Depressie & Angst #3

Typisch geval van een rode kaart
Jammer dat je niet altijd vrije keuze hebt wat betreft "hulp"verleners...

Hebben jullie ook nare gebeurtenissen met hulpverleners meegemaakt misschien?

quote:

Op donderdag 25 november 2010 19:17 schreef caroline88 het volgende:
Gimmegore, heftig omdat het lastige herinneringen of zo bovenbracht of was ze niet aardig?

moeilijke herinneringen en het labeltje wat daar aan werd geplakt.
Sowieso vind ik die (of het begin van) diagnoses best wel confronterend

quote:

Op donderdag 25 november 2010 20:10 schreef Piertjj het volgende:
Hebben jullie ook nare gebeurtenissen met hulpverleners meegemaakt misschien?

Afgezien van die man die het prima vond om relaxed achterover te leunen en te wachten tot er iets "in mij opkwam" - na een paar sessies ben ik gekapt want hij hielp me dus totaal niet terwijl deze methode beslist niet geschikt was. Er kwam helemaal niets in me op. En eigenlijk was het gewoon een luie en onaardige man.

Verder heb ik sinds ik Christen ben geworden nooit meer wat aan therapie gehad omdat ze vanuit hun andere wereldbeeld met totaal onzinnige suggesties komen. EDIT dat moet ik even wat relativeren. De suggesties zijn goed hoor. Vanuit hun optiek. Maar voor mij onuitvoerbaar dus ik kan er weinig mee. Vanuit mijn optiek. Net alsof je een zeer goede therapeut hebt die lief en aardig en alles is maar helaas. Ze spreekt alleen Chinees dus je hebt er zo weinig aan.

@GimmeGore: houdt moed! Dat confronterende slijt denk ik wel met de tijd. Tenminste dat was bij mij zo.

quote:

Op donderdag 25 november 2010 20:10 schreef Piertjj het volgende:
Hebben jullie ook nare gebeurtenissen met hulpverleners meegemaakt misschien?

Zelf heb ik nooit een nare ervaring met een psycholoog gehad. Hooguit tijdens mijn vorige behandeling zo'n 3 jaar kwam er een noodgeval tussen en werdt de afspraak toen ik in de wachtkamer zat afgezegd
wat balen is, maar het was wel te snappen.

quote:

Op donderdag 25 november 2010 20:31 schreef GimmeGore het volgende:

[..]

moeilijke herinneringen en het labeltje wat daar aan werd geplakt.
Sowieso vind ik die (of het begin van) diagnoses best wel confronterend

Bij psychologische behandeling geldt het spreekwoord de laatste loodjes wegen het zwaarst niet maar de eerste wegen juist het zwaarst. Dan zeg ik uit ervaring...ik heb dat nu al 2x meegemaakt.
Dus gewoon moed houden hoor, het komt wel goed. Het is net als een conditie bouwen, in het begin is het moeilijk en zwaar en eindig je uitgeput maar met de tijd gaat het steeds beter en makkelijker.

quote:

Op donderdag 25 november 2010 21:09 schreef caroline88 het volgende:

[..]

Afgezien van die man die het prima vond om relaxed achterover te leunen en te wachten tot er iets "in mij opkwam" - na een paar sessies ben ik gekapt want hij hielp me dus totaal niet terwijl deze methode beslist niet geschikt was. Er kwam helemaal niets in me op. En eigenlijk was het gewoon een luie en onaardige man.

Verder heb ik sinds ik Christen ben geworden nooit meer wat aan therapie gehad omdat ze vanuit hun andere wereldbeeld met totaal onzinnige suggesties komen. EDIT dat moet ik even wat relativeren. De suggesties zijn goed hoor. Vanuit hun optiek. Maar voor mij onuitvoerbaar dus ik kan er weinig mee. Vanuit mijn optiek. Net alsof je een zeer goede therapeut hebt die lief en aardig en alles is maar helaas. Ze spreekt alleen Chinees dus je hebt er zo weinig aan.

Met dat laatste ben ik het wel eens. Je moet elkaar wel begrijpen en "aanvoelen" om iets te kunnen bereiken.

oeeee...mijn hechting onder is er nu ook uit

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Piertjj, lekkere lompe verpleegkundige idd. Kom je voor een depressie / angstklachten, gaat ze over je gewicht beginnen

quote:

Op donderdag 25 november 2010 18:35 schreef cafpow het volgende:

[..]

Maar er wordt gekeken naar een reintegratietraject enzo, maar dat is nog afwachten want alles loopt super gigantisch traag wat ik aan de ene kant wel prettig vindt, dan kan alles rustig aan gedaan worden

Zo voel ik het ook precies.
Behalve dat er bij mij nog niet wordt gesproken over herintegratie, maar dat terzijde.

Ik vond het trouwens wel een mooi verhaal over de rubberen hamer! (weet ff niet meer wie het was. )

Ik merk dat ik best huiverig ben om de goede dingen/vooruitgangen te vertellen aan mensen. Want tsja, als je zo vooruitgaat, is het vast snel voorbij, toch? Wat zijn jullie ervaringen hiermee? Met het aan mensen vertellen dat je wel vooruit gaat. Hoe reageren ze dan als je weer instort? En dat dan vertelt? Krijg je dan opmerkingen naar je hoofd geslingerd van het ging toch beter? Hoe kan je dan nog instorten? Met de nodige onbegrip van dien...

Het gevoel is inmiddels anders, maar nog steeds ben ik er nog lang niet. Tsja, hoe kan je zo vooruit gaan en schijnbaar niet dichterbij je doel komen?
Ander voorbeeld: eerst maakte ik foto's van de kinderen met de gedachte "nu kan ik er niet van genieten, maar als ik later de foto's terugzie, geniet ik er dan wel van" of zo. daarna maakte ik foto's omdat ik niet wist wat ik anders moest doen als ze leuk aan het spelen waren. En nu gaat het me echt om de "sport" om ze goed op de foto te krijgen. It's hard to shoot a moving target
Heel ander gevoel. Dus ook weer vooruitgang. Ben ik nou beter? Nee, absoluut niet. Tsja, hoe leg je dat uit aan anderen, als ik het zelf niet eens snap?

[ Bericht 17% gewijzigd door DaviniaHR op 26-11-2010 10:37:55 ]

In ieder geval weer een momentje van opluchting.

Ik heb net even met mijn coach (spannende benaming voor mentor) besproken hoe het nu gaat en hoe het verder gaat enzo.
Dus ik liet vallen dat ik me zorgen maakte om de kosten, want ik heb een studentenbudget. Dan is 10 euro eigen bijdrage voor een consult 4 dagen eten...
Dus hij liet weten dat ik eventueel aanspraak kan maken op een regeling van school voor financiele steun

Depressie kan eigenlijk juist vaak goed voor je zijn. Dan bereik je een dieptepunt en is er daarna vaak alleen maar sprake van verbetering en geluk.

quote:

Op vrijdag 26 november 2010 17:16 schreef bramhim250 het volgende:
Depressie kan eigenlijk juist vaak goed voor je zijn. Dan bereik je een dieptepunt en is er daarna vaak alleen maar sprake van verbetering en geluk.

het hangt er natuurlijk ook vanaf hoe zwaar de depressie is, want de depressie kan sommige dingen ook heel erg kapot maken
het hangt er maar net vanaf

Pff ik had gister weer een soort 'aanval' ik weet niet hoe ik het anders moet beschrijven.. maar dan komt er opeens zon stem in me hoofd die dan zegt dat ik zelfmoord moet plegen enzo. het klinkt echt raar .. dat is het eigenlijk ook.. ik flipte hem helemaal heb ik maar me vriend gebeld die heeft me gerust gesteld.. en daarna ben je dan weer gewoon vrolijk... hoe raar kan het zijn?

Vervelend dat je af en toe zo'n aanval hebt Piertjj Wel fijn dat je vriend je dan gerust kan stellen. Heb je enig idee hoe het komt dat je zo'n aanval krijgt?

Ik voel me nog steeds heel klote om het zo maar even te zeggen.

quote:

Op vrijdag 26 november 2010 20:44 schreef Piertjj het volgende:
Pff ik had gister weer een soort 'aanval' ik weet niet hoe ik het anders moet beschrijven.. maar dan komt er opeens zon stem in me hoofd die dan zegt dat ik zelfmoord moet plegen enzo. het klinkt echt raar .. dat is het eigenlijk ook.. ik flipte hem helemaal heb ik maar me vriend gebeld die heeft me gerust gesteld.. en daarna ben je dan weer gewoon vrolijk... hoe raar kan het zijn?

oeii..dat is balen. Ik weet niet wat te zeggen maar wel sterkte En gewoon niet toegeven aan die stomme stem

quote:

Op vrijdag 26 november 2010 22:43 schreef cafpow het volgende:

[..]

oeii..dat is balen. Ik weet niet wat te zeggen maar wel sterkte En gewoon niet toegeven aan die stomme stem

Eens. Ik was ook even geschrokken en was ook bang om het verkeerde te zeggen.
Ik ben blij dat je vriend er voor je was en dat je daarna weer gewoon vrolijk kon zijn.
De menselijke geest zal voor ons altijd raadseltjes blijven bedenken, sprak zij met haar filosofenpetje op

Ik zit te twijfelen of ik mijn ouders moet vertellen over de reis waar ik aan ben begonnen...

Ik weet het niet, ik ben bang voor de reactie van mijn moeder.

quote:

Op zaterdag 27 november 2010 10:12 schreef GimmeGore het volgende:
Ik zit te twijfelen of ik mijn ouders moet vertellen over de reis waar ik aan ben begonnen...

Ik weet het niet, ik ben bang voor de reactie van mijn moeder.

IK zou het aan in ieder geval een van mijn ouders vertellen,degene waar ik het beste meer overweg kan, want zo komen er op bepaald moment wel achter.
Verder heeft het natuurlijk ook invloed of je nog thuiswoont, je leeftijd enz.

@Sylvana:

tja, lastig is het als je zo vooruitloopt op de rest. Dat zorgt voor een grote kloof en minder effect van de terapie.
Maar wel knap dat je zelf zo ver bent gekomen.

Vanuit mijn kant, is het vandaag wel een redelijke dag. Zit alleen als zo vaak niet zo goed in mijn vel. Ik ben het allemaal beetje beu, en verveel me bij alles, en zit dus maar een beetje achter mijn pc maar dat verveelt mij ook. En zit de hele dag maar wat op mijn kamer om mijn ouder niet aan te horen, die moet namelijk altijd praten, en lijkt inmijn ogen net een papegaai. Alles krijg ik in detail te horen en om iets te vertellen wat in 5 minuten kan doet ze ruim 10 minuten over...en het intereseert me eigenlijk al niet, trouwens wat intereseert me eigenlijk? Ik ben eigenlijk een persoon zonder echte interesses. Mijn hele leven bestond vroeger eigenlijk altijd uit school/stage en naar huis.en dan achter de pc kruipen.
Al mijn contacten enzo zijn ook digitaal.
En straks kruip ik waarschijnlijk weer even in mijn bed, puur uit verveling.

quote:

Op zaterdag 27 november 2010 15:55 schreef Sylvana het volgende:
Dankjewel en jammer dat je je zoveel verveelt. maar dat is ook niet zo gek als je weinig interesses hebt. Dan ga je idd maar een beetje tv kijken/computeren om de tijd te doden, maar van die activiteiten word je vaak ook niet echt blijer. Hoe komt het dat je zo weinig interesses hebt? Wat vond je vroeger leuk om te doen, voordat school/stage zo belangrijk waren? Misschien dat je dingen die je vroeger leuk vond kunt gaan doen, zoals creatief bezig zijn ofzo?

Ik heb een schoonmaakaanval vandaag. Heb al 2 wassen gedraaid ( 1 is al opgehangen, ander moet straks nog) heb een wasmand kleding gestreken, heb mn kledingkast opgeruimd ( zomerjurkjes eruit enzo) heb de keuken schoongemaakt, inclusief 1 kastje helemaal leeggehaald en schoongemaakt, en heb het bed afgehaald. Straks nog afwassen en dan vanavond nog het bed opmaken. Maar lekker productief bezig vandaag dus Al neem ik tussendoor steeds wel ff pauze, ff achter de pc, maar hou het goed vol zo

dat is het punt. Sinds de brugklas was het echt school en huis en pc. Tv kijk ik bijna niet, op een paar series ofzo.
Ik ben ook met heel selectief tv kijken opgegroeid. En tja, op de basischool waren en meer dan zat klasgenoten in dezelfde straat. Maar naarmate ik ouder werdt was het steeds duidelijker dat ik buiten de boot viel en veel te veel optrok met kinderen van ongeveer 2 tot 5 jaar kleiner, gewoon actief zijn.
maar daarna is iedereen verhuisd en bleef ik alleen over. En nu ongeveer 1 a 2 maanden heb ik de diagnose pdd-nos binnen wat dus ook niet helemaal helpt.
En goed een depressie verminderd de interesses ook wel en ik zit al tijden met een depressie die komt en gaat

Bedankt iedereen voor jullie lieve reacties!

Ik zal wat meer over die gedachtes vertellen, ik krijg dat gewoon soms ineens.. en dan flip ik hem helemaal omdat ik dan bang ben om mezelf wat aan te gaan doen... het is heel naar maar het gebeurt gelukkig niet dagelijks...

Vandaag gaat het wel goed gelukkig.

Iedereen sterkte

Sylvana, heb je zin om eens hier langs te komen?
Ihkv schoonmaakdrang

Wat heerlijk Sylvana! Geniet ervan

Damn, ik ben zo bloedchagrijnig en een 'de hele wereld is tegen mij' gevoel heb ik vandaag. Bah. Had beter in bed kunnen blijven.

goedendag ik ben er ook nog. alleen de vraag is echt voor hoelang?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Want echt alles gaat kapot, eerst de kachel, daarna de tv, de pc van mijn ma, de cv, nu mijn muis en mijn laptop nou..die kan ieder moment zijn leven stopzetten
Dus het is hier echt alleen geld uitgeven, en daarbij wordt de huurtoeslag van mijn ouder verlaagd vanwege mijn inkomen, krijgen we ook nog de belastingdienst over ons heen.
Dus deze kerst zal waarschijnlijk heel simpel worden

Dus ik zou zeggen, sylvana geniet ervan..de duo is bij jou in ieder geval goed bezig hoewel bij mij niet zo zeer nu ben ik aan het vechten omdat ze een aflossing van vorige maand niet verwerkt hebben

En ik wordt er echt depressief van, ik moet zoveel doen maar ik krijg me er niet toe gezet en alles vreet mijn energie op...en ik wil zoveel maar krijg zo weinig voor elkaar

Verder had ik een paar weken medicatie gekregen tegen de spanning in mijn hoofd, maar het probleem is dat ik niet goed tegen medicatie kan en mijn exceem echt super erg wordt.
Van de week werd ik wakker met een oog dat net een tennisbal leek en mijn vingers die jeukten en er niet uitzagen. Dus er maar mee gestopt, maar de medicatie had gelukkig nog niet veel effect dus voel ik me nog hetzelfde.

Cafpow, wat rottig allemaal, die kleine tegenslagen die bij elkaar zo'n groot geheel kunnen innemen. Dat je zoveel wilt maar niets voor elkaar krijgt is heel herkenbaar en hoort denk ik ook bij een depressie, helaas.
Heb je aangegeven dat de medicatie je eczeem verergert? Hebben ze niets anders of heb je het bij elk medicijn?

Vampje op huizenjacht

Die exceem die krijg ik dus altijd heel overwacht, ik heb talloze keren van migraine medicatie moeten wisselen, en heb al een stuk of 2 anti-depressiva's achter de rug, die de exceem niet helemaal zelf opwekten maar wel verergerden. En nu begint het allemaal een beetje op te drogen en korstjes te vormen.
Maar goed, die exceem heb ik sinds baby, en zal wel blijven want ik heb tig onderzoeken gehad maar daar komt niks uit. Het is een soort zuigelingen exceem, wat op de meest irritante plaatsen voorkomt. Maar goed dat is Off topic.

On-topic.
Ik vraag geen andere medicatie omdat het momenteel niet zo super slecht als een aantal maanden geleden gaat, en het liefst doe ik alles zelf. Aangezien ik totaal anti medicatie ben, ik heb in mijn hele leven geloof ik 4 a 5 keer antibiotica geslikt of iets zwaarder dan paracetamol.
Verder hier een raar dagje gehad, wakker geworden met een knallende koppijn en zwaar depresseif gevoel, het kon me echt niks meer schelen. En ik had zelf zoiets van van mij mag ik nu wel dood. Uiteindelijk maar wat dingen wezen regelen, en eindigde letterlijk helemaal over mijn toeren. Toen ik thuiskom kon ik niks anders dan in bed gaan liggen.
Heb net het gevoel alsof ik alles wat ik wil al heb gedaan, en 80 jaar ben, en het wel genoeg is. Terwijl ik nog zat dingen heb die ik wil doen, maar mezelf gewoon niet zover krijg.
Maar goed, hier heeft waarschijnlijk ook weer met die maandelijkse hormoonschommeling te maken die bij mij vrij extreem is. Ik ben dan echt 2 dagen totaal depressief achtig, constant huilen.
Maar toch ben ik super veel aan het piekeren de laatste dagen, en droom ook echt super veel. Laats over een een man die in de straat rondliep en iedere bewoner 2 vragen stelde en als je een bepaald antwoord gaf op 1 van die 2 snee hij 2 vinger eraf. En zulk soort dromen helpen ook niet echt, of ik droom met dingen die me echt dwarzitten en dan loop ik er de hele dag mee rond.
Maar goed, hier ook iets positiefs ik begin een soort van compulsieve-obsessie lichtelijk onder controle te krijgen hoewel het met ups en downs gaat.

Verder sylvana:
Goed van je, dat je zelf actief op zoek bent naar trainingen waar je denkt er wat meer aan te hebben.
hier heb ik ongeveer 1x in de 2 weken een soort van cognitieve terapie, die heel ongemerkt plaatsvindt, mede ook doordat het door mijn koppigheid zo lastig is om tot mij door te dringen.

Ben er nog maar ben deze afgelopen paar dagen meer zombie-achtig dan anders.
Morgen op pad met aanhanger om nog een fitness apparaat op te halen. Heb vandaag al mijn gereedschap aangevuld. En heel laf via de mail, een vrij nieuwe kennis gevraagd of ze het leuk vindt om te komen helpen met het in elkaar sleutelen (tegelijk mijn stulpje bekijken want dat heeft ze nog niet gezien).
Toen ze me belden dat het spul opgehaald kon worden heb ik gelijk een vermeend mankement aangekaart maar dat bleek dus een bedieningsfout van mij te zijn. Of een tekortkoming in de gebruiksaanwijzing, het is maar net hoe je er naar kijkt Maar ik ben blij dat het is opgelost. En ik kon meteen een geschikte aanhanger huren op eerste moment van mijn keus. Die kleine lichtpuntjes helpen wel.

Nog een extra knuffel dat we allemaal de moed erin houden

@Sylvana, ik heb helemaal geen cognitieve therapie(had er wel naar gevraagd maar dat geven ze hier niet..of niet in groeps sessies in ieder geval..al hoewel ik wel eens iets had gelezen waarbij het misschien de ietwat achterliggende gedacchte kan zijn, t zal wel)
Heb wel muziek therapie, hardlopen buiten, opdrachten maken, PMT en nog wel wat meer dingen.
Is best wel leuk ik kan het mensen wel aanraden om in deeltijd behandeling te gaan, raak je uit je sleur en zo
Ben wel verkouden geraakt

quote:

Op donderdag 2 december 2010 13:00 schreef Sylvana het volgende:
@cafpow, dat is idd wel een rare droom ja! Kan me voorstellen dat je daarom ook een beetje van slag bent. Balen dat je zoveel piekert en je zo'n vervelende dag had dinsdag. Hoe gaat het nu?

@caroline88, balen dat je nog steeds zo zombie-achtig voelt. Is het inmiddels gelukt met de fitnessapparaten?

ScarFace-, vreemd dat je geen cognitieve therapie hebt, dat is meestal toch wel een belangrijk onderdeel van een depressiebehandeling.

Ik heb vanochtend weer cognitieve therapie gehad. We hebben het vooral gehad over mijn gebrek aan zelfvertrouwen ( voel me nogal snel waardeloos) dat ik bang ben voor afwijzing en veel waardering/bevestiging van anderen nodig heb. Ik doe vaak dingen niet voor mezelf, maar voor een ander, zodat diegene trots op mij is en me waardering geeft dat ik het gedaan heb. In plaats van dat ik het voor mezelf doe omdat ik er zelf een goed gevoel van krijg als ik het gedaan heb.

Bij conditietraining gingen we vanwege de sneeuw en de gladheid niet naar buiten, maar hebben we gewoon in de gymzaal gesport. Ik heb eerst 30 minuten op de crosstrainer gestaan en daarna nog 20 minuten gefietst. Was erg fijn

Hier gaat het de afgelopen dagen iets minder, maar dat is niks bijzonders. Dat zijn simpelweg de maandelijkse hormonen. Dus breng vandaag waarschijnlijk een redelijk deel van de dag op bed door. En de schommelingen kunnen nu dus 2 oorzaken hebben, dus doe vandaag en morgen maar rustig aan.

@ caroline, en al druk bezig met de apparaten

@ sylvana, het werken aan zelfvertrouwen lijkt mij ook wel een belangerijk onderdeel moet ik zeggen. Want zonder of met weinig zelfvertrouwen kom je niet ver.
En ik denk niet dat met conditietraining buiten je met dit weer ver zou zijn gekomen.

@ scarface- Beterschap

quote:

Op donderdag 2 december 2010 13:00 schreef Sylvana het volgende:
@cafpow, dat is idd wel een rare droom ja! Kan me voorstellen dat je daarom ook een beetje van slag bent. Balen dat je zoveel piekert en je zo'n vervelende dag had dinsdag. Hoe gaat het nu?

@caroline88, balen dat je nog steeds zo zombie-achtig voelt. Is het inmiddels gelukt met de fitnessapparaten?

ScarFace-, vreemd dat je geen cognitieve therapie hebt, dat is meestal toch wel een belangrijk onderdeel van een depressiebehandeling.

Ik heb vanochtend weer cognitieve therapie gehad. We hebben het vooral gehad over mijn gebrek aan zelfvertrouwen ( voel me nogal snel waardeloos) dat ik bang ben voor afwijzing en veel waardering/bevestiging van anderen nodig heb. Ik doe vaak dingen niet voor mezelf, maar voor een ander, zodat diegene trots op mij is en me waardering geeft dat ik het gedaan heb. In plaats van dat ik het voor mezelf doe omdat ik er zelf een goed gevoel van krijg als ik het gedaan heb.

Bij conditietraining gingen we vanwege de sneeuw en de gladheid niet naar buiten, maar hebben we gewoon in de gymzaal gesport. Ik heb eerst 30 minuten op de crosstrainer gestaan en daarna nog 20 minuten gefietst. Was erg fijn

Um..denk ik althans.
Ik heb wel individuele gesprekken met een psycholoog.
Ik zit ook "nog maar" in de orientatie groep.

Nou ik heb gister de vragenlijsten gehad, ging wel goed.
Ik word nu binnenkort gebeld voor een vervolg afspraak

Druk bezig maar nog zonder apparaten. Het spul wat ik nu heb moet nog in elkaar gezet worden. 346 onderdelen maar dus dat is zo gebeurd. Nee dus want je moet dat echt met 2 personen doen.
A.s. woensdag komt eindelijk mijn loopband dus dan kan ik per donderdag met cardio starten.
Ben vandaag druk geweest met opruimen. 1.5 van de 2 dozen van de halterbank zitten in de afvalcontainer en deksel van een andere doos zit in de kofferbak. met alle oud papier en plastic, dat soort dingen. Het is nu woekeren met de ruimte want ik heb alle dozen open - moest wel want een doos van 65 kilo kan ik (nog!!!) niet sjouwen en daar waren er dus 2 van. Gisteren opengemaakt op de aanhanger en stuk voor stuk de inhoud naar binnen gesjouwd, wel weer terug in de doos gestopt zodat het beschermd is tegen krassen en mijn tere enkeltjes ook een stootkussentje hebben. De lange dozen liggen nu dwars in de woonkamer, ben nog even moed aan het verzamelen om ze te verplaatsen (65 kilo) dan kan ik de halterbank van slechts 37 kilo naar de andere kant verschuiven en dan de vloer schoonmaken en de matjes neerleggen (geschat gewicht 65 gram haha). Dan is het plan om de onderdelen te gaan uitleggen omdat ik nog steeds maar 1 persoon ben maar ook eigenwijs dus ik kan het niet nalaten om het toch te gaan proberen. Of tenminste de 4 gronddelen uit te leggen zodat ik kan kijken hoeveel plek hij nu innneemt. Ja ik heb de maten (ergens) maar moet dat toch zien op de grond voor ik kan beoordelen hoeveel plek ik heb en wat handig is. Misschien is het wel handig om te wachten met opbouwen tot de loopband is gekomen want ik denk dus dat ik die dicht tegen de muur zet (met de neus naar mijn bureau dan kan ik dvd kijken terwijl ik train...)
Maar misschien stap ik wel af van dat plan als ik die vier vloerdelen uitleg, want dan kan ik beter inschatten wat wel en niet kan.

Verder klachtenmailtje gestuurd over niet werkende hartritmemeter, belastingtelefoon gebeld waar mijn rekening motorrijtuigenbelasting blijft... kpn gebeld om mijn telefoonaansluiting te regelen... had allemaal eerder gemoeten maar ik kon het even niet
Morgen wil ik langs de verhuizer (waar mijn inboedel opgeslagen is) en hoop dat ik over 1.5 week daar terecht kan om mijn spullen door te zoeken naar de missing pieces.

Viel bijna flauw dus heb als goed atlete even een banaantje gepeuzeld en ga nu toch die dozen omsjouwen want ik weet het is geen leuke klus maar ik voel me happier als het gedaan is.

Iedereen hier veel succes

Ach, gedoe valt wel mee hoor Sylvana. Ik ben gewoon die gestoorde gek die de sportschool ontwijkt en meteen full out een fatsoenlijke uitrusting neerplempt. (Met hiervoor als hoogst behaalde kwalificatie het in elkaar zetten van een Ikea boekenkast hahaha). Is een beetje onhandig omdat ik het allemaal alleen moet doen maar dit is maar tijdelijk ongemak.
Heel wat makkelijker te verdragen dan dagelijks onder spervuur te liggen van een specialist in psychologische oorlogsvoering (mijn moeder).

Oh en bedankt
Ik zou willen dat het allemaal wat sneller en efficiënter ging maar van teveel tijd achter de computer (en het continu gezoem van de hulpverwarming-fan) word ik dus tamelijk sloom en suffig. Plezier van hebben? Hm. Het komt grotendeels met levenslange garantie. Maar aan de andere kant. Heb hard moeten werken en sparen om het geld te verdienen. Als het straks staat moet ik NOG harder gaan werken. Iets klopt niet in dit plaatje

Nou voelde ik me al rottig, maar nu ben ik kwaad en krijg ik er nog koppijn van ook

@ Sylvana, wel handig die berichten van affirmatie.nl helpt toch om je eraan te herinneren aan hetgene waar je mee aan het werk bent.

@ Gimmegore, wat balen zeg, dat je je niet goed voelt. En ik ken die koppijn maar al te goed heb ik zelf ook veel te vaak. Vooral na woede-buien.

Updatje van mijn kant, mwa. Vandaag is niet mijn dag. Ik stond al beetje dubbel op, ben gisterennacht veels te vaak wakker geworden tussendoor, en heb dus niet al te best geslapen.
En ik zou nieuwe pantoffels halen(heb last van koude voeten) maar daarvanuit ontstonddus een heel misverstand. Wat dus weer uit de hand liep, waardoor ik weer geen zin meer had om te gaan. En vanuit weer hetzelfde balletje als altijd ging rollen. Waardoor mijn dag vandaag dus echt niet slechter kan
En ik me nu dus echt helemaal slecht voel en deels zelfs schuldig en ik dus echt geen zin meer heb in deze dagen. En gewoon het liefst de hele dag maar op bed zou blijven..zelfs de pc vindt ik niet meer interesant en dat betekend dat het dus echt niet goed gaat met mij nu.
En die stomme ruzie/discussie van vandaag die gaat nu weer dagen in mijn hoofd blijven spoken en het opnieuw "herbeleven" ervan en het "afmaken" ervan in mijn hoofd, en dat is super irritant
Maar goed nog even doorzetten en dan mag ik volgende week weer een bezoekje aan mijn psycholoog brengen

Ach cafpow, wat je schrijft in post 279 is zo herkenbaar... Ben blij dat ik daar niet meer zit.
Ook de weerstand tegen medicatie. Al was dat voor mij geen keuze, door het bipolaire aspect.
Ben je alweer wat opgeknapt na vrijdag?

Caroline, zit je fitnessapparatuur al in elkaar?

Sylvana, heb je al een beslissing genomen over de behandeling (of heb ik dat ff gemist)? Ik zat nog te denken, het is wellicht wel een boost voor je zelfvertrouwen dat je op eigen kracht al zo ver gekomen bent. En mss is het dan juis wel handig om mee te doen, want dan kan je op een veilig moment de groep/behandelaars al leren kennen. Als het dan echt belangrijk wordt, heb je dat al gehad. Als je begrijpt wat ik bedoel.

Ik heb trouwens weer gesprek gehad met de bedrijfsarts, over 8 weken opnw evaluatie.
Gesprek met psychiater gaf ook weinig nws. Ze was nog bezig met vervolgtherapie uit te zoeken. Ze dacht wel dat ik bij centrum "X" het snelst en het best geolpen kon worden. Die hebben ervaring met bipolaire patiënten en korte wachttijd.
Hoe ironisch, toen ik hulp ging zoeken, ben bij centrum "X" begonnen, maar daar duurde het 3 wk tot ik de intake kreeg en daarna was het nog ruim 2 mnd wachten op de diagnose. Toen ben ik redelijk snel verder gaan kijken en kwam ik terecht bij het academisch ZKH waar ik nu onder behandeling ben.
Het cirkeltje is rond.

quote:

Op zondag 5 december 2010 15:24 schreef DaviniaHR het volgende:
Ach cafpow, wat je schrijft in post 279 is zo herkenbaar... Ben blij dat ik daar niet meer zit.
Ook de weerstand tegen medicatie. Al was dat voor mij geen keuze, door het bipolaire aspect.
Ben je alweer wat opgeknapt na vrijdag?

Ik heb trouwens weer gesprek gehad met de bedrijfsarts, over 8 weken opnw evaluatie.
Gesprek met psychiater gaf ook weinig nws. Ze was nog bezig met vervolgtherapie uit te zoeken. Ze dacht wel dat ik bij centrum "X" het snelst en het best geolpen kon worden. Die hebben ervaring met bipolaire patiënten en korte wachttijd.
Hoe ironisch, toen ik hulp ging zoeken, ben bij centrum "X" begonnen, maar daar duurde het 3 wk tot ik de intake kreeg en daarna was het nog ruim 2 mnd wachten op de diagnose. Toen ben ik redelijk snel verder gaan kijken en kwam ik terecht bij het academisch ZKH waar ik nu onder behandeling ben.
Het cirkeltje is rond.

Tja, echt opgeknapt zou ik niet zeggen. Heeft ook helemaal met de maand te maken. Ik ben echt geen fan meer van de december maand. En al dat "neppe" gedoe, van lief zijn voorelkaar enz. Moet ik gewoon niks van hebben. Ik heb na mijn kinderperiode zowieso nooit veel bijzonders gevonden aan de decembermaand. Sinterklaas doen we echt niks aan, en ik vindt het ook niks meer, maar goed ik ben die fase al meer dan 113 jaar voorbij. En kest was altijd gezellig met oude bekenden. Maar met die bekenden hebben we eigenlijk geen contact meer. Mede doordat mijn moeder steeds meer afstand nam en ik automatisch ook omdat ik nog niet echt zelfstandig was toen. EN inmiddels zijn we zo uitelkaar gegroeid dat ik me er gewoon bij verveel.
Dus verder is kerst/oud en nieuw enzo, ieder jaar hetzelfde, met zijn 2en thuis, voor de tv ofzo. Gewoon hetzelfde als iedere dag. En die kerstfilms gatver kan ik echt niet meer tegen.

Dat hoort ook weer bij de depressei als het aan mij zou liggen zou ik nu gaan slapen en pas volgend jaar zo ongeveer 2 a 3 januari wakker worden.
En dit jaar is kerst nog stommer, want er is niet echt sprake van cadeau's vroeger wist ik altijd wel iets wat ik graag wilde ofzo, en dat liet ik altijd wachten tot kerst. Maar nu echt niks, ik wil niks en heb ook niks nodig.
En deze dagen gaat hier de kerstboom opgetogen worden en daar heb ik echt geen zin in. ik haat het op en aftuigen van de kestbook. Maar goed ik moet wel.
Ik heb gewoon geen zin in alles wat met kerst te maken en vieringen.

Verder tja, heb ik gewoon veel te weinig geslapen en voel me gewoon ronduit slecht. Heb echt nergens zin in, en ik merk het ook aan de contacten die ik heb. want de enige contacten die ik heb zijn 3(4) virtuale contacten en de gesprekken lopen gewoon helemaal dood. Ik kom niet veel verder dan hoi,hoe is het enzo.
Verder ook superveel gepieker want ik wil eind januari graag voor 1 maandje weg, maar ik moet wachten op toestemming van uitkeringsinstantie en dat duurt nu al ruim een week. En prijzen voor de reis die stijgen steeds meer en sneller. Dus ik ga er morgen mischien zelf achteraan, kijken of er al wat bekend is.

Verder denk ik ook steeds vaker om over een tijd maar opmezelf te gaan. Eerst wilde ik dit niet doen vanwege kosten maar ik metk dat de relatie tussen mij en mijn ouder steeds stroever loopt omdat mijn ouder bepaalde conclusies heeft getrokken over hoe ik naar haar kijk, die deels kloppen maar deels niet.
En mischien helpt het op mezelf gaan me wel om een beter leventje op te bouwen, maar dat zijn zo veel dingen, want ik heb geen zin om op kamers te gaan. En zelf appartement ofzo huren is onbetaalbaar met alleen stufdiefinanciering. Maar goed dit is dus echt materiaal voor juli of verder.
maar ik heb dus echt steeds vaker zoiets van wat maakt het uit. En soms tja, "fantaseer" ik over mijn dood. Bijvoorbeeld ik rij op mijn fiets en zak weg in gedachten en heb dan zoiets van ik kan nu makkelijk aangereden worden en sterven en mij zelf zou het echt niks uitmaken, ja, oke mijn familie zou het wel veel uitmaken. Maar ik zou er geen moeite mee hebben.
En mijn gepieker, tja ik kom er echt niet vanaf, ik kan in het centrum zijn en ik ben zo weg in mijn gedachten dat ik niet "echt" in het centrum ben. Hoewel als ik buiten ben tijdens het piekeren blijft het meer ratio niet zo heel emotioneel.

Nu ben ik echt zo moe, dat ik denk dat ik maar even ga slapen. en moet nog stofzuigen in mijn kamer.

Maar gisteren wel in de sneeuw naar het centrum geweest en aan de ene kant vondt ik het echt verschrikkelijk maar het heeft mij wel even geholpen gisteren uit die dip te komen, ook al ben ik er inmiddels al lang weer in teruggevallen.
Maar wel heel wat leuke fotos eraan overgehouden
Verder tja, eigenlijk is alles een circel, het leven dingen die je doet en denkt. Alles eigenlijk.

@sylvana,lijkt me een goed plan wat je van plan bent.

quote:

Op zondag 5 december 2010 15:24 schreef DaviniaHR het volgende:
Caroline, zit je fitnessapparatuur al in elkaar?

Hoi Davinia. Nee nog niet. Maar door jouw vraag werd ik wel weer even geprikkeld en ik heb wat slim gestapeld. Ik kan nu morgenochtend als het weer licht is in 5 minuten de vloer vrijmaken en dan poetsen, vloermat uitleggen en dan gaan puzzelen hoe of ik het wil gaan neerleggen. Ik heb best wel ruimtelijk inzicht maar ik kan geen dingen in gedachten uittekenen zoals een binnenhuisarchitect dat kan.
Het feitelijke sleutelwerk zou met 2 personen moeten. Ik wil wel een poging wagen in mijn eentje maar dat was vandaag niet verantwoord omdat ik de afgelopen nacht amper geslapen heb. Vannacht en vandaag ook veel op het fitness forum geweest.

quote:

Op zondag 5 december 2010 17:08 schreef caroline88 het volgende:

[..]

Hoi Davinia. Nee nog niet. Maar door jouw vraag werd ik wel weer even geprikkeld en ik heb wat slim gestapeld. Ik kan nu morgenochtend als het weer licht is in 5 minuten de vloer vrijmaken en dan poetsen, vloermat uitleggen en dan gaan puzzelen hoe of ik het wil gaan neerleggen. Ik heb best wel ruimtelijk inzicht maar ik kan geen dingen in gedachten uittekenen zoals een binnenhuisarchitect dat kan.
Het feitelijke sleutelwerk zou met 2 personen moeten. Ik wil wel een poging wagen in mijn eentje maar dat was vandaag niet verantwoord omdat ik de afgelopen nacht amper geslapen heb. Vannacht en vandaag ook veel op het fitness forum geweest.

haha..het inelkaar zetten van fitnessaparaten is ook een hel. Ik ben zelf heel erg handig, had vorige week binnen 4 minuten door hoe ik de TL lamp kon demonteren door alleen het kijken naar de klusjesman. Ik ben ook altijd handig en technisch ingesteld geweest, ik kan zo een laptop uitelkaar halen en weer inelkaar. Techniek op school was ook echt het enige vak waar ik altijd met plezier heen ging, en kreeg altijd goede cijfers.
Maar op het moment dat ik mijn fitness fiets en buikspiertrainer inelkaar moest zetten..wat een klungel was ik toen Vooral die fiets was een ramp. Maar uitenlijk heb ik na heel wat gevloek en gescheld en geschop die 2 inelkaar gekregen
En ze staan nu nog helemaal gemonteerd in de kelder, hoewel ze er niet echt goed aan toe zijn

Dus veel sterkte ermee

Dankjewel Cafpow
Het gaat me echt wel lukken hoor, de instructies en de onderdelen zijn heel erg duidelijk en ik heb op een kleiner apparaat van dezelfde fabrikant alvast kunnen oefenen. Maar het zijn heel zware palen en balken en om die overeind te houden heb je octopushandjes nodig. Twee van die dozen met onderdelen wogen 65 kilo per stuk dus het is een staander van ruim 10 kilo, of een dwarsbalk van ruim 15 kilo....en je moet ook nog oppassen waar je het beetpakt want een aantal delen zijn ingevet.
Het leven zou saai zijn zonder interessante uitdagingen

Hij staat

Normale mensen moeten dat met zijn tweetjes doen maar Caroline knapt het in haar eentje op.
Ok ik was op het laatst niet helemaal mijn beleefde positieve zelf meer. (Juist die laatste paar onderdelen waren loeizwaar en lastig te monteren!) Maar ben nu best een beetje trots.
Morgen nog wel alle boutjes aandraaien. Ik kan nu best mijn lijf wel voelen en het is ook al weer donker. (Het was 3,5 uur werk) En hoewel aandraaien niet heel erg zwaar is, wil ik wel goed geconcentreerd kunnen werken omdat ik geen boutjes wil vergeten.
Enige "tegenvallertje" is dat ik voortaan zonder open haard zit. Ik had e.e.a. wel uitgemeten maar in de praktijk blijkt dat ik het toch even iets anders moet neerzetten en dat de loopband dus voor de open haard moet komen staan. Het goede nieuws is weer dat daar in een stiekem hoekje een paar nuttige stopcontacten tevoorschijn kwamen.

Ooooh...Ik heb gewoon helemaal geen tijd om depressieverig te zijn!
Alles lijkt opeens in een stroomversnelling te gaan en ik sta er zo ---> middenin