Japan, maar dan niet in Tokyo, deel IV

De Chinezen die je in Japan tegen komt, die zijn op zijn zachtst gezegd niet representatief... Over het algemeen is het niveau van Engels bedroevend, zelfs van tolken.

Al staat Japan wel hoog op het lijstje om een keer heen te gaan!

Betreffende de vrouwen, ik vind ze prachtig Maargoed, ik ben 'een beetje' bevooroordeeld omdat mijn vriendin Japans is

Japanse dames zijn vaak elegant (slank, niet te 'sloerie' gekleed) en gewoon heel erg lief. Ze zijn zover ik heb meegemaakt goedgemanierd, niet luidruchtig en oprecht. Niet altijd even snugger, maar daar staat weer tegenover dat ze altijd hun best doen om wat ze doen goed te doen. Soms moet je ze een beetje porren om ze hun mening te laten geven, maar wat dat betreft zijn Nederland (extreem direct) en Japan (extreem indirect) ook wel weer twee uitersten. Kwestie van zoeken naar de gulden middenweg.

Koreaanse vrouwen zijn qua uiterlijk vaak aantrekkelijker dan Japanse, maar vergeet niet dat er in Korea heel erg veel nep is. Plastische chirurgie is daar HUGE. Je koopt daar bij wijze van spreke een setje westerse oogleden of een wipneusje met hetzelfde gemak als een pot kimchi.

quote:

Op woensdag 23 januari 2013 03:16 schreef breaky het volgende:

[..]

Inderdaad...van China/Japan en Korea, spreken Koreanen het beste Engels.

Naar mijn ervaring zijn juist de Chinezen redelijk te verstaan. Dat komt ook wel omdat de Chinezen die hier (Aus) studeren kinderen van de elite zijn en dus al extra scholing hebben gehad. Koreanen zijn vaak het slechtst omdat ze heel erg binnnen hun eigen gemeenschap blijven hangen, maar Japanners bakken er op dat gebied ook vaak niet veel van.

quote:

Op woensdag 23 januari 2013 04:08 schreef star_gazer het volgende:
Betreffende de vrouwen, ik vind ze prachtig Maargoed, ik ben 'een beetje' bevooroordeeld omdat mijn vriendin Japans is

Japanse dames zijn vaak elegant (slank, niet te 'sloerie' gekleed) en gewoon heel erg lief. Ze zijn zover ik heb meegemaakt goedgemanierd, niet luidruchtig en oprecht. Niet altijd even snugger, maar daar staat weer tegenover dat ze altijd hun best doen om wat ze doen goed te doen. Soms moet je ze een beetje porren om ze hun mening te laten geven, maar wat dat betreft zijn Nederland (extreem direct) en Japan (extreem indirect) ook wel weer twee uitersten. Kwestie van zoeken naar de gulden middenweg.

Het afgelopen weekend hebben we doorgebracht in Yokohama, en dat is een prachtige en erg rijke miljoenenstad. Wij wonen zelf in het Zwolle van Japan, en ik kijk iedere keer m'n ogen uit als we in de grotere steden komen. Mevrouw Lyrebird wilde graag tempels kijken, en die hebben ze daar ook. Bij de eerste tempel liep ze een stukje voor me om wat foto's te maken, en toen werd ik benaderd door drie aantrekkelijke Japanse studentes, die graag hun Engels wilden verbeteren. Of ik een gids nodig had? Was wel geinig, want toen ze me alle drie hoopvol aan stonden te staren, riep ik naar mevrouw Lyrebird dat ze even moest wachten. Die draaide zich om, en toen wisten de studentes al hoe laat het was. Sorry girls, we know where to go.

quote:

Op woensdag 23 januari 2013 02:45 schreef breaky het volgende:
Cambodjanen? Zijn die er zoveel in Japan dan?

Gedurende mijn eerste jaar in Japan heb ik veel met een groep Chinezen en Cambodjanen opgetrokken. Met name de Cambodjanen waren uitermate intelligent. Spraken allemaal vloeiend Engels, en hadden soms familie in de VS wonen. Waarschijnlijk gaat het om de nazaten van de (voormalige) elite van het land. De Japanse overheid is behoorlijk scheutig met studiebeurzen voor buitenlanders en op de een of andere manier was er een behoorlijk grote groep in ons stadje terecht gekomen, toeval waarschijnlijk. Ik denk niet dat er zo veel Cambodjanen in Japan wonen. Ze hebben het ondanks die beurzen niet zo op buitenlanders.

quote:

De Japanse gasten die hier komen spreken over het algemeen wel een paar woordjes Engels. Laatst had ik een groep waarvan het oudstje vrouwtje (in de 80) me verraste met zeer goed Engels (beter dan de rest van de groep en de tourleader!). Het maken vrij goede gasten...beleefd en vriendelijk.

De mevrouw van de stomerij en de eigenaresse van een eettentje bij ons op de hoek spreken allebei vloeiend Engels. Die vinden het iedere keer heel erg leuk als ik op bezoek kom. Ik schat ze allebei ergens in de 50, alhoewel dat bij Japanners erg lastig is, ze kunnen al pensioengerechtigd zijn. Dat zijn de Japanners die Japan groot hebben gemaakt. Die generatie werkte hard, maar wilde ook graag weten wat er in de rest van de wereld gebeurde en leerde daarom Engels. Heel anders dan de huidige generatie, wat meer de Playstationgeneratie is.

quote:

Op woensdag 23 januari 2013 04:26 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Het afgelopen weekend hebben we doorgebracht in Yokohama, en dat is een prachtige en erg rijke miljoenenstad. Wij wonen zelf in het Zwolle van Japan, en ik kijk iedere keer m'n ogen uit als we in de grotere steden komen. Mevrouw Lyrebird wilde graag tempels kijken, en die hebben ze daar ook. Bij de eerste tempel liep ze een stukje voor me om wat foto's te maken, en toen werd ik benaderd door drie aantrekkelijke Japanse studentes, die graag hun Engels wilden verbeteren. Of ik een gids nodig had? Was wel geinig, want toen ze me alle drie hoopvol aan stonden te staren, riep ik naar mevrouw Lyrebird dat ze even moest wachten. Die draaide zich om, en toen wisten de studentes al hoe laat het was. Sorry girls, we know where to go.

Ik heb begrepen dat Yokohama een romatische sfeer heeft. Klopt dat?

Het is mij ook wel opgevallen dat je als (blonde) westerling wel het een en ander aan geroezemoes en gegiechel veroorzaakt af en toe ja. Meisjes die schuchter naar je zwaaien enzo. Is wel schattig Ik viel met mijn 1m74 niet zo erg op, maar mijn reisgenoot is een stengel van 1m96. Die kreeg regelmatig wel verbaasde blikken en mensen die even omkeken En dan dat typisch Japanse "eeeeeeeeeeeeee" geluid erbij

[ Bericht 7% gewijzigd door star_gazer op 23-01-2013 05:21:04 ]

We zagen wel veel stelletjes, maar dat het nou romantischer was dan bijvoorbeeld Tokyo? Het gebied rondom de haven doet me erg aan Odaiba (Tokyo) denken. Het gebied rondom de tempels leek weer als 2 druppels water op Asakusa (Tokyo).

Ben zelf trouwens een barbaar als het om romantiek gaat, dus misschien moet je het iemand anders vragen.

dit topic laat me afvragen wat het meest intrigerende land ter wereld is
is moeilijk te bepalen, maar denk wel dat Japan erg hoog staat

Noord-Korea ook en nog vele landen meer zijn er te noemen

Maar ik denk toch wel dat ik persoonlijk Japan op 1 zet

Fotootjes van het weekend Yokohama

Uitzicht vanuit het hotel. Mt. Fuji?


Boedabeeld in tempel + maan:


Engrish (hotel). I will make sure not to put my thing near the light.


Station nabij hotel:


Japan kent veel mensen die alleen zijn. Daarom bankjes voor alleenstaanden:


[ Bericht 9% gewijzigd door Lyrebird op 23-01-2013 09:36:20 ]

quote:

Op woensdag 23 januari 2013 04:53 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Gedurende mijn eerste jaar in Japan heb ik veel met een groep Chinezen en Cambodjanen opgetrokken. Met name de Cambodjanen waren uitermate intelligent. Spraken allemaal vloeiend Engels, en hadden soms familie in de VS wonen. Waarschijnlijk gaat het om de nazaten van de (voormalige) elite van het land. De Japanse overheid is behoorlijk scheutig met studiebeurzen voor buitenlanders en op de een of andere manier was er een behoorlijk grote groep in ons stadje terecht gekomen, toeval waarschijnlijk. Ik denk niet dat er zo veel Cambodjanen in Japan wonen. Ze hebben het ondanks die beurzen niet zo op buitenlanders.

[..]

De mevrouw van de stomerij en de eigenaresse van een eettentje bij ons op de hoek spreken allebei vloeiend Engels. Die vinden het iedere keer heel erg leuk als ik op bezoek kom. Ik schat ze allebei ergens in de 50, alhoewel dat bij Japanners erg lastig is, ze kunnen al pensioengerechtigd zijn. Dat zijn de Japanners die Japan groot hebben gemaakt. Die generatie werkte hard, maar wilde ook graag weten wat er in de rest van de wereld gebeurde en leerde daarom Engels. Heel anders dan de huidige generatie, wat meer de Playstationgeneratie is.

Ook voor europeanen? IK heb toen ik op exchange wilde ook naar japan gekeken maar vond daar nu niet zoveel beurzen (of uberhaupt mogelijkheden) voor.

quote:

Op vrijdag 25 januari 2013 12:34 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:

[..]

Ook voor europeanen? IK heb toen ik op exchange wilde ook naar japan gekeken maar vond daar nu niet zoveel beurzen (of uberhaupt mogelijkheden) voor.

Al mijn buitenlandse studenten (3) hebben een beurs, en dat zijn idd wel allemaal Aziaten (1 Indische en 2 Maleisiers). Eentje heeft een beurs van MEXT/JSPS, eentje een beurs van een Japans bedrijf en eentje heeft een aflopende beurs van de Maleisische overheid, en is nu een beurs bij MEXT/JSPS aan het vragen. Zijn aanvraag bij de Rotary was afgewezen.

Taai?

Onze provincie Tochigi grenst aan de provinincie Fukushima. Hemelsbreed ligt ons flatje op zo'n 150 km afstand van de rampcentrale. Als we de rapporten over de achtergrondstraling mogen geloven (en dat doen we, ik heb zelf de straling in onze buurt gemeten) dan zit het wel snor hier: de straling is laag. We weten alleen niet precies wat we eten. Komen die aardappels echt uit Akita, of zijn ze stiekem geteeld in Fukushima, en van een ander labeltje voorzien? Fukushima is namelijk een groot landbouwgebied, dus zo vreemd zou dat niet zijn. Mevrouw Lyrebird is wat dat betreft erg huiverig en we krijgen daarom nog regelmatig voedselpakketten uit Zuid-Korea. Als het hele appartement naar kim-chi ruikt, dan weet je dat er net een nieuw voedselpakket uit Zuid-Korea is binnengekomen.

Sinds de ramp in Fukushima ben ik een paar keer bij de dokter geweest. Van de zomer zat ik achter m'n PC, en toen kreeg ik niet genoeg adem. Voor een halve marathonloper is dat een vreemd gevoel. Een van de mogelijke oorzaken, volgens de verschillende sites, was thyroid kanker. Op naar de dokter, die het niet helemaal vertrouwde en me doorstuurde naar het ziekenhuis, alwaar ik een endoscoop door m'n neus geduwd kreeg. Van binnen zag alles er pico bello uit. Of ik ergens allergisch voor was? De vernauwing bleek achteraf een allergische reactie op een saus te zijn geweest. Me voor niks druk gemaakt.

Of niet? Een van de studenten is vaak ziek. Heeft net een operatie ondergaan, en doet weer half mee. Een oudere collega (in de 60) zie ik met de dagen aftakelen. Er is kanker bij hem geconstateerd, waarvoor hij een behandeling heeft gehad, maar ondertussen blijft hij gewoon doorwerken. Mijn eigen omgeving is natuurlijk maar een hele kleine sample size, maar door dit soort gevallen krijg ik wel een beetje vreemde kijk op de gezondheid van de Japanners.

Laatst was er een Japanse minister die klaagde over oude Japanners: dat ze eens op moesten schieten met dood gaan, omdat hun pensioenen en verzorging onbetaalbaar dreigen te worden. Bij ons in de buurt wonen heel veel oude mensen. Van die dunne taaie oude mannetjes en vrouwtjes. Soms een beetje kromgebogen. Ze zitten niet in een bejaardentehuis, wonen nog in een normaal huis. Worden met gemak 100 jaar oud.

Wij doen metingen op ogen, en de meest ideale proefpersoon voor ons is iemand in de 60. Meestal hebben die wel een ziekte in hun netvlies die we in beeld kunnen brengen. Hun ogen zijn op die leeftijd nog wel zo goed, dat we mooie plaatjes kunnen maken. Maar niet in Japan. Ik heb nu een paar 60 plussers gehad (eentje van in de 80), en het is net alsof je naar de netvliezen van een Europese of Amerikaanse twintiger aan het kijken bent. Sterker nog, ik heb plaatjes van Amerikaanse twintigers die er veel slechter uit zien. Rijst, vis en zeewier, en dat drie keer per dag (aangevuld met bier en sake): dat is MI het geheim achter een heel lang en gezond leven.

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 07-02-2013 09:56:09 ]

Lijkt me een tof land.

Lyrebird, ik kom eraan

7 Juni land ik in Tokyo. Dan met een binnenlandse vlucht door naar Hokkaido. Paar dagen in Kitami bij de schoonfamilie opgehokt en daarna in etappes zuidwaarts naar Tokyo.

Het plan staat nog niet vast (hangt ook een beetje van mijn vriendin af), maar wellicht dat er de mogelijkheid bestaat een asahi of 2 te pakken

quote:

Op maandag 18 februari 2013 23:27 schreef star_gazer het volgende:
Lyrebird, ik kom eraan

7 Juni land ik in Tokyo. Dan met een binnenlandse vlucht door naar Hokkaido. Paar dagen in Kitami bij de schoonfamilie opgehokt en daarna in etappes zuidwaarts naar Tokyo.

Het plan staat nog niet vast (hangt ook een beetje van mijn vriendin af), maar wellicht dat er de mogelijkheid bestaat een asahi of 2 te pakken

Lijkt me een prima plan! Ik heb voor die dagen nog niets gepland, dus stuur me maar een pm als je in de buurt bent, en ik pik je (jullie) op bij het station. Kan eventueel ook naar Tokyo komen, alhoewel ik in de zomer het liefst niet naar Tokyo ga.

Onsen, het badhuis, de Japanse spa

Als je naar Japan gaat, dan moet je eigenlijk een keer naar een onsen geweest zijn. Wij kennen de onsen in Nederland als een spa. Praktisch gezien betekent dit dat je in je nakie in een gloeiend heet bad gaat zitten, tussen allemaal onbekende naakte mannen (als je man bent). Onsen zijn vaak gemaakt van natuursteen en hout, wat samen met het gloeiend hete water voor een kalme en ontspannende atmosfeer zorgt.

Japan is een land van regels en regeltjes, en omdat iedereen al die regeltjes strikt naleeft, is het een van de best georganiseerde landen van de wereld. Mede daardoor erg aangenaam om te leven, mag ik wel zeggen, en ik ben iemand die een bloedhekel aan regeltjes heeft. Dat zeg ik nou wel snel, maar ik ben ook iemand die graag ziet dat we met z'n allen gewoon ons best doen. Dat zou trouwens ook zonder regeltjes moeten kunnen.

Als je naar een Japanse spa gaat, dan zijn er een aantal dingen waar je rekening mee moet houden. Ondanks dat iedereen in zo'n spa in z'n blote kont rondloopt (mannen en vrouwen gescheiden), zijn Japanners preuts. Dus loopt iedereen heel nonchalant als Adam rond, met een heel klein handdoekje ipv een vijgeblad. Voordat je in het warme bad mag gaan zitten of liggen, wordt er van je verwacht dat je je eerst grondig wast. Je zit ten slotte met elkaar in dat gloeiend hete water. Die wasplekken liggen bij een traditionele onsen vaak vlak tegen het bad aan, en men ziet niet graag zeepsop in het badwater terug. Dus voorzichtig wassen. Dit onderdeel van de onsen is MI niet zo goed georganiseerd. Meestal moet je bij zo'n wasplek op een omgekeerde emmer gaan zitten (precies, op je blote reet). Om op warm water te bezuinigen, hebben ze een knop die iedere paar seconde ingedrukt moet worden. Je hebt dus een hand om de douchekop te sturen, en een andere hand die zo nu en dan beschikbaar is om de shampoo in of uit je haar te krijgen. Shampoo en zeep hoef je trouwens niet mee te nemen - die hebben ze in overvloed.

Goed afspoelen (vergeet de omgekeerde emmer en de wasplek niet) en dan het hete water in!

De eerste keer in zo'n traditionele onsen dacht ik dat ze helemaal gek waren geworden, want het water was veel te heet. Toen heb ik wel vijf minuten staan hinkelen voordat ik met beide benen in het water stond, en nog eens vijf minuten lopen blazen voordat ik in het water durfde te zitten. Nu weet ik wel beter: denkraam uit en zitten. Wat doe je dan met dat kleine handdoekje? Op je hoofd leggen.

Je hebt echte onsen waarbij het water uit vulkanisch gesteente (of zo) wordt opgepompt. Dat water is heel erg heet, en zit vol met mineralen. Dat schijnt gezond te zijn, maar het water stinkt wel. In de meeste onsen waar ik ben geweest, hadden ze normaal water. In de betere onsen kun je lekker buiten zitten. Vooral in de winter is dat erg aangenaam: een gloeiend heet bad, gemaakt van natuursteen in een besneeuwde omgeving.

De onsen kun je het beste met goede vrienden bezoeken. Houd er wel rekening mee dat het gros van de Japanners nog nooit een blanke naakt heeft gezien en pas op voor vieze Japanse mannen. Ja, die zijn er ook. Nihongo o dekimasen (ik spreek geen Japans) is meestal afdoende om ze op afstand te houden. Wat ook wel apart is, is dat Japanners hun kinderen meenemen naar zo'n onsen. Dat heeft een voordeel: ze kennen op latere leeftijd geen enkele schaamte om naar de onsen te gaan, want ze zijn er mee opgegroeid.



(foto van wikimedia)

[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 19-02-2013 06:48:54 ]

Grappig tafereel

De Japanse supermarkt kent nog het idee van klantenbinding. Regelmatig staat er iemand met bijvoorbeeld een bord koekjes, en dan mag je een koekje proeven. De hoop is dat je een hele doos koekjes koopt. Die persoon met het bord koekjes loopt dan luid te roepen dat je een koekje moet proeven. Soms zijn het van die schattige Japanse omaatjes die dat doen, en die kunnen niet meer zo luid roepen. Dus als je op fluisterafstand langsloopt, hoor je dat het om koekjes gaat. Je kunt het natuurlijk ook zien.

In de middagpauze liep ik door de supermarkt en had al snel door dat het dit keer niet om koekjes, maar om cake ging. Het omaatje had twee borden vast, gevuld met plakken cake. Twee broertjes, op het oog tussen de 4 en de 6 jaar oud, kwamen van de andere kant aanlopen. Ze probeerden een plakje van het bord te pakken, maar hielden er geen rekening mee dat het omaatje de twee borden vliegensvlug optilde, zodat de kinderen met hun handjes in de lucht stonden te wapperen. Het omaatje vroeg aan hun moeder of de kinderen wel een stukje cake mochten. Dat mocht, en even later zag ik de kereltjes tevreden een plakje cake oppeuzelen.

Van dit soort onschuldige taferelen kan ik echt genieten. Japan is in veel opzichten nog het Nederland van voor mijn jeugd, zeg maar het Nederland uit Dik Trom.

Als experimenteel fysicus experimenteer ik graag met deze onschuld. In Nederland werd ik behoorlijk cynisch van het feit dat alles wat los of vast zat onder je neus werd weggejat. Dat hebben ze niet in Japan. Ik heb hier wel eens verteld dat mijn fiets was gestolen, maar achteraf bleek dat ik die in een verstrooide bui bij een winkel had laten staan, waarna ik terug naar de universiteit was gelopen. Toen ik 's nachts naar huis wilde, was m'n fiets "gestolen".

Hoe ziet zo'n experiment eruit? Ik heb mijn (2e) fiets opgetuigd met snuisterijen uit de 105 yen winkel. Een toetertje met zo'n rubber bal ipv de bel die stuk was, en een kleurige regenhoes voor mijn zadel. Het toetertje trek je zo van de fiets af, en hetzelfde geldt voor de zadelhoes. Een maand geleden geinstalleerd, en ze zitten er nog op. Om het experiment nog iets spannender te maken, laat ik zo nu en dan boodschappen in het fietsmandje zitten. Dozen met papieren zakdoekjes blijven zonder problemen een uur in het mandje zitten. Een plastic zak met verschillende boodschappen, idem dito.

Het is een bijzonder land, en dat is het.

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 22-02-2013 10:28:18 ]

Wel tof die ervaringen, Lyrebird. Ik lees al even mee maar blijf vooral posten, vind het erg interessant

quote:

Op vrijdag 22 februari 2013 10:40 schreef Zwappel het volgende:
Wel tof die ervaringen, Lyrebird. Ik lees al even mee maar blijf vooral posten, vind het erg interessant

Zal ik voorlopig blijven doen!

Vandaag het bericht gekregen dat een industriele partner in zwaar weer zit. Ze willen de financiele steun terugschroeven, die ze ons ieder jaar geven voor onderzoek. Gelukkig heb ik ondertussen al $130k toegewezen gekregen, dus dit jaar zit het onderzoek nog wel snor, en blijven we in Japan. Geen idee wat er in 2014 gaat gebeuren.

Tvp

772 yen

We lopen nu tegen het einde van het Japanse academische jaar, en rond deze tijd gaan we proberen om onze accounts op te maken. Een van mijn accounts is bijna leeg, er zat vandaag nog 772 yen in. Voor 772 yen koop je 6.38 euro.

Normaal geef ik mijn budget uit aan optische componenten, maar voor 772 yen koop je nog geen spiegeltje, dus besloot ik om het geld uit te geven aan een USB kabel. Op onze universiteitscampus hebben ze een winkeltje, en in dat winkeltje kun je je budget uitgeven aan zo'n USB kabel. Die kostte 690 yen.

Met het kabeltje en de bon terug naar mijn afdeling, alwaar mij verteld werd dat er nog 82 yen te besteden was. 82 yen is 0.68 euro. Tja, waar besteed je zo snel 82 yen aan? Ondertussen was het winkeltje gesloten, dus we konden niet terug gaan om iets te kopen. De baas van de administratie begon te bellen. Na zo'n tien minuten aan de telefoon (waarbij ik duimen zat te draaien, een student duimen zat te draaien en twee secretaresses zaten te giegelen en grijnzen) was de situatie opgelost. We gaan maandag terug naar het winkeltje, en kopen dan iets dat 82 yen kost. Maar omdat ze niets van 82 yen hebben, krijgen we een "magische" superkorting op iets wat iets duurder is, waardoor het toch net 82 yen zal zijn.

Japan is een land van regels. Als een account leeg opgeleverd moet worden, dan doet men dat. Daar waar iedereen met een beetje gezond verstand zich realiseert dat het de moeite niet is om 82 yen uit te geven, gaan ze (we, ik!) tot het uiterste. In plaats van die 82 yen uit de boeken te gummen, moet er een gummetje worden gekocht.