Depressie & Angst #3

quote:

Op maandag 22 november 2010 19:34 schreef Piertjj het volgende:
morgen = ggz intake dag

Ik hoop dat het goed te doen is voor je.

quote:

Op dinsdag 23 november 2010 10:32 schreef Swietje het volgende:
Swietje is bang.

Waarom zo bang swietje??

hier ben ik de dag net aan het beginnen en ik kijk er nu al tegen op.

Ik heb zometeen DE afspraak bij de huisarts....

quote:

Op dinsdag 23 november 2010 14:28 schreef Swietje het volgende:
Ik heb zometeen DE afspraak bij de huisarts....

hoop dat het goedging.

Sylvana sterkte met het weg krijgen van die negatieve gedachten en gepieker.

Hier ga ik nu echt even helemaal over mijn toeren vanwege iets super stoms. Oké ik voel me al dagen niet helemaal prettig. En durfde niet goed eten met mijn rechterkant vanwege de verstandskiezen.
Mijn hechting boven is er net uit gevallen, en ik vindt dat echt maar niks. Ik voel dat hele gat zitten en ik vindt het maar tmeer eten dan wanneer het nodig is, want ik vindt het gewoon helemaal niks. Ben bang dat er etig keer niks. Ik wil vanaf nu niks ensresten in gaan zitten, en bij het slikken voel ik telkens dat gat.. Ik zou gewoon het liefst weer naar de kaakchirurg gaan voor nieuwe hechting, maar dan moet ik weer die stomme verdoving krijgen. en dat wil ik helemaal niet.

En ik raak daar gewoon overstuur van en moet bijna huilen ervan terwijl dat niet nodig is, en dan begin ik weer over al het andere wat mij dwarszit te piekeren en dan raak ik nog meer overstuur

Nou ik had vandaag het aanmeldingsgesprek en het ging eigenlijk best goed, aardige mevrouw enzo stelde afentoe wel een beetje aparte vragen maar dat zal er wel bij horen ^^ volgende week woensdag 2 uur lang vragenlijsten invullen....

succes bij de HA swietje!

quote:

Op dinsdag 23 november 2010 15:58 schreef Piertjj het volgende:
Nou ik had vandaag het aanmeldingsgesprek en het ging eigenlijk best goed, aardige mevrouw enzo stelde afentoe wel een beetje aparte vragen maar dat zal er wel bij horen ^^ volgende week woensdag 2 uur lang vragenlijsten invullen....

succes bij de HA swietje!

Waa..die vragenlijsten vondt ik echt een hel, wel nuttig. Maar ik had meestal echt zoiets van tja, dit hangt af van de situatie.. dus vondt het zelf vrij lastig.
En ik had zeg maar de normale gesprekstijd ervoor en moest dit op een computer in een andere zaal doen, maar ik kwam net 20 min. tijd te kort dus ik mocht omdat ik zelf niks te doen had gewoon doorgaan. en het laten staan met de deur dicht. En weggaan, omdat die persoon een ander gesprek had na mij. Maar echt..ik haat vragenlijksten ben een gigantische twijfelaar

quote:

Op dinsdag 23 november 2010 16:09 schreef Sylvana het volgende:
Fijn dat het gesprek best goed ging Die vragenlijsten kosten idd erg veel tijd, maar ze zijn wel nuttig vind ik

francis, dankjewel en een dikke knuffel voor jou *knuf*

Dank u wel, knuff terug inmiddels is mijn paniek moment over..maar echt ik ga die andere kies gewoon super goed verzorgen zodat hij niet snel getrokken hoeft te worden en mischien over een half jaartje als ik me de pijn niet meer herinner dat ik wel ga. En dan het liefst in de lente/zomer, want nu met de kou voel ik van die soort steken als wanneer je in ijs bijt
Maar na die paniek van net ben ik nu dus echt helemaal hyper en kan niet stilzitten...

Later reageer ik op jullie.. voel me nu echt uitgeknepen, zo leeg..
Maar de huisarts gaat er voor zorgen dat ik onder behandeling kom van een psychotherapeut.. ze belt me van de week terug als ze mij er tussen gekregen heeft.. want eigenlijk zit die mevrouw al vol en anders zou ze met die mevrouw overleggen waar ik dan terecht kan..
Aan de ene kant opgelucht, maar aan de andere kant zoooo in de war, zo lang een geheim mee gedragen... en nu is het eruit.. nu moet ik aan mezelf werken.

quote:

Op dinsdag 23 november 2010 16:57 schreef Swietje het volgende:
Later reageer ik op jullie.. voel me nu echt uitgeknepen, zo leeg..
Maar de huisarts gaat er voor zorgen dat ik onder behandeling kom van een psychotherapeut.. ze belt me van de week terug als ze mij er tussen gekregen heeft.. want eigenlijk zit die mevrouw al vol en anders zou ze met die mevrouw overleggen waar ik dan terecht kan..
Aan de ene kant opgelucht, maar aan de andere kant zoooo in de war, zo lang een geheim mee gedragen... en nu is het eruit.. nu moet ik aan mezelf werken.

ik zou zeggen ga de rest van de dag lekker uitrusten, films kijken, slapen enz.
In ieder het is al heel positief dat je geheim eruit is

Hallo!

Ik zit even met een vraag/stelling in mijn hoofd en ik hoop dat ik het goed kan verwoorden.

Zelf ben ik voor mijn gevoel al een jaar of wat redelijk depressief en voel ik me constant kut. Zie alles zwart en pessimistisch. Geen levensvreugde en het boeit me allemaal geen reet.

Waar ik altijd dacht dat het een fase was, dat er een aanleiding voor was of dat het ergens door werd veroorzaakt, en ik dus wel te verhelpen was door gewoon mijn ding te blijven doen etc, dat ik me daar door wel vrolijk zou gaan voelen en al die dingen, lijkt me niet meer te kloppen.

Wat ik ook doe, ik blijf neerbuigend en ik blijf me kut voelen en gooi overal maar met de pet naar.

Nou weet ik wel wat mijn doelen zijn en wat ik van mijn leven moet maken etc, dus tot zo ver mijn persoonlijke shit. Ik hoef geen tips.

Maar klopt het, dat in mijn geval, of in het algemeen, depressie en/of angst, meer een permanente state of mind is, dat is aangeleerd of wat dan ook?

Dat als je dus eenmaal volwassen bent en bent "uitgegroeid" dat depressie zeg maar de permanente leidraad/gemoedstoestand is waarmee je verder gaat en dus dat al je acties en beslissingen die maakt, daar door gevoed worden?

Dat je, zodra je het aanvaard hebt, je er wel mee kan leren leven, maar dat je dus wel ten alle tijden depressief bent en blijft. Ook al blijf je je ding doen en leef je je leven?

--

Het is zo dat als ik om me heen kijk, de meeste mensen om me heen altijd maar blij en vrolijk zijn, hun dingen doen als of het ze geen moeite kost, helemaal in hun sas zijn en alles, terwijl, als ik er objectief naar kijk, vind dat ze maar een kutleven hebben, door constant aan hun verplichtingen te voldoen.
Terwijl als ik dat zelfde doe, in wat voor vorm dan ook, ik het altijd maar doe omdat het moet en ik er geen waarde aan hecht en alles maar kut vind.

Ik vind het een rare observatie. Dan vraag ik me af. Het ligt er niet aan hoe of wat ik doe of onderneem. Het is een algemene mindset waaruit je handelt, en niet andersom.

Nee een depressie is niet permanent.
Over het algemeen zie je dat wanneer bepaalde stoffen in het lichaam corrigeren dat de depressie weer weg gaat.
Slechts bij een heel klein deel van de gevallen is een levenslange behandeling met medicatie nodig. Dit zijn vaak ook zeer ernstige gevallen waarbij er veelal ook zware zelfverwonding bij komt kijken.

Veel mensen weten niet precies wat een zware depressie is en zullen bepaalde gevoelens als een depressie aanduiden terwijl dit niet het geval is. Dat neemt niet weg dat je alsnog zeer ongelukkig kan zijn terwijl je niet direct lijd aan een depressie.

Bij een depressie kunnen mensen helemaal geen plezier meer beleven, tevens is een bezoekje aan bijvoorbeeld de supermarkt al een zwaar uitputtende bezigheid. Alles is teveel, en het gevoel zegt dat je het liefst in bed wil blijven liggen. Een depressie uit zich dus ook in lichaamlijke klachten. Denk ook aan bijvoorbeeld geen eetlust meer hebben.

Medisch gezien is het nog een raadsel waarom sommige mensen die geheel vrolijk door het leven gaan opeens terecht komen in een depressie. Wat we weten is dat serotonine een belangrijke rol speelt in het ziektebeeld. Mensen met een depressie hebben een verstoort serotonine balans in hun hersenen. Antidepressiva werken vooral op deze stof. Voor een precieze werking raad ik je aan om een van de vele artikelen op internet te lezen.
Er blijkt ook een genetische aanleg te zijn voor depressies.

Na de eerste depressie geneest het lichaam geheel en is de terugval beperkt. Pas na meerdere zware depressies kan een deel in de hersenen afwijking vertonen. Waardoor dit komt is ook niet bekend. Wel is de kans op een nieuwe depressie bij deze mensen groot.

De vraag voor jou vooral is of je te maken hebt met een echte depressie of dat je neerslachtig bent. Als het leven niet gaat zoals je verwacht dan is het logisch dat je wellicht minder lekker in je vel zit. Ga eens naar de huisarts en vertel daar jouw verhaal, deze kan beter beoordelen of je een echte depressie hebt. Indien zo kan hij jou doorverwijzen naar een specialist voor een goede behandeling.

Mod: je denkt teveel na volgens mij....
En mensen doen vaak enthousiaster dan ze zijn.
Iedereen heeft slechte periodes in zn leven, dus het kan haast niet waar zijn dat jouw hele omgeving altijd maar blij is...

Nee niet iedereen is altijd blij en vrolijk in mijn omgeving. Wat ik bedoelde was dat mensen die het een keer tegen hebben, even in een dip zitten en daar makkelijk weer uit komen en dat de overige neutrale instelling die ze hebben over het algemeen positief is.

Bij mij is het het omgekeerde en ben ik merendeels neerslachtig en doe ik alles met tegenzin en zijn de positieve blije buien maar af en toe aanwezig.

Dat van het masker gedeelte snap ik ook wel. Iedereen draagt een masker omdat zij niet graag met een negatieve houding naar buiten durven of willen komen, als ze zich niet goed voelen.

Ik ben benieuwd naar de post van dragonfire. Omdat ik me eigenlijk niet anders kan herinneren dat ik zo in de put zit over alles. Dat dat dan uiteindelijk omgedraaid kan worden mits de juiste behandeling. Ik ben er wel mee bezig maar ik boek weinig vooruitgang. Vooral de angst dat dit gevoel mijn hele leven zal aanhouden en dat ik er dus geen vertrouwen in heb dat het wél goed komt is eigenlijk de grootste drempel.

Ik kan me best gelukkig voelen hoor. Maar dieper van binnen is het nog altijd depri en neerslachtig.

En of die diagnose door een arts of specialist gedaan moet worden zal mij een zorg wezen. Ik plak me zelf niet graag lables op, maar als ik me al een jaar of twee zó kut voel met altijd maar die zelfde cirkel waar in ik zit, kan ik niet zeggen dat dat een simpel dipje is, dan is er wel wat meer aan de hand.

Maar goed, bedankt voor de reactie

Fijn, ik ga me nu rot voelen van school, kan er ook nog wel bij...

Dikke knuffel voor wie er nu een nodig heeft.
En nog eentje voor wie een dikke knuffel gewoon prettig vindt

Francis, ik ken dat gedoe met een gat en eten erin. Ik heb veel vla en zo gegeten om het door te komen want ik had geen zin in dubbele kosten. Geen geld ervoor ook trouwens op dat moment hahaha. Maar ik had vooral geen vertrouwen dat die langer zou blijven zitten dan de eerste.
Het duurt nog wel even maar het is wel TIJDELIJK. Jouw Personal Repair Crew is al hard aan het werk!!!
Ik wens je heel veel sterkte.

Ik weet niet of ik hier nog kom posten... een klasgenoot van mij blijkt ook op het forum te zitten.

quote:

Op dinsdag 23 november 2010 22:45 schreef MOD het volgende:
Nee niet iedereen is altijd blij en vrolijk in mijn omgeving. Wat ik bedoelde was dat mensen die het een keer tegen hebben, even in een dip zitten en daar makkelijk weer uit komen en dat de overige neutrale instelling die ze hebben over het algemeen positief is.

Bij mij is het het omgekeerde en ben ik merendeels neerslachtig en doe ik alles met tegenzin en zijn de positieve blije buien maar af en toe aanwezig.

Dat van het masker gedeelte snap ik ook wel. Iedereen draagt een masker omdat zij niet graag met een negatieve houding naar buiten durven of willen komen, als ze zich niet goed voelen.

Ik ben benieuwd naar de post van dragonfire. Omdat ik me eigenlijk niet anders kan herinneren dat ik zo in de put zit over alles. Dat dat dan uiteindelijk omgedraaid kan worden mits de juiste behandeling. Ik ben er wel mee bezig maar ik boek weinig vooruitgang. Vooral de angst dat dit gevoel mijn hele leven zal aanhouden en dat ik er dus geen vertrouwen in heb dat het wél goed komt is eigenlijk de grootste drempel.

Ik kan me best gelukkig voelen hoor. Maar dieper van binnen is het nog altijd depri en neerslachtig.

En of die diagnose door een arts of specialist gedaan moet worden zal mij een zorg wezen. Ik plak me zelf niet graag lables op, maar als ik me al een jaar of twee zó kut voel met altijd maar die zelfde cirkel waar in ik zit, kan ik niet zeggen dat dat een simpel dipje is, dan is er wel wat meer aan de hand.

Maar goed, bedankt voor de reactie

Niet iedereen voelt zich altijd prettig. alleen de een kan het beter camoufleren dan de ander. En bij de een duurt het korter dan de ander.
maar iedereen heeft wel grote ups en downs, maar als het bij jou al 2 jaar duurt dan moet je toch echt hulp zoeken. En als er een labeltje bij komt kijken ach dan moet het maar.
Ik heb zelf ook al meerdere labeltjes gehad, en geloof me het maakt geen verschil in wie je bent of hoe je bent. Het helpt alleen naar het zoeken van een verklaring en verbetering van jou leven.

quote:

Op woensdag 24 november 2010 11:01 schreef caroline88 het volgende:
Dikke knuffel voor wie er nu een nodig heeft.
En nog eentje voor wie een dikke knuffel gewoon prettig vindt

Francis, ik ken dat gedoe met een gat en eten erin. Ik heb veel vla en zo gegeten om het door te komen want ik had geen zin in dubbele kosten. Geen geld ervoor ook trouwens op dat moment hahaha. Maar ik had vooral geen vertrouwen dat die langer zou blijven zitten dan de eerste.
Het duurt nog wel even maar het is wel TIJDELIJK. Jouw Personal Repair Crew is al hard aan het werk!!!
Ik wens je heel veel sterkte.

Ach..nus is het wat minder, ik begin er een beetje aan te wennen, hoewel ik nog last heb van mijn kaak. Maar ik heb nu andere dingen aan mijn hoofd.
Want ik was dus van plan een ticket te kopen voor 1 maandje vakantie, maar nu zit ik weer in de twijfel omdat het werkplein mij nu weer opgezocht heeft en wil kijken of ik kan gaan werken of cursussen ofzo. En als dat zo is dan hebben zij het recht om het te weigeren.
Wat ik dus zwaar irritant vindt, ruim 3 maanden hoor ik niks van ze, en nu dus wel Ik kan daar zo ziek van worden

quote:

Op woensdag 24 november 2010 11:12 schreef Swietje het volgende:
Ik weet niet of ik hier nog kom posten... een klasgenoot van mij blijkt ook op het forum te zitten.

Swietje, als je hier wilt posten weet je dat je welkom bent, en anders kom je onder een kloon terug zonder veel details aan te geven. wat ik dus zelf mischien van plan ben, want volgens mij is mijn moeder soms aan het meelezen..en dat vindt ik maar niks

Je moeder? Oh, bah. Dat zou ik ook een ramp vinden ja. Misschien kom ik wel terug onder een kloon inderdaad. Ik denk er even over na.

@Mod:
Het was mijn bedoeling ook niet om te zeggen dat indien je wel of niet een labeltje moet krijgen.
Wat ik probeer uit te leggen is dat je twee vormen hebt van problemen.
De eerste is een depressie zoals deze in de medische wereld bekend is, deze gaat gepaard met een chemische onbalans in de hersenen. Dit trekt na loop van tijd weer weg en hoeft niet perse in de toekomst terug te komen. Eventuele medicijnen kunnen er bij helpen om dit tijdelijk te corrigeren tot het lichaam zelf weer het proces helemaal kan overnemen.

Een tweede probleem kan een mentale staat zijn. Een gedachtepatroon waardoor je alles somber inziet. Ook hier kan je goed hulp bij gebruiken maar zal op een andere wijze behandeld worden.

Neemt niet weg dat wanneer jouw gedachtegang of gevoel jouw leven negatief beinvloed je geen probleem zou hebben. In tegenstelling, als jij het ervaart als een probleem dan is het ook een probleem.

Schaam je er absoluut niet voor om aan de bel te trekken bij de huisarts, deze kan je enorm helpen zowel direct als indirect. Bedenk je eens, wil jij zo door blijven gaan of wil jij echt veranderen. De eerste stap in het proces is de wilskracht om er iets aan te doen. Zolang jij niet wil veranderen zal met de beste hulp er geen verandering komen. Ik neem aan dat door hier in het topic al jouw post neer te zetten dat je voor jezelf al hebt gekozen dat je al toe bent aan een verandering en dat is zeer positief.

Ook jij verdient het om gelukkig te zijn.

DragonFire, goed gezegd!
MOD, over dat aan de bel trekken bij de huisarts. Juist de huisarts zal het begrijpen en niet oordelen want ze hebben al zo veel mensen gezien met die klachten. En weten vanuit de studie dat het geen aanstellerij of zo.

Ik ben na 4 maanden antidepressiva bijna helemaal van mijn klachten afgekomen:)

quote:

Op woensdag 24 november 2010 12:53 schreef Radioheart het volgende:
Ik ben na 4 maanden antidepressiva bijna helemaal van mijn klachten afgekomen:)

Dan heb je geluk gehad, of ik pech, want na 1.5 jaar gaat het nog steeds matigjes..

quote:

Op woensdag 24 november 2010 12:53 schreef Radioheart het volgende:
Ik ben na 4 maanden antidepressiva bijna helemaal van mijn klachten afgekomen:)

Misschien handig voor de mensen hier, welke soort en wat je er verder nog meer bij hebt gedaan? Kan altijd misschien een tip zijn

Ik heb seroquel en lexapro gekregen, oxazepam, en eerst crisisdienst therapie en toen elke week een gesprek met een psycholoog en psychiater . Maar ik ben nog steeds snel angstig , beetje een hypochonder (zie soa topic, ik heb geen seks met een junk of vies iemand gehad maar toch bang voor aids)