Japan, maar dan niet in Tokyo, deel IV

De Chinezen die je in Japan tegen komt, die zijn op zijn zachtst gezegd niet representatief... Over het algemeen is het niveau van Engels bedroevend, zelfs van tolken.

Al staat Japan wel hoog op het lijstje om een keer heen te gaan!

Betreffende de vrouwen, ik vind ze prachtig Maargoed, ik ben 'een beetje' bevooroordeeld omdat mijn vriendin Japans is

Japanse dames zijn vaak elegant (slank, niet te 'sloerie' gekleed) en gewoon heel erg lief. Ze zijn zover ik heb meegemaakt goedgemanierd, niet luidruchtig en oprecht. Niet altijd even snugger, maar daar staat weer tegenover dat ze altijd hun best doen om wat ze doen goed te doen. Soms moet je ze een beetje porren om ze hun mening te laten geven, maar wat dat betreft zijn Nederland (extreem direct) en Japan (extreem indirect) ook wel weer twee uitersten. Kwestie van zoeken naar de gulden middenweg.

Koreaanse vrouwen zijn qua uiterlijk vaak aantrekkelijker dan Japanse, maar vergeet niet dat er in Korea heel erg veel nep is. Plastische chirurgie is daar HUGE. Je koopt daar bij wijze van spreke een setje westerse oogleden of een wipneusje met hetzelfde gemak als een pot kimchi.

quote:

Op woensdag 23 januari 2013 03:16 schreef breaky het volgende:

[..]

Inderdaad...van China/Japan en Korea, spreken Koreanen het beste Engels.

Naar mijn ervaring zijn juist de Chinezen redelijk te verstaan. Dat komt ook wel omdat de Chinezen die hier (Aus) studeren kinderen van de elite zijn en dus al extra scholing hebben gehad. Koreanen zijn vaak het slechtst omdat ze heel erg binnnen hun eigen gemeenschap blijven hangen, maar Japanners bakken er op dat gebied ook vaak niet veel van.

quote:

Op woensdag 23 januari 2013 04:08 schreef star_gazer het volgende:
Betreffende de vrouwen, ik vind ze prachtig Maargoed, ik ben 'een beetje' bevooroordeeld omdat mijn vriendin Japans is

Japanse dames zijn vaak elegant (slank, niet te 'sloerie' gekleed) en gewoon heel erg lief. Ze zijn zover ik heb meegemaakt goedgemanierd, niet luidruchtig en oprecht. Niet altijd even snugger, maar daar staat weer tegenover dat ze altijd hun best doen om wat ze doen goed te doen. Soms moet je ze een beetje porren om ze hun mening te laten geven, maar wat dat betreft zijn Nederland (extreem direct) en Japan (extreem indirect) ook wel weer twee uitersten. Kwestie van zoeken naar de gulden middenweg.

Het afgelopen weekend hebben we doorgebracht in Yokohama, en dat is een prachtige en erg rijke miljoenenstad. Wij wonen zelf in het Zwolle van Japan, en ik kijk iedere keer m'n ogen uit als we in de grotere steden komen. Mevrouw Lyrebird wilde graag tempels kijken, en die hebben ze daar ook. Bij de eerste tempel liep ze een stukje voor me om wat foto's te maken, en toen werd ik benaderd door drie aantrekkelijke Japanse studentes, die graag hun Engels wilden verbeteren. Of ik een gids nodig had? Was wel geinig, want toen ze me alle drie hoopvol aan stonden te staren, riep ik naar mevrouw Lyrebird dat ze even moest wachten. Die draaide zich om, en toen wisten de studentes al hoe laat het was. Sorry girls, we know where to go.

quote:

Op woensdag 23 januari 2013 02:45 schreef breaky het volgende:
Cambodjanen? Zijn die er zoveel in Japan dan?

Gedurende mijn eerste jaar in Japan heb ik veel met een groep Chinezen en Cambodjanen opgetrokken. Met name de Cambodjanen waren uitermate intelligent. Spraken allemaal vloeiend Engels, en hadden soms familie in de VS wonen. Waarschijnlijk gaat het om de nazaten van de (voormalige) elite van het land. De Japanse overheid is behoorlijk scheutig met studiebeurzen voor buitenlanders en op de een of andere manier was er een behoorlijk grote groep in ons stadje terecht gekomen, toeval waarschijnlijk. Ik denk niet dat er zo veel Cambodjanen in Japan wonen. Ze hebben het ondanks die beurzen niet zo op buitenlanders.

quote:

De Japanse gasten die hier komen spreken over het algemeen wel een paar woordjes Engels. Laatst had ik een groep waarvan het oudstje vrouwtje (in de 80) me verraste met zeer goed Engels (beter dan de rest van de groep en de tourleader!). Het maken vrij goede gasten...beleefd en vriendelijk.

De mevrouw van de stomerij en de eigenaresse van een eettentje bij ons op de hoek spreken allebei vloeiend Engels. Die vinden het iedere keer heel erg leuk als ik op bezoek kom. Ik schat ze allebei ergens in de 50, alhoewel dat bij Japanners erg lastig is, ze kunnen al pensioengerechtigd zijn. Dat zijn de Japanners die Japan groot hebben gemaakt. Die generatie werkte hard, maar wilde ook graag weten wat er in de rest van de wereld gebeurde en leerde daarom Engels. Heel anders dan de huidige generatie, wat meer de Playstationgeneratie is.

quote:

Op woensdag 23 januari 2013 04:26 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Het afgelopen weekend hebben we doorgebracht in Yokohama, en dat is een prachtige en erg rijke miljoenenstad. Wij wonen zelf in het Zwolle van Japan, en ik kijk iedere keer m'n ogen uit als we in de grotere steden komen. Mevrouw Lyrebird wilde graag tempels kijken, en die hebben ze daar ook. Bij de eerste tempel liep ze een stukje voor me om wat foto's te maken, en toen werd ik benaderd door drie aantrekkelijke Japanse studentes, die graag hun Engels wilden verbeteren. Of ik een gids nodig had? Was wel geinig, want toen ze me alle drie hoopvol aan stonden te staren, riep ik naar mevrouw Lyrebird dat ze even moest wachten. Die draaide zich om, en toen wisten de studentes al hoe laat het was. Sorry girls, we know where to go.

Ik heb begrepen dat Yokohama een romatische sfeer heeft. Klopt dat?

Het is mij ook wel opgevallen dat je als (blonde) westerling wel het een en ander aan geroezemoes en gegiechel veroorzaakt af en toe ja. Meisjes die schuchter naar je zwaaien enzo. Is wel schattig Ik viel met mijn 1m74 niet zo erg op, maar mijn reisgenoot is een stengel van 1m96. Die kreeg regelmatig wel verbaasde blikken en mensen die even omkeken En dan dat typisch Japanse "eeeeeeeeeeeeee" geluid erbij

[ Bericht 7% gewijzigd door star_gazer op 23-01-2013 05:21:04 ]

We zagen wel veel stelletjes, maar dat het nou romantischer was dan bijvoorbeeld Tokyo? Het gebied rondom de haven doet me erg aan Odaiba (Tokyo) denken. Het gebied rondom de tempels leek weer als 2 druppels water op Asakusa (Tokyo).

Ben zelf trouwens een barbaar als het om romantiek gaat, dus misschien moet je het iemand anders vragen.

dit topic laat me afvragen wat het meest intrigerende land ter wereld is
is moeilijk te bepalen, maar denk wel dat Japan erg hoog staat

Noord-Korea ook en nog vele landen meer zijn er te noemen

Maar ik denk toch wel dat ik persoonlijk Japan op 1 zet

Fotootjes van het weekend Yokohama

Uitzicht vanuit het hotel. Mt. Fuji?


Boedabeeld in tempel + maan:


Engrish (hotel). I will make sure not to put my thing near the light.


Station nabij hotel:


Japan kent veel mensen die alleen zijn. Daarom bankjes voor alleenstaanden:


[ Bericht 9% gewijzigd door Lyrebird op 23-01-2013 09:36:20 ]

quote:

Op woensdag 23 januari 2013 04:53 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Gedurende mijn eerste jaar in Japan heb ik veel met een groep Chinezen en Cambodjanen opgetrokken. Met name de Cambodjanen waren uitermate intelligent. Spraken allemaal vloeiend Engels, en hadden soms familie in de VS wonen. Waarschijnlijk gaat het om de nazaten van de (voormalige) elite van het land. De Japanse overheid is behoorlijk scheutig met studiebeurzen voor buitenlanders en op de een of andere manier was er een behoorlijk grote groep in ons stadje terecht gekomen, toeval waarschijnlijk. Ik denk niet dat er zo veel Cambodjanen in Japan wonen. Ze hebben het ondanks die beurzen niet zo op buitenlanders.

[..]

De mevrouw van de stomerij en de eigenaresse van een eettentje bij ons op de hoek spreken allebei vloeiend Engels. Die vinden het iedere keer heel erg leuk als ik op bezoek kom. Ik schat ze allebei ergens in de 50, alhoewel dat bij Japanners erg lastig is, ze kunnen al pensioengerechtigd zijn. Dat zijn de Japanners die Japan groot hebben gemaakt. Die generatie werkte hard, maar wilde ook graag weten wat er in de rest van de wereld gebeurde en leerde daarom Engels. Heel anders dan de huidige generatie, wat meer de Playstationgeneratie is.

Ook voor europeanen? IK heb toen ik op exchange wilde ook naar japan gekeken maar vond daar nu niet zoveel beurzen (of uberhaupt mogelijkheden) voor.

quote:

Op vrijdag 25 januari 2013 12:34 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:

[..]

Ook voor europeanen? IK heb toen ik op exchange wilde ook naar japan gekeken maar vond daar nu niet zoveel beurzen (of uberhaupt mogelijkheden) voor.

Al mijn buitenlandse studenten (3) hebben een beurs, en dat zijn idd wel allemaal Aziaten (1 Indische en 2 Maleisiers). Eentje heeft een beurs van MEXT/JSPS, eentje een beurs van een Japans bedrijf en eentje heeft een aflopende beurs van de Maleisische overheid, en is nu een beurs bij MEXT/JSPS aan het vragen. Zijn aanvraag bij de Rotary was afgewezen.

Taai?

Onze provincie Tochigi grenst aan de provinincie Fukushima. Hemelsbreed ligt ons flatje op zo'n 150 km afstand van de rampcentrale. Als we de rapporten over de achtergrondstraling mogen geloven (en dat doen we, ik heb zelf de straling in onze buurt gemeten) dan zit het wel snor hier: de straling is laag. We weten alleen niet precies wat we eten. Komen die aardappels echt uit Akita, of zijn ze stiekem geteeld in Fukushima, en van een ander labeltje voorzien? Fukushima is namelijk een groot landbouwgebied, dus zo vreemd zou dat niet zijn. Mevrouw Lyrebird is wat dat betreft erg huiverig en we krijgen daarom nog regelmatig voedselpakketten uit Zuid-Korea. Als het hele appartement naar kim-chi ruikt, dan weet je dat er net een nieuw voedselpakket uit Zuid-Korea is binnengekomen.

Sinds de ramp in Fukushima ben ik een paar keer bij de dokter geweest. Van de zomer zat ik achter m'n PC, en toen kreeg ik niet genoeg adem. Voor een halve marathonloper is dat een vreemd gevoel. Een van de mogelijke oorzaken, volgens de verschillende sites, was thyroid kanker. Op naar de dokter, die het niet helemaal vertrouwde en me doorstuurde naar het ziekenhuis, alwaar ik een endoscoop door m'n neus geduwd kreeg. Van binnen zag alles er pico bello uit. Of ik ergens allergisch voor was? De vernauwing bleek achteraf een allergische reactie op een saus te zijn geweest. Me voor niks druk gemaakt.

Of niet? Een van de studenten is vaak ziek. Heeft net een operatie ondergaan, en doet weer half mee. Een oudere collega (in de 60) zie ik met de dagen aftakelen. Er is kanker bij hem geconstateerd, waarvoor hij een behandeling heeft gehad, maar ondertussen blijft hij gewoon doorwerken. Mijn eigen omgeving is natuurlijk maar een hele kleine sample size, maar door dit soort gevallen krijg ik wel een beetje vreemde kijk op de gezondheid van de Japanners.

Laatst was er een Japanse minister die klaagde over oude Japanners: dat ze eens op moesten schieten met dood gaan, omdat hun pensioenen en verzorging onbetaalbaar dreigen te worden. Bij ons in de buurt wonen heel veel oude mensen. Van die dunne taaie oude mannetjes en vrouwtjes. Soms een beetje kromgebogen. Ze zitten niet in een bejaardentehuis, wonen nog in een normaal huis. Worden met gemak 100 jaar oud.

Wij doen metingen op ogen, en de meest ideale proefpersoon voor ons is iemand in de 60. Meestal hebben die wel een ziekte in hun netvlies die we in beeld kunnen brengen. Hun ogen zijn op die leeftijd nog wel zo goed, dat we mooie plaatjes kunnen maken. Maar niet in Japan. Ik heb nu een paar 60 plussers gehad (eentje van in de 80), en het is net alsof je naar de netvliezen van een Europese of Amerikaanse twintiger aan het kijken bent. Sterker nog, ik heb plaatjes van Amerikaanse twintigers die er veel slechter uit zien. Rijst, vis en zeewier, en dat drie keer per dag (aangevuld met bier en sake): dat is MI het geheim achter een heel lang en gezond leven.

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 07-02-2013 09:56:09 ]

Lijkt me een tof land.

Lyrebird, ik kom eraan

7 Juni land ik in Tokyo. Dan met een binnenlandse vlucht door naar Hokkaido. Paar dagen in Kitami bij de schoonfamilie opgehokt en daarna in etappes zuidwaarts naar Tokyo.

Het plan staat nog niet vast (hangt ook een beetje van mijn vriendin af), maar wellicht dat er de mogelijkheid bestaat een asahi of 2 te pakken

quote:

Op maandag 18 februari 2013 23:27 schreef star_gazer het volgende:
Lyrebird, ik kom eraan

7 Juni land ik in Tokyo. Dan met een binnenlandse vlucht door naar Hokkaido. Paar dagen in Kitami bij de schoonfamilie opgehokt en daarna in etappes zuidwaarts naar Tokyo.

Het plan staat nog niet vast (hangt ook een beetje van mijn vriendin af), maar wellicht dat er de mogelijkheid bestaat een asahi of 2 te pakken

Lijkt me een prima plan! Ik heb voor die dagen nog niets gepland, dus stuur me maar een pm als je in de buurt bent, en ik pik je (jullie) op bij het station. Kan eventueel ook naar Tokyo komen, alhoewel ik in de zomer het liefst niet naar Tokyo ga.

Onsen, het badhuis, de Japanse spa

Als je naar Japan gaat, dan moet je eigenlijk een keer naar een onsen geweest zijn. Wij kennen de onsen in Nederland als een spa. Praktisch gezien betekent dit dat je in je nakie in een gloeiend heet bad gaat zitten, tussen allemaal onbekende naakte mannen (als je man bent). Onsen zijn vaak gemaakt van natuursteen en hout, wat samen met het gloeiend hete water voor een kalme en ontspannende atmosfeer zorgt.

Japan is een land van regels en regeltjes, en omdat iedereen al die regeltjes strikt naleeft, is het een van de best georganiseerde landen van de wereld. Mede daardoor erg aangenaam om te leven, mag ik wel zeggen, en ik ben iemand die een bloedhekel aan regeltjes heeft. Dat zeg ik nou wel snel, maar ik ben ook iemand die graag ziet dat we met z'n allen gewoon ons best doen. Dat zou trouwens ook zonder regeltjes moeten kunnen.

Als je naar een Japanse spa gaat, dan zijn er een aantal dingen waar je rekening mee moet houden. Ondanks dat iedereen in zo'n spa in z'n blote kont rondloopt (mannen en vrouwen gescheiden), zijn Japanners preuts. Dus loopt iedereen heel nonchalant als Adam rond, met een heel klein handdoekje ipv een vijgeblad. Voordat je in het warme bad mag gaan zitten of liggen, wordt er van je verwacht dat je je eerst grondig wast. Je zit ten slotte met elkaar in dat gloeiend hete water. Die wasplekken liggen bij een traditionele onsen vaak vlak tegen het bad aan, en men ziet niet graag zeepsop in het badwater terug. Dus voorzichtig wassen. Dit onderdeel van de onsen is MI niet zo goed georganiseerd. Meestal moet je bij zo'n wasplek op een omgekeerde emmer gaan zitten (precies, op je blote reet). Om op warm water te bezuinigen, hebben ze een knop die iedere paar seconde ingedrukt moet worden. Je hebt dus een hand om de douchekop te sturen, en een andere hand die zo nu en dan beschikbaar is om de shampoo in of uit je haar te krijgen. Shampoo en zeep hoef je trouwens niet mee te nemen - die hebben ze in overvloed.

Goed afspoelen (vergeet de omgekeerde emmer en de wasplek niet) en dan het hete water in!

De eerste keer in zo'n traditionele onsen dacht ik dat ze helemaal gek waren geworden, want het water was veel te heet. Toen heb ik wel vijf minuten staan hinkelen voordat ik met beide benen in het water stond, en nog eens vijf minuten lopen blazen voordat ik in het water durfde te zitten. Nu weet ik wel beter: denkraam uit en zitten. Wat doe je dan met dat kleine handdoekje? Op je hoofd leggen.

Je hebt echte onsen waarbij het water uit vulkanisch gesteente (of zo) wordt opgepompt. Dat water is heel erg heet, en zit vol met mineralen. Dat schijnt gezond te zijn, maar het water stinkt wel. In de meeste onsen waar ik ben geweest, hadden ze normaal water. In de betere onsen kun je lekker buiten zitten. Vooral in de winter is dat erg aangenaam: een gloeiend heet bad, gemaakt van natuursteen in een besneeuwde omgeving.

De onsen kun je het beste met goede vrienden bezoeken. Houd er wel rekening mee dat het gros van de Japanners nog nooit een blanke naakt heeft gezien en pas op voor vieze Japanse mannen. Ja, die zijn er ook. Nihongo o dekimasen (ik spreek geen Japans) is meestal afdoende om ze op afstand te houden. Wat ook wel apart is, is dat Japanners hun kinderen meenemen naar zo'n onsen. Dat heeft een voordeel: ze kennen op latere leeftijd geen enkele schaamte om naar de onsen te gaan, want ze zijn er mee opgegroeid.



(foto van wikimedia)

[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 19-02-2013 06:48:54 ]

Grappig tafereel

De Japanse supermarkt kent nog het idee van klantenbinding. Regelmatig staat er iemand met bijvoorbeeld een bord koekjes, en dan mag je een koekje proeven. De hoop is dat je een hele doos koekjes koopt. Die persoon met het bord koekjes loopt dan luid te roepen dat je een koekje moet proeven. Soms zijn het van die schattige Japanse omaatjes die dat doen, en die kunnen niet meer zo luid roepen. Dus als je op fluisterafstand langsloopt, hoor je dat het om koekjes gaat. Je kunt het natuurlijk ook zien.

In de middagpauze liep ik door de supermarkt en had al snel door dat het dit keer niet om koekjes, maar om cake ging. Het omaatje had twee borden vast, gevuld met plakken cake. Twee broertjes, op het oog tussen de 4 en de 6 jaar oud, kwamen van de andere kant aanlopen. Ze probeerden een plakje van het bord te pakken, maar hielden er geen rekening mee dat het omaatje de twee borden vliegensvlug optilde, zodat de kinderen met hun handjes in de lucht stonden te wapperen. Het omaatje vroeg aan hun moeder of de kinderen wel een stukje cake mochten. Dat mocht, en even later zag ik de kereltjes tevreden een plakje cake oppeuzelen.

Van dit soort onschuldige taferelen kan ik echt genieten. Japan is in veel opzichten nog het Nederland van voor mijn jeugd, zeg maar het Nederland uit Dik Trom.

Als experimenteel fysicus experimenteer ik graag met deze onschuld. In Nederland werd ik behoorlijk cynisch van het feit dat alles wat los of vast zat onder je neus werd weggejat. Dat hebben ze niet in Japan. Ik heb hier wel eens verteld dat mijn fiets was gestolen, maar achteraf bleek dat ik die in een verstrooide bui bij een winkel had laten staan, waarna ik terug naar de universiteit was gelopen. Toen ik 's nachts naar huis wilde, was m'n fiets "gestolen".

Hoe ziet zo'n experiment eruit? Ik heb mijn (2e) fiets opgetuigd met snuisterijen uit de 105 yen winkel. Een toetertje met zo'n rubber bal ipv de bel die stuk was, en een kleurige regenhoes voor mijn zadel. Het toetertje trek je zo van de fiets af, en hetzelfde geldt voor de zadelhoes. Een maand geleden geinstalleerd, en ze zitten er nog op. Om het experiment nog iets spannender te maken, laat ik zo nu en dan boodschappen in het fietsmandje zitten. Dozen met papieren zakdoekjes blijven zonder problemen een uur in het mandje zitten. Een plastic zak met verschillende boodschappen, idem dito.

Het is een bijzonder land, en dat is het.

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 22-02-2013 10:28:18 ]

Wel tof die ervaringen, Lyrebird. Ik lees al even mee maar blijf vooral posten, vind het erg interessant

quote:

Op vrijdag 22 februari 2013 10:40 schreef Zwappel het volgende:
Wel tof die ervaringen, Lyrebird. Ik lees al even mee maar blijf vooral posten, vind het erg interessant

Zal ik voorlopig blijven doen!

Vandaag het bericht gekregen dat een industriele partner in zwaar weer zit. Ze willen de financiele steun terugschroeven, die ze ons ieder jaar geven voor onderzoek. Gelukkig heb ik ondertussen al $130k toegewezen gekregen, dus dit jaar zit het onderzoek nog wel snor, en blijven we in Japan. Geen idee wat er in 2014 gaat gebeuren.

Tvp

772 yen

We lopen nu tegen het einde van het Japanse academische jaar, en rond deze tijd gaan we proberen om onze accounts op te maken. Een van mijn accounts is bijna leeg, er zat vandaag nog 772 yen in. Voor 772 yen koop je 6.38 euro.

Normaal geef ik mijn budget uit aan optische componenten, maar voor 772 yen koop je nog geen spiegeltje, dus besloot ik om het geld uit te geven aan een USB kabel. Op onze universiteitscampus hebben ze een winkeltje, en in dat winkeltje kun je je budget uitgeven aan zo'n USB kabel. Die kostte 690 yen.

Met het kabeltje en de bon terug naar mijn afdeling, alwaar mij verteld werd dat er nog 82 yen te besteden was. 82 yen is 0.68 euro. Tja, waar besteed je zo snel 82 yen aan? Ondertussen was het winkeltje gesloten, dus we konden niet terug gaan om iets te kopen. De baas van de administratie begon te bellen. Na zo'n tien minuten aan de telefoon (waarbij ik duimen zat te draaien, een student duimen zat te draaien en twee secretaresses zaten te giegelen en grijnzen) was de situatie opgelost. We gaan maandag terug naar het winkeltje, en kopen dan iets dat 82 yen kost. Maar omdat ze niets van 82 yen hebben, krijgen we een "magische" superkorting op iets wat iets duurder is, waardoor het toch net 82 yen zal zijn.

Japan is een land van regels. Als een account leeg opgeleverd moet worden, dan doet men dat. Daar waar iedereen met een beetje gezond verstand zich realiseert dat het de moeite niet is om 82 yen uit te geven, gaan ze (we, ik!) tot het uiterste. In plaats van die 82 yen uit de boeken te gummen, moet er een gummetje worden gekocht.

Het heilige water

Nederlands die bekend zijn met het Japans, weten dat Japanners het over een glas water hebben, als ze omizu zeggen. Zelf zeg ik nog steeds regelmatig mizu (water) en wordt dan steevast door de Japanners verbeterd: omizu. De "o" wordt vaak gebruikt om respect aan te duiden. Respect voor het water.

Mevrouw Lyrebird heeft een maandkaart voor de sportschool en kan iedere dag sporten of zwemmen, maar omdat ik het regelmatig behoorlijk druk heb, kies ik er voor om iedere keer voor een bezoek te betalen. Helaas krijg je dan een armbandje om, om de stafleden te laten zien dat je er voor het eerst bent. Als nieuweling heb je immers meer aandacht nodig. Ik leg dan uit dat dit niet de eerste keer is, maar ja, het staat nergens zwart op wit dus dat armbandje moet om. Het personeel volgt je dan met argusogen. Heb je je badmuts wel op? Chloorbrilletje? Mevrouw Lyrebird was een keer haar chloorbril vergeten, en toen ben ik gaan schoolslagzwemmen (met m'n hoofd boven water), om zo heel galant mijn bril aan haar af te kunnen staan. Binnen een minuut stond de badmeester van dienst naast me. Dat het erg ongezond was om zonder chloorbril te zwemmen! Ik chloorbril op, zodat mevrouw Lyrebird zonder bril verder moest. Verder niks meer gehoord. Want zij had geen armbandje om.

Het zwembad in onze sportschool is aan de kleine kant, maar er is altijd ruimte om in het water te lopen. Daar is een speciaal bad voor, waar je tot borsthoogte in het water staat, en rondjes in mag lopen. Echt moe kan ik er niet van worden, maar het schijnt beter voor je gewrichten te zijn, in vergelijking met normaal hardlopen. Naast het loopbad en het zwembad hebben ze ook een stoomruimte (temperatuur 60 graden en 100% RV). Dat is wel afzien. Buiten is er nog een spa, met heel erg heet water. Vooral als het gesneeuwd heeft, is het heel plezierig om daar te relaxen.

Centraal in de sportschool staat een installatie om water te tappen. Daar kun je bij de sportschool een speciale 1.5l fles voor kopen. De installatie maakt de fles schoon, desinfecteert de dop en vult de fles met water. Erg fascinerend om zo'n proces te volgen, en te zien hoe de Japanners daar mee bezig zijn. Soms moet ik op mevrouw Lyrebird wachten, die wat meer tijd nodig heeft om zich om te kleden, en dan is het kijken naar een watervulinstallatie een leuk tijdsverdrijf. Sommige mensen hebben vier flessen, vullen ze alle vier, en gaan dan naar huis. Blijkbaar hebben ze thuis geen water. Flessen worden schoongemaakt en gevuld, en ondertussen is men driftig doende met doekjes bezig om alles droog achter te laten.

Je moet er mee leren leven, de regels.

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 13-03-2013 13:26:36 ]

Nogmaals, discriminatie

Mijn echtgenote is AIO in het multicultureel onderwijs. Zoals eerder gemeld is ze Koreaanse. Zij onderzoekt hoe multicultureel het onderwijs in Zuid-Korea en Japan is. Daar kan nog behoorlijk wat aan verspijkerd worden. Zonder al te veel details prijs te willen geven (haar onderzoek moet immers nog gepubliceerd worden): ze had wetenschappelijk aangetoond dat het Japanse onderwijs niet vies is van een potje discriminatie. Ze schreef er een wetenschappelijk artikel over, dat prompt werd afgewezen door een Japans wetenschappelijk tijdschrift. Een van de redenen: het onderzoek zet Japan in een kwaad daglicht. Ik moet daar dan heel hard om lachen, om zo veel onbenul, maar zo zit Japan in elkaar. Ik heb haar aangeraden om het artikel naar een Amerikaans blad te sturen. De vraag is of ze deskundige reviewers kunnen vinden die niet Japans zijn.

We zijn vanwege mogelijke toekomstige gezinsuitbreiding op zoek naar een groter appartement, of zelfs een huis. Japan vergrijst, het aantal mensen in ons stadje neemt gestaag af, wat er voor zorgt dat de huurprijzen heel langzaam dalen. Voor het bedrag waar ik vier jaar geleden een appartementje van huurde, kunnen we nu bijna een heel (klein) huis(je) huren. Op de websites van makelaars in ons stadje barst het van de lege huurwoningen.

Wij op bezoek bij zo'n makelaar. Aangegeven waar we in geinteresseerd waren. De makelaar wist niet dat wij wisten dat er zo'n 10 woningen aan onze eisen voldeden. Dan komt zo'n man terug met 2 woningen. Kan zijn dat hij niet goed gezocht heeft, of besloten heeft dat deze twee gajin niet in aanmerking komen voor de andere 8 woningen. Je weet het niet. Bij mijn Indiase collega zeggen ze zoiets gewoon recht in zijn gezicht: je komt uit India, dus je komt niet in aanmerking voor deze woning. Ik heb het nog niet gehoord.

Wil je in Japan een woning huren, dan heb je geld nodig. Voor een lease moet je de eerste maand rente, een borgsom van een maand rente, een fee van een maand rente voor de makelaar, een vergoeding voor de eigenaar (maand rente), een verzekering en de garantie van iemand met een hoop geld hebben. Voor mijn huidige appartement heeft het hoofd van onze administratie garant te staan. Als je geen Japanner kunt vinden die garant voor je wil staan, dan kun je een bedrijf inhuren. Kost je 4000 JPY per maand (~ 35 euro/maand). Die Indiase collega had goede Japanse vrienden. Toen hij eindelijk een nieuwe woning gevonden had, vroeg hij ze of ze garant wilden staan. Wilden ze niet. Best schokkend, eigenlijk.

Afijn, morgen gaan we naar een echt huis kijken. Schijnt gloednieuw te zijn. En we zijn bij die makelaar door de ballotagecommissie gekomen.

Je zou denken dat ik door dit soort zaken een hekel aan de Japanners krijg. Niets is minder waar. Individueel zijn het allemaal hele aardige mensen, uitermate behulpzaam en vriendelijk. Bepaalde dingen zouden beter geregeld kunnen worden, maar ik geniet van het leven hier. Anders zouden we ook niet op zoek zijn naar een nieuwe woning.

[ Bericht 3% gewijzigd door Lyrebird op 15-03-2013 10:58:22 ]

quote:

Op vrijdag 15 maart 2013 10:49 schreef Lyrebird het volgende:
Nogmaals, discriminatie

Mijn echtgenote is AIO in het multicultureel onderwijs. Zoals eerder gemeld is ze Koreaanse. Zij onderzoekt hoe multicultureel het onderwijs in Zuid-Korea en Japan is. Daar kan nog behoorlijk wat aan verspijkerd worden. Zonder al te veel details prijs te willen geven (haar onderzoek moet immers nog gepubliceerd worden): ze had wetenschappelijk aangetoond dat het Japanse onderwijs niet vies is van een potje discriminatie. Ze schreef er een wetenschappelijk artikel over, dat prompt werd afgewezen door een Japans wetenschappelijk tijdschrift. Een van de redenen: het onderzoek zet Japan in een kwaad daglicht. Ik moet daar dan heel hard om lachen, om zo veel onbenul, maar zo zit Japan in elkaar. Ik heb haar aangeraden om het artikel naar een Amerikaans blad te sturen. De vraag is of ze deskundige reviewers kunnen vinden die niet Japans zijn.

quote:

De japanners en hun politiek tov de moslims

Heeft U al ooit in de krant gelezen dat een politieke leider of eerste minister van een Islamietische staat een staatsbezoek bracht aan Japan ?
Heeft U al ooit er bij stil gestaan dat er een berichtgeving kwam met een officieel staatsbezoek van Iran of Saoudi Arabie aan Japan ?
Japan is een land dat de islam achter gesloten gordijnen houdt en zeer strikte beperkingen heeft opgelegd aan de islam en alle moslims.

De redenen zijn de volgende:
a) Japan is het enige land dat geen burgerschap (nationaliteit) geeft aan moslims;
b) In Japan kunnen moslims geen permanente verblijfsvergunning krijgen;
c) Zijn er zeer strikte verbodsregels inzake het verspreiden van de Islam in Japan;
d) Op de universiteiten van Japan, worden er geen Arabische of andere islamitische talen onderwezen;
e) Het is verboden om de gedrukte Koran in te voeren ook deze gedrukt in het Arabisch;
f) In overeenstemming met de verschenen richtlijnen van de Japanse regering,
zijn er enkel voor 2 moslim Lakhs een visum verstrekt voor tijdelijk verblijf en zij moesten conform de japanse wet verplicht japans spreken en moesten verplicht hun godsdienstige rituelen uitvoeren in hun wettelijke verblijfplaats .
g) Japan is het enige land in de wereld welke een zeer beperkt aantal onbelangrijke ambassades hebben van de islam staten;
h) De Japanners zijn totaal niet aangetrokken door de Islam;
i) De in Japan verblijvende moslims zijn enkel werknemers van buitenlandse bedrijven;
j) Zelfs vandaag, worden er geen visa toegestaan aan moslim geneesheren, ingenieurs of beheerders welke door buitenlandse bedrijven worden gezonden;
k) Het grootste deel van desbetreffende bedrijven voorzien in hun onderrichtingen dat enkel niet moslims zich mogen kandidaat stellen voor een job;
l) De Japanse overheid is van mening dat de moslims fundamentalisten zijn en dat zij zelfs in het tijdperk van de globalisatie, niet bereid zijn om hun moslim wetten te wijzigen;
m) De moslims moeten er niet aan denken om een gehuurd appartement te krijgen in Japan ;
n) Indien iemand te weten komt dat zijn buurman een moslim is, wel dan slaat de ganse buurt alarm ;
o) Niemand mag een islam cel of een Arabische kring in Japan ;
p) Er is geen wet (sharia) in Japan;
q) Indien een Japanse vrouw huwt met een moslim, dan wordt zij beschouwd als een paria voor altijd ;
r) In overeenstemming met dhr Komico Yagi (Departementshoofd van de Universiteit van Tokio) Is er een mentaliteit in Japan waarbij de moslim godsdienst een zeer intollerante religie is en men deze ten stelligste moet mijden; (er ver van wegblijven)

bron http://www.middenoostenan(...)tegenover-islam.html

Hehe, dit lijkt me sterk. In mijn lab werkt een moslim. Afgestudeerd ingenieur.

Op onze campus werken meerdere postdocs uit Pakistan. Neem aan dat die allemaal moslim zijn.

Kolder. Meer hier.

[ Bericht 41% gewijzigd door Lyrebird op 15-03-2013 11:47:31 ]

quote:

Op vrijdag 15 maart 2013 11:35 schreef delany het volgende:

[..]

[..]

bron http://www.middenoostenan(...)tegenover-islam.html

Je hebt een account aangemaakt om (slecht geschreven) BS te posten?
Vrij triest.

@lyrebird
Blijft leuk om je stukjes lezen. Ga zo door!

quote:

Op vrijdag 15 maart 2013 19:25 schreef ArcticBlizzard het volgende:

[..]

Je hebt een account aangemaakt om (slecht geschreven) BS te posten?
Vrij triest.

@lyrebird
Blijft leuk om je stukjes lezen. Ga zo door!

Wat hij zegt .

Edit: het heilige water

Terwijl ik dat stukje aan het schrijven was, knaagde er iets. Wat was er nou ook al weer zo heilig aan dat water?

Afgelopen zondag waren we weer in het zwembad, en toen zag ik het weer gebeuren: een oudere Japanner die zich bij het verlaten van het zwembad nog een keer omdraaide, om richting het zwembad een buiging te maken. En een oudere dame die bij binnenkomst van de ruimte waar het bad was een buiging maakte.

Het heilige water?

Nee, zo heilig is dat water niet. Met de buiging tonen de oudere Japanners hun respect voor de andere zwemmers, waarmee ze net zo gezellig gezwommen hebben of waarmee ze gaan zwemmen.

Ik heb net alle vier de topics met veel vermaak gelezen

Ik ook. Lyrebird, heel erg tof om te lezen.

Bedankt voor de reacties. Ik loop al een tijdje te broeden op een professioneler vervolg van dit topic. Vooral nu de Japanse economie weer aantrekt en de arbeidsmarkt wanhopig op zoek is naar talent, liggen er enorme kansen voor Nederlanders in Japan. Met name voor de Nederlandse man! Het is een schitterend en leuk land om in te wonen, en er lopen genoeg leuke dames rond om aan de haak te slaan.

Het is dat ik het tegenwoordig poepdruk heb, anders had ik al een boekje geschreven. Een boekje met tips om problemen te doorzien en te voorkomen. Het is namelijk een land met mensen die een flinke gebruiksaanwijzing hebben. De verschillen in taal en cultuur zijn immens. Voor je het weet lig je in een valkuil, en je bent jaren bezig om je daar weer uit te graven. Een carriere in Japan is er een van heel veel vallen en opstaan.

Ik denk niet dat ik dat zou kunnen. Het is een fascinerend land waar ik graag heel veel meer over zou willen leren (en ik denk dat wij sowieso wel veel van de Japanners kunnen leren - en andersom), maar om er echt te wonen denk ik dat ik me te 'anders' zou voelen.

Ik vind het enorm tof dat jij dat wel kan, en een eventueel boekje zou ik zeker kopen .

Nog een vraagje trouwens: Hoe staan de Japanners tegenover de dreigende taal van Noord-Korea?

quote:

Op vrijdag 5 april 2013 06:49 schreef Monnet het volgende:
Nog een vraagje trouwens: Hoe staan de Japanners tegenover de dreigende taal van Noord-Korea?

Dit conflict loopt al een tijdje, en mijn indruk is dat de gemiddelde Japanner er niet koud of warm van wordt.

Mijn echtgenote heeft er een betere kijk op dan ik. Haar familie woont in het Zuiden van Zuid-Korea, maar zij krijgen iedere dag mee wat er speelt.

Dit is wat ik van de situatie begrijp: Kim Jong Un is een van de zonen van Kim Jong Il. Hij moet zich bewijzen als de nieuwe grote sterke leider. Als hij dat niet doet, krijgt hij een mes in z'n rug van een van zijn broeders. De nieuwe Zuid-Koreaanse president is de dochter van een voormalige diktator van Zuid-Korea. Ook zij profileert zich als een sterke leider. Die hebben dus wel wat aan elkaar. Kunnen ze goed laten zien dat ze allebei sterk zijn.

Daarnaast spelen ook de VS het spelletje mee, omdat zij graag wapentuig willen verkopen. Het schijnt zo te zijn dat Z-Korea deze week besloten heeft om voor 10 miljard dollar aan nieuwe wapens bij de VS te kopen. Was dat ook gebeurd zonder de dreigende taal van de afgelopen maanden?

Ik heb geen goed woord over voor Noord-Korea en de Chinezen. De Chinezen hebben indertijd Noord-Korea beschermd, door troepen, vaak onbewapend, naar Noord-Korea te sturen om maar te voorkomen dat de Amerikanen een bruggehoofd zou krijgen aan de Chinese grens. Is wat voor te zeggen. Maar neem dan wel de verantwoordelijkheid voor je beslissing, en laat de Noord-Koreaanse bevolking niet creperen. In Noord-Korea is er weinig plaats voor mensenrechten, en China is niet veel beter.

Geen idee hoe dit af zal lopen. Beide partijen winnen niets met oorlog. Noord-Korea heeft niets en kan niets, en Zuid-Korea wil de status quo bewaren.

Tsja, China gebruikt dat land als buffer, maar heeft geen enkele behoefte het land op te bouwen. Ze bemoeien zich sowieso niet met de interne situatie in andere landen.

Zware week

18:43, deze week zit er weer op. Dat er zo weinig mogelijk van dit soort weken mogen komen!

Kom net terug van de mall, waar ik het heerlijke Japanse leven heb opgesnoven. Vrolijke mensen, hechte families, mensen die met respect met elkaar om gaan: Japan is een land dat erg met zichzelf in harmonie lijkt te zijn. 10 minuten door zo'n mall slenteren is hetzelfde als een ontspannende massage. Daarna nog langs het park gelopen, waar hele families en groepjes vrienden onder de sakura bomen aan het genieten waren van een hapje en een drankje. Het is hier soms net een sprookjesboek.

Die ontspannende massage had ik ook wel even nodig, want ik had eerder flink ruzie gemaakt (zo ver dat mogelijk is met Japanners) met een Japans bedrijf dat bij ons de deur platloopt, maar weigert om er voor te betalen. Misschien mis ik de status van een Japanse professor, of vinden zij het normaal om buitenlanders anders te behandelen, maar het is voor mij onacceptabel dat wij werk verrichten waar niet voor betaald wordt. Goed, deze samenwerking kan resulteren in een product waar zowel de universiteit als het bedrijf profijt van hebben, maar het kan ook op niets uitlopen. Een tandarts betaal je voor een controle, een advokaat voor een consult, waarom zou het anders zijn voor een onderzoeker?

Dat was de derde ruzie deze week. Er waren meerdere zaken die me al een tijd lang behoorlijk irriteerde, en deze week liep het zaakje over.

Ons instituut heeft een enorme smak geld gekregen, wat natuurlijk best positief is. Vanwege mijn kennis en ervaring met een bepaalde technologie stond ik prominent in de subsidieaanvraag, en het gevolg is dat ik tegen de $200k uit mag geven aan nieuwe apparatuur, om een project voor twee senior professoren te doen. Het project is super blue sky: als het werkt hebben we een Nature artikel te pakken, maar de kans dat het werkt is niet bijster groot. Waar het dus eigenlijk op neer komt, is dat ik een soort van super postdoc ben geworden, om voor een andere professor een apparaat in elkaar te zetten waarmee de universteit een kansje heeft om te scoren.

Nou voel ik me echt niet te groot voor die positie. Maar het wrange is wel dat ik deze week ook de uitslag kreeg van mijn eigen subsidieaanvraag: afgewezen. Maar dat was een project dat helemaal uit mijn denkraam kwam: super praktisch, niks geen toeters en bellen, garantie dat we bruikbare resultaten zouden krijgen die belangrijk zijn voor de Japanse industrie en voor Japanse patienten.

Er wordt geld verbrast voor projecten die weinig kans van slagen hebben, terwijl er voor praktische toepassingen geen geld blijkt te zijn (dit is niet alleen mijn ervaring, een collega van me heeft er laatst de subsidies voor FY2012 op nagekeken). Wat ook meespeelt, is dat de oudere professoren door dit systeem uit de wind lijken te worden gehouden. Zij hebben de ervaring en connecties om grote contracten binnen te slepen, terwijl het voor ons werkvolk uitermate lastig is om op eigen benen te komen te staan.

Derde akkefietje: studenten die menen te weten hoe je een goed onderzoeker bent, zonder zelf een serieus artikel of patent gepubliceerd te hebben. Let wel, dit is Japan - een land waar collega's studenten slaan als ze niet doen wat er van hun verlangd wordt, en waar iedereen dus braaf doet wat een professor hen opdraagt. Waar professors niet zelf met studenten communiceren, omdat ze dat gemakkelijkheidshalve maar aan een promovendus of postdoc over laten. Het feit dat ik niet met sensei aangesproken wordt en zelf tijd vrij maak om iets aan een student uit te leggen, betekent niet dat ik daardoor minder ben dan mij collega's.

Kortom: een beetje meer respect voor deze grijze haren.

Dit is wel een mooi voorbeeld van het soort blue sky research dat erg populair is in Japan:

quote:

De surreële wereld van onze dromen is iets waar we voorlopig nog niet bij kunnen, maar volgens Japanse wetenschappers kan daar snel verandering in komen. Zij zijn erin geslaagd om een computer te programmeren die onze dromen kan lezen. Ze claimen zelfs dat hun uitvinding, de dromenvanger, tot 60 procent accuraat is.

Supergaaf project, en het lijkt er op alsof ze hele leuke resultaten hebben gerealiseerd. Maar hoe veel mislukte projecten staan er tegenover?

Water en olie

Als je wel eens geprobeerd hebt om water met olie te mengen, dan snap je dat dit een lastige opgave is. Als buitenlanders zijn wij het water, en de Japanners de olie (of andersom).

Als je goed naar de Japanners kijkt, dan zie je dat ze uitermate beleefde omgangsvormen hebben, die zo ontwikkeld zijn dat je niemand tegen je in het harnas jaagt, om zo tot een zo harmonieus mogelijke samenleving te komen. Er zijn nog steeds veel rangen en standen in Japan, waarbij mensen die laag op de ladder staan zich meer verontschuldigen dan mensen die hoger op de ladder staan. Want daar komt het in de praktijk op neer, dat harmonieus met elkaar leven: je verontschuldigen als je in de weg staat, je verontschuldigen als je te veel lawaai maakt en je verontschuldigen als je een domme vraag hebt gesteld.

Maar soms gaat er iets mis in dat proces, en dan heeft de Japanner een probleem. Vaak lossen ze dit op door nooit meer met elkaar te praten.

Buitenlanders hebben totaal geen weet van de protocollen waarmee de Japanse samenleving honderden jaren lang de harmonie in het land bewaard heeft. Daarnaast spreken buitenlanders vaak beroerd Japans, en spreken Japanners beroerd Engels, waardoor communicatie een zwak punt is. De grote verschillen in taal en cultuur zorgen er voor dat vriendschap tussen een buitenlander en een Japanner erg lastig is.

Lastig, maar zeker niet onmogelijk.

In Good Eats met Alton Brown (Food Channel), legt Alton uit hoe je mayonaise moet maken.


Mayonaise is een emulsie van olie in water. Dat doe je door de olie op te breken in kleine bolletjes, en door een emulgator te gebruiken om de oliebolletjes thuis te laten voelen in het water. Die emulgator vind je in het eigeel van een ei.

Om deze analogie terug te brengen naar het leven in Japan: voor vriendschap met Japanners moet je op zoek naar een emulgator. Niet in de vorm van een ei, maar in de vorm van Japanners die een tijd in het buitenland hebben gewoond. Die Japanners zijn bekend met wat ons buitenlanders bezielt, en ze hebben weinig problemen met het Engels. Ze zijn als het ware zo gecoat, dat contact met buitenlanders niet voor afstotende effecten zorgt.

Onze secretaresse heeft een jaar in Afrika gewoond, onze industriele coordinator heeft een jaar in de VS gewoond, en de twee professoren waar ik het meest van opsteek hebben meerdere semesters in de VS op school gezeten. Werken met die mensen doe je voor je plezier, omdat ze het beste van twee werelden combineren: een Japans oog voor detail, een Japanse inzet, en gemakkelijke communicatie.

We zijn nu 4 jaar verder, en met deze mensen kan ik een biertje drinken, of over zaken buiten het werk praten. Dat laatste klinkt raar, maar Japanners zijn heel erg gefocusseerd op hun taken. Op het werk praat je over het werk, en over niets anders. Let wel, taal is hier niet de afstotende factor. Het zijn de verschillen in cultuur en omgangsvormen die het zo lastig maken. Ik heb Japanse collega's die perfect Engels spreken, maar ook zij zijn heel moeilijk te benaderen. Zij weigeren om af te dalen naar mijn niveau, omdat ik te laag op de ladder sta. Altijd vriendelijk lachend, maar als het er op aankomt, geven ze niet thuis.

[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 18-04-2013 09:18:17 ]

Japans drama

Nee, niet het soort drama dat ik hier regelmatig meemaak, maar het drama dat Japanners op TV zien. Mevrouw Lyrebird had tijdens haar vrijgezellentijd nog een TV op haar kamer, en daar keek ik wel eens naar Japanse soaps. Lastig te volgen vanwege de taal, maar grappig vanwege het ongelofelijk brakke acteerwerk.

Afijn, onze universiteit zou komende zaterdag worden bezocht door een TV-crew om Japans drama op te nemen. Gisteren kwamen een regisseur (??) en productiemevrouw op bezoek, om de juiste locaties voor een aantal scenes te vinden. Men had twee laboratoria op het oog. Het laboratorium van een collega, en ... mijn laboratorium! Rond een uur of vier zouden de TV mensen op bezoek komen, en ik moest beschikbaar zijn om ze rond te leiden.

Iets later dan gepland kwamen ze langs, en toen bleek dat ze op zoek waren naar een GROTE technische opstelling, die zo ingewikkeld mogelijk was. Een andere collega heeft een prachtig lab vol met dure lasers, maar die zijn gehuisvest in clean rooms, wat niet zo praktisch is voor deze opnamen. Wij doen juist aan zo klein mogelijk spul, wat efficient, economisch en praktisch is. Maar in het lab heb ik wat ruimte uitgeleend aan (beter, is wat ruimte van me afgeperst door) een andere collega, waar een enorme optische tafel staat met een aantal lasers. Maar zelfs dat was niet indrukwekkend genoeg.

Het resultaat: aanstaande zaterdag geen TV-opnamen.

Zoiets snap ik dan niet. Heb je een kans om met je lab op TV te komen, dan bouw je toch even met tien studenten iets dat er indrukwekkend uitziet? Trek gewoon even alle oscilloscopen, functiegenerators, beam profilers en lasers uit de rekken, en maak er iets moois van? Is het te veel initiatief, of is het te veel werk dat geen echt werk is? We zullen het nooit weten.

Daar gaat mijn carriere in de Japanse filmindustrie.

[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 01-05-2013 18:19:24 ]

Wij hebben helaas geen apparaten waaruit een piiing geluid komt. Zou dat de reden zijn dat de TV-crew ergens anders is gaan kijken.

Dat is een groot voordeel van het doen van optisch onderzoek: het is bijna altijd stil, schoon en veilig. Wel goed oppassen dat je niet per ongeluk in een laser kijkt.

Ik wil ook een keer naar Japan , maar lijkt me zo duur en het taal verschil is zo groot.

quote:

Op donderdag 2 mei 2013 06:54 schreef breaky het volgende:
Het verhaal over de nogal moeilijke communicatie met Japanners is zeer interessant.

Hier in Laos is het ook moeilijk om te communiceren met de Lao, al zal het waarschijnlijk in veel opzichten makkelijker zijn in Japan.

Vooral het gebrek aan gemeenschappelijke kennis en absoluut gebrek aan opleiding is een probleem.

De moeilijke communicatie, zie je het als een taalprobleem, of als een cultuurprobleem? Hoe verloopt de communicatie met hoger opgeleide Lao, die bijvoorbeeld goed Engels spreken, maar die altijd in Laos hebben gewoond? En hoe kun je dat vergelijken met Lao die in het buitenland hebben gewoond?