[Roda JC] #48: UNABSTEIGBAR!

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 00:48 schreef Plato1980 het volgende:
Ik wil eigenlijk nog meer bier hebben, maar ik moet morgen werken .

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 00:07 schreef LeonH het volgende:

[..]

[ afbeelding ]

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 00:23 schreef Plato1980 het volgende:
Realistisch commentaar van Menzo.

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 00:57 schreef Timo20 het volgende:
Trouwens: moet het topic nummer niet 47 zijn?

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 00:58 schreef Plato1980 het volgende:

[..]

We slaan het Eerste Divisie-topic over .

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 01:01 schreef Timo20 het volgende:

[..]



eigenlijk moest de TT natuurlijk zijn: "WE ARE STAYING UP, WE ARE STAYING UP!!!

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 01:03 schreef PhifeDawg het volgende:
Jullie zijn echt zo'n stumperclub Beter waren jullie direct gedegradeerd.

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 01:03 schreef PhifeDawg het volgende:
Jullie zijn echt zo'n stumperclub Beter waren jullie direct gedegradeerd.

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 01:05 schreef ZoneKill het volgende:
Waarom moet dat duits nu weer?!

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 01:08 schreef Timo20 het volgende:

[..]

Daarom vond ik mijn titel ook wat toepasselijker

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 01:09 schreef Plato1980 het volgende:

[..]

Ach wat, je zei het zelf al: No'one likes us, we don't care.

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 01:10 schreef Timo20 het volgende:

[..]

True that
Ik hoop trouwens wel dat er filmpjes zijn gemaakt in het vak vanavond, en eventueel op de markt en bij aankomst van de spelers

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 01:54 schreef Schimpie het volgende:

[..]

Ben net terug van de markt, was niet veel meer te doen. Hilarisch moment was wel toen onze goede vriend Kuijer opeens kwam opdagen.

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 08:38 schreef BliksemSchigt het volgende:
Gefeliciteerd, wat een manier om er in te blijven. Maar volgend seizoen wordt het weer net zo lastig hoor .

quote:

Het mirakel van Leeuwarden
STRAFSCHOPPEN Kerkraadse ploeg handhaaft zich na zinderende finale

Sensationeel en bijna onvoorstelbaar. Het moet wel heel raar lopen wil ooit een beslissend nacompetitieduel zoveel opwinding en sensatie met zich meebrengen als dat tussen Cambuur Leeuwarden en Roda JC gisteren.

De gasten bungelden een aan flinterdun draadje, kwamen vier minuten voor het einde van de reguliere speeltijd op 1-1, zagen Cambuur twee minuten voor het einde van de verlenging de 2-2 scoren en namen tot slot als klap op de vuurpijl de strafschoppen beter.

Met een hoofdrol voor doelman Bram Castro die slechts bij één van de vier Friese pingels moest capituleren.

De meer dan miraculeuze en razend knappe ontsnapping van de piepjonge brigade van Harm van Veldhoven betekent dat de geelzwarten ook komend seizoen weer aftrappen in de eredivisie. Roda schreef daarmee het afsluitende hoofdstuk van een krankzinnig horrorseizoen met een onverwacht happy end. Het Wonder van Rotterdam kreeg in Friesland een passend vervolg met het Mirakel van Leeuwarden. Op de laatste speeldag van de reguliere competitie lagen de rouwkaarten al klaar. En ook gisteren durfde bijna niemand in de boze buitenwereld nog een euro te zetten op de overlevingskansen van de door rampspoed achtervolgde Limburgers. Net als op de slotdag in de vijandig gezinde Kuip lag het zwaar gehavende Roda, zoals trainer Harm van Veldhoven het destijds verwoordde, in zijn eigen kist die ook gisteren in Leeuwarden blijkbaar niet voldoende was dichtgespijkerd. Als een kat met negen levens ontweek de Kerkraadse formatie voor de vierde keer in drieëneenhalve week de finale duw richting de eerste divisie.

De geslaagde reddingsoperatie mag niet alleen vanwege de grote personele problemen worden gezien als een stunt van de eerste orde.

Roda trof in een kolkende arena een naar de eredivisie snakkende opponent die de bezoekers wilde verslinden en in stukjes terugsturen naar het zuiden. Het kon gewoonweg niet meer misgaan, was de overtuiging in Leeuwarden, en dus waren de promotiefestiviteiten tot in detail gepland. Het onbegrensde optimisme bleek iets te voorbarig en verbloemde het feit dat Cambuur een middelmatige ploeg is die (zeker op eigen veld) van iedereen kan winnen, maar er net zo goed niets van kan bakken.

Het treffen in Leeuwarden was symptomatisch voor het hele Roda- seizoen. Afgezien van de afsluiting toen het geluk de Kerkraadse formatie een keer niet in de steek liet. Nadat Roda met een lijst vol afwezigen was gearriveerd bij het stadion, haakte tot overmaat van ramp Andres Oper (de enige speler met scorend vermogen) in de warming- up af. En om de ellende compleet te maken, moest Kris de Wree binnen dertig minuten naar de kant, omdat de verdediger te veel last ondervond van zijn buikspierblessure. Van Veldhoven liet zijn blik glijden over de reservebank en keek voornamelijk in de ogen van pubers. Zeven man (of beter gezegd scholieren) met in totaal drie competitieminuten (Kjell Knops) achter hun naam. Op dat moment moet de Belg hebben geweten dat een mirakel nodig was om te overleven.

En dat terwijl de bezoekers niet eens zo slecht waren begonnen.

Van Veldhoven verraste de tegenstander door te starten met een viermansmiddenveld. Cambuur had in de beginfase geen antwoord op die surprise en liep achter de bezoekers aan. Verder dan een inzet die van de lijn moest worden gehaald, liet de thuisploeg het niet komen.

Langzaam maar zeker groeide de nerveus gestarte eerstedivisionist in de wedstrijd. Met de 1-0 tien minuten voor de pauze als gevolg.

Edwin Linssen kon op de achterlijn niet voorkomen dat Sandor ter Heide de bal op het hoofd van Rachid El Khalifi legde, waarna de kleine aanvaller de score opende en het bomvolle stadion liet ontploffen.

Gezien de offensieve impotentie was een achterstand het laatste wat Roda kon gebruiken.

Ook in de tweede helft waren de bezoekers aanvankelijk de makkelijker voetballende ploeg met een kans voor Anouar Hadouir als resultaat.

Opnieuw herpakte Cambuur zich waardoor het duel op en neer golfde met kansen aan beide zijden.

Namens Roda mikte Boldizsar Bodor net naast en slaagde Hadouir er vrij voor Peter van der Vlag niet in de doelman te passeren.

Met Aleksander Stankov (één van de vier A-junioren op de bank) voor Marcel de Jong werd het slotoffensief ingezet. Terwijl op de tribunes de kampioensshirtjes werden aangetrokken en in de catacomben alles in gereedheid werd gebracht voor een knetterend promotiefeest, sloeg het dood gewaande Roda vlak voor tijd alsnog toe via Bodor (1-1) en was een verlenging noodzakelijk om te bepalen wie komend seizoen zou mogen aantreden tegen Ajax en PSV in plaats van tegen Emmen en FC Omniworld.

Het hoogtepunt van de gedenkwaardige avond moest toen nog komen. Hadouir begon aan een kunststukje dat het hart van Van Veldhoven even stil deed staan. De aanvaller soleerde vlak voor zijn eigen strafschopgebied riskant langs een man of zes en was vervolgens zelf aan de andere kant het eindpunt van deze onorthodox opgezette aanval, die hij met een droge knal afrondde: 1-2. Roda kwam vervolgens goed weg toen scheidsrechter Eric Braamhaar een handsbal van Vincent Lachambre over het hoofd zag. Het was uitstel van executie, want vier minuten voor tijd ging de bal alsnog op de stip, omdat Laurent Delorge volgens Braamhaar hands had gemaakt.

Michael Jansen dirigeerde beide teams vanaf elf meter naar de strafschoppenserie waarin Roda het geluk aan zijn zijde had. Een zeldzaamheid dit seizoen.

NACOMPETITIE Cambuur 2 Cambuur 2 RodaJC 2 RodaJC 2 Cambuur Leeuwarden - Roda JC 2-2 n.v. (1-0, 1-1). 35. El Khalifi 1-0, 86. Bodor, 97. Hadouir 1-2, 118. M. Jansen 2-2 (strafschop).

Scheidsrechter Braamhaar. Toeschouwers 10.500. Gele kaart: Fischer, R. Jansen, Collen (Cambuur), (Roda). Bijzonderheid: Roda JC wint na strafschoppen (1-3).

Cambuur: Van der Vlag, R. Jansen, Fischer, M. Jansen, Rustenberg, Beekmans, Van der Heide (64, Wegh), Guijt, El Khalifi, Ter Heide (81. Collen), Maachi.

Roda: Castro, De Wree (28. Sutchuin), De Fauw, Kah, Lachambre, Delorge, Linssen, Bodor, De Jong (81. Stankov), Schors, Hadouir.

Bron: Limburgs Dagblad / Dagblad de Limburger

quote:

En opeens was het stil in Friesland
REACTIES ‘Deze wedstrijd typeert het seizoen’

Er raasde een Friese orkaan door Leeuwarden die pas na 120 minuten voetballen én een zenuwslopende strafschoppenserie tot bedaren kwam. Het scheelde niet veel, maar Roda mag zich ook volgend jaar eredivisionist noemen. „Deze wedstrijd kan ons energie voor volgend seizoen geven.”

Terwijl Cambuur-supporters tranen met tuiten huilden en de ME enkele charges uitvoerde, hing Pa-Modou Kah in het hek voor het bomvolle uitvak. Uitzinnig van vreugde.

De rest van het Rodakamp rolde over de grond in de hoek van het Cambuurstadion. Of danste daar ergens in de buurt.

Alleen Martin van Geel niet. De dit seizoen zo geplaagde technisch directeur bekeek het tafereel vanaf de rand van het veld. Ter hoogte van de middenlijn. Met vuurspuwendend was hij, ondanks de memorabele ontsnapping. „Waarom moet de scheidsrechter die bal nog op de stip leggen? Dat is het verhaal van dit jaar. Er is altijd iets. En als je door zo’n onterechte penalty eruit vliegt, hoor je naderhand van iedereen ‘sorry, sorry, sorry’.”

Helemaal onbegrijpelijk was de boosheid van Van Geel niet. De strafschop die Eric Braamhaar twee minuten voor het einde van de verlenging aan Cambuur toekende, was op zijn zachtst gezegd discutabel.

Vond ook trainer Harm van Veldhoven: „Ik vind het zeer kwalijk.

We krijgen weer een zeer dubieuze strafschop tegen.”

Vincent Lachambre stond er bij toen Braamhaar hands constateerde. „Delorge keek niet eens naar de bal. Het was absoluut niet met opzet.”

De Belg speelde de spannendste wedstrijd uit zijn loopbaan. „Deze wedstrijd kan ons energie geven voor volgend seizoen.We hebben lang achter de 1-0 aangelopen. En je weet dat wij moeilijk scoren. Gelukkig valt de gelijkmaker op een mooi moment, vlak voor tijd. Daarna dreigt het nog even mis te gaan, maar we maken het goed af.” Ook Van Veldhoven vond dat zijn ploeg goed met de penalty’s omging. „Je merkte dat de spelers het graag wilden afmaken. Ik had meteen vijf man die een strafschop wilden nemen.”

Boldiszar Bodor was een van die namen op het lijstje. De Hongaar zorgde met een prima actie vijf minuten voor het einde van de reguliere speeltijd voor een verlenging.

Vanaf elf meter was hij een dik half uur een stuk minder zeker: hij schoot naast. Zonder fatale gevolgen. „Dit typeert het hele seizoen.

Het gaat het hele jaar al zo. Alles op het allerlaatste moment. Maar we hebben gewonnen. Dat telt nu.”

Andres Oper zag de zinderende pot vanaf de tribune. De Est haakte tijdens de warming-up af en kon niet anders doen dan hopen. „Daar sta je dan.Wel op een mooie plek om alles te zien, maar het is zo vervelend dat je niets kunt doen. Je schopt met de voeten mee bij elke kans. Ik ben altijd blijven geloven in een goede afloop, ben daarom in de rust ook in het kleedlokaal geweest.

Of ik er drie minuten voor tijd ook nog in geloofde? Natuurlijk.”

Voor Bram Castro was het een memorabele avond. De doelman kreeg tijdens het seizoen de meeste strafschoppen tegen van alle keepers en wist er geen enkele te stoppen. En uitgerekend nu was hij de held van de avond. „Jullie zijn ervoor om dat te schrijven, mij hoor je het niet zeggen. Ik ben hartstikke blij dat Roda in de eredivisie blijft, daar hoort deze club thuis.” Castro toucheerde de strafschop van Michael Jansen vlak voor tijd en ranselde de inzet van diezelfde Jansen in de strafschoppenserie uit zijn doel. „Van enkele spelers wisten we waar ze doorgaans hun penalty schieten.

Maar die jongens waren er niet meer bij. Dan moet je een beetje geluk hebben”, aldus de Belg die een verre van florissant seizoen op een fantastische wijze afsloot. Dat besefte Van Geel uiteindelijk ook. Toen hij iedereen op een knuffel trakteerde die langs hem de tunnel inliep.

,,Dit heeft me tien jaar van mijn leven gekost.”

Bron: Limburgs Dagblad / Dagblad de Limburger

quote:

Horrorseizoen kent alsnog een happy end
BESCHOUWING Moeizame handhaving via nacompetitie kan ellende van anderhalf jaar niet verbloemen

Het horrorseizoen van Roda JC kreeg gisteren niet het einde dat perfect als slothoofdstuk had kunnen dienen na een jaar vol rampspoed. De enorme vreugde-explosie over de handhaving op de allerlaatste speeldag van de Nederlandse competitie was begrijpelijk. Maar het kan de ellende van anderhalf jaar niet verbloemen.

In een jaar tijd donderde het ooit zo trotse Roda (in 2008 nog bekerfinalist) bijna van de hemel naar de hel. Het vurige verlangen naar Europees voetbal vervaagde binnen twaalf maanden in de groeiende vrees voor tripjes naar Emmen, Veendam en Haarlem. De Kerkraadse club bevindt zich na 36 jaar nog steeds in een select gezelschap: net als Ajax, PSV, Feyenoord en FC Utrecht zijn de Limburgers nog nooit gedegradeerd.

Het had niet veel gescheeld of Roda kon na het fatale seizoen 2008/2009 bijna worden ingedeeld in een andere categorie: die met FC Twente, AZ, NAC en FC Groningen. Clubs die dachten dat op basis van hun roemrijke verleden de poort naar de eerste divisie altijd gesloten zou blijven. Een illusie die in stand werd gehouden totdat het te laat was.

Na het onverwachteWonder van Rotterdam op de laatste speeldag van de reguliere competitie is het allemaal alsnog op z’n pootjes terechtgekomen. Maar vraag niet hoe. Roda slaagde het afgelopen seizoen geen moment een constante lijn vast te houden. De stroperige eindsprint was dan ook kenmerkend. De razend knappe stunt in De Kuip werd gevolgd door twee stroeve optredens tegen het kleine Dordrecht en drie bloedstollende duels tegen Cambuur, een stugge, maar absoluut geen grootse ploeg.

De moeizame tocht door de nacompetitie betekende het einde van een slopend en onthutsend seizoen. Na vijf wedstrijden werd Raymond Atteveld vervangen door Martin Koopman, die op zijn beurt plaats moest maken voor Harm van Veldhoven. Drie coaches met zeer uiteenlopende werkwijzen. Geen van hen slaagde erin de boel uit het slop te trekken, waarmee ze allen een onvoldoende scoren. Die beoordeling is zeker ook van toepassing op de falende spelersgroep. Roda beschikt niet over het materiaal om te kunnen azen op een subtopplek, maar zou evenmin onder hoeven te doen voor structurele middenmoters als NEC, FC Utrecht, NAC, Vitesse enWillem II.

Het is de vraag of Roda zich moeiteloos tussen deze concurrenten had genesteld als het seizoen was verlopen zoals je mag verwachten bij een doorsnee betaald voetbal organisatie. Dus zonder meerdere trainerswisselingen, zonder het vertrek van twee voorzitters en een voltallige Raad van Commissarissen, zonder een algemeen directeur die ziek thuis zit, zonder een fusie die enkele dagen na de officiële presentatie alsnog wordt afgeblazen, zonder een miljoenentekort, zonder een aantal opvallende scheidsrechterlijke blunders, zonder supporters die zich tegen de club keren, zonder een vechtpartij op de training gevolgd door een aangifte bij de politie van speler A tegen teamgenoot B. Een opeenstapeling van grote en minder grote strubbelingen en voorvallen deden het kwik in de onrustthermometer stijgen tot ver boven het kookpunt.

Natuurlijk zullen de talrijke incidenten een rol hebben gespeeld, uiteraard is het prettiger om in alle rust te kunnen werken in plaats van constant energie te moeten steken in allerlei negatieve randverschijnselen.

Maar het is te gemakkelijk om hetgeen buiten de lijnen gebeurt als enig excuus op te voeren voor het falen erbinnen. Te veel spelers bleven dit seizoen ver onder hun niveau, de ploeg incasseerde te simpel doelpunten, scoorde te weinig en presteerde te vaak ondermaats.

Eigenlijk is vanaf de perikelen rond Atteveld begin vorig jaar van een collectief geen sprake meer geweest.

Het team viel uit elkaar in subgroepjes en eenlingen.

Het is geen toeval dat een aantal van hen heeft aangegeven weg te willen. Al hebben ze zich niet bepaald in de kijker gespeeld.

Steeds wanhopiger klampte men zich vast aan het na de winterstop op papier makkelijke programma. Tegelijkertijd klonk steeds frequenter: ‘Dit Roda kan geen degradatievoetbal spelen’. Als je het maar vaak en hard genoeg roept, moet je niet vreemd opkijken als je er aan het einde van de rit daadwerkelijk uit dondert.

Die sportieve ramp bleef de koempelclub gisteren bespaard.

En dus werd er feest gevierd alsof voor het eerst in de historie de titel was veroverd. Een verklaarbare reactie na zoveel tegenspoed en ellende. Maar gezien de status van de club eigenlijk te gek voor woorden.

Bron: Limburgs Dagblad / Dagblad de Limburger

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 09:26 schreef Professional het volgende:
Uh waarom staat de selectiefoto van vorig jaar in de OP?

Pff hendig kut geslapen vannacht, maar dat boeit niet!
Ik had wel de Kjell Knops vlag verwacht op de foto van RD4.

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 09:26 schreef Professional het volgende:
Uh waarom staat de selectiefoto van vorig jaar in de OP?

Pff hendig kut geslapen vannacht, maar dat boeit niet!
Ik had wel de Kjell Knops vlag verwacht op de foto van RD4.

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 07:28 schreef DarkShine het volgende:
Een uur slaap gehad vannacht...

WIJ ZIJN NOG NOOIT GEDEGRADEERD!

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 10:55 schreef BliksemSchigt het volgende:
31 juli is de eerste competitieronde.

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 10:58 schreef Ixnay het volgende:
Die A1 spelers kunnen we volgend jaar goed gebruiken in de eredivisie.

Welke spelers gaan er nu allemaal weg?

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 10:53 schreef Professional het volgende:
Onze eigen Ravanelli in de A-jeugd. Deed het niet slecht, maar moet nog veel leren.
Sutchuin vond ik echt een verademing, waarom die niet vaker heeft meegedaan vind ik echt een raadsel.

Wanneer begint nieuwe seizoen eigenlijk, eind juli toch ergens?

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 11:17 schreef ZoneKill het volgende:

[..]

Begrijp niet waarom die Stankov niet in de basis begon, vond hem beter dan Schors.

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 09:26 schreef Professional het volgende:
Uh waarom staat de selectiefoto van vorig jaar in de OP?

Pff hendig kut geslapen vannacht, maar dat boeit niet!
Ik had wel de Kjell Knops vlag verwacht op de foto van RD4.

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 02:03 schreef Plato1980 het volgende:
En zo toont Kuijer aan dat het wel meeviel met die bedreigingen. Verder veel bekenden op de foto's, ondermeer de Machinist.