W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
05-03-2014
Astronomen fotograferen exoplaneet met ‘gewone’ ccd-chip
De eerste ccd-opname van de planeet Bèta Pictoris b. De positie van de (afgedekte) moederster is met een stersymbool aangegeven. (Jared Males/U)
Wetenschappers van de universiteit van Arizona hebben een nieuwe opname gemaakt van de grote planeet die om de jonge ster Bèta Pictoris cirkelt. Het bijzondere aan de foto is dat hij niet – zoals gebruikelijk in de exoplanetenfotografie – is vastgelegd met een infrarooddetector, maar met een ccd-detector zoals je die ook in gewone digitale camera’s tegenkomt.
Hoewel de nieuwe foto is gemaakt op een golflengte die net buiten het bereik van het menselijk oog ligt, wordt het gebruik van een ccd gezien als een belangrijke stap vooruit. Met dezelfde beeldchips zijn ook opnamen in zichtbaar licht mogelijk. En dat betekent dat in de nabije toekomst ook koude, aarde-achtige planeten kunnen worden vastgelegd.
Alle foto’s van exoplaneten die tot nu toe met telescopen op aarde zijn gemaakt, zijn infraroodopnamen. Anders gezegd: het zijn in feite warmtebeelden. Hierdoor beperken de opnamen zich tot ‘gasreuzen’ – grote planeten die nog jong genoeg zijn om veel warmte uit te stralen. Oudere, mogelijk leefbare planeten die al zijn afgekoeld zenden veel minder infraroodstraling uit en vereisen camera’s die gevoelig zijn voor zichtbaar licht. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Astronomen fotograferen exoplaneet met ‘gewone’ ccd-chip
De eerste ccd-opname van de planeet Bèta Pictoris b. De positie van de (afgedekte) moederster is met een stersymbool aangegeven. (Jared Males/U)
Wetenschappers van de universiteit van Arizona hebben een nieuwe opname gemaakt van de grote planeet die om de jonge ster Bèta Pictoris cirkelt. Het bijzondere aan de foto is dat hij niet – zoals gebruikelijk in de exoplanetenfotografie – is vastgelegd met een infrarooddetector, maar met een ccd-detector zoals je die ook in gewone digitale camera’s tegenkomt.
Hoewel de nieuwe foto is gemaakt op een golflengte die net buiten het bereik van het menselijk oog ligt, wordt het gebruik van een ccd gezien als een belangrijke stap vooruit. Met dezelfde beeldchips zijn ook opnamen in zichtbaar licht mogelijk. En dat betekent dat in de nabije toekomst ook koude, aarde-achtige planeten kunnen worden vastgelegd.
Alle foto’s van exoplaneten die tot nu toe met telescopen op aarde zijn gemaakt, zijn infraroodopnamen. Anders gezegd: het zijn in feite warmtebeelden. Hierdoor beperken de opnamen zich tot ‘gasreuzen’ – grote planeten die nog jong genoeg zijn om veel warmte uit te stralen. Oudere, mogelijk leefbare planeten die al zijn afgekoeld zenden veel minder infraroodstraling uit en vereisen camera’s die gevoelig zijn voor zichtbaar licht. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Wow wordt spannend
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
25-03-2014
Robottelescoop vindt zijn eerste planetenstelsels
De Lick-sterrenwacht op Mount Hamilton in Californië. (Lick Observatory)
Binnen enkele weken na de ingebruikname heeft de Automated Planet Finder van de Lick-sterrenwacht in Californië zijn eerste twee planetenstelsels ontdekt. Naar verwachting zullen de komende jaren nog veel meer planetenstelsels gevonden worden rond relatief nabije sterren. Zelfs de ontdekking van een aardeachtige planeet behoort tot de mogelijkheden, aldus de projectleiders.
De Automated Planet Finder (APF) maakt gebruik van een gevoelige spectroscoop die bevestigd is in het brandpunt van de 2,4-meter telescoop van de sterrenwacht. Volledig automatisch doet hij precisiemetingen aan een aantal vooraf geselecteerde sterren. De spectroscoop kan kleine periodieke variaties op het spoor komen in de radiale snelheid van zo'n ster (naar ons toe of van ons af). Zulke schommelingen worden veroorzaakt door de aanwezigheid van een of meer planeten.
De 12 miljoen dollar kostende APF is begin dit jaar in gebruik genomen en heeft inmiddels vier reuzenplaneten gevonden in kleine omloopbanen rond de ster HD141399 (het bestaan daarvan werd al vermoed op basis van eerdere metingen) en één Neptunus-achtige planeet rond de rode dwergster GJ687. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Robottelescoop vindt zijn eerste planetenstelsels
De Lick-sterrenwacht op Mount Hamilton in Californië. (Lick Observatory)
Binnen enkele weken na de ingebruikname heeft de Automated Planet Finder van de Lick-sterrenwacht in Californië zijn eerste twee planetenstelsels ontdekt. Naar verwachting zullen de komende jaren nog veel meer planetenstelsels gevonden worden rond relatief nabije sterren. Zelfs de ontdekking van een aardeachtige planeet behoort tot de mogelijkheden, aldus de projectleiders.
De Automated Planet Finder (APF) maakt gebruik van een gevoelige spectroscoop die bevestigd is in het brandpunt van de 2,4-meter telescoop van de sterrenwacht. Volledig automatisch doet hij precisiemetingen aan een aantal vooraf geselecteerde sterren. De spectroscoop kan kleine periodieke variaties op het spoor komen in de radiale snelheid van zo'n ster (naar ons toe of van ons af). Zulke schommelingen worden veroorzaakt door de aanwezigheid van een of meer planeten.
De 12 miljoen dollar kostende APF is begin dit jaar in gebruik genomen en heeft inmiddels vier reuzenplaneten gevonden in kleine omloopbanen rond de ster HD141399 (het bestaan daarvan werd al vermoed op basis van eerdere metingen) en één Neptunus-achtige planeet rond de rode dwergster GJ687. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-03-2014
Ook levenloze planeten kunnen een zuurstofrijke atmosfeer hebben
Artist’s impression van de exoplaneet Kepler-22b. Deze planeet zou geschikt kunnen zijn voor (aards) leven. (NASA/Ames/JPL-Caltech)
Zuurstof is geen goede indicator van leven op een exoplaneet. Volgens Robin Wordsworth en Raymond Pierrehumbert van de universiteit van Chicago is de aanwezigheid van water al voldoende om zo’n wereld een zuurstofrijke atmosfeer te geven.
Tot nu toe zijn meer dan 1750 exoplaneten (planeten buiten ons zonnestelsel) ontdekt. Sommige daarvan bevinden zich binnen de ‘leefbare zone’ van hun moederster – het gebied rond de ster waar vloeibaar water kan bestaan. Met de volgende generatie van telescopen zal worden geprobeerd om de atmosferen van zulke planeten te analyseren.
Eerder onderzoek leek erop te wijzen dat zich in de atmosferen van planeten binnen de leefbare zone alleen zuurstof kan verzamelen als er leven aanwezig is. Chemische modellen geven namelijk aan dat zuurstofmoleculen zich onder warme omstandigheden gemakkelijk aan andere elementen binden.
Uit de nieuwe analyse van Wordsworth en Pierrehumbert blijkt echter dat dode planeten binnen de leefbare zone toch veel zuurstof in hun atmosfeer kunnen hebben. Voorwaarde is wel dat er veel water op de planeet is en zijn atmosfeer weinig stikstof en argon bevat. Een gebrek aan stikstof en argon zorgt ervoor dat zich veel waterdamp in de lucht kan verzamelen. Het ultraviolette licht van de moederster doet de rest: watermoleculen worden gesplitst in zuurstof en waterstof, waarna de lichte waterstofatomen de ruimte in verdwijnen.
Bij de zoektocht naar planeten waar leven lijkt te bestaan, moet dus niet alleen worden gelet op de aanwezigheid van atmosferische zuurstof. Ook de aanwezigheid van andere gassen is van belang. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Ook levenloze planeten kunnen een zuurstofrijke atmosfeer hebben
Artist’s impression van de exoplaneet Kepler-22b. Deze planeet zou geschikt kunnen zijn voor (aards) leven. (NASA/Ames/JPL-Caltech)
Zuurstof is geen goede indicator van leven op een exoplaneet. Volgens Robin Wordsworth en Raymond Pierrehumbert van de universiteit van Chicago is de aanwezigheid van water al voldoende om zo’n wereld een zuurstofrijke atmosfeer te geven.
Tot nu toe zijn meer dan 1750 exoplaneten (planeten buiten ons zonnestelsel) ontdekt. Sommige daarvan bevinden zich binnen de ‘leefbare zone’ van hun moederster – het gebied rond de ster waar vloeibaar water kan bestaan. Met de volgende generatie van telescopen zal worden geprobeerd om de atmosferen van zulke planeten te analyseren.
Eerder onderzoek leek erop te wijzen dat zich in de atmosferen van planeten binnen de leefbare zone alleen zuurstof kan verzamelen als er leven aanwezig is. Chemische modellen geven namelijk aan dat zuurstofmoleculen zich onder warme omstandigheden gemakkelijk aan andere elementen binden.
Uit de nieuwe analyse van Wordsworth en Pierrehumbert blijkt echter dat dode planeten binnen de leefbare zone toch veel zuurstof in hun atmosfeer kunnen hebben. Voorwaarde is wel dat er veel water op de planeet is en zijn atmosfeer weinig stikstof en argon bevat. Een gebrek aan stikstof en argon zorgt ervoor dat zich veel waterdamp in de lucht kan verzamelen. Het ultraviolette licht van de moederster doet de rest: watermoleculen worden gesplitst in zuurstof en waterstof, waarna de lichte waterstofatomen de ruimte in verdwijnen.
Bij de zoektocht naar planeten waar leven lijkt te bestaan, moet dus niet alleen worden gelet op de aanwezigheid van atmosferische zuurstof. Ook de aanwezigheid van andere gassen is van belang. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-04-2014
Mogelijke exomaan ontdekt
Bestaat ‘microlensobject’ MOA-2011-BLG-262Lb uit een planeet met een maan (links) of uit een ster met een planeet (rechts)? (NASA/JPL-Caltech)
Astronomen hebben mogelijk een glimp opgevangen van een ‘exomaan’ – een maan die om een planeet buiten ons zonnestelsel cirkelt. Letterlijk een glimp, want het gaat om een niet-reproduceerbare waarneming.
De potentiële exomaan en zijn moederplaneet hebben hun bestaan verraden via het zogeheten gravitationele microlenseffect. Dit effect ontstaat als een (onzichtbaar) zwak voorgrondobject vanaf de aarde gezien precies voor een verre ster langs schuift. Het voorgrondobject – of beter gezegd: zijn zwaartekrachtsveld – werkt in zo’n geval als een soort vergrootglas die het licht van de verre ster tijdelijk versterkt. Zo’n gebeurtenis duurt doorgaans slechts enkele weken.
Dat voorgrondobject kan van alles zijn: een vrij rondzwervende planeet, een zwakke ster, maar ook een ster waar een planeet omheen cirkelt of een planeet met een maan. In die laatste twee gevallen kunnen er – kort na elkaar – als het ware twee vergrootglazen voor de achtergrondster schuiven. En dan wordt de ster twee keer wat helderder dan normaal.
Dat is nu precies wat een internationaal team van astronomen onlangs heeft waargenomen. Het probleem is echter dat niet valt vast te stellen op welke afstand het dubbele object ‘MOA-2011-BLG-262’ zich bevond. Daardoor zal ook altijd onduidelijk blijven wát het was. Een planeet met maan op relatief kleine afstand veroorzaakt namelijk dezelfde ‘lichtshow’ als een ster met planeet op grotere afstand. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Mogelijke exomaan ontdekt
Bestaat ‘microlensobject’ MOA-2011-BLG-262Lb uit een planeet met een maan (links) of uit een ster met een planeet (rechts)? (NASA/JPL-Caltech)
Astronomen hebben mogelijk een glimp opgevangen van een ‘exomaan’ – een maan die om een planeet buiten ons zonnestelsel cirkelt. Letterlijk een glimp, want het gaat om een niet-reproduceerbare waarneming.
De potentiële exomaan en zijn moederplaneet hebben hun bestaan verraden via het zogeheten gravitationele microlenseffect. Dit effect ontstaat als een (onzichtbaar) zwak voorgrondobject vanaf de aarde gezien precies voor een verre ster langs schuift. Het voorgrondobject – of beter gezegd: zijn zwaartekrachtsveld – werkt in zo’n geval als een soort vergrootglas die het licht van de verre ster tijdelijk versterkt. Zo’n gebeurtenis duurt doorgaans slechts enkele weken.
Dat voorgrondobject kan van alles zijn: een vrij rondzwervende planeet, een zwakke ster, maar ook een ster waar een planeet omheen cirkelt of een planeet met een maan. In die laatste twee gevallen kunnen er – kort na elkaar – als het ware twee vergrootglazen voor de achtergrondster schuiven. En dan wordt de ster twee keer wat helderder dan normaal.
Dat is nu precies wat een internationaal team van astronomen onlangs heeft waargenomen. Het probleem is echter dat niet valt vast te stellen op welke afstand het dubbele object ‘MOA-2011-BLG-262’ zich bevond. Daardoor zal ook altijd onduidelijk blijven wát het was. Een planeet met maan op relatief kleine afstand veroorzaakt namelijk dezelfde ‘lichtshow’ als een ster met planeet op grotere afstand. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Planeet van formaat aarde op juiste afstand ster gevonden
Rond een verre ster draait een planeet die ongeveer even groot is als onze aarde en op de 'juiste' afstand tot de ster staat om mogelijk water te bevatten. De planeet Kepler-186f is waarschijnlijk ook rotsachtig zoals de aarde.
Zo’n planeet is nog niet eerder gevonden. De ontdekking is belangrijk, omdat de kans op vloeibaar water, en dus op leven zoals bij ons, het grootst is op zo'n planeet.
De planeet is ontdekt door de Kepler-ruimtetelescoop van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA en een organisatie die zoekt naar buitenaards leven, de Search for Extraterrestrial Intelligence (SETI).
Zij hebben de vondst donderdag bekendgemaakt. Het onderzoek staat binnenkort in het belangrijke wetenschapsblad Science.
Kepler-186f staat te ver weg en is niet helder genoeg om goed onderzoek te doen. Er is daarom geen enkele aanwijzing dat er echt leven mogelijk is. ''Maar ons onderzoek wijst erop dat we planeten rond heldere sterren moeten kunnen vinden, ideale plekken om te bestuderen met toekomstige ruimtetelescopen'', zegt onderzoeker Elisa Quintana.
Afstand
Wetenschappers zoeken al jaren naar planeten waar leven mogelijk zou kunnen zijn. Daarbij kijken ze eerst of er vloeibaar water op een planeet kan zijn. Daarvoor moet een planeet rotsachtig zijn en op de goede afstand van de ster staan.
Als de planeet te dicht bij zijn ster staat, verdampt het water; is de planeet te ver weg dan bevriest het. Die juiste afstand heet de bewoonbare zone of het Goudlokje-gebied.
"Sommige onderzoekers noemen dit bewoonbare planeten, maar we weten natuurlijk niet of ze dat wel zijn", zegt Stephen Kane van de San Francisco State University. "We weten simpelweg dat ze zich in relatie tot de ster in de bewoonbare zone bevinden. Dat is de beste plek om naar bewoonbare planeten te zoeken."
Transitmethode
Kepler-186f is de vijfde en buitenste planeet die ontdekt is bij de dwergster Kepler-186. De planeten zijn ontdekt met behulp van de zogenaamde transitmethode. Hierbij worden de planeten waargenomen als ze vanuit het zichtpunt van de telescoop voor de ster langs komen. De planeet heeft een radius (afstand van de kern tot de oppervlakte) die 1,1 keer zo groot is als die van de aarde.
Tot nu toe hebben wetenschappers 1.780 planeten ontdekt in andere zonnestelsels, zogenaamde exoplaneten. Ongeveer twintig daarvan zitten in het ideale gebied, maar die zijn allemaal veel groter dan de aarde.
Ze bestaan uit gas, zoals Jupiter en Saturnus. Kepler-186f is de eerste planeet die in de goede omgeving zit én de juiste omvang heeft.
Grote kans
"De afgelopen jaren hebben we geleerd dat planeten die anderhalf tot twee keer zo groot zijn als de aarde, zoveel massa hebben dat ze een dikke atmosfeer van helium en waterstof krijgen. Hierdoor lijken ze op de gasreuzen die we ook in ons eigen zonnestelsel vinden", zegt Kane.
"Kijkend naar het formaat van Kepler-186f, is er een kleine kans dat er ook zo'n atmosfeer van helium en gas is. Maar de kans is veel groter dat de planeet een rotsachtige oppervlakte heeft, zoals aarde."
Rond een verre ster draait een planeet die ongeveer even groot is als onze aarde en op de 'juiste' afstand tot de ster staat om mogelijk water te bevatten. De planeet Kepler-186f is waarschijnlijk ook rotsachtig zoals de aarde.
Zo’n planeet is nog niet eerder gevonden. De ontdekking is belangrijk, omdat de kans op vloeibaar water, en dus op leven zoals bij ons, het grootst is op zo'n planeet.
De planeet is ontdekt door de Kepler-ruimtetelescoop van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA en een organisatie die zoekt naar buitenaards leven, de Search for Extraterrestrial Intelligence (SETI).
Zij hebben de vondst donderdag bekendgemaakt. Het onderzoek staat binnenkort in het belangrijke wetenschapsblad Science.
Kepler-186f staat te ver weg en is niet helder genoeg om goed onderzoek te doen. Er is daarom geen enkele aanwijzing dat er echt leven mogelijk is. ''Maar ons onderzoek wijst erop dat we planeten rond heldere sterren moeten kunnen vinden, ideale plekken om te bestuderen met toekomstige ruimtetelescopen'', zegt onderzoeker Elisa Quintana.
Afstand
Wetenschappers zoeken al jaren naar planeten waar leven mogelijk zou kunnen zijn. Daarbij kijken ze eerst of er vloeibaar water op een planeet kan zijn. Daarvoor moet een planeet rotsachtig zijn en op de goede afstand van de ster staan.
Als de planeet te dicht bij zijn ster staat, verdampt het water; is de planeet te ver weg dan bevriest het. Die juiste afstand heet de bewoonbare zone of het Goudlokje-gebied.
"Sommige onderzoekers noemen dit bewoonbare planeten, maar we weten natuurlijk niet of ze dat wel zijn", zegt Stephen Kane van de San Francisco State University. "We weten simpelweg dat ze zich in relatie tot de ster in de bewoonbare zone bevinden. Dat is de beste plek om naar bewoonbare planeten te zoeken."
Transitmethode
Kepler-186f is de vijfde en buitenste planeet die ontdekt is bij de dwergster Kepler-186. De planeten zijn ontdekt met behulp van de zogenaamde transitmethode. Hierbij worden de planeten waargenomen als ze vanuit het zichtpunt van de telescoop voor de ster langs komen. De planeet heeft een radius (afstand van de kern tot de oppervlakte) die 1,1 keer zo groot is als die van de aarde.
Tot nu toe hebben wetenschappers 1.780 planeten ontdekt in andere zonnestelsels, zogenaamde exoplaneten. Ongeveer twintig daarvan zitten in het ideale gebied, maar die zijn allemaal veel groter dan de aarde.
Ze bestaan uit gas, zoals Jupiter en Saturnus. Kepler-186f is de eerste planeet die in de goede omgeving zit én de juiste omvang heeft.
Grote kans
"De afgelopen jaren hebben we geleerd dat planeten die anderhalf tot twee keer zo groot zijn als de aarde, zoveel massa hebben dat ze een dikke atmosfeer van helium en waterstof krijgen. Hierdoor lijken ze op de gasreuzen die we ook in ons eigen zonnestelsel vinden", zegt Kane.
"Kijkend naar het formaat van Kepler-186f, is er een kleine kans dat er ook zo'n atmosfeer van helium en gas is. Maar de kans is veel groter dat de planeet een rotsachtige oppervlakte heeft, zoals aarde."
Alleen een beetje frustrerend dat het hier ook bij blijft:quote:Op donderdag 17 april 2014 16:53 schreef Molurus het volgende:
Frutsel was me voor.
Bijzonder nieuws!
quote:Astronomers may never know for certain whether Kepler-186f can sustain life. The planet is too far away even for next-generation space telescopes like NASA's James Webb, set for launch in 2018, to study it in detail.bron:http://hosted.ap.org/dyna(...)OME&TEMPLATE=DEFAULT
Never argue with idiots. First they will lower you to their level then beat you with experience.
Voorlopig in elk geval wel, maar wie weet ontwikkelen we wel betere technieken in de nabije toekomst.quote:
[..]
Alleen een beetje frustrerend dat het hier ook bij blijft:
[..]
Hoe dan ook... 500 lichtjaar is idd behoorlijk ver.
Niet meer aanwezig in dit forum.
18-04-2014
Zo zou een zonsondergang er uitzien op de kersverse neef van de aarde
© creative commons - University of Puerto Rico at Arecibo / NASA .
Nooit werd er een meer aarde-achtige planeet ontdekt dan Kepler-186f, zo meldde de NASA gisteren. Dat zorgt voor veel enthousiasme bij sterrenliefhebbers. In die mate dat er al visualisaties opduiken van hoe het er daar zou kunnen uitzien.
Er zijn - gelukkig voor ons - wetenschappers die zich volop kunnen verliezen in die 'wat als'-vragen. Zoals de mensen aan het Planetary Habitability Laboratory van de universiteit van Puerto Rico. Zij bewerkten een beeld van een Caraïbische zonsondergang dermate dat het lijkt alsof je op een eenzaam strand aan een oceaan op Kepler-186f zou rondkuieren.
Volgens de wetenschappers van het Planetary Habitability Laboratory is Kepler-186f hoogstwaarschijnlijk een rotsachtige planeet. Kepler zou een gematigd klimaat kunnen hebben, tenminste als de planeet een veel dichtere atmosfeer heeft dan de aarde.
© creative commons - University of Puerto Rico at Arecibo / PHL .
(HLN)
Zo zou een zonsondergang er uitzien op de kersverse neef van de aarde
© creative commons - University of Puerto Rico at Arecibo / NASA .
Nooit werd er een meer aarde-achtige planeet ontdekt dan Kepler-186f, zo meldde de NASA gisteren. Dat zorgt voor veel enthousiasme bij sterrenliefhebbers. In die mate dat er al visualisaties opduiken van hoe het er daar zou kunnen uitzien.
Er zijn - gelukkig voor ons - wetenschappers die zich volop kunnen verliezen in die 'wat als'-vragen. Zoals de mensen aan het Planetary Habitability Laboratory van de universiteit van Puerto Rico. Zij bewerkten een beeld van een Caraïbische zonsondergang dermate dat het lijkt alsof je op een eenzaam strand aan een oceaan op Kepler-186f zou rondkuieren.
Volgens de wetenschappers van het Planetary Habitability Laboratory is Kepler-186f hoogstwaarschijnlijk een rotsachtige planeet. Kepler zou een gematigd klimaat kunnen hebben, tenminste als de planeet een veel dichtere atmosfeer heeft dan de aarde.
© creative commons - University of Puerto Rico at Arecibo / PHL .
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
17-04-2014
Nieuw instrumenten gaat exoplaneten chemisch ontleden
De 2,4-meter telescoop van het New Mexico Institute of Mining and Technology in New Mexico. (New Mexico Tech)
Binnenkort zullen in New Mexico (VS) de eerste metingen worden gedaan met een nieuw meetinstrument waarmee de chemische samenstelling van exoplaneten kan worden bepaald. Op 3 april jl. heeft het instrument, NESSI geheten, zijn eerste testwaarnemingen gedaan.
De afkorting NESSI staat voor New Mexico Exoplanet Spectroscopic Survey Instrument. Het is dus een spectrometer: een instrument dat het licht van objecten kan ontleden, om erachter te komen welke chemische elementen deze bevatten. NESSI is gekoppeld aan een 2,4-meter telescoop.
Het instrument zal ongeveer honderd, reeds bekende exoplaneten onder de loep nemen. Deze planeten variëren in grootte van ‘superaardes’ (planeten die wat zwaarder zijn dan onze eigen planeet) tot ‘hete jupiters’ (reuzenplaneten die op geringe afstand om hun moederster cirkelen).
De planeten zullen worden waargenomen op het moment dat ze – vanaf de aarde gezien – voor hun ster langs trekken. Op dat moment absorbeert de atmosfeer van zo’n planeet specifieke golflengten van het licht van de ster, die karakteristiek zijn voor zijn chemische samenstelling.
Rond het begin van de zomer zal NESSI zijn eerste exoplaneten onderzoeken. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Nieuw instrumenten gaat exoplaneten chemisch ontleden
De 2,4-meter telescoop van het New Mexico Institute of Mining and Technology in New Mexico. (New Mexico Tech)
Binnenkort zullen in New Mexico (VS) de eerste metingen worden gedaan met een nieuw meetinstrument waarmee de chemische samenstelling van exoplaneten kan worden bepaald. Op 3 april jl. heeft het instrument, NESSI geheten, zijn eerste testwaarnemingen gedaan.
De afkorting NESSI staat voor New Mexico Exoplanet Spectroscopic Survey Instrument. Het is dus een spectrometer: een instrument dat het licht van objecten kan ontleden, om erachter te komen welke chemische elementen deze bevatten. NESSI is gekoppeld aan een 2,4-meter telescoop.
Het instrument zal ongeveer honderd, reeds bekende exoplaneten onder de loep nemen. Deze planeten variëren in grootte van ‘superaardes’ (planeten die wat zwaarder zijn dan onze eigen planeet) tot ‘hete jupiters’ (reuzenplaneten die op geringe afstand om hun moederster cirkelen).
De planeten zullen worden waargenomen op het moment dat ze – vanaf de aarde gezien – voor hun ster langs trekken. Op dat moment absorbeert de atmosfeer van zo’n planeet specifieke golflengten van het licht van de ster, die karakteristiek zijn voor zijn chemische samenstelling.
Rond het begin van de zomer zal NESSI zijn eerste exoplaneten onderzoeken. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Het lichtspectrum dat eventeel door buitenaardse wezens wordt opgevangen zal waarschijnlijk in het rode gedeelte meer opgedeeld zijn, zodat ze meerdere kleuren kunnen onderscheiden in het rood.quote:
18-04-2014
Zo zou een zonsondergang er uitzien op de kersverse neef van de aarde
[ afbeelding ]
© creative commons - University of Puerto Rico at Arecibo / NASA .
Nooit werd er een meer aarde-achtige planeet ontdekt dan Kepler-186f, zo meldde de NASA gisteren. Dat zorgt voor veel enthousiasme bij sterrenliefhebbers. In die mate dat er al visualisaties opduiken van hoe het er daar zou kunnen uitzien.
Er zijn - gelukkig voor ons - wetenschappers die zich volop kunnen verliezen in die 'wat als'-vragen. Zoals de mensen aan het Planetary Habitability Laboratory van de universiteit van Puerto Rico. Zij bewerkten een beeld van een Caraïbische zonsondergang dermate dat het lijkt alsof je op een eenzaam strand aan een oceaan op Kepler-186f zou rondkuieren.
Volgens de wetenschappers van het Planetary Habitability Laboratory is Kepler-186f hoogstwaarschijnlijk een rotsachtige planeet. Kepler zou een gematigd klimaat kunnen hebben, tenminste als de planeet een veel dichtere atmosfeer heeft dan de aarde.
[ afbeelding ]
© creative commons - University of Puerto Rico at Arecibo / PHL .
(HLN)
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
24-04-2014
Waarom bewoonbare exoplaneten slecht nieuws zijn voor de mensheid
Zo zou Kepler-186f er ongeveer moeten uitzien. © afp.
Vorige week ontdekten NASA-wetenschappers de meest Aarde-achtige planeet ooit. Mocht er leven op die planeet bestaan, is dat slecht nieuws voor ons, schrijft wetenschapssite Ars Technica. Als we nog geen buitenaards leven gevonden hebben - of andersom - betekent dat dat intelligent leven uitsterft vooraleer het ander intergalactisch leven kan bereiken.
De pas ontdekte planeet, die Kepler-186f gedoopt werd, is ongeveer even groot als de aarde. De planeet bevindt zich op zo'n afstand van dwergster Kepler-186 dat er mogelijk vloeibaar water en leven aanwezig is. "Het is de eerste exoplaneet met de omvang van de Aarde die is aangetroffen in de leefbare zone van een andere ster", zei astronoom Elisa Quintana, die het onderzoek leidde. Maar volgens co-auteur Thomas Barclay "betekent dat niet dat we weten of die planeet leefbaar is".
Uitsterven
Deze ontdekking bewijst wel dat we steeds meer mogen geloven in dat we in de nabije toekomst zelf zullen uitsterven door het concept van 'De Grote Filter', dat de Fermi-paradox probeert op te lossen.
Het stelt de vraag waarom we nog geen buitenaards leven gevonden hebben, of andersom: waarom buitenaards leven ons nog niet gevonden heeft. Er bestaan namelijk honderden miljarden andere zonnestelsels naast het onze.
'Flessenhals'
Door het uitblijven van contact met buitenaards leven lijkt het steeds waarschijnlijker dat het onmogelijk is om te transferen naar een intergalactische bevolking. De afwezigheid van contact met andere beschavingen zou te wijten kunnen zijn aan het feit dat er erg weinig intelligent leven bestaat in ons heelal, of dat dat leven uitsterft alvorens het ander intelligent leven kan vinden. Deze 'flessenhals' wordt ook 'De Grote Filter' genoemd.
Er wordt al vijftig jaar heftig gediscussieerd over wat die 'flessenhals' precies veroorzaakt. De schaarste aan Aarde-achtige planten kan er bijvoorbeeld een van zijn. Er zijn bovendien een reeks perfecte omstandigheden nodig voor de evolutie tot complex leven. Dan denken we aan de perfecte afstand van de zon, dat het sterrenstelsel ver genoeg verwijderd moet zijn van het centrum van het heelal om verwoestende straling te vermijden of de aanwezigheid van onze ongewoonlijk grote maan die ons onze verschillende seizoenen schenkt. Dat zijn nog maar enkele van de talrijke omstandigheden die nodig zijn om complex leven te doen ontstaan.
Radicale veranderingen
Het ontbreken van contact met buitenaards leven zou er aan de andere kant ook kunnen op wijzen dat het niet lang genoeg weet te overleven. Gedurende 200.000 jaar heeft de mensheid supervulkanen, de inslag van asteroïden en pandemieën weten te overleven. Maar we hebben nog maar enkele decennia overleefd in de aanwezigheid van nucleaire wapens, en het is nog maar de vraag of we andere radicale technologische veranderingen die deze eeuw met zich zal meebrengen zullen overleven.
Zo menen gerenommeerde wetenschappers, zoals bijvoorbeeld astronoom Martin Rees, die aan het Cambrigde Centre for the Study of Existential Risk werkt, dat de ontwikkelingen van de biotechnologie mogelijk catastrofaal zullen uitdraaien. Ook wetenschappers als Stephen Hawking hebben hun bezorgdheid al uitgedrukt over de uitbouw van superintelligente machines, waarvan de gevolgen volgens hen te weinig onderzocht worden.
Slecht nieuws
De schaarste aan leefbare planeten wordt steeds meer ontkracht, aangezien er nu de technologie is om steeds meer exoplaneten te ontdekken. Elke ontdekking van een planeet als Kepler-186f maakt het waarschijnlijker dat de Aarde niet de enige planeet is die intelligent leven huisvestigt. Mocht er effectief leven zijn op de planeet, dan is dat heel slecht nieuws voor de mensheid en onze buitenaardse vrienden.
In het geval van Kepler-186f zijn er nog steeds veel redenen om te geloven dat er zich geen leven bevindt op de planeet. Door een te dunne atmosfeer is het mogelijk dat de planeet bevriest, of bij een synchrone rotatie zou er een te statisch milieu zijn om leven te ontwikkelen.
Een ontdekking van een van deze vijandelijke omstandigheden zou de reden zijn voor een feest, meent Ars Technica, die filosoof Nick Bostrom citeert: "De stilte van de nacht is goud waard... in de zoektocht naar buitenaards leven is geen nieuws goed nieuws. Het belooft een mogelijk grootse toekomst voor de mensheid."
(HLN)
Waarom bewoonbare exoplaneten slecht nieuws zijn voor de mensheid
Zo zou Kepler-186f er ongeveer moeten uitzien. © afp.
Vorige week ontdekten NASA-wetenschappers de meest Aarde-achtige planeet ooit. Mocht er leven op die planeet bestaan, is dat slecht nieuws voor ons, schrijft wetenschapssite Ars Technica. Als we nog geen buitenaards leven gevonden hebben - of andersom - betekent dat dat intelligent leven uitsterft vooraleer het ander intergalactisch leven kan bereiken.
De pas ontdekte planeet, die Kepler-186f gedoopt werd, is ongeveer even groot als de aarde. De planeet bevindt zich op zo'n afstand van dwergster Kepler-186 dat er mogelijk vloeibaar water en leven aanwezig is. "Het is de eerste exoplaneet met de omvang van de Aarde die is aangetroffen in de leefbare zone van een andere ster", zei astronoom Elisa Quintana, die het onderzoek leidde. Maar volgens co-auteur Thomas Barclay "betekent dat niet dat we weten of die planeet leefbaar is".
Uitsterven
Deze ontdekking bewijst wel dat we steeds meer mogen geloven in dat we in de nabije toekomst zelf zullen uitsterven door het concept van 'De Grote Filter', dat de Fermi-paradox probeert op te lossen.
Het stelt de vraag waarom we nog geen buitenaards leven gevonden hebben, of andersom: waarom buitenaards leven ons nog niet gevonden heeft. Er bestaan namelijk honderden miljarden andere zonnestelsels naast het onze.
'Flessenhals'
Door het uitblijven van contact met buitenaards leven lijkt het steeds waarschijnlijker dat het onmogelijk is om te transferen naar een intergalactische bevolking. De afwezigheid van contact met andere beschavingen zou te wijten kunnen zijn aan het feit dat er erg weinig intelligent leven bestaat in ons heelal, of dat dat leven uitsterft alvorens het ander intelligent leven kan vinden. Deze 'flessenhals' wordt ook 'De Grote Filter' genoemd.
Er wordt al vijftig jaar heftig gediscussieerd over wat die 'flessenhals' precies veroorzaakt. De schaarste aan Aarde-achtige planten kan er bijvoorbeeld een van zijn. Er zijn bovendien een reeks perfecte omstandigheden nodig voor de evolutie tot complex leven. Dan denken we aan de perfecte afstand van de zon, dat het sterrenstelsel ver genoeg verwijderd moet zijn van het centrum van het heelal om verwoestende straling te vermijden of de aanwezigheid van onze ongewoonlijk grote maan die ons onze verschillende seizoenen schenkt. Dat zijn nog maar enkele van de talrijke omstandigheden die nodig zijn om complex leven te doen ontstaan.
Radicale veranderingen
Het ontbreken van contact met buitenaards leven zou er aan de andere kant ook kunnen op wijzen dat het niet lang genoeg weet te overleven. Gedurende 200.000 jaar heeft de mensheid supervulkanen, de inslag van asteroïden en pandemieën weten te overleven. Maar we hebben nog maar enkele decennia overleefd in de aanwezigheid van nucleaire wapens, en het is nog maar de vraag of we andere radicale technologische veranderingen die deze eeuw met zich zal meebrengen zullen overleven.
Zo menen gerenommeerde wetenschappers, zoals bijvoorbeeld astronoom Martin Rees, die aan het Cambrigde Centre for the Study of Existential Risk werkt, dat de ontwikkelingen van de biotechnologie mogelijk catastrofaal zullen uitdraaien. Ook wetenschappers als Stephen Hawking hebben hun bezorgdheid al uitgedrukt over de uitbouw van superintelligente machines, waarvan de gevolgen volgens hen te weinig onderzocht worden.
Slecht nieuws
De schaarste aan leefbare planeten wordt steeds meer ontkracht, aangezien er nu de technologie is om steeds meer exoplaneten te ontdekken. Elke ontdekking van een planeet als Kepler-186f maakt het waarschijnlijker dat de Aarde niet de enige planeet is die intelligent leven huisvestigt. Mocht er effectief leven zijn op de planeet, dan is dat heel slecht nieuws voor de mensheid en onze buitenaardse vrienden.
In het geval van Kepler-186f zijn er nog steeds veel redenen om te geloven dat er zich geen leven bevindt op de planeet. Door een te dunne atmosfeer is het mogelijk dat de planeet bevriest, of bij een synchrone rotatie zou er een te statisch milieu zijn om leven te ontwikkelen.
Een ontdekking van een van deze vijandelijke omstandigheden zou de reden zijn voor een feest, meent Ars Technica, die filosoof Nick Bostrom citeert: "De stilte van de nacht is goud waard... in de zoektocht naar buitenaards leven is geen nieuws goed nieuws. Het belooft een mogelijk grootse toekomst voor de mensheid."
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-04-2014
Fantastisch filmpje van (bijna) alle bekende exoplaneten
Tom Hands, student aan de universiteit van Leicester heeft een prachtig filmpje gemaakt waarin bijna alle exoplaneten die ons tot op heden bekend zijn acte de présence geven. Hij wil met het filmpje inzicht geven in de distributie van exoplaneten.
Exoplaneten zijn planeten die niet rond onze zon draaien. De afgelopen jaren zijn er honderden van deze exoplaneten ontdekt. Het filmpje van Hands brengt ze (bijna allemaal) in kaart en laat prachtig zien hoe ze over ons sterrenstelsel verdeeld zijn. Hoe compacter een planetenstelsel is, hoe later het in dit filmpje opduikt.
Zoals gezegd laat het filmpje niet alle exoplaneten zien. Het beperkt zich tot de exoplaneten die om één ster draaien. Dubbelstersystemen zijn dus even buiten beschouwing gelaten. Desalniettemin: enjoy!
(scientias.nl)
Fantastisch filmpje van (bijna) alle bekende exoplaneten
Tom Hands, student aan de universiteit van Leicester heeft een prachtig filmpje gemaakt waarin bijna alle exoplaneten die ons tot op heden bekend zijn acte de présence geven. Hij wil met het filmpje inzicht geven in de distributie van exoplaneten.
Exoplaneten zijn planeten die niet rond onze zon draaien. De afgelopen jaren zijn er honderden van deze exoplaneten ontdekt. Het filmpje van Hands brengt ze (bijna allemaal) in kaart en laat prachtig zien hoe ze over ons sterrenstelsel verdeeld zijn. Hoe compacter een planetenstelsel is, hoe later het in dit filmpje opduikt.
Zoals gezegd laat het filmpje niet alle exoplaneten zien. Het beperkt zich tot de exoplaneten die om één ster draaien. Dubbelstersystemen zijn dus even buiten beschouwing gelaten. Desalniettemin: enjoy!
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-04-2014
Dag duurt slechts acht uur op planeet Bèta Pictoris b
Om de 8 uur begint een nieuwe dag op de planeet Bèta Pictoris b. De planeet draait heel snel om zijn as. Dat hebben Nederlandse sterrenkundigen ontdekt. Het is de eerste keer dat wetenschappers erin zijn geslaagd de draaisnelheid van een planeet bij een andere ster te meten. Het onderzoek staat donderdag in het belangrijke wetenschapsblad Nature.
Een dag is de tijd die een planeet nodig heeft om één keer om zijn as te draaien. Bij de aarde is dat afgerond 24 uur. Bèta Pictoris b is 16 keer zo groot als de aarde, maar een dag duurt drie keer zo kort. Dat komt door de enorme draaisnelheid. De planeet draait om z'n as met een snelheid van bijna 100.000 kilometer per uur. Ter vergelijking: de zogeheten rotatiesnelheid van de aarde is ongeveer 1700 kilometer per uur.
De onderzoekers denken dat de hoge snelheid komt doordat de planeet erg zwaar is. Bèta Pictoris b is ongeveer 3000 keer zo zwaar als de aarde. In de loop van de tijd zal de planeet waarschijnlijk afkoelen en krimpen. Als dat gebeurt, zal de planeet nog sneller om zijn as gaan draaien, misschien wel met 144.000 kilometer per uur. Een dag duurt in dag geval nog maar een uurtje of 3.
De planeet werd in 2008 ontdekt. Hij draait rond een ster in het sterrenbeeld Schilder. Die ster is vanaf de aarde met het blote oog te zien.
Het onderzoek is uitgevoerd door wetenschappers van de Sterrewacht in Leiden en het ruimteonderzoeksinstituut SRON in Utrecht.
(HLN)
Dag duurt slechts acht uur op planeet Bèta Pictoris b
Om de 8 uur begint een nieuwe dag op de planeet Bèta Pictoris b. De planeet draait heel snel om zijn as. Dat hebben Nederlandse sterrenkundigen ontdekt. Het is de eerste keer dat wetenschappers erin zijn geslaagd de draaisnelheid van een planeet bij een andere ster te meten. Het onderzoek staat donderdag in het belangrijke wetenschapsblad Nature.
Een dag is de tijd die een planeet nodig heeft om één keer om zijn as te draaien. Bij de aarde is dat afgerond 24 uur. Bèta Pictoris b is 16 keer zo groot als de aarde, maar een dag duurt drie keer zo kort. Dat komt door de enorme draaisnelheid. De planeet draait om z'n as met een snelheid van bijna 100.000 kilometer per uur. Ter vergelijking: de zogeheten rotatiesnelheid van de aarde is ongeveer 1700 kilometer per uur.
De onderzoekers denken dat de hoge snelheid komt doordat de planeet erg zwaar is. Bèta Pictoris b is ongeveer 3000 keer zo zwaar als de aarde. In de loop van de tijd zal de planeet waarschijnlijk afkoelen en krimpen. Als dat gebeurt, zal de planeet nog sneller om zijn as gaan draaien, misschien wel met 144.000 kilometer per uur. Een dag duurt in dag geval nog maar een uurtje of 3.
De planeet werd in 2008 ontdekt. Hij draait rond een ster in het sterrenbeeld Schilder. Die ster is vanaf de aarde met het blote oog te zien.
Het onderzoek is uitgevoerd door wetenschappers van de Sterrewacht in Leiden en het ruimteonderzoeksinstituut SRON in Utrecht.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-05-2014
Omloopbaan van exoplaneet bij Bèta Pictoris bepaald
Illustratie van exoplaneet Bèta Pictoris b. (ESO/L. Calçada)
Amerikaanse astronomen zijn meer te weten gekomen over de omloopbaan van de planeet bij de nabije ster Bèta Pictoris. Met behulp van de recent in gebruik genomen Gemini Planet Imager van de Gemini South Telescope in het noorden van Chili is een reeks opnamen van de exoplaneet gemaakt.
Bèta Pictoris is een ster op 63 lichtjaar van de aarde. In 1983 werd met de infraroodsatelliet IRAS ontdekt dat de ster omgeven is door een omvangrijke schijf van gas en stof. Ruim tien jaar later bleek dat het binnenste deel van deze schijf vervormd is.
Een analyse van de nieuwe opnamen laat zien dat de omloopbaan van de planeet van Bèta Pictoris niet precies samenvalt met de hoofdmoot van de stofschijf. De oriëntatie ervan past beter bij het vervormde binnendeel. Het lijkt erop dat de aanwezigheid van de planeet, die ongeveer vier keer zoveel massa heeft als de planeet Jupiter, de oorzaak van de schijfvervorming is.
De astronomen voorspellen dat er een kleine kans bestaat dat de planeet eind 2017 vanaf de aarde gezien nét (of net niet) voor zijn moederster langs schuift. Als dat inderdaad gebeurt, zal de exacte grootte van de planeet kunnen worden gemeten en wellicht ook zijn chemische samenstelling. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Omloopbaan van exoplaneet bij Bèta Pictoris bepaald
Illustratie van exoplaneet Bèta Pictoris b. (ESO/L. Calçada)
Amerikaanse astronomen zijn meer te weten gekomen over de omloopbaan van de planeet bij de nabije ster Bèta Pictoris. Met behulp van de recent in gebruik genomen Gemini Planet Imager van de Gemini South Telescope in het noorden van Chili is een reeks opnamen van de exoplaneet gemaakt.
Bèta Pictoris is een ster op 63 lichtjaar van de aarde. In 1983 werd met de infraroodsatelliet IRAS ontdekt dat de ster omgeven is door een omvangrijke schijf van gas en stof. Ruim tien jaar later bleek dat het binnenste deel van deze schijf vervormd is.
Een analyse van de nieuwe opnamen laat zien dat de omloopbaan van de planeet van Bèta Pictoris niet precies samenvalt met de hoofdmoot van de stofschijf. De oriëntatie ervan past beter bij het vervormde binnendeel. Het lijkt erop dat de aanwezigheid van de planeet, die ongeveer vier keer zoveel massa heeft als de planeet Jupiter, de oorzaak van de schijfvervorming is.
De astronomen voorspellen dat er een kleine kans bestaat dat de planeet eind 2017 vanaf de aarde gezien nét (of net niet) voor zijn moederster langs schuift. Als dat inderdaad gebeurt, zal de exacte grootte van de planeet kunnen worden gemeten en wellicht ook zijn chemische samenstelling. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-05-2014
‘Planetenjager’ Kepler krijgt een tweede leven
NASA-satelliet Kepler in actie. (NASA/JPL-Caltech)
Het Amerikaanse ruimteagentschap NASA heeft groen licht gegeven aan de aangepaste vervolgmissie van de Kepler-satelliet. De satelliet is al sinds het voorjaar van 2013 buiten bedrijf als gevolg van een probleem met het standregelsysteem.
Kepler maakt jacht op exoplaneten door te speuren naar de periodieke helderheidsdipjes in het licht van sterren, die ontstaan wanneer er planeten voor de sterren langs trekken. Voor het detecteren van zulke planeetovergangen of ‘transits’ is een extreem nauwkeurig standregelsysteem nodig. Het uitvallen van twee van de vier reactiewielen van Kepler gooide echter roet in het eten.
Technici hebben een methode ontwikkeld om het ontstane gebrek te omzeilen. Maar daar wordt wel een prijs voor betaald: Kepler zal niet langer op één vast gebied aan de hemel worden gericht, maar verschillende delen van de dierenriem in het oog houden. Ook zal hij alleen relatief zware planeten met korte omloopstijden kunnen opsporen.
De goedkeuring voorziet in twee jaar financiering van de K2-missie. Kepler zal in die tijd niet alleen naar exoplaneten uitkijken, maar ook sterren(hopen), actieve sterrenstelsels en supernova’s onder de loep nemen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
‘Planetenjager’ Kepler krijgt een tweede leven
NASA-satelliet Kepler in actie. (NASA/JPL-Caltech)
Het Amerikaanse ruimteagentschap NASA heeft groen licht gegeven aan de aangepaste vervolgmissie van de Kepler-satelliet. De satelliet is al sinds het voorjaar van 2013 buiten bedrijf als gevolg van een probleem met het standregelsysteem.
Kepler maakt jacht op exoplaneten door te speuren naar de periodieke helderheidsdipjes in het licht van sterren, die ontstaan wanneer er planeten voor de sterren langs trekken. Voor het detecteren van zulke planeetovergangen of ‘transits’ is een extreem nauwkeurig standregelsysteem nodig. Het uitvallen van twee van de vier reactiewielen van Kepler gooide echter roet in het eten.
Technici hebben een methode ontwikkeld om het ontstane gebrek te omzeilen. Maar daar wordt wel een prijs voor betaald: Kepler zal niet langer op één vast gebied aan de hemel worden gericht, maar verschillende delen van de dierenriem in het oog houden. Ook zal hij alleen relatief zware planeten met korte omloopstijden kunnen opsporen.
De goedkeuring voorziet in twee jaar financiering van de K2-missie. Kepler zal in die tijd niet alleen naar exoplaneten uitkijken, maar ook sterren(hopen), actieve sterrenstelsels en supernova’s onder de loep nemen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Wetenschappers ontdekken 'mega-aarde'
Amerikaanse wetenschappers hebben een nieuw type planeet in kaart gebracht, een zogenoemde 'mega-aarde'.
Het gaat om een planeet met de naam Kepler-10c die zich op ongeveer 560 lichtjaar afstand van de aarde bevindt.
Kepler-10c is zeventien keer zwaarder dan de aarde en heeft toch een rotsachtig oppervlak, net als onze planeet. Tot nu toe werd die combinatie van eigenschappen als onmogelijk beschouwd.
Dat hebben onderzoekers van de Universiteit van Harvard bekendgemaakt op een bijeenkomst van de American Astronomical Society in Massachusetts.
Gassen
Theoretici dachten lange tijd dat planeten met het gewicht van Kepler-10c altijd een gasachtig oppervlak moesten hebben, omdat tijdens het ontstaansproces van dit soort reusachtige hemellichamen waterstof en helium zou worden aangetrokken.
"Maar net wanneer je denkt dat je alles hebt uitgevogeld, zorgt de natuur voor een grote verrassing, in dit geval letterlijk 'groot'", verklaart onderzoekster Nathalie Batalha op de nieuwssite van de NASA.
Het is nog onduidelijk hoe Kepler-10c precies is ontstaan.
Leven
De planeet was al eerder waargenomen met de Kepler-telescoop van NASA. Wetenschappers hebben pas nu de samenstelling van het oppervlak kunnen vaststellen op basis van een groot aantal gegevens die zijn verzameld over het hemellichaam.
Kepler-10c is niet alleen zwaarder dan de aarde, maar ook ruim twee keer zo groot. De diameter van de planeet is 29.000 kilometer.
Volgens de wetenschappers bestaan er waarschijnlijk meer rotsachtige planeten die qua grootte zijn te vergelijken met Kepler-10c. Hoofdonderzoeker Dimitar Sasselov stelt voor om dit soort planeten 'mega-aardes' noemen. "Dat is de meest logische benaming, omdat ze groter zijn dan superaardes."
Bron: nu.nl http://www.nu.nl/wetensch(...)ken-mega-aarde-.html
Amerikaanse wetenschappers hebben een nieuw type planeet in kaart gebracht, een zogenoemde 'mega-aarde'.
Het gaat om een planeet met de naam Kepler-10c die zich op ongeveer 560 lichtjaar afstand van de aarde bevindt.
Kepler-10c is zeventien keer zwaarder dan de aarde en heeft toch een rotsachtig oppervlak, net als onze planeet. Tot nu toe werd die combinatie van eigenschappen als onmogelijk beschouwd.
Dat hebben onderzoekers van de Universiteit van Harvard bekendgemaakt op een bijeenkomst van de American Astronomical Society in Massachusetts.
Gassen
Theoretici dachten lange tijd dat planeten met het gewicht van Kepler-10c altijd een gasachtig oppervlak moesten hebben, omdat tijdens het ontstaansproces van dit soort reusachtige hemellichamen waterstof en helium zou worden aangetrokken.
"Maar net wanneer je denkt dat je alles hebt uitgevogeld, zorgt de natuur voor een grote verrassing, in dit geval letterlijk 'groot'", verklaart onderzoekster Nathalie Batalha op de nieuwssite van de NASA.
Het is nog onduidelijk hoe Kepler-10c precies is ontstaan.
Leven
De planeet was al eerder waargenomen met de Kepler-telescoop van NASA. Wetenschappers hebben pas nu de samenstelling van het oppervlak kunnen vaststellen op basis van een groot aantal gegevens die zijn verzameld over het hemellichaam.
Kepler-10c is niet alleen zwaarder dan de aarde, maar ook ruim twee keer zo groot. De diameter van de planeet is 29.000 kilometer.
Volgens de wetenschappers bestaan er waarschijnlijk meer rotsachtige planeten die qua grootte zijn te vergelijken met Kepler-10c. Hoofdonderzoeker Dimitar Sasselov stelt voor om dit soort planeten 'mega-aardes' noemen. "Dat is de meest logische benaming, omdat ze groter zijn dan superaardes."
Bron: nu.nl http://www.nu.nl/wetensch(...)ken-mega-aarde-.html
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
02-06-2014
Exoplaneten zijn er in drie 'smaken', mede afhankelijk van samenstelling ster
Drie typen exoplaneten: gasreuzen, gasdwergen en aardeachtige planeten. (CfA/David Aguilar)
In ons eigen zonnestelsel kennen we twee typen planeten: kleine, rotsachtige planeten zoals de aarde en gasreuzen zoals Jupiter. Elders in het Melkwegstelsel komt echter ook een derde type voor: 'gasdwergen', die uit een rotsachtige kern en een dikke gasmantel bestaan. Onderzoekers van het Harvards-Smithsonian Center for Astrophysics hebben nu ontdekt dat de samenstelling van een ster mede bepalend is voor het soort planeten waardoor hij wordt vergezeld. De resultaten zijn vandaag gepresenteerd op de 224ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Boston.
Statistisch onderzoek aan de vele honderden exoplaneten die door de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler zijn ontdekt, heeft uitgewezen dat planeten die kleiner zijn dan 1,7 keer de middellijn van de aarde vrijwel altijd rotsachtig zijn. Hiertoe behoren ook de zogeheten superaardes. Planeten die groter zijn dan 3,9 keer de middellijn van de aarde zijn vrijwel altijd gasreuzen zoals Uranus, Neptunus, Saturnus en Jupiter. Planeten met afmetingen tussen 1,7 en 3,9 keer de middellijn van de aarde (die in ons eigen zonnestelsel niet voorkomen) zijn in de meeste gevallen gasdwergen.
Er is nu ontdekt dat sterren met relatief weinig zware elementen, zoals onze eigen zon, vaker vergezeld worden door aardeachtige planeten. Bij sterren met een wat hoger gehalte aan zware elementen komen relatief meer gasdwergen voor. Sterren die uitsluitend door gasreuzen worden vergezeld, blijken het hoogste gehalte aan zware elementen te bevatten.
Ook ontdekten de astronomen dat een rotsachtige planeetkern op grotere afstand van zijn moederster ook groter kan zijn voordat hij een dikke gasmantel aan zich bindt (het gas is afkomstig uit de materieschijf waaruit de planeten ontstaan). Zo kunnen er dus ook grote, zware aardeachtige planeten ontstaan, zoals de recent ontdekte 'mega-aarde' Kepler-10c. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Exoplaneten zijn er in drie 'smaken', mede afhankelijk van samenstelling ster
Drie typen exoplaneten: gasreuzen, gasdwergen en aardeachtige planeten. (CfA/David Aguilar)
In ons eigen zonnestelsel kennen we twee typen planeten: kleine, rotsachtige planeten zoals de aarde en gasreuzen zoals Jupiter. Elders in het Melkwegstelsel komt echter ook een derde type voor: 'gasdwergen', die uit een rotsachtige kern en een dikke gasmantel bestaan. Onderzoekers van het Harvards-Smithsonian Center for Astrophysics hebben nu ontdekt dat de samenstelling van een ster mede bepalend is voor het soort planeten waardoor hij wordt vergezeld. De resultaten zijn vandaag gepresenteerd op de 224ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Boston.
Statistisch onderzoek aan de vele honderden exoplaneten die door de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler zijn ontdekt, heeft uitgewezen dat planeten die kleiner zijn dan 1,7 keer de middellijn van de aarde vrijwel altijd rotsachtig zijn. Hiertoe behoren ook de zogeheten superaardes. Planeten die groter zijn dan 3,9 keer de middellijn van de aarde zijn vrijwel altijd gasreuzen zoals Uranus, Neptunus, Saturnus en Jupiter. Planeten met afmetingen tussen 1,7 en 3,9 keer de middellijn van de aarde (die in ons eigen zonnestelsel niet voorkomen) zijn in de meeste gevallen gasdwergen.
Er is nu ontdekt dat sterren met relatief weinig zware elementen, zoals onze eigen zon, vaker vergezeld worden door aardeachtige planeten. Bij sterren met een wat hoger gehalte aan zware elementen komen relatief meer gasdwergen voor. Sterren die uitsluitend door gasreuzen worden vergezeld, blijken het hoogste gehalte aan zware elementen te bevatten.
Ook ontdekten de astronomen dat een rotsachtige planeetkern op grotere afstand van zijn moederster ook groter kan zijn voordat hij een dikke gasmantel aan zich bindt (het gas is afkomstig uit de materieschijf waaruit de planeten ontstaan). Zo kunnen er dus ook grote, zware aardeachtige planeten ontstaan, zoals de recent ontdekte 'mega-aarde' Kepler-10c. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-06-2014
Zwaar 'ruimteweer' bemoeilijkt leven op planeten bij rode dwergen
Artist's impression van een planeet bij een rode dwergster. (CfA/David Aguilar)
Op een planeet die een baan beschrijft rond een rode dwergster kan vermoedelijk geen leven voorkomen, zelfs al bevindt de planeet zich in de zogeheten bewoonbare zone van de ster, waar de temperatuur goed is voor vloeibaar water aan het oppervlak. Dat blijkt uit computersimulaties die zijn uitgevoerd door astronomen van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics, en die vandaag gepresenteerd zijn op de 224ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Boston.
Rode dwergen zijn kleiner en koeler dan de zon. De bewoonbare zone van een rode dwerg bevindt zich dan ook op veel kleinere afstand van de ster dan de bewoonbare zone in ons eigen zonnestelsel. Eerder waren sterrenkundigen zich er al van bewust dat energierijke uitbarstingen aan het oppervlak van sommige rode dwergen problemen zouden kunnen opleveren voor eventuele levensvormen op een naburige planeet. Nu is er ook gerekend aan de schadelijke invloed van de 'zonnewind' van een rode dwerg - de constante stroom van elektrisch geladen deeltjes die door sterren de ruimte in wordt geblazen.
Zelfs als de planeet in kwestie een magnetisch veld heeft zoals de aarde, zal dat in de meeste gevallen niet in staat zijn om weerstand te bieden aan deze 'ruimteweerverschijnselen', die vanwege de kleine afstand tot de ster extra hevig zijn. Het gevolg is dat de sterrenwind in volle hevigheid met de dampkring van de planeet in botsing komt. Dat veroorzaakt niet alleen spectaculair poollicht (honderdduizend maal zo intensief als op aarde), maar leidt er op termijn ook toe dat de dampkring volledig wordt weggeblazen. Leven kan zich onder die omstandigheden vermoedelijk niet handhaven, aldus de astronomen. (GS)
(allesoversterrnekunde)
Zwaar 'ruimteweer' bemoeilijkt leven op planeten bij rode dwergen
Artist's impression van een planeet bij een rode dwergster. (CfA/David Aguilar)
Op een planeet die een baan beschrijft rond een rode dwergster kan vermoedelijk geen leven voorkomen, zelfs al bevindt de planeet zich in de zogeheten bewoonbare zone van de ster, waar de temperatuur goed is voor vloeibaar water aan het oppervlak. Dat blijkt uit computersimulaties die zijn uitgevoerd door astronomen van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics, en die vandaag gepresenteerd zijn op de 224ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Boston.
Rode dwergen zijn kleiner en koeler dan de zon. De bewoonbare zone van een rode dwerg bevindt zich dan ook op veel kleinere afstand van de ster dan de bewoonbare zone in ons eigen zonnestelsel. Eerder waren sterrenkundigen zich er al van bewust dat energierijke uitbarstingen aan het oppervlak van sommige rode dwergen problemen zouden kunnen opleveren voor eventuele levensvormen op een naburige planeet. Nu is er ook gerekend aan de schadelijke invloed van de 'zonnewind' van een rode dwerg - de constante stroom van elektrisch geladen deeltjes die door sterren de ruimte in wordt geblazen.
Zelfs als de planeet in kwestie een magnetisch veld heeft zoals de aarde, zal dat in de meeste gevallen niet in staat zijn om weerstand te bieden aan deze 'ruimteweerverschijnselen', die vanwege de kleine afstand tot de ster extra hevig zijn. Het gevolg is dat de sterrenwind in volle hevigheid met de dampkring van de planeet in botsing komt. Dat veroorzaakt niet alleen spectaculair poollicht (honderdduizend maal zo intensief als op aarde), maar leidt er op termijn ook toe dat de dampkring volledig wordt weggeblazen. Leven kan zich onder die omstandigheden vermoedelijk niet handhaven, aldus de astronomen. (GS)
(allesoversterrnekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-06-2014
Planetenjager spot het 'Oog van Sauron'
© eso.
SPHERE, een nieuw instrument op de Very Large Telescope (VLT) van de ESO-sterrenwacht op Paranal in Chili, heeft zijn 'eerste licht'-opname gemaakt. De 'Lord of the Rings'-fans onder de wetenschappers moeten hun hart een slag hebben voelen overslaan toen de stofring rond de ster HR 4796A zichzelf leek te ontmaskeren als het 'Oog van Sauron'.
© youtube.
'Eerste licht', dat is altijd iets speciaals voor telescopen en andere astronomische instrumenten. Hoewel het niet altijd van de grootste wetenschappelijke waarde is, is het een soort 'inwijdingsritueel'. Meestal wordt daarvoor een bekend hemelobject gekozen.
Ook het Spectro-Polarimetric High-contrast Exoplanet REsearch instrument (SPHERE) moest zo zijn eerste licht krijgen. SPHERE is een krachtig nieuw instrument voor het opsporen en onderzoeken van exoplaneten. Dat is een bijzonder moeilijke opdracht, omdat zulke planeten zich vanaf de aarde gezien heel dicht bij hun moederster bevinden en heel weinig licht geven. Op een normale opname gaat de zwakke gloed van de planeet helemaal verloren in het licht van de ster. Daarom is het hele ontwerp van SPHERE erop gericht om een zo hoog mogelijk contrast te bereiken in het kleine stukje hemel rond de verblindende ster.
Voor het eerste licht van SPHERE werd er gefocust op de nabije ster HR 4796A. Het resultaat is prachtig, maar ook een beetje griezelig. De stofring rond de ster zorgt namelijk voor een foto die het oog van 'Lord of the Rings'-booswicht Sauron lijkt te imiteren.
Echt origineel is HR 4796A daarmee niet, want het sterrenstelsel NGC 4151, in het sterrenbeeld Jachthonden, wordt soms bestempeld als het 'Oog van Sauron'. NGC 4151 heeft er vanaf nu wel een stevige concurrent bij.
NGC-4151. © NASA.
(HLN)
Planetenjager spot het 'Oog van Sauron'
© eso.
SPHERE, een nieuw instrument op de Very Large Telescope (VLT) van de ESO-sterrenwacht op Paranal in Chili, heeft zijn 'eerste licht'-opname gemaakt. De 'Lord of the Rings'-fans onder de wetenschappers moeten hun hart een slag hebben voelen overslaan toen de stofring rond de ster HR 4796A zichzelf leek te ontmaskeren als het 'Oog van Sauron'.
© youtube.
'Eerste licht', dat is altijd iets speciaals voor telescopen en andere astronomische instrumenten. Hoewel het niet altijd van de grootste wetenschappelijke waarde is, is het een soort 'inwijdingsritueel'. Meestal wordt daarvoor een bekend hemelobject gekozen.
Ook het Spectro-Polarimetric High-contrast Exoplanet REsearch instrument (SPHERE) moest zo zijn eerste licht krijgen. SPHERE is een krachtig nieuw instrument voor het opsporen en onderzoeken van exoplaneten. Dat is een bijzonder moeilijke opdracht, omdat zulke planeten zich vanaf de aarde gezien heel dicht bij hun moederster bevinden en heel weinig licht geven. Op een normale opname gaat de zwakke gloed van de planeet helemaal verloren in het licht van de ster. Daarom is het hele ontwerp van SPHERE erop gericht om een zo hoog mogelijk contrast te bereiken in het kleine stukje hemel rond de verblindende ster.
Voor het eerste licht van SPHERE werd er gefocust op de nabije ster HR 4796A. Het resultaat is prachtig, maar ook een beetje griezelig. De stofring rond de ster zorgt namelijk voor een foto die het oog van 'Lord of the Rings'-booswicht Sauron lijkt te imiteren.
Echt origineel is HR 4796A daarmee niet, want het sterrenstelsel NGC 4151, in het sterrenbeeld Jachthonden, wordt soms bestempeld als het 'Oog van Sauron'. NGC 4151 heeft er vanaf nu wel een stevige concurrent bij.
NGC-4151. © NASA.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-06-2014
Nieuwe klasse planeten ontdekt: de gasdwergen
Wetenschappers hebben een nieuwe klasse planeten ontdekt: de gasdwergen. Het zijn gasachtige planeten die tot vier keer groter zijn dan onze aarde en beschikken over een dikke atmosfeer die uit waterstof en helium bestaat.
Tot voor kort waren er twee soorten planeten. Je had de rotsachtige planeten – zoals de aarde en Mars – en de gasreuzen – zoals Jupiter en Neptunus. Een nieuw onderzoek brengt daar verandering in en onthult de gasdwerg.
Elementen
De onderzoekers bestudeerden 400 sterren. Ze stelden de hoeveelheid elementen zwaarder dan waterstof en helium in deze sterren vast. Aangezien een ster en de planeten eromheen uit dezelfde schijf materiaal ontstaan, konden ze zo ook iets zeggen over de samenstelling van de kandidaat-exoplaneten rond deze sterren. Statistisch onderzoek toonde vervolgens aan dat planeten die kleiner zijn dan 1.7 keer de grootte van de aarde meestal rotsachtig zijn. Planeten die 3.9 keer groter zijn dan de aarde zijn meestal gasreuzen. Planeten die tussen de 1.7 en 3.9 keer groter zijn dan onze aarde zijn meestal gasdwergen. Ze hebben een dikke atmosfeer die bestaat uit waterstof en helium. De rotsachtige kern van deze gasdwergen ontstond vroeg genoeg om wat gas te verzamelen, maar de planeten zijn niet uitgegroeid tot gasreuzen, zoals Jupiter.
Op deze afbeelding ziet u de drie soorten planeten: de aardachtige planeet, de gasreus en gasdwerg. Afbeelding: J. Jauch.
Sterren en planeten
Het onderzoek laat bovendien zien dat de samenstelling van de ster waar planeten omheen draaien gebruikt kan worden om te voorspellen om wat voor soort planeten het gaat. Sterren met kleine, aardachtige planeten beschikken doorgaans over dezelfde hoeveelheden zware elementen als onze eigen zon. Sterren met gasdwergen zijn ietsje rijker aan zware metalen. Sterren met gasreuzen bevatten de meeste metalen (ongeveer vijftig procent meer dan onze zon).
De onderzoekers ontdekten ook dat rotsachtige werelden heel groot kunnen worden. Hoe verder ze van hun ster verwijderd zijn, hoe groter ze kunnen worden zonder een dikke atmosfeer te ontwikkelen en te veranderen in een gasdwerg. Op grote afstand van hun ster kunnen rotsachtige planeten dus monsterachtige groottes aannemen, de nog maar net ontdekte mega-planeet Kepler-10c is daar tot op heden het beste voorbeeld van.
(scientias.nl)
Nieuwe klasse planeten ontdekt: de gasdwergen
Wetenschappers hebben een nieuwe klasse planeten ontdekt: de gasdwergen. Het zijn gasachtige planeten die tot vier keer groter zijn dan onze aarde en beschikken over een dikke atmosfeer die uit waterstof en helium bestaat.
Tot voor kort waren er twee soorten planeten. Je had de rotsachtige planeten – zoals de aarde en Mars – en de gasreuzen – zoals Jupiter en Neptunus. Een nieuw onderzoek brengt daar verandering in en onthult de gasdwerg.
Elementen
De onderzoekers bestudeerden 400 sterren. Ze stelden de hoeveelheid elementen zwaarder dan waterstof en helium in deze sterren vast. Aangezien een ster en de planeten eromheen uit dezelfde schijf materiaal ontstaan, konden ze zo ook iets zeggen over de samenstelling van de kandidaat-exoplaneten rond deze sterren. Statistisch onderzoek toonde vervolgens aan dat planeten die kleiner zijn dan 1.7 keer de grootte van de aarde meestal rotsachtig zijn. Planeten die 3.9 keer groter zijn dan de aarde zijn meestal gasreuzen. Planeten die tussen de 1.7 en 3.9 keer groter zijn dan onze aarde zijn meestal gasdwergen. Ze hebben een dikke atmosfeer die bestaat uit waterstof en helium. De rotsachtige kern van deze gasdwergen ontstond vroeg genoeg om wat gas te verzamelen, maar de planeten zijn niet uitgegroeid tot gasreuzen, zoals Jupiter.
Op deze afbeelding ziet u de drie soorten planeten: de aardachtige planeet, de gasreus en gasdwerg. Afbeelding: J. Jauch.
Sterren en planeten
Het onderzoek laat bovendien zien dat de samenstelling van de ster waar planeten omheen draaien gebruikt kan worden om te voorspellen om wat voor soort planeten het gaat. Sterren met kleine, aardachtige planeten beschikken doorgaans over dezelfde hoeveelheden zware elementen als onze eigen zon. Sterren met gasdwergen zijn ietsje rijker aan zware metalen. Sterren met gasreuzen bevatten de meeste metalen (ongeveer vijftig procent meer dan onze zon).
De onderzoekers ontdekten ook dat rotsachtige werelden heel groot kunnen worden. Hoe verder ze van hun ster verwijderd zijn, hoe groter ze kunnen worden zonder een dikke atmosfeer te ontwikkelen en te veranderen in een gasdwerg. Op grote afstand van hun ster kunnen rotsachtige planeten dus monsterachtige groottes aannemen, de nog maar net ontdekte mega-planeet Kepler-10c is daar tot op heden het beste voorbeeld van.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-06-2014
Honderd miljoen planeten in Melkweg kunnen leven bevatten
Behalve de Aarde zijn er mogelijk honderd miljoen andere planeten in de Melkweg die leven bevatten. © thinkstock.
Volgens astronomen zijn er naast de Aarde honderd miljoen andere plaatsen in de Melkweg die mogelijk leven bevatten. Ze baseren hun onderzoek op een nieuwe berekeningsmethode om informatie over planeten in andere zonnestelsels te analyseren. Dat meldt Science Daily.
De onderzoekers van de universiteiten van Cornell, Texas, Puerto Rico en Washington publiceerden hun studie in het vakblad Challenges. Nooit eerder werd een schatting gemaakt van het aantal werelden in het heelal die mogelijk complexe levensvormen huisvesten.
Ze namen meer dan duizend planeten onder de loep en pasten een formule toe die onder andere dichtheid, temperatuur, samenstelling en afstand tot de centrale ster in rekening brengt. Met de informatie die dat opleverde, ontwikkelden ze de Biological Complexity Index (BCI). Eén à twee procent van de tien miljard planeten in de Melkweg had een BCI-score die hoger was dan 'Europa', een maan van Jupiter waarvan gedacht wordt dat die ondergrondse oceanen heeft die leven kunnen bevatten.
Meercellige organismen
De wetenschappers benadrukken dat hun studie niet aantoont dat er leven bestaat op zoveel planeten. Wel zijn de voorwaarden vervuld die complex leven mogelijk kunnen maken. "Complex leven betekent niet hetzelfde als intelligent leven, hoewel het niet uitgesloten is", zeggen de onderzoekers. "Het gaat om meercellige organismen, groter en complexer dan microben, in verschillende vormen."
Het lijkt dus erg onwaarschijnlijk dat we alleen zijn, zeggen de onderzoekers. Maar ondanks het grote aantal planeten dat mogelijk leven huisvest, is de Melkweg zo groot dat die planeten erg ver uit elkaar liggen. Een ontmoeting met buitenaardse wezens lijkt daardoor uitgesloten.
Het dichtsbijzijnde zonnestelsel dat mogelijk leven bevat, is Gliese 581. Het heeft twee planeten die schijnbaar complexe biosferen kunnen huisvesten. De afstand van de aarde tot Gliese 581 bedraagt ongeveer twintig lichtjaren.
(HLN)
Honderd miljoen planeten in Melkweg kunnen leven bevatten
Behalve de Aarde zijn er mogelijk honderd miljoen andere planeten in de Melkweg die leven bevatten. © thinkstock.
Volgens astronomen zijn er naast de Aarde honderd miljoen andere plaatsen in de Melkweg die mogelijk leven bevatten. Ze baseren hun onderzoek op een nieuwe berekeningsmethode om informatie over planeten in andere zonnestelsels te analyseren. Dat meldt Science Daily.
De onderzoekers van de universiteiten van Cornell, Texas, Puerto Rico en Washington publiceerden hun studie in het vakblad Challenges. Nooit eerder werd een schatting gemaakt van het aantal werelden in het heelal die mogelijk complexe levensvormen huisvesten.
Ze namen meer dan duizend planeten onder de loep en pasten een formule toe die onder andere dichtheid, temperatuur, samenstelling en afstand tot de centrale ster in rekening brengt. Met de informatie die dat opleverde, ontwikkelden ze de Biological Complexity Index (BCI). Eén à twee procent van de tien miljard planeten in de Melkweg had een BCI-score die hoger was dan 'Europa', een maan van Jupiter waarvan gedacht wordt dat die ondergrondse oceanen heeft die leven kunnen bevatten.
Meercellige organismen
De wetenschappers benadrukken dat hun studie niet aantoont dat er leven bestaat op zoveel planeten. Wel zijn de voorwaarden vervuld die complex leven mogelijk kunnen maken. "Complex leven betekent niet hetzelfde als intelligent leven, hoewel het niet uitgesloten is", zeggen de onderzoekers. "Het gaat om meercellige organismen, groter en complexer dan microben, in verschillende vormen."
Het lijkt dus erg onwaarschijnlijk dat we alleen zijn, zeggen de onderzoekers. Maar ondanks het grote aantal planeten dat mogelijk leven huisvest, is de Melkweg zo groot dat die planeten erg ver uit elkaar liggen. Een ontmoeting met buitenaardse wezens lijkt daardoor uitgesloten.
Het dichtsbijzijnde zonnestelsel dat mogelijk leven bevat, is Gliese 581. Het heeft twee planeten die schijnbaar complexe biosferen kunnen huisvesten. De afstand van de aarde tot Gliese 581 bedraagt ongeveer twintig lichtjaren.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-06-2014
Het ultieme zonnestelsel telt tot 60 leefbare werelden
Hoeveel hemellichamen kunnen er idealiter in de leefbare zone van een ster worden gepropt? Astrofysicus Sean Raymond beet zich in die vraag vast en komt met indrukwekkende resultaten: met een beetje handigheid passen er wel zestig in!
Ons zonnestelsel telt acht planeten. En daarmee is het – zeker in vergelijking met andere zonnestelsels die tot op heden zijn ontdekt, aardig druk bevolkt. Van die acht planeten is er – voor zover we weten – eentje waarop leven mogelijk is. Toen astrofysicus Sean Raymond naar een plaatje van ons zonnestelsel keek, vroeg hij zich af of het mogelijk was om efficiënter gebruik te maken van de ruimte. Hij was met name benieuwd of het mogelijk was om meer hemellichamen in de leefbare zone rond onze ster te plaatsen. Hij ging wat schuiven en hield zich daarbij aan twee regels: hij moest alle planeten en grote manen in het zonnestelsel behouden. En de banen die de planeten volgden, moesten ook intact blijven (wel mochten planeten van baan wisselen). Hij creëerde zo een zonnestelsel met zeven mogelijk leefbare planeten (zie de afbeelding hieronder). “Dit betere systeem is ietsje anders dan het zonnestelsel dat we nu hebben,” zo schrijft hij op zijn blog. “Venus is één van de manen van Jupiter geworden, Jupiter bevindt zich in de baan van Mars en Mars bevindt zich in de baan van Venus en de maan van de aarde is omgewisseld met Titan.”
Het ultieme stelsel
Een interessante gedachtegang. En het smaakte naar meer. Het bracht Raymond op het idee om het ultieme zonnestelsel te bouwen. “Ik wil een planetair systeem bouwen met het grootst mogelijke aantal leefbare werelden,” schrijft hij. Het is vanzelfsprekend allemaal denkbeeldig. “Maar wel verbeelding beperkt door de wetenschap.”
Ster
De bouw van het ultieme zonnestelsel begint natuurlijk bij het hart ervan: de ster. Raymond heeft de keuze tussen een ster zoals onze zon of een rode dwerg. Sterren die groter zijn dan de zon zijn geen optie, omdat ze niet zo lang meegaan. Raymond kiest voor een rode dwerg die ongeveer 50 procent van de massa van onze zon heeft. “Deze sterren leven veel langer dan de zon en veranderen veel geleidelijker van helderheid. Hun leefbare zone bevindt zich dicht genoeg bij de ster om getijdenwerking mogelijk te maken.” Het gaat om een zwakke getijdenwerking die te zwak is om tot enorme vulkanische uitbarstingen te leiden, maar sterk genoeg is om platentektoniek in de leefbare zone mogelijk te maken en die leefbare zone te verbreden. Als belangrijk argument voor zijn keuze stelt Raymond dat we rond dergelijke sterren al planeten in de leefbare zone ontdekt hebben. Hij denkt dan aan Kepler-186f. “We hebben (nog) geen planeten ter grootte van de aarde in de leefbare zone van zonachtige sterren ontdekt.”
PLATENTEKTONIEK
Waarom is platentektoniek zo belangrijk voor een leefbare planeet? Platentektoniek zorgt ervoor dat de bouwstoffen die primitieve levensvormen nodig hebben (waterstof, zuurstof, stikstof, zwavel, fosfor, enzovoort) worden aangevuld. Ook speelt platentektoniek een cruciale rol in het regelen van de temperatuur op aarde (nog altijd ons beste voorbeeld van een leefbare planeet). Om de temperatuur op aarde stabiel te houden, moet de hoeveelheid koolstof in de atmosfeer beperkt blijven. De platentektoniek helpt daarbij door een deel van de koolstof diep in de aardkorst te begraven. Zonder platentektoniek zou er veel meer koolstof in de atmosfeer zitten en zou de aarde wellicht helemaal niet al zo’n lange tijd zo’n prettige planeet zijn om te leven. Wellicht zag onze planeet er dan net zo uit als de gloeiendhete Venus.
De planeten
Na de ster gaat Raymond op zoek naar de planeten die nodig zijn om een ultiem zonnestelsel te kunnen bouwen. Die planeten mogen niet te klein (kleiner dan dertig procent van de massa van de aarde) zijn. Kleine planeten hebben namelijk te weinig zwaartekracht om hun atmosfeer miljarden jaren op rij vast te houden. Ook beschikken ze over te weinig interne warmte om de platentektoniek miljarden jaren draaiende te houden. De planeten moeten echter ook niet te groot (meer dan twee keer zo groot als de aarde) zijn. Deze planeten bestaan namelijk voornamelijk uit gas en hebben dus geen oppervlak om op te staan. Daarnaast moeten de planeten ook niet te droog of te nat zijn en zou het prettig zijn als ze een atmosfeer, oceanen en continenten hadden. “Dat vertaalt zich naar werelden die tussen 0,5 en twee keer zo groot zijn als de aarde, met tussen de tien keer minder en tien keer meer water dan de aarde.” Overigens wil dat niet zeggen dat er voor gasplaneten helemaal geen plekje is weggelegd in dit ultieme zonnestelsel. Raymond wijst erop dat we meer leefbare werelden in ons zonnestelsel kunnen stoppen als we ze tot manen van gasreuzen maken.
De baan
Nu de ster en planeten zijn uitgekozen, is het tijd voor een volgende uitdaging: de baan van de planeten. Dat is nog niet zo eenvoudig. Natuurlijk wil Raymond zoveel mogelijk planeten in zijn stelsel ‘proppen’, maar tegelijkertijd moet dat systeem wel stabiel blijven. “Kleine planeten kunnen dichter bij elkaar worden geplaatst dan grote planeten. We kunnen veertien van de kleinste planeten in de leefbare zone van onze gekozen ster kwijt of zeven planeten ter grootte van de aarde, maar slechts drie tot vier van de grootste planeten (tien keer groter dan de aarde) kwijt.” Dat klinkt logisch. Maar het aantal planeten waar Raymond over praat, is nog niet indrukwekkend. Gelukkig heeft Raymond nog wat trucjes achter de hand om ervoor te zorgen dat er meer hemellichamen in het zonnestelsel passen. “Een gasreus kan over tot wel vijf manen beschikken die groot genoeg zijn om leefbaar te zijn,” zo stelt hij. “De planeten die wij gekozen hebben, kunnen ook grote manen bezitten, maar waarschijnlijk maar eentje per planeet.” Daarmee wordt het aantal leefbare hemellichamen al flink vergroot. Maar Raymond is nog niet tevreden. Hij haalt ook de Trojanen nog van stal. Dit zijn planetoïden die dezelfde baan volgen als een planeet (ze zijn voornamelijk nabij Jupiter te vinden). Als een ruimtesteen te dicht bij Jupiter in de buurt komt, zorgt de zwaartekracht van de gasreus ervoor dat deze steen weggeslingerd wordt. De Trojanen bevinden zich echter op zestig graden voor en zestig graden achter Jupiter en hebben niets van de gasreus te vrezen. De plekken waar de Trojanen zich bevinden, worden aangeduid met L4 en L5. “L4 en L5 zouden stabiele eilandjes zijn voor een planeet ter grootte van de aarde. Misschien zelfs één met een grote maan. Sterker nog: twee planeten ter grootte van de aarde – eentje op L4 en eentje op L5 – zou nog stabiel zijn. In sommige omstandigheden zou zich op L4 of L5 nog een andere gasreus kunnen bevinden. “Met manen en Trojanen kunnen veel werelden dezelfde baan volgen. Dat betekent dat we meer werelden ter grootte van de aarde in de leefbare zone kunnen plaatsen.”
24 planeten
Op basis van alle ingrediënten kunnen twee volgepakte – stabiele – zonnestelsels gemaakt worden. Het eerste zonnestelsel bestaat uit een rode dwerg en planeten die ongeveer net zo groot zijn als de aarde. Raymond toont aan dat hij zes banen in de leefbare zone kan proppen. Elke baan wordt gevolgd door twee hemellichamen: een planeet die ongeveer net zo groot is als de aarde en een maan die ongeveer net zo groot is als de aarde. Elk ‘stelletje’ wordt achtervolgd, zoals Trojanen Jupiter achtervolgen. De achtervolgers bestaan uit een planeet en maan ter grootte van de aarde. Zo passen in de leefbare zone van dit zonnestelsel maar liefst 24 leefbare werelden.
Indrukwekkend. Maar kan er echt niet meer in? Jawel. Maar daarvoor moeten we toch de gasreuzen van stal halen. Raymond plaatst er vier in de leefbare zone rond de rode dwerg. “Elk van deze kan tot vijf mogelijk leefbare manen hebben.” Bovendien kan elke gasreus voor en achter zich een dubbelplaneet hebben (in L4 en L5). Zo passen er al snel 36 werelden in de leefbare zone.
Is dit het dan? Nee! Raymond gooit er nog één trucje tegenaan. Hij combineert de twee zonnestelsels. “We kunnen ze samen in één dubbelstersysteem plaatsen. Natuurlijk vormen dubbelsterren een bedreiging voor planetaire systemen. Een dubbelster die te dichtbij of te ver weg staat, kan roet in het eten gooien. Maar als de afstand tussen de twee sterren 100 keer zo groot is als de afstand tussen de zon en de aarde lijkt er niets aan de hand te zijn. Het resultaat is een zonnestelsel met zestig werelden in de leefbare zone. “Dit is mijn ultieme zonnestelsel.”
Dat het een interessant gedachte-experiment is, staat buiten kijf. Maar wat wil Raymond hier nu werkelijk mee bereiken? Hij hoopt mensen aan het denken te zetten over sterren en planeten, ze aan te moedigen om vragen te stellen en vooral aan iedereen te laten zien dat wetenschap gewoon hartstikke leuk is. Wat ons betreft is dat gelukt!
(scientias.nl)
Het ultieme zonnestelsel telt tot 60 leefbare werelden
Hoeveel hemellichamen kunnen er idealiter in de leefbare zone van een ster worden gepropt? Astrofysicus Sean Raymond beet zich in die vraag vast en komt met indrukwekkende resultaten: met een beetje handigheid passen er wel zestig in!
Ons zonnestelsel telt acht planeten. En daarmee is het – zeker in vergelijking met andere zonnestelsels die tot op heden zijn ontdekt, aardig druk bevolkt. Van die acht planeten is er – voor zover we weten – eentje waarop leven mogelijk is. Toen astrofysicus Sean Raymond naar een plaatje van ons zonnestelsel keek, vroeg hij zich af of het mogelijk was om efficiënter gebruik te maken van de ruimte. Hij was met name benieuwd of het mogelijk was om meer hemellichamen in de leefbare zone rond onze ster te plaatsen. Hij ging wat schuiven en hield zich daarbij aan twee regels: hij moest alle planeten en grote manen in het zonnestelsel behouden. En de banen die de planeten volgden, moesten ook intact blijven (wel mochten planeten van baan wisselen). Hij creëerde zo een zonnestelsel met zeven mogelijk leefbare planeten (zie de afbeelding hieronder). “Dit betere systeem is ietsje anders dan het zonnestelsel dat we nu hebben,” zo schrijft hij op zijn blog. “Venus is één van de manen van Jupiter geworden, Jupiter bevindt zich in de baan van Mars en Mars bevindt zich in de baan van Venus en de maan van de aarde is omgewisseld met Titan.”
Het ultieme stelsel
Een interessante gedachtegang. En het smaakte naar meer. Het bracht Raymond op het idee om het ultieme zonnestelsel te bouwen. “Ik wil een planetair systeem bouwen met het grootst mogelijke aantal leefbare werelden,” schrijft hij. Het is vanzelfsprekend allemaal denkbeeldig. “Maar wel verbeelding beperkt door de wetenschap.”
Ster
De bouw van het ultieme zonnestelsel begint natuurlijk bij het hart ervan: de ster. Raymond heeft de keuze tussen een ster zoals onze zon of een rode dwerg. Sterren die groter zijn dan de zon zijn geen optie, omdat ze niet zo lang meegaan. Raymond kiest voor een rode dwerg die ongeveer 50 procent van de massa van onze zon heeft. “Deze sterren leven veel langer dan de zon en veranderen veel geleidelijker van helderheid. Hun leefbare zone bevindt zich dicht genoeg bij de ster om getijdenwerking mogelijk te maken.” Het gaat om een zwakke getijdenwerking die te zwak is om tot enorme vulkanische uitbarstingen te leiden, maar sterk genoeg is om platentektoniek in de leefbare zone mogelijk te maken en die leefbare zone te verbreden. Als belangrijk argument voor zijn keuze stelt Raymond dat we rond dergelijke sterren al planeten in de leefbare zone ontdekt hebben. Hij denkt dan aan Kepler-186f. “We hebben (nog) geen planeten ter grootte van de aarde in de leefbare zone van zonachtige sterren ontdekt.”
PLATENTEKTONIEK
Waarom is platentektoniek zo belangrijk voor een leefbare planeet? Platentektoniek zorgt ervoor dat de bouwstoffen die primitieve levensvormen nodig hebben (waterstof, zuurstof, stikstof, zwavel, fosfor, enzovoort) worden aangevuld. Ook speelt platentektoniek een cruciale rol in het regelen van de temperatuur op aarde (nog altijd ons beste voorbeeld van een leefbare planeet). Om de temperatuur op aarde stabiel te houden, moet de hoeveelheid koolstof in de atmosfeer beperkt blijven. De platentektoniek helpt daarbij door een deel van de koolstof diep in de aardkorst te begraven. Zonder platentektoniek zou er veel meer koolstof in de atmosfeer zitten en zou de aarde wellicht helemaal niet al zo’n lange tijd zo’n prettige planeet zijn om te leven. Wellicht zag onze planeet er dan net zo uit als de gloeiendhete Venus.
De planeten
Na de ster gaat Raymond op zoek naar de planeten die nodig zijn om een ultiem zonnestelsel te kunnen bouwen. Die planeten mogen niet te klein (kleiner dan dertig procent van de massa van de aarde) zijn. Kleine planeten hebben namelijk te weinig zwaartekracht om hun atmosfeer miljarden jaren op rij vast te houden. Ook beschikken ze over te weinig interne warmte om de platentektoniek miljarden jaren draaiende te houden. De planeten moeten echter ook niet te groot (meer dan twee keer zo groot als de aarde) zijn. Deze planeten bestaan namelijk voornamelijk uit gas en hebben dus geen oppervlak om op te staan. Daarnaast moeten de planeten ook niet te droog of te nat zijn en zou het prettig zijn als ze een atmosfeer, oceanen en continenten hadden. “Dat vertaalt zich naar werelden die tussen 0,5 en twee keer zo groot zijn als de aarde, met tussen de tien keer minder en tien keer meer water dan de aarde.” Overigens wil dat niet zeggen dat er voor gasplaneten helemaal geen plekje is weggelegd in dit ultieme zonnestelsel. Raymond wijst erop dat we meer leefbare werelden in ons zonnestelsel kunnen stoppen als we ze tot manen van gasreuzen maken.
De baan
Nu de ster en planeten zijn uitgekozen, is het tijd voor een volgende uitdaging: de baan van de planeten. Dat is nog niet zo eenvoudig. Natuurlijk wil Raymond zoveel mogelijk planeten in zijn stelsel ‘proppen’, maar tegelijkertijd moet dat systeem wel stabiel blijven. “Kleine planeten kunnen dichter bij elkaar worden geplaatst dan grote planeten. We kunnen veertien van de kleinste planeten in de leefbare zone van onze gekozen ster kwijt of zeven planeten ter grootte van de aarde, maar slechts drie tot vier van de grootste planeten (tien keer groter dan de aarde) kwijt.” Dat klinkt logisch. Maar het aantal planeten waar Raymond over praat, is nog niet indrukwekkend. Gelukkig heeft Raymond nog wat trucjes achter de hand om ervoor te zorgen dat er meer hemellichamen in het zonnestelsel passen. “Een gasreus kan over tot wel vijf manen beschikken die groot genoeg zijn om leefbaar te zijn,” zo stelt hij. “De planeten die wij gekozen hebben, kunnen ook grote manen bezitten, maar waarschijnlijk maar eentje per planeet.” Daarmee wordt het aantal leefbare hemellichamen al flink vergroot. Maar Raymond is nog niet tevreden. Hij haalt ook de Trojanen nog van stal. Dit zijn planetoïden die dezelfde baan volgen als een planeet (ze zijn voornamelijk nabij Jupiter te vinden). Als een ruimtesteen te dicht bij Jupiter in de buurt komt, zorgt de zwaartekracht van de gasreus ervoor dat deze steen weggeslingerd wordt. De Trojanen bevinden zich echter op zestig graden voor en zestig graden achter Jupiter en hebben niets van de gasreus te vrezen. De plekken waar de Trojanen zich bevinden, worden aangeduid met L4 en L5. “L4 en L5 zouden stabiele eilandjes zijn voor een planeet ter grootte van de aarde. Misschien zelfs één met een grote maan. Sterker nog: twee planeten ter grootte van de aarde – eentje op L4 en eentje op L5 – zou nog stabiel zijn. In sommige omstandigheden zou zich op L4 of L5 nog een andere gasreus kunnen bevinden. “Met manen en Trojanen kunnen veel werelden dezelfde baan volgen. Dat betekent dat we meer werelden ter grootte van de aarde in de leefbare zone kunnen plaatsen.”
24 planeten
Op basis van alle ingrediënten kunnen twee volgepakte – stabiele – zonnestelsels gemaakt worden. Het eerste zonnestelsel bestaat uit een rode dwerg en planeten die ongeveer net zo groot zijn als de aarde. Raymond toont aan dat hij zes banen in de leefbare zone kan proppen. Elke baan wordt gevolgd door twee hemellichamen: een planeet die ongeveer net zo groot is als de aarde en een maan die ongeveer net zo groot is als de aarde. Elk ‘stelletje’ wordt achtervolgd, zoals Trojanen Jupiter achtervolgen. De achtervolgers bestaan uit een planeet en maan ter grootte van de aarde. Zo passen in de leefbare zone van dit zonnestelsel maar liefst 24 leefbare werelden.
Indrukwekkend. Maar kan er echt niet meer in? Jawel. Maar daarvoor moeten we toch de gasreuzen van stal halen. Raymond plaatst er vier in de leefbare zone rond de rode dwerg. “Elk van deze kan tot vijf mogelijk leefbare manen hebben.” Bovendien kan elke gasreus voor en achter zich een dubbelplaneet hebben (in L4 en L5). Zo passen er al snel 36 werelden in de leefbare zone.
Is dit het dan? Nee! Raymond gooit er nog één trucje tegenaan. Hij combineert de twee zonnestelsels. “We kunnen ze samen in één dubbelstersysteem plaatsen. Natuurlijk vormen dubbelsterren een bedreiging voor planetaire systemen. Een dubbelster die te dichtbij of te ver weg staat, kan roet in het eten gooien. Maar als de afstand tussen de twee sterren 100 keer zo groot is als de afstand tussen de zon en de aarde lijkt er niets aan de hand te zijn. Het resultaat is een zonnestelsel met zestig werelden in de leefbare zone. “Dit is mijn ultieme zonnestelsel.”
Dat het een interessant gedachte-experiment is, staat buiten kijf. Maar wat wil Raymond hier nu werkelijk mee bereiken? Hij hoopt mensen aan het denken te zetten over sterren en planeten, ze aan te moedigen om vragen te stellen en vooral aan iedereen te laten zien dat wetenschap gewoon hartstikke leuk is. Wat ons betreft is dat gelukt!
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-06-2014
Nabije ‘superaarde’ kent extreme seizoenen
Artist’s impression van de mogelijk leefbare ‘superaarde’ Gliese 832 c. Rechts, ter vergelijking, de aarde. (PHL@UPR Arecibo (phl.upr.edu))
Een internationaal team van astronomen heeft de ontdekking bekendgemaakt met een nieuwe, mogelijk leefbare ‘superaarde’. De planeet, die een slag groter is dan de aarde, draait om de nabije rode dwergster Gliese 832. De afstand tot de aarde bedraagt slechts zestien lichtjaar.
Planeet Gliese 832 c heeft een omlooptijd van 36 dagen en is minstens vijf keer zo zwaar als onze planeet. Gemiddeld ontvangt hij evenveel energie van zijn moederster als de aarde van de zon. Dat kan betekenen dat de temperaturen aan zijn oppervlak mild zijn, al is zijn omloopbaan minder cirkelvormig dan die van onze planeet, waardoor flinke seizoensverschillen ontstaan.
Een andere spelbreker zou zijn atmosfeer kunnen zijn. Als deze een hogere dichtheid heeft dan de aardatmosfeer, kan Gliese 832 c net zo onleefbaar heet zijn als Venus.
Desalniettemin behoort de nieuwe exoplaneet tot de meest ‘aarde-achtige’ planeten die we kennen. Hij staat dan ook hoog in de Habitable Exoplanets Catalog. Deze lijst van ‘leefbare’ exoplaneten telt nu 23 objecten – bijna tweemaal zoveel als een jaar geleden. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Nabije ‘superaarde’ kent extreme seizoenen
Artist’s impression van de mogelijk leefbare ‘superaarde’ Gliese 832 c. Rechts, ter vergelijking, de aarde. (PHL@UPR Arecibo (phl.upr.edu))
Een internationaal team van astronomen heeft de ontdekking bekendgemaakt met een nieuwe, mogelijk leefbare ‘superaarde’. De planeet, die een slag groter is dan de aarde, draait om de nabije rode dwergster Gliese 832. De afstand tot de aarde bedraagt slechts zestien lichtjaar.
Planeet Gliese 832 c heeft een omlooptijd van 36 dagen en is minstens vijf keer zo zwaar als onze planeet. Gemiddeld ontvangt hij evenveel energie van zijn moederster als de aarde van de zon. Dat kan betekenen dat de temperaturen aan zijn oppervlak mild zijn, al is zijn omloopbaan minder cirkelvormig dan die van onze planeet, waardoor flinke seizoensverschillen ontstaan.
Een andere spelbreker zou zijn atmosfeer kunnen zijn. Als deze een hogere dichtheid heeft dan de aardatmosfeer, kan Gliese 832 c net zo onleefbaar heet zijn als Venus.
Desalniettemin behoort de nieuwe exoplaneet tot de meest ‘aarde-achtige’ planeten die we kennen. Hij staat dan ook hoog in de Habitable Exoplanets Catalog. Deze lijst van ‘leefbare’ exoplaneten telt nu 23 objecten – bijna tweemaal zoveel als een jaar geleden. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
...
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
hahahaquote:
Ik had een artikel geplaatst maar ik zag daarna dat het voorgaande artikel onegeveer dezelfde info bevat
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ben een beetje nieuw met dit onderwerp. Wel bijzonder interessant. Hoe kan het dat die lijst met leefbare exoplaneten zo snel groeit? Komt het door technische verbeteringen om die planeten te ontdekken. of simpelweg dat meer wetenschappers & astronomen daar nu onderzoek naar doen?quote:
25-06-2014
Nabije ‘superaarde’ kent extreme seizoenen
[ afbeelding ]
Artist’s impression van de mogelijk leefbare ‘superaarde’ Gliese 832 c. Rechts, ter vergelijking, de aarde. (PHL@UPR Arecibo (phl.upr.edu))
Een internationaal team van astronomen heeft de ontdekking bekendgemaakt met een nieuwe, mogelijk leefbare ‘superaarde’. De planeet, die een slag groter is dan de aarde, draait om de nabije rode dwergster Gliese 832. De afstand tot de aarde bedraagt slechts zestien lichtjaar.
Planeet Gliese 832 c heeft een omlooptijd van 36 dagen en is minstens vijf keer zo zwaar als onze planeet. Gemiddeld ontvangt hij evenveel energie van zijn moederster als de aarde van de zon. Dat kan betekenen dat de temperaturen aan zijn oppervlak mild zijn, al is zijn omloopbaan minder cirkelvormig dan die van onze planeet, waardoor flinke seizoensverschillen ontstaan.
Een andere spelbreker zou zijn atmosfeer kunnen zijn. Als deze een hogere dichtheid heeft dan de aardatmosfeer, kan Gliese 832 c net zo onleefbaar heet zijn als Venus.
Desalniettemin behoort de nieuwe exoplaneet tot de meest ‘aarde-achtige’ planeten die we kennen. Hij staat dan ook hoog in de Habitable Exoplanets Catalog. Deze lijst van ‘leefbare’ exoplaneten telt nu 23 objecten – bijna tweemaal zoveel als een jaar geleden. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Arjen Robben Real Madrid wat was ie fit... Smartwatch Centre
beidequote:
[..]
Ben een beetje nieuw met dit onderwerp. Wel bijzonder interessant. Hoe kan het dat die lijst met leefbare exoplaneten zo snel groeit? Komt het door technische verbeteringen om die planeten te ontdekken. of simpelweg dat meer wetenschappers & astronomen daar nu onderzoek naar doen?
In 2017 krijgen we er weer een planetenjager bij: Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS)
Dan zal de lijst nog sneller groeien
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-07-2014
'Bewoonbare planeten' bestaan niet
Kort na de ontdekking van de 'bewoonbare planeet' verspreidde de NASA deze illustratie van de planeet nabij de ster Gliese 581. © afp.
Twee planeten waar leven mogelijk zou zijn, blijken helemaal niet te bestaan. Hun 'ontdekking' was in 2010 bekendgemaakt door sterrenkundigen, maar wat ze zagen, was ruis. Collega-wetenschappers hebben hun ster nogmaals onderzocht en komen nu tot die conclusie, die ze vandaag naar buiten hebben gebracht. Het onderzoek verschijnt in het belangrijke wetenschapsblad Science.
Als sterrenkundigen zoeken naar planeten in andere stelsels, kunnen ze niet kijken naar de planeten zelf. Die zijn namelijk te klein. In plaats daarvan meten ze hoe het licht van een ster dimt, als een planeet er voorlangs gaat.
Gliese 581
Bij de ster Gliese 581 zagen wetenschappers een paar jaar geleden dat het licht veranderde. Dat kwam volgens hen door twee planeten. Die zouden rotsachtig zijn, net als de aarde, en ze zouden op de goede afstand van de ster staan zodat er vloeibaar water op het oppervlak zou kunnen zijn. Zulke planeten zijn 'potentieel bewoonbaar'; als ergens in het heelal buitenaards leven is, zal het waarschijnlijk op zo'n planeet zijn.
Maar het waren helemaal niet de planeten waardoor Gliese 581 dimde, zeggen andere wetenschappers nu. Ze keken opnieuw naar de ster en zeggen dat het hoogstwaarschijnlijk kwam door vlekken op het oppervlak van de ster, zoals onze zon die ook heeft.
Teleurgesteld zijn de wetenschappers niet echt. Dat ze in staat zijn om de ruis te ontdekken, betekent dat ze de echte planeten ook beter kunnen vinden. "Het is jammer dat twee veelbelovende planeten niet bestaan, maar we denken dat dit onderzoek uiteindelijk leidt tot de vondst van meer planeten zoals de aarde", schrijven ze.
Rond de ster Gliese 581 waren eerder drie andere planeten ontdekt. Die zijn er wel degelijk, blijkt ook na de nieuwe berekeningen. Ze staan alleen te dicht bij de ster, waardoor leven er onmogelijk is.
(HLN)
'Bewoonbare planeten' bestaan niet
Kort na de ontdekking van de 'bewoonbare planeet' verspreidde de NASA deze illustratie van de planeet nabij de ster Gliese 581. © afp.
Twee planeten waar leven mogelijk zou zijn, blijken helemaal niet te bestaan. Hun 'ontdekking' was in 2010 bekendgemaakt door sterrenkundigen, maar wat ze zagen, was ruis. Collega-wetenschappers hebben hun ster nogmaals onderzocht en komen nu tot die conclusie, die ze vandaag naar buiten hebben gebracht. Het onderzoek verschijnt in het belangrijke wetenschapsblad Science.
Als sterrenkundigen zoeken naar planeten in andere stelsels, kunnen ze niet kijken naar de planeten zelf. Die zijn namelijk te klein. In plaats daarvan meten ze hoe het licht van een ster dimt, als een planeet er voorlangs gaat.
Gliese 581
Bij de ster Gliese 581 zagen wetenschappers een paar jaar geleden dat het licht veranderde. Dat kwam volgens hen door twee planeten. Die zouden rotsachtig zijn, net als de aarde, en ze zouden op de goede afstand van de ster staan zodat er vloeibaar water op het oppervlak zou kunnen zijn. Zulke planeten zijn 'potentieel bewoonbaar'; als ergens in het heelal buitenaards leven is, zal het waarschijnlijk op zo'n planeet zijn.
Maar het waren helemaal niet de planeten waardoor Gliese 581 dimde, zeggen andere wetenschappers nu. Ze keken opnieuw naar de ster en zeggen dat het hoogstwaarschijnlijk kwam door vlekken op het oppervlak van de ster, zoals onze zon die ook heeft.
Teleurgesteld zijn de wetenschappers niet echt. Dat ze in staat zijn om de ruis te ontdekken, betekent dat ze de echte planeten ook beter kunnen vinden. "Het is jammer dat twee veelbelovende planeten niet bestaan, maar we denken dat dit onderzoek uiteindelijk leidt tot de vondst van meer planeten zoals de aarde", schrijven ze.
Rond de ster Gliese 581 waren eerder drie andere planeten ontdekt. Die zijn er wel degelijk, blijkt ook na de nieuwe berekeningen. Ze staan alleen te dicht bij de ster, waardoor leven er onmogelijk is.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-07-2014
Aardachtige planeet ontdekt in dubbelstersysteem
Leefbare planeten zijn mogelijk op veel meer plekken te vinden dan gedacht. Die conclusie trekken onderzoekers nu ze in een dubbelstersysteem een aardachtige planeet in een aardachtige baan rond zijn ster ontdekt hebben.
De planeet heeft een massa die ongeveer twee keer zo groot is als de massa van de aarde. De planeet maakt deel uit van een dubbelstersysteem en de afstand tussen de planeet en zijn ster is ongeveer net zo groot als de afstand tussen de aarde en de zon. Omdat de ster waar de planeet omheen draait veel minder fel is, is de planeet wel veel kouder dan de aarde. Het zou er zo’n -213 graden Celsius zijn.
WAT IS EEN LEEFBARE ZONE?
De leefbare zone is een denkbeeldige zone rond een ster. Deze zone is niet te ver van de ster verwijderd, waardoor eventueel water op een planeet in deze zone niet bevriest. Maar de afstand is ook niet te klein, waardoor dat water eventueel zou verdampen.
De vondst bewijst voor het eerst dat aardachtige planeten kunnen ontstaan in een baan rond een ster die vergelijkbaar is met de baan die de aarde rond de zon maakt en dat dat zelfs in een dubbelstersysteem waarbij de twee sterren niet al te ver uit elkaar staan, kan gebeuren. De planeet die onderzoekers nu ontdekt hebben, is te koud om leefbaar te zijn. Maar als dezelfde planeet rond een zonachtige ster had gedraaid, was het heel anders geweest. Dan had deze zich in de leefbare zone bevonden.
“Hiermee is het aantal mogelijke plekken waar ze leefbare planeten kunnen ontdekken, enorm uitgebreid,” stelt onderzoeker Scott Gaudi. “De helft van alle sterren in het sterrenstelsel maken deel uit van een dubbelstersysteem. We wisten niet of aardachtige planeten in aardachtige banen wel in dergelijke systemen konden ontstaan.” Nu blijkt dat dat zeker kan, is het aannemelijk dat we in de toekomst meer van dit soort planeten in dubbelstersystemen gaan ontdekken. En misschien zijn die wel net ietsje warmer en geschikt voor leven.
(scientias.nl)
Aardachtige planeet ontdekt in dubbelstersysteem
Leefbare planeten zijn mogelijk op veel meer plekken te vinden dan gedacht. Die conclusie trekken onderzoekers nu ze in een dubbelstersysteem een aardachtige planeet in een aardachtige baan rond zijn ster ontdekt hebben.
De planeet heeft een massa die ongeveer twee keer zo groot is als de massa van de aarde. De planeet maakt deel uit van een dubbelstersysteem en de afstand tussen de planeet en zijn ster is ongeveer net zo groot als de afstand tussen de aarde en de zon. Omdat de ster waar de planeet omheen draait veel minder fel is, is de planeet wel veel kouder dan de aarde. Het zou er zo’n -213 graden Celsius zijn.
WAT IS EEN LEEFBARE ZONE?
De leefbare zone is een denkbeeldige zone rond een ster. Deze zone is niet te ver van de ster verwijderd, waardoor eventueel water op een planeet in deze zone niet bevriest. Maar de afstand is ook niet te klein, waardoor dat water eventueel zou verdampen.
De vondst bewijst voor het eerst dat aardachtige planeten kunnen ontstaan in een baan rond een ster die vergelijkbaar is met de baan die de aarde rond de zon maakt en dat dat zelfs in een dubbelstersysteem waarbij de twee sterren niet al te ver uit elkaar staan, kan gebeuren. De planeet die onderzoekers nu ontdekt hebben, is te koud om leefbaar te zijn. Maar als dezelfde planeet rond een zonachtige ster had gedraaid, was het heel anders geweest. Dan had deze zich in de leefbare zone bevonden.
“Hiermee is het aantal mogelijke plekken waar ze leefbare planeten kunnen ontdekken, enorm uitgebreid,” stelt onderzoeker Scott Gaudi. “De helft van alle sterren in het sterrenstelsel maken deel uit van een dubbelstersysteem. We wisten niet of aardachtige planeten in aardachtige banen wel in dergelijke systemen konden ontstaan.” Nu blijkt dat dat zeker kan, is het aannemelijk dat we in de toekomst meer van dit soort planeten in dubbelstersystemen gaan ontdekken. En misschien zijn die wel net ietsje warmer en geschikt voor leven.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Klinkt goed! Als je bedenkt hoe snel wij als mensheid groeien qua kennisniveau t.o.v. voorgaande decennia is de wetenschappelijke vooruitgang astronomischquote:
[..]
beide
In 2017 krijgen we er weer een planetenjager bij: Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS)
Dan zal de lijst nog sneller groeien
Nog niet zo gek lang geleden vonden we het idee van een mens op de Maan belachelijk. We weten allemaal hoe dat is afgelopen. Nu zijn er ondernemers/ingenieurs zoals Elon Musk die verwachten dat een vlucht naar Mars haalbaar is. Zelfs dat zou nog maar een kleine prestatie zijn, gezien de alomvattendheid van het heelal.Om rationeel te bedenken dat er geen leven buiten aarde is, lijkt mij naïef. Dan heb ik het niet over Will Smit independence day scenario's, alleen iedereen die een beetje simpele wiskunde en statistiek beheerst kan niet om de feiten heen. De Drake Equation is invullen zegt genoeg over de kans op buitenaards leven. http://en.wikipedia.org/wiki/Drake_equation
De grenzen van onze kennis blijven verleggen is goed! Ben benieuwd naar de onderzoeksresultaten van TESS...
Arjen Robben Real Madrid wat was ie fit... Smartwatch Centre
Least distant Alpha Centauri Bb[5] Alpha Centauri B[5] 4.37 light years[5]
With a mass of about 1.1 times the size of Earth, it is very similar in size to Earth.
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_exoplanet_extremes
With a mass of about 1.1 times the size of Earth, it is very similar in size to Earth.
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_exoplanet_extremes
The only limit is your own imagination
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
Die "formule", nee zelfs "vergelijking", is dan ook veel te simplistisch en wordt onterecht gehyped.quote:
De Drake Equation is invullen zegt genoeg over de kans op buitenaards leven. http://en.wikipedia.org/wiki/Drake_equation
The only limit is your own imagination
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
Het grote probleem met de Drake equation blijft natuurlijk (zoals ook vermeld op die wiki pagina) het volgende:quote:
Om rationeel te bedenken dat er geen leven buiten aarde is, lijkt mij naïef. Dan heb ik het niet over Will Smit independence day scenario's, alleen iedereen die een beetje simpele wiskunde en statistiek beheerst kan niet om de feiten heen. De Drake Equation is invullen zegt genoeg over de kans op buitenaards leven. http://en.wikipedia.org/wiki/Drake_equation
"Criticism of the Drake equation follows mostly from the observation that several terms in the equation are largely or entirely based on conjecture."
Als ook maar 1 factor daarin uit de duim gezogen is, en meerdere zijn dat, dan is ook de uitkomst uit de duim gezogen.
Niet meer aanwezig in dit forum.
Daarom moet je die formule ook zo conservatief als het maar kan invullen. En zelfs als je flink onder de waardes gaat zitten die de wetenschap tot nu toe paraat heeft komt er vaak uit dat in het universum miljoenen, zo niet miljarden andere beschavingen moeten zijn. En waarom niet? Een ieder die ooit maar eens een beetje heeft geprobeerd te begrijpen hoe groot het universum is weet dat dit gemakkelijk kan.quote:
[..]
Het grote probleem met de Drake equation blijft natuurlijk (zoals ook vermeld op die wiki pagina) het volgende:
"Criticism of the Drake equation follows mostly from the observation that several terms in the equation are largely or entirely based on conjecture."
Als ook maar 1 factor daarin uit de duim gezogen is, en meerdere zijn dat, dan is ook de uitkomst uit de duim gezogen.
De http://en.wikipedia.org/wiki/Zoo_hypothesis kan dan ook makkelijk van toepassing zijn
Op Fok! sinds 17 / 01 / 2003. Ook wel bekend als "de dag dat de GoT HK dichtging" :P
Factoren waar je helemaal niets over weet kun je ook niet conservatief invullen: je weet dan niet wat 'conservatief' is.quote:
[..]
Daarom moet je die formule ook zo conservatief als het maar kan invullen. En zelfs als je flink onder de waardes gaat zitten die de wetenschap tot nu toe paraat heeft komt er vaak uit dat in het universum miljoenen, zo niet miljarden andere beschavingen moeten zijn.
Dat er ander leven in het universum bestaat is voor mij op zich wel plausibel. Maar alles behalve dankzij die Drake-vergelijking.quote:
Men denkt momenteel dat het universum wel eens oneindig groot zou kunnen zijn.quote:
Een ieder die ooit maar eens een beetje heeft geprobeerd te begrijpen hoe groot het universum is weet dat dit gemakkelijk kan.
Er is zoveel dat waar kan zijn. Mogelijkheden opnoemen vind ik zelf niet zo interessant.quote:
De http://en.wikipedia.org/wiki/Zoo_hypothesis kan dan ook makkelijk van toepassing zijn
Niet meer aanwezig in dit forum.
Onwaar, daar is zeker wel iets over te roepen. 15 jaar geleden hadden we nooit durven zeggen dat er zoveel exoplaneten gevonden zouden worden. De berekeningen van nu wijzen uit dat dit er veel, veel, veel meer zijn dan gedacht - zeker dan rond de tijd waarin de Drake-formule om de hoek kwam zetten -. Ben het met je eens dat we niet veel tot niets weten over hoeveel kans er is dat er ergens zich daadwerkelijk leven ontwikkelt. Wat dat betreft wordt het zeker tijd dat we eens onder het ijs gaan kijken bij wat manen in ons zonnestelsel, stel dat daar (micro)leven is, dan kan dat grote impact hebben op de wijze waarin we de Drake-formule kunnen hanteren.quote:
[q]
Factoren waar je helemaal niets over weet kun je ook niet conservatief invullen: je weet dan niet wat 'conservatief' is.
Men denkt zoveelquote:Men denkt momenteel dat het universum wel eens oneindig groot zou kunnen zijn.
Het kan, ja. Geldt ook voor jou dus, ik gaf alleen maar aan wat voor mij de beste verklaring voor de Fermi Paradox is, misschien had ik dat duidelijker kunnen verwoorden.quote:Er is zoveel dat waar kan zijn. Mogelijkheden opnoemen vind ik zelf niet zo interessant.
Op Fok! sinds 17 / 01 / 2003. Ook wel bekend als "de dag dat de GoT HK dichtging" :P
Zeg maar gewoon 'niets'. En dan is je kennis over het aantal exo-planeten totaal niet interessant. 1 factor in die formule die onbekend is en de uitkomst van de Drake-vergelijking is onbekend.quote:
[..]
Onwaar, daar is zeker wel iets over te roepen. 15 jaar geleden hadden we nooit durven zeggen dat er zoveel exoplaneten gevonden zouden worden. De berekeningen van nu wijzen uit dat dit er veel, veel, veel meer zijn dan gedacht - zeker dan rond de tijd waarin de Drake-formule om de hoek kwam zetten -. Ben het met je eens dat we niet veel tot niets weten over hoeveel kans er is dat er ergens zich daadwerkelijk leven ontwikkelt.
Het enige dat we nu weten is dat er leven op aarde is. Maar op 1 meting kun je helaas geen statistiek doen. Het kan gewoon niet.
Wellicht dat we ooit die missende factoren kunnen invullen. Maar tot die tijd hebben we niets aan het uit onze duim zuigen van de missende factoren: de uitkomst van de Drake vergelijking is net zo onbetrouwbaar als de meest onbetrouwbare factor daarin.quote:
Wat dat betreft wordt het zeker tijd dat we eens onder het ijs gaan kijken bij wat manen in ons zonnestelsel, stel dat daar (micro)leven is, dan kan dat grote impact hebben op de wijze waarin we de Drake-formule kunnen hanteren.
Ehm... dat denkt men op basis van wat we nu weten van de kromming van de ruimte. Het is niet zomaar een wild idee. (Zoals sommige factoren in de Drake vergelijking.)quote:
[..]
Men denkt zoveel
[..]
Geldt ook voor jou dus,
Het blijft een beetje in het wilde weg fantaseren voor mijn gevoel.quote:ik gaf alleen maar aan wat voor mij de beste verklaring voor de Fermi Paradox is, misschien had ik dat duidelijker kunnen verwoorden.
Natuurlijk is het feit dat er hier leven is en dat het universum zo groot is een redelijke basis om te veronderstellen dat het leven hier niet uniek is. Maar veel meer kunnen we er echt niet van zeggen momenteel.
[ Bericht 7% gewijzigd door Molurus op 11-07-2014 10:39:10 ]
Niet meer aanwezig in dit forum.
Deze al voorbij gekomen?
Website met de wedstrijd
Hmm, van het weekend maar eens wat leuks verzinnen!
Bronquote:Publiek krijgt inspraak in namen van exoplaneten
De Internationale Astronomische Unie (IAU) vraagt mensen voor het eerst om mee te denken over de namen van nieuw ontdekte planeten buiten ons zonnestelsel.
De IAU organiseert een wedstrijd met de naam NamExoWorlds, waarbij de namen voor twintig tot dertig exoplaneten zullen worden bepaald door het publiek.
Namen kunnen worden voorgedragen door non-profitorganisaties en astronomieclubs, waarna de winnende naam doormiddel van stemming zal worden bepaald.
De eerste door het publiek bepaalde namen van exoplaneten zullen op 20 augustus 2015 bekend worden gemaakt.
Kopen
De IAU heeft sinds 1919 het alleenrecht op de naamgeving van exoplaneten en kiest voor formele wetenschappelijke namen, zoals OGLE-05-390L of Gliese 581D.
Wetenschappers die een nieuwe planeet buiten ons zonnestelsel ontdekken mogen suggesties doen voor de naam, maar die worden regelmatig in de wind geslagen door de organisatie.
Er bestaan al organisaties die de namen van exoplaneten te koop aanbieden op internet, zoals Uwingu. Maar deze namen worden niet officieel erkend.
Aanmelden
De procedure voor 'democratische' naamgeving voor exoplaneten gaat pas in maart 2015 van start. Organisaties die namen willen voordragen moeten zich registeren op de website van IAU.
Particulieren kunnen zich aanmelden om op de hoogte te worden gehouden van het begin van de uiteindelijke stemming.
De IAU benadrukt wel dat de wetenschappelijke aanduidingen van exoplaneten blijven bestaan naast de door het publiek gekozen namen.
Website met de wedstrijd
Hmm, van het weekend maar eens wat leuks verzinnen!
17-07-2014
Vondst van buitenaards leven nooit zo dichtbij, "maar hoop niet op E.T."
Een impressie van Kepler-186f, gemaakt door NASA. © NASA .
Nooit heeft de wetenschap dichter gestaan bij het vinden van buitenaards leven. Dankzij de NASA-telescoop Kepler werden al duizenden exoplaneten ontdekt, waarvan een aanzienlijk deel zich in de 'bewoonbare' zone van een zonachtige ster bevindt. Maar de hoop op een ontmoeting met E.T. mag u opbergen, zeiden experten tijdens een paneldiscussie in het NASA-hoofdkwartier in Washington. "Wanneer we buitenaards leven vinden, zal dat wellicht niet in de vorm van intelligente wezens zijn."
Als u de astronomen mag geloven, is buitenaards leven nu echt binnen handbereik. Met de regelmaat van de klok worden nieuwe planeten gevonden, en meer en meer klinkt de hoop dat die mogelijk leven bevatten. Zo ontdekten astronomen van de universiteit van New South Wales recent een 'super-Aarde', Gliese 832c, die amper 16 lichtjaren van ons verwijderd is. Ook rond de ster van Kapteyn zou een planeet cirkelen waar leven mogelijk is en eerder dit jaar deelde de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie op een persconferentie mee dat ze "de meest Aarde-achtige planeet ooit" ontdekt had. Kepler-186f cirkelt rond een dwergster en wel op zo'n afstand dat er mogelijk vloeibaar water aanwezig is.
Al deze vondsten werden mee mogelijk gemaakt door de Keplertelescoop, die gelanceerd werd in 2009. De NASA-telescoop hielp wetenschappers duizenden zogenaamde exoplaneten te ontdekken, planeten buiten ons zonnestelsel. Astronomen weten nu dat rond zowat elke ster in de MELKWEG minstens één planeet cirkelt. En één op de vijf planeten die rond een zonachtige ster draaien, zou een Aarde-achtige planeet kunnen zijn in de zogenaamde bewoonbare zone van die ster. Dat is het gebied dat zich net op de juiste afstand van de ster bevindt, waardoor er vloeibaar water kan zijn - en dus ook leven.
James Webb Space Telescope
Vanaf 2018 verwacht de NASA nog een grote stap verder te geraken in de zoektocht naar buitenaards leven. Dan lanceert de ruimtevaartorganisatie haar James Webb Space Telescope (JWST), die wetenschappers de mogelijkheid zal bieden gerichter te zoeken naar tekenen van leven in de atmosfeer van exoplaneten.
"We zijn dichtbij het vinden van leven op een andere planeet", zei Sara Seager, astronoom aan de prestigieuze Amerikaanse universiteit MIT in CAMBRIDGE, tijdens het panelgesprek. Seager speelde een belangrijke rol in de zoektocht naar een zogenaamde Aarde 2.0. "Maar deze extraterrestrials zullen wellicht niet de vorm van intelligente wezens aannemen. Ik denk dat iedereen wel hoopt dat er buitenaards intelligent leven is; dat maakt deel uit van onze cultuur. Maar we zullen al blij zijn als we om het even wat zien."
"Zelfs als het eerste contact met buitenaards leven een eencellige microbe blijkt te zijn, zou dat al fenomenaal zijn", zei Seager. "Want het zou betekenen dat ook buiten de Aarde leven voorkomt. Als elders in de Melkweg levende microben bestaan, vergroot dat de KANS dat er ook ander intelligent leven zou kunnen zijn."
Veel geluk nodig
JWST, de 6,5 miljard euro dure opvolger van de iconische Hubble Space Telescope, zal zoeken naar tekenen van leven - aanwijzingen als zuurstof, carbondioxide of water - door het LICHT te analyseren dat de atmosfeer van de planeten doorlaat. Maar zelfs met de nieuwe telescoop hebben wetenschappers een portie geluk nodig om bewoonde planeten te identificeren. Het licht dat deze buitenaardse werelden afgeven, is immers erg zwak, aldus de experten tijdens de paneldiscussie. Om de zoektocht écht een schop vooruit te helpen, zijn er grotere telescopen nodig.
Ook deze telescopen zullen echter niet in staat zijn vast te stellen of ontdekte levensvormen wezens met hersenen of eencellige microben zijn, aldus Seager. Maar wanneer planeten gevonden worden die tekenen van leven vertonen, kunnen andere telescopen ingezet worden om op die specifieke planeten te zoeken naar buitenaardse intelligentie. Het SETI Institute (Search for Extra-Terrestrial Intelligence) in Californië zoekt nu al naar mogelijke radiogolven of andere signalen die kunnen wijzen op een beschaving op exoplaneten die gevonden zijn door Kepler.
Een ultieme doelstelling is sondes of zelfs bemande ruimtetuigen te sturen naar planeten die tekenen van leven vertonen. Maar met de beperkingen van de huidige rakettechnologie, zou het veel langer dan een mensenleven duren om tot daar te geraken.
(HLN)
Vondst van buitenaards leven nooit zo dichtbij, "maar hoop niet op E.T."
Een impressie van Kepler-186f, gemaakt door NASA. © NASA .
Nooit heeft de wetenschap dichter gestaan bij het vinden van buitenaards leven. Dankzij de NASA-telescoop Kepler werden al duizenden exoplaneten ontdekt, waarvan een aanzienlijk deel zich in de 'bewoonbare' zone van een zonachtige ster bevindt. Maar de hoop op een ontmoeting met E.T. mag u opbergen, zeiden experten tijdens een paneldiscussie in het NASA-hoofdkwartier in Washington. "Wanneer we buitenaards leven vinden, zal dat wellicht niet in de vorm van intelligente wezens zijn."
Als u de astronomen mag geloven, is buitenaards leven nu echt binnen handbereik. Met de regelmaat van de klok worden nieuwe planeten gevonden, en meer en meer klinkt de hoop dat die mogelijk leven bevatten. Zo ontdekten astronomen van de universiteit van New South Wales recent een 'super-Aarde', Gliese 832c, die amper 16 lichtjaren van ons verwijderd is. Ook rond de ster van Kapteyn zou een planeet cirkelen waar leven mogelijk is en eerder dit jaar deelde de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie op een persconferentie mee dat ze "de meest Aarde-achtige planeet ooit" ontdekt had. Kepler-186f cirkelt rond een dwergster en wel op zo'n afstand dat er mogelijk vloeibaar water aanwezig is.
Al deze vondsten werden mee mogelijk gemaakt door de Keplertelescoop, die gelanceerd werd in 2009. De NASA-telescoop hielp wetenschappers duizenden zogenaamde exoplaneten te ontdekken, planeten buiten ons zonnestelsel. Astronomen weten nu dat rond zowat elke ster in de MELKWEG minstens één planeet cirkelt. En één op de vijf planeten die rond een zonachtige ster draaien, zou een Aarde-achtige planeet kunnen zijn in de zogenaamde bewoonbare zone van die ster. Dat is het gebied dat zich net op de juiste afstand van de ster bevindt, waardoor er vloeibaar water kan zijn - en dus ook leven.
James Webb Space Telescope
Vanaf 2018 verwacht de NASA nog een grote stap verder te geraken in de zoektocht naar buitenaards leven. Dan lanceert de ruimtevaartorganisatie haar James Webb Space Telescope (JWST), die wetenschappers de mogelijkheid zal bieden gerichter te zoeken naar tekenen van leven in de atmosfeer van exoplaneten.
"We zijn dichtbij het vinden van leven op een andere planeet", zei Sara Seager, astronoom aan de prestigieuze Amerikaanse universiteit MIT in CAMBRIDGE, tijdens het panelgesprek. Seager speelde een belangrijke rol in de zoektocht naar een zogenaamde Aarde 2.0. "Maar deze extraterrestrials zullen wellicht niet de vorm van intelligente wezens aannemen. Ik denk dat iedereen wel hoopt dat er buitenaards intelligent leven is; dat maakt deel uit van onze cultuur. Maar we zullen al blij zijn als we om het even wat zien."
"Zelfs als het eerste contact met buitenaards leven een eencellige microbe blijkt te zijn, zou dat al fenomenaal zijn", zei Seager. "Want het zou betekenen dat ook buiten de Aarde leven voorkomt. Als elders in de Melkweg levende microben bestaan, vergroot dat de KANS dat er ook ander intelligent leven zou kunnen zijn."
Veel geluk nodig
JWST, de 6,5 miljard euro dure opvolger van de iconische Hubble Space Telescope, zal zoeken naar tekenen van leven - aanwijzingen als zuurstof, carbondioxide of water - door het LICHT te analyseren dat de atmosfeer van de planeten doorlaat. Maar zelfs met de nieuwe telescoop hebben wetenschappers een portie geluk nodig om bewoonde planeten te identificeren. Het licht dat deze buitenaardse werelden afgeven, is immers erg zwak, aldus de experten tijdens de paneldiscussie. Om de zoektocht écht een schop vooruit te helpen, zijn er grotere telescopen nodig.
Ook deze telescopen zullen echter niet in staat zijn vast te stellen of ontdekte levensvormen wezens met hersenen of eencellige microben zijn, aldus Seager. Maar wanneer planeten gevonden worden die tekenen van leven vertonen, kunnen andere telescopen ingezet worden om op die specifieke planeten te zoeken naar buitenaardse intelligentie. Het SETI Institute (Search for Extra-Terrestrial Intelligence) in Californië zoekt nu al naar mogelijke radiogolven of andere signalen die kunnen wijzen op een beschaving op exoplaneten die gevonden zijn door Kepler.
Een ultieme doelstelling is sondes of zelfs bemande ruimtetuigen te sturen naar planeten die tekenen van leven vertonen. Maar met de beperkingen van de huidige rakettechnologie, zou het veel langer dan een mensenleven duren om tot daar te geraken.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-07-2014
Gasplaneet ontdekt met 'jaar' van 704 dagen
Illustratie van exoplaneet Kepler-421b. (David A. Aguilar/CfA)
In de waarnemingsgegevens van de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler is een exoplaneet ontdekt met een omlooptijd van 704 dagen - bijna twee jaar. Van alle planeten die ontdekt zijn via de zogeheten overgangsmethode is Kepler-421b de planeet met de langste omlooptijd. Ter vergelijking: de planeet Mars heeft een omloopperiode van 780 dagen.
Net als andere exoplaneten die door Kepler zijn ontdekt, verraadt Kepler-421b zijn aanwezigheid doordat hij een klein beetje licht van zijn moederster onderschept wanneer hij - gezien vanaf de aarde - voor die ster langs beweegt. Door zijn lange omlooptijd zijn van Kepler-421b slechts twee van zulke overgangen waargenomen tijdens de periode dat Kepler actief was (2009-2013). Uit de grootte van het helderheidsdipje in de moederster (een ORANJE ster die kleiner en koeler is dan de zon) kon afgeleid worden dat het om een planeet gaat die qua afmetingen vergelijkbaar is met Uranus. De afstand tot de aarde bedraagt ongeveer 1000 lichtjaar.
De planeet moet op een afstand van ca. 180 miljoen kilometer rond zijn ster bewegen. Dat is slechts twintig procent groter dan de afstand van de aarde tot de zon. Als gevolg van de lagere temperatuur van de moederster is de exoplaneet toch niet 'warmer' dan 90 graden onder nul.
Gasvormige reuzenplaneten zoals Kepler-421b ontstaan volgens de gangbare theorie altijd op relatief grote afstand van hun moederster - buiten de zogeheten 'sneeuwgrens', waar lichte gassen zoals waterdamp, methaan en ammoniak gecondenseerd zijn in ijskristallen. In de afgelopen 20 jaar zijn ook veel gasreuzen ontdekt op zeer kleine afstand van hun moederster; algemeen wordt aangenomen dat die daar terecht zijn gekomen als gevolg van een migratieproces.
De ontdekking van Kepler-421b, die gepubliceerd wordt in The Astrophysical Journal, maakt duidelijk dat er ook planetenstelsels bestaan waarin dat migratieproces niet heeft plaatsgevonden - evenmin als in ons eigen zonnestelsel. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Gasplaneet ontdekt met 'jaar' van 704 dagen
Illustratie van exoplaneet Kepler-421b. (David A. Aguilar/CfA)
In de waarnemingsgegevens van de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler is een exoplaneet ontdekt met een omlooptijd van 704 dagen - bijna twee jaar. Van alle planeten die ontdekt zijn via de zogeheten overgangsmethode is Kepler-421b de planeet met de langste omlooptijd. Ter vergelijking: de planeet Mars heeft een omloopperiode van 780 dagen.
Net als andere exoplaneten die door Kepler zijn ontdekt, verraadt Kepler-421b zijn aanwezigheid doordat hij een klein beetje licht van zijn moederster onderschept wanneer hij - gezien vanaf de aarde - voor die ster langs beweegt. Door zijn lange omlooptijd zijn van Kepler-421b slechts twee van zulke overgangen waargenomen tijdens de periode dat Kepler actief was (2009-2013). Uit de grootte van het helderheidsdipje in de moederster (een ORANJE ster die kleiner en koeler is dan de zon) kon afgeleid worden dat het om een planeet gaat die qua afmetingen vergelijkbaar is met Uranus. De afstand tot de aarde bedraagt ongeveer 1000 lichtjaar.
De planeet moet op een afstand van ca. 180 miljoen kilometer rond zijn ster bewegen. Dat is slechts twintig procent groter dan de afstand van de aarde tot de zon. Als gevolg van de lagere temperatuur van de moederster is de exoplaneet toch niet 'warmer' dan 90 graden onder nul.
Gasvormige reuzenplaneten zoals Kepler-421b ontstaan volgens de gangbare theorie altijd op relatief grote afstand van hun moederster - buiten de zogeheten 'sneeuwgrens', waar lichte gassen zoals waterdamp, methaan en ammoniak gecondenseerd zijn in ijskristallen. In de afgelopen 20 jaar zijn ook veel gasreuzen ontdekt op zeer kleine afstand van hun moederster; algemeen wordt aangenomen dat die daar terecht zijn gekomen als gevolg van een migratieproces.
De ontdekking van Kepler-421b, die gepubliceerd wordt in The Astrophysical Journal, maakt duidelijk dat er ook planetenstelsels bestaan waarin dat migratieproces niet heeft plaatsgevonden - evenmin als in ons eigen zonnestelsel. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-07-2014
Exoplaneet nauwkeurig opgemeten
Aan de hand van gegevens van de ruimtetelescopen Kepler en Spitzer hebben wetenschappers een nauwkeurige waarde kunnen bepalen voor de afmetingen van de exoplaneet Kepler-93b. (NASA/JPL-Caltech)
Gegevens van de ruimtetelescopen Kepler en Spitzer hebben astronomen in staat gesteld om heel nauwkeurig een planeet buiten ons zonnestelsel ‘op te meten’. De exoplaneet, die Kepler-93b wordt genoemd, heeft een middellijn van 18.800 kilometer, met een onzekerheid van 240 kilometer. Daarmee is de planeet ongeveer anderhalf maal zo groot als de onze.
Met die omvang behoort Kepler-93b tot de ‘superaardes’ – planeten die een slag groter zijn dan de aarde. Eerdere metingen met de Keck-telescoop op Hawaï hadden al laten zien dat de planeet ongeveer 3,8 keer zoveel massa heeft als onze planeet. Daaruit kan worden afgeleid dat hij grotendeels uit zware materialen bestaat, zoals gesteenten en ijzer.
Kepler-93b draait om een ster die ongeveer 300 lichtjaar van ons verwijderd is. De afstand tussen beide bedraagt minder dan tien miljoen kilometer. Door die kleine afstand is de temperatuur aan het oppervlak van de planeet zeer hoog: ruwweg 760 graden Celsius. Geen kans dus op leven. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Exoplaneet nauwkeurig opgemeten
Aan de hand van gegevens van de ruimtetelescopen Kepler en Spitzer hebben wetenschappers een nauwkeurige waarde kunnen bepalen voor de afmetingen van de exoplaneet Kepler-93b. (NASA/JPL-Caltech)
Gegevens van de ruimtetelescopen Kepler en Spitzer hebben astronomen in staat gesteld om heel nauwkeurig een planeet buiten ons zonnestelsel ‘op te meten’. De exoplaneet, die Kepler-93b wordt genoemd, heeft een middellijn van 18.800 kilometer, met een onzekerheid van 240 kilometer. Daarmee is de planeet ongeveer anderhalf maal zo groot als de onze.
Met die omvang behoort Kepler-93b tot de ‘superaardes’ – planeten die een slag groter zijn dan de aarde. Eerdere metingen met de Keck-telescoop op Hawaï hadden al laten zien dat de planeet ongeveer 3,8 keer zoveel massa heeft als onze planeet. Daaruit kan worden afgeleid dat hij grotendeels uit zware materialen bestaat, zoals gesteenten en ijzer.
Kepler-93b draait om een ster die ongeveer 300 lichtjaar van ons verwijderd is. De afstand tussen beide bedraagt minder dan tien miljoen kilometer. Door die kleine afstand is de temperatuur aan het oppervlak van de planeet zeer hoog: ruwweg 760 graden Celsius. Geen kans dus op leven. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-08-2014
Spaanse telescoop bevestigt planeet rond reuzenster
Illustratie van exoplaneet Kepler-91b. (David Cabezas Jimeno)
Spaanse en Duitse astronomen hebben het bestaan bevestigd van een Jupiter-achtige planeet in een kleine, excentrische BAAN rond een rode reuzenster. Het is voor het eerst dat het bestaan van een exoplaneet bevestigd is via waarnemingen die verricht zijn op de Calar Alto-sterrenwacht in het zuidoosten van Spanje.
Waarnemingen met de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler deden al vermoeden dat de reuzenster vergezeld werd door een planeet met een omlooptijd van 6,25 dagen. Er was echter geen zekerheid of het daadwerkelijk een planeet betrof; sommige teams waren van mening dat de Kepler-waarnemingen ook verklaard konden worden door een zogeheten eclipserende dubbelster die zich aan de hemel extreem dicht bij de reuzenster zou bevinden.
De Calar Alto-waarnemingen van dopplerverschuivingen in het licht van de ster hebben aan die onzekerheid nu een eind gemaakt; de exoplaneet kreeg vervolgens de officiële aanduiding Kepler-91b. De planeet is negen procent zwaarder dan Jupiter, en bevindt zich zo dicht bij de ster dat die aan de hemel een hoek van 48 graden beslaat.
Vermoedelijk is de dampkring van de planeet sterk verhit en enorm 'opgeblazen' door de intense straling van de rode reus. De astronomen denken dat Kepler-91b 'op het punt staat' om door de ster verzwolgen te worden. De waarnemingen zijn gepubliceerd in Astronomy & Astrophysics Letters. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Spaanse telescoop bevestigt planeet rond reuzenster
Illustratie van exoplaneet Kepler-91b. (David Cabezas Jimeno)
Spaanse en Duitse astronomen hebben het bestaan bevestigd van een Jupiter-achtige planeet in een kleine, excentrische BAAN rond een rode reuzenster. Het is voor het eerst dat het bestaan van een exoplaneet bevestigd is via waarnemingen die verricht zijn op de Calar Alto-sterrenwacht in het zuidoosten van Spanje.
Waarnemingen met de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler deden al vermoeden dat de reuzenster vergezeld werd door een planeet met een omlooptijd van 6,25 dagen. Er was echter geen zekerheid of het daadwerkelijk een planeet betrof; sommige teams waren van mening dat de Kepler-waarnemingen ook verklaard konden worden door een zogeheten eclipserende dubbelster die zich aan de hemel extreem dicht bij de reuzenster zou bevinden.
De Calar Alto-waarnemingen van dopplerverschuivingen in het licht van de ster hebben aan die onzekerheid nu een eind gemaakt; de exoplaneet kreeg vervolgens de officiële aanduiding Kepler-91b. De planeet is negen procent zwaarder dan Jupiter, en bevindt zich zo dicht bij de ster dat die aan de hemel een hoek van 48 graden beslaat.
Vermoedelijk is de dampkring van de planeet sterk verhit en enorm 'opgeblazen' door de intense straling van de rode reus. De astronomen denken dat Kepler-91b 'op het punt staat' om door de ster verzwolgen te worden. De waarnemingen zijn gepubliceerd in Astronomy & Astrophysics Letters. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-09-2014
Planeet-in-wording ontdekt op 335 lichtjaar van de aarde
Impressie van de gasplaneet-in-wording bij de ster HD 100546. (ESO/L. Calçada)
Een internationaal team van astronomen heeft opnieuw bewijs gevonden dat er bij een ster op ongeveer 335 lichtjaar van de aarde planeetvorming optreedt. Het gaat om een concentratie van gas en stof in de materieschijf die rond de relatief jonge ster HD 100546 draait. Het is de tweede planeet-in-wording die bij deze ster is ontdekt.
De astronomen denken dat de gaswolk uiteindelijk zal samentrekken tot een planeet die minstens drie keer zo groot is als Jupiter, de grootste planeet van ons zonnestelsel. Zijn afstand tot de ster is vergelijkbaar met de afstand tussen onze zon en de planeet Saturnus.
Vorig jaar werd op vier keer zo grote afstand van HD 100546 al een andere concentratie van gas en stof ontdekt, die bezig is om tot een planeet samen te trekken. Die buitenste planeet zou ongeveer net zo groot kunnen worden als Jupiter. (EE)
(allesoversterrnekunde)
Planeet-in-wording ontdekt op 335 lichtjaar van de aarde
Impressie van de gasplaneet-in-wording bij de ster HD 100546. (ESO/L. Calçada)
Een internationaal team van astronomen heeft opnieuw bewijs gevonden dat er bij een ster op ongeveer 335 lichtjaar van de aarde planeetvorming optreedt. Het gaat om een concentratie van gas en stof in de materieschijf die rond de relatief jonge ster HD 100546 draait. Het is de tweede planeet-in-wording die bij deze ster is ontdekt.
De astronomen denken dat de gaswolk uiteindelijk zal samentrekken tot een planeet die minstens drie keer zo groot is als Jupiter, de grootste planeet van ons zonnestelsel. Zijn afstand tot de ster is vergelijkbaar met de afstand tussen onze zon en de planeet Saturnus.
Vorig jaar werd op vier keer zo grote afstand van HD 100546 al een andere concentratie van gas en stof ontdekt, die bezig is om tot een planeet samen te trekken. Die buitenste planeet zou ongeveer net zo groot kunnen worden als Jupiter. (EE)
(allesoversterrnekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-09-2014
Venus-achtige exoplaneten gezocht
Hoewel de aarde (rechterhelft) en Venus (linkerhelft) ongeveer dezelfde afmetingen hebben, zijn de omstandigheden op hun oppervlak heel verschillend. (NASA/JPL-Caltech/Ames)
Amerikaanse astronomen hebben de database van Kepler, een NASA-satelliet die planeten buiten ons zonnestelsel opspoort, doorzocht op kandidaten die op onze buurtplaneet Venus kunnen lijken. De inventarisatie heeft geleid tot de introductie van een nieuw begrip: de Venus-zone. Dat is het gebied rond een ster waarbinnen een ogenschijnlijk ‘aardse’ planeet net zo onleefbaar kan zijn als Venus.
Van ons eigen zonnestelsel weten we dat de grootte van een planeet weinig zegt over zijn leefbaarheid. Buurplaneet Venus is vrijwel net zo groot en zwaar als onze aarde, maar heeft een atmosfeer waarin het broeikaseffect op hol is geslagen. Daardoor zijn de temperatuur en de druk aan haar oppervlak zo hoog opgelopen, dat de planeet onleefbaar is geworden.
Maar waar ligt dat aan? Is het vooral het verschil in afstand tot de zon dat ervoor heeft gezorgd dat de omstandigheden op Venus (dichter bij de zon dan de aarde) onleefbaar zijn geworden? Of zijn er nog meer factoren in het spel, zoals de hoeveelheid koolstof in de atmosfeer?
Om die vragen te kunnen beantwoorden, moeten andere planetenstelsels onderzocht worden op de aanwezigheid van Venus-achtige planeten. De astronomen hebben aangegeven op welke afstanden van een ster zulke planeten gezocht moeten worden. De binnengrens van deze ‘Venus-zone’ ligt op een afstand waar de planeet zo sterk door de ster wordt opgewarmd dat hij geen atmosfeer kan vasthouden. De buitengrens geeft aan op welke afstand van de ster het broeikaseffect in de atmosfeer van een planeet nog nét uit de hand kan lopen.
De astronomen hebben in de Kepler-gegevens 43 exoplaneten van ruwweg de afmetingen van onze aarde opgespoord die zich binnen de Venus-zone van hun ster bevinden. Met de huidige telescopen kan echter niet worden vastgesteld of al deze planeten een atmosfeer hebben, en dus ook niet of het broeikaseffect ook dáár ontspoord is. Toekomstige instrumenten zoals de James Webb-ruimtetelescoop zullen daar naar verwachting wél toe in staat zijn. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Venus-achtige exoplaneten gezocht
Hoewel de aarde (rechterhelft) en Venus (linkerhelft) ongeveer dezelfde afmetingen hebben, zijn de omstandigheden op hun oppervlak heel verschillend. (NASA/JPL-Caltech/Ames)
Amerikaanse astronomen hebben de database van Kepler, een NASA-satelliet die planeten buiten ons zonnestelsel opspoort, doorzocht op kandidaten die op onze buurtplaneet Venus kunnen lijken. De inventarisatie heeft geleid tot de introductie van een nieuw begrip: de Venus-zone. Dat is het gebied rond een ster waarbinnen een ogenschijnlijk ‘aardse’ planeet net zo onleefbaar kan zijn als Venus.
Van ons eigen zonnestelsel weten we dat de grootte van een planeet weinig zegt over zijn leefbaarheid. Buurplaneet Venus is vrijwel net zo groot en zwaar als onze aarde, maar heeft een atmosfeer waarin het broeikaseffect op hol is geslagen. Daardoor zijn de temperatuur en de druk aan haar oppervlak zo hoog opgelopen, dat de planeet onleefbaar is geworden.
Maar waar ligt dat aan? Is het vooral het verschil in afstand tot de zon dat ervoor heeft gezorgd dat de omstandigheden op Venus (dichter bij de zon dan de aarde) onleefbaar zijn geworden? Of zijn er nog meer factoren in het spel, zoals de hoeveelheid koolstof in de atmosfeer?
Om die vragen te kunnen beantwoorden, moeten andere planetenstelsels onderzocht worden op de aanwezigheid van Venus-achtige planeten. De astronomen hebben aangegeven op welke afstanden van een ster zulke planeten gezocht moeten worden. De binnengrens van deze ‘Venus-zone’ ligt op een afstand waar de planeet zo sterk door de ster wordt opgewarmd dat hij geen atmosfeer kan vasthouden. De buitengrens geeft aan op welke afstand van de ster het broeikaseffect in de atmosfeer van een planeet nog nét uit de hand kan lopen.
De astronomen hebben in de Kepler-gegevens 43 exoplaneten van ruwweg de afmetingen van onze aarde opgespoord die zich binnen de Venus-zone van hun ster bevinden. Met de huidige telescopen kan echter niet worden vastgesteld of al deze planeten een atmosfeer hebben, en dus ook niet of het broeikaseffect ook dáár ontspoord is. Toekomstige instrumenten zoals de James Webb-ruimtetelescoop zullen daar naar verwachting wél toe in staat zijn. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-09-2014
Waterdamp gemeten in atmosfeer van ‘kleine’ exoplaneet
Artist’s impression van de exoplaneet HAT P-11b. (David A. Aguilar (CfA))
Astronomen hebben waterdamp ontdekt in de atmosfeer van een exoplaneet die maar vier keer zo groot is als de aarde. Daarmee is ‘HAT P-11b’ de kleinste planeet buiten ons zonnestelsel waarbij dit is gelukt (Nature, 25 september).
Vanaf de aarde gezien beweegt HAT P-11b ongeveer eens in de vijf dagen voor zijn ster langs. Tijdens zo’n planeetovergang of ‘transit’ absorbeert de atmosfeer van de planeet bepaalde golflengten van het licht van de ster.
Uit waarnemingen met de ruimtetelescopen Hubble en Spitzer blijkt dat de absorptie in dit geval voor rekening komt van waterdamp. Dat wil overigens niet zeggen dat dit het hoofdbestanddeel is van de atmosfeer van HAT P-11b. Vermoed wordt dat de planeet overeenkomsten vertoont met de grote gasplaneten van ons zonnestelsel en dat zijn atmosfeer grotendeels uit waterstof bestaat.
Eerdere pogingen om de atmosferische samenstelling van exoplaneten van dit formaat te onderzoeken liepen op niets uit. Dat komt waarschijnlijk doordat hun atmosferen door mist of bewolking zo ondoorzichtig waren, dat ze simpelweg weinig of geen sterlicht doorlaten. Ondanks de aanwezigheid van waterdamp is de atmosfeer van HAT P-11b klaarblijkelijk veel transparanter.
HAT P-11b draait om een koele dwergster in het sterrenbeeld Zwaan, op ongeveer 124 lichtjaar van de aarde. Hij werd in 2008 ontdekt met de geautomatiseerde telescopen van het HAT-netwerk en later ook opgemerkt door de Kepler-satelliet. Dat laatste leverde hem de aanduiding Kepler-3b op. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Waterdamp gemeten in atmosfeer van ‘kleine’ exoplaneet
Artist’s impression van de exoplaneet HAT P-11b. (David A. Aguilar (CfA))
Astronomen hebben waterdamp ontdekt in de atmosfeer van een exoplaneet die maar vier keer zo groot is als de aarde. Daarmee is ‘HAT P-11b’ de kleinste planeet buiten ons zonnestelsel waarbij dit is gelukt (Nature, 25 september).
Vanaf de aarde gezien beweegt HAT P-11b ongeveer eens in de vijf dagen voor zijn ster langs. Tijdens zo’n planeetovergang of ‘transit’ absorbeert de atmosfeer van de planeet bepaalde golflengten van het licht van de ster.
Uit waarnemingen met de ruimtetelescopen Hubble en Spitzer blijkt dat de absorptie in dit geval voor rekening komt van waterdamp. Dat wil overigens niet zeggen dat dit het hoofdbestanddeel is van de atmosfeer van HAT P-11b. Vermoed wordt dat de planeet overeenkomsten vertoont met de grote gasplaneten van ons zonnestelsel en dat zijn atmosfeer grotendeels uit waterstof bestaat.
Eerdere pogingen om de atmosferische samenstelling van exoplaneten van dit formaat te onderzoeken liepen op niets uit. Dat komt waarschijnlijk doordat hun atmosferen door mist of bewolking zo ondoorzichtig waren, dat ze simpelweg weinig of geen sterlicht doorlaten. Ondanks de aanwezigheid van waterdamp is de atmosfeer van HAT P-11b klaarblijkelijk veel transparanter.
HAT P-11b draait om een koele dwergster in het sterrenbeeld Zwaan, op ongeveer 124 lichtjaar van de aarde. Hij werd in 2008 ontdekt met de geautomatiseerde telescopen van het HAT-netwerk en later ook opgemerkt door de Kepler-satelliet. Dat laatste leverde hem de aanduiding Kepler-3b op. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-09-2014
Luikse onderzoekers vinden "hete Jupiters" zeer dichtbij hun ster
Een artistieke impressie van een 'hete Jupiter', een exoplaneet die in dit geval op 10,5 uur rond zijn ster draait. De planeet bevindt zich op 1/130ste van de afstand tussen de zon en de aarde en werd ontdekt in 2006. © epa.
Een team van Europese astronomen onder wie onderzoekers van de Luikse Universiteit (ULg) heeft twee planeten buiten ons zonnestelsel (exoplaneten) gevonden die beide "hete Jupiters" zijn, en die zeer dichtbij hun ster wentelen. Bovendien maken ze deel uit van een zogenaamd 'binair systeem'.
Wetenschappers gaan ervan uit dat tussen 40 en 50 procent van de sterren in onze Melkweg deel kunnen uitmaken van een meervoudig systeem, dat vaak binair is, waarbij de ene ster rondom de andere draait.
Engelse, Zwitserse en Belgische onderzoekers hebben als eerste twee "hete Jupiters" of hete reuzenplaneten gevonden die elk rond één ster van een binair systeem wentelen. Dat laat toe een scenario uit te testen waarbij die planeten bijna met elkaar in botsing komen wanneer zij elkaar te dicht naderen, zegt Michaël Gillon van de ULg.
Beide exoplanten zijn ook bijzonder omdat ze tot op minder dan een tiende van de afstand Mercurius-Zon rond hun ster wentelen. Toch "smelten" ze niet of raken ze niet in de vernieling. Wat wetenschappers meer kan leren over het "hoe" van dit fenomeen.
(HLN)
Luikse onderzoekers vinden "hete Jupiters" zeer dichtbij hun ster
Een artistieke impressie van een 'hete Jupiter', een exoplaneet die in dit geval op 10,5 uur rond zijn ster draait. De planeet bevindt zich op 1/130ste van de afstand tussen de zon en de aarde en werd ontdekt in 2006. © epa.
Een team van Europese astronomen onder wie onderzoekers van de Luikse Universiteit (ULg) heeft twee planeten buiten ons zonnestelsel (exoplaneten) gevonden die beide "hete Jupiters" zijn, en die zeer dichtbij hun ster wentelen. Bovendien maken ze deel uit van een zogenaamd 'binair systeem'.
Wetenschappers gaan ervan uit dat tussen 40 en 50 procent van de sterren in onze Melkweg deel kunnen uitmaken van een meervoudig systeem, dat vaak binair is, waarbij de ene ster rondom de andere draait.
Engelse, Zwitserse en Belgische onderzoekers hebben als eerste twee "hete Jupiters" of hete reuzenplaneten gevonden die elk rond één ster van een binair systeem wentelen. Dat laat toe een scenario uit te testen waarbij die planeten bijna met elkaar in botsing komen wanneer zij elkaar te dicht naderen, zegt Michaël Gillon van de ULg.
Beide exoplanten zijn ook bijzonder omdat ze tot op minder dan een tiende van de afstand Mercurius-Zon rond hun ster wentelen. Toch "smelten" ze niet of raken ze niet in de vernieling. Wat wetenschappers meer kan leren over het "hoe" van dit fenomeen.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
09-10-2014
Hubble-telescoop maakt ‘weerkaart’ van exoplaneet
Deze illustratie laat zien hoe de temperatuur in de atmosfeer van planeet WASP-43b varieert met de lengtegraad. De donkere strook aan de nachtkant is het ‘koelst’. (NASA, ESA, Z. Levay (STScI))
Een team astronomen heeft met behulp van de Hubble-ruimtetelescoop de temperatuur van de atmosfeer van een exoplaneet in kaart gebracht. Ook is de hoeveelheid waterdamp in de planeetatmosfeer gemeten (Science Express, 9 oktober).
De onderzochte planeet, die WASP-43b heet, is een zogeheten hete jupiter. Hij is ongeveer net zo groot, maar tegelijkertijd tweemaal zo zwaar, als de grootste planeet van ons zonnestelsel. De afstand tussen de planeet en zijn moederster is dermate klein – slechts twee miljoen kilometer – dat WASP-43b, gedwongen door de sterke getijkrachten, steeds met dezelfde kant naar de ster is gericht.
De astronomen hebben heel nauwkeurig gekeken naar de manier waarop het licht van de moederster door de atmosfeer van de planeet wordt ‘gefilterd’ en het zwakke schijnsel onderzocht dat van de planeet zelf afkomstig is. Door dit te doen op momenten dat de planeet zich in verschillende punten van zijn omloopbaan bevond, kon worden vastgesteld hoe temperatuur van zijn atmosfeer varieert met de lengtegraad.
Uit de Hubble-waarnemingen blijkt dat de temperatuur aan de zonkant van de planeet oploopt tot 1500 °C. Aan de nachtkant is het met 500 °C relatief koel. Door dit grote temperatuurverschil ontstaan sterke luchtstromingen, waarbij windsnelheden optreden die in de buurt van de geluidssnelheid komen.
Ook is vastgesteld dat WASP-43b maar heel weinig licht van zijn ster weerkaatst. Dat wijst erop dat er in zijn atmosfeer geen wolken te vinden zijn. Dat laat zich gemakkelijk verklaren: de extreem hoge temperaturen in de atmosfeer voorkomen dat de aanwezige waterdamp tot druppeltjes condenseert. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Hubble-telescoop maakt ‘weerkaart’ van exoplaneet
Deze illustratie laat zien hoe de temperatuur in de atmosfeer van planeet WASP-43b varieert met de lengtegraad. De donkere strook aan de nachtkant is het ‘koelst’. (NASA, ESA, Z. Levay (STScI))
Een team astronomen heeft met behulp van de Hubble-ruimtetelescoop de temperatuur van de atmosfeer van een exoplaneet in kaart gebracht. Ook is de hoeveelheid waterdamp in de planeetatmosfeer gemeten (Science Express, 9 oktober).
De onderzochte planeet, die WASP-43b heet, is een zogeheten hete jupiter. Hij is ongeveer net zo groot, maar tegelijkertijd tweemaal zo zwaar, als de grootste planeet van ons zonnestelsel. De afstand tussen de planeet en zijn moederster is dermate klein – slechts twee miljoen kilometer – dat WASP-43b, gedwongen door de sterke getijkrachten, steeds met dezelfde kant naar de ster is gericht.
De astronomen hebben heel nauwkeurig gekeken naar de manier waarop het licht van de moederster door de atmosfeer van de planeet wordt ‘gefilterd’ en het zwakke schijnsel onderzocht dat van de planeet zelf afkomstig is. Door dit te doen op momenten dat de planeet zich in verschillende punten van zijn omloopbaan bevond, kon worden vastgesteld hoe temperatuur van zijn atmosfeer varieert met de lengtegraad.
Uit de Hubble-waarnemingen blijkt dat de temperatuur aan de zonkant van de planeet oploopt tot 1500 °C. Aan de nachtkant is het met 500 °C relatief koel. Door dit grote temperatuurverschil ontstaan sterke luchtstromingen, waarbij windsnelheden optreden die in de buurt van de geluidssnelheid komen.
Ook is vastgesteld dat WASP-43b maar heel weinig licht van zijn ster weerkaatst. Dat wijst erop dat er in zijn atmosfeer geen wolken te vinden zijn. Dat laat zich gemakkelijk verklaren: de extreem hoge temperaturen in de atmosfeer voorkomen dat de aanwezige waterdamp tot druppeltjes condenseert. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-10-2014
Eerste Uranus-achtige exoplaneet gevonden
Wetenschappers hebben op een afstand van 25.000 lichtjaar van de aarde een exoplaneet gevonden, die op de gasplaneet Uranus lijkt. De exoplaneet heeft dezelfde afstand tot zijn moederster als Uranus tot de zon.
Astronomen hebben de Chileense Warsaw-telescoop gebruikt om de exoplaneet te ontdekken. Het onderzoek wordt beschreven in een artikel in het wetenschappelijke journaal The Astrophysical Journal.
Het is de eerste Uranus-achtige exoplaneet die ooit gevonden is. Soortgelijke exoplaneten zijn lastig te ontdekken, omdat ze op een grote afstand van hun moederster verwijderd zijn. Met deze Uranus-achtige exoplaneet hadden wetenschappers geluk. Omdat dit hemellichaam deel uitmaakt van een dubbelstersysteem, konden wetenschappers de ene ster als zwaartekrachtlens gebruiken. Deze methode wordt gravitationele microlensing genoemd.
WAAROM IS URANUS BLAUW?
De bovenste atmosfeer van Uranus bestaat uit waterstof, helium en methaan. Methaan absorbeert rood licht van de zon, maar reflecteert blauw licht. Vandaar dat Uranus een blauwgroene gloed heeft.
Gravitationele microlensing
Hoe werkt dit precies? Bij gravitationele microlensing maken onderzoekers handig gebruik van een ster die op één lijn staat tussen de aarde en de achterliggende ster. De ster op de voorgrond doet dienst als vergrootglas om het licht van de achterliggende ster helderder te maken. Door het spectrum van het licht heel nauwgezet te bestuderen, kunnen exoplaneten gevonden worden. Toevallig bevond de Uranus-achtige exoplaneet zich net voor de moederster, waardoor de planeet werd gedetecteerd.
Verschoppelingen
“We kunnen koude ijsgiganten als Neptunus en Uranus alleen maar vinden met deze techniek”, vertelt professor Andrew Gould van de Ohio State universiteit. Gould en zijn collega’s hopen dat deze vondst meer vertelt over het feit waarom planeten als Uranus en Neptunus zo ver verwijderd zijn van de zon. “Eén theorie is dat deze planeten dichtbij de zon zijn gevormd, maar in een later stadium door Jupiter en Saturnus naar buiten zijn geworpen.”
Nog weinig bekend
De afstand van Uranus tot de zon is ruwweg 20 astronomische eenheden (oftewel 20 keer de afstand aarde – zon). De Uranus-achtige exoplaneet is 18 AE verwijderd van zijn moederster. Daar houden voorlopig alle gelijkenissen op. De Uranus-achtige exoplaneet is namelijk vier keer zwaarder dan Uranus. Daarnaast weten onderzoekers niet wat de samenstelling van de planeet is. Bestaat de exoplaneet – net als Uranus – uit waterstof, helium en methaanijs? Wellicht…
(scientias.nl)
Eerste Uranus-achtige exoplaneet gevonden
Wetenschappers hebben op een afstand van 25.000 lichtjaar van de aarde een exoplaneet gevonden, die op de gasplaneet Uranus lijkt. De exoplaneet heeft dezelfde afstand tot zijn moederster als Uranus tot de zon.
Astronomen hebben de Chileense Warsaw-telescoop gebruikt om de exoplaneet te ontdekken. Het onderzoek wordt beschreven in een artikel in het wetenschappelijke journaal The Astrophysical Journal.
Het is de eerste Uranus-achtige exoplaneet die ooit gevonden is. Soortgelijke exoplaneten zijn lastig te ontdekken, omdat ze op een grote afstand van hun moederster verwijderd zijn. Met deze Uranus-achtige exoplaneet hadden wetenschappers geluk. Omdat dit hemellichaam deel uitmaakt van een dubbelstersysteem, konden wetenschappers de ene ster als zwaartekrachtlens gebruiken. Deze methode wordt gravitationele microlensing genoemd.
WAAROM IS URANUS BLAUW?
De bovenste atmosfeer van Uranus bestaat uit waterstof, helium en methaan. Methaan absorbeert rood licht van de zon, maar reflecteert blauw licht. Vandaar dat Uranus een blauwgroene gloed heeft.
Gravitationele microlensing
Hoe werkt dit precies? Bij gravitationele microlensing maken onderzoekers handig gebruik van een ster die op één lijn staat tussen de aarde en de achterliggende ster. De ster op de voorgrond doet dienst als vergrootglas om het licht van de achterliggende ster helderder te maken. Door het spectrum van het licht heel nauwgezet te bestuderen, kunnen exoplaneten gevonden worden. Toevallig bevond de Uranus-achtige exoplaneet zich net voor de moederster, waardoor de planeet werd gedetecteerd.
Verschoppelingen
“We kunnen koude ijsgiganten als Neptunus en Uranus alleen maar vinden met deze techniek”, vertelt professor Andrew Gould van de Ohio State universiteit. Gould en zijn collega’s hopen dat deze vondst meer vertelt over het feit waarom planeten als Uranus en Neptunus zo ver verwijderd zijn van de zon. “Eén theorie is dat deze planeten dichtbij de zon zijn gevormd, maar in een later stadium door Jupiter en Saturnus naar buiten zijn geworpen.”
Nog weinig bekend
De afstand van Uranus tot de zon is ruwweg 20 astronomische eenheden (oftewel 20 keer de afstand aarde – zon). De Uranus-achtige exoplaneet is 18 AE verwijderd van zijn moederster. Daar houden voorlopig alle gelijkenissen op. De Uranus-achtige exoplaneet is namelijk vier keer zwaarder dan Uranus. Daarnaast weten onderzoekers niet wat de samenstelling van de planeet is. Bestaat de exoplaneet – net als Uranus – uit waterstof, helium en methaanijs? Wellicht…
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-10-2014
Exoplaneet houdt zich niet aan ‘dienstregeling’
Astronomen van Yale University en burgerwetenschappers van Planet Hunters hebben een planeet opgespoord een onregelmatige baanbeweging vertoont. (Michael S. Helfenbein)
Astronomen van Yale University en het Planet Hunters-programma hebben een planeet opgespoord die met een punctualiteitsprobleem kampt. De planeet, die de aanduiding PH3c heeft gekregen, bevindt zich op 2300 lichtjaar van de aarde en heeft een atmosfeer die veel waterstof en helium bevat (The Astrophysical Journal, 29 oktober).
PH3c schuift vanaf de aarde gezien tijdens elke omloop voor zijn moederster langs. Doorgaans gebeurt zoiets met grote regelmaat. Maar de omlooptijd van deze planeet laat variaties in de orde van uren zien. Door dit onregelmatige gedrag ontsnapte hij bijna aan zijn detectie. De computerprogramma’s waarmee het helderheidsgedrag van sterren worden geanalyseerd herkennen namelijk alleen regelmatige ‘helderheidsdipjes’.
Dat PH3c alsnog werd opgespoord is te danken aan Planet Hunters, een zoekprogramma dat wordt uitgevoerd door 300.000 vrijwillige ‘burgerwetenschappers’. Zij bekijken de helderheidsgrafiekjes die zijn aangeleverd door de Kepler-satelliet met iets andere ogen, wat soms onverwachte resultaten oplevert.
Het vreemde gedrag van PH3c is overigens goed verklaarbaar. Hij maakt deel uit van een stelsel dat uit minstens drie planeten bestaat. De onderlinge zwaartekrachtsinteracties tussen de drie planeten resulteren in enigszins onregelmatige baanbewegingen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Exoplaneet houdt zich niet aan ‘dienstregeling’
Astronomen van Yale University en burgerwetenschappers van Planet Hunters hebben een planeet opgespoord een onregelmatige baanbeweging vertoont. (Michael S. Helfenbein)
Astronomen van Yale University en het Planet Hunters-programma hebben een planeet opgespoord die met een punctualiteitsprobleem kampt. De planeet, die de aanduiding PH3c heeft gekregen, bevindt zich op 2300 lichtjaar van de aarde en heeft een atmosfeer die veel waterstof en helium bevat (The Astrophysical Journal, 29 oktober).
PH3c schuift vanaf de aarde gezien tijdens elke omloop voor zijn moederster langs. Doorgaans gebeurt zoiets met grote regelmaat. Maar de omlooptijd van deze planeet laat variaties in de orde van uren zien. Door dit onregelmatige gedrag ontsnapte hij bijna aan zijn detectie. De computerprogramma’s waarmee het helderheidsgedrag van sterren worden geanalyseerd herkennen namelijk alleen regelmatige ‘helderheidsdipjes’.
Dat PH3c alsnog werd opgespoord is te danken aan Planet Hunters, een zoekprogramma dat wordt uitgevoerd door 300.000 vrijwillige ‘burgerwetenschappers’. Zij bekijken de helderheidsgrafiekjes die zijn aangeleverd door de Kepler-satelliet met iets andere ogen, wat soms onverwachte resultaten oplevert.
Het vreemde gedrag van PH3c is overigens goed verklaarbaar. Hij maakt deel uit van een stelsel dat uit minstens drie planeten bestaat. De onderlinge zwaartekrachtsinteracties tussen de drie planeten resulteren in enigszins onregelmatige baanbewegingen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-11-2014
Europese satelliet Gaia kan tienduizenden planeten ontdekken
De recent gelanceerde satelliet Gaia kan de komende jaren 21.000 exoplaneten gaan ontdekken. En wanneer de missie nog eens met vijf jaar verlengd wordt, kunnen dat er zelfs 70.000 zijn. Dat voorspellen onderzoekers.
Dat zijn enorme aantallen. Zeker als je bedenkt dat het ontdekken van nieuwe planeten niet Gaia’s belangrijkste missiedoel is. De satelliet – gebouwd door ESA en in december vorig jaar gelanceerd – moet de beweging, fysieke kenmerken en afstand tot de aarde en afstand tot andere sterren van ongeveer één miljard hemellichamen (voornamelijk sterren) met ongeëvenaarde precisie vaststellen. De satelliet kan ook planeten detecteren. En wel door vast te stellen hoe sterren door toedoen van de planeet die eromheen cirkelt ‘wiebelen’.
Onderzoekers van de universiteit van Princeton hebben nu berekend dat de satelliet – ondanks dat het ontdekken van planeten slechts een belangrijke bijzaak voor Gaia is – tienduizenden planeten kan ontdekken. Die aantallen zijn leuk. Maar nog interessanter zijn de soorten planeten die Gaia kan detecteren. Veel van de planeten die Gaia gaat ontdekken zijn momenteel moeilijk te detecteren of heel zeldzaam. Denk bijvoorbeeld aan planeten ter grootte van Jupiter die rond rode dwergen cirkelen. Naar schatting zijn er in onze Melkweg slechts 25 tot 50 van. En Gaia kan ze vinden.
“Het draait niet alleen om de getallen,” benadrukt onderzoeker Michael Perryman. “Elk van deze planeten zal specifieke details met zich meebrengen en velen zullen elk op hun eigen manier heel interessant zijn. Als je kijkt naar de planeten die tot op heden ontdekt zijn, dan zie je dat ze een specifiek deel van de ruimte bezetten. Gaia zal niet alleen een lange lijst van planeten ontdekken, maar ook in een gebied dat nog niet eerder grondig verkend is.” Uiteindelijk zullen we dankzij Gaia onder meer een accurater beeld krijgen van hoeveel planeten en planetaire systemen er zijn en hoe ze in onze Melkweg gepositioneerd zijn.
(scientias.nl)
Europese satelliet Gaia kan tienduizenden planeten ontdekken
De recent gelanceerde satelliet Gaia kan de komende jaren 21.000 exoplaneten gaan ontdekken. En wanneer de missie nog eens met vijf jaar verlengd wordt, kunnen dat er zelfs 70.000 zijn. Dat voorspellen onderzoekers.
Dat zijn enorme aantallen. Zeker als je bedenkt dat het ontdekken van nieuwe planeten niet Gaia’s belangrijkste missiedoel is. De satelliet – gebouwd door ESA en in december vorig jaar gelanceerd – moet de beweging, fysieke kenmerken en afstand tot de aarde en afstand tot andere sterren van ongeveer één miljard hemellichamen (voornamelijk sterren) met ongeëvenaarde precisie vaststellen. De satelliet kan ook planeten detecteren. En wel door vast te stellen hoe sterren door toedoen van de planeet die eromheen cirkelt ‘wiebelen’.
Onderzoekers van de universiteit van Princeton hebben nu berekend dat de satelliet – ondanks dat het ontdekken van planeten slechts een belangrijke bijzaak voor Gaia is – tienduizenden planeten kan ontdekken. Die aantallen zijn leuk. Maar nog interessanter zijn de soorten planeten die Gaia kan detecteren. Veel van de planeten die Gaia gaat ontdekken zijn momenteel moeilijk te detecteren of heel zeldzaam. Denk bijvoorbeeld aan planeten ter grootte van Jupiter die rond rode dwergen cirkelen. Naar schatting zijn er in onze Melkweg slechts 25 tot 50 van. En Gaia kan ze vinden.
“Het draait niet alleen om de getallen,” benadrukt onderzoeker Michael Perryman. “Elk van deze planeten zal specifieke details met zich meebrengen en velen zullen elk op hun eigen manier heel interessant zijn. Als je kijkt naar de planeten die tot op heden ontdekt zijn, dan zie je dat ze een specifiek deel van de ruimte bezetten. Gaia zal niet alleen een lange lijst van planeten ontdekken, maar ook in een gebied dat nog niet eerder grondig verkend is.” Uiteindelijk zullen we dankzij Gaia onder meer een accurater beeld krijgen van hoeveel planeten en planetaire systemen er zijn en hoe ze in onze Melkweg gepositioneerd zijn.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-11-2014
Computersimulaties voorspellen bestaan van 'dubbelplaneten'
Illustratie van een aardeachtige dubbelplaneet. (Wikimedia Commons)
Uit gedetailleerde simulaties, uitgevoerd met grote supercomputers, blijkt dat er in een jong planetenstelsel ook aardeachtige dubbelplaneten kunnen ontstaan: twee planeten die op kleine onderinge afstand om elkaar heen draaien. De resultaten worden deze week gepresenteerd op de 46ste bijeenkomst van de Division for Planetary Sciences van de American Astronomical Society in Tucson, Arizona.
Planeten ontstaan door samenklonteren en versmelten van kleinere en grotere brokstukken. Uiteindelijk kunnen forse protoplaneten met elkaar in botsing komen. Bij zo'n botsing tussen de pasgevormde aarde en een protoplaneet ter grootte van Mars is naar men aanneemt onze maan gevormd. Ook Charon, de grote maan van Pluto, zou ontstaan kunnen zijn in de nasleep van een botsing.
Waneer de twee hemellichamen elkaar echter met veel geringere snelheid naderen, kunnen ze bewegingsenergie verliezen door de wederzijdse getijdenwerking, en in een baan om elkaar heen terecht komen. Er ontstaat dan een echte dubbelplaneet, waarbij de twee hemellichamen vergelijkbare afmetingen en massa's hebben. Dubbelplaneten in andere planetenstelsels zijn tot op heden nog niet ontdekt. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Computersimulaties voorspellen bestaan van 'dubbelplaneten'
Illustratie van een aardeachtige dubbelplaneet. (Wikimedia Commons)
Uit gedetailleerde simulaties, uitgevoerd met grote supercomputers, blijkt dat er in een jong planetenstelsel ook aardeachtige dubbelplaneten kunnen ontstaan: twee planeten die op kleine onderinge afstand om elkaar heen draaien. De resultaten worden deze week gepresenteerd op de 46ste bijeenkomst van de Division for Planetary Sciences van de American Astronomical Society in Tucson, Arizona.
Planeten ontstaan door samenklonteren en versmelten van kleinere en grotere brokstukken. Uiteindelijk kunnen forse protoplaneten met elkaar in botsing komen. Bij zo'n botsing tussen de pasgevormde aarde en een protoplaneet ter grootte van Mars is naar men aanneemt onze maan gevormd. Ook Charon, de grote maan van Pluto, zou ontstaan kunnen zijn in de nasleep van een botsing.
Waneer de twee hemellichamen elkaar echter met veel geringere snelheid naderen, kunnen ze bewegingsenergie verliezen door de wederzijdse getijdenwerking, en in een baan om elkaar heen terecht komen. Er ontstaat dan een echte dubbelplaneet, waarbij de twee hemellichamen vergelijkbare afmetingen en massa's hebben. Dubbelplaneten in andere planetenstelsels zijn tot op heden nog niet ontdekt. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Aarde-maan heeft toch ook best veel weg van een dubbelplaneet, vind ik.quote:
11-11-2014
Computersimulaties voorspellen bestaan van 'dubbelplaneten'
[ afbeelding ]
Illustratie van een aardeachtige dubbelplaneet. (Wikimedia Commons)
Uit gedetailleerde simulaties, uitgevoerd met grote supercomputers, blijkt dat er in een jong planetenstelsel ook aardeachtige dubbelplaneten kunnen ontstaan: twee planeten die op kleine onderinge afstand om elkaar heen draaien. De resultaten worden deze week gepresenteerd op de 46ste bijeenkomst van de Division for Planetary Sciences van de American Astronomical Society in Tucson, Arizona.
Planeten ontstaan door samenklonteren en versmelten van kleinere en grotere brokstukken. Uiteindelijk kunnen forse protoplaneten met elkaar in botsing komen. Bij zo'n botsing tussen de pasgevormde aarde en een protoplaneet ter grootte van Mars is naar men aanneemt onze maan gevormd. Ook Charon, de grote maan van Pluto, zou ontstaan kunnen zijn in de nasleep van een botsing.
Waneer de twee hemellichamen elkaar echter met veel geringere snelheid naderen, kunnen ze bewegingsenergie verliezen door de wederzijdse getijdenwerking, en in een baan om elkaar heen terecht komen. Er ontstaat dan een echte dubbelplaneet, waarbij de twee hemellichamen vergelijkbare afmetingen en massa's hebben. Dubbelplaneten in andere planetenstelsels zijn tot op heden nog niet ontdekt. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
20-11-2014
Magnetisch veld van exoplaneet indirect gemeten
Artist's impression van een 'hete Jupiter'. (NASA, ESA, and G. Bacon (STScI))
Een internationaal team van astronomen heeft een schatting gemaakt van de sterkte en richting van het magnetische veld van een planeet buiten ons zonnestelsel. De ‘magnetosfeer’ van de planeet – die bekendstaat als HD 209458b – lijkt vrij klein en zwak te zijn (Science, 21 november).
HD 209458b is een zogeheten hete jupiter: een planeet die van vergelijkbare omvang is als ‘onze’ planeet Jupiter, maar op zeer kleine afstand om zijn moederster draait. Vanaf de aarde gezien schuift deze planeet twee keer per week voor de ster langs.
Tijdens zo’n planeetovergang of transit absorbeert de wolk waterstofgas waar HD 209458b in gehuld is een deel van het sterlicht. Dat maakt het mogelijk om de omvang en vorm van de gaswolk te bepalen.
Wetenschappers gaan ervan uit dat de grootte van zo’n gaswolk wordt bepaald door de interactie tussen de geladen deeltjes die de moederster uitzendt (de sterrenwind) en de atmosfeer van de planeet. Net als bij onze aarde vindt die interactie plaats boven de magnetosfeer.
Afhankelijk van de omvang van de magnetosfeer en de sterkte van het bijbehorende magnetische veld heeft de gaswolk rond een planeet een andere vorm. De eigenschappen van de gaswolk rond HD 209458b geven dus indirect inzicht in zijn magnetosfeer. Rechtstreekse metingen van het magnetische veld van exoplaneten zijn op dit moment nog niet mogelijk.
Aan de hand van modelberekeningen laten de onderzoekers zien dat de magnetosfeer van HD 209458b zich uitstrekt tot een afstand van minder dan drie planeetstralen. Ter vergelijking: de magnetosfeer van Jupiter strekt zich in de richting van de zon uit tot op 7 miljoen kilometer – honderd maal de straal van de planeet. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Magnetisch veld van exoplaneet indirect gemeten
Artist's impression van een 'hete Jupiter'. (NASA, ESA, and G. Bacon (STScI))
Een internationaal team van astronomen heeft een schatting gemaakt van de sterkte en richting van het magnetische veld van een planeet buiten ons zonnestelsel. De ‘magnetosfeer’ van de planeet – die bekendstaat als HD 209458b – lijkt vrij klein en zwak te zijn (Science, 21 november).
HD 209458b is een zogeheten hete jupiter: een planeet die van vergelijkbare omvang is als ‘onze’ planeet Jupiter, maar op zeer kleine afstand om zijn moederster draait. Vanaf de aarde gezien schuift deze planeet twee keer per week voor de ster langs.
Tijdens zo’n planeetovergang of transit absorbeert de wolk waterstofgas waar HD 209458b in gehuld is een deel van het sterlicht. Dat maakt het mogelijk om de omvang en vorm van de gaswolk te bepalen.
Wetenschappers gaan ervan uit dat de grootte van zo’n gaswolk wordt bepaald door de interactie tussen de geladen deeltjes die de moederster uitzendt (de sterrenwind) en de atmosfeer van de planeet. Net als bij onze aarde vindt die interactie plaats boven de magnetosfeer.
Afhankelijk van de omvang van de magnetosfeer en de sterkte van het bijbehorende magnetische veld heeft de gaswolk rond een planeet een andere vorm. De eigenschappen van de gaswolk rond HD 209458b geven dus indirect inzicht in zijn magnetosfeer. Rechtstreekse metingen van het magnetische veld van exoplaneten zijn op dit moment nog niet mogelijk.
Aan de hand van modelberekeningen laten de onderzoekers zien dat de magnetosfeer van HD 209458b zich uitstrekt tot een afstand van minder dan drie planeetstralen. Ter vergelijking: de magnetosfeer van Jupiter strekt zich in de richting van de zon uit tot op 7 miljoen kilometer – honderd maal de straal van de planeet. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Zoals ik in de tekst kan lezen, bedoelen ze met dubbelplaneten planeten die een vergelijkbare afmeting en massa hebben. En de aarde en maan hebben dat niet, de maan is kleiner.quote:Op donderdag 13 november 2014 18:22 schreef Papierversnipperaar het volgende:
[..]
Aarde-maan heeft toch ook best veel weg van een dubbelplaneet, vind ik.
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
Juistquote:
[..]
Zoals ik in de tekst kan lezen, bedoelen ze met dubbelplaneten planeten die een vergelijkbare afmeting en massa hebben. En de aarde en maan hebben dat niet, de maan is kleiner.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-12-2014
Primeur: overgang van superaarde 55 Cancri e vanaf de aarde gezien
Wetenschappers hebben voor het eerst met behulp van een op aarde gevestigde telescoop de overgang van een superaarde die rond een zonachtige ster cirkelt, geobserveerd. Een belangrijke stap in de zoektocht naar onder meer leven.
De onderzoekers gebruikten voor hun observaties de 2,5-meter Nordic Optical Telescope op Las Palmas (Spanje). Ze richtten de telescoop op 55 Cancri, een ster die op veertig lichtjaar van de aarde staat en met het blote oog zichtbaar is. Ze zagen hoe de planeet 55 Cancri e voor de ster langsbewoog en daarbij het licht van de ster gedurende bijna twee uur met 0,05 procent dimde. Het toont aan dat de planeet ongeveer twee keer zo groot is als de aarde.
Primeur
Het is een primeur. Eerder konden wetenschappers de overgang van een superaarde die rond een zonachtige ster cirkelt enkel met behulp van ruimtetelescopen observeren. “Onze observaties laten zien dat we de overgang van kleine planeten rond zonachtige sterren met behulp van op aarde gevestigde telescopen kunnen detecteren,” vertelt onderzoeker Ernst de Mooij.
TESS en PLATO
Het is ook een belangrijke primeur. “Toekomstige ruimtemissies zoals TESS en PLATO zullen heel veel kleine planeten rond heldere sterren vinden en we willen die ontdekkingen nader bestuderen met behulp van op aarde gevestigde instrumenten,” stelt De Mooij. Zowel TESS (die in 2017 gelanceerd wordt) als PLATO (die in 2024 gelanceerd wordt) zal op zoek gaan naar aardachtige planeten rond nabijgelegen, heldere sterren. “We verwachten dat deze onderzoeken zoveel nabijgelegen, aardachtige werelden vinden dat ruimtetelescopen simpelweg niet in staat zijn om al die werelden aan een vervolgonderzoek te onderwerpen,” stelt onderzoeker Merceds Lopez-Morales. “Toekomstige op aarde gevestigde instrumenten zijn dan van cruciaal belang en dit onderzoek toont aan dat het kan werken.”
Atmosfeer en leven
De onderzoekers wijzen er bovendien op dat het detecteren van een planeetovergang de eerste stap is wanneer we meer te weten willen komen over de atmosfeer van deze planeet. Door te kijken wat de atmosfeer van een planeet met het licht afkomstig van de ster doet wanneer de planeet – gezien vanaf de aarde – voor de ster staat, kunnen we conclusies trekken over de samenstelling van de atmosfeer. “Met dit onderzoek komen we dichterbij het met behulp van op aarde gevestigde telescopen detecteren van de atmosfeer van kleine planeten,” bevestigt Lopez-Morales. “We maken ook langzaam maar zeker de weg vrij voor het detecteren van biosignaturen (signalen die enkel afkomstig kunnen zijn van leven, red.) op aardachtige planeten rondom nabijgelegen sterren.”
Eerder namen onderzoekers de overgang van de planeet GJ 1214b al vanaf de aarde waar. Deze planeet cirkelt rond een rode dwerg. Het is echter voor het eerst dat onderzoekers de overgang van een superaarde die rond een zonachtige ster draait, waarnemen. “Het is opmerkelijk wat je kunt doen door de grenzen van bestaande telescopen en instrumenten – ondanks de problemen die de aardse turbulente atmosfeer met zich meebrengt – op te schuiven,” vindt onderzoeker Ray Jayawardhana. “Observeren vanaf tientallen lichtjaren afstand is niet gemakkelijk, maar het kan zolang je de juiste techniek maar gebruikt en een beetje vindingrijkheid toont.”
(scientias.nl)
Primeur: overgang van superaarde 55 Cancri e vanaf de aarde gezien
Wetenschappers hebben voor het eerst met behulp van een op aarde gevestigde telescoop de overgang van een superaarde die rond een zonachtige ster cirkelt, geobserveerd. Een belangrijke stap in de zoektocht naar onder meer leven.
De onderzoekers gebruikten voor hun observaties de 2,5-meter Nordic Optical Telescope op Las Palmas (Spanje). Ze richtten de telescoop op 55 Cancri, een ster die op veertig lichtjaar van de aarde staat en met het blote oog zichtbaar is. Ze zagen hoe de planeet 55 Cancri e voor de ster langsbewoog en daarbij het licht van de ster gedurende bijna twee uur met 0,05 procent dimde. Het toont aan dat de planeet ongeveer twee keer zo groot is als de aarde.
Primeur
Het is een primeur. Eerder konden wetenschappers de overgang van een superaarde die rond een zonachtige ster cirkelt enkel met behulp van ruimtetelescopen observeren. “Onze observaties laten zien dat we de overgang van kleine planeten rond zonachtige sterren met behulp van op aarde gevestigde telescopen kunnen detecteren,” vertelt onderzoeker Ernst de Mooij.
TESS en PLATO
Het is ook een belangrijke primeur. “Toekomstige ruimtemissies zoals TESS en PLATO zullen heel veel kleine planeten rond heldere sterren vinden en we willen die ontdekkingen nader bestuderen met behulp van op aarde gevestigde instrumenten,” stelt De Mooij. Zowel TESS (die in 2017 gelanceerd wordt) als PLATO (die in 2024 gelanceerd wordt) zal op zoek gaan naar aardachtige planeten rond nabijgelegen, heldere sterren. “We verwachten dat deze onderzoeken zoveel nabijgelegen, aardachtige werelden vinden dat ruimtetelescopen simpelweg niet in staat zijn om al die werelden aan een vervolgonderzoek te onderwerpen,” stelt onderzoeker Merceds Lopez-Morales. “Toekomstige op aarde gevestigde instrumenten zijn dan van cruciaal belang en dit onderzoek toont aan dat het kan werken.”
Atmosfeer en leven
De onderzoekers wijzen er bovendien op dat het detecteren van een planeetovergang de eerste stap is wanneer we meer te weten willen komen over de atmosfeer van deze planeet. Door te kijken wat de atmosfeer van een planeet met het licht afkomstig van de ster doet wanneer de planeet – gezien vanaf de aarde – voor de ster staat, kunnen we conclusies trekken over de samenstelling van de atmosfeer. “Met dit onderzoek komen we dichterbij het met behulp van op aarde gevestigde telescopen detecteren van de atmosfeer van kleine planeten,” bevestigt Lopez-Morales. “We maken ook langzaam maar zeker de weg vrij voor het detecteren van biosignaturen (signalen die enkel afkomstig kunnen zijn van leven, red.) op aardachtige planeten rondom nabijgelegen sterren.”
Eerder namen onderzoekers de overgang van de planeet GJ 1214b al vanaf de aarde waar. Deze planeet cirkelt rond een rode dwerg. Het is echter voor het eerst dat onderzoekers de overgang van een superaarde die rond een zonachtige ster draait, waarnemen. “Het is opmerkelijk wat je kunt doen door de grenzen van bestaande telescopen en instrumenten – ondanks de problemen die de aardse turbulente atmosfeer met zich meebrengt – op te schuiven,” vindt onderzoeker Ray Jayawardhana. “Observeren vanaf tientallen lichtjaren afstand is niet gemakkelijk, maar het kan zolang je de juiste techniek maar gebruikt en een beetje vindingrijkheid toont.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:
[..]
Zoals ik in de tekst kan lezen, bedoelen ze met dubbelplaneten planeten die een vergelijkbare afmeting en massa hebben. En de aarde en maan hebben dat niet, de maan is kleiner.
Dat snap ik. Maar veel manen zijn veeeeeel kleiner dan de planeet waar ze omheen draaien, vaak alleen maar grote rotsblokken. Wat dat betreft is de Maan niet uniek maar wel apart.quote:
Waar ligt de grens tussen dubbel planeet en planeet-maan stelsel? Hoe veel kleiner moet een maan zijn?
Vroeger had Pluto een maan, nu is het een dubbel-dwerg-planeet.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
17-12-2014
Leven is toch mogelijk op ‘liggende’ exoplaneten
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 17 december 2014 om 19:08 uur
Lang werd gedacht dat planeten met een rotatieas die zeer schuin op het omloopvlak staat, niet zo geschikt zijn voor leven. Maar onderzoek toont aan dat zelfs een planeet met een extreme axiale variatie leefbaar kan zijn als deze compleet bedekt is met water.
De rotatieas van onze planeet staat ietsje schuin op het omloopvlak. Daarmee heeft de aarde een beperkte axiale variatie. Maar we weten dat het extremer kan. Neem bijvoorbeeld Uranus. De rotatieas van deze planeet valt samen met het omloopvlak van de planeet.
Leven
Lang hadden onderzoekers uitgesproken ideeën over de invloed die de axiale variatie op de leefbaarheid van een planeet heeft. Hoe extremer de axiale variatie, hoe minder aantrekkelijk een planeet voor leven is. Dat lijkt een logische conclusie. Een planeet die net als Uranus een rotatieas op het omloopvlak heeft, heeft een noordpool die zes maanden lang zonlicht ontvangt en vervolgens zes maanden in duisternis moet doorbrengen. “De verwachtingen waren dat zo’n planeet niet leefbaar zou zijn,” legt onderzoeker David Ferreira uit. “De planeet zou koken en bevriezen en dat is echt lastig voor leven.”
Niet afschrijven
Maar Ferreira en collega’s hebben nu ontdekt dat er zelfs voor planeten die net als Uranus een extreme axiale variatie kennen, hoop is. Ze kunnen alsnog leven herbergen, zolang ze maar volledig bedekt zijn met een oceaan die minimaal zo’n vijftig meter diep is. “We ontdekten dat de oceaan tijdens de zomer warmte opslaat en deze warmte in de winter teruggeeft, dus dan is het klimaat best mild, zelfs in het hart van de poolwinter. Dus in de zoektocht naar leefbare exoplaneten moeten we de planeten met een extreme axiale variatie niet direct afschrijven.”
Sneeuwbol
De onderzoekers baseren hun conclusies op een model. In dat model was een hoofdrol weggelegd voor een planeet ter omvang van de aarde die ongeveer net zo ver van zijn ster verwijderd was als de aarde van de zon verwijderd is. De onderzoekers bedekten de planeet met water en keken vervolgens wat er gebeurde wanneer de rotatieas werd aangepast. Ze simuleerden axiale variaties die vergelijkbaar zijn met de axiale variatie van de aarde en Uranus en een situatie die daar tussenin zit. Uit de modellen blijkt dat een extreme axiale variatie leven niet in de weg zit als een planeet bedekt is met een oceaan van minstens 50 meter diep. Die diepte is belangrijk. Is de oceaan minder diep, bijvoorbeeld tien meter diep, dan ziet de situatie er heel naders uit. Zodra ijs ontstaat op het deel van de planeet dat donker is, verspreidt dat ijs zich snel. En zelfs wanneer de donkere zijde weer wat licht ontvangt, smelt dat ijs niet weg: het weerkaatst zonlicht, waardoor het zich verder (richting het donkere deel van de planeet) kan verspreiden. Uiteindelijk ontstaat zo een sneeuwbol: een volledig met ijs bedekte planeet. “Dan is er natuurlijk geen leven mogelijk.”
Een diepere oceaan – minstens vijftig meter diep – schept weer een heel ander beeld. “We verwachtten wel dat een planeet met daarop een oceaan iets leefbaarder zou zijn. Maar het is echt verrassend dat zelfs de temperaturen op de polen leefbaar zijn.”
(scientias.nl)
Leven is toch mogelijk op ‘liggende’ exoplaneten
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 17 december 2014 om 19:08 uur
Lang werd gedacht dat planeten met een rotatieas die zeer schuin op het omloopvlak staat, niet zo geschikt zijn voor leven. Maar onderzoek toont aan dat zelfs een planeet met een extreme axiale variatie leefbaar kan zijn als deze compleet bedekt is met water.
De rotatieas van onze planeet staat ietsje schuin op het omloopvlak. Daarmee heeft de aarde een beperkte axiale variatie. Maar we weten dat het extremer kan. Neem bijvoorbeeld Uranus. De rotatieas van deze planeet valt samen met het omloopvlak van de planeet.
Leven
Lang hadden onderzoekers uitgesproken ideeën over de invloed die de axiale variatie op de leefbaarheid van een planeet heeft. Hoe extremer de axiale variatie, hoe minder aantrekkelijk een planeet voor leven is. Dat lijkt een logische conclusie. Een planeet die net als Uranus een rotatieas op het omloopvlak heeft, heeft een noordpool die zes maanden lang zonlicht ontvangt en vervolgens zes maanden in duisternis moet doorbrengen. “De verwachtingen waren dat zo’n planeet niet leefbaar zou zijn,” legt onderzoeker David Ferreira uit. “De planeet zou koken en bevriezen en dat is echt lastig voor leven.”
Niet afschrijven
Maar Ferreira en collega’s hebben nu ontdekt dat er zelfs voor planeten die net als Uranus een extreme axiale variatie kennen, hoop is. Ze kunnen alsnog leven herbergen, zolang ze maar volledig bedekt zijn met een oceaan die minimaal zo’n vijftig meter diep is. “We ontdekten dat de oceaan tijdens de zomer warmte opslaat en deze warmte in de winter teruggeeft, dus dan is het klimaat best mild, zelfs in het hart van de poolwinter. Dus in de zoektocht naar leefbare exoplaneten moeten we de planeten met een extreme axiale variatie niet direct afschrijven.”
Sneeuwbol
De onderzoekers baseren hun conclusies op een model. In dat model was een hoofdrol weggelegd voor een planeet ter omvang van de aarde die ongeveer net zo ver van zijn ster verwijderd was als de aarde van de zon verwijderd is. De onderzoekers bedekten de planeet met water en keken vervolgens wat er gebeurde wanneer de rotatieas werd aangepast. Ze simuleerden axiale variaties die vergelijkbaar zijn met de axiale variatie van de aarde en Uranus en een situatie die daar tussenin zit. Uit de modellen blijkt dat een extreme axiale variatie leven niet in de weg zit als een planeet bedekt is met een oceaan van minstens 50 meter diep. Die diepte is belangrijk. Is de oceaan minder diep, bijvoorbeeld tien meter diep, dan ziet de situatie er heel naders uit. Zodra ijs ontstaat op het deel van de planeet dat donker is, verspreidt dat ijs zich snel. En zelfs wanneer de donkere zijde weer wat licht ontvangt, smelt dat ijs niet weg: het weerkaatst zonlicht, waardoor het zich verder (richting het donkere deel van de planeet) kan verspreiden. Uiteindelijk ontstaat zo een sneeuwbol: een volledig met ijs bedekte planeet. “Dan is er natuurlijk geen leven mogelijk.”
Een diepere oceaan – minstens vijftig meter diep – schept weer een heel ander beeld. “We verwachtten wel dat een planeet met daarop een oceaan iets leefbaarder zou zijn. Maar het is echt verrassend dat zelfs de temperaturen op de polen leefbaar zijn.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-12-2014
Kepler-satelliet ontdekt weer een exoplaneet
Deze artist’s impression toont NASA’s ‘planetenjager’ Kepler, die aan een tweede leven is begonnen. (NASA Ames/JPL-Caltech/T Pyle)
Voor het eerst sinds zijn ‘comeback’ heeft de NASA-satelliet Kepler weer een nieuwe exoplaneet ontdekt. De planeet, HIP 116454b, is 2,5 keer zo groot als de aarde een draait om een ster in het sterrenbeeld Vissen die kleiner en koeler is dan onze zon. Zijn afstand tot de ster is zo gering dat het te heet is op de planeet voor leven zoals wij dat kennen.
Kepler detecteert planeten door naar de kleine, regelmatige ‘helderheidsdipjes’ uit te kijken die optreden als een planeet – van ons uit gezien – voor zijn ster langs trekt. Daartoe is het nodig dat de satelliet heel stabiel op sterren kan worden gericht.
Met dat ‘standregelsysteem’ ging het in mei 2013 fout: door het uitvallen van twee van de vier reactiewielen van de satelliet kon de vereiste nauwkeurigheid niet langer worden behaald.
Een tijd lang leek het erop dat de Kepler-satelliet moest worden afgeschreven. Maar wetenschappers en technici hebben een list bedacht: de satelliet wordt nu gestabiliseerd met behulp van de twee resterende reactiewielen én de stralingsdruk van de zon.
Tijdens zijn K2-missie, die in mei van dit jaar is begonnen, jaagt Kepler overigens niet alleen op exoplaneten. Hij observeert ook sterrenhopen, stervormingsgebieden en objecten in ons eigen zonnestelsel. (EE)
§allesoversterrenkunde)
Kepler-satelliet ontdekt weer een exoplaneet
Deze artist’s impression toont NASA’s ‘planetenjager’ Kepler, die aan een tweede leven is begonnen. (NASA Ames/JPL-Caltech/T Pyle)
Voor het eerst sinds zijn ‘comeback’ heeft de NASA-satelliet Kepler weer een nieuwe exoplaneet ontdekt. De planeet, HIP 116454b, is 2,5 keer zo groot als de aarde een draait om een ster in het sterrenbeeld Vissen die kleiner en koeler is dan onze zon. Zijn afstand tot de ster is zo gering dat het te heet is op de planeet voor leven zoals wij dat kennen.
Kepler detecteert planeten door naar de kleine, regelmatige ‘helderheidsdipjes’ uit te kijken die optreden als een planeet – van ons uit gezien – voor zijn ster langs trekt. Daartoe is het nodig dat de satelliet heel stabiel op sterren kan worden gericht.
Met dat ‘standregelsysteem’ ging het in mei 2013 fout: door het uitvallen van twee van de vier reactiewielen van de satelliet kon de vereiste nauwkeurigheid niet langer worden behaald.
Een tijd lang leek het erop dat de Kepler-satelliet moest worden afgeschreven. Maar wetenschappers en technici hebben een list bedacht: de satelliet wordt nu gestabiliseerd met behulp van de twee resterende reactiewielen én de stralingsdruk van de zon.
Tijdens zijn K2-missie, die in mei van dit jaar is begonnen, jaagt Kepler overigens niet alleen op exoplaneten. Hij observeert ook sterrenhopen, stervormingsgebieden en objecten in ons eigen zonnestelsel. (EE)
§allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-01-2015
Meeste kleine exoplaneten lijken echt op de aarde
^ Illustratie van een aarde-achtige exoplaneet
Kleine exoplaneten, met afmetingen tot ca. 34.000 kilometer (2,7 keer zo groot als de aarde) blijken in de meeste gevallen ook echt op de aarde te lijken, met een kern van metalen en een mantel van gesteenten. Dat blijkt uit precisiemetingen aan de massa's van deze aarde-achtige planeten, vandaag gepresenteerd op de 225ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Seattle.
Uit planeetovergangen, waarbij een exoplaneet gezien vanaf de aarde voor zijn moederster langs beweegt, kunnen de afmetingen van de planeet worden afgeleid. Maar daarmee is nog niet bekend uit welke materialen de planeet is opgebouwd. Om daar een idee van te hebben, moet ook de massa bekend zijn. Die volgt uit de mate waarin de planeet zijn moederster aan het wiebelen krijgt.
Met de onlangs in gebruik genomen Europese HARPS-North spectrograaf op de Italiaanse Galileo-telescoop op La Palma zijn deze minieme wiebelingen heel nauwkeurig opgemeten. Zo blijkt exoplaneet Kepler 93b, die anderhalf keer zo groot is als de aarde, een massa van 4 aardmassa's te hebben. Dat betekent dat hij ongeveer dezelfde dichtheid heeft als de aarde, en dus ook uit gesteenten en metalen moet bestaan.
Volgens Courtney Dessing van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics geldt hetzelfde voor het overgrote deel van de kleine exoplaneten waarvoor nauwkeurige massa's bekend zijn. Anders gezegd: kleine exoplaneten zijn volgens hetzelfde 'recept' bereid als onze eigen aarde. (GS)
(allesoversterrenkunde.nl)
Meeste kleine exoplaneten lijken echt op de aarde
^ Illustratie van een aarde-achtige exoplaneet
Kleine exoplaneten, met afmetingen tot ca. 34.000 kilometer (2,7 keer zo groot als de aarde) blijken in de meeste gevallen ook echt op de aarde te lijken, met een kern van metalen en een mantel van gesteenten. Dat blijkt uit precisiemetingen aan de massa's van deze aarde-achtige planeten, vandaag gepresenteerd op de 225ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Seattle.
Uit planeetovergangen, waarbij een exoplaneet gezien vanaf de aarde voor zijn moederster langs beweegt, kunnen de afmetingen van de planeet worden afgeleid. Maar daarmee is nog niet bekend uit welke materialen de planeet is opgebouwd. Om daar een idee van te hebben, moet ook de massa bekend zijn. Die volgt uit de mate waarin de planeet zijn moederster aan het wiebelen krijgt.
Met de onlangs in gebruik genomen Europese HARPS-North spectrograaf op de Italiaanse Galileo-telescoop op La Palma zijn deze minieme wiebelingen heel nauwkeurig opgemeten. Zo blijkt exoplaneet Kepler 93b, die anderhalf keer zo groot is als de aarde, een massa van 4 aardmassa's te hebben. Dat betekent dat hij ongeveer dezelfde dichtheid heeft als de aarde, en dus ook uit gesteenten en metalen moet bestaan.
Volgens Courtney Dessing van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics geldt hetzelfde voor het overgrote deel van de kleine exoplaneten waarvoor nauwkeurige massa's bekend zijn. Anders gezegd: kleine exoplaneten zijn volgens hetzelfde 'recept' bereid als onze eigen aarde. (GS)
(allesoversterrenkunde.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Erg interessantquote:
05-01-2015
Meeste kleine exoplaneten lijken echt op de aarde
[ afbeelding ]
^ Illustratie van een aarde-achtige exoplaneet
Kleine exoplaneten, met afmetingen tot ca. 34.000 kilometer (2,7 keer zo groot als de aarde) blijken in de meeste gevallen ook echt op de aarde te lijken, met een kern van metalen en een mantel van gesteenten. Dat blijkt uit precisiemetingen aan de massa's van deze aarde-achtige planeten, vandaag gepresenteerd op de 225ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Seattle.
Uit planeetovergangen, waarbij een exoplaneet gezien vanaf de aarde voor zijn moederster langs beweegt, kunnen de afmetingen van de planeet worden afgeleid. Maar daarmee is nog niet bekend uit welke materialen de planeet is opgebouwd. Om daar een idee van te hebben, moet ook de massa bekend zijn. Die volgt uit de mate waarin de planeet zijn moederster aan het wiebelen krijgt.
Met de onlangs in gebruik genomen Europese HARPS-North spectrograaf op de Italiaanse Galileo-telescoop op La Palma zijn deze minieme wiebelingen heel nauwkeurig opgemeten. Zo blijkt exoplaneet Kepler 93b, die anderhalf keer zo groot is als de aarde, een massa van 4 aardmassa's te hebben. Dat betekent dat hij ongeveer dezelfde dichtheid heeft als de aarde, en dus ook uit gesteenten en metalen moet bestaan.
Volgens Courtney Dessing van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics geldt hetzelfde voor het overgrote deel van de kleine exoplaneten waarvoor nauwkeurige massa's bekend zijn. Anders gezegd: kleine exoplaneten zijn volgens hetzelfde 'recept' bereid als onze eigen aarde. (GS)
(allesoversterrenkunde.nl)
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
Helemaal mee eens
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-01-2015
Superaarde met water is de beste kandidaat voor intelligent leven
© thinkstock.
Waar in het heelal vind je leven zoals wij dat kennen? Op planeten die als twee druppels water op de aarde lijken, zou je denken. Nieuw onderzoek wijst echter uit dat grotere 'superaardes' betere kandidaten zijn: ze houden hun oceanen langer vast.
In de afgelopen twintig jaar zijn een paar duizend exoplaneten ontdekt, planeten bij andere sterren dan de zon. Daar zitten veel 'superaardes' tussen: planeten die een flinke slag groter zijn dan de aarde en een paar keer zo zwaar. Als zo'n superaarde op de goede afstand van zijn moederster staat, kunnen er in principe zeeën en oceanen op het oppervlak voorkomen.
In dat geval kan er ook leven ontstaan, als er ten minste ook echt water ís. Harvard-astronomen Laura Schaefer en Dimitar Sasselov hebben nu berekend dat superaardes niet alleen meer oceaanwater hebben dan de aarde, maar dat hun oceanen ook langer blijven bestaan.
Schaefer presenteerde de nieuwe modelberekeningen gisteren op de 225ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Seattle.
(HLN)
Superaarde met water is de beste kandidaat voor intelligent leven
© thinkstock.
Waar in het heelal vind je leven zoals wij dat kennen? Op planeten die als twee druppels water op de aarde lijken, zou je denken. Nieuw onderzoek wijst echter uit dat grotere 'superaardes' betere kandidaten zijn: ze houden hun oceanen langer vast.
In de afgelopen twintig jaar zijn een paar duizend exoplaneten ontdekt, planeten bij andere sterren dan de zon. Daar zitten veel 'superaardes' tussen: planeten die een flinke slag groter zijn dan de aarde en een paar keer zo zwaar. Als zo'n superaarde op de goede afstand van zijn moederster staat, kunnen er in principe zeeën en oceanen op het oppervlak voorkomen.
In dat geval kan er ook leven ontstaan, als er ten minste ook echt water ís. Harvard-astronomen Laura Schaefer en Dimitar Sasselov hebben nu berekend dat superaardes niet alleen meer oceaanwater hebben dan de aarde, maar dat hun oceanen ook langer blijven bestaan.
Schaefer presenteerde de nieuwe modelberekeningen gisteren op de 225ste bijeenkomst van de American Astronomical Society in Seattle.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Sterrenkundigen ontdekken acht 'bewoonbare' exoplaneten
Amerikaanse sterrenkundigen hebben acht exoplaneten ontdekt die binnen de 'bewoonbare zone' van hun ster bestaan. Dat heeft nieuwszender CNN vandaag gemeld. Van de acht zijn er twee die van alle bekende planeten het meest op de aarde lijken. Exoplaneten zijn planeten die om andere sterren dan de zon draaien.
De astronomen van de Universiteit van Harvard meldden hun ontdekking tijdens een bijeenkomst van de Amerikaanse vereniging van sterrenkundigen. Om als 'bewoonbaar' te worden beschouwd moeten planeten op zo'n afstand van hun ster staan dat er vloeibaar water op het oppervlak van de planeet kan voorkomen. In ons zonnestelsel vallen alleen de Aarde en Mars in de 'bewoonbare zone'. Volgens astronoom Guillermo Torres is er een behoorlijke kans dat de meeste nieuwe exoplaneten net als de Aarde rotsachtig zijn.
De twee exoplaneten die het meest op de Aarde lijken, zijn Kepler-438b en Kepler-442b. Zij bewegen rond dwergsterren die kleiner en koeler zijn dan de zon. De eerste is 12 procent groter dan de aarde en de astronomen schatten dat er 70 procent kans is dat hij in de 'bewoonbare zone' van zijn ster ronddraait. De tweede is een derde groter dan de Aarde en de sterrenkundigen achten het vrijwel zeker dat hij zich in de 'bewoonbare zone' bevindt.
Het is overigens zeer moeilijk beide exoplaneten grondig te bestuderen. Kepler-438b is 470 lichtjaren van de Aarde verwijderd, Kepler-0442b zelfs 1100 lichtjaren.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
13-01-2015
Namen-wedstrijd voor exoplaneten van start
Artist’s impression van een exoplaneet. (IAU/M. Kornmesser/N. Risinger (skysurvey.org))
Vanaf vandaag kunnen geregistreerde astronomieclubs en niet-commerciële organisaties deelnemen aan een internationale wedstrijd om namen toe te kennen aan exoplaneten en hun moedersterren. De NameExoworldsContest, georganiseerd door de Internationale Astronomische Unie (IAU), bestaat uit twee rondes.
In de eerste ronde kunnen deelnemende organisaties maximaal 20 POPULAIRE exoplaneten kiezen (uit een lijst van vele honderden). In ronde 2 kunnen namen worden voorgesteld voor de meest populaire planeten en hun moedersterren. Deelnemende organisaties moeten zich vooraf wel officieel aanmelden. De resultaten van de wedstrijd worden in augustus bekendgemaakt tijdens de driejaarlijkse algemene vergadering van de IAU in Honolulu. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Namen-wedstrijd voor exoplaneten van start
Artist’s impression van een exoplaneet. (IAU/M. Kornmesser/N. Risinger (skysurvey.org))
Vanaf vandaag kunnen geregistreerde astronomieclubs en niet-commerciële organisaties deelnemen aan een internationale wedstrijd om namen toe te kennen aan exoplaneten en hun moedersterren. De NameExoworldsContest, georganiseerd door de Internationale Astronomische Unie (IAU), bestaat uit twee rondes.
In de eerste ronde kunnen deelnemende organisaties maximaal 20 POPULAIRE exoplaneten kiezen (uit een lijst van vele honderden). In ronde 2 kunnen namen worden voorgesteld voor de meest populaire planeten en hun moedersterren. Deelnemende organisaties moeten zich vooraf wel officieel aanmelden. De resultaten van de wedstrijd worden in augustus bekendgemaakt tijdens de driejaarlijkse algemene vergadering van de IAU in Honolulu. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-01-2015
Nieuwe telescoop opent jacht op exoplaneten
Deze lang belichte nachtopname is gemaakt tijdens de testfase van de NGTS. In het midden van de foto is het heldere lichtspoor van de maan te zien. (ESO/G. Lambert)
Bij de Europese sterrenwacht op Paranal, in het noorden van Chili, is een nieuw instrument in gebruik genomen: de Next-Generation Transit Survey (NGTS). Hiermee wordt naar exoplaneten gezocht die – vanaf de aarde gezien – vóór hun moederster langs trekken en daarbij het licht van de ster enigszins verzwakken. De nieuwe faciliteit is gericht op de ontdekking van planeten ter grootte van Neptunus en kleiner.
De NGTS bestaat uit een opstelling van twaalf kleine telescopen, elk met een opening van 20 centimeter. Het systeem zal autonoom de helderheden van honderdduizenden relatief heldere sterren aan de zuidelijke hemel in de gaten houden. Om de gezochte planeetovergangen te kunnen detecteren moeten de sterhelderheden tot op één promille nauwkeurig worden gemeten. Mogelijke ‘treffers’ worden nader onderzocht met grotere telescopen, zoals de naburige Very Large Telescope.
Een van de doelen is het opsporen van kleine planeten die helder genoeg zijn om hun massa’s te kunnen bepalen. Hieruit kan dan de dichtheid van deze planeten worden afgeleid, wat weer aanwijzingen geeft over hun samenstelling. Ook kunnen in sommige gevallen de atmosferen van de planeten onderzocht worden: tijdens een planeetovergang gaat een deel van het sterlicht door de eventuele planeetatmosfeer, die een kleine, maar meetbare signatuur achterlaat. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Nieuwe telescoop opent jacht op exoplaneten
Deze lang belichte nachtopname is gemaakt tijdens de testfase van de NGTS. In het midden van de foto is het heldere lichtspoor van de maan te zien. (ESO/G. Lambert)
Bij de Europese sterrenwacht op Paranal, in het noorden van Chili, is een nieuw instrument in gebruik genomen: de Next-Generation Transit Survey (NGTS). Hiermee wordt naar exoplaneten gezocht die – vanaf de aarde gezien – vóór hun moederster langs trekken en daarbij het licht van de ster enigszins verzwakken. De nieuwe faciliteit is gericht op de ontdekking van planeten ter grootte van Neptunus en kleiner.
De NGTS bestaat uit een opstelling van twaalf kleine telescopen, elk met een opening van 20 centimeter. Het systeem zal autonoom de helderheden van honderdduizenden relatief heldere sterren aan de zuidelijke hemel in de gaten houden. Om de gezochte planeetovergangen te kunnen detecteren moeten de sterhelderheden tot op één promille nauwkeurig worden gemeten. Mogelijke ‘treffers’ worden nader onderzocht met grotere telescopen, zoals de naburige Very Large Telescope.
Een van de doelen is het opsporen van kleine planeten die helder genoeg zijn om hun massa’s te kunnen bepalen. Hieruit kan dan de dichtheid van deze planeten worden afgeleid, wat weer aanwijzingen geeft over hun samenstelling. Ook kunnen in sommige gevallen de atmosferen van de planeten onderzocht worden: tijdens een planeetovergang gaat een deel van het sterlicht door de eventuele planeetatmosfeer, die een kleine, maar meetbare signatuur achterlaat. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-01-2015
Drie ‘aardse’ planeten ontdekt bij nabije ster
.
Sinds het begin van de K2-missie zoekt de Kepler-satelliet naar planeten in enkele gebieden in het Melkwegvlak. (NASA)
De Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler heeft een ster ontdekt waar drie planeten omheen draaien die maar net iets groter zijn dan onze aarde. De buitenste van de drie bevindt zich in de ‘leefbare zone’ – het gebied rond de ster waar de temperaturen aan het oppervlak van een planeet zo gematigd zijn dat er vloeibaar water kan bestaan.
De ster, EPIC-201, is een koele rode dwergster die ongeveer half zo groot en zwaar is als onze zon. Met een afstand van 150 lichtjaar behoort hij tot de meest nabije sterren waarbij planeten zijn ontdekt.
De drie planeten zijn 2,1, 1,7 en 1,5 keer zo groot als de aarde. De buitenste en kleinste van de drie ontvangt ongeveer net zo veel licht en warmte van zijn ster als de aarde van de zon. Door hun nabijheid zullen astronomen in staat zijn om de eventuele atmosferen van het drietal te onderzoeken.
De planeten zijn ontdekt tijdens de zogeheten K2-missie van Kepler. Kepler maakt jacht op exoplaneten door te speuren naar de periodieke helderheidsdipjes in het licht van sterren, die ontstaan wanneer er planeten voor hen langs schuiven. Voor het detecteren van zulke planeetovergangen of ‘transits’ is een extreem nauwkeurig standregelsysteem nodig.
Nadat in het voorjaar een onderdeel van het standregelsysteem van de ruimtetelescoop stukging, leek er een abrupt einde te zijn gekomen aan zijn planetenjacht. Maar met wat technische kunstgrepen is Kepler sinds afgelopen voorjaar weer in bedrijf. Die vervolgmissie – ‘K2’ – begint zijn waarde te bewijzen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Drie ‘aardse’ planeten ontdekt bij nabije ster
.
Sinds het begin van de K2-missie zoekt de Kepler-satelliet naar planeten in enkele gebieden in het Melkwegvlak. (NASA)
De Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler heeft een ster ontdekt waar drie planeten omheen draaien die maar net iets groter zijn dan onze aarde. De buitenste van de drie bevindt zich in de ‘leefbare zone’ – het gebied rond de ster waar de temperaturen aan het oppervlak van een planeet zo gematigd zijn dat er vloeibaar water kan bestaan.
De ster, EPIC-201, is een koele rode dwergster die ongeveer half zo groot en zwaar is als onze zon. Met een afstand van 150 lichtjaar behoort hij tot de meest nabije sterren waarbij planeten zijn ontdekt.
De drie planeten zijn 2,1, 1,7 en 1,5 keer zo groot als de aarde. De buitenste en kleinste van de drie ontvangt ongeveer net zo veel licht en warmte van zijn ster als de aarde van de zon. Door hun nabijheid zullen astronomen in staat zijn om de eventuele atmosferen van het drietal te onderzoeken.
De planeten zijn ontdekt tijdens de zogeheten K2-missie van Kepler. Kepler maakt jacht op exoplaneten door te speuren naar de periodieke helderheidsdipjes in het licht van sterren, die ontstaan wanneer er planeten voor hen langs schuiven. Voor het detecteren van zulke planeetovergangen of ‘transits’ is een extreem nauwkeurig standregelsysteem nodig.
Nadat in het voorjaar een onderdeel van het standregelsysteem van de ruimtetelescoop stukging, leek er een abrupt einde te zijn gekomen aan zijn planetenjacht. Maar met wat technische kunstgrepen is Kepler sinds afgelopen voorjaar weer in bedrijf. Die vervolgmissie – ‘K2’ – begint zijn waarde te bewijzen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
26-01-2015
Ringenstelsel rond exoplaneet J1407b blijkt gigantisch
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 26 januari 2015 om 16:01 uur
Het eerste ringenstelsel dat ooit rond een planeet buiten ons zonnestelsel werd aangetroffen blijkt enorm te zijn: veel groter en zwaarder dan dat van Saturnus. Bovendien lijkt er in het ringenstelsel een exomaan te huizen!
In 2012 ontdekten onderzoekers een ringenstelsel rond exoplaneet J1407b. Het was het eerste ringenstelsel dat buiten ons eigen zonnestelsel werd aangetroffen. Een nieuw onderzoek toont nu aan dat het veel groter en zwaarder is dan gedacht. Zo blijkt het stelsel maar liefst dertig ringen te tellen. De grootste ring is bovendien bijna net zo groot als de baan die de aarde rond de zon trekt. “Als we deze ringen rond Saturnus zouden plaatsen, konden we ze ‘s nachts vanaf de aarde zien, vele malen groter dan de volle maan,” vertelt onderzoeker Matthew Kenworthy.
123 miljoen kilometer
Het ringenstelsel bevindt zich op grote afstand van de aarde en kan daarom niet direct worden waargenomen. Om meer over het ringenstelsel te weten te komen, bestudeerden de onderzoekers het licht van de jonge ster J1407. Het ringenstelsel rond de nog niet waargenomen reuzenplaneet dimt het sterlicht zo af en toe. Door te kijken wat het ringenstelsel met het licht van de ster doet, kunnen onderzoekers conclusies trekken over dat ringenstelsel. “De details die we zien in de lichtcurve zijn ongelofelijk.” Uit de analyse blijkt dat het ringenstelsel een diameter van ongeveer 123 miljoen kilometer heeft. Daarmee is het honderd keer zo groot als de ringen van Saturnus. Het ringenstelsel heeft volgens de onderzoekers een massa die tien tot veertig keer groter is dan de massa van Jupiter.
Als Saturnus zo’n groot ringenstelsel had als J1407b dan zou dat er vanuit Leiden ongeveer zo uitzien. Afbeelding: M. Kenworthy / Leiden.
Exomaan
In de ringstructuur zou zich bovendien één gat bevinden, zo stellen de onderzoekers. “Een voor de hand liggende verklaring is dat op deze plek een maan wordt gevormd,” stelt Kenworthy. “Net zoals de gaten in de ringstructuur van Saturnus worden veroorzaakt door de manen.” De vermeende exomaan die rond J1407b cirkelt, zou een massa hebben die tussen de massa van de aarde en haar maan in zit. De exomaan zou er ongeveer twee jaar over doen om een rondje rond de planeet te voltooien.
Toekomst
Naar verwachting houdt het ringenstelsel van J1407b niet eeuwig stand. De onderzoekers verwachten dat de ringen de komende miljoenen jaren steeds dunner worden. Zodra zich rond de planeet meerdere manen hebben gevormd, zullen de ringen zelfs helemaal verdwijnen.
Astronomen hopen dat ze in de toekomst opnieuw zullen zien hoe het ringenstelsel van J1407b het licht van J1407 dwarsboomt. Bovendien hopen ze nog meer exoplaneten met ringenstelsels op te sporen. Dat moet een stuk gemakkelijker zijn nu ze dankzij deze analyse weten hoe zo’n ringenstelsel het licht van sterren dimt.
(scientias.nl))
Ringenstelsel rond exoplaneet J1407b blijkt gigantisch
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 26 januari 2015 om 16:01 uur
Het eerste ringenstelsel dat ooit rond een planeet buiten ons zonnestelsel werd aangetroffen blijkt enorm te zijn: veel groter en zwaarder dan dat van Saturnus. Bovendien lijkt er in het ringenstelsel een exomaan te huizen!
In 2012 ontdekten onderzoekers een ringenstelsel rond exoplaneet J1407b. Het was het eerste ringenstelsel dat buiten ons eigen zonnestelsel werd aangetroffen. Een nieuw onderzoek toont nu aan dat het veel groter en zwaarder is dan gedacht. Zo blijkt het stelsel maar liefst dertig ringen te tellen. De grootste ring is bovendien bijna net zo groot als de baan die de aarde rond de zon trekt. “Als we deze ringen rond Saturnus zouden plaatsen, konden we ze ‘s nachts vanaf de aarde zien, vele malen groter dan de volle maan,” vertelt onderzoeker Matthew Kenworthy.
123 miljoen kilometer
Het ringenstelsel bevindt zich op grote afstand van de aarde en kan daarom niet direct worden waargenomen. Om meer over het ringenstelsel te weten te komen, bestudeerden de onderzoekers het licht van de jonge ster J1407. Het ringenstelsel rond de nog niet waargenomen reuzenplaneet dimt het sterlicht zo af en toe. Door te kijken wat het ringenstelsel met het licht van de ster doet, kunnen onderzoekers conclusies trekken over dat ringenstelsel. “De details die we zien in de lichtcurve zijn ongelofelijk.” Uit de analyse blijkt dat het ringenstelsel een diameter van ongeveer 123 miljoen kilometer heeft. Daarmee is het honderd keer zo groot als de ringen van Saturnus. Het ringenstelsel heeft volgens de onderzoekers een massa die tien tot veertig keer groter is dan de massa van Jupiter.
Als Saturnus zo’n groot ringenstelsel had als J1407b dan zou dat er vanuit Leiden ongeveer zo uitzien. Afbeelding: M. Kenworthy / Leiden.
Exomaan
In de ringstructuur zou zich bovendien één gat bevinden, zo stellen de onderzoekers. “Een voor de hand liggende verklaring is dat op deze plek een maan wordt gevormd,” stelt Kenworthy. “Net zoals de gaten in de ringstructuur van Saturnus worden veroorzaakt door de manen.” De vermeende exomaan die rond J1407b cirkelt, zou een massa hebben die tussen de massa van de aarde en haar maan in zit. De exomaan zou er ongeveer twee jaar over doen om een rondje rond de planeet te voltooien.
Toekomst
Naar verwachting houdt het ringenstelsel van J1407b niet eeuwig stand. De onderzoekers verwachten dat de ringen de komende miljoenen jaren steeds dunner worden. Zodra zich rond de planeet meerdere manen hebben gevormd, zullen de ringen zelfs helemaal verdwijnen.
Astronomen hopen dat ze in de toekomst opnieuw zullen zien hoe het ringenstelsel van J1407b het licht van J1407 dwarsboomt. Bovendien hopen ze nog meer exoplaneten met ringenstelsels op te sporen. Dat moet een stuk gemakkelijker zijn nu ze dankzij deze analyse weten hoe zo’n ringenstelsel het licht van sterren dimt.
(scientias.nl))
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-01-2015
Oeroud zonnestelsel met vijf Aarde-achtige planeten ontdekt
Uit de Kepler-waarnemingen blijkt dat er rond de relatief heldere ster Kepler-444, op 117 lichtjaar afstand van ons in de richting van de sterrenbeelden Zwaan en Lier, vijf planeten cirkelen in kleine omloopbanen, met omlooptijden niet langer dan 9,8 dagen (voor de verst verwijderde, Kepler-444f) en minimaal 3,5 dagen (Kepler-444b). Omwille van die nabijheid kan er geen leven zijn op die planeten. De ster zelf is zowat vier keer zo klein en koeler dan onze Zon.
De planeten blijken tussen de 5.000 en 12.000 kilometer groot te zijn, of 0,4 tot 0,7 keer de Aarde, of variërend tussen Mercurius (Kepler-444b), Mars (de drie middenste) en Venus (Kepler-444f). Zulke kleine planeten moeten uit gesteenten en metalen bestaan.
Twee keer zo oud als aarde
Kepler-444 blijkt 11,2 miljard jaar oud te zijn - twee keer zo oud als onze Zon - zodat ook de planeten zowat die leeftijd moeten hebben en dus twee keer zo oud zouden zijn als onze Aarde. Het is meteen het oudste zonnestelsel met Aarde-achtige planeten in onze Melkweg.
"Wij hebben nooit zoiets dergelijks gezien: een zo oude ster met een groot aantal planeetjes", schreef Huber.
De vondst suggereert ook dat er in de jeugd van de 13,8 miljard jaar geleden geboren kosmos al Aarde-achtige planeten ontstonden. Wat ook betekent dat er al leven in het heelal kan zijn ontstaan, vele miljarden jaren voordat de Zon en Aarde ontstonden.
(HLN)
Oeroud zonnestelsel met vijf Aarde-achtige planeten ontdekt
Uit de Kepler-waarnemingen blijkt dat er rond de relatief heldere ster Kepler-444, op 117 lichtjaar afstand van ons in de richting van de sterrenbeelden Zwaan en Lier, vijf planeten cirkelen in kleine omloopbanen, met omlooptijden niet langer dan 9,8 dagen (voor de verst verwijderde, Kepler-444f) en minimaal 3,5 dagen (Kepler-444b). Omwille van die nabijheid kan er geen leven zijn op die planeten. De ster zelf is zowat vier keer zo klein en koeler dan onze Zon.
De planeten blijken tussen de 5.000 en 12.000 kilometer groot te zijn, of 0,4 tot 0,7 keer de Aarde, of variërend tussen Mercurius (Kepler-444b), Mars (de drie middenste) en Venus (Kepler-444f). Zulke kleine planeten moeten uit gesteenten en metalen bestaan.
Twee keer zo oud als aarde
Kepler-444 blijkt 11,2 miljard jaar oud te zijn - twee keer zo oud als onze Zon - zodat ook de planeten zowat die leeftijd moeten hebben en dus twee keer zo oud zouden zijn als onze Aarde. Het is meteen het oudste zonnestelsel met Aarde-achtige planeten in onze Melkweg.
"Wij hebben nooit zoiets dergelijks gezien: een zo oude ster met een groot aantal planeetjes", schreef Huber.
De vondst suggereert ook dat er in de jeugd van de 13,8 miljard jaar geleden geboren kosmos al Aarde-achtige planeten ontstonden. Wat ook betekent dat er al leven in het heelal kan zijn ontstaan, vele miljarden jaren voordat de Zon en Aarde ontstonden.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-02-2015
Rond meeste sterren draaien aarde-achtige planeten
Illustratie van de aarde-achtige exoplaneet Kepler-186f. (Science)
Australische planeetwetenschappers hebben berekend dat er alleen al in onze Melkweg honderden miljarden aarde-achtige planeten zijn, waarop leven mogelijk is. Die conclusie baseren zij op een aangepaste versie van een vuistregel die meer dan tweehonderd jaar geleden voor de planeten van ons zonnestelsel werd opgesteld (Monthly Notices of the Royal Astronomical Society).
De wetenschappers hebben die vuistregel – de zogeheten wet van Titius-Bode – toegepast op 151 planetenstelsels met minstens drie planeten, die zijn ontdekt met de Amerikaanse Kepler-satelliet. Op basis daarvan voorspellen ze dat in deze stelsels alles bij elkaar nog 228 planeten op ontdekking wachten. Bovendien zouden in elk planetenstelsel gemiddeld twee planeten binnen de leefbare zone van hun ster te vinden zijn.
De wet van Titius-Bode is een formule die een eenvoudig wiskundig verband legt tussen het rangnummer van een planeet en zijn afstand tot de zon. Over de status van deze ‘wet’ bestaat veel discussie. Volgens sommige astronomen berust de in ons zonnestelsel waargenomen regelmaat in de afstanden van de planeten tot de zon op zuiver toeval. Anderen denken dat planetenstelsels van andere sterren een vergelijkbare regelmaat vertonen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Rond meeste sterren draaien aarde-achtige planeten
Illustratie van de aarde-achtige exoplaneet Kepler-186f. (Science)
Australische planeetwetenschappers hebben berekend dat er alleen al in onze Melkweg honderden miljarden aarde-achtige planeten zijn, waarop leven mogelijk is. Die conclusie baseren zij op een aangepaste versie van een vuistregel die meer dan tweehonderd jaar geleden voor de planeten van ons zonnestelsel werd opgesteld (Monthly Notices of the Royal Astronomical Society).
De wetenschappers hebben die vuistregel – de zogeheten wet van Titius-Bode – toegepast op 151 planetenstelsels met minstens drie planeten, die zijn ontdekt met de Amerikaanse Kepler-satelliet. Op basis daarvan voorspellen ze dat in deze stelsels alles bij elkaar nog 228 planeten op ontdekking wachten. Bovendien zouden in elk planetenstelsel gemiddeld twee planeten binnen de leefbare zone van hun ster te vinden zijn.
De wet van Titius-Bode is een formule die een eenvoudig wiskundig verband legt tussen het rangnummer van een planeet en zijn afstand tot de zon. Over de status van deze ‘wet’ bestaat veel discussie. Volgens sommige astronomen berust de in ons zonnestelsel waargenomen regelmaat in de afstanden van de planeten tot de zon op zuiver toeval. Anderen denken dat planetenstelsels van andere sterren een vergelijkbare regelmaat vertonen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-02-2015
Nieuwe lasertechniek houdt belofte in voor detectie exoplaneten
.
De zonnetelescoop waarop de nieuwe laserfrequentiekam is uitgetest. (Kiepenheuer Institut)
Duitse onderzoekers hebben met succes een nieuwe lasertechniek toegepast in spectroscopische waarnemingen van de zon. De nieuwe techniek maakt het mogelijk om minieme golflengteverschuivingen in het licht van de zon ongeveer honderd maal zo nauwkeurig te meten als tot nu toe mogelijk was. Dezelfde techniek kan in de toekomst toegepast worden in het onderzoek aan exoplaneten.
De Duitse onderzoekers werkten met een zogeheten laserfrequentiekam - een instrument dat laserpulsjes produceert op een groot aantal specifieke golflengten. Wanneer het resulterende licht uiteengerafeld wordt met een spectroscoop, ontstaan een kam-achtig patroon van een groot aantal parallelle lijntjes - vandaar de naam. Het spectrum van een lichtbron (zoals de zon of een ster) kan met dit lijntjespatroon vergeleken worden, waardoor een heel nauwkeurige golflengtebepaling mogelijk wordt.
In een artikel in New Journal of Physics worden waarnemingen aan de zon beschreven die zijn uitgevoerd met behulp van een laserfrequentiekam op een Duitse zonnetelescoop op Tenerife. De enorme precisie van de golflengtekalibratie werd bereikt dankzij het feit dat zowel het laserlicht van de frequentiekam als het onderzochte zonlicht door een en dezelfde enkelvoudige glasvezel werden geleid.
De nieuwe techniek biedt ongekende mogelijkheden voor de speurtocht naar exoplaneten. Die verraden hun bestaan door periodieke schommelingen van de ster waar ze omheen draaien. Die schommelingen zijn waarneembaar als minieme periodieke golflengteverschuivingen in het licht van de ster. Met een laserfrequentiekam moet het in de toekomst mogelijk zijn om snelheidsvariaties te meten van slechts één centimeter per seconde - grofweg de snelheidsvariaties van de zon als gevolg van de zwaartekracht van de aarde. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Nieuwe lasertechniek houdt belofte in voor detectie exoplaneten
.
De zonnetelescoop waarop de nieuwe laserfrequentiekam is uitgetest. (Kiepenheuer Institut)
Duitse onderzoekers hebben met succes een nieuwe lasertechniek toegepast in spectroscopische waarnemingen van de zon. De nieuwe techniek maakt het mogelijk om minieme golflengteverschuivingen in het licht van de zon ongeveer honderd maal zo nauwkeurig te meten als tot nu toe mogelijk was. Dezelfde techniek kan in de toekomst toegepast worden in het onderzoek aan exoplaneten.
De Duitse onderzoekers werkten met een zogeheten laserfrequentiekam - een instrument dat laserpulsjes produceert op een groot aantal specifieke golflengten. Wanneer het resulterende licht uiteengerafeld wordt met een spectroscoop, ontstaan een kam-achtig patroon van een groot aantal parallelle lijntjes - vandaar de naam. Het spectrum van een lichtbron (zoals de zon of een ster) kan met dit lijntjespatroon vergeleken worden, waardoor een heel nauwkeurige golflengtebepaling mogelijk wordt.
In een artikel in New Journal of Physics worden waarnemingen aan de zon beschreven die zijn uitgevoerd met behulp van een laserfrequentiekam op een Duitse zonnetelescoop op Tenerife. De enorme precisie van de golflengtekalibratie werd bereikt dankzij het feit dat zowel het laserlicht van de frequentiekam als het onderzochte zonlicht door een en dezelfde enkelvoudige glasvezel werden geleid.
De nieuwe techniek biedt ongekende mogelijkheden voor de speurtocht naar exoplaneten. Die verraden hun bestaan door periodieke schommelingen van de ster waar ze omheen draaien. Die schommelingen zijn waarneembaar als minieme periodieke golflengteverschuivingen in het licht van de ster. Met een laserfrequentiekam moet het in de toekomst mogelijk zijn om snelheidsvariaties te meten van slechts één centimeter per seconde - grofweg de snelheidsvariaties van de zon als gevolg van de zwaartekracht van de aarde. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-03-2015
Gigantische planeet met vier zonnen ontdekt
Wetenschappers hebben een planeet met vier zonnen ontdekt. De ontdekking werd gedaan door een TEAM van de universiteit van Hawaï. De planeet, 30 Ari geheten, staat op 136 lichtjaren verwijderd van de aarde in het sterrenbeeld Ram.
Bekend was al dat 30 Ari drie zonnen had maar onlangs werd vastgesteld dat er een vierde in het spel is. De planeet zelf is van ENORME omvang en heeft een massa die tien keer zo groot is als Jupiter, de grootste planeet in ONS zonnestelsel.
Het zou voor de tweede keer zijn dat een planeet met vier zonnen is ontdekt. Hemellichamen met twee of drie zonnen komen geregeld voor. Door de jongste ontdekking verwachten wetenschappers MEER viersterrige planeten te traceren.
(HLN)
Gigantische planeet met vier zonnen ontdekt
Wetenschappers hebben een planeet met vier zonnen ontdekt. De ontdekking werd gedaan door een TEAM van de universiteit van Hawaï. De planeet, 30 Ari geheten, staat op 136 lichtjaren verwijderd van de aarde in het sterrenbeeld Ram.
Bekend was al dat 30 Ari drie zonnen had maar onlangs werd vastgesteld dat er een vierde in het spel is. De planeet zelf is van ENORME omvang en heeft een massa die tien keer zo groot is als Jupiter, de grootste planeet in ONS zonnestelsel.
Het zou voor de tweede keer zijn dat een planeet met vier zonnen is ontdekt. Hemellichamen met twee of drie zonnen komen geregeld voor. Door de jongste ontdekking verwachten wetenschappers MEER viersterrige planeten te traceren.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Wetenschappers ontdekken nieuwe bewoonbare planeet
Geraken we hier op tijd weg voor onze aarde volledig opgebruikt is? Misschien wel, want wie weet verhuizen we binnenkort naar een nieuwe bewoonbare planeet die we kunnen koloniseren. Helaas is de planeet een eindje vliegen, zo'n 20,5 lichtjaren, ofwel 20,5 jaar reizen aan lichtsnelheid.
Die nieuwe planeet, die de naam GJ 581d meekreeg, werd aanvankelijk beschouwd als "een stellaire activiteit die zich voordoet als een planeet", maar onderzoekers van de Queen Mary University of London hebben die stelling ontkracht.
Volgens hoofdonderzoeker Dr. Guillem Anglada-Escudé is de ontdekking van GJ 581d belangrijk, omdat het de eerste 'aardeachtige' planeet is binnen de 'Goldilocks-zone'. De Goldilocks-zone is de afstand van een planeet tot een ster waarbinnen de temperatuur optimaal is en leven mogelijk is.
Voor we verhuizen veranderen we misschien best de naam, want GJ 581d kunnen we nu niet echt catchy noemen.
Nu bekend is dat er zelfs actieve geisers zijn op een maan van Saturnus, kunnen we slechts concluderen dat het heelal vol zit met werelden zoals die van ons. Zoveel is er denk ik niet nodig om een biologisch proces in gang te zetten. Voor intelligentie ook niet, kijk maar eens hoeveel vrij intelligente diersoorten er bestaan die geheel afgezonderd geevolueerd zijn. Er is geen radiostilte, hoog ontwikkelde aliens communiceren niet met een supertrage radiosignaal. Misschien wel met een soort van zwaartekracht bundel.Dit is het enige dat sneller dan het licht gaat.
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
20-03-2015
Astronomen concurreren om eerste exomaan te vinden
De melkweg zit waarschijnlijk vol met grote manen die om exoplaneten heen cirkelen – zogeheten exomanen. Verschillende onderzoeksteams zijn gretig naar ze op zoek, omdat de kans op het vinden van buitenaards leven groot is. Er is echter nog discussie over de beste methode om exomanen te vinden.
Artistieke impressie van een exoplaneet. Afbeelding, European Southern Observatory
Astronomen hebben al duizenden exoplaneten gevonden. Dat zijn planeten die om andere sterren dan de zon draaien. Hun manen zijn echter veel lastiger te vinden. Er worden verschillende methoden gebruikt om ze op te sporen, elk met hun eigen voor- en nadelen.
Het licht van een ster
De basis voor veel methoden om exoplaneten te vinden is de transitmethode. Daarmee wordt de lichtintensiteit van een ster in de gaten gehouden. Het licht van een ster wordt onderbroken als een planeet in zijn omloopbaan tussen ons en de ster in staat. Dat moment heet een transit. Onder andere de ruimtetelescoop Kepler verzamelt dergelijke data. Een exomaan veroorzaakt een kleine tweede storing in het licht van een ster, net na of tegelijk met de bijbehorende planeet.
Het onderzoeksteam van astronoom Michael Kipping zoekt naar exomanen door modellen te maken van alle mogelijke posities rondom een planeet. Deze modellen combineren ze met de lichtsignalen van de transitmethode. Deze zoekmethode vergt zo veel rekenkracht dat het team hun supercomputer moest crowdfunden en een supercomputer van ruimteorganisatie Nasa moest lenen.
Een eenvoudigere methode
Een ander team, onder leiding van Duits astronoom Michael Hippke, gebruikt een eenvoudigere methode. Ze leggen meerdere metingen van transits over elkaar heen. Daarmee zoeken ze naar een tweede verstoring in de lichtintensiteit van een ster rondom die van een exoplaneet. De methode van Hippke vergt niet de rekenkracht om modellen te maken van de posities van exomanen. Dit maakt de methode van Hippke veel sneller.
De methode gebruikt door Hippke is echter ook niet perfect. ‘Het nadeel is dat de veranderingen in licht ook andere oorzaken kunnen hebben’, legt Hippke uit. Zonnevlekken op de ster bijvoorbeeld – relatief koele plekken op het oppervlak. Die veroorzaken een verstoring in het licht van een ster, en kunnen verward worden met een langsrazende maan. Desondanks is het een nuttige methode om in korte tijd grote hoeveelheden planeten te identificeren die extra aandacht VERDIENEN.
Hippke was in staat om in slechts een paar maanden tijd 4000 Keplerplaneten te analyseren op een normale computer. Kipping erkent: ‘Het is veel sneller dan de technieken die wij gebruiken.’
Toch vindt Kipping het onwaarschijnlijk dat ze met de methode van Hippke een exomaan vinden. ‘We willen een overtuigend onderbouwde eerste vondst van een exoplaneet. Ik zou een vondst op basis van de snelle en simpele methode van Hippke niet geloven.’
Alienjagers
De zoektocht naar exomanen is spannend voor alienjagers. Ruimtetelescoop Kepler heeft genoeg planeten gezien waarvan de manen in de leefbare zone rond de zon draaien. Zo vond de Hubbletelescoop recent dat Ganymedes een oceaan onder zijn oppervlak verbergt. Met diezelfde techniek kan gezocht worden naar water verborgen in exomanen. ‘Er zouden zelfs meer bewoonbare exomanen kunnen zijn dan planeten’, aldus Hippke.
(newscientist.nl)
Astronomen concurreren om eerste exomaan te vinden
De melkweg zit waarschijnlijk vol met grote manen die om exoplaneten heen cirkelen – zogeheten exomanen. Verschillende onderzoeksteams zijn gretig naar ze op zoek, omdat de kans op het vinden van buitenaards leven groot is. Er is echter nog discussie over de beste methode om exomanen te vinden.
Artistieke impressie van een exoplaneet. Afbeelding, European Southern Observatory
Astronomen hebben al duizenden exoplaneten gevonden. Dat zijn planeten die om andere sterren dan de zon draaien. Hun manen zijn echter veel lastiger te vinden. Er worden verschillende methoden gebruikt om ze op te sporen, elk met hun eigen voor- en nadelen.
Het licht van een ster
De basis voor veel methoden om exoplaneten te vinden is de transitmethode. Daarmee wordt de lichtintensiteit van een ster in de gaten gehouden. Het licht van een ster wordt onderbroken als een planeet in zijn omloopbaan tussen ons en de ster in staat. Dat moment heet een transit. Onder andere de ruimtetelescoop Kepler verzamelt dergelijke data. Een exomaan veroorzaakt een kleine tweede storing in het licht van een ster, net na of tegelijk met de bijbehorende planeet.
Het onderzoeksteam van astronoom Michael Kipping zoekt naar exomanen door modellen te maken van alle mogelijke posities rondom een planeet. Deze modellen combineren ze met de lichtsignalen van de transitmethode. Deze zoekmethode vergt zo veel rekenkracht dat het team hun supercomputer moest crowdfunden en een supercomputer van ruimteorganisatie Nasa moest lenen.
Een eenvoudigere methode
Een ander team, onder leiding van Duits astronoom Michael Hippke, gebruikt een eenvoudigere methode. Ze leggen meerdere metingen van transits over elkaar heen. Daarmee zoeken ze naar een tweede verstoring in de lichtintensiteit van een ster rondom die van een exoplaneet. De methode van Hippke vergt niet de rekenkracht om modellen te maken van de posities van exomanen. Dit maakt de methode van Hippke veel sneller.
De methode gebruikt door Hippke is echter ook niet perfect. ‘Het nadeel is dat de veranderingen in licht ook andere oorzaken kunnen hebben’, legt Hippke uit. Zonnevlekken op de ster bijvoorbeeld – relatief koele plekken op het oppervlak. Die veroorzaken een verstoring in het licht van een ster, en kunnen verward worden met een langsrazende maan. Desondanks is het een nuttige methode om in korte tijd grote hoeveelheden planeten te identificeren die extra aandacht VERDIENEN.
Hippke was in staat om in slechts een paar maanden tijd 4000 Keplerplaneten te analyseren op een normale computer. Kipping erkent: ‘Het is veel sneller dan de technieken die wij gebruiken.’
Toch vindt Kipping het onwaarschijnlijk dat ze met de methode van Hippke een exomaan vinden. ‘We willen een overtuigend onderbouwde eerste vondst van een exoplaneet. Ik zou een vondst op basis van de snelle en simpele methode van Hippke niet geloven.’
Alienjagers
De zoektocht naar exomanen is spannend voor alienjagers. Ruimtetelescoop Kepler heeft genoeg planeten gezien waarvan de manen in de leefbare zone rond de zon draaien. Zo vond de Hubbletelescoop recent dat Ganymedes een oceaan onder zijn oppervlak verbergt. Met diezelfde techniek kan gezocht worden naar water verborgen in exomanen. ‘Er zouden zelfs meer bewoonbare exomanen kunnen zijn dan planeten’, aldus Hippke.
(newscientist.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-03-2015
'Star Wars'-planeten mogelijk toch talrijk
Illustratie van het uitzicht vanaf een aardeachtige planeet in een baan rond een dubbelster. (Ben Bromley)
Aardeachtige planeten rond dubbelsterren, zoals Tatooine - de thuiswereld van Star Wars-hoofdpersoon Luke Skywalker - zijn mogelijk toch veel talrijker dan tot nu toe werd gedacht. Dat schrijven astronomen van de Universiteit van Utah in een artikel dat voor publicatie is aangeboden aan Astrophysical Journal.
Er zijn al enkele planeten ontdekt die een baan beschrijven rond een dubbelster, maar dat zijn gasvormige reuzenplaneten. Algemeen is altijd aangenomen dat aardeachtige planeten niet gemakkelijk kunnen ontstaan rond dubbelsterren: de variërende zwaartekrachtseffecten op de gas- en stofschijf rond zo'n dubbelster zouden het geleidelijk samenklonteren van kleinere brokstukken (zogeheten planetesimalen) verhinderen.
Nieuwe modelberekeningen van Ben Bromley en zijn collega's laten echter zien dat er wel degelijk sprake kan zijn van de vorming van kleine, rotsachtige planeten rond dubbelsterren, omdat planetesimalen de neiging zullen vertonen om ellipsvormige banen te gaan beschrijven. (GS)
(allesoversterrenkunde)
'Star Wars'-planeten mogelijk toch talrijk
Illustratie van het uitzicht vanaf een aardeachtige planeet in een baan rond een dubbelster. (Ben Bromley)
Aardeachtige planeten rond dubbelsterren, zoals Tatooine - de thuiswereld van Star Wars-hoofdpersoon Luke Skywalker - zijn mogelijk toch veel talrijker dan tot nu toe werd gedacht. Dat schrijven astronomen van de Universiteit van Utah in een artikel dat voor publicatie is aangeboden aan Astrophysical Journal.
Er zijn al enkele planeten ontdekt die een baan beschrijven rond een dubbelster, maar dat zijn gasvormige reuzenplaneten. Algemeen is altijd aangenomen dat aardeachtige planeten niet gemakkelijk kunnen ontstaan rond dubbelsterren: de variërende zwaartekrachtseffecten op de gas- en stofschijf rond zo'n dubbelster zouden het geleidelijk samenklonteren van kleinere brokstukken (zogeheten planetesimalen) verhinderen.
Nieuwe modelberekeningen van Ben Bromley en zijn collega's laten echter zien dat er wel degelijk sprake kan zijn van de vorming van kleine, rotsachtige planeten rond dubbelsterren, omdat planetesimalen de neiging zullen vertonen om ellipsvormige banen te gaan beschrijven. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-04-2015
Nieuwe verre exoplaneet ontdekt
Deze kaart van de Melkweg toont de locaties van de zon en van de recent ontdekte verre exoplaneet OGLE-2014-BLG-0124L. (NASA/JPL-Caltech)
Astronomen hebben een grote gasplaneet ontdekt op ongeveer 13.000 lichtjaar van de aarde. Daarmee is dit een van de verste planeten die tot nu toe zijn opgespoord.
De planeet is ontdekt met behulp van een techniek die ‘microlensing’ wordt genoemd. Microlensing treedt op wanneer een ster, vanaf de aarde gezien, precies voor een andere, verder weg staande ster langs schuift. De zwaartekracht van de voorgrondster fungeert dan als een lens die het licht van de verre ster versterkt. Als er toevallig een planeet om die ster heen draait, kan ook deze een helderheidspiekje veroorzaken.
Astronomen passen deze techniek vooral toe op sterren in het hart van ons Melkwegstelsel. Daar is de sterdichtheid, en dus de kans dat twee sterren voor elkaar langs schuiven, het grootst. Tot nu toe zijn op die manier een stuk of dertig planeten ontdekt – de verste op een afstand van ongeveer 25.000 lichtjaar.
Het nadeel van deze methode is dat het om eenmalige waarnemingen gaat. Bovendien is de ‘lensster’ doorgaans niet waarneembaar. Dat maakt het moeilijk om de afstand van de achtergrond ster te bepalen.
In dit geval is die afstandsbepaling wel gelukt. Dat is te danken aan het feit dat het lensverschijnsel zowel is waargenomen met een telescoop op aarde als met de Amerikaanse ruimtetelescoop Spitzer, die ruim 200 miljoen kilometer van ons verwijderd is.
Door hun grote onderlinge afstand zien de beide telescopen de ster niet op hetzelfde moment helderder worden. Spitzer registreerde het piekje van de planeet twintig dagen eerder.
Uit dat tijdsverschil kan de afstand van de verre ster en zijn planeet worden berekend. En met behulp van die afstand kan weer een schatting worden gemaakt van de massa van de planeet, die ongeveer half zo zwaar lijkt te zijn als Jupiter. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Nieuwe verre exoplaneet ontdekt
Deze kaart van de Melkweg toont de locaties van de zon en van de recent ontdekte verre exoplaneet OGLE-2014-BLG-0124L. (NASA/JPL-Caltech)
Astronomen hebben een grote gasplaneet ontdekt op ongeveer 13.000 lichtjaar van de aarde. Daarmee is dit een van de verste planeten die tot nu toe zijn opgespoord.
De planeet is ontdekt met behulp van een techniek die ‘microlensing’ wordt genoemd. Microlensing treedt op wanneer een ster, vanaf de aarde gezien, precies voor een andere, verder weg staande ster langs schuift. De zwaartekracht van de voorgrondster fungeert dan als een lens die het licht van de verre ster versterkt. Als er toevallig een planeet om die ster heen draait, kan ook deze een helderheidspiekje veroorzaken.
Astronomen passen deze techniek vooral toe op sterren in het hart van ons Melkwegstelsel. Daar is de sterdichtheid, en dus de kans dat twee sterren voor elkaar langs schuiven, het grootst. Tot nu toe zijn op die manier een stuk of dertig planeten ontdekt – de verste op een afstand van ongeveer 25.000 lichtjaar.
Het nadeel van deze methode is dat het om eenmalige waarnemingen gaat. Bovendien is de ‘lensster’ doorgaans niet waarneembaar. Dat maakt het moeilijk om de afstand van de achtergrond ster te bepalen.
In dit geval is die afstandsbepaling wel gelukt. Dat is te danken aan het feit dat het lensverschijnsel zowel is waargenomen met een telescoop op aarde als met de Amerikaanse ruimtetelescoop Spitzer, die ruim 200 miljoen kilometer van ons verwijderd is.
Door hun grote onderlinge afstand zien de beide telescopen de ster niet op hetzelfde moment helderder worden. Spitzer registreerde het piekje van de planeet twintig dagen eerder.
Uit dat tijdsverschil kan de afstand van de verre ster en zijn planeet worden berekend. En met behulp van die afstand kan weer een schatting worden gemaakt van de massa van de planeet, die ongeveer half zo zwaar lijkt te zijn als Jupiter. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-04-2015
Planeten van Tau Ceti waarschijnlijk niet 'bewoond'
Illustratie van een exoplaneet. (NASA)
Op de exoplaneten Tau Ceti e en f komt waarschijnlijk geen hoog ontwikkeld leven voor. Dat concluderen onderzoekers van Arizona State University op basis van berekeningen aan de evolutie van de moederster. Eerder werd aangenomen dat de twee planeten zich in de zogeheten bewoonbare zone van de ster bevinden, zodat er vloeibaar water en leven zou kunnen voorkomen. De ster Tau Ceti lijkt veel op de zon en staat relatief dichtbij, waardoor hij altijd al populair was bij sciencefictionschrijvers. Pas enkele jaren geleden werd ontdekt dat hij door vijf planeten wordt vergezeld.
Volgens de onderzoekers bevindt planeet e zich alleen in de bewoonbare zone wanneer aan allerlei gunstige voorwaarden wordt voldaan. Planeet f bevindt zich wél in de bewoonbare zone van de ster, maar pas sinds hooguit één miljard jaar: net als de zon neemt Tau Ceti in de loop van de tijd in lichtkracht toe, waardoor de bewoonbare zone langzaam maar zeker naar buiten beweegt. Een periode van één miljard jaar lijkt onvoldoende voor de ontwikkeling van complexe levensvormen.
Bovendien hebben de planeten van Tau Ceti mogelijk heel andere eigenschappen dan de planeten in ons eigen zonnestelsel. De ster bevat verhoudingsgewijs veel magnesium (de verhouding magnesium/silicium is 70 procent hoger dan in de zon), en dat zal vermoedelijk ook gelden voor de planeten. Dat betekent dat de minerale samenstelling van de gesteentemantels van de planeten sterk zal afwijken van die van de aarde, met waarschijnlijk grote gevolgen voor tektonische processen en vulkanisme. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Planeten van Tau Ceti waarschijnlijk niet 'bewoond'
Illustratie van een exoplaneet. (NASA)
Op de exoplaneten Tau Ceti e en f komt waarschijnlijk geen hoog ontwikkeld leven voor. Dat concluderen onderzoekers van Arizona State University op basis van berekeningen aan de evolutie van de moederster. Eerder werd aangenomen dat de twee planeten zich in de zogeheten bewoonbare zone van de ster bevinden, zodat er vloeibaar water en leven zou kunnen voorkomen. De ster Tau Ceti lijkt veel op de zon en staat relatief dichtbij, waardoor hij altijd al populair was bij sciencefictionschrijvers. Pas enkele jaren geleden werd ontdekt dat hij door vijf planeten wordt vergezeld.
Volgens de onderzoekers bevindt planeet e zich alleen in de bewoonbare zone wanneer aan allerlei gunstige voorwaarden wordt voldaan. Planeet f bevindt zich wél in de bewoonbare zone van de ster, maar pas sinds hooguit één miljard jaar: net als de zon neemt Tau Ceti in de loop van de tijd in lichtkracht toe, waardoor de bewoonbare zone langzaam maar zeker naar buiten beweegt. Een periode van één miljard jaar lijkt onvoldoende voor de ontwikkeling van complexe levensvormen.
Bovendien hebben de planeten van Tau Ceti mogelijk heel andere eigenschappen dan de planeten in ons eigen zonnestelsel. De ster bevat verhoudingsgewijs veel magnesium (de verhouding magnesium/silicium is 70 procent hoger dan in de zon), en dat zal vermoedelijk ook gelden voor de planeten. Dat betekent dat de minerale samenstelling van de gesteentemantels van de planeten sterk zal afwijken van die van de aarde, met waarschijnlijk grote gevolgen voor tektonische processen en vulkanisme. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-04-2015
Eerste exoplaneet 51 Pegasi b geeft via spectrum meer geheimen prijs
Illustratie van exoplaneet 51 Pegasi b. (ESO)
Portugese astronomen zijn er voor het eerst in geslaagd om de samenstelling te bestuderen van sterlicht dat gereflecteerd wordt door een exoplaneet. Het gaat om planeet 51 Pegasi b, op ca. 50 lichtjaar afstand van de aarde. Twintig jaar geleden was dit de eerste exoplaneet die gevonden werd in een (zeer kleine) omloopbaan rond een gewone ster. Uit de spectroscopische metingen is nieuwe informatie afgeleid over de planeet.
Eerder is het al een paar keer gelukt om metingen te verrichten aan de samenstelling van de dampkring van een exoplaneet, door sterlicht te bestuderen dat door die planeetatmosfeer wordt 'gefilterd'. Zulke waarnemingen zijn echter alleen mogelijk wanneer we vanaf de aarde exact van opzij tegen de baan van de planeet aankijken, zodat er zogeheten overgangen plaatsvinden.
51 Pegasi b vertoont geen planeetovergangen; het bestaan van de planeet is afgeleid uit de kleine periodieke schommelingen die hij met zijn zwaartekracht veroorzaakt in de beweging van de moederster. Door het spectrum van de ster zeer gedetailleerd te analyseren met behulp van de HARPS-spectrograaf op de 3,6-meter telescoop van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht op La Silla (Chili) is het nu gelukt om het licht te isoleren dat door de planeet wordt gereflecteerd. Daarbij is gebruik gemaakt van de bekende minieme periodieke dopplerverschuiving van dat gereflecteerde licht, veroorzaakt door de baanbeweging van de planeet.
Uit de metingen is afgeleid dat 51 Pegasi b in een baan beweegt die 9 graden helt ten opzichte van de gezichtslijn - net te veel om planeetovergangen te veroorzaken. Nu de baanhelling bekend is, kan uit de gemeten schommelingen van de ster ook de massa van de planeet berekend worden: hij blijkt ongeveer half zo zwaar te zijn als Jupiter. Bovendien concluderen de astronomen dat de planeet een slag groter is dan Jupiter (hij is sterk 'opgezwollen' doordat hij dicht bij de moederster staat en dus erg heet is) en een hoog reflecterend vermogen heeft. (GS)
(allesoversterrnekunde)
Eerste exoplaneet 51 Pegasi b geeft via spectrum meer geheimen prijs
Illustratie van exoplaneet 51 Pegasi b. (ESO)
Portugese astronomen zijn er voor het eerst in geslaagd om de samenstelling te bestuderen van sterlicht dat gereflecteerd wordt door een exoplaneet. Het gaat om planeet 51 Pegasi b, op ca. 50 lichtjaar afstand van de aarde. Twintig jaar geleden was dit de eerste exoplaneet die gevonden werd in een (zeer kleine) omloopbaan rond een gewone ster. Uit de spectroscopische metingen is nieuwe informatie afgeleid over de planeet.
Eerder is het al een paar keer gelukt om metingen te verrichten aan de samenstelling van de dampkring van een exoplaneet, door sterlicht te bestuderen dat door die planeetatmosfeer wordt 'gefilterd'. Zulke waarnemingen zijn echter alleen mogelijk wanneer we vanaf de aarde exact van opzij tegen de baan van de planeet aankijken, zodat er zogeheten overgangen plaatsvinden.
51 Pegasi b vertoont geen planeetovergangen; het bestaan van de planeet is afgeleid uit de kleine periodieke schommelingen die hij met zijn zwaartekracht veroorzaakt in de beweging van de moederster. Door het spectrum van de ster zeer gedetailleerd te analyseren met behulp van de HARPS-spectrograaf op de 3,6-meter telescoop van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht op La Silla (Chili) is het nu gelukt om het licht te isoleren dat door de planeet wordt gereflecteerd. Daarbij is gebruik gemaakt van de bekende minieme periodieke dopplerverschuiving van dat gereflecteerde licht, veroorzaakt door de baanbeweging van de planeet.
Uit de metingen is afgeleid dat 51 Pegasi b in een baan beweegt die 9 graden helt ten opzichte van de gezichtslijn - net te veel om planeetovergangen te veroorzaken. Nu de baanhelling bekend is, kan uit de gemeten schommelingen van de ster ook de massa van de planeet berekend worden: hij blijkt ongeveer half zo zwaar te zijn als Jupiter. Bovendien concluderen de astronomen dat de planeet een slag groter is dan Jupiter (hij is sterk 'opgezwollen' doordat hij dicht bij de moederster staat en dus erg heet is) en een hoog reflecterend vermogen heeft. (GS)
(allesoversterrnekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
28-04-2015
Robot-telescopen vinden superaardes bij nabije ster
.
Illustratie van de drie superaardes bij de ster HD 7924. (Karen Teramura/BJ Fulton/UH/IfA)
Volautomatische robottelescopen hebben een planetenstelsel ontdekt rond de ster HD 7924, op een afstand van slechts 54 lichtjaar in het sterrenbeeld Cassiopeia. De ster wordt vergezeld door drie super-aardes, met massa's van 7 à 8 keer de massa van de aarde. De drie exoplaneten (HD 7924b, c en d) draaien in kleine omloopbanen rond de ster, met omlooptijden van 5, 15 en 24 dagen.
De binnenste planeet (HD 7924b) werd in 2009 al gevonden met een gevoelige spectrograaf op de 10-meter Keck-telescoop op Mauna Kea, Hawaii. De andere twee superaardes zijn gevonden met de Automatic Planet Finder-telescoop op de Lick-sterrenwacht in Californië en de Automatic Photometric Telescope op het Fairborne Observatory in Arizona. Het gaat om relatief kleine telescopen die elke heldere nacht volautomatisch metingen uitvoeren aan een groot aantal sterren.
De superaardes van HD 7924 verraden hun aanwezigheid doordat ze met hun zwaartekracht periodieke schommelingen veroorzaken in de positie van de moederster. De nieuwe ontdekkingen worden gepubliceerd in The Astrophysical Journal. (GS)
(HLN)
Robot-telescopen vinden superaardes bij nabije ster
.
Illustratie van de drie superaardes bij de ster HD 7924. (Karen Teramura/BJ Fulton/UH/IfA)
Volautomatische robottelescopen hebben een planetenstelsel ontdekt rond de ster HD 7924, op een afstand van slechts 54 lichtjaar in het sterrenbeeld Cassiopeia. De ster wordt vergezeld door drie super-aardes, met massa's van 7 à 8 keer de massa van de aarde. De drie exoplaneten (HD 7924b, c en d) draaien in kleine omloopbanen rond de ster, met omlooptijden van 5, 15 en 24 dagen.
De binnenste planeet (HD 7924b) werd in 2009 al gevonden met een gevoelige spectrograaf op de 10-meter Keck-telescoop op Mauna Kea, Hawaii. De andere twee superaardes zijn gevonden met de Automatic Planet Finder-telescoop op de Lick-sterrenwacht in Californië en de Automatic Photometric Telescope op het Fairborne Observatory in Arizona. Het gaat om relatief kleine telescopen die elke heldere nacht volautomatisch metingen uitvoeren aan een groot aantal sterren.
De superaardes van HD 7924 verraden hun aanwezigheid doordat ze met hun zwaartekracht periodieke schommelingen veroorzaken in de positie van de moederster. De nieuwe ontdekkingen worden gepubliceerd in The Astrophysical Journal. (GS)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-05-2015
Bewolkte ochtenden en hete middagen op exoplaneten gemeten
Illustratie van een hete Jupiter. (NASA)
Sterrenkundigen zijn erin geslaagd om dagelijkse 'weerverschijnselen' te meten op zes exoplaneten - planeten bij andere sterren dan de zon. Het gaat om zogeheten 'hete Jupiters': zware, gasvormige reuzenplaneten die op zeer kleine afstand rond hun moederster draaien.
De zes planeten zijn ontdekt doordat ze (gezien vanaf de aarde) elke omloop voor hun moederster langs bewegen (een zogeheten planeetovergang) en daarbij een piepklein beetje licht onderscheppen. Met de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler is het nu echter ook gelukt om de aanwezigheid van de planeten te detecteren wanneer er géén overgang plaatsvindt. Kepler 'ziet' dan het gezamenlijke licht van de ster én de kleine hoeveelheid sterlicht die door de planeet wordt weerkaatst.
Dankzij de enorme gevoeligheid van Kepler was het mogelijk om subtiele helderheidsvariaties te meten van een duizendste procent van de helderheid van de ster zelf. Die variaties worden veroorzaakt door het zogeheten fase-effect: afhankelijk van de plaats van de planeet in zijn baan zien we een groter of een kleiner verlicht deel. Een nauwkeurige analyse van die helderheidsvariaties heeft voor vier van de zes exoplaneten uitgewezen dat er vooral in de ochtenduren sprake is van veel bewolking in de dampkring. Bij de andere twee planeten blijkt er 's middags sprake te zijn van een heldere hemel en een extreem hoge temperatuur (tot meer dan 1600 graden Celsius).
De nieuwe metingen, verricht door een internationaal team van astronomen onder wie Ray Jayawardhana van York University en de Nederlandse astronoom Ernst de Mooij (nu verbonden aan Queen's University Belfast), zijn vandaag gepubliceerd in The Astrophysical Journal.
(allesoversterrenkunde)
Bewolkte ochtenden en hete middagen op exoplaneten gemeten
Illustratie van een hete Jupiter. (NASA)
Sterrenkundigen zijn erin geslaagd om dagelijkse 'weerverschijnselen' te meten op zes exoplaneten - planeten bij andere sterren dan de zon. Het gaat om zogeheten 'hete Jupiters': zware, gasvormige reuzenplaneten die op zeer kleine afstand rond hun moederster draaien.
De zes planeten zijn ontdekt doordat ze (gezien vanaf de aarde) elke omloop voor hun moederster langs bewegen (een zogeheten planeetovergang) en daarbij een piepklein beetje licht onderscheppen. Met de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler is het nu echter ook gelukt om de aanwezigheid van de planeten te detecteren wanneer er géén overgang plaatsvindt. Kepler 'ziet' dan het gezamenlijke licht van de ster én de kleine hoeveelheid sterlicht die door de planeet wordt weerkaatst.
Dankzij de enorme gevoeligheid van Kepler was het mogelijk om subtiele helderheidsvariaties te meten van een duizendste procent van de helderheid van de ster zelf. Die variaties worden veroorzaakt door het zogeheten fase-effect: afhankelijk van de plaats van de planeet in zijn baan zien we een groter of een kleiner verlicht deel. Een nauwkeurige analyse van die helderheidsvariaties heeft voor vier van de zes exoplaneten uitgewezen dat er vooral in de ochtenduren sprake is van veel bewolking in de dampkring. Bij de andere twee planeten blijkt er 's middags sprake te zijn van een heldere hemel en een extreem hoge temperatuur (tot meer dan 1600 graden Celsius).
De nieuwe metingen, verricht door een internationaal team van astronomen onder wie Ray Jayawardhana van York University en de Nederlandse astronoom Ernst de Mooij (nu verbonden aan Queen's University Belfast), zijn vandaag gepubliceerd in The Astrophysical Journal.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-05-2015
Grote ‘exomanen’ kunnen leefbaar zijn
Artist’s impression van een (onleefbare) ’super-Jupiter’ met potentieel leefbare exomanen. (NASA)
Volgens wetenschappers van de McMaster-universiteit in Canada hebben sommige manen van exoplaneten – planeten buiten ons zonnestelsel – de juiste afmetingen en voldoende water om leefbaar te zijn. Dat volgt uit modelberekeningen, waarvan de resultaten in de tijdschriften Astronomy and Astrophysics en The Astrophysical Journal zijn verschenen.
De afgelopen jaren zijn duizenden exoplaneten ontdekt. In veel gevallen gaat het om zware gasplaneten van het type Jupiter: niet bepaald leefbare werelden. Maar de Canadese computermodellen laten zien dat rond deze ‘super-Jupiters’ manen kunnen cirkelen die twee keer zoveel massa hebben als de planeet Mars. Als de moederplaneet zich maar op de juiste afstand van haar ster bevindt, zou zo’n maan zo maar eens een geschikte broedplaats voor leven kunnen zijn.
Tot dusver is overigens nog geen enkele exomaan ontdekt. Volgens de wetenschappers zal dat echter niet lang meer duren. Zelfs het doorspitten van de al bestaande gegevens van de Amerikaanse Kepler-satelliet zou al zekerheid kunnen geven over het bestaan van zware exomanen. En anders lukt het wel met de toekomstige Europese ruimtemissie PLATO of de European Extremely Large Telescope.
(allesoversterrenkunde)
Grote ‘exomanen’ kunnen leefbaar zijn
Artist’s impression van een (onleefbare) ’super-Jupiter’ met potentieel leefbare exomanen. (NASA)
Volgens wetenschappers van de McMaster-universiteit in Canada hebben sommige manen van exoplaneten – planeten buiten ons zonnestelsel – de juiste afmetingen en voldoende water om leefbaar te zijn. Dat volgt uit modelberekeningen, waarvan de resultaten in de tijdschriften Astronomy and Astrophysics en The Astrophysical Journal zijn verschenen.
De afgelopen jaren zijn duizenden exoplaneten ontdekt. In veel gevallen gaat het om zware gasplaneten van het type Jupiter: niet bepaald leefbare werelden. Maar de Canadese computermodellen laten zien dat rond deze ‘super-Jupiters’ manen kunnen cirkelen die twee keer zoveel massa hebben als de planeet Mars. Als de moederplaneet zich maar op de juiste afstand van haar ster bevindt, zou zo’n maan zo maar eens een geschikte broedplaats voor leven kunnen zijn.
Tot dusver is overigens nog geen enkele exomaan ontdekt. Volgens de wetenschappers zal dat echter niet lang meer duren. Zelfs het doorspitten van de al bestaande gegevens van de Amerikaanse Kepler-satelliet zou al zekerheid kunnen geven over het bestaan van zware exomanen. En anders lukt het wel met de toekomstige Europese ruimtemissie PLATO of de European Extremely Large Telescope.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-06-2015
Vulkanisme op exoplaneet kan wijzen op plaattektoniek en mogelijk leven
Uitbarsting van de Calbuco-vulkaan in Chili. (Wikimedia Commons)
Master-studenten aan de University of Washington in Seattle hebben voorgerekend dat zware explosieve vulkaanuitbarstingen op aardeachtige exoplaneten zoveel materiaal in de dampkring kunnen blazen dat er spectroscopische 'vingerafdrukken' waarneembaar moeten zijn tijdens planeetovergangen, wanneer de planeet vanaf de aarde gezien voor zijn moederster langs beweegt.
In het vakblad Astrobiology beschrijven ze hoe op die manier ontdekt zou kunnen worden of er op aardeachtige planeten grootschalige vulkanische activiteit voorkomt. Dat zou kunnen wijzen op plaattektoniek zoals op aarde. Algemeen wordt aangenomen dat het voortbestaan van leven op aarde op z'n minst vergemakkelijkt is door het proces van plaattektoniek, waarbij materiaal wordt uitgewisseld tussen mantel en dampkring, en er een kooldioxidekringloop op gang komt die een planeet gedurende lange tijd leefbaar kan houden.
Als het mogelijk is om via de atmosferische sporen van vulkanisme aan te tonen dat er op een verre planeet plaattektoniek voorkomt, zou dat een manier zijn om exoplaneten te identificeren waar het loont om gericht te gaan zoeken naar de aanwezigheid van leven, aldus de studenten. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Vulkanisme op exoplaneet kan wijzen op plaattektoniek en mogelijk leven
Uitbarsting van de Calbuco-vulkaan in Chili. (Wikimedia Commons)
Master-studenten aan de University of Washington in Seattle hebben voorgerekend dat zware explosieve vulkaanuitbarstingen op aardeachtige exoplaneten zoveel materiaal in de dampkring kunnen blazen dat er spectroscopische 'vingerafdrukken' waarneembaar moeten zijn tijdens planeetovergangen, wanneer de planeet vanaf de aarde gezien voor zijn moederster langs beweegt.
In het vakblad Astrobiology beschrijven ze hoe op die manier ontdekt zou kunnen worden of er op aardeachtige planeten grootschalige vulkanische activiteit voorkomt. Dat zou kunnen wijzen op plaattektoniek zoals op aarde. Algemeen wordt aangenomen dat het voortbestaan van leven op aarde op z'n minst vergemakkelijkt is door het proces van plaattektoniek, waarbij materiaal wordt uitgewisseld tussen mantel en dampkring, en er een kooldioxidekringloop op gang komt die een planeet gedurende lange tijd leefbaar kan houden.
Als het mogelijk is om via de atmosferische sporen van vulkanisme aan te tonen dat er op een verre planeet plaattektoniek voorkomt, zou dat een manier zijn om exoplaneten te identificeren waar het loont om gericht te gaan zoeken naar de aanwezigheid van leven, aldus de studenten. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ze verzinnen steeds meer mogelijkheden voor de zoektocht naar buitenaards leven!quote:
08-06-2015
Vulkanisme op exoplaneet kan wijzen op plaattektoniek en mogelijk leven
[ afbeelding ]
Uitbarsting van de Calbuco-vulkaan in Chili. (Wikimedia Commons)
Master-studenten aan de University of Washington in Seattle hebben voorgerekend dat zware explosieve vulkaanuitbarstingen op aardeachtige exoplaneten zoveel materiaal in de dampkring kunnen blazen dat er spectroscopische 'vingerafdrukken' waarneembaar moeten zijn tijdens planeetovergangen, wanneer de planeet vanaf de aarde gezien voor zijn moederster langs beweegt.
In het vakblad Astrobiology beschrijven ze hoe op die manier ontdekt zou kunnen worden of er op aardeachtige planeten grootschalige vulkanische activiteit voorkomt. Dat zou kunnen wijzen op plaattektoniek zoals op aarde. Algemeen wordt aangenomen dat het voortbestaan van leven op aarde op z'n minst vergemakkelijkt is door het proces van plaattektoniek, waarbij materiaal wordt uitgewisseld tussen mantel en dampkring, en er een kooldioxidekringloop op gang komt die een planeet gedurende lange tijd leefbaar kan houden.
Als het mogelijk is om via de atmosferische sporen van vulkanisme aan te tonen dat er op een verre planeet plaattektoniek voorkomt, zou dat een manier zijn om exoplaneten te identificeren waar het loont om gericht te gaan zoeken naar de aanwezigheid van leven, aldus de studenten. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
BIG EXOPLANET MAY BE SURROUNDED BY HELIUM
No hydrogen found around Neptune-sized planet
By Christopher Crockett 3:30pm, June 21, 2015
The party balloon industry could make a killing on an exoplanet such as GJ 436b, a broiling Neptune-sized world whose atmosphere might contain mostly helium. No such planet orbits our sun, but helium planets might be common throughout the galaxy, researchers say.
Hydrogen dominates the skies over the giant planets Jupiter, Saturn, Neptune and Uranus. But if those planets were closer to the sun, the hydrogen would bake off and leave behind helium, Renyu Hu, an astrophysicist at the Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, Calif., and colleagues suggest. Such a scenario could describe the plethora of “warm Neptunes” turned up by the Kepler space telescope, the researchers suggest online May 11 at arXiv.org.
A shroud of helium could explain the strange chemistry of GJ 436b, where researchers see no trace of the hydrogen-bearing methane that they expected. Astronomers have yet to determine, however, if the planet is ruled by a race of squeaky-voiced balloon suppliers.
https://www.sciencenews.o(...)be-surrounded-helium
No hydrogen found around Neptune-sized planet
By Christopher Crockett 3:30pm, June 21, 2015
The party balloon industry could make a killing on an exoplanet such as GJ 436b, a broiling Neptune-sized world whose atmosphere might contain mostly helium. No such planet orbits our sun, but helium planets might be common throughout the galaxy, researchers say.
Hydrogen dominates the skies over the giant planets Jupiter, Saturn, Neptune and Uranus. But if those planets were closer to the sun, the hydrogen would bake off and leave behind helium, Renyu Hu, an astrophysicist at the Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, Calif., and colleagues suggest. Such a scenario could describe the plethora of “warm Neptunes” turned up by the Kepler space telescope, the researchers suggest online May 11 at arXiv.org.
A shroud of helium could explain the strange chemistry of GJ 436b, where researchers see no trace of the hydrogen-bearing methane that they expected. Astronomers have yet to determine, however, if the planet is ruled by a race of squeaky-voiced balloon suppliers.
https://www.sciencenews.o(...)be-surrounded-helium
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
NIEUWE TECHNIEK GEBRUIKT OM EXOPLATEN TE VINDEN
Geschreven door Tim Kraaijvanger op 23 juni 2015 om 19:04 uur
Astronomen hebben een nieuwe techniek toegepast om een foto te maken van een exoplaneet. De exoplaneet bevindt zich vlak naast zijn moederster.
Tot nu toe zijn er bijna 2000 exoplaneten gevonden, alleen zijn wetenschappers er niet in geslaagd om veel planeten op de gevoelige plaat vast te leggen. Dit komt omdat exoplaneten vaak indirect worden gevonden, bijvoorbeeld omdat er sprake is van een klein dipje in het sterrenlicht of omdat het spectrum van de ster verandert.
De vector Apodizing Phase Plate (vector-APP)-coronagraaf die vorig jaar is geïnstalleerd op de 6,5 meter Magellan Clay-telescoop in Chili kan wel foto’s maken van exoplaneet. Deze coronograaf filtert het sterrenlicht weg, terwijl licht van de exoplaneet wordt doorgelaten. Dit wordt gerealiseerd door een geavanceerde vloeibaar-kristaltechniek, waarbij twee foto’s van een ster worden gemaakt. Er ontstaan donkere D-vormige ‘gaten’ in de halo rond de ster, waardoor onderzoekers in de omgeving exoplaneten kunnen vinden.
“Toen we het eerste plaatje in de controlekamer van de telescoop zagen, wisten we dat we beet hadden,” zegt de Leidse promovendus Gilles Otten, die de resultaten presenteerde tijdens een conferentie in Montreal. Ook de Leidse astronoom Frans Snik is enthousiast. “Na de hele ontwikkel- en laboratoriumtestfase was het echt fantastisch om meteen tijdens de eerste waarneemnacht te zien dat onze nieuwe benadering perfect werkt. We zetten onze nieuwe coronagraaf nu dus vol in om nieuwe exoplaneten te ontdekken.”
De geavanceerde vloeibaar kristal-technologie maakt het ook mogelijk donkere ‘gaten’ te tonen die het complete gebied van 360 graden rond de centrale ster bedekken. Boven dit artikel is een testopname zichtbaar van de ster Beta Centauri, waarop de begeleider Beta Centauri B duidelijk zichtbaar is. Met traditionele technologie is dit niet mogelijk.
http://www.scientias.nl/n(...)oplaneten-te-vinden/
Geschreven door Tim Kraaijvanger op 23 juni 2015 om 19:04 uur
Astronomen hebben een nieuwe techniek toegepast om een foto te maken van een exoplaneet. De exoplaneet bevindt zich vlak naast zijn moederster.
Tot nu toe zijn er bijna 2000 exoplaneten gevonden, alleen zijn wetenschappers er niet in geslaagd om veel planeten op de gevoelige plaat vast te leggen. Dit komt omdat exoplaneten vaak indirect worden gevonden, bijvoorbeeld omdat er sprake is van een klein dipje in het sterrenlicht of omdat het spectrum van de ster verandert.
De vector Apodizing Phase Plate (vector-APP)-coronagraaf die vorig jaar is geïnstalleerd op de 6,5 meter Magellan Clay-telescoop in Chili kan wel foto’s maken van exoplaneet. Deze coronograaf filtert het sterrenlicht weg, terwijl licht van de exoplaneet wordt doorgelaten. Dit wordt gerealiseerd door een geavanceerde vloeibaar-kristaltechniek, waarbij twee foto’s van een ster worden gemaakt. Er ontstaan donkere D-vormige ‘gaten’ in de halo rond de ster, waardoor onderzoekers in de omgeving exoplaneten kunnen vinden.
“Toen we het eerste plaatje in de controlekamer van de telescoop zagen, wisten we dat we beet hadden,” zegt de Leidse promovendus Gilles Otten, die de resultaten presenteerde tijdens een conferentie in Montreal. Ook de Leidse astronoom Frans Snik is enthousiast. “Na de hele ontwikkel- en laboratoriumtestfase was het echt fantastisch om meteen tijdens de eerste waarneemnacht te zien dat onze nieuwe benadering perfect werkt. We zetten onze nieuwe coronagraaf nu dus vol in om nieuwe exoplaneten te ontdekken.”
De geavanceerde vloeibaar kristal-technologie maakt het ook mogelijk donkere ‘gaten’ te tonen die het complete gebied van 360 graden rond de centrale ster bedekken. Boven dit artikel is een testopname zichtbaar van de ster Beta Centauri, waarop de begeleider Beta Centauri B duidelijk zichtbaar is. Met traditionele technologie is dit niet mogelijk.
http://www.scientias.nl/n(...)oplaneten-te-vinden/
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
24-06-2015
Exoplaneet GJ 536b vertoont komeetachtige staart
Artist’s impression van de exoplaneet GJ 436b die, onder invloed van de intense straling van zijn moederster, veel gas verliest. Het tweetal is 33 lichtjaar verwijderd van de aarde. (Mark Garlick/University of Warwick)
Waarnemingen met de Hubble-ruimtetelescoop en de röntgensatelliet Chandra laten zien dat de atmosfeer van de hete exoplaneet GJ 536b aan het ‘verdampen’ is. Hierdoor heeft zich een lange, komeetachtige staart achter de planeet gevormd (Nature, 25 juni).
GJ 536b, een planeet van het formaat Neptunus, draait op een afstand van minder dan 5 miljoen kilometer om een rode dwergster. Vanaf de aarde gezien beweegt de planeet daarbij eens in de 63 uur voor zijn ster langs.
Dat de atmosferen van planeten in zulke krappe omloopbanen te lijden hebben onder de intense straling van de centrale ster, werd al langer vermoed. Maar tot nu toe ontbrak het aan betrouwbare metingen van de hoeveelheid gas die daarbij ontsnapt.
Uit de nieuwe waarnemingen blijkt dat steeds als GJ 536b voor zijn ster langs schuift, het ultraviolette licht van de ster voor ongeveer de helft wordt geabsorbeerd door een grote wolk van waterstofgas. Berekeningen wijzen uit dat er per seconde ongeveer 1000 ton waterstof uit de atmosfeer van de planeet verdwijnt.
Dat lijkt heel veel, maar in dit tempo verliest de planeet in een miljard jaar slechts 0,1% van zijn atmosfeer. Vermoed wordt wel dat het verdampingsproces bij andere exoplaneten veel harder kan toeslaan.
(allesoversterrenkunde)
Exoplaneet GJ 536b vertoont komeetachtige staart
Artist’s impression van de exoplaneet GJ 436b die, onder invloed van de intense straling van zijn moederster, veel gas verliest. Het tweetal is 33 lichtjaar verwijderd van de aarde. (Mark Garlick/University of Warwick)
Waarnemingen met de Hubble-ruimtetelescoop en de röntgensatelliet Chandra laten zien dat de atmosfeer van de hete exoplaneet GJ 536b aan het ‘verdampen’ is. Hierdoor heeft zich een lange, komeetachtige staart achter de planeet gevormd (Nature, 25 juni).
GJ 536b, een planeet van het formaat Neptunus, draait op een afstand van minder dan 5 miljoen kilometer om een rode dwergster. Vanaf de aarde gezien beweegt de planeet daarbij eens in de 63 uur voor zijn ster langs.
Dat de atmosferen van planeten in zulke krappe omloopbanen te lijden hebben onder de intense straling van de centrale ster, werd al langer vermoed. Maar tot nu toe ontbrak het aan betrouwbare metingen van de hoeveelheid gas die daarbij ontsnapt.
Uit de nieuwe waarnemingen blijkt dat steeds als GJ 536b voor zijn ster langs schuift, het ultraviolette licht van de ster voor ongeveer de helft wordt geabsorbeerd door een grote wolk van waterstofgas. Berekeningen wijzen uit dat er per seconde ongeveer 1000 ton waterstof uit de atmosfeer van de planeet verdwijnt.
Dat lijkt heel veel, maar in dit tempo verliest de planeet in een miljard jaar slechts 0,1% van zijn atmosfeer. Vermoed wordt wel dat het verdampingsproces bij andere exoplaneten veel harder kan toeslaan.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-06-2015
Eerste exoplaneet kleiner dan de aarde gewogen en gemeten
Wetenschappers hebben de grootte en het gewicht vastgesteld van Kepler-138b. Het is de eerste exoplaneet kleiner dan de aarde die astronomen wogen en maten.
Kepler-138b draait om een kleine ster op een afstand van 200 lichtjaar van de aarde. De moederster – Kepler-138 – is 30% koeler en twee keer zo klein als de zon. Om deze ster draaien meerdere planeten, zoals Kepler-138c en Kepler-138d. Kepler-138b is de binnenste exoplaneet. Deze buitenaardse wereld is even groot als de planeet Mars en tien keer zo licht als de aarde. Kepler-138c en Kepler-138d zijn iets groter dan de aarde.
Astronomen slaagden erin om de drie exoplaneten te wegen, omdat de drie hemellichamen invloed uitoefenen op elkaar. Kepler-138b heeft een bepaalde snelheid waarmee de planeet om de moederster raast, maar de andere exoplaneten versnellen of vertragen Kepler-138b. Door deze veranderingen te analyseren, kunnen wetenschappers precies achterhalen hoe zwaar de exoplaneten zijn.
Maar hoe weten astronomen hoe groot een exoplaneet is? Ook daarvoor kennen zij een trucje. Iedere keer als een planeet voor de ster langs gaat, wordt een deel van het sterrenlicht geblokkeerd. Astronomen kunnen op die manier de grootte van een exoplaneet vaststellen.
Helaas kunnen we niet verhuizen naar één van deze exoplaneten. Alledrie draaien ze te dicht om hun moederster, waardoor het voor aardbewoners te heet onder de voeten is. Het is er te warm voor vloeibaar water.
(scientias.nl)
Eerste exoplaneet kleiner dan de aarde gewogen en gemeten
Wetenschappers hebben de grootte en het gewicht vastgesteld van Kepler-138b. Het is de eerste exoplaneet kleiner dan de aarde die astronomen wogen en maten.
Kepler-138b draait om een kleine ster op een afstand van 200 lichtjaar van de aarde. De moederster – Kepler-138 – is 30% koeler en twee keer zo klein als de zon. Om deze ster draaien meerdere planeten, zoals Kepler-138c en Kepler-138d. Kepler-138b is de binnenste exoplaneet. Deze buitenaardse wereld is even groot als de planeet Mars en tien keer zo licht als de aarde. Kepler-138c en Kepler-138d zijn iets groter dan de aarde.
Astronomen slaagden erin om de drie exoplaneten te wegen, omdat de drie hemellichamen invloed uitoefenen op elkaar. Kepler-138b heeft een bepaalde snelheid waarmee de planeet om de moederster raast, maar de andere exoplaneten versnellen of vertragen Kepler-138b. Door deze veranderingen te analyseren, kunnen wetenschappers precies achterhalen hoe zwaar de exoplaneten zijn.
Maar hoe weten astronomen hoe groot een exoplaneet is? Ook daarvoor kennen zij een trucje. Iedere keer als een planeet voor de ster langs gaat, wordt een deel van het sterrenlicht geblokkeerd. Astronomen kunnen op die manier de grootte van een exoplaneet vaststellen.
Helaas kunnen we niet verhuizen naar één van deze exoplaneten. Alledrie draaien ze te dicht om hun moederster, waardoor het voor aardbewoners te heet onder de voeten is. Het is er te warm voor vloeibaar water.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-06-2015
Water rondom komeet 67P in kaart gebracht
Het MIRO-instrument van de Rosetta-ruimtesonde heeft een kaart gemaakt van water rondom komeet 67P. De kaart laat zien dat het water niet gelijk verdeeld is.
Zo bevat de nevelige wolk van gas om de kern van de komeet veel water, vooral aan de dagkant van 67P. Er is minder water te vinden boven de nachtkant van de komeet. Vooral het gebied boven de zuidpool bevat weinig water, zoals te zien is op de kaart bovenaan dit artikel.
“Het gebied net boven de nek heeft de hoogste waterdichtheid”, vertelt onderzoeker Nicolas Biver van het LESIA-Observatoire de Paris. “Dit is de regio nabij de noordpool van de komeet. Hier is de hoeveelheid water twee magnitudes hoger dan op andere plekken in de coma.”
Dankzij deze kaart kunnen wetenschappers beter bepalen hoe water circuleert in de ijle atmosfeer boven het oppervlak van komeet 67P. De tijdelijke atmosfeer bestaat namelijk uit deeltjes die los zijn gekomen van de komeet. De metingen zijn verricht op 7 september 2014, toen de Rosetta-ruimtesonde 58 kilometer van het centrum van de komeet verwijderd was. Het scannen duurde in totaal vier uur, waarbij 201 verschillende punten werden gecontroleerd.
(scientias.nl)
Water rondom komeet 67P in kaart gebracht
Het MIRO-instrument van de Rosetta-ruimtesonde heeft een kaart gemaakt van water rondom komeet 67P. De kaart laat zien dat het water niet gelijk verdeeld is.
Zo bevat de nevelige wolk van gas om de kern van de komeet veel water, vooral aan de dagkant van 67P. Er is minder water te vinden boven de nachtkant van de komeet. Vooral het gebied boven de zuidpool bevat weinig water, zoals te zien is op de kaart bovenaan dit artikel.
“Het gebied net boven de nek heeft de hoogste waterdichtheid”, vertelt onderzoeker Nicolas Biver van het LESIA-Observatoire de Paris. “Dit is de regio nabij de noordpool van de komeet. Hier is de hoeveelheid water twee magnitudes hoger dan op andere plekken in de coma.”
Dankzij deze kaart kunnen wetenschappers beter bepalen hoe water circuleert in de ijle atmosfeer boven het oppervlak van komeet 67P. De tijdelijke atmosfeer bestaat namelijk uit deeltjes die los zijn gekomen van de komeet. De metingen zijn verricht op 7 september 2014, toen de Rosetta-ruimtesonde 58 kilometer van het centrum van de komeet verwijderd was. Het scannen duurde in totaal vier uur, waarbij 201 verschillende punten werden gecontroleerd.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-07-2015
Leidse astronomen zien jongste exoplaneet ooit
Nederlandse en Zwitserse astronomen hebben een protoplaneet gevonden bij een ster. Zij kunnen zien hoe de jonge gasplaneet zich vormt.
De protoplaneet draait om de piepjonge ster HD 100546b. Deze ster is pas vijf tot tien miljoen jaar oud en is slechts 335 lichtjaar verwijderd van de aarde. De ster bevindt zich in het sterrenbeeld Vlieg, dat alleen op het zuidelijk halfrond te zien is.
Fomalhaut b is de allereerste exoplaneet die op de gevoelige plaat is vastgelegd. De exoplaneet is in 2004 voor het eerst gefotografeerd, al werd het object pas jaren later gevonden.
De sterrenkundigen gebruikten de Very Large Telescope om in te zoomen op dit exo-zonnestelsel. Aan deze telescoop werd een in Leiden gemaakt instrument gekoppeld, namelijk een coronograaf. “Onze APP-coronograaf filtert het sterlicht weg en laat zien dat de protoplaneet om zijn ster draait”, zegt Matthew Kenworthy van de Leidse Sterrewacht.
De coronograaf werkt op dit moment alleen bij licht van een specifieke golflengte. De Leidse onderzoekers testen momenteel nieuwe instrumenten, die meerdere golflengten tegelijkertijd kunnen waarnemen. Deze instrumenten zijn bedoeld voor de nieuwe generatie supertelescopen.
Er zijn al vaker jonge planeten bij jonge sterren gevonden, maar de nu gevonden exoplaneet lijkt de jongste ooit te zijn. Dit concluderen de wetenschappers op basis van de stofschijf, die om de ster draait. Zo bevat de stofschijf weinig gaten, wat betekent dat er nog weinig activiteit is geweest.
(scientias.nl)
Leidse astronomen zien jongste exoplaneet ooit
Nederlandse en Zwitserse astronomen hebben een protoplaneet gevonden bij een ster. Zij kunnen zien hoe de jonge gasplaneet zich vormt.
De protoplaneet draait om de piepjonge ster HD 100546b. Deze ster is pas vijf tot tien miljoen jaar oud en is slechts 335 lichtjaar verwijderd van de aarde. De ster bevindt zich in het sterrenbeeld Vlieg, dat alleen op het zuidelijk halfrond te zien is.
Fomalhaut b is de allereerste exoplaneet die op de gevoelige plaat is vastgelegd. De exoplaneet is in 2004 voor het eerst gefotografeerd, al werd het object pas jaren later gevonden.
De sterrenkundigen gebruikten de Very Large Telescope om in te zoomen op dit exo-zonnestelsel. Aan deze telescoop werd een in Leiden gemaakt instrument gekoppeld, namelijk een coronograaf. “Onze APP-coronograaf filtert het sterlicht weg en laat zien dat de protoplaneet om zijn ster draait”, zegt Matthew Kenworthy van de Leidse Sterrewacht.
De coronograaf werkt op dit moment alleen bij licht van een specifieke golflengte. De Leidse onderzoekers testen momenteel nieuwe instrumenten, die meerdere golflengten tegelijkertijd kunnen waarnemen. Deze instrumenten zijn bedoeld voor de nieuwe generatie supertelescopen.
Er zijn al vaker jonge planeten bij jonge sterren gevonden, maar de nu gevonden exoplaneet lijkt de jongste ooit te zijn. Dit concluderen de wetenschappers op basis van de stofschijf, die om de ster draait. Zo bevat de stofschijf weinig gaten, wat betekent dat er nog weinig activiteit is geweest.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
15-07-2015
Is dit een exacte kopie van ons eigen zonnestelsel?
Geschreven door Tim Kraaijvanger op 15 juli 2015 om 16:00 uur
Een internationaal team van astronomen heeft de tweelingbroer van Jupiter gevonden. Niet alleen lijkt deze exoplaneet op de grootste planeet van ons zonnestelsel; ook draait de tweelingbroer op dezelfde afstand om een zonachtige ster.
De nieuwe exoplaneet draait om de ster HIP 11915. Deze ster is ongeveer even oud als de zon. Daarnaast is de ster qua samenstelling en massa identiek aan onze moederster.
Het is voor het eerst dat astronomen een combinatie van een ster en een planeet zien die overeenkomt met het duo zon-Jupiter. Is dit systeem een exacte kopie van ons eigen zonnestelsel? Misschien wel. “De zoektocht naar een tweede aarde en een tweede zonnestelsel is één van de spannendste ondernemingen in de astronomie”, vertelt onderzoeker Jorge Melendez van de universiteit van São Paulo. “We zijn heel blij dat we deel uitmaken van dit baanbrekende onderzoek.”
De chemische signatuur van onze zon is mogelijk beïnvloed door de aanwezigheid van rotsachtige planeten in het zonnestelsel. Dit wijst erop dat ook rond HIP 11915 mogelijk rotsachtige planeten cirkelen. Daarnaast vermoeden astronomen dat de huidige ordening van planeten in ons zonnestelsel te danken is aan Jupiter en zijn zwaartekrachtsinvloed. De ontdekking van een evenbeeld van Jupiter zou dus wel eens een belangrijke mijlpaal kunnen zijn in de zoektocht naar een planetenstelsel dat op het onze lijkt. Dit maakt HIP 11915 één van de meest veelbelovende kandidaten voor het huisvesten van een zogenoemd ‘zonnestelsel 2.0′. “Na een twintig jaar durende jacht beginnen we eindelijk grote gasplaneten met lange omlooptijden – zoals in ons eigen zonnestelsel – te ontdekken”, vertelt hoofdauteur Megan Bedell van de universiteit van Chicago. “Dit is een spannend teken dat er andere zonnestelsels op ontdekking wachten.”
De tweelingbroer van Jupiter is ontdekt met behulp van de 3,6-meter ESO-telescoop van de sterrenwacht op La Silla in Chili. Onderzoekers gebruikten het HARPS-instrument. Dankzij dit instrument vonden astronomen onlangs 500 kometen rondom een jonge ster. Ook zagen zij voor het eerst het spectrum van een exoplaneet in zichtbaar licht.
(scientias.nl)
Is dit een exacte kopie van ons eigen zonnestelsel?
Geschreven door Tim Kraaijvanger op 15 juli 2015 om 16:00 uur
Een internationaal team van astronomen heeft de tweelingbroer van Jupiter gevonden. Niet alleen lijkt deze exoplaneet op de grootste planeet van ons zonnestelsel; ook draait de tweelingbroer op dezelfde afstand om een zonachtige ster.
De nieuwe exoplaneet draait om de ster HIP 11915. Deze ster is ongeveer even oud als de zon. Daarnaast is de ster qua samenstelling en massa identiek aan onze moederster.
Het is voor het eerst dat astronomen een combinatie van een ster en een planeet zien die overeenkomt met het duo zon-Jupiter. Is dit systeem een exacte kopie van ons eigen zonnestelsel? Misschien wel. “De zoektocht naar een tweede aarde en een tweede zonnestelsel is één van de spannendste ondernemingen in de astronomie”, vertelt onderzoeker Jorge Melendez van de universiteit van São Paulo. “We zijn heel blij dat we deel uitmaken van dit baanbrekende onderzoek.”
De chemische signatuur van onze zon is mogelijk beïnvloed door de aanwezigheid van rotsachtige planeten in het zonnestelsel. Dit wijst erop dat ook rond HIP 11915 mogelijk rotsachtige planeten cirkelen. Daarnaast vermoeden astronomen dat de huidige ordening van planeten in ons zonnestelsel te danken is aan Jupiter en zijn zwaartekrachtsinvloed. De ontdekking van een evenbeeld van Jupiter zou dus wel eens een belangrijke mijlpaal kunnen zijn in de zoektocht naar een planetenstelsel dat op het onze lijkt. Dit maakt HIP 11915 één van de meest veelbelovende kandidaten voor het huisvesten van een zogenoemd ‘zonnestelsel 2.0′. “Na een twintig jaar durende jacht beginnen we eindelijk grote gasplaneten met lange omlooptijden – zoals in ons eigen zonnestelsel – te ontdekken”, vertelt hoofdauteur Megan Bedell van de universiteit van Chicago. “Dit is een spannend teken dat er andere zonnestelsels op ontdekking wachten.”
De tweelingbroer van Jupiter is ontdekt met behulp van de 3,6-meter ESO-telescoop van de sterrenwacht op La Silla in Chili. Onderzoekers gebruikten het HARPS-instrument. Dankzij dit instrument vonden astronomen onlangs 500 kometen rondom een jonge ster. Ook zagen zij voor het eerst het spectrum van een exoplaneet in zichtbaar licht.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-07-2015
Bewoonbaarheid van planeten mede bepaald door samenstelling
van een aarde-achtige exoplaneet De bewoonbaarheid van een aardeachtige exoplaneet wordt niet alleen bepaald door de afstand van de planeet tot zijn moederster, maar ook door de samenstelling. Dat concluderen onderzoekers van de Universiteit van Californië in Santa Barbara op basis van nieuwe modelberekeningen.
Tot ca. tien jaar geleden werd aangenomen dat de samenstelling van de aarde vergelijkbaar zou zijn met die van zogeheten chondrieten (ee bepaald type steenmeteorieten) - de aardse planeten zijn immers uit zulke kleine brokstukken samengeklonterd. Later bleek echter dat de samenstelling van de aarde in bepaalde opzichten toch afwijkt van die van chondrieten.
Een nieuw model, opgesteld door de Californische aardwetenschappers, gaat er nu vanuit dat de aarde minder radioactieve elementen (uranium, thorium en kalium) bevat dan tot dusver werd aangenomen. Recente berekeningen, vandaag gepubliceerd in Nature Geoscience, laten zien dat het nieuwe model wél leidt tot het ontstaan van plaattektoniek, terwijl de aarde in het 'oude' model géén plaattektoniek zou vertonen, vanwege een te grote warmteproductie.
Plaattektoniek werkt als een soort planetaire thermostaat, en speelt een belangrijke rol bij het bewoonbaar houden van een planeet zoals de aarde. De onderzoekers concluderen dan ook dat bij het beoordelen van de bewoonbaarheid van aardeachtige exoplaneten niet alleen gekeken moet worden naar de afstand tot hun moederster, maar ook naar de samenstelling.
(allesoversterrenkunde)
Bewoonbaarheid van planeten mede bepaald door samenstelling
van een aarde-achtige exoplaneet De bewoonbaarheid van een aardeachtige exoplaneet wordt niet alleen bepaald door de afstand van de planeet tot zijn moederster, maar ook door de samenstelling. Dat concluderen onderzoekers van de Universiteit van Californië in Santa Barbara op basis van nieuwe modelberekeningen.
Tot ca. tien jaar geleden werd aangenomen dat de samenstelling van de aarde vergelijkbaar zou zijn met die van zogeheten chondrieten (ee bepaald type steenmeteorieten) - de aardse planeten zijn immers uit zulke kleine brokstukken samengeklonterd. Later bleek echter dat de samenstelling van de aarde in bepaalde opzichten toch afwijkt van die van chondrieten.
Een nieuw model, opgesteld door de Californische aardwetenschappers, gaat er nu vanuit dat de aarde minder radioactieve elementen (uranium, thorium en kalium) bevat dan tot dusver werd aangenomen. Recente berekeningen, vandaag gepubliceerd in Nature Geoscience, laten zien dat het nieuwe model wél leidt tot het ontstaan van plaattektoniek, terwijl de aarde in het 'oude' model géén plaattektoniek zou vertonen, vanwege een te grote warmteproductie.
Plaattektoniek werkt als een soort planetaire thermostaat, en speelt een belangrijke rol bij het bewoonbaar houden van een planeet zoals de aarde. De onderzoekers concluderen dan ook dat bij het beoordelen van de bewoonbaarheid van aardeachtige exoplaneten niet alleen gekeken moet worden naar de afstand tot hun moederster, maar ook naar de samenstelling.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
NASA's making a big exoplanet announcement this week, watch it live!
NASA has had a pretty big month already, but apparently the US space agency's not done yet. The Ames Research Centre team has just revealed that they'll be making a big announcement on Thursday at 4pm UTC (9am PDT on Thursday, or 2am AEST on Friday) about the exoplanet-hunting Kepler mission. And speculation is already running wild that they may be about to announce the discovery of a new Earth-like planet in the habitable zone of a star... in other words, a potential new home for humanity (or prime spot to look for extraterrestiral life).
http://www.sciencealert.c(...)-s-how-to-watch-live
NASA has had a pretty big month already, but apparently the US space agency's not done yet. The Ames Research Centre team has just revealed that they'll be making a big announcement on Thursday at 4pm UTC (9am PDT on Thursday, or 2am AEST on Friday) about the exoplanet-hunting Kepler mission. And speculation is already running wild that they may be about to announce the discovery of a new Earth-like planet in the habitable zone of a star... in other words, a potential new home for humanity (or prime spot to look for extraterrestiral life).
http://www.sciencealert.c(...)-s-how-to-watch-live
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
Zouden we buitenaards leven kunnen detecteren aan de hand van eventueel licht dat zij uitzenden net als ons bij nacht?
woensdag 6 mei 2015 17:54 schreef Libertarisch het volgende:
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Met de huidige telescopen? Lijkt me sterk. Het reflecterende licht van de ster is vele male sterker dus zal altijd eerst gezien worden..
Veni, vidi, vodka.
23-07-2015
Aardachtige exoplaneet gevonden die om zonachtige ster draait
Astronomen hebben de beste exo-aarde tot nu toe gevonden. Deze kleine planeet draait om de ster Kepler 452 en bevindt zich in de leefbare zone. Dit is een gebied om een ster waar water in vloeibare vorm op het oppervlak van een planeet kan voorkomen.
Grootste kans op buitenaards leven
Er zijn al verschillende aardachtige exoplaneten gevonden. Waar is de kans op buitenaards leven het grootst? Wij hebben een top tien gemaakt. Met de komst van Kepler-452b moet deze lijst binnenkort bijgewerkt worden.
“Het is de eerste aardachtige exoplaneet in de leefbare zone rondom een ster die lijkt op onze zon”, zegt astronoom Douglas Caldwell van het SETI Instituut. Hoewel er op de artistieke impressie bovenaan dit artikel wolken en water te zien zijn op het oppervlak van de exoplaneet, is de aanwezigheid hiervan nog niet bevestigd door wetenschappers.
Over de exo-aarde
De exo-aarde Kepler-452b is 60% groter dan de aarde en draait op een afstand van ruwweg 165 miljoen kilometer om zijn moederster. Dit betekent dat de exoplaneet 10% verder verwijderd is van zijn moederster dan de aarde van de zon. Een jaar op Kepler-452b duurt 385 dagen. Dat komt verrassend dicht in de buurt van een aards jaar.
De nieuwe exoplaneet is fors groter dan de aarde, zoals te zien is op deze visualisatie.
Over de ster
De ster Kepler-452 is 1,5 miljard jaar ouder dan de zon, waardoor de ster en de exoplaneet zes miljard jaar oud zijn. In de eerste vijf miljard jaar kreeg de exo-aarde minder energie van zijn ster dan de aarde van de zon ontvangt, maar dit verschil is nu gelijk getrokken. Dit komt omdat de ster langzaam heter en helderder wordt. Op dit moment is de ster Kepler-452 10% groter en 20% helderder dan de zon. De oppervlaktetemperatuur is gelijk.
In de toekomst kijken
“Kepler-452b kun je zien als het oudere, grotere neefje van de aarde”, zegt data-analist Jon Jenkins van het Kepler-team. “Dankzij deze exoplaneet kunnen we aanschouwen hoe de toekomst van onze planeet eruit gaat zien. Het is verbazingwekkend dat deze planeet zich al zes miljard jaar in de leefbare zone om een ster bevindt. Dit betekent dat leven meer tijd heeft gehad om zich te ontwikkelen. Tenminste… als alle ingrediënten voor leven aanwezig zijn.”
Kepler-452b is de eerste aardachtige exoplaneet die om een zonachtige ster is gevonden. Er zijn al meer aardachtige exoplaneten gevonden, alleen bevinden die zich om kleinere sterren.
.
Ons eigen zonnestelsel vergeleken met het systeem van Kepler-452.
.
Alle kandidaat-planeten die ontdekt zijn door de Kepler-telescoop. De nieuwe aanwas is geel.
Hoe gaat het eigenlijk met Kepler?
De Kepler-telescoop begon in 2009 met zijn wetenschappelijke missie: het vinden van exoplaneten die – net als de aarde – bewoonbaar kunnen zijn. Helaas werkte de telescoop in 2013 niet meer naar behoren, omdat twee reactiewielen waren uitgevallen. De stand kan hierdoor niet meer voldoende nauwkeurig worden geregeld. Toch is de telescoop niet inactief. Op dit moment gebruikt Kepler de zon om te stabiliseren, waardoor het ruimteobservatorium alsnog planeten rondom kleine rode dwergsterren kan ontdekken.
Verre ster
Het Kepler-452-systeem is 1.400 lichtjaar van de aarde verwijderd. Dit betekent dat de ster Kepler-452 geen buur is van de aarde. Het is onmogelijk om dit systeem in de nabije of verre toekomst te bezoeken. Wel kunnen wetenschappers over enkele jaren de James Webb-telescoop gebruiken om bijvoorbeeld de atmosfeer van de exoplaneet te analyseren. De samenstelling van de atmosfeer kan verraden of er leven (mogelijk) is.
Bijna vijfduizend kandidaat-planeten
Kepler-452b is niet de enige exoplaneet die gevonden is door de Kepler-telescoop. In totaal zijn er vandaag 521 nieuwe kandidaat-planeten aangekondigd. In totaal zijn er nu 4.696 kandidaat-planeten. Dit zijn exoplaneten die waarschijnlijk bestaan, maar die nog wel bevestigd moeten worden door een andere telescoop.
(Scientias.nl)
Aardachtige exoplaneet gevonden die om zonachtige ster draait
Astronomen hebben de beste exo-aarde tot nu toe gevonden. Deze kleine planeet draait om de ster Kepler 452 en bevindt zich in de leefbare zone. Dit is een gebied om een ster waar water in vloeibare vorm op het oppervlak van een planeet kan voorkomen.
Grootste kans op buitenaards leven
Er zijn al verschillende aardachtige exoplaneten gevonden. Waar is de kans op buitenaards leven het grootst? Wij hebben een top tien gemaakt. Met de komst van Kepler-452b moet deze lijst binnenkort bijgewerkt worden.
“Het is de eerste aardachtige exoplaneet in de leefbare zone rondom een ster die lijkt op onze zon”, zegt astronoom Douglas Caldwell van het SETI Instituut. Hoewel er op de artistieke impressie bovenaan dit artikel wolken en water te zien zijn op het oppervlak van de exoplaneet, is de aanwezigheid hiervan nog niet bevestigd door wetenschappers.
Over de exo-aarde
De exo-aarde Kepler-452b is 60% groter dan de aarde en draait op een afstand van ruwweg 165 miljoen kilometer om zijn moederster. Dit betekent dat de exoplaneet 10% verder verwijderd is van zijn moederster dan de aarde van de zon. Een jaar op Kepler-452b duurt 385 dagen. Dat komt verrassend dicht in de buurt van een aards jaar.
De nieuwe exoplaneet is fors groter dan de aarde, zoals te zien is op deze visualisatie.
Over de ster
De ster Kepler-452 is 1,5 miljard jaar ouder dan de zon, waardoor de ster en de exoplaneet zes miljard jaar oud zijn. In de eerste vijf miljard jaar kreeg de exo-aarde minder energie van zijn ster dan de aarde van de zon ontvangt, maar dit verschil is nu gelijk getrokken. Dit komt omdat de ster langzaam heter en helderder wordt. Op dit moment is de ster Kepler-452 10% groter en 20% helderder dan de zon. De oppervlaktetemperatuur is gelijk.
In de toekomst kijken
“Kepler-452b kun je zien als het oudere, grotere neefje van de aarde”, zegt data-analist Jon Jenkins van het Kepler-team. “Dankzij deze exoplaneet kunnen we aanschouwen hoe de toekomst van onze planeet eruit gaat zien. Het is verbazingwekkend dat deze planeet zich al zes miljard jaar in de leefbare zone om een ster bevindt. Dit betekent dat leven meer tijd heeft gehad om zich te ontwikkelen. Tenminste… als alle ingrediënten voor leven aanwezig zijn.”
Kepler-452b is de eerste aardachtige exoplaneet die om een zonachtige ster is gevonden. Er zijn al meer aardachtige exoplaneten gevonden, alleen bevinden die zich om kleinere sterren.
.
.Ons eigen zonnestelsel vergeleken met het systeem van Kepler-452.
.
.Alle kandidaat-planeten die ontdekt zijn door de Kepler-telescoop. De nieuwe aanwas is geel.
Hoe gaat het eigenlijk met Kepler?
De Kepler-telescoop begon in 2009 met zijn wetenschappelijke missie: het vinden van exoplaneten die – net als de aarde – bewoonbaar kunnen zijn. Helaas werkte de telescoop in 2013 niet meer naar behoren, omdat twee reactiewielen waren uitgevallen. De stand kan hierdoor niet meer voldoende nauwkeurig worden geregeld. Toch is de telescoop niet inactief. Op dit moment gebruikt Kepler de zon om te stabiliseren, waardoor het ruimteobservatorium alsnog planeten rondom kleine rode dwergsterren kan ontdekken.
Verre ster
Het Kepler-452-systeem is 1.400 lichtjaar van de aarde verwijderd. Dit betekent dat de ster Kepler-452 geen buur is van de aarde. Het is onmogelijk om dit systeem in de nabije of verre toekomst te bezoeken. Wel kunnen wetenschappers over enkele jaren de James Webb-telescoop gebruiken om bijvoorbeeld de atmosfeer van de exoplaneet te analyseren. De samenstelling van de atmosfeer kan verraden of er leven (mogelijk) is.
Bijna vijfduizend kandidaat-planeten
Kepler-452b is niet de enige exoplaneet die gevonden is door de Kepler-telescoop. In totaal zijn er vandaag 521 nieuwe kandidaat-planeten aangekondigd. In totaal zijn er nu 4.696 kandidaat-planeten. Dit zijn exoplaneten die waarschijnlijk bestaan, maar die nog wel bevestigd moeten worden door een andere telescoop.
(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
23-07-2015
Nieuwe oogst van exoplaneten gepresenteerd
Artist’s impression van het oppervlak van de exoplaneet Kepler 452b – wellicht de meest ‘aarde-achtige’ planeet die tot nu toe met de Kepler-satelliet is opgespoord. Of er ook werkelijk vulkanen en water op de planeet zijn, staat allerminst vast. (SETI Institute/Danielle Futselaar)
Astronomen hebben vandaag een nieuwe lijst van meer dan 500 ’exoplaneet-kandidaten’ gepresenteerd. De (mogelijke) planeten zijn opgespoord in gegevens die de afgelopen vier jaar zijn verzameld door de NASA-satelliet Kepler. Een eerdere versie van de Kepler-catalogus telde al 4175 kandidaten.
De Kepler-satelliet spoort planeten op door te letten op periodieke ‘dipjes’ in de helderheden van sterren. Of deze regelmatige helderheidsveranderingen ook werkelijk door planeten worden veroorzaakt, moet uit (tijdrovende) vervolgwaarnemingen blijken. De geschiedenis heeft echter geleerd dat dit bijna altijd het geval is.
Op de nieuwe lijst staan twaalf kandidaten die minder dan twee keer zo groot zijn als de aarde en bovendien binnen de zogeheten ‘leefbare zone’ om hun ster cirkelen. Deze zone is de gordel rond de ster waarbinnen de temperaturen op het oppervlak van een planeet zo gematigd kunnen zijn dat er water in vloeibare vorm kan bestaan. Dat er ook werkelijk water aanwezig is, staat allerminst vast.
Van een van de twaalf kandidaten, Kepler 452b, is het bestaan inmiddels al bevestigd. Deze planeet, die anderhalf keer zo groot is als de aarde, draait om een zonachtige ster die 1400 lichtjaar van ons is verwijderd. De afstand tussen Kepler 452b en zijn moederster is vergelijkbaar met de afstand aarde-zon.
De massa van Kepler 452b wordt geschat op vijf aardmassa’s. Daarmee behoort hij tot de klasse van de ‘superaardes’ – planeten die qua omvang tussen de aarde en de planeet Neptunus in zitten. Uit de massa/grootte-verhouding van de planeet kan worden afgeleid dat het een rotsachtig object is.
Over de omstandigheden op de planeet kan voorlopig alleen maar worden gespeculeerd. Elke overeenkomst tussen de artist’s impression die het SETI Institute aan zijn persbericht heeft toegevoegd en de werkelijkheid berust dus op zuiver toeval.
(allesoversterrenkunde)
Nieuwe oogst van exoplaneten gepresenteerd
Artist’s impression van het oppervlak van de exoplaneet Kepler 452b – wellicht de meest ‘aarde-achtige’ planeet die tot nu toe met de Kepler-satelliet is opgespoord. Of er ook werkelijk vulkanen en water op de planeet zijn, staat allerminst vast. (SETI Institute/Danielle Futselaar)
Astronomen hebben vandaag een nieuwe lijst van meer dan 500 ’exoplaneet-kandidaten’ gepresenteerd. De (mogelijke) planeten zijn opgespoord in gegevens die de afgelopen vier jaar zijn verzameld door de NASA-satelliet Kepler. Een eerdere versie van de Kepler-catalogus telde al 4175 kandidaten.
De Kepler-satelliet spoort planeten op door te letten op periodieke ‘dipjes’ in de helderheden van sterren. Of deze regelmatige helderheidsveranderingen ook werkelijk door planeten worden veroorzaakt, moet uit (tijdrovende) vervolgwaarnemingen blijken. De geschiedenis heeft echter geleerd dat dit bijna altijd het geval is.
Op de nieuwe lijst staan twaalf kandidaten die minder dan twee keer zo groot zijn als de aarde en bovendien binnen de zogeheten ‘leefbare zone’ om hun ster cirkelen. Deze zone is de gordel rond de ster waarbinnen de temperaturen op het oppervlak van een planeet zo gematigd kunnen zijn dat er water in vloeibare vorm kan bestaan. Dat er ook werkelijk water aanwezig is, staat allerminst vast.
Van een van de twaalf kandidaten, Kepler 452b, is het bestaan inmiddels al bevestigd. Deze planeet, die anderhalf keer zo groot is als de aarde, draait om een zonachtige ster die 1400 lichtjaar van ons is verwijderd. De afstand tussen Kepler 452b en zijn moederster is vergelijkbaar met de afstand aarde-zon.
De massa van Kepler 452b wordt geschat op vijf aardmassa’s. Daarmee behoort hij tot de klasse van de ‘superaardes’ – planeten die qua omvang tussen de aarde en de planeet Neptunus in zitten. Uit de massa/grootte-verhouding van de planeet kan worden afgeleid dat het een rotsachtig object is.
Over de omstandigheden op de planeet kan voorlopig alleen maar worden gespeculeerd. Elke overeenkomst tussen de artist’s impression die het SETI Institute aan zijn persbericht heeft toegevoegd en de werkelijkheid berust dus op zuiver toeval.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Misschien eerst een beetje inlezen hoe wetenschappers te werk gaan?quote:
Ik vind het een raar verhaal. Hoe kun je nou zien dat een planeet gastvrij is op 1.500 lichtjaar afstand? Snap hier helemaal niets van.
En dan nog met een plaatje erbij ook nog (in het journaal). Kom op man. We weten amper of er op mars een beetje water is.
In eerste instantie is aangegeven dat de kenmerken op de foto niet bevestigd is door wetenschappers.
We kunnen afleiden dat de planeet zich in een zone bevindt waar vloeibaar water kan voorkomen.
Ook zijn we in staat de atmosfeer te analyseren wanneer een exoplaneet voor de zon trekt.
Dat we een aardachtige planeet hebben ontdekt die zich in de goldilocks zone bevindt, wil niet zeggen dat wij mensen op die planeet zonder astonautenpak kunnen rondlopen
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Met de nieuwe generatie telescopen zouden we misschien het licht van de ster genoeg weg kunnen filteren en kunstmatig licht kunnen opvangen.quote:Op woensdag 22 juli 2015 16:14 schreef Woods het volgende:
Zouden we buitenaards leven kunnen detecteren aan de hand van eventueel licht dat zij uitzenden net als ons bij nacht?
[ [url=https://images.duckduckgo.com/iu/?u=http%3A%2F%2Fwww.gearthblog.com%2Fimages%2Fearthnight.jpg&f=1]afbeelding[/url] ]
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
Hier alvast een lijstje met mogelijke namen
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Ik zei laatst dat het jammer was dat de FP niet naar W&T gerelateerde artikelen linkte waar dat van toepassing is.
Maar dit is toch om te huilen, heeft niks met wetenschap te maken:
NASA doet grote ontdekking: tweede aarde gevonden
Het meteen bestempelen als bewoonbare planeet
.
Maar dit is toch om te huilen, heeft niks met wetenschap te maken:
NASA doet grote ontdekking: tweede aarde gevonden
Het meteen bestempelen als bewoonbare planeet
.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Bewoonbaar is elke planeet; heel kort weliswaar maar goed...quote:
Ik zei laatst dat het jammer was dat de FP niet naar W&T gerelateerde artikelen linkte waar dat van toepassing is.
Maar dit is toch om te huilen, heeft niks met wetenschap te maken:
NASA doet grote ontdekking: tweede aarde gevonden
Het meteen bestempelen als bewoonbare planeet
Jij bent al 1000 keer dood voordat je de oppervlakte van Jupiter aanraakt, dat noem ik niet echt bewoonbaar, ook niet heel kort..quote:
[..]
Bewoonbaar is elke planeet; heel kort weliswaar maar goed...
Veni, vidi, vodka.
Wie zegt dat je de oppervlakte moet aanraken?quote:
[..]
Jij bent al 1000 keer dood voordat je de oppervlakte van Jupiter aanraakt, dat noem ik niet echt bewoonbaar, ook niet heel kort..
Ruime definitie van wonen heb jijquote:
[..]
Wie zegt dat je de oppervlakte moet aanraken?
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Op
hoe zie je dat voor je op laten we zeggen.. jupiter? een ballon gevuld met wat?quote:
Je kunt ook met een balloon op een gasplaneet wonen, ja in de "wolken" dus.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Ik weet niet of het op Jupiter kan maar het principe dat je met een ballon op een planet kunt vertoeven is niet nieuw. Volgens mij waren er ook ideeën om zo op venus te wonen (is dan wel niet een gasplaneet).quote:
[..]
hoe zie je dat voor je op laten we zeggen.. jupiter? een ballon gevuld met wat?
http://sacd.larc.nasa.gov(...)smab-projects/havoc/quote:
[..]
Ik weet niet of het op Jupiter kan maar het principe dat je met een ballon op een planet kunt vertoeven is niet nieuw. Volgens mij waren er ook ideeën om zo op venus te wonen (is dan wel niet een gasplaneet).
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
checkquote:Op vrijdag 24 juli 2015 16:06 schreef PeteSampras het volgende:
[..]
http://sacd.larc.nasa.gov(...)smab-projects/havoc/
volgens mij zakt een ballon op jupiter meteen naar beneden...quote:
[..]
Ik weet niet of het op Jupiter kan maar het principe dat je met een ballon op een planet kunt vertoeven is niet nieuw. Volgens mij waren er ook ideeën om zo op venus te wonen (is dan wel niet een gasplaneet).
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Dat zou ik niet weten.quote:
[..]
volgens mij zakt een ballon op jupiter meteen naar beneden...
Als je er helium in doet zakt ie naar beneden, want de atmosfeer van jupiter bevat grotendeels waterstof. en er is niets lichter dan waterstof.quote:
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
lolquote:
[..]
Bewoonbaar is elke planeet; heel kort weliswaar maar goed...
Eindbaas Neil legt uit
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
hoezo eindbaas, dankzij hem heeft jouw new horizons topique maar 4 delen ipv 40!quote:
[..]
lol
Eindbaas Neil legt uit
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Hoezo? En kom niet aan met die onzin dat Tyson verantwoordelijk is voor de 'dood' van Pluto als planeetquote:
[..]
hoezo eindbaas, dankzij hem heeft jouw new horizons topique maar 4 delen ipv 40!
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Hmmm, ik denk dat dat eerder Mike Brown was.quote:
[..]
hoezo eindbaas, dankzij hem heeft jouw new horizons topique maar 4 delen ipv 40!
https://twitter.com/plutokiller
http://web.gps.caltech.edu/~mbrown/bio.html
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Hij is daar wel verantwoordelijk voor, want hij is de meest populaire gangmaker achter die theoriequote:
[..]
Hoezo? En kom niet aan met die onzin dat Tyson verantwoordelijk is voor de 'dood' van Pluto als planeet
.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Waar hebben we het hier over, plutokiller. Dit is bullshit. Er was gewoon tot 2006 geen duidelijk omschrijving wat planeten zijn, in 2006 zijn ze met zn alle van het International Astronomical Union (IAU) bij elkaar gekomen (en ja tyson zit daar vast ook bij). Toen kwamen ze uit op 3 categorieën..
- planeten
- dwerg-planeten
- hemellichamen
Pluto voldoet niet aan de omschrijving van planeet die ze toen bedacht hebben, so that's that. Er is een duidelijk verschil tussen dwerg-planeten & planeten het lijkt mij voor de hand liggend dat er een onderscheid gemaakt moet worden..
- planeten
- dwerg-planeten
- hemellichamen
Pluto voldoet niet aan de omschrijving van planeet die ze toen bedacht hebben, so that's that. Er is een duidelijk verschil tussen dwerg-planeten & planeten het lijkt mij voor de hand liggend dat er een onderscheid gemaakt moet worden..
Veni, vidi, vodka.
en nu terug naar exoplaneten potverdorie
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-07-2015
Luikse astronoom ontdekt de dichtste gesteenteplaneet buiten ons zonnestelsel
HD 219134b © NASA.
Astronomen, onder wie Michaël Gillon van de Luikse universiteit, hebben de tot nu dichtstbijzijnde gesteenteplaneet buiten ons zonnestelsel gevonden, zo heeft de uLg vandaag voorafgaand aan een publicatie in vakblad Astronomy & Astrophyics meegedeeld.
Exoplaneet HD 219134b liet zich verschalken met een telescoop op de Canarische eilanden en met de Spitzer-ruimtetelescoop van de NASA. Het hemellichaam bevindt zich rond een - met het blote oog - waar te nemen ster in het sterrenbeeld Cassiopeia nabij de Poolster. De exoplaneet bevindt zich op 21 lichtjaar van ons en is daarmee één van de meest nabije tot nu toe bekende planeten buiten ons zonnestelsel. Slechts twaalf staan nog dichter, met als koploper GJ647b op 15 lichtjaar. Maar geen ervan passeert voor ons zichtbaar voor hun ster.
HD 219134b doet dat wel, wat astronomen toeliet de massa en straal ervan te bepalen als 4,5 en 1,6 keer die van de Aarde. Dit impliceert een dichtheid van 6 gram per kubieke cm, wat erop wijst dat de planeet - net als de onze - essentieel uit gesteente bestaat. Gezien een omloop rond de moederster slechts drie dagen duurt, is dit te dicht om levensvatbaar te zijn.
Met zijn nabijheid van een kosmische steenworp is HD 219134b meteen de dichtst tot ons staande exoplaneet. Samen met zijn transit voor zijn ster is het daarom een prooi voor verder onderzoek, bijvoorbeeld naar de chemische samenstelling, zegt ook Gillon. Temeer omdat het stelsel nog drie andere planeten zou herbergen, waarvan twee met een met de Aarde vergelijkbare grootte.
(HLN)
Luikse astronoom ontdekt de dichtste gesteenteplaneet buiten ons zonnestelsel
HD 219134b © NASA.
Astronomen, onder wie Michaël Gillon van de Luikse universiteit, hebben de tot nu dichtstbijzijnde gesteenteplaneet buiten ons zonnestelsel gevonden, zo heeft de uLg vandaag voorafgaand aan een publicatie in vakblad Astronomy & Astrophyics meegedeeld.
Exoplaneet HD 219134b liet zich verschalken met een telescoop op de Canarische eilanden en met de Spitzer-ruimtetelescoop van de NASA. Het hemellichaam bevindt zich rond een - met het blote oog - waar te nemen ster in het sterrenbeeld Cassiopeia nabij de Poolster. De exoplaneet bevindt zich op 21 lichtjaar van ons en is daarmee één van de meest nabije tot nu toe bekende planeten buiten ons zonnestelsel. Slechts twaalf staan nog dichter, met als koploper GJ647b op 15 lichtjaar. Maar geen ervan passeert voor ons zichtbaar voor hun ster.
HD 219134b doet dat wel, wat astronomen toeliet de massa en straal ervan te bepalen als 4,5 en 1,6 keer die van de Aarde. Dit impliceert een dichtheid van 6 gram per kubieke cm, wat erop wijst dat de planeet - net als de onze - essentieel uit gesteente bestaat. Gezien een omloop rond de moederster slechts drie dagen duurt, is dit te dicht om levensvatbaar te zijn.
Met zijn nabijheid van een kosmische steenworp is HD 219134b meteen de dichtst tot ons staande exoplaneet. Samen met zijn transit voor zijn ster is het daarom een prooi voor verder onderzoek, bijvoorbeeld naar de chemische samenstelling, zegt ook Gillon. Temeer omdat het stelsel nog drie andere planeten zou herbergen, waarvan twee met een met de Aarde vergelijkbare grootte.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Nee hoor, Die ster is ietsje kouder en ietsje minder zwaar dan onze zonquote:
Drie dagen! Mini-ster?
Wel opwindend nieuws dit allemaal.
De reden dat die planeet maar 3 dagen over zijn omoopbaan doet is omdat die zeer dichtbij de ster draait
quote:En er is nog meer!
Naast deze superaarde zijn er rond de ster nog twee superaardes te vinden. Eén van deze superaardes doet er 6,8 dagen over om een rondje rond de ster te voltooien en is ongeveer 2,7 keer zo zwaar als de aarde. De andere superaarde heeft 46,8 dagen nodig om een rondje rond de ster te maken en is 8,7 keer zo zwaar als de aarde. En dan is er – op zeer grote afstand van de ster – nog een vierde planeet te vinden. Deze heeft iets meer dan drie jaar nodig om een tripje rond de ster te maken.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-08-2015
Tiende 'Star Wars-planeet' ontdekt
Illustratie van exoplaneet Kepler-453b (voorgrond), die een baan beschrijft rond een dubbelster. (Mark Garlick)
Voor de tiende maal hebben sterrenkundigen een planeet ontdekt die een baan beschrijft rond een dubbelster - net als Tatooine, de thuisplaneet van Luke Skywalker in de sciencefictionfilm Star Wars. Vier jaar geleden werd er voor het eerst een 'Tatooine-planeet' gevonden (Kepler-16b). Eerder gingen veel astronomen er vanuit dat er rond dubbelsterren geen planeten konden ontstaan.
De nieuw ontdekte planeet, Kepler-453b, beschrijft eens in de 240 dagen een baan rond een dubbelster die bestaat uit een zonachtige ster en een rode dwerg. De twee sterren draaien elke 27 dagen om elkaar heen. De planeet bevindt zich in de 'bewoonbare zone' van de dubbelster (waar de temperatuur geschikt is voor vloeibaar water aan het oppervlak), maar leven zoals wij dat kennen kan er niet voorkomen, omdat het een gasvormige reuzenplaneet is, groter dan Neptunus. Eventuele rotsachtige manen van de planeet zouden misschien wel 'bewoond' kunnen zijn.
Kepler-453b is ontdekt in waarnemingsgegevens van de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler. Die heeft een aantal keren gezien hoe de planeet voor de dubbele moederster langsbewoog, en daarbij een klein beetje licht onderschepte. Als gevolg van de zogeheten precessie van de omloopbaan (een trage verandering in de ligging van de baan, in dit geval veroorzaakt door de wisselende zwaartekrachtswerking van de dubbelster) vinden overgangen van Kepler-453b niet bij elke omloop plaats. Pas in 2066 zal de planeet - gezien vanaf de aarde - opnieuw voor de dubbelster langsbewegen.
Sterrenkundigen gaan er vanuit dat de gasreus op veel grotere afstand van de dubbelster is ontstaan, en pas daarna in een kleinere omloopbaan terecht is gekomen. Het is niet uitgesloten dat er nog meer planeten rond de dubbelster bewegen. De ontdekking is inmiddels gepubliceerd in Astrophysical Journal, en wordt later deze week gepresenteerd op de 29ste algemene vergadering van de Internationale Astronomische Unie in Honolulu, Hawaii.
(allesoversterrenkunde)
Tiende 'Star Wars-planeet' ontdekt
Illustratie van exoplaneet Kepler-453b (voorgrond), die een baan beschrijft rond een dubbelster. (Mark Garlick)
Voor de tiende maal hebben sterrenkundigen een planeet ontdekt die een baan beschrijft rond een dubbelster - net als Tatooine, de thuisplaneet van Luke Skywalker in de sciencefictionfilm Star Wars. Vier jaar geleden werd er voor het eerst een 'Tatooine-planeet' gevonden (Kepler-16b). Eerder gingen veel astronomen er vanuit dat er rond dubbelsterren geen planeten konden ontstaan.
De nieuw ontdekte planeet, Kepler-453b, beschrijft eens in de 240 dagen een baan rond een dubbelster die bestaat uit een zonachtige ster en een rode dwerg. De twee sterren draaien elke 27 dagen om elkaar heen. De planeet bevindt zich in de 'bewoonbare zone' van de dubbelster (waar de temperatuur geschikt is voor vloeibaar water aan het oppervlak), maar leven zoals wij dat kennen kan er niet voorkomen, omdat het een gasvormige reuzenplaneet is, groter dan Neptunus. Eventuele rotsachtige manen van de planeet zouden misschien wel 'bewoond' kunnen zijn.
Kepler-453b is ontdekt in waarnemingsgegevens van de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler. Die heeft een aantal keren gezien hoe de planeet voor de dubbele moederster langsbewoog, en daarbij een klein beetje licht onderschepte. Als gevolg van de zogeheten precessie van de omloopbaan (een trage verandering in de ligging van de baan, in dit geval veroorzaakt door de wisselende zwaartekrachtswerking van de dubbelster) vinden overgangen van Kepler-453b niet bij elke omloop plaats. Pas in 2066 zal de planeet - gezien vanaf de aarde - opnieuw voor de dubbelster langsbewegen.
Sterrenkundigen gaan er vanuit dat de gasreus op veel grotere afstand van de dubbelster is ontstaan, en pas daarna in een kleinere omloopbaan terecht is gekomen. Het is niet uitgesloten dat er nog meer planeten rond de dubbelster bewegen. De ontdekking is inmiddels gepubliceerd in Astrophysical Journal, en wordt later deze week gepresenteerd op de 29ste algemene vergadering van de Internationale Astronomische Unie in Honolulu, Hawaii.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Jupiter assembling: planet 96 light years away hints at how gas giants form | Science | The Guardian
Astronomers find 51 Eridani b, an infant at 20m years old that is still cooking and throwing off clues about methane-rich biggest planet in Earth’s solar system
Astronomers have taken a photograph of a young planet beyond the solar system that may reveal clues as to how planets such as Jupiter are formed and influence their planetary siblings, a study released on Thursday shows.
Scientists used the newly commissioned Gemini Planet Imager, which is mounted on top of a telescope in Chile, to find the planet, known as 51 Eridani b. It circles a very young sun-like star that is located about 96 light years from Earth.
The planet – about double the size of Jupiter, Earth’s largest companion in our solar system – is positioned a bit farther away from its parent star than Saturn orbits the sun. 51 Eridani b is one of the smallest planets beyond the solar system to be directly imaged.
Still radiating heat from its formation less than 20m years ago, or about 40m years after dinosaurs became extinct, 51 Eridani b is glowing in infrared light, which is how the telescope saw it.
“51 Eri b provides an opportunity to study in detail a planet that is still influenced by its formation initial conditions,” Stanford University astronomer Bruce Macintosh and colleagues wrote in this week’s issue of the journal Science.
Follow-up analysis revealed that the planet’s atmosphere, like Jupiter’s, is dominated by methane. The discovery provides an important clue for scientists trying to figure out how gas-giant planets form and evolve.
“51 Eri b is the first young planet that probably looks like Jupiter did billions of years ago, making it currently our most important cornerpiece of the planet-formation jigsaw puzzle,” University of Arizona planetary scientist Travis Barman said in a statement.
Astronomers have only been able to directly see a handful of planets beyond the solar system and nearly all of those have been five to 13 times as massive as Jupiter.
Other telescopes, like Nasa’s Kepler observatory, look for planets indirectly. Kepler, for example, looked for slight dips in the amount of light coming from target stars, a possible clue that an orbiting planet was crossing the face of its parent star.
Another method is to look for wobbles in starlight that may be caused by the slight gravitational tugs of circling planets.
Bron: www.theguardian.com
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
Unzervalt zou daar mooi tussen passenquote:
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
13-08-2015
Astronomen vinden 'zomaar' met telescoop 'jonge Jupiter' buiten ons zonnestelsel
© afp.
Astronomen hebben de kleinste planeet buiten ons zonnestelsel gevonden, tenminste dankzij rechtstreekse waarneming met een telescoop. Dat heeft space.com gisteren gemeld.
De nieuwe exoplaneet kreeg de naam 51 Eridani b (of 51 Eri b) en draait rond een ster op ongeveer 96 lichtjaar van ons. Mogelijk gaat het om een planetair systeem dat veel lijkt op het onze, waardoor wetenschappers meer kunnen leren over ons zonnestelsel.
51 Eridani b is een "jonge Jupiter" of een door methaan omgeven gasgigant zoals "onze" Jupiter.
De laatste twintig jaar zijn meer dan 1.800 planeten buiten ons zonnestelsel gevonden, maar veel hebben weinig gemeen met "onze" planeten.
Exoplaneten laten zich vooral verschalken als ze voor hun moederster passeren en diens licht dimmen, of door hun zwaartekracht de ster aan het 'wiebelen' brengen. In dit geval fotografeerden de wetenschappers onder leiding van Bruce Macintosh van de Stanford-universiteit met de Gemini Planet Imager telescoop in Chili rechtstreeks de 'jonge Jupiter'.
Het licht van 51 Eri b is nochtans een miljoen keer zwakker dan dat van de moederster en gloeit nog na van de hitte van zijn ontstaan. De planeet draait op 13 keer de afstand Aarde-Zon rond de ster.
(HLN)
Astronomen vinden 'zomaar' met telescoop 'jonge Jupiter' buiten ons zonnestelsel
© afp.
Astronomen hebben de kleinste planeet buiten ons zonnestelsel gevonden, tenminste dankzij rechtstreekse waarneming met een telescoop. Dat heeft space.com gisteren gemeld.
De nieuwe exoplaneet kreeg de naam 51 Eridani b (of 51 Eri b) en draait rond een ster op ongeveer 96 lichtjaar van ons. Mogelijk gaat het om een planetair systeem dat veel lijkt op het onze, waardoor wetenschappers meer kunnen leren over ons zonnestelsel.
51 Eridani b is een "jonge Jupiter" of een door methaan omgeven gasgigant zoals "onze" Jupiter.
De laatste twintig jaar zijn meer dan 1.800 planeten buiten ons zonnestelsel gevonden, maar veel hebben weinig gemeen met "onze" planeten.
Exoplaneten laten zich vooral verschalken als ze voor hun moederster passeren en diens licht dimmen, of door hun zwaartekracht de ster aan het 'wiebelen' brengen. In dit geval fotografeerden de wetenschappers onder leiding van Bruce Macintosh van de Stanford-universiteit met de Gemini Planet Imager telescoop in Chili rechtstreeks de 'jonge Jupiter'.
Het licht van 51 Eri b is nochtans een miljoen keer zwakker dan dat van de moederster en gloeit nog na van de hitte van zijn ontstaan. De planeet draait op 13 keer de afstand Aarde-Zon rond de ster.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-09-2015
Astronomen ‘filmen’ baanbeweging van exoplaneet
Deze reeks opnamen, tussen november 2013 en april 2015 gemaakt met de Gemini South-telescoop in Chili, toont de verplaatsing van exoplaneet Beta Pictoris b ten opzichte van zijn ster (links, afgedekt). (M. Millar-Blanchaer, University of Toronto; R. Marchis (SETI Institute))
Astronomen hebben de baanbeweging in beeld gebracht van een planeet die om een andere ster draait. De reeks opnamen, gemaakt tussen november 2013 en april 2015, toont de verplaatsing van exoplaneet Bèta Pictoris b, die een omlooptijd van 22 jaar heeft (Astrophysical Journal, 16 september).
Bèta Pictoris b is een gasplaneet – een soortgenoot van Jupiter, maar dan met tien à twaalf keer zo veel massa. Hij draait om de ster Bèta Pictoris, die zestig lichtjaar van ons verwijderd is. Het bestaan van de planeet is bekend sinds 2008.
Dankzij de nieuwe beelden is de stand van de omloopbaan van Bèta Pictoris b nu beter bekend dan voorheen. Bekend was al dat we vanaf de aarde bijna tegen de zijkant van het baanvlak aan kijken. Dat kon betekenen dat we de planeet binnenkort vóór zijn ster langs zouden zien schuiven.
Uit analyse van de beelden blijkt nu echter dat Bèta Pictoris b hoogstwaarschijnlijk net boven zijn ster langs zal trekken. Dat is jammer, omdat zo’n planeetovergang de grootte van de planeet zou verraden.
De nieuwe opnamen zijn gemaakt met een speciale camera van de Amerikaanse Gemini South-telescoop, in het noorden van Chili. Deze camera maakt gebruik van een techniek die het beeldvertoebelende effect van de aardatmosfeer tegengaat. Bovendien wordt, om de exoplaneet zichtbaar te maken, het heldere licht van de moederster afgeschermd.
(allesoversterrenkunde)
Astronomen ‘filmen’ baanbeweging van exoplaneet
Deze reeks opnamen, tussen november 2013 en april 2015 gemaakt met de Gemini South-telescoop in Chili, toont de verplaatsing van exoplaneet Beta Pictoris b ten opzichte van zijn ster (links, afgedekt). (M. Millar-Blanchaer, University of Toronto; R. Marchis (SETI Institute))
Astronomen hebben de baanbeweging in beeld gebracht van een planeet die om een andere ster draait. De reeks opnamen, gemaakt tussen november 2013 en april 2015, toont de verplaatsing van exoplaneet Bèta Pictoris b, die een omlooptijd van 22 jaar heeft (Astrophysical Journal, 16 september).
Bèta Pictoris b is een gasplaneet – een soortgenoot van Jupiter, maar dan met tien à twaalf keer zo veel massa. Hij draait om de ster Bèta Pictoris, die zestig lichtjaar van ons verwijderd is. Het bestaan van de planeet is bekend sinds 2008.
Dankzij de nieuwe beelden is de stand van de omloopbaan van Bèta Pictoris b nu beter bekend dan voorheen. Bekend was al dat we vanaf de aarde bijna tegen de zijkant van het baanvlak aan kijken. Dat kon betekenen dat we de planeet binnenkort vóór zijn ster langs zouden zien schuiven.
Uit analyse van de beelden blijkt nu echter dat Bèta Pictoris b hoogstwaarschijnlijk net boven zijn ster langs zal trekken. Dat is jammer, omdat zo’n planeetovergang de grootte van de planeet zou verraden.
De nieuwe opnamen zijn gemaakt met een speciale camera van de Amerikaanse Gemini South-telescoop, in het noorden van Chili. Deze camera maakt gebruik van een techniek die het beeldvertoebelende effect van de aardatmosfeer tegengaat. Bovendien wordt, om de exoplaneet zichtbaar te maken, het heldere licht van de moederster afgeschermd.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-10-2015
Bewoonbaarheidsindex ontwikkeld voor exoplaneten
Artist’s impression van het oppervlak van de exoplaneet Kepler 452b – wellicht de meest ‘aarde-achtige’ planeet die tot nu toe met de Kepler-satelliet is opgespoord. . (SETI Institute/Danielle Futselaar)
Sterrenkundigen van de Universiteit van Washington hebben een 'bewoonbaarheidsindex' ontwikkeld voor aarde-achtige planeten bij andere sterren. Als zo'n planeet zich in de bewoonbare zone van zijn moederster bevindt, waar de temperatuur niet te hoog en niet te laag is, kan er in principe stromend water aan het oppervlak voorkomen, en zou er iets kunnen leven.
Volgens Rory Barnes, Victoria Meadows en Nicole Evans spelen veel andere factoren echter ook een belangrijke rol, zoals de samenstelling van de planeet, de reflectiviteit van het oppervlak en de excentriciteit van de planeetbaan. Door al die factoren mee te wegen kan voor elke planeet waarvan voldoende informatie beschikbaar is een objectieve bewoonbaarheidsindex worden bepaald, aldus de drie astronomen in een artikel in The Astrophysical Journal.
In de toekomst zou die index gebruikt kunnen worden om vast te stellen welke exoplaneten het eerst in aanmerking komen voor gedetailleerd vervolgonderzoek met toekomstige reuzentelescopen of met de James Webb Space Telescope, die eind 2018 gelanceerd moet worden.
(allesoversterrenkunde)
Bewoonbaarheidsindex ontwikkeld voor exoplaneten
Artist’s impression van het oppervlak van de exoplaneet Kepler 452b – wellicht de meest ‘aarde-achtige’ planeet die tot nu toe met de Kepler-satelliet is opgespoord. . (SETI Institute/Danielle Futselaar)
Sterrenkundigen van de Universiteit van Washington hebben een 'bewoonbaarheidsindex' ontwikkeld voor aarde-achtige planeten bij andere sterren. Als zo'n planeet zich in de bewoonbare zone van zijn moederster bevindt, waar de temperatuur niet te hoog en niet te laag is, kan er in principe stromend water aan het oppervlak voorkomen, en zou er iets kunnen leven.
Volgens Rory Barnes, Victoria Meadows en Nicole Evans spelen veel andere factoren echter ook een belangrijke rol, zoals de samenstelling van de planeet, de reflectiviteit van het oppervlak en de excentriciteit van de planeetbaan. Door al die factoren mee te wegen kan voor elke planeet waarvan voldoende informatie beschikbaar is een objectieve bewoonbaarheidsindex worden bepaald, aldus de drie astronomen in een artikel in The Astrophysical Journal.
In de toekomst zou die index gebruikt kunnen worden om vast te stellen welke exoplaneten het eerst in aanmerking komen voor gedetailleerd vervolgonderzoek met toekomstige reuzentelescopen of met de James Webb Space Telescope, die eind 2018 gelanceerd moet worden.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Has Kepler Discovered an Alien Megastructure?
Oct 14, 2015 02:23 PM ET // by Ian O'Neill
NASA’s Kepler Space Telescope is tasked with finding small, rocky worlds orbiting distant stars. However, exoplanets aren’t the only thing Kepler can detect — stellar flares, star spots and dusty planetary rings can also pop up in the mission’s observations.
But there’s also been speculation that Kepler may have the ability to detect more than natural phenomena; if they’re out there, Kepler may also detect the signature of artificial structures orbiting other stars. Imagine an advanced civilization that’s well up on the Kardashev scale and has the ability to harness energy directly from its star. This hypothetical alien civilization may want to construct vast megastructures, like supersized solar arrays in orbit around their host star, that could be so big that they blot out a sizable fraction of starlight as they pass in front.
When Kepler detects an exoplanet, it does so by sensing the very slight dip in starlight from a given star. The premise is simple: an exoplanet orbits in front of star (known as a “transit”), Kepler detects a slight dimming of starlight and creates a “lightcurve” — basically a graph charting the dip in starlight over time. Much information can be gleaned from the lightcurve, such as the physical size of the transiting exoplanet. But it can also deduce the exoplanet’s shape.
Normally the shape of an exoplanet isn’t particularly surprising because it’s, well, planet-shaped. It’s round. The physics of planetary formation dictate that a planetary body above a certain mass will be governed by hydrostatic equilibrium. But say if Kepler detects something that isn’t round. Well, that’s when things can get a bit weird.
For the most part, any dip in star brightness can be attributed to some kind of natural phenomenon. But what if all possibilities are accounted for and only one scenario is left? What if that scenario is this object appears to be artificial? In other words, what if it’s alien?
In a chilling article written by Ross Andersen of The Atlantic, at first glance, it seems we may be at this incredible juncture.
GALLERY: How Aliens Can Find Us (and Vice Versa)
A star, named KIC 8462852, has been found with a highly curious transit signal. In a paper submitted to the journal Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, astronomers, including citizen scientists from the Planet Hunters crowdsourcing program, report: “Over the duration of the Kepler mission, KIC 8462852 was observed to undergo irregularly shaped, aperiodic dips in flux down to below the 20 percent level.”
The research paper is thorough, describing the phenomenon, pointing out that this star is unique - we’ve seen nothing like it. Kepler has collected data on this star steadily for four years. It’s not instrumental error. Kepler isn’t seeing things; the signal is real.
“We’d never seen anything like this star,” Tabetha Boyajian, a postdoctorate researcher at Yale University and lead author, told The Atlantic. “It was really weird. We thought it might be bad data or movement on the spacecraft, but everything checked out.”
The Planet Hunters volunteers are depended on to seek out transits in Kepler’s stars in the direction of the constellation Cygnus. This is a huge quantity of data, from over 150,000 stars in Kepler’s original field of view, and you can’t beat the human eye when identifying a true dip in starlight brightness. The Planet Hunters described KIC 8462852 as “bizarre,” “interesting” and a “giant transit.” They’re not wrong.
ANALYSIS: Could Kepler Detect Alien Artifacts?
Follow-up studies focus on two interesting transit events at KIC 8462852, one that was detected between days 788 and 795 of the Kepler mission and between days 1510 to 1570. The researchers have tagged these events as D800 and D1500 respectively.
The D800 event appears to have been a single transit causing a star brightness drop-off of 15 percent, whereas D1500 was a burst of several transits, possibly indicating a clump of different objects, forcing a brightness dip of up to 22 percent. To cause such dips in brightness, these transiting objects must be huge.
The researchers worked through every known possibility, but each solution presented a new problem. For example, they investigated the possibility of some kind of circumstellar disk of dust. However, after looking for the infrared signal associated with these disks, no such signal could be seen.
Also, the star is a mature F-type star, approximately 1.5 times the size of our sun. Circumstellar disks are usually found around young stars.
ANALYSIS: Alien ‘Star Engine’ Detectable in Exoplanet Data?
The researchers also investigated the possibility of a huge planetary collision: could the debris from this smashup be creating this strange signal? The likelihood of us seeing a planetary collision is extremely low. There is no evidence in data taken by NASA’s Wide-field Infrared Survey Explorer (WISE) that a collision happened, creating a very tiny window of opportunity between WISE’s mission end and the beginning of Kepler’s mission (of a few years) for an astronomically unlikely cosmic event like this to occur.
The only natural explanation favored by the researchers seems to focus on an intervening clump of exocomets.
“One way we imagine such a barrage of comets could be triggered is by the passage of a field star through the system,” write the researchers.
Indeed, they argue, there’s a nearby star that might have tidally disturbed otherwise dormant comets in the outermost regions of the KIC 8462852 star system. This small star is located around 1,000 AU from KIC 8462852 and whether it’s a binary partner or an interstellar visitor, its presence may have caused some cometary turmoil. Like the other scenarios, however, the exocomet explanation still falls short of being fully satisfactory.
This research paper focuses only on natural and known possible causes of the mystery transit events around KIC 8462852. A second paper is currently being drafted to investigate a completely different transit scenario that focuses around the possibility of a mega-engineering project created by an advanced alien civilization.
ANALYSIS: Our Super-Advanced Alien Neighbors are Missing
This may sound like science fiction, but our galaxy has existed for over 13 billion years, it’s not such a stretch of the imagination to think that an alien civilization may be out there and evolved to the point where they can build megastructures around stars.
“Aliens should always be the very last hypothesis you consider, but this looked like something you would expect an alien civilization to build,” Jason Wright, an astronomer from Penn State University, told The Atlantic.
Indeed, hunting down huge structures that obscure the light from stars is no new thing. The Search for Extraterrestrial Technology (SETT) is one such project that does just this. Only recently, a survey of the local universe focused on the hope of detecting the waste heat generated by a technologically advanced civilization, specifically a Type II Kardashev civilization.
On the Kardashev scale, a Type II civilization has the ability to utilize all the available energy radiating from a star. Using a vast shell or series of rings surrounding a star, a Dyson sphere-like structure may be constructed. This has the effect of blotting out the star from view in visible wavelengths, but once the solar energy has been used by the alien civilization, the energy is shifted to longer wavelengths and likely lost as infrared radiation.
ANALYSIS: Could We Detect an Alien Civilization’s Waste Heat?
This recent search for aliens’ waste heat drew a blank, reaching the conclusion that as there appears to be no alien intelligence cocooning stars to harvest their heat, there’s likely no Type II civilization nearby.
But as KIC 8462852 is showing us, there may be something else out there — possibly an alien intelligence that is well on its way to becoming a Type II civilization, which is setting up some kind of artificial structure around its star.
Of course, these mystery transit events are nowhere near “proof” of an alien civilization. In fact, it’s barely evidence and a lot more work needs to be done.
The next step is to point a radio antenna at KIC 8462852, just to see whether the system is generating any artificial radio signals that could indicate the presence of something we’d define as “intelligent.” Boyajian and Wright have now teamed up with Andrew Siemion, the Director of the SETI Research Center at the University of California, Berkeley, to get a radio telescope to listen into the star and if they detect an artificial signal, they will request time on the Very Large Array (VLA) to deduce whether any radio signals from that star are the chatter of an alien civilization.
It might be a long shot, and the phenomenon is more likely a clump of comets or some other natural phenomenon that we haven’t accounted for blocking star light from view, but it’s worth investigating, especially if there really is some kind of alien intelligence building structures, or perhaps, ancient structures of a civilization long-gone, around a star only 1,500 light-years away from Earth.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
24-10-2015
Kepler ontdekt twee aarde-achtige planeten bij 'nabije' dwergster
Illustratie van aarde-achtige planeten bij een koele dwergster. (NASA/JPL)
Met de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler zijn twee aarde-achtige planeten ontdekt die banen beschrijven rond een relatief nabijgelegen dwergster, op ca. 200 lichtjaar afstand. De planeten, K2-21b en K2-21c genoemd, zijn 1,6 en 1,9 keer zo groot als de aarde. Hun massa's zijn nog niet bekend - het zou om zware, rotsachtige planeten kunnen gaan of om planeten met een lage dichtheid en een dikke gasmantel.
De twee planeten hebben omlooptijden van 9,3 en 15,5 dagen; de ene planeet beschrijft vijf omlopen rond de ster in dezelfde tijd waarin de andere drie baantjes trekt. Dat doet vermoeden dat de planeten op een grotere afstand van de ster zijn ontstaan en pas in een later stadium naar binnen zijn gemigreerd, waarbij ze 'gevangen' raakten in de huidige baanresonantie.
In tegenstelling tot de meeste andere aarde-achtige exoplaneten die tot nu toe zijn ontdekt, ontvangen K2-21b en K2-21c maar een klein beetje meer energie van hun moederster dan de aarde van de zon ontvangt. Dankzij de kleine afstand van de ster zouden de planeten in de nabije toekomst in detail bestudeerd kunnen worden met de James Webb Space Telescope, die eind 2018 gelanceerd wordt.
De ontdekking wordt gemeld door een team van astronomen onder leiding van Erik Petigura van het California Institute of Technology, in een artikel in The Astrophysical Journal. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Kepler ontdekt twee aarde-achtige planeten bij 'nabije' dwergster
Illustratie van aarde-achtige planeten bij een koele dwergster. (NASA/JPL)
Met de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler zijn twee aarde-achtige planeten ontdekt die banen beschrijven rond een relatief nabijgelegen dwergster, op ca. 200 lichtjaar afstand. De planeten, K2-21b en K2-21c genoemd, zijn 1,6 en 1,9 keer zo groot als de aarde. Hun massa's zijn nog niet bekend - het zou om zware, rotsachtige planeten kunnen gaan of om planeten met een lage dichtheid en een dikke gasmantel.
De twee planeten hebben omlooptijden van 9,3 en 15,5 dagen; de ene planeet beschrijft vijf omlopen rond de ster in dezelfde tijd waarin de andere drie baantjes trekt. Dat doet vermoeden dat de planeten op een grotere afstand van de ster zijn ontstaan en pas in een later stadium naar binnen zijn gemigreerd, waarbij ze 'gevangen' raakten in de huidige baanresonantie.
In tegenstelling tot de meeste andere aarde-achtige exoplaneten die tot nu toe zijn ontdekt, ontvangen K2-21b en K2-21c maar een klein beetje meer energie van hun moederster dan de aarde van de zon ontvangt. Dankzij de kleine afstand van de ster zouden de planeten in de nabije toekomst in detail bestudeerd kunnen worden met de James Webb Space Telescope, die eind 2018 gelanceerd wordt.
De ontdekking wordt gemeld door een team van astronomen onder leiding van Erik Petigura van het California Institute of Technology, in een artikel in The Astrophysical Journal. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Tof, waar heb je die vandaan?quote:
Ik sta op de grens. Van vroeger en later.
Voor mij een ruimte. Die ik nog niet ken.
Achter mij alles. Wat ik achter moet laten
Ik sta hier met niets meer. Dan alleen wie ik ben
Voor mij een ruimte. Die ik nog niet ken.
Achter mij alles. Wat ik achter moet laten
Ik sta hier met niets meer. Dan alleen wie ik ben
Prints staan op de website van NASA, door een copyshop laten printen en een set lijstjes van de leenbakkerquote:
Mooi!quote:
[..]
Prints staan op de website van NASA, door een copyshop laten printen en een set lijstjes van de leenbakker
Heb je ook een directe link?
29-10-2015
Heeft exoplaneet GJ1214b wolken van zoutkristallen?
Illustratie van de bewolkte exoplaneet GJ1214b. (Wikimedia Commons/Tyrogthekreeper)
Hoog in de dampkring van exoplaneet GJ1214b komen wellicht wolken van zoutkristallen voor. Dat concluderen onderzoekers van de Universiteit van Washington in Seattle op basis van driedimensionale computersimulaties van wolkenvorming in de planeetatmosfeer. De resultaten zijn gepubliceerd in Astrophysical Journal Letters.
GJ1214b is een zogeheten mini-Neptunus - een planeet die ca. twee keer zo groot is als de aarde, maar grotendeels uit gas bestaat. Hij beschrijft eens in de 1,6 dagen een baan rond een ster die op 42 lichtjaar afstand staat. Eerder onderzoek aan de planeet heeft uitgewezen dat hij een zeer 'vlak' spectrum heeft, zonder opvallende absorpties of reflecties van atmosferische bestanddelen. Dat doet vermoeden dat zich op grote hoogte in de atmosfeer een wolkenlaag bevindt die het licht van diepere delen van de planeetdampkring tegenhoudt.
Gezien de hoge temperatuur van GJ1214b (als gevolg van de nabijheid van zijn moederster) zal een eventuele wolkenlaag waarschijnlijk uit zoutkristalletjes bestaan. Benjamin Charnay heeft nu modellen ontwikkeld waarin zulke zoutwolken inderdaad op grotere diepte in de atmosfeer gevormd worden, waarna ze als gevolg van circulatiebewegingen in de dampkring omhoog worden getransporteerd.
Een tweede mogelijkheid is dat de absorberende laag uit organische moleculen bestaat, vergelijkbaar met de deeltjes in de heiïge laag in de dampkring van de Saturnusmaan Titan. Charnay hoopt ook zo'n heiïge laag in de atmosfeer van GJ1214b te kunnen modelleren. Uitsluitsel over de samenstelling van de dampkringlaag zal vermoedelijk pas gegeven worden door toekomstige metingen van de James Webb Space Telescope, die eind 2018 gelanceerd moet worden. (
-allesoversterrenkunde)
Heeft exoplaneet GJ1214b wolken van zoutkristallen?
Illustratie van de bewolkte exoplaneet GJ1214b. (Wikimedia Commons/Tyrogthekreeper)
Hoog in de dampkring van exoplaneet GJ1214b komen wellicht wolken van zoutkristallen voor. Dat concluderen onderzoekers van de Universiteit van Washington in Seattle op basis van driedimensionale computersimulaties van wolkenvorming in de planeetatmosfeer. De resultaten zijn gepubliceerd in Astrophysical Journal Letters.
GJ1214b is een zogeheten mini-Neptunus - een planeet die ca. twee keer zo groot is als de aarde, maar grotendeels uit gas bestaat. Hij beschrijft eens in de 1,6 dagen een baan rond een ster die op 42 lichtjaar afstand staat. Eerder onderzoek aan de planeet heeft uitgewezen dat hij een zeer 'vlak' spectrum heeft, zonder opvallende absorpties of reflecties van atmosferische bestanddelen. Dat doet vermoeden dat zich op grote hoogte in de atmosfeer een wolkenlaag bevindt die het licht van diepere delen van de planeetdampkring tegenhoudt.
Gezien de hoge temperatuur van GJ1214b (als gevolg van de nabijheid van zijn moederster) zal een eventuele wolkenlaag waarschijnlijk uit zoutkristalletjes bestaan. Benjamin Charnay heeft nu modellen ontwikkeld waarin zulke zoutwolken inderdaad op grotere diepte in de atmosfeer gevormd worden, waarna ze als gevolg van circulatiebewegingen in de dampkring omhoog worden getransporteerd.
Een tweede mogelijkheid is dat de absorberende laag uit organische moleculen bestaat, vergelijkbaar met de deeltjes in de heiïge laag in de dampkring van de Saturnusmaan Titan. Charnay hoopt ook zo'n heiïge laag in de atmosfeer van GJ1214b te kunnen modelleren. Uitsluitsel over de samenstelling van de dampkringlaag zal vermoedelijk pas gegeven worden door toekomstige metingen van de James Webb Space Telescope, die eind 2018 gelanceerd moet worden. (
-allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
10-11-2015
Nieuwe classificatietest ook toepasbaar op 99% van alle exoplaneten
Artist’s impression van een exoplaneet. (IAU/M. Kornmesser/N. Risinger (skysurvey.org))
Een Californische astronoom heeft een nieuwe classificatietest ontwikkeld voor planeten. De test is toepasbaar op 99% van alle exoplaneten die tot nu toe zijn ontdekt - planeten bij andere sterren. De nieuwe test is gepresenteerd op de 47e bijeenkomst van de Division for Planetary Sciences van de American Astronomical Society in National Harbor, Maryland, en wordt gepubliceerd in The Astronomical Journal.
Volgens een enigszins omstreden definitie van de Internationale Astronomische Unie, opgesteld in 2006, moet een hemellichaam aan drie voorwaarden voldoen om als planeet geclassificeerd te worden: het moet een baan beschrijven rond de zon, het moet onder zijn eigen gewicht de bolvorm hebben aangenomen, en het moet met zijn zwaartekracht 'de omgeving van zijn baan' hebben schoongeveegd. In ons eigen zonnestelsel voldoen acht hemellichamen aan deze drie criteria.
Jean-Luc Margot van de University of California at Los Angeles heeft nu een methode voorgesteld om ook van exoplaneten te bepalen of ze in staat zijn hun baanomgeving schoon te vegen. Daarvoor zijn slecht drie parameters van belang: de massa van de ster, de massa van de planeet en de gemiddelde afstand tussen ster en planeet. Voor veel exoplaneten zijn die drie parameters bekend; in al die gevallen blijken de ontdekte exoplaneten inderdaad aan de planeetdefinitie te voldoen.
Uit Margots analyse blijkt dat hemellichamen die hun baanomgeving schoon kunnen vegen vrijwel altijd ook zwaar genoeg zijn om onder hun eigen gewicht de bolvorm aan te nemen
(allesoversterrenkunde)
Nieuwe classificatietest ook toepasbaar op 99% van alle exoplaneten
Artist’s impression van een exoplaneet. (IAU/M. Kornmesser/N. Risinger (skysurvey.org))
Een Californische astronoom heeft een nieuwe classificatietest ontwikkeld voor planeten. De test is toepasbaar op 99% van alle exoplaneten die tot nu toe zijn ontdekt - planeten bij andere sterren. De nieuwe test is gepresenteerd op de 47e bijeenkomst van de Division for Planetary Sciences van de American Astronomical Society in National Harbor, Maryland, en wordt gepubliceerd in The Astronomical Journal.
Volgens een enigszins omstreden definitie van de Internationale Astronomische Unie, opgesteld in 2006, moet een hemellichaam aan drie voorwaarden voldoen om als planeet geclassificeerd te worden: het moet een baan beschrijven rond de zon, het moet onder zijn eigen gewicht de bolvorm hebben aangenomen, en het moet met zijn zwaartekracht 'de omgeving van zijn baan' hebben schoongeveegd. In ons eigen zonnestelsel voldoen acht hemellichamen aan deze drie criteria.
Jean-Luc Margot van de University of California at Los Angeles heeft nu een methode voorgesteld om ook van exoplaneten te bepalen of ze in staat zijn hun baanomgeving schoon te vegen. Daarvoor zijn slecht drie parameters van belang: de massa van de ster, de massa van de planeet en de gemiddelde afstand tussen ster en planeet. Voor veel exoplaneten zijn die drie parameters bekend; in al die gevallen blijken de ontdekte exoplaneten inderdaad aan de planeetdefinitie te voldoen.
Uit Margots analyse blijkt dat hemellichamen die hun baanomgeving schoon kunnen vegen vrijwel altijd ook zwaar genoeg zijn om onder hun eigen gewicht de bolvorm aan te nemen
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
