W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
18-02-2015
Nieuwe lasertechniek houdt belofte in voor detectie exoplaneten
.
De zonnetelescoop waarop de nieuwe laserfrequentiekam is uitgetest. (Kiepenheuer Institut)
Duitse onderzoekers hebben met succes een nieuwe lasertechniek toegepast in spectroscopische waarnemingen van de zon. De nieuwe techniek maakt het mogelijk om minieme golflengteverschuivingen in het licht van de zon ongeveer honderd maal zo nauwkeurig te meten als tot nu toe mogelijk was. Dezelfde techniek kan in de toekomst toegepast worden in het onderzoek aan exoplaneten.
De Duitse onderzoekers werkten met een zogeheten laserfrequentiekam - een instrument dat laserpulsjes produceert op een groot aantal specifieke golflengten. Wanneer het resulterende licht uiteengerafeld wordt met een spectroscoop, ontstaan een kam-achtig patroon van een groot aantal parallelle lijntjes - vandaar de naam. Het spectrum van een lichtbron (zoals de zon of een ster) kan met dit lijntjespatroon vergeleken worden, waardoor een heel nauwkeurige golflengtebepaling mogelijk wordt.
In een artikel in New Journal of Physics worden waarnemingen aan de zon beschreven die zijn uitgevoerd met behulp van een laserfrequentiekam op een Duitse zonnetelescoop op Tenerife. De enorme precisie van de golflengtekalibratie werd bereikt dankzij het feit dat zowel het laserlicht van de frequentiekam als het onderzochte zonlicht door een en dezelfde enkelvoudige glasvezel werden geleid.
De nieuwe techniek biedt ongekende mogelijkheden voor de speurtocht naar exoplaneten. Die verraden hun bestaan door periodieke schommelingen van de ster waar ze omheen draaien. Die schommelingen zijn waarneembaar als minieme periodieke golflengteverschuivingen in het licht van de ster. Met een laserfrequentiekam moet het in de toekomst mogelijk zijn om snelheidsvariaties te meten van slechts één centimeter per seconde - grofweg de snelheidsvariaties van de zon als gevolg van de zwaartekracht van de aarde. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Nieuwe lasertechniek houdt belofte in voor detectie exoplaneten
.
De zonnetelescoop waarop de nieuwe laserfrequentiekam is uitgetest. (Kiepenheuer Institut)
Duitse onderzoekers hebben met succes een nieuwe lasertechniek toegepast in spectroscopische waarnemingen van de zon. De nieuwe techniek maakt het mogelijk om minieme golflengteverschuivingen in het licht van de zon ongeveer honderd maal zo nauwkeurig te meten als tot nu toe mogelijk was. Dezelfde techniek kan in de toekomst toegepast worden in het onderzoek aan exoplaneten.
De Duitse onderzoekers werkten met een zogeheten laserfrequentiekam - een instrument dat laserpulsjes produceert op een groot aantal specifieke golflengten. Wanneer het resulterende licht uiteengerafeld wordt met een spectroscoop, ontstaan een kam-achtig patroon van een groot aantal parallelle lijntjes - vandaar de naam. Het spectrum van een lichtbron (zoals de zon of een ster) kan met dit lijntjespatroon vergeleken worden, waardoor een heel nauwkeurige golflengtebepaling mogelijk wordt.
In een artikel in New Journal of Physics worden waarnemingen aan de zon beschreven die zijn uitgevoerd met behulp van een laserfrequentiekam op een Duitse zonnetelescoop op Tenerife. De enorme precisie van de golflengtekalibratie werd bereikt dankzij het feit dat zowel het laserlicht van de frequentiekam als het onderzochte zonlicht door een en dezelfde enkelvoudige glasvezel werden geleid.
De nieuwe techniek biedt ongekende mogelijkheden voor de speurtocht naar exoplaneten. Die verraden hun bestaan door periodieke schommelingen van de ster waar ze omheen draaien. Die schommelingen zijn waarneembaar als minieme periodieke golflengteverschuivingen in het licht van de ster. Met een laserfrequentiekam moet het in de toekomst mogelijk zijn om snelheidsvariaties te meten van slechts één centimeter per seconde - grofweg de snelheidsvariaties van de zon als gevolg van de zwaartekracht van de aarde. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-03-2015
Gigantische planeet met vier zonnen ontdekt
Wetenschappers hebben een planeet met vier zonnen ontdekt. De ontdekking werd gedaan door een TEAM van de universiteit van Hawaï. De planeet, 30 Ari geheten, staat op 136 lichtjaren verwijderd van de aarde in het sterrenbeeld Ram.
Bekend was al dat 30 Ari drie zonnen had maar onlangs werd vastgesteld dat er een vierde in het spel is. De planeet zelf is van ENORME omvang en heeft een massa die tien keer zo groot is als Jupiter, de grootste planeet in ONS zonnestelsel.
Het zou voor de tweede keer zijn dat een planeet met vier zonnen is ontdekt. Hemellichamen met twee of drie zonnen komen geregeld voor. Door de jongste ontdekking verwachten wetenschappers MEER viersterrige planeten te traceren.
(HLN)
Gigantische planeet met vier zonnen ontdekt
Wetenschappers hebben een planeet met vier zonnen ontdekt. De ontdekking werd gedaan door een TEAM van de universiteit van Hawaï. De planeet, 30 Ari geheten, staat op 136 lichtjaren verwijderd van de aarde in het sterrenbeeld Ram.
Bekend was al dat 30 Ari drie zonnen had maar onlangs werd vastgesteld dat er een vierde in het spel is. De planeet zelf is van ENORME omvang en heeft een massa die tien keer zo groot is als Jupiter, de grootste planeet in ONS zonnestelsel.
Het zou voor de tweede keer zijn dat een planeet met vier zonnen is ontdekt. Hemellichamen met twee of drie zonnen komen geregeld voor. Door de jongste ontdekking verwachten wetenschappers MEER viersterrige planeten te traceren.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Wetenschappers ontdekken nieuwe bewoonbare planeet
Geraken we hier op tijd weg voor onze aarde volledig opgebruikt is? Misschien wel, want wie weet verhuizen we binnenkort naar een nieuwe bewoonbare planeet die we kunnen koloniseren. Helaas is de planeet een eindje vliegen, zo'n 20,5 lichtjaren, ofwel 20,5 jaar reizen aan lichtsnelheid.
Die nieuwe planeet, die de naam GJ 581d meekreeg, werd aanvankelijk beschouwd als "een stellaire activiteit die zich voordoet als een planeet", maar onderzoekers van de Queen Mary University of London hebben die stelling ontkracht.
Volgens hoofdonderzoeker Dr. Guillem Anglada-Escudé is de ontdekking van GJ 581d belangrijk, omdat het de eerste 'aardeachtige' planeet is binnen de 'Goldilocks-zone'. De Goldilocks-zone is de afstand van een planeet tot een ster waarbinnen de temperatuur optimaal is en leven mogelijk is.
Voor we verhuizen veranderen we misschien best de naam, want GJ 581d kunnen we nu niet echt catchy noemen.
Nu bekend is dat er zelfs actieve geisers zijn op een maan van Saturnus, kunnen we slechts concluderen dat het heelal vol zit met werelden zoals die van ons. Zoveel is er denk ik niet nodig om een biologisch proces in gang te zetten. Voor intelligentie ook niet, kijk maar eens hoeveel vrij intelligente diersoorten er bestaan die geheel afgezonderd geevolueerd zijn. Er is geen radiostilte, hoog ontwikkelde aliens communiceren niet met een supertrage radiosignaal. Misschien wel met een soort van zwaartekracht bundel.Dit is het enige dat sneller dan het licht gaat.
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
20-03-2015
Astronomen concurreren om eerste exomaan te vinden
De melkweg zit waarschijnlijk vol met grote manen die om exoplaneten heen cirkelen – zogeheten exomanen. Verschillende onderzoeksteams zijn gretig naar ze op zoek, omdat de kans op het vinden van buitenaards leven groot is. Er is echter nog discussie over de beste methode om exomanen te vinden.
Artistieke impressie van een exoplaneet. Afbeelding, European Southern Observatory
Astronomen hebben al duizenden exoplaneten gevonden. Dat zijn planeten die om andere sterren dan de zon draaien. Hun manen zijn echter veel lastiger te vinden. Er worden verschillende methoden gebruikt om ze op te sporen, elk met hun eigen voor- en nadelen.
Het licht van een ster
De basis voor veel methoden om exoplaneten te vinden is de transitmethode. Daarmee wordt de lichtintensiteit van een ster in de gaten gehouden. Het licht van een ster wordt onderbroken als een planeet in zijn omloopbaan tussen ons en de ster in staat. Dat moment heet een transit. Onder andere de ruimtetelescoop Kepler verzamelt dergelijke data. Een exomaan veroorzaakt een kleine tweede storing in het licht van een ster, net na of tegelijk met de bijbehorende planeet.
Het onderzoeksteam van astronoom Michael Kipping zoekt naar exomanen door modellen te maken van alle mogelijke posities rondom een planeet. Deze modellen combineren ze met de lichtsignalen van de transitmethode. Deze zoekmethode vergt zo veel rekenkracht dat het team hun supercomputer moest crowdfunden en een supercomputer van ruimteorganisatie Nasa moest lenen.
Een eenvoudigere methode
Een ander team, onder leiding van Duits astronoom Michael Hippke, gebruikt een eenvoudigere methode. Ze leggen meerdere metingen van transits over elkaar heen. Daarmee zoeken ze naar een tweede verstoring in de lichtintensiteit van een ster rondom die van een exoplaneet. De methode van Hippke vergt niet de rekenkracht om modellen te maken van de posities van exomanen. Dit maakt de methode van Hippke veel sneller.
De methode gebruikt door Hippke is echter ook niet perfect. ‘Het nadeel is dat de veranderingen in licht ook andere oorzaken kunnen hebben’, legt Hippke uit. Zonnevlekken op de ster bijvoorbeeld – relatief koele plekken op het oppervlak. Die veroorzaken een verstoring in het licht van een ster, en kunnen verward worden met een langsrazende maan. Desondanks is het een nuttige methode om in korte tijd grote hoeveelheden planeten te identificeren die extra aandacht VERDIENEN.
Hippke was in staat om in slechts een paar maanden tijd 4000 Keplerplaneten te analyseren op een normale computer. Kipping erkent: ‘Het is veel sneller dan de technieken die wij gebruiken.’
Toch vindt Kipping het onwaarschijnlijk dat ze met de methode van Hippke een exomaan vinden. ‘We willen een overtuigend onderbouwde eerste vondst van een exoplaneet. Ik zou een vondst op basis van de snelle en simpele methode van Hippke niet geloven.’
Alienjagers
De zoektocht naar exomanen is spannend voor alienjagers. Ruimtetelescoop Kepler heeft genoeg planeten gezien waarvan de manen in de leefbare zone rond de zon draaien. Zo vond de Hubbletelescoop recent dat Ganymedes een oceaan onder zijn oppervlak verbergt. Met diezelfde techniek kan gezocht worden naar water verborgen in exomanen. ‘Er zouden zelfs meer bewoonbare exomanen kunnen zijn dan planeten’, aldus Hippke.
(newscientist.nl)
Astronomen concurreren om eerste exomaan te vinden
De melkweg zit waarschijnlijk vol met grote manen die om exoplaneten heen cirkelen – zogeheten exomanen. Verschillende onderzoeksteams zijn gretig naar ze op zoek, omdat de kans op het vinden van buitenaards leven groot is. Er is echter nog discussie over de beste methode om exomanen te vinden.
Artistieke impressie van een exoplaneet. Afbeelding, European Southern Observatory
Astronomen hebben al duizenden exoplaneten gevonden. Dat zijn planeten die om andere sterren dan de zon draaien. Hun manen zijn echter veel lastiger te vinden. Er worden verschillende methoden gebruikt om ze op te sporen, elk met hun eigen voor- en nadelen.
Het licht van een ster
De basis voor veel methoden om exoplaneten te vinden is de transitmethode. Daarmee wordt de lichtintensiteit van een ster in de gaten gehouden. Het licht van een ster wordt onderbroken als een planeet in zijn omloopbaan tussen ons en de ster in staat. Dat moment heet een transit. Onder andere de ruimtetelescoop Kepler verzamelt dergelijke data. Een exomaan veroorzaakt een kleine tweede storing in het licht van een ster, net na of tegelijk met de bijbehorende planeet.
Het onderzoeksteam van astronoom Michael Kipping zoekt naar exomanen door modellen te maken van alle mogelijke posities rondom een planeet. Deze modellen combineren ze met de lichtsignalen van de transitmethode. Deze zoekmethode vergt zo veel rekenkracht dat het team hun supercomputer moest crowdfunden en een supercomputer van ruimteorganisatie Nasa moest lenen.
Een eenvoudigere methode
Een ander team, onder leiding van Duits astronoom Michael Hippke, gebruikt een eenvoudigere methode. Ze leggen meerdere metingen van transits over elkaar heen. Daarmee zoeken ze naar een tweede verstoring in de lichtintensiteit van een ster rondom die van een exoplaneet. De methode van Hippke vergt niet de rekenkracht om modellen te maken van de posities van exomanen. Dit maakt de methode van Hippke veel sneller.
De methode gebruikt door Hippke is echter ook niet perfect. ‘Het nadeel is dat de veranderingen in licht ook andere oorzaken kunnen hebben’, legt Hippke uit. Zonnevlekken op de ster bijvoorbeeld – relatief koele plekken op het oppervlak. Die veroorzaken een verstoring in het licht van een ster, en kunnen verward worden met een langsrazende maan. Desondanks is het een nuttige methode om in korte tijd grote hoeveelheden planeten te identificeren die extra aandacht VERDIENEN.
Hippke was in staat om in slechts een paar maanden tijd 4000 Keplerplaneten te analyseren op een normale computer. Kipping erkent: ‘Het is veel sneller dan de technieken die wij gebruiken.’
Toch vindt Kipping het onwaarschijnlijk dat ze met de methode van Hippke een exomaan vinden. ‘We willen een overtuigend onderbouwde eerste vondst van een exoplaneet. Ik zou een vondst op basis van de snelle en simpele methode van Hippke niet geloven.’
Alienjagers
De zoektocht naar exomanen is spannend voor alienjagers. Ruimtetelescoop Kepler heeft genoeg planeten gezien waarvan de manen in de leefbare zone rond de zon draaien. Zo vond de Hubbletelescoop recent dat Ganymedes een oceaan onder zijn oppervlak verbergt. Met diezelfde techniek kan gezocht worden naar water verborgen in exomanen. ‘Er zouden zelfs meer bewoonbare exomanen kunnen zijn dan planeten’, aldus Hippke.
(newscientist.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-03-2015
'Star Wars'-planeten mogelijk toch talrijk
Illustratie van het uitzicht vanaf een aardeachtige planeet in een baan rond een dubbelster. (Ben Bromley)
Aardeachtige planeten rond dubbelsterren, zoals Tatooine - de thuiswereld van Star Wars-hoofdpersoon Luke Skywalker - zijn mogelijk toch veel talrijker dan tot nu toe werd gedacht. Dat schrijven astronomen van de Universiteit van Utah in een artikel dat voor publicatie is aangeboden aan Astrophysical Journal.
Er zijn al enkele planeten ontdekt die een baan beschrijven rond een dubbelster, maar dat zijn gasvormige reuzenplaneten. Algemeen is altijd aangenomen dat aardeachtige planeten niet gemakkelijk kunnen ontstaan rond dubbelsterren: de variërende zwaartekrachtseffecten op de gas- en stofschijf rond zo'n dubbelster zouden het geleidelijk samenklonteren van kleinere brokstukken (zogeheten planetesimalen) verhinderen.
Nieuwe modelberekeningen van Ben Bromley en zijn collega's laten echter zien dat er wel degelijk sprake kan zijn van de vorming van kleine, rotsachtige planeten rond dubbelsterren, omdat planetesimalen de neiging zullen vertonen om ellipsvormige banen te gaan beschrijven. (GS)
(allesoversterrenkunde)
'Star Wars'-planeten mogelijk toch talrijk
Illustratie van het uitzicht vanaf een aardeachtige planeet in een baan rond een dubbelster. (Ben Bromley)
Aardeachtige planeten rond dubbelsterren, zoals Tatooine - de thuiswereld van Star Wars-hoofdpersoon Luke Skywalker - zijn mogelijk toch veel talrijker dan tot nu toe werd gedacht. Dat schrijven astronomen van de Universiteit van Utah in een artikel dat voor publicatie is aangeboden aan Astrophysical Journal.
Er zijn al enkele planeten ontdekt die een baan beschrijven rond een dubbelster, maar dat zijn gasvormige reuzenplaneten. Algemeen is altijd aangenomen dat aardeachtige planeten niet gemakkelijk kunnen ontstaan rond dubbelsterren: de variërende zwaartekrachtseffecten op de gas- en stofschijf rond zo'n dubbelster zouden het geleidelijk samenklonteren van kleinere brokstukken (zogeheten planetesimalen) verhinderen.
Nieuwe modelberekeningen van Ben Bromley en zijn collega's laten echter zien dat er wel degelijk sprake kan zijn van de vorming van kleine, rotsachtige planeten rond dubbelsterren, omdat planetesimalen de neiging zullen vertonen om ellipsvormige banen te gaan beschrijven. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-04-2015
Nieuwe verre exoplaneet ontdekt
Deze kaart van de Melkweg toont de locaties van de zon en van de recent ontdekte verre exoplaneet OGLE-2014-BLG-0124L. (NASA/JPL-Caltech)
Astronomen hebben een grote gasplaneet ontdekt op ongeveer 13.000 lichtjaar van de aarde. Daarmee is dit een van de verste planeten die tot nu toe zijn opgespoord.
De planeet is ontdekt met behulp van een techniek die ‘microlensing’ wordt genoemd. Microlensing treedt op wanneer een ster, vanaf de aarde gezien, precies voor een andere, verder weg staande ster langs schuift. De zwaartekracht van de voorgrondster fungeert dan als een lens die het licht van de verre ster versterkt. Als er toevallig een planeet om die ster heen draait, kan ook deze een helderheidspiekje veroorzaken.
Astronomen passen deze techniek vooral toe op sterren in het hart van ons Melkwegstelsel. Daar is de sterdichtheid, en dus de kans dat twee sterren voor elkaar langs schuiven, het grootst. Tot nu toe zijn op die manier een stuk of dertig planeten ontdekt – de verste op een afstand van ongeveer 25.000 lichtjaar.
Het nadeel van deze methode is dat het om eenmalige waarnemingen gaat. Bovendien is de ‘lensster’ doorgaans niet waarneembaar. Dat maakt het moeilijk om de afstand van de achtergrond ster te bepalen.
In dit geval is die afstandsbepaling wel gelukt. Dat is te danken aan het feit dat het lensverschijnsel zowel is waargenomen met een telescoop op aarde als met de Amerikaanse ruimtetelescoop Spitzer, die ruim 200 miljoen kilometer van ons verwijderd is.
Door hun grote onderlinge afstand zien de beide telescopen de ster niet op hetzelfde moment helderder worden. Spitzer registreerde het piekje van de planeet twintig dagen eerder.
Uit dat tijdsverschil kan de afstand van de verre ster en zijn planeet worden berekend. En met behulp van die afstand kan weer een schatting worden gemaakt van de massa van de planeet, die ongeveer half zo zwaar lijkt te zijn als Jupiter. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Nieuwe verre exoplaneet ontdekt
Deze kaart van de Melkweg toont de locaties van de zon en van de recent ontdekte verre exoplaneet OGLE-2014-BLG-0124L. (NASA/JPL-Caltech)
Astronomen hebben een grote gasplaneet ontdekt op ongeveer 13.000 lichtjaar van de aarde. Daarmee is dit een van de verste planeten die tot nu toe zijn opgespoord.
De planeet is ontdekt met behulp van een techniek die ‘microlensing’ wordt genoemd. Microlensing treedt op wanneer een ster, vanaf de aarde gezien, precies voor een andere, verder weg staande ster langs schuift. De zwaartekracht van de voorgrondster fungeert dan als een lens die het licht van de verre ster versterkt. Als er toevallig een planeet om die ster heen draait, kan ook deze een helderheidspiekje veroorzaken.
Astronomen passen deze techniek vooral toe op sterren in het hart van ons Melkwegstelsel. Daar is de sterdichtheid, en dus de kans dat twee sterren voor elkaar langs schuiven, het grootst. Tot nu toe zijn op die manier een stuk of dertig planeten ontdekt – de verste op een afstand van ongeveer 25.000 lichtjaar.
Het nadeel van deze methode is dat het om eenmalige waarnemingen gaat. Bovendien is de ‘lensster’ doorgaans niet waarneembaar. Dat maakt het moeilijk om de afstand van de achtergrond ster te bepalen.
In dit geval is die afstandsbepaling wel gelukt. Dat is te danken aan het feit dat het lensverschijnsel zowel is waargenomen met een telescoop op aarde als met de Amerikaanse ruimtetelescoop Spitzer, die ruim 200 miljoen kilometer van ons verwijderd is.
Door hun grote onderlinge afstand zien de beide telescopen de ster niet op hetzelfde moment helderder worden. Spitzer registreerde het piekje van de planeet twintig dagen eerder.
Uit dat tijdsverschil kan de afstand van de verre ster en zijn planeet worden berekend. En met behulp van die afstand kan weer een schatting worden gemaakt van de massa van de planeet, die ongeveer half zo zwaar lijkt te zijn als Jupiter. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-04-2015
Planeten van Tau Ceti waarschijnlijk niet 'bewoond'
Illustratie van een exoplaneet. (NASA)
Op de exoplaneten Tau Ceti e en f komt waarschijnlijk geen hoog ontwikkeld leven voor. Dat concluderen onderzoekers van Arizona State University op basis van berekeningen aan de evolutie van de moederster. Eerder werd aangenomen dat de twee planeten zich in de zogeheten bewoonbare zone van de ster bevinden, zodat er vloeibaar water en leven zou kunnen voorkomen. De ster Tau Ceti lijkt veel op de zon en staat relatief dichtbij, waardoor hij altijd al populair was bij sciencefictionschrijvers. Pas enkele jaren geleden werd ontdekt dat hij door vijf planeten wordt vergezeld.
Volgens de onderzoekers bevindt planeet e zich alleen in de bewoonbare zone wanneer aan allerlei gunstige voorwaarden wordt voldaan. Planeet f bevindt zich wél in de bewoonbare zone van de ster, maar pas sinds hooguit één miljard jaar: net als de zon neemt Tau Ceti in de loop van de tijd in lichtkracht toe, waardoor de bewoonbare zone langzaam maar zeker naar buiten beweegt. Een periode van één miljard jaar lijkt onvoldoende voor de ontwikkeling van complexe levensvormen.
Bovendien hebben de planeten van Tau Ceti mogelijk heel andere eigenschappen dan de planeten in ons eigen zonnestelsel. De ster bevat verhoudingsgewijs veel magnesium (de verhouding magnesium/silicium is 70 procent hoger dan in de zon), en dat zal vermoedelijk ook gelden voor de planeten. Dat betekent dat de minerale samenstelling van de gesteentemantels van de planeten sterk zal afwijken van die van de aarde, met waarschijnlijk grote gevolgen voor tektonische processen en vulkanisme. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Planeten van Tau Ceti waarschijnlijk niet 'bewoond'
Illustratie van een exoplaneet. (NASA)
Op de exoplaneten Tau Ceti e en f komt waarschijnlijk geen hoog ontwikkeld leven voor. Dat concluderen onderzoekers van Arizona State University op basis van berekeningen aan de evolutie van de moederster. Eerder werd aangenomen dat de twee planeten zich in de zogeheten bewoonbare zone van de ster bevinden, zodat er vloeibaar water en leven zou kunnen voorkomen. De ster Tau Ceti lijkt veel op de zon en staat relatief dichtbij, waardoor hij altijd al populair was bij sciencefictionschrijvers. Pas enkele jaren geleden werd ontdekt dat hij door vijf planeten wordt vergezeld.
Volgens de onderzoekers bevindt planeet e zich alleen in de bewoonbare zone wanneer aan allerlei gunstige voorwaarden wordt voldaan. Planeet f bevindt zich wél in de bewoonbare zone van de ster, maar pas sinds hooguit één miljard jaar: net als de zon neemt Tau Ceti in de loop van de tijd in lichtkracht toe, waardoor de bewoonbare zone langzaam maar zeker naar buiten beweegt. Een periode van één miljard jaar lijkt onvoldoende voor de ontwikkeling van complexe levensvormen.
Bovendien hebben de planeten van Tau Ceti mogelijk heel andere eigenschappen dan de planeten in ons eigen zonnestelsel. De ster bevat verhoudingsgewijs veel magnesium (de verhouding magnesium/silicium is 70 procent hoger dan in de zon), en dat zal vermoedelijk ook gelden voor de planeten. Dat betekent dat de minerale samenstelling van de gesteentemantels van de planeten sterk zal afwijken van die van de aarde, met waarschijnlijk grote gevolgen voor tektonische processen en vulkanisme. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-04-2015
Eerste exoplaneet 51 Pegasi b geeft via spectrum meer geheimen prijs
Illustratie van exoplaneet 51 Pegasi b. (ESO)
Portugese astronomen zijn er voor het eerst in geslaagd om de samenstelling te bestuderen van sterlicht dat gereflecteerd wordt door een exoplaneet. Het gaat om planeet 51 Pegasi b, op ca. 50 lichtjaar afstand van de aarde. Twintig jaar geleden was dit de eerste exoplaneet die gevonden werd in een (zeer kleine) omloopbaan rond een gewone ster. Uit de spectroscopische metingen is nieuwe informatie afgeleid over de planeet.
Eerder is het al een paar keer gelukt om metingen te verrichten aan de samenstelling van de dampkring van een exoplaneet, door sterlicht te bestuderen dat door die planeetatmosfeer wordt 'gefilterd'. Zulke waarnemingen zijn echter alleen mogelijk wanneer we vanaf de aarde exact van opzij tegen de baan van de planeet aankijken, zodat er zogeheten overgangen plaatsvinden.
51 Pegasi b vertoont geen planeetovergangen; het bestaan van de planeet is afgeleid uit de kleine periodieke schommelingen die hij met zijn zwaartekracht veroorzaakt in de beweging van de moederster. Door het spectrum van de ster zeer gedetailleerd te analyseren met behulp van de HARPS-spectrograaf op de 3,6-meter telescoop van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht op La Silla (Chili) is het nu gelukt om het licht te isoleren dat door de planeet wordt gereflecteerd. Daarbij is gebruik gemaakt van de bekende minieme periodieke dopplerverschuiving van dat gereflecteerde licht, veroorzaakt door de baanbeweging van de planeet.
Uit de metingen is afgeleid dat 51 Pegasi b in een baan beweegt die 9 graden helt ten opzichte van de gezichtslijn - net te veel om planeetovergangen te veroorzaken. Nu de baanhelling bekend is, kan uit de gemeten schommelingen van de ster ook de massa van de planeet berekend worden: hij blijkt ongeveer half zo zwaar te zijn als Jupiter. Bovendien concluderen de astronomen dat de planeet een slag groter is dan Jupiter (hij is sterk 'opgezwollen' doordat hij dicht bij de moederster staat en dus erg heet is) en een hoog reflecterend vermogen heeft. (GS)
(allesoversterrnekunde)
Eerste exoplaneet 51 Pegasi b geeft via spectrum meer geheimen prijs
Illustratie van exoplaneet 51 Pegasi b. (ESO)
Portugese astronomen zijn er voor het eerst in geslaagd om de samenstelling te bestuderen van sterlicht dat gereflecteerd wordt door een exoplaneet. Het gaat om planeet 51 Pegasi b, op ca. 50 lichtjaar afstand van de aarde. Twintig jaar geleden was dit de eerste exoplaneet die gevonden werd in een (zeer kleine) omloopbaan rond een gewone ster. Uit de spectroscopische metingen is nieuwe informatie afgeleid over de planeet.
Eerder is het al een paar keer gelukt om metingen te verrichten aan de samenstelling van de dampkring van een exoplaneet, door sterlicht te bestuderen dat door die planeetatmosfeer wordt 'gefilterd'. Zulke waarnemingen zijn echter alleen mogelijk wanneer we vanaf de aarde exact van opzij tegen de baan van de planeet aankijken, zodat er zogeheten overgangen plaatsvinden.
51 Pegasi b vertoont geen planeetovergangen; het bestaan van de planeet is afgeleid uit de kleine periodieke schommelingen die hij met zijn zwaartekracht veroorzaakt in de beweging van de moederster. Door het spectrum van de ster zeer gedetailleerd te analyseren met behulp van de HARPS-spectrograaf op de 3,6-meter telescoop van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht op La Silla (Chili) is het nu gelukt om het licht te isoleren dat door de planeet wordt gereflecteerd. Daarbij is gebruik gemaakt van de bekende minieme periodieke dopplerverschuiving van dat gereflecteerde licht, veroorzaakt door de baanbeweging van de planeet.
Uit de metingen is afgeleid dat 51 Pegasi b in een baan beweegt die 9 graden helt ten opzichte van de gezichtslijn - net te veel om planeetovergangen te veroorzaken. Nu de baanhelling bekend is, kan uit de gemeten schommelingen van de ster ook de massa van de planeet berekend worden: hij blijkt ongeveer half zo zwaar te zijn als Jupiter. Bovendien concluderen de astronomen dat de planeet een slag groter is dan Jupiter (hij is sterk 'opgezwollen' doordat hij dicht bij de moederster staat en dus erg heet is) en een hoog reflecterend vermogen heeft. (GS)
(allesoversterrnekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
28-04-2015
Robot-telescopen vinden superaardes bij nabije ster
.
Illustratie van de drie superaardes bij de ster HD 7924. (Karen Teramura/BJ Fulton/UH/IfA)
Volautomatische robottelescopen hebben een planetenstelsel ontdekt rond de ster HD 7924, op een afstand van slechts 54 lichtjaar in het sterrenbeeld Cassiopeia. De ster wordt vergezeld door drie super-aardes, met massa's van 7 à 8 keer de massa van de aarde. De drie exoplaneten (HD 7924b, c en d) draaien in kleine omloopbanen rond de ster, met omlooptijden van 5, 15 en 24 dagen.
De binnenste planeet (HD 7924b) werd in 2009 al gevonden met een gevoelige spectrograaf op de 10-meter Keck-telescoop op Mauna Kea, Hawaii. De andere twee superaardes zijn gevonden met de Automatic Planet Finder-telescoop op de Lick-sterrenwacht in Californië en de Automatic Photometric Telescope op het Fairborne Observatory in Arizona. Het gaat om relatief kleine telescopen die elke heldere nacht volautomatisch metingen uitvoeren aan een groot aantal sterren.
De superaardes van HD 7924 verraden hun aanwezigheid doordat ze met hun zwaartekracht periodieke schommelingen veroorzaken in de positie van de moederster. De nieuwe ontdekkingen worden gepubliceerd in The Astrophysical Journal. (GS)
(HLN)
Robot-telescopen vinden superaardes bij nabije ster
.
Illustratie van de drie superaardes bij de ster HD 7924. (Karen Teramura/BJ Fulton/UH/IfA)
Volautomatische robottelescopen hebben een planetenstelsel ontdekt rond de ster HD 7924, op een afstand van slechts 54 lichtjaar in het sterrenbeeld Cassiopeia. De ster wordt vergezeld door drie super-aardes, met massa's van 7 à 8 keer de massa van de aarde. De drie exoplaneten (HD 7924b, c en d) draaien in kleine omloopbanen rond de ster, met omlooptijden van 5, 15 en 24 dagen.
De binnenste planeet (HD 7924b) werd in 2009 al gevonden met een gevoelige spectrograaf op de 10-meter Keck-telescoop op Mauna Kea, Hawaii. De andere twee superaardes zijn gevonden met de Automatic Planet Finder-telescoop op de Lick-sterrenwacht in Californië en de Automatic Photometric Telescope op het Fairborne Observatory in Arizona. Het gaat om relatief kleine telescopen die elke heldere nacht volautomatisch metingen uitvoeren aan een groot aantal sterren.
De superaardes van HD 7924 verraden hun aanwezigheid doordat ze met hun zwaartekracht periodieke schommelingen veroorzaken in de positie van de moederster. De nieuwe ontdekkingen worden gepubliceerd in The Astrophysical Journal. (GS)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-05-2015
Bewolkte ochtenden en hete middagen op exoplaneten gemeten
Illustratie van een hete Jupiter. (NASA)
Sterrenkundigen zijn erin geslaagd om dagelijkse 'weerverschijnselen' te meten op zes exoplaneten - planeten bij andere sterren dan de zon. Het gaat om zogeheten 'hete Jupiters': zware, gasvormige reuzenplaneten die op zeer kleine afstand rond hun moederster draaien.
De zes planeten zijn ontdekt doordat ze (gezien vanaf de aarde) elke omloop voor hun moederster langs bewegen (een zogeheten planeetovergang) en daarbij een piepklein beetje licht onderscheppen. Met de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler is het nu echter ook gelukt om de aanwezigheid van de planeten te detecteren wanneer er géén overgang plaatsvindt. Kepler 'ziet' dan het gezamenlijke licht van de ster én de kleine hoeveelheid sterlicht die door de planeet wordt weerkaatst.
Dankzij de enorme gevoeligheid van Kepler was het mogelijk om subtiele helderheidsvariaties te meten van een duizendste procent van de helderheid van de ster zelf. Die variaties worden veroorzaakt door het zogeheten fase-effect: afhankelijk van de plaats van de planeet in zijn baan zien we een groter of een kleiner verlicht deel. Een nauwkeurige analyse van die helderheidsvariaties heeft voor vier van de zes exoplaneten uitgewezen dat er vooral in de ochtenduren sprake is van veel bewolking in de dampkring. Bij de andere twee planeten blijkt er 's middags sprake te zijn van een heldere hemel en een extreem hoge temperatuur (tot meer dan 1600 graden Celsius).
De nieuwe metingen, verricht door een internationaal team van astronomen onder wie Ray Jayawardhana van York University en de Nederlandse astronoom Ernst de Mooij (nu verbonden aan Queen's University Belfast), zijn vandaag gepubliceerd in The Astrophysical Journal.
(allesoversterrenkunde)
Bewolkte ochtenden en hete middagen op exoplaneten gemeten
Illustratie van een hete Jupiter. (NASA)
Sterrenkundigen zijn erin geslaagd om dagelijkse 'weerverschijnselen' te meten op zes exoplaneten - planeten bij andere sterren dan de zon. Het gaat om zogeheten 'hete Jupiters': zware, gasvormige reuzenplaneten die op zeer kleine afstand rond hun moederster draaien.
De zes planeten zijn ontdekt doordat ze (gezien vanaf de aarde) elke omloop voor hun moederster langs bewegen (een zogeheten planeetovergang) en daarbij een piepklein beetje licht onderscheppen. Met de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler is het nu echter ook gelukt om de aanwezigheid van de planeten te detecteren wanneer er géén overgang plaatsvindt. Kepler 'ziet' dan het gezamenlijke licht van de ster én de kleine hoeveelheid sterlicht die door de planeet wordt weerkaatst.
Dankzij de enorme gevoeligheid van Kepler was het mogelijk om subtiele helderheidsvariaties te meten van een duizendste procent van de helderheid van de ster zelf. Die variaties worden veroorzaakt door het zogeheten fase-effect: afhankelijk van de plaats van de planeet in zijn baan zien we een groter of een kleiner verlicht deel. Een nauwkeurige analyse van die helderheidsvariaties heeft voor vier van de zes exoplaneten uitgewezen dat er vooral in de ochtenduren sprake is van veel bewolking in de dampkring. Bij de andere twee planeten blijkt er 's middags sprake te zijn van een heldere hemel en een extreem hoge temperatuur (tot meer dan 1600 graden Celsius).
De nieuwe metingen, verricht door een internationaal team van astronomen onder wie Ray Jayawardhana van York University en de Nederlandse astronoom Ernst de Mooij (nu verbonden aan Queen's University Belfast), zijn vandaag gepubliceerd in The Astrophysical Journal.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-05-2015
Grote ‘exomanen’ kunnen leefbaar zijn
Artist’s impression van een (onleefbare) ’super-Jupiter’ met potentieel leefbare exomanen. (NASA)
Volgens wetenschappers van de McMaster-universiteit in Canada hebben sommige manen van exoplaneten – planeten buiten ons zonnestelsel – de juiste afmetingen en voldoende water om leefbaar te zijn. Dat volgt uit modelberekeningen, waarvan de resultaten in de tijdschriften Astronomy and Astrophysics en The Astrophysical Journal zijn verschenen.
De afgelopen jaren zijn duizenden exoplaneten ontdekt. In veel gevallen gaat het om zware gasplaneten van het type Jupiter: niet bepaald leefbare werelden. Maar de Canadese computermodellen laten zien dat rond deze ‘super-Jupiters’ manen kunnen cirkelen die twee keer zoveel massa hebben als de planeet Mars. Als de moederplaneet zich maar op de juiste afstand van haar ster bevindt, zou zo’n maan zo maar eens een geschikte broedplaats voor leven kunnen zijn.
Tot dusver is overigens nog geen enkele exomaan ontdekt. Volgens de wetenschappers zal dat echter niet lang meer duren. Zelfs het doorspitten van de al bestaande gegevens van de Amerikaanse Kepler-satelliet zou al zekerheid kunnen geven over het bestaan van zware exomanen. En anders lukt het wel met de toekomstige Europese ruimtemissie PLATO of de European Extremely Large Telescope.
(allesoversterrenkunde)
Grote ‘exomanen’ kunnen leefbaar zijn
Artist’s impression van een (onleefbare) ’super-Jupiter’ met potentieel leefbare exomanen. (NASA)
Volgens wetenschappers van de McMaster-universiteit in Canada hebben sommige manen van exoplaneten – planeten buiten ons zonnestelsel – de juiste afmetingen en voldoende water om leefbaar te zijn. Dat volgt uit modelberekeningen, waarvan de resultaten in de tijdschriften Astronomy and Astrophysics en The Astrophysical Journal zijn verschenen.
De afgelopen jaren zijn duizenden exoplaneten ontdekt. In veel gevallen gaat het om zware gasplaneten van het type Jupiter: niet bepaald leefbare werelden. Maar de Canadese computermodellen laten zien dat rond deze ‘super-Jupiters’ manen kunnen cirkelen die twee keer zoveel massa hebben als de planeet Mars. Als de moederplaneet zich maar op de juiste afstand van haar ster bevindt, zou zo’n maan zo maar eens een geschikte broedplaats voor leven kunnen zijn.
Tot dusver is overigens nog geen enkele exomaan ontdekt. Volgens de wetenschappers zal dat echter niet lang meer duren. Zelfs het doorspitten van de al bestaande gegevens van de Amerikaanse Kepler-satelliet zou al zekerheid kunnen geven over het bestaan van zware exomanen. En anders lukt het wel met de toekomstige Europese ruimtemissie PLATO of de European Extremely Large Telescope.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-06-2015
Vulkanisme op exoplaneet kan wijzen op plaattektoniek en mogelijk leven
Uitbarsting van de Calbuco-vulkaan in Chili. (Wikimedia Commons)
Master-studenten aan de University of Washington in Seattle hebben voorgerekend dat zware explosieve vulkaanuitbarstingen op aardeachtige exoplaneten zoveel materiaal in de dampkring kunnen blazen dat er spectroscopische 'vingerafdrukken' waarneembaar moeten zijn tijdens planeetovergangen, wanneer de planeet vanaf de aarde gezien voor zijn moederster langs beweegt.
In het vakblad Astrobiology beschrijven ze hoe op die manier ontdekt zou kunnen worden of er op aardeachtige planeten grootschalige vulkanische activiteit voorkomt. Dat zou kunnen wijzen op plaattektoniek zoals op aarde. Algemeen wordt aangenomen dat het voortbestaan van leven op aarde op z'n minst vergemakkelijkt is door het proces van plaattektoniek, waarbij materiaal wordt uitgewisseld tussen mantel en dampkring, en er een kooldioxidekringloop op gang komt die een planeet gedurende lange tijd leefbaar kan houden.
Als het mogelijk is om via de atmosferische sporen van vulkanisme aan te tonen dat er op een verre planeet plaattektoniek voorkomt, zou dat een manier zijn om exoplaneten te identificeren waar het loont om gericht te gaan zoeken naar de aanwezigheid van leven, aldus de studenten. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Vulkanisme op exoplaneet kan wijzen op plaattektoniek en mogelijk leven
Uitbarsting van de Calbuco-vulkaan in Chili. (Wikimedia Commons)
Master-studenten aan de University of Washington in Seattle hebben voorgerekend dat zware explosieve vulkaanuitbarstingen op aardeachtige exoplaneten zoveel materiaal in de dampkring kunnen blazen dat er spectroscopische 'vingerafdrukken' waarneembaar moeten zijn tijdens planeetovergangen, wanneer de planeet vanaf de aarde gezien voor zijn moederster langs beweegt.
In het vakblad Astrobiology beschrijven ze hoe op die manier ontdekt zou kunnen worden of er op aardeachtige planeten grootschalige vulkanische activiteit voorkomt. Dat zou kunnen wijzen op plaattektoniek zoals op aarde. Algemeen wordt aangenomen dat het voortbestaan van leven op aarde op z'n minst vergemakkelijkt is door het proces van plaattektoniek, waarbij materiaal wordt uitgewisseld tussen mantel en dampkring, en er een kooldioxidekringloop op gang komt die een planeet gedurende lange tijd leefbaar kan houden.
Als het mogelijk is om via de atmosferische sporen van vulkanisme aan te tonen dat er op een verre planeet plaattektoniek voorkomt, zou dat een manier zijn om exoplaneten te identificeren waar het loont om gericht te gaan zoeken naar de aanwezigheid van leven, aldus de studenten. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ze verzinnen steeds meer mogelijkheden voor de zoektocht naar buitenaards leven!quote:Op woensdag 10 juni 2015 13:43 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
08-06-2015
Vulkanisme op exoplaneet kan wijzen op plaattektoniek en mogelijk leven
[ afbeelding ]
Uitbarsting van de Calbuco-vulkaan in Chili. (Wikimedia Commons)
Master-studenten aan de University of Washington in Seattle hebben voorgerekend dat zware explosieve vulkaanuitbarstingen op aardeachtige exoplaneten zoveel materiaal in de dampkring kunnen blazen dat er spectroscopische 'vingerafdrukken' waarneembaar moeten zijn tijdens planeetovergangen, wanneer de planeet vanaf de aarde gezien voor zijn moederster langs beweegt.
In het vakblad Astrobiology beschrijven ze hoe op die manier ontdekt zou kunnen worden of er op aardeachtige planeten grootschalige vulkanische activiteit voorkomt. Dat zou kunnen wijzen op plaattektoniek zoals op aarde. Algemeen wordt aangenomen dat het voortbestaan van leven op aarde op z'n minst vergemakkelijkt is door het proces van plaattektoniek, waarbij materiaal wordt uitgewisseld tussen mantel en dampkring, en er een kooldioxidekringloop op gang komt die een planeet gedurende lange tijd leefbaar kan houden.
Als het mogelijk is om via de atmosferische sporen van vulkanisme aan te tonen dat er op een verre planeet plaattektoniek voorkomt, zou dat een manier zijn om exoplaneten te identificeren waar het loont om gericht te gaan zoeken naar de aanwezigheid van leven, aldus de studenten. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Exponentiële deflatie van Bitcoin maakt arme mensen nog veel sneller armer dan het grote probleem van inflatie. Gematigde burning van Ethereum is de gulden middenweg.
BIG EXOPLANET MAY BE SURROUNDED BY HELIUM
No hydrogen found around Neptune-sized planet
By Christopher Crockett 3:30pm, June 21, 2015
The party balloon industry could make a killing on an exoplanet such as GJ 436b, a broiling Neptune-sized world whose atmosphere might contain mostly helium. No such planet orbits our sun, but helium planets might be common throughout the galaxy, researchers say.
Hydrogen dominates the skies over the giant planets Jupiter, Saturn, Neptune and Uranus. But if those planets were closer to the sun, the hydrogen would bake off and leave behind helium, Renyu Hu, an astrophysicist at the Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, Calif., and colleagues suggest. Such a scenario could describe the plethora of “warm Neptunes” turned up by the Kepler space telescope, the researchers suggest online May 11 at arXiv.org.
A shroud of helium could explain the strange chemistry of GJ 436b, where researchers see no trace of the hydrogen-bearing methane that they expected. Astronomers have yet to determine, however, if the planet is ruled by a race of squeaky-voiced balloon suppliers.
https://www.sciencenews.o(...)be-surrounded-helium
No hydrogen found around Neptune-sized planet
By Christopher Crockett 3:30pm, June 21, 2015
The party balloon industry could make a killing on an exoplanet such as GJ 436b, a broiling Neptune-sized world whose atmosphere might contain mostly helium. No such planet orbits our sun, but helium planets might be common throughout the galaxy, researchers say.
Hydrogen dominates the skies over the giant planets Jupiter, Saturn, Neptune and Uranus. But if those planets were closer to the sun, the hydrogen would bake off and leave behind helium, Renyu Hu, an astrophysicist at the Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, Calif., and colleagues suggest. Such a scenario could describe the plethora of “warm Neptunes” turned up by the Kepler space telescope, the researchers suggest online May 11 at arXiv.org.
A shroud of helium could explain the strange chemistry of GJ 436b, where researchers see no trace of the hydrogen-bearing methane that they expected. Astronomers have yet to determine, however, if the planet is ruled by a race of squeaky-voiced balloon suppliers.
https://www.sciencenews.o(...)be-surrounded-helium
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
NIEUWE TECHNIEK GEBRUIKT OM EXOPLATEN TE VINDEN
Geschreven door Tim Kraaijvanger op 23 juni 2015 om 19:04 uur
Astronomen hebben een nieuwe techniek toegepast om een foto te maken van een exoplaneet. De exoplaneet bevindt zich vlak naast zijn moederster.
Tot nu toe zijn er bijna 2000 exoplaneten gevonden, alleen zijn wetenschappers er niet in geslaagd om veel planeten op de gevoelige plaat vast te leggen. Dit komt omdat exoplaneten vaak indirect worden gevonden, bijvoorbeeld omdat er sprake is van een klein dipje in het sterrenlicht of omdat het spectrum van de ster verandert.
De vector Apodizing Phase Plate (vector-APP)-coronagraaf die vorig jaar is geïnstalleerd op de 6,5 meter Magellan Clay-telescoop in Chili kan wel foto’s maken van exoplaneet. Deze coronograaf filtert het sterrenlicht weg, terwijl licht van de exoplaneet wordt doorgelaten. Dit wordt gerealiseerd door een geavanceerde vloeibaar-kristaltechniek, waarbij twee foto’s van een ster worden gemaakt. Er ontstaan donkere D-vormige ‘gaten’ in de halo rond de ster, waardoor onderzoekers in de omgeving exoplaneten kunnen vinden.
“Toen we het eerste plaatje in de controlekamer van de telescoop zagen, wisten we dat we beet hadden,” zegt de Leidse promovendus Gilles Otten, die de resultaten presenteerde tijdens een conferentie in Montreal. Ook de Leidse astronoom Frans Snik is enthousiast. “Na de hele ontwikkel- en laboratoriumtestfase was het echt fantastisch om meteen tijdens de eerste waarneemnacht te zien dat onze nieuwe benadering perfect werkt. We zetten onze nieuwe coronagraaf nu dus vol in om nieuwe exoplaneten te ontdekken.”
De geavanceerde vloeibaar kristal-technologie maakt het ook mogelijk donkere ‘gaten’ te tonen die het complete gebied van 360 graden rond de centrale ster bedekken. Boven dit artikel is een testopname zichtbaar van de ster Beta Centauri, waarop de begeleider Beta Centauri B duidelijk zichtbaar is. Met traditionele technologie is dit niet mogelijk.
http://www.scientias.nl/n(...)oplaneten-te-vinden/
Geschreven door Tim Kraaijvanger op 23 juni 2015 om 19:04 uur
Astronomen hebben een nieuwe techniek toegepast om een foto te maken van een exoplaneet. De exoplaneet bevindt zich vlak naast zijn moederster.
Tot nu toe zijn er bijna 2000 exoplaneten gevonden, alleen zijn wetenschappers er niet in geslaagd om veel planeten op de gevoelige plaat vast te leggen. Dit komt omdat exoplaneten vaak indirect worden gevonden, bijvoorbeeld omdat er sprake is van een klein dipje in het sterrenlicht of omdat het spectrum van de ster verandert.
De vector Apodizing Phase Plate (vector-APP)-coronagraaf die vorig jaar is geïnstalleerd op de 6,5 meter Magellan Clay-telescoop in Chili kan wel foto’s maken van exoplaneet. Deze coronograaf filtert het sterrenlicht weg, terwijl licht van de exoplaneet wordt doorgelaten. Dit wordt gerealiseerd door een geavanceerde vloeibaar-kristaltechniek, waarbij twee foto’s van een ster worden gemaakt. Er ontstaan donkere D-vormige ‘gaten’ in de halo rond de ster, waardoor onderzoekers in de omgeving exoplaneten kunnen vinden.
“Toen we het eerste plaatje in de controlekamer van de telescoop zagen, wisten we dat we beet hadden,” zegt de Leidse promovendus Gilles Otten, die de resultaten presenteerde tijdens een conferentie in Montreal. Ook de Leidse astronoom Frans Snik is enthousiast. “Na de hele ontwikkel- en laboratoriumtestfase was het echt fantastisch om meteen tijdens de eerste waarneemnacht te zien dat onze nieuwe benadering perfect werkt. We zetten onze nieuwe coronagraaf nu dus vol in om nieuwe exoplaneten te ontdekken.”
De geavanceerde vloeibaar kristal-technologie maakt het ook mogelijk donkere ‘gaten’ te tonen die het complete gebied van 360 graden rond de centrale ster bedekken. Boven dit artikel is een testopname zichtbaar van de ster Beta Centauri, waarop de begeleider Beta Centauri B duidelijk zichtbaar is. Met traditionele technologie is dit niet mogelijk.
http://www.scientias.nl/n(...)oplaneten-te-vinden/
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
24-06-2015
Exoplaneet GJ 536b vertoont komeetachtige staart
Artist’s impression van de exoplaneet GJ 436b die, onder invloed van de intense straling van zijn moederster, veel gas verliest. Het tweetal is 33 lichtjaar verwijderd van de aarde. (Mark Garlick/University of Warwick)
Waarnemingen met de Hubble-ruimtetelescoop en de röntgensatelliet Chandra laten zien dat de atmosfeer van de hete exoplaneet GJ 536b aan het ‘verdampen’ is. Hierdoor heeft zich een lange, komeetachtige staart achter de planeet gevormd (Nature, 25 juni).
GJ 536b, een planeet van het formaat Neptunus, draait op een afstand van minder dan 5 miljoen kilometer om een rode dwergster. Vanaf de aarde gezien beweegt de planeet daarbij eens in de 63 uur voor zijn ster langs.
Dat de atmosferen van planeten in zulke krappe omloopbanen te lijden hebben onder de intense straling van de centrale ster, werd al langer vermoed. Maar tot nu toe ontbrak het aan betrouwbare metingen van de hoeveelheid gas die daarbij ontsnapt.
Uit de nieuwe waarnemingen blijkt dat steeds als GJ 536b voor zijn ster langs schuift, het ultraviolette licht van de ster voor ongeveer de helft wordt geabsorbeerd door een grote wolk van waterstofgas. Berekeningen wijzen uit dat er per seconde ongeveer 1000 ton waterstof uit de atmosfeer van de planeet verdwijnt.
Dat lijkt heel veel, maar in dit tempo verliest de planeet in een miljard jaar slechts 0,1% van zijn atmosfeer. Vermoed wordt wel dat het verdampingsproces bij andere exoplaneten veel harder kan toeslaan.
(allesoversterrenkunde)
Exoplaneet GJ 536b vertoont komeetachtige staart
Artist’s impression van de exoplaneet GJ 436b die, onder invloed van de intense straling van zijn moederster, veel gas verliest. Het tweetal is 33 lichtjaar verwijderd van de aarde. (Mark Garlick/University of Warwick)
Waarnemingen met de Hubble-ruimtetelescoop en de röntgensatelliet Chandra laten zien dat de atmosfeer van de hete exoplaneet GJ 536b aan het ‘verdampen’ is. Hierdoor heeft zich een lange, komeetachtige staart achter de planeet gevormd (Nature, 25 juni).
GJ 536b, een planeet van het formaat Neptunus, draait op een afstand van minder dan 5 miljoen kilometer om een rode dwergster. Vanaf de aarde gezien beweegt de planeet daarbij eens in de 63 uur voor zijn ster langs.
Dat de atmosferen van planeten in zulke krappe omloopbanen te lijden hebben onder de intense straling van de centrale ster, werd al langer vermoed. Maar tot nu toe ontbrak het aan betrouwbare metingen van de hoeveelheid gas die daarbij ontsnapt.
Uit de nieuwe waarnemingen blijkt dat steeds als GJ 536b voor zijn ster langs schuift, het ultraviolette licht van de ster voor ongeveer de helft wordt geabsorbeerd door een grote wolk van waterstofgas. Berekeningen wijzen uit dat er per seconde ongeveer 1000 ton waterstof uit de atmosfeer van de planeet verdwijnt.
Dat lijkt heel veel, maar in dit tempo verliest de planeet in een miljard jaar slechts 0,1% van zijn atmosfeer. Vermoed wordt wel dat het verdampingsproces bij andere exoplaneten veel harder kan toeslaan.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-06-2015
Eerste exoplaneet kleiner dan de aarde gewogen en gemeten
Wetenschappers hebben de grootte en het gewicht vastgesteld van Kepler-138b. Het is de eerste exoplaneet kleiner dan de aarde die astronomen wogen en maten.
Kepler-138b draait om een kleine ster op een afstand van 200 lichtjaar van de aarde. De moederster – Kepler-138 – is 30% koeler en twee keer zo klein als de zon. Om deze ster draaien meerdere planeten, zoals Kepler-138c en Kepler-138d. Kepler-138b is de binnenste exoplaneet. Deze buitenaardse wereld is even groot als de planeet Mars en tien keer zo licht als de aarde. Kepler-138c en Kepler-138d zijn iets groter dan de aarde.
Astronomen slaagden erin om de drie exoplaneten te wegen, omdat de drie hemellichamen invloed uitoefenen op elkaar. Kepler-138b heeft een bepaalde snelheid waarmee de planeet om de moederster raast, maar de andere exoplaneten versnellen of vertragen Kepler-138b. Door deze veranderingen te analyseren, kunnen wetenschappers precies achterhalen hoe zwaar de exoplaneten zijn.
Maar hoe weten astronomen hoe groot een exoplaneet is? Ook daarvoor kennen zij een trucje. Iedere keer als een planeet voor de ster langs gaat, wordt een deel van het sterrenlicht geblokkeerd. Astronomen kunnen op die manier de grootte van een exoplaneet vaststellen.
Helaas kunnen we niet verhuizen naar één van deze exoplaneten. Alledrie draaien ze te dicht om hun moederster, waardoor het voor aardbewoners te heet onder de voeten is. Het is er te warm voor vloeibaar water.
(scientias.nl)
Eerste exoplaneet kleiner dan de aarde gewogen en gemeten
Wetenschappers hebben de grootte en het gewicht vastgesteld van Kepler-138b. Het is de eerste exoplaneet kleiner dan de aarde die astronomen wogen en maten.
Kepler-138b draait om een kleine ster op een afstand van 200 lichtjaar van de aarde. De moederster – Kepler-138 – is 30% koeler en twee keer zo klein als de zon. Om deze ster draaien meerdere planeten, zoals Kepler-138c en Kepler-138d. Kepler-138b is de binnenste exoplaneet. Deze buitenaardse wereld is even groot als de planeet Mars en tien keer zo licht als de aarde. Kepler-138c en Kepler-138d zijn iets groter dan de aarde.
Astronomen slaagden erin om de drie exoplaneten te wegen, omdat de drie hemellichamen invloed uitoefenen op elkaar. Kepler-138b heeft een bepaalde snelheid waarmee de planeet om de moederster raast, maar de andere exoplaneten versnellen of vertragen Kepler-138b. Door deze veranderingen te analyseren, kunnen wetenschappers precies achterhalen hoe zwaar de exoplaneten zijn.
Maar hoe weten astronomen hoe groot een exoplaneet is? Ook daarvoor kennen zij een trucje. Iedere keer als een planeet voor de ster langs gaat, wordt een deel van het sterrenlicht geblokkeerd. Astronomen kunnen op die manier de grootte van een exoplaneet vaststellen.
Helaas kunnen we niet verhuizen naar één van deze exoplaneten. Alledrie draaien ze te dicht om hun moederster, waardoor het voor aardbewoners te heet onder de voeten is. Het is er te warm voor vloeibaar water.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-06-2015
Water rondom komeet 67P in kaart gebracht
Het MIRO-instrument van de Rosetta-ruimtesonde heeft een kaart gemaakt van water rondom komeet 67P. De kaart laat zien dat het water niet gelijk verdeeld is.
Zo bevat de nevelige wolk van gas om de kern van de komeet veel water, vooral aan de dagkant van 67P. Er is minder water te vinden boven de nachtkant van de komeet. Vooral het gebied boven de zuidpool bevat weinig water, zoals te zien is op de kaart bovenaan dit artikel.
“Het gebied net boven de nek heeft de hoogste waterdichtheid”, vertelt onderzoeker Nicolas Biver van het LESIA-Observatoire de Paris. “Dit is de regio nabij de noordpool van de komeet. Hier is de hoeveelheid water twee magnitudes hoger dan op andere plekken in de coma.”
Dankzij deze kaart kunnen wetenschappers beter bepalen hoe water circuleert in de ijle atmosfeer boven het oppervlak van komeet 67P. De tijdelijke atmosfeer bestaat namelijk uit deeltjes die los zijn gekomen van de komeet. De metingen zijn verricht op 7 september 2014, toen de Rosetta-ruimtesonde 58 kilometer van het centrum van de komeet verwijderd was. Het scannen duurde in totaal vier uur, waarbij 201 verschillende punten werden gecontroleerd.
(scientias.nl)
Water rondom komeet 67P in kaart gebracht
Het MIRO-instrument van de Rosetta-ruimtesonde heeft een kaart gemaakt van water rondom komeet 67P. De kaart laat zien dat het water niet gelijk verdeeld is.
Zo bevat de nevelige wolk van gas om de kern van de komeet veel water, vooral aan de dagkant van 67P. Er is minder water te vinden boven de nachtkant van de komeet. Vooral het gebied boven de zuidpool bevat weinig water, zoals te zien is op de kaart bovenaan dit artikel.
“Het gebied net boven de nek heeft de hoogste waterdichtheid”, vertelt onderzoeker Nicolas Biver van het LESIA-Observatoire de Paris. “Dit is de regio nabij de noordpool van de komeet. Hier is de hoeveelheid water twee magnitudes hoger dan op andere plekken in de coma.”
Dankzij deze kaart kunnen wetenschappers beter bepalen hoe water circuleert in de ijle atmosfeer boven het oppervlak van komeet 67P. De tijdelijke atmosfeer bestaat namelijk uit deeltjes die los zijn gekomen van de komeet. De metingen zijn verricht op 7 september 2014, toen de Rosetta-ruimtesonde 58 kilometer van het centrum van de komeet verwijderd was. Het scannen duurde in totaal vier uur, waarbij 201 verschillende punten werden gecontroleerd.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-07-2015
Leidse astronomen zien jongste exoplaneet ooit
Nederlandse en Zwitserse astronomen hebben een protoplaneet gevonden bij een ster. Zij kunnen zien hoe de jonge gasplaneet zich vormt.
De protoplaneet draait om de piepjonge ster HD 100546b. Deze ster is pas vijf tot tien miljoen jaar oud en is slechts 335 lichtjaar verwijderd van de aarde. De ster bevindt zich in het sterrenbeeld Vlieg, dat alleen op het zuidelijk halfrond te zien is.
Fomalhaut b is de allereerste exoplaneet die op de gevoelige plaat is vastgelegd. De exoplaneet is in 2004 voor het eerst gefotografeerd, al werd het object pas jaren later gevonden.
De sterrenkundigen gebruikten de Very Large Telescope om in te zoomen op dit exo-zonnestelsel. Aan deze telescoop werd een in Leiden gemaakt instrument gekoppeld, namelijk een coronograaf. “Onze APP-coronograaf filtert het sterlicht weg en laat zien dat de protoplaneet om zijn ster draait”, zegt Matthew Kenworthy van de Leidse Sterrewacht.
De coronograaf werkt op dit moment alleen bij licht van een specifieke golflengte. De Leidse onderzoekers testen momenteel nieuwe instrumenten, die meerdere golflengten tegelijkertijd kunnen waarnemen. Deze instrumenten zijn bedoeld voor de nieuwe generatie supertelescopen.
Er zijn al vaker jonge planeten bij jonge sterren gevonden, maar de nu gevonden exoplaneet lijkt de jongste ooit te zijn. Dit concluderen de wetenschappers op basis van de stofschijf, die om de ster draait. Zo bevat de stofschijf weinig gaten, wat betekent dat er nog weinig activiteit is geweest.
(scientias.nl)
Leidse astronomen zien jongste exoplaneet ooit
Nederlandse en Zwitserse astronomen hebben een protoplaneet gevonden bij een ster. Zij kunnen zien hoe de jonge gasplaneet zich vormt.
De protoplaneet draait om de piepjonge ster HD 100546b. Deze ster is pas vijf tot tien miljoen jaar oud en is slechts 335 lichtjaar verwijderd van de aarde. De ster bevindt zich in het sterrenbeeld Vlieg, dat alleen op het zuidelijk halfrond te zien is.
Fomalhaut b is de allereerste exoplaneet die op de gevoelige plaat is vastgelegd. De exoplaneet is in 2004 voor het eerst gefotografeerd, al werd het object pas jaren later gevonden.
De sterrenkundigen gebruikten de Very Large Telescope om in te zoomen op dit exo-zonnestelsel. Aan deze telescoop werd een in Leiden gemaakt instrument gekoppeld, namelijk een coronograaf. “Onze APP-coronograaf filtert het sterlicht weg en laat zien dat de protoplaneet om zijn ster draait”, zegt Matthew Kenworthy van de Leidse Sterrewacht.
De coronograaf werkt op dit moment alleen bij licht van een specifieke golflengte. De Leidse onderzoekers testen momenteel nieuwe instrumenten, die meerdere golflengten tegelijkertijd kunnen waarnemen. Deze instrumenten zijn bedoeld voor de nieuwe generatie supertelescopen.
Er zijn al vaker jonge planeten bij jonge sterren gevonden, maar de nu gevonden exoplaneet lijkt de jongste ooit te zijn. Dit concluderen de wetenschappers op basis van de stofschijf, die om de ster draait. Zo bevat de stofschijf weinig gaten, wat betekent dat er nog weinig activiteit is geweest.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
15-07-2015
Is dit een exacte kopie van ons eigen zonnestelsel?
Geschreven door Tim Kraaijvanger op 15 juli 2015 om 16:00 uur
Een internationaal team van astronomen heeft de tweelingbroer van Jupiter gevonden. Niet alleen lijkt deze exoplaneet op de grootste planeet van ons zonnestelsel; ook draait de tweelingbroer op dezelfde afstand om een zonachtige ster.
De nieuwe exoplaneet draait om de ster HIP 11915. Deze ster is ongeveer even oud als de zon. Daarnaast is de ster qua samenstelling en massa identiek aan onze moederster.
Het is voor het eerst dat astronomen een combinatie van een ster en een planeet zien die overeenkomt met het duo zon-Jupiter. Is dit systeem een exacte kopie van ons eigen zonnestelsel? Misschien wel. “De zoektocht naar een tweede aarde en een tweede zonnestelsel is één van de spannendste ondernemingen in de astronomie”, vertelt onderzoeker Jorge Melendez van de universiteit van São Paulo. “We zijn heel blij dat we deel uitmaken van dit baanbrekende onderzoek.”
De chemische signatuur van onze zon is mogelijk beïnvloed door de aanwezigheid van rotsachtige planeten in het zonnestelsel. Dit wijst erop dat ook rond HIP 11915 mogelijk rotsachtige planeten cirkelen. Daarnaast vermoeden astronomen dat de huidige ordening van planeten in ons zonnestelsel te danken is aan Jupiter en zijn zwaartekrachtsinvloed. De ontdekking van een evenbeeld van Jupiter zou dus wel eens een belangrijke mijlpaal kunnen zijn in de zoektocht naar een planetenstelsel dat op het onze lijkt. Dit maakt HIP 11915 één van de meest veelbelovende kandidaten voor het huisvesten van een zogenoemd ‘zonnestelsel 2.0′. “Na een twintig jaar durende jacht beginnen we eindelijk grote gasplaneten met lange omlooptijden – zoals in ons eigen zonnestelsel – te ontdekken”, vertelt hoofdauteur Megan Bedell van de universiteit van Chicago. “Dit is een spannend teken dat er andere zonnestelsels op ontdekking wachten.”
De tweelingbroer van Jupiter is ontdekt met behulp van de 3,6-meter ESO-telescoop van de sterrenwacht op La Silla in Chili. Onderzoekers gebruikten het HARPS-instrument. Dankzij dit instrument vonden astronomen onlangs 500 kometen rondom een jonge ster. Ook zagen zij voor het eerst het spectrum van een exoplaneet in zichtbaar licht.
(scientias.nl)
Is dit een exacte kopie van ons eigen zonnestelsel?
Geschreven door Tim Kraaijvanger op 15 juli 2015 om 16:00 uur
Een internationaal team van astronomen heeft de tweelingbroer van Jupiter gevonden. Niet alleen lijkt deze exoplaneet op de grootste planeet van ons zonnestelsel; ook draait de tweelingbroer op dezelfde afstand om een zonachtige ster.
De nieuwe exoplaneet draait om de ster HIP 11915. Deze ster is ongeveer even oud als de zon. Daarnaast is de ster qua samenstelling en massa identiek aan onze moederster.
Het is voor het eerst dat astronomen een combinatie van een ster en een planeet zien die overeenkomt met het duo zon-Jupiter. Is dit systeem een exacte kopie van ons eigen zonnestelsel? Misschien wel. “De zoektocht naar een tweede aarde en een tweede zonnestelsel is één van de spannendste ondernemingen in de astronomie”, vertelt onderzoeker Jorge Melendez van de universiteit van São Paulo. “We zijn heel blij dat we deel uitmaken van dit baanbrekende onderzoek.”
De chemische signatuur van onze zon is mogelijk beïnvloed door de aanwezigheid van rotsachtige planeten in het zonnestelsel. Dit wijst erop dat ook rond HIP 11915 mogelijk rotsachtige planeten cirkelen. Daarnaast vermoeden astronomen dat de huidige ordening van planeten in ons zonnestelsel te danken is aan Jupiter en zijn zwaartekrachtsinvloed. De ontdekking van een evenbeeld van Jupiter zou dus wel eens een belangrijke mijlpaal kunnen zijn in de zoektocht naar een planetenstelsel dat op het onze lijkt. Dit maakt HIP 11915 één van de meest veelbelovende kandidaten voor het huisvesten van een zogenoemd ‘zonnestelsel 2.0′. “Na een twintig jaar durende jacht beginnen we eindelijk grote gasplaneten met lange omlooptijden – zoals in ons eigen zonnestelsel – te ontdekken”, vertelt hoofdauteur Megan Bedell van de universiteit van Chicago. “Dit is een spannend teken dat er andere zonnestelsels op ontdekking wachten.”
De tweelingbroer van Jupiter is ontdekt met behulp van de 3,6-meter ESO-telescoop van de sterrenwacht op La Silla in Chili. Onderzoekers gebruikten het HARPS-instrument. Dankzij dit instrument vonden astronomen onlangs 500 kometen rondom een jonge ster. Ook zagen zij voor het eerst het spectrum van een exoplaneet in zichtbaar licht.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-07-2015
Bewoonbaarheid van planeten mede bepaald door samenstelling
van een aarde-achtige exoplaneet De bewoonbaarheid van een aardeachtige exoplaneet wordt niet alleen bepaald door de afstand van de planeet tot zijn moederster, maar ook door de samenstelling. Dat concluderen onderzoekers van de Universiteit van Californië in Santa Barbara op basis van nieuwe modelberekeningen.
Tot ca. tien jaar geleden werd aangenomen dat de samenstelling van de aarde vergelijkbaar zou zijn met die van zogeheten chondrieten (ee bepaald type steenmeteorieten) - de aardse planeten zijn immers uit zulke kleine brokstukken samengeklonterd. Later bleek echter dat de samenstelling van de aarde in bepaalde opzichten toch afwijkt van die van chondrieten.
Een nieuw model, opgesteld door de Californische aardwetenschappers, gaat er nu vanuit dat de aarde minder radioactieve elementen (uranium, thorium en kalium) bevat dan tot dusver werd aangenomen. Recente berekeningen, vandaag gepubliceerd in Nature Geoscience, laten zien dat het nieuwe model wél leidt tot het ontstaan van plaattektoniek, terwijl de aarde in het 'oude' model géén plaattektoniek zou vertonen, vanwege een te grote warmteproductie.
Plaattektoniek werkt als een soort planetaire thermostaat, en speelt een belangrijke rol bij het bewoonbaar houden van een planeet zoals de aarde. De onderzoekers concluderen dan ook dat bij het beoordelen van de bewoonbaarheid van aardeachtige exoplaneten niet alleen gekeken moet worden naar de afstand tot hun moederster, maar ook naar de samenstelling.
(allesoversterrenkunde)
Bewoonbaarheid van planeten mede bepaald door samenstelling
van een aarde-achtige exoplaneet De bewoonbaarheid van een aardeachtige exoplaneet wordt niet alleen bepaald door de afstand van de planeet tot zijn moederster, maar ook door de samenstelling. Dat concluderen onderzoekers van de Universiteit van Californië in Santa Barbara op basis van nieuwe modelberekeningen.
Tot ca. tien jaar geleden werd aangenomen dat de samenstelling van de aarde vergelijkbaar zou zijn met die van zogeheten chondrieten (ee bepaald type steenmeteorieten) - de aardse planeten zijn immers uit zulke kleine brokstukken samengeklonterd. Later bleek echter dat de samenstelling van de aarde in bepaalde opzichten toch afwijkt van die van chondrieten.
Een nieuw model, opgesteld door de Californische aardwetenschappers, gaat er nu vanuit dat de aarde minder radioactieve elementen (uranium, thorium en kalium) bevat dan tot dusver werd aangenomen. Recente berekeningen, vandaag gepubliceerd in Nature Geoscience, laten zien dat het nieuwe model wél leidt tot het ontstaan van plaattektoniek, terwijl de aarde in het 'oude' model géén plaattektoniek zou vertonen, vanwege een te grote warmteproductie.
Plaattektoniek werkt als een soort planetaire thermostaat, en speelt een belangrijke rol bij het bewoonbaar houden van een planeet zoals de aarde. De onderzoekers concluderen dan ook dat bij het beoordelen van de bewoonbaarheid van aardeachtige exoplaneten niet alleen gekeken moet worden naar de afstand tot hun moederster, maar ook naar de samenstelling.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
NASA's making a big exoplanet announcement this week, watch it live!
NASA has had a pretty big month already, but apparently the US space agency's not done yet. The Ames Research Centre team has just revealed that they'll be making a big announcement on Thursday at 4pm UTC (9am PDT on Thursday, or 2am AEST on Friday) about the exoplanet-hunting Kepler mission. And speculation is already running wild that they may be about to announce the discovery of a new Earth-like planet in the habitable zone of a star... in other words, a potential new home for humanity (or prime spot to look for extraterrestiral life).
http://www.sciencealert.c(...)-s-how-to-watch-live
NASA has had a pretty big month already, but apparently the US space agency's not done yet. The Ames Research Centre team has just revealed that they'll be making a big announcement on Thursday at 4pm UTC (9am PDT on Thursday, or 2am AEST on Friday) about the exoplanet-hunting Kepler mission. And speculation is already running wild that they may be about to announce the discovery of a new Earth-like planet in the habitable zone of a star... in other words, a potential new home for humanity (or prime spot to look for extraterrestiral life).
http://www.sciencealert.c(...)-s-how-to-watch-live
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
