af om mogelijk levende organismen te kunnen huisvesten. Maar dat hoeft lang niet altijd het geval te zijn, zegt MIT-wetenschapper Sara Seager in het Amerikaanse tijdschrift Times.
Drieduizend
De ruimtetelescoop Kepler heeft in totaal 3.000 mogelijke planeten ontdekt. Veel daarvan zijn relatief klein, maar twee planeten met dezelfde omvang hebben niet per se dezelfde massa, zo blijkt, zoals een 'honkbal' van lood niet te vergelijken valt met een even grote 'honkbal' van sneeuw. Ook ander eigenschappen kunnen verschillen. Al die verschillen kunnen nieuwe perspectieven bieden op het gebied van mogelijk leven.
Atmosfeer en broeikasgassen
Of een planeet de juiste temperatuur heeft om water te herbergen, en dus leefbaar is, is slechts deels afhankelijk van de afstand van de warmte van de sterren. Andere factoren zijn de atmosfeer van de planeet en de concentratie van broeikasgassen daarin. Hier op aarde zijn waterdamp en kooldioxide de belangrijkste broeikasgassen, maar op andere planeten zou dat ook waterstof kunnen zijn. Seager: "Een planeet met een waterstofrijke atmosfeer zou 10 keer zo ver weg kunnen zijn als de aarde, maar desondanks nog bewoonbaar kunnen zijn". Ook andere soorten atmosferen zouden leven kunnen herbergen.
Niet elke wetenschapper is het met Seager eens dat zelfs veel drogere planeten dan de aarde leven zouden kunnen vertonen, erkent ze. "Maar het belangrijkste punt dat ik wil maken, is dat zo ongeveer alles mogelijk is. We zullen het niet echt weten totdat we eropuit trekken om het te onderzoeken".
(HLN)
"Meer planeten waarop mogelijk leven bestaat"
© AFP.
De kans dat er 'nieuwe aarden' zijn, planeten waarop leven zou kunnen bestaan, lijkt veel groter dan verwacht. Er zijn niet alleen veel meer planeten in ons zonnestelsel, ook is de definitie voor 'leefbaarheid' mogelijk te streng.
Wetenschappers van het astronomie-instituut Andrew Howard aan de Universiteit van Hawaï ontdekten een compleet nieuw type planeet, dat qua grootte het midden houdt tussen de Aarde en Neptunus, in theorie een mogelijk 'leefbare' maat.
Niemand had ze verwacht, maar er blijken een heleboel van te bestaan in de Melkweg. Daarnaast toont een onderzoeker van het Massachusetts Institute of Technology (MIT) aan dat onze definitie van een 'leefbare planeet' veel ruimer mag worden genomen.
Met de huidige omschrijving worden veel nieuwe planeten snel beoordeeld als te groot, te klein, te dichtbij of juist te ver van de sterren af om mogelijk levende organismen te kunnen huisvesten. Maar dat hoeft lang niet altijd het geval te zijn, zegt MIT-wetenschapper Sara Seager in het Amerikaanse tijdschrift Times.
Drieduizend
De ruimtetelescoop Kepler heeft in totaal 3.000 mogelijke planeten ontdekt. Veel daarvan zijn relatief klein, maar twee planeten met dezelfde omvang hebben niet per se dezelfde massa, zo blijkt, zoals een 'honkbal' van lood niet te vergelijken valt met een even grote 'honkbal' van sneeuw. Ook ander eigenschappen kunnen verschillen. Al die verschillen kunnen nieuwe perspectieven bieden op het gebied van mogelijk leven.
Atmosfeer en broeikasgassen
Of een planeet de juiste temperatuur heeft om water te herbergen, en dus leefbaar is, is slechts deels afhankelijk van de afstand van de warmte van de sterren. Andere factoren zijn de atmosfeer van de planeet en de concentratie van broeikasgassen daarin. Hier op aarde zijn waterdamp en kooldioxide de belangrijkste broeikasgassen, maar op andere planeten zou dat ook waterstof kunnen zijn. Seager: "Een planeet met een waterstofrijke atmosfeer zou 10 keer zo ver weg kunnen zijn als de aarde, maar desondanks nog bewoonbaar kunnen zijn". Ook andere soorten atmosferen zouden leven kunnen herbergen.
Niet elke wetenschapper is het met Seager eens dat zelfs veel drogere planeten dan de aarde leven zouden kunnen vertonen, erkent ze. "Maar het belangrijkste punt dat ik wil maken, is dat zo ongeveer alles mogelijk is. We zullen het niet echt weten totdat we eropuit trekken om het te onderzoeken".
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-05-2013
Spitzer ziet exoplaneet opwarmen en afkoelen
Illustratie van een hete Jupiter. (NASA)
Met de Amerikaanse infraroodruimtetelescoop Spitzer zijn langdurige, gedetailleerde waarnemingen verricht aan HAT-P-2b, een zware, gasvormige exoplaneet die in een kleine excentrische baan rond zijn moederster draait. De planeet behoort tot de klasse van de 'hete Jupiters'.
Spitzer heeft de planeet zes dagen achtereen bestudeerd, op verschillende infraroodgolflengten, en kon op die manier vaststellen dat de dampkring van de exoplaneet in ongeveer één dag opwarmt en in vier à vijf dagen weer afkoelt als gevolg van de variërende afstand tot de moederster.
Door de grote temperatuurverschillen vertoont de atmosfeer van de planeet veel meer dynamiek dan de dampkring van Jupiter. Ook is ontdekt dat er tijdens de dichtste nadering tot de ster een zogeheten inversielaag in de atmosfeer ontstaat.
De resultaten zijn gepubliceerd in The Astrophysical Journal. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Spitzer ziet exoplaneet opwarmen en afkoelen
Illustratie van een hete Jupiter. (NASA)
Met de Amerikaanse infraroodruimtetelescoop Spitzer zijn langdurige, gedetailleerde waarnemingen verricht aan HAT-P-2b, een zware, gasvormige exoplaneet die in een kleine excentrische baan rond zijn moederster draait. De planeet behoort tot de klasse van de 'hete Jupiters'.
Spitzer heeft de planeet zes dagen achtereen bestudeerd, op verschillende infraroodgolflengten, en kon op die manier vaststellen dat de dampkring van de exoplaneet in ongeveer één dag opwarmt en in vier à vijf dagen weer afkoelt als gevolg van de variërende afstand tot de moederster.
Door de grote temperatuurverschillen vertoont de atmosfeer van de planeet veel meer dynamiek dan de dampkring van Jupiter. Ook is ontdekt dat er tijdens de dichtste nadering tot de ster een zogeheten inversielaag in de atmosfeer ontstaat.
De resultaten zijn gepubliceerd in The Astrophysical Journal. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
09-05-2013
Ruimtetelescoop ontdekt dode sterren die 'vervuild' zijn met puin
Artist's impression van puin rond een witte dwergster. (NASA, ESA, STScI en G. Bacon (STScI))
De Hubble-ruimtetelescoop heeft sporen van aarde-achtige planeten ontdekt op een onwaarschijnlijke plek: de atmosferen van een tweetal uitgeputte sterren in een nabije sterrenhoop. Deze witte dwergen raken 'vervuild' met puin van planetoïde-achtige objecten die naar hen toe vallen. Deze ontdekking wijst erop dat ook sterrenhopen een rijke vindplaats van rotsachtige planeten kunnen zijn.
De witte dwergen – kleine, zwakke overblijfselen van sterren die een slag groter en zwaarder waren dan onze zon – zijn 150 lichtjaar van ons verwijderd. Ze maken deel uit van een bekende open sterrenhoop in het sterrenbeeld Stier: de Hyaden. Deze sterrenhoop is, met een leeftijd van 625 miljoen jaar, tamelijk jong.
Astronomen gaan ervan uit dat alle sterren ooit deel hebben uitgemaakt van een sterrenhoop. Maar de zoektocht naar planeten in deze samenscholingen van sterren heeft nog niet veel opgeleverd: van de ongeveer 800 exoplaneten die we kennen, cirkelen er slechts vier rond sterren die deel uitmaken van een sterrenhoop. Dat kan ermee te maken hebben dat jonge sterren veel uitbarstingen vertonen, waardoor het moeilijk is om de subtiele schommelbewegingen te ontdekken die door hun eventuele planeten worden veroorzaakt.
Maar nu is dus in de atmosferen van twee witte dwergen silicium ontdekt – een belangrijk bestanddeel van vast gesteente. Dat silicium kan afkomstig zijn van planetoïden die zich te dicht in de buurt van de beide sterren hebben gewaagd en door de getijkrachten uit elkaar getrokken zijn. Als dat vermoeden klopt, is de kans groot dat er rond de beide sterren planeten zoals onze aarde hebben gecirkeld of misschien nog wel cirkelen. Planetoïden worden immers beschouwd als de bouwstenen van rotsachtige planeten. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Ruimtetelescoop ontdekt dode sterren die 'vervuild' zijn met puin
Artist's impression van puin rond een witte dwergster. (NASA, ESA, STScI en G. Bacon (STScI))
De Hubble-ruimtetelescoop heeft sporen van aarde-achtige planeten ontdekt op een onwaarschijnlijke plek: de atmosferen van een tweetal uitgeputte sterren in een nabije sterrenhoop. Deze witte dwergen raken 'vervuild' met puin van planetoïde-achtige objecten die naar hen toe vallen. Deze ontdekking wijst erop dat ook sterrenhopen een rijke vindplaats van rotsachtige planeten kunnen zijn.
De witte dwergen – kleine, zwakke overblijfselen van sterren die een slag groter en zwaarder waren dan onze zon – zijn 150 lichtjaar van ons verwijderd. Ze maken deel uit van een bekende open sterrenhoop in het sterrenbeeld Stier: de Hyaden. Deze sterrenhoop is, met een leeftijd van 625 miljoen jaar, tamelijk jong.
Astronomen gaan ervan uit dat alle sterren ooit deel hebben uitgemaakt van een sterrenhoop. Maar de zoektocht naar planeten in deze samenscholingen van sterren heeft nog niet veel opgeleverd: van de ongeveer 800 exoplaneten die we kennen, cirkelen er slechts vier rond sterren die deel uitmaken van een sterrenhoop. Dat kan ermee te maken hebben dat jonge sterren veel uitbarstingen vertonen, waardoor het moeilijk is om de subtiele schommelbewegingen te ontdekken die door hun eventuele planeten worden veroorzaakt.
Maar nu is dus in de atmosferen van twee witte dwergen silicium ontdekt – een belangrijk bestanddeel van vast gesteente. Dat silicium kan afkomstig zijn van planetoïden die zich te dicht in de buurt van de beide sterren hebben gewaagd en door de getijkrachten uit elkaar getrokken zijn. Als dat vermoeden klopt, is de kans groot dat er rond de beide sterren planeten zoals onze aarde hebben gecirkeld of misschien nog wel cirkelen. Planetoïden worden immers beschouwd als de bouwstenen van rotsachtige planeten. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
13-05-2013
'Einstein-planeet': gevonden dankzij nieuwe techniek
Illustratie van de 'Einstein-planeet' Kepler-76b. (CfA/David Aguilar)
Sterrenkundigen hebben een exoplaneet ontdekt met behulp van een nieuwe techniek, die gebruik maakt van subtiele relativistische effecten. De planeet, Kepler-76b geheten, is een zogeheten 'hete Jupiter': een gasvormige reuzenplaneet in een zeer kleine omloopbaan rond zijn moederster.
De meeste exoplaneten - planeten bij andere sterren dan de zon - worden ontdekt doordat ze hun moederster een klein beetje aan het wiebelen brengen, of doordat ze eens per omloop een klein beetje sterlicht onderscheppen wanneer ze (gezien vanaf de aarde) voor hun moederster langs bewegen.
Bij de nieuwe techniek wordt het bestaan van de planeet afgeleid uit extreem kleine helderheidsvariaties van de ster, die door drie verschillende effecten worden veroorzaakt. Het eerste effect volgt uit de relativiteitstheorie van Albert Einstein: wanneer de ster, als gevolg van de zwaartekracht van de rondcirkelende planeet, periodiek naar ons toe en van ons af beweegt, wordt hij een klein beetje helderder en zwakker. Vanwege die 'relativistic beaming' wordt Kepler-76b ook wel de 'Einstein-planeet' genoemd.
De andere twee subtiele helderheidseffecten worden veroorzaakt doordat de ster als gevolg van getijdenkrachten van de planeet een klein beetje wordt uitgerekt, en doordat de planeet een beetje sterlicht weerkaatst. Tijdens de baanbeweging van de planeet zien we het stelsel vanaf de aarde steeds vanuit een andere richting, waardoor de gemeten helderheid niet precies constant is.
Kepler-76b is 25 procent groter en ongeveer twee keer zo zwaar als Jupiter, en beschrijft één omloop in anderhalve dag. Uit de metingen blijkt bovendien dat er krachtige stormen waaien in de dampkring van de planeet. (GS)
(allesoversterrenkunde)
'Einstein-planeet': gevonden dankzij nieuwe techniek
Illustratie van de 'Einstein-planeet' Kepler-76b. (CfA/David Aguilar)
Sterrenkundigen hebben een exoplaneet ontdekt met behulp van een nieuwe techniek, die gebruik maakt van subtiele relativistische effecten. De planeet, Kepler-76b geheten, is een zogeheten 'hete Jupiter': een gasvormige reuzenplaneet in een zeer kleine omloopbaan rond zijn moederster.
De meeste exoplaneten - planeten bij andere sterren dan de zon - worden ontdekt doordat ze hun moederster een klein beetje aan het wiebelen brengen, of doordat ze eens per omloop een klein beetje sterlicht onderscheppen wanneer ze (gezien vanaf de aarde) voor hun moederster langs bewegen.
Bij de nieuwe techniek wordt het bestaan van de planeet afgeleid uit extreem kleine helderheidsvariaties van de ster, die door drie verschillende effecten worden veroorzaakt. Het eerste effect volgt uit de relativiteitstheorie van Albert Einstein: wanneer de ster, als gevolg van de zwaartekracht van de rondcirkelende planeet, periodiek naar ons toe en van ons af beweegt, wordt hij een klein beetje helderder en zwakker. Vanwege die 'relativistic beaming' wordt Kepler-76b ook wel de 'Einstein-planeet' genoemd.
De andere twee subtiele helderheidseffecten worden veroorzaakt doordat de ster als gevolg van getijdenkrachten van de planeet een klein beetje wordt uitgerekt, en doordat de planeet een beetje sterlicht weerkaatst. Tijdens de baanbeweging van de planeet zien we het stelsel vanaf de aarde steeds vanuit een andere richting, waardoor de gemeten helderheid niet precies constant is.
Kepler-76b is 25 procent groter en ongeveer twee keer zo zwaar als Jupiter, en beschrijft één omloop in anderhalve dag. Uit de metingen blijkt bovendien dat er krachtige stormen waaien in de dampkring van de planeet. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-05-2013
'Planetenjager' Kepler verkeert in problemen
Artist's impression van de Kepler-satelliet. (NASA/Ames/JPL-Caltech)
Voor de tweede keer deze maand heeft NASA's ruimtetelescoop Kepler zichzelf in de 'spaarstand' gezet. Hoewel de directe oorzaak nog niet bekend is, gaat het waarschijnlijk om een probleem met het standregelsysteem. De satelliet, die zijn zonnepanelen op de zon heeft gericht, draait momenteel langzaam om zijn as. En dat heeft tot gevolg dat de radioverbinding met de aarde steeds onderbroken wordt.
Het standregelsysteem van de satelliet is niet alleen nodig om in contact te blijven met de vluchtleiding, maar ook om de nauwkeurige metingen te kunnen doen die nodig zijn om planeten buiten ons zonnestelsel op te sporen. Het hart van dit systeem bestaat uit een aantal snel ronddraaiende vliegwielen. Bij zijn lancering in 2009 had Kepler er vier, maar één ervan heeft het in juli 2012 al begeven. Nu lijkt ook een tweede vliegwiel defect te zijn.
Volgens NASA is het mogelijk om Kepler met behulp van zijn stuurraketjes weer zodanig te stabiliseren, dat de radioverbinding met de aarde kan worden hersteld. Maar dat betekent nog niet dat de satelliet zijn planetenjacht dan weer kan hervatten: daarvoor zijn minstens drie werkende vliegwielen nodig.
Afhankelijk van de uitkomsten van de tests die de komende dagen worden gedaan, zal NASA besluiten of het waarneemprogramma van Kepler moet worden afgebroken. Maar zelfs als dat gebeurt, mag de missie een succes worden genoemd: de satelliet heeft bijna vier jaar gewerkt en honderden kandidaat-exoplaneten opgespoord. (EE)
(allesoversterrenkunde)
'Planetenjager' Kepler verkeert in problemen
Artist's impression van de Kepler-satelliet. (NASA/Ames/JPL-Caltech)
Voor de tweede keer deze maand heeft NASA's ruimtetelescoop Kepler zichzelf in de 'spaarstand' gezet. Hoewel de directe oorzaak nog niet bekend is, gaat het waarschijnlijk om een probleem met het standregelsysteem. De satelliet, die zijn zonnepanelen op de zon heeft gericht, draait momenteel langzaam om zijn as. En dat heeft tot gevolg dat de radioverbinding met de aarde steeds onderbroken wordt.
Het standregelsysteem van de satelliet is niet alleen nodig om in contact te blijven met de vluchtleiding, maar ook om de nauwkeurige metingen te kunnen doen die nodig zijn om planeten buiten ons zonnestelsel op te sporen. Het hart van dit systeem bestaat uit een aantal snel ronddraaiende vliegwielen. Bij zijn lancering in 2009 had Kepler er vier, maar één ervan heeft het in juli 2012 al begeven. Nu lijkt ook een tweede vliegwiel defect te zijn.
Volgens NASA is het mogelijk om Kepler met behulp van zijn stuurraketjes weer zodanig te stabiliseren, dat de radioverbinding met de aarde kan worden hersteld. Maar dat betekent nog niet dat de satelliet zijn planetenjacht dan weer kan hervatten: daarvoor zijn minstens drie werkende vliegwielen nodig.
Afhankelijk van de uitkomsten van de tests die de komende dagen worden gedaan, zal NASA besluiten of het waarneemprogramma van Kepler moet worden afgebroken. Maar zelfs als dat gebeurt, mag de missie een succes worden genoemd: de satelliet heeft bijna vier jaar gewerkt en honderden kandidaat-exoplaneten opgespoord. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-05-2013
NASA probeert Kepler te redden
NASA’s Kepler zoekt al sinds maart 2009 op 60 miljoen kilometer van de aarde met zeer grote precisie naar mogelijke planeten in het sterrenbeeld Cygnus.
De ruimtetelescoop heeft tot groot enthousiasme van astronomen al 2.700 mogelijke exoplaneten opgespoord. Kepler dreigt echter ruimteafval te worden nu twee van de vier ‘reactieve wielen’ niet meer goed functioneren. Kepler heeft drie van deze reactieve wielen nodig om zijn werk goed te doen.
Reactieve wielen zijn elektrische motoren die gekoppeld zijn aan gyroscopen. Het draaimoment van deze gyroscopen biedt weerstand aan veranderingen in de oriëntatie van de telescoop. De telescoop blijft hierdoor met een tolerantie van een miljoenste graad op zijn doel gericht. In juli 2012 schakelde NASA reactief wiel 2 uit omdat het teveel frictie vertoonde. Sinds twee weken zit ook reactief wiel 4 vast.
‘Een reactief wiel bestaat uit twee massa’s die ieder via een lager om een stationaire naaf draaien’, zegt Charles Sobeck, een ingenieur bij NASA. ‘We denken dat beide gyroscopen geblokkeerd zijn door stukken die zijn afgebroken van de lagers.’ De aanzet voor deze mechanische schade kan al bij de lancering zijn ontstaan. Het is echter ook nog altijd mogelijk dat de reactieve wielen elektronische problemen geven, omdat componenten zijn beschadigd door ruimtestraling.
Nu nog slechts twee gyroscopen functioneren, wordt Kepler in een enigszins stabiele positie gehouden door zijn stuwraketten. Volgens Sobeck draait Kepler hierdoor plus 20 tot min 20 graden uit zijn ideale positie. NASA probeert het probleem te verhelpen door de reactieve wielen geforceerd te laten draaien. Men hoopt dat het puin in de wielen zal breken en los komt.
Wanneer de twee reactieve wielen vast blijven zitten, kan Nasa nog proberen Kepler in een enigszins stabiele positie te houden door de twee resterende reactieve wielen te laten samenwerken met de stuwraketten. Mocht dit al lukken dan levert de ruimtetelescoop toch enorm in op zijn precisie.
(technischweekbklad)
NASA probeert Kepler te redden
NASA’s Kepler zoekt al sinds maart 2009 op 60 miljoen kilometer van de aarde met zeer grote precisie naar mogelijke planeten in het sterrenbeeld Cygnus.
De ruimtetelescoop heeft tot groot enthousiasme van astronomen al 2.700 mogelijke exoplaneten opgespoord. Kepler dreigt echter ruimteafval te worden nu twee van de vier ‘reactieve wielen’ niet meer goed functioneren. Kepler heeft drie van deze reactieve wielen nodig om zijn werk goed te doen.
Reactieve wielen zijn elektrische motoren die gekoppeld zijn aan gyroscopen. Het draaimoment van deze gyroscopen biedt weerstand aan veranderingen in de oriëntatie van de telescoop. De telescoop blijft hierdoor met een tolerantie van een miljoenste graad op zijn doel gericht. In juli 2012 schakelde NASA reactief wiel 2 uit omdat het teveel frictie vertoonde. Sinds twee weken zit ook reactief wiel 4 vast.
‘Een reactief wiel bestaat uit twee massa’s die ieder via een lager om een stationaire naaf draaien’, zegt Charles Sobeck, een ingenieur bij NASA. ‘We denken dat beide gyroscopen geblokkeerd zijn door stukken die zijn afgebroken van de lagers.’ De aanzet voor deze mechanische schade kan al bij de lancering zijn ontstaan. Het is echter ook nog altijd mogelijk dat de reactieve wielen elektronische problemen geven, omdat componenten zijn beschadigd door ruimtestraling.
Nu nog slechts twee gyroscopen functioneren, wordt Kepler in een enigszins stabiele positie gehouden door zijn stuwraketten. Volgens Sobeck draait Kepler hierdoor plus 20 tot min 20 graden uit zijn ideale positie. NASA probeert het probleem te verhelpen door de reactieve wielen geforceerd te laten draaien. Men hoopt dat het puin in de wielen zal breken en los komt.
Wanneer de twee reactieve wielen vast blijven zitten, kan Nasa nog proberen Kepler in een enigszins stabiele positie te houden door de twee resterende reactieve wielen te laten samenwerken met de stuwraketten. Mocht dit al lukken dan levert de ruimtetelescoop toch enorm in op zijn precisie.
(technischweekbklad)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-06-2013
Hubble gaat op zoek naar planeten bij Proxima Centauri
Illustratie van een (nog denkbeeldige) planeet in een baan rond Proxima Centauri.
Astronomen van het Space Telescope Science Institute in Baltimore gaan de komende jaren met behulp van de Hubble Space Telescope op zoek naar kleine, lichte planeten in een baan rond de rode dwergster Proxima Centauri - de ster die het dichtst bij de zon staat, op slechts 4,3 lichtjaar afstand. Andere waarnemingen hebben al uitgewezen dat Proxima in elk geval niet door zware planeten wordt vergezeld.
Als gevolg van zijn kleine afstand vertoont de dwergster een grote eigenbeweging aan de sterrenhemel. Daarbij zal hij de komende paar jaar twee keer vrijwel exact voor een verre achtergrondster langs bewegen. Het licht van die verre ster wordt dan door het zwaartekrachtsveld van de ster een heel klein beetje afgebogen. Ook de zwaartekracht van eventuele planeten in een baan rond Proxima zal zeer kleine afwijkingen veroorzaken in de waargenomen positie van de achtergrondster.
Uit zulke microlens-waarnemingen kan het bestaan van een planeet worden afgeleid. De waarnemingscampagne werd vandaag aangekondigd op de 222ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Indianapolis. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Hubble gaat op zoek naar planeten bij Proxima Centauri
Illustratie van een (nog denkbeeldige) planeet in een baan rond Proxima Centauri.
Astronomen van het Space Telescope Science Institute in Baltimore gaan de komende jaren met behulp van de Hubble Space Telescope op zoek naar kleine, lichte planeten in een baan rond de rode dwergster Proxima Centauri - de ster die het dichtst bij de zon staat, op slechts 4,3 lichtjaar afstand. Andere waarnemingen hebben al uitgewezen dat Proxima in elk geval niet door zware planeten wordt vergezeld.
Als gevolg van zijn kleine afstand vertoont de dwergster een grote eigenbeweging aan de sterrenhemel. Daarbij zal hij de komende paar jaar twee keer vrijwel exact voor een verre achtergrondster langs bewegen. Het licht van die verre ster wordt dan door het zwaartekrachtsveld van de ster een heel klein beetje afgebogen. Ook de zwaartekracht van eventuele planeten in een baan rond Proxima zal zeer kleine afwijkingen veroorzaken in de waargenomen positie van de achtergrondster.
Uit zulke microlens-waarnemingen kan het bestaan van een planeet worden afgeleid. De waarnemingscampagne werd vandaag aangekondigd op de 222ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Indianapolis. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-06-2013
HD95086b is lichtste exoplaneet die ooit direct is 'gezien'
VLT-opname van exoplaneet HD95086 b. Het licht van de ster is weggefilterd. (ESO/J. Rameau)
Met de Europese Very Large Telescope in Chili zijn opnamen gemaakt van een object dat met de jonge ster HD95086 mee beweegt. Het gaat volgens de onderzoekers om een gasvormige reuzenplaneet op relatief grote afstand van de ster: ca. 56 keer de afstand tussen de aarde en de zon. De planeet, HC95086b genoemd, zou vier à vijf keer zo zwaar zijn als Jupiter. Daarmee is het de lichtste exoplaneet die tot nu toe ooit direct in beeld is gebracht. Dat lukt alleen door het licht van de ster zelf weg te filteren. (Er zijn veel lichtere exoplaneten bekend, maar die zijn nooit direct waargenomen.) Hoe de planeet precies is ontstaan is niet bekend; de moederster is minder dan 20 miljoen jaar oud. (GS)
(allesoversterrenkunde)
HD95086b is lichtste exoplaneet die ooit direct is 'gezien'
VLT-opname van exoplaneet HD95086 b. Het licht van de ster is weggefilterd. (ESO/J. Rameau)
Met de Europese Very Large Telescope in Chili zijn opnamen gemaakt van een object dat met de jonge ster HD95086 mee beweegt. Het gaat volgens de onderzoekers om een gasvormige reuzenplaneet op relatief grote afstand van de ster: ca. 56 keer de afstand tussen de aarde en de zon. De planeet, HC95086b genoemd, zou vier à vijf keer zo zwaar zijn als Jupiter. Daarmee is het de lichtste exoplaneet die tot nu toe ooit direct in beeld is gebracht. Dat lukt alleen door het licht van de ster zelf weg te filteren. (Er zijn veel lichtere exoplaneten bekend, maar die zijn nooit direct waargenomen.) Hoe de planeet precies is ontstaan is niet bekend; de moederster is minder dan 20 miljoen jaar oud. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-06-2013
Hete exoplaneet ontdekt met 'extreem kleine telescoop'
Eén van de twee 'telescopen' van het KELT-project. De ene staat in de Amerikaanse staat Arizona, de andere in Zuid-Afrika.
Promovenda Karen Collins van de universiteit van Louisville heeft een hete exoplaneet ter grootte van Saturnus ontdekt bij een zonachtige ster in het sterrenbeeld Haar van Berenice. Het instrument waarmee de planeet is ontdekt, de Kilodegree Extremely Little Telescope (KELT), is in feite niet veel meer dan een digitale camera met een lichtsterke lens die autonoom functioneert.
Met KELT wordt een aantal hemelgebieden met grote regelmaat gefotografeerd om sterren op te sporen die met vaste tussenpozen een beetje minder helder zijn dan normaal. In sommige gevallen worden zulke helderheidsdipjes veroorzaakt doordat er vanaf de aarde gezien een planeet voor zijn moederster langs schuift. Dezelfde opsporingsmethode wordt ook gebruikt door de onlangs in problemen geraakte Kepler-satelliet.
Planeet KELT-6b bevindt zich op een afstand van 700 lichtjaar en draait in iets minder dan acht dagen om zijn ster. Dat betekent dat een 'jaar' op deze planeet niet veel langer dan een aardse week duurt. Gedurende elke omloop bevindt hij zich ongeveer vijf uur vóór zijn ster.
Vervolgonderzoek met de grote Keck-telescoop op Hawaï heeft geleerd dat KELT-6b weinig elementen zwaarder dan waterstof en helium bevat. In dat opzicht lijkt hij op HD 209458b, een uitvoerig onderzochte exoplaneet die al in 1999 werd ontdekt.
Collins, die haar ontdekking vandaag heeft gepresenteerd op de 222ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Indianapolis, hoopt binnenkort nog het bestaan van een tweede planeet bij de ster KELT-6 te kunnen bevestigen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Hete exoplaneet ontdekt met 'extreem kleine telescoop'
Eén van de twee 'telescopen' van het KELT-project. De ene staat in de Amerikaanse staat Arizona, de andere in Zuid-Afrika.
Promovenda Karen Collins van de universiteit van Louisville heeft een hete exoplaneet ter grootte van Saturnus ontdekt bij een zonachtige ster in het sterrenbeeld Haar van Berenice. Het instrument waarmee de planeet is ontdekt, de Kilodegree Extremely Little Telescope (KELT), is in feite niet veel meer dan een digitale camera met een lichtsterke lens die autonoom functioneert.
Met KELT wordt een aantal hemelgebieden met grote regelmaat gefotografeerd om sterren op te sporen die met vaste tussenpozen een beetje minder helder zijn dan normaal. In sommige gevallen worden zulke helderheidsdipjes veroorzaakt doordat er vanaf de aarde gezien een planeet voor zijn moederster langs schuift. Dezelfde opsporingsmethode wordt ook gebruikt door de onlangs in problemen geraakte Kepler-satelliet.
Planeet KELT-6b bevindt zich op een afstand van 700 lichtjaar en draait in iets minder dan acht dagen om zijn ster. Dat betekent dat een 'jaar' op deze planeet niet veel langer dan een aardse week duurt. Gedurende elke omloop bevindt hij zich ongeveer vijf uur vóór zijn ster.
Vervolgonderzoek met de grote Keck-telescoop op Hawaï heeft geleerd dat KELT-6b weinig elementen zwaarder dan waterstof en helium bevat. In dat opzicht lijkt hij op HD 209458b, een uitvoerig onderzochte exoplaneet die al in 1999 werd ontdekt.
Collins, die haar ontdekking vandaag heeft gepresenteerd op de 222ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Indianapolis, hoopt binnenkort nog het bestaan van een tweede planeet bij de ster KELT-6 te kunnen bevestigen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-06-2013
Sommige exoplaneten worden elektrisch verwarmd
Illustratie van een 'hete Jupiter'. (Ricardo Cardoso Reis/CAUP)
Hete Jupiters, zware exoplaneten die op zeer kleine afstand om hun moederster cirkelen, zijn mogelijk nog vreemder dan astronomen al dachten. Een nieuw model wijst erop dat zij gedeeltelijk worden verwarmd door elektrische stromen die door het magnetische veld van hun moederster worden veroorzaakt.
Een van de bijzondere eigenschappen van de hete Jupiters is dat ze sterk opgezwollen zijn – sterker zelfs dan je op grond van hun kleine afstanden tot hun moedersterren zou verwachten. Dit 'opgeblazen' karakter wordt doorgaans toegeschreven aan processen die de planeet extra opwarmen, zoals getijkrachten of interacties tussen de sterke winden en de magnetische velden die op deze planeten worden verwacht. Maar deze modellen kunnen niet verklaren waarom de meest opgezwollen hete Jupiters bij magnetisch actieve sterren worden aangetroffen.
Bij de planeten in ons eigen zonnestelsel werkt het elektrische verwarmingsmodel niet goed, omdat de buitenste delen van hun atmosferen koud zijn en elektriciteit niet goed geleiden. Maar bij toch al hete planeten die zich dicht bij hun moederster bevinden is dat anders. Daarin kunnen zeer sterke elektrische stromen optreden.
Astronomen van Florida Gulf Coast University hebben hun model vandaag gepresenteerd op de 222ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Indianapolis. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Sommige exoplaneten worden elektrisch verwarmd
Illustratie van een 'hete Jupiter'. (Ricardo Cardoso Reis/CAUP)
Hete Jupiters, zware exoplaneten die op zeer kleine afstand om hun moederster cirkelen, zijn mogelijk nog vreemder dan astronomen al dachten. Een nieuw model wijst erop dat zij gedeeltelijk worden verwarmd door elektrische stromen die door het magnetische veld van hun moederster worden veroorzaakt.
Een van de bijzondere eigenschappen van de hete Jupiters is dat ze sterk opgezwollen zijn – sterker zelfs dan je op grond van hun kleine afstanden tot hun moedersterren zou verwachten. Dit 'opgeblazen' karakter wordt doorgaans toegeschreven aan processen die de planeet extra opwarmen, zoals getijkrachten of interacties tussen de sterke winden en de magnetische velden die op deze planeten worden verwacht. Maar deze modellen kunnen niet verklaren waarom de meest opgezwollen hete Jupiters bij magnetisch actieve sterren worden aangetroffen.
Bij de planeten in ons eigen zonnestelsel werkt het elektrische verwarmingsmodel niet goed, omdat de buitenste delen van hun atmosferen koud zijn en elektriciteit niet goed geleiden. Maar bij toch al hete planeten die zich dicht bij hun moederster bevinden is dat anders. Daarin kunnen zeer sterke elektrische stromen optreden.
Astronomen van Florida Gulf Coast University hebben hun model vandaag gepresenteerd op de 222ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Indianapolis. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-06-2013
Drie nieuwe planeten in levensvatbare zone rond ster ontdekt
Een team van astronomen heeft ontdekt dat het planetenstelsel van ster Gliese 667C minstens zes planeten telt, zo heeft de Europese Zuidelijke Sterrenwacht ESO dinsdag getwitterd. Meer nog, drie zijn "super-Aardes" die zich in de levensvatbare zone rond de ster bevinden.
Gliese 667C is een heel goed onderzochte ster van iets meer dan een derde Zonsmassa. Het is het minst heldere lid van een drievoudige ster, bekend als Gliese 667 (of GJ 667), die op een afstand van 22 lichtjaar in het sterrenbeeld Schorpioen staat. Dat is erg dichtbij.
Eerdere onderzoeken toonden al aan dat er drie planeten rond Gliese 667C draaien, waarvan één in de levensvatbare zone.
Vloeibaar water
Een team van sterrenkundigen ontdekte nu met nieuwe waarnemingen en bestaande gegevens dat het stelsel minstens zes planeten telt. Liefst drie daarvan zijn "super-Aardes" die zich in de zone rond de ster bevinden waar vloeibaar water en eventueel ook leven kan bestaan. Daarmee is dit het eerste planetenstelsel dat we kennen met een volgepakte leefbare zone.
Er zijn ook aanwijzingen dat er mogelijk zeven planeten om de ster cirkelen. Vanaf deze planeten zijn de beide andere sterren van het Gliese 667-stelsel overdag waarneembaar als zeer heldere sterren, en 's nachts geeft dit tweetal ongeveer net zoveel licht als onze volle Maan. De nieuwe planeten vullen de levensvatbare zone rond Gliese 667C helemaal op: meer ruimte voor stabiele planeetbanen is er niet.
(HLN)
Drie nieuwe planeten in levensvatbare zone rond ster ontdekt
Een team van astronomen heeft ontdekt dat het planetenstelsel van ster Gliese 667C minstens zes planeten telt, zo heeft de Europese Zuidelijke Sterrenwacht ESO dinsdag getwitterd. Meer nog, drie zijn "super-Aardes" die zich in de levensvatbare zone rond de ster bevinden.
Gliese 667C is een heel goed onderzochte ster van iets meer dan een derde Zonsmassa. Het is het minst heldere lid van een drievoudige ster, bekend als Gliese 667 (of GJ 667), die op een afstand van 22 lichtjaar in het sterrenbeeld Schorpioen staat. Dat is erg dichtbij.
Eerdere onderzoeken toonden al aan dat er drie planeten rond Gliese 667C draaien, waarvan één in de levensvatbare zone.
Vloeibaar water
Een team van sterrenkundigen ontdekte nu met nieuwe waarnemingen en bestaande gegevens dat het stelsel minstens zes planeten telt. Liefst drie daarvan zijn "super-Aardes" die zich in de zone rond de ster bevinden waar vloeibaar water en eventueel ook leven kan bestaan. Daarmee is dit het eerste planetenstelsel dat we kennen met een volgepakte leefbare zone.
Er zijn ook aanwijzingen dat er mogelijk zeven planeten om de ster cirkelen. Vanaf deze planeten zijn de beide andere sterren van het Gliese 667-stelsel overdag waarneembaar als zeer heldere sterren, en 's nachts geeft dit tweetal ongeveer net zoveel licht als onze volle Maan. De nieuwe planeten vullen de levensvatbare zone rond Gliese 667C helemaal op: meer ruimte voor stabiele planeetbanen is er niet.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
exo-planeten zijn altijd spannendquote:
Spannond!
Lijkt me behoorlijk nieuws, toch?
vooral als ze leefbaar zijn ja
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-06-2013
Zware exoplaneten blijven dicht bij hun moederster
Artist's impression van een denkbeeldig planetenstelsel waarin een grote gasplaneet op geringe afstand om een zware moederster cirkelt. (Lynette Cook)
De resultaten van een ‘planetenjacht’ die door de Gemini-sterrenwacht is opgezet, laten zien dat zware gasplaneten die in wijde banen om hun moederster draaien schaars zijn. De meeste hangen aan moeders rokken.
Bij de waarneemcampagne is niet, zoals gebruikelijk, gekeken naar de kleine schommelbewegingen of helderheidsvariaties die sterren vertonen als er planeten omheen draaien. In plaats daarvan is de omgeving van zeventig nabije, relatief zware sterren, waaronder Bèta Pictoris en Fomalhaut, gefotografeerd. Daarbij zijn verschillende zwakke stellaire begeleiders ontdekt, maar dat bleken zogeheten bruine dwergen te zijn. Er zat niet één zware gasplaneet bij.
Na een statistische analyse komen de onderzoekers tot de conclusie dat bij minder dan één op de vijf sterren van deze klasse zware planeten te vinden zijn die een wijde omloopbaan volgen. 'Wijd' wil in dit geval zeggen: wijder dan de omloopbaan van de planeet Neptunus in ons eigen zonnestelsel. De nog niet gepubliceerde resultaten van verder onderzoek laten zien dat dit gebrek aan zware planeten in wijde omloopbanen ook voor veel andere soorten sterren geldt.
Het lijkt er dus op dat de planetenfamilie die in 2008 bij de ster HR 8799 is ontdekt een vreemde eend in de bijt is. Rond deze jonge ster cirkelen vier ‘gasreuzen’, stuk voor stuk minstens vijf keer zo zwaar als Jupiter, waarvan er twee omloopbanen volgen die wijder zijn dan die van Neptunus. Dat dit planetenstelsel al na onderzoek van slechts enkele sterren werd opgespoord, wekte de indruk dat zware-planeten-op-afstand een normale verschijning zijn. Maar dat blijkt dus niet zo te zijn. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Zware exoplaneten blijven dicht bij hun moederster
Artist's impression van een denkbeeldig planetenstelsel waarin een grote gasplaneet op geringe afstand om een zware moederster cirkelt. (Lynette Cook)
De resultaten van een ‘planetenjacht’ die door de Gemini-sterrenwacht is opgezet, laten zien dat zware gasplaneten die in wijde banen om hun moederster draaien schaars zijn. De meeste hangen aan moeders rokken.
Bij de waarneemcampagne is niet, zoals gebruikelijk, gekeken naar de kleine schommelbewegingen of helderheidsvariaties die sterren vertonen als er planeten omheen draaien. In plaats daarvan is de omgeving van zeventig nabije, relatief zware sterren, waaronder Bèta Pictoris en Fomalhaut, gefotografeerd. Daarbij zijn verschillende zwakke stellaire begeleiders ontdekt, maar dat bleken zogeheten bruine dwergen te zijn. Er zat niet één zware gasplaneet bij.
Na een statistische analyse komen de onderzoekers tot de conclusie dat bij minder dan één op de vijf sterren van deze klasse zware planeten te vinden zijn die een wijde omloopbaan volgen. 'Wijd' wil in dit geval zeggen: wijder dan de omloopbaan van de planeet Neptunus in ons eigen zonnestelsel. De nog niet gepubliceerde resultaten van verder onderzoek laten zien dat dit gebrek aan zware planeten in wijde omloopbanen ook voor veel andere soorten sterren geldt.
Het lijkt er dus op dat de planetenfamilie die in 2008 bij de ster HR 8799 is ontdekt een vreemde eend in de bijt is. Rond deze jonge ster cirkelen vier ‘gasreuzen’, stuk voor stuk minstens vijf keer zo zwaar als Jupiter, waarvan er twee omloopbanen volgen die wijder zijn dan die van Neptunus. Dat dit planetenstelsel al na onderzoek van slechts enkele sterren werd opgespoord, wekte de indruk dat zware-planeten-op-afstand een normale verschijning zijn. Maar dat blijkt dus niet zo te zijn. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Jawel, maar dit klinkt als een doorbraakje. Huis-tuin-en-keuken planeten die ontdekt worden zijn leuk voor insiders, maar dat inmiddels wordt er elke maand wel eentje ontdekt - of in ieder geval veel.quote:
[..]
exo-planeten zijn altijd spannend
Lang leve de aanvoegende wijs!
01-07-2013
Superaarde geïdentificeerd op 70 lichtjaar afstand
De relatieve groottes van de aarde en HD97658b vergeleken. (Jason Eastman and Diana Dragomir)
Sterrenkundigen van de Unviersiteit van Californië in Santa Barbara hebben ontdekt dat de planeet van de heldere ster HD97658, op 70 lichtjaar van de aarde, een zogeheten superaarde is. De planeet was in 2011 al ontdekt met de dopplermethode: als gevolg van de aanwezigheid van de planeet vertoont de ster kleine, periodieke schommelingen. De precieze massa van een exoplaneet kan met die methode echter niet vastgesteld worden.
De astronomen hebben nu met de Canadese MOST-ruimtetelescoop ook overgangen van de planeet wargenomen: eens per omloop beweegt hij voor zijn heldere moederster langs. Uit de grootte van de resulterende (periodieke) helderheidsdipjes kan de middellijn van de planeet worden afgeleid. Omdat de baanoriëntatie nu ook bekend is, valt ook de massa te berekenen. Op die manier is vast komen te staan dat het om een superaarde gaat: een planeet die een paar keer zo zwaar en een paar keer zo groot is als onze eigen aarde.
De gemiddelde dichtheid blijkt ca. vier gram per kubieke centimeter te zijn - ongeveer 70 procent van de dichtheid van de aarde. HD97658b, zoals de planeet heet, heeft mogelijk een uitgebreide dampkring. Leven is er echter niet mogelijk: hij bevindt zich op kleine afstand van zijn hete moederster.
HD97658b is pas de tweede superaarde bij een heldere ster die met behulp van de overgangsmethode is waargenomen. De resultaten zijn vandaag gepubliceerd in Astrophysical Journal Letters. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Superaarde geïdentificeerd op 70 lichtjaar afstand
De relatieve groottes van de aarde en HD97658b vergeleken. (Jason Eastman and Diana Dragomir)
Sterrenkundigen van de Unviersiteit van Californië in Santa Barbara hebben ontdekt dat de planeet van de heldere ster HD97658, op 70 lichtjaar van de aarde, een zogeheten superaarde is. De planeet was in 2011 al ontdekt met de dopplermethode: als gevolg van de aanwezigheid van de planeet vertoont de ster kleine, periodieke schommelingen. De precieze massa van een exoplaneet kan met die methode echter niet vastgesteld worden.
De astronomen hebben nu met de Canadese MOST-ruimtetelescoop ook overgangen van de planeet wargenomen: eens per omloop beweegt hij voor zijn heldere moederster langs. Uit de grootte van de resulterende (periodieke) helderheidsdipjes kan de middellijn van de planeet worden afgeleid. Omdat de baanoriëntatie nu ook bekend is, valt ook de massa te berekenen. Op die manier is vast komen te staan dat het om een superaarde gaat: een planeet die een paar keer zo zwaar en een paar keer zo groot is als onze eigen aarde.
De gemiddelde dichtheid blijkt ca. vier gram per kubieke centimeter te zijn - ongeveer 70 procent van de dichtheid van de aarde. HD97658b, zoals de planeet heet, heeft mogelijk een uitgebreide dampkring. Leven is er echter niet mogelijk: hij bevindt zich op kleine afstand van zijn hete moederster.
HD97658b is pas de tweede superaarde bij een heldere ster die met behulp van de overgangsmethode is waargenomen. De resultaten zijn vandaag gepubliceerd in Astrophysical Journal Letters. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
01-07-2013
Meer bewoonbare planeten dankzij wolken
Computersimulatie van wolken (wit) op een synchroon roterende exoplaneet (blauw). (Jun Yang)
De bewoonbare zone van rode dwergen is veel breder dan gedacht. Dat betekent dat er veel meer bewoonbare planeten in het Melkwegstelsel zijn dan tot nu toe werd aangenomen.
De bewoonbare zone is het gebied rond een ster waar de temperaturen goed zijn voor water aan het oppervlak van een rondcirkelende planeet. Bij rode dwergsterren ligt die bewoonbare zone op kleine afstand van de ster, omdat rode dwergen relatief koel zijn. Planeten die op zo'n kleine afstand rondcirkelen, vertonen een zogeheten synchrone rotatie: ze keren de ster altijd hetzelfde halfrond toe, net zoals de maan dat doet bij de aarde.
Computersimulaties van onderzoekers van de Universiteit van Chicago en Northwestern University, gepubliceerd in Astrophysical Journal Letters, wijzen nu uit dat er aan de 'hete' kant van zo'n synchroon roterende planeet wolken ontstaan, die het licht van de moederster reflecteren en op die manier een verkoelend effect tot gevolg hebben. Dat betekent dat de bewoonbare zone zich verder naar binnen uitstrekt dan je op het eerste gezicht zou verwachten. Omdat er bij rode dwergen (de talrijkste sterren in het heelal) veel exoplaneten zijn ontdekt, betekent dit nieuwe inzicht dat er veel meer potentieel bewoonbare planeten in het Melkwegstelsel zijn dan tot nu toe is gedacht - volgens de onderzoekers misschien wel zestig miljard.
De toekomstige James Webb Space Telescope, waarvan de lancering gepland staat voor 2018, kan de conclusies van de onderzoekers mogelijk bevestigen: op infraroodgolflengten zijn de 'bewolkte' planeten misschien nét waarneembaar. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Meer bewoonbare planeten dankzij wolken
Computersimulatie van wolken (wit) op een synchroon roterende exoplaneet (blauw). (Jun Yang)
De bewoonbare zone van rode dwergen is veel breder dan gedacht. Dat betekent dat er veel meer bewoonbare planeten in het Melkwegstelsel zijn dan tot nu toe werd aangenomen.
De bewoonbare zone is het gebied rond een ster waar de temperaturen goed zijn voor water aan het oppervlak van een rondcirkelende planeet. Bij rode dwergsterren ligt die bewoonbare zone op kleine afstand van de ster, omdat rode dwergen relatief koel zijn. Planeten die op zo'n kleine afstand rondcirkelen, vertonen een zogeheten synchrone rotatie: ze keren de ster altijd hetzelfde halfrond toe, net zoals de maan dat doet bij de aarde.
Computersimulaties van onderzoekers van de Universiteit van Chicago en Northwestern University, gepubliceerd in Astrophysical Journal Letters, wijzen nu uit dat er aan de 'hete' kant van zo'n synchroon roterende planeet wolken ontstaan, die het licht van de moederster reflecteren en op die manier een verkoelend effect tot gevolg hebben. Dat betekent dat de bewoonbare zone zich verder naar binnen uitstrekt dan je op het eerste gezicht zou verwachten. Omdat er bij rode dwergen (de talrijkste sterren in het heelal) veel exoplaneten zijn ontdekt, betekent dit nieuwe inzicht dat er veel meer potentieel bewoonbare planeten in het Melkwegstelsel zijn dan tot nu toe is gedacht - volgens de onderzoekers misschien wel zestig miljard.
De toekomstige James Webb Space Telescope, waarvan de lancering gepland staat voor 2018, kan de conclusies van de onderzoekers mogelijk bevestigen: op infraroodgolflengten zijn de 'bewolkte' planeten misschien nét waarneembaar. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-07-2013
Nieuwe techniek bevordert de detectie van water op exoplaneten
Artist's impression van een hete Jupiter (rechtsonder), een planeet die op geringe afstand om zijn moederster cirkelt. (Sterrewacht Leiden)
Astronomen hebben, met behulp van de Europese Very Large Telescope (VLT), de karakteristieke spectrale vingerafdruk van watermoleculen gedetecteerd in de atmosfeer van een planeet die om een andere ster cirkelt. De detectie is te danken aan een relatief nieuwe techniek die de speurtocht naar water op exoplaneten in een stroomversnelling kan brengen.
De afgelopen twintig jaar hebben astronomen bijna duizend planeten buiten ons zonnestelsel ontdekt. Sommige van deze exoplaneten zijn zogeheten hete Jupiters – planeten die op geringe afstand om hun moederster draaien. Astronomen kunnen zulke exoplaneten opsporen door gebruik te maken van de zwaartekrachtsinvloed die de planeet op zijn ster uitoefent. Deze geeft de ster een regelmatige schommelbeweging die kleine, maar meetbare verschuivingen van de lijnen in het sterspectrum veroorzaakt.
Een team astronomen onder leiding van Jayne Birkby van de Sterrewacht Leiden heeft deze techniek nu omgedraaid door juist gebruik te maken van de veel grotere zwaartekrachtsinvloed van de ster op de planeet. Deze zorgt ervoor dat de planeet met een snelheid van honderdduizenden kilometers per uur om zijn ster cirkelt. Dat resulteert in veel grotere verschuivingen van spectraallijnen, maar daar staat tegenover dat het spectrum van de planeet veel moeilijker detecteerbaar is.
Toch is het met deze techniek nu gelukt om water op te sporen in de atmosfeer van HD 189733b, een Jupiter-achtige planeet die in iets meer dan twee dagen om zijn ster cirkelt en een temperatuur van meer dan 1500 graden heeft. Eerder was met dezelfde techniek ook al koolmonoxide in de atmosfeer van deze exoplaneet aangetoond.
De detectie van water is moeilijker dan die van koolmonoxide, omdat de spectraallijnen van water in een golflengtegebied liggen waar veel last wordt ondervonden van de aardatmosfeer. Vooraf stond dus niet vast dat de meting zou lukken. Nu dat wel is gelukt, zal ook worden geprobeerd om andere moleculen op te sporen, zoals die van methaan en kooldioxide.
Jayne Birkby presenteert het nieuwe resultaat vandaag op de National Astronomy Meeting van de Royal Astronomical Society in St Andrews (Schotland). (EE)
(allesoversterrenkunde)
Nieuwe techniek bevordert de detectie van water op exoplaneten
Artist's impression van een hete Jupiter (rechtsonder), een planeet die op geringe afstand om zijn moederster cirkelt. (Sterrewacht Leiden)
Astronomen hebben, met behulp van de Europese Very Large Telescope (VLT), de karakteristieke spectrale vingerafdruk van watermoleculen gedetecteerd in de atmosfeer van een planeet die om een andere ster cirkelt. De detectie is te danken aan een relatief nieuwe techniek die de speurtocht naar water op exoplaneten in een stroomversnelling kan brengen.
De afgelopen twintig jaar hebben astronomen bijna duizend planeten buiten ons zonnestelsel ontdekt. Sommige van deze exoplaneten zijn zogeheten hete Jupiters – planeten die op geringe afstand om hun moederster draaien. Astronomen kunnen zulke exoplaneten opsporen door gebruik te maken van de zwaartekrachtsinvloed die de planeet op zijn ster uitoefent. Deze geeft de ster een regelmatige schommelbeweging die kleine, maar meetbare verschuivingen van de lijnen in het sterspectrum veroorzaakt.
Een team astronomen onder leiding van Jayne Birkby van de Sterrewacht Leiden heeft deze techniek nu omgedraaid door juist gebruik te maken van de veel grotere zwaartekrachtsinvloed van de ster op de planeet. Deze zorgt ervoor dat de planeet met een snelheid van honderdduizenden kilometers per uur om zijn ster cirkelt. Dat resulteert in veel grotere verschuivingen van spectraallijnen, maar daar staat tegenover dat het spectrum van de planeet veel moeilijker detecteerbaar is.
Toch is het met deze techniek nu gelukt om water op te sporen in de atmosfeer van HD 189733b, een Jupiter-achtige planeet die in iets meer dan twee dagen om zijn ster cirkelt en een temperatuur van meer dan 1500 graden heeft. Eerder was met dezelfde techniek ook al koolmonoxide in de atmosfeer van deze exoplaneet aangetoond.
De detectie van water is moeilijker dan die van koolmonoxide, omdat de spectraallijnen van water in een golflengtegebied liggen waar veel last wordt ondervonden van de aardatmosfeer. Vooraf stond dus niet vast dat de meting zou lukken. Nu dat wel is gelukt, zal ook worden geprobeerd om andere moleculen op te sporen, zoals die van methaan en kooldioxide.
Jayne Birkby presenteert het nieuwe resultaat vandaag op de National Astronomy Meeting van de Royal Astronomical Society in St Andrews (Schotland). (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
2013 of 2014 maakt mij op zich niet uit! Hoe zou je dit nieuws beoordelen, ExperimentalFrentalMental? Overdrijven ze?
Lang leve de aanvoegende wijs!
2013 of 2014 buitenaards leven?????!!quote:
2013 of 2014 maakt mij op zich niet uit! Hoe zou je dit nieuws beoordelen, ExperimentalFrentalMental? Overdrijven ze?
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
Nevermind, ik reageerde per abuis op iets van pagina 1. Dat ging over de 'nieuwe aarde'.
Lang leve de aanvoegende wijs!
Het lijkt me niet overdreven. Het gaat hier om een planeet die ongeveer net zo groot is als de Aarde en waar leven kan ontstaan. We hebben al planeten ontdekt waar leven kan ontstaan. We hebben ook al kandidaat aardachtige planeten ontdekt, dat wil zeggen ter grootte van de Aarde. En als je kijkt naar het aantal exoplaneten die met de bosjes worden ontdekt, nieuwe planetenjagers die gebouwd worden, nieuwe detecteertechnieken, statistsche analyses van Kepler die aantonen dat één op de zes zonnen een aarde-achtige planeet heeft, artikelen waarin verkondigd wordt dat er methodes zijn onwikkeld waarmee ze denken ongeveer 100 miljard aardachtige planeten aan te treffen, .....quote:
2013 of 2014 maakt mij op zich niet uit! Hoe zou je dit nieuws beoordelen, ExperimentalFrentalMental? Overdrijven ze?
ja, dan kijkt t me zeer waarschijnlijk dat we zulke planeten nog dit jaar gaan vinden. Buitenaards leven is een ander verhaal beste Firefly3
[ Bericht 3% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 11-07-2013 09:20:05 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Strange Blue World: Alien Planet's True Color Revealed, a First
This illustration shows HD 189733b, a huge gas giant that orbits very close to its host star HD 189733. The planet's atmosphere is scorching with a temperature of over 1000 degrees Celsius, and it rains glass, sideways, in howling 7000 kilometer-per-hour winds. Image released July 11, 2013.
Call it the deep blue dot. For the first time, scientists have seen the visible color of a distant alien world. The exoplanet — called HD 189733b — is 63 light-years from Earth and a "deep cobalt blue," with raging storms of glass rain and super-fast winds, scientists say. The alien planet's blue color was pinned down using observations from the Hubble Space Telescope. Although the planet might be the same color as Earth from space, scientists think that HD 189733b is a "hot Jupiter" — a gas giant planet that orbits very close to its star. It takes 2.2 Earth days for the planet to travel fully around its sun.
"This planet has been studied well in the past, both by ourselves and other teams," said Frédéric Pont of the University of Exeter, U.K., leader of the Hubble observing program in a statement. "But measuring its color is a real first — we can actually imagine what this planet would look like if we were able to look at it directly."
The exoplanet's weather is less than ideal. Its atmosphere is more than 1,832 degrees Fahrenheit (1,000 degrees Celsius) and the planet rains glass sideways in 4,350 mile per hour (7,000 km/h) winds, according to Hubble officials. In 2007, NASA's Spitzer Space Telescope helped scientists map the weather conditions of the strange alien planet when the spacecraft produced one of the first temperature maps of an exoplanet. The data revealed that temperatures on the day and night sides of the world differ by about 500 degrees Fahrenheit (260 degrees Celsius), causing the strong winds to blow.
Scientists aren't sure what causes the blue planet's coloration, however. "It's difficult to know exactly what causes the color of a planet's atmosphere, even for planets in the solar system," Pont said. "But these new observations add another piece to the puzzle over the nature and atmosphere of HD 189733b. We are slowly painting a more complete picture of this exotic planet."
The research team uncovered the planet's color by measuring the light reflected off the surface of the planet. "We saw the brightness of the whole system drop in the blue part of the spectrum when the planet passed behind its star," Tom Evans of the University of Oxford, U.K., the leader of the study being published in the Aug. 1 issue of the journal Astrophysical Journal Letters said in a statement. "From this, we can gather that the planet is blue, because the signal remained constant at the other colors we measured."
This illustration shows HD 189733b, a huge gas giant that orbits very close to its host star HD 189733. The planet's atmosphere is scorching with a temperature of over 1000 degrees Celsius, and it rains glass, sideways, in howling 7000 kilometer-per-hour winds. Image released July 11, 2013.
Call it the deep blue dot. For the first time, scientists have seen the visible color of a distant alien world. The exoplanet — called HD 189733b — is 63 light-years from Earth and a "deep cobalt blue," with raging storms of glass rain and super-fast winds, scientists say. The alien planet's blue color was pinned down using observations from the Hubble Space Telescope. Although the planet might be the same color as Earth from space, scientists think that HD 189733b is a "hot Jupiter" — a gas giant planet that orbits very close to its star. It takes 2.2 Earth days for the planet to travel fully around its sun.
"This planet has been studied well in the past, both by ourselves and other teams," said Frédéric Pont of the University of Exeter, U.K., leader of the Hubble observing program in a statement. "But measuring its color is a real first — we can actually imagine what this planet would look like if we were able to look at it directly."
The exoplanet's weather is less than ideal. Its atmosphere is more than 1,832 degrees Fahrenheit (1,000 degrees Celsius) and the planet rains glass sideways in 4,350 mile per hour (7,000 km/h) winds, according to Hubble officials. In 2007, NASA's Spitzer Space Telescope helped scientists map the weather conditions of the strange alien planet when the spacecraft produced one of the first temperature maps of an exoplanet. The data revealed that temperatures on the day and night sides of the world differ by about 500 degrees Fahrenheit (260 degrees Celsius), causing the strong winds to blow.
Scientists aren't sure what causes the blue planet's coloration, however. "It's difficult to know exactly what causes the color of a planet's atmosphere, even for planets in the solar system," Pont said. "But these new observations add another piece to the puzzle over the nature and atmosphere of HD 189733b. We are slowly painting a more complete picture of this exotic planet."
The research team uncovered the planet's color by measuring the light reflected off the surface of the planet. "We saw the brightness of the whole system drop in the blue part of the spectrum when the planet passed behind its star," Tom Evans of the University of Oxford, U.K., the leader of the study being published in the Aug. 1 issue of the journal Astrophysical Journal Letters said in a statement. "From this, we can gather that the planet is blue, because the signal remained constant at the other colors we measured."
Nouja ander verhaal. We komen nu wel toch steeds meer in de buurt tot het 'aantonen' van buitenaards leven? Nog los van of we het werkelijk gaan zien of de hand schudden. Het gaat hard merk ik wel. Bedankt voor de info!quote:
[..]
Het lijkt me niet overdreven. Het gaat hier om een planeet die ongeveer net zo groot is als de Aarde en waar leven kan ontstaan. We hebben al planeten ontdekt waar leven kan ontstaan. We hebben ook al kandidaat aardachtige planeten ontdekt, dat wil zeggen ter grootte van de Aarde. En als je kijkt naar het aantal exoplaneten die met de bosjes worden ontdekt, nieuwe planetenjagers die gebouwd worden, nieuwe detecteertechnieken, statistsche analyses van Kepler die aantonen dat één op de zes zonnen een aarde-achtige planeet heeft, artikelen waarin verkondigd wordt dat er methodes zijn onwikkeld waarmee ze denken ongeveer 100 miljard aardachtige planeten aan te treffen, .....
ja, dan kijkt t me zeer waarschijnlijk dat we zulke planeten nog dit jaar gaan vinden. Buitenaards leven is een ander verhaal beste Firefly3
Lang leve de aanvoegende wijs!
Nou ja, we komen niet echt steeds dichter in de buurt. Totdat we daadwerkelijk ergens anders leven aantreffen weten we niet of we het enige leven in het universum zijn. Het feit dat er ontelbare planeten zijn wil nog niet zeggen dat het ontstaan van leven meer dan één keer is voorgekomen. En als er al leven is op een andere planeet is het nog maar de vraag of zich op die planeet ook 'intelligent' leven bevindt. Je moet bedenken dat dinosaurussen hier miljoenen jaren op Aarde hebben rondgelopen en dat wji hier waarschijnlijk niet waren geweest als de dino's niet waren uitgestorven.quote:
[..]
Nouja ander verhaal. We komen nu wel toch steeds meer in de buurt tot het 'aantonen' van buitenaards leven? Nog los van of we het werkelijk gaan zien of de hand schudden. Het gaat hard merk ik wel. Bedankt voor de info!
"Er moet wel ergens leven zijn want er zijn zoveel planeten" is niet echt een goed argument. Deze astronoom legt dat goed uit. Hij is iemand die denkt dat we het enige leven in het universum zijn en hij geeft ook goede argumenten. (vanaf 00:44 min.)
Persoonlijk lijkt het me onwaarschijnlijk dat we het enige leven zijn in het universum.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-07-2013
Onbemande, zelfreplicerende sondes gaan ooit op zoek naar buitenaards leven
Zijn wij de enige intelligente wezens in het heelal? Op deze vraag hopen onderzoekers in de nabije toekomst een antwoord te vinden. Hoe? Door onbemande, zelfreplicerende ruimtesondes in de Melkweg uit te strooien.
Wetenschappers van de universiteit van Edinburgh voorspellen hoe lang het gaat duren voordat de mensheid een vloot interstellaire sondes tot haar beschikking heeft. Onderzoekers Arwen Nicholson en Duncan Forgan verwachten dat dit binnen een fractie van de huidige leeftijd van de aarde gaat gebeuren.
Zwaartekrachtslinger
De ruimtesondes maken gebruik van diverse technieken, zoals normale voortstuwing of een zwaartekrachtslinger. De laatste techniek wordt door veel recente ruimtesondes toegepast, zoals de Voyagers en New Horizons. In dat geval gebruikt een ruimtesonde de massa en beweging van een planeet om de snelheid en koers te wijzigen.
Exoplaneten Er zijn al vele honderden exoplaneten gevonden, waaronder een paar mogelijk ‘leefbare’ exoplaneten. Het is echter lastig om aan te tonen of daar leven – laat staan intelligent leven – voorkomt. Het is de vraag of buitenaards leven dezelfde eisen stelt aan een planeet als aards leven. Het is best mogelijk dat we door de jaren heen ontdekken dat leven flexibeler is dan gedacht en ook op meer plaatsen dan gedacht kan ontstaan. Maar het kan ook de andere kant op gaan. Dat is dus een voortdurend proces van onderzoeken, ontdekken en onze ideeën omtrent buitenaards leven bijschaven.
Veertig jaar naar Alpha Centauri
“Wanneer we de huidige ruimtesondes opschalen, kunnen we concluderen dat een intelligente vloot vrij snel de Melkweg gaat verkennen om het bestaan van intelligent buitenaards leven aan te tonen”, zegt het team in het paper. De onderzoekers stellen dat de sondes met een snelheid van tien procent van de lichtsnelheid gaan reizen. In dat geval duurt de reis naar de meest nabije ster buiten ons zonnestelsel zo’n veertig jaar.
Zijn wij al bezocht?
Maar stel dat er intelligent buitenaards leven bestaat, waarom is de aarde dan niet bezocht door onbemande sondes? De onderzoekers vermoeden dat buitenaardse beschavingen geen sporen willen achterlaten, dus dat we ook geen kapotte sondes vinden. Andere beschavingen denken waarschijnlijk duurzamer dan wij. Daarnaast zijn de sondes in staat om zichzelf te repareren tijdens lange interstellaire reizen of om zichzelf te repliceren met een 3D-printer.
Snelle verspreiding
Zo’n vloot kan zich vrij snel verspreiden. De eerste sonde reist naar Alpha Centauri en scant of daar leven mogelijk is. Vervolgens kloont de sonde zichzelf. Beide sondes gaan naar twee andere sterren, waar ze zichzelf weer repliceren. Het resultaat: binnen enkele honderden of duizenden jaren zijn er duizenden sondes actief.
Andere manieren
Er zijn andere manieren om intelligent buitenaards leven te vinden, bijvoorbeeld door op zoek te gaan naar sterrenmotoren. Of door met radiotelescopen te luisteren naar mysterieuze signalen. Hoe denkt u dat intelligent buitenaards leven ontdekt gaat worden?
(scientias.nl)
Onbemande, zelfreplicerende sondes gaan ooit op zoek naar buitenaards leven
Zijn wij de enige intelligente wezens in het heelal? Op deze vraag hopen onderzoekers in de nabije toekomst een antwoord te vinden. Hoe? Door onbemande, zelfreplicerende ruimtesondes in de Melkweg uit te strooien.
Wetenschappers van de universiteit van Edinburgh voorspellen hoe lang het gaat duren voordat de mensheid een vloot interstellaire sondes tot haar beschikking heeft. Onderzoekers Arwen Nicholson en Duncan Forgan verwachten dat dit binnen een fractie van de huidige leeftijd van de aarde gaat gebeuren.
Zwaartekrachtslinger
De ruimtesondes maken gebruik van diverse technieken, zoals normale voortstuwing of een zwaartekrachtslinger. De laatste techniek wordt door veel recente ruimtesondes toegepast, zoals de Voyagers en New Horizons. In dat geval gebruikt een ruimtesonde de massa en beweging van een planeet om de snelheid en koers te wijzigen.
Exoplaneten Er zijn al vele honderden exoplaneten gevonden, waaronder een paar mogelijk ‘leefbare’ exoplaneten. Het is echter lastig om aan te tonen of daar leven – laat staan intelligent leven – voorkomt. Het is de vraag of buitenaards leven dezelfde eisen stelt aan een planeet als aards leven. Het is best mogelijk dat we door de jaren heen ontdekken dat leven flexibeler is dan gedacht en ook op meer plaatsen dan gedacht kan ontstaan. Maar het kan ook de andere kant op gaan. Dat is dus een voortdurend proces van onderzoeken, ontdekken en onze ideeën omtrent buitenaards leven bijschaven.
Veertig jaar naar Alpha Centauri
“Wanneer we de huidige ruimtesondes opschalen, kunnen we concluderen dat een intelligente vloot vrij snel de Melkweg gaat verkennen om het bestaan van intelligent buitenaards leven aan te tonen”, zegt het team in het paper. De onderzoekers stellen dat de sondes met een snelheid van tien procent van de lichtsnelheid gaan reizen. In dat geval duurt de reis naar de meest nabije ster buiten ons zonnestelsel zo’n veertig jaar.
Zijn wij al bezocht?
Maar stel dat er intelligent buitenaards leven bestaat, waarom is de aarde dan niet bezocht door onbemande sondes? De onderzoekers vermoeden dat buitenaardse beschavingen geen sporen willen achterlaten, dus dat we ook geen kapotte sondes vinden. Andere beschavingen denken waarschijnlijk duurzamer dan wij. Daarnaast zijn de sondes in staat om zichzelf te repareren tijdens lange interstellaire reizen of om zichzelf te repliceren met een 3D-printer.
Snelle verspreiding
Zo’n vloot kan zich vrij snel verspreiden. De eerste sonde reist naar Alpha Centauri en scant of daar leven mogelijk is. Vervolgens kloont de sonde zichzelf. Beide sondes gaan naar twee andere sterren, waar ze zichzelf weer repliceren. Het resultaat: binnen enkele honderden of duizenden jaren zijn er duizenden sondes actief.
Andere manieren
Er zijn andere manieren om intelligent buitenaards leven te vinden, bijvoorbeeld door op zoek te gaan naar sterrenmotoren. Of door met radiotelescopen te luisteren naar mysterieuze signalen. Hoe denkt u dat intelligent buitenaards leven ontdekt gaat worden?
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:
[..]
Nouja ander verhaal. We komen nu wel toch steeds meer in de buurt tot het 'aantonen' van buitenaards leven? Nog los van of we het werkelijk gaan zien of de hand schudden. Het gaat hard merk ik wel. Bedankt voor de info!
Vanavondquote:
[..]
Nou ja, we komen niet echt steeds dichter in de buurt. Totdat we daadwerkelijk ergens anders leven aantreffen weten we niet of we het enige leven in het universum zijn. Het feit dat er ontelbare planeten zijn wil nog niet zeggen dat het ontstaan van leven meer dan één keer is voorgekomen. En als er al leven is op een andere planeet is het nog maar de vraag of zich op die planeet ook 'intelligent' leven bevindt. Je moet bedenken dat dinosaurussen hier miljoenen jaren op Aarde hebben rondgelopen en dat wji hier waarschijnlijk niet waren geweest als de dino's niet waren uitgestorven.
"Er moet wel ergens leven zijn want er zijn zoveel planeten" is niet echt een goed argument. Deze astronoom legt dat goed uit. Hij is iemand die denkt dat we het enige leven in het universum zijn en hij geeft ook goede argumenten. (vanaf 00:44 min.)
Persoonlijk lijkt het me onwaarschijnlijk dat we het enige leven zijn in het universum.
Ned 2 (19:15 - 19:45): NTR Academie afl: Govert Schilling
Govert Schilling: Speurtocht naar buitenaards leven
De mens is altijd op zoek naar buitenaards leven maar misschien zijn we zelf wel 'aliens'. Vrijwel aan de lopende band worden er nieuwe planeten bij andere sterren ontdekt, in sommige gevallen zelfs al planeten waarop water zou kunnen voorkomen. Het leven op aarde is nu nog raadselachtig maar waarschijnlijk niet uitzonderlijk. Hoever zijn we in onze speurtocht naar buitenaardse beschavingen? Met toekomstige telescopen wordt misschien al binnen 10 jaar buitenaards leven gevonden.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-08-2013
Astronomen ontdekken rozige exoplaneet rondom zonachtige ster
Astronomen hebben met behulp van de Subaru Telescoop een planeet ontdekt rondom de zonachtige ster GJ 504. De planeet gaat de boeken in als de lichtste planeet rondom een zonachtige ster die middels directe waarneming is ontdekt.
De planeet heeft de naam GJ 504b gekregen en is ongeveer vier keer zo massief als Jupiter. De planeet draait om de ster GJ 504 die ietsje warmer is dan de zon en zich op zo’n 57 lichtjaar van de aarde bevindt.
Rozig
“Als we naar deze gigantische planeet zouden kunnen reizen, dan zouden we een wereld zien die dankzij de hitte van zijn totstandkoming nog steeds gloeit,” legt onderzoeker Michael McElwain uit. De planeet is daardoor wat rozig (zoals op de afbeelding hierboven ook te zien is).
Grote afstand
GJ 504b staat op vrij grote afstand van zijn sterk: de afstand tussen de planeet en ster is negen keer groter dan de afstand tussen onze zon en Jupiter. En dat is een probleem voor de theorieën die wetenschappers er met betrekking tot de totstandkoming van gigantische planeten op nahouden. Volgens deze theorieën ontstaat een planeet als Jupiter in de gasrijke stofschijf rondom jonge sterren. In deze schijf botsen planetoïden en kometen met elkaar en zo ontstaat uiteindelijk een ‘zaadje’: een stuk puin dat groot genoeg is om gas uit de schijf te onttrekken en zelf te gaan groeien. Deze theorie werkt prima voor planeten die hooguit net zo ver van hun ster verwijderd zijn als Neptunus van onze zon verwijderd is. Maar GJ 504b is zo’n planeet die eigenlijk te ver van de ster verwijderd is om op deze wijze verklaard te kunnen worden. En daarmee is het een lastige planeet, aldus onderzoeker Markus Janson. “De ontdekking van deze planeet impliceert dat we alternatieve theorieën over de totstandkoming van de planeet serieus moeten gaan overwegen, of misschien enkele aannames in de huidige theorieën opnieuw moeten gaan bestuderen.”
De onderzoekers ontdekten GJ 504b door directe waarnemingen. Dit staat haaks op bijvoorbeeld de wijze waarop Kepler planeten opspoort. Kepler bestudeert het licht van sterren en wanneer dit licht regelmatig dimt, wijst dat erop dat er een planeet om de ster cirkelt. Op deze indirecte manier heeft Kepler al heel wat kandidaat-planeten opgespoord. Het direct waarnemen van planeten is in veel opzichten echter een veel waardevollere aanpak. Men kan er niet alleen planeten mee ontdekken, maar direct ook meer te weten komen over de temperatuur, atmosfeer en baan van de planeet. Maar: direct waarnemen is ook heel lastig, legt onderzoeker Masayuki Kuzuhara uit. “Planeten zijn heel zwak en staan zo dicht bij hun sterren dat het vergelijkbaar is met het maken van een foto van een vuurvliegje dat zich nabij een schijnwerper bevindt.”
(scientias.nl)
Astronomen ontdekken rozige exoplaneet rondom zonachtige ster
Astronomen hebben met behulp van de Subaru Telescoop een planeet ontdekt rondom de zonachtige ster GJ 504. De planeet gaat de boeken in als de lichtste planeet rondom een zonachtige ster die middels directe waarneming is ontdekt.
De planeet heeft de naam GJ 504b gekregen en is ongeveer vier keer zo massief als Jupiter. De planeet draait om de ster GJ 504 die ietsje warmer is dan de zon en zich op zo’n 57 lichtjaar van de aarde bevindt.
Rozig
“Als we naar deze gigantische planeet zouden kunnen reizen, dan zouden we een wereld zien die dankzij de hitte van zijn totstandkoming nog steeds gloeit,” legt onderzoeker Michael McElwain uit. De planeet is daardoor wat rozig (zoals op de afbeelding hierboven ook te zien is).
Grote afstand
GJ 504b staat op vrij grote afstand van zijn sterk: de afstand tussen de planeet en ster is negen keer groter dan de afstand tussen onze zon en Jupiter. En dat is een probleem voor de theorieën die wetenschappers er met betrekking tot de totstandkoming van gigantische planeten op nahouden. Volgens deze theorieën ontstaat een planeet als Jupiter in de gasrijke stofschijf rondom jonge sterren. In deze schijf botsen planetoïden en kometen met elkaar en zo ontstaat uiteindelijk een ‘zaadje’: een stuk puin dat groot genoeg is om gas uit de schijf te onttrekken en zelf te gaan groeien. Deze theorie werkt prima voor planeten die hooguit net zo ver van hun ster verwijderd zijn als Neptunus van onze zon verwijderd is. Maar GJ 504b is zo’n planeet die eigenlijk te ver van de ster verwijderd is om op deze wijze verklaard te kunnen worden. En daarmee is het een lastige planeet, aldus onderzoeker Markus Janson. “De ontdekking van deze planeet impliceert dat we alternatieve theorieën over de totstandkoming van de planeet serieus moeten gaan overwegen, of misschien enkele aannames in de huidige theorieën opnieuw moeten gaan bestuderen.”
De onderzoekers ontdekten GJ 504b door directe waarnemingen. Dit staat haaks op bijvoorbeeld de wijze waarop Kepler planeten opspoort. Kepler bestudeert het licht van sterren en wanneer dit licht regelmatig dimt, wijst dat erop dat er een planeet om de ster cirkelt. Op deze indirecte manier heeft Kepler al heel wat kandidaat-planeten opgespoord. Het direct waarnemen van planeten is in veel opzichten echter een veel waardevollere aanpak. Men kan er niet alleen planeten mee ontdekken, maar direct ook meer te weten komen over de temperatuur, atmosfeer en baan van de planeet. Maar: direct waarnemen is ook heel lastig, legt onderzoeker Masayuki Kuzuhara uit. “Planeten zijn heel zwak en staan zo dicht bij hun sterren dat het vergelijkbaar is met het maken van een foto van een vuurvliegje dat zich nabij een schijnwerper bevindt.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
