quote:Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.
Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.
Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie
quote:Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.
Wanneer spreken we van een angststoornis?
Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.
In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:
Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs
Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:
Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
quote:In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-5 zijn de angststoornissen zoals ze in het DSM-IV vermeld werden, opgesplitst in drie categorieën:
1) de angststoornissen
2) de obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen (ocgs)
3) de trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Angststoornissen in het DSM-5:
Paniekstoornis
Agorafobie
Specifieke fobie
Sociale angststoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Separatieangststoornis
Selectief mutisme
Angststoornis door een middel of medicatie
Angststoornis door een andere medische aandoening
angststoornis (niet anders omschreven)
Obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen
Obsessieve-compulsieve stoornis (OCD)
Stoornis in de lichaamsbeleving
Hoarding (het dwangmatig verzamelen van dingen)
Trichotillomanie (het regelmatig uittrekken van het eigen haar)
Excoriation disorder/Dermatillomanie (het regelmatig pulken aan de eigen huid)
Trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Reactieve hechtingsstoornis
Ontremde sociale engagementstoornis
Posttraumatische stressstoornis
Acute stressstoornis
Aanpassingsstoornissen
quote:FOK! heeft nu ook zijn eigen IRC-kanaal voor de mensen in "Depressie & Angst". Hier kunnen we gezellig chatten/ tips geven en het met elkaar erover hebben.
Indien jij ook gezellig mee wilt praten met ons kun je ons bereiken via de volgende link:
http://irc.fok.nl/
En dan in principe
/join #dna
Heb je vragen omtrent IRC?
PM de volgende users:
zomertje
RBWO
quote:
Dank jequote:Op vrijdag 8 januari 2016 18:38 schreef Elvi het volgende:
Droopie was offline dus ik opende maar even een nieuw deel.
Nou, wat eerste weken van het nieuwe jaar betreft, is de eerste week van dit jaar toch wel zo'n beetje de ergste eerste week van het jaar tot nu toe .quote:Op vrijdag 8 januari 2016 19:22 schreef Duufje het volgende:
Hoi. Besloten om echt rust te nemen en grote leeropdracht niet optijd (over 1 week) in te leveren. Was gewoon vrolijk vanmiddag! Dus dat was wel een goede beslissing al ben ik wel bang voor de consequenties (vertraging)
Hoe is het met jullie?
Klopt, dat zou best een rol kunnen spelen. Maar ik was erdoor aangekomen en ben nu weer afgevallen, waar ik heel blij mee ben dus ik wil niet terug. Bovendien ging het met die medicijnen ook vaak niet goed.quote:Op vrijdag 8 januari 2016 18:21 schreef Droopie het volgende:
[..]
Jij was toch recent gestopt met de bepaalde medicatie (ik scrollde even terug).
Mede oorzaak?
Sterkte in ieder geval.
Heb je wel goede hulpverlening of steun?
Edit: zou iemand aub een nieuw topic kunnen openen? Zit op mijn mobiel
Nooit sta jij er alleen voor.quote:Op vrijdag 8 januari 2016 22:13 schreef kuolema het volgende:
Ik heb het gevoel dat ik er helemaal alleen voor sta. Blijkbaar kan niemand me helpen, ik heb hulp gezocht maar dat werkt niet en zorgt ervoor dat ik mezelf nog meer haat.
Ik loop best wel lang in de ggz, er is voor iedereen wel hulp te vinden als je goed zoekt, of hij veel of weinig last van je schouders kan afhalen verschilt per persoon.quote:Op vrijdag 8 januari 2016 22:13 schreef kuolema het volgende:
[..]
Klopt, dat zou best een rol kunnen spelen. Maar ik was erdoor aangekomen en ben nu weer afgevallen, waar ik heel blij mee ben dus ik wil niet terug. Bovendien ging het met die medicijnen ook vaak niet goed.
Ik heb het gevoel dat ik er helemaal alleen voor sta. Blijkbaar kan niemand me helpen, ik heb hulp gezocht maar dat werkt niet en zorgt ervoor dat ik mezelf nog meer haat.
Vertraging voelt inderdaad kut vaak, alleen laat je er niet te veel door inzitten.quote:Op vrijdag 8 januari 2016 19:22 schreef Duufje het volgende:
Hoi. Besloten om echt rust te nemen en grote leeropdracht niet optijd (over 1 week) in te leveren. Was gewoon vrolijk vanmiddag! Dus dat was wel een goede beslissing al ben ik wel bang voor de consequenties (vertraging)
Hoe is het met jullie?
Jepquote:Op zondag 10 januari 2016 12:25 schreef duracellkonijntje het volgende:
Hebben mensen hier ook wel eens zo'n interne strijd tussen houden van je familie, en de behoefte om naar de andere kant van de aardbol te verhuizen om even niet meer in hun shit te zitten.
Ik kan volgende wel bedenken: Wat hebben mensen aan jou als je jezelf kapot maakt om hun te helpen? Wat hebben de mensen die jij wilt helpen aan een uitgebrande en kapotte Duracell?quote:Ik vind het zo lastig soms. Ik houd zielsveel van die mensen en ik help ze waar ik kan, alleen hebben ze allemaal op hun beurt toch zo veel issues die ook onderling problemen opleveren. Ik begin steeds meer aan mezelf te herkennen dat ik zo graag mijn eigen leven op mezelf heb om daar niet zo veel in te moeten zitten. Dit voelt voor mij soms erg egoïstisch, maar ik moet toch ook echt de balans vinden tussen mijn eigen leven en er voor hen zijn.
Maar man, wat is dit lastig? Hebben anderen daar hier nog tips voor?
Ja, ik droom heel vaak over de dood. Vroeger ging ik vaak zelf dood in mijn dromen, nu zijn dat meestal anderen. Soms maar een persoon, soms massa's mensen, inclusief geluiden (alsof je roert in een bord spaghetti bolognese) en bloederige details.quote:Op donderdag 7 januari 2016 20:29 schreef Elvi het volgende:
Zijn er mensen die een terugkerend thema hebben in dromen?
Zo heb ik altijd nachtmerries over zombies die me achterna zitten als ik stress heb (zie voor de droom van afgelopen nacht hier: GC / Wat heb je vannacht gedroomd? #2 ).
Wel vervelend want dat geschreeuw kan ik dus nog steeds terughalen
Het lijkt misschien niet zo, maar dat is wel het geval. Mensen proberen wel te helpen, maar dat werkt niet.quote:Op vrijdag 8 januari 2016 22:49 schreef hardromacore2.0 het volgende:
[..]
Nooit sta jij er alleen voor.
Waar heb en wil jij hulp bij?
Het is niet zo dat elke hulp werkt, maar ik denk niet dat jij niet te helpen valt.
Wat zorgt ervoor dat jij jezelf haat?
Hou vol.
Thanksquote:Op vrijdag 8 januari 2016 23:52 schreef Droopie het volgende:
[..]
Ik loop best wel lang in de ggz, er is voor iedereen wel hulp te vinden als je goed zoekt, of hij veel of weinig last van je schouders kan afhalen verschilt per persoon.
Succes en wij steunen je ook een beetje, al kunnen wij ook niet veel betekenen voor je.
Mijn ervaring is dat het krijgen van de juiste hulp afhankelijk is van het zelf goed kunnen aangeven wat voor hulp je wilt en dat duidelijk maken tegenover een persoon die jou hulpvraag correct interpreteert en er wat mee kan (en wil).quote:Op zondag 10 januari 2016 15:25 schreef kuolema het volgende:
[..]
Het lijkt misschien niet zo, maar dat is wel het geval. Mensen proberen wel te helpen, maar dat werkt niet.
Ik zoek juist hulp omdat ik niet weet wat ik nodig heb, wat ik moet doen ... als je in crisis bent is het onmogelijk om de vraag 'wat kan ik voor je doen?' te beantwoorden. En daarbuiten kan ik het ook niet bedenken.quote:Op zondag 10 januari 2016 15:42 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Mijn ervaring is dat het krijgen van de juiste hulp afhankelijk is van het zelf goed kunnen aangeven wat voor hulp je wilt en dat duidelijk maken tegenover een persoon die jou hulpvraag correct interpreteert en er wat mee kan (en wil).
Dit kan heel lastig zijn, soms snappen ze me nog niet al leg ik het nog zo duidelijk uit...
Zit ik er naast al ik zeg dat je rust zoekt, in je lichaam en hoofd?quote:Op zondag 10 januari 2016 15:45 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik zoek juist hulp omdat ik niet weet wat ik nodig heb, wat ik moet doen ... als je in crisis bent is het onmogelijk om de vraag 'wat kan ik voor je doen?' te beantwoorden. En daarbuiten kan ik het ook niet bedenken.
Waarom geven ze je dat nummer dan? Dan heb je daar toch ook niks aan?quote:Op zondag 10 januari 2016 15:25 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik deed vrijdag mijn best om hulp te zoeken, dat was een enorm moeilijke stap, maar ik wilde drama voorkomen en mijn best doen om het beter te maken. Ik heb het nummer van de kliniek voor als ik in crisis ben. Dus ik belde, maar het kwam erop neer dat ik het zelf maar moest oplossen, anderen moest lastigvallen en daarnaast werden er achter mijn rug om dingen gedaan door anderen waar ik echt niet blij mee was.
Dat nummer ga ik dus niet meer bellen, vrienden kan ik niet vertrouwen dus ik heb geen noodopties meer.
Op het moment zelf is dat ook niet te doen, hoe eerder je opmerkt dat het de verkeerde kant op begint te gaan en daarop inspeelt, hoe milder de "top" gewoonlijk zal zijn.quote:Op zondag 10 januari 2016 15:45 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik zoek juist hulp omdat ik niet weet wat ik nodig heb, wat ik moet doen ... als je in crisis bent is het onmogelijk om de vraag 'wat kan ik voor je doen?' te beantwoorden. En daarbuiten kan ik het ook niet bedenken.
Dat is wel iets ja, ik ben op zulke momenten erg gespannen.quote:Op zondag 10 januari 2016 15:54 schreef Droopie het volgende:
[..]
Zit ik er naast al ik zeg dat je rust zoekt, in je lichaam en hoofd?
Ik heb wel een escape maar dat is geen gezonde en ik wil dus voorkomen dat ik die gebruik.quote:Op zondag 10 januari 2016 15:56 schreef magnetronkoffie het volgende:
Reactie op edit:
[..]
Waarom geven ze je dat nummer dan? Dan heb je daar toch ook niks aan?
Ik heb er echt een (soms gruwelijke) hekel aan anderen om hulp te vragen, maar soms kan het even niet anders, sta ik met m'n rug tegen de muur en dan moet ik wel (vind het dan evengoed nog vervelend btw, maar soms moet ik wel effe ellebogen omdat ik anders nergens meer verder kom).
reactie op nieuwe post:
[..]
Op het moment zelf is dat ook niet te doen, hoe eerder je opmerkt dat het de verkeerde kant op begint te gaan en daarop inspeelt, hoe milder de "top" gewoonlijk zal zijn.
Daarom plan ik tegenwoordig ook rustdagen in en sluit ik mezelf helemaal op, skype op rood, deurbel van de stroom (soms batterijen uit m'n foon, maar dat doe ik zelden omdat ik wel bereikbaar wil zijn voor als er echt iets aan de hand is).
Eigenlijk zou je van tevoren een escape moeten hebben, ik heb mezelf op den duur meervoudige "escapes" aangeleerd zodat ik in geval van nood altijd meerdere opties heb. Die opties kunnen zijn mezelf opsluiten, een klein noodpotje met geld hebben (stel dat ik echt nu even wat moet betalen) en desnoods kan ik wel bij iemand anders even terecht. Dit laatste doe ik vrijwel nooit, maar dat betekent wel dat als ik om die hulp vraag, dat ik die dan ook wel krijg. Omdat ze weten dat ik dat nooit zomaar doe en ze weten dat ik daar nooit een gewoonte van zal maken, dus ik belast ze daar dan ook minder mee.
Bij de buurvrouw kan ik ook terecht en ik weet ook dat ik (afgezien van m'n vrienden) ook bij de ouders van één van die vrienden terecht zou kunnen, ook omdat ze weten dat ik dat alleen maar zou doen als het echt niet anders gaat. Ik heb dat gelukkig tegenwoordig nauwelijks meer nodig, maar het is wel fijn dat ik die mogelijkheid heb.
En het is vreselijk als je met het gevoel rondloopt dat je niemand kunt vertrouwen. Dat was voor mij de belangrijkste reden dat toen ik zelf opgenomen was, ik het niemand vertelde (zelfs mijn beste vrienden niet).
Dat eerste geef dat aan (bel desnoods een andere crisisdienst)quote:Op zondag 10 januari 2016 15:59 schreef kuolema het volgende:
[..]
Dat is wel iets ja, ik ben op zulke momenten erg gespannen.
[..]
Ik heb wel een escape maar dat is geen gezonde en ik wil dus voorkomen dat ik die gebruik.
Hoe meer escapes, hoe beter.quote:Op zondag 10 januari 2016 15:59 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik heb wel een escape maar dat is geen gezonde en ik wil dus voorkomen dat ik die gebruik.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik in de loop der jaren nogal wisselende dingen heb gehoord over de effectiviteit van de crisisdienst en op zulke momenten heb je juist slagkracht en duidelijkheid nodig.quote:Op zondag 10 januari 2016 16:04 schreef Droopie het volgende:
[..]
Dat eerste geef dat aan (bel desnoods een andere crisisdienst)
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Vrij weinig tot niks. Ik weet dit ook wel, maar het voelt soms als zo'n ethische verplichting. Dat is, tot ik me realiseer dat ik het kind van mijn ouders ben en niet andersom.quote:Op zondag 10 januari 2016 12:30 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Jep [ afbeelding ]
[..]
Ik kan volgende wel bedenken: Wat hebben mensen aan jou als je jezelf kapot maakt om hun te helpen? Wat hebben de mensen die jij wilt helpen aan een uitgebrande en kapotte Duracell?
quote:Op zondag 10 januari 2016 16:17 schreef magnetronkoffie het volgende:
Nou, effe een korte ego-update dan maar nu ik toch hier ben:Wel fijn dat je zus contact met je probeert te zoeken. Vraag me niet waarom, maar ik denk dat de band met je zus vaak nog sterker kan zijn dan met je ouders op een bepaalde manier, puur omdat je minder 'verplichtingen' hebt tussenbeide.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
En een kut begin van het jaar betekent in ieder geval dat die dip straks achter de rug is. Misschien beter dan zo'n extreem goed begin waar je jezelf na een tijdje weer uitpiekert als het ware..Ignorance is bliss
Zus-jequote:Op zondag 10 januari 2016 16:53 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
Wel fijn dat je zus contact met je probeert te zoeken. Vraag me niet waarom, maar ik denk dat de band met je zus vaak nog sterker kan zijn dan met je ouders op een bepaalde manier, puur omdat je minder 'verplichtingen' hebt tussenbeide.
En een kut begin van het jaar betekent in ieder geval dat die dip straks achter de rug is. Misschien beter dan zo'n extreem goed begin waar je jezelf na een tijdje weer uitpiekert als het ware..
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:Op zondag 10 januari 2016 16:17 schreef magnetronkoffie het volgende:
Nou, effe een korte ego-update dan maar nu ik toch hier ben:SterkteSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Mams maar niet meer proberen te bellen, dat scheelt vast frustratie. Als ze je per se wil spreken neemt ze zelf maar contact op.Why are you wearing that stupid man suit?
Ja, dat laatste klopt wel idd. Vind 't alleen zelf niet zo tof dat ze haar afspraken niet nakomt, want dat probeer ik zelf wel te doen. Stomme is dat dat gesprek haar eigen idee wasquote:Op zondag 10 januari 2016 17:58 schreef kuolema het volgende:
[..]
Sterkte
Mams maar niet meer proberen te bellen, dat scheelt vast frustratie. Als ze je per se wil spreken neemt ze zelf maar contact op.
Volhouden tot ze je serieus nemen, desnoods via de huisartsenpost.quote:Op zondag 10 januari 2016 15:25 schreef kuolema het volgende:
[..]
Het lijkt misschien niet zo, maar dat is wel het geval. Mensen proberen wel te helpen, maar dat werkt niet.
Ik deed vrijdag mijn best om hulp te zoeken, dat was een enorm moeilijke stap, maar ik wilde drama voorkomen en mijn best doen om het beter te maken. Ik heb het nummer van de kliniek voor als ik in crisis ben. Dus ik belde, maar het kwam erop neer dat ik het zelf maar moest oplossen, anderen moest lastigvallen en daarnaast werden er achter mijn rug om dingen gedaan door anderen waar ik echt niet blij mee was.
Dat nummer ga ik dus niet meer bellen, vrienden kan ik niet vertrouwen dus ik heb geen noodopties meer.
[..]
Thanks
quote:Op zondag 10 januari 2016 17:13 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Zus-jeSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Natuurlijk is het geen garantie voor een betere tijd, dat is het nooit. Zelfs wanneer je in de put zit zijn er pieken en dalen. Dat die pieken niet enorm hoog zullen zijn, of de dalen extreem laag, dat kan. Ik weet echter wel dat elke kleine strijd die je nu voert er 1 minder is voor later, of het verder nou een grote of kleine invloed heeft op hoe je je voelt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ignorance is bliss
Ik heb liever geen onnodige strijd, maar het lijkt mij wel uit te zoeken, want het circus lijkt nog wel even door te gaan (ik was daar vanmorgen/vanmiddag al bang voor).quote:Op zondag 10 januari 2016 21:11 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
Natuurlijk is het geen garantie voor een betere tijd, dat is het nooit. Zelfs wanneer je in de put zit zijn er pieken en dalen. Dat die pieken niet enorm hoog zullen zijn, of de dalen extreem laag, dat kan. Ik weet echter wel dat elke kleine strijd die je nu voert er 1 minder is voor later, of het verder nou een grote of kleine invloed heeft op hoe je je voelt.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:Op zondag 10 januari 2016 21:54 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik heb liever geen onnodige strijd, maar het lijkt mij wel uit te zoeken, want het circus lijkt nog wel even door te gaan (ik was daar vanmorgen/vanmiddag al bang voor).Als ik die laatste alinea in je spoiler lees, is het alsof het mijn eigen moeder is die het zegt. Identieke situatie.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Punt is dat die instelling gewoon hartstikke goed is. Ik ben er heilig van overtuigd dat familie iets is waar je mee opgescheept (negatief of positief) zit, en daarom, of je het wil of niet, een sterke band mee hebt. Dit maakt de breuk des te moeilijker. Als jij echter de waarden die je zelf zou associëren met familie ergens anders kunt vinden, en een doel nastreeft, hoe simpel ook (het hoeven echt niet allemaal doelen van formaatje Gandhi te zijn), waar jij een zekere mate van levensvoldoening uit haalt, prima. Dat kan zonder je familie. Je bent niet de eerste die dat doet, en je zult niet de laatste zijn.
Immens veel respect dat je door alle bagger heen zo'n instelling op kunt brengen, want ik ben er heilig van overtuigd dat het een van de beste manieren is om jezelf uit de shit te worstelen.Ignorance is bliss
Dat denk ik ook (en dat denken grenst aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid).quote:Op zondag 10 januari 2016 22:08 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
Als ik die laatste alinea in je spoiler lees, is het alsof het mijn eigen moeder is die het zegt. Identieke situatie.
Punt is dat die instelling gewoon hartstikke goed is. Ik ben er heilig van overtuigd dat familie iets is waar je mee opgescheept (positief of negatief) zit, en daarom, of je het wil of niet, een sterke band mee hebt. Dit maakt de breuk des te moeilijker. Als jij echter de waarden die je zelf zou associëren met familie ergens anders kunt vinden, en een doel nastreeft, hoe simpel ook (het hoeven echt niet allemaal doelen van formaatje Gandhi te zijn), waar jij een zekere mate van levensvoldoening uit haalt, prima. Dat kan zonder je familie. Je bent niet de eerste die dat doet, en je zult niet de laatste zijn.
Immens veel respect dat je door alle bagger heen zo'n instelling op kunt brengen, want ik ben er heilig van overtuigd dat het een van de beste manieren is om jezelf uit de shit te worstelen.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Mijn vader heeft me geleerd (en ik snap dat dit niet voor iedereen weggelegd is)quote:Op maandag 11 januari 2016 15:23 schreef Gary_Oak het volgende:
Ik weet niet. Er gaat ineens een knop om. Ben me er nu ineens bewust van wat voor potje m'n leven is.
Even down to earth nu, dat was je leven toch al, dus ergens ben je alleen maar een stap vooruit gegaan en nu ben je ook beter in staat om verder te komen (alhoewel het natuurlijk wel pijnlijk is).quote:Op maandag 11 januari 2016 15:23 schreef Gary_Oak het volgende:
Ik weet niet. Er gaat ineens een knop om. Ben me er nu ineens bewust van wat voor potje m'n leven is.
Dat is mijn probleem juist. Ik ben midden 20. Ben nu juist in de kracht van m'n leven. Zal nooit sterker en fitter dan nu worden. En dan besteed ik 16 uur per dag in bed, heb een berg studieschuld, ben nog niet afgestudeerd, al heel lang single, heb ondergewicht, parasitaire mannelijke kutvrienden, etc. Terwijl iedereen om me heen alles al op een rijtje heeft. Fucking weggegooide jongvolwassenheid. Er was juist een tijd dat ik iedereen voor was op alles, maar het lijkt alsof alles zich nu terugbetaalt.quote:Op maandag 11 januari 2016 15:27 schreef Droopie het volgende:
[..]
Mijn vader heeft me geleerd (en ik snap dat dit niet voor iedereen weggelegd is)
Tussen je 20e en 30e maak je er een puinhoop, tussen je 30e en 40e repareer je het en daarna kan je gaan genieten.
Alles wat eerder gebeurt is mooi meegenomen. (Ik ben 35)
Gary gelukkig ben je nu bezig aan je problemen te werken en niet pas over 10 jaar.
Succes en sterkte!!
Die grafinstelling heeft nog steeds niets van zich laten horen. Wacht nog steeds op de uitnodiging van de groepstherapie. Sta er nu even alleen voor.quote:Op maandag 11 januari 2016 15:34 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Even down to earth nu, dat was je leven toch al, dus ergens ben je alleen maar een stap vooruit gegaan en nu ben je ook beter in staat om verder te komen (alhoewel het natuurlijk wel pijnlijk is).
Maar dit is trouwens ook iets wat echt erom vraagt om met je behandelaar te bespreken, want dit is eigenlijk wel iets wat best wel veel voorkomt onder ons zeg maar .
Biologisch gezien klopt dit wel, maar misschien geloof je het niet maar ik voel me nu sterker dan ooit (even afgezien van dat griepje dan ).quote:Op maandag 11 januari 2016 16:20 schreef Gary_Oak het volgende:
[..]
Dat is mijn probleem juist. Ik ben midden 20. Ben nu juist in de kracht van m'n leven. Zal nooit sterker en fitter dan nu worden. En dan besteed ik 16 uur per dag in bed, heb een berg studieschuld, ben nog niet afgestudeerd, al heel lang single, heb ondergewicht, parasitaire mannelijke kutvrienden, etc. Terwijl iedereen om me heen alles al op een rijtje heeft. Fucking weggegooide jongvolwassenheid. Er was juist een tijd dat ik iedereen voor was op alles, maar het lijkt alsof alles zich nu terugbetaalt.
Kan je je verwijzer niet bellen? Zo niet, bel dan met je huisarts of spreek met een vriend of iemand in elk geval. Spreek desnoods met mensen die bekend zijn met de materie. Heb je op je opleidingsplek geen aanspreekpunt? Weeg je opties af, als je vandaag niks meer kunt doen, dan heb je voor nu tenminste even je best gedaan en zit je voor even met ons opgescheept .quote:[..]
Die grafinstelling heeft nog steeds niets van zich laten horen. Wacht nog steeds op de uitnodiging van de groepstherapie. Sta er nu even alleen voor.
Dat is een misverstand, ik zie de voorbeelden om mij heen.quote:Op maandag 11 januari 2016 16:20 schreef Gary_Oak het volgende:
[..]
Zal nooit sterker en fitter dan nu worden.
Ik was midden 20, had een afgebroken studie, geen werk en zat in de bijstand. Met hard knokken ben ik tot een hbo opleiding (deeltijd, afgestudeerd op mn 34e) en een bovenmodaal inkomen gekomen. En toen alsnog gecrasht, niet door die puinhoop toen, maar door allerlei andere oorzaken die maar bleven stapelen (je vader verliezen is kudt, je moeder die in de war is ook...)quote:Op maandag 11 januari 2016 16:20 schreef Gary_Oak het volgende:
[..]
Dat is mijn probleem juist. Ik ben midden 20. Ben nu juist in de kracht van m'n leven. Zal nooit sterker en fitter dan nu worden. En dan besteed ik 16 uur per dag in bed, heb een berg studieschuld, ben nog niet afgestudeerd, al heel lang single, heb ondergewicht, parasitaire mannelijke kutvrienden, etc. Terwijl iedereen om me heen alles al op een rijtje heeft. Fucking weggegooide jongvolwassenheid. Er was juist een tijd dat ik iedereen voor was op alles, maar het lijkt alsof alles zich nu terugbetaalt.
[..]
Die grafinstelling heeft nog steeds niets van zich laten horen. Wacht nog steeds op de uitnodiging van de groepstherapie. Sta er nu even alleen voor.
Tijdelijke terugvallen zijn normaal. Je komt er wel doorquote:
quote:Op zondag 10 januari 2016 22:22 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Dat denk ik ook (en dat denken grenst aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid).Klinkt dus alsof je precies de types aantrekt die je wil. Het zoveelste bewijs dat trouw zijn aan je eigen persoonlijkheid en omgangsvormen misschien geen gouden bergen oplevert, maar imo wel de grootste kans op betekenisvolle 'relaties' geeft met mensen.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Jij bent je zus niet, net als dat jij die andere 7 miljard mensen op aarde ook niet bent. Wellicht zijn er meer gelijkgestemden op veel gebieden, maar jij bent een unieke. En ondanks al die unieke zielen zijn we toch sociale dieren die enorm wat voor elkaar krijgen. Best hoopvolle gedachte voor meer zelfexpressie imo.Ignorance is bliss
Nou, dat hoop ik dan maarquote:Op maandag 11 januari 2016 23:49 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
Klinkt dus alsof je precies de types aantrekt die je wil.
Ik heb eerlijk gezegd het idee dat niks mij gouden bergen gaat opleveren.quote:Het zoveelste bewijs dat trouw zijn aan je eigen persoonlijkheid en omgangsvormen misschien geen gouden bergen oplevert, maar imo wel de grootste kans op betekenisvolle 'relaties' geeft met mensen.
Ik heb niet het idee dat ik veel voor elkaar heb gekregen eerlijk gezegd.quote:Jij bent je zus niet, net als dat jij die andere 7 miljard mensen op aarde ook niet bent. Wellicht zijn er meer gelijkgestemden op veel gebieden, maar jij bent een unieke. En ondanks al die unieke zielen zijn we toch sociale dieren die enorm wat voor elkaar krijgen. Best hoopvolle gedachte voor meer zelfexpressie imo.
Hele mooie opmerking, grotendeels waar en gaat voor mij wel opquote:Op maandag 11 januari 2016 23:49 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..] Het zoveelste bewijs dat trouw zijn aan je eigen persoonlijkheid en omgangsvormen misschien geen gouden bergen oplevert, maar imo wel de grootste kans op betekenisvolle 'relaties' geeft met mensen.
Door het eerste. Ik heb letterlijk geen zin om te eten, laat staan om te koken ...quote:Op dinsdag 12 januari 2016 14:51 schreef Luchtbel het volgende:
Waarom eet je zo slecht dan? Door je psychische problemen of heb je ook iets lichamelijks waardoor je slecht kunt eten? Omdat je al ondergewicht hebt? Niet zo best toch. Hopelijk heb je een beetje geslapen.
Ja, ik snap het. Maar zo slecht/ weinig eten en ondergewicht houden de boel wel in stand he. Je slaapt slechter, wordt labieler etc. Ik weet dat het een cirkeltje is en dat het moeilijk is om te doorbreken maar misschien toch weer proberen? Kun je niet wat kantenklaargevaldingen halen?quote:Op dinsdag 12 januari 2016 15:07 schreef Gary_Oak het volgende:
[..]
Door het eerste. Ik heb letterlijk geen zin om te eten, laat staan om te koken ...
Als een soort noodrem-medicatie zeg maar?quote:Op dinsdag 12 januari 2016 15:38 schreef kuolema het volgende:
Ik ga Dipiperon/pipamperon (te komische naam ) proberen. Een antipsychoticum. Omdat het slechter gaat sinds ik met de olanzapine ben gestopt maar dat niet meer wil slikken omdat ik erdoor was aangekomen en nu weer ben afgevallen. En ik wil liever iets dat ik niet elke dag hoef te slikken maar alleen wanneer ik het nodig heb. Dat kan hiermee blijkbaar.
Heeft iemand er ervaring mee? Ik weet nog niet welke dosis ik krijg, ga het morgen halen.
Klinkt niet slecht!quote:Onrust
Door psychiatrische aandoeningen en hersenbeschadigingen kunnen kinderen of volwassenen soms zeer onrustig, agressief of angstig zijn.
Behandeling
Als dit niet op een andere manier goed onder controle is te krijgen, schrijven artsen rustgevende medicijnen voor. Meestal is dat een antipsychoticum, zoals risperidon of pipamperon.
Werking
Pipamperon vermindert de verschijnselen. De druppels en tabletten werken na ongeveer 2 uur en hebben een halve tot een hele dag lang effect.
k, this sucksquote:Wat zijn mogelijke bijwerkingen?
Behalve het gewenste effect kan dit medicijn bijwerkingen geven.
De belangrijkste bijwerkingen zijn de volgende.
Regelmatig
Seksuele stoornissen, zoals minder zin in vrijen en moeilijker een erectie krijgen.
Soms
Afvlakking van het gevoelsleven lijkt me voor mij juist een voordeel eigenlijk .quote:Afvlakking van het gevoelsleven, verlies van initiatief en activiteit, gevoel opgesloten te zitten en een gevoel van leegte. Ook kan een depressie ontstaan of een bestaande depressie verergeren.
Bewegingsstoornissen, zoals rusteloosheid (akathisie), plotselinge spiertrekkingen in hoofd, mond of gezicht (dystonie) en spierstijfheid (parkinsonisme).
Akathisie kan zich ook uiten in niet stil kunnen zitten, wiebelen met voet of hand, onrustgevoelens. En parkinsonisme in trillen, moeite met bewegen, lopen of spreken.
Yes!quote:Sufheid, slaperigheid en vermindering van het reactie-, concentratie- en coördinatievermogen. Voorkom ongelukken in het verkeer, maar ook bij andere activiteiten thuis en op het werk, bijvoorbeeld wanneer u een ladder beklimt, apparaten bedient en op het werk iets bewaakt of controleert. Ook als u `s nachts uit bed moet om naar het toilet te gaan, kunt u minder controle over uw spieren hebben en daardoor sneller vallen.
Ja, das een soort van "lekkere trek" ofzo, maak ik me ook wel schuldig aanquote:Op dinsdag 12 januari 2016 22:07 schreef Duufje het volgende:
Over geen eetlust heb ik geen tips, ik eet juist veel te veel als ik me down voel. Ook als ik geen honger heb/op de klok eten.
Dankquote:Magnetronkoffie, je klinkt positief! Fijn lijkt het me als je fysiek beter voelt, dan is het meestal ook makkelijker om met mentale problemen te dealen.
Zijn best wel veel mensen die het niet zo op medicatie hebben. Er zit ook veel rommel tussen, maar ik heb nu medicatie die wel prima werkt, heb op 't moment eigenlijk nog de meeste baat bij de alprazolam zodat ik tenminste af en toe nog goed kan doorpitten .quote:Medicijnen slik ik (nog) niet, wil eerst proberen op andere manieren er doorheen te komen.
Vandaag actievere dag door afspraken die ik niet kon afzeggen, was eigenlijk wel fijn. De afgelopen tijd mijn dag/nachtritme compleet door de war gegooid en ik heb wel weer behoefte aan wat meer routine en vastigheid. Vandaag ook voor het eerst overdag niet geslapen/gerust. Dus lijkt betere kant op te gaan.
Nice van het afvallen! Ik ben ook 1,5j terug 20kg afgevallen, alleen zit daar op het moment weer 7kg van aan.. balen. Het zat de laatste maanden stabiel op 4kg eraan, maar door de laatste tijd + feestdagen is dat rap gestegen weer. Nu weer proberen goed op m'n eten te letten, sporten kan ik me nog niet toe zetten. Komt wel weer hoop ik. Hou je dat goed vol, het sporten en goed eten?quote:Op dinsdag 12 januari 2016 22:44 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ja, das een soort van "lekkere trek" ofzo, maak ik me ook wel schuldig aan
Ik ben in de loop van de jaren ook steeds een beetje aangekomen waardoor ik veel te zwaar was, m'n 'toppunt' was wat dat betreft wel januari 2015.
Komt vooral doordat ik gewoon teveel at (medicatie hielp ook niet mee btw), bewegen deed ik op zich wel, maar afgelopen zomer ben ik pas echt goed losgegaan (meer bewegen en ben gezonder gaan eten).
Ben sindsdien ook 17kg afgevallen, dus dat ging tenminste wel goed
[..]
Dank
Nou, ik ben nog niet helemaal beter hoor
2016 was voor mij toch wel het ergste begin van het jaar ooit
Met m'n buren gaat het ook zo 'goed', de ene vertelde me een paar dagen terug dat ze depressief aan het worden was en als 'zij' dat zegt dan weet ik dat ze serieus is, de andere heeft een tijdje terug in de woning een val gemaakt en heeft daarbij meerdere botbreuken opgelopen waardoor die moet revalideren (ivm privacy ga ik hier publiekelijk ook niet verder op in ).
M'n leven lijkt soms wel een slechte soap, maar I'm still standing .
[..]
Zijn best wel veel mensen die het niet zo op medicatie hebben. Er zit ook veel rommel tussen, maar ik heb nu medicatie die wel prima werkt, heb op 't moment eigenlijk nog de meeste baat bij de alprazolam zodat ik tenminste af en toe nog goed kan doorpitten .
Je moet wel oppassen dat je niet vereenzaamt, maar tegelijk moet je jezelf ook niet overvragen. Beste tip die ik je daarbij kan geven is door te gaan "bezuinigen" op de mensen waar je netto het minste aan hebt (bij voorkeur mensen die jou leegzuigen en verder eigenlijk nauwelijks van toegevoegde waarde voor je zijn).
Hoe lang heb je dit instabiele dag/nachtritme al?
Ik denk dat het leven soms meer bezig blijven is dan iets doen. Zo lang je maar probeert vooruit te gaan, dan doe je het beste van je kunnen, ook al levert dit niet altijd het resultaat op dat je wil.quote:Op dinsdag 12 januari 2016 00:24 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Nou, dat hoop ik dan maar
Maar het blijft lastig...
[..]
Ik heb eerlijk gezegd het idee dat niks mij gouden bergen gaat opleveren.
En dan kan ik net zo goed de glansloze weg nemen die me tenminste het meeste gevoel van tevredenheid oplevert.
Ik weet wel dat ik dingen kan en zo nu en dan doe ik ook wel dingen, maar er gebeurt verder weinig, het levert voor m'n gevoel gewoon niet zoveel op en soms heb ik het idee dat ik het voor niks doe..maar ik ben tenminste wel weer effe bezig.
[..]
Ik heb niet het idee dat ik veel voor elkaar heb gekregen eerlijk gezegd.
Zoveel gelijkgestemden kom ik trouwens niet tegen.
De enige tip (dat ik je kan geven) is dat je regelmatig moet eten, zoals regelmatig slapen, om zo stabiel mogelijk te zijn. Je stemming gaat van honger alleen maar schommelen.quote:Op dinsdag 12 januari 2016 15:07 schreef Gary_Oak het volgende:
[..]
Door het eerste. Ik heb letterlijk geen zin om te eten, laat staan om te koken ...
Helemaal eens Duracell. Mijn ervaring is ook dat je in bepaalde fases maar gewoon bezig moet blijven en 1 dag tegelijk moet pakken om na maanden/jaren eindelijk dat euforisch moment te bereiken waarop je die baan hebt, eindelijk die relatie krijgt waar je je goed in voelt, afstudeert..waar je ook naar toe werkt. En dan de dag erna begin je weer opnieuw naar het volgende doel, in ieder geval voor je gevoel, zeker als je perfectionistisch van aanleg bent..En die emotionele moeheid ken ik ook. Ik schermde familie op enig moment ook totaal af maar toen bleek eigenlijk dat alles wat er daarvoor gebeurd was er al aardig had in gehakt. Is dus niet vreemd, luister er naar want het is een signaal.quote:Ik denk dat het leven soms meer bezig blijven is dan iets doen. Zo lang je maar probeert vooruit te gaan, dan doe je het beste van je kunnen, ook al levert dit niet altijd het resultaat op dat je wil.
Te weinig krijgen voor je gevoel zuigt, maar te veel is helemaal kut. Perfectionisme maakt je kapot.
Hoe ben jij er mee omgegaan dan? Zelf weet ik denk ik wel hoe ik er mee om kan gaan. Erover praten, rust voor mezelf pakken, niet teveel keren richting drank/middelen, gezonde gewoontes, goed nadenken etc. Ik denk dat misschien een zekere mate van vermoeidheid gewoon normaal is. Meer dan dat ik nu doe zie ik niet echt gebeuren eigenlijk. Ik zou nog wel weer allemaal ingrijpende gesprekken kunnen gaan hebben, maar zelf vond ik het tot deze crisis met m'n zusje wel prima. Niet perfect, maar doable zegmaar.quote:Op woensdag 13 januari 2016 21:33 schreef GrumpyOldMan het volgende:
[..]
Helemaal eens Duracell. Mijn ervaring is ook dat je in bepaalde fases maar gewoon bezig moet blijven en 1 dag tegelijk moet pakken om na maanden/jaren eindelijk dat euforisch moment te bereiken waarop je die baan hebt, eindelijk die relatie krijgt waar je je goed in voelt, afstudeert..waar je ook naar toe werkt. En dan de dag erna begin je weer opnieuw naar het volgende doel, in ieder geval voor je gevoel, zeker als je perfectionistisch van aanleg bent..En die emotionele moeheid ken ik ook. Ik schermde familie op enig moment ook totaal af maar toen bleek eigenlijk dat alles wat er daarvoor gebeurd was er al aardig had in gehakt. Is dus niet vreemd, luister er naar want het is een signaal.
Ik weet er nog niet altijd mee om te gaan. Ik pak dan wel rust en praat het soms wat van me af tegen m'n vriendin, maar ingrijpende gesprekken met mijn ouders over hoe dingen lopen/gelopen zijn ga ik niet aan. Ik heb bijvoorbeeld een keer in moeten grijpen om te voorkomen dat ze uit huis werden gezet, dat heeft er bij mij in gehakt, maár ik heb ze niet verteld wat dat met me heeft gedaan omdat ze eerder al hebben aangetoond niet van hun fouten te leren. Maar ik weet wel dat ik bij dat soort momenten het even kwijt moet en rust voor mezelf moet pakken. Bovendien wil ik dus niet dat mijn zoontje daar heen gaat en vermijd ik dat ik nog bij mijn ouders thuiskom. Dat bedoelde ik met het reageren op emotionele vermoeidheid, het is een signaal dat je er zelf wellicht acties op moet nemen. Maar als jij die goede manier/acties gevonden hebt is dat natuurlijk prima.quote:Hoe ben jij er mee omgegaan dan? Zelf weet ik denk ik wel hoe ik er mee om kan gaan. Erover praten, rust voor mezelf pakken, niet teveel keren richting drank/middelen, gezonde gewoontes, goed nadenken etc. Ik denk dat misschien een zekere mate van vermoeidheid gewoon normaal is. Meer dan dat ik nu doe zie ik niet echt gebeuren eigenlijk. Ik zou nog wel weer allemaal ingrijpende gesprekken kunnen gaan hebben, maar zelf vond ik het tot deze crisis met m'n zusje wel prima. Niet perfect, maar doable zegmaar.
Ik heb gewoon geen zin meer in dat drama.
Hey Ik begrijp het wel, dat je het niemand wilt vertellen.quote:Op donderdag 14 januari 2016 21:12 schreef Gtaboy107 het volgende:
Hoi, ik ben nieuw. Sinds oktober al wel kenmerken van depressief zijn maar rond de feestdagen pas echt achtergekomen. Zit met een fake face op stage maar kan totaal niet goed meer nadenken en ben van binnen echt een zooitje en heb weinig zin meer in iets. Niemand die ik ken weet dit want ik schaam mij hier voor.
Ik heb mij toch zo ver gekregen gisteren om het aan iemand te vertellen die ik ken en waar ik mijn gevoelens bij kwijt kan. De laatste tijd is het wel voor mij moeilijker en zwaarder om iets te gaan ondernemen en mijn werk te doen. Ik heb nogal geluk dat ik mijn opdrachten etc van school al voor de feestdagen af had, dus ik hoef opzich niet veel te doen maar het is wel heel slecht dat ik zelfs geen puf meer heb om dat te doen. Daarnaast is mijn stage volgende week vrijdag toch afgelopen(einde van semester en periode) dus het vertellen heeft niet zoveel nut meer(lijkt mij).quote:Op vrijdag 15 januari 2016 12:09 schreef kuolema het volgende:
[..]
Hey Ik begrijp het wel, dat je het niemand wilt vertellen.
Beïnvloedt het ook je prestaties op je stage? Misschien is het dan toch verstandig om het bij een begeleider o.i.d. van je stage aan te geven, voordat je erop afgerekend wordt en het negatieve gevolgen heeft.
Heb je professionele hulp overwogen? Mensen die je niet kent, misschien is dat makkelijker?
Oké, hoe was het om dat te vertellen? Luchtte dat op?quote:Op vrijdag 15 januari 2016 12:19 schreef Gtaboy107 het volgende:
[..]
Ik heb mij toch zo ver gekregen gisteren om het aan iemand te vertellen die ik ken en waar ik mijn gevoelens bij kwijt kan. De laatste tijd is het wel voor mij moeilijker en zwaarder om iets te gaan ondernemen en mijn werk te doen. Ik heb nogal geluk dat ik mijn opdrachten etc van school al voor de feestdagen af had, dus ik hoef opzich niet veel te doen maar het is wel heel slecht dat ik zelfs geen puf meer heb om dat te doen. Daarnaast is mijn stage volgende week vrijdag toch afgelopen(einde van semester en periode) dus het vertellen heeft niet zoveel nut meer(lijkt mij).
Nee, ik heb geen hulp overwogen, ik schaam mij ervoor en ik heb weinig zin om het hele proces door te gaan
Nou mijn toestand heeft waarschijnlijk wel een effect gehad op onze communicatie en ik wou het toch vertellen, gezien we eerlijk zouden zijn en we alles tegen elkaar kunnen vertellen, maar door die schaamte durfde ik het niet, tot gister. Het luchtte wel op ja, nu weet tenminste iemand het en hoef ik het niet voor mijzelf te houden. Het is sinds afgelopen weekend wel zwaarder geworden en ben ik wat meer suïcidaal gaan denken, maar ik ben het type die uiteindelijk dat toch niet durft te doen. Ik wil uit mijzelf het zien te redden, kan ik er alleen maar sterker uitkomen(denk ik).quote:Op vrijdag 15 januari 2016 12:24 schreef kuolema het volgende:
[..]
Oké, hoe was het om dat te vertellen? Luchtte dat op?
Hulp hoeft niet per se natuurlijk, als je jezelf nog kunt redden en je in je eigen omgeving mensen hebt die je kunnen steunen.
Een officieel Fuck-My-Lifecertificaat had je moeten aanvragen?quote:Op vrijdag 15 januari 2016 14:04 schreef Droopie het volgende:
Ik heb vandaag ook weer een kleine terugval voor mijn gevoel.
Heb bericht gekregen van re-integratie bureau dat mijn werkgever (ivm 2e spoor) een FML had moeten aanvragen.
Nu gaat het gelijk spoken in mijn hoofd dat die lui mij terugsturen naar mijn huidige werkgever.
Stress, paniek arrgh.
Zal achteraf wel loslopen want ik heb goede advocaat, maar toch
Jij levert die certificaten toch?quote:Op vrijdag 15 januari 2016 18:31 schreef kuolema het volgende:
Heeft iemand een verklaring voor het feit dat ik als ik 's middags naar bed ga zo vier uur achter elkaar als een blok slaap, terwijl ik 's nachts niet in slaap kan komen? Slapen gaat ook niet goed als ik overdag niet heb geslapen en ontstond daarvoor al dus de middagdutjes lijken me niet de oorzaak.
Gisteravond kon ik trouwens wel in slaap komen, mogelijk komt dat door de Dipiperon die ik gister voor het eerst heb genomen. Ik nam het drie uur voordat ik naar bed ging in, merkte behalve heel veel trek in eten (terwijl ik heel vol zat) niets. Werd wel te vroeg wakker en kon toen eerst niet meer in slaap komen, dus was alsnog moe.
Ik zou uiterlijk vandaag horen of ik de woontraining kan doen, maar heb nog niets gehoord .
[..]
Een officieel Fuck-My-Lifecertificaat had je moeten aanvragen?
Stiekem bang in de nacht?quote:Op vrijdag 15 januari 2016 18:31 schreef kuolema het volgende:
Heeft iemand een verklaring voor het feit dat ik als ik 's middags naar bed ga zo vier uur achter elkaar als een blok slaap, terwijl ik 's nachts niet in slaap kan komen? Slapen gaat ook niet goed als ik overdag niet heb geslapen en ontstond daarvoor al dus de middagdutjes lijken me niet de oorzaak.
Gisteravond kon ik trouwens wel in slaap komen, mogelijk komt dat door de Dipiperon die ik gister voor het eerst heb genomen. Ik nam het drie uur voordat ik naar bed ging in, merkte behalve heel veel trek in eten (terwijl ik heel vol zat) niets. Werd wel te vroeg wakker en kon toen eerst niet meer in slaap komen, dus was alsnog moe.
Ik zou uiterlijk vandaag horen of ik de woontraining kan doen, maar heb nog niets gehoord .
[..]
Een officieel Fuck-My-Lifecertificaat had je moeten aanvragen?
Jazeker, niet helemaal legaal maar het scheelt flink in de kosten! Dm bij interesse.quote:Op vrijdag 15 januari 2016 21:00 schreef hardromacore2.0 het volgende:
[..]
Jij levert die certificaten toch?
Probeer zo min mogelijk te slapen overdag, om weer een normaal ritme te krijgen.
Nee, ik ben niet bang. Ik hou wel van de nacht eigenlijk .quote:Op zaterdag 16 januari 2016 18:52 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Stiekem bang in de nacht?
Misschien eetgewoontes? In mijn vorige groep zat iemand die ook zoiets had maar die sliep 's middags direct na haar lunch heel lang en s nachts niet. Daar is toen wat in omgegooid. Iets met snelle koolhydraten enzo.
Hoe heb je vannacht geslapen?
Ik weet ook niet. Herinnerde me dat eetgebeuren omdat ik er zelf nooit zo bij stil sta dat zulke veranderingen in eten dat soort dingen als gevolg kunnen hebben.quote:Op zaterdag 16 januari 2016 19:28 schreef kuolema het volgende:
[..]
Jazeker, niet helemaal legaal maar het scheelt flink in de kosten! Dm bij interesse.
Dat is moeilijk, ik hou het soms echt niet vol.
[..]
Nee, ik ben niet bang. Ik hou wel van de nacht eigenlijk .
Ik eet onregelmatig dus of het daarmee te maken heeft weet ik niet. Ik zal erop letten.
Vannacht lag ik om 02.00 uur in bed, om 05.00 uur lag ik nog steeds wakker. Ondanks dat ik heel moe was toen ik naar bed ging. Nare herinneringen en gedachten spookten door mijn hoofd, hart ging tekeer - zoals het meestal gaat 's nachts. Uiteindelijk wel in slaap gevallen maar om kwart over 8 kwam mijn oppaskindje, zij bleef de hele dag. Geen last gehad van moeheid gelukkig.
Ik heb juist last van geluiden. Dat is het ook niet.quote:Op zaterdag 16 januari 2016 19:47 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Ik weet ook niet. Herinnerde me dat eetgebeuren omdat ik er zelf nooit zo bij stil sta dat zulke veranderingen in eten dat soort dingen als gevolg kunnen hebben.
Vervelend dat je vannacht ook niet lekker geslapen hebt. Is het misschien te stil? Heb je afleiding/ ruis van de dag nodig om je af te kunnen sluiten?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Onrust die jou alerter maakt op die geluiden.quote:Op zaterdag 16 januari 2016 19:52 schreef kuolema het volgende:
Ik heb juist last van geluiden. Dat is het ook niet.
Weet niet hou oud het kindje is,quote:Op zaterdag 16 januari 2016 20:01 schreef hardromacore2.0 het volgende:
[..]
Onrust die jou alerter maakt op die geluiden.
Ik vind het vrij apart dat je na een slopende nacht op gaat passen.
Vrij grenzeloos.
Geen gevaar nee .quote:Op zaterdag 16 januari 2016 20:11 schreef Droopie het volgende:
Weet niet hou oud het kindje is,
ouder als 1 vind ik het juist goed dat je structuur in je leven houd.
Het is ook niet zo dat je na 3 uur slaap de hele dag een gevaar voor je omgeving bent, lijkt mij
quote:Op zaterdag 16 januari 2016 20:00 schreef Luchtbel het volgende:
Ik weet dat je dat hebt. Maar het kan ook zijn dat het dan juist euhm hoe noem je dat, die extra investering is die nodig is om je af te sluiten voor de geluiden enzo van alledag. Dat, dat nodig is om de rust te creëren voor slaap. Als je begrijpt wat ik bedoel?
Ik zeg niet dat het dat is hoor. Maar je vroeg een verklaring dus ik zoek wat in de verklaringen die ik ken.Ja, ik snap het, het kan los van elkaar staan. Maar als ik bijvoorbeeld (rustige piano)muziek luister schrik ik steeds wakker van het geluid als ik bijna in slaap val. Dat geldt ook voor bijvoorbeeld het tikken van een klok, regen of verkeer. Van dat laatste heb ik nu gelukkig geen last meer sinds ik ben verhuisd. Ik kan ook vaak niet slapen als anderen in huis nog niet in bed liggen omdat ik dan sluitende deuren, voetstappen op de trap en gerommel in de badkamer hoor en het licht op de overloop aangaat. Dan ben ik weer klaarwakker.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Bedankt voor het meedenken in ieder geval
Edit: oh, ik heb al best wel lang geen tikkende klok meer. Maar er wel ervaring mee dus.Als ik een afspraak heb gemaakt, dan houd ik me daaraan. Ik kan niet zomaar op het laatste moment iets afzeggen vanwege slecht slapen en een ander daardoor met een probleem opzadelen. Het kind komt hier graag ondanks mijn slaapgebrek dus voor haar is het in principe geen probleemquote:Op zaterdag 16 januari 2016 20:01 schreef hardromacore2.0 het volgende:
[..]
Onrust die jou alerter maakt op die geluiden.
Ik vind het vrij apart dat je na een slopende nacht op gaat passen.
Vrij grenzeloos.
Ik ben slecht met grenzen aangeven, maar daar werk ik aan. Ik pas nu bijvoorbeeld geen twee hele dagen achter elkaar meer op. Dan ga ik echt kapot. Vind het wel heel moeilijk om dan 'nee' te zeggen omdat ik praktisch gezien wel kan dus vind dat ik zou moeten, maar het is me laatst gelukt. Maar ja dan voel ik me dus wel schuldig, lui, egoïstisch, zwak, enz. ook al weet ik dat het objectief gezien beter is.Wat heeft het te maken met de leeftijd van het kind?quote:Op zaterdag 16 januari 2016 20:11 schreef Droopie het volgende:
[..]
Weet niet hou oud het kindje is,
ouder als 1 vind ik het juist goed dat je structuur in je leven houd.
Het is ook niet zo dat je na 3 uur slaap de hele dag een gevaar voor je omgeving bent, lijkt mij
Het meisje dat hier komt is 4 jaar. Ik heb nog een ander adres met drie kinderen maar tegenwoordig pas ik meestal alleen op de jongste van twee jaar.Why are you wearing that stupid man suit?
Gedoe he. Ga je bellen over die kamertraining trouwens, of heb je er geen vertrouwen meer in?quote:Op zaterdag 16 januari 2016 20:44 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ja, ik snap het, het kan los van elkaar staan. Maar als ik bijvoorbeeld (rustige piano)muziek luister schrik ik steeds wakker van het geluid als ik bijna in slaap val. Dat geldt ook voor bijvoorbeeld het tikken van een klok, regen of verkeer. Van dat laatste heb ik nu gelukkig geen last meer sinds ik ben verhuisd. Ik kan ook vaak niet slapen als anderen in huis nog niet in bed liggen omdat ik dan sluitende deuren, voetstappen op de trap en gerommel in de badkamer hoor en het licht op de overloop aangaat. Dan ben ik weer klaarwakker.
Bedankt voor het meedenken in ieder geval
Edit: oh, ik heb al best wel lang geen tikkende klok meer. Maar er wel ervaring mee dus.
.
Ik heb mijn spv gister nog gesproken, zij is de contactpersoon, ze zou er die dag nog achteraan gaan. Dus ik hoop het volgende week te horen.quote:Op zaterdag 16 januari 2016 21:19 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Gedoe he. Ga je bellen over die kamertraining trouwens, of heb je er geen vertrouwen meer in?
Het is echt een dunne lijn tussen toch van die mensen houden, en ze als een blok laten vallen. Ik wil er voor ze zijn, maar kan het ook niet te veel doen. Ik probeer het inmiddels op gevoel te doen en dat gaat goed, alleen is er toch altijd ergens die schuld. Schuld over dat ik misschien toch meer kan doen.quote:Op donderdag 14 januari 2016 20:40 schreef GrumpyOldMan het volgende:
[..]
Ik weet er nog niet altijd mee om te gaan. Ik pak dan wel rust en praat het soms wat van me af tegen m'n vriendin, maar ingrijpende gesprekken met mijn ouders over hoe dingen lopen/gelopen zijn ga ik niet aan. Ik heb bijvoorbeeld een keer in moeten grijpen om te voorkomen dat ze uit huis werden gezet, dat heeft er bij mij in gehakt, maár ik heb ze niet verteld wat dat met me heeft gedaan omdat ze eerder al hebben aangetoond niet van hun fouten te leren. Maar ik weet wel dat ik bij dat soort momenten het even kwijt moet en rust voor mezelf moet pakken. Bovendien wil ik dus niet dat mijn zoontje daar heen gaat en vermijd ik dat ik nog bij mijn ouders thuiskom. Dat bedoelde ik met het reageren op emotionele vermoeidheid, het is een signaal dat je er zelf wellicht acties op moet nemen. Maar als jij die goede manier/acties gevonden hebt is dat natuurlijk prima.
@ Gary, take it easy en ik hoop dat de eetlust weer groeit.
Dat klinkt allemaal best positief. Je slaapt gewoon goed zonder medicatie dus? Lekker! Is je casemanager een beetje een aardig type?quote:Op vrijdag 22 januari 2016 14:54 schreef kuolema het volgende:
Ik lees net dat ik ben toegelaten voor de kliniek en op de wachtlijst sta. Naarmate de mogelijkheid dichterbij kwam begon ik het steeds enger te vinden dus het maakte me eigenlijk niet uit of het door zou gaan, maar ik ben nu toch wel blij.
Verder is vandaag voor het eerst mijn casemanager hier thuis geweest.
En ik ben nu een week zonder dagelijkse medicijnen, dat voelt wel goed. Mijn slaap-waakritme is wel een complete chaos.
Leven jullie nog?
Misschien gekke oplossing hoor, maar kan jij gewoon niet je leven leiden en plannen wat jij wil plannen en wanneer je dat wil plannen? Dan kijkt zij maar wanneer zij ertussen past. Ik zou niet mn hele schema omgooien voor iemand die dat zelf niet wil doen.quote:Op vrijdag 22 januari 2016 16:57 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
Dat klinkt allemaal best positief. Je slaapt gewoon goed zonder medicatie dus? Lekker! Is je casemanager een beetje een aardig type?
Ego:
Met mij gaat het momenteel matig. Ik buffel wel door, alleen is het gedoe met mijn familie me wel onder de huid gaan zitten. Mijn moeder is erg afstandelijk geworden, en psychisch wordt ik steeds heen en weer getrokken tussen hulp en afstand nemen van ze.
Daarnaast is mijn relatie weer zo'n chaos de laatste tijd. Ik erger me dood aan dat m'n vriendin geen concrete afspraken kan maken. Ik prik altijd gewoon datums en kom dan opdagen, maar met haar (en anderen) is dat altijd zo'n opgave en daar erger ik me dood aan. Dat eeuwige 'ik moet even checken' of steeds afspraken vergeten, zowel met mij als met anderen. Ze voelt zich er vaak erg lullig over en is enorm aanhankelijk naar me toe, alleen is haar hoofd nu vaak zo'n chaos.
Ik moet steeds maar wachten tot zij me uitsluitsel geeft over wanneer ze wil afspreken en daardoor kan ik steeds geen andere afspraken maken. Ik heb het ook al een paar keer tegen haar gezegd, alleen wil ik er nu toch een keer een goed gesprek over hebben, want die onbetrouwbaarheid in de planning is gewoon iets wat ik echt kut vind. Geeft me ook een kutte verwachting van de toekomst. Zo moeilijk kan het toch niet zijn om je fucking schema uit je hoofd te weten. Ik het het ook retedruk, maar weet wel gewoon wanneer ik kan en niet kan. Scheitirritant.
Kortom: Veel dingen irriteren me momenteel.
Serieus. Wat vind jij überhaupt aan die relatie? Je bent er vaak negatief over?quote:Op vrijdag 22 januari 2016 16:57 schreef duracellkonijntje het volgende:
Kortom: Veel dingen irriteren me momenteel.
Wat voor een kliniek? Ik heb het denk ik gemist of ben het vergeten.quote:Op vrijdag 22 januari 2016 14:54 schreef kuolema het volgende:
Ik lees net dat ik ben toegelaten voor de kliniek en op de wachtlijst sta. Naarmate de mogelijkheid dichterbij kwam begon ik het steeds enger te vinden dus het maakte me eigenlijk niet uit of het door zou gaan, maar ik ben nu toch wel blij.
Verder is vandaag voor het eerst mijn casemanager hier thuis geweest.
En ik ben nu een week zonder dagelijkse medicijnen, dat voelt wel goed. Mijn slaap-waakritme is wel een complete chaos.
Leven jullie nog?
Daar neig ik steeds meer naar ja. Ik voel me op deze manier meer een last. Komt dat vriendje weer aan wat ze ook nog in d'r drukke schema moet proppen.quote:Op vrijdag 22 januari 2016 17:16 schreef Elvi het volgende:
[..]
Misschien gekke oplossing hoor, maar kan jij gewoon niet je leven leiden en plannen wat jij wil plannen en wanneer je dat wil plannen? Dan kijkt zij maar wanneer zij ertussen past. Ik zou niet mn hele schema omgooien voor iemand die dat zelf niet wil doen.
Mensen maken tijd voor de dingen en personen die ze belangrijk vinden... Dus ik zou gewoon lekker mn eigen gang gaan en dan komt ze vanzelf. En zo niet; dan weet je dat ook weer.quote:Op zaterdag 23 januari 2016 17:04 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
Daar neig ik steeds meer naar ja. Ik voel me op deze manier meer een last. Komt dat vriendje weer aan wat ze ook nog in d'r drukke schema moet proppen.
Het is gelukkig niet zo negatief als ik het nu deed schetsen (toch nogal in emotie geschreven, en emoties en werkelijkheid willen bij mij nogal verschillen soms). Ze maakt de tijd wel, en we zien elkaar ook vaak, alleen is het het chaotische en onbetrouwbare waar ik me aan stoor. Zoals ik zei, ik ben echt een organiseernicht, ik weet mijn hele weekplanning op zondagavond al op te dreunen als het moet. Die twee dingen botsen.quote:Op zaterdag 23 januari 2016 17:08 schreef Elvi het volgende:
[..]
Mensen maken tijd voor de dingen en personen die ze belangrijk vinden... Dus ik zou gewoon lekker mn eigen gang gaan en dan komt ze vanzelf. En zo niet; dan weet je dat ook weer.
Nouja, in ieder geval ben je moe van iets actiefs, dat is an sich iets heel gezonds. Wat voor klusjes heb je allemaal gedaan?quote:Op zaterdag 23 januari 2016 19:31 schreef Gary_Oak het volgende:
Mijn lichaam is echt verzwakt door al dat in bed liggen. Eergisteren de hele dag in de weer geweest in de stad (klusjes, boodschappen etc.), maar ik moet nog steeds bijkomen. Spierpijn en ruim een halve dag geslapen elke nacht daarna.
Dat is weer wel waar. Heel veel boodschappen (meerdere trips, omdat ik geen fiets meer heb), pakketjes ophalen, afspraken hier en daar (begin binnenkort met groepstherapie), langs de bank etc. Was 10 uur achter elkaar bezig.quote:Op zaterdag 23 januari 2016 21:19 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
Nouja, in ieder geval ben je moe van iets actiefs, dat is an sich iets heel gezonds. Wat voor klusjes heb je allemaal gedaan?
Bijzonder.quote:Op zaterdag 23 januari 2016 21:50 schreef zomie het volgende:
Ik had even een dip vanavond. En al pratend met mn lief kom ik er dan achter dat er een aantal dingen toch dwars zitten en dat ik ook gewoon erg moe ben. Therapie verandering, onzekerheid over mn eigen kunnen, plannen die veranderen op t laatste moment. Dus voor t eerst sinds lange tijd weer eens een pilletje en vroeg naar bed vandaag.
Soms lijk ik wel een autist, kan er niet tegen als mn programma overhoop wordt gegooid...
Nee, ik slaap niet goed. Casemanager is wel aardig ja.quote:Op vrijdag 22 januari 2016 16:57 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
Dat klinkt allemaal best positief. Je slaapt gewoon goed zonder medicatie dus? Lekker! Is je casemanager een beetje een aardig type?
Ego:
Met mij gaat het momenteel matig. Ik buffel wel door, alleen is het gedoe met mijn familie me wel onder de huid gaan zitten. Mijn moeder is erg afstandelijk geworden, en psychisch wordt ik steeds heen en weer getrokken tussen hulp en afstand nemen van ze.
Daarnaast is mijn relatie weer zo'n chaos de laatste tijd. Ik erger me dood aan dat m'n vriendin geen concrete afspraken kan maken. Ik prik altijd gewoon datums en kom dan opdagen, maar met haar (en anderen) is dat altijd zo'n opgave en daar erger ik me dood aan. Dat eeuwige 'ik moet even checken' of steeds afspraken vergeten, zowel met mij als met anderen. Ze voelt zich er vaak erg lullig over en is enorm aanhankelijk naar me toe, alleen is haar hoofd nu vaak zo'n chaos.
Ik moet steeds maar wachten tot zij me uitsluitsel geeft over wanneer ze wil afspreken en daardoor kan ik steeds geen andere afspraken maken. Ik heb het ook al een paar keer tegen haar gezegd, alleen wil ik er nu toch een keer een goed gesprek over hebben, want die onbetrouwbaarheid in de planning is gewoon iets wat ik echt kut vind. Geeft me ook een kutte verwachting van de toekomst. Zo moeilijk kan het toch niet zijn om je fucking schema uit je hoofd te weten. Ik het het ook retedruk, maar weet wel gewoon wanneer ik kan en niet kan. Scheitirritant.
Kortom: Veel dingen irriteren me momenteel.
De kliniek waar ik woontraining ga doen.quote:Op vrijdag 22 januari 2016 19:06 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Wat voor een kliniek? Ik heb het denk ik gemist of ben het vergeten.
Ik voel me echt waardeloos op het moment. Het is alsof ik dagelijks de laatste fases van m'n crisissignaleringsplan aan het afdraaien ben. In random order. Of doordraaien eerder.
Ik weet dat het vrij standaard (c)ptss is dat het zo gaat. Maar het is echt niet uit te houden :x
Ehm ja herkenbaar Maar ik heb dat gelukkig niet zo vaak omdat ik toch regelmatig wel iets te doen heb.quote:Op zaterdag 23 januari 2016 19:31 schreef Gary_Oak het volgende:
Mijn lichaam is echt verzwakt door al dat in bed liggen. Eergisteren de hele dag in de weer geweest in de stad (klusjes, boodschappen etc.), maar ik moet nog steeds bijkomen. Spierpijn en ruim een halve dag geslapen elke nacht daarna.
Heb je de intake al gehad?quote:Op zaterdag 23 januari 2016 21:29 schreef Gary_Oak het volgende:
[..]
Dat is weer wel waar. Heel veel boodschappen (meerdere trips, omdat ik geen fiets meer heb), pakketjes ophalen, afspraken hier en daar (begin binnenkort met groepstherapie), langs de bank etc. Was 10 uur achter elkaar bezig.
Oh zo. Ik dacht even dat je iets anders bedoelde. Kan me voorstellen dat het spannend is maar misschien ook wel een positieve verandering toch?quote:Op zondag 24 januari 2016 17:49 schreef kuolema het volgende:
[..]
De kliniek waar ik woontraining ga doen.
Sterkte Hoe gaat het nu?
Wat dapper Zomie.quote:Op zondag 24 januari 2016 15:27 schreef zomie het volgende:
Maar vandaag wel voor t eerst sinds jaren weer auto gereden. Het was geen enkel probleem, alleen even wennen aan de auto zelf
Het viel me echt alles mee Ik ga nog wel een paar keer proefrijden, ff weer wennen aan het kijken en overzicht houden. Het geeft veel vrijheid als je zelf kan rijden.quote:Op zondag 24 januari 2016 21:29 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Wat dapper Zomie.
En fijn dat het goed ging!
Klinkt wel heftig, en zeker dat je nu ook nog medicatie moet afbouwen. Wel erg veel tegelijk. Sterkte de komende tijdquote:Op zondag 24 januari 2016 21:28 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Oh zo. Ik dacht even dat je iets anders bedoelde. Kan me voorstellen dat het spannend is maar misschien ook wel een positieve verandering toch?
Thanks. Het is nog hetzelfde. Ik denk ook dat het een tijd zo blijft. Mijn behandeling is nogal eng op het moment. Onverwerkte delen die moeten worden uitgezocht nog voordat er überhaupt stabiliseren mogelijk is. En dan nog verwerken. Of iets in die richting. Ooit. Niet tof.
en ondertussen proberen om zo veel mogelijk medicatie af te bouwen zodat er gekeken kan worden of er problemen zijn die zijn ontstaan door NAH. Daarvoor weer naar een neuropsychiater. Nu net een nieuwe psychiater die over twee maanden ook weer weggaat. Terwijl ik nog steeds moet wennen aan mijn behandelaar bij het TRTC. Beetje veel dus terwijl nou ja wat ik al schreef, hoofd en lijf zich los van elkaar tamelijk hysterisch gedragen.
Dat jij een organiseernicht bent is jouw probleem. Dan hoef je niet direct te eisen dat iedereen alles kan onthouden.quote:Op zaterdag 23 januari 2016 21:18 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
Het is gelukkig niet zo negatief als ik het nu deed schetsen (toch nogal in emotie geschreven, en emoties en werkelijkheid willen bij mij nogal verschillen soms). Ze maakt de tijd wel, en we zien elkaar ook vaak, alleen is het het chaotische en onbetrouwbare waar ik me aan stoor. Zoals ik zei, ik ben echt een organiseernicht, ik weet mijn hele weekplanning op zondagavond al op te dreunen als het moet. Die twee dingen botsen.
Het is ergens ook nog een stuk onzekerheid. Bang dat ze me ziet als een last, in plaats van iets waar ze van geniet. Dit terwijl ze zowel als ze bij me is als niet bij me is, laat zien hoe gek ze op me is. Genoeg positiefs ook. Ik raas nog eerst even uit, en dan ga ik even goed op een rijtje zetten wat echt de issue is, en dan kaart ik dat (wanneer nodig) aan. Ik ben mezelf al vaak genoeg in emotie voorbij gehold en dat wil ik toch graag beperken.
Ik had hetzelfde als jou.quote:Op maandag 25 januari 2016 09:04 schreef zomie het volgende:
[..]
Het viel me echt alles mee Ik ga nog wel een paar keer proefrijden, ff weer wennen aan het kijken en overzicht houden. Het geeft veel vrijheid als je zelf kan rijden.
Dank je wel. De medicatie heeft overigens geen positief effect op mij en als toen wist wat ik nu wist wat ik nu weet dan had ik nooit geluisterd en was ik eerder gestopt. Mijn lichaam reageert helaas wel op het afbouwen vaak. Daar moet ik mee om kunnen gaan. Vind ik.quote:Op maandag 25 januari 2016 09:06 schreef zomie het volgende:
[..]
Klinkt wel heftig, en zeker dat je nu ook nog medicatie moet afbouwen. Wel erg veel tegelijk. Sterkte de komende tijd
Ze hoeft het van mij ook echt niet allemaal uit haar hoofd te weten, of meteen 'on the spot' te weten of ze ergens tijd voor heeft. Verwachten van iemand dat ze echter binnen 72 uur ofzo gechecked heeft of ze op een bepaald moment tijd heeft vind ik echter ook wel redelijk. Heeft weinig met een organiseernicht te maken zijn, dat is gewoon schappelijk naar een ander toe.quote:Op maandag 25 januari 2016 09:18 schreef Murmeli het volgende:
[..]
Dat jij een organiseernicht bent is jouw probleem. Dan hoef je niet direct te eisen dat iedereen alles kan onthouden.
Accepteer haar inclusief chaos, of kap ermee, zodat ze iemand kan vinden die haar wel accepteert.
Ja, dag of 3 vind ik heel schappelijk. Maar, dat ben ik. En jij dus. Misschien zijn jullie gewoon zo verschillend dat jullie elkaar niet echt veel goeds doen.quote:Op maandag 25 januari 2016 15:57 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
Ze hoeft het van mij ook echt niet allemaal uit haar hoofd te weten, of meteen 'on the spot' te weten of ze ergens tijd voor heeft. Verwachten van iemand dat ze echter binnen 72 uur ofzo gechecked heeft of ze op een bepaald moment tijd heeft vind ik echter ook wel redelijk. Heeft weinig met een organiseernicht te maken zijn, dat is gewoon schappelijk naar een ander toe.
Geef me alsjeblieft niet die monoloog over 'verander een ander niet'. Zoiets heet elkaar tegemoet komen met kleine, praktische dingen, een compromis sluiten. Het is niet dat ik haar complete persoonlijkheid heb veranderd, of zij mijn in haar persoonlijke projectje heeft veranderd.
Thanks, ja, ben er ook blij mee.quote:Op maandag 25 januari 2016 20:45 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Zomie, knap dat je zo weer in de auto bent gestapt. En Luchtbel veel succes met het afbouwen, je eigen keuzes en gevoel zijn daarbij uiteraard bepalend. Het lijkt me inderdaad wel veel nu alles tegelijk. Ik zou er zelf momenteel echt niet aan moeten denken om zonder die pil te moeten.
Afgelopen week met mijn behandelaar eens niet op inhoud bezig geweest, maar eens gekeken of hulp die ik nu heb ook de juiste is. Ik heb gevoelsmatig absoluut baat bij cognitieve therapie bij haar omdat ik van mezelf inmiddels wel weet dat ik een nogal kloterig eenzijdig negatief gedachtenpatroon heb. Maar daarnaast heb ik ook enkele thema's, vooral familie waar ik een omgang mee moet vinden en dat wordt niet opgelost met gedachtenformulieren alleen..Toen ik daar m'n verhaal over had gedaan zei ze dat ze toch wel aan extra traumaverwerking dacht.
Dat voelt wel zo fucked up he, soms lijkt het wel alsof je probeert tien ballen in de lucht te houden. Het is ook zo krom, enerzijds ben ik blij dat ik gewoon mijn werkweek draai (dan kan ik daar in afleiding zoeken), anderzijds is mijn werk ook een bron van twijfels en irritatie en ben je ook daar bezig om maar werk te leveren uit faalangst of angst om stil te staan en vervolgens door de golven overspoeld te worden. Hoe hebben jullie het gesprek met je studie of werkgever over depressie gevoerd? Want ik denk dat ik misschien ook op mijn werk er iets mee moet, want of ik hou dit niet vol of er barst een keer een bom omdat ik me irriteer of me niet meer op mijn plek voel in de huidige setting vrees ik.
Het is inderdaad positief want ik ga er vast wat aan hebben maar ik zie er toch tegen op.quote:Op zondag 24 januari 2016 21:28 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Oh zo. Ik dacht even dat je iets anders bedoelde. Kan me voorstellen dat het spannend is maar misschien ook wel een positieve verandering toch?
Thanks. Het is nog hetzelfde. Ik denk ook dat het een tijd zo blijft. Mijn behandeling is nogal eng op het moment. Onverwerkte delen die moeten worden uitgezocht nog voordat er überhaupt stabiliseren mogelijk is. En dan nog verwerken. Of iets in die richting. Ooit. Niet tof.
en ondertussen proberen om zo veel mogelijk medicatie af te bouwen zodat er gekeken kan worden of er problemen zijn die zijn ontstaan door NAH. Daarvoor weer naar een neuropsychiater. Nu net een nieuwe psychiater die over twee maanden ook weer weggaat. Terwijl ik nog steeds moet wennen aan mijn behandelaar bij het TRTC. Beetje veel dus terwijl nou ja wat ik al schreef, hoofd en lijf zich los van elkaar tamelijk hysterisch gedragen.
Fijn dat je daar geen klachten meer van hebt. Hoe werkt die kamertraining? Wat voor een woonvorm is het? Ik kan me wel voorstellen dat je er tegenop ziet maar het zou ook zomaar een goede verandering kunnen zijn toch.quote:Op dinsdag 26 januari 2016 17:39 schreef kuolema het volgende:
[..]
Het is inderdaad positief want ik ga er vast wat aan hebben maar ik zie er toch tegen op.
Welke medicatie ga je afbouwen? Hoe kom je aan NAH?
Ik ben nu 10 dagen zonder venlafaxine en heb geen onttrekkingsverschijnselen meer. Het ging sneller over dan bij citalopram.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik zou haar de ruimte geven. Ik snap dat het heel frustrerend voor je is, maar als ze aangeeft dat ze er echt dankbaar voor is en het niet aan jou ligt, zou ik dat proberen te respecteren. Hoewel over je problemen en zorgen praten heel erg op kan luchten, kan je soms ook zo in de put zitten dat erover praten gewoon te veel energie kost. Soms is juist het uit je bed komen en afleiding zoeken, ook al is het nog zo'n goed idee, gewoon een te grote hobbel.quote:Op donderdag 28 januari 2016 09:02 schreef Vlaggenroof het volgende:
Hallo iedereen, allereerst iedereen sterkte in deze tijd, dat jullie allen maar snel de oude worden.
Ik zit met een probleem en een paar vragen. Misschien dat jullie mij verder kunnen helpen. Ik heb een aangal dates gehad met een meisje, de laatste was 2 weken geleden en toen hebben we ook gezoend. Hierna vertelde ze dat ze een depressie heeft en ook bij een psycholoog zit en het vanwege die rede ook rustig aan wilt doen. Dat vond ik prima.
Echter sinds dat moment praat ze amper via whatsapp ( dit deed ze al weinig, maar nu helemaal niks ). Als ik vraag of ze iets wilt doen ook voor afleiding, want ik weet dat ze thuis niet echt fijn heeft wijst ze het af met ' ik heb andere plannen'. Dat kan natuurlijk, maar zojuist vroeg ik of ze mee wilde gaan naar de film, de film leek haar ook leuk, maar haar antwoord was ' weet nog niet, en dat heeft ook niks met jou te maken '
Nu begin ik er een beetje beu van te raken, maar tegelijk weet ik dat ze dit niet wilt en ik haar de ruimte moet geven, maar ik wil haar zó graag helpen, dat ze even iets te doen heeft in plaats op bed te hangen en shit.
Ik vraag haar regelmatig of ze erover wilt praten maar dan zegt ze dat ze geen behoefte eraan heeft terwijl ze wel dankbaar is dat ze dit bij mij kan als je wilt.
Wat zijn jullie tips om dit handig en goed aan te pakken? Bvd, vlag.
Misschien is naar de film gelijk een grote stap? Je kan ook vragen voor een bakkie doen ergens of een rondje wandelen Of vragen wat ze wil fijn zou vinden om te doen.quote:Op donderdag 28 januari 2016 09:02 schreef Vlaggenroof het volgende:
Hallo iedereen, allereerst iedereen sterkte in deze tijd, dat jullie allen maar snel de oude worden.
Ik zit met een probleem en een paar vragen. Misschien dat jullie mij verder kunnen helpen. Ik heb een aangal dates gehad met een meisje, de laatste was 2 weken geleden en toen hebben we ook gezoend. Hierna vertelde ze dat ze een depressie heeft en ook bij een psycholoog zit en het vanwege die rede ook rustig aan wilt doen. Dat vond ik prima.
Echter sinds dat moment praat ze amper via whatsapp ( dit deed ze al weinig, maar nu helemaal niks ). Als ik vraag of ze iets wilt doen ook voor afleiding, want ik weet dat ze thuis niet echt fijn heeft wijst ze het af met ' ik heb andere plannen'. Dat kan natuurlijk, maar zojuist vroeg ik of ze mee wilde gaan naar de film, de film leek haar ook leuk, maar haar antwoord was ' weet nog niet, en dat heeft ook niks met jou te maken '
Nu begin ik er een beetje beu van te raken, maar tegelijk weet ik dat ze dit niet wilt en ik haar de ruimte moet geven, maar ik wil haar zó graag helpen, dat ze even iets te doen heeft in plaats op bed te hangen en shit.
Ik vraag haar regelmatig of ze erover wilt praten maar dan zegt ze dat ze geen behoefte eraan heeft terwijl ze wel dankbaar is dat ze dit bij mij kan als je wilt.
Wat zijn jullie tips om dit handig en goed aan te pakken? Bvd, vlag.
Ja we hebben dus een paar keer afgesproken op het station, denk dat ik haar komende week weer zie.quote:Op zondag 31 januari 2016 08:35 schreef zomie het volgende:
[..]
Misschien is naar de film gelijk een grote stap? Je kan ook vragen voor een bakkie doen ergens of een rondje wandelen Of vragen wat ze wil fijn zou vinden om te doen.
Welkom hier! Sterkte!quote:Op zaterdag 30 januari 2016 13:58 schreef Muisraket het volgende:
Over een maand hoor ik wat de diagnose is, maar ik kreeg de indruk dat ze mij vooral gaan behandelen voor mijn angstklachten. Vandaar dat ik bij dit topic aanklop. Ik ben vooral benieuwd hoe andere mensen met algemene en sociale angstklachten hier mee omgaan, of jullie ook medicijnen slikken, welke therapie bij jullie werkt enz.
Volgens mij had jij iets van autisme toch hè? In jouw geval zou ik sowieso proberen vooral jezelf te helpen in plaats van iemand anders omdat je dat zelf misschien al voldoende nodig hebt.quote:Op zondag 31 januari 2016 09:37 schreef Vlaggenroof het volgende:
[..]
Ja we hebben dus een paar keer afgesproken op het station, denk dat ik haar komende week weer zie.
Kreeg gister wel sinds een week een berichtje uit haarzelf, dus dat is altijd goed natuurlijk!
quote:Op woensdag 27 januari 2016 21:08 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Fijn dat je daar geen klachten meer van hebt. Hoe werkt die kamertraining? Wat voor een woonvorm is het? Ik kan me wel voorstellen dat je er tegenop ziet maar het zou ook zomaar een goede verandering kunnen zijn toch.Je krijgt een eigen slaapkamer(tje), de rest - ook badkamer en toilet - is gedeeld. Training is verschillend per persoon, afhankelijk van je doelen. Kan te maken hebben met wonen maar ook met dagbesteding. Ik weet verder eigenlijk vrij weinig. Ze hebben wel wat verteld over bijvoorbeeld (oefenen met) koken en wel of niet gezamenlijk eten maar dat ben ik vergeten. Er zijn verschillende afdelingen en ik ben dus ook vergeten hoeveel patiënten er op een afdeling zijn.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik vraag me nu ook af wanneer hulpverleners aanwezig zijn.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 0% gewijzigd door kuolema op 01-02-2016 00:15:10 ]Why are you wearing that stupid man suit?
Welkom (helaas )quote:Op zondag 7 februari 2016 00:13 schreef Dingest het volgende:
Dit is de eerste keer dat ik hier post, en ik moet zeggen dat ik eigenlijk een enorme hekel eraan heb om over mezelf te moeten praten...
Ik ben er vrij zeker van dat ik een depressie heb, en ik weet eigenlijk niet meer wat er nog mee aan moet (niet echt op een suïcidale manier, maar gewoon het gevoel van... niets).
De oorzaak is wel duidelijk; als kind heb ik al de diagnose PDD-NOS gekregen en sinds m'n middelbare school ben ik daardoor nooit verder gekomen op geen enkel vlak, en dat is nu een jaar of tien geleden. En dat is mij geleidelijk steeds meer op gaan breken totdat het compleet is gaan overheersen, en ik weet niet hoe ik daar uit moet komen. Het te boven komen van een depressie voelt ook zo zinloos aan als ik zonder al eigenlijk niet echt toekomstperspectieven heb.
Hoiquote:Op zondag 7 februari 2016 00:13 schreef Dingest het volgende:
Dit is de eerste keer dat ik hier post, en ik moet zeggen dat ik eigenlijk een enorme hekel eraan heb om over mezelf te moeten praten...
Ik ben er vrij zeker van dat ik een depressie heb, en ik weet eigenlijk niet meer wat er nog mee aan moet (niet echt op een suïcidale manier, maar gewoon het gevoel van... niets).
De oorzaak is wel duidelijk; als kind heb ik al de diagnose PDD-NOS gekregen en sinds m'n middelbare school ben ik daardoor nooit verder gekomen op geen enkel vlak, en dat is nu een jaar of tien geleden. En dat is mij geleidelijk steeds meer op gaan breken totdat het compleet is gaan overheersen, en ik weet niet hoe ik daar uit moet komen. Het te boven komen van een depressie voelt ook zo zinloos aan als ik zonder al eigenlijk niet echt toekomstperspectieven heb.
Geen opleiding, geen werk, geen diploma of certificaten, en niets nuttigs te doen overdag. Ik heb hobby's, en daar ben ik de laatste jaren steeds meer mijn interesse/plezier in gaan verliezen. Ook heb ik gaandeweg de behoefte verloren om 'aan mijzelf' te werken. Ik heb oplevingen daarin, maar nooit meer lang genoeg om er echt iets mee te doen.quote:Op zondag 7 februari 2016 01:00 schreef kuolema het volgende:
[..]
Hoi
Je zegt dat je nooit verder bent gekomen. Wat bedoel je daar precies mee? Heb je iets te doen overdag? Geen werk of opleiding?
Wat zou je graag anders willen (ook al denk je dat het niet haalbaar is)?quote:Op zondag 7 februari 2016 01:19 schreef Dingest het volgende:
[..]
Geen opleiding, geen werk, geen diploma of certificaten, en niets nuttigs te doen overdag. Ik heb hobby's, en daar ben ik de laatste jaren steeds meer mijn interesse/plezier in gaan verliezen. Ook heb ik gaandeweg de behoefte verloren om 'aan mijzelf' te werken. Ik heb oplevingen daarin, maar nooit meer lang genoeg om er echt iets mee te doen.
Ik woon overigens wel op mijzelf, alleen (hoewel tussen nu en 4 jaar mijn huis gesloopt gaat worden voor een nieuwer exemplaar waarvan ik de huur niet zal kunnen betalen). Mijn ouders springen bij voor de boodschappen zodat ik iets overhoud voor hobby's, en aangezien ik bijna 30 ben voel ik mij daar best schuldig over inmiddels. Ik zie mijn ouders eens per week omdat ik, nog uit mijn middelbare school-tijd, de lokale huis-aan-huis rond breng. Ik heb ook nooit iets gehad dat ook maar in de buurt kwam van een relatie. Ik heb vrienden, maar die wonen allemaal heel ver weg dus ik zie ze nooit zo vaak. Omgang met hen is voor mij normaal gesproken al redelijk vermoeiend, maar wel leuk. Ik ken ze ruim tien jaar, en nu hebben zij allemaal inmiddels een uitvoerig en vervullend leven, en dat werkt erg confronterend. Tegenwoordig voel ik mij de dagen nadat we iets gedaan hebben alleen maar rot, zodat ik eigenlijk er enorm tegen opkijk als we weer wat gaan doen.
Ik klik sowieso niet echt met mensen, maar dat is niet echt het probleem. Ik ben daarin een heel moeilijke patiënt; ik weiger gewoon de dingen te doen die ik niet prettig vind - zoals praten over mijzelfquote:Op zondag 7 februari 2016 02:17 schreef Droopie het volgende:
Is het een niet een kwestie van hulp zoeken bij een hulpverlener met wie je (in jouw geval) een kleine klik hebt.
Dit ga jij nog wel even volhouden tot het moment dat je je huis uitmoet en/ of je ouders niet meer voor je kunnen zorgen.
Heel makkelijk gezegd van deze kant, ik kom ook niet in dit topic voor zweetvoeten, maar jou toekomst kan straks een groot probleem worden met alle gevolgen vandien.
Je moet de hersens gaan re-activeren, die missen ook de impulsen van allerdagen.
Weet daar wel wat over, ik zit nu 8 maanden thuis en er zijn flink wat in een standby stand gegaan
Uhm, praktisch alles... Eigenlijk zou ik een compleet ander persoon willen zijn.quote:Op zondag 7 februari 2016 16:13 schreef kuolema het volgende:
[..]
Wat zou je graag anders willen (ook al denk je dat het niet haalbaar is)?
Maar waarom maak je die stappen dan?quote:Op zondag 7 februari 2016 23:22 schreef Dingest het volgende:
Aangezien ik al zolang stil sta, ervaar ik niet echt dat ik in staat ben te verbeteren. In de laatste tien jaar heb ik natuurlijk wel iets gedaan en wat dingen geleerd, maar niets wat mij écht verbeterd heeft.
Omdat die buiten mijn vermogens liggen. Ik heb niet de sociaal-emotionele competenties om mee te draaien met 'de rest', terwijl de maatschappij juist daar de nadruk op legt. Daardoor loop ik uit de pas. De stappen die ik wel maak, of kan maken, zijn meer aangeleerd, nagedaan en/of afgekeken; dat maakt ze al erg vermoeiend, want ze zijn voor mij onnatuurlijk.
quote:Op maandag 1 februari 2016 00:04 schreef kuolema het volgende:
[..]
Je krijgt een eigen slaapkamer(tje), de rest - ook badkamer en toilet - is gedeeld. Training is verschillend per persoon, afhankelijk van je doelen. Kan te maken hebben met wonen maar ook met dagbesteding. Ik weet verder eigenlijk vrij weinig. Ze hebben wel wat verteld over bijvoorbeeld (oefenen met) koken en wel of niet gezamenlijk eten maar dat ben ik vergeten. Er zijn verschillende afdelingen en ik ben dus ook vergeten hoeveel patiënten er op een afdeling zijn.
Ik vraag me nu ook af wanneer hulpverleners aanwezig zijn.Weet je al wat meer Kuolema? De dingen die je jezelf afvraagt over de training zijn wel essentieel voor het vormen van een goed beeld natuurlijk.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Bedankt voor je interesse en je reactie. Het lukt steeds niet om goed te reageren sorry.
[
Nee, ik kan het wel aan mijn spv vragen volgende week, misschien kan zij wat meer informatie opvragen.quote:Op maandag 15 februari 2016 17:30 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Weet je al wat meer Kuolema? De dingen die je jezelf afvraagt over de training zijn wel essentieel voor het vormen van een goed beeld natuurlijk.
Bedankt voor je interesse en je reactie. Het lukt steeds niet om goed te reageren sorry.
[
Bij de huisarts opnoemen waar je het meest last van hebt en dat het al langer speelt. Je hebt het in je post onder andere over depressief en angstig, maar wat houdt dat voor jou in?quote:Op maandag 15 februari 2016 17:46 schreef DonkereDagen het volgende:
Het wordt eens tijd dat ik me hier ook meld. Na een vechtscheiding van mijn ouders, manipulatieve stiefvader, zeer jong het huis uit en veel problematiek met mijn gezondheid heb ik nooit echt lekker in mijn vel gezeten.
Jarenlang depressief, angstig, teruggetrokken, suicidaal, verslaafd geweest aan van alles en nog wat. Maar wel altijd mezelf te proberen overtuigen dat het wel over ging of dat het wel meeviel. Ik zit al zo lang in de knoop dat ik niet meer beter weet. Bijna twee jaar geleden eens langs geweest bij een praktijk ondersteuner, die al snel op PTSS uitkwam. Raadde EMDR aan, wat ik toen afgeslagen heb voor de kosten (stiekem waarschijnlijk omdat ik gewoon bang was).
Nu zijn er recent weer behoorlijk wat dingen gebeurd die me tot inkeer hebben laten komen. Ik moet aan mijn problemen gaan werken, zo doorleven kan niet. Zelfmoord is al jaren geen optie meer, het is vooral een verlangen.
Deze week dus weer eens langs de huisarts. Ik ben natuurlijk heel bang, weet niet zo goed wat ik moet vertellen en wat mijn vraag moet zijn. Weer langs (een andere) praktijk ondersteuner? Of zal ik meteen voor tweedelijnszorg vragen. En welke insteek moet dat dan hebben? Wat gaat het kosten? Moet ik lang wachten en gaat het überhaupt helpen, misschien ben ik gewoon niet te redden. Moet ik hem vertellen wat ik denk dat ik heb (complete PTSS)? Of moet ik hem zelf tot een conclusie laten komen om zelfdiagnose tegen te gaan. Is het heel onrealistisch om bij voorbaat anti-depressiva af te schrijven?
Ik ben zo moe en klaar met alles. Ik hoop echt dat ik te helpen ben, ik word helemaal gek.
Hoi,quote:Op maandag 15 februari 2016 17:46 schreef DonkereDagen het volgende:
Het wordt eens tijd dat ik me hier ook meld. Na een vechtscheiding van mijn ouders, manipulatieve stiefvader, zeer jong het huis uit en veel problematiek met mijn gezondheid heb ik nooit echt lekker in mijn vel gezeten.
Jarenlang depressief, angstig, teruggetrokken, suicidaal, verslaafd geweest aan van alles en nog wat. Maar wel altijd mezelf te proberen overtuigen dat het wel over ging of dat het wel meeviel. Ik zit al zo lang in de knoop dat ik niet meer beter weet. Bijna twee jaar geleden eens langs geweest bij een praktijk ondersteuner, die al snel op PTSS uitkwam. Raadde EMDR aan, wat ik toen afgeslagen heb voor de kosten (stiekem waarschijnlijk omdat ik gewoon bang was).
Nu zijn er recent weer behoorlijk wat dingen gebeurd die me tot inkeer hebben laten komen. Ik moet aan mijn problemen gaan werken, zo doorleven kan niet. Zelfmoord is al jaren geen optie meer, het is vooral een verlangen.
Deze week dus weer eens langs de huisarts. Ik ben natuurlijk heel bang, weet niet zo goed wat ik moet vertellen en wat mijn vraag moet zijn. Weer langs (een andere) praktijk ondersteuner? Of zal ik meteen voor tweedelijnszorg vragen. En welke insteek moet dat dan hebben? Wat gaat het kosten? Moet ik lang wachten en gaat het überhaupt helpen, misschien ben ik gewoon niet te redden. Moet ik hem vertellen wat ik denk dat ik heb (complete PTSS)? Of moet ik hem zelf tot een conclusie laten komen om zelfdiagnose tegen te gaan. Is het heel onrealistisch om bij voorbaat anti-depressiva af te schrijven?
Ik ben zo moe en klaar met alles. Ik hoop echt dat ik te helpen ben, ik word helemaal gek.
Mocht je problemem hebben met middelengebruik en je gaat daarvoor in behandeling krijg je dat geld nog terug ook :pquote:Op maandag 15 februari 2016 18:35 schreef kuolema het volgende:
[..]
Nee, ik kan het wel aan mijn spv vragen volgende week, misschien kan zij wat meer informatie opvragen.
Ik begrijp dat het moeilijk is om te reageren, ik neem het je echt niet kwalijk. Ik heb het zelf ook vaak hier op het forum en met e-mails.
[..]
Je hoeft alleen je eigen risico (standaard 385 euro, tenzij dat al aan iets anders is opgemaakt) te betalen voor geestelijke gezondheidszorg
Voor iedereen kan de medicatie anders werken, dat varieert per persoon en qua klachten.quote:Op maandag 15 februari 2016 19:00 schreef Cippcluyfey het volgende:
Na al een lange tijd te hebben meegelezen op dit forum heb ik toch besloten een account aan te maken. Voornamelijk om in volledige anonimiteit vragen te kunnen stellen.
Ik volg nu sinds een aantal weken cognitieve gedragstherapie voor een milde depressie en een sociale fobie. Hoewel het praatgedeelte helpt zal het waarschijnlijk niet genoeg zijn, en zal ik binnenkort beginnen met SSRI's. Ik weet dat het kan helpen, maar vind het eigenlijk toch vrij heftig om met antidepressiva te beginnen.
Wie van jullie heeft er ervaringen met deze medicijnen, en hebben ze voor jullie geholpen? hebben jullie heftige bijwerkingen ervaren?
Depressie en angstig houdt in (in grote lijnen):quote:Op maandag 15 februari 2016 18:35 schreef kuolema het volgende:
Bij de huisarts opnoemen waar je het meest last van hebt en dat het al langer speelt. Je hebt het in je post onder andere over depressief en angstig, maar wat houdt dat voor jou in?
Misschien kun je proberen een aantal doelen op te stellen; wat zou je anders willen dus waar wil je hulp bij? Als je dat nog niet goed weet is dat geen probleem, daar kun je hulp bij krijgen als je eenmaal in behandeling bent.
Je mag best aangegeven wat je vermoedens zijn, daar is niets mis mee. Maar het gaat er vooral om dat je je klachten beschrijft.
Als jij liever niet weer naar een praktijkondersteuner wilt maar denkt iets intensievers nodig te hebben, kun je dat ook gewoon aangeven.
Er zijn wachttijden, maar die zijn onder andere afhankelijk van het soort zorg (basis, specialistisch, vrijgevestigd of grote organisatie, specifieke behandeling) en de regio waar je die krijgt.
Je hoeft alleen je eigen risico (standaard 385 euro, tenzij dat al aan iets anders is opgemaakt) te betalen voor geestelijke gezondheidszorg (bij praktijkondersteuner betaal je niets).
Wat antidepressiva betreft: het is juist onrealistisch als je ervan overtuigd bent dat dat de oplossing voor je is. Het zijn echt geen wondermiddelen dus het is prima als je eerst zonder medicijnen een behandeling wilt proberen, mocht dat niet voldoende werken kun je het altijd nog proberen. Laat je niet meteen pillen aanpraten.
Momenteel alweer een tijdje nuchter (al begin ik weer vaker te drinken dan normaal is voor me, moet ik voor waken, maar niets wat een verslaving mag heten). Middelen werken vaak tijdelijk goed om wat meer rust in mijn leven te brengen maar dat effect is altijd na een paar weken weg, waarna ik mezelf weer af laat kicken.quote:Op maandag 15 februari 2016 18:38 schreef Droopie het volgende:
[..]
Hoe staat het met je huidige verslavingen..
Ben je nuchter, demp je met mate of gebruik je overmatig veel.
2,5 jaar stond ik voor die drempel die jij voor je ziet.
Het is pittig om je problemen aan te pakken en de strijd aan te gaan.
Maar ik garandeer je, hoe je nu overkomt is de kans dat je omhoog gaat groter dan dat je instort.
Mits je je problemen aanpakt.
2e lijns lijkt mij realistischer.
Tsja, en als ik in mijn jeugdige jaren had gedeeld met de hulpverlening wat er in mijn hoofd omging dan had ik nu een gesponsord appartement en een wajong. Voor sommige mensen zeker noodzakelijk maar dat voelde voor mij als misbruik maken van de situatie, net zoals het nu op middelengebruik gooien om gratis hulp te krijgen (voor het verkeerde waarschijnlijk). Dan maar gedurende de therapie op een houtje bijten betreft geld. Ik ben dan weer te trots om aanspraak te maken op dit soort potjes, ik wil het zelf oplossen zeg maar, niet op overheidsgeld. Onrealistisch en ongezonde gedachte, maar ik haat hulpbehoevend te zijn. Zo zal ik met lichamelijke klachten ook eerst maanden rondlopen voordat ik na een arts ga.quote:Op maandag 15 februari 2016 18:39 schreef Droopie het volgende:
[..]
Mocht je problemem hebben met middelengebruik en je gaat daarvoor in behandeling krijg je dat geld nog terug ook :p
Ik zei dat het niet zo goed met me ging en toen kwamen de vragen en antwoorden vanzelf. Je huisarts weet best hoe hij zo'n gesprek moet voeren dus probeer daar niet al teveel over te piekeren van tevoren. Ik verwacht ook dat je huisarts zelf een inschatting gaat maken van of je eerst langs een PoH moet of dat dit niet voldoende is maar je geeft zelf al eigenlijk aan dat er meer nodig is dus zou ik dit ook zeker aangeven tijdens het gesprek.quote:Op maandag 15 februari 2016 17:46 schreef DonkereDagen het volgende:
Het wordt eens tijd dat ik me hier ook meld. Na een vechtscheiding van mijn ouders, manipulatieve stiefvader, zeer jong het huis uit en veel problematiek met mijn gezondheid heb ik nooit echt lekker in mijn vel gezeten.
Jarenlang depressief, angstig, teruggetrokken, suicidaal, verslaafd geweest aan van alles en nog wat. Maar wel altijd mezelf te proberen overtuigen dat het wel over ging of dat het wel meeviel. Ik zit al zo lang in de knoop dat ik niet meer beter weet. Bijna twee jaar geleden eens langs geweest bij een praktijk ondersteuner, die al snel op PTSS uitkwam. Raadde EMDR aan, wat ik toen afgeslagen heb voor de kosten (stiekem waarschijnlijk omdat ik gewoon bang was).
Nu zijn er recent weer behoorlijk wat dingen gebeurd die me tot inkeer hebben laten komen. Ik moet aan mijn problemen gaan werken, zo doorleven kan niet. Zelfmoord is al jaren geen optie meer, het is vooral een verlangen.
Deze week dus weer eens langs de huisarts. Ik ben natuurlijk heel bang, weet niet zo goed wat ik moet vertellen en wat mijn vraag moet zijn. Weer langs (een andere) praktijk ondersteuner? Of zal ik meteen voor tweedelijnszorg vragen. En welke insteek moet dat dan hebben? Wat gaat het kosten? Moet ik lang wachten en gaat het überhaupt helpen, misschien ben ik gewoon niet te redden. Moet ik hem vertellen wat ik denk dat ik heb (complete PTSS)? Of moet ik hem zelf tot een conclusie laten komen om zelfdiagnose tegen te gaan. Is het heel onrealistisch om bij voorbaat anti-depressiva af te schrijven?
Ik ben zo moe en klaar met alles. Ik hoop echt dat ik te helpen ben, ik word helemaal gek.
Dat zijn hevige wachttijden zeg. Ik hoop dat ik sneller terecht kan. Misschien is PoH misschien dan weer goed om te overbruggen. De vorige keer kon ik binnen een week terecht.quote:Op maandag 15 februari 2016 19:26 schreef Helsinki het volgende:
[..]
Ik zei dat het niet zo goed met me ging en toen kwamen de vragen en antwoorden vanzelf. Je huisarts weet best hoe hij zo'n gesprek moet voeren dus probeer daar niet al teveel over te piekeren van tevoren. Ik verwacht ook dat je huisarts zelf een inschatting gaat maken van of je eerst langs een PoH moet of dat dit niet voldoende is maar je geeft zelf al eigenlijk aan dat er meer nodig is dus zou ik dit ook zeker aangeven tijdens het gesprek.
Of je lang moet wachten weet ik niet. Volgens mij kun je meestal niet gelijk terecht. Ik zocht in december hulp en heb 4 maart pas mijn eerste gesprek bij de psycholoog. Ondertussen ben ik wel met een MBCT-training gestart zodat ik in ieder geval ''iets'' heb. Ik ben daar zelf niet tevreden over want je gaat meestal toch wel pas hulp zoeken als het eigenlijk al hoog is opgelopen, lijkt mij. Het is niet anders .
Ik zie dat er al antwoord is gegeven op de vraag hoeveel het kost. Vaak kun je ook in termijnen betalen, mocht het een enorm bedrag voor je zijn. Vragen om AD zou ik trouwens niet meteen doen maar ik ben niet zo van de medicatie. Liever op andere manieren proberen dan meteen aan de pillen maar dat is persoonlijk. Wel heel goed van je dat je de stap wil zetten! Wanneer heb je een afspraak?
Ik kom hier dus even binnenvallen, lees zo nu en dan mee.
Mits de behandeling aanslaat.quote:Op maandag 15 februari 2016 18:39 schreef Droopie het volgende:
[..]
Mocht je problemem hebben met middelengebruik en je gaat daarvoor in behandeling krijg je dat geld nog terug ook :p
Waarom? De meeste mensen? Hm ja, misschien iets meer dan de helft, na meerdere pogingen en inclusief placebo-effect?quote:Op maandag 15 februari 2016 19:05 schreef Droopie het volgende:
[..]
Voor iedereen kan de medicatie anders werken, dat varieert per persoon en qua klachten.
Ga er maar vanuit dat de meeste mensen hier baat bij hebben en laat je niet afschrikken door negatieve reacties op het internet.
Bij mij werkte niet iig, maar ken genoeg mensen bij wie het wel werkt .
Ik heb drie soorten antidepressiva geprobeerd (al tel ik het als twee, want de eerste twee waren citalopram en escitalopram, vrijwel hetzelfde). Twee SSRI's dus en venlafaxine.quote:Op maandag 15 februari 2016 19:00 schreef Cippcluyfey het volgende:
Na al een lange tijd te hebben meegelezen op dit forum heb ik toch besloten een account aan te maken. Voornamelijk om in volledige anonimiteit vragen te kunnen stellen.
Ik volg nu sinds een aantal weken cognitieve gedragstherapie voor een milde depressie en een sociale fobie. Hoewel het praatgedeelte helpt zal het waarschijnlijk niet genoeg zijn, en zal ik binnenkort beginnen met SSRI's. Ik weet dat het kan helpen, maar vind het eigenlijk toch vrij heftig om met antidepressiva te beginnen.
Wie van jullie heeft er ervaringen met deze medicijnen, en hebben ze voor jullie geholpen? hebben jullie heftige bijwerkingen ervaren?
Afgezien van 'gezonde relaties' en 'normaal zijn' is het vrij duidelijk.quote:Op maandag 15 februari 2016 19:16 schreef DonkereDagen het volgende:
[..]
Depressie en angstig houdt in (in grote lijnen):
-geknipt zodat mijn post niet te lang wordt
O sorry! Niet goed gelezen. Maar die drive is heel goed; vasthouden!quote:Op maandag 15 februari 2016 19:35 schreef DonkereDagen het volgende:
[..]
Dat zijn hevige wachttijden zeg. Ik hoop dat ik sneller terecht kan. Misschien is PoH misschien dan weer goed om te overbruggen. De vorige keer kon ik binnen een week terecht.
AD wil ik juist niet. Het voelt als symptoonbestrijding. Ik ken mensen in mijn omgeving die erop zitten en het lijkt vooral te helpen als je de drive mist om iets te ondernemen/aan jezelf te verbeteren. Ik heb die drive, die depressieve periodes zijn een tweede natuur geworden, verlichting daarvoor moet natuurlijk komen. (Dit is overigens extreem kort door de bocht en ik weet dat er genoeg mensen zijn waar dit totaal niet voor geldt. Ik ben gewoon heel koppig op het gebied van medicijnen. Ik weiger voor pijntjes pijnstillers te pakken ook. Mijn moeder is nog altijd verslaafd aan pijnstillers en mijzelf kennende wil ik geen opening vinden om mezelf voor de rest van mijn leven aan de pillen te krijgen net zoals haar.)
Woensdag staat de afspraak....
Ik heb genoeg periodes gekend waar ik verslaafd ben geweest (volgens het boekje). Ik ben best verslavingsgevoelig. Het is alleen dat ik zo'n hekel heb aan verslaafd zijn dat ik mezelf dwing om af te kicken, totdat er weer een tegenslag is. Ook ben ik slim genoeg om het op zo'n manier te doen dat niemand het doorheeft (denk ik dan, mijn vrienden reageren verbaasd als ik ze verteld over middelengebruik in het verleden, beweren dat ze niks doorhadden) en ik gewoon prima kan functioneren op werk bijvoorbeeld. En ik snap ook heel goed wat ik wel en niet moet gebruiken (coke zou een instant verslaving zijn voor mij, dat ben ik al jaren af aan het slaan, zelfde voor pijnstiller). Het voelt gewoon alsof ik te trots ben om (lang) verslaafd te zijn.quote:Op maandag 15 februari 2016 19:30 schreef Droopie het volgende:
Complimenten dat je geen verslaving hebt !!!
De klachten die jij omschrijft zijn de ideale voedingsbodem om een verslaving te krijgen en 70% van de patienten in de verslavingszorg hebben jouw klachten.
Kan 2 dingen betekenen, en ik ga er maar vanuit dat het betekent dat je een "vechter" bent en zelf inziet dat dat ook niet de weg is om te bewandelen.
Herken je het gevoel dat je in een groep bent en je toch helemaal alleen kan voelen.
Maar wanneer heb je een afspraak bij de dokter?? Ik zou zeggen ga er vol voor, focus je op het resultaat en uiteindelijk kom je er wel.
Het is wel klote, maar je vind in dit topic meer mensen die hiermee worstelen, succes!!!
Nou bij mij heeft niemand gebeld of het gelukt was.quote:Op maandag 15 februari 2016 19:38 schreef kuolema het volgende:
[..]
Mits de behandeling aanslaat.
[..]
Waarom? De meeste mensen? Hm ja, misschien iets meer dan de helft, na meerdere pogingen en inclusief placebo-effect?
[..]
Ik heb drie soorten antidepressiva geprobeerd (al tel ik het als twee, want de eerste twee waren citalopram en escitalopram, vrijwel hetzelfde). Twee SSRI's dus en venlafaxine.
Voor mij heeft het niet (genoeg) gewerkt, maar ik heb ook geen last gehad van bijwerkingen. Bij het starten had ik wel wat lichte 'klachten' maar onderving er geen hinder van. Onttrekking was wel vervelend.
[..]
Afgezien van 'gezonde relaties' en 'normaal zijn' is het vrij duidelijk.
Ik sluit me aan bij Helsinki; de huisarts leidt je wel in de goede richting tijdens het gesprek. Je hoeft geen spreekbeurt voor te bereiden (tenzij je je daar beter bij voelt).
Welke klachten had je bij het beginnen dan vooral? Ik weet dat deze medicijnen op iedereen een verschillend effect hebben maar wil gewoon weten waar ik eventueel rekening zou moeten houden.quote:Op maandag 15 februari 2016 19:38 schreef kuolema het volgende:
[..]
Mits de behandeling aanslaat.
[..]
Waarom? De meeste mensen? Hm ja, misschien iets meer dan de helft, na meerdere pogingen en inclusief placebo-effect?
[..]
Ik heb drie soorten antidepressiva geprobeerd (al tel ik het als twee, want de eerste twee waren citalopram en escitalopram, vrijwel hetzelfde). Twee SSRI's dus en venlafaxine.
Voor mij heeft het niet (genoeg) gewerkt, maar ik heb ook geen last gehad van bijwerkingen. Bij het starten had ik wel wat lichte 'klachten' maar onderving er geen hinder van. Onttrekking was wel vervelend.
[..]
Afgezien van 'gezonde relaties' en 'normaal zijn' is het vrij duidelijk.
Ik sluit me aan bij Helsinki; de huisarts leidt je wel in de goede richting tijdens het gesprek. Je hoeft geen spreekbeurt voor te bereiden (tenzij je je daar beter bij voelt).
Huhquote:Op maandag 15 februari 2016 19:53 schreef Droopie het volgende:
[..]
Nou bij mij heeft niemand gebeld of het gelukt was.
Het gaat erom dat iemand juist geïnformeerd wordt, als dat diegene angst aanjaagt is dat zijn probleem en misschien ook terecht.quote:Wat betreft medicijn gebruik de meeste mensen zeg ik dat als minder dan de helft het zou werken het niet zo vaak gebruikt zou worden.
Aangezien (bv. Ik) sommige mensen er heel eng van worden.
Wou hem geen angst aanjagen, daarom heb ik mijn ervaring met Welbutrin niet fijn zijn geweest, en dat is nog zacht uitgedrukt.
Maag-darmklachten (lichte diarree, vlagen van misselijkheid) en vlagen van hoofdpijn. De eerste twee dagen. Citalopram bleef wel enigszins laxerend werken (dunnere ontlasting). De bijsluiter met mogelijke bijwerkingen kun je gewoon op internet vinden.quote:Op maandag 15 februari 2016 20:15 schreef Cippcluyfey het volgende:
[..]
Welke klachten had je bij het beginnen dan vooral? Ik weet dat deze medicijnen op iedereen een verschillend effect hebben maar wil gewoon weten waar ik eventueel rekening zou moeten houden.
Hoe moeten wij weten waar zij woont?quote:Op maandag 15 februari 2016 20:26 schreef Vlaggenroof het volgende:
Even een update.
Ik heb een tijdje geleden gepost over een meisje die ik leuk vond en die dus ook in een depressie zit. De laatste keer dat ik haar zag was het 14 januari. Daarna vertelde ze dus over haar depressie. Af en toe kreeg ik een berichtje uit haarzelf, maar als ik wilde afspreken of iets wilde doen was het op 3 keer toe dat ze iets anders had en dergelijke.
Toen vertelde ze dat ze bij de ggz tijdelijk woont ( huis voor veerkracht en stabiliteit) ik weet tot op de dag van vandaag niet wat ze daar moet doen. Ze verteld dat ze workshops heeft, ze iets met hout zagen moest doen. Maar vooral dat ze sinds dat moment veel afstandelijker deed dan dat ze dat al deed. Begrijpelijk, het zegt genoeg dat het niet goed gaat.
Echter kreeg ik tegen mijn verwachting in vorige maandag een bericht. ' als ik zin had en wilde dat we samen wat konden gaan drinken' en indien ik wilde ik niet moest letten op haar gelaattoestand, en als ze chaggerijnig of niet vrolijk was dat niet aan mij lag en ze dit probeerde niet te zijn.' Ook had ze ter revalidatie gezeommen ( ze heeft ook pas geleden een ongeluk gehad waardoor ze met 1 arm 100 procent functioneert, dus ondertussen heeft ze ook revalidatie.)
Die middag zag ik dat ze er doorheen zat, maar soms zag ik haar lachen om wat ik zei, en bij het afscheid merkte ik dat ze erg veel moeite had mij los te laten, en ik zag dat ze haar zelf moest inhouden niet te huilen. Hierna heb ik haar wederom een week amper gesproken, eigenlijk contact zoals het al maanden gaat.
Ik voel mij zo machteloos. Ik heb haar wel
Een kaartje gestuurd, deze is vooralsnog niet aangekomen.
Kan iemand mij vertellen wat dat 'huis' inhoudt, inclusief de workshops? Ik wil het graag snappen maar ze wilt er zelf niet over praten.
Gr. Vlag.
Het is meer dat misschien iemand ervaring heeft met zo'n huis omdat er meerdere in nederland staat. Het kaartje is trouwens aangekomenquote:Op maandag 15 februari 2016 20:43 schreef kuolema het volgende:
[..]
Huh
[..]
Het gaat erom dat iemand juist geïnformeerd wordt, als dat diegene angst aanjaagt is dat zijn probleem en misschien ook terecht.
[..]
Maag-darmklachten (lichte diarree, vlagen van misselijkheid) en vlagen van hoofdpijn. De eerste twee dagen. Citalopram bleef wel enigszins laxerend werken (dunnere ontlasting). De bijsluiter met mogelijke bijwerkingen kun je gewoon op internet vinden.
[..]
Hoe moeten wij weten waar zij woont?
Je kunt ook niets meer doen dan je nu doet. Het is een lastige situatie.
Die paar die ik nog wel maak, maak ik omdat ze moeten. Vaak met (grote) tegenzin. De paar die ik wel soort van vrijwillig deed heb ik nu ook geen plezier meer in, of voelen zinloos aan om nog/weer aan te beginnen.quote:Op maandag 15 februari 2016 17:25 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Maar waarom maak je die stappen dan?
Ik werd verslaafd en voelde me precies als jou.quote:Op maandag 15 februari 2016 19:43 schreef DonkereDagen het volgende:
[..]
Ik voel me al jaren alleen, eenzaam, onbegrepen, een buitenstaander, alleen op de wereld en in mijn gedachten. Niet rationeel natuurlijk maar het is een enorm rot gevoel.
Bedankt voor de vriendelijke reactie
Heeft ze iets over het kaartje gezegd? Lief dat je dat hebt gestuurd .quote:Op maandag 15 februari 2016 21:03 schreef Vlaggenroof het volgende:
[..]
Het is meer dat misschien iemand ervaring heeft met zo'n huis omdat er meerdere in nederland staat. Het kaartje is trouwens aangekomen
Ik dacht dat je bedoelde dat als een behandeling werkt, je dan minder (of niet) drinkt, dus veel minder of geen geld uitgeeft aan alcohol, waardoor je meer geld hebt. Dat werkt dus alleen als de behandeling aanslaat.quote:Op maandag 15 februari 2016 21:03 schreef Droopie het volgende:
Kuolema,
Jij zei mits de behandeling aanslaat.
Ik kreeg na 1 jaar uit het niets een bedrag van eur.400 omdat ik in een kliniek had gezeten.
Omdat ze willen voorkomen dat mensen geen hulp zoeken omdat ze hun eigen risico dan kwijt zijn.
Maar wie controleert of ik daarna niet teruggevallen en dat verzwijg
Daar heb jij ook helemaal gelijk in.quote:Op dinsdag 16 februari 2016 17:20 schreef kuolema het volgende:
[..]
Heeft ze iets over het kaartje gezegd? Lief dat je dat hebt gestuurd .
[..]
Ik dacht dat je bedoelde dat als een behandeling werkt, je dan minder (of niet) drinkt, dus veel minder of geen geld uitgeeft aan alcohol, waardoor je meer geld hebt. Dat werkt dus alleen als de behandeling aanslaat.
Zou ik wel doen als ik jou was. Zeker omdat je nog even moet wachten toch? Ik vond het zelf vorig jaar erg vervelend toen ik niet wist hoe en war ik zou gaan wonen in elk geval.quote:Op maandag 15 februari 2016 18:35 schreef kuolema het volgende:
[..]
Nee, ik kan het wel aan mijn spv vragen volgende week, misschien kan zij wat meer informatie opvragen.
Ik begrijp dat het moeilijk is om te reageren, ik neem het je echt niet kwalijk. Ik heb het zelf ook vaak hier op het forum en met e-mails.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Fijne vakantie Duracellkonijntje. Rustig aan.
Ik vrees dat je toch zal moeten, wil je uit deze situatie zien te geraken.quote:Op maandag 15 februari 2016 21:47 schreef Dingest het volgende:
[..]
Die paar die ik nog wel maak, maak ik omdat ze moeten. Vaak met (grote) tegenzin. De paar die ik wel soort van vrijwillig deed heb ik nu ook geen plezier meer in, of voelen zinloos aan om nog/weer aan te beginnen.
Zullen wel meer mensen zijn die dit ervaren, ik ook.quote:Op vrijdag 19 februari 2016 00:56 schreef gilesvoor het volgende:
Aangezien ik geholpen ben in het topic dat ik eerder gestart heb, dacht ik dat ik hier nog wel op mijn plaats zou zijn. Als je meer wilt weten over de hele situatie, zou ik dat topic ook lezen.
Voor mij voelt het aan alsof bijna al mijn emoties negatief zijn. Als ik tien emoties zou krijgen, zouden negen daarvan negatief zijn. Ik weet zelf zeker niet hoe dat komt, en wat die emoties nou zijn, en of ze ook wel echt zo vaak negatief zijn. Maar zo is het hoe het voor mij voelt. Dat is als ik door een normale dag ga, zonder veel ontspanning. In die ontspanning kan ik me dan wel afleiden, maar meer niet. Als ik dan afgeleid ben en terug moet in de 'normale wereld', voelt dat als een klap in mijn gezicht. Daarom voelt die ontspanning vaak ook nutteloos, ook al wordt het aan mee aangeraden. En ik kan er ook van genieten, als die afleiding goed is. Dat is er tenminste wel. Maar daarna moet ik toch weer terug.
Als ik dan door zo'n normale dag ga, voelt het alsof er een zware last op mijn schouders hangt, die al de positiviteit weghaalt en alleen negativiteit overlaat, waardoor ik zo veel negatieve emoties ervaar. Het is dan gelukkig wel eens dat ik een positieve ervaar, zoals toen ik een angst overkwam door toch iets te doen (en het leuk te vinden), terwijl ik bang was er in te falen. Maar dat is net als die afleiding natuurlijk ook tijdelijk.
Is er iemand die dit (delen hiervan) herkent?
hier ga ik nog op reageren.quote:Op vrijdag 19 februari 2016 01:58 schreef Droopie het volgende:
[..]
Zullen wel meer mensen zijn die dit ervaren, ik ook.
Tip van de dag kijk de Pixar film inside out eens een keer
Misschien heb je er wel wat aan.
Persoonlijk heb ik momenteel schema therapie dat werkt bij mij als een gek zeg.
Ik maak iedere week grote stappen omdat ze heel goed uitleggen hoe het in je hoofd in elkaar zit en waarom je sommige dingen zo ervaar, ben soms echt verbijsterd hoe sommige automatismes werken en waarom je geïrriteerd of boos of verdrietig wordt uit reflexen. Werkt niet voor iedereen, want we hebben veel afhakers maar het werkt voor mij en ik was heel lang zoekenden en heb de rust grotendeels gevonden.
Hopelijk blijft dit ook zodra ik deze maand stop met Alprozolam (na 8 maanden 🤔)
Om 05.45 dit lezen en er later op reageren vind ik gehoor geven aan je gezonde volwassen kant en niet de ongedisciplineerde kind kantquote:
Ik ben even weg geweest en reageer even in 1 post op wat ik allemaal gelezen heb.quote:Op vrijdag 19 februari 2016 01:58 schreef Droopie het volgende:
[..]
Zullen wel meer mensen zijn die dit ervaren, ik ook.
Tip van de dag kijk de Pixar film inside out eens een keer
Misschien heb je er wel wat aan.
Persoonlijk heb ik momenteel schema therapie dat werkt bij mij als een gek zeg.
Ik maak iedere week grote stappen omdat ze heel goed uitleggen hoe het in je hoofd in elkaar zit en waarom je sommige dingen zo ervaar, ben soms echt verbijsterd hoe sommige automatismes werken en waarom je geïrriteerd of boos of verdrietig wordt uit reflexen. Werkt niet voor iedereen, want we hebben veel afhakers maar het werkt voor mij en ik was heel lang zoekenden en heb de rust grotendeels gevonden.
Hopelijk blijft dit ook zodra ik deze maand stop met Alprozolam (na 8 maanden 🤔)
Punt is, geen van die dingen dragen ergens toe bij. De dingen die ik (met plezier) deed was puur een afleiding om de tijd door te komen, en dat werkt nu niet meer. Dus als ik ze wel doe, dan raak ik alsnog nergens uit. Ik kan daardoor gewoon nergens meer aan beginnen want het besef dat het wezenlijk niets toevoegt (en dat als het klaar is er nog steeds niets is) is gaan overstemmen.quote:Op donderdag 18 februari 2016 21:59 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Ik vrees dat je toch zal moeten, wil je uit deze situatie zien te geraken.
Je denkt veel te veel.quote:Op zondag 21 februari 2016 00:07 schreef Dingest het volgende:
[..]
Punt is, geen van die dingen dragen ergens toe bij. De dingen die ik (met plezier) deed was puur een afleiding om de tijd door te komen, en dat werkt nu niet meer. Dus als ik ze wel doe, dan raak ik alsnog nergens uit. Ik kan daardoor gewoon nergens meer aan beginnen want het besef dat het wezenlijk niets toevoegt (en dat als het klaar is er nog steeds niets is) is gaan overstemmen.
Ik heb dan ook nogal veel tijd om na te denken Ik weet niet of het echt 'te veel' is, het is meer dat ik over dingen na moet denken waar de meeste mensen niet over na hoeven te denken. Een kenmerk van PDD-NOS is (bij mij) om dingen te plannen en erover vooruit te denken, want dat zorgt ervoor dat ik iets beter zal kunnen verwerken en vermindert de stress van het onbekende. Dat terzijde, mijn gedachten zijn nu vrij simpel: 'hoe kom ik de rest van de dag door' wat vaak gevolgd wordt door 'laat staan de rest van mijn leven'. Want ik heb feitelijk geen vooruitzichten.quote:Op zondag 21 februari 2016 07:56 schreef hardromacore2.0 het volgende:
[..]
Je denkt veel te veel.
Hoe gaat het met dingen voelen, lukt dat, of houdt je daarin dat ook af?
Dat snap ik en dat vind ik vervelend voor je.quote:Op zondag 21 februari 2016 00:07 schreef Dingest het volgende:
[..]
Punt is, geen van die dingen dragen ergens toe bij. De dingen die ik (met plezier) deed was puur een afleiding om de tijd door te komen, en dat werkt nu niet meer. Dus als ik ze wel doe, dan raak ik alsnog nergens uit. Ik kan daardoor gewoon nergens meer aan beginnen want het besef dat het wezenlijk niets toevoegt (en dat als het klaar is er nog steeds niets is) is gaan overstemmen.
Beste Vlaggenroof is het niet gewoon even tijd voor pas op de plaats? Je hebt laten weten dat je er bent, zoekt toenadering en kunt inmiddels bijna nergens anders meer aan denken?quote:Op zondag 21 februari 2016 10:39 schreef Vlaggenroof het volgende:
[quote][ afbeelding ] Op dinsdag 16 februari 2016 17:20 schreef kuolema het volgende:
[..]
Heeft ze iets over het kaartje gezegd? Lief dat je dat hebt gestuurd .
[..]
' dankjewel voor je lieve kaartje'
Nu de afgelopen week is ze weer stil en afstandelijk. Het kutte van mij is dat ik aan niks anders kan denken dan aan haar. Om haar hier mee lastig te vallen is geen goed plan.
Ik had wel gevraagd of ze zin had even wat te gaan drinken en ze reageerde met dat ze ' het heel graag had gewilt maar dat ze op dat centrum programma had en deze keer niet weg kon'. Ook vergeet ze wat ik heb gezegt, ik neem het haar niet kwalijk maar het valt ook op. Dat ze vergeet welke dag het is en shit.
Ik weet ook niet wat te doen.. Moet ik niks zeggen? Moet ik een gesprek beginnen? Moet ik iedere dag 1 berichtje sturen? Ik weet dat ze last heeft van paniek aanvallen maar dat is ook het enige wat ik weet..
Ik vraag ook hoe ze haar voelt maar ik weet dat ze dat niet wilt of gaat zeggen.. Misschien dat ze daarom zo afstandelijk doet.. Moet ik over een willekeurig onderwerp beginnen?
Nadenken hoeft helemaal nietquote:Op zondag 21 februari 2016 14:20 schreef Dingest het volgende:
Ik heb dan ook nogal veel tijd om na te denken Ik weet niet of het echt 'te veel' is, het is meer dat ik over dingen na moet denken waar de meeste mensen niet over na hoeven te denken. Een kenmerk van PDD-NOS is (bij mij) om dingen te plannen en erover vooruit te denken, want dat zorgt ervoor dat ik iets beter zal kunnen verwerken en vermindert de stress van het onbekende. Dat terzijde, mijn gedachten zijn nu vrij simpel: 'hoe kom ik de rest van de dag door' wat vaak gevolgd wordt door 'laat staan de rest van mijn leven'. Want ik heb feitelijk geen vooruitzichten.
Dat houd ik over het algemeen ook af, ook omdat het slecht omgaan met emoties en gevoelens (zowel bij mijzelf als anderen) een ander kenmerk is. Ik geloof ook niet dat ik mijn gevoelens zich zo 'gedragen' zoals bij anderen, of dat ik er op dezelfde manier mee omga. Soms voelt het meer dat ik dingen voel omdat dat zo hoort dan dat ik ze echt ervaar. Maar de laatste jaren begon ik steeds langere periodes te krijgen waarin ik een groot gevoel van 'niets' heb, met pieken van zinloosheid en neerslachtigheid. De huidige periode loopt al sinds de zomer. Ik ben ook heel snel gefrustreerd en wordt snel(ler) boos (en dat is voor mij de moeilijkste emotie om mee om te gaan), en ook dat zorgt ervoor dat ik minder dingen wil doen. Het versterkt alleen het gevoel dat iets mij niet lukt ongeacht hoeveel moeite ik erin steek, dus dat doe ik dan ook maar niet. Zelfde resultaat met minder frustratie.
Niet jezelf ontwijkenquote:Op zondag 21 februari 2016 19:58 schreef Andromache het volgende:
ik heb de hele dag thuis gezeten omdat ik nog dingen moest doen voor werk. Maar voel me er toch niet gelukkig bij. Ik heb (vooralsnog) geen vrienden in de buurt. Wat zijn goede dingen om voortaan te doen? En misschien nog iets voor vanavond na 21:00? Naar een museum?l
Ja, dat denk ik ook altijd. En veel mensen waarschijnlijk. Maar ik vind het niet 'leip'. Het is eerder een kalmering. Alsof je toekomstige zelf tegen je zegt, 'het komt wel goed'.quote:Op dinsdag 23 februari 2016 01:23 schreef duracellkonijntje het volgende:
Hebben jullie ook wel eens van die momenten waarop je denkt: 'hoe de fuck overleef ik tot nu toe?' Ik heb best veel van die momenten. Soms denk ik echt dat ik het weer eens helemaal niet ga trekken, maar telkens komt het weer goed. Ik begin stiekem soms te denken dat ik inmiddels het leven als geheel nog best wel goed kan fixen. In ieder geval goed op mezelf letten. Negatief gevoel met een positieve uitkomst, best leip.
Bedoel je met emoties onverwerkte gebeurtenissen uit het verleden? Want dat lijken me dingen die nog best gezond zijn om aan te pakken.quote:Op woensdag 24 februari 2016 22:27 schreef Droopie het volgende:
Mijn psycholoog kwam met het idee om mijn emoties op te rakelen en zodoende dat te reparen..
Nou heb ik daar flinke bedenkingen bij, aangezien ik het afgelopen jaar zoveel zelfvertrouwen heb opgebouwd en redelijk veel rust in mijn hoofd heb.
Dit wil ik niet op het spel zetten, kans lijkt mij 50/50 dat je de weken erna toch weer somber wordt..
Iemand ervaringen mee?
Klopt inderdaad. Wat is ervaring toch een sterk medicijn eigenlijk. Daarom zijn imo gewoontes zo'n sterk middel om je leven te verbeteren.quote:Op woensdag 24 februari 2016 21:49 schreef gilesvoor het volgende:
[..]
Ja, dat denk ik ook altijd. En veel mensen waarschijnlijk. Maar ik vind het niet 'leip'. Het is eerder een kalmering. Alsof je toekomstige zelf tegen je zegt, 'het komt wel goed'.
Als jij het gevoel hebt dat het (voorlopig) goed is zoals het nu is en je hebt er geen behoefte aan, zou ik dat niet doen als ik jou was.quote:Op woensdag 24 februari 2016 22:27 schreef Droopie het volgende:
Mijn psycholoog kwam met het idee om mijn emoties op te rakelen en zodoende dat te reparen..
Nou heb ik daar flinke bedenkingen bij, aangezien ik het afgelopen jaar zoveel zelfvertrouwen heb opgebouwd en redelijk veel rust in mijn hoofd heb.
Dit wil ik niet op het spel zetten, kans lijkt mij 50/50 dat je de weken erna toch weer somber wordt..
Iemand ervaringen mee?
quote:Op donderdag 25 februari 2016 20:44 schreef kuolema het volgende:
[..]
Als jij het gevoel hebt dat het (voorlopig) goed is zoals het nu is en je hebt er geen behoefte aan, zou ik dat niet doen als ik jou was.
Het is lang niet altijd nuttig en kan zelfs averechts werken (ook op langere termijn) om oud zeer naar boven te halen.
Ik denk dat dit een goed idee was vorig jaar, toen het niet goed ging met mij en 'de zenuw open lag'.quote:Op donderdag 25 februari 2016 20:27 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
Bedoel je met emoties onverwerkte gebeurtenissen uit het verleden? Want dat lijken me dingen die nog best gezond zijn om aan te pakken.
Vorig jaar zat ik nog vol in herstel van mijn verslaving en onderdrukte ik een burn out.quote:Op vrijdag 26 februari 2016 00:45 schreef Luchtbel het volgende:
Waardoor lag de zenuw open vorig jaar? Heb je de emoties niet of lukt het je nu weer om ze te negeren? Wat gebeurt er als de zenuw weer wordt blootgelegd? Kom je dan niet meer in de shit terecht dan wanneer het nu met beleid gebeurd?
Is het je verstand dat nee zegt? Of is het eigenlijk angst?
Ja ik snap het.quote:Op vrijdag 26 februari 2016 09:07 schreef Droopie het volgende:
[..]
Vorig jaar zat ik nog vol in herstel van mijn verslaving en onderdrukte ik een burn out.
In maart een week zwaar depressief geweest door medicatie en in juni gezegd tot hier en niet verder en ziek gemeld.
Nu gaat het behoorlijk goed met me en mag ik eindelijk weer gaan re-integreren dmv vrijwilligerswerk.
Dit gevoel is prima momenteel en wil de opgaande lijn voorzetten of iig zelfde niveau houden
Zo diep ik gegaan ben zal niet zo snel meer gebeuren.quote:Op vrijdag 26 februari 2016 22:51 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Ja ik snap het.
Dat kan soms ook het beste zijn. Ik bedoelde het niet belerend.
Ik heb alleen zelf ervaren dat die dingen dan toch weer terugkomen. Maar dat is mijn problematiek. Dat is bij iedereen anders. Denk je dat het lukt een beslissing te nemen?
Als ik dit lees denk ik dat het beter is als je geen contact meer met haar opneemt.quote:Op zaterdag 27 februari 2016 13:19 schreef Vlaggenroof het volgende:
Update.
Ik heb vorige vrijdag het meisje waar ik eerder over postte voor het laatst een bericht gestuurd. Hierna is het een week stil geweest. Ik dacht dat dit het beste zou zijn voor beide partijen.
Nu heb ik gister avond een berichtje gehad, van haar. Ze ziet ons niet meer dan vrienden. Ik vond dit raar omdat we toch wel een paar keer hebben gezoend. Maar nog raarder dat ze een anderhalve maand geleden vertelde dat ze zich wilde focussen op genezing en ik haar daarna 2 weken geleden nog heb gezien op haar iniatief.
De reden? Ze vind iemand anders leuker, diegene kent ze een jaar zegt ze. Dit komt erg tegenstrijdig bij mij over.
Hoe dan ook ik ga verder, maar ik had dit noet verwacht...
Bij vice.com hebben ze deze veel stukken over psychologie waar sommige mensen zich wel in kunnen herkennenquote:Op vrijdag 26 februari 2016 23:15 schreef Droopie het volgende:
[..]
Zo diep ik gegaan ben zal niet zo snel meer gebeuren.
Maar ik twijfel nog, denk dat ik ga voor het veilige nee.
Mocht het ooit een probleem worden kan ik het altijd nog doen
Goed plan, hoop wel bij een professionele organisatie en niet een halfbakken commercieel ingesteld persoonquote:Op zondag 28 februari 2016 21:01 schreef Andromache het volgende:
Zo. Aangemeld voor een (zelf)compassietraining, verwant aan mindfulness. Hopen dat ik nog meekan in deze ronde, anders duurt het minimaal nog een maand.
Aangeraden door de psycholoog, dus zal wel goed zijnquote:Op zondag 28 februari 2016 21:46 schreef Droopie het volgende:
[..]
Goed plan, hoop wel bij een professionele organisatie en niet een halfbakken commercieel ingesteld persoon
Dat lijkt me een goed planquote:Op zondag 28 februari 2016 21:49 schreef Andromache het volgende:
[..]
Aangeraden door de psycholoog, dus zal wel goed zijn
En als ze dat wel erg vinden, dan krijgen ze maar lekker de tifusquote:Op dinsdag 1 maart 2016 12:47 schreef xSuperboo het volgende:
Hallo ik zag dit topic voorbij komen en er zijn veel dingen die ik herken. Ik heb een aantal jaren een depressie en daardoor moest ik stoppen met mijn opleiding en later mijn bijbaan. Ik zit nu een tijd thuis en heb deze week een gesprek met de psygiater over nog meer medicatie en over eventuele therapie (heb ik eerder gehad maar had niet veel geholpen). Jullie vinden het toch niet erg als ik meeschrijf he?
neequote:Op zaterdag 5 maart 2016 17:09 schreef DancingPhoebe het volgende:
Want je kunt niet alleen wandelen en fietsen?
Een jaar of 4 gebruikt en ik heb een maandje geminderd. Nou ja....geminderd en tegen het laatst al gestopt, dus eigenlijk veel te snel en ook een te korte periode om echt te kijken of het zou bijtrekken of niet, maar het verschil was me gewoon echt te groot.quote:Op zaterdag 5 maart 2016 17:22 schreef Droopie het volgende:
@ToT
Hoe lang heb je het middel gebruikt en hoe lang heb je het de kans gegeven om te stoppen?
Toevallig ben ik donderdag voor de 2e gestopt en heel het weekend blijf ik binnen (hoewel ik net terug kom van boodschappen)
1e keer stopte ik abrupt zonder afbouwen en dat was slecht idee met korte duur
Nu heb ik het afgebouwd en ga ik uit van een week met dipje en daarna weer normaal.
Wel bijzonder dat mijn psycholoog en hoofdbehandelaar alleen even geinformeerd werden door mij, en beide mij aanboden om bij tegenslag een gesprek met de psychiater om evt een ander vervangend middel voor te schrijven.
Gun jezelf eens de tijd..quote:Op zondag 6 maart 2016 01:26 schreef kuolema het volgende:
Wat te doen bij gebrek aan concentratie?
Hoe kan ik ervoor zorgen dat het me toch lukt om iets te schrijven of een vraag te beantwoorden in een gesprek?
Ik doe echt mijn best en probeer het op verschillende momenten (het schrijven), maar het lukt me toch niet. Denkblokkades zoals ik die ervaar bij faalangst, maar dan zonder de angst. Heel frustrerend want ik kan niet reageren zoals ik zou willen en daardoor voel ik me vaak ook schuldig en dom.
Succes.quote:Op zaterdag 5 maart 2016 18:55 schreef Elvi het volgende:
Hier gaat het ook lekker. Mn ouders hadden gisteren ruzie en in de avond leek het over te zijn. Ze deden in ieder geval weer normaal. Maar sinds vanochtend praat mn moeder niet meer met mn vader en mij naja ze schreeuwt wel verwijten naar hem als hij iets vraagt maar ik praat gewoon niet tegen dr. Vorig jaar heb ik dat ook n week volgehouden.
Maar goed, wel weer een goede reden om te kijken naar het emigratieproces
Heeft het te maken met een gebrek aan interesse in wat de ander te zeggen heeft? Komen er andere emoties bij kijken waardoor je blokkeert? Ik weet dat als ik boos word, het bij mij ook blokkeert.quote:Op zondag 6 maart 2016 01:26 schreef kuolema het volgende:
Wat te doen bij gebrek aan concentratie?
Hoe kan ik ervoor zorgen dat het me toch lukt om iets te schrijven of een vraag te beantwoorden in een gesprek?
Ik doe echt mijn best en probeer het op verschillende momenten (het schrijven), maar het lukt me toch niet. Denkblokkades zoals ik die ervaar bij faalangst, maar dan zonder de angst. Heel frustrerend want ik kan niet reageren zoals ik zou willen en daardoor voel ik me vaak ook schuldig en dom.
Sowiesoquote:
Ik gun mezelf de tijd. Als het na een uur proberen niet lukt probeer ik het later nog een keer, wanneer ik even meer energie heb. Maar ook dan lukt het vaak niet.quote:Op zondag 6 maart 2016 07:30 schreef hardromacore2.0 het volgende:
[..]
Gun jezelf eens de tijd..
Wil eens niet zo perfect zijn.
Ik vraag mij af of die angst er wel of niet is. Het lijkt alsof je een hoop omzet in woede (gericht naar jezelf).
Dus probeer positief te zijn (over jezelf). Dan komt die ruimte vanzelf.
Nee, maar dat heb ik ook vaak .quote:Op zondag 6 maart 2016 10:51 schreef ToT het volgende:
[..]
Heeft het te maken met een gebrek aan interesse in wat de ander te zeggen heeft? Komen er andere emoties bij kijken waardoor je blokkeert? Ik weet dat als ik boos word, het bij mij ook blokkeert.
Heel herkenbaar probleem. Soms is het zelfs zo erg dat ik precies weet wat ik ABSOLUUT NIET moet zeggen, maar door de spanningen gooi ik het er dan toch alsnog er uit, zelfs al klopt het soms niet eens; dan maak ik het me nodeloos moeilijk! (Maar dat gebeurt alleen als de spanning echt extreem zijn; normaal kan ik het mezelf wel moeilijk maken, maar klopt het wel wat ik zeg. ) Met typen heb je idd meer tijd om goed te kunnen formuleren wat je wil zeggen.quote:Op zondag 6 maart 2016 16:14 schreef kuolema het volgende:
[..]
Nee, maar dat heb ik ook vaak .
In een gesprek zijn er wel emoties. Ik ben dan vaak gespannen. Dat heeft er sowieso mee te maken. Dus als iemand me een vraag stelt is mijn meest gegeven antwoord: 'ik weet het niet' of een antwoord dat niet helemaal klopt/niet volledig is waardoor ik een verkeerd beeld geef en boos word op mezelf. Ik kan beter helemaal niets zeggen, daar voel ik me beter bij. Maar dan heeft hulpverlening ook geen zin.
Maar als ik bijvoorbeeld een reactie hier op fok! wil typen of een uitgebreide mail van een vriendin wil beantwoorden, zit ik alleen en hoef ik niet binnen een paar seconden te reageren dus heb ik die spanning niet, maar dan heb ik het dus ook.
Is er niet gewoon een simpel trucje?
Met 'het klopt niet wat ik zeg' bedoel ik trouwens niet dat het niet waar is, maar dat ik het niet kan zeggen zoals ik het bedoel waardoor een ander een beeld krijgt dat niet overeenkomt met hoe het daadwerkelijk is. Of dat ik een slecht voorbeeld geef van iets, omdat ik niet op het betere kan komen. En soms komt er dus helemaal niets in me op, terwijl ik het heus wel weet, maar voel ik me verplicht tot antwoord geven dus zeg ik maar wat.quote:Op zondag 6 maart 2016 16:31 schreef ToT het volgende:
[..]
Heel herkenbaar probleem. Soms is het zelfs zo erg dat ik precies weet wat ik ABSOLUUT NIET moet zeggen, maar door de spanningen gooi ik het er dan toch alsnog er uit, zelfs al klopt het soms niet eens; dan maak ik het me nodeloos moeilijk! (Maar dat gebeurt alleen als de spanning echt extreem zijn; normaal kan ik het mezelf wel moeilijk maken, maar klopt het wel wat ik zeg. ) Met typen heb je idd meer tijd om goed te kunnen formuleren wat je wil zeggen.
Wat het beste werkt is nonchalanter worden; hoe minder druk je je om iets maakt, hoe minder impact het op de situatie heeft en hoe beter je je kunt uitdrukken.
Da's natuurlijker makkelijker gezegd dan gedaan. Een andere mogelijkheid is kijken of je de situatie even kunt onderbreken; zeggen dat je ff een time-out nodig hebt of zo, of dat je hoofd even overloopt. In zo'n geval werkt het het beste als je zelfs echt even weg loopt, al is het alleen maar de kamer uit; vaak valt er al gelijk een last van je af en weet je precies wat je moet zeggen. Soms is zo'n klein momentje al voldoende.
Kun je niet weglopen, kijk of je dan even een stilte kunt inlassen, of het gesprek even op een lager pitje kunt zetten of zo of zelfs even een ander onderwerp kunt aansnijden.
Tik hem aan.quote:Op zondag 6 maart 2016 17:36 schreef Andromache het volgende:
Ik heb geloof ik een angstaanval gehad vannacht. Angsten verdragen, en toch je ding blijven doen. Moeilijk!
Ja met therapie wordt er vaak wel gezegd dat het goed is om later nog een keer terug te komen op de situatie, maar mijn persoonlijke ervaring leert dat je dan gewoon weer de wind van voren krijgt: "Ik HAD je toch al verteld dat....." enz.quote:Op zondag 6 maart 2016 17:55 schreef kuolema het volgende:
Time-out kan inderdaad werken, dat heb ik ervaren bij faalangst, maar ik weet niet hoe praktisch het is bij een gesprek. Ik heb namelijk continu last ervan, kan moeilijk elke 10 minuten weglopen voor 10 minuten om de vragen vervolgens opnieuw te beantwoorden
Ik ga het wel proberen, bedankt voor de tip
Weet je ook nog iets voor het schrijven?
Ik heb ook vaak dat ik na een gesprek van plan ben om het dan de volgende keer beter te omschrijven, om alles recht te zetten, maar dat durf ik dan niet meer. Soms is het ook te ingewikkeld om het goed te kunnen verwoorden en hoe meer ik zeg, hoe verwarrender het wordt. De conclusie is altijd: ik had beter niets kunnen zeggen.
Heb je meer last van die 'blokkades' wanneer de vragen (en bijgevoegde verhalen etc) heel ingewikkeld worden?quote:Op zondag 6 maart 2016 01:26 schreef kuolema het volgende:
Wat te doen bij gebrek aan concentratie?
Hoe kan ik ervoor zorgen dat het me toch lukt om iets te schrijven of een vraag te beantwoorden in een gesprek?
Ik doe echt mijn best en probeer het op verschillende momenten (het schrijven), maar het lukt me toch niet. Denkblokkades zoals ik die ervaar bij faalangst, maar dan zonder de angst. Heel frustrerend want ik kan niet reageren zoals ik zou willen en daardoor voel ik me vaak ook schuldig en dom.
Gewoon de waarheid eruit flappen. Dus ook wanneer je "vastloopt" of er niet doorheen kunt komen. Das tenminste wat ik tegenwoordig doe (heb 't hierboven al wat beschreven). Dus als iemand mij iets vraagt en ik ben daardoor behoorlijk verbouwereerd, dan zal ik wsl "Eh...ik ben best wel verbouwereerd!" en daarna eventueel zelf gerichte vragen stellen om erachter te komen wat die ander nou -eigenlijk- van mij wil weten.quote:Op zondag 6 maart 2016 16:14 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik gun mezelf de tijd. Als het na een uur proberen niet lukt probeer ik het later nog een keer, wanneer ik even meer energie heb. Maar ook dan lukt het vaak niet.
Er is geen angst over de taak. Dat heb ik bij faalangst wel.
Ik heb wel een groot deel van de tijd last van spanning zonder dat ik weet waar het van komt. En die woede, ja die is er ook. Maar die dingen zijn er al heel lang en worden niet beter, zijn mijns inziens niet de oorzaak van het blokkeren maar bestaan ernaast. Ik wil alleen weten hoe ik dit specifieke probleem kan oplossen. Die andere dingen kunnen niet worden opgelost.
Ik denk niet dat het te maken heeft met positief zijn over mezelf. Het hangt samen met mijn gebrek aan energie.
[..]
Nee, maar dat heb ik ook vaak .
In een gesprek zijn er wel emoties. Ik ben dan vaak gespannen. Dat heeft er sowieso mee te maken. Dus als iemand me een vraag stelt is mijn meest gegeven antwoord: 'ik weet het niet' of een antwoord dat niet helemaal klopt/niet volledig is waardoor ik een verkeerd beeld geef en boos word op mezelf. Ik kan beter helemaal niets zeggen, daar voel ik me beter bij. Maar dan heeft hulpverlening ook geen zin.
Maar als ik bijvoorbeeld een reactie hier op fok! wil typen of een uitgebreide mail van een vriendin wil beantwoorden, zit ik alleen en hoef ik niet binnen een paar seconden te reageren dus heb ik die spanning niet, maar dan heb ik het dus ook.
Is er niet gewoon een simpel trucje?
Als je weet dat je een slecht voorbeeld geeft (en dus eigenlijk niet helemaal tevreden bent met het huidige resultaat), dan zou je aan dat slechte voorbeeld nog kunnen toevoegen dat je wel weet dat het voorbeeld beter had gekund, maar dat je op dat moment gewoon even niets beters te binnen schoot.quote:Op zondag 6 maart 2016 17:55 schreef kuolema het volgende:
[..]
Met 'het klopt niet wat ik zeg' bedoel ik trouwens niet dat het niet waar is, maar dat ik het niet kan zeggen zoals ik het bedoel waardoor een ander een beeld krijgt dat niet overeenkomt met hoe het daadwerkelijk is. Of dat ik een slecht voorbeeld geef van iets, omdat ik niet op het betere kan komen. En soms komt er dus helemaal niets in me op, terwijl ik het heus wel weet, maar voel ik me verplicht tot antwoord geven dus zeg ik maar wat.
Dit is ook heel lastig. Tis een beetje vergelijkbaar met 'teveel hooi op je vork nemen' in de zin van een te grote hap in een enkele keer willen doen.quote:Nonchalanter worden zit er niet in ...
Time-out kan inderdaad werken, dat heb ik ervaren bij faalangst, maar ik weet niet hoe praktisch het is bij een gesprek. Ik heb namelijk continu last ervan, kan moeilijk elke 10 minuten weglopen voor 10 minuten om de vragen vervolgens opnieuw te beantwoorden
Ik ga het wel proberen, bedankt voor de tip
Weet je ook nog iets voor het schrijven?
Ik heb ook vaak dat ik na een gesprek van plan ben om het dan de volgende keer beter te omschrijven, om alles recht te zetten, maar dat durf ik dan niet meer. Soms is het ook te ingewikkeld om het goed te kunnen verwoorden en hoe meer ik zeg, hoe verwarrender het wordt. De conclusie is altijd: ik had beter niets kunnen zeggen.
Vaak willen ze het gewoon niet horen, klopt dat?quote:Op zondag 6 maart 2016 18:25 schreef ToT het volgende:
[..]
Ja met therapie wordt er vaak wel gezegd dat het goed is om later nog een keer terug te komen op de situatie, maar mijn persoonlijke ervaring leert dat je dan gewoon weer de wind van voren krijgt: "Ik HAD je toch al verteld dat....." enz.
Dan zijn ze vaak doof voor je argumenten waar je dan alsnog mee komt aandragen.
Absoluut!quote:Op zondag 6 maart 2016 19:15 schreef magnetronkoffie het volgende:
Vaak willen ze het gewoon niet horen, klopt dat?
Heb je zelf enig idee waarom deze (jij noemt ze autoritaire) mensen dit doen?quote:Op zondag 6 maart 2016 19:21 schreef ToT het volgende:
[..]
Absoluut!
Als ik zo dichtsla, is het altijd met een belangrijk, heftig meningsverschil en meestal met een autoritair persoon. De ander heeft dan vaak een standpunt die al dan niet ergens op is gebaseerd, maar die mening staat dan vast.
Kom je met goede argumenten die jouw standpunt ondersteunen, dan is dat allemaal jouw probleem; het onderwerp is al besproken en daarmee basta!
Uiteraard zijn er ook wel situaties waarin je WÉL op iets terug kunt komen en ook de ander naderhand dingen duidelijk kunt maken, maar de slechte ervaringen blijven je natuurlijk wel het meeste bijstaan he.
Als ik jou zo teruglees de afgelopen dagen herken ik veels te veel in jouw verhalen.quote:Op zondag 6 maart 2016 19:21 schreef ToT het volgende:
[..]
Absoluut!
Als ik zo dichtsla, is het altijd met een belangrijk, heftig meningsverschil en meestal met een autoritair persoon. De ander heeft dan vaak een standpunt die al dan niet ergens op is gebaseerd, maar die mening staat dan vast.
Kom je met goede argumenten die jouw standpunt ondersteunen, dan is dat allemaal jouw probleem; het onderwerp is al besproken en daarmee basta!
Uiteraard zijn er ook wel situaties waarin je WÉL op iets terug kunt komen en ook de ander naderhand dingen duidelijk kunt maken, maar de slechte ervaringen blijven je natuurlijk wel het meeste bijstaan he.
Ja de reden is uiteraard wel steeds verschillend. Vaak zijn ze niet geïnteresseerd in zaken die voor hen minder relevant zijn, zoals werkdruk en dergelijke.quote:Op zondag 6 maart 2016 19:29 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Heb je zelf enig idee waarom deze (jij noemt ze autoritaire) mensen dit doen?
Want je bent er zo te horen in elk geval al over uit dat het ze in elk geval niet om de waarheid gaat, toch?
Betekent dit dat deze mensen jou iets wijs willen maken waarvan zowel jij als die ander eigenlijk beiden weten dat het niet klopt, en toch blijft ie stug volhouden?
En gebeurt het weleens dat die persoon dan toch zijn/haar standpunt wijzigt, maar dan naar een ander standpunt dat ook niet per se op waarheid hoeft te berusten?
Zoiets?
quote:Op zondag 6 maart 2016 19:33 schreef Droopie het volgende:
[..]
Als ik jou zo teruglees de afgelopen dagen herken ik veels te veel in jouw verhalen.
Best bijzonder.
Ga er niet aan onderdoor, das mijn tip. Het sluimert erin en bij mij ging het opeens bam, burn out icm andere omstandigheden.
En wat gebeurt er als je met deze mensen spreekt en wel meteen met een goed standpunt komt?quote:Op zondag 6 maart 2016 19:39 schreef ToT het volgende:
[..]
Ja de reden is uiteraard wel steeds verschillend. Vaak zijn ze niet geïnteresseerd in zaken die voor hen minder relevant zijn, zoals werkdruk en dergelijke.
Maar met wellus/nietus situaties is het vaak zo dat als je in de eerste instantie met een zwak standpunt/zwak verweer aankwam, dat men denkt dat wat je daarna er over te zeggen hebt, net zo zwak en irrelevant zal zijn en daar hebben ze dan bij voorbaat al geen zin in.
Je moet dan met een extra sterk standpunt komen om de ander te overtuigen, dan dat je in de eerste instantie nodig zou hebben als je direct goed uit je woorden had kunnen komen.
Althans zo komt het vaak op mij over.
Ik doelde met "standpunt" eigenlijk meer op "argument ter ondersteuning van hun standpunt"quote:En geen idee of mensen zich vervolgens naar een ander verkeerd standpunt aanpassen. Ik had het over iets algemeens en je gaat nu allerlei verschillende hypothetische scenario's er bij halen. Ja alles is dan natuurlijk mogelijk.
Tja met menselijke interactie zul je de ene keer iemand wel kunnen overtuigen en de andre keer niet. Ik weet niet helemaal precies waar je naar toe wil gaan?quote:Op zondag 6 maart 2016 19:46 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
En wat gebeurt er als je met deze mensen spreekt en wel meteen met een goed standpunt komt?
Okee.quote:Ik doelde met "standpunt" eigenlijk meer op "argument ter ondersteuning van hun standpunt"
Ik begreep niet zo goed waar jij heen wilde, dus vandaar dat ik doorvroegquote:Op zondag 6 maart 2016 19:49 schreef ToT het volgende:
[..]
Tja met menselijke interactie zul je de ene keer iemand wel kunnen overtuigen en de andre keer niet. Ik weet niet helemaal precies waar je naar toe wil gaan?
[..]
Okee.
Ik wilde nergens naar toe; ik vertelde gewoon mijn ervaringen.quote:Op zondag 6 maart 2016 19:55 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik begreep niet zo goed waar jij heen wilde, dus vandaar dat ik doorvroeg
Maar denk je echt dat je deze mensen kunt overtuigen door jouw stelling als een fort dicht te moeten gaan bouwen terwijl zij gewoon blijven beweren dat de aarde plat is zeg maar? Das toch raar?
Waarom zou jij met kei-hard goed onderbouwde meningen/standpunten/argumenten/feiten/whatevers moeten komen terwijl die mensen die je probeert te overtuigen niet echt hun best daarvoor lijken te willen doen?
Wat gebeurt er dan bij die door jou genoemde hulpverleners/leidinggevenden/autoritaire mensen als je echt al hun argumenten compleet van tafel hebt geveegd? Zeg maar als ze er niet langer omheen kunnen en je hun elke onzinuitweg hebt afgenomen?quote:Op zondag 6 maart 2016 20:05 schreef ToT het volgende:
[..]
Ik wilde nergens naar toe; ik vertelde gewoon mijn ervaringen.
En tja, dat is iets waardoor ik me gewoon altijd echt machteloos voel; tegen een muur aan praten terwijl de ander te koppig is om naar je standpunten te willen luisteren. Ook in een relatie kan dat soms gebeuren, maar dan sla ik eigenlijk nooit dicht. Het is eigenlijk alleen bij autoritaire personen, zoals leidinggevenden of erg botte hulpverleners.
Ja als ik echt met de vuist op tafel sla kan ik mijn gelijk gelukkig vaak toch wel krijgen.quote:Op zondag 6 maart 2016 20:15 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Wat gebeurt er dan bij die door jou genoemde hulpverleners/leidinggevenden/autoritaire mensen als je echt al hun argumenten compleet van tafel hebt geveegd? Zeg maar als ze er niet langer omheen kunnen en je hun elke onzinuitweg hebt afgenomen?
En hoe zou je zelf gereageerd hebben als iemand net heeft bewezen dat iets wat jij dacht dat wel klopte, toch niet blijkt te kloppen? Zou je dan boos worden op die persoon, of zou je eerder je stelling aanpassen zodat die weer meer strookt met de werkelijkheid?
Dat dichtslaan is vervelend, maar ik kan niet echt zeggen waarom je dichtslaat. Dat heeft te maken met hoe jij persoonlijk werkt en dat is in dit geval lastig te schatten, daar ik je nooit gemeet heb
9 maanden thuis nu, met behoud van salarisquote:Op zondag 6 maart 2016 19:40 schreef ToT het volgende:
[..]
Ik ben al een paar jaar arbeidsongeschikt door een burnout vanwege dit soort shit + nog veel privéproblemen.
Toen is bij mij ADHD en Asperger geconstateerd.
Ik heb altijd al wel gemerkt dat een werkomgeving gewoon slopend voor mij is. Had ik met school ook al. Maar toch alsmaar stug door blijven zetten, en doorgaan, en doorgaan, en doorgaan tot je echt volledig knapt.
Top! Bij mij heeft de diagnose zelf juist veel geholpen, aangezien ik daardoor de juiste hulp kon krijgen en een aantal therapieën waar ik me EIN-DE-LIJK in kon vinden.quote:Op zondag 6 maart 2016 20:30 schreef Droopie het volgende:
[..]
9 maanden thuis nu, met behoud van salaris
Ga volgende week weer beginnen via 2e spoor.
Ben benieuwd of het weer gaat lukken allemaal, heb er vertrouwen in.
ADHD heb ik alle sympthonen van, maar niet in de jeugd dus dat viel af. Na 1 jaar had ik van een heleboel een beetje, toen ben ikzelf opzoek gegaan naar goede ggz-instelling en gezegd stop met diagnoses en luister en help gewoon.
Dat heeft heel goed uitgepakt
Vetgedrukte vind ik echt jammer om te horen. Vind 't ook jammer dat ik je hier niet echt advies over geven kan.quote:Op zondag 6 maart 2016 20:25 schreef ToT het volgende:
[..]
Ja als ik echt met de vuist op tafel sla kan ik mijn gelijk gelukkig vaak toch wel krijgen.
En als de ander gelijk blijkt te hebben, sla ik volledig dicht.
Maar het gaat nu allemaal te diep; ik maakte alleen een opmerking over iets wat iemand hier zei.
Ja zolang ik gewoon niet te veel stress in m'n leven heb en niet te veel met autoritaire personen in contact kom, gaat het verder allemaal wel. Gewoon m'n eigen ding doen, omgaan met mensen waar ik mee om WIL gaan en niet waar ik verplicht 40 uur per week om MOET gaan en me tegenover hen moet verantwoorden en dergelijke.quote:Op zondag 6 maart 2016 20:40 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Vetgedrukte vind ik echt jammer om te horen. Vind 't ook jammer dat ik je hier niet echt advies over geven kan.
@rest: Tis per DM afgewikkeld
Ik heb zelf de diagnose gesteld haha en ben daar op gaan zoeken.quote:Op zondag 6 maart 2016 20:32 schreef ToT het volgende:
[..]
Top! Bij mij heeft de diagnose zelf juist veel geholpen, aangezien ik daardoor de juiste hulp kon krijgen en een aantal therapieën waar ik me EIN-DE-LIJK in kon vinden.
Alles wat ik tot dat moment had gehad, ging om randverschijnselen van de problemen, maar gingen nooit om de kern van de zaak.
Dit!quote:Op zondag 6 maart 2016 20:42 schreef ToT het volgende:
[..]
Ja zolang ik gewoon niet te veel stress in m'n leven heb en niet te veel met autoritaire personen in contact kom, gaat het verder allemaal wel. Gewoon m'n eigen ding doen, omgaan met mensen waar ik mee om WIL gaan en niet waar ik verplicht 40 uur per week om MOET gaan en me tegenover hen moet verantwoorden en dergelijke.
Daarom is mijn plan nog 2 jaar te werken en opleiding te doen en dan stoppen onder een baas te werkenquote:Op zondag 6 maart 2016 20:42 schreef ToT het volgende:
[..]
Ja zolang ik gewoon niet te veel stress in m'n leven heb en niet te veel met autoritaire personen in contact kom, gaat het verder allemaal wel. Gewoon m'n eigen ding doen, omgaan met mensen waar ik mee om WIL gaan en niet waar ik verplicht 40 uur per week om MOET gaan en me tegenover hen moet verantwoorden en dergelijke.
Je moet een uur reizen voor je therapeut?quote:Op zondag 6 maart 2016 20:43 schreef Droopie het volgende:
[..]
Ik heb zelf de diagnose gesteld haha en ben daar op gaan zoeken.
Bij die intake gezegd nou schrijf dit maar aan de zorgverzekeraar om te declareren en dit is mijn verhaal.
Dus, het is wel een uur reizen maar meer dan waard.
Super!quote:Op zondag 6 maart 2016 20:45 schreef Droopie het volgende:
[..]
Daarom is mijn plan nog 2 jaar te werken en opleiding te doen en dan stoppen onder een baas te werken
Ja terwijl ik zelf al in een grote stad woon..Maar daar vond ik niet de oplossing die ik zochtquote:Op zondag 6 maart 2016 20:45 schreef ToT het volgende:
[..]
Je moet een uur reizen voor je therapeut?
Wel fijn dat die zo meegaat in wat je zegt!
Ik wil de opleiding counselor doen met mijn ervaring en dan stoppen met stressvol werk om depressies en angst te vermijdenquote:Op zondag 6 maart 2016 20:46 schreef ToT het volgende:
[..]
Super!
Tja ik heb 15 verschillende banen gehad en telkens ging het mis.
Alleen wijken we nu wel meer en meer van "Depressie en angst" af.
Het gaat bij mij niet om discussies en argumenten.quote:Op zondag 6 maart 2016 18:25 schreef ToT het volgende:
[..]
Ja met therapie wordt er vaak wel gezegd dat het goed is om later nog een keer terug te komen op de situatie, maar mijn persoonlijke ervaring leert dat je dan gewoon weer de wind van voren krijgt: "Ik HAD je toch al verteld dat....." enz.
Dan zijn ze vaak doof voor je argumenten waar je dan alsnog mee komt aandragen.
Wat betreft in extreme situaties door paniek dingen zeggen die niet kloppen; dat overkomt me gelukkig maar zelden hoor.
Wat voor problemen heb je met schrijven dan? Ik dacht dat je schriftelijk er toch juist wel vrij goed uit kwam?
Ja. Ook door simpele vragen kan ik in 'paniek' (chaos in mijn hoofd) raken als ze onverwacht zijn, dan heb ik even de tijd nodig om het te verwerken. Maar dat is wat anders dan een completely blank mind waar ik het over heb.quote:Op zondag 6 maart 2016 19:15 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Heb je meer last van die 'blokkades' wanneer de vragen (en bijgevoegde verhalen etc) heel ingewikkeld worden?
Heb je hier over het algemeen gesproken minder last van wanneer iemand je juist een heel makkelijke vraag stelt?
En welk type vragen zijn voor jou juist heel makkelijk? Zijn dat de antwoorden die je er zo uit kunt flappen? (zoals "Weet je hoe laat het is?"
Ik vind 'ik weet het niet' toch makkelijker, ik zeg het namelijk heel vaak en als ik steeds moet zeggen dat ik niet kan nadenken komt dat wel heel stom over.quote:Als je het antwoord om de één of andere reden niet (goed) kunt geven en (uiteindelijk) "Ik weet het niet" terugzegt (wat feitelijk niet echt helemaal in overeenstemming is met dat wat je wilde zeggen omdat je om de één of andere ondefineerbare vage reden het idee dat je hebt niet via communicatie overgebracht krijgt) en daar vervolgens niet tevreden mee bent, dan is één iets wat je zou kunnen proberen je "Ik weet het niet" te herformuleren naar een antwoord wat enerzijds wel/beter klopt en anderzijds makkelijker uit te spreken is (voor mezelf is dit gewoonlijk klakkeloos de waarheid eruit gooien), bijvoorbeeld een "Ik weet niet zo goed wat ik hierop moet zeggen" of "Ik heb wel een idee/gevoel in m'n hoofd, maar krijg het niet voor elkaar iets te bedenken waarmee ik dat idee/gevoel op de juiste manier kan overbrengen". Beetje zoiets.
Het voordeel van klakkeloos de waarheid eruit gooien t.o.v. "Ik weet het niet" zeggen, is dat je preciezer aangeeft wat zich op dat moment in jou afspeelt en daarmee maak je je praatpartner beter duidelijk waar het bij het geven van je antwoord vast aan het lopen is. Je moet zelf maar kijken of dit voor jou te overwegen valt en eventueel bij wie (hulpverlener?).
Als ik even de juiste woorden niet kan vinden, vul ik het soms maar met "dinges" aan, das een beetje een soort "opvulwoord", kan eventueel later wel melden wat ik daarmee bedoelde (maar meestal weet die ander dat tegen die tijd zelf al, vanwege de context).
Ja, maar dat hoeft niet te betekenen dat je afwijkt van de essentie en je verhaal te lang wordt. Dat is niet mijn probleem.quote:En nog even een vraagje: Probeer je in principe zo volledig mogelijk te zijn in je antwoorden? Zo ja, dan is dit iets waar ikzelf vaak tegenaan liep en dat heb ik goed opgelost door (zodra dingen erg uitgebreid en/of gedetailleerd worden en ik liefst zo volledig mogelijk wil zijn) dingen simpel te houden, tot de essentie terug te brengen. Vaak zijn meerdere vragen bijvoorbeeld eigenlijk een aaneenschakeling van vragen die eigenlijk allemaal wel met elkaar te maken hebben. Dan beantwoord ik de vragen niet letterlijk per vraag, maar geef ik antwoord op het onderwerp dat de ander met mij wil bespreken. Op deze manier kan ik in elk geval het belangrijkste beantwoorden. Maar ik weet niet zeker of dit bij jou ook zo werkt.
Dat kan ik dus op dat moment niet zeggen omdat ik niet helder kan denken.quote:[..]
Gewoon de waarheid eruit flappen. Dus ook wanneer je "vastloopt" of er niet doorheen kunt komen. Das tenminste wat ik tegenwoordig doe (heb 't hierboven al wat beschreven). Dus als iemand mij iets vraagt en ik ben daardoor behoorlijk verbouwereerd, dan zal ik wsl "Eh...ik ben best wel verbouwereerd!" en daarna eventueel zelf gerichte vragen stellen om erachter te komen wat die ander nou -eigenlijk- van mij wil weten.
Tweede tip is dus dingen terugbrengen tot de essentie
[..]
Als je weet dat je een slecht voorbeeld geeft (en dus eigenlijk niet helemaal tevreden bent met het huidige resultaat), dan zou je aan dat slechte voorbeeld nog kunnen toevoegen dat je wel weet dat het voorbeeld beter had gekund, maar dat je op dat moment gewoon even niets beters te binnen schoot.
Dan kan ik dus niet, aangezien ik bijna volledig blokkeer.quote:[..]
Dit is ook heel lastig. Tis een beetje vergelijkbaar met 'teveel hooi op je vork nemen' in de zin van een te grote hap in een enkele keer willen doen.
Ik zal even een kleine opsomming geven van m'n tips:
-Dingen tot de essentie terugbrengen (eventueel die essentie terugkoppelen aan praatpartner)
-Gewoon letterlijk de waarheid eruit flappen, beter in elk geval half-goed dan gegarandeerd half-fout.
-Als je vastloopt (klinkt een beetje stom dat woord, maar kan ff niks beters bedenken zo snel ), gewoon beschrijven wat zich op dat moment in je hoofd afspeelt, desnoods geef je een vage omschrijving, dan kan de ander wellicht zelfs gaan meepuzzelen
Er is vast nog wel meer, maar weet ik effe niet meer.
Helaas is die leefwijze niet voor iedereen mogelijk.quote:Op zondag 6 maart 2016 20:45 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Dit!
Iedereen: Dit uitprinten en inlijsten
Top!
Ik vind dat toch beter dan dat mensen zich agressief gaan gedragen omdat ze niet weten wat ze anders moeten doen. En dan kun je ook niet echt iets zeggen waar je later spijt van krijgt. Dat is dan weer het voordeel.quote:Op zondag 6 maart 2016 20:46 schreef zomie het volgende:
Ik wil op diverse posts reageren, maar t gaat te snel hier nu.
Ik ken het 'belastende' van werk en van allerlei dingen waarbij anderen betrokken zijn (ruzie, meningsverschillen, stress afreageren, enz) En daar kan ik ook van dichtslaan. Even niet meer weten wat te zeggen.
hmm, dit voelt als n halve post, sorry.
@Kuo: het klinkt toch ook als stress/overbelasting. Zou dat een rol kunnen spelen?
quote:Op zondag 6 maart 2016 20:55 schreef kuolema het volgende:
[..]
Het gaat bij mij niet om discussies en argumenten.
Op zich heb ik geen moeite met schrijven.
Het probleem ligt bij mijn concentratie, die flink vermindert als mijn stemming slechter wordt. Ik kan heel lang bezig zijn met een eenvoudige post omdat ik mijn focus steeds verlies en zodra ik ergens goed over moet nadenken lukt dat dus niet. Mijn hoofd is gewoon leeg. En tegelijkertijd helemaal vol.
[..]
Ja. Ook door simpele vragen kan ik in 'paniek' (chaos in mijn hoofd) raken als ze onverwacht zijn, dan heb ik even de tijd nodig om het te verwerken. Maar dat is wat anders dan een completely blank mind waar ik het over heb.
[..]
Ik vind 'ik weet het niet' toch makkelijker, ik zeg het namelijk heel vaak en als ik steeds moet zeggen dat ik niet kan nadenken komt dat wel heel stom over.
[..]
Ja, maar dat hoeft niet te betekenen dat je afwijkt van de essentie en je verhaal te lang wordt. Dat is niet mijn probleem.
[..]
Dat kan ik dus op dat moment niet zeggen omdat ik niet helder kan denken.
[..]
Dan kan ik dus niet, aangezien ik bijna volledig blokkeer.
Oké, jammer dat je verder niet veel hebt aan mijn tips. Bij mij werkt het klakkeloos de waarheid eruit lullen wel goed, omdat ik dan alleen nog maar met feiten rekening hoef te houden, voor mij denkt dat dus makkelijk want ik hoef verder nergens over na te denken. Ik kan verder geen simpele trucjes bedenken waar je wat aan zou kunnen hebben in jouw omstandigheden, niet op die momenten zelf in elk geval.quote:Op zondag 6 maart 2016 20:59 schreef kuolema het volgende:
[..]
Helaas is die leefwijze niet voor iedereen mogelijk.
[..]
Ik vind dat toch beter dan dat mensen zich agressief gaan gedragen omdat ze niet weten wat ze anders moeten doen. En dan kun je ook niet echt iets zeggen waar je later spijt van krijgt. Dat is dan weer het voordeel.
Het niet kunnen nadenken is bij mij een kenmerk van depressie. Na ja, ik kan natuurlijk nog wel nadenken
Bij wat voor soort vragen krijg je deze blanco's eigenlijk?quote:[..]
Ja. Ook door simpele vragen kan ik in 'paniek' (chaos in mijn hoofd) raken als ze onverwacht zijn, dan heb ik even de tijd nodig om het te verwerken. Maar dat is wat anders dan een completely blank mind waar ik het over heb.
Bedankt voor de moeite .quote:Op zondag 6 maart 2016 21:55 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
[..]
Oké, jammer dat je verder niet veel hebt aan mijn tips. Bij mij werkt het klakkeloos de waarheid eruit lullen wel goed, omdat ik dan alleen nog maar met feiten rekening hoef te houden, voor mij denkt dat dus makkelijk want ik hoef verder nergens over na te denken. Ik kan verder geen simpele trucjes bedenken waar je wat aan zou kunnen hebben in jouw omstandigheden, niet op die momenten zelf in elk geval.
Als mijn hoofd blanco is, dan maak ik er vaak maar een grapje van (tis niet alsof er op zulke momenten nog meer in zit voor mij ). Dit gaat mij vrij makkelijk af en is bij mij een soort standaardreactie geworden die bij anderen vaak nog wel "leukig" valt (vroeger zei ik dan gewoon niks, maar de responses zijn op mijn huidige manier veel beter). Als dit mij ook niet meer lukt, dan valt anderen op dat ik als het ware in het luchtledige zit te staren (is door ritalin sterk verminderd btw).
Even voor de duidelijkheid:
Je gaf aan dat je hier meer last van wanneer je depressief bent. Heb je ook last van die volledige blokkades wanneer je niet depressief bent?
Ah crap, heb 't verkeerde weggehaald
Naja, in elk geval, als je (gebrek aan) energie een belangrijke trigger is, dan zou het wellicht handiger zijn om daar eens naar te gaan kijken, want je kunt nog zoveel trucjes bedenken om toch een "niet-stomme" reactie te geven, maar uiteindelijk lost dat de achterliggende oorzaak/oorzaken niet op.
[..]
Bij wat voor soort vragen krijg je deze blanco's eigenlijk?
En als je eerlijk zegt dat je af en toe niet weet hoe je moet reageren? Want het 'aardig gevonden willen worden' geeft ook stress en kan die blokkades juist oproepen lijkt me.quote:Op zondag 6 maart 2016 23:16 schreef kuolema het volgende:
[..]
Bedankt voor de moeite .
Ik ben maar een paar weken per jaar niet depressief Maar wat ik bedoel is als het echt slechter gaat. Ja, als het beter gaat heb ik die blokkades ook, als ik gespannen ben.
Ik heb geen idee hoe ik van gebrek aan energie af kom. Medicijnen helpen niet, andere behandeling heeft ook niet geholpen. Ik blijf activiteiten ondernemen. Maar dat maakt ook niet uit.
Wat voor vragen? Pff, lastig, ik kan geen voorbeelden bedenken. Daar ben ik ook altijd slecht in. Oh, wacht: dit soort vragen dus! Alles waarvoor ik moet nadenken. Het maakt niet uit wat het onderwerp is. Als iemand vraagt wat ik vorige week heb gedaan. Hoe ik me voelde. Waarom ik iets wel of niet doe. Hoe het gaat (rotvraag). Wat mijn mening is over iets. Sowieso heb ik altijd moeite met open vragen.
Dit dekt de lading niet helemaal, maar ik weet niet hoe ik het verder kan uitleggen.
Het moeilijkste vind ik om te reageren op een verhaal van een ander dat geen duidelijke vragen bij me oproept. Van nature reageer ik dan gewoon niet. Maar ja, dat is niet zo aardig.
Ik ben nu dus ook weer zo gefrustreerd dat ik niet kan uitleggen hoe ik het bedoel.
Een paar maanden terug vroeg ik m'n moeder en een paar behandelaars al waarom ik zo graag gemogen wil worden. Want ben tot de conclusie gekomen dat het nauwelijks voordeel heeft (de meesten zien het toch niet) en er wordt grof misbruik van gemaakt. Het is voor mij ook een beetje een verslaving, of althans de manier waarop ik die emotie nu uit. Want wat levert het me nou op?quote:Op maandag 7 maart 2016 21:01 schreef zomie het volgende:
[..]
En als je eerlijk zegt dat je af en toe niet weet hoe je moet reageren? Want het 'aardig gevonden willen worden' geeft ook stress en kan die blokkades juist oproepen lijkt me.
Korte samenvatting is dat ik chronisch ziek ben, heb eind 2014 m'n diagnose gehad, fibromyalgie.quote:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Helaas welquote:Op dinsdag 8 maart 2016 22:45 schreef Fripsel het volgende:
Zijn er hier mensen die ervaring hebben met paniekaanvallen?
Maar weet je niet wat je denkt? Of denk je bij open vragen zo veel verschillende dingen dat je niet kunt kiezen wat je wil/ moet antwoorden en dan blanco blijft?quote:Op zondag 6 maart 2016 23:16 schreef kuolema het volgende:
[..]
Bedankt voor de moeite .
Ik ben maar een paar weken per jaar niet depressief Maar wat ik bedoel is als het echt slechter gaat. Ja, als het beter gaat heb ik die blokkades ook, als ik gespannen ben.
Ik heb geen idee hoe ik van gebrek aan energie af kom. Medicijnen helpen niet, andere behandeling heeft ook niet geholpen. Ik blijf activiteiten ondernemen. Maar dat maakt ook niet uit.
Wat voor vragen? Pff, lastig, ik kan geen voorbeelden bedenken. Daar ben ik ook altijd slecht in. Oh, wacht: dit soort vragen dus! Alles waarvoor ik moet nadenken. Het maakt niet uit wat het onderwerp is. Als iemand vraagt wat ik vorige week heb gedaan. Hoe ik me voelde. Waarom ik iets wel of niet doe. Hoe het gaat (rotvraag). Wat mijn mening is over iets. Sowieso heb ik altijd moeite met open vragen.
Dit dekt de lading niet helemaal, maar ik weet niet hoe ik het verder kan uitleggen.
Het moeilijkste vind ik om te reageren op een verhaal van een ander dat geen duidelijke vragen bij me oproept. Van nature reageer ik dan gewoon niet. Maar ja, dat is niet zo aardig.
Ik ben nu dus ook weer zo gefrustreerd dat ik niet kan uitleggen hoe ik het bedoel.
Ik denk dat met een beetje sceptisch zijn niets mis is, houd je wakker. Aan de andere kant als iets je alleen maar tegen staat is de kans van slagen ook niet zo groot. De meeste mensen hebben wel meerdere therapeuten/ verschillende therapieën/ soorten medicatie moeten proberen tot er iets aansloeg. Sterkte. Paniekaanvallen zijn kut.quote:Op woensdag 9 maart 2016 16:52 schreef Fripsel het volgende:
Ik moet zeggen, ik ben ook wel een beetje huiverig aan het worden voor psychologen
M'n eerste in het revalidatiecentrum, kon niks anders dan "oooooh meisje wat erg en je bent nog zo jong roepen" en vond een zonnig terrasje in de stad meerdere keren een goede plek voor een sessie.
En de tweede was dus echt van de Mindfullness. En mijn Mindfullness riviertje is ondertussen een beek met in m'n hoofd verzopen medisch personeel. Niet echt, maar het idee voelt gewoon lekker soms
Ik heb ook last (gehad) van paniekaanvallen, zo erg dat het van mij allemaal niet meer hoefde. Ben naar de dokter gegaan en die vroeg wat ik wilde, gevraagd om professionele hulp en werd doorverwezen naar psycholoog (was vorig jaar, was 23).quote:Op woensdag 9 maart 2016 16:52 schreef Fripsel het volgende:
Ik moet zeggen, ik ben ook wel een beetje huiverig aan het worden voor psychologen
M'n eerste in het revalidatiecentrum, kon niks anders dan "oooooh meisje wat erg en je bent nog zo jong roepen" en vond een zonnig terrasje in de stad meerdere keren een goede plek voor een sessie.
En de tweede was dus echt van de Mindfullness. En mijn Mindfullness riviertje is ondertussen een beek met in m'n hoofd verzopen medisch personeel. Niet echt, maar het idee voelt gewoon lekker soms
Ik was vorige week al bij de huisarts geweest. Maar voor een doorverwijzing moest ik eerst nog langs de "maatschappelijk werker" van de praktijk, weet de officiële titel even niet.quote:Op woensdag 9 maart 2016 20:24 schreef Donnie-Brasco het volgende:
[..]
Ik heb ook last (gehad) van paniekaanvallen, zo erg dat het van mij allemaal niet meer hoefde. Ben naar de dokter gegaan en die vroeg wat ik wilde, gevraagd om professionele hulp en werd doorverwezen naar psycholoog (was vorig jaar, was 23).
Ben daar erg goed geholpen, gewoon intake gesprek gehad, is toen paniekstoornis met agorafobie vastgesteld. Daarna eerst uitgelegd gekregen wat het precies is, waardoor het komt (lichaam technisch gezien) en daarna gewoon behandeling gekregen. Hoe een paniekaanval te stoppen en rustig te worden, en belangrijker nog wat ik kan doen om het te voorkomen. Ben nu bijna 9 maanden paniek vrij.
Mindfullnes en dergelijke dus geen ervaring mee, het zielig gevonden worden ook niet, ben ik ook heel blij mee, ik betaalde niet voor een aai over mijn bol, maar om geholpen te worden.
Kan natuurlijk ook verschillen per huisarts, mij werd wel gevraagd wat ik verwachte en wat ik wilde. Gezegd dat ik wilde leren om de paniekaanvallen te controleren, toen werd er nog specifiek gevraagd of ik medicatie wilde, maar heb toen wel aangegeven dat zoveel mogelijk te willen uitsluiten en liefste niks wilde hebben. Binnen 5 minuten was er toen een doorverwijzing geregeld.quote:Op woensdag 9 maart 2016 20:51 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Ik was vorige week al bij de huisarts geweest. Maar voor een doorverwijzing moest ik eerst nog langs de "maatschappelijk werker" van de praktijk, weet de officiële titel even niet.
Nou toen ik zei dat ik hulp wilde omdat ik mezeld niet meer bij elkaar hield was dat toch niet goed genoeg hoor, wat voor hulp verwachtte ik dan, en wat wilde ik dan. En wat moesten ze dan voor me doen. Mijn vriend zegt "ja daarvoor komen we bij U he, we weten het niet meer". "Ja maar je weet toch wel waarvoor u komt". Vriend wijst naar mij, die ondertussen al weer in een zenuwinzinking huilaanval is gestort want ik zat toen toch echt op m'n laagst "ze heeft hulp nodig".
En toen waren wij opeens vijandig omdat ik zei dat ik me al heel lang nergens serieus genomen voel, hier vaak zat heb gezeten voor slaapproblemen, pijn, dat het niet ging met m'n gezondheid en m'n leven, en ik word iedere keer naar huis gestuurd "je bent te jong voor medicijnen". Dus ik weet het niet meer.
Dus ik heb er echt een heel hard hoofd in ik heb daar zo vaak met een open houding gezeten, jaren fysio gevolgd, milde bullshit pijnstillers van de huisarts geprobeerd "want het sterke spul gaan we niet doen. Je moet nog heel veel jaar mee". En op het moment dat ik instort ben ik de vijand? Jullie hebben ooit met me samen willen werken ja!!?!!!!!?
Ja daar heb ik wat aan, dat ik nog wel even mee moet, als alle ellende en beperkingen, pijn en slaapproblemen ervoor zorgen dat ik nog geen jaar meer mee wil op deze manier.
Sorry maar het moet er echt gewoon even allemaal uitgegooid gekwakt gesmeten geschreeuwd gehuild worden.
Dat zijn wel nare ervaringen ja..quote:Op woensdag 9 maart 2016 16:52 schreef Fripsel het volgende:
Ik moet zeggen, ik ben ook wel een beetje huiverig aan het worden voor psychologen
M'n eerste in het revalidatiecentrum, kon niks anders dan "oooooh meisje wat erg en je bent nog zo jong roepen" en vond een zonnig terrasje in de stad meerdere keren een goede plek voor een sessie.
En de tweede was dus echt van de Mindfullness. En mijn Mindfullness riviertje is ondertussen een beek met in m'n hoofd verzopen medisch personeel. Niet echt, maar het idee voelt gewoon lekker soms
Heb je wel een goede band met je huisarts of was die het die je vijandig noemde? Want dan zou ik proberen een vervanger/andere te krijgen. En als die het niet was, ga daar naar terug en leg het probleem uit.quote:Op woensdag 9 maart 2016 20:57 schreef Fripsel het volgende:
Moet ik nog bijzeggen dat mijn huisarts had gezegd dat wij naar die man moesten om te kijken wat er mogelijk was.
En ik kwam daar dus echt binnen bij een man die verwachtte dat ik hem ging vertellen wat we gingen doen. Dat weet ik toch niet? Daarvoor kom ik toch bij u? Ik ben toch geen kenner in de psychologen wereld en wat de plekken zijn waar ik terecht kan. Je hebt een meisje tegen over je zitten wat gister in elkaar gestort is in de praktijk en wat met kalmeringspillen weer rustig gemaakt is. Dan moet ik binnen een dag alles op een rijtje hebben en dat helemaal uitgezocht hebben.
Sorry ben ik nou gek of..?
Nee dat was een praktijkondersteunend nog iets.quote:Op woensdag 9 maart 2016 21:24 schreef zomie het volgende:
[..]
Heb je wel een goede band met je huisarts of was die het die je vijandig noemde? Want dan zou ik proberen een vervanger/andere te krijgen. En als die het niet was, ga daar naar terug en leg het probleem uit.
Om ze vergoed te krijgen moest je weer een speciaal bewijs van de psychiater/dokter geloof ik. Maar ik weet ook allemaal niet hoe dat zit. Ik ben best uitgebreid verzekerd (en daar betaal ik ook 130 per maand voor) en ik tik nog 9 van de 10 keer m'n zooi bij de apotheek af.quote:Op donderdag 10 maart 2016 01:20 schreef Droopie het volgende:
Wat apart dat je voor die Alprozolam moest betalen.
Bij mij kwam de dokter binnen 2 minuten, toen ik een burn-out had, met alprozolam..
"Oh even een time-out" en hoppa een pakketje mee zonder bijbetaling.
En iedere keer een herhaalrecept gekregen.
Ik ben nu na een kuur van 9 maanden 😂 nu een week zonder alprozolam, dat 'afkicken' was best pittig en ik merk dat het veel gedempt heeft en dat komt allemaal weer los.
Gelukkig is mijn situatie weer stabieler, dus heb ik nu minder klachten, maar er zijn wel opnieuw milde angsten en onzekerheid in mij geslopen.
Heel apart, het kan zijn dat het komt door de kosten van eerste uitgifte a 13,50 en mocht je nu een nieuw recept vragen kan het zijn dat je slechts 6,50 betaald ongeacht of je er nu 10 of 30 krijgt.quote:Op donderdag 10 maart 2016 01:22 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Om ze vergoed te krijgen moest je weer een speciaal bewijs van de psychiater/dokter geloof ik. Maar ik weet ook allemaal niet hoe dat zit. Ik ben best uitgebreid verzekerd (en daar betaal ik ook 130 per maand voor) en ik tik nog 9 van de 10 keer m'n zooi bij de apotheek af.
Je kan niet meteen antwoorden krijgen mup.quote:Op donderdag 10 maart 2016 08:24 schreef Fripsel het volgende:
Ok dit is niet goed
Gister kon ik voor het eerst dit jaar naar m'n schoonmoeder toe, omdat ik niet werk. Maar toen ik daar zat ging het goed mis. Paniek in m'n hoofd en het enige wat ik kon zeggen was dat ik naar huis wilde ik sloeg helemaal dicht.
En nu moet ik straks naar de fysio en m'n moeder. En ik had het vroeger heerlijk gevonden om in het zonnetje door de polder op m'n scooter.. Maar m'n hart klopt al in m'n keel bij het idee.
Ik ken mezelf zo niet meer. Niemand snapt het ook hier. Ik zelf ook niet.
Kan je moeder niet naar jou komen en volgens mij moet je niets momenteel.quote:Op donderdag 10 maart 2016 08:24 schreef Fripsel het volgende:
Ok dit is niet goed
Gister kon ik voor het eerst dit jaar naar m'n schoonmoeder toe, omdat ik niet werk. Maar toen ik daar zat ging het goed mis. Paniek in m'n hoofd en het enige wat ik kon zeggen was dat ik naar huis wilde ik sloeg helemaal dicht.
En nu moet ik straks naar de fysio en m'n moeder. En ik had het vroeger heerlijk gevonden om in het zonnetje door de polder op m'n scooter.. Maar m'n hart klopt al in m'n keel bij het idee.
Ik ken mezelf zo niet meer. Niemand snapt het ook hier. Ik zelf ook niet.
Nou de meneer die er voor opgeleid was verwachtte anders wel in ene alle antwoorden van mequote:Op donderdag 10 maart 2016 08:34 schreef hardromacore2.0 het volgende:
[..]
Je kan niet meteen antwoorden krijgen mup.
Dat is ook een nare tegenvaller. Dan voel je je al kut en dan word je niet serieus genomen.quote:Op donderdag 10 maart 2016 08:39 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Nou de meneer die er voor opgeleid was verwachtte anders wel in ene alle antwoorden van me
Mijn moeder dat is lastig. We zouden naar de bios gaan en waar was ik eigenlijk heel blij mee, want dan konden we niet teveel praten sowieso praten, er komt echt amper wat m'n strot uit op het moment, of het is "blije" onzin die nergens over gaat. Maar m'n moeder in huis halen, daar moet ik niet aan denken. Ik heb niet zoveel mensen om me heen waar ik echt intensief contact mee heb ofzo.quote:Op donderdag 10 maart 2016 08:36 schreef Droopie het volgende:
[..]
Kan je moeder niet naar jou komen en volgens mij moet je niets momenteel.
Nu lijkt het me niet verstandig om de hele maand maart alleen thuis te zitten, maar niets moet, als je verward op een scooter zit is dat ook niet fijn.
Geef je grenzen en behoeftes aan.quote:Op donderdag 10 maart 2016 08:43 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Mijn moeder dat is lastig. We zouden naar de bios gaan en waar was ik eigenlijk heel blij mee, want dan konden we niet teveel praten sowieso praten, er komt echt amper wat m'n strot uit op het moment, of het is "blije" onzin die nergens over gaat. Maar m'n moeder in huis halen, daar moet ik niet aan denken. Ik heb niet zoveel mensen om me heen waar ik echt intensief contact mee heb ofzo.
M'n buuf. Maar die is op dit moment onderweg voor een abortus en daarna gaat ze naar d'r ouders verhuizen. Dat was de enige waar ik wist, daar kan ik binnenvallen. Mag ik praten, of alleen maar met d'r zoontje spelen, of naar haar geklets luisteren. En nu is ze weg straks en het is voor haar ook allemaal al erg genoeg.
En ik zou eigenlijk naar m'n date gaan morgen. Maar ook daarvan weet ik niet of ik het durf. Ik moet 1,5 uur in de trein zitten.
Hij probeerde waarschijnlijk gewoon informatie los te krijgen.quote:Op donderdag 10 maart 2016 08:39 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Nou de meneer die er voor opgeleid was verwachtte anders wel in ene alle antwoorden van me
Ik zou alles wat nu voelt als 'te moeilijk' even de komende dagen uitstellen. En ik zou toch terug gaan naar de nieuwe huisarts, of die moet ook zo moeilijk zijn? Ik heb ook ervaring met artsen die niks serieus nemen, maar op gegeven moment komt er eentje die dat wel doetquote:Op donderdag 10 maart 2016 08:43 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Mijn moeder dat is lastig. We zouden naar de bios gaan en waar was ik eigenlijk heel blij mee, want dan konden we niet teveel praten sowieso praten, er komt echt amper wat m'n strot uit op het moment, of het is "blije" onzin die nergens over gaat. Maar m'n moeder in huis halen, daar moet ik niet aan denken. Ik heb niet zoveel mensen om me heen waar ik echt intensief contact mee heb ofzo.
M'n buuf. Maar die is op dit moment onderweg voor een abortus en daarna gaat ze naar d'r ouders verhuizen. Dat was de enige waar ik wist, daar kan ik binnenvallen. Mag ik praten, of alleen maar met d'r zoontje spelen, of naar haar geklets luisteren. En nu is ze weg straks en het is voor haar ook allemaal al erg genoeg.
En ik zou eigenlijk naar m'n date gaan morgen. Maar ook daarvan weet ik niet of ik het durf. Ik moet 1,5 uur in de trein zitten.
Dat ging altijd goed maar ik ben nu bang dat ik daar een paniekaanval ga krijgen.. In de trein.quote:Op donderdag 10 maart 2016 09:24 schreef hardromacore2.0 het volgende:
Wat doet anderhalf uur (x2?) treinen met jou?
Is een date sowieso op dit moment goed?
Dat is zo moeilijk om te zeggen. Of het gaat goed en je bent opgelucht, of het valt tegen en je raakt ontmoedigd.quote:Op donderdag 10 maart 2016 11:02 schreef Fripsel het volgende:
Word het van uitstellen niet alleen maar erger? Dat ik straks helemaal niet meer durf?
Kan hij dan niet deze keer naar jou toekomen?quote:Op donderdag 10 maart 2016 11:04 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Dat ging altijd goed maar ik ben nu bang dat ik daar een paniekaanval ga krijgen.. In de trein.
En mijn "date" zie ik al een tijdje en is een hele lieve slimme man, die me heel goed rustig krijgt. Dus ja dat is goed voor me
Hij heeft me de laatste 3x al opgehaald/is hier geweest maar ik zal ook terug moeten.quote:Op donderdag 10 maart 2016 11:07 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Kan hij dan niet deze keer naar jou toekomen?
Omdat je het eerder hebt meegemaakt?quote:Op donderdag 10 maart 2016 11:15 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Hij heeft me de laatste 3x al opgehaald/is hier geweest maar ik zal ook terug moeten.
Mijn vriend is ook wel heel lief geweest weer heeft de dokter voor me gebeld voor een nieuw recept en z'n pinpas voor me achtergelaten
Ik heb wel een "plan" trouwens. Week geleden is er een doorverwijzing naar de GGZ gedaan, en daar wacht ik nu dus op een telefoontje van. Maandag ging het iets beter met me, en had ik allemaal heel goed bedacht wat ik er ging doen. Dat ik alles van de laatste jaren er eens uit moet gooien, ik moet m'n vertrouwen in de medische wereld terugvinden. En vertrouwen in mezelf. En vooral een beter beeld van wat ik wel en niet kan door de fibro zodat ik weet waar m'n lat mag liggen en niet "waar hij hoort te liggen volgens de maatschappij". Ik dacht dat die paniek eenmalig was. Maar nu kom ik erachter dat het continue aanwezig blijft op de achtergrond, en dat icm de wachttijden maakt me bang.
Ik ben bang dat er over 1 maand echt niks meer van me over is. Geen eetlust, nachtelijk zweten, tintelingen in lippen en handen. Hartkloppingen, hyperventileren etc.
Nee juist omdat ik iemand was waar het niet gek genoeg voor kon ik ben helemaal geen stress/paniek lijer. Ik was eindverantwoordelijke voor een jeugdkamp van 45 man, en stond gerust een uur te presenteren voor een collegezaal. Ik had aan het begin van de week ook juist wel een beetje zin in deze week, rustig sporten bij de fysio (als ik mezelf er nu heen krijg, ga ik maar vragen om ademhalingsoefeningen. Maar die man kent me ook weer veel te goed en dan ben ik bang dat ik daar ook weer instort als hij doorvraagt. Is het stom om hem alvast te mailen en te vertellen wat er gebeurd is de laatste paar weken? M'n fysiek is heel erg achteruitgegaan en ik weet dat hij gewoon gaat schrikken. Hij heeft me als meisje van 100 kg binnen zien komen, bij 63 kg gezegd dat ik toch echt wel klaar was. Maar door het ziek zijn etc. Ben ik nog meer afgevallen en de stress zit me nu ook zo hoog dat eten me moeite kost. Ik plan het in, en probeer het wel. Ik wil niet daar ook weer in een waterval veranderen).quote:Op donderdag 10 maart 2016 11:21 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Omdat je het eerder hebt meegemaakt?
Je bent dus al goed bezig, je hebt fijne mensen om je heen. Alleen neemt de paniek en de angst voor de angst je nu in beslag. Dat gaat weer over. Dat vertrouwen komt weer terug.
Ja alleen, dat is serieus het enige waar ik succesvol mee ben geweest de laatste laar jaar dus dat dat nu weer "misgaat", aaarghquote:Op donderdag 10 maart 2016 11:34 schreef Lienekien het volgende:
Doe maar. Leg hem gewoon je probleem en je twijfels voor. Hulp vragen is goed.
Wat goed dat je zoveel kilo's kwijt bent, trouwens. Maar je zal ook de eerste niet zijn die een beetje doorslaat naar de andere kant.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |