KAA Kaaskoppen in het Buitenland
Nee, geen oud-Hollands spel, maar een forum voor Nederlanders die in het buitenland wonen.
Officiële landstaal: Japans
Hoofdstad: Tokio
Regeringsvorm: Parlementaire monarchie (Keizerrijk)
Religie: Shintoïsme, boeddhisme
Oppervlakte: 377.873 km² [1] (0,8% water)
Inwoners: 127.078.679 (2009)
Een vervolg op KAA / Japan, maar dan niet in Tokyo , deel 1, KAA / Japan (maar dan even niet in Japan maar in Guam), deel II en KAA / Japan, maar dan niet in Tokyo, deel III
Laatste post: (van mij)
Hier verder over het fascinerende Japan en die rare Japannners!quote:Op woensdag 23 januari 2013 02:45 schreef breaky het volgende:
Cambodjanen? Zijn die er zoveel in Japan dan?
Mijn vrouw kent Lao die in Japan wonen/werken en/of studeren. Veel zullen het er volgens mij niet zijn.
Waarschijnlijk vallen ze minder op dan Cambodjanen...Lao zijn over het algemeen lichter. Hier in het noorden van Laos zien de mensen er al wat meer "Chinees" uit.
Engels is een must hier. Zonder Engels kun je nog wel voor de overheid/bank werken maar meer ook niet.
De Japanse gasten die hier komen spreken over het algemeen wel een paar woordjes Engels. Laatst had ik een groep waarvan het oudstje vrouwtje (in de 80) me verraste met zeer goed Engels (beter dan de rest van de groep en de tourleader!). Het maken vrij goede gasten...beleefd en vriendelijk.
Vaak willen Japanse zakenmannen nog wel eens meisje naar de kamer meenemen...iets wat hier in dit hotel niet gewaardeerd wordt.
[ Bericht 0% gewijzigd door breaky op 23-01-2013 03:06:37 ]
Modus Vivendi!
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
De Chinezen die je in Japan tegen komt, die zijn op zijn zachtst gezegd niet representatief... Over het algemeen is het niveau van Engels bedroevend, zelfs van tolken.
Al staat Japan wel hoog op het lijstje om een keer heen te gaan!
Al staat Japan wel hoog op het lijstje om een keer heen te gaan!
The secret to happiness is freedom...
And the secret to freedom is courage.
Thucydides
And the secret to freedom is courage.
Thucydides
Inderdaad...van China/Japan en Korea, spreken Koreanen het beste Engels.quote:Op woensdag 23 januari 2013 03:07 schreef Xtreem het volgende:
De Chinezen die je in Japan tegen komt, die zijn op zijn zachtst gezegd niet representatief... Over het algemeen is het niveau van Engels bedroevend, zelfs van tolken.
Al staat Japan wel hoog op het lijstje om een keer heen te gaan!
Modus Vivendi!
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Betreffende de vrouwen, ik vind ze prachtig 
Maargoed, ik ben 'een beetje' bevooroordeeld omdat mijn vriendin Japans is 
Japanse dames zijn vaak elegant (slank, niet te 'sloerie' gekleed) en gewoon heel erg lief. Ze zijn zover ik heb meegemaakt goedgemanierd, niet luidruchtig en oprecht. Niet altijd even snugger, maar daar staat weer tegenover dat ze altijd hun best doen om wat ze doen goed te doen. Soms moet je ze een beetje porren om ze hun mening te laten geven, maar wat dat betreft zijn Nederland (extreem direct) en Japan (extreem indirect) ook wel weer twee uitersten. Kwestie van zoeken naar de gulden middenweg.
Koreaanse vrouwen zijn qua uiterlijk vaak aantrekkelijker dan Japanse, maar vergeet niet dat er in Korea heel erg veel nep is. Plastische chirurgie is daar HUGE. Je koopt daar bij wijze van spreke een setje westerse oogleden of een wipneusje met hetzelfde gemak als een pot kimchi.
Maargoed, ik ben 'een beetje' bevooroordeeld omdat mijn vriendin Japans is Japanse dames zijn vaak elegant (slank, niet te 'sloerie' gekleed) en gewoon heel erg lief. Ze zijn zover ik heb meegemaakt goedgemanierd, niet luidruchtig en oprecht. Niet altijd even snugger, maar daar staat weer tegenover dat ze altijd hun best doen om wat ze doen goed te doen. Soms moet je ze een beetje porren om ze hun mening te laten geven, maar wat dat betreft zijn Nederland (extreem direct) en Japan (extreem indirect) ook wel weer twee uitersten. Kwestie van zoeken naar de gulden middenweg.
Koreaanse vrouwen zijn qua uiterlijk vaak aantrekkelijker dan Japanse, maar vergeet niet dat er in Korea heel erg veel nep is. Plastische chirurgie is daar HUGE. Je koopt daar bij wijze van spreke een setje westerse oogleden of een wipneusje met hetzelfde gemak als een pot kimchi.
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
Naar mijn ervaring zijn juist de Chinezen redelijk te verstaan. Dat komt ook wel omdat de Chinezen die hier (Aus) studeren kinderen van de elite zijn en dus al extra scholing hebben gehad. Koreanen zijn vaak het slechtst omdat ze heel erg binnnen hun eigen gemeenschap blijven hangen, maar Japanners bakken er op dat gebied ook vaak niet veel van.quote:
[..]
Inderdaad...van China/Japan en Korea, spreken Koreanen het beste Engels.
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
Het afgelopen weekend hebben we doorgebracht in Yokohama, en dat is een prachtige en erg rijke miljoenenstad. Wij wonen zelf in het Zwolle van Japan, en ik kijk iedere keer m'n ogen uit als we in de grotere steden komen. Mevrouw Lyrebird wilde graag tempels kijken, en die hebben ze daar ook. Bij de eerste tempel liep ze een stukje voor me om wat foto's te maken, en toen werd ik benaderd door drie aantrekkelijke Japanse studentes, die graag hun Engels wilden verbeteren. Of ik een gids nodig had? Was wel geinig, want toen ze me alle drie hoopvol aan stonden te staren, riep ik naar mevrouw Lyrebird dat ze even moest wachten. Die draaide zich om, en toen wisten de studentes al hoe laat het was. Sorry girls, we know where to go.quote:Op woensdag 23 januari 2013 04:08 schreef star_gazer het volgende:
Betreffende de vrouwen, ik vind ze prachtig
Japanse dames zijn vaak elegant (slank, niet te 'sloerie' gekleed) en gewoon heel erg lief. Ze zijn zover ik heb meegemaakt goedgemanierd, niet luidruchtig en oprecht. Niet altijd even snugger, maar daar staat weer tegenover dat ze altijd hun best doen om wat ze doen goed te doen. Soms moet je ze een beetje porren om ze hun mening te laten geven, maar wat dat betreft zijn Nederland (extreem direct) en Japan (extreem indirect) ook wel weer twee uitersten. Kwestie van zoeken naar de gulden middenweg.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Hmmm... van de gasten die ik hier heb gehad spraken de Koreanen beter Engels dan Chinezen of Japanners. Japanners hebben vaak een lokale, Japans sprekende tourguide en bij een grote groep ook nog een Japanse tourleader.quote:
[..]
Naar mijn ervaring zijn juist de Chinezen redelijk te verstaan. Dat komt ook wel omdat de Chinezen die hier (Aus) studeren kinderen van de elite zijn en dus al extra scholing hebben gehad. Koreanen zijn vaak het slechtst omdat ze heel erg binnnen hun eigen gemeenschap blijven hangen, maar Japanners bakken er op dat gebied ook vaak niet veel van.
Laotiaanse meiden mogen over het algemeen nog wel een opfriscursus elegant kleden gebruiken (teveel frutsels en felle kleuren) en opmaken (teveel whitening lotion) gebruiken.
Degene die wel weten hoe ze zich moeten kleden en opmaken kunnen er dan wel weer "stunning" uit zien!
Modus Vivendi!
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Gedurende mijn eerste jaar in Japan heb ik veel met een groep Chinezen en Cambodjanen opgetrokken. Met name de Cambodjanen waren uitermate intelligent. Spraken allemaal vloeiend Engels, en hadden soms familie in de VS wonen. Waarschijnlijk gaat het om de nazaten van de (voormalige) elite van het land. De Japanse overheid is behoorlijk scheutig met studiebeurzen voor buitenlanders en op de een of andere manier was er een behoorlijk grote groep in ons stadje terecht gekomen, toeval waarschijnlijk. Ik denk niet dat er zo veel Cambodjanen in Japan wonen. Ze hebben het ondanks die beurzen niet zo op buitenlanders.quote:
Cambodjanen? Zijn die er zoveel in Japan dan?
De mevrouw van de stomerij en de eigenaresse van een eettentje bij ons op de hoek spreken allebei vloeiend Engels. Die vinden het iedere keer heel erg leuk als ik op bezoek kom. Ik schat ze allebei ergens in de 50, alhoewel dat bij Japanners erg lastig is, ze kunnen al pensioengerechtigd zijn. Dat zijn de Japanners die Japan groot hebben gemaakt. Die generatie werkte hard, maar wilde ook graag weten wat er in de rest van de wereld gebeurde en leerde daarom Engels. Heel anders dan de huidige generatie, wat meer de Playstationgeneratie is.quote:De Japanse gasten die hier komen spreken over het algemeen wel een paar woordjes Engels. Laatst had ik een groep waarvan het oudstje vrouwtje (in de 80) me verraste met zeer goed Engels (beter dan de rest van de groep en de tourleader!). Het maken vrij goede gasten...beleefd en vriendelijk.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik heb begrepen dat Yokohama een romatische sfeer heeft. Klopt dat?quote:
[..]
Het afgelopen weekend hebben we doorgebracht in Yokohama, en dat is een prachtige en erg rijke miljoenenstad. Wij wonen zelf in het Zwolle van Japan, en ik kijk iedere keer m'n ogen uit als we in de grotere steden komen. Mevrouw Lyrebird wilde graag tempels kijken, en die hebben ze daar ook. Bij de eerste tempel liep ze een stukje voor me om wat foto's te maken, en toen werd ik benaderd door drie aantrekkelijke Japanse studentes, die graag hun Engels wilden verbeteren. Of ik een gids nodig had? Was wel geinig, want toen ze me alle drie hoopvol aan stonden te staren, riep ik naar mevrouw Lyrebird dat ze even moest wachten. Die draaide zich om, en toen wisten de studentes al hoe laat het was. Sorry girls, we know where to go.
Het is mij ook wel opgevallen dat je als (blonde) westerling wel het een en ander aan geroezemoes en gegiechel veroorzaakt af en toe ja. Meisjes die schuchter naar je zwaaien enzo. Is wel schattig
Ik viel met mijn 1m74 niet zo erg op, maar mijn reisgenoot is een stengel van 1m96. Die kreeg regelmatig wel verbaasde blikken en mensen die even omkeken 
En dan dat typisch Japanse "eeeeeeeeeeeeee" geluid erbij 
[ Bericht 7% gewijzigd door star_gazer op 23-01-2013 05:21:04 ]
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
We zagen wel veel stelletjes, maar dat het nou romantischer was dan bijvoorbeeld Tokyo? Het gebied rondom de haven doet me erg aan Odaiba (Tokyo) denken. Het gebied rondom de tempels leek weer als 2 druppels water op Asakusa (Tokyo).
Ben zelf trouwens een barbaar als het om romantiek gaat, dus misschien moet je het iemand anders vragen.
Ben zelf trouwens een barbaar als het om romantiek gaat, dus misschien moet je het iemand anders vragen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
dit topic laat me afvragen wat het meest intrigerende land ter wereld is
is moeilijk te bepalen, maar denk wel dat Japan erg hoog staat
Noord-Korea ook en nog vele landen meer zijn er te noemen
Maar ik denk toch wel dat ik persoonlijk Japan op 1 zet
is moeilijk te bepalen, maar denk wel dat Japan erg hoog staat
Noord-Korea ook en nog vele landen meer zijn er te noemen
Maar ik denk toch wel dat ik persoonlijk Japan op 1 zet
Fotootjes van het weekend Yokohama
Uitzicht vanuit het hotel. Mt. Fuji?
Boedabeeld in tempel + maan:
Engrish (hotel). I will make sure not to put my thing near the light.
Station nabij hotel:
Japan kent veel mensen die alleen zijn. Daarom bankjes voor alleenstaanden:
[ Bericht 9% gewijzigd door Lyrebird op 23-01-2013 09:36:20 ]
Uitzicht vanuit het hotel. Mt. Fuji?
Boedabeeld in tempel + maan:
Engrish (hotel). I will make sure not to put my thing near the light.
Station nabij hotel:
Japan kent veel mensen die alleen zijn. Daarom bankjes voor alleenstaanden:
[ Bericht 9% gewijzigd door Lyrebird op 23-01-2013 09:36:20 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ook voor europeanen? IK heb toen ik op exchange wilde ook naar japan gekeken maar vond daar nu niet zoveel beurzen (of uberhaupt mogelijkheden) voor.quote:
[..]
Gedurende mijn eerste jaar in Japan heb ik veel met een groep Chinezen en Cambodjanen opgetrokken. Met name de Cambodjanen waren uitermate intelligent. Spraken allemaal vloeiend Engels, en hadden soms familie in de VS wonen. Waarschijnlijk gaat het om de nazaten van de (voormalige) elite van het land. De Japanse overheid is behoorlijk scheutig met studiebeurzen voor buitenlanders en op de een of andere manier was er een behoorlijk grote groep in ons stadje terecht gekomen, toeval waarschijnlijk. Ik denk niet dat er zo veel Cambodjanen in Japan wonen. Ze hebben het ondanks die beurzen niet zo op buitenlanders.
[..]
De mevrouw van de stomerij en de eigenaresse van een eettentje bij ons op de hoek spreken allebei vloeiend Engels. Die vinden het iedere keer heel erg leuk als ik op bezoek kom. Ik schat ze allebei ergens in de 50, alhoewel dat bij Japanners erg lastig is, ze kunnen al pensioengerechtigd zijn. Dat zijn de Japanners die Japan groot hebben gemaakt. Die generatie werkte hard, maar wilde ook graag weten wat er in de rest van de wereld gebeurde en leerde daarom Engels. Heel anders dan de huidige generatie, wat meer de Playstationgeneratie is.
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Al mijn buitenlandse studenten (3) hebben een beurs, en dat zijn idd wel allemaal Aziaten (1 Indische en 2 Maleisiers). Eentje heeft een beurs van MEXT/JSPS, eentje een beurs van een Japans bedrijf en eentje heeft een aflopende beurs van de Maleisische overheid, en is nu een beurs bij MEXT/JSPS aan het vragen. Zijn aanvraag bij de Rotary was afgewezen.quote:
[..]
Ook voor europeanen? IK heb toen ik op exchange wilde ook naar japan gekeken maar vond daar nu niet zoveel beurzen (of uberhaupt mogelijkheden) voor.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Taai?
Onze provincie Tochigi grenst aan de provinincie Fukushima. Hemelsbreed ligt ons flatje op zo'n 150 km afstand van de rampcentrale. Als we de rapporten over de achtergrondstraling mogen geloven (en dat doen we, ik heb zelf de straling in onze buurt gemeten) dan zit het wel snor hier: de straling is laag. We weten alleen niet precies wat we eten. Komen die aardappels echt uit Akita, of zijn ze stiekem geteeld in Fukushima, en van een ander labeltje voorzien? Fukushima is namelijk een groot landbouwgebied, dus zo vreemd zou dat niet zijn. Mevrouw Lyrebird is wat dat betreft erg huiverig en we krijgen daarom nog regelmatig voedselpakketten uit Zuid-Korea. Als het hele appartement naar kim-chi ruikt, dan weet je dat er net een nieuw voedselpakket uit Zuid-Korea is binnengekomen.
Sinds de ramp in Fukushima ben ik een paar keer bij de dokter geweest. Van de zomer zat ik achter m'n PC, en toen kreeg ik niet genoeg adem. Voor een halve marathonloper is dat een vreemd gevoel. Een van de mogelijke oorzaken, volgens de verschillende sites, was thyroid kanker. Op naar de dokter, die het niet helemaal vertrouwde en me doorstuurde naar het ziekenhuis, alwaar ik een endoscoop door m'n neus geduwd kreeg. Van binnen zag alles er pico bello uit. Of ik ergens allergisch voor was? De vernauwing bleek achteraf een allergische reactie op een saus te zijn geweest. Me voor niks druk gemaakt.
Of niet? Een van de studenten is vaak ziek. Heeft net een operatie ondergaan, en doet weer half mee. Een oudere collega (in de 60) zie ik met de dagen aftakelen. Er is kanker bij hem geconstateerd, waarvoor hij een behandeling heeft gehad, maar ondertussen blijft hij gewoon doorwerken. Mijn eigen omgeving is natuurlijk maar een hele kleine sample size, maar door dit soort gevallen krijg ik wel een beetje vreemde kijk op de gezondheid van de Japanners.
Laatst was er een Japanse minister die klaagde over oude Japanners: dat ze eens op moesten schieten met dood gaan, omdat hun pensioenen en verzorging onbetaalbaar dreigen te worden. Bij ons in de buurt wonen heel veel oude mensen. Van die dunne taaie oude mannetjes en vrouwtjes. Soms een beetje kromgebogen. Ze zitten niet in een bejaardentehuis, wonen nog in een normaal huis. Worden met gemak 100 jaar oud.
Wij doen metingen op ogen, en de meest ideale proefpersoon voor ons is iemand in de 60. Meestal hebben die wel een ziekte in hun netvlies die we in beeld kunnen brengen. Hun ogen zijn op die leeftijd nog wel zo goed, dat we mooie plaatjes kunnen maken. Maar niet in Japan. Ik heb nu een paar 60 plussers gehad (eentje van in de 80), en het is net alsof je naar de netvliezen van een Europese of Amerikaanse twintiger aan het kijken bent. Sterker nog, ik heb plaatjes van Amerikaanse twintigers die er veel slechter uit zien. Rijst, vis en zeewier, en dat drie keer per dag (aangevuld met bier en sake): dat is MI het geheim achter een heel lang en gezond leven.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 07-02-2013 09:56:09 ]
Onze provincie Tochigi grenst aan de provinincie Fukushima. Hemelsbreed ligt ons flatje op zo'n 150 km afstand van de rampcentrale. Als we de rapporten over de achtergrondstraling mogen geloven (en dat doen we, ik heb zelf de straling in onze buurt gemeten) dan zit het wel snor hier: de straling is laag. We weten alleen niet precies wat we eten. Komen die aardappels echt uit Akita, of zijn ze stiekem geteeld in Fukushima, en van een ander labeltje voorzien? Fukushima is namelijk een groot landbouwgebied, dus zo vreemd zou dat niet zijn. Mevrouw Lyrebird is wat dat betreft erg huiverig en we krijgen daarom nog regelmatig voedselpakketten uit Zuid-Korea. Als het hele appartement naar kim-chi ruikt, dan weet je dat er net een nieuw voedselpakket uit Zuid-Korea is binnengekomen.
Sinds de ramp in Fukushima ben ik een paar keer bij de dokter geweest. Van de zomer zat ik achter m'n PC, en toen kreeg ik niet genoeg adem. Voor een halve marathonloper is dat een vreemd gevoel. Een van de mogelijke oorzaken, volgens de verschillende sites, was thyroid kanker. Op naar de dokter, die het niet helemaal vertrouwde en me doorstuurde naar het ziekenhuis, alwaar ik een endoscoop door m'n neus geduwd kreeg. Van binnen zag alles er pico bello uit. Of ik ergens allergisch voor was? De vernauwing bleek achteraf een allergische reactie op een saus te zijn geweest. Me voor niks druk gemaakt.
Of niet? Een van de studenten is vaak ziek. Heeft net een operatie ondergaan, en doet weer half mee. Een oudere collega (in de 60) zie ik met de dagen aftakelen. Er is kanker bij hem geconstateerd, waarvoor hij een behandeling heeft gehad, maar ondertussen blijft hij gewoon doorwerken. Mijn eigen omgeving is natuurlijk maar een hele kleine sample size, maar door dit soort gevallen krijg ik wel een beetje vreemde kijk op de gezondheid van de Japanners.
Laatst was er een Japanse minister die klaagde over oude Japanners: dat ze eens op moesten schieten met dood gaan, omdat hun pensioenen en verzorging onbetaalbaar dreigen te worden. Bij ons in de buurt wonen heel veel oude mensen. Van die dunne taaie oude mannetjes en vrouwtjes. Soms een beetje kromgebogen. Ze zitten niet in een bejaardentehuis, wonen nog in een normaal huis. Worden met gemak 100 jaar oud.
Wij doen metingen op ogen, en de meest ideale proefpersoon voor ons is iemand in de 60. Meestal hebben die wel een ziekte in hun netvlies die we in beeld kunnen brengen. Hun ogen zijn op die leeftijd nog wel zo goed, dat we mooie plaatjes kunnen maken. Maar niet in Japan. Ik heb nu een paar 60 plussers gehad (eentje van in de 80), en het is net alsof je naar de netvliezen van een Europese of Amerikaanse twintiger aan het kijken bent. Sterker nog, ik heb plaatjes van Amerikaanse twintigers die er veel slechter uit zien. Rijst, vis en zeewier, en dat drie keer per dag (aangevuld met bier en sake): dat is MI het geheim achter een heel lang en gezond leven.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 07-02-2013 09:56:09 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Lyrebird, ik kom eraan 
7 Juni land ik in Tokyo. Dan met een binnenlandse vlucht door naar Hokkaido. Paar dagen in Kitami bij de schoonfamilie opgehokt en daarna in etappes zuidwaarts naar Tokyo.
Het plan staat nog niet vast (hangt ook een beetje van mijn vriendin af), maar wellicht dat er de mogelijkheid bestaat een asahi of 2 te pakken
7 Juni land ik in Tokyo. Dan met een binnenlandse vlucht door naar Hokkaido. Paar dagen in Kitami bij de schoonfamilie opgehokt en daarna in etappes zuidwaarts naar Tokyo.
Het plan staat nog niet vast (hangt ook een beetje van mijn vriendin af), maar wellicht dat er de mogelijkheid bestaat een asahi of 2 te pakken
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
Lijkt me een prima plan! Ik heb voor die dagen nog niets gepland, dus stuur me maar een pm als je in de buurt bent, en ik pik je (jullie) op bij het station. Kan eventueel ook naar Tokyo komen, alhoewel ik in de zomer het liefst niet naar Tokyo ga.quote:
Lyrebird, ik kom eraan
7 Juni land ik in Tokyo. Dan met een binnenlandse vlucht door naar Hokkaido. Paar dagen in Kitami bij de schoonfamilie opgehokt en daarna in etappes zuidwaarts naar Tokyo.
Het plan staat nog niet vast (hangt ook een beetje van mijn vriendin af), maar wellicht dat er de mogelijkheid bestaat een asahi of 2 te pakken
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Onsen, het badhuis, de Japanse spa
Als je naar Japan gaat, dan moet je eigenlijk een keer naar een onsen geweest zijn. Wij kennen de onsen in Nederland als een spa. Praktisch gezien betekent dit dat je in je nakie in een gloeiend heet bad gaat zitten, tussen allemaal onbekende naakte mannen (als je man bent). Onsen zijn vaak gemaakt van natuursteen en hout, wat samen met het gloeiend hete water voor een kalme en ontspannende atmosfeer zorgt.
Japan is een land van regels en regeltjes, en omdat iedereen al die regeltjes strikt naleeft, is het een van de best georganiseerde landen van de wereld. Mede daardoor erg aangenaam om te leven, mag ik wel zeggen, en ik ben iemand die een bloedhekel aan regeltjes heeft. Dat zeg ik nou wel snel, maar ik ben ook iemand die graag ziet dat we met z'n allen gewoon ons best doen. Dat zou trouwens ook zonder regeltjes moeten kunnen.
Als je naar een Japanse spa gaat, dan zijn er een aantal dingen waar je rekening mee moet houden. Ondanks dat iedereen in zo'n spa in z'n blote kont rondloopt (mannen en vrouwen gescheiden), zijn Japanners preuts. Dus loopt iedereen heel nonchalant als Adam rond, met een heel klein handdoekje ipv een vijgeblad. Voordat je in het warme bad mag gaan zitten of liggen, wordt er van je verwacht dat je je eerst grondig wast. Je zit ten slotte met elkaar in dat gloeiend hete water. Die wasplekken liggen bij een traditionele onsen vaak vlak tegen het bad aan, en men ziet niet graag zeepsop in het badwater terug. Dus voorzichtig wassen. Dit onderdeel van de onsen is MI niet zo goed georganiseerd. Meestal moet je bij zo'n wasplek op een omgekeerde emmer gaan zitten (precies, op je blote reet). Om op warm water te bezuinigen, hebben ze een knop die iedere paar seconde ingedrukt moet worden. Je hebt dus een hand om de douchekop te sturen, en een andere hand die zo nu en dan beschikbaar is om de shampoo in of uit je haar te krijgen. Shampoo en zeep hoef je trouwens niet mee te nemen - die hebben ze in overvloed.
Goed afspoelen (vergeet de omgekeerde emmer en de wasplek niet) en dan het hete water in!
De eerste keer in zo'n traditionele onsen dacht ik dat ze helemaal gek waren geworden, want het water was veel te heet. Toen heb ik wel vijf minuten staan hinkelen voordat ik met beide benen in het water stond, en nog eens vijf minuten lopen blazen voordat ik in het water durfde te zitten. Nu weet ik wel beter: denkraam uit en zitten. Wat doe je dan met dat kleine handdoekje? Op je hoofd leggen.
Je hebt echte onsen waarbij het water uit vulkanisch gesteente (of zo) wordt opgepompt. Dat water is heel erg heet, en zit vol met mineralen. Dat schijnt gezond te zijn, maar het water stinkt wel. In de meeste onsen waar ik ben geweest, hadden ze normaal water. In de betere onsen kun je lekker buiten zitten. Vooral in de winter is dat erg aangenaam: een gloeiend heet bad, gemaakt van natuursteen in een besneeuwde omgeving.
De onsen kun je het beste met goede vrienden bezoeken. Houd er wel rekening mee dat het gros van de Japanners nog nooit een blanke naakt heeft gezien en pas op voor vieze Japanse mannen. Ja, die zijn er ook. Nihongo o dekimasen (ik spreek geen Japans) is meestal afdoende om ze op afstand te houden. Wat ook wel apart is, is dat Japanners hun kinderen meenemen naar zo'n onsen. Dat heeft een voordeel: ze kennen op latere leeftijd geen enkele schaamte om naar de onsen te gaan, want ze zijn er mee opgegroeid.
(foto van wikimedia)
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 19-02-2013 06:48:54 ]
Als je naar Japan gaat, dan moet je eigenlijk een keer naar een onsen geweest zijn. Wij kennen de onsen in Nederland als een spa. Praktisch gezien betekent dit dat je in je nakie in een gloeiend heet bad gaat zitten, tussen allemaal onbekende naakte mannen (als je man bent). Onsen zijn vaak gemaakt van natuursteen en hout, wat samen met het gloeiend hete water voor een kalme en ontspannende atmosfeer zorgt.
Japan is een land van regels en regeltjes, en omdat iedereen al die regeltjes strikt naleeft, is het een van de best georganiseerde landen van de wereld. Mede daardoor erg aangenaam om te leven, mag ik wel zeggen, en ik ben iemand die een bloedhekel aan regeltjes heeft. Dat zeg ik nou wel snel, maar ik ben ook iemand die graag ziet dat we met z'n allen gewoon ons best doen. Dat zou trouwens ook zonder regeltjes moeten kunnen.
Als je naar een Japanse spa gaat, dan zijn er een aantal dingen waar je rekening mee moet houden. Ondanks dat iedereen in zo'n spa in z'n blote kont rondloopt (mannen en vrouwen gescheiden), zijn Japanners preuts. Dus loopt iedereen heel nonchalant als Adam rond, met een heel klein handdoekje ipv een vijgeblad. Voordat je in het warme bad mag gaan zitten of liggen, wordt er van je verwacht dat je je eerst grondig wast. Je zit ten slotte met elkaar in dat gloeiend hete water. Die wasplekken liggen bij een traditionele onsen vaak vlak tegen het bad aan, en men ziet niet graag zeepsop in het badwater terug. Dus voorzichtig wassen. Dit onderdeel van de onsen is MI niet zo goed georganiseerd. Meestal moet je bij zo'n wasplek op een omgekeerde emmer gaan zitten (precies, op je blote reet). Om op warm water te bezuinigen, hebben ze een knop die iedere paar seconde ingedrukt moet worden. Je hebt dus een hand om de douchekop te sturen, en een andere hand die zo nu en dan beschikbaar is om de shampoo in of uit je haar te krijgen. Shampoo en zeep hoef je trouwens niet mee te nemen - die hebben ze in overvloed.
Goed afspoelen (vergeet de omgekeerde emmer en de wasplek niet) en dan het hete water in!
De eerste keer in zo'n traditionele onsen dacht ik dat ze helemaal gek waren geworden, want het water was veel te heet. Toen heb ik wel vijf minuten staan hinkelen voordat ik met beide benen in het water stond, en nog eens vijf minuten lopen blazen voordat ik in het water durfde te zitten. Nu weet ik wel beter: denkraam uit en zitten. Wat doe je dan met dat kleine handdoekje? Op je hoofd leggen.
Je hebt echte onsen waarbij het water uit vulkanisch gesteente (of zo) wordt opgepompt. Dat water is heel erg heet, en zit vol met mineralen. Dat schijnt gezond te zijn, maar het water stinkt wel. In de meeste onsen waar ik ben geweest, hadden ze normaal water. In de betere onsen kun je lekker buiten zitten. Vooral in de winter is dat erg aangenaam: een gloeiend heet bad, gemaakt van natuursteen in een besneeuwde omgeving.
De onsen kun je het beste met goede vrienden bezoeken. Houd er wel rekening mee dat het gros van de Japanners nog nooit een blanke naakt heeft gezien en pas op voor vieze Japanse mannen. Ja, die zijn er ook. Nihongo o dekimasen (ik spreek geen Japans) is meestal afdoende om ze op afstand te houden. Wat ook wel apart is, is dat Japanners hun kinderen meenemen naar zo'n onsen. Dat heeft een voordeel: ze kennen op latere leeftijd geen enkele schaamte om naar de onsen te gaan, want ze zijn er mee opgegroeid.
(foto van wikimedia)
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 19-02-2013 06:48:54 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Grappig tafereel
De Japanse supermarkt kent nog het idee van klantenbinding. Regelmatig staat er iemand met bijvoorbeeld een bord koekjes, en dan mag je een koekje proeven. De hoop is dat je een hele doos koekjes koopt. Die persoon met het bord koekjes loopt dan luid te roepen dat je een koekje moet proeven. Soms zijn het van die schattige Japanse omaatjes die dat doen, en die kunnen niet meer zo luid roepen. Dus als je op fluisterafstand langsloopt, hoor je dat het om koekjes gaat. Je kunt het natuurlijk ook zien.
In de middagpauze liep ik door de supermarkt en had al snel door dat het dit keer niet om koekjes, maar om cake ging. Het omaatje had twee borden vast, gevuld met plakken cake. Twee broertjes, op het oog tussen de 4 en de 6 jaar oud, kwamen van de andere kant aanlopen. Ze probeerden een plakje van het bord te pakken, maar hielden er geen rekening mee dat het omaatje de twee borden vliegensvlug optilde, zodat de kinderen met hun handjes in de lucht stonden te wapperen. Het omaatje vroeg aan hun moeder of de kinderen wel een stukje cake mochten. Dat mocht, en even later zag ik de kereltjes tevreden een plakje cake oppeuzelen.
Van dit soort onschuldige taferelen kan ik echt genieten. Japan is in veel opzichten nog het Nederland van voor mijn jeugd, zeg maar het Nederland uit Dik Trom.
Als experimenteel fysicus experimenteer ik graag met deze onschuld. In Nederland werd ik behoorlijk cynisch van het feit dat alles wat los of vast zat onder je neus werd weggejat. Dat hebben ze niet in Japan. Ik heb hier wel eens verteld dat mijn fiets was gestolen, maar achteraf bleek dat ik die in een verstrooide bui bij een winkel had laten staan, waarna ik terug naar de universiteit was gelopen. Toen ik 's nachts naar huis wilde, was m'n fiets "gestolen".
Hoe ziet zo'n experiment eruit? Ik heb mijn (2e) fiets opgetuigd met snuisterijen uit de 105 yen winkel. Een toetertje met zo'n rubber bal ipv de bel die stuk was, en een kleurige regenhoes voor mijn zadel. Het toetertje trek je zo van de fiets af, en hetzelfde geldt voor de zadelhoes. Een maand geleden geinstalleerd, en ze zitten er nog op. Om het experiment nog iets spannender te maken, laat ik zo nu en dan boodschappen in het fietsmandje zitten. Dozen met papieren zakdoekjes blijven zonder problemen een uur in het mandje zitten. Een plastic zak met verschillende boodschappen, idem dito.
Het is een bijzonder land, en dat is het.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 22-02-2013 10:28:18 ]
De Japanse supermarkt kent nog het idee van klantenbinding. Regelmatig staat er iemand met bijvoorbeeld een bord koekjes, en dan mag je een koekje proeven. De hoop is dat je een hele doos koekjes koopt. Die persoon met het bord koekjes loopt dan luid te roepen dat je een koekje moet proeven. Soms zijn het van die schattige Japanse omaatjes die dat doen, en die kunnen niet meer zo luid roepen. Dus als je op fluisterafstand langsloopt, hoor je dat het om koekjes gaat. Je kunt het natuurlijk ook zien.
In de middagpauze liep ik door de supermarkt en had al snel door dat het dit keer niet om koekjes, maar om cake ging. Het omaatje had twee borden vast, gevuld met plakken cake. Twee broertjes, op het oog tussen de 4 en de 6 jaar oud, kwamen van de andere kant aanlopen. Ze probeerden een plakje van het bord te pakken, maar hielden er geen rekening mee dat het omaatje de twee borden vliegensvlug optilde, zodat de kinderen met hun handjes in de lucht stonden te wapperen. Het omaatje vroeg aan hun moeder of de kinderen wel een stukje cake mochten. Dat mocht, en even later zag ik de kereltjes tevreden een plakje cake oppeuzelen.
Van dit soort onschuldige taferelen kan ik echt genieten. Japan is in veel opzichten nog het Nederland van voor mijn jeugd, zeg maar het Nederland uit Dik Trom.
Als experimenteel fysicus experimenteer ik graag met deze onschuld. In Nederland werd ik behoorlijk cynisch van het feit dat alles wat los of vast zat onder je neus werd weggejat. Dat hebben ze niet in Japan. Ik heb hier wel eens verteld dat mijn fiets was gestolen, maar achteraf bleek dat ik die in een verstrooide bui bij een winkel had laten staan, waarna ik terug naar de universiteit was gelopen. Toen ik 's nachts naar huis wilde, was m'n fiets "gestolen".
Hoe ziet zo'n experiment eruit? Ik heb mijn (2e) fiets opgetuigd met snuisterijen uit de 105 yen winkel. Een toetertje met zo'n rubber bal ipv de bel die stuk was, en een kleurige regenhoes voor mijn zadel. Het toetertje trek je zo van de fiets af, en hetzelfde geldt voor de zadelhoes. Een maand geleden geinstalleerd, en ze zitten er nog op. Om het experiment nog iets spannender te maken, laat ik zo nu en dan boodschappen in het fietsmandje zitten. Dozen met papieren zakdoekjes blijven zonder problemen een uur in het mandje zitten. Een plastic zak met verschillende boodschappen, idem dito.
Het is een bijzonder land, en dat is het.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 22-02-2013 10:28:18 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Wel tof die ervaringen, Lyrebird. Ik lees al even mee maar blijf vooral posten, vind het erg interessant
404 - Not Found
Zal ik voorlopig blijven doen!quote:
Wel tof die ervaringen, Lyrebird. Ik lees al even mee maar blijf vooral posten, vind het erg interessant
Vandaag het bericht gekregen dat een industriele partner in zwaar weer zit. Ze willen de financiele steun terugschroeven, die ze ons ieder jaar geven voor onderzoek. Gelukkig heb ik ondertussen al $130k toegewezen gekregen, dus dit jaar zit het onderzoek nog wel snor, en blijven we in Japan. Geen idee wat er in 2014 gaat gebeuren.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
772 yen
We lopen nu tegen het einde van het Japanse academische jaar, en rond deze tijd gaan we proberen om onze accounts op te maken. Een van mijn accounts is bijna leeg, er zat vandaag nog 772 yen in. Voor 772 yen koop je 6.38 euro.
Normaal geef ik mijn budget uit aan optische componenten, maar voor 772 yen koop je nog geen spiegeltje, dus besloot ik om het geld uit te geven aan een USB kabel. Op onze universiteitscampus hebben ze een winkeltje, en in dat winkeltje kun je je budget uitgeven aan zo'n USB kabel. Die kostte 690 yen.
Met het kabeltje en de bon terug naar mijn afdeling, alwaar mij verteld werd dat er nog 82 yen te besteden was. 82 yen is 0.68 euro. Tja, waar besteed je zo snel 82 yen aan? Ondertussen was het winkeltje gesloten, dus we konden niet terug gaan om iets te kopen. De baas van de administratie begon te bellen. Na zo'n tien minuten aan de telefoon (waarbij ik duimen zat te draaien, een student duimen zat te draaien en twee secretaresses zaten te giegelen en grijnzen) was de situatie opgelost. We gaan maandag terug naar het winkeltje, en kopen dan iets dat 82 yen kost. Maar omdat ze niets van 82 yen hebben, krijgen we een "magische" superkorting op iets wat iets duurder is, waardoor het toch net 82 yen zal zijn.
Japan is een land van regels. Als een account leeg opgeleverd moet worden, dan doet men dat. Daar waar iedereen met een beetje gezond verstand zich realiseert dat het de moeite niet is om 82 yen uit te geven, gaan ze (we, ik!) tot het uiterste. In plaats van die 82 yen uit de boeken te gummen, moet er een gummetje worden gekocht.
We lopen nu tegen het einde van het Japanse academische jaar, en rond deze tijd gaan we proberen om onze accounts op te maken. Een van mijn accounts is bijna leeg, er zat vandaag nog 772 yen in. Voor 772 yen koop je 6.38 euro.
Normaal geef ik mijn budget uit aan optische componenten, maar voor 772 yen koop je nog geen spiegeltje, dus besloot ik om het geld uit te geven aan een USB kabel. Op onze universiteitscampus hebben ze een winkeltje, en in dat winkeltje kun je je budget uitgeven aan zo'n USB kabel. Die kostte 690 yen.
Met het kabeltje en de bon terug naar mijn afdeling, alwaar mij verteld werd dat er nog 82 yen te besteden was. 82 yen is 0.68 euro. Tja, waar besteed je zo snel 82 yen aan? Ondertussen was het winkeltje gesloten, dus we konden niet terug gaan om iets te kopen. De baas van de administratie begon te bellen. Na zo'n tien minuten aan de telefoon (waarbij ik duimen zat te draaien, een student duimen zat te draaien en twee secretaresses zaten te giegelen en grijnzen) was de situatie opgelost. We gaan maandag terug naar het winkeltje, en kopen dan iets dat 82 yen kost. Maar omdat ze niets van 82 yen hebben, krijgen we een "magische" superkorting op iets wat iets duurder is, waardoor het toch net 82 yen zal zijn.
Japan is een land van regels. Als een account leeg opgeleverd moet worden, dan doet men dat. Daar waar iedereen met een beetje gezond verstand zich realiseert dat het de moeite niet is om 82 yen uit te geven, gaan ze (we, ik!) tot het uiterste. In plaats van die 82 yen uit de boeken te gummen, moet er een gummetje worden gekocht.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Grappig, op CNN was daar ooit een rapportage over.quote:
Betreffende de vrouwen, ik vind ze prachtig
[ knip ]
Japanse dames zijn vaak elegant (slank, niet te 'sloerie' gekleed) en gewoon heel erg lief. Ze zijn zover ik heb meegemaakt goedgemanierd, niet luidruchtig en oprecht. Niet altijd even snugger, maar daar staat weer tegenover dat ze altijd hun best doen om wat ze doen goed te doen. Soms moet je ze een beetje porren om ze hun mening te laten geven, maar wat dat betreft zijn Nederland (extreem direct) en Japan (extreem indirect) ook wel weer twee uitersten. Kwestie van zoeken naar de gulden middenweg.
Koreaanse vrouwen zijn qua uiterlijk vaak aantrekkelijker dan Japanse, maar vergeet niet dat er in Korea heel erg veel nep is. Plastische chirurgie is daar HUGE. Je koopt daar bij wijze van spreke een setje westerse oogleden of een wipneusje met hetzelfde gemak als een pot kimchi.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 02-03-2013 09:22:31 ]
Het heilige water
Nederlands die bekend zijn met het Japans, weten dat Japanners het over een glas water hebben, als ze omizu zeggen. Zelf zeg ik nog steeds regelmatig mizu (water) en wordt dan steevast door de Japanners verbeterd: omizu. De "o" wordt vaak gebruikt om respect aan te duiden. Respect voor het water.
Mevrouw Lyrebird heeft een maandkaart voor de sportschool en kan iedere dag sporten of zwemmen, maar omdat ik het regelmatig behoorlijk druk heb, kies ik er voor om iedere keer voor een bezoek te betalen. Helaas krijg je dan een armbandje om, om de stafleden te laten zien dat je er voor het eerst bent. Als nieuweling heb je immers meer aandacht nodig. Ik leg dan uit dat dit niet de eerste keer is, maar ja, het staat nergens zwart op wit dus dat armbandje moet om. Het personeel volgt je dan met argusogen. Heb je je badmuts wel op? Chloorbrilletje? Mevrouw Lyrebird was een keer haar chloorbril vergeten, en toen ben ik gaan schoolslagzwemmen (met m'n hoofd boven water), om zo heel galant mijn bril aan haar af te kunnen staan. Binnen een minuut stond de badmeester van dienst naast me. Dat het erg ongezond was om zonder chloorbril te zwemmen! Ik chloorbril op, zodat mevrouw Lyrebird zonder bril verder moest. Verder niks meer gehoord. Want zij had geen armbandje om.
Het zwembad in onze sportschool is aan de kleine kant, maar er is altijd ruimte om in het water te lopen. Daar is een speciaal bad voor, waar je tot borsthoogte in het water staat, en rondjes in mag lopen. Echt moe kan ik er niet van worden, maar het schijnt beter voor je gewrichten te zijn, in vergelijking met normaal hardlopen. Naast het loopbad en het zwembad hebben ze ook een stoomruimte (temperatuur 60 graden en 100% RV). Dat is wel afzien. Buiten is er nog een spa, met heel erg heet water. Vooral als het gesneeuwd heeft, is het heel plezierig om daar te relaxen.
Centraal in de sportschool staat een installatie om water te tappen. Daar kun je bij de sportschool een speciale 1.5l fles voor kopen. De installatie maakt de fles schoon, desinfecteert de dop en vult de fles met water. Erg fascinerend om zo'n proces te volgen, en te zien hoe de Japanners daar mee bezig zijn. Soms moet ik op mevrouw Lyrebird wachten, die wat meer tijd nodig heeft om zich om te kleden, en dan is het kijken naar een watervulinstallatie een leuk tijdsverdrijf. Sommige mensen hebben vier flessen, vullen ze alle vier, en gaan dan naar huis. Blijkbaar hebben ze thuis geen water. Flessen worden schoongemaakt en gevuld, en ondertussen is men driftig doende met doekjes bezig om alles droog achter te laten.
Je moet er mee leren leven, de regels.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 13-03-2013 13:26:36 ]
Nederlands die bekend zijn met het Japans, weten dat Japanners het over een glas water hebben, als ze omizu zeggen. Zelf zeg ik nog steeds regelmatig mizu (water) en wordt dan steevast door de Japanners verbeterd: omizu. De "o" wordt vaak gebruikt om respect aan te duiden. Respect voor het water.
Mevrouw Lyrebird heeft een maandkaart voor de sportschool en kan iedere dag sporten of zwemmen, maar omdat ik het regelmatig behoorlijk druk heb, kies ik er voor om iedere keer voor een bezoek te betalen. Helaas krijg je dan een armbandje om, om de stafleden te laten zien dat je er voor het eerst bent. Als nieuweling heb je immers meer aandacht nodig. Ik leg dan uit dat dit niet de eerste keer is, maar ja, het staat nergens zwart op wit dus dat armbandje moet om. Het personeel volgt je dan met argusogen. Heb je je badmuts wel op? Chloorbrilletje? Mevrouw Lyrebird was een keer haar chloorbril vergeten, en toen ben ik gaan schoolslagzwemmen (met m'n hoofd boven water), om zo heel galant mijn bril aan haar af te kunnen staan. Binnen een minuut stond de badmeester van dienst naast me. Dat het erg ongezond was om zonder chloorbril te zwemmen! Ik chloorbril op, zodat mevrouw Lyrebird zonder bril verder moest. Verder niks meer gehoord. Want zij had geen armbandje om.
Het zwembad in onze sportschool is aan de kleine kant, maar er is altijd ruimte om in het water te lopen. Daar is een speciaal bad voor, waar je tot borsthoogte in het water staat, en rondjes in mag lopen. Echt moe kan ik er niet van worden, maar het schijnt beter voor je gewrichten te zijn, in vergelijking met normaal hardlopen. Naast het loopbad en het zwembad hebben ze ook een stoomruimte (temperatuur 60 graden en 100% RV). Dat is wel afzien. Buiten is er nog een spa, met heel erg heet water. Vooral als het gesneeuwd heeft, is het heel plezierig om daar te relaxen.
Centraal in de sportschool staat een installatie om water te tappen. Daar kun je bij de sportschool een speciale 1.5l fles voor kopen. De installatie maakt de fles schoon, desinfecteert de dop en vult de fles met water. Erg fascinerend om zo'n proces te volgen, en te zien hoe de Japanners daar mee bezig zijn. Soms moet ik op mevrouw Lyrebird wachten, die wat meer tijd nodig heeft om zich om te kleden, en dan is het kijken naar een watervulinstallatie een leuk tijdsverdrijf. Sommige mensen hebben vier flessen, vullen ze alle vier, en gaan dan naar huis. Blijkbaar hebben ze thuis geen water. Flessen worden schoongemaakt en gevuld, en ondertussen is men driftig doende met doekjes bezig om alles droog achter te laten.
Je moet er mee leren leven, de regels.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 13-03-2013 13:26:36 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Nogmaals, discriminatie
Mijn echtgenote is AIO in het multicultureel onderwijs. Zoals eerder gemeld is ze Koreaanse. Zij onderzoekt hoe multicultureel het onderwijs in Zuid-Korea en Japan is. Daar kan nog behoorlijk wat aan verspijkerd worden. Zonder al te veel details prijs te willen geven (haar onderzoek moet immers nog gepubliceerd worden): ze had wetenschappelijk aangetoond dat het Japanse onderwijs niet vies is van een potje discriminatie. Ze schreef er een wetenschappelijk artikel over, dat prompt werd afgewezen door een Japans wetenschappelijk tijdschrift. Een van de redenen: het onderzoek zet Japan in een kwaad daglicht. Ik moet daar dan heel hard om lachen, om zo veel onbenul, maar zo zit Japan in elkaar. Ik heb haar aangeraden om het artikel naar een Amerikaans blad te sturen. De vraag is of ze deskundige reviewers kunnen vinden die niet Japans zijn.
We zijn vanwege mogelijke toekomstige gezinsuitbreiding op zoek naar een groter appartement, of zelfs een huis. Japan vergrijst, het aantal mensen in ons stadje neemt gestaag af, wat er voor zorgt dat de huurprijzen heel langzaam dalen. Voor het bedrag waar ik vier jaar geleden een appartementje van huurde, kunnen we nu bijna een heel (klein) huis(je) huren. Op de websites van makelaars in ons stadje barst het van de lege huurwoningen.
Wij op bezoek bij zo'n makelaar. Aangegeven waar we in geinteresseerd waren. De makelaar wist niet dat wij wisten dat er zo'n 10 woningen aan onze eisen voldeden. Dan komt zo'n man terug met 2 woningen. Kan zijn dat hij niet goed gezocht heeft, of besloten heeft dat deze twee gajin niet in aanmerking komen voor de andere 8 woningen. Je weet het niet. Bij mijn Indiase collega zeggen ze zoiets gewoon recht in zijn gezicht: je komt uit India, dus je komt niet in aanmerking voor deze woning. Ik heb het nog niet gehoord.
Wil je in Japan een woning huren, dan heb je geld nodig. Voor een lease moet je de eerste maand rente, een borgsom van een maand rente, een fee van een maand rente voor de makelaar, een vergoeding voor de eigenaar (maand rente), een verzekering en de garantie van iemand met een hoop geld hebben. Voor mijn huidige appartement heeft het hoofd van onze administratie garant te staan. Als je geen Japanner kunt vinden die garant voor je wil staan, dan kun je een bedrijf inhuren. Kost je 4000 JPY per maand (~ 35 euro/maand). Die Indiase collega had goede Japanse vrienden. Toen hij eindelijk een nieuwe woning gevonden had, vroeg hij ze of ze garant wilden staan. Wilden ze niet. Best schokkend, eigenlijk.
Afijn, morgen gaan we naar een echt huis kijken. Schijnt gloednieuw te zijn. En we zijn bij die makelaar door de ballotagecommissie gekomen.
Je zou denken dat ik door dit soort zaken een hekel aan de Japanners krijg. Niets is minder waar. Individueel zijn het allemaal hele aardige mensen, uitermate behulpzaam en vriendelijk. Bepaalde dingen zouden beter geregeld kunnen worden, maar ik geniet van het leven hier. Anders zouden we ook niet op zoek zijn naar een nieuwe woning.
[ Bericht 3% gewijzigd door Lyrebird op 15-03-2013 10:58:22 ]
Mijn echtgenote is AIO in het multicultureel onderwijs. Zoals eerder gemeld is ze Koreaanse. Zij onderzoekt hoe multicultureel het onderwijs in Zuid-Korea en Japan is. Daar kan nog behoorlijk wat aan verspijkerd worden. Zonder al te veel details prijs te willen geven (haar onderzoek moet immers nog gepubliceerd worden): ze had wetenschappelijk aangetoond dat het Japanse onderwijs niet vies is van een potje discriminatie. Ze schreef er een wetenschappelijk artikel over, dat prompt werd afgewezen door een Japans wetenschappelijk tijdschrift. Een van de redenen: het onderzoek zet Japan in een kwaad daglicht. Ik moet daar dan heel hard om lachen, om zo veel onbenul, maar zo zit Japan in elkaar. Ik heb haar aangeraden om het artikel naar een Amerikaans blad te sturen. De vraag is of ze deskundige reviewers kunnen vinden die niet Japans zijn.
We zijn vanwege mogelijke toekomstige gezinsuitbreiding op zoek naar een groter appartement, of zelfs een huis. Japan vergrijst, het aantal mensen in ons stadje neemt gestaag af, wat er voor zorgt dat de huurprijzen heel langzaam dalen. Voor het bedrag waar ik vier jaar geleden een appartementje van huurde, kunnen we nu bijna een heel (klein) huis(je) huren. Op de websites van makelaars in ons stadje barst het van de lege huurwoningen.
Wij op bezoek bij zo'n makelaar. Aangegeven waar we in geinteresseerd waren. De makelaar wist niet dat wij wisten dat er zo'n 10 woningen aan onze eisen voldeden. Dan komt zo'n man terug met 2 woningen. Kan zijn dat hij niet goed gezocht heeft, of besloten heeft dat deze twee gajin niet in aanmerking komen voor de andere 8 woningen. Je weet het niet. Bij mijn Indiase collega zeggen ze zoiets gewoon recht in zijn gezicht: je komt uit India, dus je komt niet in aanmerking voor deze woning. Ik heb het nog niet gehoord.
Wil je in Japan een woning huren, dan heb je geld nodig. Voor een lease moet je de eerste maand rente, een borgsom van een maand rente, een fee van een maand rente voor de makelaar, een vergoeding voor de eigenaar (maand rente), een verzekering en de garantie van iemand met een hoop geld hebben. Voor mijn huidige appartement heeft het hoofd van onze administratie garant te staan. Als je geen Japanner kunt vinden die garant voor je wil staan, dan kun je een bedrijf inhuren. Kost je 4000 JPY per maand (~ 35 euro/maand). Die Indiase collega had goede Japanse vrienden. Toen hij eindelijk een nieuwe woning gevonden had, vroeg hij ze of ze garant wilden staan. Wilden ze niet. Best schokkend, eigenlijk.
Afijn, morgen gaan we naar een echt huis kijken. Schijnt gloednieuw te zijn. En we zijn bij die makelaar door de ballotagecommissie gekomen.
Je zou denken dat ik door dit soort zaken een hekel aan de Japanners krijg. Niets is minder waar. Individueel zijn het allemaal hele aardige mensen, uitermate behulpzaam en vriendelijk. Bepaalde dingen zouden beter geregeld kunnen worden, maar ik geniet van het leven hier. Anders zouden we ook niet op zoek zijn naar een nieuwe woning.
[ Bericht 3% gewijzigd door Lyrebird op 15-03-2013 10:58:22 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
quote:
Nogmaals, discriminatie
Mijn echtgenote is AIO in het multicultureel onderwijs. Zoals eerder gemeld is ze Koreaanse. Zij onderzoekt hoe multicultureel het onderwijs in Zuid-Korea en Japan is. Daar kan nog behoorlijk wat aan verspijkerd worden. Zonder al te veel details prijs te willen geven (haar onderzoek moet immers nog gepubliceerd worden): ze had wetenschappelijk aangetoond dat het Japanse onderwijs niet vies is van een potje discriminatie. Ze schreef er een wetenschappelijk artikel over, dat prompt werd afgewezen door een Japans wetenschappelijk tijdschrift. Een van de redenen: het onderzoek zet Japan in een kwaad daglicht. Ik moet daar dan heel hard om lachen, om zo veel onbenul, maar zo zit Japan in elkaar. Ik heb haar aangeraden om het artikel naar een Amerikaans blad te sturen. De vraag is of ze deskundige reviewers kunnen vinden die niet Japans zijn.
bron http://www.middenoostenan(...)tegenover-islam.htmlquote:De japanners en hun politiek tov de moslims
Heeft U al ooit in de krant gelezen dat een politieke leider of eerste minister van een Islamietische staat een staatsbezoek bracht aan Japan ?
Heeft U al ooit er bij stil gestaan dat er een berichtgeving kwam met een officieel staatsbezoek van Iran of Saoudi Arabie aan Japan ?
Japan is een land dat de islam achter gesloten gordijnen houdt en zeer strikte beperkingen heeft opgelegd aan de islam en alle moslims.
De redenen zijn de volgende:
a) Japan is het enige land dat geen burgerschap (nationaliteit) geeft aan moslims;
b) In Japan kunnen moslims geen permanente verblijfsvergunning krijgen;
c) Zijn er zeer strikte verbodsregels inzake het verspreiden van de Islam in Japan;
d) Op de universiteiten van Japan, worden er geen Arabische of andere islamitische talen onderwezen;
e) Het is verboden om de gedrukte Koran in te voeren ook deze gedrukt in het Arabisch;
f) In overeenstemming met de verschenen richtlijnen van de Japanse regering,
zijn er enkel voor 2 moslim Lakhs een visum verstrekt voor tijdelijk verblijf en zij moesten conform de japanse wet verplicht japans spreken en moesten verplicht hun godsdienstige rituelen uitvoeren in hun wettelijke verblijfplaats .
g) Japan is het enige land in de wereld welke een zeer beperkt aantal onbelangrijke ambassades hebben van de islam staten;
h) De Japanners zijn totaal niet aangetrokken door de Islam;
i) De in Japan verblijvende moslims zijn enkel werknemers van buitenlandse bedrijven;
j) Zelfs vandaag, worden er geen visa toegestaan aan moslim geneesheren, ingenieurs of beheerders welke door buitenlandse bedrijven worden gezonden;
k) Het grootste deel van desbetreffende bedrijven voorzien in hun onderrichtingen dat enkel niet moslims zich mogen kandidaat stellen voor een job;
l) De Japanse overheid is van mening dat de moslims fundamentalisten zijn en dat zij zelfs in het tijdperk van de globalisatie, niet bereid zijn om hun moslim wetten te wijzigen;
m) De moslims moeten er niet aan denken om een gehuurd appartement te krijgen in Japan ;
n) Indien iemand te weten komt dat zijn buurman een moslim is, wel dan slaat de ganse buurt alarm ;
o) Niemand mag een islam cel of een Arabische kring in Japan ;
p) Er is geen wet (sharia) in Japan;
q) Indien een Japanse vrouw huwt met een moslim, dan wordt zij beschouwd als een paria voor altijd ;
r) In overeenstemming met dhr Komico Yagi (Departementshoofd van de Universiteit van Tokio) Is er een mentaliteit in Japan waarbij de moslim godsdienst een zeer intollerante religie is en men deze ten stelligste moet mijden; (er ver van wegblijven)
Hehe, dit lijkt me sterk. In mijn lab werkt een moslim. Afgestudeerd ingenieur.
Op onze campus werken meerdere postdocs uit Pakistan. Neem aan dat die allemaal moslim zijn.
Kolder. Meer hier.
[ Bericht 41% gewijzigd door Lyrebird op 15-03-2013 11:47:31 ]
Op onze campus werken meerdere postdocs uit Pakistan. Neem aan dat die allemaal moslim zijn.
Kolder. Meer hier.
[ Bericht 41% gewijzigd door Lyrebird op 15-03-2013 11:47:31 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Je hebt een account aangemaakt om (slecht geschreven) BS te posten?quote:
[..]
[..]
bron http://www.middenoostenan(...)tegenover-islam.html
Vrij triest.
@lyrebird
Blijft leuk om je stukjes lezen. Ga zo door!
I killed. But I didn't just kill fifty, I didn't kill a hundred. I killed TEN thousand! And I was good at it. It wasn't for vengeance, it wasn't for greed. It was because...I liked it
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Wat hij zegtquote:
[..]
Je hebt een account aangemaakt om (slecht geschreven) BS te posten?
Vrij triest.
@lyrebird
Blijft leuk om je stukjes lezen. Ga zo door!
.
I am so clever that sometimes I don't understand a single word of what I am saying.
Edit: het heilige water
Terwijl ik dat stukje aan het schrijven was, knaagde er iets. Wat was er nou ook al weer zo heilig aan dat water?
Afgelopen zondag waren we weer in het zwembad, en toen zag ik het weer gebeuren: een oudere Japanner die zich bij het verlaten van het zwembad nog een keer omdraaide, om richting het zwembad een buiging te maken. En een oudere dame die bij binnenkomst van de ruimte waar het bad was een buiging maakte.
Het heilige water?
Nee, zo heilig is dat water niet. Met de buiging tonen de oudere Japanners hun respect voor de andere zwemmers, waarmee ze net zo gezellig gezwommen hebben of waarmee ze gaan zwemmen.
Terwijl ik dat stukje aan het schrijven was, knaagde er iets. Wat was er nou ook al weer zo heilig aan dat water?
Afgelopen zondag waren we weer in het zwembad, en toen zag ik het weer gebeuren: een oudere Japanner die zich bij het verlaten van het zwembad nog een keer omdraaide, om richting het zwembad een buiging te maken. En een oudere dame die bij binnenkomst van de ruimte waar het bad was een buiging maakte.
Het heilige water?
Nee, zo heilig is dat water niet. Met de buiging tonen de oudere Japanners hun respect voor de andere zwemmers, waarmee ze net zo gezellig gezwommen hebben of waarmee ze gaan zwemmen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik heb net alle vier de topics met veel vermaak gelezen 
Dingen doen met dingen, da's machtig mooi
Twitch: https://www.twitch.tv/drizzt_dourden
Twitch: https://www.twitch.tv/drizzt_dourden
Bedankt voor de reacties. Ik loop al een tijdje te broeden op een professioneler vervolg van dit topic. Vooral nu de Japanse economie weer aantrekt en de arbeidsmarkt wanhopig op zoek is naar talent, liggen er enorme kansen voor Nederlanders in Japan. Met name voor de Nederlandse man! Het is een schitterend en leuk land om in te wonen, en er lopen genoeg leuke dames rond om aan de haak te slaan.
Het is dat ik het tegenwoordig poepdruk heb, anders had ik al een boekje geschreven. Een boekje met tips om problemen te doorzien en te voorkomen. Het is namelijk een land met mensen die een flinke gebruiksaanwijzing hebben. De verschillen in taal en cultuur zijn immens. Voor je het weet lig je in een valkuil, en je bent jaren bezig om je daar weer uit te graven. Een carriere in Japan is er een van heel veel vallen en opstaan.
Het is dat ik het tegenwoordig poepdruk heb, anders had ik al een boekje geschreven. Een boekje met tips om problemen te doorzien en te voorkomen. Het is namelijk een land met mensen die een flinke gebruiksaanwijzing hebben. De verschillen in taal en cultuur zijn immens. Voor je het weet lig je in een valkuil, en je bent jaren bezig om je daar weer uit te graven. Een carriere in Japan is er een van heel veel vallen en opstaan.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik denk niet dat ik dat zou kunnen. Het is een fascinerend land waar ik graag heel veel meer over zou willen leren (en ik denk dat wij sowieso wel veel van de Japanners kunnen leren - en andersom), maar om er echt te wonen denk ik dat ik me te 'anders' zou voelen.
Ik vind het enorm tof dat jij dat wel kan, en een eventueel boekje zou ik zeker kopen.
Ik vind het enorm tof dat jij dat wel kan, en een eventueel boekje zou ik zeker kopen
.
Het is jammer dat Japan voor mij iets te noordelijk ligt. Ik heb een pesthekel aan koud weer.
En tevens ben ik al 6 jaar getrouwd met een mooie Laotiaanse
Wel zitten er we er sterk over te denken om dit jaar naar Japan voor vakantie te gaan. Het hangt er vanaf hoeveel de nieuwe auto van vrouwlief gaat kosten...
En tevens ben ik al 6 jaar getrouwd met een mooie Laotiaanse
Wel zitten er we er sterk over te denken om dit jaar naar Japan voor vakantie te gaan. Het hangt er vanaf hoeveel de nieuwe auto van vrouwlief gaat kosten...
Modus Vivendi!
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Dit conflict loopt al een tijdje, en mijn indruk is dat de gemiddelde Japanner er niet koud of warm van wordt.quote:Op vrijdag 5 april 2013 06:49 schreef Monnet het volgende:
Nog een vraagje trouwens: Hoe staan de Japanners tegenover de dreigende taal van Noord-Korea?
Mijn echtgenote heeft er een betere kijk op dan ik. Haar familie woont in het Zuiden van Zuid-Korea, maar zij krijgen iedere dag mee wat er speelt.
Dit is wat ik van de situatie begrijp: Kim Jong Un is een van de zonen van Kim Jong Il. Hij moet zich bewijzen als de nieuwe grote sterke leider. Als hij dat niet doet, krijgt hij een mes in z'n rug van een van zijn broeders. De nieuwe Zuid-Koreaanse president is de dochter van een voormalige diktator van Zuid-Korea. Ook zij profileert zich als een sterke leider. Die hebben dus wel wat aan elkaar. Kunnen ze goed laten zien dat ze allebei sterk zijn.
Daarnaast spelen ook de VS het spelletje mee, omdat zij graag wapentuig willen verkopen. Het schijnt zo te zijn dat Z-Korea deze week besloten heeft om voor 10 miljard dollar aan nieuwe wapens bij de VS te kopen. Was dat ook gebeurd zonder de dreigende taal van de afgelopen maanden?
Ik heb geen goed woord over voor Noord-Korea en de Chinezen. De Chinezen hebben indertijd Noord-Korea beschermd, door troepen, vaak onbewapend, naar Noord-Korea te sturen om maar te voorkomen dat de Amerikanen een bruggehoofd zou krijgen aan de Chinese grens. Is wat voor te zeggen. Maar neem dan wel de verantwoordelijkheid voor je beslissing, en laat de Noord-Koreaanse bevolking niet creperen. In Noord-Korea is er weinig plaats voor mensenrechten, en China is niet veel beter.
Geen idee hoe dit af zal lopen. Beide partijen winnen niets met oorlog. Noord-Korea heeft niets en kan niets, en Zuid-Korea wil de status quo bewaren.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Tsja, China gebruikt dat land als buffer, maar heeft geen enkele behoefte het land op te bouwen. Ze bemoeien zich sowieso niet met de interne situatie in andere landen.
Zware week
18:43, deze week zit er weer op. Dat er zo weinig mogelijk van dit soort weken mogen komen!
Kom net terug van de mall, waar ik het heerlijke Japanse leven heb opgesnoven. Vrolijke mensen, hechte families, mensen die met respect met elkaar om gaan: Japan is een land dat erg met zichzelf in harmonie lijkt te zijn. 10 minuten door zo'n mall slenteren is hetzelfde als een ontspannende massage. Daarna nog langs het park gelopen, waar hele families en groepjes vrienden onder de sakura bomen aan het genieten waren van een hapje en een drankje. Het is hier soms net een sprookjesboek.
Die ontspannende massage had ik ook wel even nodig, want ik had eerder flink ruzie gemaakt (zo ver dat mogelijk is met Japanners) met een Japans bedrijf dat bij ons de deur platloopt, maar weigert om er voor te betalen. Misschien mis ik de status van een Japanse professor, of vinden zij het normaal om buitenlanders anders te behandelen, maar het is voor mij onacceptabel dat wij werk verrichten waar niet voor betaald wordt. Goed, deze samenwerking kan resulteren in een product waar zowel de universiteit als het bedrijf profijt van hebben, maar het kan ook op niets uitlopen. Een tandarts betaal je voor een controle, een advokaat voor een consult, waarom zou het anders zijn voor een onderzoeker?
Dat was de derde ruzie deze week. Er waren meerdere zaken die me al een tijd lang behoorlijk irriteerde, en deze week liep het zaakje over.
Ons instituut heeft een enorme smak geld gekregen, wat natuurlijk best positief is. Vanwege mijn kennis en ervaring met een bepaalde technologie stond ik prominent in de subsidieaanvraag, en het gevolg is dat ik tegen de $200k uit mag geven aan nieuwe apparatuur, om een project voor twee senior professoren te doen. Het project is super blue sky: als het werkt hebben we een Nature artikel te pakken, maar de kans dat het werkt is niet bijster groot. Waar het dus eigenlijk op neer komt, is dat ik een soort van super postdoc ben geworden, om voor een andere professor een apparaat in elkaar te zetten waarmee de universteit een kansje heeft om te scoren.
Nou voel ik me echt niet te groot voor die positie. Maar het wrange is wel dat ik deze week ook de uitslag kreeg van mijn eigen subsidieaanvraag: afgewezen. Maar dat was een project dat helemaal uit mijn denkraam kwam: super praktisch, niks geen toeters en bellen, garantie dat we bruikbare resultaten zouden krijgen die belangrijk zijn voor de Japanse industrie en voor Japanse patienten.
Er wordt geld verbrast voor projecten die weinig kans van slagen hebben, terwijl er voor praktische toepassingen geen geld blijkt te zijn (dit is niet alleen mijn ervaring, een collega van me heeft er laatst de subsidies voor FY2012 op nagekeken). Wat ook meespeelt, is dat de oudere professoren door dit systeem uit de wind lijken te worden gehouden. Zij hebben de ervaring en connecties om grote contracten binnen te slepen, terwijl het voor ons werkvolk uitermate lastig is om op eigen benen te komen te staan.
Derde akkefietje: studenten die menen te weten hoe je een goed onderzoeker bent, zonder zelf een serieus artikel of patent gepubliceerd te hebben. Let wel, dit is Japan - een land waar collega's studenten slaan als ze niet doen wat er van hun verlangd wordt, en waar iedereen dus braaf doet wat een professor hen opdraagt. Waar professors niet zelf met studenten communiceren, omdat ze dat gemakkelijkheidshalve maar aan een promovendus of postdoc over laten. Het feit dat ik niet met sensei aangesproken wordt en zelf tijd vrij maak om iets aan een student uit te leggen, betekent niet dat ik daardoor minder ben dan mij collega's.
Kortom: een beetje meer respect voor deze grijze haren.
18:43, deze week zit er weer op. Dat er zo weinig mogelijk van dit soort weken mogen komen!
Kom net terug van de mall, waar ik het heerlijke Japanse leven heb opgesnoven. Vrolijke mensen, hechte families, mensen die met respect met elkaar om gaan: Japan is een land dat erg met zichzelf in harmonie lijkt te zijn. 10 minuten door zo'n mall slenteren is hetzelfde als een ontspannende massage. Daarna nog langs het park gelopen, waar hele families en groepjes vrienden onder de sakura bomen aan het genieten waren van een hapje en een drankje. Het is hier soms net een sprookjesboek.
Die ontspannende massage had ik ook wel even nodig, want ik had eerder flink ruzie gemaakt (zo ver dat mogelijk is met Japanners) met een Japans bedrijf dat bij ons de deur platloopt, maar weigert om er voor te betalen. Misschien mis ik de status van een Japanse professor, of vinden zij het normaal om buitenlanders anders te behandelen, maar het is voor mij onacceptabel dat wij werk verrichten waar niet voor betaald wordt. Goed, deze samenwerking kan resulteren in een product waar zowel de universiteit als het bedrijf profijt van hebben, maar het kan ook op niets uitlopen. Een tandarts betaal je voor een controle, een advokaat voor een consult, waarom zou het anders zijn voor een onderzoeker?
Dat was de derde ruzie deze week. Er waren meerdere zaken die me al een tijd lang behoorlijk irriteerde, en deze week liep het zaakje over.
Ons instituut heeft een enorme smak geld gekregen, wat natuurlijk best positief is. Vanwege mijn kennis en ervaring met een bepaalde technologie stond ik prominent in de subsidieaanvraag, en het gevolg is dat ik tegen de $200k uit mag geven aan nieuwe apparatuur, om een project voor twee senior professoren te doen. Het project is super blue sky: als het werkt hebben we een Nature artikel te pakken, maar de kans dat het werkt is niet bijster groot. Waar het dus eigenlijk op neer komt, is dat ik een soort van super postdoc ben geworden, om voor een andere professor een apparaat in elkaar te zetten waarmee de universteit een kansje heeft om te scoren.
Nou voel ik me echt niet te groot voor die positie. Maar het wrange is wel dat ik deze week ook de uitslag kreeg van mijn eigen subsidieaanvraag: afgewezen. Maar dat was een project dat helemaal uit mijn denkraam kwam: super praktisch, niks geen toeters en bellen, garantie dat we bruikbare resultaten zouden krijgen die belangrijk zijn voor de Japanse industrie en voor Japanse patienten.
Er wordt geld verbrast voor projecten die weinig kans van slagen hebben, terwijl er voor praktische toepassingen geen geld blijkt te zijn (dit is niet alleen mijn ervaring, een collega van me heeft er laatst de subsidies voor FY2012 op nagekeken). Wat ook meespeelt, is dat de oudere professoren door dit systeem uit de wind lijken te worden gehouden. Zij hebben de ervaring en connecties om grote contracten binnen te slepen, terwijl het voor ons werkvolk uitermate lastig is om op eigen benen te komen te staan.
Derde akkefietje: studenten die menen te weten hoe je een goed onderzoeker bent, zonder zelf een serieus artikel of patent gepubliceerd te hebben. Let wel, dit is Japan - een land waar collega's studenten slaan als ze niet doen wat er van hun verlangd wordt, en waar iedereen dus braaf doet wat een professor hen opdraagt. Waar professors niet zelf met studenten communiceren, omdat ze dat gemakkelijkheidshalve maar aan een promovendus of postdoc over laten. Het feit dat ik niet met sensei aangesproken wordt en zelf tijd vrij maak om iets aan een student uit te leggen, betekent niet dat ik daardoor minder ben dan mij collega's.
Kortom: een beetje meer respect voor deze grijze haren.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Dit is wel een mooi voorbeeld van het soort blue sky research dat erg populair is in Japan:
Supergaaf project, en het lijkt er op alsof ze hele leuke resultaten hebben gerealiseerd. Maar hoe veel mislukte projecten staan er tegenover?quote:De surreële wereld van onze dromen is iets waar we voorlopig nog niet bij kunnen, maar volgens Japanse wetenschappers kan daar snel verandering in komen. Zij zijn erin geslaagd om een computer te programmeren die onze dromen kan lezen. Ze claimen zelfs dat hun uitvinding, de dromenvanger, tot 60 procent accuraat is.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Water en olie
Als je wel eens geprobeerd hebt om water met olie te mengen, dan snap je dat dit een lastige opgave is. Als buitenlanders zijn wij het water, en de Japanners de olie (of andersom).
Als je goed naar de Japanners kijkt, dan zie je dat ze uitermate beleefde omgangsvormen hebben, die zo ontwikkeld zijn dat je niemand tegen je in het harnas jaagt, om zo tot een zo harmonieus mogelijke samenleving te komen. Er zijn nog steeds veel rangen en standen in Japan, waarbij mensen die laag op de ladder staan zich meer verontschuldigen dan mensen die hoger op de ladder staan. Want daar komt het in de praktijk op neer, dat harmonieus met elkaar leven: je verontschuldigen als je in de weg staat, je verontschuldigen als je te veel lawaai maakt en je verontschuldigen als je een domme vraag hebt gesteld.
Maar soms gaat er iets mis in dat proces, en dan heeft de Japanner een probleem. Vaak lossen ze dit op door nooit meer met elkaar te praten.
Buitenlanders hebben totaal geen weet van de protocollen waarmee de Japanse samenleving honderden jaren lang de harmonie in het land bewaard heeft. Daarnaast spreken buitenlanders vaak beroerd Japans, en spreken Japanners beroerd Engels, waardoor communicatie een zwak punt is. De grote verschillen in taal en cultuur zorgen er voor dat vriendschap tussen een buitenlander en een Japanner erg lastig is.
Lastig, maar zeker niet onmogelijk.
In Good Eats met Alton Brown (Food Channel), legt Alton uit hoe je mayonaise moet maken.
Mayonaise is een emulsie van olie in water. Dat doe je door de olie op te breken in kleine bolletjes, en door een emulgator te gebruiken om de oliebolletjes thuis te laten voelen in het water. Die emulgator vind je in het eigeel van een ei.
Om deze analogie terug te brengen naar het leven in Japan: voor vriendschap met Japanners moet je op zoek naar een emulgator. Niet in de vorm van een ei, maar in de vorm van Japanners die een tijd in het buitenland hebben gewoond. Die Japanners zijn bekend met wat ons buitenlanders bezielt, en ze hebben weinig problemen met het Engels. Ze zijn als het ware zo gecoat, dat contact met buitenlanders niet voor afstotende effecten zorgt.
Onze secretaresse heeft een jaar in Afrika gewoond, onze industriele coordinator heeft een jaar in de VS gewoond, en de twee professoren waar ik het meest van opsteek hebben meerdere semesters in de VS op school gezeten. Werken met die mensen doe je voor je plezier, omdat ze het beste van twee werelden combineren: een Japans oog voor detail, een Japanse inzet, en gemakkelijke communicatie.
We zijn nu 4 jaar verder, en met deze mensen kan ik een biertje drinken, of over zaken buiten het werk praten. Dat laatste klinkt raar, maar Japanners zijn heel erg gefocusseerd op hun taken. Op het werk praat je over het werk, en over niets anders. Let wel, taal is hier niet de afstotende factor. Het zijn de verschillen in cultuur en omgangsvormen die het zo lastig maken. Ik heb Japanse collega's die perfect Engels spreken, maar ook zij zijn heel moeilijk te benaderen. Zij weigeren om af te dalen naar mijn niveau, omdat ik te laag op de ladder sta. Altijd vriendelijk lachend, maar als het er op aankomt, geven ze niet thuis.
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 18-04-2013 09:18:17 ]
Als je wel eens geprobeerd hebt om water met olie te mengen, dan snap je dat dit een lastige opgave is. Als buitenlanders zijn wij het water, en de Japanners de olie (of andersom).
Als je goed naar de Japanners kijkt, dan zie je dat ze uitermate beleefde omgangsvormen hebben, die zo ontwikkeld zijn dat je niemand tegen je in het harnas jaagt, om zo tot een zo harmonieus mogelijke samenleving te komen. Er zijn nog steeds veel rangen en standen in Japan, waarbij mensen die laag op de ladder staan zich meer verontschuldigen dan mensen die hoger op de ladder staan. Want daar komt het in de praktijk op neer, dat harmonieus met elkaar leven: je verontschuldigen als je in de weg staat, je verontschuldigen als je te veel lawaai maakt en je verontschuldigen als je een domme vraag hebt gesteld.
Maar soms gaat er iets mis in dat proces, en dan heeft de Japanner een probleem. Vaak lossen ze dit op door nooit meer met elkaar te praten.
Buitenlanders hebben totaal geen weet van de protocollen waarmee de Japanse samenleving honderden jaren lang de harmonie in het land bewaard heeft. Daarnaast spreken buitenlanders vaak beroerd Japans, en spreken Japanners beroerd Engels, waardoor communicatie een zwak punt is. De grote verschillen in taal en cultuur zorgen er voor dat vriendschap tussen een buitenlander en een Japanner erg lastig is.
Lastig, maar zeker niet onmogelijk.
In Good Eats met Alton Brown (Food Channel), legt Alton uit hoe je mayonaise moet maken.
Mayonaise is een emulsie van olie in water. Dat doe je door de olie op te breken in kleine bolletjes, en door een emulgator te gebruiken om de oliebolletjes thuis te laten voelen in het water. Die emulgator vind je in het eigeel van een ei.
Om deze analogie terug te brengen naar het leven in Japan: voor vriendschap met Japanners moet je op zoek naar een emulgator. Niet in de vorm van een ei, maar in de vorm van Japanners die een tijd in het buitenland hebben gewoond. Die Japanners zijn bekend met wat ons buitenlanders bezielt, en ze hebben weinig problemen met het Engels. Ze zijn als het ware zo gecoat, dat contact met buitenlanders niet voor afstotende effecten zorgt.
Onze secretaresse heeft een jaar in Afrika gewoond, onze industriele coordinator heeft een jaar in de VS gewoond, en de twee professoren waar ik het meest van opsteek hebben meerdere semesters in de VS op school gezeten. Werken met die mensen doe je voor je plezier, omdat ze het beste van twee werelden combineren: een Japans oog voor detail, een Japanse inzet, en gemakkelijke communicatie.
We zijn nu 4 jaar verder, en met deze mensen kan ik een biertje drinken, of over zaken buiten het werk praten. Dat laatste klinkt raar, maar Japanners zijn heel erg gefocusseerd op hun taken. Op het werk praat je over het werk, en over niets anders. Let wel, taal is hier niet de afstotende factor. Het zijn de verschillen in cultuur en omgangsvormen die het zo lastig maken. Ik heb Japanse collega's die perfect Engels spreken, maar ook zij zijn heel moeilijk te benaderen. Zij weigeren om af te dalen naar mijn niveau, omdat ik te laag op de ladder sta. Altijd vriendelijk lachend, maar als het er op aankomt, geven ze niet thuis.
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 18-04-2013 09:18:17 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Japans drama
Nee, niet het soort drama dat ik hier regelmatig meemaak, maar het drama dat Japanners op TV zien. Mevrouw Lyrebird had tijdens haar vrijgezellentijd nog een TV op haar kamer, en daar keek ik wel eens naar Japanse soaps. Lastig te volgen vanwege de taal, maar grappig vanwege het ongelofelijk brakke acteerwerk.
Afijn, onze universiteit zou komende zaterdag worden bezocht door een TV-crew om Japans drama op te nemen. Gisteren kwamen een regisseur (??) en productiemevrouw op bezoek, om de juiste locaties voor een aantal scenes te vinden. Men had twee laboratoria op het oog. Het laboratorium van een collega, en ... mijn laboratorium! Rond een uur of vier zouden de TV mensen op bezoek komen, en ik moest beschikbaar zijn om ze rond te leiden.
Iets later dan gepland kwamen ze langs, en toen bleek dat ze op zoek waren naar een GROTE technische opstelling, die zo ingewikkeld mogelijk was. Een andere collega heeft een prachtig lab vol met dure lasers, maar die zijn gehuisvest in clean rooms, wat niet zo praktisch is voor deze opnamen. Wij doen juist aan zo klein mogelijk spul, wat efficient, economisch en praktisch is. Maar in het lab heb ik wat ruimte uitgeleend aan (beter, is wat ruimte van me afgeperst door) een andere collega, waar een enorme optische tafel staat met een aantal lasers. Maar zelfs dat was niet indrukwekkend genoeg.
Het resultaat: aanstaande zaterdag geen TV-opnamen.
Zoiets snap ik dan niet. Heb je een kans om met je lab op TV te komen, dan bouw je toch even met tien studenten iets dat er indrukwekkend uitziet? Trek gewoon even alle oscilloscopen, functiegenerators, beam profilers en lasers uit de rekken, en maak er iets moois van? Is het te veel initiatief, of is het te veel werk dat geen echt werk is? We zullen het nooit weten.
Daar gaat mijn carriere in de Japanse filmindustrie.
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 01-05-2013 18:19:24 ]
Nee, niet het soort drama dat ik hier regelmatig meemaak, maar het drama dat Japanners op TV zien. Mevrouw Lyrebird had tijdens haar vrijgezellentijd nog een TV op haar kamer, en daar keek ik wel eens naar Japanse soaps. Lastig te volgen vanwege de taal, maar grappig vanwege het ongelofelijk brakke acteerwerk.
Afijn, onze universiteit zou komende zaterdag worden bezocht door een TV-crew om Japans drama op te nemen. Gisteren kwamen een regisseur (??) en productiemevrouw op bezoek, om de juiste locaties voor een aantal scenes te vinden. Men had twee laboratoria op het oog. Het laboratorium van een collega, en ... mijn laboratorium! Rond een uur of vier zouden de TV mensen op bezoek komen, en ik moest beschikbaar zijn om ze rond te leiden.
Iets later dan gepland kwamen ze langs, en toen bleek dat ze op zoek waren naar een GROTE technische opstelling, die zo ingewikkeld mogelijk was. Een andere collega heeft een prachtig lab vol met dure lasers, maar die zijn gehuisvest in clean rooms, wat niet zo praktisch is voor deze opnamen. Wij doen juist aan zo klein mogelijk spul, wat efficient, economisch en praktisch is. Maar in het lab heb ik wat ruimte uitgeleend aan (beter, is wat ruimte van me afgeperst door) een andere collega, waar een enorme optische tafel staat met een aantal lasers. Maar zelfs dat was niet indrukwekkend genoeg.
Het resultaat: aanstaande zaterdag geen TV-opnamen.
Zoiets snap ik dan niet. Heb je een kans om met je lab op TV te komen, dan bouw je toch even met tien studenten iets dat er indrukwekkend uitziet? Trek gewoon even alle oscilloscopen, functiegenerators, beam profilers en lasers uit de rekken, en maak er iets moois van? Is het te veel initiatief, of is het te veel werk dat geen echt werk is? We zullen het nooit weten.
Daar gaat mijn carriere in de Japanse filmindustrie.
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 01-05-2013 18:19:24 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Wij hebben helaas geen apparaten waaruit een piiing geluid komt. Zou dat de reden zijn dat de TV-crew ergens anders is gaan kijken.Dat is een groot voordeel van het doen van optisch onderzoek: het is bijna altijd stil, schoon en veilig. Wel goed oppassen dat je niet per ongeluk in een laser kijkt.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik wil ook een keer naar Japan , maar lijkt me zo duur en het taal verschil is zo groot.
Mijn naam is betsy, wil jij ook een vrouw met net zoveel haar als jezelf bel me dan op :
0906-090SEX
0906-090SEX
Het verhaal over de nogal moeilijke communicatie met Japanners is zeer interessant.
Hier in Laos is het ook moeilijk om te communiceren met de Lao, al zal het waarschijnlijk in veel opzichten makkelijker zijn in Japan.
Vooral het gebrek aan gemeenschappelijke kennis en absoluut gebrek aan opleiding is een probleem.
Hier in Laos is het ook moeilijk om te communiceren met de Lao, al zal het waarschijnlijk in veel opzichten makkelijker zijn in Japan.
Vooral het gebrek aan gemeenschappelijke kennis en absoluut gebrek aan opleiding is een probleem.
Modus Vivendi!
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
De moeilijke communicatie, zie je het als een taalprobleem, of als een cultuurprobleem? Hoe verloopt de communicatie met hoger opgeleide Lao, die bijvoorbeeld goed Engels spreken, maar die altijd in Laos hebben gewoond? En hoe kun je dat vergelijken met Lao die in het buitenland hebben gewoond?quote:
Het verhaal over de nogal moeilijke communicatie met Japanners is zeer interessant.
Hier in Laos is het ook moeilijk om te communiceren met de Lao, al zal het waarschijnlijk in veel opzichten makkelijker zijn in Japan.
Vooral het gebrek aan gemeenschappelijke kennis en absoluut gebrek aan opleiding is een probleem.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Het is een cultuurprobleem. Er zijn Lao die goed Engels spreken en zelfs vrij vaak in het buitenland zijn geweest. Ze hebben gewoon andere normen en waarden. Het komt waarschijnlijk ook doordat er niet echt een klasseverschil is.quote:
[..]
De moeilijke communicatie, zie je het als een taalprobleem, of als een cultuurprobleem? Hoe verloopt de communicatie met hoger opgeleide Lao, die bijvoorbeeld goed Engels spreken, maar die altijd in Laos hebben gewoond? En hoe kun je dat vergelijken met Lao die in het buitenland hebben gewoond?
Er is een groot verschil met Lao die in het buitenland zijn opgegroeid of enkele jaren buiten Azie hebben doorgebracht.
Het is trouwens moeilijk om voorbeelden te geven.
Modus Vivendi!
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Toch maar proberen om een voorbeeld te geven, maar het wordt wel een wat langdradig verhaal:
Een tijdje geleden heeft een travel agent het hotel waarvoor ik werk onder hele foute voorwendselen geprobeerd onder de cancellation fees uit te komen.
Sinds de meeste communicaties tussen hotels en travel agents via email gaat (Alle boekingen en annuleringen moeten ge-confirmeerd worden) houden wij sinds het openen van het hotel alle emails bij. Ook worden onze e-mails ge-backupped.
Helaas werken de lokale travel agents vaak niet op die manier.
Dus toen er een no-show was van een kleine groep heb ik hier gelijk betreffende de travel agent over ge-informeerd, na zelf ge-controleerd te hebben dat er dus geen annulering bij ons bekend was.
Echter de volgende ochtend stuurde de travel agent mij een annulerings mail van een paar weken terug met een antwoord van mij dat ik de annulering bevestigd zou hebben.
Helaas voor hun heb ik 10 jaar in de IT gewerkt en kon ik vrij gauw zien dat de e-mails fake waren.
Hierna een boze email terug gestuurd naar de eigenaar van de travel agent, zeggende dat zijn personeel de boel probeerde te flessen en dat ik naast no-show fees, ook een excuses eiste.
Anyway, de excuses (en het geld) zijn nooit gekomen, zelfs na dat ik uitdrukkelijk bewezen de e-mails fake waren. Het zou teveel gezichtsverlies te zijn geweest voor de travel agent, het personeel deed alsof hun neus bloedde en de eigenaar probeerde er onderuit te komen door maar niet te reageren op emails. Ook, na aanvakelijk ook geschokt te zijn, begon mijn personeel te zeggen, dat het eigenlijk niet zo'n probleem was, het maakt niet uit, zolang ze maar betalen enz enz.
Dit is maar een voorbeeld maar het geeft wel weer hoe men met elkaar omgaat als er problemen zijn.
Een tijdje geleden heeft een travel agent het hotel waarvoor ik werk onder hele foute voorwendselen geprobeerd onder de cancellation fees uit te komen.
Sinds de meeste communicaties tussen hotels en travel agents via email gaat (Alle boekingen en annuleringen moeten ge-confirmeerd worden) houden wij sinds het openen van het hotel alle emails bij. Ook worden onze e-mails ge-backupped.
Helaas werken de lokale travel agents vaak niet op die manier.
Dus toen er een no-show was van een kleine groep heb ik hier gelijk betreffende de travel agent over ge-informeerd, na zelf ge-controleerd te hebben dat er dus geen annulering bij ons bekend was.
Echter de volgende ochtend stuurde de travel agent mij een annulerings mail van een paar weken terug met een antwoord van mij dat ik de annulering bevestigd zou hebben.
Helaas voor hun heb ik 10 jaar in de IT gewerkt en kon ik vrij gauw zien dat de e-mails fake waren.
Hierna een boze email terug gestuurd naar de eigenaar van de travel agent, zeggende dat zijn personeel de boel probeerde te flessen en dat ik naast no-show fees, ook een excuses eiste.
Anyway, de excuses (en het geld) zijn nooit gekomen, zelfs na dat ik uitdrukkelijk bewezen de e-mails fake waren. Het zou teveel gezichtsverlies te zijn geweest voor de travel agent, het personeel deed alsof hun neus bloedde en de eigenaar probeerde er onderuit te komen door maar niet te reageren op emails. Ook, na aanvakelijk ook geschokt te zijn, begon mijn personeel te zeggen, dat het eigenlijk niet zo'n probleem was, het maakt niet uit, zolang ze maar betalen enz enz.
Dit is maar een voorbeeld maar het geeft wel weer hoe men met elkaar omgaat als er problemen zijn.
Modus Vivendi!
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Race against the machine
Ook nu nog mag ik graag luisteren naar het werk van Rage against the machine, of van One day as a lion (ben geen fan van Audioslave), en mijn interesse werd dan ook gewekt door een boek van Erik Brynjolfsson en Andrew McAffee, getiteld "Race against the machine".
Het boek gaat niet over muziek, maar over de toegenomen invloed van de technologie in de samenleving. Het is namelijk zo dat computers steeds sneller en beter worden, en die ontwikkeling verloopt exponentieel, waardoor we het als mens eigenlijk niet meer bij kunnen houden. Een voorbeeld is het werk door Google, waarbij de menselijke chauffeur van een auto kan worden vervangen door een computer. Duidelijke voordelen: zuiniger en veiliger rijden. Nadeel: veel bus-, truck en taxichauffeurs kunnen de komende jaren hun ontslag verwachten. Wat moeten al die mensen gaan doen?
Daar waar de VS en Europa de deuren wagenwijd open hebben gezet voor buitenlanders die het werk willen doen dat de autochtone bevolking niet wil doen, hebben de Japanners de deuren altijd angstvallig dichtgehouden. Aan alles merk je dat ze er niet van gecharmeerd zijn om expats voor langere tijd aan zich te binden. Ik krijg daardoor wel eens het gevoel dat ik alleen hier ben zodat onze universiteit kan zeggen dat ze internationaal georienteerd zijn. Mijn echtgenote doet onderzoek naar dit soort zaken (vanuit een pedagogisch perspectief) en haar conclusie is dat het imago van Japan in de wereld erg belangrijk is voor de Japanners. Een racistisch xenofoob imago is niet goed voor de export.
Selang heeft in dit topic wel eens geroepen dat Japanners hele goede onderhandelaars zijn. Nu ik het boek van Brynjolfsson en McAffee heb gelezen, krijg ik het idee dat de Japanners veel beter in de toekomst hebben gekeken dan de Westerse wereld. Waarom al die buitenlanders importeren, als we het met z'n allen in de toekomst met veel minder mensen kunnen redden? Computers en robots nemen het (vieze) werk over. Kunnen wij meer tijd besteden aan onze kinderen, onze families en aan het drinken van sake en het eten van sushi.
In de afgelopen vier jaar heb ik een aantal interessante ontwikkelingen gezien in Japan. Japanners betalen graag met contant geld, maar betalingen verlopen steeds meer automatisch of semi-automatisch. In het eerste geval geef je geld aan een apparaat, dat wisselgeld teruggeeft, en in het andere geval geef je je geld aan een cassier(e), die het geld in een apparaat stopt en je het wisselgeld teruggeeft. Dat je nog iemand naar muntjes ziet zoeken in een kassalade - die tijd lijkt achter ons te liggen.
Een andere ontwikkeling is dat veel banen in Japan in de servicesector door scholieren en studenten worden uitgevoerd. Onze studenten zijn (veel te) vaak bezig met hun part-time job. Ondanks dat de economie niet van haar plaats komt, is de Japanse werkloosheid laag, en als al die studenten zouden gaan studeren, zou er helemaal geen werkloosheid meer zijn.
Trek uw eigen conclusies.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 04-05-2013 08:18:30 ]
Ook nu nog mag ik graag luisteren naar het werk van Rage against the machine, of van One day as a lion (ben geen fan van Audioslave), en mijn interesse werd dan ook gewekt door een boek van Erik Brynjolfsson en Andrew McAffee, getiteld "Race against the machine".
Het boek gaat niet over muziek, maar over de toegenomen invloed van de technologie in de samenleving. Het is namelijk zo dat computers steeds sneller en beter worden, en die ontwikkeling verloopt exponentieel, waardoor we het als mens eigenlijk niet meer bij kunnen houden. Een voorbeeld is het werk door Google, waarbij de menselijke chauffeur van een auto kan worden vervangen door een computer. Duidelijke voordelen: zuiniger en veiliger rijden. Nadeel: veel bus-, truck en taxichauffeurs kunnen de komende jaren hun ontslag verwachten. Wat moeten al die mensen gaan doen?
Daar waar de VS en Europa de deuren wagenwijd open hebben gezet voor buitenlanders die het werk willen doen dat de autochtone bevolking niet wil doen, hebben de Japanners de deuren altijd angstvallig dichtgehouden. Aan alles merk je dat ze er niet van gecharmeerd zijn om expats voor langere tijd aan zich te binden. Ik krijg daardoor wel eens het gevoel dat ik alleen hier ben zodat onze universiteit kan zeggen dat ze internationaal georienteerd zijn. Mijn echtgenote doet onderzoek naar dit soort zaken (vanuit een pedagogisch perspectief) en haar conclusie is dat het imago van Japan in de wereld erg belangrijk is voor de Japanners. Een racistisch xenofoob imago is niet goed voor de export.
Selang heeft in dit topic wel eens geroepen dat Japanners hele goede onderhandelaars zijn. Nu ik het boek van Brynjolfsson en McAffee heb gelezen, krijg ik het idee dat de Japanners veel beter in de toekomst hebben gekeken dan de Westerse wereld. Waarom al die buitenlanders importeren, als we het met z'n allen in de toekomst met veel minder mensen kunnen redden? Computers en robots nemen het (vieze) werk over. Kunnen wij meer tijd besteden aan onze kinderen, onze families en aan het drinken van sake en het eten van sushi.
In de afgelopen vier jaar heb ik een aantal interessante ontwikkelingen gezien in Japan. Japanners betalen graag met contant geld, maar betalingen verlopen steeds meer automatisch of semi-automatisch. In het eerste geval geef je geld aan een apparaat, dat wisselgeld teruggeeft, en in het andere geval geef je je geld aan een cassier(e), die het geld in een apparaat stopt en je het wisselgeld teruggeeft. Dat je nog iemand naar muntjes ziet zoeken in een kassalade - die tijd lijkt achter ons te liggen.
Een andere ontwikkeling is dat veel banen in Japan in de servicesector door scholieren en studenten worden uitgevoerd. Onze studenten zijn (veel te) vaak bezig met hun part-time job. Ondanks dat de economie niet van haar plaats komt, is de Japanse werkloosheid laag, en als al die studenten zouden gaan studeren, zou er helemaal geen werkloosheid meer zijn.
Trek uw eigen conclusies.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 04-05-2013 08:18:30 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Verkeersongelukken
Vanochtend fietste ik op m'n dooie gemak naar de universiteit. Op deze T-splitsing (vlak bij ons appartement):
stond er rechts een auto heel raar opgesteld. Een klein autootje ging me voorbij, dook voor die auto die stond te wachten om daarna met een enorme klap geraakt te worden door een vrachtauto die met zo'n 50 a 60 km/h op de rechterrijstrook reed.
Voor zo ver ik het kon zien was alleen de bumper er van af gereden, maar als de bestuurder van het autootje een seconde eerder het gaspedaal had ingedrukt, dan was dat autootje nu zo plat als een yen geweest. En dan had ik nu zonder ontbijt wit weggetrokken achter dit toetsenbord gezeten.
Het is niet de eerste keer dat ik een (bijna) ongeluk in Japan zie. Vaak gaat het om auto's die tegen elkaar botsen, maar ook zie je dat fietsers of voetgangers worden aangereden. Mevrouw Lyrebird is al twee keer aangereden door een auto (en we wonen hier slechts vier jaar). Ik heb goede remmen op mijn fiets.
Af en toe mag ik met iemand ergens naar toe rijden in een auto, en wat opvalt is dat Japanners erg goede autobestuurders zijn. Gegeven het begin van dit verhaal klinkt dat misschien paradoxaal, maar het is echt zo dat Japanners voorbeeldig rijden: ze houden zich aan de maximumsnelheid, zetten op tijd hun knipperlicht aan, geven netjes voorrang, etc. Horkerig autorijden is er niet bij.
Maar laten we even het ongeluk van vandaag wat dieper analyseren. Wat gebeurt er hier? De auto die rechts staat opgesteld, lijkt aan te geven dat de bestuurder die de T-splitsing opkomt, door kan rijden om zo de andere rijbaan op te kunnen gaan, naar rechts (vergeet niet dat ze hier aan de verkeerde kant van de weg rijden). De bestuurder van het kleine autootje voelt de druk om van die uitnodiging gebruik te maken, rijdt de kruising op om dan de vrachtauto die van rechts komt finaal over het hoofd te zien.
De hoffelijkheid van de Japanners en de sociale druk om je in te passen in de samenleving lijkt de Japanners in het verkeer parten te spelen. Analyse van de koude grond?
[ Bericht 3% gewijzigd door Lyrebird op 09-05-2013 06:19:32 ]
Vanochtend fietste ik op m'n dooie gemak naar de universiteit. Op deze T-splitsing (vlak bij ons appartement):
stond er rechts een auto heel raar opgesteld. Een klein autootje ging me voorbij, dook voor die auto die stond te wachten om daarna met een enorme klap geraakt te worden door een vrachtauto die met zo'n 50 a 60 km/h op de rechterrijstrook reed.
Voor zo ver ik het kon zien was alleen de bumper er van af gereden, maar als de bestuurder van het autootje een seconde eerder het gaspedaal had ingedrukt, dan was dat autootje nu zo plat als een yen geweest. En dan had ik nu zonder ontbijt wit weggetrokken achter dit toetsenbord gezeten.
Het is niet de eerste keer dat ik een (bijna) ongeluk in Japan zie. Vaak gaat het om auto's die tegen elkaar botsen, maar ook zie je dat fietsers of voetgangers worden aangereden. Mevrouw Lyrebird is al twee keer aangereden door een auto (en we wonen hier slechts vier jaar). Ik heb goede remmen op mijn fiets.
Af en toe mag ik met iemand ergens naar toe rijden in een auto, en wat opvalt is dat Japanners erg goede autobestuurders zijn. Gegeven het begin van dit verhaal klinkt dat misschien paradoxaal, maar het is echt zo dat Japanners voorbeeldig rijden: ze houden zich aan de maximumsnelheid, zetten op tijd hun knipperlicht aan, geven netjes voorrang, etc. Horkerig autorijden is er niet bij.
Maar laten we even het ongeluk van vandaag wat dieper analyseren. Wat gebeurt er hier? De auto die rechts staat opgesteld, lijkt aan te geven dat de bestuurder die de T-splitsing opkomt, door kan rijden om zo de andere rijbaan op te kunnen gaan, naar rechts (vergeet niet dat ze hier aan de verkeerde kant van de weg rijden). De bestuurder van het kleine autootje voelt de druk om van die uitnodiging gebruik te maken, rijdt de kruising op om dan de vrachtauto die van rechts komt finaal over het hoofd te zien.
De hoffelijkheid van de Japanners en de sociale druk om je in te passen in de samenleving lijkt de Japanners in het verkeer parten te spelen. Analyse van de koude grond?
[ Bericht 3% gewijzigd door Lyrebird op 09-05-2013 06:19:32 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
En jij rende snel heldhaftig naar huis om een post te maken
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
Ik denk trouwens dat het te goed opvolgen van regels (iets waar Japanners in uitblinken) juist problemen kan geven. Regels dekken niet alle situaties, zeker niet in iets dynamisch en subjectief als het verkeer,w aar iedereen zijn eigen gezichtsveld, beperkingen en mogelijkheden heeft. Als je je dan te stijf aan de regels houdt, kan het dus mis gaan (tenzij IEDEREEN het ALTIJD doet, maar dat is dus niet altijd mogelijk).
Ik verwacht wel dat de hele afhandeling qua verzekering en dergelijke heel hoffelijk en efficient verliep?
Ik verwacht wel dat de hele afhandeling qua verzekering en dergelijke heel hoffelijk en efficient verliep?
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
Ik denk dat je gelijk hebt. Het is iets dat in dit topic wel vaker terugkomt: Japanners blinken uit in het navolgen van regels en het doen van routinewerk, maar geven niet thuis als er geimproviseerd moet worden. Mijn collega's werken jaren aan hetzelfde project, en ieder jaar veranderen ze een heel klein aspect. Revolutionair iets nieuws aanpakken is er niet bij.quote:
Ik denk trouwens dat het te goed opvolgen van regels (iets waar Japanners in uitblinken) juist problemen kan geven. Regels dekken niet alle situaties, zeker niet in iets dynamisch en subjectief als het verkeer,w aar iedereen zijn eigen gezichtsveld, beperkingen en mogelijkheden heeft. Als je je dan te stijf aan de regels houdt, kan het dus mis gaan (tenzij IEDEREEN het ALTIJD doet, maar dat is dus niet altijd mogelijk).
Ik verwacht wel dat de hele afhandeling qua verzekering en dergelijke heel hoffelijk en efficient verliep?
Wat betreft de afhandeling van het ongeluk: dan komen er drie politiemannen met van die lichtgevende gummiknuppels om het verkeer om te leiden, om het remspoor te meten (om zo de snelheid te achterhalen) en om iedereen te interviewen. Die gummiknuppels lijken ieder jaar langer te worden.
Zo'n afhandeling wordt overigens heel serieus genomen. Een tijd geleden was er iemand aangereden op een kruising vlak bij de universiteit, en toen waren ze op zoek naar getuigen. Niet alleen kregen we een briefje in ons postvak om te melden of we iets gezien hadden, maar er werd ook persoonlijk gevraagd door de secretaresses of we iets gezien hadden.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
quote:Op donderdag 9 mei 2013 06:40 schreef star_gazer het volgende:
En zo komen wij dus aan onze reputatie:
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik irriteer me in Japan wel aan het cash is king principe. Je moet altijd contant geld op zak hebben, maar dat is als buitenlander vrijwel nergens te krijgen. Voor zowel mijn Australische als mijn Nederlandse pas kon ik eigenlijk alleen maar bij de seven eleven ATM terecht (die bij family mart en lawson doen het niet). Het gevolg is dat je op hele ouderwetse stijl eens in de paar dagen een stapel geld bij elkaar pint. Gelukkig is het een veilig land, want ik voel me op Japan na eigenlijk nergens prettig met veel geld op zak. Gelukkig ondersteunt mijn Australische bank Visa debit, waardoor ik mijn gewone bankpas als credit card kan gebruiken.
Overigens vind ik die kassa's in japan dan weer wel briljant; ze stoppen het geld erin en het wisselgeld klingelt er zo uit
Overigens vind ik die kassa's in japan dan weer wel briljant; ze stoppen het geld erin en het wisselgeld klingelt er zo uit
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
Japan is idd een erg veilig land. Waar wij wonen kun je je deuren van het slot laten, en niemand waagt het om binnen te dringen.
In het TRV Japan topic werd gemeld dat er ook problemen waren met het pinnen bij de 7-eleven winkels. Op dit moment hebben wij een Nederlandse stagiair hier, die nog wel bij het postkantoor kan pinnen.
Credit cards doen ze wel aan, maar ik gebruik zelden een credit card in Japan. Meerdere keren meegemaakt dat het winkelpersoneel twintig keer een credit card probeerde, voordat ze bedremmeld kwamen melden dat de credit card niet geaccepteerd werd. Of ik heel misschien geen andere credit card had?
In het TRV Japan topic werd gemeld dat er ook problemen waren met het pinnen bij de 7-eleven winkels. Op dit moment hebben wij een Nederlandse stagiair hier, die nog wel bij het postkantoor kan pinnen.
Credit cards doen ze wel aan, maar ik gebruik zelden een credit card in Japan. Meerdere keren meegemaakt dat het winkelpersoneel twintig keer een credit card probeerde, voordat ze bedremmeld kwamen melden dat de credit card niet geaccepteerd werd. Of ik heel misschien geen andere credit card had?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik las op de rabo site dat ze in japan en de VS storingen hadden met het meastro netwerk het zo nu weer moeten werken.quote:
Japan is idd een erg veilig land. Waar wij wonen kun je je deuren van het slot laten, en niemand waagt het om binnen te dringen.
In het TRV Japan topic werd gemeld dat er ook problemen waren met het pinnen bij de 7-eleven winkels. Op dit moment hebben wij een Nederlandse stagiair hier, die nog wel bij het postkantoor kan pinnen.
Credit cards doen ze wel aan, maar ik gebruik zelden een credit card in Japan. Meerdere keren meegemaakt dat het winkelpersoneel twintig keer een credit card probeerde, voordat ze bedremmeld kwamen melden dat de credit card niet geaccepteerd werd. Of ik heel misschien geen andere credit card had?
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Apart die laatste opmerking. De keren dat ik in Japan was had ik nooit problemen met mijn cc en dat terwijl ik er niet eens veel heb. Vwb cash op zak hebben vind ik het niet meer dan normaal dat je dat hebt omdat het de normaalste zaak van de wereld is, en dat meegaan in die hype die je tegenwoordig in Nederland ook hebt waar je in de media gebombardeerd wordt met reclame's dat pinnen allemaal zo veilig en makkelijk is,andermaal een manier is van de Banken om voor eigen gewin (kostenbesparing & hebberigheid) de massa te dwingen naar hen te luisteren.quote:
Japan is idd een erg veilig land. Waar wij wonen kun je je deuren van het slot laten, en niemand waagt het om binnen te dringen.
In het TRV Japan topic werd gemeld dat er ook problemen waren met het pinnen bij de 7-eleven winkels. Op dit moment hebben wij een Nederlandse stagiair hier, die nog wel bij het postkantoor kan pinnen.
Credit cards doen ze wel aan, maar ik gebruik zelden een credit card in Japan. Meerdere keren meegemaakt dat het winkelpersoneel twintig keer een credit card probeerde, voordat ze bedremmeld kwamen melden dat de credit card niet geaccepteerd werd. Of ik heel misschien geen andere credit card had?
Lyrebird, eerder schreef je overstraling en voedsel na de Fukushima-ramp. Hoe is het daar nu mee? Is wel al meer duidelijkheid over etenswaren uit die regio, of is het nog steeds verstandig die te ontwijken?
Is er verder eigenlijk nog veel te merken van de ramp, in de media bijvoorbeeld?
Is er verder eigenlijk nog veel te merken van de ramp, in de media bijvoorbeeld?
Ik volg het Japanse nieuws niet (kan geen kanji lezen en ook mijn passieve Japans is vrij belabberd), maar op het internet (WHO) is behoorlijk wat informatie te vinden. De centrale en directe omgeving van de centrale, tot op zo'n 30 km is nog steeds foute boel. Wij wonen op zo'n 150 km van de centrale, en bij ons is de achtergrondstraling net zo hoog als voor de ramp. Mevrouw Lyrebird wordt nog steeds zenuwachtig als ik tomaatjes in de supermarkt heb gekocht waarop een Fukushima stikkertje zit. Ook groente uit onze eigen provincie (Tochigi) zou ze het liefst mijden. Ik denk dat het wel meevalt.quote:
Lyrebird, eerder schreef je overstraling en voedsel na de Fukushima-ramp. Hoe is het daar nu mee? Is wel al meer duidelijkheid over etenswaren uit die regio, of is het nog steeds verstandig die te ontwijken?
Is er verder eigenlijk nog veel te merken van de ramp, in de media bijvoorbeeld?
Het is Japan, en iedereen doet z'n best om de regels op te volgen. In ieder ander land zou ik behoorlijk paranoide worden als het om voedsel gaat, maar hier heb ik er meer vertrouwen in dat ze ons niet bewust op een radioactief dieet zetten. Mijn schoonfamilie is niet overtuigd; we krijgen nog regelmatig voedselpakketten uit Zuid-Korea.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
En hele korte vraag ter bevestiging voor mijzelf.
Klopt het nu dat wij de sushi die hier in Nederland als een maaltijd wordt verkocht in Japan meer als een snack wordt gezien,zoals wij dus een patat met bestellen,eet men in Japan dus een klein portie sushi als tussendoortje?
Of zit er toch meer aan vast en is dit erg kort door de bocht.
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 10-05-2013 10:53:52 ]
Klopt het nu dat wij de sushi die hier in Nederland als een maaltijd wordt verkocht in Japan meer als een snack wordt gezien,zoals wij dus een patat met bestellen,eet men in Japan dus een klein portie sushi als tussendoortje?
Of zit er toch meer aan vast en is dit erg kort door de bocht.
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 10-05-2013 10:53:52 ]
In het restaurant van onze universiteit zul je nooit sushi of sashimi zien, en 9 van de 10 Japanse (family) restaurants serveren geen sushi. Die zijn meer van het noedels, ramen, udon, pizza, rijst, tempura, vis, miso soep, hambaga (hamburger), curry werk.quote:Op vrijdag 10 mei 2013 10:53 schreef Iwanius het volgende:
En hele korte vraag ter bevestiging voor mijzelf.
Klopt het nu dat wij de sushi die hier in Nederland als een maaltijd wordt verkocht in Japan meer als een snack wordt gezien,zoals wij dus een patat met bestellen,eet men in Japan dus een klein portie sushi als tussendoortje?
Of zit er toch meer aan vast en is dit erg kort door de bocht.
Voor sushi kun je naar een sushi restaurant gaan, maar sushi wordt ook in Japanse drinkgelegenheden geserveerd. Drinken doen Japanners terwijl ze (goed) eten. Voor het beste eten moet je MI bij een (klein) cafe in Japan zijn.
Mijn indruk is dat sushi vooral wordt gezien als eten voor een speciale gelegenheid, dus niet als tussendoortje of snack. Maar je kunt sushi en sashimi - van redelijke kwaliteit en lage prijs - ook in de supermarkt kopen, dus laat je niet tegenhouden.
De leukste ervaring heb ik in de $1 sushi restaurants gehad, waarbij je op de computer je sushi kunt bestellen, om een paar minuten later op een lopende band te verschijnen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Barbaren!
Zelf ben ik aan de iele kant, alhoewel ik wel een kilo of drie ben aangekomen sinds ik in Japan woon. Ik ben misschien iets langer dan de gemiddelde Japanner, maar val qua postuur niet echt op.
Vanmiddag was ik onderweg met de trein en zag het wit van de barbaren. 9 van de 10 keer zijn het Amerikanen en alhoewel ik de VS een prachtig land vind met vriendelijke en interessante mensen, is er een ding wat me echt niet aanstaat: ze hebben vaak geen respect voor het eigen lichaam.
Het was vandaag best lekker weer, iets boven de 20, 50% RV, maar je ziet geen Japanner met korte broek. Kinderen in schooluniformen. Salarymen in pak. Dames netjes gekleed en jonge vrouwen in verleidelijk tenue. Zo kan het ook. Op het station of Yokohama stond een twee meter lange blonde kerel met het postuur van Obelix in korte broek, blote schouders, met een koptelefoon op het hoofd (met van die grote oordoppen zoals de selectie van PSV heeft), op de roltrap. Nergens oog voor. Vlak achter hem liep een Japans stel dat poogde hem voorbij te lopen, maar ze slaagden daar niet in omdat de man niets zag en niets hoorde. Daar moesten ze wel om lachen, en toen ze zagen dat ik het ook zag, begonnen ze nog harder te lachen.
Zelf ben ik helemaal niet van de kledingpolitie, en in de zomer zie je mij hier ook in korte broek en shirt rondlopen, omdat het echt niet anders kan, zo afgrijselijk warm als het hier kan zijn. Maar als het even kan, probeer ik me wel aan te passen en een beetje op de lijn te letten. Op reis voor je werk ga je in in Japan in pak. Het lijkt wat dat betreft hier nog steeds wel op de film North by Northwest (Hitchcock, een van de betere films). Het enige wat er nog aan ontbreekt om North by Northwest na te doen, is dat de mannen geen hoeden meer dragen.
Zo zie je maar: leef een tijjdje in een ander land, en je gaat zoals de mensen denken. Gaijin!
Zelf ben ik aan de iele kant, alhoewel ik wel een kilo of drie ben aangekomen sinds ik in Japan woon. Ik ben misschien iets langer dan de gemiddelde Japanner, maar val qua postuur niet echt op.
Vanmiddag was ik onderweg met de trein en zag het wit van de barbaren. 9 van de 10 keer zijn het Amerikanen en alhoewel ik de VS een prachtig land vind met vriendelijke en interessante mensen, is er een ding wat me echt niet aanstaat: ze hebben vaak geen respect voor het eigen lichaam.
Het was vandaag best lekker weer, iets boven de 20, 50% RV, maar je ziet geen Japanner met korte broek. Kinderen in schooluniformen. Salarymen in pak. Dames netjes gekleed en jonge vrouwen in verleidelijk tenue. Zo kan het ook. Op het station of Yokohama stond een twee meter lange blonde kerel met het postuur van Obelix in korte broek, blote schouders, met een koptelefoon op het hoofd (met van die grote oordoppen zoals de selectie van PSV heeft), op de roltrap. Nergens oog voor. Vlak achter hem liep een Japans stel dat poogde hem voorbij te lopen, maar ze slaagden daar niet in omdat de man niets zag en niets hoorde. Daar moesten ze wel om lachen, en toen ze zagen dat ik het ook zag, begonnen ze nog harder te lachen.
Zelf ben ik helemaal niet van de kledingpolitie, en in de zomer zie je mij hier ook in korte broek en shirt rondlopen, omdat het echt niet anders kan, zo afgrijselijk warm als het hier kan zijn. Maar als het even kan, probeer ik me wel aan te passen en een beetje op de lijn te letten. Op reis voor je werk ga je in in Japan in pak. Het lijkt wat dat betreft hier nog steeds wel op de film North by Northwest (Hitchcock, een van de betere films). Het enige wat er nog aan ontbreekt om North by Northwest na te doen, is dat de mannen geen hoeden meer dragen.
Zo zie je maar: leef een tijjdje in een ander land, en je gaat zoals de mensen denken. Gaijin!
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Je zou het niet kunnen verzinnen
Een vervolg op deze post en deze post.
Wat er vooraf gebeurde: een prachtig onderzoeksvoorstel van mijn hand werd door de Japanse subsidieverstrekker afgewezen. Wat de reden was, blijft gissen (het beoordelingsrapport was in het Japans geschreven en miste elke detail). Het lijkt er op dat mijn voorstel te gewoontjes was. Niet spectaculair genoeg.
Afgelopen week kreeg ik bezoek van een professor van een zeer prestigieuze Japanse universiteit. Hij was bekend met mijn werk, en vroeg of we samen konden werken. Het gesprek ging over koetjes en kalfjes, over hoe we samen zouden kunnen werken, tot puntje bij paaltje kwam.
Diezelfde professor had indertijd ingeschreven op dezelfde subsidie als ik, en in tegenstelling tot mezelf behoorde hij wel tot een van de gelukkige winnaars. Nou ben ik de kwaadste niet, dus feliciteerde ik hem met dit resultaat. Maar toen kwam de aap uit de mouw: hij kon het apparaat dat hij in het voorstel had beloofd te bouwen, niet ontwerpen, dus laat staan bouwen. Maar ik kon dat wel, dus de vraag was of ik dat systeem voor hem wilde ontwerpen, en in elkaar kon zetten.
Als je het zou verzinnen, dan zou niemand je geloven.
Zowel de reviewer van zijn voorstel als de subsidieverstrekker hebben natuurlijk ontzettend zitten slapen, dat ze niet doorhebben dat het hier een wetenschapper betreft, die de benodigde technische achtergrond mist om zo'n apparaat te maken. Maar ja, waarschijnlijk heeft hij wel een heel hade voorstel geschreven, en dat gaat er bij de Japanners in als koek.
Nu heb ik de goede man ondertussen wat beter leren kennen, en het ziet er naar uit dat hij wel eens de sleutel tot de Japanse wetenschappelijke wereld (die tot nu toe - na vier jaar! - nog steeds erg voor me gesloten is) kan zijn. Trots opzij zetten, en kijken wat we kunnen doen met de middelen die we hebben.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 20-05-2013 15:26:28 ]
Een vervolg op deze post en deze post.
Wat er vooraf gebeurde: een prachtig onderzoeksvoorstel van mijn hand werd door de Japanse subsidieverstrekker afgewezen. Wat de reden was, blijft gissen (het beoordelingsrapport was in het Japans geschreven en miste elke detail). Het lijkt er op dat mijn voorstel te gewoontjes was. Niet spectaculair genoeg.
Afgelopen week kreeg ik bezoek van een professor van een zeer prestigieuze Japanse universiteit. Hij was bekend met mijn werk, en vroeg of we samen konden werken. Het gesprek ging over koetjes en kalfjes, over hoe we samen zouden kunnen werken, tot puntje bij paaltje kwam.
Diezelfde professor had indertijd ingeschreven op dezelfde subsidie als ik, en in tegenstelling tot mezelf behoorde hij wel tot een van de gelukkige winnaars. Nou ben ik de kwaadste niet, dus feliciteerde ik hem met dit resultaat. Maar toen kwam de aap uit de mouw: hij kon het apparaat dat hij in het voorstel had beloofd te bouwen, niet ontwerpen, dus laat staan bouwen. Maar ik kon dat wel, dus de vraag was of ik dat systeem voor hem wilde ontwerpen, en in elkaar kon zetten.
Als je het zou verzinnen, dan zou niemand je geloven.
Zowel de reviewer van zijn voorstel als de subsidieverstrekker hebben natuurlijk ontzettend zitten slapen, dat ze niet doorhebben dat het hier een wetenschapper betreft, die de benodigde technische achtergrond mist om zo'n apparaat te maken. Maar ja, waarschijnlijk heeft hij wel een heel hade voorstel geschreven, en dat gaat er bij de Japanners in als koek.
Nu heb ik de goede man ondertussen wat beter leren kennen, en het ziet er naar uit dat hij wel eens de sleutel tot de Japanse wetenschappelijke wereld (die tot nu toe - na vier jaar! - nog steeds erg voor me gesloten is) kan zijn. Trots opzij zetten, en kijken wat we kunnen doen met de middelen die we hebben.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 20-05-2013 15:26:28 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
De recente ontwikkelingen in Europa zullen ook veranderingen mee brengen. Ik denk dat Nederlanders het zich in de nabije toekomst niet meer kunnen permiteren om de lastige klusjes alleen door Polen of Marrokanen te laten opknappen.quote:
Race against the machine
Ook nu nog mag ik graag luisteren naar het werk van Rage against the machine, of van One day as a lion (ben geen fan van Audioslave), en mijn interesse werd dan ook gewekt door een boek van Erik Brynjolfsson en Andrew McAffee, getiteld "Race against the machine".
Het boek gaat niet over muziek, maar over de toegenomen invloed van de technologie in de samenleving. Het is namelijk zo dat computers steeds sneller en beter worden, en die ontwikkeling verloopt exponentieel, waardoor we het als mens eigenlijk niet meer bij kunnen houden. Een voorbeeld is het werk door Google, waarbij de menselijke chauffeur van een auto kan worden vervangen door een computer. Duidelijke voordelen: zuiniger en veiliger rijden. Nadeel: veel bus-, truck en taxichauffeurs kunnen de komende jaren hun ontslag verwachten. Wat moeten al die mensen gaan doen?
Daar waar de VS en Europa de deuren wagenwijd open hebben gezet voor buitenlanders die het werk willen doen dat de autochtone bevolking niet wil doen, hebben de Japanners de deuren altijd angstvallig dichtgehouden. Aan alles merk je dat ze er niet van gecharmeerd zijn om expats voor langere tijd aan zich te binden. Ik krijg daardoor wel eens het gevoel dat ik alleen hier ben zodat onze universiteit kan zeggen dat ze internationaal georienteerd zijn. Mijn echtgenote doet onderzoek naar dit soort zaken (vanuit een pedagogisch perspectief) en haar conclusie is dat het imago van Japan in de wereld erg belangrijk is voor de Japanners. Een racistisch xenofoob imago is niet goed voor de export.
Selang heeft in dit topic wel eens geroepen dat Japanners hele goede onderhandelaars zijn. Nu ik het boek van Brynjolfsson en McAffee heb gelezen, krijg ik het idee dat de Japanners veel beter in de toekomst hebben gekeken dan de Westerse wereld. Waarom al die buitenlanders importeren, als we het met z'n allen in de toekomst met veel minder mensen kunnen redden? Computers en robots nemen het (vieze) werk over. Kunnen wij meer tijd besteden aan onze kinderen, onze families en aan het drinken van sake en het eten van sushi.
In de afgelopen vier jaar heb ik een aantal interessante ontwikkelingen gezien in Japan. Japanners betalen graag met contant geld, maar betalingen verlopen steeds meer automatisch of semi-automatisch. In het eerste geval geef je geld aan een apparaat, dat wisselgeld teruggeeft, en in het andere geval geef je je geld aan een cassier(e), die het geld in een apparaat stopt en je het wisselgeld teruggeeft. Dat je nog iemand naar muntjes ziet zoeken in een kassalade - die tijd lijkt achter ons te liggen.
Een andere ontwikkeling is dat veel banen in Japan in de servicesector door scholieren en studenten worden uitgevoerd. Onze studenten zijn (veel te) vaak bezig met hun part-time job. Ondanks dat de economie niet van haar plaats komt, is de Japanse werkloosheid laag, en als al die studenten zouden gaan studeren, zou er helemaal geen werkloosheid meer zijn.
Trek uw eigen conclusies.
Migratie van verschillende bevolkingsgroepen naar Nederland is eeuwenoud. De problematiek die daar bij komt is in de jaren 70 en 80 onderschat.
We hebben in Europa teveel laag opgleide mensen van buitenlandse komaf. Helaas zitten daar ook veel mensen bij die niet opgeleid willen of kunnen worden.
Ik denk dat assimilatie van de verschillende groepen een grotere prioriteit moet hebben. En Nederland mag best strenger worden. Als ik zie hoe moeilijk het is om bijvoorbeeld in Laos of Thailand een perminent visum te verkrijgen voor goed opgeleide buitenlanders met geld waarom zou Nederland dan visums moet verstrekken aan laagopgeleide mensen zonder geld?
Japan is een eiland en kan zich daardoor wat meer isoleren dan Nederland. Ontkomen aan migratie kan echter niet. Het beste is gewoon goed reguleren.
Modus Vivendi!
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Dank voor je uitgebreide uitleg.quote:
In het restaurant van onze universiteit zul je nooit sushi of sashimi zien, en 9 van de 10 Japanse (family) restaurants serveren geen sushi. Die zijn meer van het noedels, ramen, udon, pizza, rijst, tempura, vis, miso soep, hambaga (hamburger), curry werk.
Voor sushi kun je naar een sushi restaurant gaan, maar sushi wordt ook in Japanse drinkgelegenheden geserveerd. Drinken doen Japanners terwijl ze (goed) eten. Voor het beste eten moet je MI bij een (klein) cafe in Japan zijn.
Mijn indruk is dat sushi vooral wordt gezien als eten voor een speciale gelegenheid, dus niet als tussendoortje of snack. Maar je kunt sushi en sashimi - van redelijke kwaliteit en lage prijs - ook in de supermarkt kopen, dus laat je niet tegenhouden.
De leukste ervaring heb ik in de $1 sushi restaurants gehad, waarbij je op de computer je sushi kunt bestellen, om een paar minuten later op een lopende band te verschijnen.
Trouwens hoeveel waarde moet ik hechten aan de uitspraak en bewering van de Noren? dat sushi van oorsprong helemaal niet door de Japanners is bedacht. Er was vorige week ( of deze week) een documentaire op Ned.3 waar getoond werd dat het de Noren? waren die dit aan de Japanners hebben geïntroduceerd.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 25-05-2013 13:23:56 ]
Groeit er rijst in Noorwegen?quote:
[..]
Dank voor je uitgebreide uitleg.
Trouwens hoeveel waarde moet ik hechten aan de uitspraak en bewering van de Noren? dat sushi van oorsprong helemaal niet door de Japanners is bedacht. Er was vorige week ( of deze week) een documentaire op Ned.3 waar getoond werd dat het de Noren? waren die dit aan de Japanners hebben geïntroduceerd.
Dat Noren sashimi zouden hebben uitgevonden (plakjes rauwe vis), dat zou best kunnen. Maar om er sushi van te maken heb je ook rijst nodig.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 25-05-2013 16:50:12 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Even een vraag die niets met rouwe vis te maken heeft: waarom Japan maar niet Tokyo? Ik zie nooit een actief topic over kaaskoppen in Tokyo 
Ik en vrienden ga in september naar Japan, wel tokyo vanwege een optreden.
We hebben niet veel geld en ik wil wel eten en slapen
Enig idee hoe en waar?
Ons optreden is in Suginami-ku. Bij station Koenji.
We hebben niet veel geld en ik wil wel eten en slapen
Enig idee hoe en waar?
Ons optreden is in Suginami-ku. Bij station Koenji.
Hoi, ik ben een lamzak met een passie voor flessen wasverzachter.
Neuk mijn oor en noem me Harry Mulisch
Neuk mijn oor en noem me Harry Mulisch
Beetje flauwe zet van mij - ik ben indertijd dit topic begonnen om aan te geven hoe het leven in Japan, maar dan niet in de grote stad (Tokyo) is.quote:
Even een vraag die niets met rouwe vis te maken heeft: waarom Japan maar niet Tokyo? Ik zie nooit een actief topic over kaaskoppen in Tokyo
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Misschien hier proberen? TRV / Japan #29 Taxfree shoppen, maar niet met je pinpas :-)quote:
Ik en vrienden ga in september naar Japan, wel tokyo vanwege een optreden.
We hebben niet veel geld en ik wil wel eten en slapen
Enig idee hoe en waar?
Ons optreden is in Suginami-ku. Bij station Koenji.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Roddelen
Soms kom ik wel eens bij een bedrijf, en daarbij ben ik altijd heel open over mijn doel, wat mijn plannen zijn en hoe ik iets aan wil pakken. Die openheid wordt altijd gewaardeerd, maar van de andere kant zijn Japanners heel erg gesloten, en laten ze van hun kant helemaal niets vrijwillig los. Je kunt dan een paar keer aandringen, en met een beetje geluk kom je wel wat te weten, maar een open boek is anders.
Na zo'n vergadering ben ik wel eens met de medewerkers van het bedrijf gaan eten, en toen vertelde ik hun over mijn vakantie op Guam, en hoe geweldig het leven daar wel was. Het was eigenlijk wel een droom om misschien nog eens ooit een bedrijfje op Guam op te starten. Een terloopse opmerking die ik maakte. Niet al te veel over nagedacht, beetje hard op denken, dagdromen.
Niet lang daarna kreeg ik problemen met een belangrijke geldschieter, die zonder reden besloot de geldkraan dicht te draaien. Als ik vroeg naar een reden, kreeg ik allerlei smoesjes te horen. Uiteindelijk hebben ze wel gewoon betaald, en zijn de verhoudingen genormaliseerd, maar terugkijkend zou het me niets verbazen als een terloopse opmerking over een bedrijfje op Guam gelijk werd gesteld aan: "Lyrebird smeert 'm met ons geld!!!". Let wel, die geldschieter was een compleet ander bedrijf dan het bedrijf waarmee ik ben gaan eten.
Schijnbaar hebben Japanners moeite om een opmerking op waarde te schatten, en alles wat je los laat, wordt gezien als informatie die gedeeld (moet!) worden. Beroepsroddelaars. Zo maakte ik eens een grap tegenover de secretaresse, en toen kreeg ik van de baas van ons instituut te horen dat het een leuke grap was. Ja, dat is allemaal leuk en aardig, maar het was niet de bedoeling dat mijn baas, die over mijn loon beslist, die grap te horen kreeg.
Het gevolg van dit alles is dat ik toch wel wat voorzichtiger ben geworden met wat ik tegen wie zeg. Dit verklaart ook waarom Japanners zo weinig los laten. Want die denken dat ik net zo hard meeroddel.
Of alles op een website zet.
Soms kom ik wel eens bij een bedrijf, en daarbij ben ik altijd heel open over mijn doel, wat mijn plannen zijn en hoe ik iets aan wil pakken. Die openheid wordt altijd gewaardeerd, maar van de andere kant zijn Japanners heel erg gesloten, en laten ze van hun kant helemaal niets vrijwillig los. Je kunt dan een paar keer aandringen, en met een beetje geluk kom je wel wat te weten, maar een open boek is anders.
Na zo'n vergadering ben ik wel eens met de medewerkers van het bedrijf gaan eten, en toen vertelde ik hun over mijn vakantie op Guam, en hoe geweldig het leven daar wel was. Het was eigenlijk wel een droom om misschien nog eens ooit een bedrijfje op Guam op te starten. Een terloopse opmerking die ik maakte. Niet al te veel over nagedacht, beetje hard op denken, dagdromen.
Niet lang daarna kreeg ik problemen met een belangrijke geldschieter, die zonder reden besloot de geldkraan dicht te draaien. Als ik vroeg naar een reden, kreeg ik allerlei smoesjes te horen. Uiteindelijk hebben ze wel gewoon betaald, en zijn de verhoudingen genormaliseerd, maar terugkijkend zou het me niets verbazen als een terloopse opmerking over een bedrijfje op Guam gelijk werd gesteld aan: "Lyrebird smeert 'm met ons geld!!!". Let wel, die geldschieter was een compleet ander bedrijf dan het bedrijf waarmee ik ben gaan eten.
Schijnbaar hebben Japanners moeite om een opmerking op waarde te schatten, en alles wat je los laat, wordt gezien als informatie die gedeeld (moet!) worden. Beroepsroddelaars. Zo maakte ik eens een grap tegenover de secretaresse, en toen kreeg ik van de baas van ons instituut te horen dat het een leuke grap was. Ja, dat is allemaal leuk en aardig, maar het was niet de bedoeling dat mijn baas, die over mijn loon beslist, die grap te horen kreeg.
Het gevolg van dit alles is dat ik toch wel wat voorzichtiger ben geworden met wat ik tegen wie zeg. Dit verklaart ook waarom Japanners zo weinig los laten. Want die denken dat ik net zo hard meeroddel.
Of alles op een website zet.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
aha okquote:
[..]
Beetje flauwe zet van mij - ik ben indertijd dit topic begonnen om aan te geven hoe het leven in Japan, maar dan niet in de grote stad (Tokyo) is.
Nu de VN stelt dat er geen extra kankergevallen zijn te verwachten ten gevolge van Fukushima, begin ik pas echt twijfels te krijgen. Ik heb de VN nog nooit op een a-politiek en waar verhaal kunnen betrappen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Belasting in Japan
De eerste twee jaar dat ik in Japan woonde, betaalde ik nauwelijks belasting. Vanwege een belastingverdrag met de VS mocht ik twee jaar lang werken zonder inkomstenbelasting te betalen. Super! Netto was helaas geen bruto; een ziektekostenverzekering is peperduur, en daarnaast moest ik ook voor mijn pensioen betalen, terwijl ik dat geld waarschijnlijk nooit terug zal zien. Of ik moet tot mijn pensioen in Japan blijven werken.
Daar ziet het niet naar uit, want de overheid doet er alles aan om ons weg te pesten.
Na die twee jaar moest ik inkomstenbelasting gaan betalen. Zo zijn die verdragen blijkbaar opgesteld. Hoeven we niet te dramatisch over te doen: de inkomstenbelastingen zijn relatief laag, van dezelfde ordegrootte als mijn ziektekostenverzekering. Daarnaast mocht ik ook mijn echtgenote onderhouden, en voor haar studie betalen. Voorheen had ze - omdat ze een uitmuntende studente is - altijd een scholarship gehad, maar nu we getrouwd waren, mocht dat niet meer.
Vorig jaar kreeg ik een rekening in de bus van de gemeente, met het verzoek om 5% van mijn netto jaarloon over te maken. "Stadsbelasting". Schijnbaar vanwege Fukushima is dat bedrag nu verhoogd naar 10% van het netto loon. Wat goed is, is dat we een rekening krijgen, waardoor ik kan zien wat voor een absurd hoog bedrag er weggejat wordt.
Met al deze belastingen verdien ik effectief minder dan in mijn postdoctijd in Indiana. Daarvoor krijg ik wel een hele lieve echtgenote terug, en een leuk land om in te wonen. Maar moet ik daar nu ZO hard voor werken?
Gelukkig heb ik wel eens mogelijkheden om bij te beunen. De universiteit is er als de kippen bij om zoiets in goede banen te leiden: beunen mag alleen in je eigen vrije tijd! Laatst had ik een bedrijf zo ver gekregen om een donatie te doen aan ons lab, voor al het goede werk dat wij voor hen gedaan hadden. Werd ik door de administratie op het matje geroepen dat de universiteit een not-for-profit organisatie is. Gelukkig had ik onze afdeling aan mijn kant staan. Er werd van beide kanten behoorlijk gebakkeleid, maar uiteindelijk was de conclusie dat het wel zou moeten mogen, maar dat de regels van de universiteit aangepast moesten gaan worden, omdat ze nog niet eerder met zo'n donatie te maken hadden gehad. Geen idee of dit ook werkelijk gaat lukken. Regels staan in Japan in titanium gebeiteld, en zie dat maar eens te veranderen.
En kan ik die donatie dan in eigen zak steken? Nope. Ik mag er wel een computer voor kopen, mits deze ook voor werkdoeleinden gebruikt gaat worden.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 07-06-2013 08:24:55 ]
De eerste twee jaar dat ik in Japan woonde, betaalde ik nauwelijks belasting. Vanwege een belastingverdrag met de VS mocht ik twee jaar lang werken zonder inkomstenbelasting te betalen. Super! Netto was helaas geen bruto; een ziektekostenverzekering is peperduur, en daarnaast moest ik ook voor mijn pensioen betalen, terwijl ik dat geld waarschijnlijk nooit terug zal zien. Of ik moet tot mijn pensioen in Japan blijven werken.
Daar ziet het niet naar uit, want de overheid doet er alles aan om ons weg te pesten.
Na die twee jaar moest ik inkomstenbelasting gaan betalen. Zo zijn die verdragen blijkbaar opgesteld. Hoeven we niet te dramatisch over te doen: de inkomstenbelastingen zijn relatief laag, van dezelfde ordegrootte als mijn ziektekostenverzekering. Daarnaast mocht ik ook mijn echtgenote onderhouden, en voor haar studie betalen. Voorheen had ze - omdat ze een uitmuntende studente is - altijd een scholarship gehad, maar nu we getrouwd waren, mocht dat niet meer.
Vorig jaar kreeg ik een rekening in de bus van de gemeente, met het verzoek om 5% van mijn netto jaarloon over te maken. "Stadsbelasting". Schijnbaar vanwege Fukushima is dat bedrag nu verhoogd naar 10% van het netto loon. Wat goed is, is dat we een rekening krijgen, waardoor ik kan zien wat voor een absurd hoog bedrag er weggejat wordt.
Met al deze belastingen verdien ik effectief minder dan in mijn postdoctijd in Indiana. Daarvoor krijg ik wel een hele lieve echtgenote terug, en een leuk land om in te wonen. Maar moet ik daar nu ZO hard voor werken?
Gelukkig heb ik wel eens mogelijkheden om bij te beunen. De universiteit is er als de kippen bij om zoiets in goede banen te leiden: beunen mag alleen in je eigen vrije tijd! Laatst had ik een bedrijf zo ver gekregen om een donatie te doen aan ons lab, voor al het goede werk dat wij voor hen gedaan hadden. Werd ik door de administratie op het matje geroepen dat de universiteit een not-for-profit organisatie is. Gelukkig had ik onze afdeling aan mijn kant staan. Er werd van beide kanten behoorlijk gebakkeleid, maar uiteindelijk was de conclusie dat het wel zou moeten mogen, maar dat de regels van de universiteit aangepast moesten gaan worden, omdat ze nog niet eerder met zo'n donatie te maken hadden gehad. Geen idee of dit ook werkelijk gaat lukken. Regels staan in Japan in titanium gebeiteld, en zie dat maar eens te veranderen.
En kan ik die donatie dan in eigen zak steken? Nope. Ik mag er wel een computer voor kopen, mits deze ook voor werkdoeleinden gebruikt gaat worden.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 07-06-2013 08:24:55 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Toffe verhalen weer, Lyrebird.
Ik heb ook ooit verschillende reisverhalen gelezen over Japan, en vaak hoor ik veel terug over insecten. Horrorverhalen over bijtende duizendpoten in huis, killer hornets, is dat allemaal wat sterk overdreven of vind je die inderdaad redelijk veel?
Ik heb ook ooit verschillende reisverhalen gelezen over Japan, en vaak hoor ik veel terug over insecten. Horrorverhalen over bijtende duizendpoten in huis, killer hornets, is dat allemaal wat sterk overdreven of vind je die inderdaad redelijk veel?
404 - Not Found
Zou je trouwens in Japan willen blijven? Of mischien naar Korea?
Zelf zie ik me niet voor altijd in Laos blijven, al wordt Vientiane (de hoofdstad) elk jaar een beetje beter om in te vertoeven.
Woon nu in Luang Prabang. Op zich best een redelijke stad (100,000 inwoners) maar het voelt als platteland vaak...
Ik zou graag in Azie willen blijven maar wel ergens waar iets meer cultuur te vinden is.
Zelf zie ik me niet voor altijd in Laos blijven, al wordt Vientiane (de hoofdstad) elk jaar een beetje beter om in te vertoeven.
Woon nu in Luang Prabang. Op zich best een redelijke stad (100,000 inwoners) maar het voelt als platteland vaak...
Ik zou graag in Azie willen blijven maar wel ergens waar iets meer cultuur te vinden is.
Modus Vivendi!
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Dit klinkt lullig, en zo bedoel ik het niet: maar waarom willen die landen jou hebben?quote:
Ik zou graag in Azie willen blijven maar wel ergens waar iets meer cultuur te vinden is.
Yvonne riep ergens: [b]Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Een prima vraag. Ik weet dat ze in bijvoorbeeld Thailand behoorlijk moeilijk kunnen doen wil je je daar voor langere tijd blijven. Bepaalde expats (tokkies) hebben daar de boel toch goed verziekt voor buitenlanders.quote:
[..]
Dit klinkt lullig, en zo bedoel ik het niet: maar waarom willen die landen jou hebben?
Uiteraard zou ik wel eerst een baan of bedrijf willen hebben in het betreffende land voor ik er naar toe verhuis. Ik ben nooit ergens op de bonnefooi naar toe verhuisd.
Trouwens kunnen veel Aziatien nog steeds dingen leren van Europeanen. Andersom natuurlijk ook.
Het gaat om de wisselwerking.
Hier waar ik werk ben ik vooral een "probleem oplosser". Logisch nadenken is niet iets wat Lao van huis uit mee krijgen
Modus Vivendi!
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Die killer hornets kwamen laatst terug in het TRV Japan topic - uitermate boeiend om over te lezen! Ik heb ze bij ons nog niet gezien.quote:
Toffe verhalen weer, Lyrebird.
Ik heb ook ooit verschillende reisverhalen gelezen over Japan, en vaak hoor ik veel terug over insecten. Horrorverhalen over bijtende duizendpoten in huis, killer hornets, is dat allemaal wat sterk overdreven of vind je die inderdaad redelijk veel?
Mijn appartement werd superschoon opgeleverd, en het enige wat ik terugvond dat misschien door oude bewoners was achtergelaten, was een spuitbus met insectengif. Wat ik daar mee moest?? Na een tijdje in het appartement gewoond te hebben, zat ik 's avonds een boekje op de bank te lezen, toen ik iets vanuit mijn ooghoeken waarnam. Zat er op het andere einde van de bank een vijf centimeter lange cockroach, met super lange tentakels. In 3D was het waarschijnlijk een geval van ~5 x 5 x 3 cm. Ik kende ze nog van mijn tijd in de VS, maar dit was wel een erg groot exemplaar. Met de spuitbus er achter aan, want ze kunnen hard lopen. Daarna heb ik nooit meer een groot insect in huis gezien.
Onze studenten klagen ook regelmatig over cockroaches op hun kamers. Zelfs in ons instituut, op de eerste verdieping, heb ik ze wel eens zien lopen. Buiten hebben we in de zomer enorme cicada's.
In Nikko heb ik hele grote vliegend herten gezien. Prachtige insecten.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Japan is een land met twee gezichten, en dat zie je hier elke dag. Misschien dat dit ook duidelijk is vanuit dit topic: de ene dag heb ik het hier enorm naar me zin, om de volgende dag keihard met m'n neus op de feiten gedrukt te worden en me te realiseren dat het hier eigenlijk niet zo geweldig is.quote:
Zou je trouwens in Japan willen blijven? Of mischien naar Korea?
Wat vaak terugkomt is dat ik nog steeds een erg Nederlandse kijk heb: wat ik beloof, doe ik. Als andere mensen iets beloven, dan ga ik er van uit dat ze de waarheid spreken. Maar zo werkt Japan helemaal niet. Een voorbeeldje: Japanners zijn erg vaak "verkouden", en kunnen daarom niet naar het werk of naar school komen. Maar dan blijkt dat ze 's avonds te veel gezopen te hebben.
Financieel levert het ook eigenlijk niets op, en vanuit de universiteit voel ik me niet altijd gesteund. Het gekke is dat ik ook hele goede collega's heb, die door het vuur voor me gaan, maar de universiteit is als werkgever niet erg behulpzaam. Daar word ik soms wel erg moe van.
Mevrouw Lyrebird zou graag naar de VS of naar Zuid-Korea gaan. Van de herfst moeten we Nieuw Zeeland en Australie ook maar eens gaan bezoeken.
Dit jaar hoop ik flink te kunnen publiceren, en zodra er wat publicaties de deur uit zijn, wordt het weer wat gemakkelijker om te solliciteren. Ik heb geen flauw idee wat het wordt. Al mijn vorige banen zijn me eigenlijk aan komen waaien (ik heb nog nooit een baan gekregen via een normale sollicititatieprocedure) - we zien wel wat de wind brengt.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Hier is het hotel waar ik werk een grote dierentuin. Maar ja dat heb je in de (sub) tropen. In dat opzicht verbaasd het me wel dat Japan ook grote insecten kent.
Modus Vivendi!
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Dit is ook wel een probleem in Japan. Uit alles merk je dat ze niet willen dat buitenlanders langer blijven. Een of twee jaar is prima, maar wil je langer blijven, dan wordt het vanuit het land en de gemeente lekker moeilijk gemaakt. Extra belastingen, minder voorzieningen.quote:
[..]
Een prima vraag. Ik weet dat ze in bijvoorbeeld Thailand behoorlijk moeilijk kunnen doen wil je je daar voor langere tijd blijven. Bepaalde expats (tokkies) hebben daar de boel toch goed verziekt voor buitenlanders.
Met de ervaringen uit Europa in het achterhoofd begrijp ik best wel dat Japanners geen Nederlandse toestanden willen, en wens ik hen veel succes met hun model waarbij voornamelijk hoog-opgeleide buitenlanders worden binnengehaald, die na een aantal jaren weer vertrekken. Er schijnen buitenlanders te zijn die hier twee jaar werken (geen belasting betalen), het land verlaten om dan opnieuw te solliciteren voor een periode van twee jaar. Op die manier kun je legaal de belasting ontduiken.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Dat is inderdaad wel vreemd, omdat het hier van de winter behoorlijk koud kan zijn. Als je hier van de zomer bent, dan waan je je in de subtropen. Onze campus staat vol met kokospalmen, en met de regen, de hitte en de hoge luchtvochtigheid is het hier 's zomers net Laos. Maar van de winter is het net Nederland. Sommige insecten kunnen daar blijkbaar toch goed mee omgaan.quote:
Hier is het hotel waar ik werk een grote dierentuin. Maar ja dat heb je in de (sub) tropen. In dat opzicht verbaasd het me wel dat Japan ook grote insecten kent.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Tja, Europa heeft nu teveel laagopgeleide migranten inderdaad. Teveel mensen die nooit hogerop zullen komen. Een probleem waar Europa nog lang mee zal zitten.quote:
[..]
Dit is ook wel een probleem in Japan. Uit alles merk je dat ze niet willen dat buitenlanders langer blijven. Een of twee jaar is prima, maar wil je langer blijven, dan wordt het vanuit het land en de gemeente lekker moeilijk gemaakt. Extra belastingen, minder voorzieningen.
Met de ervaringen uit Europa in het achterhoofd begrijp ik best wel dat Japanners geen Nederlandse toestanden willen, en wens ik hen veel succes met hun model waarbij voornamelijk hoog-opgeleide buitenlanders worden binnengehaald, die na een aantal jaren weer vertrekken. Er schijnen buitenlanders te zijn die hier twee jaar werken (geen belasting betalen), het land verlaten om dan opnieuw te solliciteren voor een periode van twee jaar. Op die manier kun je legaal de belasting ontduiken.
Is het niet mogelijk om uiteindelijk citizenship te verkrijgen in Japan?
Modus Vivendi!
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Een Japanse greencard is sowieso mogelijk, en citizenship ook. Tot nog niet zo lang geleden moest je na je naturalisatie wel een Japanse naam aannemen.quote:
Is het niet mogelijk om uiteindelijk citizenship te verkrijgen in Japan?
Dat gaat het waarschijnlijk niet worden, of we moeten hier beiden een baan vinden waar we tevreden mee zijn.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
3 jaar in japan gewoond, tokyo meguro, werkte voor Engelse scheepvaart maatschappij, zat daar wel comfortabel, klein behuisd maar leuke buurt en leuke vriendin, stewardess bij ANA. Heb m'n weg daar gevonden, geen stad waar je zo goed kan uitgaan, ook shanghai is niet vergelijkbaar (wel waanzinnige chicks daar)
verontrust en zeer betrokken met onze samenleving, politiek kritisch maar geen voorkeur. darwinist en atheïst.
En toen/nu?quote:
3 jaar in japan gewoond, tokyo meguro, werkte voor Engelse scheepvaart maatschappij, zat daar wel comfortabel, klein behuisd maar leuke buurt en leuke vriendin, stewardess bij ANA. Heb m'n weg daar gevonden, geen stad waar je zo goed kan uitgaan, ook shanghai is niet vergelijkbaar (wel waanzinnige chicks daar)
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Spam
Heb je wel eens een e-mail ontvangen die begint met:
Sorry, I have no money, ?
Vast wel, e-mails van Nigeriaanse beroepsbedelaars gaan normaliter linea recta de prullenbak in. Vanochtend kreeg ik zo'n e-mail. Vanwege het belabberde Engels raakte ik toch gefascineerd en bleef doorlezen.
So,I was not able to pay a mobile charge and net charge, I was not able to contact it.
Dat Engels ziet er verdacht Japans uit. Dit moet een student zijn. Een student zonder telefoon en internet.
And,now my bicycle has been broken. It became troublesome for me to go to the laboratory.
Ah-Haaaaaaaa! Meneer xxxx, een 4e jaars student electrotechniek, is eindelijk boven water. In maart kwam hij bij me langs met de mededeling dat hij in mijn lab zou afstuderen. Ja wacht even, zo werkt dat dus niet - heb je wel de capaciteiten om af te kunnen studeren? Die bleek hij niet te hebben, maar hij zou heel hard werken om mee te kunnen met de rest.
Door schade en schande wijs geworden schoof ik hem een contract onder zijn neus, waarin stond wat van hem verwacht werd en wat hij van mij kan verwachten. Zo moet hij iedere dag voor 11 uur op het lab zijn, en minstens 6 uur per dag aanwezig zijn. Als er problemen zijn, moet hij mij op de hoogte stellen, en in ruil voor zijn goede gedrag zal ik hem een leuk project laten doen, op tijd zijn afstudeerwerk checken en hem naar een conferentie hier in Japan laten gaan.
Hij is twee keer in het lab geweest en daarna heeft niemand hem meer gezien. Op e-mails reageerde hij niet.
Ik heb niet alleen een verantwoordelijkheid tov de universiteit en de student, maar ook naar de familie. Wat als meneer xxxx onder een vrachtwagen terecht is gekomen? Een collega bood aan om eens met de familie te bellen, om te zien of die wisten waar hij uithing. Het resultaat van deze actie lag dus vanochtend in mijn inbox.
In het 4e jaar van hun BSc opleiding moeten studenten een baan zien te vinden, en dat valt helemaal niet mee, omdat ze helemaal niks kunnen. Let wel, een paar jaar geleden gingen ze al in hun 3e jaar solliciteren. Dat gebruik stamde nog uit de tijd dat het crescendo ging met de Japanse economie. Nu draait het wat stroefjes, en gecombineerd met het feit dat deze generatie studenten geen flauw benul heeft wat engineering is, hebben onze studenten moeite om een baan te vinden.
Of een fiets te repareren.
Heb je wel eens een e-mail ontvangen die begint met:
Sorry, I have no money, ?
Vast wel, e-mails van Nigeriaanse beroepsbedelaars gaan normaliter linea recta de prullenbak in. Vanochtend kreeg ik zo'n e-mail. Vanwege het belabberde Engels raakte ik toch gefascineerd en bleef doorlezen.
So,I was not able to pay a mobile charge and net charge, I was not able to contact it.
Dat Engels ziet er verdacht Japans uit. Dit moet een student zijn. Een student zonder telefoon en internet.
And,now my bicycle has been broken. It became troublesome for me to go to the laboratory.
Ah-Haaaaaaaa! Meneer xxxx, een 4e jaars student electrotechniek, is eindelijk boven water. In maart kwam hij bij me langs met de mededeling dat hij in mijn lab zou afstuderen. Ja wacht even, zo werkt dat dus niet - heb je wel de capaciteiten om af te kunnen studeren? Die bleek hij niet te hebben, maar hij zou heel hard werken om mee te kunnen met de rest.
Door schade en schande wijs geworden schoof ik hem een contract onder zijn neus, waarin stond wat van hem verwacht werd en wat hij van mij kan verwachten. Zo moet hij iedere dag voor 11 uur op het lab zijn, en minstens 6 uur per dag aanwezig zijn. Als er problemen zijn, moet hij mij op de hoogte stellen, en in ruil voor zijn goede gedrag zal ik hem een leuk project laten doen, op tijd zijn afstudeerwerk checken en hem naar een conferentie hier in Japan laten gaan.
Hij is twee keer in het lab geweest en daarna heeft niemand hem meer gezien. Op e-mails reageerde hij niet.
Ik heb niet alleen een verantwoordelijkheid tov de universiteit en de student, maar ook naar de familie. Wat als meneer xxxx onder een vrachtwagen terecht is gekomen? Een collega bood aan om eens met de familie te bellen, om te zien of die wisten waar hij uithing. Het resultaat van deze actie lag dus vanochtend in mijn inbox.
In het 4e jaar van hun BSc opleiding moeten studenten een baan zien te vinden, en dat valt helemaal niet mee, omdat ze helemaal niks kunnen. Let wel, een paar jaar geleden gingen ze al in hun 3e jaar solliciteren. Dat gebruik stamde nog uit de tijd dat het crescendo ging met de Japanse economie. Nu draait het wat stroefjes, en gecombineerd met het feit dat deze generatie studenten geen flauw benul heeft wat engineering is, hebben onze studenten moeite om een baan te vinden.
Of een fiets te repareren.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
En hoe kom je erbij dat Azië als contigent weinig tot geen cultuur heeft?quote:
Ik zou graag in Azie willen blijven maar wel ergens waar iets meer cultuur te vinden is.
Oh Azie heeft heel veel cultuur. Ik sprak echter over Laos. De regering hier is bijzonder effectief geweest in het vanaf 1975 alle creativiteit die de mensen hebben, in te dammen.quote:Op donderdag 20 juni 2013 11:37 schreef Iwanius het volgende:
[..]
En hoe kom je erbij dat Azië als contigent weinig tot geen cultuur heeft?
Iemand die hier met zijn kop boven het maaiveld uitstak, werd letterlijk de kop afgeslagen.
Vorig jaar nog is de populairste civil rights worker van Laos, onder mysterieuze omstandigheden verdwenen. http://sombath.org/ voor meer informatie.
Alle cultuur is hier regerings bepaald. Verwacht dus niet veel variatie in het cultuur aanbod hier. Ja er zijn art galleries, er zijn exposities, maar allemaal met "veilige" onderwerpen. Er is letterlijk een bioscoop in heel Laos en die draait gecensureerde films.
Het is niet dat ik Laos wil afvallen. Ik vind het nog steeds een mooi land met hele aardige mensen. Echter na 6-7 jaar beginnen er gewoon steeds meer gaten te vallen in het goede imago van Laos en dan vooral over de mensen die hier regeren.
Modus Vivendi!
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Olympische spelen, Tokyo 2020
Afgelopen weekend als gids opgetreden voor een Amerikaanse collega, die graag Tokyo wilde bezoeken. We komen gemiddeld eens per half jaar in Tokyo, en hebben ondertussen alle publiekstrekkers meerdere keren gezien. De Tokyo Sky Tree hadden we nog niet eerder gezien, en dat was zeker de moeite waard:
Wat kunnen Japanners toch enorm goed organiseren. In plaats van uren in de hitte te moeten wachten, krijg je een bonnetje waarmee je op een later tijdstip terug kan komen om pas dan in de rij te hoeven gaan staan (tip: koop je kaartje online). In de tussentijd zijn we snel naar Asakusa gelopen, want die tempels had die collega natuurlijk nog nooit gezien. Nadat we weer terug waren bij de Sky Tree, ging het heel rap naar boven. De lift had een topsnelheid van 10m/s, en op 450m hoogte (2e ring) heb je dan een prachtig uitzicht op de stad.
Over organiseren gesproken: het viel mevrouw Lyrebird op dat er veel aan de weg werd gewerkt, en dat er voor het eerst hop-on-hop-off bussen te zien waren. Die hadden we afgelopen herfst ook in Parijs gezien, maar nog niet eerder in Tokyo. Zou hier iets gaande zijn voor de kandidaatstelling van Tokyo voor de Olympische Spelen van 2020?
Vanochtend lag er op de universiteit een envelop in mijn postvak, met daarin een speldje. Tokyo - Olympische Spelen 2020. Het idee hierachter is dat wij wijze wetenschappers (en met ons natuurlijk veel andere Japanners ) met zo'n speldje als onbezoldigd ambasseur op zullen treden.
Als er iets is wat ik Tokyo en de Japanners gun, dan zijn het de Olympische Spelen: geen ander land ter wereld is zo goed in het organiseren van een evenement. Daarnaast zijn het ook erg gastvrije en vriendelijke mensen, die - als ze de politiek er buiten weten te houden - er een feest van zullen maken.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 25-06-2013 16:55:13 ]
Afgelopen weekend als gids opgetreden voor een Amerikaanse collega, die graag Tokyo wilde bezoeken. We komen gemiddeld eens per half jaar in Tokyo, en hebben ondertussen alle publiekstrekkers meerdere keren gezien. De Tokyo Sky Tree hadden we nog niet eerder gezien, en dat was zeker de moeite waard:
Wat kunnen Japanners toch enorm goed organiseren. In plaats van uren in de hitte te moeten wachten, krijg je een bonnetje waarmee je op een later tijdstip terug kan komen om pas dan in de rij te hoeven gaan staan (tip: koop je kaartje online). In de tussentijd zijn we snel naar Asakusa gelopen, want die tempels had die collega natuurlijk nog nooit gezien. Nadat we weer terug waren bij de Sky Tree, ging het heel rap naar boven. De lift had een topsnelheid van 10m/s, en op 450m hoogte (2e ring) heb je dan een prachtig uitzicht op de stad.
Over organiseren gesproken: het viel mevrouw Lyrebird op dat er veel aan de weg werd gewerkt, en dat er voor het eerst hop-on-hop-off bussen te zien waren. Die hadden we afgelopen herfst ook in Parijs gezien, maar nog niet eerder in Tokyo. Zou hier iets gaande zijn voor de kandidaatstelling van Tokyo voor de Olympische Spelen van 2020?
Vanochtend lag er op de universiteit een envelop in mijn postvak, met daarin een speldje. Tokyo - Olympische Spelen 2020. Het idee hierachter is dat wij wijze wetenschappers (en met ons natuurlijk veel andere Japanners
) met zo'n speldje als onbezoldigd ambasseur op zullen treden.Als er iets is wat ik Tokyo en de Japanners gun, dan zijn het de Olympische Spelen: geen ander land ter wereld is zo goed in het organiseren van een evenement. Daarnaast zijn het ook erg gastvrije en vriendelijke mensen, die - als ze de politiek er buiten weten te houden - er een feest van zullen maken.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 25-06-2013 16:55:13 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Bij bijvoorbeeld de Fernsehturm in Berlijn of bij het Alhambra in Spanje hebben ze ook zo'n systeem, dus typisch Japans is het niet. Wél handig.quote:
Wat kunnen Japanners toch enorm goed organiseren. In plaats van uren in de hitte te moeten wachten, krijg je een bonnetje waarmee je op een later tijdstip terug kan komen om pas dan in de rij te hoeven gaan staan (tip: koop je kaartje online).
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 25-06-2013 18:53:47 ]
Hoe hoog is dat ding wel niet? Wel heel mooi uitzicht. Zie je ook weer hoe groot een stand kan zijn...
Modus Vivendi!
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Klopt. Japanners zijn erg goed in het afkijken wat werkt in andere landen. Het resultaat telt.quote:
[..]
Bij bijvoorbeeld de Fernsehturm in Berlijn of bij het Alhambra in Spanje hebben ze ook zo'n systeem, dus typisch Japans is het niet. Wél handig.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
