Depressie & Angst #133

quote:

Op zondag 6 maart 2016 07:30 schreef hardromacore2.0 het volgende:

[..]

Gun jezelf eens de tijd..
Wil eens niet zo perfect zijn.

Ik vraag mij af of die angst er wel of niet is. Het lijkt alsof je een hoop omzet in woede (gericht naar jezelf).

Dus probeer positief te zijn (over jezelf). Dan komt die ruimte vanzelf.

Ik gun mezelf de tijd. Als het na een uur proberen niet lukt probeer ik het later nog een keer, wanneer ik even meer energie heb. Maar ook dan lukt het vaak niet.

Er is geen angst over de taak. Dat heb ik bij faalangst wel.
Ik heb wel een groot deel van de tijd last van spanning zonder dat ik weet waar het van komt. En die woede, ja die is er ook. Maar die dingen zijn er al heel lang en worden niet beter, zijn mijns inziens niet de oorzaak van het blokkeren maar bestaan ernaast. Ik wil alleen weten hoe ik dit specifieke probleem kan oplossen. Die andere dingen kunnen niet worden opgelost.

Ik denk niet dat het te maken heeft met positief zijn over mezelf. Het hangt samen met mijn gebrek aan energie.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 10:51 schreef ToT het volgende:

[..]

Heeft het te maken met een gebrek aan interesse in wat de ander te zeggen heeft? Komen er andere emoties bij kijken waardoor je blokkeert? Ik weet dat als ik boos word, het bij mij ook blokkeert.

Nee, maar dat heb ik ook vaak .
In een gesprek zijn er wel emoties. Ik ben dan vaak gespannen. Dat heeft er sowieso mee te maken. Dus als iemand me een vraag stelt is mijn meest gegeven antwoord: 'ik weet het niet' of een antwoord dat niet helemaal klopt/niet volledig is waardoor ik een verkeerd beeld geef en boos word op mezelf. Ik kan beter helemaal niets zeggen, daar voel ik me beter bij. Maar dan heeft hulpverlening ook geen zin.
Maar als ik bijvoorbeeld een reactie hier op fok! wil typen of een uitgebreide mail van een vriendin wil beantwoorden, zit ik alleen en hoef ik niet binnen een paar seconden te reageren dus heb ik die spanning niet, maar dan heb ik het dus ook.

Is er niet gewoon een simpel trucje?

quote:

Op zondag 6 maart 2016 16:14 schreef kuolema het volgende:

[..]
Nee, maar dat heb ik ook vaak .
In een gesprek zijn er wel emoties. Ik ben dan vaak gespannen. Dat heeft er sowieso mee te maken. Dus als iemand me een vraag stelt is mijn meest gegeven antwoord: 'ik weet het niet' of een antwoord dat niet helemaal klopt/niet volledig is waardoor ik een verkeerd beeld geef en boos word op mezelf. Ik kan beter helemaal niets zeggen, daar voel ik me beter bij. Maar dan heeft hulpverlening ook geen zin.
Maar als ik bijvoorbeeld een reactie hier op fok! wil typen of een uitgebreide mail van een vriendin wil beantwoorden, zit ik alleen en hoef ik niet binnen een paar seconden te reageren dus heb ik die spanning niet, maar dan heb ik het dus ook.

Is er niet gewoon een simpel trucje?

Heel herkenbaar probleem. Soms is het zelfs zo erg dat ik precies weet wat ik ABSOLUUT NIET moet zeggen, maar door de spanningen gooi ik het er dan toch alsnog er uit, zelfs al klopt het soms niet eens; dan maak ik het me nodeloos moeilijk! (Maar dat gebeurt alleen als de spanning echt extreem zijn; normaal kan ik het mezelf wel moeilijk maken, maar klopt het wel wat ik zeg. ) Met typen heb je idd meer tijd om goed te kunnen formuleren wat je wil zeggen.

Wat het beste werkt is nonchalanter worden; hoe minder druk je je om iets maakt, hoe minder impact het op de situatie heeft en hoe beter je je kunt uitdrukken.
Da's natuurlijker makkelijker gezegd dan gedaan. Een andere mogelijkheid is kijken of je de situatie even kunt onderbreken; zeggen dat je ff een time-out nodig hebt of zo, of dat je hoofd even overloopt. In zo'n geval werkt het het beste als je zelfs echt even weg loopt, al is het alleen maar de kamer uit; vaak valt er al gelijk een last van je af en weet je precies wat je moet zeggen. Soms is zo'n klein momentje al voldoende.
Kun je niet weglopen, kijk of je dan even een stilte kunt inlassen, of het gesprek even op een lager pitje kunt zetten of zo of zelfs even een ander onderwerp kunt aansnijden.

Ik heb geloof ik een angstaanval gehad vannacht. Angsten verdragen, en toch je ding blijven doen. Moeilijk!

quote:

Op zondag 6 maart 2016 16:31 schreef ToT het volgende:

[..]

Heel herkenbaar probleem. Soms is het zelfs zo erg dat ik precies weet wat ik ABSOLUUT NIET moet zeggen, maar door de spanningen gooi ik het er dan toch alsnog er uit, zelfs al klopt het soms niet eens; dan maak ik het me nodeloos moeilijk! (Maar dat gebeurt alleen als de spanning echt extreem zijn; normaal kan ik het mezelf wel moeilijk maken, maar klopt het wel wat ik zeg. ) Met typen heb je idd meer tijd om goed te kunnen formuleren wat je wil zeggen.

Wat het beste werkt is nonchalanter worden; hoe minder druk je je om iets maakt, hoe minder impact het op de situatie heeft en hoe beter je je kunt uitdrukken.
Da's natuurlijker makkelijker gezegd dan gedaan. Een andere mogelijkheid is kijken of je de situatie even kunt onderbreken; zeggen dat je ff een time-out nodig hebt of zo, of dat je hoofd even overloopt. In zo'n geval werkt het het beste als je zelfs echt even weg loopt, al is het alleen maar de kamer uit; vaak valt er al gelijk een last van je af en weet je precies wat je moet zeggen. Soms is zo'n klein momentje al voldoende.
Kun je niet weglopen, kijk of je dan even een stilte kunt inlassen, of het gesprek even op een lager pitje kunt zetten of zo of zelfs even een ander onderwerp kunt aansnijden.

Met 'het klopt niet wat ik zeg' bedoel ik trouwens niet dat het niet waar is, maar dat ik het niet kan zeggen zoals ik het bedoel waardoor een ander een beeld krijgt dat niet overeenkomt met hoe het daadwerkelijk is. Of dat ik een slecht voorbeeld geef van iets, omdat ik niet op het betere kan komen. En soms komt er dus helemaal niets in me op, terwijl ik het heus wel weet, maar voel ik me verplicht tot antwoord geven dus zeg ik maar wat.

Nonchalanter worden zit er niet in ...
Time-out kan inderdaad werken, dat heb ik ervaren bij faalangst, maar ik weet niet hoe praktisch het is bij een gesprek. Ik heb namelijk continu last ervan, kan moeilijk elke 10 minuten weglopen voor 10 minuten om de vragen vervolgens opnieuw te beantwoorden
Ik ga het wel proberen, bedankt voor de tip
Weet je ook nog iets voor het schrijven?

Ik heb ook vaak dat ik na een gesprek van plan ben om het dan de volgende keer beter te omschrijven, om alles recht te zetten, maar dat durf ik dan niet meer. Soms is het ook te ingewikkeld om het goed te kunnen verwoorden en hoe meer ik zeg, hoe verwarrender het wordt. De conclusie is altijd: ik had beter niets kunnen zeggen.

[ Bericht 0% gewijzigd door kuolema op 06-03-2016 18:02:20 ]

quote:

Op zondag 6 maart 2016 17:36 schreef Andromache het volgende:
Ik heb geloof ik een angstaanval gehad vannacht. Angsten verdragen, en toch je ding blijven doen. Moeilijk!

Tik hem aan.
Ik heb 3 uur wakker gelegen tot half vijf, alsof er continue 5 kg op mijn borst lag en tijdens 4 uur slaap merkte ik wel dat medicatie afbouwen toch best serieuze bezigheid is.

Maar t lukt voorlopig, ben 3 uur uit huis geweest afgelopen dagen dus paniekaanvallen in een supermarkt of drukke ruimte kunnen niet voorkomen. Dinsdag weer de draad oppakken

quote:

Op zondag 6 maart 2016 17:55 schreef kuolema het volgende:

Time-out kan inderdaad werken, dat heb ik ervaren bij faalangst, maar ik weet niet hoe praktisch het is bij een gesprek. Ik heb namelijk continu last ervan, kan moeilijk elke 10 minuten weglopen voor 10 minuten om de vragen vervolgens opnieuw te beantwoorden
Ik ga het wel proberen, bedankt voor de tip
Weet je ook nog iets voor het schrijven?

Ik heb ook vaak dat ik na een gesprek van plan ben om het dan de volgende keer beter te omschrijven, om alles recht te zetten, maar dat durf ik dan niet meer. Soms is het ook te ingewikkeld om het goed te kunnen verwoorden en hoe meer ik zeg, hoe verwarrender het wordt. De conclusie is altijd: ik had beter niets kunnen zeggen.

Ja met therapie wordt er vaak wel gezegd dat het goed is om later nog een keer terug te komen op de situatie, maar mijn persoonlijke ervaring leert dat je dan gewoon weer de wind van voren krijgt: "Ik HAD je toch al verteld dat....." enz.
Dan zijn ze vaak doof voor je argumenten waar je dan alsnog mee komt aandragen.

Wat betreft in extreme situaties door paniek dingen zeggen die niet kloppen; dat overkomt me gelukkig maar zelden hoor.

Wat voor problemen heb je met schrijven dan? Ik dacht dat je schriftelijk er toch juist wel vrij goed uit kwam?

quote:

Op zondag 6 maart 2016 01:26 schreef kuolema het volgende:
Wat te doen bij gebrek aan concentratie?
Hoe kan ik ervoor zorgen dat het me toch lukt om iets te schrijven of een vraag te beantwoorden in een gesprek?
Ik doe echt mijn best en probeer het op verschillende momenten (het schrijven), maar het lukt me toch niet. Denkblokkades zoals ik die ervaar bij faalangst, maar dan zonder de angst. Heel frustrerend want ik kan niet reageren zoals ik zou willen en daardoor voel ik me vaak ook schuldig en dom.

Heb je meer last van die 'blokkades' wanneer de vragen (en bijgevoegde verhalen etc) heel ingewikkeld worden?
Heb je hier over het algemeen gesproken minder last van wanneer iemand je juist een heel makkelijke vraag stelt?
En welk type vragen zijn voor jou juist heel makkelijk? Zijn dat de antwoorden die je er zo uit kunt flappen? (zoals "Weet je hoe laat het is?"

Als je het antwoord om de één of andere reden niet (goed) kunt geven en (uiteindelijk) "Ik weet het niet" terugzegt (wat feitelijk niet echt helemaal in overeenstemming is met dat wat je wilde zeggen omdat je om de één of andere ondefineerbare vage reden het idee dat je hebt niet via communicatie overgebracht krijgt) en daar vervolgens niet tevreden mee bent, dan is één iets wat je zou kunnen proberen je "Ik weet het niet" te herformuleren naar een antwoord wat enerzijds wel/beter klopt en anderzijds makkelijker uit te spreken is (voor mezelf is dit gewoonlijk klakkeloos de waarheid eruit gooien), bijvoorbeeld een "Ik weet niet zo goed wat ik hierop moet zeggen" of "Ik heb wel een idee/gevoel in m'n hoofd, maar krijg het niet voor elkaar iets te bedenken waarmee ik dat idee/gevoel op de juiste manier kan overbrengen". Beetje zoiets.

Het voordeel van klakkeloos de waarheid eruit gooien t.o.v. "Ik weet het niet" zeggen, is dat je preciezer aangeeft wat zich op dat moment in jou afspeelt en daarmee maak je je praatpartner beter duidelijk waar het bij het geven van je antwoord vast aan het lopen is. Je moet zelf maar kijken of dit voor jou te overwegen valt en eventueel bij wie (hulpverlener?).

Als ik even de juiste woorden niet kan vinden, vul ik het soms maar met "dinges" aan, das een beetje een soort "opvulwoord", kan eventueel later wel melden wat ik daarmee bedoelde (maar meestal weet die ander dat tegen die tijd zelf al, vanwege de context).

En nog even een vraagje: Probeer je in principe zo volledig mogelijk te zijn in je antwoorden? Zo ja, dan is dit iets waar ikzelf vaak tegenaan liep en dat heb ik goed opgelost door (zodra dingen erg uitgebreid en/of gedetailleerd worden en ik liefst zo volledig mogelijk wil zijn) dingen simpel te houden, tot de essentie terug te brengen. Vaak zijn meerdere vragen bijvoorbeeld eigenlijk een aaneenschakeling van vragen die eigenlijk allemaal wel met elkaar te maken hebben. Dan beantwoord ik de vragen niet letterlijk per vraag, maar geef ik antwoord op het onderwerp dat de ander met mij wil bespreken. Op deze manier kan ik in elk geval het belangrijkste beantwoorden. Maar ik weet niet zeker of dit bij jou ook zo werkt.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 16:14 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik gun mezelf de tijd. Als het na een uur proberen niet lukt probeer ik het later nog een keer, wanneer ik even meer energie heb. Maar ook dan lukt het vaak niet.

Er is geen angst over de taak. Dat heb ik bij faalangst wel.
Ik heb wel een groot deel van de tijd last van spanning zonder dat ik weet waar het van komt. En die woede, ja die is er ook. Maar die dingen zijn er al heel lang en worden niet beter, zijn mijns inziens niet de oorzaak van het blokkeren maar bestaan ernaast. Ik wil alleen weten hoe ik dit specifieke probleem kan oplossen. Die andere dingen kunnen niet worden opgelost.

Ik denk niet dat het te maken heeft met positief zijn over mezelf. Het hangt samen met mijn gebrek aan energie.

[..]

Nee, maar dat heb ik ook vaak .
In een gesprek zijn er wel emoties. Ik ben dan vaak gespannen. Dat heeft er sowieso mee te maken. Dus als iemand me een vraag stelt is mijn meest gegeven antwoord: 'ik weet het niet' of een antwoord dat niet helemaal klopt/niet volledig is waardoor ik een verkeerd beeld geef en boos word op mezelf. Ik kan beter helemaal niets zeggen, daar voel ik me beter bij. Maar dan heeft hulpverlening ook geen zin.
Maar als ik bijvoorbeeld een reactie hier op fok! wil typen of een uitgebreide mail van een vriendin wil beantwoorden, zit ik alleen en hoef ik niet binnen een paar seconden te reageren dus heb ik die spanning niet, maar dan heb ik het dus ook.

Is er niet gewoon een simpel trucje?

Gewoon de waarheid eruit flappen. Dus ook wanneer je "vastloopt" of er niet doorheen kunt komen. Das tenminste wat ik tegenwoordig doe (heb 't hierboven al wat beschreven). Dus als iemand mij iets vraagt en ik ben daardoor behoorlijk verbouwereerd, dan zal ik wsl "Eh...ik ben best wel verbouwereerd!" en daarna eventueel zelf gerichte vragen stellen om erachter te komen wat die ander nou -eigenlijk- van mij wil weten.

Tweede tip is dus dingen terugbrengen tot de essentie

quote:

Op zondag 6 maart 2016 17:55 schreef kuolema het volgende:

[..]

Met 'het klopt niet wat ik zeg' bedoel ik trouwens niet dat het niet waar is, maar dat ik het niet kan zeggen zoals ik het bedoel waardoor een ander een beeld krijgt dat niet overeenkomt met hoe het daadwerkelijk is. Of dat ik een slecht voorbeeld geef van iets, omdat ik niet op het betere kan komen. En soms komt er dus helemaal niets in me op, terwijl ik het heus wel weet, maar voel ik me verplicht tot antwoord geven dus zeg ik maar wat.

Als je weet dat je een slecht voorbeeld geeft (en dus eigenlijk niet helemaal tevreden bent met het huidige resultaat), dan zou je aan dat slechte voorbeeld nog kunnen toevoegen dat je wel weet dat het voorbeeld beter had gekund, maar dat je op dat moment gewoon even niets beters te binnen schoot.

quote:

Nonchalanter worden zit er niet in ...
Time-out kan inderdaad werken, dat heb ik ervaren bij faalangst, maar ik weet niet hoe praktisch het is bij een gesprek. Ik heb namelijk continu last ervan, kan moeilijk elke 10 minuten weglopen voor 10 minuten om de vragen vervolgens opnieuw te beantwoorden
Ik ga het wel proberen, bedankt voor de tip
Weet je ook nog iets voor het schrijven?

Ik heb ook vaak dat ik na een gesprek van plan ben om het dan de volgende keer beter te omschrijven, om alles recht te zetten, maar dat durf ik dan niet meer. Soms is het ook te ingewikkeld om het goed te kunnen verwoorden en hoe meer ik zeg, hoe verwarrender het wordt. De conclusie is altijd: ik had beter niets kunnen zeggen.

Dit is ook heel lastig. Tis een beetje vergelijkbaar met 'teveel hooi op je vork nemen' in de zin van een te grote hap in een enkele keer willen doen.

Ik zal even een kleine opsomming geven van m'n tips:
-Dingen tot de essentie terugbrengen (eventueel die essentie terugkoppelen aan praatpartner)
-Gewoon letterlijk de waarheid eruit flappen, beter in elk geval half-goed dan gegarandeerd half-fout.
-Als je vastloopt (klinkt een beetje stom dat woord, maar kan ff niks beters bedenken zo snel ), gewoon beschrijven wat zich op dat moment in je hoofd afspeelt, desnoods geef je een vage omschrijving, dan kan de ander wellicht zelfs gaan meepuzzelen

Er is vast nog wel meer, maar weet ik effe niet meer.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 18:25 schreef ToT het volgende:

[..]

Ja met therapie wordt er vaak wel gezegd dat het goed is om later nog een keer terug te komen op de situatie, maar mijn persoonlijke ervaring leert dat je dan gewoon weer de wind van voren krijgt: "Ik HAD je toch al verteld dat....." enz.
Dan zijn ze vaak doof voor je argumenten waar je dan alsnog mee komt aandragen.

Vaak willen ze het gewoon niet horen, klopt dat?

quote:

Op zondag 6 maart 2016 19:15 schreef magnetronkoffie het volgende:

Vaak willen ze het gewoon niet horen, klopt dat?

Absoluut!
Als ik zo dichtsla, is het altijd met een belangrijk, heftig meningsverschil en meestal met een autoritair persoon. De ander heeft dan vaak een standpunt die al dan niet ergens op is gebaseerd, maar die mening staat dan vast.
Kom je met goede argumenten die jouw standpunt ondersteunen, dan is dat allemaal jouw probleem; het onderwerp is al besproken en daarmee basta!

Uiteraard zijn er ook wel situaties waarin je WÉL op iets terug kunt komen en ook de ander naderhand dingen duidelijk kunt maken, maar de slechte ervaringen blijven je natuurlijk wel het meeste bijstaan he.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 19:21 schreef ToT het volgende:

[..]

Absoluut!
Als ik zo dichtsla, is het altijd met een belangrijk, heftig meningsverschil en meestal met een autoritair persoon. De ander heeft dan vaak een standpunt die al dan niet ergens op is gebaseerd, maar die mening staat dan vast.
Kom je met goede argumenten die jouw standpunt ondersteunen, dan is dat allemaal jouw probleem; het onderwerp is al besproken en daarmee basta!

Uiteraard zijn er ook wel situaties waarin je WÉL op iets terug kunt komen en ook de ander naderhand dingen duidelijk kunt maken, maar de slechte ervaringen blijven je natuurlijk wel het meeste bijstaan he.

Heb je zelf enig idee waarom deze (jij noemt ze autoritaire) mensen dit doen?
Want je bent er zo te horen in elk geval al over uit dat het ze in elk geval niet om de waarheid gaat, toch?

Betekent dit dat deze mensen jou iets wijs willen maken waarvan zowel jij als die ander eigenlijk beiden weten dat het niet klopt, en toch blijft ie stug volhouden?

En gebeurt het weleens dat die persoon dan toch zijn/haar standpunt wijzigt, maar dan naar een ander standpunt dat ook niet per se op waarheid hoeft te berusten?

Zoiets?

quote:

Op zondag 6 maart 2016 19:21 schreef ToT het volgende:

[..]

Absoluut!
Als ik zo dichtsla, is het altijd met een belangrijk, heftig meningsverschil en meestal met een autoritair persoon. De ander heeft dan vaak een standpunt die al dan niet ergens op is gebaseerd, maar die mening staat dan vast.
Kom je met goede argumenten die jouw standpunt ondersteunen, dan is dat allemaal jouw probleem; het onderwerp is al besproken en daarmee basta!

Uiteraard zijn er ook wel situaties waarin je WÉL op iets terug kunt komen en ook de ander naderhand dingen duidelijk kunt maken, maar de slechte ervaringen blijven je natuurlijk wel het meeste bijstaan he.

Als ik jou zo teruglees de afgelopen dagen herken ik veels te veel in jouw verhalen.
Best bijzonder.

Ga er niet aan onderdoor, das mijn tip. Het sluimert erin en bij mij ging het opeens bam, burn out icm andere omstandigheden.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 19:29 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Heb je zelf enig idee waarom deze (jij noemt ze autoritaire) mensen dit doen?
Want je bent er zo te horen in elk geval al over uit dat het ze in elk geval niet om de waarheid gaat, toch?

Betekent dit dat deze mensen jou iets wijs willen maken waarvan zowel jij als die ander eigenlijk beiden weten dat het niet klopt, en toch blijft ie stug volhouden?

En gebeurt het weleens dat die persoon dan toch zijn/haar standpunt wijzigt, maar dan naar een ander standpunt dat ook niet per se op waarheid hoeft te berusten?

Zoiets?

Ja de reden is uiteraard wel steeds verschillend. Vaak zijn ze niet geïnteresseerd in zaken die voor hen minder relevant zijn, zoals werkdruk en dergelijke.
Maar met wellus/nietus situaties is het vaak zo dat als je in de eerste instantie met een zwak standpunt/zwak verweer aankwam, dat men denkt dat wat je daarna er over te zeggen hebt, net zo zwak en irrelevant zal zijn en daar hebben ze dan bij voorbaat al geen zin in.
Je moet dan met een extra sterk standpunt komen om de ander te overtuigen, dan dat je in de eerste instantie nodig zou hebben als je direct goed uit je woorden had kunnen komen.
Althans zo komt het vaak op mij over.

En geen idee of mensen zich vervolgens naar een ander verkeerd standpunt aanpassen. Ik had het over iets algemeens en je gaat nu allerlei verschillende hypothetische scenario's er bij halen. Ja alles is dan natuurlijk mogelijk.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 19:33 schreef Droopie het volgende:

[..]

Als ik jou zo teruglees de afgelopen dagen herken ik veels te veel in jouw verhalen.
Best bijzonder.

Ga er niet aan onderdoor, das mijn tip. Het sluimert erin en bij mij ging het opeens bam, burn out icm andere omstandigheden.

Ik ben al een paar jaar arbeidsongeschikt door een burnout vanwege dit soort shit + nog veel privéproblemen.
Toen is bij mij ADHD en Asperger geconstateerd.
Ik heb altijd al wel gemerkt dat een werkomgeving gewoon slopend voor mij is. Had ik met school ook al. Maar toch alsmaar stug door blijven zetten, en doorgaan, en doorgaan, en doorgaan tot je echt volledig knapt.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 19:39 schreef ToT het volgende:

[..]

Ja de reden is uiteraard wel steeds verschillend. Vaak zijn ze niet geïnteresseerd in zaken die voor hen minder relevant zijn, zoals werkdruk en dergelijke.
Maar met wellus/nietus situaties is het vaak zo dat als je in de eerste instantie met een zwak standpunt/zwak verweer aankwam, dat men denkt dat wat je daarna er over te zeggen hebt, net zo zwak en irrelevant zal zijn en daar hebben ze dan bij voorbaat al geen zin in.
Je moet dan met een extra sterk standpunt komen om de ander te overtuigen, dan dat je in de eerste instantie nodig zou hebben als je direct goed uit je woorden had kunnen komen.
Althans zo komt het vaak op mij over.

En wat gebeurt er als je met deze mensen spreekt en wel meteen met een goed standpunt komt?

quote:

En geen idee of mensen zich vervolgens naar een ander verkeerd standpunt aanpassen. Ik had het over iets algemeens en je gaat nu allerlei verschillende hypothetische scenario's er bij halen. Ja alles is dan natuurlijk mogelijk.

Ik doelde met "standpunt" eigenlijk meer op "argument ter ondersteuning van hun standpunt"
Het ging er mij trouwens meer om of je dit soort hypothetische scenario's herkent, niet of je deze scenario's letterlijk zo hebt meegemaakt .

quote:

Op zondag 6 maart 2016 19:46 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

En wat gebeurt er als je met deze mensen spreekt en wel meteen met een goed standpunt komt?

Tja met menselijke interactie zul je de ene keer iemand wel kunnen overtuigen en de andre keer niet. Ik weet niet helemaal precies waar je naar toe wil gaan?

quote:

Ik doelde met "standpunt" eigenlijk meer op "argument ter ondersteuning van hun standpunt"

Okee.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 19:49 schreef ToT het volgende:

[..]

Tja met menselijke interactie zul je de ene keer iemand wel kunnen overtuigen en de andre keer niet. Ik weet niet helemaal precies waar je naar toe wil gaan?

[..]

Okee.

Ik begreep niet zo goed waar jij heen wilde, dus vandaar dat ik doorvroeg

Maar denk je echt dat je deze mensen kunt overtuigen door jouw stelling als een fort dicht te moeten gaan bouwen terwijl zij gewoon blijven beweren dat de aarde plat is zeg maar? Das toch raar?

Waarom zou jij met kei-hard goed onderbouwde meningen/standpunten/argumenten/feiten/whatevers moeten komen terwijl die mensen die je probeert te overtuigen niet echt hun best daarvoor lijken te willen doen?

quote:

Op zondag 6 maart 2016 19:55 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik begreep niet zo goed waar jij heen wilde, dus vandaar dat ik doorvroeg

Maar denk je echt dat je deze mensen kunt overtuigen door jouw stelling als een fort dicht te moeten gaan bouwen terwijl zij gewoon blijven beweren dat de aarde plat is zeg maar? Das toch raar?

Waarom zou jij met kei-hard goed onderbouwde meningen/standpunten/argumenten/feiten/whatevers moeten komen terwijl die mensen die je probeert te overtuigen niet echt hun best daarvoor lijken te willen doen?

Ik wilde nergens naar toe; ik vertelde gewoon mijn ervaringen.

En tja, dat is iets waardoor ik me gewoon altijd echt machteloos voel; tegen een muur aan praten terwijl de ander te koppig is om naar je standpunten te willen luisteren. Ook in een relatie kan dat soms gebeuren, maar dan sla ik eigenlijk nooit dicht. Het is eigenlijk alleen bij autoritaire personen, zoals leidinggevenden of erg botte hulpverleners.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 20:05 schreef ToT het volgende:

[..]

Ik wilde nergens naar toe; ik vertelde gewoon mijn ervaringen.

En tja, dat is iets waardoor ik me gewoon altijd echt machteloos voel; tegen een muur aan praten terwijl de ander te koppig is om naar je standpunten te willen luisteren. Ook in een relatie kan dat soms gebeuren, maar dan sla ik eigenlijk nooit dicht. Het is eigenlijk alleen bij autoritaire personen, zoals leidinggevenden of erg botte hulpverleners.

Wat gebeurt er dan bij die door jou genoemde hulpverleners/leidinggevenden/autoritaire mensen als je echt al hun argumenten compleet van tafel hebt geveegd? Zeg maar als ze er niet langer omheen kunnen en je hun elke onzinuitweg hebt afgenomen?

En hoe zou je zelf gereageerd hebben als iemand net heeft bewezen dat iets wat jij dacht dat wel klopte, toch niet blijkt te kloppen? Zou je dan boos worden op die persoon, of zou je eerder je stelling aanpassen zodat die weer meer strookt met de werkelijkheid?

Dat dichtslaan is vervelend, maar ik kan niet echt zeggen waarom je dichtslaat. Dat heeft te maken met hoe jij persoonlijk werkt en dat is in dit geval lastig te schatten, daar ik je nooit gemeet heb

quote:

Op zondag 6 maart 2016 20:15 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Wat gebeurt er dan bij die door jou genoemde hulpverleners/leidinggevenden/autoritaire mensen als je echt al hun argumenten compleet van tafel hebt geveegd? Zeg maar als ze er niet langer omheen kunnen en je hun elke onzinuitweg hebt afgenomen?

En hoe zou je zelf gereageerd hebben als iemand net heeft bewezen dat iets wat jij dacht dat wel klopte, toch niet blijkt te kloppen? Zou je dan boos worden op die persoon, of zou je eerder je stelling aanpassen zodat die weer meer strookt met de werkelijkheid?

Dat dichtslaan is vervelend, maar ik kan niet echt zeggen waarom je dichtslaat. Dat heeft te maken met hoe jij persoonlijk werkt en dat is in dit geval lastig te schatten, daar ik je nooit gemeet heb

Ja als ik echt met de vuist op tafel sla kan ik mijn gelijk gelukkig vaak toch wel krijgen.
En als de ander gelijk blijkt te hebben, sla ik volledig dicht.

Maar het gaat nu allemaal te diep; ik maakte alleen een opmerking over iets wat iemand hier zei.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 19:40 schreef ToT het volgende:

[..]


Ik ben al een paar jaar arbeidsongeschikt door een burnout vanwege dit soort shit + nog veel privéproblemen.
Toen is bij mij ADHD en Asperger geconstateerd.
Ik heb altijd al wel gemerkt dat een werkomgeving gewoon slopend voor mij is. Had ik met school ook al. Maar toch alsmaar stug door blijven zetten, en doorgaan, en doorgaan, en doorgaan tot je echt volledig knapt.

9 maanden thuis nu, met behoud van salaris
Ga volgende week weer beginnen via 2e spoor.
Ben benieuwd of het weer gaat lukken allemaal, heb er vertrouwen in.

ADHD heb ik alle sympthonen van, maar niet in de jeugd dus dat viel af. Na 1 jaar had ik van een heleboel een beetje, toen ben ikzelf opzoek gegaan naar goede ggz-instelling en gezegd stop met diagnoses en luister en help gewoon.
Dat heeft heel goed uitgepakt

quote:

Op zondag 6 maart 2016 20:30 schreef Droopie het volgende:

[..]

9 maanden thuis nu, met behoud van salaris
Ga volgende week weer beginnen via 2e spoor.
Ben benieuwd of het weer gaat lukken allemaal, heb er vertrouwen in.

ADHD heb ik alle sympthonen van, maar niet in de jeugd dus dat viel af. Na 1 jaar had ik van een heleboel een beetje, toen ben ikzelf opzoek gegaan naar goede ggz-instelling en gezegd stop met diagnoses en luister en help gewoon.
Dat heeft heel goed uitgepakt

Top! Bij mij heeft de diagnose zelf juist veel geholpen, aangezien ik daardoor de juiste hulp kon krijgen en een aantal therapieën waar ik me EIN-DE-LIJK in kon vinden.
Alles wat ik tot dat moment had gehad, ging om randverschijnselen van de problemen, maar gingen nooit om de kern van de zaak.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 20:25 schreef ToT het volgende:

[..]

Ja als ik echt met de vuist op tafel sla kan ik mijn gelijk gelukkig vaak toch wel krijgen.
En als de ander gelijk blijkt te hebben, sla ik volledig dicht.

Maar het gaat nu allemaal te diep; ik maakte alleen een opmerking over iets wat iemand hier zei.

Vetgedrukte vind ik echt jammer om te horen. Vind 't ook jammer dat ik je hier niet echt advies over geven kan.

@rest: Tis per DM afgewikkeld

quote:

Op zondag 6 maart 2016 20:40 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Vetgedrukte vind ik echt jammer om te horen. Vind 't ook jammer dat ik je hier niet echt advies over geven kan.

@rest: Tis per DM afgewikkeld

Ja zolang ik gewoon niet te veel stress in m'n leven heb en niet te veel met autoritaire personen in contact kom, gaat het verder allemaal wel. Gewoon m'n eigen ding doen, omgaan met mensen waar ik mee om WIL gaan en niet waar ik verplicht 40 uur per week om MOET gaan en me tegenover hen moet verantwoorden en dergelijke.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 20:32 schreef ToT het volgende:

[..]

Top! Bij mij heeft de diagnose zelf juist veel geholpen, aangezien ik daardoor de juiste hulp kon krijgen en een aantal therapieën waar ik me EIN-DE-LIJK in kon vinden.
Alles wat ik tot dat moment had gehad, ging om randverschijnselen van de problemen, maar gingen nooit om de kern van de zaak.

Ik heb zelf de diagnose gesteld haha en ben daar op gaan zoeken.
Bij die intake gezegd nou schrijf dit maar aan de zorgverzekeraar om te declareren en dit is mijn verhaal.

Dus, het is wel een uur reizen maar meer dan waard.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 20:42 schreef ToT het volgende:

[..]

Ja zolang ik gewoon niet te veel stress in m'n leven heb en niet te veel met autoritaire personen in contact kom, gaat het verder allemaal wel. Gewoon m'n eigen ding doen, omgaan met mensen waar ik mee om WIL gaan en niet waar ik verplicht 40 uur per week om MOET gaan en me tegenover hen moet verantwoorden en dergelijke.

Dit!

Iedereen: Dit uitprinten en inlijsten
Top!