Depressie & Angst #3

quote:

Op maandag 22 november 2010 19:34 schreef Piertjj het volgende:
morgen = ggz intake dag

Ik hoop dat het goed te doen is voor je.

quote:

Op dinsdag 23 november 2010 10:32 schreef Swietje het volgende:
Swietje is bang.

Waarom zo bang swietje??

hier ben ik de dag net aan het beginnen en ik kijk er nu al tegen op.

Ik heb zometeen DE afspraak bij de huisarts....

quote:

Op dinsdag 23 november 2010 14:28 schreef Swietje het volgende:
Ik heb zometeen DE afspraak bij de huisarts....

hoop dat het goedging.

Sylvana sterkte met het weg krijgen van die negatieve gedachten en gepieker.

Hier ga ik nu echt even helemaal over mijn toeren vanwege iets super stoms. Oké ik voel me al dagen niet helemaal prettig. En durfde niet goed eten met mijn rechterkant vanwege de verstandskiezen.
Mijn hechting boven is er net uit gevallen, en ik vindt dat echt maar niks. Ik voel dat hele gat zitten en ik vindt het maar tmeer eten dan wanneer het nodig is, want ik vindt het gewoon helemaal niks. Ben bang dat er etig keer niks. Ik wil vanaf nu niks ensresten in gaan zitten, en bij het slikken voel ik telkens dat gat.. Ik zou gewoon het liefst weer naar de kaakchirurg gaan voor nieuwe hechting, maar dan moet ik weer die stomme verdoving krijgen. en dat wil ik helemaal niet.

En ik raak daar gewoon overstuur van en moet bijna huilen ervan terwijl dat niet nodig is, en dan begin ik weer over al het andere wat mij dwarszit te piekeren en dan raak ik nog meer overstuur

Nou ik had vandaag het aanmeldingsgesprek en het ging eigenlijk best goed, aardige mevrouw enzo stelde afentoe wel een beetje aparte vragen maar dat zal er wel bij horen ^^ volgende week woensdag 2 uur lang vragenlijsten invullen....

succes bij de HA swietje!

quote:

Op dinsdag 23 november 2010 15:58 schreef Piertjj het volgende:
Nou ik had vandaag het aanmeldingsgesprek en het ging eigenlijk best goed, aardige mevrouw enzo stelde afentoe wel een beetje aparte vragen maar dat zal er wel bij horen ^^ volgende week woensdag 2 uur lang vragenlijsten invullen....

succes bij de HA swietje!

Waa..die vragenlijsten vondt ik echt een hel, wel nuttig. Maar ik had meestal echt zoiets van tja, dit hangt af van de situatie.. dus vondt het zelf vrij lastig.
En ik had zeg maar de normale gesprekstijd ervoor en moest dit op een computer in een andere zaal doen, maar ik kwam net 20 min. tijd te kort dus ik mocht omdat ik zelf niks te doen had gewoon doorgaan. en het laten staan met de deur dicht. En weggaan, omdat die persoon een ander gesprek had na mij. Maar echt..ik haat vragenlijksten ben een gigantische twijfelaar

quote:

Op dinsdag 23 november 2010 16:09 schreef Sylvana het volgende:
Fijn dat het gesprek best goed ging Die vragenlijsten kosten idd erg veel tijd, maar ze zijn wel nuttig vind ik

francis, dankjewel en een dikke knuffel voor jou *knuf*

Dank u wel, knuff terug inmiddels is mijn paniek moment over..maar echt ik ga die andere kies gewoon super goed verzorgen zodat hij niet snel getrokken hoeft te worden en mischien over een half jaartje als ik me de pijn niet meer herinner dat ik wel ga. En dan het liefst in de lente/zomer, want nu met de kou voel ik van die soort steken als wanneer je in ijs bijt
Maar na die paniek van net ben ik nu dus echt helemaal hyper en kan niet stilzitten...

Later reageer ik op jullie.. voel me nu echt uitgeknepen, zo leeg..
Maar de huisarts gaat er voor zorgen dat ik onder behandeling kom van een psychotherapeut.. ze belt me van de week terug als ze mij er tussen gekregen heeft.. want eigenlijk zit die mevrouw al vol en anders zou ze met die mevrouw overleggen waar ik dan terecht kan..
Aan de ene kant opgelucht, maar aan de andere kant zoooo in de war, zo lang een geheim mee gedragen... en nu is het eruit.. nu moet ik aan mezelf werken.

quote:

Op dinsdag 23 november 2010 16:57 schreef Swietje het volgende:
Later reageer ik op jullie.. voel me nu echt uitgeknepen, zo leeg..
Maar de huisarts gaat er voor zorgen dat ik onder behandeling kom van een psychotherapeut.. ze belt me van de week terug als ze mij er tussen gekregen heeft.. want eigenlijk zit die mevrouw al vol en anders zou ze met die mevrouw overleggen waar ik dan terecht kan..
Aan de ene kant opgelucht, maar aan de andere kant zoooo in de war, zo lang een geheim mee gedragen... en nu is het eruit.. nu moet ik aan mezelf werken.

ik zou zeggen ga de rest van de dag lekker uitrusten, films kijken, slapen enz.
In ieder het is al heel positief dat je geheim eruit is

Hallo!

Ik zit even met een vraag/stelling in mijn hoofd en ik hoop dat ik het goed kan verwoorden.

Zelf ben ik voor mijn gevoel al een jaar of wat redelijk depressief en voel ik me constant kut. Zie alles zwart en pessimistisch. Geen levensvreugde en het boeit me allemaal geen reet.

Waar ik altijd dacht dat het een fase was, dat er een aanleiding voor was of dat het ergens door werd veroorzaakt, en ik dus wel te verhelpen was door gewoon mijn ding te blijven doen etc, dat ik me daar door wel vrolijk zou gaan voelen en al die dingen, lijkt me niet meer te kloppen.

Wat ik ook doe, ik blijf neerbuigend en ik blijf me kut voelen en gooi overal maar met de pet naar.

Nou weet ik wel wat mijn doelen zijn en wat ik van mijn leven moet maken etc, dus tot zo ver mijn persoonlijke shit. Ik hoef geen tips.

Maar klopt het, dat in mijn geval, of in het algemeen, depressie en/of angst, meer een permanente state of mind is, dat is aangeleerd of wat dan ook?

Dat als je dus eenmaal volwassen bent en bent "uitgegroeid" dat depressie zeg maar de permanente leidraad/gemoedstoestand is waarmee je verder gaat en dus dat al je acties en beslissingen die maakt, daar door gevoed worden?

Dat je, zodra je het aanvaard hebt, je er wel mee kan leren leven, maar dat je dus wel ten alle tijden depressief bent en blijft. Ook al blijf je je ding doen en leef je je leven?

--

Het is zo dat als ik om me heen kijk, de meeste mensen om me heen altijd maar blij en vrolijk zijn, hun dingen doen als of het ze geen moeite kost, helemaal in hun sas zijn en alles, terwijl, als ik er objectief naar kijk, vind dat ze maar een kutleven hebben, door constant aan hun verplichtingen te voldoen.
Terwijl als ik dat zelfde doe, in wat voor vorm dan ook, ik het altijd maar doe omdat het moet en ik er geen waarde aan hecht en alles maar kut vind.

Ik vind het een rare observatie. Dan vraag ik me af. Het ligt er niet aan hoe of wat ik doe of onderneem. Het is een algemene mindset waaruit je handelt, en niet andersom.

Nee een depressie is niet permanent.
Over het algemeen zie je dat wanneer bepaalde stoffen in het lichaam corrigeren dat de depressie weer weg gaat.
Slechts bij een heel klein deel van de gevallen is een levenslange behandeling met medicatie nodig. Dit zijn vaak ook zeer ernstige gevallen waarbij er veelal ook zware zelfverwonding bij komt kijken.

Veel mensen weten niet precies wat een zware depressie is en zullen bepaalde gevoelens als een depressie aanduiden terwijl dit niet het geval is. Dat neemt niet weg dat je alsnog zeer ongelukkig kan zijn terwijl je niet direct lijd aan een depressie.

Bij een depressie kunnen mensen helemaal geen plezier meer beleven, tevens is een bezoekje aan bijvoorbeeld de supermarkt al een zwaar uitputtende bezigheid. Alles is teveel, en het gevoel zegt dat je het liefst in bed wil blijven liggen. Een depressie uit zich dus ook in lichaamlijke klachten. Denk ook aan bijvoorbeeld geen eetlust meer hebben.

Medisch gezien is het nog een raadsel waarom sommige mensen die geheel vrolijk door het leven gaan opeens terecht komen in een depressie. Wat we weten is dat serotonine een belangrijke rol speelt in het ziektebeeld. Mensen met een depressie hebben een verstoort serotonine balans in hun hersenen. Antidepressiva werken vooral op deze stof. Voor een precieze werking raad ik je aan om een van de vele artikelen op internet te lezen.
Er blijkt ook een genetische aanleg te zijn voor depressies.

Na de eerste depressie geneest het lichaam geheel en is de terugval beperkt. Pas na meerdere zware depressies kan een deel in de hersenen afwijking vertonen. Waardoor dit komt is ook niet bekend. Wel is de kans op een nieuwe depressie bij deze mensen groot.

De vraag voor jou vooral is of je te maken hebt met een echte depressie of dat je neerslachtig bent. Als het leven niet gaat zoals je verwacht dan is het logisch dat je wellicht minder lekker in je vel zit. Ga eens naar de huisarts en vertel daar jouw verhaal, deze kan beter beoordelen of je een echte depressie hebt. Indien zo kan hij jou doorverwijzen naar een specialist voor een goede behandeling.

Mod: je denkt teveel na volgens mij....
En mensen doen vaak enthousiaster dan ze zijn.
Iedereen heeft slechte periodes in zn leven, dus het kan haast niet waar zijn dat jouw hele omgeving altijd maar blij is...

Nee niet iedereen is altijd blij en vrolijk in mijn omgeving. Wat ik bedoelde was dat mensen die het een keer tegen hebben, even in een dip zitten en daar makkelijk weer uit komen en dat de overige neutrale instelling die ze hebben over het algemeen positief is.

Bij mij is het het omgekeerde en ben ik merendeels neerslachtig en doe ik alles met tegenzin en zijn de positieve blije buien maar af en toe aanwezig.

Dat van het masker gedeelte snap ik ook wel. Iedereen draagt een masker omdat zij niet graag met een negatieve houding naar buiten durven of willen komen, als ze zich niet goed voelen.

Ik ben benieuwd naar de post van dragonfire. Omdat ik me eigenlijk niet anders kan herinneren dat ik zo in de put zit over alles. Dat dat dan uiteindelijk omgedraaid kan worden mits de juiste behandeling. Ik ben er wel mee bezig maar ik boek weinig vooruitgang. Vooral de angst dat dit gevoel mijn hele leven zal aanhouden en dat ik er dus geen vertrouwen in heb dat het wél goed komt is eigenlijk de grootste drempel.

Ik kan me best gelukkig voelen hoor. Maar dieper van binnen is het nog altijd depri en neerslachtig.

En of die diagnose door een arts of specialist gedaan moet worden zal mij een zorg wezen. Ik plak me zelf niet graag lables op, maar als ik me al een jaar of twee zó kut voel met altijd maar die zelfde cirkel waar in ik zit, kan ik niet zeggen dat dat een simpel dipje is, dan is er wel wat meer aan de hand.

Maar goed, bedankt voor de reactie

Fijn, ik ga me nu rot voelen van school, kan er ook nog wel bij...

Dikke knuffel voor wie er nu een nodig heeft.
En nog eentje voor wie een dikke knuffel gewoon prettig vindt

Francis, ik ken dat gedoe met een gat en eten erin. Ik heb veel vla en zo gegeten om het door te komen want ik had geen zin in dubbele kosten. Geen geld ervoor ook trouwens op dat moment hahaha. Maar ik had vooral geen vertrouwen dat die langer zou blijven zitten dan de eerste.
Het duurt nog wel even maar het is wel TIJDELIJK. Jouw Personal Repair Crew is al hard aan het werk!!!
Ik wens je heel veel sterkte.

Ik weet niet of ik hier nog kom posten... een klasgenoot van mij blijkt ook op het forum te zitten.

quote:

Op dinsdag 23 november 2010 22:45 schreef MOD het volgende:
Nee niet iedereen is altijd blij en vrolijk in mijn omgeving. Wat ik bedoelde was dat mensen die het een keer tegen hebben, even in een dip zitten en daar makkelijk weer uit komen en dat de overige neutrale instelling die ze hebben over het algemeen positief is.

Bij mij is het het omgekeerde en ben ik merendeels neerslachtig en doe ik alles met tegenzin en zijn de positieve blije buien maar af en toe aanwezig.

Dat van het masker gedeelte snap ik ook wel. Iedereen draagt een masker omdat zij niet graag met een negatieve houding naar buiten durven of willen komen, als ze zich niet goed voelen.

Ik ben benieuwd naar de post van dragonfire. Omdat ik me eigenlijk niet anders kan herinneren dat ik zo in de put zit over alles. Dat dat dan uiteindelijk omgedraaid kan worden mits de juiste behandeling. Ik ben er wel mee bezig maar ik boek weinig vooruitgang. Vooral de angst dat dit gevoel mijn hele leven zal aanhouden en dat ik er dus geen vertrouwen in heb dat het wél goed komt is eigenlijk de grootste drempel.

Ik kan me best gelukkig voelen hoor. Maar dieper van binnen is het nog altijd depri en neerslachtig.

En of die diagnose door een arts of specialist gedaan moet worden zal mij een zorg wezen. Ik plak me zelf niet graag lables op, maar als ik me al een jaar of twee zó kut voel met altijd maar die zelfde cirkel waar in ik zit, kan ik niet zeggen dat dat een simpel dipje is, dan is er wel wat meer aan de hand.

Maar goed, bedankt voor de reactie

Niet iedereen voelt zich altijd prettig. alleen de een kan het beter camoufleren dan de ander. En bij de een duurt het korter dan de ander.
maar iedereen heeft wel grote ups en downs, maar als het bij jou al 2 jaar duurt dan moet je toch echt hulp zoeken. En als er een labeltje bij komt kijken ach dan moet het maar.
Ik heb zelf ook al meerdere labeltjes gehad, en geloof me het maakt geen verschil in wie je bent of hoe je bent. Het helpt alleen naar het zoeken van een verklaring en verbetering van jou leven.

quote:

Op woensdag 24 november 2010 11:01 schreef caroline88 het volgende:
Dikke knuffel voor wie er nu een nodig heeft.
En nog eentje voor wie een dikke knuffel gewoon prettig vindt

Francis, ik ken dat gedoe met een gat en eten erin. Ik heb veel vla en zo gegeten om het door te komen want ik had geen zin in dubbele kosten. Geen geld ervoor ook trouwens op dat moment hahaha. Maar ik had vooral geen vertrouwen dat die langer zou blijven zitten dan de eerste.
Het duurt nog wel even maar het is wel TIJDELIJK. Jouw Personal Repair Crew is al hard aan het werk!!!
Ik wens je heel veel sterkte.

Ach..nus is het wat minder, ik begin er een beetje aan te wennen, hoewel ik nog last heb van mijn kaak. Maar ik heb nu andere dingen aan mijn hoofd.
Want ik was dus van plan een ticket te kopen voor 1 maandje vakantie, maar nu zit ik weer in de twijfel omdat het werkplein mij nu weer opgezocht heeft en wil kijken of ik kan gaan werken of cursussen ofzo. En als dat zo is dan hebben zij het recht om het te weigeren.
Wat ik dus zwaar irritant vindt, ruim 3 maanden hoor ik niks van ze, en nu dus wel Ik kan daar zo ziek van worden

quote:

Op woensdag 24 november 2010 11:12 schreef Swietje het volgende:
Ik weet niet of ik hier nog kom posten... een klasgenoot van mij blijkt ook op het forum te zitten.

Swietje, als je hier wilt posten weet je dat je welkom bent, en anders kom je onder een kloon terug zonder veel details aan te geven. wat ik dus zelf mischien van plan ben, want volgens mij is mijn moeder soms aan het meelezen..en dat vindt ik maar niks

Je moeder? Oh, bah. Dat zou ik ook een ramp vinden ja. Misschien kom ik wel terug onder een kloon inderdaad. Ik denk er even over na.

@Mod:
Het was mijn bedoeling ook niet om te zeggen dat indien je wel of niet een labeltje moet krijgen.
Wat ik probeer uit te leggen is dat je twee vormen hebt van problemen.
De eerste is een depressie zoals deze in de medische wereld bekend is, deze gaat gepaard met een chemische onbalans in de hersenen. Dit trekt na loop van tijd weer weg en hoeft niet perse in de toekomst terug te komen. Eventuele medicijnen kunnen er bij helpen om dit tijdelijk te corrigeren tot het lichaam zelf weer het proces helemaal kan overnemen.

Een tweede probleem kan een mentale staat zijn. Een gedachtepatroon waardoor je alles somber inziet. Ook hier kan je goed hulp bij gebruiken maar zal op een andere wijze behandeld worden.

Neemt niet weg dat wanneer jouw gedachtegang of gevoel jouw leven negatief beinvloed je geen probleem zou hebben. In tegenstelling, als jij het ervaart als een probleem dan is het ook een probleem.

Schaam je er absoluut niet voor om aan de bel te trekken bij de huisarts, deze kan je enorm helpen zowel direct als indirect. Bedenk je eens, wil jij zo door blijven gaan of wil jij echt veranderen. De eerste stap in het proces is de wilskracht om er iets aan te doen. Zolang jij niet wil veranderen zal met de beste hulp er geen verandering komen. Ik neem aan dat door hier in het topic al jouw post neer te zetten dat je voor jezelf al hebt gekozen dat je al toe bent aan een verandering en dat is zeer positief.

Ook jij verdient het om gelukkig te zijn.

DragonFire, goed gezegd!
MOD, over dat aan de bel trekken bij de huisarts. Juist de huisarts zal het begrijpen en niet oordelen want ze hebben al zo veel mensen gezien met die klachten. En weten vanuit de studie dat het geen aanstellerij of zo.

Ik ben na 4 maanden antidepressiva bijna helemaal van mijn klachten afgekomen:)

quote:

Op woensdag 24 november 2010 12:53 schreef Radioheart het volgende:
Ik ben na 4 maanden antidepressiva bijna helemaal van mijn klachten afgekomen:)

Dan heb je geluk gehad, of ik pech, want na 1.5 jaar gaat het nog steeds matigjes..

quote:

Op woensdag 24 november 2010 12:53 schreef Radioheart het volgende:
Ik ben na 4 maanden antidepressiva bijna helemaal van mijn klachten afgekomen:)

Misschien handig voor de mensen hier, welke soort en wat je er verder nog meer bij hebt gedaan? Kan altijd misschien een tip zijn

Ik heb seroquel en lexapro gekregen, oxazepam, en eerst crisisdienst therapie en toen elke week een gesprek met een psycholoog en psychiater . Maar ik ben nog steeds snel angstig , beetje een hypochonder (zie soa topic, ik heb geen seks met een junk of vies iemand gehad maar toch bang voor aids)

Was vrij snel van oxa af, lexapro ook na 4 maandne maar heb nog tijdje seroquel geslikt.

Thx voor de info allen!
Ik loop al zeker een jaar bij een psych, zonder medicatie, omdat ze vind dat ik het zelf moet doen, en dat vind ik ook. Mijn ma zegt dat een antidepressivum best helpt, maar als je de bron van de problemen niet aanpakt, blijf je er mee rondsukkelen dus. Het is bij mij gewoon een mindset blijkbaar. Ik weet het allemaal niet zo goed. Voor als nog luidt het advies: "Gewoon doen"

Dus ik doe maar mijn ding en probeer alles vaste tijden te geven in de hoop dat ik me beter ga voelen, maar ik zie het nog wel. Vooralsnog doe ik alles omdat het moet.

Vandaag ben ik echt de meest gezellige persoon ooit, ik heb er ook nog eens een ochtendhumeur bij namelijk

quote:

Op donderdag 25 november 2010 09:12 schreef GimmeGore het volgende:
Vandaag ben ik echt de meest gezellige persoon ooit, ik heb er ook nog eens een ochtendhumeur bij namelijk

ach, dan zijn we er 2. heb van half 5 tot half 8 wakker gelegen. En was om half 2 pas in slaap gevallen en daarna tot kwart over 10 geslapen
Dus vandaag wordt mijn chagerijnige en huildag

Ik reageer hier niet supervaak, niet uit desinteresse, maar meer omdat ik dan op iedereen wil reageren, en dat kost nogal wat tijd. Dus, daar gaan we.

Caroline, dat je de dag vult met nutteloze activiteiten, herken ik wel. Maar hou je je wel aan je lijstje van 3 nuttige dingen per dag? Of gaat dat niet meer?

Sylvana, qua loslaten, helpt het om iets heel anders te gaan doen, waarbij je echt je moet concentreren op wat je doet?

DragonFire, mag ik vragen waarom er geen andere medicijnen zijn geprobeerd? Je gaf aan dat Prozac eigenlijk niet heel veel voor je deed
Oh, en wat je schrijft over levenslange medicatie, dat geldt alleen voor een puur unipolaire stoornis. Als er sprake is van een bipolaire component is het per definitie biologisch, en zit je dus tot het einde der tijden aan de pillen vast.

Francis, heb je lekker gedoucht? Vwb je kaak, iets heel praktisch. Je hebt bij de apotheek van die spuitjes met een gebogen voorkant, waarmee je water (of andere vloeistoffen) kan spuiten. Dan zou je na het eten dat gat meteen kunnen schoon spoelen. Of eerst schoonspoelen met water en dan ff spoelen met chloorhexidine (ook te verkrijgen bij de apotheek). Ik spreek uit ervaring met verstandskiezen en gaten in kaken. (Al heeft hij bij mij überhaupt niet gehecht (te groot gat) en eerst gevuld met vette watten en daarna dus alleen gespoeld met water.)

Piertjj, fijn dat het gesprek goed ging!

Swietje, ik kan me voorstellen dat het even schakelen is. Maar bedenk je wel, doordat je nu aan jezelf gaat werken, gaat je geheim ook weg. Het is ff moeilijk, maar daarna is het beter dan dat het eerst was.

MOD, als deze psych je niet kan helpen, kan je altijd naar een ander gaan. Open deur, ik weet, maar toch.

Even over mezelf
Afgelopen maandag hadden we een Fok!meet. De donderdag ervoor was een andere afspraak die ik had afgezegd, omdat ik een relatief drukke week had gehad. Met een continue krijsende peuter was het weekend ook niet geheel positief, maar ik ben toch gegaan. Ondanks dat mijn gevoel zei dat ik eigenlijk niet moest gaan. Maar ja, je moet toch door. Ik kan niet tot in de oneindigheid onder mijn steen leven en sociale dingen uit de weg gaan? Als je niet probeert, weet je niet of het lukt, nietwaar?

Het begon prima, maar na een half uur ben ik toch redelijk ingestort. Helemaal bibberen en alles. Dus ik een boterhammetje eten, en stuur manlief een sms (was nog best moeilijk met trillende handen) dat het eigenlijk totaal niet gaat. En toen kwam de gastvrouw aanlopen, keek naar me en zei het is te druk voor je, hè? Hoppa! Ik heb een uur lang gejankt als een kind. Daar gaat de gezellige meet

Wat wel positief is, is dat ik wel de emoties heb toegelaten, en niet ben gaan maskeren of zo. En eenmaal thuis (het is ook een half uur rijden, dus dat geeft ook wel wat lucht) was het eigenlijk weer goed. Ondanks de heftige instorting was ik weer snel op de been. Dus ja, we gaan vooruit. De drempel om (kleine) dingen te doen wordt ook steeds lager, en dat is fijn. Ik begin ook weer geïnteresseerd te raken in anderen, dat is een hele tijd anders geweest Maar ik durf niet te vertrouwen op die vooruitgang. Want als je erop gaat vertrouwen en er gebeurt weer iets, dan is de klap weer ongenadig hard. Jottem, nog een beschermingsmechanisme.

Qua therapie voel ik me al iets beter bij deze mevrouw. Volgende week weer afspraak. Dan heeft zij uitgezocht waar de kortste wachttijd is voor vervolgtherapie (psychotherapie) en waar dat dan is. En mocht er een wachttijd zijn, brengt ze me in contact met een maatschappelijk werker, om de tussentijd te overbruggen. Die doet dan wel geen therapie, maar kan me wel begeleiden met het langzaam proberen op te pakken van dingen. We zullen zien.

Gelukkig moet ik vandaag naar de psych verpleegkundige.

dan lijkt het allemaal een stuk minder donker

Sigh.....

Leuk als iemand geen hulp van je wil voor een depressie, daar heb je dan een relatie van bijna 2 jaar mee...

Ik denk ook dat je dat niet moet doen, echt proberen de hulpverlener uit te hangen.

Ik kan van mezelf zeggen dat ik er meer aan heb als mijn vriend me gewoon zou steunen (is hij momenteel niet toe in staat alleen) dan wanneer hij echt zou gaan zorgverlenen.
Dan trek je verhoudingen in je relatie ook erg snel scheef.
En de ander kan jou misschien ook nog wel meetrekken de depressie in.

Hulpverlenen kan je beter overlaten aan iemand die er objectief naar kan kijken als je het mij vraagt

Davinia, wat jammer dat je ingestort bent tijdens de meet, maar wel heel goed dat je gegaan bent! En goed van je dat je geen masker opgehouden hebt. Dit zijn toch kleine stapjes vooruit

Over mezelf; ik blijf hier wel gewoon posten, ga wel zien hoe het loopt met die klasgenoot... volgens mij leest hij hier niet en zo wel, zijn probleem.
Zit nog steeds niet erg lekker in m'n vel sinds 't gesprek met de huisarts. Heeft meer in mij losgemaakt dan ik had verwacht.

@GimmeMore
Dat bedoelde ik ook meer maar dat wil ze ook niet echt, ze erkent niet dat ze problemen heeft (of misschien wel) maar denkt nog steeds dat ze het alleen op kan lossen. Tevens moet ik op eierschalen lopen om haar maar niet boos te laten worden.

Lijkt ook wel of ze niet durft die stap te zetten door dingen die ze met haar ex heeft meegemaakt waar ze een kind van heeft. Dus ze houd erg veel afstand als er wat is. (al is het maar iets kleins)

wow, hier is aardig wat gepost de afgelopen uurtjes.
Nou...hier was het weer raak..bonje gehad met mijn ouder. En puur om het feit dat we op zoek zijn naar een kledingstuk voor een tante in het buitenland en ik ben meegegaan. Maar ik hou niet zo van winkels..dus ik loop de hele winkel super snel rond en let alleen op datgene wat we zoeken. En mijn ouder is dus echt zo'n ettalage kijk persoon. Die kijkt uitgebreid naar iedere etalage..en ik wordt dat zat en begin onbeweust haar op te haasten. En dan gaat het weer mis.

Maar nu ben ik weer thuis en ben echt bekaf.
Verder tja, de afgelopen dagen val ik niet in slaap tenzij het met muziek is, want anders begin ik in mijn hoofd gesprekken te voeren waarin ik alle gedachten aan iemand anders vertel, terwijl het zijn gedachten. En zo spreek/maak ik ruzie met mijn ouder, spreek met de psycholoog enz.
En dat kan nogal hoog oplopen en de muziek leidt me een beetje af en zorgt dat het minder wordt.

Verder wordt het morgen echt een regel dit en dat dag, moet zat dingen doen. Moet een vakantieformulier aanvragen kijken of ik de vakantie krijg en dan snel een ticket zien te regelen, en dan nog allerlei andere dingen.
En ik zit me nu al druk te maken over kerst waar ik dus echt geen zin in heb, oud en nieuw ook niet.

Maar verder moet je in een relatie(vriend-vriendin/ouder-dochter/zoon) nooit teveel gaan (proberen) te hulpverlenen, dat werkt meestal alleen avenrechts en verergert de problemen binnen de relatie. Dat zeg ik dus uit eigen ervaring...ouder ging teveel pushen en trekken zodat ik alles eruitgooide met woede waardoor het nog erger leek dan het was, waardoor ik volgens mijn ouder getraumatiseerd ben door een gebeurtenis als kind, die helemaal geen trauma veroorzaakte maar alleen een grote impact had

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 16% gewijzigd door francis998 op 25-11-2010 16:12:36 ]

DaviniaHR: Ik heb nog een ander soort AD gekregen, na 1 pil heb ik 3 dagen moeten overgeven. Daar moest ik van de HA direct mee stoppen.

Betreft de levenslange medicatie, je hebt gelijk dat bij manisch/depressieve klachten dit gepaard gaat met een biologische afwijking en er dus medicatie nodig is om dit te corrigeren. Let wel op dat zowel de periodes van manisch en depressie gevaarlijk kunnen zijn voor deze personen. Dit ziektebeeld komt wel veel minder voor.

Meld zich*
Deeltijd behandeling is best oke tot dusver

Davinia, wat goed dat je naar de meet bent gegaan
Ik doe wel mijn vrijwilligerbaantjes maar "echt" sociale dingen dus helemaal niet.
3 nuttige dingen per dag? Dat is van iemand anders.
a) ik ben niet in therapie en b) als mijn therapeut daarmee zou aankomen zou ik meteen gaan matten *lol* Al denk ik dat ik er de meeste dagen wel aan kom hoor.

Gisteren had ik dus echt mijn dag niet. Ik had een plan en alles stond klaar. Behalve mijn lijf dat had een baaldag denk ik en mijn hoofd wilde ook niet echt. Dus ben ik maar thuisgebleven en ben op tijd naar bed gegaan.
Vanochtend dus wel redelijk op tijd de deur uit. Plasje gedaan en alles en toch, ik kom op de bestemming aan en vraag eerst naar het toilet. Het was maar 90km! En niks geen want als iemand dat gek vindt, jammer dan dat is typisch zijn probleem. Ik kan nu eenmaal niet nadenken met gekruiste benen
Daarna een rondje door de winkel en alles bekeken. Paar dingen aangeraakt en speciaal voor mij deed Gijs ook even de stroom erop zodat ik de lampjes kon bekijken Ik drukte op 3 knopjes en toen had ik het wel weer gezien. Eigenlijk had ik online mijn hele boodschappenlijstje al uitgezocht, het was meer van ik wil het zien en aanraken om zeker te weten dat ik een goede keus maak. Helaas was bijna niets op voorraad maar de halterbank heb ik mee naar huis genomen. De rest van mijn prive fitness centrum komt binnenkort of eind januari.
Daarna heel gesjouw met dozen want ik zit hier nog steeds in de verhuiszooi. Zal ook wel altijd zo blijven om de simpele reden dat ik onvoldoende kasten heb. Maar goed ik heb ze redelijk aan de kant geslingerd. In twee sessies want na een stukje sjouwen was ik al moe. Nou toch maar even verder doen want ik wil die spullen niet in de auto laten staan. Dozen aan de kant vloer geveegd, nu even uitpakken.
nee dus. Het is een compleet bouwpakket met 58 verschillende soorten onderdelen (1-4 stuks per onderdeel). En nu heb ik gloeiend de pest in want ik zit zonder rubberen hamer. Ik heb er een maar hij zit niet in mijn gereedschapskist dus vrees ik dat ik morgen een nieuwe moet gaan kopen. Ik haat dat soort dingen. Gereedschap kopen is al niet mijn hobby maar iets moeten kopen terwijl ik weet dat ik het al heb
Dus nu kan ik niet verder en niet met mijn nieuwe speelgoed spelen. Er staat nadrukkelijk doe eerst dit - plastic eindstukjes aan de metalen poten maken zeg maar. Nu ben ik gelukkig eigenwijs maar heel af en toe eventjes niet. Die eindstukjes passen er nauwelijks omheen dus het is een gepruts van jewelste en dat gaat natuurlijk makkelijker met een onderdeel dan met zo'n complete zware bank. (36.7 kg om precies te zijn en dan heb ik het leg extension stuk niet meegeteld, dat zit nog in zijn eigen doos).
Zei ik al dat ik eigenwijs was? Bij gebrek aan neme men een badmatje en een gewone hamer
3 soorten, 6 stuks zitten gemonteerd

Oef, gesprek bij de psych verpleegkundige was best wel heftig

quote:

Op donderdag 25 november 2010 18:02 schreef Sylvana het volgende:
caroline, dat van die 3 nuttige dingen is idd van mij, niet van jou. En bij mij gaat dat wel redelijk goed die 3 dingen per dag doen Al heb ik het er vandaag bij therapie wel over gehad dat ik me als ik een goede dag heb niet verplicht moet voelen om dan nog meer te gaan doen, maar het ook gewoon bij die 3 dingen moet kunnen houden en de rest van de dag met plezierige dingen vullen

Wat een gedoe met dat fitnessapparaat zeg, maar een badmatje en een hamer werkt ook prima om iets in elkaar te zetten als je geen rubberen hamer hebt. Succes ermee

3 dingen doen per dag bij een depressie is goed, alleen het is lastig om je aan die 3 dingen te houden, en niet de ene dag 10 te doen en de andere dag niks.
Zelf doe ik per dag ook maar 1 of 2 dingen mede om wat te doen te hebben omdat ik de hele dag thuiszit en niks te doen heb.
Maar er wordt gekeken naar een reintergratietraject enzo, maar dat is nog afwachten want alles loopt super gigantisch traag wat ik aan de ene kant wel prettig vindt, dan kan alles rustig aan gedaan worden

Ik moet volgende week woensdag 2 uur lang vragenlijsten invullen met een verpleegkundige. Ik ben benieuwd.
Het enige rare aan het gesprek vond ik dat ze zij: Ik zie dat je overgewicht heb! ik: Ja en? Daar zit ik niet mee ben tevreden met mezelf...... zij: JA maar het is wel ongezond...
toen had ik zoiets ja wat wil je nou zeggen?

Als je je hele leven al overgwicht heb dan weet je niet beter....

en nu maalt die opmerking al 2 dagen in me hoofd -_-

Ohja en ik krijg binnenkort een afspraak met een psychiater om te kijken of mijn medicijnen misschien nog meer verbeterd kunnen worden... ook weer spannend...

Sylvana, dank

Hij zit nu bijna in elkaar maar toen kwam ik op het laatste eindje een bouwfoutje tegen. Twee onderdelen die in elkaar moeten schuiven (zodat je hem op verschillende hoogtes kunt zetten) passen niet in elkaar. De bout waarmee je het spul kunt stellen neemt teveel ruimte in.
Ik ga dit morgen telefonisch melden en dat mogen ze volgende week oplossen als ze de loopband komen leveren en installeren. Of een vervangend onderdeel opsturen.
Morgenochtend om sleutels om alle boutjes netjes vast te draaien.

En ik ben nog steeds blij met het ding. Ondanks dit geneuzel want ik heb een goed merk gekocht en vertrouw erop dat de leverancier en/of fabrikant dit gewoon oplossen.

Gimmegore, heftig omdat het lastige herinneringen of zo bovenbracht of was ze niet aardig?

quote:

Op donderdag 25 november 2010 18:35 schreef cafpow het volgende:
3 dingen doen per dag bij een depressie is goed, alleen het is lastig om je aan die 3 dingen te houden, en niet de ene dag 10 te doen en de andere dag niks.
Zelf doe ik per dag ook maar 1 of 2 dingen mede om wat te doen te hebben omdat ik de hele dag thuiszit en niks te doen heb.
Maar er wordt gekeken naar een reintergratietraject enzo, maar dat is nog afwachten want alles loopt super gigantisch traag wat ik aan de ene kant wel prettig vindt, dan kan alles rustig aan gedaan worden

Ja daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Ik zit zonder werk, ben overigens ook ondernemer dus kan me goed bezighouden maar heb niet altijd de discipline om alle dingen te doen wanneer en zo vaak als nodig/dringend etc.
Maar ik heb uit een Amerikaans forum de kreet "one small thing" overgenomen. Het kan dus ook iets heel kleins zijn wat je doet.

quote:

Op donderdag 25 november 2010 19:11 schreef Piertjj het volgende:
Ik moet volgende week woensdag 2 uur lang vragenlijsten invullen met een verpleegkundige. Ik ben benieuwd.
Het enige rare aan het gesprek vond ik dat ze zij: Ik zie dat je overgewicht heb! ik: Ja en? Daar zit ik niet mee ben tevreden met mezelf...... zij: JA maar het is wel ongezond...
toen had ik zoiets ja wat wil je nou zeggen?

Als je je hele leven al overgwicht heb dan weet je niet beter....

en nu maalt die opmerking al 2 dagen in me hoofd -_-

Wat vervelend. Je komt toch niet voor advies of begeleiding bij gewichtsbeheersing? Laat het mens. Laat die mevrouw zich aub beperken tot waar ze voor opgesteld staat.
Ik hoop dat je de gedachte kunt wegsturen want met een hoofd wat regelmatig dwarsligt heb je meer dan genoeg op je bordje. (Ik ben ervaringsdeskundige met deze combinatie en ik weet dat je geen 2 gevechten tegelijkertijd kunt voeren)

quote:

Ohja en ik krijg binnenkort een afspraak met een psychiater om te kijken of mijn medicijnen misschien nog meer verbeterd kunnen worden... ook weer spannend...

Hoop dat het nog beter kan, succes!

@Caroline88: Ja ik had ook zoiets van ik kom hier niet voor mijn overgewicht? (is niet ernstig overgwicht ben gewoon volslank) Maar ik ben dat mijn hele leven al?! IK heb allang geaccepteerd dat ik de dunste niet ben.... ik ga niet me hele leven zitten treueren... ik snap wel dat ze het vragen omdat sommige mensen depressief kunnen worden door overgewicht maar dat mens had het best ff op een andere manier kunnen vragen bijv. Ben je blij met jezelf? Of iets dergelijks... Maarja het was een hulpverlener hoop dat mens nooit meer te zien..

Rotopmerking van die mevrouw Piertjj Waar bemoeit ze zich mee....