R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Typisch geval van een rode kaart 
Jammer dat je niet altijd vrije keuze hebt wat betreft "hulp"verleners...
Jammer dat je niet altijd vrije keuze hebt wat betreft "hulp"verleners...
moeilijke herinneringen en het labeltje wat daar aan werd geplakt.quote:Op donderdag 25 november 2010 19:17 schreef caroline88 het volgende:
Gimmegore, heftig omdat het lastige herinneringen of zo bovenbracht of was ze niet aardig?
Sowieso vind ik die (of het begin van) diagnoses best wel confronterend
Afgezien van die man die het prima vond om relaxed achterover te leunen en te wachten tot er iets "in mij opkwam" - na een paar sessies ben ik gekapt want hij hielp me dus totaal niet terwijl deze methode beslist niet geschikt was. Er kwam helemaal niets in me op. En eigenlijk was het gewoon een luie en onaardige man.quote:Op donderdag 25 november 2010 20:10 schreef Piertjj het volgende:
Hebben jullie ook nare gebeurtenissen met hulpverleners meegemaakt misschien?
Verder heb ik sinds ik Christen ben geworden nooit meer wat aan therapie gehad omdat ze vanuit hun andere wereldbeeld met totaal onzinnige suggesties komen. EDIT dat moet ik even wat relativeren. De suggesties zijn goed hoor. Vanuit hun optiek. Maar voor mij onuitvoerbaar dus ik kan er weinig mee. Vanuit mijn optiek. Net alsof je een zeer goede therapeut hebt die lief en aardig en alles is maar helaas. Ze spreekt alleen Chinees dus je hebt er zo weinig aan.
@GimmeGore: houdt moed! Dat confronterende slijt denk ik wel met de tijd. Tenminste dat was bij mij zo.
Zelf heb ik nooit een nare ervaring met een psycholoog gehad. Hooguit tijdens mijn vorige behandeling zo'n 3 jaar kwam er een noodgeval tussen en werdt de afspraak toen ik in de wachtkamer zat afgezegdquote:
Hebben jullie ook nare gebeurtenissen met hulpverleners meegemaakt misschien?
wat balen is, maar het was wel te snappen.
Bij psychologische behandeling geldt het spreekwoord de laatste loodjes wegen het zwaarst niet maar de eerste wegen juist het zwaarst. Dan zeg ik uit ervaring...ik heb dat nu al 2x meegemaakt.quote:
[..]
moeilijke herinneringen en het labeltje wat daar aan werd geplakt.
Sowieso vind ik die (of het begin van) diagnoses best wel confronterend
Dus gewoon moed houden hoor, het komt wel goed. Het is net als een conditie bouwen, in het begin is het moeilijk en zwaar en eindig je uitgeput maar met de tijd gaat het steeds beter en makkelijker.
Met dat laatste ben ik het wel eens. Je moet elkaar wel begrijpen en "aanvoelen" om iets te kunnen bereiken.quote:
[..]
Afgezien van die man die het prima vond om relaxed achterover te leunen en te wachten tot er iets "in mij opkwam" - na een paar sessies ben ik gekapt want hij hielp me dus totaal niet terwijl deze methode beslist niet geschikt was. Er kwam helemaal niets in me op. En eigenlijk was het gewoon een luie en onaardige man.
Verder heb ik sinds ik Christen ben geworden nooit meer wat aan therapie gehad omdat ze vanuit hun andere wereldbeeld met totaal onzinnige suggesties komen. EDIT dat moet ik even wat relativeren. De suggesties zijn goed hoor. Vanuit hun optiek. Maar voor mij onuitvoerbaar dus ik kan er weinig mee. Vanuit mijn optiek. Net alsof je een zeer goede therapeut hebt die lief en aardig en alles is maar helaas. Ze spreekt alleen Chinees dus je hebt er zo weinig aan.
oeeee...mijn hechting onder is er nu ook uit
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Piertjj, lekkere lompe verpleegkundige idd. Kom je voor een depressie / angstklachten, gaat ze over je gewicht beginnen
Behalve dat er bij mij nog niet wordt gesproken over herintegratie, maar dat terzijde.
Ik vond het trouwens wel een mooi verhaal over de rubberen hamer!
(weet ff niet meer wie het was. 
)
Ik merk dat ik best huiverig ben om de goede dingen/vooruitgangen te vertellen aan mensen. Want tsja, als je zo vooruitgaat, is het vast snel voorbij, toch? Wat zijn jullie ervaringen hiermee? Met het aan mensen vertellen dat je wel vooruit gaat. Hoe reageren ze dan als je weer instort? En dat dan vertelt? Krijg je dan opmerkingen naar je hoofd geslingerd van het ging toch beter? Hoe kan je dan nog instorten? Met de nodige onbegrip van dien...
Het gevoel is inmiddels anders, maar nog steeds ben ik er nog lang niet. Tsja, hoe kan je zo vooruit gaan en schijnbaar niet dichterbij je doel komen?
Ander voorbeeld: eerst maakte ik foto's van de kinderen met de gedachte "nu kan ik er niet van genieten, maar als ik later de foto's terugzie, geniet ik er dan wel van" of zo. daarna maakte ik foto's omdat ik niet wist wat ik anders moest doen als ze leuk aan het spelen waren. En nu gaat het me echt om de "sport" om ze goed op de foto te krijgen. It's hard to shoot a moving target
Heel ander gevoel. Dus ook weer vooruitgang. Ben ik nou beter? Nee, absoluut niet. Tsja, hoe leg je dat uit aan anderen, als ik het zelf niet eens snap?
[ Bericht 17% gewijzigd door DaviniaHR op 26-11-2010 10:37:55 ]
Zo voel ik het ook precies.quote:
[..]
Maar er wordt gekeken naar een reintegratietraject enzo, maar dat is nog afwachten want alles loopt super gigantisch traag
Behalve dat er bij mij nog niet wordt gesproken over herintegratie, maar dat terzijde.
Ik vond het trouwens wel een mooi verhaal over de rubberen hamer!
(weet ff niet meer wie het was. )Ik merk dat ik best huiverig ben om de goede dingen/vooruitgangen te vertellen aan mensen. Want tsja, als je zo vooruitgaat, is het vast snel voorbij, toch? Wat zijn jullie ervaringen hiermee? Met het aan mensen vertellen dat je wel vooruit gaat. Hoe reageren ze dan als je weer instort? En dat dan vertelt? Krijg je dan opmerkingen naar je hoofd geslingerd van het ging toch beter? Hoe kan je dan nog instorten? Met de nodige onbegrip van dien...
Het gevoel is inmiddels anders, maar nog steeds ben ik er nog lang niet. Tsja, hoe kan je zo vooruit gaan en schijnbaar niet dichterbij je doel komen?
Ander voorbeeld: eerst maakte ik foto's van de kinderen met de gedachte "nu kan ik er niet van genieten, maar als ik later de foto's terugzie, geniet ik er dan wel van" of zo. daarna maakte ik foto's omdat ik niet wist wat ik anders moest doen als ze leuk aan het spelen waren. En nu gaat het me echt om de "sport" om ze goed op de foto te krijgen. It's hard to shoot a moving target
Heel ander gevoel. Dus ook weer vooruitgang. Ben ik nou beter? Nee, absoluut niet. Tsja, hoe leg je dat uit aan anderen, als ik het zelf niet eens snap?
[ Bericht 17% gewijzigd door DaviniaHR op 26-11-2010 10:37:55 ]
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
In ieder geval weer een momentje van opluchting.
Ik heb net even met mijn coach (spannende benaming voor mentor) besproken hoe het nu gaat en hoe het verder gaat enzo.
Dus ik liet vallen dat ik me zorgen maakte om de kosten, want ik heb een studentenbudget. Dan is 10 euro eigen bijdrage voor een consult 4 dagen eten...
Dus hij liet weten dat ik eventueel aanspraak kan maken op een regeling van school voor financiele steun
Ik heb net even met mijn coach (spannende benaming voor mentor) besproken hoe het nu gaat en hoe het verder gaat enzo.
Dus ik liet vallen dat ik me zorgen maakte om de kosten, want ik heb een studentenbudget. Dan is 10 euro eigen bijdrage voor een consult 4 dagen eten...
Dus hij liet weten dat ik eventueel aanspraak kan maken op een regeling van school voor financiele steun
DaviniaHR, ik merk nog niet echt vooruitgang, dus zou niet echt weten of ik het zou vertellen en hoe mensen daarop reageren. Maar het lijkt me dat als je gewoon eerlijk bent dat het nu misschien wel beter gaat, maar je er nog niet bent en je altijd kans hebt om weer terug te vallen je minder last van onbegrip hebt als het wel weer minder goed met je gaat.
GimmeGore, fijn dat je waarschijnlijk via school financiële steun kunt krijgen
Ik twijfel toch best wel erg of de deeltijdtherapie wel bij mij past
Sinds ik depressief ben geworden is mijn gepieker alleen maar toegenomen. Ik piekerde altijd al wel veel, had sowieso al veel negatieve gedachten, maar nu is het nog erger. Ik vind het nu nog moeilijker om te stoppen met piekeren en alles weer in normale proportie te zien. Doordat ik veel pieker kan ik 's nachts slecht slapen en lig ik vaak nachtenlang wakker en te piekeren. Als ik vrij ben slaap ik dan lang uit ( tot rond het middaguur). Als ik ergens heen moet dan doe ik vaak 's middags een dutje, omdat ik het anders niet trek tot 's avonds. Ook het eten gaat slecht, ik sla maaltijden over ( omdat ik bijvoorbeeld de hele ochtend op bed heb gelegen of omdat ik gewoon geen honger heb). Maar het kan ook zijn dat ik juist heel veel honger heb en heel veel eet, waaronder ook veel ongezonde dingen.
De 3 belangrijkste kenmerken van mijn depressie zijn dus echt het piekeren, het (weinig/veel) eten en het (weinig/veel)slapen. Terwijl bij therapie het dus wel veel over piekeren gaat ( tijdens cognitieve therapie) maar de andere therapieën gaan over Sociale contacten ( interpersoonlijke therapie), Activiteiten en Conditie(training). Ik heb nu 4 bijeenkomsten van therapie gehad en ik twijfel toch wel een beetje of dit wel het goede voor mij is, omdat ik eigenlijk alleen het nut van Cognitieve therapie in zie. Die andere 3 therapieën heb ik wel wat aan natuurlijk, maar niet echt veel. Ik doe nog best wel veel dingen, vind best veel dingen nog leuk om te doen en onderneem ook nog van alles, ga gewoon naar feestjes, workshops enzo. Bij Activiteitentherapie zegt die vrouw nadat ik heb verteld hoe het de afgelopen weken is gegaan alleen maar "ga vooral zo door" Ja, daar heb ik dus ook weinig aan dan. Bij Interpersoonlijke therapie hebben we het over relaties, maar ik heb een goede relatie met Peter, heb vrienden en kennissen en ik ben niet depressief geworden omdat er wat in mijn relaties is veranderd ( In de groep ben ik de enige met een vaste relatie, rest is gescheiden, of heeft gewoon geen relatie (meer), wat vaak oorzaak van depressie was voor hen). Van de groep ben ik ook degene met het grootste sociale netwerk en ik ervaar hier weinig problemen in. Bij conditietraining lopen we in het bos, maar dat vind ik juist wel lekker en met mijn conditie is ook weinig mis. Ik ben ook 1 van de weinigen die daarnaast nog sport.
Ik voel me soms ook een beetje een buitenbeentje in de groep, want de anderen hebben dus wel veel problemen met sociale contacten, met activiteiten doen en met hun conditie. Terwijl ik best een groot netwerk heb, ik heb een relatie, vrienden, kennissen, ik doe nog van alles en ik sport ook nog gewoon. Bij mij is het echt het piekeren, slapen en eten dus en soms worden slapen en eten wel kort behandeld tijdens andere therapieën, maar het is geen hoofdzaak zeg maar. Dus vind het wel moeilijk wat ik nu moet, want ik moet natuurlijk wel wat aan de therapie hebben. Na 10 bijeenkomsten heb ik een tussenevaluatie, maar ik zou anders ook niet weten wat wel een goede therapie voor mij is. Want alleen een uurtje met een psych praten was in het verleden te weinig. Maar deze deeltijdtherapie in een groep past ook niet helemaal bij mijn situatie.
Lastig dilemma dus
[ Bericht 7% gewijzigd door _Hestia_ op 26-11-2010 17:39:05 ]
GimmeGore, fijn dat je waarschijnlijk via school financiële steun kunt krijgen
Ik twijfel toch best wel erg of de deeltijdtherapie wel bij mij past
Sinds ik depressief ben geworden is mijn gepieker alleen maar toegenomen. Ik piekerde altijd al wel veel, had sowieso al veel negatieve gedachten, maar nu is het nog erger. Ik vind het nu nog moeilijker om te stoppen met piekeren en alles weer in normale proportie te zien. Doordat ik veel pieker kan ik 's nachts slecht slapen en lig ik vaak nachtenlang wakker en te piekeren. Als ik vrij ben slaap ik dan lang uit ( tot rond het middaguur). Als ik ergens heen moet dan doe ik vaak 's middags een dutje, omdat ik het anders niet trek tot 's avonds. Ook het eten gaat slecht, ik sla maaltijden over ( omdat ik bijvoorbeeld de hele ochtend op bed heb gelegen of omdat ik gewoon geen honger heb). Maar het kan ook zijn dat ik juist heel veel honger heb en heel veel eet, waaronder ook veel ongezonde dingen.
De 3 belangrijkste kenmerken van mijn depressie zijn dus echt het piekeren, het (weinig/veel) eten en het (weinig/veel)slapen. Terwijl bij therapie het dus wel veel over piekeren gaat ( tijdens cognitieve therapie) maar de andere therapieën gaan over Sociale contacten ( interpersoonlijke therapie), Activiteiten en Conditie(training). Ik heb nu 4 bijeenkomsten van therapie gehad en ik twijfel toch wel een beetje of dit wel het goede voor mij is, omdat ik eigenlijk alleen het nut van Cognitieve therapie in zie. Die andere 3 therapieën heb ik wel wat aan natuurlijk, maar niet echt veel. Ik doe nog best wel veel dingen, vind best veel dingen nog leuk om te doen en onderneem ook nog van alles, ga gewoon naar feestjes, workshops enzo. Bij Activiteitentherapie zegt die vrouw nadat ik heb verteld hoe het de afgelopen weken is gegaan alleen maar "ga vooral zo door" Ja, daar heb ik dus ook weinig aan dan. Bij Interpersoonlijke therapie hebben we het over relaties, maar ik heb een goede relatie met Peter, heb vrienden en kennissen en ik ben niet depressief geworden omdat er wat in mijn relaties is veranderd ( In de groep ben ik de enige met een vaste relatie, rest is gescheiden, of heeft gewoon geen relatie (meer), wat vaak oorzaak van depressie was voor hen). Van de groep ben ik ook degene met het grootste sociale netwerk en ik ervaar hier weinig problemen in. Bij conditietraining lopen we in het bos, maar dat vind ik juist wel lekker en met mijn conditie is ook weinig mis. Ik ben ook 1 van de weinigen die daarnaast nog sport.
Ik voel me soms ook een beetje een buitenbeentje in de groep, want de anderen hebben dus wel veel problemen met sociale contacten, met activiteiten doen en met hun conditie. Terwijl ik best een groot netwerk heb, ik heb een relatie, vrienden, kennissen, ik doe nog van alles en ik sport ook nog gewoon. Bij mij is het echt het piekeren, slapen en eten dus en soms worden slapen en eten wel kort behandeld tijdens andere therapieën, maar het is geen hoofdzaak zeg maar. Dus vind het wel moeilijk wat ik nu moet, want ik moet natuurlijk wel wat aan de therapie hebben. Na 10 bijeenkomsten heb ik een tussenevaluatie, maar ik zou anders ook niet weten wat wel een goede therapie voor mij is. Want alleen een uurtje met een psych praten was in het verleden te weinig. Maar deze deeltijdtherapie in een groep past ook niet helemaal bij mijn situatie.
Lastig dilemma dus
[ Bericht 7% gewijzigd door _Hestia_ op 26-11-2010 17:39:05 ]
Depressie kan eigenlijk juist vaak goed voor je zijn. Dan bereik je een dieptepunt en is er daarna vaak alleen maar sprake van verbetering en geluk.
het hangt er natuurlijk ook vanaf hoe zwaar de depressie is, want de depressie kan sommige dingen ook heel erg kapot makenquote:
Depressie kan eigenlijk juist vaak goed voor je zijn. Dan bereik je een dieptepunt en is er daarna vaak alleen maar sprake van verbetering en geluk.
het hangt er maar net vanaf
Pff ik had gister weer een soort 'aanval' ik weet niet hoe ik het anders moet beschrijven.. maar dan komt er opeens zon stem in me hoofd die dan zegt dat ik zelfmoord moet plegen enzo. het klinkt echt raar .. dat is het eigenlijk ook.. ik flipte hem helemaal heb ik maar me vriend gebeld die heeft me gerust gesteld.. en daarna ben je dan weer gewoon vrolijk... hoe raar kan het zijn?
Vervelend dat je af en toe zo'n aanval hebt Piertjj 
Wel fijn dat je vriend je dan gerust kan stellen. Heb je enig idee hoe het komt dat je zo'n aanval krijgt?
Ik voel me nog steeds heel klote om het zo maar even te zeggen.
Wel fijn dat je vriend je dan gerust kan stellen. Heb je enig idee hoe het komt dat je zo'n aanval krijgt?Ik voel me nog steeds heel klote om het zo maar even te zeggen.
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
oeii..dat is balen. Ik weet niet wat te zeggen maar wel sterktequote:
Pff ik had gister weer een soort 'aanval' ik weet niet hoe ik het anders moet beschrijven.. maar dan komt er opeens zon stem in me hoofd die dan zegt dat ik zelfmoord moet plegen enzo. het klinkt echt raar .. dat is het eigenlijk ook.. ik flipte hem helemaal heb ik maar me vriend gebeld die heeft me gerust gesteld.. en daarna ben je dan weer gewoon vrolijk... hoe raar kan het zijn?
En gewoon niet toegeven aan die stomme stem 
Eens. Ik was ook even geschrokken en was ook bang om het verkeerde te zeggen.quote:
[..]
oeii..dat is balen. Ik weet niet wat te zeggen maar wel sterkte
Ik ben blij dat je vriend er voor je was en dat je daarna weer gewoon vrolijk kon zijn.
De menselijke geest zal voor ons altijd raadseltjes blijven bedenken, sprak zij met haar filosofenpetje op
Ik zit te twijfelen of ik mijn ouders moet vertellen over de reis waar ik aan ben begonnen...
Ik weet het niet, ik ben bang voor de reactie van mijn moeder.
Ik weet het niet, ik ben bang voor de reactie van mijn moeder.
Piertjj, heftig hoor, fijn dat die vriend je een beetje gerust kon stellen.
Swietje, balen dat je je nog steeds zo klote voelt.
GimmeGore, wat voor reactie verwacht je van je moeder dan?
Ik twijfel nog steeds over therapie, maar heb inmiddels al wel een iets duidelijker idee waarom het voor mij misschien niet werkt. Ik heb me in augustus al aangemeld, toen was ik echt heel depressief omdat ik net een paar maanden thuis zat omdat ik moest stoppen met mn jaarstage. Toen had ik ook echt geen zin om dingen te ondernemen, beleefde ik weinig lol aan dingen, was mn sociale leven op een laag pitje enzo. Vanwege miscommunicaties en wachtlijsten kon ik pas in november met deze therapie beginnen.
In de tussentijd had ik echter zelf al redelijk veel dingen opgepakt, lijstjes maken met wat ik minimaal op een dag wil doen, toch sociale contacten onderhouden, toch gaan sporten als ik geen zin had etc. Bij therapie zijn ze daar nu met mn groepsgenoten mee bezig, om dat allemaal op orde te krijgen. Maar dat heb ik zelf dus al gedaan, omdat ik dat zelf wel wist dat dat moest veranderen om niet nog depressiever te worden.
Maar wat ik niet zelf kan veranderen, dat piekeren, slechte slapen en eten, daar zijn ze bij therapie dus niet echt mee bezig, omdat ze eerst die andere dingen belangrijker vinden. Maar dat gaat bij mij dus al redelijk goed ( ene dag beter dan andere dag natuurlijk) Dus denk eerlijk gezegd dat ik gewoon te laat met deze therapie ben begonnen, dat het echt nut had gehad als ik gewoon in augustus/september er mee was begonnen, ipv pas in november. Zo voelt het een beetje als mosterd na de maaltijd zeg maar.
Waar ik ook nog aan zat te denken: Tijdens het diagnostisch onderzoek kwam er ook als diagnose een gegeneraliseerde angststoornis uit. Ze zeiden toen dat als mijn depressie minder werd, die gegeneraliseerde angsstoornis ook minder zou worden. Maar zou het niet juist andersom zijn? Dat ze die gegeneraliseerde angsstoornis moeten behandelen en dat dan mijn depressie ook minder wordt?
[ Bericht 10% gewijzigd door _Hestia_ op 27-11-2010 14:02:03 ]
Swietje, balen dat je je nog steeds zo klote voelt.
GimmeGore, wat voor reactie verwacht je van je moeder dan?
Ik twijfel nog steeds over therapie, maar heb inmiddels al wel een iets duidelijker idee waarom het voor mij misschien niet werkt. Ik heb me in augustus al aangemeld, toen was ik echt heel depressief omdat ik net een paar maanden thuis zat omdat ik moest stoppen met mn jaarstage. Toen had ik ook echt geen zin om dingen te ondernemen, beleefde ik weinig lol aan dingen, was mn sociale leven op een laag pitje enzo. Vanwege miscommunicaties en wachtlijsten kon ik pas in november met deze therapie beginnen.
In de tussentijd had ik echter zelf al redelijk veel dingen opgepakt, lijstjes maken met wat ik minimaal op een dag wil doen, toch sociale contacten onderhouden, toch gaan sporten als ik geen zin had etc. Bij therapie zijn ze daar nu met mn groepsgenoten mee bezig, om dat allemaal op orde te krijgen. Maar dat heb ik zelf dus al gedaan, omdat ik dat zelf wel wist dat dat moest veranderen om niet nog depressiever te worden.
Maar wat ik niet zelf kan veranderen, dat piekeren, slechte slapen en eten, daar zijn ze bij therapie dus niet echt mee bezig, omdat ze eerst die andere dingen belangrijker vinden. Maar dat gaat bij mij dus al redelijk goed ( ene dag beter dan andere dag natuurlijk) Dus denk eerlijk gezegd dat ik gewoon te laat met deze therapie ben begonnen, dat het echt nut had gehad als ik gewoon in augustus/september er mee was begonnen, ipv pas in november. Zo voelt het een beetje als mosterd na de maaltijd zeg maar.
Waar ik ook nog aan zat te denken: Tijdens het diagnostisch onderzoek kwam er ook als diagnose een gegeneraliseerde angststoornis uit. Ze zeiden toen dat als mijn depressie minder werd, die gegeneraliseerde angsstoornis ook minder zou worden. Maar zou het niet juist andersom zijn? Dat ze die gegeneraliseerde angsstoornis moeten behandelen en dat dan mijn depressie ook minder wordt?
[ Bericht 10% gewijzigd door _Hestia_ op 27-11-2010 14:02:03 ]
IK zou het aan in ieder geval een van mijn ouders vertellen,degene waar ik het beste meer overweg kan, want zo komen er op bepaald moment wel achter.quote:
Ik zit te twijfelen of ik mijn ouders moet vertellen over de reis waar ik aan ben begonnen...
Ik weet het niet, ik ben bang voor de reactie van mijn moeder.
Verder heeft het natuurlijk ook invloed of je nog thuiswoont, je leeftijd enz.
@Sylvana:
tja, lastig is het als je zo vooruitloopt op de rest. Dat zorgt voor een grote kloof en minder effect van de terapie.
Maar wel knap dat je zelf zo ver bent gekomen.
Vanuit mijn kant, is het vandaag wel een redelijke dag. Zit alleen als zo vaak niet zo goed in mijn vel. Ik ben het allemaal beetje beu, en verveel me bij alles, en zit dus maar een beetje achter mijn pc maar dat verveelt mij ook. En zit de hele dag maar wat op mijn kamer om mijn ouder niet aan te horen, die moet namelijk altijd praten, en lijkt inmijn ogen net een papegaai. Alles krijg ik in detail te horen en om iets te vertellen wat in 5 minuten kan doet ze ruim 10 minuten over...en het intereseert me eigenlijk al niet, trouwens wat intereseert me eigenlijk? Ik ben eigenlijk een persoon zonder echte interesses. Mijn hele leven bestond vroeger eigenlijk altijd uit school/stage en naar huis.en dan achter de pc kruipen.
Al mijn contacten enzo zijn ook digitaal.
En straks kruip ik waarschijnlijk weer even in mijn bed, puur uit verveling.
Dankjewel en jammer dat je je zoveel verveelt. maar dat is ook niet zo gek als je weinig interesses hebt. Dan ga je idd maar een beetje tv kijken/computeren om de tijd te doden, maar van die activiteiten word je vaak ook niet echt blijer. Hoe komt het dat je zo weinig interesses hebt? Wat vond je vroeger leuk om te doen, voordat school/stage zo belangrijk waren? Misschien dat je dingen die je vroeger leuk vond kunt gaan doen, zoals creatief bezig zijn ofzo?
Ik heb een schoonmaakaanval vandaag. Heb al 2 wassen gedraaid ( 1 is al opgehangen, ander moet straks nog) heb een wasmand kleding gestreken, heb mn kledingkast opgeruimd ( zomerjurkjes eruit enzo) heb de keuken schoongemaakt, inclusief 1 kastje helemaal leeggehaald en schoongemaakt, en heb het bed afgehaald. Straks nog afwassen en dan vanavond nog het bed opmaken. Maar lekker productief bezig vandaag dus Al neem ik tussendoor steeds wel ff pauze, ff achter de pc, maar hou het goed vol zo
Ik heb een schoonmaakaanval vandaag. Heb al 2 wassen gedraaid ( 1 is al opgehangen, ander moet straks nog) heb een wasmand kleding gestreken, heb mn kledingkast opgeruimd ( zomerjurkjes eruit enzo) heb de keuken schoongemaakt, inclusief 1 kastje helemaal leeggehaald en schoongemaakt, en heb het bed afgehaald. Straks nog afwassen en dan vanavond nog het bed opmaken. Maar lekker productief bezig vandaag dus
Al neem ik tussendoor steeds wel ff pauze, ff achter de pc, maar hou het goed vol zo
dat is het punt. Sinds de brugklas was het echt school en huis en pc. Tv kijk ik bijna niet, op een paar series ofzo.quote:
Dankjewel en jammer dat je je zoveel verveelt. maar dat is ook niet zo gek als je weinig interesses hebt. Dan ga je idd maar een beetje tv kijken/computeren om de tijd te doden, maar van die activiteiten word je vaak ook niet echt blijer. Hoe komt het dat je zo weinig interesses hebt? Wat vond je vroeger leuk om te doen, voordat school/stage zo belangrijk waren? Misschien dat je dingen die je vroeger leuk vond kunt gaan doen, zoals creatief bezig zijn ofzo?
Ik heb een schoonmaakaanval vandaag. Heb al 2 wassen gedraaid ( 1 is al opgehangen, ander moet straks nog) heb een wasmand kleding gestreken, heb mn kledingkast opgeruimd ( zomerjurkjes eruit enzo) heb de keuken schoongemaakt, inclusief 1 kastje helemaal leeggehaald en schoongemaakt, en heb het bed afgehaald. Straks nog afwassen en dan vanavond nog het bed opmaken. Maar lekker productief bezig vandaag dus
Ik ben ook met heel selectief tv kijken opgegroeid. En tja, op de basischool waren en meer dan zat klasgenoten in dezelfde straat. Maar naarmate ik ouder werdt was het steeds duidelijker dat ik buiten de boot viel en veel te veel optrok met kinderen van ongeveer 2 tot 5 jaar kleiner, gewoon actief zijn.
maar daarna is iedereen verhuisd en bleef ik alleen over. En nu ongeveer 1 a 2 maanden heb ik de diagnose pdd-nos binnen wat dus ook niet helemaal helpt.
En goed een depressie verminderd de interesses ook wel en ik zit al tijden met een depressie die komt en gaat
Bedankt iedereen voor jullie lieve reacties!
Ik zal wat meer over die gedachtes vertellen, ik krijg dat gewoon soms ineens.. en dan flip ik hem helemaal omdat ik dan bang ben om mezelf wat aan te gaan doen... het is heel naar maar het gebeurt gelukkig niet dagelijks...
Vandaag gaat het wel goed gelukkig.
Iedereen sterkte
Ik zal wat meer over die gedachtes vertellen, ik krijg dat gewoon soms ineens.. en dan flip ik hem helemaal omdat ik dan bang ben om mezelf wat aan te gaan doen... het is heel naar maar het gebeurt gelukkig niet dagelijks...
Vandaag gaat het wel goed gelukkig.
Iedereen sterkte
Sylvana, heb je zin om eens hier langs te komen? 
Ihkv schoonmaakdrang
Ihkv schoonmaakdrang
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Haha,als ik dat bij iedereen moet doen die dat zegt dan hoef ik niet meer naar school, maar kan ik zo mn geld wel verdienenquote:
Sylvana, heb je zin om eens hier langs te komen?
Ihkv schoonmaakdrang
DUO werkt wel goed mee om mijn depressie/piekeren te verminderen zeg 
Had dus vorige week bericht gekregen dat mijn verzoek voor een nieuwe studiebeurs was toegekend. Zaterdag kreeg ik allemaal berichten dat de studiefinanciering die ik al gehad heb is teruggehaald, zodat ik nieuwe stufi kon krijgen. Er werd bij vermeld dat er daardoor schulden konden ontstaan, die door DUO zouden worden kwijtgescholden. Maar nu kijk ik net op de site van DUO en nu zijn naast mijn voorlopige leningen ook mijn definitieve leningen van die tijd kwijtgescholden Althans, eerst was mijn studieschuld totaal zo'n 55.000 euro ( voorlopige en definitieve leningen) en nu is het totaal nog maar een kleine 7000 euro, waarvan zo'n 2500 aan definitieve lening
Als dat klopt dan zou dat wel erg relaxed zijn En ik dacht dat ik met die nieuwe studiefinanciering alleen basisbeurs zou krijgen en de rest zou moeten lenen, maar ik krijg ook nog gewoon aanvullende beurs Dus hoef per maand ook nog eens minder te lenen
Geldzorgen
Had dus vorige week bericht gekregen dat mijn verzoek voor een nieuwe studiebeurs was toegekend. Zaterdag kreeg ik allemaal berichten dat de studiefinanciering die ik al gehad heb is teruggehaald, zodat ik nieuwe stufi kon krijgen. Er werd bij vermeld dat er daardoor schulden konden ontstaan, die door DUO zouden worden kwijtgescholden. Maar nu kijk ik net op de site van DUO en nu zijn naast mijn voorlopige leningen ook mijn definitieve leningen van die tijd kwijtgescholden
Althans, eerst was mijn studieschuld totaal zo'n 55.000 euro ( voorlopige en definitieve leningen) en nu is het totaal nog maar een kleine 7000 euro, waarvan zo'n 2500 aan definitieve lening Als dat klopt dan zou dat wel erg relaxed zijn
En ik dacht dat ik met die nieuwe studiefinanciering alleen basisbeurs zou krijgen en de rest zou moeten lenen, maar ik krijg ook nog gewoon aanvullende beurs Dus hoef per maand ook nog eens minder te lenen Geldzorgen
Wat heerlijk Sylvana! Geniet ervan
Damn, ik ben zo bloedchagrijnig en een 'de hele wereld is tegen mij' gevoel heb ik vandaag. Bah. Had beter in bed kunnen blijven. 
Damn, ik ben zo bloedchagrijnig
en een 'de hele wereld is tegen mij' gevoel heb ik vandaag. Bah. Had beter in bed kunnen blijven.
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
goedendag ik ben er ook nog. alleen de vraag is echt voor hoelang? 
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Want echt alles gaat kapot, eerst de kachel, daarna de tv, de pc van mijn ma, de cv, nu mijn muis en mijn laptop nou..die kan ieder moment zijn leven stopzetten
Dus het is hier echt alleen geld uitgeven, en daarbij wordt de huurtoeslag van mijn ouder verlaagd vanwege mijn inkomen, krijgen we ook nog de belastingdienst over ons heen.
Dus deze kerst zal waarschijnlijk heel simpel worden
Dus ik zou zeggen, sylvana geniet ervan..de duo is bij jou in ieder geval goed bezighoewel bij mij niet zo zeer
En ik wordt er echt depressief van, ik moet zoveel doen maar ik krijg me er niet toe gezet
Verder had ik een paar weken medicatie gekregen tegen de spanning in mijn hoofd, maar het probleem is dat ik niet goed tegen medicatie kan en mijn exceem echt super erg wordt.
Van de week werd ik wakker met een oog dat net een tennisbal leek en mijn vingers die jeukten en er niet uitzagen. Dus er maar mee gestopt, maar de medicatie had gelukkig nog niet veel effect dus voel ik me nog hetzelfde.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |