W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
13-05-2013
'Einstein-planeet': gevonden dankzij nieuwe techniek
Illustratie van de 'Einstein-planeet' Kepler-76b. (CfA/David Aguilar)
Sterrenkundigen hebben een exoplaneet ontdekt met behulp van een nieuwe techniek, die gebruik maakt van subtiele relativistische effecten. De planeet, Kepler-76b geheten, is een zogeheten 'hete Jupiter': een gasvormige reuzenplaneet in een zeer kleine omloopbaan rond zijn moederster.
De meeste exoplaneten - planeten bij andere sterren dan de zon - worden ontdekt doordat ze hun moederster een klein beetje aan het wiebelen brengen, of doordat ze eens per omloop een klein beetje sterlicht onderscheppen wanneer ze (gezien vanaf de aarde) voor hun moederster langs bewegen.
Bij de nieuwe techniek wordt het bestaan van de planeet afgeleid uit extreem kleine helderheidsvariaties van de ster, die door drie verschillende effecten worden veroorzaakt. Het eerste effect volgt uit de relativiteitstheorie van Albert Einstein: wanneer de ster, als gevolg van de zwaartekracht van de rondcirkelende planeet, periodiek naar ons toe en van ons af beweegt, wordt hij een klein beetje helderder en zwakker. Vanwege die 'relativistic beaming' wordt Kepler-76b ook wel de 'Einstein-planeet' genoemd.
De andere twee subtiele helderheidseffecten worden veroorzaakt doordat de ster als gevolg van getijdenkrachten van de planeet een klein beetje wordt uitgerekt, en doordat de planeet een beetje sterlicht weerkaatst. Tijdens de baanbeweging van de planeet zien we het stelsel vanaf de aarde steeds vanuit een andere richting, waardoor de gemeten helderheid niet precies constant is.
Kepler-76b is 25 procent groter en ongeveer twee keer zo zwaar als Jupiter, en beschrijft één omloop in anderhalve dag. Uit de metingen blijkt bovendien dat er krachtige stormen waaien in de dampkring van de planeet. (GS)
(allesoversterrenkunde)
'Einstein-planeet': gevonden dankzij nieuwe techniek
Illustratie van de 'Einstein-planeet' Kepler-76b. (CfA/David Aguilar)
Sterrenkundigen hebben een exoplaneet ontdekt met behulp van een nieuwe techniek, die gebruik maakt van subtiele relativistische effecten. De planeet, Kepler-76b geheten, is een zogeheten 'hete Jupiter': een gasvormige reuzenplaneet in een zeer kleine omloopbaan rond zijn moederster.
De meeste exoplaneten - planeten bij andere sterren dan de zon - worden ontdekt doordat ze hun moederster een klein beetje aan het wiebelen brengen, of doordat ze eens per omloop een klein beetje sterlicht onderscheppen wanneer ze (gezien vanaf de aarde) voor hun moederster langs bewegen.
Bij de nieuwe techniek wordt het bestaan van de planeet afgeleid uit extreem kleine helderheidsvariaties van de ster, die door drie verschillende effecten worden veroorzaakt. Het eerste effect volgt uit de relativiteitstheorie van Albert Einstein: wanneer de ster, als gevolg van de zwaartekracht van de rondcirkelende planeet, periodiek naar ons toe en van ons af beweegt, wordt hij een klein beetje helderder en zwakker. Vanwege die 'relativistic beaming' wordt Kepler-76b ook wel de 'Einstein-planeet' genoemd.
De andere twee subtiele helderheidseffecten worden veroorzaakt doordat de ster als gevolg van getijdenkrachten van de planeet een klein beetje wordt uitgerekt, en doordat de planeet een beetje sterlicht weerkaatst. Tijdens de baanbeweging van de planeet zien we het stelsel vanaf de aarde steeds vanuit een andere richting, waardoor de gemeten helderheid niet precies constant is.
Kepler-76b is 25 procent groter en ongeveer twee keer zo zwaar als Jupiter, en beschrijft één omloop in anderhalve dag. Uit de metingen blijkt bovendien dat er krachtige stormen waaien in de dampkring van de planeet. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-05-2013
'Planetenjager' Kepler verkeert in problemen
Artist's impression van de Kepler-satelliet. (NASA/Ames/JPL-Caltech)
Voor de tweede keer deze maand heeft NASA's ruimtetelescoop Kepler zichzelf in de 'spaarstand' gezet. Hoewel de directe oorzaak nog niet bekend is, gaat het waarschijnlijk om een probleem met het standregelsysteem. De satelliet, die zijn zonnepanelen op de zon heeft gericht, draait momenteel langzaam om zijn as. En dat heeft tot gevolg dat de radioverbinding met de aarde steeds onderbroken wordt.
Het standregelsysteem van de satelliet is niet alleen nodig om in contact te blijven met de vluchtleiding, maar ook om de nauwkeurige metingen te kunnen doen die nodig zijn om planeten buiten ons zonnestelsel op te sporen. Het hart van dit systeem bestaat uit een aantal snel ronddraaiende vliegwielen. Bij zijn lancering in 2009 had Kepler er vier, maar één ervan heeft het in juli 2012 al begeven. Nu lijkt ook een tweede vliegwiel defect te zijn.
Volgens NASA is het mogelijk om Kepler met behulp van zijn stuurraketjes weer zodanig te stabiliseren, dat de radioverbinding met de aarde kan worden hersteld. Maar dat betekent nog niet dat de satelliet zijn planetenjacht dan weer kan hervatten: daarvoor zijn minstens drie werkende vliegwielen nodig.
Afhankelijk van de uitkomsten van de tests die de komende dagen worden gedaan, zal NASA besluiten of het waarneemprogramma van Kepler moet worden afgebroken. Maar zelfs als dat gebeurt, mag de missie een succes worden genoemd: de satelliet heeft bijna vier jaar gewerkt en honderden kandidaat-exoplaneten opgespoord. (EE)
(allesoversterrenkunde)
'Planetenjager' Kepler verkeert in problemen
Artist's impression van de Kepler-satelliet. (NASA/Ames/JPL-Caltech)
Voor de tweede keer deze maand heeft NASA's ruimtetelescoop Kepler zichzelf in de 'spaarstand' gezet. Hoewel de directe oorzaak nog niet bekend is, gaat het waarschijnlijk om een probleem met het standregelsysteem. De satelliet, die zijn zonnepanelen op de zon heeft gericht, draait momenteel langzaam om zijn as. En dat heeft tot gevolg dat de radioverbinding met de aarde steeds onderbroken wordt.
Het standregelsysteem van de satelliet is niet alleen nodig om in contact te blijven met de vluchtleiding, maar ook om de nauwkeurige metingen te kunnen doen die nodig zijn om planeten buiten ons zonnestelsel op te sporen. Het hart van dit systeem bestaat uit een aantal snel ronddraaiende vliegwielen. Bij zijn lancering in 2009 had Kepler er vier, maar één ervan heeft het in juli 2012 al begeven. Nu lijkt ook een tweede vliegwiel defect te zijn.
Volgens NASA is het mogelijk om Kepler met behulp van zijn stuurraketjes weer zodanig te stabiliseren, dat de radioverbinding met de aarde kan worden hersteld. Maar dat betekent nog niet dat de satelliet zijn planetenjacht dan weer kan hervatten: daarvoor zijn minstens drie werkende vliegwielen nodig.
Afhankelijk van de uitkomsten van de tests die de komende dagen worden gedaan, zal NASA besluiten of het waarneemprogramma van Kepler moet worden afgebroken. Maar zelfs als dat gebeurt, mag de missie een succes worden genoemd: de satelliet heeft bijna vier jaar gewerkt en honderden kandidaat-exoplaneten opgespoord. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-05-2013
NASA probeert Kepler te redden
NASA’s Kepler zoekt al sinds maart 2009 op 60 miljoen kilometer van de aarde met zeer grote precisie naar mogelijke planeten in het sterrenbeeld Cygnus.
De ruimtetelescoop heeft tot groot enthousiasme van astronomen al 2.700 mogelijke exoplaneten opgespoord. Kepler dreigt echter ruimteafval te worden nu twee van de vier ‘reactieve wielen’ niet meer goed functioneren. Kepler heeft drie van deze reactieve wielen nodig om zijn werk goed te doen.
Reactieve wielen zijn elektrische motoren die gekoppeld zijn aan gyroscopen. Het draaimoment van deze gyroscopen biedt weerstand aan veranderingen in de oriëntatie van de telescoop. De telescoop blijft hierdoor met een tolerantie van een miljoenste graad op zijn doel gericht. In juli 2012 schakelde NASA reactief wiel 2 uit omdat het teveel frictie vertoonde. Sinds twee weken zit ook reactief wiel 4 vast.
‘Een reactief wiel bestaat uit twee massa’s die ieder via een lager om een stationaire naaf draaien’, zegt Charles Sobeck, een ingenieur bij NASA. ‘We denken dat beide gyroscopen geblokkeerd zijn door stukken die zijn afgebroken van de lagers.’ De aanzet voor deze mechanische schade kan al bij de lancering zijn ontstaan. Het is echter ook nog altijd mogelijk dat de reactieve wielen elektronische problemen geven, omdat componenten zijn beschadigd door ruimtestraling.
Nu nog slechts twee gyroscopen functioneren, wordt Kepler in een enigszins stabiele positie gehouden door zijn stuwraketten. Volgens Sobeck draait Kepler hierdoor plus 20 tot min 20 graden uit zijn ideale positie. NASA probeert het probleem te verhelpen door de reactieve wielen geforceerd te laten draaien. Men hoopt dat het puin in de wielen zal breken en los komt.
Wanneer de twee reactieve wielen vast blijven zitten, kan Nasa nog proberen Kepler in een enigszins stabiele positie te houden door de twee resterende reactieve wielen te laten samenwerken met de stuwraketten. Mocht dit al lukken dan levert de ruimtetelescoop toch enorm in op zijn precisie.
(technischweekbklad)
NASA probeert Kepler te redden
NASA’s Kepler zoekt al sinds maart 2009 op 60 miljoen kilometer van de aarde met zeer grote precisie naar mogelijke planeten in het sterrenbeeld Cygnus.
De ruimtetelescoop heeft tot groot enthousiasme van astronomen al 2.700 mogelijke exoplaneten opgespoord. Kepler dreigt echter ruimteafval te worden nu twee van de vier ‘reactieve wielen’ niet meer goed functioneren. Kepler heeft drie van deze reactieve wielen nodig om zijn werk goed te doen.
Reactieve wielen zijn elektrische motoren die gekoppeld zijn aan gyroscopen. Het draaimoment van deze gyroscopen biedt weerstand aan veranderingen in de oriëntatie van de telescoop. De telescoop blijft hierdoor met een tolerantie van een miljoenste graad op zijn doel gericht. In juli 2012 schakelde NASA reactief wiel 2 uit omdat het teveel frictie vertoonde. Sinds twee weken zit ook reactief wiel 4 vast.
‘Een reactief wiel bestaat uit twee massa’s die ieder via een lager om een stationaire naaf draaien’, zegt Charles Sobeck, een ingenieur bij NASA. ‘We denken dat beide gyroscopen geblokkeerd zijn door stukken die zijn afgebroken van de lagers.’ De aanzet voor deze mechanische schade kan al bij de lancering zijn ontstaan. Het is echter ook nog altijd mogelijk dat de reactieve wielen elektronische problemen geven, omdat componenten zijn beschadigd door ruimtestraling.
Nu nog slechts twee gyroscopen functioneren, wordt Kepler in een enigszins stabiele positie gehouden door zijn stuwraketten. Volgens Sobeck draait Kepler hierdoor plus 20 tot min 20 graden uit zijn ideale positie. NASA probeert het probleem te verhelpen door de reactieve wielen geforceerd te laten draaien. Men hoopt dat het puin in de wielen zal breken en los komt.
Wanneer de twee reactieve wielen vast blijven zitten, kan Nasa nog proberen Kepler in een enigszins stabiele positie te houden door de twee resterende reactieve wielen te laten samenwerken met de stuwraketten. Mocht dit al lukken dan levert de ruimtetelescoop toch enorm in op zijn precisie.
(technischweekbklad)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-06-2013
Hubble gaat op zoek naar planeten bij Proxima Centauri
Illustratie van een (nog denkbeeldige) planeet in een baan rond Proxima Centauri.
Astronomen van het Space Telescope Science Institute in Baltimore gaan de komende jaren met behulp van de Hubble Space Telescope op zoek naar kleine, lichte planeten in een baan rond de rode dwergster Proxima Centauri - de ster die het dichtst bij de zon staat, op slechts 4,3 lichtjaar afstand. Andere waarnemingen hebben al uitgewezen dat Proxima in elk geval niet door zware planeten wordt vergezeld.
Als gevolg van zijn kleine afstand vertoont de dwergster een grote eigenbeweging aan de sterrenhemel. Daarbij zal hij de komende paar jaar twee keer vrijwel exact voor een verre achtergrondster langs bewegen. Het licht van die verre ster wordt dan door het zwaartekrachtsveld van de ster een heel klein beetje afgebogen. Ook de zwaartekracht van eventuele planeten in een baan rond Proxima zal zeer kleine afwijkingen veroorzaken in de waargenomen positie van de achtergrondster.
Uit zulke microlens-waarnemingen kan het bestaan van een planeet worden afgeleid. De waarnemingscampagne werd vandaag aangekondigd op de 222ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Indianapolis. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Hubble gaat op zoek naar planeten bij Proxima Centauri
Illustratie van een (nog denkbeeldige) planeet in een baan rond Proxima Centauri.
Astronomen van het Space Telescope Science Institute in Baltimore gaan de komende jaren met behulp van de Hubble Space Telescope op zoek naar kleine, lichte planeten in een baan rond de rode dwergster Proxima Centauri - de ster die het dichtst bij de zon staat, op slechts 4,3 lichtjaar afstand. Andere waarnemingen hebben al uitgewezen dat Proxima in elk geval niet door zware planeten wordt vergezeld.
Als gevolg van zijn kleine afstand vertoont de dwergster een grote eigenbeweging aan de sterrenhemel. Daarbij zal hij de komende paar jaar twee keer vrijwel exact voor een verre achtergrondster langs bewegen. Het licht van die verre ster wordt dan door het zwaartekrachtsveld van de ster een heel klein beetje afgebogen. Ook de zwaartekracht van eventuele planeten in een baan rond Proxima zal zeer kleine afwijkingen veroorzaken in de waargenomen positie van de achtergrondster.
Uit zulke microlens-waarnemingen kan het bestaan van een planeet worden afgeleid. De waarnemingscampagne werd vandaag aangekondigd op de 222ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Indianapolis. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-06-2013
HD95086b is lichtste exoplaneet die ooit direct is 'gezien'
VLT-opname van exoplaneet HD95086 b. Het licht van de ster is weggefilterd. (ESO/J. Rameau)
Met de Europese Very Large Telescope in Chili zijn opnamen gemaakt van een object dat met de jonge ster HD95086 mee beweegt. Het gaat volgens de onderzoekers om een gasvormige reuzenplaneet op relatief grote afstand van de ster: ca. 56 keer de afstand tussen de aarde en de zon. De planeet, HC95086b genoemd, zou vier à vijf keer zo zwaar zijn als Jupiter. Daarmee is het de lichtste exoplaneet die tot nu toe ooit direct in beeld is gebracht. Dat lukt alleen door het licht van de ster zelf weg te filteren. (Er zijn veel lichtere exoplaneten bekend, maar die zijn nooit direct waargenomen.) Hoe de planeet precies is ontstaan is niet bekend; de moederster is minder dan 20 miljoen jaar oud. (GS)
(allesoversterrenkunde)
HD95086b is lichtste exoplaneet die ooit direct is 'gezien'
VLT-opname van exoplaneet HD95086 b. Het licht van de ster is weggefilterd. (ESO/J. Rameau)
Met de Europese Very Large Telescope in Chili zijn opnamen gemaakt van een object dat met de jonge ster HD95086 mee beweegt. Het gaat volgens de onderzoekers om een gasvormige reuzenplaneet op relatief grote afstand van de ster: ca. 56 keer de afstand tussen de aarde en de zon. De planeet, HC95086b genoemd, zou vier à vijf keer zo zwaar zijn als Jupiter. Daarmee is het de lichtste exoplaneet die tot nu toe ooit direct in beeld is gebracht. Dat lukt alleen door het licht van de ster zelf weg te filteren. (Er zijn veel lichtere exoplaneten bekend, maar die zijn nooit direct waargenomen.) Hoe de planeet precies is ontstaan is niet bekend; de moederster is minder dan 20 miljoen jaar oud. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-06-2013
Hete exoplaneet ontdekt met 'extreem kleine telescoop'
Eén van de twee 'telescopen' van het KELT-project. De ene staat in de Amerikaanse staat Arizona, de andere in Zuid-Afrika.
Promovenda Karen Collins van de universiteit van Louisville heeft een hete exoplaneet ter grootte van Saturnus ontdekt bij een zonachtige ster in het sterrenbeeld Haar van Berenice. Het instrument waarmee de planeet is ontdekt, de Kilodegree Extremely Little Telescope (KELT), is in feite niet veel meer dan een digitale camera met een lichtsterke lens die autonoom functioneert.
Met KELT wordt een aantal hemelgebieden met grote regelmaat gefotografeerd om sterren op te sporen die met vaste tussenpozen een beetje minder helder zijn dan normaal. In sommige gevallen worden zulke helderheidsdipjes veroorzaakt doordat er vanaf de aarde gezien een planeet voor zijn moederster langs schuift. Dezelfde opsporingsmethode wordt ook gebruikt door de onlangs in problemen geraakte Kepler-satelliet.
Planeet KELT-6b bevindt zich op een afstand van 700 lichtjaar en draait in iets minder dan acht dagen om zijn ster. Dat betekent dat een 'jaar' op deze planeet niet veel langer dan een aardse week duurt. Gedurende elke omloop bevindt hij zich ongeveer vijf uur vóór zijn ster.
Vervolgonderzoek met de grote Keck-telescoop op Hawaï heeft geleerd dat KELT-6b weinig elementen zwaarder dan waterstof en helium bevat. In dat opzicht lijkt hij op HD 209458b, een uitvoerig onderzochte exoplaneet die al in 1999 werd ontdekt.
Collins, die haar ontdekking vandaag heeft gepresenteerd op de 222ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Indianapolis, hoopt binnenkort nog het bestaan van een tweede planeet bij de ster KELT-6 te kunnen bevestigen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Hete exoplaneet ontdekt met 'extreem kleine telescoop'
Eén van de twee 'telescopen' van het KELT-project. De ene staat in de Amerikaanse staat Arizona, de andere in Zuid-Afrika.
Promovenda Karen Collins van de universiteit van Louisville heeft een hete exoplaneet ter grootte van Saturnus ontdekt bij een zonachtige ster in het sterrenbeeld Haar van Berenice. Het instrument waarmee de planeet is ontdekt, de Kilodegree Extremely Little Telescope (KELT), is in feite niet veel meer dan een digitale camera met een lichtsterke lens die autonoom functioneert.
Met KELT wordt een aantal hemelgebieden met grote regelmaat gefotografeerd om sterren op te sporen die met vaste tussenpozen een beetje minder helder zijn dan normaal. In sommige gevallen worden zulke helderheidsdipjes veroorzaakt doordat er vanaf de aarde gezien een planeet voor zijn moederster langs schuift. Dezelfde opsporingsmethode wordt ook gebruikt door de onlangs in problemen geraakte Kepler-satelliet.
Planeet KELT-6b bevindt zich op een afstand van 700 lichtjaar en draait in iets minder dan acht dagen om zijn ster. Dat betekent dat een 'jaar' op deze planeet niet veel langer dan een aardse week duurt. Gedurende elke omloop bevindt hij zich ongeveer vijf uur vóór zijn ster.
Vervolgonderzoek met de grote Keck-telescoop op Hawaï heeft geleerd dat KELT-6b weinig elementen zwaarder dan waterstof en helium bevat. In dat opzicht lijkt hij op HD 209458b, een uitvoerig onderzochte exoplaneet die al in 1999 werd ontdekt.
Collins, die haar ontdekking vandaag heeft gepresenteerd op de 222ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Indianapolis, hoopt binnenkort nog het bestaan van een tweede planeet bij de ster KELT-6 te kunnen bevestigen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-06-2013
Sommige exoplaneten worden elektrisch verwarmd
Illustratie van een 'hete Jupiter'. (Ricardo Cardoso Reis/CAUP)
Hete Jupiters, zware exoplaneten die op zeer kleine afstand om hun moederster cirkelen, zijn mogelijk nog vreemder dan astronomen al dachten. Een nieuw model wijst erop dat zij gedeeltelijk worden verwarmd door elektrische stromen die door het magnetische veld van hun moederster worden veroorzaakt.
Een van de bijzondere eigenschappen van de hete Jupiters is dat ze sterk opgezwollen zijn – sterker zelfs dan je op grond van hun kleine afstanden tot hun moedersterren zou verwachten. Dit 'opgeblazen' karakter wordt doorgaans toegeschreven aan processen die de planeet extra opwarmen, zoals getijkrachten of interacties tussen de sterke winden en de magnetische velden die op deze planeten worden verwacht. Maar deze modellen kunnen niet verklaren waarom de meest opgezwollen hete Jupiters bij magnetisch actieve sterren worden aangetroffen.
Bij de planeten in ons eigen zonnestelsel werkt het elektrische verwarmingsmodel niet goed, omdat de buitenste delen van hun atmosferen koud zijn en elektriciteit niet goed geleiden. Maar bij toch al hete planeten die zich dicht bij hun moederster bevinden is dat anders. Daarin kunnen zeer sterke elektrische stromen optreden.
Astronomen van Florida Gulf Coast University hebben hun model vandaag gepresenteerd op de 222ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Indianapolis. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Sommige exoplaneten worden elektrisch verwarmd
Illustratie van een 'hete Jupiter'. (Ricardo Cardoso Reis/CAUP)
Hete Jupiters, zware exoplaneten die op zeer kleine afstand om hun moederster cirkelen, zijn mogelijk nog vreemder dan astronomen al dachten. Een nieuw model wijst erop dat zij gedeeltelijk worden verwarmd door elektrische stromen die door het magnetische veld van hun moederster worden veroorzaakt.
Een van de bijzondere eigenschappen van de hete Jupiters is dat ze sterk opgezwollen zijn – sterker zelfs dan je op grond van hun kleine afstanden tot hun moedersterren zou verwachten. Dit 'opgeblazen' karakter wordt doorgaans toegeschreven aan processen die de planeet extra opwarmen, zoals getijkrachten of interacties tussen de sterke winden en de magnetische velden die op deze planeten worden verwacht. Maar deze modellen kunnen niet verklaren waarom de meest opgezwollen hete Jupiters bij magnetisch actieve sterren worden aangetroffen.
Bij de planeten in ons eigen zonnestelsel werkt het elektrische verwarmingsmodel niet goed, omdat de buitenste delen van hun atmosferen koud zijn en elektriciteit niet goed geleiden. Maar bij toch al hete planeten die zich dicht bij hun moederster bevinden is dat anders. Daarin kunnen zeer sterke elektrische stromen optreden.
Astronomen van Florida Gulf Coast University hebben hun model vandaag gepresenteerd op de 222ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Indianapolis. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-06-2013
Drie nieuwe planeten in levensvatbare zone rond ster ontdekt
Een team van astronomen heeft ontdekt dat het planetenstelsel van ster Gliese 667C minstens zes planeten telt, zo heeft de Europese Zuidelijke Sterrenwacht ESO dinsdag getwitterd. Meer nog, drie zijn "super-Aardes" die zich in de levensvatbare zone rond de ster bevinden.
Gliese 667C is een heel goed onderzochte ster van iets meer dan een derde Zonsmassa. Het is het minst heldere lid van een drievoudige ster, bekend als Gliese 667 (of GJ 667), die op een afstand van 22 lichtjaar in het sterrenbeeld Schorpioen staat. Dat is erg dichtbij.
Eerdere onderzoeken toonden al aan dat er drie planeten rond Gliese 667C draaien, waarvan één in de levensvatbare zone.
Vloeibaar water
Een team van sterrenkundigen ontdekte nu met nieuwe waarnemingen en bestaande gegevens dat het stelsel minstens zes planeten telt. Liefst drie daarvan zijn "super-Aardes" die zich in de zone rond de ster bevinden waar vloeibaar water en eventueel ook leven kan bestaan. Daarmee is dit het eerste planetenstelsel dat we kennen met een volgepakte leefbare zone.
Er zijn ook aanwijzingen dat er mogelijk zeven planeten om de ster cirkelen. Vanaf deze planeten zijn de beide andere sterren van het Gliese 667-stelsel overdag waarneembaar als zeer heldere sterren, en 's nachts geeft dit tweetal ongeveer net zoveel licht als onze volle Maan. De nieuwe planeten vullen de levensvatbare zone rond Gliese 667C helemaal op: meer ruimte voor stabiele planeetbanen is er niet.
(HLN)
Drie nieuwe planeten in levensvatbare zone rond ster ontdekt
Een team van astronomen heeft ontdekt dat het planetenstelsel van ster Gliese 667C minstens zes planeten telt, zo heeft de Europese Zuidelijke Sterrenwacht ESO dinsdag getwitterd. Meer nog, drie zijn "super-Aardes" die zich in de levensvatbare zone rond de ster bevinden.
Gliese 667C is een heel goed onderzochte ster van iets meer dan een derde Zonsmassa. Het is het minst heldere lid van een drievoudige ster, bekend als Gliese 667 (of GJ 667), die op een afstand van 22 lichtjaar in het sterrenbeeld Schorpioen staat. Dat is erg dichtbij.
Eerdere onderzoeken toonden al aan dat er drie planeten rond Gliese 667C draaien, waarvan één in de levensvatbare zone.
Vloeibaar water
Een team van sterrenkundigen ontdekte nu met nieuwe waarnemingen en bestaande gegevens dat het stelsel minstens zes planeten telt. Liefst drie daarvan zijn "super-Aardes" die zich in de zone rond de ster bevinden waar vloeibaar water en eventueel ook leven kan bestaan. Daarmee is dit het eerste planetenstelsel dat we kennen met een volgepakte leefbare zone.
Er zijn ook aanwijzingen dat er mogelijk zeven planeten om de ster cirkelen. Vanaf deze planeten zijn de beide andere sterren van het Gliese 667-stelsel overdag waarneembaar als zeer heldere sterren, en 's nachts geeft dit tweetal ongeveer net zoveel licht als onze volle Maan. De nieuwe planeten vullen de levensvatbare zone rond Gliese 667C helemaal op: meer ruimte voor stabiele planeetbanen is er niet.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
exo-planeten zijn altijd spannendquote:Op woensdag 26 juni 2013 17:56 schreef jasper1991 het volgende:
Spannond!
Lijkt me behoorlijk nieuws, toch?
vooral als ze leefbaar zijn ja 
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-06-2013
Zware exoplaneten blijven dicht bij hun moederster
Artist's impression van een denkbeeldig planetenstelsel waarin een grote gasplaneet op geringe afstand om een zware moederster cirkelt. (Lynette Cook)
De resultaten van een ‘planetenjacht’ die door de Gemini-sterrenwacht is opgezet, laten zien dat zware gasplaneten die in wijde banen om hun moederster draaien schaars zijn. De meeste hangen aan moeders rokken.
Bij de waarneemcampagne is niet, zoals gebruikelijk, gekeken naar de kleine schommelbewegingen of helderheidsvariaties die sterren vertonen als er planeten omheen draaien. In plaats daarvan is de omgeving van zeventig nabije, relatief zware sterren, waaronder Bèta Pictoris en Fomalhaut, gefotografeerd. Daarbij zijn verschillende zwakke stellaire begeleiders ontdekt, maar dat bleken zogeheten bruine dwergen te zijn. Er zat niet één zware gasplaneet bij.
Na een statistische analyse komen de onderzoekers tot de conclusie dat bij minder dan één op de vijf sterren van deze klasse zware planeten te vinden zijn die een wijde omloopbaan volgen. 'Wijd' wil in dit geval zeggen: wijder dan de omloopbaan van de planeet Neptunus in ons eigen zonnestelsel. De nog niet gepubliceerde resultaten van verder onderzoek laten zien dat dit gebrek aan zware planeten in wijde omloopbanen ook voor veel andere soorten sterren geldt.
Het lijkt er dus op dat de planetenfamilie die in 2008 bij de ster HR 8799 is ontdekt een vreemde eend in de bijt is. Rond deze jonge ster cirkelen vier ‘gasreuzen’, stuk voor stuk minstens vijf keer zo zwaar als Jupiter, waarvan er twee omloopbanen volgen die wijder zijn dan die van Neptunus. Dat dit planetenstelsel al na onderzoek van slechts enkele sterren werd opgespoord, wekte de indruk dat zware-planeten-op-afstand een normale verschijning zijn. Maar dat blijkt dus niet zo te zijn. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Zware exoplaneten blijven dicht bij hun moederster
Artist's impression van een denkbeeldig planetenstelsel waarin een grote gasplaneet op geringe afstand om een zware moederster cirkelt. (Lynette Cook)
De resultaten van een ‘planetenjacht’ die door de Gemini-sterrenwacht is opgezet, laten zien dat zware gasplaneten die in wijde banen om hun moederster draaien schaars zijn. De meeste hangen aan moeders rokken.
Bij de waarneemcampagne is niet, zoals gebruikelijk, gekeken naar de kleine schommelbewegingen of helderheidsvariaties die sterren vertonen als er planeten omheen draaien. In plaats daarvan is de omgeving van zeventig nabije, relatief zware sterren, waaronder Bèta Pictoris en Fomalhaut, gefotografeerd. Daarbij zijn verschillende zwakke stellaire begeleiders ontdekt, maar dat bleken zogeheten bruine dwergen te zijn. Er zat niet één zware gasplaneet bij.
Na een statistische analyse komen de onderzoekers tot de conclusie dat bij minder dan één op de vijf sterren van deze klasse zware planeten te vinden zijn die een wijde omloopbaan volgen. 'Wijd' wil in dit geval zeggen: wijder dan de omloopbaan van de planeet Neptunus in ons eigen zonnestelsel. De nog niet gepubliceerde resultaten van verder onderzoek laten zien dat dit gebrek aan zware planeten in wijde omloopbanen ook voor veel andere soorten sterren geldt.
Het lijkt er dus op dat de planetenfamilie die in 2008 bij de ster HR 8799 is ontdekt een vreemde eend in de bijt is. Rond deze jonge ster cirkelen vier ‘gasreuzen’, stuk voor stuk minstens vijf keer zo zwaar als Jupiter, waarvan er twee omloopbanen volgen die wijder zijn dan die van Neptunus. Dat dit planetenstelsel al na onderzoek van slechts enkele sterren werd opgespoord, wekte de indruk dat zware-planeten-op-afstand een normale verschijning zijn. Maar dat blijkt dus niet zo te zijn. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Jawel, maar dit klinkt als een doorbraakje. Huis-tuin-en-keuken planeten die ontdekt worden zijn leuk voor insiders, maar dat inmiddels wordt er elke maand wel eentje ontdekt - of in ieder geval veel.quote:
[..]
exo-planeten zijn altijd spannend
Lang leve de aanvoegende wijs!
01-07-2013
Superaarde geïdentificeerd op 70 lichtjaar afstand
De relatieve groottes van de aarde en HD97658b vergeleken. (Jason Eastman and Diana Dragomir)
Sterrenkundigen van de Unviersiteit van Californië in Santa Barbara hebben ontdekt dat de planeet van de heldere ster HD97658, op 70 lichtjaar van de aarde, een zogeheten superaarde is. De planeet was in 2011 al ontdekt met de dopplermethode: als gevolg van de aanwezigheid van de planeet vertoont de ster kleine, periodieke schommelingen. De precieze massa van een exoplaneet kan met die methode echter niet vastgesteld worden.
De astronomen hebben nu met de Canadese MOST-ruimtetelescoop ook overgangen van de planeet wargenomen: eens per omloop beweegt hij voor zijn heldere moederster langs. Uit de grootte van de resulterende (periodieke) helderheidsdipjes kan de middellijn van de planeet worden afgeleid. Omdat de baanoriëntatie nu ook bekend is, valt ook de massa te berekenen. Op die manier is vast komen te staan dat het om een superaarde gaat: een planeet die een paar keer zo zwaar en een paar keer zo groot is als onze eigen aarde.
De gemiddelde dichtheid blijkt ca. vier gram per kubieke centimeter te zijn - ongeveer 70 procent van de dichtheid van de aarde. HD97658b, zoals de planeet heet, heeft mogelijk een uitgebreide dampkring. Leven is er echter niet mogelijk: hij bevindt zich op kleine afstand van zijn hete moederster.
HD97658b is pas de tweede superaarde bij een heldere ster die met behulp van de overgangsmethode is waargenomen. De resultaten zijn vandaag gepubliceerd in Astrophysical Journal Letters. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Superaarde geïdentificeerd op 70 lichtjaar afstand
De relatieve groottes van de aarde en HD97658b vergeleken. (Jason Eastman and Diana Dragomir)
Sterrenkundigen van de Unviersiteit van Californië in Santa Barbara hebben ontdekt dat de planeet van de heldere ster HD97658, op 70 lichtjaar van de aarde, een zogeheten superaarde is. De planeet was in 2011 al ontdekt met de dopplermethode: als gevolg van de aanwezigheid van de planeet vertoont de ster kleine, periodieke schommelingen. De precieze massa van een exoplaneet kan met die methode echter niet vastgesteld worden.
De astronomen hebben nu met de Canadese MOST-ruimtetelescoop ook overgangen van de planeet wargenomen: eens per omloop beweegt hij voor zijn heldere moederster langs. Uit de grootte van de resulterende (periodieke) helderheidsdipjes kan de middellijn van de planeet worden afgeleid. Omdat de baanoriëntatie nu ook bekend is, valt ook de massa te berekenen. Op die manier is vast komen te staan dat het om een superaarde gaat: een planeet die een paar keer zo zwaar en een paar keer zo groot is als onze eigen aarde.
De gemiddelde dichtheid blijkt ca. vier gram per kubieke centimeter te zijn - ongeveer 70 procent van de dichtheid van de aarde. HD97658b, zoals de planeet heet, heeft mogelijk een uitgebreide dampkring. Leven is er echter niet mogelijk: hij bevindt zich op kleine afstand van zijn hete moederster.
HD97658b is pas de tweede superaarde bij een heldere ster die met behulp van de overgangsmethode is waargenomen. De resultaten zijn vandaag gepubliceerd in Astrophysical Journal Letters. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
01-07-2013
Meer bewoonbare planeten dankzij wolken
Computersimulatie van wolken (wit) op een synchroon roterende exoplaneet (blauw). (Jun Yang)
De bewoonbare zone van rode dwergen is veel breder dan gedacht. Dat betekent dat er veel meer bewoonbare planeten in het Melkwegstelsel zijn dan tot nu toe werd aangenomen.
De bewoonbare zone is het gebied rond een ster waar de temperaturen goed zijn voor water aan het oppervlak van een rondcirkelende planeet. Bij rode dwergsterren ligt die bewoonbare zone op kleine afstand van de ster, omdat rode dwergen relatief koel zijn. Planeten die op zo'n kleine afstand rondcirkelen, vertonen een zogeheten synchrone rotatie: ze keren de ster altijd hetzelfde halfrond toe, net zoals de maan dat doet bij de aarde.
Computersimulaties van onderzoekers van de Universiteit van Chicago en Northwestern University, gepubliceerd in Astrophysical Journal Letters, wijzen nu uit dat er aan de 'hete' kant van zo'n synchroon roterende planeet wolken ontstaan, die het licht van de moederster reflecteren en op die manier een verkoelend effect tot gevolg hebben. Dat betekent dat de bewoonbare zone zich verder naar binnen uitstrekt dan je op het eerste gezicht zou verwachten. Omdat er bij rode dwergen (de talrijkste sterren in het heelal) veel exoplaneten zijn ontdekt, betekent dit nieuwe inzicht dat er veel meer potentieel bewoonbare planeten in het Melkwegstelsel zijn dan tot nu toe is gedacht - volgens de onderzoekers misschien wel zestig miljard.
De toekomstige James Webb Space Telescope, waarvan de lancering gepland staat voor 2018, kan de conclusies van de onderzoekers mogelijk bevestigen: op infraroodgolflengten zijn de 'bewolkte' planeten misschien nét waarneembaar. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Meer bewoonbare planeten dankzij wolken
Computersimulatie van wolken (wit) op een synchroon roterende exoplaneet (blauw). (Jun Yang)
De bewoonbare zone van rode dwergen is veel breder dan gedacht. Dat betekent dat er veel meer bewoonbare planeten in het Melkwegstelsel zijn dan tot nu toe werd aangenomen.
De bewoonbare zone is het gebied rond een ster waar de temperaturen goed zijn voor water aan het oppervlak van een rondcirkelende planeet. Bij rode dwergsterren ligt die bewoonbare zone op kleine afstand van de ster, omdat rode dwergen relatief koel zijn. Planeten die op zo'n kleine afstand rondcirkelen, vertonen een zogeheten synchrone rotatie: ze keren de ster altijd hetzelfde halfrond toe, net zoals de maan dat doet bij de aarde.
Computersimulaties van onderzoekers van de Universiteit van Chicago en Northwestern University, gepubliceerd in Astrophysical Journal Letters, wijzen nu uit dat er aan de 'hete' kant van zo'n synchroon roterende planeet wolken ontstaan, die het licht van de moederster reflecteren en op die manier een verkoelend effect tot gevolg hebben. Dat betekent dat de bewoonbare zone zich verder naar binnen uitstrekt dan je op het eerste gezicht zou verwachten. Omdat er bij rode dwergen (de talrijkste sterren in het heelal) veel exoplaneten zijn ontdekt, betekent dit nieuwe inzicht dat er veel meer potentieel bewoonbare planeten in het Melkwegstelsel zijn dan tot nu toe is gedacht - volgens de onderzoekers misschien wel zestig miljard.
De toekomstige James Webb Space Telescope, waarvan de lancering gepland staat voor 2018, kan de conclusies van de onderzoekers mogelijk bevestigen: op infraroodgolflengten zijn de 'bewolkte' planeten misschien nét waarneembaar. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-07-2013
Nieuwe techniek bevordert de detectie van water op exoplaneten
Artist's impression van een hete Jupiter (rechtsonder), een planeet die op geringe afstand om zijn moederster cirkelt. (Sterrewacht Leiden)
Astronomen hebben, met behulp van de Europese Very Large Telescope (VLT), de karakteristieke spectrale vingerafdruk van watermoleculen gedetecteerd in de atmosfeer van een planeet die om een andere ster cirkelt. De detectie is te danken aan een relatief nieuwe techniek die de speurtocht naar water op exoplaneten in een stroomversnelling kan brengen.
De afgelopen twintig jaar hebben astronomen bijna duizend planeten buiten ons zonnestelsel ontdekt. Sommige van deze exoplaneten zijn zogeheten hete Jupiters – planeten die op geringe afstand om hun moederster draaien. Astronomen kunnen zulke exoplaneten opsporen door gebruik te maken van de zwaartekrachtsinvloed die de planeet op zijn ster uitoefent. Deze geeft de ster een regelmatige schommelbeweging die kleine, maar meetbare verschuivingen van de lijnen in het sterspectrum veroorzaakt.
Een team astronomen onder leiding van Jayne Birkby van de Sterrewacht Leiden heeft deze techniek nu omgedraaid door juist gebruik te maken van de veel grotere zwaartekrachtsinvloed van de ster op de planeet. Deze zorgt ervoor dat de planeet met een snelheid van honderdduizenden kilometers per uur om zijn ster cirkelt. Dat resulteert in veel grotere verschuivingen van spectraallijnen, maar daar staat tegenover dat het spectrum van de planeet veel moeilijker detecteerbaar is.
Toch is het met deze techniek nu gelukt om water op te sporen in de atmosfeer van HD 189733b, een Jupiter-achtige planeet die in iets meer dan twee dagen om zijn ster cirkelt en een temperatuur van meer dan 1500 graden heeft. Eerder was met dezelfde techniek ook al koolmonoxide in de atmosfeer van deze exoplaneet aangetoond.
De detectie van water is moeilijker dan die van koolmonoxide, omdat de spectraallijnen van water in een golflengtegebied liggen waar veel last wordt ondervonden van de aardatmosfeer. Vooraf stond dus niet vast dat de meting zou lukken. Nu dat wel is gelukt, zal ook worden geprobeerd om andere moleculen op te sporen, zoals die van methaan en kooldioxide.
Jayne Birkby presenteert het nieuwe resultaat vandaag op de National Astronomy Meeting van de Royal Astronomical Society in St Andrews (Schotland). (EE)
(allesoversterrenkunde)
Nieuwe techniek bevordert de detectie van water op exoplaneten
Artist's impression van een hete Jupiter (rechtsonder), een planeet die op geringe afstand om zijn moederster cirkelt. (Sterrewacht Leiden)
Astronomen hebben, met behulp van de Europese Very Large Telescope (VLT), de karakteristieke spectrale vingerafdruk van watermoleculen gedetecteerd in de atmosfeer van een planeet die om een andere ster cirkelt. De detectie is te danken aan een relatief nieuwe techniek die de speurtocht naar water op exoplaneten in een stroomversnelling kan brengen.
De afgelopen twintig jaar hebben astronomen bijna duizend planeten buiten ons zonnestelsel ontdekt. Sommige van deze exoplaneten zijn zogeheten hete Jupiters – planeten die op geringe afstand om hun moederster draaien. Astronomen kunnen zulke exoplaneten opsporen door gebruik te maken van de zwaartekrachtsinvloed die de planeet op zijn ster uitoefent. Deze geeft de ster een regelmatige schommelbeweging die kleine, maar meetbare verschuivingen van de lijnen in het sterspectrum veroorzaakt.
Een team astronomen onder leiding van Jayne Birkby van de Sterrewacht Leiden heeft deze techniek nu omgedraaid door juist gebruik te maken van de veel grotere zwaartekrachtsinvloed van de ster op de planeet. Deze zorgt ervoor dat de planeet met een snelheid van honderdduizenden kilometers per uur om zijn ster cirkelt. Dat resulteert in veel grotere verschuivingen van spectraallijnen, maar daar staat tegenover dat het spectrum van de planeet veel moeilijker detecteerbaar is.
Toch is het met deze techniek nu gelukt om water op te sporen in de atmosfeer van HD 189733b, een Jupiter-achtige planeet die in iets meer dan twee dagen om zijn ster cirkelt en een temperatuur van meer dan 1500 graden heeft. Eerder was met dezelfde techniek ook al koolmonoxide in de atmosfeer van deze exoplaneet aangetoond.
De detectie van water is moeilijker dan die van koolmonoxide, omdat de spectraallijnen van water in een golflengtegebied liggen waar veel last wordt ondervonden van de aardatmosfeer. Vooraf stond dus niet vast dat de meting zou lukken. Nu dat wel is gelukt, zal ook worden geprobeerd om andere moleculen op te sporen, zoals die van methaan en kooldioxide.
Jayne Birkby presenteert het nieuwe resultaat vandaag op de National Astronomy Meeting van de Royal Astronomical Society in St Andrews (Schotland). (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
2013 of 2014 maakt mij op zich niet uit! Hoe zou je dit nieuws beoordelen, ExperimentalFrentalMental? Overdrijven ze?
Lang leve de aanvoegende wijs!
2013 of 2014 buitenaards leven?????!!quote:
2013 of 2014 maakt mij op zich niet uit! Hoe zou je dit nieuws beoordelen, ExperimentalFrentalMental? Overdrijven ze?
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
Nevermind, ik reageerde per abuis op iets van pagina 1. Dat ging over de 'nieuwe aarde'.
Lang leve de aanvoegende wijs!
Het lijkt me niet overdreven. Het gaat hier om een planeet die ongeveer net zo groot is als de Aarde en waar leven kan ontstaan. We hebben al planeten ontdekt waar leven kan ontstaan. We hebben ook al kandidaat aardachtige planeten ontdekt, dat wil zeggen ter grootte van de Aarde. En als je kijkt naar het aantal exoplaneten die met de bosjes worden ontdekt, nieuwe planetenjagers die gebouwd worden, nieuwe detecteertechnieken, statistsche analyses van Kepler die aantonen dat één op de zes zonnen een aarde-achtige planeet heeft, artikelen waarin verkondigd wordt dat er methodes zijn onwikkeld waarmee ze denken ongeveer 100 miljard aardachtige planeten aan te treffen, .....quote:
2013 of 2014 maakt mij op zich niet uit! Hoe zou je dit nieuws beoordelen, ExperimentalFrentalMental? Overdrijven ze?
ja, dan kijkt t me zeer waarschijnlijk dat we zulke planeten nog dit jaar gaan vinden. Buitenaards leven is een ander verhaal beste Firefly3
[ Bericht 3% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 11-07-2013 09:20:05 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Strange Blue World: Alien Planet's True Color Revealed, a First
This illustration shows HD 189733b, a huge gas giant that orbits very close to its host star HD 189733. The planet's atmosphere is scorching with a temperature of over 1000 degrees Celsius, and it rains glass, sideways, in howling 7000 kilometer-per-hour winds. Image released July 11, 2013.
Call it the deep blue dot. For the first time, scientists have seen the visible color of a distant alien world. The exoplanet — called HD 189733b — is 63 light-years from Earth and a "deep cobalt blue," with raging storms of glass rain and super-fast winds, scientists say. The alien planet's blue color was pinned down using observations from the Hubble Space Telescope. Although the planet might be the same color as Earth from space, scientists think that HD 189733b is a "hot Jupiter" — a gas giant planet that orbits very close to its star. It takes 2.2 Earth days for the planet to travel fully around its sun.
"This planet has been studied well in the past, both by ourselves and other teams," said Frédéric Pont of the University of Exeter, U.K., leader of the Hubble observing program in a statement. "But measuring its color is a real first — we can actually imagine what this planet would look like if we were able to look at it directly."
The exoplanet's weather is less than ideal. Its atmosphere is more than 1,832 degrees Fahrenheit (1,000 degrees Celsius) and the planet rains glass sideways in 4,350 mile per hour (7,000 km/h) winds, according to Hubble officials. In 2007, NASA's Spitzer Space Telescope helped scientists map the weather conditions of the strange alien planet when the spacecraft produced one of the first temperature maps of an exoplanet. The data revealed that temperatures on the day and night sides of the world differ by about 500 degrees Fahrenheit (260 degrees Celsius), causing the strong winds to blow.
Scientists aren't sure what causes the blue planet's coloration, however. "It's difficult to know exactly what causes the color of a planet's atmosphere, even for planets in the solar system," Pont said. "But these new observations add another piece to the puzzle over the nature and atmosphere of HD 189733b. We are slowly painting a more complete picture of this exotic planet."
The research team uncovered the planet's color by measuring the light reflected off the surface of the planet. "We saw the brightness of the whole system drop in the blue part of the spectrum when the planet passed behind its star," Tom Evans of the University of Oxford, U.K., the leader of the study being published in the Aug. 1 issue of the journal Astrophysical Journal Letters said in a statement. "From this, we can gather that the planet is blue, because the signal remained constant at the other colors we measured."
This illustration shows HD 189733b, a huge gas giant that orbits very close to its host star HD 189733. The planet's atmosphere is scorching with a temperature of over 1000 degrees Celsius, and it rains glass, sideways, in howling 7000 kilometer-per-hour winds. Image released July 11, 2013.
Call it the deep blue dot. For the first time, scientists have seen the visible color of a distant alien world. The exoplanet — called HD 189733b — is 63 light-years from Earth and a "deep cobalt blue," with raging storms of glass rain and super-fast winds, scientists say. The alien planet's blue color was pinned down using observations from the Hubble Space Telescope. Although the planet might be the same color as Earth from space, scientists think that HD 189733b is a "hot Jupiter" — a gas giant planet that orbits very close to its star. It takes 2.2 Earth days for the planet to travel fully around its sun.
"This planet has been studied well in the past, both by ourselves and other teams," said Frédéric Pont of the University of Exeter, U.K., leader of the Hubble observing program in a statement. "But measuring its color is a real first — we can actually imagine what this planet would look like if we were able to look at it directly."
The exoplanet's weather is less than ideal. Its atmosphere is more than 1,832 degrees Fahrenheit (1,000 degrees Celsius) and the planet rains glass sideways in 4,350 mile per hour (7,000 km/h) winds, according to Hubble officials. In 2007, NASA's Spitzer Space Telescope helped scientists map the weather conditions of the strange alien planet when the spacecraft produced one of the first temperature maps of an exoplanet. The data revealed that temperatures on the day and night sides of the world differ by about 500 degrees Fahrenheit (260 degrees Celsius), causing the strong winds to blow.
Scientists aren't sure what causes the blue planet's coloration, however. "It's difficult to know exactly what causes the color of a planet's atmosphere, even for planets in the solar system," Pont said. "But these new observations add another piece to the puzzle over the nature and atmosphere of HD 189733b. We are slowly painting a more complete picture of this exotic planet."
The research team uncovered the planet's color by measuring the light reflected off the surface of the planet. "We saw the brightness of the whole system drop in the blue part of the spectrum when the planet passed behind its star," Tom Evans of the University of Oxford, U.K., the leader of the study being published in the Aug. 1 issue of the journal Astrophysical Journal Letters said in a statement. "From this, we can gather that the planet is blue, because the signal remained constant at the other colors we measured."
Nouja ander verhaal. We komen nu wel toch steeds meer in de buurt tot het 'aantonen' van buitenaards leven? Nog los van of we het werkelijk gaan zien of de hand schudden. Het gaat hard merk ik wel. Bedankt voor de info!quote:
[..]
Het lijkt me niet overdreven. Het gaat hier om een planeet die ongeveer net zo groot is als de Aarde en waar leven kan ontstaan. We hebben al planeten ontdekt waar leven kan ontstaan. We hebben ook al kandidaat aardachtige planeten ontdekt, dat wil zeggen ter grootte van de Aarde. En als je kijkt naar het aantal exoplaneten die met de bosjes worden ontdekt, nieuwe planetenjagers die gebouwd worden, nieuwe detecteertechnieken, statistsche analyses van Kepler die aantonen dat één op de zes zonnen een aarde-achtige planeet heeft, artikelen waarin verkondigd wordt dat er methodes zijn onwikkeld waarmee ze denken ongeveer 100 miljard aardachtige planeten aan te treffen, .....
ja, dan kijkt t me zeer waarschijnlijk dat we zulke planeten nog dit jaar gaan vinden. Buitenaards leven is een ander verhaal beste Firefly3
Lang leve de aanvoegende wijs!
Nou ja, we komen niet echt steeds dichter in de buurt. Totdat we daadwerkelijk ergens anders leven aantreffen weten we niet of we het enige leven in het universum zijn. Het feit dat er ontelbare planeten zijn wil nog niet zeggen dat het ontstaan van leven meer dan één keer is voorgekomen. En als er al leven is op een andere planeet is het nog maar de vraag of zich op die planeet ook 'intelligent' leven bevindt. Je moet bedenken dat dinosaurussen hier miljoenen jaren op Aarde hebben rondgelopen en dat wji hier waarschijnlijk niet waren geweest als de dino's niet waren uitgestorven.quote:
[..]
Nouja ander verhaal. We komen nu wel toch steeds meer in de buurt tot het 'aantonen' van buitenaards leven? Nog los van of we het werkelijk gaan zien of de hand schudden. Het gaat hard merk ik wel. Bedankt voor de info!
"Er moet wel ergens leven zijn want er zijn zoveel planeten" is niet echt een goed argument. Deze astronoom legt dat goed uit. Hij is iemand die denkt dat we het enige leven in het universum zijn en hij geeft ook goede argumenten. (vanaf 00:44 min.)
Persoonlijk lijkt het me onwaarschijnlijk dat we het enige leven zijn in het universum.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-07-2013
Onbemande, zelfreplicerende sondes gaan ooit op zoek naar buitenaards leven
Zijn wij de enige intelligente wezens in het heelal? Op deze vraag hopen onderzoekers in de nabije toekomst een antwoord te vinden. Hoe? Door onbemande, zelfreplicerende ruimtesondes in de Melkweg uit te strooien.
Wetenschappers van de universiteit van Edinburgh voorspellen hoe lang het gaat duren voordat de mensheid een vloot interstellaire sondes tot haar beschikking heeft. Onderzoekers Arwen Nicholson en Duncan Forgan verwachten dat dit binnen een fractie van de huidige leeftijd van de aarde gaat gebeuren.
Zwaartekrachtslinger
De ruimtesondes maken gebruik van diverse technieken, zoals normale voortstuwing of een zwaartekrachtslinger. De laatste techniek wordt door veel recente ruimtesondes toegepast, zoals de Voyagers en New Horizons. In dat geval gebruikt een ruimtesonde de massa en beweging van een planeet om de snelheid en koers te wijzigen.
Exoplaneten Er zijn al vele honderden exoplaneten gevonden, waaronder een paar mogelijk ‘leefbare’ exoplaneten. Het is echter lastig om aan te tonen of daar leven – laat staan intelligent leven – voorkomt. Het is de vraag of buitenaards leven dezelfde eisen stelt aan een planeet als aards leven. Het is best mogelijk dat we door de jaren heen ontdekken dat leven flexibeler is dan gedacht en ook op meer plaatsen dan gedacht kan ontstaan. Maar het kan ook de andere kant op gaan. Dat is dus een voortdurend proces van onderzoeken, ontdekken en onze ideeën omtrent buitenaards leven bijschaven.
Veertig jaar naar Alpha Centauri
“Wanneer we de huidige ruimtesondes opschalen, kunnen we concluderen dat een intelligente vloot vrij snel de Melkweg gaat verkennen om het bestaan van intelligent buitenaards leven aan te tonen”, zegt het team in het paper. De onderzoekers stellen dat de sondes met een snelheid van tien procent van de lichtsnelheid gaan reizen. In dat geval duurt de reis naar de meest nabije ster buiten ons zonnestelsel zo’n veertig jaar.
Zijn wij al bezocht?
Maar stel dat er intelligent buitenaards leven bestaat, waarom is de aarde dan niet bezocht door onbemande sondes? De onderzoekers vermoeden dat buitenaardse beschavingen geen sporen willen achterlaten, dus dat we ook geen kapotte sondes vinden. Andere beschavingen denken waarschijnlijk duurzamer dan wij. Daarnaast zijn de sondes in staat om zichzelf te repareren tijdens lange interstellaire reizen of om zichzelf te repliceren met een 3D-printer.
Snelle verspreiding
Zo’n vloot kan zich vrij snel verspreiden. De eerste sonde reist naar Alpha Centauri en scant of daar leven mogelijk is. Vervolgens kloont de sonde zichzelf. Beide sondes gaan naar twee andere sterren, waar ze zichzelf weer repliceren. Het resultaat: binnen enkele honderden of duizenden jaren zijn er duizenden sondes actief.
Andere manieren
Er zijn andere manieren om intelligent buitenaards leven te vinden, bijvoorbeeld door op zoek te gaan naar sterrenmotoren. Of door met radiotelescopen te luisteren naar mysterieuze signalen. Hoe denkt u dat intelligent buitenaards leven ontdekt gaat worden?
(scientias.nl)
Onbemande, zelfreplicerende sondes gaan ooit op zoek naar buitenaards leven
Zijn wij de enige intelligente wezens in het heelal? Op deze vraag hopen onderzoekers in de nabije toekomst een antwoord te vinden. Hoe? Door onbemande, zelfreplicerende ruimtesondes in de Melkweg uit te strooien.
Wetenschappers van de universiteit van Edinburgh voorspellen hoe lang het gaat duren voordat de mensheid een vloot interstellaire sondes tot haar beschikking heeft. Onderzoekers Arwen Nicholson en Duncan Forgan verwachten dat dit binnen een fractie van de huidige leeftijd van de aarde gaat gebeuren.
Zwaartekrachtslinger
De ruimtesondes maken gebruik van diverse technieken, zoals normale voortstuwing of een zwaartekrachtslinger. De laatste techniek wordt door veel recente ruimtesondes toegepast, zoals de Voyagers en New Horizons. In dat geval gebruikt een ruimtesonde de massa en beweging van een planeet om de snelheid en koers te wijzigen.
Exoplaneten Er zijn al vele honderden exoplaneten gevonden, waaronder een paar mogelijk ‘leefbare’ exoplaneten. Het is echter lastig om aan te tonen of daar leven – laat staan intelligent leven – voorkomt. Het is de vraag of buitenaards leven dezelfde eisen stelt aan een planeet als aards leven. Het is best mogelijk dat we door de jaren heen ontdekken dat leven flexibeler is dan gedacht en ook op meer plaatsen dan gedacht kan ontstaan. Maar het kan ook de andere kant op gaan. Dat is dus een voortdurend proces van onderzoeken, ontdekken en onze ideeën omtrent buitenaards leven bijschaven.
Veertig jaar naar Alpha Centauri
“Wanneer we de huidige ruimtesondes opschalen, kunnen we concluderen dat een intelligente vloot vrij snel de Melkweg gaat verkennen om het bestaan van intelligent buitenaards leven aan te tonen”, zegt het team in het paper. De onderzoekers stellen dat de sondes met een snelheid van tien procent van de lichtsnelheid gaan reizen. In dat geval duurt de reis naar de meest nabije ster buiten ons zonnestelsel zo’n veertig jaar.
Zijn wij al bezocht?
Maar stel dat er intelligent buitenaards leven bestaat, waarom is de aarde dan niet bezocht door onbemande sondes? De onderzoekers vermoeden dat buitenaardse beschavingen geen sporen willen achterlaten, dus dat we ook geen kapotte sondes vinden. Andere beschavingen denken waarschijnlijk duurzamer dan wij. Daarnaast zijn de sondes in staat om zichzelf te repareren tijdens lange interstellaire reizen of om zichzelf te repliceren met een 3D-printer.
Snelle verspreiding
Zo’n vloot kan zich vrij snel verspreiden. De eerste sonde reist naar Alpha Centauri en scant of daar leven mogelijk is. Vervolgens kloont de sonde zichzelf. Beide sondes gaan naar twee andere sterren, waar ze zichzelf weer repliceren. Het resultaat: binnen enkele honderden of duizenden jaren zijn er duizenden sondes actief.
Andere manieren
Er zijn andere manieren om intelligent buitenaards leven te vinden, bijvoorbeeld door op zoek te gaan naar sterrenmotoren. Of door met radiotelescopen te luisteren naar mysterieuze signalen. Hoe denkt u dat intelligent buitenaards leven ontdekt gaat worden?
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:
[..]
Nouja ander verhaal. We komen nu wel toch steeds meer in de buurt tot het 'aantonen' van buitenaards leven? Nog los van of we het werkelijk gaan zien of de hand schudden. Het gaat hard merk ik wel. Bedankt voor de info!
Vanavondquote:
[..]
Nou ja, we komen niet echt steeds dichter in de buurt. Totdat we daadwerkelijk ergens anders leven aantreffen weten we niet of we het enige leven in het universum zijn. Het feit dat er ontelbare planeten zijn wil nog niet zeggen dat het ontstaan van leven meer dan één keer is voorgekomen. En als er al leven is op een andere planeet is het nog maar de vraag of zich op die planeet ook 'intelligent' leven bevindt. Je moet bedenken dat dinosaurussen hier miljoenen jaren op Aarde hebben rondgelopen en dat wji hier waarschijnlijk niet waren geweest als de dino's niet waren uitgestorven.
"Er moet wel ergens leven zijn want er zijn zoveel planeten" is niet echt een goed argument. Deze astronoom legt dat goed uit. Hij is iemand die denkt dat we het enige leven in het universum zijn en hij geeft ook goede argumenten. (vanaf 00:44 min.)
Persoonlijk lijkt het me onwaarschijnlijk dat we het enige leven zijn in het universum.
Ned 2 (19:15 - 19:45): NTR Academie afl: Govert Schilling
Govert Schilling: Speurtocht naar buitenaards leven
De mens is altijd op zoek naar buitenaards leven maar misschien zijn we zelf wel 'aliens'. Vrijwel aan de lopende band worden er nieuwe planeten bij andere sterren ontdekt, in sommige gevallen zelfs al planeten waarop water zou kunnen voorkomen. Het leven op aarde is nu nog raadselachtig maar waarschijnlijk niet uitzonderlijk. Hoever zijn we in onze speurtocht naar buitenaardse beschavingen? Met toekomstige telescopen wordt misschien al binnen 10 jaar buitenaards leven gevonden.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-08-2013
Astronomen ontdekken rozige exoplaneet rondom zonachtige ster
Astronomen hebben met behulp van de Subaru Telescoop een planeet ontdekt rondom de zonachtige ster GJ 504. De planeet gaat de boeken in als de lichtste planeet rondom een zonachtige ster die middels directe waarneming is ontdekt.
De planeet heeft de naam GJ 504b gekregen en is ongeveer vier keer zo massief als Jupiter. De planeet draait om de ster GJ 504 die ietsje warmer is dan de zon en zich op zo’n 57 lichtjaar van de aarde bevindt.
Rozig
“Als we naar deze gigantische planeet zouden kunnen reizen, dan zouden we een wereld zien die dankzij de hitte van zijn totstandkoming nog steeds gloeit,” legt onderzoeker Michael McElwain uit. De planeet is daardoor wat rozig (zoals op de afbeelding hierboven ook te zien is).
Grote afstand
GJ 504b staat op vrij grote afstand van zijn sterk: de afstand tussen de planeet en ster is negen keer groter dan de afstand tussen onze zon en Jupiter. En dat is een probleem voor de theorieën die wetenschappers er met betrekking tot de totstandkoming van gigantische planeten op nahouden. Volgens deze theorieën ontstaat een planeet als Jupiter in de gasrijke stofschijf rondom jonge sterren. In deze schijf botsen planetoïden en kometen met elkaar en zo ontstaat uiteindelijk een ‘zaadje’: een stuk puin dat groot genoeg is om gas uit de schijf te onttrekken en zelf te gaan groeien. Deze theorie werkt prima voor planeten die hooguit net zo ver van hun ster verwijderd zijn als Neptunus van onze zon verwijderd is. Maar GJ 504b is zo’n planeet die eigenlijk te ver van de ster verwijderd is om op deze wijze verklaard te kunnen worden. En daarmee is het een lastige planeet, aldus onderzoeker Markus Janson. “De ontdekking van deze planeet impliceert dat we alternatieve theorieën over de totstandkoming van de planeet serieus moeten gaan overwegen, of misschien enkele aannames in de huidige theorieën opnieuw moeten gaan bestuderen.”
De onderzoekers ontdekten GJ 504b door directe waarnemingen. Dit staat haaks op bijvoorbeeld de wijze waarop Kepler planeten opspoort. Kepler bestudeert het licht van sterren en wanneer dit licht regelmatig dimt, wijst dat erop dat er een planeet om de ster cirkelt. Op deze indirecte manier heeft Kepler al heel wat kandidaat-planeten opgespoord. Het direct waarnemen van planeten is in veel opzichten echter een veel waardevollere aanpak. Men kan er niet alleen planeten mee ontdekken, maar direct ook meer te weten komen over de temperatuur, atmosfeer en baan van de planeet. Maar: direct waarnemen is ook heel lastig, legt onderzoeker Masayuki Kuzuhara uit. “Planeten zijn heel zwak en staan zo dicht bij hun sterren dat het vergelijkbaar is met het maken van een foto van een vuurvliegje dat zich nabij een schijnwerper bevindt.”
(scientias.nl)
Astronomen ontdekken rozige exoplaneet rondom zonachtige ster
Astronomen hebben met behulp van de Subaru Telescoop een planeet ontdekt rondom de zonachtige ster GJ 504. De planeet gaat de boeken in als de lichtste planeet rondom een zonachtige ster die middels directe waarneming is ontdekt.
De planeet heeft de naam GJ 504b gekregen en is ongeveer vier keer zo massief als Jupiter. De planeet draait om de ster GJ 504 die ietsje warmer is dan de zon en zich op zo’n 57 lichtjaar van de aarde bevindt.
Rozig
“Als we naar deze gigantische planeet zouden kunnen reizen, dan zouden we een wereld zien die dankzij de hitte van zijn totstandkoming nog steeds gloeit,” legt onderzoeker Michael McElwain uit. De planeet is daardoor wat rozig (zoals op de afbeelding hierboven ook te zien is).
Grote afstand
GJ 504b staat op vrij grote afstand van zijn sterk: de afstand tussen de planeet en ster is negen keer groter dan de afstand tussen onze zon en Jupiter. En dat is een probleem voor de theorieën die wetenschappers er met betrekking tot de totstandkoming van gigantische planeten op nahouden. Volgens deze theorieën ontstaat een planeet als Jupiter in de gasrijke stofschijf rondom jonge sterren. In deze schijf botsen planetoïden en kometen met elkaar en zo ontstaat uiteindelijk een ‘zaadje’: een stuk puin dat groot genoeg is om gas uit de schijf te onttrekken en zelf te gaan groeien. Deze theorie werkt prima voor planeten die hooguit net zo ver van hun ster verwijderd zijn als Neptunus van onze zon verwijderd is. Maar GJ 504b is zo’n planeet die eigenlijk te ver van de ster verwijderd is om op deze wijze verklaard te kunnen worden. En daarmee is het een lastige planeet, aldus onderzoeker Markus Janson. “De ontdekking van deze planeet impliceert dat we alternatieve theorieën over de totstandkoming van de planeet serieus moeten gaan overwegen, of misschien enkele aannames in de huidige theorieën opnieuw moeten gaan bestuderen.”
De onderzoekers ontdekten GJ 504b door directe waarnemingen. Dit staat haaks op bijvoorbeeld de wijze waarop Kepler planeten opspoort. Kepler bestudeert het licht van sterren en wanneer dit licht regelmatig dimt, wijst dat erop dat er een planeet om de ster cirkelt. Op deze indirecte manier heeft Kepler al heel wat kandidaat-planeten opgespoord. Het direct waarnemen van planeten is in veel opzichten echter een veel waardevollere aanpak. Men kan er niet alleen planeten mee ontdekken, maar direct ook meer te weten komen over de temperatuur, atmosfeer en baan van de planeet. Maar: direct waarnemen is ook heel lastig, legt onderzoeker Masayuki Kuzuhara uit. “Planeten zijn heel zwak en staan zo dicht bij hun sterren dat het vergelijkbaar is met het maken van een foto van een vuurvliegje dat zich nabij een schijnwerper bevindt.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
