Originele OP:
quote:Laatste inhoudelijke posts:Op zondag 3 januari 2010 01:17 schreef Quickie_Butt het volgende:
Het viel me op dat er nog geen centraal topic is voor depressies en/of angstklachten. Wel een topic over medicatie bij psychische problemen en een hoe voel je je nu topic, maar die dekken naar mijn mening niet helemaal de lading.
Ik denk dat dit topic wel kan bijdragen in dit subforum. Veel mensen kampen namelijk met depressieve of angstklachten en zo kunnen we een beetje steun bij elkaar zoeken en elkaar van adviezen en tips voorzien
Ok, TS begint: Ik heb sinds ruim een jaar last van een behoorlijk zware depressie en een angststoornis met paniekaanvallen. Maar ook eerder al heb ik te maken gehad met depressies of angstklachten. Ik ben er erg gevoelig voor en het komt bij mij regelmatig terug.
Sinds november vorig jaar zit ik ziek thuis omdat ik ook paniekaanvallen begon te krijgen op mijn werk, dat was voor mij de druppel. Ik werk in de horeca en ik stond op een gegeven moment snakkend naar adem en vol hartkloppingen koffie voor gasten te maken. Ik voelde me helemaal naar worden en heb me toen gelijk ziek gemeld.
Gevoelens van angst hebben altijd wel mijn leven beheerst, niet eens zozeer bewust als wel onbewust; mijn lichaam staat eigenlijk constant paraat om dreigend gevaar aan te kunnen. Mijn huidige depressie is dan ook getriggerd door een uitputtingsslag die mijn lijf en geest te verduren kreeg door deze angsten.
Er zijn natuurlijk wel wat nare en vervelende dingen voorgevallen in mijn leven, maar ik vond altijd maar dat ik daar tegen moest kunnen en gewoon door moest gaan. Het is pas sindskort dat ik eindelijk ben gaan accepteren dat ik gewoon een best wel gevoelig persoon ben en niet zoveel kan hebben als "de meeste mensen".
Ik gebruik momenteel een antidepressiva (efexxor) en af en toe wat oxaze- of temazepam als de angst te erg wordt. Ook ben ik onder behandeling bij een psychiater en psycholoog. Deze eerste stelde voor om aan een dagbehandeling deel te nemen in het ziekenhuis. Ik denk dat ik dit wel ga doen.
Ok, nou tot zover. Als dit topic toch dubbelop is of ergens anders moet staan dan merk ik het wel.
quote:Op donderdag 28 oktober 2010 16:15 schreef Sylvana het volgende:
Ik ben weer terug van het intakegesprek en mag volgende week beginnen
Behandeling bestaat uit 4 blokken, waarvan je er de ene week 2 krijgt en de andere week de andere 2. Ieder blok wordt door een andere therapeut gegeven. De dag duurt van 9 tot half 1, blokken duren 1,5 uur en je hebt half uur pauze tussendoor. Blokken zijn cognitieve therapie, activiteitentherapie ( dat je dus weer leert om activiteiten te ondernemen en daar energie uit te halen, ipv passief op de bank te blijven zitten) Interpersoonlijke therapie ( sociale relaties, hoe ga je daarmee om, hoe kun je die in stand houden/verbeteren, wat is je eigen rol) en conditietraining ( wandelen/hardlopen in het bos)
De ene week heb je dus cognitieve gedragstherapie en activiteitentherapie, de andere week interpersoonlijke therapie en conditietraining. Ik mag dus volgende week beginnen en dan start er ook nog iemand anders. De groep bestaat dan uit 6 personen, er mogen maximaal 8 personen in de groep. Het zijn nu vooral twintigers en dertigers, dus dat is wel fijn
Je mag maximaal 2 keer missen, als je 3 keer gemist hebt moet je de groep uit.
Ik ben erg benieuwd naar de groep en zal het vanaf volgende week wel gaan meemaken
quote:Op donderdag 28 oktober 2010 16:16 schreef Bos81 het volgende:
Met pijn en moeite boodschappen gedaan en nog steeds voel ik me slecht
quote:
Murmeli, ik heb niet gebeld.
Sylvana, je klinkt heel positief! Fijn!
Bos81, heb je nog lekkere dingen gehaald?
quote:
[..]
Niet echt, wel een boek voor 4.95 gekocht. Leek me wel een mooi verhaal.
En probeer toch maar een andere keer te bellen, en schaam je er niet voor dat het niet meteen lukt. Het is gewoon een grote en moeilijke stap.
quote:
[..]
Dat ben ik ook, ben erg blij dat ik nu eindelijk er echt wat aan kan doen en eindelijk in behandeling kan. Alleen die conditietraining, beetje jammer dat het net herfst/winter is, had beter in de lente/zomer kunnen zijn dat wandelen/hardlopen in het bosMaarja, aan de andere kant is het ook wel weer goed, dat je dan iets moet doen, ook al heb je er geen zin in omdat het bijvoorbeeld slecht weer is. Dat het doen belangrijker is dan er zin in hebben zeg maar
quote:
[..]
Stiekem schaam ik me er wel voor hoor. Ik vind het gewoon kinderachtig van mezelf. Waarom kan ik niet gewoon even bellen?
quote:
Hihi, nu krijg ik zin om ook een nieuw boek te kopen! Snel op bol.com kijken
Sylvana, met dit weer door het bos rennen lijkt mij ook niets, maar wel goed. Zin maken heet dat
quote:
Gewoon niet schamen. Natuurlijk sta ik niet in je schoenen en heb makkelijk praten hierzo. Maar ik zo ook niet 1.2.3 bellen. ik had gewoon de mazzel dat ik vanwege mijn autisme en spanningsklachten al een psychiater had. En ik heb ook laten bellen toen ik voor het eerst naar een psycholoog moest.
Ik kan me dus voorstellen dat het voor mensen met een depressie erg lastig is om te bellen, ik zou dat ook niet zo 1 2 3 gedurfd hebben
NIks voor te schamen dus
quote:
[..]
Heeft geen zin om na te denken op die manier. Daarmee houd je je slechte gevoel alleen maar in stand.
Wat vind je van mijn suggestie om die vriendin te laten bellen?
quote:
goh, douchen hielp ook alleen tot ik onder de douche uitkwam..
eens kijken of pannenkoeken bakken (wat ik normaal graag deed en wat me deed denken aan mijn allerleukste bijbaantje) wel helpt om me iets beter te laten voelen
quote:
[..]
Goed dat je iig dingen probeert te doen waarvan je van te voren denkt dat ze helpenDat is iig al wat, dan dat je helemaal niks doet omdat je toch denkt dat het niet helpt. Veel plezier met pannenkoeken bakken!
quote:Kan je haar niet mailen ofzo?Op donderdag 28 oktober 2010 17:03 schreef Swietje het volgende:
Murmeli, ik wil inderdaad m'n vriendin vragen om te bellen, moet ik haar wel eerst weer zien/spreken. Hopelijk deze week nog..
Ik hoop dat je het haar iig snel kan vragen!
Ik ga er ook aan beginnen heb me er over heen gezet in ieder geval eens kijken of het wat voor me is
quote:Goed van je dat jij nu ook gaat beginnen, veel succes
Goed dat je bent begonnen Sylvana aan de dagbehandeling
Ik ga er ook aan beginnen heb me er over heen gezet in ieder geval eens kijken of het wat voor me is
quote:Dat vind ik zo onpersoonlijk
[..]
Kan je haar niet mailen ofzo?
Ik hoop dat je het haar iig snel kan vragen!
quote:Dank en jij ookOp donderdag 28 oktober 2010 17:08 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Goed van je dat jij nu ook gaat beginnen, veel succes
quote:Mailen of smssen of ze wil afspreken en dan vragen?
Of als je haar sowieso een dezer dagen ziet is het misschien helemaal prima om daarop te wachten. Hangt er een beetje vanaf hoeveel haast je hebt ook.
Ik ben zelf altijd nogal ongeduldig
quote:Als 't goed is zie ik haar deze week nog. En anders sowieso komende week.
[..]
Mailen of smssen of ze wil afspreken en dan vragen?
Of als je haar sowieso een dezer dagen ziet is het misschien helemaal prima om daarop te wachten. Hangt er een beetje vanaf hoeveel haast je hebt ook.
Ik ben zelf altijd nogal ongeduldig
quote:Tof! Laat je weten hoe het loopt?Op donderdag 28 oktober 2010 18:44 schreef Swietje het volgende:
[..]
Als 't goed is zie ik haar deze week nog. En anders sowieso komende week.
quote:Is goed!
[..]
Tof! Laat je weten hoe het loopt?
(Nu nog hopen dat ik het haar durf te vragen, want dan kan ik er niet meer onderuit..dan is er geen weg meer terug.. Eng!)
quote:Niet over nadenken, vragen!Op donderdag 28 oktober 2010 19:13 schreef Swietje het volgende:
[..]
Is goed!
(Nu nog hopen dat ik het haar durf te vragen, want dan kan ik er niet meer onderuit..dan is er geen weg meer terug.. Eng!)
Denk eraan hoe fijn het kan zijn als je hulp krijgt
Ik wil zo graag op iedereen reageren maar ik ben voordat ik begin al namen en verhalen kwijt....
Ik doe mn best
Ik las over mensen die niet durfde te bellen voor hulp...Ik snap het van mezelf nog steeds niet...Gewoon een simpel telefoontje naar bijvoorbeeld de tandarts voor een afspraak is teveel...
Ik las dat er nieuwe trajecten gestart gingen worden!
Ik las nog veel meer, over boeken die wel mooi leken en huilbuien
In ieder geval dikke
voor iedereen...Pff ik ben zoooooo blij dat de vakantie hier bijna is afgelopen...Ik ben gesloopt! Heb ook gewoon echt overal spierpijn enzo....
Zie wel op tegen die lichttherapie...Of eigenlijk vooral tegen het gerelge wat het met zich meebrengt...Een hele week 's morgens vroeg door het spitsverkeer heen om een half uurtje voor zo'n lamp te gaan zitten
Hoop wel dat het wat doet...
Ben nu ook een schriftje aan het bij houden over hoe ik me voel, wat het met mij doet als de kids druk ( of eigenlijk niet eens, maar IK vind ze druk) zijn...
Er komt hier een thuishulp die zegt dat ik het allemaal erg goed doe... Geef ze elk dr portie aandacht, stel grenzen, geef ze kleine opdrachtjes als we samen aan het opruimen zijn En DAT is ook het probleem niet...Het probleem is dat IK niet met MEZELF overweg kan als het allemaal niet wil zoals ik gepland had.....
Nou ja.... beetje wazige uitleg allemaal, maar ik snap er zelf ook nog niet veel van....
Ga wel redelijk goed hier maar ben dooooooodmoe. Boek Petra uit, was niet geweldig maar wel met verrassend en grappig eind.
quote:Misschien wel wazig, maar wel herkenbaar. Vooral dat niet durven bellen naar de tandarts, dat heb ik met de kapper, ben al bijna een jaar niet meer geweest. Zeker nu ik 2 maanden terug verhuisd ben en dus naar een nieuwe moet zoeken
Ah...Hier zijn jullie....
Ik wil zo graag op iedereen reageren maar ik ben voordat ik begin al namen en verhalen kwijt....
Ik doe mn best
Ik las over mensen die niet durfde te bellen voor hulp...Ik snap het van mezelf nog steeds niet...Gewoon een simpel telefoontje naar bijvoorbeeld de tandarts voor een afspraak is teveel...
Ik las nog veel meer, over boeken die wel mooi leken en huilbuien
In ieder geval dikke
Pff ik ben zoooooo blij dat de vakantie hier bijna is afgelopen...Ik ben gesloopt! Heb ook gewoon echt overal spierpijn enzo....
Zie wel op tegen die lichttherapie...Of eigenlijk vooral tegen het gerelge wat het met zich meebrengt...Een hele week 's morgens vroeg door het spitsverkeer heen om een half uurtje voor zo'n lamp te gaan zitten
Hoop wel dat het wat doet...
Ben nu ook een schriftje aan het bij houden over hoe ik me voel, wat het met mij doet als de kids druk ( of eigenlijk niet eens, maar IK vind ze druk) zijn...
Er komt hier een thuishulp die zegt dat ik het allemaal erg goed doe... Geef ze elk dr portie aandacht, stel grenzen, geef ze kleine opdrachtjes als we samen aan het opruimen zijn En DAT is ook het probleem niet...Het probleem is dat IK niet met MEZELF overweg kan als het allemaal niet wil zoals ik gepland had.....
Nou ja.... beetje wazige uitleg allemaal, maar ik snap er zelf ook nog niet veel van....
Het kwam goed op me over, alleen jammer van die 2 maanden wachttijd. Daar word ik echt niet vrolijk van, en ik was al niet al te vrolijk 
De intakester dacht eerder aan een dagbehandeling dan individuele gesprekken zei ze, en daar ben ik niet blij mee. Dan zou ik moeten stoppen met school. Ik denk dat de hele dag thuis zitten me ook geen goed doet, als ik met school moet stoppen.
Keuzes, keuzes, keuzes...
quote:dit is een lastige keuze, maar je moet kijken of je denkt te overleven zonder dagbehandeling. In ieder geval zou ik er ruim de tijd over nemen om erover te denken.
Vandaag had ik m'n intake bij ondertussen de vierde hulpverleningsinstantie
De intakester dacht eerder aan een dagbehandeling dan individuele gesprekken zei ze, en daar ben ik niet blij mee. Dan zou ik moeten stoppen met school. Ik denk dat de hele dag thuis zitten me ook geen goed doet, als ik met school moet stoppen.
Keuzes, keuzes, keuzes...
zijn ze op vakantie
quote:Goffer, dat is vals!Op vrijdag 29 oktober 2010 09:38 schreef GimmeGore het volgende:
was ik eindelijk zo ver dat ik de huisarts durfde te bellen...
zijn ze op vakantie
quote:Op vrijdag 29 oktober 2010 09:38 schreef GimmeGore het volgende:
was ik eindelijk zo ver dat ik de huisarts durfde te bellen...
zijn ze op vakantie
Ik had gister een gelukskoekje...Ik trek dat ding open en lees....
U heeft gevoel voor humor en geniet va het leven
quote:Op donderdag 28 oktober 2010 20:55 schreef Swietje het volgende:
Bellen is hier ook een ramp. Zelfs naar vriendinnen.
Ja maar jij hebt nu ook een lastige reden om te bellen, daar zou ik ook tegenop zien. Komt wel goed, je gaat het echt durven!
Vamp: wel tof dat ze vinden dat je de dingen met je kinderen goed doet! Kan je je verder op jezelf focussen
En de rest ook een
en knuf van mij. Ik ben wel ok vandaag, zie alleen op tegen de tandarts. En wil nog de vakantierotzooi opruimen. Oeh en ik ben net begonnen met mn hogere dosering van de concerta, maar daar zal ik verder maar over spammen in het adhd topic
quote:Kun jij niet net als ik in deeltijdbehandeling dan? Ik ga nu dus 1 ochtend in de week in therapie en krijg dan 4 verschillende therapieën. Ik weet mijn rooster voor volgende periodes nog niet, maar 1 ochtend in de week niet op school kunnen zijn is nog wel te overzien. Dagbehandeling hoeft toch niet meteen een aantal volledige dagen te zijn? Of heeft ze dat in jouw geval wel expliciet gezegd? En wachttijden zijn erg irritant ja, maar het is helaas niet anders.
Vandaag had ik m'n intake bij ondertussen de vierde hulpverleningsinstantie
De intakester dacht eerder aan een dagbehandeling dan individuele gesprekken zei ze, en daar ben ik niet blij mee. Dan zou ik moeten stoppen met school. Ik denk dat de hele dag thuis zitten me ook geen goed doet, als ik met school moet stoppen.
Keuzes, keuzes, keuzes...
GimmeGore, dat zul je idd net zien dat de huisarts er niet is. Volgende week gewoon weer proberen hoor, je kunt het!
Hier vannacht echt ontzettend slecht geslapen, waardoor ik er toen mn vriend er om 6 uur uit moest ook maar uit ben gegaan. Om half 8 weer terug naar bed gegaan en tot kwart voor 12 geslapen. heb mezelf gedouched, aangekleed, gegeten en heb mijn boek voor economie uit
Zometeen nog even naar het postkantoor fietsen om een cup-a-soup mok op te halen, het is nu wel redelijk weer
En dan vandaag of van het weekend nog die presentatie afmaken en even 2 reflectieveslagen schrijven, maar dat is niet zoveel werk. Morgenavond een feestje in Nijmegen, waar ik echt ontzettend veel zin in heb Gaat dus wel weer de goede kant op hier GODZIJDANK! HET IS WEEEEEEEEEEEEEKEEEEEEEEEENDDDDDDDDDD!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
quote:Ik heb juist het tegenovergestelde, ik kijk juist uit naar de dagen waarop ik iets te doen heb. die lege weekenden zijn voor mij soms een hel.
Sorry maar.........
GODZIJDANK! HET IS WEEEEEEEEEEEEEKEEEEEEEEEENDDDDDDDDDD!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
quote:Is ook heel herkenbaar. Meestal heb ik niets te doen en dat is stom. Maar komende weekenden heb ik wel veel te doen en dat is een welkome afleiding na mijn studie...waar ik nu heel veel voor moet doen, wat veel stress geeft.
[..]
Ik heb juist het tegenovergestelde, ik kijk juist uit naar de dagen waarop ik iets te doen heb. die lege weekenden zijn voor mij soms een hel.
Heb je geen sporten of hobbies?
quote:Ik lees veel en maak graag sudoku's. Maar dat lukt me overdag gewoon weg niet. Ook niet doordeweeks. Sporten doe ik niet, wel overweeg ik om iets van Yoga te gaan volgen. Dinsdag laat ik me er via werk over informeren.
[..]
Is ook heel herkenbaar. Meestal heb ik niets te doen en dat is stom. Maar komende weekenden heb ik wel veel te doen en dat is een welkome afleiding na mijn studie...waar ik nu heel veel voor moet doen, wat veel stress geeft.
Heb je geen sporten of hobbies?
Gelukkig kan ik morgenavond wel naar PSV (heb seizoenskaart) Maar ja dat is 's avonds dan kan ik me meestal wel bezighouden...
quote:Ja, of ik moet een keer naar de sportschool gaan. Maar dat spinning en gewichtdingen, trekken me gewoon niet. Hopelijk levert dat Yoga ook wat zelfbewustwording en ontspannenheid op. Waardoor ik me overdag niet zo bezwaard voel om dingen aan te pakken
Lastig hoor! Een sport of hobby zoeken voor de middagen geen idee? Daar heb je nu niet direct iets aan, maar voor de toekomst...
Nu ga ik het toch maar doen.
Ik heb een moeder die vanaf mijn 12e ongeveer psychotisch werd. Inmiddels is bekend dat zij een bipolaire stoornis heeft. De periodes tussen manie/depressie worden steeds korter en er zijn niet vaak meer 'neutrale' periodes. Nu lijkt het bijvoorbeeld heel goed te gaan, maar uit haar dagboek blijkt dat zij allerlei obsessies heeft, rare gedachtes en ook hallicunaties. (Mijn vader leest haar dagboek).
Het punt is, dat zij soms gewoon compleet in de war is geweest, en erg rare en gevaarlijke dingen deed, en juist dan wilde zij absoluut niet opgenomen worden. Ze was nog geen gevaar voor zichzelf of omgeving, dus opname niet mogelijk. Zij is dus ook nog nooit opgenomen geweest, waardoor wij ons als gezin behoorlijk in de steek gelaten hebben gevoeld door hulpverleners.
Waardoor ik en mijn broers het vaak heel zwaar hadden thuis, en daar weer allerlei andere problematiek uit is ontstaan.
Nu zijn mijn broers en ik allemaal vrij prima terecht gekomen, maar allemaal hebben we toch wel aanleg voor depressie. Mijn broers hebben erg veel geblowd, en daardoor heeft één al eens hallicunaties gehad, waar hij erg van schrok. Bekend is dat je meer kans heb op een psychose als je blowt, en al helemaal als 1 van je ouders er last van heeft.
Zelf heb ik erg wisselende stemmingen. Momenteel ben ik al een tijdje best down. Zie niet altijd het nut van het leven en weinig kan mij boeien of opvrolijken. Gelukkig heb ik nooit psychotische ervaringen gehad, maar daar ben ik erg bang voor.
Ik zou daarom wel een soort verklaring willen maken, dat als mijn vriend of vader merkt dat ik psychotisch word, zij mij direct kunnen laten opnemen, zodat het niet verder uit de hand loopt.
Is zoiets mogelijk? En geldig op een later moment waarop ik wellicht niet meer opgenomen wil worden omdat ik in een psychose zit?
Heeft iemand van jullie hier ervaring mee, of wel eens over nagedacht?
Alvast bedankt voor het lezen.
quote:Tja, ik denk dat hiervoor het beste gewoon duidelijke afspraken moet maken met je vriend. Want ik weet niet of er een officieël "contract" voor bestaat.
Ik lees vaak mee in dit topic, maar nooit gepost, was altijd bang dat iemand (een bekende) het zou lezen.
Nu ga ik het toch maar doen.
.....
Nu zijn mijn broers en ik allemaal vrij prima terecht gekomen, maar allemaal hebben we toch wel aanleg voor depressie. Mijn broers hebben erg veel geblowd, en daardoor heeft één al eens hallicunaties gehad, waar hij erg van schrok. Bekend is dat je meer kans heb op een psychose als je blowt, en al helemaal als 1 van je ouders er last van heeft.
Zelf heb ik erg wisselende stemmingen. Momenteel ben ik al een tijdje best down. Zie niet altijd het nut van het leven en weinig kan mij boeien of opvrolijken. Gelukkig heb ik nooit psychotische ervaringen gehad, maar daar ben ik erg bang voor.
Ik zou daarom wel een soort verklaring willen maken, dat als mijn vriend of vader merkt dat ik psychotisch word, zij mij direct kunnen laten opnemen, zodat het niet verder uit de hand loopt.
Is zoiets mogelijk? En geldig op een later moment waarop ik wellicht niet meer opgenomen wil worden omdat ik in een psychose zit?
Heeft iemand van jullie hier ervaring mee, of wel eens over nagedacht?
Alvast bedankt voor het lezen.
Hier heb gaat het gisteren en vandaag wel redelijk. Heb toch heel snel depressieve momenten maar die vallen de laatste 2 dagen wel mee.
Maar ik heb vooral last van super erge piekermomenten die weer makkelijk omslaan in depressieve momenten, en ik ben heel snel geirriteerd.
Maar goed, al met al gaat het wel redelijk
Ik voel me zo verschrikkelijk rot. Weet echt niet wat ik met mezelf aan moet vandaag.
bah zeg, *dikke knuffel*quote:
Blossom, wat lastig en moeilijk! Ik weet niet of je er iets over vast kunt laten leggen. Ik zou dat eens bij je (huis)arts navragen als ik jou was.
Ik voel me zo verschrikkelijk rot. Weet echt niet wat ik met mezelf aan moet vandaag.
Hier gaat het juist heel goed vandaag, gisteren erg gezellig feestje gehad waarvan ik nog steeds aan het nagenieten ben
Ik zou het eens navragen bij je huisarts of maatschappelijk werk.
En natuurlijk hoop ik dat het nooit nodig zal zijn. Maar als je het kunt regelen hoef je je er verder geen zorgen meer over te maken.
Ik heb heel deel 2 gemist! . Eens ff bijlezen....Hier gaat het ondertussen stukken beter; de citalopram werkt als een trein. Ik zou mezelf weer zo goed als 'normaal' willen bestempelen
.Ik lees dit nu van je voor het eerst, neem aan dat je hiervoor veel last gehad had.quote:Op zondag 31 oktober 2010 13:26 schreef Quickie_Butt het volgende:
Deel 3 alweer!
Hier gaat het ondertussen stukken beter; de citalopram werkt als een trein. Ik zou mezelf weer zo goed als 'normaal' willen bestempelen
Citalopram wordt bij ons in de kliniek erg veel gebruikt, en 9/10 keer met succes!
Afgelopen tijd zat ik in een (behoorlijke) dip, gelukkig voel ik me weer wat beter. Elke week ga ik naar yoga en ik heb hier veel aan gehad. Yoga brengt je terug naar jezelf en door de ontspanning krijg je een heerlijk gevoel over jezelf.
Voor ik aan de antidepressiva zou gaan, zou ik eerst proberen of iets als yoga zou helpen. Maar goed, ik kan me niet verplaatsen in iemand die echt depressief is. Maar wellicht is yoga een keer goed, om te proberen, kwaad kan het iig niet
Ik denk dat yoga best kan helpen bij depressiviteit, mischien niet tegen de depressie zelf maar wel om op momenten wanneer het nodig is om even tot rust te komen.quote:
Voor mensen die depressief zijn, zou het niet goed om aan yoga te proberen?
Afgelopen tijd zat ik in een (behoorlijke) dip, gelukkig voel ik me weer wat beter. Elke week ga ik naar yoga en ik heb hier veel aan gehad. Yoga brengt je terug naar jezelf en door de ontspanning krijg je een heerlijk gevoel over jezelf.
Voor ik aan de antidepressiva zou gaan, zou ik eerst proberen of iets als yoga zou helpen. Maar goed, ik kan me niet verplaatsen in iemand die echt depressief is. Maar wellicht is yoga een keer goed, om te proberen, kwaad kan het iig niet
Maar goed, ik weet het niet. Ik heb nooit echt yoga gedaan, maar zit momenteel in mijn 3e depressie en heb nooit medicatie willen gebruiken
En het is me 1x voorgesteld Toevallig heb ik dat in dit topic geplaatst dat ik me ga laten informeren over de mogelijkheden hierquote:
Voor mensen die depressief zijn, zou het niet goed om aan yoga te proberen?
Afgelopen tijd zat ik in een (behoorlijke) dip, gelukkig voel ik me weer wat beter. Elke week ga ik naar yoga en ik heb hier veel aan gehad. Yoga brengt je terug naar jezelf en door de ontspanning krijg je een heerlijk gevoel over jezelf.
Voor ik aan de antidepressiva zou gaan, zou ik eerst proberen of iets als yoga zou helpen. Maar goed, ik kan me niet verplaatsen in iemand die echt depressief is. Maar wellicht is yoga een keer goed, om te proberen, kwaad kan het iig niet
Je zou het eens kunnen proberen. In elke stad is er, volgens mij wel iemand die yoga geeft.quote:
[..]
Ik denk dat yoga best kan helpen bij depressiviteit, mischien niet tegen de depressie zelf maar wel om op momenten wanneer het nodig is om even tot rust te komen.
Maar goed, ik weet het niet. Ik heb nooit echt yoga gedaan, maar zit momenteel in mijn 3e depressie en heb nooit medicatie willen gebruiken
Ik doe elke week Bodybalance (combinatie van yoga, tai chi en pilates) en dat werkt idd wel, maar niet zo goed dat het echt HET middel is om va n je depressie af te komen ofzo.quote:
Voor mensen die depressief zijn, zou het niet goed om aan yoga te proberen?
Afgelopen tijd zat ik in een (behoorlijke) dip, gelukkig voel ik me weer wat beter. Elke week ga ik naar yoga en ik heb hier veel aan gehad. Yoga brengt je terug naar jezelf en door de ontspanning krijg je een heerlijk gevoel over jezelf.
Voor ik aan de antidepressiva zou gaan, zou ik eerst proberen of iets als yoga zou helpen. Maar goed, ik kan me niet verplaatsen in iemand die echt depressief is. Maar wellicht is yoga een keer goed, om te proberen, kwaad kan het iig niet
Dat wil ik ook niet beweren.quote:
[..]
Ik doe elke week Bodybalance (combinatie van yoga, tai chi en pilates) en dat werkt idd wel, maar niet zo goed dat het echt HET middel is om va n je depressie af te komen ofzo.
Als iemand echt depressief is, dan moet je hulp zoeken en zal yoga niet het wonder middel zijn.
Dit kan ik beamen!quote:
Voor mensen die depressief zijn, zou het niet goed om aan yoga te proberen?
Afgelopen tijd zat ik in een (behoorlijke) dip, gelukkig voel ik me weer wat beter. Elke week ga ik naar yoga en ik heb hier veel aan gehad. Yoga brengt je terug naar jezelf en door de ontspanning krijg je een heerlijk gevoel over jezelf.
Voor ik aan de antidepressiva zou gaan, zou ik eerst proberen of iets als yoga zou helpen. Maar goed, ik kan me niet verplaatsen in iemand die echt depressief is. Maar wellicht is yoga een keer goed, om te proberen, kwaad kan het iig niet
Ik doe sinds een jaar yoga en sindskort ook Tai Chi en beiden hebben me erg goed geholpen (of doen dat nog steeds
) om goed te voelen, te gronden, te ademen en geconcentreerd bij mezelf te blijven. Ik raad het sowieso iedereen aan, depressief of niet precies hulp is nodig. En yoga kan helpen om te ontspannen...en dat is bij een depressie meer dan nodigquote:
[..]
Dat wil ik ook niet beweren.
Als iemand echt depressief is, dan moet je hulp zoeken en zal yoga niet het wonder middel zijn.
Je, precies!quote:
[..]
Dit kan ik beamen!
Ik doe sinds een jaar yoga en sindskort ook Tai Chi en beiden hebben me erg goed geholpen (of doen dat nog steeds
Als ik na 4 dagen werken gaar naar yoga toe ga, kom ik er weer herboren vandaan!
Wat ik niet begrijp, dat er zo weinig mannen zijn, die aan yoga doen. In mijn groep en de groep voor mij, zitten alleen maar vrouwen. Niet dat ik daar problemen mee heb, het compenseerd een beetje het mannenwereldje bij mij op het werk
Weinig mannen ja? In mijn groepje is het denk ik 60-40 verdeeld (in het voordeel van de vrouwenquote:
[..]
Je, precies!
Als ik na 4 dagen werken gaar naar yoga toe ga, kom ik er weer herboren vandaan!
Wat ik niet begrijp, dat er zo weinig mannen zijn, die aan yoga doen. In mijn groep en de groep voor mij, zitten alleen maar vrouwen. Niet dat ik daar problemen mee heb, het compenseerd een beetje het mannenwereldje bij mij op het werk
). De yogaleraar is zelf ook een man dus misschien dat dat scheelt .Bij mijn Bodybalance groep zijn we met alleen maar vrouwen.quote:
[..]
Weinig mannen ja? In mijn groepje is het denk ik 60-40 verdeeld (in het voordeel van de vrouwen
Waaorm ben je er huiverig voor en onzeker over?quote:
Toch ben ik er nog een beetje huiverig voor en erg onzeker. Maar toch zegt men hier op FOK! en in mijn omgeving dat het best wel kan helpen..
Je hoeft er niet onzeker over te zijn hoor, de keren dat ik op yoga zat was iedereen hartstikke aardig en je kan meedoen wat lukt en wat niet lukt hoef je niet te doen. er zit totaal geen druk of wat dan ook aan vast.quote:Op zondag 31 oktober 2010 20:19 schreef Bos81 het volgende:
Toch ben ik er nog een beetje huiverig voor en erg onzeker. Maar toch zegt men hier op FOK! en in mijn omgeving dat het best wel kan helpen..
ik doe zelf niet meer aan yoga omdat ik er onrustig van word, en te weinig discipline heb om erheen te gaan, maar ik denk dat het voor iedereen op zijn minst het proberen waard is.
en OT: ben echt sjaggerijnig/depri. als er niets misgaat, gaat het wel, maar bijv net dan valt mn computer ineens uit terwijl ik ergens mee bezig was (zowaar iets nuttigs) en dan ben ik weer supergeirriteerd maar vooral ook heel erg down. en dat dan bij elke scheet die dwars zit
(en dat terwijl ik bijv vandaag een onwijs leuk gesprek met vriendje heb gehad over onze samenwoonplannen
maar ja toen moest ik weer naar huis en was ik weer zo blegh)heb me ook maar weer ff ziek gemeld van mn werk om te kijken of even bijkomen helpt (was de halve vakantie ziek, dus bijkomen zat er niet in) en ik ga donderdag even met mn psych over mn stemming praten. het kwakkelt al een paar maanden best wel weer....
Toch een beetje het onbekende en bang dat het bij mij toch niet gaat werken..quote:
[..]
Bij mijn Bodybalance groep zijn we met alleen maar vrouwen.
[..]
Waaorm ben je er huiverig voor en onzeker over?
Okee, dan dinsdag maar wat meer info vragen op het werk..quote:
[..]
Je hoeft er niet onzeker over te zijn hoor, de keren dat ik op yoga zat was iedereen hartstikke aardig en je kan meedoen wat lukt en wat niet lukt hoef je niet te doen. er zit totaal geen druk of wat dan ook aan vast.
Dat stelt me wel wat meer geruster.quote:ik doe zelf niet meer aan yoga omdat ik er onrustig van word, en te weinig discipline heb om erheen te gaan, maar ik denk dat het voor iedereen op zijn minst het proberen waard is.
Oe dat is lastig en op sommige vlakken ook wel herkenbaar...quote:en OT: ben echt sjaggerijnig/depri. als er niets misgaat, gaat het wel, maar bijv net dan valt mn computer ineens uit terwijl ik ergens mee bezig was (zowaar iets nuttigs) en dan ben ik weer supergeirriteerd maar vooral ook heel erg down. en dat dan bij elke scheet die dwars zit
(en dat terwijl ik bijv vandaag een onwijs leuk gesprek met vriendje heb gehad over onze samenwoonplannen
heb me ook maar weer ff ziek gemeld van mn werk om te kijken of even bijkomen helpt (was de halve vakantie ziek, dus bijkomen zat er niet in) en ik ga donderdag even met mn psych over mn stemming praten. het kwakkelt al een paar maanden best wel weer....
Waarom ben je bang dat het niet gaat werken dan? Bij veel clubs kun je een gratis proefles volgen om te zien of het wat voor je is. Maar ik denk dat yoga en meditatie erg goed kan werken, zowel voor mensen met een depressie, als mensen zonder depressie. Als je het niet probeert zul je het nooit weten.quote:
[..]
Toch een beetje het onbekende en bang dat het bij mij toch niet gaat werken..
Nou being ik weer te twijfelen wat ik moet zeggen.
Maar ik merk dat mijn school er op achteruit gaat en dat moet ik niet hebben natuurlijk
Balen dat je zo snel geïrriteerd/down bent als er iets misgaat. maar ik herken het wel heel erg. Goed van je dat je je ziekgemeld hebt zodat je even kunt bijkomen en dat je donderdag met je psych gaat praten over je stemming. Succes ermeequote:
[..]
en OT: ben echt sjaggerijnig/depri. als er niets misgaat, gaat het wel, maar bijv net dan valt mn computer ineens uit terwijl ik ergens mee bezig was (zowaar iets nuttigs) en dan ben ik weer supergeirriteerd maar vooral ook heel erg down. en dat dan bij elke scheet die dwars zit
(en dat terwijl ik bijv vandaag een onwijs leuk gesprek met vriendje heb gehad over onze samenwoonplannen
heb me ook maar weer ff ziek gemeld van mn werk om te kijken of even bijkomen helpt (was de halve vakantie ziek, dus bijkomen zat er niet in) en ik ga donderdag even met mn psych over mn stemming praten. het kwakkelt al een paar maanden best wel weer....
Succes morgen met bellen, je kunt het echt wel en ook al kom je even niet uit je woorden, dat is ook niet erg. Dat hebben ze bij de huisarts heus wel vaker meegemaakt. En als je gebeld hebt ben je vast opgelucht, denk daar maar aan!quote:
morgen weer de huisarts bellen.
Nou being ik weer te twijfelen wat ik moet zeggen.
Maar ik merk dat mijn school er op achteruit gaat en dat moet ik niet hebben natuurlijk
omdat het al 2 jaar niet goed met me gaat. En er al veel is geprobeerd. MIjn zelfvertrouwen heeft keer op keer een klap gehad...quote:
[..]
Waarom ben je bang dat het niet gaat werken dan? Bij veel clubs kun je een gratis proefles volgen om te zien of het wat voor je is. Maar ik denk dat yoga en meditatie erg goed kan werken, zowel voor mensen met een depressie, als mensen zonder depressie. Als je het niet probeert zul je het nooit weten.
Ik houd meer van Qi Gong of hoe het precies heet of bij gebrek daaraan Tai Chi. Hoewel ik dat nog nooit op regelmatige basis gedaan heb.
Bos81, yoga of een andere vorm van ontspanningsoefeningen kan je helpen. Maar het is geen geneesmiddel tegen depressie. Dus stel je verwachtingen niet te hoog in want anders word je waarschijnlijk teleurgesteld.
Hoe het voor jou uitpakt heeft ook met een stukje geluk te maken. Want de ene groep is de andere groep niet en de ene trainer klikt beter met jouw persoonlijkheid dan de andere. Ik hoop dat je een prettige omgeving kunt vinden voor wat je ook kiest te gaan ondernemen.
Er wordt Yoga geven op een van mijn werkplekken, dus dat is al een vertrouwde omgeving en 1 van de leraressen heb ik al een paar keer gezien, maar nog niet echt gesproken.. Maar dat verlaagt de drempel wel iets, hoewel die nog steeds vrij hoog is.quote:Op zondag 31 oktober 2010 20:54 schreef caroline88 het volgende:
disclaimer: ik heb geen ervaring met yoga en ben ook beslist van plan dat zo te houden.
Ik houd meer van Qi Gong of hoe het precies heet of bij gebrek daaraan Tai Chi. Hoewel ik dat nog nooit op regelmatige basis gedaan heb.
Bos81, yoga of een andere vorm van ontspanningsoefeningen kan je helpen. Maar het is geen geneesmiddel tegen depressie. Dus stel je verwachtingen niet te hoog in want anders word je waarschijnlijk teleurgesteld.
Hoe het voor jou uitpakt heeft ook met een stukje geluk te maken. Want de ene groep is de andere groep niet en de ene trainer klikt beter met jouw persoonlijkheid dan de andere. Ik hoop dat je een prettige omgeving kunt vinden voor wat je ook kiest te gaan ondernemen.
Pff.. voel me nu aan het eind van de dag wel wat beter dan aan het begin... Heb vriendinnetje trouwens niet gevraagd om te bellen.. ben zo'n muts. Nu heb ik alweer spijt dat ik het niet gevraagd heb. Ik vind het echt een onmogelijke stap.
wat gaat dit topic ineens snel! Mm ik reageer n andere keer wel even inhoudelijk, nu ga ik slapen!Dat scheelt wel voor de drempel! Gewoon proberen bos. En als het niet helpt, probeer daar niet onzeker over te worden. Jij kan er niets aan doen dat je deze klachten hebt en dat veel dingen nog niet helpen. Het enige dat je kan doen is je best blijven doen en dat doe je echt wel!quote:Op zondag 31 oktober 2010 20:57 schreef Bos81 het volgende:
[..]
Er wordt Yoga geven op een van mijn werkplekken, dus dat is al een vertrouwde omgeving en 1 van de leraressen heb ik al een paar keer gezien, maar nog niet echt gesproken.. Maar dat verlaagt de drempel wel iets, hoewel die nog steeds vrij hoog is.
Blijven proberen om het ter vragen of om zelf te bellen. Jezelf schoppen omdat het nu niet gelukt is gaat je sowieso niet helpenquote:Op zondag 31 oktober 2010 22:08 schreef Swietje het volgende:
Sorry, ik heb geen verstand van yoga dus kan geen advies geven
Pff.. voel me nu aan het eind van de dag wel wat beter dan aan het begin... Heb vriendinnetje trouwens niet gevraagd om te bellen.. ben zo'n muts. Nu heb ik alweer spijt dat ik het niet gevraagd heb. Ik vind het echt een onmogelijke stap.
mooi zoquote:
ik kan woensdagochtend pas bij de huisarts terecht
Het enige wat ik je aanraadt probeer er de komende dagen niet zoveel over te piekeren..ga er gewoon blanco heen, en weet wat je ongeveer kwijt wilt
Dan komt het wel goed.Hier weer een redelijke ochtend. En ik wist niet dat je van vermoeidheid helemaal histerisch kan worden, wat ik dus gisterenavond had.
Alleen ik hou mezelf nu uit de depressie met een soort van valse droom/hoop, wat op bepaald moment ervoor zal zorgen dat de depressie juist nog harder terug zal keren. Maar ik blijf gewoon vechten, in ieder vannacht een goede nachtrust gehad wat weer voor een betere dag kan zorgen
Francis, fijn dat je een goede nachtrust hebt gehad! Ik hoop dat je een goede dag hebt vandaag.
Ik ben heel erg in twijfel, nog steeds over hetzelfde.
Ga ik de huisartsassistent bellen en een afspraak maken bij mijn eigen huisarts en dan moet ik dus langs (eng!!!)
Of bel ik naar het telefonisch spreekuur van de huisartsenpraktijk, niet de zekerheid dat ik mijn eigen arts te spreken kan krijgen, maar ik hoef hopelijk niet langs want ze kunnen de doorverwijzing via de post sturen (minder eng!! maar niet mijn eigen arts dus en misschien moet ik alsnog langskomen..)
Het lijkt me duidelijk, maar ik zoek toch nog een excuus ofzo.
ik zou toch kiezen voor je eigen huisarts en ook moet je langsgaan het is toch wat zekerder. Want je huisarts kent je beter en zal je dus waarschijnlijk wat sneller begrijpen.quote:
Succes woensdag GimmeGore. Wel balen dat je woensdag pas kan...
Francis, fijn dat je een goede nachtrust hebt gehad! Ik hoop dat je een goede dag hebt vandaag.
Ik ben heel erg in twijfel, nog steeds over hetzelfde.
Ga ik de huisartsassistent bellen en een afspraak maken bij mijn eigen huisarts en dan moet ik dus langs (eng!!!)
Of bel ik naar het telefonisch spreekuur van de huisartsenpraktijk, niet de zekerheid dat ik mijn eigen arts te spreken kan krijgen, maar ik hoef hopelijk niet langs want ze kunnen de doorverwijzing via de post sturen (minder eng!! maar niet mijn eigen arts dus en misschien moet ik alsnog langskomen..)
Het lijkt me duidelijk, maar ik zoek toch nog een excuus ofzo.
En ook telefonisch kan je heel anders overkomen dan irl en dan denken ze mischein dat er minder spoed bij is dan er eigenlijk is.
Maar goed, je moet het zelf maar even afwegen. Maar bovenstaande zou dus mijn eigen keus zijn
Ik heb informatie gehad over de therapie en waarom het intake gesprek 3 uur duurt... ze gaan gewoon van alles onderzoeken en dergelijke dus niks bijzonders eigenlijk....en ook een diagnose stellen.... nou ben benieuwd wat dat nou zou zijn....dus dat is wel spannend.
Ik ging laatst sporten met een vriendin van me.. ik kwam die sportzaal in en al die mensen.. ik kon serieus wel janken! (waarom? geen idee) ik had het gevoel dat iedereen me aankeek en weet ik veel wat.
Voor de rest gaat het nu wel met me, voel me nou niet echt geweldig ofzo maar ik probeer mezelf er doorheen te slepen...
Verstandig is om zelf te bellen, Sowieso kan de huisarts het dan beter inschatten, en mocht je nog een keer willen gaan, dan is die stap niet zo moeilijkquote:
Succes woensdag GimmeGore. Wel balen dat je woensdag pas kan...
Francis, fijn dat je een goede nachtrust hebt gehad! Ik hoop dat je een goede dag hebt vandaag.
Ik ben heel erg in twijfel, nog steeds over hetzelfde.
Ga ik de huisartsassistent bellen en een afspraak maken bij mijn eigen huisarts en dan moet ik dus langs (eng!!!)
Of bel ik naar het telefonisch spreekuur van de huisartsenpraktijk, niet de zekerheid dat ik mijn eigen arts te spreken kan krijgen, maar ik hoef hopelijk niet langs want ze kunnen de doorverwijzing via de post sturen (minder eng!! maar niet mijn eigen arts dus en misschien moet ik alsnog langskomen..)
Het lijkt me duidelijk, maar ik zoek toch nog een excuus ofzo.
.Wees gewoon lekker brutaal, en pak de telefoon eens
(of wees brutaal en vraag het aan je vriendin)Yoga heb ik trouwens ook wel eens gedaan, maar ik had na 3 keer geen zin meer om te gaan. Zo gaat dat met de meeste dingen bij mij.
Ik vond het ook te zweverig.
Ik heb ooit wel een langere tijd aan bodybalance gedaan, op de sportschool. Dat was wel heel leuk.
En kreeg net een hele lading gezeik over me heen gegooid, over hoe de dingen nu verlopen. En ik leg de dingen tig keer uit. Maar om de zoveel tijd krijg ik weer het zelfde gezeur over me heen. Dat ik niks anders doe dan thuiszitten de hele dag, en dat dat geen normaal leven is enz.
Maar joh, dat weet ik ook wel. Maar als je een keuze moet maken tussen 2 dingen uit welke je niet wil en kan kiezen. Is het lastig om wat te doen. En als het een niet opweegt tegen het ander tja, hoe moet je dan kiezen.
En dat zorgt bij dus echt voor een soort van stemmingswisselingen waardoor ik me juist nog meer opsluit.
Maar nu ben ik het echt ff zat, en ik zou me gaan opsluiten in mijn kamer maar dan krijg ik daar weer gezeur over...pfffffffff.
Ik ben alles nu echt ff zat en ze doen net alsof aan het werk gaan of studeren de depressie verhelpt, nou dat heb ik dus al eerder gedaan en dat helpt tijdelijk maar niet echt veel. Want werken en studeren tja, die dingen haat ik dus eigenlijk en vindt het stom..en saai.
Trouwens ik weet echt niet meer wat te doen aan deze situatie/stemmingswisselingen, het gaat een aantal dagen wel goed, en daarna gaat het weer totaal mis. En zo gaat het al ruim een jaar, soms ben ik echt aan het denken om maar medicatie te gaan vragen, maar goed, als ik daar over denk vraag ik me af wat voor nut het heeft, als ik eigenlijk nergens echt hoef te presteren ofzo.
Ik heb geen werk/school en kan het momenteel ook niet aan.
Omdat daar dan weer de PDD-Nos op komt zetten, omdat ik gewoon zo beperkte interesse heb, dat er maar 1 sector/werk was dat me intereseerde welke me nu dus niet meer interesseert, maar ik hoe erg ik ook probeer me niet kan interesseren in andere banen of sectoren.
En dus ook geen motivatie heb om te werken of te leren, het is maar omdat het moet. Maar "het moet" krijgt mij geen stap meer vooruit
[ Bericht 30% gewijzigd door francis998 op 01-11-2010 19:38:45 ]
Heb slecht geslapen, en als ik sliep droomde ik raar.
Er zijn volgens mij maar weinig mensen die van het M woord enthousiast worden.quote:Op maandag 1 november 2010 18:50 schreef francis998 het volgende:
En dus ook geen motivatie heb om te werken of te leren, het is maar omdat het moet. Maar "het moet" krijgt mij geen stap meer vooruit
Sterkte.
Ben je al geweest? Hoe ging het?quote:
Zometeen naar de huisarts, ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet verwachten.
Heb slecht geslapen, en als ik sliep droomde ik raar.
Tisser?quote:
Allesquote:
(((hugs)))quote:
francis, wat vervelend dat je steeds zoveel gezeur over je heen krijgt en dat je niet weet waar je geïnteresseerd in zou kunnen raken. Dat is idd een nadeel van PDD-Nos, dat je vaak niet veel verschillende hobby's en interesses hebt, maar op 1 of een paar dingen gefocust bent. En als je dat dan niet meer leuk vindt, ja, wat moet je dan? Ook al ga je niet naar school of werk je, je hebt wel erg veel last van die stemmingswisselingen. Dus ik zou toch nadenken over medicatie, zodat je dagen thuis gewoon wat rustiger verlopen en je niet zoveel last van die stemmingswisselingen hebt! Sterkte ermee
GimmeGore, hoe was het bij de huisarts?
Vamperotica, dikke knuf
Ik word er echt goed ziek van dat ik 's nachts niet kan slapen en daarom overdag zoveel slaap.Vannacht weer uren wakker gelegen en ben nu net een kwartier uit bed. Het zonnetje schijnt, maar mijn halve dag is al verpest omdat ik in bed lag. En dat gaat al weken zo als ik vrij ben. Of als ik wel vroeg op moet staan, zoals gisteren voor tentamen, dan lig ik daarna de hele middag te slapen. Had allemaal plannen om te doen als ik vrije dagen had, foto's inplakken en mijn recepten ordenen en boeken lezen die ik al wel gekocht heb maar nog niet aan begonnen ben. Maar kom zo amper ergens aan toe omdat ik zoveel slaap en zo moe ben...
Morgen mijn eerste keer therapie en ik ben toch wel zenuwachtig. Hoe de groep is, hoe het klikt met de andere groepsleden, hoe de sfeer is ( depressief
) hoe de therapieën zijn ( morgen meteen al die eerste conditietraining bijvoorbeeld) Maar goed, dat zien we morgen allemaal wel. Moet ik wel vroeg opstaan, want het begint al om 9 uur 's ochtends. Dus maar hopen dan dat ik aankomende nacht wel goed kan slapen.Dat is inderdaad logisch. En ik heb altijd 1 doel gehad waar mijn hele leven om draaide en die is in een paar maanden tijd totaal weggevallen, en nu zit ik dus totaal zonder motivatie. Omdat ik geen enkel doel meer heb in mijn leven.quote:
[..]
Er zijn volgens mij maar weinig mensen die van het M woord enthousiast worden.
Sterkte.
@Gimmemor: Hoe is het gegaan, wat vondt je ervan. Wat zei de HA
@SylvanaSPOILERsorry voor mijn nieuwsgierigheid
Ik mag morgen weer een bezoekje brengen aan de psycholoog, dus ga dan maar ff alles aankaarten, hoewel omdat ik er zo goed "uitzie" en aan de buitenkant niks te merken is..en ik daar bij de psycholoog altijd wel redelijk ontspannen en vrolijk oog is het dus echt gewoon lastig om duidelijk temaken dat het me veels te veel wordt en dus meer rust zoek.
Maar bij mij speelt bijna zich in mijn hoofd af...
Dus hopelijk kunnen we het dan over medicatie hebben, hoewel mijn psycholoog geloof ik (nog) geen medicatie mag geven..maar het wordt dus even afwachten...
En eigenlijk hoop ik dus op morgen een regenachtige dag, want dan ben ik altijd wat somberder gestemd, en mischien wordt alles dan duidelijker.
Maar het grootste probleem is dat er een gigantische kloof tussen mij en mijn ouder zit, en mijn ouder mij niet begrijpt. En we alleen elkaar hebben.
Maar ik ga nu naar de kapper
Huisarts liep uit, dus ik zat me in die wachtkamer helemaal op te vreten. Gelukkig had ik een dubbel consult.quote:
[..]
Ben je al geweest? Hoe ging het?
Verhaal enigszins uitgelegd, en samen met de huisarts besloten dat ik sowieso op "de" wachtlijst voor Mediant (GGZ Twente) kom.
Maar omdat die zo lang is kan ik eerst terecht bij een praktijkondersteuner (ook van t GGZ) die me op weg gaat helpen met het werken aan de huidige problemen en begint met een diagnose over waar de problemen die ik altijd al heb vandaan komen, zodat ik (als ik bovenaan de wachtlijst sta) bij de meest geschikte behandelaar terecht kom.
ben benieuwd want ik kan meteen morgen al bij die praktijkondersteuner/ggztype terecht
Oeh dat is idd erg rot als de huisarts dan uitloopt en je in de wachtkamer jezelf zit op te vreten. Goed van je dat je een dubbel consult had en fijn dat je bij Mediant op de wachtlijst komt en dat je al een praktijkondersteuner voor tot die tijd krijgt en je morgen al terecht kunt! wat snel zeg!quote:
[..]
Huisarts liep uit, dus ik zat me in die wachtkamer helemaal op te vreten. Gelukkig had ik een dubbel consult.
Verhaal enigszins uitgelegd, en samen met de huisarts besloten dat ik sowieso op "de" wachtlijst voor Mediant (GGZ Twente) kom.
Maar omdat die zo lang is kan ik eerst terecht bij een praktijkondersteuner (ook van t GGZ) die me op weg gaat helpen met het werken aan de huidige problemen en begint met een diagnose over waar de problemen die ik altijd al heb vandaan komen, zodat ik (als ik bovenaan de wachtlijst sta) bij de meest geschikte behandelaar terecht kom.
ben benieuwd want ik kan meteen morgen al bij die praktijkondersteuner/ggztype terecht
Ja 1 december... stomme wachtlijsten hahahaquote:
Piertjj, fijn dat je nu weet wat er tijdens de intake allemaal gaat gebeuren! En ik denk dat je zelf al wel een beetje weet wat voor diagnose je zult krijgen. Wanneer heb je hem ook al weer? Ergens begin december toch geloof ik?
tgaat nu wel redelijk... maar het maakt me wel zenuwachtig
gewoon dat woord diagnose alleen al
Nog een maandje doorzetten dus en een diagnose is niet eng, maar juist fijn. Want als je een diagnose hebt kunnen ze je een gerichte behandeling gaan gevenquote:
[..]
Ja 1 december... stomme wachtlijsten hahaha
tgaat nu wel redelijk... maar het maakt me wel zenuwachtig
gewoon dat woord diagnose alleen al
precies en dan weet je ook precies wat er mis is. En dan kan je er beter aan werken dan wanneer tig problemen ziet, maar niet de afhankelijkheid ervan.Hier mee bedoel ik dat je de problemen dan makkelijker bij de wortel kan pakken en niet zomaar een tak erafrukt..want die groeit toch weer aanquote:
[..]
Nog een maandje doorzetten dus en een diagnose is niet eng, maar juist fijn. Want als je een diagnose hebt kunnen ze je een gerichte behandeling gaan geven
trouwens ik weet niet wat er vandaag mis is, maar ben in een behoorlijk sombere stemming maar ben super hyper en lijk vrolijk
quote:Op donderdag 4 november 2010 08:34 schreef Sylvana het volgende:
Ik heb amper geslapen vannacht ( hooguit 1 uurtje) omdat het vandaag 4 jaar geleden is dat mn nichtje overleed en ik zenuwachtig was voor therapie. Over 10 minuten moet ik weg en ik schijt hem echt! Helemaal omdat uitgerekend vandaag begint met die interpersoonlijke therapie en je netwerk in kaart brengen en het hebben over mensen die zijn overleden enzo. En ben echt bang dat ik tijdens therapie in slaap ga vallen. En het tweede blok vandaag is die conditietraining, terwijl ik omdat ik amper heb geslapen dus echt geen energie heb. Pfff, help!
Ik ben best zenuwachtig
Het is heel normaal om zenuwachtig te zijn. Sterkte!quote:Op donderdag 4 november 2010 09:51 schreef GimmeGore het volgende:
Zometeen naar die GGZvrouw.
Ik ben best zenuwachtig
Sylvana, ik heb ook slecht geslapen. En nog mijn eigen schuld ook. De laatste dagen val ik standaard al lezend in slaap en word dan midden in de nacht een paar keer wakker omdat het licht nog aan is.quote:Op donderdag 4 november 2010 08:34 schreef Sylvana het volgende:
Ik heb amper geslapen vannacht ( hooguit 1 uurtje) omdat het vandaag 4 jaar geleden is dat mn nichtje overleed en ik zenuwachtig was voor therapie. Over 10 minuten moet ik weg en ik schijt hem echt! Helemaal omdat uitgerekend vandaag begint met die interpersoonlijke therapie en je netwerk in kaart brengen en het hebben over mensen die zijn overleden enzo. En ben echt bang dat ik tijdens therapie in slaap ga vallen. En het tweede blok vandaag is die conditietraining, terwijl ik omdat ik amper heb geslapen dus echt geen energie heb. Pfff, help!
Je bent nu al weg dus leest dit pas als je weer terugkomt. Ik hoop dat het meegevallen is.
En wat die conditietraining betreft. Lijkt me dat ze de eerste keer de nulmeting doen dus dan komt het juist goed uit als je je voelt als een dweil (makkelijker om aan het eind van de rit een goede score neer te zetten)
Nouja dat is fijn nu is het 23 november om 11 uur
Piertjj, fijn dat de afspraak vervroegd is!
Hier is 't even totaal mis, maar ik krabbel wel weer op...
Piertij, heerlijk toch, dat de afspraak vervroegd is. Niet zoals bij mij dat er na de intake ruim 2 maanden voorbij gingen. O.a. omdat mijn behandelaar ziek is geworden in die tijd.
hier slaap ik de afgelopen dagen ook veel minder, en minder goed. En ik moet muziek opzetten om in slaap te kunnen vallen.Want zonder muziek maken die gedachten die blijven stromen kapot, terwijl met muziek op is het toch iets minder, tenminste de gedachten blijven komen maar zwakken af doordat mijn aandacht dan verdeeld is.
Verder ben ik dus echt brak, en stemingswisselingen spelen me nu parten en ik wil een ticket kopen, maar durf het niet en des te langer ik wacht des duurder het wordt.
En ik ben door mijn depressie en stemmingswisselingen zo besluitloos..en ik ben altijd wel besluitloos geweest, maar nu nog erger.
En ik heb het echt altijd dat heb ik een keer echt zin om naar de psycholoog te gaan en bepaalde dingen aan te kaarten(omdat het in de tussentijd slecht gaat), meldt ze zich ziek, net zoals vandaag. En ik durf haast te wedden dat als ik me volgende week iets minder slecht voel, dat ze dan weer beter is
Maar goed, niks aan te doen, nu maar hopen dat ze snel beter is en ik er snel terecht kan, het liefst volgende week.
tenzij je een (ex)drugs misbruiker bent.en daar zit het punt ik wil het er eerst met de psycholoog onder andere over hebben. Want vannacht sliep slecht door ten eerste een eigen stomme fout, en ten tweede het hondje van de burenquote:Op donderdag 4 november 2010 13:31 schreef ScarFace- het volgende:
De HA geeft ook slaap pillen hoor francis
.En het ontspannen voor het inslapen kost wat meer moeite dan normaal, maar als ik eenmaal slaap..slaap ik meestal als een roosje
En eerlijk gezegd gebruik ik liever muziek dan pillen om te slapen
quote:
Sylvana ik hoop dat het allemaal meevalt
Piertjj, fijn dat de afspraak vervroegd is!
Hier is 't even totaal mis, maar ik krabbel wel weer op...
Ik heb een trauma opgelopen door een gzz vrouw....quote:Op donderdag 4 november 2010 09:51 schreef GimmeGore het volgende:
Zometeen naar die GGZvrouw.
Ik ben best zenuwachtig
Die vrouw was ook echt een drama.
Hoezo? Was het zo erg?quote:Op donderdag 4 november 2010 20:53 schreef Millaa het volgende:
[..]
Ik heb een trauma opgelopen door een gzz vrouw....
Die vrouw was ook echt een drama.
Ja. Ik vertelde iets. En toen be.gon die vrouw te lachen.quote:
en het wat niet eens grappig. Een depressie is zo'iezo nooit grappig..
Ik snap het.quote:
[..]
Ja. Ik vertelde iets. En toen be.gon die vrouw te lachen.
en het wat niet eens grappig. Een depressie is zo'iezo nooit grappig..
Gebeurd bij mij wel eens met mijn psycholoog, maar doordat ik daardoor een iets betere band mee heb, heeft ze uitgelegd dat het bij mij vooral gaat om hoe ik alles vertel en een speciale woordkeuze.
Maar bij een eerste gesprek lijkt het me heel erg vreemd en niet leuk
Gisteren dus eerste keer therapie gehad
Zijn met een groep van 5, waarvan 2 mannen. Er is nog 1 jongen die jonger dan mij is, rest is eind 30/begin 40. Zijn er 2 die voor de 3e keer waren, 1 was er voor de 7e keer en 1 was net als ik gisteren begonnen. Tijdens het eerste blok ( Interpersoonlijke therapie) gewoon naar de 3 geluisterd die al een netwerkcirkel gemaakt hadden en daar mee verder gingen. Zelf nog geen netwerkcirkel gemaakt, dat komt de volgende keer wel. Maar nu weet ik van die 3 al een beetje wat er allemaal gebeurt is en waarom ze depressief zijn geworden. En dat zijn soms toch best wel heftige verhalen. Niet echt verhalen die herkenbaar zijn voor mij, maar goed, dat is niet het belangrijkste.Daarna conditietraining gehad en een klein rondje door het bos gelopen. Ik hoef gelukkig niet te hardlopen vanwege mn enkels, maar ik wandel gewoon rustig mee. Er is geen nulmeting gedaan ofzo, omdat ik toch niet kan hardlopen gaan we ook geen loopschema opstellen, maar ga ik gewoon 1/2 rondjes wandelen (ligt eraan hoe lang we bezig gaan) Was 's middags wel ontzettend moe van alle eerste indrukken, verhalen, nieuwe mensen etc. En had natuurlijk 's nachts niet geslapen, dus vandaar dat ik gistermiddag de hele middag heb geslapen. Ga ook om slaapmedicatie vragen, want dat niet slapen steeds is echt waardeloos, raakt mn hele ritme ook van in de war. En zit er aan te denken om lichttherapie te gaan doen, want merk toch wel dat het sinds de wintertijd is ingegaan nog iets somberder is geworden in mn hoofd.
Volgende week de 2 andere blokken, ben benieuwd
Vannacht wel goed geslapen en nu zelfs op mijn vrije dag al voor het middaguur al wakker, is lang geleden dat dat gebeurd is.
leuk verhaal om te lezen. Ik ben blij dat je er toch positief over bent en goed bent doorgekomen.quote:
Sorry dat ik niet eerder heb gepost hoe het was, maar gister toen ik thuis kwam in bed gedoken, tot 6 uur geslapen en 's avonds naar schoonouders geweest. Dus niet meer online geweest.
Gisteren dus eerste keer therapie gehad
Daarna conditietraining gehad en een klein rondje door het bos gelopen. Ik hoef gelukkig niet te hardlopen vanwege mn enkels, maar ik wandel gewoon rustig mee. Er is geen nulmeting gedaan ofzo, omdat ik toch niet kan hardlopen gaan we ook geen loopschema opstellen, maar ga ik gewoon 1/2 rondjes wandelen (ligt eraan hoe lang we bezig gaan) Was 's middags wel ontzettend moe van alle eerste indrukken, verhalen, nieuwe mensen etc. En had natuurlijk 's nachts niet geslapen, dus vandaar dat ik gistermiddag de hele middag heb geslapen. Ga ook om slaapmedicatie vragen, want dat niet slapen steeds is echt waardeloos, raakt mn hele ritme ook van in de war. En zit er aan te denken om lichttherapie te gaan doen, want merk toch wel dat het sinds de wintertijd is ingegaan nog iets somberder is geworden in mn hoofd.
Volgende week de 2 andere blokken, ben benieuwd
Vannacht wel goed geslapen en nu zelfs op mijn vrije dag al voor het middaguur al wakker, is lang geleden dat dat gebeurd is.
En ach, ik denkd at iedereen die met een depressie loopt in de herfst/winter zich wat somberder voelt.
Ik zelf ook.
Ik kon het totaal niet vinden met mijn behandelaar... ben uiteindelijk naar een groepsbehandeling gegaan. Maar dat was ook helemaal niks.. Dus daar ging ik ook weg. Maarhet gaat nu al een stuk beter met me!quote:Op donderdag 4 november 2010 23:14 schreef francis998 het volgende:
[..]
Ik snap het.
Gebeurd bij mij wel eens met mijn psycholoog, maar doordat ik daardoor een iets betere band mee heb, heeft ze uitgelegd dat het bij mij vooral gaat om hoe ik alles vertel en een speciale woordkeuze.
Maar bij een eerste gesprek lijkt het me heel erg vreemd en niet leuk
Klinkt positief gelukkigquote:
begint nu waarschijnlijk pas in februari.
ben wel er achter waar die angst vandaan komt.
ben bang beoordeeld te worden. minderwaardigheidsgevoelens.
en als ik dan ga paniekeren, zweten, denk ik: wat zouden ze van me denken?
daardoor wordt het juist erger.
als mensen mij leren kennen heb ik er minder last van.
want ik vertel wat ik allemaal doe, hoef ik me minder minderwaardig te voelen.
Dikke knuffelquote:Op zaterdag 6 november 2010 10:12 schreef vamperotica het volgende:
pfff.... Ik kom maar niet van die vermoeidheid af en de tranen zitten constant hoog... Er " moet" op t ogernblik ook zoveel... afspraken hier en die daar niet vergeten tig keer op en neer naar PsyQ..Dan voor tests, dan voor gesprekken en vanaf de 15e dagelijks voor de lichttherapie...Ik ben een beetje op...
*knuffel*quote:
pfff.... Ik kom maar niet van die vermoeidheid af en de tranen zitten constant hoog... Er " moet" op t ogernblik ook zoveel... afspraken hier en die daar niet vergeten tig keer op en neer naar PsyQ..Dan voor tests, dan voor gesprekken en vanaf de 15e dagelijks voor de lichttherapie...Ik ben een beetje op...
Eigenlijk voor iedereen hier een dikke Francis, had jij een manisch-depressieve moeder? Je weet dat als je een familielid hebt met een bipolaire stoornis dat je zelf ook 40% kans er op hebt? Weet je zeker dat jou depressie niet ook een bipolaire component heeft? Misschien ben ik nu te veel aan het projecteren, maar je weet maar nooit. (En ik herken veel in je verhaal. Maar ja, ik herken veel in alle verhalen, dus dat zegt ook niet zoveel.
) Maar als dat het geval is, is het zonder medicatie vechten tegen de bierkaai.Vamp, hopelijk krijg je snel hulp, en voel je je weer beter!
En allemaal mensen die de stap hebben gezet om hulp te zoeken. Het klinkt heel cheesy, maar het is echt goed. Ik merk in mijn omgeving hoe hoog die drempel kan zijn. “ik stel me aan”, “kiezen op elkaar en doorzetten, komt wel goed”, “het gaat vanzelf wel voorbij” etc. Om dan toch hulp te vragen is een grote stap.
Zo, maar weer even een update van mijn kant. Ik vind het niet aardig om alleen over mezelf te posten, dus ik heb ff gewacht tot ik een goed moment had om bij te lezen (eerder al gedaan) en te reageren (nu tijd voor gemaakt).
Tsja, hoe gaat het? Ik weet het oprecht zelf niet. Ik dacht dat het wel redelijk ging. Wel wisselend uiteraard. Ik ben nog steeds onwijs verstrooid en weet van voren niet dat ik van achter leef. Maar dat was vooral toen we hoorden dat Eli aan zijn neusamandelen geopereerd zou worden. Ik was op bijkletsgesprek op kantoor, en op de weg naar buiten kwam ik een partner tegen midden op straat. “Hoe gaat het met de gezondheid?” En *plop* masker op. En ik ben dat masker zo zat.
Ik wil dat niet meer. Maar ik krijg het er ook niet af in onverwachte situaties. En dat vind ik heel vervelend. (Understatement)En ik heb op een dag ’s ochtends de resterende halve meloen aan de kinderen gevoerd. Heb me nog uitgebreid verbaasd dat Aviva zoveel meloen at. ’s Middags wist ik even niet wat te doen, en bedacht uiteindelijk dat ik een serie zou kijken. En dan zou ik daarbij lekker die andere halve meloen eten. Dus ik vol enthousiasme de keuken doorzoeken, op zoek naar de meloen… Oh ja, die meloen had ik vanochtend gegeven aan de kinderen… En dat is dan zo pijnlijk. Verheug je je ergens op, is het er niet meer.
De volgende dag probeerde ik bij het afhalen een auto open te krijgen, die helemaal niet mijn auto was. Verkeerde kleur, verkeerde plek. Ineens ging er een lichtje branden om het nummerbord te checken. Verrot, is niet mijn auto. Maar dan ben ik dus oprecht verbaasd dat die auto niet open ging. Nog weer zo’n fijn moment. Niet.
Tsja, iedereen is weleens verstrooid, maar dit voelt iedere keer alsof de fundering die je probeert te leggen weer onder je vandaan wordt geschopt. Weer terug bij af. Alweer. Nog een keer. Urg.
De gedachte van een vrijdag t/m maandag met de kinderen (en anderen), dinsdag operatie, woensdag mamadag met beide kinderen sloeg me al flink uit mijn evenwicht. We hebben dus kunnen regelen dat de kinderen maandag naar het kdv gingen, zodat ik ff een dagje rust kon hebben. Ik blijf het moeilijk en pijnlijk vinden dat ze toch een grote belasting zijn.
En toen was het de grote operatiedag. Voor mijn gevoel (of wat daarvoor door moet gaan) ging het wel goed. Ik liep wel compleet shakend de OK uit toen Eli eenmaal sliep, maar oké, dat is logisch. En toen werd meneer wakker, en wilde niet drinken. Eenmaal terug op de kamer wilde hij niet drinken. Toen hebben we hem min of meer gedwongen, want hij ging ook nabloeden en had hele rode wangen en dat vond de verpleegkundige niet goed. En toen kwamen we thuis, ik ging kolven, en PR ging op bed liggen met de opmerking “ik ben gesloopt, jij vast ook”. En toen kwam de realisatie dat ik eigenlijk helemaal niets voelde (emotioneel). Ja, ik had het koud, maar verder? Niet moe, geen honger, weer niets. Wanneer is dat nou weer gebeurd? Waarschijnlijk toen we hem moesten dwingen om te drinken. Of eerder. Ik weet het niet. Misschien wel al meteen ’s ochtends. Maar daar merk ik dan niets van. Later in een telefoongesprek “Davinia en ik waren erg geëmotioneerd toen hij terugkwam van de OK.” Ja, PR was mss geëmotioneerd, ik voelde er helemaal niets bij. Ja, zielig dat hij zich zo slecht voelt, maar verder? Neuh, niet echt. Beschermingsmechanismes en zo. Maar ja, dat wil ik niet meer. Nogmaals urg.
En dan heb je nog de medicatie. Ergens dwaalt de gedachte dat een deel van mijn persoon(lijkheid) nu medicinaal wordt onderdrukt. Daarbij wordt mijn initiële angst werkelijkheid. Wie ben ik nu? Wie ben ik zonder die maskers? Zonder die beschermingsmechanismes? Wie wil ik zijn? Hoe kom ik daar? En op al die vragen is het antwoord “ik heb werkelijk geen idee”. En dat is naar. Heel naar. Dus ik probeer er maar niet te veel bij stil te staan en zoveel mogelijk mijn gevoel volgen. Voor zover dat er is.
En het vervolg laat zo lang op zich wachten. Ik zou donderdag afspraak hebben met de psychiater, gaat niet door. Dus maar een belafspraak en een week later de echte afspraak. Weer twee weken verder dat ik maar zit te ploeteren en op eigen kracht probeer te “revalideren”. Terwijl het zoveel efficiënter zou kunnen. Ik heb geen haast, maar toch. Nu zit ik weer in limbo. Stap 1 is gezet. Wanneer komt stap 2? Ik heb werkelijk geen idee. Geduld hebben maar weer.
quote:
Sylvana, het heeft even geduurd, maar ik ben echt blij dat de behandeling je zo goed bevalt! Ik ken je niet, maar toch ben ik oprecht blij voor je
Francis, had jij een manisch-depressieve moeder? Je weet dat als je een familielid hebt met een bipolaire stoornis dat je zelf ook 40% kans er op hebt? Weet je zeker dat jou depressie niet ook een bipolaire component heeft? Misschien ben ik nu te veel aan het projecteren, maar je weet maar nooit. (En ik herken veel in je verhaal. Maar ja, ik herken veel in alle verhalen, dus dat zegt ook niet zoveel.
Vamp, hopelijk krijg je snel hulp, en voel je je weer beter!
En allemaal mensen die de stap hebben gezet om hulp te zoeken. Het klinkt heel cheesy, maar het is echt goed. Ik merk in mijn omgeving hoe hoog die drempel kan zijn. “ik stel me aan”, “kiezen op elkaar en doorzetten, komt wel goed”, “het gaat vanzelf wel voorbij” etc. Om dan toch hulp te vragen is een grote stap.
Zo, maar weer even een update van mijn kant. Ik vind het niet aardig om alleen over mezelf te posten, dus ik heb ff gewacht tot ik een goed moment had om bij te lezen (eerder al gedaan) en te reageren (nu tijd voor gemaakt).
Tsja, hoe gaat het? Ik weet het oprecht zelf niet. Ik dacht dat het wel redelijk ging. Wel wisselend uiteraard. Ik ben nog steeds onwijs verstrooid en weet van voren niet dat ik van achter leef. Maar dat was vooral toen we hoorden dat Eli aan zijn neusamandelen geopereerd zou worden. Ik was op bijkletsgesprek op kantoor, en op de weg naar buiten kwam ik een partner tegen midden op straat. “Hoe gaat het met de gezondheid?” En *plop* masker op. En ik ben dat masker zo zat.
En ik heb op een dag ’s ochtends de resterende halve meloen aan de kinderen gevoerd. Heb me nog uitgebreid verbaasd dat Aviva zoveel meloen at. ’s Middags wist ik even niet wat te doen, en bedacht uiteindelijk dat ik een serie zou kijken. En dan zou ik daarbij lekker die andere halve meloen eten. Dus ik vol enthousiasme de keuken doorzoeken, op zoek naar de meloen… Oh ja, die meloen had ik vanochtend gegeven aan de kinderen… En dat is dan zo pijnlijk. Verheug je je ergens op, is het er niet meer.
De volgende dag probeerde ik bij het afhalen een auto open te krijgen, die helemaal niet mijn auto was. Verkeerde kleur, verkeerde plek. Ineens ging er een lichtje branden om het nummerbord te checken. Verrot, is niet mijn auto. Maar dan ben ik dus oprecht verbaasd dat die auto niet open ging. Nog weer zo’n fijn moment. Niet.
Tsja, iedereen is weleens verstrooid, maar dit voelt iedere keer alsof de fundering die je probeert te leggen weer onder je vandaan wordt geschopt. Weer terug bij af. Alweer. Nog een keer. Urg.
De gedachte van een vrijdag t/m maandag met de kinderen (en anderen), dinsdag operatie, woensdag mamadag met beide kinderen sloeg me al flink uit mijn evenwicht. We hebben dus kunnen regelen dat de kinderen maandag naar het kdv gingen, zodat ik ff een dagje rust kon hebben. Ik blijf het moeilijk en pijnlijk vinden dat ze toch een grote belasting zijn.
En toen was het de grote operatiedag. Voor mijn gevoel (of wat daarvoor door moet gaan) ging het wel goed. Ik liep wel compleet shakend de OK uit toen Eli eenmaal sliep, maar oké, dat is logisch. En toen werd meneer wakker, en wilde niet drinken. Eenmaal terug op de kamer wilde hij niet drinken. Toen hebben we hem min of meer gedwongen, want hij ging ook nabloeden en had hele rode wangen en dat vond de verpleegkundige niet goed. En toen kwamen we thuis, ik ging kolven, en PR ging op bed liggen met de opmerking “ik ben gesloopt, jij vast ook”. En toen kwam de realisatie dat ik eigenlijk helemaal niets voelde (emotioneel). Ja, ik had het koud, maar verder? Niet moe, geen honger, weer niets. Wanneer is dat nou weer gebeurd? Waarschijnlijk toen we hem moesten dwingen om te drinken. Of eerder. Ik weet het niet. Misschien wel al meteen ’s ochtends. Maar daar merk ik dan niets van. Later in een telefoongesprek “Davinia en ik waren erg geëmotioneerd toen hij terugkwam van de OK.” Ja, PR was mss geëmotioneerd, ik voelde er helemaal niets bij. Ja, zielig dat hij zich zo slecht voelt, maar verder? Neuh, niet echt. Beschermingsmechanismes en zo. Maar ja, dat wil ik niet meer. Nogmaals urg.
En dan heb je nog de medicatie. Ergens dwaalt de gedachte dat een deel van mijn persoon(lijkheid) nu medicinaal wordt onderdrukt. Daarbij wordt mijn initiële angst werkelijkheid. Wie ben ik nu? Wie ben ik zonder die maskers? Zonder die beschermingsmechanismes? Wie wil ik zijn? Hoe kom ik daar? En op al die vragen is het antwoord “ik heb werkelijk geen idee”. En dat is naar. Heel naar. Dus ik probeer er maar niet te veel bij stil te staan en zoveel mogelijk mijn gevoel volgen. Voor zover dat er is.
En het vervolg laat zo lang op zich wachten. Ik zou donderdag afspraak hebben met de psychiater, gaat niet door. Dus maar een belafspraak en een week later de echte afspraak. Weer twee weken verder dat ik maar zit te ploeteren en op eigen kracht probeer te “revalideren”. Terwijl het zoveel efficiënter zou kunnen. Ik heb geen haast, maar toch. Nu zit ik weer in limbo. Stap 1 is gezet. Wanneer komt stap 2? Ik heb werkelijk geen idee. Geduld hebben maar weer.
Wat vind ik het fijn dat je dit gepost hebt!!! Ik herken er zoveel van! Dingen die je als moeder absoluut niet wilt voelen wat betreft je kinderen! Ik ga hier morgen als ik wat helderder ben zeker op terug komen
Hier gaat het mwa mwa. Ene keer gaat het wel redelijk, heb ik niet heel erg veel last van negatieve gedachten, doe ik nuttige dingen thuis, waardoor ik me voldaan voel of heb ik gezellige activiteiten ( zoals maandagavond met klas uit eten geweest) Andere keer weer erg veel last van negatieve gedachten, moeilijk slapen, slecht eten en weinig nuttigs doen. Volgende week begint nieuwe periode op school, moet nog van alles regelen omdat ik niet naar bepaalde lessen kan vanwege behandeling, wil nog vrijstelling voor een vak krijgen, wordt weer druk met colleges en opdrachten etc en dan ben ik daar dus weer druk over aan het piekeren. Qua eten gaat het de laatste tijd echt heel slecht, omdat ik hele dag thuis zat en eigenlijk weinig deed, at ik ook amper. Leefde ik rustig overdag op 3 rijstwafels. Dus daar wil ik nu wel meer op proberen te letten, dat ik wel goed blijf eten. Ook schrijf ik nu elke avond 3 dingen op die ik de volgende dag wil doen. En dan ook echt proberen om die 3 dingen te doen. Zijn geen hele groet dingen, voor vandaag staat op het lijstje mokken ophalen bij postkantoor, strijken en beginnen met foto's inplakken. Alleen het postkantoor is 20 minuten fietsen en het blijft voorlopig nog wel regenen zie ik op de buienradar. Dus ik ga zo eerst maar strijken en als het daarna nog niet droog is moet ik er maar gewoon doorheen...
Vandaag kwam ze pas om half 10 aanzetten, terwijl de therapie om 9 uur begint. Nou was ze eerst om half 9 naar de bank geweest, maar die ging pas om 9 uur open. In plaats van dat ze dan dus maar een andere keer naar de bank ging, heeft ze dus gewacht tot hij open ging en was ze weer te laat voor de therapie. Ik vertelde toen vanuit mijn gevoel dat ik dat erg vervelend vond, dat ik het gevoel had dat ze de therapie niet serieus nam en dat ik het moeilijk vond om haar zo in vertrouwen te nemen.
Ik had echt geprobeerd om haar niet aan te vallen, maar ze reageerde echt meteen heel boos van dat ik dat niet moest zeggen en dat ik niet zo moest oordelen en dat ik mijn gevoelens maar niet moest uiten en toen voelde ik me dus weer rot, omdat ik het helemaal niet zo veroordelend bedoelde, maar gewoon mijn gevoelens op een normale manier wilde uiten, omdat ik daar anders weer over bleef piekeren. Rest van de groep stond gelukkig wel achter me, maar vond het wel kut dat ze zo reageerde.
Verder ging therapie wel goed, bij cognitieve therapie een situatie besproken waarover ik me rot voelde. Mijn zusje is nl 21, na de havo begonnen met studeren en gaat in februari zonder vertraging opgelopen te hebben afstuderen. Ze werkt nu al in deeltijd en gaat 2 avonden in de week naar school. Van de week hadden we het aan de telefoon dus over haar studie en afstuderen en ik voelde me daarna echt rot, omdat studeren bij mij zoveel problemen geeft, ik zoveel vertraging heb opgelopen, 23 ben en pas net weer met een nieuwe studie begonnen ben, nog 4 jaar moet en gewoon heel bang ben dat het weer niet zal lukken ivm mijn depressie. Dit levert dus nogal jaloerse gevoelens op richting mijn zusje, maar ook erg veel negatieve gedachten over mezelf. Dus daar hebben we het over gehad.
En bij activiteitentherapie gehad over wat ik zoal op een dag doe, en dus ook verteld dat ik nu elke dag 3 dingen opschrijf die ik sowieso wil doen en dat dat op goede dagen wel lukt, maar soms wel lastig is. En we hebben het gehad over mijn slaapproblemen en ga waarschijnlijk hiervoor een aparte behandelmodule volgen. Therapie ging zelf was dus wel fijn, alleen beetje jammer van dat akkefietje met die vrouw.
Maar wel jammer van dat akkefietje, dat is best wel vervelend lijkt me
Fijn dat het verder wel positief is voor je Zelf verstop ik me in mijn cocon, studeren alsof mijn leven er vanaf hangt, maar eigenlijk is de concentratie ver te zoeken en is 't in m'n hoofd een chaos.
Merk wel dat het nu minder gaat, nu het weer ook slechter wordt.. Alles is negatief, vervelend, vermoeiend en eng. Sorry voor m'n geklaag..Mijn zusje is 5 jaar jonger als mij en eigenlijk al jaaaaren de grote zus... voel ik me ook best rot over ja....
Maar ik loop ook al de hele dag te stuiteren...Mijn urgentieaanvraag voor een woning is goedgekeurd...Weer een stapje dichterbij een eigen plekje en wat meer rust
Vertellen hoe je je voelt is geen geklaag hoor...Zoiets moet er uit en dan is eht fijn om het te kunnen delen met mensen die niet meteen roepen ah joh, je hebt gewoon een schop onder je kont nodig!quote:
Sylvana, goed van je dat je toch gezegd hebt over/tegen die mevrouw dat je het vervelend vond hoor! Trek je niet veel aan van haar reactie, zij is fout bezig.
Zelf verstop ik me in mijn cocon, studeren alsof mijn leven er vanaf hangt, maar eigenlijk is de concentratie ver te zoeken en is 't in m'n hoofd een chaos.
Probeer mezelf nu een beetje op te vrolijken met chocola en de elektrische gezichtsbruiner (zonnebankje ?) En wat je schrijft over je zus herken ik wel een beetje. Je vergelijkt haar toch met jezelf. Maar ja, jij bent jij, en je zus is je zus. Ieder haar eigen ding. Ik zou ook wel jaloers kunnen zijn op het feit dat zij veel verder is in haar carrière dan ik. Maar ja, ik heb weer andere goede dingen, die zij niet heeft. Daar kan zij dan weer jaloers op zijn. Wellicht als je voor jezelf kunt bedenken wat jij hebt, dat zij niet heeft, kan dat ook helpen.
Vwb dat akkefietje, ik kan me voorstellen dat je je daar naar over voelt. Natuurlijk. Maar bedenk je ook, die mevrouw zit daar ook niet voor niets. Grote kans dat een gezond persoon je opmerking prima had kunnen plaatsen. Of een gezond persoon zou zichzelf helemaal niet in die positie manoeuvreren. Wees niet te hard voor jezelf.
Vamp, een eigen plekje? Ga je apart wonen?
Swietje, balen dat het weer minder gaat nu het slechter weer is en dat je hoofd een chaos is. En juist goed dat je het hier verteld, hier begrijpen mensen je en kun je gewoon lekker je hart luchten. En dan hoef je geen sorry te zeggen voor je geklaag, dat mag hier gewoon
DaviniaHR, het liefst wil ik me wel aan die dingen houden, omdat dat structuur aan mijn dag geeft en het niet zulke grote dingen zijn dat ik er de hele dag mee bezig ben en geen tijd om te ontspannen heb. Van de week ben ik trouwens met paraplu en al wel door de regen op de fiets naar het postkantoor geweest en achteraf erg trots op mezelf dat ik dat wel gedaan had. En heb toen ook gestreken en een begin gemaakt met de foto's inplakken, dus was een goede dag
Gisteren was al een zware dag vanwege therapie, dus hoefde alleen 3 telefoontjes te plegen. Vandaag weer wat actiever, was gedraaid ( ow ja, moet ook nog opgehangen worden, vergeten
) boodschappen gedaan en zo nog afwassen voor ik kan eten koken. Als ik die dingen gedaan heb dan voelt dat toch wel weer als een overwinning op mezelf. Maar moet idd op "slechte" dagen niet nog depressiever gaan worden als ik niet alle drie de dingen gedaan heb, moet daar ook een beetje flexibel in kunnen zijn.Hoi...sorry voor een late reactie maar ik heb een halve helweek achter de rug er zijn 2 verstandskiezen getrokken rechtsboven en onder. En onder was een drama, kies is tijdens het trekken gebroken en kwam ook niet los, wortel wilde niet eruit. Ze hebben superveel moeten boren. En nu ongeveer 4 dagen later voel ik een getrek en oorpijn. Dus ben behoorlijk afwezig geweest.quote:
------knip------
Francis, had jij een manisch-depressieve moeder? Je weet dat als je een familielid hebt met een bipolaire stoornis dat je zelf ook 40% kans er op hebt? Weet je zeker dat jou depressie niet ook een bipolaire component heeft? Misschien ben ik nu te veel aan het projecteren, maar je weet maar nooit. (En ik herken veel in je verhaal. Maar ja, ik herken veel in alle verhalen, dus dat zegt ook niet zoveel.
-----knip----
Goed, mijn moeder zei zelf ooit dat ze in behandeling was voor manische depressiviteit, maar volgens mij was dat meer gewoon een grote burnout. Alleenstaande ouder/familie, werken in een vrouwenopvang huis, en dan het hele huishouden en steeds problemen op het werk.
Maar echt zeker dat ze niet manisch depressief is weet ik niet, en in de familie zijn er meerdere "psychische stoornisse" waaronder borderline, autisme(zware variant), adhd en add.
En ik zelf heb dus pdd-nos te pakken, en ben dit ook pas aan het ontdekken maar heel veel dingen vallen nu op hun plek.
Maar een van de velen oorzaken van mijn depressie ken ik wel, maar het is en blijft gewoon lastig. Onder andere het tussen 2 culturen en landen inzit is een deelse oorzaak, omdat ik weet dat ik niet in beiden kan leven en dus moet kiezen tussen 1 van deze 2 maar dat dus een hel is en al ruim 5 jaar hiermee rondloop..en dit is dus teveel geworden.
En verder het totale vastlopen soms dat veroorzaakt ook wel het nodige aan depressies. en dit is mijn 2e officiele depressie, dus een bipolaire stoornis kan er wel bij zitten..maar ik ga er niet vanuit want de psycholoog zou dat tijdens mijn diagnose periode op zich gedacht moeten hebben en dat was dut niet zo. Ze dachten eerder aan angststoornissen dan aan bipolaire stoornis.
Maar goed, dit was even mijn update. Ik heb niet echt bijgelezen omdat ik me dus echt niet goed heb gevoeld, maar goed het gaat al iets beter.
En ik heb weer een nieuwe afspraak met de psycholoog, omdat ze de laatste afspraak had moeten afzeggen omdat ze ziek was.
Zo..ik ga ervandoor, ga nu even pap eten
Hier gisteren toch TE actief geweest. En een was draaien en ophangen, en boodschappen doen en afwassen en eten koken op 1 dag was toch iets teveel van het goede. 's Avonds dus volledig ingestort. Aan de andere kant had dat ook wel weer een voordeel want heb de hele nacht doorgeslapen, tot 10 uur vanochtend. Dat is echt lang geleden dat dat gebeurd is.
Tja, nou ja het is lastig. Vooral als heel veel dingen een of of situatie zijn. Maar ik kom er wel. alleen balen dat de psycholoog weer ziek was.quote:
Dat lijkt me zeker lastig, dat moeten kiezen tussen 2 culturen, maar het niet kunnen. Helemaal als je er al zolang mee rondloopt kan ik me voorstellen dat het je teveel wordt.
Hier gisteren toch TE actief geweest. En een was draaien en ophangen, en boodschappen doen en afwassen en eten koken op 1 dag was toch iets teveel van het goede. 's Avonds dus volledig ingestort. Aan de andere kant had dat ook wel weer een voordeel want heb de hele nacht doorgeslapen, tot 10 uur vanochtend. Dat is echt lang geleden dat dat gebeurd is.
Soms is het beter om 's avands in te storten, want dan ben je uiteindelijk zo moe, dat je niks anders wil en kan dan slapen. Daarom probeer ik mezelf overdaag als het slecht gaat bezig te houden dan kan het 's avonds misgaan en daarna lekker slapen
En ik ben blij ik ben een weekend van al het gezeur verlost, ben een weekend alleen thuis
En de ander nou die heeft me echt van mijn stokje gehad want dat is een vrouw
en ik val niet op vrouwen maar toch heeft dat een grote impact. En ik zit al zo twijfelachtig en onzeker inelkaar en dan nog vindt ik deze situaties gewoon lastig, en het begint thuis weer een beetje mis te gaan
Lastig Francis, hopelijk kun je toch snel tot een besluit komen, waardoor het twijfelen minder gaat worden hopelijk.quote:
Rustig hierzo. Hier wel wat positieve daagjes gehad maar sinds vannacht neig ik weer naar negatief. Verder tja, ben ik momenteel gewoon erg in de war, er zijn in totaal 3 personen die me "leuk" vinden, waarbij het er bij 1 puur om de mogelijke toekomstige seks gaat en een vriending heeft, dus daar moet ik niks van hebben. De ander tja die vindt ik zelf ook leuk maar die is gewoon te ver, en nu zien we elkaar mogelijk over in januari weer, en via internet probeert hij best veel te flirten
En de ander nou die heeft me echt van mijn stokje gehad want dat is een vrouw
En ik zit al zo twijfelachtig en onzeker inelkaar en dan nog vindt ik deze situaties gewoon lastig, en het begint thuis weer een beetje mis te gaan
Vandaag eindelijk durven te vragen voor yoga, kom nu op de wachtlijst te staan, maar kan al in januari een proefles nemen.
Bos81, goed van je dat je hebt gevraagd naar yoga en in januari al een proefles kunt doen
Hier wel een goed weekend gehad en gisteren weer begonnen op school met de tweede periode. Eerst een gesprek gehad met de propedeusecoördinator en echt fijn hoe goed ze alles op school voor me willen regelen. Op donderdag kan ik niet naar de integrale groepsopdracht, omdat ik dan therapie heb. Nu gaan ze de opdracht zo aanpassen dat ik hem individueel kan doen. Op dinsdag heb ik eigenlijk een hele lange dag ( kwart voor 9 tot kwart voor 5) maar de laatste les ga ik nu met de andere klas meedoen op vrijdagochtend. Dan moet ik dus wel 1 ochtend extra naar school, maar heb ik op dinsdag iig niet zo'n lange dag
Ik had bij therapie gevraagd naar lichttherapie en slaapmedicatie, maar dat gaat het allebei niet worden. Lichttherapie ben ik te laat mee en ze willen niet meteen slaapmedicatie geven. Ik moet eerst een boek lezen ( "Ik doe geen oog dicht") en de tips daaruit proberen ( denk dat ik meeste al wel doe, maar goed, we zullen zien) Als het dan nog niet lukt kan ik in januari een slaapmodule volgen bij Dimence. Dus is nog even afwachten hoe het tegen die tijd is.
Dikke knuffel voor jou Francis!
Sylvana, wat fijn dat ze op school zo meedenkend en welwillend zijn!
Wel jammer dat ze je nog geen lichttherapie en slaapmedicatie willen geven, maar hopelijk heb je wel iets aan de tips uit het boek. Vandaag in een volle klas gehoord dat ik de enige ben die gefaald heeft op een opdracht en ik mag 'm nog wel aanpassen maar ik vond het niet leuk om dat in een volle klas te horen te krijgen en het was niet eens tijdens een les van die docent.. hij kwam gewoon binnen vallen.
Nu ben ik eigenlijk helemaal uit het veld geslagen... Voel me er echt heel rot over. Wat een tactloze horkquote:
Vandaag in een volle klas gehoord dat ik de enige ben die gefaald heeft op een opdracht en ik mag 'm nog wel aanpassen maar ik vond het niet leuk om dat in een volle klas te horen te krijgen en het was niet eens tijdens een les van die docent.. hij kwam gewoon binnen vallen.
Opknopen en vierendelen en niet noodzakelijkerwijs in die volgorde.
Sterkte allemaal
Aankomende maandag beginnen met deeltijdbehandeling
Succes/sterkte.quote:
Meld zich*
Aankomende maandag beginnen met deeltijdbehandeling
Zie je er tegen op? of heb je er juist zin in?
Dank je.quote:
[..]
Succes/sterkte.
Zie je er tegen op? of heb je er juist zin in?
Ben een beetje zenuwachtig ik hoop niet dat alle begeleiders mannen zijn maar ja zal wel goed komen en ik denk wel dat het allemaal mannen zijn
en de gegevens die je ze voert oh ik zie er wel tegen op beetje Het lijkt me ook wel logisch dat je het spannend vind,dat zou iedereen wel hebben. Maar ook dat van de gegevens is wel lastig, je zult waarschijnlijk wel heel je levensloop moeten vertellen en vooral waardoor je depressief bent geworden..quote:
[..]
Dank je.
Ben een beetje zenuwachtig ik hoop niet dat alle begeleiders mannen zijn maar ja zal wel goed komen en ik denk wel dat het allemaal mannen zijn
Maar ja probeer het maar zo te zien, het zal wel zwaar en emotioneel worden, maar aan het eidn van de rit kom je er beter uit.
Heb al een hele uitleg gehad het is inderdaad met opdrachten en zo.+hardlopen, muziek therapie enz
ScarFace- , fijn dat je deeltijdbehandeling gaat beginnen! maar waarom wil je niet alleen mannelijke therapeuten? Bij mijn therapie is het gelukkig goed verdeeld, 2 mannen en 2 vrouwen
@Scarface, sterkte met de behandeling.
@Swietje, echt een foute actie van die docent, zomaar binnenvallen..en nog in een andere les ook.
Hier voel ik me de afgelopen dagen stukken minder. En ben ook echt als de dood voor de kaakchirug nu, nadat het verwijderen van mijn 2 rechterkiezen en ramp was gevoelsmatig.
En nu mag ik 7 Dec. voor de kies linksonder gaan en ik durf eigenlijk niet
en net de tandarts gebeld om te vragen of het echt nodig is. En hij zij van niet, maar voor zover hij kon uitleggen loopt die kies een flink risico op ontsteking en infectie en wil hij dus graag dat ik hemtoch verwijder, maar ik durf niet Dus daar ga ik me neit beter van voelen
Ik heb al mijn verstandkiezen nog en mijn enige grote probleem was een gewone kies die doormidden is gebroken. Nooit enige ontsteking gehad.
(Mijn allereerste tandarts had een andere filosofie. Hij zei zolang je er geen last van hebt, lekker laten zitten. Kan later nog eens van pas komen om een brug of zo aan vast te maken).
En ja er is natuurlijk ook een praktische kant. Misschien dat je verzekering het dit jaar dekt en dat je volgend jaar een andere (mindere) dekking hebt.
Dus tenzij je een historie van ontstekingen hebt of zo... het zijn nog altijd jouw kiezen dus jij bepaalt wat er wel en niet mee gebeurt.
Ik heb nog nooit last van mijn gebit gehad, niet eens een gaatje. Alleen last van gele tanden maar dat zit in de familie.quote:
Francis ik ben natuurlijk je tandarts niet maar dat verhaal hebben 2 tandartsen mij in het verleden ook verteld. Preventief verwijderen want ze zouden kunnen gaan ontsteken.
Ik heb al mijn verstandkiezen nog en mijn enige grote probleem was een gewone kies die doormidden is gebroken. Nooit enige ontsteking gehad.
(Mijn allereerste tandarts had een andere filosofie. Hij zei zolang je er geen last van hebt, lekker laten zitten. Kan later nog eens van pas komen om een brug of zo aan vast te maken).
En ja er is natuurlijk ook een praktische kant. Misschien dat je verzekering het dit jaar dekt en dat je volgend jaar een andere (mindere) dekking hebt.
Dus tenzij je een historie van ontstekingen hebt of zo... het zijn nog altijd jouw kiezen dus jij bepaalt wat er wel en niet mee gebeurt.
Maar goed, ik kijk het nog even aan, heb tot de 7 tijd om af te zeggen, dus kijk het wel aan. En tja, verzekering betaald het dit jaar wel volgend jaar niet ivm. eigen risico. Maar ik kijk het nog even aan. En mischien praat ik er morgen nog wel even over met de psycholoog, want we proberen aan mijn besluitvaardigheid te werken, en net zoals altijd kan ik niet kiezen, wel of niet te doen.
Maar goed ik ga nu maar even dingen in huis doen, bed opmaken en fiets pompen..anders kan ik morgen niet naar de psycholoog
En ik zat te denken om te kijken of ik van de psycholoog een mail adres kan krijgen voor als ik naar het buitenland ga voor 1,5 maand, zodat als het echt mis dreigt te gaan ik nog even contact kan zoeken...maar morgen vertel ik wel hoe het allemaal ging.
Daarnet een echt dieptepunt bereikt ik begon mijn mobiel keihard op de grond gooien zodat hij stuk zou gaan en het scheelt weinig of ik begin erna met mijn laptop te gooien
En dat is dus niet goed..maar erna voel ik me wel stukken opgeluchter Hoe gaan jullie eigenlijk om met muziek enzo tijdens je "dip" want ik zak nu echt behoorlijk weg, en ga dan ook wat "triestere" muziek luisteren waardoor ik op bepaald moment zo diep weg zak dat ik alleen kan slapen en dan wordt ik wakker en is het net alsof er niks meer aan de hand is tot ik weer begin weg te zakken
Besluiteloos? Neuh, kan niet zeggen, of misschien toch ook wel, het is vervelend om er last van te hebben. Ik dacht altijd dat ik redelijk besluitvaardig was maar als ik terugkijk op mijn leven dan wijzen de feiten toch de andere kant op. Behalve dan die ene keer dat ik in 10 minuten tijd een huis bezichtigde en gelijk kocht. Als het moet kan ik heel snel beslissen en als ik de tijd aan mezelf heb kan ik eindeloos blijven dubben.
Zit nu in een spiraal van destructief gedrag waar ik niet makkelijk uitkom. Verkeerd eten en slapen dus weinig energie dus nog meer verkeerd eten en verkeerd slapen en doe bar weinig dus negatief zelfbeeld dus nog een reden om dom bezig te zijn. Ben ook een beetje boos dat ik nog steeds geen kachel heb, zit hier al vanaf 11 september en ik vind het gewoon schunnig.
En natuurlijk ook boos op mezelf want ik ben nu gewoon mijn eigen ergste vijand. Als ik een paar rotkarweitjes nou eens zou afmaken zou de stress ook minder zijn en alles een stuk prettiger worden.
Muziek is mijn leven. Ik gebruik vooral positieve muziek om mezelf uit dipjes omhoog te halen.
Hoewel ik nu niet naar muziek luister maar naar het gezoem van de ventilator waar je zo lekker slaperig en suffig van wordt. Mijn meeste muziek en de stereo installatie zijn in de opslag dus kan ik alleen muziek spelen op de pc en daar wordt hij zo traag van dus daarom doe ik het bijna niet meer. En het volume haalt het natuurlijk ook niet bij mijn luidsprekers.
Maar normaalgesproken kan ik mijn mood simpel 180 graden draaien met de juiste muziek.
Toen mijn depressie echt op zijn zwaarst was, kon ik echt geen muziek luisteren, deed me totaal niks. Zelfs mijn naar mijn favoriete bands kon ik niet luisteren. Nu gaat het iets beter, al zijn er genoeg momenten dat ik geen muziek luister, terwijl ik vroeger het eerste was wat ik deed toen de pc aanstond was muziek afspelen. Terwijl "vroeger" muziek erg belangrijk voor me was..quote:
[..]
Hoe gaan jullie eigenlijk om met muziek enzo tijdens je "dip" want ik zak nu echt behoorlijk weg, en ga dan ook wat "triestere" muziek luisteren waardoor ik op bepaald moment zo diep weg zak dat ik alleen kan slapen en dan wordt ik wakker en is het net alsof er niks meer aan de hand is tot ik weer begin weg te zakken
Pak die telefoon en bel, niks mis meequote:
Is het asociaal om nu nog even snel te bellen voor een afspraak? De praktijk gaat om 17u dicht.
Dat betekent dus dat je tot 17.00 kunt bellenquote:
Is het asociaal om nu nog even snel te bellen voor een afspraak? De praktijk gaat om 17u dicht.
Jammer dat je in zo'n negatieve spiraal zit. goed slapen en eten is idd erg belangrijk en als dat niet lukt dan heeft dat ook veel invloed op de rest van je leven. Ik hoop voor je dat je snel uit die cirkel kunt stappen!quote:
Zit nu in een spiraal van destructief gedrag waar ik niet makkelijk uitkom. Verkeerd eten en slapen dus weinig energie dus nog meer verkeerd eten en verkeerd slapen en doe bar weinig dus negatief zelfbeeld dus nog een reden om dom bezig te zijn. Ben ook een beetje boos dat ik nog steeds geen kachel heb, zit hier al vanaf 11 september en ik vind het gewoon schunnig.
En natuurlijk ook boos op mezelf want ik ben nu gewoon mijn eigen ergste vijand. Als ik een paar rotkarweitjes nou eens zou afmaken zou de stress ook minder zijn en alles een stuk prettiger worden.
Swietje, ik zou idd ook gewoon bellen! Al is het hier zo dat je alleen tussen 8 en 10 uur 's ochtends een afspraak kunt maken. Weet niet hoe dat bij jou zit, maar je kunt het altijd proberen.
Qua muziek: ik hou qua muziek van van alles, heb rustig 3FM/Radio538/Skyradio op, maar hou ook van punk, rock, metal. Hou alleen niet van dance of hiphop ofzo. Ik luister sowieso niet echt vaak muziek, maar als ik down ben ga ik juist vrolijke liedjes luisteren, om zo weer wat vrolijker te worden.
Ach, een tut ben je helemaal niet, nog minder door je verhaal hier neer te gooien, want dan zouden we dat allemaal zijn.quote:
Dankjewel Sylvana. Ik vind mezelf een reuze tut met mijn gezeur en toch lucht het ook op om het even aan een ander te kunnen vertellen.
En ach als jij het nodig hebt om van je af te schrijven is het toch mooi dat je dat hier kan doen
en anderen krijg ook nog eens de kans om er zelf wat door te leren 
Ga mijn best doen om vanavond weer eens op tijd te gaan slapen.
Toepasselijke uitspraak:
"Get in the habit of honoring yourself every night before going to sleep. Go to sleep feeling wonderful about yourself."
Mij zal het slapen wel weer niet lukken, heb weer overdag moeten slapen omdat ik even wat gestressed was geraakt.,, Maar dat heeft ws niks met depressiviteit te maken..quote:
Ga mijn best doen om vanavond weer eens op tijd te gaan slapen.
Toepasselijke uitspraak:
"Get in the habit of honoring yourself every night before going to sleep. Go to sleep feeling wonderful about yourself."
Ach dat ken ik. En ach, ieder moet een ritme aanhouden dat ze zelf aankunnenquote:
[..]
Mij zal het slapen wel weer niet lukken, heb weer overdag moeten slapen omdat ik even wat gestressed was geraakt.,, Maar dat heeft ws niks met depressiviteit te maken..
Nu het toch over slaapritme gaat, ik heb een redelijk goed ritme(slaap tot iets te laat maar dat geeft niet), ik slaap gemiddeld tussen 12 en 1 uur 's nachts en dan slaap ik tot een uur of 10.
Maar soms gooi ik dit echt voor 1 week ofzo overhoop, zoals nu het geval is, ik slaap de afgelopen pas nachten pas na 3 uur en slaap dan tot 11 uur..maar overdag moet ik dan ff een dutje doen omdat ik anders aan het eind van de avond depressief/emotioneel ben.
Maar op zich valt het wel redelijk mee, want op bepaald moment slaap ik gewoon 1 avond vanaf 11 uur tot 9 uur en daarna schakel ik weer over op mijn gewone ritme.
Maar toen ik werkte sliep ik ook maar van 1 a 2 uur 's nachts tot half 8.
Okee, je mijn ritme is gewoon behoorlijk van slag, wel mede door de depressie. Heb ook weinig puf om dingen te ondernemen overdag. Soms, vooral wanneer ik gewerkt heb, gaat het wel goed en kom gewoon de dag door zonder een zogeheten middagdutje. Maar met name op de lege dagen kan ik me er gewoon niet toe zetten om dingen te doen, ook al plan ik dingen in, om en rond het huis. Dus neem ik me voor om mijn cd;s weer op volgorde te leggen, maar het komt er gewoon niet van. Zelfs boodschappen doen, kost me voorlopig nog veel kruim op die dagen, terwijl ik zonder moeite naar de winkel ga als ik van mijn werk af kom..quote:
[..]
Ach dat ken ik. En ach, ieder moet een ritme aanhouden dat ze zelf aankunnen
Nu het toch over slaapritme gaat, ik heb een redelijk goed ritme(slaap tot iets te laat maar dat geeft niet), ik slaap gemiddeld tussen 12 en 1 uur 's nachts en dan slaap ik tot een uur of 10.
Maar soms gooi ik dit echt voor 1 week ofzo overhoop, zoals nu het geval is, ik slaap de afgelopen pas nachten pas na 3 uur en slaap dan tot 11 uur..maar overdag moet ik dan ff een dutje doen omdat ik anders aan het eind van de avond depressief/emotioneel ben.
Maar op zich valt het wel redelijk mee, want op bepaald moment slaap ik gewoon 1 avond vanaf 11 uur tot 9 uur en daarna schakel ik weer over op mijn gewone ritme.
Maar toen ik werkte sliep ik ook maar van 1 a 2 uur 's nachts tot half 8.
Mischien vindt je het gewoon leuker om naar de winkel te gaan dan je cd's op te ruimen. Je moet vooral dingen zoeken om te doen die je leuk vindt...dat gaat makkelijker dan de dingen die je niks vindt.quote:
[..]
Okee, je mijn ritme is gewoon behoorlijk van slag, wel mede door de depressie. Heb ook weinig puf om dingen te ondernemen overdag. Soms, vooral wanneer ik gewerkt heb, gaat het wel goed en kom gewoon de dag door zonder een zogeheten middagdutje. Maar met name op de lege dagen kan ik me er gewoon niet toe zetten om dingen te doen, ook al plan ik dingen in, om en rond het huis. Dus neem ik me voor om mijn cd;s weer op volgorde te leggen, maar het komt er gewoon niet van. Zelfs boodschappen doen, kost me voorlopig nog veel kruim op die dagen, terwijl ik zonder moeite naar de winkel ga als ik van mijn werk af kom..
Ja dat is wel zo, zegt de psychiater ook, maar ja ik heb maar weinig dingen die ik echt leuk vind. En de dingen die ik leuk vind kosten me overdag gewoon meer en veel moeite dan in de avond. Ik maak graag sudoku;s en lees regelmatig een boek, maar dat lukt overdag op de een of andere manier gewoon niet of nauwelijks.quote:
[..]
Mischien vindt je het gewoon leuker om naar de winkel te gaan dan je cd's op te ruimen. Je moet vooral dingen zoeken om te doen die je leuk vindt...dat gaat makkelijker dan de dingen die je niks vindt.
Ik heb soms echt de grootste moeite om tegen mezelf te zeggen. NU ga je naar de winkel boodschappen halen en ga ja daarna NIET weer doelloos op bed liggen en in slaap vallen..
Maar om eerlijk te zijn, staan deze dingen waarschijnlijk los van een depressie enz zullen waarschijnlijk meer raakvlakken hebben met autisme..
Ik ben lusteloos, slaap het liefste de hele dag, maar als het nacht is lukt het me niet, ik heb écht geen zin om dingen te ondernemen en als ik het wel (moet) doe(n) dan wil ik daarna alleen maar naar bed...
Ik herken het heel erg veel. Ik heb er ook veel last van en loop de hele dag doelloos en verveeld rond thuis. Omdat ik echt maar 1 a 2 echte intereses heb.quote:
[..]
Ja dat is wel zo, zegt de psychiater ook, maar ja ik heb maar weinig dingen die ik echt leuk vind. En de dingen die ik leuk vind kosten me overdag gewoon meer en veel moeite dan in de avond. Ik maak graag sudoku;s en lees regelmatig een boek, maar dat lukt overdag op de een of andere manier gewoon niet of nauwelijks.
Ik heb soms echt de grootste moeite om tegen mezelf te zeggen. NU ga je naar de winkel boodschappen halen en ga ja daarna NIET weer doelloos op bed liggen en in slaap vallen..
Maar om eerlijk te zijn, staan deze dingen waarschijnlijk los van een depressie enz zullen waarschijnlijk meer raakvlakken hebben met autisme..
Wat deels dus ook bij door autisme komt(wel een lichte variant PDD-Nos) dat maakt het er niet makkelijker op.
Bos als je het ooit nodig hebt, mag je best een pm sturen horen!
En de hele dag slapen ken ik, ik sta rond een uur of 11 op, en gemiddels lig ik soms van 3 tot 5 weer op bed...maar ik vindt in bed liggen ook saai, maar lig vaak met mijn ipod aan op bed muziek te luisteren tot ik me verveel
maar goed, ik ben nu weg van fok, ik ga een serie kijken vanaf de pc op de tv .
Okee, dan zal het toch wel door mijn depressie komen en los staan van het autisme geheel. Misschien ook wel logisch, want voor mijn depressie had ik helemaal geen moeite om mezelf bezig te houden en autisme is een aangeboren iets natuurlijk (ja het ontwikkeld zich wel in de loop der jaren, maar dan nog)quote:
Bos, ik herken het anders wel heel erg.. ook al zeg jij dat het meer met autisme te maken heeft?
Ik ben lusteloos, slaap het liefste de hele dag, maar als het nacht is lukt het me niet, ik heb écht geen zin om dingen te ondernemen en als ik het wel (moet) doe(n) dan wil ik daarna alleen maar naar bed...
Ik zal nadenken over die PM's maar ik heb wel genoeg begeleiding hierin, om over te praten, maar bedankt voor het aanbodquote:
[..]
Ik herken het heel erg veel. Ik heb er ook veel last van en loop de hele dag doelloos en verveeld rond thuis. Omdat ik echt maar 1 a 2 echte intereses heb.
Wat deels dus ook bij door autisme komt(wel een lichte variant PDD-Nos) dat maakt het er niet makkelijker op.
Bos als je het ooit nodig hebt, mag je best een pm sturen horen!
En de hele dag slapen ken ik, ik sta rond een uur of 11 op, en gemiddels lig ik soms van 3 tot 5 weer op bed...maar ik vindt in bed liggen ook saai, maar lig vaak met mijn ipod aan op bed muziek te luisteren tot ik me verveel
maar goed, ik ben nu weg van fok, ik ga een serie kijken vanaf de pc op de tv .
Dat is inderdaad niet fijn nee. en komt inderdaad best wel overheen met mijn situatie..quote:
Ik herken het ook wel hoor. Ik hoef amper naar school en heb op woensdag de hele dag vrij. Dan neem ik me ook van alles voor om te doen, maar ik slaap dan ook tot half 12 's ochtends, dan kruip ik achter de pc tot een uur of 2, ga ik maar eens douchen, dan weer wat computeren en soms ff wat nuttigs doen zoals de was in de wasmachine, weer even wat lezen ( tijdschrift/krant ofzo) dan eten koken en eten en 's avonds ook weer computeren, tv kijken of lezen. En dan is er weer een dag voorbij zonder dat ik iets nuttigs heb gedaan. En ik heb genoeg dingen die ik leuk vind en waar ik voldoening uit kan halen, maar daar kan ik me ook niet toe zetten. Of dingen die normaal gesproken moeten, maar die ik wel echt leuk vond, zoals koken, zie ik nu echt als moeten en haal ik nu weinig plezier meer uit. Eerst probeerde ik allemaal nieuwe gerechten uit kookboeken, nu maak ik toch meestal wat simpels uit een pakje. En zo is het met zoveel dingen, ik kan me er gewoon echt niet toe zetten. Op goede dagen lukt het wel, dan doe ik ook wel van alles, maar er zijn meer dagen dat ik de hele dag maar een beetje achter de pc zit en lees of tv kijk.
Is denk ik maar goed ook.
Oei, dat klinkt niet zobestquote:
Morgen weer naar de psychiatrisch verpleegkundige.
Is denk ik maar goed ook.
Succes ermeee!quote:
Morgen weer naar de psychiatrisch verpleegkundige.
Is denk ik maar goed ook.
Problemen thuis... Een van de redenen dat ik uberhaupt naar die vrouw toe ga.quote:
Ik trek het niet meer, ik wil hier weg, maar kan niet weg
Wat kan helpen is om op de goede dagen niet meteen heel veel te gaan doen, maar gewoon wat dingen, zodat je daarna nog wat energie overhoudt voor de volgende dag. Misschien heb je dan de volgende dag wat meer fut.
Andere mogelijkheid is om als je je kut voelt toch uit bed te gaan en meteen wat te doen (bijv was draaien, 1 kamer of verdieping stofzuigen, iets kleins). Dan heb je misschien vast een voldaan gevoel, waardoor je stemming een tikkeltje beter kan zijn.
' s morgens wekker zetten kan ook. Niet meteen te vroeg, maar bijv 2 uur eerder dan je normaal opstaat.
Of een afspraak buiten der deur maken, dan moet je wel op tijd opstaan en douchen.
Bij mij gaat het snel fout als ik na het opstaan op de bank plof. Voor mij is meteen douchen en wat doen hey beste.
En een lijstje maken wat ik wil gaan doen. Dan kan je daar bijv 2 dingen opzetten.
Of toch gaan koken. Doe je 's morgens boodschappen, evt op de markt. Koop je lekker veel verse groente. En die ga je lekker zelf snijden enzo.
ik vind dat leukIk weet dat dit makkelijker gezegd dan gedaan is, maar misschien helpt het bij 1 van jullie ook.
Vooral om uit een dip te blijven helpt het bij mij geloof ik.
Ik heb redelijkjes geslapen en voel me een beetje mens. Eigenlijk heb ik gewoon goed geslapen maar als je op zo'n achterstand staat is 1 nachtje niet genoeg. Maar goed.
Kreeg een telefoontje en dat betekent dat de vrijwel onhaalbare deadline waar ik al jaren continu stress van heb - helemaal van tafel is! Neem zoveel tijd als u nodig hebt.
Het is een wonder en ik ben heel erg dankbaar. Zo'n spontane actie en dat op de vroege morgen.
Heerlijk toch zo'n begin van de dagquote:
Goedemorgen
Ik heb redelijkjes geslapen en voel me een beetje mens. Eigenlijk heb ik gewoon goed geslapen maar als je op zo'n achterstand staat is 1 nachtje niet genoeg. Maar goed.
Kreeg een telefoontje en dat betekent dat de vrijwel onhaalbare deadline waar ik al jaren continu stress van heb - helemaal van tafel is! Neem zoveel tijd als u nodig hebt.
Het is een wonder en ik ben heel erg dankbaar. Zo'n spontane actie en dat op de vroege morgen.
Ik heb amper geslapen volgens mij zo'n3 uurtjes, want ik bleef tot iets te laat chatten met die jongen die ik leuk vindt
En we hebben echt over alles gepraat wat maar mogelijk is, en dingen zijn nu stukken helderder. En we zijn zelf beetje plannen aan het maken voor als ik op vakantie ga, want hij heeft een tijdelijke baan in dezelfde stad waar ik verblijf gevonden Maar op dat lichtpuntje na, is de dag niet goed begonnen, ik moet straks naar de psycholoog en langs de huisarts, maar ik kan niet douchen...onze geiser is kapot en die komen ze morgen pas regelen. En weer een lading gezeur over me heen gekregen
Dus deze dag is heel dubbel begonnen, en de dip lijkt echt zwaar op komst te zijn
Ik hoop dat je een goed bezoek aan de psycholoog en de huisarts hebt.
Caroline, fijn dat je goed geslapen hebt en dat die deadline van de baan is
Francis, 3 uur is idd wel erg weinig en balen dat je geiser kapot is.
Ik heb er weer een ochtendje therapie op zitten. Bij interpersoonlijke therapie eindelijk mijn eigen netwerkcirkel gemaakt. Had er thuis al een beetje over nagedacht, dus kostte niet erg veel moeite. En aangezien ik juist veel positieve veranderingen in mijn netwerk heb gehad ( 2 nieuwe vrienden erbij, beter contact met iemand) was het ook niet heftig en emotioneel. Ik ben echt een buitenbeentje in de groep wat dat betreft, rest is allemaal gescheiden, of net uit met vriendin, vrienden kwijtgeraakt etc, en met mijn relatie en vrienden gaat het juist erg goed. Voor de anderen was dat ook wel weer een opsteker, dat het ook wel goed kan gaan en dat het misschien nu even kut is, maar dat het wel beter kan.
Bij conditietraining lekker 2 rondjes door het bos gewandeld en gekletst, was best relaxed eigenlijk
Daarna bij de bieb geweest en boeken over depressie en slapeloosheid gehaald en een heel dik boek "gids pillen en psychiatrie" gehaald. Twijfel echt enorm daarover en misschien dat ik na het lezen van die gids wat beter een beslissing kan nemen.
Vanmiddag ga ik lekker rustig aan doen, vanavond bij schoonouders andijvie eten en naar een workshop "Koken is een kunst" over hoe je gerechten mooi kunt opdienen en garneren enzo. Lijkt me erg leuk! Morgenochtend nog een ochtendje naar school, zaterdag feestje in Amsterdam en zondag workshop bonbons maken. Heb dus wel leuke dingen in het vooruitzicht
Nu alleen maar hopen dat het allemaal niet teveel energie kost, maar dat is afwachten.Pfff, als ik jullie zo lees, ben ik blij dat ik kinderen heb! Dan moet je gewoon s ochtends opstaan om ze naar het kinderdagverblijf te brengen. Te lang slapen is dan simpelweg geen optie. Scheelt weer.
Sylvana, klinkt (relatief) goed allemaal.
Wat verder ook erg herkenbaar is, is dat jullie ook weinig uitvreten op een dag. (Niet negatief bedoeld, trouwens. ik zit in hetzelfde schuitje.) Maar in plaats van me schuldig daarover te voelen, heb ik geaccepteerd dat het nu ff moet. Als er namelijk meer op het programma staat, of ik wil/moet teveel nuttige dingen, weet je waar de stemming heen gaat. Met behulp van kneuteren en een paar nuttige dingen per dag is het allemaal prima te doen. Volgende stap is de belastbaarheid verhogen. Een stapje tegelijk.
En ik raak nog heel snel uit mijn evenwicht, danwel het kost heel veel moeite om rechtop te blijven staan, dus veel meer kan ik nu nog niet hebben. Ik voed mijn jongste nog zelf (borstvoeding, dus
) en kolf dan steeds melk af, die ze dan op het kinderdagverblijf kan drinken. En nu weigert ze dus de fles. En alle andere drank. Dus ze drinkt tussen 8u en 18u helemaal niets. Ze doen wat water in de fruithap, maar verder krijgen ze er niets in. En dat geeft stress. Wat moet ik nou met die melk doen? De vriezer staat al vol met voorraad. Waarom wil ze het niet? Wat nou als ze blijft weigeren, wat moet ik dan met al die voorraad? De oudste wil het ook niet drinken... Dit geeft allemaal best veel stress, dus veel meer wil ik er niet bij hebben.Hoe zit het met jullie sociale vangnetten? De afgelopen paar dagen ben ik hondsziek geweest, buikgriepje/iets verkeerd gegeten. En gister had ik de kinderen thuis. Dus ik belde mijn vader en stiefma dinsdagavond op om te vragen of ze even konden helpen. Eerst stiefma aan de lijn, blabla "als we iets voor je kunnen doen, moet je het zeggen, hè? Nou, hier komt je vader" Dus ik vraag aan mn vader of ze kunnen helpen, is het allemaal moeilijk en ingewikkeld. Ze komen wel, maar het is duidelijk dat het helemaal niet uitkomt. Fijn. Kan ik me aan ergeren/irriteren. Waarom bied je dan aan?
De dag met de kinderen ging verder goed, trouwens. Dus dat was erg fijn. Morgen gesprek met de psychiater. Moet nog steeds voorbereiden. Nuttig ding voor vandaag.
Ik heb gelukkig wel een goed netwerk met mn vriend, schoonouders en vrienden en zij snappen het ook wel als ik iets niet kan, afzeg of gewoon echt geen energie voor heb. Dan zorgen zij wel dat het gedaan wordt (zoals het huishouden, boodschappen etc)
Vanavond gaan we dus bij mn schoonouders eten en dat geeft wel weer rust, dat ik niet zelf hoef te koken enzo.
Succes met je gesprek met de psych voorbereiden!
Wel kan ik morgen bij hem een kachel ophalen voor hulpverwarming.
Sociaal vangnet? Haha. Mijn broer zuipt en mijn moeder's laatste uitspraak was een herhaling van het dreigement om me te onterven. En ik ben niet goed in het maken van vrienden dus zit hier in mijn dooie uppie.
Ik heb wel een vrij goed internet netwerk maar dat is sinds de opkomst van facebook en zo een stuk stiller geworden dan het vroeger was. Doet dus ook een beetje zeer. En het gehalte adviezen waar ik helemaal niets mee kan is nogal toegenomen de laatste tijd:
Om wat gezonder te gaan leven wil ik aan cardio/krachttraining gaan doen en daarvoor een home gym aanschaffen. Ik heb al heel wat vooronderzoek gedaan en weet zeker dat alle gehuppel geen fok oplevert dus hoewel ik niet van nature erg sportief ben. Heel zacht uitgedrukt
Ga ik wat aan mijn lijf doen of ga ik tegen pensioentijd meteen het verpleeghuis in? En iedereen die ik ken zit me dat tegen te praten, ze horen geen woord van wat ik zeg of ze blijven maar drammen dat ik naar een sportschool moet. Wat ik a) niet kan betalen en b) helemaal geen zin in heb. En c) op de lange termijn ook duurder is. En overigens d) me zo tegenstaat dat ik gewoon weet dat het nooit gaat gebeuren.Ja het is een risico en het is een verrekte hoop geld maar de frustratie van spierpijn wegens niet bewegen is met de dag irritanter aan het worden.
Maar ik voel me een stuk beter nu de crisis uit de lucht is en nu ik weet wie de installateur is en dat het aan hem niet zal liggen. En ik ga die fitness spullen vanaf volgende week stukje bij beetje (levertijden) aanschaffen en ophalen.
Ik was vanaf het begin bang dat ze de fles zou gaan weigeren, maar ze dronk prima. Tot ze ruim 10 mnd was...
En ze zal zichzelf niet verhongeren, ze komt niets te kort, dat is het niet. Het punt is alleen dat ik niet wil dat ze het s nachts gaat inhalen, zoals je wel zult begrijpen. En je zit met "overtollige" melk. Dat is gewoon irritant.
En van sommige mensen verwacht je niets. En van anderen verwacht je iets, krijg je niet, en dan leer je ervan. Maar van haar had ik "om mij moverende redenen" (quote van tante van PhysicsRules ) veel meer verwacht. Heel veel meer. Ach ja. Accepteren maar weer.
Wel fijn dat je vriend en schoonouders zo begrijpend zijn! En eet smakelijk vanavond.
Caroline, dat klinkt ook wel superzwaar zo! Het klinkt een beetje paradoxaal, sinds Facebook i je internetnetwerk afgenomen? Is iedereen op Facebook en jij niet? Of zijn de netwerken zo groot geworden dat je eigenlijk voor niemand echt tijd hebt? Als jij je goed voelt bij een home trainer, dan doe je dat toch? Heel simpel. Het is ook niet het weer om ff lekker te gaan wandelen buiten of zo. Is een stuk goedkoper, maar gebeurt nu gewoon niet. (Ik roep ook al tijden dat ik wat moet gaan trainen.
Heb een paar keer gefietst, dat telt ook, toch? )Nee, dat heeft bij mij tot nu toe nog geen effect gehad, al ga ik rond een uur of 11 ofzo boodschappen doen, meestal voel ik me daarna toch niet energiek of voldaan genoeg om uit bed te blijven helaas. Maar bedankt voor de tips murm.quote:
Bos ea: dat hoort volgens mij bij depressie...
Wat kan helpen is om op de goede dagen niet meteen heel veel te gaan doen, maar gewoon wat dingen, zodat je daarna nog wat energie overhoudt voor de volgende dag. Misschien heb je dan de volgende dag wat meer fut.
Andere mogelijkheid is om als je je kut voelt toch uit bed te gaan en meteen wat te doen (bijv was draaien, 1 kamer of verdieping stofzuigen, iets kleins). Dan heb je misschien vast een voldaan gevoel, waardoor je stemming een tikkeltje beter kan zijn.
' s morgens wekker zetten kan ook. Niet meteen te vroeg, maar bijv 2 uur eerder dan je normaal opstaat.
Of een afspraak buiten der deur maken, dan moet je wel op tijd opstaan en douchen.
Bij mij gaat het snel fout als ik na het opstaan op de bank plof. Voor mij is meteen douchen en wat doen hey beste.
En een lijstje maken wat ik wil gaan doen. Dan kan je daar bijv 2 dingen opzetten.
Of toch gaan koken. Doe je 's morgens boodschappen, evt op de markt. Koop je lekker veel verse groente. En die ga je lekker zelf snijden enzo.
Ik weet dat dit makkelijker gezegd dan gedaan is, maar misschien helpt het bij 1 van jullie ook.
Vooral om uit een dip te blijven helpt het bij mij geloof ik.
Maar dat voldane gevoel heb ik vaak wel na het werk, maar ik ben bang als ik nu meer ga werken ik weer te veel van mezelf ga eisen. Dat is dus een vreselijk dillema.
En echt..het was een gesprek waar niks aan vast te knopen was..maar ik heb mezelf wel volledig laten gaan...en over de kies trekken heeft ze zoiets van, het is jou lichaam maar zij raadt me niet aan om het nu al te doen. Gewoon nog even te wachten tot de andere kant goed genezen is.
En we hebben het uitgebreid gehad over die 2 jongens en die 1 meid die me dus blijkbaar leuk vinden, en dat ik gewoon te overspoeld raak en geen rust kan vinden.
En ik merk dat het voor mij een heftig gesprek was, want ik ben gewoon bekaf en totaal over de rooie.
We hebben het ook over mijn drankgedrag gehad wat soms net op de grens ligt. Want ook al ga ik niet uit ofzo, ik drink vrij veel als ik achter de pc zit. En als ik alleen thuis ben nou..dan gaat het helemaal mis.
Dus afgesproken om bij te houden hoeveel ik drink en wanneer om dat iedere keer te minderen.
Als ik alleen thuis ben werk ik makkelijk binnen 2 uren 8 biertjes naar binnen dus het doel is om dat binnen 2 weekjes naar 4 af te bouwen, en de week erna naar geen. En hooguit 1 in de week voor ruim een maand. En de volgende keer moet ik dan uitgebreid erover vertellen.
En verder heeft ze gezegd dat het op zich een goed idee is om naar chili te gaan voor 1 maand, maar niet veel langer om in ieder geval duidelijkheid en rust mbt. tot die jongens en die ene meid te krijgen. En even afstand te nemen van mijn ouder omdat het echt niet goed gaat nu.
En daarna te kijken of ik aan een verse start kan beginnen.
Maar ik ga nu even liggen en slapen, kijken of ik tot rust kan komen
Iedereen is op Facebook en ik niet, inderdaad.quote:
Caroline, dat klinkt ook wel superzwaar zo! Het klinkt een beetje paradoxaal, sinds Facebook i je internetnetwerk afgenomen? Is iedereen op Facebook en jij niet? Of zijn de netwerken zo groot geworden dat je eigenlijk voor niemand echt tijd hebt? Als jij je goed voelt bij een home trainer, dan doe je dat toch? Heel simpel. Het is ook niet het weer om ff lekker te gaan wandelen buiten of zo. Is een stuk goedkoper, maar gebeurt nu gewoon niet. (Ik roep ook al tijden dat ik wat moet gaan trainen.
Sterkte met je dwarse kindje. Je hebt wel gelijk, ze zal zichzelf echt niet verhongeren.
Edit even vergeten
Fietsen kan maar het hangt van je doelen af en hoe lang en hoe zwaar je fietst of je ook je doelen bereikt. Mijn doel is vetverbranding. Na uitgebreid onderzoek/lezen etc weet ik nu dat ik daarvoor cardio+krachttraining moet gaan doen.
Voor cardio kies ik power walking. Als eerste omdat ik dat buiten kon doen dus zonder verdere kosten. Nu het weer een beetje minder is wordt dat wat lastiger want om plassen te vermijden... kan ik onvoldoende tempo maken en dan wordt het wandelen wat wel relaxed is maar verder volstrekt nutteloos.
Daarom dus die loopband. En dan ook maar meteen een goede want over een tijdje heb ik betere conditie dus moet ik ook een hogere inspanning gaan leveren om nog steeds resultaat te boeken. Maar ja. Betere kwaliteit, hoger prijskaartje
Krachttraining om te beginnen een verstelbaar halterbankje met wat dumbbells (gewichtjes). En voor kort daarna ook de Smith Machine en de daarbij behorende stang met gewichten. Dus alles op maat instelbaar afhankelijk van hoe getraind je bent. Smith heeft als leuke bijkomstigheid dat hij de gewichten voor me opvangt als ik ze zelf niet meer kan tillen dus theoretisch minder kans op ongelukken. Hoe dat in de praktijk precies werkt mogen ze me in de showroom nog eens uitgebreid gaan laten zien en uitleggen.
Ik had eerst een zgn multistation op het oog maar werd ervoor gewaarschuwd dat het wel een huis tuin en keukenkwaliteitje was. En ja hoor, even verder shoppen en de professionele apparaten zijn snel gevonden en nu ik eenmaal gewaarschuwd ben gaat dat multistation er dus niet meer komen. Op korte termijn zou ik er best mee uit de voeten kunnen maar over een paar jaar is hij te beperkt en/of stuk en moet ik toch een stapje hoger. Goedkoop is duurkoop dus ik kan beter nu meteen het degelijke spul aanschaffen ook al is het nu een stuk duurder.
[ Bericht 23% gewijzigd door caroline88 op 18-11-2010 16:54:49 ]
Sporten helpt over het algemeen wel om je beter te voelen. Ik ben zelf altijd vrij fanatieke sportster geweest. Een paar jaar voetbalde ik iedere dag met vrienden. Later ook nog eens op karate gezeten tot ik mijn elleboog brak. Jaren later weer op karate gegaan, en tijdens examen periode ging ik naar de sportschool.quote:
[..]
Iedereen is op Facebook en ik niet, inderdaad.
Sterkte met je dwarse kindje. Je hebt wel gelijk, ze zal zichzelf echt niet verhongeren.
Edit even vergeten
Fietsen kan maar het hangt van je doelen af en hoe lang en hoe zwaar je fietst of je ook je doelen bereikt. Mijn doel is vetverbranding. Na uitgebreid onderzoek/lezen etc weet ik nu dat ik daarvoor cardio+krachttraining moet gaan doen.
Voor cardio kies ik power walking. Als eerste omdat ik dat buiten kon doen dus zonder verdere kosten. Nu het weer een beetje minder is wordt dat wat lastiger want om plassen te vermijden... kan ik onvoldoende tempo maken en dan wordt het wandelen wat wel relaxed is maar verder volstrekt nutteloos.
Daarom dus die loopband. En dan ook maar meteen een goede want over een tijdje heb ik betere conditie dus moet ik ook een hogere inspanning gaan leveren om nog steeds resultaat te boeken. Maar ja. Betere kwaliteit, hoger prijskaartje
Krachttraining om te beginnen een verstelbaar halterbankje met wat dumbbells (gewichtjes). En voor kort daarna ook de Smith Machine en de daarbij behorende stang met gewichten. Dus alles op maat instelbaar afhankelijk van hoe getraind je bent. Smith heeft als leuke bijkomstigheid dat hij de gewichten voor me opvangt als ik ze zelf niet meer kan tillen dus theoretisch minder kans op ongelukken. Hoe dat in de praktijk precies werkt mogen ze me in de showroom nog eens uitgebreid gaan laten zien en uitleggen.
Ik had eerst een zgn multistation op het oog maar werd ervoor gewaarschuwd dat het wel een huis tuin en keukenkwaliteitje was. En ja hoor, even verder shoppen en de professionele apparaten zijn snel gevonden en nu ik eenmaal gewaarschuwd ben gaat dat multistation er dus niet meer komen. Op korte termijn zou ik er best mee uit de voeten kunnen maar over een paar jaar is hij te beperkt en/of stuk en moet ik toch een stapje hoger. Goedkoop is duurkoop dus ik kan beter nu meteen het degelijke spul aanschaffen ook al is het nu een stuk duurder.
Maar het probleem bij mij is dat ik niks lang volhoudt, dat is gewoon een lijn bij mij. Net zoals een tijd terug 2 hometrainer apparaten gehaald, zo'n fiets en buikspier apparaat, maar na 3 maanden was al mijn motivatie weg.
En nu zijn doen ze het niet meer...
Verder vandaag na 3 maanden een antwoord van sociale zaken gehad, waarin ze het een ander willen weten over de huidige situatie, diagnose enz.
Dus moet zo maar een maitje opstellen en kijken wat er van terecht komt.Zowieso moet ik nog de vakantiedagen aanvragen voor als ik eind januari naar het buitenland ga.
Verder swietje, succes met de HA, wanneer moet je ernaar toe??
Damn, wat ben ik blij en wat heb ik nu een stuk minder geldzorgen
Het gaat redelijk goed, vooral sinds ik gestopt ben met mijn bijbaan, ik doe veel leuke dingen en haal harstikke goede cijfers op school! Dus de medicijnen die ik nu heb werken goed.
A.S dinsdag moet ik naar mijn intake bij de GGZ, ik ben daar harstikke zenuwachtig voor omdat ze van alles gaan zoals een diagnose stellen endergelijke. Voor de rest heb ik wel moeite om mezelf in de ochten te activeren.... dan denk ik tsja ik wil niks etc.
Ik ben benieuwd hoe het bij de ggz gaat... ik krijg der bibbers van :$
@ sylvana: Gefeliciteerd met je beurs!
@ swietje: Succes bij je afspraak bij de huisarts!!!
Francis, ik ben ook iemand die beter is in starten dan in volhouden. Dus een risico maar ik ben van plan dit keer een volhouder te worden. Over 10 jaar weet ik of dit een verstandige beslissing was
Sylvana, gefeliciteerd, ik ben heel blij voor je!
Piertjj, goede berichten van jou. Probeer niet teveel aan dinsdag te denken en juist zoveel mogelijk van je weekend te genieten. Dinsdag komt gauw genoeg en wat en hoe het is en hoe het gaat daar kom je dan vanzelf achter. Dat zei ik ook tegen mezelf met sollicitaties en zo.
Ik ben de dag zonder kleerscheuren doorgekomen en heb een kacheltje erbij om mijn huis iets beter te kunnen verwarmen. In afwachting van de definitieve oplossing die elke keer wordt uitgesteld. Bij de bieb even mijn 2 krachttraining boekjes van de plank gepikt. (Ik werk er als vrijwilliger dus ik weet hoe het reserveringsysteem werkt. Als ik braaf had afgewacht had ik ze pas op woensdag gehad en nu dus een stuk sneller. Dit ook ter voorbereiding van mijn geplande aankopen). En een paar film DVDs dus ik ga nu lekker filmpjes kijken en breien. Ik ben toch te moe om nog iets intelligents te doen dus al die dringende en belangrijke dingen moeten maar even tot morgen geduld hebben.
Hier op de verveling en de zenuwen van wel of niet gaan is alles wel ok.
En de linker verstandskies laat ik minimaal lekker zitten tot de andere compleet genezen is. En als ik op vakantie ga dan doe ik het wel na de vakantie. Verder ben ik aan het kijken wat ik kan doen tot het vertrek, kwa daginvulling want de dagen zijn wel erg lang nu.
Maar echt iets bedenken om te doen lukt gewoon niet, een baan voor ongeveer 6 weekjes is lastig te vinden, en zou daardoor weer in de knel komen met mijn bijstand.
Verder na veel nagedacht te hebben over allerlei patronen enzo, ben ik er mede door de psycholoog achter gekomen dat ik heel veel moeite heb met dingen loslaten, ze blijven in mijn hoofd rondspoken en kost mij moeite om eht te laten voor wat het is
Dus daar moet ik aan zien te werken
[ Bericht 46% gewijzigd door francis998 op 21-11-2010 12:01:40 (Spel en typfouten verbeterd) ]
Sorry Francis, bij het uitdelen van bovennatuurlijke krachten stond ik achteraan, anders zou ik ze op jou toepassen vandaag. Ik probeer mezelf er maar steeds aan te herinneren dat de geschiedenis nooit meer kan veranderen. En dat ik beter net kan doen of ik gek ben (doen alsof alles OK is ook al lijkt er soms helemaal niets ok). Dan dat ik mezelf boos of verdrietig maak over iets wat al gebeurd is.
Ben ook nog best vaak boos op mezelf. Maar daar schiet je ook niets mee op.
Wat me hier overigens bij geholpen heeft is dat ik Christen geworden ben. Stil maar lieverds, ik ga helemaal niemand bekeren. Maar van God moet ik iedereen alles vergeven omdat hij ook mij alles vergeven heeft. Dat is nog best strijd af en toe hoor. Maar omdat ik het regelmatig tegenkom in de bijbel. Iedere keer probeer ik het dan wel te doen.
En misschien zit jouw uitdaging van loslaten wel in een heel andere context, sorry want dan heb ik je gewoon verkeerd begrepen.
Moest wel even lachen toen ik je zin las over die lange dagen. Hoezo lange dagen? Ze worden toch steeds korter???
Sterkte met je huiswerk
Hmm, dat eerste deeltje volg ik even niet. Mischien dat je kan uitleggen wat je met dat stukje over bovennatuurlijke krachten bedoeld?quote:
Verdwijn, geheugen, verdwijn!!!
Sorry Francis, bij het uitdelen van bovennatuurlijke krachten stond ik achteraan, anders zou ik ze op jou toepassen vandaag. Ik probeer mezelf er maar steeds aan te herinneren dat de geschiedenis nooit meer kan veranderen. En dat ik beter net kan doen of ik gek ben (doen alsof alles OK is ook al lijkt er soms helemaal niets ok). Dan dat ik mezelf boos of verdrietig maak over iets wat al gebeurd is.
Ben ook nog best vaak boos op mezelf. Maar daar schiet je ook niets mee op.
Wat me hier overigens bij geholpen heeft is dat ik Christen geworden ben. Stil maar lieverds, ik ga helemaal niemand bekeren. Maar van God moet ik iedereen alles vergeven omdat hij ook mij alles vergeven heeft. Dat is nog best strijd af en toe hoor. Maar omdat ik het regelmatig tegenkom in de bijbel. Iedere keer probeer ik het dan wel te doen.
En misschien zit jouw uitdaging van loslaten wel in een heel andere context, sorry want dan heb ik je gewoon verkeerd begrepen.
Moest wel even lachen toen ik je zin las over die lange dagen. Hoezo lange dagen? Ze worden toch steeds korter???
Sterkte met je huiswerk
wat is er met morgen???quote:
Verder is het hier weer een saai dagje, maar ik ben vandaag niet echt tot veel in staat. Voel me zo brak als maar kan, ben echt bekaf. En dat terwijl ik supergoed en diep geslapen heb, maar de afgelopen 2 a 3 nachten ben ik dus gigantisch veel aan dromen wat mij altijd moe maakt.
En ik begin weer met stemmingswisseling naar depressief te schakelen. Mede doordat ik bijvoorbeeld een ticket wil kopen, maar het gewoon niet aandurf om die stap te nemen en dat ticket te kopen..
En ik daar dus de hele dag mee in mijn hoofd loop.En het loslaten is het dus gewoon laten gaan van bepaalde dingen. Om het even uit te leggen wat "mijn loslaten" is:
Die 2 jongens die aangaven mij leuk te vinden ik probeer echt constant enige logica erin te vinden, van waarom komen ze ernu mee, en wat ik hiermee enz. En ik loop daar dus constat mee rond in mijn hoofd. En momenteel kan ik er niet veel doen dus zou ik het gewoon maar los moeten laten, maar dat gaat niet. Want ik laat het dan een paar uur of daagjes los en dan begin ik vanzelf weer erover in mijn gedachten of in gesprek.
Ik wordt een soort van obsessief.
En over dat de dagen langer worden, dat bedoelde ik dus kwa gevoel. Omdat ik steeds minder te doen heb en mijn ideen met dingen die ik kan doen op zijn. En ik hetgene wat ik nog kan doen niet meer interesant vindt. Dus het is echt meer gevoelsmatig. En ik begin nu al op te kijken tegen de kerst, dat zijn echt 3 ellendig lange dagen voor mij
maar goed, niet alles is slecht, want ik kan eindelijk vanmiddag weer douchen
na een weekje is de geiser vervangen en kan ik straks weer de douche in .En heb een kleine financiele meevaller
waardoor ik deze maand nog meer kan sparen ik ben trouwens wel erg fanatiek aan het sparen de laatste tijd Piertjj, wat is er morgen?
Ik zie ook als een berg op tegen morgen....
Zaterdag was echt een kutdag, ging niet zo goed tussen mij en 2 vrienden van me. Gistermiddag leuke workshop bonbons maken gedaan, maar was toch nog niet echt in de stemming vanwege dat gedoe van zaterdag. Gisteravond dat gelukkig wel uit kunnen praten, maar toch wel jammer dat het mn weekend toch wel grotendeels verpest heeft.Nu is het wel klaar verder, maar merk gewoon dat ik nog wel erg emotioneel ben en niet echt zin heb om wat te doen. Vanmiddag 2/3 uurtjes naar school ( van kwart over 3 tot kwart over 5/6) en verder maar even rustig aan doen vandaag. Waar heb je dat bonbons maken gedaan? Lijkt me heel leuk & lekker
Tja, maar dat loslaten is bij mij nogal een probleem, ben daar niet echt goed in. Workshop heb ik gedaan bij Pink Pepper in Deventer. Voor foto's zie http://dagnul.web-log.nl/quote:
Rottig van je weekend Sylvana... maar probeer het lekker van je af te zetten.
Waar heb je dat bonbons maken gedaan? Lijkt me heel leuk & lekker
Francis met bovennatuurlijke krachten bedoel ik dat ik jouw geheugen zou kunnen wegsturen> Wat natuurlijk niet kan. Maar ik begrijp dat het niet gaat om herinneringen maar om gepieker over die 2 jongens. Ok vergeet mijn vorige post want ik zat gewoon op het foute spoor.
De 2 problemen die je nu hebt hangen samen. Teveel obsessief denken en te weinig te doen waardoor de dagen eindeloos lang lijken. De enige oplossing is meer dingen kiezen die je leuk vindt. Meer actie dus.
Maar ik ben er zelf op het moment ook niet zo goed in. Beetje luie bui gecombineerd met te weinig slaap. Gister dus. Ik kijk naar Finding Nemo. En toen werd het dus een beetje laat. Maar toen maakte ik de fout om ook de 2e DVD met bonusmateriaal in de speler te steken. En toen werd het dus verschrikkelijk laat. Toen naar bed met licht aan en boek open dus meerdere keren wakker worden. Het is dus niet zo dat ik me verveel, mijn dagen zijn aangenaam gevuld echter uitsluitend met nutteloze activiteiten. Het zou verstandiger zijn om die vervelende klussen aan te pakken. Niet leuker op korte termijn maar wel leuker op lange termijn.
Maar goed dat is waarom ik het moeilijk vind om anderen nu advies te geven om in beweging te komen.
Wellicht is het fijn om wat over mijn leven te vertellen.
Momenteel zit ik thuis met hyperventilatie klachten. Dit is niet onbekend voor mij gezien de eerste keer dat ik dit soort klachten kreeg al weer 10 jaar geleden is. Ik was toen der tijd 18 jaar en zat op het MBO. Opeens kreeg ik overal angsten voor en durfde ik het huis niet meer uit. Ik ben van school gegaan en na een periode van thuis zitten (waar ik eigenlijk weinig van herinner) ben ik langzaam mijn wereld weer gaan verbreden. Elke dag met de hond wandelen, elke keer een paar meter verder. Dit zo lang tot ik op een gegeven moment weer ook de bus durfde te nemen. Altans, ik ging 1 of 2 haltes meer dan dat durfde ik niet.
Uiteindelijk ben ik fulltime gaan werken en al durfde ik niet met andere mensen te lunchen (altijd bang om misselijk te worden) kon ik hier wel omheen werken door een rondje te gaan lopen. Ik vond het altijd erg vervelend als mensen mij op mijn gewicht wezen en mijn eetgewoonte. Ik ben altijd al een dun mannetje geweest en ook al vreet ik de koelkast leeg ik kom geen grammetje aan. Dit maakte mij alleen maar onzekerder en tot op de dag van vandaag durf ik niet goed in het bijzijn van andere mensen te eten.
Op het werk ging het erg goed, daarbuiten bleef het allemaal een beetje hetzelfde. Ik ging niet met de trein of op vakanties. Uitgaan deed ik eigenlijk ook niet echt. Uiteindelijk heb ben ik mijn rijbewijs gaan halen waardoor ik iets meer vrijheid kreeg. In de weekenden ging ik vaak opzoek naar leuke plekjes in Nederland om door de stad of natuur te wandelen. Na een paar jaar kreeg ik een dip en begon ik weer overal tegenop te zien. Ik ging naar de huisarts welke mij aanraden om prozac te proberen. Hier ben ik mee begonnen en vlak daarna ontmoeten ik een hele leuke meid. Ik was weer vrolijk en ondernam steeds meer, tegen de huisarts zei ik dan ook dat ik niet wist of het door de medicijnen kwam of omdat ik gewoon een stuk vrolijker in mijn vel zat.
Een jaar later ging ik samenwonen. Best eng als je zo erg gewent bent om alleen te zijn al die jaren. Ik was op dat moment 24. Wonderbaarlijk ging het eigenlijk heel goed. Ik voelde mij erg op mijn gemak bij haar en nam een nieuwe baan waarvoor ik wel een eindje moest rijden. Ik had altijd nog wel angstklachten, super nerveus voordat ik ergens heen ging of soms het gevoel dat je weg moet uit een situatie. Het meisje waar bij ik was kon hier niet zo goed mee overweg en als ik ging hyperventileren dan schoot zij in de paniek waardoor ik haar ook nog eens moest kalmeren.
Ik wou wel graag op vakantie en meer dingen doen toen ik bij haar was, maar het was erg moeilijk en alles kost zoveel energie als je continu aan het vechten bent tegen jezelf. Ik stopte na 1 1/2 jaar met de medicijnen omdat ik niet het idee had dat ze mijn klachten echt weg namen, ik voelde mij eigenlijk hetzelfde als voor mijn dip met de bijbehorende angsten die ik al jaren had. Dit ging zonder problemen tot ik na een jaar weer plots veel klachten kreeg. Ik was toen der tijd wel begonnen met wat alternatieve hulp bij Rebio om mijn ademhaling te corrigeren. De klachten namen in rap tempo toe waardoor ik ook thuis af en toe weer op de bank aan het hyperventileren was. In overleg met de huisarts ben ik toen weer begonnen met de Prozac en na een paar weken was ik weer aan het werk.
Een half jaar later zou ik een huis kopen met mijn vriendin toen plots vlak na het tekenen van het koopcontract zij mij vertelde dat ze niet verder wou in de relatie. Ik had er nooit aan gedacht dat ze weg zou gaan gezien wij nooit ruzie hadden en ik erg veel om haar gaf, ik dacht altijd dat het gevoel wederzijds was. Volgens haar vond ze het te moeilijk om te dealen met mijn paniekklachten. Ze gaf niet direct aan te willen stoppen met de relatie. Eerst was het alleen dat ze het huis niet wou kopen en ze was niet zeker over de relatie. De dag erna zou ze familie gaan bezoeken in het buitenland en ik had 2 weken vrij. Ik wou graag er over praten maar ze ging op het vliegtuig zonder dat ik eigenlijk wist waar ik aan toe was. Dit maakte mij verschrikkelijk kwaad, ze liet mij hier achter in alle onzekerheid. Ik wou graag werken aan de relatie en wellicht hulp van buitenaf erbij halen om over de problemen te praten en kijken hoe we het konden oplossen. Na een dag of twee heb ik haar boos opgebeld en zei dat ik een antwoord wou hebben hoe het zat met onze relatie. Uiteindelijk is ze na twee weken haar spullen komen halen en dat was het dan.
Ik had in die tijd al contact gehad met een paar hulpverleners en besloot voor mijzelf naar een persoon te gaan. Ik heb een paar maanden regelmatig gesprekken gehad, maar echt veel kwam hier niet uit. Een direct oorzaak niet en een oplossing te dealen met mijn problemen gaf hij ook niet. Uiteraard toen ik de gesprekken begon was ik emotioneel een wrak en na een paar maanden ging het beter. Sja dat was het waarschijnlijk ook wel gegaan zonder die gesprekken.
De komende 2 jaar heb ik gedate, ben ik gaan stappen en voelde ik mij best goed. Op het werk was het iets grimmiger en werd de sfeer steeds minder goed. Veel collega's vertrokken en er kwam veel chaos binnen het bedrijf. In januari dit jaar besloot ik om na een paar jaar weer te stoppen met de prozac. Wellicht niet het beste moment om dat te doen gezien ik niet super in mijn vel zat. Ik raakte alleen zo duf van de medicijnen dat ik graag weer een leven wou met wat meer energie en niet 12 uur per dag aan het slapen was.
Toen ik stopte werkte dit ook, ik kreeg meer energie en kon daardoor beter functioneren. Tot in jun dit jaar ik weer erg veel hyperventilatie klachten kreeg. Op mijn werk, in de auto naar mijn werk enz. Vaak voordat ik naar het werk ging moest ik in de ochtend al overgeven van de zenuwen. Toen ik naar de huisarts ging gaf deze aan dat ik overspannen zou zijn en dat daardoor mijn klachten terug kwamen. Ik moest rust nemen.
Afijn rust nemen heb ik gedaan. Alle saaiheid die daarbij kwamen ook. Na een paar weken vroeg ik of ik wellicht toch weer aan de antidepressivia kon beginnen maar dan liever een ander soort om te kijken of deze meer van mijn klachten kon wegnemen. Ik kreeg een middel en de eerste nacht dat ik het innam was ik verschrikkelijk ziek. Ik heb de hele nacht lopen overgeven en kon niet meer in slaap komen, mijn pupillen stonden wijd open. De huisarts vond het niet goed dat ik zo heftig reageerde en in overleg zou ik een week later dan weer de prozac nemen. Deze nam ik een week ik tot ik opeens weer zo erg ziek werd. Ik ben toen 3 dagen ziek geweest en kon ook niet meer slapen, de huisarts vond dit ook niet goed en hier moest ik ook mee stoppen.
Gezien het wel een beetje beter ging, besloot ik dan maar even geen pillen te slikken en proberen het via therapie op te lossen. Ik kon terecht bij een psycholoog in mijn stad. Hier ben ik nu een aantal maanden geweest tot hij opeens zegt dat hij mij niet kan helpen en ik naar een andere specialist moet. Ondertussen ben ik wel weer begonnen wat uren te werken, helaas niet op kantoor maar vanuit huis. Ik zit nu al maanden thuis en ben het nogal zat. Naar de supermarkt gaan gaat meestal goed, en af en toe een uurtje visite ook wel. De ene dag gaat het beter dan de andere dag. Ik wil graag weer vrij zijn in mijn gaan en doen.
Ik vind het lastig om je raad te geven. Maar in jouw geval zou ik eens met de arts over medicijnen gaan praten. Een aantal maanden geleden reageerde je erg heftig maar dat hoeft dus nu niet opnieuw te gebeuren. Ik heb geen ervaring met prozac en weet er ook te weinig van om er een mening over te hebben.
Vrij zijn in je gaan en doen... ik denk dat we dat allemaal willen. Veel sterkte
Uiteindelijk wil ik er niet van afhankelijk zijn en wil ik een leven zonder medicijnen.
Als het echt niet anders kan zou ik het ook wel doen, maar voorlopig wil ik ook graag weten wat de psychologen mij aanraden.
Waarschijnlijk heb ik al eerder last gehad van bijverschijnselen bij het beginnen met de prozac de tweede keer toen ik het weer nam. Toen ben ik een week of anderhalf ziek geweest, al dacht ik toen dat ik een buikgriep had.
Het is vooral lastig omdat je graag hulp wil maar het allemaal zo verschrikkelijk traag gaat. Ondertussen zit je in je eentje thuis en daar raak ik dan weer depressief van. Ook vraag ik mij vaak af hoe mij toekomst er uit gaat zien. Wat voor toekomst kan ik nou hebben als ik zoveel dingen niet durf of als alles zoveel moeite kost. Een bioscoopje pakken is al jaren niet echt een leuk uitje voor mij, de angst die je telkens hebt als je in zo'n zaal zit maakt dit soort leuke dingen helemaal niet zo leuk.
een tip die mijn psycholoog heeft gegeven om dingen proberen los te laten, is me met iets anders bezig houden, desnoods thuis te gaan traplopen en ondertussen de gedachten eruit te laten lopen en dan gewoon een maximum aantal minuten en daarna jezelf verplichten er niet meer aan te denken. En iedere dag gewoon even dit herhalen, en iedere dag minder tijd.quote:
[..]
Tja, maar dat loslaten is bij mij nogal een probleem, ben daar niet echt goed in. Workshop heb ik gedaan bij Pink Pepper in Deventer. Voor foto's zie http://dagnul.web-log.nl/
Ik heb het zelf nog niet echt geprobeerd, begin er vanaf morgen aan.
@DragonFire: Welkom.
Ik weet niet goed wat te zeggen op je hele verhaal, het enige wat ik kan zeggen is denk goed na over wel of niet medicatie. En precies iets wat in het verleden is gebeurd hoeft niet precies nu weer zo te zijn.
In ieder geval sterkte
Verder uiteindelijk maar ff naar de supermarkt geweest en voel me ietes wakkerder. Maar ik voel me zo dubbel aan de ene kant goed en aan de andere kant slecht. De manier waarop ik slaap heeft natuurlijk ook vele invloed. En ik heb last van mijn hechtingen die echt ontzettend aan het trekken zijn, en boven hangt de hechting er als een groot boogje, wat irritant is omdat ik er soms op bijt en dat echt pijn doet.
Verder tja, nog aan het piekeren kwa wel of niet het ticket kopen enz. Maar ik moet eerst wat dingen via consulaat regelen en vragen, dus ik wacht nog even met het ticket. Eerst wat duidelijkheid krijgen.
En nu douchen
met heerlijk warm water Dat heb je heel goed en scherp verwoord.quote:
DragonFire, welkom! Je kunt ook altijd je eigen topic openen hoor. Heb ik ook een paar keer gedaan.
Ik vind het lastig om je raad te geven. Maar in jouw geval zou ik eens met de arts over medicijnen gaan praten. Een aantal maanden geleden reageerde je erg heftig maar dat hoeft dus nu niet opnieuw te gebeuren. Ik heb geen ervaring met prozac en weet er ook te weinig van om er een mening over te hebben.
Vrij zijn in je gaan en doen... ik denk dat we dat allemaal willen. Veel sterkte
Later ga ik weer eens goed bijlezen.
morgen = ggz intake dagSterktequote:
Hier een redelijke dag, nu zit ik even in een dipje. Maar op zich ben ik de dag wel goed doorgekomen. Slechts 1 uur geslapen in de middag, terwijl ik dat normaal toch bijna heel de dag doe. Me er ook toe kunnen zetten naar de Lidl te fietsen, wat toch wel een kwartiertje is en dus verder weg dan andere supermarkten. Dus tja..de laatste tijd gaat het wel de goede kant met me op, maar ik ben er nog lang niet.
Ik hoop dat het goed te doen is voor je.quote:
Waarom zo bang swietje??quote:
hier ben ik de dag net aan het beginnen en ik kijk er nu al tegen op.
Piertjj, hoe is je intake bij de GGZ gegaan?
Ik heb vandaag op school gesprek met decaan gehad. Dit keer de goede. Was dus een beetje een herhaling van het gesprek met andere decaan en heb ingevulde formulier gegeven. Ze wil ook nog een kopie van mn behandelovereenkomst hebben voor in mn dossier en verder had ik eigenlijk alles al geregeld met mn slb-er en propedeusecoördinator.
Verder nog steeds niet echt lekker in vel vanwege dat gedoe van van het weekend. Is toch nog niet helemaal over en zijn toch nog wat dingen die besproken moeten worden. Daardoor toch wel erg veel negatieve gedachten en veel gepieker hier.
hoop dat het goedging.quote:
Ik heb zometeen DE afspraak bij de huisarts....
Sylvana sterkte met het weg krijgen van die negatieve gedachten en gepieker.
Hier ga ik nu echt even helemaal over mijn toeren vanwege iets super stoms. Oké ik voel me al dagen niet helemaal prettig. En durfde niet goed eten met mijn rechterkant vanwege de verstandskiezen.
Mijn hechting boven is er net uit gevallen, en ik vindt dat echt maar niks. Ik voel dat hele gat zitten en ik vindt het maar tmeer eten dan wanneer het nodig is, want ik vindt het gewoon helemaal niks. Ben bang dat er etig keer niks. Ik wil vanaf nu niks ensresten in gaan zitten, en bij het slikken voel ik telkens dat gat..
Ik zou gewoon het liefst weer naar de kaakchirurg gaan voor nieuwe hechting, maar dan moet ik weer die stomme verdoving krijgen. en dat wil ik helemaal niet.En ik raak daar gewoon overstuur van
en moet bijna huilen ervan terwijl dat niet nodig is, en dan begin ik weer over al het andere wat mij dwarszit te piekeren en dan raak ik nog meer overstuur stelde afentoe wel een beetje aparte vragen maar dat zal er wel bij horen ^^ volgende week woensdag 2 uur lang vragenlijsten invullen....succes bij de HA swietje!
Die vragenlijsten kosten idd erg veel tijd, maar ze zijn wel nuttig vind ik francis, dankjewel en een dikke knuffel voor jou *knuf*
Waa..die vragenlijsten vondt ik echt een hel, wel nuttig. Maar ik had meestal echt zoiets van tja, dit hangt af van de situatie..quote:
Nou ik had vandaag het aanmeldingsgesprek en het ging eigenlijk best goed, aardige mevrouw enzo
succes bij de HA swietje!
dus vondt het zelf vrij lastig. En ik had zeg maar de normale gesprekstijd ervoor en moest dit op een computer in een andere zaal doen, maar ik kwam net 20 min. tijd te kort dus ik mocht omdat ik zelf niks te doen had gewoon doorgaan. en het laten staan met de deur dicht. En weggaan, omdat die persoon een ander gesprek had na mij. Maar echt..ik haat vragenlijksten ben een gigantische twijfelaar
Dank u wel, knuff terugquote:
Fijn dat het gesprek best goed ging
francis, dankjewel en een dikke knuffel voor jou *knuf*
inmiddels is mijn paniek moment over..maar echt ik ga die andere kies gewoon super goed verzorgen zodat hij niet snel getrokken hoeft te worden en mischien over een half jaartje als ik me de pijn niet meer herinner dat ik wel ga. En dan het liefst in de lente/zomer, want nu met de kou voel ik van die soort steken als wanneer je in ijs bijt Maar na die paniek van net ben ik nu dus echt helemaal hyper en kan niet stilzitten...
Maar de huisarts gaat er voor zorgen dat ik onder behandeling kom van een psychotherapeut.. ze belt me van de week terug als ze mij er tussen gekregen heeft.. want eigenlijk zit die mevrouw al vol en anders zou ze met die mevrouw overleggen waar ik dan terecht kan..
Aan de ene kant opgelucht, maar aan de andere kant zoooo in de war, zo lang een geheim mee gedragen... en nu is het eruit.. nu moet ik aan mezelf werken.
Ik kan me goed voorstellen dat je je leeg voelt hoor, is ook erg heftig allemaal. Maar goed dat je de stap hebt gezet en hopelijk kun je snel met een behandeling beginnen *dikke knuffel*quote:
Later reageer ik op jullie.. voel me nu echt uitgeknepen, zo leeg..
Maar de huisarts gaat er voor zorgen dat ik onder behandeling kom van een psychotherapeut.. ze belt me van de week terug als ze mij er tussen gekregen heeft.. want eigenlijk zit die mevrouw al vol en anders zou ze met die mevrouw overleggen waar ik dan terecht kan..
Aan de ene kant opgelucht, maar aan de andere kant zoooo in de war, zo lang een geheim mee gedragen... en nu is het eruit.. nu moet ik aan mezelf werken.
ik zou zeggen ga de rest van de dag lekker uitrusten, films kijken, slapen enz.quote:
Later reageer ik op jullie.. voel me nu echt uitgeknepen, zo leeg..
Maar de huisarts gaat er voor zorgen dat ik onder behandeling kom van een psychotherapeut.. ze belt me van de week terug als ze mij er tussen gekregen heeft.. want eigenlijk zit die mevrouw al vol en anders zou ze met die mevrouw overleggen waar ik dan terecht kan..
Aan de ene kant opgelucht, maar aan de andere kant zoooo in de war, zo lang een geheim mee gedragen... en nu is het eruit.. nu moet ik aan mezelf werken.
In ieder het is al heel positief dat je geheim eruit is
Ik zit even met een vraag/stelling in mijn hoofd en ik hoop dat ik het goed kan verwoorden.
Zelf ben ik voor mijn gevoel al een jaar of wat redelijk depressief en voel ik me constant kut. Zie alles zwart en pessimistisch. Geen levensvreugde en het boeit me allemaal geen reet.
Waar ik altijd dacht dat het een fase was, dat er een aanleiding voor was of dat het ergens door werd veroorzaakt, en ik dus wel te verhelpen was door gewoon mijn ding te blijven doen etc, dat ik me daar door wel vrolijk zou gaan voelen en al die dingen, lijkt me niet meer te kloppen.
Wat ik ook doe, ik blijf neerbuigend en ik blijf me kut voelen en gooi overal maar met de pet naar.
Nou weet ik wel wat mijn doelen zijn en wat ik van mijn leven moet maken etc, dus tot zo ver mijn persoonlijke shit. Ik hoef geen tips.
Maar klopt het, dat in mijn geval, of in het algemeen, depressie en/of angst, meer een permanente state of mind is, dat is aangeleerd of wat dan ook?
Dat als je dus eenmaal volwassen bent en bent "uitgegroeid" dat depressie zeg maar de permanente leidraad/gemoedstoestand is waarmee je verder gaat en dus dat al je acties en beslissingen die maakt, daar door gevoed worden?
Dat je, zodra je het aanvaard hebt, je er wel mee kan leren leven, maar dat je dus wel ten alle tijden depressief bent en blijft. Ook al blijf je je ding doen en leef je je leven?
--
Het is zo dat als ik om me heen kijk, de meeste mensen om me heen altijd maar blij en vrolijk zijn, hun dingen doen als of het ze geen moeite kost, helemaal in hun sas zijn en alles, terwijl, als ik er objectief naar kijk, vind dat ze maar een kutleven hebben, door constant aan hun verplichtingen te voldoen.
Terwijl als ik dat zelfde doe, in wat voor vorm dan ook, ik het altijd maar doe omdat het moet en ik er geen waarde aan hecht en alles maar kut vind.
Ik vind het een rare observatie. Dan vraag ik me af. Het ligt er niet aan hoe of wat ik doe of onderneem. Het is een algemene mindset waaruit je handelt, en niet andersom.
Over het algemeen zie je dat wanneer bepaalde stoffen in het lichaam corrigeren dat de depressie weer weg gaat.
Slechts bij een heel klein deel van de gevallen is een levenslange behandeling met medicatie nodig. Dit zijn vaak ook zeer ernstige gevallen waarbij er veelal ook zware zelfverwonding bij komt kijken.
Veel mensen weten niet precies wat een zware depressie is en zullen bepaalde gevoelens als een depressie aanduiden terwijl dit niet het geval is. Dat neemt niet weg dat je alsnog zeer ongelukkig kan zijn terwijl je niet direct lijd aan een depressie.
Bij een depressie kunnen mensen helemaal geen plezier meer beleven, tevens is een bezoekje aan bijvoorbeeld de supermarkt al een zwaar uitputtende bezigheid. Alles is teveel, en het gevoel zegt dat je het liefst in bed wil blijven liggen. Een depressie uit zich dus ook in lichaamlijke klachten. Denk ook aan bijvoorbeeld geen eetlust meer hebben.
Medisch gezien is het nog een raadsel waarom sommige mensen die geheel vrolijk door het leven gaan opeens terecht komen in een depressie. Wat we weten is dat serotonine een belangrijke rol speelt in het ziektebeeld. Mensen met een depressie hebben een verstoort serotonine balans in hun hersenen. Antidepressiva werken vooral op deze stof. Voor een precieze werking raad ik je aan om een van de vele artikelen op internet te lezen.
Er blijkt ook een genetische aanleg te zijn voor depressies.
Na de eerste depressie geneest het lichaam geheel en is de terugval beperkt. Pas na meerdere zware depressies kan een deel in de hersenen afwijking vertonen. Waardoor dit komt is ook niet bekend. Wel is de kans op een nieuwe depressie bij deze mensen groot.
De vraag voor jou vooral is of je te maken hebt met een echte depressie of dat je neerslachtig bent. Als het leven niet gaat zoals je verwacht dan is het logisch dat je wellicht minder lekker in je vel zit. Ga eens naar de huisarts en vertel daar jouw verhaal, deze kan beter beoordelen of je een echte depressie hebt. Indien zo kan hij jou doorverwijzen naar een specialist voor een goede behandeling.
En mensen doen vaak enthousiaster dan ze zijn.
Iedereen heeft slechte periodes in zn leven, dus het kan haast niet waar zijn dat jouw hele omgeving altijd maar blij is...
Bij mij is het het omgekeerde en ben ik merendeels neerslachtig en doe ik alles met tegenzin en zijn de positieve blije buien maar af en toe aanwezig.
Dat van het masker gedeelte snap ik ook wel. Iedereen draagt een masker omdat zij niet graag met een negatieve houding naar buiten durven of willen komen, als ze zich niet goed voelen.
Ik ben benieuwd naar de post van dragonfire. Omdat ik me eigenlijk niet anders kan herinneren dat ik zo in de put zit over alles. Dat dat dan uiteindelijk omgedraaid kan worden mits de juiste behandeling. Ik ben er wel mee bezig maar ik boek weinig vooruitgang. Vooral de angst dat dit gevoel mijn hele leven zal aanhouden en dat ik er dus geen vertrouwen in heb dat het wél goed komt is eigenlijk de grootste drempel.
Ik kan me best gelukkig voelen hoor. Maar dieper van binnen is het nog altijd depri en neerslachtig.
En of die diagnose door een arts of specialist gedaan moet worden zal mij een zorg wezen. Ik plak me zelf niet graag lables op, maar als ik me al een jaar of twee zó kut voel met altijd maar die zelfde cirkel waar in ik zit, kan ik niet zeggen dat dat een simpel dipje is, dan is er wel wat meer aan de hand.
Maar goed, bedankt voor de reactie
En nog eentje voor wie een dikke knuffel gewoon prettig vindt
Francis, ik ken dat gedoe met een gat en eten erin. Ik heb veel vla en zo gegeten om het door te komen want ik had geen zin in dubbele kosten. Geen geld ervoor ook trouwens op dat moment hahaha. Maar ik had vooral geen vertrouwen dat die langer zou blijven zitten dan de eerste.
Het duurt nog wel even maar het is wel TIJDELIJK. Jouw Personal Repair Crew is al hard aan het werk!!!
Ik wens je heel veel sterkte.
Niet iedereen voelt zich altijd prettig. alleen de een kan het beter camoufleren dan de ander. En bij de een duurt het korter dan de ander.quote:
Nee niet iedereen is altijd blij en vrolijk in mijn omgeving. Wat ik bedoelde was dat mensen die het een keer tegen hebben, even in een dip zitten en daar makkelijk weer uit komen en dat de overige neutrale instelling die ze hebben over het algemeen positief is.
Bij mij is het het omgekeerde en ben ik merendeels neerslachtig en doe ik alles met tegenzin en zijn de positieve blije buien maar af en toe aanwezig.
Dat van het masker gedeelte snap ik ook wel. Iedereen draagt een masker omdat zij niet graag met een negatieve houding naar buiten durven of willen komen, als ze zich niet goed voelen.
Ik ben benieuwd naar de post van dragonfire. Omdat ik me eigenlijk niet anders kan herinneren dat ik zo in de put zit over alles. Dat dat dan uiteindelijk omgedraaid kan worden mits de juiste behandeling. Ik ben er wel mee bezig maar ik boek weinig vooruitgang. Vooral de angst dat dit gevoel mijn hele leven zal aanhouden en dat ik er dus geen vertrouwen in heb dat het wél goed komt is eigenlijk de grootste drempel.
Ik kan me best gelukkig voelen hoor. Maar dieper van binnen is het nog altijd depri en neerslachtig.
En of die diagnose door een arts of specialist gedaan moet worden zal mij een zorg wezen. Ik plak me zelf niet graag lables op, maar als ik me al een jaar of twee zó kut voel met altijd maar die zelfde cirkel waar in ik zit, kan ik niet zeggen dat dat een simpel dipje is, dan is er wel wat meer aan de hand.
Maar goed, bedankt voor de reactie
maar iedereen heeft wel grote ups en downs, maar als het bij jou al 2 jaar duurt dan moet je toch echt hulp zoeken. En als er een labeltje bij komt kijken ach dan moet het maar.
Ik heb zelf ook al meerdere labeltjes gehad, en geloof me het maakt geen verschil in wie je bent of hoe je bent. Het helpt alleen naar het zoeken van een verklaring en verbetering van jou leven.
Ach..nus is het wat minder, ik begin er een beetje aan te wennen, hoewel ik nog last heb van mijn kaak. Maar ik heb nu andere dingen aan mijn hoofd.quote:
Dikke knuffel voor wie er nu een nodig heeft.
En nog eentje voor wie een dikke knuffel gewoon prettig vindt
Francis, ik ken dat gedoe met een gat en eten erin. Ik heb veel vla en zo gegeten om het door te komen want ik had geen zin in dubbele kosten. Geen geld ervoor ook trouwens op dat moment hahaha. Maar ik had vooral geen vertrouwen dat die langer zou blijven zitten dan de eerste.
Het duurt nog wel even maar het is wel TIJDELIJK. Jouw Personal Repair Crew is al hard aan het werk!!!
Ik wens je heel veel sterkte.
Want ik was dus van plan een ticket te kopen voor 1 maandje vakantie, maar nu zit ik weer in de twijfel omdat het werkplein mij nu weer opgezocht heeft en wil kijken of ik kan gaan werken of cursussen ofzo. En als dat zo is dan hebben zij het recht om het te weigeren.
Wat ik dus zwaar irritant vindt, ruim 3 maanden hoor ik niks van ze, en nu dus wel
Ik kan daar zo ziek van worden Swietje, als je hier wilt posten weet je dat je welkom bent, en anders kom je onder een kloon terug zonder veel details aan te geven. wat ik dus zelf mischien van plan ben, want volgens mij is mijn moeder soms aan het meelezen..en dat vindt ik maar niksquote:
Ik weet niet of ik hier nog kom posten... een klasgenoot van mij blijkt ook op het forum te zitten.
Oh, bah. Dat zou ik ook een ramp vinden ja. Misschien kom ik wel terug onder een kloon inderdaad. Ik denk er even over na. Het was mijn bedoeling ook niet om te zeggen dat indien je wel of niet een labeltje moet krijgen.
Wat ik probeer uit te leggen is dat je twee vormen hebt van problemen.
De eerste is een depressie zoals deze in de medische wereld bekend is, deze gaat gepaard met een chemische onbalans in de hersenen. Dit trekt na loop van tijd weer weg en hoeft niet perse in de toekomst terug te komen. Eventuele medicijnen kunnen er bij helpen om dit tijdelijk te corrigeren tot het lichaam zelf weer het proces helemaal kan overnemen.
Een tweede probleem kan een mentale staat zijn. Een gedachtepatroon waardoor je alles somber inziet. Ook hier kan je goed hulp bij gebruiken maar zal op een andere wijze behandeld worden.
Neemt niet weg dat wanneer jouw gedachtegang of gevoel jouw leven negatief beinvloed je geen probleem zou hebben. In tegenstelling, als jij het ervaart als een probleem dan is het ook een probleem.
Schaam je er absoluut niet voor om aan de bel te trekken bij de huisarts, deze kan je enorm helpen zowel direct als indirect. Bedenk je eens, wil jij zo door blijven gaan of wil jij echt veranderen. De eerste stap in het proces is de wilskracht om er iets aan te doen. Zolang jij niet wil veranderen zal met de beste hulp er geen verandering komen. Ik neem aan dat door hier in het topic al jouw post neer te zetten dat je voor jezelf al hebt gekozen dat je al toe bent aan een verandering en dat is zeer positief.
Ook jij verdient het om gelukkig te zijn.
MOD, over dat aan de bel trekken bij de huisarts. Juist de huisarts zal het begrijpen en niet oordelen want ze hebben al zo veel mensen gezien met die klachten. En weten vanuit de studie dat het geen aanstellerij of zo.
Dan heb je geluk gehad, of ik pech, want na 1.5 jaar gaat het nog steeds matigjes..quote:
Ik ben na 4 maanden antidepressiva bijna helemaal van mijn klachten afgekomen:)
Misschien handig voor de mensen hier, welke soort en wat je er verder nog meer bij hebt gedaan? Kan altijd misschien een tip zijnquote:Op woensdag 24 november 2010 12:53 schreef Radioheart het volgende:
Ik ben na 4 maanden antidepressiva bijna helemaal van mijn klachten afgekomen:)
Ik loop al zeker een jaar bij een psych, zonder medicatie, omdat ze vind dat ik het zelf moet doen, en dat vind ik ook. Mijn ma zegt dat een antidepressivum best helpt, maar als je de bron van de problemen niet aanpakt, blijf je er mee rondsukkelen dus. Het is bij mij gewoon een mindset blijkbaar. Ik weet het allemaal niet zo goed. Voor als nog luidt het advies: "Gewoon doen"
Dus ik doe maar mijn ding en probeer alles vaste tijden te geven in de hoop dat ik me beter ga voelen, maar ik zie het nog wel. Vooralsnog doe ik alles omdat het moet.
ach, dan zijn we er 2. heb van half 5 tot half 8 wakker gelegen. En was om half 2 pas in slaap gevallen en daarna tot kwart over 10 geslapenquote:
Vandaag ben ik echt de meest gezellige persoon ooit, ik heb er ook nog eens een ochtendhumeur bij namelijk
Dus vandaag wordt mijn chagerijnige en huildag
Caroline, dat je de dag vult met nutteloze activiteiten, herken ik wel.
Maar hou je je wel aan je lijstje van 3 nuttige dingen per dag? Of gaat dat niet meer?Sylvana, qua loslaten, helpt het om iets heel anders te gaan doen, waarbij je echt je moet concentreren op wat je doet?
DragonFire, mag ik vragen waarom er geen andere medicijnen zijn geprobeerd? Je gaf aan dat Prozac eigenlijk niet heel veel voor je deed
Oh, en wat je schrijft over levenslange medicatie, dat geldt alleen voor een puur unipolaire stoornis. Als er sprake is van een bipolaire component is het per definitie biologisch, en zit je dus tot het einde der tijden aan de pillen vast.
Francis, heb je lekker gedoucht? Vwb je kaak, iets heel praktisch. Je hebt bij de apotheek van die spuitjes met een gebogen voorkant, waarmee je water (of andere vloeistoffen) kan spuiten. Dan zou je na het eten dat gat meteen kunnen schoon spoelen. Of eerst schoonspoelen met water en dan ff spoelen met chloorhexidine (ook te verkrijgen bij de apotheek). Ik spreek uit ervaring met verstandskiezen en gaten in kaken. (Al heeft hij bij mij überhaupt niet gehecht (te groot gat) en eerst gevuld met vette watten en daarna dus alleen gespoeld met water.)
Piertjj, fijn dat het gesprek goed ging!
Swietje, ik kan me voorstellen dat het even schakelen is. Maar bedenk je wel, doordat je nu aan jezelf gaat werken, gaat je geheim ook weg. Het is ff moeilijk, maar daarna is het beter dan dat het eerst was.
MOD, als deze psych je niet kan helpen, kan je altijd naar een ander gaan.
Open deur, ik weet, maar toch.Even over mezelf
Afgelopen maandag hadden we een Fok!meet. De donderdag ervoor was een andere afspraak die ik had afgezegd, omdat ik een relatief drukke week had gehad. Met een continue krijsende peuter was het weekend ook niet geheel positief, maar ik ben toch gegaan. Ondanks dat mijn gevoel zei dat ik eigenlijk niet moest gaan. Maar ja, je moet toch door. Ik kan niet tot in de oneindigheid onder mijn steen leven en sociale dingen uit de weg gaan? Als je niet probeert, weet je niet of het lukt, nietwaar?
Het begon prima, maar na een half uur ben ik toch redelijk ingestort. Helemaal bibberen en alles. Dus ik een boterhammetje eten, en stuur manlief een sms (was nog best moeilijk met trillende handen) dat het eigenlijk totaal niet gaat. En toen kwam de gastvrouw aanlopen, keek naar me en zei het is te druk voor je, hè? Hoppa! Ik heb een uur lang gejankt als een kind.
Daar gaat de gezellige meetWat wel positief is, is dat ik wel de emoties heb toegelaten, en niet ben gaan maskeren of zo. En eenmaal thuis (het is ook een half uur rijden, dus dat geeft ook wel wat lucht) was het eigenlijk weer goed. Ondanks de heftige instorting was ik weer snel op de been. Dus ja, we gaan vooruit. De drempel om (kleine) dingen te doen wordt ook steeds lager, en dat is fijn. Ik begin ook weer geïnteresseerd te raken in anderen, dat is een hele tijd anders geweest Maar ik durf niet te vertrouwen op die vooruitgang. Want als je erop gaat vertrouwen en er gebeurt weer iets, dan is de klap weer ongenadig hard. Jottem, nog een beschermingsmechanisme.
Qua therapie voel ik me al iets beter bij deze mevrouw. Volgende week weer afspraak. Dan heeft zij uitgezocht waar de kortste wachttijd is voor vervolgtherapie (psychotherapie) en waar dat dan is. En mocht er een wachttijd zijn, brengt ze me in contact met een maatschappelijk werker, om de tussentijd te overbruggen. Die doet dan wel geen therapie, maar kan me wel begeleiden met het langzaam proberen op te pakken van dingen. We zullen zien.
dan lijkt het allemaal een stuk minder donker
Leuk als iemand geen hulp van je wil voor een depressie, daar heb je dan een relatie van bijna 2 jaar mee...
Ik kan van mezelf zeggen dat ik er meer aan heb als mijn vriend me gewoon zou steunen (is hij momenteel niet toe in staat alleen) dan wanneer hij echt zou gaan zorgverlenen.
Dan trek je verhoudingen in je relatie ook erg snel scheef.
En de ander kan jou misschien ook nog wel meetrekken de depressie in.
Hulpverlenen kan je beter overlaten aan iemand die er objectief naar kan kijken als je het mij vraagt
Goed van je dat je toch naar die meeting bent gegaan. Jammer dat je toch ingestort bent, maar fijn dat het toen je thuis was al weer redelijk over was
Gewoon blijven proberen, dan lukt het vanzelf wel. En ik lees toch wel veel positieve dingen in je post, over je grotere interesse in andere mensen en dat het klikt met die therapievrouw enzo En goed van je dat je geen masker opgehouden hebt. Dit zijn toch kleine stapjes vooruit Over mezelf; ik blijf hier wel gewoon posten, ga wel zien hoe het loopt met die klasgenoot... volgens mij leest hij hier niet en zo wel, zijn probleem.
Zit nog steeds niet erg lekker in m'n vel sinds 't gesprek met de huisarts. Heeft meer in mij losgemaakt dan ik had verwacht.
Dat bedoelde ik ook meer maar dat wil ze ook niet echt, ze erkent niet dat ze problemen heeft (of misschien wel) maar denkt nog steeds dat ze het alleen op kan lossen. Tevens moet ik op eierschalen lopen om haar maar niet boos te laten worden.
Lijkt ook wel of ze niet durft die stap te zetten door dingen die ze met haar ex heeft meegemaakt waar ze een kind van heeft. Dus ze houd erg veel afstand als er wat is. (al is het maar iets kleins)
Nou...hier was het weer raak..bonje gehad met mijn ouder. En puur om het feit dat we op zoek zijn naar een kledingstuk voor een tante in het buitenland en ik ben meegegaan. Maar ik hou niet zo van winkels..dus ik loop de hele winkel super snel rond en let alleen op datgene wat we zoeken. En mijn ouder is dus echt zo'n ettalage kijk persoon. Die kijkt uitgebreid naar iedere etalage..en ik wordt dat zat en begin onbeweust haar op te haasten. En dan gaat het weer mis.
Maar nu ben ik weer thuis en ben echt bekaf.
Verder tja, de afgelopen dagen val ik niet in slaap tenzij het met muziek is, want anders begin ik in mijn hoofd gesprekken te voeren waarin ik alle gedachten aan iemand anders vertel, terwijl het zijn gedachten. En zo spreek/maak ik ruzie met mijn ouder, spreek met de psycholoog enz.
En dat kan nogal hoog oplopen en de muziek leidt me een beetje af en zorgt dat het minder wordt.
Verder wordt het morgen echt een regel dit en dat dag, moet zat dingen doen. Moet een vakantieformulier aanvragen kijken of ik de vakantie krijg en dan snel een ticket zien te regelen, en dan nog allerlei andere dingen.
En ik zit me nu al druk te maken over kerst waar ik dus echt geen zin in heb, oud en nieuw ook niet.
Maar verder moet je in een relatie(vriend-vriendin/ouder-dochter/zoon) nooit teveel gaan (proberen) te hulpverlenen, dat werkt meestal alleen avenrechts en verergert de problemen binnen de relatie. Dat zeg ik dus uit eigen ervaring...ouder ging teveel pushen en trekken zodat ik alles eruitgooide met woede waardoor het nog erger leek dan het was, waardoor ik volgens mijn ouder getraumatiseerd ben door een gebeurtenis als kind, die helemaal geen trauma veroorzaakte maar alleen een grote impact had
SPOILERow..enne ik ga niet meer posten onder deze naam
[ Bericht 16% gewijzigd door francis998 op 25-11-2010 16:12:36 ]
Betreft de levenslange medicatie, je hebt gelijk dat bij manisch/depressieve klachten dit gepaard gaat met een biologische afwijking en er dus medicatie nodig is om dit te corrigeren. Let wel op dat zowel de periodes van manisch en depressie gevaarlijk kunnen zijn voor deze personen. Dit ziektebeeld komt wel veel minder voor.
Deeltijd behandeling is best oke tot dusver
Ik doe wel mijn vrijwilligerbaantjes maar "echt" sociale dingen dus helemaal niet.
3 nuttige dingen per dag? Dat is van iemand anders.
a) ik ben niet in therapie en b) als mijn therapeut daarmee zou aankomen zou ik meteen gaan matten *lol* Al denk ik dat ik er de meeste dagen wel aan kom hoor.
Gisteren had ik dus echt mijn dag niet. Ik had een plan en alles stond klaar. Behalve mijn lijf dat had een baaldag denk ik en mijn hoofd wilde ook niet echt. Dus ben ik maar thuisgebleven en ben op tijd naar bed gegaan.
Vanochtend dus wel redelijk op tijd de deur uit. Plasje gedaan en alles en toch, ik kom op de bestemming aan en vraag eerst naar het toilet. Het was maar 90km! En niks geen
want als iemand dat gek vindt, jammer dan dat is typisch zijn probleem. Ik kan nu eenmaal niet nadenken met gekruiste benen Daarna een rondje door de winkel en alles bekeken. Paar dingen aangeraakt en speciaal voor mij deed Gijs ook even de stroom erop zodat ik de lampjes kon bekijken
Ik drukte op 3 knopjes en toen had ik het wel weer gezien. Eigenlijk had ik online mijn hele boodschappenlijstje al uitgezocht, het was meer van ik wil het zien en aanraken om zeker te weten dat ik een goede keus maak. Helaas was bijna niets op voorraad maar de halterbank heb ik mee naar huis genomen. De rest van mijn prive fitness centrum komt binnenkort of eind januari.Daarna heel gesjouw met dozen want ik zit hier nog steeds in de verhuiszooi. Zal ook wel altijd zo blijven om de simpele reden dat ik onvoldoende kasten heb. Maar goed ik heb ze redelijk aan de kant geslingerd. In twee sessies want na een stukje sjouwen was ik al moe. Nou toch maar even verder doen want ik wil die spullen niet in de auto laten staan. Dozen aan de kant vloer geveegd, nu even uitpakken.
nee dus. Het is een compleet bouwpakket met 58 verschillende soorten onderdelen (1-4 stuks per onderdeel). En nu heb ik gloeiend de pest in want ik zit zonder rubberen hamer. Ik heb er een maar hij zit niet in mijn gereedschapskist dus vrees ik dat ik morgen een nieuwe moet gaan kopen. Ik haat dat soort dingen. Gereedschap kopen is al niet mijn hobby maar iets moeten kopen terwijl ik weet dat ik het al heb Dus nu kan ik niet verder en niet met mijn nieuwe speelgoed spelen. Er staat nadrukkelijk doe eerst dit - plastic eindstukjes aan de metalen poten maken zeg maar. Nu ben ik gelukkig eigenwijs maar heel af en toe eventjes niet. Die eindstukjes passen er nauwelijks omheen dus het is een gepruts van jewelste en dat gaat natuurlijk makkelijker met een onderdeel dan met zo'n complete zware bank. (36.7 kg om precies te zijn en dan heb ik het leg extension stuk niet meegeteld, dat zit nog in zijn eigen doos).
Zei ik al dat ik eigenwijs was? Bij gebrek aan neme men een badmatje en een gewone hamer
3 soorten, 6 stuks zitten gemonteerd
Al heb ik het er vandaag bij therapie wel over gehad dat ik me als ik een goede dag heb niet verplicht moet voelen om dan nog meer te gaan doen, maar het ook gewoon bij die 3 dingen moet kunnen houden en de rest van de dag met plezierige dingen vullen Wat een gedoe met dat fitnessapparaat zeg, maar een badmatje en een hamer werkt ook prima om iets in elkaar te zetten als je geen rubberen hamer hebt. Succes ermee
3 dingen doen per dag bij een depressie is goed, alleen het is lastig om je aan die 3 dingen te houden, en niet de ene dag 10 te doen en de andere dag niks.quote:
caroline, dat van die 3 nuttige dingen is idd van mij, niet van jou. En bij mij gaat dat wel redelijk goed die 3 dingen per dag doen
Wat een gedoe met dat fitnessapparaat zeg, maar een badmatje en een hamer werkt ook prima om iets in elkaar te zetten als je geen rubberen hamer hebt. Succes ermee
Zelf doe ik per dag ook maar 1 of 2 dingen mede om wat te doen te hebben omdat ik de hele dag thuiszit en niks te doen heb.
Maar er wordt gekeken naar een reintergratietraject enzo, maar dat is nog afwachten want alles loopt super gigantisch traag
wat ik aan de ene kant wel prettig vindt, dan kan alles rustig aan gedaan worden Het enige rare aan het gesprek vond ik dat ze zij: Ik zie dat je overgewicht heb! ik: Ja en? Daar zit ik niet mee ben tevreden met mezelf...... zij: JA maar het is wel ongezond...
toen had ik zoiets ja wat wil je nou zeggen?
Als je je hele leven al overgwicht heb dan weet je niet beter....
en nu maalt die opmerking al 2 dagen in me hoofd -_-
Ohja en ik krijg binnenkort een afspraak met een psychiater om te kijken of mijn medicijnen misschien nog meer verbeterd kunnen worden... ook weer spannend...
Hij zit nu bijna in elkaar maar toen kwam ik op het laatste eindje een bouwfoutje tegen. Twee onderdelen die in elkaar moeten schuiven (zodat je hem op verschillende hoogtes kunt zetten) passen niet in elkaar. De bout waarmee je het spul kunt stellen neemt teveel ruimte in.
Ik ga dit morgen telefonisch melden en dat mogen ze volgende week oplossen als ze de loopband komen leveren en installeren. Of een vervangend onderdeel opsturen.
Morgenochtend om sleutels om alle boutjes netjes vast te draaien.
En ik ben nog steeds blij met het ding. Ondanks dit geneuzel want ik heb een goed merk gekocht en vertrouw erop dat de leverancier en/of fabrikant dit gewoon oplossen.
Ja daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Ik zit zonder werk, ben overigens ook ondernemer dus kan me goed bezighouden maar heb niet altijd de discipline om alle dingen te doen wanneer en zo vaak als nodig/dringend etc.quote:
3 dingen doen per dag bij een depressie is goed, alleen het is lastig om je aan die 3 dingen te houden, en niet de ene dag 10 te doen en de andere dag niks.
Zelf doe ik per dag ook maar 1 of 2 dingen mede om wat te doen te hebben omdat ik de hele dag thuiszit en niks te doen heb.
Maar er wordt gekeken naar een reintergratietraject enzo, maar dat is nog afwachten want alles loopt super gigantisch traag
Maar ik heb uit een Amerikaans forum de kreet "one small thing" overgenomen. Het kan dus ook iets heel kleins zijn wat je doet.
Wat vervelend. Je komt toch niet voor advies of begeleiding bij gewichtsbeheersing? Laat het mens. Laat die mevrouw zich aub beperken tot waar ze voor opgesteld staat.quote:Op donderdag 25 november 2010 19:11 schreef Piertjj het volgende:
Ik moet volgende week woensdag 2 uur lang vragenlijsten invullen met een verpleegkundige. Ik ben benieuwd.
Het enige rare aan het gesprek vond ik dat ze zij: Ik zie dat je overgewicht heb! ik: Ja en? Daar zit ik niet mee ben tevreden met mezelf...... zij: JA maar het is wel ongezond...
toen had ik zoiets ja wat wil je nou zeggen?
Als je je hele leven al overgwicht heb dan weet je niet beter....
en nu maalt die opmerking al 2 dagen in me hoofd -_-
Ik hoop dat je de gedachte kunt wegsturen want met een hoofd wat regelmatig dwarsligt heb je meer dan genoeg op je bordje. (Ik ben ervaringsdeskundige met deze combinatie en ik weet dat je geen 2 gevechten tegelijkertijd kunt voeren)
Hoop dat het nog beter kan, succes!quote:Ohja en ik krijg binnenkort een afspraak met een psychiater om te kijken of mijn medicijnen misschien nog meer verbeterd kunnen worden... ook weer spannend...
Waar bemoeit ze zich mee....Jammer dat je niet altijd vrije keuze hebt wat betreft "hulp"verleners...
moeilijke herinneringen en het labeltje wat daar aan werd geplakt.quote:
Gimmegore, heftig omdat het lastige herinneringen of zo bovenbracht of was ze niet aardig?
Sowieso vind ik die (of het begin van) diagnoses best wel confronterend
Afgezien van die man die het prima vond om relaxed achterover te leunen en te wachten tot er iets "in mij opkwam" - na een paar sessies ben ik gekapt want hij hielp me dus totaal niet terwijl deze methode beslist niet geschikt was. Er kwam helemaal niets in me op. En eigenlijk was het gewoon een luie en onaardige man.quote:
Hebben jullie ook nare gebeurtenissen met hulpverleners meegemaakt misschien?
Verder heb ik sinds ik Christen ben geworden nooit meer wat aan therapie gehad omdat ze vanuit hun andere wereldbeeld met totaal onzinnige suggesties komen. EDIT dat moet ik even wat relativeren. De suggesties zijn goed hoor. Vanuit hun optiek. Maar voor mij onuitvoerbaar dus ik kan er weinig mee. Vanuit mijn optiek. Net alsof je een zeer goede therapeut hebt die lief en aardig en alles is maar helaas. Ze spreekt alleen Chinees dus je hebt er zo weinig aan.
@GimmeGore: houdt moed! Dat confronterende slijt denk ik wel met de tijd. Tenminste dat was bij mij zo.
Zelf heb ik nooit een nare ervaring met een psycholoog gehad. Hooguit tijdens mijn vorige behandeling zo'n 3 jaar kwam er een noodgeval tussen en werdt de afspraak toen ik in de wachtkamer zat afgezegdquote:
Hebben jullie ook nare gebeurtenissen met hulpverleners meegemaakt misschien?
wat balen is, maar het was wel te snappen.
Bij psychologische behandeling geldt het spreekwoord de laatste loodjes wegen het zwaarst niet maar de eerste wegen juist het zwaarst. Dan zeg ik uit ervaring...ik heb dat nu al 2x meegemaakt.quote:
[..]
moeilijke herinneringen en het labeltje wat daar aan werd geplakt.
Sowieso vind ik die (of het begin van) diagnoses best wel confronterend
Dus gewoon moed houden hoor, het komt wel goed. Het is net als een conditie bouwen, in het begin is het moeilijk en zwaar en eindig je uitgeput maar met de tijd gaat het steeds beter en makkelijker.
Met dat laatste ben ik het wel eens. Je moet elkaar wel begrijpen en "aanvoelen" om iets te kunnen bereiken.quote:
[..]
Afgezien van die man die het prima vond om relaxed achterover te leunen en te wachten tot er iets "in mij opkwam" - na een paar sessies ben ik gekapt want hij hielp me dus totaal niet terwijl deze methode beslist niet geschikt was. Er kwam helemaal niets in me op. En eigenlijk was het gewoon een luie en onaardige man.
Verder heb ik sinds ik Christen ben geworden nooit meer wat aan therapie gehad omdat ze vanuit hun andere wereldbeeld met totaal onzinnige suggesties komen. EDIT dat moet ik even wat relativeren. De suggesties zijn goed hoor. Vanuit hun optiek. Maar voor mij onuitvoerbaar dus ik kan er weinig mee. Vanuit mijn optiek. Net alsof je een zeer goede therapeut hebt die lief en aardig en alles is maar helaas. Ze spreekt alleen Chinees dus je hebt er zo weinig aan.
oeeee...mijn hechting onder is er nu ook uit
SPOILERdit is dus een kloon
Zo voel ik het ook precies.quote:
[..]
Maar er wordt gekeken naar een reintegratietraject enzo, maar dat is nog afwachten want alles loopt super gigantisch traag
Behalve dat er bij mij nog niet wordt gesproken over herintegratie, maar dat terzijde.
Ik vond het trouwens wel een mooi verhaal over de rubberen hamer!
(weet ff niet meer wie het was. )Ik merk dat ik best huiverig ben om de goede dingen/vooruitgangen te vertellen aan mensen. Want tsja, als je zo vooruitgaat, is het vast snel voorbij, toch? Wat zijn jullie ervaringen hiermee? Met het aan mensen vertellen dat je wel vooruit gaat. Hoe reageren ze dan als je weer instort? En dat dan vertelt? Krijg je dan opmerkingen naar je hoofd geslingerd van het ging toch beter? Hoe kan je dan nog instorten? Met de nodige onbegrip van dien...
Het gevoel is inmiddels anders, maar nog steeds ben ik er nog lang niet. Tsja, hoe kan je zo vooruit gaan en schijnbaar niet dichterbij je doel komen?
Ander voorbeeld: eerst maakte ik foto's van de kinderen met de gedachte "nu kan ik er niet van genieten, maar als ik later de foto's terugzie, geniet ik er dan wel van" of zo. daarna maakte ik foto's omdat ik niet wist wat ik anders moest doen als ze leuk aan het spelen waren. En nu gaat het me echt om de "sport" om ze goed op de foto te krijgen. It's hard to shoot a moving target
Heel ander gevoel. Dus ook weer vooruitgang. Ben ik nou beter? Nee, absoluut niet. Tsja, hoe leg je dat uit aan anderen, als ik het zelf niet eens snap?
[ Bericht 17% gewijzigd door DaviniaHR op 26-11-2010 10:37:55 ]
Ik heb net even met mijn coach (spannende benaming voor mentor) besproken hoe het nu gaat en hoe het verder gaat enzo.
Dus ik liet vallen dat ik me zorgen maakte om de kosten, want ik heb een studentenbudget. Dan is 10 euro eigen bijdrage voor een consult 4 dagen eten...
Dus hij liet weten dat ik eventueel aanspraak kan maken op een regeling van school voor financiele steun
GimmeGore, fijn dat je waarschijnlijk via school financiële steun kunt krijgen
Ik twijfel toch best wel erg of de deeltijdtherapie wel bij mij past
Sinds ik depressief ben geworden is mijn gepieker alleen maar toegenomen. Ik piekerde altijd al wel veel, had sowieso al veel negatieve gedachten, maar nu is het nog erger. Ik vind het nu nog moeilijker om te stoppen met piekeren en alles weer in normale proportie te zien. Doordat ik veel pieker kan ik 's nachts slecht slapen en lig ik vaak nachtenlang wakker en te piekeren. Als ik vrij ben slaap ik dan lang uit ( tot rond het middaguur). Als ik ergens heen moet dan doe ik vaak 's middags een dutje, omdat ik het anders niet trek tot 's avonds. Ook het eten gaat slecht, ik sla maaltijden over ( omdat ik bijvoorbeeld de hele ochtend op bed heb gelegen of omdat ik gewoon geen honger heb). Maar het kan ook zijn dat ik juist heel veel honger heb en heel veel eet, waaronder ook veel ongezonde dingen.
De 3 belangrijkste kenmerken van mijn depressie zijn dus echt het piekeren, het (weinig/veel) eten en het (weinig/veel)slapen. Terwijl bij therapie het dus wel veel over piekeren gaat ( tijdens cognitieve therapie) maar de andere therapieën gaan over Sociale contacten ( interpersoonlijke therapie), Activiteiten en Conditie(training). Ik heb nu 4 bijeenkomsten van therapie gehad en ik twijfel toch wel een beetje of dit wel het goede voor mij is, omdat ik eigenlijk alleen het nut van Cognitieve therapie in zie. Die andere 3 therapieën heb ik wel wat aan natuurlijk, maar niet echt veel. Ik doe nog best wel veel dingen, vind best veel dingen nog leuk om te doen en onderneem ook nog van alles, ga gewoon naar feestjes, workshops enzo. Bij Activiteitentherapie zegt die vrouw nadat ik heb verteld hoe het de afgelopen weken is gegaan alleen maar "ga vooral zo door" Ja, daar heb ik dus ook weinig aan dan. Bij Interpersoonlijke therapie hebben we het over relaties, maar ik heb een goede relatie met Peter, heb vrienden en kennissen en ik ben niet depressief geworden omdat er wat in mijn relaties is veranderd ( In de groep ben ik de enige met een vaste relatie, rest is gescheiden, of heeft gewoon geen relatie (meer), wat vaak oorzaak van depressie was voor hen). Van de groep ben ik ook degene met het grootste sociale netwerk en ik ervaar hier weinig problemen in. Bij conditietraining lopen we in het bos, maar dat vind ik juist wel lekker en met mijn conditie is ook weinig mis. Ik ben ook 1 van de weinigen die daarnaast nog sport.
Ik voel me soms ook een beetje een buitenbeentje in de groep, want de anderen hebben dus wel veel problemen met sociale contacten, met activiteiten doen en met hun conditie. Terwijl ik best een groot netwerk heb, ik heb een relatie, vrienden, kennissen, ik doe nog van alles en ik sport ook nog gewoon. Bij mij is het echt het piekeren, slapen en eten dus en soms worden slapen en eten wel kort behandeld tijdens andere therapieën, maar het is geen hoofdzaak zeg maar. Dus vind het wel moeilijk wat ik nu moet, want ik moet natuurlijk wel wat aan de therapie hebben. Na 10 bijeenkomsten heb ik een tussenevaluatie, maar ik zou anders ook niet weten wat wel een goede therapie voor mij is. Want alleen een uurtje met een psych praten was in het verleden te weinig. Maar deze deeltijdtherapie in een groep past ook niet helemaal bij mijn situatie.
Lastig dilemma dus
[ Bericht 7% gewijzigd door _Hestia_ op 26-11-2010 17:39:05 ]
het hangt er natuurlijk ook vanaf hoe zwaar de depressie is, want de depressie kan sommige dingen ook heel erg kapot makenquote:
Depressie kan eigenlijk juist vaak goed voor je zijn. Dan bereik je een dieptepunt en is er daarna vaak alleen maar sprake van verbetering en geluk.
het hangt er maar net vanaf
Wel fijn dat je vriend je dan gerust kan stellen. Heb je enig idee hoe het komt dat je zo'n aanval krijgt?Ik voel me nog steeds heel klote om het zo maar even te zeggen.
oeii..dat is balen. Ik weet niet wat te zeggen maar wel sterktequote:
Pff ik had gister weer een soort 'aanval' ik weet niet hoe ik het anders moet beschrijven.. maar dan komt er opeens zon stem in me hoofd die dan zegt dat ik zelfmoord moet plegen enzo. het klinkt echt raar .. dat is het eigenlijk ook.. ik flipte hem helemaal heb ik maar me vriend gebeld die heeft me gerust gesteld.. en daarna ben je dan weer gewoon vrolijk... hoe raar kan het zijn?
En gewoon niet toegeven aan die stomme stem Eens. Ik was ook even geschrokken en was ook bang om het verkeerde te zeggen.quote:
[..]
oeii..dat is balen. Ik weet niet wat te zeggen maar wel sterkte
Ik ben blij dat je vriend er voor je was en dat je daarna weer gewoon vrolijk kon zijn.
De menselijke geest zal voor ons altijd raadseltjes blijven bedenken, sprak zij met haar filosofenpetje op
Ik weet het niet, ik ben bang voor de reactie van mijn moeder.
Swietje, balen dat je je nog steeds zo klote voelt.
GimmeGore, wat voor reactie verwacht je van je moeder dan?
Ik twijfel nog steeds over therapie, maar heb inmiddels al wel een iets duidelijker idee waarom het voor mij misschien niet werkt. Ik heb me in augustus al aangemeld, toen was ik echt heel depressief omdat ik net een paar maanden thuis zat omdat ik moest stoppen met mn jaarstage. Toen had ik ook echt geen zin om dingen te ondernemen, beleefde ik weinig lol aan dingen, was mn sociale leven op een laag pitje enzo. Vanwege miscommunicaties en wachtlijsten kon ik pas in november met deze therapie beginnen.
In de tussentijd had ik echter zelf al redelijk veel dingen opgepakt, lijstjes maken met wat ik minimaal op een dag wil doen, toch sociale contacten onderhouden, toch gaan sporten als ik geen zin had etc. Bij therapie zijn ze daar nu met mn groepsgenoten mee bezig, om dat allemaal op orde te krijgen. Maar dat heb ik zelf dus al gedaan, omdat ik dat zelf wel wist dat dat moest veranderen om niet nog depressiever te worden.
Maar wat ik niet zelf kan veranderen, dat piekeren, slechte slapen en eten, daar zijn ze bij therapie dus niet echt mee bezig, omdat ze eerst die andere dingen belangrijker vinden. Maar dat gaat bij mij dus al redelijk goed ( ene dag beter dan andere dag natuurlijk) Dus denk eerlijk gezegd dat ik gewoon te laat met deze therapie ben begonnen, dat het echt nut had gehad als ik gewoon in augustus/september er mee was begonnen, ipv pas in november. Zo voelt het een beetje als mosterd na de maaltijd zeg maar.
Waar ik ook nog aan zat te denken: Tijdens het diagnostisch onderzoek kwam er ook als diagnose een gegeneraliseerde angststoornis uit. Ze zeiden toen dat als mijn depressie minder werd, die gegeneraliseerde angsstoornis ook minder zou worden. Maar zou het niet juist andersom zijn? Dat ze die gegeneraliseerde angsstoornis moeten behandelen en dat dan mijn depressie ook minder wordt?
[ Bericht 10% gewijzigd door _Hestia_ op 27-11-2010 14:02:03 ]
IK zou het aan in ieder geval een van mijn ouders vertellen,degene waar ik het beste meer overweg kan, want zo komen er op bepaald moment wel achter.quote:
Ik zit te twijfelen of ik mijn ouders moet vertellen over de reis waar ik aan ben begonnen...
Ik weet het niet, ik ben bang voor de reactie van mijn moeder.
Verder heeft het natuurlijk ook invloed of je nog thuiswoont, je leeftijd enz.
@Sylvana:
tja, lastig is het als je zo vooruitloopt op de rest. Dat zorgt voor een grote kloof en minder effect van de terapie.
Maar wel knap dat je zelf zo ver bent gekomen.
Vanuit mijn kant, is het vandaag wel een redelijke dag. Zit alleen als zo vaak niet zo goed in mijn vel. Ik ben het allemaal beetje beu, en verveel me bij alles, en zit dus maar een beetje achter mijn pc maar dat verveelt mij ook. En zit de hele dag maar wat op mijn kamer om mijn ouder niet aan te horen, die moet namelijk altijd praten, en lijkt inmijn ogen net een papegaai. Alles krijg ik in detail te horen en om iets te vertellen wat in 5 minuten kan doet ze ruim 10 minuten over...en het intereseert me eigenlijk al niet, trouwens wat intereseert me eigenlijk? Ik ben eigenlijk een persoon zonder echte interesses. Mijn hele leven bestond vroeger eigenlijk altijd uit school/stage en naar huis.en dan achter de pc kruipen.
Al mijn contacten enzo zijn ook digitaal.
En straks kruip ik waarschijnlijk weer even in mijn bed, puur uit verveling.
Ik heb een schoonmaakaanval vandaag. Heb al 2 wassen gedraaid ( 1 is al opgehangen, ander moet straks nog) heb een wasmand kleding gestreken, heb mn kledingkast opgeruimd ( zomerjurkjes eruit enzo) heb de keuken schoongemaakt, inclusief 1 kastje helemaal leeggehaald en schoongemaakt, en heb het bed afgehaald. Straks nog afwassen en dan vanavond nog het bed opmaken. Maar lekker productief bezig vandaag dus
Al neem ik tussendoor steeds wel ff pauze, ff achter de pc, maar hou het goed vol zo dat is het punt. Sinds de brugklas was het echt school en huis en pc. Tv kijk ik bijna niet, op een paar series ofzo.quote:
Dankjewel en jammer dat je je zoveel verveelt. maar dat is ook niet zo gek als je weinig interesses hebt. Dan ga je idd maar een beetje tv kijken/computeren om de tijd te doden, maar van die activiteiten word je vaak ook niet echt blijer. Hoe komt het dat je zo weinig interesses hebt? Wat vond je vroeger leuk om te doen, voordat school/stage zo belangrijk waren? Misschien dat je dingen die je vroeger leuk vond kunt gaan doen, zoals creatief bezig zijn ofzo?
Ik heb een schoonmaakaanval vandaag. Heb al 2 wassen gedraaid ( 1 is al opgehangen, ander moet straks nog) heb een wasmand kleding gestreken, heb mn kledingkast opgeruimd ( zomerjurkjes eruit enzo) heb de keuken schoongemaakt, inclusief 1 kastje helemaal leeggehaald en schoongemaakt, en heb het bed afgehaald. Straks nog afwassen en dan vanavond nog het bed opmaken. Maar lekker productief bezig vandaag dus
Ik ben ook met heel selectief tv kijken opgegroeid. En tja, op de basischool waren en meer dan zat klasgenoten in dezelfde straat. Maar naarmate ik ouder werdt was het steeds duidelijker dat ik buiten de boot viel en veel te veel optrok met kinderen van ongeveer 2 tot 5 jaar kleiner, gewoon actief zijn.
maar daarna is iedereen verhuisd en bleef ik alleen over. En nu ongeveer 1 a 2 maanden heb ik de diagnose pdd-nos binnen wat dus ook niet helemaal helpt.
En goed een depressie verminderd de interesses ook wel en ik zit al tijden met een depressie die komt en gaat
Ik zal wat meer over die gedachtes vertellen, ik krijg dat gewoon soms ineens.. en dan flip ik hem helemaal omdat ik dan bang ben om mezelf wat aan te gaan doen... het is heel naar maar het gebeurt gelukkig niet dagelijks...
Vandaag gaat het wel goed gelukkig.
Iedereen sterkte
Ihkv schoonmaakdrang
Haha,als ik dat bij iedereen moet doen die dat zegt dan hoef ik niet meer naar school, maar kan ik zo mn geld wel verdienenquote:
Sylvana, heb je zin om eens hier langs te komen?
Ihkv schoonmaakdrang
Had dus vorige week bericht gekregen dat mijn verzoek voor een nieuwe studiebeurs was toegekend. Zaterdag kreeg ik allemaal berichten dat de studiefinanciering die ik al gehad heb is teruggehaald, zodat ik nieuwe stufi kon krijgen. Er werd bij vermeld dat er daardoor schulden konden ontstaan, die door DUO zouden worden kwijtgescholden. Maar nu kijk ik net op de site van DUO en nu zijn naast mijn voorlopige leningen ook mijn definitieve leningen van die tijd kwijtgescholden
Althans, eerst was mijn studieschuld totaal zo'n 55.000 euro ( voorlopige en definitieve leningen) en nu is het totaal nog maar een kleine 7000 euro, waarvan zo'n 2500 aan definitieve lening Als dat klopt dan zou dat wel erg relaxed zijn
En ik dacht dat ik met die nieuwe studiefinanciering alleen basisbeurs zou krijgen en de rest zou moeten lenen, maar ik krijg ook nog gewoon aanvullende beurs Dus hoef per maand ook nog eens minder te lenen Geldzorgen Damn, ik ben zo bloedchagrijnig
en een 'de hele wereld is tegen mij' gevoel heb ik vandaag. Bah. Had beter in bed kunnen blijven. Want echt alles gaat kapot, eerst de kachel, daarna de tv, de pc van mijn ma, de cv, nu mijn muis en mijn laptop nou..die kan ieder moment zijn leven stopzettenSPOILERen nee, niet vanwege zm
Dus het is hier echt alleen geld uitgeven, en daarbij wordt de huurtoeslag van mijn ouder verlaagd vanwege mijn inkomen, krijgen we ook nog de belastingdienst over ons heen.
Dus deze kerst zal waarschijnlijk heel simpel worden
Dus ik zou zeggen, sylvana geniet ervan..de duo is bij jou in ieder geval goed bezig
hoewel bij mij niet zo zeer nu ben ik aan het vechten omdat ze een aflossing van vorige maand niet verwerkt hebben En ik wordt er echt depressief van, ik moet zoveel doen maar ik krijg me er niet toe gezet
en alles vreet mijn energie op...en ik wil zoveel maar krijg zo weinig voor elkaar Verder had ik een paar weken medicatie gekregen tegen de spanning in mijn hoofd, maar het probleem is dat ik niet goed tegen medicatie kan en mijn exceem echt super erg wordt.
Van de week werd ik wakker met een oog dat net een tennisbal leek en mijn vingers die jeukten en er niet uitzagen. Dus er maar mee gestopt, maar de medicatie had gelukkig nog niet veel effect dus voel ik me nog hetzelfde.
Heb je aangegeven dat de medicatie je eczeem verergert? Hebben ze niets anders of heb je het bij elk medicijn?
Vampje op huizenjachtWat fijn zeg, gefeliciteerd!quote:
cafpow, balen zeg dat alles stuk gaat, wet van Murphy is erg irritant ja. En vervelend dat je zoveel eczeem van je medicijnen krijgt. Zijn er idd geen andere medicijnen waar je geen eczeem van krijgt? Sterkte ermee!
Ik heb vandaag contact opgenomen met het UMC St. Radboud in Nijmegen. Daar hebben ze op de afdeling Psychiatrie een speciale mindfulnesstraining voor mensen met terugkerende depressies (http://www.umcn.nl/Zorg/A(...)T/Pages/default.aspx)
Aangezien ik zelf al veel met mindfulness en meditatie bezig ben lijkt me dat wel een goede training. Als ik een verwijsbrief van de huisarts of huidige behandelaar heb wordt de training vergoed. Het is alleen wel 1.5 uur reizen, vandaar dat ik nog wel twijfel. Als ik het ga doen kan ik in maart 2011 met de training beginnen. In januari begint er ook een training, maar die is al vol.
Ben dus gewoon een beetje aan het rondkijken wat er nog meer aan therapie en trainingen zijn die beter helpen om mijn piekergedrag te verminderen. Want 1 keer in de 2 weken 1.5 uur cognitieve therapie die ik nu heb is wel erg weinig en aan de andere therapieën heb ik persoonlijk niet zoveel. Dus wil me toch meer gaan richten op therapieën/trainingen die meer over het piekeren gaan en wat minder op de andere aspecten van een depressie.
Maar goed, die exceem heb ik sinds baby, en zal wel blijven want ik heb tig onderzoeken gehad maar daar komt niks uit. Het is een soort zuigelingen exceem, wat op de meest irritante plaatsen voorkomt. Maar goed dat is Off topic.
On-topic.
Ik vraag geen andere medicatie omdat het momenteel niet zo super slecht als een aantal maanden geleden gaat, en het liefst doe ik alles zelf. Aangezien ik totaal anti medicatie ben, ik heb in mijn hele leven geloof ik 4 a 5 keer antibiotica geslikt of iets zwaarder dan paracetamol.
Verder hier een raar dagje gehad, wakker geworden met een knallende koppijn en zwaar depresseif gevoel, het kon me echt niks meer schelen. En ik had zelf zoiets van van mij mag ik nu wel dood. Uiteindelijk maar wat dingen wezen regelen, en eindigde letterlijk helemaal over mijn toeren. Toen ik thuiskom kon ik niks anders dan in bed gaan liggen.
Heb net het gevoel alsof ik alles wat ik wil al heb gedaan, en 80 jaar ben, en het wel genoeg is. Terwijl ik nog zat dingen heb die ik wil doen, maar mezelf gewoon niet zover krijg.
Maar goed, hier heeft waarschijnlijk ook weer met die maandelijkse hormoonschommeling te maken die bij mij vrij extreem is. Ik ben dan echt 2 dagen totaal depressief achtig, constant huilen.
Maar toch ben ik super veel aan het piekeren de laatste dagen, en droom ook echt super veel. Laats over een een man die in de straat rondliep en iedere bewoner 2 vragen stelde en als je een bepaald antwoord gaf op 1 van die 2 snee hij 2 vinger eraf. En zulk soort dromen helpen ook niet echt, of ik droom met dingen die me echt dwarzitten en dan loop ik er de hele dag mee rond.
Maar goed, hier ook iets positiefs ik begin een soort van compulsieve-obsessie lichtelijk onder controle te krijgen hoewel het met ups en downs gaat.
Verder sylvana:
Goed van je, dat je zelf actief op zoek bent naar trainingen waar je denkt er wat meer aan te hebben.
hier heb ik ongeveer 1x in de 2 weken een soort van cognitieve terapie, die heel ongemerkt plaatsvindt, mede ook doordat het door mijn koppigheid zo lastig is om tot mij door te dringen.
Ben er nog maar ben deze afgelopen paar dagen meer zombie-achtig dan anders.
Morgen op pad met aanhanger om nog een fitness apparaat op te halen. Heb vandaag al mijn gereedschap aangevuld. En heel laf via de mail, een vrij nieuwe kennis gevraagd of ze het leuk vindt om te komen helpen met het in elkaar sleutelen (tegelijk mijn stulpje bekijken want dat heeft ze nog niet gezien).
Toen ze me belden dat het spul opgehaald kon worden heb ik gelijk een vermeend mankement aangekaart maar dat bleek dus een bedieningsfout van mij te zijn. Of een tekortkoming in de gebruiksaanwijzing, het is maar net hoe je er naar kijkt
Maar ik ben blij dat het is opgelost. En ik kon meteen een geschikte aanhanger huren op eerste moment van mijn keus. Die kleine lichtpuntjes helpen wel.Nog een extra knuffel dat we allemaal de moed erin houden
Heb wel muziek therapie, hardlopen buiten, opdrachten maken, PMT en nog wel wat meer dingen.
Is best wel leuk ik kan het mensen wel aanraden om in deeltijd behandeling te gaan, raak je uit je sleur en zo
Ben wel verkouden geraakt
@caroline88, balen dat je nog steeds zo zombie-achtig voelt. Is het inmiddels gelukt met de fitnessapparaten?
ScarFace-, vreemd dat je geen cognitieve therapie hebt, dat is meestal toch wel een belangrijk onderdeel van een depressiebehandeling.
Ik heb vanochtend weer cognitieve therapie gehad. We hebben het vooral gehad over mijn gebrek aan zelfvertrouwen ( voel me nogal snel waardeloos) dat ik bang ben voor afwijzing en veel waardering/bevestiging van anderen nodig heb. Ik doe vaak dingen niet voor mezelf, maar voor een ander, zodat diegene trots op mij is en me waardering geeft dat ik het gedaan heb. In plaats van dat ik het voor mezelf doe omdat ik er zelf een goed gevoel van krijg als ik het gedaan heb.
Bij conditietraining gingen we vanwege de sneeuw en de gladheid niet naar buiten, maar hebben we gewoon in de gymzaal gesport. Ik heb eerst 30 minuten op de crosstrainer gestaan en daarna nog 20 minuten gefietst. Was erg fijn
Hier gaat het de afgelopen dagen iets minder, maar dat is niks bijzonders. Dat zijn simpelweg de maandelijkse hormonen. Dus breng vandaag waarschijnlijk een redelijk deel van de dag op bed door. En de schommelingen kunnen nu dus 2 oorzaken hebben, dus doe vandaag en morgen maar rustig aan.quote:
@cafpow, dat is idd wel een rare droom ja! Kan me voorstellen dat je daarom ook een beetje van slag bent. Balen dat je zoveel piekert en je zo'n vervelende dag had dinsdag. Hoe gaat het nu?
@caroline88, balen dat je nog steeds zo zombie-achtig voelt. Is het inmiddels gelukt met de fitnessapparaten?
ScarFace-, vreemd dat je geen cognitieve therapie hebt, dat is meestal toch wel een belangrijk onderdeel van een depressiebehandeling.
Ik heb vanochtend weer cognitieve therapie gehad. We hebben het vooral gehad over mijn gebrek aan zelfvertrouwen ( voel me nogal snel waardeloos) dat ik bang ben voor afwijzing en veel waardering/bevestiging van anderen nodig heb. Ik doe vaak dingen niet voor mezelf, maar voor een ander, zodat diegene trots op mij is en me waardering geeft dat ik het gedaan heb. In plaats van dat ik het voor mezelf doe omdat ik er zelf een goed gevoel van krijg als ik het gedaan heb.
Bij conditietraining gingen we vanwege de sneeuw en de gladheid niet naar buiten, maar hebben we gewoon in de gymzaal gesport. Ik heb eerst 30 minuten op de crosstrainer gestaan en daarna nog 20 minuten gefietst. Was erg fijn
@ caroline, en al druk bezig met de apparaten
@ sylvana, het werken aan zelfvertrouwen lijkt mij ook wel een belangerijk onderdeel moet ik zeggen. Want zonder of met weinig zelfvertrouwen kom je niet ver.
En ik denk niet dat met conditietraining buiten je met dit weer ver zou zijn gekomen.
@ scarface- Beterschap
Um..denk ik althans.quote:
@cafpow, dat is idd wel een rare droom ja! Kan me voorstellen dat je daarom ook een beetje van slag bent. Balen dat je zoveel piekert en je zo'n vervelende dag had dinsdag. Hoe gaat het nu?
@caroline88, balen dat je nog steeds zo zombie-achtig voelt. Is het inmiddels gelukt met de fitnessapparaten?
ScarFace-, vreemd dat je geen cognitieve therapie hebt, dat is meestal toch wel een belangrijk onderdeel van een depressiebehandeling.
Ik heb vanochtend weer cognitieve therapie gehad. We hebben het vooral gehad over mijn gebrek aan zelfvertrouwen ( voel me nogal snel waardeloos) dat ik bang ben voor afwijzing en veel waardering/bevestiging van anderen nodig heb. Ik doe vaak dingen niet voor mezelf, maar voor een ander, zodat diegene trots op mij is en me waardering geeft dat ik het gedaan heb. In plaats van dat ik het voor mezelf doe omdat ik er zelf een goed gevoel van krijg als ik het gedaan heb.
Bij conditietraining gingen we vanwege de sneeuw en de gladheid niet naar buiten, maar hebben we gewoon in de gymzaal gesport. Ik heb eerst 30 minuten op de crosstrainer gestaan en daarna nog 20 minuten gefietst. Was erg fijn
Ik heb wel individuele gesprekken met een psycholoog.
Ik zit ook "nog maar" in de orientatie groep.
Ik word nu binnenkort gebeld voor een vervolg afspraak
A.s. woensdag komt eindelijk mijn loopband dus dan kan ik per donderdag met cardio starten.
Ben vandaag druk geweest met opruimen. 1.5 van de 2 dozen van de halterbank zitten in de afvalcontainer en deksel van een andere doos zit in de kofferbak. met alle oud papier en plastic, dat soort dingen. Het is nu woekeren met de ruimte want ik heb alle dozen open - moest wel want een doos van 65 kilo kan ik (nog!!!) niet sjouwen en daar waren er dus 2 van. Gisteren opengemaakt op de aanhanger en stuk voor stuk de inhoud naar binnen gesjouwd, wel weer terug in de doos gestopt zodat het beschermd is tegen krassen en mijn tere enkeltjes ook een stootkussentje hebben. De lange dozen liggen nu dwars in de woonkamer, ben nog even moed aan het verzamelen om ze te verplaatsen (65 kilo) dan kan ik de halterbank van slechts 37 kilo naar de andere kant verschuiven en dan de vloer schoonmaken en de matjes neerleggen (geschat gewicht 65 gram haha). Dan is het plan om de onderdelen te gaan uitleggen omdat ik nog steeds maar 1 persoon ben maar ook eigenwijs dus ik kan het niet nalaten om het toch te gaan proberen. Of tenminste de 4 gronddelen uit te leggen zodat ik kan kijken hoeveel plek hij nu innneemt. Ja ik heb de maten (ergens) maar moet dat toch zien op de grond voor ik kan beoordelen hoeveel plek ik heb en wat handig is. Misschien is het wel handig om te wachten met opbouwen tot de loopband is gekomen want ik denk dus dat ik die dicht tegen de muur zet (met de neus naar mijn bureau dan kan ik dvd kijken terwijl ik train...)
Maar misschien stap ik wel af van dat plan als ik die vier vloerdelen uitleg, want dan kan ik beter inschatten wat wel en niet kan.
Verder klachtenmailtje gestuurd over niet werkende hartritmemeter, belastingtelefoon gebeld waar mijn rekening motorrijtuigenbelasting blijft... kpn gebeld om mijn telefoonaansluiting te regelen... had allemaal eerder gemoeten maar ik kon het even niet
Morgen wil ik langs de verhuizer (waar mijn inboedel opgeslagen is) en hoop dat ik over 1.5 week daar terecht kan om mijn spullen door te zoeken naar de missing pieces.
Viel bijna flauw dus heb als goed atlete even een banaantje gepeuzeld en ga nu toch die dozen omsjouwen want ik weet het is geen leuke klus maar ik voel me happier als het gedaan is.
Iedereen hier veel succes
Verder ben je goed bezig met al dat geregel
Heel wat makkelijker te verdragen dan dagelijks onder spervuur te liggen van een specialist in psychologische oorlogsvoering (mijn moeder).
Oh en bedankt
Ik zou willen dat het allemaal wat sneller en efficiënter ging maar van teveel tijd achter de computer (en het continu gezoem van de hulpverwarming-fan) word ik dus tamelijk sloom en suffig. Plezier van hebben? Hm. Het komt grotendeels met levenslange garantie. Maar aan de andere kant. Heb hard moeten werken en sparen om het geld te verdienen. Als het straks staat moet ik NOG harder gaan werken. Iets klopt niet in dit plaatje
Wel erg toevallig dusquote:Lieve Sylvana,
Hier is jouw affirmatie voor de maand december:
De enige die ik nodig heb ben ik zelf.
Extra affirmatie, in combinatie met bovenstaande:
Het enige wat ik nodig heb is mijn eigen waardering, mijn eigen respect en mijn eigen liefde.
Korte uitleg van deze affirmaties: Sylvana, het is zo makkelijk om van de andere mensen in ons leven te verwachten dat ze ons gelukkig maken... nog gemakkelijker is het om de mensen in ons leven te verwijten als er iets niet goed loopt in ons leven, of als we ongelukkig zijn.
Een goede vriend zei deze week tegen mij: "Als je iemand anders iets verwijt, ben je een dief van je eigen geluk. Alleen jij bent verantwoordelijk voor dat wat er in je leven is." Ook al heb je iets gedaan op advies van de ander, ook al lijkt de ander jou iets aangedaan te hebben.
De enige die jij nodig hebt om gelukkig te zijn ben jijzelf. Want als jij jezelf waardering, respect en liefde geeft, heb je niemand anders nodig om dat aan jou te geven. Als jij zelf verantwoordelijkheid neemt voor je leven, ben je niet afhankelijk van anderen. Als jij jezelf kunt geven wat je nodig hebt, ben je vrij in elke relatie - dan maakt het niet uit of je kinderen ruzieën, je partner wegloopt of je vader geen contact meer met je wil.
Waardeer jezelf. Waardeer wie je bent, wat je allemaal doet en gedaan hebt, waardeer het licht in jou.
Respecteer jezelf. Ken je grenzen en hou je daar aan. Doe dingen voor jezelf die jezelf opbouwen, niet naar beneden halen. Spreek positief over jezelf.
Hou van jezelf. Geef jezelf elke dag het geschenk van je eigen liefde, door je bewust te zijn van wie je bent, door contact te maken met je diepere zelf, en de liefde die je daar treft door je heen te laten stromen.
Dat is alles wat je wérkelijk nodig hebt.
Maar wel iets waar ik dus zeker aan moet werken helpt toch om je eraan te herinneren aan hetgene waar je mee aan het werk bent.@ Gimmegore, wat balen zeg, dat je je niet goed voelt. En ik ken die koppijn maar al te goed heb ik zelf ook veel te vaak. Vooral na woede-buien.
Updatje van mijn kant, mwa. Vandaag is niet mijn dag. Ik stond al beetje dubbel op, ben gisterennacht veels te vaak wakker geworden tussendoor, en heb dus niet al te best geslapen.
En ik zou nieuwe pantoffels halen(heb last van koude voeten) maar daarvanuit ontstonddus een heel misverstand. Wat dus weer uit de hand liep, waardoor ik weer geen zin meer had om te gaan. En vanuit weer hetzelfde balletje als altijd ging rollen. Waardoor mijn dag vandaag dus echt niet slechter kan
En ik me nu dus echt helemaal slecht voel en deels zelfs schuldig en ik dus echt geen zin meer heb in deze dagen. En gewoon het liefst de hele dag maar op bed zou blijven..zelfs de pc vindt ik niet meer interesant
en dat betekend dat het dus echt niet goed gaat met mij nu. En die stomme ruzie/discussie van vandaag die gaat nu weer dagen in mijn hoofd blijven spoken en het opnieuw "herbeleven" ervan en het "afmaken" ervan in mijn hoofd, en dat is super irritant
Maar goed nog even doorzetten en dan mag ik volgende week weer een bezoekje aan mijn psycholoog brengen
Ook de weerstand tegen medicatie. Al was dat voor mij geen keuze, door het bipolaire aspect.
Ben je alweer wat opgeknapt na vrijdag?
Caroline, zit je fitnessapparatuur al in elkaar?
Sylvana, heb je al een beslissing genomen over de behandeling (of heb ik dat ff gemist)? Ik zat nog te denken, het is wellicht wel een boost voor je zelfvertrouwen dat je op eigen kracht al zo ver gekomen bent. En mss is het dan juis wel handig om mee te doen, want dan kan je op een veilig moment de groep/behandelaars al leren kennen. Als het dan echt belangrijk wordt, heb je dat al gehad. Als je begrijpt wat ik bedoel.
Ik heb trouwens weer gesprek gehad met de bedrijfsarts, over 8 weken opnw evaluatie.
Gesprek met psychiater gaf ook weinig nws. Ze was nog bezig met vervolgtherapie uit te zoeken. Ze dacht wel dat ik bij centrum "X" het snelst en het best geolpen kon worden. Die hebben ervaring met bipolaire patiënten en korte wachttijd.
Hoe ironisch, toen ik hulp ging zoeken, ben bij centrum "X" begonnen, maar daar duurde het 3 wk tot ik de intake kreeg en daarna was het nog ruim 2 mnd wachten op de diagnose. Toen ben ik redelijk snel verder gaan kijken en kwam ik terecht bij het academisch ZKH waar ik nu onder behandeling ben.
Het cirkeltje is rond.
Afgelopen dagen ging het hier wel redelijk. Vrijdag de nieuwe auto opgehaald, gisteren ff naar de woonboulevard geweest en verjaardag gehad van een vriend. Lekker pannenkoeken wezen eten bij een pannenkoekenrestaurant en daarna bij hun thuis verder gefeest. Waren pa om 1 uur thuis, maar was erg gezellig
Vandaag even rustig dagje thuis om bij te komen Tja, echt opgeknapt zou ik niet zeggen. Heeft ook helemaal met de maand te maken. Ik ben echt geen fan meer van de december maand. En al dat "neppe" gedoe, van lief zijn voorelkaar enz. Moet ik gewoon niks van hebben. Ik heb na mijn kinderperiode zowieso nooit veel bijzonders gevonden aan de decembermaand. Sinterklaas doen we echt niks aan, en ik vindt het ook niks meer, maar goed ik ben die fase al meer dan 113 jaar voorbij. En kest was altijd gezellig met oude bekenden. Maar met die bekenden hebben we eigenlijk geen contact meer. Mede doordat mijn moeder steeds meer afstand nam en ik automatisch ook omdat ik nog niet echt zelfstandig was toen. EN inmiddels zijn we zo uitelkaar gegroeid dat ik me er gewoon bij verveel.quote:
Ach cafpow, wat je schrijft in post 279 is zo herkenbaar... Ben blij dat ik daar niet meer zit.
Ook de weerstand tegen medicatie. Al was dat voor mij geen keuze, door het bipolaire aspect.
Ben je alweer wat opgeknapt na vrijdag?
Ik heb trouwens weer gesprek gehad met de bedrijfsarts, over 8 weken opnw evaluatie.
Gesprek met psychiater gaf ook weinig nws. Ze was nog bezig met vervolgtherapie uit te zoeken. Ze dacht wel dat ik bij centrum "X" het snelst en het best geolpen kon worden. Die hebben ervaring met bipolaire patiënten en korte wachttijd.
Hoe ironisch, toen ik hulp ging zoeken, ben bij centrum "X" begonnen, maar daar duurde het 3 wk tot ik de intake kreeg en daarna was het nog ruim 2 mnd wachten op de diagnose. Toen ben ik redelijk snel verder gaan kijken en kwam ik terecht bij het academisch ZKH waar ik nu onder behandeling ben.
Het cirkeltje is rond.
Dus verder is kerst/oud en nieuw enzo, ieder jaar hetzelfde, met zijn 2en thuis, voor de tv ofzo. Gewoon hetzelfde als iedere dag. En die kerstfilms gatver kan ik echt niet meer tegen.
Dat hoort ook weer bij de depressei als het aan mij zou liggen zou ik nu gaan slapen en pas volgend jaar zo ongeveer 2 a 3 januari wakker worden.
En dit jaar is kerst nog stommer, want er is niet echt sprake van cadeau's vroeger wist ik altijd wel iets wat ik graag wilde ofzo, en dat liet ik altijd wachten tot kerst. Maar nu echt niks, ik wil niks en heb ook niks nodig.
En deze dagen gaat hier de kerstboom opgetogen worden en daar heb ik echt geen zin in. ik haat het op en aftuigen van de kestbook. Maar goed ik moet wel.
Ik heb gewoon geen zin in alles wat met kerst te maken en vieringen.
Verder tja, heb ik gewoon veel te weinig geslapen en voel me gewoon ronduit slecht. Heb echt nergens zin in, en ik merk het ook aan de contacten die ik heb. want de enige contacten die ik heb zijn 3(4) virtuale contacten en de gesprekken lopen gewoon helemaal dood. Ik kom niet veel verder dan hoi,hoe is het enzo.
Verder ook superveel gepieker want ik wil eind januari graag voor 1 maandje weg, maar ik moet wachten op toestemming van uitkeringsinstantie en dat duurt nu al ruim een week. En prijzen voor de reis die stijgen steeds meer en sneller. Dus ik ga er morgen mischien zelf achteraan, kijken of er al wat bekend is.
Verder denk ik ook steeds vaker om over een tijd maar opmezelf te gaan. Eerst wilde ik dit niet doen vanwege kosten maar ik metk dat de relatie tussen mij en mijn ouder steeds stroever loopt omdat mijn ouder bepaalde conclusies heeft getrokken over hoe ik naar haar kijk, die deels kloppen maar deels niet.
En mischien helpt het op mezelf gaan me wel om een beter leventje op te bouwen, maar dat zijn zo veel dingen, want ik heb geen zin om op kamers te gaan. En zelf appartement ofzo huren is onbetaalbaar met alleen stufdiefinanciering. Maar goed dit is dus echt materiaal voor juli of verder.
maar ik heb dus echt steeds vaker zoiets van wat maakt het uit. En soms tja, "fantaseer" ik over mijn dood. Bijvoorbeeld ik rij op mijn fiets en zak weg in gedachten en heb dan zoiets van ik kan nu makkelijk aangereden worden en sterven en mij zelf zou het echt niks uitmaken, ja, oke mijn familie zou het wel veel uitmaken. Maar ik zou er geen moeite mee hebben.
En mijn gepieker, tja ik kom er echt niet vanaf, ik kan in het centrum zijn en ik ben zo weg in mijn gedachten dat ik niet "echt" in het centrum ben. Hoewel als ik buiten ben tijdens het piekeren blijft het meer ratio niet zo heel emotioneel.
Nu ben ik echt zo moe, dat ik denk dat ik maar even ga slapen. en moet nog stofzuigen in mijn kamer.
Maar gisteren wel in de sneeuw naar het centrum geweest en aan de ene kant vondt ik het echt verschrikkelijk maar het heeft mij wel even geholpen gisteren uit die dip te komen, ook al ben ik er inmiddels al lang weer in teruggevallen.
Maar wel heel wat leuke fotos eraan overgehouden
Verder tja, eigenlijk is alles een circel, het leven dingen die je doet en denkt. Alles eigenlijk.
@sylvana,lijkt me een goed plan wat je van plan bent.
Hoi Davinia. Nee nog niet. Maar door jouw vraag werd ik wel weer even geprikkeld en ik heb wat slim gestapeld. Ik kan nu morgenochtend als het weer licht is in 5 minuten de vloer vrijmaken en dan poetsen, vloermat uitleggen en dan gaan puzzelen hoe of ik het wil gaan neerleggen. Ik heb best wel ruimtelijk inzicht maar ik kan geen dingen in gedachten uittekenen zoals een binnenhuisarchitect dat kan.quote:
Caroline, zit je fitnessapparatuur al in elkaar?
Het feitelijke sleutelwerk zou met 2 personen moeten. Ik wil wel een poging wagen in mijn eentje maar dat was vandaag niet verantwoord omdat ik de afgelopen nacht amper geslapen heb. Vannacht en vandaag ook veel op het fitness forum geweest.
haha..het inelkaar zetten van fitnessaparaten is ook een hel. Ik ben zelf heel erg handig, had vorige week binnen 4 minuten door hoe ik de TL lamp kon demonteren door alleen het kijken naar de klusjesman. Ik ben ook altijd handig en technisch ingesteld geweest, ik kan zo een laptop uitelkaar halen en weer inelkaar. Techniek op school was ook echt het enige vak waar ik altijd met plezier heen ging, en kreeg altijd goede cijfers.quote:
[..]
Hoi Davinia. Nee nog niet. Maar door jouw vraag werd ik wel weer even geprikkeld en ik heb wat slim gestapeld. Ik kan nu morgenochtend als het weer licht is in 5 minuten de vloer vrijmaken en dan poetsen, vloermat uitleggen en dan gaan puzzelen hoe of ik het wil gaan neerleggen. Ik heb best wel ruimtelijk inzicht maar ik kan geen dingen in gedachten uittekenen zoals een binnenhuisarchitect dat kan.
Het feitelijke sleutelwerk zou met 2 personen moeten. Ik wil wel een poging wagen in mijn eentje maar dat was vandaag niet verantwoord omdat ik de afgelopen nacht amper geslapen heb. Vannacht en vandaag ook veel op het fitness forum geweest.
Maar op het moment dat ik mijn fitness fiets en buikspiertrainer inelkaar moest zetten..wat een klungel was ik toen
Vooral die fiets was een ramp. Maar uitenlijk heb ik na heel wat gevloek en gescheld en geschop die 2 inelkaar gekregen En ze staan nu nog helemaal gemonteerd in de kelder, hoewel ze er niet echt goed aan toe zijn
Dus veel sterkte ermee
Het gaat me echt wel lukken hoor, de instructies en de onderdelen zijn heel erg duidelijk en ik heb op een kleiner apparaat van dezelfde fabrikant alvast kunnen oefenen. Maar het zijn heel zware palen en balken en om die overeind te houden heb je octopushandjes nodig. Twee van die dozen met onderdelen wogen 65 kilo per stuk dus het is een staander van ruim 10 kilo, of een dwarsbalk van ruim 15 kilo....en je moet ook nog oppassen waar je het beetpakt want een aantal delen zijn ingevet.
Het leven zou saai zijn zonder interessante uitdagingen
Normale mensen moeten dat met zijn tweetjes doen maar Caroline knapt het in haar eentje op.
Ok ik was op het laatst niet helemaal mijn beleefde positieve zelf meer. (Juist die laatste paar onderdelen waren loeizwaar en lastig te monteren!) Maar ben nu best een beetje trots.
Morgen nog wel alle boutjes aandraaien. Ik kan nu best mijn lijf wel voelen en het is ook al weer donker. (Het was 3,5 uur werk) En hoewel aandraaien niet heel erg zwaar is, wil ik wel goed geconcentreerd kunnen werken omdat ik geen boutjes wil vergeten.
Enige "tegenvallertje" is dat ik voortaan zonder open haard zit. Ik had e.e.a. wel uitgemeten maar in de praktijk blijkt dat ik het toch even iets anders moet neerzetten en dat de loopband dus voor de open haard moet komen staan. Het goede nieuws is weer dat daar in een stiekem hoekje een paar nuttige stopcontacten tevoorschijn kwamen.
Wel jammer van die open haard, helemaal met dit weer. Maar als het niet anders kan, kan het niet anders.
Ik heb op 19 januari al mijn tussenevaluatie van therapie, tijd gaat echt snel, donderdag is al de 6e keer
Vandaag een goeie dag gehad. Vanochtend ff de stad in geweest, een was gedraaid en opgehangen. Vanmiddag naar school geweest, de afwas gedaan en eten gekookt en gegeten. Nu lekker een avondje relaxen
Morgen en woensdag ben ik vrij, moet nog wel wat dingen voor school en het huishouden doen, maar kan lekker mn eigen tijd indelen, dus komt wel goed Alles lijkt opeens in een stroomversnelling te gaan en ik sta er zo --->
middeninWaar sta je middenin dan?quote:
Ooooh...Ik heb gewoon helemaal geen tijd om depressieverig te zijn!
Alles lijkt opeens in een stroomversnelling te gaan en ik sta er zo --->
Maar klinkt goed