KAA Kaaskoppen in het Buitenland
Nee, geen oud-Hollands spel, maar een forum voor Nederlanders die in het buitenland wonen.
quote:Op vrijdag 4 mei 2012 10:57 schreef Dzenan het volgende:
[..]
Wat is de reden eigenlijk waarom je hier bent? Werk of heb je een relatie met een Japanner, misschien iets anders?
Ik heb er drie topics over volgeschreven (dit is deel III). Hier is deel 1: Japan, maar dan niet in Tokyo
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Hmm, ik zal eens even kijken. Wonen er veel Nederlanders in je buurt?quote:Op vrijdag 4 mei 2012 11:01 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Een half jaar geleden was er een Nederlandse student op stage, maar normaal gezien zijn de Nederlanders dun gezaaid.quote:
[..]
Hmm, ik zal eens even kijken. Wonen er veel Nederlanders in je buurt?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Best interessant! En hoe staat je begrip voor de Japanse taal er nu voor?quote:
[..]
Ik kan er zelf weinig van, maar ik word week na week beter, vind ik.
Ik vind die japanse mails veel leuker, stiekem. Zit nog enigzns respect in.
Stiekem een tvp want japan is awesome en ik denk erover om na mijn bachelor Engelse les te gaan geven, als dat gaat lukken.
Stiekem een tvp want japan is awesome en ik denk erover om na mijn bachelor Engelse les te gaan geven, als dat gaat lukken.
Begrijpen gaat steeds beter, maar verstaanbaar maken niet. Veel verder dan wakarimashta, ah... wakarimashta... daijobu desu kom ik vaak niet. Als ik het nog eens over zou mogen doen, dan zou ik een goede cursus Japans volgen, met een echte leraar. Het is er in al die jaren niet van gekomen - te lui.quote:
[..]
Best interessant! En hoe staat je begrip voor de Japanse taal er nu voor?
Ik kan er zelf weinig van, maar ik word week na week beter, vind ik.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ben ik wel met je eens. Ik zit iedere keer met een big smile te lezen.quote:
Ik vind die japanse mails veel leuker, stiekem. Zit nog enigzns respect in.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Dus tegenwoordig probeer jij je nog steeds duidelijk te maken door gebaren te doen?quote:
[..]
Begrijpen gaat steeds beter, maar verstaanbaar maken niet. Veel verder dan wakarimashta, ah... wakarimashta... daijobu desu kom ik vaak niet. Als ik het nog eens over zou mogen doen, dan zou ik een goede cursus Japans volgen, met een echte leraar. Het is er in al die jaren niet van gekomen - te lui.
Gelukkig heb ik meestal een vertaler aan mijn kant, anders moet ik me duidelijk maken met gebaren.
Nee, alles gaat in het Japans. Daarin ben ik trouwens heel Japans: alles wat ik nodig heb, ken ik maar ook geen woord meer. Als ik bijvoorbeeld de taxi naar huis neem, dan weten taxichauffeurs niet precies de weg. Gaan ze grofweg de goede kant op, maar als ze vragen waar ze af moeten slaan, zeg ik netjes massuge itte kudasai (rechtdoor aub) en dat doen ze dan. Als ze links- of rechtsaf moeten slaan, dan weet ik ook wat dat is. Het gaat allemaal niet zo vloeiend, maar ik red me overal.
Hetzelfde geldt bij restaurants. Ik weet wanneer ze vragen of je in roken of niet roken wilt zitten, en of het voor hier of mee te nemen is (bij de Mac bijvoorbeeld). Iets bestellen: ik wijs het aan op het menu (staan vaak plaatjes bij) en zeg 'kore kudasai' (die aub). Soms zijn er lastige keuzes. Zo was er een restaurant waar ze dikke of dunne udon hadden. Vroegen ze welke versie ik wilde hebben. Maar nu weet ik ook wanneer ze dat vragen, en dan zeg ik ooki (groot). Is niet de juiste manier om het te zeggen, maar ze snappen het wel.
Als ik het zo teruglees dan schaam ik me rot dat ik hier nu 3 jaar woon en me nog steeds zo moet behelpen.
Neem een cursus als het kan!
Hetzelfde geldt bij restaurants. Ik weet wanneer ze vragen of je in roken of niet roken wilt zitten, en of het voor hier of mee te nemen is (bij de Mac bijvoorbeeld). Iets bestellen: ik wijs het aan op het menu (staan vaak plaatjes bij) en zeg 'kore kudasai' (die aub). Soms zijn er lastige keuzes. Zo was er een restaurant waar ze dikke of dunne udon hadden. Vroegen ze welke versie ik wilde hebben. Maar nu weet ik ook wanneer ze dat vragen, en dan zeg ik ooki (groot). Is niet de juiste manier om het te zeggen, maar ze snappen het wel.
Als ik het zo teruglees dan schaam ik me rot dat ik hier nu 3 jaar woon en me nog steeds zo moet behelpen.
Neem een cursus als het kan!
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ach, Japans is al niet de makkelijkste taal om te leren. Niet te vergelijken met Duits, Frans e.d. Gelukkig ben ik wel redelijk op het gebied van gebaren, dus dan valt het opzich mee wanneer ik Japanners iets duidelijk wilt maken.quote:
Nee, alles gaat in het Japans. Daarin ben ik trouwens heel Japans: alles wat ik nodig heb, ken ik maar ook geen woord meer. Als ik bijvoorbeeld de taxi naar huis neem, dan weten taxichauffeurs niet precies de weg. Gaan ze grofweg de goede kant op, maar als ze vragen waar ze af moeten slaan, zeg ik netjes massuge itte kudasai (rechtdoor aub) en dat doen ze dan. Als ze links- of rechtsaf moeten slaan, dan weet ik ook wat dat is. Het gaat allemaal niet zo vloeiend, maar ik red me overal.
Hetzelfde geldt bij restaurants. Ik weet wanneer ze vragen of je in roken of niet roken wilt zitten, en of het voor hier of mee te nemen is (bij de Mac bijvoorbeeld). Iets bestellen: ik wijs het aan op het menu (staan vaak plaatjes bij) en zeg 'kore kudasai' (die aub). Soms zijn er lastige keuzes. Zo was er een restaurant waar ze dikke of dunne udon hadden. Vroegen ze welke versie ik wilde hebben. Maar nu weet ik ook wanneer ze dat vragen, en dan zeg ik ooki (groot). Is niet de juiste manier om het te zeggen, maar ze snappen het wel.
Als ik het zo teruglees dan schaam ik me rot dat ik hier nu 3 jaar woon en me nog steeds zo moet behelpen.
Neem een cursus als het kan!
En wat de cursus betreft: Dat ga ik overwegen. Als eerst wil ik zeker weten of ik bereid ben om mijn leven hier door te brengen.
Lyrebird, heb jij je wel eens verdiept in het Shinto geloof? Ik was zaterdag nog met m'n vriendin naar zo'n shrine geweest. Mooie ervaring was dat. Mijn eerste keer was nogal gênant, vooral vanwege het feit dat ik veel dingen blijkbaar 'verkeerd' had gedaan.
Nee, niet in verdiept. Als ik naar zo'n tempel ga, dan heb ik eigenlijk meer oog voor het vrouwlijk schoon dat er meestal rondloopt dan voor de tempel zelf. In Japan lopen ze er in zo'n tempel niet bij als nonnetjes, maar vaak met hele lange kousen, hele korte rokjes en hoge hakken.quote:
Lyrebird, heb jij je wel eens verdiept in het Shinto geloof? Ik was zaterdag nog met m'n vriendin naar zo'n shrine geweest. Mooie ervaring was dat. Mijn eerste keer was nogal gênant, vooral vanwege het feit dat ik veel dingen blijkbaar 'verkeerd' had gedaan.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Daijobu desuquote:
[..]
Begrijpen gaat steeds beter, maar verstaanbaar maken niet. Veel verder dan wakarimashta, ah... wakarimashta... daijobu desu kom ik vaak niet. Als ik het nog eens over zou mogen doen, dan zou ik een goede cursus Japans volgen, met een echte leraar. Het is er in al die jaren niet van gekomen - te lui.
. The get out of jail free kaart! Nouja soms krijg je iets heel smerigs voorgeschoteld, dat dan weer wel.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Of een hele foute coupe.quote:
[..]
Daijobu desu
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ohja ik heb echt twee maanden niet naar de kapper durven gaan. Overigens ongegrond want de kappers in Japan zijn prettiger dan hier (massage van een chick erbij, score). Alleen wel wat ongemakkelijk. Sukoshi dake kitte o kudasai (of zoiets, alweer bijna vijf jaar geleden, pff), en dan krijg je tien vragende volzinnen terug. Uh... Daijobu des? En dan maar schietgebedjes doen.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Ontslag
De meeste Japanners zijn buitengewoon vriendelijk en mijden confrontatie. Soms vraag ik me af of dat de enige reden is waarom ik hier nog steeds werk: niemand durft mij te ontslaan. Ondertussen werk ik al meer dan drie jaar hier, en in al die jaren heeft niemand me gevraagd wat ik doe of wat ik van plan ben om te gaan doen.
Hoe anders is het leven van studenten en postdocs in mijn lab. Ik had een Indiaase postdoc die was gepromoveerd bij een van de betere Japanse universiteiten. Weliswaar had hij maar een (!) wetenschappelijk artikel geschreven, maar hij sprak vloeiend Engels. Helaas erg theoretisch geschoold, dus had ik hem een heel theoretisch project toevertrouwd. Hij bakte er heeeelemaal niks van. Het artikel dat ik 'm gevraagd had te schrijven barstte van de spelfouten, die hij na veel aandringen niet kon verbeteren. Hij kon niet beter. Tekeningen in paint die er niet uit zagen... Daarnaast had hij het ene excuus na het andere om iets niet te snappen of niet te doen. Zo'n kenniknie en wittiknie houding, daar hebben wij in Eindhoven een bloedhekel aan, dus na een week had ik 'm al willen ontslaan. Goed fatsoen en een contract stonden in de weg, dus bleef ik maar pushen om de kwaliteit van het artikel te verbeteren. Uiteindelijk werd hij daar zo moe van, dat hij bij een collega aanklopte om daar verder te gaan postdokken. Zo lang ik er financieel niet voor op hoef te draaien, vind ik het prima.
Wat blijft er over: 2 prima PhD studenten, 2 zeer middelmatige MS studenten en 2 hele groene 4e jaars BS studenten. De 2 MS studenten staan model voor al onze studenten: op zich is het talent wel aanwezig, maar ze zijn aardslui. Als instituut vragen wij veel te weinig van onze studenten. Het was heel typerend dat ik voor een belangrijke conferentie voor drie man aan het werken was (16 uur per dag, twee weken lang + weekends), terwijl de twee studenten op vakantie waren. Nou snap ik best dat iedereen vakantie verdient, maar kan de planning iets beter worden afgestemd? En als ik op vakantie ben, dan zitten ze lekker thuis.
Als Nederlander / halve Amerikaan ben ik veel vrijheid gewend, waarbij ik zelf de lat zo hoog mogelijk leg, en niet zo blij ben met iedereen die de lat nog hoger (of lager) probeert te leggen. Blijkbaar geldt dat niet voor iedereen.
Het gevolg is nu dat ze iedere dag om 5 uur mogen komen uitleggen wat ze vandaag gedaan hebben, en wat ze morgen gaan doen.
Ik lijk wel een kleuterleidster.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 21-05-2012 09:42:49 ]
De meeste Japanners zijn buitengewoon vriendelijk en mijden confrontatie. Soms vraag ik me af of dat de enige reden is waarom ik hier nog steeds werk: niemand durft mij te ontslaan. Ondertussen werk ik al meer dan drie jaar hier, en in al die jaren heeft niemand me gevraagd wat ik doe of wat ik van plan ben om te gaan doen.
Hoe anders is het leven van studenten en postdocs in mijn lab. Ik had een Indiaase postdoc die was gepromoveerd bij een van de betere Japanse universiteiten. Weliswaar had hij maar een (!) wetenschappelijk artikel geschreven, maar hij sprak vloeiend Engels. Helaas erg theoretisch geschoold, dus had ik hem een heel theoretisch project toevertrouwd. Hij bakte er heeeelemaal niks van. Het artikel dat ik 'm gevraagd had te schrijven barstte van de spelfouten, die hij na veel aandringen niet kon verbeteren. Hij kon niet beter. Tekeningen in paint die er niet uit zagen... Daarnaast had hij het ene excuus na het andere om iets niet te snappen of niet te doen. Zo'n kenniknie en wittiknie houding, daar hebben wij in Eindhoven een bloedhekel aan, dus na een week had ik 'm al willen ontslaan. Goed fatsoen en een contract stonden in de weg, dus bleef ik maar pushen om de kwaliteit van het artikel te verbeteren. Uiteindelijk werd hij daar zo moe van, dat hij bij een collega aanklopte om daar verder te gaan postdokken. Zo lang ik er financieel niet voor op hoef te draaien, vind ik het prima.
Wat blijft er over: 2 prima PhD studenten, 2 zeer middelmatige MS studenten en 2 hele groene 4e jaars BS studenten. De 2 MS studenten staan model voor al onze studenten: op zich is het talent wel aanwezig, maar ze zijn aardslui. Als instituut vragen wij veel te weinig van onze studenten. Het was heel typerend dat ik voor een belangrijke conferentie voor drie man aan het werken was (16 uur per dag, twee weken lang + weekends), terwijl de twee studenten op vakantie waren. Nou snap ik best dat iedereen vakantie verdient, maar kan de planning iets beter worden afgestemd? En als ik op vakantie ben, dan zitten ze lekker thuis.
Als Nederlander / halve Amerikaan ben ik veel vrijheid gewend, waarbij ik zelf de lat zo hoog mogelijk leg, en niet zo blij ben met iedereen die de lat nog hoger (of lager) probeert te leggen. Blijkbaar geldt dat niet voor iedereen.
Het gevolg is nu dat ze iedere dag om 5 uur mogen komen uitleggen wat ze vandaag gedaan hebben, en wat ze morgen gaan doen.
Ik lijk wel een kleuterleidster.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 21-05-2012 09:42:49 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Japanse kappers zijn super. Goed en snel. En schreeuwen he, soms vlak bij je oor, als er een klant binnenkomt of weggaat. Het blijven avonturen.quote:
Ohja ik heb echt twee maanden niet naar de kapper durven gaan. Overigens ongegrond want de kappers in Japan zijn prettiger dan hier (massage van een chick erbij, score). Alleen wel wat ongemakkelijk. Sukoshi dake kitte o kudasai (of zoiets, alweer bijna vijf jaar geleden, pff), en dan krijg je tien vragende volzinnen terug. Uh... Daijobu des? En dan maar schietgebedjes doen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Heb je eigenlijk ook een idee waarom ze zo lui zijn? Zelf twijfel ik of het is omdat je scholieren/studententijd daar nog meer dan hier een soort Rumspringa is, waar je het er nog maar flink van moet nemen voordat je een mindless drone sarariman wordt, of dat het breder gewoon de Japanse cultuur is waar lang aanwezig zijn belangrijker is dan ook daadwerkelijk wat uitvoeren. Maar het is misschien makkelijk roepen van de zijlijn. Karoshi zal toch ook wel ergens vandaan komen.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Ik heb het er met collega's over gehad.quote:
Heb je eigenlijk ook een idee waarom ze zo lui zijn? Zelf twijfel ik of het is omdat je scholieren/studententijd daar nog meer dan hier een soort Rumspringa is, waar je het er nog maar flink van moet nemen voordat je een mindless drone sarariman wordt, of dat het breder gewoon de Japanse cultuur is waar lang aanwezig zijn belangrijker is dan ook daadwerkelijk wat uitvoeren. Maar het is misschien makkelijk roepen van de zijlijn. Karoshi zal toch ook wel ergens vandaan komen.
Er is al jaren een cultuuromslag gaande. De 40ers tot 70-jarigen hebben dit land groot gemaakt, maar hebben daar wel offers voor gegeven. Lange dagen, hard werken, veel gebroken gezinnen. De jongere generatie wil geen problemen, is blij met een klein inkomen en een flutbaan. Er is geen ambitie meer.
Ergens is het ook niet zo gek. De oudere generatie hebben de touwtjes nog stevig in handen. Als je bij ons binnenloopt, dan lijkt het wel een bejaardentehuis. Er lopen veel ouwe knarren rond die niet van ophouden weten. Daarnaast worden jongeren niet vet betaald.
Japanners zijn ook net schapen. Wij hebben enorm veel moeite om PhD studenten te werven. In andere labs is dat ook een probleem, maar bij ons is er nog nooit (!) een Japanse PhD student begonnen, terwijl we toch zo'n 30 MS studenten hebben. Dat heeft deels met het gebrek aan ambitie te maken, maar ook met het passen of niet passen binnen een cultuur. Risicomijdend gedrag.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
IRRASHAIMASE!!!!quote:
[..]
Japanse kappers zijn super. Goed en snel. En schreeuwen he, soms vlak bij je oor, als er een klant binnenkomt of weggaat. Het blijven avonturen.
In het begin begreep ik daar geen reet van bij die Japanse tenten hier in Sydney. Maakte er op een gegeven moment met mijn huisgenoot een sport van om een of ander vergelijkbaar geluid (MASEMASE) terug te schreeuwen
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
Al meer bekend over je plannen in Juli voor Japan, star_gazer? Drink je (Japanse) whiskey?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
De OECD heeft vandaag hun nieuwste "better life index" gepubliceerd. Eén ding viel me daarin op voor wat betreft Japan:
"People in Japan work 1 733 hours a year, less than most people in the OECD who work 1 749 hours on average."
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 22-05-2012 12:24:11 ]
"People in Japan work 1 733 hours a year, less than most people in the OECD who work 1 749 hours on average."
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 22-05-2012 12:24:11 ]
Hoe zit het met visa? Kan ik als Nederlander zonder visa als toerist de grens over?
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
Je krijgt bij aankomst een toeristenvisum voor 3 maanden als het goed is.quote:Op zondag 27 mei 2012 16:24 schreef star_gazer het volgende:
Hoe zit het met visa? Kan ik als Nederlander zonder visa als toerist de grens over?
Vandaag de vluchten geboekt. Het gaat door. Van 14 t/m 29 Juli big in Japan
Ga in Osaka 2 nachten in zo'n capsule ding slapen
Wat een bazendingen zijn dat, dat MOET ik ervaren Ik kan daar met mijn 1m74 nog wel in, maar ik ga samen met een vriend van 1m96. Ik zie het al helemaal voor me; die gast ligt helemaal opgevouwen
Ga in Osaka 2 nachten in zo'n capsule ding slapen
Wat een bazendingen zijn dat, dat MOET ik ervaren Ik kan daar met mijn 1m74 nog wel in, maar ik ga samen met een vriend van 1m96. Ik zie het al helemaal voor me; die gast ligt helemaal opgevouwen 
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
An Idiot Abroadquote:Op zondag 27 mei 2012 16:52 schreef star_gazer het volgende:
Vandaag de vluchten geboekt. Het gaat door. Van 14 t/m 29 Juli big in Japan
Ga in Osaka 2 nachten in zo'n capsule ding slapen
[ afbeelding ]
quote:
Moah, ik woon al abroad. Maargoed, ik woon in een culturele woestijn, dus zal wel ff lachen zijn ja
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
KAA meet in Tokyo?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik ben er de 24e 's avonds t/m de 29e 's middags (in Juli)quote:
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
Kadootjescultuur
Met het aanstaande bezoek van star_gazer aan Tokyo in het achterhoofd is het misschien goed te wijzen op de kadootjescultuur in Japan.
Als niet-Japanner ben ik trouwens allergisch voor kadootjes.
Als je ergens op bezoek gaat, dan neem je een kadootje mee. Zo zijn we thuis ook tot op zekere hoogte opgevoed, maar Japanners leggen de lat wel erg hoog, en nemen bij bijna ieder bezoek een kadootje mee. Of als ze even weg zijn geweest, op vakantie bijvoorbeeld, dan kunnen ze niet terugkomen zonder een kadootje mee te nemen.
Dit kan tot pijnlijke misverstanden leiden. Na een zakenreis of vakantie ben ik al een paar keer "vergeten" om een kadootje mee te nemen voor de secretaresse, voor mijn collega's en voor alle studenten. Dat werd geinterpreteerd als dat ik geen waardering zou hebben voor de samenwerking. Had er niks mee te maken, ik was gewoon te lui om naar kadootjes op zoek te gaan. Het gaat meestal om helemaal niks, een doos bonbons of iets anders om te snoepen telt als een kadootje. Iedere student een snoepje en iedereen is tevreden. Je ziet ook dat vliegvelden waar veel Japanners komen daar ook op zijn ingesteld - daar liggen de net wat grotere dozen met chocolaatjes of koekjes waarvan een hele groep kan meegenieten.
Wij hebben wel eens (oudere) proefpersonen waarop we oogmetingen doen. Dan kan het wel eens gebeuren dat zo'n oudere proefpersoon een kadootjes voor ons meeneemt. Dat voelt dan wel lullig, vooral als we de proefpersoon met een kleine vergoeding afschepen.
Hoe belangrijker het bezoek, hoe extravaganter het cadeau. Als een Japanner heel graag met je wil praten, of heel graag bij je op bezoek wil komen, dan kun je wel eens voor verrassingen komen te staan. Ik heb gehoord van Japanners die naar wetenschappers in de VS gingen, en cadeaus van een paar honderd euro meenamen. Het voordeel voor de Japanners is dan wel weer dat de kans dat de Amerikanen naar Japan komen, een stuk kleiner is geworden.
Met het aanstaande bezoek van star_gazer aan Tokyo in het achterhoofd is het misschien goed te wijzen op de kadootjescultuur in Japan.
Als niet-Japanner ben ik trouwens allergisch voor kadootjes.Als je ergens op bezoek gaat, dan neem je een kadootje mee. Zo zijn we thuis ook tot op zekere hoogte opgevoed, maar Japanners leggen de lat wel erg hoog, en nemen bij bijna ieder bezoek een kadootje mee. Of als ze even weg zijn geweest, op vakantie bijvoorbeeld, dan kunnen ze niet terugkomen zonder een kadootje mee te nemen.
Dit kan tot pijnlijke misverstanden leiden. Na een zakenreis of vakantie ben ik al een paar keer "vergeten" om een kadootje mee te nemen voor de secretaresse, voor mijn collega's en voor alle studenten. Dat werd geinterpreteerd als dat ik geen waardering zou hebben voor de samenwerking. Had er niks mee te maken, ik was gewoon te lui om naar kadootjes op zoek te gaan. Het gaat meestal om helemaal niks, een doos bonbons of iets anders om te snoepen telt als een kadootje. Iedere student een snoepje en iedereen is tevreden. Je ziet ook dat vliegvelden waar veel Japanners komen daar ook op zijn ingesteld - daar liggen de net wat grotere dozen met chocolaatjes of koekjes waarvan een hele groep kan meegenieten.
Wij hebben wel eens (oudere) proefpersonen waarop we oogmetingen doen. Dan kan het wel eens gebeuren dat zo'n oudere proefpersoon een kadootjes voor ons meeneemt. Dat voelt dan wel lullig, vooral als we de proefpersoon met een kleine vergoeding afschepen.
Hoe belangrijker het bezoek, hoe extravaganter het cadeau. Als een Japanner heel graag met je wil praten, of heel graag bij je op bezoek wil komen, dan kun je wel eens voor verrassingen komen te staan. Ik heb gehoord van Japanners die naar wetenschappers in de VS gingen, en cadeaus van een paar honderd euro meenamen. Het voordeel voor de Japanners is dan wel weer dat de kans dat de Amerikanen naar Japan komen, een stuk kleiner is geworden.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Omiyage! Daar heb ik er al een paar van in ontvangst mogen nemen
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
Werk dat zin heeft
Toen ik nog jong en mooi was, eind jaren 90, werkte ik bij Philips. Onder de hoede van een aantal gepromoveerde wetenschappers was het mijn taak om het scheerproces wetenschappelijk in kaart te brengen zodat we het beste scheerapparaat op de markt konden brengen. Een nobel streven, maar of het ooit tot een beter scheerapparaat heeft geleid, is me nog steeds niet duidelijk. In mijn eerste jaar mocht ik ook stage lopen bij een van de Philipsfabrieken. Daar hadden ontwikkelaars een aantal modificaties voor een scheerapparaat bedacht, die ik uit mocht testen. Een eenvoudig testje liet zien welke modificatie voor de beste scheerresultaten zorgde, en die modificatie was uiteindelijk terug te zien in een heus scheerapparaat dat je in de winkel kon kopen. 6 jaar Philips, 1 miniscuul resultaat.
In de VS ben ik nog veel wetenschappelijker te werk gegaan, het doel was immers om een PhD titel te halen, en dat resulteerde in heel veel papier, een zelfgeschreven boekje en 8 jaar werken in hele kleine kantoren en donkere labs voor een bedroevend laag salaris. Het grootste deel van het werk dat ik deed, heeft totaal geen invloed gehad op welk leven dan ook. We deden wel eens metingen op patienten met glaucoom, en een van de patienten vroeg me waar ze het toch aan te danken had dat ze glaucoom had. Ze had haar hele leven gezond geleefd en dan toch zo'n enge oogziekte. Die ziekte staat in je genen geschreven, daar doe je verder weinig aan en ik hoopte dat die boodschap haar gerust zou stellen. Voor de zekerheid vertelde ik erbij dat ik geen dokter was; voor je het weet heb je een rechtzaak aan je broek. Maar toen ze vertrok had ik wel het gevoel dat er iemand een ietsiepietsie beter geworden was van mijn werk. 8 jaar VS, 1 microscopisch resultaat.
In Japan kreeg ik een vrije hand. Ik mocht onderzoeken wat ik wilde, en ik kreeg er zelfs een klein budget voor. Mijn doel was om alle kennis die ik in de VS had opgedaan in een technologie om te zetten die door fabrikanten van oogmeetapparatuur zou worden omarmd. Mijn streven was om scherpere en heldere plaatjes te maken, waardoor oogziekten zo vroeg mogelijk ontdekt konden worden. We zijn nu drie jaar verder, en hebben een apparaat ontwikkeld dat aan bijna alle verwachtingen voldoet. Je zou zo'n apparaat op dieren kunnen testen, maar met mijn vegetarische achtergrond heb ik daar moeite mee, dus wij kiezen voor mensen. Je moet dan een medisch-ethische commissie overtuigen van het nut van je werk, maar daar vochten we ons zonder al te veel moeite doorheen. Bij het testen van de apparatuur zagen we laatst in een jonge student dat zijn oog vol zat met zogenaamde drusen. Als je van mijn generatie bent, dan denk je misschien aan strijders uit Libanon, maar het gaat hier om ophopingen in het netvlies die uiteindelijk tot enge oogziekten zoals maculaire degeneratie kunnen leiden. Die student was ook wat aan de mollige kant, en ook hij vroeg me om advies. Waar had hij die drusen aan te danken? Nou ben ik nog steeds geen dokter, maar ik raadde hem aan om veel groente te eten en veel te bewegen. We zijn nu een maand verder en hij is flink afgevallen. Of het ook effect heeft gehad op de drusen, durf ik niet te zeggen, maar van een gezondere levensstijl is nog nooit iemand minder geworden, of wel? 3 jaar werk, 1 persoon die overgestapt is op een gezondere levensstijl?
Wetenschap vraagt om enorme persoonlijke investeringen, zonder dat er eigenlijk iets tegenover staat. Je kunt jaren aan iets werken, dat uiteindelijk resulteert in een manuscript, maar of er dan iemand ook echt beter van wordt, je weet het niet.
Hoe anders is het met (1 op 1) lesgeven. Ik heb een aantal studenten onder mijn hoede. Een van de MS studenten sprak geen Engels toen hij begon. Hij spreekt nu vloeiend Engels en heeft gisteren voor het eerst lesggegeven (jawel, in het Engels). Aan niets kon je zien dat dit de eerste keer was. Alsof hij jaren voor de klas had gestaan (in positieve zin), legde hij de materie uit, en dat was toch wel mooi om te zien! De andere MS student is een grotere uitdaging. Het talent is er wel, maar de motivatie is er niet. Als universiteit doen we ook helemaal niets aan motivatie of aan discipline. Met mijn libertarische achtergrond heb ik 'm het eerste jaar ook volledig aan z'n lot overgelaten. Wie niet horen wil, die mag doof blijven, je hebt er alleen je zelf mee, maar ben sinds kort overgeschakeld op wie niet horen wil, moet maar voelen. Ergens is een lampje gaan branden dat ik ook een verantwoordelijkheid t.o.v. de studenten heb, en dat ze hier niet met een diploma de deur uit gaan, zonder dat ze ook daadwerkelijk goede ingenieurs zijn. Het is ongelofelijk wat je iedere dag aan excuses en smoesjes te horen krijgt als mensen ergens geen zin in hebben, maar ik heb ook wel eens geen zin en als dat geen zin hebben leidt tot het mogelijk verlies van een baan (of het nooit vinden van een baan), dan zul je maar zin moeten maken.
17 jaar onderzoek, en het belangrijkste wat ik geleerd heb, is dat het libertarisme onzinnige spielerei is. Ik ben een knorrige conservatief geworden.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 08-06-2012 06:13:14 ]
Toen ik nog jong en mooi was, eind jaren 90, werkte ik bij Philips. Onder de hoede van een aantal gepromoveerde wetenschappers was het mijn taak om het scheerproces wetenschappelijk in kaart te brengen zodat we het beste scheerapparaat op de markt konden brengen. Een nobel streven, maar of het ooit tot een beter scheerapparaat heeft geleid, is me nog steeds niet duidelijk. In mijn eerste jaar mocht ik ook stage lopen bij een van de Philipsfabrieken. Daar hadden ontwikkelaars een aantal modificaties voor een scheerapparaat bedacht, die ik uit mocht testen. Een eenvoudig testje liet zien welke modificatie voor de beste scheerresultaten zorgde, en die modificatie was uiteindelijk terug te zien in een heus scheerapparaat dat je in de winkel kon kopen. 6 jaar Philips, 1 miniscuul resultaat.
In de VS ben ik nog veel wetenschappelijker te werk gegaan, het doel was immers om een PhD titel te halen, en dat resulteerde in heel veel papier, een zelfgeschreven boekje en 8 jaar werken in hele kleine kantoren en donkere labs voor een bedroevend laag salaris. Het grootste deel van het werk dat ik deed, heeft totaal geen invloed gehad op welk leven dan ook. We deden wel eens metingen op patienten met glaucoom, en een van de patienten vroeg me waar ze het toch aan te danken had dat ze glaucoom had. Ze had haar hele leven gezond geleefd en dan toch zo'n enge oogziekte. Die ziekte staat in je genen geschreven, daar doe je verder weinig aan en ik hoopte dat die boodschap haar gerust zou stellen. Voor de zekerheid vertelde ik erbij dat ik geen dokter was; voor je het weet heb je een rechtzaak aan je broek. Maar toen ze vertrok had ik wel het gevoel dat er iemand een ietsiepietsie beter geworden was van mijn werk. 8 jaar VS, 1 microscopisch resultaat.
In Japan kreeg ik een vrije hand. Ik mocht onderzoeken wat ik wilde, en ik kreeg er zelfs een klein budget voor. Mijn doel was om alle kennis die ik in de VS had opgedaan in een technologie om te zetten die door fabrikanten van oogmeetapparatuur zou worden omarmd. Mijn streven was om scherpere en heldere plaatjes te maken, waardoor oogziekten zo vroeg mogelijk ontdekt konden worden. We zijn nu drie jaar verder, en hebben een apparaat ontwikkeld dat aan bijna alle verwachtingen voldoet. Je zou zo'n apparaat op dieren kunnen testen, maar met mijn vegetarische achtergrond heb ik daar moeite mee, dus wij kiezen voor mensen. Je moet dan een medisch-ethische commissie overtuigen van het nut van je werk, maar daar vochten we ons zonder al te veel moeite doorheen. Bij het testen van de apparatuur zagen we laatst in een jonge student dat zijn oog vol zat met zogenaamde drusen. Als je van mijn generatie bent, dan denk je misschien aan strijders uit Libanon, maar het gaat hier om ophopingen in het netvlies die uiteindelijk tot enge oogziekten zoals maculaire degeneratie kunnen leiden. Die student was ook wat aan de mollige kant, en ook hij vroeg me om advies. Waar had hij die drusen aan te danken? Nou ben ik nog steeds geen dokter, maar ik raadde hem aan om veel groente te eten en veel te bewegen. We zijn nu een maand verder en hij is flink afgevallen. Of het ook effect heeft gehad op de drusen, durf ik niet te zeggen, maar van een gezondere levensstijl is nog nooit iemand minder geworden, of wel? 3 jaar werk, 1 persoon die overgestapt is op een gezondere levensstijl?
Wetenschap vraagt om enorme persoonlijke investeringen, zonder dat er eigenlijk iets tegenover staat. Je kunt jaren aan iets werken, dat uiteindelijk resulteert in een manuscript, maar of er dan iemand ook echt beter van wordt, je weet het niet.
Hoe anders is het met (1 op 1) lesgeven. Ik heb een aantal studenten onder mijn hoede. Een van de MS studenten sprak geen Engels toen hij begon. Hij spreekt nu vloeiend Engels en heeft gisteren voor het eerst lesggegeven (jawel, in het Engels). Aan niets kon je zien dat dit de eerste keer was. Alsof hij jaren voor de klas had gestaan (in positieve zin), legde hij de materie uit, en dat was toch wel mooi om te zien! De andere MS student is een grotere uitdaging. Het talent is er wel, maar de motivatie is er niet. Als universiteit doen we ook helemaal niets aan motivatie of aan discipline. Met mijn libertarische achtergrond heb ik 'm het eerste jaar ook volledig aan z'n lot overgelaten. Wie niet horen wil, die mag doof blijven, je hebt er alleen je zelf mee, maar ben sinds kort overgeschakeld op wie niet horen wil, moet maar voelen. Ergens is een lampje gaan branden dat ik ook een verantwoordelijkheid t.o.v. de studenten heb, en dat ze hier niet met een diploma de deur uit gaan, zonder dat ze ook daadwerkelijk goede ingenieurs zijn. Het is ongelofelijk wat je iedere dag aan excuses en smoesjes te horen krijgt als mensen ergens geen zin in hebben, maar ik heb ook wel eens geen zin en als dat geen zin hebben leidt tot het mogelijk verlies van een baan (of het nooit vinden van een baan), dan zul je maar zin moeten maken.
17 jaar onderzoek, en het belangrijkste wat ik geleerd heb, is dat het libertarisme onzinnige spielerei is. Ik ben een knorrige conservatief geworden.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 08-06-2012 06:13:14 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Uit een ander topic en helaas zonder bron, desalniettemin wel leuk. Wellicht is dit het resultaat van de verichtte arbeid bij Philips
I killed. But I didn't just kill fifty, I didn't kill a hundred. I killed TEN thousand! And I was good at it. It wasn't for vengeance, it wasn't for greed. It was because...I liked it
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Dat is voor zo ver ik kan zien van nog voor mijn tijd. De stoppeltjes die door een scheerapparaat worden achtergelaten zijn idd net kwastjes, die niet zo gemakkelijk de huid ingroeien. Ze staan ook vaak net iets boven het maaiveld. Bij een scheermes krijg je hele scherpe punten die korter zijn afgeschoren, waardoor die veel gemakkelijker in kunnen groeien. Een reden om een scheerapparaat te gebruiken, maar ik scheer toch liever met een mes.quote:
[ afbeelding ]
Uit een ander topic en helaas zonder bron, desalniettemin wel leuk. Wellicht is dit het resultaat van de verichtte arbeid bij Philips
Het was trouwens erg leuk onderzoek, en een kleine verbetering in een scheerapparaat kan miljoenen mensen plezieren. Ik heb ook nog eens aan strijkijzers gewerkt. Een beetje strijker strijkt al gauw een uur per week, en als je dat met 10% in kunt korten door een beter strijkproces, kun je op jaar+wereldbasis miljoenen uren aan werk besparen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Aah, zo heb ik er nooit tegenaan gekeken !quote:
[..]
Ik heb ook nog eens aan strijkijzers gewerkt. Een beetje strijker strijkt al gauw een uur per week, en als je dat met 10% in kunt korten door een beter strijkproces, kun je op jaar+wereldbasis miljoenen uren aan werk besparen.
Goed argument om de duurdere/betere stoomstrijkbout te kopen
Werkt makkeIijk-ker
en dus sneller klaar .
/ van Philips
Het strijkijzeronderzoek was eigenlijk nog leuker dan het scheeronderzoek. Heb je je bijvoorbeeld wel eens afgevraagd hoe vochtig de lucht uit een stoomstrijkijzer is? Zo'n strijkbout is erg heet, waardoor de stoom uit zo'n apparaat onderverzadigd is. De relatieve vochtigheid is veel lager dan in een woestijn. Niet vochtig dus.quote:
[..]
Aah, zo heb ik er nooit tegenaan gekeken !
Goed argument om de duurdere/betere stoomstrijkbout te kopen
Werkt makkeIijk-ker
en dus sneller klaar .
/ van Philips
De te strijken kleding daarentegen is relatief koel, waardoor al die waterdamp uit de strijkbout meteen neerslaat (condenseert) op kleding, wat voor een supersnelle opwarming zorgt. Opwarming is prima, maar meer vocht is nog beter. Het beste strijk je daarom door kleding vers van de waslijn die net niet droog is te strijken. Dat er nog net genoeg vocht in zit om alle vezeltjes in de juiste stand te fixeren met de strijkbout.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Kijk, hier hebben we wat aanquote:
[..]
Het strijkijzeronderzoek was eigenlijk nog leuker dan het scheeronderzoek. Heb je je bijvoorbeeld wel eens afgevraagd hoe vochtig de lucht uit een stoomstrijkijzer is? Zo'n strijkbout is erg heet, waardoor de stoom uit zo'n apparaat onderverzadigd is. De relatieve vochtigheid is veel lager dan in een woestijn. Niet vochtig dus.
De te strijken kleding daarentegen is relatief koel, waardoor al die waterdamp uit de strijkbout meteen neerslaat (condenseert) op kleding, wat voor een supersnelle opwarming zorgt. Opwarming is prima, maar meer vocht is nog beter. Het beste strijk je daarom door kleding vers van de waslijn die net niet droog is te strijken. Dat er nog net genoeg vocht in zit om alle vezeltjes in de juiste stand te fixeren met de strijkbout.
Vind het altijd wel leuk om te zien hoe die zogenaamd 'nutteloze' wetenschap zich uiteindelijk vertaalt in alledaagse toepassingen
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
Precies.quote:Op zaterdag 9 juni 2012 07:58 schreef star_gazer het volgende:
[..]
Kijk, hier hebben we wat aan
Vind het altijd wel leuk om te zien hoe die zogenaamd 'nutteloze' wetenschap zich uiteindelijk vertaalt in alledaagse toepassingen
/ strijken is Zennnn en dan blijkt erover te worden nagedacht - op
Wetenschappelijk nivo
Zomerse taferelen
Als je bij ons in de buurt een nieuwbouwhuis koopt, dan koop je vooral een zo groot mogelijk huis maar geen tuin. Het zijn vrijstaande huizen met vaak niet meer dan een paar centimeter ruimte tussen huis en straat of tussen huis en buurhuis. Er staan ook wel oudere huizen die wel een tuin hebben, maar ik heb nog nooit een Japanner of een Japanse familie in de tuin zien zitten. Japanners gaan oveigens wel graag naar het park, waar je ook veel kinderen ziet spelen. Waarom dan niet in eigen tuin?
Japanners zijn er een meester in om de kleine ruimtes die overblijven op te vullen met potten en bloembakken. Maar voor veel mensen is dat niet genoeg, waardoor hun tuintjes via een difuus proces in de straat terecht komen. In de straat voor de universiteit staan sakura bomen, en bijna ieder perkje waarin zo'n boom staat is veranderd in een minituintje vol met bloemen en planten dat liefdevol wordt bijgehouden door buurtbewoners. Een oudere man in de buurt heeft zo'n 10 aquaria (met planten en vissen) in z'n carport staan. Watertuin. Het kan in Japan.
Zomers zijn bloedheet, en Japanners reageren heel verschillend op de zon. Je ziet studenten en kinderen die al na een paar dagen lente bruin verbrand zijn. Maar er zijn ook bijvoorbeeld veel (oudere) vrouwen die superallergisch voor de zon zijn. Als ik naar de universiteit wandel, dan kan het wel eens gebeuren dat bijna iedere persoon die ik tegenkom van top tot teen ingepakt is tegen de zon (deze week dus). Met een parasol als finishing touch. En zo'n enorme plastic visor tegen het zonlicht. Of groepjes oudere vrouwen, die met z'n allen aan het wandelen zijn, allemaal met parasol. Daar kan ik zo van genieten, het is zo anders en toch past het wel.
Het is nu gelukkig nog niet zo warm, maar dat zal de komende weken toch wel veranderen. Ik heb er nog steeds moeite mee, maar de beste manier om met de hitte om te gaan, schijnt om een handoek om je nek te draaien. Veel Japanse mannen, met name gemeentewerkers in de straat of tuinmannen, zie je in de zomer met zo'n handdoek rondlopen. Volgens een van onze Finse studenten werkt het geweldig, maar ik ben er nog niet over uit. Ik hoop dat het zwembad van onze universiteit dit jaar beter is onderhouden dan afgelopen jaar. Vorig jaar zat er geen chloor in het bad, waardoor we binnen een paar dagen in een groen soepje aan het zwemmen waren. Afgelopen week toen we er 's avonds langsliepen, hoorden we kikkergekwaak, dus of er moet nog heel wat gebeuren voordat het zwembad klaar is, of het is nog erger dan het afgelopen jaar. Ben bang dat het ook deze zomer afzien wordt; alle kerncentrales staan uit, en de electriciteitskosten zijn hoog. Veel winkels en restaurants hebben daarop hun verlichting al aangepast, en ik neem aan dat ze nog spaarzamer met airconditioning worden deze zomer.
Maar nu eerst Nederland-Denemarken!
Als je bij ons in de buurt een nieuwbouwhuis koopt, dan koop je vooral een zo groot mogelijk huis maar geen tuin. Het zijn vrijstaande huizen met vaak niet meer dan een paar centimeter ruimte tussen huis en straat of tussen huis en buurhuis. Er staan ook wel oudere huizen die wel een tuin hebben, maar ik heb nog nooit een Japanner of een Japanse familie in de tuin zien zitten. Japanners gaan oveigens wel graag naar het park, waar je ook veel kinderen ziet spelen. Waarom dan niet in eigen tuin?
Japanners zijn er een meester in om de kleine ruimtes die overblijven op te vullen met potten en bloembakken. Maar voor veel mensen is dat niet genoeg, waardoor hun tuintjes via een difuus proces in de straat terecht komen. In de straat voor de universiteit staan sakura bomen, en bijna ieder perkje waarin zo'n boom staat is veranderd in een minituintje vol met bloemen en planten dat liefdevol wordt bijgehouden door buurtbewoners. Een oudere man in de buurt heeft zo'n 10 aquaria (met planten en vissen) in z'n carport staan. Watertuin. Het kan in Japan.
Zomers zijn bloedheet, en Japanners reageren heel verschillend op de zon. Je ziet studenten en kinderen die al na een paar dagen lente bruin verbrand zijn. Maar er zijn ook bijvoorbeeld veel (oudere) vrouwen die superallergisch voor de zon zijn. Als ik naar de universiteit wandel, dan kan het wel eens gebeuren dat bijna iedere persoon die ik tegenkom van top tot teen ingepakt is tegen de zon (deze week dus). Met een parasol als finishing touch. En zo'n enorme plastic visor tegen het zonlicht. Of groepjes oudere vrouwen, die met z'n allen aan het wandelen zijn, allemaal met parasol. Daar kan ik zo van genieten, het is zo anders en toch past het wel.
Het is nu gelukkig nog niet zo warm, maar dat zal de komende weken toch wel veranderen. Ik heb er nog steeds moeite mee, maar de beste manier om met de hitte om te gaan, schijnt om een handoek om je nek te draaien. Veel Japanse mannen, met name gemeentewerkers in de straat of tuinmannen, zie je in de zomer met zo'n handdoek rondlopen. Volgens een van onze Finse studenten werkt het geweldig, maar ik ben er nog niet over uit. Ik hoop dat het zwembad van onze universiteit dit jaar beter is onderhouden dan afgelopen jaar. Vorig jaar zat er geen chloor in het bad, waardoor we binnen een paar dagen in een groen soepje aan het zwemmen waren. Afgelopen week toen we er 's avonds langsliepen, hoorden we kikkergekwaak, dus of er moet nog heel wat gebeuren voordat het zwembad klaar is, of het is nog erger dan het afgelopen jaar. Ben bang dat het ook deze zomer afzien wordt; alle kerncentrales staan uit, en de electriciteitskosten zijn hoog. Veel winkels en restaurants hebben daarop hun verlichting al aangepast, en ik neem aan dat ze nog spaarzamer met airconditioning worden deze zomer.
Maar nu eerst Nederland-Denemarken!
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Zomer in Japan was wel enigszins afzien de eerste paar weken.. daarna wende ik er wel aan maar het was zeker niet altijd gemakkelijk. Het was vooral hopen op regen, dan is het een paar dagen "koel".
Wat betreft die parasols vond ik ook wel briljant. Ik had me nooit eerder gerealiseerd dat je ze ook als zonne afweer kon gebruiken.. en dat het zelfs verkoelend werkte.. na het zelf ondervonden te hebben was ik gelijk overstag.
Verder vond ik het wonderbaarlijk dat maar weinig mensen met zonnebril oplopen. Vooral toen ik in disney tokyo was en de zon erg laag stond.. mensen liepen gewoon blindelings richting de zon alsof het hun niets deed. Ondertussen had ik beide handen voor me om het te verdraaglijk te maken.
De handdoek truuk had ik nog niet eerder gehoord, maar het is wel vrij standaard dat je overal je handen schoon kan maken.
Ik krijg al kriebels om weer eens te gaan!
Wat betreft die parasols vond ik ook wel briljant. Ik had me nooit eerder gerealiseerd dat je ze ook als zonne afweer kon gebruiken.. en dat het zelfs verkoelend werkte.. na het zelf ondervonden te hebben was ik gelijk overstag.
Verder vond ik het wonderbaarlijk dat maar weinig mensen met zonnebril oplopen. Vooral toen ik in disney tokyo was en de zon erg laag stond.. mensen liepen gewoon blindelings richting de zon alsof het hun niets deed. Ondertussen had ik beide handen voor me om het te verdraaglijk te maken.
De handdoek truuk had ik nog niet eerder gehoord, maar het is wel vrij standaard dat je overal je handen schoon kan maken.
Ik krijg al kriebels om weer eens te gaan!
Japanse Tokkies
Die bestaan niet. Althans, in de meer dan drie jaar die ik nu in Japan heb doorgebracht, ben ik nog geen enkele asociaal tegengekomen. Wel heb ik een paar hangjongeren in onze mall gezien, of peuters die overal aan gang hangen en soms zie ik wel eens een hele familie die anders gekleed is (fout haar, veel glitter). Dat is het wel. Vervelende mensen zie je niet. Echte zwervers hebben we niet, maar in de mall staat een TV en daar zitten altijd dezelfde mensen naar te kijken. Maakt niet uit hoe laat het is. Meestal wat oudere mensen die niets anders te doen hebben. Maar ze zitten daar, zorgen niet voor overlast. Er zijn natuurlijk veel arme Japanners, maar je kunt in Japan voor heel weinig geld wonen. Mijn echtgenote had een "appartement" dat niet veel groter was dan een gevangeniscel, en zo iets kun je voor zo'n 200 euro per maand huren. Een chinese collega van me heeft een appartement via de universiteit gehuurd dat 70 euro per maand kost. Bij ons in de buurt wonen veel alleenstaande ouderen in zo'n superklein appartement. Ook een paar geestelijk gehandicapten, die heel hard konnichiwaaaaah roepen als ik langsfiets.
Er is armoede, maar dat zorgt niet voor asociale situaties.
Om heel eerlijk te zijn... eigenlijk zijn de meeste buitenlanders (vooral de niet-Aziaten) hier de asocialen. Het valt namelijk niet mee om aan de eisen van de Japanners te voldoen.
De Japanners rondom Tokyo zijn best wel anders dan bijvoorbeeld de Japanners die in en rondom Osaka wonen. De mensen daar, maar ook in Nagoya en Kobe zijn relatief open en het is gemakkelijk om met ze te communiceren. De Japanners bij ons in de buurt en in Tokyo zijn heel erg stijf en gereserveerd; niet zo gemakkelijk te benaderen. Denk aan Duitsers, de oorlogsgeneratie zeg maar, maar dan in het kwadraat. Japan is een land waarin klassen en standen nog steeds aanwezig zijn, en bijvoorbeeld winkelpersoneel staat laag op de klassenladder. Op de universiteit spreek ik niet zo vaak met collega's (de meeste collega's zijn open en vriendelijk, maar ze zijn er niet zo vaak en als ze er zijn hebben ze eigenlijk niks te melden), en als ik al met een Japanner praat, dan is het met winkelpersoneel, waardoor een scheve indruk ontstond. Goh wat een vriendelijke mensen - dat is zeker niet altijd zo. Zo maar een Japanner aanspreken op straat? Niet altijd even gemakkelijk.
In al die jaren dat ik hier woon, ben ik maar een paar keer op straat aangesproken. Het kan gebeuren dat er een groepje scholieren langsfiets, waarvan dan de stoerste "hello!" roept. Om dan weer heel hard weg te fietsen. Er staat een grote virtuele muur tussen de expat en de Japanner.
De leukste spontane gesprekken heb ik gehad met minder bedeelde Japanners. Die hebben schijnbaar meer lak aan de ongeschreven virtuele regels. De twee kerels die een bankstel kwamen brengen, vroegen waar ik vandaan kwam (America?), nee Nederland. Oooohh, K1?? De K1 is een enorm populaire vechtsport, waarin veel Nederlanders meedoen. Dat wist ik gelukkig wel, maar meer ook niet, dus veel hebben we niet kunnen keuvelen, maar het is toch wel leuk om te zien dat een klein landje als Nederland ook in Japan zijn sporen achterlaat. Het komt regelmatig voor dat er spullen bij ons afgeleverd worden, maar de mensen die dat doen zijn net robots. Alles gebeurt volgens een protocol, en een praatje zit er gewoon niet in.
Op een vlucht van de VS naar Japan via Canada kwamen we op een ijskoud Canadees vliegveld terecht, waar ik een trui met grote CANADA letters kocht. Die trui heb ik hier wel eens aan, waardoor mensen denken dat ik uit Canada kom. In de supermarkt werd ik laatst door een oudere man aangesproken, die vroeg of ik uit Canada kwam. Nee Nederland. Aaaah, Geesink! Hij bleek gepensioneerd sportarts te zijn, en veel met judoers gewerkt te hebben. Echt goed communiceren lukt niet, vanwege mijn belabberde Japans en het totale gebrek aan Engels bij de Japanners, maar dit soort ontmoetingen zijn toch wel de krenten in de Japanse pap.
Kortom, zit je verlegen om een praatje, spreek dan de wat minder bedeelde Japanner aan.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 13-06-2012 07:34:48 ]
Die bestaan niet. Althans, in de meer dan drie jaar die ik nu in Japan heb doorgebracht, ben ik nog geen enkele asociaal tegengekomen. Wel heb ik een paar hangjongeren in onze mall gezien, of peuters die overal aan gang hangen en soms zie ik wel eens een hele familie die anders gekleed is (fout haar, veel glitter). Dat is het wel. Vervelende mensen zie je niet. Echte zwervers hebben we niet, maar in de mall staat een TV en daar zitten altijd dezelfde mensen naar te kijken. Maakt niet uit hoe laat het is. Meestal wat oudere mensen die niets anders te doen hebben. Maar ze zitten daar, zorgen niet voor overlast. Er zijn natuurlijk veel arme Japanners, maar je kunt in Japan voor heel weinig geld wonen. Mijn echtgenote had een "appartement" dat niet veel groter was dan een gevangeniscel, en zo iets kun je voor zo'n 200 euro per maand huren. Een chinese collega van me heeft een appartement via de universiteit gehuurd dat 70 euro per maand kost. Bij ons in de buurt wonen veel alleenstaande ouderen in zo'n superklein appartement. Ook een paar geestelijk gehandicapten, die heel hard konnichiwaaaaah roepen als ik langsfiets.
Er is armoede, maar dat zorgt niet voor asociale situaties.
Om heel eerlijk te zijn... eigenlijk zijn de meeste buitenlanders (vooral de niet-Aziaten) hier de asocialen. Het valt namelijk niet mee om aan de eisen van de Japanners te voldoen.
De Japanners rondom Tokyo zijn best wel anders dan bijvoorbeeld de Japanners die in en rondom Osaka wonen. De mensen daar, maar ook in Nagoya en Kobe zijn relatief open en het is gemakkelijk om met ze te communiceren. De Japanners bij ons in de buurt en in Tokyo zijn heel erg stijf en gereserveerd; niet zo gemakkelijk te benaderen. Denk aan Duitsers, de oorlogsgeneratie zeg maar, maar dan in het kwadraat. Japan is een land waarin klassen en standen nog steeds aanwezig zijn, en bijvoorbeeld winkelpersoneel staat laag op de klassenladder. Op de universiteit spreek ik niet zo vaak met collega's (de meeste collega's zijn open en vriendelijk, maar ze zijn er niet zo vaak en als ze er zijn hebben ze eigenlijk niks te melden), en als ik al met een Japanner praat, dan is het met winkelpersoneel, waardoor een scheve indruk ontstond. Goh wat een vriendelijke mensen - dat is zeker niet altijd zo. Zo maar een Japanner aanspreken op straat? Niet altijd even gemakkelijk.
In al die jaren dat ik hier woon, ben ik maar een paar keer op straat aangesproken. Het kan gebeuren dat er een groepje scholieren langsfiets, waarvan dan de stoerste "hello!" roept. Om dan weer heel hard weg te fietsen. Er staat een grote virtuele muur tussen de expat en de Japanner.
De leukste spontane gesprekken heb ik gehad met minder bedeelde Japanners. Die hebben schijnbaar meer lak aan de ongeschreven virtuele regels. De twee kerels die een bankstel kwamen brengen, vroegen waar ik vandaan kwam (America?), nee Nederland. Oooohh, K1?? De K1 is een enorm populaire vechtsport, waarin veel Nederlanders meedoen. Dat wist ik gelukkig wel, maar meer ook niet, dus veel hebben we niet kunnen keuvelen, maar het is toch wel leuk om te zien dat een klein landje als Nederland ook in Japan zijn sporen achterlaat. Het komt regelmatig voor dat er spullen bij ons afgeleverd worden, maar de mensen die dat doen zijn net robots. Alles gebeurt volgens een protocol, en een praatje zit er gewoon niet in.
Op een vlucht van de VS naar Japan via Canada kwamen we op een ijskoud Canadees vliegveld terecht, waar ik een trui met grote CANADA letters kocht. Die trui heb ik hier wel eens aan, waardoor mensen denken dat ik uit Canada kom. In de supermarkt werd ik laatst door een oudere man aangesproken, die vroeg of ik uit Canada kwam. Nee Nederland. Aaaah, Geesink! Hij bleek gepensioneerd sportarts te zijn, en veel met judoers gewerkt te hebben. Echt goed communiceren lukt niet, vanwege mijn belabberde Japans en het totale gebrek aan Engels bij de Japanners, maar dit soort ontmoetingen zijn toch wel de krenten in de Japanse pap.
Kortom, zit je verlegen om een praatje, spreek dan de wat minder bedeelde Japanner aan.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 13-06-2012 07:34:48 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
De Japanners hebben daar een speciaal truukje voor, ze knijpen gewoon hun ogen dicht tot er nog maar een klein spleetje openblijft.quote:
Zomer in Japan was wel enigszins afzien de eerste paar weken.. daarna wende ik er wel aan maar het was zeker niet altijd gemakkelijk. Het was vooral hopen op regen, dan is het een paar dagen "koel".
Wat betreft die parasols vond ik ook wel briljant. Ik had me nooit eerder gerealiseerd dat je ze ook als zonne afweer kon gebruiken.. en dat het zelfs verkoelend werkte.. na het zelf ondervonden te hebben was ik gelijk overstag.
Verder vond ik het wonderbaarlijk dat maar weinig mensen met zonnebril oplopen. Vooral toen ik in disney tokyo was en de zon erg laag stond.. mensen liepen gewoon blindelings richting de zon alsof het hun niets deed. Ondertussen had ik beide handen voor me om het te verdraaglijk te maken.
De handdoek truuk had ik nog niet eerder gehoord, maar het is wel vrij standaard dat je overal je handen schoon kan maken.
Ik krijg al kriebels om weer eens te gaan!
Bedankt voor je verhalen, lees ze steeds weer met veel plezier. Wat ik aan dit verhaal wel apart vind, is dat de Japanners die ik ontmoet heb die tijdelijk in het buitenland werken, juist heel open en communicatief zijn. De grootste lol in Afrika heb ik ongeveer met Japanners gehad die als planoloog en dergelijke daar een half jaar of een jaar werkten... Met twee ervan heb ik nog steeds contact.quote:
Wat zou hier een verklaring voor zijn? Zijn het juist deze 'open' Japanners die naar het buitenland gaan? Of de Japanners die aardig engels spreken?
Japanners in het buitenland zijn anders dan Japanners in Japan. In Japan bestaat de term "ordinair" eigenlijk niet, maar in Guam heb ik veel ordinaire Japanse vrouwen gezien. Betekent niet dat alle Japanners het buitenland misbruiken om onaangepast te doen - men is wat opener in het buitenland (als ze Engels spreken). De druk om je aan te passen aan de rest is er niet. En zoals ik al eerder schreef, Japanners uit bepaalde delen van Japan zijn stijver dan andere Japanners.quote:
[..]
Bedankt voor je verhalen, lees ze steeds weer met veel plezier. Wat ik aan dit verhaal wel apart vind, is dat de Japanners die ik ontmoet heb die tijdelijk in het buitenland werken, juist heel open en communicatief zijn. De grootste lol in Afrika heb ik ongeveer met Japanners gehad die als planoloog en dergelijke daar een half jaar of een jaar werkten... Met twee ervan heb ik nog steeds contact.
Wat zou hier een verklaring voor zijn? Zijn het juist deze 'open' Japanners die naar het buitenland gaan? Of de Japanners die aardig engels spreken?
Daarnaast moeten Japanners je leren kennen (en andersom). Er zijn een paar studenten hier waarmee ik een goede band heb (met name uit de Fukushima provincie), en waarmee ik goed kan praten. Vorig jaar hadden we een groep studenten die altijd de gangmakers bij een feestje waren. Hele leuke mensen, niet verlegen en erg grappig. Kan me goed voorstellen dat zij het in het buitenland erg naar hun zin zouden hebben. Onze secretaresse heeft ook een paar jaar in Afrika gewerkt en is ook zo. Maar de Japanners die altijd in Japan hebben gewoond en ook voor geen goud weg willen, die kunnen heel erg ontoegankelijk zijn.
Edit:
Wat me ook opvalt is wat voor een aantrekkingskracht Afrika op Japanners heeft. Het zit blijkbaar in Japanners om arme mensen te helpen. Zo schijnen ze ook enorm veel werk in Afghanistan te verzetten.
Niet altijd op een positieve manier hoor. Misschien is het een urban myth, maar na de ramp in Fukushima bleek dat Japanners geen Japanse groenten meer aten. De Japanse regering had toen het idee om Japanse groenten dan maar aan Afrika te schenken, terwijl er 'veilige' groenten uit het buitenland werd geimporteerd. Muv wat spinazie en thee zat het stralingstechnisch wel snor, maar toch blijft het een vreemd idee.
[ Bericht 13% gewijzigd door Lyrebird op 13-06-2012 06:41:06 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Is dat niet overal, het zijn vaak de rijken die mensen minderwaardig aanspreken.quote:
Japanse Tokkies
De leukste spontane gesprekken heb ik gehad met minder bedeelde Japanners. Die hebben schijnbaar meer lak aan de ongeschreven virtuele regels. De twee kerels die een bankstel kwamen brengen, vroegen waar ik vandaan kwam (America?), nee Nederland. Oooohh, K1?? De K1 is een enorm populaire vechtsport, waarin veel Nederlanders meedoen. Dat wist ik gelukkig wel, maar meer ook niet, dus veel hebben we niet kunnen keuvelen, maar het is toch wel leuk om te zien dat een klein landje als Nederland ook in Japan zijn sporen achterlaat. Het komt regelmatig voor dat er spullen bij ons afgeleverd worden, maar de mensen die dat doen zijn net robots. Alles gebeurt volgens een protocol, en een praatje zit er gewoon niet in.
Kortom, zit je verlegen om een praatje, spreek dan de wat minder bedeelde Japanner aan.
De grootste lol heb je vaak met mensen van gewone komaf omdat die dingen veel meer waarderen.
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Misschien laat het zien dat Japanners ook maar mensen zijn.quote:
[..]
Is dat niet overal, het zijn vaak de rijken die mensen minderwaardig aanspreken.
De grootste lol heb je vaak met mensen van gewone komaf omdat die dingen veel meer waarderen.
In de VS was er minder sprake van een taalbarriere, maar daar kun je met iedereen ouwehoeren. Iets wat ik hier wel mis.
Vandaag was het Clean the university campus day. Alle studenten van de universiteit kwamen bij de gymzaal bij elkaar, om daarna met z'n allen naar afval te zoeken. Op straat en in parken zul je zelden troep zien liggen, maar in het Japanse buitengebied zien we regelmatig verpakkingsmateriaal en andere zooi. Onze universiteit ligt midden in de stad en er is zelden een snoeppapiertje te zien, dus ze zullen niet met veel rotzooi terugkomen.
Edit: ik zit uit m'n nek te kletsen, ze komen nu met meerdere zakken per persoon terug! Toegegeven, het zijn maar een paar man/vrouw maar het is een indrukwekkende opbrengst voor een half uurtje zoeken.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Sporten in Japan
In Japan wordt er veel gefietst. Ook hier hebben ze fietspaden die gescheiden zijn van de weg, en Japanners maken er dankbaar gebruik van. Ze doen dat itt de Amerikanen zonder helm. Net als Nederlanders dus. Het Japanse straatbeeld doet dan ook aan Nederland denken, alhoewel de Japanners aan de verkeerde kant van de weg autorijden. Fietsen doen ze aan alle kanten, daar zijn geen regels voor, en het kan dus regelmatig gebeuren dat je na heel hard remmen tegenover een Japanse fietser/fietster staat die van de schrik bekomen sumimasen (sorry) roept. Daar doe ik dan graag aan mee. BTW, dat sumimasen spreek je dus niet als sumimasen uit, maar meer als siimasen.
In Japan wordt veel aan sport gedaan. Scholieren zien we vaak met tennisracket of met voetbalschoenen rondlopen. (anecdote - na een conferentie in de VS werd ik om 4 uur 's ochtends wakker. Het lukte me om tot 6 uur in bed te blijven liggen, waarna ik maar naar het werk ben gegaan. Op weg naar het werk kwam ik een heleboel scholieren tegen die net van hun voetbaltraining afkwamen.
Training om 6 uur 's ochtends? De eerste persoon die ik op het werk tegenkwam, was onze meest luie student. Er begon een kwartje te vallen. Hij leek zo lui, omdat hij iedere ochtend om 6 uur begon 
Een uur later was het stikdonker. 
Ik had me volledig verslapen en was om 6 uur 's avonds naar het werk gegaan.)
Tegenover ons gebouw wordt iedere zomerdag gehonkbald. Honkbal is enorm populair in Japan. Eens per week spelen Japanse bejaarden croquet. Met passie, zo ver dat mogelijk is. Mijn kantoor ligt ook vlak tegenover de gymzaal van onze universiteit, en er wordt op ieder uur van de dag en avond gesport. Volleybal is de meest populaire sport in de gymzaal, gevolgd door basketbal. Ik sport wel eens met onze studenten, en zij vinden basketbal het allerleukst. Voetbal wat minder. Ik badminton eens per week met Cambodjaanse, Chinese, Koreaanse en Japanse studenten van buiten onze school. Van de zomer zwemmen we in het zwembad van de universiteit, en langs het zwembad ligt een sintelbaan, waarop mijn echtgenote en ik twee keer per week hardlopen. Eens per jaar loop ik de halve marathon.
Kortom, mijn situatie hier geeft me een unieke kans om eens goed te kijken hoe Japanners sport beleven.
Wat opvalt is dat het woord team in team sport voorop staat. Het team gaat boven alles. Na het voetbaldebacle in Polen/Oekraine zullen we het er in Nederland over eens zijn dat team voorop zou moeten staan, en in Japan krijg je dat met de paplepel ingegoten. De volleyballers zijn heel vocaal (ik kom zelf uit een volleybalfamilie (maar volleybal zelf niet) en ook Nederlandse volleyballers zijn vocaal, maar de Japanners lijken hun gebrek aan lengte te compenseren met vocaliteit). Iedere aanval gaat gepaard met enorm gejuich en geklap. Japanners maken overigens van iedere sport een teamsport. Als je bijvoorbeeld bij het tennis gaat kijken, dan moedigen de andere tennissers die niet aan het tennissen zijn de tennissers die op de baan staan aan. Daar gaat soms meer energie inzitten dan in het tennissen zelf. Ze hebben hele lastige yells en liedjes die met heel veel passie gezongen of geschreeuwd worden. Van lastige liedjes is het een kleine stap naar nog vele lastigere dansjes. In de gymzaal van de universiteit zijn er hele groepen die zich uitleven op gesynchroniseerde dansjes die met grote groepen uitgevoerd worden. Op ieder moment van de dag kun je Japanse scholieren bij het station van onze stad zien dansen, en op onze universiteit wordt er tot diep in de nacht tussen de gebouwen gedanst.
Voetbal wordt uitermate gedisciplineerd gespeeld. Het team staat voorop, iedereen kent zijn of haar taak en wat er ook gebeurt, je zult de centrale verdediger niet in het strafschopgebied een solo zien maken. Iets wat ik in de VS en in Nederland helaas maar al te vaak heb meegemaakt.
Ondanks de vergrijzing en het abominabele niveau van onze studenten geeft deze kijk op Japanners en sport wel hoop voor de toekomst. Men werkt hier met z'n allen aan een doel. Iedereen doet mee, iedereen is zich van zijn taak bewust en iedereen is plichtsgetrouw.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 23-06-2012 09:10:26 ]
In Japan wordt er veel gefietst. Ook hier hebben ze fietspaden die gescheiden zijn van de weg, en Japanners maken er dankbaar gebruik van. Ze doen dat itt de Amerikanen zonder helm. Net als Nederlanders dus. Het Japanse straatbeeld doet dan ook aan Nederland denken, alhoewel de Japanners aan de verkeerde kant van de weg autorijden. Fietsen doen ze aan alle kanten, daar zijn geen regels voor, en het kan dus regelmatig gebeuren dat je na heel hard remmen tegenover een Japanse fietser/fietster staat die van de schrik bekomen sumimasen (sorry) roept. Daar doe ik dan graag aan mee. BTW, dat sumimasen spreek je dus niet als sumimasen uit, maar meer als siimasen.
In Japan wordt veel aan sport gedaan. Scholieren zien we vaak met tennisracket of met voetbalschoenen rondlopen. (anecdote - na een conferentie in de VS werd ik om 4 uur 's ochtends wakker. Het lukte me om tot 6 uur in bed te blijven liggen, waarna ik maar naar het werk ben gegaan. Op weg naar het werk kwam ik een heleboel scholieren tegen die net van hun voetbaltraining afkwamen.
Training om 6 uur 's ochtends? De eerste persoon die ik op het werk tegenkwam, was onze meest luie student. Er begon een kwartje te vallen. Hij leek zo lui, omdat hij iedere ochtend om 6 uur begon Een uur later was het stikdonker. Ik had me volledig verslapen en was om 6 uur 's avonds naar het werk gegaan.)Tegenover ons gebouw wordt iedere zomerdag gehonkbald. Honkbal is enorm populair in Japan. Eens per week spelen Japanse bejaarden croquet. Met passie, zo ver dat mogelijk is. Mijn kantoor ligt ook vlak tegenover de gymzaal van onze universiteit, en er wordt op ieder uur van de dag en avond gesport. Volleybal is de meest populaire sport in de gymzaal, gevolgd door basketbal. Ik sport wel eens met onze studenten, en zij vinden basketbal het allerleukst. Voetbal wat minder. Ik badminton eens per week met Cambodjaanse, Chinese, Koreaanse en Japanse studenten van buiten onze school. Van de zomer zwemmen we in het zwembad van de universiteit, en langs het zwembad ligt een sintelbaan, waarop mijn echtgenote en ik twee keer per week hardlopen. Eens per jaar loop ik de halve marathon.
Kortom, mijn situatie hier geeft me een unieke kans om eens goed te kijken hoe Japanners sport beleven.
Wat opvalt is dat het woord team in team sport voorop staat. Het team gaat boven alles. Na het voetbaldebacle in Polen/Oekraine zullen we het er in Nederland over eens zijn dat team voorop zou moeten staan, en in Japan krijg je dat met de paplepel ingegoten. De volleyballers zijn heel vocaal (ik kom zelf uit een volleybalfamilie (maar volleybal zelf niet) en ook Nederlandse volleyballers zijn vocaal, maar de Japanners lijken hun gebrek aan lengte te compenseren met vocaliteit). Iedere aanval gaat gepaard met enorm gejuich en geklap. Japanners maken overigens van iedere sport een teamsport. Als je bijvoorbeeld bij het tennis gaat kijken, dan moedigen de andere tennissers die niet aan het tennissen zijn de tennissers die op de baan staan aan. Daar gaat soms meer energie inzitten dan in het tennissen zelf. Ze hebben hele lastige yells en liedjes die met heel veel passie gezongen of geschreeuwd worden. Van lastige liedjes is het een kleine stap naar nog vele lastigere dansjes. In de gymzaal van de universiteit zijn er hele groepen die zich uitleven op gesynchroniseerde dansjes die met grote groepen uitgevoerd worden. Op ieder moment van de dag kun je Japanse scholieren bij het station van onze stad zien dansen, en op onze universiteit wordt er tot diep in de nacht tussen de gebouwen gedanst.
Voetbal wordt uitermate gedisciplineerd gespeeld. Het team staat voorop, iedereen kent zijn of haar taak en wat er ook gebeurt, je zult de centrale verdediger niet in het strafschopgebied een solo zien maken. Iets wat ik in de VS en in Nederland helaas maar al te vaak heb meegemaakt.
Ondanks de vergrijzing en het abominabele niveau van onze studenten geeft deze kijk op Japanners en sport wel hoop voor de toekomst. Men werkt hier met z'n allen aan een doel. Iedereen doet mee, iedereen is zich van zijn taak bewust en iedereen is plichtsgetrouw.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 23-06-2012 09:10:26 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Leuk om deze ervaringen te lezen, een vraagje als dat kan?
Is het gebruikelijk in Japan om elkaar de hand te schudden? Of houden ze het in principe alleen bij buigen?
Japanners onderling heb ik nooit handen zien schudden. Maar bij Westerlingen geldt een ander protocol.quote:Op zaterdag 23 juni 2012 08:57 schreef De_Ilias het volgende:
Leuk om deze ervaringen te lezen, een vraagje als dat kan?
Is het gebruikelijk in Japan om elkaar de hand te schudden? Of houden ze het in principe alleen bij buigen?
Visitekaartjes zijn heel handig. Als ik me voorstel dan pak ik een kaartje, en geef dat met twee handen aan, samen met een lichte buiging, meer een knikje (ik ben echt enorm houterig, dus dat buigen laat ik maar zitten), en stel me dan voor. Japanners doen dan precies hetzelfde. Ze zijn een beetje allergisch voor handen schudden. Als ze al een hand geven, dan is het een hele slappe hand.
In de boeken staat dat je dan hun kaartje heel goed moet inspecteren, maar ik heb daar het nut nog niet van ingezien. Het kaartje in je kontzak steken lijkt me trouwens geen goed idee, je moet er wel netjes mee omgaan.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik woon ook in Japan. In het zuiden, Oita. Ik post niet zo vaak, maar volg dit topic wel altijd. Ik herken een hoop van Lyrebird's observaties (en de schrijfstijl is erg prettig!).quote:
Ben jij de enige hier die echt in Japan woont Lyrebird? Ik kom je volgende maand vergezellen
Mijn echtgenote wees me er net op dat mijn ervaringen heel erg beperkt zijn, omdat we eigenlijk zelden buiten ons eigen stadje komen. Zij heeft jarenlang in Tokyo gewoond, en zegt dan ook vaak dat mijn positieve ervaringen kenmerkend zijn voor small town Japan.quote:
[..]
Ik woon ook in Japan. In het zuiden, Oita. Ik post niet zo vaak, maar volg dit topic wel altijd. Ik herken een hoop van Lyrebird's observaties (en de schrijfstijl is erg prettig!).
Een voorbeeldje: vandaag hebben we een uurtje in de speelhal doorgebracht, waar ze van die prachtige Konami computerspellen hebben staan, en waar ook een aantal Japanse fotohokjes staan, waar ik eerder over schreef. Wat mij dan opvalt is dat de muziek op een aangenaam niveau staat. Als je in Nederland in zo'n hal terecht zou komen, dan staat de muziek - dat vind ik dan - veel te hard. Je kunt elkaar niet eens verstaan. In Nederland zul je mij daar dus niet vinden, maar in Japan - correctie, in ons stadje, in bijvoorbeeld Tokyo schijnt het anders te zijn - is het heel erg leuk.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ja in Tokyo is het een pleurisherrie in de speelhallen.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Lijkt me leuk om een jaarje in Japan te verblijven, is het makkelijk om met een BA Engels daar aan de slag te gaan?
Volgens mij wel.
http://www.jetprogramme.org/
http://www.jetprogramme.org/
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Die hebben maar één positie per jaar voor Nederland beschikbaar. En volgens mij heeft op Fok! al iemand aangekondigd volgend jaar te gaan solliciteren. Dus of het echt zo makkelijk wordt?quote:
Volgens mij wel.
http://www.jetprogramme.org/
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 25-06-2012 21:19:49 ]
Zijn er geen andere bekende programma's ? Ook voor non BA Engels enzo.. Ik zou best graag met mijn mAI bul een jaartje of 2 (of meer) research willen doen. Maar waar ik moet aankloppen of dat er programmas hiervoor opgesteld zijn, ben ik nog altijd aan het onderzoeken.
Mijn echtgenote heeft op een scholarship een MS in education gedaan. Nu doet ze een PhD, en als ze niet getrouwd was met een patser, dan had ze daar ook een scholarship voor kunnen krijgen. Al mijn PhD studenten werken hier op scholarships van bedrijven of van de overheid. MEXT en JSPS zijn de bekendste subsidieverstrekkers. Heeft de Nederlandse overheid geen beurzen voor buitenlandse studies? Een Maleisische BS student studeert hier op een beurs van de Maleisische overheid.quote:
Zijn er geen andere bekende programma's ? Ook voor non BA Engels enzo.. Ik zou best graag met mijn mAI bul een jaartje of 2 (of meer) research willen doen. Maar waar ik moet aankloppen of dat er programmas hiervoor opgesteld zijn, ben ik nog altijd aan het onderzoeken.
Het is in Japan relatief gemakkelijk om een PhD te doen, omdat Japanners dat zelf niet zo graag doen, maar er toch behoefte is aan PhD studenten. Kan trouwens een studie op onze universiteit niet aanraden (of het moet in mijn groep zijn). Het niveau van de PhD is laag; je kunt hier op basis van een artikel promoveren. Begeleiding is vaak k met p; professoren zijn er vaker niet dan wel.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Japanse fotohokjes
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
Geheimen
Japan is een gesloten samenleving. Mensen zijn uitermate vriendelijk, maar niet open. Het lijkt wel alsof alles geheim is. Ik heb geen idee wat mijn collega's uitspoken, ze zijn heel vaak op reis, en als buitenlander/buitenstaander word ik buiten veel zaken gehouden.
Ergens is dat wel handig, want bijvoorbeeld lange vergaderingen over niks kan ik missen als kiespijn. Van de andere kant begint het steeds meer te irriteren om overal buitengehouden te worden.
Op dit moment heb ik een hele slechte BS student in mijn groep. Die heb ik vriendelijk verzocht om een andere groep te zoeken voor zijn MS. Wat blijkt? De ongeschreven regels van de universiteit zijn zo dat ik zijn aanvraag voor een plaats in mijn groep niet kan weigeren. Nu wil ik me dus actief gaan bemoeien met het niveau van de studenten, want zo heeft het geen zin. Maar het is schier onmogelijk om op de vergaderingen uitgenodigd te worden waarop dit soort beslissingen wordt gemaakt.
Ander voorbeeldje. Ik heb een samenwerking met een bedrijf, dat een prototype aan het ontwikkelen is dat tot betere plaatjes zou moeten leiden. Dat instrument heb ik uitgetest, en mijn conclusie was dat het apparaat niet werkt. Het bedrijf wist daarvan, maar heeft me er niets over verteld. Al dat werk voor niks gedaan! Leuke mensen hoor, ze hebben ook veel kennis, maar het had mij een week werk gescheeld als ze de informatie van hun kant netjes zouden delen. Zoals ik dat doe bijvoorbeeld. Ik vraag me wel eens af of ze mij hier voor Gekke Henkie houden.
Een ander voorbeeld. Een professor van een andere universiteit heeft me hier naar toe gehaald, maar heeft na een veelbelovend begin eigenlijk niks meer van zich laten horen. Zijn groep is nu uit elkaar gevallen, en zelf is hij eigenlijk op een dood spoor gezet, maar niet dat ik daar ooit iets direct van hoor. Dat moet allemaal via via gebeuren.
Het blijven rare jongens, die Japanners.
Japan is een gesloten samenleving. Mensen zijn uitermate vriendelijk, maar niet open. Het lijkt wel alsof alles geheim is. Ik heb geen idee wat mijn collega's uitspoken, ze zijn heel vaak op reis, en als buitenlander/buitenstaander word ik buiten veel zaken gehouden.
Ergens is dat wel handig, want bijvoorbeeld lange vergaderingen over niks kan ik missen als kiespijn. Van de andere kant begint het steeds meer te irriteren om overal buitengehouden te worden.
Op dit moment heb ik een hele slechte BS student in mijn groep. Die heb ik vriendelijk verzocht om een andere groep te zoeken voor zijn MS. Wat blijkt? De ongeschreven regels van de universiteit zijn zo dat ik zijn aanvraag voor een plaats in mijn groep niet kan weigeren. Nu wil ik me dus actief gaan bemoeien met het niveau van de studenten, want zo heeft het geen zin. Maar het is schier onmogelijk om op de vergaderingen uitgenodigd te worden waarop dit soort beslissingen wordt gemaakt.
Ander voorbeeldje. Ik heb een samenwerking met een bedrijf, dat een prototype aan het ontwikkelen is dat tot betere plaatjes zou moeten leiden. Dat instrument heb ik uitgetest, en mijn conclusie was dat het apparaat niet werkt. Het bedrijf wist daarvan, maar heeft me er niets over verteld. Al dat werk voor niks gedaan! Leuke mensen hoor, ze hebben ook veel kennis, maar het had mij een week werk gescheeld als ze de informatie van hun kant netjes zouden delen. Zoals ik dat doe bijvoorbeeld. Ik vraag me wel eens af of ze mij hier voor Gekke Henkie houden.
Een ander voorbeeld. Een professor van een andere universiteit heeft me hier naar toe gehaald, maar heeft na een veelbelovend begin eigenlijk niks meer van zich laten horen. Zijn groep is nu uit elkaar gevallen, en zelf is hij eigenlijk op een dood spoor gezet, maar niet dat ik daar ooit iets direct van hoor. Dat moet allemaal via via gebeuren.
Het blijven rare jongens, die Japanners.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Filosofisch intermezzo: schapen, deel 1
Als je dit topic gevolgd hebt, dan is hopelijk duidelijk dat Japan een saamhorige samenleving is, waarbij de groep iets belangrijker is dan het individu. Als Japanners in het buitenland zijn, dan kunnen ze zich heel anders gedragen dan in Japan zelf, omdat daar de druk om te conformeren veel minder is. Daarnaast uit zich het groepsgevoel in de sport: iedere sport in Japan is een teamsport. Over het algemeen zie ik dat groepsgedrag als een voordeel voor de samenleving: iedereen voelt dat er een bijdrage geleverd moet worden aan de samenleving, en iedereen doet automatisch zijn of haar best om zo goed mogelijk werk af te leveren.
Maar er zijn ook nadelen. We hebben op onze universiteit veel problemen met het gedrag van onze studenten. Die komen in het 4e jaar bij ons stage lopen voor een jaar, studeren dan af en doen dan een 2-jaar durende Masters opleiding. Maar ieder jaar is het weer een probleem om die jongens (en een verdwaald meisje) duidelijk te maken wat er van ze verwacht wordt. Het schijnt dat studenten in het 3e jaar niet zo veel te doen hebben, en veel tijd thuis doorbrengen. Als ze dan bij ons komen, zijn ze aan dat luie leventje gewend. Daarnaast hebben we verschillende labs, en het beleid van de professoren is niet altijd hetzelfde. Als studenten zien dat hun vriendjes in een ander lab thuis blijven, dan doen zij dat ook. Je kunt dan uitleggen wat er van ze verwacht wordt, maar als er geen sancties op staan, dan gebeurt er niks, want het groepsgedrag (vooral als het bonuspunten zoals vrije dagen oplevert) roept harder dan wat de onderzoeker/professor roept.
Het is dus erg belangrijk dat de onderzoeksgroep goed "gedrilld" is voordat de nieuwe studenten binnenkomen. En het helpt als mijn collega's hun groepen ook goed georganiseerd hebben. Als nieuwe studenten zien dat alle andere studenten druk bezig zijn, dan legt dat meteen druk op ze om zelf ook aan te pakken. Het zijn net schapen.
Open deur, niet? Kostte me een jaar om het door te krijgen.
Verder zorgt het groepsgedrag voor "de terreur van de middelmaat". Als Nederlands studentje heb ik dat natuurlijk ook meegemaakt. Studenten zijn bang om op te vallen, en leveren flets werk af. Ter vergelijking: Amerikanen hebben er geen enkele moeite mee om zichzelf enorm uit te sloven om een goed punt te halen. Japanse studenten kunnen het ook, maar het kost veel moeite om het juiste klimaat te creeren waarin die goede punten gehaald worden. Twee jaar geleden heb ik Engelse les gegeven, en dat ging echt heel erg goed omdat er net genoeg studenten waren die echt heel erg graag hun Engels bij wilden spijkeren. Die nemen dan zo'n groep op sleeptouw.
Het groepsgedrag zorgt er ook voor dat mensen die buiten de groep vallen, echt buiten de groep vallen. Pesten schijnt hier een probleem te zijn. Daarnaast is er het fenomeen wa. Heb ik het al eerder over gehad. Een groot nadeel - dat vind ik dan - van wa is dat als de ouwe knar in een groep maar wat loopt te kloten, dat je dan als groep genaaid bent. Wij hebben daar op dit moment last van. De baas van ons instituut had de pensioengerechtigde leeftijd bereikt, maar besloot om niet met pensioen te gaan. Hij is meer dan de helft van de tijd op reis (niemand weet waarom) en het instituut hangt mede daarom als los zand aan elkaar. Er is ook niemand die hem corrigeert, want als 'almachtige leider' zal hij het wel beter weten.
Een collega van me op een andere universiteit zit in hetzelfde vakgebied als ik. Op wereldniveau is hij echt een topper, maar binnen zijn universiteit is hij nog steeds lecturer, omdat de gevestigde belangen binnen zijn universiteit niet willen dat hij harder groeit dan anderen. Typisch voorbeeld van wa. Hij is jonger dan 40, dus hij moet zijn plaats maar kennen.
En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.
Nu het filosofische aspect. Als je het mij vraagt, dan heeft de Japanse aanpak de voorkeur boven onze eigen aanpak. De scherpe kantjes mogen er wel afgeveild worden, maar al met al is het bijzonder aangenaam leven in Japan. Scherpe kantjes? Vergeet niet dat er enorm veel zelfmoorden in Japan zijn, en dat veel mensen onder grote stress leven. Als schaap in Japan loop je lekker met de kudde mee, maar voor een rugged individual (zoals ikzelf bijvoorbeeld) is er eigenlijk geen plaats in Japan. Het is dat ik zo'n rare buitenlander ben, want anders hadden ze me al lang ontslagen. Je zou je kunnen voorstellen dat er meer mensen zijn, ook mensen die iets te zeggen hebben, die vinden dat het niet langer zo kan. Dat Japan mee moet in de vaart der volkeren, en meer Westers moet worden.
Mijn echtgenote is zo iemand, en zij studeert multiculturalisme. In Nederland heb ik de uitwassen van het multiculturalisme meegemaakt, en in de VS heb ik kunnen zien hoe veel verschillende culturen wel goed met elkaar om kunnen gaan (niet dat het daar allemaal koek en ei is, maar het melting pot concept heeft mijn voorkeur boven het Nederlandse model). Ik ben me daarom wat meer gaan verdiepen in het multiculturalisme. Interessant materiaal. Meer daarover de volgende keer.
Als je dit topic gevolgd hebt, dan is hopelijk duidelijk dat Japan een saamhorige samenleving is, waarbij de groep iets belangrijker is dan het individu. Als Japanners in het buitenland zijn, dan kunnen ze zich heel anders gedragen dan in Japan zelf, omdat daar de druk om te conformeren veel minder is. Daarnaast uit zich het groepsgevoel in de sport: iedere sport in Japan is een teamsport. Over het algemeen zie ik dat groepsgedrag als een voordeel voor de samenleving: iedereen voelt dat er een bijdrage geleverd moet worden aan de samenleving, en iedereen doet automatisch zijn of haar best om zo goed mogelijk werk af te leveren.
Maar er zijn ook nadelen. We hebben op onze universiteit veel problemen met het gedrag van onze studenten. Die komen in het 4e jaar bij ons stage lopen voor een jaar, studeren dan af en doen dan een 2-jaar durende Masters opleiding. Maar ieder jaar is het weer een probleem om die jongens (en een verdwaald meisje) duidelijk te maken wat er van ze verwacht wordt. Het schijnt dat studenten in het 3e jaar niet zo veel te doen hebben, en veel tijd thuis doorbrengen. Als ze dan bij ons komen, zijn ze aan dat luie leventje gewend. Daarnaast hebben we verschillende labs, en het beleid van de professoren is niet altijd hetzelfde. Als studenten zien dat hun vriendjes in een ander lab thuis blijven, dan doen zij dat ook. Je kunt dan uitleggen wat er van ze verwacht wordt, maar als er geen sancties op staan, dan gebeurt er niks, want het groepsgedrag (vooral als het bonuspunten zoals vrije dagen oplevert) roept harder dan wat de onderzoeker/professor roept.
Het is dus erg belangrijk dat de onderzoeksgroep goed "gedrilld" is voordat de nieuwe studenten binnenkomen. En het helpt als mijn collega's hun groepen ook goed georganiseerd hebben. Als nieuwe studenten zien dat alle andere studenten druk bezig zijn, dan legt dat meteen druk op ze om zelf ook aan te pakken. Het zijn net schapen.
Open deur, niet? Kostte me een jaar om het door te krijgen.
Verder zorgt het groepsgedrag voor "de terreur van de middelmaat". Als Nederlands studentje heb ik dat natuurlijk ook meegemaakt. Studenten zijn bang om op te vallen, en leveren flets werk af. Ter vergelijking: Amerikanen hebben er geen enkele moeite mee om zichzelf enorm uit te sloven om een goed punt te halen. Japanse studenten kunnen het ook, maar het kost veel moeite om het juiste klimaat te creeren waarin die goede punten gehaald worden. Twee jaar geleden heb ik Engelse les gegeven, en dat ging echt heel erg goed omdat er net genoeg studenten waren die echt heel erg graag hun Engels bij wilden spijkeren. Die nemen dan zo'n groep op sleeptouw.
Het groepsgedrag zorgt er ook voor dat mensen die buiten de groep vallen, echt buiten de groep vallen. Pesten schijnt hier een probleem te zijn. Daarnaast is er het fenomeen wa. Heb ik het al eerder over gehad. Een groot nadeel - dat vind ik dan - van wa is dat als de ouwe knar in een groep maar wat loopt te kloten, dat je dan als groep genaaid bent. Wij hebben daar op dit moment last van. De baas van ons instituut had de pensioengerechtigde leeftijd bereikt, maar besloot om niet met pensioen te gaan. Hij is meer dan de helft van de tijd op reis (niemand weet waarom) en het instituut hangt mede daarom als los zand aan elkaar. Er is ook niemand die hem corrigeert, want als 'almachtige leider' zal hij het wel beter weten.
Een collega van me op een andere universiteit zit in hetzelfde vakgebied als ik. Op wereldniveau is hij echt een topper, maar binnen zijn universiteit is hij nog steeds lecturer, omdat de gevestigde belangen binnen zijn universiteit niet willen dat hij harder groeit dan anderen. Typisch voorbeeld van wa. Hij is jonger dan 40, dus hij moet zijn plaats maar kennen.
En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.
Nu het filosofische aspect. Als je het mij vraagt, dan heeft de Japanse aanpak de voorkeur boven onze eigen aanpak. De scherpe kantjes mogen er wel afgeveild worden, maar al met al is het bijzonder aangenaam leven in Japan. Scherpe kantjes? Vergeet niet dat er enorm veel zelfmoorden in Japan zijn, en dat veel mensen onder grote stress leven. Als schaap in Japan loop je lekker met de kudde mee, maar voor een rugged individual (zoals ikzelf bijvoorbeeld) is er eigenlijk geen plaats in Japan. Het is dat ik zo'n rare buitenlander ben, want anders hadden ze me al lang ontslagen. Je zou je kunnen voorstellen dat er meer mensen zijn, ook mensen die iets te zeggen hebben, die vinden dat het niet langer zo kan. Dat Japan mee moet in de vaart der volkeren, en meer Westers moet worden.
Mijn echtgenote is zo iemand, en zij studeert multiculturalisme. In Nederland heb ik de uitwassen van het multiculturalisme meegemaakt, en in de VS heb ik kunnen zien hoe veel verschillende culturen wel goed met elkaar om kunnen gaan (niet dat het daar allemaal koek en ei is, maar het melting pot concept heeft mijn voorkeur boven het Nederlandse model). Ik ben me daarom wat meer gaan verdiepen in het multiculturalisme. Interessant materiaal. Meer daarover de volgende keer.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Nog 11 dagen, dan zit ik in Osaka
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
Lyrebird's vrouw onderzoekt multiculturalisme
opposites attract huh?
opposites attract huh?
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Toen ik ze leerde kennen, toen was ze bezig met moeilijk opvoedbare kinderen. Onze universiteit heeft helaas maar een beperkt aantal PhD programma's, en vandaar dat ze in die hoek terecht kwam. Achteraf gezien niet de beste keus. Het programma zit vol met Marxistische professoren (zonder PhD diploma) en ander gespuis, en de kwaliteit van het "onderzoek" dat door die toko verricht wordt, is van dramatische kwaliteit. Maar het houdt haar van de straat.
Over multicultureel gesproken:
Mijn grote vriend (de man links) schudt handen en maakt ook nog eens een diepe buiging. Misschien dat ik bevooroordeeld ben, maar ik kan me voorstellen dat de Japanners zich wat ongemakkelijk voelen.
Over multicultureel gesproken:
Mijn grote vriend (de man links) schudt handen en maakt ook nog eens een diepe buiging. Misschien dat ik bevooroordeeld ben, maar ik kan me voorstellen dat de Japanners zich wat ongemakkelijk voelen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Maar ongemakkelijk omdat ie het beide doet, of ongemakkelijk omdat de president van de VS een buiging doet die een van z'n lakeien niet zou misstaan.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Allebei. Dit zijn MI hachelijke momenten in Japan, waarbij je gemakkelijk een flater kunt slaan. Niet dat Japanners het zo belangrijk vinden als je een flater slaat, je bent ten slotte buitenlander en je weet niet beter, maar waarom moeilijk doen als het ook gemakkelijk kan?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Toffe verhalen Lyrebird. Als ik tijd over heb deze zomer ga ik ook naar Japan.
Ach; als de president van de VS kun je wel een foutje maken. Als je er nadien tenminste niet zo stom om gaat lachen zoals Bush dit deed.quote:
Allebei. Dit zijn MI hachelijke momenten in Japan, waarbij je gemakkelijk een flater kunt slaan. Niet dat Japanners het zo belangrijk vinden als je een flater slaat, je bent ten slotte buitenlander en je weet niet beter, maar waarom moeilijk doen als het ook gemakkelijk kan?
-|||---ლ(╹◡╹ლ)---|||-
De Japannersquote:
Mijn grote vriend (de man links) schudt handen en maakt ook nog eens een diepe buiging. Misschien dat ik bevooroordeeld ben, maar ik kan me voorstellen dat de Japanners zich wat ongemakkelijk voelen.
Klink een beetje raar als je het over de keizer en zijn vrouw hebt.
Zijn dat de keizer en zijn vrouw? Die man in het plaatje lijkt op de kerel die bij ons lab op bezoek komt om een (veel te dure) laser aan de man te brengen.quote:
[..]
De Japanners
Ik had idd beter keizer en zijn vrouw kunnen schrijven.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik vind het een mooi gebaar. Wij schudden de hand, zij buigen. Het allebei doen geeft mijns inziens aan dat je elkaars gebruiken respecteert.quote:
Allebei. Dit zijn MI hachelijke momenten in Japan, waarbij je gemakkelijk een flater kunt slaan. Niet dat Japanners het zo belangrijk vinden als je een flater slaat, je bent ten slotte buitenlander en je weet niet beter, maar waarom moeilijk doen als het ook gemakkelijk kan?
Schaam jequote:
[..]
Zijn dat de keizer en zijn vrouw? Die man in het plaatje lijkt op de kerel die bij ons lab op bezoek komt om een (veel te dure) laser aan de man te brengen.
Ik had idd beter keizer en zijn vrouw kunnen schrijven.
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
Vrijdag vlieg ik naar Tokyo met Qantas. Ik kom zaterdag om 06:30 aan op Narita. Gelijk op de Shinkansen naar Osaka, waar ik een vriendin ontmoet
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
Houd ons op de hoogte van je avonturen daar. Het is immers geen Tokyo. Let ook op hoe de Japanners in Osaka zijn, en als je dan nog eens in Tokyo komt, kun je de verschillen in gedrag vergelijken. Een wereld van verschil.quote:
Vrijdag vlieg ik naar Tokyo met Qantas. Ik kom zaterdag om 06:30 aan op Narita. Gelijk op de Shinkansen naar Osaka, waar ik een vriendin ontmoet
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 12-07-2012 18:19:11 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik had in Tokyo iemand ontmoet die aan de U of Tokyo onderzoek deed naar lasers. Mijn vrouw heeft heel lang een warrig gesprek met hem gevoerd over scheermesjes, totdat ik zei psst, volgens mij bedoelde hij L-aser..quote:
Zijn dat de keizer en zijn vrouw? Die man in het plaatje lijkt op de kerel die bij ons lab op bezoek komt om een (veel te dure) laser aan de man te brengen.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Veel tijd heb ik helaas niet in de steden. Ik ben maar 2 weken in Japan. Mijn tijdverdeling is ruwweg zo:quote:
[..]
Houdt ons op de hoogte van je avonturen daar. Het is immers geen Tokyo. Let ook op hoe de Japanners in Osaka zijn, en als je dan nog eens in Tokyo komt, kun je de verschillen in gedrag vergelijken. Een wereld van verschil.
2 dagen Osaka (met Japanse vriendin)
2 dagen Hiroshima
2 dagen Osaka (met Nederlandse vriend)
2 dagen Kyoto
2 dagen Nara
5 dagen Tokyo
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
Ik heb altijd interesse in Japan gehad en wil er graag eens heengaan om te kijken hoe het is. De verhalen van jou Lyrebird zijn erg leuk en vermakelijk om te lezen. Het bevestigd voor mij alleen maar dat ik nog steeds erg graag naar Japan wil ivm de cultuur en hoe de mensen zich gedragen.
Keep up the good work!
Keep up the good work!
Is het moeilijk voor een Nederlander om werk te vinden in Japan. Ik koester al lang om naar Japan te gaan maar ben altijd terughoudend geweest om er voor te gaan. Met name het Japans zelf hakkel ik op. Ik ben nu op JLPT1 niveau, maar loop me compleet stuk op Kanji.
Als je op JLPT 1 niveau bent moet je al aardig wat Kanji kennen, dus ik snap je opmerking niet zo goed dat je er compleet op stuk loopt.quote:
Is het moeilijk voor een Nederlander om werk te vinden in Japan. Ik koester al lang om naar Japan te gaan maar ben altijd terughoudend geweest om er voor te gaan. Met name het Japans zelf hakkel ik op. Ik ben nu op JLPT1 niveau, maar loop me compleet stuk op Kanji.
Het lijkt me vanuit Nederland idd lastig om een baan te vinden in Japan. Als je al in Japan woont en je hebt al een visum en een werkvergunning dan is het wel wat makkelijker. Het ligt er natuurlijk ook aan waar in Japan je wilt wonen en wat voor werk je wilt en kunt doen. Een kennis van mij is ontwerper. Hij spreekt nog amper Japans en is gewoon naar het uitzendburo gegaan en heeft part-time werk gevonden bij een ontwerp bedrijfje. Dit is in een relatief kleine stad in het zuiden van Japan. Dus het lijkt me dat er in Tokyo nog meer mogelijkheden zijn. De meeste westerse buitenlanders in Japan zijn overigens leraar Engels, dus wellicht heb je meer aan een TEFL diploma dan aan JLTP 1.
Zoeken ze daar geen native speakers (mensen die met de Engelse taal zijn opgegroeid) voor?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik weet niet precies. Er zijn geen regels voor, dus sommige scholen zullen native speakers willen en bij andere scholen is het geen vereiste. Mijn vrouw werkt als lerares Engels op een universiteit en daar werken ook een hoop non-native speakers. Als je een TEFL diploma hebt en je spreekt vloeiend Engels maak je denk ik een grote kans om in Japan aan de slag te kunnen. Ook als non-native speaker.
Goed om te weten als mijn carriere als onderzoeker op een dood spoor komt te zitten. Wat binnenkort best wel eens zou kunnen gebeuren. Morgen weet ik meer.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Gezien het niveau van Engels in Japan zouden ze elke buitenlander moeten grijpen die ze kunnen, ongeacht waar ze vandaan komen..
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
JLPT 1 is het hoogste nivo.. ik denk dat je JLPT5 bedoelt? JLPT1 (en erboven) haal je echt niet zonder Kanjis, of je moet je stuklopen op de meest complexe stuffquote:
Is het moeilijk voor een Nederlander om werk te vinden in Japan. Ik koester al lang om naar Japan te gaan maar ben altijd terughoudend geweest om er voor te gaan. Met name het Japans zelf hakkel ik op. Ik ben nu op JLPT1 niveau, maar loop me compleet stuk op Kanji.
Dood spoor?
... en toen begon de financiele situatie van mijn lab nijpend te worden.
Dit jaar had een oogstjaar moeten worden. Niet alleen hebben we dit jaar meer patenten dan ooit toegewezen gekregen, we hebben eindelijk twee artikelen in review en het allerbelangrijkst: meer meer meer onderzoeksgeld! In de afgelopen jaren heb ik goede contacten met het Japanse bedrijfsleven gelegd. Die bedrijven hadden gedurende het eerste jaar een beetje de kat uit de boom gekeken, maar toen bleek dat wij hele goede apparatuur kunnen ontwikkelen, raakten de Japanse bedrijven steeds meer geinteresseerd in een samenwerking.
Dit jaar had ik daarom maar liefst vier onderzoeksvoorstellen geschreven, maar er is nog geen Japanse Yen binnengekomen. De afgelopen maanden lukte het maar niet om een antwoord uit de bedrijven te krijgen. "We zijn je voorstel intern aan het dicussieren, we hopen dat je geduld hebt." De afgelopen paar weken zijn er knopen doorgehakt: er is simpelweg geen geld.
Het pijnpunt ligt in Europa, waar klaarblijkelijk vanwege de dure Yen en het gebrek aan Euro's geen Japanse waar meer verkocht wordt. Geen inkomsten voor Japanse producenten betekent lagere winsten en dat betekent geen geld voor R&D bij Lyrebird Inc.
Allemaal heel vervelend natuurlijk, maar de manier waarop het slechte nieuws gebracht wordt, verzacht de pijn.
In mijn tijd bij Philips maakten we het ook wel eens mee dat een klant geen geld meer had voor onderzoek bij onze club, en dan kregen we te horen dat er geen geld meer was. Einde verhaal. Uithuilen en opnieuw beginnen. Maar in Japan leeft de opdrachtgever enorm met je mee, en dat betekent dus niet dat je een e-mail krijgt met "dit jaar hebben we geen geld, volgend jaar misschien beter". Nee, slecht nieuws wordt persoonlijk gegeven. Dus komt er een zenuwachtige manager op bezoek (met kado!), die heel snel uitlegt dat het financieel helemaal niet snor zit, dat ze er alles aan zullen doen om nog wat Yennen bij elkaar te schrapen, maar dat er waarschijnlijk dit jaar niet veel geld voor R&D beschikbaar zal zijn. So sorry.
Op dat moment krijg ik het benauwde gevoel dat mijn gesprekspartner wel eens van een dak af zou kunnen gaan springen, of met messen te dicht op het lichaam zou kunnen spelen, zo bedrukt is de stemming, maar het gaat maar om geld.
Op dat moment blijkt de baas van ons instituut nog wel een potje met onderzoeksgeld te hebben om ons door dit jaar te slepen. Zoals ik al op 1 juli meldde, kent Japan veel geheimen, en als het om geld gaat dan lijkt alles wel geheim te zijn. Tegenslag? We trekken gewoon een pot met geld open.
... en toen begon de financiele situatie van mijn lab nijpend te worden.
Dit jaar had een oogstjaar moeten worden. Niet alleen hebben we dit jaar meer patenten dan ooit toegewezen gekregen, we hebben eindelijk twee artikelen in review en het allerbelangrijkst: meer meer meer onderzoeksgeld! In de afgelopen jaren heb ik goede contacten met het Japanse bedrijfsleven gelegd. Die bedrijven hadden gedurende het eerste jaar een beetje de kat uit de boom gekeken, maar toen bleek dat wij hele goede apparatuur kunnen ontwikkelen, raakten de Japanse bedrijven steeds meer geinteresseerd in een samenwerking.
Dit jaar had ik daarom maar liefst vier onderzoeksvoorstellen geschreven, maar er is nog geen Japanse Yen binnengekomen. De afgelopen maanden lukte het maar niet om een antwoord uit de bedrijven te krijgen. "We zijn je voorstel intern aan het dicussieren, we hopen dat je geduld hebt." De afgelopen paar weken zijn er knopen doorgehakt: er is simpelweg geen geld.
Het pijnpunt ligt in Europa, waar klaarblijkelijk vanwege de dure Yen en het gebrek aan Euro's geen Japanse waar meer verkocht wordt. Geen inkomsten voor Japanse producenten betekent lagere winsten en dat betekent geen geld voor R&D bij Lyrebird Inc.
Allemaal heel vervelend natuurlijk, maar de manier waarop het slechte nieuws gebracht wordt, verzacht de pijn.
In mijn tijd bij Philips maakten we het ook wel eens mee dat een klant geen geld meer had voor onderzoek bij onze club, en dan kregen we te horen dat er geen geld meer was. Einde verhaal. Uithuilen en opnieuw beginnen. Maar in Japan leeft de opdrachtgever enorm met je mee, en dat betekent dus niet dat je een e-mail krijgt met "dit jaar hebben we geen geld, volgend jaar misschien beter". Nee, slecht nieuws wordt persoonlijk gegeven. Dus komt er een zenuwachtige manager op bezoek (met kado!), die heel snel uitlegt dat het financieel helemaal niet snor zit, dat ze er alles aan zullen doen om nog wat Yennen bij elkaar te schrapen, maar dat er waarschijnlijk dit jaar niet veel geld voor R&D beschikbaar zal zijn. So sorry.
Op dat moment krijg ik het benauwde gevoel dat mijn gesprekspartner wel eens van een dak af zou kunnen gaan springen, of met messen te dicht op het lichaam zou kunnen spelen, zo bedrukt is de stemming, maar het gaat maar om geld.
Op dat moment blijkt de baas van ons instituut nog wel een potje met onderzoeksgeld te hebben om ons door dit jaar te slepen. Zoals ik al op 1 juli meldde, kent Japan veel geheimen, en als het om geld gaat dan lijkt alles wel geheim te zijn. Tegenslag? We trekken gewoon een pot met geld open.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Vanavond om 21:30 met Qantas vlucht QF21 van Sydney naar Tokyo. Om 06:30 in Tokyo Toch wel lekker om zonder jetlag te reizen een keer
Toch wel lekker om zonder jetlag te reizen een keer
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
Oe sorry Ik was even in een mentale dwaling. Ik bedoel JLPT5 jah.quote:
[..]
JLPT 1 is het hoogste nivo.. ik denk dat je JLPT5 bedoelt? JLPT1 (en erboven) haal je echt niet zonder Kanjis, of je moet je stuklopen op de meest complexe stuff
Nee ik denk dat ik even een hersenscheet had. Ik bedoelde JLPT5. Schrijven, spreken en begrijpen gaat me tot nu toe goed af, maar Kanji, altijd die Kanji, het blijven gewoon lastige dingen.quote:
[..]
Als je op JLPT 1 niveau bent moet je al aardig wat Kanji kennen, dus ik snap je opmerking niet zo goed dat je er compleet op stuk loopt.
Het lijkt me vanuit Nederland idd lastig om een baan te vinden in Japan. Als je al in Japan woont en je hebt al een visum en een werkvergunning dan is het wel wat makkelijker. Het ligt er natuurlijk ook aan waar in Japan je wilt wonen en wat voor werk je wilt en kunt doen. Een kennis van mij is ontwerper. Hij spreekt nog amper Japans en is gewoon naar het uitzendburo gegaan en heeft part-time werk gevonden bij een ontwerp bedrijfje. Dit is in een relatief kleine stad in het zuiden van Japan. Dus het lijkt me dat er in Tokyo nog meer mogelijkheden zijn. De meeste westerse buitenlanders in Japan zijn overigens leraar Engels, dus wellicht heb je meer aan een TEFL diploma dan aan JLTP 1.
Passief ken ik de Kanji voor auto, voor stop, voor bos, voor berg en voor rivier. En dat is het wel.
Misschien moet ik me na drie jaar toch maar eens wat dieper in de taal verdiepen.
Niet dat zoiets vanzelfsprekend zou zijn. Een van de promovendi in ons lab heeft een cursus Japans van een half jaar gevolgd op onze universiteit. Maar omdat ze eigenlijk nooit met Japanners spreekt (wij spreken Engels in het lab), oefent ze nooit, waardoor het helemaal wegvalt.
Gisteren hadden we een feestje met de faculteit. Daar was ook een "visiting professor" uit de VS bij uitgenodigd. Die man heeft in zijn vrije tijd Japans gestudeerd, en die ging zich netjes voor de groep in het Japans voorstellen. Op dat moment had Iedereen al behoorlijk wat op, en dat vonden ze natuurlijk prachtig, zo'n lange Amerikaan die met een vet Amerikaans accent Japans spreekt. Yooroshkionie onaigaishimaas. Dus werd gevraagd of Lyrebird zich ook even voor wilde stellen (het is bij ons net een duiventil - bij ieder feestje zijn er weer een stuk of vijf professoren die ik nog nooit eerder heb gezien). Daar stond ik dan. Take it like a man - sorry allemaal, maar zelfs na drie jaar spreek ik niet genoeg Japans om mezelf voor te stellen.
Misschien moet ik me na drie jaar toch maar eens wat dieper in de taal verdiepen.
Niet dat zoiets vanzelfsprekend zou zijn. Een van de promovendi in ons lab heeft een cursus Japans van een half jaar gevolgd op onze universiteit. Maar omdat ze eigenlijk nooit met Japanners spreekt (wij spreken Engels in het lab), oefent ze nooit, waardoor het helemaal wegvalt.
Gisteren hadden we een feestje met de faculteit. Daar was ook een "visiting professor" uit de VS bij uitgenodigd. Die man heeft in zijn vrije tijd Japans gestudeerd, en die ging zich netjes voor de groep in het Japans voorstellen. Op dat moment had Iedereen al behoorlijk wat op, en dat vonden ze natuurlijk prachtig, zo'n lange Amerikaan die met een vet Amerikaans accent Japans spreekt. Yooroshkionie onaigaishimaas. Dus werd gevraagd of Lyrebird zich ook even voor wilde stellen (het is bij ons net een duiventil - bij ieder feestje zijn er weer een stuk of vijf professoren die ik nog nooit eerder heb gezien). Daar stond ik dan. Take it like a man - sorry allemaal, maar zelfs na drie jaar spreek ik niet genoeg Japans om mezelf voor te stellen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Tering, wat een drukte in Tokyo Altijd en overal een enorme zee aan mensen. Ook dat geschreeuw bij die winkels, de felle kleuren en die deuntjes en muziekjes overal. Voor iemand die in Australië woont is dit echt een dikke sensory overload 
wat een gekte, echt leuk
Gisteren uit geweest in Roppongi. Zondagavond, maar het dak ging eraf zit nu in de shinkansen op weg naar Osaka.
Altijd en overal een enorme zee aan mensen. Ook dat geschreeuw bij die winkels, de felle kleuren en die deuntjes en muziekjes overal. Voor iemand die in Australië woont is dit echt een dikke sensory overload wat een gekte, echt leuk Gisteren uit geweest in Roppongi. Zondagavond, maar het dak ging eraf
zit nu in de shinkansen op weg naar Osaka.
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
Hoe bevalt het weer?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Muziek
Misschien is dit alleen typisch voor de kleinere steden in Japan, maar het winkelcentrum bij ons in de buurt heeft een belangrijke sociale functie. We gaan er heen om boodschappen te doen, om te eten, en om naar de film te gaan. Daarnaast organiseert het winkelcentrum allerhande activiteiten voor hun klanten. In het weekend staan er ballonnenclowns die kinderen blij maken met een hart of zwaard gemaakt van ballonnen. Of er wordt iets anders georganiseerd voor de kinderen, zodat ze bijvoorbeeld een bloemstukje kunnen maken. Het meest populair zijn de muziekuitvoeringen. Daarbij treedt dan iemand of een groep op, in het midden van het winkelcentrum. Het is dan meestal poepdruk, dus staan er beveiligers om er voor te zorgen dat de doorstroom op gang blijft. Die nemen hun werk erg serieus, dus waag het niet om in het pad te blijven staan. Ze blijven vriendelijk hoor, dat wel, het blijft Japan, maar ze zijn onvermurwbaar. Diezelfde beveiligers zie je gedurende de rest van de week in hun Melkertbaan (gjuunju-ert-shigoto?) het verkeer bij het winkelcentrum regelen. Totaal overbodig, maar ze zeggen altijd heel vriendelijk irrasheimassei!
De muziek zelf is vaak een beetje kneuterig. Vind ik dan, maar ik ben opgegroeid met de wat hardere muziek. De Japanners in ons deel van het stadje vinden het prachtig. Heel aandachtig luistert men naar de uitvoering, vaak met de hele familie, opa's en oma's tot kleinkinderen. Meeklappen, dat kunnen ze hier ook.
Gedurende de rest van de week zijn er een paar deuntjes die over de intercom van het winkelcentrum gespeeld worden. Help! van de Beatles, maar dan instrumentaal op een heel fout orgeltje, wordt het meest frequent gedraaid, gevolgd door een theme song van het winkelcentrum zelf, wat na drie jaar aan zijn derde uitvoering toe is. Ieder jaar net iets anders, dit jaar met een wat pakkender ritme en meer drums. Voor de muziek hoef je niet in ons winkelcentrum te zijn.
Veel winkels en ketens hebben ook nog hun eigen jingle. Daar word ik stapelgek van als ik meer dan 5 minuten in zo'n winkel ben. De Kojima keten heeft de meest irritante jingle, heel kort en eindigend op - u raadt het al - Koooo... jima! De Mr. Donut keten heeft een jingle van zo'n twintig seconden, die iedere twintig seconden herhaald wordt. Als ik bij Mr. Donut zou werken, dan zou ik na veertig seconden mijn baan opzeggen.
Van het weekend gaan we ook wel eens fietsen, en dat doen we het liefst over de dijk van een rivier die dicht bij ons huis ligt. Schitterend landschap, niet al te druk en er zijn mooie plaatsen langs het pad om te stoppen. Daar komen we vaak mensen tegen die aan het oefenen zijn op een muziekinstrument. Je wilt immers je buren niet tot last zijn in Japan. We hebben verschillende instrumenten gezien, waaronder een saxofoon, een banjo en trommels. Uit verlegenheid stoppen sommige Japanse musici zodra we in de buurt komen, maar anderen gaan vrolijk door en beginnen er ook bij te zingen. Dat vind ik dan wel mooi, ergens heel on-Japans.
Of toch niet? Japanners krijgen muziekmaken vroeg aangeleerd. Als ik op woensdag ochtend op weg naar het werk langs een basisschool fiets, dan zijn de kinderen daar muziek aan het maken. Het ontbreekt ze vaak aan een gevoel voor ritme, en het is niet altijd even zuiver, maar ze staan wel met z'n allen op het plein, vaak niet meer dan drie turven hoog, met een muziekinstrument in hun hand. Veel trommels en fluiten. En alhoewel het niet allemaal even zuiver is, wordt er wel druk geoefend. Toch weer iets dat je de rest van je leven meeneemt. Van onze studenten hoor ik dat zij op de lagere school hebben geleerd om muziek te lezen. Het is me een compleet raadsel waarom we geen goed muziekonderwijs op onze lagere en middelbare scholen hebben.
Zelf spelen we ook, maar dan thuis. Ik electrische gitaar zonder versterking (de versterker staat nog in de VS). Mijn echtgenote heeft laatst een viool gekocht. Prachtig instrument, waar je zonder al te veel inspanning een enorme bak fijnbesnaarde herrie uit kunt trekken. Jammer genoeg zitten de snaren precies andersom, vergeleken met een gitaar, anders had ik er al lang iets van Rage Against the Machine op gespeeld.
Als je aan muziek en Japan denkt, dan denk je misschien aan Karaoke. Voor buitenlanders is Karaoke een bron van zelfspot en leedvermaak. Je doet zoiets een of twee keer in je leven, en dan blijft het bij vals zingen, maar als je vaker oefent, dan kan het echt beter worden. Zo heb ik ontdekt dat wij studenten hebben, die best goed kunnen zingen. De afgelopen maanden zijn we wat vaker gaan Karaoke-n. We hebben een tent gevonden waarbij je twee uur voor nog geen 1000 JPY kunt zingen. Liedjes van Elvis, Frank Sinatra en Eric Clapton gaan me steeds beter af. Denk ik dan. De laatste keer hadden we een buurman die twee uur lang hetzelfde bizarre Japanse liedje geoefend heeft, dus je kan met mensen opgesloten zitten in zo'n karoakehokje, die nog vervelender zijn.
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 18-07-2012 05:22:44 ]
Misschien is dit alleen typisch voor de kleinere steden in Japan, maar het winkelcentrum bij ons in de buurt heeft een belangrijke sociale functie. We gaan er heen om boodschappen te doen, om te eten, en om naar de film te gaan. Daarnaast organiseert het winkelcentrum allerhande activiteiten voor hun klanten. In het weekend staan er ballonnenclowns die kinderen blij maken met een hart of zwaard gemaakt van ballonnen. Of er wordt iets anders georganiseerd voor de kinderen, zodat ze bijvoorbeeld een bloemstukje kunnen maken. Het meest populair zijn de muziekuitvoeringen. Daarbij treedt dan iemand of een groep op, in het midden van het winkelcentrum. Het is dan meestal poepdruk, dus staan er beveiligers om er voor te zorgen dat de doorstroom op gang blijft. Die nemen hun werk erg serieus, dus waag het niet om in het pad te blijven staan. Ze blijven vriendelijk hoor, dat wel, het blijft Japan, maar ze zijn onvermurwbaar. Diezelfde beveiligers zie je gedurende de rest van de week in hun Melkertbaan (gjuunju-ert-shigoto?) het verkeer bij het winkelcentrum regelen. Totaal overbodig, maar ze zeggen altijd heel vriendelijk irrasheimassei!
De muziek zelf is vaak een beetje kneuterig. Vind ik dan, maar ik ben opgegroeid met de wat hardere muziek. De Japanners in ons deel van het stadje vinden het prachtig. Heel aandachtig luistert men naar de uitvoering, vaak met de hele familie, opa's en oma's tot kleinkinderen. Meeklappen, dat kunnen ze hier ook.
Gedurende de rest van de week zijn er een paar deuntjes die over de intercom van het winkelcentrum gespeeld worden. Help! van de Beatles, maar dan instrumentaal op een heel fout orgeltje, wordt het meest frequent gedraaid, gevolgd door een theme song van het winkelcentrum zelf, wat na drie jaar aan zijn derde uitvoering toe is. Ieder jaar net iets anders, dit jaar met een wat pakkender ritme en meer drums. Voor de muziek hoef je niet in ons winkelcentrum te zijn.
Veel winkels en ketens hebben ook nog hun eigen jingle. Daar word ik stapelgek van als ik meer dan 5 minuten in zo'n winkel ben. De Kojima keten heeft de meest irritante jingle, heel kort en eindigend op - u raadt het al - Koooo... jima! De Mr. Donut keten heeft een jingle van zo'n twintig seconden, die iedere twintig seconden herhaald wordt. Als ik bij Mr. Donut zou werken, dan zou ik na veertig seconden mijn baan opzeggen.
Van het weekend gaan we ook wel eens fietsen, en dat doen we het liefst over de dijk van een rivier die dicht bij ons huis ligt. Schitterend landschap, niet al te druk en er zijn mooie plaatsen langs het pad om te stoppen. Daar komen we vaak mensen tegen die aan het oefenen zijn op een muziekinstrument. Je wilt immers je buren niet tot last zijn in Japan. We hebben verschillende instrumenten gezien, waaronder een saxofoon, een banjo en trommels. Uit verlegenheid stoppen sommige Japanse musici zodra we in de buurt komen, maar anderen gaan vrolijk door en beginnen er ook bij te zingen. Dat vind ik dan wel mooi, ergens heel on-Japans.
Of toch niet? Japanners krijgen muziekmaken vroeg aangeleerd. Als ik op woensdag ochtend op weg naar het werk langs een basisschool fiets, dan zijn de kinderen daar muziek aan het maken. Het ontbreekt ze vaak aan een gevoel voor ritme, en het is niet altijd even zuiver, maar ze staan wel met z'n allen op het plein, vaak niet meer dan drie turven hoog, met een muziekinstrument in hun hand. Veel trommels en fluiten. En alhoewel het niet allemaal even zuiver is, wordt er wel druk geoefend. Toch weer iets dat je de rest van je leven meeneemt. Van onze studenten hoor ik dat zij op de lagere school hebben geleerd om muziek te lezen. Het is me een compleet raadsel waarom we geen goed muziekonderwijs op onze lagere en middelbare scholen hebben.
Zelf spelen we ook, maar dan thuis. Ik electrische gitaar zonder versterking (de versterker staat nog in de VS). Mijn echtgenote heeft laatst een viool gekocht. Prachtig instrument, waar je zonder al te veel inspanning een enorme bak fijnbesnaarde herrie uit kunt trekken. Jammer genoeg zitten de snaren precies andersom, vergeleken met een gitaar, anders had ik er al lang iets van Rage Against the Machine op gespeeld.
Als je aan muziek en Japan denkt, dan denk je misschien aan Karaoke. Voor buitenlanders is Karaoke een bron van zelfspot en leedvermaak. Je doet zoiets een of twee keer in je leven, en dan blijft het bij vals zingen, maar als je vaker oefent, dan kan het echt beter worden. Zo heb ik ontdekt dat wij studenten hebben, die best goed kunnen zingen. De afgelopen maanden zijn we wat vaker gaan Karaoke-n. We hebben een tent gevonden waarbij je twee uur voor nog geen 1000 JPY kunt zingen. Liedjes van Elvis, Frank Sinatra en Eric Clapton gaan me steeds beter af. Denk ik dan. De laatste keer hadden we een buurman die twee uur lang hetzelfde bizarre Japanse liedje geoefend heeft, dus je kan met mensen opgesloten zitten in zo'n karoakehokje, die nog vervelender zijn.
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 18-07-2012 05:22:44 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik kijk niet zoveel naar de Japanse TV, maar vind het wel leuk om de Olympische Spelen vanuit Japans oogpunt te volgen. Tot nu bijna alleen nog maar judo gezien. Ook een beetje zwemmen en vrouwenvoetbal gezien. Gisteren wilde ik mannenvoetbal zien, maar dat was op pay TV 
Japan heeft zich ten koste van Spanje al geplaatst voor de kwartfinale.
Straks de halve finale judo < 73kg. Een Japanner tegen een Nederlander.
[ Bericht 3% gewijzigd door captaintokyo op 30-07-2012 15:55:45 ]
Japan heeft zich ten koste van Spanje al geplaatst voor de kwartfinale.Straks de halve finale judo < 73kg. Een Japanner tegen een Nederlander.
[ Bericht 3% gewijzigd door captaintokyo op 30-07-2012 15:55:45 ]
Gisteren was er een Japanner bij het Judo die het opnam tegen een Koreaan. De Koreaan werd tot winnaar uitgeroepen, tot groot ongenoegen van het publiek, waarna de jury alsnog besloot om de overwinning aan de Japanner toe te kennen. Mijn Koreaanse echtgenote was er niet blij mee.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ja, dat heb ik nu al tien keer gezien. Volgens mij zitten er heel veel Japanners in het publiek, dus dat was wel een beetje dubieus.quote:
Gisteren was er een Japanner bij het Judo die het opnam tegen een Koreaan. De Koreaan werd tot winnaar uitgeroepen, tot groot ongenoegen van het publiek, waarna de jury alsnog besloot om de overwinning aan de Japanner toe te kennen. Mijn Koreaanse echtgenote was er niet blij mee.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Leuk stuk weer Ik ben in Seoul en Busan geweest en vond Seoul veel leuker. Ben je daar al een keer geweest?
Ik ben in Seoul en Busan geweest en vond Seoul veel leuker. Ben je daar al een keer geweest?
Twee keer in Seoul geweest. Daar werd ik helemaal knettergek van alle mensen. Wat een chaos!quote:
Leuk stuk weer
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik zou er ook niet willen wonen, maar wel een leuke stad voor een paar dagen. Busan vond ik mwah... Het Koreaanse eten moet je inderdaad aan wennen, maar daarna vond ik het heerlijk.quote:
[..]
Twee keer in Seoul geweest. Daar werd ik helemaal knettergek van alle mensen. Wat een chaos!
