Japan, maar dan niet in Tokyo, deel IV

Race against the machine

Ook nu nog mag ik graag luisteren naar het werk van Rage against the machine, of van One day as a lion (ben geen fan van Audioslave), en mijn interesse werd dan ook gewekt door een boek van Erik Brynjolfsson en Andrew McAffee, getiteld "Race against the machine".

Het boek gaat niet over muziek, maar over de toegenomen invloed van de technologie in de samenleving. Het is namelijk zo dat computers steeds sneller en beter worden, en die ontwikkeling verloopt exponentieel, waardoor we het als mens eigenlijk niet meer bij kunnen houden. Een voorbeeld is het werk door Google, waarbij de menselijke chauffeur van een auto kan worden vervangen door een computer. Duidelijke voordelen: zuiniger en veiliger rijden. Nadeel: veel bus-, truck en taxichauffeurs kunnen de komende jaren hun ontslag verwachten. Wat moeten al die mensen gaan doen?

Daar waar de VS en Europa de deuren wagenwijd open hebben gezet voor buitenlanders die het werk willen doen dat de autochtone bevolking niet wil doen, hebben de Japanners de deuren altijd angstvallig dichtgehouden. Aan alles merk je dat ze er niet van gecharmeerd zijn om expats voor langere tijd aan zich te binden. Ik krijg daardoor wel eens het gevoel dat ik alleen hier ben zodat onze universiteit kan zeggen dat ze internationaal georienteerd zijn. Mijn echtgenote doet onderzoek naar dit soort zaken (vanuit een pedagogisch perspectief) en haar conclusie is dat het imago van Japan in de wereld erg belangrijk is voor de Japanners. Een racistisch xenofoob imago is niet goed voor de export.

Selang heeft in dit topic wel eens geroepen dat Japanners hele goede onderhandelaars zijn. Nu ik het boek van Brynjolfsson en McAffee heb gelezen, krijg ik het idee dat de Japanners veel beter in de toekomst hebben gekeken dan de Westerse wereld. Waarom al die buitenlanders importeren, als we het met z'n allen in de toekomst met veel minder mensen kunnen redden? Computers en robots nemen het (vieze) werk over. Kunnen wij meer tijd besteden aan onze kinderen, onze families en aan het drinken van sake en het eten van sushi.

In de afgelopen vier jaar heb ik een aantal interessante ontwikkelingen gezien in Japan. Japanners betalen graag met contant geld, maar betalingen verlopen steeds meer automatisch of semi-automatisch. In het eerste geval geef je geld aan een apparaat, dat wisselgeld teruggeeft, en in het andere geval geef je je geld aan een cassier(e), die het geld in een apparaat stopt en je het wisselgeld teruggeeft. Dat je nog iemand naar muntjes ziet zoeken in een kassalade - die tijd lijkt achter ons te liggen.

Een andere ontwikkeling is dat veel banen in Japan in de servicesector door scholieren en studenten worden uitgevoerd. Onze studenten zijn (veel te) vaak bezig met hun part-time job. Ondanks dat de economie niet van haar plaats komt, is de Japanse werkloosheid laag, en als al die studenten zouden gaan studeren, zou er helemaal geen werkloosheid meer zijn.

Trek uw eigen conclusies.

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 04-05-2013 08:18:30 ]

Verkeersongelukken

Vanochtend fietste ik op m'n dooie gemak naar de universiteit. Op deze T-splitsing (vlak bij ons appartement):



stond er rechts een auto heel raar opgesteld. Een klein autootje ging me voorbij, dook voor die auto die stond te wachten om daarna met een enorme klap geraakt te worden door een vrachtauto die met zo'n 50 a 60 km/h op de rechterrijstrook reed.



Voor zo ver ik het kon zien was alleen de bumper er van af gereden, maar als de bestuurder van het autootje een seconde eerder het gaspedaal had ingedrukt, dan was dat autootje nu zo plat als een yen geweest. En dan had ik nu zonder ontbijt wit weggetrokken achter dit toetsenbord gezeten.

Het is niet de eerste keer dat ik een (bijna) ongeluk in Japan zie. Vaak gaat het om auto's die tegen elkaar botsen, maar ook zie je dat fietsers of voetgangers worden aangereden. Mevrouw Lyrebird is al twee keer aangereden door een auto (en we wonen hier slechts vier jaar). Ik heb goede remmen op mijn fiets.

Af en toe mag ik met iemand ergens naar toe rijden in een auto, en wat opvalt is dat Japanners erg goede autobestuurders zijn. Gegeven het begin van dit verhaal klinkt dat misschien paradoxaal, maar het is echt zo dat Japanners voorbeeldig rijden: ze houden zich aan de maximumsnelheid, zetten op tijd hun knipperlicht aan, geven netjes voorrang, etc. Horkerig autorijden is er niet bij.

Maar laten we even het ongeluk van vandaag wat dieper analyseren. Wat gebeurt er hier? De auto die rechts staat opgesteld, lijkt aan te geven dat de bestuurder die de T-splitsing opkomt, door kan rijden om zo de andere rijbaan op te kunnen gaan, naar rechts (vergeet niet dat ze hier aan de verkeerde kant van de weg rijden). De bestuurder van het kleine autootje voelt de druk om van die uitnodiging gebruik te maken, rijdt de kruising op om dan de vrachtauto die van rechts komt finaal over het hoofd te zien.

De hoffelijkheid van de Japanners en de sociale druk om je in te passen in de samenleving lijkt de Japanners in het verkeer parten te spelen. Analyse van de koude grond?

[ Bericht 3% gewijzigd door Lyrebird op 09-05-2013 06:19:32 ]

En jij rende snel heldhaftig naar huis om een post te maken

Ik denk trouwens dat het te goed opvolgen van regels (iets waar Japanners in uitblinken) juist problemen kan geven. Regels dekken niet alle situaties, zeker niet in iets dynamisch en subjectief als het verkeer,w aar iedereen zijn eigen gezichtsveld, beperkingen en mogelijkheden heeft. Als je je dan te stijf aan de regels houdt, kan het dus mis gaan (tenzij IEDEREEN het ALTIJD doet, maar dat is dus niet altijd mogelijk).

Ik verwacht wel dat de hele afhandeling qua verzekering en dergelijke heel hoffelijk en efficient verliep?

quote:

Op donderdag 9 mei 2013 03:07 schreef star_gazer het volgende:
Ik denk trouwens dat het te goed opvolgen van regels (iets waar Japanners in uitblinken) juist problemen kan geven. Regels dekken niet alle situaties, zeker niet in iets dynamisch en subjectief als het verkeer,w aar iedereen zijn eigen gezichtsveld, beperkingen en mogelijkheden heeft. Als je je dan te stijf aan de regels houdt, kan het dus mis gaan (tenzij IEDEREEN het ALTIJD doet, maar dat is dus niet altijd mogelijk).

Ik verwacht wel dat de hele afhandeling qua verzekering en dergelijke heel hoffelijk en efficient verliep?

Ik denk dat je gelijk hebt. Het is iets dat in dit topic wel vaker terugkomt: Japanners blinken uit in het navolgen van regels en het doen van routinewerk, maar geven niet thuis als er geimproviseerd moet worden. Mijn collega's werken jaren aan hetzelfde project, en ieder jaar veranderen ze een heel klein aspect. Revolutionair iets nieuws aanpakken is er niet bij.

Wat betreft de afhandeling van het ongeluk: dan komen er drie politiemannen met van die lichtgevende gummiknuppels om het verkeer om te leiden, om het remspoor te meten (om zo de snelheid te achterhalen) en om iedereen te interviewen. Die gummiknuppels lijken ieder jaar langer te worden.



Zo'n afhandeling wordt overigens heel serieus genomen. Een tijd geleden was er iemand aangereden op een kruising vlak bij de universiteit, en toen waren ze op zoek naar getuigen. Niet alleen kregen we een briefje in ons postvak om te melden of we iets gezien hadden, maar er werd ook persoonlijk gevraagd door de secretaresses of we iets gezien hadden.

En zo komen wij dus aan onze reputatie:

quote:

Op donderdag 9 mei 2013 06:40 schreef star_gazer het volgende:
En zo komen wij dus aan onze reputatie:

Crazy Naked gaijin guy in Japan

Ik irriteer me in Japan wel aan het cash is king principe. Je moet altijd contant geld op zak hebben, maar dat is als buitenlander vrijwel nergens te krijgen. Voor zowel mijn Australische als mijn Nederlandse pas kon ik eigenlijk alleen maar bij de seven eleven ATM terecht (die bij family mart en lawson doen het niet). Het gevolg is dat je op hele ouderwetse stijl eens in de paar dagen een stapel geld bij elkaar pint. Gelukkig is het een veilig land, want ik voel me op Japan na eigenlijk nergens prettig met veel geld op zak. Gelukkig ondersteunt mijn Australische bank Visa debit, waardoor ik mijn gewone bankpas als credit card kan gebruiken.

Overigens vind ik die kassa's in japan dan weer wel briljant; ze stoppen het geld erin en het wisselgeld klingelt er zo uit

Japan is idd een erg veilig land. Waar wij wonen kun je je deuren van het slot laten, en niemand waagt het om binnen te dringen.

In het TRV Japan topic werd gemeld dat er ook problemen waren met het pinnen bij de 7-eleven winkels. Op dit moment hebben wij een Nederlandse stagiair hier, die nog wel bij het postkantoor kan pinnen.

Credit cards doen ze wel aan, maar ik gebruik zelden een credit card in Japan. Meerdere keren meegemaakt dat het winkelpersoneel twintig keer een credit card probeerde, voordat ze bedremmeld kwamen melden dat de credit card niet geaccepteerd werd. Of ik heel misschien geen andere credit card had?

quote:

Op donderdag 9 mei 2013 08:32 schreef Lyrebird het volgende:
Japan is idd een erg veilig land. Waar wij wonen kun je je deuren van het slot laten, en niemand waagt het om binnen te dringen.

In het TRV Japan topic werd gemeld dat er ook problemen waren met het pinnen bij de 7-eleven winkels. Op dit moment hebben wij een Nederlandse stagiair hier, die nog wel bij het postkantoor kan pinnen.

Credit cards doen ze wel aan, maar ik gebruik zelden een credit card in Japan. Meerdere keren meegemaakt dat het winkelpersoneel twintig keer een credit card probeerde, voordat ze bedremmeld kwamen melden dat de credit card niet geaccepteerd werd. Of ik heel misschien geen andere credit card had?

Ik las op de rabo site dat ze in japan en de VS storingen hadden met het meastro netwerk het zo nu weer moeten werken.

Lyrebird, eerder schreef je overstraling en voedsel na de Fukushima-ramp. Hoe is het daar nu mee? Is wel al meer duidelijkheid over etenswaren uit die regio, of is het nog steeds verstandig die te ontwijken?
Is er verder eigenlijk nog veel te merken van de ramp, in de media bijvoorbeeld?

quote:

Op donderdag 9 mei 2013 14:19 schreef Roomsnoes het volgende:
Lyrebird, eerder schreef je overstraling en voedsel na de Fukushima-ramp. Hoe is het daar nu mee? Is wel al meer duidelijkheid over etenswaren uit die regio, of is het nog steeds verstandig die te ontwijken?
Is er verder eigenlijk nog veel te merken van de ramp, in de media bijvoorbeeld?

Ik volg het Japanse nieuws niet (kan geen kanji lezen en ook mijn passieve Japans is vrij belabberd), maar op het internet (WHO) is behoorlijk wat informatie te vinden. De centrale en directe omgeving van de centrale, tot op zo'n 30 km is nog steeds foute boel. Wij wonen op zo'n 150 km van de centrale, en bij ons is de achtergrondstraling net zo hoog als voor de ramp. Mevrouw Lyrebird wordt nog steeds zenuwachtig als ik tomaatjes in de supermarkt heb gekocht waarop een Fukushima stikkertje zit. Ook groente uit onze eigen provincie (Tochigi) zou ze het liefst mijden. Ik denk dat het wel meevalt.

Het is Japan, en iedereen doet z'n best om de regels op te volgen. In ieder ander land zou ik behoorlijk paranoide worden als het om voedsel gaat, maar hier heb ik er meer vertrouwen in dat ze ons niet bewust op een radioactief dieet zetten. Mijn schoonfamilie is niet overtuigd; we krijgen nog regelmatig voedselpakketten uit Zuid-Korea.

quote:

Op vrijdag 10 mei 2013 10:53 schreef Iwanius het volgende:
En hele korte vraag ter bevestiging voor mijzelf.

Klopt het nu dat wij de sushi die hier in Nederland als een maaltijd wordt verkocht in Japan meer als een snack wordt gezien,zoals wij dus een patat met bestellen,eet men in Japan dus een klein portie sushi als tussendoortje?

Of zit er toch meer aan vast en is dit erg kort door de bocht.

In het restaurant van onze universiteit zul je nooit sushi of sashimi zien, en 9 van de 10 Japanse (family) restaurants serveren geen sushi. Die zijn meer van het noedels, ramen, udon, pizza, rijst, tempura, vis, miso soep, hambaga (hamburger), curry werk.

Voor sushi kun je naar een sushi restaurant gaan, maar sushi wordt ook in Japanse drinkgelegenheden geserveerd. Drinken doen Japanners terwijl ze (goed) eten. Voor het beste eten moet je MI bij een (klein) cafe in Japan zijn.

Mijn indruk is dat sushi vooral wordt gezien als eten voor een speciale gelegenheid, dus niet als tussendoortje of snack. Maar je kunt sushi en sashimi - van redelijke kwaliteit en lage prijs - ook in de supermarkt kopen, dus laat je niet tegenhouden.

De leukste ervaring heb ik in de $1 sushi restaurants gehad, waarbij je op de computer je sushi kunt bestellen, om een paar minuten later op een lopende band te verschijnen.

Barbaren!

Zelf ben ik aan de iele kant, alhoewel ik wel een kilo of drie ben aangekomen sinds ik in Japan woon. Ik ben misschien iets langer dan de gemiddelde Japanner, maar val qua postuur niet echt op.

Vanmiddag was ik onderweg met de trein en zag het wit van de barbaren. 9 van de 10 keer zijn het Amerikanen en alhoewel ik de VS een prachtig land vind met vriendelijke en interessante mensen, is er een ding wat me echt niet aanstaat: ze hebben vaak geen respect voor het eigen lichaam.

Het was vandaag best lekker weer, iets boven de 20, 50% RV, maar je ziet geen Japanner met korte broek. Kinderen in schooluniformen. Salarymen in pak. Dames netjes gekleed en jonge vrouwen in verleidelijk tenue. Zo kan het ook. Op het station of Yokohama stond een twee meter lange blonde kerel met het postuur van Obelix in korte broek, blote schouders, met een koptelefoon op het hoofd (met van die grote oordoppen zoals de selectie van PSV heeft), op de roltrap. Nergens oog voor. Vlak achter hem liep een Japans stel dat poogde hem voorbij te lopen, maar ze slaagden daar niet in omdat de man niets zag en niets hoorde. Daar moesten ze wel om lachen, en toen ze zagen dat ik het ook zag, begonnen ze nog harder te lachen.

Zelf ben ik helemaal niet van de kledingpolitie, en in de zomer zie je mij hier ook in korte broek en shirt rondlopen, omdat het echt niet anders kan, zo afgrijselijk warm als het hier kan zijn. Maar als het even kan, probeer ik me wel aan te passen en een beetje op de lijn te letten. Op reis voor je werk ga je in in Japan in pak. Het lijkt wat dat betreft hier nog steeds wel op de film North by Northwest (Hitchcock, een van de betere films). Het enige wat er nog aan ontbreekt om North by Northwest na te doen, is dat de mannen geen hoeden meer dragen.

Zo zie je maar: leef een tijjdje in een ander land, en je gaat zoals de mensen denken. Gaijin!

Je zou het niet kunnen verzinnen

Een vervolg op deze post en deze post.

Wat er vooraf gebeurde: een prachtig onderzoeksvoorstel van mijn hand werd door de Japanse subsidieverstrekker afgewezen. Wat de reden was, blijft gissen (het beoordelingsrapport was in het Japans geschreven en miste elke detail). Het lijkt er op dat mijn voorstel te gewoontjes was. Niet spectaculair genoeg.

Afgelopen week kreeg ik bezoek van een professor van een zeer prestigieuze Japanse universiteit. Hij was bekend met mijn werk, en vroeg of we samen konden werken. Het gesprek ging over koetjes en kalfjes, over hoe we samen zouden kunnen werken, tot puntje bij paaltje kwam.

Diezelfde professor had indertijd ingeschreven op dezelfde subsidie als ik, en in tegenstelling tot mezelf behoorde hij wel tot een van de gelukkige winnaars. Nou ben ik de kwaadste niet, dus feliciteerde ik hem met dit resultaat. Maar toen kwam de aap uit de mouw: hij kon het apparaat dat hij in het voorstel had beloofd te bouwen, niet ontwerpen, dus laat staan bouwen. Maar ik kon dat wel, dus de vraag was of ik dat systeem voor hem wilde ontwerpen, en in elkaar kon zetten.

Als je het zou verzinnen, dan zou niemand je geloven.

Zowel de reviewer van zijn voorstel als de subsidieverstrekker hebben natuurlijk ontzettend zitten slapen, dat ze niet doorhebben dat het hier een wetenschapper betreft, die de benodigde technische achtergrond mist om zo'n apparaat te maken. Maar ja, waarschijnlijk heeft hij wel een heel hade voorstel geschreven, en dat gaat er bij de Japanners in als koek.

Nu heb ik de goede man ondertussen wat beter leren kennen, en het ziet er naar uit dat hij wel eens de sleutel tot de Japanse wetenschappelijke wereld (die tot nu toe - na vier jaar! - nog steeds erg voor me gesloten is) kan zijn. Trots opzij zetten, en kijken wat we kunnen doen met de middelen die we hebben.

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 20-05-2013 15:26:28 ]

quote:

Op zaterdag 25 mei 2013 13:23 schreef Iwanius het volgende:

[..]

Dank voor je uitgebreide uitleg.

Trouwens hoeveel waarde moet ik hechten aan de uitspraak en bewering van de Noren? dat sushi van oorsprong helemaal niet door de Japanners is bedacht. Er was vorige week ( of deze week) een documentaire op Ned.3 waar getoond werd dat het de Noren? waren die dit aan de Japanners hebben geïntroduceerd.

Groeit er rijst in Noorwegen?

Dat Noren sashimi zouden hebben uitgevonden (plakjes rauwe vis), dat zou best kunnen. Maar om er sushi van te maken heb je ook rijst nodig.

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 25-05-2013 16:50:12 ]

Die Noor zei geloof ik dat zij bedacht hadden om zalmsushi te maken.

Even een vraag die niets met rouwe vis te maken heeft: waarom Japan maar niet Tokyo? Ik zie nooit een actief topic over kaaskoppen in Tokyo

Ik en vrienden ga in september naar Japan, wel tokyo vanwege een optreden.
We hebben niet veel geld en ik wil wel eten en slapen

Enig idee hoe en waar?
Ons optreden is in Suginami-ku. Bij station Koenji.

quote:

Op dinsdag 28 mei 2013 00:44 schreef Prego het volgende:
Even een vraag die niets met rouwe vis te maken heeft: waarom Japan maar niet Tokyo? Ik zie nooit een actief topic over kaaskoppen in Tokyo

Beetje flauwe zet van mij - ik ben indertijd dit topic begonnen om aan te geven hoe het leven in Japan, maar dan niet in de grote stad (Tokyo) is.