Japan, maar dan niet in Tokyo, deel III

quote:

Op zondag 24 juni 2012 11:28 schreef captaintokyo het volgende:

[..]

Ik woon ook in Japan. In het zuiden, Oita. Ik post niet zo vaak, maar volg dit topic wel altijd. Ik herken een hoop van Lyrebird's observaties (en de schrijfstijl is erg prettig!).

Mijn echtgenote wees me er net op dat mijn ervaringen heel erg beperkt zijn, omdat we eigenlijk zelden buiten ons eigen stadje komen. Zij heeft jarenlang in Tokyo gewoond, en zegt dan ook vaak dat mijn positieve ervaringen kenmerkend zijn voor small town Japan.

Een voorbeeldje: vandaag hebben we een uurtje in de speelhal doorgebracht, waar ze van die prachtige Konami computerspellen hebben staan, en waar ook een aantal Japanse fotohokjes staan, waar ik eerder over schreef. Wat mij dan opvalt is dat de muziek op een aangenaam niveau staat. Als je in Nederland in zo'n hal terecht zou komen, dan staat de muziek - dat vind ik dan - veel te hard. Je kunt elkaar niet eens verstaan. In Nederland zul je mij daar dus niet vinden, maar in Japan - correctie, in ons stadje, in bijvoorbeeld Tokyo schijnt het anders te zijn - is het heel erg leuk.

quote:

Op maandag 25 juni 2012 22:13 schreef koffiegast het volgende:
Zijn er geen andere bekende programma's ? Ook voor non BA Engels enzo.. Ik zou best graag met mijn mAI bul een jaartje of 2 (of meer) research willen doen. Maar waar ik moet aankloppen of dat er programmas hiervoor opgesteld zijn, ben ik nog altijd aan het onderzoeken.

Mijn echtgenote heeft op een scholarship een MS in education gedaan. Nu doet ze een PhD, en als ze niet getrouwd was met een patser, dan had ze daar ook een scholarship voor kunnen krijgen. Al mijn PhD studenten werken hier op scholarships van bedrijven of van de overheid. MEXT en JSPS zijn de bekendste subsidieverstrekkers. Heeft de Nederlandse overheid geen beurzen voor buitenlandse studies? Een Maleisische BS student studeert hier op een beurs van de Maleisische overheid.

Het is in Japan relatief gemakkelijk om een PhD te doen, omdat Japanners dat zelf niet zo graag doen, maar er toch behoefte is aan PhD studenten. Kan trouwens een studie op onze universiteit niet aanraden (of het moet in mijn groep zijn). Het niveau van de PhD is laag; je kunt hier op basis van een artikel promoveren. Begeleiding is vaak k met p; professoren zijn er vaker niet dan wel.

Geheimen

Japan is een gesloten samenleving. Mensen zijn uitermate vriendelijk, maar niet open. Het lijkt wel alsof alles geheim is. Ik heb geen idee wat mijn collega's uitspoken, ze zijn heel vaak op reis, en als buitenlander/buitenstaander word ik buiten veel zaken gehouden.

Ergens is dat wel handig, want bijvoorbeeld lange vergaderingen over niks kan ik missen als kiespijn. Van de andere kant begint het steeds meer te irriteren om overal buitengehouden te worden.

Op dit moment heb ik een hele slechte BS student in mijn groep. Die heb ik vriendelijk verzocht om een andere groep te zoeken voor zijn MS. Wat blijkt? De ongeschreven regels van de universiteit zijn zo dat ik zijn aanvraag voor een plaats in mijn groep niet kan weigeren. Nu wil ik me dus actief gaan bemoeien met het niveau van de studenten, want zo heeft het geen zin. Maar het is schier onmogelijk om op de vergaderingen uitgenodigd te worden waarop dit soort beslissingen wordt gemaakt.

Ander voorbeeldje. Ik heb een samenwerking met een bedrijf, dat een prototype aan het ontwikkelen is dat tot betere plaatjes zou moeten leiden. Dat instrument heb ik uitgetest, en mijn conclusie was dat het apparaat niet werkt. Het bedrijf wist daarvan, maar heeft me er niets over verteld. Al dat werk voor niks gedaan! Leuke mensen hoor, ze hebben ook veel kennis, maar het had mij een week werk gescheeld als ze de informatie van hun kant netjes zouden delen. Zoals ik dat doe bijvoorbeeld. Ik vraag me wel eens af of ze mij hier voor Gekke Henkie houden.

Een ander voorbeeld. Een professor van een andere universiteit heeft me hier naar toe gehaald, maar heeft na een veelbelovend begin eigenlijk niks meer van zich laten horen. Zijn groep is nu uit elkaar gevallen, en zelf is hij eigenlijk op een dood spoor gezet, maar niet dat ik daar ooit iets direct van hoor. Dat moet allemaal via via gebeuren.

Het blijven rare jongens, die Japanners.

Filosofisch intermezzo: schapen, deel 1

Als je dit topic gevolgd hebt, dan is hopelijk duidelijk dat Japan een saamhorige samenleving is, waarbij de groep iets belangrijker is dan het individu. Als Japanners in het buitenland zijn, dan kunnen ze zich heel anders gedragen dan in Japan zelf, omdat daar de druk om te conformeren veel minder is. Daarnaast uit zich het groepsgevoel in de sport: iedere sport in Japan is een teamsport. Over het algemeen zie ik dat groepsgedrag als een voordeel voor de samenleving: iedereen voelt dat er een bijdrage geleverd moet worden aan de samenleving, en iedereen doet automatisch zijn of haar best om zo goed mogelijk werk af te leveren.

Maar er zijn ook nadelen. We hebben op onze universiteit veel problemen met het gedrag van onze studenten. Die komen in het 4e jaar bij ons stage lopen voor een jaar, studeren dan af en doen dan een 2-jaar durende Masters opleiding. Maar ieder jaar is het weer een probleem om die jongens (en een verdwaald meisje) duidelijk te maken wat er van ze verwacht wordt. Het schijnt dat studenten in het 3e jaar niet zo veel te doen hebben, en veel tijd thuis doorbrengen. Als ze dan bij ons komen, zijn ze aan dat luie leventje gewend. Daarnaast hebben we verschillende labs, en het beleid van de professoren is niet altijd hetzelfde. Als studenten zien dat hun vriendjes in een ander lab thuis blijven, dan doen zij dat ook. Je kunt dan uitleggen wat er van ze verwacht wordt, maar als er geen sancties op staan, dan gebeurt er niks, want het groepsgedrag (vooral als het bonuspunten zoals vrije dagen oplevert) roept harder dan wat de onderzoeker/professor roept.

Het is dus erg belangrijk dat de onderzoeksgroep goed "gedrilld" is voordat de nieuwe studenten binnenkomen. En het helpt als mijn collega's hun groepen ook goed georganiseerd hebben. Als nieuwe studenten zien dat alle andere studenten druk bezig zijn, dan legt dat meteen druk op ze om zelf ook aan te pakken. Het zijn net schapen.

Open deur, niet? Kostte me een jaar om het door te krijgen.

Verder zorgt het groepsgedrag voor "de terreur van de middelmaat". Als Nederlands studentje heb ik dat natuurlijk ook meegemaakt. Studenten zijn bang om op te vallen, en leveren flets werk af. Ter vergelijking: Amerikanen hebben er geen enkele moeite mee om zichzelf enorm uit te sloven om een goed punt te halen. Japanse studenten kunnen het ook, maar het kost veel moeite om het juiste klimaat te creeren waarin die goede punten gehaald worden. Twee jaar geleden heb ik Engelse les gegeven, en dat ging echt heel erg goed omdat er net genoeg studenten waren die echt heel erg graag hun Engels bij wilden spijkeren. Die nemen dan zo'n groep op sleeptouw.

Het groepsgedrag zorgt er ook voor dat mensen die buiten de groep vallen, echt buiten de groep vallen. Pesten schijnt hier een probleem te zijn. Daarnaast is er het fenomeen wa. Heb ik het al eerder over gehad. Een groot nadeel - dat vind ik dan - van wa is dat als de ouwe knar in een groep maar wat loopt te kloten, dat je dan als groep genaaid bent. Wij hebben daar op dit moment last van. De baas van ons instituut had de pensioengerechtigde leeftijd bereikt, maar besloot om niet met pensioen te gaan. Hij is meer dan de helft van de tijd op reis (niemand weet waarom) en het instituut hangt mede daarom als los zand aan elkaar. Er is ook niemand die hem corrigeert, want als 'almachtige leider' zal hij het wel beter weten.

Een collega van me op een andere universiteit zit in hetzelfde vakgebied als ik. Op wereldniveau is hij echt een topper, maar binnen zijn universiteit is hij nog steeds lecturer, omdat de gevestigde belangen binnen zijn universiteit niet willen dat hij harder groeit dan anderen. Typisch voorbeeld van wa. Hij is jonger dan 40, dus hij moet zijn plaats maar kennen.

En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.

Nu het filosofische aspect. Als je het mij vraagt, dan heeft de Japanse aanpak de voorkeur boven onze eigen aanpak. De scherpe kantjes mogen er wel afgeveild worden, maar al met al is het bijzonder aangenaam leven in Japan. Scherpe kantjes? Vergeet niet dat er enorm veel zelfmoorden in Japan zijn, en dat veel mensen onder grote stress leven. Als schaap in Japan loop je lekker met de kudde mee, maar voor een rugged individual (zoals ikzelf bijvoorbeeld) is er eigenlijk geen plaats in Japan. Het is dat ik zo'n rare buitenlander ben, want anders hadden ze me al lang ontslagen. Je zou je kunnen voorstellen dat er meer mensen zijn, ook mensen die iets te zeggen hebben, die vinden dat het niet langer zo kan. Dat Japan mee moet in de vaart der volkeren, en meer Westers moet worden.

Mijn echtgenote is zo iemand, en zij studeert multiculturalisme. In Nederland heb ik de uitwassen van het multiculturalisme meegemaakt, en in de VS heb ik kunnen zien hoe veel verschillende culturen wel goed met elkaar om kunnen gaan (niet dat het daar allemaal koek en ei is, maar het melting pot concept heeft mijn voorkeur boven het Nederlandse model). Ik ben me daarom wat meer gaan verdiepen in het multiculturalisme. Interessant materiaal. Meer daarover de volgende keer.

Toen ik ze leerde kennen, toen was ze bezig met moeilijk opvoedbare kinderen. Onze universiteit heeft helaas maar een beperkt aantal PhD programma's, en vandaar dat ze in die hoek terecht kwam. Achteraf gezien niet de beste keus. Het programma zit vol met Marxistische professoren (zonder PhD diploma) en ander gespuis, en de kwaliteit van het "onderzoek" dat door die toko verricht wordt, is van dramatische kwaliteit. Maar het houdt haar van de straat.

Over multicultureel gesproken:





Mijn grote vriend (de man links) schudt handen en maakt ook nog eens een diepe buiging. Misschien dat ik bevooroordeeld ben, maar ik kan me voorstellen dat de Japanners zich wat ongemakkelijk voelen.

Allebei. Dit zijn MI hachelijke momenten in Japan, waarbij je gemakkelijk een flater kunt slaan. Niet dat Japanners het zo belangrijk vinden als je een flater slaat, je bent ten slotte buitenlander en je weet niet beter, maar waarom moeilijk doen als het ook gemakkelijk kan?

quote:

Op dinsdag 3 juli 2012 14:42 schreef captaintokyo het volgende:

[..]

De Japanners Klink een beetje raar als je het over de keizer en zijn vrouw hebt.

Zijn dat de keizer en zijn vrouw? Die man in het plaatje lijkt op de kerel die bij ons lab op bezoek komt om een (veel te dure) laser aan de man te brengen.



Ik had idd beter keizer en zijn vrouw kunnen schrijven.

quote:

Op woensdag 11 juli 2012 07:56 schreef star_gazer het volgende:
Vrijdag vlieg ik naar Tokyo met Qantas. Ik kom zaterdag om 06:30 aan op Narita. Gelijk op de Shinkansen naar Osaka, waar ik een vriendin ontmoet

Houd ons op de hoogte van je avonturen daar. Het is immers geen Tokyo. Let ook op hoe de Japanners in Osaka zijn, en als je dan nog eens in Tokyo komt, kun je de verschillen in gedrag vergelijken. Een wereld van verschil.

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 12-07-2012 18:19:11 ]