Estafette-topic deel 11

quote:

Op donderdag 22 januari 2009 14:47 schreef Faja-Lobi het volgende:
Ik zag in het krantje van de creche een estafette staan waarin 1 ouder een aantal vragen krijgt voorgeschoteld en deze kan dan de estafette door spelen aan een andere ouder, een die je zelf kiest.

Het leek mij een leuk idee om hier op FOK ook zo een estafette te beginnen.

Vertel iets over je zelf,
wie je bent,
waar je (ongeveer) vandaan komt,
wat je zoal doet in het dagelijkse leven,
wat zijn je hobbies,
je grootste passies,
welk boek staat op je nummer 1 lijst of welk boek lees je momenteel,
welke film is je-van-het,
voor welk gerecht kunnen ze je 's nachts wakker maken,
wat is de leukste uitspraak die je in tijden hebt gehoord (mag van je kinderen zijn of als je nog geen kinderen hebt van je buurman of buurvrouw etc)
etc etc

en last but not least, stel een (persoonlijke) vraag aan de volgende van de estafette.

Zal ik maar zelf beginnen, mijn naam is dus niet Faja in het echt, maar begint met de letter P.
Ik ben bijna 30 jaar geleden geboren in onze hoofdstad als oudste van het gezin. Ik heb nog een zusje die 2 jaar jonger is, die naast me woont maar waar ik amper contact mee heb. Ik had van mijn 12e tot mijn 16e een super tijd op de mavo, heel veel vrienden gemaakt waar ik nog altijd mee contact heb. Ook mijn eerste echte grote liefde heb ik daar opgedoken, een jongen die 5 jaar ouder is en op het vwo zat. Pas toen ik in het laatste jaar MBO zat kregen wij wat met elkaar. In die tijd was ik onhandelbaar, dwars en een vreselijke puber. Ik lag vaak in de clinche met mijn ouders en was op een gegeven moment alleen nog maar thuis om te slapen.
Nog voor het aanbreken van mijn 18e verjaardag was ik uit huis vertrokken. Ik woonde een half jaar bij mijn vriend in huis maar kon daar niet aarden, dus na een half jaar zei ik dat ik terug wou in een woonwagen. Zo een klein flatje met een balkon van 1 bij 2 en buren die ik niet kon was niks voor iemand die gewent is de deur open te doen en buiten te staan te midden van familie. Hij verhuisde mee terug en tot mijn 21 waren wij bij elkaar.
Op mijn 21e verloor ik 1 van mijn beste vriendinnen door de brand in een ski trein in kaprun (oostenrijk), ik kon met mijn verdriet alleen bij onze wederzijdse vriendin terecht maar thuis dus niet. Ook mijn ouders zijn wat betreft emoties vlak, ze condoleren je maar je moet niet in je verdriet gaan zwelgen.
Niet veel later op een zaterdagochtend in maart kreeg mijn opa een beroerte en storte mijn wereld letterlijk in. De dag erna is hij overleden. Mijn opa en oma waren een soort van 2e ouders, ik heb bij hen in huis gewoont en zij hebben mij grotendeels groot gebracht.

Mijn moeder is als kind mishandeld en heeft daardoor nooit echt genegenheid kunnen tonen, pas nu ze oma is lukt dat haar. En dan ook alleen richting de kleinkinderen, ze probeert goed te maken wat haar bij ons niet lukte. Nu ik volwassen ben kan ik er begrip voor op brengen, als kind snapte ik er niks van.
Nog een maand na het overlijden van mijn opa is mijn neefje vermoord, een avondje stappen in Schagen met 6 messteken moeten bekopen. Mijn relatie was inmiddels al over en ik heb een flinke periode in een diep zwart gat zeten, elk weekend stappen om zo maar te vergeten wat er was gebeurd. Mijn neefje had een beste vriend als kind, waar mee ik ook was opgegroeid vanaf mijn 6e. Mijn oom en tante hadden hem graag bij de crematie aanwezig maar niemand wist waar hij woonde of uit hing. Ik wist dat hij bij de landmacht werkzaam was en via via had ik vernomen dat hij in Duitsland was gelegerd. Ik heb een dag voor de crematie iedereen van de landmacht, van banenwinkel tot aan basissen in Duitsland afgebeld tot ik iemand aan de lijn kreeg die hem kon. Nog net op tijd kon ik zijn vriendin bereiken en de boodschap door geven. Slechts enkele ogenblikken voor het vertrekken van de rouwstoet naar het crematorium was hij er dan toch. Hij was mijn steun en toeverlaat tijdens de dienst en ik het zijne. Hierna hebben we contact gehouden.
Een jaar later stond hij op de sterfdag van mijn neefje op de stoep om samen langs mijn oom en tante te gaan. Niet veel later was zijn relatie verbroken en zijn wij een relatie begonnen. Binnen enkele weken woonde we samen, een jaar later waren we getrouwd en nog een paar maanden later was ik zwanger van onze dochter. Inmiddels zijn we al weer 7 jaar samen, 6 jaar getrouwd en hebben we na onze dochter een jaar geleden nog een zoon gekregen.

Qua werk heb ik het nodige gedaan, ik heb de opleiding mbo algemeen commercieel gedaan (dus ik kan mijn eigen groothandel of detailhandel openen), heb naast school nog een middle management opleiding gedaan en behaald, Nima A heb ik tot 2 keer geprobeerd te behalen maar ik sla dicht bij formules. Ik heb nog een opleiding Business Englisch aan de University of Cambridge gedaan en heb een onafgemaakte cursus steno in de kast liggen. Ben ooit fulltime begonnen bij de prenatal en daarna via verschillende kantoor functies (tsja waarom iets commercieels als opleiding gedaan) bij mijn huidige werkgever gekomen, waar ik nu al weer 7 jaar werk. Mijn wens is om ooit iets voor me zelf te beginnen maar ik ben momenteel erg druk met een kind dat vaak ziek is. Nu is mijn streven om in de toekomst 1 dag minder te werken als het financieel mogelijk is waardoor ik een dag minder in de week onze zoon naar de creche hoef te brengen. Hi gaat nu 3 dagen in de week en vaak is het 1 dag te veel.

Mijn dochter is vernoemd naar de hoofdpersonage uit mijn lievelingsboek, Nevelen van Avalon (Marion Bradley). Een priesteres van het heilige eiland Avalon en tevens de halfzuster van koning Arthur. Aangezien ik mijn dochter een naam van een heilige, en voor sommige een heidense, heb gegeven wou ik mijn zoon ook een naam geven van een heilige. Zijn overgrootvader had de bijbelse naam David maar na mij verdiept te hebben in het heilige schrift, want ik ben dus totaal niet van het geloof, kwam ik er achter dat koning David dan wel de reus Goliath had verslagen maar hij had ook een getrouwde vrouw tot zijn minnares gemaakt en haar echtgenoot de oorlog in gestuurd om zo gedood te worden zodat hij haar de zijne kon maken. Profeet Nathan heeft koning David toen op het matje geroepen. En zo doende kwam ik bij de naam Nathan. Ik vond de naam Ezra ook erg mooi maar mijn man was daar niet van gecharmeerd. Kan niet alles hebben en in lijn met de namen van onze dochter en mijn stiefzoon klonk Nathan ook beter.

Ik lees graag en veel (als ik er de tijd voor heb), ben nog net niet aan mijn camera vast geplakt en helaas niet zo creatief als ik zou willen zijn. Ik zie soms de mooiste creaties voor kinderen voorbij komen op FOK en denk dan wel eens bij me zelf kon ik dat ook maar. Misschien wanneer ik in de toekomst iets meer tiijd heb om lekker thuis met de jongste bezig te zijn dat ik nog wel eens iets creatiefs ga proberen. Misschien een naaicursus bij het buurthuis ofzo. Films kijken is ook 1 van mijn hobbies en voor dat ik kinderen had zat ik meestal een keer of 3-4 in de week in de bioscoop. Helaas heb ik daar nu bijzonder weinig tijd voor maar probeer wel bij te blijven met wat er in de bios draait. Quentin Tarantino is echt meesterlijk goed en ik moet nog beginnen aan een klassieker Roots.
Ik probeer me te verdiepen in de slavernij en de geschiedenis daarvan. Iets wat voor mijn schoonvader erg belangrijk is en iets wat ik mijn kinderen, half Surinaams en afstammelinen van slaven, mee wil geven is dat nog niet zo lang geleden vrijheid voor zwarte mensen een groot taboe was. Het is ook best raar om een achternaam van een slavenhandelaar te dragen. Zelf ben ik van Joodse voorouders en ook zitten er Duitse genen in mijn bloed. Iets wat ik ook in de toekomst wil doen is naar Auschwitz om met eigen ogen te zien wat zich daar heeft voltrokken. Schijnt dat mijn naam veelvuldig op de lijst staat van vervolgden. Zo dat was een behoorlijk lange update.

Ik wil graag het stokje door geven aan Maneki. Hoe vind je het om na je zoons een dochter te hebben? Is het een wereld van verschil? En wat maakt FOK voor jou zo bijzonder?