Officiële landstaal: Japans
Hoofdstad: Tokio
Regeringsvorm: Parlementaire monarchie (Keizerrijk)
Religie: Shintoïsme, boeddhisme
Oppervlakte: 377.873 km² [1] (0,8% water)
Inwoners: 127.078.679 (2009)
Een vervolg op KAA / Japan, maar dan niet in Tokyo , deel 1, KAA / Japan (maar dan even niet in Japan maar in Guam), deel II en KAA / Japan, maar dan niet in Tokyo, deel III
Laatste post: (van mij)
Hier verder over het fascinerende Japan en die rare Japannners!quote:Op woensdag 23 januari 2013 02:45 schreef breaky het volgende:
Cambodjanen? Zijn die er zoveel in Japan dan?
Mijn vrouw kent Lao die in Japan wonen/werken en/of studeren. Veel zullen het er volgens mij niet zijn.
Waarschijnlijk vallen ze minder op dan Cambodjanen...Lao zijn over het algemeen lichter. Hier in het noorden van Laos zien de mensen er al wat meer "Chinees" uit.
Engels is een must hier. Zonder Engels kun je nog wel voor de overheid/bank werken maar meer ook niet.
De Japanse gasten die hier komen spreken over het algemeen wel een paar woordjes Engels. Laatst had ik een groep waarvan het oudstje vrouwtje (in de 80) me verraste met zeer goed Engels (beter dan de rest van de groep en de tourleader!). Het maken vrij goede gasten...beleefd en vriendelijk.
Vaak willen Japanse zakenmannen nog wel eens meisje naar de kamer meenemen...iets wat hier in dit hotel niet gewaardeerd wordt.
[ Bericht 0% gewijzigd door breaky op 23-01-2013 03:06:37 ]
Al staat Japan wel hoog op het lijstje om een keer heen te gaan!
Inderdaad...van China/Japan en Korea, spreken Koreanen het beste Engels.quote:Op woensdag 23 januari 2013 03:07 schreef Xtreem het volgende:
De Chinezen die je in Japan tegen komt, die zijn op zijn zachtst gezegd niet representatief... Over het algemeen is het niveau van Engels bedroevend, zelfs van tolken.
Al staat Japan wel hoog op het lijstje om een keer heen te gaan!
Maargoed, ik ben 'een beetje' bevooroordeeld omdat mijn vriendin Japans is 
Japanse dames zijn vaak elegant (slank, niet te 'sloerie' gekleed) en gewoon heel erg lief. Ze zijn zover ik heb meegemaakt goedgemanierd, niet luidruchtig en oprecht. Niet altijd even snugger, maar daar staat weer tegenover dat ze altijd hun best doen om wat ze doen goed te doen. Soms moet je ze een beetje porren om ze hun mening te laten geven, maar wat dat betreft zijn Nederland (extreem direct) en Japan (extreem indirect) ook wel weer twee uitersten. Kwestie van zoeken naar de gulden middenweg.
Koreaanse vrouwen zijn qua uiterlijk vaak aantrekkelijker dan Japanse, maar vergeet niet dat er in Korea heel erg veel nep is. Plastische chirurgie is daar HUGE. Je koopt daar bij wijze van spreke een setje westerse oogleden of een wipneusje met hetzelfde gemak als een pot kimchi.
Naar mijn ervaring zijn juist de Chinezen redelijk te verstaan. Dat komt ook wel omdat de Chinezen die hier (Aus) studeren kinderen van de elite zijn en dus al extra scholing hebben gehad. Koreanen zijn vaak het slechtst omdat ze heel erg binnnen hun eigen gemeenschap blijven hangen, maar Japanners bakken er op dat gebied ook vaak niet veel van.quote:
[..]
Inderdaad...van China/Japan en Korea, spreken Koreanen het beste Engels.
Het afgelopen weekend hebben we doorgebracht in Yokohama, en dat is een prachtige en erg rijke miljoenenstad. Wij wonen zelf in het Zwolle van Japan, en ik kijk iedere keer m'n ogen uit als we in de grotere steden komen. Mevrouw Lyrebird wilde graag tempels kijken, en die hebben ze daar ook. Bij de eerste tempel liep ze een stukje voor me om wat foto's te maken, en toen werd ik benaderd door drie aantrekkelijke Japanse studentes, die graag hun Engels wilden verbeteren. Of ik een gids nodig had? Was wel geinig, want toen ze me alle drie hoopvol aan stonden te staren, riep ik naar mevrouw Lyrebird dat ze even moest wachten. Die draaide zich om, en toen wisten de studentes al hoe laat het was. Sorry girls, we know where to go.quote:Op woensdag 23 januari 2013 04:08 schreef star_gazer het volgende:
Betreffende de vrouwen, ik vind ze prachtig
Japanse dames zijn vaak elegant (slank, niet te 'sloerie' gekleed) en gewoon heel erg lief. Ze zijn zover ik heb meegemaakt goedgemanierd, niet luidruchtig en oprecht. Niet altijd even snugger, maar daar staat weer tegenover dat ze altijd hun best doen om wat ze doen goed te doen. Soms moet je ze een beetje porren om ze hun mening te laten geven, maar wat dat betreft zijn Nederland (extreem direct) en Japan (extreem indirect) ook wel weer twee uitersten. Kwestie van zoeken naar de gulden middenweg.
Hmmm... van de gasten die ik hier heb gehad spraken de Koreanen beter Engels dan Chinezen of Japanners. Japanners hebben vaak een lokale, Japans sprekende tourguide en bij een grote groep ook nog een Japanse tourleader.quote:
[..]
Naar mijn ervaring zijn juist de Chinezen redelijk te verstaan. Dat komt ook wel omdat de Chinezen die hier (Aus) studeren kinderen van de elite zijn en dus al extra scholing hebben gehad. Koreanen zijn vaak het slechtst omdat ze heel erg binnnen hun eigen gemeenschap blijven hangen, maar Japanners bakken er op dat gebied ook vaak niet veel van.
Laotiaanse meiden mogen over het algemeen nog wel een opfriscursus elegant kleden gebruiken (teveel frutsels en felle kleuren) en opmaken (teveel whitening lotion) gebruiken.
Degene die wel weten hoe ze zich moeten kleden en opmaken kunnen er dan wel weer "stunning" uit zien!
Gedurende mijn eerste jaar in Japan heb ik veel met een groep Chinezen en Cambodjanen opgetrokken. Met name de Cambodjanen waren uitermate intelligent. Spraken allemaal vloeiend Engels, en hadden soms familie in de VS wonen. Waarschijnlijk gaat het om de nazaten van de (voormalige) elite van het land. De Japanse overheid is behoorlijk scheutig met studiebeurzen voor buitenlanders en op de een of andere manier was er een behoorlijk grote groep in ons stadje terecht gekomen, toeval waarschijnlijk. Ik denk niet dat er zo veel Cambodjanen in Japan wonen. Ze hebben het ondanks die beurzen niet zo op buitenlanders.quote:
Cambodjanen? Zijn die er zoveel in Japan dan?
De mevrouw van de stomerij en de eigenaresse van een eettentje bij ons op de hoek spreken allebei vloeiend Engels. Die vinden het iedere keer heel erg leuk als ik op bezoek kom. Ik schat ze allebei ergens in de 50, alhoewel dat bij Japanners erg lastig is, ze kunnen al pensioengerechtigd zijn. Dat zijn de Japanners die Japan groot hebben gemaakt. Die generatie werkte hard, maar wilde ook graag weten wat er in de rest van de wereld gebeurde en leerde daarom Engels. Heel anders dan de huidige generatie, wat meer de Playstationgeneratie is.quote:De Japanse gasten die hier komen spreken over het algemeen wel een paar woordjes Engels. Laatst had ik een groep waarvan het oudstje vrouwtje (in de 80) me verraste met zeer goed Engels (beter dan de rest van de groep en de tourleader!). Het maken vrij goede gasten...beleefd en vriendelijk.
Ik heb begrepen dat Yokohama een romatische sfeer heeft. Klopt dat?quote:
[..]
Het afgelopen weekend hebben we doorgebracht in Yokohama, en dat is een prachtige en erg rijke miljoenenstad. Wij wonen zelf in het Zwolle van Japan, en ik kijk iedere keer m'n ogen uit als we in de grotere steden komen. Mevrouw Lyrebird wilde graag tempels kijken, en die hebben ze daar ook. Bij de eerste tempel liep ze een stukje voor me om wat foto's te maken, en toen werd ik benaderd door drie aantrekkelijke Japanse studentes, die graag hun Engels wilden verbeteren. Of ik een gids nodig had? Was wel geinig, want toen ze me alle drie hoopvol aan stonden te staren, riep ik naar mevrouw Lyrebird dat ze even moest wachten. Die draaide zich om, en toen wisten de studentes al hoe laat het was. Sorry girls, we know where to go.
Het is mij ook wel opgevallen dat je als (blonde) westerling wel het een en ander aan geroezemoes en gegiechel veroorzaakt af en toe ja. Meisjes die schuchter naar je zwaaien enzo. Is wel schattig
Ik viel met mijn 1m74 niet zo erg op, maar mijn reisgenoot is een stengel van 1m96. Die kreeg regelmatig wel verbaasde blikken en mensen die even omkeken 
En dan dat typisch Japanse "eeeeeeeeeeeeee" geluid erbij 
[ Bericht 7% gewijzigd door star_gazer op 23-01-2013 05:21:04 ]
Ben zelf trouwens een barbaar als het om romantiek gaat, dus misschien moet je het iemand anders vragen.
is moeilijk te bepalen, maar denk wel dat Japan erg hoog staat
Noord-Korea ook en nog vele landen meer zijn er te noemen
Maar ik denk toch wel dat ik persoonlijk Japan op 1 zet
Uitzicht vanuit het hotel. Mt. Fuji?
Boedabeeld in tempel + maan:
Engrish (hotel). I will make sure not to put my thing near the light.
Station nabij hotel:
Japan kent veel mensen die alleen zijn. Daarom bankjes voor alleenstaanden:
[ Bericht 9% gewijzigd door Lyrebird op 23-01-2013 09:36:20 ]
Ook voor europeanen? IK heb toen ik op exchange wilde ook naar japan gekeken maar vond daar nu niet zoveel beurzen (of uberhaupt mogelijkheden) voor.quote:
[..]
Gedurende mijn eerste jaar in Japan heb ik veel met een groep Chinezen en Cambodjanen opgetrokken. Met name de Cambodjanen waren uitermate intelligent. Spraken allemaal vloeiend Engels, en hadden soms familie in de VS wonen. Waarschijnlijk gaat het om de nazaten van de (voormalige) elite van het land. De Japanse overheid is behoorlijk scheutig met studiebeurzen voor buitenlanders en op de een of andere manier was er een behoorlijk grote groep in ons stadje terecht gekomen, toeval waarschijnlijk. Ik denk niet dat er zo veel Cambodjanen in Japan wonen. Ze hebben het ondanks die beurzen niet zo op buitenlanders.
[..]
De mevrouw van de stomerij en de eigenaresse van een eettentje bij ons op de hoek spreken allebei vloeiend Engels. Die vinden het iedere keer heel erg leuk als ik op bezoek kom. Ik schat ze allebei ergens in de 50, alhoewel dat bij Japanners erg lastig is, ze kunnen al pensioengerechtigd zijn. Dat zijn de Japanners die Japan groot hebben gemaakt. Die generatie werkte hard, maar wilde ook graag weten wat er in de rest van de wereld gebeurde en leerde daarom Engels. Heel anders dan de huidige generatie, wat meer de Playstationgeneratie is.
Al mijn buitenlandse studenten (3) hebben een beurs, en dat zijn idd wel allemaal Aziaten (1 Indische en 2 Maleisiers). Eentje heeft een beurs van MEXT/JSPS, eentje een beurs van een Japans bedrijf en eentje heeft een aflopende beurs van de Maleisische overheid, en is nu een beurs bij MEXT/JSPS aan het vragen. Zijn aanvraag bij de Rotary was afgewezen.quote:
[..]
Ook voor europeanen? IK heb toen ik op exchange wilde ook naar japan gekeken maar vond daar nu niet zoveel beurzen (of uberhaupt mogelijkheden) voor.
Onze provincie Tochigi grenst aan de provinincie Fukushima. Hemelsbreed ligt ons flatje op zo'n 150 km afstand van de rampcentrale. Als we de rapporten over de achtergrondstraling mogen geloven (en dat doen we, ik heb zelf de straling in onze buurt gemeten) dan zit het wel snor hier: de straling is laag. We weten alleen niet precies wat we eten. Komen die aardappels echt uit Akita, of zijn ze stiekem geteeld in Fukushima, en van een ander labeltje voorzien? Fukushima is namelijk een groot landbouwgebied, dus zo vreemd zou dat niet zijn. Mevrouw Lyrebird is wat dat betreft erg huiverig en we krijgen daarom nog regelmatig voedselpakketten uit Zuid-Korea. Als het hele appartement naar kim-chi ruikt, dan weet je dat er net een nieuw voedselpakket uit Zuid-Korea is binnengekomen.
Sinds de ramp in Fukushima ben ik een paar keer bij de dokter geweest. Van de zomer zat ik achter m'n PC, en toen kreeg ik niet genoeg adem. Voor een halve marathonloper is dat een vreemd gevoel. Een van de mogelijke oorzaken, volgens de verschillende sites, was thyroid kanker. Op naar de dokter, die het niet helemaal vertrouwde en me doorstuurde naar het ziekenhuis, alwaar ik een endoscoop door m'n neus geduwd kreeg. Van binnen zag alles er pico bello uit. Of ik ergens allergisch voor was? De vernauwing bleek achteraf een allergische reactie op een saus te zijn geweest. Me voor niks druk gemaakt.
Of niet? Een van de studenten is vaak ziek. Heeft net een operatie ondergaan, en doet weer half mee. Een oudere collega (in de 60) zie ik met de dagen aftakelen. Er is kanker bij hem geconstateerd, waarvoor hij een behandeling heeft gehad, maar ondertussen blijft hij gewoon doorwerken. Mijn eigen omgeving is natuurlijk maar een hele kleine sample size, maar door dit soort gevallen krijg ik wel een beetje vreemde kijk op de gezondheid van de Japanners.
Laatst was er een Japanse minister die klaagde over oude Japanners: dat ze eens op moesten schieten met dood gaan, omdat hun pensioenen en verzorging onbetaalbaar dreigen te worden. Bij ons in de buurt wonen heel veel oude mensen. Van die dunne taaie oude mannetjes en vrouwtjes. Soms een beetje kromgebogen. Ze zitten niet in een bejaardentehuis, wonen nog in een normaal huis. Worden met gemak 100 jaar oud.
Wij doen metingen op ogen, en de meest ideale proefpersoon voor ons is iemand in de 60. Meestal hebben die wel een ziekte in hun netvlies die we in beeld kunnen brengen. Hun ogen zijn op die leeftijd nog wel zo goed, dat we mooie plaatjes kunnen maken. Maar niet in Japan. Ik heb nu een paar 60 plussers gehad (eentje van in de 80), en het is net alsof je naar de netvliezen van een Europese of Amerikaanse twintiger aan het kijken bent. Sterker nog, ik heb plaatjes van Amerikaanse twintigers die er veel slechter uit zien. Rijst, vis en zeewier, en dat drie keer per dag (aangevuld met bier en sake): dat is MI het geheim achter een heel lang en gezond leven.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 07-02-2013 09:56:09 ]
7 Juni land ik in Tokyo. Dan met een binnenlandse vlucht door naar Hokkaido. Paar dagen in Kitami bij de schoonfamilie opgehokt en daarna in etappes zuidwaarts naar Tokyo.
Het plan staat nog niet vast (hangt ook een beetje van mijn vriendin af), maar wellicht dat er de mogelijkheid bestaat een asahi of 2 te pakken
Lijkt me een prima plan! Ik heb voor die dagen nog niets gepland, dus stuur me maar een pm als je in de buurt bent, en ik pik je (jullie) op bij het station. Kan eventueel ook naar Tokyo komen, alhoewel ik in de zomer het liefst niet naar Tokyo ga.quote:
Lyrebird, ik kom eraan
7 Juni land ik in Tokyo. Dan met een binnenlandse vlucht door naar Hokkaido. Paar dagen in Kitami bij de schoonfamilie opgehokt en daarna in etappes zuidwaarts naar Tokyo.
Het plan staat nog niet vast (hangt ook een beetje van mijn vriendin af), maar wellicht dat er de mogelijkheid bestaat een asahi of 2 te pakken
Als je naar Japan gaat, dan moet je eigenlijk een keer naar een onsen geweest zijn. Wij kennen de onsen in Nederland als een spa. Praktisch gezien betekent dit dat je in je nakie in een gloeiend heet bad gaat zitten, tussen allemaal onbekende naakte mannen (als je man bent). Onsen zijn vaak gemaakt van natuursteen en hout, wat samen met het gloeiend hete water voor een kalme en ontspannende atmosfeer zorgt.
Japan is een land van regels en regeltjes, en omdat iedereen al die regeltjes strikt naleeft, is het een van de best georganiseerde landen van de wereld. Mede daardoor erg aangenaam om te leven, mag ik wel zeggen, en ik ben iemand die een bloedhekel aan regeltjes heeft. Dat zeg ik nou wel snel, maar ik ben ook iemand die graag ziet dat we met z'n allen gewoon ons best doen. Dat zou trouwens ook zonder regeltjes moeten kunnen.
Als je naar een Japanse spa gaat, dan zijn er een aantal dingen waar je rekening mee moet houden. Ondanks dat iedereen in zo'n spa in z'n blote kont rondloopt (mannen en vrouwen gescheiden), zijn Japanners preuts. Dus loopt iedereen heel nonchalant als Adam rond, met een heel klein handdoekje ipv een vijgeblad. Voordat je in het warme bad mag gaan zitten of liggen, wordt er van je verwacht dat je je eerst grondig wast. Je zit ten slotte met elkaar in dat gloeiend hete water. Die wasplekken liggen bij een traditionele onsen vaak vlak tegen het bad aan, en men ziet niet graag zeepsop in het badwater terug. Dus voorzichtig wassen. Dit onderdeel van de onsen is MI niet zo goed georganiseerd. Meestal moet je bij zo'n wasplek op een omgekeerde emmer gaan zitten (precies, op je blote reet). Om op warm water te bezuinigen, hebben ze een knop die iedere paar seconde ingedrukt moet worden. Je hebt dus een hand om de douchekop te sturen, en een andere hand die zo nu en dan beschikbaar is om de shampoo in of uit je haar te krijgen. Shampoo en zeep hoef je trouwens niet mee te nemen - die hebben ze in overvloed.
Goed afspoelen (vergeet de omgekeerde emmer en de wasplek niet) en dan het hete water in!
De eerste keer in zo'n traditionele onsen dacht ik dat ze helemaal gek waren geworden, want het water was veel te heet. Toen heb ik wel vijf minuten staan hinkelen voordat ik met beide benen in het water stond, en nog eens vijf minuten lopen blazen voordat ik in het water durfde te zitten. Nu weet ik wel beter: denkraam uit en zitten. Wat doe je dan met dat kleine handdoekje? Op je hoofd leggen.
Je hebt echte onsen waarbij het water uit vulkanisch gesteente (of zo) wordt opgepompt. Dat water is heel erg heet, en zit vol met mineralen. Dat schijnt gezond te zijn, maar het water stinkt wel. In de meeste onsen waar ik ben geweest, hadden ze normaal water. In de betere onsen kun je lekker buiten zitten. Vooral in de winter is dat erg aangenaam: een gloeiend heet bad, gemaakt van natuursteen in een besneeuwde omgeving.
De onsen kun je het beste met goede vrienden bezoeken. Houd er wel rekening mee dat het gros van de Japanners nog nooit een blanke naakt heeft gezien en pas op voor vieze Japanse mannen. Ja, die zijn er ook. Nihongo o dekimasen (ik spreek geen Japans) is meestal afdoende om ze op afstand te houden. Wat ook wel apart is, is dat Japanners hun kinderen meenemen naar zo'n onsen. Dat heeft een voordeel: ze kennen op latere leeftijd geen enkele schaamte om naar de onsen te gaan, want ze zijn er mee opgegroeid.
(foto van wikimedia)
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 19-02-2013 06:48:54 ]
De Japanse supermarkt kent nog het idee van klantenbinding. Regelmatig staat er iemand met bijvoorbeeld een bord koekjes, en dan mag je een koekje proeven. De hoop is dat je een hele doos koekjes koopt. Die persoon met het bord koekjes loopt dan luid te roepen dat je een koekje moet proeven. Soms zijn het van die schattige Japanse omaatjes die dat doen, en die kunnen niet meer zo luid roepen. Dus als je op fluisterafstand langsloopt, hoor je dat het om koekjes gaat. Je kunt het natuurlijk ook zien.
In de middagpauze liep ik door de supermarkt en had al snel door dat het dit keer niet om koekjes, maar om cake ging. Het omaatje had twee borden vast, gevuld met plakken cake. Twee broertjes, op het oog tussen de 4 en de 6 jaar oud, kwamen van de andere kant aanlopen. Ze probeerden een plakje van het bord te pakken, maar hielden er geen rekening mee dat het omaatje de twee borden vliegensvlug optilde, zodat de kinderen met hun handjes in de lucht stonden te wapperen. Het omaatje vroeg aan hun moeder of de kinderen wel een stukje cake mochten. Dat mocht, en even later zag ik de kereltjes tevreden een plakje cake oppeuzelen.
Van dit soort onschuldige taferelen kan ik echt genieten. Japan is in veel opzichten nog het Nederland van voor mijn jeugd, zeg maar het Nederland uit Dik Trom.
Als experimenteel fysicus experimenteer ik graag met deze onschuld. In Nederland werd ik behoorlijk cynisch van het feit dat alles wat los of vast zat onder je neus werd weggejat. Dat hebben ze niet in Japan. Ik heb hier wel eens verteld dat mijn fiets was gestolen, maar achteraf bleek dat ik die in een verstrooide bui bij een winkel had laten staan, waarna ik terug naar de universiteit was gelopen. Toen ik 's nachts naar huis wilde, was m'n fiets "gestolen".
Hoe ziet zo'n experiment eruit? Ik heb mijn (2e) fiets opgetuigd met snuisterijen uit de 105 yen winkel. Een toetertje met zo'n rubber bal ipv de bel die stuk was, en een kleurige regenhoes voor mijn zadel. Het toetertje trek je zo van de fiets af, en hetzelfde geldt voor de zadelhoes. Een maand geleden geinstalleerd, en ze zitten er nog op. Om het experiment nog iets spannender te maken, laat ik zo nu en dan boodschappen in het fietsmandje zitten. Dozen met papieren zakdoekjes blijven zonder problemen een uur in het mandje zitten. Een plastic zak met verschillende boodschappen, idem dito.
Het is een bijzonder land, en dat is het.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 22-02-2013 10:28:18 ]
Zal ik voorlopig blijven doen!quote:
Wel tof die ervaringen, Lyrebird. Ik lees al even mee maar blijf vooral posten, vind het erg interessant
Vandaag het bericht gekregen dat een industriele partner in zwaar weer zit. Ze willen de financiele steun terugschroeven, die ze ons ieder jaar geven voor onderzoek. Gelukkig heb ik ondertussen al $130k toegewezen gekregen, dus dit jaar zit het onderzoek nog wel snor, en blijven we in Japan. Geen idee wat er in 2014 gaat gebeuren.
We lopen nu tegen het einde van het Japanse academische jaar, en rond deze tijd gaan we proberen om onze accounts op te maken. Een van mijn accounts is bijna leeg, er zat vandaag nog 772 yen in. Voor 772 yen koop je 6.38 euro.
Normaal geef ik mijn budget uit aan optische componenten, maar voor 772 yen koop je nog geen spiegeltje, dus besloot ik om het geld uit te geven aan een USB kabel. Op onze universiteitscampus hebben ze een winkeltje, en in dat winkeltje kun je je budget uitgeven aan zo'n USB kabel. Die kostte 690 yen.
Met het kabeltje en de bon terug naar mijn afdeling, alwaar mij verteld werd dat er nog 82 yen te besteden was. 82 yen is 0.68 euro. Tja, waar besteed je zo snel 82 yen aan? Ondertussen was het winkeltje gesloten, dus we konden niet terug gaan om iets te kopen. De baas van de administratie begon te bellen. Na zo'n tien minuten aan de telefoon (waarbij ik duimen zat te draaien, een student duimen zat te draaien en twee secretaresses zaten te giegelen en grijnzen) was de situatie opgelost. We gaan maandag terug naar het winkeltje, en kopen dan iets dat 82 yen kost. Maar omdat ze niets van 82 yen hebben, krijgen we een "magische" superkorting op iets wat iets duurder is, waardoor het toch net 82 yen zal zijn.
Japan is een land van regels. Als een account leeg opgeleverd moet worden, dan doet men dat. Daar waar iedereen met een beetje gezond verstand zich realiseert dat het de moeite niet is om 82 yen uit te geven, gaan ze (we, ik!) tot het uiterste. In plaats van die 82 yen uit de boeken te gummen, moet er een gummetje worden gekocht.
Grappig, op CNN was daar ooit een rapportage over.quote:
Betreffende de vrouwen, ik vind ze prachtig
[ knip ]
Japanse dames zijn vaak elegant (slank, niet te 'sloerie' gekleed) en gewoon heel erg lief. Ze zijn zover ik heb meegemaakt goedgemanierd, niet luidruchtig en oprecht. Niet altijd even snugger, maar daar staat weer tegenover dat ze altijd hun best doen om wat ze doen goed te doen. Soms moet je ze een beetje porren om ze hun mening te laten geven, maar wat dat betreft zijn Nederland (extreem direct) en Japan (extreem indirect) ook wel weer twee uitersten. Kwestie van zoeken naar de gulden middenweg.
Koreaanse vrouwen zijn qua uiterlijk vaak aantrekkelijker dan Japanse, maar vergeet niet dat er in Korea heel erg veel nep is. Plastische chirurgie is daar HUGE. Je koopt daar bij wijze van spreke een setje westerse oogleden of een wipneusje met hetzelfde gemak als een pot kimchi.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 02-03-2013 09:22:31 ]
Nederlands die bekend zijn met het Japans, weten dat Japanners het over een glas water hebben, als ze omizu zeggen. Zelf zeg ik nog steeds regelmatig mizu (water) en wordt dan steevast door de Japanners verbeterd: omizu. De "o" wordt vaak gebruikt om respect aan te duiden. Respect voor het water.
Mevrouw Lyrebird heeft een maandkaart voor de sportschool en kan iedere dag sporten of zwemmen, maar omdat ik het regelmatig behoorlijk druk heb, kies ik er voor om iedere keer voor een bezoek te betalen. Helaas krijg je dan een armbandje om, om de stafleden te laten zien dat je er voor het eerst bent. Als nieuweling heb je immers meer aandacht nodig. Ik leg dan uit dat dit niet de eerste keer is, maar ja, het staat nergens zwart op wit dus dat armbandje moet om. Het personeel volgt je dan met argusogen. Heb je je badmuts wel op? Chloorbrilletje? Mevrouw Lyrebird was een keer haar chloorbril vergeten, en toen ben ik gaan schoolslagzwemmen (met m'n hoofd boven water), om zo heel galant mijn bril aan haar af te kunnen staan. Binnen een minuut stond de badmeester van dienst naast me. Dat het erg ongezond was om zonder chloorbril te zwemmen! Ik chloorbril op, zodat mevrouw Lyrebird zonder bril verder moest. Verder niks meer gehoord. Want zij had geen armbandje om.
Het zwembad in onze sportschool is aan de kleine kant, maar er is altijd ruimte om in het water te lopen. Daar is een speciaal bad voor, waar je tot borsthoogte in het water staat, en rondjes in mag lopen. Echt moe kan ik er niet van worden, maar het schijnt beter voor je gewrichten te zijn, in vergelijking met normaal hardlopen. Naast het loopbad en het zwembad hebben ze ook een stoomruimte (temperatuur 60 graden en 100% RV). Dat is wel afzien. Buiten is er nog een spa, met heel erg heet water. Vooral als het gesneeuwd heeft, is het heel plezierig om daar te relaxen.
Centraal in de sportschool staat een installatie om water te tappen. Daar kun je bij de sportschool een speciale 1.5l fles voor kopen. De installatie maakt de fles schoon, desinfecteert de dop en vult de fles met water. Erg fascinerend om zo'n proces te volgen, en te zien hoe de Japanners daar mee bezig zijn. Soms moet ik op mevrouw Lyrebird wachten, die wat meer tijd nodig heeft om zich om te kleden, en dan is het kijken naar een watervulinstallatie een leuk tijdsverdrijf. Sommige mensen hebben vier flessen, vullen ze alle vier, en gaan dan naar huis. Blijkbaar hebben ze thuis geen water. Flessen worden schoongemaakt en gevuld, en ondertussen is men driftig doende met doekjes bezig om alles droog achter te laten.
Je moet er mee leren leven, de regels.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 13-03-2013 13:26:36 ]
Mijn echtgenote is AIO in het multicultureel onderwijs. Zoals eerder gemeld is ze Koreaanse. Zij onderzoekt hoe multicultureel het onderwijs in Zuid-Korea en Japan is. Daar kan nog behoorlijk wat aan verspijkerd worden. Zonder al te veel details prijs te willen geven (haar onderzoek moet immers nog gepubliceerd worden): ze had wetenschappelijk aangetoond dat het Japanse onderwijs niet vies is van een potje discriminatie. Ze schreef er een wetenschappelijk artikel over, dat prompt werd afgewezen door een Japans wetenschappelijk tijdschrift. Een van de redenen: het onderzoek zet Japan in een kwaad daglicht. Ik moet daar dan heel hard om lachen, om zo veel onbenul, maar zo zit Japan in elkaar. Ik heb haar aangeraden om het artikel naar een Amerikaans blad te sturen. De vraag is of ze deskundige reviewers kunnen vinden die niet Japans zijn.
We zijn vanwege mogelijke toekomstige gezinsuitbreiding op zoek naar een groter appartement, of zelfs een huis. Japan vergrijst, het aantal mensen in ons stadje neemt gestaag af, wat er voor zorgt dat de huurprijzen heel langzaam dalen. Voor het bedrag waar ik vier jaar geleden een appartementje van huurde, kunnen we nu bijna een heel (klein) huis(je) huren. Op de websites van makelaars in ons stadje barst het van de lege huurwoningen.
Wij op bezoek bij zo'n makelaar. Aangegeven waar we in geinteresseerd waren. De makelaar wist niet dat wij wisten dat er zo'n 10 woningen aan onze eisen voldeden. Dan komt zo'n man terug met 2 woningen. Kan zijn dat hij niet goed gezocht heeft, of besloten heeft dat deze twee gajin niet in aanmerking komen voor de andere 8 woningen. Je weet het niet. Bij mijn Indiase collega zeggen ze zoiets gewoon recht in zijn gezicht: je komt uit India, dus je komt niet in aanmerking voor deze woning. Ik heb het nog niet gehoord.
Wil je in Japan een woning huren, dan heb je geld nodig. Voor een lease moet je de eerste maand rente, een borgsom van een maand rente, een fee van een maand rente voor de makelaar, een vergoeding voor de eigenaar (maand rente), een verzekering en de garantie van iemand met een hoop geld hebben. Voor mijn huidige appartement heeft het hoofd van onze administratie garant te staan. Als je geen Japanner kunt vinden die garant voor je wil staan, dan kun je een bedrijf inhuren. Kost je 4000 JPY per maand (~ 35 euro/maand). Die Indiase collega had goede Japanse vrienden. Toen hij eindelijk een nieuwe woning gevonden had, vroeg hij ze of ze garant wilden staan. Wilden ze niet. Best schokkend, eigenlijk.
Afijn, morgen gaan we naar een echt huis kijken. Schijnt gloednieuw te zijn. En we zijn bij die makelaar door de ballotagecommissie gekomen.
Je zou denken dat ik door dit soort zaken een hekel aan de Japanners krijg. Niets is minder waar. Individueel zijn het allemaal hele aardige mensen, uitermate behulpzaam en vriendelijk. Bepaalde dingen zouden beter geregeld kunnen worden, maar ik geniet van het leven hier. Anders zouden we ook niet op zoek zijn naar een nieuwe woning.
[ Bericht 3% gewijzigd door Lyrebird op 15-03-2013 10:58:22 ]
quote:
Nogmaals, discriminatie
Mijn echtgenote is AIO in het multicultureel onderwijs. Zoals eerder gemeld is ze Koreaanse. Zij onderzoekt hoe multicultureel het onderwijs in Zuid-Korea en Japan is. Daar kan nog behoorlijk wat aan verspijkerd worden. Zonder al te veel details prijs te willen geven (haar onderzoek moet immers nog gepubliceerd worden): ze had wetenschappelijk aangetoond dat het Japanse onderwijs niet vies is van een potje discriminatie. Ze schreef er een wetenschappelijk artikel over, dat prompt werd afgewezen door een Japans wetenschappelijk tijdschrift. Een van de redenen: het onderzoek zet Japan in een kwaad daglicht. Ik moet daar dan heel hard om lachen, om zo veel onbenul, maar zo zit Japan in elkaar. Ik heb haar aangeraden om het artikel naar een Amerikaans blad te sturen. De vraag is of ze deskundige reviewers kunnen vinden die niet Japans zijn.
bron http://www.middenoostenan(...)tegenover-islam.htmlquote:De japanners en hun politiek tov de moslims
Heeft U al ooit in de krant gelezen dat een politieke leider of eerste minister van een Islamietische staat een staatsbezoek bracht aan Japan ?
Heeft U al ooit er bij stil gestaan dat er een berichtgeving kwam met een officieel staatsbezoek van Iran of Saoudi Arabie aan Japan ?
Japan is een land dat de islam achter gesloten gordijnen houdt en zeer strikte beperkingen heeft opgelegd aan de islam en alle moslims.
De redenen zijn de volgende:
a) Japan is het enige land dat geen burgerschap (nationaliteit) geeft aan moslims;
b) In Japan kunnen moslims geen permanente verblijfsvergunning krijgen;
c) Zijn er zeer strikte verbodsregels inzake het verspreiden van de Islam in Japan;
d) Op de universiteiten van Japan, worden er geen Arabische of andere islamitische talen onderwezen;
e) Het is verboden om de gedrukte Koran in te voeren ook deze gedrukt in het Arabisch;
f) In overeenstemming met de verschenen richtlijnen van de Japanse regering,
zijn er enkel voor 2 moslim Lakhs een visum verstrekt voor tijdelijk verblijf en zij moesten conform de japanse wet verplicht japans spreken en moesten verplicht hun godsdienstige rituelen uitvoeren in hun wettelijke verblijfplaats .
g) Japan is het enige land in de wereld welke een zeer beperkt aantal onbelangrijke ambassades hebben van de islam staten;
h) De Japanners zijn totaal niet aangetrokken door de Islam;
i) De in Japan verblijvende moslims zijn enkel werknemers van buitenlandse bedrijven;
j) Zelfs vandaag, worden er geen visa toegestaan aan moslim geneesheren, ingenieurs of beheerders welke door buitenlandse bedrijven worden gezonden;
k) Het grootste deel van desbetreffende bedrijven voorzien in hun onderrichtingen dat enkel niet moslims zich mogen kandidaat stellen voor een job;
l) De Japanse overheid is van mening dat de moslims fundamentalisten zijn en dat zij zelfs in het tijdperk van de globalisatie, niet bereid zijn om hun moslim wetten te wijzigen;
m) De moslims moeten er niet aan denken om een gehuurd appartement te krijgen in Japan ;
n) Indien iemand te weten komt dat zijn buurman een moslim is, wel dan slaat de ganse buurt alarm ;
o) Niemand mag een islam cel of een Arabische kring in Japan ;
p) Er is geen wet (sharia) in Japan;
q) Indien een Japanse vrouw huwt met een moslim, dan wordt zij beschouwd als een paria voor altijd ;
r) In overeenstemming met dhr Komico Yagi (Departementshoofd van de Universiteit van Tokio) Is er een mentaliteit in Japan waarbij de moslim godsdienst een zeer intollerante religie is en men deze ten stelligste moet mijden; (er ver van wegblijven)
Op onze campus werken meerdere postdocs uit Pakistan. Neem aan dat die allemaal moslim zijn.
Kolder. Meer hier.
[ Bericht 41% gewijzigd door Lyrebird op 15-03-2013 11:47:31 ]
Je hebt een account aangemaakt om (slecht geschreven) BS te posten?quote:
[..]
[..]
bron http://www.middenoostenan(...)tegenover-islam.html
Vrij triest.
@lyrebird
Blijft leuk om je stukjes lezen. Ga zo door!
Wat hij zegtquote:
[..]
Je hebt een account aangemaakt om (slecht geschreven) BS te posten?
Vrij triest.
@lyrebird
Blijft leuk om je stukjes lezen. Ga zo door!
.Terwijl ik dat stukje aan het schrijven was, knaagde er iets. Wat was er nou ook al weer zo heilig aan dat water?
Afgelopen zondag waren we weer in het zwembad, en toen zag ik het weer gebeuren: een oudere Japanner die zich bij het verlaten van het zwembad nog een keer omdraaide, om richting het zwembad een buiging te maken. En een oudere dame die bij binnenkomst van de ruimte waar het bad was een buiging maakte.
Het heilige water?
Nee, zo heilig is dat water niet. Met de buiging tonen de oudere Japanners hun respect voor de andere zwemmers, waarmee ze net zo gezellig gezwommen hebben of waarmee ze gaan zwemmen.
Het is dat ik het tegenwoordig poepdruk heb, anders had ik al een boekje geschreven. Een boekje met tips om problemen te doorzien en te voorkomen. Het is namelijk een land met mensen die een flinke gebruiksaanwijzing hebben. De verschillen in taal en cultuur zijn immens. Voor je het weet lig je in een valkuil, en je bent jaren bezig om je daar weer uit te graven. Een carriere in Japan is er een van heel veel vallen en opstaan.
Ik vind het enorm tof dat jij dat wel kan, en een eventueel boekje zou ik zeker kopen
. En tevens ben ik al 6 jaar getrouwd met een mooie Laotiaanse
Wel zitten er we er sterk over te denken om dit jaar naar Japan voor vakantie te gaan. Het hangt er vanaf hoeveel de nieuwe auto van vrouwlief gaat kosten...
Dit conflict loopt al een tijdje, en mijn indruk is dat de gemiddelde Japanner er niet koud of warm van wordt.quote:Op vrijdag 5 april 2013 06:49 schreef Monnet het volgende:
Nog een vraagje trouwens: Hoe staan de Japanners tegenover de dreigende taal van Noord-Korea?
Mijn echtgenote heeft er een betere kijk op dan ik. Haar familie woont in het Zuiden van Zuid-Korea, maar zij krijgen iedere dag mee wat er speelt.
Dit is wat ik van de situatie begrijp: Kim Jong Un is een van de zonen van Kim Jong Il. Hij moet zich bewijzen als de nieuwe grote sterke leider. Als hij dat niet doet, krijgt hij een mes in z'n rug van een van zijn broeders. De nieuwe Zuid-Koreaanse president is de dochter van een voormalige diktator van Zuid-Korea. Ook zij profileert zich als een sterke leider. Die hebben dus wel wat aan elkaar. Kunnen ze goed laten zien dat ze allebei sterk zijn.
Daarnaast spelen ook de VS het spelletje mee, omdat zij graag wapentuig willen verkopen. Het schijnt zo te zijn dat Z-Korea deze week besloten heeft om voor 10 miljard dollar aan nieuwe wapens bij de VS te kopen. Was dat ook gebeurd zonder de dreigende taal van de afgelopen maanden?
Ik heb geen goed woord over voor Noord-Korea en de Chinezen. De Chinezen hebben indertijd Noord-Korea beschermd, door troepen, vaak onbewapend, naar Noord-Korea te sturen om maar te voorkomen dat de Amerikanen een bruggehoofd zou krijgen aan de Chinese grens. Is wat voor te zeggen. Maar neem dan wel de verantwoordelijkheid voor je beslissing, en laat de Noord-Koreaanse bevolking niet creperen. In Noord-Korea is er weinig plaats voor mensenrechten, en China is niet veel beter.
Geen idee hoe dit af zal lopen. Beide partijen winnen niets met oorlog. Noord-Korea heeft niets en kan niets, en Zuid-Korea wil de status quo bewaren.
18:43, deze week zit er weer op. Dat er zo weinig mogelijk van dit soort weken mogen komen!
Kom net terug van de mall, waar ik het heerlijke Japanse leven heb opgesnoven. Vrolijke mensen, hechte families, mensen die met respect met elkaar om gaan: Japan is een land dat erg met zichzelf in harmonie lijkt te zijn. 10 minuten door zo'n mall slenteren is hetzelfde als een ontspannende massage. Daarna nog langs het park gelopen, waar hele families en groepjes vrienden onder de sakura bomen aan het genieten waren van een hapje en een drankje. Het is hier soms net een sprookjesboek.
Die ontspannende massage had ik ook wel even nodig, want ik had eerder flink ruzie gemaakt (zo ver dat mogelijk is met Japanners) met een Japans bedrijf dat bij ons de deur platloopt, maar weigert om er voor te betalen. Misschien mis ik de status van een Japanse professor, of vinden zij het normaal om buitenlanders anders te behandelen, maar het is voor mij onacceptabel dat wij werk verrichten waar niet voor betaald wordt. Goed, deze samenwerking kan resulteren in een product waar zowel de universiteit als het bedrijf profijt van hebben, maar het kan ook op niets uitlopen. Een tandarts betaal je voor een controle, een advokaat voor een consult, waarom zou het anders zijn voor een onderzoeker?
Dat was de derde ruzie deze week. Er waren meerdere zaken die me al een tijd lang behoorlijk irriteerde, en deze week liep het zaakje over.
Ons instituut heeft een enorme smak geld gekregen, wat natuurlijk best positief is. Vanwege mijn kennis en ervaring met een bepaalde technologie stond ik prominent in de subsidieaanvraag, en het gevolg is dat ik tegen de $200k uit mag geven aan nieuwe apparatuur, om een project voor twee senior professoren te doen. Het project is super blue sky: als het werkt hebben we een Nature artikel te pakken, maar de kans dat het werkt is niet bijster groot. Waar het dus eigenlijk op neer komt, is dat ik een soort van super postdoc ben geworden, om voor een andere professor een apparaat in elkaar te zetten waarmee de universteit een kansje heeft om te scoren.
Nou voel ik me echt niet te groot voor die positie. Maar het wrange is wel dat ik deze week ook de uitslag kreeg van mijn eigen subsidieaanvraag: afgewezen. Maar dat was een project dat helemaal uit mijn denkraam kwam: super praktisch, niks geen toeters en bellen, garantie dat we bruikbare resultaten zouden krijgen die belangrijk zijn voor de Japanse industrie en voor Japanse patienten.
Er wordt geld verbrast voor projecten die weinig kans van slagen hebben, terwijl er voor praktische toepassingen geen geld blijkt te zijn (dit is niet alleen mijn ervaring, een collega van me heeft er laatst de subsidies voor FY2012 op nagekeken). Wat ook meespeelt, is dat de oudere professoren door dit systeem uit de wind lijken te worden gehouden. Zij hebben de ervaring en connecties om grote contracten binnen te slepen, terwijl het voor ons werkvolk uitermate lastig is om op eigen benen te komen te staan.
Derde akkefietje: studenten die menen te weten hoe je een goed onderzoeker bent, zonder zelf een serieus artikel of patent gepubliceerd te hebben. Let wel, dit is Japan - een land waar collega's studenten slaan als ze niet doen wat er van hun verlangd wordt, en waar iedereen dus braaf doet wat een professor hen opdraagt. Waar professors niet zelf met studenten communiceren, omdat ze dat gemakkelijkheidshalve maar aan een promovendus of postdoc over laten. Het feit dat ik niet met sensei aangesproken wordt en zelf tijd vrij maak om iets aan een student uit te leggen, betekent niet dat ik daardoor minder ben dan mij collega's.
Kortom: een beetje meer respect voor deze grijze haren.
Supergaaf project, en het lijkt er op alsof ze hele leuke resultaten hebben gerealiseerd. Maar hoe veel mislukte projecten staan er tegenover?quote:De surreële wereld van onze dromen is iets waar we voorlopig nog niet bij kunnen, maar volgens Japanse wetenschappers kan daar snel verandering in komen. Zij zijn erin geslaagd om een computer te programmeren die onze dromen kan lezen. Ze claimen zelfs dat hun uitvinding, de dromenvanger, tot 60 procent accuraat is.
Als je wel eens geprobeerd hebt om water met olie te mengen, dan snap je dat dit een lastige opgave is. Als buitenlanders zijn wij het water, en de Japanners de olie (of andersom).
Als je goed naar de Japanners kijkt, dan zie je dat ze uitermate beleefde omgangsvormen hebben, die zo ontwikkeld zijn dat je niemand tegen je in het harnas jaagt, om zo tot een zo harmonieus mogelijke samenleving te komen. Er zijn nog steeds veel rangen en standen in Japan, waarbij mensen die laag op de ladder staan zich meer verontschuldigen dan mensen die hoger op de ladder staan. Want daar komt het in de praktijk op neer, dat harmonieus met elkaar leven: je verontschuldigen als je in de weg staat, je verontschuldigen als je te veel lawaai maakt en je verontschuldigen als je een domme vraag hebt gesteld.
Maar soms gaat er iets mis in dat proces, en dan heeft de Japanner een probleem. Vaak lossen ze dit op door nooit meer met elkaar te praten.
Buitenlanders hebben totaal geen weet van de protocollen waarmee de Japanse samenleving honderden jaren lang de harmonie in het land bewaard heeft. Daarnaast spreken buitenlanders vaak beroerd Japans, en spreken Japanners beroerd Engels, waardoor communicatie een zwak punt is. De grote verschillen in taal en cultuur zorgen er voor dat vriendschap tussen een buitenlander en een Japanner erg lastig is.
Lastig, maar zeker niet onmogelijk.
In Good Eats met Alton Brown (Food Channel), legt Alton uit hoe je mayonaise moet maken.
Mayonaise is een emulsie van olie in water. Dat doe je door de olie op te breken in kleine bolletjes, en door een emulgator te gebruiken om de oliebolletjes thuis te laten voelen in het water. Die emulgator vind je in het eigeel van een ei.
Om deze analogie terug te brengen naar het leven in Japan: voor vriendschap met Japanners moet je op zoek naar een emulgator. Niet in de vorm van een ei, maar in de vorm van Japanners die een tijd in het buitenland hebben gewoond. Die Japanners zijn bekend met wat ons buitenlanders bezielt, en ze hebben weinig problemen met het Engels. Ze zijn als het ware zo gecoat, dat contact met buitenlanders niet voor afstotende effecten zorgt.
Onze secretaresse heeft een jaar in Afrika gewoond, onze industriele coordinator heeft een jaar in de VS gewoond, en de twee professoren waar ik het meest van opsteek hebben meerdere semesters in de VS op school gezeten. Werken met die mensen doe je voor je plezier, omdat ze het beste van twee werelden combineren: een Japans oog voor detail, een Japanse inzet, en gemakkelijke communicatie.
We zijn nu 4 jaar verder, en met deze mensen kan ik een biertje drinken, of over zaken buiten het werk praten. Dat laatste klinkt raar, maar Japanners zijn heel erg gefocusseerd op hun taken. Op het werk praat je over het werk, en over niets anders. Let wel, taal is hier niet de afstotende factor. Het zijn de verschillen in cultuur en omgangsvormen die het zo lastig maken. Ik heb Japanse collega's die perfect Engels spreken, maar ook zij zijn heel moeilijk te benaderen. Zij weigeren om af te dalen naar mijn niveau, omdat ik te laag op de ladder sta. Altijd vriendelijk lachend, maar als het er op aankomt, geven ze niet thuis.
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 18-04-2013 09:18:17 ]
Nee, niet het soort drama dat ik hier regelmatig meemaak, maar het drama dat Japanners op TV zien. Mevrouw Lyrebird had tijdens haar vrijgezellentijd nog een TV op haar kamer, en daar keek ik wel eens naar Japanse soaps. Lastig te volgen vanwege de taal, maar grappig vanwege het ongelofelijk brakke acteerwerk.
Afijn, onze universiteit zou komende zaterdag worden bezocht door een TV-crew om Japans drama op te nemen. Gisteren kwamen een regisseur (??) en productiemevrouw op bezoek, om de juiste locaties voor een aantal scenes te vinden. Men had twee laboratoria op het oog. Het laboratorium van een collega, en ... mijn laboratorium! Rond een uur of vier zouden de TV mensen op bezoek komen, en ik moest beschikbaar zijn om ze rond te leiden.
Iets later dan gepland kwamen ze langs, en toen bleek dat ze op zoek waren naar een GROTE technische opstelling, die zo ingewikkeld mogelijk was. Een andere collega heeft een prachtig lab vol met dure lasers, maar die zijn gehuisvest in clean rooms, wat niet zo praktisch is voor deze opnamen. Wij doen juist aan zo klein mogelijk spul, wat efficient, economisch en praktisch is. Maar in het lab heb ik wat ruimte uitgeleend aan (beter, is wat ruimte van me afgeperst door) een andere collega, waar een enorme optische tafel staat met een aantal lasers. Maar zelfs dat was niet indrukwekkend genoeg.
Het resultaat: aanstaande zaterdag geen TV-opnamen.
Zoiets snap ik dan niet. Heb je een kans om met je lab op TV te komen, dan bouw je toch even met tien studenten iets dat er indrukwekkend uitziet? Trek gewoon even alle oscilloscopen, functiegenerators, beam profilers en lasers uit de rekken, en maak er iets moois van? Is het te veel initiatief, of is het te veel werk dat geen echt werk is? We zullen het nooit weten.
Daar gaat mijn carriere in de Japanse filmindustrie.
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 01-05-2013 18:19:24 ]
Doet me denken aan Monty Python, de sketch over de bevalling:
Wij hebben helaas geen apparaten waaruit een piiing geluid komt. Zou dat de reden zijn dat de TV-crew ergens anders is gaan kijken.Dat is een groot voordeel van het doen van optisch onderzoek: het is bijna altijd stil, schoon en veilig. Wel goed oppassen dat je niet per ongeluk in een laser kijkt.
Hier in Laos is het ook moeilijk om te communiceren met de Lao, al zal het waarschijnlijk in veel opzichten makkelijker zijn in Japan.
Vooral het gebrek aan gemeenschappelijke kennis en absoluut gebrek aan opleiding is een probleem.
De moeilijke communicatie, zie je het als een taalprobleem, of als een cultuurprobleem? Hoe verloopt de communicatie met hoger opgeleide Lao, die bijvoorbeeld goed Engels spreken, maar die altijd in Laos hebben gewoond? En hoe kun je dat vergelijken met Lao die in het buitenland hebben gewoond?quote:
Het verhaal over de nogal moeilijke communicatie met Japanners is zeer interessant.
Hier in Laos is het ook moeilijk om te communiceren met de Lao, al zal het waarschijnlijk in veel opzichten makkelijker zijn in Japan.
Vooral het gebrek aan gemeenschappelijke kennis en absoluut gebrek aan opleiding is een probleem.
Het is een cultuurprobleem. Er zijn Lao die goed Engels spreken en zelfs vrij vaak in het buitenland zijn geweest. Ze hebben gewoon andere normen en waarden. Het komt waarschijnlijk ook doordat er niet echt een klasseverschil is.quote:
[..]
De moeilijke communicatie, zie je het als een taalprobleem, of als een cultuurprobleem? Hoe verloopt de communicatie met hoger opgeleide Lao, die bijvoorbeeld goed Engels spreken, maar die altijd in Laos hebben gewoond? En hoe kun je dat vergelijken met Lao die in het buitenland hebben gewoond?
Er is een groot verschil met Lao die in het buitenland zijn opgegroeid of enkele jaren buiten Azie hebben doorgebracht.
Het is trouwens moeilijk om voorbeelden te geven.
Een tijdje geleden heeft een travel agent het hotel waarvoor ik werk onder hele foute voorwendselen geprobeerd onder de cancellation fees uit te komen.
Sinds de meeste communicaties tussen hotels en travel agents via email gaat (Alle boekingen en annuleringen moeten ge-confirmeerd worden) houden wij sinds het openen van het hotel alle emails bij. Ook worden onze e-mails ge-backupped.
Helaas werken de lokale travel agents vaak niet op die manier.
Dus toen er een no-show was van een kleine groep heb ik hier gelijk betreffende de travel agent over ge-informeerd, na zelf ge-controleerd te hebben dat er dus geen annulering bij ons bekend was.
Echter de volgende ochtend stuurde de travel agent mij een annulerings mail van een paar weken terug met een antwoord van mij dat ik de annulering bevestigd zou hebben.
Helaas voor hun heb ik 10 jaar in de IT gewerkt en kon ik vrij gauw zien dat de e-mails fake waren.
Hierna een boze email terug gestuurd naar de eigenaar van de travel agent, zeggende dat zijn personeel de boel probeerde te flessen en dat ik naast no-show fees, ook een excuses eiste.
Anyway, de excuses (en het geld) zijn nooit gekomen, zelfs na dat ik uitdrukkelijk bewezen de e-mails fake waren. Het zou teveel gezichtsverlies te zijn geweest voor de travel agent, het personeel deed alsof hun neus bloedde en de eigenaar probeerde er onderuit te komen door maar niet te reageren op emails. Ook, na aanvakelijk ook geschokt te zijn, begon mijn personeel te zeggen, dat het eigenlijk niet zo'n probleem was, het maakt niet uit, zolang ze maar betalen enz enz.
Dit is maar een voorbeeld maar het geeft wel weer hoe men met elkaar omgaat als er problemen zijn.
Ook nu nog mag ik graag luisteren naar het werk van Rage against the machine, of van One day as a lion (ben geen fan van Audioslave), en mijn interesse werd dan ook gewekt door een boek van Erik Brynjolfsson en Andrew McAffee, getiteld "Race against the machine".
Het boek gaat niet over muziek, maar over de toegenomen invloed van de technologie in de samenleving. Het is namelijk zo dat computers steeds sneller en beter worden, en die ontwikkeling verloopt exponentieel, waardoor we het als mens eigenlijk niet meer bij kunnen houden. Een voorbeeld is het werk door Google, waarbij de menselijke chauffeur van een auto kan worden vervangen door een computer. Duidelijke voordelen: zuiniger en veiliger rijden. Nadeel: veel bus-, truck en taxichauffeurs kunnen de komende jaren hun ontslag verwachten. Wat moeten al die mensen gaan doen?
Daar waar de VS en Europa de deuren wagenwijd open hebben gezet voor buitenlanders die het werk willen doen dat de autochtone bevolking niet wil doen, hebben de Japanners de deuren altijd angstvallig dichtgehouden. Aan alles merk je dat ze er niet van gecharmeerd zijn om expats voor langere tijd aan zich te binden. Ik krijg daardoor wel eens het gevoel dat ik alleen hier ben zodat onze universiteit kan zeggen dat ze internationaal georienteerd zijn. Mijn echtgenote doet onderzoek naar dit soort zaken (vanuit een pedagogisch perspectief) en haar conclusie is dat het imago van Japan in de wereld erg belangrijk is voor de Japanners. Een racistisch xenofoob imago is niet goed voor de export.
Selang heeft in dit topic wel eens geroepen dat Japanners hele goede onderhandelaars zijn. Nu ik het boek van Brynjolfsson en McAffee heb gelezen, krijg ik het idee dat de Japanners veel beter in de toekomst hebben gekeken dan de Westerse wereld. Waarom al die buitenlanders importeren, als we het met z'n allen in de toekomst met veel minder mensen kunnen redden? Computers en robots nemen het (vieze) werk over. Kunnen wij meer tijd besteden aan onze kinderen, onze families en aan het drinken van sake en het eten van sushi.
In de afgelopen vier jaar heb ik een aantal interessante ontwikkelingen gezien in Japan. Japanners betalen graag met contant geld, maar betalingen verlopen steeds meer automatisch of semi-automatisch. In het eerste geval geef je geld aan een apparaat, dat wisselgeld teruggeeft, en in het andere geval geef je je geld aan een cassier(e), die het geld in een apparaat stopt en je het wisselgeld teruggeeft. Dat je nog iemand naar muntjes ziet zoeken in een kassalade - die tijd lijkt achter ons te liggen.
Een andere ontwikkeling is dat veel banen in Japan in de servicesector door scholieren en studenten worden uitgevoerd. Onze studenten zijn (veel te) vaak bezig met hun part-time job. Ondanks dat de economie niet van haar plaats komt, is de Japanse werkloosheid laag, en als al die studenten zouden gaan studeren, zou er helemaal geen werkloosheid meer zijn.
Trek uw eigen conclusies.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 04-05-2013 08:18:30 ]
Vanochtend fietste ik op m'n dooie gemak naar de universiteit. Op deze T-splitsing (vlak bij ons appartement):
stond er rechts een auto heel raar opgesteld. Een klein autootje ging me voorbij, dook voor die auto die stond te wachten om daarna met een enorme klap geraakt te worden door een vrachtauto die met zo'n 50 a 60 km/h op de rechterrijstrook reed.
Voor zo ver ik het kon zien was alleen de bumper er van af gereden, maar als de bestuurder van het autootje een seconde eerder het gaspedaal had ingedrukt, dan was dat autootje nu zo plat als een yen geweest. En dan had ik nu zonder ontbijt wit weggetrokken achter dit toetsenbord gezeten.
Het is niet de eerste keer dat ik een (bijna) ongeluk in Japan zie. Vaak gaat het om auto's die tegen elkaar botsen, maar ook zie je dat fietsers of voetgangers worden aangereden. Mevrouw Lyrebird is al twee keer aangereden door een auto (en we wonen hier slechts vier jaar). Ik heb goede remmen op mijn fiets.
Af en toe mag ik met iemand ergens naar toe rijden in een auto, en wat opvalt is dat Japanners erg goede autobestuurders zijn. Gegeven het begin van dit verhaal klinkt dat misschien paradoxaal, maar het is echt zo dat Japanners voorbeeldig rijden: ze houden zich aan de maximumsnelheid, zetten op tijd hun knipperlicht aan, geven netjes voorrang, etc. Horkerig autorijden is er niet bij.
Maar laten we even het ongeluk van vandaag wat dieper analyseren. Wat gebeurt er hier? De auto die rechts staat opgesteld, lijkt aan te geven dat de bestuurder die de T-splitsing opkomt, door kan rijden om zo de andere rijbaan op te kunnen gaan, naar rechts (vergeet niet dat ze hier aan de verkeerde kant van de weg rijden). De bestuurder van het kleine autootje voelt de druk om van die uitnodiging gebruik te maken, rijdt de kruising op om dan de vrachtauto die van rechts komt finaal over het hoofd te zien.
De hoffelijkheid van de Japanners en de sociale druk om je in te passen in de samenleving lijkt de Japanners in het verkeer parten te spelen. Analyse van de koude grond?
[ Bericht 3% gewijzigd door Lyrebird op 09-05-2013 06:19:32 ]
Ik verwacht wel dat de hele afhandeling qua verzekering en dergelijke heel hoffelijk en efficient verliep?
Ik denk dat je gelijk hebt. Het is iets dat in dit topic wel vaker terugkomt: Japanners blinken uit in het navolgen van regels en het doen van routinewerk, maar geven niet thuis als er geimproviseerd moet worden. Mijn collega's werken jaren aan hetzelfde project, en ieder jaar veranderen ze een heel klein aspect. Revolutionair iets nieuws aanpakken is er niet bij.quote:
Ik denk trouwens dat het te goed opvolgen van regels (iets waar Japanners in uitblinken) juist problemen kan geven. Regels dekken niet alle situaties, zeker niet in iets dynamisch en subjectief als het verkeer,w aar iedereen zijn eigen gezichtsveld, beperkingen en mogelijkheden heeft. Als je je dan te stijf aan de regels houdt, kan het dus mis gaan (tenzij IEDEREEN het ALTIJD doet, maar dat is dus niet altijd mogelijk).
Ik verwacht wel dat de hele afhandeling qua verzekering en dergelijke heel hoffelijk en efficient verliep?
Wat betreft de afhandeling van het ongeluk: dan komen er drie politiemannen met van die lichtgevende gummiknuppels om het verkeer om te leiden, om het remspoor te meten (om zo de snelheid te achterhalen) en om iedereen te interviewen. Die gummiknuppels lijken ieder jaar langer te worden.
Zo'n afhandeling wordt overigens heel serieus genomen. Een tijd geleden was er iemand aangereden op een kruising vlak bij de universiteit, en toen waren ze op zoek naar getuigen. Niet alleen kregen we een briefje in ons postvak om te melden of we iets gezien hadden, maar er werd ook persoonlijk gevraagd door de secretaresses of we iets gezien hadden.
quote:Op donderdag 9 mei 2013 06:40 schreef star_gazer het volgende:
En zo komen wij dus aan onze reputatie:
Overigens vind ik die kassa's in japan dan weer wel briljant; ze stoppen het geld erin en het wisselgeld klingelt er zo uit
In het TRV Japan topic werd gemeld dat er ook problemen waren met het pinnen bij de 7-eleven winkels. Op dit moment hebben wij een Nederlandse stagiair hier, die nog wel bij het postkantoor kan pinnen.
Credit cards doen ze wel aan, maar ik gebruik zelden een credit card in Japan. Meerdere keren meegemaakt dat het winkelpersoneel twintig keer een credit card probeerde, voordat ze bedremmeld kwamen melden dat de credit card niet geaccepteerd werd. Of ik heel misschien geen andere credit card had?
Ik las op de rabo site dat ze in japan en de VS storingen hadden met het meastro netwerk het zo nu weer moeten werken.quote:
Japan is idd een erg veilig land. Waar wij wonen kun je je deuren van het slot laten, en niemand waagt het om binnen te dringen.
In het TRV Japan topic werd gemeld dat er ook problemen waren met het pinnen bij de 7-eleven winkels. Op dit moment hebben wij een Nederlandse stagiair hier, die nog wel bij het postkantoor kan pinnen.
Credit cards doen ze wel aan, maar ik gebruik zelden een credit card in Japan. Meerdere keren meegemaakt dat het winkelpersoneel twintig keer een credit card probeerde, voordat ze bedremmeld kwamen melden dat de credit card niet geaccepteerd werd. Of ik heel misschien geen andere credit card had?
Apart die laatste opmerking. De keren dat ik in Japan was had ik nooit problemen met mijn cc en dat terwijl ik er niet eens veel heb. Vwb cash op zak hebben vind ik het niet meer dan normaal dat je dat hebt omdat het de normaalste zaak van de wereld is, en dat meegaan in die hype die je tegenwoordig in Nederland ook hebt waar je in de media gebombardeerd wordt met reclame's dat pinnen allemaal zo veilig en makkelijk is,andermaal een manier is van de Banken om voor eigen gewin (kostenbesparing & hebberigheid) de massa te dwingen naar hen te luisteren.quote:
Japan is idd een erg veilig land. Waar wij wonen kun je je deuren van het slot laten, en niemand waagt het om binnen te dringen.
In het TRV Japan topic werd gemeld dat er ook problemen waren met het pinnen bij de 7-eleven winkels. Op dit moment hebben wij een Nederlandse stagiair hier, die nog wel bij het postkantoor kan pinnen.
Credit cards doen ze wel aan, maar ik gebruik zelden een credit card in Japan. Meerdere keren meegemaakt dat het winkelpersoneel twintig keer een credit card probeerde, voordat ze bedremmeld kwamen melden dat de credit card niet geaccepteerd werd. Of ik heel misschien geen andere credit card had?
Is er verder eigenlijk nog veel te merken van de ramp, in de media bijvoorbeeld?
Ik volg het Japanse nieuws niet (kan geen kanji lezen en ook mijn passieve Japans is vrij belabberd), maar op het internet (WHO) is behoorlijk wat informatie te vinden. De centrale en directe omgeving van de centrale, tot op zo'n 30 km is nog steeds foute boel. Wij wonen op zo'n 150 km van de centrale, en bij ons is de achtergrondstraling net zo hoog als voor de ramp. Mevrouw Lyrebird wordt nog steeds zenuwachtig als ik tomaatjes in de supermarkt heb gekocht waarop een Fukushima stikkertje zit. Ook groente uit onze eigen provincie (Tochigi) zou ze het liefst mijden. Ik denk dat het wel meevalt.quote:
Lyrebird, eerder schreef je overstraling en voedsel na de Fukushima-ramp. Hoe is het daar nu mee? Is wel al meer duidelijkheid over etenswaren uit die regio, of is het nog steeds verstandig die te ontwijken?
Is er verder eigenlijk nog veel te merken van de ramp, in de media bijvoorbeeld?
Het is Japan, en iedereen doet z'n best om de regels op te volgen. In ieder ander land zou ik behoorlijk paranoide worden als het om voedsel gaat, maar hier heb ik er meer vertrouwen in dat ze ons niet bewust op een radioactief dieet zetten. Mijn schoonfamilie is niet overtuigd; we krijgen nog regelmatig voedselpakketten uit Zuid-Korea.
Klopt het nu dat wij de sushi die hier in Nederland als een maaltijd wordt verkocht in Japan meer als een snack wordt gezien,zoals wij dus een patat met bestellen,eet men in Japan dus een klein portie sushi als tussendoortje?
Of zit er toch meer aan vast en is dit erg kort door de bocht.
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 10-05-2013 10:53:52 ]
In het restaurant van onze universiteit zul je nooit sushi of sashimi zien, en 9 van de 10 Japanse (family) restaurants serveren geen sushi. Die zijn meer van het noedels, ramen, udon, pizza, rijst, tempura, vis, miso soep, hambaga (hamburger), curry werk.quote:Op vrijdag 10 mei 2013 10:53 schreef Iwanius het volgende:
En hele korte vraag ter bevestiging voor mijzelf.
Klopt het nu dat wij de sushi die hier in Nederland als een maaltijd wordt verkocht in Japan meer als een snack wordt gezien,zoals wij dus een patat met bestellen,eet men in Japan dus een klein portie sushi als tussendoortje?
Of zit er toch meer aan vast en is dit erg kort door de bocht.
Voor sushi kun je naar een sushi restaurant gaan, maar sushi wordt ook in Japanse drinkgelegenheden geserveerd. Drinken doen Japanners terwijl ze (goed) eten. Voor het beste eten moet je MI bij een (klein) cafe in Japan zijn.
Mijn indruk is dat sushi vooral wordt gezien als eten voor een speciale gelegenheid, dus niet als tussendoortje of snack. Maar je kunt sushi en sashimi - van redelijke kwaliteit en lage prijs - ook in de supermarkt kopen, dus laat je niet tegenhouden.
De leukste ervaring heb ik in de $1 sushi restaurants gehad, waarbij je op de computer je sushi kunt bestellen, om een paar minuten later op een lopende band te verschijnen.
Zelf ben ik aan de iele kant, alhoewel ik wel een kilo of drie ben aangekomen sinds ik in Japan woon. Ik ben misschien iets langer dan de gemiddelde Japanner, maar val qua postuur niet echt op.
Vanmiddag was ik onderweg met de trein en zag het wit van de barbaren. 9 van de 10 keer zijn het Amerikanen en alhoewel ik de VS een prachtig land vind met vriendelijke en interessante mensen, is er een ding wat me echt niet aanstaat: ze hebben vaak geen respect voor het eigen lichaam.
Het was vandaag best lekker weer, iets boven de 20, 50% RV, maar je ziet geen Japanner met korte broek. Kinderen in schooluniformen. Salarymen in pak. Dames netjes gekleed en jonge vrouwen in verleidelijk tenue. Zo kan het ook. Op het station of Yokohama stond een twee meter lange blonde kerel met het postuur van Obelix in korte broek, blote schouders, met een koptelefoon op het hoofd (met van die grote oordoppen zoals de selectie van PSV heeft), op de roltrap. Nergens oog voor. Vlak achter hem liep een Japans stel dat poogde hem voorbij te lopen, maar ze slaagden daar niet in omdat de man niets zag en niets hoorde. Daar moesten ze wel om lachen, en toen ze zagen dat ik het ook zag, begonnen ze nog harder te lachen.
Zelf ben ik helemaal niet van de kledingpolitie, en in de zomer zie je mij hier ook in korte broek en shirt rondlopen, omdat het echt niet anders kan, zo afgrijselijk warm als het hier kan zijn. Maar als het even kan, probeer ik me wel aan te passen en een beetje op de lijn te letten. Op reis voor je werk ga je in in Japan in pak. Het lijkt wat dat betreft hier nog steeds wel op de film North by Northwest (Hitchcock, een van de betere films). Het enige wat er nog aan ontbreekt om North by Northwest na te doen, is dat de mannen geen hoeden meer dragen.
Zo zie je maar: leef een tijjdje in een ander land, en je gaat zoals de mensen denken. Gaijin!
Een vervolg op deze post en deze post.
Wat er vooraf gebeurde: een prachtig onderzoeksvoorstel van mijn hand werd door de Japanse subsidieverstrekker afgewezen. Wat de reden was, blijft gissen (het beoordelingsrapport was in het Japans geschreven en miste elke detail). Het lijkt er op dat mijn voorstel te gewoontjes was. Niet spectaculair genoeg.
Afgelopen week kreeg ik bezoek van een professor van een zeer prestigieuze Japanse universiteit. Hij was bekend met mijn werk, en vroeg of we samen konden werken. Het gesprek ging over koetjes en kalfjes, over hoe we samen zouden kunnen werken, tot puntje bij paaltje kwam.
Diezelfde professor had indertijd ingeschreven op dezelfde subsidie als ik, en in tegenstelling tot mezelf behoorde hij wel tot een van de gelukkige winnaars. Nou ben ik de kwaadste niet, dus feliciteerde ik hem met dit resultaat. Maar toen kwam de aap uit de mouw: hij kon het apparaat dat hij in het voorstel had beloofd te bouwen, niet ontwerpen, dus laat staan bouwen. Maar ik kon dat wel, dus de vraag was of ik dat systeem voor hem wilde ontwerpen, en in elkaar kon zetten.
Als je het zou verzinnen, dan zou niemand je geloven.
Zowel de reviewer van zijn voorstel als de subsidieverstrekker hebben natuurlijk ontzettend zitten slapen, dat ze niet doorhebben dat het hier een wetenschapper betreft, die de benodigde technische achtergrond mist om zo'n apparaat te maken. Maar ja, waarschijnlijk heeft hij wel een heel hade voorstel geschreven, en dat gaat er bij de Japanners in als koek.
Nu heb ik de goede man ondertussen wat beter leren kennen, en het ziet er naar uit dat hij wel eens de sleutel tot de Japanse wetenschappelijke wereld (die tot nu toe - na vier jaar! - nog steeds erg voor me gesloten is) kan zijn. Trots opzij zetten, en kijken wat we kunnen doen met de middelen die we hebben.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 20-05-2013 15:26:28 ]
De recente ontwikkelingen in Europa zullen ook veranderingen mee brengen. Ik denk dat Nederlanders het zich in de nabije toekomst niet meer kunnen permiteren om de lastige klusjes alleen door Polen of Marrokanen te laten opknappen.quote:
Race against the machine
Ook nu nog mag ik graag luisteren naar het werk van Rage against the machine, of van One day as a lion (ben geen fan van Audioslave), en mijn interesse werd dan ook gewekt door een boek van Erik Brynjolfsson en Andrew McAffee, getiteld "Race against the machine".
Het boek gaat niet over muziek, maar over de toegenomen invloed van de technologie in de samenleving. Het is namelijk zo dat computers steeds sneller en beter worden, en die ontwikkeling verloopt exponentieel, waardoor we het als mens eigenlijk niet meer bij kunnen houden. Een voorbeeld is het werk door Google, waarbij de menselijke chauffeur van een auto kan worden vervangen door een computer. Duidelijke voordelen: zuiniger en veiliger rijden. Nadeel: veel bus-, truck en taxichauffeurs kunnen de komende jaren hun ontslag verwachten. Wat moeten al die mensen gaan doen?
Daar waar de VS en Europa de deuren wagenwijd open hebben gezet voor buitenlanders die het werk willen doen dat de autochtone bevolking niet wil doen, hebben de Japanners de deuren altijd angstvallig dichtgehouden. Aan alles merk je dat ze er niet van gecharmeerd zijn om expats voor langere tijd aan zich te binden. Ik krijg daardoor wel eens het gevoel dat ik alleen hier ben zodat onze universiteit kan zeggen dat ze internationaal georienteerd zijn. Mijn echtgenote doet onderzoek naar dit soort zaken (vanuit een pedagogisch perspectief) en haar conclusie is dat het imago van Japan in de wereld erg belangrijk is voor de Japanners. Een racistisch xenofoob imago is niet goed voor de export.
Selang heeft in dit topic wel eens geroepen dat Japanners hele goede onderhandelaars zijn. Nu ik het boek van Brynjolfsson en McAffee heb gelezen, krijg ik het idee dat de Japanners veel beter in de toekomst hebben gekeken dan de Westerse wereld. Waarom al die buitenlanders importeren, als we het met z'n allen in de toekomst met veel minder mensen kunnen redden? Computers en robots nemen het (vieze) werk over. Kunnen wij meer tijd besteden aan onze kinderen, onze families en aan het drinken van sake en het eten van sushi.
In de afgelopen vier jaar heb ik een aantal interessante ontwikkelingen gezien in Japan. Japanners betalen graag met contant geld, maar betalingen verlopen steeds meer automatisch of semi-automatisch. In het eerste geval geef je geld aan een apparaat, dat wisselgeld teruggeeft, en in het andere geval geef je je geld aan een cassier(e), die het geld in een apparaat stopt en je het wisselgeld teruggeeft. Dat je nog iemand naar muntjes ziet zoeken in een kassalade - die tijd lijkt achter ons te liggen.
Een andere ontwikkeling is dat veel banen in Japan in de servicesector door scholieren en studenten worden uitgevoerd. Onze studenten zijn (veel te) vaak bezig met hun part-time job. Ondanks dat de economie niet van haar plaats komt, is de Japanse werkloosheid laag, en als al die studenten zouden gaan studeren, zou er helemaal geen werkloosheid meer zijn.
Trek uw eigen conclusies.
Migratie van verschillende bevolkingsgroepen naar Nederland is eeuwenoud. De problematiek die daar bij komt is in de jaren 70 en 80 onderschat.
We hebben in Europa teveel laag opgleide mensen van buitenlandse komaf. Helaas zitten daar ook veel mensen bij die niet opgeleid willen of kunnen worden.
Ik denk dat assimilatie van de verschillende groepen een grotere prioriteit moet hebben. En Nederland mag best strenger worden. Als ik zie hoe moeilijk het is om bijvoorbeeld in Laos of Thailand een perminent visum te verkrijgen voor goed opgeleide buitenlanders met geld waarom zou Nederland dan visums moet verstrekken aan laagopgeleide mensen zonder geld?
Japan is een eiland en kan zich daardoor wat meer isoleren dan Nederland. Ontkomen aan migratie kan echter niet. Het beste is gewoon goed reguleren.
Dank voor je uitgebreide uitleg.quote:
In het restaurant van onze universiteit zul je nooit sushi of sashimi zien, en 9 van de 10 Japanse (family) restaurants serveren geen sushi. Die zijn meer van het noedels, ramen, udon, pizza, rijst, tempura, vis, miso soep, hambaga (hamburger), curry werk.
Voor sushi kun je naar een sushi restaurant gaan, maar sushi wordt ook in Japanse drinkgelegenheden geserveerd. Drinken doen Japanners terwijl ze (goed) eten. Voor het beste eten moet je MI bij een (klein) cafe in Japan zijn.
Mijn indruk is dat sushi vooral wordt gezien als eten voor een speciale gelegenheid, dus niet als tussendoortje of snack. Maar je kunt sushi en sashimi - van redelijke kwaliteit en lage prijs - ook in de supermarkt kopen, dus laat je niet tegenhouden.
De leukste ervaring heb ik in de $1 sushi restaurants gehad, waarbij je op de computer je sushi kunt bestellen, om een paar minuten later op een lopende band te verschijnen.
Trouwens hoeveel waarde moet ik hechten aan de uitspraak en bewering van de Noren? dat sushi van oorsprong helemaal niet door de Japanners is bedacht. Er was vorige week ( of deze week) een documentaire op Ned.3 waar getoond werd dat het de Noren? waren die dit aan de Japanners hebben geïntroduceerd.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 25-05-2013 13:23:56 ]
Groeit er rijst in Noorwegen?quote:
[..]
Dank voor je uitgebreide uitleg.
Trouwens hoeveel waarde moet ik hechten aan de uitspraak en bewering van de Noren? dat sushi van oorsprong helemaal niet door de Japanners is bedacht. Er was vorige week ( of deze week) een documentaire op Ned.3 waar getoond werd dat het de Noren? waren die dit aan de Japanners hebben geïntroduceerd.
Dat Noren sashimi zouden hebben uitgevonden (plakjes rauwe vis), dat zou best kunnen. Maar om er sushi van te maken heb je ook rijst nodig.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 25-05-2013 16:50:12 ]
We hebben niet veel geld en ik wil wel eten en slapen
Enig idee hoe en waar?
Ons optreden is in Suginami-ku. Bij station Koenji.
Beetje flauwe zet van mij - ik ben indertijd dit topic begonnen om aan te geven hoe het leven in Japan, maar dan niet in de grote stad (Tokyo) is.quote:
Even een vraag die niets met rouwe vis te maken heeft: waarom Japan maar niet Tokyo? Ik zie nooit een actief topic over kaaskoppen in Tokyo
Misschien hier proberen? TRV / Japan #29 Taxfree shoppen, maar niet met je pinpas :-)quote:
Ik en vrienden ga in september naar Japan, wel tokyo vanwege een optreden.
We hebben niet veel geld en ik wil wel eten en slapen
Enig idee hoe en waar?
Ons optreden is in Suginami-ku. Bij station Koenji.
Soms kom ik wel eens bij een bedrijf, en daarbij ben ik altijd heel open over mijn doel, wat mijn plannen zijn en hoe ik iets aan wil pakken. Die openheid wordt altijd gewaardeerd, maar van de andere kant zijn Japanners heel erg gesloten, en laten ze van hun kant helemaal niets vrijwillig los. Je kunt dan een paar keer aandringen, en met een beetje geluk kom je wel wat te weten, maar een open boek is anders.
Na zo'n vergadering ben ik wel eens met de medewerkers van het bedrijf gaan eten, en toen vertelde ik hun over mijn vakantie op Guam, en hoe geweldig het leven daar wel was. Het was eigenlijk wel een droom om misschien nog eens ooit een bedrijfje op Guam op te starten. Een terloopse opmerking die ik maakte. Niet al te veel over nagedacht, beetje hard op denken, dagdromen.
Niet lang daarna kreeg ik problemen met een belangrijke geldschieter, die zonder reden besloot de geldkraan dicht te draaien. Als ik vroeg naar een reden, kreeg ik allerlei smoesjes te horen. Uiteindelijk hebben ze wel gewoon betaald, en zijn de verhoudingen genormaliseerd, maar terugkijkend zou het me niets verbazen als een terloopse opmerking over een bedrijfje op Guam gelijk werd gesteld aan: "Lyrebird smeert 'm met ons geld!!!". Let wel, die geldschieter was een compleet ander bedrijf dan het bedrijf waarmee ik ben gaan eten.
Schijnbaar hebben Japanners moeite om een opmerking op waarde te schatten, en alles wat je los laat, wordt gezien als informatie die gedeeld (moet!) worden. Beroepsroddelaars. Zo maakte ik eens een grap tegenover de secretaresse, en toen kreeg ik van de baas van ons instituut te horen dat het een leuke grap was. Ja, dat is allemaal leuk en aardig, maar het was niet de bedoeling dat mijn baas, die over mijn loon beslist, die grap te horen kreeg.
Het gevolg van dit alles is dat ik toch wel wat voorzichtiger ben geworden met wat ik tegen wie zeg. Dit verklaart ook waarom Japanners zo weinig los laten. Want die denken dat ik net zo hard meeroddel.
Of alles op een website zet.
aha okquote:
[..]
Beetje flauwe zet van mij - ik ben indertijd dit topic begonnen om aan te geven hoe het leven in Japan, maar dan niet in de grote stad (Tokyo) is.
De eerste twee jaar dat ik in Japan woonde, betaalde ik nauwelijks belasting. Vanwege een belastingverdrag met de VS mocht ik twee jaar lang werken zonder inkomstenbelasting te betalen. Super! Netto was helaas geen bruto; een ziektekostenverzekering is peperduur, en daarnaast moest ik ook voor mijn pensioen betalen, terwijl ik dat geld waarschijnlijk nooit terug zal zien. Of ik moet tot mijn pensioen in Japan blijven werken.
Daar ziet het niet naar uit, want de overheid doet er alles aan om ons weg te pesten.
Na die twee jaar moest ik inkomstenbelasting gaan betalen. Zo zijn die verdragen blijkbaar opgesteld. Hoeven we niet te dramatisch over te doen: de inkomstenbelastingen zijn relatief laag, van dezelfde ordegrootte als mijn ziektekostenverzekering. Daarnaast mocht ik ook mijn echtgenote onderhouden, en voor haar studie betalen. Voorheen had ze - omdat ze een uitmuntende studente is - altijd een scholarship gehad, maar nu we getrouwd waren, mocht dat niet meer.
Vorig jaar kreeg ik een rekening in de bus van de gemeente, met het verzoek om 5% van mijn netto jaarloon over te maken. "Stadsbelasting". Schijnbaar vanwege Fukushima is dat bedrag nu verhoogd naar 10% van het netto loon. Wat goed is, is dat we een rekening krijgen, waardoor ik kan zien wat voor een absurd hoog bedrag er weggejat wordt.
Met al deze belastingen verdien ik effectief minder dan in mijn postdoctijd in Indiana. Daarvoor krijg ik wel een hele lieve echtgenote terug, en een leuk land om in te wonen. Maar moet ik daar nu ZO hard voor werken?
Gelukkig heb ik wel eens mogelijkheden om bij te beunen. De universiteit is er als de kippen bij om zoiets in goede banen te leiden: beunen mag alleen in je eigen vrije tijd! Laatst had ik een bedrijf zo ver gekregen om een donatie te doen aan ons lab, voor al het goede werk dat wij voor hen gedaan hadden. Werd ik door de administratie op het matje geroepen dat de universiteit een not-for-profit organisatie is. Gelukkig had ik onze afdeling aan mijn kant staan. Er werd van beide kanten behoorlijk gebakkeleid, maar uiteindelijk was de conclusie dat het wel zou moeten mogen, maar dat de regels van de universiteit aangepast moesten gaan worden, omdat ze nog niet eerder met zo'n donatie te maken hadden gehad. Geen idee of dit ook werkelijk gaat lukken. Regels staan in Japan in titanium gebeiteld, en zie dat maar eens te veranderen.
En kan ik die donatie dan in eigen zak steken? Nope. Ik mag er wel een computer voor kopen, mits deze ook voor werkdoeleinden gebruikt gaat worden.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 07-06-2013 08:24:55 ]
Ik heb ook ooit verschillende reisverhalen gelezen over Japan, en vaak hoor ik veel terug over insecten. Horrorverhalen over bijtende duizendpoten in huis, killer hornets, is dat allemaal wat sterk overdreven of vind je die inderdaad redelijk veel?
Zelf zie ik me niet voor altijd in Laos blijven, al wordt Vientiane (de hoofdstad) elk jaar een beetje beter om in te vertoeven.
Woon nu in Luang Prabang. Op zich best een redelijke stad (100,000 inwoners) maar het voelt als platteland vaak...
Ik zou graag in Azie willen blijven maar wel ergens waar iets meer cultuur te vinden is.
Dit klinkt lullig, en zo bedoel ik het niet: maar waarom willen die landen jou hebben?quote:
Ik zou graag in Azie willen blijven maar wel ergens waar iets meer cultuur te vinden is.
Een prima vraag. Ik weet dat ze in bijvoorbeeld Thailand behoorlijk moeilijk kunnen doen wil je je daar voor langere tijd blijven. Bepaalde expats (tokkies) hebben daar de boel toch goed verziekt voor buitenlanders.quote:
[..]
Dit klinkt lullig, en zo bedoel ik het niet: maar waarom willen die landen jou hebben?
Uiteraard zou ik wel eerst een baan of bedrijf willen hebben in het betreffende land voor ik er naar toe verhuis. Ik ben nooit ergens op de bonnefooi naar toe verhuisd.
Trouwens kunnen veel Aziatien nog steeds dingen leren van Europeanen. Andersom natuurlijk ook.
Het gaat om de wisselwerking.
Hier waar ik werk ben ik vooral een "probleem oplosser". Logisch nadenken is niet iets wat Lao van huis uit mee krijgen
Die killer hornets kwamen laatst terug in het TRV Japan topic - uitermate boeiend om over te lezen! Ik heb ze bij ons nog niet gezien.quote:
Toffe verhalen weer, Lyrebird.
Ik heb ook ooit verschillende reisverhalen gelezen over Japan, en vaak hoor ik veel terug over insecten. Horrorverhalen over bijtende duizendpoten in huis, killer hornets, is dat allemaal wat sterk overdreven of vind je die inderdaad redelijk veel?
Mijn appartement werd superschoon opgeleverd, en het enige wat ik terugvond dat misschien door oude bewoners was achtergelaten, was een spuitbus met insectengif. Wat ik daar mee moest?? Na een tijdje in het appartement gewoond te hebben, zat ik 's avonds een boekje op de bank te lezen, toen ik iets vanuit mijn ooghoeken waarnam. Zat er op het andere einde van de bank een vijf centimeter lange cockroach, met super lange tentakels. In 3D was het waarschijnlijk een geval van ~5 x 5 x 3 cm. Ik kende ze nog van mijn tijd in de VS, maar dit was wel een erg groot exemplaar. Met de spuitbus er achter aan, want ze kunnen hard lopen. Daarna heb ik nooit meer een groot insect in huis gezien.
Onze studenten klagen ook regelmatig over cockroaches op hun kamers. Zelfs in ons instituut, op de eerste verdieping, heb ik ze wel eens zien lopen. Buiten hebben we in de zomer enorme cicada's.
In Nikko heb ik hele grote vliegend herten gezien. Prachtige insecten.
Japan is een land met twee gezichten, en dat zie je hier elke dag. Misschien dat dit ook duidelijk is vanuit dit topic: de ene dag heb ik het hier enorm naar me zin, om de volgende dag keihard met m'n neus op de feiten gedrukt te worden en me te realiseren dat het hier eigenlijk niet zo geweldig is.quote:
Zou je trouwens in Japan willen blijven? Of mischien naar Korea?
Wat vaak terugkomt is dat ik nog steeds een erg Nederlandse kijk heb: wat ik beloof, doe ik. Als andere mensen iets beloven, dan ga ik er van uit dat ze de waarheid spreken. Maar zo werkt Japan helemaal niet. Een voorbeeldje: Japanners zijn erg vaak "verkouden", en kunnen daarom niet naar het werk of naar school komen. Maar dan blijkt dat ze 's avonds te veel gezopen te hebben.
Financieel levert het ook eigenlijk niets op, en vanuit de universiteit voel ik me niet altijd gesteund. Het gekke is dat ik ook hele goede collega's heb, die door het vuur voor me gaan, maar de universiteit is als werkgever niet erg behulpzaam. Daar word ik soms wel erg moe van.
Mevrouw Lyrebird zou graag naar de VS of naar Zuid-Korea gaan. Van de herfst moeten we Nieuw Zeeland en Australie ook maar eens gaan bezoeken.
Dit jaar hoop ik flink te kunnen publiceren, en zodra er wat publicaties de deur uit zijn, wordt het weer wat gemakkelijker om te solliciteren. Ik heb geen flauw idee wat het wordt. Al mijn vorige banen zijn me eigenlijk aan komen waaien (ik heb nog nooit een baan gekregen via een normale sollicititatieprocedure) - we zien wel wat de wind brengt.
Dit is ook wel een probleem in Japan. Uit alles merk je dat ze niet willen dat buitenlanders langer blijven. Een of twee jaar is prima, maar wil je langer blijven, dan wordt het vanuit het land en de gemeente lekker moeilijk gemaakt. Extra belastingen, minder voorzieningen.quote:
[..]
Een prima vraag. Ik weet dat ze in bijvoorbeeld Thailand behoorlijk moeilijk kunnen doen wil je je daar voor langere tijd blijven. Bepaalde expats (tokkies) hebben daar de boel toch goed verziekt voor buitenlanders.
Met de ervaringen uit Europa in het achterhoofd begrijp ik best wel dat Japanners geen Nederlandse toestanden willen, en wens ik hen veel succes met hun model waarbij voornamelijk hoog-opgeleide buitenlanders worden binnengehaald, die na een aantal jaren weer vertrekken. Er schijnen buitenlanders te zijn die hier twee jaar werken (geen belasting betalen), het land verlaten om dan opnieuw te solliciteren voor een periode van twee jaar. Op die manier kun je legaal de belasting ontduiken.
Dat is inderdaad wel vreemd, omdat het hier van de winter behoorlijk koud kan zijn. Als je hier van de zomer bent, dan waan je je in de subtropen. Onze campus staat vol met kokospalmen, en met de regen, de hitte en de hoge luchtvochtigheid is het hier 's zomers net Laos. Maar van de winter is het net Nederland. Sommige insecten kunnen daar blijkbaar toch goed mee omgaan.quote:
Hier is het hotel waar ik werk een grote dierentuin. Maar ja dat heb je in de (sub) tropen. In dat opzicht verbaasd het me wel dat Japan ook grote insecten kent.
Tja, Europa heeft nu teveel laagopgeleide migranten inderdaad. Teveel mensen die nooit hogerop zullen komen. Een probleem waar Europa nog lang mee zal zitten.quote:
[..]
Dit is ook wel een probleem in Japan. Uit alles merk je dat ze niet willen dat buitenlanders langer blijven. Een of twee jaar is prima, maar wil je langer blijven, dan wordt het vanuit het land en de gemeente lekker moeilijk gemaakt. Extra belastingen, minder voorzieningen.
Met de ervaringen uit Europa in het achterhoofd begrijp ik best wel dat Japanners geen Nederlandse toestanden willen, en wens ik hen veel succes met hun model waarbij voornamelijk hoog-opgeleide buitenlanders worden binnengehaald, die na een aantal jaren weer vertrekken. Er schijnen buitenlanders te zijn die hier twee jaar werken (geen belasting betalen), het land verlaten om dan opnieuw te solliciteren voor een periode van twee jaar. Op die manier kun je legaal de belasting ontduiken.
Is het niet mogelijk om uiteindelijk citizenship te verkrijgen in Japan?
Een Japanse greencard is sowieso mogelijk, en citizenship ook. Tot nog niet zo lang geleden moest je na je naturalisatie wel een Japanse naam aannemen.quote:
Is het niet mogelijk om uiteindelijk citizenship te verkrijgen in Japan?
Dat gaat het waarschijnlijk niet worden, of we moeten hier beiden een baan vinden waar we tevreden mee zijn.
En toen/nu?quote:
3 jaar in japan gewoond, tokyo meguro, werkte voor Engelse scheepvaart maatschappij, zat daar wel comfortabel, klein behuisd maar leuke buurt en leuke vriendin, stewardess bij ANA. Heb m'n weg daar gevonden, geen stad waar je zo goed kan uitgaan, ook shanghai is niet vergelijkbaar (wel waanzinnige chicks daar)
Heb je wel eens een e-mail ontvangen die begint met:
Sorry, I have no money, ?
Vast wel, e-mails van Nigeriaanse beroepsbedelaars gaan normaliter linea recta de prullenbak in. Vanochtend kreeg ik zo'n e-mail. Vanwege het belabberde Engels raakte ik toch gefascineerd en bleef doorlezen.
So,I was not able to pay a mobile charge and net charge, I was not able to contact it.
Dat Engels ziet er verdacht Japans uit. Dit moet een student zijn. Een student zonder telefoon en internet.
And,now my bicycle has been broken. It became troublesome for me to go to the laboratory.
Ah-Haaaaaaaa! Meneer xxxx, een 4e jaars student electrotechniek, is eindelijk boven water. In maart kwam hij bij me langs met de mededeling dat hij in mijn lab zou afstuderen. Ja wacht even, zo werkt dat dus niet - heb je wel de capaciteiten om af te kunnen studeren? Die bleek hij niet te hebben, maar hij zou heel hard werken om mee te kunnen met de rest.
Door schade en schande wijs geworden schoof ik hem een contract onder zijn neus, waarin stond wat van hem verwacht werd en wat hij van mij kan verwachten. Zo moet hij iedere dag voor 11 uur op het lab zijn, en minstens 6 uur per dag aanwezig zijn. Als er problemen zijn, moet hij mij op de hoogte stellen, en in ruil voor zijn goede gedrag zal ik hem een leuk project laten doen, op tijd zijn afstudeerwerk checken en hem naar een conferentie hier in Japan laten gaan.
Hij is twee keer in het lab geweest en daarna heeft niemand hem meer gezien. Op e-mails reageerde hij niet.
Ik heb niet alleen een verantwoordelijkheid tov de universiteit en de student, maar ook naar de familie. Wat als meneer xxxx onder een vrachtwagen terecht is gekomen? Een collega bood aan om eens met de familie te bellen, om te zien of die wisten waar hij uithing. Het resultaat van deze actie lag dus vanochtend in mijn inbox.
In het 4e jaar van hun BSc opleiding moeten studenten een baan zien te vinden, en dat valt helemaal niet mee, omdat ze helemaal niks kunnen. Let wel, een paar jaar geleden gingen ze al in hun 3e jaar solliciteren. Dat gebruik stamde nog uit de tijd dat het crescendo ging met de Japanse economie. Nu draait het wat stroefjes, en gecombineerd met het feit dat deze generatie studenten geen flauw benul heeft wat engineering is, hebben onze studenten moeite om een baan te vinden.
Of een fiets te repareren.
En hoe kom je erbij dat Azië als contigent weinig tot geen cultuur heeft?quote:
Ik zou graag in Azie willen blijven maar wel ergens waar iets meer cultuur te vinden is.
Oh Azie heeft heel veel cultuur. Ik sprak echter over Laos. De regering hier is bijzonder effectief geweest in het vanaf 1975 alle creativiteit die de mensen hebben, in te dammen.quote:Op donderdag 20 juni 2013 11:37 schreef Iwanius het volgende:
[..]
En hoe kom je erbij dat Azië als contigent weinig tot geen cultuur heeft?
Iemand die hier met zijn kop boven het maaiveld uitstak, werd letterlijk de kop afgeslagen.
Vorig jaar nog is de populairste civil rights worker van Laos, onder mysterieuze omstandigheden verdwenen. http://sombath.org/ voor meer informatie.
Alle cultuur is hier regerings bepaald. Verwacht dus niet veel variatie in het cultuur aanbod hier. Ja er zijn art galleries, er zijn exposities, maar allemaal met "veilige" onderwerpen. Er is letterlijk een bioscoop in heel Laos en die draait gecensureerde films.
Het is niet dat ik Laos wil afvallen. Ik vind het nog steeds een mooi land met hele aardige mensen. Echter na 6-7 jaar beginnen er gewoon steeds meer gaten te vallen in het goede imago van Laos en dan vooral over de mensen die hier regeren.
Afgelopen weekend als gids opgetreden voor een Amerikaanse collega, die graag Tokyo wilde bezoeken. We komen gemiddeld eens per half jaar in Tokyo, en hebben ondertussen alle publiekstrekkers meerdere keren gezien. De Tokyo Sky Tree hadden we nog niet eerder gezien, en dat was zeker de moeite waard:
Wat kunnen Japanners toch enorm goed organiseren. In plaats van uren in de hitte te moeten wachten, krijg je een bonnetje waarmee je op een later tijdstip terug kan komen om pas dan in de rij te hoeven gaan staan (tip: koop je kaartje online). In de tussentijd zijn we snel naar Asakusa gelopen, want die tempels had die collega natuurlijk nog nooit gezien. Nadat we weer terug waren bij de Sky Tree, ging het heel rap naar boven. De lift had een topsnelheid van 10m/s, en op 450m hoogte (2e ring) heb je dan een prachtig uitzicht op de stad.
Over organiseren gesproken: het viel mevrouw Lyrebird op dat er veel aan de weg werd gewerkt, en dat er voor het eerst hop-on-hop-off bussen te zien waren. Die hadden we afgelopen herfst ook in Parijs gezien, maar nog niet eerder in Tokyo. Zou hier iets gaande zijn voor de kandidaatstelling van Tokyo voor de Olympische Spelen van 2020?
Vanochtend lag er op de universiteit een envelop in mijn postvak, met daarin een speldje. Tokyo - Olympische Spelen 2020. Het idee hierachter is dat wij wijze wetenschappers (en met ons natuurlijk veel andere Japanners
) met zo'n speldje als onbezoldigd ambasseur op zullen treden.Als er iets is wat ik Tokyo en de Japanners gun, dan zijn het de Olympische Spelen: geen ander land ter wereld is zo goed in het organiseren van een evenement. Daarnaast zijn het ook erg gastvrije en vriendelijke mensen, die - als ze de politiek er buiten weten te houden - er een feest van zullen maken.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 25-06-2013 16:55:13 ]
Bij bijvoorbeeld de Fernsehturm in Berlijn of bij het Alhambra in Spanje hebben ze ook zo'n systeem, dus typisch Japans is het niet. Wél handig.quote:
Wat kunnen Japanners toch enorm goed organiseren. In plaats van uren in de hitte te moeten wachten, krijg je een bonnetje waarmee je op een later tijdstip terug kan komen om pas dan in de rij te hoeven gaan staan (tip: koop je kaartje online).
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 25-06-2013 18:53:47 ]
Klopt. Japanners zijn erg goed in het afkijken wat werkt in andere landen. Het resultaat telt.quote:
[..]
Bij bijvoorbeeld de Fernsehturm in Berlijn of bij het Alhambra in Spanje hebben ze ook zo'n systeem, dus typisch Japans is het niet. Wél handig.
Met 634 meter is het de hoogste toren van de wereld. De tweede ring ligt op 450 m.quote:
Hoe hoog is dat ding wel niet? Wel heel mooi uitzicht. Zie je ook weer hoe groot een stand kan zijn...
De Tokyo metropolitan area is met zo'n 32 miljoen inwoners de grootste metropool ter wereld. Ik ken de definitie van zo'n gebied niet, maar het zou me niet verbazen als ons stadje er ook toe behoort.
In Tokyo besloten we in een restaurant in een park te gaan lunchen. Op het Engelstalige menu stonden escargots (slakken), en mijn Amerikaanse collega had daar ook wel trek in. Toen vroeg de ober of we er ook een bucket bij wilden hebben. Dat stond namelijk aanbevolen bij de slakken. Een emmer? Om daar lege schelpen in te doen? Waarom moeten we daar voor betalen?
"What's in the bucket?" vroeg ik. Daar snapte de ober helemaal niets van. Het was gewoon een bucket, dat snapte we toch wel? Dan maar eens in het Japans proberen; mevrouw Lyrebird kan dat beter dan ik. Het bleek een emmer met brood te zijn. Een emmer met brood?? Hebben we daar een emmer voor nodig? Geholpen door het woord escargots (en niet snails) begon er heel langzaam een lampje te branden in het denkraam van Lyrebird, dat 6 jaar lang op het VWO was blootgesteld aan de Franse taal.
Bucket = baguette = brood. Je moet je in de Japanners kunnen verplaatsen om te snappen dat ze graag met je meedenken, maar dat taal niet hun sterkste kant is.
Hilariteit alom, wat we toch verborgen probeerde te houden om niet over te komen als snobistische toeristen. Maar toen de ober uit het zicht was verdwenen, moest ik toch even heel hard lachen.
[ Bericht 2% gewijzigd door Lyrebird op 26-06-2013 08:23:13 ]
Wat een spraakverwarring
# herinnert zich een calvadoo bestelling na het diner en France - keurig uitgesproken - 4-5 keer gezegd...moet dus een....aaah, u bedoelt een calvadoS zijn !
Helaas komt het ook vaak voor dat ik iets in het Japans zeg, en dat ze geen idee hebben waar ik het over heb. Het gaat dan niet over calvados, maar bijvoorbeeld over kitsune udon, een soort van spaghetti soep met dikke spaghetti en tofu. Blijkbaar ligt de klemtoon net niet goed, of is de u in kitsune net niet stil genoeg, want meestal moet ik het een keer of vijf herhalen, waarna ze "aaah, kitsune udon!!!" roepen. Ja, dat zeg ik toch?
Je moet het vergelijken met de randstad, maar volgensmij behoort jouw stad er niet toe. Het is simpelweg alles wat in het hoekje van Tokyo ligt.quote:
[..]
Met 634 meter is het de hoogste toren van de wereld. De tweede ring ligt op 450 m.
De Tokyo metropolitan area is met zo'n 32 miljoen inwoners de grootste metropool ter wereld. Ik ken de definitie van zo'n gebied niet, maar het zou me niet verbazen als ons stadje er ook toe behoort.
Maar hoe je het wendt of keert, dit soort ervaringen maken je wel beter en wel zo dat je het de volgende keer nalaat weer zoiets mee te maken. Ik heb dat bijvoorbeeld als ik in het Kantonees iets zeg/bestel en dan denk dat ik het goed heb verwoord, ik eerst meewarig wordt aangekeken en als ik het vervolgens nog 2 keer herhaal en de klemtoon net iets anders leg je dan opgeluchte gezichten krijgt te zien.quote:
Dat maak ik hier dus constant mee. Ik krijg wat dat betreft ook geen hoogte van de Japanners. Soms dan zeg ik iets in mijn beste Japans, waarna ze denken dat ik vloeiend Japans spreek en dan beginnen ze een lang verhaal tegen me te houden, waarbij ik ze moet onderbreken met "gomen nasai, Nihongo o dekimasen" (sorry, ik spreek geen Japans). Dan zie je ze ook denken, wat heb ik nu weer aan mijn jitensha (fiets) hangen.
Helaas komt het ook vaak voor dat ik iets in het Japans zeg, en dat ze geen idee hebben waar ik het over heb. Het gaat dan niet over calvados, maar bijvoorbeeld over kitsune udon, een soort van spaghetti soep met dikke spaghetti en tofu. Blijkbaar ligt de klemtoon net niet goed, of is de u in kitsune net niet stil genoeg, want meestal moet ik het een keer of vijf herhalen, waarna ze "aaah, kitsune udon!!!" roepen. Ja, dat zeg ik toch?
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 01-07-2013 11:00:45 ]
quote:Op maandag 1 juli 2013 10:59 schreef Iwanius het volgende:
[..]
Maar hoe je het wendt of keert, dit soort ervaringen maken je wel beter en wel zo dat je het de volgende keer nalaat weer zoiets mee te maken. Ik heb dat bijvoorbeeld als ik in het Kantonees iets zeg/bestel en dan denk dat ik het goed heb verwoord, ik eerst meewarig wordt aangekeken en als ik het vervolgens nog 2 keer herhaal en de klemtoon net iets anders leg je dan opgeluchte gezichten krijgt te zien.
Is inderdaad een klassieker - dat je de eerste keer bijvoorbeeld per ongeluk een vies woord gebruikt.Een grote beperking is ons schrift (en andersom het katanana/hiragana voor de Japanners). Ik ben zo gewend om letters op een bepaalde manier uit te spreken, dat ik me drie keer moet bedenken voordat ik een Japans woord probeer uit te spreken.
In kitsune udon is de eerste u bijvoorbeeld stil, waardoor het bijna "kitsene" wordt. Als Nederlander heb ik dan de neiging om kitsuune te zeggen. Maar in udon is die u plots een Duitse u, dus "oedon".
Het helpt om in het Engels te denken, en niet in het Nederlands. Nog beter: denken in het Japans (wat wel zou mogen na 4 jaar Japan...).
[ Bericht 2% gewijzigd door Lyrebird op 02-07-2013 11:08:22 ]
Jij spreekt Kantonees?quote:
k heb dat bijvoorbeeld als ik in het Kantonees iets zeg/beste
Lastige taal. Zo heb ik één van de zusjes van mijn vriendin maandenlang voor varken uitgemaakt terwijl ik dacht dat ik haar bij naam noemde. Dit tot hilariteit van haar moeder.quote:
[..]
Maar hoe je het wendt of keert, dit soort ervaringen maken je wel beter en wel zo dat je het de volgende keer nalaat weer zoiets mee te maken. Ik heb dat bijvoorbeeld als ik in het Kantonees iets zeg/bestel en dan denk dat ik het goed heb verwoord, ik eerst meewarig wordt aangekeken en als ik het vervolgens nog 2 keer herhaal en de klemtoon net iets anders leg je dan opgeluchte gezichten krijgt te zien.
Grofweg eens in de twee jaar worden we uitgenodigd op een lagere school, zodat Japanse kinderen kunnen zien hoe een buitenlander er uit ziet. Nah, zo erg is het niet, maar het idee erachter is wel dat die kinderen wat meekrijgen van buitenlandse culturen.
Zo'n bezoek geeft mij dan de gelegenheid om te zien hoe een Japanse lagere school en een Japanse klas er uit ziet. Eigenlijk niet veel anders dan een Nederlandse school en klas, met het verschil dat Japanse kinderen geen schoenen (maar sloffen) aanhebben en wat minder lawaai maken dan Nederlandse kinderen.
Dit soort uitstapjes maken we meestal op uitnodiging van een oudercommissie. Die ouders zijn supertrots op hun school en op hun kroost, en laten graag zien wat er zoal in zo'n school gebeurt. Iets dat mij erg opviel, is dat er bij handvaardigheid veel aandacht wordt besteed aan caligraferen en aan het maken van bloemstukjes. Nu kan ik me van de lagere school nog herinneren dat wij met Kerst ook eens een bloemstukje gemaakt hebben (met van dat groene schuim), maar dat was niet te vergelijken met de bloemstukjes die de Japanse kinderen gemaakt hadden. De eigenaar van een Nederlandse bloemenwinkel zou zijn/haar ogen uitkijken. Binnen de lagere school wordt er behoorlijk wat aandacht geschonken aan creativiteit en estethiek.
Het is wat dat betreft best raar dat onze eigen studenten (optische techniek) geen enkele creativiteit in zich hebben. Is dat echt zo vreemd? Toch wel. Als het erg laat wordt 's avonds op het werk bij mevrouw Lyrebird, dan haal ik haar wel eens op met de fiets, zodat ze niet alleen over straat hoeft (Japan is superveilig, maar er is een tijd geweest dat er meisjes werden aangerand op de campus). De laatste keer dat ik op haar stond te wachten, was er gezang te horen bij een van de gebouwen. Daar bleken een zestal studenten te staan, die aan het oefenen waren: a capella zingen. Veel Japanse jongeren zijn met kunst bezig. Vaak wel kunst met een kleine k trouwens. Bij een expositie van onze eigen universiteit waar kunst van de studenten was tentoongesteld, was er nogal wat kunst die geinspireerd was door Manga/anime. Iets zelf verzinnen...
Maar toch, mijn indruk is dat Japanse jongeren meer met kunst bezig zijn dan dat ik en mijn Nederlandse vrienden dat waren. Eens per jaar is er een open dag, zodat de universiteit aan de mensen die in de omgeving wonen kan laten zien waar de universiteit mee bezig is. Dan zijn er heel veel studentengroepen die muziek en dans laten zien. Goed gecoordineerd, goed tempo, goed gezongen. Kunst is een passie in Japan.
Als onze studenten nou eens dezelfde passie lieten zien bij het doen van hun huiswerk. Ach, dat zijn de woorden van een oude ingenieur...
Is er hier wel eens iemand naar een wetenschappelijke conferentie in Japan geweest?
Mevrouw Lyrebird was afgelopen week naar een conferentie in Tokyo geweest, en was daar tot vandaag nog van aan het bijkomen. Geen koffie, geen thee en geen koekjes. Ze hadden ook niet aan een lunch of avondeten gedacht. Dat is ook mijn eigen ervaring, en als je je een beetje in de Japanners kunt verplaatsen, snap je ook waarom dat zo is.
Voor Japanners is een conferentie een evenement waarbij je een presentatie geeft, en naar andere presentaties luistert.
Punt.
Dat je zo'n conferentie zou kunnen gebruiken om met elkaar te praten onder het genot van een kopje koffie en een koekje, dat snappen ze niet. Wat dat betreft zijn Japanners eigenlijk super Calvinisten: op je werk werk je - je ontspannen of eens met een oude collega over koetjjes en kalfjes praten doe je maar in je eigen tijd.
Normaal gaan we twee keer per jaar naar grote conferenties in de VS. Een Japanse collega van een andere universiteit ging er altijd met al zijn studenten naar toe, en die studenten zag je van 's morgens vroeg tot 's avonds laat naar presentaties kijken. Vaak met een gigantische jet lag en met grote moeite om hun ogen open te houden. Maar befehl ist befehl: je bent op een conferentie om naar presentaties te kijken en om een presentatie te geven.
Onze eigen universiteit heeft de grote eer om een internationale conferentie in de optica te mogen organiseren. Het organiserend committee had in haar wijsheid besloten om alleen professoren te laten spreken, zodat mijn studenten buiten de boot vielen en nu een poster moeten maken. Het is een beetje gissen, maar dat studenten best wel iets van zo'n evenement zouden kunnen leren werd minder belangrijk geacht dan hoe onze universiteit voor de dag komt.
Zal ik mijn eigen koekjes meenemen?
Het is weer zo ver, het regenseizoen is afgelopen en het droge zomerseizoen is begonnen. We hebben het hier over behoorlijke dramatische verschillen: tijdens het regenseizoen was het overdag zo'n 25-27 graden, en 's nachts daalde de temperatuur onder de 20 graden. Droge lucht. Heerlijk. Nu gaan we overdag richting de 35 graden, wat langzaam op zal lopen naar de 40 graden en daarboven, later deze maand, en 's nachts zal de temperatuur niet snel onder de 30 uitkomen. Daarbij krijgen we ook te maken met hoge luchtvochtigheden. Nu is het qua luchtvochtigheid aangenaam, met een RV van 56%, maar later deze maand zal dat ook richting de 80-90% kruipen.
Ik ben zelf helemaal niet gebouwd op dit soort temperaturen. Daar had ik in Nederland al moeite mee. Als klein jongetje was ik in de zomer niet te genieten, of er moest een zwembad of strand in de buurt zijn. Later, tijdens de zomervakanties in Frankrijk, kon ik enorm van slag raken als het warm werd en ik m'n energie niet op een gezonde manier kwijt kon.
Japanse kinderen zijn er wel op gebouwd, en als ze dat niet zijn, dan raken ze er wel aan gewend. De kinderen worden op het heetst van de dag naar buiten gestuurd, om daar dan in de zandbak te gaan graven. In ons stadje hebben ze allemaal een petje op met zo'n doekje aan de achterkant, waardoor het net Japanse dwergsoldaatjes zijn. Met een beetje fantasie zie je die mannetjes op zo'n tropisch eiland hele kleine schuttersputjes graven.
(interessant weetje: Shoichi Yokoi was een Japanse soldaat die op het Amerikaanse eiland Guam had gevochten in WO2, en zich pas in 1972 overgaf - btw de soldaat in het bovenstaande plaatje is iemand anders. Hier een fascinerend verhaal over hoe de Japanse militairen na de oorlog in de jungle leefden).
Je zou het niet denken, maar ondertussen ben ik al wat ouder geworden, terwijl het warme weer nog steeds een flinke invloed op mijn gestel heeft. Dat vertaalt zich in warmtebultjes en rode plekken. Dit jaar kreeg ik daar rode pukkeltjes in mijn hals bij, en mevrouw Lyrebird vond dat niet zo'n fraai gezicht, dus moest ik naar de huidarts.
Er zitten altijd twee kleine zustertjes aan de balie, die heel goed samenwerken. Als je bijvoorbeeld een rekening moet betalen, dan krijg je de rekening van de ene zuster, en geef je het geld aan de andere. Blijkbaar hebben ze bedacht dat hun werk ook door een persoon gedaan zou kunnen worden, maar als ze het werk zo opdelen dan zijn ze allebei onmisbaar. Typisch geval van Japanse werkverschaffing. Alhoewel de wachtkamer verrassend vaak vol zit met ouders en klein grut (blijkbaar kunnen ze toch niet zo goed tegen de warmte als dat ik eerder deed vermoeden), wordt iedereen razend snel geholpen. Ook als je je niet aan de tijd houdt.
Door een misverstand van mijn kant was ik de afgelopen keer om 4 uur bij de huidarts, terwijl ik er om 11 uur 's ochtends had moeten zijn. In plaats van weggestuurd te worden, werd ik uiterst vriendelijk in het toch al erg strakke schema gepropt, waarna een verpleegster zag dat de rode pukkeltjes minder rood waren geworden. Mijn Japans is ondertussen goed genoeg om te beamen dat ze gelijk had. Hai! De dokter vond dat het zalfje goed had geholpen, en wist me in loepzuiver Engels te vertellen dat het nieuwe zalfje dat ze me voor ging schrijven de eerste dagen kon kriebelen, maar dat het voor de langere termijn beter was dan het oude zalfje. Met het recept ging ik toen naar de apotheek, waar maar liefst drie dames het werk van 1 persoon aan het doen waren. Eentje om het recept te ontvangen, eentje om een tubetje zalf uit een kastje te halen en eentje om mij te vertellen dat ik mijn receptenboekje vergeten was en dat ik twee keer per dag moest smeren (dat had de dokter me al verteld, maar Japanners zijn heel erg grondig). De rekening: 580 yen (zo'n 5 euro). Dat lijkt misschien niet zo veel voor een tubetje met 5 gram zalf, maar als je weet dat ik per maand 50.000 yen (bijna 500 euro) betaal voor mijn ziektekostenverzekering, dan zul je je net als ik afvragen waarom ik uberhaubt een ziektekostenverzekering heb, als ik 1 euro per gram kriebelende zalf moet betalen.
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 09-07-2013 05:57:27 ]
In Hiroshima was ik bijzonder blij met die ondergrondse tunnels overal; kun je tenminste ademen.Succes!
De verhalen over kleine Lyrebird klinken trouwens bekend in de oren
maar ik denk dat het ook ervan afhangt hoe je ermee omgaat / kan gaan. Denk dat je of fysiek rustig aan moet doen, of moet accepteren dat je zweet. Maar hoe zien de Japanners dat? Vinden die dat je op een hete dag nog moet rennen om bijv. de aansluiting van een vertraagde trein te halen, én dat je dan niet mag zweten?[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 09-07-2013 07:21:27 ]
Een jaar of wat geleden hadden we een Fin uitgenodigd die bij een andere Japanse universiteit werkte. Die dacht dat hij wel vanaf het station naar onze universiteit kon lopen, en was pas weer aanspreekbaar toen hij een half uur in ons AC-gekoelde (en gedroogde) lab gezeten had. Ik heb nog nooit iemand zo zien zweten.
Als gevolg van Fukushima is er nog steeds een tekort aan electriciteit. De universiteit stuurt dagelijks een e-mail rond met het verzoek om alle electrische apparaten die niet gebruikt worden ook daadwerkelijk uit te zetten, en de AC op een temperatuur van 28 graden te zetten. Niet lager.
We kijken nu al uit naar de onweersbui van vanavond.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 09-07-2013 13:28:45 ]
En het weer. Het is alsof geen enkele Japanner er last van heeft. Ze hebben dan als vrouwzijnde misschien volledig zwarte kleren aan en een paraplu, of hebben zo nu en dan een waaier, maar ze lopen allemaal strak in het pak rond alsof het niets is. Voor mij was het de eerste week slikken (daarbij had ik ook de eerste 3 dagen niet door dat de airco niet aanstond.. want tja Nederlanders hebben dat niet hé!) Daarna kon ik er veel beter tegen, alhoewel het nog warm was en ik nog altijd mijn shirts onderzweette. 2 of 3x per dag douchen zat er wel bij.
bron: http://ajw.asahi.com/arti(...)fairs/AJ201307250068quote:THE ASAHI SHIMBUN
A group of biologists at a research institute of the prestigious University of Tokyo likely altered or forged materials in 43 published scientific articles, a university panel has concluded.
The panel recommended the withdrawal of the papers authored by Shigeaki Kato, a former professor at the University of Tokyo’s Institute of Molecular and Cellular Biosciences, and other members of his lab. Most of the irregularities concerned images used in the publications.
Oftewel "misschien". Ondertussen woon ik al meer dan 4 jaar in Japan, en ik begin langzaam gekke Japannerigheid over te nemen. Tot voor kort was ik altijd heel direct in mijn antwoorden. Ja, dat kan of nee, dat kan niet. Japanners vinden dat prachtig, want die krijgen meestal een ontwijkend antwoord. Als ik bijvoorbeeld met Japanse studenten overleg, dan is vaak het antwoord hmmmm, tabun of hmmmmmmm, maybe. Daarna houden ze hun hoofd een beetje scheef. Ik trek me normaal zeer weinig aan van wat er om me heen gebeurt en deed niet mee aan die onzin.
Totdat ik in een vergadering verzeild raakte waar ik een bloedhekel aan het gros van de mensen had, me niet in het onderwerp kon vinden en eigenlijk gewoon in een pestbui was. Toen er werd gevraagd of ik misschien iemand op een bepaalde dag rond kon leiden, was mijn antwoord: "hmmmm, maybe".
Je ziet ze dan met z'n allen kijken, bijna zoals Larry David. Meent ie dat nou echt, of heeft ie ons systeem door? Maar dan vragen ze dus niet door, want daar zijn ze veel te beleefd voor, en het is nu erg verleidelijk om iedere keer zo'n antwoord te geven. Als ik ergens geen zin in heb, mmmm tabun. Wel je hoofd een beetje scheef houden.
Morgen gaan we op bezoek bij een belangrijke geldschieter. Die zit al een tijdje in zwaar weer, dus de hamvraag is nu of we komend jaar nog wel op financiering kunnen rekenen. Ik heb een mooie presentatie in elkaar gezet en een executive summary geschreven, zodat ook de drukke bazen iets mee kunnen pikken. Dat is eigenlijk wel apart, want zelfs de president directeur van het bedrijf maakt een paar minuutjes vrij om met ons te praten.
Met ons, want het gaat natuurlijk niet om mij. In Japan zijn bazen heilig, en om die reden nemen we onze baas mee. Die weet van toeten noch blazen, maar is wel erg belangrijk voor zo'n meeting. Het heeft een tijdje geduurd, maar ik heb eindelijk een soort van vertrouwensband met een van de mensen op onze afdeling, die het geduld heeft om dit soort zaken uit te leggen. Als wij onze baas meenemen, dan moeten zij hun baas ook laten zien, want anders kan dat door ons worden opgevat als een belediging. Wordt dat echt als een belediging gezien, hoor ik u vragen? Jawel!
De laatste keer dat ik op bezoek ging had ik verzuimd om mijn baas in te lichten, die daardoor compleet verzaakte, waardoor ik in een aftands zaaltje m'n voordracht moest afdraaien. Want hun baas was er wel bij, en waar was de mijne?? Ik mag wel zeggen dat het een hele koele behandeling was, terwijl ik me van geen kwaad bewust was. Het gaat toch om het werk dat ik gedaan heb?
Mis.
If you want something (like money), bring in the big guns.
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 07-08-2013 16:25:21 ]
Ooit werkte ik op een medisch onderzoekslab.
Mijn baas ( opgeleid in Amerika) ging bij presentaties altijd op de rij direct
achter de sponsoren zitten. Dat moesten zijn medewerkers/ promovendi ook !
Om aan te (kunnen) spreken etc.
En van hem heb ik geleerd om in ieder geval altijd een vraag te stellen na afloop.
Alleen al voor de moeite die iemand heeft gedaan om een presentatie ed. te
houden.
In ieder geval beweeg ik mij makkelijk in vergelijkbare gezelschappen.
Integendeel tot mensen die onzichtbaar aanwezig zijn.
Affijn, toevallig een berichtje hier in de krant over jouw regio.
http://www.volkskrant.nl/(...)=email&utm_campaign=
May be !
Nu ik wat beter Japans spreek (alhoewel het nog steeds belabberd is), kan ik me ook iets beter in de Japanner verplaatsen.
Het Japans is super gestructureerd, met "markers" (zoals de lerares van mijn Michel Thomas CDs het uitlegt) die de functie van een woord aangeven. Die markers geven aan wie de actie bepaalt (wa), dat je ergens naar toe gaat (ni), of ergens gebruik van maakt (des), etc. Een Japanse zin hobbelt daardoor van wa naar ni, of des, o, etc.
Als ik onze studenten een verhaal in het Japans hoor houden, dan hoor je ze monotoon mompelen, waarbij de ni's, wa's en o's soms boven het gereutel uitkomen. Er zit verdomd weinig intonatie in het Japans, en om aan te geven dat je in het Japans een vraag stelt, zet men -ka achter het werkwoord. Maar de zin wordt daardoor niet echt vragend, zoals wij een vraag stellen.
Als ik bijvoorbeeld: "Lust je een koekje?" vraag, dan wordt "koekje" vragend gesteld. In het Japans wordt zoiets: "Kuki ski desu-ka?", maar dat "desu-ka" is maar heel licht vragend. De -ka doet daar het vragende werk, zeg maar.
Het overkomt me bijna iedere week, dat ik met een Japanner in het Engels aan het keuvelen ben, en dat ik een vraag stel, en dat ze me ja-knikkend aankijken. Mijn wenkbrauwen gaan dan nog iets verder omhoog dan normaal, waarna je ze in verwarring ziet raken. Snel wordt het recordertje in hun hoofd teruggespoeld, maar ook dan hebben ze nog steeds niet door dat het hier een vraag betreft. Please, one more time. Zelfs de 2e keer kan precies hetzelfde gebeuren. Natuurlijk speelt de kennis van het Engels hier een rol, maar zelfs Japanners die bijna vloeiend Engels spreken, hebben erg veel moeite met het detecteren van een vragende zin. Waarschijnlijk omdat ze er niet mee zijn opgegroeid.
Nog een maandje of zo, en ik heb die cursus achter de kiezen. Kan ik de vragen in het Japans stellen.
't wordt tijd voor een andere baan, in een ander land.
Open je dan weer zo'n leuk nieuw stukjes-topic vanuit dat andere landquote:
Vragen stellen in Japan
Nu ik wat beter Japans spreek (alhoewel het nog steeds belabberd is), kan ik me ook iets beter in de Japanner verplaatsen.
Het Japans is super gestructureerd, met "markers" (zoals de lerares van mijn Michel Thomas CDs het uitlegt) die de functie van een woord aangeven. Die markers geven aan wie de actie bepaalt (wa), dat je ergens naar toe gaat (ni), of ergens gebruik van maakt (des), etc. Een Japanse zin hobbelt daardoor van wa naar ni, of des, o, etc.
Als ik onze studenten een verhaal in het Japans hoor houden, dan hoor je ze monotoon mompelen, waarbij de ni's, wa's en o's soms boven het gereutel uitkomen. Er zit verdomd weinig intonatie in het Japans, en om aan te geven dat je in het Japans een vraag stelt, zet men -ka achter het werkwoord. Maar de zin wordt daardoor niet echt vragend, zoals wij een vraag stellen.
Als ik bijvoorbeeld: "Lust je een koekje?" vraag, dan wordt "koekje" vragend gesteld. In het Japans wordt zoiets: "Kuki ski desu-ka?", maar dat "desu-ka" is maar heel licht vragend. De -ka doet daar het vragende werk, zeg maar.
Het overkomt me bijna iedere week, dat ik met een Japanner in het Engels aan het keuvelen ben, en dat ik een vraag stel, en dat ze me ja-knikkend aankijken. Mijn wenkbrauwen gaan dan nog iets verder omhoog dan normaal, waarna je ze in verwarring ziet raken. Snel wordt het recordertje in hun hoofd teruggespoeld, maar ook dan hebben ze nog steeds niet door dat het hier een vraag betreft. Please, one more time. Zelfs de 2e keer kan precies hetzelfde gebeuren. Natuurlijk speelt de kennis van het Engels hier een rol, maar zelfs Japanners die bijna vloeiend Engels spreken, hebben erg veel moeite met het detecteren van een vragende zin. Waarschijnlijk omdat ze er niet mee zijn opgegroeid.
Nog een maandje of zo, en ik heb die cursus achter de kiezen. Kan ik de vragen in het Japans stellen.
't wordt tijd voor een andere baan, in een ander land.
? Mijn voorkeur zou uitgaan naar Bhutan, Brazilië of Kirgizië...'t is meer dat nu ik net de taal onder de knie begin te krijgen, dat het onvermijdelijk wordt dat er iets nieuws aan zit te komen.quote:
Waarom wil je weg Lyrebird? Te stijf? Teveel vorm vs functie?
En dat zit er ook. Heb een enorme freelance klus in de VS op het oog, waarmee ik in een klap een bedrijf kan opzetten. Mijn universiteit staat er open voor. Er moeten wel aan de andere kant van de plas nog wat knopen worden doorgehakt.
Echt uitgekeken ben ik nog niet op dit land, maar ik moet wel zeggen dat het weer me enorm tegenvalt. De laatste week van september en de eerste week van oktober zijn heerlijk, en er is ook een weekje in april dat het aangenaam is, maar de rest van het jaar is het afzien. De Japanse zomers (eind mei - midden september) die bloedheet en vochtig zijn, zouden beter te pruimen zijn als we een zwembad in onze tuin hadden liggen, maar ja, we hebben geen tuin.
Het gebrek aan professionalisme binnen onze universiteit begint me ook wel wat tegen te staan. Het is allemaal zo halfslachtig, zo amateuristisch. Ze willen internationaal georiënteerd zijn, maar de organisatie is er niet op berekend. Wij hebben hier vergaderingen gehad met buitenlandse professoren die in het Japans worden gehouden. Zoiets kan echt niet. Of e-mails die naar buitenlandse collega's worden gestuurd die gewoonweg niet te ontcijferen zijn. Vraag aan iemand die de Engelste taal wat beter beheerst om daar eens naar te kijken. Kleine moeite.
Helaas zijn er maar een paar landen in de wereld waar ik terecht kan, alhoewel het wel steeds gemakkelijker wordt om waar dan ook ter wereld een bedrijfje op te zetten. Zo hebben we de afgelopen jaren overwogen om naar Guam te migreren.quote:
[..]
Open je dan weer zo'n leuk nieuw stukjes-topic vanuit dat andere land
Terug naar VS is de meest logische keus eigenlijk, maar ik zit niet zo te springen om onze koter(s) naar de Amerikaanse (basis)school te sturen. Voor je het weet hebben we wijsneuzerige liberals in huis rondlopen, die niet kunnen rekenen. Zuid-Korea of Taiwan kan ook nog, en zelf zie ik wel wat in Australië.
Ik heb persoonlijk meer met Tajikistanquote:
[..]
Open je dan weer zo'n leuk nieuw stukjes-topic vanuit dat andere land
Ik voelde aan m'n water dat er iets nieuws zat aan te komen, en nog geen halve dag later bleek dat al uit te komen. Dat ik eerder een e-mail had ontvangen over een gesprek, hielp ook. Gisteren een tijdje met wat mensen gebabbeld die verbonden waren met een Japanse topuniversiteit. Ze snapten dat het een moeilijke vraag voor me was (ik zit namelijk vast aan contracten, die niet zo maar opgezegd kunnen worden), maar was ik misschien bereid om tzt naar hun universiteit over te stappen? Inwendig dacht ik: "JA, GRAAG, NU!!! WAAR KAN IK TEKENEN??". Mijn antwoord was dat het een aantrekkelijk aanbod was, en dat ik er over na zou denken.
Dat heb ik vannacht gedaan, en mijn conclusie is dat ik ben verworden tot een excuusbuitenlander.
Nuchter beschouwd ben ik een hele beperkte wetenschapper. Passie is aanwezig, de wil om er het beste van te maken ook wel, en wat creativiteit. Maar de afgelopen jaren heb ik maar heel beperkt gepubliceerd, en zonder publicaties ben je een nobody. Daarnaast ben ik geen Japanner, waardoor het toch wel enorm behelpen is in de Japanse wetenschappelijke wereld. Het onderzoeksvoorstel dat ik vorig jaar schreef, heeft maar liefst een 2 gescoord (op een schaal van 1 tot 5, met een cut-off op 3.333 voor financiering). Een jaar eerder lag de score nog lager. Wat moet iemand als ik op zo'n topuniversiteit?
Wat blijkt: alle medewerkers in het vakgebied waar ze mij voor gevraagd hebben, zijn Japans. Zelfs als je het vakgebied zo ruim mogelijk oprekt, dan blijkt er geen enkele buitenlander te werken. Alhoewel de universiteit het goed doet in de rankings, wordt de homogeniteit van de onderzoekers gezien als een flink minpunt. En welke buitenlander wil er na Fukushima nog in Japan wonen?
We gaan er de komende maanden maar eens goed over nadenken. De freelance klus in de VS maakt een hele goede kans (financiering is bijna rond) en ook het bedrijf waar ik de afgelopen jaren mee heb samengewerkt, heeft de intentie uitgesproken dat ze de financiering rap omhoog gaan schroeven. Desondanks moet ik wel zeggen dat ik iets beter in m'n vel zit, nu ik weet dat er die interesse is. Zelfs als het alleen maar komt omdat ik een excuusbuitenlander ben.
Bij ons zit de WC in een apart kamertje, en staat er een wasmachine in de badkamer. Het douche/bad deel van de badkamer heeft een eigen deur, en daarin staat een bad waar je net met z'n tweeën in past. Veel plastic inderdaad, maar wel wat ruimer opgezet dan wat je in een gemiddeld zakenhotel tegenkomt. Knus en onderhoudsvriendelijk.quote:
Zeg Lyrebird, heb jij ook zo'n typische Japanse badkamer? Met plastic binnenwanden, zo'n kleine plastic douchekop en een extra schuifdeur waarvoor je je spullen kunt neerzetten?
Mag wel zeggen dat ik het meest in mijn nopjes ben met onze badkamer; de rest van het flatje is niet om over naar huis te schrijven.
Japanse huizen zijn over het algemeen niet echt geweldig inderdaad. Vooral appartementen zijn vaak erg krap, zelfs naar Nederlandse standaard. In Tokyo is het overigens echt erg; daar wonen ze soms met z'n drieen in een bezemkastquote:
[..]
Bij ons zit de WC in een apart kamertje, en staat er een wasmachine in de badkamer. Het douche/bad deel van de badkamer heeft een eigen deur, en daarin staat een bad waar je net met z'n tweeën in past. Veel plastic inderdaad, maar wel wat ruimer opgezet dan wat je in een gemiddeld zakenhotel tegenkomt. Knus en onderhoudsvriendelijk.
Mag wel zeggen dat ik het meest in mijn nopjes ben met onze badkamer; de rest van het flatje is niet om over naar huis te schrijven.
De badkamers komen schoon en makkelijk te onderhouden over; volledig kunsttof (zelfs de vloer) en erg functioneel qua ontwerp. Past wel bij de Japanners.
Hoe kijk jij daar tegenaan als iemand die in het land zelf woont? En de Japanners zelf?
Wij wonen in een hele kinderrijke buurt, met heel veel lagere en middelbare scholen, en een universiteit. We krijgen dus niet echt mee dat Japan er zo beroerd voor staat. Maar als we met de fiets langs de rivier van ons stadje rijden, dan kom je uiteindelijk bij een grote speeltuin terecht. En daar zie je nooit een mens/kind. Surrealistisch.quote:
Er is de laatste tijd nogal wat berichtgeving in de media over de grote bevolkingsafname in Japan en de verwachting dat de bevolking nog deze eeuw halveert. Deze video bijvoorbeeld.
Hoe kijk jij daar tegenaan als iemand die in het land zelf woont? En de Japanners zelf?
We hebben twee secretaresses die niet getrouwd zijn, en die nog bij hun ouders wonen. Onze studenten hebben het zelden over vrouwen. We gaan zo nu en dan wel eens met ze op kamp, en een collega merkte op dat studenten tien jaar geleden tijdens zo'n kamp over vrouwen spraken, dat het daarna vooral over auto's ging, en dat ze nu alleen nog maar willen kaarten. Veel van onze oud-studenten hebben wel een vriendin of zijn getrouwd, maar dat zijn jongens (zelden meisjes) met een redelijke baan.
Wat ik van collega's meekrijg, is dat een Japanse relatie niet iets is om warm voor te lopen. Als je bij een bedrijf werkt, dan ben je eigenlijk eerst met het bedrijf getrouwd. Mannen werken tot laat door, gaan dan met hun collega's eten en drinken, en komen pas laat thuis, waar ze dan apart van hun echtgenote slapen.
Ik zie niet wat er achter de deur gebeurt, maar wat mij opvalt als ik door het winkelcentrum loop, of ergens op vakantie ben, is dat Japanse gezinnen best harmonieus zijn, met vaak hele leuke moeders (hot! met van die hoge laarzen en strakke broeken of leuke rokjes), kinderen die zich weten te gedragen en vaders die ook hun taken op zich nemen. Dan krijg je toch de indruk dat het allemaal niet zo erg is.
Misschien dat het zo zit: het platte land vergrijst waar je bij staat, en ook in de grote steden (Tokyo, Osaka) is er geen toekomst voor het gezin. Daar is het leven gewoon te duur voor, en kost het te veel moeite om een gezin te onderhouden. Daarnaast is er ook een culturele component: in de grote steden zijn er veel vrouwen met een goede loopbaan, die het goede leven niet opgeven voor de afwas en poepluiers. Mannen worden steeds vrouwelijker, willen niet mee in de rat race en doen het graag wat rustiger aan, wat minder inkomen betekent, en daardoor minder kans op een leuke vrouw.
In een woonplaats als de onze, waar het allemaal niet zo gek geregeld is, en waar je nog voor een redelijk bedrag kunt wonen, kun je nog wel een gezin onderhouden, en dat gebeurt dus ook gewoon. Serieus, als je hier een tijdje gewoond hebt, dan denk je dat de Japanners de ingrediënten voor het perfecte leven hebben gevonden. Maar zodra je in de grote stad of het platteland komt, dan zie dat er toch heel veel mis is.
Dat gezegd hebbende, ben ik benieuwd waar het toe leidt als Japan inderdaad zo'n bevolkingsafname gaat ervaren. Grootschalige immigratie zit er niet in lijkt me.
Misschien is het ook niet zo'n ramp, en hoeven tegen die tijd minder mensen met zijn drieën in bovenstaande bezemkast te wonen
.Fukushima helpt niet, voor immigratie. Er worden wel pogingen gewaagd om mensen binnen te halen, en dan met name hoger opgeleiden. Echt werken doet dat niet. Er is toch behoorlijk wat xenofobie, dat zich meestal niet uit, maar wel als een buitenlander een appartementje wil huren. Dan voel je je plots minder welkom. Op het studentenniveau merk je dat soort zaken niet, maar zodra je er boven komt, als je bijvoorbeeld een baan zoekt, dan begint dit wel te spelen (ik mag overigens absoluut niet klagen).quote:Op maandag 28 oktober 2013 10:53 schreef Monnet het volgende:
Dat gezegd hebbende, ben ik benieuwd waar het toe leidt als Japan inderdaad zo'n bevolkingsafname gaat ervaren. Grootschalige immigratie zit er niet in lijkt me.
Japan is natuurlijk wel een heel erg dicht bevolkt land, en wat meer ruimte voor iedereen is geen ramp. Wat ik veel om me heen zie, is dat er krakkemikkige huisjes gesloopt worden. Bewoners overleden. Dan komt er een parkeerplaats of een moestuin voor in de plaats. Prima!
Maarre, Lyre, het is inmiddels een maand sinds je laatste update over de situatie VS of andere uni. Zijn er al knopen doorgehakt?
Vorige week dinsdag op bezoek geweest, en het zag er pico bello uit daar. Beetje gegraven waarom ze mij wilden hebben, en het bleek specifiek om mijn kennis te gaan, die veel beter op die universiteit tot z'n recht komt, dan op mijn huidige universiteit. In Japan zijn er op dit moment maar drie mensen die deze specifieke kennis in huis hebben, en twee daar van hebben geen trek om naar die universiteit te gaan. Zo simpel is het.
De baas van die toko kon er met z'n pet niet bij waarom ik niet bij een wat hoger aangeschreven universiteit had gesolliciteerd, en waarom ik nog steeds op een achterafuniversiteit werkte. Hij leest mijn CV heel anders dan ik dat doe. Prima toch?
Wat me daar opviel, was hoe open ze waren. Hier krijg je zelden een antwoord van iemand, maar toen ik vroeg of het wonen daar een beetje beviel, zei iedereen (iedereen!) dat het er een hel was. Zomer veel te heet, winter veel te koud, hoge huur, onvriendelijke locals. Alhoewel dat niet het antwoord was waar ik op zat te wachten, vond ik de manier van communiceren wel prettiger dan bij ons. Nu me nog voorbereiden op de hel.
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 28-10-2013 13:53:25 ]
SPOILERJe weet in ieder geval waar je aan toe bent
Klinkt goed dan! Persoonlijk hou ik wel van extreme klimaten, beter dan lafjes tussen de klimaten in waardoor een jaar gewoon een groot grijs remspoor is. En onvriendelijke locals...waar niet?quote:
Trouwens, ik heb er misschien overheen gelezen maar hoe ver is dit verhuizen? (Klinkt misschien als een gekke vraag omdat verhuizen al snel een peulenschil lijkt vergeleken met de afstand tussen Japan en Nederland maar toch. Ik zou er zelf nu best wel veel moeite mee hebben om te verhuizen uit Beijing. Ben hier nu eindelijk gewend, heb een voetbalteam waarmee ik wekelijks speel, ken de stad hier nu onderhand wel zo goed dat ik zonder kaart niet meer verdwaal.
Om dan alles opnieuw te moeten doen ook al is het in hetzelfde land...)Ik heb het hier in ons stadje uitstekend naar m'n zin, maar heb het een beetje gehad met een aantal collega's, en met het niveau van onze studenten. In mijn Amerikaanse tijd zagen wij onze professor niet zo vaak, en deden wij (studenten, postdocs) al het werk. Nu komt 90% van de output van onze groep uit mijn denkraam, en lopen er te veel studenten verloren bij. Dat is deels mijn fout, maar als studenten elektrotechniek geen elektronica kunnen ontwerpen, werktuigbouwers geen verstand hebben van control theory en ITers niet kunnen programmeren, dan blijf je als leidinggevende aan een dood paard trekken.
Het grootste probleem dat ik voorzie, is dat ik van voor af aan moet beginnen op de nieuwe universiteit. Er zijn concurrerende collega's die hun BSc, MSc, PhD, postdoc en academische carrière op een en dezelfde universiteit hebben gedaan. Zelf zou ik dat niemand adviseren, het zorgt namelijk voor inteelt, maar een voordeel is dat je overal mee bekend bent en lekker kunt blijven produceren. Je hoeft namelijk niet opnieuw uit te vogelen waar de WCs zijn, welke collega je beter kunt vermijden en wie leuke feestjes geeft. Een verhuizing betekent een half jaar lang geen onderzoek doen, en nog eens een half jaar wachten op de juiste apparatuur, en maar afwachten of de nieuwe collega's niet nog gekker zijn dan de oude.
Daarnaast moeten we al onze eigen meuk meenemen, en we weten nu al dat het een tijdelijke aanstelling gaat worden (ik ga echt geen jaren in hel wonen). Dat betekent weer een klein appartementje, zodat al m'n spullen die nog in de VS staan, daar nog wel een tijdje zullen blijven.
Al met al verre van ideaal, dus bezint eer gij begint aan een academische carrière, ook niet als dat tot een aanstelling bij een goede universiteit leidt.
Ze is erg nuchter, en snapt dat ik daar veel beter op m'n plek zal zitten, en dat dit een prima investering in de toekomst is. Ze heeft nog een jaar op haar eigen universiteit te gaan voor haar promotie, maar dat kan ook op afstand. Ze heeft bijvoorbeeld een collega die in HongKong woont, en twee keer per jaar langs komt.quote:
En hoe kijkt mevrouw Lyrebird hier tegenaan?
Nu bij de onderhandelingen met de nieuwe universiteit had ik op mijn lijstje ook een positie voor haar staan. Zoiets is in de VS heel normaal - van collega's hoorde ik dat universiteiten vaak stonden te springen om hun echtgenotes aan een baan te helpen, omdat meer vrouwen op de universiteit voor betere statistieken zorgen. Niets van dat alles in Japan. Mevrouw Lyrebird streepte dat punt dan ook resoluut door - they will think you are crazy.
Ik heb er uiteindelijk voor bedankt. Het is leuk hoor, dat semi-eigen baas zijn, maar je moet iedere keer weer knokken voor je centen. En om nu te zeggen dat het goed betaalt....quote:
Al met al verre van ideaal, dus bezint eer gij begint aan een academische carrière, ook niet als dat tot een aanstelling bij een goede universiteit leidt.
Helemaal waar. Ik heb de (ijdele) hoop dat een dezer dagen een patent wat geld binnen gaat brengen, maar mijn ervaring is dat bedrijven liever een miljoen investeren in hun eigen techniek, dan dat ze iedere maand honderd dollar over maken voor een patent van mij.quote:
[..]
Ik heb er uiteindelijk voor bedankt. Het is leuk hoor, dat semi-eigen baas zijn, maar je moet iedere keer weer knokken voor je centen. En om nu te zeggen dat het goed betaalt....
Van de andere kant heb ik niet echt een keuze. Ik kan niet samenwerken met incompetente bazen, daar krijg ik allergieverschijnselen van.
Als ik Japan met de VS vergelijk, dan is Japan een ongelofelijk volwassen land, waar mensen zich netjes en met stijl gedragen. Een van de wetenschappers, Freeman Dyson, van "het Schitterend Ongeluk" verbaasde zich in Japan over hoe goed georganiseerd alles was, vaak over the top. Hier krijg je bijvoorbeeld bij een doosje kauwgum een stapeltje papiertjes, om daar je uitgekauwde kauwgum in te doen, voordat je die weggooit. Ik kan daar erg van genieten. Vaak denk ik, goh, daar is over nagedacht.
De VS daarentegen... de definitie "kleuters" zou nog te veel zijn voor die maatschappij. Als je alleen al kijkt naar de universiteiten daar, waar studenten ~ $25k/yr afdragen aan schoolgeld, dan snap je dat dat niet houdbaar is. Je kunt je ook afvragen of je je als wetenschapper moet lenen voor zo'n corrupt systeem. Hierbij vergeet ik voor het gemak even dat Japan op een staatsschuld van meer dan 200% van het BNP zit, en de VS op een enorme bel schalie-olie/gas, maar als je alleen naar de cultuur van de mensen kijkt, dan is Japan zo veel rijker dan de VS, dat valt niet in geld uit te drukken.
Tot nu toe nog geen positief nieuws mbt de startup. Mijn collega in de VS, die het eerste apparaat gaat financieren, heeft er vertrouwen in dat er geld komt, maar we hebben nog geen antwoord van zijn universiteit. Ondertussen heeft zich een tweede partij gemeld die zo'n apparaat dringend nodig heeft, maar ook geen geld heeft. Het blijft afwachten.
Haha, dat doe ik altijd al. Snap niet dat mensen zomaar dingen op de grond gooien. China is wat dat betreft niet echt mijn ding. Ze hebben hele legers met schoonmakers die de hele dag rommel oprapen maar nog slingert er van alles rond. Een samenleving waarin je eigen rommel opruimen gemeengoed is, is inderdaad onbetaalbaar.quote:
Als ik Japan met de VS vergelijk, dan is Japan een ongelofelijk volwassen land, waar mensen zich netjes en met stijl gedragen. Een van de wetenschappers, Freeman Dyson, van "het Schitterend Ongeluk" verbaasde zich in Japan over hoe goed georganiseerd alles was, vaak over the top. Hier krijg je bijvoorbeeld bij een doosje kauwgum een stapeltje papiertjes, om daar je uitgekauwde kauwgum in te doen, voordat je die weggooit. Ik kan daar erg van genieten. Vaak denk ik, goh, daar is over nagedacht.
Dat moet je wel afzetten tegen het verschil in de financiering van die staatsschuld die voornamelijk in handen is van de Japanse bevolking. Zij zullen niet zo gauw hun financiele middelen willen wegtrekken uit Japan. Neemt niet weg dat het met de vergrijzing daar inderdaad wel eens voor problemen zou kunnen zorgen.quote:Japan op een staatsschuld van meer dan 200% van het BNP zit
Als je het over gesloten samenlevingen hebt... Korea is wat dat betreft nog een stukje maller dan Japan.quote:
Is gezien de achtergrond van mevrouw Lyrebird en je eerdere opmerkingen over de focusgebieden (geografisch) in jouw specialisatierichting Zuid-Korea voor jullie een optie?
Zuid-Korea heeft lange tijd gedeeld met de VS bovenaan ons verlanglijstje gestaan. Voor mijn echtgenote zou dat heel fijn zijn, want ze heeft daar altijd familie in de buurt wonen.quote:
Is gezien de achtergrond van mevrouw Lyrebird en je eerdere opmerkingen over de focusgebieden (geografisch) in jouw specialisatierichting Zuid-Korea voor jullie een optie?
We zijn er nu een paar keer geweest, en het was wel even wennen, maar ook Zuid-Korea heeft goede kanten. Je moet niet naar Zuid-Korea gaan en verwachten dat je in Japan bent, want Koreanen zijn directer, het land is niet zo aangeharkt als Japan en Koreanen zijn kamikazes in de auto, maar de manier waarop mensen met elkaar omgaan bevalt me wel, en het feit dat de familie centraal staat, heeft ook wel iets.
Een groot probleem dat ik voorzie, is dat ik maar tien woorden Koreaans spreek, dwz qua taal opnieuw kan beginnen, en dat ik niet erg bekend ben met de Koreaanse werkcultuur, die me qua karakter (zo ver ik dat zien) ook absoluut niet ligt. Ik heb nogal wat goede Koreaanse collega's, en daar heb ik lange tijd mee gesproken. We zijn ook een aantal keer op bezoek geweest bij Koreaanse universiteiten. Wat valt op? Ze zitten daar heel goed in de slappe was. Voor een middenmoot- of toponderzoeker met een aantal goede publicaties op je naam is het niet zo lastig om onderzoeksgeld binnen te halen. Let wel, goede publicaties. Koreanen zijn enorm statusbelust, en het enige dat telt voor een subsidieaanvraag is een publicatie in Science of Nature. Liever 1 artikel in zo'n blad, dan 20 in een normaal blad. Het gevolg is dat Koreanen 90% van de tijd bezig zijn met blue sky research, met onderzoek dat lekker bekt maar dat weinig nut heeft. Mijn werk is veel te praktisch, en ik weiger om in die hype mee te gaan.
Korea is net zoals Japan een land waarin de hiërarchie centraal staat. Meelachen met de baas, de baas bij ieder lullig e-mailtje CCen, dat soort zaken. Heb ik een bloedhekel aan. In Japan kan ik me goed staande houden, en doe ik onvermurwbaar waar ik zelf zin in heb, en dat werkt. Er zijn heus wel problemen, maar ik kan nog steeds mezelf zijn. Wat ik van Korea heb meegekregen, is dat je daar heel snel carrière kunt maken met een goede kruiwagen (baas), waarmee je iedere week een fles whisky drinkt, en dat soort zaken trekken me niet. Ik wil op mijn tempo, op eigen kracht werken. Aan ellebogenwerk doe ik niet.
Ik hoor jullie nu denken, dat is allemaal leuk en aardig wat jij wil, maar is wat je vrouw wil niet net zo belangrijk?
Er is een reden dat mevrouw Lyrebird niet in Zuid-Korea woont, maar in Japan, en dat ze niet met een Zuid-Koreaan of Japanner getrouwd is. Ook zij heeft grote moeite met (andere) aspecten van de Koreaanse cultuur, en heeft meer vrijheid nodig, die ze ten dele in Japan kan vinden, maar die in overvloed in de VS aanwezig is. We zijn ook daar een paar keer geweest. Vindt ze erg leuk, alhoewel ze niets met kleine universiteitssteden heeft. Hopelijk kunnen we er een vinden met een goede shopping mall in de buurt, met veel merkkleding.
Japan is een goede keus. Je kunt daar voor het beste in TRV zijn. Daar hebben ze een goed Japan topic, met alle toeristische plekken en tourist traps (denk Asakusa).quote:
Ik ben van plan eens met een paar vrienden naar Japan te gaan voor een maandje, beetje rondkijken. Laatste weekje willen we feestend afsluiten in Tokyo. Enige tips voor leuke plekken om te bezoeken?
De afgelopen paar dagen zijn we voor een conferentie binnen Japan op reis geweest. Bij een restaurant van Saizeriya, een keten van (goedkope) Italiaanse restaurants in Japan, zijn we een keer 's ochtends gaan ontbijten. Bij binnenkomst werden we aangesproken door een ongelofelijk hyper dametje, die ons met een prachtige piepstem welkom heette, en ons vol energie naar een tafeltje dirigeerde, en uitlegde dat we op het knopje moeten drukken als we onze bestelling wilden plaatsen.
Wij gaan zitten, bekijken de menukaart, en terwijl we dat doen, komen er andere mensen het restaurant binnen, die allemaal op dezelfde hartelijke en energieke wijze begroet worden. Het grappige hierbij is, dat het dametje na iedere begroeting en uitleg terug rent naar de keuken, waarschijnlijk om daar koffie te zetten, of misschien zelfs zelf het eten te maken. Maar zodra er iemand binnenkomt, roept ze al zo hard mogelijk vanuit de keuken - die is afgesloten met een deur - in het Japans welkom, wat voor ons net te verstaan is, maar niet voor de nieuwe bezoekers, om daarna in volle vaart de keuken uit te rennen om de nieuwe gasten te verwelkomen. Na een tijdje werd het zo druk, dat ze het niet meer alleen kon belopen, en gelukkig was er toen een tweede serveerster. Die was helaas niet zo hyperactief, want dat was nog komischer geweest.
Gecombineerd met dit verhaal over een emmer moeten er toch genoeg ingrediënten zijn voor een leuke aflevering voor een sitcom?
In Japan en andere landen in Oost-Azië worden zegels nog gebruikt voor documenten, denk dan aan een bankrekening openen of lid worden van een gym. Zo hoe lossen buitenlanders dat op, als ze geen Inkan hebben? Is een handtekening dan voldoende, ik heb gehoord dat er amper ruimte is voor een handtekening?
De inkan gebruik ik wekelijks. Bij ieder contract dat ik afsluit, of ieder document dat een student door mij moet laten controleren, komt zo'n stempeltje te staan.
Het lastige voor ons buitenlanders is dat onze naam op zo'n inkan niet in een of twee kanji te vatten is. Het is vaak verstandig om dan katana te gebruiken, maar zelfs dan kan het lastig worden, omdat er maar drie of vier tekens op zo'n piepklein stempeltje passen. Wij hadden een Nederlandse stagiair die een jaartje bij ons heeft gewerkt, en zijn achternaam had wel wat weg van "Van Nistelrooij". Dat past dus niet op zo'n stempeltje. "Ruud" wel, dus dan komt er in het katakana ルード te staan (en dan moet je niet gek kijken als iedereen je met Luuudo aan gaat spreken).
Het komt wel eens voor dat we ergens zijn, en dat ze toch wel graag een stempel willen hebben, maar dat ik mijn stempel ben vergeten. Als het niet zo belangrijk is, dan kan een handtekening voldoende zijn. Is het wel belangrijk, bijvoorbeeld voor bank-gerelateerde zaken, dan kun je ook een vingerafdruk gebruiken.
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 16-11-2013 12:04:12 ]
Ik wacht op de directe vluchten vanuit Laos naar Japan. Sinds vorig jaar zijn er al directe vluchten naar Zuid Korea. Nu gaan er alleen nog af en toe charter vluchten van Japan naar Laos of anders via Hanoi. Ze zijn er mee bezig zeggen ze maar het komt maar niet
Ik ben een Marokkaanse Nederlander, geboren en getogen in Rotterdam van Marokkaanse ouders. Ik draag dus vanzelfsprekend een islamitische naam. Nu is het zo dat ik niet echt praktiserend of erg religieus ben (hell, ik drink e.d. bijvoorbeeld). Ik ken een hoop Japanse uitwisselingsstudenten bij mij op het faculteit zitten en heb een half Japans/half Amerikaans vrouwke, maar die zijn denk ik niet echt representatief voor de echte mensen aldaar (de exchange students zijn een mix van mensen uit Osaka, Tokyo en Kobe). Zij vinden Marokko een prachtig land en zijn we een reis aan het plannen naar Marokko. Dus het land heeft, blijkbaar, geen slechte naam daar. Ook niet volgens mijn vriendin.
Maar hoe zullen ze mij in Japan opvangen? Als een gewone gaijin omdat ik Nederlands ben of zullen ze er anders over denken gezien mijn Mediterraanse uiterlijk en mijn islamitische naam dat best wel negatief bekend staat? Heb gewoon een Nederlands paspoort, geen idee of dat zwaarder weegt dan mijn naam.
Tijdens mijn lange verblijven in China had ik er geen problemen mee, maar China is natuurlijk Japan niet.
[ Bericht 2% gewijzigd door Erasmus op 29-11-2013 12:41:22 ]
Als je in China geen problemen ondervond dan zou je mijn inziens dat ook kunnen verwachten in Japan. Over het algemeen zijn Japanners "politiek correct bezig" al dan niet te verlegen. Hooguit zijn er mensen die je zullen vermijden, maar diezelfde personen zullen dat ook doen bij elk andere buitenlander ongeacht of je Muhammed Ali heet of Jan Smit(h) en welke kleur/geloof je hebt.quote:
Succes en veel plezier!
(edit: overigens, for what it's worth: toen ik in Tokyo op een school zat was er een zogenaamde (of toch real?) (verre) saudische prins / al dan niet rijke saudiër. Voor zover ik de fotos van hem op fb zie, vermaakt die zich uitstekend en schuwen de mensen hem niet.)
Wel met collega's op stap geweest en veel gegeten en ook veel gedronken.
De komende dagen ga ik me weer toeleggen op het bakken van oliebollen (check deze link naar een oude bijdrage in W&T, de keuze voor warm bier en warme melk is echt belangrijk). Het grappige is dat de experts het nu ook snappen, hoe een goede oliebol te bakken. Zouden ze meelezen?
quote:Geheim van goede oliebol zit niet in beslag
Ze zijn niet aan te slepen; de oliebollen van Willy Olink, bakker te Maarssen. De bakker die vorig jaar volgens de AD-oliebollentest de lekkerste oliebol van Nederland bakte, heeft het ook deze maand alweer razend druk. Zijn oliebol kreeg vorig jaar een tien van het proefpanel van de krant. Ook dit jaar komt het AD weer met de test. Binnenkort weten we of Olink weer de lekkerste bol bakte of dat een ander er dit jaar met die eer vandoor gaat.
De uitslag heeft de bakker in ieder geval geen windeieren gelegd. De bakker kreeg 20 tot 30 procent meer klanten gedurende het hele jaar. En contracten met restaurants. 'Een omzetstijging van zeker 5 procent'', gokt hij.
Volgens Olink (46 jaar en al 32 jaar bakker) zit het geheim van een goede oliebol niet, zoals velen misschien verwachten, in de samenstelling van het beslag. De mix daarvoor koopt hij kant en klaar. Het zijn juist andere omstandigheden die zorgen voor een goede bol. Het grootste geheim, zo stelt hij, is 'op tijd beginnen. Wij zijn wel 2 maanden bezig met een mooie bol. We experimenteren met de kneedtijd en het soort kneedmachine. Je moet een beslag 'lezen'. Goed kijken, aanvoelen hoe ver is het.''
Volgens Olink 'weet iedereen dat je oliebollen moet bakken op 180 graden, of 175 graden maar in ieder geval niet warmer dan 185.'' Maar wat vooral belangrijk is, zo stelt bakker Olink, is 'de temperatuur van het beslag.'' 'Daarom hebben oliebollenkramen vaak mindere bollen, omdat het beslag snel afkoelt''. De perfecte beslagtemperatuur is volgens hem rond de 28 graden.
Tips voor de thuisbakkers heeft hij wel. 'Zorg dat je beslagtemperatuur goed is, gebruik warm water en laat het beslag een half uur rijzen.'' Een oliebol hoeft niet heel luchtig te zijn, stelt Olink ook nog. 'Die van ons is niet zo luchtig, juist vrij compact. Want hoe luchtiger, hoe vetter.'' Een laatste advies nog: 'Het is gewoon een beetje uitproberen, dat doen de bakkers ook. En als het niet goed is gegaan: begin gewoon opnieuw.'
We eten zelden diepvries-eten, dus hier geen problemen.quote:Pesticide in Japanse diepvriesproducten
Een partij diepvriesproducten in Japan is besmet met het bestrijdingsmiddel malathion. De afgelopen weken hebben zich ruim 350 mensen door het hele land gemeld met vergiftigingsverschijnselen.
De besmetting werd eind december vastgesteld bij een aantal artikelen van Aqlifoods, een dochterbedrijf van het Japanse voedingsconcern Maruha Nichiro Holdings. Consumenten hadden aanvankelijk contact opgenomen met Aqlifoods na het ruiken van een vreemde geur. De besmette eetwaren, waaronder pizza's, zijn afkomstig uit een fabriek ten noordwesten van de hoofdstad Tokio.
Verontruste klanten
Van de in totaal 6,4 miljoen artikelen die werden teruggeroepen, waren er dit weekeinde 1,1 miljoen achterhaald. Bijna een half miljoen verontruste consumenten namen tot dusverre contact op met het bedrijf. Ziek geworden klanten die zich bij de dokter meldden, hadden last van onder meer diarree en braken.
Malathion is een pesticide dat niet door planten kan worden opgenomen. Het wordt ook wel gebruikt ter bestrijding van onder meer hoofd- en schaamluis. Aqlifoods is een onderzoek begonnen naar de bron van de besmetting.
Mijn echtgenote is extra gevoelig voor dit soort situaties - uit de reacties op krantenberichten blijkt dat veel Japanners de schuld leggen bij buitenlandse werknemers, die de baantjes van de Japanners inpikken. Die zullen dus ook wel achter dit schandaal zitten.
2014 is goed begonnen!
Werken er dan veel Koreanen in Japan in dat soort fabrieks banen? En kan men aan jou echtgenote duidelijk zien dat ze Koreaans is in plaats van Japans?quote:
[..]
We eten zelden diepvries-eten, dus hier geen problemen.
Mijn echtgenote is extra gevoelig voor dit soort situaties - uit de reacties op krantenberichten blijkt dat veel Japanners de schuld leggen bij buitenlandse werknemers, die de baantjes van de Japanners inpikken. Die zullen dus ook wel achter dit schandaal zitten.
2014 is goed begonnen!
Nee, mijn echtgenote heeft wel wat Japans over zich. Mijn brakke Japans is super bot, maar zij kan als een Japanse praten (mannen en vrouwen spreken verschillende versies van het Japans), en dat kunnen de Japanners wel waarderen.quote:
[..]
Werken er dan veel Koreanen in Japan in dat soort fabrieks banen? En kan men aan jou echtgenote duidelijk zien dat ze Koreaans is in plaats van Japans?
Geen idee of er veel Koreanen in die fabrieken werken. Mijn indruk is dat Japanners toch vooral zelf al het vieze werk opknappen. Maar wij wonen eigenlijk op het Japanse platte land, in een forse stad weliswaar, dus ik krijg wel vaker een beetje vreemde indruk van dit land.
Mijn vrouw heeft een erg universeel Zuid Oost Aziatisch uiterlijk, (wat vaak tot voordeel lijdt bij winkelen in het buitenland
) in tegenstelling tot veel mensen hier in het noorden van Laos, waar mensen toch vaak een wat Chinees voorkomen hebben.Nouja ik hoop dat het schandaal zich verder niet uitbreidt. Hier eten wij trouwens ook erg weinig diepvries produkten. Gewoon vers van de markt.
Inderdaad, dat valt mij ook op. Japanners hebben een enorm superioriteitscomplex tegenover Chinezen en Koreanen. Tot het racistische aan toe. Ik merk dat weleens als ik ergens wil gaan eten met mijn vriendin: "nee, de eigenaar van deze sushi tent is een Koreaan, dus kan nooit goed zijn".quote:
[..]
We eten zelden diepvries-eten, dus hier geen problemen.
Mijn echtgenote is extra gevoelig voor dit soort situaties - uit de reacties op krantenberichten blijkt dat veel Japanners de schuld leggen bij buitenlandse werknemers, die de baantjes van de Japanners inpikken. Die zullen dus ook wel achter dit schandaal zitten.
Het zal wel weer aan mijn boeren, uit de Papendrechtse klei getrokken, smaakpapillen liggen, maar een plakje vis op wat rijst smaakt toch overal hetzelfde
ok
Tja, ik heb ook slechte sushi gegeten. Maar dat is uiteraard niet afhankelijk van de nationaliteit van kok.quote:
[..]
Inderdaad, dat valt mij ook op. Japanners hebben een enorm superioriteitscomplex tegenover Chinezen en Koreanen. Tot het racistische aan toe. Ik merk dat weleens als ik ergens wil gaan eten met mijn vriendin: "nee, de eigenaar van deze sushi tent is een Koreaan, dus kan nooit goed zijn".
Het zal wel weer aan mijn boeren, uit de Papendrechtse klei getrokken, smaakpapillen liggen, maar een plakje vis op wat rijst smaakt toch overal hetzelfde
ok
Hier merk ik trouwens dat Japanners, Koreanen en Chinezen elkaar bijna altijd vermijden. Volgens mij zijn ze allemaal nationalistisch ingesteld...
Van de zomer kan het enorm vochtig zijn in Japan, en gecombineerd met de warmte is dat geen pretje. Bij een relatieve luchtvochtigheid van meer dan 80% en een temperatuur van meer dan 35 graden weet je al snel niet meer waar je het moet zoeken. Een bijkomend probleem in een optisch lab is dat je optische spiegels, die voorzien zijn van een dun laagje goud of zilver, wegroesten waar je bij staat. Gelukkig hebben we een industriële ontvochtiger geïnstalleerd, die in de zomer de lucht van ons lab droog genoeg houdt.
Van de winter is het precies het omgekeerde. We wonen tegen het Nikko gebergte aan, en de lucht die daarover stroomt raakt in de bergen al het vocht kwijt, zodat we nu met hele droge lucht zitten. Die lucht is zo droog dat het gras buiten helemaal verdort en geel is, en in het lab geeft de hygrometer een relatieve vochtigheid van maar liefst 0% aan (en de ontvochtiger staat uit).
De volgende keer dat je in het vliegtuig stapt, moet je voor de lol eens een krant meenemen (die geven ze soms gratis weg). Vergelijk het knisperen van het krantenpapier bij het opstijgen en landen. De lucht in een vliegtuig is ook erg droog, en daar hebben we hier 24 uur per dag mee te maken. Ik heb meer dan 20 jaar lang contactlenzen gedragen, maar dat is onmogelijk in deze barre omstandigheden. Voor het oogonderzoek dat we doen is het belangrijk dat proefpersonen hun ogen open kunnen houden. Voor een gemiddelde meting hebben we zo'n tien seconden nodig, en dat is met deze luchtvochtigheid niet te doen. We hebben nu een luchtbevochtiger geïnstalleerd. Zo eentje die een watermist maakt. Als die een uur of twee heeft aangestaan, dan neemt de RV in het lab toe tot 9%. Dat is nog steeds veel te weinig, maar in de buurt van de bevochtiger is de luchtvochtigheid wat hoger, en daar doen we dan onze metingen.
Voor dit soort triviale zaken wordt je niet gewaarschuwd, als ze je een baan in Japan aanbieden.
Ik neem aan dat er dus relatief veel brildragers t.o contactlens dragers zijn in Japan?
Lastig in te schatten, omdat je niet gemakkelijk kunt zien of mensen een contactlens dragen.quote:
Je zit in het verkeerde land voor je onderzoek!
Ik neem aan dat er dus relatief veel brildragers t.o contactlens dragers zijn in Japan?
Vorige jaar ben ik eens naar de opticien geweest, om twee doosjes (dagelijkse) contact lenzen te halen, voor bij het zwemmen en het skiën. Het leek wel of ze die dingen gratis weggaven, zo druk was het binnen.
Japanners zijn vaak wel erg veel met hoe ze er uit zien bezig, en een bril hoort daar ook wel bij. In het winkelcentrum zitten er twee opticiens waar je voor weinig geld een nieuwe bril kunt kopen, en daar is het ook vaak heel erg druk. Er zijn bijvoorbeeld studenten die een bril kopen met glazen zonder sterkte. Gewoon, omdat het kan. Mode.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het vaak ook wel aantrekkelijk vind, een mooie meid met brilquote:
[..]
Lastig in te schatten, omdat je niet gemakkelijk kunt zien of mensen een contactlens dragen.
Vorige jaar ben ik eens naar de opticien geweest, om twee doosjes (dagelijkse) contact lenzen te halen, voor bij het zwemmen en het skiën. Het leek wel of ze die dingen gratis weggaven, zo druk was het binnen.
Japanners zijn vaak wel erg veel met hoe ze er uit zien bezig, en een bril hoort daar ook wel bij. In het winkelcentrum zitten er twee opticiens waar je voor weinig geld een nieuwe bril kunt kopen, en daar is het ook vaak heel erg druk. Er zijn bijvoorbeeld studenten die een bril kopen met glazen zonder sterkte. Gewoon, omdat het kan. Mode.
Wat me wel opvalt is dat Japanners over het algemeen niet zoveel naar de tandarts lijken te gaan...
Vaak komen er mooie Japanse dames logeren in het hotel maar dan vragen ze eerst om een asbak en daarna zie ik een glimlach met verkleurde tanden
De supermarkt op de hoek heeft best wel lekkere groente, die erg duur is. Groente en fruit zijn peperduur in Japan, wat misschien verklaart waarom Japan niet zo goed scoorde (21e) in het vergelijkend warenonderzoek over voeding van Oxfam Novib, waarbij Nederland als beste getest werd.
Voor de klantenbinding heeft onze supermarkt wat fotootjes opgehangen van de boerenfamilies die verantwoordelijk zijn voor onze rijst, sla en komkommers. Dit zijn van die dingen die mijn interesse prikkelen. Ik kan gerust een paar minuten bij zo'n bord staan, en me verdiepen in de families die achter onze groente staan.
Het ging wat ver om een foto van de foto's te maken, maar ik zal proberen om een beschrijving te geven.
Allereerst gaat het om oude mensen. De oudste boer was zo'n jaar of 70. Altijd lastig met Japanners, je zit er met gemak zo tien jaar naast in leeftijd. En het gaat in dit geval om boeren - als je de hele dag buiten aan het werk bent in dit afgrijselijke klimaat dan word je er niet jonger op. Maar ook de jongste boer kon niet jonger dan 50 jaar zijn.
In ieder foto staat de boer en de boerin zit er gehurkt naast. Blijkbaar is de boer belangrijker dan de boerin. Ook dat is wel Japans. In de VS hebben ze bij ook wel eens van deze foto's in de supermarkt hangen, en dan staan de boer en de boerin naast elkaar, met de hond er naast, of de kinderen. Soms staat er zelfs een struise boerin alleen op een foto, en die heeft dan een boomgaard of zo. Maar op zich is het ook wel weer bemoedigend, dat er een hechte familie verantwoordelijk is voor onze komkommers.
Mijn verblijf samengevat in een observatie: Japanners kunnen niet communiceren.
Wij vermaken ons best in het stadje waar we wonen. Het onderzoek dat ik doe, vordert gestaag. Eigenlijk mogen we niet klagen. Ondanks de enorme culturele verschillen voelen we ons hier thuis. Zo ga ik wel eens naar de stomerij, maak ik een praatje met de eigenaresse, haar man of haar vader (die de 90 gepasseerd is). De eerste twee spreken Engels, de laatste alleen Japans. Dan kom ik niet verder dan dat het koud is, en dat ik mijn overhemden volgende week dinsdag op zal komen halen. Maakt niet uit, we begrijpen elkaar. Of ik spreek met mijn collega's. Na 4 jaar lukt het nu om ze ook over iets anders dan het werk te laten praten.
Daarbij is het wel belangrijk om aan te geven dat iets vertrouwelijk is, want als je dat er niet bij vertelt, dat vertellen ze het zonder gene door. Blijkbaar kunnen ze dat niet uit het gesprek zelf opmaken, of iets vertrouwelijk is. Zoiets speelt ook in het restaurant, als je bijvoorbeeld met je partner eten bestelt. Ze vragen dan wat je er bij wil drinken, en dan zeg je bier ("bieru"). Dan vragen ze altijd hoe veel bier je wil. Eentje is wel voldoende, want mevrouw Lyrebird die kan best voor zichzelf bestellen, maar zoiets pikken ze niet op, dat moet expliciet duidelijk worden gemaakt. Bieru, hitotsu, kudasai. Een bier, aub.
Een kniesoor die zich aan dit soort zaken stoort.
Ander voorbeeld. Ik kreeg een uitnodiging om een artikel voor een Japans wetenschappelijk blad te schrijven. Dat ging allemaal super officieel, maar het rare was dat ze nog op dezelfde manier werkten als in de jaren 90. Zo moesten we ons manuscript met de post naar hun toe sturen. Uiteindelijk is het artikel gepubliceerd, maar je kunt er op Google niets van terugvinden. Ze hebben een website, maar die is al een jaar of vijf niet meer geupdate. De communicatie hier verloopt gewoon anders.
Ernstiger worden de verschillen in de manier waarop we communiceren als het om belangrijke zaken gaat, zoals een contract, een nieuwe baan of een samenwerking. Terugkijkend is het een wonder dat ik deze baan heb gekregen.
Afgelopen jaar ben ik 40 geworden, en dan gaat er binnen iets knagen. Ik zou toch graag wat meer zekerheid willen hebben. De 1-jarige contracten die ik hier krijg, en het gare pensioenplan waarvoor ik iedere maand contributie afdraag, maar waar ik nooit een yen van terug zal zien, nodigen niet uit om hier langer te blijven. Daarover geklaagd bij het bestuur van mijn universiteit. Die begrepen de situatie, en gaven aan dat er een nieuwe positie gecreeerd zou worden, eentje die tot mijn pensioen gegarandeerd zou zijn. Ze zouden aangeven wanneer er voor die positie geadverteerd zou worden en ze nodigden me uit om daar op te solliciteren.
Een paar maanden later hoor ik van een van de buitenlandse studenten dat er op een obscure website in het Japans wordt geadverteerd voor een baan op ons instituut. Ik had nog niets gehoord van het bestuur. Weekend voor uitgetrokken, CV geupdate, voorstellen geschreven. Weer een maand later: een briefje in mijn postvak, in het Japans, met de mededeling dat ik niet in aanmerking kwam voor de positie.
Ondertussen was ik ook door een Japanse topuniversiteit benaderd om voor hun te komen werken. Op hun uitnodiging op bezoek geweest, prima tijd gehad, geen enkele lastige vraag hoeven te beantwoorden. Ze stonden te springen om me in dienst te nemen. Na terugkomst niets meer van ze gehoord. Afgelopen weekend was de kogel door de kerk: ze konden me geen positie aanbieden, omdat mijn CV zwak was. Let wel, ik had niet gesolliciteerd - zij hadden op basis van mijn CV (dat ze online gevonden hadden) besloten dat ik de ideale kandidaat was en mij uitgenodigd. Het maakt mij niet zo veel uit wat de beslissing is - ik red me wel - maar waar ik me mateloos aan irriteer is het gebrek aan communicatie. Tenenkrommend is het, verwachten dat problemen wel overwaaien als er niet over gesproken wordt. En als er over gesproken wordt, dan worden er kul-argumenten van stal gehaald. Logischer is het in dit geval dat ze de financiering niet op orde kregen, en dat het dan in mijn schoenen wordt geschoven dat de nieuwe positie niet door kan gaan. Of dat ze een andere kandidaat hebben gevonden. Zeg dat dan.
Nog eentje, om het af te leren. Een half jaar geleden bezocht ik een industriele partner. Verhaal gehouden, onze voortgang besproken. Op de vraag wat ze van de voortgang vonden, kwam er een vaag verhaal terug. Assertief als ik ben vroeg ik door, wat ze van de voortgang vonden, en of ze bepaalde dingen graag veranderd zouden zien. Hoe zat het met de financiering? Uiteindelijk werd er aangegeven dat ze het werk prima vonden, en dat ze zouden proberen om de financiering voor 2014 te verdubbelen. Een maand later komen ze op bezoek, met de mededeling dat de financiering voor 2014 zal worden gehalveerd en dat ze niet tevreden waren met de voortgang.
Nee, nog eentje, de allerlaatste. Ik werd benaderd door een professor van een andere universiteit voor een samenwerking. Die man kwam op bezoek, waarna we een halve dag spraken over hoe we zouden kunnen samenwerken. Daarna nog bij hem een dag op bezoek geweest. Vlak voor de deadline van het onderzoeksvoorstel krijg ik een e-mail, waarin staat dat hij niet met me kon samenwerken. Waarom dan niet? Daarop kon hij geen antwoord geven.
Tip voor de Japanners uit de bovenstaande voorbeelden: als je Engels spreekt, maar je bent niet bekend bent met de regels waarop mensen met elkaar communiceren, dan is het misschien ook maar beter om alleen Japans te spreken. Denk er niet over na om met buitenlanders samen te werken. Je maakt jezelf alleen maar belachelijk.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 19-01-2014 06:26:40 ]
Ik ben benieuwd hoe Japan zichzelf op de been gaat houden komende decennia, want zo klinkt het niet erg veelbelovend..!
Emigratie naar Japan zie ik niet zitten door de sociale regels (misschien dat ik dat letterlijk sociale codes opvolgen juist wel prettig vind als autist, who knows), maar een vakantie lijkt me geweldig.
Maken die cicada echt zo'n erg geluid in de zomer? In anime maken ze zomers altijd echt een hard geluid, maar ik kam me voorstellen dat ze het in media overdrijven om de aanwezigheid van het mooie weer te accentueren.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 20-01-2014 21:53:10 ]
Als ik het laatste verhaal zelf nog eens teruglees, dan kan ik me zo voorstellen dat jullie denken, ja maar Lyrebird, ligt het ook niet een beetje aan jou dat er zo slecht gecommuniceerd wordt? Waarom spreek je nog steeds geen (vloeiend) Japans en waarom verwacht je dat zij op jouw manier gaan communiceren?
Jullie hebben een punt.
Voorbeeldje. Ik zit soms vol energie en heb een drive om iets gedaan te krijgen. Dus trommel ik studenten op, zodat we gezamenlijk wat metingen kunnen doen. Vraagt een van de Japanse studenten of ik al gelunched heb. Ja, dat had ik... maar hij had waarschijnlijk nog niets gegeten, want anders vraagt hij dat niet. Dus vroeg ik of hij al gegeten had, nee dat had hij niet, en raadde hem aan om dat dan maar zo spoedig mogelijk wel te doen. Dit is de manier waarop Japanners communiceren.
In Japan moet je heel omzichtig te werk gaan, vooral als je met een meerdere te maken hebt. Directe vragen zijn niet zo gepast. Nu zijn wij in Nederland het stadium van meerdere en horige gelukkig voorbij, maar hier speelt dat nog wel degelijk. Alhoewel ik van huis uit een hele behoorlijke opvoeding heb meegekregen en me zelden horkerig gedraag, kan ik me zo voorstellen dat de gemiddelde manager waar ik mee van doen heb, zich afvraagt waar deze boerenpummel (ik) het lef vandaan haalt om zulke directe vragen te stellen. Die Lyrebird zegt vriendelijk hallo en dankjewel in het Japans, maar trekt zich totaal niets aan van de ongeschreven wetten die in Japan gelden. Als ik dan ook nog eens druk op ze ga zetten, door te vragen wat ze er nou van vinden, dan kan er terloops wel eens iets gezegd worden dat niet helemaal waar is.
Wat ik ondertussen geleerd heb, is dat niets is wat het lijkt, en dat je eerst moet zien voordat je iets kan geloven. Het grappige is dat je met zo'n houding net een Japanner bent. Die moeten met drie onafhankelijke methodes overtuigd worden, voordat ze iemand geloven.
Op het forum heb ik wel eens eerder geklaagd over een van mijn studenten. Die hadden we al een tijdje niet meer gesignaleerd, en toen kreeg ik een e-mail dat hij z'n telefoonabonnement en internet niet kon betalen, en dat zijn fiets stuk was, zodat hij mijn e-mails niet had kunnen lezen en niet naar de universiteit kon komen. Let wel, dit zijn volwassen mensen, waar ik iedere dag mee te maken heb. Zelfs een kleuter zou zich schamen voor dit soort excuses.
Na behoorlijk lang op hem ingepraat te hebben, viel eindelijk het kwartje dat er iets van hem verwacht werd. Maar ook toen was het nog lastig om hem aan zijn project te laten werken. Nog maar eens met hem rond de tafel gaan zitten. Mijn voorstel: je werkt 40 uur per week in het lab, en wat je de rest van je tijd doet, moet je vooral zelf weten.
Het gevolg is dat we Mr. H. (laat ik 'm maar zo noemen) op maandag en dinsdag zien, en de rest van de week is hij er niet. Wat blijkt, hij komt op maandag binnen, werkt dan 40 uur volcontinu door, en gaat dan naar huis.
Begin me nu af te vragen of we hier weer een gevalletje lost in translation hebben, en dat hij plichtsgetrouw mijn opdracht aan het uitvoeren is (je bent hier voor 40 uur, en wat je met de rest van je week doet, het zal me worst wezen).
[ Bericht 21% gewijzigd door #ANONIEM op 27-01-2014 12:50:56 ]
Die paar keer dat ik een doorwaakte nacht had, vielen mijn ogen al dicht na 35 uur. Laat staan dat ik dan nog helder en geconcentreerd kon denken. Mocht zijn werk ook maar enigszins gevaarlijk zijn, is dat een goede reden om die jongen tot een normaler schema te dwingen.Nog maar eens met hem rond de tafel gaan zitten, en vragen waar hij mee bezig is. lyolyrc, zijn werk is niet gevaarlijk, maar als je er bij loopt als een zombie, dan wordt trappenlopen al gevaarlijk. En wij hebben geen Shell regels.
Nanni o shimaska? (wat ben je aan het doen?)
Afgelopen maandag was ik in Tokyo, om daar de mensen van de Amerikaanse ambassade bezig te houden. Heel vriendelijk personeel, idiote regels.
Afijn, omdat ik die dag in Tokyo was toch maar meteen mijn health check voor Amerikaanse emigratie (nee, dat is niet het plan, maar zo zitten die idiote regels in elkaar) laten doen, wat geen reet voorstelde maar wel 30.000 JPY ($300) kostte. Dat moest allemaal op het laatste moment geregeld worden, dus in een taxi van de ambassade naar een dokter gereden die zo'n onderzoek kon doen. Mijn afspraak had ik om 15:30 uur gemaakt, en ik werd om 16:00 verwacht bij de dokter. De taxichauffeur sprak geen woord Engels, maar ik spreek ondertussen wel een paar woorden Japans, dus samen op zoek naar de flat waarin die dokter z'n spreekuur had. De taxichauffeur had het stratenboek van Tokyo op z'n schoot. GPS is hier nog steeds niet ingeburgerd. Ook in ons stadje rijden chauffeurs zonder GPS rond, hebben geen flauw idee waar mijn straat is (ook niet als mijn echtgenote het herhaalt in vloeiend Japans). Maar ze hebben wel allemaal een pet op.
Hiermee raken we een van de kernen van het Japanse bestaan. Oude normen en waarden, zoals een chauffeur die een pet op heeft, zitten er (gelukkig!) diep ingeslepen. De pet geeft niet alleen de chauffeur een bepaalde status, maar ook de werknemers van JR, de Japanse NS, en buschauffeurs. Je wordt altijd uitermate correct behandeld, er is wederzijds respect. Vind ik wel mooi om te zien. Wat minder mooi om te zien is, is dat nieuwe gebruiken zoals een GPS systeem een behoorlijke tijd nodig hebben om hun intrede te doen. Verandering, daar hebben ze hier niet zo veel mee. Liever laten ze alles bij het oude. Met een pet op.
Wel apart. Ik vraag mij dan af waarom Japan net als de EU een aantal jaar geleden extra GPS sattelieten de lucht in hebben egschoten om de nauwkeurigheid boven hun eigen grondgebied te verbeteren.quote:
De pet
Afgelopen maandag was ik in Tokyo, om daar de mensen van de Amerikaanse ambassade bezig te houden. Heel vriendelijk personeel, idiote regels.
Afijn, omdat ik die dag in Tokyo was toch maar meteen mijn health check voor Amerikaanse emigratie (nee, dat is niet het plan, maar zo zitten die idiote regels in elkaar) laten doen, wat geen reet voorstelde maar wel 30.000 JPY ($300) kostte. Dat moest allemaal op het laatste moment geregeld worden, dus in een taxi van de ambassade naar een dokter gereden die zo'n onderzoek kon doen. Mijn afspraak had ik om 15:30 uur gemaakt, en ik werd om 16:00 verwacht bij de dokter. De taxichauffeur sprak geen woord Engels, maar ik spreek ondertussen wel een paar woorden Japans, dus samen op zoek naar de flat waarin die dokter z'n spreekuur had. De taxichauffeur had het stratenboek van Tokyo op z'n schoot. GPS is hier nog steeds niet ingeburgerd. Ook in ons stadje rijden chauffeurs zonder GPS rond, hebben geen flauw idee waar mijn straat is (ook niet als mijn echtgenote het herhaalt in vloeiend Japans). Maar ze hebben wel allemaal een pet op.
Hiermee raken we een van de kernen van het Japanse bestaan. Oude normen en waarden, zoals een chauffeur die een pet op heeft, zitten er (gelukkig!) diep ingeslepen. De pet geeft niet alleen de chauffeur een bepaalde status, maar ook de werknemers van JR, de Japanse NS, en buschauffeurs. Je wordt altijd uitermate correct behandeld, er is wederzijds respect. Vind ik wel mooi om te zien. Wat minder mooi om te zien is, is dat nieuwe gebruiken zoals een GPS systeem een behoorlijke tijd nodig hebben om hun intrede te doen. Verandering, daar hebben ze hier niet zo veel mee. Liever laten ze alles bij het oude. Met een pet op.
http://en.wikipedia.org/wiki/Quasi-Zenith_Satellite_System
Japan kent een hele homogene samenleving, met mensen die zich heel vaak hetzelfde gedragen. Kijk je naar de salarymen, dan zie je werknemers die allemaal dezelfde kleding dragen. Er is in Japan weinig ruimte voor mensen die graag apart willen zijn.
Wat ik wel meen waar te nemen, is een groot verschil tussen de generaties. Als het bijvoorbeeld om techniek gaat, dan doet de oudere generatie fanatiek mee (want techniek staat centraal in het leven van de Japanner), maar missen ze desondanks toch vaak de boot. Ik denk dat GPS veel gebruikt wordt in de Japanse samenleving, maar dat de vaak oudere taxichauffeurs (met pet) liever met vertrouwde methodes werken, zoals een stratenboek.
Ik werk veel samen met een gepensioneerde Japanner. Heb veel van die man geleerd, maar soms heb je het idee dat hij nog in de jaren 80 leeft. Hij heeft een hele oude telefoon, die met een elastisch koortje (met van die krullen, zoals wij die vroeger bij onze oude telefoon hadden) en een clip aan het borstzakje van z'n overhemd vast zit. Met die telefoon belt hij me regelmatig uit bed en hij is niet bekend met het fenomeen texten (of hoe dat tegenwoordig in Nederland mag heten, ik word ook ouder). Zie hier: een heel normaal proces dat de oudere mens ondergaat. Je raakt langzaam achter op.
Ik ben dringend op zoek naar tips en advies van iedereen die ervaring heeft met leven in en verhuizen naar Japan. Ik ben inmiddels al bijna 3 jaar samen met een Japanse en waren samen woonachtig in Italië, totdat zij noodgedwongen terug moest naar Japan en ik naar Spanje moest verhuizen.
Inmiddels is het al iets langer dan een jaar dat we niet meer samen wonen, en worden wij beide het reizen tussen Spanje en Japan beu. Nu ben ik meer dan bereid mijzelf te verplaatsen naar Japan, ook omdat voor mijn vriendin het verhuizen naar Europa wat moeilijker gaat, maar vind ik het erg moeilijk om een redelijke baan te vinden.
Ik ben vloeiend in Nederlands, Engels en Italiaans maar heb voor alle 3 geen diploma's/certificaten die mij in staat stellen les te geven, nu lijkt vooral voor het Engels dit noodzakelijk te zijn en is er denk ik t weinig animo voor het Nederlands/Italiaans.
Ook zou ik het niet erg vinden om te gaan studeren, ik ben nog jong, maar dit bekostigen is weer een ander verhaal..?
Ik hoop dat jullie wellicht ideeën of tips hebben om mij en mijn vriendin met dit probleem te helpen.
Mijn echtgenote heeft tijdens haar tijd in Tokio een aardige boterham verdiend met lessen Koreaans aan volwassenen. Die taal kent ze van huis uit, en ze mag lesgeven aan moeilijk opvoedbare kinderen, maar ik durf niet te zeggen of ze een speciaal certificaat of diploma heeft om les te geven.
Ik denk dat er best animo is voor Italiaanse lessen. Italië is een populaire vakantiebestemming voor Japanners, en ondanks dat het best wel xenofoben zijn, zijn Japanners wel erg geïnteresseerd in het buitenland.
Als je kunt programmeren (Matlab / C++ / LabVIEW), dan kan ik je wel een voorstel doen.
[ Bericht 2% gewijzigd door Lyrebird op 06-02-2014 13:10:52 ]
Het is precies wat je zegt, ik ben erg actief op websites als MyShigoto en Gaijinpot maar overal wordt er gevraagd naar native speakers. Ik ben naar mijn mening vloeiend in Engels, werk ook bij een internationaal bedrijf waar de voertaal Engels is, maar zal in dat opzicht nooit 100% native zijn.quote:
Voor Engelse lessen willen ze toch wel erg graag native speakers hebben. Daar is behoorlijk wat vraag naar. Zo ver ik weet moet iedere middelbare school minstens een Engelse leraar hebben die Engels als moedertaal heeft. Weet niet of jouw Engels als moedertaal-Engels wordt gezien. Maar stel je er niet te veel van voor. Ik ken mensen die dit werk doen, en de grootste uitdaging is om de studenten onder controle te houden. De moedertaal-Engels-leraar heeft geen macht over de kinderen/studenten, er wordt namelijk lesgegeven terwijl de Japanse leraar Engels toekijkt. Volgens de native speakers die ik ken, worden ze constant ondermijnd door de Japanse leraar Engels. Dit kan natuurlijk van school tot school anders zijn.
Mijn echtgenote heeft tijdens haar tijd in Tokio een aardige boterham verdiend met lessen Koreaans aan volwassenen. Die taal kent ze van huis uit, en ze mag lesgeven aan moeilijk opvoedbare kinderen, maar ik durf niet te zeggen of ze een speciaal certificaat of diploma heeft om les te geven.
Ik denk dat er best animo is voor Italiaanse lessen. Italië is een populaire vakantiebestemming voor Japanners, en ondanks dat het best wel xenofoben zijn, zijn Japanners wel erg geïnteresseerd in het buitenland.
Als je kunt programmeren (Matlab / C++ / LabVIEW), dan kan ik je wel een voorstel doen.
Voor een klas staan is ook niet mijn ideale idee van leven in Japan, zou ik er vrede mee kunnen hebben mocht dit de enige optie zijn (wat iemand wel niet doet om samen te zijn met zijn liefde). Ik heb alleen geen bevoegdheden om les te geven in het Italiaans, Engels en Nederlands, en weet niet in hoeverre hier naar wordt gevraagd.
Helaas is programmeren niet iets dat ik ooit heb geleerd. Ik ben momenteel wel werkzaam bij een groot game-bedrijf maar dan op de lokalisatie en kwaliteitsgarantie afdeling. Zeker niks voor jou? :p
Is er naast lesgeven een andere optie? Ik heb een tijd met een idee gezeten om een Nederlandse eettent (pannenkoeken e.d.) te beginnen, ik weet dat in Kobe een stroopwafelhuis goudgeld aan het verdienen is.. Maar als iemand met weinig kennis over hoe en wat in Japan als t aankomt op een zaak openen lijkt me dit niet iets om mee te beginnen zeg maar...
Maar een zaak openen doe je niet zo maar. Mijn universiteit heeft me al toestemming gegeven om een high-tech startup te beginnen, maar ik zit erg tegen het beginnen van zo'n bedrijf aan te hikken. Japans spreken is al lastig, maar lezen is helemaal een ellende. En er zullen heel wat formulieren gelezen en getekend moeten worden, voordat zo'n bedrijf van de grond is.
Maar goed, dit is op het moment erg lastig. En lijkt mij meer iets om te beginnen na enige tijd woonachtig in het land zelf te zijn geweest.
Dus jouw conclusie is naast les geven is er weinig om te doen, in ieder geval om een klein begin te maken in Japan?
Er is genoeg part-time werk. Werken in een winkel bijvoorbeeld. Dat betaalt beroerd (in ons stadje 1000-1300 JPY/uur), maar met 40 uur/week kun je daar van leven (Kyoto (TRV) is een ander verhaal, die stad is verschrikkelijk duur). We hebben een student die een tijdje zonder beurs moest studeren, en die heb ik aangemoedigd om er een part-time baan naast te nemen. Die werkt op de visafdeling van de supermarkt.quote:
Dus jouw conclusie is naast les geven is er weinig om te doen, in ieder geval om een klein begin te maken in Japan?
Je zult wel een werkvergunning nodig moeten hebben, en het kan knap lastig worden als je die van uit Nederland aanvraagt. Als je hier bent op een toeristenvisum, dan zal een werkgever ook zo'n werkvergunning willen zien, en ik zie zo'n winkelier niet snel een werkvergunning aanvragen.
Ja in een winkel part-time werken is niet echt de bedoeling. Wellicht dat een kleine studie van de Japanse taal toch ook eerst moet gaan gebeurenquote:
[..]
Er is genoeg part-time werk. Werken in een winkel bijvoorbeeld. Dat betaalt beroerd (in ons stadje 1000-1300 JPY/uur), maar met 40 uur/week kun je daar van leven (Kyoto (TRV) is een ander verhaal, die stad is verschrikkelijk duur). We hebben een student die een tijdje zonder beurs moest studeren, en die heb ik aangemoedigd om er een part-time baan naast te nemen. Die werkt op de visafdeling van de supermarkt.
Je zult wel een werkvergunning nodig moeten hebben, en het kan knap lastig worden als je die van uit Nederland aanvraagt. Als je hier bent op een toeristenvisum, dan zal een werkgever ook zo'n werkvergunning willen zien, en ik zie zo'n winkelier niet snel een werkvergunning aanvragen.
- trouwen met je vriendin, baantje zoeken
- studeren, collegegeld betalen (tuition=visa, kind of) en baantje zoeken (max 20 uur per week, geen vetpot)
- zoeken vanuit Nederland is kansloos
- lesgeven kan, maar scholen en bedrijven staan niet zomaar garant voor buitenlanders zonder specifieke skills, visum daarom moeilijk
- probleem is dus visum, alhoewel dit makkelijker schijnt te worden in de toekomst
- friettent is leuk idee, vergis je niet in de bureaucratie, maar ik neem aan dat je vriendin hiermee kan helpen;)
Ik heb inmiddels in 4landen gewoond en weet dat emigratie niet makkelijk is en bij Japan vind ik het alleen maar moeilijker.quote:
Grappig om te lezen dat hier de stereotypen je om de oren vliegen. Maar goed, even een korte reactie op het emigratieverhaal. Het is niet makkelijk om zomaar te emigreren. Je kan een paar dingen doen;
- trouwen met je vriendin, baantje zoeken
- studeren, collegegeld betalen (tuition=visa, kind of) en baantje zoeken (max 20 uur per week, geen vetpot)
- zoeken vanuit Nederland is kansloos
- lesgeven kan, maar scholen en bedrijven staan niet zomaar garant voor buitenlanders zonder specifieke skills, visum daarom moeilijk
- probleem is dus visum, alhoewel dit makkelijker schijnt te worden in de toekomst
- friettent is leuk idee, vergis je niet in de bureaucratie, maar ik neem aan dat je vriendin hiermee kan helpen;)
Trouwen met mijn vriendin is iets dat met de tijd moet gebeuren en niet geforceerd, bovendien ben ik de Japanse taal niet machtig en is het nou niet mijn doel om opeens van mijn goede baan in een bar glazen ophalen terecht te komen :p.
Studeren is eventueel mogelijk, wel allemaal zeer duur, tips? Ik heb inderdaad gelezen dat het niet altijd even makkelijk is om een visum te krijgen vanuit de werksituatie, maar zal wel noodzakelijk in mijn geval moeten zijn.
Hoe bedoel je werk vinden vanuit Nederland (Spanje in mijn geval) is kansloos? En mijn pannenkoeken-friettent-huis idee is wellicht een leuke voor de toekomst maar lijkt me niet ideaal om zo te beginnen in Japan.
Vwb studeren idd prijzig, maar check even de ambassade website, ze geven elk jaar scholarships (info meestal in April). Deze monbusho beurzen zijn erg royaal en goed genoeg om in je onderhoud te voorzien. Andere scholarships zijn vaak alleen mogelijk na enrollment.
Moet wel zeggen dat de huidige Abe regering het makkelijker voor buitenlanders wil maken om Zich hier te vestigen en te werken. Concrete maatregelen laten nog even op zich wachten maar wellicht verandert eea binnenkort...;)
Succes in iedergeval ! Met de Olympische spelen van 2020 in het vooruitzicht (??) zou ik zeggen, je hebt nog wel wat tijd, maar wacht ook niet te lang met dit plan
Portugezen, Turken en Finnen schijnen iets minder moeite te hebben met het Japans. Ook Brazilianen (spreken Portugees) pikken het Japans snel op. Een van de redenen waarom er relatief veel Brazilianen in Japan zijn. Spaanse ervaring zal ook helpen.quote:
@Chen, heb je al ervaring in een pannekoekenhuis of friettent ? Als je al in 4 landen gewoond hebt en de taal hebt willen leren, moet Japans ook wel lukken. Ik heb begrepen dat Japanse taal ook wel wat op Spaans lijkt ?
Succes in iedergeval ! Met de Olympische spelen van 2020 in het vooruitzicht (??) zou ik zeggen, je hebt nog wel wat tijd, maar wacht ook niet te lang met dit plan
De Lyrebirds zijn buitengewoon actief geweest, en mevrouw Lyrebird is nu een ei aan het uitbroeden, waaruit een dezer dagen een Lyrekuiken verwacht wordt. Leuk, dat nieuwe leven, maar het zet nog meer druk op de vreemde situatie waarin ik zit. Er volgt nu een verhaal over hoe lastig het hier werken is; als je dit topic een beetje volgt, dan kun je de volgende twee paragrafen overslaan.
Ik heb een leuke baan bij een Japanse universiteit, en werk op een jaarcontract. Dat contract wordt ieder jaar zonder morren verlengd, maar garantie dat dit over twee jaar ook gebeurt, heb ik niet. Deze onzekerheid leidt er toe dat we ons niet kunnen settelen. Sowieso erg lastig, de jonge Lyrebird zal er niet echt Japans uitzien, en in deze homogene en ietswat xenofobe samenleving is dit geen plus. Mevrouw Lyrebird is als Koreaanse ook niet zo te spreken over de Japanners, dus ook dat is geen plus. Maar er zijn heel veel andere plussen (oh, wat zijn de mensen vriendelijk, er is geen debiel vandalisme in ons stadje, er zijn geen neaderthalers en wat is het eten toch lekker), waardoor een langer verblijf in Japan toch best aantrekkelijk is. Maar al met al is de situatie op de universiteit en mijn relatie met geldschieters niet echt bevredigend, wat toch een wel erg grote min is.
Op de Nederlandse TV zie je wel eens interviews met (jonge) allochtonen, en wat je vaak hoort is dat ze geen respect krijgen. Ik heb daar ook wel wat last van. Niet dat ik met een afgezakte broek rondloop, maar in de ogen van de Japanner mis ik iets. Ik ben geen Japanner. Wat ik ook doe, ik zal nooit een Japanner worden, en daardoor is het verwachtingspatroon dat ze bij mij hebben ietswat exotisch. Men verwacht bijvoorbeeld dat ik voor een modaal onderzoeker salaris het werk van 2 of 3 personen doe. Bedrijven lopen de deur plat, en verwachten dat ik hun van gratis advies voorzie. Een steeds terugkerend verschijnsel is dat output niet op de juiste waarde wordt geschat. Men is alleen in staat om het aantal artikelen of het aantal patenten te tellen, terwijl de kwaliteit van het werk niet lijkt te tellen.
Ik wil respect, weet je.
Wat een lang klaagverhaal was dat. Afijn, ik ben niet iemand die bij de pakken neerzit, dus gaan er regelmatig sollicitatiebrieven de deur uit. De VS staan nog steeds hoog op ons lijstje, vanwege het warme bad dat de VS is, het gemak waarmee er gecommuniceerd wordt, de acceptatie van mensen die er anders uit zien, de vele mogelijkheden die er zijn om aan de slag te komen en te blijven en dat je er ook leuk kunt wonen. Niet onbelangrijk als je al vier jaar lang in een half verwarmd flatje met muren van spaanplaat woont. Afgelopen maand werd ik gevraagd om te sollicteren bij een universiteit in de VS, en er is een kansje dat daar iets van de grond komt.
Maar dan begint het twijfelen... Twee weken geleden zaten we in een busje op het vliegveld van Narita, waar ook een flight crew van Delta aanwezig was. Daar waar Japanse stewardessen er uit zien als een krokant koekje, hadden de Amerikaanse dames (en heren) meer wat weg van een drilpudding. En dat eindeloze geblaat wat dan door zo'n bus galmt. Blijkbaar nog nooit van de inside voice gehoord. Kijk, met Amerikanen kun je heerlijk babbelen, maar aan dat gebabbel zit ook een keerzijde: je hoort ze altijd en overal bovenuit.
Of vandaag. Lekker wezen skieen in onze eigen provincie, en in de bus naar de berg zat er een Amerikaanse familie voor me. Amerikaanse vader, Japanse moeder, twee Amerikaanse kinderen. Twee meisjes, eentje van een jaar of 12, de andere 16. Alsof ze uit een Amerikaanse film waren ontsnapt.
16-jarige: Daddy, what is the name of the place we are going?
Daddy: Hunter mountain
16-jarige, zichtbaar geirriteerd: No, that's not what I mean, what is the name of the city?
Daddy: Hunter mountain
16-jarige, ontploft: Grrrr, are you stupid, is it Nagano or something?
Ik zie mezelf al over 16 jaar in zo'n bus zitten, met zo'n Amerikaans verwend nest. Toch nog maar eens goed over een verhuizing nadenken.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 22-02-2014 14:20:16 ]
Maar dit
kun je niet serieus menen. Even een voorbeeld; de president. Obama. Ongeacht of je het eens met 'em bent of niet, is een deel van het tegenwerken gebaseerd omdat 'ie een kleurtje heeft. En is 'ie nog eens half blank ook! Je weet wel, al die figuren die z'n nationaliteit niet geloofden. En een Ted Nugent die 'em een paar dagen geleden nog een "subhuman mongrel" noemde. Daar zit meer achter dan het niet eens zijn met z'n policies. Eén van de dingen is dat 't niet de standaard blanke man is. Ik geloof niet dat een president met een italiaanse achternaam (of iets anders niet typisch Engels) dezelfde problemen zou hebben gehad.quote:
de acceptatie van mensen die er anders uit zien
In de VS zou jouw kindje dus zomaar kunnen worden aangezien voor iemand die goed is in wiskunde. Je weet wel, zo'n stereotype wat sommige mensen nog steeds gebruiken.
Een ander voorbeeld; solliciteren. Some wordt daar naar je "ethnicity" gevraagd. En dan kan het zomaar zijn dat je een baan niet krijgt omdat de werkgever al aan z'n quotem van de minority die jij bent zit. Dan krijg je de baan niet, ook al ben jij het meest geschikt.
Ik heb er zelf geen last van, maar om nou zomaar te stellen dat mensen die er anders uit zien worden geaccepteerd. Nee.
Da's natuurlijk niet iets typisch amerikaans. Toen ik nog in NL woonde, en de laatste keer dat ik er was, kwam ik ze ook daar tegen. Schreeuwende kinderen waar de ouders maar vooral niks aan willen doen. Lekker overal de zin aan geven.quote:Of vandaag. Lekker wezen skieen in onze eigen provincie, en in de bus naar de berg zat er een Amerikaanse familie voor me. Amerikaanse vader, Japanse moeder, twee Amerikaanse kinderen. Twee meisjes, eentje van een jaar of 12, de andere 16. Alsof ze uit een Amerikaanse film waren ontsnapt.
16-jarige: Daddy, what is the name of the place we are going?
Daddy: Hunter mountain
16-jarige, zichtbaar geirriteerd: No, that's not what I mean, what is the name of the city?
Daddy: Hunter mountain
16-jarige, ontploft: Grrrr, are you stupid, is it Nagano or something?
Ik zie mezelf al over 16 jaar in zo'n bus zitten, met zo'n Amerikaans verwend nest. Toch nog maar eens goed over een verhuizing nadenken.
Da's een wereldwijd fenomeen; slechte ouders. Wel kinderen willen, maar er vooral weinig aan willen doen. Lekker een computer en smartphone geven, en voor de rest vooral niet naar je kinderen omkijken.
Dat Obama president is geworden en is gebleven, is een teken dat de VS behoorlijk kleurenblind zijn. Dat hij er met een meerderheid in het congres niets van bakte, en er nu nog steeds niets van bakt, is een ander verhaal. Jij gelooft dat het komt omdat Amerikanen latente racisten zijn, ik denk dat het komt omdat hij bar weinig politieke ervaring had en de verkeerde ideeen heeft.
Nog even over acceptatie van anders uitzienden;
Wij kregen trouwens laatst een telefoontje van een oud vrouwtje een paar straten verderop in onze buurt. Dat ze het niet fijn vond dat er verstandelijk gehandicapten naast haar wonen, de bus die er geregeld stopt en de mensen die er komen verzorgen. To top it off; "This neighborhood is getting too integrated."
Gisteravond nog even naar de winkels geweest. "Dit deel van de stad was zo mooi". Waarop ik vroeg "Wat is er dan gebeurd?" Antwoord: "White flight". Yep, buurten die leeglopen, en malls waar winkels verdwijnen, omdat er minorities in die buurt komen wonen, en de blanke groep vertrekt. Want het is toch best eng.
Het is vast nu, dat je anders kijkt naar gezinnen met grote en kleine kinderen.
Zou ik / zouden wij dat zó doen, worden mijn kinderen ook zo in deze of een andere omgeving / cultuur. ?
Je werkomgeving is, denk ik nog veel belangrijker...als jij (en mevrouw) op je plek zitten, dan komt het ook goed met de kleine Lyrebirds.
Kan me verder wel voorstellen dat het een lastige keuze is. Ik denk niet dat je kan stellen dat de ene of de andere plek objectief veel beter is, en het gras lijkt aan de overkant natuurlijk al gauw groener, want je hebt niet zo gauw door welke vanzelfsprekendheden je zou kunnen gaan missen en welke dingen op de nieuwe plek je op den duur zouden gaan irriteren. Maar misschien pas je met een bepaalde persoonlijkheid wel gewoon beter op de ene of op de andere plek. Lijkt me alleen erg lastig om daar uit te komen.
Het blijft lastig. Zo krijg ik maar liefst 2 onbetaalde vrije dagen om mijn echtgenote bij te staan bij de bevalling. Op zo'n moment heb ik toch liever Noorse/Zweedse toestanden.quote:
Je werkomgeving is, denk ik nog veel belangrijker...als jij (en mevrouw) op je plek zitten, dan komt het ook goed met de kleine Lyrebirds.
Van de andere kant had ik een heel erg dure lens nodig voor een project (zo'n 15.000 euro), en daar maken ze zonder morren budget voor vrij. De prioriteiten liggen hier anders dan in Nederland.
Hoi Meike.. Ervaring met specifiek die soorten, nee. Maar wel genoeg horeca ervaring. In elk land is de taal gelukt, en hoewel Japans veel meer een uitdaging zal worden dan Spaans en Italiaans zie ik het hoopvol inquote:
@Chen, heb je al ervaring in een pannekoekenhuis of friettent ? Als je al in 4 landen gewoond hebt en de taal hebt willen leren, moet Japans ook wel lukken. Ik heb begrepen dat Japanse taal ook wel wat op Spaans lijkt ?
Succes in iedergeval ! Met de Olympische spelen van 2020 in het vooruitzicht (??) zou ik zeggen, je hebt nog wel wat tijd, maar wacht ook niet te lang met dit plan
. Kom je gezellig een pannenkoek of een portie poffertjes eten in 2020?Misschien ben je er al mee bekend, maar er is een Nederlands "poffertjeshuis" in Tokio, genaamd Lighthouse Kokubunji. http://www.lighthouse-tokyo.com/
Gerund door Nederlands stel volgens mij. Misschien kun je eens contact met hen opnemen, zij kunnen je vast veel meer vertellen;-)
Succes!
Ondertussen werk ik al weer een aantal jaren met Japanse studenten, en ondanks die ervaring sta ik iedere dag weer voor verrassingen. Meneer H. is tot nu toe wel het absolute toppunt, ik heb al eerder over hem geschreven. Hij had vorige week zijn BSc afstudeerrapport in moeten leveren, maar ik heb ondanks een aantal e-mails al weer drie weken niets van hem gehoord. Het schijnt dat hij druk is met zijn verhuizing, en dat hij een baan als middelbare-schoolleraar heeft gevonden.
I.-san, een MSc student, heeft twee jaar lang achter mij aangehobbeld, was niet vooruit te branden, heeft nooit enig initiatief getoond, maar twee maanden voordat hij zijn MSc afstudeerrapport in moest leveren, is hij tot leven gekomen om langere dagen te draaien. Niet dat harder werken zo veel helpt, want het talent om goed te ontwerpen is helaas niet aanwezig, en als je twee jaar lang uit je neus hebt zitten eten, kun je niet verwachten dat je alles binnen twee maanden rechttrekt.
Japanse studenten hebben een bloedhekel aan vrije opdrachten, waarbij ze zelf verantwoordelijk zijn. Het liefst hebben ze hele kleine overzichtelijke opdrachtjes, waarbij ze geen nieuwe kennis hoeven te ontwikkelen, en waarbij ze precies weten hoe ze ieder aspect van het probleem aan moeten pakken. Repetitief werk vinden ze heerlijk, iets waar ik zelf een hekel aan heb. Maar mijn projecten zitten vol met cutting edge techniek, en dat betekent dat ik het zelf ook wel eens moet uitzoeken, en dan wordt het lastig om werk te delegeren naar studenten.
De fout die ik de afgelopen jaren gemaakt heb, is te denken dat ik hun houding wel eventjes verander. Dat ik ze wel bekend kan maken met nieuwe technieken en uitdagende projecten. Het gevolg is dat studenten je de helft van de tijd vragend aankijken, en een raar geluid maken.
EEEEEEEEEIIIIIIIIIIIIIIHHHHHHHHHHHH?
HUUUUUUUUUUUU?
Als je dat geluid hoort, dan weet je dat je een probleem hebt. Want wat ze ook proberen, tot een oplossing zal het never nooit nie komen.
Er zijn eigenlijk twee soorten geluiden die Japanse studenten maken tijdens het werk in het lab. Het eerste is het tussen de tanden door inademen. Dat is een teken dat ze het niet zo goed weten, dat ze het misschien zouden moeten weten maar het toch niet doen, dat iets moeilijk is (muskashi), dat iets misschien zal werken, maar misschien ook niet (tabun). Nou ja, niet dus. Bij een langgerekt EEEEIIIIHHHH weet je dat ze met stomheid geslagen zijn, geen idee hebben waar je het over hebt, en dat het eigenlijk weggegooide tijd is om ze bij het project te betrekken.
Maar Japanse studenten zijn verlegen, dus in plaats van te vragen om het nog een keer uit te leggen, luisteren ze zo goed mogelijk naar wat de baas zegt, om dat dan vast te leggen, om het bijvoorbeeld in een afstudeerrapport, samenvatting of presentatie voor een conferentie te zetten. En als je dan bij een oefenpresentatie wat dieper gaat graven, en vraagt wat ze dan precies bedoelen met een bepaalde uitspraak die ze zo van mij gecopieerd hebben, dan komt er zo'n schuldbewuste glimlach op hun gezicht, wordt er eens flink tussen de tanden door ingeademd, en kun je weer van voor af aan beginnen met je uitleg.
AAAHHHAAAA, so desuka (zit het zo in elkaar!?). Dat is een tactiek om te doen alsof ze het snappen. Gewoon door blijven vragen. 9 van de 10 keer blijkt dan dat ze het nog steeds niet begrepen hebben. En zo ploeteren wij voort.
Blijkbaar heeft ons instituut een reputatie opgebouwd, dat wij (niet alleen ik, maar ook mijn collega's) te veel van onze studenten vragen, waardoor er zich geen enkele student voor volgend jaar heeft aangemeld. Dat is misschien maar ook het beste.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 08-03-2014 17:08:02 ]
De introductie-opdracht in het eerste jaar, met probleemwijken als onderwerp, was bij ons ook bewust vaag gehouden. Daar hadden veel van m'n medestudenten een hekel aan. Die gingen dan met hun groepje naar de docent:
Student: "Ja maar, deze opdracht is zo vaag! Ik bedoel, als ik het zo lees dan zou je bij wijze van spreken ook onderzoek kunnen doen naar moslima's die onder de auto komen omdat ze vanwege hun hoofddoekje niet goed naar links of rechts kunnen kijken."
Docent: "Ja, als je daar zin in hebt, dan kan je dat inderdaad doen."
En vervolgens is de student gefrustreerd omdat die zelf het onderwerp moet kiezen ipv. dat de docent het voorzegt. Ik vond die docent tof, maar veel anderen haatten hem echt. Tot en met de master-fase aan toe. Blijkbaar is zo'n instelling dus vrij universeel.
[ Bericht 9% gewijzigd door #ANONIEM op 08-03-2014 15:55:26 ]
Een probleem dat we hier hebben, is dat onze studenten hele basale kennis missen. We hebben werktuigbouwers die niet kunnen ontwerpen, electrotechnici die geen versterker kunnen maken en programmeurs die niet kunnen programmeren. Ze rollen te gemakkelijk door de opleiding heen. Ook als ze niet hun best doen, krijgen ze voldoendes. Denk aan InHolland-praktijken.
Vergeet niet dat Japan vergrijst waar je bijstaat, en dat er een schreeuwend gebrek is aan ingenieurs. Afgestudeerden worden bij een bedrijf voor minstens een jaar naar de bedrijfsschool gestuurd, om daar de belangrijkste technieken voor hun eerste baan onder de knie te krijgen. Ik spreek wel eens met alumni, en die mogen bijvoorbeeld in hun eerste jaar bij een nieuw bedrijf de telefoon beantwoorden. Let wel, dat zijn mensen met een MSc graad!
Zo'n gebrek aan vaardigheden dat je alleen maar de telefoon mag beantwoorden, da's wel behoorlijk jammer ja. Ik heb tussen bachelor en master een poosje gewerkt en bij dat bedrijf mochten de jonge nieuwkomers juist alleen technische dingen (CAD, programmeren etc.) doen en moest alle externe communicatie (telefoon, e-mail) via de baas. Dat is dan toch wel helemaal de omgekeerde wereld, inderdaad.
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 08-03-2014 16:13:10 ]
Zelf ook een hekel aan. Bij bouwkunde is dat nog erger. Ze geven wel iets van een opdracht maar eigenlijk is de hele opdracht omdat met goede redenen te negeren.quote:
Ach, als Nederlandse student komt je verhaal me ergens ook wel bekend voor.
De introductie-opdracht in het eerste jaar, met probleemwijken als onderwerp, was bij ons ook bewust vaag gehouden. Daar hadden veel van m'n medestudenten een hekel aan. Die gingen dan met hun groepje naar de docent:
Student: "Ja maar, deze opdracht is zo vaag! Ik bedoel, als ik het zo lees dan zou je bij wijze van spreken ook onderzoek kunnen doen naar moslima's die onder de auto komen omdat ze vanwege hun hoofddoekje niet goed naar links of rechts kunnen kijken."
Docent: "Ja, als je daar zin in hebt, dan kan je dat inderdaad doen."
En vervolgens is de student gefrustreerd omdat die zelf het onderwerp moet kiezen ipv. dat de docent het voorzegt. Ik vond die docent tof, maar veel anderen haatten hem echt. Tot en met de master-fase aan toe. Blijkbaar is zo'n instelling dus vrij universeel.
Dus als ze zeggen maak een ziekenhuis op dit stuk grond vinden ze het schitterend wanneer je ook het bejaardenhuis ernaast bij pakt sloopt en integreert in een nieuw ontwerp.
Maar de grote ergernis die ik had, of juist hetgene wat ik moet leren als les des leven, is dat bij sommige openprojecten er op geen enkele manier je een goed beeld kan krijgen van wat 'goed' is of überhaupt wat voldoende is. Misschien dat de japanners daar ook last van hebben; ze weten niet goed wat er verwacht wordt of welke kant ze met het project op moeten. Tenzij het gewoon echt het ontbreken van basiskennis is...
Hey Casperrrr (hoop dat t genoeg r'en zijn! sorry voor mijn late reactie.. ik ben te druk met euhhhhh van Japan genieten! Zit heerlijk in Kyoto al enkele dagen en gisteren de hele dag door Osaka rond gebanjerd heb een paar keer bijna mijn broek vol gescheten van het reuzenrad maar het was er niet mindereuk op! ik ga eens kijken op de website! ben jij er toevallig al eens geweest?quote:
Hi Chen,
Misschien ben je er al mee bekend, maar er is een Nederlands "poffertjeshuis" in Tokio, genaamd Lighthouse Kokubunji. http://www.lighthouse-tokyo.com/
Gerund door Nederlands stel volgens mij. Misschien kun je eens contact met hen opnemen, zij kunnen je vast veel meer vertellen;-)
Succes!
Zijn er nog toevallig FOK!kers woonachtig daar? Of die daar hebben gewoond?
[ Bericht 13% gewijzigd door Erasmus op 14-05-2014 18:47:22 ]
Lyre, overigens verwacht ik binnenkort een bericht dat hij papa is.quote:Op woensdag 14 mei 2014 18:43 schreef o.us2.0 het volgende:
Net thuis gekomen van een dagje Den Haag. Vanaf september is deze Rotterdammert woonachtig in Tokyo
Zijn er nog toevallig FOK!kers woonachtig daar? Of die daar hebben gewoond?
Woonde hij niet in Hokkaido?quote:
[..]
Lyre, overigens verwacht ik binnenkort een bericht dat hij papa is.
Of op het platteland iig. Niet in Tokyo voor zo ver ik mij kan herrinneren.[ Bericht 3% gewijzigd door Erasmus op 14-05-2014 19:51:05 ]
Dat zou de topictitel enigszins verklarenquote:
[..]
Niet in Tokyo voor zo ver ik mij kan herrinneren.
Dat is ie ondertussen. Met moeder en het lyrekuiken gaat alles prima.quote:
[..]
Lyre, overigens verwacht ik binnenkort een bericht dat hij papa is.
( ik ben benieuwd waar hij gaat opgroeien?!)
quote:
[..]
Dat is ie ondertussen. Met moeder en het lyrekuiken gaat alles prima.
Hoe zit het met kinderopvang daar?
かわいい女の子が生まれて嬉しいですね！おめでとう！:Dquote:
[..]
Dat is ie ondertussen. Met moeder en het lyrekuiken gaat alles prima.
Oh allang?quote:
[..]
Dat is ie ondertussen. Met moeder en het lyrekuiken gaat alles prima.
Gefeliciteerd.
Die schijnt wel prima te zijn. Vanaf drie maanden mogen ze naar de kinderopvang. Grotendeels betaald door de Japanse overheid, die meer kinderen wil zien. Wij gaan eerst eens kijken of er geen gepensioneerde opa's en oma's zijn die een handje willen helpen.quote:
[..]
Hoe zit het met kinderopvang daar?
In Minato-ku toevallig?quote:
Kom binnenkort ook even buurten geloof ik, ons HQ staat in Tokyo.
He wat leuk! Van harte gefeliciteerd!quote:
[..]
Dat is ie ondertussen. Met moeder en het lyrekuiken gaat alles prima.
En wat dat opvoeden betreft (ik las net je post van 22 februari): daar ben je nog altijd zelf bij. Bovendien zou ik een zestienjarige niet echt als representatief zien. Die zijn gewoon tijdelijk ontoerekeningsvatbaar.
https://www.facebook.com/photo.php?v=10152186155731762&fref=nf
Zijn er enkele FOK!kers in de buurt?
[ Bericht 2% gewijzigd door Erasmus op 11-07-2014 16:26:52 ]
Over treinen gesproken...
Gisteren mocht ik weer even uit m'n hok, het land in. Uitgenodigd door een Japans bedrijf, dat interesse had in de technologie waar we mee werken. Zij maken een component dat wij in ons onderzoek kunnen gebruiken.
Ik heb zoiets ondertussen wel vaker meegemaakt, en het grappige in Japan is dat als je een bedrijf gezien hebt, dat je dan eigenlijk alle bedrijven gezien hebt (net zoals dat alle Japanners op elkaar lijken, nee geintje - bij bedrijven is het echt zo). Zo word je steevast verwelkomd in het nieuwste gebouw van een plant, meestal in een prachtige vergaderzaal, waar vier tot tien man (zelden een vrouw) zich allemaal voorstellen. Gelukkig hebben ze kaartjes bij zich, want Japanse namen gaan het ene oor in, en het andere oor uit. Na al die jaren hier heb ik wel een beetje houvast, omdat namen op andere namen van mensen die ik al ken lijken, waardoor er ten minste nog iets blijft hangen. Maar in de eerste jaren was het een pot nat, al die -yashi's, -yama's en -mura's.
Daarna een rondleiding door het bedrijf, waar weer erg veel lijnen niet in gebruik waren. Het feit dat het zomer was werd als excuus gebruikt voor de lage productie, maar ik heb nu al zo vaak een bedrijf gezien waar de productie niet op volle toeren draait, dat ik zoiets maar met een korreltje zout neem. Veel van de productie is naar China verplaatst, en ergens geef ik de Japanners ook groot gelijk, want als je kijkt naar wat die mensen dan moeten doen, dan is dat wel erg dom werk. Je vraagt je af wie zoiets nog wil doen in deze tijd. Vandaar ook dat die fabriek waarschijnlijk in de middle of nowhere stond, waar ze nog mensen met een lagere school diploma konden vinden die het wel leuk vonden om tandwieltjes in bakjes te leggen.
Het meest aparte van het bezoek was nog wel dat het component waar wij eigenlijk om zaten te springen, gratis ter beschikking werd gesteld. Op mijn vraag wat ze dan van me terug verlangden, was het antwoord dat ze de wetenschap willen helpen. Nu woon ik hier al lang genoeg om te snappen dat dit niet het echte antwoord was, maar toch was het wel een heel aardig gebaar. Zo als er wel vaker erg aardige gebaren worden gemaakt.
Het blijft een ondoorgrondelijk land.
We huren hier wel eens een appartement voor onze buitenlandse studenten, en de prijs daar van werd onlangs verhoogd van zo'n 64.000 JPY/maand naar 82.000 JPY/maand.
Enfin, om een lang verhaal kort te maken: de Japanse economie is met zo'n 7% in elkaar geklapt.
Wanneer zal het kwartje vallen, dat Keynsiaans stimuleren niet werkt? Niet dat het veel uitmaakt, iets zegt me dat het binnen kort over en sluiten is met de Yen.
Een compleet appartement?quote:
Alhoewel 20 jaar Keynsiaans "stimuleren" niet heeft gewerkt, en het Japan opzadelde met een immense schuldenlast zonder dat de economie van haar plaats kwam, besloot premier Abe Japan voor de leeuwen te werpen met zijn Abenomics, een nieuwe ronde van Keynsiaans stimuleren. Onderdeel van Abenomics was om de BTW te verhogen van 5 nar 8 procent. Volgend jaar wordt dat 10 procent.
We huren hier wel eens een appartement voor onze buitenlandse studenten, en de prijs daar van werd onlangs verhoogd van zo'n 64.000 JPY/maand naar 82.000 JPY/maand.
Enfin, om een lang verhaal kort te maken: de Japanse economie is met zo'n 7% in elkaar geklapt.
Wanneer zal het kwartje vallen, dat Keynsiaans stimuleren niet werkt? Niet dat het veel uitmaakt, iets zegt me dat het binnen kort over en sluiten is met de Yen.
Ik moet voor een kamertje van 10 m2 in Ueno al 67000 per maand betalen. Wel inclusief utilities, maar dat appartement zal vast niet in Tokyo zitten
Overigens liggen de huren hier beduidend lager dan in Tokyo. Het gaat in dit geval om een studio die op korte termijn gehuurd kan worden, voor een flexibele periode.
Niet helemaal waar Keynes werkt voor korte periodes om de landing te verzachten.quote:
Alhoewel 20 jaar Keynsiaans "stimuleren" niet heeft gewerkt, en het Japan opzadelde met een immense schuldenlast zonder dat de economie van haar plaats kwam, besloot premier Abe Japan voor de leeuwen te werpen met zijn Abenomics, een nieuwe ronde van Keynsiaans stimuleren. Onderdeel van Abenomics was om de BTW te verhogen van 5 nar 8 procent. Volgend jaar wordt dat 10 procent.
We huren hier wel eens een appartement voor onze buitenlandse studenten, en de prijs daar van werd onlangs verhoogd van zo'n 64.000 JPY/maand naar 82.000 JPY/maand.
Enfin, om een lang verhaal kort te maken: de Japanse economie is met zo'n 7% in elkaar geklapt.
Wanneer zal het kwartje vallen, dat Keynsiaans stimuleren niet werkt? Niet dat het veel uitmaakt, iets zegt me dat het binnen kort over en sluiten is met de Yen.
Niet om decennialang maar om geld te strooien.
Overigens zie je in de VS hetzelfde gebeuren. In de EU valt het enigsinds mee onder druk van de ecb.
De rust, de stilte, het ordelijke, schoon, dat was echt een verademing. Mensen die netjes wachten tot iedereen uitgestapt is in de metro. Hier in China wordt ik af en toe wel gek van de herrie, maar dat extreme egoïstische en kapitalistische trek ik nog slechter. Op vakantie naar Japan zie ik wel zitten.
De rotte plekken in de Japanse samenleving komen pas aan het licht als je de taal een beetje spreekt en een hogere positie in een organisatie hebt.
De robotische groeten en handelingen van medewerkers, met name achter de kassa en in de horeca. Vaak gooi ik er een ありがとうございます。er achter aan, en dan moeten ze lachen
Echt vreemd, er wordt verteld dat je dat moet negeren. Maar ik ben opgegroeid dat als iemand mij groet, dat je dan terug moet groeten -> anyone who gets this?Toen ik na het eten buiten ging rond lopen, zag ik dezelfde robotische medewerkers helemaal lijp doen en roken in een residential area waar je normaal gesproken niet mag roken buiten de rookzones. Hoe two-faced is dat dan
In de VS is er ook wel zo'n cultuur, maar daar heb je aan een maand wel genoeg om een "Hey how are you" van een winkelbediende te onderscheiden van een "Hey how are you" van een goede vriend. Ik woon nu meer dan vijf jaar in Japan, en moet eerlijk bekennen dat ik nog vaak geen flauw idee heb wat ze nu drijft.
In winkels en horeca verwachten ze niet dat je iets terugzegt. Ik doe het toch wel eens, idd omdat ik dat van huis uit gewend ben, en ze groeten dan altijd een beetje prettig verrast en verbaasd nog een keer terug. Als in:
Winkelbediende: Irassheimasei konnichiwa.
Ik: Konnichiwa
Winkelbediende: ?... Konnichiwa... ?
's Morgens kun je ook ohio gozaimas zeggen, dat betekent goedemorgen.
Ze hebben trouwens geen goed woord voor tot ziens. Op het werk kan ik er een supervloeiend niet van echt Japans te onderscheiden otskarasamadesu uitgooien, wat zoiets als "lieve collega's, bedankt dat jullie zo hard werken" schijnt te betekenen. Maar dat werkt natuurlijk niet in een winkel of bij vrienden. 's Avonds kun je oyasuminasai zeggen (soort van nog een goede avond), dat hoor ik mensen wel eens zeggen. In de boekjes hebben ze het vaak over sayounara, maar er is maar een hele oude collega die dat wel eens gebruikt. Bye bye kan ook, maar eigenlijk ook weer niet. Het lijken vooral meisjes te zijn die (heel schattig) bye bye zeggen. Jongens doen dat niet. Ook weer erg Japans: er is speciale mannentaal en vrouwentaal.
[ Bericht 5% gewijzigd door Lyrebird op 25-08-2014 06:13:07 ]
Heb trouwens mijn Gaijin Pass (verblijfsvergunning) nog steeds niet gekregen. Kan nog steeds geen bankrekening openen of een telefoonabo afsluiten zonder dat. Nu loop ik alleen rond met een datasimkaart van Docomo in mijn iPhone. Japanse bureaucratie
Maar voor de rest, Tokyo!
Echt mijn stad geworden.[ Bericht 6% gewijzigd door Erasmus op 07-09-2014 15:07:50 ]
Heb geen ervaring met het bezorgen bij een convenience store. Wel veel ervaring met Amazon Japan, en die accepteren alle credit cards (bij thuisbezorging).
Wat apart is in Japan (haha, wat is niet apart), is dat je je rekeningen bij de convenience store kunt betalen. Je schijnt ook bij ontvangst van een pakketje te kunnen betalen. Maar hoe dat precies werkt...
Nope, mijn naam is ook wat lastig om in een kanji te verwerken. Schrijf altijd mijn naam in het Katakana op. Als ik een Kanji MOET hebben dan gebruik ik andermans Kanji, kan niet anders tot ik mijn Gaijin Pass heb. Heb jij een inkan?quote:
Heb je al een inkan?
Heb geen ervaring met het bezorgen bij een convenience store. Wel veel ervaring met Amazon Japan, en die accepteren alle credit cards (bij thuisbezorging).
Wat apart is in Japan (haha, wat is niet apart), is dat je je rekeningen bij de convenience store kunt betalen. Je schijnt ook bij ontvangst van een pakketje te kunnen betalen. Maar hoe dat precies werkt...
Naja, dan laat ik het op kantoor bezorgen. Heb het gevraagd, ze vonden het niet erg aangezien ik grootendeel van de dag hier doorbreng.
Ik kan trouwens echt niet meer zonder konbini's leven. Heb een 7-Eleven, Family Mart en een Lawson's 100¥ om de hoek zitten. Ben ook als een gek punten aan het sparen met mijn T-Point en Ponto-kaarten.
Ook is de Suica (de Japanse OV-Chipkaart) een superhandige oplossing om al dat irritante kleingeld te vermijden. Ook ver buiten de stations kan je hem gebruiken als een wettig betaalmiddel in winkels, konbini's en restaurants/bars. Laad er naast mijn abonnement met liefde 5000¥ of 10000¥ op, wetende dat ik daarmee mijn boodschappen betaal.
Jammer dat "onze" OV-Chipkaart nog zo beperkt is in gebruik.
[ Bericht 6% gewijzigd door Erasmus op 08-09-2014 05:43:57 ]
In Tokyo kom je inderdaad niet veel verder dan de convenience stores voor je dagelijkse boodschappen. Zodra je in een dorp of middelgrote stad woont, ligt er altijd wel een enorme supermarkt op een steenworp afstand. Dat is een van de voordelen van buiten Tokyo wonen.
Een oud-collega die anderhalf jaar bij ons heeft gewerkt, heeft laatst een jaar in Tokyo doorgebracht, en die was er niet zo over te spreken. Lange reistijden, geen supermarkten, erg warm ook. Voor mij is Tokyo altijd wel weer een verbazingwekkende en plezierige ervaring. Zo georganiseerd, zo netjes met overal pareltjes, zoals een parkje tussen een groep flatgebouwen. Ik kan er wel van genieten.
Dat gaat sowieso terugkomen in de toekomst als zij iets nodig hebben. Dat geldt trouwens voor meer Aziatische landen, een heel andere manier van zakendoen. Daarom is het soms ook beter om een gratis aanbod af te slaan, omdat het nooit echt gratis is. Sommige mensen houden serieus boekjes bij met wie ze een gunst hebben gedaan en hoeveel die gunst waard was. Dan gaan ze daarna echt moeilijk doen als ze om een gunst vragen en je hen niet voor minstens hetzelfde bedrag helpt.quote:
Het meest aparte van het bezoek was nog wel dat het component waar wij eigenlijk om zaten te springen, gratis ter beschikking werd gesteld. Op mijn vraag wat ze dan van me terug verlangden, was het antwoord dat ze de wetenschap willen helpen. Nu woon ik hier al lang genoeg om te snappen dat dit niet het echte antwoord was, maar toch was het wel een heel aardig gebaar. Zo als er wel vaker erg aardige gebaren worden gemaakt.
Dat is ook zo met trouwerijen trouwens. Komt iemand, ongetrouwd nog, naar jouw trouwerij, geeft hij je bedrag X. Hij trouwt het jaar daarop. Als je dan minder brengt dan bedrag X ben je de lul voor wat betreft de toekomst. Je moet altijd X+100 meebrengen.
Het is gewoon een heel spinnenweb van afdingen maar niet alleen met geld maar ook met gunsten, relaties en dergelijke. Combineer dat met zuipen en roken en het is niet zo gek dat mannen vroeg tegen ziektes en stress oplopen. En het is ook niet zo gek dat voor Nederlandse ogen vrij louche figuren de meeste guanxi hebben in een stad.
Lyrebird vertelt en legt de japanse gebruiken altijd uit wat het betekent enzo.
Wat zijn guanxi bijv. ?
Guanxi is een Chinees woord. Met "veel guanxi hebben" bedoelt hij volgens mij dat je veel mensen kent van wie je nog een gunst tegoed hebt.quote:
[ Bericht 22% gewijzigd door Erasmus op 09-09-2014 01:38:30 ]
Dus omdat ik in Tokio woon mag ik het er niet over hebben?quote:
OK...maar...maar..wij zijn toch in Japan in dit topic?
Ja doeg. Als ik over Tokio wil posten, dan doe ik dat. Is idd ook Japan
Vandaar mijn opmerking
[ Bericht 100% gewijzigd door Erasmus op 09-09-2014 08:42:25 ]
Meer een Aziatisch begrip. Guanxi is de Chinese term, geen idee wat de Japanse is want ik spreek geen Japans.quote:
Tuurlijk...alleen leg je (alsnog) uit, dat guanxi een chinees begrip is...
Vandaar mijn opmerking
Oh, sorry! Begreep het niet zo goedquote:
Tuurlijk...alleen leg je (alsnog) uit, dat guanxi een chinees begrip is...
Vandaar mijn opmerking
Mijn fout. Maar ik ben niet begonnen met guanxi dus ik denk dat je het ook tegen de verkeerde hebt. Ik had het meer over:Niet zo moeilijk als ik alleen Tokio ervaar en hij er graag over mee wilt praten. En wij de enige twee zijn die postenquote:
Kom op ...geen tokioose onderonsjes hier...
Maar goed, boeiend. Zand erover.
Vandaag ook een aparte opmerking; ondanks dat er politiek gezien een anti-rookpolicy heerst in Japan heb je toch nog wel extreem veel rokers. En jongeren krijgen ook alles makkelijk mee. Zag een jongetje in een konbini in Shibuya station makkelijk een pak peuken meekrijgen. Op het scherm drukken, betalen, weg was ie. Tien minuten later zag ik hem (na een wc-bezoek) in de rookersruimte naast Hachiko. Dat jongetje zat gewoon rustig naast mij te roken
. Anderzijds vind ik het gebrek aan sociale controle wel fijn (ben ook meer op mezelf, heb geen gezeik van anderen nodig) maar bij dit soort situaties had ik in Nederland allang ingegrepen.[ Bericht 2% gewijzigd door Erasmus op 09-09-2014 08:43:36 ]
Ik lees dit topic al een hele tijd, en ik vind dat je erg leuke stukken schrijft, ook zeer herkenbaar vaak. Zelf woon ik nu sinds anderhalf jaar in Nagoya met mijn zoontje en (Japanse) man, en we hopen ergens begin 2015 naar Tokyo te kunnen verhuizen.
En wat je al zegt, zo oppervlakkig is Japan een erg prettig land, mensen zijn er over het algemeen vriendelijk en beleefd, op straat wordt je niet nageroepen, dingen zijn vaak goed geregeld en het is natuurlijk een zeer leuk land om tripjes in te maken. Ik geloof wel meteen dat het anders is als je beter Japans spreekt en vooral als je ergens een serieuze baan hebt. Ik blijf mijn Gaijin card nog wel even spelen denk ik, beetje flauw maar meestal toch wel de makkelijke weg.
Een informele manier om gedag te zeggen hier is trouwens jianee じゃねえ dat wordt door mannen en vrouwen gebruikt.
Als we naar Tokyo verhuizen zou ik het leuk vinden eens te kletsen met een mede Nederlander in Japan
Ik hoor mensen wel eens ja mata zeggen, is ook iets wat op de Japanse cursus wordt verteld.
In 2009 heb ik eens een youtubefilmpje gepost van een fietstochtje in mijn buurt:
Ons Lyrekuiken groeit als kool, en heeft een onstilbare honger naar nieuwe indrukken. Daarom lopen we nu een keer per dag met z'n tweetjes door onze buurt. Op die manier krijg ik ook een betere indruk van wat de Japanners zoal doen.
Ze zitten in de zomer vooral veel binnen. Vergeet niet dat het nog steeds vaak erg warm is - vanochtend was het toch weer 27 graden. Maar als je 's avonds door de straatjes loopt, dan kom je zo nu en dan een buurman of buurvrouw tegen. Eergisteren hoorde ik het zoevende geluid van een golfclub, stond een buurman buiten droog zonder golfbal z'n swing te oefenen. Zo apart is dat overigens niet; als men zich buiten verveelt, dan wil men nog wel eens droog (zonder bal en zonder club) oefenen. Kinderen zie je wel eens droog een honkbalslag maken, of een bal gooien. Het lijkt diep in de Japanse mentaliteit te zitten om zaken te perfectioneren, of het nu om een swing, een danspasje of kaligrafie gaat.
Japanners werken wel eens in de tuin. Vaak goed ingepakt, met een hoed tegen de zon, en niet vies van veel handwerk. Zo was een andere buurman het gras in zijn tuin aan het knippen met een heggeschaar. Mijn Amerikaanse buren in de VS maakten het liefst zo veel mogelijk lawaai als er in de tuin gewerkt werd, maar veel Japanners hechten nog aan stilte, rust en traditie. Als je al 50 jaar lang het gras op die manier hebt geknipt, waarom zou je dat veranderen. Is een mentaliteit die ik ook op het werk regelmatig tegenkom.
Zoals je in het filmpje kunt zien, staan er best mooie huizen in onze buurt, en soms staan er flinke bouwvallen. In een paar krotten wonen oudere Japanners die het wat minder getroffen hebben, en die willen van de zomer nog wel eens buiten onder de pergola zitten, terwijl ze van een glaasje sake aan het genieten zijn, met op de achtergrond wat traditionele Japanse muziek.
We maken al een paar weken wandelingen, en wat me erg is opgevallen, is hoe afstandelijk men blijft. Er is een buurman die bij werktuigbouwkunde werkt, op onze universiteit, en die stopt wel eens om naar onze kleine te kijken, en dan wisselen we wat woorden uit. Hij spreekt geen woord Engels, en ik spreek belabberd Japans, dus na een tijdje realiseren we weer dat er weinig valt uit te wisselen. Bij de andere buren kan er niet meer af dan een konnichiwa. Het is niet zo dat men geen interesse heeft, maar de taal en de cultuur maken het erg lastig om eens nader kennis te maken. Komt ook een beetje door de cultuur hier in de Kanto regio - als je verder naar het westen gaat, dan zijn de mensen wat opener. Er zijn een paar mensen in de buurt die wel wat Engels spreken, en daarmee kun je best leuk babbelen. Men is geinteresseerd in wat we hier doen, wat we van Japan vinden en hoe Nederland het doet bij het voetbal. Maar toch is er wel wat schroom om een vriendschap verder aan te halen.
Laatst was ik The Good Old Boys aan het kijken, over het leven van Amerikanen eind 19e eeuw in een kleine samenleving ergens in Texas (?). Afijn, als je die film kijkt, dan zie je hoe die mensen op elkaar waren aangewezen, omdat er maar zo weinig mensen waren. Eigenlijk hebben we hier met hetzelfde te maken. Er is een groepje buitenlanders dat met elkaar optrekt, en de Japanners hebben hun eigen kamp. Daardoor voelt het soms net alsof we net zo geisoleerd leven als in Texas in 1890.
Zo nu en dan is er een prettige uitwisseling tussen de kampen, meestal met veel sake en wiskey, want zonder drank zijn Japanners erg schuchter, maar daarna vallen we weer terug in onze eigen kampen. Zelfs als je vloeiend Japans spreekt, zoals mijn echtgenote, zelfs dan is het nog behoorlijk aanpoten om voet aan de grond te krijgen in dat Japanse kamp. Je moet mensen op de juiste manier benaderen, een kadootje geven als het tijd is om kadootjes te geven (als je bijvoorbeeld op reis bent geweest), mensen het respect geven dat ze verdienen volgens de Japanse maatschappij etc. Een foutje en ze kijken je nooit meer aan. Als buitenlander heb je behoorlijk wat krediet, maar wil je echt opgenomen worden in de Japanse samenleving, dan vraagt dat heel veel werk.
Het deel van de stad waar wij wonen is een doolhof van hele nauwe straatjes. Er is weinig openbare verlichting. Veel fietsers hebben ook geen verlichting. Wandelaars zie je vaak wel met een lampje lopen, en als ze een hond hebben, dan is die ook vaak verlicht.
Inbreken doen ze hier trouwens niet. Aanrandingen zijn zeldzaam. Afgelopen jaar is er een tijdje een waarschuwing geweest op de universiteit, dat er iemand meisjes lastigviel. Zal wel een buitenlander zijn geweest.
[ Bericht 10% gewijzigd door Lyrebird op 22-09-2014 10:36:43 ]
Dus van Ueno naar Kichijoji met de metro (JR). Bij aankomst in Kichijoji was ik mijn rugzak vergeten, waar belangrijke zaken zoals mijn paspoort en ING TAN-code lijst inzaten
. Dus op naar het stationskantoor en dit is echt ongelooflijk... Nadat we alle informatie hadden gegeven (welke lijn, welke trein, expliciet wat vertellen over de rugzak etc) hadden ze drie stations verderop gebeld met een melding dat mijn rugzak uit het trein gehaald moest worden. Die hadden ze op de eerste volgende trein terug naar Kichijoji gezet en daarna kon ik gewoon het perron op waar mijn rugtas door een medewerker was overhandigd (uiteraard na het laten zien van mijn paspoort).Japanse eerlijkheid
JR
[ Bericht 6% gewijzigd door Erasmus op 30-09-2014 13:31:28 ]
Inderdaad. In Nederland of elders in Europa had ik mijn rugzak nooit terug gezien (of mijn laptop/paspoort).quote:
Ja, wat dit betreft kun je het qua land niet beter treffen.
Ik vraag mij toch af waar die Japanners hun eerlijkheid vandaan halen. In andere landen zou mijn MacBook Pro van rond de ¥200,000.- gestolen en verkocht worden. Laat staan mijn paspoort. Men had een dikke winst kunnen maken.
[ Bericht 4% gewijzigd door Erasmus op 01-10-2014 00:40:27 ]
Och, een paar jaar geleden was ik net in NL aangekomen omdat mijn moeder ernstig ziek in het ziekenhuis lag. Ik was naar het ziekenhuis geweest en nam gejetlagd vanaf het busstation de fiets naar huis toen ik na pakweg een kilometer merkte dat mijn tas niet meer achterop zat. Met al m'n papieren, iPad, telefoon, portemonnee, en vooral alle aantekeningen over het verloop van de ziekte van m'n moeder.... Zelfde weg teruggereden maar niets gevonden, en de snackbar van het busstation in gegaan om - tegen beter weten in - te vragen of iemand de tas had gevonden. Dat hadden ze. "Die jongens daar", en de man achter de balie wees naar twee Marokkanen van een jaar of 20quote:
Inderdaad. In Nederland of elders in Europa had ik mijn rugzak nooit terug gezien (of mijn laptop/paspoort).
Ik vraag mij toch af waar die Japanners hun eerlijkheid vandaan halen. In andere landen zou mijn MacBook Pro van rond de ¥200,000.- gestolen en verkocht worden. Laat staan mijn paspoort. Men had een dikke winst kunnen maken.
Het kan wel.... maar je kans is inderdaad waarschijnlijk groter in Japan Je vertelde dat je verhuist bent in wat voor soort ruimte woon je nu dan? Kun je daar eens wat meer over schrijven?quote:
Mijn eerste typhoon vandaag.... gelukkig alleen maar regen tot nu toe. Ideaal bankhang/bedweer.
Eerst woonde ik in een shared house via een derde partij, nu inmiddels in een eengezinswoning die ik met vrienden deel.quote:
[..]
Je vertelde dat je verhuist bent in wat voor soort ruimte woon je nu dan? Kun je daar eens wat meer over schrijven?
De shared house was wel ok, maar Uguisudani (naast Ueno) was gewoon letterlijk een love hotel buurt dus het zat vol met Chinees en Koreaans gespuis daar (ja, echt
) Nauwelijks Japanners te vinden in dat soort plekken, de Japanse pooiers en love hoteleigenaren (die gebruikelijk van de Yakuza zijn) zitten liever in danwel Kabukicho of Shibuya Hills. Nu woon ik, blijkbaar, in de beste wijk van Tokyo. Ieder jaar doen ze aan polls hier waar ze aan mensen vragen waar je het liefst wilde wonen, en Kichijoji staat met stipt op 1 de afgelopen jaren.
Begrijp het best, het is hier enorm schoon voor een "ward" dichtbij de grote stad (Shinjuku is 15 minuten met de metro, Shibuya 20 minuten), is van alle gemakken voorzien en het voelt dorps aan als je in een woonwijk woont zoals ik. Maar zodra je de hoek omloopt kom je in Kichijoji-Centrum terecht die je van alle gemakken kan voorzien met enkele wolkenkrabbers, markten, een Yodobashi (Japanse Media Markt). Eigenlijk zou deze wijk alleen al een grote stad op zichzelf in Nederland kunnen zijn (maarja,
dit is Tokyo
).Hier zijn wat zelfgemaakte foto's van Kichijoji-Centrum.
Foto's van mijn woonwijk heb ik (nog) niet op mijn laptop, maar het is gewoon een schone, rustige, typisch Japanse woonwijk met ontzettend nauwe straatjes waar de grote eengezinswoningen heel erg dicht op elkaar zitten.SPOILER
[ Bericht 1% gewijzigd door Erasmus op 05-10-2014 17:07:28 ]
Een eengezinswoning waar je met 2 gezinnen woont, is dat gebruikelijk ivm woningnood of vind je dat wel gezelligquote:
Foto's van mijn woonwijk heb ik (nog) niet op mijn laptop, maar het is gewoon een schone, rustige, typisch Japanse woonwijk met ontzettend nauwe straatjes waar de grote eengezinswoningen heel erg dicht op elkaar zitten.
Nee, gewoon een huis op zich zelf met tuin, buitenplaats en alles.quote:
[..]
Een eengezinswoning waar je met 2 gezinnen woont, is dat gebruikelijk ivm woningnood of vind je dat wel gezellig
Thanks gozer, zeg dat maar weer als ik een huis van dit formaat voor mezelf heb in hartje Tokyoquote:
.Tja, zoiets kost even tijd maar dan heb je ook wat. Tokyo lijkt me wel een geweldige stad, zeker een waar ik later wel eens heen zou willen. Kun je al wat Japans?quote:
[..]
Thanks gozer, zeg dat maar weer als ik een huis van dit formaat voor mezelf heb in hartje Tokyo
Jawel, maar nog steeds verre van mijn niveau in bijvoorbeeld het Engels of Frans.quote:
[..]
Tja, zoiets kost even tijd maar dan heb je ook wat. Tokyo lijkt me wel een geweldige stad, zeker een waar ik later wel eens heen zou willen. Kun je al wat Japans?
Basisconversatie kan ik, ik begrijp elke dag steeds meer als ik naar het nieuws op NHK (de Japanse NPO) kijk. Hiragana en Katakana kan ik al lezen, maar het begrijpen is nog steeds moeilijk af en toe.
Gelukkig zijn heel veel dingen in Tokyo gewoon tweetalig in het Japans en in het Engels, dus ik kom er wel uit.
Kanji (Chinese karakters) ga ik nooit kunnen leren, al probeerde de meest gebruike kanji's te leren.
Tokyo is zeker een bezoekje waard! Al eens elders in Japan geweest?
[ Bericht 3% gewijzigd door Erasmus op 05-10-2014 18:07:01 ]
Ah, klinkt goed, goed bezig dus. Hoe lang zit je er nu precies?quote:
[..]
Jawel, maar nog steeds verre van mijn niveau in bijvoorbeeld het Engels of Frans.
Basisconversatie kan ik, ik begrijp elke dag steeds meer als ik naar het nieuws op NHK (de Japanse NPO) kijk. Hiragana en Katakana kan ik al lezen, maar het begrijpen is nog steeds moeilijk af en toe.
Gelukkig zijn heel veel dingen in Tokyo gewoon tweetalig in het Japans en in het Engels, dus ik kom er wel uit.
Kanji (Chinese karakters) ga ik nooit kunnen leren, al probeerde de meest gebruike kanji's te leren.
Tokyo is zeker een bezoekje waard! Al eens elders in Japan geweest?
Nope, ik ben nog nooit buiten Europa geweest zelfs.
Heb wel een paar maandjes in Lissabon gewoond zelf, maar verder moet ik nog wachten tot ik lichamelijk weer in staat ben om te reizen e.d. Ach, ik ben nog jong, dus zulke landen komen in de toekomst hopelijk nog wel.Maar je woont er met vrienden, schrijf je. In nederland is een eensgezinswoning ook in 99% van de gevallen bewoont door 1 gezin.quote:
[..]
Nee, gewoon een huis op zich zelf met tuin, buitenplaats en alles.
Ik zit er nu bijna twee maanden. Tijd gaat snel als je plezier hebtquote:
[..]
Ah, klinkt goed, goed bezig dus. Hoe lang zit je er nu precies?
Nope, ik ben nog nooit buiten Europa geweest zelfs.
Japan is dik aan te raden. Geweldig land, superveilig en er is zo veel te zien. Al ga ik hier 40 jaar wonen, zullen er nog steeds hotspots in Tokyo zijn dat ik nog niet ontdekt heb. Ook is Japan enorm divers, van witte stranden en blauwe zee op Okinawa (weleens Japans Hawaii genoemd) tot snowboarden op de bergen in Hokkaido. Ik zit hier best prima voorlopig
. Spreek je uit ervaring? Er staan pinyin en geen romaji, dus je leert niet meteen de kanji in het Japans. Hoe heb jij het dan gedaan?quote:
Kanji is best te doen hoor. Er zit systeem in. Dit is wat dat betreft een geniaal boek: http://www.amazon.co.jp/C(...)onary/dp/0966075005/
De vader van een maat van mij heeft zo'n huis opgekocht, en dat deel ik met hem (betaal ook huur aan zijn vader) en 2 andere goede vrienden. (Dit is niet mijn huis fyi, lijkt er wel sterk op.)quote:
[..]
Maar je woont er met vrienden, schrijf je. In nederland is een eensgezinswoning ook in 99% van de gevallen bewoont door 1 gezin.
Dus ik snap niet waarom je over het delen met een gezin praat
Zo'n huis noem ik ook in NL een eengezinswoning.[ Bericht 0% gewijzigd door Erasmus op 05-10-2014 18:20:59 ]
Klinkt goed al met alquote:
[..]
Ik zit er nu bijna twee maanden. Tijd gaat snel als je plezier hebt
Japan is dik aan te raden. Geweldig land, superveilig en er is zo veel te zien. Al ga ik hier 40 jaar wonen, zullen er nog steeds hotspots in Tokyo zijn dat ik nog niet ontdekt heb. Ook is Japan enorm divers, van witte stranden en blauwe zee op Okinawa (weleens Japans Hawaii genoemd) tot snowboarden op de bergen in Hokkaido. Ik zit hier best prima voorlopig
[..]
Spreek je uit ervaring? Er staan pinyin en geen romaji, dus je leert niet meteen de kanji in het Japans. Hoe heb jij het dan gedaan?
[..]
De vader van een maat van mij heeft zo'n huis opgekocht, en dat deel ik met hem (betaal ook huur aan zijn vader) en 2 andere goede vrienden. (Dit is niet mijn huis fyi, lijkt er wel sterk op.)
[ afbeelding ]
Dus ik snap niet waarom je over het delen met een gezin praat
wat voor werk doe je?Ik heb ooit een half jaar elke dag een half uur of een uur geoefend, en kon daarna zo'n 700 karakters ofzo lezen.quote:
[..]
Spreek je uit ervaring? Er staan pinyin en geen romaji, dus je leert niet meteen de kanji in het Japans. Hoe heb jij het dan gedaan?
Voor de Japanse betekenis en uitspraak gebruikte ik jisho.org en ik gebruikte dat boek (of de site, www.zhongwen.com, die alleen niet erg goed werkt) om de verbanden tussen de karakters te herkennen. En dan nog het programma Anki om mezelf te overhoren.
Ik vond het op vakantie in Japan best handig om dingen in het dagelijkse leven te kunnen lezen. Ingang uitgang vertrek aankomst 'all you can eat' kip rund varken noedels yakitori verboden toegang let op pension/hotel enz. en ook plaatsnamen.
P.S. Mooi huis wel, op die foto.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 05-10-2014 18:28:12 ]
Ik werk als een Intercultural Consultant bij een zakelijke tijdschrift in Japanquote:
[..]
Klinkt goed al met al
Via-via hieraan gekomen. En blij toe dat ik deze stap heb gezet, heb er geen moment spijt van.Ah! Dat boek ga ik dan maar aanschaffen. Gewoon op amazon.jp?quote:
Oh, ik zie nu dat het boek "Remembering the Kanji 2" iets vergelijkbaars doet, maar dan specifiek voor het Japans.
[ Bericht 0% gewijzigd door Erasmus op 06-10-2014 03:37:30 ]
In Nederland zou de NS al zo veel treinen geschrapt hebben
.[ Bericht 3% gewijzigd door Erasmus op 06-10-2014 03:41:24 ]
Sowieso post ik al mijn avonturen hierquote:
O.us zou je een blog willen bijhouden? Ik zou graag willen meegenieten van je avonturen! Btw hoe kijken Japanners tegen jou op als Marokkaan zijnde?
Geen probleem.Sowieso identificeer ik mijzelf als "Orandajin" (Nederlander) in Japan. Ben in Nederland geboren en getogen en mijn eerste paspoort is Nederlands. Sowieso staat mijn geboorteplaats Rotterdam op mijn verblijfsvergunning. Maar als men vraagt waarom ik geen blond haar of blauwe ogen heb, of waarom ik een Arabische naam draag, dan geef ik het feit dat mijn ouders uit Marokko komen prijs.
Dat Marokkanengezeik heb je alleen maar sommige Europese landen. Ik heb dat nooit gezien, gehoord of gevoeld in landen als UK, Canada of Amerika.
Sterker nog, Japanners vinden couscous en tajine helemaal geweldig en Marokko is ook een populair vakantiebestemming voor veel Japanners (net zoals Nederland) en allemaal zijn ze er positief over.
Wat betreft wil ik zeker in Japan blijven eerlijk gezegd
Hier ben ik gewoon een gaijin (buitenlander) zoals ieder andere. Of ze nou uit Amerika, Marokko of Brazilië komen. En als ze racistisch tegen mij doen, zijn ze net zo racistisch als tegen iemand met blond haar en blauwe ogen. Sowieso zijn er weinig Marokkanen hier. Ik denk alleen de mensen uit de ambassade en de Marokkaanse restaurants hier lol.Sowieso is racisme achterlijk, maar dat terzijde.
Hier hebben ze een felle haat aan negroïde mensen, Koreanen en Chinezen. Best triest eigenlijk, tegen mij wordt dat verteld als iets normaals en iets wat ik ook zou moeten doen. Waarom niet ik niet precies, ik denk dat Lyrebird dat beter kan uitleggen. Als je hier in Japan of in Korea als halve Japanner en halve Koreaan geboren wordt, wordt je in geen van beide kampen geaccepteerd. Ik ken er eentje, en die heeft een relatie met Japanse. Zijn Koreaanse moeder accepteert haar nog steeds niet na jaren, en wederzijds is dat ook. Als ik dat soort taferelen hoor, is dat racismegezeik in Nederland helemaal niets vergeleken met hier, waar meestal alleen de tokkies de hoge boventoon zetten als ik het om racisme gaat.
[ Bericht 1% gewijzigd door Erasmus op 06-10-2014 03:58:01 ]
Mij lijkt het zeker leuk om daar een keertje heen te gaan.Nope, kom overal binnen. Meestal staat er in sommige restaurants dat je niet kunnen helpen in het Engels of dat ze geen Engelse menukaart hebben, maar gelukkig is mijn basis Japans wel goed genoeg om dat soort zaken uit te vogelen.quote:
Apart die haat tussen de Chinezen, Koreanen en Japanners terwijl ze genetisch gezien toch hetzelfde ervoor staan? Klopt het trouwens ook dat er bepaalde openbare ruimtes verboden zijn voor buitenlanders? Zoals bepaalde restaurants enzo? Zou jij in Japan voor de rest van je leven kunnen wonen of niet?
Hey, voor de verandering ben ik tot nu toe in geen enkele club of kroeg geweigerd "omdat ik geen lid ben" of "omdat ik geen dame bij mij heb" zoals in Nederland
!Voorlopig zou ik hier wel willen wonen (uiteraard met de jaarlijkse vakanties naar Nederland en Marokko voor familie en vrienden). Maar wie weet kan het tij keren binnenkort, maar voor zo ver hou ik van dit land.
[ Bericht 0% gewijzigd door Erasmus op 06-10-2014 04:07:03 ]
.[ Bericht 13% gewijzigd door Erasmus op 06-10-2014 15:34:01 ]
Ja, dat gaat nog eens gebeuren. Een maandje geleden heb ik zelfs nog heel minitieus de website van een Nederlandse uitgever doorgelezen.quote:
Hey Lyrebird ooit wel eens overwogen om je "Blogs" te bundelen? Het leest erg lekker weg, en denk ook nuttig voor toekomstige expats
Ben wel van plan om het helemaal opnieuw te schrijven, want ik denk dat mensen zich bekocht zullen voelen als ze stukjes lezen die ze voor niets op FOK kunnen vinden.
Maar voorlopig heb ik het nog erg druk met een flinke freelance klus in de VS en een subsidieaanvraag hier in Japan, dus misschien volgend jaar.
klinkt vet man. ff je vorige berichten lezen. wat ben je aan huur kwijt eigenlijk?quote:
[..]
Ik zit er nu bijna twee maanden. Tijd gaat snel als je plezier hebt
Japan is dik aan te raden. Geweldig land, superveilig en er is zo veel te zien. Al ga ik hier 40 jaar wonen, zullen er nog steeds hotspots in Tokyo zijn dat ik nog niet ontdekt heb. Ook is Japan enorm divers, van witte stranden en blauwe zee op Okinawa (weleens Japans Hawaii genoemd) tot snowboarden op de bergen in Hokkaido. Ik zit hier best prima voorlopig
[..]
Spreek je uit ervaring? Er staan pinyin en geen romaji, dus je leert niet meteen de kanji in het Japans. Hoe heb jij het dan gedaan?
[..]
De vader van een maat van mij heeft zo'n huis opgekocht, en dat deel ik met hem (betaal ook huur aan zijn vader) en 2 andere goede vrienden. (Dit is niet mijn huis fyi, lijkt er wel sterk op.)
[ afbeelding ]
Dus ik snap niet waarom je over het delen met een gezin praat
ligt er ook maar net aan waar precies en wanneer, ben een keer m'n tas met laptop in de trein in nederland, en een keer in een bar in nieuw zeeland vergeten. beide keren terug gekregen/gevonden.quote:
[..]
Inderdaad. In Nederland of elders in Europa had ik mijn rugzak nooit terug gezien (of mijn laptop/paspoort).
Ik vraag mij toch af waar die Japanners hun eerlijkheid vandaan halen. In andere landen zou mijn MacBook Pro van rond de ¥200,000.- gestolen en verkocht worden. Laat staan mijn paspoort. Men had een dikke winst kunnen maken.
Angst.quote:
Hier hebben ze een felle haat aan negroïde mensen, Koreanen en Chinezen. Best triest eigenlijk, tegen mij wordt dat verteld als iets normaals en iets wat ik ook zou moeten doen. Waarom niet ik niet precies, ik denk dat Lyrebird dat beter kan uitleggen.
Japanners houden angstvallig vast aan tradities, maar dat wordt ze steeds moeilijker gemaakt, met name door de Koreanen en in mindere mate door de Chinezen. China maakt vooral goedkope producten die van mindere kwaliteit zijn, terwijl de Koreanen ondertussen auto's en electronica maken die beter zijn dan wat de Japanners maken. Dat vreet aan de Japanse economie, en dus aan de Japanse manier van leven. Het liefst zouden Japanners alles bij het oude laten, en de komende 1000 jaar op dezelfde manier doorleven. Maar met de concurrentie uit Korea wordt dat steeds lastiger.
En dat zit de Japanners helemaal niet lekker. Met concurrentie uit Europa (denk ASML, dat korte metten heeft gemaakt met de wafersteppers van Nikon en Canon) en de VS (Apple!) lijken ze minder moeite te hebben. Zo hebben al mijn collega's Apple producten. Maar over mijn Samsung laptop werden wel opmerkingen gemaakt.
Overigens heb ik in ons stadje nog weinig gemerkt van haat tegenover Chinezen en Koreanen (mijn echtgenote is Koreaans en ik heb een aantal goede Chinese vrienden), want de Japanners hier zijn misschien wel afstandelijk, maar toch ook wel erg mellow.
Japanners hebben toch al eeuwen lang een superiorteits gevoel tegenover andere volken?quote:
[..]
Angst.
Japanners houden angstvallig vast aan tradities, maar dat wordt ze steeds moeilijker gemaakt, met name door de Koreanen en in mindere mate door de Chinezen. China maakt vooral goedkope producten die van mindere kwaliteit zijn, terwijl de Koreanen ondertussen auto's en electronica maken die beter zijn dan wat de Japanners maken. Dat vreet aan de Japanse economie, en dus aan de Japanse manier van leven. Het liefst zouden Japanners alles bij het oude laten, en de komende 1000 jaar op dezelfde manier doorleven. Maar met de concurrentie uit Korea wordt dat steeds lastiger.
En dat zit de Japanners helemaal niet lekker. Met concurrentie uit Europa (denk ASML, dat korte metten heeft gemaakt met de wafersteppers van Nikon en Canon) en de VS (Apple!) lijken ze minder moeite te hebben. Zo hebben al mijn collega's Apple producten. Maar over mijn Samsung laptop werden wel opmerkingen gemaakt.
Overigens heb ik in ons stadje nog weinig gemerkt van haat tegenover Chinezen en Koreanen (mijn echtgenote is Koreaans en ik heb een aantal goede Chinese vrienden), want de Japanners hier zijn misschien wel afstandelijk, maar toch ook wel erg mellow.
Daarbij helpt het niet echt dat veel Japanse producenten hun produkten in het goedkopere China en Zuid Oost Azie laten maken. Alleen high end word nog in Japan gemaakt en dat kun je vaak wel zien ook.
Wij hebben zelf een Mazda 2. Prima auto, maar de afwerking is niet 100%. En dit is waarschijnlijk omdat dit model in Thailand gemaakt is. Vergelijk ik onze auto met een Kia (eentje die in Korea is gemaakt, want ook Kia/Hyundai assembleren in het buitenland) dan zie je (minieme) verschillen, die in het voordeel van de Kia uitvallen.
Zelf ben ik liefhebber van Japanse electronica (vraag me niet waarom). Ik ben blij dat ik in Laos woon en dat ik daardoor meer keuze heb. Het enigste wat ik mis is een Japanse mobiele telefoon. De Sony's ben ik niet zo van gecharmeerd dus ik hoop dat de nieuwe Sharp telefoontjes snel in Thailand verkrijgbaar zullen zijn
Klopt, en als je een tijdje in Japan rondloopt, en vergelijkt met wat je ziet in de rest van de wereld, dan hebben ze nog wel een punt ook. Ik bedoel, de Japanners zijn de Zwitsers van Azie, en bijna alles is bijzonder netjes georganiseerd.quote:
[..]
Japanners hebben toch al eeuwen lang een superiorteits gevoel tegenover andere volken?
Maar waar het mij bijvoorbeeld begint te irriteren, is als ze een vergardering waar meerdere buitenlanders aanwezig zijn, domweg in het Japans houden. Dat zal deels komen omdat er mensen zijn die het Engels niet goed machtig zijn, maar deels ook omdat ze toch wel erg graag aan hun manier van communiceren vasthouden, omdat je in het Engels de verbale verstandhoudingen die Japanners gewoon zijn, niet door kunt geven. Zo hechten ze er erg aan dat de hierarchie in een gesprek expliciet wordt gemaakt. Vroeger deden wij dat ook tegenover onze opa's en oma's, maar Japanners hebben er een kunst van gemaakt. Misschien is dit geen goed voorbeeld van een superioriteitsgevoel, maar laat het zien dat Japanners erg vast zitten aan het web dat ze zelf gesponnen hebben. Het komt af en toe wel vervelend over.
Ik ben nu een paar keer in een fabriek in Japan geweest, en iedere keer was het er angstvallig rustig. Dat werd dan aan het seizoen toegeschreven, maar bijna ieder bedrijf heeft z'n productie ondertussen in China, Vietnam, Cambodja of Indonesie ondergebracht. Wat me wel opviel, is dat producten die alleen in Japan gebruikt worden, zoals Pachinko machines (Japanse gokapparaten), nog steeds in Japan worden gemaakt.quote:Daarbij helpt het niet echt dat veel Japanse producenten hun produkten in het goedkopere China en Zuid Oost Azie laten maken. Alleen high end word nog in Japan gemaakt en dat kun je vaak wel zien ook.
Dus je bedoelt dat Japanners erg rechtlijnig zijn?quote:
[..]
Klopt, en als je een tijdje in Japan rondloopt, en vergelijkt met wat je ziet in de rest van de wereld, dan hebben ze nog wel een punt ook. Ik bedoel, de Japanners zijn de Zwitsers van Azie, en bijna alles is bijzonder netjes georganiseerd.
Maar waar het mij bijvoorbeeld begint te irriteren, is als ze een vergardering waar meerdere buitenlanders aanwezig zijn, domweg in het Japans houden. Dat zal deels komen omdat er mensen zijn die het Engels niet goed machtig zijn, maar deels ook omdat ze toch wel erg graag aan hun manier van communiceren vasthouden, omdat je in het Engels de verbale verstandhoudingen die Japanners gewoon zijn, niet door kunt geven. Zo hechten ze er erg aan dat de hierarchie in een gesprek expliciet wordt gemaakt. Vroeger deden wij dat ook tegenover onze opa's en oma's, maar Japanners hebben er een kunst van gemaakt. Misschien is dit geen goed voorbeeld van een superioriteitsgevoel, maar laat het zien dat Japanners erg vast zitten aan het web dat ze zelf gesponnen hebben. Het komt af en toe wel vervelend over.
[..]
Ik ben nu een paar keer in een fabriek in Japan geweest, en iedere keer was het er angstvallig rustig. Dat werd dan aan het seizoen toegeschreven, maar bijna ieder bedrijf heeft z'n productie ondertussen in China, Vietnam, Cambodja of Indonesie ondergebracht. Wat me wel opviel, is dat producten die alleen in Japan gebruikt worden, zoals Pachinko machines (Japanse gokapparaten), nog steeds in Japan worden gemaakt.
Ik weet nog dat ik in China een heel gesprek heb gevoerd over de rechtlijnigheid van Europeanen tegenover Chinezen die daar minder moeite mee hebben.
Maar ja...Japan zou Japan niet zijn als ze zich teveel gaan aanpassen. Het blijft een apart eiland volk
Nee, rechtlijnig is volgens mij niet de juiste beschrijving. Ze zijn namelijk juist heel erg omzichtig, ze draaien heel graag om de hete noedels heen. Ze zullen zelden een directe vraag stellen. Veel liever stellen ze indirecte vragen. En dat geldt dan vooral voor ondergeschikten. Japanners willen nog wel eens voorzichtig lachen als ik weer eens een kneiterharde directe vraag stel, vooral als het mensen betreft die hierarchisch gezien boven me staan.quote:
[..]
Dus je bedoelt dat Japanners erg rechtlijnig zijn?
Zoals ze in de 19de eeuw hebben gedaan ebdoel je?quote:
[..]
Dus je bedoelt dat Japanners erg rechtlijnig zijn?
Ik weet nog dat ik in China een heel gesprek heb gevoerd over de rechtlijnigheid van Europeanen tegenover Chinezen die daar minder moeite mee hebben.
Maar ja...Japan zou Japan niet zijn als ze zich teveel gaan aanpassen. Het blijft een apart eiland volk
Je bedoelt met de komst van de Amerikaanse "black ships"? Japan vandaag is uiteraard anders dan 100 jaar geleden. Maar Japanners zijn gewoon anders...ze hebben hun eigenaardigheden...quote:
[..]
Zoals ze in de 19de eeuw hebben gedaan ebdoel je?
En met deze post sluiten we deel IV!quote:Aardbeving kan Japan volledig wegvagen
Door: redactie
25-10-14 - 19:48
De kans is ongeveer één procent dat Japan binnen honderd jaar van de aarde wordt geveegd door een heftige aardbeving, waarbij vrijwel alle 127 miljoen inwoners omkomen. Dit hebben wetenschappers van de Kobe Universiteit onderzocht.
Het zou zeker geen understatement zijn, stellen de wetenschappers. Japan loopt een flinke kans om volledig te verdwijnen door een aardbeving. Er werd onder meer gekeken naar de immense vulkaan op het eiland Kyushu, die in de afgelopen 120.000 jaar zeven keer uitbarstte.
Bij een nieuwe uitbarsting zouden ongeveer zeven miljoen inwoners omkomen door lavastromen en zou er een giftige gaswolk ontstaan waardoor de omliggende eilanden onbewoonbaar zouden worden. Voor de ruim 120 miljoen inwoners van Japanse steden zou het helemaal een kansloze missie zijn. Voor hen wordt de situatie als 'hopeloos' bestempeld.
'Slechts' één procent
Ondanks dat de kans op een eruptie 'slechts' één procent is, mag dit signaal niet worden genegeerd, stellen de wetenschappers. In 1995 kwam er ook een rapport uit over de kans op een grote aardbeving: de dag erna werd de stad Kobe getroffen door een zware beving, waarbij 6400 mensen omkwamen.